yahu kadın
ben seni darmadağın seviyorum
nedir bu derli toplu olacağım derdi
saçın dağınıkmış
üstün başın berbatmış
yüzün gözlerin yorgunmuş
bunlardan bana ne

geceler boyu yüzüme gözüme bulaşan başkası sanki
ben seni benim dağınıklığıma karışasın diye sevdim
hangi ağacın bir diğerine karışmış kökleri düzgün ki
hangi dağ bir öbürünün hizasında
hangi göl kıvrım kıvrım değil
hangi bulut öyle, onlar kadar dağınık
onlar kadar güzelsin diyorum
uzayan gölgem ol
karanlığınla bile dokun, yeter diyorum
dinletemiyorum

bahadır üge

bu da benimki.

I

sakince bıraktım kendimi yatağa, sen de bırak
uzaksın biliyorum
yolun, yordamın, yastığın, yorganın hep uzak
karabasanlar daha çok iz bırakıyor karda
yara bantları hep kırmızı
ama geldin ya bir gün, pazara yakındı
sorgulamadım hiç geçmişi
bir kurtarıcaya duyguduğum saygıyı duydum sana
ayaklarına üzüldüm küçük, avuç içlerini öpmek istedim
hürmette kusur etmedim
gözlerinin tanık olduğu her şeyi dinlerim anlatsan
doğduğun gün döktüğün yaşları kırk tülbetle musaflardım
ölümümü erteledim senin için
cesedimi buzdolabının üstünden kaldırıp
çocukluğumun uzanmayacağı dolaptaki battaniyelerin
arasına sakladım

yanındayken cehennemi hiç hesaplamadım

.



.

II

sakince bıraktım kendimi toprağa, sen bırakma
bir ölünün ruh halini hissediyorum, empatim zayıf
gözlerimi kapayınca bembeyaz görüyorum her yeri
seni düşününce ağzım kuruyor
öpmek istesem senı dudaklarının içindeki martılarla, geçmişi unuturum
uzun uzun yazmak istiyorum sana
uzun uzun anlatmak istiyorum dininin gerekliliklerini
küfrede küfrede isyan etmek istiyorum
sana yüz sürmediğinden cinayet işleyenlere, aldatıp gidenlere
tanrıya haddini bildirmek istiyorum, seni benden uzağa sürecek diye
sakince bırakıyorum kendimi boşluğa, sen bakma
her şeyi hurafe sayıp geri geleceğim
sonra siyaha boyarız her yeri, gözlerin belirginleşir
reddemez artık kimse kitabını
filizlendikçe içimizde çiçekten tohumları
soysuzların soyu değişir

yolundan çıkmam balım
cehennemin tanrınınki kadar soğuk değil

indirdim dolunayı gökyüzünden
kızıl karaya boyadım bol bulamaç

babamın anneme yazdığı bir şiirden. daha fazlasını paylaşmam :)

Asıl büyük sarhoş benim uzaktaki
Ben ki ; tek damla şarap içmedim
ekmeğin beyaz zeytinin siyah olduğunu biliyorum

***
Anamdan yolcu doğmuşum,
yedi dağın yolları kalbimden geçer,
salkım salkım mısralar gelir içimden,
dudaklarımda yağmur damlaları,
alır beni yollar, beni alır gider.

***
bir gece sabaha karşı 
en kilitli kapılarım açılacak
yalnızlığımdan çıkıp gideceğim
ne sensiz kalırsam korkusu

ne kitaplarda okuyup altını çizdiklerim
ne alkol tutabilecek beni

ne ölüm telâşı