Ya gerçekten mesajlarınızı gördüğümüzden beri o kadar utanıyoruz ki bir şey yazmaya. Cidden, sizler çok iyi insanlarsınız. Ve dünyada sizler gibi insanlarla bizzat tanışmayı da çok isterdik.
Kısaca durumumuzu anlatayım. Biz Eskişehir'e taşınalı birkaç ay oldu. -1'nci katta bir eşyamız olmadan kalıyoruz. Komşumuzun hediye ettiği bir halı, kırık bir koltuk ve çöpten bulduğum ve tamir ettiğim bir baza ve yine çöpten bulduğum karyolamız var. İş yapmıyor değiliz, ancak 1.5 ay çalıştığımız işyeri paramızı vermediği gibi, sözleşmeyi işe 1 dakika geç kaldık diye haklı yere fesh ettiğini söyleyerek tarafımıza tazminat davası açacağını söylüyor. 1.5 ay çalışma karşılığı hiç para alamayıp, üstüne borçlanmak... Neyse, cv bırakmadığımız dükkan, konuşmadığımız esnaf sayısı azdır. İnanın dün bizi çöpçü gördü, "Ne oldu iş bulabildiniz mi?" dedi. Bulamadığımızı söyleyince zorla avucuma 10 lira sıkıştırdı. Hiç böyle utanmamıştım kendimden ve sevgilime yaşattığım çaresizlikten.
Telefonumu satmayı planladığımın ertesi günü telefonum gasp edildi. Polis soruşturması hâlâ sürüyor. Sadece sevgilimin telefonu kaldığı için satamıyoruz, belki iş için arayan eden olur diye.
Kapısında "eleman aranıyor" yazan herkes "elemanlarımız tam, çıkan olursa başvuruları değerlendireceğiz, o yüzden eleman aranıyor yazdık" diyor.
Ailem müthiş yobaz. Sevgilim başı açık diye desteklemiyor. Onun ailesi beni istemediği için desteklemiyor. İkimiz de açıköğretim okuyoruz ve ikimiz de hiç olmadığı kadar kötü durumdayız.
Yine de,
İşte yine de,
Böyle bir şeyi kabul edemeyiz. Sizler bizi doğrudan tanımıyorsunuz. Buna rağmen yine de nakit para göndermeyi düşünüyorsunuz. Hani nasıl böyle insanlar var olabilir diye uyandığımdan beri ağlıyorum. Kendi çaresizliğime, sevgilime bakamıyor oluşuma, malın teki gibi sürekli dolandırılışıma, 1,5 aylık emeğimin tamamen boşa olup üstüne tazminat davası açılacak oluşuna, astımı olan sevgilimi bu nemli ve küflü -1'inci katta tutuşuma... İşkur'dan, belediyeden, muhtarlıktan, hiçbir yerden bize cevap gelmeyişine.
(Bu kısmı yazdığımı ona söylemeyeceğim ama geçen birlikte intihar önerisinde bile bulunmayı düşündüm kendisine bir ara.)
Ama hayır. Dünyada sizin gibi insanların olduğunu gördüm, inanın saatlerdir ağlıyorum. Biz sizin bu iyi niyetinizi gördük ya, bu dünyaya dair yeniden umutlarımız yeşerdi. Konu bir "elde çamaşır yıkama" mevzusundan nerelere geldi. Çok trajikomik, ama çok da güzel.
İyi ki varsınız.
0