barcelona

barcelona

amsterdam bence

Ben mi yanlış anladım ama Romayı bu kategorinin dışında mı tuttunuz? Roma turisti hissettirmiyor mu? Şaşırdım.

Bir süre orda yaşamış biri olarak turist yüzünden şehre gitmekten kaçınırdım. Özellikle hot seasona denk gelince amanın...

Kesinlikle Brugge +1 turistten adım atılmıyor nasıl hype olmuşsa..

amsterdam kesinlikle+1

Bence de amsterdam. Yerel insan görmek zor gibi geliyor. Le mont sain michel başka bir örnek.

Barcelona, New York’un Brooklyn ve Queens dışında her yeri,

krakow ve zurih'i prag'la karsilastirmak anlamsiz zira mesela zurih hem asiri pahali hem de bir ozelligi yok, haliyle giden turist az. ona bakarsan adana da turisti hissettirmiyor.

bu tarz şehirleri yazın gezmek çok sıkıcı oluyor. roma da bence hissetiriyor turisti.

Reykjavik
amerika ve uzak doğu işgalinde şehir

Venedik

9gag.com

Saatli bomba gibi kendisi.

aynen dediğin gibi.

abla hiç fena değil. hatta güzel bile..

yüzü altın orana uyuyor. altın oran testine soktum; 10 üzerinden 8,41 not verdi sistem.
i.hizliresim.com

yaşını da hesaba katacaksak bayağı güzel bence.

gerçi yaşından bağımsız da fena değil yine.

guzel. ama ince. ama nasıl 50 yaşında yuh

Kill Bill ile tanımıştım kendisini. O-Ren Ishii rolünde biraz gergin bir ablaydı ama sonradan daha da güzelleşti ve taş oldu. Bence gayet bir güzel kadın.

Benim de bayıldığım hatunlar arasındadır.

Öyle bayılınacak bir hatun değil ama güzel. Kendine has bir havası, farklı bir yüzü var.

beğenmedim.
duyuruyu görünce şu başlık aklıma geldi:

(bkz: lucy liu ile yattım)

@i m cool with that;

neden?

Ben de çok seviyorum, çok güzel. Hatta, şimdiki hali o Charlie’nin melekleri, Ally McBeal hallerinden daha güzel ama gözlerinden biri “Kalk gidelim” derken, diğeri “B.k yeme, otur” der gibi bir hali var. O yüzden, ona puanım 9.

Basima bir sey gelmeyecekse ben begenmiyorum bu ablayi.
Cekik gozlu irktan kadinlar bana soyle soyleyeyim, ortalama bir yetiskin erkek kadar cekici geliyor. Binali Yildirim'dan hoslanma ihtimalime yakin yani cekik gozlulerden hoslanma ihtimalim.
He bu kadin bir cekik gozluye gore iyi yine, onu da kabul etmek lazim.

bu zamana kadar duyuru'da paylaşılan kadınların hepsinden daha güzel. charlie'nin melekleri'ni izlerken bayılmıştım.

gayet güzel ama çekiciliği çoook daha fazla.

gs baskanindan duymustum ben ilk kez

Ilk kez duydum boyle bir soz. Belki de o kadar yayginlasmadi.

ben de typo sandım

"inan olsun" diyorlar bana, ama her sehirde degil bence.

İlk defa duyuyorum. İnan Edin diye bir kişi var ve bunun bi sözü yaygınlaştı sandım.

İlk kez duydum. Kim diyor?

inan edin diye bir sey ilk kez duydum.

Kim diyor ya?

İnan ki yeni duydum bu sözü..
Kim diyor?

buna bağladım ben.
www.youtube.com

İnan edin? İnaninla aynı manaya geldiğine emin misin?

Eskiler “İnan olsun” dermiş. Babaannem hep öyle derdi “Gerçekten” veya “İnan ki” yerine. Daha sonra Develuşu Kabare’de de Metin Akpınar’ın “İnan olsun” dediğini duydum. En son da orada duydum zaten. “İnan edin”i ilk defa duyuyorum.

Antep yöresinde kullanılan bir şey

10+

Hiç

en az 4.

Çok çok acelem yoksa hiç.

2

1 veya 2

her gün tam olarak 8.
istisnai olarak 10.

0

6-8

çalıştığım ofiste bulunduğum katta sigara içebiliyorum. bundan önce çalıştığım yerde sigara içmek için 18 kat asansörü günde en az 10-15 defa kullanıyordum.

0

0

İş yerim 2 katlı, asansör yok. Evim de 3 katlı, evde de asansör yok. Dolayısıyla devamlı asansör kullanabileceğim bir ortam yok.

çalışma günleri 4, diğer günler 0.

0

4.

Hiç binmiyorum çünkü asansöre binmemi gerektirecek bir yerde işim olmuyor

Ortalama 4

Hiç. En çok çıktığım kat zeminin bir üstündeki.

Ayda 1 falan.

en az 4, en fazla 20 ye kadar çıkabiliyor.

En az 2

Hiç. Fobim var.

Hiç

Dışarı çıkacaksam minimum 2. Ev 9. Katta çünkü.

7-8 kere.

İniş ve çıkış olmak üzere toplam 2.

Hiç

evden çıkarken ve eve dönerken: 2

Zeigler'in The Black Death adli bir kitabi vardi, orada guzel anlatiyordu. Ben de daha once Duyuru'daki bir sorudan sonra merak edip okumustum ama cogunu hatirlamiyorum simdi.

Cin'den Avrupa'ya gelisinin Ipek Yolu uzerinden ve tuccarlar araciligiyla oldugu soyleniyor. Hatta, Istanbul'da da bayagi kiran gibi girmis ama Avrupa'daki kadar sert olmadigi soyleniyor. Bunun nedeninin de, Avrupa'nin o zamanlar temizlik ve banyo yapisi konusunda altyapisiz olusu, Turkiye'de ise hamamlarin varligi olarak gosteriliyor. Yine salgin olmus ama Avrupa ile karsilastirildiginda biraz daha kucuk kalmis.

Hatta, bir bugunku Polonya tarafinda o kadar sert olmamis, bir de Italya'nin bazi yerlerinde. Bunun da nedeni, Polonya'ya gelecek tuccarlari kirk gun sinirlardaki odalarda tutmuslar ve eger iyilerse girmelerine izin vermisler. Olenlerin mallarini sokmamislar. Karantina adi da buradan, bekleme suresinin 40 gun olusundan geliyormus.

Hastaligin gecisi ise standart epidemik olusuyla ilgili. Mikrop vucuda girdiginde hazirliksiz yakalaniyorsun ama zamanla T ve B hucreleri hastaligi uygun sekilde savasacak Ar-Ge'yi yapip bagisiklik kazandiriyorlar. Bu surecte, dogal secilim oluyor. Guclu birey hayatta kaliyor, gucsuz birey oluyor. O arada deneme-yanilma "Su ise yariyor, bu ise yaramiyor" diye yontemler de gelistiriliyor. O arada ilaclar ve teknikler gelistiriliyor, salgindan baskin hale geliyor bir noktadan sonra. Genel olarak salginlarin grafigi su sekilde. Bir tepe noktasindan sonra sonumleniyor. Baska etkenler de var tabii.
www2.palomar.edu

Kitap olarak Ziegler'in kitabi iyi gercekten.

Edit: Soyle bir tez buldum. Basi guzel anlatiyordu.
dergipark.gov.tr

yalnızlık psikolojik bir şey kesinlikle ve olağan.

günaydın / nasılsın / iyi geceler

bu 3'ünden hiçbirini kullanmadan kapattığım günlerim oldu (diyecek kimse olmadığından), o dönemimi yalnız addediyorum. artık böyle değilim. memnun olunacak bir şey değildi, benim gibi bir sosyopath için bile. yalnızlığın "cool" sanıldığı tek dönem; ayrılık sonrası acı yaşanan veya yeni biri bulunamayan zamanlar. yaş ilerleyince kıçıyla gülüyor bu sanrılara insan oğlu. yalnızlık iyi filan değildir.

Kolumda bandaj var sabah revirde kremi sürüp sarıyorlar, akşam ben kremi sürüyorum ama tek elimle saramıyorum. Yalnızlığın kafa attığı anlarımdan biri böyle mesela.

yalnız değilim, kendim var...
previews.123rf.com

ben değilim. kendimle öyle güzel anlaşıyorumki geçen iddiaya girdik saçlarını kazıtıcam ibnenin :)

Belki gercekten yalniz degilimdir ama bu siralar yalniz hissediyorum ya. Fazla gururlu oldugum ve insanlarin gozunde hep iyi bir imaj cizmek istedigimden belki de. Su an hissettigim turden yalnizlik, sevdigim turden bir yalnizlik hali degil, tehlikeli bir yalnizlik hali. Genel olarak da yalnizligi sevmiyorum, asla da barisamayacagim sanirim. Hayat paylastikca guzel bence.

Yalnızım. Şikayetçi değilim.
goo.gl

Benim için problem olabilecek 2 çeşidi var. 1.si anlaşılmamak, hayat görüşü paylaşamamak, bir şeylere karşı kimseyle aynı kavrayışa sahip olamamak. 2.si de kimsenin zihninin bir diğerininkine dokunamayacak olması.

Edit: Bu arada anlaşılmamaktan kastım biraz o ergen tınısı olan hal olsa da aslında algıladığın gerçekliğin dünyanın tamamen farklı olması. Yani işte ben böyle biriyim o şöyle biri değil de tamamen farklı şeyler deneyimlemek. Genelde çoğu konuda benzer hisler, deneyimler, tecrübeler yaşadığımızı hissederiz ama hiç öyle değil aslında.

Yalnizlik tanimim anlasilmamak ya da farkli olmaktan ziyade, "Olsem, kimsenin haberi olmaz. En az birkac gun beni bulmazlar" ya da "Su anda acil bir durum olsa ve hastaneye gitmem gerekse, arayacak kimsem yok" seklinde. Pesinden "Cagirayim da, bulusalim, goruselim " diyecek birinin olmamasi geliyor. "Ben derdimi anlatayim" ya da "Beni anlamiyorlar", vb bunlardan sonra ama o da yalnizlik tabii.

Gecen sene cografya degistirdikten sonra sifirdan baslamak zorunda kaldim. Istanbul'da arkadasim da vardi, anlasiliyordum, mutluydum ama 30'undan sonra sifirdan baslamak zor oldu biraz. Bir sene kadar cok yalniz hissettim kendimi. Sevgilim var ya da Istanbul'dan, vb arkadaslarim sik sik arayip soruyorlar, ben de onlari arar sorarim ama buradan yakin oldugum kimse olmadi. Arkadaslarim var ve gorusuyoruz ama herkes cok yogun. Cok sik toplanamiyoruz ya da gorusemiyoruz. Her seyimi anlatacagim, "kanka mode on" biri olmadi, geyik pesindeyiz surekli. Hala her seyimi eski arkadaslarima anlatiyorum.

Ozetle hayatta yalniz degilim ama henuz sosyal cevreyi duzene koyamadim. Aliskin oldugum bir durum olmadigindan, bu da ara ara bana yalnizlik hissi veriyor. Arkadaslarim olmasini, arkadaslarla vakit gecirmeyi, konusmayi cok severim. Biraz kizgin kumlardan serin sulara oldu sosyal hayatim, o da carpti ilk anda. Yeni yeni oturtuyorum.

Yalnızlık insanın kendine yakışanı giymesidir jsjsjk

Yalnızlık enteresan bir şey, tanım yapmaya kalktığımda @aychovski'nin tanımına benzer şeyler aklıma geliyor ancak o durumda olmamama rağmen yalnız hissediyorum.

Geçen duyuru açmıştım, tüm dostlarım bir anda başka yerlere dağıldı. Kendimle çokça vakit geçirmeyi sevsem de yanında inanılmaz rahat hissettiğim insanların yok olması ile birlikte içime yalnızlık hissi çöktü. Sanki artık hayattan daha az zevk alacakmışım gibi geliyor.

Daha yeni bi makale okudum, yalnizlik uzun vadede saglik sorunlarina daha cok yol aciyormus.

En son arada bir “Nbr kenks!? xd” diye mesaj atacak motivational bir telefon uygulaması arıyordum, var sen düşün halimi ahshf.
Benim problemim daha ziyade arkadaşsızlık. Hoş, sevgilim de yok ama arkadaşımın olmaması daha çok koyuyor. Neyse ki ailemle aram iyi. O konuda bari yüzüm gülüyor.

insanlar ayrılık sonrası oluşan depresif döneme, işsiz kalınan , ailenin kaybedildiği ve bilimum sıkıntılı süreçlerde düştükleri dönemleri yalnızlık olarak kategorize ediyyor, bazıları ise doğduğu günden beri zaten herkesten farklıdır, normal insanların yılın kısa bir sürecinde yaşadıkları o buhran dolu süreci zaten hergün yaşar onlar için hiçbirşey ifade etmez yalnızlık, zaten onlar yalnızlık kelimesinin vücut bulmuş halidir, ben kendimi böyle tanımlarım, yağmurda sırılsıklam olmuş leş gibi kokan acıyarak bakılan dokunmaya tahammül edemeyeceğiniz sokak köpeği benim

Yalnızım ve mutsuzum özellikle akşamları işten eve gidince. Mutsuz olmamın sebebi sadece yalnız olmam.

Yalnızım. Hayatında sevdiği insan olan insanları çok şanslı buluyorum sanki imkansızı başarmışlar gibi. Evlenmek için evlenenlerden bahsetmiyorum.

çevremdeki insan fazlalığı açısından hiç yalnız sayılmam ama kimseyle konuşmayı tercih etmediğim için yalnızım diyebiliyorum. bazı dönemler bu yalnızlıktan sıkılıp dışarıdan çıkmadığım olur, onun dışında konuşmam pek. delirmeyeyim diye merhaba merhaba.

no; etraf insan kaynıyor, normal bir insanın yalnız olması pek mümkün değil.

Sanırım değilim ya. acayip bir mahalle kültürüyle yetiştim. herkes birbirini seviyor sayıyor. 3-4 tane adam var, özellikle 2 tanesine Bursa'ya gidek mi iskender yeriz, Salda gölü mü ne varmış gidek mi çadır kurarız, gebze'ye gidelim mi elmalığı budayalım yaz geliyor dediğimde hepsi ertesi gün kapının önünde oluyor.

burası aracılığıyla hepsine selam olsun. Mehmet 1, ilaykan 2, The Witcher 3

Yalnızım ama alıştım gibi; yani o kritik eşiği geçtim. Bundan sonra alıştığım düzenimi bozar mıyım bilmem.

tek başıma yaşıyorum, iş bitip de eve gittikten sonra neredeyse hiçbir zaman hiçkimseyle görüşemiyorum. Ama bir introvert olduğumdan, bu zamanı şarj zamanı olarak değerlendiriyorum. Akşamları, haftasonunu vs tek başıma geçirmek yalnızlık gibi gelmiyor. Yalnız başıma yemek yemek, sinemaya gitmek gibi şeyleri aşağılayıcı, küçümsenecek bir şey olarak görmüyorum. Zira derdimi anlatacağım, yardım isteyeceğim, "ya kalk gelsene" diyebileceğim insanlar var hayatımda, ailem, yakın arkadaşlarım falan.

Ama sevgilim yok içerikli bir yalnızlığı yeni yeni yaşamaya başlıyorum sanırım. Haftasonu 8-9 günlük bir tatilden döndüm ve döndüğüm gibi derin bir mutsuzluğa girdim. Jetlag mi yaşıyorum yoksa depresyonda mıyım onu anlamaya çalışıyorum şu anda. Zihinsel olarak uzun süre önce hayatımın bundan sonrasını "single" olarak geçireceğim gerçeğini kabul ettim zira yeni insanlarla tanıştığım, tanıştıklarımı da çekici/ilginç vs bulduğum bir hayatım yok. Ve bu fikre gayet normal da bakıyordum. Ama işte son dört beş gündür, aychovsky'nin dediği "ölsem kaç gün sonra bulurlar" hissini romantik düzlemde yaşıyorum. Ama bu durumu değiştirecek hiçbir şey de yapmayacağımdan, yani gidip de bir çöpçatanlık uygulamasına falan sarmayacağımdan, şikayet etmek manasız herhalde. Jetlag ile birlikte duygusal çalkalanmalar da gider diye umuyorum zira biraz makaleler okudum, belirtiler aynı oluyormuş. Gereksiz iç dökmemi dinlediniz.

Yalnız: Biriyle duygusal birliktelik içinde olmayan.
Tek başına: Arkadaşları olmayan.

şeklinde ayırıyorum.

Tek başınalık konusunda sıkıntım yok, boş zamanlarımda sosyalleşebiliyorum. Çalışırken de sosyalleşebiliyorum. Yeni kimselerle tanışmak kolay. Sürekli görüştüğüm 15 yıllık yakın bir arkadaşım var, daha seyrek görüştüğüm 8-10 yıllık arkadaşlarım da var. Hatta geçen yıl bir 10-15 kişiyi de hayatımdan kendim çıkardım. Her yer insan...

Yalnızlık konusunda da elimden geleni yapıyorum. Kimiyle imkanlarımız el vermiyor, uzak şehirlerdeyiz. Kimiyle kafalar uymuyor. Hiçbir zaman sırf biriyle birlikte olmak için birlikte olmayı düşünmediğimden bu durum normal.

Memnun muyum? Bunun bir önemi yok diye düşünüyorum. Mevcut şartlar ve belirsizlikleri aşınca, bu arada biri de beni ikna ederse, daha stabil bir hayata geçebilirim diye umuyorum. O zamana kadar çevreyi genişletiyorum.

Kadınların hiç romantik olmaması zaman zaman canımı sıkıyor, ama ona da yapacak bir şey yok. Doğaları gereği erkekleri et parçası gibi görüyorlar. Son uzun ilişkim 3 yıl sürmüştü. Ayrılmamızın üzerinden bir yıldan biraz daha fazla geçti. Ayrılınca daha iyi hissetmeye başladım, çünkü beni de aşağı çekmeye başlamıştı. O psikolojiyle koşup yeni birini bulmak da istemedim.

Özet: Hayatı nasıl gelirse öyle yaşıyorum. Geleceğe dönük büyük kaygılarım yok. Üzerimdeki yükleri atıyorum. Böylece hayat her seferinde daha iyiye gidiyor.

Bylock FETÖ'cülerin WhatsApp'ı denebilecek bir mesajlaşma uygulamasıydı. Telefonunda o uygulama bulunamadıysa FETÖ'cülerle iş birliği yapmamış denebilir.

1- Telefonun hafızasını detaylıca taramışlar ve Bylock kalıntısı bulamamışlardır.
2- Telefondan bağlanılan ağlara bakmışlar ve Bylock ile bir bağlantı bulamamışlardır.

telefonuna ilgili programı kurmamış demek.

Programı kurmadığını tahmin etmiştim ama Bylock-FETÖ ilgisini bilmiyordum.
Mesela, bende Telegram var şimdi. Onu bilmemne cemaati kullanıyorsa ve ileride bir şekilde terörist ilan edilse, ben de yanıyorum sanırım.

Edit: Gerçi Fem dersanesini, Bank Asya’yı hep öyle yaktılar da, bildiğin herkesin indirebileceği telefon uygulaması garip geldi.

Şöyle açıklayayım hocam,
15 Temmuz sonrasında kurumlara Mit'ten raporlar gönderildi. Şu elemanınızın Bank Asya'da parası var, kızı şu okulda öğrenci, 2010 KPSS'de yüksek puanı var, telefonunda bylock var vs türünden. Kurumlar da kendi bünyelerindeki komisyonlarla bu raporlara istinaden soruşturma açtılar ve bir çok kişinin kamu görevinden çıkarılmasımı teklif ettiler. KHK'larla da bu durumun son aşamasını gördük. Bu süreçte telefonlara bakılmadı. Sadece istihbarat raporlarından hareket edildi.
Sonrasında kamu görevinden çıkarılan kişiler yargı yoluna gitti. Telefonlar incelendi. Bazılarının telefonunda gerçekten de bylock çıkmadı. Bahsettiğiniz konu hakkında bilgilerim bu şekilde.

Bu Bylock olayı dünyanın en saçma salak şeyi olabilir. Yani adamlar köküne kadar cemaatçi olsun, darbeye bilfiil katkıda bulunsun ama Bylock yoksa salınacak öyle mi? Ben böyle saçmalık görmedim, sebebi de fetonun dizinin dibinde oturup risale okuyan herkesi almaya kalksalar kendileri de göte gelecek. O yüzden böyle bir saçmalığa göre adam ayarlıyorlar. Lan belki adam merak etti google playde indirdi sildi sonra ne olacak pisi pisine içerde yıllarca çürüyecek mi?

İntihar etmesini de ayrıca anlamıyorum. Doktor adamsın, atla bota siktir ol git mülteci ol Avrupa'da. Denklik alır doktorluğa orada devam edersin. Ne alaka yani intihar.

Devletin peşlerinde olduğunu anlayan fetocular alakasız başka uygulamaları bylock sunucularına yönlendirerek hedef şaşırtmak istemiş dolayısıyla bir çok kişi bylock tan habersiz olduğu halde mağduru oldu bunun.

Ben bu bylock'un normal marketten indirilen değil de apk tarzı yüklenen bi uygulama olduğunu duymuştum. Yani markete açılmış mıydı ki? Eğer öyleyse meraktan indirmiş olabilir ama öbür türlü bi şekilde telefona yüklenmesi lazım ki yanlışlıkla olmaz sanırım o şekilde.

Ayrıca bu bylock lafı da baya geçiyor hiç duymamış olmanız tuhaf geldi.

:)) yorumlara çok güldüm, şu günlerde dota2'de fena halde kötü takımlarla rastlaşıyorum tanrının bi' oyunu işte. neyse ki siz varsınız.


Bylock öyle kendi kendinize kurabildiğiniz birşey değil, zaten bu yüzden yekten ''fetö'' muamelesi uyguluyorlar. Adamlar oturmuş yazmış haberleşme programını ve illa birisinin size yüklemesi gerekiyor. ve ufuk adlı arkadaşınızın bahsini ettiği şey de doğru ama bu ayrımı yapmak için filtreleme sitemi kurmuş polis teşkilatı da. Bu kısmı çok uzun.

Bence ilginç kısmı şu, hangi tarafta olursa olsun kafası çalışan adam illa çıkıyor gerçekten çok ilginç... Neyse



edit: konuya dair, @yüzyıllık yalnızlık adına sahip bir kullanıcıdan gelen mesajı eklemek isterim;

''yanlış bilginizi düzeltmek isterim hocam. bylock vaktinde resmi olarak appstore da yer alan, daha sonra store dan kaldırılan ama geliştirilmesi devam eden bir uygulama. kendi kendinize kurarsınız ama ilgili referans kodunu elde etmeden gruplara giremezsiniz.''

yalan söylüyorlar.

Valla genelde tanıdikça ortak zevkler/ yönler olduğunu gördükce ve iyi anlaştıkça karşındakinin tipi çok da göze batmıyor. Tabii çok aşırı kötü bir tip olmadigini varsayiyorum.

O tipe önem vermeme konusu belli bir barajın üstünde geçerli. İnsandan insana değişen bir hilkat garibesi barajı, bir "sümük atmam" barajı var.
Kimi kadın da o barajın üstünde kalan, karşısına alıp koyabileceği seviyede gördüğü insanlarda tip 1. plana koymayabilir.

edit: Ben atladım ama soru baya sadece kadınlaraymış. "Tabii canım önemli olan insanın iç güzelliği" mesajları atmayın beyler rica ediyorum.

yalan

Tinderda hep asiri yakisiklilari begeniyorum, sevgililerimin hepsi ortalama ya da vasatti ama.

Yani aslinda bi iliskide tipe bakmiyorum, genel gecer seyler yasarken tip onemli oluyor.

Evet böyle bir şey var. Yoksa bu kadar yamuk yumuk herifin sevgilisi olur muydu?

Gerçi ben bir istisnayım. Bir erkekte en önem verdiğim şey tip.

Bir kız arkadaşım bana böyle bir şey diyeceğine küfür etse daha iyi. Hazmetmesi zor bir laf.

Türkiye'de irilik daha önemli. Tipim iyi boyum da iyi (benden uzun kız senede iki tane belki görüyorum) ama iri bir insan değilim. Şöyle kemiklerim doğuştan kalın olsaydı ya da kas yapsaydım ohoohoo.

gayet de tipe önem vermeyen bi dolu kız var. açık açık da "x marka arabası olsun isterse ayı olsun" veya "devlet memuru olsun evi kira olmasın ne olursa olsun" diyen var
yahut unutmayın FETÖ binlerce insan evlendirdi bu memlekette, kızların da hiçbiri tipe bakmadı emin olun (bu çaprazlamalarda erkekler kız güzel olsun, beyaz tenli, ince belli, genç olsun derken erkekler için sadece doğulu olmasın, çok kardeş olmasın gibi kriterler vardı.) öğretmen, avukat, mühendis bu kızlar.
akademisyen arkadaşlar var, sadece diplomasına bakan.
var da var.

hem yalan hem gerçek bu, duruma göre değişiyor.

ayrıca neden sığ gözükmek olsun ki tipe önem verdiğini ifade etmek, ülkemizdeki milyonlarca erkek sığ mı oldu şimdi?

Hem olabilir, hem olmayabilir.

Notre Dame’ın kamburu gibi bir şekil bozukluğu ya da Ağır Yaşamlar’da bir sezonu geçirtebilir olmadığı sürece ya da tam tersi, görünce dağın taşın yerinden oynayacağı bir yakışıklılığı veya deli gibi bir şeytan tüyü yoksa insanların tipini çok da anlamıyorum. İnsanları siluet olarak görüyorum, ki zaten 4-5 kere görmeden de tanıyamam pek kimseyi. Hatta, ortam kalabalık olduğunda abimi de tanıyamadım. Milleti t-shirt’ten, monttan tanıyorum. Herkes birbirine benziyor bence ve tanımadığım herkes bir silüet sadece. İki ağız, iki kulak, bir burun, vb. İnsanlar konuştuklarıyla, söyledikleriyle yavaş yavaş tiplerini dolduruyor.

Yaşımdan dolayı böyledir diyecektim ama 20-22 yaşlarındayken Azra Akın dünya güzeli olmuştu ve o zamanlar Kıvanç Tatlıtuğ’la sevgililermiş. Tanımıyordum Kıvanç Tatlıtuğ’u. Beyaz Show’a çıkmıştı ve bir şeyler söylemeye çalışıyor, cümle kuramıyor; konuşması cok sıkıntılıydı. Oda arkadaşım “Dünyanın en yakışıklı adamı yeaaa” gbi bir şey dedi; adama baktım baktım “Konuşamıyor, bu mu yakışıklı” dedim. Meğer adam Best Model, vb. imiş o sıralar. Eskiden de varmış demek ki. Ha, Dean Winchester için iki bölüm içinde “Bu çok yakışıklı” dedim, öyle birkaç istisna oldu.

Hani sevgiliye “Sen Brad Pitt’ten daha yakışıklısın” dersin ve inanmaz ya, ama öyle görünüyor gözüme. Brad Pitt çevresinde haleyle dolaşmıyor ki benim gözümde. Sevgili ise parıl parıl parlıyor.

cay koy geliyorum’un dediği gibi bir baraj var. Barajdan sonrası çok bir şey fark etmiyor.

kadınların iki farklı tarzı var.ilki yakışıklı yüksek testosteron barındıran çekici adama karşı duydukları ilgi. bu ilgi aslında anlık ve genelde sadece çok genç kızlar bu tip adamlara aşık, olur aklından çıkaramaz. ya da o gece eğlenmeyi kafasına koymuş fırlama bir kadına iyi av olurlar. tabi bu adamı sadece şekil olarak analiz ettim yoksak kültürlü zeki biri ise o zaman ölümcül kombo.

ikinci tarzları ise daha derin ve kalıcı duygusal arkadaşlık-yakınlık-güven ilişkisi. bu ilişki öyle çok hızlı kurulmuyor ama kurulduğunda da oldukça kalıcı oluyor. işte kadınlar genelde ilk modlarını görmezden gelip bu ikinciyi hatırladıkları için tip önemli değil diyorlar. gerçi tip önemli değil deseler bile hepsinin bir tarzı var. bir kız arkadaşım için sakalsız bir erkek ile beraber olmak düşünülemezdi bir diğeri ise her daim chubby tipleri beğenirdi. çok nadir olarak tipleri birbirine pek benzemeyen erkeklerle çıkan kızlar da gördüm.

son olarak dış görünüşü sadece tip olarak değerlendirmemek lazım, dış görünüş aynı zamanda ait olduğun kültürün ve düşünme biçiminin de bi yansımasıdır. iyi spor giydirdğinde gayet yakışıklı olacak bir adam. cemaat abisi gibi mavi pantolon beyaz gömlek ve metal gözlükle bir de uygun şivede konuluyorsa brad pitt olsa dönüp bakmazlar. bir de bunun üstüne özgüven ve bunun beden diline yansımasını eklersen konu iyice karmaşıklaşıyor.

Ben tüm samimiyetimle söylüyorum hiç öyle sığ bilmem ne derdim yok. Benim için tipten önce zekası, kişilik özellikleri geliyor bunlar bende ok ise tipi zaten aşırı ama aşırı (yukarıda bir üst duyuruda söz edilen di Maria gibi mesela) çirkin değilse sevgili olma engeli kalmıyor.

tipten cok sempatik olup olmamasi onemli sanirim. benim begendigim erkeklerin cogu arkadaslarim tarafindan yakisikli bulunmuyordu mesela ama bana asiri sempatik geliyorlardi. askin gozu kor dedikleri olayi da tecrube etmis olabilirim, bilemedim simdi :P

aychovsky +1

tipe önem vermek, geri kalan hiçbir şeyi iyi olmasa da olur yeter ki yakışıklı olsun demek mi ? ya da tipe önem vermiyorum diyenler her baktıklarında çirkin buldukları insanlarla mı beraber oluyor ? hiç sanmıyorum. birçok kadın için ilk kriter tip olmayabilir ama mutlaka bir fiziksel çekim, beğeni vardır. aksi bana mümkün gelmiyor. bu beğeninin ölçütleri de herkese göre değişir.

Sallamışlar bence.

i.pinimg.com

@idexo, hahah iyi güldüm valla. Tipimle barışığım ama çok şükür :)

tanıdığım bir kız arkadaş var, birkaç aya evlenecek ama sürekli erkek arkadaşının çirkin olduğundan ama onu sevdiğinden bahsediyordu. "çirkin ama ben seviyorum" diyordu. niye sürekli çirkin olduğunu vurgulamak istediğini ben anlayamadım ve özellikle soran olmadı ama bu kadar vurguladığına göre bir sıkıntı olduğunu veya ileride olacağını düşünüyorum.

bu durumda tip önemli olmasa da fiziksel olarak onu ona çeken bir şeylerin olması lazım.

Kızı bırak. Boksa devam. Sen de restini çek. Ben boksta ilerlemeyi, mesleğimi bu alanda yapmayı düşünüyorum, de.

Boksu sevmeyebilir ama sizi desteklemesi gerek. Hiç düşünmeyin, açıkça konuşun, boşuna sporda zaman ve motivasyon kaybetmeyin genç yaşta. Telafisi zor olur.

Samimi özet: yol ver gitsin.

hic kafa travmasi gecirdin mi bilmiyorum ama bence bu travma isini bir arastir. kafaya devamli darbe yedigin bir sporla uzun sure ugrasanlar, eger yasliliklarini gorebilirlerse, baya sikintili bir hayat geciriyorlar. su anda para tatli gelebilir ama ilerisini dusun. ilerde bu kazadigin paralardan cok daha fazlasini harcasan bile sagligini geri getiremeyebilirsin...

kız bu spor işini bile bile başlayıp şimdi yan çiziyorsa saçma. yine de öngörememiş olabilir. bilmiyorum, ben kıza hak verdim biraz çünkü ben de istemezdim. seçim yapmak zorundasın.

@cooperr para kazanmadan da şuan yaşadığımız hayat, hayata benzemiyor. en azından dünyadaki bir çok zevki tatmadan 70-80 yaşına kadar yaşasan nolur, yoksa her şeyi yaşadıktan sonra 55-60 yaşında ölsen nolur? getirdikleri o kadar fazla ki ve artacak da, götürecekleri pek umrumda değil. benim sorum da zaten bu değildi dostum teşekkürler.

Kız haklı. Bu şekilde hayat mı yaşanır. Sporcu olup resmi müsabakalara çıksan neyse.

Kız bile bile başlamış olabilir ama başlarken “Hmm boksla ilgileniyor” diye düşünmüştür. Her maçtan sonra yaralar oluşacağını, yüzünü göremeyecek kadar olduğunu tahmin edememiştir. Tecrübenin, bilginin olmadığı konuda hayal etmek zor. Ben de soruyu okumaya başlarken “Hmm, niye boksu bırakmasını istesin ki” ike başladım. Maçtan sonra yaraları okuduktan sonrra sevgilimi o şekilde düşündüm ve onun yerinde olsam ben de maç falan izleyemezdim. Muhtemelen “Ben mi, boks mu” demeden ayrılırdım büyük olasılıkla. İnsana tutkusunu bıraktırmak sevgiliye, eşe veya ailesine düşmez.

Maalesef, ikisini bir arada götürebileceinizi sanmıorum uzun vadede. Kız buna alışsa bile, bununla yaşamak istemeyecektir. Ötesinde, hani sizin gelecek planlarınız belli de, kız muhtemelen aksiyonsuz ve 70 yaşına kadar yaşamayı riske atmayacağı bir ilişki istiyodur. Siz boksu bırakmayacaksınız, o belli gibi ama ikna etmeye çalışın. Belki alışır .

sen kararını çoktan vermişsin ama biraz destek almak iyi gelebilir.

evet bende kesinlikle boksa devam et diyorum. bu senin için güzel bir fırsat, yeteneğinden para kazanabilmek bu dönemde büyük marifet. kız arkadaşın yarın sıkılıp seni bırakabilir ama boks seni bırakmaz. dediğin gibi iyi bir gelirin var, umarım daha da artar. diyelim ki bıraktın, cebinde para yok kız seninle bir ömür devam eder mi? bence etmez.

inandığın yoldan kimse için dönme.

net kızı bırak.eğer boks yapmayan birini istiyorsa seninle çıkmasaymış.senin iyiliğini düşündüğünü sanmıyorum.bu kızların genel diş geçirme denemesi.bir şey istiyorlar olmayacak yaparsan siktiri çekiyorlar senin yumuşak bailı olduğunu düşünüp eğer kabule etmezsen kadanı dırdırla yiyip sana da bağlanacak.ama bence kızdan ayrıl.insanların başkasının hayatında söz sahibi olduğunu düşünmesi çok saçma.

Kafaya darbe alarak para kazanmaktan haz duymak enteresanmış gerçekten. Kızı bırak bence, kıza yazık.

insanın sağlığına - vücuduna zarar veren şey spor sayılmamalı bence.
bırakabiliyorsan bırak bence.
bodyguardlık falan yapıp yine ek gelir sağlayabilirsin.

ayrıca kız haklı. içi kaldırmıyorsa, dayanamıyorsa ne yapsın?

2 ihtimali var, birisi iç enerjilerinden bu motivasyonu sağlıyorlar. 2.si ise önce zorla yapmaya başlıyorlar sonra seviyorlar.

Bi' kız tanıyorum, sevmediği bi' erkekle birlikteydi sonra çocuğa aşık oldu evlendiler.(god damn it) misal...

Ben de dota2'yi sevmiyordum ama deli gibi oynuyorum(gerçi hala sevmiyorum, bu örnek sayılmaz)

Instagram.

Instagramı hayatlarından çıkartın çoğu kişi yaptığı aktivitenin yanından bile geçmez. Herkes başkasına hava peşinde.

Msn döneminde kimse böyle değildi. Millet evde çay sigara takılıp arabesk müzik dinliyordu.

Hiçbir şey amaçsız hedefsiz ve zorla olduğu halde 'hevesle' olamaz.

Eğer kişinin inandığı bir amacı ve hedefi varsa geri kalan her şey teferruata dönüşüyor ve önemsiz oluyor. Kişi o hedefe giden her yolu ne kadar zor olsa da veya hatta etik dışı olsa da göze alabiliyor.

Motivasyon dedikleri de kendiliğinden olmuyor işte, hedefler kişiyi güdülüyor. 'İç enerji' dediği 'itki', insanın doğasından gelen bazı arzularından kaynaklanıyor. 'Başarma arzusu', 'kendini gerçekleştirme arzusu', 'takdir görme arzusu', 'hayatta kalma arzusu' gibi çeşitli düzeylerde genelleyebiliriz.

'Zorla başlayıp sonra sevme' diye de bir açıklama yok, yine hedefler yoksa kişi güdülenemez. Zorla başlama meselesi alışık olunmayan bir eylemi alışkanlığa çevirme sürecinden ibaret.

Tekrar: Kendine inanabileceğin bir hedef ve amaç bul. Çevrene faydalı olmak istiyorsun diyelim. Sana en basit gelen bir konuda ihtiyacı olan birine yardımcı olsan bile olur. Bu yardım maddi olmasa daha iyi, çünkü aslında birine yardım ederken kendine yardım edeceğinden zihnen bu yardım sürecini yaşaman lazım. Birine zorlandığı bir konuda(en basit karşıdan karşıya geçmek isteyen bir yaşlı, sakat, yardıma muhtaç biri dahi olabilir, matematik, yabancı dil de olabilir) yardım edebilirsin mesela.

Sosyal bir hedef veya amaç seni şu anda olduğundan bir kademe yukarı taşıyacaktır. Bu davranışları alışkanlık haline getirirsen de uzun vadede pozitif biri olabilirsin, bir çok kişiyle tanışabilirsin... Önce kendini geliştirme gibi kişisel amaçlar yerine sosyal amaçlar bulmanda bu yüzden fayda var. Daha sonra bireysel bir düzeye geçersin.

insan faktoru burada onemli. ve isine nasil bir bakis acisiyla baktigin, yani anlam, motivasyon devamliligi icin oldukca onemli bir etken.

insan faktoru, varligimizi ve sagligimizi diger insanlarin varligina borclu oldugumuz icin onemli. yaptigin is de diger insanlarin hayatina nasil bir etki yarattigi ve nasil bir pozitif etki yaratacagi isine olan sevginin en temel dayanagi. neden? cunku biz insanlar birbirimizle variz. bu sebeple benim isim- her ne ise artik- diger insanlarin hayatina katacagi degisim ve farki ve kolayligi dusunmek, sahsen beni ayakta tutan yegane seydir. ben para ile motive olamiyorum, sohret ile de. anlam ile motive oluyorum. beni ayakta tutan sey bu.

bu sebeple bence yaptiklari seyi hevesle yapan insanlar islerinin anlamini cozmus kimseler.

Kafamda tam idexo'nun yazdiklarinin tersi vardi. Tam tersi degil de, bayagi bayagi ters.

Isini hevesle yapan sansli insanlardan biriyim. Neden bana maas verildigini on kusur yildir anlayamiyorum, param olsa "Ne olur bunu yapayim mi ben, lutfeeen" diye para veririm. Amac, hedef, degerlendirme, yarisma, kiyaslama gibi kavramlarin tam tersine heves ve tutkuyu baltaladigini, hatta oldurdugunu dusunuyorum. Tutkulu oldugun ya da yapmayi sevdigin icin degil de, bir seyleri basarmak icin yola koyuldugunda ulasip ulasilmayacagi belli olmayan bir hedefin insani yozlastirdigina ve tutkudan, hevesten ziyade hirsa yol actigina inaniyorum. Otesinde, basarili olma fikrinin anksiyete yarattigini ve bunun da performansi kotu etkiledigini dusunuyorum. GIdilecek yol ya da gecilmesi gerek bir esik oldugunda, o nokta insana yuk olabiliyor.

Tutku ve heves tam tersine basaridan tamamen bagimsiz geliyor bana. Tutkuyla bagli oldugun bir is ya da hobi, bos zamanini onunla doldurmak istedigin, kimsenin haberi olmasa bile ilgilenmek istedigin, issiz adaya dussen yapmak isteyecegin, hatta yarin olecegini bilirken zamanini o sekilde gecirsen pisman hissetmeyecegin is ve hobidir bana gore. Basarisiz olsan ya da bir ton kotu geri bildirim alsan bile vazgecmek istemeyecegin istir.

Burada bagimlilikla tutkuyu ayirmak gerekebilir. Burada birkac ayrim birden yapilabilir. Kanada'da bir universitedeydi sanirim, orada bir arastirma bunu iki sekilde ayiriyor. Ilki tutku ile yaptigin bir aktivite istenildigi zaman yapilabilir ama bagimlilik kontrol edilemez. Ornegin, "Benim canim bugun Duyuru'ya girmek istemiyor" deyip girmiyorsan ama Duyuru'yu cok seviyorsan; o bir tutku olarak tanimlaniyor ama "Lanet olsun, bugun Duyuru'ya girmeyecektim. Yine on saat burada kaldim" diyorsan, o bagimlilik oluyor. Ikinci fark da ciktilari uzerinden. Bir aktivitenin sana olumlu getirisi olacaksa bu tutku olarak tanimlaniyor ama getirisi olumsuz olacaksa bagimlilik olarak tanimlaniyor. Ornegin, kumar tutkusu tutku olarak degil, bagimlilik olarak tanimlaniyor. Iskoliklikte de calisarak kendi isteginle sagligina zarar vermek olarak goruluyor. Ornegin. Japonlarin karoshi denilen bir kelimesi var ve "cok calismaktan olmek" anlamina geliyor ve Japonya'da siklikla olmasa da diger ulkelere gore daha cok karsilasilasilan bir kavram oldugu soyleniyor ama Japonlarinki is bagimliligi sayilmiyor. Ne kadar kendi istekleri ile orada olsalar da, bunun altinda kultur ve mahalle baskisi yatiyor ve Japonlar baska seceneklerinin olmadigini dusunuyorlar. Ayni sekilde, "Ya atarlarsa" ya da "Yarina kadar muhlet verdiler bu is icin" diye kendini zorlamak da bagimlilik sayilmiyor, cunku kendi isteginle degil. Diyelim ki zaten basarilisin ve seni kovalayan yok ama yine de calisirken kendine zarar verecek hale geliyorsun; o sartlar altinda canini cikaracak kadar calismak iskoliklik olarak tanimlaniyor. Cok sevilen bir iste ya da hobide tutku ve bagimlilik sinirlarda yuruyebiliyor.

Birkac ornek vereyim bu konuda, isimlerini vermeyeyim. Ilki Turkiye'nin en buyuk stratejik yonetim uzmanlarindan ve kendi adina cikardigi yontemleri ve patentleri var. 1000'den fazla kurum ve kurulusa danismanlik yapmis, meclise kadar danismanlik yapmis ve yurtdisinda isler almis. Adamin evinde usaklari var. Bu adamla birkac kisi konusma sansimiz oldu ve tam da yilbasi zamaniydi. Insanlar piyango biletine para cikarsa ne yapacaklarini hayal ediyorlardi. Bu adam uc tane stratejist adi soyledi kendisi gibi ama yabanci, onlarla bir calistay yapardim. Cok eglenceli olurdu, butun gunumu oyle gecirebilirim" dedi.

Diger bir ornek yine basarili bir kisi. Bir arkadasimin esi Turkiye'de cok unlu diyemem ama kendi capinda unu olan bir asci. Kendi lokantasini acti ve Eksi Sozluk'te lokantasini gectim, kendi adina da birkac entry var, ki kac kisi bilir gittigi lokantanin sefinin adini. Bu kiz bir gun lokantasini devretti ve bir hotelde baska bir sef ascinin iki kati altinda calismaya basladi. Maas dort kat falan dustu sanirim, 6-7 yildir entry'yi giren yok. Lokanta batti. Nedenini sordugumuzda "Muhtasarlik vergisi gibi kavramlarla tutkumun kirlenmesine daha fazla seyirci kalamadim. Simdi emir aliyorum ama en azindan sadece sevdigim seyi yapiyorum" dedi. Demek istedigim, bazen tutku basarinin ve hedefin onune gecebiliyor. Bu noktada "Hobini isin yapma" da diyebiliriz ama her zaman araya muhtasar vergisi zorunda degil tabii. Bazen gulu seven dikenine katlanabiliyor.

Ucuncusu ise abimin kiz arkadasi. Ikisi birlikte birkac yil once okculuga basladilar. Abim birazcik basarili ama kiz arkadasi basariyi gectim, bayagi kotu bir okcu. Yine de her firsatta "Hadi, ok atmaya" diyor, "Savasci olcam ben" diye kendi ile dalga geciyor ama her firsatinda ok atmaya gidiyor. Kac yuz, kac bin ok atmistir bilmiyorum ama kizin yetenegi o konuda degil. Yine de her seferinde "Ok atmaya gidelim" diye ilk gunku heyecanini koruyor. Bundan para kazanmaya calissa fakir kalabilirdi ama hobi olarak cok mutlu ve cok seviyor.

Gorev gibi, "Sevecegim" diye kendini zorladigin is zamanla aliskanliga da donusebilir, iskenceye de. Bunlarin disinda, olabildigince cok sey deneyerek tutkunun nerede yattigini aramak olabilir ama her seyi kisacik deneyerek degil de, bir "Bakalim oluyor mu" diye biraz zaman taniyarak. Bircok sey ilk basta zor veya anlasilmaz olabilir, biraz o aktiviteyi tanimaya zaman vererek degerlendirilebilir.

@aychovski'nin anlatmak istediği benim söylediklerimle aslında çelişmiyor. Zira güdüler her zaman tatmin edilemiyor veya çoğu zaman eksik tatmin ediliyor.

Doyurulamadığı zaman, mesela başarılı olunmazsa, bu arzu 'tutku'ya da dönüşebiliyor. Öte yandan doyurulan güdüler daha sonra tekrar ortaya çıkabiliyor, şiddeti artabiliyor... Dolayısıyla benim söylediklerimin başka bir boyutu gibi görülebilir.

Kısa kısa fikir vereyim:

Alışkanlık, Duyarsızlaşma durumları tekrardan gelen bazı sonuçlar. Kişi davranışı değiştirdiğinde bunu sürekli hale getirince duyarlılığı azalır, daha yüksek uyaranlara maruz kalmadıkça uyarılmaz(olumlu veya olumsuz)

Alışkanlıksa kişinin bazı davranışları reflekse dönüştürmesi diyebiliriz. Yani düşünmeye gerek kalmadan daha önce deneyimlenmiş bir davranışı tekrar ettirme. Bu bağlamda bağımlılık sandığımız çoğu şey alışkanlık.

Bağımlılık bambaşka bir durum.

Tükenme diye de bir şey var. Kişi daha üst bir amaç ve hedef bulmakta zorlanıyorsa veya hedefler çok yüksek, uzun vadeliyse aşması gereken engeller kısa vadede bir tatmin vermeyeceğinden kişi 'tükenmeye' başlayabilir. Çoğumuz etkin hedef koymayı bilmediğimizden tükeniveriyoruz. Amatörlüğü veya intermediate platosunu aşamıyoruz. Dolayısıyla hiçbir şeye başlarken hedefsiz değiliz, bir şekilde bir hayalimiz var. Ama bazen işi elimize alır almaz hayalleri yıkılıyor, bazen de uzun süre sonra. Bilinç düzeyinde olmayan, hayaller de hedeflerdir.

Durumlar, kişiler, çevre, sonuçları ve sebepleri etkiliyor. Algı düzeyi, kendini kontrol yeteneği davranışlarımızı etkiliyor.

Sonra 'hevesli' olmaksa deneyimsizlikten gelir. Hevesli profesyonel yoktur. Onun yerine disiplinli profesyonel vardır. Bir şekilde amatör ruhu korumayı başarırlarsa aynı zamanda heyecanlarını da koruyabilirler fakat emin ol her profesyonel de zaman zaman zorsunduğu problemler karşısında yılmanın eşiğine dahi gelir. Onlar öyle bir durumda kendi kendilerini mantıklı veya mantıksız sebeplerden motive edip durumu aşarlar. Çünkü profesyonellik maddi ve manevi olarak bunu gerektirir. Amatör yarım bırakabilirken, profesyonel bırakamaz.

Bütün bunların dereceleri, nereden nasıl kaynaklandığı da kişiden kişiye değişir. Hem aynı güdü çeşitli kimselerde başka türlü eyleme dönüşebilir, hem de aynı davranışın altında çeşitli kişilerin başka güdüleri ortaya çıkabilir...

Yukarıda vermek istediğim daha ziyade pratik önerilerdi. Tutku gibi bu işin çok kişisel boyutlarına girmek istemedim ve zaten şu aşamada pek de bir faydası olmaz.

Japonları da uzun uzun tartışmak istiyorum ama yukarıdakileri bile açacak pek vaktim yok. Hızlı hızlı yazdım.

@aychovski bu kadar içinden gelerek 10 yıldır ne iş yapıyorsun? İşini hevesle yapmanın sebebi karşında sürekli yeni konu, kişi veya durumlar olması mı? Sürekli bir yenilik ve keşif mi var? Seni güdüleyen nedir?

beklentileri küçük. sürekli eğlenmeseler de oluyor. kendilerini sürece bırakabiliyorlar.

Ending Credits
To Bid You a Farewell
In My Time of Need
Remember Tomorrow (Cover ama olsun)
Requiem
Burden

En sevdiğim in mist she was standing

black rose immortal

deliverance
a fair judgment

Ending Credits ve Burden.

The Moor

nectar

rahip janick +1 hepsi aynı lan :(

Ending Credits’in yeri apayrı.

Valla ben emma stone diyeceğim ama çok subjektif kaçacak

Kylie Jenner
Kim Kardashian

Kendall Jenner

Benim için Emily Ratajkowski.

Scarlet Johanson. Bir nesil öncesinde ise Monica Belluci vardı fakat benim için hala bir numara, 65 yaşına kadar zirvemden ineceğini sanmıyorum.

En çok duyduklarımı yazayım.
Jenner-Kardashian klanı. Özellikle Kendall ve Kylie.
Hadid kardeşler, Bella ve Gigi
Emilia Clarke’ın büyük bir hayran kitlesi var. Hatta, neresiydi hatırlamıyorum, geçen senenin Sexiest Woman Alive’ıydı.
Cara Delevigne
Barbara Palvin
Gal Gadot ve Margot Robbie. Hatta geçen sene Halloween’de herkesin Harley Quinn olduğu bir parti çıktı.
Chrissy Teigen bu aralar bayagi onume cikiyor, sanirim o acidan unlu oldu.

2010 sonrasında Scarlett Johanson’ın 10 yıl önce ya da Cindy Crawford’ın 20 yıl önceki hali gibi ortalığı kasıp kavuran, “Bir numara benim, ikinci kim” tartışması yaratan, çoğunluğun hemfikir olduğu bir genç sıyrılmadı. Hala 10 yil oncekiler konusuluyor genelde.

Scarlett ablamızı söyleyenler 2008'den yazıyorlar herhalde. Şu an bu tarif ettiğine uyan aklıma gelen tek isim Margot Robbie.

Doutzen kroes derim.

Scarlett erkek gibi. Zaten hicbir zaman bu saydiklarin kadar arzu nesnesi olmadi, bir ara iyi reklami yapildi ama tutmadi uzun sure.
ADriana'nin da devri bitmedi bence.

Hissetme öyle neden hissediyorsun :) Ona göre artı birçok özelliğin vardır eminim fakat değersizlik duygusuna kapılmışsın. Aile eğitimi, yetiştirilme şekli vb o kadar önemli ki, insan hayatı boyunca taşıyor bunun etkisini.

Bakış açın yanlış bana göre. Birilerini yüksekte görüp de iç geçirmek, kıskanmak ya da gıpta etmeyi çok doğru bulmuyorum. Hekres kendi hayatını yaşar.

Kendin söylüyorsun aynı konumda çalışıyorum diye. O tepeden inmiş, sen belki cırmalayarak gelmişsin, bu seni gururlandıracağı yerde eğip bükmemeli.

Ayrıca sosyal beceriye sokayım. Evet. İnsan la, en iğrenç bi pislik ölüsü dirisi ayrı pis kokan, boktan boktan şeyler yiyen domuzdan hallice bir yaratıktan bahsediyoruz.

Aç bak çağının ve içinde bulunduğu toplumun önünde olan insanlara hiçbiri sosyal yönden çok mükemmel değildir. Ha bu her antisosyal hımbılı dahi yapmıyor ama sosyal olmak, sevilmek bilemiyorum. Beni sevmesinler zaten lan ben tiksiniyorum insanlardan.

@msb çok haklısın :( kişilik 2 yaşında oluşuyormuş. benim babam yozgatlı, annem çankırılı. kız evlat olduğum için ezilerek, baskıyla büyütüldüm. sindirildim. ailem bana özgüven kazandırmaya kasmadı. sonradan okul hayatımda çok akran zorbalığına uğradım. evet değersizlik hissim var. kendimi iyi ve güzel hiçbir şeye layık görmüyorum sanki. bilinçli yaptığım birşey değil bu, otomatikman oluyor :(

@benaaymi, benim çekindiğim genel müdürlerle kız kanka muhabbeti yapıyor, teklifsizce arıyor, arkadaş oluyor. öyle bir özgüveni var. bense çok eziğim galiba :(

benim annem de prof, babam da avukat olsaydı, üst düzey okumuş bir ailede büyüseydim ben de bu kız gibi olabilirdim.

ben nasıl büyüdüm ama anlatayım mı ? annem ilkokul terk ev kadını. 3-4 yaşlarındayken beni kucağına oturtur, "bak a..ndan kan gelirse hayatın mahvolur. a..dan kan gelirse hayatın söner. a..dan kan gelirse söyle bana" diye diye büyüttü !! yaşadığım travmayı anlatamam. 30 küsur yaşındayım karşı cinsle ilişkim olmadı, gönül ilişkisi de kuramıyorum, kabullendim evde kaldığımı. hayatım mahvedildi.

Instagram kullanmayın. Kendinize karşı acımasız olmayın. Hiçbir hayat dışarıdan göründüğü gibi mükkemmel değil. İyi yönlerinizi düsünün.

güzellik veya iyi bir fiziksel yapı aynı zamanda iyi bir referans maalesef. fakat bu gerçekliği değiştirmek güç. bakıp bakıp iç geçirmenin de manası yok. özellikle sosyal medya platformlarının bu konuda yanıltıcı olduğunu düşünüyorum. orada insanların, sadece mutlu anları görüyorsun ya da onların görmesini istediği şeyleri görüyorsun. onun dışında arkadaş olayı belli bir yaştan sonra cidden zor fakat belli de olmaz güzel şeyler birdenbire olur derler değil mi ?

valla olabilir daha süperleri de olabilir bunda sıkıntı yapacak bir şey yok,
kendi durumunuzla onu kıyaslamaktan vazgeçin başka insanları referans alırsanız daima mutsuz olursunuz.

şu yazdığından bile sorunun yalnızca senden kaynaklı olduğu o kadar anlaşılıyor ki... 23 yaşındayım, hiçbir yerim tutmuyor, dombilinin tekiyim, param pulum da yok ama o kızdan daha özgüvenli olabilirim sjsjfs. nasıl aşıyorsunuz kısmına cevap vereyim kendimce,

en başta kendi değerini yaratman ve kendini insanlarla kıyaslamaktan vazgeçmen lazım. bu hayat senin. mutluluğunu başkalarının tayin etmesine izin verme. tabii ki sosyal varlıklar olarak belirli çevrelerle iletişim kuruyoruz, onların yaşamlarından veya davranışlarından etkileniyoruz ki bunda yanlış olan hiçbir şey yok ama ipleri tamamen onların eline bırakırsak asla mutlu olamayız. böyle bir dünya yok. mutluluğu kontrol edebileceğin, yönlendirebileceğin, bir birey olarak tayin edebileceğin şeylerle bulman lazım. uzun lafın kısası kendine bakman, kendinle mutlu veya mutsuz olman gerekiyor.

benim annem de ilkokul mezunu ve ben annemle gurur duyuyorum. saygın bir profesör olsa çok daha fazla gurur duyardım belki de, kendimi daha güçlü hissederdim ama sonuç olarak ben kendi yaptığım her işte, kendi attığım her adımda daha iyi hissediyorum. ilkokul mezunu kadının yetiştirdiği çocuk olarak üniversite okuyorum mesela. bundan 12 sene sonra belki ilkokul mezunu kadının çocuğu olarak profesör olacağım. neden başkasının annesi profesör olduğu için ezilmem gereksin ki? aksine, bundan güç alırım; benim annem ilkokul mezunuysa eğer, kendi çocuğumun annesi bir tık daha eğitimli olsun diye uğraşırım, eğer illaki bunu sorun edeceksem. bu konularda pozitif düşünmek, olumlu tarafından ve değiştirilebilecek kısımlara yaklaşmak gerekiyor. "NİYE İLKOKUL MEZUNUSUN LAN" diye annemi sopayla dövebilirim ama bu sadece bizi mutsuz eder.

hadi annen hem ilkokul mezunu hem de ultra cahil, insan içine birlikte çıkmaktan utanacağın biri olsun, öyle varsayalım... yine sorun değil. anneni sen seçmedin. sevmiyorsan, iyi anlaşmıyorsanız, pekala arana mesafe koyup da kendi hayatına devam edebilirsin. bu biraz yurtdışında türkiye'yi gömmeye benziyor: unutma ki annesini, ülkesini, etrafındakileri küçümseyen insan başkalarına daha karizmatik ve büyük görünmez. aksine, "çıktığı deliği beğenmiyor" diye ayıplarlar, başkalarının üzerine basarak yükselmeye çalışan ezik ve zayıf karakterli biri olduğun düşünülür.

kızın hayatına bu kadar takılman ise tam anlamıyla facia. yahu onun pırıl pırıl bir hayatının olması seni niye üzüyor, manyak mısın affedersin? bak işte ne güzel, etrafında mutlu ve özgüvenli birisi var. demek ki böyle şeyler olabiliyormuş. illa bir şey yapacaksan bundan güç almaya çalışsana. çirkin hissediyorsan spor yap, kendine değer ver. hem fiziksel hem mental olarak geliştir kendini. keyif aldığın şeylerle ilgilen, kendini iyi ve değerli hisset. gerçek şu ki dünyanın her yerinde, her an çok sayıda mutlu ve mutsuz insan var, olmaya devam edecek. bunları düşünerek, bunları takip ederek hayat yaşanmaz.

bence sorunun sosyal medya bağımlılığı. insanların fotoğraflarına, mutluluklarına bakıp da depresyona girmenin başka sağlıklı bir açıklaması yok benim gözümde. insanlara bakma, kendi hayatını yaşa. sen kendine değer verirsen, insanların da sana değer verme ve seni "adamdan sayma" ihtimali aynı ölçüde artar. herhangi bir insandan daha değerli veya değersiz değilsin, bunun belirleyicisi büyük ölçüde senin yaşamın ve tavırların. çok donanımlı, çok zeki olup evden çıkmayan birisi "arkadaşım yok" diye ağlayıp kendini değersiz hissedebilecekken; seviye olarak o kişinin yarısı dahi olmayan birisi çok güzel arkadaşlıklara sahip olabilir. benzer şekilde, senin o çok iyi sandığın arkadaşlar özünde pek iyi de olmayabilirler...

hiçbir şey siyah veya beyaz değil. insan hayatı 1 ve 0'lardan oluşmuyor. kendine bu kadar yüklenme. sosyal becerilerin zayıf olabilir. güzel olmayabilirsin. bunlar sorun değil. sorun bunları belirleme yetkisini insanlara vermende. tabii ki birisi iltifat edince iyi hissedersin, tabii ki sevgilin olunca daha özgüvenli olursun vs. ama hayatını ve güzelliğini başkalarının sözüne bağlama tamamen. çünkü birisi güzel buluyorsa birisi çirkin bulacak. bu şekilde mutlu olmak imkansız.

böyle yaşanmaz. başka birisi gibi olmayı isteme, hoşuna gidiyorsa eğer sen kendinden o kızı yarat. ben açıkçası en özgüvensiz ve iğrenç hissettiğim zamanda bile başkası olmayı istemedim. iyi olacaksam kendi halimle iyi olayım. gerisi hikaye.

peki neden hiç şöyle düşünmüyorsun? o kız bütün bu özgüvenine rağmen, bütün bu aile yapısına rağmen seninle aynı konumda? hatta şöyle diyelim, sen o beğenmediğin kendine rağmen o özgüvenli kızla aynı konumdasın. sen çok daha iyisin!! sadece görmen lazım.

Onun üzerinden kendi mutsuzluğunu görüyorsun. Sevgilin olsa, çok sevdiğin arkadaşların bulunsa, hobilerinle mutlu olsan o kadını gözünde bu kadar büyütmezsin. Hayatı tek kişiye indirgemenin hiçbir faydası yok. Her zaman için bizden daha güzeli, zengini, mutlusu var. Bu durumu kabullenmek lazım.

Ailemiz çok farklı değil. Anadolu insanında sana yapılan baskı olağanlaşmış artık. Evet, suçun büyük çoğunluğu ailende ama kendini bu işin içinden sıyıramazsın. Bir şekilde tutunmak zorundasın.

Kendine aksiyon yaratmıyorsun gibi geldi bana. Arkadaş edinemediğini söylemişsin ama edinmek için pek bir şey yaptığını sanmıyorum. Evde pineklemenin tadı ayrıdır fakat harekete geç biraz da.

ya iyi de kızın hayatında tek bir aksak olmadığını nereden biliyorsun. instagram'a aksak yönlerini koyacak eğil ya?

ayrıca kişilik iki yaşında oluşuyor diye bir şey yok. karakterimizde çevremizin etkisi olsa ben insanın kendini var ettiğine inanıyorum. şu anki hayatını beğenmiyorsan içinde olmak istediğin hayat için çabala. partiye mi gitmek istiyorsun? git. bir kere arkadaş bulmazsın iki kere bulamazsın 15.'de bulursun..

bu kadar drama yaratılacak bir durum yok bence.

Maşallah ya, kimmiş o kız? Ben ilkokuldayken aşık olduğum kız, en yakın arkadaşımı seviyordu. Çocuk da sarışın, mavi gözlü falan. Keşke ben de o çocuk gibi olsam diyordum o zamanlar. En yakın arkadaşıma özeniyordum yani. Sonra ortaokula doğru benim boyum falan uzadı. Okulun en çalışkan, hatta en güzel kızlarından biriyle sevgili oldum. Sonra başka birine özenmenin kendimizi harcamaktan başka bir işe yaramadığını fark ettim. Sen o kız olsaydın eğer, kendinden vazgeçmiş olacaktın teorik olarak. Kendini az da olsa seven bir insan kendinden asla vazgeçmez. Ben de kendimi vazgeçilecek biri olarak görmüyorum. Ben zaten başkası olsaydım, ben diye bir şey olmazdı.

Agustos ayinda hayatimin en zor donemlerinden birindeydim. Aslinda o kadar zor donemlerinden birinde degildim ama uykusuzdum, yorgunluktan geberiyordum. Bir enerji icecegi bulmustum, hayatima onunla devam ediyordum. Ictigim icecegim anksiyete ve depresyon gibi yan etkileri oldugunu bilmiyordum. Zaten zorlu bir donemde enerji icecegi diyetiyle kendimi daha manyak hale getirdim ve her seye aglar hale geldim. Hatta, bazi gunler buldugum nadir bos zamanda yatagin tepesinde tavana bakip agliyordum. Yine boyle bir zamanda universiteden bir arkadasimi Facebook'ta gordum. Kiz Almanya'ya tasinmis ailesiyle, deli gibi para kazaniyor ve ustune de Maldivlere bir ay tatile gitmis. Oyle mutlu guluyordu ki kiz, o mutlulugu gorunce aglamaya basladim. Hayatima lanet ettim, "Bu kadar ugrastim, bunun icin miydi" diye kendimi dagittim. Bir de bu kiz universitede hic kimsenin sevmedigi, herkesin kavgali oldugu bir kiz olunca iyice "Tamam, ilahi adalet yok da, bu kadar mi yok" diye aglamaya basladim.

Bir hafta sonra kalp carpintilarim siklasinca, "Bir de bunlarin ustune olmek uzere miyim" diye iyice bir sinir geldi. Meger bu gozyaslari ve moral bozukluklari cogunlukla enerji icecegi kaynakliymis ve icmeyi birakinca 3-4 gun sonra kendime geldim. Aglamalar durdu, moral yine bozuktu ama rahatsiz edecek kadar degil. Psikiyatra gittim "Bir hafta once sana ilac yazacagimdan emindim ama ilaca ihtiyacin yok. Kimyasallara karsi cok hassassin demek ki" dedi. Maldivler'deki arkadasin fotografini yine gordum. Aglayasim gelmedi amaititaf edeyim, icimden bir Sezercik dikip "Bi gun ben de yiycem o sekeyleyden, ben de goyucem Maldiv'leyi" deyiverdi. Sonra da Ekim sonuna kadar arkadakasi da, Maldivleri de unuttum.

Ekim sonunda Facebook'ta arkadasimin cok guzel, kocaman gulen bir fotografini gordum. Kocasi altina "Melek yuzlu sevgilim, melek oldun gittin" yazmis. Meger arkadasim 4 yildir bir hastalikla bogusuyormus ve o tatil son tatiliymis. O zaman anladim ki, kizin bu kadar buyuk gulmesinin sebebi yakinda olecegini bilmesi ve kalan zamanini en iyi sekilde gecirmeye calismasiymis. Bir kere daha kafama dank etti ki, ne diledigine dikkat etmek gerekiyormus. Boyle seyleri zaten biliyoruz ama boyle zamanlarda hatirliyoruz ve dank ediyor kafamiza.

Simdi burada "O zengin olabilir ama yarin da olebilir. Isteme oyle seyler" demeyecegim, cok sacma ama buradan cikarilacak bir iki ders var.

1. Kimsenin icini, hayatini, vb. bilemezsin. Mutluluk hicbir derdin olmamasi, hayatin kolay gecmesi degil. Sadece sen gozunde ideallestiriyorsun. Sosyal medyadaki iki fotograftan kizin hayatini bilemeyiz, kimse bilemez.

2. Hayat dedigimiz sey asiri kaygan. Hatta, Monte Kristo'nun dedigi gibi "Hayat bir fırtınadır, genç arkadaşım. Tam güneşin tadını çıkartırken, bir de bakmışsın ki kayalıklardan aşağı düşmüşsün". Obur gun yine gunesin tadini cikarabilirsin. Su haldeyken piyango sana cikar, istediklerinin cogunu elde edersin ve bugunku dertlerin kucuk gorunur. Yine su anda doktorun biri "Su kadar omrun kaldi" der, pesinden "Niye bu kadar uzdum kendimi" dersin. Bu kontrol edebilecegin degil, sadece kabul edebilecegin bir sey.

3. Baskasinin sahip oldugu bir seyi istemekte sorun yok ama baskasinin yerinde olmayi istemekte sorun var.

4. Ilk zamanlar ben de sucu "Ama ben boyle yetistirildim"e bagladim ama durum su ki, icinde bulundugun durumun (eger travmatik bir olay olmadiysa) sadece ve sadece seninle ilgisi var. Icinde bulundugun duruma "Ama bana boyle ettiler", "Ama ben boyle dogmadim ki" diye bahanelerle isyan etmek sana hicbir sey kazandirmayacak ve %100 dogru da degil. Sorumlulugunu al, "Ben hayatimin icine ettim" de ve baslangic noktani burasi belirleyip "Tamam, simdi ne yapayim" diye ilerle. "Insanlar benimle konusmuyor" degil, "Ben baska biri olsam kendimle gelip konusur muydum? Neden konusurdum, neden konusmazdim" diye bakmak onemli. Belki yanlis ortamdasin, belki kendini sevmiyorsun, belki de baska bir sey. Eseleye eseleye nedenlerini bulabilirsin. Sorun sensin, uzaklarda arama sorunu. Bunlarin sosyal adaletle ilgisi var ama mutlulukla yok.

5. Bu daha da kisisel bir not. Sukretmek ne kadar guzel olsa da ben sicak bakmiyorum. Cunku, cok tek tarafli ve acikcasi bana bencilce geliyor. Senden kotu durumdaki birine bakip "Oh, hele sukur soyle degilim" demek cok asagilayici geliyor. Illa bir kisi olmak zorunda degil, "Oh, hele sukur ki isim var" gibi bir sey soylerken aslinda bircok issizi asagiladigimizi dusunuyorum. Ayni sekilde, birileri de bizim durumumuza bakip "Oh, iyi ki bunun gibi degilim" diyordur eminim ki. Yani, atiyorum, o kizin sana bakip "Sukur ki ev hanimi ve isci kizi degilim" demesi hosuna gider mi? Yani, bircok insanda sukur iyi isleyen bir mekanizma, Iyi hissettiriyorsa ne guzel ama beni bencil ve dusuncesiz hissettiriyor sukretmek. Benim icin dogru olan "Oh,suyum buyum yerinde" degil; "Benimki yerindeyken, bununki neden degil" diye sormakta, sukretmenin de bunu engelledigini dusunuyorum. Yine de, bu fazla kisisel oldu. Eger sukretmek mutlu hissettiriyorsa, ne guzel.

6. Sorun sensin dedim ama bu elinde tuttugun keskin kilicin ucunu sana dondurmesin. Kendine adaletli davranmak apayri bir ust mekanizma, bunun altinda kendini sevmek var. Kendini sevmeyen kisi kendisine adaletli de davranamaz. Daha dogrusu soyle acayim. Kendine iyi davranmak, kendini sevmek kendini elestirmeye engel degil ama Maslow hiyerarsisi gibi dusun. Kendini sevmeden acimasizca elestirme. Ozetle, kendini yargilama, kendini dinle ve anla. "Dusene bir de ben vurayim" misali, hem dusen hem de dusene (kendine) vuran olma.

7. Bunu simdi yazmam ayip gerci ama isin gucun yerindeyse mutlaka profesyonel yardima basvur. Dinamik psikoterapiyi dusun. Bazen bu bataklik icinden kendi kendimize cikabilecegimiz kadar sig olmuyor.

benim annem babam mühendis ve doktor, ama bunun ailenin mesleğiyle ilgisi olduğunu düşünmüyorum. kuzenimin babası sarhoş, ayyaş bi taksici, annesi ev kadını mesela ve öyle iyi bi kadın da değil, olaysız günleri yok. ama benden daha mutlu ve başarılı. instagramı da öyle.

bence üstündeki bu kötü düşünceyi at. biraz daha konuşkan girişgen ol. kendi hayatında değiştirmek istediğin şeyler varsa değiştir.
bir de ben başka okulda devam ettim yüksek lisansa, hocalarla konuşuyorum. bana dediler ki nasıl hocayla samimi oldun, biz kaç yıllık öğrencisiyiz, korkuyoruz. yani o kişiyi sen niye gözünde büyütüyosun ki? herkes değerli, onlara saygılı olup önemsedikten, kandırmadıktan sonra muhabbet zaten geliyo.

bir de betül mardin örneği var mesela. youtube tan izlemeni öneririm.

----- spoiler ----

ben nasıl büyüdüm ama anlatayım mı ? annem ilkokul terk ev kadını. 3-4 yaşlarındayken beni kucağına oturtur, "bak a..ndan kan gelirse hayatın mahvolur. a..dan kan gelirse hayatın söner. a..dan kan gelirse söyle bana" diye diye büyüttü !! yaşadığım travmayı anlatamam. 30 küsur yaşındayım karşı cinsle ilişkim olmadı, gönül ilişkisi de kuramıyorum, kabullendim evde kaldığımı. hayatım mahvedildi.

----- spoiler ----

insanları karşılaştırmayı sevmem ama o kızın anası avukat babası prof ve bu anlattıklarına rağmen ikiniz de aynı konumdasınız?

burada aslında senin ciddi bir başarın var. gazlamak için yazmıyorum. hayatta her insanın bir diğerinden muhakkak artıları oluyor. her birimiz farklıyız. ama yaşadığımız dönem tek tip bir insanı idealleştiriyor, herkes de onu olmaya çalışyıor.

orta çağ tablolarında mesela kadınlar hep -günümüz değerlerine göre- bıngıl bıngıl kilolu, basenleri geniş, memeleri küçük v.s. o zamanın güzellik anlayışı o çünkü. sarışınların güzel kabul edilmesi de bizim dönemimize has bir olgu.

anlattığın kız bana hiç çekici gelmedi mesela. müthiş güzel olsa bile instagram'ı yoğun kullanan, habire gittiği partileri v.s. falan paylaşan birine hayatta aşık olmazdım ben. (ha muhafazakar falan değilim aman ha:))

otur bir fight club izle bacım. 1984, fahrenheit 451, demir ökçe v.s sistem eleştirisi yapan şeyleri okumaya izlemeye takip etmeye çalış. bu döngünün içine fazlasıyla girmişsin ve dışına çıkamıyorsun, o yüzden alternatif bir hayat bile hayal edemiyorsun.

ergenlik dönemi kahramanlarımdan kurt d. cobain'in de dediği gibi, "hayal ettiğin insanı olmaya çalışmak, içindeki insanı öldürmektir"

1. yanlış: kıskançlık, başkalarına kendini kıyaslayıp gereksiz bir tüketim kafa yapısına giriyorsun.
2. yanlış: ilgi görmediğini düşünüp ilgi aramaya buraya geliyorsun.
3. yanlış: 'Özgüvenim iğdiş edilerek, değersizlik hissiyle büyütüldüm.' bilmediğin, anlamsız benzetmeler kullanıyorsun.
4. yanlış: kendince 'gözlem' yapıp hikayeler yazıyorsun.
5. yanlış: iyiyi ve kötüyü gereksiz yere abartıyorsun.
6. yanlış: hayattan beklentilerin basit ve davranışların beklentilerinle derin biçimde çelişkili.

Ben böyle duygular hissetmiyorum, başka duygularım var.
Böyle duygular içerisinde olsam olgunlaşmaya çalışırdım.
Olgunlaşmak = deneyim sahibi olmak demek.
Deneyim = yanlışlardan öğrenmek demek.

benim babam ve annem lise mezunu. babam işçi emeklisi. hayatım boyunca çalışmakla kazanamayacağımı düşündüğüm bir miktarda maaş alıyor, işini seviyor-du, hala iş arkadaşlarıyla görüşüyor ve çalışma saatleri de çok iyiydi. ona baktığım zaman boşuna okumuşum gibi hissediyorum. asgariden öteye zor gidebildim. artık onu da alamıyorum. lise, üniversite mezuniyetine bakmıyor bu işler. gerçekten kızı bu kadar dert ediyorsan instagram'ı kapat. benzer sebeplerle facebook'u kapattım, 6 ay oldu. twitter zaten kullanmıyorum. ne kadar fazla hesap, o kadar toksik his benim için. kapattığımdan beri enerjim yerine geldi.

ya sen arada böyle duyurular açıyorsun. gerçekten depresyondaysan psikolojik yardım al. eğer değilsen de ilgi çekmek için mi yapıyorsun yoksa içten içe acı çekmekten mi hoşlanıyorsun anlamadım. diğer duyurularından da yola çıkarak söylüyorum ki, bir insan kendinden bu kadar nefret edemez bence. daha önceki duyurularında da birçok insan yardımcı olmaya çalışmıştı ama sen hiçbir şey yapmayıp paso burada duyuru açıyorsun, olmuyor.

profesyonel yardım almadan düzelemezsin. bir an önce yap bunu.

kaç yaşındasın bilmiyorum ama bunu kabullenmen ve öyle yaşaman gerekiyor. bazıları mükemmel hayata doğuyor, bazıları doğmuyor. bazıları çok şanslı oluyor, bazıları çok şanssız oluyor. senin elinden gelen sahip olduğun hayatı en iyi şekilde yaşamak.

bu arada instagram tamamen gösteriş dünyası.

sevmiyorum. hafif sedefli olsa çok güzel olurdu ama bu haliyle alçıyla sıvanmış gibi geliyor bana tırnaklar.

Çok sık oje sürmüyorum, hatta birkaç aydır sürmedim ama arada kullanıyorum. Golden Rode’un matlarından var bende. Bordo ile laciverti var. Laciverti için çok kullanışlı diyemem, uygun kıyafet denk gelirse sürüyorum. Bordosu daha kullanışlı geliyor. Eğer üstümdeki renkler soğuk renklerse mat ojeyi tercih edebilirim. Üstümde en az bir sıcak renkli giysi varsa, mat one çok uyumsuz kalıyor. Kışın ve soğuk zamanlarda mat oje hava ile de uyumlu oluyor. Yazın güneşinde mat oje garip geliyor.

Surekli olmamakla beraber, kisin seviyorum ben. Essence Matt Top Coat´i kullaniyorum. Ojede cok az markadan alisveris yapiyorum(benecos, sante disinda neredeyse hic almamaya calisiyorum.). Bu markalarin da mat serileri yok. Bu nedenle matt topcoat cok pratik benim icin. Sanirim siyah ve bordo disinda kullanmadim daha.

Oje matlaştırıcı aldım istediğim renkte deniyorum kahverengi ve gride çok hoş duruyor

beyaz mat güzel duruyor bence.

Bir ara bordosunu çok kullanıyordum. Bir de çok sık olmasa da lacivert ve mor da vardı kullandığım. Şimdi 3 senedir falan her gün tınaklarımda oje olmasına rağmen mat oje kullanmadım hiç. Parlak tonlar daha güzel geliyor artık gözüme. Zaten bana mı öyle geliyordu bilmiyorum ama mat ojeler çok çabuk çıkmaya başlıyordu. Parlak ojeler daha kullanışlı gibi.

Kışın mat oje kullanıyorum. Mevsime daha uygun geliyor. Bordo, mor, gri, kırmızı... Flormar kullanıyorum ben. Bi yerde pastel nude serisinden bi açık kahverengi uzerine matlastirici uygulanmış halini görmüştüm mesela, çok hoştu.

başkalarına bakma hocam. mutlu olacaksan sevdiğin şeyleri yapmakta sıkıntı olmamalı. yaşın kaç olursa olsun.

başlığı görünce 40 civarı birisi zannettim. ki yine bence hiçbir şey için hiçbir zaman geç kalmış olmuyoruz, hayat sonsuz değil. 27 yaş bence çok çok çok normal. + evlilik ve cocuk hayat demek değil ve hatta artık şu zamanda bu yaşlarda bana daha uç geliyor evlilik. iş-kariyer için ise, şuan çalıştıgım yerde herkes 26-27 ve ilk işleri. ya da 38 yaşında mühendisimiz var 6 sene önce mezun olmuş. ya da benim yöneticim gerçek anlamda uzmanlığına 32-33 civarında kavuşmuş ve kendini öyle güzel geliştirmiş ki aranan bir insan olmuş ve şimdi amerika tarafından iş daveti aldı.

yuksek yaparken bi yandan calisirsan hic biseye gec kalmis olmazsin.

fakat calizmasan bile gec gozukmuyo

atatürk (sanırım) 44 yaşında "ülkeyi kurmaya" başladı. tesla da o yaşlarda ilk icatlarına başladı diye biliyorum. bir kaç ünlü isim daha var böyle.

Kesinlikle endiselenmen gerekmez. 27 bildigimiz genc yas. En fazla bir 3-5 sene "Yasitlarim boyle, ben soyle" dersin, sonra o farki bile unutursun. Kapanir gider :)

27 yaşındayım. Hayat felsefem bir an evvel hayata atılmak üzerine kurulu. Buna çok inanıyorum. Bir an evvel hayata atılmaktan yanayım. Erteledikçe ertelendiğini düşünüyorum hayatın. Çevrem hep böyle insanlarla dolu. Abim misal 32'sinde evlendi. Mütemadiyen bana keşke daha erken evlenseydim diyor.

24 yaşında evlendim. Elini öper 10 aylık bir bebeğim var. Yüksek lisans tez aşamasındayım. Doktora hayallerim var. Bir yandan da çalışıyorum sevdiğim işte. Mutluyum.

eğer içinde bir şeyler geç olacak diyorsa doğru diyordur. Yüreğinin sesini dinle. Benim yüreğimin sesi bana bir an evvel atıl hayata dedi hep...

Bence geç kalma. Bir an evvel atıl hayata. Zaman akıp gidiyor.

ben psikoloji okuyacağım, senden çok daha büyüğüm, geç kaldığımı düşünmüyorum. hatta yaşlılar için güzel şeyler yapacağım bu alanda. bizim yaşlılarımız da avrupadaki yaşlılar gibi olacak.

Umarım hedeflediğin yerlere gelirsin...

kendimizi bu hayatta hep baskalariyla kiyaslama hatasina dusuyor ve bunun sonucunda hayat boyu mutsuz ve stres dolu bir hayati yasamaya mahkum ediyoruz kendimizi.

kendini kiyas yapma huyundan vazgecir tez zamanda. diyelim ki vazgecmedin ve bu huyuna devam ettin. ne olacak? su anda kendini kiyasladigin insanlar 35-40 yil sonra olecekler. sen o zaman da kendini kiyaslayacak, ulan tum yasitlarim oldu ben acaba ne zaman olecegim deyip, hayatini gereksiz olan bu soruyla bitireceksin.

bu sebeple sana tavsiyem, tez zamanda kiyas huyundan vazgec. hayatini diledigin gibi yasa. bir kez geldigimiz bu hayata hic birimiz mutsuz ve stres dolu yasamayi haketmiyoruz.

27 geç değil insan kendini 20den sonra tanımaya başlıyor ne olduğunu biraz anladığın yaşlar 25 civarı. o yüzden bence asıl sorun bazı seçimleri erken yapmak ve bu yanlış seçimler arasında hayatın kalanında ezilmek.

27 geç değil, ama ne için geç değil? Güzel yapılmış bir plan için geç değil. Yükseği akademik kariyer için mi yapıyorsun yoksa hayata başlamaktan kaçmak için mi? Yüksek lisans yapma konusundaki fikirlerini bir gözden geçir derim. Yüksek yapıp sonrasında boşa 3-4 sene harcadım diyen çok insan tanıyorum, akademik kariyer yapılmayacaksa iş tecrübesi kasmak çok daha mantıklı.

Makyaj temizleme mendilini elime alıyorum ardından bam bam bam önce dudaklar sonra göz. Gözde kirpiklere zarar vermemek için göz altından başlayarak nazikçe.

İsana super soft makyaj temizleme pamuğu + Bioderma Sensibio H2o

makyajımı temizlemediğim zaman (makyajlı saatlerim arttıkça) cildimin makyajı kustuğunu veya git gide yağlandığını hissediyorum. high end ürün kullanımından bağımsız bir "yüzümü yıkamalıyım artık" durumu oluşuyor. hayatım boyunca hiçbir zaman makyajlı yatamadım, yatmam.

makyaj temizleyici kullanıyorum, pamuğa döküp siliyorum. son olarak yüzümü yıkıyorum. makyaj temizleyici su kullanmak zor gelirse, makyaj temizleme mendilleri var, onlara abanıyorum.

Bir kere bebek sampuaniyla dene. Sabunla yüzünü yikiyormus gibi yika ve gör.

Çok koyu makyaj yapmamama rağmen, cildim kuru olduğu için çıkarken aşınıyor. Aşınmaması için aşağıdaki yolu cilt bakımcım önerdi, işe yarıyor.

İlk önce makyaj temizleme mendiliyle kabasını alıyorum hafif. Sonra iki yuvarlak makyaj pamuğu alarak ortasında makyaj temizleyici krem sıkıyorum. İki pamukta da yeterince keem olduktan sonra bir iki dakika o pamukları gözlerime kapatıp yatıyorum. İki dakika sonra makyaj çözünmüş ve artık rahatlıkla, aşındırmadan silinebilir hale geliyor. Ondan sonra o iki pamukla gözleri siliyorum. Ruju genelde yiyorum zaten ama kalıcıysa veya çok koyuysa ve zor çıkıyorsa makyaj temizleme mendiline makyaj temizleme kremi sürüp onunla sliyorum. Başka bir pamuğa yine bir makyaj temizleyici pıstlatıp yüzün kabasını alıyorum. Peşinden yüz temizleyici jel, tonik, nemlendirici ile kapanışı yapıyorum.

Bu arada toniği ayrıca tebrik ediyorum. Yüzümü ne kadar yıkadam tonik bir yerlerden bir kiri mutlaka öıkarıyor. Makyaj yapmam ya da yapmamm fark etmiyor. Kişisel tavsiyem toniğin atlanmaması.

Saf hindistancevizi yagi ve pamuk ile. Ikisi de yatagimin kenarindaki konsolda hep duruyorlar. Usenmezsem kalkip yuzumu de yikarim, ama genelde makyaji temizledikten sonra yuzumu yikamiyorum.

Ruj kullanmıyorum. Göz makyajımı niveanın krem şeklinde olan göz makyaj temizleme losyonununu parmaklarına fındık kadar döküp ovarak çıkarıyorum önce bir suyla kabasını alıp la roche effaclar jel ile yıkıyorum yüzümü komple

Aveda göz makyajı temizleyicisini pamuğa döküp gözlerimi siliyorum. Aynısını ruju temizlemek için dudaklara da yapıyorum. Sonra yüzümü suyla yıkayıp son bir defa daha gözlerimin üstünden peçeteyle kurulayarak geçiyorum.

Cilt makyajı yapmadığım için suyla yıkamak yetiyor.

Bebe şampuanı ile. Göz makyajını çok iyi temizliyor ve makyajın sebep olabileceği kirpik dibi iltihabını önlüyor.

Bebe şampuanı +1

Bir taraaf digerine siddet uygulamadigi surece "Kari koca arasina girilmez" taktigini uyguluyorum.

şov değil, bazen kız da gitmiyor sen gitsin istiyorsun o asla gitmiyor, sinirler daha da geriliyor.

Ama ortada fiziksel şiddet yoksa ve fiziksel olarak güçlü taraf uzaklaşmaya çalıştıkça diğeri üstüne gidiyorsa asla müdahale edilmemesi gerekir.

Bu tür anlık refleks göstereceğimiz olaylarda ihtiyacı olduğu anda, ihtiyaç duyanı korumalıyız. yani eğer işin yoksa ve tedirginsen çok yaklaşmadan uzaktan biraz takip edersin, çocuk ya da kız sapıtıp fiziksel olarak saldırırsa müdahale edersin, öteki türlü zaten gergin olan havayı daha da germekten başka bir işe yaramaz ''hoop birader'' demek.

niye karışalım ya? ne derler, 'onlar barışır olan sana olur.' kız sanane diye basarsa çığlığı görürsün. şiddet varsa şiddet uygulayana şiddet göstermek de farzdır, başka bi boktan anlamıyor çünkü şerefsizler.

Hiç ilgilenmiyorum.

Dayak bile olsa karışmamak en iyisidir. Sokak ortasında sevgilisini/karısını döven adam o gözü dönmüşlükle bıçak çekip sana da saldırır. Tanımadığın hiç bir kadının hayatı senin hayatından önemli değildir. Hatta eşin, kardeşin annen vs. hariç tanıdığın kadınların da hayatı insanın kendi hayatından önemli değildir. Erkek olarak doğmak adalet dağıtıcı kahraman olmayı zorunlu kılmaz. Tanımadığın bir kadının yanlış bir tercihte bulunması senin hayatını kaybetmenle sonuçlanabilecek bir ihtimal doğuruyorsa bu tercihin sonuçlarına bulaşmamak en doğrusudur.

Yine de bir şey yapmak istiyorum dersen polisi arayıp olay yerinden uzaklaşabilirsin.

www.ntv.com.tr

"drama queen'lere bak" diyorum içimden. büyük çingenelik bence. hayatta karışmam.

Psikolojik olarak yansıtma yapıyordur, ilgi duydugu bir adam görmüştür sizi onun yerine koymaya çalışıyordur. ondan alamadıgı ilgiyi sizden istiyordur.

neresi garip bunun? öp, sarıl diyor işte. ben de derim. azcık ilgilensene benimle diye sırnaşırım. çok normal.

doğal bir şey. kaşıyın geçsin.

kedi gibi, oyle düşünün.

Bence gayet normal

gayet normal.kadını öpecek, koklayacak ilgi göstereceksin.yoksa o kadın gider.asıl o zaman hiç anlamazsın.

bence istediğini açıkça söylemesi güzel. genelde insanlar olarak karşımızdakinin ne istediğimizi telepati yoluyla anlamasını bekleyip anlamayınca bozuluyoruz.

bence bunun açıkca söylenmesi hoş değil.
İlgi beklemek normal ama bunu söylemek kaba....

Peki madem +3milyor7yüz50milyön

Abicim sevgi, ilgi istediğini açıkça söyleyen kadın bulmuşsun, daha ne istiyorsun??!!

İsteğin garipliğini tuhaflığını bırakacaksın, yengem mis gibi söylüyor işte sana, bu nasıl bi nimet biliyor musun sen? Her yıl üzbinlerce ilişki bu derdini erkeğe anlatmayan, "ıfff ı ınlısın nıyı ıhtıyıcım ıldığını" diyen yengeler sebebiyle bitiyor.

Hem ayrıca, doğal olarak insanın içinden sevmek gelen bir şeyin kendi kendine kendini sevdirmesi kadar güzel bişey var mı? Sokakta görüyorum kafası ısırmalık bi kedi, gel lan sevicem diyorum, yetmiyor peşinden koşuyorum; cıks sevdirmiyor. Mest oluyorum gelip sürtününce. O da senin sevgini istiyor işte, bundan daha karşılıklı nasıl güzel bir iletişim olabilir!

İnsan "beni sevsene" diyerek tüm gardını, duvarlarını indirmiş oluyor, demek ki sana bu kadar güveniyor, samimi buluyor. Düşünsene "ya uff dur şimdi" diyip ittirdiğini, nasıl üzülecek. Bunu yapmayacağına emin ki sana bunu açıkça söylüyor. Bundan daha içten bir hareket olabilir mi allasen!

Güzellik uykumdan uyandım ponçikliğim üstümde, hiç de mantık çerçevesinde bakacak halim yok bu duruma. Yok sebebi falan, sorgulanmaz bu işin sebebi; tatava yapma sev geç.

Benim böyle isteklerim olmuyor.
Kedi de değiliz neticede.
Sevilmek istiyorsan gidip sarılırsın. Karşilık göreceğin bir şey yaparsın. Durduğun yerde niye ayağina çağırıyorsun hemşerim?! Of güldüm. Baglayamadım yine sonunu (._.)

Garip.

Ben hiç böyle bir istekte bulunmadım. Gerçi belki böyle bir istekte bulunmama gerek kalmamış da olabilir. Ya sen çok ilgisizsin ya da sevgilin ilgi manyağı. Bilemedim hangisi.

Ayrıca @benaslındayohum +1 ilgi ihtiyacı normal ama “pfff hadi her şeyi bırak şimdi bana ilgi göster .s.s.s” demek normal değil. Çok eğreti ya hu. Ne o öyle ısmarlar gibi. Karşıdaki insanın içinden gelmesi gerekir, böyle ısmarlayarak olmaz ki bu işler.

Oluyor, her zaman oluyor.
Oyle durumda ya ben gidip atlarim ustune ya da "Ilgi istiyorum ben" derim ama ikisi ayni sey degil. Ben atliyorsam, kedi mincirir gibi minciklamak istiyorumdur ama ilgi gostermesini istiyorsam, o benimle ilgilenmiyor diye uzuluyorumdur. Bazen kriz anlari gelir, ayni kasinti gibi. "Amanin, amanin, asiri sevilmem ve sevmem lazim" diye; yine bu ikisinden birini yaparim. Yalniz kasintinin gelme nedeni de bir suredir az kasinmis ya da yetersiz kasinmis olmasi; kasimanin tadinin damaginda kalmasi ile ilgili.

Demek ki durumlar karisik ben onu anladim

kedi gibi harika bir tespit olmuş.
ilgi göster azıcık ölür müsün. arada kaşı yani evet.

'Kaşıntı gibi bir şeyse kaşıyayım da geçsin' ne demek allah aşkına? Doğru düzgün konuşsana sevgilin hakkında. Sen ona yeteri kadar ilgi göstermiyorsun demek ki kadın da derdini ve talebini dile getiriyor. Bunu söyletmek mecburiyetinde bırakman hata.

İlgililik veya ilgisizlikten bağımsız değerlendirmelisin bence. Ben de derim bunu, hadi sev beni derim sırnaşırım, o da öper sever ya da yanaklarıma ellerini götürürüm kedi gibi yanağımı, yüzümü sevsin diye, o da sever. Şey gibi düşünebilirsin; anlık aşk yükselmesi. Bazen için içine sığmaz sıkı sıkı sarılır, kocaman kocaman öpersin ya, onun gibi bir şey.

Gayet normal bir durum. Çok çok öpüp sev bence. İşin içinde aşk olunca bol temas iyi geliyor. :)

hayatimi muhtemelen oyle geciremem ama bir suresini oyle gecirebilirim. bir de isin ne olduguna bagli, tanidikca seversin durumu da olabilir.

Sevebilirsin ama soyle bir durum var. Ofis ici is yapiyorsan ve istemedigin bir is takibiyse sevebilirsin ama ofis ici is yaparken hadi cik pazarlama yap kapi kapi dolas, abi cek, yaltaklan, yuzlerine gul gibi bir durum olursa ve karakterine aykiri ise yapamazsin. Ne kadar sevmedigin bir is senin bahsettigin?

hayatin boyunca istemedigin seyleri yapmak zorunda kalacaksin. o acidan olaya profesyonel bakip + - olayi yap. ve de kendini motive edecek bir seyler bul.

1 senedir sevmediğim bir işi yapıyorum. Daha doğrusu sevmediğim bir mesleğim var, hangi alanında olursam olayım mutlu olmayacağımı biliyorum.

Hayatımı bu işi yaparak geçirmeyeceğimi biliyorum ama çok net planlarım yok şu an. Bir süre daha bu mesleği yapıp doğru zaman gelince tamamen bırakabilirim diye umuyorum.

Geçici bir süre dişimi sıkabilirim de, bu süre boyunca neyi sevdiğimi, nerede yetenekli olduğumu keşfetmeye çalışır; o alana nasıl yöneleceğimi planlarım. Sonunda sevdiğim işe döneceksem, bu uğurda bazı yılların çöpe gitmesine razı olurum.

Şu anda anam ağlasa da sevdiğim bir işi yapıyorum, parmağımın ucuyla yapabileceğim kadar rahat ama sevmediğim işe tercih ederim.

2 senedir benzer durumun içindeyim.

Y.dışı ve belki de bir daha hiçbir yerde kazanamayacağım bir para aldığımı düşünsem bile, yok yani bu şekilde hayat geçmez kafasındayım.

Bazen her şey gerçekten para değil. Her sabah, bir an önce akşam olsalar ile geçmiyor, geçmez.

Hakkımızda hayırlısı.

hayır. hemen iş değiştirmek için girişimlere başla.

mesleğini kullanarak girebileceğin yeni mecralar var mı? şu anki işin bu konuda yardımcı olabilir mi? avantaja çevirebilir misin?

en önemlisi de, hangi işi yapmak istiyorsun? heyecan yapıp anında bırakma, ama fırsat kolla. uygun zamanı bulunca da geçiş yap.

bu geçişi sert bir şekilde yapmak zournda değilsin, yumuşak geçiş de olabilir...

Hayatımı sevmediğim bir iş ile geçiremedim. Ve tüm şartları zorladım. En son istifa ettim.

şartlar beni o işte çalışmaya zorluyorsa çalışırım. ancak karşılığını mutluluk olarak alamıyorsam, daha fazla para olarak almayı beklerim. iyi bir para karşılığında sevmediğim bir işte çalışırım. kazanacağım parayı, daha iyi bir hayat/iş için kullanma imkanım yoksa, kendimi mutlu edebilecek şeyler için harcamaktan çekinmem. ancak para her şey de değildir.

insanların yüzde doksanı, belki daha fazlası yaptığı işe bayılmıyor. mecburiyet. sevmek zorunda değiliz.

Sevilen iş diye bir şeye inanmıyorum sevilecek bir şey olsa karşılığında para almazdık.

İş sevilmeyen bir şeydir

Ispanya'da kisa sure yasadim. Erkeklerde de aynisi var. Dil, aksan bunu gerektiriyor. O sekilde alismislar. Ispanyolca konusunca cok anlasilmiyor, cunku dilin konusulma sekli oyle, Iber Ispanyolcasi kalin sesle konusuluyor ve genizden konusulan, bogaz kaslarini sikarak soylenen cok ses var. Yabanci dile gecince belli oluyor.

tam tersi benim gördüklerim hep tiz sesli konuşuyolardı burun tıkalı gibi

+1

Tanidiklarimin hpsinde catlamis kalin ses mevcut.

ahahah şuan farkettim kesinlikle müthiş bir tespit :)) Kalın sesliler

şarkı coverlarına bakarken denk geldim sonra bu duyuru aklıma geldi
www.youtube.com

Bence ilki.

İstanbul sinirlari dediginizden diger degisken peki baska nerelerin sinirlari olmali. Sinir kavrami il siniri oldugundan 81/1 diyorum.

Ilki.

Bir torba market torbasi buyuklugunde ve icinde bes top olsun. Digeri endustriyel boy cop torbasi buyuklugunde ama icinde uc top olsun, Rasgele cekilen bir topun ilk torbadan gelme olasiligi 5/8. Elimizde sayi bilgisi varsa, torbalarin boylari anlamli bilgi vermiyor. Rasgele bir insanin da Istanbul'da yasama olasiligi nufusa bagli. Ikinciyi kullanabilmemiz icin Turkiye'nin her yerinde nufus yogunlugunun ayni olmasi gerek.

elbette ilki. haha.

Hayır. Sonrasinda çay içiyorum.

Ben çay severim. Ayran içenlere de saygı duyarım.

Çay

Öyle çay insanı değilim pek ama şerbetli tatlılarla çay iyi gidiyor bence. Bu yüzden çay 4 olsun.

kunefe yerken bir sey icmem, sonrasinda cay.

Künefe dahil tadı tatlı skalasına düşen yiyeceklerde yanına başka bir tat koymak o tatlının keyfini, doyumunu azaltıyor bence. Hatta sonrasında da bir şey içmezdim o tat ağzında uzun süre kalsın diye.

su.

Süt.

Soda iciyorum, butun tatlilarin yaninda soda iciyorum, cok guzel oluyor, tavsiye ederim

Süt içiyorlar diye biliyorum.

İçmem, çok bayarsa üstüne şekersiz limonata içerim.

normalde şekerli çay içerim ama künefenin yanında içilen çay tabii ki şekersiz olur. ya da su.

Süt. Yoksa çay.

www.youtube.com

mac vs pc serisi, sayilir mi? Ama Turkiye'de gosterilmemistir diye dusunuyorum.

m.youtube.com

Böyle Bi şey diyorsun galiba.

kıllanan adam sayılır mı?
www.youtube.com

cem yımazın doktor bu ne olabilir mi?
www.youtube.com

www.youtube.com

www.youtube.com

tansaş reklamları vardı

Doritos alaturca - cem yılmaz
Arçelik - robot
Opet - cem yılmaz
Ace - Ayşe Teyze
Lays- yiyin gari
Derby - Ali Desidero
Regal - tokatlayan abi
Merinos Halı - İbrahim Tatlıses

not: aklıma geldikçe modifiye ederim

Banka olmasın demiştin de, benim hatırladığım en ilginçleri onlardı. Uğur Yücel’in Arzum Onan’a aşık olduğu ve sağduyusu olan Haluk Bilginer sayesinde Papuanca konuşmak gibi garip şeyler yaparak işlerini kopardığı bir reklam serisi vardı. Çok eğlenceliydi. Tabii üstünden 20 yıl geçince eski teknoloji kaldı biraz. İş Bankası’nın reklamıydı.
youtu.be
youtu.be
Serinin bir reklamı daha vardı Arzum Onan’la Uğur Yücel’in tanıştığı.

Eskiden Marmara Bira’nn reklamları vardı. Aşkın’la Taşkın diye geçerdi. Taşkın’ı Metin Akpınar, Aşkın’ı Berna Laçin oynardı. Üç reklam sürdü o da ama çabuk kaldırıldı. Bulamadım onu.

İçinde Chevy Chase’in olduğu iki Cola Turka reklamı vardı. Biri çok ünlü olunca diğerini çekmişlerdi ama ikinci o kadar güzel olmamıştı.

banka olmasın demişsiniz ama benim en çok sevdiğim reklam dizisi garantinin deneysel bankacılık reklamlarıydı. erdal bakkallı olanlar.

bi de özgür kız vardı

cola turka reklamları
www.youtube.com
devamı da vardı.

pxhere.com

Gerci hala ne oldugunu tam anlayabilmis degilim.

Ben böcek sanırdım. Hatta etraftan cemre düşecek konuşmalarını duyduğum zaman dışarı çıktığımda ya kafama düşerse diye korkardım. Tabi ki küçükken :)

En komiği bende galiba. Karpuz kabuğu.

göktaşı sanırdım.

çok çizgi film izlemekten benimki sanırım:D yuvarlak olan dünyaya bir damla su düşer ve her yer aynı anda ışıldayıp tekrar eski haline döner.

Ad aktarması. Bunu ilkokulda öğrendim. Düşme deyince cidden bir şey düşecek diye beklemeyi bıraktım.

İklim değişmesi, ılımak diye algılarım ben.

uzaydan toprağa, havaya ve suya taş düşüyor sanırdım. o taşı ilk bulan yetkililere bildiriyor ve "cemre suya düştü" gibi haberler öyle çıkıyor sanıyordum. hatta bahar geldiğinde etrafa bakardım hep cemre belki bizim buralara düşmüştür diye.

Tenis topu büyüklüğünde sihirli bir alev topu gibi bir şey sanırdım ama nereye düştüğünü bilmiyordum. Bizim evde pek lafı geçmezdi. Dolmuştaki bir adamdan “Cemreler düştü artık. Havalar ısındı” dediğinde kafamda öyle alev topları canlandı. Tunak Tunak Tun klibinin başındaki gibi bir şeyler düştü sanıyordum.
youtu.be

çoğumuz top gibi bir şey olduğunda hemfikir olmuşuz çok ilginç. boyutlar farklı tabii. göktaşı ile tenis topu arasında bir skala.

ben de avuç büyüklüğünde yanarlı dönerli bir top düşüyor sanırdım küçükken.

Ben bir nesneye benzetmezdim. Gece yarısı herkes uyurken gerçekleşen gizemli bir olay gibi gelirdi bana.

Alttan yediği rüzgarın etkisiyle beşik gibi sallana sallana, adeta ağır çekimde yere düşen beyaz bir tüy gibi davranan bir cisim.

Öğrenmemek için de yazılanları okumuyorum, kesin birisi doğrusunu yazmıştır.

Sihirli, parlak bir damlacık gibi bir şey. Geceleri düşer.

ben bişey sanmamıştım, kulağa o kadar saçma geliyordu ki gerçek olmadığını, soyut bir anlama sahip olduğunu anlamıştım. küçükken çok zekiymişim maşalla, büyüyünce geçti.

sihirli bir damla +1

türlü türlü psikolojik rahatsızlık var. ne olduğuna bağlı.

Birlikte oldugumuz zamanlarda normal davranirdim. Ufak tefek arizayi pek sorun etmezdim ancak olayin boyutu normal olcutleri epey asiyorsa yapacak pek birsey kalmayabilir.

ne tür psikolojik rahatsızlık olduğuyla da ilgili biraz bence.
herhangi gelişen olumsuz bir durumda nasıl davranmam gerektiğini bilmeyebilirim ve bu beni tedirgin edebilir.
ama geri zekalı muamelesi yapacağımı sanmıyorum.

gerçeklik algısını kaybettiği bir durumsa muhtemeleen uzaklaşırdım ama böyle bir durum yoksa sorun yok benim için.

En yakın arkadaşıma daha dün rapor çıkardı psikiyatristi. Zaten narkotik ilaç kullanıyordu birkaç aydır. Çok ciddi ya da çevresini etkileyecek kadar büyük bir rahatsızlığı yok aslında ama kendisine üzülmek dışında hiçbir şey hissetmedim ya da düşünmedim açıkçası.

Herkesin başına gelebilir, öyle şeyler yaşar ki insan her şeyi değişir.
Trafik kazasından farkı yoktur, her an herkesin başına gelebilir.

Eski erkek arkadasimin bu tarz sorunlari vardi, eski olmasinin nedeni bu degil. Baltali katil, seri katil, pedofil, vb olmadigi surece kimseden uzaklasacagimi sanmiyorum.

Gerizekali muamelesi nedir? Zeka ile ne ilgisi var bunun.

En kinadigimiz kisiye donusmekten anlik uzakliktayiz. Herhangi bir insanin yargilayacak durumda olduguna inanmiyorum.

Rahatsızlık var rahatsızlık var. Uzun süren depresyonu, bunalımı olmuşsa/varsa başkaaaaaaa, sürekli yalanlar uydurup kendi de inanıyorsa başka, çocuk tecavüzcüsü olma eğilimi varsa bambaşka.

Sapıklığı, sadistliği, sahtekarlığı vb. bir durum yoksa, "psikolojik rahatsızlık" sebebiyle bir arkadaşımdan niçin uzaklaşayım? Her hareketini değil ama dikkat çekecek kadar anormal bir hareketini görürsem "belki hastalığıyla alakalıdır" diye düşünürdüm mutlaka.

Zekanın bununla bir alakası yok. Geri zekalı diye düşünmez/öyle muamele etmezdim.

yaklaşıma bak. sana ne muamelesi yapılmalı şu anda?
soruya cevap, bu yükün altına girmeye değecekse girersin.

Psikolojik rahatsızlık ne? Depresyon mu mesela? Depresyona girmeyen kaldı mı bu devirde hayatı boyunca :)

neden öyle bi şey yapayım ya?! neden yani, sebep ne? yaşayabilir, insana gerizekalı muamelesi yapmak nedir ya da deli muamelesi? çok öküzce şeyler bunlar. sevdiğim bi insansa elimden geleni yaparım, aram yoksa da ek bi uzaklaşma çabasına girmem.

Yoo, ben de psikolojik deli olduğum için sorun yok.

senialan + 1 çok elzem değilse ailelerin dediği gibi bi süre tutun ya da eşyalı kiraya verin.

eşyalı kiraya verince de mahvolacak ama eşyalar :/

onlar satsin birakin. madem ugrasmayi da goze almislar. aileler daha pintos olur bu durumlarda. daha ederine satarlar. hem de siz ugrasmamis olursunuz.

Onlar satsın bence de.. Ama ailelerin bu garanticilik huylarına kalilirsak bi adım ileri gidemeyiz. Hepsi aynı malesef çok da dinlememek lazım bana kalırsa.

Butun gemileri yakin. Geri donmeyeceksiniz.

eger uzun vadede cok daha fazlasina satacaksaniz konteynir kiralayip orada da muhafaza edebilirsiniz. evden gelip tum esyalarinizi konteynira doldurup aylik 200 liraya falan muhafaza eden firmalar var.

internetten satmayi denediniz mi? cok daha fazlasina satarsiniz. suraya bile yazsaniz belki birileri cikar. belli olmuyor o isler.

eşyalı ev bence kiralanma olasılığını düşürüyor. aile gelecekse onların da eşyaları olacak çünkü. hem eşyalı kiralansa bile geri döndüğünüzde o eşyaları bıraktığınız gibi bulamayabilirsiniz.

bence değerli ve değerinin çok altına satılacak eşyaları ailelere dağıtın, dönerseniz alırsınız. mayıs'a kadar çok vakit var, satın gitsin.

amerikaya gitmeyin. eşyaları siz kullanın.

Eşyalar konteynırda saklanmaya verilsin. Aylık 400 ₺ gibi bir rakam alıyorlar. Kameralı klimalı depolarda saklanıyor. Ev eşyasız kiralanmaya verilsin. Kiranın 400 ü eşyaların aylık depo fiyatını öderken geri kalanı da sizin için bankada biriksin.

Evi esyali kiraya verin. Hem evin fiyati artar, hem de dönerseniz esyalarinizi yerinde bulursunuz. Hem belki insan evlatlarina denk gelirsiniz de esyalarinizi hor kullanmazlar.

Esyalari depoya koyar, evi de kiraya verirdim. Depo masrafi cok yuksek olmaz.

evet çamaşır. ben kullanmıştım bu şekilde bir dönem. çamaşırların içine koyup çalıştırıyorsun. o kadar.

Ilk soru cok zor. Cunku jel bulasik deterjani da var, jel camasir deterjani var. Genelde bulasik deterjanlarinin paketinde makine tuzu ve parlaticisi da oluyor; buyuk olasilikla camasir deterjani gibi.
Bendeki jel bulasik deterjani su
www.southernsavers.com
Ama soylesi de var
www.upstateramblings.com
Jel camasir deterjani su
www.poison.org
Buyuk olasilikla camasir ama emir olamadim da. Benimkini renkten ve icinin tuzundan anliyorum.

Bulasik deterjani ise goze konuyor. Camasir deterjani ise camasirlari koymadan once makinenin icine atiliyor. Ustune camasirlar konuyor.
images.hepsiburada.net

Her turlu poset acilmiyor, oyle konuyor. Yani, ben hep oyle yaptim ve degisigine denk gelmedim.

içinde durduğu paketinde ne yazıyor?
çamaşır makinasına mı yakın bulaşık makinasına mı?
bu sorulara vereceğiniz cevaba göre anlaşılır :)
geri kalanı aychovsky nin dediği gibi

çamaşır deterjanı. hatta tam olarak: www.google.com.tr

deterjan gözüne değil, kazanın içine, çamaşırların üstüne koyarak kullanılıyor.

poşeti açmadan, tablet olarak konuyor, dışındaki naylon suda kendi çözünüyor.

tanımıyorum ve yanlış anlama lütfen ama sen nasıl karşılaşmış olabilirsin ki?
yani cidden bu şarkıcıları nasıl oluyor da tanıyorsunuz?
facebook'ta arkadaşlarınız mı paylaşıyor? twitter'da mı paylaşılıyor? cidden nasıl?

bu memlekette arkadan ittirerek eşeği bile bu hale getirebilecek insanlar var.

bundan ne dandikleri var haberiniz yok. görüyoruz işte yapma etme diyoruz da bazen böyle kaçıyo aradan haha

Can Yuce'yi Can Yucel okudum; "Niye garip olsun ki, tas gibi sair" derken "Muzik mi? Can Yucel ne zaman muzik yapmis"a gectim; kafalar cok karisti :)

Can Yuce'yi ilk defa duydum ama ben sayilmam, cok fazla kisiyi ilk defa duyuyorum genelde. Bana hitap etmedi, sessizligimi dinlesem daha cok zevk alirim (ki haksiz rekabet oldu, sessizligimden zevk aliyorum) ama seveni, hitap edeni varmis demek ki.

Ikinci bakista ben de yorumlara takildim. Ilk yorumu yapan "Gercek emek bu iste!" tarzi bir sey yazmis. Bu sarkilar gercekten bu kadar emek gerektiriyor mu? Bildigimiz tuketip atmalik, sezonluk pop sarkisi. Yani, bir emek vardir illa ki ama niye olumsuz eser muamelesi yapmislar, ben de anlayamadim.

Kötü evet. Kulaklarımı tırmaladı. Keşke açmasaydım. Tanımıyorum.

İnsan maruz bırakılabiliyor bu tür müziklere ne yazık ki. Geçen hafta bir hamburgercide oğlum, anne baksana duyuyor musun ne kadar kötü müzik deyince, ben de garsona sordum bu kim ya diye. Burak King diye biriymiş. Yani 12 yaşındaki çocuk bile anne iki akorla müzik yapmış, sesi de berbat diyebiliyor :) İşte böyle restoranda, takside dolmuşta, bakkalda bu tür kötü müziklere maruz kalabiliyoruz. Bu da bu ülkenin gerçeği.

Bu başlığı ben 2 gün önce açmayı düşündüm ama değmez diyip acmadim ahah :D turkiyede müzik kalitesi berbat. Insanlarda ne tarz ne zevk hicbir sey yok. Sacma sapan gondermeli sozler, arabesk pop bi melodi yaparak sen de kendini duyurup fanlarin olabilir ya da alternative em g d li bi seyler yazip üstüne yine sacma ama hafif gondermeli sozler ekleyip de fan kitlesi olusturabilirsin. Insanlar sozleri cok onemsiyor. Ben melodiciyim. Eger sarki cok hosuma giderse armonisine bakarim. Sozleri o zaman dikkatimi ceker. Ama bu şarkı gercekten ayri bi boyut ve de "gercekten" seven insanlar var. Insan daha bi soguyor hayattan, insanlardan vs vs.

Ne görmek istemezdim; reklam, saçma sapan yavaşlık getiren gereksizlikler. Bunlardan ekşi'de çok var mesela.
Ne görmek istemezdim; boktan içerik. Bilgi çöplüğüne dönmemiş yerleri tercih ederin şahsen.

Resimler, linkler, videolar tıklanınca açılması sade olması reddit uygulaması bu konuda çok iyi.

duyurunun sevdiğim yönü belli bi timeline olması. Yani anasayfadan atılan her duyuruyu kolaylıkla takip edebiliyorsun, redditte bu subreddit olarak var ama quorada yok sanırım. Tabi arada çok büyük bi soru ve duyuru sayı farkı var sebebi de o büyük çoğunlukla ama yine de hoş oluyor tüm gün yazılanları okumak.

Reditte resim ve video incelemek kolay ama i.reddit isimli redditin resim gösteren sitesi türkiyede engelli sanırım, vpnle açılıyor sadece ve aşırı uyuzum bu duruma. Ayrıca başlığa tıklayınca direkt resimi açmak yerine bana yorumları göstermesini tercih ederdim. redditte link olarak algılayıp tamamen başka bi siteye gidiyor. Yorumları görmek için commentse tıklamak gerek.

Duyuru’da hemen hemen her şey anasayfada. En fazla gönül işlerine gitmek gerekiyor. Her şey ortalıkta ve kişiselleştirilmiş deil. Herkes ne görüyorsa, ben de onu görüyorum. İçerik kaçırma olasılığı yok baktığın sürece. Bir de artık benim için apartman, aile gibi. Sen, ben, bizim oğlan. İnsanları tanıma fırsatın var, hikayelerini biliyorsun. Birbirimizin hayatlarına ortağız. Bir konuda yardım istesem buraya gelirim.

Quora’nın bana göre dezavantajı aşırı büyük oluşu ve kişisel oluşu. Daha önce okuduğum daha sonra okuduğumu etkiliyor. Bu yüzden de tırt şeyleri okurken kimbilir neleri kaçırıyorum ama onun da küresel oluşu, işin kurdu olmuş insanların varlığı, öğrenecek çok şeyin olması ve ilginç hayat hkayeleri nedeniyle seviyorum ve takip ediyorum.

Reddit ise hem aşırı büyük hem de çok goygoy geliyor. Çok özel bir arama gerektirmediği sürece takip etmiyorum.

arama kısmı iyi çalışsın, istediğimi kolay bulayım.

geyik şeylerden daha çok gerçekten bilgi veren konular olması.

Niye? *oldurulmusler iste. Oldurulme eylemi bitmis, gecmis gitmis.

(bkz: passive voice)

Ikisi de olur. Okulda "Since ve for varsa, present perfect tense" diye ogrettiler bize. Dilbilgisi olarak bakarsak iki durum var; operasyon bittiyse Simple Past cunku artik daha fazla olecek kisi yok, operasyon bitmediyse Present Perfect cunku askerler olmeye devam edebilir ama Amerikan Ingilizcesi Present Perfect'i olabildigince az kullaniyor. Simple Past birkac durum disinda her yola geliyor. Hatta, bircok durumda Present Perfect kulaklarina garip geliyor. Ayni durumda, YDS'de iki secenek de olsa, 'were killed'i isaretlesen yanlis derler.
english.stackexchange.com

ikisi de olur. bu iki tense'in aynı anda kullanılabilindiği durumlar da var, bu da onlardan biri.

home sweet home

Bu aralar ise Cafe maria eğer dışarı çıkacak isem

Evimde +1
Açık havada şehirden ve insanlardan uzak bir alanda yürüyüş yaparken de çok mutlu hissediyorum kendimi.
Nerede olduğum fark etmiyor aslında çevremde insan olmasın ya da istediğim insanlar olsun yeter. Orada mutluyum ben.

şuan aylardır görmediğim ve bir daha muhtemelen görmeyeceğim biriyle uzun uzun yürürken.

ev hariç her yerde. evimi sevmiyorum.

Moda sahilde.

1- Evim
2- Zorlupsm
3- Sahil

okulda köpeklerin yanında sigara içerken

30.000 ft ve üzeri irtifada.

birinden sevgilimin yanında yazmasını beklerdim ama :p

dışarda/sokakta.

ormanda

Doğada
Yatağımda
Tiyatroda

-eğer sevgilim varsa onun yanında
-yüksek ve uçurum kenarlarında
-denizin uçsuz bucaksız göründüğü yerlerde
-sahaflarda
-tanıdık insanların olmadığı şehirlerde
-evde

ormanda ve/veya evimde.

Deniz kenarında, vapurda, gökyüzünde, yaylada, derede, bisiklette, muhtemelen motorda, adada, lunaparkta, uzun yolda, odamda, aklıma gelenler bunlar.

bilgisayarımın karşısında.

denizin açıklarında inanılmaz mutlu oluyorum, çıldırıyorum. Olimpik havuzları da severim. Sevgilimin garajında bir atölyesi var, marangozluk ve bir şeyler bir şeyler yapıyor boş zamanlarında. O orada çalışırken ben de onu görebileceğim şekilde arka bahçede oturuyorsam inanılmaz bir huzur geliyor.

Ya bir de bu üstüne yatak konabilen karavanlardan vardı. Yüksek bir yerde onda yatmıştık. Yani yatakta yatıyorsun, yorgan falan var ama açık hava, kafanın üzerinde bin yıldız. Aklın çıkar. Orada çok murluydum. Hiç ayrılmak istemezdim ordan. Böyle işte.

koşarken. (yerden ziyade eylem oldu benimkisi ama mekandan bağımsız koşarken mutlu oluyorum.)

Evde genellikle mutluyum. Bisikletle güzel bir rotada ilerlerken de mutlu oluyorum. İki yıl evvel ilk kez bir bisiklet turuna çıkmıştım, 9 gün boyunca Akdeniz sahil şeridinde pedalladık, bir geceyi de Korsan Koyu'nda geçirdik. O gece özellikle anlatılmaz bir mutluluğum vardı.

Evde yalnızken

Yemekte (yemek iyi olursa)
Tatilde (tatil iyi gecerse)

köyümde, evimde, eşimin ailesinin yanında, internetin başında.

Yatakta uyku öncesi ve sabah zamanım varsa yatak keyfi yaparken
Sevgilimle ve arkadaşlarımla
Deniz kenarında
Doğada, yeşikliklerin içinde
Yürüyüş yaparken

Köyümde.

kıyafeti pazardan bile alabilirim
çantada marka takıntım yok ama düzgün durmalı
ayakkabıda marka arıyorum maalesef

yok. hiç yok. kıyafetse güzel olsun, üstümde güzel dursun alırım. diğer eşyalarsa şirin, hoş, beğendiğim bi şeyse alırım hatta bu durumda marka değilse daha çok hoşuma gider çünkü muhtemelen bu kadar güzel bi şey daha ucuzdur markalardan. marka marka diyip de boktan şeylere ne kadar çok para verdiğimizi sezon sonunda 150-200 lira indirim yapıldığında görüyoruz. saçmalık ya. kalite faktörünü de göz ardı etmemek lazım tabi.

Ayakkabıda marka alırım. Kıyafette de genelde Boyner gibi yerlerde markalı ürünlerin indirime girenlerine bakarım. Takıntı olarak düşünmüyorum. Koton'dan 30 liraya pantolon alıp ilk yıkamada mahvolmasındansa 80-90 civarına daha iyi markalardan alıp uzun süre giymeyi tercih ediyorum.

Ayakkabı, çanta gibi şeylerde herhangi bir spor markası olmasını tercih ediyorum sadece. Şu anki okul çantam Reebok mesela. 6 yıl önce almıştım, hâlâ sapasağlam. Kullandığım cüzdan Adidas ve hiç inanmayacaksın ama 8 yıllık. Yeni cüzdanım olmasına rağmen ondan vazgeçemiyorum çünkü herhangi bir hasarı yok. Amaç kaliteli ürün almak aslında. Benim küçük dükkanlardan da çok şey aldığım oldu ama hepsinde de kaliteli olmasına dikkat ettim. Yani aradığım özellikleri karşılayan bir şey olduğu sürece markanın çok önemi yok.

takıntım yok fakat uzun süreli kullanım açısından polyester,akrilik ürün almıyorum.

Kıyafette kesinlikle marka takıntım yok. Ayakkabıda, %100 deri olması şartıyla, farklı markalardan tercih yapabilirim. Saat ve güneş gözlüğü konusunda, evet marka takıntım var.

Aldığım parçaları uzun süre kullandığım için evet dikkat etmeye çalışırım markaya.

Var takıntım.
Kadın olsam olmazdı takıntım, çünkü alternatifleri bol.
Bizde alternatif ve çeşitlilik az olunca kaliteli olsun diye çaba göstermek gerekiyor.

genelde dirak marka ürünlerin dükkanlarına gittiğim için oradan alıyorum ama güzel olanı alırım sorunsuz.

Ayakkabi ve cantada takintidan ziyade kaliteli ve saglam olmasi gerektigi icin dikkat ediyorum. Kaban ceket gibi seylerde de pahali marka olmasina gerek yok ama belirsiz butik urunlerinden almam. Gunes gozlugunu de markasiz kullanmam. Onun disinda kazak tshirt etek elbise vs duzgun oldugu surece her yerden alabilirim.

Hiç yok. Pazara gitme imkanım olsa ordan da beğendiğimi alırım. Lcw da giyerim zara da

Hiç marka takıntım yok. Gidebilsem, pazardan bile alabilirim +1 Yeter ki gözüme güzel gelsin ve dandik, naylon falan olmasın.

Genel olarak markadan ziyade belirli beklentilerimi karşılaması daha önemli. Mesela ayakkabı alacaksam gerçek deriden olmalı gibi.

Eskiden vardı, büyüyünce geçti. Eskiden marka giyinmek bana çok janti gelirdi, artık böyle şeyleri hiç umursamıyorum.

konusma ben konusuyorum daha bitirmedim +1
Marka takıntım yok, markası önemli değil ama ürünün kaliteli olmasını, öyle 3-5 yılamada dağıtacak bir şey olmamasını isterim. 8-10 yıllık gitsilerim çoğunlukta. Gerçi bir senedir maaşım bunu da lüks haline getiriyor ama idare ediyorum.

Belli başlı şeylerde var: araba, saat, kalem, bilgisayar.

bilgisayardan kastım Mac. linux kullanmayı öğrenmekle uğraşamam (zaten ihtiyacım da yok) ve microsoft'tan nefret ediyorum. beş sene önce aldığım macbook pro hâlâ gayet iyi çalışıyor ve apple sağlam sıçmadıkça Mac almaya devam edeceğim.

araba konusunda 15 yaşımdan beri Volvo sevgim var. 29 oldum hâlâ milyarder olsam bile tek alacağım araba Volvo diyorum. Şu an param olmadığı için Volvo yerine Mazda almayı düşünebilirim.

saat konusunda çok seçiciyim. milletin ayılıp bayıldığı saatlerin hemen hiçbirini beğenmedim bugüne dek. ancak bugüne dek en şık bulduğum, dibim düşen saatleri hep Marurice Lacroix üretti. Bu adamların "pontos day date" serisine bayılıyorum. onlardan birini alacak param olana dek saat takmayı düşünmüyorum. (en son saat taktığımda 16 yaşındaydım.) www.mauricelacroix.com

kalem için belli bir marka tercihim yok; kaliteli ve sade her kalemi beğeniyorum. kırtasiyede satılan kalemleri kullanmayalı çok oldu.

Eskiden lisedeyken bi ara milletin götüne bakardık levis mı diesel mi diye. Şükür ki çok ızun sürmedi.

Yok.

genelde markalı alıyorum. markasız aldığım ürünleri uzun süre kullanmak mümkün olmuyor çünkü

Kıyafette var. Ha kullandığım markalardan sadece birinin logosu ürünün üzerinde var o da ayrı yani dışarıdan gözükmüyor ne oldukları ama belli markalar dışında almıyorum.

Hiçbirinde yok. Çok hor kullanıyorum çünkü. Birkaç kullanımlık oluyo kıyafetler. Elektronikte var ama.

Beni kahretmedi hatta gormemistim ben de favladim. Insanoglu hayvanlasmadi, biz zaten biraz gelismis hayvanlariz.

hayatta bazı gerçekler vardır söylenmeseler insanı daha iyi hissettirecek türden, bu da onlardan birisi.

bir diğeri de hayvanları eziyetlerle öldürüyor oluşumuz. Kimse seslendirmezse eğer canın acımıyor, uyumak gibi birşey; malum uykuda acımaz.

edit: soruya cevap vermeyi unutmuşum; beni de kahrediyor, ama seninle aynı sebepten dolayı değil.

sert bir giriş ve argo dil. fakat doğruluğu mevcut. senin incitmekten korktuğun için ellerin titreyerek dokunduğun kadın muhtemelen kendisine sıkıca sarılacak adamdan hoşlanıyordur. senin kıyısında büyük ve derin bir saygı ile beklediğin olanak bir başkasının çiğneyip attığı bir sıradanlıktan ibaret.

genel anlamda toparlayacak olursak 'aşık olduğu kızla seks düşünemeyen erkeğin' tutumunda bir çekingenlik var. efendi adam yerine piç adam tercihi gökten zembille inmedi. erkeğin kendine güveni olmalı. yani kısacası amiyane bir tabirle 'sikeceksin' zaten bu kötü bir eylem de değil.

geçen kısa şort giymeyle ilgili başlıkta 1000 küsür fav alan bi entry vardı, şu sözlükte son dönemde popüler olan dindar bi yazarın yazdığı. O çok rahatsız etmişti beni. Ama bundan çok rahatsız olmadım.

bunu yazan sanıyor ki sen "sikince" başkası "sikemeyecek". sorsan bu davranıştan yakınır ama birbirini seven iki insanın cinsel birliktelik yaşamasına bakış açısı en az "insan sevdiğini siker mi" düşüncesindeki kadar çarpık.

başlıktaki insanların varlığı, yazılandan daha rahatsız edici. gerçi yazılan şey doğru asdjasjdf

Kendi sorumun cevabı gelmiş mi diye bakarken görüp gidip artı favlayıp geldim. Adam haklı aga.

hayvanlık yok. koca bir parça gerçeklik var.

hayatın gerçekliğini, en az hayatın kendisi kadar acımasız olan sözcüklerle kullanmış. olay bu.

bedensel arzuyu hor gormek de yuceltmek de sacma.

su diskur ve ondaki eziklik tiksindiriyor maalesef beni.

fav'layan kadin varsa, o da ayrica salak, tabii...

Basliktaki zihniyet ayri, entry'deki zihniyet ayri kahrediyor.

Özellikle kadınların içindeki bu hayvanı seviyorum.