sizin için hödük demeyelim, medeni cesareti yüksek diyelim.
ama kadın tertemiz gıcıkmış.

İyi demişsin, helal olsun.

"Zaten binanın en büyük asansörünü kullanıyorum.."

Asansör üç kişi ve onların birkaç parça eşyasıyla uygun mesafeli bir şekilde doluyor ama dördüncü kişi bu mesafeyi bozuyorsa kadın haklı olabilir. Arkadan mıy mıy konuştuğu için yine de gıcık. Hönk diye kadını bozduğun için sen de pek şey sayılmazsın.

Kadının size ne sorması gerekiyordu ben onu anlamadım?

Hastanedeki asansörlere covid sebebiyle 4 kişi binebiliyor. asansör 3 kişilikse ve kadın 3. Kişiyse problem nedir?

Asansörde 1 kişi var diye boşalana kadar beklemesi gerekiyorsa bence çok saçmaymış.

Aynı şekilde minibüs ve metrobüsüde bekleyin o zaman. Hatta bakkal Marketide beklersiniz. iyiymiş

Ya geçen markete gittim bir teyze market arabasıyla geçti yanımızdan, sonra bir kere daha denk geldik başka bir koridorda, sonra bir daha geçerken kadın bir anda bağırdı "ya yeter durmadan geçiyorsunuz burdan çekilin ben geçicem" dksjdnaldkma

şok olduk. yani iki kişinin rahatlıkla geçebileceği genişlikte bir koridor, kendisi de en az bizim kadar dolanıyor ki denk geliyoruz. zaten orası market keyfine dolanmıyorum almam gereken şeyi arıyorum, kadın bize kızdı.

garip insanlar.

Ben de sizin gibi sorarım ve rahatsız olurum. Bir de denyoymuş kadın. Çok iyi demişsiniz, içimin yağları eridi, ben de aynısını yapardım ahahahah.

ben de sizin gibiyim, insanlar işte... işlerine geldiği gibi her zaman.

Valla helal olsun ağzına sağlık. Hödük olan kadın, hem de böyle katmerli hali

@respect ben kadın bize sorsun demedim, kendisi başkası binmeye kalkınca geri çevirdi ya, madem o kadar pimpirikli kendisi de binerken sormalıydı diye düşündüm. yoksa bana fark etmez. ben sadece kendim binerken içeride birini görünce bi ufak müsade alıyorum. bu dönemde insanlar asansörde tek olmayı tercih edebilirler. ama iki kişinin olduğu asansöre binip, 4. kişiye gelme demesi garip.

@IncredibleMau :):) asansör 8 kişilik ama tabi hiçbir asansör üzerinde yazan kişi sayısı kadar kapasiteye sahip olmuyor. farklı bir bakış açısı, aslında mantıklı, bir kişi bir kişidir sonuçta. kadın kendisiyle bütün kapasitenin tamam olduğunu düşünmüş olabilir. burada kilit nokta arkadan konuşması diyebiliriz.

Zamanında İngiltere'de, "Polonyalılar geldi ülke çok bozuldu her yerde bunlar var" diyen kebapçı bi Türkle tanışmıştım. Kendi orada n'apıyor orayı bozmuş mu hiç düşünmüyordu. Bunu hatırladım :D

Yani üç kişi mesafeli durur gibi geldiyse binmiş ve dördüncüyü istememiş olabilir aslında. Ama sen de haklısın millet bencil. Mesela otobüslerde de binerken "arkada yer var gidin biraz" diyen sonra "aaaa yeter kimseyi almayın arkası sıkışık" diyenler aynı tipler :D

sanirim ben de ayni senin yaptigini yapardim ve takildigin noktaya takilirdim. ve evet insanlar biraz sey -_-

ofelia 90a takmışsın öyle diyeyim, tebrik ediyorum, senin yerinde olsam ayynısını yapardım.

Valla iyi yapmışsınız.

Ankara'da yaşıyorum, şehirden değil ülkenin halinden gidişatından dertliyim. Yoksa şehrimi severim. Yaşamak için deniz kıyısı isterdim. Bana ait müstakil bir ev ve bir miktar bahçe. Şehir insanı yoran bir şey.

4 farklı şehirde yaşadım. şehrin değil, yaşanılan yerinin/bölgesinin daha önemli olduğunu gördüm. son şehirde ev yeri -iş yeri dengesi ona göre kuruldu, memnunum. bir süre Tunceli'de yaşamayı deneyimlemek isterdim.

Kocaeli'de yaşıyorum. Aslında memnunum ama daha iyisi olabilir diyorum. Bu şehir işleri biraz karışık. Askerliğimi Samsun'da yaptım. Orayı çok beğenmiştim. Herkes İstanbul'a, İzmir'e yerleşmenin derdinde ama ben Samsun'da da yaşayabilirim diye düşünüyorum. Ama bir yandan da oradayken Kocaeli'yi özlemiştim. İstanbul'u da severim her şeye rağmen.

Hiç değilim , izmir , Karadeniz'de bir kaç şehirden biri.

memnun degilim. istanbul, alibeykoy'de yasiyorum. kadikoy'den ev bakiyorum, orada memnun olurum diye umuyorum. biraz da ege'ye baktim ama oralarda gonlume gore ev bulmam kadikoy'den de zor gorunuyor.

İzmir, artık memnun değilim.
Göç nedeniyle artan trafikten, sokakta taciz eden ya da evlerin bahçelerine girip hırsızlık yapan Suriyelilerden illallah dedik.

İstanbul’da doğup büyümüş biri olarak bir ay önce Çanakkale’ye taşındık. Çok memnunum. İstanbul’da bedava ev verseler oturmam.

İstanbul’da yaşıyorum. Şehrin ve ülkenin belki yüzlerce problemi var ama yine de her şeye rağmen birçok konuda memnunum İstanbul’da yaşamaktan.

Evim çok merkezi bir yerde ve biraz yürüyerek sahile inebiliyorum hemen. Birkaç aydır çalışmıyorum ve mesai saatlerinde dışarı çıktığım için İstanbul’u en güzel saatlerinde yakalayabiliyorum. Çalışırken de işim evime yakındı ve sahil yoluda yürüyerek evime dönebiliyordum hava güzelse.

Pandemide pek anlamı kalmasa da ülkenin hemen hemen bütün kültür sanat etkinlikleri İstanbul’da. Akla gelebilecek her şey için çok fazla seçenek ve seçim şansımız var. Her şeye kolayca ulaşabilmek büyük bir avantaj bence.

İstanbul dışında Ege kıyılarını seviyorum sadece ama kışın oralarda yaşamak demek İstanbul’daki çok fazla şeyden mahrum kalmak demek olduğu için yine her türlü şimdiki hayatımı seçerdim sanırım.

Hepi topu 1,5 km2 lik bi alandayım 2 yıldır. Bir kere İzmir e gittim dışında full İstanbul. Hiç memnun değilim. Full uzaktan olsam da yokolup gitsem buradan.

Doğma büyüme İstanbul/Kadıköy. Hala Kadıköy'de oturuyorum. Güzel bence, son 10 yılda tırtlaşmaya başladı ama başka nerede yaşayabilirim bilmiyorum. Hiç gitmedim görmedim ama Artvin'de ormanda bir kulübe yapma hayalim vardı; sit alanıymış hepsi bir halt yaptıramıyormuşuz.

Ankara’da oturuyorum, memnunum. Artvin Arhaviliyim, ama orada yaşanmaz, yaşamak isteyenlere şaşırdım, doğa güzel de için de insanlar da var,

Ben Antalya veya şöyle Datça, Gökova, Köyceğiz gibi bir yerde yaşamak isterdim. İş çıkışı denizde bulmak isterdim kendimi, hep yazlık kıyafetler giymek isterdim efil efil. Atam’ın elbet bir bildiği var başkenti Ankara yapmış ama deniz kenarı olaydı iyiydi ya. Devlet daireleri de orada olurdu negzel.

sevişme yoksa bir şey olmaz boşverin azalarak kesilir

Tayt body tatlı olur. Fazla düşünmeye gerek yok. Karşı tarafı da rahat hissettirir olaylar daha natürel gelişir.

Eşofmanımsı, ince pantolonlar olur ya onlardan bir tane giyip üzerine askılı bir şey giyilebilir. Hem ev rahatlığı hem de şık.

(bkz: bir kot bir tişört ile güzel olabilen kız)

bence pijamaya benzeyen seyler kotu olur. jean+bluztercih ederdim veya kazak+tayt

etek asla. $iklik istersem elbise olabilir ama etek no way

Havuc pantolon + body veya kot olmayan kumas da olmayan spor bir pantolon diyorum. Kotu bilemedim.

Erkekler olarak bizim kafamızda evde ne giydiğiniz o akşamki denklemde önemli bir parametre değil. Özensiz olmasanız yeter ki buraya bu soruyu sorduğunuza göre öyle bir ihtimalin olmayacağını tahmin ediyorum.

İyi eğlenceler.

tayt müthiş olur gerçekten :)

üste de hafiften karnı açıkta bırakan tişört.

Birde ne giydiğinizi söyleyip ne etki bıraktığını söyleseniz sonradan tadından yenmez. Tabi çok özel bir duruma evrildiyse bir şey söylemeyin ama en çok arkası yarın kısmını merak ediyorum hep , kimse yazmıyor ne oldu diye.

Onu eş gibi gördüğünü hissettirmek lazım.
Para hesabı yapılmadığını para kimde ise onun memnuniyetle harcama yapabileceği bir ilişki istediğini söyleyebilirsin
Parayı ona değil ilişkinize yatırıyor gibi düşünmeli

Dengeyi kuramayan taraf sizsiniz. Neden sürekli her şeyi ödeyip durmadan hediye alıyorsunuz? İçten içe karşı tarafa acımanızı gerektirecek bir durum yok. Üniversitedeyken hem okudum hem çalıştım, hayatımdaki insandan da bir çöp almamışımdır. Bunlar olağan şeyler.

Bu arada sık sık hediye alma kısmını atlamışım o rahatsızlığın dozunu arttırabilir gerçekten

Hediye olayi +1

Durup dururken hediye almayi birakin her seyden once. O da bir seyler almak isteyip alamiyor ve siz mutlu edeyim derken aksine mutsuz ediyorsunuz.

eşimle çıkmaya başladığımız dönemde ben iş hayatına yeni başlamıştım. o ise yıllardır çalışıyordu ve dolayısıyla işi gücü oturmuştu. benim yaklaşık 5-6 katım kazanıyordu.

hiçbir zaman onun üzerinde bir şeyler yıkmadım, ancak aramızda sonuç itibariyle oransal ve bariz de bir fark vardı. o yüzden bu konuyu hiçibr zaman açık açık konuşmasak da biraz oransal yaklaşıyorduk sanırım. 5 yemeğin 3 ya da 4ünü o ödüyorsa 1 ya da 2sini ben ödüyordum. seyahate giderken o biletleri alıyorsa ben de oteli karşılıyordum, oradaki masrafları da bir o bir ben dengeliyorduk. hediyelere bir şey demiyordum, sonuçta bu hediye, içinden gelmiş almış, tabii ki aşırı abartılı ve pahalı bir şey olsa kızardım. o da zaten zırt pırt "aaa bak yine bir hediye hadi bakalım" modunda hediye verip durmuyordu.

cebime tutup para filan koymasını tabii ki istemezdim ve kabul etmezdim.

ruhen hastayım ben güzel yazmış. zırt pırt hediye alıyorsanız doğal olarak rahatsız oluyordur karşıdaki. ama normal bir günde yemek yemeye çıkılmış vs bunları erkeğin karşılaması normal. demek ki karşı tarafı kötü hissettirecek derecede bir maddi dengesizlik yaratmışsınız ilişkide.

hediye almak karşı tarafı satın almak gibi. o yanlış. tüm hesapları ödeme veya kız yemek apsıb. dengeli olun

niye karşınızdaki kadının isteklerine saygı duymayı denemiyorsunuz? size açık açık ne hissettiğini söylemiş, hala inat etmeniz neden? sevgilinin cebine para sıkıştırmak nedir allah aşkına? bence siz her problemi parayla çözmeye çalışan biri gibi duruyorsunuz. dışarda, mekanda para harcamak yerine gidin piknik yapın, evde yemek hazırlayın vs. sizin davranışlarınız çok gurur kırıcı duruyor.

Kimseye eyvallahı olmama durumunu size karşı yapıyorsa, bu sizin birşeyleri yanlış yaptığınızı gösterir. Yaşadığınız endişeleri belirtin, onun hayatının daha kaliteli hale gelmesinin ne anlama geldiğini, büyütülmeyecek birşey olduğunu, özellikle sizin tarafınızdan olmasının ne denli doğal olduğunu öğretin. Bir kere anlatın sonra da yaptığınız şeye devam edin. Kimse ona kendi ayakları üzerinde durmasın demiyor ki. O sizin hayatınıza girmeyi kabul etmiş. Sizin hayatınızın ona sunacağı bazı imkanları da kabul edecek. Bunun altında başka birşeyler aramaya gerek yok. Daha şimdiden böyle duygusal düşünerek poz kesiyorsa Size diyeyim iki gün sonra olur da sizden çok ya da sizinkine yakın bir gelir elde ederse baş ağrıtır. Onu da suçlayamam çünkü böyle olmaları gerektiği her an empoze ediliyor. Halbuki hayatındaki erkeğe kendini bıraksa, sizinle daha kaliteli zaman geçirmeye odaklansa bunları söylemez. Burada iş sizde. Eğitmelisiniz. Öğretmelisiniz. Onun bu davranışı karşısında siz de dikkat edin feminenleşmeyin. (Ben erkek adam hep öder kafasında değilim bu arada) bu arada yorumları okuduğunuzda karşı tarafın mantığını da çözersiniz. Hemen olay nerelere gelmiş; yok karşı tarafı satın almak yok cebine para sıkıştırmak. Komik.

yemeği sen öde çayları o ödesin tarzında oranlama yapılabilir hediye almayı bırak +1

Kadın tarafı kendisine iyi davranılmasını haketmiyorum tarzı düşünüyor olabilir. Aldığınız hediyeleri beğenmiyor da olabilir ihtiyacı olan birşeyi beraber alın. Açıkcası hiç böyle ilişkiler etrafımda olmuyor kadınlar hediye alınmıyor hesap ödenmiyor diye kavga çıkarır.

yukarda bazılarının dediği gibi hediyelerle kızı boğduğuna katılıyorum. fakat bunun ötesi de var bence.

sen rahat rahat gezip tozacağın, para harcayacağın bir ilişki istiyorsun. karşı taraf ise senin bu isteğine müsait değil, yakın zamanda olmayacak da. maddiyat konusunda özellikle davul dengi dengine olmalı diye düşünenlerdenim. daha fazla yıpranmamak için ayrıl coco diyeceğim.

davul dengi dengine fikrimin şu duyuruda bile öyle çok örneği var ki. daha geçen gün adamın biri karısının iki katı maaş aldığını ve karısının soba yakmalarına laf ettiğini anlatmıştı. ve o "karımın iki katı maaş alıyorum" ibaresi çok gerekli değildi o konuda ama beyfendi eklemeden geçememişti. çünkü dokunuyor. öyle veya böyle dokunuyor işte.

korku...

ilk yarısı dram, ikinci yarısı aksiyon olurdu.

Dram olurdu. Sanat filmlerindeki dramlardan.

otobiyografik

Uzaklara bakmalı sanat filmi.....

Soruyu bir de şöyle sorayım: diyelim ki 80 sene yaşadınız hepiniz. Kaç senesi kayda değer bulunup filme alınır?

İkinci soruna cevap verecek olursam 80 yılın sonunda bibuçuk saatlik film yapıp dijital platformlarda oynatırlardı ancak. 3.4 puanı olurdu. Kendimden nefret ettim sıkıcılıkta.

Psikolojik gerilim. Ağır psikolojik bir film olurdu. Kasvetli filmler olur ya hani, hiçbir kötü şey yokmuş gibi görünen ama nerdeyse her şeyin insanı baskı altına aldığı ve bundan kaçılamayan bir film.

Gerilim-komedi-cinayet

Bilim Kurgu

seyler.eksisozluk.com

sözün özü, erkekler olarak kendimizi kömür madenindeki elmas sanıyor ve bulunmayı bekliyoruz. acınası bir durum.

evet, cinsiyetten bağımsız olarak doğasında iyilik var. toplumun belli kesmi kendi kararları olmadan, başkalarının fikirlerini benimsiyorlar. kişi kendini keşfettikten ya da farkına vardıktan sonra aslında aradığını buluyor. kendisine ait olmayan duyguları benimseme yani. dedikleriniz ile alakalı olarak şunları buldum,

seyler.eksisozluk.com

seyler.eksisozluk.com

Doğasında iyilik var değil. Jordan Peterson'dan duydum ben, ama muhtemelen yaygın bir düşüncedir.

Özetle diyor ki, kötü olacak güce sahip olmadığı için insanlar (erkekler) kendilerini iyi zannediyor. Asıl olay kötü olabilecek güce sahip olup, ona rağmen iyi olabilmektir.

Kadınların tercihlerini güç bazlı yapmalarına buradan bağlanabilir sanırım konu.

@a darkness coming'in linki +1

senin bahsettiğin yin yang muhabbetine giriyor. doğada her şeyin karşılığı var (anti) ancak böyle denge sağlanıyor. yine cinsiyet farketmeksizin.

Bir de ben herkesin kendini iyi gordugunu dusunuyorum. Bir kez hapse girmissem ne olacak ki, esini gerekirse doversin bunda bir sey yok gibi sacma sapan dusunceleri olup kendini "iyi erkek" sayanlar da vardir.

Kime göre iyi? İyi erkeğim diyenler acaba başkalarını suçlamak yerine neden kendilerinin tercih edilmediklerini hiç düşünüyorlar mı. He çok iyisiniz ondan kimse yüzünüze bakmıyor.

bana pek mantıklı gelmedi her şeyin kaynaklara ulaşmayla ilgili olduğu.

mesela bill gates dünyanın en zengin insanlarından biri olabilir. ama o tiple pek kız tavlaması zor gibi. çünkü adam tam bir geek. tipi insana güven veriyor.

adam gidiyor ortamın en güzel kızına tutuluyor, sonra vay efendim ben seçilmedim çünkü ben iyiyim. haddini hududunu, amiyane tabirle ligini bilmek lazım. ayrıca gerçek hayatta tanıştığım kendine iyi erkek diyip seçilmemekten sızlanan adamların hiçbiri iyi insan değillerdi. zaten aklı başında insan karşı cinsten biri onu tercih etmedi diye bunu şahsına hakaret saymaz. o kişinin de bir tercih hakkı olduğunu bilir ve saygı duyar. yabancıların "incel" dediği bu türler, kadınları katiyen insan olarak görmüyor. kadının onları kötü hissettirmek için seçmemeyi tercih ettiğinden eminler. kadınların onlara kötülük yaptığını düşünüyorlar seçmeyerek. bunların hiçbirinin iyilikle alakası yok. kendini sevmemekle alakası var.

O yazıyı bilmiyorum ama başlığa bakarak saçma olduğunu söylemek istedim. Kadınların tercih etmediği erkek tipi genelde şu özellikleri taşır: Sessiz, sakin, durgun, evcimen, pasif. İyilik-kötülük bambaşka şeyler.
"İyi olduğu için tercih edilmediği" düşüncesine sahip bir insan narsist ve aptaldır. Bir erkek olarak söylüyorum bunu.

aslında haklılar. ben kötü olamayacak kadar yorgunum mesela, kavga etmek istemiyorum artık. içimde kimseye karşı bir nefret ya da kötülük olmasını istemiyorum çünkü yoruyor.

ama bu nedenle tercih edilmeme gibi bir durumum da hiç olmadı. tercih edilip edilmemek kimle muhattap olduğunuza bağlı. seviyeli insanlar "of çok piç ya seviyorum bu adamı/kadını" diye bir seçim yapmaz bence. :D

Böyle bir arkadaşım vardı, çok güzel eğitimli bir kızdı. Kıro bir spor hocası ve badanacıyla sevgili olmuştu. Hepsinden de dayak yerdi, ayrılırdı geri dönerdi. Aşırı kıskançlık erkeklik gibi oluyor. Özgüveni düşük kadın böylelerine gidiyor işte.

benim de çevremdekiler hep "6-7 sene önce 10 bitcoini üç kuruşa okuttum"cu valla. o yok ama 4-5 senedir kripto kripto diye etrafta gezip ayısıyla boğasıyla sarmaş dolaş olup ufaktan hile kodlarını bulan var, saylanır mı? dileğim, hile kodları bulayım derken ana haber bültenlerine eski yeşilçam yıldızı gibi acıklı müzik eşliğinde konu olmamaları :D

bizim millet sabırsız olduğu için o zamanlardan alan yükselince satmış hep. ama yabancılarda çok var.

Yani alıp unutmak lazım, ki bunu unutanların pekçoğu cüzdan/borsa şifrelerini de unutuyor. Öteki türlü takip eden insanın eli kıyır kıyır sat butonuna gidiyor zaten. Bugün olmasa yarın satıyor ama hiçbiri dur lan bu daha 1000 katı olur demiyor. Yani ben demiyorum en azından :) En son elimde npxs vardı sattım, 10 katı daha yükseldi.

olamadık :)

şunu şöyle bırakayım
i.hizliresim.com

o kadar kolay olmasa da uğraşıp öğrenip yapan var ama illa ki sonraki bear markette tekrar yatırıp tekrar kazanmak istiyor. Bu arada 2m tl falan demişsin buna gülecek çok insan var Türkiye'de bile. Ki Hollandalı birini tanıyorum milyon eurolar az geliyor bu bull'da çok daha fazlasını yapmak istiyor.

2018'de, sadece askere gittiği için elindeki ltc'ler 100k dolar olmuş bi tiple tanışmıştık(o ara hiç bakamamış, ki en iyi yatırımcı ölü/bekleyen yatırımcı), sonra scam bi projeye atıp çoğunu kaybetmişti falan. Hani Türkiye'de bile durduk yere 100-200 bin dolar kazanan tipler var, batıda bizim kadar "kolay para"cı yok ama giren tam giriyor onların da sermayesi çok.

ek olarak, 1000x beklemez çoğu kişi demişler doğru, fakat Türkiye'de insanlar bu işin mantığını da bilmiyor, "oynamak" demeleri bile kumar gibi görüp rasgele bişeyler aldıklarının göstergesi. Elindeki şeyi ve potansiyel değerini bilen biri bekler/bekliyor. Kimse en tepeyi veya en altı bilemez ama yakın tutturan var.

Ayrıca 2014'deki şeyler için üzülmeyin. O dönem kimse bilmiyordu daha cycle kavramı oluşmamıştı falan. Herkes bir tur *** sonra öğreniyor neyin ne olduğunu :)

olay ileriyi görmek değil bence. riske atılabilir para miktarın, sabır, irade, o günkü şartların gibi onlarca faktör var.

iki çocuklu öğretmen bir ablamız bnb'ye 10 bin tl atmıştı. bir baktım, onun attığı zamandan bu yana 18 kat artmış. noldu diye sordum, 18.5 bin lera olunca çıkmış :D

ben paramı üçe katladım, normalde 3-4 sene sonra alabileceğim arabayı 5 ay önce aldım. fakat parayı bozdurmasaydım bugün aynı arabadan 4 tane daha alabiliyordum :D sizce ben karda mıyım zararda mıyım? güleyim mi ağlayayım mı? paran katlanmış, kârımı alıp kaçayım diyorsun, çünkü 2017'de olanların bir benzeri yaşanabilir diye düşünüyorsun o anın içinde.

bu arada 2014'te bitcoin alan ergen 2016'da sevgilisiyle yurt dışı tatiline gitmek için hepsini bozdururdu. pişmanlık duymaya gerek yok o konuda.

Arkadaşım 50 bin lirayı 3 haftada 1 milyona çıkarıp ev aldı. Şahit olduğum en uç hikaye bu.

2018'den beri bu işin içinde olan tanıdığım biri var. coinleri al-sat yapa yapa parayı vurdu. şimdi tahminim 7-8 milyon dolara yakın parası var. ama genç değil işte yaşı 35 üzeri. kendisi başka işle uğraşmıyor.

Kendi gözlerimle gördüğüm en büyük bitcoin yatırımı 47 coini olan bir iş arkadaşımdı. Al/Sat da yapmıyordu, zaten yaptığı harcamayı elindeki coinleri satarak çıkarmış çoktan. 2019 yılı itibariyle cüzdanındaki miktar buydu. Yani şu anda aynı miktarda coini olsa hiç yoktan 2 Milyon $'dan fazla parası vardır. Nice :)

Valla hocam benzer durumdayım ve işin kötüsü bu durumu terapistlerin de çözeceğine inancım kalmadı artık.

Yine de ne yapılabilir? valla online da olsa sosyalleşmeye çalışmak önemli.

1. bu sorun cozulecek ama akilli olmak lazim
2. once is bulmak gerek, pandemide zor ama belki de evde oturmaktan iyi
3. borcu bitirdikten sonra okulu halledicen
4. gerekirse her gun iki saat is cikisi ders calisacaksin
5. yok evlilikmis, ama cocuk herkesin hakkiymis demiyceksin, once para, daha sonra bunlari dusun
6. egitimini alinca is olanaklari da genisleyecek, universite bittiyse master, o bittiyse bir sertifika devam
7. bir bakmissin oldukca kalifiyesin, yurt disinda is bakacaksin

Kendine değer vermeyen, insanların seni sevmediğini(çünkü niye sevsinler) düşünen bir insansan bu hareketlerin samimiyetsizliği sende bir redde sebebiyet veriyor olabilir.

İlgiden uzak durmaya çalışanlar kendini değersiz hisseden, gösterilen ilginin yapmacıklığı sebebiyle sevilmediğinin yüzüne vurulmasından rahatsız olan insanlardır denebilir.

Sosyal okazyonlari sevmiyor olabilirsin, gayet doğal. Sonuçta çevrendeki insanlar o gün seni mutlu etmek için binbir şekle girecek, minnet duyacaksın hepsine, mahcup hissedeceksin. Yaptıkları iyiliği yeterince coşkulu karşılayamazsam, gogsumde yumusatamazsam diye korkuyorsun. Ve bu o kadar yaygın bir anksiyete çeşidi ki, kendini tuhaf hissetmene gerçekten gerek yok :)

Ofiste pasta kola muhabbet olduğu için uzun yıllardır doğum günümde yarım ya da 1 gün izin alırım, kafam rahat olur. Eskiden kendi arkadaşlarımla bir şeyler içip eğlenirken çok sallamazdım ama benim de artık telefonu bile açmayasım geliyor, çalmıyor da zaten pek :)

Odak olmaktan endişelenme, sosyal fobi gibi bir şey olabilir, çok yaygınlaştı son zamanlarda. Bence 2 günlük bir tatille herkesten uzak durarak keyifle tek başınıza (ya da partnerinizle) geçirebilirsini.z

insan ilişkileri de ister özel ister profesyonel anlamda olsun canlı bir organizma bana göre. suyunun, toprağının, güneşinin ayarlanması, günlük/haftalık/mevsimsel bakımlarının yapılması gerekiyor. bu tarz etkinlikleri bu canlı organizmanın bakımı gibi düşünmek gerek zira içe dönük bir mizacınız olsa bile insan sosyal bir varlıktır, sosyal ihtiyaçlar vardır ve %100 izolasyon imkansızdır. ayrıca kaypaklığa vardırmadan diplomasi de şarttır.

bu açıdan bir değerlendirin, belki faydası olur.

Doğum günü kutlama terörü son bulsa da bir rahat nefes alsak.

Kendi doğum günümü zaten kutlamıyorum, normal geçiyor. Belki özel bir arkadaşla öylesine spontane muhabbetini edip kutlarmış gibi yapabilirim ama o modda olmadığım zamanlarda biri üstüne vazifeymiş gibi hatırlatırsa gayet de gıcık oluyorum.
Bence saçmalık zaten kocaman insanların doğum günü şeysi

Kendi doğum günümün kutlamasını seviyorum ama nedeni hep geçmişime dayanıyor, kırmızı odaya gitsem bu benim için temel bir sıkıntı olurdu geçmişime dair. Temmuz ayında doğdum ben, tüm ilkokul ortaokul lise üniversite hayatımda okul zamanı arkadaşlarımın doğum günü kutlandı, danaya girer gibi ortak pahalı hediyeler alındı. Benim doğum günümde zar zor harçlıklarımdan hediye alınsın diye para verdiğim insanlar bana kutlama mesajı bile atmadı. Hele lisede zengin bir arkadaşım inatla payına düşen parayı vermemişti, ben de başarı bursu alıyordum ondan vermiştim mesela para, çok içimi acıtır. Nefret ediyorum hepsinden haram olsun.

Çok arkadaşım oldu, iyi kutladığım zamanlarda oldu 26 yıl içinde. Şimdi zaten hiçbiri kalmadı. Bir de benim doğdum gün ve kimliğimdeki doğum günü arasında 1 hafta var, Trabzonlu nüfüs memuru sağ olsun. (Ben de karadenizliyim, asla kötü niyet içermiyor dediğim) bir de kimlikteki doğum günüm beş yıldır resmî tatil oldu. :( dolayısıyla iş yerinde de herkesin doğum günü kurum sitesinde yazdığı için kutlanırken benimki yine güme gitmiş oldu. Sıkıntı olur diye de değiştiremiyorum doğum tarihini.

Öyle işte aşırı saçma ve komik travmalarım yüzünden doğum günü benim için önemli. Ama artık büyük kutlamalı bir doğum günü yerine sevgilimle güzel baş başa bir doğum günü kutlamasını yeğlerim. Zaten asla çok büyük bir kutlama istemedim. Yaptıklarımın karşılığını istemiştim sadece. :’(

Doğum günlerim genelde kutlanmaz, en fazla hayatımdaki insan kutlar. Hatta öyle yıllar oldu ki annem bile kutlamadı. Hem kutlanmasını çok isterdim -bir insanın aklına gelmek bence mükemmel bir şey- hem de böyle şeylerle karşılaşmaktan korkarım. Bu tarz şeyler samimiyetsiz geliyor aynı zamanda. Sizi çok iyi anlıyor ve hak veriyorum.

Instagram +1

instagram +1, bunun haricinde yanına gidip dal mevzuya, (ben seni beğeniyorum falan deme tabii), ben bunu yapamam diyebilirsin, senin gibi diyen ve bu nedenle yapmayan bir sürü kişi var, bu kişilerden biraz önde oluyorsun. kadın kişisi isen ikinci yolda dikkatli olman lazım, çok üstüne düşerken erkek tarafı geri çekilir.

İnsta +1 ama hayvan gibi yürümeden önce tanışma niyetiyle

bir keresinde migros'ta bir kasiyere, iki yanında da başka market çalışanları olduğu halde "merhaba, yakın zamanda bir sigara molası vs verecek misiniz? size eşlik edebilir miyim?" demiştim.

ınstayı tavsiye etmiyorum.

Instagram işi çok basitleştiriyor, tipine güvenmiyorsan reelden yürü bence. Gerçi yaşlar ufaksa sonradan ig'ye bakıp yine cayabilir ama en azından ses tonunla, kibarlığınla(varsa) etkileme şansın olabilir. Kız da çok güzel değilse bu cesur hareketi çekici bulabilir.

Tipin iyiyse ama konuşkan sempatik bi tip değilsen ig'den devam.

İkisine de sahip olsan bu soruyu buraya sormadan kızla konuşmuştun, o yüzden farklı senaryolar yazdım.

@Jux

Tip yok maalesef. O zaman reel'de bir şeyler yapayım. Zaten ilk seçeneğim bu. Baktım cidden şans bulamıyorum, en son çare Instagram.

Tip yoksa seni tanımak için ilgi çekici bir şey sunması lazım ig'nin. Reelde en azından gerçek bir tanışma olur ve çok özgüvenli biri değilse anında reddetmez. En azından kendini anlatma şansın daha fazla olur.

Hocam ben psikolojisi çok da sağlam olmayan ve bu işlerden anlamayan bir kardeşiniz olarak konu özelinde bir tavsiye vermeyeceğim ama tek söyleyeceğim şey, böyle problemler varsa ve çözülemeyecek bir noktaya vardıysa kestirip atmayın bir psikolog danışman vs her neyse gidin. Haklı olduğunuzu düşünseniz bile siz ön ayak olabilirsiniz danışmana gitmeye. Basit meseleler çünkü vardır kolay yolu.

evlilik danışmanına gitmeyi deneyebilirsiniz

Faturayı siz ödeyin. Belli ki parası kıymetli.

Bu olay özelinde cevap vereyim. Açıkçası bende eşiniz gibi düşünüyorum. Ne kadar kazanırsam kazanayım boşa giden her şey için üzülürüm. Giderken düğmesine basıp kapatmak o kadar zor olmasa gerek. Bana göre eşinizin buradaki sorunu faturayı onun ödeyip ödememesi değil. Bir şeylerin boşa gitmesi.
Erkek kardeşim ile yaşıyorum. Aynı sorunu yaşadık. Genelde balkonda oturuyor orada otururken soba yakmasına karşı değilim. Ama tuvalete giderken kapatmadığında sinirleniyorum. İki kere tartıştık ve artık hep kapatıyor.
(Yine bana göre) öyle evlilik danışmanı ya da psikoloğa gidilecek kadar ciddi şeyler değil. O kadar senedir evlisiniz. Konuşarak, fikirlerinizi ve kendi bakış açınızı kırmadan anlatmaya çalışırsanız eminim sorununuz düzelecektir.

Böyle bir cimrilik seviyesi bana pek gerçekçi gelmedi, seninle her konuda tartışan eşin bu konuyu da tartışmak için fırsat olarak görüyor olabilir.
Ayrıca taraflardan birinin sadece elektrik faturasını ödemesi bana aşırı saçma ve komik geldi.

Hocam konu elektrik sobası, faturası vs değil. Sizin temelde başka sorunlarınız var belli ki, günlük hayatta çeşitli konularda tartışma olarak açığa çıkıyor.

Bu tip tartışmalar olduğunda birkaç kez alttan al, ısrarla üzerine geliyorsa başka bir derdi olup olmadığını sor. Orada ortaya çıkar.

geliriniz eşinizin iki katından fazlaysa, elektriği siz ödeyin.
eşiniz illa bir şey ödeyecekse mevsime göre değişmeyen, sabit kalan daha düşük gelen bir fatura ödesin.

normalde ortak bütçe olması ya da olmaması tartışılır da, toplam gelir 20 bin lira üstüyken de zaten "sen öde, ben ödeyeyim" gibi ayrımlar evliliği iyice çökertir.
"senin paran, benim param" olan bir ortamda evliliğin yürümesi, "biz" kavramının gelişmesi bana mümkün gelmiyor.
ki bütçe ortak olmasa bile, bir insanın geliri eşinin gelirinin iki katından fazlaysa, eşine hâlâ neden inatla fatura ödetir?
asıl sorununuz bu.

diğer yandan, eşinizin belli ki parası kıymetli (ki bu bütçe tarzında normal olabilir) ve muhtemelen böyle bir gelir eşitsizliği olan ortamda, kendisi ödemek istemiyor aslında.
pasif agresif bir davranış sergiliyor.

Sorunun fatura ve para olmadığını düşünüyorum. Sorun büyük ihtimal sizin yapmanız gereken bir şeyi ertelediğinizden kaynaklı. Eşinizin hoşnutsuz olduğu konu bu olabilir. Sizden tam vaktinde bir şey yapmanızı bekliyor, sizde bunu 3-5 dakika sonra yapmanın bir şey değiştiremeyeceğini düşünerek sonra yapıyorsunuz. Olaylara ikinizde empati yapmadan baktığınız için tartışıyorsunuz. İkinizde de hata var.

Ve bir şey daha var. Bu olayla ilgili aklınıza hemen elektrik faturası gelmesi üzücü yalnız. Belliki aranızda maddiyatla ilgili konuşulmasa bile sıkıntılar var. Ben ondan fazla kazanıyorum ama o elektrik faturaısnı ödüyor bu yüzden tartışıyor diye mi düşündünüz bilmiyorum ama üzücü. Elektrik faturasını siz ödüyor olsanız bile yine sizden bir eylemi zamanında yapmanızı, ertelememenizi bekleyecekti.

Bence soba için birkaç kere tartışmak çok saçma. Böyle küçük bir şey için karşılıklı inatlaşmaya, sabah sabah gerilmeye gerek yok. Sakin sakin konuşabilirsiniz. İnatlaşmayın. Bir sabah vaktinde kapatın, sonraki 2 gün 5 dakika sonra kapatırsınız. Böyle şey için bu olay büyütülür mü..

eve +20 bin giriyor ve 3 kuruş için tartışıp birbirinizi kıryorsanız bir psikolağa/terapiste falan gidin.

konu ozelinde sizi hakli buldum. kadin cimri. tuvalete giderken kapa gelince ac. su icmeye kalkinca kapa sonra ac... oldu canim. ayrica neden elektrik sobasi? dogalgaz ve kalorifer yok mu sizin hayatinizda? su fakir halimle gece gunduz yaz gelene kadar acik tutuyorum kombiyi. usumek istemem, hasta olurum. 20 bin gelirle bu cimrilik...

3 dk ile batmayiz de karina. hic sevmem cimrileri.


...

lisede ailemle yasiyordum. annem de surekli kapatirdi kombiyi ya da kisardi. biz kardesimle acardik. cok kavgasini ettik. simdi kendi evimde huzurluyum. evlenmeden once sevgilimle beraber yasayip gorurum cimri mi degil mi. yoksa kavga bitmez.

Evlisiniz, ortak bütçe yok, sen bunu öde ben bunu ödeyim modu var. Altında herkesin dediği gibi başka bir mutsuzluk tatminsizlik saygı duymama hali var. Yani anlattıklarınızdan siz bir şey yapmasanız nefes alma şeklinizden bile rahatsız olan bir kadın canlandı gözümde. Tabi tek taraflı dinliyoruz. Eşinizi dinlesek tersini de düşünebiliriz. Çözüm ne? İlişki terapisti ile sorununuzu belki çözebilirsiniz. Olmazsa ve çocuk yoksa daha fazla kangren olmadan kesip atmak gerekebilir.

Bana göre sorun elektrik sobasının 3 dakikada faturaya ne kadar yansıyacağı ile alakasız. sürekli tartışma halindeyseniz bu kadar eften püften gerekçeler bile batmaya başlar insana. Kadın tarafı için cimri denilmiş. Bence alakası bile yok. Detayları bilmiyoruz elbette ama kadın için sizin umursama tavrınız problem yaratıyor olabilir. O 3 dakikalık elektrik yükü de olsa paradan bağımsız olarak buna dikkat etmeyişiniz sorun yaratıyor belli ki.

Faturayı sen öde, kirayı ben ödeyeyim, aidatı paylaşalım gibi durumlar bence evli bir çiftin değil, ev arkadaşlarının yapması gereken bir muhasebe. Herkes kendi kişisel harcamasını kafasına göre yapsın tabii ama kimin neyi ödeyeceği bu kadar önemli ise evlilikten ev arkadaşlığına geçmiş sizin ilişkiniz.

Hocam yanlış anlamayın ama cinsellik ne durumda? Genelde oralarda sorun varsa kadınlar direkt söyleyemeyip bu tarz ufak konulardan çıkartıyorlar memnuniyetsizliklerini

Yenge genel olarak evlilikten mutlu değil. Yanlış tercihler yapmışsınız karşılıklı.

bu sorun oluyorsa sorunlarınız bitmeyecek gibi görünüyor.

Taşınırken alınmayacak şeylerde mum üst sıralarda olur bence. Mantıklı bulmadım.

Amazondaki bomb'u çıkarırdım çünkü madem spa daha otantik şeyler olsa güzel olur. Belki vücut losyonu eklenebilir bence güzel düşünmüşsünüz kendiniz tek tek seçerek

İnanılmaz popüler biri değilsen ya da acayip bir rüzgar yakalamadıysan uzun videolarını kimse izlemeyecek. Devir derdini hızlı anlatanların devri, o yüzden kendi derdimi tiktokta instada falan anlatabilmek isterdim.

Spotify ( Podcast) Kitle daha elit

Hayır değil. Aksine bu senin çok karakteriatik bir görüntünün ve enerjinin olmasını sağlar ve sana en uyumlu hatunu çekmene yardımcı olur. Çünkü bazı insana o alın genişliği çok çok cezbedici gelir mesela, bazı insana başın üst kısmının daha geniş olması daha etkileyici gelir. Bunun genellenebilecek bir tarafı yok, asıl özgüven kaybı neredeyse bütün kızları olumsuz etkiler. Bunu çözmelisin dostum ;)

Dostum eğer yüzün ve kafan orantılaysa kazıyabilirsin. Degilse bile kazıyabilirsin. Biraz da vücut çalış kendine bak. Kıla tüye takılma, kendini önemse, ne istediğini bil. Kızlar tarafından önemsenen şeyler değil senin karşı tarafta önemsediğin kısım derdin olsun.

"kizlar" diye bir gruba kendinizi begendirmeye calisiyorsaniz isiniZ zor gibi. bir kiza begendirmeye calissaniz nisbeten bu kaygiyi anlarim da

kimisi saca kimisi dise kimisi el, burun, goz, ayak guzellik hassasiyeti olabilir bu tamamen karsinizdakine bagli. nazarimda sac guzelligi ve gobek olmamasi onemli cunku dokulen sac ve igrenc gobekler yaslilik emaresi ki erkekler cok erken yaslanir(salar). etrafimdaki cogu kiz arkadasim gobek sever. genellenecek bi sey gibi gelmedi bana.

Eşimi liseden beri tanıyorum. Lisede kıvır kıvır saçlıyken ilgimi çekmiyordu. 30'unun başlarında tekrar karşılaştığımızda tepesi artık epey açılmıştı ve onun bu hali eskisinden çok daha yakışıklıydı (hala da öyle).

Bütün genellemeler yanlıştır; bir kadın sizi beğeniyorsa / ya da beğenmiyorsa aslında tüm paketi beğeniyor ya da beğenmiyordur.

20'li yaşlarda çok önemli, 30'lu yaşlarda eh önemli, 40'lı yaşlarda az önemli.

kız alternatif üretmeyince oğlan bozulmuş, kızın "aa görüşmek istemiyo"dan sonraki çıkışı da gereksiz geldi bana

Mansplaining böyle bir şey değil ki yahu, bu sadece cıvık erkek şakası. Benim pek hoşlandığım bir erkek tipi değil ama arada hoşlantı varsa bence tolere edilebilirdi.

oğlan tipten kaybetmiş, net.

Mansplaining bu değil. Mobbing gibi yerli yersiz kullanılan bir kavram haline geldi bu da.

Kızda zekâ geriliği olabilir.

1. "Mansplaining" denen saçmalık buradaki diyalogda bulunmuyor,
2. "Mansplaining" kelimesini kullananların alayı cinsiyetçi.

Erkek yatsın kalksın dua etsin böyle bir tipten kurtulduğuna.

playing star again +1

Kız kezban. Oğlancağız Allah'ın sevgili kuluymuş.

Ekşi sözlükten tanisilmis, bir şekilde numaralarını vermişler birbirlerine. Oğlanın sofistike ve komik görünme çabası kızı en baştan sogutmus. Whatsapp a geçtikten sonra günlerce, saatlerce durmadan mesajlasilmis gibi oğlan durup dururken buluşalım demiş, yine komik olmaya çalışırken irrite ederek. Kız karşı karşıya kaldığı cringe saganagi karşısında sağlam duramamis ve en son öğrendiği kelimeyi cümle içinde kullanmış. Oğlan bu kızı bir iki defa daha yoklar, kız da çaresiz bir anında cevap verirse tatsız bir iki sevişmeden sonra olay tamamen kapanır.

Kiz kendi kendini yukseltmis finalde de sacmalamis. Komik.

Diyalog bu kadariyla cok manasiz, daha once konustuklarinizda nem kapmis olmali.

evet elemanın etkileyiciliği yeterli değil bence de. iki taraf için de hayırlı olan olmuş. saçma sapan bir diyalog, ama özellikle kız acayip itici.

kadın tarafı muhtemelen fotoğrafı beğenmedi ve bulduğu ilk fırsatta erkekle muhabbeti kesmeye çalışmış. Olayı mansplaining e bağlamasının zeka geriliği olduğuna ben de katılıyorum. bu zeka geriliğine sahip kadınla olmaması erkek için daha iyi olmuş.

Mansplaining'i belki yanlis anlamis olabilir, muhtemelen biraz hassas bir insan, ama ben ne demek istedigini anladim. Daha 100 kelime muhabbet ettigin insana "aa görüsmek istemiyor" diyerek negatifi vermissin, satir arasinda "iste kendini mesgul gösterip görüsmekten yan cizen kadin profili" imasi yapmissin. Mansplaining olarak tanimladigi sey bu, tam karsilik gelmese de.

Özellikle bu ilk muhabbetler pozitif bir havada gecmeli. Kiz persembe dogumgünüm demis, direkt pas vermis, cok daha pozitif bir seyler söyleyebilirdin. En basiti "O zaman sen bir gün teklif et" diyebilirdin. "Aa dogumgününse görüstügümüzde birer dilim pasta yiyelim" diyip kizi görüsmeye daha da heveslendirebilirdin. Bi tane mum götürür üfletirdin, hosuna giderdi. Negatife düserek hata etmissin.

dating uygulamasından en az 21983012309 kişi yazıyordur kıza. Kızlar genelde ulan bu daha iyi, şu daha iyi derken böyle bir anda kestirip atma prosu oldular. Muhtemel başka alternatiflere yönelmiş, neler neler vardır kim bilir. Takma kafana başka insanlarla konuş.

kızın abarttıgına ve mansplainingi duyup kelimeyi kullanmaktan kendini alamadığına katılıyorum ama ayrıca da;

polopan +1

şu "aa görüşmek istemiyor" tepkisi gerçekten çok itici, zorla kadını seninle görüşmek istediği konusunda ikna etmesi için baskı altına sokmuş oluyorsun. belki gerçekten başka bir şeyden soğudu ve görüşmek istemiyor ama kibarca bahane uyduruyor; bu durumda zorla söyletecek kadar boğuyor bu tepki. ya da belki tam tersi söyledikleri bahane değil, ve gerçekten görüşmek istiyor; bu durumda da yoktan yere böyle bir tepki verince "seni ikna etmek için mi uğraşacağım" deyip asıl kadın erkeği kezban olarak görüyor. ben olsam boğulurdum yani sırf o tepkide bile.

Bir sayfalık Whatsapp yazışmasından erkek tarafının manslaining yapıp yapmadığını anlamak mümkün değil ama kıza perşembe, cuma uymayınca erkek tarafının "görüşmek istemiyor" şeklinde bütün günahı kıza yüklemesi de önceki bir takım (bizim bilmediğimiz) dialoglarla birlikte kızın hassaslaşmasına sebebiyet vermiş olabilir.
"Mansplaining mi yaptım şimdi" sorusuna odaklanmaktan ziyade sonraki ilişkilerde nasıl yaklaşmak gerektiği üzerinde kafa yormak daha yerinde olur. Hele hele daha tanışma turlarındayken tarafların (her iki kişinin de) daha yumuşak ve sevecen olmaları gerektiğini düşünüyorum. Olmuyorsa da olmuyor, ileriye bakmak lazım.

Mansplaning diyen kadınlar Türkiye’de ağırlıkla hippi Kezban kitleden oluyor. Tartışmalarda hitler ölçeği diye bir şey vardı eskiden, ilk kim karşı tarafı faşist bir nazi olmakla suçluyorsa o zayıf ve haksız olan taraftır diye. Bı da öyle bir şey.

mansplaining böyle bir şey değil +1

Erkek tamam cıvık da kız da çok malmış, ayar olurdum ben olsam, hatta küfür eder al sana mansplaining der engellerdim.

Kadınım.

"aa görüşmek istemiyoo" da cringe oldum. yani buna nasıl cevap verilir ki? "ayyy çok görüşmek istiyorum valla ondan değil :((" falan diye yalvarmasını mı bekledi acaba bilemedim. diğer mevzuda hanım abla manipülasyon ile mansplainingi karıştırmış olsa gerek eheh.

Evet, şimdi ben kendi yorumumu yazayım:

- Burada bu soruyu sormamın birincil nedeni gerçekten "mansplaining" (veya herhangi kötü) bir şey yapıp yapmadığımı anlamaktı. Kendimi epey kötü hissettim ve hatta bu kelimenin anlamını Google'da aradım (yarım yamalak biliyormuşum).

İkincil neden de, büyük ihtimalle yanlış bir şey yapmadığımı ve bana haksızlık yapıldığını düşünerek, ezberci olarak gördüğüm bu zihniyeti başkalarının da görmesini istememdi.

- Muhabbet ettiğim kişiyle iletişimime göre o "cıvıklığı" yapıyorum. Nedenini tam bilmiyorum. Belki karşımdakini tartmak için: "acaba ne kadar istiyor?".

- Karşımdaki kişi en başından beri çok ilgiliydi. Fiziksel olarak çok etkilenmemiş olsam da, cana yakınlığı, uzun boylu ve kıvırcık saçlı oluşu ve profilinde "hookup" seçeneğini de seçmiş olması (buna takılmazsınız umarım) nedeniyle kendime yakın hissetmiştim. Bunların verdiği rahatlıkla bazılarının cıvıklık dediği şakayı / espriyi (her ne ise) yaptım. Beklentim "çok isterdim ama bu hafta zor görünüyor" veya "dur bir şekilde ayarlayalım" gibi bir cevaptı.

- Önemli bir ayrıntı(!) da bu kişinin "psikoterapist" olması (en azından öyle söylemesi).

- Yaşadığım bu olayı feminizme, "kadının beyanı esastır" gibi görüşlere bağlayabilirim ama burada bunu yaparsam günümün nasıl berbat olacağını da kestirebiliyorum. Canımın sıkılmasını istemiyorum ve yapılacak da çok iş var. O yüzden bu sözlerim okuyan kişinin yorumuna kalsın (zaten aşağı yukarı anlaşılmıştır).

Kimlik tanımında erkeklik olmayan, hayatında hiç "bir erkek olarak" dememiş, "biz erkekler/kadınlar" lafını saçma, hatta uzak durulması gereken sözler olarak gören, toplumsal cinsiyet rollerini reddeden bir "erkeğin" erkekliğini kullanarak baskı kurmak ve tepeden bakmakla suçlanması bence düşünülmesi gereken bir durum (suçlayan için de, suçlanan için de).

Yaşları da vereyim: İki kişi de yaklaşık 40 yaşında.

evet

Evet

Evet ama sevmekle iyi anlaşabilmek arasında doğru bir orantı yok maalesef.

evet. hiç şüphem yok. çünkü tek çocuğum :)

Hayır. Beni değil, çocuklarını seviyorlar. Daha doğrusu, beni çocukları olduğum için seviyorlar.

Hayır. Babam saçma bir şekilde dokuz yaşımdayken birden "Sen büyüyünce bana bakar mısın?" Diye sormuştu. Ben de ilk defa öyle soru duyunca anlam veremedim sonrasında zaten aile içineki huzursuzluğu ve şiddeti de bırakmadı. Suçlarını biliyor. Eline koz geçtiğini düşündü, yollarımızı ayırdık. Keza anne karakteri de öyle. İkisi de birbirine benzedi.

Babam bazen sevdi, annem hic sevmedi

Evet.

anne ve baba'nın çoçuğunu sevme zorunluluğu olduğu için sevmesi durumu var.

Annem hep gerçekten sevdi babam hiç gerçekten sevmedi.

Evet.

Hayır. Baba hiç sevmedi , annem çok seviyor beni sanırdım yıllarca o konuda da patates olduk.

hayir

Bazen içince durduk yere ağlarım. En son çok kötü agladigimda bir haksızlığa ugramistim. Hayatımı iki yıl alt üst etti. O zaman yere düşüp ağladım normalde böyle şeyler inanılmaz gelirdi. Duygulu biri değilim aslında.

Doğan Cüceloğlu'nun bir videosunu izlerken hem anlattığı şeylerden etkilendim hem de ne kadar samimi ve ne kadar sevgi dolu biri olduğunu gördükçe ağladım.

işsizliğimden ötürü.

dün sabah, feridun düzağaç'ın beni bırakma şarkısına ağladım. beni bıraktı çünkü :(

Annemin, geçmişimdeki bazı yaşantıları hata olarak değerlendirmesi ve temcit pilavı gibi tekrar etmesi ve bir hafta önceki son tekrarından sonra bardağın taşması.
Daha önce ya sabır diyordum. Bu defa diyemedim.

Bugün zorla göreve gönderilip şehit olan amcamın doğum günüydü. Faillerine takipsizlik verildi. Buna ağladım.

Nomadland'in sonundaki yazıyı gördüğümde, 1 saat kadar önce...

4 sene önce dayım vefat edince çok ağladım. 3 yıl önce baba ölünce gasilhanede çok üzülmüşüm ağlıyor gibi yaptım. Birde 26 sene önce dedem vefat edince ağlamıştım. Ben ağlama özürlü bir öküz olduğumu anladım , diğer arkadaşların yazdıklarını okuyunca.

Kuş, civciv, hamster gibi küçük canlıları avucuma alınca ve kalplerini hissedince ağlıyorum ben ya. Ama böyle normal duruyorum, gözlerimden yaşlar bosanıyor. Içim gidiyor olm ya, okadar savunmasızlık, güçsüzlük, vallahi deli çıkacağım, çok hüzünleniyorum. Kaldıramıyor ruhum güçsüzlüklerini. Geçen Karla diye bi kedi doğum yapmış. Böyle ziyarete gittik, olm aldım elime ben yine dedim bu kalbin küçüklüğü ne ya, bu nasıl başa çıkacak, yaşlar başladı akmaya. Vallahi dayanmaz kalbim fazla. Daha kendi yok ama kalbi var, atmaya çalışıyor (._.)

7 yıl önceydi. Kızım çok hastaydı.

Annem memeyi kestiğinde

3 yildir her gun aynı şey için ağladım hala ağlıyorum ama artık tanrinin dualarima cevap vermemesine ağlıyorum...

"Kız arkadaşım yanında daha fazla olmam gerektiğini düşünüyor, hak veriyorum."

sevgili 27/erkek,

gidecegin tek yer havaalani
sana lazim yeni yasam alani.

Aile arkadaşlarının yanında yeterince kalmışsın bence, kız arkadaşında kal biraz da.

Gitmeyi yeterince isteseydiniz çoktan giderdiniz diye düşünüyorum. Yüksek lisans bittikten sonra gidilebilir. Ekonomik duruma da bağlı tabii ki.

Eylülden beri kaç defa buluştunuz mesela?

5 yıl uzun. Hâlâ kız arkadaşınızla ortak bir hayat planlamayıp "ailem arkadaşlarım" diye konfor alanınızda kalıyorsunuz ve kız arkadaşınız haklı.

Ama "ne yaparsınız" sorusunun cevabı sizde. Gelecekten ne bekliyorsunuz? Siz beraber bir hayat kurmak istiyorsanız kalkın gidin yanına. Yok, ailemin evi rahat, çevrem de iyi, çamaşırımı da annem yıkıyor, ben böyle iyiyim diyorsanız bunları sevgilinizle konuşun ki kadın da gelecekten ne istediğini düşünüp ona göre hareket etsin.

Abi 27 yasinda ailenin yaninda ne isin var? Kiz hakli. Hadi ailenin yaninda olman gerekiyor diyelim, o zaman sik sik gideceksin

27 yaşında aile ile kalıyorsan hiç ayrılma bu saaten sonra evlen çocuk yap vs. bu tarz şeyler evden çalışan adama ağır gelir.

Kız haklı.

27 yaşındasın beş yıllık ilişki diyorsun ama annemin yanından ayrılamam diyorsun.

bu kadar insan yalnizken bu kadar insan neden yalniz sorunsalinin da cevabi sanki.

Evet aynen barry schawrtz-Ted konuşması var bunla ilgili, önerebilirim
bir de kaliforniya sendromu var. herşeyi denemenin denenecek birşey kalmamasına neden olması, sonunda gelen intiharlar.

Katılıyorum
Bir şeye ulaşmak kadar ona harcanan emek de önemli.

The original question of desire is not directly 'What do I want?', but 'What do others want from me? What do they see in me? What am I to others?' demiş Zizek

Aksine. Seçeneğim çok olmasaydı hayatımdaki insanın kıymetini bu kadar bilemezdim. Tabiri caizse “ilk bulduğuma yapışırdım.” İnsan herkesle öpüşür, sevişir, gezer, tozar. Ama bunlar dışında başka şeyler de verebilen birisini bulduğunuzda hemen tanıyorsunuz. O yüzden bu fikre katılmıyorum ben. Keşke herkes çabuk tüketse, daha çok seçeneğe sahip olsa.

Seçeneklerin çok olması iyidir. En azından kendini tanırsın. Ne istediğini, ne istemediğini bilirsin. Fakat bir yerden sonra çabuk tüketmek ne yazık ki mutsuzluğun esas sebebi. Büyüdüğünü düşündükten sonra seçeneklerin çok olmasından faydalanmayı bırakmak gerekiyor. Yoksa en ufak zorlıukta, şüphede seçenek havuzundan yenisini arayan birisine dönüyorsun.

Bunun sonu gelmez.

Twitter

youtube

Twitter

Twitter

twitter

Instagram

Reddit

twitter

Reddit, kalan hepsini sildim.

Twitter

Sayiliyorsa reddit. Sayilmiyorsa instagram

Bazen çok yakınımızdakileri bu anlamda nasıl olsa kırılmaz diye es geçebiliyoruz. Sevgi göstermek, önemli hissettirmek önemsiz hale gelebiliyor.
Daha önceden böyle değildiyse belki dönemsel bi sorunu vardır, abla olarak inisiyatif almak bi nebze de olsa senin görevin. Hele ki yaşı küçükse.

öncelikle yaşlar önemli; diğer taraftan aslında dediğiniz doğru değil, sizin ne olursa olsun ona destek vereceğinize güvencesi tam.

sizin açınızdan ise kardeşinizin artık büyüdüğünü ve hayatında sadece sizin olmadığınızı anlamanız lazım. bu büyüme anaokulundan ilk okula geçişde olabilir, orta okuldan liseyede, liseden üniversiteyede. hangi yaş aralığında ise ona göre şekil verin.

@selam hayatında sadece ben olmalıyım gibi bencilce bir düşüncem tabiki olamaz, sadece gerçekten destek olması gereken bir zamandı ama görmezden geldi. Buna çok içerledim. Ama dediğiniz gibi yaşlar önemli bunu es geçtim biraz.

benden iki yaş küçük kızkardeşim var. görüşmüyoruz. hissettiklerini onun yüzüne söyle.
erkin babadan gelsin.
www.youtube.com

Bir abla gibi hatasını görmezden gel. Kucaklayıcı olmaya çalış. Kardeşin hata yapabilir. Hatalar sürekli olmasın yeter.

Lütfen beklentilerini ve sınırlarını net olarak ortaya koy. Sadece senden sömürülmesin, sana da ilgi gösterilsin, senin ihtiyaçların olabileceği de akıllarda tutulsun. Lütfen insan bağımlısı olma hep bir işin bir hobin bir önceliğin olsun. Sana ulaşmak zorlaşsın. Dengesini kur bunların, ama lütfen seni sömürüp sömürüp budamalarına müsaade etme. Bu tamamen senin elinde.

bir ablası olan biri olarak şöyle bir yorumum olacak. ablamı çok seviyorum, ancak o sevgisini sürekli gösteren, arayan soran biriyken ben bu tarz şeyleri genel olarak insanlara karşı fazla yapmıyorum. doğal olarak " sen beni sevmiyon mu lan yoksa " tarzı muhabbetler oluyor ancak hepsi esprili şekilde ilerliyor, kardeşiniz de belki böyle olabilir.

Herkesin sevgisini yasama ve gosterme şekli farklı, benim de bir ablam var, burada iki kelime ile anlatilmasi mümkün olmayan biri ve bir iliskimiz var, yillarca 'kardeslerim benim icin her seyden önemli' cumlesini defalarca duydum, 2 gun gorusmedigimizde ucuncu gun 'ozledim' demeler, gece gunduz her saniye konusmalar, onun haberi olmadan bir adim bile atmadim denebilir, bense yapi olarak cok farkliyim, romantik cumleler duymamistir benden, acikcasi pek ozlemezdim de (anlasmasi da inanilmaz zor bir insan) sonuc olarak 2020 senesinde babamizi kaybettik, cenazeden 2 gun sonra kavga ettik, bi sure uzak kalmak istiyorum dedi, sürekli kafama takilmasina ragmen saygi gösterdim, sonra bir hastalik durumu oldu, o zaman aradı ve ben gerizekali gibi, bu kotu durum iyi bir sonuca vesile oldu, normal iliskimize donecegiz diye sevindim ama daha tam iyilesmeyi bile beklemeden sacmasapan bir mesajla hic acik kapi birakmadan hayatimdan cikip gitti, bir de intikam almak istercesine zor durumda birakarak beni. Ozetle hayatimin gercekten en zor zamaninda yanımda olmamakla kalmadi, daha da zorlaştırdı bu zamani. Görünürde kardesini cok seven kendisiydi ama pek ilgi gormuyodu ama gercekteki durum benim su an guvenebilecegim bir ablam yok ve evet pamuklara sarip sevgi sozcukleri soylemedim kendisine hic bir zaman ama bir kere bile zor zamaninda yalniz birakmadim.

Sizin durumunuzu bilmiyorum ama bence iliskinizin dengesini oldugu gibi kabullenin, kendinizi cok degersiz hissediyorsaniz da acik acik söyleyin, eminim kardesiniz de sizi kendince seviyodur ve farkinda bile degildir bu kadar kirildiginizin.

Eskiden abimi çok severdim. Parasal konularda daha üniversite zamanında ciddi kavgalar etmeye başladı benimle. Ama ben çalışıp o çalışmadığı zamanlarda kira gelirlerimizi hep ona bağışladım(kendi hakkını zaten alıyordu)
Ben işsiz kaldığımda bırakın kendi payını vermeyi benim payımı bile “acaba vermesem bir şey der mi” modunda olduğunu fark ettim. Elin adamlarına ne kadar iyi ise bize o kadar kötü gibi hissettirdi ve o saatten sonra zaten çekirdek ailem haricindeki akrabalara olan benzer soğukluğu abime hissettim. Aramızda zaten ciddi fikir ayrılıkları da var. Yine abimdir diyorum ama eski toleransları sağlamak isteğim bitti.
Denek istediğim şu. Kardeşiniz bile olsa çok mana yüklemeyin. Herkes sizin kadar istekli olmayabilir.

Ben kampçılığa ve doğaya merak saldım, meğer tam benlikmiş

Spor. Hayatımın olmazsa olmazı.

Resim, el sanatları.

Dikiş, örgü, radyo tiyatrosu dinlemek, sevdiğim yazarların videolarını dinlemek, uyumak. Hayattan kaçmak çok zevkli bir şey.

Sıkıntıdan beste yapmaya başladım, kuzenim de söz yazıyor; 5-6 şarkı çıktı bile. Tabii amatör şeyler şu anda ama etraftan güzel yorumlar geldi, üzerlerine çalışıyoruz.

spor, kamp, doğa yürüyüşü, bisiklet, kitap, video çekimi, yazı yazmak, arada da rastgele çıkan şeyler.

enstrüman çalışıyorum
yatırım portföyümle ilgileniyorum
kitap okuyorum (epey arttırdım rutine göre)
yogaya başladım salonu bıraktığım için

spor ve ptesi gitar alıyorum siparişi verdim. kişisel gelişmeye devam.

storytel'de sesli kitap dinlerken örgü örmek,
sanat tarihi ile ilgili kitaplar okumak, araştırma yapmak,
bir de farklı yabancı dillerde şarkılar ezberleyip söylemeye çalışmak, keşke sesim de güzel olsaymış ama çok eğlenceli ve komik :)

Balik tutmak.

yok. sadece toplu tasima kullaniyorum o da mecburiyetten.

Ben hala tabii ki yapmamalıyız kafasındayım, salmadım, ben ve benim gibi olan bir kaç kişi çevremizde dalga konusuyuz ama son derece izole ve dikkatli iken geçen sene hastalık şüphesini bir kere yaşadık, hiç bi etkinlik o şüpheyi tekrar yaşamaya değecek kadar cazip değil bana.

ben halen salamadım ve bu sebepten zaman zaman kınanıyorum. geçen ay çok özlediğim için bir istiklal'e gideyim dedim, o da sokakta dümdüz yürümek için. o kadar kalabalıktı ki metronun oradan ışık hızıyla döndüm adeta. mecburiyetten toplu taşıma kullanıyorum sadece.

Ben patlama noktasına geldim ama saldım denemez. Bi de işi bıraktım üstüne üstlük. Full evdeyim ama nereye kadar gidecek meçhul. Toplu etkinlik ders kurs vb aşırı özledim ve ihtiyaç hissediyorum.

Yok. Buna rağmen pozitif çıktım :)

Kuaföre gittim, Bayramda da tatile gideceğim. Bunun dışında hala buluşmalara gitmiyorum, sahilde yürüyorum sürekli.

Ehliyet kursuna kaydoldum ama gerekli olduğu için. Daha başlamadım. Dil kursuna bedava olsa şu an gitmem ama gitmek istediğim kurslar açılırsa gideceğim.

Patlama noktasına geldim ama salamayacak kadar realistim. Gerçi çok yapmak istediğim şeyler zaten yapılmıyor, mesela bi konser olsa açık havada, giderdim. Açık olan her cumartesi dışarı çıktım ama kapalı mekana girmedim, en fazla bahçeli mekanda bira içtim. Kalanları da sahilde yürüyüş. Arada ofise gidiyoruz arkadaşlarla ama mesafeli takılıyoruz, aldığım en büyük risk bu sanırım.

Ama ruh halini anlıyorum ve doğrusunu yaptın bence; kötü hissetme. Geçtiğimiz yaza kadar markete bile gitmiyordum, yazın kapalı mekanlara gitmedim hiç. Başta çok sıkınca sonra dayanamıyor insan, sürekli evde kalmak sürdürülebilir bir hayat değil.

Zira belli ki bu iş nüfusun büyük kısmı aşılanana kadar bitmeyecek, ülkedeki aşı durumuna bakınca biz sağlıklı insanlara sıranın gelmesi, işlerin rayına oturması 1 sene. E 2 sene boyunca insan nasıl kafeste yaşayabilir ki? Diyet gibi bişey işte, sürdürülebilir olmadıkça uzun süreli devamını getiremiyorsun.

Yari saldim.
Surekli ayni kisilerle, ayni anda en fazla 3 kisi olacak sekilde acik havada bulusuyoruz.
Ev ortaminda ise sadece 4 kisiyle (2-2) gorustum.

Seyahat ediyorum ama doga yuruyusu vs icin, yasadigim ulkede oteller, restoranlar kapali. sokakta dolaniyorum filan.
Mesela asansorde hep maskemi takarim ama tren restoraninda yemek yerken maskesiz olmak rahatsiz etmiyor.

havuzlar açılmış diye duydum. bana kalsa kafayı kırdım, çoktan gideceğim de yakında bana uygun havuz araştırıp bulmam filan gerekiyor ona çok üşeniyorum.

onun dışında ben korona konusunda biraz gevşeğim galiba ya. mekânlara girip çıkıyorum çekinmeden.

yasaklar kalkar kalkmaz arkadaşlarla iş çıkışı kahve içmeye gidebildik çünkü mekanlar 7'de kapanıyordu.

ilk hafta sonu bir arkadaşımızın evinde toplandık. bir hafta sonu kahvaltıya gittik bir hafta sonu uludağ.

saçımı boyatmaya ve kestirmeye gittim. (farklı günlerde) lazere başladım. lviv turuna bakıyorduk yasaklar geldi. ben vazgeçtim ama arkadaşlar gitmekte kararlı.

Ben spor salonuna gidiyorum. Yazilanlarin icinde en riskli benim. Tabiki korona oldum. 10gun bitti tam gaz devam.

Bütün arkadaş edinme sorularına aynı cevabı veriyorum, yine vereceğim: İnternetten faydalanın.

Hobileriniz yok mu? 30 yaşından sonra ortak bir ilgi alanı olmadan arkadaş edinmek zor, lisedeki gibi 20 kişiyi bir sınıfa atıp "hadi tanışın, arkadaş olun" demiyor kimse. Facebook'ta birçok hobiyle, ilgi alanıyla ilgili aktif gruplar var. Böyle gruplar bulun, yorum yapın, insanlarla sohbet edin. (Discord var bir de galiba ama oraya alışamadım ben.) Böyle ortamlarda tanıştıktan sonra fiziksel buluşmalar ve aktiviteler yapmak kolay. Ha tabii pandeminin ortasında millet ancak yakın çevresiyle görüşürken yeni arkadaş bulup beraber yemek içmek biraz zor, o ayrı.

Ben insan böyle bir bir tercihi net olarak yapamaz. O yüzden kendini bunun için zorlama boşuna. Birinden hoslanirsan hayır ya ben yalnızlığı seçtim deyip kestirip atmamalisin. Ya olursa? Bu da güzel bir ihtimal. Niye yalnız geciresin ki hayatını?

istanbul'da yağmur varmış allahtan, hava güzel olunca evde kalmak daha zor oluyor. Battaniye altında bilgisayarda çalışıp sonrasında da güzel animasyon filmler bulup izlerim diye düşündüm. Ha bir de salonun yerleşimini değiştiricem. Öyle...

mubi'de iki müthiş wong kar wai filmi var, onları izleyeceğim.
kısır yapacağım.
bahar geldi, bitkilerimin topraklarını değiştireceğim.

626273737. Kez friends izleriz herhalde.

Turuncuyuz biz yarın hava da güzel, eve 9'da girerim. Spor falan. Pazar da ders çalışırım.

angarya. asla kullanılmayacak sunumu ikinci kez hazırlayacağım.
sıkılınca ara verip ütü yapacağım.
aöf sınavları yaklaşıyor, biraz ders çalışacağım.
pazar akşamı kasımpaşa maçıyla da kapanış.

Yarın hastanede nöbetçiyim
Pazar da hanımla dizi/film keyfi yaparız

Pencereye çıkıp bağıracam hğuuaaaaa diye. Bıktım usandım bu yasaklardan çünkü. 2 gün, günde 3 defa tekrarlamayı planlıyorum

papaz erik, ihlamur, beyaz dut,kizilcik, zeytin agaclari siparis etmistim. bildigin agac. 6 yas. bugun onlari bahcemize dikecegim. bir de plaza hayatindan home ofise gectik. bir koli yillarin esyasi salonda duruyor. onlari dizecegim. biraz piyano, biraz da arduino hobi ugraslari, hanim, cocuklarka zaman gecirme...

bu hafta gündelikçinin işi çıktığı için gelemediğinden, biraz temizlik yapmak zorundayım.
sonra da bol bol kişisel bakım, film/dizi izlemece, keyif.
hafta içi için yemek de yaparım.
belki üşenmezsem biraz çiçeklerimle de ilgilenebilirim.

Motosiklete biniyorum ben, varsa benzer bir hobin neden olmasın

Komedi dizisi izleyebilir. Bomboş aktivite.

Saatlerce bilgisayar oyunu...

sokak hayvanlarını beslemeye gidebilir aslında eğer bildiği bir nokta var.

Playstation ekibimiz var. Battlefield V'e giriyoruz. Maksat muhabbet. Birer bira açıp dertleşiyoruz.

Yürümek, uzuun uzun yürümek...

Bir de yürürken şunu düşünün, bu gün kötü gitti, ama hayatım kötü bir hayat değil.

Yakın zamanda başıma geldiği ve kalp dahil bir dolu sıkıntı çektiğim için sizi çok iyi anlıyorum. Geçecek.

sevdiğim yemeği yapmak ya da yeni bir tarif denemek benim hem ruhumu hem de karnımı doyuruyor :) günler de uzadı güneş geç batıyor fonda da sevdiğin müzikleri aç

Yürümek ve müzik dinlemek 1 saatte senin iş tamam :)

valla ben tiktoka bakiyorum. ya dabir cocuk bul onunla zaman gecir oyna nese verip unutturuyor.

Kosmak kosarken müzik dinlemek ve aglamak. Sonrasinda dus almak ve dusun altinda da aglamak. Sonra yuksek kalorili yemek yemek ve hem buna hem de gecen gune aglamak sonra komedi filmi izlemek ve aglamak. Uykuya dalarken aglamak uyku ve kapanış. Sabaha bir sey kalmaz.

yaa yazık :D zaten büyüyünce zor bi hayatı olacak garibe bi de sen mi vuracaksın...

bir bebek ne kadar çirkin olabilir ki? :)) yüzü itici geldiyse ellerini ayaklarını filan sev. eli ayağının çirkin olma ihtimali yok her türlü sevilir :)

Ben de bir bebek ne kadar çirkin olabilir ki dedim duyuruyu görünce. Bunun altında bilinçaltı bir sebep yatıyor olabilir.

yeni dogan zaten cirkin sifatsiz bir sey olur azicik ele avuca geldiginde yuzu toplaninca ayparcasi oluyorlar. bebis kac aylik? tahminim 0-4 aylik arasi bir seydir.

bebeklerin geneli güzel değil ki zaten. genel olarak baya sıfatsızlar birkaç yaşına kadar.

ahaha sanırım büyük kulaklı ve esmer bir bebek. yapacak bir şey yok, ehehe ne tatlı şeysin sen ya diyip geçmek gerek.

Hahah o kadar iyi anlıyorum ki sizi :D Ben de bebekleri hatta genel olarak çocukları asla sevimli bulamıyorum ve bebeklerle göz göze gelmekten bile rahatsız oluyorum. Gerçekten saçma bir şekilde bir bebekle aynı ortamda olmak inanılmaz geriyor beni.

Yakın çevrem zaten sevmediğimi biliyor. Bebeği olan arkadaşlarım bile bebekleriyle ilgili bir şey anlatırken “sen sevmezsin zaten ama” falan diye başlıyorlar. Tanımadığım biriyse de annesinin dediği şeylere zorla gülmeye çalışarak “hmm evet” falan diyebiliyorum en fazla. Ağzımdan “çok tatlı” gibi bir şey mümkün değil çıkamıyor. Ve geçerli sayılabilecek bir yalan olarak da çok küçük bebeklere yanlış bir şey yapmaktan korktuğum için dokunamadığımı falan söylüyorum pek tanımadığım insanlara. Kimse zorla sevdirmeye çalışmıyor böyle olunca. Tavsiye ederim :D

herkesin başına gelebiliyor, hakkında seinfeld bölümü bile var:) doğal karşılayın.
www.youtube.com

Yaa çirkin bebekler de tatlı. Hiçbir şeyden haberi yok öyle çirkin çirkin duruyor. Günah zaten hayat zor olacak. Çirkin bebeklere karşı değişik bir şevkat ve sempati duyuyorum.

"Ahaha tipe bak ya" diyerek sevin. Yalan da değil hem asdfsf.

ben de çok gıcık oluyorum ve bebeklerin geneli güzel değil... hele böyle aynı babası aynı annesi olan suratsız bebekler.... ya da memleketini yüzünden anlayacağın çocuklar of.....
ben cok anlamıyorum çocuk bebek şeyinden ya ehe de geç. gerilme o kadar. bir de o çocuğun masumiyetini falan düşünmeye çalış sonuçta herhangi bir tercih hakkı olmadan YAZIK birilerinin zevkine kurban gelmiş bu dunyaya o sikik genleri yaşatmaya. acımayı dene dgkdgkj

kaç aylık. 5 ayı geçince tatlılaşıyorlar.

3 aylık bebek. Hiç sanmıyorum tatlılaşacağını maalesef

Ben bebek tutamıyorum çok narinler bişey olucak diye korkuyorum diyip kucağıma falan almıyorum ben. Ayrıca pandemide ne bebek sevmesi? Kuzenimin geçen Nisan’da bebeği oldu hala görmedim. Üstelik çok yakın oturuyoruz.

Büyük konuşmak istemiyorum ama sizi çok iyi anlıyorum. Tipe bak vs diyebilirsiniz.

Hahaha alakasız olucak biraz ama annemin tarafında nazar değmesin diye bebekler çirkin diyerek sevilirmiş. Bana da gelen herkes çirkin çirkin dediği için babam çok sinirlenip kavga ediyormuş :D

Ben normalde de çocuk sevmediğim için her bebeğe tipe bak, ne kadar masum, minnoş falan diyorum.

Allah gozlerine bir perde mi indirdi nedir?

Abim, kendi kizini "cirkinim" diye sevdi dogdugunda. Hatta bayagi uzun bir sure de devam etti, bebek anlasa da anlamasa da soylenen sozun onemi vardir, yapma etme dedik. Bizim ailede de herkes, bayagi cirkin oldugunu kabul etmisti bebegin. Anne icin cok hos bir durum olmayabilir tabii...

Onlari gercege davet edin.

Hahaha,
Büyük kızım ilk doğduğunda biraz zayıfçıktı, kaşları ortadan birleşikti. Biz yine bayıla bayıla seviyorduk da kuzenimin eşi bir gün severken "büyüyünce güzelleşir, merak etme. Bizim bir kuzen vardı..." diye başlayınca çevreden çok da güzel görülmediğini anlamıştık.
Kızım şimdi genç kız ve hakikaten çok güzel bir kız. Okul tanıtımlarında filan teklif alıyor her defasında, o derece.

Siz de güzelliğe değil sevimliliğe verin kendinizi. İlla ki melek gibi gülümsüyordur, şapşiktir filan.

ara bi şey kaybetmezsin, sonra aramamaya devam edersin

aramalısınız tabii ki.
benim bir sürtüşmeden dolayı altı yıldır görüşmediğim iki arkadaşım annemin cenazesine gelmişti.

vefat olaylarıyla bu tip kırgınlıkları aynı kefeye koymayın.
sonra tekrar mesafeli davranır ya da istemiyorsanız görüşmezsiniz.

ara kesinlikle. kırıldığın konuyu da hiç belli etme, basitçe ve samimi olarak dileklerini ilet, yeter.
sonrası da senin kendi tavrına kalsın, verdiğin karara göre devam edersin bu kişi hk.da.
doğrusu budur.

Mutlaka arayın.

yakın arkadaşımsa mutlak ararım.

sonrasında da buraya kadar geldin beni niye aramadın lan ayıp değil mi derim, açıklamasını yapar konu kapanır, böyle şeylere darılma olmaz. vardır bi sebebi.

Ara

Çocuk, ikinci evlilik?

Ben yaşım gelmesine rağmen daha oyunun o bölümüne geçemedim, tahmin yürütüyorum eşe dosta bakarak.

bu bana işe girdiğim ilk zamanlarda olmuştu.

bilmiyorum hep önüme bir şeyler koyuldu "şunu hallet, sonra rahatsın" gibi yetiştirildim. "şu" dediklerim de işte sınavlar, üniversite, iş, askerlik vs.

her şeyi halledip çalışma hayatına başlayınca "ee şimdi nolcak amk" diye epey triplenmiştim, öyle yalnız falan da değildim ha, arkadaşlar, kzı arkadaş falan var yani ama "ee yani şimdi hayatımın sonuna kadar maaşı bekleyip kredi kartını ödeyerek mi devam ediyorum" diye bir hal. alışması zaman alıyor, sözlükte bir sürü başlıkta da yazılmış:

(bkz: mid twenties breakdown)
(bkz: quarter life crisis)
(bkz: 21 yaş bunalımı)
(bkz: 25 yaş sendromu)
(bkz: üniversite sonrası yaşanan iş hayatı depresyonu)

kendi adıma 30 çok bir halt değiştirmedi diyebilirim, ki 30'u da geçtim çoktan. ama uzun yıllardır da her şey aynı.

anlattıklarına değinirsem, gidip monaco'ya yatımı bağlamıyorum elbet ama eskiden "param olunca" dediklerinin de çok bir bok olmadığını farkediyorsun. yani eğlenceli şeyler evet, umursamadan harcamak tüketmek güzel, fakat çok bir şeyler değişmiyor.

ben evlenmedim ama bir şeyler öğrendiysem, bu sorduklarını düşünürklen "ben" değil "biz" olarak bakmak gerek. cevaplar orada olabilir.

:)
Yeni leveller açılıyor:)
Buff+1

Tavsiye istersen mutlaka bir hobi edin ve onun için mesai harca

artık hayattan çok bi beklentim kalmadı. yaş kırkı geçti. hiçbir şeyde hevesim yok. hatta bugün sabah uyanınca yatakta bunu düşündüm. ölebilirim artık dedim kendi kendime. istediğim pek çok şeyi elde ettim. bazı şeyler olmadı/olamadı. üzülmeyi de bıraktım artık. yaşayıp gidiyorum.

kesinlikle çocuk. çocuktan sonra müstakil ev ve ufaktan bahçe işleri falan olabilir.

O soruyu soracaginiz yas 40'li yaslar oluyor genelde.Yasinizin keyfini cikartin bol bol gezin cocuk olana kadar

Bisey olmuyor valla, gelirin de eskisi gibi ziplayarak artmiyor.
Dumduz yasiyorsun.
Robot supurgeyi almissindir zaten.

Ek paketler var 40'a dogru onlar aciliyor. Bisiklet sonra motor alacaksin. Kampcilik falan belki.
Benim arkadaslar kedi aldi 35i gorunce, bitkiye falan saranlar oldu.
Para sayesinde her seye ulasimin kolay oldugu icin bir seyi elde etmen en fazla 1 ay suruyor o da bayiyor zaten. Benim.tatafta boyle valla.

işine bağlı değişir.

Evlenmedim ama sevgilim var, geçen yıl kurduğum grupla şu an spotify listelerindeyiz. 4 yıldır kriptopara dünyasının içindeyim, bir aydır falan NFT satarak biraz gelir elde etmeye başladım.(zaten görsel işitsel şeyler yapan biriyim) Bakarsın sanat dünyasında bir yere gelirim.

yapılacak çok şey var. Bence 30 tam tersi başlangıç. 20'lerde yeteneğim olup parasızlıktan veya çevresizlikten yapamadığım şeyleri gerçekleştirme yaşı. Ek olarak Kanada Express Entry'ye başvurdum ülkeden gitme planları yapıyorum.

not olarak: stabilite kötü. İnsanlar rahatı bırakmak istemiyor ama onu bırakmadan pek bişey yapamıyorsun. Doktorayı bıraktım ben geçen yıl mesela :)

Genelde boyle duyurulara yanit vermem ama ben bu soruyu 15 - 16 yasinda kendime cok sordum: Universite bitince ne olacak?

Ne yazik ki yanitinizi okudugumda mutlulugu tuketimde aradiginizi goruyorum. Ne kadar cok satin alirsam o kadar mutlu olurum dusuncesindeniz. Belki de bu size yapay bir mutluluk getirecek. Peki her gun en az bir kez guluyor musunuz? Kendi mutlulugunuz icin bir sey yapiyor musunuz? Olum aninda herkes gibi cocuk yapmis olmak disinda iyi ki yaptim dediginiz sizi farkli kilan neyiniz olacak? Anne babanizin size sundugu hayattan sadece +1 mi ileridesiniz?

Bence az cok bir kutunun icinde oldugunuzun farkindasiniz. Cocuk, ikinci cocuk, ev, araba, yazlik ev diyen kisiler kutunun disina cikamamiz kisiler cunku cevrelerinden bunu gormusler bunun dogru oldugunu saniyorlar. Kutunun disina goz atiyorsunuz, bence cikmayi deneyin.

Şu anda çift olarak tam da eğlenebilecek durumdasınız, yani anladığım kadarı ile boynunuzu büken bir borcunuz yok, işinizde gücünüzdesiniz, madem boş vaktiniz var, havalarda iyileşiyor, ne biliyim kamp yapın, yamaç paraşütüne gidin, atlayın arabaya daha önce hiç gitmediğiniz yerlere gidin, bir c.tesiniz var, onu iyi değerlendirin böylece can sıkıntısından evliliğiniz de çatırdamaz, kısa ve hızlı planlar yapın ve harekete geçin. hareket her konuda berekettir.

Uzun süredir benzer durumdayım, bir çıkış yolu bulamadım. Maddi olarak çok iyi durumlara gelsem belki ekstra bir şeyler ayarlardım ancak maddi imkânlar konusunda da hiçbir uğraş vermedim bugüne kadar, param olsun, kariyerim olsun vs. kasmadım hiç. Otostopla hayvanlar gibi gezdim, önüme gelenle düştüm kalktım, bir sürü absürd ortamda bulundum, bir sürü acayip tiplemeyle tanıştım. Keyifli vakit geçirme konusunda yardımı oluyor böyle değişikliklerin. Şehir değişikliği yaptım yakın zamanda da ama Afrika'ya falan gönüllü derneklerde çalışmaya gidesim var ya da Türk Dexter olasım geliyor bazen ya da bir devrimin fitilini ateşleyecek bir organizasyon için çalışmak. Kafalar karışık. Hayatın bir anlamı olması gerektiğini düşünmüyorum, zamanımızın dolmasını bekliyoruz işte öyle böyle.

Yeni Foça'ya geldim sap sap takılıyorum bu arada, yalnız kaldım. Etrafta birileri varsa ses edin de aktivite oluşturalım sıpalar, sıkılıyorum.

Uzaktan

severim. genel olarak zaten çok tehlikeli, aşırı büyük veya sinek-böcek tayfasından olmadığı sürece her türlü hayvanı sevimli buluyorum. imkanım olsa oturup sohbet etmek isterdim. hayvanların bu olayı üzüyor zaten beni. konuşamıyor arkadaş. anca el kol yapıyor. onu benim kardeşim de yapıyor birader, bari elinde çubukla yere falan bi şeyler yaz ne bileyim. keşke onu becerebilseler. ama hayvana kızmak da yanlış tabii, ne yapsın, o kadarına yetiyo demek ki. ben çok mu akıllıyım, değilim. olduğu kadar.

maymungilleri oldum olası antipatik buluyorum. goril yine nispeten ağırbaşlı kendi halinde de şu maymun, şempanze vs'leri hiç sevmiyorum. sevimsiz ve şirret oluyorlar. gözler ferfecir güven vermeyen ifade falan

maymun familyasini ben de cok itici buluyorum, hele o kambur duruslari, vucut yapisi falan aci cekiyorlar gibi hissedip rahatsiz oluyorum nedense.

çoğu yabani hayvanı uzaktan seven biriyim ama maymun ve türevleri genelde pek sempatik gelmiyor bana. Yine aralarında en sevdiğim Goril ve Orangutan olabilir. Daha oturaklı ve ağırbaşlı geliyor. Ama bu şempanze gibi olanlar yaramaz insan gibi, onlar itici geliyor bana.

Bana da figür olarak sempatik geliyor, yaban hayvanlarına zararsız olsalar bile yaklaşıp alanlarına girmem prensip olarak fakat bir yandan bir gorilin eline dokunmak isterdim

the square filmini izledikten sonra sevemiyorum

severim. insana çok benziyorlar.

Maymungillerin hiçbirini sevmem. İnsansı halleri garibime gidiyor.

ben de tam tersi, insansı hallerini çok ilginç buluyorum ya maymun ailesinin. goril de uzaktan güzel tabi de yakından korkutucudur muhtemelen.

Filmdeki karakterle de ilgili, asla dolandırmam dümdüz söylerim anlamına geliyor bence

ben de saçma ve gereksiz bir cümle olarak görüyorum. yıllar sonra tekrar karşılaşınca yazmak istedim.

Ilk duydugumdan beri ben de hic sevmedim o sozu. Yalan soylemeyi beceremem, yalan soylemeye calissam bile yuzume gozume bulastiriririm, dogruyu soylerim sonunda gibi anlami var sanirim.

havalı bir şey yok da...
"doğruyu söylemek uğruna, söylediğim yalana kendim de inanırım" anlamı var.
gibi.

george costanza'nın "it's not a lie, if you believe it" lafını hatırlattı. :)

Doğruyu söyleyerek yalan söyleyen tek canlı insandır. (Bu arada hayvanlar da yalan söyler) Bence çok derin bir laf şöyle ki: dogruyu söyleyerek de yalan söylenir. Örneğin birinin kahvesine tükürüp götürdüğümüzü düşünelim, kahveyi alan kişi de köpüğü çok güzel olmuş dedi ve siz de tükürdüm ondandır dediniz karşıdaki kişi de ehehe deyip güldü. Aslında siz doğruyu söyleyerek yalan söylediniz.

Kullanıldığı yere göre yorumlamak daha mantıklı aslında ama bana şöyle geldi: ‘Ben her zaman söylenmesi gereken en doğru şeyi söylerim , yalan olup olmaması konu değil, o an söylenmesi gereken en doğru şeyin ne olduğunu düşünüyorsam onu söylerim’ diyor. zaten ‘doğru’ kelimesini tercih etmiş cümlede, ‘gerçek’ kelimesini değil...

www.youtube.com

burada geçiyor bilmeyenler için.

Destekli sallarım zekâmı ve hafızanı kontrol altına aldırtnam diyor. Çok büyük konuşmuş yalnız...

boş laf

ben de daha çok gece yatarken oluyor. olabilecek bütün olumsuzluklar aklıma gelip karamsarlık kaplıyor. Freud un rüya yorumları kitabını okudum, orada bahsediyor bu durumdan. beyin uykuya geçmek üzereyken olumlu ve umut doğuracak bütün sinyalleri kesiyormuş. normalmiş.

ters yazdin sanirim, asil gece basini yastiga koydugunda tum sorunlar ustune coker, gun icinde sunu soyle yapsaydim, surda sunu deseydim, kariyerim nereye gidiyor, ciddi iliskim yok, birikimim yok bilmemne tum dertler ustune cullanir. Sabahsa bir uyanirsin yeni bir gun, gun aydinlaniyor yeni bir baslangic, cam acarsin temiz hava alirsin, resmen sarj edilmis gibi yeni gune baslarsin

Valla bende aynen böyle var. Gece yatarken şunu şöyle yapayım bunu böyle yapayım diye düşünüp gaza geliyorum, sabah motivasyon sıfır. Farkedince şaşırmıştım epey.

Bende de var aynısı. Gece uykusu olması gerekmiyor. İçinden çıkamadığım bir durumdaysam saat kaç olursa yatıp uyuyorum hangi kararı almalıyım diye düşünerek. Düşündüğüm karar anlamsız geliyor uyanınca. Sakin, temiz bir kafayla tekrar düşünmüş oluyorum bu sayede.

Geceleri duygusal sabahlari mantiksal dusunmeye meyilli insanoglu, bu yuzden gece akliniza gelen parlak bir fikir sabah cok anlamsiz gelebilir. Gece gaza gelirsiniz yeni planlar yaparsiniz sabah sacma gelir vs.

Ben eve tıkılanlardanım ve hes koduna hayır diyorum.

Neden ülke gündemini bu kadar yakından takip ediyorsun? Siyasetçi misin, siyasete mi atılmayı düşünüyorsun? Bu enerjini senin gerçekten işine yarayacak şeylere odaklasan çok daha başarılı olcaksın halbuki, neden sürekli twitter, ekşideki sığ yorumları okuyup vakit kaybediyorsun?

İnsan kendini neye hazırlarsa o gerçekleşir zaten, başarısız olacağım çünkü ülke şöyle böyle dersen zaten başarısız olacaksın demektir. Bu ülkede de başarılı olan ve çok iyi hayatlar yaşayan insanlar var. Neden onlara odaklanmaktansa, ıvır zıvır insanların yorumlarını sürekli izliyorsun?

Siyasiler polemikten beslenir, hep böyleydi hala da böyle. Bundan 10 sene önce de gündem çok farklı değildi, 3 aşağı 5 yukarı aynı saçmalıklar hala devam ediyor. Ne yapalım yani, işi gücü bırakıp ekşideki siyaset profesörlerini mi izleyelim?

Çok haklısın, bir süre uzaklaşmak ve daha farklı şeylere odaklanmak en doğrusu olacak. Siyasetçilerin yarattığı suni gündemler hiçbir zaman bitmiyor, takip ederek, okuyarak değiştirdiğimiz/değiştirebileceğimiz bir durum da yok.

evet sıkıntılı bir süreç fakat önceki dönemlerde de her şey güllük gülistanlık değildi. içinde olduğumuz durumdan kimse memnun değil hak veriyorum endişenize ama bu problemler bir gecede düzelmeyecek. takılıp kalmanın sürekli mutsuz olmanın kimseye faydası yok.

gündemi takip ediyorum ama sadece gündemi değil hayatı hatta kendimi dahi ciddiye almadığım için motivasyonumu, moralimi pek etkilemiyor. karamsarlığa itilecek kadar etkileniyor olsaydım kendimi soyutlamaya çalışırdım. siz de biraz soyutlanın, çok yakından takip etmeyin. zaten ekşiden hiç etmeyin.

umudunuzu kaybedince yaşamayı istediğiniz hayata daha yaklaşmış olmayacaksınız. ömrümüz bir şekilde geçiyor, değiştiremeyeceğiniz şeyler için endişe edip vakit kaybetmektense onu olabilecek en keyifli hale getirmek lazım.

Birgün bu ülkeden gideceğime dair inancım olduğu için, bununla motive oluyorum.

gündemi takip etmesem ne olacak? kafamı kuma gömmemin kime faydası var? Eve gelen fatura artarken, markette 2 kalem eşya aldığımda 100 tl öderken, dışarıda yemek içmek lüks olmuşken artık bu işin siyaseti mi kaldı?

O siyaset bu değil diyemiyorum malesef. Her geçen gün düşen yaşam kaliteme bakıp, sonra "amaaan lcha gündemi takip etme, bırak İstanbul sözleşmesinden çıksınlar" mı diyeceğim? Dün 1 günde 6 kadın öldürüldü. Bu haberi görmemek için Twitter'a da girmeyeyim. TVyi de kapatayım, eve gelen faturaları da ödemesem olur. Zaten hep 50 liralık benzin, 10 liralık dolar alıyoruz.

Özetle: Bu ülke gündemine bakarak herhangi bir şeyle motive olamıyorum. Kafamı kuma da gömemiyorum. O nedenle sana gül bahçesi vaad edemiyorum da üzgünüm. Zeki Demirkubuz'dan alıntı yaparak (Bu ülkeye ve bu hayata dair hiçbir şeyin,hiçbir zaman benim dilediğim gibi olmayacağını biliyor,artık bundan acı duymuyorum) ve diğer yurtdışına yerleşen arkadaşları kıskanarak, "belki bir gün gideriz be" diyorum.

edit: bu ülkede baban ve deden zengin değilse ve siyaseten bir tarafa yanlamıyorsan hiçbir şey olamazsın, "ben küçük dünyamda misler gibi de yaşarım" diyemezsin. Eskiden olup artık ihtimal dahilinde olmayan şeylerden biri de bu.

Enflasyon --> hep vardı, olmaya devam edecek, enflasyona bireysel olarak etki etme şansınız yok ama enflasyonun üstünde zam almak için çalışabilirsiniz
Kadın cinayetleri --> bu bölgenin bazı kültürlerinde var maalesef, yeni yeni görünür olmaya başladı. Eskiden kol kırılır yen içinde kalıyordu artık açığa çıkıyor. Beni etkilemiyor çünkü öyle bir ortamda yaşamıyorum, öyle insanlarla muhattap olmuyorum, "o" kültür bana çok uzak, yakınımda bir kişi bile yok bunu yaşayan, yaşayan biri olsa da bireysel olarak müdahale ederim, kendi çocuğumu ona göre yetiştiririm, vs vs.

Tam akpli gibi konuşuyorsun diyebilirsiniz ama tam tersine azılı muhalifim, üstelik muhafazakar bir ailede büyüyüp sünnete karşıyım falan diyebilecek kadar cesurum, ama durum bu. Demeye çalıştığım konu bakış açınızı değiştirmezseniz bu ülkede cehennemi yaşarsınız. Kötüye ya da genele odaklanarak bir yere ulaşamazsınız, geneli adam da edemezsiniz, böyle bir çabaya girmeniz de beyhude. Bu ülke çok karışık kültür ve gelir gruplarından oluşuyor, genelleme yapmak için çok çok büyük. 3-5 milyon kişinin yaşadığı avrupa ülkeleri gibi homojen ve süper olma ihtimali yok, bu hayalden en baştan vazgeçin zaten. Siz kendi hayalinizdeki hayatı oluşturmaya çalışacaksınız yani özeti bu. Buranın avantajları var dezavantajları var, avantajlarını kullanacaksınız gabe'in dediği gibi, ya da hayatınız boyunca kötü şeylere odaklanıp mutsuz olacaksınız. Mutsuz insanlar başarısız olur, başarısız insanlar mutsuz olur sarmalında hayatınız yitip gidecek milyonlarca insanda olduğu gibi. Bu topraklardaki arabesk kültüre sahip, "zaten yapamazdık abi coğrafya kaderdir" diye ağlayacak ve suçu kendi dışında her şeyde arayacak insanlardan biri olacaksınız yani.

ekşiyi ve twitteri takip etmeyin.

fakat endişelerinizde haklısınız, ülkenin geleceği çok ama çok kötü.

Uzun uzun cevapları okumadım. Başlıktaki soruya cevabım şu: ülke gündemini takip etmeyerek.

hislerime tercüman olmuşsunuz. bu ara eski motivasyonumu bulmakta çok zorlanıyorum. çalışsam ne olacak ki diyorum. eskiden çalışarak bir yerlere geleceğime inanıyordum, ama vasıfsız insanların geldiği konumları görmek, ülke gündemi vs beni çok soğuttu. umarım tekrar sadece kendime odaklanabilirim

uç tarafları takip etmeyin (a haber, halk tv) gibi hatta hiç takip etmeyin ama şundan emin olun çok şükür kötü günler geride kaldı artık daha kötü günler bii bekliyor.

geçen sene salak maske tartışması ile haberlerle olan bağımı kestim. mutlu olduğum ve olacağım alanlarla uğraşıyorum.

Umrumda değil. Kimi öldürmüşler, hangi partilileri dövmüşler, kimlerin hayatını bir çırpıda silip atmışlar... Ülkeyi yönetenler, güncel sorunlar; bunlar çok gereksiz şeyler. Şunun şurasında üç beş yıllık gençliğim kalmış sefalet içinde geçecek. Çözemeyeceğim şeyleri de kafaya takarsam fıttırırım.

valla üniversiteye başlayınca alışmıştım birkaç ay sonra. 8 yıldır yılda 2-3 ay görüyorum max.

Ilk deneyimim anaokulunda yatılı olan program ile başlamıştı. tam gün olana yazdırmıştı annem. öglenleri uyuyamıyordum ve camdan dışarı bakıyordum hep ama asıl travmam ilkokul beşinci sınıfta birden beni sınıftan alıp eve götürmesiydi (okulun son günüydü) içimde garip bir burukluk vardı, kimseye hoşcakalık diyemeden gitmiştim. sanırım o an bende travma yarattı. insan sevdiklerinden birden kopabiliyor, bu aile ile de olabilir diye aklımda yer etti yıllarca. şimdi de zaten beni sildiler gibi o yüzden pek koymadı bana.

“ annen baban yanında degil, senin keyfine bak”
Bu psikoloji bende de vardı yeni evlendiğimde. Özellikle pandemi de olunca 2 aya yakın bir süre görüşememiştik. 1.5 yıllık evliyim. Birkaç ay oldu bu duruma alışalı sanırım. Özlem hep var tabi ki. Ama gün içinde sürekli telefonla konuşuyoruz, görüntülü konuşuyoruz falan. Bir şekilde halloluyor.

özlüyorum ama ayrı hayatlara sahip olmamız gerekiyor. bunu kabullenip artık yeni bir sayfa açtığının farkında olman lazım.

anladıgım kadarıyla guzel aile bağlarınız var. oyyleyse o his hep içinizde kalır ancak fazla da da aileye düşkün olmamak gerek. kendi hayatınıza bakın oyalanın yakında kalmaz bir şey.

ben 4-5 yaşlarında ayrı kalmak zorunda kaldım. o zamanlar durmadan ağlıyordum. hep çok üzgündüm. sanırım o zaman alıştım ve sonrasında en uzunu 1,5 yıl olmak üzere ailemi hiç görmediğim çok uzun zamanlar oldu. özlemiyor değilim ama bu günlük hayatımı etkilemiyor.
şimdi de pandemi yüzünden türkiye'ye gelemedim bir yıldır yurtdışındayım.

aslında benim de aile bağlarım güçlüdür fakat herkesin hayatının ayrı olduğu ve birbirimiz yanımızda olmadan da hayatımıza devam etmemiz gerektiği gibi bir düşünce var. zaten böyle de olmalı bence. kendileri de ailelerine 8 saatlik mesafede yaşıyorlar 30 yıldır.

2 günde bir arıyorum ama annemi.

ben de universiteye baslayinca 2-3 ayda alistim.

son 2-3 yildir yilda toplam bir ay kadar falan goruyorum.

bi de esin yanindaymis. daha ne.

ilk uzun suteli ayriligimiz cocukken 1,5-2 yaslarinda olmustur. ikisi de calistigi ve bana bakacak kimse olmadigi icin 8-9 saat uzakliktaki anneanneme gotururlerdi ara ara. sonralari yaz tatillerinde hep orada kalmaya basladim bu hemen hemen ergenlige kadar devam etti. sonrasinda onlar goturmese de ben severek gitmeye basladim hep. 17 yasimdayken de universiteyi kazaninca zaten otomatik olarak uzak kalmis oldum. pek ozlemem hala, yaklasik 2 saatlik mesafedeler ama bazen 3 ay gitmedigim oluyor. diyecegim o ki kucukken alisinca zorlanmiyor insan ama yasini basini aldiktan sonra ayri kalinca zor geliyor sanirim. yuksek lisanstayken ben alisamiyorum diyip okulu birakip ailesinin yanina donen bir arkadasim olmustu, universiteyi ailesinin yaninda okumus yuksek lisans icin istanbul'a gelmis.

Astarı yüzünden pahalı, düz ilişki daha az sorun yaratıyor.

ons dısında hiçbirini yaşamadım , yaşayabilirm gibi de gelmiyor. fakat bazen acık ilişkiye bile sıcak bakan ancak tamah etmeyen biri omlayı istiyorum. yani rahat olmayı, kafaya takmamayı, kıskanmamayı.

Bu ilişkileri istemeden, adını koymadan da olsa yaşadım. Tanınlamaya falan da çalışmadım. O sevgilisini anlatıyor sen sevgilini anlatıyorsun ya da eşini vs. Sonra sevişiyorsunuz sonra dertleşiyorsun sonra tekrar sevişiyorsun ismi yok ama. Tanımlama yok teşebbüs yok. Öyle.

hiçbirini bizzat yaşamadım, açık ilişki yaşamış birisiyle birlikte oldum "kapalı" bir ilişkide. gerçi sonradan aldığım duyumlara göre galiba ben kendi kendimi kandırmışım, kendisi benimleyken de pek kapanmamış, sadece benim haberim yokmuş. yine de günahını almayayım, elimde somut delil yok aldatıldığıma dair.

sıkıcı bir cevap olacak belki ama ben "yaşayan yaşasın, herkesin hayatına kimse karışamaz" diyeceğim. kendimce bir mantık çerçevesine oturtabiliyorum bu anlayışı. bir insanın ömür boyu hiç flört etmemesi, bunu isteyip özlememesi, her 2-3 günde bir sevgilisiyle/eşiyle sevişip de bundan hiç sıkılmaması vs. bana düşük ihtimal geliyor. o yüzden insanların neden açık ilişki isteyebileceğini anlıyorum.

öte yandan ben kendim bu tarz bir işe girişebileceğimi hiç zannetmiyorum çünkü duygusal, kırılgan, özgüvensiz bir insanım. sevdiğim insanın hayatında başkalarının olması, bana ayırabileceği zamanı onlarla geçirmesi vs. bana göre değil. hayatımda biri olmasa da olur evet ama varsa eğer "benim" olsun istiyorum ben, diğer türlü çocuk gibi mızıldanırım sürekli. olmaz.

açık ilişkide taraflar birbirinin ne yaptığını bilir bu arada, bir üstte arkadaş "sen sevgilini aldatıyorsun" falan demiş de biriyle birlikteyken başkasıyla ondan gizli bir şekilde birliktelik yaşamak "açık ilişki" değil aldatmak oluyor lol ne alakası var açık ilişkiyle bunun.

genelde sonrasında sevgiliye kayıyor, en azından bende hep öyle oldu. benden kaynaklı da olabilir. duygu yaşamayı seviyorum çünkü.

açık ilişki yaşayan biriyle bir süre takılmıştım ama sadece seks odaklıydı. fwb şeklinde yürüyen bir ilişkimde karşı tarafın artık yoğun duygusal hislere sahip olması nedeniyle boka batmak üzereyken ben başkasından hoşlanmaya başlayınca direkt olarak sona erdi.

bir taraf duygusala bağlıyor sonunda çünkü bu kadar uzun süre takılıp hala seks yapma isteği oluyorsa zaten hem arkadaşlık hem seks olmuş oluyor ve bunun da ilişkiden çok bir farkı kalmıyor gibi. sonra da "e niye adını koymuyoruz bunun"a geliyor olay.

3-4 fwb daha oldu hayatımda, bunlar iki tarafın da yavaş yavaş hevesini kaybetmesiyle kendiliğinden sonlandı. kimse sevgili olalım moduna girmedi. en ideali bu bence.

F*ckbuddy, friends with benefits, one night stand hepsinde oldukça fazla tecrübem var. Çok güzel tecrübelerim de var, sıkıcı olanlar da. Tecrübem şu yönde: Bunları yaşadığım kadınların arasında konuyu sevgililiğe doğru itmeye çalışmayan olmadı. Belkim benim şanssızlığımdır fakat benim tecrübem böyle. (Bu arada harika bir adamım demeye çalışmıyorum.) Bunun dışında herşey güzeldi. Bulgar, Ukraynalı, Rus, Alman, İngiliz ve tabiki çoklukla Türk kadınlarla yaşadım bunları. Yaşlar 18-35 arasında değişiyordu. Farklı mecralardan veya gerçek hayatta tanıştık. Yaşanmasını tavsiye ederim. Sıkılınca da bırakırsın. Yaşım 37 bu arada.

Yaşamam, yaşayamam, gabe+1

video.uludagsozluk.com
Tam olarak bu çizgideyim.

FWB: Yapan yapiyor, gayet de guzel yuruyor. Kisisel deneyimim de hep olumluydu, genelde taraflardan birinin monogamik iliskiye girmesi ile bitti. Bu arada duygusallasip sevgili olmaya calisma konusunda sadece kadinlara bok atmayalim. Gayet erkekler de o moda girebiliyor.

Acik iliski: Bir suru formu (Tam acik, bir taraf acik, cuckold, swinger vs...) var ve TR "Elalem ne der acikhava hapisanesi" oldugu icin insanlar gizli sakli yapiyor. O yuzden hic yokmus gibi geliyor.

Her insan iliskisinde oldugu gibi iletisim ve ne istedigini biliyor olmak onemli. FWB isteyen insan aslinda sevgili istedigini ama sevgililigin belli kisimlarindan korktugunu kabul edememis biri olabiliyor.

Acik iliskide de kisi dusundugunden daha kiskanc oldugunu fark edebiliyor ama iliski bir kere acildigi icin dertlerini icine atip patlamaya baslayabiliyor. Acik iliski dusunen bir ciftin bol bol konusup fantazi yapmasi, ufak ufak denemeelerle baslamasi, rahatsizlik olan yerde durup analiz yapmasi felan lazim ama o kadar iletisim kurabilmek de kendi icinde bir basari.

twelfth +1

denizcilik mesleğinde olan benim için gayet normaldi bir aralar, her seferinde başa sarıyorduk. hep beklerim ederim ciddi olalım diyen kadınların %99'u beklemiyordu.

Türk insanının olayı biraz çarpık bu konuda. Millet harmandalı büyüdüğü için ons'den evliliğe giden kişi az değil.
Bazen de taraflardan biri veya ikisi tribe girip duygusallaşıyor ancak burada gözden kaçırılan bambaşka bir mesele daha var.
Mesela biri ile FWB ilişki yürütüyorsunuz, bir duygusallık yok, temiz temiz seksinizi yapıp keyfinize bakıyorsunuz, insan neden durduk yere tribe girsin, hep duygusallaştığı için mi? Hayır. Bu anlatacağımı yaşamadım ancak böyle bir olay kuralım, FWB gidiyor, keyfine gerçekten leş bir tiple/tiplerle ilişkiye giriyor. Bunda da bir sıkıntı yok, istediğini yapsın tabi, ancak bu noktada o da tribe giriyor. İçinden bir şekilde kötülük yapmak istiyor, bundan keyif alıyor, her insanın zihninde bilinçsizce fayda maliyeti olayı vardır. Hiç dürüst ve etik olmayan davranışlarda bulunabilir ve tamamen keyfine sizi kötü hissettirmeye çalışabilir. Başta toparlayıp anlatabileceğimi sandım ancak konu derin. Kendi tecrübelerime gelirsek ben herhangi bir sorun yaşamadım, her şey gayet güzel gitti, denk gelmesi lazım.

kızda bir sıkıntı yoksa sizin çocuğunuzda da problem olma olasılığı düşük. genetik hastalıktan ziyade bende ahlak ve aile anlayışı ile ilgili farklılıklar daha çok gözüme çarpardı açıkçası. eşimin ailesinde kuzen evlilikleri olduğunu bilsem çocuğumu karşı tarafın ailesiyle pek görüştürmezdim.

Kız çene operasyonu geçirmiş. Galiba çenesi ya çok ilerde ya çok geride mi neymiş ameliyattan önce.

Çocuklarda da öyle bir şey geçme olasılığı var değil mi, anneden?

Edit: offf kendimden soğudum, yüzeysel miyim ne? Aslında hoşuma da gidiyor kız

www.dentsuadiye.com valla genetik diyor burada çene konusuna.

Gebeliğin 12. Haftasında genetik tarama yapılıyor. Genetik hastalık varsa orada belli oluyor. Ayrıca bazı yöreler akraba evliliğini normak görüyor ama bence iğrenç bir şey. Etrafımda çok var. İkinci nesilleri genelde başkalarıyla evleniyor çocuklarında bir sıkıntı görmedim.

-Otizmin nedeni günümüzde hala bilinmemekle beraber genetik temelleri olabileceği, çevresel faktörlerle tetiklendiği görüşü hâkimdir.
www.tohumotizm.org.tr

-Akraba evliliğinde önemli olan sorun sağlıklı olan bireylerin genlerinde taşıdıkları hastalıkların çocuklarına aktarılmasıdır. Bu açıdan önemli olanlar ise otozomal resesif ve bazı multifaktöryel geçişli hastalıklardır.
İnsan geni, bilinen yüzlerce resesif hastalıktan birine yol açabilecek 6-8 aleli heterozigot olarak taşır. Birinci derece kuzenler arası evliliklerde genlerin 1/8'i paylaşıldığında genetik olarak belirlenen hastalık riski %3'dür. Söz konusu tehlike aralarında kan bağı bulunmayan ana-babalardan doğan çocuklarda %2'dir. Birinci dereceden kuzenler arasındaki evliliklerde kendiliğinden düşük, ölü doğum, prematürite, beyin felci, multifaktöryel durumlarla (doğuştan kalça çıkığı gibi) sık karşılaşıldığı ancak bu insidans artışının düşük olduğu belirtilmektedir.
www.ttb.org.tr

sıkıntılı olsa yahudi cemaatler hastalıktan ve zeka geriliğinden kırılırdı.

sen onunla bir şey düşünme yine de, başka dünyaların insanısınız
(çene konusundaki kaygını ona da söyle)

Hayata, aileye, evlilige dair bakis acilariniz ayni mi ki? Benim aklima ilk gelen bu oldu...

bence yüzeysel değilsin ben de çok takardım. çene problemi bu durumdan, belli.

yani çocuğunuzda bir sorun olmasa bile, kuzeniyle evlenebilmiş aile yapısı var ortada. bu sevgilinize de, onun yetiştireceği çocuğunuza da elbette sirayet edecektir. bu insanlar kayınvalideniz, kayınpederiniz olacak.

siz nasıl birisiniz, aileniz nasıl insanlar? bu aile yapısını kaldırabilecek bir profil misiniz? kaldıramayanlar olabilir. çocuğum özürlü olur mu yerine bunları düşünmeniz daha doğru ilk etapta.

aile yapisi :/

Benim babaannem ve dedem hala-dayı çocuklarıymış, çok aşık olarak evlenmişler. Mantık olarak bana ters. Zaten bir halamda da fiziksel engel vardı, daha sonra rahmetli oldu.
Sonra sağlıklı olan başka bir halam kızını amcasının torunuyla evlendirdi, ilk çocukları otizm spektrumuna sahip.

Böyle örneklere şahit olduğum için akraba evliliklerine sıcak bakmıyorum. Bana da çene olayının bundan kaynaklı olabileği geldi aklıma, ama bu da kesin bundandır diyemeyiz.

Seviyorsanız bence bunlara takılmayın, sonuçta akrabanızla evlenmeyeceksiniz. Ama evlenmeden önce ve hamilelikten önce yapılan sağlık kontrollerinde titiz davranırsanız bir sorun olacağını düşünmüyorum.

Ben de sizin gibi ayrıntılara takılan biriyim, merak etmeyin bu sizi kötü biri yapmaz.

sadece aile fertleriyle. hem iş hem de okul online olduğu için hiçbir sosyal aktivitem yok. ben zaten hayat normal akışındayken bile pek sosyal değildim, şimdi ağzımda maskeyle ailem dışında kimseyi tanımadığım bir yerde çıkıp da gezmek fikri bile heyecanlandırmıyor. arada bacaklarım açılsın, yürümeyi unutmayayım diye parka falan çıkıyorum sadece. internet üzerinden genelde haftada bir kez falan görüştüğüm iki arkadaşım var, biri zaten yurtdışında, yüz yüze bir daha ne zaman görürüm bilmiyorum.

şahan'ın gözüne dondurma saplanan adam skeci vardı, o geldi aklıma. "sosyal ayat sıfır, eş dost sıfır, ekonomik ayat sıfır, kişisel özgüven sıfır yerlerde"

Yürüyüşe ve markete bile çıkmıyorum. Tanıdığım iki kişi genç yaşta covidden vefat etti. Hiçbir kuvvet beni dışarı çıkaramaz. Dışarı çıkmayı hiç özlemedim. Böyle iyiyim.

işe gidiyorum (iyi ki!). evde otursam kafayı yerdim. belki de korona manyaklarından biri olurdum.

onun dışında tam korona öncesinde ehliyet ve araba almıştım, mobilitenin çok faydası oldu, 2020 yazında hafta sonları kamplara gittim. sosyalleşmeyi ve organize etmeyi çok seven sosyal kelebek bir arkadaşım da kamp yapmayı seven akadaşlarını bir araya getirerek bir kamp grubu kurdu ve grup büyüdü, o vesileyle bayağı insanla tanışmış oldum. yasakların kalkmasıyla tekrar organizasyonlara başladık.
havalar ısınsa da çimlerde takılma sezonunu açsak diye bekliyorum.

not: korona olmadım, birlikte çalıştığım ekipten de kimse olmadı.

Sosyalleşemiyorum. Sadece büyük kardeşim ve çocukları bize gelirlerse onları görüyorum ve anneannemle teyzeme gidersek onları görüyorum. Onun dışında markete pazara gidersem 2 insan yüzü görüyorum. O kadar.

Salona gidiyordum. Eve ekipman kurunca o da kaldı. Gittiğim 1-2 sportif aktivite ortamı var. Onlar dışında bitti sosyal hayat.

Arkadaşımla sahilde yürüyorum. Başka kimseyle görüşmüyorum.

Sadece açık havada (sahil, park, orman) ve güvendiğim 2-3 kişiyle bir araya geliyorum. Bunun dışındaki arkadaşlarımla arada online buluşmalar yapıyoruz.

kendime kızıyorum. çok kızıyorum. aradan zaman geçse, konu kapansa bile aklıma geldikçe kendime yine kızıyorum. kızıyorum yani başka ne yapayım. sonrasında bir şey yapmıyorum.

ben çok ince eleyip sık dokuyorum, aşırı ve çok mantıklı düşünüyorum önemli bir adım atmadan önce. o yüzden yanlış bir adım attığımda da aşırı üzülmüyorum, olur böyle şeyler deyip geçiyorum. tövbe etmemi gerektirecek bi şey de yapmıyorum, hata hatadır bi kere yapılır.

cikarilacak ders varsa cikariyorum ayni hatayi yapmamak uzere. yoksa tuh deyip yoluma devam ediyorum.

valla birkaç ay önce bir iş fırsatını kaçırdım. bu bana 2 bin euroya mal oldu ama yine de takmıyorum pek. napayım öleyim mi...
ben bir şeye karar verdiğimde bir daha arkama bakmam pek.

Kapana kısılmış hissediyorum. Şöyle ki, ne hissettiğimi düşündüğüm anda daralıyorum. Sorunu görünce bile kötü oldum, ne hissettiğimi anlamak bile istemiyorum. Hislerimden yapılan bi kafese koymuşlar gibi.

Var olmamak istiyorum ben, kuş gibi hafif hissetmek istiyorum. Sıfır sorumluluk, sıfır beklenti. İçime oturan öküz değil de, kendi varlığım altında eziliyorum.

Ben de daha ne kadar kötüye gidecek? diye soruyorum kendime. Hiçbir şey beni şaşırtmıyor artık. Sıradaki ne? diyorum.

Her zaman daha kötüye gidiyor, sadece bir yerden sonra kabuk bağladıysan eskisi kadar acı hissetmiyorsun. Ama kabuk bağlayan deri yumuşaklığı da hissetmez. O noktadan sonra iyiye gitse bile bunu hissetmek çok zor hale geliyor.

2 adet zalto bardagim kirilmis bilasik makinesinde. Ne okuzu, deve oturdu deve. Nasil uyurum bu gece...

gecenin şu saatini bana ömürbillah tiksindiğim borsaymış coin'miş filan bunları "acaba mı" diye araştırtan mahluklara lanet ederek geçiriyorum.

İçimde oturan öküzden ziyade, beynimin içinde büyüyen obez bi fil var gibi. Beynimin kafa tasımdan fırlayacağını düşünüyorum. Düşünmekten. İşin içinden çıkamamaktan ötürü. Kafam devamlı sıcak gibi. Buzdolabına sokup dondurmak istiyorum. Hıyırlısı :)

Sürekli sınanıyor gibi gerginim. Genellikle gergin hissediyorum.

Ben de gündemden dolayı öfkeli ve umutsuzum, cuma gecesinden başlayan istanbul sözleşmesi, mb başkanı değişimi, tüm haftasonu gergindim

yılda 2-3 defa telefonda konuşurum en fazla. 1 yıldan fazladır konuşmadığım da olmuştur belki. bayramdan bayrama falan işte.

düzenli aramam
içimden gelirse ararım
beni aramayanı hiç aramam

1. Derece (yani cekirdek aile) dışında görüşmem, aramam, sormam, kimlerdir naparlar bilmem.

anne tarafı da baba tarafı da aşırı kalabalık. yaşadığımız ilçenin hem anneden hem babadan dedemizin dedesinden yerlisiyiz. düğünden düğüne, cenazeden cenazeye, bayramdan bayrama. pandemi dalgasına bayramları salladım yoksa büyük ziyareti bitmiyordu. bayram biter, ben bayram ziyareti yapmaya devam ederdim. komşularımın hepsi baba tarafı akraba, üst iki sokak komple annemin bir dayısının çocukları. annemin yedi dayısı var. bir çoğu köyünde ya da ilçede, şehir merkezine ve tek tük olsa da başka şehire göçenler var. göçenler birinci dereceyse telefonla ararım.

Derece olarak ayirmiyorum, ayiramiyorum daha dogrusu. Oz amcamla senelerdir gorusmemisken annemin bilmem kacinci kattan kuzeni babam gibidir. Ayni sehirdeyken haftada en az 2 gun uzun uzun vakit geciririz ailecek. Farkli yerlerdeysek ben max 3 gunde bir arar sesini duyarim, halini hatirini bir ihtiyaci olup olmadigini sorarim.

Teyzemle de sik gorusuruz.

Onun disinda 1-2 buyugume ancak ozel gunlerde kutlama mesaji atarim. Hastalik vs olmussa ararim.

Toplam 5 aile etmiyor saydiklarim. Gerisi kopek surusu gibi, ama gercek anlamda bir sey paylasamadigim insanlar. Aramam sormam. Aklima bile gelmezler.

En iyisinin :) umarım anlamışsındır

Anne tarafimla daha iyiyiz ama cok icten pazarliklilar. Kuzenlerimi seviyorum ama teyzemler falan eh iste. Sen bi iyilik istemezsin ama onlar iyilik yapar sonra da bu yuzden omur boyu minnet duymani beklerler duymazsan ilk firsatta yuzune vururlar. Hep boyle.
Baba tarafimin kendine hayri yok. 2 kuzenimle aram iyi geri kalan cenazeden cenazeye goruyorum. Gormesem de olur. Baba tarafim dallas gibi zaten. Aslinda anne tarafi da oyle...

Anam babam kardeşim hariç kimseyi arayıp sormam. Her zaman da eleştirilirim ama umrumda değil.

babamlar 4 kardeş.

annem babaannemin kendi bulmadığı tek gelin olduğu için baba tarafı oldum olası annemden de benden de neredeyse nefret ediyorlar.
annem ben çocukken kendini sevdirmek için çok uğraşıyordu ben bile hatırlıyorum ama işe yaramadı, bana bile çocuk halimle ters gittiklerini dün gibi hatırlıyorum.
dolayısıyla baba tarafı ile artık hiç ilişkim yok.

annemler 3 kardeş.

iki teyzemin elimde büyüdüm, bir kuzenim var yaşıtız, o erkek ben kız çocuk. maalesef anneannem de diğer teyzem de hep kayırdı onu. ben oralı değildim belirli bir seviyede götürüyorduk ilişkileri.
taa ki iş toplantım nedeniyle pazar günü bir aile yemeğine gidemediğim için teyzemin geliniyle bir olup arkamdan konuştuğunu diğer teyzemin de buna katıldığını ve hatta arkamdan ithamlarda bulunduklarını öğrenene kadar.

artık annem babam haricinde kan bağım olan kimse ile konuşmuyorum. tek çocuğum evli de değilim. niyetim de yok.

birkaç tane mal mülk var şimdiden acaba hangi vakfa derneğe bıraksam diye düşünüyorum.

akrabam bir elin parmaklarını geçmez. dayım, halam, amcam yok. 3.derece akrabaları tanımıyorum bile.

iki teyzem var ama başka şehirlerde yaşadıkları için görüşmüyoruz. ikisini de çok sevmeme rağmen neredeyse hiç aramam, onlar iki üç ayda bir özledikçe arar sanki hiç zaman geçmemiş gibi konuşup güleriz. dert etmiyorlar. etseler de umursamazdım muhtemelen.

Amcamları bir etkinlik olursa görüyorum. Kırk yıl aramasam özlemem. Çocuklarıyla sürekli görüşüyoruz kardeş gibiyiz ama babalarını sallamıyorum çocukları da sallamıyor zaten. Halamlarla whatsapp grubumuz var anneme yaptıklarını unutmadım ama rahmetli babamın hatrına konuşuyorum. Bir tek konuşmadığım büyük halam var yolda görsem merhaba der geçerim. Anne tarafının tamamı annemin kuzenleri dahil geniş bir whatsapp grubunda allahın günü konuşuyoruz hepsini ayrı severim.
Eşim ailesinden anne babası dahil hiç kimseyi düğünümüze bile çağırmadı:) o derece konuşmuyordu şimdi biraz konuşmaya başladılar ama çok yüzeysel.

Sizin dayınızın yaptığı saçmaymış bu arada ama o nesil öyle her şeye alınıyor.

Oohoo çoğu kişiden hayırlıymisim meğer :)
Bu arada @suicide a ayrıca teşekkürlerimi sunuyorum soruma cevap yazdığı için.