Evlensen de seni sana bırakmayacak, sürekli yönetmeye çalışacak, marazlı annelik denen türde anne içeren bir ailen var. 30 yaşındasın, hayat ne zaman bitecek bilinmez, kendini gerçekleştiremezsen bir gün sen bizzat kendin babanın 5 beteri olursun. Evet babana da bu hak tanınmamış ve o maalesef ailesinin yamacında kalmakla kendine yüklenip kalmış, sonucu sen çekiyorsun. Bi didikle bak aynen dediğim çıkar.
Aileni SEN karşına almak zorunda değilsin. Koskoca adamsın, istediğin yerde hayatını kurarsın, onların rızasını gerektiren bir durum olduğunu sanmıyorum. Çünkü hayat senin hayatın, ne kadar ailenin sende hakkı olsa da bu hayatı yönetmek senin hakkın. Onların değil.
Karşısına alan kişi sen olma, ""sizden izin istemiyorum, para da istemiyorum, sadece anlayış ve manevi destek bekliyorum, vermiyorsanız da canınız sağolsun yine benim anam babamsınız hürmetler eder ellerinizden öperim, her zor günde yanınızdayım"" şeklinde davranarak samimiyet ve kararlılığını, bir de hürriyetini ortaya koyabilirsin ve belki de ailen ilginç bir manevrayla sana daha çok güvenmeye başlar. Baban bence hiç de şapşik bi adam değil, bence o seni anlar ve destekler. Babanın ruhunun güzelliğine güvenerek hareket et.
Daha ilerde evlencen baba olcan... nasıl insan yetiştircen? Nasıl kocaman bir sülaleyle anlaşcan, insanlarla nasıl başarılı olmayı bilecen? Dimi?
E bunlar için intihara gerek var mı allaasen, intihar ancak sana olan güvenlerini azaltır, seni aklından zoru olan biri gibi gösterir. Hiç gerek yok.
Şimdiye kadar yaşadıklarını kendine birer hayat tecrübesi olarak al, inan çok işine yarayacak. Vaktin gelmiş senin, bence muhteşem bir doğuş yaşayacaksın. Azcık zorlanacaksın sadece, o da olur o kadar. Hadi görelim seni be, yaparsın.
0