Haftanın çoğu günü etek ya da elbise giyerim.
Yaz ya da kış fark etmez. Her ortamda giyerim evet.

özel günlerde sadece
çünkü sporcuyum saçma oluyor antrenman çantasıyla falan :D

Her yerde giyebiliyorum. Kisin daha cok giyiyorum cunku altina termal/angora corap giyiyorum ve pantolondan, kottan daha sicak tutuyor. Kotla ve pantolonla usuyorum. Kumas pantolonlara gore rahatsiz ediciligi az ve utusu zor degil, kotlara gore de iste daha profesyonel. "Su siklikta giyiyorum" diyemiyorum, cunku sik etek giyiyorum ve asiri mini disinda her sey ayni geliyor. Boyum kisaca, diz alti etekler Adile Nasit gibi duruyor, cok diz alti giymemeye calisiyorum zaten.

Yazin her gun etek giyiyorum, diger turlu pisiyorum, Onun da boyu degisiyor. Hangisi temizse.

ne tayt ne eteği kendime yakıştıramıyorum. göbekli ama ince bacaklıyım çünkü. başka vücuttan kopyala yapıştır gibi duruyor giydiğimde. şöyle bi şey: sketchtoy.com

Yazın sadece mini etek, şort, elbise giyiyorum. Ortam fark etmiyor her ortama uygun var elimde.

Kışın alışamadım bir türlü. Üşüyorum sürekli.

Hiç giymiyorum.

Çeşitli boylarda kot mini etek giyiyorum. Hemen her türlü mevsimi ve ortamı kurtarıyor modeline, çoraba ve ayakkabıya göre.

Haftada bir iki kez giyiyorum. Yazın daha çok, her ortamda giyerim.

Haftanin en az 3 günü giyiyorum sanirim. Mevsim fark etmiyor hatta kışın daha cok seviyorum çizmeyle falan

çok özel günlerde giyebilir oldum, atıyorum arabayla yada taksiyle git gel yapıcaksam ve şık bi yerse gidiyorsam. yoksa normal bi cafe ye yada bara giderken kış hiç yazsa çok nadir giyiyorum malesef (istanbul'da böyle)

Ayda birkaç kez giyiyorumdur herhalde. Her ortamda giyebilirim uygun olacak bir eteği ama kışın giymeyi daha çok seviyorum daha güzel kombinler yapılabildiği için. Yazın da etek değil ama tek parça elbiseyi hemen üstüne geçirip evden çıkmak çok rahat oluyor. Geçen yaz markete bile elbiseyle gittim çoğu zaman.

Haftada 1 2 gün giyiyorum mutlaka iş yerinde. Normal zamanda pek giymem ama. Yazın daha çok aynı boyda elbiseler tercih ediyorum

ben yazın giyiyorum nerdeyse hergün. Kışlık eteğim yok suan farkettim.

Eteği yazın sıkça giyiyorum her yerde. Kışınsa özellikle işe giderken etek veya elbise giyebiliyorum sıkça ama iş dışında pek tercih etmiyorum.

resmen duyurudaki kadinlari ayikladi bir soruyla.
Giymiyorum. Hic giymedim

Kış aylarında hafta içi ortalama 3 kez giyiyorum. Pantolona nazaran yüksek bel etek tercihim.

Yaz aylarında daha az. Daha cok tatilde, akşam gezmelerinde vs. İşte giymem.

Ben hiç giymiyorum da. Gelen cevaplar çok ilginç, ben hep etek yazın daha çok giyilir sanırdım.

valla uyuyamamaktaydım, bu foto sayesinde youtube'da kedi izlemek anca geldi aklıma. çok çok güzel bir kediniz var. o hafif asık, mağrur ifadeyi yesinler, kulakları ısırsınlar, bıyıkları parlatsınlar ne diyeyim, çok tatlı bir kızmış bu.

Oyyy, yerim, saldırırım! Onu böyle karıştırıp mıncıklayınca ne de hızlı salon kadınlığından mahalle karılığına geçiyordur kimbilir. Adı ne?

@sycu bende aynı düşüncedeyim.

@godoşu beklerken çok teşekkürler.

@aychovsky aynen tarif ettiğiniz gibi. Bianka ismi.

bu nası poz lan

tanınması gerektiği halde tanınmadığından sineye çekemeyen dükkan müdavimi gibi

patronu tanıyor gibi duruyor

Pamuk şeker gibi.

huyu nasil?

cok opulesi. allah bagislasin.

çok asil duruyo, maşallah <3

@regardless of what they say : ahahaha. harika yorum.

@nick konusunda kararsizim, @elorelia, @kaptan maydanoz çok teşekkürler :)

@e haliyle : bayağı bir uysal, utangaçtır kendileri, olmayacak yerlerde uyumaya bayılır. normalde fotoğraf çektirmeyi sevmez ama geldi kendi oturdu benim fotoğrafımı çek der gibi.

sizin kız çok güzelmiş ya, tablo gibi kedi maşallah.

çok asil bir duruşu var.

rez. ben de merak ediyorum hocam. bir sonuç bulabilirsen benimle de paylaş lütfen.

Doğum yerini bilmiyorum ama büyük şehirlerde 1984 veya 1987’den itibaren aşı karnesi ıygulaması varmış. 1990’dan sonra tüm Türkiye’ye yayılmış. Ailede aşı karnesinin kopyası olması gerekiyor. Ben 1983 doğumluyum, aşı karnem yok ve 6 sene önce İspanya’ya giderken aşılarımı kanıtlamam gerekti. Kanıtlayabilmek için de bazı aşıları yeniden oldum ve belge aldım “Bu aşılar olunmuştur” diyen. Onunla da sağlık raporu aldım. Geçen sene de yine yurtsışındaki iş için aşı kanıtı gerekti. Bulunamayınca oradaki geçerli bir kurumda testler yapıldı. Kabakulak bağışıklığım yeterli çıkmadı ve hepatit bağışıklığım hiç çıkmadı, o aşıları orada tamamladılar. İki durumda da kanıtlayacak bir yer bulamadım.

Aile hekiminize danışacaksınız, o kayıtlara ulaşabiliyor

emin olmamakla beraber aile hekimliklerinde veya toplum sağlığı merkezlerinde yapılan kan ve idrar testleri ile bir kısmı anlaşılıyor diye biliyorum.

oluyor dusunmemeye calissam da bunu hic aklimda yokken bulaniyor, indigim bile oldu hava almak icin

Ters oturmak etkilemiyor pek ama uzun sure bi sey okuyamiyorum. Ara verip disari bakma ihtiyaci duyuyorum. Ama ilginc bir sekilde bu durum degisiyor. Bazen otobuste kitap yarıladigim olurken bazen mesaj bile yazamiyorum.

şimdi düşününce bile midem bulandı.

bu konuda ne yaptıysam olmadı. çözümü en son sesli kitap dinlemede buldum

çoğu insan yaşar bu durumu. sebebi ise beynimizin midemize gönderdiği sinyal. dışarıya bakarsanız düzelir, özellikle ufuk çizgisine bakarsanız düzelir. yapacak bir şey yok uzun süre maruz kalırsanız alışabilirsiniz bu duruma. denizciler bir süre sonra alışır.

K E S İ N L İ K L E!

Tıpatıp aynısı bana da oluyor, bir şeye odaklanınca mideme bulantı giriyor. Ne kitap okuyabiliyorum ne oyun oynayabiliyorum. Neyseki müzik dinlememe izin veriyor saygıdeğer beynimiz! Onda bile beden uyardığı oluyor ama neyse. Yüzde 90 cama bakarak geçiyor, camdan dışarı bakınca nasıl mide bulanmıyor da okuyunca bulanıyor ona çok şaşırıyorum halbuki tam tersi olması lazım. Vücut oturuyor ama yollar caddeler sürekli hareket ediyor, beyin error vermesi lazım oturduğum yerden nasıl gidiyorum diye. Ama o ne yapıyor, kalkıyor bunu doğal karşılıyor, gözüm camda olmayınca midemi bulandırıyor.

sanırım %10'un falan midesi bulanmıyor. bir tanesi benim.

sebebi şu, otobüs hareket ettikçe iç kulak sarsıntı sinyali gönderir beyne, kitaba odaklanmış gözler ise ''bize öyle bir bilgi gelmedi'' der. bu uyumsuzluktan ötürü mide bulanır.

@siyah giyen adam: Ben de aynısını düşünüyorum. Halbuki sabit bir şeye bakınca bulanmaması daha doğal sanki.

@EasyTiger: %10'luk çok az olmuş. Zira milletin çoğu telefona gözünü dikmiş ya oyun oynuyor, ya sürekli mesajlaşıyor ya da bir şeyler okuyor.

ilk başlarda devamlı bulanırdı.Servisde gidip geldiğim süreyi kitap okuyarak değerlendirmek istedim ve uzun süre bulantıyla uğraştım.Bulandığında uzağa baktım ve geçti,devam ettim.Uzun süre sonra geçti,şimdi çok uzun süreli şehirler arası seyahatlerde en ufak bir sıkıntı yaşamıyorum

jangbogo + 1 : istanbul.baskenthastaneleri.com

aynen aquarium'ın dediği gibi oluyor bana. değişiyor. hız, sarsıntı, eskiden olmasa da ters koltuk artık azdırıcı faktörler benim için. yılankavi yollar, izmir'den istanbul'a otobüsle gidiyorsam, korkulu rüyam oldu.(bkz: menderes) sularını bilemeyeceğim de yolları kıvrımlı hakikaten, iyi isim koymuşlar.

ayakta okuyup midemin bulanmadığı zamanlar da vardı, belki ben hassaslaştım. ivmenin zamana göre türevine türkçede ne deniyor bilmiyorum, jerk olduğu zaman fena oluyor. itki mi desem, ne desem. emedur'du, metpamid'di...

evet oluyor. ters koltukta nadir.

bir şeyler okumayı bırak spotify'da şarkı seçene kadar kusma durumuna geliyorum ben.

hayır ..okuyabiliyorum ..sehir içi sehir dısı yolda farketmez okuyorum.hatta ters yönde otururken bile..ama tren dersen yapamıyorum ..sanırım camdan (yandan akan görüntü ne kadar yakın olursa o kadar olumsuz etkili oluyor)

@meb kitap okuyup midesi bulanan adam, msj yazabiliyor çoğunlukla. bunun açıklamasını bilmiyorum. konsantrasyonla ilgili olabilir mi acaba ?

ben ancak deniz otobüsü çok sallanınca okuyamıyorum. ki zaten kitabı sabit tutmak mümkün değil. mesela abimin de bulanmaz. o zaman genetik de olabilir.

edit : trende yahut seyir esnasında ters de okuyabiliyorum.

Okumayı geçtim, instagram'dan fotoğraflara bile bakamıyorum. Sadece müzik dinleyerek camdan bakıyorum, onda da playlisti önceden hazırlıyorum. Şarkı değiştirmek için telefona biraz uzun süre baktığımda da bulanıyor çünkü.

Eskiden bu kadar değildi, şehirler arası yolculuklarda kitap okumuşluğum da vardır. Sonradan ne olduysa böyle saçma sapan bir şey oldu.

Olmaz mı, hatta konu ile ilgili şöyle bile derim:
“İnsanların güvenini kaybedeceğime, para kaybetmeyi tercih ederim” Robert Bosh
“Otobüste ters gideceğime, hem insanların güvenini hem de parayı kaybetmeyi tercih ederim” aycho
Yolda uzun süre mesajlaşamam mesela.

Gavurlar motion sickness diyorlar buna. İç kulakta otolit denen denge taşları ile gözden gelen sinyallerin çelişmesinden oluyor. Sen kitap okuorsun diyelim; sabit bir yere gittiğin için beynine “Hmm, şu an sabitiz biz” mesajı geliyor gözden ama otolit taşları da otobüste hareket ettiğini algılıyor ve o da beyne “Biz hareket halindeyiz” msajı gönderiyor. Beyin de bu iki mesaj arasında kalıp “Gözlerime mi inanayım, kulaklarıma mı” diyerek şamşırıyor ve mideyi bulandırarak “Bu işletim sistemi geçersiz bir işlem yürüttü” mesajı veriyor.

Neden bazı insanlarda olup, bazılarında olmadığının hala net cevabı yok ama geçen sene genlere ve hatta ırklara bağlı olduğu ortaya çıkmıştı. Örneğin, Çinliler arabadan daha az ama trenden daha çok etkileniyorlarmış.

Hayır.

Bunu görünce aklıma geldi. Küçükken otobüslerde o kadar çok midem bulanır kusardım ki otobüse binmeye korkar olmuştum. Denemediğimiz yöntem kalmamıştı. Mazot bile kokladığım oldu ya da ağızda çalkaladığım tam hatırlamıyorum. Bi keresinde öyle kusmuşum ki adam beni arabadan atıp dışarda annemle birlikte hortumları yıkadı. Ama şimdi otobüste hayatta midem bulanmaz. Ters oturmayı geçtim amuda bile.kalksam bulanmayacak seviyeye çıktım.Nasıl başardım bunu derseniz ben de bilmiyorum. Galiba kusabileceğim her şeyi 10 15 yaşına kadar kustum :))

hayır.

Duzenleme olayin en buyugu bence. Ornegin, beste sarkinin nasil soylenecegidir ve orkestrasyonu yoktur. Duzenleme kismi ise orkestrasyondur. Cok cok basite indirgersek ayni muzik ve ayni sozu rock haline getiren de, arabesk haline getiren de duzenleme. Muzik ve sozden onemli olanin, sarkiyi rezil ya da vezir edenin orkestrasyon oldugunu dusunuyorum. Hangi enstruman ne zaman girecek, ne zaman cikacak, hangileri olacak, hangileri olmayacak; bunlarin heosi duzenlemeye bakiyor. Muzik dedigimiz bestesi. Hani, sarkilarda artik mesrebine gore "Ne guzel alttaki baslar", "Buradaki elektronik gitar ne guzel olmus" ya da "Bastaki ney sesine hastayim" falan dedigimiz her sey duzenleme.

living on the edge diyerek başlıyorum

nedense pink... tee kaç yaşındayken klibini izleyip bayılmıştım o klibe. şarkı hala playlistimde durur arada (sıklıkla) dinlerim.

Cryin’, Hole in my Soul

sweet emotion

aerosmith'in hitlerini biliyorum sadece. bunlardan dream on ve jaded en sevdiklerim.

pink ve hole in my soul+1 ayrıca.

Birkaç tane birden yazmak zorundayım çünkü hepsini çok beğeniyorum:

Love in an elevator (özellikle klibiyle izlemek lazım)

Take me to the other side

Sweet emotion

Rag doll

Walk this way

Train kept a rolling (spesifik bir konser kaydı var, hangisi bilmiyorum ama özellikle o kayıttaki halini seviyorum)

Dream on

En sevdiklerim bunlar.

Dream on. Hic surprizli degilim :(

aerosmith sevmemekle birlikte (bedava konser verseler gitmeye üşenirim), dream on güzel şarkı.

está yerine es daha uygun. Bir de agostado biraz “öyle bir bitkin düşmek ki, dermanı kalmamak” derecesinde yorgunluk için daha uygun.
Ben olsam “mi amigo que nunca es cansado de ofrecerme su amistad” derdim. Bir de amor daha çok aşıklar için uygun, seni romantik seviyormuş gibi bir hava olabilir. Yine, anne sevgisi gibi şeyler de girer ama arkadaşlık için biraz zor olabilir.

Aradaki farkı şöyle özetleyim. “Seni seviyorum” için iki çeviri var. Biri “Te quiero”, diğeri “Te amo”. İspanya’da ikisi de sevgili için kullanılıyor. Bir de anne babaya te amo denilebiliyor. Bazı yerlerde anne babaya bile amor kullanılmıyor, çok ensestçe oluyor. Orta Amerika’dakiler de diyor ki, biz “Te quiero”yu arkadaşa “Te quiero como un hermonao” diye sölersek kardeş gibi sevdiğimiz ortaya çıkar. Oysaki querer’in çok cinsel bir anlamı var. Dolayısıyla, coğrafyasına çok bağlı. Şatin Amerika’da İspanya’nın tam terai kullanım var. Bir yerde masum olan şey, diğer tarafta “Asılıyor galiba” olabiliyor. Özetle, bunları, özellikle amor kelimesini tek başına kullanmamaya gayret ediyorum genellikle, çünkü anlam yanlış yere çekilenilir arkadaşken. Çekilsim diyorsan, o ayrı. Genellikle, unun İngilizcedeki like karşılığı olan simpatía çok kullanılan bir şey, özellikle arkadaşça sevgi in. Ben olsam “mi amigo que nunca es cansada de ofrecerme todo su simpatía” derim. Bu “sevgisini vermekten yorulmayan” olur. “Mi amigo que nunca me deja sin su simpatía” da “beni hiç sevgisiz bırakmayan” olur. “Mi amigo que nunca se queda sin simpatía” aslında “sevgisi bitmeyen” ama çevirisi biraz garabet. Bu çeviri pek kullanılanilecek bir şey değil.

Benim bildiğim "Estar cansado/a" olarak kullanılır her zaman. Ben olsam "mi amigo cuyo amor nunca se acaba", mi amigo nunca está cansado de darme/ofrecerme su amor/amistad derdim.

Edit: Araştırdım, bir native ile konuştum. Ser ile kullanılmıyor.

Normalde “Spor yaptım, yoruldum” gbi durumlarda estar kullabılır ama burada bir kişilik özelliği olarak hiç yorulmamaktan bahsediyoruz. O yüzden es ile kullanılıyor. Örneğin, “Tükendim, depresyondayım ve hayt beni çok yordu” anlamında da estar değil, ser ile kullanılıyor. Aynı şekilde, o anlık bir mutluluğu belirtmek için “estar contento” ama genel olarkak mutlu bir insandan bahsediyorsak “ser contento” olması gibi.

Mobildeyim, ek olarak 1 hafta yeterli bir süre midir? O kadar yol gitmişken 10 gün ya da ne biliyim daha mı fazla gerekir?

1 hafta ny için çok rahat yeter. ny pahalı bir şehir, özellikle konaklama çok uçuk. ha nj tarafında kalırsanız gel git yaparsanız konaklamayı düşürürsünüz. manhattan tarafında öyle ucuza konaklama bulamazsınız, brooklyn uzak taraflarında habvaalanına yakın yerlerde daha uygun olur ama malum dolar kuru ile tl çevirince ucuz değil =)

yeme içme de ucuz değil restoranlarda fln, yani iki kişi klasik amerikan kahvaltısı yapsan 40 dolar veriyorsun.

tabi bunlar hep nereye gittiğine göre değişir, manhattan için konuşuyorum ben. metro bileti bile tek yön 2,7 dolar gibi bir şeydi. pass kart bakılabilir tabi.

ama mutlaka git gör, kesinlikle görülmeli bir yer

Saydığın şehirler kadar pahalı değil bence.

Danimarka, Londra daha pahalı, uygun fiyatlı hosteller vardır, bu mevsimde soğuk olur ayrıca onu da göz önünde bulundurmak lazım, yeme içme de aynı şekilde fast food olur ancak

Bu saydığın şehirlerden hem pahalı hem değil.
Avrupa'daki hostel kavramı tam olarak yok New York'ta. Kopenhag'a gidip bir odada 8 kişi kalıp geceliğine ucuz paralar ödeyebileceğin hosteller yok. İnternette bulacakların da, atıyorum, Queens,vb gibi turistik alanlara uzak ve tehlikeli olabilecek yerler olur. Yanisi, yatma kalkma kısmı pahalı ama yeme-içme kısmını ucuza getirebilirsiniz bir şekilde. Lokantada yemezsiniz de, sokaktaki halal hot-dog'u yersiniz. Birkaç yerde 10 küsur dolara doyabileceğiniz yerler de var ama hafif uzak olur. Yine pahalı ama Londra kadar değil ama İtalya, İspanya gibi de ucuzluk beklemeyin.

Gelişiniz ne zaman? New York kışı İstanbul'dan çok daha zorlu da. Şu an -10'larda, hissedilen -20'lerde; millet dışarı çıkamıyor.

@aychovsky; şu an değil biraz daha yaza doğru düşündüm zaten Mayıs sonu gibi. Uzak olmayan yerlerde ne kadara yenir orta halli bir restoranda?

Restoran dediğinizde bir 30-40'ı gözden çıkarmak gerekiyor ama düzgün yiyecek satan deli'ler ve salatalı yemek satan fast food restoranlarında 15-20 dolar civarında çıkabilirsiniz. Her zaman kendinizi McDonalds'a atma seçeneğiniz de var.

Nokta atışı restoran bilenler vardır. 'Şurada yedim, 10 dolara çıktım' diyenler çıkabilir. Türk konsolosluğuna yakın bir yerde güzel bir kahvaltıcı vardı, 8 dolara yemiştim mesela. Öyle önerileri bulmaya çalışabilirsiniz.

ben yanima kuruyemis vs goturmustum, cevizli sucuk.

new york times'da bim'den aldigim cevizli sucugu yemenin tadi, paha bicilemezdi <3

cunku kuruyemis hem doyuruyor, hem de de ucuz turkiye'de, tasima konusunda da cok sikinti cekmezsin, otelden cikmadan at cantana bi iki tane.

sabah kalvaltilik malzemeleri alirsin otelde atistirirsin, aciktin miydi kuruyemis vs. yani bi ogunu dilsarda adam gibi yersin de mesela surekli para vermezsin yemege.

chipotle var, mexican fast food, yaklasik 8-10 dolar arasinda, ben onu cok seviyordum, onu ye, sikilmazsin, bizim damak tadimiza da uygun hem.

ben new jersey'de turk evi'nde kaldim, 60 dolar, git gel yaptim her gun new york'a, o da tabii yol masrafi 12 dolara vs geliyor, bunu bilmek lazim. turk evi'nde ev guzeldi gayet, tek kisilik odada kaldim, hem de new jersey'i gordum, bir suru turkler vardi.
araba kiralamak new york icin sacma olabilir, onu bi arastirin, arabaniz varsa new jersey'de kalirsiniz.

turk evi yenilenecekti en son, belki daha ucuz olmustu fiyatlar, bakarsiniz bi.

ama tabii sunu da unutmamak lazim, bir suru dunya mutfagindan mekan var, onlari denesen ne guzel olur :)
ben brooklyn'de cin mutfagi vs buluyordum, ya da iran yemekleri. inanilmaz pahali degil, 15 dolara doyuyorsun. ama nyc'de yemege kalkarsan bi iskender 40 dolara da gordum, topuklayip kaciyordum.

metro bileti alirsin bi hafta sinirsiz kesin, sonra istedigin her yere gidersin, yurumek de guzel oluyor dediginiz tarihlerde, asla yorulmazsiniz guzel bi ayakkabiniz olursa, cunku o mekanlar hep aaaa su filmde gormustum mekanlari :)

ya keske ben de gelsem, yaninizda yer var mi ?:D

Singapura gidersen ingilizce yeterli olacaktir, ayrica kara kasin kara gozunden dolayi da irkciliga maruz kalmazsin. Diger seceneklerde malesef irkcilikla karsilacaksin.

acetaminophen + 1
Paralarını karşılaştırma çok fazla, çünkü doktora öğrencisi ya da araştırma görevlisine verilen para çoğu yerde hemen hemen aynı alım gücüne denk geliyor. Singapur çok pahalı bir yer, oranın 2300'ü Fransa'nın 1000'i ile aynı olabilir.

Söylediklerinin yanında ben olsam dünya üniversite sıralamalarına bakardım. Mezun olunca senin adına konuşacak olan renkli sosyal yaşamın değil, üniversitenin ve hocanın adı. Sosyal yaşamı seven insan her yerde bulur.

Genel sıralamada - QS sıralamasına göre baktığımızda
15. Singapur- National uni of Singapore
59. Paris - Ecole Polytechnique
68 (ya da hiç yok) Almanya- Heidelberg Uni

Times Sıralamasına bakarsak
22. Singapur- National uni of Singapore
45 (ya da hiç yok) Almanya- Heidelberg Uni
115. Paris - Ecole Polytechnique

QS'te Fizik sıralamasına bakarsak
25. Singapur- National uni of Singapore
28. Paris - Ecole Polytechnique
35. Almanya- Heidelberg Uni

Times'ta Fizik sıralamasına bakarsak
16. Singapur- National uni of Singapore
32. Almanya- Heidelberg Uni
36. Paris - Ecole Polytechnique

Alan bazında sıralamalar yakın olsa da, genel sıralamada kazanan net Singapur. Başka nedenler de sayayım:
- Singapur'daki üniversite dünyada isim yapmış bir üniversite. Zaten hoca da iyiymiş.
- Fransa'da İngilizce bilen oranı az. Fransızca öğrenmeden yaşayamazsınız günlük hayatı çok. Bir arkadaşım Ecole Central Paris de doktorasını yaptı. Normalden 6 ay önce başladı dil kursuna gitmek için. Fransızca öğrenmek istiyorsanız güzel bir fırsat ama 'Yok şimdi, uğraşamam' diyorsanız da Fransa çok anlamlı değil. Tunceli'li arkadaşım ırkçılık yaşamadığını söylüyor pek, ben de bir iki ilk gidişte karşılaşmıştım ama Almanya için yorum yapamam. Singapur'dakiler İngilizce biliyor. En azından okuldakiler iyi biliyor. Benim birlikte proje yaptığım Fransızlarda, üniversitede bile İngilizce bilen laboratuvarda üç kişiydi.
- İleride Amerika'da çalışmak istediniz diyelim. Amerikan üniversiteleri Avrupa'daki üniversiteleri beğenip saygı duymuyor. Avrupa'daki üniversitelerden birinden gelirseniz Afrika'nın Hotantot kabilesinden yeni çıkmış gibi muamele görürsünüz ama Uzak Doğu'nun eğitimine ve disiplinine her daim güven var. Özetle Avrupa'dan alacağınız doktora ile dünyanın her yerinde çok rahat olamayabilirsiniz ama Singapur'la çok daha fazla yerde güvenilir olur.

@acetominophen Tabii ki her tarafın iyisi kötüsü var; her iki taraf birlikte çok güzel yayınlar çıkartıyor. Benim danışmanım İngiltere'de bir üniversitedeki bir hoca ile çalışıyor. Demek istediğim noktalar şunlar:

Avrupa'dan yeni mezun bir doktora öğrencisinin Amerika'da kendini kanıtlaması daha zor. Daha birkaç hafta önce yaşadığımız durum şu: Ecole Normal Superieure'li (sıralaması ilk 50'de olması lazım) ve bol yayınlı biri yerine sıralamada 450-500 civarı olan bir Amerikan üniversitesinden mezun olmuş, az çok aynı sayıda yayını olan birini 'Bu şimdi 'Cuma akşamı briç oynayacağım, bana ders vermeyin' diye tutturur. Özel hayatımdı, hobilerimdi falan diye çalışmaz. Onun yerine, çalışacağına emin olduğumuz Amerika'dan tasdiği olan birini alalım. Haftasonu şunu yap desek yapsın. Keşke Hintli ya da Çinli olsaydı' diye diğerini aldılar. Bunu yapan üniversite de, ilk 100'de. Fransıza da okulunun yüzü suyu hürmetine şans verildi. Atıyorum, Heidelberg olsa, onu pek sallamazlardı sanıyorum. Sonrada hocamla konuştuğumda 'Politics, ne yaparsın' gibi bir şeyler söyledi. Bir de bunlar cici cici yayınları olan insanlar.

İşbirliğine gelince sorun yok da, yeni mezuna tenure track vermeye gelince sorunmuş hakkaten. Çok çok yakın bir arkadaşım da Supelec'ten mezun. Maryland'de NIST'te iş buldu; 'Üniversiteler iş vermiyor, ne yapayım' diyor. (Dediğim kişi bir doktora + post-doc yaptı. 3 sene yurt içi tecrübeden sonra, ikinci doktora yaptı komşu bir alanda Supelec'te. Artık tenure-track olmasa bile kadro arıyor)

Tabii, ben iki örnekten yola çıktım. O yüzden çok da genellenebilir mi bilmiyorum. Daha da eskiden çok yeniyim ama ilk yılda bunları gördüm. Avrupa deyince bir 'Onlar tatil yapıyor', 'Onlar salak zaten' havası oluyor sürekli. Burun kıvırıyorlar. Birlikte çalıştığı insanlar artık kendini kanıtlamış olanlar.

singapur ev kiralarını kontrol etmeni öneririm...

Hepiniz emek verip güzelce yazmışsınız. Çok çok sağolun.

Singapur'da bir proje için 4 ay bulundum. Kampüs dışı yaşam pahalı olsa da kampüs içi yaşam epey uygun ve çeşitli. Yurt fiyatları filan hakeza öyle. Alım gücü kıyası yaptığımda singapur açık ara farkla önde. Almanya ideal geliyor ama paris için 1000 bence az. Neyse bunu bir kenara koyalım.

Aychovsky'nin dediği avrupadan olan doktoranın açıkça belirteyim "küçümsenmesi" olayını ben singapurda gördüm açıkçası. Bizim grupta Leiden'dan gelen birkaç postdoc vardı ve kendi hocam "keşke amerikaya filan gitselermiş. Avrupada doktorayı nasıl aldıkları belli değil." gibi bir cümle kurma gafletinde bile bulundu. Tabii cambridge, oxford gibi okullar için durum farklı ama genel olarak böyle bir durum var. Katılıyorum yani sana.

Çalışkan olduğum dönemlerde var olmadığım/olamadığım zamanlarda.

Akademik getiri en fazla singapurda olacak gibi ama hem maddi hem manevi rahatı durumunda bana en makulu almanya geliyor şu anda. Asıl yaşadığım ikilem "doktora sırası rahatlık vs. doktora sonrası iş imkanı" şeklinde sanırım.

Tekrardan çok sağolun. Anladığım kadarıyla buradan Singapur birinci çıkmış :)

@mavijojoba

Aynen iş imkanı dışında bakınca ben de avrupa istiyorum aslında:) singapur hem küçük oluşuyla hem de ortak kültür oluşturamayışıyla bana çok sentetik geldi ve 4 ayda çok bunaldım açıkçası. Akademik durumuna elbette laf edemem ama mesele 5 yıllık bir yaşam planı olunca bunları da düşünüyorum.

Heidelberg'i neden elediniz? Ben onu da çok beğeniyorum. Göremediğim bir taraf mı var acaba?

yüksek müsaadenizle kaynak yapacağım, ben de heidelberg'e niye çöp muamelesi yapıldığını merak ettim. dil & edebiyat öğrencisi olarak şahsen heidelberg'de doktora yapabilsem mutluluktan aklımı kaybederdim muhtemelen. singapur ve paris'e kıyasla mı kötü? alan farklılığı dolayısıyla (yani fizikte) tercih edilebilirliği mi düşük? ben heidelberg lafını duyduğumda saygı duruşuna geçiyorum yahu, ben mi yanlış bilmişim bu üniversiteyi? lütfen "senlik bi şey yok aga sen devam et, fizik için konuşuyoruz biz" deyin.

@der meister

Fizikte de gayet iyi. Arkadaş almanlara karşı olan önyargısından mütevellit elediğini açıklamış.

Mileva Maric'in çok uzun dönem olmasa da okulu :) daha ne olsun :)

Allianz Motto Müzik

www.youtube.com

asla durma

www.youtube.com

-Allianz Motto Müzik
-BaBaLa
-İstanbul Film Akademi. Olmaz Öyle Saçma Şey serisi çok hoşuma gidiyor.
-140 journos
-Kamusal Mizah

grundıg-ruhun doysun

hızlı ve çılgın.

lavuk tam bir bisikletli trafik canavarı ama eğlenceli ve çok samimi geliyor bana.

m.youtube.com

Kalt

geekyapar

140journos, Dünyadan sesler , cep hikayeleri, mistik yol.

Barış Özcan tabiki.

Japonic

teknoseyir

140 Journos ile Stolk’u takip ediyorum.

Nebuch

Maaş aldığımda bi miktar veriyorum anneme. Pazar, market parası olarak ay içinde 3-4 defa veriyorum. Akşam eve gelirken bişey lazımsa alıyorum.

ufak tefek şeyler dışında hayır. ihtiyaç yok. 6 aydır filan telefon ve interneti ödüyorum düzenli olarak.

ailemin geliri var. yaptığım harcamın maaşıma oranı da 1/10 ya var ya yok.

Editleyemiyorum duyuruyu ama; yazarken maaşınızla oranlarsanız ve ailenizin geliri olup olmadığını da yazarsanız çok sevinirim. Kendi durumumla karşılaştırıyorum da...

Maddi olarak zor bir süreçten geçiyoruz, çoğu noktada destek oluyorum . öyle olmasa da en azından faturaları ben öderdim.

Evlenmeden önce full eve giderdi.evlendim yine aynı :)

Şu an çalışmıyorum çalışırken de vermiyordum üstüne babam para vermeye devam ediyordu.

Ya bizim ailede çocuktan para istemek, çocuğa bir şeyler ödetmek çok ayıp bir şey. Doğumdan ölüme kadar aile mutlaka destek olur. Özellikle çocuk kadınsa daha fazla verilir ki kocası fazla kazanıyorsa yanında bükük durmasın, ihtiyacı yoksa da kenara atsın biriktirsin. Anneannem de hala 5 çocuğuna para verir. İstemezler zorla mont ceplerine çekmecelere para sıkıştırır.

direkt olarak olmasa da endirekt olarak, evet. kardeşim askerde ona para gönderiyorum, internet ve telefonu ödüyorum, eve alışveriş yapıyorum vs.

ama dediğim gibi, direkt olarak para alıp verme olayını sevmiyorum.

Ailemin geliri var. Allah'a şükür iyi bir muhitte oturuyoruz güzel mesleklerimiz var. Bu durumda dahi aileme destek oluyorum. Kardeşlerime para veriyorum anneme de babama da. Hatta babamın adına çekip ödediğim krediler var. Aylık taksit yatırıyorum falan falan

öyle küçük birkaç gider haricinde vermiyorum. Ama öyle ayrı gayrı bir bütçe söz konusu da değil. Kim sıkışık ise diğerleri onu destekliyor.

Şirketin verdiği yemek kartının neredeyse tümünü evin mutfak alışverişine ayırıyordum, öğle yemeğimi evden getirip götürüyordum. Ayrıca özellikle veriyor muydum hatırlamıyorum ancak ne zaman ihtiyacı olsa verirdim. Bir de galiba 1-2 ufak aidatı ben ödüyordum. Geçinmek zor zanaat...

bekarken harçlığım kadarını alıp gerisini anneme veriyordum. babam emekliydi, annem ev hanımıydı, okuyan 3 kardeşim vardı. evlendikten sonra da duruma göre desteklerim oldu.

birlikte yaşarken de verirdim, şimdi de veriyorum. Her ay maaşımı aldığım gün maaşımın 1/8'ini annemin hesabına aktarıyorum. Ayrıca herhangi bir ihtiyacı varsa giysi, ayakkabı falan onları da ben alırım. Ziyaretine gittiğimde de genelde üstümdeki nakitin bir kısmını ona bırakırım. Market alışverişini birlikte yaptıysak onu da ben veririm. Ben gitmiyorsam veya evde yoksam da bir şey lazım olursa onu da getir'den falan sipariş edip adresine yollatır ben öderim.

Ama arada sırada onda kaldıysam ve üstümde nakit yoksa taksi parası falan alırım (sonra geri öderim).

0
arada kuruyemş yeşillikler alıyorum. Onlar da dahja çok bbana. Yemiyor kimse.
Meyve belki yiyorlar arada.

MEyve de 1/10 filandır. o da multinetle alıytorum daha çok

Ailem emekli ama beni okuturken ve aynı dönemlerde abim de işsizken çok borçlanmışlardı. Bir on yıl birlikte zor belimizi doğrulttuk. Eskiden abimle yaşıyordum. Anna-babamız da kışın üç ay bizim eve geliyorlardı İzmir’den. Evde faturaları abim ve ben ödüyorduk. Onlara da bazen biraz pazar parası bırakıyorduk ama onlar da bir miktar pazar parası ödüyordu. Bunun dışında, ek bir harcama varsa da ödüyorduk ara ara.

evlenene kadar ailemle yaşadım.Maaşımdan harcayacağım kadarını alır kalanını aileye verirdim

Babam emekli. Çıkarıp kimseye düzenli olarak para vermiyorum ama özellikle kışın doğal gaz faturaları abarttığı için bunların ödenmesi için para veriyorum. Alışveriş yapıyorum gerektikçe; sonuçta bu evde ben de yaşıyorum ve oturup beni beslemelerini beklemem. Bir de evde tamir edilmesi gereken bir şey olduğunda veya yeni eşya gerektiğinde bunları ben ödüyorum. En son apartmanın giriş kapısı değiştirildi, bunun parasını ödedim mesela.

Kendi durumunuzla karşılaştıracaksanız şunu da belirteyim: 18 yaşından beri ailemden tek kuruş almamışımdır; üniversiteyi aldığım burslarla okudum. Anne ve babamda bu nedenle aman çocuğumuz bize baksın beklentisi pek yoktur.

Düşünmem. bence böyle bir imajı yok.

Bana göre, dinsiz kişiler de kullanabilir böyle kelimeleri. Toplumda çok yer edinmiş ve alçakgönüllülük ifadesi olarak yaklaşıyorum ben bu kelimeye.

Yani aslında kullanıldığı şekle göre tabii muhafazakar anlamı olabilir ama bazı kalıp hallerini ben de azılı ateist olarak kullanıyorum, zira tam uyuyor. Atıyorum yaşça büyük biriyle muhabbet ederken "biz de yaşlıyız tabii artık" fala gibi bir şey dediğinde oraya tam oturan kalıp bu :)

Bana fonetik olarak çok sevimsiz geliyor ve evet muhafazakâr bir tınısı var. Ama Türkçe karşılığı yok sözcüğün, nadiren ben de kullanıyorum. Çok kullanan biri için muhafazakâr önyargısı oluşturabilir bende, özellikle yaşı çok büyük değilse.

Hayır, o kelimelerden biri değil bence.

Hayır. Dini inanç, siyasi görüşten bağımsız herkesin kullandığı bir kelime bu. Daha doğrusu, "Bu kelimeyi kullanmaktan kaçınayımda beni dinci filan sanmasınlar." kategorisinde bir kelime değil. Mesela, hamdolsun böyle bir kelime bence, birisine nasılsın diye sorup hamdolsun iyiyim diye cevap alıyorsam, o kişinin muhafazakar dinci tayfadan olduğuna kanaat getiririm.

Küçüklükten ve çevreden gelen alışkanlıklar bunlar.
Çok sık olmasa da kullanırım.
Bazen bir şey olur ağzımdan "inşallah" çıkar mesela bunu söyledikten sonra ben bile garipsiyorum.
Bunun gibi birkaç şey daha var kullandığım kendimden yola çıkarak kullananlarla ilgili de böyle düşünceler belirmiyor kafamda.

Düşünmem. Ben de kullanıyorum çünkü. Muhafazakar değilim..

"inşallah, maşallah, allah allah(şaşırma)" gibi kelimelerden farklı olduğunu düşünüyorum estağfurullahın, diğerleri cümlede anlam tamamlamak için, eşlikçi şeklinde kullanılıyor ve bu yüzden insanların kulağına takılmadan geçmesi normal. ancak estağfurullah daha direkt bir anlam içeriyor ve söylendiği gibi türkçe karşılığı yok. ayrıca kobuzchu kiz'ın belirttiği gibi fonetik açıdan "çok arapça". bu yüzden dikakt çekiyor ve üzerine düşünülüyor olabilir mi diye merak ettim.

ben çok kullanmak durumunda kalıyorum, yerine göre estapitipiti diyorum ama her duruma da uymuyor bu. bu yönde bir geri bildirim almadım, çok umursadığımdan da değil ancak genel bir mutabakat var mı diye sormak istedim; hepinize teşekkür ederim.

ateistim. ben kullanıyorum bu kelimeyi. içinde yaşadığınız kültüre ait kelimeler ister istemez dilinizde yer ediyor. dindarlıkla bir alakası yok haliyle.

yahu her şeyi etiketletme, fişleme huyu edindik toplum olarak buna çok üzülüyorum aslında.

ben de kullanıyorum ama bu benim (atmosferik) agnostik deist olduğum gerçeğini değiştirmez

bi ateist olarak ben de kullanıyorum. durduk yere çoşkür, rabbim, pismil, inş vs de kullanırım. inceden inceye ironi ve sarcasm niyetiyle yapıyorum bunu. karşımdaki insanın tek bir hareketine göre onu yargılamaktan kaçmaya çalışıyorum bazı özel durumlar dışında. misal, bir hayvana zarar verirse benim için insan değildir.

Yok, bu kelimeyi kullanan kişi ateist/dinci/yobaz değildir (veya tam da öyledir) gibi kesin yargılara varamayız çünkü ülkemizde insanlar kelimeleri bilinçli kullanmıyorlar. Pek çok ateist valla inşallah gibi şeyler söyler mesela. Yani estağfurullah kelimesi bence bu anlamda bir mihenk oluşturmaz.

ateistim, cok sık kullaniyorum.

"maşallah, inşallah, vallahi, estağfurullah, Allah korusun..vs." kullanan ama her fırsatta inançları kötüleyen ateist bir hocam var. bu ve benzeri kelimeler kültürümüzün bir parçası olmuş. belirli kelime kalıplarını kullanan bir çevrede yaşıyorsan bir süre sonra sen de o kelimeleri kullanmaya başlıyorsun.

öte yandan selamün aleyküm kullanmayıp merhaba diyen, hayırlı günler yerine iyi günler diyen vs. muhafazakar tanıdıklarım var.

kısaca kişileri saçma sapan ölçütlerle belirli kalıplara sıkıştırmamak lazım.

Vardırmaz. Ben ateistim gerektiğinde estağfurullah kelimesini kullanıyorum.
Kaynağı islam evet, ancak zamanla günlük kullanımımıza giren tevazu içeren nezaket ifadesi oldu estağfurullah kelimesi.

İnançsızım, ben kullanıyorum. Muhafazakarlıktan ziyade nezaket belirten bir sözcük olduğunu düşünüyorum. İstanbul ağzıyla konuşan insanlarda eskiden yaygınmış.

bahsettiğin sıfatların tam tersi bir insan olarak ben söylüyorum, hakkımda böyle şeyler düşünen biri olursa da umrumda olmaz.

düşünmem. özellikle yaşça büyük insanlarla konuşurken duruma daha uygun bir kelime bulamadığım oluyor. İki lafından biri estağfurullahsa bilemem tabi.

Müslümanım dindarım ve kullanıyorum. Allahsız olup kullananlara da selamun aleykum Allahsız deyip kaçıyorum.
Not: Evet aşırı troll bir günümdeyim kusura bakmayın. xD

müslüman islamcı akpli falan değilim, arada kullanırım estafirullah diye. online ortamdaysam hatta estaf diye kısalttığım da olur.

daha neler, ya hu...

fazla alternatifi olmadığı için ateist olmama rağmen kullanırım.

ağır din karşıtıyım, ben de kullanıyorum estağfurlahı.

estağfurlah ne demek.

Kendimden yola çıkarsak, neredeyse sık sık kulanndığım bir kelime. Ne muhafazakarım, ne de AKP'liyim :)

Yok, ben de kullanıyorum, ateist sülalem de arada kullanır. 'Umarım' demek yoğunlukta olsa da, arada 'İnşallah' da derler. O inşallah'tan farklı görmüyorum.

İş yerinde "ya bi siktir git Allah aşkına" diyeceğim konulara gülüp geçiyorum. Sevmeleri için değil de fazla sivrilmemek için.

Gerçekten ama gerçekten hayır. Birkaç konu haricinde olduğum, hissettiğim gibi görünmeye çalışıyorum hep. Zaten sırf bu yüzden "Ne değişik bir manyaksın sen?" gibi serzenişler duyuyorum genelde.

Arkadaşlarımın çocukları ortada vızır vızır dolanırken, ağlarken ya da muhabbetin ortasına dalarken rahatsız olmuyormuşum gibi yapıyorum. Gerçi sevdirmek demeyelim de, arkadaşlığı korumak için yapıyorum.

Yapıyorum. Orhan gencebay'dan beni böyle sev şarkısını gönderiyorum

Nefret edilmemek icin ugrasiyorum daha ziyade.

anlaşılabilmek için bazen ekstra sakin kalıp çaba gösteriyorum, açıklama yapıyorum veya zamana bırakıyorum. bu süreçte o ilişki oluşursa zaten oluşuyor.
kuru kuru sevginin bir anlamı bence yok. derinliği olan bir yakınlığın ardından sevgi olabilir.

kendini sevdirmeye çalışmak çok "needy" (türkçesini bulamadım). bu durum her zaman için de ters teper işe yaramak yerine zarar verir.

"sevdiğim insanlara" iş yerinde abur cubur ve küçük boyutta hediyeler veriyorum kızlara (kendi yaptığım genelde) ve iltifat ediyorum gayet içten şekilde. erkeklere saçma şakalar yapıp gaz veriyorum. seviyorlar.

Çoğunluğa uymayan düşünce yapım var. Kendi düşüncelerimi pek söylemem bu yüzden.

Inanılmaz manipüle edebiliyorum insanlari. Ne zaman kizacaklari bir sey soyleyerek beni sevecekerini, ne zaman sessiz kalirsam seveceklerini, ne zaman sevkat gosterirsem sevebileceklerini biliyorum. Hangi insanin hangi tepkiye ne gosterecegini de.
Kopekler icin de gecerli mi? Kendimi sevdirmek icin kafamı köpegın boynuna surtuyorum, patisini sallıyor kafama, ısırmaya calisiyor, seviyor (*-*)

iş hayatı ile sosyal hayatı ayırıyorum ben bu konuda. iş yerinde sevsinler diye değil de, yakın ve samimi görsünler diye uğraşıyorum. çalışanlarla iç içe olmam ve onların sorunlarını dinlemem gerektiğini düşünüyorum, bu yüzden normalde olduğumdan daha "sevimli" olmaya çalışıyorum. bir de birim müdürümün suyuna gidiyorum, gıcık kaparsa sıkıntıya düşerim çünkü; hasta bi tip.

sosyal hayatta ise insanların beni sevmesinden çok hoşlandığım söylenemez, bu yüzden görüyorum ve arttırıyorum; "nope, beni seven de sevmesin"
sevdirmemek için bişeyler yaptığım doğrudur ama. bazen 5 yaşındaki sinir bozucu yaramaz veletler gibi oluyorum bu uğurda, ne kötü...

düşündüm, hayır.

Doğal davranıyorum seviyolar. Bi tek çok yakınken yapmayacağım gereksiz iyilikleri yeni tanışırken yapıyorum.

yapmiyorum. cabuk seviliyor ve bundan hoslanmiyorum. hayatim insanlari atlatmaya calisarak geciyor.

iyi bir insan olmak en başta gelir.

sizin durumda özel bir hal var, hoca üniversiteden ayriliyor. mecburen diger hocalar sinava girer, degerlendirmeyi imzayi onlar atar. sinava girecek hoca icin de angarya bir durum, onun da cok isteyerek bu işi üstlendigini sanmiyorum.

@üğpoıuy, merkezi sınavlarda sizin de söylediğiniz gibi yazılı sınav tek bir kurum tarafından hazırlandığı takdirde derse girenin yapmadığı sınavın geçerli olması gibi bir durum söz konusu olmuyor. Ancak üniversite yüksek ihtimalle ilk söylediğinize dayanarak da itirazı geçerli saymayabilir.

@eriksatie, belli ki angarya bir durum hoca konuları dahi öğrenmeye tenezzül etmemiş, öğrenciler mağdur olmamak adına bir hakları var mı onu merak ediyor biraz.

Gerekli görevlendirmeler yazı ile yapıldıysa, Bölüm Kurulu kararı ya da bölüm başkanının onayından geçtiyse yapılabilir. Bu durumda itiraz hakkı olmaz. Yazışmalar yapılmadıysa itiraz edebilirsiniz ama o durumda da geriye dönük yazışma hazırlayabiliyorlar.

müşteri memnuniyetini yüksek tutmak adına bazı firmalar tarafından zorunlu tutulan bir uygulama bu bildiğim kadarıyla, kendi adıma gerçekten çok rahatsız olup üzülüyorum.

Yan masamda oturan amca (office asistanımız) öyle konuşuyor. "Tabi efendim hemen hazırlıyorum, anladım efendim" şeklinde her diyalogta bir kez geçer minimum. Rahatsız oluyorum ama alıştım, aramızda samimiyet olsa da o böyle mutlu, yani adamın tarzı bu.

Bana efendim denilecek bir işte çalışmıyorum ama bilhassa cafelerde restoranlarda beni çok rahatsız ediyor. Kibarca görevliye bana böyle hitap etmeseniz, diye de söyleyemiyorum. Bu rahatsızlığımı ne şekilde dile getirebilirim? Onerisi olan paylaşsa makbule geçer.

Etmiyor.

@amaranta ursula, bu durumdan ben de muzdaribim. sanki bu konuyla ilgili uyarıda bulunulursa karşıdaki kişi kendisini kötü / ezik hisseder gibi geliyor.

Rahatsız oluyorum.

Çok rahatsız ediyor. Bir de bir utanıyorum. Çok söylerse de karşımdaki "lütfen böyle demeyin" diyorum.

Bir çok manaya gelir bu. Genel olarak insanlar arasında buyrun demektir. Her kelimeyi olduğu birinci manası ile anlarsan, başardığın bir işten dolayı sana - kral adamsın, dendiğinde altında taht ve başında tac hissetmeye başlarsın.

aşırı rahatsız oluyorum, kibar bi şekilde uyarmak da olmuyor haliyle karşı taraf kötü hisseder.
cümlenin sonuna ben de efendim eklicem bakalım nolacak.

Evet, rahatsızlık verici. İnsan üzülüyor duyunca. Sırf "para veren", iyi giyimli, iyi statüde diye başka bir insanın diğerine o şekilde hitap etmesi ya da etmek zorunda bırakılması, bu dünyaya ve düzenine olan nefretimi daha da körüklüyor.

@1adam yanlış anladığını düşünüyorum. Çünkü benim bahsettiğim şeklindeki kullanımı daha çok eğilip bükülerek (mecaz) kullanıyorlar. O gereksiz saygıyı hissedebiliyorum.

@r.j
Kişiden kişiye değişen bir şey olduğundan fazlası artık niyet okumaya girer. Zahire göre hüküm verilir bu gibi konularda. Bu arada dil alışkanlığından dolayı da olabilir.

yukarıda bir arkadaşın da dediği gibi bazı işletmeler bunu zorunlu kılıyor, eğer öyleyse bende aynı nezaketle yüksek perdeden devam ediyorum. Teşekkürler beyfendi gibi. Bu gibi nüansların iletişimi sekteye uğrattığını düşünüyorum. Ancak senin ifade ettiğin biçimde, hiç mecburiyeti yokken gereksiz aman efendimleri duyduğumda rahatsız değil, irrite oluyorum. Demek ki öyle hissetmek istiyor diye bozmuyorum.
Bu arada Çok tatlısın rahipcim, ne güzel düşünüyorsun ince ince :)

Bilakis hoşuma gidiyor.

Birinin bana araba kapısı açması ve ceket tutması daha çok rahatsız ediyor. Yahut görevlileri 'onlara iyi davranmak' artı puan getirmediği için takmayanlar veya aşağılayanlar daha çok rahatsız ediyor.

Efendim diyene siz diye hitap ederek durum dengelenebilir.

çok rahatsız oluyorum. özellikle kafelerde vs evet. muhtemelen hepsinden küçüğüm, sırf müdürleri "saygılı ol" diye baskı yaptıkları için diyorlar, hoşlanmıyorum :/ ezilip büzülüyorum.

Bir kere Lydia'ya girdim iPhone'un kulaklığı bozulmuştu. Bir tane teyze vardı ve üzerinde üniformaya benzer bir şey vardı. Merhaba deyince merhaba efendim dedi bir de aha dedim çalışan herhalde. Sonradan anladım ki çalışan değilmiş, üzerindeki de lacivert bir takımmış. Sonra gittim dedim kusura bakmayın sizi çalışan zannettim.

Yani kimi insanlar kibarlıktan da diyor bence pek sıkıntılı bir kelime değil daha önce senin gibi düşünmüşlüğüm olmuşsa da.

Köleliğe karşıyım, asla..

youtu.be

Efendi efendii kendine gel dediklerinde rahatsız oluyorum.

beni rahatsız ediyor.

Rahatsız etmez. Özellikle hoşuma gitmez ama rahatsız olmam.

Kuryenin efendim demesi normal; o çalışan, sen müşteri olduğundan müşteri efendi oluyor hizmet sektöründe.

Ben arada sırada derim. Sadece telefonu açarken diyenler rahatsız eder.
Örneğin yanınızda biri telefonu açar

- Efendim
- Tahminen karşı taraf (mehrba ben şu)
- Efendim
- şununla görüşecektim
- efendim

3 kere efendim diyenler var

Alo, buyrun konu nedir demek yok

Onun dışında bazen öğrencilerime de derim. (Üniv. bazen yük lisans doktora)
Tamam efendim, anladım sadede gelin anlamında.

Evet bizim bir güvenlikci abi hep öyle ben ona abi dedigim hale efendim der her cumlesinden sonra. Sinir olurum, bence yalakalik başlangıcı.

ben de rahatsız oluyorum. karşılık olarak o kişiye de efendim denirse bir nebze iç rahatlaması oluşuyor, "teşekkür ederim efendim" gibi; bu da önerim olsun.

Evet oluyorum.

Ama bunu diyen insan grubu yaşıtımsa, hocam/kanki vs diye gereksiz samimiyet kurup egale ediyorum.

Eğer büyükse de abim/ablam dan yürüyorum. Böyle yapınca gereksiz saygı göstermek zorunda hissetmiyorlar.

evet rahatsız oluyorum. (yani nasıl bilimadamı yerine biliminsanı demeye daha kendim bile adamakıllı -insanakıllı!!XD- alışmamışsam, toplumda bunun yeri olmasından rahatsız oluyorum. üstüne bir de "efendim" diyen dediğiniz duyguyu veriyorsa ayrıyeten rahatsız oluyorum.)

ama işte ruhu ezikler bundan hazzettikleri için bu tür acımasız işlerde çalışan insanlara "rica ederim, ne efendimi" diyemiyorsun da bu sefer normalde belki takınmayacağın bir yakınlık duygusuyla "sağol kardeş" falan diyorsun. arayı tutturamadığım da oluyor; bazıları da "babamın oğlu musun" duygusunu yaratacak karşılıklar veriyorlar :))) bu dünya bir garip yani. mesafe koymaya özellikle kalkıştığım da oldu, insanına göre değişiyor. ama "efendim" beni hep rahatsız etmiştir hakikaten. biraz karmaşık oldu: "efendim" demezse "götüm" demek zorunda hisseden ve ruhu eziklere tencere kapak olacak bir çalışan insan tipi yok değil. yani tercih hakkım yoksa bir tek bu insan tipi böyle hitap ettiğinde rahat olabilirim.

evet mutlaka

Evet aksi takdirde otuyor

Özel araçlarda evet toplu taşımada zaten yok.

takside, otobüste, bildiğim her taşıtta mutlaka bulur bağlarım. 100 metre yol bile gitsem.

ilk yaptığım emniyet kemeri bağlama
ikincisi kapıları kitleme

Bağlamıyorum. Mesleki alışkanlık.

evet

Kesinlikle, 2011'de teyzem'in eşi kemeri bağlı olmaması sebebiyle hayatını kaybetti diyebilirim, ondan önce de takmaya özen gösterirdik fakat ondan sonra tüm aile takar, arkada önde oturmak farketmeden.

%100

Onde oturuyorsam dolmus haric (onda da kisa mesafeyse, taksim-bostanci dolmusunda takarim mesela) taksi, ozel araba vb takarim kemer

Aliskanlik haline geldikten sonra farketmiyorsun bile, arabaya bindigimde yaptigim ilk is kemeri takmak okuyor.

Evet kesinlikle takarim yanimdakine taktiririm

Ön koltukta kesinlikle. Arka koltukta nerdeyse hiç.

Arka koltuktayken dalga geçmek (ehehehe ne gaddar da modereniz ehehe diye) için emniyet kemeri takan ve bu sayede hayatı kurtulan bir arkadaşım var.

Kesinlikle takarım, yandakine de arkadakine de taktırırım. Ben taksam da arkadakinin takmaması ile yine benim canıma kast ediliyor.

arabaya bindiğimde arabayı çalıştırmadan yaptığım ilk şey budur. araç kullanırken kemer takmıyorsam garip bir şekilde kendimi boşlukta ilerliyormuş gibi, güvensiz hissediyorum.

arka koltukta da otursam takıyorum.

toplu taşımada var ise de takıyorum. havaş vb.

Mutlaka.

evet. önde isem kesinlikle. arkada da bazen.

yalnız kemer takmayan sürücünün yanına oturup kemer takınca böyle kendini aşağılanmış gibi triplere girenlere sinir oluyorum.

Emniyet kemeri bulabildiğim her türlü araçta kullanıyorum. Otobüs, taksi, özel araç farketmez. Üniversitedeyken trafik şube gelip takla atan araç simulasyonu yapmıştı. Emniyet kemerinin 5 km hızla atılan taklada bile nasıl etkisi olduğunu o gün görüp daha çok dikkat etmeye başlamıştım.

tabii ki. öğlen yemeğe giderken bile (100 mt var yok) muhakkak takarım. arkamda kimse olmasa da sinyal veririm. tüm trafik kurallarına uyarım.

Ben her zaman bağlamıyorum, mesela işten çıktığımda araca binince bağlıyorum, evin yakınında markete uğrayıp arabaya tekrar binince bağlamıyorum, yani çok kısa 1km'ye kadar mesafede bağlamıyorum diyeyim.

bağlamadan arabayı çalıştırmıyorum

evet.

bağlamayanların, arkadan geçirenlerin ya da toka takanların mantığını anlamıyorum. o kemer bağlanacak arkadaş!

Evet.

Evet. Bu benim için arabanın kapısını kapatmak kadar olağan bir şey. Nasıl araba seyir halindeyken kapısını açık tutmuyorsam, kemeri de takıyorum.

Evet. Geçirdiğimiz bir kazadan sonra arkada otururken de takmaya başladım. O kazada da önde oturuyordum, kemer olmasa uçmuştum zaten. Şehirlerarası otobüslerde de takıyorum.

önde %100 arkada %50 bağlıyorum.

evet

Evet her zaman.
Arkada otururken her zaman değil ama onu da alışkanlık haline getirmeye çalışıyorum.

kedimin sepetini taşırken ona bile takıyorum

ilk araba kullanmaya başladığımdan bu yana emniyet kemerini takmadan asla yola çıkmam. ki o dönemlerde yaygında değildi, obsesifmişim gibi davranıyordu millet. yine de milim geri gitmedim bu konuda. yanımdakilere de taktırırım. takmak istemeyen benim kullandığım arabaya binmesin noktasında takığım bu konuda. kimsenin sağ kurtulduğuma inamamadığı bir kazada, sağ kalmamı sadece emniyet kemerine borçluyum. arkada, toplu ulaşımda vesaire de takıyorum.

1 km üstü her yolculukta arka koltukta da olsam takarım

hiç takmam
hatta ses çıkarıyor diye sahte emniyet kemeri aldım.
sevmiyorum ama takmak gerek tabii ki.
yanımdaki takınca da uyuz olurum

Ön koltukta her zaman. Taksi vs bindiğim aracın emniyet kemeri arızalıysa inerim.
Arka koltukta şehir içinde bağlamadığım zamanlar oluyor, uzun yolculuklarda mutlaka bağlıyorum.

Her zaman mutlaka takıyorum; ön-arka fark etmiyor.

özentilik. değilim çünkü güzel bir şey sağlığa zararlı olmasa ve maddi yük olmasa bırakmazdım ama bıraktım.

Cevap için teşekkürler. Nesinin güzel olduğundan bahsetmeniz mümkün mü acaba? Ben hiç içmedim ve bu merete neden bulaşılıp neden devam edilir anlamak istiyorum.

Tepki. Yarı bilinçli yarı bilinç dışı bir tepkiydi. Bir de tutunacak bir şey arayışıydı. 9.5 yıl içtim, çok pişman oldum. 3 yılı geçti bağımlılıktan tamamen kurtuldum.

Meraktan içtim. Başlamadım, o yüzden bırakmak gibi bir derdim olmadı. Senede üç beş tane içerim ortam olursa.

26 yaşında başladım. aslında sigara da değil önce nargile sonra puro. nargile meraktan, puro y.. pardon, o da bir nebze merak olabilir. canım istedi yaktım bir tane hoşuma gitti. keyif veriyor ve ağzımda bıraktığı tadı, dumanının kokusu hoşuma gidiyor. pişman değilim. devam ediyorum.

Arkadaslarim iciyordu onlardan gorup basladim. Pismanim. Dusen hayat kaliteme mi yanayim verdigim tonla paraya mi?

@air cevap için çok teşekkürler

@voyager hiçbirine yanmayıp bırakmayı deneyebilirsiniz hocam. En önemli eşiği geçmişsiniz bile. Çok da severek içmiyorsunuz.

aşıktım. marlboro kutusunun içinden samsun vermişti arkadaşım. bandrollü sigara içmiyorum artık. paket tütün (drum) arada da açık tütün içiyorum. pişman değilim.

merak. arkadaşlara ''versene bir tane'' diye diye başlamıştım. 10 sene olmuş, pişman değilim, severek içiyorum :)

@mimd @eazy içerken havalı olduğunuzu düşünüyor musunuz? Eğer cevap evet ise hâlâ içiyor olmanızda bunun bir etkisi var mı sizce?

Çok ergence gelecek belki ama üniversitede bir arkadaşım sigaraya başlamıştı. Ben o zamana dek sigara bağımlılığını anlayamaz ve içenlere hor bakardım kendilerine durduk yere zaaf yarattıklarından dolayı. Hem dumanını yel, parasını el almıyor mu? Ha, neyse, o sürekli bana "Bir tane iç, ne olacak?" diyip durdu, günde bir dal içtim, hiç paket almadım. Bağımlı olmadığımı iddia ederdim üç yıl önce. Sigara yokken delirmezdim yani. Şimdi de kardeşim evde, ben de işsizim mezun olduğumdan beri. Kardeşim içtikçe ben de içiyorum, arkadaşlarla buluştukça paket alıyorum. Sigara yokken de hala delirmiyorum ama abarttım içmeyi. Yine de bağımlı değilim herhalde.


Şimdi o arkadaşla küsüm, her yönden irtibatı kestim ama onun sunduğu, benim de kabul ettiğim bu alışkanlık (?) kaldı. Büyük konuşmamak lazım, evet.

@meb haklısınız hocam kazara ben de başlarsam hayvanlar gibi içerim sanırım, çünkü aşırılık benim içimde olan bir şey. Kokusundan tiksinen, tek bir fırt bile denememiş birinin sigara içen hâli de orta hâlli olamaz.

Ortaokul öğrencisi falandım havalı olmak için özentilikten denedim bu ne lan bok gibi dedim bir daha da içmedim.

Meraktan içtim. Lisede hiç içmemiştim ama üniversiteye girince yurttaki ilk günümde kantinden sigara alıp denedim. Sonra sıkıntılıydı o zamanlar aileden ayrılmak falan, sıkıntılı olunca içilir diye yee etmiş beynimde üzüldükçe içtim. Ama bağımlı olmamıştım taa ki 3. sınıfa kadar. 3.sınıfta yurtta oda arkadaşlarım fosue fosur içiyordu bwn de alıştım onlarla içerken. Evet pişmanım çünkü birşeye kontrolsüzce bağımlı olmak, kokmak, sigara yüzünden bir sürü sağlık sorunu yaşamak iğrenç birşey.çok denedim ama bırakacak motivasyona sahip olamadım. Issız bir adaya düşsem o zaman bırakırım heralde yokluktan.

@taktikmaktikyokbambambam hayır, içerken havalı olduğumu düşünmüyorum :)

@ufuk hocam çok sevindim.

@turp hocam yeni yıl yaklaşıyor. Yeni bir yıl yeni bir sayfa olabilir. Kalan şu dört günde tiksinene kadar içip 1 ocak itibarıyla da bırakmayı düşünebilirsiniz belki. Yeni yılla birlikte geçen her gün size motivasyon kaynağı da olur hem. Zinciri kırma yazıp aratın lütfen.

Lisedeyiz, arkadaşlarla sigara içmeye özenmiştik. İçmeye çalışıyoruz ama beceremiyoruz,o sırada yaşlı bir amca gelip "oğlum siz gerizekalı mısınız, sigara içmeyi bile beceremiyorsunuz" gibi bir şey demişti.

İlk ve son sigara içişim :)

@taktikmaktik hocam, bu ufak kıvılcımlar bende birşeyler yaratıyor ama o motivasyon kalıcı olmuyor. Yine de neden olmasın bir kez daha denenebilir.

Öve öve bitiremedikleri orgazm sigarasını denemek için içtim. İlk ve son oldu. İçtim dediğim de bi nefes. Ölüyordum.

14 yasinda basladim. Yatili okuduğum icin zor olmadi baslamasi. Evde icildigini gordugum ve algiladigim 6-7 yaslarindan beri icmek istiyordum. Dünyanın en pişman içicisi olabilirim. Farkli zamanlarda 2 sene 4 ay ve bikac kez 1 ay biraktim. Su anda yine içiyorum. Son 4 senedir falan sürekli birakma egilimindeyim. Mevcut durumda bosluk hissi ve motivasyon eksikliği kalıcı kurutuluşa engel maalesef.

Silivrikapı çocuğuyum, minnakken başladım içmeye. Araya spor girince bıraktım. Sonra can sıkıntısından 2 defa daha başladım, biri spor kariyerimi bitirdi. 2 sene önce tekrar bıraktım. Mutlu veya mutsuz değilim, değişen bir şey yok. Daha içmem ama.

Çok ama çok sıkıldığım ve bozulduğum bir zamandı. Gittim kafeteryadan cigarillo'lardan aldım. Kokuya karşı hassasım, arkadaşlarım içerken bir tek o (cafe creme olanlardan) kokmazdı. Üst üste 4 tane içmişimdir herhalde o hırsla.
Devamında midem bulandı, kustum. Sonrası da gelmedi zaten.

lisede denemiştim. sırf meraktan. bi bok anlamadığım için içmedim. üniversitede vs hiç içmedim sanırım belki bir iki tanedir. son iki senedir alkol yanında tüketiyorum sadece. iyi oluyor.

askerde içtim can sıkıntısından. pişmanım. tövbe ettim, canım çok nadir de olsa çekiyor ama kafam rahat

uzun olacak ama anlatıcam. serin hikaye.

23 yaşındaydım. tam gezi olaylarının olduğu dönem. canım sıkkındı, bir sürü kötü şey olmuştu. sigaraya başlamaya karar verdim. filmlerde kötü bir dönem geçirenlere hep "yak bi' sigara" derler çünkü.

yaz okulundan 2 ders almıştım. arkadaşlarımdan da kimse yoktu. okul bahçesinde tek başıma otururken yaktım bir tane. biri görecek, aa sen sigara mı içiyorsun diyecek diye ödüm koptu :D akşam eve gittim, tek yaşıyordum. bira aldım onunla içtim. ağladım içtim, üzüldüm içtim, kafam attı içtim. sigara bana hep o çirkin günleri hatırlatıyor. aylarca kimselere söylemedim ama sigaraya başladığımı, en yakın arkadaşlarıma bile. ki o dönem zaten kimselerle sık görüşmüyordum. hayatımın bunalım devriydi :)

ilk 2 sene boyunca piyasadaki en ağır sigaralardan birini içtim, hem de büyük bir keyifle. sonra da en light sigaralardan birine geçtim birden. dedim ki ben ne içiyormuşum 2 senedir, ciğerim solmuş. 1.5 sene de o light olanı içtim.

valla sonra bana birden ilginç bir şey oldu. bıraktım. daha doğrusu sigara beni bıraktı. neden böyle oldu tam bilmiyorum. 3 yıllık içiciliğimde hiç bırakmayı denememiştim, aklımdan bırakmak geçmiyordu bile. her gün net 1 paketimi içerdim yani. ama bir gün geldi, sabah içtiğim sigara midemi bulandırdı, yemekten sonra içtiğim sigara ağzımın tadını bozdu, evde içtiğim sigara bana bile leş gibi kokmaya başladı. tiksindim. 8-9 aydır içmiyorum. canım çok çekerse içeceğim dedim kendi kendime, gerçekten de bu 8-9 ayda belki 3-4 tane içmişimdir alkolle ama hepsi o yani.

böyle istemeden de olsa bırakmamın olası sebeplerinden biri yogaya başlamış olmam bence. yogaya ilk başladığımda kursa gitmeden içiyordum, çıkınca içiyordum. başta güzel bile geliyordu o hareketler sonrasında sigara içmek. ama yogayla hiç de bağdaşmayan bir şey yani düşününce. o yüzden vücudum zamanla onu istemedi, tepki gösterdi diye düşünüyorum. diğer bir sebep de, artık hayatımın gerçekten düzenli olması, huzurlu ve mutlu olmam. çünkü sigarayı kötü günlerimi atlatmada yardımcı bir araç olarak görüyordum, başlama sebebim bile buydu. şimdi ise mutluyum, dertsizim. sigaraya ihtiyacım yok.

sonuç olarak pişman değilim. 3-4 sene sigara içmemin ciğerlerim açısından büyük kayıp olduğunu düşünmüyorum. ama saçma bir şekilde de olsa bıraktığım için çok mutluyum. sigara eskiden hava atma aracı olabiliyorken günümüzde "yazık ya, iradesiz demek" gözüyle bakıyorlar, içenlere acıyorlar. artık o konumda olmadığım için mutluyum.

40 yil icmedim, ihtiyac da duymadim etrafimdaki herkes iciyordu. sıkıntılı zamanlarımda basldim. 1 yildir günde 1 paket iciyorum. pisman degilim.

ilk ne sebeple içtim... ilk kez coğrafya hocamız evde deneysel takılıp anne babamızdan sigara isteyip içmemizi ve tadını beğenmeyeceğimi iddia etti ama senelerdir evde ailem içtiği için pasif içiciyim ve etkilenmedim. üstünden çok zaman geçmeden de zaten alkolle birlikte sigara tüketimi başladı. sigarayı senelerdir kullanıyorum çünkü seviyorum. pişman mıyım ? bazen. çok tıkıyor nefesimi gerçekten. neden mi seviyorum ? her ruh halime uyum sağlıyor. mutluyken içince keyif veriyor, mutsuzken içince eşlik ediyor.
bırakamadım. 1 aylık içmeme serüvenim oldu, en uzunu bu ve sene 2010 veya 2011di. o günden beri maksimum verebildiğim ara uyku sürelerim oldu.
bırakmayı da düşünüyor muyum ? bazen ama çok nadiren. yani seviyorum, belki elektronik sigaraya başlayıp biraz azaltabilirim ama tamamen bırakacağımı pek düşünmüyorum. spora olan bağlılığımla alakalı bu durum da değişebilir belki ama bilemedim.

Lisede tüm arkadaşlarım içiyordu, onlarla denedim. 2-3 paket almışımdır ama tamamen mantık insanı olduğumdan devam etmek için sebep bulamadım.

Üniversitede de bölümün %98'i sigara içiyordu. Öyle olunca aralarda sigara içme bahanesiyle sohbet muhabbet oluyordu kendi aralarında. Fazla sosyal bir insan olmadığım için kaynaşma amaçlı başlasam mı diye düşündüm ama bunu da saçma buldum.

Şu anda da cahil işi geliyor bana sigara (özellikle avrupada bulunduktan sonra), kendini geçtim başka insanlara saygısızlık. Bazen trene binmek için beklerken daha inerken sigara yakanlar oluyor, ya da binmeden büyük nefes alıp yanımda verenler; pisliğe bakar gibi bakıyorum bu insanlara, tam bir saygısızlık.

5. sınıftaydım, bir arkadaş vardı anne-babası olmayan, yaşlı halasıyla yaşıyordu. hiç arkadaşı yoktu, aksi bir çocuktu, üzülüyordum haline ama arkadaşlarım onunla takılmak istemiyor diye sadece okul dışında yanına gidiyordum, bizim mahallede oturuyordu. evine gitmeye başlamıştım, sigara içtiğini görünce tuhaf gelmişti o yaşta nasıl içiyor diye. muhtemelen aynı sebepten havalı da geldi, tam hatırlamıyorum. o zamanlar içmiştim 1-2 hafta, sonra şahin taşındı mahalleden, ben de içmedim. bir daha sigara istemedi canım hiç, zaten 1-2 sene sonra ne kadar boş bir şey olduğunu anlamıştım, o yüzden lisede-üniversitede içmedim.

sonra; stresli bir işim vardı, ilk iş tecrübem. normal sigara hala tatsız tuzsuz geliyordu, o ara djarum'la tanıştım, onun tadını beğenince başladım. 1,5 sene civarı kullandım, sonra işi bırakınca sigarayı da bıraktım. o zamandan beri düzenli içmiyorum, ortamına göre. bilerek paket almıyordum ki başlamayayım diye, şu aralar boşluktayım baya, ara ara alıyorum paket, yalnız başıma biyerlere gidip oturdukça içiyorum kahve ya da birayla. paket bitince ara veriyorum ki yeniden başlamayayım diye.

ilk puroyla başlayıp 4 yıl kadar sigara içtim. maddiyat ve sağlık sebeplerinden bıraktım. ana etken özgürlüğümü kısıtlıyor oluşuydu. otobüste uçakta sınavda vs belli süre üstünde duramıyorsun. ilk hevesle küçük yaşta içmiştim. kimse kusura bakmasın sigaranın özentiden başka başlama sebebi yok.

ben de özentilikle başladım. 18 yıl içtikten sonra 10 aylığına bıraktım, sonra yine başladım ve 5 yıl daha içtim. 2 hafta önce yeniden bıraktım.

Başladığıma pişmanım.

13-14 yaşındayken en yakın arkadaşım ailesinden gizli balkonda içiyordu. Sonra birkaç arkadaşımız daha geldi, onlar da fosur fosur içmeye başladılar. Evde kimse yoktu. Bana da yarım sigara verdiler. İçmeyi denedim. 'Eee, bu böyle mi, olayı ne. Zevkli de gelmedi' dedim, bir daha içmedim.

Kendi evinde misafir agirlamak zorunda degilsin.

Nefret ediyorsan, misafir alma olsun bitsin

eleman selam hacu ben geldim diye kapıyı mı çalıyor?

Ben de pek sevmiyorum misafir olayını. Yakın arkadaşlarım bile olsa 3-4 günden sonra sıkılmaya başlıyorum. Başkasının evinde misafir olmayı da sevmem zaten.

Çocukluğumdan beri “Misafir gelse ya” diye sevinirim ama ciddi bir misafir gelince uğraşması zor olabiliyor, evi beğenmeyebiliyor, yemeğe kusur bulabiliyor. Onun dışında, “Beni böyle sev seveceksen”, “Halıya pisleme huyun olmadığı sürece kendi evin gibi davran”ı misafirlik felsefesi olarak kabul eden misafirleri ağırlamayı çok severim.

Annem hiç sevmez örneğin, hr gelen misafirin evin işleyişini bozduğunu düşünür. O yüzden, onunla yaşarken kimseyi çağırmazdım. O yğzden dışarıda buluşurdum ya da dışarıda ağırlardım insanları.

Bende de var aynı durum. Yazım yanlışı görmemle o insandan soğumam bir oluyor.

Mi yi birleşik yazmasına soğumam da istemessen iticiymiş

Çok itici ya. Ben de direkt soğuyorum böyle durumlarda. Bence abartılı değil. Bir de bu tarz tipler genelde pek kültürlü ve iyi eğitimli çıkmıyor gözlemlerime göre.

Bendede oluyor.

sen de imşa hatası yapmışsın
Bence de önemli hak verdim
Ayrıl

arada beyin kısa devre yapıyor fazla facebook takılmaktan.

zamanla geçebilir, geçmezse türkçe öğretmeninize danışınız.

-de veya -ki olaylarında sorun yapmıyorum fakat sabrım "herkez" yazana dek.

"ya noldu foton gitti" oluyor ondan sonra.

'gibisinden' saçmalığını kullanmayan herkesle sonsuza kadar iletişim kurabilirim.

Bendede var o. yazim yalnisi yapan birisinden direk soguyorum

yadaha yasım yalnısı yapıyosa o is nasıl olacakki?

aynen öyle. vatsapta arkadaslarla konusurken türkçenin ırzına geçsem de yeni tanıştığım flortlestiğim birinde direkt soğuma sebebi benim için gayet de haklı bir sebep bence. bir insan görmedim ki böyle yazım hataları yaptığı halde hayata bakış açımız aynı olsun, yok uzun vadede hepsinin başka bir sürü falsosunu görüyorum o yüzden bu olay benim için önemli.

Bunları kabul edebilmem için cook öncesinden kör kütük aşık olmam lazım. Flört aşamasında farkedersem uzaklaşırım.

abartı değil, olması gereken bu bence. tamam anlık mesajlaşma sebebiyle selamı slm, kendine iyi bak cümlesini kib diye kısaltıyoruz ve buna alışıyoruz da, imla kurallarını bilmemek farklı bir mevzu.

bunca yıl kendi diline en basit düzeyde dahi hakim olmayı başaramamış bir şahıstan başka konularda da beklentim olmaz. var ise de anında imha eder önüme bakarım.

lisans mezunu kişi sürekli basit imla hataları yapıyorsa türkçeden habersiz kalitesiz bir bireydir. hadi entelektüel kişiliğe sahip değildir olsun da çok da abartma olmasın. 16 yıllık eğitim ve öğretim boyunca en azından ders kitaplarıyla uğraşırken doğru yazımları hiç mi görmedin diye sormak lazım. kimseden mesaj yazarken en ince detaya kadar dikkat etmesi zaten beklenmez de "istemessen, herkez, bian, bide" vs. nedir?

yalnız olmadığımı görmek sevindirdi. hem de karşı cinsten. açıkçası ben de bu tarz insanlardan çok çabuk soğuyorum. nedeni de sanırım bu imla hatalarının birçok şeyi anlatıyor olması. mesela bana göre böyle yazı yazan birisi kitap okumuyordur hiçbir şekilde. bırak kitabı internette 300 kelimeden fazla gördüğü yazıya uzun diyordur. böyle bir insanla açıkçası uzun süreli bir ilişki kurabileceğimi düşünmüyorum ben. (arkadaş olmak da dahil)

yazım yanlışı varsa okumuyor, yazmıyordur; bunlar yoksa kısaca karşınızdaki üniversite bitirmesinden bağımsız cahil biridir, küçük bir püf nokta büyük resmin habercisidir. Siz de cahilseniz sorun yok ama değilseniz sıkıntı olası.

"Herkez" yazıyorsa bana öyle bir soğuma geliyor ki :) Diğer durumlar belki tolere edilebilir.

Bunlar kalitesizlik belirtisi olduğu için soğumanız normal. Haksız değilsiniz.

Katılıyorum. Daha önce “hoşlanmadığınız kelimeler neler” gibi bir soru sorulmuştu; onları kullanan kişileri de itici buluyorum ben. Bir de, hadi öğrenemediniz, eğitim alamadınız da internet kullanan bir insanın bu tarz hatalar yapma bahanesi olamazmış gibi geliyor bana günümüzde. Ortalık “herkes böyle yazılır”, “de eki ayrı yazılır” gibi şeylerle dolu.
Ama sıralama yapmam gerekirse, benim en sinir olduğum şeylerden biri noktalama işaretlerinden önce bir boşluk bırakılması sanırım. Geçenlerde biri uzunca bir cevap yazmıştı ama hep “kedi ,köpek ,tavşan” gibi kullanmış, okuyamadım açıkçası.

çok takılma bence.ha başında bu tür şeylere takıldığını
söylersen mutlaka dikkat edecektir.

asiri kiyici oldugum meseleler bunlar. imkanlara ragmen daha dikkatli konusmaya ve yazmaya gayret etmeme tavri, sefil bir tavir.

Ben işe başvuracağım firmanın ilanında bile böyle hatalara dikkat ederdim. Kendim imla tanrısı olmamakla birlikte asgari de olsa dikkat ediyorum. Elin sürçmesi başka, alışkanlık başka. Uyarın. Size nasıl göründüğünü bilirse; sizi de önemsiyorsa daha dikkatli olacaktır. Mükemmelliyetçi de olmayın.

Bazen insanlar şirin veya samimi olmak için de yapıyorlar. O da karşıdaki kişinin yüz yüzeykenki tavırlarını biliyorsanız ona göre değerlendirilmeli. Yılışık birinin internette çok düzgün konuşmasını beklemezsiniz.

Özetle imla, tutarlı, ciddi, detayları atlamayan bir karakterin önemli bir göstergesidir. Hatasız da kul olmaz.

ben de takılıyorum, ve yaptığı hatalar bana göre belirleyici duruyor.

Farklı dünyalar durumu olabilir. Takılmadığın durum da olabilir di bu arada, o zaman ortada sevgi olurdu.

Çok itici geliyor bana da. Dikkat etmek lazım. Hele bir de karşında özendiğin, değer verdiğin bir insan varsa daha fazla dikkat etmek lazım.

biraz kibir.

Bence çok normal bu; çünkü bu tür yanlışları yapmakta ısrar edenler bildiğin cahil insanlar. Yazıyla, okumayla işi olmayan kimseler.

Sadece futbol ve kendi yaptığı işler hakkında konuştuğum arkadaşım bunu yapınca hiç garipsemiyorum mesela; çünkü zaten onunla paylaşacaklarım o kadarla sınırlı. Daha ötesi zaten olamaz.

Öte yandan muhabbetim sınırlı 3 5 alanla kısılı kalmamış arkadaşlarım bunu hiç yapmıyor; çünkü bu benim gözümde başka anlamlara da gelen bir işaret. Yani de, da, ki yazma değil mesele. Karşımdakinin vizyonunu, birikmişini falan tartıyor gibi hissediyorum. Zaten kurduğun fıkra kadar bir cümle, gündelik 300 farklı kelimeden fazlasını kullanmıyorsun, bari onu düzgün yaz değil mi? Meh.

Ezcümle; yok anacım yok. Sevgililik, arkadaşlık konularında kralı gelse "Akşam sana gelimmi ;)" yazsa "cnm tşk teyzem sünnet olacakmış gitmem lzm, bb" der gönderirim gibi geliyor.

aslında abartılı bir tepki ama aynısını ben de yapıyorum.

bu yüzden Türkçe öğretmeniyle evlendim.

kesinlikle abartılı değil aynı durumu ben de yaşıyorum. bu karşınızdaki kişiyle aynı hassasiyetlere sahip olmadığınızın en iyi göstergelerinden biri bence.

Böyle takıntılar da var iste. :) . eğer hoşuna gitmiyorsa bunu ona soylemelisin bence bize değil. Güzel takıntılar bunlar :)

Bunu ilkokul mezunu ya da eğitimi bir şekilde yarım kalmış biri yapsa, asla yadırgamam ve yargılamam ama üniversite mezunu biri bunu yapınca 'Bu kişi eğitimsiz; kendini geliştirmeye, öğrenmeye önem vermiyor' izlenimi oluşturuyor. Bu da benim için hayattaki önemli yanlardan biri. Hani, bir iki kelimeyi, kalıbı yanlış yazıyordur, öyle öğrenmiştir ve denk gelmemiştir; olur öyle şeyler. TDK bile günü geliyor, hoppidi hoppidi kural değiştiriyor. Bu tarz hatalar çoksa olay sadece yazım yanlışı, dilbilgisi hatası değil, bakış açısı uyumsuzluğu, farklı dünyaların insanı olma gibi görürüm.

Soğurum.

Valla kisiye gore degisiyor boyle seyler. Kiz beni imla hatasindan dolayi uyarsa nikahi bassam mi lan diye dusunmeye baslarim sahsen.

kime ne anlatabilirsin ki?

verilen cevaplarda da hata var, ironik :)

ben eğer yerine "eyer" yazilmasinda bitmistim...

tabii ki uzak dur, o ne oyle

Çok itici oluyor ya öyle insanlar

bu kadar çok insanın bu konuya eğilmesine sevindim, ben bu soruyu soracak olsam aklımdan kesin "şimdi gramer polisi misin ezik başka bişeye takıl" diyenler gelir diye geçirirdim; şaşırdım cevaplara.

bence abartılı değil buna takılmak ancak bir insanın umrunda olmamasını anlayabilirim. eskiden çok daha katıydım, imla bilmeyen insanı kendi sosyal hayatımda ciddiye bile alamıyordum ama zaman geçtikçe sayıca çok olduklarını gördüm ve "sorun bende galiba" diye düşündüm. bu kadar insan bilemiyorsa temel bir sorun olmalı.

ancak bunu değiştirecek olanlar da bizleriz, daha fazla kişi ilişkide seçim kriteri olarak belirlesin ki insanlar ciddiye almaya başlasın!

her zaman mı böyle? bazen ben mesela yolda yürürken tek elimle yazıyorsam mesajı en yakın harflere basarak yazıp geçiyorum. off şimdi kim gidip öte taraftaki a ya basacak ya da boşluk tuşuna falan diyorum. aceleden oluyor öyle hatalar. mail, mektup yazdır ona bak bakalım dil bilgisi sağlam mı o zaman belli olur :)

"aslında onun dışında bir sorun yok diyelim"

Bundan daha büyük nasıl bir sorun olabilir?

En az 15 yıl eğitimini aldığı ana dilini düzgün yazamayan birinin bir şeyleri doğru yapmasını nasıl beklersin? Ya da bu adamla neyi konuşup tartışabilirsin?

Hayır efendim, edebiyat öğretmeni gibi yazacak. Yazmıyorsa, kendini geliştirmekten aciz, vasıfsızın tekidir. Üzgünüm.

Neden 4 yıldır yalnız olduğumu açıklamış oldum sanırım.

Ben de acayip takılıyorum, kesinlikle haklısın. Edebiyat öğretmeni olmakla alakası yok, karşındakine olan saygınla alakası var. Sorarsın aceleden öyle yazdım derler bi de. Ben oturup insan gibi mesaj yazıyorum aq sen de otur uğraş.

Valla bende de direkt gözümden düşüyor.

gerçekden böle yapıorsa bilemiorum altan yaaaani.

mesela, bazı yazımları sanki karşında anlatıyormuş gibi yazmak ister ona bi şey diyemem, sonracıııma, geliiiciiiiim, tamm tarzı kişinin zaten günlük yaşamda ifade ettiği gibi yazması sıkıntı değil o kadar tdk yalamış yutmuş, mükemmel derece türkçe konuştuğum söylenemez ama bu kadar basit şeyleri ne bileyim bazen takıyorum yazmak içimden gelmiyor bazen de aman salla bu yaşa kadar öğrenememiş ben kazıkla çaksam nafile oluyor yukarıdaki ilk cümle örneğini yakın arkadaşım çok sık yapar kal geliyor amaaa :(


neyse ben ne istediğimin farkında değilim sanırım.

Klavye kazaları, özellikle telefonlarda, kesinlikle sorun değil. Benim de bol bol yaptığım şeyler.

Bir şey/birşey gibi masum olaylar da çok dert değil.

De/da, ki, yanlız, yalnış gibi kullanım hataları bende kırmızı bayrak kaldırır. Karşımdaki insanın beklentilerime uyuşmayacağına dair önemli bir göstergedir.

Haklısın, kim olsa soğurdu. Peki bu beyefendiyle konuşurken, anlaşırken, eğlenirken,vs hiç dikkatini çekmedi mi, sadece yazarken mi imla hataları yapıyor?

bunu yapan bana direk varoş geliyor yav açık konuşmak gerekirse. olay mahallinden uzaklaşıyorum.

bende de var bu. deli gibi aşık olsam da imla hatası görünce bir tiksinme geliyor.

Nacizane tavsiyem, sakın ilaç kullanmayı yarıda bırakma (artık iyiyim diye düşünüp, en büyük hata bu oluyor genelde), nurofen'i de iç ve sık sık duş al = )

doktor değilim ama kronikleşmesi demek farenjiti sürekli olman. yakın sürelerde... yani iyileşemezsen kısa bir süre sonra tekrar farenjit olabilirsin o yüzden ilaçlarını tam almalısın.

Hergün gargara yaparak boğazını temiz tutmaya çalış. Onun dışında klasik şeyler, bol sıvı tüket, havalar soğuduğunda boğazını soğuktan koru, vs.

nurofen, aferin gibi antibiyotik olmayan ilaçlar grip ve üst solunum yolları enfeksiyonu için yazılıyor ama tedavi edici özelliği yok, ağrı kesici ve ateş düşürücü etkileri var. www.ilacrehberi.com

sarımsak yutabilirsiniz, bol bol ılık su, poşet çay olmayan gerçek bitki çayları (adaçayı, ıhlamur) için.. karbonatlı su ile gargara yapın, asitli içecekler içmeyin..uyuduğunuz odada kalorifer peteği varsa havayı kurutmaması için petek üstüne su dolu kap koyun ( özel kancalı petek için su kapları da satılıyor) tüm bunlara kış ayları boyunca dikkat edin,

benim kronik farenjitim var, sebebi burnumdaki deviasyon. burundan rahat nefes alamayınca özellikle gece ağızdan nefes almak ciddi rahatsızlıklara yol açıyor. bunu kontrol edin veya kbb doktoruna sorun derim.

Sebebini tespit etmek gerekiyor. Bende alerji var mesela. Sonbaharda antihistaminik icmeye basliyorum hasta olmamak icin. Kbb'ye danismak en iyisi.

Şurada yazmıştım
eksisozluk.com
Kopyalayıp yapıştırayım

kronik farenjiti olan insan zencefili elinden eksik etmemeli. yaş zencefili acı acı çiğneyince çok süper rahatlatır. toz zencefil süte veya bala veya hem süte hem bala karıştırılarak içilir/yenir. (en iyisi balla toz zencefili karıştırıp macun kıvamına gelince yemek) kök zencefil boş zamanda pastil gibi emilir. doğadan'ın zencefil limonlu çayı artık nefret getirene kadar içilir. farenjit 101 = zencefil. zencefil farenjitlinin kara gün dostudur.

boğazın testere, zımpara gibi olmasına aldırmadan bol sıvı alınmalı. zencefilin dışında adaçayı da antiseptik bir etkiye sahiptir. aynı zamanda hatmi ve papatya da farenjite iyi gelen şeylerdendir. adaçayı çok değerli bir şey ama çok da abanmamak gerek, östrojen pompası çünkü.

çayların hepsini bir arada karıştırmayın ve çayları kaynatmayın. ayrı ayrı üzerine sıcak su dökerek demleyin, bekletin. ılıyınca için. zevk almak için değil, ilaç niyetine için.

bunları gargara yaparak içiyoruz, çünkü oradaki mikrop, pislik, artık ne varsa onları gargara yolu ile söküp mide asidinde öldürmeyi planlıyoruz.

çok sıcak ve çok soğuk şeyler, asitli-gazlı şeyler yasak. kendinizi çok narin, ortamı değiştiğinde bozulacak bir saksı bitkisi olarak görün. her şey ılık. çorba da, çay da, karpuz da ılık. oda sıcaklığından çok sapma göstermemeli ama sıcak içecekler içinizi de ısıtmalı. katı ve boğaz tahrişi yapabilecek yemeklerden (örneğin, patates kızartması) kaçınmak gerek, her şey olabildiğince sıvı ve besleyici olmalı. mercimek çorbasını elde yapın ve onu için.

ağız sürekli temiz olmalı, diş fırçalamak çok önemli. hasta olun olmayın, her gece yatmadan önce karbonatla gargara yapın. gün içinde aklınıza geldikçe ister için, ister gargara yapıp tükürün.

vitamin için meyve değil ama soğan, sarmısak yeyin ama soğanı abartmayın hastayken. acıdan kaçının, acı boğazınızı tahriş eder. yaygın kanı acının orayı pişireceğidir, kazın ayağı öyle değil. acı yok rocky, acı yok.

terlemeyin, üşümeyin. unutmayın ki saksı bitkisisiniz. klimanın pis havasından uzak durun. pencere açın bol bol, hava temiz olsun ama cereyanda da kalmayın. uyuyun bol bol ama uyurken ağzınız açık kalmasın. ağzınızdan nefes almayın. olmadı breathe right alarak burnunuzu açık tutun. uyurken "ağzı açık mı uyuyor" diye kontrol etsin birileri. eğer ağzınız açık uyuyorsanız uyku kliniğine. belki de septum deviasyonu var ve birçok şey ondan kaynaklanıyor. bir doktor türkiye'nin yaklaşık %60'ında septum deviasyonu olduğunu ama insanların farkında olmadığını söylemişti.

ayrıca, reflü varsa yüksek yastık kullanarak uyuyun. mide asidi siz uyurken boğazınıza gelip oraları tahriş etmesin.

alerji kaynaklıysa, ilaçlarınızı aksatmayın; onlar feci de uyku yapar. yatmadan önce alın onları. sonra da upuzun ve depderin uyuyun. alerji geçmeden farenjit yok olmaz, çünkü farenjiti alerji tetikliyor zaten. neye alerjiniz olduğunu bilin. örneğin, bir arkadaşımın yatak çarşafındaki mite'lara alerjisi varmış, bambu çarşaf almak zorunda kalmıştı. hatta bir ara da seksi saten çarşafları iki günde bir yıkayarak onlarla yatmak zorunda kalmıştı da, rahat edememişti "yatakta kayıyorum ben" diye. meğer pamuk çarşafa alerjisi varmış. bir alerji testi yaptırın, neye karşı ise alerjiniz onu bulun. farenjiti yapan o, ondan kurtulmadıkça farenjit de gitmez.

en hızlı rahatlatma yaş zencefilin ağız göz yana yana hatır hutur çiğnenmesi ile olur. hatta günlük hayatta da zencefil eksik olmasın, biri klima mı çalıştırdı, emmeye başlayın kök zencefili pastil gibi.

ekleme: bu illetten kurtulan biri olarak, kendimi kurtaran yolları söyleyeyim.
öncelikle herhalde 8-10 kere kulak-burun-boğaz polikliniğine gitmiştim. allerjiler, septum deviasyonları, reflüler, vb. kontrol edildi hep. ilk olarak istanbul'un havasına verildi suç. aslında haklıydılar da, uzun süre başka şehirlerde yaşadığımda hiç hasta olmuyordum. ancak, istanbul'da yaşamak zorunda olduğuma göre bir şekilde başa çıkmam gerekti.

ilk olarak, spor yapmak çok iyi geldi. bağışıklığı ne kadar arttırdığını anlatamam. düzenli spora başlayın mutlaka. daha önce hasta eden hareketlerin hasta etmediğini göreceksiniz.

ikinci olarak, dedim ya, saksı çiçeğisiniz. terlemeyecek veya üşümeyeceksiniz ama ikisinden birini tercih etmeniz gerekiyorsa, üşüyün. ne olursa olsun, terlemeyin. bu ne demek? ben toplu taşıma kullanan bir insanım. dolayısıyla kışın her dolmuş, otobüs, vb.den indiğimde sıcak yerden inip gideceğim yere kadar soğuk bir ortamda yürümek zorundayım. hastalığı en çok etkileyen kısmın burası olduğunu buldum. toplu taşımada paltolu paltolu sıcak sıcak oturup dışarı çıkmak çarpıyordu. artık toplu taşımaya biner binmez paltoyu çıkarıyorum. hafif serin oluyor ama içeri-dışarı sıcaklığını dengeliyor. araçlarda terlemeyin, terli terli araçlardan dışarı çıkmayın. ayakta duracaksam bile bir elimde paltomu ve çantamı beraber tutuyorum artık. palto yere düşmüşmüş, elimde kolumda taşıyamıyormuşum; bunlar farenjitten önemli değil. oturuyorsam palto mutlaka kucağımda ve iner inmez giyiyorum. içeride donmadığınız sürece serinlik olsun, sıcağa alıştırmayın bünyeyi araçların içinde. bunun da etkisi çok yüksek.

aychovski'nin yazısının linkini verecektim zaten kendisi vermiş.
beni sıcak duş almak ve zencefilli ballı macunlar satılıyor organik ürün mağazalarında onlar çok rahatlatıyor.

Herkese teşekkürler, şuan zencefil çiğniyorum (:
böyle bi tat yok yalnız /:

evet.

Evet ve bundan sonra aksi belirtilmedikçe ohal kabul ediyoruz.

Şu zamana kadar duyuruda gördüğüm en kolay soru.

hayır, ohal; hayatımızın normali haline geldi bile

Ikisi ayni.

Universiteden mezun olurken (eski) kiz arkadasim Ankara'da kalmasina ragmen yuksek lisans icin ODTU'yu degil Bogazici'ni tercih etmek.

-istifa etmek.

-evi terk etmek (sevdiğim kadının evine yerleşmek)

-sevdiğim kadını terk etmek.

-istanbul'u terk etmek.

Hayatımın 9 yılını ve zorla edindiğim birçok şeyi kısmen çöpe atarak bazı zor şartlar altında yurtdışında baştan başlamak mı, hazır rahatım yerindeyken ve iyi de kazanmaya başlamışken Türkiye'de kalmak mı. Çöpe attım, şimdilik pişman değilim.

28 yaşında hiç bilmediğim ve görmediğim bi şehre yerleşip tek başıma hayata sıfırdan başlamak. karar verirken belki çok zor değildi ama yerleşme kısmı epey sancılı geçti. pişman mıyım? asla.

ya abi bırakın şu doğumgünü işlerini, sen yapıyosun diye herkes aynısını yapmak zorunda değil. kendini üzme bu tip işler için. içinden geliyosa kutla, karşılık bekleme.

Karşılık bekleme gibi değil bu; Ali/Ayşe için önemliyse ve ben de ona değer veriyorsam, sevineceğini biliyorsam kutlarım, ki doğum günü bana da saçma geliyor. (Bir kere doğum günümü unuttum. Sabah kalkınca Facebook'ta 20-30 küsur ileti gördüm. İletileri açana kadar 'Eyvah, İstanbul komple patladı, millet kendini güvende olarak işaretliyor herhalde' diye yüreğime indi). Hassas olan kişinin hassaslığı esastır bana kalırsa ama arada bir unutulursa da yaygara olmasına gerek yok.

Bir arkadaşım var; doğum gününü kutlu doğum haftası gibi kutlar. Ben de onunla birlikte kutlu doğum haftası gibi kutlarım ama benim doğum günümü kutlamayız örneğin; çünkü ben bile kutlamıyorum ama benim de hassas olduğum, onun hassas olmadığı başka konular var; o konularda da o dikkat ediyor. Ben de taaa bir hafta öncesinden alarm kurmaya başlıyorum doğum gününü unutmayayım diye.

karşılık mı bekliyor? Evet

haklı mı? Karşılık bekleyerek bir iş yapıyorsan kendini de garantiye alman şart. Öte yandan haklı veya haksız diye bir durum yok ortada. İçten gelmeyen bir doğum günü kutlamasını kabul edecek kadar muhtaç mı bu kişi?

Doğum günü kutlamayan arkadaşının doğum gününü kutlayarak karşı tarafı 'borçlandırmak' gereksiz bir hesap kitap işi. Kutlarsan kutlarsın da yani, büyütecek de bir durum değildir.

Millet Japonya'da oyun konsoluyla evleniyorken doğum günü kutlamak da biraz boş değil mi? Adetten yapılan bir şey oldu çıktı, eğlenceye bahane olsun. Bayram tebriği de adet, gelenek sürsün...

Kendisinin onem verdigi bir seyi yakinlarindan beklemesi cok buyuk bir sey degil. Ben normalde kendi dogum gunumu bile kutlamam ama bu konuda hassas olan ve kutlanmadiginda darilacak arkadaslariminkini mutlaka kutlarim. 30 saniyemi aliyor bi mesaj yazmak. Bence bu kisinin arkadaslari kaba saba insanlar.

Haklı

Arkadaşlar arasında kim neye önem veriyorsa diğerleri de önem verir genelde. Saçma bulan saçma bulur ama olay doğum gününden çok değer verdiğini göstermek. Bir telefon açmak zor değil. Evin büyüklerini bayram zamanı aramak istemeyen gelenek görenek fff :(( diyen ergenler gibi diğerleri. Ben de bayram seyran sevmem ama annem babam seviyor diye mutlu ediyorum napayım iki cümle için insanları kırmamak lazım.

Ben kendi arkadaş grubumu anlatayım. Biz de birbirimizin doğum gunlerini unutuyoruz. Bir hafta öncesinden doğum günü olan kişi haftaya benimlesiniz kutlama yapıcaz x yerde diye hatırlatır. Bizde en güzel yöntem bu.

İlaçların bir kısmının üstünde zaten 'semptomatik tedavi' yazar; anlamı da 'hastalığın kendisini tedavi etmiyoruz da, burun akmasıdır, ateş çıkmasıdır; böyle şeyleri tedavi ediyoruz'a denk geliyor.

Tanıdığım birçok doktor ateş düşürücü kullanmıyor. Ateş çıkınca yorgan yorgan altına gömülüp, yorgan içine termofor atıp terliyorlar. Hatta, o dönemden kalanlar kesin hatırlar; compadrito zamanında buralarda bunun en ateşli savunucusuydu.

Durum şu; izin alamıyorsun, çalışman lazım, hayatın devam etmesi lazım; haliyle semptomatik tedavi de lazım olabiliyor. O zaman mecburen atıyorsun ağzına da, hakkaten hastalığı hasta geçirmek mantıklı gibi.

Sömürülmediği ve hababam alınmadığı sürece antibiyotik öyle bir şey değil mesela. Antibiyotik direkt hastalığa neden olan bakteriyi hedefliyor. O semptomatik tedavi değil.

babam doktor ve o da tam olarak böyle söyler. ama diğer yandan bağışıklığın da iyi olması lazım yani “hiç ilaç içmeyeyim ama sadece patatesle besleneyim az uyuyayım” dersen gene olmaz.

biz çocukkken de pek ilaç içmezmişiz zaten. ben de çok uzun süredir hiç ilaç içmedim. antibiyotik, ağrı kesici, vitamin vs. kullanmam. ve yıllardır grip olmadım, ateşim hiç çıkmadı. hafif nezle geçiririm, senede bir burnum akar en fazla o.

Çocuklara, yaşlılara, güçsüzlere ve hayvanlara yapılan eziyeti biz insanlar görüp üzülüyoruz.
Kendi neden seyrediyor.?
Caydırıcı bir yaptırımı olabilir mesela ?

Büyük olasılıkla 'Aha, tamam, delirdim. Lape'ye gideyim ben bir' derdim ama desen ki 'Bak bu gerçekten Tanrı. Herkes şahit', vb., o zaman standart 'Niye herkes farklı şartlarda yaşıyor? Niye biri 5 yaşında, biri 105 yaşında ölüyor? Olayın ne? Psikopat mısın?' diye sorardım.

Hangi tanrı

Lütfen beni affet. İçimden söylediklerimin hiçbiri kötü niyetli değildi.

Reenkarnasyon var mı?

İyi olurdu.

beraber yeni bi evren kurmaya varmisin derdim.

neden bizi sınamak istediğini sorardım. bunun cevabı çok insani duygular içeriyor bence. zaten tanrı da yok da bilemiyoz işte. en iyisi agnostisizm.

küfrederim, sevmiyorum.

Kâinatı yarattığı varsayımını kabul ettiğimiz bir varlıkla ne konuşacağız olm otur birader ne olacak bu işler mi diyeceğiz. Gönderdiği hangi haberci gerçekmiş onu söylerse neyi ıskaladığımızı biliriz. Bir de reva gördüğü bombok hayattın üstüne bir de bağlılık mı bekliyormuş?

"neden trollük ?"

sorum bu olurdu.

anahtarimi nereye koydun amk

Sana güvenmiyorum derdim

Şunu sorardım:
NİYE?

benim öyle bi oğlum yok

"Bunca kötülüğe neden izin veriyorsun?"

herşey tamam eyvallah da, ufak kardeşimi ufak yaşta babasız büyümesine nasıl müsaade ettin?

Amaranta Ursula +1,

hangi sandalye?

Buyrun kendi kafanızla düşünün. Benim sözüm teşekkür olurdu, daha çok seyrederdim incelerdim onu.

youtu.be

aaa harbiden varmışsınız ya! herkese anlatıcam. anlatabilir miyim?

her gece konuşuyorum zaten. iyi geliyor.

Yanına al.

beni sen yarattıysan ayıp etmedin mi sence de?

Seni ölmeden niye göremiyoruz hacı diye sorardım.

Müdür ne yaptın? Keyifler nasıl?

Kimseye hastalık vermesin, ozellikle cocuklara. sevdiklerimizden ayırmasın:/

"Ne yapmalı ne etmeli bilemiyorum Tanrım sanırım ben sana güvenmiyorum" diye çok sevdiğim bir şarkıyı söylerdim.

Benim icin sevmek ve sevilmek, aile, arkadaslar ve sevgili. Bunlarin kombinasyonu.

Beklentileri düşük tutmak, hayata pozitif yönden bakabilmek.

serotoninin beyinde inhibe edilmesinin önlenmesi şaka şaka
ilk önce sağlığın olacak sonra paran olacak sonra sevdiğin işin olacak sonra hayatta ilişkilerin olacak akraba,arkadaş,dost,sevgili. ardından güzel bir şehirde yaşayacaksın bir anlamı olacak hayatın. bir tutkun olacak. bir amacın olacak.
Maslow'un gereksinimler hiyerarşisinde de bir şeyler bulabilirsiniz.
Peki her şey teori gibi mi değil. anlık mutluluklarımı çikolata,yeşil çay,kahve,kuruyemiş,spor,cs go karşılıyor olsa da uzun vadede mutlu kalamıyorum.

Boşvermek, düşünmemek.

beklentiyi düşük tutup çok şükretmek :)

Küçük şeyler gerçekten. Kediler, köpekler, çiçekler, insanlar, iyisiyle kötüsüyle olaylar, yastık-yorgan-uyku, mandalina, kötü durumda yalnız kalmamak, Kemal Sunal filmi ve tabii ki herifle ben.

Budizm bakış açısıyla nirvana'ya ulaşmak.

Geçici duygular için verilen sürekli uğraş mutlu olmamıza engel oluyor. Haz duyarken bile o anı doyasıya yaşamak yerine bir süre sonra yok olacağını düşünmek veya hazzın kalıcı olması için çabalamak memnuniyetsizliğimizi artırıyor. Hazza çok önem verdiğimiz için acılarımızın dozajı da artarak dramatik hâle geliyor. Her şeyin geçici olduğunu özümsediğimizde acılardan kurtulabiliriz. Böylece duygu düzeyimizi dalgalanmayan bir seyirde tutup mutluluğa daha yakın olabiliriz.

İnsanın parası varsa çalışmak zorunda kalmaz. Böylece zamanı satın alır. Bu kalan zamanda da kendini mutlu edebilecek şeyleri yapar. Yani para mutluluğu satın alır.

Sağlık > para > eş > iş > arkadaşlar

bir sen bir ben bir de baby

Soruya muhalefet gibi anlaşılmasın lütfen. Mutluluk aslında o kadar da önemli değil bana göre. İç huzuru bulabilmek daha ciddi bir mesele diye düşünüyorum. Mutluluk kolay erişilebilir. Eski bir dostun araması, sokakta bir kedinin başını okşamak, bir çocukla şakalaşmak, bir yaşlıya yolda yardım etmek... Bunların hepsi mutlu eder, daha da örneklendirilebilir. Kısa bir süre sonra da etkisi geçer.

İç huzur daha kalıcı ve stabil, bunu bulabilmek çok önemli ve değerli. Mutluluk bi nevi uyuşturucu gibi. Olamayınca ufaktan bi çöküş, bi sinme hali. İç huzur ise bir bardak su. Yaşamak için elzem.

Birkaç şekilde yapılabilir. Bir tanesi de yukarıdaki gibi. Şöyle bir iskelet verebilirim:
- A diye bir alan var, bu alanda da m ve n şeklinde iki alan var.
- m alanı şu şu şu şu sektörlerde uygulanmış. Aaaa, şansa bakınız ki X sektörü yok!
- Yalnız, A'nın içinde bir de n var ve bu da şu şu şu sektörlere uygulanmış ve X sektörü de bunlardan biri.
- m ve n'nin birlikte uygulandığı sektörlerde böyle böyle sonuçlar var. n akımı X sektöründe uygulanmış, birlikte uygulandığı alanlara bakarak m akımı da iyi sonuçlar vaat edebilir. Biz de bunu araştırıyoruz bu çalışmamızda.
- Bu arada işe sektör açısından bakarsak, onların yanında v, y, z yöntemleri de uygulanmış. Bunlar m'i kullanmamıza engel değil. (Belki de engel, bir incelemek gerek).

ikisinin ortası. ama önceki duyurunu da dikkate alınca arkadaşın biraz pişmiş tavuk gibi duruyor.

Yardıma muhtaç birisine yardım etmek saflık değil. Beklemekten rahatsız ediyorsa zaten kendisi oradan kurtulmanın bir yolunu bulurdu diye düşünüyorum. Hiçbir karşılık beklemeden iyilik yapanları enayi olarak görmeyelim bence.

Önceki soruda enayi olarak görmüştüm ama bunda öyle görmüyorum.
Yapacak işi yoksa ve kendisi rahatsız olmuyorsa beklesin bir günden ne çıkacak.
Ama ben olsam parayla tutulan kadının parasını her kim veriyorsa ona söylerdim bu durumu.

Günümüzde zaten her durumda iyilik=enayilik gözüyle bakılıyor kimse çıkarı olmadan kimseye bir şey yapmıyor Arkadaşının çok önemli yapması gereken bir durum yoksa iyilik yapmış enayi?

adamın bakacak kimsesi olmasa anlarım da,
bu durumda bana çok saçma geliyor

Enayi değil olması gerektiği gibi davranıyor.
Sizin yaptığınız kötü niyetlilik.

Enayilik degil tam olarak. Iyilik ama mantıklı bir iyilik de degil. @tolkien in dedigi gibi, olmasi gereken iyilikten biraz fazlasi bu.

akrabaya kadar her şey iyilikti ama bakıcı kaçtı gitti hani yalnız bırakamam diye düşünürsün de akraba geldikten sonra orada beklemeye devam etmek sanki saflık oluyor.

mr sherlock + 1
Bence arkadaşın enayi değil; akrabalar dallama, bakıcı kadın hırsız ya da başka bir sebep var. Akrabaların 'Bu kadar ilgilenmişsiniz, teşekkürler. Sizi de tutmayalım daha fazla' gibi bir şeyler söyleyip kalkması gerekirdi. Arkadaşın 'Aha, alın, bu da hasta akrabanız' diyemez ya. Akrabalar bir şey söylemeden gittiyse arkadaşınız hastayı başıboş bırakacak değil, ya adama bir şey olursa. Kimse durmuyorsa, herkes giriyorsa; haliyle birinin başında durması gerekecek ama akrabalar önerdiyse, o akrabaları 'Yok yok, ben bakarım' diye gönderdiyse ayrı konu. Yoksa, düpedüz insanlık görevi bu, hani iyiliği geçtim, görev.

Arkadaşın yaşlı hastanın başında duruyor. Bakıcının ve akrabaların çekip gitmesi yaptığı şeyden bağımsız.

arkadaşın enayi değil adamın akrabaları orospu çocuğu. hastanede akraban yatacak başında komşusu duracak çok saçma

enayilik

Beslemedigim bir iki troll var o kadar.

Sığır bir tip var bir tek ona cevap vermiyorum, habire İngilizce soruları soruyor bir de.

çoğunlukla kim açmış bakmam.
hoşuma giden ya da gitmeyen şeyler olunca bakıyorum, bakmıyorum değil, ama 1 gün bile kalmıyor aklımda, unutuyorum... işte bunlar hep omega3 eksikliği, yoksa b12'miydi?.. bak bunu da unutmuşum.

ahhaah :D hiç bakmam bodoslama yazarım :)

Kim açtı başlığı , kimler yorum yaptı vs hiç bakmayan bir tek ben mi varım? Yorumum / cevabım varsa yazıyorum hiç bakmadan

Kısaca önemsiz. Maksat yardımcı olabilmek.

önemli tabii, düşmanlarım var.

Problemli birkaç tip var onlara cevap vermiyorum genelde.

Birkaç kişi var benim de sorusunu bile okumadığım.

der meister görünce gözüm istemsizce bir engelle butonu arıyor mesela. bu kadar gereksiz sorular soran, soracağı şeyi bu kadar uzatan başka bir kullanıcı yoktur herhalde.

late viper + 1
Hayır, hiç bakmıyorum. Bazen yazdıktan sonra bakıyorum ya da artık tarzını tanıdığım biri varsa “Aaa şu mu” diye bakıyorum, o kadarcık. Baksam da unutuyorum zaten.
Troll sorusu bile olsa cevap veririm ya da cevapları okurum. Günü geliyor, en saçma şeyden bile aklıma bir fikir getrebiliyor. Bir de her şey insanlar için; hiçbir şey olmayacak kadar saçma gelmiyor bana.

troller ve birkaç zıpçıktının yazdıkları hariç soru ilgimi çekiyorsa cevap veririm.

Değil. Biliyorsam ya da fikrim sorulduysa cevaplarım.

Genelde kullanılan takma adın niteliği duyurunun da başlığının kalitesi anlamına geliyor benim için. İstisna olarak duyuru sahibi samimi cümleler içeren bir duyuru açtı ise cevap veriyorum.
Bir çok kez başkaları tarafından troll olarak etiketlenmeme rağmen kimseye troll olarak bakmam. Yaşanan gerilimleri de fazla uzatmam.

oldukça önemli. troll'lere ve troll gibi görünmeyen ama troll olduğunu düşündüklerime cevap vermemeye çalışıyorum. bazı tipler var yarı zamanlı troll, kafalarına estikçe trollük yapıyorlar salak saçma. onların ciddi sorularına yine çoğu zaman cevap vermiyorum. hele ki direkt, elle tutulur cevabı olan bir soruysa, ben doğru cevabı biliyorsam ve doğru cevap başkalarından gelmediyse "ohh bak cevap vermedim işi görülmedi zuhaha" diye kendimce o kişiye ceza vermiş oluyorum.

EMEK HARCIYORUM BEN O CEVABA SEN ÖNCE BENİM CEVABIMI HAK ET PAÇOZ!

Benim için değil; ama cevap vermeden önce nick'inin üzerine tıklayıp önceki duyurularına bakıyorum. Sürekli gönül işi soranlara, troll'leyenlere ya da ağırlıklı olarak gayrıciddi duyurular açanlara yanıt vermiyorum.

10 yıldır Sözlük'te ve Duyuru'dayım kimseyle düşmanlığım yok, bir iki tane kişiyle muhabbet edip tanış olmuşluğum var o kadar. Onun haricinde zaten kimsenin nick'ini aklımda tutamıyorum.

Yok yav mesaj yoluyla anlaşamamış bile olsam o mu açtı diye aramam konuyu bilmem daha önemli :)

uyuz olduğum birkaç kişi var, onların duyurusu olduğunu gördüğümde yazmıyorum ama dikkatimden kaçıp yanıtladığım da oluyor.

hepinizi cok sevdigim icin hic bakmiyorum

Pek değil. Zira buradan öyle çok sohbet ettiğim veya tanıştığım birileri yok. Troll gibi gelen 1-2 kişi ve cevaplarıma tik vermemiş kişilerin duyurularına bir daha cevap vermeden önce temkinli yaklaştığım doğrudur ama.

Kimin kim olduğunu unutuyorum ben

genelde açanın ismine bakmıyorum.

burada buna kimsenin dikkat ettiğine inanmıyorum.

hayır yapmıyorum.