o dediğin oyun kamerasıysa o video kaydı yapmıyo, sadece senin hareketlerini algılayıp oyuna aktarması için.

Hocam ben 15 yaşında Anadolu ticaret meslek lisesi kazanmıştım, annem gitmem için baskı yaparken o yaşta annemle ve babamla tartışıp düz liseye gitme kararı almıştım. O yıllarda Anadolu meslek liseleri daha yeni yeni açılmaya başlamıştı. Ben yine de karakterimden ödün vermeyip istemediğim şeylere bulaşmadım. Eğer o okulda okusaydım şu anda mühendislik okumuyor olurdum. Sen 30 yaşında olmana rağmen daha annenle ve babanla belli bir kopuş yaşamamışsın. Önce bu sorunu çözmen gerek. Ondan sonra da ne istiyorsan onun peşinden git. Sınav için daha çok vakit var. Kazanabilirsin hukuku. Benim okuduğum bölümde Yıldız Teknik Üniversitesi'nden 90'lı yıllarda atılmış bir abi var. Adamla aynı derse giriyoruz. Teorik bilgisi sıfır ama bir şekilde geri dönmüş. Yaş olayını çok takma.

cevabı kendin vermişsin
- 2.5 aydır böyle boktan bi hayat yaşıyorum. iş bulmam takdirde buradan gitmeme de İZİN VERMİYOLAR. illa çalışacaksan burada iş bul diyorlar.

bu tabi kafana göre hareket et demek değil,
tamamıyla uyduruyom ve basitleştiriyom ve abartıyom:
diyelim ki akşam dışarı çıkıcam
izin istiyosam:
- baba akşam dışarı çıkabilir miyim?
- nereye gitcen
- falancayla filan yere
- falanca kimdi ki
...
izin isteyen tonda konuşma uzar gider en sonunda
- tamam çok geç saate kalma'ya varır.

bir diğeri
- baba ben akşam dışarı çıkıcam, geç gelebilirim merak etmeyin ya da belli olmaz gece falancada kalırım yolu geri tepmeye üşenirsem (ki bunu bir dostunla aynı evde yaşıyosan da söylersin pekala)

yumuşatılmış hali üsttekinin benzeri
- baba ben akşam dışarı çıkıcam, geç gelebilirim merak etmeyin ya da belli olmaz gece falancada kalırım yolu geri tepmeye üşenirsem. dışarıdan ya da o taraflardan eve lazım bişey var mı alayım?

sen izin ister konumda tutarsan kendini; tabi baban da emir veren tonda konuşur, ya da öyle yapmıyosa bile; sen öyle sert algılarsın söylediklerini. çünkü nasıl olsa oğlum, abim, ablam, kardeşim... diye pekala gelsene, gitsene, yapsana, versene, şunu bana ver... diye konuştuğumuz olur. yani bizim oluyo ve emir veren tonda algılamıyom bunları, ben de söylüyom öyle.

@dafaisss

anlatmak istediğim öyle bi şey değil. zaten dediğin şekilde bi diyalog hiç olmadı olamaz da zira burası kırsal bi yer ve sadece tv ve internet var işte. onun dışında sabah akşam ırgatlık bi de hafta bir alıveriş için ilçeye gidiyoruz hatta ona da ben gitmiyorum.

anlatmak istediğim şey bi adam herkese ama herkese karşı aynı konuşup bana neden farklı konuşur hitap eder? üvey evlatmışım gibi hissediyorum. mesela asla bi dediği bi dediğini tutmuyor adamın. hani yapsam da yapmasam da suç oluyor bi şeyi. bunu söyleyince de ben ikizler burcuyum karakterim böyle deyip kestirip atıyor.

konuşma olayı öyle normal değil hocam işte. sürekli ya misal atıyorum sandalyede minder var minderi kaldıracak pomaks gel al şunu kaldır demesi bana abes geliyor. minder lan al koy bi kenara yani ben isviçre çakısı mıyım?

bi şey söyleyince benim konuşmam öyle hala alışamadın mı bik bik bik diye cevaplar alıyorum :/

anladım, ben olduğundan farklı anlamışım bir mikdar.
ama oradan gitmene izin vermemeleri nasıl oluyo onu anlamadım demek ki o zaman, napıyolar tehdit mi ediyolar bizi bir daha göremezsin diye, zorda kalırsan zırnık koklatmayız mı diyolar, yani kendini öldürmeyi düşünücek kadar öfkelendircek noluyo?

kırmadan dökmeden karşına almaya ihtiyacın var diye düşündüm ben. ya da gönülleri olsun kalpleri kırılır gibi mi düşünüyosun? bana açıklamasını gerek görmüyosan yazman şart değil de, kendine sorasın diye; soru şekliyle yazıyorum.

okudum yazmaya üşendim be kardeşim.
benim de benzer sorunlarım var onlara dayanarak konuşuacam. bence de hayatın kötü ya da güzel değil diyelim.
sende de mallık var tabi ki.
mutlu değilsen mutlu olabileceğin şeyler yapıp mutlu olacağın yerde olmalısın.

bunları düşünüp yazabiliyorsan mallığı aşabilirsin bence.
çözümlemeri yap hemen o bölgeden uzaklaş. sonra ileri hayatını inşa et.

@dafaisss

ya yok işte ben diyorum ki iş bulursam neresi olursa gider çalışırım yok illa burada kalacaksın. gidersen de git bi daha gelme diyorlar. ben zaten para pul istemiyorum ki bu zamana kadar hep kendi kendimi finanse ettim. bana sürekli istanbul işi bitti orayı kafandan sil evlenene kadar ilçede bi ev alırız orada yaşarsın diyorlar. lan ben orada yaşamak istemiyorum ki. bunu diyorum bu sefer yok gidip 3 kuruş maaş alıyorsun zaten zor geçiniyorsun diyorlar. ya ben geçiniyorum siz mi geçiniyorsunuz hayret bi şey para pul istemiyorum ben kendimi finanse ediyorum diyorum yok.

hayır ne alkolüm ne sigaram ne kahvem ne başka bi şeyim var işten eve evden işe giden adamım hani sicilim kabarık olsa diyeceğim haklılar eyvallah da yani çok saçma sekilde diretiyorlar.

Babanin söylediklerinden bu kadar alınmana bence artık çocuk olmaman sebep oluyor olabilir. Ama baban da seni hâlâ emir kipiyle bir şeyler yaptırabilecegi küçük oğlu olarak görüyordur. Yani sadece tahmin.

Bence gidersen bi daha gelme falan demeleri biraz lafta olabilir. Sen çıkıp gitsen cidden "tekrar bu eve gelme" moduna gireceklerini sanmıyorum. Ama tabi ki durumlari sadece yazdığın kadar biliyoruz, yanlış tespitler olabilir :/
Bence kendini intihar etme fikirlerinin içinden çıkar, odağında çözüm olmalı. Madem gitmek istiyorsun, onları ikna etmeye çalış, kendine hakli sebepler bulmaya çalışabilirsin, mesela sinava hazirlanacaksan, dersaneye gitmek istiyorum, orda daha iyi çalışabilirim vs gibi haklı sebepler bulursan ikna etmen daha kolay olabilir. Yok burdan ayrılmam mümkün değil diyorsan, bulunduğun yerde bir şeyler yapmaya çalış, ilçede bir iş bulmaya çalışabilirsin, dersnaye falan gidebilirsin, ne bileyim ne yapmak istiyorsan onu yapabilirsin. Bu tür durumlarda aileyle zıtlaşmak bence işleri daha kötü yapıyor, ikna etme politikasi daha iyi sanırım. Ama ikna etmek de kolay değil, dedigim gibi kendine sağlam bahaneler bulmalisın ki tezini çürütemesinler :)

@turuncu tonlarda

Hocam ben zaten son 2 senedir dersaneye gittim ama iş hayatıyla verimli olamadı maalesef tek yaşadığım için pek vakit ayıramadim. Yani dersane işi tutmaz o yüzden. Geçen sene sınavı kazanamadigimda mesela hayatında ilk defa beni kovmustu evden sakalımı bahane edip bu sene şükür kovmadi :) bana sunulan seçenek şu otur 9 ay sınava calis ya da gidersen bi daha gelme. Diyorum ya iş bulursam yine gidip çalışayım kendimi finanse ediyorum zaten ki bu zamana kadar dersane ücretlerimi bile ben ödedim yani para da istemedim ama yok illa burada kalacaksın. Ya ben burada yaşamak istiyor muyum diyorum evlenene kadar burada kalacaksın evlenince esin nereye isterse oraya gidebilirsin diyorlar.

Misal bi bayram gelmesem hemen tamam hiç gelme ya gelme yani bayramda gelmiyorsan hiç gelme diye hemen trip koyuyorlar. Anlatamıyorum ya benim de arkadaşlarım var benim de kendimce çevrem var yani ben de insanım yok arkadas.

Ben şunu anlamadım, hayatını sonlandırmaya cesaretin var da ailene rest çekip istanbul'a gitmeye mi cesaretin yok?? eğer seni daha çok mutlu edeceğine inanıyorsan ailene ciddi olarak kararını bildir, izin falan isteme ve git, sonra barışırsınız. Bu tür aile ile kapışmalar çok insanın başına geliyor, bi noktada yapman gerekeni yapmalısın. Senin hayatın ailene fazla bağımlı yaşadığın için boktan ve düzeltebilirsin.

Evlensen de seni sana bırakmayacak, sürekli yönetmeye çalışacak, marazlı annelik denen türde anne içeren bir ailen var. 30 yaşındasın, hayat ne zaman bitecek bilinmez, kendini gerçekleştiremezsen bir gün sen bizzat kendin babanın 5 beteri olursun. Evet babana da bu hak tanınmamış ve o maalesef ailesinin yamacında kalmakla kendine yüklenip kalmış, sonucu sen çekiyorsun. Bi didikle bak aynen dediğim çıkar.

Aileni SEN karşına almak zorunda değilsin. Koskoca adamsın, istediğin yerde hayatını kurarsın, onların rızasını gerektiren bir durum olduğunu sanmıyorum. Çünkü hayat senin hayatın, ne kadar ailenin sende hakkı olsa da bu hayatı yönetmek senin hakkın. Onların değil.

Karşısına alan kişi sen olma, ""sizden izin istemiyorum, para da istemiyorum, sadece anlayış ve manevi destek bekliyorum, vermiyorsanız da canınız sağolsun yine benim anam babamsınız hürmetler eder ellerinizden öperim, her zor günde yanınızdayım"" şeklinde davranarak samimiyet ve kararlılığını, bir de hürriyetini ortaya koyabilirsin ve belki de ailen ilginç bir manevrayla sana daha çok güvenmeye başlar. Baban bence hiç de şapşik bi adam değil, bence o seni anlar ve destekler. Babanın ruhunun güzelliğine güvenerek hareket et.

Daha ilerde evlencen baba olcan... nasıl insan yetiştircen? Nasıl kocaman bir sülaleyle anlaşcan, insanlarla nasıl başarılı olmayı bilecen? Dimi?

E bunlar için intihara gerek var mı allaasen, intihar ancak sana olan güvenlerini azaltır, seni aklından zoru olan biri gibi gösterir. Hiç gerek yok.

Şimdiye kadar yaşadıklarını kendine birer hayat tecrübesi olarak al, inan çok işine yarayacak. Vaktin gelmiş senin, bence muhteşem bir doğuş yaşayacaksın. Azcık zorlanacaksın sadece, o da olur o kadar. Hadi görelim seni be, yaparsın.

Öncelikle sen ne yapmak istediğini bilmiyorsun ki.

İstanbul'da köpekler gibi süründüğün günleri yaşamak mı? Okumak mı? Yani bence senin sorunun mallık değil, ne istediğini bilmemek, hatta biraz şımarıklık.

Önce gerçekten ne istediğine karar ver. Sonuçları ne olursa olsun kabul edeceksen, ailene rest çek ve yapmak istediğini yap.

"bana karşı samimi davranmıyor" diye düşündüğüm insanlardan kaçıyorum ya da iletişim kurmuyorum. bu sebepten pek hatta neredeyse hiç insanım yok. böyle olunca pek düşünmek gerekmiyor.

hiçe yakın olanlar için aklıma böyle bir şey geldiğinde uygun bir yolla sormaya çalışıyorum beni tereddütte bırakan şeyi.


ama tabii bazen sorsan da arkasından koştursan da yapacağını yapan insanlar var.

net olmayan insanlar......... çok ayıp ediyorlar

zaten konuşmak dediğimiz şeyi yalan söylemeden yapmak mümkün değil. bunu düşünüp pek de takılmıyorum, nasıl olsa yalan söylüyor nasıl olsa yalan söylüyorum, nasıl olsa bir kısmını söyleyemiyorum benle ilgili olanın, o da bir çeşit yalan söylemek.

evet, hep oluyor. başkalarıyla paylaştığımda ihtimal vermedikleri çok ekstrem düşündüğüm şeyler gerçek oldu. keşke olmasaydı, keşke olmasa, keşke sorun hep bende olsaydı da böyle düşünmekten vazgeçmiş olsaydım.

tabi samimiyetsizliğin sınırları var. her samimiyetsizliğin karşılığı zarar değil. ben de herkese karşı samimi ve net davranmıyorum. önemsediğim kişilere net ve samimi davranırım. ama o kişiyle çok yakın değilsek samimi, net davranmak yorucu geliyor.

kasti zarar veren, aldatan insanları anlamıyorum. çok bilinçli olmadan aldatan kişiler kendilerine net olamıyor. kendilerinin zayıflıklarının, isteklerinin, tembelliklerinin, bencilliklerinin onları aldatmaya yönelttiğini kabul edip kendilerini aldatan, samimiyetsiz diye tanımlamak istemiyorlar. onun yerine oyunbazım, ama o da şunu yaptı, her insan böyle yapar diye düşünüyorlar. kendini olduğu gibi kabul etmemek, olmak istediği kişi olarak kendini görmek, kendin gibi değil olmak istediğin kişi davranmak, davranışlarını sebeplendirmek samimiyetsizliğin kaynağı bence. kendilerine net olsalar aldatarak yaptığı şeyi, direkt göz önünde yaparlardı, aldatma olmazdı.

Korkuyor muyum tam emin değilim. Aldatılmak istemem. Kimse istemez. Bu benle ilgili bir şey değil. Karşımdakinin karakteriyle ilgili. Onun karakterine müdahale etmek zaten mümkün değil. O yüzden çok takmam. Çünkü o aldatırsa ben de aldatabilirim. O beni yok sayıyorsa ben de onu yok sayarım. Sevdiğim biriyse üzülürüm.

Boyle seyleri cok dusunmemek gerek haci, isin icinden cikilmiyo cunku. Ihtimaller her zaman olacak

Kimseyi o kadar önemsemezsen böyle dertlerin olmaz.

Hiç korkmam. Aldatılırsam o benim salaklığımdır karşımdakinin bile değil. Yanlış kişiyle birlikte olmaya karar vermişim veya yanlış kişiyi sevmişim demektir.

Hatamı kabullenirim, devam ederim.

ben bu tip insandan koşarak uzaklaşıyorum bayadır, en yakınım da olsa ufak bir yalan veya arkamdan farklı düşündüğünü hissedip sorgulamadan gidiyorum öneririm

ailem dışında kimseye güvenmem. öyle bir şey olursa da zaten bekliyor olurum.

Tute +1

Ailem dışında kimseye güvenmem ve kimseyi önemsemem. Diğer insanların bana karşı samimi olup olmamaları umrumda bile değil.

kimseye onlara muhtaç olmuşcasına bağlanmamak gerekiyor bunun için. esnek davranmak gerekiyor. bir tek sevgili hariç. sevgilide "tam aidiyet" bağı yoksa sevgililiğin de bir önemi olmuyor bence. yoksa şüphenin sonu yok. herşeyi şüphe ile kirletebilirsiniz. çok basittir bu. azcık düşünmek yeter. hızlıca yayılır zihne. bulanır kısa sürede. paranoyak olursunuz ama. olmayın.

3 ilişkimin ikisinde aldatıldım, şu an 4. deyim tırsıyorum hafiften. karşımdakine değer vermekten ziyade kendi değersizliğimden, özgüven eksikliğimden oluşan bi durum.

Değişmez. Çünkü biz değişmemek için çaba sarf ediyoruz. Biz değişmiyoruz ki saçma sapan davranışlarımız değişsin.

isyan ettiğim işkenceye dönüştürdüğüm de oluyo ama ben seviyom da böyle olmasını, hatta benim kadar yapan istisna bile derim. acaba bunu mu demek istedi bana laf mı soktu aslında o dediği geçen ay söylediği şununla bağlantılı gibiydi hmm o zaman böyle demek istedi, önce puzzle haline getirip sonra parçaları yerine koyuyorum sanki. ya da basit bakkal manav otobüs şoförü yol sorma diyalogları bile.

niye seviyom böyle olmasını emin değilim ama böyle oyun oynamak hoşuma gidiyo, sebebi de yok.

kendini bir şey yaparken, söylerken izlediğin oluyo mu? ya da yapmadan evvel onu yaparken hayal ettiğin?

ben de senin gibiydim sonra senin gibi olmamayı yaşdıklarımla öğrendim. bu dediklerin ilk başlarda olur belki ama biraz süreden sonra geçmeli. bir süre sonra umursama bence.

üretenler ecnebiler
reise söyleyelim hadlerini bildirsinler adam gibi koltuk yapsınlar.

Not: Kısmen katılıyorum sana bazı şekillerde rahat ediyorum ama geneli rahatsız

20 yaşındayım minibüse ilk kez bu yıl bindim. hatta kısa bir dönem aktif kullandım. her bindiğimde de lanetler yağdırdım. dediğin koltuğa yaslanabilmek için bildiğin pamuk prensesteki cadı gibi kambur durmak gerekiyor. ilk kez birisinin buna değinmesi beni mutlu etti çünkü "nasıl rahat ediyorsun" diye sorduğum yakınlarım "neden etmeyeyim ki?" dedi hep. düşündükçe o koltuklara olan nefretim daha da büyüyor...

edit: yaşımı niye yazmışım diye kısa bir süre düşündükten sonra hatırladım, sanırım bunun alışkanlıkla alakalı olduğunu, uzun süreli kullanımlarda etkisini yitirdiğini falan yazacaktım ama koltuk beni nasıl sinirlendirdiyse unutmuşum.

Tasarım faciası.
Karsan J10 encrypted-tbn2.gstatic.com

Kafanı öne itiyor, belini doldurmuyor. Sırtın ya yukarı aşırı boşluğa ya aşağı çıkıntıya denk geliyor.

hahaha buna ne güzel takılmışın, ben de bunlara hiç dikkat etmeyenleri amaan koltuk işte diyenlere gıcık oluyorum, tabi bu oturup dolmuş şoförüyle konuşulcak şey değil ama o kadarcık götümüzü koycaamız yere dair zevkimiz olmucaksa geriye ne kalır ki. bir de boyu uzunlara göre yapmıyolar dolmuşta cenin pozisyonu gidiyorum. bornova karşıyaka dolmuşlarının bazılarının koltukları fena değil ama yine de.

bir şey demeden dinle. ille yorum yap diye zorlarsa da yapma.

bu hissizleşme ile alakalı aslında, arkadaşlara teselli verememekten çok. donup kalma, olaylara karşı tepki verememe gibi. uzun zamandır bende öyleyim. yaptığım bir şey yok, alışkanlıkta olabilir yaşanmışlıkların değiştirdiği bakış açısı da olabilir.

arkadasini da iyi taniman ya da gozlemlemen onemli aslinda. bazi insanlar teselli aramaz ya da bazen arar bazen aramaz, bazen sadece icip icip sarhos olup sumukler icinde aglamak isteyebilir, bazen sadece sessizce birlikte oturacagi birini ister, bazen olaylari sadece anlatacagi bazen de olanlari tartisabilecegi birini ister vs. vs. ona sorabilirsiniz bugun ne yapmak istersin icelim mi vs. diye, bir film vs. acip oradan muhabbete girip konusmasini saglayabilirsiniz -eger konusmak istiyorsa-, anlatmak ister misin diye sorabilirsiniz. doldur bir kadeh diyerek isi simarikliga vurup ortami yumusatip oradan girebilirsiniz. o bir konusmaya baslarsa oradan gelisir muhabbet.

o konuşma şekliyle ilgili, biri sana dert anlatınca ya teselli ya çare bulma zorunluluğu sanki kendiliğinden geliyomuş havası oluşuyo. öyle olmak zorunda değil, tamamıyla susmak ya da birden başka konuya girmek kırıcı olur, ama dinliyomuş hissini vermek de iyi gelir.

ne bileyim arkadaşıma zırvalıyosun la yarım saattir de denebilir, bir de platonik aşka seviyosan git konuş, konuşmucaksan da git şiir yap bundan hikaye yaz falan denebilir; ne dicen ki?

Platonik aşıksa mutlaka teselli et. Başkasını bulursun falan de. Biz erkekler genellikle sana kız mı yok mk diyoruz. Zamana bırak da kurtarıcı bir laftır. Gel kafamızı dağıtalım diyerek beraber bir şeyler yapmak en iyisi.

sabahattin ali'nin içimizdeki şeytan'da çok beğendiğim bir tespiti var ve çok severim:
-ancak teselli verilir… benim de ömrümde yapmadığım şey. ne kimse beni teselli etmeli, ne de ben kimseyi… riyakarlık tesellide son haddini bulur. bu anda çehrelerin aldığı yalancı teessür ifadesi, o biraz yukarı kalkıp birbirine yaklaşan kaşlar, o hafif hafif ve anlayışlı bir tavırla sallanan baş ve o derinden çıkarılmaya çalışılan matemli ses insanı deli eder.

normalde ben de teselli adamı değilim ama ancak bu tespitten sonra "harbi lan" dedim ve kimseyi teselli etmedim, etmeye çalışmadım. tek dediğim şey "zaten ne desem sen kendi içinde yine bunu kafaya takacaksın. benim 'boşver' dememle bir şey değişmeyecek." oluyor sadece ve o an neyi yapıyorsak ona devam etmeye çalışıyorum.

olmuş bitmiş şey için teselli ayrı, çok gerekli de değil bu tür ergen mevzularında. genelde duymak istediklerini kısa ve öz biçimde söyleyip onları konuştursan minnettar bile kalırlar.

Başarısızlık, şanssızlık vs. mevzularında harbiden kötü olmuş, hadi canım vs.nötral ifadeler iyidir eğer somut bir veri yoksa. tabii ki 90 alıp ağlıyorsa -sus lan dalyarak- denilebilir, ya da kafası basmadığı halde 8. kez sınava giriyorsa hacı gelsene senle bişi konuşçam diyip uçurumdan atılabilir. bunlar ortalamadan sapan olaylar

ölüm, kalım, hapis, sakatlık, büyük hastalık bu alanlarla bilumum tecrübe, olgunluk ve birazcık o konuya özel bilginin yanında sağlam irade ve gözlem yeteneği gerektirir. hatta bence apayrı uzmanlık isteyen şeyler bunlar. Bu açıdan doktorların mesela ölüm haberini vermesi bana hep yanlış bir uygulama gelmiştir. Yanlış demeyeyim aslında eksik, daha iyisi olabilir. Hem doktor, hem hasta yakınları açısından.

Ha misal sen beceremiyorum demişsin, beceremeyiver derim. herkes herşeyi beceremiyor.

Mesele insanların zor anlarında senden kaçmaları, sana gelmemeleri ve bunun sonucu olarak seninle yakın bağ kuramamaları falansa eğer samimi ol. keyifli bir anınızda ulan ben de ne malım bu konuda falan haa de. hem sen gerilmezsin, hem kimse beklentiye girmez.

ps. olmuş bitmiş şey için teselli ayrı, süregiden şey için konuşmak ayrı diye ayrım yapacaktım, iş başka yerlere gitmiş. bununla idare edelim.

ben de yapamıyorum. olmuyor.

onun üzüldüğünü görünce de ' cnm ya üzülme :/ ' falan diyorum.

Ben de veremiyorum ama sorunu boyunca sürekli arayıp yanında olduğumu hissetirmeye çalışıyorum ya. Da görüşüyorum. Konışmasını sağlıyorum üzülme filan deyip birkaç şey söylüyorum. Normalde ben de odun gibiyim

Eskiden empati kurar yardımcı olurdum, bütün enerjimi tükettiklerini fark ettim. Hele bazıları kronik olarak sorunlular, bitmiyor dertleri. Resmen mutlu olmamak için özel çaba sarf ediyorlar. Hiçbir dertleri olmasa bile bu sefer de rahat batıyor.

Değer verdiğim, kronik olarak arızalı olmayan arkadaşlarıma ise dertlerini dedektif gibi sorar bütün detayları öğrenirim, terzi kendi söküğünü dikemez misali göremedikleri ayrıntıları yüzlerine çarparım. Zaten zekiyse sıkıntının kaynağını bulur, çözmek için adım atarsa ne ala, eğer gelip aynı sebepten sızlanıyorsa da umursamam.

"yaa abi boş ver canını sıkma" diyenlerdensen hiç uğraşma bence.

ben mızmız insanlarla katiyen uğraşamıyorum

gir koluna bir gece bakalım neler olucak. sen de görürsen ona göre, yok görmezsen niye sadece ona gözüküyo onu konuşursunuz.

bunların hepsine inandım deme :/
bazı insanların hayal dünyası çok geniş ve halüsinasyon diye bir olgu var literatürde :)

@cekilmis gayfe şüpheciyim hocam, dindar yönümde var. Hani pek de boşlayamıyorum. Yardımcı olmak istedim abime ne tür olursa.

1. Harama (kul hakkı dahil) hiç el uzatmayacak, asla.
2. Kirli gezmeyecek, asla.
3. Yalan söylemeyecek, asla.
4. Bol bol felak-nas okuyacak. Aklına geldikçe okuyacak. İnanmıyorsa bile okusun. Bi de lütfen Türkçesini hatta tefsirini okusun. Bayraktar Bayraklı'nın geçen haftalarda YouTube'da yayınlanmış tefsiri var, can kulağıyla dinlesin.

İlk üç maddeyi uygulamazda dua falan etmesin. Allaha falan inanmıyor demektir.

@yaren +1 Ayet'el Kûrsî

Allah yok, cin yalan.

Yapabileceğin en isabetli şey 1400 yıllık Arap mitlerini kendi kendine mırıldanmak değil bu tanıdığını bir psikyatra götürmek, belli ki bu şahıs ciddi bir psikolojik sıkıntı içerisinde.

Cin değil cehalet çarpar. aklında bulunsun.

altta bir duyuru var, psikolog-psikiyatr sıkıntısı üzerine. :/ geçmiş olsun.

Varan 1:Bu cinler izlanda da niye yok?

Varan 2: İzlanda futbolu bu seviyeye nasıl geldi?


Ps: once+1 olmakla beraber, kişinin doğduğundan beri öğrendiği ve artık bilincine kök salmış öğretiler psikolojik bağlamda kısa dönemde kurtarıcı olabilir. Ör, dua etmek. Ör, namaz kılmak. Benim alakam kalmadı dinle kitapla. Ama çok bunaldığım zaman telefondan iki sure açıp okuyorum. İnanıyor muyum? Hayır. İnanmadan okumama rağmen bilinç daha önce işlenmiş güvenli bölgeye girdiğini anlayınca durulmaya başlıyor. Kaç yaşına gelmiş herife metafizik anlatamazsın, anlamsızlığını gösteremezsin. Semptomlarını gidermek için çözüm üretirsin ancak.

1) Apartmanların bodrum, kiler vb. katlarına giren şey ya lağım faresidir ya da gelincik dediğimiz yaratıktır. Bu hayvanlar korkunca buldukları en yakın kovuğa kaçarlar. gözleri de kedi gözü gibi parlar. o abi aşağı indiğinde süreli otomatik ışık yandı ve ondan gelen ışık yansıdığı için gördüğü göz bu gözler.
Kapcı dairelerinde müteahhitler her türlü masraftan kaçarlar. O dairelerde kullanılan malzemelerin çoğu standart dairelerde kullanılan malzemelerden daha kalitesizdir. Elektrik tesisatı ve elemanları da dahil. sigortanın da dandiği olduğu için tesisatla ilgili en ufak bir problemde ampuller kütür kütür gider.
2) Antep de yaşadığı olay tamamen büyük bir üzüntüye bağlı travma. o anlık bir halüsinasyon.

3) o abi korkuyu din edinmiş. cinleri allah yerine koymuş, cinleri allahtan daha güçlü ve başına buyruk hareket edebilen varlıklar diye tanımlamış. musallat vb. vakalarda süreç bu şekilde işlemez. Önce bir psikoloğa görünsün diyeceğim ama o tür insanlar bunu yapmaz. Ankara'da bazılarının sahtekar diye atıp tuttuğu türden insanlardan birine görünmek, muayene olmak isterse isim ve adres verebilirim.

cevabım: önce psikiyatriste, düzelmezse hocaya götürün bu işi bilen. hoca para alıyorsa, süryanice şeyler falan okuyorsa bilmiyodur. oranın köylerinde bilen eden vardır mutlaka.

@once mit diyeceksen 1400 yıllık arap miti değil, binlerce yıllık mit. sümerlerde bile var cin.

@mimimi dünyada cinlere en çok inanan halk izlanda halkı olabilir. google: kayalık cini

@AWD+1 Son paragraf çok çok doğru. Korkuyu din edinmiş evet. Fakat bu adam doktorlara inanabilecek mi güvenebilecek mi, doktorun yaklaşımı içine sinecek mi, manevi doyum yaşayacak mı... Bunlar hep birer alengir, garantisi yok. Onu en çok rahatlatacak şey konuya algılarının çalıştığı yönden yaklaşmak. Allah'ı tanımaya çalışsa keşke, biraz okur sorgular hiç olmazsa.

mehmet abin ya kolpada cigir acmis bir troll ya da ciddi psikolojik sikintilara sahip. doktora gotur.

ya anlattıkların bir üç harfli çağrıştırıyor ama o da cin değil. :( belki de amcanın ruhlarla (ya da fiziksel olmayan herhangi bir varlıkla) bağlantı kurabilen 5ten sonraki tüm hisleri açık bir bünyesi var? ölen kişilerin sesini duymak gölgeler gözler görmek falan korkutucu olsa da zarar veren bi şey olmamış daha rahata salınabilir. şeytan falan diyor, zararsız amcalar falan ziyaret etmiş halbuki, şeytan dediğin çarpar, bedeni ele falan geçirir vs. belki biraz holuvud korku filmi izlerse işleri normalleştirir ve şeytan veya cin etkisinde olmadığını anlar. ayrıca böyle şeyleri aramayıp kendisini bu tarz iletişimlere açık tutmazsa zaten görmeyeceğini düşünüyorum.

tabii kısmet.

Sayin arkadaşım
Beyindeki kimyasallarin degismesi bir cok sanriya yol acar
Keske caktirmadan düzenleyici bir seyler icirilse.
Doktora gitmez bu dayi diye düşünüyorum.
Kisisel fikrim bu tarz deneyim yapay olarak yasansa sorun kalmaz ama onu da yapmaz.
O yuzden doktor + 1.
Cin yok + 1

Bu cinler kendini hic akli basinda, bilincli, okumus etmis insanlara gostermiyor nedense. Ya koylerde gosteriyorlar kendilerini ya da buyuk sehirlerde yasayan koylu vatandaslara.
Ne bileyim, cin goren universite hocasina hic rastlamadim mesela.

Gördüğünü sanıyor, hayal görüyor. Çünkü kafayı bunlara takmış durumda. Psikiyatriste gitmeli +1

Psikiyatri +1

Fazla dindar olunca ister istemez kafa o tip halusinasyon görme eğiliminde oluyor. Ayrıca uykusuzluk da büyük etken.

@stavro'ya görenler konusunda katılıyorum ama görmeyenlerde değil. Sanırım Camel'in Camel olduğu zamanlar geçtiğine ithafen, üniversite hocalarının eğitimli, kalifiye bireyler olduğu zamandan bahsediyor :)

Cin konusu inanan, inanmayan herkeste etkili çünkü çocukluktan beri korku hikayeleri dinledik. O yüzden her zaman derim, şeytan gelmiş, vampirmiş, kurtadammış falan bizi ben korkutmuyor. Cin konusuna yürüsek çok güzel korku filmi çekeriz ama düşük bütçeli dabbeler dışında pek bir olay yok maalesef.

konunun cinlerin gerçekten olup olmadığıyla uzaktan yakından alakası yok. iki durumda da dayı açısından çözüm aynı.

cinler varsa, x duası okunacak. (ya da gitmesi için ne yapılırsa o)
cinler yoksa, dayı inandığı için yine x duası okunacak. psikolojisi rahatlayacak.

ben de kendisinin ciddi psikolojik sorunları olduğunu düşünüyorum. yukarıda anlatılanların hiçbir gizemli yanı yok benim için.

(bkz: psikoz)

@nawar
Dusun iste, simdiki hocalar bile gormuyor:)

ben etkilendiğimi hiç farketmedim, bissürü dolunay fotoğrafı çektim o vesileyle etkilendiğimi düşünmüyorum.

Şeyi merak ettim ben. O etkilendiginiz günler dolunay oldugunu biliyor musunuz yoksa o gunu kotu gecirince aa dolunay varmis bu gun ondanmis demek gibi bir durum mu oluyor

Edit: pardon duyuruda cevabi varmış

Soruya cevap: etkilenmiyorum.

bence tamamen paikolojik.

etkilenmiyorum.

tam olarak cureforlove +1

deli etkileniyorum, dün gece 3 leş bırakmışım arkamda. hala tüy döküyorum

en.wikipedia.org bu kadar insan yanılıyor olamaz. bana pmse yakın hisler geliyor göğsümde öküz oturuyormuş gibi.

editliyim, pmste olmadığım bir dönemde ise dolunay olduğunu %90 tutturuyorum, genelde "yav bugün dolunay mı ne var yeter artık gök hareketleri" diye saydırmaya başlıyorum gugıla sorup dolunay olduğunu görüyorum. tşk.

@aquarium hayır ben kendi özelimde dolunay takvimini takip etmiyorum, dolayısıyla bilmiyorum. Zaten bu anlattığım durumda da fark etmemiştim, balkonda otururken dolunayı görünce dank etti.

etkilendiğimi düşünmüyorum ama bugünümün başından sonuna kadar tek kelimeyle iğrenç geçmesi dolunaydan mı kaynaklanıyor acaba

benim ruh halim bozukken ulan acaba dolunay mı var demedim hiç, aklıma bile gelmedi. ama aa dolunay var kesin mutsuz olacam diye koşullanırsan mutsuz olursun tabi.

Bazen odam çok aydınlık oluyor. Açıp bakıyorum görebilirsem. Psikolojik olarak bir değişim fark etmedim.

www.dergikaradeniz.com

Şu makale ilginizi çekebilir.

Türklerde aya tapma inancı konusunda güzel şeyler içeriyor.

Belki kalıtsal olarak atalarımızdan bize böyle eğilimler geçmiş olabilir.

Ben dolunayı çok severim, o nedenle olumlu etkileniyorum. Mutlu oluyorum. Işığına bakıp bakıp büyülenirim. Eski çağlarda filan olsam kesin Ay'a tapardım herhalde.

Bi saçmalıklar oluyo, karmaşa. Of diyorum,bi bakıyorum, dolunaymış. Bazen.

kadınlar pms'e dair neler tarif ediyolarsa bana da öyle şeyler oluyor.

yaa var ya... ne zamandır söyleyeceğim bunu ama dalga geçerler diye susuyordum. ben delicesine etkileniyorum dolunaydan. önceleri psikolojik falan sanıyordum ama dolunay olduğunu bilmediğim ya da çok sonradan fark ettiğim zamanlarda bile gözlemledim bu manyaklığı kendimde.

tıpkı senin dediğin gibi o dönem inanılmaz uçlarda yaşıyorum ben de ve bunun nedenini çok merak ediyorum. aslında ben senin o "dolunay ne yeaa" dediğin kişilerden biriyim. böyle olaylarla hiç alakam yok ama bahsettiğin şeyi çok ama çok uzun bir süredir kendimde bizzat gözlemliyorum ve hayret ediyorum.

Evet etkileniyorum, bazen olumlu bazen olumsuz. Şimdi fark ettim 2-3 gündür bunun bir etkisi olabilir üstümde, bu dolunay biraz olumsuz geldi sanki.

epeyce etkileniyorum.

günüm yok yere sıkıntılı geçerken, akşam tesadüfen dolunay görünce bundanmış diyorum. dolunay sırasında yaşadığım huzursuzluk, başka türlü huzursuzluklara benzemiyor. dolunaya has bir şey var ve her seferinde aynı kıvamda yaşıyorum bunu.

aramızdaki kurt adamları fişlemek için güzel oldu bu soru. yardırın arkadaşlar çekinmeyin.

benim mesela 5 gündür kanamam var. pms değilim, erkeğim zaten. ruhsal olarak kanamam var, bunun dolunayla alakası olduğunu sanmıyorum. dolunay yokken de kanıyordum, dolunay olmayınca da kanamam devam edecek. eyyorlamam bu kadar.

Aralıkta doğduğum için dolunayda pipim kalkmıyor. Çünkü evren aralıkta doğanların da böyle bir özelliği olsun yav diye düşünmüş, öyle karar vermiş.

Edit: neferkittynin yorumunu kendim yazdım sandım :O

Etkileniyorum tabii ama astroloji temalı bir etkilenme değil malesef.

Askerde Şafak sayarken dolunay takip ederdim. Beş aylık dönemden başka sıkıntı yaratmadı şükür.

Etkilendiğimi yeni fark ettim. Uykuya dalma konusunda sorun yaşıyorum, bildiğin yok yere keyfim bozuk, depresif oluyorum. Etkilendiğim günlerin dolunay olduğunu sonradan fark ediyorum.

hava açıksa güzelim dolunaya bakıp bir cugara yakıyorum, eskileri düşünüyorum. etkiliyor yani.

bu olar mı?

beni de olumsuz etkiliyor. enerjim çkiliyor, mutsuz hissediyorum kendimi.

Bana hicbir sey olmuyor. Bu dolunayda da hicbir degisiklik olmadi. Goruntusunu severim ama.

2 gün önceki dolunay çok iyiydi, hayran oldum resmen. Hava bulutlu olduğu için çok görünmedi.

Onun dışında etkilemiyor.

Öncelikle belirtmeliyim ki bu gibi doğal ve astronomi ile alakalı olayların insanları etkilediğine inanmayan biriy(d)im.
Genel olarak karamsar biri değilimdir fakat çocukluğumdan beri her ayın belirli dönemlerinde içimde bir sıkıntı olur, içime kapanırım. Bu duruma artık alışmış olarak yaşamaya devam ederken son iki yıldır içimi sıkan dönemlerdeki mutsuzluğum ve keyifsizliğimin beni daha yoğun etkilediğinin farkına vardım. Çok fazla üzerinde durmadan hayatıma devam ederken bu dönemlerin dolunay dönemlerine (bazı aylarda 2 gün öncesi veya sonrası olabiliyor) denk geldiğini farkettim. Kendimi şartlandırmamak için hiçbir zaman dolunay takvimine önceden bakmadım fakat ne zaman içimde o büyük sıkışmayı hissetsem, ay takvimine baktığımda dolunay dönemi olduğunu görüyorum. İçim sıkışıyor, insanların her hareketi batıyor, aşırı karamsar oluyorum hatta bu karamsarlık bana varoluşumu sorgulatarak ölümü düşündürmeye bile gidebiliyor. Bu sürecin sonrasında ise bir rahatlama ile daha mutlu şekilde hayatıma devam ediyorum ve istisnasız her ay bu durumu yaşıyorum. Konuyu araştırdığımda bu dönemde cinnet, intihar, cinayet gibi vakaların diğer günlere göre daha fazla yaşandığı ile ilgili bir çok yazı okudum. Konu daha fazla ilgimi çektikçe dolunay dönemlerindeki gazete haberlerine daha fazla dikkat etmeye başladım. Örneğin 20 Haziran 2016 dolunay gecesi ve aynı gecede, Türkiye'de birbiriyle alakasız üç şehirdeki üç lise öğrencisi intihar etmiş.(git:www.birgun.net) Dolunay tarihlerinde günlük gazeteleri takip ederseniz sıradan günlere göre bu gibi olayların daha fazla yaşandığını görebilirsiniz. Dev okyanuslarda yaşanan gel-git olaylarına yol açan dolunayın, insan vücudundaki su nedeniyle insanları bu denli etkilediği görüşü genel olarak hakim olsa da, bu etkinin nedeni bilimsel olarak tümüyle aydınlatılabilmiş değil maalesef.

Hayır etkilenmiyorum, etkilenenleri de bilime davet ediyorum:
www.livescience.com
www.scientificamerican.com

Sanirim 200 saat oynama surem var steamde ki daha once korsan oynamisligim da var. Gayet zevkli ve zaman gecirilecek bir oyun. Iki karakter açtım biri elfti diğeri nord.

ateşle oynucaksan dark elf. ben hep ateşle oynardım

Ben de epey oynadım, nordic kadın warrior oynamıştım.

Sebebi havalı durması, başka bir şey değil :D

ben bayılıyorum. wood elf ile oynadım mage olarak. iki kere bitirdim. witcher serisinden daha iyi oyun bence.

Urbanearslarin kulak ici modellerinde bi yerden sonra jak kisminda temassızlık cok oluyo o yuzden firma kullanici hatasi falan demeden garanti kabul ediyo. Yani internette boyle okumuştum. Benim de hafif basladi temassizlik yapmaya biras daha ilerlerse goturcem garantiye

makaralı almıştım ben bir tane ama sadece sonynin o modelinin uzunluğuna ve kulaklık uçlarına göre. elektrik bandıyla sarabilirsin, kablonun ortasında bir yeri içerden esneye esneye kopuyo ve sonra ne tamir ettirebilirsin ne de değiştirirler.

Urbanears iyi bir kulaklık değil.

Ek olarak, kulaklıkların içinden onları muhafaza edebileceğiniz kılıflar çıkar zaten, sırt çantası ile geziyorsanız sorun değil ama diğer türlü o kılıfları yanınızda gezdirmek zor olur.

i.imgur.com

Urbanears fiyat performans olarak gayet iyi bir kulaklik. 60 liraya kransen modelini almıştım diger markalarda bu performanstaki kulakliklar 150 kusur lira, ama iste kablo konusunda sıkıntı çıkarabiliyo sanirim o kötü yanı var

nasıl bir şey istediğini de yazaydın keşke

www.youtube.com
www.youtube.com

www.youtube.com

www.youtube.com

www.youtube.com

graveyard-uncomfortably numb
buffalo springfield-i am a child
nick drake-one of these things first

www.youtube.com

www.youtube.com

youtu.be
youtu.be

bir3 otomobil konusunda efsanedir.

İkisi de katlanılmaz ama kadına daha fazla yakışmıyor.
Abazalık = tanım yapamam çok uzun bir liste olur.
Genel olarak dediklerin abazalık belirtisi.

Bunu birini elde edememek ekseninden değerlendirirseniz sonuca ulaşırsınız. Erkek elde edemeyince maksimum bok atıyor, ötesinde bir şey çıkmaz. Kadın birini elde edemeyince baştan sona çileden çıkıyor, çıldırıyor yani. Ben bi kızdan neredeyse dayak yiyecektim sevişmek istemiyorum diye.

Erkeğin abazanı daha çekilmez. Erkekler zaten çirkin varlıklar. (Ben de erkeğim.) Abazanlık yapan bir erkeğe denilebilecek bir şey yok. Bir şey diyemediğin için de onu dinlemek, onunla aynı ortamda bulunmak sıkıcı. Ama bir kız abazan olunca olaylar farklı boyuta ulaşabiliyor. Kendini öve öve bitiremeyen, hep seksli konuşan tipler abazanlıktan ziyade gerçek hayatta yetersiz ve silik kişiler. Böyle tiplere selam bile vermem. Gitsin egosunu başka yerde tatmin etsin.

yakınlarımda abaza bi erkek bulunsun istemem. soluksuz yürüyüşü olsun, ısrarı olsun, muhabbeti olsun arkadaş olarak bunlara şahit olmak hiç çekilmiyor. ama bir kadın günde on farklı erkekle birlikte olmak istese olur biter bu kadar çırpınmaz. kadının abazası erkeğinkinden biraz daha makul.

kadının abazanı leştir ama erkeği daha çok.

kadın gidip de "skine oturayım" diye laf atmaz erkeklere. laf atanı çok azdır, yok demeyeyim de. erkeğin abazanı sülük gibi, aşağılık kompleksli, özünde kadını aşağılayan bir tip olur. arkadaş da olunmaz. çok yavşak oluyorlar ben katlanamıyorum.

hangisi bilmiyorum kadın mı erkek mi ama abazan olmasına rağmen "ben abazan değilim, hatta ne bileyim sevişmeye de ihtiyacım yok o kadar nolcak ki"ciler beni ürkütüyor. sonra onun eksikliği başka davranışlarına yansıyor çünkü, ve bi sevişse bişeyciği kalmıycağını ANLATMAK MÜMKÜN DEĞİL öylesine.

bekarlar da yapıyor aynısını, merak etme. benim en yakın arkadaşlarım da yapıyor maalesef. duruma göre analiz edebiliyorum ama; aralarında -toplum normlarına göre- evliliğe en yakın olması gereken ben olduğum için bu şekilde davranıyorlar.

Kıskançlık+1 ve gerikafalılık
Sanki çok garip bi şey söylüyormuşsun gibi bakmalar vs.
Bunları söyleyenlerin genç olması da gerikafalı olduklarını değiştirmez
Toplumun onlara biçtiği rolü kabul etmişler sorgulamadan yazık onlara
Kıskançlık demiş miydim

bir de evlilik toplumda bir statü oluşturmuş durumda, kariyer anlamında olumlu etkileri olduğunu düşünüyorlar ve seni buna itmek istiyorlar..

çünkü köylüler. amele zihniyeti bu başka bir şey değil. bir insanın hayatında sevdiği, bir şeyler paylaşmaktan hoşlandığı, harika anlaştığı, onsuz bir hayatı düşünmek istemediği, aşık olduğu biri varsa tamam evlensin. o konuda bir sıkıntım yok. ama hayatında daha eş adayı bile yokken evlilik telaşına girmek, "aman tanrım!!!! yaşım geldi hemen kör topal birini kapaklayıp evlenmeliyim .s.s.s" şeklinde tutuşmak tam bir vizyonsuzluk örneğidir bana göre. en belirgin çomarlık işaretidir.

benim evlilikle ilgili herhangi bir sorunum yok. yukarıda da dediğim gibi uygun koşullar gelişmişse eğer, hayatında ömrünü paylaşmak istediğin biri varsa evlenirsin ama hayatında böyle biri yoksa ve tüm yaşam hedefin bir an evvel evlenip üremekse kusura bakma ama sen tam bir köylüsün (sana demiyorum ha, üstüne alınma. cümle o şekilde aktı).

ben böyle insanlarla iletişimi kesiyorum direkt. daha geçen gün bir kadınla tanıştım. 23 yaşında apar toplar evlenmiş art arda iki çocuk yapmış. benden yalnızca 2 yaş büyüktü (29-30 yaşlarında yani) ama benim teyzem gibi görünüyordu. insanlıktan çıkmış bin kilo olmuş. evde kendini nasıl harap ettiğinden, eşinin ona ev işlerinde hiç yardım etmediğinden, çocuklarının çok yaramaz olduğundan, kendine hiç vakit ayıramadığından, kayınvalidesinin dırdırından şikayet etti durdu. sonra da bana sordu sen evli misin diye. hayır dedim. böyle hafiften küçümser gibi baktı ve "cınım evlen ama artık bak yaş geçince bazı şeyler daha zor olabiliyor" vs. dedi. e madem sen evlilikten bu kadar bıkmışsın, insan kılığından çıkmışsın benim niye başımı yakmaya çalışıyorsun? ben gayet rahatım, çatır çatır paramı yiyorum, istediğim an istediğim şeyi yapmakta özgürüm, bana ayak bağı olacak çoluk çocuk yok, tüm zamanımı kendime ayırıyorum, spor yapıyorum, müzikle uğraşıyorum, 3 dil birden öğreniyorum. keyfim yerinde yani, neden keyfimi kaçırmaya çalışıyorsun ki benim?

bence neden salt kıskançlık. benim hayatım evlenince kabus oldu diğer bütün kadınların da öyle olsun. ortada özgür, mutlu, fit kadın kalmasın istiyorlar. bu kadınları tehdit olarak görüyorlar.

bir kez daha söylüyorum, kafana uyan, içine sinen, seni tamamlayan, hayranlık duyduğun birisi ile evlilik çok güzel olabilir. fakat seni gerçekten seven, sana değer veren, evde iş bölümüne sıcak bakan, seksist olmayan birisine denk gelebilmek bu ülkede çölde vaha bulmak gibi bir şey. böyle birisi denk gelirse bana evlenirim, neden evlenmeyeyim? ama böyle birisi denk gelmezse de gayet hayatıma devam edebilirim. insanları apar topar evliliğe teşvik etmek, üzerlerinde baskı kurmaya çalışmak onlara yapılabilecek en büyük kötülüktür çünkü bir anda bütün hayatın kabusa dönüşebilir.

çok uzattım biliyorum, uzun lafın kısası takma bu aptal insanları.

çevremde mutlu evlilik yürüten insan yok, çoğu eşleri tarafından aldarılmış ve bunu sindirmekle kalmayıp üzerine bir çocuk daha yapan/yapmayı planlayan kadınlar. bana bu çok üzücü gelmekle birlikte böyle insanlar bana evlen derse önce kendi hayatını düzene sok ondan sonra akıl ver derim. aldatılmamış olanlar da ayrı yataklarda yatıyor, kendi annem babam dahil.

evlenmek bir başarı değildir onu idrak edelim önce. 24 yaşındayım, yakın zamanda ailemin yanından ayrılıp şehir değiştiriyorum, bekar hayatı yaşayacağım. kendi sevgilim de gideceğim şehirde. onla da eve çıkmam, bu şekilde rahatım ben.

umursama yahu. herkes kendi hayatına baksın.

Benim de çevremde var bu tip insanlar bir sürü, en yakın arkadaşlarım, patronumun karısı, arkadaşımın arkadaşı...
Ailem bu konuda sıkıntı çıkarmıyor neyse ki hatta annem aman evlenme boşver hiç bulaştırma beni o karışık işlere falan diyor sağolsun.

Başta istemiyorum, düşünmüyorum diyerek erteliyordum ama dediğin gibi inanmıyorlar.
Artık diyorum ki sizin gibi evlenip de başıma bela alacaksam evlenmem daha iyi. Evlenip bundan mutlu olan kimse yok çünkü etrafımda, herkes eşiyle bir dünya problem yaşıyor evlendiğine pişman adım gibi biliyorum ama evlen evlen diye tutturuyorlar.

En sonunda ben karar aldım, tam anlamıyla kafama uygun birini & ruh eşimi bulana kadar evlenmeyeceğim susun artık diyorum, tamam sen bilirsin ama yok öyle biri diyerek susuyorlar.
Yoksa evlenmem anasını satayım sanane.

Ayrıca köstebek kurabiye +1

Köstebek +1000
Zaten okurken anlamıştım köstebek olduğunu

Kocalarını ayartmandan korkuyor olabilirler. Gerisini zaten köstebek yazmış.

sıkılıyolar

Bana o tür soruları kimse sormadı. Soran olsaydı, sen ne zaman boşanıyosun cnm yhaa derdim.

Medeni durumuma saygı duymayan birinin evliliğine saygı duyamam maalesef. Bekar olmak kişinin özel hayatıyla ilgili bi durum.

evet durumlar aynen böyle. şu bayram tatilinde yediğim lafın haddi hesabı yok resmen. ben de anlam veremiyorum.

bence endişeleniyorlar. yaş ilerledikçe evlenmek zorlaşıyor. insan seçici oluyor. yalnız kalmanı istemiyorlar.

valla bana batan şey insanların evlenmemesi değil, evlilik kurumuna bok atması. bu da feminist-vegan işine döndü. ben kimseye evlenmiyorsun baskısı yapıldığını görmüyorum kendi çevremde ama nerede evlenmek isteyen ya da evlenen var, "yapılacak şey mi yea"cılar, evlilik hakkında siksok aforizma kasanlar anında bitiyor.

geçen bir duyuru vardı, evlenmeden yaşamanın avantajları diye. millet neler neler yazmış. yok sorumluluğun olmuyomuş, yok istediğinle sevişebiliyomuşsun. ulan hangi dünyada insanın sevgilisine karşı sorumluluğu yok? ya da derdiniz herkesle sevişebilmekse, bunu gayet evliyken de yapabilirsiniz?

evlenmek istemeyenlerle ilgili hiçbi şey düşünmüyorum, beni hiç ilgilendirmez ama evlilik düşmanlarının çoğunun ikiyüzlü ve ilişki konusunda hastalıklı fikirlere sahip insanlar olduğunu bizzat gördüm. görüyosun işte, sevgilisi için "sorumluluğum yok :))" diyor ama yarın imzayı attığı zaman o adama karşı sorumluluk hissedecek.

burada sorun imzada, evlilik kurumunda değil. tam olarak sizin zihniyetinizde, ikiyüzlülüğünüzde. evlenince ilişki başka bir boyuta geçmek zorunda değil. iki insan bir birlikteliği idare etmekten, kendi isteğinize göre şekillendirmekten tipler evlilik şöyle evlilik böyle diye bikbik yapıyor. (bu paragrafta sağlam rage yapıp saçmalamışım, toparlayamıyom da şimdi cümleyi ama ne demek istediğimi anladınız işte)

ha yaşlı insanların "neden evlenmiyosun" sorularına takılıyosanız da biraz büyüyün derim, bunları uzun uzun araştırmaya gerek yok. her söylenene bu kadar takılacaksanız işiniz var.

çünkü türkiye'de doğduğun anda hayatını nasıl yaşayacağın kararlaştırılmıştır.

erkek: lise, yüksek öğrenim ya da zanaat, askerlik, iş, evlilik, çocuk, emeklilik, ölmek.
kadın: lise, yüksek öğrenim ya da erken evlilik, iş ya da ev, çocuk, ölmek.

bu sıralamanın dışına çıkmaya çalştığın anda toplum denen bok yuvası seni yadırgar. bu yüzden herkes evlenmeni bekliyor.

kadın veya erkek nerdeyse evli bütün arkadaşlarım eşleri ortamda yokken evliliğin kendilerini ne kadar körelttiğinden, özellikle kadınlar üstlerine binen sosyal roller ve yüklerden, eşlerinin asla ev işleri ve çocukla ilgili "yeterince" sorumluluk almadığından bahsedip şikayetleniyorlar. sonra hep birlikte yemek masasına oturunca sanki daha az önce evlilikten nefret eden onlar değilmiş gibi, başlarınıda hafifçe yan eğip, sahte bir şefkat ayarı yaptıkları ses tonuyla "ayyy phoebecim, hadi seni de evlendirelim artık" diyorlar. hatta biri bana bir defa evlenip ayrıldığım için bu evlilik fobinle ilgili uzmanla mı görüşsen acaba dedi, valla böyle dedi direkt. dedim ki fobim falan yok, sadece evlenmemeyi "tercih ediyorum" şu an için. ama nasıl tamamlanacaksın ki o zaman deyince, sen yanlış anlamışsın beni deyip konuyu kapattım.

bu arada evliliğe karşı falan değilim, belki 3 ay sonra evlenirim, belki hiç evlenmem, belki birlikte yaşarım, belki hemen nikahı basarım falan filan. şu an çok mutluyum, iç huzurum süper bir noktada. evlenmemiş olmak bunları olumsuz etkilemiyor. çocuk çok seviyorum ama çocuk sahibi olmadığım için kendimi eksik falan hissetmiyorum. ezcümle, bunların mecburiyet/statü/başarı vesaire olduğunu düşünmüyorum. bu tarz sorular ısrarlı/iğneleyici ve hatta küçümseyici bir üslupla söyleniyorsa (ki sizin bahsettikleriniz bu tipler) cevap dahi vermiyorum, hı hı napalım işte kısmet deyip masa da götümü dönüp başkasıyla sohbete devam ediyorum.

evlilerin bilinçaltında bekarlara katlanamamak diye bir şey var çünkü. :) bir an önce etraflarından katlanamadıkları bu kitleyi, kendi kitleleri içine çekmek istiyorlar.

bir de genel nedeni evliliği amaç olarak görmeleri. toplumun yani. onların mantığına göre bu en doğal ve en olması gereken şey. olmayınca error veriyorlar işte. yani "insan doğar, büyür, evlenir ve çocuk yapar" gibi bir şablona sahipler. bunun dışına çıkamıyorlar. oysa evlilik amaç değil sadece bir araçtır.

çünkü 30 yaşlarında hormonlar alarm vermeye başlayınca o "evlenmiycem ben" değişiyor, ama evlen evlen diyenlerin bunu hesaba katar mı katıyo mudur değişir o.

Sorular abuk subuk. Hiç olmazsa siz evlenmek istemediğiniz söylemişsiniz açık açık (inanıp inanmamaları mesele değil). Ben 32 yaşında evlendim. O zamana kadar çoook sınırlı ve mesafeli erkek arkadaşlarım olmuştu (uzak mesafeyi kasdetmiyorum, samimiyet derecesini kastediyorum). Bana böyle diyenlere, "yaa aslında ben de istiyorum ama kısmet işte" dediğim zaman herkes sus pus oluyordu. İkinci bir defa aynı soruyu sorana da "eee, söyledim daha önce, sen bana birini mi buldun ki" diye terslemiştim. Bu hatundan başka da bir daha soran olmamıştı.
Vakti geldi, sevdiğim adamı buldum, evlendim. Gereksiz sorular, gereksiz meraklar.
Potansiyel tehlike de var tabii. Çiftler çift olarak takılmak istiyor. Erkek arkadaşın bile olsa gelirken yanlız kalma istiyor da olabilir. Niyeti insanların gözünden anlarsınız zaten.

şu dünyada kadının kadına yaptığını kimse kimseye yapmaz yeminle.

muhtemelen "evde mi kaldın? hihihi" diye -kendilerince- dalga geçmenin başka bir yolu bu. yahu, evlilik dediğin şey asla ve asla insan doğasına uygun bir şey değil. tamamen zorlama, toplum normlarıyla dayatılan ve evli hiçkimsenin memnun olmayacağı bir kurum.

ben evliyim, eşimle gayet iyi arkadaşlarız, çok keyifli vakit geçiriyoruz ve yine biriyle sevgili olacak olsam onu seçerim. şanslı azınlıktanız, kendimize vakit ayırabiliyoruz yeterince.

amma ve lakin; evlilik insanlığın (özellikle de erkeklerin) doğasına aykırı. insanlar tek eşli değiller. kimse bana bunun aksini savunamaz, kalbini kırar gerçeklerle yüzleştiririm. ayrıca evlilik kurumu ne yazık ki aileleri de birleştirdiği için, ekstra zaman kaybının yanı sıra pek çok gerginlik ve strese de gebedir. bunu tüm evli insanlar bilir. "ay ben kayınvalidemle çok iyi anlaşıyorum." diyen yalancı velev ki samimi olsa dahi görümcesini öldürmek istiyordur.

ancak toplum ve yaşam şartları insan ırkını maalesef üremek için tek eşli "görünmeye" zorlamış. çocuk sahibi olmak isteyen biri için bunun dışına artık çıkmak imkansız. en azından çocuk sağlığı için.

insanların çoğu evleniyor. evlenmemek marjinal kaldığı için de dikkat çekiyor, insanların garibine gidiyor. tabi ki evlenmeyi gözünde yücelten insanların tepkisi de can sıkıcı olabiliyor ancak bu tolere edilemeyecek bir şey değil.

potansiyel tehlike kısmı biraz fazla uç bir niyet okuma olmuş. milletin birbirinin nikahlı eşine atlayabildiği bir toplumdayız sonuçta :/ evlilik kurumuyla ilgili yapılan olumsuz tespitlerin de objektif olmadığı kanaatindeyim. kendi kontrolü dışında gerçekleşse bile ikili ilişkilerinde başarıyı yakalayamamış çok insan var. evlilikten nefret edip bunu paragraflarca yazıya döken insanlar, kategorik olarak insanları evlenmeye zorlayan kişilerle aynı yerde kanımca.

kafanı rahatlatacak olan şey sırf evlenmek için evlenilmeyeceğini belirtmen. "ilk bulduğum kişiyle nikahı basıp ömrümü mü çürüteyim ya, çok sevdiğim ve iyice tanıdığım biriyle olur ancak." gibi söylemler işini kolaylaştırır. başarılı ve huzurlu bir evlilik olmadıktan sonra hiç olmasın'ı anlayabileceklerini sanıyorum.

@der meister

eğer kimseye evlenmiyorsun baskısı yapıldığını görmüyorsanız ya çok izole bir çevrede yaşıyorsunuz ya da görmek istemiyorsunuz bu baskıları. kadının üzerinde baskı eksik olur mu toplumda? hele ki üzerinden bu kadar pirim yapılan evlilik hadisesinin baskısı eksik olur mu? bir an önce gerektiği daha çocuk doğar doğmaz işlenmeye başlıyor. evcilik oyunlarından tutun, okulda okumayı söktükten hemen sonra okutulan yazılara kadar. daha sonra anne olmanın kutsal olduğu dayatılıyor, çocuklara. türkiye'de kadınların ilk evlilik yaşı 23 yaş dolaylarında tüik'e göre. 23.8'den 23.1'e kadar düşmüş son 5 senede yanlış hatırlamıyorsam. erkeklerde ise bu 27 dolaylarında. hangisi erken hangisi değil siz karar verin.

sorumluluk gibi bir şeyden de bahsedilmiş. herhalde bir evde ortak yaşam sürüp, hayatın her anının beraber planlandığı; bir anlaşmaya bağlanarak sürdürülen evliliğin, ayrılıyorum artık seni istemiyorum diyerek sona erdirmenin mümkün olduğu sevgililik ile sorumluluklarının (eğer varsa) aynı olduğunu düşünmek, durumu tam olarak kavrayamamak kanımca. en basitinden şöyle düşünün, bir evlilik mahkeme kararı olmadan bitirilemiyor. öyle ben bıraktım demek ile olmuyor yani. sorumluluğu oradan hesap edin mümkünse.

sevişmekten falan bahsedilmiş. bunun türkiye'de nasıl bir tabanda olduğu yani sosyolojisi üzerine bir araştırma yok doğru dürüst. zira bu durum, bu toplumda konuşulabilecek bir şey bile değil. kız çocukları ilk defa regl olduğunda bunu gizlemek gerektiği gerçeğiyle yüzleşiyorlar. "halam geldi" gibi farklı şifrelemelerle dile getiriyorlar bunu. bakın bu anatomik bir durum üstelik. daha o zor konuşuluyor bu ülkede. bir toplumu düşünürken bizim mahallede böyle değil diyerek düşünmek yine durumu tam kavrayamamak.

evlenince ilişki başka bir boyuta geçmek zorunda. bu sosyolojik olarak zaten böyle. ama dediğim gibi ortada bir sözleşme var. hukuksal bir karşılığı var.

ben olayın bütün sosyolojisini çözdüm diyemem. tabi ki çözebilmiş değilim. ama anlamlandırabildiğime inandıklarım üzerinden de en azından birine iki yüzlü demiyorum.

olsun ama ne diyelim!

Ben hep ikinci ihtimalin daha yüksek olduğunu gözlemledim. Başlamaya çekiniyorlar ama başladıktan sonra bırakmak zor.

ben de hep ikinci ihtimale tanik oldum. tesaduf mu bilmiyorum.

ben üç yaşındayken boşanmışlar.
ben de ilişkilerim üzerinde bir etkisi olduğunu düşünmüyorum.
kendi hayatım için bir genelleme yapamadım.

fakat genelde boşanmadan etkilenmiş olan kişiler, kopmakta zorlanıyor benim bildiğim kadarıyla.
yani ilişki yerlerde sürünüyor, hatta belki psikolojik/fiziksel suiistimaller bile olabiliyor, ama ayrılma işini gerçekleştiremiyorlar.

bunun da çok fazla olduğunu düşünmüyorum ama.
yani yüzde 10 falandır belki.

çoğunlukla 2. verdiğin örnekteki gibi olur eğer bu ayrılık, özellikle çok küçük yaşlarda yaşanmışsa ve çocukta terk edilme şeması/korkusu oluşturmuşsa. Bir kız çocuğunu örnek verirsek bu kız çocuğu bilinçaltında babasının kendisini terk etmesi olarak yorumlar ayrılığı ve hatta benim yüzümden terk etti diye de düşünür ve değersizlik ve suçluluk inancı da oluşur, o ayrı. Eee baba ilerde olacak karşı cins partnerinin temsilidir ve bu kız da hayatına giren bütün erkeklerin onu terk edeceğine inanır ve ahtapot gibi ilişkiye ve adama sarılmaya başlar. Adamı kendinden uzaklaştırana kadar devam eder ve kendini gerçekleştiren kehanet olur.
Diğer türlü daha isyankar modda olan kişilerdeyse tam tersi bağlanamama, duygusal yoksunluk, yüzeysel ve tek gecelik ilişkiler yaşama, uzun süreli derinlikli ilişkiler yaşayamama şeklinde vuku bulur.

Ayrılık sürecini iyi şekilde yöneten ve çocukla maddi-manevi ilgilenen ailelerin çocukları da en az etkilenir ama genellikle anne ve baba bu süreci çok hatalı yönetiyor. Yani asıl mesele boşanmak değil, boşanma sürecinin yönetimi, yoksa bitmesi gereken bir ilişkinin zar zor devam ettirilmeye çalışmasında da çocuk olumsuz etkileniyor.

Benim annemle babam geçen sene boşandı ve inanılmaz olaylıydı. Boşanmadan önce 6 yıllık sevgilim varken sonrasında değiştim ve s.kerler seni çekemem diyip terk ettim. Tartışma şekli babamı hatırlatıyordu. Sonrasında da kimseyle olamadım çünkü tahammülüm sıfır şu anda ve evet acımasızca bir ayrılık olmuştu. Bağlanmaktan çok yalnızlık daha tatlı geliyor bana. İkinci dediğiniz gibi de olan vardır mutlaka.

Her ikisi de oluyor gördüğüm kadarıyla. Ben boşanmış bir ailenin çocuğuyum. Ailemle mutlu zamanlar geçirdiğimi hatırlıyorum. 15 yıllık evlilik ve 2 çocuk sonrası biten bir evliliğe şahit olduktan sonra evet birinci düşünce ağır basıyor.
Ama ilişkimi umursamaz bir biçimde yaşamıyorum. Daha mantıklı düşünebiliyorum. İstesem de bir drama kraliçesi olamam yani. Şu ayrılsak sanırım bunu başka birine göre daha kolay atlatırım.

Buna yek cevap vermek zor, ancak tam tersi bir durum olduğunu biliyorum.

hayır olmuyolar ama kim nerden çıkarıyosa böyle şeyleri dillendiriyolar birtakım zerzevat sepet kafalar

babası olmayan kız verici olur
boşanmış aile çocukları sorunludur
anne babası boşanmış olanla aile kurulmaz sen de boşanırsın
dul kadınla evlenilmez bir evliliği yürütememiş seninle nasıl yürütücek
vs. vs. tırıvırı
bunları doğrulayan bir iki örneğe rastlandı mı da ağzına ne gelirse genelle gitsin gırla. olmaz.

2. durumu tecrübe ediyorum. Erkek arkadaşımın ebeveynleri uzuuun zaman önce olaylı ayrılmış; kendisi kadar sevecen ve tatlı adam tanımadım.

2. si oluyor.

Adamlar çok şey istemiyor aslında, sadece o kadar güzel değilsiniz. hepsi bu.

edit: aslında uzun uzadıya anlatasım yok, güzellik bambaşka birşeydir, gerçekten güzel olsaydın bilirdiniz(hepiniz) zaten yorum yapmaktan çekinmezdin de, kişi kendisi hakkında yorum yapamaz demenin bile etkeni bu, neyse. onlar daha çok sevilirler daha kolay iş bulurlar, daha kolay yaşarlar . Bi' gülüşleri bile yeter karşısındakini mutlu etmek için. çok yerde konuşulmuştur zaten, bazı insanların ''bulunması'' yeterlidir yani orada olmaları kafidir, birşey yapmalarına gerek yok. güzellik tanrının tavsiye mektubudur demişti bi' kürt oyuncu. günümüzde telefonu yukarıdan tutup fotoğraf çeken, asansör aynası, tuvalet aynası ya da bilimum filtreleri kullanan sanırım kullanım yeri olarak uygun olacak olan kelime kezbanlara ''ben bunu varya evire çevire''ci abilerimizin talepleri ve birbirlerini pohpohlamaları yüzünden(çok güzel çıkmışsın burcucum) güzellik kişiden kişiye değişen bir kavrammış izlenmimi verdi. öyle değildir, aklıma geldi mesela bazen duyuruda ifşalar oluyor ve eğer kadınsa ifşanın altında ki yorumlara şöyle bi' göz at. kimisi ''çok güzel'' yazarken ötekisi ''siz de nasıl bir yokluk var abicim'' yazar, güzellik bu kadarda öznel bi' kavram değil. uzun uzadıya anlatasım yok demiştim de mi ben. neyse çok sıkıldım. yeşil çay içeceğim.

Erkekler bence seks kölesidirler. Bütün tatlı dilleri çabaları güler yüzleri hep seks için. Böyle olmayanı 100 binde 1 falandır bence. Elde ettikten sonra sıradaki gelsin dercesine başkalarına kayıyor dikkatleri, güya yaratılışları öyleymişmiş.

Sevgiyi elde etmek için kapris yapmak, çektirmek, süründürmek ve hatta dengeli bir şekilde para da harcatmak gerekiyor. Yoksa onların gözünde hiçbir kıymetin olmuyor. Yapıları böyle!

bu zihniyette biriyle ilişiğimin olmamasına hep özen gösteririm.
' güzel olmak' konusunda, insan kendisi hakkında yorum yapamaz ama çevremdeki insanlar bu muhabbetler açıldığında ' aaa ama sen çok güzelsin' falan diyor.

Yaren dogruyu soyluyor. Ama efendi adam bulursan soyledikleri gecerli degil . Efendi adam bul sana yaşattıklarının bin katini yasatir. Ama ne kadar eglenirsin bilemem

Ben efendi adam buldum gene tatmin olmuş değilim, tmm bana efendi de herkese de efendi aman ona ayıp bu üzülmesin diye hayatımızda gereksiz bir insan oluştu, her gün de konuşuyor bu kızla neymiş çok iyi niyetliymiş ben fesatmışım. Blablabla.

Aynı seyleri kadınlar için düşünüyorum bende.
Bazı insanlar kaybetmeye programlı , biz onlardan biriyiz sanırım.

her zaman ulaşılabilir olmamak lazım.

edit: telefonla ulaşmaktan bahsetmiyorum tabii ki. :)

oyun istiyor, hiçbir şey istememiştim demişsin ya bir şeyler istemeni istiyor
çünkü o güzel duygular sıcaklık sevgi dediğin soyut kalınca püff deyince uçar hale gelir, onları somutlamanı istiyor
olabilir

Bir başka ben her şeyi yaptım yaranamıyorum yaa sendromu daha.

Aynı bu durumdaki bir kız ile ilişkiye başladım ve 2 ay sonra çok değil 2 ay sonra bu halde ki kız gitti yerine "illa trip mi atalım, oraya gitme buraya gel mi diyelim, karmaşık karmaşık mı konuşalım. ne yapalım, şaşırdım hakikaten......." kızı geldi. Sonra ben terk ettim muhtemelen bir sonrakine yine aynı numarayı çekecek benim ne kadar berbat birisi olduğumdan bahsedecek.

Kadınlar da böyle abi kesin bir şey istemediniz trip atmadınız. kesin..

emekten memekten bahsetmiş miyim kardeşim? adam gibi okuyun su duyuruları. sonra saçma sapan cevaplar veriyorsunuz.

Kız burada bile işine gelen cevaplara tik atıyor işine gelmeyeni atlıyor ondan sonra ben trip atmam karmaşık olmam diye isyan ediyor :D kasdkas

Hepsi aynı abicim hepsi. Çocuk iyi kurtarmış yakayı valla.

Ne güzel, herkes birbirine lafları sokmuş, nefretini kusmuş.

Bunun adamı/kadını, genellemesi, cinsiyeti yok, olmayacak da. Olay, konu, kişiler umurumda değil. Ben şuna inanırım, bilirim; bir şey olacaksa olur, gerisi sadece bahanedir.

Cevap cok basit amiyane tabirle yanlis ata oynamissin. Bes parmagin besi bir degil kendine gore dogru birini bulana kadar yanilacaksin. Oyunun kurali bu canims bende cok mutlu degilim bu durumdan ama boyle. Tek tavsiyem bu surec boyunca bu yazida oldugu gibi motivasyonunu kaybetmemen. Sonra mevzu gizli depresyona kadar gidiyor, ugras dur.

Yasamiyorum. İki gundur ablamla evde oturup arada kahve icmeye cik Yorum. Annem babam burda olsaydi yasardim ama

iyi bayramlar,

biz de evde yattık ama annemler filan bu geleneği sürdürüyorlar. şöyleki

köyde;
1.gün
-uyanış
-namaza gidiş
-cami sonrası sıra olup bayramlaşma
-kurban kesimi
-akşam en büyüğün evinde toplanmaca
2,3,4. günler
-ziyaretler ziyaretler

şehirde
bayram öncesi
-bayram esnasında asla durulmayacak olan evi temizlemece
1.gün
-uyanış
-namaza gidiş
-harçlık dağıtmaca(yaşınız kaç olursa olsun illa verirler, şaşmaz ne kadar kazanırsan kazan o 20-50 artık ne kadarsa onu alacaksın)
-kurban olayları
-akşam 1.dereceden 1 akraba ziyareti
-yatış
2. gün
-ulaşılabilenecek akrabaların tamamının ziyareti(ayrım yapmadan, mesela dayının eşinin üvey annesi,üvey annesinin oğlu gelini filan hepsi)
-ulaşılamayanları telefonla aramaca hal hatır sormaca
3.gün
- ankaraya ilk gelinen mahalleden başlayarak orada kalan komşuları kronolojik şekilde ziyaret
4.gün
-piknik

tüm bunların yanında o ziyaretlere gidilmeden öncede ziyaretçi kabulü yapma, ama böyle 10'ar dakika filan yani. sonra herkesin gideceği bir yer varmış gibi evden çıkılıyor.

ben en çok ev temizlenirken, kitaplar ve aldığım notlarla kıymelimis kalemlerimin bir kutuya haldır huldur doldurulmasına kızıyorum. evet. ama bayramlar güzeldir.

yaşamadık. gecen bayram bile böyle değildi. bu bayram iyice rezalet oldu.

Ne yazık ki bayram demeye bin şahit ister

çocukluğumdan beri bayramlaşma akrabalardan sadece dedem yaşlarında olanlarla oluyodu. diğerleriyle mesela onların çocukları torunlarıyla bir bağımız oluşmadı. şimdi de yaşlılardan sıkılıyorum ve bayram harçlığı verenler hariç gitmiyorum ki gitmiyorum dediğim kapı komşum olanlar bile var onlara da. çünkü tanımadığım torunlarının okul ve iş başarılarından ya da hastalıklarından başka bir şey konuştukları yok sıkılmam da ondan. onlara sorsan yeni nesil bozdu falan diyen olabilir ama tam tersi kendileri sıkıcılar, bayram dediğini neşeli olur o da neşeli biriliriyle oluyo ancak. ziyaretler et vs. olsa da bana tat vermiyo.

onun dışında da birkaç arkadaş var onlarla da dışarda görüşüp bayramlaşıyoz ki bayrama özel bir şey değil.

Yasamiyordum ki bu sabah kalkinca gidip butun akrabalari ziyaret edesim geldi. Zaten neredeyse hepsi yurume mesafesinde oldugundan bir gunde hallettim. Guzel oldu valla.

Eskiden de yaşamıyordum şu an da yaşamıyorum. Sebebi akrabalarımın çoğunun yurtdışında olması, ömrüm boyunca yüzlerini 1-2 defa görmüşümdür.
Küçükken kıyafetlerimizi giyip apartmandaki konu komşunun elini öperdik, sonra eve gelip üstümüzü çıkarırdık kimse gelmez artık diye. O zamanlar üzücü gelirdi. Annem de ısrarla evde beklerdi belki biri gelir diye. Son yıllarda onun da beklentisi-hevesi kaçtı. Ailece yemeğe-sinemaya gidiyoruz, günübirlik geziler yapıyoruz. Tatil havasında geçiyor.

Arefe gününden itibaren non stop çalışıyorum . Yarın sabah 96 saatlik çalışmam bitecek . Halama gidip kavurma yemeği düşünüyorum.

www.eksiduyuru.com

cumba

Galata Kulesi fotoğrafı var bende tablo şeklinde. Beyoğlu'ndan almıştım.

hiçbir şey, apartman dairesinde yaşıyosan hiçbir şey.

istanbul eskiden bir sehirmis, kendi kulturu varmis artik herkes burali olunca istanbul kendi ozelliklerini kaybetmis. yerlesenler de gelip burada yozlasmislar.

mutlaka sana istanbul'u hatirlatsin istiyorsan bence istanbuldaki bir aninla ilgili bir nesneyi kullanabilirsin. bu bir kalem olur, zarf olur, ayakkabi olur...

goren herkes istanbul'u hatirlasin istiyorsan cok klise seyler olabilir. galata kulesi, kiz kulesi, tramvay biblolari gibi...

bence kasmaya degmez.

Kafe icin dersen mesela tuğla duvar şeklinde dekor bende oyle bi imaj birakiyor. Onun disinda sepya bir istiklal tramvay resmi falan da olabilir

galata kulesi, istiklal tramvayı, ayasofya, kız kulesi, boğaz... bunların kullanıldığı objeler

yuksek tavan, 3e1 oraninda dusey surme dogramali ahsap pencere, almasik tas tugla orgu duvar, saksida lale.
ses olarak marti, vapur ve dalga sesi.

Paşabahçenin istanbullu ürünleri var

annemle babamın ve anneanne babaannelerin göz rengi dağılımı tam sen ve sevgilin şeklinde. ben mavi gözlüyüm sarışınım, kardeşim bronz tenli kahve gözlü. neden olmasın

o değil de evlatlık olmayasın? ;_;

@shotgunwoman :))

1/2

sen taşıyıcısın. çocuğun mavi gözlü olması için hem anneden hem babadan mavi gelmesi lazım. senden gelme olasılığı yüzde 50.

sevgilinin anne babada renkli göz yok ama taşıyıcı olabilir. olmayadabilir. sevgilinin anane babane dedeler filan bakmak lazım. biraz karışık.

çok küçük bir ihtimal de olsa mavi gözlü olma ihtimali var.

@lapris +1 ama başka bir ihtimal de annenin alakalı bir geninin(bu genin adını unuttum) bozuk olması olabilir. yani mavi göz geni olmadığı halde birtakım sorunlar yüzünden insanlar mavi gözlü olabiliyorlar. eğer böyleyse sen taşıyıcı olamazsın. mavi gözlü anne ve babanın bile bu yüzden kahverengi gözlü çocuğu doğabiliyor günümüzde. genler aslında üzerinde konuştuklarımızdan daha karmaşıklar.

Dayım da yengem de yeşil gözlüdür; bir kızları kahverengi bir kızları mavi gözlü oldu. Tamamen gelişine olabilir....

İhtimal olarak her şey olabilmekle beraber kahverengi tabii ki dominant.

Yani kahve hep dominant olmakla beraber sizin durumunda hesaplayıcılar yüzde 25 gibi bir ihtimal verir...

eye colour calculator'lardan kardeş göz renginin ihtimallerdeki değişikliğini gösteren bile vardı internette

tamamını okumadım çok uzun.

ama bende anladığım işleri projede başkasının yapmasını sevmem.

brainstorm ya da buna benzer şeyler farklı ama güvenmediğim ve işini sevmediğim adamlarla çalışamam.

bu altım üstüm, benden iyi yada kötü bilen herkes için geçerli.

işini sevdiğim adamlar başka, onlarla çalışmak zevkli ve rahat. ama yine de onlarında projesine bakarım bitince.

doğru söylüyosun,
genelleme mi olur böyle demek tam emin değilim ama, ben bu yüzden tek adam iktidarlarının da kaçınılmaz olduğunu düşünüyorum. kişi sayısı hele üçü beşi geçti mi kalkıp bakkala kadar gidip bir şeyler almak kadar basit bir şey bile hem işkenceye dönüşüyo don lastiği gibi uzuyo hem de istediğin gibi ve tam yapabilcek kabiliyetin varsa bile yanındakiler seni de aşağı çekiyo o dediğin "yok ya buraya gitmeyelim şöyle yapmayalım bu da olmasın" sesleri yüzünden.

Nefret ettiğimi söyleyemem ama ben de çok hayranı değilim açıkçası. Nazlı nazlı, mıyır mıyır, parmağının ucuyla iş yapan kişiye sinir olurum, bunun tek istisnası var. Gerçekten çalışılan ve güzel paslaşılan bir takımsa tadından yenmez.

Zaten bu da uzun süren bir tartışma konusu. Takım çalışması verimli olmuyor, bir kişi çalışıp beş kişi yatıyor ve herkesi ortak noktalara çekerek hayal gücünü öldürüyor. Bu özellikleri çalışmalarda bol bol var. Ancak, bir yandan da herkesin ne yaptığını bilmek gerekiyor, sinerji gerekiyor ve artık bazı işler tek kişilik boyutu yapabilecek noktayı geçiyor.

Takımın iyi çalışıp çalışmaması tamamen o takımdakilerin aynı siklette, aynı önceliklere sahip insanlar olup olmamalarına bağlı. Usain Bolt ile beni aynı koşu takımına koysalar, takımcak dünya sonuncusu bile olabiliriz. Takım çalışmasının olayı aradaki güzel paslaşmalar ve paslaşılacak kişi var, paslaşılamayacak kişi var. Üstelik ben bir kişi için paslaşılacak insanken, başka bir kişi için paslaşılmayacak insan da olabilirim.

Üniversitedeyken genelde proje grupları üç kişilikti. Bir arkadaşımla o kadar güzel çalışırdık ki, 10 saat sıkılmadan oturup deli gibi iş çıkarırdık. Biz çok iyi paslaşırdık ve yaptığımız işten çok zevk alırdık. Gruplar üç kişilik olduğundan üçüncü bir arkadaşımız vardı hiçbir şey yapmayan, bilerek onu seçerdik; 'Gelecek üçüncü kişi gölge etmesin, başka ihsan istemeyiz. Grup dinamikleri çok iyi şu an'' derdik. O üçüncü kişi de kendisine verilen kapak çıktısı alma, verileri düzenleme gibi işleri düzgün yapardıı. İkinci sınıftan mezun olana kadar her projeyi birlikte yaptık ama notlarımız iyiydi. İş yaparken 'Daha iyisini yapsam daha mı çok para verecekler, bu kadarı yeter' diye savsaklayarak ve sadece iş olsun diye yapan biriyle ya da tek başına kapanıp işi yarışmaya döken biriyle iki kişilik takım olabileceğimi sanmıyorum.

İşim gereği takım çalışmasının içinde olmak zorundayım. Şu zamana kadar da birçok kişi ile geçici takımlarla çalıştım. Tek başına yapılmıyor araştırma artık. Bazı kişilerle iyi paslaşamadım, bazı kişilerle ise birlikte çalışmalara, iş yapmalara doyamadım. Belirli bir zaman sonra kimin kiminle iyi anlaştığı ve çalışabileceği belli oluyor zaten. İşler grup grup güzel yapılabiliyor. Herkesin herkesle çalışabilmesi çok uygun bir şey mi, bilmiyorum. Benim için değil. Bir kere hiç konuşamadığım, hiç ortak noktamızın olmadığı iki kişiye denk gelmiştik ve bir tanesi 'Biliyorum, çok iyi anlaşmıyoruz ama bu iş bitene kadar kankayız. Yapacak bir şey yok' demişti. Onlarla da çok güzel çalışabildik ve sonradan da isteyerek birlikte çalıştık. Sonradan da yakın olmasa da arayıp soracak kadar arkadaş olabildik. En yakın arkadaşımla çalışıp boğazını kesmek ve rendelemek istediğim de oldu. İyi ki kan tutuyor. Hala yakın arkadaşız ama birlikte çalışmamaya özen gösteriyoruz.

Burada anahtar kelime esneklik gibi geliyor bana. Esneklik güzel bir şey, herkese uyabilmek çok güzel bir şey ama bir de yapılması gereken bir iş var; o arada nasıl oluyorsa bir denge var.

İş dışı konularda ise ben arkadaşlarına katılıyorum. Hayat hedef belirleyip o hedefe doğru adım attığım bir şey değil; yaşadıklarımı sindirdiğim, gözlemlediğim, eğlendiğim bir şey. Dolayısıyla planlı olmasını çok da sevmiyorum. Biriyle dışarı çıktık diyelim. 'Şuraya gidelim', 'Buradan çıkalım, şöyle yapalım'lı şeylerden ziyade, 'Hadi bir çıkalım, yapacak bir şey buluruz nasıl olsa' kısmı daha keyifli geliyor bana. Bir de ne istediğimi düşünmüyorum ki. Birisi bir yere gidelim dediğinde ucundan ne çıkacağını bilmiyorsun ki. Birlikte oturup laflandığı, muhabbet sardığı sürece ben orada 30 saat oturur ve aynı sandalyeden kalkmam, içim kurtlanmaz. Yerin orası ya da burası olması beni ilgilendirmez, beni yanında olduğum insan ilgilendirir. Tabii yolda şuraya gidelim deyince, gidilecek yerin beğenmediğim bir yanı varsa da söylerim. Şöyle anlatayım; yukarıdaki proje yaptığımız arkadaşla birlikte dışarı çıkardık. Acıkırdık, 'Hadi, bir şeyler yiyelim. Ne yiyelim' derdik. İkimiz de karar vermezdik. Sonra yarım saat yürürdük. Diğerimiz 'Ya biz oturacaktık, ne oldu' derdi; 'Bilmem, muhabbet sardı. Ne yapalım' derdik. Üç dakika sonra konu yine değişirdi; bir yarım saat sonra yine 'Ne yapalım' derdik. Öyle öyle bir şey yiyemeden, aç acına evlere dağıldığımız çok olmuştur. Muhabbet sarıyordu, ne yapayım ben kararı, gideceğimiz yeri, yemeği. Bir de ikimiz de 'Sen söyle', 'Olmaz, sen söyle' kibarlığında insanlar olduğumuz için. İkimiz de 3-4 yer sıralar, sonra onları ikiye indirip yazı-tura atardık. Üst üste çok kere aç kalınca kendimiz böyle bir yol geliştirdik. Bu da güzel bir takım çalışması işte; ortada bir sorun var, karar veremiyoruz ve çözüm saçma da olsa üretiliyor.

Yaaa iste asimetrik bilginin zararlari :/

En bastan iletisilse bu sorunlarin cogu yasanmayacak.

Ben de bildigim konulari baskasiyla paylasmayi vb sevmiyorum ama paylasmak zorundaydam bildigim-ilgilendigim projeyi bir sekilde liderligi ele almaya calisiyorum.

Ilgilenmiyorsam, ben o yonlendirilmis alakasiz kisisysem karismiyorum, denileni yapiyorum iste.

cok kotu...
nefes alsin yeter sakalarina hazir olun bunu koyarsanz

Bence de kötü.

evcil hayvan muamelesi yapmayın lütfen çocuklara değişik isim vereceğim diye. normal biri olsun normal isimli.

pavyon şarkıcılarının sahne isimlerini çağrıştırdı bana da.

evet erotik çağırşımlar yapıyo, lisede falan olsa nefes nefesini keserim diye lafzen taciz ederdim, tabi ergendik o zaman; o da ergen olucak.

havva koyun illa "hayatın kaynağı" anlamını versin istiyosunuz madem. havva dediğimiz ibranice "hayat"tan geliyor, kelime kökü ve anlamı olarak bağlantılı.

çok kötü nefesin kokuyor diye dalga geçerler kızla.

Cok cok kotu bir isim.

Su bile daha iyi bir isim kaliyor bunun yaninda.

abi çok beğendim, iyi bence

valla bunlarin hic biri aklima gelmemisti :( tabi ki tamamen vazgeciyorum an itibariyle.

Çok kötü bence de.Irmak yada Nehir olabilir

Üniversitede Gülen diye bir kızcağız vardı; gittiği kafede pis pis "gülmeyin lan, gülenin amına korum!" şeklinde esprilere maruz bırakılan, güzelce bir kız idi. Aklıma onu getirdi nedense.

Berbat. Daha kötüsünü duymadım herhalde şu ana kadar. Aklıma direkt ağız kokusu geldi.

Venüs koyun

çok kötü. bar ismi olur ondan

duyduğum kız isimleri arasında bundan daha kötü olan tek bir tane var sadece; yarra.

Çok kötü

fatma emine falan daha iyi

çok kötü +1

Çok kötü buldum
Espriye çok açık ve kulağa kötü geldi

Çok kötü diyemem ama bende erotik buldum

bana cinsel bir cagrisim yapmadi fakat koyulacak isim degil cidden.

bana da erotik çağrışım yapmadı. ancak berbat bir isim. yeni neslin değişik isim koyacağım zorlaması gibi duruyor. tamam ayşe fatma emine rümeysa koymayın arap değiliz de, bunun bi orta noktası var nefes çok kötü isim.

allah aşkına isim koyarken şekil yapmayın. berbat. erotikten ziyade akla nefes kokusu geliyor.

Saçma da olsa nefes heves gibi isimler bende de erotikimsi bi çağrı yapıyor sanki konsomatris ismi gibi
Bu arada nefes alsın yeter şakaları+1
Özgü namal oğluna koymuştu galiba nefes ismini

okulda falan çok pis dalga geçerler aman diyeyim.

çok kötü. nefes de heves de. off sıhhiyede yerlere saçılan travesti kartlarındaki isimler gibi ;_;

berbat, çocuk reşit olur olmaz mahkemeye gider benden söylemesi.

çok kötü :/ herkes dalga geçer istisnasız acımasızca hem de.

nefes alsın yeter xdxdxd esprisi yapmaya geldim ama yapılmış bile :(

pavyonda assolist ismi +1

bence daha farklı alternatiflere yönelin. çocuğun hayatını karartmayın.

hakim olaydın hakim evinde kalırdın xD

Şaka bir tarafa öncelikle bir misafirhane bul çeşitli kurumlarda. Sonra adliyeden bul birilerini işte. (yazması kolay yapması zor olabilir.)

Tayinin hayırlı olsun adaletin en çok çalışan ama neredeyse yokmuşsun gibi davranılan insanı :)

@infernalcadre
Su dunyada guzel insanlar da var bee.. cok sagol, adamsin

çalıştığın yerden yere yakın ev bulmayı öncele ısrar et derim

dört senedir bornova-karşıyaka arası mekik dokuyorum, tamam metro otobüs var da günümün 3-4 saati yolda geçti, okulda dersler öğleden sonra 2-3 gibi bittiği için idare ediliyodu da çalışırken çekilir mi ne kadar çekilir emin değilim

başka ilçeden ev tutucaksan da ulaşım olaylarını öğren, ayrıca izmiri bilirim sorarsan söylerim nerde ne kadardır evler, orada eve çıkılır mı nasıl bir yer diye

@dafaisss
Dukkan bayraklida hacit, adet sarayi. onerilerine acigim. En dusuk memur maasi ile tek kisi nerden ev tutayim diye soruyu pekistireyim?

bayraklıda yaşamadım ama yaşayanlardan pek hoş şeyler duymadım, yani bariz bir şey yok başlarına gelen ama muhiti insanını esnafını pek sevmemişler; bayraklıda da dur şu pazar günü çıkayım şuraya yürüyeyim diyebilceğin bir yer bilmiyorum

oraya yakın özkanlar'a bakabilirsin, orası aynı zamanda öğrencilerin de ekseriyetle ev tuttuğu bir yer, benim tanıdığım biri yok ama ilanla ev arkadaşı bulayım arayışına girersen orada ege öğrencileri de devreye giriyo

manavkuyu biraz daha pahalı ama senin dükkana daha da yakın özkanlardan.

yakın yerler böyle bildiklerim, 700-800'den aşağı bulamazsın tahmin ediyorum ki.

bornova erzene mah. ve kazım dirik mah.'de bakılabilir ama kiraların pek farkediceğini zannetmiyorum.

saydığım yerler bornova, adliyeye otobüsle gitmenin sıkıntı yaratmıycağı yerler.

atatürk mah. daha yukarıda, orada ekseriyetle aileler yaşar, müstakil evler ya da aile apartmanları var bildiğim kadarıyla, tabi karış karış bilmiyorum ama bana öyle intiba verdi şu ana kadar, orası demin dediğim yerlerden daha ucuza ev bulabilceğin bir yer. mesafe daha uzun ama dolmuş da işliyo adliyenin o tarafa.

senin en düşük kiraya isteğine o civardan en çok uyanı atatürk mah. bornovadakini kastediyorum tabi izmirdeki başka atatürk mahallelerine gitme ^^ hem senin dükkana hem merkezdeki çarşı pazara biraz uzak ama.

ha bir de şunu diyeyim: dükkana yürüyerek gidip gelebilceğin bir yerden ev kiralamakla, daha ucuza kiraladım diye düşündüğün yerden yol parasını da ekleyince masraf aynı kapıya çıkıyo, yol yorgunluğu da sana kalıyo

şimdi emin değilim yürüme mesafelerinden ama manavkuyu yürünebilcek mesafede demin saydıklarımdan sadece, sen haritadan bakıp emin olursun

Bayraklı adliyesi Bayraklı'da değil, Salhane'de.
İzban hattı üzerinde biir ev bakabilirsin. salhane durağına yakındır.
Adliye'nin Bornova tarafına doğru Manavkuyu taraflarında konutlar çok, yeni yapılandı oralar, çok eski konutlar değil çoğu.
Bayraklı'da oturan adliye çalışanları var, aile. Öyle çok kötü bir bölge değil. Çok eskiden beri göç alan bir bölge yukarılara doğru ilerledi. Alt kesimler daha tercih edilesi. Deprem riski en az, manzarası en güzel bölgelerden biridir Bayraklı.

Öğretmenevi, polisevi, tcdd misafirhanesi gibi misafirhanelerde kalıp yaşamak istediğin yeri seçebilirisin. eşyali günlük kiralanan konutlar da oluyor.

Bayraklı güzel yerdir. Çay Mahallesi tarafları kötü olabilir.

Atatürk Mahallesi'nde müstakil evler daha çoktur. Memura ev verirler ama. Adliyeye uzaktır.

Manavkuyu - Özkanlar tarafları en fazla 20-30 dakika yürüme mesafesindedir. Yüksek apartmanlar bulunur, evler yenidir ama zemini sağlam değil derler.

Bahçelievler (Karşıyaka) İZBAN hattı üzerindedir. Evler boldur ve muhit olarak güzel yerdir.

İzmir'de yardıma ihtiyacın olduğu her an buradan bana ulaşabilirsin. Hoş geldin.

Öncelikle hoşgeldin. Durumunun aciliyetine de bakınca öncelikle misafirhaneler ideal senin için. Orda kalırken de ev ararsın zaten. En düşük memur maaşıyla tek yaşamak biraz maddi sıkıntı yaratabilir. Ama bu biraz da senin evden beklentilerine bağlı. Doğalgaz olmazsa olmaz dersen İzmir'de ulaşımı da rahat olan yerlerde 1000tlnin altına ev bulman çok zor olur.

Nerelerde ev arayabilirsin diye bakacak olursak, bornova özkanlar önerisi bence makul olmaz senin için çünkü o bölgede senin şartlarınla uygun ev bulman baya zor. Bunun dışında Karşıyaka'da da bir nebze Demirköprü ve Şemikler nispeten özkanlara göre uygun ve daha yeni ev imkanı sunar. Izban da geçtiğinden işe ulaşımın kolay olur.
Ancak benim önerim ise, Bayraklı merkezde ev araman yönünde olur. O bölgede merkezi sistemli evler nispeten daha uygun olabiliyor, izbana da yakın olursun. İnsan profili açısından İzmir algını tam yaşatmayacak bir bölge olsa da ulaşım açısından rahat olur senin için.

Bunun dışında sormak istediğin bir şey olursa istediğin zaman mesaj atabilirsin dostum, elimden geldiğince yardımcı olmaya çalışırım.

@Tyler89

Hatay'da oturuyorum. Metro durağından iki sokak aşağıda. Doğalgazım yok ve 750 lira kira veriyorum. Genelleme yaparken dikkat edelim.

@teknikekip

Orda dediğimi tam anlamadın galiba. Diyorum ki doğalgazı olan, ulaşımı iyi bölgede ve beklentini karşılayacak (beklentin orta ve üstü ise) düzeyde bir ev 1000tl altına çok zor.

Sen kalkmış bana doğalgazım yok 750tl'ye oturuyorum diyorsun. Doğalgazı olmayan evi örnek vermeni bi tarafa koyuyorum, halihazırda oturduğun için son dönemde kiraların İzmir'de ne denli arttığının farkında değilsin belli ki. 900tlye de doğalgazlı Üçyol'da, Hatay'da bulabilir ama beklentiye bağlı. Bayırda ve/veya eski bi ev beklentilerini karşılıyorsa bulabilir.

Bana bu durumu karşılayacak bir evi 1000tlnin altında bulursan haber ver lütfen. Ya ben taşınırım ya da bi arkadaşım taşınır mutlaka.

Hey yavrum hey. Atatürk mahallesi denmiş. Ben de şurdan kurtulmak için ekşi duyuruya ev arkadaşı için rutin kontrollerimden birini yaparken gördüm ilanı. Aynı durumda geldim biliyor musun izmir'e? Sadece bunu bu kadar uzun anlatacak enerjim yoktu.erkek olduğuna göre maazallah diye diye eleyeceğin semt sayısı izmirde sınırlı. Ama yine de Atatürk mahallesi ve üzeri olan evka4 ü önerebilirim. Benim kurtulmak isteme sebebim iş yerimin Karşıyaka da olması. Adliyeye direkt dolmuş var. Sakin sessiz muhit. Aşağıdaki meşhur izmir kokusu aksine burası mis gibi. Bi kaç derece de soğuk olur tabi. Müstakil evlerdeki salıncaklar çardaklara bakarken içlenirsin ya. İyidir yani. Hayırlı olsun ve Kolay gelsin.

Özel bir durum değil, bizim hayat stratejimiz bu.

Yaşlı adam için genç kadın, genç erkek için de yaşlı kadın "kolay av" statüsündedir; seninle ilgili bir durum değil yani.

mantıklı aslında olgun ve yaşlı erkek genç-çıtır, çıtır genç erkek olgun-milf arayışında. Çok abes değil tercih meselesi doğru da demiyorum

Sorunun yarisina yanit vereyim 22 yasindayim ve evet yasca buyuk erkekler ilgileniyor. Kendi yas gruplarindaki kadinlarin evlenme isteginden cekiniyor olabilirler. Genelleme yapiyorum; yasca buyuk erkekler genc kadinlarin enerjisini ve rahatligini tercih ederken genc kadinlar da olgun erkeklerin maddi imkanlarini cazip buluyodur.

27 yaşında olan arkadaşlarım tatile gittiklerinde hep orta yaş "amca"ların ilgilendiklerini söylemişlerdi. yaşça küçük olanları duymadım.

Ben 25e basinca kendimden kucuklerle de ilgilenmeye basladim. (Ben k, ilgilendigim cinsiyet e)
Ama daha onceden dusunmezdim bile kendimden kucuk biriyle beraber olmayi. Hep en az 3 yas buyuklerleydim.

Yani olur oyle seyler :)

o değil de ben seni erkek sanıyordum devilred.......

Ben su an 26 yaşındayım. Erkeğim. Hep kendimden büyük kadınlar ile birlikte oldum. En az 2 yaş büyük oluyordu. 30 a gelince de büyük ihtimalle çıtır hatunları götürmeye çalışacağım.
İlk cinsel ilişkimi 19 yaşında yaşadım hatun 28 yaşındaydı. Onun etkisi olduğunu dusunuyorum.

ne kadarı senle ilgilidir bilmiyorum, ama bu senden ziyade türkiyedeki kadınların haliyle ilgili. yirmili yaşlarda accık aklını peynir ekmekle yememiş bir erkeğin kendi yaşıtı bir kızla takılması için bir gerekçe hala bulamadım nerdeyse 25 olmama rağmen.

Sorumluluk hissediyorum tabi ki. Onların bize bakması sonrasında sıranın bize gelmesi neden üzerimizde bir yük olsun? Bu yasalarla güvence altına alınan bir şey değil ki. İsteyen bakar, istemeyen bakmaz. Sorumluluk almamak için bana bakmayın mı diyelim?

Hayır. Onlardan beni doğurmalarını istemedim, karşılık beklemeleri saçma. Kendimi de onları memnun etmek zorunda hissetmiyorum bu nedenle. Zaten benim herhangi bir şekilde mutlu olmam onlara yetiyor olmalı.

sorumluyuz net. bakıma muhtaç tüm canlılardan sorumluyuz. Sebebi insan olmamız. hissediyor olabilmemiz.

@rivulet

çok bencil bir dusunce yapısı...

Tabiki sorumluyuz. kucukken bezimizi değiştirdiler, sıra bizde :)

@dissendium Ekonomik bir sorumluluktan bahsetmiyorum, demek istediğim daha çokl ahlaki bir sorumluluk. Onları mutlu etmek veya ahlaki açıdan onları rahatlatmak gibi.

@anonymice ben onlar yaşlanınca onlara bakmam demedim. mesela benim x kişisiyle değil y kişisiyle evlenmemi istiyorlar, sırf onlar için x kişisinden vazgeçmem ya da sallıyorum üniversiteyi şehir dışında değil aynı şehirde okumamı istediler, istediğim yerde okurum. maalesef hayatını bu şekilde ailesine göre şekillendiren çok insan var. sebebi de güya vefa borcu. saçmalık. aile kurumu karşılık beklentileri üzerine kurulmamalı. olması gerektiği gibi saf sevgi ve saygı üzerine kurulu olursa da zaten ailenin yukarıdaki gibi dayatmaları olmaz.

Hissediyorum. Onlar için ne yapsam yetersiz kalacak gibi geliyor hatta. Ama yakınmıyorum; varlıkları, hissettirdikleri şeyler harika çünkü.

hayatlarını benim için bana göre fedakarlık yaparak yaşamalarını kendim istemedim, nihayetinde çocukken hiçbirimize de sorulmamıştır diye tahmin ediyorum. bunu yapılması yani fedakarlık tavrı öyle allandırılıp ballandırılıyo ki sanki çocuk merkezli yaşamayınca ilgilenmiyomuş umursamıyomuş olucak, yoo hiç alakası yok.

en basitinden, lise çağına kadar zaman zaman (mesela ufakken de bayram harçlıklarını alırken) benim geleceğim için para biriktirdiklerini söylerlerdi. ama onların onayladığı şeylerin dışında para gereken bir şey olduğumda (mesela diyelim ufaktan ticarete girişmek istemek), bir anda yok oluyo o "benim için" biriktirilenler.

"fedakarlık" denilen şeyin de, çocuk dışında bir hayatı olmayanların palavrası olduğunu düşünüyorum.

ebeveynlerime karşı sorumlu hissediyorum, aksi biraz saçma ve insanlığa ters olurdu bence. ailem beni birey olarak, ismimle cismimle, fikirlerimle kabul ediyor, benden bana ait olmayan, benle ilişiksiz bir şey istemiyorlar. senin için şunu şunu yaptım bizim ailemizde geçerli bir argüman değil, tüm değerlerimiz farklı şekillerde kurulu. beni seviyorlar diye onları sevmek zorunda hissetmiyorum kendimi, sevdiğim için seviyorum. annem babam olmasalardı muhtemelen biraz uyuz olmakla birlikte yine de severdim. bizimkiler iyi ya. yine ailemi övdüm, gidiyorum.

ben de bu konuda çok arada kalıyorum, bir yandan @rivulet'in ikinci cevabı gibi düşünüyorum ama pratiğe geçiremiyorum bir türlü. benimkiler sinsi bir de. yani iyi niyetliler, iyi niyetleriyle öldürüyorlar beni. bir türlü kazık kadar yetişkin bir insan olduğumu kabul ettiremiyorum o yüzden tavsiye bile istemiyorum artık çünkü 5 yaşındaymışım gibi hemen işi elimden almaya çalışıyorlar. reddedince de ben kötü oluyorum ama. açıkçası bazen diyorum ki bu yüzden aramız bozulacaksa bozulsun, ben onlarsız ölmem, onlar bensiz ölmez nereye kadar. ama bir yandan da sürekli bir onları mutlu etme, benle gurur duymalarını isteme de var. iğrenç yani.

(şu an eve çıkmak için ev arama aşamasındayım da içim şişti bu konuda o yüzden duygularımı kustum biraz kusura bakmayın)

Benim annemle çok kötü ilişkim oldu her zaman. çünkü aramızda tam 45 yaş var. şimdi çok yaşlı ama onu öyle görmek bana yetiyor, keşke onun için daha güzel şeyler yapabilsem. sözlükten psikolog bana annemi yalnızlığa itmemizin onu daha mutsuz kılabileceğini söyledi. o yüzden yanına gidince ilk işim ona haberlerden özetler vermek olur. dünyadan kopsun istemiyorum. Sen gelince annen canlanıyor derler bana. bazen yeğenlerim onu dışlarlar olayların içine katmak istemezler, annemle bir olur biz de fikrimizi belirtiriz. şu an muhtaç değil şükür, sadece kulakları duymaz. onun için ses çalışması bile yaptım. altını değiştirmek zorunda kalırsam her şeyin bi kolayı var eldiven giyer hallederim.

Yazar fiziksel muhtaclik durumundan bahsetmiyor bu nedenle rivulet +1
Hatta kendi isteklerini bu sekilde hice sayan insanlar hayatlarini bosa geciriyorlar bence

Sağdaki hakan fidan

François Hollande : beninmondeinfos.com

deniz baykal

soldaki zenciye benzemiş, sol kolu olması gereken şey eli belli belirsiz olduğu için başka bi şeye daha çok benziyo.

ortadaki de ismini hatırlamadığım arabada beş evde on beş cinsten şeyler söyleyen bir şarkıcı vardı ona benziyo.

sağdaki de jack nicholsın

Saçma sapan bir soruyu çok önemli doru diye lanse edenlere gıcık olabilirim.

Türkçe karakterlerin yanlış kullanılmasına, Türkçe cümlelerin içine gayet keyfî bir şekilde yabancı dilde ifadeler yerleştirilmesine, imlâsız beton paragraflarla yazı yazılmasına, ne dediğini bilmeden konuşulmasına gıcık oluyorum.

ben içeriğe bakıyorum. adam sarımsağın hücre zarından insan epitel dokusuna nakil yapmayı anlattığı eserinde sarımsağa sarmısak demişse takılmam.

ben de böyle şeylere gıcık olanları gıcık etmeyi seviyorum, tabi işi espriye vurarak, iyi malzeme çıkıyo.

Ukranya.. Gıcık olmuyorum ama anlamsız bi rahatsızlık oluyor.

Gunluk hayatinizda dikkat ettiginizde etrafinizda cok fazla insandan duyacaginiza emin oldugum "eyer" kelimesini duyunca ben bi' degisik oluyorum.

Tv, film, gosteri, ev, okul, is vs her yerde dikkat edin. Kimler kimler boyle konusuyor. Yazarken sorun yok. Bilgili gorgulu diksiyonu duzgun insanlar bile eger yaziyor ama eyer diyor.

Allahtan tek derdim bu degil. :)

ŞarZ

Azerbeycan, instegram, konsantremi bozma, yaaarın, full dolu, nüans farkı, foseptik çukuru, puantiyeli, geri iade, cehape, açık e ile söylenen genç ya da elbise... Bi' de konu kısmında konu yerine çok önemli yazması : ) (özellikle e-postalarda)

Miğde, boğazların ağrıması, şarz, fotoğraf çekinmek.

sarmısak +1
@stratejisizsiniz + 1.

bunlara ek:
-herkez
-hiç birşey
-herşey
-deymek (değmek)
-morel
-yapmağa (yapmaya) (hala kitaplarda böyle ifadeler var.)
-miğde
-barsak (bağırsak)
-vijdan
-çiğdem, gevrek gibi yöresel kelimelerin yöre dışında söylenmesine sinir oluyorum.
-ahçı (kullananı gebertesim geliyor)
-"benimlen/sizlen/onunlan/bizlen gelsene?"
-"poğaça"nın alternatifi olarak yazılan her türlü saçmalık abidesi.
-kiprik
-kirbit
-yalnış
-yanlız.

böyle kullananlardan ister istemez soğuyorum.

ekleme: eksiduyu.ru duyurumda da bahsettiğim gibi, türkçe iletilerde veya sohbetlerde araya ingilizce ifadeler sıkıştıran türklerin o cümlelerinin tamamına sinir oluyorum.

buyday

çarşanba günü bonbalar yağarken okşizenli şemşiye ile kalakalmak

şarz
feyz (Facebook)
domatez

@isott, dogru okunusu "eyer" cunku.

ben daha cok anlamsizca kelimelerin uzatilmasindan rahatsiz oluyorum. bi de hatali acik e kullanimlari cok kulak tirmaliyor.

ha bi de evet şarz lafi beni sibiryaya itiyor resmen (takintiliysam demek ki)

falan -> felan. kusmak istiyorum görünce veya duyunca.

börek - bööğrek
-ta'nın - teee olarak kullanılması
r'lerin kaybolması, yapıyorum - yapıyom gibi
şarz beni benden alıyor
felan +1

@in vino veritas

"Eğer" kelimesinin okusunusu mu eyer? Anlamadim orayi pek.

Galiba sen bildigimiz eyer ile karistirdin. Yoksa eğer kelimesinin eyer diye okunmasi gerektigini ilk defa duyuyorum. O zaman beyenmek diye mi okumaliyiz?

Hic inandirici gelmedi ama merak ettim ne dusundugunu. :)

çok uçlarda arıyorsun örneklerini. biraz daha ortalamaya indirgersen cevaba daha çok yaklaşırsın.

yanlış gelmişsin :)

Masoşizm terim olarak Leopold von sacher Masoch edebiyatından çıkmış bir kavram biliyorsun. Ordan gidersek ( en kötü venus in furs) eğer bu mazoşizm "oo acıyı çok seviyorum kendimi keseyim" diye olmuyor. Bu acıyı yaşatacak biri, o aşağılama birinden sana uygulanması gerekiyor vs. vs.


en.wikipedia.org
en.wikipedia.org

ayrıca:
en.wikipedia.org

@qazaqwsx
Kendi kendine yapılanlar değil yani. Baya yanlış gelmişim :)

Teşekkürler.

Sadistim eğer merak ettiklerin varsa :)

o söylediklerin mazoşizmle ilgili değil. olayı yanlış anlamışsın. hatta birinin seni kesip biçmesi de şart değil, o ilişkide sen aşağılanan ezilen şiddet gören ve bundan zevk alan taraf olmalısın kabataslak tarifiyle sana mazoşist denilebilmesi için.

Mazoşistle karşılaştım ama senin dediğin formatta değil.

şey olayı nörolojik bişey olabilit. ikna edebilirseniz baktırmakta fayda var.
sabit fikirlilik olayı hepsinde biraz var, yaş ilerledikçe de zorlaşıyor. o kısmını bilemedim..

O kadar fazla düşünüyor ki... Bazen düşünceleri dışarıya kaçıyor o kadar yani. O ortadan girme olayını ben de çok yaparım sanki adama tüm konuyu anlatmış gibi konumun ortasından soru sorarım yanımdakine(Yanımdaki konuyu biliyorsa genelde anlar). Yani kısacası bu olayların temeli zihninde çok fazla düşünmesinden kaynaklanıyor. Sen dinleri araştırırken vikipedi de 3-5 dakika sonra 2016 saç modellerine bakmaya başlaman gibi o da konudan konuya atlıyor düşünürken...

Şey kısmı b vitamini eksikliği de olabilir, ya da demir eksikliği, hafızaya çok etki ediyor gerçekten.

yazsam mı diye tereddüt ediyorum inşallah ters algılamazsınız diye ümit ediyorum:
annenizle babanız bilhassa hayriyetten ilgilensin, boşandıysa ya da vefat ettiyse babanız kendisine bir sevgili bulmanın yollarını arayın. sizin çabanızla olacak şey değil. ya da daha sert çıkıp yıldırıcaksınız ki o da hoş olmaz.

şey olayı için nörolojiye mutlaka götür.

Bence de terkedilmiş koza.

bok olabilir, bir hayvanın kurumuş boku. çocukken oynardık sokakta bulduklarımızla dediğin gibi kırılıveriyodu.

aynen öyle hacı genelde ahşap yerlerde bu şekil yuva/koza yaparlar.
böcük yuva veya kozası o.

bizim masanın altına yapmışlar böyle yuva. içinden ölü böcek çıktıydı. koza yani.

Çalışmayı sevmiyor ya da egosu çok yüksek olabilir. Bu illa bir psikolojik rahatsızlığı var demek değil. Kendi rahatsız olmalı, kendi hakkında düşünmeli ki bu da sorununu çözmesi açısından zaten bir ilk adım olacaktır.

Başladığı ile düşündüğü farklı şeyler oluyor anladığım kadarıyla. Yani o iş onun kalemi değil.

Aslında gayet normal birşey, deneye deneye ideal iş bulunur.

Benzeri bende de var. Bir psikoljik rahatsızlık olduğunu düşünmedim. Kendimi şöyle gözlemledim:
önemli olan işin yapılmasından ziyade benim yapıp yapamayacağımı anlamam. Eğer işe başlayıp, tamam ben bunu yaparım moduna giriyorsam işin heyecanı kalmıyor. Fethetme arzusu yok olunca keyif vermiyor o iş ve bırakmak istiyorum.

Kendine güvenden de kaynaklı olabilir, içten içe kibir de olabilir. Ya da kendini kanıtlama isteği var daha derinde.

Kendimce cozüm ise başlarken plan yapıp, yapabileceğini görmenin henüz isin başı olduğunu kabul etmek ve daha başlamadan orada bırakmamaya kendini şartlamak.

Tam anlatamadım sanırım.

Yani bir sanata veya yürüyüşe veya işte dambılla kol-göğüs kası çalışmaya meraklanıyor, bir iki yapıyor ama devamı gelmiyor. Namaz kılmak istiyor mesela, günde 1 vakti bile devam ettiremiyor. Düzenli uyku düzenli yeme asla beceremiyor. Hayatımı düzenli yaşamaya başlayınca delleniyorum diyor.

sırf bu kadarıyla psikolojide bir adı yok bunun. ama dehb'nin tezahürlerinden biri olabilir, ama o kişiyle ilgili sırf yazdığın kadarı üzerinden dehb de denemez.

bunun adı yaylık veya yengeçlik olabilir, haritasına baksaydınız :(

herkes hobilerinde - işinde koşuşturacak başarılı olacak diye bir şey yok ki, herkes istediğini istediği kadar yapmasın bırakın.

İkizler olabilir. :D

bende de benzer durumlar var. bunun adı dikkat dağınıklığı ve fazla düşünmek.

Bir dostum bana demişti ki, büyük hedefler koyuyorsun ve bunlara ulaşamamak canını sıkıyor.

Örneğin, mevzu namaz kılmaksa önce sadece farzlarla başlayabilir. Minik hedefler, minik mutluluklar. Sonra süreklilik.

Aslan+kova+boğa (Güneş burcu yükselen burcu ay burcu sırasıyla yazdım). Aslında gayet sabit bir yapıda olması lazım ama değişken seyirde bu arkadaş. Tuhaf.

iletişim adında fakülte var, kolay birşey olduğnu kim söyledi ? İnsanların varlığı üzerinde baskı oluşturuyor, adına enerji de başka birşey de önemi yok. Kendi kendine konuşmayı dene, öyle anlar gelecek ki kendini çok iyi ifade ettiğini göreceksin, Ama bir başka varlığın varlığı ya da ihtimali seni tedirgin edecek ve yine aynı duruma düşeceksin.

kolay bir şey olduğunu savunmadım. insanların varlığı olayında da sana katılıyorum. kendi kendime konuşmayı da denedim ama kendi kendimi kendime ifade edemiyorum. aslında kendimi kendime ifade etme gereği duymuyorum. çünkü ne hissediyorsam sadece hissediyorum bunu kelimelere dökmeye ihtiyaç duymuyorum kendim olunca. bir başka varlığın olması benim için sorun değil kendi kendime sesli olarak konuşmayı da severim

ah şu egolar, , insan kendi kendine de olsa kelimelere ihtiyaç duyar. beyin kelimelerle düşünür çünkü. o konuşmadan anlaşmak küçük oyunların büyük tiratları sadece. beyin gevezedir, durmaz ve senden bağımsız olarak çalışır. kendi kendisini yaşatır, ona hükmedemezsin. ve bunu kelimelerle yapar, kullandığın dil ailesinin bile düşünmende etkisi var, sen hala hissediyorum de. hee hissediyorsun.

ilaç arıyorsan o elimde şimdilik yok, ama senin olayın bu.

düşünmek için kelimelere mecbur değilsin,
en.wikipedia.org

öneri: şiir oku, roman okuma, çıtır çerez diziler filmler seyretme

@mete kudur zaten kendimi ifade edebilsem burdaki sorun gibi bi sorun da olmayacak

edit:aslında olay ego filan değil. konuşmadan anlaşmak da "küçük oyunların" büyük tiratları değil.küçük olan sensin küçük olan senin düşüncelerin.

bakmayın aslında iletişim bir mucizedir. kastettiğin şeyi epey bir anladım aslında da ne anladığımı aktarabilmek için benzer bir his yüzünden bunu beceremeyeceğim şu anda. saatten ötürü enerjim de epey bir düştü. belki gündüzün enerjisi ile tekrar bir denerim. :)

sorunumu çözdüm sanırım bende kelime dağarcığı yok pek o yüzden istediğim kelimeyi bulamıyo olabilirim ama yine de hissettiklerimin kelimelere dökerken kayıp yaşandığını düşünüyorum.

yazmayi deneyebilirsiniz. bir de cizmeyi. kelime dagarcigi eksiginizi giderene kadar kendinizle kurdugunuz iletisim gelisir.
misal en basit cizim egzersizi simdiki sizi ve hayatinizdakileri cizin, sonra da hedeflerinizi hayallerinizi cizin.
gunluk gibi degil ama sadece bodoslama o anda sizin ustunuze ustunuze gelen hisleri de yazabilirsiniz. kitap okumak zaten benim icin nefes almak gibi.
yine kelime hazinenizi genisletecek diger bir olay ise yabanci dil ogrenmek, baska bir dili ogrenirken insanlar kendi dillerinde ne kadar yetkin olduklarini da degerlendirebiliyorlar.

Kedime sesli kitap okumaya başladığımda daha akıcı konuşmaya başladığımı farkettim.
Yani olay kitap okumak değil sesli okumak bence, vurgular vererek vs.

biriyle diyaloğa girdigimde merak ettigim bisey varsa "ne, noluyo" yerine sadece soru isareti dolu gözlerle karsimdakine bakiyorum. mete kudurun söylediginin aksine dusunmek ve kelimelerle de alakasi yok aslında. aslında

öncelikle özgüvenini kıran şeyleri teşhis ederek. Sonrası kolay, hallederiz.

Ama kabaca tavsiyeler hep şu şekilde gelecektir;
giyiminize kuşamınıza dikkat edin,
şu günlerde başarılı olabileceğinizi bildiğiniz (elit olduğunuz konular) üzerinde çalışın
insan ilişkilerinize biraz özen gösterin(o kendiliğinden gelişecektir zaten)

eksisozluk.com

Kısa vadede telkin ile, sabah akşam kendime güveniyorum diye tekrarlayın, spor olarak bacak çalışın mesela squat çok işe yarıyor özgüven için:

Uzun vadede kilo verin yani yağ oranınız %15'in altına indirin, özellikle şeker ve karbonhidratı bırakın

başarılı olarak.

Kişisel bir anayasa yaparak bu sorun aşılabilir. Özgüven benlikle doğrudan ilgilidir. 1. madde "Kimsin?" sorusuna cevap olmalı. 2. madde "nasıl yönetiliyorsun?" sorusuna, 3. madde "kim yönetiyor?" sorusuna ve 4. madde de "2 ve 3. maddeler arasında sorun oluşursa nasıl bir vicdanla çözersin?" sorusuna cevap olmalı. Diğer maddeler de öyle şekillenip gidebilir. Süreç boyu bir çalışma bu.

Ilk asama kendini tanimak bence. Iyi ve kotu oldugun seyleri bilerek, ne istediginin farkina vararak, hedefler koyarak ve bu hedeflere ulasarak. Bi nevi basararak yukseltilir.

kendini aşağılayarak, olmasından korktuğun tedbirler aldığın şeylerin olmasına izin vererek, suratına tükürene yarappi şükür diye

mesela
www.youtube.com

Sonradan kazanılan özgüvenin biraz geçici olduğunu düşünüyorum. Belki de bende durum böyle bilmiyorum ama 3 sene öncesine kadar özgüvenim 1 ile 10 arası 3-4 iken, geçen sene 8-9 derecesine kadar yüksekti. Ama şu sıra 2-3-4-5-6 arasında her gün değişmekte. Genel olarak da berbat hissediyorum. Dönemsel mi bilemiyorum ama doğuştan özgüvenli olmakla sonradan kazanmak arasında uçurum bir fark olduğunu kesin.

Para

Götünü kaldırıp çalışarak.

Eminönü taksim gibi kalabalık bi yerde durduk yere birol diye bağır.

(git: eksisozluk.com)

"to host" "to host a talkshow" şeklinde kullanılışında programı sunmak, konuğu ağırlamak anlamına geliyor ya, jimmy de sunucu ya, muhtemelen çocuk "peki sen program sunabiliyor musun?" demiş. Videoyu izlemedim.

'can you read' diyor, hani çok basic bişeyi yapıp yapamadığını soruyor, aşağılıyor gibi oluyor. o da 'can you host' (yani 'sunuculuk yapabiliyor musun') diyor. işte eyle.

bağlamdan "okusam anlayabilcek kabiliyetin var mı sanki?" diye anladım ben; program sunmayı kastından daha ağır bir laf sokmuş.

manuel +1

yalnız adamın kötü bir niyeti yok. çocuk zevzeklik etmiş.

Benim 10 gun. Küçükken kabakulak olmuştum; igne de oluyordum bir yandan. Kisti. Annem hasta olmayayim diye yaptirmamisti. İğneler biter bitmez banyoya soktu; abartisiz derimi kazimisti.

20 gün acemilik de oldukça ilk gün banyo yaptık sonra 824 kişi olduk ve bir daha yemin törenine kadar banyo yoktu. İzmir de oluyor bu ha. Soğuk su ile alırsan var tabi tuvaletlerde.

küçüklüğü hatırlamıyorumda, son 15 seneden, yakın zamandan 1 hafta, hastanedeyken. onun dışında 1 gündür maksimum.

8 gun. Asiri depresif bir donemimdi ve sakatligimdan dolayi hareketlerim kisitliydi. Dusakabinin o azcik yukseltisini bile cikamiyordum.

15 gün falan. bende ustabirligindeydim

1.5 ay olmuştur benim de. herhangi bir nedeni yok.

ameliyattan dolayı 20 gün mü ne yıkanmak yasaktı :/

tam 3 ay yazıcak gibi oluyorum aklıma şu karikatür geliyo:
karikaturistan.files.wordpress.com
aşağı yukarı 3 ay olmuştu bir defa, yıkanınca deniz kenarına çıkmışım da rüzgar çarpmış gibi mayıştım

ben de askerde diyeyim de askere gitmemiş arkadaşların endişelerini canlandıralım asddfsas. tam günü hatırlamıyorum ama 20 gün içinde bi kere banyo yapmıştım. karakol şartları + ocak ayı soğuğu + günde en az 16-17 saat ayakta olmak dolayısıyla sokarım banyosuna deyip yatağa koşmak. o banyoyu yaptığıma da pişman olmuştum.

15 gün falan, askerlik.

1.5 ay yıkanamadım askerde kışladaydık, o sene aşırı soğuk oldu,sular falan donmuştu, banyo çalışmadı 1.5 ay, tuvalette su vardı. 1.5 ay durdum sonra şubat ayında yerde 1 metre kar varken, soğuk suyla tuvalette yıkanmıştım. çok fenaydı.

tabi sıcak su olmayınca kaloriferler falanda çalışmadı, bide gündüz habire eğitim.

8 gün.

1 ay. ameliyat olmuştum yasaktı yıkanmak.

9 gün. ben de bir kaza geçirmiştim hem dikişlerime su değmemesi hem de ayağımdaki alçıyı oynatmamam gerekiyordu. yine de 1 ay boyunca 9ar gün arayla almıştım duşumu.

edit: böyle yazınca çok pis durdum. normalde iki günü geçmiyor :(

askerde. 3 hafta.

benim de 21-22 gün civarı. ameliyat nedeniyle benimki de. dikişler alındıktan sonra da 3-5 gün izin vermemişlerdi. ama bu esnada kuru şampuan bonesi ve hasta yıkama bezleri ile hijyen sağlamaya çalışmıştık yine de.

tam olarak hatırlamıyorum. zaman kavramının öneminin kalmadığı bir dönemdi. 2-3 ay arası olmalı. uzun süre yıkanmamış olmak orta-alt sınıflıktan düşürmüş müdür beni acaba.

galiba 10 gün. seyahat filan yüzünden o da.

1 hafta. Lisede izci kampına gitmiştik duş yoktu, deniz vs. de yoktu.
Ten rengim değişmişti asfghjl nasıl 1-2 ay duran olmuş!

insanı pislik öldürmüyor demek ki.

4 gün maksimum.

manyak mısınız lan? nasıl askerlikmiş bu. 1 ay ne ya. sanki kurtuluş savaşı yav.

sempatik temiz yüzlü bi adam görüntün var.

Butun sokaklar soyle agacli olsa ne gizel olur

Kpss kursundaki eski matematik hocama benzettim seni. İyi niyetli bir tipe benziyorsun.

caner erkin'in nesi oluyorsun abi?

kız olsam 30'uma kadar yüzüne pek bakmaz ya da arkadaş mevziinde bırakır 30'um geçmeye başlamışsa da senle evlenmek isterdim.

@mahone teşekkürler
@batuhanolabilir +1
@köstebek kurabiye teşekkür ederim
@apocalypse hiç bir şeyi olmuyorum :)
@dafaisss bekarım henüz :)

bir de neye göre söylediğimi bilmiyorum ama tam bir beşiktaş taraftarısın,
beşiktaş taraftarı diyince saçı sakalı giyimi kuşamıyla neden bilmem senin gibi birisi canlanıyo gözümde ^^ niye olduğunu bilmiyorum ama bu da tuhaf şey

@dafaisss doğru bildin.fanatik beşiktaşlıyım.hatta fotoyu bilerek atmadım itici kaçar belki diye.beşiktaşlı adam klas adamdır ayrıca o yüzden öyle düşünmüş olabilirsin.:)

yazmayayım demiştim de @dafaisss yazınca kendimi tutamadım görür görmez kesin beşiktaşlı dedim fotoğrafı kapatınca nicki fark edip gülümsedim, bu nasıl bir beşiktaşlılık ki hemen fark ediliyor. tebrikler ne diyim :)

e devletten ögreneceksin. ekim ayında falan acıklanır

2014 kasım celbi 24 ekim günü açıklanmıştı. hemen hemen yine benzer tarihlerde olacaktır. e-devlet şifreni elinde tut. celp dönemi ile ilgili forumdonanımhaber konularını takip et.

27 ekimde en geç belli olur dediler bana, e devletten. onu beceremezsen de gel söyleriz dediler.

Tepelerde asker tanıdığın varsa ona sor sisteme baktırsın. Çok önceden belli oluyor öyle şeyler.

1-2 yıl önce azteklik için sınav vardı ama kalktı o sanırım. yoksa ona gidecektin.

şimdi açıklanma tarihini bekleyeceksin herhalde. o gece de site kitleniyor filan sabaha karşı anca öğrenirsin zaten.

aha tanıyorum valla.

aha ben de tanıdım. cool bro

Genç bir baba tipi var.

@amsterdam karıstırma oraları:)

o değilde ben seni troll sanıyordum. hani troll de değil, nasıl anlatsam. işte böyle çok boş beleş birisi falan diye hayal ediyordum. halbuki bildiğimiz insanmışsın.

niye öyle sanıyordum bilmiyorum ama.

@mahone

abi beyin yapım troll'e yakınsıyorsa benim suçum ne:( Allah baba böyle yaratmış :(

ben seni ergen sanıyordum. sende bayağı aile babası tipi varmış.

@köstebek

Teşekkür ederim, iyi bir sey oldugunu varsayıyorum :)

gulen gozler 2016, raki masasinda kihkih gulup kritik anlarda beklenmedik sakalar yapiyosun di mi?

@ evde liyakat

aa nerden bildinn??? :)

ben de seni troll sanıyordum değilmiymişssin iyi iyi güzel bu da

@limoncello

duyuruda illa torontoda yenilecek içilecek yer mi sormamız gerekiyor troll olmamak için?

Yani azcık ilginç şeyler yapınca hemen troll damgası...anlamlandıramıyorum..

bakışların sinsiliğinin tatlılığı

Ya boyle gulmekten konusamayacakmisiz gibi hissettim bakinca :D

@kuehles blondes

ben ciddi bir müesseseyim :p