bulamazsan reddit'de r/watches'a sor bilen kesin cikar

cannes gibi geldi bana ebay e falan bak

Okuyabildiğim kadarıyla markası Guess, model hakkında bilgim yok.

belki yandex te benzer görseller fikir verir

yandex.com.tr

Spor giyinmeyi severim ama takmam, fazla plastik gözüktü gözüme. 26 E

Erkek değilim ama erkek saati taktığım için baktım, biraz ufak böyle çocuk saati gibi sanki. Kötü görünmüyor ama albenisi de yok.

Takmam ben. Çocuk saati gibi

22-23 yasini gecmis birine yakismaz bence cocuk saati gibi.

ben beğendim.
ama saat, yüzük, kolye gibi şeyler kullanmaktan nefret ederim.
yoksa takardım yani hacı.

Bunun lacoste olanlari var, tasarim ayni, onlara bakin. Bu takilacak gibi de degi.

tam bi günlük saat işte, ben takarım; hatta farklı renklisini alma planım vardı bi ara.

takmam çok dandik duruyor.

Spor saatler genelde çirkin oluyor, bu hem çirkin, hem basit hem de oğlan saati.

offf çok netsiniz. ne bileyim günlük spor bişey güzel gibi gelmişti ama benimle aynı fikirde olan azınlık oldu. çoğunluk beğenmeyenler maksimum 300 tl bişiler önerin madem fikirsizimmm

işportada 5tl ye satılan plastik saatler gibi duruyor

@horatius ay çok güzel..ama gelmesi uzun mu sürerki

bahsettigim saat, biraz butcenizin disinda oluyor fakat fikir vermesi acisindan.
www.saatvesaat.com.tr
www.saatvesaat.com.tr

saatlerin oldukça sade olması gerekir kanaatimce.

sitede en sade saatlerden biri.

static.swatch.com - şunun gibi karmaşık değil mesela.
static.swatch.com - veya bu.

sizin beğendiğiniz renklerinin farklı hali var; www.swatch.com - bunu beğendim ben de. sade, şık, gözü yormayan bir saat.

ki bence buna 5 liralık diyenlerin 66.media.tumblr.com - dieter rams tasarımlı bu saate tepkisi de aynı olurdu herhalde. en büyük beklenti sadelik olmalı bence ve gösterdiğiniz saat gayet iyi bu açıdan.

takmam.

hediye insandan insana değişir bana alacaksan alma.

www.hepsiburada.com

ben takmam.

seiko'nun snk modellerine bakabilirsin bir de
deri kayisla ciddi, keten yada nato kayisla spor gorunum kazaniyorlar cogu

Duyuru başlığı "erkek çocuğu olanlar bakın hele" olması gerek. Çocuk saati bu :(

Takmam ayrıca.

bende bunun grisi var, uzun bir süre taktım, gayet hafif ve güzel saat ama biraz genç işi kalıyordu.

sonra bunu aldım www.swatch.com

takmam.

33 yaşındayım ve bu saatlerden iki tanesine sahibim. birisi sizin paylaştığınız, diğeri ise aynı modelin koyu kahve üzerine pastel pembe rakamlar olanı. günlük kullanımda çok rahat ve güzeller. fotoğrafta göründüğü ile bilekte duruşu çok farklı. fotoğraftakinden çok daha güzel bir saat bu kesinlikle.

Aynisi var bende. Severek takiyorum. Cok guzel bir saat. Burada bu saati begenmeyenleri degil de alacagin elemani dusunup karar ver. Buradakilere kolay kolay bir sey begendiremezsin.

moovit indir teline. ya da arkadaş indirsin. geçici biletler de büfelerde oluyor diye biliyorum. kart yükleme zımbırtısından hiç bilet almadım. kolay gelsin.

10 numara ile Ümraniye, oradan 522 ile Mecidiyeköy.

@dickens, Telefonumda zaten moovit var ve iett'nin de nasil giderim kismindan haberdarim fakat bu uygulamalar metro metrobus gostermiyor. Bu sebepten oturu buraya sormayi tercih ettim. Cevabiniz hic yardimci olmadi malesef.

@harvey durak adi vs daha detayli bir cevap rica edebilir miyim biliyorsaniz?

sayın yuzır. 14a ya da 14şb otobüsleri geçiyorsa, onlarla optimum avm'nin önüne gidip (yenisahra durağı) ordan da 202 taksim-üstbostancı otobüsüne binse?

@Sayin rare, seni gordugume cok sevindim :') Celeron 300a'ya da sordum, 19T'ye binip metrobus guzergahinda inebilirler dedi, en mantiklisi o geldi, tesekkurler, secenekler arasina ekliyorum bunu da.

21 yıldır o mahallede oturuyorum. En mantıklısı Uzunçayır'a gidip metrobüse binmek dediğiniz gibi. 320A da 19T ile aynı işi görür. Bir de yeşil tabelalı Ferhatpaşa-Üsküdar minibüsleri var Mevlana Caddesi'nden geçen. (Sitespor sahası, sağlık ocağı ve Mevlana Lisesi'nin yan yana olduğu cadde) Onlar Ataşehir'den çıkıyor E5'e, daha hızlı oluyorlar genelde. Ordan geçen tek minibüs hattı da o zaten. Karışmaz.

Edit: Trafi'de metrosuna fünikülerine kadar her şey var. Ben onu kullanıyorum genelde. Saatlerine güven olmuyor sadece. :)

50 shades of grey in ilk kitabi.

Digrlerini okumadim zaten. Bir arkadasim vermistii, cok seksi , grey tam karizma filan diye ajdjsh ayip olmasin diye okduum da yazan kazma kadinin "anastasia dudagini isirdi, grey tahrik oluyom dedi. Anastasia inadina isirip isirip durdu" betimlemesinden fenalik geciriyodum artik.

Kiz kitabi verince okuyum diye yani.

Adam Fawer - Oz
Aslında sıkmadı ama büyük hayal kırıklığı oldu.
Zorunlu değildi adamın kredisi büyük.

Vardır başka da en son bu olduğu için aklıma ilk bu geldi.

Karamazov Kardeşler

Hayvan gibi uzundu. Gerçi bitirdim mi tam hatırlamıyorum. Belki son 10-20 sayfayı okumamışımdır. Sonları ne olacak diye merak etmiştim. Zaten başıma ne geldiyse bu fikir yüzünden geliyor. Breaking Bad'i Walter'ın sonu ne olacak diye bitirdim, şu anda Game of Thrones'u demir tahta kim oturacak diye izliyorum. Karamazov Kardeşleri de Dimitri'ye ne olacak diye okumuştum.

Okuma alışkanlığı kazanmak için zorlamıştım ben kendimi. Daha çok okursam zekam daha da artar gibi bir düşünceye sahibim. İstemiyorsan bırakabilirsin. Belki dili falan sıkıntılıdır.

Dorian Gray'in Portresi ni okumam aylar sürdü.

lise haricinde zorunlu kitap okumadım. şuan ilk 50 sayfası sarmıyorsa bırakıyorum kitabı.
lisede de inat etmedim. özetini arkadaşlardan dinleyerek geçtim dersi.

gorkim ana'yı zorla bitirmiştim ama sonu öyle güzel bitmişti ki ananın yakalanmasını defalarca okumuştum.

Yaşama Sevinci
Körleşme
Sanatçının Bir Genç Adam Olarak Portresi
Azizler ve Alimler

Zorunlu değildi, belki devamında güzel şeyler olur diye zorladım kendimi ama olmadı.

tabii ki oldu. tutunamayanlar, bir kış gecesi eğer bir yolcu, savaş ve barış ve gurur ve önyargı.
"tutunamayanlar"daki o anlam kargaşası, diyaloglardaki karışıklık beni bedenen bitirdi. iki defa yarıda bırakıp ertesi gün yeniden başladım.


"gurur ve önyargı" kadar boş bir kitap daha görmedim. vakit kaybının getirdiği sinir haricinde üzerinizde hiçbir etki bırakamayacak kadar duygudan, güçten, edebi tattan ve anlamdan çok çok uzak, içi boş bir "karalama".

"bir kış gecesi eğer bir yolcu" ise kendinden nefret ettiren bir başka saçma anlatım tekniğine sahip kitap. zerre içine çekemediği gibi kitabın içeriğine dair tek bir şey hatırlamakta bile zorlanıyorum.

"savaş ve barış": cidden bu kitabın neresi bu kadar tutuluyor, şahane sayılıyor, anlamıyorum. bana hiçbir şey hissettirmedi maalesef.


bu dördünü de "başladığım kitabı bitirmeliyim, illa bana katacağı bir şeyler vardır. belki ilerisi de çok daha iyidir." mantığıyla bitirdim.

bu mantığıma rağmen bazı kitapları ise sınırımı çok zorlamama rağmen bitiremedim:
-başkan babamızın sonbaharı: kitapta nokta yok, sadece virgül var. bitiremedim dolayısla.
-pedro paramo: anlatım tarzını beğenmedim, tutunamayanlar'daki gibi diyaloglar ve zamanlar arası düşünmekten yarım kaldı.

Rama serisi 3. kitap. 4 hiç başlamadı o sebepten. O mis gibi ilk kitabı mundar etmişler. Uzay efsanesi ise 4. ve son kitapta batırıyor maalesef.

mai ve siyah halada bitirmedim. ana karakteri dovesim var hala.

Neil Gaiman'ın iddialı bir fanı olmama ve Terry Pratchett'i çok sevmeme rağmen Kıyamet Gösterisi'nin bitirene kadar akla karayı seçtim. Neden bilmiyorum, hikâyeye giremedim bir türlü. karakterler, diyaloglar hiç mi hiç sarmadı. Ama iki yazarın bu kitap dışındaki bütün eserlerini bayıla bayıla okudum.

aşırı canımı sıkılıyor bu olay. en yakınımdaki kişi bunu yapıyor ve sürekli bu yüzden tartışıyoruz. en son "ben böyle anlatmayı seviyorum bana karışma" dedi ben de sustum. kulağını tıka en başta he de geç :p

(bkz: adolf hitler)

yukarıdaki adam gibi karşısındakini bir şeylere inandırmak için kafasını bulandırmak istiyor olabilir, yine aynı adam gibi açıklayamadığı şeylerde lafı dolandırıyor olabilir veya bu konuda gerçekten beceriksiz olabilir.

önemli değilse dinlemem, önemliyse sadede gelmesini 'rica' ederim.

Benim çevremde çok var maalesef böyle insanlar. Alıştım o yüzden artık. Konusmanin ilk 5 dakikasinin tamamen gereksiz cumlelerden oluştuğunu bilsem de dinliyorum işte. Yakınındaki insanlar yapınca bir şey diyemiyorsun pek.

ay benim eşim böyle :S bir şey anlatacak her detayı, öncesini, hatta dünya toz bulutuydudan alıpta anlatıyor sanki katil olma noktasına geliyorum bazen gülümseyerek dinlemeye çalışıyorum ama gözüm filan seyriyor. çok kötü ya...

"kusura bakmayın çok az vaktim vardı o yüzden çok uzun yazabildim" diye bir olay anlatmıştı hocamız birinde. ben gergin olduğum zaman konunun özüne hiç inemem. kısa ve öz ifade edebilmek bence büyük bir yetenek.

ben böyleyim. kendi adıma konuşacak olursam zihinsel olarak dengesiz, detaylarda kaybolan biri olduğumu düşünüyorum. bu yüzden tek bir cümlede net olarak ifade edilebilecek bir şeyi çok daha karışık ve uzun bir şekilde aktarıyorum "yolda" kafam karışıp başka yerlere saptığı için. kendim gibi biriyle konuşacak olursam da sadece "ne çok konuşuyo bu yav" diye düşünüp yoruluyorum.

şimdi şöyle izah edeyim;
şaka la şaka, ben öyle insanlarla mecbur değilsem hemen bir acele havası verip uzaklaşıyorum.
eğer mecbursam başka şeyler düşünüp uzaklara dalıyorum.
bazen de bozuyorum acımasızca.

Babam.
Dinlemiyorum, uzaklara bakıyorum, ya öyle falan diyorum. Yılda 3-5 sefer gördüğüm için ses çıkarmıyorum ama cidden sabır testi.

Yakın eş dostumun içinde böyle insanlar yok ama arkadaş çevresinde karşılaştığımda tamam konuya gel diye uyarırım. Babama kıyamıyorum ama yazık hevesle anlatıyor.

insani hislerden konuşuyorsa makul karşılıyorum, diğer hiçbir konuda makul karşılamıyorum.

Meslek odası seçimleri zamanı karşılaşıyorum bilhassa. ertesi gün seçimde blok listede isimlerini çizerek tepkiyorum.

Daha can alıcı olanıysa şu,

işyerindeki üstün, - ki sadece bir iki sefer değil her zaman- teknik bir konuyu konuşurken önce en olmayacak kısmından başlıyor anlatmaya. Method olarak seçebileceğin 4-5 tane farklı yordam var diyelim. Adam başlıyor "ben olsam böyle böyle yapardım" ve senin "yok yahu öyle olmaz, o zaman şu şu sorunlar olur" demeni bekliyor. Ardından doğru methodu söylüyor mu? hayır. Bu sefer ikinci yanlış methodu öneriyor ama öyle bir sunuyor ki, kesin adam kafasına koydu böyle yapacak diyorsun ve sonra onu çürütmeni bekliyor. Böyle böyle 30 dakikanı yiyor senin ve en son 5. yöntemi sen söyleyince, "heh işte bu doğru yol böyle yapmamız lazım" deyip. Oturup onu geliştirmeye başlıyoruz.

Nalet insin.

Yazarken aynı şeyi yapıyorum ben de ama konuşurken kısa konuşuyorum genelde. Yazarken bir yandan düşünecek hız oluyor, kafamın içinde laf lafı açıyor. Konuşmama düşünce hızı daha çok yetişemiyor. O yüzden uzatmıyorum.

Sadede gelmeyi laf çevirmek için yapıyorsa, beni oyalamak için yapıyorsa, özetle politikacı bir amaç içinse ve "bin kelime söyledi, bir anafikri yok" türündense çok nefret ederim. Tam tersine, atıyorum, "Sence böyle yapmalı mıyım" gibi bir soruya bir milyon neden açıklayıp sonra cevap verecekse, araya anekdotlar, gerekçeler sıkıştırıyorsa minnettar kalırım uzattığı için.

(bkz: sadede gel)

Geneli boş ve geveze insanlar oluyor. Haliyle onları dinlemek de işkence gibi. Zaten 2. ya da 3. cümlelerinde durumu anlıyorsun.Bu durumda üstüne basa basa "sonuç?" diyorum. İşe yarıyor.

anlatılan konudan dolayı olabilir gibi geldi. herkes hak vermiş duyuru sahibine gerçi. dinlemek istemeyen dinlemek istemiyorum diyebilir. fakat bir olayı anlatırken, hele ki önemli bir olaysa, aslında her ayrıntının oluşan duruma bir etkisi olabilir. akıl sorduğunuz kişi anlattığınız ayrıntıda sizin görmediğiniz bir şey görebilir. bunun gibi sayısız örnek yazabilirim. bu yüzdendir ki birbirini anlamayan insanlardan meydana geliyor bu toplum. dertleri anlayamıyoruz bir türlü.

ek olarak anlatım aslında birlikte yapılan bir eylem. yani anlatıcı kadar anlayan da önemli. doğru anlatım konunun en iyi anlaşılabilecek şekilde aktarılmasıdır. yani belki kişinin bu şekilde anlayacağı çıkarımını yapıyordur anlatıcı, kişiyle ilgili geçmiş tecrübelerine dayanarak.

şuralarda bir yerlerde bir çuvaldız olacaktı...

vurmayın, onlardan biri de benim. ama sebeplerim var elbette.
genelde olaylarda hep günah keçisi ben ilan ediliyorum, kolaylıkla suçlanıyorum ve "vurun abalıya" der gibi hep ben vuruluyorum. ben de artık dediklerimin yanlış yöne çekilmemesi için, "meb böyle demedi, eksik anlattı." gibi suçlamalardan kaçınmak için çevremdeki insanlara aptala anlatır gibi anlatıyorum. yani giriş-gelişme-sonuç şeklinde bir yol izliyorum gelecekteki suçalamlara karşı bir savunma mekanizması olması açısından.

sadede gelecek olursam da (espri yaptım, gülün), böyle insanların da belki böyle bir sorunu vardır.
dolayısıyla anlayışlı karşılamak lazım.

annem.

ama gereksiz ayrıntı vermekten ziyade, ağzında geveleyip, dikkati dağılıp bir türlü söyleyeceğini söyleyemeyen veya konuyu toparlayamayan bir tarzı var.

özellikle içeriden bir şey getirilmesini isteme, telefonu kapatma vs gibi günlük konularda.
bir su ister, ama bazen beş dakikada cümleye döker.
gözünün içine bakarsınız.

bir de bonus olarak içeriden seslenip, "efendim?" dediğinizde cevap vermeme huyu vardır.
kalkıp gidersiniz, "ne oldu?" diye.
"ha, yok bir şey, tamam" der.

annem olduğu için kafasını duvara sürtmek istemiyorum doğal olarak.
ama özellikle işiniz ya da aceleniz varsa insana derin nefesler aldırıyor.

yine de canı sağ olsun tabii :)

Annem,
Anlatacağı olayı en başından detaylarıyla anlatır başka tarafa bakıp onu dinlemezsen çok kızar, izlediği dizi filmi sana bir anlatır izlemiş kadar olursun, annem olmasa çoktan söylerim sıktığını ama....

Bunun iki türlüsü var;

biri ana hikayede kullanacağı unsurları ön hikayede konuşmacıya hazırlayıp, ana hikayede argümanı sağlam şekilde önceden donatıp anlatan, ki bu tarz insanları sabaha kadar dinlerim.

Bir de asıl konu haricinde gereksiz şeylerle konuşma zamanı harcayan insanlar, çoğunlukla asıl konu dışındaki gereksiz konuşmaları dinlemem, dinler gibi yapsam bile, arada konuşmasını kesip asıl soruyu sorarım, sadede gelmesini sağlamaya çalışırım.

"Sadede gel" diye ben de onu darlıyorum.

Kısa cümle kurma olayından çok çektim o yüzden genelde geri zekalıya anlatır gibi anlatırım. Bileni darlar ama yapacak bir şey yok.

memleketin bence en büyük hastalıklarından biri "derdini anlatamamak, yanlış anlaşılmak, dinlemeden peşin hüküm vermek" olduğundan;

yapan kişi canımı sıkmakla beraber, haksız diyemem.

Bu ülkeyi cizgi roman olarsk yazmak isterdim yani böyle bir aksiyon böyle bir sıcak gündem hiç bir DC yada marvel serilerinde yok.

var. ama nereden, nasıl başlayıp devam edeceğiyle ilgili hiçbir fikrim yok. ama neşeli ya da umut dolu bir kitap olmaz.

masalları yeniden yazmayı istiyorum. hazır olduğumu hissedince en azından bi denemeyi düşünüyorum.
yazacağım masal hayatla ilgili her şeyi içerebilir.

rüyalarımı not almaya başladım. not almaya değer rüyalar görüyorum. bunlar yeterince birikince ileride kitaplaştırma düşüncem var. biraz süsleyerek tabi.

Var, bence herkes en azından bir kitap yazmalı. Yıllar önce yanlış hatırlamıyorsam İletişim'in kabul şartlarına bakmıştım, deneme kabul edilmediği mutlaka roman olması gerektiği yazıyordu. Deneme yazmak isterim, içimde ne varsa hepsini yazmak isterim. Roman yazmak herhalde çok zorlu bir iştir. Nasıl olur, nereden başlanır hiç bilmiyorum. Öğrenmek için bir şey yapıyor muyum, hayır yapmıyorum. Şimdilik mümkün olduğunca okumaya çalışıyorum, belki okuya okuya yazmayı da öğrenirim.

çocukluğumdan beri var ama bu yönde hiçbir zaman somut adım atmadım. ruh hastası olduğum için varoluşlu, mazoşizmli bi' şeyler yazardım herhalde becerebilsem. pavese, masoch ve bir tutam sartre karıştır. nasıl desem, meselenin anlaşıldığı ama aynı zamanda anlaşılamadığı bir roman olurdu. hani ne anlattığını, nerede geçtiğini, kişileri ve olayları anlardın. o açıdan ağır gelmezdi. öte yandan, karakterlerin hepsi için "ne diyor bu amk liselisi?" derdin.

Bundan sonra bu insanla yillarca yasar cok da keyif alirim, bu insan her zaman yanimda olmasina ihtiyacim olan bir insan dersen tamamdir iste.

Bir de o insan iyi ama sunu sunu yapmadan evlenmek istemiyorum diyorsan onlari da tamamlamak lazim. Aklinda geriye donuk bir his kalirsa evlilige yansitacaksan yapma gibi.

Konusabilmek onemli, anlattığin seyleri dinliyor, esprilerini anliyor ve en onemlisi bir sorun oldugunda kusmek, bagirmak, ofkelenmek yerine konusabiliyorsaniz onemlo bir seyi yakalamissinizdir.

birlikte kaliteli ve keyifli zaman geçirdiğin, yanında sıkılmadığın, ilk günkü heyecanı koruyup bunun ömür boyu devam etmesini istediğin insanla. bir de çok acayip ama çocukları sevmediğin halde genlerinin yarısını bu insanınkilerle birleştirmek istiyorsun sonradan.

iyi bir anne olucak gibi duruyosa olur.
nasıl iyi bir anne olucak gibi durur
mesela bir kıstasım var kendi çocukluğumdan mülhem
kardeşimin doğmasından evvelinde annem babam bir dönem epey kavga ederdi, yani bağırış çağırış. o dönem de ben 4-5 yaşlarındayım, annem ameliyathane hemşiresi olduğu için işyeri müsaitti, tuttururdum beni de götür diye bazen alırdı yanına. işyeri müsait dediğim hemşire odası, annem ameliyata girse bile illa beni yanında bırakıcağı birileri olurdu, benle ilgilenen oynayan da olurdu.

neyse, annem babamın kavga ettiği günlerden birinin ertesi ben yine hastahanedeyim, yüzünü hatırladığım bir adamla (oradaki hastabakıcılardan biri olsa gerek yahut doktor), annemin ayaküstü gülüşmelerini şakalaşmalarını hatırlıyorum, ve annemin ona neşeli bakışını. günlerce korkmuştum, annem o adamla evlenicek başka eve taşınıcaz babamı göremicem vs. diye. tabi kimseye de söyleyemedim.

çocuğumun böyle bir şey yaşamasını istemem. erkek çocuğu gözünden anne o yaşlarda böyle birisiymiş demek ki. işte bilhassa bunu dikkate alırım.

Annelik becerisi, uyumlu kişilik, güzellik ve yedi ceddimin baskısına pes etmemin kombine etmesi gerek.

Yakışıklı, komik, sorumluluk sahibi, sadık ve dürüst birisi olduğu için onunla evlenmeyi seçtim. Çok iyi baba olur. Topaç gibi çok sevimli çocuklarımız olur diye düşündüm. İlişkimiz süresince yüzüne karşı bu kadar övmedim kendisini Hee:)

bu soruya boyle cevap verecegim aklima gelmezdi.

o senin icin dogru insan oldugunda ilk gorusmende hatta daha once anliyorsun. uzerine bir dusunme yapman gerekmiyor, kafanda canlandirmaya calisman gerekmiyor, saf ve yogun bicimde hissediyorsun iste. cok tariff edemem, olunca anlarsin ^^

Beraber yaşamak istiyorsan, beraber yaşlanmak istiyorsan, beraber ölmek istiyorsan, evliliğe tümden karşı da değilsen, onu istersin.

evlilik için olmazsa olmaz ten uyumu ve fiziksel çekim değil midir? dünya üzerinde sizi en iyi anlayan/en iyi anlaştığınız/beraber olmaktan en çok keyif duyduğunuz kadın/erkek olsa bile arada ten uyumu ve fiziksel çekicilik yoksa insan neden evlenir ki? 6. his/ duaların kabul olması/ ilk gördüğün o an anlama gibi/ spirtuel yeteneklerimi kaybettim ben şahsen son yıllarda o yüzden hissi bakış açısıyla bakamıyorum. bakanlara da saygı duyuyorum. aslında keşke mutlu evliliği olanlar anlatsa biz de tecrübelerin dinlesek nelere dikkat etmişler?

-Ten uyumu, fiziksel çekim, adına ne dersen artık.
-Karşımdaki adamın iyi baba olabileceğine dair emareler bulundurması.
-İyi insan olması.
-Zeki olması. Bazen bazı çiftler görüyorum. Birbirleriyle konuşmuyor, konuştuklarında da kesinlikle anlaşamıyorlar. Sebebi de bir tarafın anlamama azmi. Zeki insan iyidir; ileri görüşlüdür, yeni şeyler öğrenmeye meraklıdır. Birlikte yeni şeyler öğrenebilir, hobi edinebilirsin, trip atmaz, Acun izlemez. (Allaaam nolur izlemesin) Zaman çok kısıtlı ve vaktini birlikte güzel şeyler yaparak harcamak önemli.

Evli değilim. Günün birinde evlenecek olsam karşımdaki insanda bunlara bakardım herhalde.

Sevgi varsa tabii önce, beraberken sıkılmıyorsak, sabit fikirli değilse, insana, doğaya, hayvana, emeğe, saygılıysa, babam gibi baba olabilecekse, ailelerimiz de çok başka değilse evlenirim, sanırsam, herhalde, galiba.

Geleneksel kafa yapısında, cinsiyetçi ve maço bir erkekle asla yapamam ben, bu yüzden evleneceğim kişinin açık görüşlü ve rahat biri olması gerekir. Bunun yanı sıra eğlenceli ve iletişime açık olmasını isterim, aynı frekanslarda olalım ki birbirimizi anlayalım. Sakin insanları severim, yüksek sesle konuşan birinin yanında 2 dk bile duramam, kafam kaldırmaz. Birbirimize pek karışmayalım, birbirimizi darlamayalım isterim. Zaman zaman yalnız bırakalım, birbirimizin özel alanını zaptetmeyelim.

Bunlar dışında, hep evde oturup yarayışsız yarayışsız g.t göbek büyütecek bir adama tahammül edemem. İsterim ki bana bir şeyler katsın, ben de ona katayım. İlgilendiği enteresan bir hobisi olsun hatta. Birlikte bol bol seyahat edelim, kamp yapalım, trekking yapalım, yeni yerler keşfedelim. Eve tıkılıp kalmayalım. Çalışkan olsun, tembel ve tekdüze yaşamasın.

Benim fiziksel olarak beğenmediğim bir erkekle birlikte olabilmem mümkün değil. Maalesef çirkin erkek karizmasına inananlardan değilim. Ağzını, burnunu, yüzünü, vücudunu saatlerce izlemekten keyif alacağım biri ile birlikte olmak isterim. Köpek gibi aşık olayım, hayran olayım ona isterim. Arkadaşlar bahsetmiş, ten uyumu bir evlilikteki en önemli şey bence de. Bunu neden sona sakladım bilmem.

Şunu da belirtmeden geçemeyeceğim, çocukları seven biri olmazsa sevinirim. Beni çocuk yapalım diye darlamasın. Mümkünse ailesi de karışmasın. Hatta ailesi ile çok cılk ve fazlaca samimi bir ilişkileri olmasın. Hatta akrabalar ile çok soğuk bir ilişkisi olursa benden mutlusu olmaz çünkü biz çekirdek bir aileyiz ve aynı evin içinde bile birbirimize mesafeliyiz. Akrabalarla pek görüşmüyoruz, kimseyle gelip gitmiyoruz yıllardır. Bu yüzden çok kalabalık ve gürültülü bir sülaleyi benim kafam götürmez, alışkın değilim zira.

Eğer bahsettiğim gibi, yani benim kafa yapımda ve fiziksel olarak beni kendine deli gibi çeken biri ile karşılaşmazsam evlenmem çünkü şu an rahatım yerinde. Kendi paramı kazanıyorum, istediğim an istediğim şeyleri yapıyorum, karışan eden yok. Neden huzurumu kaçırayım ki durduk yerde?

Daha önce sağlık ocaklarında aile hekimleri beleşe veriyordu sonra bu kalktı. Şimdi o fiyata alabileceğin saglık raporu yok.
Ben hep okmeydanı eğitim ve araştırmadan alıyorum. O kontrol dahi olmadığın en dandik kağıt parçasına en son 40 tl ödedim. 6 ay oldu. Sen bunu 45-50 yap kafadan. Her gittigimde farkli fiyat verdim evet.

Yalnız bir arkadas devlet hastanelerinde ücretsiz demişti. O ne kadar doğru bi araştır.


Edit: benim aldığım agir ve tehlikeli isler raporu degildi. O basit saglik raporuna zaten 40 lira vermistim. Diger rapor fiyatini hayal edemedim su an.

ağır ve tehlikeli işler raporu devlet hastanelerinden daha ucuz ve hızlı olarak özel sağlık kuruluşlarından alınabiliyor 50 - 100 tl arası.

öncelikle nasıl bi rapor istendiğini sor ve önerecekleri bir hastane var mıymış onu öğren.

eğer "ağır ve tehlikeli işlerde çalışabilir" raporu ise özelde 100 - 150; devlette ise 200'e yakın bir fiyat.

hangi ildesin bilmiyorum ama İstanbul Pendik'teki datalab'dan ücretsiz alabilme şansın yüksektir. doktor mühürlerini çakıp veriyorlardı.

Aile hekiminden ücretsiz olarak alabilirsin.

bazı firmalar / kamu kurumları bu iş için özel rapor veren yerler ile anlaşmalı, ben bir kamu kurumundayım ve sağlık ocağından değil de iş güvenliği şirketinden aldım mesela. arayıp sormalısın.

şantiyeye yeni başlayan işçileri gönderdiğimiz ve bizim de her sene bir kez düzenli gidip muayene olduğumuz bir yer var. istanbuldaysanız ismini yazarım. tetanoz vs vuruyorlar. kan idrar tahlili, şeker vs kontrol ediliyor. fiyatı en son 70tl+kdv idi.

Sevinirdim. Değişmeyen tek şey değişimdir.

hemen iş başvurularına girişirdim, öncelikle en çok çalışmak isteyeceğim firmalardan başlardım. firmaların dönmesi zaten zaman alıyor, beğeneceğim bir yer olana kadar da kafamı dinlerdim.

ayağa kalkıp solo halaya girişirim, net. keşke olsa öyle bi' şey çünkü, iki ay kafa dinlerim.

Yarın değil de 1 ay öncesinden biliyor olsaydım. Kredi kartı işsizlik sigortası yaptırırdım.
İşten çıkarılınca aslında maddi olarak 1,5 ay gibi bir süre zaten ihbar + tazminat ile karşılanıyor. Buna ek olarak işsizlik maaşı da alıyorsun.

Para işini bir kenara atarsak. Yaz dönemindeyiz giderdim 2-3 hafta - 1 ay (maddi durumun nasılsa artık) güzel bir tatil yapardım. Ardından tekrar iş arardım. Boş oturarak zaman geçmez.

İş başvurusu yapmam. Kafamda elimin altındaki konforu bırakmaya cesaret edemediğim için gerçekleştiremediğim alternatif fikirler var, onları değerlendirmeye çalışırdım. Artık kaybedebileceğim bir iş de olmayacağı için daha rahat olurdum hatta. Keşkem atılsam.

Eve gider yatarım. İş başvurusu yapmam.

Önce şortumu giyip ağlaya ağlaya uzun bir koşuya çıkarım :(
Kendime geldikten sonra açık pozisyonlara bakarım. Para kazanmam gerekiyor, bu konuda alternatif yok.

Bir süre idare edebileceğin paran varsa zaten vicdan azabı çekmeden tatile falan da gidemezsin. Evet.

tatile gidip birikimimi yerim, sonra yana yakıla iş bakarım.

işkura başvurup işsizlik maaşı alırdım.

*soyle bi tazminat hesabi yaparim
*issizlik sigortasi vs. ile ugrasirim
*masami toplar favori diye kaydettigim sayfalari kendime yollarim
*cekmeceleri temizler, yarim isleri varsa toparlar, eve gider uyurum.
*bi memleket ziyareti ardindan tatilll

altıma sıçardım.

buff +1

şu an yapmak isteyip de iş dolayısıyla yapamadığım pek çok şey var. farklı meslek seçeneklerini denemek veyahut başka bir alan üzerine bambaşka bir çevrede (tercihen yurtdışında) eğitim almak gibi. şu garantici yapım yüzünden sapasağlam işimden ayrılamıyorum, hayallerimin peşinde koşamıyorum. işten çıkarılsaydım istifa etmiş olmanın verdiği ağırlıkla içim sızlamadan istediğim hayatı yaşamak için uğraşırdım. ve hayır, kafa mafa dinlemezdim, direkt atılırdım. zaten yıllardır yaptığım seçimlerin pişmanlığını yaşıyorum, daha fazla ertelemezdim.

Mümkün olduğunca uzak ve sessiz bir yere gider, 2-3 günü kendime gelmek için harcardım. Sonra cebimdeki para ölçüsünde şehirden şehire gezer, çalışırken yapma şansım olmayan şeyleri yapar, en azından birkaç yeni insan tanımaya çalışırdım. Kısa bir süreliğine de olsa normal ve sağlıklı bir hayat yaşardım.

müthiş bi rota çizip tüm eşyalarımı toparlayıp motoruma atlar giderdim. güzel bi avrupa turu hiç fena olmaz.

vizeye başvururdum, tazminatın bir kısmını avrupa'da yerdim

ben hiç diyemiyorum, cenazelere filan da gidemiyorum. çok korkunç geliyor bana, sanki benim bi' kaybım olsa rastgele karşılaşabileceğim başınız sağolsunlar canımı çok yakar gibi düşünüyorum. bilemiyorum.

Bende de zaman zaman oluyor bu. Vefattan hemen sonraki birkaç günde görmüşsem ya da cenazeye katıldıysam söylüyorum, sonrasında söyleyemiyorum. Hatırlatmak istemiyorum kendimce ama sizin bahsettiğiniz durum da var, zaten aklından çıkmıyor o kişinin aslında. Çok samimi bir yakınınız değilse ve yine de başsağlığı dilemek istiyorsanız vefatı takip eden günde Facebook'tan samimi bir mesaj yazabilirsiniz. Mayıs'ta yaşanmış vefat için başınız sağolsun demektense yukarıda yazdığın gibi yapmak daha doğru geldi bana da.

kaybı yaşayan kişinin o kadar umrunda olmuyor bu mevzu. yani annen haklı. söyleyen de usulen söylüyor zaten. başka söylenecek bir şey yok çünkü.

annen çok haklı, ben de söyleyemiyorum ama üzüldüğünü hissettiriyorsun zaten o nasılsını sorarken.

Ağlasın, sen de ağla. Acısını yaşayacak. Normal şeyler bunlar.

acınızı tahmin edemiyorum, çok üzgünüm de. başınız sağolsun zaten saçma salak bi laf. bencilce ve klişe. ezberden söylüyor insanlar... hiç gerçekçi değil..

Ayıp etmemişsin, annen haklı, bende diyememekten ziyade bu türlü sözleri saçma bulma nedeniyle dememek var, illa demek gerekmez.

annen haklı +1

eğer vefatın hemen ardından görüşüp cenazeye katıldıysam başınız sağolsun derim. su nanesi'nin dediğini gibi aptal bir söz aslında ama adettendir, kimse niye böyle dedi şimdi bu demez, zaten bunun üzerine kafa yoracak hal kalmamıştır o an o insanlarda. lakin vefatın üzerinden biraz zaman geçmişse bu konu hakkında hiçbir şey söylemem, olabildiğince normal davranmaya çalışırım, acısını aklına getirmek istemem o yüzden bu konunun bahsini açmam.

her dibe vurusun bir yukselisi var. bir psikologtan yardim al oncelikle.

Yaşama sevincini birilerinin varlığına bağlarsan onlar gidince yaşama sevincin de ölür. "Yaşamak" dediğin şeye yeniden bak, belki o sandığından başka bir şeydir.

@harvey, yaşamak bu değildir tabii. Bu sadece bir kısmı

insanlardan gargamelin şirinlerden bahsettiği gibi bahsetmişsin

onlar seni yitirmiştir belki. niye kendini suçluyosun?

Eğer hiç kimse yoksa etrafında, hiçbir engelin ve bağın da yok demektir. Kenarda bir parça paran varsa tatile çık, güzel yerlerde yürü-dolaş. Workaway.info gibi bir siteden bogaz tokluğuna iş bul yurtdışında güzel bir tecrüben olsun, ne bileyim, çık gez dolaş işte. İnsan kendiyle güzel bir ortamda olunca, sorumluluklar gırtlağından sıkmadığı zaman mutlu oluyor genelde. Bağımsızlığın tadını çıkart.
Bağlar/ilişkiler/sorumluluklar insanı gırtlaklarken nasıl her daim mutlu olunur o konuda ne yazık ki henüz fikir sahibi olamadım.

başınıza ölüm kadar korkunç ve geri dönüşü olmayan bir karanlık gelmedikçe kaybetmek nedir ki? siz isteseniz kaybettim sandığınız birçok şeyi yeniden bulursunuz eminim. belki hatalarınızdan ders çıkarmanız gerekiyordur, belki kaybettiğiniz her insan hatadır. bunun kararını siz vereceksiniz, kendinizden nasıl memnunsanız; başınızı yastığa koyduğunuzda nasıl rahat ediyorsanız yaşamınızı bunlara göre şekillendireceksiniz.

var olanla mutlu olunmaz, razı olunur diye birşey duymuştum biryerlerde nerede olduğunu anımsamıyorum. onun dışında zaten insan uyum(intibak) sağlayamazsa yaşayamaz, aslında sanırım burada sadece fiziksel bir yaşam betimlenmiyor da, hani evinde bile ailene yabancılaşırsan hayattan tad alamazsın gibi bir çıkarım yapıyor. çok fazla uyum sağlamak kötü değildir herhalde ama eğer bahsini ettiğin şey, aynalama dedikleri içinde bulunduğunuz konumdaki insanlar gibi davranmaksa; bunun sonu biraz karaktersizliğe gidiyor. Ama yine de bu tür dünyevi tanımlar, eğer insan özünde bu şekilde yaşamaktan mutluysa da hiçbir önem arzetmez bence. aşk gibi; onursuz, gurursuz, belki hep ötelenen ama onu öteleyene delice bağlı olan bir ruh hastasıysanız, mutlusunuzdur ve buna değer. onur ve gurur başkalarının olsun, insan mutlu olmak için yaşar zaten.

tabi bir de mutlumuyum acaba diye düşünüyorsanız mutlu değilsinizdir diyenler var ki, akıl bulandıran. işte ben o akıl bulanmadan buradan çekip giderim.

1-Hayır.
2-Neye uyum sağladığına göre değişir.

Var olanla mutlu olmaya çalışmak akıllılık, her durumda mutlu olmak aptallıktır. Uyumun iyiliği ya da kötülüğü uyum sağladığın şeyle ilgili. Her şeye kolayca uyum sağlayabilmek bana biraz gerçek dışı ve yavşakça geliyor. Herkesin eğreti durduğu bir pozisyon olmalı gibi.

Burda aslında her şeye uyum sağlamayı kastetmemistim. Uyum sağladığım bir şeye çok uyum sagliyorum. Hatta aksine uyum problemim var. Bu yüzden yasayamadigimi dusunuyorum.

Duygularla ilgili bir problemin olabilir mi? Uyum sağlamak değil de fazlaca bağlanıyor ve bu sebeple diğer şeyleri reddediyorsun belki de. Bu da sana zarar veriyor, böyle mi?

Olabilir

Ben Şubat'ta gittim, Manisa'da bile götümüz dondu, iki ay hastalığı atamadım üzerimden, bölüğün tamamı hasta oldu bünye meselesi değil yani. Şubat'ta gidince hem soğuğu hem sıcağı sağlam tadarak geri dönüyorsun.

Kasım'da gidenler daha bi avantajlı gibi bence. Sadece soğuk var, çok beter yerde olmadığın sürece de karda kışta eğitim, spor yaptırmıyorlar gördüğüm/duyduğum kadarıyla.

aralık celbi için konuşmak gerekirse:

- çok soğuktu
- çok kalabalıktı
- usta birliğinde de çok kalabalıktık (kd ler), verecek yeterli sayıda sabitçi işleri olmadığından uzun dönem muamelesi gördük ki sabitçiye göre kötüdür

aralık en güzeli bence,geceler uzun gündüzler kısa olur,bütün eğitimler ve rütbeliler genelde gündüz olur,yazın sıcağında pişik olmuş vaziyette yürüyüşler yapmazsın,sıcaktan bunalmazsın,en önemlisi de mayıs gibi bahar yaklaşıyorken,herkes tatil sezonunu açıyorken sende çiçekler açıp askerden terhis olur direk tatile gidersin.biraz soğuk olabilir ama içlik falan bi şekilde halledersin

Aralık iyidir. Soğuktan korunursun her türlü ama leş sıaklar çekilmez kamuflajın, işbaşının içinde. Hem döndüğünde de mis gibi yaz tatili öncesi gerlmiş olursun, yazını da yememiş olursun

Aralık 4.tertip oluyor. Çok kalabalık olduğu için arazi olma şansın yüksek oluyor. Ayrıca sana düşen iş yükü hem az oluyor hemde kolay oluyor. Nöbet sırası daha geç gelir, kalabalık her zaman iyidir askeriyede. Ayrıca kış olduğu için günler çabuk geçer, hastalık çok olur onun için de ayrı yatarsın. Hava erken kararır vakit çabuk geçer. Tam bahar gelir yazın da terhis olur tatiline gidersin.

hiç düşünmeksizin aralık. 337.kd'den selamlar.

Yaz ve sıcaktan nefret eden, kış ve soğuktan hoşlanan biri olarak benim için Aralık'tı. Günlerin kısalığı da avantaj.

Daha büyük duygusal bağlar kurarak.

ya ben yurtdışı'na yerleşecem ki bir daha göremeyeceğim demiyorum. Belki sürekli beraber olmazsınız eskisi gibi ama dramatize etmeyin gereğinden fazla.

@j r r tolkien hayrani sonuçta gidersem bir daha ölene kadar göremeyeceğim ailemi, öyle işte

benim bildiğim kadarıyla memurluk artık sorun olmuyor ama yamuluyor olabilirim. arkadaşlar düzeltir beni.

ben muaf olma ihtimalim yüzde 1 olsa bile muaf olmaya çalışırdım net.

Muaf olma durumun varsa beklemen saçma. Bir an önce şubeye gidip hastaneye sevkini iste.

Muaf ihtimalin varsa sabah askerlik şubeye git işte ne bekliyorsun.

Muaf ihtimalin varsa akşamdan git kapısında uyu sabah mesai başlar başlamaz işlemlere başla.

@qazaqwsx: 'memurluk sorun olmuyor' derken?

@harvey: peki bu sevk işlemi bir günde halloluyor mu? istanbul dışında bir hastaneye gitmek zorunda kalır mıyım? bir de hastane masraflarını ben mi ödeyeceğim?

@angelus & MiraTaurus: o kadar uzun mu sürüyor işlemler?

Sevk işlemi birşey değil, gitmeden önce telefonla evrak durumunu öğren, bir de erken git, alım dönemlerinde yoğunluk oluyor. İl dışına çıkmazsın, muhtemelen en yakın askeri hastaneye sevkederler. Masraf yapmıyorsun.

m e b; Yok hayır uzun sürmüyor da bu işi bir anca önce halletmenin ne kadar önemli olduğunu gösteriyor. Zaman kaybetme yani.

Askerliğe elverişsiz adama şirketler de soğuk bakabilir. Vestel'in çalışanına askere elverişsizsen bize yaramazsın, o zaman kib bye dediğini biliyorum.

@angelus: hangi şubeye gittiğimin bir önemi var mı? okula başlamadan önce tecilimi önceki oturduğum ilçedeki şubede yapmıştım. şimdi başka bir ilçedeyim.

@Lim5: valla baktığım ilanların çoğunda "askerliğini yapmış, askerlikten muaf ya da tecilli olmak gerekiyor" şeklinde ibareler görüyorum.

e-devlete bakarak aralık 2018 diyorsan zaten okuldan geçen ay mezun olduğun için o tarih geçerli olmayacak. 2 yıllık tecil ettirmek için şubeye zaten gitmen lazım. işlemler sırasında doktora yollayacaklar; doktora durumunu belirtirsin. istanbul'da askeri hastaneye sevk ederler.

google'de asker alma sağlık yönetmeligi yazdiginda bir tane pdf dosyasi çıkıyor. kasım 2015 tarihli. orada kbb hastaliklari bolumunde isitme kayiplariyla ilgili bir bolum cikiyor. oradaki değerlerle kendi raporundaki degerleri karsilastir; a maddesi askere gider, b ve d maddeleri askerlikten muaf, c maddesi erteleme alır. ona göre kendi durumunu tahmin etmiş olursun. tabi son sözü askeri hastane söyleyecek.

şube yoğun değilse aynı gün alırsın sevki. ama hastane işi için ne olur ne olmaz diye 2-3 gününü boşalt.

bir masraf olmaz; şehir dışına sevk ederlerse otobüs parasını bile işlerin bitince şubeden alıyorsun.

memuriyetle askerlik muafiyetinin ilgisi yok.

m e b; Sana en yakın askerlik şubesi neresiyse oraya git.

laf söylemek için laf söylüyorlar. gülben ergen'e herhangi bir sempatim olmasa da kadının ne demek istediği apaçık ortada.

bana da tepkiler fazla geldi açıkçası. burda çocuğu tarif ettiği şey kavram olarak mı "edep" yoksa edep dediği şey tamamen cümlesinde nitelendirdiği gibi mi kendisi için?

büyütülecek bir şey yok bence.

insanlar linç etmeye yer arıyor. normal bi cümle. hergün söylediğimiz cümlelerden değil sadece.

bu olayı görünce aklıma bi arkadaşımın tweet'i gelmişti aklıma : edebiyattan 10 alan adamsın. şiir sokakta senin neyine aq

Her iki tarafa da çekilebilir. Yanlış anlaşılmaya müsait bir cümle olmuş.

kadının ne demek istediği ortada olabilir ama o okuyanın iyi niyetinden. deme şekli yanlış. yanlış kurmuş işte cümleyi. zira kendisi şarkıcı, yazar değil. lince de savunmaya da gerek bir durum yok.

Cümle lastik gibi. İlk okuduğumda (kaybedilen insanlık) komple Mahir'de, yani Mahir insanlığın kayedilmişliğinin vücut bulmuş hali gibi, (yozlaşmış edep) yine Mahir'de diye düşündüm. Parantezin yerini değiştirdiğinde anlamı değişiyor komple. Gülben Ergen senin söylemek istediğini yazmaya çalışırken sıfat tamlamaları ile batırmış sanki. Şu haliyle insanlık kayboldu ama Mahir'de yeniden can buldu gibi değil; tüm bu yozlaşma Mahir'de can buluyormuş gibi.

Biri Duyuru'ya "Kaybedilen insanlığın, yozlaşmaya yüz tutmuş edebin can bulmuş hali peggy" yazsa "Ne biçim sövmüş peggy'ye" der silerim. Sonra "Ya ben yanlış anladım" der, kullanıcıdan özür diler; sonra tekrar "Ya sen sövmüşsün" deyip yeniden silerdim. Burada "Değişik kurulmış cümlelerin vücut bulmuş hali olmayın" diyerek Duyuru'da Türkçe'nin kullanımı konulu kamu spotuma da son vereyim.

yani ben mi yanlış anlıyorum ama cümlede pek sıkıntı görmedim. ortada kaybedilen bir insanlık var. Yine yozlaşmış bir edep var. Ama İnsalık ve edep işte bu cocukta bulunuyor.

yaratıcı başlık atacam diye ıkınmış resmen.
ya sen gülben ergensin senin olayın belli, ne daldan dala geziyorsun.
ben bir şey anlamadım, ne demek istemiş bu şimdi diye tekrar tekrar okudum.

Teşekkürler cevaplar için, yalnız değilmişim. Ben de normalde sıkıntı göremiyorum, ama sıkıntı görmek istersem de görüyorum.
Kadının niyeti belli tabii. Türkçe zor bir dil, bazen söylemek istediğini tam olarak anlatamıyorsun.
Bu cümlenin daha net, anlaşılır hali nasıl olur diye düşündüm, onu da bulamadım. Basitleştirmek için birden fazla cümle kurmak gerekiyor.
Aynen, nereye çekersen giden bir cümle sanırım.

Yok, bende oyle bir zaaf yok. Karin kasi zaafi var. Kasli bir karna sahip kadin gorursem hipnoz olurum. Karin kasi aklimi aliyor.

Aynen çok şekerler.

Sevimlilik katıyor.

Nötrüm.
Birileri ekleyecekse, o dalgalı saçlı qızlar olmalı.

küt saç iyi hoş da, minyon bir yüz de olursa daha hoş duruyor..

www.google.com.tr

Çoğu Amelie olmaya çalışırken tuhaf bi şeyler oluyorlar.

yering -> www.modayeni.net

♡♡♡ ay evet

Değil. Sempatikliği yüzüyle alakalı. Uzun saçlı da olsa sempatik gelirdi. Keramet saçta değil yani.

Gidene süper gidiyor. Genelde de onlar cesaret edip yaptırıyor. Belki de buna cesaret etmeleri onları güzel kılıyor. Bak psikolojik çıkarım yaptım.

antibiyotik

Imumax 16+ spray al ilk 2-3 saat boyunca 20 dakikada bir 4-5 doz uygula ve daha sonra acı geçene kadar 3-4 doz kullan. 1 günde kesmezse yeşillendir beni.

geçmiş olsun

Diş macunu ile gargara dene.

tekrar doktora gidiyosun büyük ihtimalle beta olmuşsun. penesilin iğne yazıcak 10 tane 3. iğnede düzelirsin inşallah.

Bepanten pastil

Doktora git.

Her Türk doktordur. "Şuram ağrıyor" de, herkes reçete yazar. Kaynımda da vardı şöyle geçti diye yöntem önerir. En iyisi doktora gitmeden rastgele ilaç, tedavi kullanmayın.



.

@randomaccessmemories bulunduğum ilçede bulamadim maalesef.

@emreozb tekrar gittim abse yaptigini soyledi. Penisilin 1.2 oral verdi günde üç defa agrilarim icin igne birde suda eriyen tabletlerden.Umarim gecer, tavsiyeler icin tskler.

o fiyat çok anormal.

reklam gibi algılamanı istemiyorum ama bir kaç sene önce 100 lira civarına tunalının girişinde c-dent diye bir yere yaptırdığımı hatırlıyorum. orada çalışmıyorum kesinlikle. temiz güzel bir yerdir. daha ucuz alternatiflerde bulabilirsin gibime geliyor.

Fiyat cok cok fazla.

700-800 civarı diye biliyorum ben, farklı yerlere sorun.

1700'e implant yaparlar hacı, ne beyazlatması.

cenaze töreni, mezarlık gibi şeyler ölülerin geride kalan yakınları için. ölünün sikinde bile değil zaten bunlar ama hiçbir anne, baba, çocuk, eş veya arkadaş, yakınının bu muameleyi görmesini istemez. ypg militanlarının günlerce sınırda bekletilmesinde de aynı şey geçerliydi. kimsenin, ne olursa olsun bu kadar zalimliğe hakkı yok diye düşünüyorum. ölen kişinin suçları yakınlarını bağlamaz.

Bunu yapanların ölüye bile saygısı olmayan iğrenç varlıklar olduğunu düşünüyorum.

ne bok yiyeceğini şaşırdı herkes
belediyeler mezarlık vermeme yarışına girdi
gömün gitsin aq neyin derdindesiniz

olmamış.

Hristiyan, Yahudi mezarlıklarına girip vandallık yapan, mezar taşlarını kırıp zarar veren halkın yöneticilerinden beklediğim tarzda bir hareket.
Ölüye saygıyı geç, kalana tahammülü yok.

Olusune saygi bekleyen diriye saygili olmaliydi.

Tam bir gereksizlik. Her şeyin b.kunu çıkartmakta üzerimize yok.

ne kadar zavallı olduklarını gösterir, Hamza'nın ciğerini yemek gibi bir şey. ölmüş bir insan. ölüden intikam almak, ya çok zavallılar, ya da manyak olmalılar, ölü insanları fişlemek için. daha akılcı tedbirler bulamadılar mı acaba.

Kin ne nefret dolu bir toplumunda olabilecek bir şey.

Oraya gömülecek olan insanların ailelerine üzüldüm.

Darbeci, cemaatçi vs. değilim ve ikisine de karşıyım ama yine de çok gereksiz bir hareket. Göm gitsin.

Bir de darbecilere yönelik nefretin bu kadar çok olması çok saçma. İşte R. T. Erdoğan'ı kutsal bir varlık gördüklerinden dolayı, dine saldırı olarak görüyorlar herhalde. Yoksa ne 3 kuruş para için yüzlerce madenciyi ölüme itenlere böyle tepki verilmeyen, tecavüzlerin üstü örtülmeye çalışan ve mağdurlar suçlu bulan, hadi başka ülkeleri salla kendi ülkesinde de eylem yapan IŞİDli teröristlere sempati duyan, yıllardır kanlı bıçaklı olduğu PKKya bile bu kadar öfke duymayan insanlar neden bu kadar gaza gelsin? Darbe süreci ile ilgili soru bile sordurmuyor, eleştiri dinlemiyorlar. Hemen öfke nöbetine girip darbecilikle suçluyorlar.

bu onlarin aile mezarligidir.
ölümden sonra kisi yaptiklariyla anilir ve ona göre muamele edilir. yeni değil, tarihte de var benzer durumlar.

Herkes ne yapsak da darbeye karşı olduğumuzu göstersek kaygısıyla ekstrem icraatlar yapıyor. Bu da onlardan biri. En nihayetinde yıllarca savaş verdiğin PKK üyeleri de öldüğünde kendi şehirlerinde kendi belediyelerince toprağa veriliyor törenle mörenle. Götün yiyorsa onları da engelle. Bu işler biraz şov.

Ne olursa olsun ölenin de peşini bırakın be kardeşim, bir de müslümanız şöyleyiz böyleyiz derler. Hani bizde ölünü arkasından bile konuşulmazdı; ne olursa olsun vatan haini bile olsalar o insanların da bir ailesi eşi, kızı, oğlu, annesi babası var; onların ne suçu, günahı var. Ölüye saygı diye bir şey var, adam ölmüş gitmiş işte mezarından kalkıp darbe yapamaz ya

Bok gibi bir topluluk olduğumuzu.

müze gezmediniz ise müzeleri gezin.

istanbuldada yapacak şey bulamıyosan :D

istanbul'da yapacak şey bulamıyor değilim. sadece bilmediğim bir şey çıkar mı diye sordum. "ilgi alanlarımdan bağımsız"

müze gez demekten ziyade şurada öyle herkesin bilmediği bilmem ne müzesi var orayı denedin mi gibi bir cevap bekliyorum. gezmediğim bir iki müze çıksa bayram edeceğim.

gitmediyseniz Harbiye Askeri Müzesi'ne gidin. Mehter dinleyin orda 15.00'da. Ben hala mehter şarkıları söylüyorum Cumartesiden beri. Ayasofya'ya gidin, Deniz Müzesi, Topkapı Sarayı, Dolmabahçe, mutlaka Oyuncak Müzesi, eğer seviyorsanız Barış Manço'nun evine gidin (sevmiyosanız da gidin 90'ları yaşayın) yazmayı unuttum bir de Rahmi Koç müzesi de çok güzel.

Klasik Otomobil Müzesi?

Ayın dördünde Kıyıya Oturmanın Böylesi isimli bir tiyatro oyunu var, ben de ilk kez gideceğim ama yorumlara bakılırsa güzel bir oyunmuş.

aşiyana çık. tevfik fikretin evini gör.

edit: ulus parkı manzarasını da izle izlemediysen. sonra oradan ortaköy'e yürü. kumru ya da kumpir ye. acıktım. ben olsam böyle yapardım :(

verilen fikirler istanbul'a ilk kez giden adama verilecek fikirler hep :/

6 yıl dolu dolu yaşadım istanbul'da. bana herkesin bilmediği şeyleri söylemeniz lazımdı.

1 yılda istanbul pek değişmemiştir. 6 yılda en çok neyi sevdiyseniz ve özlediyseniz onu yapın bence . verilen fikirleri ben aklıma yazdım özellikle aşiyan ve ulus parkı süper fikir.

aşiyan müzesi güzel fikir. boğaziçi kampüsünden girip aşağı yürüyerek geçin, içiniz açılsın. müzeden sonra sahile inip yürüyebilirsiniz, emirgan korusuna geçip köşkte çay içilebilir, sakıp sabancı müzesi gezilebilir. girme imkanınız varsa boğaziçinin havuzuna gidip serinleyebilirsiniz.

diğer müze olarak arkeoloji müzesi koca bir günü alır. masumiyet müzesi de olabilir, gitmedim gerçi.

salt galata'da etkinlik, sergi varsa gidilebilir, olmadı oturup bir şeyler okuyabilirsiniz.

Samsun pek görülmeye değer bir şehir değil bence.

pok gibi ayıptır söylemesi asdfasdf kastamonu sinop nedir?

kastamonu sinop arasını çatalzeytin üzeri giderseniz sahil yolu çok keyifli, ancak arabanız yoksa nasıl olur bilemiyorum. Çünkü her iki şehrinde merkezlerinde çok birşey yok, ancak ilçeler ve yol üzerinde inanılmaz bir doğa var.

Yine aynı şekilde samsuna geçerken çok güzel şeyler görebilir, ve tabi ki yiyebilirsiniz.
Yol üzerinizde olan Bafra'da pide yemeden sakın geçmeyin. Türkiye'de daha iyisini yiyemezsiniz.

kastamonu sinop harika seçim samsun da hoş

Millet aksiyonu sevdi.

o çomar denilen yüzde %50 evlerindeyken iyi motive olmuşlar. sedece klavye başında esip gürlemiyorlar.

sanki bir kısmı içten içten olay olsa da gitsek diyor bana göre. olay çıktı haberleri fos çıkıyor diyorum yalandır diyolar. adamların sokaga akası var. kendi gezi parkı olayları oldu bu.

E hukumet cikin disari diyor?

Öfke+Nefret+İşsizlik+Gösteriş Düşkünlüğü

işsizlik.
sonra da mesaide öğlene kadar uyuyorlar; bkz işteki memurlarımız, adam masaya uzanmış uyumuş.

Şimdi böyle sordum diye bana da sarlamanizdan korkuyorum açıkçası. :/

kendi kendine kuruldukça kuruluyorsun bence.
gayet normal hayat devam ediyor ben çıktığımda hep aynı boktanlığı görüyorum
15 ağustostan önce nasılsa şimdide öyle insanlar.

Ignorance is bliss diyorsun. Nasıl yok abi? Sırf burayı okuyarak bile anlarsın durumun vehametini. Ama ben görmek istemiyorum dersen, o da senin bilecegin iş.

boşver sende toplu yaşama, ayrıl sürüden iki bira aç kendine buz gibi :) basit ama etkili.

*belki bir tatile falan çıksan hani..

bundan sonra böyle gider,
hatta daha da kötüleşir ama düzelme olmaz.

buradakilerin çoğu pireyi deve yapan goygoy seven insanlar (darbe olayından bağımsız)
o yüzden burası benim için referans değil. Sözlük de değil.
ben hiç dışarıda biri bana ters baksa da dalsam, kafasında şişe kırsam,
yanımdan geçerken nefes alsada tacizci diye cırmalasam falan diye bakmıyor.

Ha bakıyorsa da zaten hep böyleydi olaydan sonra ortaya çıktı diyemiyorum. Görmek istememek farklı görmemek farklı. İnsanlar hep arızalıydı hala aynı arızalıktalar sadece farklı bahane geçti ellerine arızalık için.

Belki benim gözlerim açılmıştır. Insanlar hep böyleydi de ben görmüyordum belki, olabilir. Ama dün aynı otobüste bi saat içinde iki kez yer kavgası oldu mesela. Adamın biri annesi yaşında bi kadına "Kafayı yemişsin, git bi timarhaneye yat!" falan dedi. Normalde böyle şeyler duymuyorum.

Yani yaşadığım yerde(akpil-chpli sayısı birbirine yakındır epey)bir değişiklik gözüme çarpmadı, 10-15 gün önce nasılsa şimdi de öyle. Daha boktanlaşsa söylerdim niye görmezden geleyim ki.

"Hepiniz olan biteni görmezden geliyorsunuz" gibi bi çıkış yapmadım. Öyle de davranilabilir, sonuçta zor zamanlar. Herkes kendine göre bi savunma mekanizması yaratıyor. Hiç görmeyen, görse de umursamayanlara da lafım yok ama ben geçen cumadan beri havada inanılmaz bir gerilim hissediyorum. Kafamı dağıtmak için internete giriyorum, belki abartı belki insanların günlük hayatlarında paylasamadiklari gerçek hisleri, herkes alarm durumunda. Sakin kalabilen çok az insan var.

Benim yaşadığım yerde her gün ayrı bi mevzu oluyor. Akşamları biber gazı solumaktan, kornalardan, konvoylardan, tekbirlerden, bütün bu hengamenin içinde normal hayata donme, işime gücüme bakma çabalarından yorgun düştüm. Şimdiye kadar suların durulması lazımdı sanki. Daha önce hep öyle oluyordu. Insanların ısrarla sakinlesmiyor olması beni huzursuz ediyor, korkutuyor.

Senin yenilmişlik hissi ve kendini karşı tarafa ait hissetme duyguların bunlar.
Karamsarlık içinde olduğun çünkü son umudunda kayıp gitmiş gibi geldi bana.

Kimsenin cinet geçirdiği yok, asıl cinnet geçirenler de şimdi tutklandı zaten.

Akpli ya da cemaatçi değilim yahu. O nerden çıktı? Genel atmosferden bahsediyorum. Her neyse, laf anlatmaya çalışmak boşuna. Herkes anlamak istediğini anlıyor.

O insanlar zaten boyleydi. Firsat bulduklari icin de eyleme dokmeye basladilar.

Sadece kendilerinden olmadığı için diğerlerinin yaşam haklarını hiçe sayan, insanlar canlarının derdine düşmüşken, kişisel zevkleri için kaygılanabilen, şiddeti ancak kendine etki ettiği ölçüde kötüleyebilen, onu sömüren, korkunç şekilde bencil ve ikiyüzlü yaratıklar, düşünceleriyle birlikte geberip gittiği zaman.

"O insanlar" diye bir öcü grup yok maalesef. Benim yorumlamama göre Türkiye'de işler hep böyleydi.

6-7 Eylül 1955 olayları
1978 maraş katliamı
1980 çorum katliamı
1993 sivas katliamı

bunlar, 93 yıllık cumhuriyet tarihimizde ilk aklıma gelen olaylar. elbette, toplu histeri ve vahşet olayları bunlarla sınırlı değil.

bazı arkadaşlar çıkıp, şu an yaşanan olaylarla yukarıda sayılan olayları karşılaştırmanın saçma olduğunu öne sürebilir. elbette hedef kitle, saldıran kitle, saik, bilanço ve benzeri pek çok konularda fark bulunabilir. ancak bütün bu olayları çok rahatlıkla "benden olmayanları öldüreyim/yaralayayım." ortak parantezine alabileceğimizi düşünüyorum. elbette bu kadar basit bir ortak paranteze almak saçma ve basit olacaktır; ama neticede şurada sohbet ediyoruz.

darbe girişimi sonrasında yaşananlar da farklı değil. "bende olmayan" olarak cemaat sempatizanları, solcular, kemalistler filan belirlenmiş durumda.

özetle, şaşıracak çok bir şey yok. neydik ki ne olduk diye bakıyorum ben.

sanırım 3 nesil geçmesi gerekiyor, tahmini 50 sene.

E karamsarlar gelmesin, demokrasi için sokağa çıkanlar gelmesin, kim gelip cevap yazsın ki anlamadım. Neyse, ben epey karamsarım ancak yaşları 40-60 arasında değişen bazı chplilerin artık birlik olunacağını, bundan sonra ayrışma olmayacağını, bu son olayın bir dönüm noktası olduğunu düşündüklerini biliyorum. Tuhaf bir yaklaşım tabii.

Sokaga cikmayanlar içinde de tamamen karamsar olmayanlar vardır diye umut etmiştim. Endiselenmeyın demiyorum. Herkes endiseleniyor da burda ve sözlükte başka insanları da panige sevk etme durumu var maalesef.

benim en optimistik yaklaşımım şöyle oluyor, ortadoğu'nun kaderi bu nasıl olsa bundan kaçış yok. bizimki kısa bir araydı sadece.

Umutlu şeyler söylenecek bir ortam yok da senin okudukların kadar kötü de değil, olmayacak da büyük şehirlerde.

Bilinçli insanlara ihtiyaç var.
40-60 yaş arasında değilim.
Chp'li de değilim.
Ancak evet, artık hepimiz birbirimizi sarıp sarmalamalıyız.
Ben, sen bu ülkeden kaçıp gidebiliriz ancak arkada bırakacağımız anneler, babalar, halalar, enişteler, çocukluğumuzun geçtiği topraklar, güzel anılar olduğunda gittiğimiz yerde çok mu hayaller hayati yaşayacağız? Bir şehirde bir patlama olduğunda bile sinir krizleri geçirip tanıdıklarımızı arıyoruz.
İranlı bir arkadaşım ateist olması ve hayat tarzının uymaması sebebiyle Yeni Zelanda'ya kaçmıştı. 4 sene çok mutlu yaşadı, sonra zamanla Yeni Zelanda'nın doğal güzellikleri bile gözüne batmaya başladı. Neticede İran'a geri döndü.
Bu ülkede doğmayı seçmedik ancak bu ülkede doğduysak mike mike öyle veya böyle travmasal etkileneceğiz (kaçsak ya da oturup sadece izlesek bile). Hiçbir şey yapamıyorsan yapanlara engel olma, sus (sen=genel)

Modern zamanın kurtuluş savaşını belki de böyle yaşıyoruz. Hazıra konduğumuz topraklarda "ben etmem", "ben bi şey yapmam", "ben onu da yapmam", "hepinizden nefret ediyorum" diyebilenler oldukça maalesef kolay olmayacak bu geçişler.

3 a bir araya gelmeden zor. apocular atatürkçüler anarşistler asdf

gelecektir de.

Sosyal medyada, sözlükte yazılanları ciddiye almanın lüzmü yok. Ttabi gündemi takip etmek için kullan da çok da üzerinde durma yani. Çoğu şey abartılıyor internette zira(iyi ya da kötü farketmez). Hani felaket senaryosu yazacaksak sosyal medyaya göre şimdiye kadar 20 kere 3. dünya savaşı, 10 kez iç savaş çıkmıştı. Ne bileyim şeriat gelmişti, Suriye'ye girmiştik falan filan. Zaten kafası çalışan, güzel analiz yapan insan kendini belli ediyor.. Gerisine da yav he he de geç kısaca..

mirandaiam +1

Gezi zamanında nasıl bilgi kirliliği yaşadık, bu dönemde de bilgi kirliliği yaşamak çok normal. Algıların değişmesine izin vermemek gerek. Korku ve tedirginlik yaratan yersiz ve kaynağı belli olmayan her türlü şeyi göz, beyin ve kulak ardı etmek gerek.

"şeriat gelirse işkencesiz ölüm isteme hakkım var mı, yoksa internetten bileklerimi kesmeyi öğrenicem"

"sokağa çıktım bol pantolon dekoltesiz tişört giyiyodum ama herkes beni tecavüz edip öldürecekmiş gibi baktı çünkü başım açık"

"silahlanın, evinizi ve ailenizi koruyun çünkü bunlar bizi öldürür"

vs vs vs... birkaç gündür hep böyle duyurular görüyorum. bana büyük bir kısmı çok abartılı ve hatta biraz çocukça geliyor. ben de bu ülkede yaşıyorum, ailemle birlikte sekülerin dibiyiz. kaç kere yazdım bilmiyorum şu an akrabalarımı ziyaret etmek için bir doğu iline geldim. akp'nin %70 oy aldığı yer. normal skinny jean'imle, dar bluzumla sokağa çıktım, ekşici arkadaşların deyimiyle "çomar" kaynayan devlet hastanesine gittim, otobüse bindim, kimse beni öldürecekmiş ya da tecavüz edecekmiş gibi bakmadı. biri dün demiş ki "günde ortalama 3-4 kez sözlü taciz ediliyorum" YOK ARTIK YAHU. Okulumdan dolayı sıklıkla Fatih'e üsküdar'a giderim, askılı da giyerim, dekolteli de giyerim, mini etek de giyerim, daha günde ortalama 4 kez sözlü tacize uğradığım olmamıştır. Bu ramazanda Beyazıt'ta Süleymaniye Camiinin karşısındaki esnaf lokantasında kaç kere gittim tek başıma öğle yemeği yedim, tek kelime laf eden olmadı. Tacize uğrayanlara yalan söylüyorsunuz demiyorum, bu yalan söylenecek bir konu değil; ama ben de bu ülkede yaşıyorum, ben de bu ülkenin sokaklarında dolaşıyorum ama ben hiç burada ya da sözlükte lanse edilen kadar abartılı bir görüntüyle karşılaşmıyorum.

Biri olan bitenden dolayı silahlanın demiş, teksasta mı yaşıyorsun abi ne silahlanması? evet ortalık güllük gülistanlık değil hatta çok leş ama babam 80'lerde üniversitelerde olup bitenleri anlatıyor, durum bundan çok daha kötüymüş. zincirle kovalayanlar mı dersin, kantin basıp öğrencilere bıçak çekenler mi, okul kapılarında patlayan bombalar mı, kimvurduya giden, işkencelerde katledilenler mi, yoksa cenazelerde çıkan olaylar mı ... diyeceğim o ki bu ülke hiçbir zaman güllük gülistanlık olmadı, bu günler de geçecek. evet olup bitenler gerçekten midemi bulandırıyor ama ben şahsen "şeriat gelirse tecavüz etmeden önce bileğimi kesicem :s" diyen insanların niyetinin başka olduğunu düşünüyorum. ha bu arada, şeriatla ilgili tek bildiği şey en iyi ihtimalle persepolis filminde izledikleri olan insanlar son olaylardan sonra ortadoğu siyaset bilimi uzmanı kesildi, kaale aldığına bile değmez. çok doluyum bu konuda ve toparlayamadım, ama diyeceğim o ki fraise, seni duyurularından ve cevaplarından bildiğim kadarıyla aklıselim bir insansın, lütfen sosyal medyada yazılan korku dolu senaryoları bu kadar ciddiye alma.

Her zaman ama özellikle şu dönem kesinlikle takip edilmeli: twitter.com

Ambrosia da üşendiklerimi gayet güzel açıklamış.. Yani şuraya yarım saat göz atınca bile kimlerin goygoycu olduğunu anlamak mümkün. Onları siklemenin de hiç bir lüzmu yok, "aman tanrım, hepimiz ölüceeeeeez" tayfası da senelerdir var zaten..

hep optimist oldum, bu zamana kadar her olayın pozitif yönüne, olumlu taraflarına odaklanmaya çalıştım, oralardan yürüdüm, hayatımı hep insanlar için iyilik isteyerek ve yaparak geçirdim bu zamana kadar. belki beni bilen vardır, insanlara yaklaşımımı, tavrımı vs...

bu son olay bende biraz travmatik bir durum oluşturdu galiba, tanklar ve uçaklar, hepsini birebir yaşadım, sokaklara dökülen insanların bağırmaları, kornalar, hepsinin içindeydim. uçaklar geçerken sonik patlama sesleri geldiğinde açık balkon kapısının perdeleri fırtına varmış gibi uçuştu, her şey evin içinde gibiydi sanki, neyse, daha fazla detay vermiyim. ben internetten özellikle okumadım hiçbir yazı, facebook'ta önüme gelen ve merakımı çok cezbeden bazı yazıları falan okudum, bazı videoları izledim sadece, tamamen bilgi almak amaçlı, yoksa komplo teorileri geliştirmeye yönelik değil.

cumartesi sabahı geç uyandım, çünkü neredeyse sabaha kadar uyanıktım. baktım sokağa çıkma yasağı falan kalmamış, kahvaltı yapmadan daha markete gittim, bir büyük cin aldım eve geldim. 2 tane tost yaptım kendime, yanında ağlayarak cinimi içtim. o gün akşamüstü civarı uyudum, pazar yine devam. pazartesi 2 haftalık iznimin ardından işteki ilk günümdü, hiç verim alamıyorum, 3 gündür midemdeki aşırı yanma ve bulanmadan ötürü dün gece birkaç kere aralıklarla kustum, bu sabah hastanede reflü teşhisi kondu, izinliyim.

yani söylemek istediğim; optimistlik bir yere kadar gidiyor, herkesin bir psikolojisi ve ruhu var, kırılmalar olmuştur eminim ki herkeste bu olaydan sonra.

umut diyecek olursam da, ülke'ye dair umudum hep vardı, seçimlerden sonra üzülsem ağlasam da, hep oldu. bu olaydan sonra boşa bağladım, boş verdim artık tamamen. elimdeki umudum ise, yurtdışına çıkmak, orada yaşamak. şu anda haftasonundan beri girdiğim araştırma modundayım hala. bakıyorum, fırsatları kolluyorum. bundan önce de yurtdışında çalışmak için atılımlarım olmuştu, ama kariyer için, daha iyi kazanabilmek, kendimi geliştirebilmek, belki eğitimime yurtdışında devam edebilmek için. ancak şu anda farklı etmenler de işin içine girdi artık.

bu şekilde düşünmeseniz bile çoğunuz çok güzel insanlarsınız, kendi hayatınıza, ne kadar düzgün ve güzel varlıklar olduğunuza bir daha bakın. ilerinizi hayal etmeye çalışın mevcut durumda, ihtimalleri şöyle bir gözden geçirin. sizin için hangi tünelin sonunda ışık varsa oraya yönelin. ben şahsen bu tünelin sonunda ışığı gördüm, artık o bir tren mi çıkar, yoksa gün ışığı mı bilemiyorum. kişisel analizim beni buraya getirdi. siz de bir değerlendirme yapacak olursanız eminim ki birkaç ihtimal arasından kendiniz için en uygun, en güçlü olanı farkedeceksiniz. ona yönelin, köklü değişiklik de gerektirse, sonundaki ışığa kitlenin. hayatınızı bir kere yaşıyorsunuz, ışıkta yaşayın.

belli ki herkes benim gibi düşünmüyor, ama ben birlik olamıyorsak (bu zamana kadar olamadık), artık bireysel davranmam gerektiğini hissediyorum. bu şekilde düşünüyorum. ha ileride neler olur bilinmez, belki bişeyler düzelir, belki daha kötüye gider, ama ben artık bu ülkeye ait hissedemiyorum kendimi maalesef.


not: bu konuda böyle detaylı hiç yazmadım daha önce, burası ilk belki de son yorum yazdığım yer olur. birini üzdüysem affola, her gerçek doğru ya da güzel değil ne yazık ki.

ambrosia gayet güzel açıklamış etraf goygoycu dolu.
sözlükte okuduklarımı pek kaale almıyorum.

loveinaflipbook, hissettiklerin toplumsal travmanın bir parçası. bu ne demek? yalnız değilsin. seninle aynı hisleri, korkuları taşıyan milyonlarca insan var. cuma gecesini hepimiz farklı şiddetlerde birlikte geçirdik. illa iyimser olmak zorunda değilsin. zaten inanmadığın bir şey uğruna iyimser olursan kendini kandırmış olursun. o yüzden şu an bulunduğun konum gerçeklik, gönlünü rahat tut. kendini bunun için kötü hissetmek zorunda değilsin.

ancak öte yandan, artık normalleşmeye başlamamız ve toparlanmamız da gerek. bu da tabii geniş bir süre zarfında çok değişken zaman aralıklarında olabilecek doğal bir süreç. ben bugün kendimi buna hazır hissediyor olabilirim. senin kendini hazır hissetmen iki günü, iki haftayı, belki de iki saati bulabilir :) böyle böyle çember yine genişleyecek.

Yani hayat öyle veya böyle, bu denklem üzerinde doğal akışta ilerliyor. ha dessy olsun, ha loveinaflipbook. önemli olan bence hepimizin kendimize bu konuda zaman tanıması ve bu süre zarfında korku algısına katkıda bulunmaması.

Bir de, "bu ülke Kanada gibi olacak", "penguenler Afrika'da yaşayacak" gibi bizlerle uyumlu olmayan hayaller kurmak veya bu tarz söylemlerde bulunmak yerine "bu topraklardaki insanlar öncesinde defalarca olduğu gibi bunun da üstesinden gelecek, bu bizlerin gördüğü en kötü günler değil, şimdi ne yapabilirim?" diyebilmek gerek belki de.

Ambrosia ve mirandaiam iyi açıklamış. Ülkenin boktan bir yer olduğu ve 10 sene içinde almanya seviyesine gelmeyeceği aşikar ama ekşi'de okunanları çok ciddiye almamak lazım. O nickin ve ciddi bir üslupla yazılan felaket senaryolarının altında çok ciddi bilgili birisi var sanabiliyorsun ilk bakışta ama çoğu zaman aslında 16 yaşında, nargilecide salak arkadaşlarıyla konuşurken duyduklarını oraya her şeyi çözmüş gibi yazan bir embesil var. Çok kulak asmamak lazım.

loveinaflipbook'un yazdığı yazı altına zaten hep iyimser olmak ve tost eşliğinde cin dışında içtenlikle imzamı atabilirim.

Şu anki korkular, umutsuzluklar bir yana, tarih kitaplarının yazacağı bir dönemden geçiyoruz. Bunlara capcanlı tanık oluyoruz. Her şey bittiğinde istediğin yerde olacaksın, torunlarına zopik başında bugünleri "Ne günlerdi. Dedenizle birlikte ne yapacağımızı şaşırmıştık. Onun şimdi böyle aslan gibi göründüğüne bakmayın, arpacı kumrusu gibi düşünüyordu" diye anlatıp kıs kıs güleceksin. Zopik daha icat edilmedi, edilecek.
www.angelfire.com

hayat devam ediyor sadece orkların gücü biraz daha arttı orta dünyada karanlık bir güç uyanıyor bizimde legolaslarımız,aragornlarımız,orman cadılarımız var dert etme ;)

valla kaynak ne bilemiyorum ama reddit'te falan şu an dünyanın en barışçıl zamanlarında yaşadığımızı iddia ediyorlar. Medya-internet gibi kaynaklardan çok hızlı ve dünyanın her yerinden haber almamız dolayısıyla olanı daha abartıyoruz ya da öncekileri görmediğimiz için çok acayip geliyor herhalde. Onlar Avrupa'nın savaşsız olmasını falan örnek gösteriyorlar sanki ama düşününce "eskiden 2 milyar insan vardı % şu kadarı ölüyordu, şimdi 6 milyarda şu kadar" diyince cidden oran düşmüş olabilir.

bu optimist kısmıydı. Ama kalkıp da "Türkiye hep böyleydi, buralar zaten hep böyle ve böyle kalacak" demek de ne kadar mantıklı bilemiyorum. hani 80'ler daha kötüydü diyelim tamam, bir süre sonra bu oldu. Hepsi de geçiyor gidiyor. E bir 20-30 yıl sonra bizim çocuklarımızın başına da böyle şeyler gelecek yani? Normalleştirelim mi o zaman? Buna da katılmıyorum.

Optimistliği falan bilmem de bahsettiğin söylemlerin ikiyüzlü ve bencilce olduğunu düşünüyorum. Önce gidip adama kurşun sıkacaksın ya da bunu destekleyeceksin, sonra da adamın gelip sana yumruk atma ihtimaline dayanarak goygoy yapacaksın. Böyle bir yavşaklık var mı? Öfkeyi, nefreti ve şiddeti yaratanların, yarattıkları şiddette boğulmaları olması gereken şey.

Oralarda yemek yiyecek bir yer yok malesef. Kahvaltınızı yağın gidin

Bahçeköy'ün girişinde börek, kahvaltı falan veren 1-2 mekan var.

İçinde yok, hatırladığım kadarıyla yakınlarda da yok. Evden birşeyler götürüp yakınlardaki Belgrad ormanında yapabilirsiniz.

Peki o bölgeye yakın bir yerde kahvaltı yapalım desek nereleri önerirsiniz ?

Onluga*

Bunun ucu bize nasıl dokunacak acaba diye düşünüyorum.

stres ve sıkıntıdan boynum tutuldu. asker videolarını fotolarını gördüm midem bulandı.

bunun ucu herkese dokunacak, akpli olmayanlar hesap verecek, ezilecek diye bekliyorum. başkanlık ve daha sıkı yönetim gelecek sanırım. onun dışında başka bir şey yok.

dün gece 200 can gitti. şaka gibi 100'ü asker 200 can.

İkiz kuleler bombalandığında çocuktum, aaa falan dedik.

O zaman kulağıma babamın bi cümlesi takılmıştı, eveeet dayanakları da var artık.
Tabi bi bok anlsmamıştım.

Şimdi ben diyorum, eveeet dayanakları da var artık.

yurtdışındayım ama 2-3 saat uyumuşumdur herhalde. uzakta çok daha zor oluyor, tarifi olmayan duygular içerisindeyim. ülkeden gitmek sadece güvenliğinizi sağlıyor, ki o avrupa içerisinde de çok mümkün değil artık aslında ama türkiye'deki durum gerçekten kahrediyor beni. şu son olayla birlikte hissettiklerimi göz önünde bulundurduğumda geri dönesim bile geliyor. yani bu şekilde türkiye dışına yerleştiğinde de gerçekten yaşıyor sayılmıyorsun. aksine, insanların kendi ritüelleri, keyifli hayatları devam ediyor burada, sen ise içten içe kahroluyorsun. bu yurtdışında yaşamak olmuyor ne yazık ki. mutsuzum.

Uykusuz ve biraz gergin geçen bir gece dışında pek değişiklik yok. İnsanlar içlerindeki pislikleri dışa vurdular. Ama tabi ki bunu barış, adalet, hukuk, demokrasi, insan hakları bla bla adına yaptılar. Bir sabah kalktığında sahip olduğunu düşündüğün şeylerin tümünün başkaları tarafından yok edilmesi ihtimali ürkütücü. Dünya, yaşanacak bir yer olmaktan çoktan çıktı.

Iyi degilim şahsen.hem dun gece ki yasanan olaylar kaybettigimiz canlarimizin ustune sabah bir aci haberide hastanede yatan ananeden aldik.bugun defnedicez iste bekliyoruz.tam sarsildik.
Ister oyun densin ister baska bir kurgu sonuca baktigimizda cok buyuk bir yara aldik.ve olenlerde bizim çocuklarımız. :(

Sosyal medya kanallarımda temizlik yapıyorum, akşama dogru çıkacağız dışarı. Normal akışa dönüyor gibiyiz ama aklımızda bu işin daha kötüye gideceği var. Başkanlık adı altında din afyonuyla uyutup uyutup milleti sokağa salacaklar. Eğitim, bilgi, görgü falan hepsi hikaye olacak, esas olan hırsızlık, ahlaksızlık ve kültürsüzlük. Selayla ortaya dökülen tiplerin üreyip çoğaldığı bir memleket...
Dinden soğuduğumu hissediyorum ve bu beni üzüyor, akrabaların bir kısmıyla bir daha görüşmek ve aptalca görüşlerini duymak istemiyorum.

Ayrıca dissendium+1 - ciddi anlamda araştırmaya girişeceğim. Ne yaşamak ne de aile kurup çocuk sahibi olmak için uygun bir yer değil burası. Bu "insanlarla" değil.

müslümanlar yine kazandı, kaybedense her zamanki gibi laikçiler oldu :(

Sığırlara hadleri bildirildi, bir daha kalkışmazlar böyle bir şeye.

Yarım saate bir okunan seladan da tiksindim yeminle

Bana göre iç savaş için ideal başlangıç. İŞİD zaten dünden razı kürt grupları zaten Suriye'de aktif neden Türkiye'ye de girmesinler ki?
Ben zerre umut görmüyorum o ya da bu şekilde ya Tayyip Sultanlığı ya iç Savaş ya da ikisi birden.

psikolojim bozuk, seneye fransaya yerleşicem orası da karışık. ne yapacağımı bilemiyorum...

Normalde yurtdisinda yasiyorum, hemen geri donmek istedim. Ama aileme, arkadaslarim haksizlik boyle bir luksumun olmasi diye dusunuyorum diger yandan.

Kafam karisim, basim agriyor.

Sokaga cikan tipleri gordukce, camilerden yapilan anonslari duydukca daha da tiksindim.

Her siyasi hareketlilik sonrası @godosu beklerken in söylediği gibi birbirlerini ahiret edip takım tutar gibi ayrısip birbirine sallayan ama kesinlikle twitter, sözlük üzerinden atisip olağan hayatlarına geri dönen "Bu ülkeden sktir olup gidicem"cilere, "çoğunluğun kararına saygı duyun"culara falan gizli gizli aşırı gıcık olmuşumdur ben. Yani buralarda birbirlerine sallayıp dışarıda birtakım çıkar ilişkilerini devam ettirerek birleşip öküze giriyorlar ya da bankadaki paralarını daha çok dusunuyorlarmus gibi gelirdi. Yani TV lerde öyle bangır bangır bağırdiklari gibi bi toplumsal ayrışma, kutuplasma yok diye düşünüyordum. Korkak, davasına sahip çıkacak cesareti olmayan ve son derece orta yolcu insanlar olduğumuzdan ölene kadar bu bokun içinde debelenir, her fırsatta mizmizlanip ajite olur yine de bi bok yapmazmisiz gibi geliyordu. Fakat sanırım artık durum ciddi. Ben bile yaşadığım akp tabanlı sokakta dışarı çıkıp o komşuların yüzünü görmek istemiyorum. Ezan seslerinden rahatsız hatta irrite oluyorum, Allah lafı sinirimi hoplatiyor. Hiç iyi değilim.

Ahiret=ajite olacak

Her olayda inatla, israrla sevmeye calistigim ulkenin gercekten iflah olmayacagina artik tam manasiyla ikna oldum. Turk insani tum artilariyla eksileriyle yine de insan idi benim gozumde, ne bileyim geceyarisi evime birakan taksinin abla sen iceri girene kadar bekliyorum demesinde, sokakta aglayan cocugun yanina kosan annen nerde cocugum diyen teyzede guzellikler buluyordum. Evi yanan yasli cifte, sokakta kalan caresiz insana yardima kosan insani seviyordum.
Dun gece tarif edemeyecegim bir uyusma yasadim. Korktum. Anladim ki gercekten sabaha kadar ezan seslerine, tekbirlere, allahuekberlere filan alismam gerekiyor. Basimizdaki isterse her geceyi dun geceki gibi yasayabiliriz. Guzellik buldugum herseyin arkasinda bunlarin oldugunu gordum. Bu insanlarin onunde kimse duramaz artik bence. Bu kadar suursuzca, bu kadar aptalca, bu kadar korku icerisinde yasamak istemiyorum. Bu kadar nefret dolu, bu kadar korkutucu bicimde galeyana gelen halkin bir parcasi olarak kendimi goremiyorum. bunlarin hicbirini kabullenmek istemiyorum ben.
Hayat devam mevam etmesin artik bu saatten sonra. iyisini kotusunu bilemem, bu insanlar aptaldi kafam basmaz. Yonlendirilmislerdi, planlanmisti anlamam. Bizi bize dusurduler. Ister darbe olsun, ister tiyatro. Ne farkeder. Dun gece umudumu oldurduler. Ben artik gitmek istiyorum.

Dini inancı olmayanların veyahut iktidar sahiplerinin istediği gibi bir dini inancı olmayan kimselerin çok ciddi baskılar göreceğini ön görüyorum.
Umarım, yanılıyorumdur.

sabah kötü uyandım. yorgun, halsiz, aç.

dün öğlen gibi bir poğaça yemiştim, olayları duyunca yiyemedim az önceye dek.

en çok üzüldüğüm konu insanların basiretsizliği, kibirli bir tavırla "ben bilirimci" halleri. şiddet yanlısı olmaları, hemen galeyana gelmeleri. biliyorduk, böyleydi bizim toplumumuz ama dün görünce bu olayları çıplak gözümle, boğazımda düğümlendi. dün akşam olsun bu sabah olsun hep sinirliydim konuşurken. hakim olmakta zorlandım kendime. şimdi ise hala bitkin, depresif, iş yapmak istemeyen biri modundayım.

Fetocular darbe deniyor, bunu laiklik adına yapıyorlar kılıfıyla, ezanlar okunuyor. Ezanlar sanki din düşmanları darbe yapmış gibi okunuyor. 2 tane islami grup arasındaki kavga cumhurbaşkanının meydanlarda nefret kustuğu ateistlere, solculara çok daha sınırlı bir hayat olarak yansıyacak.

Bir sürü adli personel görevden alındı, sadece darbeyle alakası olanları görevden alacakları yok ya adamların, kim karşıtsa hepsini alırlar.

Biz bundan sonra çok daha ezilen bir grup olarak yaşayacağız bu adamların kavgaları yüzünden.

He ya ben de iki saat nete girmedim, Ders çalıştım. Geldim buraya hadi ösym fotolarimizi ifşa edelim dedim. Bu yaptığından utanmalisin falan dediler, dedim noluyo. Olan olmuş. Sabah beşe kadar telefon elimde panikle bini kanal, Bi bu kanal gezerek, buradaki yorumları okuyarak, zenmate le Twitter a girmeli, ana babayla gece ikide çay içerek darbe tartışmalı ekstrem, acayip bi gece geçirdim. Sabah Binali nin TV den gelen sesiyle uyandım. Darbe oldu da Genelkurmay Başkanı açıklama yapıyor sandım. Üzülüyorum, Herkes için ayrı ayrı üzülüyorum. Geziden beri bu kadar kolektif bi üzüntü hissetmedim. Orada umut vardı, Burada yok.

umutsuz yorgun üzgün bıkkın.

dediklerini hissediyorum işte aynen. çok öfkeliyim. çok umutsuzlaştım. tiksiniyorum.

Az önce akpartililerin teslim olan askerleri tek tek öldürdüğü vidyoyu izledim. Bugün yapılmış, hava aydınlık. Kan içinde adama bir güzel küfredip, adamı tekmeleyip, sonra sırayla sıkıyorlar.

çok ani duygu değişimi yaşayan biriyim, çok mutsuzken bşr anda epey mutlu olabiliyorum. Ama şimdi tabiri caizse bok gibi hissediyorum, bildiğin bok. Umutsuz ve mutsuz, ve geçmiyor.. Artık gitmek istiyorum, insanın kendi vatanına yabancı hissetmesi çok kötü be

cnn int.da bile askerin teslimolma görüntüleri yayınlanıyor. kötü.

türk halkından nefret ediyordum daha da katlandı. Doğuda askerlik yapan arkadaşıma kafası kesilen eri gösterip bu adamlar için savaşıyorsun malın tekisin yazıp videoları görmemek için kapattım facebook hesabımı.

Kafasi kesilen? Ben uyuyordum, o da mi oldu?

Şok oldum. Diyecek tek şey bulamıyorum. Bu başka bir sey. Inanın anlatamıyorum kendimi. Midem bulanıyor bu insanlardan. Bu kadarına hala inanamıyorum, kabullenemiyorum.

ÜSt rütbelilier zerre ipimde değil de emir verildi diye uygulamak zorunda kalan erlere üzüldüm.

Orada bir insanın kafasını gözünü kırpmadan kesenler her şeyi yapabilir, bunların ''halk''tan insan olması çok ürkütücü. Gerçekten erlere çok üzüldüm..

Teslim olan erlerin bir kısmı ''bize tatbikat var dediler götürdüler'' demiş, çoğunun haberi bile yok. Anladıklarında da iş işten geçmiştir bence.

Zekası çok da yüksek olmayanlara darbeci er olmayacağını açıklama zahmetine girmeyin yahu zaman kaybı. Çomar diyin geçin.

Al şarkıyı da ben vereyim. www.youtube.com

soruya de cevap verelim de silinmesin konu. türk halkı diye bir şey kalmadığının en büyük göstergesi olay bu.

Bana koydu, erlere çok üzüldüm hele o boğaz kesme olayı, yere yatırılmış asker görüntüleri, bazı yerlerden üstlerini soyup araca aldıkları görüntüler üzdü beni, emir alıp gelen çocuklar bunlar. ayrıca tankların üzerlerine çıkmaya müsade edecek kadar tepkisiz olup (bu yüzden darbe değildir) kahramanlaştırılan halka zarar vermemişken böyle sonuçların olması çok üzdü beni bok yoluna insanların hayatlarını karartmak çok acı.

Aynen darbe yaparken, millete iskence yaparken gormemiz gerek degil mi?

Kafa kesilmesi olayi, sucsuz gunahsiz insanlarin dovulmesi eyvallah. Ama onun disinda askerin teslim olmasindan rahatsiz olan kesim sanirim darbeyi de destekledi. Isidden bozma dedigin insanlar dun darbeye engel oldu. Ki meydanlarda her partiden insan vardi.

Yasim genc demissin. Benim de genc. Ama darbe donemleri hikayelerini cok duydum akrabalarimdan. Ve su kaniya vardim turkes'in dedigi gibi "en kotu demokrasi en iyi darbeden iyidir".

@sorubankasi elbette darbeyi desteklemiyorum; fakat her darbe aynı şartları getirecek diyr bir şart da yoktur, demokrasiye sahip çıkmak da bence asla ve asla halkın görevi değildir. Halk demokrasiye sandıkta sahip çıkar, eğer onu temsil eden hükümet darbe için gerekli ortamı sağlamış ve ülkeyi o duruma sürüklemişse olay asker ve hükümet arasında tezahür eder. Çünkü askerin darbe mazereti de ülkenin ideolojisinin yanlışlığına dayanır, yayınladıkları bildiride gördük bunu. Yani asker halk için darbe yapar, bu sebeple halk ve asker karşı karşıya gelemez, kimse de meydanlara dökülün demokrasiye sahip çıkın gibi bir söylemde bulunamaz çünkü benim demokrasimi koruyacak olan sensin ben değilim. Eğer koruyamıyorsan da işte darbe girişimi olur.

Ben cok uzuldum ya

Askerlikten sonra ordu ile ilgili duygusal bağ kuramıyorum pek. Gerçekten hiçbir değerleri olmadığını görüyor ve soğuyorsun. Dünkü olaylar korkunçtu. Rütbesizlere üzülüp üzülmemem bu korkunçluğun neresinde yer aldıklarına bağlı. Linç, geri kalmış toplumların boşalma yöntemi. Bunu duyuruda bile görebilirsin. Öfkeli kalabalıkların aklı olmaz. Devlet suçlu burada.

@body electric;kusura bakma kardesim ama o kadar enteresan seyler yazmissin ki, nereden baslasam bilemiyorum.

Oncelikle sunu demissin "demokrasiye sahip cikmak halkin gorevi degildir"

Aynen herkes 60larda 70 lerde oldugu gibi evlerinde pussun. Sonra bakalim "halk demokrasiye sandikta sahip cikabilecek" mi? Demokrasinin en asgari kosulu sandik olabilir. Ama demokrasi sadece "sandik" degildir.

"Halk ile asker karsi karsiya gelemez"

Zaten darbenin tanimi halk ile askerin karsi karsiya gelmesidir. Siyasetle kendi gorusunu etkin kilamayan ufak bi azinligin halki silah zoruyla yonetmesidir. Zaten halktan hemen hemen hic kimse destek vermedi. Tum partiler darbeye karsi durdu.

@sorubankasi tekrar belirtmek istiyorum darbe taraftarı değilim bunu saklayalım cepte.

Polisle asker çatışmadan olayın halk faktörüyle bitmesi olumlu ama bahsettiğim senin kaçırdığın şey de şu: bir halk var güya denokrasi destekçisi, asker yönetime mantıklı bir bildiri ile mazeretler sunarak el koyuyo ses yok, ne zaman ki cb çıkıyor hadi meydanlara diyor ve çoğu kişi bir cihat mantığı ile askere iniyor. En başta şaşkın olan askerler teslim oluyor fakat halkın lincine taşlamalarına maruz kalıyor. Tankların üzerinde tepinen bir halk var, polis üniformalarıyla askeri linç eden bi halk var soruyorum nasıl bir itibarı oldu tsk nın? Bu mu türkiyenin asil kanı böyle mi olmalıydı? Meydanlara inin emri bence daha büyük bir çatışma için davetiyeydi. Ve çoğu insan yine piyon olarak öne sürüldü..
Darbe evet kabul edilemez ama sonuçta elde ettiklerimiz felaket. Ayrıca evet demokrasi için insanlar elbet eylem yapma hakkına sahiptir ki en büyük örneğini gezide gördük tabii ki orada bunu savunan halk linç ediliyordu; şimdi ise demokrasiyi savunmak halka düştü, üstelik kendilerini en büyük demokrasi temsilcisi ve güven kaynağı ilan eden devlet tarafından verilen söylemle, camilerin büyük bir organizasyonla cihat mantığında halkı gaza getirmeleriyle...

keske o askerler darbe yapsaydı da sızı aılenızı cocuklarınıza neler yaptıgını gorseydınız, koyar mıydı o zaman?

@hopp

Asker namuslu şerefli vatandaşa bir şey yapmaz namussuz şerefsiz soysuz yolsuz korksun.

onedio.com

erdoğanın yapacaklarını tahayyül edemeyen gençlerin iyi ki darbe olmadı diye ağlaşmaları ne acı. bakınız, başınız mı açık, sağınızda solunuzda dövme mi var, küpe mi takıyorsunuz, muhalif misiniz? çok değil iki sene içersinde dün videolarını izlediğiniz grubun hedefi haline geleceksiniz. dayak yiyecek, kimsenin görmediği bir izbede cesediniz bulunacak, istiklal marşı veya sikindirik bi arap ilahisi çalınan odalarda size hiçbirşey yapmadığınız, sadece hayatınızı idame ettirmeye çalıştığınız için neden öyle yaptın, suç ortakların kimler gibi abuk sorular sorulacak. siyasal islam kendinden olmayan herkesi eşşek cennetine yollamak üzerine kurulu bir akımdır, aksini iddia edende gazete okumuyordur. dün dışarı çıkanlarda halkın her kesimi filan değildi, bulunduğu yere çıkıp ortalığı kolaçan etmek başka, minibüse otobüse doluşup havaalanına, genelkurmaya gitmek başka. bunu hepiniz biliyorsunuz ama ben yine hatırlatmak istedim.

ben dün bu şuursuzların isyanına sevindim. dinci bir kesim diğer dinci bir kesime savaş açtı, benim açımdan win win, yesinler birbirlerini. şu da çok açık ki bir kesimin iyice bel bağladığı tsk'da artık güvenilmez bir kurum olmuştur. onlarda ustalarının izinden giden bir grup silahlı örgütten başka birşey değildir gözümde. hiçbirine güvenmiyorum.

son atak son şanslar. normal.

haklisin, telefon mu aldin diye ayi gibi elinden almak nedir ? onun disinda anlattgin olaya bir yorum getiremedim acikcasi. belki de no sex hayat yasamiyorlardir senin dusundugun gibi. belki herkes birbirine giriyordur da senin haberin yoktur.

lisede de koşturduğumuz bir sınav, kpss kursunda da ayrı bir sınav. sosyallik yok, rahatlama yok. ne var? çalışmadığın her dakka vicdan azabı var. bokum gibi koşturup yetişmeye çalıştığınız bir hayat var. benzerliği görebiliyor musun sevgili damdanakan?

benim de bir gözlemim var. bakirelerin daha ağzı bozuk ve cinselliğe dönük konuşuyorlar. yapamadıkları için çeneye vuruyor. zaten cima eden kişiler ise bu konularda daha dikkatli.

cekilmis gayfe +1
yapamadıkları için çeneye vuruyor.

kesinlikle haklısın . Ayrıca bu konuyu dile getirmene de ayrı bi sevindim
ve @cekilmis gayfe+1

@Evde kıtalar: buradakilere karşı o kadar iyi niyetli olamıyorum. Herkese iyi niyetli yaklaşıp empati kurmak zorunda da değilim.

herkes ekmeginin pesinde ve ekmek aslanin agzinda. ciftlesmek durtusu her zaman olan bir sey, eger bir cinsel hayat yoksa agza vurmasi normal. azginlik sebebiyle saldirilar artiyor.

lisede ve hemen sonrası sabahtan aksama kadar seks ve "suna soyle caktim" tarzi les muhabbetler donduruyorduk ama su an lafi bile ediliyor mu? yok. bunun gibi bir sey.

bence bu sadece cinsel açlıkla açıklanamaz. başkalarının sınırlarına saygı göstermemekle de ilgili. böyle bir şey öğrenmiyorlar bile çoğu ailede. çocuğu gelen geçen öpüyor, çocuk bunu normal olarak kodluyor. büyüdüğünde izin almadan dokunuyor, çünkü bu normal diye düşünüyor, rahatsız edici bir davranış değil diye düşünüyor, insan sevdiğini şapur şupur öper de makas da alır diye düşünüyor. hatta düşünmüyor, düşünse belki fark edecek budan rahatsız olunabileceğini ama farkında değil.

dediğin durumun no seks ile alakası yok bence.

düzenli seks hayatı olan insan ufak dokunuşlardan, flörtöz hareketlerden bunun daha ileri versiyonlarını sürekli tecrübe ettiğinden dolayı keyif almaz. çok normal. zira "sen giderken ben geliyordum" durumu mevcut. senin lisede normal gördüğün şeyleri lisede yapamamış. haliyle yeni yeni girdiği bir yakınlık var. seks yapması da kendi doğrularına göre çok yakın olmadığına göre, bir şekilde libidoyu kontrol altında tutmaya, tatmin etmeye çalışıyor. bence sorunun cevabı açıklamalarda gizli.

ama herkesi de o yapıda sanıp telefonu alan eleman da ayrı cins, haklısın.

çeneye ve davranışlara vuruyor +1

Seks yapmayı istemelerine rağmen toplum baskısı ile yapamayan hatta bunu kendilerine itiraf etmekten bile korkan insanların bastırılmış duygularının hareketlerinde ortaya çıkması durumu.

Ayrıca no sex ney ya asdfhga :D

@çekilmiş +1000.

Bi tane en yakınımda var. Bakire olduğunu beyan ediyor ancak yemediği bok kalmadı. 15-16 yaşında eve erkek atmalar, sevgilisiyle tuttuğu pansiyonları ballandıra ballandıra anlatmalar, biraz kilo alan bir komşu kızına "KESİN YEMİŞTİR" demeler falan. Yani bilmiyorum. Düşük insanlar bunlar, muhatap olmamak lazım.

sırf no sex değil, varoş no sex tipler bunlar. azgınlıktan dokunuyolar, insan doğası yaz mevsiminde birbirini arzuluyor, çekiyor. bi sevişseler rahatlarlar, dokunmatik azalır. telefon meselesi falan da kişisel alanla ilgili, varoşlar sevişse de sevişmese de sürekli alanını taciz ediyolar.

bu insanlar liseden, üniversiteden sonra eğitimine ara vermiş ya da o ortamları özleyen insanlar. önlerindeki hayatta o yıllardaki gibi rahat olamayacaklarının farkındalar. bu yüzden rahat rahat takılmak istiyorlar son kez.
özet: son şansları +1

sadece kadınlar değil erkekler için de aynı şey geçerli yapamayan adam daha çok konuşuyor bu konu ile ilgili, kesin bilgi yayalım.

Evli adamlar bile böyle. Bana mı tuhaf geliyor bilmiyorum. Yani karsindakiyle konuşurken o kadar yaklaşmak, sürekli göz kontağı falan. Beni huzursuz ediyor. Rahatlık aranıyor olabilir de havada rahatsız edici bi cinsel enerji. Yani karşı cinsten arkadaşlarla gülüp eğlenmek, rahat takılmak, üniversite ortamları falan ayrı. Bu başka bi şey sanki.

yobaz mısın nesin anlamadım. Atatürk cumhuriyetin de erkekler kadınlarla yakın temasa geçebilir, bu modernliktir.

Sfhugg yobazim galiba

katılıyorum. sulu bir hareket. erkeklerin gelip böyle kızların hepsine birden omuzdan kol atması falan da itici geliyor bana. sarılmak denilen naif, sıcak olayın sıradanlaşmasına da neden oluyor. onu "değer" anlarda yapmak lazım. kısacası herkesle olmasın bu tarz hareketler ki özel insanlarla olduğunda daha değerli kalsın.

Bu çok isabetli bir tespit. Katılıyorum.

O ortamdan bir seyler cikartmak istiyorlar oradakiler. Her iki cinsiyet icin de ayni. Haliyle boyle fazla samimi tavirlar olasi.

Ceneye vurma olayini eyleme gecme sikligina baglamiyorum ben. En azindan erkekler icin boyle degil. No sex olan da tam tersi olan da yogun bir sekilde muhabbetini yapabiliyor.

Baslik cok orjinal ama:)

azgınlıktan bak valla öyle, sekis yok ama canları da istiyor ama olamıyor onlar da böyle ayh uyh dokunmalarla tease ediyorlar kendilerini. bu işlerin yaşı yok sanırım, insan her yaşta insan(belli bi yaşa kadar diyelim)

Çok alakasız bir tespit olmuş. Bu olsa olsa görgü, kültür ve varoşluk meselesi olur. Her haltı sekse bağlamaya çalışmaktan bir vazgeçseniz çok iyi olacak.

el secreto de sus ojos

onedio gerçeklerden uyarlama demiş ama bilemedim. sen zodiac deyince aklıma direkt bu film gelmişti nedense. on numaradır. orijinal halini izle mutlaka.

çok merak uyandırır mı bilemedim ama: www.imdb.com

valkyrie operasyonu

olayın kendisi filmi olmadan dahi içine çektiği için film çok başarılı olmamasına rağmen kendini izletiyor. en azından "senarist böyle bir yorum getirmiş" diyebiliyorsun.
www.imdb.com

aslında film değil, belgesel gibi ama çok beğenmiştim ben, değişikti. izleyeceksiniz sadece ilk konuyu okuyun, eğer başka yerlerde okursanız acayip spoiler olur. ismi the imposter. ekşide çok beğeniliyordu, ismini oradan görmüştüm.

www.imdb.com

benim aklıma hotel rwanda, selma, milk gibi filmler geliyor ilk etapta. blindside, fargo, hachiko filan da biraz düşününce aklıma gelenlerden. gerçi hiçbiri zodiac'la aynı kategoride değil ama işte. hepsi güzel filmler.

changeling.

boys dont cry

Colonia

(bkz: hotel rwanda)

aynı şekilde yaşanmış olaylardan uyarlanan, gazetecilik filmleri:
spotlight
the insider

Rush
Catch me if you can
Cidade de deus
İntauchables
Amadeus
Wolf of wallstreet
Rush
Hachiko
Revenant
Hayatın maçı - orj ismi hatırlayamadım
Mar adentro
King speech
M left foot
Remem er titan
Enemy at the gate
Perfect strom
Basketball diaries


Yazım yanlışları olabilir, hatırlayabildiklerim bunlar

the imitation game. yarım saat önce izledim.

das experiment

www.imdb.com

War dogs

en önemlisi çalışma ortamı.

bayram boyunca biriken bütün işlerimi toparlamak için ofise kapanacağım.

istersen kalemini kitabını alıp gel. iki tane boş odam var ofiste. çalışabilirsen burada. 10 gün kafan rahat olur. ben de çözemediğin bir şey olursa biliyorsam yardım ederim.

insanı en çok etkileyen şey ortam

Meditasyonu da yapamiyorum bu ara. Kontrol o denli elden gitti yani.

kardeş bi' sakin olur musun.

20 gün çalışmayla kpss tüm kapılarını açsaydı ohoo, çevremde kim kpss'ye girdiyse bayağı üniversiteye hazırlanır gibi sistemlice hazırlanıp girdi. panik anlarında seni ne sakinleştirebilir bilmiyorum, zaten bunu en iyi sen bilirsin. uzun bir yürüyüş filan önerebilirim, istanbul'daysan bas git bir ormana, yürü babam yürü. ayrıca stres yapıp gerilmeni anlıyorum ama bu sefer olmazsa bir sonraki sefer olur, peşinden kimse koşturmuyor yani. gözünde büyütüp olduğundan daha kötü bir hale dönüştürme mevzuyu.

sınavı kazanamazsan da dediğin gibi gider, tanıdıkta manıdıkta kalırsın bir süre. başarısızlık kime göre neye göre, onu da bir kafamızdan silelim lütfen. teşekkürler.

disarıdayim + 1

cidden ortam çok önemli, özellikle böylesi stresli durumlarda. yapabiliyorsan pencere dahi olmayan bir ortamda çalış bir süre, evet kulağa çok insani gelmesede ciddi anlamda etkili bir yöntem kendini dış dünyadan soyutlamak.

Önce kafanı biraz olsun boşaltman lazım bence. Bir gününü gezmeye ayır. Sabahtan akşama kadar deli gibi gezmen lazım. Daha önce gitmediğin yerlere git ama. Sonrasında ise geniş ve havadar bir yer bul çalışmak için. Etrafta başka çalışan insanlar olursa daha da iyi olur.

@evde liyakat: bi senedir çalışıyorum zaten kpss ye, ilk sınavları da verdim falan. Alan sınavına çalışmak zorluyor. Konu calisicam artık, yirmi günde olabilir de olmayabilir de. Kesin olmaz diye bi şey yok da, çalışmazsam bi senelik emek de copte. En azından çalıştım diyebilmeliyim kendime. Durum bu şekil. Hicbi şeyin sonunda ölüm yok ama benim bu işi basarmaya ihtiyacım vardı epey. Dışarıdan "Pff ne saçma!" gibi görünüyor olabilir ama kendi küçük dünyamızda büyük anlamlar yüklediğimiz (bu da yanlış bi tutum, biliyorum) önemsiz detaylar. Şimdi böyle konuşuyoruz ama kazanamazsam şimdi gordugum baskının mislisini gorucem ailemden, cevremden.

pff ne saçma gibi görmüyorum, yanlış anlamışsın.

kpss'ye gireceksin, alan sınavını vereceksin. kafandaki tek opsiyon bu şu an çünkü yine stres dolu bir sene yaşamak istemiyorsun, artık bir yerden tutunmak, ben bunu yaptım en azından, emek harcadım boşa vakit geçirmedim demek istiyorsun doğru mu?

şu an bir işin olmadığı için baskı gördüğünü varsayıyorum. olmazsa başka bir iş bulamıyor musun? tek seçeneğin kpss olamaz değil mi? konudan uzaklaşmıyorum, aksine her zaman başka bir seçenek vardır demeye çalışıyorum. bunu biraz kabullensen, kafanda felaket senaryoları yazmasan zaten bu kadar geriliyor olmayacaksın. az sakinleş. şu an ya başaramazsama aşırı fikslenmişsin, başka türlüsünü kabul edemiyorsun bence. yaşayamıyorum, nefes alamıyorum ne demek oluyor yahu, sanki ciğerini aldılar :) gel yarın sana bi' kahve ısmarlayayım.

Çok ajite ettim kendimi, değil mi? Haklisin.

İçelim bi kahve, aldım sözü. Yarın olmazsa da pazar :) Teşekkürler.

Bence alan sınavını bir avantaj olarak görmelisin. Benim kpss'ye girdiğim yıl alan sınavı diye bir şey yoktu. Branşım İngilizce ve ben İngilizce'nin i'sini çözmeden yerleştirildim ve kendimi abuk sabuk bir köyde buldum. Eğer bana fırsat verilseydi ve İngilizce sınavına tabii tutulsaydım puanım çok daha yüksek gelirdi ve gençliğimi elektriksiz, susuz, b.klu bir köyde harcamamış olurdum. Hatırladığım kadarıyla senin branşın Matematik. Sen zaten yeterli sayısal beceriye sahipsin ki üniversitede Matematik bölümüne girebilmişsin. Üstüne bu alanda yıllarca eğitim görmüşsün. Mezun olduktan sonra Matematik ile ilgilenmediysen bile canını sıkacak bir şey yok ortada çünkü senin sayısal kabiliyetin var. Stres yapmadan, sakince odaklandığın takdirde çok yüksek bir puan elde edebilirsin.

Bir de sana şunu söyleyeyim, bundan birkaç sene önce yüksek lisans ve okutmanlık başvuruları için yds'ye çalışmaya karar verdim. Ben zaten her sene yds'ye hobi olarak girerim ama bu sefer çok yoğun bir çalışma ile gireyim dedim. Sınav süresince "Hata yapmamalıyım! Hata yapmamalıyım! Sınavdan full çıkarmalıyım!" diye kendimi o kadar strese soktum ki her sene hobi olarak girdiğim sınavlarda a grubuna girerken bu sefer c grubuna düştüm. Geçtiğimiz İlkbahar döneminde de girdim yds'ye ama yine girişimde belli bir amaç yoktu, dolayısıyla çalışmamıştım. Soruları uyuklaya uyuklaya esneye esneye çözdüm ve sonuçlar geldiğinde yine a grubuna yükseldiğimi gördüm.

Burada demeye çalıştığım şey "Aman çalışma yeaaa salla" değil. Sen yine çalış tabii ki ama şu an içinde bulunduğun stresin seni potansiyelinin altına düşürmesine izin verme. Nasılsa sayısal zekan yüksek, rahat olduğun müddetçe yaparsın.

Bir de sana tavsiyem sınava girmeden önce çok güzel bir kahvaltı yap ve iki ölçek passiflora iç. Bol şans diliyorum şimdiden!

He işte o potansiyelin altına düşmek, bildiğini de yapamamak delirtiyor. Zeki ama çalışmıyor dan çalışıyor ama yapamıyor a geçiş yaptım fhjfss çocuk gibiyim ya. Bazen diyorum keşke bilinç sahibi olmasak, kaygı denen lanet beni yiyip bitiriyor çünkü. Hayat güzel de benim antenim kırık gibi, karıncalı çekiyor. Neyse bi duş alayim. Hepiniz çok şekersiniz.

aynı stresi, buhranları yaşamış biri olarak yazıyorum.
alanda çalışmam gereken 40 ders var. ilk sınavlar çok iyi geçmedi. her gün çıkan yeni yeni haberler sözleşmelidir vs kafamı çok meşgul edip beni yıpratıyor. az bir şeycik kalmış umudum varsa da o haberler yüzünden kaybettim.
ailemden baskı görmüyorum hatta ailem üç sene dört sene bile kpssyi denersin diye çok söyledi rahatlamam için çok uğraştı. ben tüm stresi kendi kendime yaptım.
en sonunda gidip bir özel okula başvurdum ve olumlu dönüş aldım. uzun süre çalışmak istediklerini söylediler. bu kadar hızlı olacağını tahmin etmemiştim.
ama hala içim içimi yiyor daha alan sınavına girmeden böyle bir şey yaptığım için. hiç umudum yokken şimdi "ya sınav sonuçları iyi gelir de gitmem gerekirse ben bu insanları kandırmış gibi olursam" diye düşünmeye başladım.
yüksek lisansa da başvurdum henüz mülakata çağrılıp çağrılmadığım belli değil.

bir belirsizlik denizinde boğuluyor gibiyim. içim hiç rahatlamayacak gibi sınavlar geçip her şey netleşene kadar.
yani demem o ki bu hisleri yaşayan bir tek sen değilsin böyle düşün ve kendini başarısız veya kötü durumda hissetme. bu sınavlar sadece başarıyı değil insanın psikolojisini de sınıyor. güçlü duran sınavda da öne geçiyor.
eğer atanamazsan özelde çalışma imkanın olacaktır kesinlikle bunu düşün. özel istemezsen atanamadığında ölüm yok, insanlar senelerce hazırlanıyor bu sınava.
kendi kendini telkin etmekten başka yol yok sanırım. ben bu konuda da başarılı olamadım ama en azından yalnız hissetme kendini diye yazmak istedim. konuşmak dertleşmek istersen de yazabilirsin eşekten düşenin halini eşekten düşen anlarmış :)

hiç.

hiç

hiç+1

Şu ara çok su içtiğim için çişe kalkıyorum sabaha karşı bir kere.

Onun harici hiç kalkmam.

defalarca.

hiç diyenler ne şanslı insanlarsınız yahu.

ben 2-3 defa uyanıyorum sanki biri dürtüyormuş gibi.

düzenli uyuduğum dönemlerde hiç uyanmam genelde ama ara sıra sapıtıyorum, o zaman 2-3 oluyor

1 kere çişimi işemeye yada hiç.

deli gibi su içerim ama hiç kalkmam.

2 garanti.

Tolkien hayranı+1 hem sıcaktan hem de kedi var bende, hanımefendinin gece uyandırıp beni dolabın önüne götürme huyu var.

Bu faktörler olmasa danalar gibi uyuyorum.

Ekstra bir rahatsızlık olmadığı sürece asla uyanmam. Uyanınca da kolay kolay dalamıyorum.

uykunun tadına varmak için alarmdan 2 saat önce falan uyanıyorum bilerek :) yoksa hiç uyumamış gibi oluyor..

1 yani

1-2 falan eğer çok sıvı tükettiysem. Esmiyorsa 5-6 olabiliyor sıcaktan delirip.

Yalnız uyurken hiç. Biriyle birlikte uyursam (ki asla çok uzun süre düzenli her gece olmadı) 2-3 kere uyanıyorum ama uzun sürmüyor.

hiç. ama uyurken tüm olan bitenin farkında gibiyim. derin uyku uyuyamıyorum.

2-2.30 gibi yatıyorum sonra sabah 5-6 gibi çişe kalkıyorum sonra vurup kafayı tekrar yatıyorum ve 9.30-10 gibi tamamen kalkıyorum.

hiç

sıcak havalar nedeni ile 1 yada 2 kez.

uyanmıyorum.

şu aralar bin falan herhalde. ter icinde kalıyorum:(

55 kere falan herhalde. Dana gibi biriyle uyumak gercekten zor ya, ezilirsin, itelenirsin, tekme yersin, kendi bacagini kasiyacagina seninkini kasir, mini horlamalar :( Ayiracagim yatakları!

Normalde hiç. Ama bir kez olsun gece çiş yüzünden uyanırsam, 1 hafta ya da 10 gün boyunca aynı saatte uyanma gibi bir sorunum var. Vücut saatim nasılsa artık...

Dana gibi uyuyorum. Zaten dört saatten fazla uyumam.

hiç ama çevremde çokça uyanan insan var.

En fazla 2. SOnrasında uyku ölmüştür ama geçen 5-6 kere uyanıp devame ttim yine. Fenaydı.

hiç. arada sırada 1 kere çişe kalkanlar haricindekilerin hepsinde sıkıntı var, çözmeye çalışsınlar.

hiç. "uyumak zorundayım" diye değil de gerçekten "uykum geldiği" için yatağa girdiğimden kararlı bir şekilde uyuyorum. bazen alarmdan önce kalktığım oluyor ama.

gece değil ama nedense sabahın çok erken saati bi uyanıp mal gibi yine uyuyorum, hiç hoş değil.

hamilelikten önce hiç uyanmazdım şimdi 6-7 kez uyanıyorum.

ne guzelmis, herkes misil misil uyuyor. cisliler, sicaktan darlananlar, bebekliler, kedililer, iri sevgilisi olanlar sayilmaz :) dissal etmen onlar.

Kışın hiç. Yazın 4-5 defa. Odada ufak bir ışık açıksa 7-8 defa.

işte bir toplum kendini nasıl çukurun dibine çeker, titanik batarken keman çalmak nedir, istanbul kuşatılırken meleklerin cinsiyetini tartışan zihniyet nasıldır, toplumlar neden hakettikleri biçimde yönetilirler vb.

bence bunları düşün. etrafında cereyan eden toplumun aptallaşmasını, tercihlerinin sonuçlarını yaşamasını çaresizce izlemekten başka yapacak birşey yok.

bunu biz istedik, içimizden birilerinin ölmesini istedik. bunu beyan ettik. şimdi de ölüyoruz. ya ne olacağdı?

ister resmini paylaşsınlar ölenin, ister kimliğini, ister yakınlarının feryadını. ne fark eder?

sırf bu tür paylaşımlar yapmadığım için hükümet yanlısı olarak yaftalandım biri tarafından