Merhabalar, haftaya haftasonu bikaç işimi halletmeye burdura gidicem hayatımda ilk defa. Nerden ne yemek yenir, önerileriniz var mıdır?

Birkaç saat önce kardeşimin beni benim onu sevdiğim kadar sevmediğini ve değer vermediğini hissettim ilk defa. Nasılsa ablamsın ve hep ordasın, şimdi sana zaman ayıramam tarzı bir tavırdı. Çok derinden bir yerlerim kırılmış gibi hissediyorum. Hep çok iyiydi aramız o yüzden bu darbe gibi geldi. Çok üzgünüm ve yalnız hissediyorum yazmak istedim o yüzden. Bu hissi yaşayanınız oldu mu bilmiyorum. Kardeş bile olsa hep bir taraf daha mı çok seviyor? Umarım bu his geçer çünkü çok farklı bir üzüntü hissediyorum. Duyuru da kendini imha eder sanırım bir süre sonra..

Bilgisayar mühendisliği ikinci sınıf öğrencisiyim. Matematiği sevdiğim ve matematik içerdiğini söyledikleri için geldim ama şu an uzaktan kumanda falan programlıyoruz ve tamam Java Python ML falan öğreniyorum web şu bu tasarlıyorum ama sıkılıyorum. Matematik soruları çözerken on saat çalışır zamanın nasıl geçtiğini anlamazdım. Öyle bir şey arıyorum, bana uzmanlaşabileceğim bol matematik içeren bir alt alan falan önerebilir misiniz?

şimdi söyleyeceklerim yanlış anlaşılmasın, tamamen benzer düşüncelerde olanlar vardır o yüzden soruyorum. belanı mı arıyorsun falan demeyin şükrediyorum genel olarak.

31 yaşındayım, normal yaşıyorum ciddi bir sıkıntım yok. stabil bir kariyerim var kısa vadede böyle devam edecek gibi görünüyor, fena para kazanmıyorum. evlendim bu sene, ev aldım, fena sayılmayacak bi arabam var. yani %1'lik dilimdeki sıradan bir türk ailesiyiz.

16-17 yaşından beri çalışıyorum, şimdiye kadar hep şu olsun böyle olacak, bi de şunu alayım, bi de şunu yapayım diye yıllarımı geçirdiğim için şu anda bu stabiliteye ulaşınca biraz boşlukta kaldım. bir yere de gidemediğimiz için ancak gereksiz ıvır zıvır şeylere para harcayıp duruyoruz, evde oturuyoruz. büyük bir harcama yapma şansım yok, bundan daha iyi bir araba ya da eve ulaşmak için çok büyük bir yatırım yapmam lazım o da anlamsız ve şu anda imkansız. bildiğin ek olarak ne iş yapabilirim onu falan araştırıyorum bazen can sıkıntısından.

oyunun bu bölümünden sonra ne oluyor 30 yaş üstü arkadaşlar? sizde nasıl oldu en azından merak ettim. belki duyuruyu sonra silerim.

şu postu gördüm de.

i.hizliresim.com

kimse mi sevmemiş osmanlı'yı ya?

mesela ingiltere kök söktürdü millete afrikalı ya sorsan çekinmeden ben ingilizim diyebiliyor.

hintli bile onlar bizim kadim ortağımız diyebiliyor.

Geç yaşta bisiklete binmeyi öğrenen var mı? Yetişkinlere bisiklete binme konusunda yardımcı olan bir kulüp, kurs gibi bir şey biliyor musunuz, gittiniz mi, tavsiye eder misiniz?

www.sahibinden.com

Çok yatmış sanırım. Çok yatan araba ve motosikletlerin alınması mantıklı değil muhtemelen ama bir sorayım dedim.

Saat tam 9'da tencere tava çalmaya başladılar.

Lokasyon: Kadıköy

1 yıldan fazladır evinizde oturan kiracı size 2 ay önceden, abi ben evi boşaltmayı planlıyorum 2 ay sonra boyası badanasını yapılmış şekilde bırakacağım sana dese yok kardeşim sözleşme şu tarihe kadar ben kiramı isterim diye peşine düşer misiniz? yani bu işin usulü nedir ben bilmiyorum sözleşmem kasımda ama evi kapatmayı planlıyorum pandemide evimden bile çıkamadan tek yaşamak boşa kira vermek gibi geliyor, ailemin yanına yerleşip para biriktireyim diyorum ama ev sahibine olayı nası anlatacağımı bilmiyorum. ev sahibi adam da standard sorun çıkarmayan bi adam bu arada onu da zor durumda bırakmak istemem. kendisi bulunduğum ilde yaşamıyor bayaaa uzakta.

Böyle bir şey var mı? Yani bazı insanlarda bu doğuştan vardır, herkes tarafından sevilir her işleri yolunda gider ancak bunu sonradan edinenler var mı?

Sizce mantıklı mı?

selamlar, keyfine düşkün yeni bir kampçı olarak çadır araştırıyorum. şu çadırı inanılmaz beğendim, yüksek olması da rahatlık ve havadarlık açısından hoşuma gitti. kar hariç 4 mevsim olarak baktığımızda bu tarz bir çadırın dezavantajı olur mu (ağırlık haricinde)

nordisk.eu

fiyatı gözardı edelim şimdilik.

pet shop'tan almak istemiyorum. tavşanım olsun istiyorum. Daha önce tavşan besledim. bu noktada nasıl evlat edinirim?

merhaba. robot süpürgeler normal veya dubleks bir daire için muhtemelen çok kullanışlı. şu anda oturduğum ev ise 2 katlı olmasına rağmen aynı katta bile yükseklik farkı olan odaları mevcut. eğer toplarsak merdivenler hariç temizlenmesi gereken 5-6 yükseklik farkı olan bölüm var.
robot süpürgeyi bulunduğu yerden alıp, başka bir yere koyunca temizleyeceğine şüphem yok ancak her gün veya iki günde bir farklı yükseklik kademeleri arasında taşımak bir süre sonra zor gelmeye başlar mı yoksa hala pratik mi olur? teşekkürler.

Selamlar herkeseee, çok uzun zaman oldu :)) Çok zamandır aklımdaydınız ama bir türlü ilk adımı atamıyordum. Bugün o gün millet! :D

Öncelikle güzel dileklerle başlayayım. Umarım tanıdığım/tanımadığım herkes bu uzun süre zarfında iyi ve mutlu kalabilmiştir. Özellikle içinde bulunduğumuz ekstra garip dönemde hepinize sağlık, geçim kolaylığı ve yaşam motivasyonu diliyorum can ı gönülden.

Kimler gitti kimler kaldı pek bilemiyorum ama beni hatırlayıp merak edenler için bir özet geçeyim. Ben kısa tutmaya çalışacağım ama çok söz de veremiyorum :D Durumu olmayanlar şimdiden kusuruma bakmasın :))

Geride bıraktığım 5 senenin neredeyse her saniyesi kabus gibiydi diyebilirim. Güzel şeyler de oldu yalan yok ama geneli gerçekten kalitesiz bir yeşilçam filminin saçma sapan bir bollywood versiyonu gibiydi. Daha fazlası olmaz herhalde artık dedikçe her şey üst üste gelmeye devam etti :D Son 5 senem bir film olsaydı ilk 10 dakikasında çıkmıştım, öyle bir şey :D

Belki hatırlayanlar vardır tiroid problemlerim vardı. Öncelikle tiroide bağlı gelişen başka bir rahatsızlık sebebiyle minnoş gözlerimi kaybettim :D Çok şükür hala görüyorum ama şekilleri ve boyutları değişip büyüyüp yuvarlaklaştılar :D Sonra ameliyat geçirip tiroid problemimden kurtuldum ama gözler yadigar kaldı :D

Sonra evlendim ve Bodrum'a taşınıp ufak bi cafe/pub açtım. Sanırım buraya kadar bilenler biliyordu. Bodrum'un ve evliliğimizin ilk 6 ayı tek kelimeyle mü-kem-mel-di. İstanbul'da yaşarken benim de eşimin de güzel işlerimiz ve güzel maaşlarımız vardı. Çok şükür yiyip içip gezmemize hatta balta girmemiş ormanlardaki orangutanlara bile yardım etmemize rağmen paramız artıyordu ve biz de biriktiriyorduk :D Ne güzel zamanlarmış. Önce düğünümüze, ev eşyalarımıza bir yatırım olur diye biriktiriyorduk. Bu hastalıktan sonra ben dedim ki düğünü eşyayı boşverelim, dünyayı gezelim. Beğendiğimiz yerde kalabilmenin imkanlarını araştıralım ve yerleşelim. Şimdiki eşim, o zamanki erkek arkadaşım da iflah olmaz bir kurumsal kimlikti ve bu maceralara pek yanaşmıyordu. Bana dedi ki "son kez müdür pozisyonlu başvurularımı yapayım 15Ocak'a kadar geri dönüş olmazsa dünyayı gezelim. Eğer istediğim işlerden birine kabul edilirsem kariyer yapmak istiyorum" :D Naif planlar. Dedim hay hay. Gayet adaletli bir bakış açısı. Ama tabii onun işine çok ihtimal vermediğim için ben dünya gezisi rotasını oluşturmaya başladım :D Derken boş zamanlarında sahibinden.com'da hiçbir zaman almayacağı tekneleri, motorları ya da dükkanları gezen her Türk genci gibi biz de hiç aklımızda yokken Bodrum'da bi dükkan bulup tutmaya karar verdik. Tarih 31 Aralık 2015. Dedim ki yeter ki İstanbul'dan gidelim de bir işimiz olduktan sonra dünyayı sonra da gezebiliriz. NAAAH gezersin! :D 15 gün sonra başvurduğu işlerden olumlu geri dönüş alan eşim için de benim için de artık hayat başka bir yola savurmuştu bizi çoktan. Sonra işte şipşak düğün dernek, işlerden istifa, dükkanı kurmaca derken kendimizi burada işletmeci olarak bulduk.

Normalde kendi paramız dükkanı tutmaya ve düzeltmeye; aşçı, barmen vs tutmaya yetiyordu ama kocacıııım yine her Türk gencinin hayali olan "liseden arkadaşlarıyla ileride bir bar açma" hayaline tutunarak, çocukluk arkadaşını ve eşini de bize ortak etti. İlk FAIL! Ta daaa :D İlk 6 aya dönelim, mükemmeldi dedik. Çocukluğumuz ve ilk gençliğimiz berbat geçmiş olduğundan "Hayatımızda ilk defa mutlu ve huzurluyuz" diye düşündük. Ortağımızın eşi "ben mükemmel bir aşçıyım, sana her şeyi öğretirim" dediği; ve onun kocası da "ben mükemmel bir barmenim" dediği için bir süre insanlara pişmemiş pirinç yedirdik ve bara gelip cin tonik isteyenlere bira verdik. Ona rağmen mutlu, çözüm odaklı ve iyimserdik. Her şeyi zamanla, çalışkanlığımızla, dürüstlüğümüzle, gençliğimizle çözeceğimize inanıyorduk. Bu arada ben 25, eşim 27 yaşındaydık.

6.ayımızda babam bir cinsel istismar iftirası sonucu tutuklandı. Huzurla uyuduğumuz bir gecenin sabahına birçok yalan haber ve ölüm tehditleriyle uyandık. Bana göre bu mümkün olamazdı ama yine de beşer şaşar diyerek apar topar İstanbul'a gidip babamla yüzleştim. Kafamdaki plan çok netti. Eğer bu şerefsizliği yapmışsa, ölmüş kabul edip yoluma devam edecektim. Yapmamışsa yolumuz uzun ve sancılıydı. Babam olanlardan, hakkında söylenenlerden, tehditlerden, gazete ve televizyonlarda dönen yalan haberlerden habersiz, masum ve şaşkındı. Avukatlar tuttum, onun varolan borçlarını ödedim, dükkanını araştırmaya gelmeleri için aylarca kirasını ödedim, tüm masraflarını üstlendim kısaca. Hakkında ortaya atılan tüm iddiaların aksi kanıtlanmasına rağmen, iftirayı atanlar söyledikleri şeyleri geri çekmelerine rağmen, polis raporları bizden yana olmasına rağmen, bilir kişi raporları bizden yana olmasına rağmen, tanık beyanlarının tümü bizden yana olmasına rağmen, görüntülü kayıtlar, fotoğraf ve videolarla da birçok şeyi desteklememize rağmen; her celse değişen hakim ve savcılar, karşı tarafın medya ve belediyeyle olan yakın ilişkileri; dosyayı açıp okumadan karar veren sözde yetkililer sebebiyle dosyamız okunmadan, hiçbir delil değerlendirilmeden babam 25 yıl hapis cezası aldı. Günde 15-16 saat kafede çalışarak, her hafta İstanbul'a gidip geldim. Düğünden gelen tüm takı ve paraları bu iş için harcadım, yetmedi krediler çektim (sağolsun eşim inanılmaz destekledi), yine de başaramadım. Hukuki sürecin devamı çok uzun ama yıllar boyunca tüm sosyal mecralardan taciz edilmeye devam ettim. Esasında duyuruyu bırakmam bu olaya dayanıyor.

Biz bilim ışığında, akılla mantıkla sunulan kanıtlarla kendimizi bozmadan süreci ilerletelim, vicdanımız rahat, kanıtlarımız tam, nasılsa birileri okuyup bu konuyu aklına mantığına sığdıramayacak dedik ama ne yazık ki kurunun yanında yaş da yandı ve dosya hiçbir zaman okunmadı. Sonra yargıtay cezayı 17 seneye düşürdü. Şu an anayasa mahkemesindeyiz. Hala bekliyor ve mücadele ediyoruz, bakalım.

Bu süreçten birkaç ay sonra ortaklar da tüm yaşadıklarımızı bilmelerine rağmen, girerken koydukları paranın 2,5 katını talep ederek ayrılmak istediler. Toplamda 9-10 ay beraber çalışmıştık. Dedik ki madem kardeş dediğimiz insanlar 9 ayın sonunda, tüm sıkıntılarımıza rağmen bu şekilde ayrılarak böyle bir para talep ediyorlar; verelim. Dükkan bi marka filan olmadı, daha sandalyelerde minder yok :D 5 sene öncenin parasıyla 45bin tl istiyorlar şaka gibi :D Yine kredi çektik. Onlara istedikleri rakamı ödedik ve ayrıldılar. Sonradan öğrendik ki "İstanbul'dan varlıklı arkadaşlarımız geliyor, işi kurup sonra ayrılıp para alıcaz" diye yapmışlar zaten planlarını :D Fail 2! :D Varlıklı olsaydık keşke gerçekten. Aynı parayı bölüşüyorduk; bu herif kumar oynayıp bütün parayı kaybedip devamlı ailesinden destekle yaşıyordu. Bizse hem kendimize, hem baktığımız hayvanların tüm giderlerine (sokaktaki 20 kedi, 5 köpek filan, kısırlaştırmalar, mamalar, aşılar:D), hem babamın giderlerine, hem benim her hafta İstanbul'a gidip gelmeme yettiriyorduk. Kendi kıçı kırık motorumuzu bile onlara vermiştik, işe kolay gidip gelsinler diye izinli günlerimizde, yaz gününde Bodrum'da yeni evli çift olarak evde oturuyorduk aracımız ve paramız olmadığından :D Neyse, öyle ayrıldılar. Sonra biz dükkanda ikimiz kaldık eşimle.

Benim İstanbul süreci ayda 1-2'ye düşmüştü. Dükkanı toparlamaya çalışıyorduk. Buradan da gelenler oldu bu arada :D Sağolsunlar, yolunuz düşerse hepinizi bekleriz :D

Bi 6 ay da böyle geçti. Borç ve kredi yükümüz çok ağır geldiğinden dükkana yeni bir çalışan almadan her şeyi kendimiz yaptık. Mutfağa ben, bara eşim geçti. Sabahlara kadar çalıştık, denedik, alışverişi de kendimiz yaptık, tuvaleti de kendimiz temizledik, servisi de biz yaptık, hazırlığı da, müziği de, bulaşığı da... Aklınıza ne gelirse, gece gündüz çalışıp, hiç es vermeden kendimizi babamı kurtarmaya ve borç ödemeye adadık. Bir yandan da hizmet sektöründe her ne kadar sabah güne yeni bir tehditle, hakaretle, kötü haber veren bir telefonla uyanmış olursan ol, insanlara gülümsemek ve onları eğlendirmek zorunda olmanın psikolojik yükü de ekleniyordu ama yine de güçlüydük. Sonraaa tam yeniden hayata karşı umutlanacakken eşimin babasının akciğer kanseri olduğunu öğrendik. Bu sefer de o süreç başladı.

Önce Eskişehir, İzmir, Ankara, İstanbul vb yerlerde çeşitli profesör ve hastane arama süreçleri, sonra tedavi süreci başladı. Kayınpederim bu dönemde artık çalışamaz duruma geldiği için onun ailesinin masraflarını da biz üstlendik. (İkinci eşinden 20 yaşında bir oğlu ve 8 yaşında kızı vardı).

Gece yarısına kadar çalışıyorduk, dükkanı kapatınca eşim Marmaris'e gidip babasını alıp İzmir'e götürüp kemoterapiyi bekleyip, yeniden Marmaris'e gidip babasını bırakıp, Bodrum'a dönüyor ve çalışmaya devam ediyordu. Bazı zamanlar 10-15 gün dükkanı tek başıma açıp kapattığım oldu. O dönünce ben aynı matematikle İstanbul'a gidip, babamı görüp, avukatlarla görüşüp aynı gün geri dönüp gece çalışmaya devam ediyordum. Kayınpederlerin mutfak alışverişi, çocuğun okul giderleri vb destekçileriydik.

Sanırım gençliğin verdiği güçle gerçekten her düştüğümüzde daha güçlü kalktık hep ayağa. Biraz da enayilik. Ama çok şükür artık iş yeri azıcık daha profesyonel olmaya ve para kazandırmaya başlamıştı. Ne duruyoruz o zaman helva yapalım dedik. Eşimin, son 5 senedir odasından hiç çıkmamış 20 yaşındaki kardeşine iş verelim, onu hayata hazırlayalım dedik. Bak bak :D:D Fail 3'ün zemini geliyo :D Bu çocukcağız da 15 yaşında liseyi bırakmış, işte 5 senedir odasından çıkmıyor, eli bir iş tutmuyor, akşam okulunun borcu biriktiği için okula devam edemiyor filan. Marmaris'ten geldi, bize taşındı. İlk etapta 6 ay kadar birlikte yaşadık ve çalıştık. Çok şükür, iki kelimeyi yan yana getirmeye utanan çocuk açıldı, özgüvenlendi; barı, kahveyi, mutfağı öğrendi; para kazandı. Biz kazandığı paradan ayrı olarak okulunun geçmiş borçlarını ve yeni gelen taksitlerini ödedik, cep telefonunu aldık, üst baş alışverişini yaptık ve sezon sonunda bir sonraki yaza da görüşmek üzere vedalaştık.

Bu arada kayınpederim de kanseri atlattı, güzel bir kutlama yaptık; derken çok kısa bir zamanda nüksetti ve yukarıda anlattığım süreç yeniden başladı. Sonra da tam her şey yeniden iyi gidiyorken kendisini aniden kaybettik.

Bu arada ben devamlı mahkemelere gidiyorum, her celse büyük umutlarla gidip aşağılanarak dönüyorum, yeniden televizyonlarda, gazetelerde dönüyoruz filan çok zor. Kayınpederimin hastaneye kaldırıldığı haberini duyar duymaz dükkanı kapatıp yola çıktık. Yolda eşim arabayı süremeyeceğini söyleyip yanımızda da bir büyük olsun diye annesini çağırdı. Kayınvalidemle gittik Marmaris'e ama kayınvalidem kayınpederin eski eşi. Validenin de 25 senelik yeni eşi var. Bütün hikayelerin üstünden 25 yıl geçmiş ama kadıncağız insanlık yaptı bize.

Biz Marmaris'e giderken, babayı kaybettiğimizin haberi geldi. Yıkıldık. Neyse gittik, gerekli işlemleri hallettik ve 24 saat geçmeden Bodrum'a geri döndük. Günlerden Pazar. Pazartesi günü benim babamın İstanbul'da mahkemesi var. Salı günü ise eşimin babası yine İstanbul'da defnedilecek. Pazartesi sabahı 6.30'da uçağımız var diyelim.

Kayınvalidemi evine bıraktık, eşim de üvey babasının yanına çıktı, sarılıp teselli ettiler birbirlerini. Aksi bir şey yok gibiydi. Biz de eve geldik. Aramız 15dk. Eşim artık ağlayabilirim dedi. Kahve yaptım, içerken telefon çaldı. Telefonda sadece kayınvalidemin çığlıkları geliyordu "yapma, vurma, yeter" gibi :( Eşim "annemi dövüyo" dedi. Valla yalın ayak arabaya nasıl atladık, nasıl gittik oralar bende yok. 4-5 dk içinde oradaydık. Yolda jandarmayı aradık, biz içeri bi girdik ki kadını 40 dk darp etmiş şerefsiz. Kıskançlık sebebiyle ve alkol problemi bahanesiyle. Kadıncağızın ayakta duracak gücü yok, her yerden kanlar süzülüyor, bir yandan şoktan mıdır nedir "o çok iyi bir insan, onu polise vermeyin" diye yalvarıyor :/ Allah'ım son 3 sene kesin kabustu diyorum artık. Birazdan uyanacağım, uyanmam lazım yani. Daha babayı kaybedeli 24 saat geçmedi, bu nedir.

Üvey kayınpeder daya atmaktan yorulmuş sandalyeye oturmuş, oturduğu yerden kayınvalideye ve eşime ve hatta daha vefatının üzerinden 1 gün bile geçmeyen babasına küfürler hakaretler ediyor. Eşim önce üvey babayı dövdü, sonra jandarmalar müdahale etti. Ve de yanlış bi hareket yaparsa artık onu da nezarete atacaklarını söyledikleri için başına bir şey gelmesin diye kalanında da ben dövdüm. Bir yandan eşim sinir krizi geçiriyor, bir yandan herif kayınpedere küfrediyor, bir yandan kayınvalide "o çok iyi bir insan, onu götürmeyin" diyor, jandarma ultimatom veriyor asjdha o ara ben de yerlere düşürüp tekmeledim adamı, bi de suratını yumrukladım :/ Yaşadığımız her şeyin içinde vicdanım bi tek bazen buna sızlıyor. Hala utanıyorum yaptığım şeyden. Ama yine olsa yine yapardım...

İstanbul uçağının kalkmasına 4-5 saat var, günlerdir uykusuzuz, kayınpederi kaybetmişiz, kayınvalide öldüresiye dövülmüş, sabahında babamın mahkemesi var, ertesi gün cenazemiz var ve sabaha kadar hastane, karakol vs dolaşıyoruz. İşin kötüsü kayınvalidem de hastanede yaralarını saklıyor, karakolda hayır dövmedi diye yalan söylüyor, inanılmaz bir şey yaşıyoruz.

Uçağa birkaç saat kala, güvendiğimiz bir ablamızı kayınvalidemin yanına yerleştirdik ve biz gelene kadar buradan ayrılma dedik. Sonra gittik, babam bu sefer kesin çıkıyor dediğimiz mahkeme de g.tümüze girdi. Ertesi gün de cenaze... Sonra Bodrum'a döndük.

Kayınvalideye gittik, uzaklaştırma çıkarıldı, tehditler alıyor adamdan ama bize söylemiyor. Jandarmaya da söylemiyor öyle bekliyor ve adamı koruyor. Yanına koyduğumuz abla vardı ya bize o anlatıyor gelen mesajları. Bu arada bi de eşimin anneannesi var, alzheimer hastası, kayınvalidemlerle yaşıyordu. Bizim gittiğimiz o bir haftada her geçen gün kadının hareketleri kısıtlanıyor, birkaç gün sonrasında da tamamen felç geçirmiş gibi oldu. Hop yine hastaneler, meğer herif bunun kafasına telefon fırlatmış annemi dövdüğü gün. Anneanne de o günden beri ufak ufak beyin kanaması geçiriyormuş. 85 yaşında kadın. Masada kalabilir denerek ameliyata alındı. Daha kayınpederin yasını tutamadan yine hastane süreci. Bu arada çalışmaya devam ediyoruz. Ben dükkanda kalıyorum, eşim anneannesinin yanında hastanede. Neyse ki ameliyat başarılı geçti ama bu olaydan sonra anneanne tamamen yatağa bağımlı hale geldi...

Tekrar bahar geldi, kardeşimin erkek kardeşini geçen sene söz verdiğimiz gibi yeniden yanımıza aldık. Bu arada maddi anlamda götü biraz doğrulttuğumuz için bir arkadaş daha bizimle çalışmaya başlamıştı. Toplamda 4 kişi olduk dükkanda. Derken bu sefer eşimin üvey annesi tutturdu ben de Bodrum'a taşınacağım diye. Yapma etme dedik, buralar pahalı, küçük kız babasını yeni kaybetti, okul ve çevre değişikliği iyi gelmeyebilir filan. Yok dedi taşınacam. Ok dedik o zaman yakınımıza taşın ki tanıdıklarımızı kullanarak sana iş bulabilelim. Okul çıkışında kızı alabilelim filan. Evler bulduk, gönderdik, bak sakın bize sormadan ev tutma çünkü burada yeni gelenleri çok kazıklıyorlar, arada bir tanıdık buluruz, bize farklı davranırlar dedik. Dedik de dedik. Fail vol. 45764
Anaaa bi baktık kadın bize haber vermeden bize oldukça uzak bi yerde, oldukça yüksek fiyatlı bi ev tutmuş. Bize tuttuktan sonra haber veriyo. Hayırlısı dedik, belki kadın 50 yaşından sonra özgür kalmak istiyor hayatında ilk kez. Saygı duyalım. Duyduk da.

Biz erkek kardeşe hayat yolu çizmeye odaklıyız. Bu sezonun sonunda lise bitince MSA'ya gönderelim, masraflarını da biz üstlenelim, eli artık iş tutuyor, mesleği de olsun planları yapıyoruz. Annesi dedi ki ben bayramın 1. günü taşınıyorum. Yardıma gelir misiniz...

Bilenler biliyor, tatil yöresinde bayram günü hizmet sektöründeki yoğunluğu. Bütün kış beklediğimiz gün gelmiş. Kadın o gün taşınacak. Hay hay babamızın emaneti. Erkek kardeş yine bizimle yaşıyor bu arada. Eşim dedi ki "yarın şu saatte uyanıyoruz, bu saatte evden çıkıp, şu saatte anneni taşıyoruz, akşam da bu saatte dükkana dönüyoruz rezervasyonlar full". Ok, sabah oldu, kardeşi uyandırıyoruz uyanmıyor. Belki 10-15 defa uyandırdık. Evden çıkma saati geldi geçiyor, eşim de kendi başına çıktı, üvey anneyi taşımaya gitti. Yarım saat sonra kardeşi uyandı, abisini sordu, anlattım. Tamam deyip evden çıktı. Gidiş o gidiş :D Yukarıda fail 3 zemini olarak anlatmıştım ya :D Cebine henüz çalışmadan verdiğimiz maaşını da koyup kaçtı herif akdljhsa :D Bayram günü dükkanda iki kişi de kaldık mı :D Arıyoruz açmıyor filan sonra arkadaşları haber verdi, Türkiye turuna çıkmış lkdsjla :D Neyse biz bütün yazı güç bela 3 kişi hallettik ama sezon ortasında yeni eleman da bulamadığımız için iflahımız s.kildi afedersiniz.

Bu arada babadan 400.000tl filan borç kaldı dahgsd kafamız çok karışık ama üvey anne abuk subuk harcamalar yapıyor, atıyorum 6 tane kahvaltı tabağına 1.000 tl veriyor, saçma sapan bir elbiseye 900tl veriyor. Sonra param bitti diye bizden destek istiyor, veriyoruz; evden kaçan kardeşin okul taksidi diye para istiyor, veriyoruz filan saçma sapan bir durum :D Küçük kız için yine okul ve üst baş harcamaları, onu gezdirip yedirip içirmeler, helali hoş olsun, tüm hikayeler içindeki en masum kişi kendisi...
Abi 6 ay sonra, kadın dedi ki ben Bodrum'da yapamıyorum, burası çok pahalı, kız okuldan eve geliyor tek başına, ev sahibi beni dolandırıyor vs. Be amk, biz 6 ay önce bunları söyledik zaten sana. Peki ne yapalım? Ben tekrar Marmaris'e taşınacağım, bana nakliyeci ayarlayın. Bi de bilmem ne kadar para. Ok. Bunları da yaptık.

En son benim doğum günümden önceki akşam saat 9'da eşimi arıyor. Sabah 8'de taşınıyorum, yardıma gelebilir misin diye. Ben de kendimce yasta olduğum için senelerdir doğum günü kutlamamışım; o sene Antalya'dan annemler ananemler geliyor, dükkanda müdavim müşteri ve arkadaşlarla kutlama yapacağız. Eşim de durumu izah ediyor, evde 4 kişi misafirimiz var, yarın kızın doğumgünü, dükkanda organizasyon var vs. derken telefon suratına kapanıyor :D Kapanış o kapanış :D Bi daha ulaşamadık. Taşınıp bizi sildi hayatından. Küçük kızı da taşınmadan iki hafta önce Marmaris'e yollamıştı zaten. Veda bile ettirmeden :D

Bu arada eşimin annesi adamdan ayrılma arifesindeydi ya, o da yanında bir erkeğin eksikliğini hissetmesin filan diye ona da maddi manevi yardımcı oluyoruz. Gece 5'te dükkanı kapatıp, sabah 7'de eşim kapı montajına gidip, birkaç saat sonra dükkanı açıp 15 saat aralıksız çalışıyor filan öyle bir şey.
Ama annesi yalnız kalma kısmını kabullenemeyip adamla tekrar barıştı. Çok boktan hissettik.

Aileden yediğimiz bu son kazıklardan sonra bizim psikolojimiz baya gitti bitti. Çok garip oldu. Peki dedik, öldürülmek istiyorsan artık senin kararın ama madem kocan yanında o zaman bizden maddi manevi bir desteğe gerek kalmadı diye blöf yaptık. Yeniden birleşme denemeleri 1 ay sürdü. Ama o 1 ayda çektiğimizi Allah biliyor. Her gece evlerini gözetledik kavga var mı, kötü bir şey var mı diye. Her uykudan kabusla uyandık.

1 ayın sonunda herif yine içip sıçmaya başlayınca anne nihayet uyandı ve adamı kovdu. Bu sefer de onun bozulan psikolojisiyle yaptığı işler batmaya başladı. Bir yandan yatalak annesine bakıp bi yandan çalışmaya çalışıyordu ama başaramadı. Dedik ki bu böyle olmaz, hiçbir şey yapmasan aylık giderin (dükkanın masrafı, ev kirası, bakıcı parası, çalışan maaşı vs) 20.000TL. Gel bizimle yaşa, dükkanını da kapat, tüm masraflarından kurtul.
Böylelikle kayınvalide bize taşındı. Bu arada 2+1 evde 2 kedi, 1 köpek, 1 kayınvalide, 1 yatalak anneanne bir de biziz ashdkajsdh :D Bu şekilde 7 ay kadar birlikte yaşadık. Zaten melek gibi insanlar, başımın üstünde yerleri. Ama bu sayede kadıncağız son 1 iş daha yapıp, ufak tefek borç kapatıp, cebine de bir miktar parasını koyabildi. Geçtiğimiz Mayıs ayında onu Antalya'da ufak bir köye taşıdık. Şimdi tarım yapıyor, annesiyle emekli maaşlarıyla tatlıca geçiniyorlar.

Anam ne uzun oldu :D Aralarda bi sürü şey daha var onları geçiyorum artık. Tam yine her şeyi yoluna koyduk, artık bi Avrupa yapabiliriz derken bu sefer de pandemiler çıktı işte oralar zaten malum. Dolar euro da öyle :D Bu bir senenin yaklaşık 6 ayında kapalıydık. Bu aradaaa yaş da 30 oldu :D

Sonuç, işler ve dükkan genel olarak gayet güzel oturdu. Bu yaz dükkanda çalışan nihayet 5 kişiydik. Küçük kız kardeş Darüşşafaka'yı kazandı :,) Annesi telefonlarımızı açmadığı için görüşemiyorduk, geçtiğimiz aylarda ona güzel bi telefon hediye ettik kendisine ait, artık rahatça görüşebiliyoruz :)

Borçlar bitti sayılır; yeniden borca girmeden kendi birikimimizden harcayabiliyoruz en azından pandemi sürecinde. Kendimizden çokça ödün vererek belki bir güzel ev ve araba parasını havaya üfledik ama vicdanlarımız rahat diye bakıyorum.

Geçenlerde eşimin annesi ufak bir kanser tehlikesi atlattı, ameliyatı için Antalya'ya gittik, anneanneye ben baktım, eşim de annesinin yanında durdu mesela. Annem de bize yardıma geldi kayınvalidelere. Sonra hep beraber benim Anneannemlere gittik. Yetişemiyorlarmış perdelerini yıkadık, yemeklerini yaptık :) Dedem kalp krizi geçirmişti, onu bi daha göremem diye çok korkuyordum, onu gördüm. Ailenin kalan kısmıyla mutlu zamanlar geçirebilmek çok değerli bence. Nolur size değer verenlere sıkı sıkı sarılın. Küsseniz barışın.

Şimdi de benim annem tiroid kanseri oldu sanırım. Pazartesi günü belli olacak, bakalım. Özet olamadı ama özetle benim de duyuruya ara verme sebeplerim böyle şeylerdi.

Şu sıralar artık daha fazla vakit ayırmaya çalışacağım. Umarım başarabilirim. Bana ulaşamayan mesajlarınız olduysa hepinizden özür dilerim.

Hatırlayanlara bol sevgiler, ve bir de kapanış fotoğrafı gönderirim :))

İlk kedimi sahiplenmeden önce duyuruya sormuştum. Herkes sende kalsın lütfen sokağa bırakma demişti. Buradan aldığım en güzel cevaptı. Çünkü tüm bu boktan süreçlerde hiçbir terapi, hiçbir ilaç olmadan, hayata tutunmamı sağlayan en güzel şeydi kendisi. Sonra sorunlar arttıkça, evdeki terapicilerin sayısı da arttı asdhajga :D Teşekkür ederim tekrardan. Onlardan bi hatıra bırakıyorum buraya.

Sorularınız varsa sorun, umarım modlar silmez :p Sağlıcakla kalın.

Sevgiler.

pamuk gibi yumuşak erkek eli mi?
ağaç kabuğu gibi sert erkek eli mi?

Diyelim ki google a bir soru sordunuz ve cavabı içeren web sitelerini size listeledi. Site ana başlıkları altında da sitedeki tüm metinden belli bir kesiti gösteriyor. Google ın listeleme yapısı böyle yani zaten biliyoruz.

Fakat son zamanlarda şu özellik çok hoşuma gidiyor;

Bazen o alttaki kısa metinleri okurken "hah aradığım burada" deyip siteye tıklıyorsunuz ve sayfa açılır açılmaz browser gidiyor bütün sayfada sadece o google araması sırasında gördüğünüz metnin olduğu yere fokusluyor ve üstünü işaretliyor.

Bunu google nasıl yapıyor bilmiyorum büyük ihtimalle browser a komut yolluyor ama bu komut linkin içinde mi gizli?

Yani ben birisine bir sayfa linki atıcam diyelim. Attığım sayfa açıldığında da belli bir yere fokuslasın istiyorum. Bunu yaptırtabilir miyim?

s.b.

iş istiyorlar. eline bir materyal vermiyorlar. 4-5 gün uğraşıp bir şey çıkarıyorsun. front end tarafında. sonra güzel olmadığını söylüyorlar. oysa gerçekten çok güzel bir iş çıkardığınızı düşünüyorsunuz.

bu da yetmezmiş gibi. alternatif olarak bir tasarım yaptırıyorlar (grafikere) ve çıkardığı tasarım çok kötü. (yani zevkler uyuşmuyor.)

genelde böyle midir? alışayım mı? siz neler yaşıyorsunuz? her yaptığınız şey takdir görüyor mu?

not: 10 yıldır full stack developer olarak yurtdışında çalışıyordum. bu sene türkiyede çalışmaya başladım ve ikinci şirketim.

Selamlar,
Bu işlerden anlayanlar vardır mutlaka. Masif ladin alacaktım aslında ama mdf ile daha uyguna gelecek diye bir durdum şuan.

aşağıdaki linkteki gibi bir tezgah yapacağım. özet olarak disk testereyi alttan tezgaha sabitleyeceğim. bu iş için mdf iş görür mü? videodaki arkadaş kontrplak ile yapmış. internetten alacağım malzemeyi, kontrplak ile masif ladin arasında pek fiyat farkı olmadığı için direkt masif alayım yapayım diye düşünmüştüm ama şimdi bu mdf ile de sanki yine dayanıklı olur gibi geldi ama emin olamıyorum.
tavsiyeniz var mıdır?


youtu.be

Birkaç milyon ipv4 kaldığına dair bir şeyler okuduğuma eminim, e herkes de v6'ya geçmedi. Bir dünya da cihaz geliyor (iot vs. katınca ohoo) nasıl çözülüyor bu ip adresi problemi?

merhaba sevgili erkin koraylar.

malumunuz flört kişisi nereden duyduysa "altın gün"ü çok seviyormuş. aslında ben çok sevmiyorum ama bağlantılı olarak sevebileceği başka anadolu rock gruplarını ya da müziklerini önerebilir misiniz?

anatolian rock revival project'i biliyorum, spotify ve youtube sayfalarını attım ama yine de sizin değerli görüşlerinizi almak isterim.

hepinizi internet üzerinden kucaklıyorum.

kime nasıl bildirilir?

şimdi durum şu: biz bir kart oyunu tasarladık fiili anlamda. aramızda oynadık, sardı da. sanıyorum unity-gamemaker tarzı oyun motorlarında kolayca tasarlanabilir bir şey. heartstone örneği verebilirim benzer olarak ama mekanik olarak bir hayli farklı. yerleşim vs. anlamında görsel olarak benzer demek istiyorum daha çok. oyunun sevileceğini düşünüyoruz dijital olarak yayınlarsak. steam'de satarız, hatta mobil olarak da gider.


biz bu işi bilmiyoruz. hani kursa gitsek, öğrensek falan desek yaşımız da geçti. sormak istediğim şey şu: sektörde hiç tanıdığı olmayan bir insan olarak bu işlerde akış nasıl gerçekleşiyor?

-ücreti karşılığında aklımızdakini ekrana dökebilecek bir arkadaşı nereden bulabiliriz? bi 10luk falan gibi siteler var oyun yapabilirim falan yazan arkadaşlar var ama 100 liraya yapanlar da var, 5000 liraya da 10 bin liraya da. neye göre nasıl olduğu da belli değil. tam anlayamadık.


-diyelim ki birini bulduk. fikri olarak düşündüğümüz şeyi alıp kendi farklı şekilde geliştirip satmaya çalışmayacağını tam olarak nasıl sağlıyoruz? sözleşme gibi bir şey mi oluyor nedir? olsa bile sağdan soldan dolaşıp benzer şeyler yapmayacağını nasıl garanti ediyoruz? birini bulsak bile atıyorum anlaşamadık bir şeyde. oyunun nasıl olacağını anlatmamız gerekiyor tasarımcıya. arkadaş yok ben yapamam diyip sonra kendi tasarlayıp piyasaya sunarsa ne yapacağız?


-bir şekilde bu problemleri çözdük. oyunu piyasaya çıkardık. güncellememiz gereken detaylar olunca her seferinde bu arkadaşa gebe mi kalıyoruz? bu işlem nasıl gerçekleşiyor tam olarak?

-nedir bu işin piyasası. atıyorum animasyonlar/grafikler vs. hariç heartstone klonu bir kart oyunu yapacaksınız desek türkiye'de bütçe nedir? (multiplayer desteği de olacak)


kısacası fikrimiz var, tasarlayacağımız oyun (kod anlamında) tek bir kişiye yaptırabileceğimiz ölçekte (en azından bize uzaktan öyle gözüküyor belki de) , bütçemiz de var? nasıl bir yol izlememiz gerekiyor. kişi sayısı çok da önemli değil bu arada. oyunun çapını anlatmak için söylüyorum daha çok. birini oturtup bize call of duty 28 yaptırmayacağız yani.


umarım meramımı anlatabilmişimdir. sektörden olan insanlar cevaplarsa ne ala olur tabi ki ama fikri olanlar da buyursun çekinmesin.

merhabalar,

biriyle flört ederken diyelim sınav haftanız ya da işte çok yoğunsunuz, bu yoğunlukta flörtle iletişimi kesmek normal midir?

şahsen hiçbir zaman bu denli aşırı yoğun olmayı anlamadım. benim hem okuyup hem çalıştığım zamanlar oldu ama karşındakine de zaman ayırdım. düşününce 24 saatte bir yarım saat ayıramamak komik geliyor bana. eminim Instagram'da bolca harcanıyor o zaman.

şimdi bir şey desem, sürekli ders çalışıyorum bir de trip mi atıyorsun olacak. bir şey diyeceğimden değil de merak ediyorum normal mi Böyle bir durum yoksa ben mi hayal aleminde yaşıyorum. ben K o e bu arada.

bir "oksimoron" değil demi bu?

biri transeksüel olduğunda (erkekten-kadına diyelim. veya nasıl tabir ediyorsanız),
bir kadından hoşlanabilir değil mi?

transeksüellik kendini farklı bir cinsiyete ait hissetme durumu,
diğeri ise cinsel yönelim sanırım. o yüzden ayrı mevzular.. mı? doğru mu düşünüyorum?

Merhaba Duyuru Ahalisi,

Üzerinde anlaşmazlık yaşanan Bir konu hakkındaki görüşlerinizi merak ediyorum. Aşağıdaki durumda kim neden suçlu sizce?

Tarif etmeye başlayayım durumu;

4 katlı bir binada, Aynı evde yaşayan 2 kişilik bir aile + 3 kişilik bir aile, yani toplamda 5 kişilik iki aile var. Bir de bu aile ile bağlantılı 4 kişilik bir başka aile var.
Bu 3 aileyi sırasıya 1. aile (2 kişilik aile), 2. aile (3 kişilik aile) ve 3. aile (4 kişilik aile) olarak adlandıracağım. Ailelerdeki herkes yakın akraba.

Chapter 1
Farklı bir binada yaşayan 3. ailenin dünya görüşü biraz değişik, ailenin erkeği dünyanın düz olduğuna inanıyor, aşı karşıtı, her türlü komplo teorisi eklentisi yüklü. Doğal olarak koronaya inanmıyor, maske takmayı reddediyor. 1. Ailenin erkeği ise daha önceki uyarılarında yaşadıklarından ötürü ailevi sorunlara neden olacağını bildiği için bu arkadaşın eve hastalık sokacağını bilse de ses etmiyor, karışmıyor, ve zamanı geldiğinde bu 3. aile üyesi hastalığa yakalanıyor, diğer iki ailedeki herkes de temaslı oldukları için korona tehlikesini yaşıyor, ekstra olarak 1. ailenin başka şehirde yaşayan anne babası da bu dönemde 1. aile ile temaslı oldukları, aynı zamanda yaşlı ve hasta oldukları için bu kişi nedeniyle yüksek risk altında kalıyor.

Chapter 2
Hal böyle olunca 1. aile eve hastalığı sokan 3. aileden yardım istiyor, test yaptırmalarını rica ediyor durumu kesin olarak anlayabilmek ve duruma göre kendilerine de test yaptırabilmek adına, yine doğal olarak 3. aile test yaptırmayı reddediyor, buruna sokulan test kitini yine komplo teorileri ile kullanmayı reddediyorlar, 1. aile durduk yere uğraş didin kendilerine bir şekilde test yaptırıyor ve sonuç negatif çıkıyor, ortalık sakinleşiyor. Bu arada 2. aileden bir kişi de 3. ailedeki kişinin ihmali nedeniyle bu hastalığı kapıyor, o test yaptırıyor, pozitif çıkıyor. Kişi tamamen odasına kapatılıyor, kimseyle görüştürülmüyor.

Chapter 3
Tüm bu yaşananlardan sonra 1. aile üyeleri yaşadıkları yeri paylaştıkları 2. aileye bir süre boyunca 3. aile üyelerinin kesinlikle eve alınmaması gerektiğini altını çizerek önemle rica ediyor. 21 Ekim’de hastalığı kapan 3. ailenin bir çocuğu ise, 3 Kasım tarihinde 1. ve 2. ailenin ortak yaşadığı eve 2. aile üyesi tarafından gizlice getiriliyor, çocuk bütün gün evde takılıyor kucak dolusu sevgiyle, olaylar burada yeniden canlanıyor, 2. aile olayın üzerinden 10 gün geçmesinin yeterli olduğu ve yanlış bir şey yapmadığı savıyla 1. aile üyesini dinlemeyi reddediyor, bu olaydan sonra 1. aile iki hafta boyunca tamamen karantinaya alıyor kendisini, ayrıca 2. aileye daha önce bu konudaki hassasiyetlerini dile getirdiğini, 3. aile test yaptırmayı reddettiği için kimin hangi hastalığı ne zaman kaptığının ve iyileşip iyileşmediğinin belli olmadığını, eğer yanlış bir şey yapılmadığını düşünüyorsa neden bunu gizlice yapmaya çalıştıklarını soruyor anlatıyor ama bir çare olmuyor.

Chapter 4
Bu konuda 1. ailenin rahatsızlığını önemsemeyen 2. aile üyesi asla pişman olmadığını ve 3. ailenin koronalı evinden bu çocuğu yine olsa yine getireceğini söylüyor, bu durumda 1. aile taşınmaya karar veriyor.

Chapter 5
Bu kararın ardından 1. aile olmadan 4 katlı evde yaşayamayacak olan 2. ailenin olaydan sorumlu kişisi ağlayıp sızlamaya başlıyor, 3 Kasım’dan bugüne dek sürüyor tartışma ancak 1. aile kesin kararlı taşınmaya, 2. aile zor durumda kalmasın diye evi terk ediyorlar taşınana dek. 2. aile sorumlu kişisi ise önce 1. aile üyelerine küsüyor, konuşmak istemiyor, sonra bizi böyle bırakarak yanlış yapıyorsunuz, artık sizle ilişkimiz bozulacak, sevgisizsiniz, vicdanınız sızlamıyor mu muhabbetine giriyor. Durumun sorumluluğunu 1. aileye yıkıyor. Belaltı çalışmaya başlıyor, Ama kesinlikle geri adım atmıyor koronalı evden çocuk getirmek konusunda, ısrarla da arkasında duruyor.

Şimdi ben her ne kadar taraflı anlatmamak istediysem de yapamadım, kabak gibi ortada benim hangi tarafta olduğum. Siz daha objektif bakmaya çalışırsınız. Siz ne düşünüyorsunuz bu durumda,

1. aile taşınma kararına 2. ailenin umursamaz ve hesap vermez tavrı nedeniyle mecbur kaldığını, yine de kişisel bir tavır olmadığını, eskisi gibi geçinip gidebileceklerini ama güvende hissetmedikleri için birlikte yaşayamayacaklarını savunuyor. Evde güvende hissetmiyor.

2. aile ise 1. ailenin 2. aileye istediklerini yaptıramayınca onları üzmek için böyle bir şey yaptığını, 1. ailenin kendilerini yarı yolda bıraktığını savunuyor.

Sizce kim suçlu?

www.strawpoll.me

diyelim elinizde;

ilişki sorumluluğu istemeyip,
istemem yan cebime koycu,
sorumsuz,
zaman zaman küstah,
hatalarını asla kabul etmeyen,
işine geldi mi yazan çizen,
gelmedi mi konuşmak istemiyorumcu,
siz ona zor zamanlarında destek verirken,
o sizi 1 dk da anan değilim baban değilim moduyla daha da kıran,
çıkarları için sizi kullanan,
siz bunların hepsini yüzüne vurduğunuzda engelleyen,
sonra işine geldi mi engeli kaldıran,
git geller yaşayan,
bütün olumlu duygularınızı sömüren,
sonra da sizi negatiflikle suçlayan,
böyle böyle yapılması beni üzüyor demenize rağmen,
benim suçum değil diyen,
siz üzgünken sizi gram anlamayan,


biriyle ne yapmak gerekir?
bu nasıl bir kişiliktir?
bazen delirdiğinizi hissedersiniz ya onunlayken,
ne yapıyorum ben dersiniz.

bana bunları açıklayabilir misiniz? tavsiye de verir misiniz?

Merhabalar,
çalışmak yerine vaktimi daha verimli şeylerle geçirme taraftarı olduğum için buraya geldim.
geçenlerde bir canlı yayında denk geldiğim muhabbet üzerine çevremdekilere soruyorum. flörtü kaçıncı buluşmadan sonra eve çağırmak lazım?

ben kişisel olarak bunun bir kuralı olduğuna inanmıyorum. çevremde en az 3-5 randevu diyen arkadaşlarım var. kadınlar için bu önemli bir rakam mı? biraz briget jhones filmleri gibi geliyor bunun ayrıntılı planını yapmak. spontaniteye aykırı en başta.

erkekler için bunu sormanın bir limiti olmadığını tahmin ediyorum, konum o değil zaten. sizce flört kaçıncı buluşmadan sonra eve davet edilmeli?

her şeyin yolunda gittiği, güzel bir ilk randevuyu baz alarak düşünebilirsiniz.

aslında direk böyle sorunca soru eksik olacak. şöyle açıklayayım, 4 sene civarı bir iş hayatım var ve beş parasız birisiydim ilk zamanlar. evlenecek olsam düğün yapamazdım, araba alsam alamazdım, rahatça dışarıda yiyip içemezdim bile. okul bitti iş hayatına başladım, aklımda işlerden ziyade hep ani gelişen bazen benim bazende tanıdık faktörüyle aklımda olmayan işlerde çalıştım, parayı seçtim. para biriktirmeyi seçtim. çok pişman mıyım? değilim, hatırı sayılır bir birikim yaptım. şuanki işim en çok maaşı olan işim ama 24 saat vardiya sistemi ve yorucu, dinlenmesi az vs. 2.5 sene direndim, en sonunda geçen hafta istifa ettim. tabi pandemi vs iş bulmak zor ama, kendime şunu söyledim;
öyle ya da böyle pandeminin neredeyse 1 senesini çalışarak geçirdim, dayanacak psikolojim artık kalmadı, belki 5-6 ay taş çatlasın 1 sene daha çalışabilirdim ama artık gemileri yakmışken çıkmak istedim. artık alanımla iş bulmalıyım dedim, işsiz kalma fedakarlığını kendime yapıp er ya da geç, maaşı standart bile olsa alanımla ilgili iş bulmam gerektiğini, yaşımın çok geçmeden bu kararı almak istedim. çalıştığım yerde gece gündüz karışık vardiyanın getirdiği uykusuzluk düzeni bir yana, baskısı bir yana, dinlenmesi bir yana, bir çok sorun vardı, elle tutulan tek şey paraydı. 2.5 senenin karşılığı türkiyede belki 5 seneye eşdeğerdi. ama bir yere kadar dedim.

bu benim hikayemdi, siz ne düşünüyorsunuz? doğru mu yanlış mı? sizin de böyle deneyiminiz var mı?

dün öğlen 12.00 sularında uyanmıştım. öğlenden beri ders çalışıyorum. hiç uyumamıştım ve dayanabilmiştim. ama son yarım saaattır inanılmaz uyku bastırdı. eğer uyursam yetişmesi gereken konuları yetiştiremem ve 09.00'da başlayacak sınavımdam kalabilirim.

uyumamam ve çalışmaya devam etmem gerekiyor. sınav 13.00'te bitecek, son uyurum. ne önerirsiniz?

bu sinav benim icin cok onemli!

Sadece kafe ve restoranlar sanırım??

Biri bir şey alıyor getiriyor, herkes toplanıyor yiyor falan, hiç hoşlanmıyorum bu tarz şeylerden ve uzak duruyorum.

uzak durunca da soruyorlar sen niye yemedin vs. diye, ısrar ediyorlar. sanki onlara katılmayınca ortamı bozuyormuşum gibi hissediyorum, ama gerçekten o kadar adamın toplanıp bir şeyler yemesi içmesi çok gereksiz ve saçma geliyor bana.

hele ki şu dönemde, resmen dehşetle baktım hepsine, direktörüm bakışlarımı yakaladı, anlamıştır hepsinden iğrendiğimi sanırım.

siz ne yapıyorsunuz bu durumlarda? zorla aldım böreği, masada duruyor hala.

Elektrikli battaniyeyi tavsiye eder misiniz? kaç dereceye kadar isıtıyor?

tehlikesi var mıdır?

hangi marka ve model önerirsiniz acaba?

Selamlar,
Birkaç haftadır biriyle görüşüyorum, daha herşey tabi ki çok yeni, birbirimizi tanımaya çalışıyoruz. Bu kişi ile daha ilk tanıştığımda kendisini beğenmiştim ama o bir daha birşey yazmamıştı. Haftalar sonra ben birşeyler yazdım, biraz mesajlastik, ilerleyen günlerde görüştük, sonrası da yavaş yavaş görüşe görüşe devam ediyor. Bazen o bazen ben yazıyoruz. Geçen salı görüştük, bana göre müthiş bir gün geçirdik ve dün akşam yani Perşembe akşama kadar hiçbir şey yazmadı, aramadı sormadı ve attığı mesaj da bulduğu bir video ile ilgiliydi.
Duygusal bir kişi olsam da bir yandan rasyonelim. Kişinin karakteri ile ilgili olabilir derdim ama herkes için doğal olan birşey varsa bir kişi hoşumuza gidiyorsa konuşmak ve görüşmek isteriz diye düşünüyorum. Bu konuda duyuru erkeklerinin fikrini almak isterim. Netekim ben bir kadın olarak arıyor soruyorum beğendiğim kişiyi ve tabi ki benzer ilgiyi bekliyorum. Kendisine sormak istiyorum ama darlamak da istemiyorum.
Teşekkürler.

iki gündür,+4427930625 +4428188960 numaralarından aranıyorum.
açıyorum 1-2 saniye sonra kapanıyor.
neyin nesi? neresidir bu bilen var mı?