Bilmiyorum. O kişiler ertesi hafta ofiste olacaklar sonuçta, kişileri kıskanmıyorum. Sonuçta ben de bir gün tatile gideceğim de, orada öyle cennet gibi bir yer varken orada olamamak koyuyor. Bunun da işle ilgisi yok; güzel bir yaz akşamı olur, süper bir haftasonu olur; hiç fark etmez. Kıskanırsam sürekli orada olabilenleri, kışın bile orada yaşayanları, oranın hem ıssız halini hem kalabalık halini yaşayanları kıskanabilirim. O da 'Niye öyle yapıyorlar' değil de, 'Ben niye yapamıyorum' diye. Örneğin, herkes gittikten sonra kışın Alaçatı'da ya da başka bir yazlık yerde denizi izleyen, kafayı dinleyen emekli amcayı. Bir 30 yıl sonra ben de o insanlardan olabilirim belki. Annem babam öyleler, 60'ından sonra rahatladılar. Onları kıskanamıyorum bile, çünkü benim çektiğimin kat kat fazlasını çektiler o günler için. En fazla 'Evet, hak ettiler. Sıra bende' diyebiliyorum.
Ek: 3 ay tatil yapanlar aklıma gelmiyor hiç. Sonuçta onların ki de sınırlı bir süre. Bir de kıskandığım şey insanlar değil tam olarak, orada olma özlemi gibi bir şey. 'Onlar gitsin, ben geleyim' demiyorum da, 'Ben de gidebilsem' diye üzülüyorum daha çok.
0