Arkadaşım eşiyle aralıkta italya planı yapıp bilet almışlar. Bi diğer arkadaşım da bana dedi dahil olalım mı diye. Şimdi otu-boku-çöpü derken en az 3000tl gibi bi mebla gidiyor hesaplara göre.
Ben doğu ülkelerini daha çok merak eden biriyim, bu parayla doğuda birkaç ülke gezebilirim. Ya da sırbistan'da ucuza takılıp belki bi balkan ülkesine de geçebilirim. İtalya'ya düşünülen ekibimiz müthiş, aramızdan su sızmaz ama italya ne kadar gözümde emin değilim.

Bana akıl verin lütfen.

kişiler

ev arkadaşım: irem
ev arkadaşımın yakın kankası kız arkadaşı: duygu

arkadaşlar ev arkadaşım iremle, yakın kankası kız arkadaşı duygu beni bir çocukla tanıştırmak istediler. neyse ev arkadaşım, duygu, duygunun sevgilisi, çocuk ve ben buluştuk.

ben bu çocukla hızlı başlayıp çabuk biten birşeyler yaşadım.
geriye dönüp bakınca gaza geldiğimi görüyorum aslında biraz. baktım anlattıklarından çok farklı oldu hersey, bitmesi gerekiyordu herneyse.

şimdi aylar sonra duygunun sevgilisi facebooktan beni eklemiş.
garip geldi çünkü aramış bulmuş yani. duygu bile ben de ekli değil.

seninle birşey konuşmam gerek kimsenin bilmemesi gerekiyor dedi. ben de duygunun haberi olmadan garip, konu neydi dedim. öyle olması gerekiyor telefon numaranı verir misin dedi?

e tabiki vermedim. benle konuşabileceğin herşeyi duygu olmasa da ev arkadaşımla konuşabilirsin sıkıntı olmaz şimdi çıkmam lazım çok meşgulum dedim.

bu çocuk ne yapmak istemiş?

çocuk duyduğum anladığım kadarı ile baya baya sağlam. kız arkadaşı ile evlenecek.

beni mi deniyorlar ev arkadaşımın da için içinde olduğu bir durumla. yoksa gerçekten mühim bir konu mu var? ama imkansız. duygunun teli bile yok yani ben de öyle diyim.

yeni bir binaya taşındık. 3-4 ay oluyor. binadakilerle hiç muhabbetim. zaten halihazırda ailem de komşuluk ilişkisini sevmez. asansörde ya da giriş-çıkışlarda en fazla bir güler yüz ile merhaba, iyi günler vb türevlerini der geçeriz. ancak binaya giriş saatlerimde bir kızla 4-5 defa asansörde karşılaştık ve beni görünce mi yoksa huyu mudur bilmiyorum. normalde asansörde köşede duran sırtını köşeye dayayarak durur. aksi takdirde birine arkanı dönerek durursan kabalık gibi gelir bu bana. bu kız ben ayna tarafına arkam dönükken köşedeyken sırtı bana dönük duruyor. bu kaçtır dikkatimi çekti. ulan beni tanısa ya da binada hakkımda bir şeyler duymuş olsa filan trip yapıyor diyip geçeceğim. bu nedir allasen?

teyzemin sonuclarında baya bi sapma var da, 2 yıl önce kanser atlatmıstı. onkologu baska sehirde baktır bu sonuclara demiş o da inatla gitmiyor. ciddi bişiyden olabilir mi? maalesef kilolu. bi de bikaç ay evvel rahmini aldırmıstı.

Kızla sevgilisiniz diyelim, ama evlenilecek bir kız olarak görmüyorsunuz o kızı. Daha genç, daha güzel, daha eğlenceli birini bulurum evleneceğiniz zaman diye düşünüyorsunuz ama aşık gibisiniz sevgilinize, sadece hayatta aldığınız ciddi kararlarda mantık yönünüz ağır basan bir insansınız.

Kızın evlilik çağı da yaklaşıyor hatta geçiyor da. Siz kızdan ayrıldıktan sonra kız başkasını bulamayıp evde kalırsa sizi suçlar diye çekiniyorsunuz. Ypıyorlar çünkü öyle evde kalmış kızlar, son sevgililerini suçluyorlar devamlı, gördüm kaç kere.

Neyse efenim, sevdiğiniz/aşık olduğunuz için henüz ayrılmak da istemiyorsunuz bu kızla... Ne yaparsınız böyle bir durumda?

Kıza evlilik konusundaki düşüncelerinizi söyleyip, sen evlenilecek birini bulana kadar takılmaya devam edelim denilebilir mi böyle bir durumda?

Merak ettim.

Burada okuyoruz, çevremizde görüp duyuyoruz. Sevgilim bana bunu dedi, şöyle tartıştık, böyle davranıyor, şunu yapıyor, bir ayrıyız bir barışık diye. Özellikle bu durumlar kronik bir hal aldıktan sonra hala düzeltmeye çalışmanın bir faydası var mı? Saygı kaybedilmiş olmuyor mu? Bu çizgi geçildikten sonra sağlıklı bir geri dönüş olabilir mi?


Bu kadar olmuşa rağmen sağlıklı bir geri dönüş yapıp gemisini kurtaran kaptanların örneklerini gördünüz mü?


Eşlerdenn bahsetmiyorum, onların ilişkiyi ilerletmek için farklı motivasyonlar olabilir. Sevgililik müessesesinden ilerletelim tecrübelerimizi.

Soru cok absurt, vaktiniz yoksa okuyarak zamaninizi harcamayin lutfen.

30+ yil sonra, annemin arapca isminin anlamini bunca sene yanlis bildigimi ve dogrusunun kendi ismimle ( benimki turkce) ayni anlama sahip oldugunu farkettim. Annem de adinin gercek anlamini bilmiyormus bunca sene, yani benim adimin bunun icin verilmis olma ihtimali yok, cok absurt bir sebeple verilmis zaten bu ad bana.

soruya gelecek olursam, siz olsaniz annenizin ismi ile isminizin tesadufen ayni anlama geldigini yillar sonra ogrenseniz, tepkiniz ne olur? Onemsiz bir sey olarak mi degerlendirirsiniz, yoksa cok ozel mi hissedersiniz?

tesekkurler.

benim kedi yavrulamış arkadaşlar. 4 tane veledi olmuş. belki hatırlayan olur (sanmıyorum gerçi) geçen sene yazlığın bahçesinde bir kediye aşık olduğumu dönerken yanımda götürmek istediğimi söylemiştim, çabaladım ama bahçede kendini hunharca sevdirmesine rağmen arabaya binmeyi reddetmişti, ben de götürememiştim yanımda. neyse kışı atlatmış, 4 tane de yavrulamış, haftaya gidip onlarla ilgilenicem :3 sevincimi sizinle paylaşayım dedim ;_;

bir tek ben seviyor olamam.

İlk defa kullanacak annem akıllı telefonu, biraz tablet tecrübesi var ama limit 800 lira bu arada teşekkürler.

Evlenmek üzeresiniz evlenmeden bir gün önce müstakbel kocanızın gay pornolarında yer aldığını öğrendiniz tepkiniz ne olurdu

gecenlerde rezalet bir sey yasadım. tıp fakültesinde okuyorum. pazartesi günü finalim vardı ve tüm yıldan sorumlu tutuluyoruz. insanlar bu dönemde cok geriliyor, psikolojik anlamda insanı cok zorlayan bir dönem. pek kimseyi seven ve arkadas olabilen biri değilim. sevdiğim bir arkadasım var ve onu lise döneminden tanıyorum, baya yakın oldugumuzu söyleyebilirim. egleniyoruz birlikte. ya da ben onunlayken egleniyorum diyeyim. her neyse finalden cıktık, sınıftan kalıp kalmama durumları konusuluyor. bu arkadasıma e diyelim, erkek arkadasına v. ve bir arkadasımız daha m., bana da b. diyelim. m. ile ben konusuyorduk sınav hakkında, ben ' kalırsam sınırdan kalırım, ama nolursa olsun bitti mutluyum' falan diyordum. o sırada e. ' biz bunları cok duyduk, geciceksin sen' falan gibi bir çıkıs yaptı. sonra kusmaya basladı. ben hep az calısıyorum diyip onlardan sakliyormusum. kendini gerizekalı gibi hissediyormuş. bir sürü sey. ve bunları o gün tanıstıgım erkek arkadası ve pek de yakın olmadıgımız m.nin yanında söyledi. ve evet kusarcasına adeta. dondum kaldım bir sey diyemedim kalktım gittim. saatlerce agladım cünkü yıllardır bunları düşünüyormus üç yıl öncesinden falan ' işte sen söyle yapmıstın, surda da söyle yapmıstın' gibi seyler söylüyor. üstelik bu final dönemi boyunca m. ye bunları anlatmıs sürekli. ve kendisi küçük bir şeytan, bunu yüzüne de söylüyordum, zaten kendisi de söylüyor. herkesi buna inandırmış.

böyle bir sey yok. öğrencilik hayatım boyunca başarılı ortamların başarısız kişisi oldum hep. son dk calısıp kıyıdan köşeden bir şeyler yapan. fen lisesinden neredeyse sonuncu olarak mezun oldum. hep yurtta kaldım, su an da kalıyorum ve insanlar sürekli ' neden calısmıyorsun, calıs hadi, bak sınavın var' bu tarz seyler söylüyorlar. birlikte yasadıgım insanlar sürekli beni calıstırmaya calısıyor, yani ben böyle bir şey yapıyor olsam neden böyle seyler söylesinler. ki ben böyle bir şey yapıyor olsam bile yapması gereken bu muydu? yılarca içinde bunu biriktirmek ve bana değil de baskalarına mı anlatması gerekirdi? madem buna bu bakar inandırmıssın kendini, ' kanıtların' da var, bana bu konuda bir şey sorma, beni bu konuda ciddiye alma. ne duymak istiyor anlamadım. zaten sürekli bana, sınav dönemlerinde özellikle final döneminde ' ne calıstın, nasıl bu kadar mutlusun, nasıl bu kadar takmıyorsun, napmayı düşnüüyorsun' sürekli bu tarz seyler söylüyor. kendisi sınav dönemlerinde her anlamda ' çöken' biri. bedensel ve psikolojik. bana da pek bir şey olmuyor, cünkü olmuyor, bilmiyorum. bana sürekli bunu soruyor, nasıl böyle iyi olsugumu, ben de yapısal oldugunu söylüyorum, cünkü öyle. ailem tarafından bu anlamda her zaman rahat ve mutlu olmam yönünde yetiştirildim bunun da katkısı oldugunu düşünüyorum.
kendisiyle o ' konusamamadan' sonra konusmadım. ordan kalkıp gitme sebebim de cok sasırmam ve adeta bir ' suçlu' konumunda yargılanıyor olmamdı. resmen ortamı bunun için hazırlamış, m. ve v. yi hazırlamış, cümlelerini kurmuştu. tıp fakülesinde hep böyle gerizekalı durumların yaşandığını söylerlerdi inanmazdım. her seyi geçtim insan arkadasını böyle bir durumda bırakır mı. bilemiyorum. kimseyi sevmeye gelmiyor, iğrendim artık bu tarz seylerden.
biraz uzun anlattım ama şimdiden teşekkürler.

edit: sonuç olarak kendisi geçti, ben büte kaldım.

Üniversiteden mezun olduktan sonra irtibatı koparmadığım ve çok sevdiğim nadir arkadaşlarımdan biri seneye temmuz başında evleniyor. Bizim bunla üniversitede yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi de mezun olduktan sonra iş, güç, kız arkadaş falan derken biraz mesafe girdi aramıza. Özellikle kız arkadaş bulduktan sonra bizim eleman toplu buluşmalarımıza falan da hiç gelmemeye, telefonlara cevap vermemeye başladı iyice. Tanışmıyorduk bu elemanın kız arkadaşıyla ama kıl oluyordum kıza bayaa bu yüzden.

Neyse, bunlar haftaya nişanlaıyorlar. Benim de kıza uyuz olduğumu biliyor arkadaş. Nişandan önce kızla aramda soğukluk olmasın istedi, sen de evlenince çift olarak görüşmeye devam edecez, arayı iyi tutun falan dedi. Yaklaşık 1 ay önce tanıştırmaya karar verdi bizi. Kızın bekar arkadaşları varmış, onları da topladı bir mekanda. Biz de üniversiteden 3-4 eleman toplanıp hep birlikte bir araya geldik.

Tabi toplantının asıl amacı bizle arkadaşın nişanlısını kaynaştırmak olduğundan sohbetin ilgi odağı kızın üzerindeydi genel olarak. Benim arkadaş zaten kızın arkadaşlarıyla tanışıyordu önceden. Biz kızla ilk defa tanıştık bu buluşmada. Kız da bizden 1 yaş büyük, 27 yaşında, beyaz tenli falan tatlış bir kız, üst dudağı alt dudağına göre biraz önde falan, çok tatlı duruyor kızda. Tabi ben arkadaşımın nişanlısı olduğundan o gözle bakmıyordum da kıza, bir tatlılık vardı yani, çok içten gülüyordu bir de, gözüm tuttu kızı yani, içim ısındı birden.

Arkadaş da kıza söylemiş benim ona uyuz olduğumu. Geldi, gülerek sohbet falan açmaya çalıştı benle. İş, güç derken boş zamanlarda ne yapıyorsun mevzularından girdi diyaloga. Ben de boş vakitlerimde inanılmaz dizi, film falan izleyen birisiyim. Kız da tam benim kafadanmış. Başladık biz bunla dizi film konuşmaya, game of thronesdan girdik, breaking badden çıktık. Nip/Tuck da izledin mi diye soruyorum, e heralde diyor, başlıyoruz christian troy geyiği çevirmeye. Seinfeldi izledin mi diye soruyor, evet diyorum, george costanza muhabbetleri yapıp kopuyoruz kendi aramızda. Sonra bir baktık, etrafımızdaki herkesi unutmuşuz, dünyadan soyutlanıp birbirimize dalmışız. Etrafımızdakiler de bizim muhabbeti dinliyorlar bir yandan... Bir kız arkadaşının ismini söyledi, hayatımda ondan sonra ilk defa bu kadar iyi anlaşabildiğim biriyle tanıştım diyip gülümsedi. Gülünce de yanakları kızarıyor hafiften, değişik bir gülümsemesi var kızın. Neyse, kız bana bir film tavsiye etmişti muhabbet esnasında mutlaka izle diye, aklımdan çıkmış o film. Akşam tam ayrılıyorken ya o filmin adı neydi bir daha hatırlatsana dedim. Ver telefonunu yazayım, unutursun sen kesin yine diye telefonumu aldı elimden. Ben mesajlara kaydet diyecekken baktım kendi telefonunu çaldırdı benim telefonla, ben whatsapp’dan yazarım sana sonra dedi. Güldü... Dağıldık o akşam evlerimize...

Geçen cumartesi mesaj attı bana whatsapp’dan. Filmi izleyip izlemediğimi sordu. İzlediğimi söyledim. Filmden sohbete başladık. Sohbet enasında devamlı canının sıkkın olduğunu laf arasına sıkıştırıyor ama. En sonunda nedir derdin, yardımcı olabileceğimiz bir konuysa elimizden geleni yaparız, hani nişanla ilgi maddi bir sıkıntı falansa dedim. Çünkü kız nişanı kendi parasıyla karşılayacak ailesinden para almak istemediğinden... Bizim evlerimiz de birbirine yakın kızla, bir avm var yakında. Ya gelsene avm’ye yüz yüze anlatayım, bu şekilde olmuyor telefonda dedi. Ben de dedim heralde borç falan isteyecek, kalktım gittim avm’ye. Kız askılı beyaz bir elbise giymiş üzerine, etek falan yakışmış. Neyse oturduk kahve dünyasına. Yine havadan sudan biraz bahsettikten sonra kız bana dedi ki, ya haftaya nişanlanıyorum ama bazen karşımdaki kişi doğru insan mı acaba benim için diye sorguluyorum dedi. Nişan stresinden öyle geliyordur sana, bence çok yakışıyorsunuz birbirinize dedim. Bence doğru kişiyi bulduğumda aklımda hiçbir soru işareti kalmayacak, o benim için doğru kişi olsa hiç soru işareti olmazdı kafamda dedi. Dışarıda daha iyi anlaşabileceğim kişiler varken acaba hata mı yapıyorum onunla evlenerek diye sordu... Ben ne cevap vereceğimi düşünürken “Mesela...” dedi. “Mesela senle ilk tanıştığımız andan beri sanki seni senelerdir tanıyormuşum gibi geliyor, yanında kendimi rahat, doğal ve güvende hissediyorum, şuanda nişanlanacağım kişiye karşı bunların hiçbirini tam olarak hissedemiyorum.” dedi. Bunları düşünmek için biraz geç değil mi, bence çok mutlu olacaksınız, sen stres altındasın dedim. Bunları söylemek benim için de kolay değil, tanıştığımız andan beri her gece bunları düşünüyorum ama evlenene kadar hiçbirşey için geç değil, hem daha nişan da olmadı ve kafamda soru işaretleri varken nişanlanmak istemiyorum, seni daha yakından tanımak istiyorum, içimde senelerdir hissetmediğim duyguları hissettiriyorsun bana dedi. Bunları söylerken çok savunmasız gözüküyordu, içim burkuldu.

Ayağa kalktım, bence sen şuan sağlıklı düşünemiyorsun. Nişandan sonra herşeyi farklı göreceksin, emin ol dedim. Hesabı ödeyip mekandan ayrıldım.

Şimdi whatsapp’dan mesaj yazmış, bana nişanı iptal edebilmem için bir sebep ver lütfen diye. Cevap yazmadım. Ne yapacağımı bilemiyorum, bir akıl verin ne olur. Arkadaşım olayı duyar beni suçlar diye çok korkuyorum. Kıza nişanlanma da diyemiyorum ancak evlenirlerse mutlu olamazlar gibi geliyor bu saatten sonra. Kızla da cidden iyi anlaştık, acaba diyorum cidden doğru kişi o olabilir mi benim için? Ne yapacağım ben şimdi?

Soru başlıkta

Arkadaslar 2 yıl önce ataköyde bir falcıya gittim.
Ozamanlar aktif bulunduğum klüpten bir çocuk bana yazıyor.
Çocuktan baya hoşlanıyorum ama klüp ortamımı bozmak istemediğim için kapatmışım o kapıyı. Etrafımdaki kimseye de tek laf etmedim yakın kiz arkadaşlarımdan fln. Kulüple oraya buraya gidiyorum çocuğu soracaklar bir yorum yapacaklar kulup icindeki davranışlarım etkilenecek. En yakın kiz arkadaşım dahil kimse cocugu bilmiyor. Bu olaydan sonra anlatmak zorunda kaldim onceden soylemedim diye de kirildilar düşünün.

Aynı zamanda da sevgilimle 2 ay fln olmuş ayrılmışım. Kızlarla konusurken birinden bahsedersem onla olan ayrılığımizdan bahsediyorum. Kendime de itiraf edemediğim bir sekilde diger cocuga olan duygularimi konuşmayarak bastırıyorum böylece.

Gittik biz falcıya. Ne kulupten ne okuldan olan 2 yurt arkadaşımla. Kızların tek bildiği eski sevgilim. Diğer çocukla ne mesaj ne birşey yok öyle özel dialog fln telefonda.

Bir fal içtik. Çıktık kadının karşısına. Benim aklımda o cocuk tabi.

Kadın bardağa fln bakmadı. Aldı beni karşısına. Anne adımı sağ mı fln o tarz birşeyler sordu.

Sonra içinde r var mı dedi. Evet dedim. Ulvi berat dedi. Iki ismini birden patdanak. Ben şok. Yeminle şok.

İnançsız biriyim ama yaşadığım o ani hep sorguluyorum. O zamandan beri fal batırmıyorum ne diyorsunuz?

Sizin de böyle hikayeleriniz var mi yahut ben suan bunu birinci ağızdan anlattıgım halde inanmıyor musunuz? Ben de inanmazdim anlıyorum.

Kadin diger kizlarin sevgililerini fln da bildi ama onlarin ağzında olduğu icin isimler benim kendi yaşadığım bu olayin yaninda sıfır kalır.

soru başlıkta.

önce takip ettiğim bir grubu çaldılar,
bunu dillendirince de "sen de hesabına dikkat et" diye bir şey dediler.

facebook hesabı çalmak kolay mı?
gider mi benim hesap?

Çok yalnızım. Bok gibi yalnız.

Arkadaşlarımla hep bir yönlere dağıldık. En yakın kardeşim gibi olanlar ise aynı şehirde değil. Böyle olacağı belli idi ama hep duygusal karar veririm. Bazı insanlar mantıklı düşünüyor arkadaş seçerken bile. O zaten mezun olunca bu şehirden gidecek diyip çok yakın arkadaşlık kurmuyor. Ah biraz içten pazarlıklı olsa idim keşke.

25 inden sonra hayatı paylaşabileceğim biri olsun istedim ben. Çabaladım. Olmayacak bir adamın peşinde sürüdüm kendimi.

25 inde tutup yeni 5 arkadaş dost edinemem kendime. Dedim hayatımda biri olsun beraber gülelim beraber eğlenelim hayatı paylaşalım. Onu da 3 yıllık ilişkimi de artık tepemi attırdığı için geçen yaz bıraktım.

Öyle yalnızım ki anlatacak kelime yok.
Yalnızlıktan birilerine sarmayacak kadar da büyüdüm. Ne sevgilere inancım kaldı ne birseye.

Şimdi yeni biri ile tanışıyorum da ne oluyor, lanet olası gözlem yetenegim adamın ruhunu okuyor. Görduklerim hosuma gitmiyor istemiyorum.

Ne yapacağım ben böyle

biri sizden birşey istedi. yapmama ve yapma ihtimaliniz var.
yapmayacağınızda "zamanım yok" bahanesi arkasına sığınıyorsunuz.

"yardımcı olmayı isterdim ama yapabileceğimi sanmıyorum" diye dürüstçe ifade etmek zor olmamalı.

hayatımda hiç kullanmadığım bir ifade. kullananlar da bu bir bahaneyse anında gözümden düşüyor.

kullanılma sebebi kırmamak mı? nedir?

siz bu bahaneyi ne sıklıkla ve neden kullanıyorsunuz?

var mıdır? benim kullandıklarım köpürdüğünden herhalde (sensodyne, signal) fırçaladıktan sonra her seferinde birkaç saat mide bulantısı ile cebelleşiyorum. çekilir gibi değil. aslında bulantı macunun kalıntılarını istem dışı yutmaktan da olabilir ama çalkalama sonrası o kadarcık kalıntı midemi bulandırıyorsa gerçekten sorun var.

bu şikayete bağlı çözüm olacak hangi diş macununu önerebilirsiniz?

Bir isim sorusu da benden gelsin; kuzenimin yakında bebeği olacak. Ben Barış isminı çok seviyorum. Anlamı, fonetiği ne bileyim hoşuma gidiyor. Bir de tanıdığım bütün Barış isimli kisiler düzgün, efendi, iyi niyetli kişilerdi; bunun etkisi de olabilir. Barış Manço'yu da pek severdim. Kuzenim az önce whatsapptan yazmis; bazıları beğenmiş, bazıları çok klişe demiş, bazıları da türkçe karakter var demiş. Ben de kamuoyu yoklaması yapayım dedim. Barış nasıl bir isim sizce?

Diğer secenegimiz de Erdem.

Bir de compu'ye not: lütfen şu mobil versiyonu düzelt artik; duyuruyu düzgünce yazana kadar canım çıktı. Yanlış yazınca tekrar düzeltmek de ayrı dert.

Bundan nasıl kurtulabilirim bilmiyorum son üç günüdr çok mutsuzum darbe üstüne darbe darbe üstüne darbe yedim facebookta. 1987 doğumlu bir kız ile gene 1988 doğumlu ve 1986 doğumlukızlar var biri evlenmiş diğer ikisi nişan ve söz yapmış ve mutluluklarına imreniyorum daha doğrusu hasetleniyorum ve benim suçum ne diyorum. Kibu kızlardan birisi çok çirkefitir kırmadığı insan kalbi kalmamıştır ama multluluğu bulmuş. Ben sessiz sakin kendi halinde hanım hanımcık bi insanım mutluluğu bulmak için illa yırtık devamlı gülen falan biri mi olmalıyım? neyse asıl sorum içimdeki bu haset ve nefret duygusunu yok etmek çok hata yaptım face e bakıp durarak bunu yoketmem lazım

bu arada laf sokmak gene mi sen be sıktın dicekler duyurumu görmezden gelebilir ben çok kötüyüm ve paylaşmak az da olsa iyi geliyo, öldüresiye ağrıtan diş ağrısının üstüne kolonya dökmek gibi ve ben çok kötü hisediyorum, intiharı düşünüyorum

Ya onu yapınca ayrımcılaşmayı farklılaştırmayı daha çok kabul ediyorlar gibi geliyor bana.

El işaretlerinde bilerek ısrarla hep siyah emoji kullanmak.

Kullanma yapma senin için siyahla beyazın farkı olmasın bir gün ondan bir gün bundan kullan ne bileyim yani. Bunu gözüme sokma çünkü öyle daha çok farklılaştırıyorsun.

Ben şahsen bu gibi şeyler üzerinden filmler olsun belgeseller olsun, ötekileştirmenin alttan alta verildiğini düşünüyorum.

Yarın bu konudaki bütün fotoğrafları filmleri yazıları herşeyi yok edelim. 20 yıl sonra acaba yeni nesilin aklına bile gelecek mi? Sanmam.

Ama şimdi 15 yaşında ergen bir çocuğun kafasında bir ötekileştirme var biryerlerde. Yanındaki siyahi kişiye ne kadar sımsıkı sarılda da.

Özetle ben özellikle sürekli siyah kullananlara sinir oluyorum. Benim gibi düşünen var mı ya da siz ne hissediyorsunuz?

kendi halinde iyi bir insan olmama rağmen içimde hiç merhamet duygusu yok. karşımdaki insan çok sevdiğim, değer verdiğim bir yakınım da olsa başına kötü bir şey geldiğinde üzülemiyorum, içim cız etmiyor.

misal çok yakın bir arkadaşımın başına korkunç bir şey gelmiş olsun, derdini dinler onu teselli edip yakından ilgilenirim ama hiçbir şey hissetmem. sadece hayvan demesinler diye üzülmüş gibi davranırım.

bazen burada intihar edeceğini bildiren kişiler görüyorum, millet seferber oluyor onu vazgeçirmek için "arkadaşlar şu semtte yaşayan birileri varsa gitsin konuşsun kurtarsın onu nolur :(" falan yazıyorlar. ben ise hiçbir şey hissetmiyorum. sıradaki soruya geçiyorum hemen.

bazen hasta çocuk resimleri falan paylaşılıyor sosyal medyada. umarım iyileşir deyip geçiyorum. üzülemiyorum.

geçtiğimiz son birkaç ayda çok acı kayıplar yaşadım yakın çevremde. çok sevdiğim insanlardı ama cenazeden eve geldikten sonra açtım müzik falan dinledim. günlük sıradan yaşantıma geri döndüm sanki hiçbir şey olmamışcasına.

bu sizce yalnızca bir karakter özelliği mi yoksa psikolojik bir rahatsızlık mı? eğer rahatsızlık ise bunun bir adı var mı?

gideyim mi? bugune kamis midir? samsung tablet icindi ama her samsunga uyar.

Bunu ben yaşamadım. Arkadaşımın hikayesi. Ama kendim yaşamış kadar seviniyorum. Belki bazılarımızı motive eder, güzel ve mucizevi şeylerin de olabileceğini hissettirir...

Sene 97. Arkadaşım irc üzerinden biriyle tanışıyor. 1 sene çıkıyorlar. sonra kız bunu terkediyor. arkadaşım yine de bir şekilde ara ara sesleniyor. doğum günlerini kutluyor falan işte.

2001 gibi başka birisiyle ilişkisi başlıyor. haliyle o sesleşmeleri de bitiriyor. derken arkadaşım, 2005 yılında askerdeyken bir gece rüyasında bu ilk kızla evlenmiş olarak görüyor kendini. uyanınca epey bir dumur oluyor. dayanamıyor ve kızı arayıp bunu söylüyor. gülüşüyorlar falan.

askerden döndükten 6 ay kadar sonra da mevcut ilişkisi bitiyor. (ilk kız için, şu anki ilişkisini bitirecek kötülükte bir karaktere sahip değil, onu söyleyeyim. olaylar öyle gelişiyor diyeyim.) ve ilk hatunla yeniden görüşmeye başlıyorlar.

ve geçenlerde evlendiler. :) epey bir severek. ve epey de mutlular şu anda.

oluyo yani arkadaşlar işte. ilişkiler üzerine kitap, tablo, şablon, istatistik, akıl yürütme, kaygı, kurgu, önyargı bla bla yapmayın. sallayın. tek motto var; "olacak olmakta olan."

sizin de var mı (ya da etrafınızda) böyle "hoş" hikayeleriniz?

Merhaba, yakın arkadaşlarımın bugün mezuniyet balosu var, hepsi mezun oluyor gidiyorlar.

Haliyle çoğunlu smokin ve takım elbiseli olucak. Sonrasında bir mekana geçiceklermiş, after pary ayağına beni de davet ettiler.

Nasıl giyinmeliyim, herkes öyle şıkken kot t-shirt olmaz diye düşündüm.

Siyat kot, gömlek blazer ceket nasıl olur?

Sb

Siz işte çalışıyorken gezen ,tatil yapan arkadaşlarınızı kıskanıyor musunuz ?
aklınız oralarda kalıyor mu ?
şöyle düşünün senelerce hep beraber aynı yerde tatil yapmışsınız , ama bu sene onlar gidiyor siz çalıştığınız için gidemiyorsunuz. napardınız ?