Ekşi Duyuru

gecenlerde rezalet bir sey yasadım. tıp fakültesinde okuyorum. pazartesi günü finalim vardı ve tüm yıldan sorumlu tutuluyoruz. insanlar bu dönemde cok geriliyor, psikolojik anlamda insanı cok zorlayan bir dönem. pek kimseyi seven ve arkadas olabilen biri değilim. sevdiğim bir arkadasım var ve onu lise döneminden tanıyorum, baya yakın oldugumuzu söyleyebilirim. egleniyoruz birlikte. ya da ben onunlayken egleniyorum diyeyim. her neyse finalden cıktık, sınıftan kalıp kalmama durumları konusuluyor. bu arkadasıma e diyelim, erkek arkadasına v. ve bir arkadasımız daha m., bana da b. diyelim. m. ile ben konusuyorduk sınav hakkında, ben ' kalırsam sınırdan kalırım, ama nolursa olsun bitti mutluyum' falan diyordum. o sırada e. ' biz bunları cok duyduk, geciceksin sen' falan gibi bir çıkıs yaptı. sonra kusmaya basladı. ben hep az calısıyorum diyip onlardan sakliyormusum. kendini gerizekalı gibi hissediyormuş. bir sürü sey. ve bunları o gün tanıstıgım erkek arkadası ve pek de yakın olmadıgımız m.nin yanında söyledi. ve evet kusarcasına adeta. dondum kaldım bir sey diyemedim kalktım gittim. saatlerce agladım cünkü yıllardır bunları düşünüyormus üç yıl öncesinden falan ' işte sen söyle yapmıstın, surda da söyle yapmıstın' gibi seyler söylüyor. üstelik bu final dönemi boyunca m. ye bunları anlatmıs sürekli. ve kendisi küçük bir şeytan, bunu yüzüne de söylüyordum, zaten kendisi de söylüyor. herkesi buna inandırmış.

böyle bir sey yok. öğrencilik hayatım boyunca başarılı ortamların başarısız kişisi oldum hep. son dk calısıp kıyıdan köşeden bir şeyler yapan. fen lisesinden neredeyse sonuncu olarak mezun oldum. hep yurtta kaldım, su an da kalıyorum ve insanlar sürekli ' neden calısmıyorsun, calıs hadi, bak sınavın var' bu tarz seyler söylüyorlar. birlikte yasadıgım insanlar sürekli beni calıstırmaya calısıyor, yani ben böyle bir şey yapıyor olsam neden böyle seyler söylesinler. ki ben böyle bir şey yapıyor olsam bile yapması gereken bu muydu? yılarca içinde bunu biriktirmek ve bana değil de baskalarına mı anlatması gerekirdi? madem buna bu bakar inandırmıssın kendini, ' kanıtların' da var, bana bu konuda bir şey sorma, beni bu konuda ciddiye alma. ne duymak istiyor anlamadım. zaten sürekli bana, sınav dönemlerinde özellikle final döneminde ' ne calıstın, nasıl bu kadar mutlusun, nasıl bu kadar takmıyorsun, napmayı düşnüüyorsun' sürekli bu tarz seyler söylüyor. kendisi sınav dönemlerinde her anlamda ' çöken' biri. bedensel ve psikolojik. bana da pek bir şey olmuyor, cünkü olmuyor, bilmiyorum. bana sürekli bunu soruyor, nasıl böyle iyi olsugumu, ben de yapısal oldugunu söylüyorum, cünkü öyle. ailem tarafından bu anlamda her zaman rahat ve mutlu olmam yönünde yetiştirildim bunun da katkısı oldugunu düşünüyorum.
kendisiyle o ' konusamamadan' sonra konusmadım. ordan kalkıp gitme sebebim de cok sasırmam ve adeta bir ' suçlu' konumunda yargılanıyor olmamdı. resmen ortamı bunun için hazırlamış, m. ve v. yi hazırlamış, cümlelerini kurmuştu. tıp fakülesinde hep böyle gerizekalı durumların yaşandığını söylerlerdi inanmazdım. her seyi geçtim insan arkadasını böyle bir durumda bırakır mı. bilemiyorum. kimseyi sevmeye gelmiyor, iğrendim artık bu tarz seylerden.
biraz uzun anlattım ama şimdiden teşekkürler.

edit: sonuç olarak kendisi geçti, ben büte kaldım.