Bu tarz duyuru daha önce de açılmıştı. Orda otobüs firmasının teklif ettiği miktar da 200-300 arası bir şeydi.O kişi baya mağdurdu,laptopu filan da vardı çünkü. Sonra nasıl çözdü bilmiyoruma ama otobüs firmasından ilk etapta tam zarar tazmini bekleme diye söylüyorum. Bir yandan otobüs firması da haklı. Yolcuların beyanına nasıl güvenilecek? 10 bin tlilk macbook pro var dese mesela kişi. Direk bu miktar yolcunun beyanına göre ödenecek mi? Kafama takıldı benim de bu kısım biraz. Hukuk nasıl karar verir bilmiyorum. Muhtemelen bilet sözleşmesinde otobüs firmasını koruyan bir madde vardır. Üzücü ama böyle.

Eşyalara biraz daha odaklanın. Kağıt defter kitap hiç bişi yok mu? Sadece kıyafet mı? Firmadan yolcu listesi isteyin tek tek arasınlar herkesi. Kızın çokmesi de baya ilginç ya.

müşteri hizmetleri kurala uygun hareket etmek zorunda muhtemelen bigli paylaşmazlar ama ben olsam firmanın o güzergahtaki yazıhanelerini arar bi şekilde yolcu listesine ve bilgisine ulaşmaya çalışırdım.

Merhabalar. Aklima gelen en mantıklı şey şu: firmaya ulasin ve o gün yolculuk eden yolcularin listesini alin. Orada yolcularin nereye gidecekleri ve telefon nolari yazili. Bir ihtimal erkekleri eleyerek kadinlari arayip durumu anlatin . ancak böyle bulursunuz karisan valizi

yolcu listesini alıp tek tek arayın. zaten kaç tane genç kız olacak otobüste. çok rahat bulursunuz.

Yolcu listesini alip inceleme izniniz olacagini ben de hiç sanmıyorum. Dogrusu da listeye, telefon numaralarina ulasamamaniz olmali. Ama firmadan bunu talep edebilirsiniz. Onlar tek tek arayip sorgulasinlar.

Evet maddi olarak pek bir şey vereceklerini zannetmiyorum ama çok üzüldüm ya. Parasını verseler gidip bulabileceğim şeyler değil.

Yolcu listesini paylaşmadılar ama kimseye ulaşmadılar da. Karşıdaki kişinin iletişime geçmesini bekliyorlar. Onların aramasını istemek de aklıma gelmedi. Onu isteyim bari.

Teşekkürler herkese.

valla ben olsam yarın aştiye gider firmanın yazanesine çökerdim. tamam bana vermesinler iletişim no ama yanımda tek tek arasınlar. bir de email de atabilirsin. ben en son bir değişiklik için email atmıştım otobüs firmasına... aradılar hemen. ama bu firma yeni kurulan vivalines idi. dolayısıyla biraz hassaslar şuan her konuda.
yine de sosyal medyadan falan da ulaşmaya çalış.. yarın da biraz kalabalık olur aşti ama denemeye değer. en kötü aştide değil de daha sakin bir şubesine de gidebilirsin o firmanın...

Böyle bir sorun yaşadığına göre muhtemelen firma bagaj fişine göre bagajlari teslim etmemiş. yani firmanin kusuru var. bu durumda tüketici hakem heyetine gidebilirsiniz. Ayrıca ilginç bir öneri olacak ama bagajım çalındı diyerek savcılığa basvurabilisiniz. savcılık o kızı bulur bence.

yine mallar konuşmuş. aynısı başıma geldi bavulum karıştı adamların ofisine gittim oturduk beraber yolcu listesini tek tek aradık. bir sikimi bilmeden de konuşmayın artık

Bu duyuru hangi tarihte yapılmış acaba? Benimde elimde başkasına ait bir valiz var benim valizim kayıp hala bulamadik nasıl bir yol izlediniz ve sonuçlandı mı bilgilendirebilir misiniz?

normal havluyla kuruluyorum. 2-3 günde bir yenisiyle değiştiriyorum. normal çamaşır deterjanı ve yumuşatıcı kullanıyorum, diğer çamaşırlarımla birlikte yıkıyorum.

21 k, cildim kuru ve herhangi bir cilt sıkıntısı yaşamıyorum.

1

haftada bir çünkü sadece ben kullanıyorum
toz deterjan
normal çamaşırlarla karışık atıyorum

25 e cildim normal

2-kağıt havlu
35e karma-yağlı 20 yaşındayken sivilceli bir dönemim olmuştu, şu an iyi

kağıt havlu.
23/kadın/atopik kuru cilt/cildimin kuruluktan pul pul dökülmesi dışında bir sorun yok

normal havluyla kuruluyorum.

yazın genelde her gün değiştiririm, ama hava serinken iki günde bire düşüyor.
yumuşatıcı kullanıyorum.
havlular, havlularla birlikte yıkanır, çamaşırla yıkanmaz.

yani sadece havlular, sadece çoraplar, sadece külotlar gibi bir çamaşır yıkama düzenim var.
doğrusunun bu olduğuna inanıyorum.

31 k.
cildim kurudur, ama bir sorunum yok.
yani gereken şekilde baktığım müddetçe bir sorun yaşamıyorum bu kurulukla.

Bir ara kagit havlu kullaniyordum simdi normal havlu kullanıyorum. 2 gunde bir degistiririm. Deterjan ve yumusatici ile, havluları ayrı olarak yikarim.

24 K normal cilt, hicbir cilt problemim yok.

Normal havlu, 15 gunde bir yikiyorum. Sadece kendim, ellerim ve yuzum icin kullaniyorum bi havluyu.

Camasirlari da hep renklerine gore beyaz, acik renkliler, koyu renkliler diye yikarim. Ic camasirlariyla falan da karistigi oluyor.

Yumusatici hic kullanmam. Sivi deterjan kullaniyorum zaten. Fazladan kimyasala gerek yok.

Mobildeyim editleyemedim.
27 K, epey kuru bir cildim var. Onun disinda bir sorunum olmadi simdiye kadar.

Normal havluyla kuruluyorum. Tek ben kullandığım için haftada bir. Sadece deterjan kullanıyorum. Diğer çamaşırlarla karışık atıyorum ayrıca.
24 e. Normal bir cildim var kuru yanda yağlı değil. Kuru olmaya bi tık daha yakın

Normal bildiğin havlu.

- Havlunuzu ne sıklıkta değiştiriyorsunuz?
3 gün.
- Nasıl bir deterjanla yıkıyorsunuz, yumuşatıcı da kullanıyor musunuz?
sıvı deterjan, evet yumuşatıcı da kullanıyorum.
- Yüz havlularınızı diğer çamaşırlarınızdan (çorap, kilot vs.) ayırıp mı yıkıyorsunuz?
havlu, bornoz, vücut havlusu gibi şeylerle beraber yıkıyorum. iç çamaşırı ve çorapları ayrı.

23, e, yağlı bir cilde sahibim maalesef.

Yüzümü yıkamıyorum. <3 Banyodan banyoya.

yüzümü yıkamıyorum ama yıkadığım zamanlarda normal havluyla kuruluyordum ve 2-3 günde bir değiştiriyordum. normal deterjan ve yumuşatıcı koyuyordum. hepsini bir atardım.
29 e, cildim ne kuru ne de yağlı. sürekli döküntü yapıyor.

1. normal havluyla kuruluyorum. 2-3 günde bir yenisiyle değiştiriyorum.
Normal çamaşır deterjanı ve yumuşatıcı kullanıyorum, havlularım beyaz renkli olduğu için diğer beyazlarla birlikte yıkıyorum. Dolayısıyla karışabiliyor.

31 k, cildim kuru ve herhangi bir cilt sıkıntısı yaşamıyorum.

Bildiğin havlu

Bekarlık sebebiyle bazen haftada bazen ayda bir değişiyorum havluyu.
En ucuz market deterjanını kullanıyorum, iki durulama ekstra, ve son durulamada çok az çamaşır suyu ile dezenfekte ediyorum.
Havlular kendi arasında yıkanıyor.
35 e. Yüzde siyah nokta var tek tük.

2. Kağıt havlu

24k sivilcelenmeye bahane arayan karma cilt.

Cevabım: 1

- Eşim değiştiriyor bilemiyorum.
- Eşim hallediyor, bilemiyorum.
- Eşim.

- Yaş 32, erkek, seboreik dermatit hastasıyım.

1

4-6 günde bir.
renkli deterjanı, yumuşatıcı da koyarım.
renk dışında ayırmıyorum çamaşırları.

28e. cildim yağlı sanırım.

Kagit havluya siliyorum, uzun zamandir bornoz disi normal havlu kullanmadim. Herhalde bir 15 yil olmustur. Bir kere kullanistan sonra cok kirliymis gibi geliyor.

33k, cildim kuru, kurulukla ilgili problemim yok. Nemlendiricisini veriyorum. Geri kalani "Bakarsan bag olur, bakmazsan dag olur" ayarinda. Sikintim yok ama sikintim olmamasini ugrasmama borcluyum.

direkt ateş teması olmasa bile ortam sıcaklığı oldukça yüksek olacağı için bi şekilde eriyebilir poşet. böyle durumlarda oksijen karbondiokside göre daha hafif bir gaz olduğu için dibe çöker, bu yüzden yangın durumlarında kaçmak için yerde sürünerek gitmek tavsiye edilir. bir de bulunabiliyorsa bir bezi(tişört vs de olur) ıslatıp ağız ve burunu kapatmak

şuan boşta bi denesene bakalım kaç nefes kazanacaksın? oturma odasını yakmaya gerek yok denemek için.

önerin çok saçma ona hiç girmiyorum.

okullarda nefes eğitimi verilebilir. hem sağlıklı, hem ne zaman lazım olacağı belli olmaz nefes tutmanın.

Birkaç solumada zarar görmezsin ama soluma süresi uzarsa kanın PH değeri düşüp asidik derecesi artıp kandaki oksijenin yerini karbondioksit alırsa zehirlenip ölebilirsin. Onun dışında ölmeden kurtulursan kalıcı sinir sistemi sıkıntıları da yaşayabilirsin fakat işin asıl sıkıntılı kısmı şu: Karbondioksit soluduğun zaman solumada bir güçlük çekmiyorsun, yani halüsinasyon görüp bayılana kadar karbondioksit soluyabiliyorsun. Bu aşamada "Lan nasıl olsa nefes alabiliyorum bu şekilde devam edeyim en iyisi" dersen kurtuluş yok o işten.

@...
keşke yanıt yazmadan önce bi okuyup ne dendiğini anlamaya çalışsaydınız. Şimdi aynı şeyler bir daha yazsam anlamı yok, okumuyorsunuz çünkü.

Bunun için yere yakın olun eğilerek kaçın diyorlar. Alt tarafta oksijen daha fazla.

teknik olarak mümkündür ancak bu sistemi el yordamıyla kurana kadar harcayacağınız efor size 2-3 nefesten fazlasını kaybettirir, pratik kullanımı olmaz. adrenalin yüzünden hızlı nefes alıp vereceğinizi de hesaba katın. ciğerlerinizin hava kapasitesi 4-6 litre arasıdır. bulunduğunuz yerdeki hava kalitesi hala yüksekse, hızlı hızlı nefes al-ver yapıp son bir derin nefesle kanı oksijene mümkün olduğunca doyurursunuz. orayı en kısa zamanda terk etme çabasına girişirsiniz. bunu yaparken de, boğazınızda poşeti tutmaya harcayacağınız eliniz de dahil tüm imkanları kullanarak, eğilip sürünerek, çok çok hızlı ilerlemeyi tercih edersiniz. kafada bir poşetle zor olur bunlar. şurada örnek senaryoyu bir çöp poşeti için yanıtlamış arkadaş.

www.quora.com

@kaichi: Ortada sistem, efor yok, sadece poşet var. Bir elle poşeti tutmak yavaşlatır, katılıyorum, yalnız hızlı nefes alıp verme konusunun önemi yok, poşet olmasa da aynı durum geçerli. Kısaca poşetsiz 1 nefes, poşetle boyuna göre diyelim 5-10 nefeslik zaman var, ikinci durumda hayatta kalma şansının artacağını düşündüm. Bu konuda nette dönmüş tartışmalar olması lazım ama bulamadım birşey.

@mikro patlama o tartışmaları ararken denk gelen videolardan içime daral geldi :) ortalama bir nefes sonrası poşetin yüze nasıl yapıştığına dikkat, poşetteki hava ciğerlerin hava alma kapasitesini karşılamaya yetmiyor.

youtu.be

belki kafaya geçirildiği anda, çok mükemmel zamanlamayla dumanın ortasına dalınacaksa size birkaç nefes fazladan sağlayabilir. onun yerine şöyle şeyler var

www.laweekly.com

acıyı azaltmak için düşük derecelerde yaptırıyorsanız incelme olmayabilir. 7 seansta bayaa bayaa inceme olmalı diye düşünüyorum

Ben yüz için lazer sorduğumda -ama kadınım- alexandrite uygun değil iğneli lazer uygulanması gerekiyor yoksa çevredeki kıl köklerini uyandırabilir diye yapmamışlardı.

Bunun dışında esmerseniz ya da derecesi düşükse süreç uzayabiliyor ama 7. Seansta mutlaka farkı görmeniz lazım.

Üşümek. Gece balık tutmak için sahile gidiyorduk. Hava -5 derece falan oluyordu. Kısa kollu tişört ve şortla donuyorduk haliyle. O yüzden tatile giderken yanıma hep polar hırka alırım. Çorap da unutulmamalı. Bütün gün güneşin altında durduktan sonra alttan soğuğu hissedince vücudun dengesi bozuluyor.

Bosna Hersek'te polis rusvet istedi, Meksika'da arkadas sinir disi edilecekti, Fransa'da havalimaninda bir gece kalmak zorunda kaldim.

Tüm tatili kapsayacak şekilde regl olmak. Üstüne ilk gece üşüyüp soğuk algınlığı yaşamak.

Tatilde değil de dönüşte ilçeden ile giden otobüsü kaçırmak ve o ilde de yanlış trene binmek çok sıkıntılı ama bir o kadar da heyecanlı olmuştu.

Bir travesti tarafından takip edilmek.

yurt dışı-atm banka kartımı yuttu, üzerimde nakit neredeyse hiç yoktu.
yurt dışı-kullandığım ama bana ait olmayan fotoğraf makinesini trende unuttum.
yurt dışı-2 defa güzergah üzerinde yoğunluktan ötürü tren bulamadık, tüm plan aksadı, ayrılmamız gereken şehirde 2 gün daha fazla geçirmek zorunda kaldık.

ilk ikisi umduğumdan kolay çözüldü. ertesi gün atm'nin olduğu bankaya giderek kartı aldım. öbüründe ise sonraki durakları tek tek gezerek sorduk, biri makineyi bulmuş sonraki 2. durağa bırakmış, oradan aldık.
sonuncusu daha sıkıntılıydı, otel rezervasyonları son günde yeniden yapılmak zorunda kalındığı için kafadan 200-300 avro zarara girdim.

gercekten cok cimri ve sizinle ayni tatil anlayisinda olmadiklarini tatilde farkettiginiz arkadaslarinizla birlikte 7 gun gecirmek.

benim tatil anlayisim yeni yerler gezip, yeni yiyecekler tatmak, eglenceli aktivitelere katilmak, yeni seyler ogrenmek ve tabii ki deniz olan bir yerse yuzup, guneslenmek. bu arkadaslarinki en ucuz plaji bulup, evden getirdigimiz yemekleri yemek, icecekleri sabah bakkaldan almak (havanin 40 derece oldugunu ve bizim herhangi bir sogutucumuz olmadigini soylemeliyim). aksamlari evde makarna, bulgur pilavi yiyip, pispirik oynamak. muzelerin vs en ucuz olanlarini secmek (ki bunlar 10 liradan fazlaysa mirin kirin yapiyorlardi)


6 kisi gittigimizden buyuk, ozel havuzlu bir villa kiralamistik. 'yemegi de disarda hallederiz' diye dusunmustuk dörtlü olarak. meger diger ikisi ayni fikirde degilmis. isin kotusu 'siz evde takilin o zaman, biz cikalim' da diyemiyorsunuz. hafif ima edilse trip yapmaya basliyorlar. ilk 2 gun bir sekilde idare ettikten sonra 3. gun diger arkadasim patladi. son gun ise guzel bir yerde yemek yiyelim dedik. giyindik, süslendik yer bakiyoruz. cimri arkadaslardan erkek olani 'surda börekci var' dedi. (borekcinin ici de henuz evrimlesememis insanlardan gecilmiyor bu arada) her daim sakin olan erkek arkadasim da orda patladi.


velhasil o 1 hafta kabus gibi gecti. sonrasinda da bir daha kesinlikle o arkadaslarla tatil plani yapmadik. her sene zarf atiyorlar, bir sekilde gecistiriyoruz.

nasil dert olmussa icime kac sene gecti, hala unutamiyorum. su anda bunu yazdim da biraz rahatladim.

Almanyadan başka ülke treni için rez yaptırmıştım. Rez yaptırdığım koltuk numarası yoktu. Atıyorum 33 35 vardı ama benim numaram 34dü :) sahte bilet olduğundan şüphelendiler ama bin bir laf ile ikna ettim ayakta gittim.

Yabancı arkadaşlarla tatile çıkmıştık. Taşkınlıklarından dolayı çok zor durumda kaldım. Çocuk bakar gibi hepsiyle ilgilendim. Her yerden atıldık baya da emindim dayak yiyeceğimize. İşler kavga etmeye gitti ama dayak yemeden kaçtık her seferinde. Daha da yabancılarla tatile gitmem.

lviv'de telefonu caldirdim ama ondan beteri var benim icin. minsk'te nasil becerdiysem taksiyle oyle bir yere gitmistim ki bir ara gercekten orada donarak olecegimi dusundum. -15 derece falan, yakinlarda evler var aslinda ama gidip de "sehre nasil gitcem?" demeye utaniyorum sdksjsjk. yol var ama araba gecmiyor. hayatimda o kadar caresiz hissettigim bir zaman hatirlamiyorum. telefonda da belarus hatti olmadigi icin kullanamiyordum, o an icin gerek gormemistim ilk etapta.

8-10 dakika sonra bir adam gordum. neden hatirlamiyorum bile, adama telefonu olup olmadigini sordum, kafa komple gitmisti sanirim. yanima almadim dedi. o zaman sehre nasil gidebilirim onu soyle dedim. otobus duragini tarif etti. yuru allah yuru nihayet varabildim. o adam gecmeseydi muhtemelen hareket etmeyi bile akil edemeyip gerizekali gibi donardim orada. neden oyle bir brainfart yasadigimi bilmiyorum. aslinda tahmin edebiliyorum. bir onceki gun cok berbatti ve iyi hissetmiyordum. neredeyse sinir krizi gecirecektim. ustune oyle bir yere gitmeyi basarinca tamamen durdu beynim. zincirleme dangalakligim yuzunden olmesem bile ayaklari falan frostbite'a kurban verecektim. coraplar moraplar islanmis zaten bata cika ebem zkilmis. korkunc otesiydi. dyatlov gecidi, tunguska olayi gelip duruyor aklima surekli ahjsjksms. sonunda otobusle merkeze donmeyi basarmistim ama, yemek memek yedim isindim popoyu kurtardim bi sekilde. param olursa bu kis yine gitcem bu sefer olmeyi dusunuyom

güneş kremi, şemsiye ve şapkaya rağmen bronzlaşmak. daha da büyük derdim olmadı.

Yazlığa hırsız girdi. Para telefon gitti.
Abd'de okyanus kenarında kasırga alarmı verilmiş ben saf köylü son anda haberim oldu siren seslerinden hayatımda öyle bi rüzgar yağmur görmedim bacağımı kesmiştim siyahi abiler yerden kaldırdılar sağolsunlar.

bizdeki ege kiyilarinin daha medeni hali, yakin, yurtdisina da cikmis oluyorlar. hem de bodrum'da tatil yapmaktan daha ucuza bile gelebiliyor.

Turkiye'de ortalama para kazanan beyaz yakalinin tatil yapmak isteyecegi bir cok yerden ucuz, insanlar cok daha sempatik/guleryuzlu, hizmet kalitesi daha iyi, yemekler daha ucuza daha iyi, daha guvenli.

Çeşme'de bir restaurantta yedigini ictigini ayni ayarda bir mekanda yunan adalarında daha ucuza alabiliyorsun. Plajlarda bizde oldugu gibi mafyatik oluşumların parsellemesi yok. Karina kizina bakan laf atan tayfa yok. Çıplak guneslenenler bile rahat türkiye'de halk plajinda dusunemiyorum. Turizmi canli tutmak icin esnaf gercekten iyi niyetli ve nazik yaklasimda. Daha sayabilecegim cok sey var ama bunlar benim icin yeterli olanlar.

yakin

Bizim esnafımız deniz ürünlerini ya yapmayı bilmiyor (kalamar,ahtapot,ıstakoz) ya da fahiş fiyat alıyor.Kazıklanmak istemiyor kimse.Bir de Yunanistanda artist artist ortada gezen ciks tipler yok.Herkes daha relax

Yakın, ucuz ve medeni.

Ucuz, güzel, yakın, tanıdık, türkçe bilme ihtimalleri yüksek, türkçe menüleri var, daha temiz, free shop var falan filan

Cennet gibi ve ucuz.

İzmir'de oturuyorum. Sakız ve Çeşme'yi fiyat olarak mukayese ederseniz her türlü Sakız koyar. O taraflarda bir plajlar var ki çok iyi.

cok yakin, tekirdaga gider gibi, bir tik daha gittin tamam.

ortalama butceyle yurtdisi yapmis oluyorsun.

arabayla, motorla gidilebiliyor olmasi avantaj. ucaga mahkum degilsin.

bodrum, Antalya, mugla rotasindan sikilanlar icin alternatif

temiz deniz, medeni ortam, duzgun hizmet

ucuz degil. pahali da degil. ama o hizmet bizde olsa daha pahaliya satilirdi.

Her yunanistanli baslikta gozlerim @cekilmis gayfe yi ariyor, tuhaf bi sekilde ucurdular yeni modlar, geri gelmesini bekliyoruz artik, uzun surdu.

Soruya cevaba gelince:
Icki daha ucuz
Tesisler temiz, plaja girmeye min 30-40 tl degil, max 5€ filan veriyosun. Barzolar yok, kadinlar istedikleri gibi giyiniyor.

Ortadoguyla akdeniz harmanlamasi degil, helen ve akdeniz kulturu harmanlamasi, cok guzel oluyor.

Yemekler guzel, deniz guzel. Iki degisik insan goruyosun, gitmesi cok kolay vs vs.

yaptıkları paylaşımlar kendilerini bağlar diye düşünüyorum ama hiç paylaşım yapmayan; sevgilisi olup olmadığını anlamadığım kişilere sürekli sevgilisini gözüme sokan kişilerden daha sıcağım. şov sevmem.

Her dakikayı göstermek gereksiz evet ama beraber fotoğraf atmak normal.

bir arkadaşım 4 aylık ilişkisi boyunca sürekli story'e ve instagram'a sevgilisiyle beraber çekildiği fotoğrafları paylaşıyordu. tabii anormal bir şekilde neredeyse her gün paylaşım yaptığı için çok gözüme batıyordu. terk edildikten sonra 1 hafta boyunca story'de atarlı giderli aşk sözleri ve geceleri slow şarkılar paylaştı. aradan 2 hafta geçtikten sonra sürekli güldüğü, ''ben eğleniyorum haaa'' modunda fotoğraflarını paylaşmaya başladı. uzun uğraşlar sonucu aradan 1.5 ay geçtikten sonra başka birini buldu. şu an film başa sarıldı.
gelelim ne düşündüğüme.
başkası adına utanmanın zirvesini yaşıyorum ve çok çok eğleniyorum. insanların sıkıcı rutin hayatlarını ve ilişkilerini, böylesine bir istekle, tüm detaylarıyla paylaşılmaya değer görmeleri hoşuma gidiyor. benim gibi düşünen 1-2 arkadaşımla bazen toplandığımızda açıp eğleniyoruz. 2. sınıf amerikan sitcomları izlemekten daha eğlenceli bir aktivite tavsiye ederim.

Bence çok itici bir şey ama sevgili olmanın gerekliliği gibi. Benim de 7 aylık bir ilişkim var. Kendisiyle fotoğraf atmadım ama deliriyor resmen. En son benden utanıyor musun neden saklıyorsun beni herkesten dedi de gönlü olsun diye story e attım. Arkadaş çevrem de aynı şekilde yaptığımı çok saçma buluyor. Sevgilim olduğu belli olmalıymış. Sevgili bul fotoğraf koy ayrılınca sil sonra bir daha başkasıyla koy bir daha sil rutini çok komik.

Birakiniz yapsinlar diye dusunuyorum.

paylaşımda bulunmamak anormal bana göre.
yani sürekli vıcık vıcık olmak zorunda değil insanlar elbette, ama bir insanın profiline baktığınızda, sevgilisinin kim olduğunu görmek için dakikalarca dolaşıyorsanız, bu doğru değil.

yeri gelir geyik yaparsın, yeri gelir sırnaşırsın, fotoğraflar paylaşırsın vs.
ama "ortalıkta" olmak önemli bence.

zaten ilişkide sürekli diyalog olmalı.
sosyal medya da sürekli bulunulan mecralardan biri olduğu için sosyal medyadaki diyalogun zayıflığı, normalde de bir mesafe, soğukluk ya da en azından bir eksiklik anlamına gelir bence.
ki sosyal medyada çok aktif değilim, instagramım bile yok.
ona rağmen böyle düşünüyorum.

insanların ilişkileriyle ilgili yaptıkları paylaşımlardan da rahatsız olmam, tam tersine bazı fotoğraflara falan bayılıyorum.
aşık insan görmenin nesi rahatsız edici olabilir ki?
tabii gösteriş için yapılınca biraz gülünç olabilir, o ayrı.

laçkalaşmadığı müddetçe fitim ama allahın her günü de paylaşım yapılmaz ki ya. bir şeyleri kimselere ispatlamak zorunda değilsiniz. ama ne yazık ki laçkalaşıyor.

bu durumla ilgili en güzel karikatürü de paylaşayım.

2.bp.blogspot.com

ben uçan sineğe bile "ÖYLE UÇULUR MU İTOVLİT" diye bağırıp kızabilecek kadar uyuz bir herifim. gelgelelim sosyal medya hesaplarına yapılan bu eleştirileri anlamlandıramıyorum. abi komik ve eğreti geliyor olabilir ama sonuçta onun kişisel hesabı o. ne paylaşmak istiyorsa, ne paylaşınca iyi hissedecekse onu paylaşır. ben de ulusa sesleniyorum bazen facebook'ta. 150 arkadaşım bile yok ama "neden komünizme ihtiyacımız var" deyip altı kitaplık yazı yazıyorum. beğenmeyen "sie oç" diye yorum yazıyor, kimisi gönderilerimi engelliyor yani olması gereken bu değil mi?

ben de ilişkisini, çocuğunu vs. insanların gözüne sokanları biraz dingil ve çiğ buluyorum ama sonuç olarak bu onların hesabı ve onlar böyle yapmak istiyor. sevmiyorsam gönderilerini görmemeyi tercih ediyorum, bana ne.

Hicbir paylasimda bulunmayan insan ozwlini sakliypr filan degil yeni akternatifler pesindedir. Evdeki sevgili beklesin ama kizlar beni bekar sansin. Ha bunlarin amsalak olup senelerce kiz arkadaslarimla prensip geregi fotograf cektirmiyorum deyip sizden ayrilmadan bulduklariyla boy boy fotograflari olup boy boy paylasan serefsiz modelleri de vardir, bakarsiniz cektirmeyen adam instagramina bile koyar olmus bunlari. Koymayan adam o yuzden privacy diye gelmesşn bana, ortamlarda bekar takiliyordur, baska da bir amaci yoktur.

Sosyal medyadan ilişkimle ilgili hiçbir şey paylaşmıyorum. Sevmediğimden değil, sakladığımdan değil, alternatifleri yolarım. Facebook'un benim için o kadar "kişisel" de değil. Linkedin'in gevşeği gibi. Patronuma söylemeyeceğim veya göstermeyeceğim bir şeyi Facebook'ta yayınlamam. Her türlü iş arkadaşım ve akrabam ekli ve resmi bir şey olmadığı sürece paylaşmam. Ha sevgiliyi eklerim, beğenirim ve laf atarım duruma göre, sadece arkadaşlara açık olsa ya da yakın aileye açık olsa yine gösteririm ama 10 yılda iki kere gördüğüm hala, idare amiri Necati Bey, eski ve yeni öğrenciler, eski ve yeni patronlar, vb'ye karşı özel hayatımı açmak istemiyorum. Ha evlensem "Evlendim" derim, ötesinde yine paylaşacağımı düşünmüyorum, taş çatlasın bir iki foto olur. 10 yıl olmuştur herhalde hesabı açalı, hesabı açtığımda birlikre olduğum kişi ile yıllar yıllar süren bir beraberliğim de oldu. İlişki durumunu değiştirmedim ya da fotoğrafımızı koymadım hiç. Şimdi de koymuyorum. Zaten ilgili yakın çevre kiminle ilişkide olduğunu biliyor. İlgisiz yakın çevre de her şeyimi bilmeyiversin. Instagram'ım yok zaten.

Sürekli sevgili ile paylaşımlar yapan kişi hakkında da bir şey düşünmüyorum. Arada güzel fotoğraf görürsem beğenirim.

Yine aycho+1 (Aycho evlenelim mi?)
Ek olarak, sürekli çok aşığız çok mutluyuz çok geziyoruz çok gülüyoruz ÇOK AŞIĞIZ DEMİŞ MİYDİM diye gözümüze sokanların gerçekten mutlu olduklarına inanasım gelmiyor, IRL eksiklerini sosyal medyada kapatmaya çalışıyorlar sanki.
Ha arada eşinin doğum günü için çok tatlı not yazıp kutlayan, ara sıra bir tatil fotoğrafı, bir eğlence fotoğrafı koyan çiftler var. Onlar benim canım. <3

İnsanların mutlaka hayatlarında 1 kez bile olsa yaşadığı ilişki türü bence.

Kötü bir şey değil. Cinsel duyguların tatmine kavuşması için, böyle bir ilişkiye sahip olunabilir.

Şıklar eksik olmuş, vardı ama artık yok olmasını istiyorum/istemiyorum şıkları da lazım bence.

(bkz: kim kimi koparıyor kendi payına)

Kotu.

kötü ama oturup uzun uzun açıklama yapmaya üşendim.

18 yasini doldurmus iki ya da daha fazla insanin kendi iradesiyle ne yaptigi baskasini ilgilendirmez, gelismis toplumlarda boyle.

tercih meselesi. ben tercih etmiyorum ama bu kötü bişey olduğu anlamına gelmiyor.

kötü bakıyorum.

dejenere bir durum. modern toplum, geri kalmış toplum, cinselliğin tabu olması, cinsellik devrimi gibi lafları da bu konuyla bağdaştıramıyorum.

insanın tek eşli olduğunu, cinselliğin özel bir durum olduğunu düşünüyorum. haliyle değersizce ve arzuların tatmini ile kendini bu kadar kolay şekilde savuranları da özeline ve kendine saygısı yok görüyorum.

ayrıca sevişmek seks'ten farklı. seks kötü bir şey, sevişmek iyi.

yukarıdakiler benim düşüncelerim. sorulduğunda bunu söylerim, yoksa banane kim ne yaparsa yapsın.

Eskiden eğlenceli geliyodu da artık baydı. Dejenerelik, tek eşlilik vıy vıy falan diye duyar kasmıycam çünkü öyle düşünmüyorum ama insana bir noktadan sonra "ben napıyorum ya" diye durup düşündürtüyor. En azindan bana düşündürttü.

kadınım fuckbuddy'm yok ama olsun isterim diyenlere selamlar ^^

iyi bir şey bence. cinsel olarak tatminsizlik ve doyuma sahip olamamak insanın yaşamının diğer alanlarına da sıçrayabiliyor. fuckbuddy müessesesi buna güzel bir çözüm bence, dramaya bağlanmadığı sürece.

Erkeğim, kişi ihtiyaç duyuyorsa neden olmasın

Devamını yazamandan göndere bastım :/ yalnız fuckbuddysi olan arkadaşlar fakbadilerini nasıl buldular artık aydınlansın şu mevzu

yeterince sevilmemiş insanların bu yola gittiklerini düşünüyorum.
işin kötüsü sevilmeyi hak eden onlarca insan gördüm böyle yapıp sonra üzülen.

herkesin kendi hayatı gerçi, yargılamam iyi mi kötü mü diye. banane. sevdiğim kız böyle bir şey yapsa geçmişte üzülürdüm, ama kabullenirdim herhalde yine de. sonuçta yine banane :P zor ikilemler.

hoş karşılamıyorum

yapacağımı düşünmüyorum ama " iki kişi anlaşıp sevişiyorsa diğerlerine susmak düşer" tabii ki.

bu olaylara daha cok sağlıksal açıdan bakıyorum, ne kadar fazla ve farklı partner= o kadar fazla bulaşıcı hastalık ve risk

ben de tercih etmiyorum. tercih etmememin sebebi de neticede ne kadar öznel olsa da "kötü" bulmam. ahlaksal açıdan değil tabii ki; insanlar sevmedikleri kişilere dokunurken ya da kendilerine sevmedikleri biri dokunduğunda nasıl ürpermiyor anlayamıyorum.

İsteyen istediğini yapsın ama geçmişte fuckbuddyleri olan, düzenli ilişkisi olmamış adamla beraber olacaksam sağlık raporu isterim herhalde.

Şimdi benim şahsi görüşüm karşılıklı anlaşma olduktan sonra kim kimi şaaparsa şaapsın, bana ne. Sadece ideal bir ilişki biçimi gibi öne çıkartılmasını yanlış buluyorum.

Bir adım daha ileriye gideyim, aynı şeyi boşanmalar ve eşcinsel evlilikler için de düşünüyorum (yuhalanacağım sanki). Boşanmak da eşcinsellik de son derece kişiye özeldir ve kişinin tamamen kendi kararıdır, o ortamın şartlarına göre oluşmuştur, ne devlet, ne de çevresel faktörler kesinlikle karışmamalıdır. Benim dediğim reklamının yapılmasının yersiz oluşudur.

Bunu yapan erkek abazadır kadın ise psikolojik sorunludur. Hiç normalleştirmeyelim

Bence kötü. İnsanların birbirlerini sevmeden sevişmeleri bana yanlış geliyor. Kim kiminle ne yaparsa yapsın, herkesin kendi görüşü ama daha önceden fuckbuddy'si olmuş biriyle sevgili olmak istemezdim ben.

Ben de anadolu lisesinde okudum ama onun pek bir faydasi olmadi. Tomere gitmistim lisede. O temel oldu. Online oyunlarda 7/24 kullanarak gelistirdim. Üstüne ev arkadaslarimi hep yabancı sectim. Daha da gelistirmek istesem tvyi ingilizce olarak izlerdim. Ispanyol bir ev arkadasim Turkceyi oyle ogrendigini soylemisti ki catir catir konusuyordu.

Ben de ayni senin gibi okullarda okudum ve ogrendim ama asıl is hayatinda yabancılarla diyalog halinde olmak ilerletti ingilizcemi. Sen kitaplara fazla bogulmussun ve onlardan alacagin bir şey kalmamis, pratik eksigin var kesinlikle

Anadolu Lisesi + Forumlar + Filmler + Muzikler + Yabanci Arkadaslar + Parasizken bile yurt disi gezileri

Hayatimin sonuna geldigimde ne yaptim diye dusundugumde iPhone ya da yeni koltuk takimi pesinde kostum demek istemiyorum. Komsularimin ya da kuzenlerimin nasil arabalari olduklari beni ilgilendirmiyor, sirt cantami alip hostellerde kalip az parayla geziyorum. Zaten bilmem kac dilden kelimeler var aklimda. Kac ulkeden arkadasim var oturup sayamam bile. Dil ogreniminde en fazla bunun etkisi oldu.

En büyük yardımcı oyunlar, film ve diziler. Kitaplardan ve kurslardan öğrendiğiniz bilgiler hep teorik.

aynı problem bende de var(sanırım bir çoğumuzun ortak problemi). özellikle iş durumu çok etkiledi ve hiç çalışmamaya başladım. yeniden başlamak sanki dünyanın en zor işi gibi geliyor.
dizi film izlenmedik şey kalmadı. ancak profesyonel anlamda bu dili kotarmak için ne yapmalı?

Özel lisedeydim. İngilizce hazırlık okudum + matematik ve fen dersleri ingilizceydi. Haftada 22 saat ingilizce görüyorduk. O okuldan ingilizce dışında bir şey öğrenemedim ama ingilizceyi kafama vura vura öğrettiler. 5 yıllık üniversite hayatımda hiç ingilizce dersi almadım/çalışmadım ama sürekli yabancılarla beraberdim. Turistleri çok gezdirdim baya yabancı arkadaşım oldu onlardan da çok şey öğrendim falan filan.

Dilin yetenek meselesi olduğunu düşünüyorum. Ortaokulda başladım İngilizce öğrenmeye, sınıfın en iyisiydim. Lisede şehrin en kaliteli Anadolu lisesinde okudum, sıkı bir hazırlık sınıfı ve öğreten kişi sayesinde ilerlettim dili. Bununla birlikte beraber hazırlık okuduğum arkadaşlar dilde berbattı, benden kopya çekerdi sınavlarda ve onların dili hiçbir zaman iyi olmadı; aynı dersleri gördük ama onların dil yeteneği yoktu işte. Sonra dizi, film, müzik çok şey kattı dilime; en etkilileri bunlar oldu hatta. Hayatımda tek bir kere kursa gitmedim İngilizce öğrenmek için ama eğitim dili İngilizce olan bölüm bitirdim, İngilizce tez yazdım. Çok süper olduğumu idfia etmiyorum kesinlikle ama bana yetiyor elimde olan. Dediğim gibi dile yetenek meselesi bu, olmayınca olmuyor.

ilköğretim boyunca klasik devlet okulu ingilizce eğitimi aldım. ortaöğretimi birinci yabancı dili ingilizce olmayan memleketin iyi liselerinden birinde okudum ve lise sona kadar ingilizce bilmiyordum. hatta öğrenemeyeceğimi, yeteneğim olmadığını iddia ediyordum (biliyorum, biraz sorunluyum). fakat lise sona geldiğimde birden anlayabildiğimi, ufak ufak da konuşabildiğimi fark ettim. çünkü liseye başladığımdan beri deli gibi yabancı dizi izliyordum, çoğunlukla da ingiliz dizileri. o dizilerle üniversite hazırlığı atladım. okulum da ingilizce eğitim verdiği için şu an baya çatır çatır konuşuyorum sanırım.

Iyi bir ilkokul ve liseye gitmeme rağmen ikisinin de dil için verdiği eğitimin üzerimde pek bir işe yaradığını söyleyemem ben de. Ama şunu diyebilirim ki, ilkokulda öğrendiğimiz basit kalıplarla, fiillerin öznelere göre çekimlerini öğrenerek, geçmiş zamanın, gelecek zamanın farkını öğrendikten sonra gerisi geldi.

Nasıl geldi diye soracak olursan çok klişe olacak ama gerçekten film, dizi ve oyunlarla. Çok fazla oyun oynayan ve dizi izleyen bi çocuktum, dizileri ingilizce alt yazılı izlerdim evdeki dvd den, ataride oynadığım oyunlarda da verilen görevlerde ne yapmam gerektiğini öğrenmek için ikide bi sözlük açıp bakardım mesela oyunu/diziyi durdurup. Benim tavsiyem de bundan farksız olmaz herhalde ki, ilkokul ve lise yıllarımda bu taktiklerle öğrendiğim İngilizce'yle üniversitede bölümümün %100 İngilizce kısmını kazandım, gayet de işe yaradığını düşünüyorum.

Şunu da söyleyeyim ama, İngilizce'ye maruz kaldığım alanlardan dolayı pek gramer de bilmem. Akıcı konuşmak ve yazmak bir yana, bazen arkadaşlarım "Şunu noun kullanarak present perfect continuous tense'e çevirsene" dediklerinde "Ha?" diye kalıyorum mesela.

Ya mobilden yazıyorum garip bir kelime çıkmış arada,
Karacigere dokunması olacak:)

Bira tabii ki. Neredeyse her gün kola içerim. Buna rağmen birkaç yıldır aynı kilodayım. Şekeri küçük bir spor çabasıyla harcayabilirsin ama o yağları iki dakika koşarak atamazsın.

kolayı light ya da zero olarak icebilirsin 0 kalorili. bira ise karbonhidrat bombası, bosuna tokluk hissi vermiyor ictikten sonra. ekmek yemis gibi oluyorsun

Şeker=zehir
Tatlandırıcı=hala zehir

ben kola diyorum. bira şu anda içtiğimiz belkide en doğal şeylerden biri.

Karaciğer mevzusunu geçersek açık ara kola derim. 100 ml kolada 10gr kadar şeker varken, 100 ml birada 3-4 gr karbonhidrat bulunmakta. Kola doğrudan şeker/glikoz şurubu içeren bir şey. Glisemik indeksi çok yüksek bir içecek.

Yukarıda bahsedilen gibi bira yağ yapar, kola şeker olarak depolanır onu da kolayca atarsın tarzında bir şey söz konusu değil. Fazla şeker de yağ olarak depolanmakta.

alkol içeren her içki şekerli herhangi bir içkiden daha kötüdür.

bira tek başına karaciğere zarar verecek kadar alkol ihtiva etmiyor diye düşünüyorum. arkadaşın biri light kola yazmış ama aspartam direk beyni söndürüyor, yamulursunuz light kola şekersiz diye abanmayın.

kola daha zararlı

Fayda/zarar ilişkisinde bira daha masum.

kola.

bence kola daha masum.metabolizmlarını söylersem sen alkolü saymasan da biradaki karbonhidrat dışında alkolde de bol miktarda enerji üretilir.birada baya kalori alıyorsun bira göbeği diye bir gerçek var.zaten karaciğere zarar vermesi demek ayrıca diğer tüm metabolik yolların bozulması demek.kolanın zararı bir anda kan şekerini çok yükseltmesi.asitli olduğu için aç karna içersen olası mide zararı.
ikisinin de günlük içiminde birinde 20 yıl sonra kolada mide rahatsızlığı üstüne diyabet olası ama olacak diye bir şey kesin yok.her gün bira içsen karaciğer nanay olur.vücut yağlanman kafa ,metabolik yolların vs gider.bir de üzerine siroz ihtimali bonus.bana kalırsa kendin meyve suyunu sık iç ayda bir biranı iç yeter.

bira.
karbonhidratın en leş formu.

Kedi senin yüzüne dahi bakmayacak muhtemelen. Beklenti içine girme :)

nankör :D

O olay köpeklerde oluyor da kedilerde pek olmuyor, bi gelir mev muv der belki o kadar, sonra yine kendi hayatına bakar.

kimi sahibi olarak görüyor evde? Seni ise döndüğünde bir süre dargınlığını belli eder sonra yüne sırnaşır. Seni sahibi olarak görmüyorsa çok da lülü şeklinde davranır. Benimki uzak kalış süremle doğru orantılı olarak dargın takılıyor, totosunu dönüp oturuyor falan sonra zamanla gönlünü alıyorum.

bir iş sebebiyle evden 8 ay ayrı kaldığım bir dönem olmuştu. artık melek olan kedim bana döndüğümde trip atmıştı, koltuğun altından çıkmamış tıslayıp durmuştu. o öyle yapınca çocuk gibi yere oturup ağlamıştım, ağlayınca kıyamayıp kucağıma gelmiş iki saat konuşmuştu benle çeneme filan sürtünüp. her kedi farklı tepki verebiliyor yani özetle.

Biz bir süre anneme bıraktık, sonra beni tekrar gördüğünde gelip kucağıma atlamıştı ki öyle bir şey yaptığını ilk defa görmüştüm:) Kedinin karakterine bağlı bence.
Bir de whatsapp'tan görüntülü konuşmaya da tepki veriyordu bizimki, adını söyleyince yatıp hemen göbeğini açmıştı.

Bizim kedi max 3 gün yalnız kalmıştır. Ben genelde evdeyim ama beni sevmiyor kardeşime aşık. Kardeşim yoksa yemeden içmeden kesiliyor ve kendini yalamıyor. Tüyleri düğüm düğüm oluyor hep. Geldiğinde de trip atmaz atlar kucağına

gümüşcün bu böceklerin adı.
kurtulmak çok zor bunlardan ama bir zararları da yok.
illa kurtulacam dersen ilaçlatmak gerekir.

nane yagini sulandirip girislere sikabilirsiniz. veya sirkeli su sikilabilir.

lavanta yağı ve sirke denedim. bir iki gün kayboluyorlar sonra yine çıkıyorlar piyasaya.
ilaç yapayım en iyisi.

bizde de var, ilaçlıyorum, kayboluyorlar, hop 1 hafta sonra yine çıkıyorlar. membaını bulamadım.

sabahtan beri bunları okuyorum biraz ümitsizliğe kapıldım. karton kitap filan yiyorlarmış. acaba parkenin altındaki serilmiş şeyi ve mantolama malzemesini yiyerek mi besleniyorlar diye düşünmeye başladım.
evde bebek de var etkili bir ilaç da yapamam.
ne yapıcam bilemedim...

Binanın da ilaçlanması lazım.

İlaçlamayı siz yapmayın zaten ilaçlama firmasına sorun. Biz ilaçlattık sabahtan akşama kadar ev havalandı sonra geldik eve. Kitap aralarından fırlamak gibi sürprizler yapar ileride.

hiç anlatmam. erkek

Asla anlatmadım. Anlatmam da.

O benim özelim yahu

(bkz: gentlemen never tell)

anlatan arkadaşlarımı da özellikle ikimizin de tanıdığı bir hatun ise malum kişi itici buluyorum.

yakınsam anlatırım, anlattım da, anlatmayan biriyle de karşılaşmadım. her şeyi anlatmak değil tabi ama hiç bahsetmedim diyen de poz kesiyordur.

Sadece yakin kiz arkadasima arada bahsediyorum konusu acilirsa, "x yatakta on kaplan gücünde" gibisinden kabataslak, genel bir fikir verecek şekilde anlatirim. Başka kimseye anlatmam. Detay vermem. Verenden de hazzetmem.

Bir iki kere anlatmadığım oldu. En yakın arkadaşım uzun süredir biri ile birlikte değildi ve bu nedenle kendisinin de söylediği bir 'Sevgili gördüğümde dayanamıyorum' hezeyanları vardı. O nedenle, bir erkek arkadaşımı anlatmamıştım. Kimin sevgilisi olduğunu öğrense onun hakkında karalama kampanyası başlatıyordu. O dönemi atlatana ve sevgilisi olana kadar söylemedim. Ondan sonra saklamadım.

Bir de artık uzun süreli sevgiliyi herkes bilir de, atıyorum ki 'Şundan hoşlandım' kısmını en yakın arkadaşlar ben söylemeden bilir zaten. Uzaktakiler bilmez.

Yatak performansından, şöyleydi böyleydi'den bahsetmem, çok iyiyse sabahına 'Höleley höleley harikaaa!', 'Bütün dünya buna inansa, hayat bayram olsa' diye bir öfori ile dolanabilirim, oradan anlar zaten ama gece ile ilgili ayrıntıya girmem. Arkadaşlarla 'Ne seviyorsun', 'Şu şöyle mi oluyor', 'Bu böyle mi oluyor' diye cinsellikli konuşmaya girerim. Bu tarz şeyler paylaşılmadıkça bilgisiz kalıyoruz. Ne kadar çok kadının 'Öyle bir şey mi var' dediğini bilirim, aynı tepkiyi benim verdiğimi de bilirim. Pozisyonlarla ilgili tartışırız mesela, en sevdiğimi bir arkadaşıma borçluyum. Pornodan çok daha kesin ve kaliteli bilgi veren bir kaynak. O yüzden, daha çok seks konuşalım ve öğrenelim, bu artık normalleşsin isterim ve konuşurum ama sevgili ile ilgili kişisel ayrıntılara, performans polemiğine, en-boy-yükseklik konusuna girmem. En fazla 'Aynı şeyleri sevmiyoruz'a kadar girerim, o şeylerin de ayrıntısına girmem pek.

Ohoo hiç fark etmez anlatırız birbirimize. 5 yakın kız arkadaşız.

ciddi ilişkiler anlatılmaz, takılmalıklar anlatılabilir. erkek ortamlarında hep böyle gördüm bugüne kadar.

anlatırım ama detay vermem. şöyle görüştüğüm biri var şeklinde vs.

ergenken, evet.
arkadaşlarımın duvarlara tırmandığı yıllarda benim kız arkadaşım vardı. yaptıklarımı ballandırarak anlatırdım.
kız arkadaşlarıma da... hatta onlar erkeklerden daha meraklı ve ayrıntıcıydılar. neleri merak edip sorarlardı, şaşırırdım.

bir yaştan sonra bu tavır o dönemdeki birçok şey gibi iğrenç göründü gözüme.

kadınlar genelde çok detaylı anlatır, benim de anlatmışlığım vardır.
ama belli bir yaştan sonra ancak kayda değer, farklı, komik, tuhaf, üzerinde konuşmaya değecek bir şey varsa anlatıyorsun.

onun dışında, biriyle ilk kez bir şey olduysa, "nasıldı?" falan diye soruluyor genelde arkadaşlar tarafından.
ama illa ayrıntılı bir cevap olmaz, "süperdi/iyiydi/yani, eh idare eder" falan gibi sadece durumu belirten şeyler de söylenebilir.
artık didik didik anlatılmıyor pek.

yapılan seksin birebir anlatıldığı, en çok ayrıntının paylaşıldığı dönem, 16-17/23-24 yaşlar arası sanıyorum.

ama bunun dışında genel olarak seks konusu hep konuşulur.
"ya, şuna da çok meraklılar, ama hiç sevmiyorum, ne anlıyorlar acaba?" falan gibi kişilerden bağımsız konularda son derece ayrıntı paylaşılıyor ileri yaşlarda da.

Penis boyundan falan bahsetmek çok çirkin bir şey bence ya, aghsfa. İster dalga geçmek ister övmek amaçlı olsun, partnerin hakkında özel bir bilgiyi başkasına açmak... Ne bileyim. :D Onun dışında seviştiğimi detaylı olarak anlatmam, gerekiyorsa söylerim sadece. İşte "Uzun zamandır ilk defa sevişiyoruz çok iyi geldi." ya da "Bu aralar pek sevişiyoruz nazar değmesin." tarzında, konuşma arasında. En en en fazla performansı normalden çok daha iyiydiyse onu belirtirim o kadar. Sevgili-tek gecelik-fuck buddy fark etmiyor.

@şubatsonrası, kadınların çoğu pozisyonlarına kadar anlatıyor bacım. çok gevşekler o konuda

never.

anlatanı da dinlemem, sustururum.

bunu yapan çok kalitesiz insandır

asla anlatılmaması lazım

Sevgilimle yaşantımı kimseye anlatmadım anlatmam. Sadece yatak ilişkilerimdeki deneyimlerimi de yeri gelirse anonim olarak anlatırım, asla isim ya da başka kişisel bilgi vermem.

Anlatmam, bana anlatılmasını da istemem

Anlatmam. Bir yerden sonra kişisel alan diye bir şey kalmıyor. İnce bir duvar olmalı her zaman.

şu soruya anlatmam diyen herkes bana kalırsa yalan söylüyo çünkü ben hiç anlatmayan görmüyorum

erkeklerin anlatması göreceli olsada özellikle kadınlar accayip detaylandırarak anlatıyorlar.

her daim kontakta kalacak kadar samimi arkadaşım yok, yakın dostlarım var. bir tanesi one night standlerini bile anlatır, bir tanesi erkekler konusunda zaten şanssız o yüzden malzemesi yok. ben bugüne kadar seks yaptığıma dair bir imada bile bulunmadım valla, onlar da sormadı. :D

gereksiz geliyor bana, konusu açılsa da geçiştiririm. aynı şeyi erkek arkadaşım yapsa çok kalbim kırılır çünkü.

genelde anlatmam ama cinsel yaşam üzerine örneklendirerek tavsiye vereceksem yüzeysel olarak bahsediyorum.

Bir tane en yakın arkadaşım var. Tek gecelik işikilerin bile detayını vermem. Yattık der geçerim. Sevgiliden ise asla bahsetmem. Tanıştırıyorsam zaten cinsel olarak da yakınız demektir. Erkek.

Asgari ücretten az alırsan kyk kesilmez. Yalnız part time sigortalı olursan ayın kalan günleri için gss borcu çıkar.

Pasaport konusunu bilmiyorum.

İş de büyük marketler (migros) ya da garsonluk vs olabilir.

Kyk kesilmez hiçbir şekilde.

Çalıştığın süre boyunca yeşil pasaporttan yararlanamazsın ancak sonrasında tekrar başvurabilirsin.

Yeşil pasaportta belli bir çalışma süresini geçince (sigortalı çalışsansan) kaybediyorsun. Sanırım o belli bir çalışma süresi 6 ay ama emin değilim araştırmalısın.

tuzsuz lor isteyeceksiniz yalnız, o kadar tuz hasta eder adamı.
migros tuzsuz lor, açık peynir ve şarküterilerin orada satılıyor.

Lor çok çabuk bozulan bir ürün, o nedenle ekstra büyüklükte bir şey almanı önermem dolaba bile koysan bir haftanın sonunda küflenmeye başlar çöpe atarsın. Onun dışında, Teksüt lorun 100 gramında, eğer değişmediyse, 18.5 gram protein vardı, ona bakabilirsin.

Ben evde yapıp suyunu da içiyorum. Biraz fazla süt gidiyor ama evdekinin tadını daha çok beğendim ben. Protein oranını bilemeyeceğim.

Tahsildaroğlu'nunkini seviyorum ben de. Bir de Kecheese'inki.

Ben memleketten getiriyorum direk mandıradan

Migros'ta satilan acik lor peyniri. Ben lordan nefret ederim ve Mogros'takini sevdim.

Aynes ya da migrostaki açık lor.

Evet doktorumun yazdığı bir tonik var eczane hazırladı. Alkollü ve salictic asit içeriyor sivilce oluşmasın diye. Bir de gül suyu eklemiş. Dünyanın en güzel en ferahlatıcı toniği herhalde.

gül suyu kullanıyorum.

i <3 gülsuyu

Cildim çok hassas olsuğu için gülsuyu kullanıyorum ama hiçbir faydası olduğunu düşünmüyorum tamamen psikolojik bence belki biraz yumuşatıyordur o kadar

Kullanıyorum, temizledikten sonra açılan gözeneklerin tekrar kapanması gerekiyor. Yağ dengesini de sağlıyor, sivilce önlüyor ve diğer adımlara zemin oluşturuyor benim kullandığım. Çok memnunum.

Cay agaci yagi iceren tonik kullaniyorum. Memnunum. Kokusunu da cok seviyorum ama benden baska seven gormedim.

bioderma'nınkini kullanıyorum. makyaj temizleyici. başka bir şey yok.

son zamanlarda bir şey fark ettim, cildim tertemiz (maşallah maşaalllaaaahhh) ama ne zaman yüzüme maske yapsam, bakım için ekstrem olaylara girsem hassaslaşıp kırmızı lekelenmeler yapıyor. o yüzden artık dokunmak istemiyorum.

evet, iki tane. birisi saf gülsuyu ve maden suyuyla yaptığım tonik; yüzümü yıkadıktan sonra bu karışımı sıkıyorum ve kurumasını bekliyorum. yani pek bir etkisini görmedim, ama çok ferahlatıyor.

gece yatmadan önce de Procsin'in cadı fındıklı (witch hazel dedikleri) toniğini kullanıyorum fakat bunu pek sevmedim, yüzümü yapış yapış yapıyor. bitsin de, şu Dickinson's markasının cadı fındığı toniğini alacağım.
edit: yazmamisim, alkolsuz ve kendim arastirip buldugum bir tonik bu.

Evet. Kendim seçtim. Deneme/yanılma usülü.
Clarins'in alkolsüz ve papatyalı olanı
demandware.edgesuite.net.s1.frz.io

Arkadaş aynı soruyu daha kaç kez soracaksın? Birkaç gün önce de aynı örneklerle aynı soruyu sordun.

Sorunun cevabına gelince bu kadınları sokaktan toplamamışlardır herhalde diye düşünüyorum. Zaten çoğunun işi güzel olmak. Yani bu kadınlar profesyonel. Hayatları güzelliklerine yatırım yapmak üzerine kurulu. Kariyerleri bu. Senin hayatında ne arasın böyle kadın?

Aynen kadın değiliz biz yallah latin amerikaya

senin bi maraton kosman lazim enerjini atman icin

@sonsuz88 şu soru için gerçekten bu kadar efor mu sarf ettin? Gerçekten bu kadar mücadele mi verdin? Pes! :D

Daha önce çok işsiz gördüm ama bu kadar işsizine hiç rastlamamıştım. Adam şu soruyu sorabilmek için resmen haftalardır kendini paralamış. Kelimeler kifayetsiz...

Hem benim hayatımdakiler kadınsa bunlar ne diyorsun hem de bu kadınlar parayı bastırınca hayatımızda diyorsun. Bu ne yaman çekişki? Ayrıca kendi cevaplarını tiklemek de çok başka bir kafaymış. Kendi kendini teskin eder gibi, şizofren gibi asgsgs

Duyuru gerçekten de iğrenç bir yer haline geldi. Daha önce de duyuru hesaplarım oldu ama onu hiç bu kadar paçalarından kalitesizlik akarken görmemiştim. Yazık.

i.hizliresim.com

:(

Abi sen 40'lı yaşlarda olduğunu söylememiş miydin? Niçin ergen gibi sorular soruyorsun? Hem senin soru sorma zamanın 1'den sonra değil mi? Seni ilk defa geceyarısından önce görüyorum burada.

Soruya cevap hepsi çok güzel, güzellikleri ile para kazanıyorlar. Herkes güzel ve yakışıklı olmak zorunda değil.

hemen bi battaniye bulup altinda agliyacagim bu ayarin hakkini vermek icin :(

Un kurabiyesiyiz biz
goo.gl

@tahin pekmez yoğurt sevgili arkadaşım ben eleştiriye açığım ama küfüre alaya hakarete asla sorularına cevap yazayım

Abi sen 40'lı yaşlarda olduğunu söylememiş miydin?

39 yaşındayım

Niçin ergen gibi sorular soruyorsun?

insan her zaman klasik müzik dinlemez bazen de kafa dağıtmak için bir sonraki yaza unutulacak sabun köpüğü sözleri olan pop şarkı dinler mozart her gün dinlenirse anlamını yitirir bazen özenle hazırlanmış yemek yersin bazen de açlığını bastırmak için hamburger ilanlarıma bak ciddi sorularda var kafa dağıtmak için sorduğum basit sorularda var bu soru da kafa dağıtmak için sorduğum hiciv barındıran bir soru ve bu da beni ergen yapmaz

Hem senin soru sorma zamanın 1'den sonra değil mi? Seni ilk defa geceyarısından önce görüyorum burada.

evet genelde 1 den sonra ama bugün erkenciyim ve çok sağol bir kişi de olsa takipçim varsa dikkat çektiysem ne mutlu bana

Soruya cevap hepsi çok güzel, güzellikleri ile para kazanıyorlar. Herkes güzel ve yakışıklı olmak zorunda değil.

bu yazdığına da aynen katılıyorum seni gözlerinden öpüyorum sevgiler saygılar

sevgili aychovsky tebrikler hiciv ne demek bilenlerdensin biraz kafa dağıtmak biraz hiciv biraz mizah içeren soruya tam da gereği gibi bir cevap sevgiler saygılar

Fotoğraf altındaki etiket sayısı 30'dan fazla olabilir.

Önceden 30 tane etiket yazdıysan silsen bile bir daha etiket ekleyemiyorsun.

Ben daha yeni acik pembesini yaptim.

4 yikamadan sonra neredeyse hic kalmadi. Herhalde 1-2 yikamaya gecer. Ben balyajlarimin ustune boyamistim. Igrenc bi hale de gelmedi akarken :D

saçınız açık renkse evet. koyu renk saçlarda malesef renk vermiyor. youtube da videoları var.
Saçınız eğer koyu renkse de sprey olanlarını deneyebilirsiniz. onlar yıkanana kadar kalıyor sadece.

@interview with vampire

Koyu renk saclar icin ayri renkleri var. acik pembe olmuyor mesela ama koyu yesil oluyor mesela. Katalogu var.

@kuehles blondes oluyor diyorlar da, bence olmuyor ya. dediğim gibi videoları izledim. kahve saça yeşil yaptı kız. hiç birşey belli olmadı. belki kırmızı belli olur bilemedim.

Ya nerdeyse 10 yıldır ara ara saçımı renkliye boyarım. Doğal rengini bozmadan diye bir şey yok. Saçın sarı olacak. Eğer pastel rengini istiyorsan 11 derece platin sarısı, koyu renkler istiyorsan kahveden sarıya dönük -ombre gibi ki benim saçlar ombre- olmalı. Sarının tonuna göre sende duracak rengi farklılaşır. Kahverengi saça koyu yeşil, kırmızı ya da mavi boyarsın ama güneş vurunca iyi belli olur.

Lorealin sattığı benim saçıma yetmedi. Kuaför malzemeleri satan bir yerden alıyorum. Pembeli morlu bir renge boyamıştım saçımda aylar sonra bile kızıllık kalmıştı mesela. Kafamı kesecektim sinirden. Sonrasında griye falan boyadım yeşillenerek aktı ama iz kalmadı.

@muti washoutun su yeşili gibi olanını almıştım o yapmadı. Manic panic yaptı. Ama baya bi renkli boya markası kullandım birbirlerinden pek farklı gelmiyorlar bana.

@jazzabel
Manic panic falan tamam onlarin iz biraktigini biliyorum da bu colorista'nin direkt aktigini, iz birakmadigini iddia ediyor marka..

Hepsi geçici diye geçiyor zaten. Kalması benim saçımdan dolayı. Sarının her tonu olduğu için daha koyu olan yerlere yapışıp kalıyor açık sarılarda hemen akıyor.

@sirtcantali

Washout akiyor. Daha yeni boyadim, gecen cumartesi. 3 kez yikandim galiba, sacimin en acik noktasinda cok az kaldi, bugun o da akar herhalde.
Manic panic normal boya, kardesim platinlestirdigi yeri onla boyuyor, normal boya gibi 3-5 haftada bir yeniliyor.

Benim tedavim biteli 9 sene oldu hala daha takıyorum o teli. Şimdi keşke üste de taksalarmış diyorum. Çünkü tedaviden sonra diş yapısı illa ki değişir o tel daha sabit durmasını sağlar. Bir süre sonra alışırsınız bence çıkartmayın.

seneler önce (20 sene kadar) damaklı sabitleyici kullanmıştım. gıcık olduğum bir süreçti ama toplam 7 ay sürmüştü. o dönem ergenliğin verdiği hızlı gelişimle birlikte kısa sürmüştü o sabitleyici

tellerim çıkalı 23456 sene oldu hala retainerlar duruyor. sanırım belli bir yaştan sonra gerilemesini önlemek için hep durmak zorunda. alışıyorsun zamanla ya:/ sadece koçan mısır yiyince çok sorun oluyor.

6 yıldır takıyorum ben. tek kötü yanı diş taşı yapıyor bende ve diş etlerimin çekilmesine sebep oluyor. ben durmasından memnunum çünkü bozulma gibi derdim olmuyor her şeyi rahatlıkla yiyorum. geçen gittiğimde doktora devamlı kalabilir bir sorun yaratmaz demişti.

Bana takılmadı ve bu yüzden dişlerimde bozulma oldu. Ciddi ciddi yeniden tedavi olmayı düşünüyorum bazen bu yaştan sonra. Dişlerinin eski hallerine dönme riski olmadığı için şanslısın bence. Zaten tele alışmak da zaman alıyor, buna da alışırsın illa ki zamanla.

1,5 yıldır takıyorum ben de. bi süre sonra alışılıyor. varlığını bile hissetmiyorum şu an. çıkarırsam büyük bi boşluk varmış gibi hissederim hatta. teller çıkınca öyle olmuştu. dişlerin eski yerlerine kaymasını önlemek için gerekli bi şey. ben birazcık bozulma fark ettim bile bu retainer'lara rağmen. konuşmamdaysa bi sıkıntı yaşamıyorum tellerden dolayı.

Bana damaklık verdi sadece ve istememe rağmen ileride bozulursa arkaya tel takarız dedi. Şu an dişlerim bozuldu bir daha uğraşmak istemiyorum artık.

Ben İstanbul'da yaşıyorum tam tersi, en alt katta oturmaktan korkuyorum. Deprem olsa tüm evler üzerimize yıkılırmış gibi saçma bir inancim var. Sırf bu yüzden ev tutarken mis gibi bahçeli evi tutmadım.

Benim ilk oturduğum apartman katı 7. kattaydı. (7 katlı ev) Hatta, Allah yerden 7 kat yüksekte denince 'Herhalde bu civarlarda bir yerdedir' diye düşünmüştüm çocuk aklımla. Abime sordum, o da trolledi 'Evet, buralarda. Doğru, 7. kat' diye. Ben de Allah ile aynı katta yaşamanın mutluluğunu yaşadım bir süre.

Bir alt katta çaprazda en yakın arkadaşlarımdan Vildan ve ters tarafta Bahar vardı. Onlarla bütün gün balkondan mandal atıp tutmaca oynardık ve bir şeylere denk getirip nişan alacağız diye bol bol sarkardık. Annelerimiz de haliyle her saniyede başımızda olamazlardı. Yasaklasalar da biz kaçardık balkona zaten. Sonradan işi büyütüp sulu balon, top falan atmaya başladık zaten. Baktılar, biz malız ve günün birinde düşeceğiz, balkon demirlerini iki kat yükseltip göğüs seviyemize çıkarttılar. O günleri şimdi hatırlayınca başım dönüyor o yükseklikten. Çocuk aklımızla korkmamışız.

Bir de İzmir'de büyüdüm. İzmir'de 1-2 senede bir 5-6 civarı depremler olur. O yüzden, bol bol deprem hissettim ama 'Yıkılsa en üstte nasılsa biz varız' diye rahattım. 'Bizim üstümüze sadece çatı düşecek, asıl Vildan'ın, Bahar'ın üstüne biz düşeceğiz' diye düşünüyordum.

Bir 6 sene de 8. katta oturdum. Açıkçası, balkonu çok sevdiğim için yazı balkonda geçiriyordum zaten. Balkondan eğilip aşağıya bakmak gerçekten korkutuyor ama o manzarayı izleyince de keyif alıyordum doğrusu. Eğilip bakmadığın sürece alışabilirsin gibi geliyor. Bakacağın yer güzelse de için açılır baktıkça.

bende durum tam tersi. yüksek bir binanın alt katlarında oturmaktan çok korkuyorum. bütün bina üstüme yıkılacak gibi hissediyorum, gözüme uyku girmiyor. bu yüzden bir daire kiralayacağım zaman hep en üst katı tercih ediyorum.

Gece gece mübarek Kaddafi'yi hatırlattın. Sanırım onda hem yükseklik korkusu hem de klostrofobi vardı ve her gittiği ülkede sahra çadırı kurdudur orada yatardı.

Neyse silinmesin diye cevap yazayım, benim hafif bir yükseklik korkum var,terasta falan tam dibe kadar gitmeyi sevmem. Ama hep +4 katlarda oturdum. Aklıma bile gelmedi.

99 depremini avcılarda yaşadım, etrafımızdaki evlerin yerle bir olduğunu hatırlıyorum. Yine de bi dönem 25. Katta şu an 10. Katta kalabildim/kalabiliyorum.

Deprem öncesi yapılmış, ya da rastgele müteahhitler tarafından yapılmış az katlı evlerdense son deprem yönetmeliğine uygun (2012 sonrası) ve büyük inşaat firmalarınca inşa edilmiş yüksek katlı evleri daha güvenli buluyorum.

@maleficent

Okuyunca bile nefesim kesildi :/ Ben beşinci kata dayanamıyorum, 39 nedir yahu :O

yükseklikten sayılıyormu bilmiyorum ama 11. katta oturuyorum, arkadan bakınca 13.kat oluyor ve benim de inanılmaz yükseklik korkum var. Bu yükseklik korkusu mesleğime de ters ama yükseklik korkusunu atamadım, hatta mesela bende ki tam yükseklik korkusu mu onu da bilmiyorum. şöyle oluyor, yukarıdan aşağı bakarken atlayasım geliyor, elim ayağım boşalıyor gibi hissediyorum. mesela elimde hiçbirşey tutamıyorum yukarıdayken, cep telefonunu filan cebime koyuyorum, sanki tutamaycakmışım gibi hissediyorum. sizin de korkunuz böyle birşey mi bilmiyorum.

onun dışında imkanım olsa(yani param) çok daha yüksekte ev almayı isteyebilirim, seviyorum esasında camdan izlemeyi, fi dizisinde can manayın ilk evini çok beğenmiştim mesela, yine o kadar da olmasa bu faziletin kızlarında ki o 2. çocuğun evi de güzel. bizim burada yeni yeni kule ev yapıları geldi ama tadı kaçık bir şekilde pahalı, yani maaşla çalışacak olsam ömrüm boyunca alamam. normalde alacağımı sanmıyorum gerçi de, otururum yani daha yüksekte.

Ben aksine ne kadar yüksekteysem o kadar huzurlu hissediyorum. Önceden 1. Kattaydık her yer yüksek katlı binaydı ve gökyüzünü göremiyorum deliriyordum. Şimdi 6. Kattayım 60. Kat olsa da olurdu.

bence evlencek birini bul pişman olmazsın

not : erkeğim

23 yaşındayım, 5 yıllık bi ilişkim var, sürekli evlenelim artık daha ne kadar böyle sürecek siye baskı görüyorum, ama evlenmeye hiç niyetim yok. Evlilik gerçekten çok korkutuyor beni. 5 yıl önce de böyleydi, 5 yıl sonra da böyle olacağını öngörebiliyorum.
Daha sonrası için bir fikrim yok, benim kafamda hep 30umdan sonra evlenirim gibi bir plan olduğu için 30a kadar korkup kaçacağımı düşünüyorum.

İnsanlar sorun değil bence ama sen yaşının geçtiğini düşündüğün için evlilikten korkuyorsun gibi geldi bana. Evlen mutlaka ileride zor olur.

İsteyip istemediğimi bilmiyorum ama düşencesi bile titremeye yol açıyor bende. Lafın gelişi söylemiyorum bunu, gerçekten fiziksel tepki veriyor vücudum.

Geçen gün anneme de dedim, hiçbir zaman o evlilik tanımı içerisinde konumlandırmadım kendimi, konumlandırmadım. Neden bilmiyorum ama olmadı işte, içimden gelmedi hiç. Büyük sorumluluk, daha kendi hayatım içinde tam olmamışım ben, tam olmadan olmaz ki bu işler diyorum sanırım kendi kendime. Yalnız kalmak da istemiyorum ileride, birtakım çelişkilerdeyim.

31 yaşın son demlerindeyim, bitse de gitsek hatta, hiç sevemedim kendisini.

ben. her geçen gün evlilik fikrinden daha da soğuyorum.

29-30 yaşındayken ben de delicesine ürküyordum. Hatta bol bol 'Niye sevdiğim kişiden evlenerek nefret etme riskini göze alayım ki' diyordum. Meğer sorun o zaman birlikte olduğum kişideymiş. Yeni yeni fikre ısınıyorum. Şu anda da çocuk fikri delicesine 'Hayatta olmaz, imkansız, istemem' görünüyor. Ona da zamanı gelince bakacağım. Ailemde 40-45 yaşları arası doğumlar bol, o yüzden çok da düşünmüyorum.

Bir arkadaşımla konuştum az önce. O da 36 yaşında. 'Benim hayalim hep evlenmemekti. Şimdi evlenmek istediğimi fark ettim' dedi. Yeni bir sevgili sahibi, göreceğiz.

Bir kuzenim var, 48 yaşında evlenmedi. O bile, 'Bilmem, zamanı gelince bakarız' diyor.

Eski patronum, 60 yaşında. O da 3 ay sonra evleniyor.

Dördümüzün de kız kurusu olmak dışında ortak noktası şu, pişman değiliz. Kendim hakkında polemik yapmayayım, taraflı olur; bu kuzen evlilik teklifi almamış ya da cinsel hayatı olmayan biri değil. Hazır hissetmemiş, istememiş ve yeni yeni hazır hissediyor. Açıkçası ben de tren kaçtığını düşünmüyorum çocuk düşünülmüyorsa. Yapabilinecek insan ne zaman denk gelirse. Bunun için zorlamaya, o an içinden gelmeyen bir şeyi yapmaya gerek yok. Zamanı geri çevirememek gerçekten bir dert, o konuda söyleyeceğim bir şey yok ama ilerisi için çok korkulacak bir şey olduğunu düşünmüyorum.

Bende bu durum tam tersi. Is guc sahibi de olduktan sonra evlenmek istiyor artik insan. Evlilik dusuncesini hicbir zaman aklindan gecirmemis bir insan olarak evlilik olabilir artik diyorum. Evlenilecek kadin atsin birileri ustume.

25 / erkek.

kendimi bildim bileli gözümü korkutan bir şeydi. boşanmış aile çocuğuyum onun da etkisi vardı. şu an 25 yaşındayım, son 1 senedir nedense çok sıcak bakıyorum evliliğe. özellikle çocuk olacaksa bu yaşlarda olsun ki, yaş ilerleyince kafam kaldırmaz gibi geliyor. neden sıcak bakmaya başladın dersen, sevgili gibi gez toz beraber yaşa. nereye kadar. asıl o sıkıcı geliyor bana artık.

@ayça, aslında evlilik bizim kulturumuzde cekilcek cile degil zaten de o cocuk olayı tum işi tereddute sokuyor zaten:/

Evlilik kurumu keşke baştan hiç olmasaymış diyorum. Ama evlilik denen şeyin var oldugu mevcut durumda evlilik deyince korkup kaçanlardan da degilim. Tabi ilerisi icin. Su yaşımda evlenmek kötü olurdu. Sevdigim bir insanla makul bir zamanda evlenme fikrine gayet sıcak bakıyorum ama çocuk olayından emin degilim. Su an icin cocuga cok soguk bakiyorum. Ileride degisir muhtemelen.

Ergenliğimden beri evliliğe bakış açım hiç değişmedi. Hep nefret ettim toplumdaki bu evlilik dayatmasından. Bir an bile "acaba olur mu" diye geçirmedim aklımdan, her zaman aşırı uzaktım evlilik fikrine. Yıllardır bu fikrim değişmediyse artık yeni insanlar tanıyıp yeni şeyler gördükten, sorunlu evliliklere şahit olduktan sonra fikrimin değişeceğini sanmıyorum hiç.

Ben varım yani sonuç olarak. 24 yaşındayım.

31 k evlenmek istemiyorum. Ömür boyu gömlek ütüleyemem.

Ne gerek evlilige. Herkes yapiyor diye mi yani.

Suicides underground +1

Bir is arkadasim gecen baktim erkek arkadasinin gomlegini utuluyor. Sogudum cidden kizdan

27 k
Evlilik son 1 seneye kadar hep manasız ve eziyet dolu görünmüştü bana. İçinde illa ki aldatma olacakmış gibi, neden bu ihaneti yaşayayım ve hayatımı çıkmaza sokup modumu düşüreyim ki? diyodum.
Ama şuan öyle bakmıyorum, güven problemini biraz daha aştım, yalnız yaşamaktan alabildiğine korkuyorum. Aile dostlar falan biyere kadar, insan kendini yalnız hissediyor. Aileyle yaşamak kalabalık geliyor, tek yaşamak da çok yalnız. En iyisi 2 kişi olmak, sevdiğinle uyumak, her şeyden senin haber vermene gerek olmadan haberdar olması, senin hikayeni yarı yarıya paylaşması ve bunun resmiyete bağlanmış olması.
"Tam ve sürekli bir hayat ortaklığı" kanun tanımını ilk okuduğumda kabus gibi hapis gibi boğucu bir çıkmaz demiştim. Ama şuan tam tersi, tek başına olmak arkadaşlarla aileyle avunmaya çalışmak karanlık bi çukur gibi geliyor.

Çocuk sahibi olma konusunu düşünmek bile istemiyorum. Bazen kabuslarımda hamile olduğumu karnımın kocaman olduğunu görüyorum.

evliligi gomlek utulemeye indirgeyen, sevgilisinin gomlegini utuledi diye kizdan soguyan lumpenler kadar garip, sig bir topluluk gormedim sanirim. evlenmeyi istemeyenlere hicbir lafim yok da bu zihniyet muthis ya, ciddi ciddi yetiskin insanlarin boyle seyler yazabilmesi, bu konuda bu kadar dar goruslu olmasi urkutucu.

Tamamen tanıştığın insanla ilgili bence. Ben ütü yapmayı pek sevmiyorum diye gömlek giymem yaka takar üstüne kazak giyerim diyen sevgilim vardı mesela. Tamam belki ileride böyle olmaz ütülerim illa ama o da başka bir şey yapar bir şekilde beraber yürür. Evlenince de hayatında güzel ve kötü anlar olacak evlenmeyince de. O yüzden evliliği bir şeylerden vazgeçiş ya da kazanma olarak görmek biraz saçma geliyor bana. Bakarsın biri olur evlenirsin olmaz evlenmezsin. Her şey mümkün.

29,5! yaşımdayım ve seninle az çok aynı şeyleri düşünüyorum fakat şöyle de inandığım bir şey var; evlilik istenilmez istetilir diye. Yani muhtemelen o kafaya sokacak birisi çıkmadığı için karşımıza böyle düşünüyoruz.

evlenmeyi bilmem de
cocuk dogurup sonradan pişman olan hiç görmedim.

evlilik konusunda muhtemelen pişman olursun.
çünkü burası türkiye.
erkek halimle beni bunaltıyor dost akraba.

der meister +1

nutkum tutuldu.

Of cok guldum, hep utuden konusulmus. Utu muhim beyler. kimler kimler istedi de dedim utu yabmayi bilmiyorsan aufwiedersehen. Ben evlenmeyi cok seviyorum, herkese evlenme teklif ediyordum baska bir sosyal ortamda, cok komikti. Seye de heb gulmusumdur. Evlilik diyorsun, aklina dugun, akraba sorumluluklari bir seyler bi seyler geliyor. Olm bi gun beyaz bir elbise, bir takim giyeceksin, iki ayakta durup el cirpacaksin, biraz yorulacaksin, anneannen mutlu olacak! Olay bu yani. Yaşlılar mutlu olsun, ne olacak yani, sanki hergununu muthis anlamli seyler yaparak dolduruyorsun da bir geceye gelince ay dugunler cok sacma. Konudan dagildim, ne diyordum? Evliligin bu sevgili disinda geti4digi sevilmeyen seyleri iki dakikada halledince geriye muthis bir sey kaliyor bence. Yalniz hepimizin olmesi cok dandik bir sey. Gelecekteki kocamin olecek olmasina katlanamiyorum.

çocuk çok severim ama o sorumluluğu almak istemediğimden çocuk yapmam, o yüzden uzun süre evlenmem de diye düşünüyordum.

beni evliliğe itebilecek hiçbir neden yoktu bana göre zira 3 yıldır bir ilişkim var, birlikte yaşıyoruz, maddi sorunumuz yok vs. vs.

ama toplumun içine karıştıkça maalesef o sosyal baskıyı hissederek sudan çıkmış balığa dönüyorsun. en basitinden, halası beni komşularına "sözlüsü" diye tanıtırken daha ailemle bile tanışmamıştı sevgilim. yaptığımız ayıp günah değil neden böyle deme gereği duydu diye üzülmüştüm. o yüzden çocuk konusunda hala benzer düşünsem de 2-3 seneye evlenirim muhtemelen çünkü artık bu ülkenin kokuşmuş zihniyetiyle mücadele edemiyorum.

evlenmeyi iki kişinin canının istediği gibi şekillendirmek, kendi kurallarını belirlemek, yoldaşlık, heyecan, destek, eğlence gibi kavramları kaybetmeden sürdürülebilecek bir seçim olarak bakacak erkeği bırakın, genel olarak insan bulmanın çok zor olduğunu düşündüğümden evlenmek gibi bir düşüncem yok.

evlenmekten korkmuyorum da, kendi seçtiğim bir şeyden niye korkayım. En kötü ihtimalle boşanırsın, biter gider diye düşünüyorum, ama benim tuzum kuru. Çalışan bir kadınım, kendi param var, modern bir ailem/sosyal çevrem var, bu yaşıma kadar kimseden "evlen, çocuk yap" gibi bir baskı görmedim, görmüyorum.

daha önce evlendim, iki sene sürmedi. hayatımda yaptığım en saçma ve gereksiz şeydi.

Genel olarak evlilikten korkma kavramını pek anlamıyorum. Misal, durup dururken "ya attan düşersem" diye uykum kaçmıyor benim, zira ata binmeyeceğim, ata binmemi gerektiren ortamlarda bulunmayacağım, illa ata binmem gerekirse belki ders alıp pratik yapıp bunu başarıp başaramayacağımı deneyeceğim, hayat illa ata binmemi gerektiren bir şekilde ilerlerse de başka alternatiflerin de kabul göreceği bir yerde yaşamak için gerekenleri yaparak bir yol planı çizeceğim. Saçma bir metafor oldu ama, korkuyorsanız evlenmeyin demek istiyor şair burada.

Bence hızlı bir hayatınız yoksa çok pişman olursunuz. Birkaç tanıdığım var, hepsi açıkca belirtmese de pişmanlar. Bir tanesi geçen evlenmeyi denedi ama bu yaştan sonra sıkıntılı, olmadı...

Standart ev kadını veya evden-işe şeklinde bir hayatınız varsa mutlaka evlenin. Ancak ekstrem bir hayatınız varsa (örneğin dünyayı geziyorsanız), uzun bir süre niyetinizde buysa o zaman evlenmek istemiyorsanız evlenmeyin.


.

Benim arkadaşım beş yıl önce aklımdan geçmezdi evlenmek ama şimdi çok pişmanım diyor. Ciddi anlamda da istiyor evlilik. Bahsettiğim kişi 34,k.
Ben de biraz @kartallar yuksek ucar gibi düşünüyorum bu konuda.

İnsanlar hala bunun zorunluluk değil bir tercih olduğunu anlayamıyor.
Kadın bir erkeğe ait veya anne olmayınca daha değersiz değil, bunu karşındaki ile tartışmayı bilmek, ona gerçekten ne söylemeye çalıştığı konusunda yardım etmek lazım.
Çevresinde tek başına durabilen güçlü kadınların tü kaka ise kime neye göre olduğunu.. Bir insanın hayat kavgasını aşağılamaya vakit ayıran insanın vaktini almayı da bilmek lazım. Evliliğin zıttı Yalnızlık değil.

27-kadın

küçüklüğümden beri hiç evlenmek istemedim çünkü evlenmeye gerek olduğunu düşünmüyorum. eskiden korkutucu gelirdi sürekli aynı adamla yaşama fikri. şimdi ise tam tersi, bütün ömrümü aynı adamla geçirmek istiyorum ama bunun için niye evlenelim ki? bizim birbirimize "sana söz, iyi günde, kötü günde, hastalıkta, sağlıkta yanında olacağım. bunun altına imzamı dahi atarım. te bunlar da şahitlerim" demeye ihtiyacımız yok :D bunu zaten biliyoruz.

ailelerimiz açısından da şanslıyız, yıllardır sevgilimle beraber yaşamama rağmen hiç baskı kurmuyorlar "niye evlenmiyorsunuz" diye.

hem sonra evlenmeye kalksak düğün yapıcaz, annemler ablamın düğününde yaptıkları gibi 600 kişiyi çağırmak isteyecek, ben olmaz diyeceğim, kavga edeceğiz, sonuçta o 600 kişi gelecek, ve bir sürü gereksiz masraf olacak. yazık günah.

çocuk istersem o zaman evlenirim tabi. ama çocukları çok sevmeme rağmen şu yaşımda bir çocuğun minimum 18 yıllık sorumluluğunu almak istemiyorum. şu anki yaşam tarzım bir çocuk yetiştirmek için kesinlikle uygun değil. çocuk için hayatımı toptan değiştirmem gerekecek. çok zor. 

sevgilimin gömleğini de ütülerim donunu da yıkarım ayrıca. o da benim için yapar. bunlar da bir şey mi, insan sevdiğinin yüzü gülsün diye neler yapmaz ki. sanırım birbirimiz için yapmaktan gocunacağımız hiçbir şey yok şu hayatta. gömleğini ütülemekten şikayetçi olacağınız biriyle evlenmemelisiniz zaten.

bir kez evlendim(aslında imza atmamak için oldukça direndim ama işte enerjimizi neden insanlara bunu izah etmeye çalışarak harcayalım, kendimize harcarız söylemleriyle ikna oldum, belki de o dönem ikna olmak istedim). öyle travmalı, çok kötü bir evliliğim olmamasına rağmen inanılmaz pişman oldum. hayatımda verdiğim en yanlış karardı. balayından döndükten sonra pek çok kişiden, evlenmeden önceki etkinliklerime/hobilerime/iş tempoma vesaire devam edince, artık evli barklı kadınsın "uyarısı" aldığımda ne "halt" ettiğimi idrak edebilmiştim. eskiden işyerinde asiliklerim, aferin phoebe hakkımızı aldın diye yorumlanırken, evlilik sonrası e ama sende kendine bir çeki düzen vere dönüştü. hayatta evlilik kadar pişman olduğum hiç bir kararım olmadı gerçekten. o yaşa kadar inşa ettiğim bütün kimliğimi/zihinsel birikimimi sınırlamam ve evliliğe uygun bir kadın profiline dönüştürmem beklendi. bunu yaşamayan kadın sayısı son derece sınırlı bu ülkede. sosyo kültürel-ekonomik düzeyi farketmiyor. kadınlar bunu kendi aralarında dahi dile getiremiyor çoğunlukla. çünkü seçilmemiş/tercih edilmemiş kadın algısıyla anılmayı göze alamıyorlar. yemişim bu algıyı. benim mutluluğumdan, huzurumdan daha önemli ne var bu bir kere yaşayacağım hayatta? istisnai evlilikler elbette vardır, her evlilik böyledir diye ahkam kesmeyeceğim.

herkes tekrar evlenmeme sebebimin evlilik fobisi falan olduğunu düşünüyor. hiç alakası yok. bunun bir tercih olduğunu kabul etmek istememe sebepleri, çoğunlukla, kendileri bu sosyal algıyla mücadele edecek gücü kendilerinde göremedikleri için yaşadıkları iç çekişmeler. şükür iç huzurum çok yerinde ve son derece mutluyum. 50 yaşımı 50 yaşına gelince düşünürüm. neden olasılıklar üzerinden senaryolar yazıp bugünümü anksiyete ile geçireyim?

ezcümle; bir başkası ile birlikte olmadanda ben tam ve bütünüm. bir başkası ile hayatımı birleştirme kararı alırsam şayet, bu toplum istedi diye, kendimi tamamlamak için vesaire olmaz. bir yol arkadaşı istediğim için olur, ki imza atmayı yinede düşünmüyorum.

27 k, birebir aynı fikirdeyim sizinle.

yalnızca evlilik değil, genel olarak ilişki olayına alerjim var. ne zaman gereğinden fazla bir samimiyet oluşsa biriyle, ya bi yolunu bulup kendimden soğutuyorum, ya da ayaklarım totoma çarpa çarpa kaçıyorum. çevremdeki ilişkilere ve evliliklere baktıkça bu fikrim sadece pekişiyor. bundan 4-5 yıl önce bu görüşümün 30a yaklaştıkça değişeceğini ve isteyeceğimi düşünüyordum, tam tersi oldu. kafamda soru işareti bırakan tek husus toplum baskısı. bu yüzden mümkün olan en kısa zamanda daha medeni topraklara kaçmaya çalışıyorum, evlenmemiş kadınların buradaki kadar yadırganmadığı yeni diyarlara doğru.

sebebi ise büyük ihtimalle korkunç bir babaya sahip olmaktan kaynaklı çocukluk travmalarım. çok severek evlenen annemin neler yaşadığına doğrudan şahit oldum. önceden mantık evliliğine veya paravan evliliğe biraz daha yakındım, şimdi o da gitti. sevmediğim sürece aynı evin içinde ikinci bir kişinin varlığına katlanamıyorum. hiç gerek yok o yüzden. ama işte, dediğiniz gibi, 50 yaşıma geldiğimde akranlarım çocuk, ve hatta torun severken acaba pişman olur muyum diyorum ben de. hayırlısı yaa.

ekleme: sebep demişim, havada bırakmışım. tamamen kısıtlanma psikolojisiyle alakalı. istediğim an, istediğim kişilerle, istediğim aktivitelerde bulunmaya çok alıştım. yukarıda da bahsedilmiş, evlilik "kendine çeki düzen verme"ye mecbur bırakıyor insanı biraz. çok hareketli bir hayatım olduğundan da değil de, canımın istediği gibi hareket etme özgürlüğüme biraz fazla düşkünüm. hayatımı ikinci bir kişiye (çocuk da giriyor devreye bu noktada) göre şekillendirmek istemiyorum. aldığım kararların hepsini kendim öyle istediğim için almak istiyorum, mecburiyetten veya sırf uyum sağlayayım diye değil.

Hiç kimseyi sevmemiş, hiç kimse tarafından da sevilmemişsiniz.

Çağımızın sorunu bu olduğu için, kimse evlilik düşünmüyor ya da korkuyor.

evliliği ömür boyu gömlek ütülemek sananlar var. tamam evlenmenin bana göre de pek bir mantığı yok ama evlenince ev işini kadın yapar mantığındaki erkeklerle evlenip sonra da evlilikten soğuyorum demek salakça.

öyle delicesine istememek değil de biriyle nasıl geçineceğim konusunda ciddi endişelerim var. Bu da beni geride tutuyor.

Ailemde ve yakınımda geç evlenen/hala bekar olan ileri yaşlar var. 39'dan 73 yaşa kadar bir aralıktan bahsediyorum. Evlenenler keşke erken yaşta evlenseydik, bekarlar da keşke evlenseydik diyorlar.

Türkiye medeni bir yer olduğunda evlenen çift sayısı azalacak. İstemediğiniz kimseyle evlenmek zorunda değilsiniz.

öncelikle der meister +1


biriyle sürekli beraber olacak olmak, geçinme dusuncesi korkutucu. su yıla kadar evlilik benim de korktuğum bir şeydi. ama bilhassa su günlerde ' neden olmasın ya ^^ ' cümleleri geçiyor icimden.

22 k istemiyorum, korkunç

Insanlarla yapamamak ayrı bir sorun, onun evlenmeyi istemekle alakası yok. Iyi vakit gecirdiginiz insanlar yok demek ki etrafınızda?

Evlenme kısmına gelince, iki yıl öncesine kadar evlenmek istemiyordum. Hala da, çok baskı yoksa evlenmeyi sebepsiz görüyorum. Yaklasık iki senedir evliyim. Bu denli aile baskısı üzerimde olmasa ve beraber yasadıgım insanı sürekli 'saklama'ya calısmaktan bıkmıs olmasam, ikimiz de sacma buluyorduk evliliği,özellikle asla cocuk istemeyen bir cift olarak, hala da öyle buluyoruz.

27-k.

Eşim çift olmadan birey olmayı bildiği için evlilik öcü gibi gelmiyor şu an bana. Omuzuma binen hiçbir ekstra yük yok. Öyle oldugu için de, bir imza atıp aileyi rahatlatmak çok büyümedi gözümde.

23 yaşında bi erkek arkadaşım oldu, ilk 1 sene evlensem evlenirdim. Sonra bir soğudum bu evlilik olaylarından, 29 yaşımda da ayrıldık zaten...

30 yaşındayım, çocuk doğurmaya karar vermedikçe evlenmem diyorum. Korkmak ürkmek vs. değil, sadece gereksiz buluyorum.

var.
bulduğun adam
1. hem çok aşık olduğun bir adam olacak
2. hem sana çok aşık olacak.
3. hem sorun çıkartmayan düzgün bir dünür ailesi olacak.
4. hem ekonomik-kültürel olarak senin aile kültürüne uyum sağlayacak.
5. hem aldatma ihtimali düşük olacak, sadık kalacak.

böyle bir adam bulma olasılığı yerlerde sürünüyor açıkçası, en güzel kızlar için bile zor, hatta güzeller için beğeni skalası daraldığı için daha da zor. dolayısıyla bu sebeple bekar kalan bir sürü kız arkadaşım var bende bunlardan biriyim.

evlenmek istemeyen kadın yoktur, kendine layık gördüğü adamlar onunla evlenmek istemeyen kadın vardır. dolayısı ile yoktur, ütü mütü hikaye. coni dep gelsin gömleğimi ütüle desin yuvarlanarak ütüler. boş geyik bu, farklıyım ben edebiyatı işte. meriç avcısı şişman teyzeler daha çok girer bu işe.

bas gitar kursuna gidiyordum. tekrar başlayacağım mesela ama bu sefer daha teori üzerinden gidecek bir program isteyeceğim.

kurs enerji alan bir şey değil ki. kendimizi enerjisiz hissettiğimiz zamanların çoğu aslında psikolojik yorgunluk. o kabuğu bir kırsanız mesela zorlayıp bir iki gün o kursa hobiye vakit ayırsanız aslında yorgun olmadığınızı fark edersiniz.

kurs önerisi olarak evine bir klavye alıp bunun kursuna gidebilirsin, tenis kursuna gidebilirsin ki bence çok güzel bir şey.

Ben daha önce çeşitli kurslara gittim ama bunalmadan ya da çevreden öte ihtiyaç için gittim. Bir iki tanesine arkadaşla gittim. Açıkçası, bunalmış olsam faydasını görür müydüm bilmiyorum. Önemli olan kursa gitmiş olmak için gitmek ya da görev gibi yapmak değil; kursun kendisinin insanın sevdiği bir hobisi üstüne olması. Bir arkadaşım hafif sıkıntılı bir zamanında ve yelken kursuna başladı. Şu anda çok eğleniyormuş, çok güzel gidiyormuş. Hatta 'Hayatımda en güzel şey yelken kursu' diyor ve haftasonu gidiyor.

Bir diğeri abim. Kız arkadaşı ile okçuluk kursuna gitti. Meğer adamın oka yeteneği varmış, 40'ından sonra bunu keşfetmiş oldu. Sonradan lisans aldı ve yarışmaya girdi ikinci ayının sonunda. Evde ok yapıyor şimdi, çok eğleniyor. En büyük hobisi o oldu.

Hobiyi keşfetmek kolay değil. Sonuçta normal zamanda 'Hadi, ok atıyoruz' demiyor bana kimse ya da neye yeteneğim olup olmadığını da bilmiyorum. Motivasyonu şu sağlıyor, yaptığın şeyden zevk aldıkça iple çekiyorsun zaten. 'İş bitse de bir an önce gitsem' gibi şeyler söylerken buluyor insan kendini.

Üniversitede uzun süre tiyatro yaptım, kurstan ziyade bütün enerjimi ve zamanımı alacak kadar büyük bir şeydi, haftada 3 akşam 6dan gece 11e kadar sürüyordu. Keşke bırakmasaydım diyorum.
Evet başlaması zor, evet zaman zaman yorucu, ama başlayınca çok keyifli bir şey insanın ilgisi olan alanda bir şeyler yapması.
Üstelik çok daha sosyaldim o zamanlar, her prova çıkışı olmasa da sık sık kahve muhabbet takılıyorduk, haftasonları oyun izlemeye vs gidiyorduk.

haftaiçi çalışıyorum.ismek'te haftasonu 9 dan 2 ye kadar ingilizce kursuna gidiyorum.B1 seviyesi olacağım sınavı geçersem. 1 ay sonra bitecek ve sonrasında bu boş vakti nasıl değerlendiririm telaşı aldı beni. bisikletim çalınmayaydı daha bir rahat olurdum. ama şimdi evde oturup pc başında kalmak boğuyor beni, bir an önce yeni bir şey bulmak istiyorum açıkçası. tiyatro müzik falan yetenek fakiriyim o konuda. el becerim iyidir. uygun bir şeyler bulacağım artık.

ha bir de unutmadan. kurstaki ingilizce hocam enfes birisi çıktı. müthiş bilgili hoş sohbet bir insan. biraz da ondan ayrı kalmak üzüyor. koşar adım gidiyorum yani anlayacağın kursa.

Haftada 3 gün saat 18.00-21:00 arası Almanca kursum var. Kurs bitince Almanca bilecek olmam en büyük motivasyon kaynağım.

İki tane kurs bitirdim. Biri 64 saatlik AutoCAD, diğeri de 72 saatlik SolidWorks kursu. İkisi de bölümümle ilişkili olduğu için zevk aldım ama zordu bu kurslar. AutoCAD kursuna sabah saat 9'dan öğlen 1'e kadar haftanın ilk üç günü gidiyordum. Kurstan çıkıp okula gidiyordum. SolidWorks kursu da hafta sonu beşer saat idi. Bayağı yoruluyordum. Yiyeyim öyle motivasyonu. Bu tempoya gireceğime depresyona girerim daha iyi. İki film izlersin kafan dağılır. Kursa başlayınca "madem başladık bitirelim" diyorsun. İkinci kursumu bir saat bile devamsızlık yapmadan bitirmiştim. Hoca tebrik etmişti.

Günlük workshop diye geçen kurslara gidiyorum çok zaman da almıyor ama bunlar genelde yemek, teraryum ya da resim yapma gibi kafa dağıtmalık şeyler oluyor. Ciddi bir şekilde bir konuda uzmanlaşacağım kurslara gitmiyorum.

Üniversiteye gelene kadar özgüveni olmayan bir tiptim. Üniversitede mutsuzdum. Gittim bir gönüllü topluluğuna katıldım hayatım o oldu sonra , açıldım. Şimdi mezunum yine bir gönüllülük faaliyeti buldum. Aynı zamanda Kadıköy'de bir Kültür atölyesine gidiyorum. Üniveristeden yeni mezun olmuştum. İstanbul'da tanıdığım kimse yoktu ve iş de bulamamıştım. Yaşamayı sevmesem kesin intihar falan ederdim öyle saçma sapan bir hayatım vardı. Atölyeye kayıt oldum öncelerde tanıdığım kimse olmadığı için nasıl yaparım nasıl ederim gibi düşüncelere kapıldım zamanla insanlarla kaynaştık. Hem çok önemli bir çevirmenden ders alıyor olmak hem de hayata bakışımı değiştiriyor olması benim en büyük motive kaynağım.
İsmek vb kursları denedim bana göre değil. O yüzden bir şeyler üretebileceğim daha görünür olabileceğim alanlarla uğraşmayı seviyorum.

"Bir çok kere uyguladım. Hatta kahve bitince ambalajı atmıyorum, içine Metro Grosstan aldığım ucuz kahveyi koyup gidiyorum. Beleş Wi-Fi'den de bugüne kadar 1TB film indirmişimdir.

Hatta şekerleri flaan fazla alıyorum, eve götürüyorum. Tek üzüldüğüm nokta Starbuckslarda tuz yok. Olsa onu da yanımdaki tuzluğa doldurucam eve götürücem. "

Altta da böyle bir yorum var andjsjsj
Donanımhaber ölücülerinden aşşşşırı tiksinsem de, starbucks da tüm dünyada nice yerel kafenin ocağına incir ağacı dikmiş kapitalistin allahı bir zincir olduğundan çok da umrumda değil. 3-5 ezik ölücünün internet sömürmesiyle, kahve çekirdeği götürüp 1 liraya kahve yaptırmasıyla zarar etmezler zaten.

'Hayatında Avrupa'ya, ABD'ye gitmemiş, evde konsol ve video oyunlarıyla hayat geçiren asosyal ekşiciler bilmez ama çok özendikleri Avrupa'lı ve ABD'li insanlar, marketten alışveriş yaparken bile bir ürünün tüm marketlerde ki karşılaştırmasını yapar ve en ucuz olanına gidip alır. '

bu dogru ama. ozellikle abd'de insanlar cash back, save money olaylarini acayip abartmis durumda. her alisveristen once kupon arayisina giriyorlar.

Bu çok eski bi' olay, bunu geliştirmişlerdi en son. bir de sözlükte donanımhaber ölücüleri hatta durun bkz verelim (bkz: donanımhaber ölücüleri) şu adreste şukale modunda bi' okuyun bakalım entry'leri daha nelerden utanacaksınız. ben gülmekten 30 dk arkadaşımla konuşamamıştım.

onun dışında ben bu insanlar adına utanmam, adamlar sistemin iyi niyetini kullanıyorlar. ve bunun için de bi' emek bi' fikir bombardımanı atlatıyorlar. kullandıkları sistem de zaten kapitalist sistem, yani zaten normalde starbucks kimseye hayrına kahve veren biryer değil ve dilediği zaman bu açığı kapatabilecek ya da alternatif önlemler alabilecek bir tüccar sonuçta.


benim utandığım insanlar, mesela az önce yemek yerken atv de hoca konuşuyordu, ona soru soruyordu oraya gelen insanlar, ben tam o esnada Allah adına utandım, hatta aklıma geldi sofrada da sordum, bu Allah'ın sıfatları arasında en çok utanan var mıydı diye ? Hani kuvvetli, güzel filan varya utangaç var mı acaba diye. Çünkü ben Allah olsam -ki değilim, bu insanlar yüzünden diğerlerinden utanırdım.

Ve gerçekten Hocayı çok takdir ettim, adı aklıma gelmedi ama; inanılmaz saçma sorulara inanılmaz mantıklı ve sağduyulu cevaplar veriyor, ve evet sözlükte çok karşı çıkılıyor bu adama ama(şimdi adamın adını unuttum ayıp oldu) bence böyle hocalar bu ülke için lazım, o adam kaç para alıyor bilmiyorum ama para için zor yapılacak bir işi yapıyor. yemin ediyorum o adamdaki sabır bende olsa gider puzzle yapar domino filan dizer dünya rekortmenleri arasına girerim. Gerçekten aldığı para helal olsun dedim, hem bi' grup insanı dizginliyor, hem öğreti veriyor onları iyiliğe yönlendiriyor, hem de kafalarında ki sorulara yanıt veriyor. Ama şöyle bir resim düşünün; adam-kadın soruyu soruyor, soru şu minvalde; doğmamış çocuğumun zekatını vermesem olur mu ? hoca cevap veriyor, hayır öyle birşey yok diyip hikayeye bağlayacak ama, soruya cevaba başladığı anda kamera soruyu soranı da gösteriyor, adam sorduğu saçma sorunun cevabını dinlemek yerine kameraya el sallıyor. hoca da o esnada hayır gerek yok, zekat zaten şu durumlarda şunlara farz falan diyor ama bizim adam kameraya el sallıyor.

Yani adam sorusunu sordu, hoca cevapladı adam dinlemedi, hoca cevabı bitirdi başka sorunuz var mı dedi(lükse bak) adam da oradan köydeki halasına işyeri arkadaşlarına filan selam gönderdi.

İlla utanacaksak bence bu tür aklı evvellerden utanalım. sonra kafası basan ama bunu kötülüğe kullanan emektarların adına da yine utanacaksak utanırız.

Staj yaptığım yerin altında starbucks vardı. Hava soğuksa kahve alıyordum ve enayi damgası yemiştim bu bedava olayını yapmadığım için. Bu kadar kasan insanlardan haz etmiyorum ben de.

ben de bi gariplik göremedim. firma niye yapmış sıkıntı varsa bu promosyonu?

ben anlamadim, kahve cekirdegini aliyorsun, sonra bir fincanlik kahve cekirdegini goturup 1 tl karsiliginda starbucks baristasina hazirlatiyor musun? bu mu yani?

hauahuauhahu. bir tanesi yazmis kahve paketleri biriktirilerek kagit hurdacilarina verilerek gelir bile elde edilebilir :D D:D D:D :D:D:D ::D:D yarildim.

bu kadar ileri düzeyde bedavacılığın bir rahatsızlık olduğunu düşünüyorum. çocukluklarında ve ergenliklerinde çok kısıtlı bir bütçeyle büyüyenlerde, yokluktan gelip dişinden tırnağından arttırdıklarıyla zengin olanlarda böyle bir cimrilik hasıl oluyor. bugüne dek bu beleşçilik mi diyeyim hırsızlık mı bilemedim beni en çok sinirlendirense ekşide de bayağı taraftarı olan kitap çalmanın hak görülmesi durumu. bilgi olduğu için çalınabilirmiş falan. her şeye nasıl kılıf uyduruyorlar şaşırtıcı.

Ben karateciyim. Tavsiye ederim. Hem Tokyo 2020 Yaz Olimpiyatları'na da kabul edildi. Dünya şampiyonası, Avrupa şampiyonası gibi prestijli müsabakalar hep vardı ama olimpiyatlara kabul edilmesiyle bence kendini iyice kanıtlamış bir spor oldu. İyi çalışırsan başarılı bir sporcu olabilirsin. Ben de okul nedeniyle uzun süredir antrenmanlara gidemiyorum ama en yakın zamanda devam edeceğim. Amacın sokakta adam tepelemekse ona bir şey diyemem. Ben işin sportif kısmını öneriyorum.

boks boks boks

Savunma sporları güzel bence ama öğrenmesi uzun sürüyor ve iyi disiplin istiyor. Hemen sonuç istiyorsan saldırı sporlarına yöneleceksin. Mma düşünüyorsan temel boks hareketlerini bilmen gerekiyor önce boks öğrenip diğerlerine kay.
Ama şöyle de bir şey var güreş> boks > ve diğerleri. Boksör yumruğuyla yere yığar ama güreşciye bacağını kaptırdığında bitiyor. Sambo da düşünebilirsin.

4 - 5 sene önce aikido eğitimi alıyordum. meşhur bir hocamız vardır, türkiyede 5 - 6 isimden biridir, mustafa aygün. kyu sınavımız için bulunduğumuz şehre geldi, sınavdan sonra bir yerlerde oturduk öğrenciler mustafa hoca falan çay sohbet... bir ara muhabbet en etkili savaş sanatına dönünce şunu dedi: "bakın açık söylüyorum eğer amacınız sokakta kazanmaksa aikido yu bırakın, kickbox a başlayın. toplam iki elin parmakları sayısında temel teknik vardır, bunları öğrenir, bol antreman yaparsınız, çok daha efektif olursunuz sokakta"

bilmem anlatabildin mi?

dövüş sporları ikiye ayrılır temelde: vuruş ve tutma(grapling). vuruş sporları belli işte, boks, kick boks, muay thai vs.

tutma, judo, güreş, ju jutsu, brazilian ju jutsu vs vs

mma eğitimi veren yerler bu iki tipi harmanlayarak eğitim verirler. misal bjj ve kickboks.

kendi vücudunu iyi tanı boy 1.74 müş. enine bir herif misin? öyleysen judo veya bjj de başarılı olman olası.

daha zayıf yada atletik biri misin? o zaman vuruş tipi sporlar senin için uygun olabilir, daha hızlı ve çevik olman gerekir neticede.

neye gidersen git ama şunu unutma, gideceğin sporda mutlaka ama mutlaka spariing çalışmaları olmalı. nedir sparring? antrenman müsabakaları. öğrendiğin teknikleri hoca gözetiminde bir partnerle müsabakada denersin. misal taekwondo, boks, kick boks, bjj (brazilian jiu jutsu) bunlar sparring in bol bol yapıldığı sporlardır.

ama mesela bir aikido da sparring yapılmaz zira teknikler kitleme ve fırlatma üzerinedir yanlış bir harekette antrenman yaptığın arkadaiını sakatlayabilirsin.

bir uyarı daha kesinlikle ama kesinlikle "rakibin gücünü kullanarak rakibi alt etme" safsatalarına inanma. eğer senin belirli bir fiziki kuvvetin yoksa kolayca yamulursun.

neyse muhabbet uzun o yüzden toparlıyorum;

eğer amacın kavga değil huzur bulmak, enerji atmak vs ise aikido ya git.

eğer amacın sokakta kendini savunmakse yukarıda bahsettiklerimi göz önüne alarak tercihini yap. ve mutlaka ama mutlaka sparring/antreman müsabakası olan bir spor dalını tercih et. hepsinde yoktur bu misal aikido, wing chun/wing tsun....

ek: o spor diğerinden üstündür, berikisi şu sporu yapanı döver diyenleri dikkate alma sakın. kulaktan dolma bilgilerle sallıyor herkes. dikkate almak gerekenleri yukarıda saydım:

- senin vücur yapın ve ilgi duyduğun alan
- ilgi duyduğun alanda sparring çalışması var mı?

ayrıca mma yı öyle herkes öğretemez. ülkede doğru düzgün kafes dövüşüne çıkan adam sayılı. çok iyi araştır. zaten mma eğitimi dediğimiz olay bir vuruş bir de tutuş dalında iki sporun beraber eğitiminin verilmesi.

stockholm

GÖzümüz medeniyet görsün.

Viyana.

Tabii bunun için İngilizce yetmez. Almanca da lazım.

Amsterdam veya Berlin

Londra. Ulaşım ağı, yeşil alanların bolluğu, İskandinav ülkelerine kıyasla ikliminin daha yumuşak olması, tarihle modern yaşamın iç içe olması, sosyalleşme imkanları gibi birtakım yüzeysel nedenlerle tercih ederdim. İş olanakları, sosyo-ekonomik şartlar vb. hakkında pek bilgim yok.

Berlin ama türk e benzemiyorsun diye iştifat ediyorlar. Irkçılık hep var. Müslümansın nasıl bira içiyorsun diyen mongollar da döner alman yiyeceği aq diyenler de üniversite de okuyor. Bir de öyle düşün.

Volendam

Ben hayatımda bu kadar tatlı ve küçük bir şehir görmedim. Amsterdam'a da çok yakın. Belediye otobüslerinde şoförler inerken el sallıyor.

stockholm ya da prag

Roma. Hiç gitmedim, inş. birkaç sene sonra gitmeyi düşünüyorum. Atmosferi tam bana göre. İnsanlık zaten İtalya'dan çıkma. Sanat desen orada, bilim desen orada. Fazla açıklamaya gerek yok.

stockholm için kendimce eksi olabilecek şeyleri yazdım ekşide.
eksisozluk.com

ama medeniyet hissi gerçekten yetiyor. stockholm diyorum ben de.

londra.

Svalbard demek istiyorum

Brüksel

Yabancı arkadaşlarım(Hollanda, italya ve almanyadan) brüksele taşınmak için iş arıyorlardı. Ucuz olduğundan dolayı para biriktirebilmek için ve lokasyonunu sevdiklerinden dolayı.

kuzey avrupa'nın küçük şehirleri. neredeyse insanın olmadığı, yılın büyük bölümünde gri ve karanlık olan bir yerde yabancı olarak yaşamak eminim hiç kolay olmayacaktır ama uzun vadede bana iyi geleceğini düşünüyorum. küçük şehir istememin nedeni, terör saldırısı ihtimalinin önemli ölçüde az olması. ırkçılık hususunda da insanlar genelde yabancının bol olduğu büyük şehri tercih eder ama ben küçük yerde yabancı düşmanlığının da olacağını sanmıyorum pek. yani stokholm'de ne kadar benimsenirsem lulea'da da en az o kadar benimsenirim gibime geliyor, üstelik oradaki insanların bana karşı önyargılı olma ihtimali biraz daha az sanki. neyse.

oulu, tampere, vaasa, rovaniemi, lulea, skelleftea, örnsköldsvik olabilir mesela. rovaniemi dışında hepsinin kendi en üst düzey liginde oynayan buz hokeyi takımı da var. işe giderim, maça giderim, ormanda yürüyüp blek metal falan dinlerim işte ne bileyim kafam rahat olur abi. şöyle 1-2 arkadaş edindin miydi, ortama adapte oldun muydu gayet güzel yaşanır. kışın çıkarım donmuş gölde kayarım. her yer doğa zaten yav. yapacak bi şey illa bulunur.

iş bulması, ekonomisi vs. sıkıntılı tabii ama hayal kuruyoz şurda, onda bari istediğimiz yere gidelim işi gücü düşünmeden. bana kalsa ben böyle bi yerde yaşayacaksam zaten basit işlerle de uğraşabilirim hiç gocunmam ama nerdeeee amk finlandiya da beni bekliyo zaten. tacizci tecavüzcü olamadık ki peşimizden koşsunlar.

Direkt tam zamanlı iş bulabiliyorsam Berlin derim. Maaş/hayat pahalılığı en yüksek büyük şehirlerden ve söylenenlere göre eğlenceli de bir yer.

Ha yok iş bulmaya çalışacaksam ve tırmalamam gerekiyorsa, çalışma iznim de varsa Dublin derim. Hem büyük şirketler, hem de startup'lar var İrlanda'da, dil sorunu da çekmem, o yüzden iş bulana kadar ufak tefek işler yapabilirim. Öyle yani.

brighton.
londra.

londra

asla aç kalmazsın küçük de olsa iş yapabilirsin. türkiyeye tatil bile olsa geldiğinde kazandığın para 4le çarpılacak.

Barselona

Valencia, Alicante
İlki iklim güzel, soğukta bunalıma giriyorum.
İkincisi insanlar neşeli, sürekli herkes birbirime gülğmsüyor. Akdeniz insanı sıcaklığı hakim.
Üçüncüsü, halk aşırı tembel olduğundan azıcık çalışan biri çok çalışkanmış gibi duruyor.
Dördüncüsü, halk zamanında haklarını sçke söke almış. İnsan hakları konusunda iyiler ve geri vermeye niyetleri yok. En yfak insan hakkı ihlalinde her türlü ses yükseliyor.
Beşincisi, metropol gibi boğucu değiller ama büyük şehir, hayat çok rahat.
Altıncısı, Avrupa ortalamasına göre ucuz şehirler.
Yedincisi, şehir içinde ya da en kötü bir metro yolculuğu uzağında plaj var ve siesta zamanı gidilip yüzülebilir. Yılın neredeyse 7 ayı denize giriliyor.

Zorlukları ise şunlar:
İlki, ekonomi hafiften batık. Özellikle yabancılar için iş bulmak çok zor.
İkincis, İngilizce konuşam kişi sayısı çok az ve bazen İspanyolca bilmek de yetmiyor. Özel sektör için yeter ama akademi için eyaletin kendi dilini de bilmek gerekiyor.

basel. gittim gördüm, tam yaşlı şehri. sakin sessiz, nehri var, para çooook, hayat güzel, doğa var, eğlenceye uzak değil. arada orada yaşayan şanslılar aklıma gelir de hüzünlenirim.

roma ya da dresden

1) berlin
2) prag
3) krakow

Prag. Küçük, yaşam standartları yüksek, batı avrupaya göre daha ucuz ve tonla casino var.

londra veya amsterdam.

Ben doğuştan seviyorum sevmek için bi çaba harcamadım. Çalışmaktan zevk aldığım tek dersti. Çok uzun zamandır bir ilgim kalmadı ondan hayatıma dahil edemiyorum evet ama yine çalışmam gerekse zevkle çalışırım

Doğuştan gelen bir şey değil. İlkokulda matematiğim iyi gibiydi. Ortaokulda derslerle ilgisiz olduğumdan kötü. Geometri bilmezdim ama web sitesi tasarlıyordum 15 yaşında. Zeki ama çalışmıyor kategorisindeydim. Ne zaman liseye başlayıp boş beleş tipleri gördüm, o zaman ben burada olmayı hak etmiyorum dedim. 9. sınıfın başlarında fen bilimleri alanını seçmem gerektiğini biliyordum artık. Fen bilimlerine çok çok küçükken ilgiliydim. Anatomi atlasına bakıp ansiklopedi okuduğum zamanlardan gelen bir şey. Lisede sayısalcı olup matematiğin içine dalınca ve bu süreç boyunca soru çözmekten zevk alınca matematik vazgeçilmezim oldu. Hocaların hatalarını bile görüp düzeltiyordum. Sonra matematik bölümünü kazandım ama bıraktım. Şu an okuduğum makine müh. bölümünde dersleri rahat geçmemde matematiğimin iyi olmasının etkisi çok büyük. Çünkü iyi matematik demek, iyi bir fizik demek. Matematik öğrenilen bir şey. Zeki biriysen onu daha iyi kullandığın doğru. Boş zamanlarımda soru çözdüğüm çok oluyor.

doğuştan değildir. ilkokulda kazandım diyebilirim. ama hatırlıyorum da 0 aldığım ya da baya bir düşük aldığım matematik sınavımda olmuştu birinci ya da ikkinci sınıfta. üçüncü sınıfta ise dersime giren yeni sınıf öğretmenim sayesinde zirveye ulaştı.

ilk okulda hic sevmezdim, orta okulda bir hoca matematige bakisimi degistirdi. Bircok matematik hocasi matemematigi kurallara dayanarak ogretiyor. Bircok ogrenci icin bu soyut kurallar ogrenmesi ve algilanmasi cok zor seyler. Buyuk ihtimal siz de soyut seyleri ogrenmekte zorlaniyorsunuz, ayni benim gibi. Ama hayatimi degistiren hoca matematigi somut olgulari soyut ifadeler seklinde ogretiyordu. Yani gercek hayattan ornekler, ve bu seyleri neden sonuc iliskisi icinde ogretiyordu. Bu yontem matematigi anlamami kolaylastirdi ve en onemlisi soyut seyleri somutlastirma yetegi kazandirdi bana. Hocalar nasil anlatirsa anlatsin kendime gercek hayattan ornekler buluyordum, bu sekilde ifade edince o konuyu anliyordum. Hala bile eger birsey soyutsa ornegin kisi isimleri asla ezberleyemem, ya da telefon numaralari. Cunku kisinin ismi ile kendisi arasinda baglanti kuramam, yada kisinin telefon numarasi ile kisi arasinda. Ama simdi yazilim muhendisi olarak hayatimi matematik ve algoritmalardan kazaniyorum. Yani yazilimda somut seyleri soyut matematige, soyut matematigi somut yazilima aktariyorum. Buyuk ihtimal sizin de bir ogrenme mantigininiz var bu zekanin farkli calisma yontemlerinden biri, once nasil ogrenebilirsin kesfet, ve kendi zekani tani. Daha sonra kendine ogrenme yolunu bul. Eger bulamiyorsan da nefret etmek yerine bulamadim diye dusun, cunku mutlaka yapabilirsin ama sana anlatilan matematik ile senin algin simdilik bulusmuyordur.

Ben matematik dersinden nefret ediyordum. Lys sınavına hazırlanırken üniversitede en kolay dersin matematik olacak deseler küfür ederdim herhalde ama öyle oldu. Üniversitede 1. Sınıfta öğrendim matematiği. Her derste türev, integral ve matris çözmek biraz baydı ama seviyorum.

insan yapabildiği şeyden zevk alır. biraz yetenek meselesi matematik.

Ben sevmezdim, lisedeki hocam sevdirdi. Tamam canim sıkılınca acip turev çözmuyorum ama, universitedeyken sayisal derslere calismak daha cazip ve eglenceli geliyordu. Yapamadigim olsa bile. En buyuk pismanligim fen bilimleri alanini secmemek oldu lisedeyken.

ben üniversiteyle sevmeye, yapabilmeye başladım. lisede matematik geometri derslerim en iyi ihtimalle 3 falan geliyordu.

kapak kapat, çok pişirme.

Yağı çok kızdırmamak lazım.

tereyağı?

Tereyağı ile daha lezzetli oluyor.

Ben kalıp gibi seviyorum içine beyaz peynir salça, kekik, nane ya da fesleğen gibi şeyler atıyorum of

Tereyağı kullan.
Pişirme esnasında kaşıkla kendi yağını üzerinde gezdir.

benim yöntemim şu:
yağı iyice kızdır. mevcut bütün salçalardan at, hemen ardından (salçaların yanmaması için) yumurtayı kır.
yağ kızmış olduğundan yumurta cozurdayıp kabaracak. beyazın tümünü kaşık yardımıyla kızart, kıtır kıtır olsun. sarıları dağıtma.
yanında kızarmış ekmek ya da kaşarlı tost yap. yemeden önce sarılarını tavaya dağıt.

100 yıl her sabah yesem bıkmam.

tereyağı çok kızmadan yumurtayı dikkatlice kır sarı dağılmasın. kısa bir süre sonra üzerine kapak kapat ki üstü çiğ kalmasın. yüksek ateşte pişirme ki yanmasın. kenarların hafif çıtır olması ve sarının dağılmadan sıvı kalabilmesi bununla birlikte tam pişmiş beyazın kolayca kesilebilmesi teknikte ustalaştığının işaretidir. baharat ve tuz falan tercih meselesi. fakat bunları pişerken atmak önemli. tadını vermesi açısından.

kapağı kapalı kısık ateste

Tava çok önemli o yüzden teflon yerine granit tava kullanmalısın

sahanda yumurtanın sırrı şudur hajum:

deplasmanlarda bol bol gol atıp puan kazanmaya bakmalısın. zaten sahanda taraftar seyircisi de olduğu için rahat rahat pişirirsin. afiyet olsun.

Tereyağı demeye geldim

o yağ bu yağ farketmez. yağ kızınca çak yumurtayı. ateş kısık olsun. yavaş yavaş sağını solunu pişir. ateş yüksek olduğu için yapamıyorsun bence.

o yağ bu yağ farkeder.

Tereyağı +10000

sıvı her hangi bir yağda yapılan yumurta bariz çirkin oluyor.

yağı çok kızdırma, eğer acı seviyorsan yağ eridikten sonra kırmızı biber serpiştir ama dikkat et yakma, yandığı zaman bir şeye benzemiyor.

en önemlisi eski tip alüminyum mudur nedir o sahanlardan bul, "aman tanrım didim" diyerek yersin.

Küçük ve içe doğru oval bir tava. (2 yumurta kırdığınızda beyazları çevreyi kaplayacak)
Bol tereyağı
Düzgün oranda tuz
Sarısını hemen patlatmayın ama en sonu da beklemeyin, ortada patlatın, dibi tutacak ama üstü akışkan olacak.
Bol karabiber

Şunu bi dene sen bence.

tava çok önemli +1 teflon da güzel olmuyor.

Poy diye bi cesni var anadolunun derinliklerinde bulunuyo, dunyanin en guzel seyi, bul, onu koy.

sucuk

Benzer durumdayım. Bir lokal mi açsak?

Spor falan yapıyom ben. Sen de yapabilirsin. Kıyafet al. Git bir kerede hallet. Evi de bir ara topla. Aslında var bayağı işin:)

O işleri yapmak istemiyorum işte. Kendime izin vermek istiyorum, olay bu :)

aynı durumdaydım. finaller bitti benim de, yapacak bir şey bulamadım, yaz okulunda üstten ders alıyorum.

Ben çalışıyorum, yarından itibaren bütün hafta iş var. O nedenle bugün eğlenceli bişeyler yapmazsam çok sinir olucam :/

Workshoplara katıl. Yemek olur heykel olur resim olur.

Bugünlük küçük bişey lazım :)

Avm'ye gittim gidicem :/

alışkanlıktır ve güzel bir alışkanlık. ben kendimi bildim bileli böyleyim, 5-6 saat civarı uyuduktan sonra kalkıyorum.
diğer insanlara göre fazladan zamanın oluyor, bayağı ortalama bir insana göre 3-4 daha fazla yaşıyorum, bence şahane bir durum. sevgilin vs. varsa kahvaltı hazırla üşenme de, en güzeli.

elim butona gitti istemsizce.

bir süredir 8 de kalkmaya çalışıyorum ve gözümü açabildiğimde saat 10 oluyor. hunharca haykırmak istiyorum isyan etmek istiyorum olmuyor.
alarm kuruyorum kapatıp geri yatıyorum. alarma uyandığın zaman çok kısa bir anlık her şeyi boşverip geri yatma eşiği var, o eşiği bir türlü geçemiyorum.


hastalık falan yoktur, kalk güzelce kahvaltını yap, sporunu falan yap ne bileyim fazladan vakit işte mis.

guzel bir sey. ben de boyleyim. kendine daha fazla zaman ayirabilirsin boylece. kitap, gazete, muzik, film, tv, spor canin ne isterse. hayatinda biri varsa ve o da senin gibiyse onunla gecirecegin zaman da artar.

haftasonlari saat on ikiye bire kadar yatan insanlari hic anlamamisimdir. insallah gecen zaman beni boyle biri yapmaz.

Ne güzel işte ben de uyuyan insan sevmiyorum.

Birkaç aydır ben de böyleyim ve yavaştan hoşuma gitmeye başladı bu durum. Yürüyüş yapabilirsin, kitap okuyabilirsin. Baya keyifli oluyor tavsiye ederim.

Öfkeni nasıl yatistirirsin bilmiyorum ama şundan en ufak bir şüphen olmasın ki sen doğru olanı yapmışsın.

Dövden eline geçen bir şey olmayacaktı. Ona verdiğin zararın fazlası sen de ruhen oluşacaktı. Yani pismanlik keşkeler vs.

Aslında sürekli doğru yaptığını düşünürsen belki öfkeni dindirebilirsin. Öfken bu şekilde dinmese bile senin yaptığın, o boks geçmişin vs olmasa dahi doğru ve sana faydali olandi. Bunu aklında tutmaya çalış.

Potansiyelini bildiğin ve bunu kullanamadığın için kendine de sinirleniyorsun diye düşünüyorum. Dövüşle ilgilenenlerde genel bir şey sanırım. Benim de antrenörlerim sarhoş olup birisini öldürmekten korktukları için içki içmiyorlardı.

Psikolojiden anlamıyorum ama geniş ve rahat bir kafa yapısına sahip olmadığın sürece 10a kadar sayıyoruz nefes alıyoruz taktikleri işe yaramaz bence

Seviyorum sizin gibi gençleri.:) Benim oğlan 5. sınıfta düzenli tekvando yapıyor 6 yaşından beri, lisanslı sporcu. Geçen okulda İki zorba bunu sıkıştırmış mp3 playerini almak için, vermemiş tabi ama her gördükleri yerde kendilerince laf sokup, dalga geliyorlarmış. Anne okula gel konuş bu sorunu çöz, ben çözemedim, konuşmaktan anlamıyorlar. Elimden bir kaza çıkacak, kendimi zor tutuyorum dedi yaa :)

Sen doğru olanı yaptın. Bu sana yetmeli.

Agzini burnunu kirarken hayal et ofkeni bosalt.

Tabii ki de oluyor hatta arkadaş grubu şeklindeki buluşmaların çoğu önceki olayları hatırlayıp eğlenmekle geçiyor

uyusan iyi olur

Ohoo cok oluyor. Ayni olaylari anlatıp pesine ayni esprileri yapip egleniyoruz.

Hani yaşlılar sürekli aynı şeyleri konuşur ya o yüzden aynı muhabbet dönünce moruk gibi hissediyorum kendimi.

lan bana muhabbeti bir yere kadar dinleyip bitirdikten sonra kanka bunu 6. kez anlatıyon diye gülerek takılan iyi arkadaşım, bir de henüz ilk cümleyip bitirmeden küçümseyen bir tavırla heee ondan sonra da böyle oldu daha önce anlattın diyen yavşak arkadaşım var. yani hep aynı şeyleri konuşan avam insanlarız biz. :D

Yillardir devam eden arkadaşliklarda hala bazen lise yillarini hatirlar ayni anilara guleriz. Bence doğali budur

hahaha, ev arkadaşım bu, tüm anılarını abartısız 5 kere dinlemişimdir. anlattın deyince dinlesen bir daha dinlesen ne olur diye alınıyor. mecbur dinliyoruz.

Evet şahsen tekrar tekrar anlatmaktan olayı tekrar yaşamaktan büyük zevk alıyorum. Diğer arkadaşlarım da benim gibi en azından hehe

Picsart

Olması

Tek madde çok zor oldu:)

Düzgün iletişim diyorum

Erkek

güzellik.

şahsen ben zeki sevgili istemem. fazla zeki olmayan insanları manipüle etmek daha kolay, yalanlarını vs kolayca yakalayabilirsin :D

iletişim, muhakeme, farkındalık, hatta seks algısı gibi şeylerin de zekayla ilgili olduğunu varsayarak, ben de zeka diyorum.

kadın

duygusal zeka

kadın

Huy, Soy, inanç
Erkek

Olması +1

Zeka olmazsa olmaz tabii bu her ilişki için geçerli arkadaşlık vb.

Kadın

Antrikotta medium rare ayarını tutturabilmesi.

Erkek.

sinirli, çabuk parlayan bir insan olmaması

kadın

saygı

duygusal empati

Cinsiyetçi olmaması. (K)

nezaket ve vicdan. Bu ikisi varsa geri kalan klasik problemler kolay kolay yaşanmaz

Kadin

İyi seks.

Yanında rahat hissetmem.
Duygusal zeka ya da iletişim (zaten iç içe şeyler) diyecektim ama mevcut ilişkimde eksik, olduruyoruz bir şekilde.

Güzel olması. (Erkek)

zeka, vicdanlı ve hakkaniyetli olmak. bunlar varsa zaten pek çok olumsuz özelliği kolay kolay barındırmaz.

kadın.

Ütü yapabilmesi. (._.)
Ütüden nefret ediyorum.
Kadın.

kahkül.

e.

güzellik, tatlılık çok önemli.

İsteklerime saygı duyabilen (duyamıyorsa da ilişkiyi bitirebilecek kadar kendine güvenen) biri olması.

Gına geldi artık her şeyin kendi istediği gibi olması için trip atan, mevzu ayrılığa gelince de ühühühü ayrılmayalım diyen karaktersizlerden.

Zeka, kültür, anlayış, açık fikirli.
Erkek

tek seçenek olduğu için ilişkide seks olmazsa olmaz diyorum.

Vicdan

tedx konuşmacılarından birisi ilişkide ilk sıraya seksin yerleştirilmesi gerektiğini söylüyordu

Yaşam tarzlarımız benzesin

K

Birlikteyken eğlenebilmek

zeka, sadakat, merhamet.

kadın

sifreyi dogru mu giriyorsun?
nail hesabını niye sildin ben onu anlamadım?

Doğru giriyorum ondan eminim.

Telefondan mail hesabını silince ve senkronizasyonu iptal edince düzeliyor diye okudum ama düzelmiyormuş.

hocam
uygulamalardan play store app ini bul.
onbellekteki verileri sil uygulama verilerini sil
%90 sorun gidecektir.