www.youtube.com

Burda da farklı başlıklarda da olsa epey denk geldiğim bir kitap var: İyi Hissetmek
Uygulayıp iyi sonuçlar alanlar var. Bir bakabilirsiniz.

Pozitif insanlarla vakit geçirmek en etkilisi bence.

Olayın olumsuz tarafı senin işine yaramayacak olan taraf. Diyelim iPhone X almak için Amerika'ya gideceksin. Hem Amerika'ya gideceğin için hem de son teknoloji ürünü bir telefon alacağın için heveslisin. Bu durumda "Ya bir şey olur da gidemezsem?" diye düşünürsen hevesini kaçırmış oluyorsun. Bu yüzden de sırf "kendi hevesini kaçırmamak" için bunu düşünmezsin. Olursa olur, olmazsa olmaz düşüncesine odaklanırsan kötü olayların aslında çok doğal olaylar olduğunu görürsün. Kar fırtınası çıkınca uçuş iptal oldu diyelim. Sen zaten bunu düşünsen de buna müdahale edemezsin ki. Kar fırtınasını durduracak halin yok. Madem problem gerçeğe dönüşse bile yapabileceğin bir şey yok, o zaman bu problemi gündeme getirmenin bir anlamı yok. Kısaca sana faydası olmayacak şeyleri düşünmemek için sana fayda sağlayacak şeyleri istemen ve onları düşünmen gerek.

negatif düşünmek bir çeşit korunma mekanizması. hayal kırıklığından, beklenmedik şeyden, olumsuzluklardan negatif etkilenmemek için en kötüsünü düşünüp aklımızca ona hazır olmaya çalışıyoruz.

ben yeri geldiğinde polyanna'dan beter, yeri geldiğinde ise felaket tellalı oluyorum; pek ortam yok. bir zaman sonra fark ettim ki negatif düşündüğüm olayları ya da bir benzerini daha önceden yaşamış ve bir şekilde negatif şeyler yaşamışım. her zaman bire bir karşılığı olmasa da o olayın bende karşılığı negatif olmuş; haliyle kafamda negatif kodlamışım ve sonraki durumlara kötümser bakmışım.

bir şeylerden korunman, kaçman gerektiğini düşünmediğinde hayata daha pozitif bakmaya başlarsın diye düşünüyorum. günlük hayatta seni geren, kafanı meşgul eden şeylerden kurtulursan; daha sakin bir düşünce yapısına erişirsen daha pozitif olabilirsin diye düşünüyorum.

"neden" sorusunu doğru sormakla alakalı aslında bunun cevabı. her olaya negatif bakılmaz, her olaya pozitif bakılmayacağı gibi. keywordler edinin. mesela sevgi, insancalık, saflık gibi ve karşılaştığınız olaylara bu pencerelerden bakılabiliyor mu diye durun ve biraz düşünün.
bir şeyin içinde sevgi bulursanız negatif olmazsınız. ya da güven, insanlık, saflık, iyi niyet vs..

bir şeye negatif yaklaşıyorsanız kendinizce önemli gördüğünüz güzel "değer"lerle bir sorgulayın. bakın bakalım bunlar içinde var mı.

parayla

Şu aralar dış etkenler ve başıma gelenler nedeniyle iki ileri bir geri gidip gidip gelsem de, ortalamaya baktığımızda pozitif biri olduğumu söylerler ama o pozitiflik kaç bunalım sonrası çıktı; o da ayrı.

Öncelikle, profesyonel yardımı asla ve asla küçümsemeyin. Sizden bir anda harikalar yaratmayacak ama uzun sürede sizi rahatlatacak ve görüş açınızı genişletecek bir yöntem.

Ancak, o bunallım zamanlarımda hazır çorba ve Banvit tavuk köfteyi ancak karşılıyordum; psikolog lüksün de lüksüydü. O yüzden, kendi geçtiğim yolu anlatayım ama şunu da hatırlatayım: herkesin reçetesi farklı. Benim reçetem başkasına, başkasının reçetesi bana uymayabilir. Zaten profesyonel yardımın da güzelliği senin reçeteni bilen insanın yönlendirmesi.

İlki sıkıldım. Böyle, ruh daralmalı falan. Üzül üzül nereye kadar. Bir de dediğin gibi ağır. Bana bir 'Ee, ben çok sıkıldım' ile 'Eşek başı mıyım ben, bu yükü böyle taşıyorum' arası bir his geldi.

Ondan sonraki süreç kendimle ve üzüntülü olan her şeyle dalga geçmek oldu. Yani, yine her şeyi kötü tarafından görüyordum da, en azından dalga geçince komik oluyordu. Her şeyden önce kendimi güldürüyor, o sıkıntıyı atıyordum. Param mı yok, parasız bir arkadaşımla 'Kızım artık E5'e çıkarız. Bir alıcı gözüyle baksana , ne kadar ederim, puhaaa' diye dalga geçiyordum, artık seviye ne kadar düşerse, o kadar çok gülüyordum. Hala da en sevdiğim şey kötü durumlarda bir kader arkadaşı ile dalga geçmektir.

Sonraki süreçte, e baktım, kötü gidince de uzun dönemde o kadar bir etkisi de yok. Yani, şu an üzüldüğüm şey 3-5 sonra pek bir anlamsız. Daha da ötesinde, yaşarken kötü şeyler olduğunu düşündüğüm şeyler bir şekilde iyiye döndü. İyi olduğunu düşündüklerim kötüye döndü. Hatta zincirleme şekilde bir iyiye bir kötüye döndü. Hatta o sarmalin bir kısmınu hala yaşıyorum. O zaman bana iyice bir rahatlama çöktü. Aslında rahatlamadan hayatımı dizi gibi elimin çekirdeğiyle izlemeye başladım. Kendi hayatıma seyirci olmak çok ilginç geldi. Böyle yanımda biri olsa da, bir yandan çekirdeği futuğğ futuğğ diye tükürürken 'Du bakalım kız, yarın ne olcak yaa. Çok da acayip yerde bitti' der gibi buldum kendi hayatımı. Ötesinde, neyin iyi neyin kötü olduğuna karar veremeyeceğimi anladım; tek kararım şu oldu 'Herhangi bir şey beni hastaneye düşürmüyor, yatalak yapmıyor, öldürmüyorsa; ne kadar kötü olabilir ki!'. Yani, kötü tarafından baksam ne olacak. Alt tarafı dünyada bir insanım. Gitse gitse nereye kadar kötü gidebilir. Sokakta acı acına mı kalacağım, altına girince ısınacağım yorganım mı olmayacak. Onlar sorun tabii, o zaman zaten kötü düşünmezsem manyaklık olur da, gerisi kötü olsa ne olur, iyi olsa ne olur. Ayrıca, kötü ve iyi olup olmadığını büyük olasılıkla ölene kadar bilemeyeceğim.

Şu ara kötü tarafından bakmaktan ziyade zorlanıyorum ve yıpranıyorum. O yüzden sert bir süreçten geçiyorum ama biliyorum ki bu süreci geçtikten sonra kendimle aslanlar gibi gurur duyacağım. Bu da iyi tarafından bakmak falan değil; 5 yıl sonra şu süreci yaşadığımı hatırlmayabilirim bile. Şu an zor oluşu veya yıpratıcı oluşu, ileriyi etkilemeyecek nasıl olsa. O zaman sınırına kadar zorlanayım, yıpranayım; en kötü ihtimalle tecrübe olur. Kötü oluversin bir süre. Kötü olmadan iyi olmaz. Çirkin olmadan güzel olmaz. Ona da ihtiyaç var.

nitelikli seks ile.

Ben. Çünkü akıllı telefon kullanmıyorum.

Çinli kız arkadaşım kullanmıyordu. Çin Cumhuriyeti'nin kendi üretimi olan WeChat harici tüm app.ler yasak olduğundan kullanmıyorlar. Başka ülkelerde olsalar da (kız TR'de okuyordu) kullanmıyorlar. Çünkü devletleri çok sıkı denetimlerle özellikle gençleri denetliyor. Türkiye'de yükleyip ülkesine dönünce silse bile, yolda yürürken random bir polis çevirip telefonu inceleme, şüphelenme durumunda geriye dönük incelemeye tabi tutuyormuş.

fayfa+1
Geçen sene ben de Çin'deki bir okulla iş görüşmeleri yapıyordum. Whatsapp değil WeChat üstünden iletişiyorduk.

İş için lazım oluyor. Kovulursam bi gün sileceğim ben de.

Çok uzun yıllar kullanmadım. Yurtdışuna giderken ailemle görüşmek için yükledim, onlar olmasa silerim.

Bir dizide "O 80'lerde doğdu. Telefonunu telefon olarak kullanıyor" diye bir laf vardı. Ben de biriyle konuşacağım zaman ararım, mesaj atmam pek. Biri mesaj atınca da ararım. Ben karşıdaki insanın sesini duymayı seviyorum. İstisnası iş yerinde konuşamama durumunda oluyor. Sadece o zaman mesajlaşıyorum. Bir de gruolardaki muhabbet gereksiz uzuyor. Üç gruba üyeyim toplamda. Biri eski arkadaşlarım, onlar bir durum olduğunda, nostaljik bir anda yazıyorlar ama gruplardan biri çok konuşuyor. Sürekli bir şeyler akıyor ve gereksiz bir muhanbet. Selena Gomez Justin Bieber'laymış tarzı dedikodular falan. Sabah kalkıyorum, 200 mesaj ve arada önemli bir şey varsa kaçırıyorum. Ya da diğer bir geup, bu tarz muhabbet yağmıyorsa da, uzun uzun geyik yapıyor. Muhabbet güzel de, 300 saat aralıksız geyik yapınca daralırım ben, bunalıyorum. Genellikle en büyük derdim karşılıklı 3-5 mesajla çözülür, uzarsa daralırım. Gün içinde böyle çok mesajlaşma olması ve muhabbetin gereksizce uzaması rahatsız ediyor beni. Bu yüzden kullanmak istemiyorum.

Haha arkadasin evlilik kriteri bu muymus?

evet. sünnet çocuğu gibi loş ışık altında patlak hoparlörden kulak zken ankara havasıyla menopozlu karıları eğlendirip tıraş köpüğü kıvamında pasta kesmek istemiyor arkadaş.

Maddi manevi olarak mantıklı ve düzgün iletişim kurabileceğiniz insanlar bulursanız, evlilik yönteminiz üzerinde konuşup sağlıklı şekilde anlaşabilirsiniz. Çevrem geniştir, kimsenin illa da düğün olsun diye direttiğini şimdiye kadar görmedim.

evlenip boşanmış ise yüksek ihtimal istemez. Sosyal çevre ile olmaz bu iş. Ya da hayalinde bir yabancı ülke falan vardır yaşayacağı, onu garantileyebilirsen falan konsoloslukta da bu işi bitirebilirsin. Allah kolaylıklar versin.

benim çevremdeki kızların yüzde 95'i düğün çomarlık diyor.

(bkz: bir tane vardı onu da ben aldım )

Kips.

Türkiye' de var ama sayıları çok az. Bulursanız kaçırmayın sevin onu. ülke dışına çımya gerek yok. ama böyle saçma şekilde bulamazsın :D

Benim tanıdığım çoğu kadın da düğün istemiyor. Evlenenleri çok azı düğün yaptı. Çevremde 15-20 kişi evlendiyse, toplam 4 düğüne gittim son 7 yılda. Bir tanesi öğlen nikah, nikah sonrası aileyle yemek, akşama da arkadaşlarla karaoke barda eğlence yaptı. Barda içtiklerimizi de biz ödedik, onlara bırakmadık. Zaten ikisi de aileyle yaşıyordu, sıfırdan ev döşerken canları çıktı.

Biraz çevreni değiştirmeye çalışabilir arkadaşınız.

tanıdığım ve düğün isteyen/düşünen bir tane bile kadın yok açıkçası. Çevreyle ilgili bence de.

vay be. nasıl çevreleriniz varmış. bana o çevreler iş evlenme raddesine gelince düğün isterler gibi geliyor.

siz yapmiyorsunuz o yapmiyor bu yapmiyor. kim yapiyor lan o zaman bu dugunleri, ufak bi topluluk var onlar kendi aralarinda dugun treni mi yapiyor?

2.kez söz alayım bu konuda evlenme raddesi mevzubahis olunca.

Tamamen kişisel gözlemimdir, genele yansıtmak doğru olmaz, çok marjinal çevreleri-ortamları bir kenara koyarsak evlenmek isteyen 100 gencin (erkek ya da kadın fark etmez) 95'i düğün ister, 5'i istemez. 5 gencin 4'ü de anne-babaya ya da ailenin ileri gelen ve sözü-lafı kırılmayacak büyüklerine yenik düşer. Yani her şey uygun oldu falan filan da bir de bu %1'i bulacan işte.

ekşi sözlükte bulabilir

Ben taniyorum oyle birini. Gercekten istemiyor. Ayrica baskalarinin dugunlerinde de kalkip oynamiyor,sıkıliyor, dugun sevmiyor sanirim. Parasiyla nikahtan sonra gezmek istiyor.Ayrica fazlalik da sevmiyor. 10 tane kahve takimi, 30 tane yemek takimi istemiyor mesela evde. Isyerinde de var benzer biri ama o istemiyorum diyor da emin degilim. Cevrenizi degistirin az ama bulunmaz degil. Bol sans.

o arkadaşına söyle çevresini değiştirsin.

biraz zor bulunur valla
her iki taraf istemese bile aileler diretir

İsten eve evden yuksek lisansa gidiyorum pek takildiim cevrem yok acikcasi.
Dugun dernek hepsini sadece masraf olarak goren bir insan olarak 1000 kisilik sarkicili zibilyon tane etkinlikli dugunle yakin zamanda evleniyorum.
Arkadasin cok takilmasin bir yerden sonra takmiyor insan..

Fatih pazarında vardı en son. İstanbul'daysa baksın derim. Neredeyse her tezgahta var ön tarafa koyuyorlar.

ben varım ama sevgilim kaptı XD.

valla benim fikrim bu yönde ama çevremdeki kızlar göbek atmaya çok meraklı. yakın arkadaşlarım olsa bile. evlenip düğün yapmayan görmedim kendi yaşıtlarım arasında.

yaş 23 bu arada

30 yaş üstü eğitimli sosyal çevreden. etrafımda istemeyen insanlar var bana da şahsen itci geliyor armut gibi sağa sola çekiştirilmek

yurtdisindan (mesela afrika ulkeleri) bulunabilir.

Bulunur da tek kriter buysa mutluluk garantili değil.

Duyurudan.

Ben varım mesela. Ailelerin ne istediği de umrumda olmaz, düğün isteyen aile bireyleri boşansın bi daha evlensin o kadar düğün meraklısıysa :)

Düğün istemeyen kız çok var ama aileler dayatıyor. Kızı bulunca bir de aileyi ikna etmeniz gerekecek.
Aklı başında, mantıklı düşünen insanlarsa çok zorluk yaşamazsınız. Diğer türlü, gelin de damat da, istememelerine rağmen kendilerini bir halayın ortasında bulabilirler.

ben acaba buradan arayışa girmişim gibi mi görünüyorum. mesaj yoluyla öyle dedi bir arkadaş. o kadar düşmedik lan. varsa yol yaptığım çıksın söylesin. 10 senelik hesabımı sileyim. bu kadar paranoyak olmayın. arkadaşça bir şey sorduk lan :)

@ya ben lan neyse yok hacı onu diyen duyurunun yürüme dinamiklerinden bihaber demektir. benim yürümediğim insan kalmadı bi kere de suçlanmadım böyle bir şeyle.

dugun kezbanliktir. dugun isteyen kiz kezbandir. bulamiyorsan sen de kezbansin.

O etrafınızdaki kırmızı saçlı, piercingli kızlar, feminist geçinenler, modernliğin dibine vurduğunu iddia edenler, düğün ne ya öyle kıro işi diyen kızlar iş evlenmeye geldiğinde sizden evden kız çıkarma saçmalığı, beşi bir yerdeler dahil olmak üzere full+full paket düğün isteyecek arkadaşlar.

okumuş çevreden , ama çok okumuş

Türkiye dışından genellikle.

biz bulduk da bize kadar var yani. söylemeyiz.

Normalini buldun da düğün istemeyenini mi arıyorsun.

Ben daha hala evlenilecek kız nereden bulunur aşamasındayım mesela. Onu bulunca da evlilik isteyip istemediği aşamasına geçecem :)

Şans eseri denk gelinir.

Benim tüm arkadaşlarım istiyor bir ben istemiyorum mesela. Hani sosyal çevreyle de öyle aşırı ilgili değil sanırım.

Çok geçmiş olsun , inşallah tedaviniz çok güzel geçer ve bu hastalığı yenersiniz, bence ailenize söylemelisiniz onlar da senin için dayanacaklardır size moral vermeye çalışacaklardır diye düşünüyorum , moralinizi çok yüksek tutun , bence yeneceksiniz doktorunuzun dediği gibi

Atlatmanızı gönülden dilerim öncelikle..
Desteğe ihtiyacınız olacak bu süreçte.. bir şekilde söylemeli gibi geldi bana.. yanınızda olurlar.

İmla hataları için kusura bakmayın mobilden yazıyorum

Öncelikle çok geçmiş olsun
Bu süreçte manevi bir destek ihtiyacı hissedebilirsiniz sanki, evet söylemeye çekinmekte haklısınız fakat tedavi boyunca yanınızda olmalarına da ihtiyaç duyabilirsiniz.

Yine karar sizin tabii ama aileniz de bilmeyecek de kim bilecek? Bilmek hakları diye düşünüyorum. Tek başına mücadele edilebilecek bir hastalık değil kanser

ailesel destege cok ihtiyac duymadan tedavi ve motivasyon bana yeter derseniz soylemeyin bence cunku onlara mide agrim var desen bile uyuyamazlar o yuzden iyi karar verin soylemek icin

Merhaba,

Çok geçmiş olsun. Herkesin durumu elbette farklıdır, ancak yakın arkadaşlarımdan birine 21 yaşında teşhis kondu. Tedavisini tamamladı, şuan üzerinden on yıldan fazla bir süre geçti, gayet sağlıklı, mutlu bir hayatı var.

Aile konusu elbette kişisel seçim, ancak bildiğim kadarıyla tedavinizin ağırlığına göre destekleri iyi olacaktır. Bu bilgilerle dışardan bakıldığında söylemek daha mantıklı gibi. Doktorunuz ve ailenizle birlikte hareket etmek en doğrusu.

Geçmiş olsun.

Bence söylemelisin, ailenin desteği sayesinde süreci daha rahat atlatırsın.

çok geçmiş olsun. morali yüksek tutalım, umarım yenersiniz.

çekinceyi ben de anlıyorum ama insan dayanacak birisini arar yanında bence, mutlaka paylaşmalısınız diye düşünüyorum. hem sonradan öğrenirler, bir de sakladığınızı farkederlerse daha çok üzülebilirler. hiç anne terliği yemediniz galiba :P

bir fincan kahve +1

ölümcül bir hastalığı atlattım. senin moduna göre onlar da benzer moda girecek. söyleme yada senin modun, moralin çok iyiyise daha basit bir hastalık gibi söyleyebilirsin. anne başka bir şey ama şunu yap yada yapma demek çok zor. ana gibi yar olmaz.

Cok gecmis olsun sanirim genc yasta bu illeti atlatmak daha kolay oluyor. Bir arkadasim da uygun tedaviyle atlatti. eskisi gibi degil artik kansere karsi tedaviler cok ilerledi.

geçmiş olsun, şükürler olsun ki tedavi ile çözülebilecek bir durumdaymışsınız. bu hastalığı atlattıktan sonra aile öğrenirse daha çok üzülecektir bizimle neden paylaşmadı diye. bu süreçte insana en iyi ilaç aile, yakınlarından göreceği destek derler malum. bence paylaşın

Geçmiş olsun. En azından bir kişiyle paylaşmalısınız bence bu durumu. Özellikle sizi gerektiğinde hastaneye getirip götürebilecek biri olmalı. Bir kuzen, yakın bir dost... Ailenize söylemek istemiyorsanız ve böyle daha stressiz olacaksanız öyle yapın. Önemli olan sizin huzurlu olmanız.

Çok geçmiş olsun. İnşallah en kısa zamanda tedavi olur ve iyileşirsiniz. Ailenizin bilmesi şu aşamada daha iyi. Bir de hastalığın duygusal yükünü üzerinizde taşımayın. Aile bizim en yakınlarımız.

bence söylemelisiniz ve onlar da size destek olmalılar. umarım hızla iyileşirsiniz. geçmiş olsun.

Gecmis olsun, moralini yuksek tut lutfen. Tedavisi olan bir hastalik nihayetinde. Yapabilecegimiz bir sey var mi?

Geçmiş olsun... Bence söyle. Çünkü sonradan ah keşke söyleseydin dedirtme kendine. İlk üzülecekler ama Bir sure sonra alışacaklar. Sonra sen iyileşeceksin, normale dönecek her şey. Üzülme geçiyor.. Zaten saklayamazsın bunu ki.. Sadece hafifleterek söyle. Kolay iyileşen çeşidiymiş de...

çok, çok geçmiş olsun.

moralinizin yüksek olmasının ciddi bir önemi var. kendinizi yalnız hissetmeniz tedavinizi de kötü etkiler, o zaman söylememeniz ailenizin işine de yaramaz. yani tam da yapmak istemediğiniz şeyi yapmış olmayın.

ailenizi onlara sormadan size destek olma şansından mahrum bırakmayın bence. tedavinizin gidişatında başından beri yanınızda birilerinin olması ve o birilerinin aileniz olması hem iyi etki eder, hem de ailenizin hakkı bana kalırsa.

evham yapan bir aile ferdi varsa belki ailecek ondan gizleyebilirsiniz. o kararı ailenizin geri kalanıyla alabilirsiniz.

kendinizi yalnız bırakmayın, lütfen. doktorunuz da güzel şeyler söylemiş madem, stres yaparak avantajınızı dezavantaja çevirmeyesiniz. umuyorum bu döneminiz olabilecek en hafif şekilde geçer ve en kısa zamanda sağlığınıza kavuşursunuz. sevgiler.

Geçmiş olsun. belki bir kaç hafta sonra, tedavi yola girip ilerleme yapıldıktan sonra olabilir.

Belki yumuşatarak söyleyebilirsiniz, böylece hem yanınızda olurlar hem de çok evham yapmamış olurlar. Mesela “şyramda şuramda şöyle birşey çıltı, kötü huyluya çevirme riski yüksekmiş, hemen müdahale edelim dediler” gibi gibi.

geçmiş olsun. inşallah bir an önce sağlığına kavuşursun.

üzülmelerinden ve onları senin için üzülür görüp, senin daha da zorlanmandan korkuyorsun. ama en doğrusu paylaşman. üzülecek olsalar da bunu tek başına taşıma. ailen ve arkadaşlarınla mutlaka paylaş. bazen hasta yakını, hastadan daha hasta olup, hastanın da moralini bozabiliyor. bence paylaşırken bu uyarıyı da yap: siz bana moral vereceksiniz, destek olacaksınız, de.

kesinlikle paylaş. çok çok çok geçmiş olsun.

Geçmiş olsun. Bunu gizlemenin ne senin ne de ailen için doğru olduğunu düşünüyorum. Anneme hastaymışım ya, karaciğer kanaması, ülser vs falan diyor doktor diye başla. zamanla kanser olduğunu söylersin. bir anda söylemene gerek yok (annen için). diğer aile fertlerine direkt söyle.

bu arada hangi kanser türü? 22 yaşında bir kız arkadaşım cilt kanserini gayet hızlıca bir sene içinde yendi ve tamamen iyileşti. umarım senin de aynı şekilde olur.

Hocam herkesin aile durumu farklı o yüzden diyebileceğim tek şey moralli olmanız. yazdıklarınızdan anladığım kadarıyla annenizi çok seviyorsunuz. bence en büyük motivasyonu ve desteği anneniz sağlayabilir.

siz söylemeden ne bileyim hastane kağıtlarından, ilaçlardan vb. durumu kendisinin anlaması halinde üzülebilir. ama sizin ağzınızdan duyarsa, birlikte daha güçlü olabilirsiniz.

Gecmis olsun.

Zaten hastalik canini sikacaktir bozacaktir, bir de ailenden bunu gizlemeye calisarak kendini daha da sikintiya sokmamalisin. Tedavine mi odaklanacaksin, yoksa bunu gizlemek icin ailene mazeretler bulmaya mi?

Çok geçmiş olsun öncelikle.

Ben bu meseleyi tek başıma asarim diyen adam bu hastalığı ezer geçer. Önce onu diyeyim. Takdir ettim sizi. Zira çok sevdiğim bir abim bu motivasyonla nasıl yapabildiyse artık 9 ayda hastalığı tamamen yendi. Sizi kendisiyle tanistirabilirim bile. Eşi ve kızı iyileştikten sonra öğrendi.

Kimi insan hayatında sevdiklerinin desteği ile motive olabilirken kimisi de onların karşısına başarı sonrasında çıkmak üzerine motive olabilir. E malum bu hastalığın en etkili ilacı moral motivasyon.

Ben sizde bunu gördüm şahsen. Ailem öğrenince üzülecek diye tedavi süresince sevkiniz kırılacaksa, ve bazen de yakinlarimiz bizleri bize karşı hassasiyetleri hasta psikolojisine soktuğundan bu durumu yaşama ihtimaliniz varsa şimdilik söylemeyin. Ta ki tek başınıza bu sürecin zor olacağını hissettiginiz ana kadar. Hiç sanmıyorum ama olur da tedavi sürecinde tokezlediginizi, yoruldugunuzu, zorlandiginizi hissettiginiz ilk anda yakinlariniza bilgi verin. Ama muhakkak verin öyle durumda.

Şimdiden geçmiş olsun. Bu motivasyonu kaybetmeyin. 1-0 öndesiniz. Tebrikler :)

Abi çok çok geçmiş olsun. Umarım hızlı bir şekilde atlatırsın. Bence ailenle en başta konuşmalısın. Destek filan muhabbetlerini de geçelim gizli tutmaya çalıştıkça başlarda kafanda ekstra stres unsuru olacak.

geçmiş olsun dostum.

artık bir çok insan rahatça kurtuluyor ve bünyesi müsait olanlar normal bir hastalık gibi zamanla iyileşiyor. ailene de söyle, sevdiğin dostlarına da güzelce atlat kaldığın yerden yürümeye devam et. hiiiç dert değil, atlatar geçersin. bir süre sonra buraya yine duyuru açar, la kanser falan kalmadı bitti diye biz de seviniriz. :)

Çok geçmiş olsun. Yine de siz bilirsiniz ama Bence soylemelisiniz. Aile olmanın mantığı biraz da bu değil mi. Bana kalirsa onlar da bilmeyi hak ediyor. Onlara bu süreçte sizin yaninizda olma şansı vermemiş oluyorsunuz söylemezseniz. Sonradan ogrenirlerse gizlediginiz için daha cok uzulebilirler. Yalnız degilsiniz, yalniz atlatmak zorunda da degilsiniz o yüzden. Bu dönemi birlikte atlatabileceginiz bir aileniz varmış ne güzel. Hem gizlemek sizin için fazladan bir çaba ve stres demek.

Çok geçmiş olsun. Umarım en kısa zamanda iyileşmiş olacaksın. Önemli olan moralinin yüksek olması.

Ben söylemen taraftarıyım. Böyle durumlarda aile desteği ekstra motivasyon sağlayacaktır.

Geçmiş olsun. Bence ailene söylemen iyi olur eğer onları düzenli olarak görüyorsan. Tedavinin yan etkilerini sende gorurlerse (sac dokulmesi, yorgunluk hali vs) onlar soracaktır zaten. Motivasyonunu yüksek tutman gereken zamanda bir de onlardan saklama stresiyle uğraşma bence. Ayrıca yaninda birilerinin olması çok daha iyi olur tedavi açısından.

Herkes söylemiş ben de tekrar edeyim. Neden motivasyonunu yüksek tut diyoruz? Motivasyonunu yüksek tuttuğun sürece bağışıklık sistemin güçlü olur, bu da hastalığa karşı korunaklı olduğun anlamına gelir.

Bol şans.

çok geçmiş olsun. tek başına göğüslemektense paylaşın bu durumu ailenizle. her iki taraf için de daha iyi olacaktır.

Eskisinden sağlam olursun inşallah.

Yaptığın hareket çok asil, yüreğinin büyüklüğünü gösteriyor. Ama sen iyileştikten sonra bir gün öğrenirlerse, bu süreçte yalnız olduğunu düşünecekler ve içlerinde hep bir burukluk, kendilerini suçlama psikolojisi kalacak. Oysa beraber atlatırsanız tam tersi sonsuz bir iç huzuruyla dolacaklar. Bilmek hakları. Hayatta her şey yeri ve zamanı geldiğinde yaşanmalı.

Çok geçmiş olsun, doktor henüz geç değil dediyse kısa zamanda atlatırsın bunu, moralini bozma.

Bence ailenle paylaşmalısın. Evet üzülecekler ama söylemediğini öğrenirlerse bence daha çok üzülecekler.

Ailen başta üzülüp kahrolsa da, bu süreçte senin yanında dağ gibi durabilmek için üzüntülerini bir kenara bırakıp toplarlanacaklardır. Annen sandığından çok daha güçlü, hiç merak etme.

Cook geçmiş olsun. Rabbim şifa versin. Bence ailenle paylaşman daha iyi olur. Destek olurlar. Çünkü aile çok farklı birşey. Manevi olarak ayakta kalman için önemli birşey.

cok gecmis olsun ve gececek insallah once buna kesinlikle inanmalisiniz.
aileye soylemeden bu surec zor gecer sizin icin. ama sen de haklisin anneye dediginde tabi ki uzulecek. tek care once gercekten inanip, bu sureci tastamam sindirip annenin karsisina inanilmaz bir gucle cikman ve destegini istemen. anneler cesur olur, seni guclu gorunce icindeki cesaret daha cabuk cikacak ve atlatacaksiniz allahin izniyle.

hemen inanma doktorlara. hele özelse hiç inanma. şimdi bu hastalıktan kurtulmak çok kolay. bir yakınımızın kolon kanserinden sonra 2 yılı geçti. tahlilleri tertemiz çıkıyor.

Bu bir süreç. Sen nasıl kendini üzgün hissediyorsan başkaları da hissedebilir. Bu hislerin yaşanması gerekiyorsa, bırak herkes yaşasın. Bunu ailen ile, yakınlarınla birlikte yaşamazsan hem süreci, hem de hastalığı atlatmakta zorlanırsın.
Bu süreç seni korkutabilir. Ancak korkmak, korkmamak kadar doğal bir duygu. Karanlık bir odada yalnız oturmak yerine, ailenin, arkadaşlarının elini tut, desteğini hisset. Gerisi kolay.

Geçmiş olsun. Umarım atlatırsın bu bela hastalığı. Daha gençsin ve genç insanların direnci daha fazladır. Bence kesinlikle söylemelisin. Çünkü ameliyat/kemoterapi ciddi tedavi yöntemleridir. Emin ol sen ihtiyaç duyacaksın onların desteğine. Şu durumda anladığım kadarıyla durumun kötü değil. Bu haldeyken gidip durumu onlara açıklamalısın. Nasıl bir tedavi yöntemi izlenecek bilmeliler. Bilmeliler ki uzun vadede karşılaşacağın zorlukları seninle paylaşabilsinler. Bir de şu açıdan düşün. Allah göstermesin ama durumun kötüye giderse onlardan destek istemek zorunda kalacaksın. Ve seni o halde görmeleri, o ana kadar onlara haber vermemiş olman daha çok üzecektir onları.

Bence vakit kaybetmeden paylaş onlarla bu durumu.. Tekrar geçmiş olsun

Geçmiş olsun birilerine söyleneni tavsiye ederim. Moralin umarım hiç bozulmaz ama bozulduğu bir an olursa seni toparlayarak birileri olmalı. En kısa zamanda toparlayacaksın. Şuraya kanseri atlattım yazacağın günü şimdiden bekliyorum.

geçmiş olsun...

ben de ailenize söylemeniz taraftariyim. onlarin yerine kendinizi koyun, böyle bir şeyi sizden sakladiklarinda kendinizi dışlanmış ve eksik hissetmez miydiniz?

ustelik böylesi bir durumu gözlemeniz ileriye yönelik farklı şekillerde de size olan güvenin sarsılmasına sebep olabilir. şahsen ben anne olarak evladının benden bir şey gizledigini bilsem sonraki donemde ne söylerse söylesin inanmamayi tercih ederim ya da içimde bir bit yeniği hep kalir.

bu süreçte tedaviye odaklanmaniz gerekirken sürekli seri şekilde yalan söylemek, bir şeyler gizlemek ve güven problemleri yaşamak isteyeceginizi zannetmem.

ustel ik 4. evre akciğer kanseri atlatmış bir babanın kızı, lenf kanserini yenmiş birinin arkadaşı, daha çok yeni akciğer kanseri atlatmış bir dostun yareni olarak moral destek en kıymetli silahiniz olacak diyorum.

geçmiş olsun, güzel haberlerinizi bekliyorum.

inanıyorum ki atlatacaksınız. bence de söylemelisiniz. belki size, sizden daha yardımcı olacaklar. bunu bilemeyiz.

Cok gecmis olsun. Ben de soylemekten yanayim. Insan ne kadar guclu olursa olsun ufacik bir zayiflik aninda bile ailesinin destegiyle tekrar ayaklanabiliyor. Umarim en kisa surede atlatirsin.

Geçmiş olsun kardeşim. Atlatacaksın inşallah bugünleri.

birerbir tecrübem olmadı ama filmlerden gördüğüm kadarıyla tek başına atlatılabilecek bi süreç değil. mutlaka söyle. ayrıca anne/baban kanser olsa sen bilmek istemez miydin?

geçmiş olsun.

Geçmiş olsun. Bilmeye hakları var. Söyle. Birbirinize destek olun. Aile bunun için var.

Yaşın genç. Yenersin bence.

Geçmiş olsun .. Bence de aran iyi veya kotu olsun soyle... Mücadeleye devam...

Geçmiş olsun. Bugünler de geçecek. Erken aşamalardaymışsınız zaten. Annesi, kuzeni, teyzesi kanser talmatmış bir insan olarak "Kanaerden değil, geç kalmaktan korkun" kafının doğruluğunu defalarca gördüm. Erken olduğuna göre, korkmanıza hiç gerek yok.

Aileye gelince, düşün ki annene bu teşhis kondu. Bilmek ister miydin? Cevabın evetse, senin de cevabı saklaman bencillik olur. Bir de, grip olunca o süreç bile kolay geçmiyor. Atlatacağınıza eminim ama o süreç basit bir süreç değil tabii ki. Bu süreci tek başınıza atlatmanız size daha çok yük olur. İyileşmenizi de zorlaştırır. Böyle haberleri vermek zor ama belki onların tanıdığı birileri çıkar, sana yardım edecek olan birileri öıkar. O kapıları da kapatmış olursun söylemeyerek.

Çok sağ olun yanıtlarınız için!

Çok geçmiş olsun. Nasıl rahat hissedecekseniz öyle davranın. Ama eminim onlar bilmek isterdi ve bu süreçte işi çaktırmadan götürmen çok zor.Doktor olduğum için soruyorum tanınız ve tedaviniz konusunda mesaj atabilirseniz yardımcı olmak isterim.

kanser yenilenebilir bir hastalık.
en yakınlarımda yenen ve üzerinden seneler geçenler var.

annene söylemen gerekiyor çünkü onun da sana destek olma hakkını elınden alamazsın.
ayrıca tedavılere tek gıtmek sorun degıl, bu bır hastalık bır sınav sadece sana gelmedi, bunu sevdiklerinle yasayacaksın. inşallah yeneceksin de.

moralin bozuldugu anlarda ne yasadıgını bılmedıgı ıcın sana bagıran ya da anlayıssız davranan annenın sonradan bunu ogrenınce hıssedeceklerını dusun.

annenin basına gelse senden saklayıp gıtse tedavılere ne hıssedersen oyle yap.

Not: E
Skinny en dari ama butun bacaklarin ortada karsi cinse hitap ediyor modasi da kalmadi.
Slim hafif dar kesim en iyisidir.
Dusuk bel de bi ara modaydi zenciler falan cok giyerdi.

Kadinlar icin mom, yuksel bel ve skinny derim.

slim-fit.

not: E

yüksek bel skinny. yakıştığını düşünüyorum ve yeniliğe pek açık değilim, o yüzden hep bu model alıyorum. mom jean de harika bence, kendime yakıştırmıyorum ama başkalarında çok beğeniyorum özellikle minyon kişilerde.

skinny ve yüksek bel giyiyorum. mom ve bf bana göre değil, vücuduma uygun bulmuyorum. mom jean kimsede beğenmiyorum. boyfriends jean ise yakışana yakışıyor. hatta balık etli olanlara bi tık daha yakışıyor bence.

relax fit ve slim fit giyiyorum ama ikisi arasında yüksek bel ve rahat kesimde daha iyi hissediyorum.

Abi su hayvan gibi yukari cekilip gotu komple ortaya cikaranlardan da giymeyin de ne giyerseniz giyin.

Mom en güzelleri. Diğerleri çok itici geliyor bana o ne öyle ya.

Skinnyler gerçekten güzel bir vücut olmadıkça kötü duruyor ayrıca güzel vücutlu birine bile yakıştırmadığım olmuştur. Bayağı geliyor bana.

Mom,bootcut'lar güzel.

Baldur2 +1
Yüksek bel pantolonlar tarihe karışsın artık nolur ya.

Relax cropped ve slim fit candır

mom hiç tarzım değil, hiç sevmiyorum. bence korkunç bir model, acilen yok olmalı. boyum kısa olduğu için de yüksek bel tercih ediyorum ve skinny.

Güzel çuval giyse yakışır da, mom jeans şaka gibi bir şey bence. Mom jeans birine yakışıyorsa, başka her şey daha çok yakışır. 80'lerin saçma kıyafetlerinden hallice. Oldu olacak vatka da takalım.Gerçi moda açısından "Gözüm 3-5 senede anca alışıyor, ondan sonra modası geçiyor" grubundandım. O yüzden, bir 15 senedr giysi bulamıyorum, her şey eciş bücüş geliyor bana. Mom jeans'in tek hatırlattığı şey şu
youtu.be

Yüksek bel de kemerini göğsünde bağlayan emekli amcaları hatırlatıyor bana.

Skinny'ye gözüm alıştı. Bulunduğum yerde 50 kilo olanlar da, 150 kilo olanlar da skinny jeans giyiyor. 150 kiloda olanınki bile fena durmayabiliyor. Ben de arada kaynıyorum. İki sene öncesine göre 6 kilo almama rağmen dikkat çekmiyor:

Spor ve günlük kullanımda dümdüz boyfriend jean'leri seviyorum.
shop.bestseller.com

En sevdiğim orta yükseklik olan bootcut
s7d9.scene7.com
sc02.alicdn.com
Şunun sade güzelliği hiçbir şeyde yok gibi geliyor bana. Bir de hafif İspanyol paça olanları seviyorum ama modası geçti onların.

hafif kilolu kızlara mom jean çok yakışıyor bence.

Ben normal bel seviyorum. Düşük bel hem çok rahatsız hem sağlıksız hem de 2000’li yılların başlarında kaldı artık. Çok aşırı yüksek beller de çok tuhaf duruyor. Normale yakın azıcık yüksek bel en güzeli sanırsam.
Skinny çok severim. Etli butlu bir kadın olmadığım için boyfriend, mom tarzı modeller bana hiç yakışmıyor. Ortaokula giden erkek çocuklarına benziyorum sonra.

Ağırlıklı skinny giyiyorum bu yıl bf aldım sonra mom çıktı hepsini sollar bence o derece güzel. Düşük bel tarihe karıştı çok mutluyum yada ben görmüyorum. İğrençti. Götü ortaya çıkaran yüksek bel kadar güzeli yok. Zevk meselesi işte korkunç bulanlar olmuş bunları mesela bense hiç anlamıyorum onları nasıl bakıyorlar:)

mom jeans kötü evet.

@baldur'a da katılmamak elde değil.

erkekler için de böyle bir duyuru istiyorum ama... düşük bel olmayan bir şey istiyorum. neymiş bunun yolu, modeli?

kilolu olanlara yüksel bel iyi gidiyor. göt tamamen ortada.

Burada da görüldüğü gibi herkesin sevdiği ve nefret ettiği çeşit farklı, o yüzden sözlükte okuduğun yorumlara göre değil kendine ne yakıştırıyorsan o şekilde karar ver.

Erkek birey olarak skinny veya slim giymeyi tercih ediyorum, seven oluyor sevmeyen oluyor ama ben kendime yakıştırıyorum. Renk de önemli burda, açık mavi olanın çok yakışmadığını ama koyusunun güzel olduğunu söylüyorlar.

Kadınlarda ise mom jean denilen tip kesinlikle çok kötü bana göre mesela, nasıl beğeniyorsunuz onu anlamıyorum. Yakışana yakışıyor da değil mevzu. Mesela skinnyler yakışana gerçekten inanılmaz yakışıyor, kilolularda ise iğrenç duruyor. Fakat mom kesinlikle kilo, boy farketmeksizin kötü bence. Boyfriend ise yine yakışana yakışan tipten. Bel kısmı ise bana hiç batmaz. Sonuç olarak git ve beğendiğini, sana yakışanı giy. İnsanlara bir şey beğendirmek zorunda değilsin. :)

@Runagain
Skinny degil de slim iyi. Stretch bulabilirsen stretch slim Al. Muthis.
Paca olarak loft Paca diye gecen pantolonlardan alabilirsin.

skinny, bf, yüksek bel

ins düşük beller yok olur, dünyadan silinir, unutulur amin.

Skinny diyorum direkt, bol bol pantolonlar çok itici geliyor.

Ben slim fit ve regular giyiyorum.

Yüksek bel skinny.

arabalara yapılan koyu renkli film uygulaması

hani arabalarda aracın içinin görüldüğü şeffaf cam vardır bir de genel olarak özellikle gençlerin yaptığı siyahımsı cam vardır. aslında o siyah cam değil cam filmidir. işte yasaklanan bu.

Peki, bu filmin hayatımızdaki yeri ve önemi nedir? Neden yasaklanıyor ya da neden kalkması doğru değil. Örneğin, pankartta biri "Ekmeğimize dokunma" demiş, ne gibi bir ekmek kapısı ki bu?

Özetle, niye durduk yerde yasaklandı ve nasıl bir ekmek kapısı? Ne bileyim, ancak ihale yoluyla mı cam filmi yapılabilecek, olayı ne?

Araçlara cam filmi kaplayıp para kazananlar var işte. Yasaklaninca kimse yaptırmayacak para kazanamayacaklar.

milyar dolarlik sektor o ya. dernekleri bile var (imza sayisina bak 150bin, kac tane change.org kampanyasi bu imzaya ulasabiliyor?):

www.change.org

dogruca cinden ucuza getirip, burada misliyle sattiklari icin karli ve bircok kisiye de is kapisi olan bir sektor.

su arkadas neden film tercih ettiklerini aciklamis:

www.youtube.com

bu cam filmi o kadar yaygin ki, bircok akp'li bu yasak yuzunden oyunu degistirmeyi dusunuyor:

twitter.com

ve yandas medya da bunun farkindan:

twitter.com

kaldirilmasinin sebebi ise kamu guvenligi diye soyleniyor. ama bir kesim de, daha gecen sene kabul edilen bu cam filminin bir sene icinde yasaklanmasini, bozuk ekonomi sebebiyle vergiye susamis hukumetin uyanikligina yorumluyor. bununla gezmenin cezasi 301 tl:

www.gazetevatan.com

en basidinden ayip su dedigin.

eşcinsel olmanın nesi ayıp? homofobik misiniz?

eşcinseller ancak toplum bunu onlara yaşatacak kadar gözlerini bile açtırmadıkları için kendilerini gerçekleştiremiyorlar mı diyorsunuz?

Eşcinsel de olabilir, eşcinselliğinden bağımsız 'Erkek dediğin şöyle olur' gibi yargıları aşmış da olabilir. İster eşcinsel olmasın, ister olmasın; erkeklerin ve kadınların daha nazik, daha güleryüzlü, daha anlayışlı, daha kibar, daha az keskin bakışlı olanlarına ihtiyacımız olduğunu düşünüyorum. Başımıza ne geliyorsa milletin birbirine horozlanmasından geliyor zaten.

"muhafazakar toplumda yaşadıkları için dışa vuramıyorlar" dersin anlarım da, fark edememek nedir?

bir de yukarıdakiler adına cevap vermiş olacağım ama düzeltirler yanlışsam, onların bahsettiği şey eşcinsellik değil, eşcinsel olmayan birine eşcinsel demek ayıp, ya da eşcinsel birine heteroseksüel demek ayıp gibi diyorlar bence.

bana göre ise söylediğin ayıp falan değil düz saçmalık. düşünmeden sormuşsun bence. ayrıca o "eşcinsel erkekler çok feminen davranır, kırıtırlar" klişesi de saçmalık. televiyondaki karikatürize tipleri gerçek sanmayın rica ederim. kaldı ki bu adamda öyle bir kırıklık da yok.

kaba bir toplum olduğumuzdan herhangi bir insanın herhangi bir şekilde feminen tavırları bizi karşı tarafı aşağılamaya itiyo

türkler olarak barbarız beyler kimse kimseyi kandırmasın :D

@kornisch evet

küpe takıyor=gay
kibar, nazik, naif=gay
kızlara laf atmıyor=gay
vs vs vs=gay

bence bir gayı ancak bir gay tanır. "ben gayım" diye bağıranları hariç tutuyorum.

arkadaşlar yeterince bahsetmiş ama diyeyim ben de...

gay olmak ayıp değil, kötü değil tek başına ama zor bu kıro memlekette. ve gaylar o kırıtan, ayol diyenlerden ibaret değil. "kamyon gibi adamlar var" demişti gani müjde.

bir insana bir şeyi yakıştırmak ayıp olan. link vermeden sorsan daha şık olurdu.

@regardless... demiş, kaba ve barbar bir toplumuz evet.

Secrex'in 10.profili olmali bu

Niye fark edemiyorlar gerizekalilar mi?

Cevaplara çok güldüm. Herkes gelişine yabıştırmış. Ben derim ki bir gay mutlaka kendini fark eder. Lp

masaya makineyi çıkartmasını isteyin. ses geliyorsan, yaniliyorsunuz.

"farkedemiyorlar" demek yerine "kabul edemiyorlar" desem daha dogru olurdu. herkes neden oraya takildi? buyrun, muslumanken escinselligini uzun sure kabul edememis birisi:

www.reddit.com

sorunun ana noktasi kisinin vucut diliydi.

bu da tanitim kismini da iceren videosu:

www.youtube.com

fark edemiyorlar ya da kabul edemiyorlar... her ikisinde de haklılık payı olduğunu düşünüyorum. ancak kendisini gay diye tanımlamayan birisiyle ilgili link verip gay olduğunu düşünüyorum demen, o kişinin hayatını çok kötü etkileyebilir.

tekrar olacak ama bence linki vermek hiç şık olmamış. tanıtım videosunda öğretmen olduğu yazıyor, başı yanmasın. bence linki kaldırırsan güzel olur.

düşünceni linksiz de konuşmak tartışmak mümkün.

Ailen ozellike annen kucuklugunde surekli seni eleştiren, karsilastirma yapan bir ebeveyn mi oldu?

İlkokul hocam ve annem öyleydi evet, eleştirmekten ziyade oldukça karşılaştırılmaya maruz bırakıldım.

Özet geçersem, bir noktadan sonra yalama yapar artık. Diğer bir özetle, hepimiz tırtız zaten, bu neyin tartışması.

Açarsam, ne kadar yırtınırsan yırtın onun kadar iyi olamayacağını söylüyorsun. Aynı şekilde, o da ne kadar yırtınırsa yırtınsın, onun iyisi var. Onun da kıskanacağı kişiler var. İyinin de iyisi var, mükemmelin de mükemmeli var. Bunun sonu yok. Akşemsettin'in dediği gibi (inançtan bağımsız olarak) 'Mağrur olma padişahım, senden büyük Allah var'. Her zaman kıskanacağın biri olacak. Ki zekanın da bilmemkaç boyutu var, yani o açıdan da sonu yok bunun. Kıskanacağın kimse olmaması için küçük kapalı bir yerde, en iyinin sen olduğu ya da çevrende önem verdiğin o zeka tipi açısından vasat insanların olduğu bir ortam gerek. O ortamda da en iyinin sen olduğuna inanırsan veya iyiliğin verdiği bir kendine güvenle mutlu olursan; kendini kandırdığın bir yalanı yaşarsın sadece. Ortamını değiştirdiğin anda da o gerçek yüzüne çat diye çarpar. Gerçeği değiştirmeyecek bulunduğun ortam. Bunun da özeti şu, (bkz: odadaki en zeki insan sensen yanlış odadasın demektir)

Psikolojik destek zaten bir günde, bir ayda, bir yılda etki etmez. Gidip aydınlanarak dönmezsin. Biri öyle bir şey vaat ediyorsa, o da dolandırıcıdır. Senin değerlerin var, sağlam bir sütun gibi yüpyüksek ve bir de yerin altında da o kadar giden inancın, yargıların var. Bir şey sadece mantıklı olduğu için o değer bir anda yıkılırsa, sen yıkılırsın veya dünyan yıkılır zaten. Hatta hatta, evrenin tek gerçeği senin inancına tersse 'Haa, öyle mi? Bir saniye o zaman. Ben ömrüm boyunca biriktirdiğim değer yargılarımı iki dakikada yıkıp, aynı boyutta yenisini inşa edeyim. Çayımı tutar mısın?' diye bir dünya yok. Herkesin doğrusu kendi inandığı. Hatta hatta 'Akılları pazara çıkarmışlar, herkes kendi aklını beğenip almış' diye de atasözümüz var. Şu anda zaten psikoloğun sana söylediği bir söz o sapasağlam sütunlara bıdınk bıdınk diye çarpıp geri yansıyordur 1000 yıllık taş duvara 2 tl'lik bakkaldan alınma plastik top atılmış gibi. Psikolojik destekten vazgeçersen, o duvar öylece kalır ve daha çoook kıskanırsın o kişileri. O plastik top o duvarı yıkacak ama azimli (azimle?) sıçan taşı deler. Uzun süre ve sürekli yüzleştikçe yavaş yavaş herkes gibi sıradan olduğunu ve herkesin de aslında gayet sıradan olduğunu; koskoca evrende aslında herkesin aynı olduğunu kabullenme aşamasında rahatlayacaksın.

Kendi hatalarından en büyük cezayı kendine çektirmen ise özşefkat eksikliği ve 'Ben sıradan biri değilim' yargısı. Her sabah ve akşam kendine 'Ben de herkes gibi bazı şeyleri çok iyi yapan, bazı şeyleri uğraşarak yapan, bazı şeyleri çok zorlanarak yapan ama bazı şeyleri ne kadar uğraşsam yapamayan sıradan bir insanım' diyebilirsin kendine. Bir noktadan sonra buna inanabilirsin ama bu özgüvenini de düşürmesin, sadece herkesin sınırları var ve o sınırları kabul etmek gerekiyor. Senin de herkes gibi süper yaptığın işler var, senin de herkes gibi bir tarafını yırtsan yapamayacağın işler var. 'Yeterince iyi' olmak bile şartlara bağlı kaygan bir kavram. Hayatımız ise tırt insanların yaptığı güzelliklerle şeylerle, milyarlarca sıradan insanın başarılarıyla şekilleniyor.

Bunun yerine çabana odaklanabilirsin; 'Bu çabayı gösterdim ve gösterdiğim bu çaba karşılığında bunları kazandım' diye yaptığın işlere ve kazanımlarına odaklanabilirsin. Dişinle, tırnağınla kazandıklarının değerine bakabilirsin. Çabanı ve elde ettiklerini sahiplenebilirsin, ki tahmin ediyorum onlar da az şey değildir.

çözüm yolu çok ama çok basit, ama adım adım tamamlayabiliyorsan:
1. “hayatın anlamı”: böyle bir tek şeyin olmalı. hayat hedefin. önündeki yıllar boyunca ona azar azar yatırım yapacağın bir tek büyük hedef.
2. bu hedefi besleyen alt hedefler, dallar, hobiler, rutinler, işler, insanlar bağlantı olarak...
3. ve bu belirlediğin şeylerde ne kadar ilerleme kaydettiğini izlemen, kendinle yarışman bu konuda, bütün ömrün boyu.
öbür türlü, tırt. aşamazsın.

Kendini karşılaştırdığın diğer insanlarla aynı şartlarda, koşullarda değilsin.

Bu yüzden kıyaslama yapmak çok saçma

umarım ucuza gitmemiştir.

bence boşuna üzülüyorsun gittikleri yerlerde o eserlere daha iyi bakıyorlar

konuya baska bir acidan bakalim.
ornegin palmyra'nin basina gelen belli. ya da pakistan'daki iki bin yillik budist heykellerin.

tarihi eserler gelismis ulkelerdeki koleksiyonerlerin elinde daha guvende olur belki.

"üç beş çanak çömlek" muamelesi görmeyeceği bir yere gitsin, değeri bilinsin daha iyi.

işidçi köpekler bombalasın, başka maymunlar kırsın parçalasın, kepçelerle dozerlerle üzerinden geçsin... başlarına bunlar geleceğine gitsinler.

Beni de oldukça uzuyor bu durum. Gavurlar daha iyi bakıyorlar bırakın çalsınlar gibi bir düşünceye de asla katılmıyorum. Yani caldiklarinda bizim değerlerimizi korumak için çalmıyorlar kendi çıkarları için kullanmak için çalıyorlar. Her türlü zarardayız. Binlerce yıllık bilgi ve kültür birikimini mok etmişiz, cahil verimsiz insanlar haline gelmişiz maalesef...
www.google.com.tr

konu aptallık değil. para.

bilmiyor mu adamlar tarihi eserleri satmamayı ? sadece öncelik olarak ilgilerini çekmiyor. gitsin para gelsin iki diplomasi puanı alırız diye bakıyorlar. hep böyleydi.

@3 olayı özetlemiş işte. trdeki müzelerdense oralarda kalsın ya.

ben üzülmüyorum çünkü türkiye'de kalsa da rezil olacak.
bari doğru düzgün bir yere gitsin de hakettiği muameleyi görsün.

tarihi eser çıktığını sanmıyorum.
onlarca kazı yapıldı hangisi sniper'larla korundu ?
orayı basıp mermeri, mozaikleri mi çalacaklardı ?

muhtemelen altın çıkmıştır, onu da eritmişlerdir.
canım türkiyem. öpücük.

senin ve ulkenin bir degeri yok abi gelismemis sapik ve cahillerle dolu insanliktan uzak bir ortadogu ulkesindesin o eserlere avrupada daha iyi bakarlar bosver

Bence hak etmiyoruz biz o tarihi eserleri.

Truva'daki atın içinde 'Ayşe <3 Mehmet', 'Mahmut hepinizin a... koyar', 'Cemile was here' yazmayan 1 santimetrekare yer yok. İyi ki at orijinal değil. Efes desen pislik içinde. IŞİD dibimizde, gelip heykelleri parçalıyor. Bu ülkenin cumhurbaşkanı sanat eserine ucube dedi. Metro sırasında bulunan kalıntılara '3-5 çanak çömlek bulundu' dedi; İnönü Stadı'nın yapılışı sırasında bulunan tarihi eserler parçalandı, yok edildi. Kırşehir'de 4000 yıllık taş anıt parçalandı. Sit alanları imara açıldı. Kalenin tekini Sünger Bob'a çevirdiler, tüm orijinalliği gitti. Yani halka bıraksan bilinçsizce, yönetime bıraksan sistematik olarak yok ediliyor.

Ne kadar tarihi eser veya kültür adına gezilecek yer varsa %90'dan fazlasını zamanında Yunanlar yapmış, biz devralıp itina ile ağzına ediyoruz. Köklü bir değişim gelip eğitimle bu zararın önüne geçilmeden ya da geçici çözümle 'Eserlere çizik atana iyi hal affı olmaksızın en az 10 yıl ağırlaştırılmış hapis' gibi bir yasa çıkmadan, mümkünse ne varsa götürsünler. Hatta Yunanistan'a, asıl sahiplerine verelim, 'Biz beceremiyoruz, siz bakın' diyelim. Kimin kazanç sağladığından daha önemlisi eserin korunması. Koruyabilene, sahip çıkabilene kadar hak etmiyoruz eseri, kültürü falan. Üzüldüğüm tek şey de hak etmememiz, anca talan ediyoruz. Eser gidince rahatlama geliyor bana.

107.4 Radyo Voyage

www.jazzradio.com

Bir sayısalcı için ideal. Kod girerken, problem çözerken, makale okurken önerilir.

Radyo Fenomen iyidir.

Radyo diye bir app var, bildiğimiz radyo yani. Orada şu istasyonlar Joy fm ile çok paralel:
Radyo ODTÜ Karışık Kaset
Max FM
Flashback
Mio Radio
Max Jazz FM
Slow Time
Power Love
Number One Slow
Radyo ODTÜ Easy

Türkiye kanallarından bunları buldum. Bir Joy FM ve Joy Jazz FÖ hastası olarak çalışırken bunları dinliyorum.

Alakasi yok bence. Tertipli olmasi kafi

hayır. aksine güzel kadındır.

Pis ve dağınık insan bakımsızdır. Ama makyaj=bakım algısı daha yaygın.

erkeğim, ben belirgin olmadığı sürece makyaj yapılıp yapılmadığını anlayamıyorum bile. hatta "ne güzel al al yanakları var" dediğim kızı makyajsız görünce "anaa makyaj mıymış lan o" diye şok geçirdiğim oldu, düşün o kadar uzağım mevzuya. haliyle bakımlılık kriterlerimden biri değil makyaj. anlamıyorum çünkü. genel olarak ağzı burnu kokmuyosa, güzel kokuyosa (ya da kötü kokmuyosa), parmağını tırnağını yemiyosa, yarısı sökülmüş ojeyle dolaşmıyosa, saçı başı düzgünse (düzgünlükten kastım belirli bir forma sahip olması sadece, orman kaçkını gibi olmaması yeterli) benim gözümde "kendine bakan kadın" izlenimi uyandırır o kişi. makyaj, krem gibi zımbırtılar işin ekstrası olur, ki birlikte olmadığım birinin ne kremi kullanıp neresine nasıl baktığını zaten bilmem.

haa kadınlara sorduysan onlar zaten itinayla gömer seni birazdan. siz hem kim ne makyaj yapmış ne halt etmiş anlayabiliyosunuz hem de rekabet şeysi var. siz kavga edersiniz şimdi :((

plazada çalışıyorum, hiç makyaj yapmıyorum. gerek görmüyorum yani doğallık bence çok daha güzel. kimse de bu güne kadar bakımsız demedi yüzüme karşı ama arkamdan diyorlar mıdır bilmiyorum. demiyorlardır bence :)

hayir, hepimiz beyinsiziz ve uzerimizde buyuk baskilar var.

cokuluslu bir zimbirtida calisiyorum, bir tek hicbir ise yaramayan mudurum suslu biraz. o da calismaya ihtiyaci olmayan, baglantilari sayesinde orada pozisyonlanmis, haftaya annelik iznine defolmasini aylardir bekledigimiz biri. topuklu giymez, ayda bir ojeli gorursun; yuzu ve saci kendiliginde cok iyi gorunuyor; tombul.

turkler kadin erkek cok sikintili.

ayrica olaylara kiclarindan bakiyorlar. gobeginden cekinen, fakat spora gitmek yerine korse giyen erkek insan var...

yine de, orada da, makyajli halinize alisinca, makyajsiz giderseniz (cumle kuramadim) hemen "hasta misin?" diyorlar... gozunun ustunu cizsen, ne guzel olmussun, diyorlar... fenasi, ben haftada 1 gordugum bir calisana bir gun "cicek gibi olmussun" dedim, kadin bana "sadece makyaj yaptigimda begeniyorsun beni" dedi; cok uzuldum.

memlekette sacini boyamaman bile tuhaf bulunuyor.

sacima tirnagima ayiracagim zamani birseyler okuyarak gecirmeyi tercih ederim. yine de uzerimde baski hissediyorum; bunun uzerinde calismak lazim...

ben yapmıyorum
son 1 senede bi tek kardeşimin düğününde makyaj yaptım. onu da taşradaki kuaför bir yaptı ki biz silip tekrar yaptık :)
çok güzel eyeliner çeken, düzgün makyaj yapan kadın tabi bakımlıdır ama paket program olacak; ojeler kalkmış olayacak, kıyafet ütüsüz (ütü gerektiryor ise) lekeli vs. olmayacak, saçlar yağlı olmayacak, ayakkabılar, çanta vs. dökülüyor olmayacak vs.
ama makyajı hiç yapmayan = bakımsız diye bir algım da yok, yine diğer paket program özelliklerini sağlaması şartıyla.

İlgisi yok.

Hatta geçen bir cevapta da yazmıştım. Fransa'da, İspanya'da 'makeup shaming' akımı var. Birileri gündüz gözü fondötenli mondötenli makyaj yaptığında 'Kendine bakmıyor ki, kusurları var. O yüzden yüzünü boyamış' diye küçümsüyorlar. Bakımlı olmayan kadınların makyaj yaptığını düşünüyorlar.

İş yerine makyajla gelmemek falan dert değil ama saç baş dağınıktır, tırnak içi pistir, bunlarla birlikte makyajsızlık batabilir ama Stolk'un bir makyaj videosunda da dediği gibi 'Sapsarı artıklar kalmış dişin üstüne sürülen kırmızı ruj n'olacak'.

Makyaj bakımın üstüne ekstradan bir seçenektir sadece.

Ancak, şu var. Ben bugün 3 saat uyudum ve gözlerimin altı mosmor olmasa da, uyumadığım 3 km öteden belli. Az mor eklesem Yaşayan Ölülerin Dönüşü'nde oynarım. Bu yüzü istediğim kadar temizleyeyim, istediğim kadar nemleneyim; bakımlı görünmez. O yüzden gözün altına hafif bir kapatıcı sürerek insan gibi görünmeye çalışıyorum. Yine uyumadığım için surat kireç gibi, az allıkla iki renk getirmeye çalıştım. Bu da bakımın bir parçası. Bakım, temiz ve sağlıklı görünmek demek bence. Gerçi, saç baş aldı başını gitti uyandığım zamandan sonra; o da ayrı.

Valla rahmetli annanem "esas bakım su ve sabun" derdi.. Suya ve sabuna dokunmayanları da kınıyorum buradan bu vesileyle. :)

Bakımlı insan (cinsiyet ayırmaya gerek bile yok) günlük duşunu alır, tırnakları, dişleri, nefesi temizdir. Kıyafetleri temizdir. Eski bile olsa asla lekeli değildir.

Onun dışında makyaj yapması bakım filan değil.

sağlıksız alışkanlıkları olan, sağlıksız şeyler yiyen insan bakımsızdır. kadından ziyade herkes için. makyaj falan geçiniz.

Öz bakım ile süslenmek / makyaj yapmak çok farklı şeyler. 2003 yılından bu yana neredeyse hiç makyaj yapmadım. 14 yıldır toplasanız 10 defa değildir. Çok özgür ve doğal hissediyorum. Sistemin dayattığı bütün o kimyasal şeylere vereceğim parayı da çatır çatır gezmeye, yeni şeyler öğrenmeye falan harcıyorum.

asla, kat'a!
makyajın kadını gizlediğine inananlardanım, en güzel ve doğal göstereninin bile yapay durduğunu düşünenlerdenim. bu makyaj konusuna kadınlar erkeklerden çok takıyor, etrafımda "makyajsızsa bakımsızdır, bok yesin" diyen erkek yok mesela. gerçi her kadın makyajı sadece kendi için yapıyordu dimi, sori...

Ne alaka?
Yüzüme o salak şeyleri süre süre mahvettim zaten. İsteyen bakımsız desin,
Bakımsız olmak tırnak diş ter saç gibi şeylere dikkat etmemektir

Bence bunu kişi belirliyor Eğer cildiniz güzelse puruzsuzse yada gözleriniz kirpikleriniz güzelse bakımlı ama gerçekten bakımlı ise cildiniz makyajli birinden cokha bakımlı ve güzel gorunulebilir

Makyaj yapmanın bakımla alakası pek yok. Olsa da %10 %20 yani.

Bir kadın makyajsız da güzel olabilir, bakımlı olabilir.

Makyaj yapıyorsa bakımlı da diyemeyiz.

İşte böyle

ben yapmıyorum, zaten istesem de yapamıyorum çünkü laboratuvarda asidin, sıcağın, tozun, kirin içinde çalışıyorum ve terliyorum çok fazlaca, artı göz kuruluğum var, gözlük kullanıyorum, makyaj yapmak istesem lens kullanmayınca kocaman gözlüğün arkasında kayboluyor yaptığım makyaj, lens de gözümü acıtıyor işte, ha canım isteyince kırk yılda bir yapıyorum bazen dışarı çıkarken/özel günlerde falan, o kadar. ama o dediğin algı cidden var, illa makyajlı, boyalı saçlı, ojeli, topuklulu -ne dedim lan ben??- olmak gerekiyormuş bakımlı olmak için, algısı var işte. ha benim çalıştığım yerde yapan da var yapmayan da var. kendim için de dersem: makyaj yaptığım zaman bazen göz kuruluğu vsden dolayı "sktiğimin makyajı!" şeklinde dolaşıyorum özellikle de düğün-dernek gibi hedesel hödösellikler yüzünden yapmak zorunda kaldıysam, bazen de "kızzzz çok güzel oldum ya laaa!" diye sevindirik oluyorum XD bence makyaj insanın kendine yakışanı giymesşislakakdsikaaksdassd olması da olmaması da tamamen kişiye kalmış birşey ama kimsenin yapılmasına ya da yapılmamasına yorum yapmaması gerekir. eyyorlamam bu kadar..

benim D vitamini seviyem 5.70 ng/ml çıktığında doktorum test kağıdının üstünü çizip "böyle bir seviye yok" deyip hemen devit ampul yazmıştı. şuanda 44.30 ng/ml seviyesindeyim ve doktorum son test sonucumdan sonra 3 tane daha devit ampul yazdı. Elimdeki test sonucunda da Vitamin D düzeyi değerlendirmesi başlığı altında şu bilgiler var:
<10 ng/ml : Ciddi eksiklik
10-25 ng/ml: Eksiklik
25-80 ng/ml: Optimal düzey
>80 ng/ml Toksik

testi nerede yaptırdınız? aile hekimliğinde mi yoksa hastanede mi ? d vitamini konusunda örnek alınması ve taşınmasıyla ilgili bazı çelişkili çalışmalar mevcut. kimileri örneklerin folyoya sarılarak taşınması gerektiğini, sarılmadığı için d vitamininin depo formu olan 25-OH D vitamininin aktifleşerek 1,25 formuna döndüğünü dolayısıyla ölçümün yanlış düşük çıktığını belirtiyor. gerçekten de 10 hastadan 9'unda düşük çıktığını söyleyebilirim. ama bu gerçek bir düşüklük mü bunu kesin olarak bilemiyoruz. dolayısıyla doktorlar arasında da görüş ayrılıkları oluyor. herkes kendi klinik tecrübesine göre karar veriyor.

ikinci bir görüş isterseniz özellikle kış aylarında ben olsam yazardım d vit. evet fazlası toksik etki yapıyor bu arada ancak uzun süre ve günde 2-3 ampul d vitamini içmeniz lazım.

Çok düşük.

Kışın etkisiyle daha da düşecek muhtemelen. Belli aralıklarla 1-2 ampul alsanız zehirlenmeseniz bu kadar düşükken imkansıza yakın.

Tam da iki gün önce aldım sonuçları. Oradaki ölçeğe göre de 20'nin altı ciddi eksiklik, 20-29 yetersizlik/eksiklik, 30 üstü normal kabul edilmiş. Bende 25 çıkmış.

Doktor bana günde 2000 mg tablet kullanmamı söyledi. Bir tanıdığım da, sık ve her gün kullanımda kısa vadede bağırsak krampı olduğunu ve sindirim sorunları oluştuğunu söyledi. Ben de merak ediyorum.

Az bir şey biliyorum, daha fazla bilen gelince onu dikkate alın. Normalde "hava akımı" anlamına geliyor ama burada bir şeylere denk gelmek, şartların olgunlaşması gibi bir anlamı var sanırım. "Rüzgar o yönden eserse, öylece kalakalırsınız" gibi sanırım.

Devamı yok mu cümlenin? Ceryan yaparsa böyle kalırsınız diyor. Devamı olursa neyden bahsettiği vs belli olur daha iyi bir çeviri olur.

Hava akimi degil bence eksi sozlukte baktim fransa da bir kanun maddesinde de geciyor. Taslak gibi.. burada ogretmen cocuklara yaptiklari bir yatamazlik icin kiziyor. Havayla alakali bir durum yok aslen..

"Birden bir hava akimi çikarsa böyle kalakalirsiniz".
Le Petit Nicolas'dan.

Koy evi gibi. Eski usul dosekler, yastiklar, yorganlar...
Istanbul/kartal

Boyle trakyada bir koy evi olabilir ya da bir ege koyunde bir ev. Satafatli bir yer degil kesinlikle. Pamuk doldurulmus elyafli yorganlar, yer yataklari, serin bir ilkbahar yada erken yaz sabahi. Araba sesiyle degil de doganin, ruzgarin agaclardaki hisirtisinin sesiyle uyaniyorsun.

Suan gurbetteyim abd'de. Izmirliyim aslen.

en sevdigim siir dizeleridir ayrica.

bayağı lüks bir ev geliyor aklıma. misafirliğe arkadaşıma gitmişim gökdelen gibi bir şeyde bir ev, en üst kat, boydan boya cam ve şehir manzarası var önümde, akşam saatleri istanbul’un keşmekeşini izliyorum uzaktan. çarşaf yastık yorgan beyaz. duvarlar siyah. ışık da uzaktan kumandalı ve sarı. güzel bir smooth jazz playlisti fonda. sıcaklık tam istediğim gibi, havada nem yok. hizmetçiler her işi hallediyor. bana uyumak dışında yapacak iş kalmamış. insanlardan ve kalabalıktan çoook uzaktayım. böyle bir şey geliyor aklıma.

temsili resim olayı zor hocam; mobilim.

yayla gibi bir yer.az eşyalı küçük oda,yeni sıvanmış kireçle.demir karyola,beyaz kaneviçeli çarşaf,ağır yün yorgan. tahta pencere dışarısı yeşil belli. pencere hafif aralık, biraz esinti var perde oynuyor,kornişin sesi geliyor alttan. yağmur çiselemiş,toprak kokuyor. yatağımın yanına sıcak süt koymuşlar,süt armut kokuyor. bir de horozlu masa saati var ama hiç bakmıyorum,sesini duyuyorum sadece.zaman geçiyor.
İzmir.

Frodo'nun Rivendell'de uyandığı yatak ortam gibi

encrypted-tbn3.gstatic.com

Sakin bir köy evi ama sessiz de olsa o evin içinde birileri olduğunu biliyorum. Bana değer verdiklerini de. Oda ise şöyle; ahşap döşeme, çok hafif serin. Odada beyaz yer döşeği hariç bir şey yok gibi ama terkedilmiş izlenimi de vermiyor. temiz ama sade diyeyim. Yorgan kalın pamuk yorganlardan ve içine girince sıcak tutan cinsten, ağır. Ve başucumda gümüş ibrik ve bardak canlanıyor gözümde çünkü susarım ve su çok içerim. Oda ışık almıyor değil ama perdeler kapalı o yüzden loş. Hafif ahşap ve kireç kokusu hissediyorum.

tam değil ama şu görsel tasvirime yakın.

www.google.com.tr

edit: yaşanılan yer: İstanbul- Etiler

Ben direkt şunu istedim. Yoldan gelinmiş, yorgun ve bunun gece hali
www.mostbeautifulthings.net
odis.homeaway.com
Gerçi uykum varsa, derdi merdi unutup, çarşafın temizliğine de zerre dikkat etmeyip kafamı koyar koymaz uyurum ama şöyle bir yerde adımı da unuturum, kendimi de unuturum, herkesi unuturum.

Uzun sayılmayan bir süredir yurtdışındayım.

hayalimde kaldığım misafir evi denize yakın bir köyde. sabah ev sahibinden önce uyanıyorum. sonra uyanırsam bir şeyleri kaçırmış gibi hissederim hep. geceyi konuşarak (ve susarak heh) geçirmişiz. o da paralelimde yatıyor yer yatağında. tek odalı bir ev olduğu için yerden tasarruf etmek amacıyla yatak almamış. (tek odalı oluşu biraz ev sahibinin garibanlığından biraz da hayalimdeki konuşarak uykuya dalma isteğinden) mevsim ilkbahar sonları-ilkyaz başlangıcı. özlemini çektiğim arkadaşımla beraber özlemini çektiğim mevsim de yanımda. kalkıp evin ufak bahçesine çıkıyorum. biraz doğanın sesini dinledikten sonra kulaklığımı takıp nick drake'in northern sky'ını dinlemeye başlıyorum. topraktaki börtü böceği izlerken omzuma bir el dokunuyor. kulaklığı çıkartıp arkama bakıyorum.
buna dair bir temsili resim yok ama şu da hoşuma gitmişti, geçenlerde kesip arkadaşıma göstermiştim: streamable.com

eski rıhtımlar kalmış mıdır bilmiyorum ama belki bir balıkçı kasabası da olabilir. martı seslerine uyanıyorsun. yine az eşyalı böyle bir ev. tabii roller değişiyor. ev sahibi uyuyor, sen ayakkabılarını eline alıp dışarı çıkıyorsun. kahvaltılık bir şeylerle geri dönüyorsun. döndüğünde ev sahibini çayı (ya da limonlu suyu artık ne tüketiyorsan onu) hazırlarken buluyorsun.

ek: ilçe, beşiktaş

O iş pek öyle olmuyor aslında.
Duygu meselesi karışık, herkesin hissettiği farklı birşey olabiliyor.
Almanların sallıyorum sabah otobüsü kaçırınca bir anda yağmur başlaması için ayrı bir tanımı, duygu durumu var gibi gibi..

Lisa Feldman Barrett - How Emotions Are Made kitabında bundan bahsediliyordu diye hatırlıyorum. Hatta dediğiniz gibi, atıyorum 6 temel duygu gibi, bir liste vardı. Korku, iğrenme, memnuniyet vs vardı. Maalesef tam cevabı hatırlayamıyorum, ama kitabı tavsiye ederim.

27

plutchik'e göre 8 temel duygu var:

korku
sevinç
öfke
üzüntü
tiksinti
umut/beklenti
kabul etme/edilme
hayret

bunların ikili kombinasyonlarından 8 ara duygu daha çıkıyor.

(bkz: plutchik teorisi)

3.bp.blogspot.com

2 tane. sevmek ve sevmemek.

sir gawain + 1

Plutchik'in Duygu Çemberi şöyle (Türkçesini bulamadım)
www.classtools.net

sözcüklerle ifade edebildiklerimizi sayılı ama gerçekte sınırı insandan insana bile değişebilir. Korkunun bile onlarca farklı hissi olabilir, yada %30 korku, %30 endişe, %40 umut şeklinde komplike duygular olur ki, bu sonsuz çeşitlilikte olabilir.

Kadının ovülasyon döneminde, yani yumurtlayıp yumurtlamadığını ölçer. Hamile kalmak istenirse yumurtlama döneminde sevişilmesi en yüksek olasılığı yaratacağından, o gün ovülasyon var mı diye bakılır. En garanti yöntem olması için uzun süre tutulan idrarla vakılır. Bu da gece boyu uykudan sonra, günün ilk idrarıdır.

Doğum kontrolü yöntemi değildir. Çünkü, bir gün yumurtlamıyordur kadın ve o gün sevişilir. Spermler o ortamda birkaç güne kadar yaşayabilirler. Kadın ertesi gün tekrar kontrol edip ovülasyon döneminde olduğunu görebilir. Böylelikle içinde yaşayan spermlerle ovülasyona girmiş olur. Bu da hamilelikle sonuçlanabilir. Ancak, şu işe yarayabilir: Ovülasyonun olduğu gün çift katlı koruma uygulanabilir, prezervatif+spermisid gibi.

Bazı ovülasyon testleri çift seçeneklidir, var/yok gibi. Bazıları üç seçeneklidir, yok/ olmak ğzere / tavan yaptı gibi. Üç aşamalı olanı varsa daha iyi.

ablam laboquick marka almıştı internetten. o şekilde hamile kaldı.

Dünyanın her yerinde yaşlı kabul ederim. Max gideceği 80, üzeri nadir.

Yaşlılığın başlangıcı için 65-70 derim sanırım, daha öncesi değil.

1. Evet.
2. Orta yaşın sonları 45. Yaşlılık başlangıcı 55.

Teknoloji sayesinde hastalıklar yok oluyor ve ömür uzuyor ama yapay gıdalar, hava kirliliği gibi etkenler nedeniyle de ömür kısalıyor. Ağaç sayısı benim çocukluğumdan beri çok azaldı. Karşı komşu on metrelik çam ağacını kesti kaç yıl önce. Diğer bir komşumuz kendi evlerinden daha yüksek boydaki incir ağacını kesti. İnsanlar artık eskisi kadar iyi beslenmiyor. Bunları dikkate alarak insan ömrünün 150 yıl olacağını düşünmüyorum. İnsan ömrü 150 yıl olsa da eski insanlar kadar güçlü olacağımızı düşünmüyorum. Alkol ve sigara kullanan çok insan var. 20 yaşındaki çocuk 50 yaşında gibi gösteriyor. Spor yok, hareket yok. Böyle olunca 70 yaşına kadar yaşamanın manası yok.

60 bile yasli

bana göre yaşlılık 60'ta başlar. 90 ve üzeri çok yaşlı.

Ben yaşlılığı 70'ten başlıyorum. Biri 60'ında ölse "Daha gençmiş" derim.

Geçenlerde bir yerde yaş aralıklarının değiştiğini okumuştum. 70 yaş artık o kadar yaşlı değil.

hayalci olmaya gerek yok. 70 yaş dünyanın her yerinde yaşlıdır.

60 ile yaşlılık başlıyor.

70 ölüm yaşı benim için, 50'den sonrasına yaşlı derim.

evet yaşlı. 65 dedimmi başlar zaten.

bak şimdi şunu fark ettim, yaşlı olarak adlandırılmama hala 40 yıl var. gençlik vallahi güzel. hayırlısıyla genç mi ölsek...

Geçende okudum artık 65'e kadar genç oluyoruz ve 80'e kadar olgun. Sonra yaşlılık başlıyor.

Bana göre yaşlılık 70-75te başlıyor. Kendine iyi bakan ve ciddi sağlık problemleri geçirmemiş biri 75'inde bile gayet dinç ve akıllı olabiliyor bence.

cevap verenlerin simdiki yasina gore degisir. bana 20'li yaslarimda sorsaydin yaslilik 60'da baslar derdim, simdi 35 olduk ben artik yaslilik 70'de baslar diyorum. 50imde sorarsan 70 orta yas diyebilirim. insan bahsedilen yaslara yaklastikca farkli dusunuyor ve bu arada insan omrude uzuyor.

ortaçağda insan ömrü 30-40 arasıymış. hastalıklar kıtlık savaşlar vs .
şimdi bu hijyen ve teknoloji ile sağlıkta bu kadar ileri gidilmişken ömrün uzaması çok normal ve 70 yaş üzeri çok dinç çok genç ruhlu ve sağlıklı insanlar tanıyorum . bence yaşlı olmaya başlayan yılların başıdır .

İhtiyarlik kaç yaşında başlar?
Kristof Kolomb Amerika'yı keşfe çıktığı ilk yolculuğunda 50 yaşını çoktan aşmış durumdaydı...
Pasteur kuduz asısını bulduğunda 60 yaşındaydı...
Mimar Sinan, Süleymaniye camisini bitirdiğinde 70 yaşını geçmişti. Selimiye camisini tamamladığında ise 86 olmuştu...
Galileo, ayın günlük ve aylık çizimlerini yaparken 73 yaşındaydı...
Charlie Chaplin, 76 yaşında film yönetmenliği yaparak hala işinin başındaydı...
Goethe, en büyük eseri Faust'u ölümünden bir yıl önce, yani 82 yaşında bitirmişti. 83'dü...
Gençlik hayatın belli bir çağı ile ilgili değildir.
İnsan, kendine olan güveni derecesinde genç, şüphesi derecesinde yaşlıdır.
Cesareti derecesinde genç, korkuları derecesinde yaşlıdır.
Ümitleri derecesinde genç, ümitsizliği derecesinde yaşlıdır.
Hiç kimse fazla yaşamış olmakla ihtiyarlamaz. İnsanları ihtiyarlatan, ideallerinin gömülmesi, hedeflerinin olmamasıdır. Seneler cildi buruşturabilir. Fakat heyecanların, ideallerin teslim edilmesi adeta ruhu buruşturur.
İnsanlar yaşadıkça yaşlandıklarını sanırlar, halbuki hedeflerine götüren yolu yürümedikçe yaşlanırlar.
İnsan ihtiyar olmaya karar verdiği gün ihtiyardır.
Güzelliği görme yeteneğini kaybetmeyen asla yaşlanmaz.
Tabiri caiz ise yaşlanmak bir dağa tırmanmak gibidir. Çıktıkça yorgunluğunuz artar. Nefesiniz daralır ancak görüş alanınız genişler.
Beynimiz yeni tecrübeler keşfettiği sürece insan genç sayılır.
William Gladstone

Erkek mi kadın mı bilemedim ama kadın içinde ben geçen seneden beri Ugg Adironrack kullanıyorum. Diğer Ugg'ların şeklinden farklı, uzun ve sıcacık tutuyor, ağır da değil. Yaptığım en güzel yatırım kendisi.
dtpmhvbsmffsz.cloudfront.net

Erkek olduğunu var sayıyorum yds

Adamlar bi bot yapmış -40

5-6 senedir kullanıyorum.Üstüne tanımıyorum.
img-morhipo.mncdn.com[img][5][1][900x1234].jpg?1510
www.morhipo.com

Kadınsan Sorel. Bende şu var iki senedir kar yağdığında giyiyorum, outdoor botlarım solda sıfır kalıyor sıcak tutma konusunda:D
www.morhipo.com

kadın evet. bunlar da guzel de bır de starlı bısey yok muydu? herkes paylasıyordu ınstagramda?

Bir ara moon boots fln paylaşıyordu herkes, acaba onları mı diyorsun?
ya da inuikii fln?

her şeyi genellemeyi ne kadar çok seviyorsunuz.

ukrayna görmüş birisi olarak ben türk kızlarını genel olarak güzel buluyorum. yani oradaki kadar bakımlı, düzgün vücutlu, "10'undan 8'ine bakmaya doyamazsın" tipi bir güzellik söz konusu değil ama "güzel kız" konusunda eksiğimiz olduğunu düşünmüyorum. biraz yaşanılan çevreye ve ortama da bağlı tabii, izmir'de yaşayan adamla kars'ta yaşayan adamın değerlendirmesi çok farklı olabilir. ben genel olarak "çok güzeller" diyemesem de öyle kadınların çirkin ya da at hırsızı olduğu bir ülke olduğumuzu düşünmüyorum, yeterince güzel kadın var.

hadi şimdi ben türk kızına yaranmaya çalışan ikiyüzlü şerefsiz bir meriç olayım... ukraynalı arkadaşım istanbul'a geldiğinde "olm ne güzel karılar varmış burda" demişti. aynı şeyi birkaç kişiyle daha yaşadım.

bizde kompleksli insan çok. kadın-erkek ilişkileri çarpık. erkeği kızına, kızı erkeğine sövüyor. erasmus başlıklarında çok açık biçimde görülebilir bu. birbirimizden nefret ediyoruz. kıza sorsan türk erkeği şerefsiz, kaka; erkeğe sorsan türk kızı kezo, şüşko falan... bizim sorunumuz fizikle değil, kafayla. yohusam taş gibi oğlan mı arıyon, güzel kız mı lazım, hepsinden bol bol var türkiye'de.

Hayır makyaj olayını çözmediler, kendilerini daha değersiz ve daha cinsiyetsiz hissediyorlar sadece. Bunu bastırabilmek için o alışverişler ediliyor, o makyajlar yapılıyor. Başka hiçbir şey değil. Gerçi onlara bakan gözlerin kendisi güzel olmadığı için hatunlar ne yapsalar boş da...

yok, filtre olayını çözmüşler.

Güzelliğin herhangi bir ırkı olduğunu çok da düşünmüyorum, bir noktadan sonra alıştığın kadın gözüne aslında o kadar da güzel değilmiş olarak görünebiliyor, ve bütün ırklarda ayrı ayrı güzeller olabiliyor. Yani rus kadınlarında çirkini olduğu gibi hollandalı kadınında güzeli olabiliyor, pek tabi türkün de kürdün de çerkezin de. Ama sosyal medyada gördüğümüz güzel(!) kadınların artışındaki sebep, teknoloji. yetişmek mümkün değil, bi' macbook pro olmuş sana 11bin. vay arkadaş.

Güzel kızlar var ama karakteristik bir güzellikten bahsetmek mümkün değil. Kültür havuzu diyebileceğimiz bir coğrafyada yaşadığımızdan insanlar arasında çok farklılık olabiliyor. Koskoca ülkeyi Balkan kızı, Kafkas kızı diye bile ayırabiliyorsun en basit anlamda. Sosyal medyadaki kızların hiçbirine kanlı canlı görmeden güzel demem.

Kıyas noktası slavlar falan olunca değiller, ama moğollar nijeryalılar falan olursa güzeller. Dünya üzerinde orta sıralarda diyebiliriz. Ama spor ülkede lüks tüketim konumunda olduğundan ve spor yapma bilinci olmadığından kızlarımız potansiyelinin altında. Spor yapan erkek sayısı spor yapan kadın sayısından çok daha fazla.

Birini güzel bulma eşiğim diğerlerine göre çok düşük ama bol makyaj yapmış, makyajını silsen adeta bambaşka birey gibi duranlar bence güzel değil. Yani,görünüşte güzel olabilir ama bu resmen kendini ve diğerlerini kandırmak. Kadın neredeyse 10 katman boya sürünmüş, tokalaşsan fondötenin yarısı sana bulaşacak. Çoğunun yüzü plastik gibi duruyor. Bir de bu efektli, filtreli fotoğraf uygulamaları yüzünden sosyal platformlarda çok değişik duruyorlar gerçektekinden. Misal, bir tanıdık var. Kız epey kilolu, yüzü geniş. Ama fotoğrafına bakıyorsun incecik beden, incecik yüz. E, şimdi bu nedir? Yahu olduğun gibi görünmek ne kadar zor olabilir ki? Seni tanıyanlar zaten gerçeği biliyor. O halde bu çaba niye?


Özetle, badana gibi makyaj yapanları hesaba bile katmamak gerek. Suni güzellik seviyesi artsa ne olur, artmasa ne olur? O yüzden, sıfır ya da en azından sıfıra yakın makyajlı dolananlar daha güzel geliyor bana. Bunun da istastiğini çıkaramam tabii :)

Güzeller ve nasıl giyineceklerini biliyorlar. O öve öve bitiremediğimiz Ukrayna kızları abuk sabuk renklerde elbise, parlak çirkin gömlekler, desenli salaş üstler falan giyip geziyorlar. Sırf topuklu ayakkabı seviyorlar diye çirkin çirkin ayakkabıları giyip ortalıkta dolanıyorlar :)

Değiller güzel olanlarının da karakteri bozuk

Kadınlar çiçektir .

Türk kadınları yüz olarak güzeller ama vücut olarak erkeklerimiz ve kadınlarımız da kötü. Spor yapmıyoruz,genetik mirasımız göbeklenmeye uygun.

Ben güzelim bb <3

Bütün olay bireyin götüne yakışan kotu bulmasında bence.

İnsanlar her zaman gördüklerinden daha farklı olana meyilli oluyorlar onu unutmamak lazım.

Türkiye’de “e güzel işte eli yüzü düzgün” kategorisindeyim yurt dışına çıktığımda aşırı ilgi gördüm hatta beraber gittiğim bi karşı cins arkadaşım oha burda niye bu kadar beğeniyolar seni diye şaşırdı :D yani kısaca herkese kendinde olmayan güzel geliyor bence. Ha bu arada ilgi gösterenlerin hiç biri ilk etapta Türk olduğumu bilmiyolardı zaten sonra öğrenince uzaklaşanlar oldu asfga

Ben de bunun çok kişisel bir kavram olduğunu düşünüyorum. Herkes kendi yaşadığı çevreye, arkadaş grubuna veya kendisine en ulaşılmaz gelen gruba göre yorum yapıyor herhalde. Zira benim çevremdeki genç veya orta yaşlı kadınların tamamına yakını çok düzenli spor yapıyor, yediğine içtiğine çok dikkat ediyor, makyaj yapan yok diyebilirim sanırım, ve giyim tarzları da her yere kot tişört giyerek gidenden, eteğini ayağından çıkarmayana, her duruma uygun bir kostümü bulunana kadar farklılık gösteriyor.

"Avrupa'daki kadınlar makyaj yapmıyor" gibi bir yorum da uydurma payı ağır basan bir genelleme gibi, haliyle doğru değildir. Giyim kuşam konusunda ise doğru olabilir. Zira insan haklarının varlığının hissedilebildiği yerlerde insanlar daha rahat giyinebilirler. Burada şort giydi diye dayak yiyor, etek giydi diye tecavüze uğruyor, eşofman giydi diye taciz ediliyor kadınlar. Haliyle "doğru düzgün bir şey giyeyim" düşüncesi oluşuyor olabilir. Bir erkeğin "İstanbul kıyafeti", "tatil kıyafeti", "gece dışarı çıkma kıyafeti", "spordan dönerken popomu kapatsın sweatshirtü", "arkadaşlarla dışarıdayken elbise giyerim ama üstüne giyeceğim usturuplu bir paltom olsun" paltosu gibi dertleri olmadığından bu hissi anlamaları zor olabilir.

Bütün bunlar bir kenara, ben işim sebebi ile çok rahatlıkla gözlemleyebildiğimden, genç kızlarda biraz erken ergenleşme olduğunu düşünüyorum. Özellikle bir kutlama, yemek, parti gibi bir şey olduğunda 13-14 yaşında genç kızlar öyle ağır makyajlar yapıp, öyle elbiseler giyiyorlar ki bu yaşımda ben giymem. O da geçilmesi gereken bir aşama herhalde şu hayatta.

Güzeli çok güzel Türk kızlarının. Sosyal medya, insta fotolarını değerlendirmeye hiç almıyorum, filtresi, işığı, açısı filan. gerçeği yansıtmıyor diyelim hadi.

Yaşım itibariyle ulan botoks yaptırsam mı ben de acep naapsam filan diye kafamda sorular var bu ara ve kadınlara ve ciltlerine dikkat ediyorum, özellikle toplu taşımada, çaktırmadan süzüyorum :) Ne kadar güzel kızlar var ya. Güzelleri çok güzel bence. Bir kere çeşitlilik de çok, hani esmeri, beyaz tenlisi vb. Hele geçen gün metroda bir kız gördüm, Amerikan yerlilerine benziyordu aynı. Bildiğin kızılderili. o kadar güzeldi ki. Çıkık elmacık kemikleri, harika bir cilt, badem gibi gözler.

erik gibiler kütür kütür.

eğer etrafınızda spordan nasibini almamış, hamburgeri lavaşa sarıp yiyen kadınlar ve erkekler varsa, sorun sizde olabilir. kendilerine azcık bakınca gayet güzel kadınlar.

İsveç'ten yazıyorum. Türk kızları çirkindir. Makyajla Instagram filtresiyle falan beni de güzel zannedersiniz. Ki kelli felli adamım.

sıkıntı güzellikte değil kezbanlıkta.

İskandinavya, Finlandiya ve slavlar ile uçurum var. Gezerken fark ediyorsunda, yaşayınca net görülüyor. Finlandiya ile ortalamada ki fark olağanüstü ve spor yapıyorlar.

Kisisel zevkime gore, etnik veya avrupai bir tipi yoksa, guzel degil.

Bence güzel Türk kızları genelde. Olay çirkinlikte değil de, daha çok bakımda patlıyor. Çok bakımlılar da var, ancak çoğunluğa bakım lüks olabiliyor.

Buraya çok jeopolitik bir cevap vereceğim şimdi. Arap yarımadası, İran, Tunus, Fas, Cezayir'deki makyaj Türkiye'de yok. Oradaki kızlar makyajdan öte badana yapıyor. Fondötenleri de genelde tenlerine göre bir ton daha bronz ve aş-şırı ağır oluyor. Yani, spatula ile kazırsan kazırsın. E şimdi, kızcağızın tek açabildiği yer yüzü. Özenmek için ona da abanınca böyle oluyor.

Fransa'da ve İspanya'da çok yaygın bir 'Make up shaming' akımı var. Gündüzleri bir rimel-bir rujun ötesine gidip fondöten falan kullandığında ayıplıyorlar, garipsiyorlar. 'Kusuru çok, kendine bakmıyor, bakım yapmıyor, demek ki bu yüzden bu kadar boyamış' diye düşünüyorlar. Hollanda için de aynı şeyi duydum ama bu akımın başını İspanya ve Fransa çekiyor. Bu kontürleme mi deniyor, ne zıkkımsa, ondan hele nefret ediyorlar.
www.beauty-source.info

Şimdi, kozmetiğin devlerinden biri Fransa. Bence Japon ve Alman kozmetiği daha kaliteli ve daha fazla mühendislik içeriyor ama Fransa'da kozmetiğin krallarından biri. Avene'dir, Lancome'dur, Clarins'dir; bunlar bizim Nivea ayarında ve alması kolay, ucuz. Buradaki insanlar çocukluktan beri nasıl bakım yapılacağını iyi biliyorlar, cilt bakımı konusunda çekirdekten yetişiyorlar. Ötesinde, 'preventive cosmetics' ile ilgileniyorlar. Yani, sorun olunca ciltle ilgileneyim değil, 'Cildimle ilgileneyim ki, sorun olmasın' bakış açıları var. Türkiye'de aynı markalar pahalı. Beyaz yaka ve orta kesim ulaşbiliyor ama orta-alt veya alt kesim bunlara pek ulaşamıyor. Cildinin bakımını geçtim, dişini fırçalamayan bir ton insan var. Şimdi, iki kişinin durumu bir mi? Çocukluktan beri beslenmesine, bakımına bakan kişiyle 20 yaşından sonra bunları 'Neymiş ki bu' diye öğrenmeye çalışan kişi bir değil.

Örneğin, Fransızlar Ameirkan makyajını da ağır olmakla aşağılarlar ve 'Amerikalılar kendilerine güvenmiyorlar. Güvenseler, gerçekten güzel olsalar, bu kadar makyaj yapmazlar' diyorlar.

Türkiye ikisinin ortasında. Ne Araplar kadar makyaj yapıyorlar, ne de Fransızlar gibi gururla makyaj yapmıyorum diye geziniyorlar. Gerçi Türkiye'de de iki uçtan insanlar var ama bence güzellikten öte sorun bakımda bizde. Bakım lükse girebiliyor hayat şartları karşısında.

Bence Türk kızlarının büyük çoğunluğu oldukça güzel. Yalnız vücutları için aynı şeyi söyleyemeyeceğim. Erkek kadın ayırmıyorum, genel olarak kısa boylu ve kilosuna pek dikkat etmeyen bir milletiz.

Bu tariflediğinizi yaşayan bir arkadaşım var, duygu geçişleri çok hızlı ve pik gerçekleşiyor. Çokcana enerjik etrafa enerji saçıyor hatta saçmalıyor kontrol edilmesi çok zor hale geliyor ama ne zaman uzakta kalsa telefonla konuşsak mesajlaşsak depresif. Sürekli mutsuz, sonra bunu ciddiye alıp yanına gittiğimizde yine çok neşeli, hareketli ve heyecanlı. Yani bunun psikiyatride kesin bir tanımı ve adı vardır. Çünkü kişisel birşey değil.

enerjisini dıştan alan içten alan diye 2 tip insan var zaten normalde ama sizin bu yaşadığınız uç seviyede dıştan alan oluyor sanırım. (bkz: extrovert)

gizli depresyon olabilir.

@ Mete kudur borderline kişili bozukluğuna bir parça uyuyor ama insanın kendi kendine psikiyatrik teşhis koyması çok saçma psikiyatriste gitmeyi de hep erteledim ama sanırım en iyi yol bu

Sen neysen ben de oyum
Spor değiştirdi biraz beni
Ben bir de aeviglimle aynı evdeyim falan

sevgilisizlik, net.

Ruhsal bir problemin olduğunu sanmıyorum. Yalnız yaşadığın için böylesin. Ben de bir kez 5 gün kadar yalnız kaldım. Bayağı sıkılmıştım.

Biraz daha intovert'e kayan bir insan olarak ben de yaşıyorum bunu ama 'Gözlerim doldu dolacak' kadar değil. İki durumda yaşıyorum bunu. İkisi birlikte olmuyor genellikle.

İlki eğer gerçekten kötü bir durumdaysan, üzüldüğün ve seni yıpratan bir şey varsa ve böyle davranıyorsan, o zamanları ilgilendiriyor. Kötü bir dönemden geçiyorsam veya kaygı, mutsuzluk, vb. varsa zaten onlar hep üstümde. Hazır yanımda insan varken iki lafın belini kırayım. Zaten o kötü duygu neyse zebellah gibi, helikopter ebeveyn gibi o süreçte sürekli tepemde; bari dışarıdayken iki dakika arkadaşımla eğleneyim, laflayayım. O yüzden, dışarıda veya birileri ile konuşurken 'Ay şimdi uğraşamam anksiyeteyle, mutsuzlukla, ıvır zıvırla' oluyorum. Hatta, bir ara çok kötüydüm, arkadaşlar 'Hadi, seni dışarıya çıkaralım' dediler; sonra millet 'Seni eğlendirmek için geldik. Sen bizi eğlendiriyorsun' dedi. Dışarıda neşeli olmak demek mutlu olunduğu anlamına gelmiyor ya da 'Yalnız kalınca ağlamıyorum' demek değil. İşin kötüsü, psikologla da aynı şeyi yaptım. Ben insan görünce 'Anaaa yaşasın, insan!' diye gülmeden duramıyorum ki, artık refleks olmuş. Bir de psikoloğa 'Valla bak, iyi değilim. Akşam eve gidince bundan eser kalmayacak' diye inandırmaya çalıştım. İnsan görünce cidden çok seviniyorum. Kokrudur, endişedir; bunlara eve değerli bir misafir gelince odaya tıkılan çocuk muamelesi yapıyorum. Derdimi anlatıyorum, hiçbir zaman kapalı bir insan olmadım ama gülerek anlatırım. İnsanların yanında kötü hissetmekte çok zorlanıyorum.

İkincisi, eğer rahatsız eden bir durum yoksa ve normal günler böyle geçiyorsa kısmı. Normalde evcimen, evcil bir insanım. Evden çıkmasam çok da aramam uzun süre ama ne zaman arkadaşlarla buluştuktan ya da bir eğlenceden sonra eve gelsem, ev çok tatsız, tuzsuz, yavan, boş görünüyor. Sanki, İbiza'daki tatilden dönmüşüm de yarın da pazartesiymiş gibi bir his kaplıyor içimi ya da sevgiliden ayrılınca düşülen boşluk var ya, onun gibi bir rahatsızlık oluyor. Duvarların falan çok farkında oluyorum. Her şey birden aşırı sessiz geliyor ve boğuyor.

Bir de son 1 aydır 'Depresyonun yüzü yoktur' kampanyası çıktı. Linkin Park'ın solisti Chester Bennington'ın intiharından sonra eşi intiharından 36 saat önce çocuklarıyla ne kadar çok eğlendiğini gösteren bir video attı.
www.rollingstone.com
Bunun üzerine, sosyal medayada 'Depression has no face' hashtag'i ile insanlar depresyon sorunu olan intihar eden veya intihar girişiminde bulunan yakınlarının günlük hayatta çok neşeli insanlar olduğunu, çok eğlendiklerini ve mutlu göründüklerini gösteren videolar, resimler göndermeye başladılar.
www.rearfront.com

Dolayısıyla, arkadaşlarınızla eğlenmeniz ve bol kahkaha atmanız depresyonla ilgili bilgi vermez. Bununla ilgili, belirli bir farkındalığınız vardır ya da psikoloğa gittiğinizde bu tanıyı koyabilir. Sadece boşluktan da bu şekilde hissedebiliyorsunuzdur. Belki depresondasınızdır, bunu gülmenizden veya ağlamanızdan bilemeyiz.

palyaço sendromu. dışarıda rol yapıyorsun; hüznünü, derdini, stresini içine atıp dışarıya karşı sürekli çaktırmaz halde olmaya kastığın için doğal ortamına gelince çöküyorsun. hayatında kötü gittiğini düşündüğün ne varsa paylaşmaya çalış birileriyle. insanların morallerini boz, derdini dinlemelerini sağla, onlara yük ol. gevşemen lazım.

Bir şehirdışı yap haftasonu filan. İyi gelebilir. Belli ki bunalmışsın genel olarak düzenden. İlaveten, mevsim geçisi vs. de olabilir. Geçtiğimiz iki gün resmen güneş doğmamıştı, bayağı olumsuz etkilenmiştim ben de.

Editleyip biraz ilave ederken tik atmışsın, ellerin dert görm... O yüzden yazayım dedim birazcık daha detaylı. Bence geçici bir durum özetle. Yeni veya farklı bir şeyleri "oldurmak" için uğraşmamalısın bence.

@aychovski her zamanki gibi muhteşemsin :) ya ben de derdimi hiç anlatmıyor değilim ama aynı dediğin gibi gülerek olayı küçümseyerek dalga geçerek anlatıyorum ama aslında gerçekten üzülüyorum o duruma. O dediğin akımı da gördüm ama bize öğretilen depresyon için temel semptom olarak çökün ruh hali ve sorumluluklarını aksatmak şeklindeydi bende bu ikisi de yok ondan bilemedim ama en doğrusu psikiyatriste gitmek gibi :/

neşeliyim diye tarif ettiğin zamanlarda kafanı bozan şeyleri espriye vurup geçiştiriyor, ya da bozulsan da umursadığını göstermeyi gereksiz bulduğun, çocukça bulduğun vs. için de böyle yapıyo olabilirsin; yapıyo olabilirsin derken bu alışkanlık haline gelmiştir ve kasten yaptığın bişey değildir, üzerine düşünmemişsindir farketmemişsindir.

1- Alerji olabilr ya da çok kurutuyordur. Spor salonundaki şampuan benim cildimin canına okudu mesela. Kaşınmıyorum ama kurudum. Değiştirmek lazım.

2- Meyve kan şekerini yükselttiği için acıktırabilir. Üstüne biraz ekmekle dengelerler genelde.

1. Benim saç derimi de ısırgan otu özü içeren şampuanlar kaşındırıyor. En iyisi şampuan değiştirmek.

1. Bazı markalar bazı insanlarda ters tepiyor nedense. Ben de Elidor veya Dove kullanırsam bitli gibi kalınıyorum ama Rejoice kullanırsam, o kalıntı yapmıyor. Hepsinde de "kuru saçlar için" yazıyor. Yani, iyi olan şampuan kepek şampuanı falan da değil.

2. Icha + 1 Meyve şekeri de yükseltiyor ama ekmek de acıktırır. Proteine kaymak daha iyi derler. angelus açıklar umarım.

1- Market şampuanlarındansa Otacı gibi nispeten daha az zararlı şampuanlar tavsiye ederim. Onların da bir sürü modeli var, biri bende kepek yapıyordu mesela, uygun olanı seçmek lazım.

2) meyve şekeri yani fruktoz insulini bir anda yükseltir sonra bir anda normalinde altına düşürür o yüzden birkaç saat sonra canınız tekrar kan şekernizi yükseltecek besinler çeker.

Peki neden bazı insanlarda meyve yemek tokluk hissi veriyor ki o zaman?

Anlık tokluk hissi verir fakat birkaç saat sonra acıktırır. Kana hızlı karıştığı ve çiğneme hissiyatı beyne gider doyduğunu zannedersin kısa süreli. Ekmekte de bu böyledir içindeki şekerden dolayı o an karnını tok tutar fakat ekmeksiz ve şekersiz sağlıklı bir kahvaltıdan sonra daha uzun süre tok kalırsın.

hayır. sonlara doğru iyice geriliyorum hatta. duş almaktan hiç hazetmediğim için çıkınca o ıslak saçlarımı taraması, kurulanması vs düşündükçe iyice tiksiniyorum.

aynen bende de oluyor.

sta +1
son dakikalar beni de geriyor.

Kuruyken duşa giresim gelmiyor, girince de sıcak suyun altından çıkasım gelmiyor.
Girmeden önce geriliyorum, çünkü yıkanma, kurutma falan en hızlı haliyle 40 dakika sürüyor. Bir yandan onu düşününce yılgınlık geliyor ama sıcacık suyu da çok seviyorum. Foşur foşur israf edesim geliyor bir yandan da.

Hem de nasıl. Suyu çok seviyorum zaten; artı "Oh ne de güzel temizlendim!" hissi.

havalarında soğumasıyla sabahları suyun altından çıkmak istemiyorum. çünkü çıktığımda buz gibi bi banyo beni bekliyor :)

Ugultu degil ama o diken diken olma, baska bir boyuta gecme gibi bir hal oluyor. Doruk yasanti olabilir dedigin sey.

Bana da tam yanından geçerken biri sessizce kucağıma oturturum dedi. Ben de bi şokla döndüm adamın adamın çenesinden tutup sıktım ne dedin sen dedim. Sana mı dedim ya manyak mısın falan demeye başladı geri adım attı.
Sen de en iyisini yapıyosun. Biz tepki vermedikçe artıyo bunlar böyle böyle

3. sayfa haberlerine konu olmak istemiyosan tepki vermeden uzaklaş derim. delirdin heralde, nerden geliyo bu cesaret?

tutup ellemediği sürece sözle ya da gözle tacize asla tepki vermedim şimdiye kadar.

üslup önemli bence.
terbiyesizliğe kaymadıkça iltifat olarak alıyorum, hoşuma gidiyor.

fiziksel temas etmediği ve yüzüme baka baka çok bariz bir şey söylemediği sürece tepki vermem kolay kolay. arabadan laf atana cevap yetiştirmem yani. gözle rahatsız edene de bakışımı çevirip görmezden gelir ya da en fazla ters bir bakış atarım. ne bakıyorsun ayı gibi bir tarzım yok.

ben görmezden geliyorum ama ne yaparsak yapalım fayda etmiyor bence. cevap verince cesaretlenip daha cevap veriyorlar çünkü. hatta eyleme bile geçecek cesareti bulabiliyor. görmezden gelince en azından susup yoluna devam etme şansları yüksek. takipteyim duyuruyu.

bence abartıyorsun. yani sözle ya da ellemeli falan tacizler konusunda değil de, baktı diye "önüne bak ayı!" demek, üstüne alınma ama biraz avam bence. bakmış geçmiş işte ne bileyim, yakışıklı adam görünce biz de bakıyoruz, muhteşem bir mimari yapıya bakıyoruz, annesinin kucağındaki bebeğe bakıyoruz, trafik kazası olmuş ona bakıyoruz, belediye çukur açıyor durup ona bakıyoruz. insanoğlu dediğin meraklı, bakar işte bırak baksın.

ha ama elleyene olay çıkarırım. hele ki topluluk içinde çaktırmadan elliyorsa hemen herkesin duyabileceği şekilde bağırıp çağırırım, millet de üstüne gider. oh olsun. laf atana da bir şey demem ama, duymazlıktan gelirim. cevap verince "aha o da istiyor kesin" diye düşünüyorlar çünkü.

he bir de @kayranın kedisi'nin dediği gibi düzgün laf atanlar var. onlara cevap da veririm, teşekkür ederim.

Garip gelecek ama ben laf atmanin kotu bir sey oldugunu 20 kusur yasimdan sonra ogrendim. Bize lisedeyken laf atildiginda birbirimize bakip kikir kikir gulerdik, "Bana dedi", "Hayir, bana dedi" diye ustumuze almaya calisirdik. Arkadaslar falan "Bu hafta bu kadar kisi laf atti" diye sayardi. Teksek de mahcup mahcup gulumseyerek gecerdik. Belki de laf sadece lafta kaldigi ve laflar da cok agir olmadigi icindir, kimse attigi lafin ustune agresif harekette bulunmazdi. Sonra Istanbul'a geldim, baktim, millet laf atilmayi sevmiyor. Belki o surecte Turkiye degisti diye boyle olmus da olabilir. Sucu sehir degisikligine atmayayim. Belki o zaman daha masumane zamanlardi. Alisana kadar bir sure gecti. Sonra zaten baktim, laf atan kisiye gulunce tanismaya falan geliyor, korktum.

Yolda giderken cok kendi halimde, dunyadan habersiz ve kulaklikli oluyorum. O yuzden biri dibime gelip soylemedikce fark etmiyorum. Hele sozlu degil de, gozlu ise %90 fark etmem. Fark edersem ve hakkaten agir bir sey soylemisse, sinirden cok otomatikman bir acima duygusu cokuyor hemen. "Bu adam yoldan gecen bir kadina bunlari soyleyecek neleri yasadi, neleri yasamadi. Ne bicim toplumun kurbaniyiz hepimiz, erkekli kadinli. Bu adamin bu ihtiyaci hissetmesi ne kadar aci" diye dusuncelere daliyorum daha cok. Bakissa sadece ve okuz gibi degil de, goz kaymasi gibiyse gururum da oksanir acikcasi. "Ben yaptim bunu boyle. Beraber bakalim mi bir sure" diyesim gelir ama tabii demem, o ayri.

Arabadan uzun uzun bakış atanlara uyuz oluyorum. Pis pis bakıyorlar, ben de pis pis bakıp rahatsız olduğumu beden dilimle belirtip kafamı çeviriyorum. Uğraşamam ayılarla. Bir de o gereksiz özgüvenleri katlanılacak gibi değil.

Laf atanları görmüyorum bile, kafamı çeviriyorum. Yalnızca çok rahatsız edici olanlara bir şeyler söylüyorum dayanamayıp.

Zaten genellikle kulağımda kulaklık oluyor, müzik dinliyorum. O yüzden bakışlara ve süzmelere daha fazla dikkat etmiş olabilirim.

Bu tip erkekleri kesinlikle özgüvensiz ve zavallı olarak görüyorum.

Ek: Ayço'yu okuyunca ben de aynı kanıda olduğumu fark ettim. İstanbul'a gelene kadar kendi memleketimde bunun bu kadar kötü bir şey olduğunu düşünmezdim çünkü rahatsız edilmezdim. Niyeti anlıyorsunuz açıkçası ama İstanbul benim algımı değiştirdi ki pis pis bakışlar diyorum.

duymuyorum görmüyorum umursamıyorum.

Onların istediği onlara kötüde olsa tepki vermemiz bu taptıkları piçlikten haz almalarını sağlıyor bence. O yuzden ben asla atılan lafa tepki vermem duymamış gibi geçee giderim baştan aşağı süzeninde gözünü bağlayamayız baktığıyla kalır öyle kör olasıca.

Ben de genelde sokakta kulaklık ile müzik dinleyip kendi dünyamda kaybolmuş vaziyette olduğumdan laf atanı duymuyorum, tuhaf tuhaf bakışları algılamıyorum bile. insanların yüzüne bakan biri bile değilim; bu yaz babam karşımdan yürüyerek geliyormuş, gülümsemiş yanıma kadar gelmiş ben yürüdüm geçtim. sonra gelip omzuma dokununca fark ettim, O denli bir haber oluyorum etraftan. Hava güzeldi, eğlenceli müzik dinleyip tatil planı yapıyordum kafamda.

Durum böyle kimseye tepki vermeme de gerek kalmıyor tabii. Sadece bir kez istanbul'a ilk geldiğimde gündüz vakti adamın biri metrodan evin sokağına kadar takip etmişti; arkadan bir şeyler söyleyip duruyordu. Çok korkup tanıdık markete girdim. market sahibi ve bir iki esnaf dışarıya çıktı. adam da korkup kaçtı. Bu kadar bariz olanı dışında çoğunu ya farketmiyorum ya da önemsemiyorum.

gereksiz cengaverlik yapmam. sessiz kalırım.
fiziksel bir temas varsa, iş laf atmanın ilerisine gidiyorsa, tabiri doğru değil ama "tadında bırakılmıyorsa" bir şeyler yapmayı düşünürüm.

ama yine de elimi belime koyup çen çen laf dalaşına girmeye, adamı tutup dövmeye çalışmam, bunlar makul ve doğru savunma mekanizmaları değil. gereksiz kendini ispat çabaları, senin de bu tutumundan vazgeçmeni öneririm.

Geçen gün Taksim'de başıma bir olay geldi. Bankta oturan bir adam bana seslendi. Baktım, kafasıyla beni yanına çağırıyor. Herhalde yanlış anladım deyip önüme döndüm, aynı şey tekrarlanınca ben de adama bağırmaya başladım. Ben bağırınca adam bildiğiniz kaçtı. Hayır tutamıyorum çenemi, tutmama da gerek yok zaten.

Ben çok fazla göstermiyorum. Uzaktan biri bakınca delirmiyorum ama mesafe yakınsa tepki gösteririm. Asıl kardeşimle çıktığımda biri bakıyorsa deliriyorum. Yaşlı yaşlı adamlar kızın bacaklarına bakıyor öldürmem umarım birini.

Arabadan direkt şaf atıyorsa siktir git lan piç diyorum sonra arkasından el hareketi çekiyorum :):):):)):)

Süzen insanlara içimden küfür ediyorum :):):):)

Öküz gibi bakmak öküzlüktür taciz değildir
Laf atmak, takip etmek, temas etmek tacizdir bağırıp çağırma biber gazı sıkma ve polise şikayet etme hakkımız vardır. Hepsi yapılmalı bence, yanınızda biber gazı taşıyın mutlaka. Ayrıca bağırmak için kalabalık yerleri tercih etmeliyiz. Esnaf tek başına sallamazken, kalabalığın gazına gelip o kişiyi kovalayabiliyor.
Sonuç olarak öküzlere öküzlüklerini başka şekilde belli etmek tacize ise sessiz kalmamak en ağır tepkiyi vermek gerekir.

İşallah hepsi geberir. Hiç hoşlanmıyorum. Öncede karşılık verirdim, karşılık verince daha da cesaretleniyorlar, duymamazlıktan geliyorum. Bakışlara, arabalardan gelen korna seslerine de aldırmamaya çalışıyorum. Bir de bizim toplumda "kısa ete giymiş, gece geç saatte gelmiş, tabii laf atarlar" anlayışı var. Tepkisiz kalmaya çalışıyorum ellemedikleri surece.

açıkçası gözle dik dik bakmayı taciz olarak görmeyen ve buna tepki vermeyi "avam"ve "dikkat çekme çabası" olarak nitelendiren yorumlara biraz şaşırdım ve hemcinslerimden geldiği için üzüldüm. taciz etmenin tdk'daki karşılığı "sıkıntı vermek, rahatsız etmek". bir adam sizi baştan aşağı süzüyorsa, memelerinize, poponuza, cinsel organınıza, bacaklarınıza vs dik dik bakıyorsa bu pekala tacizdir. ya da yolda yürürken arabasını yavaşlatıp baştan aşağı tedirgin edecek şekilde açlık içinde süzüyorsa bu da tacizdir. bakılan kişi burada açıkça nesne yerine konuyor. yeri geldiğinde güvenliğinden endişe ediyor. ve bu bakışın bir adım sonrasının ne olacağını da hepimiz az çok biliyoruz. bu olaylar çok sık yaşanıyorsa bakılan kişi giyinme özgürlüğünden feragat edip daha "kapalı" giyinmeye çalışıyor ve hatta sokağa çıkarken sıkılıp bunalıyorsa ortada taciz yoktur demek en hafif tabiriyle komik. burada birbirine "denk" iki insanın birbirini beğenerek flört amaçlı medeni bakışmasından bahsetmiyorum. kadını açıkça arzu nesnesi yerine koyup gayet kötü niyetlerle ve uzun uzun tedirgin edecek düzeyde bakan insanlardan bahsediyorum. bu ikisinin ayrımını kadınların çok kolay yapabileceğine de inanıyorum. sokakta tedirgin, rahatsız ve gardını almış şekilde yürümek zorunda kalan/bırakılan birinin tacize tepki vermesini "avam" ya da "dikkat çekme çabası" olarak adlandırmanın da "o saatte orada ne işi varmış", "o da öyle giyinmeseymiş canım" demekten bir adım öncesi olduğunu düşünüyorum. demek ki bizzat kadınlar olarak dahi kat etmemiz gereken çok yol var daha.

o dönem hiç olmamalı.

Bence o dönem mutlaka olmalı. Ben bu insanı begeniyorum, zaman gecirirken onunla egleniyorum, anlasabiliyoruz, bizden guzel sevgili olur denilebilecek bir noktaya kadar o tatli flort evresi yaşanmalı bana göre. Şu kadar sürmeli diye bir sey yok. Duruma gore degisir ama kısa da olsa olmalı. Niyet zaten belli olur, arkadas gibi degil de flört halinde bir süre vakit gecirmek dogru ve saglikli olan sanki. Tabi akışa, duygu yoğunluklarina çok müdahale edemeyiz, bir sekilde o yola girilir zaten ama imkan varsa tanıma şansı verilmeli.

bence bu kadar hesaplanmamalı.

Mühendis olarak ben bile o kadar hesaplamıyorum. Görüşme sıklığı herkeste değişiyor.

Su akar, yolunu bulur + 1

Küçük bir hesap yaptım, şöyle çıktı.

"Kanka diyecek hale gelmeyeceğiniz kadar kısa, görünce bu kimdi amk demeyeceğiniz kadar uzun sürmeli."

1 gün de olur 1 yıl da...

ben hiç "sevgili olalım mı?", "olalım" gibi bir diyalogla sevgili olmadım kimseyle. O yüzden öyle bir zaman dilimi yok bence. Siz zaten karşınızdakinin sizden tiksindiğinden emin olmadığınız sürece kendi beğeninizi vs belli edersiniz, o da ona göre karşılık verir. Olaylar gelişir. Haliyle öyle bir zaman dilimi olmadığını düşünüyorum. Keza, biriyle flört halindeysek ve bu kısım uzun sürerse de biraz iç bayıcı, çocukça buluyorum; yani öpüşecek miyiz, sevişecek miyiz, el ele kırlarda mı koşacağız, çocuk ismi mi seçeceğiz ne yapacaksak o kısma bir an önce geçelim isterim.

tanısmak - cıkmaya baslamak arası süre: 1 gunden yıllara kadar yolu var.
cıkmaya baslamak - sevgili olmak arası süre: 1-2 ay ve en az 1 sevişme.

biz değştirmedik bir baktık değişmiş :/

81 doğumluyum. 80'ler çok güzeldi.Müzikleri olsun,insanlar arası ilişkilerin bozulmamış olması olsun,şehirlerin daha insani olması olsun her şeyiyle dört dörtlüktü.Sanki kaynaklar kısıtlıydı ama her şeyin kıymeti daha iyi bilniyordu gibi.

Bu arada ben asıl şu 90'lar nostaljisine çok şaşırıyorum.İddiam o ki Türkiyenin en karanlık ve sorunlu zaman dilimi 90'lardır.

80lerde oyle diziler yoktu, tek kanal vardi trt o da gece 12 gibi istiklal marsi calar kapanirdi. gece tv falan yoktu yani. cogu evde telefon bile yoktu nasil yasiyorduk aklim almiyor. babani aksam yemegine bekliyorsun mesela, iste mesaiye kalmis olsun, haber alma ihtimalin yok bekle ki gelsin. biriyle randevulasacaksin mesela, son bulusmada randevulasman lazim ki bir dahaki sefere gorusebilin. yoksa gorusmek icin birbirinizi bulmaniz gerek. ilginc ya

90lar daha civcikliydi ozel kanallar falan geldi telefon melefon geldi. internet geldi sonlarina dogru iyiydi yani.

80'ler Türkiye ve Amerika'da çok farklıydı. Ben direk görmesem de hayat ve medyadaki etkilerinden biliyorum. Amerika'da 80'ler yeni finans kapitalizminin ve teknolojinin atılım çağıydı. Türkiye ise darbenin tramvasından yeni yeni çıkmaya çalışan, neoliberalizm'in yeni doğmuş bebeği gibi karmakarışık bir şeydi. Bir yanda umutlar, bir yanda disko, uyuşturucu, bankerler, reklam filmleri, mcdonalds...

Ama 90'lar başka bir alemdi ama. Onun canlı tanığıyım :)

80'lerde insanlar çok daha ufak ve izole bir dünyada yaşıyordu. düşünsene internet yok onlarca tv kanalı yok. dünyayı birkaç radyo ve devletin işlettiği tek televizyon kanalından takip ediyorsun. geri kalanı gazete ve dergiler. pazar günleri fazladan bir gazete daha alınırdı mesela. hayat şimdiki gibi bizim isteğimize uymaz biz ona uyardık. sabah sinemasi, pazar akşamı sineması. izlemek istiyorsan o saatte orda olmalıydın. başka şansın yoktu.

ilginç gelebilir ama bilgisayar kullanmayı ve programlamayı bile dergilerden kitaplardan öğrendi 80 kuşağı.

Ne tarafından baktığına göre çoook değişiyor 80'lerin gerçekliği.

Ben 1983 doğumluyum, 80'li yıllara dair çok hatırladığım şey yok. Son birkaç yılını iyi hatırlayabiliyorum ama başka bakış açılarını anlatabilirim.

Abim ve kuzenim metalciler. Kuzenim ilk üniversite heavy metal gruplarından birini kurduğu için Hürriyet'e çıkmış. Onun küpürünü hala saklar. Abim de ilk lise metal müzik gruplarından birindeydi. Onlar için altın çağ gibi bir şeydi. Müziksel açıdan bakıldığında Serpil Çakmaklı bir filmde şöyle diyor 'Az parası olan arabesk, biraz parası olan türkü, parası olan pop dinliyor' diye. Tam böyle bir segmentasyondan bahsedemesek bile gerçekten müzik sosyoekonomik sınıfı net bir şekilde belli ediyordu. Arabeski zenginler ve şehirliler çok fazla dinlemezdi mesela.

Babam eski solculardan. Ona 80'ler deyince böyle nostaljik şeyler yaşamıyor; çünkü ona 80'lerin hatırlattığı şey arkadaşlarının ölmesi, kaybolması, işkence görmesi, hapse girmesi. Aile dostlarının işkenceler sonucu hasta olması veya ölmesi. Babam ve Oğlum'da olanları çevremizde çok gördüm ama hayal meyal hatırlıyorum. Geçenlerde Seksenler dizisine kuzenim 'Çok güzel yapmışlar, tam da böyleydi' derken babam 'Hiç de böyle değildi, acılar içindeydik' derdi. Bugünkü kadar olmasa da totaliter bir ortam vardı. Çocukluğumdan hatırladığım şeylerden biri kitapları saklamamız, Zülfü Livaneli ve Ahmet Kaya'yı gizli gizli dinlememiz, 'Çocuktan al haberi' olmasın diye bana sıkı sıkı 'Bunları dinlediğimizi, okuduğumuzu kimseye söyleme' tembihleri. Zülfü Livaneli zamanında Rumeli Hisarı Konseri vermişti de, babam 'Hey gidi, biz gizli gizli dinlerdik. O gün bunu sakladığımız kişiler şimdi biletleri satın alıyor. Zaman ne garip' demişti.

Abime sorduğunda yeni dünyaya açıldığımız için, daha doğrusu dünya bize açılabildiği için her şeyin yeni bir keşif olduğu ve heyecan verici bir dönem.

80'ler anladığım kadarıyla hem gelişmede hem yozlaşmada çok atılım yaptığımız bir dönem. Küreselleşmeye kendimizi açmamızla birlikte bir yandan tüp kuyruğu, yağ kuyruğu gibi kavramlar hayatımızdan çıkarken ve bu konularda belirli refaha kavuşurken, diğer yandan İngilizcenin Türkçeye saldırısının, İngilizce kelimelerin Türkçe cümlelere serpildiği dönem. O yozlaşmayı en iyi bu skeç anlatıyor sanırım.
www.youtube.com

Amerika'dan farklı olduğumuz gerçek. Bunun en büyük kanıtı da şu. Y jenerasyonu veya millenial dediğimiz jenerasyon Amerika'da 1981 doğumlulardan başlıyor ama Türkiye'nin sosyal yapısında bu jenerasyon 1988-1989 gibi başlıyor. İki ülkedeki dinamikler çok çok farklı ama herkesin birbirinden haberinin olup aynı modanın dünyanın aynı anında yaşanması sürecinin başladığı dönem olabilir.

Giysilere, makyajlara bakıldığında '100 years of Beauty' videolarında görülüyor ki 80'lerin modası dünyayı kasıp kavurmuş ve dünya da yeni yeni bir şeyleri keşfediyor. Her şey parlak parlak, makyajda neon neon binbir renk, her şey çok cesur.
i.pinimg.com
ghk.h-cdn.co
Şu mavi far-pembe ruj ikilisi kabuslarıma girer. Ayrıca, aynı ikiliyi 10 yıl öncesine kadar gelinlerde yapıyorlardı ara sokak kuaförlerinde.
3.bp.blogspot.com
Bazen uyumlu bazen uyumsuz. Şu en sağdaki kız gibi geziniyordum ben.
s-media-cache-ak0.pinimg.com
Modada zaten 80'ler abartı, 90'lar basitlik olarak belirtilir. 90'lar 80'lere tepki olarak doğmuş gibi bir anda. Aynı şekilde, güzelik anlayışı 80'lerde biraz daha etli butlu ve dişiyken, 90'larda 'heroin chic' modası ile çok zayıf ve androjenik kadın geldi. Aradaki fark şöyle oldu.
i.dailymail.co.uk
i.dailymail.co.uk
s-media-cache-ak0.pinimg.com
cdn1.lockerdomecdn.com
2010'da ise durum şöyle
greatist.com
www.racingfashion.com.au

Yaşarken filmlerde portrelenen atmosfer gibi değildi. Benim için 60 lar ikincil olarak 70'ler gibisi yok. Çünkü 60'lar çocukluğum 70'ler gençliğim.

80'ler ise darbe sonrasının çok ağır acıları yaşanırken hiç bir şey olmamış, olmaya devam etmiyormuşçasına yaşanılan zaman dilimiydi. Hiç unutmam, o dönemde patates zammı haberi için bile bir gazete cezalandırılmıştı. öte yandan kolay para kazanma olanakları vardı, malum özal dönemi...

İnsanlar arası ilişkilerin bozulmaya başladığı yıllardı. Gammazlıklar oldu, güvensizlikler başladı. Öncesinde Ecevit'çi, Demirel'ci, Erbakan'cı aileler bir araya geldiğinde şapka kadayıf karaoğlan der tatlı tatlı şakalaşırlardı. Asla ilişkilerinin merkezinde siyaset olmazdı. İnsanlık, komşuluk, akrabalık ilişkileri ön planda olurdu. Şehirlerde apartman hayatının yaygınlaşmaya başlaması ve kadınların çalışma hayatına girişiyle komşuluklar eskisi gibi olmamaya başladı. Ben gelin gittiğim apartmanda 1 komşumla görüşüyordum. Diğerleriyle merhaba merhaba seviyesindeydik. Bayramlar keza eskisi gibi değildi. Herkes tatile kaçmaya başladı. Diziler bu yönü anlatmadan daha eskiden kalan durumları sergiliyor bu nedenle eskiyi bilen biri olarak bana pek bir anlam ifade etmiyor. Eskisi hakikaten çok güzeldi.

Müzik konusunda otorite değilim ama 80'lerin müzikleri iyiydi diyemem. Ban hala 60'larda 70'lerde dinlediğim müzikleri dinlemektan zevk alıyorum, benim özelimde 80'lerden çok az parça bu güne gelebildi.

Kıyafetlerse tam bir faciaymış. Giyerken bize öyle gelmiyordu tabii. Ben terziyim eski zaman burda dergilerinden sadece 80'leri kullanmıyorum, kutulayıp kaldırdım. 60'ların kalıpları daha zarif, 70'ler daha özgür 80'ler facia. Eski kitap dergi satan yerede de 80'lerin moda dergileri ellerinde kalır kimse almaz.

Bu konu, pek çok bilimsel araştırmaya da konu olan bir olgu. Şu entry'de güzel bir derlemesi var;

eksisozluk.com

Calisiyorum it gibi.

Gun bitti be panpa burda.

Çalışmak, it + 1
Sabahlamalar görünüyor ufukta

Evi temizleyip kitap okumak dışında bir planım yok bugün için. Önemli olan yorucu bir haftanın üstüne evde takılabilmek. Bugün hiçbir güç dışarı çıkaramaz sanırım beni.

arkadaşla buluşacaktım direkt yazıp erteledim. evden çıkasım yok hava da bozuk yarın zaten iş var. gerçi böyle olduğunda hep çıksamıydım acaba derim ama haftaiçi her gün işe gitmek için çıkıyoruz zaten..lol.
dizi izleyip akşam da iki üç saat çalışacağım.

dün sanırım bir yerlerden mikrop kaptığım için bütün gün evdeydim. bugün daha iyiyim. dışarı çıkıp parkta biraz yürüyüş yapabilirim. çalışanlar kendi işini yapıyor proje falan herhalde.

aksam 5'e kadar bos sayilirim. kahvalti yapip camasirlari yikarim, belki birkac bolum narcos izleyip 15:30'da da union berlin'in macina bakarim. sonra hem calismam hem odev yapmam lazim.

Anitkabire gidicem aksam da gs maci var onu izlerim

nöbetçiyim hastanede

güzel bir kahvaltı
sonra bilgisayarda oyun + film keyfi
akşam üzeri güzel bir escort
akşam galatasaray - trabzon maçını izleme

bugün çalışmak yok!

kahvalti-done
kahve-done
ingilizce calima-work in progress
sinema-pending
bogaz turu gidis-pending
gs ts maci-pending
bogaz turu donus-pending

çalışıyorum it gibi +1

kpss alan çalışıp mülakatlarda kazandığımı hayal etmek. not: torpilim yok eleneceğim.

Çok para gerekmiyor ama düşünerek satın almak ve zamana yaymak gerekiyor. Evlenecek çiftlerin çoğunda ise "salon takımı" / "koltuk takımı" alma hevesi oluyor. Dolayısıyla genelde bakılan mağazalar aynı oluveriyor.

Odayı doldurmak için yapmazsanız ev döşeme işini, gayet kullanışlı ve keyfinize göre eşyalar bulabiliyorsunuz, zaman içinde de (eve alıştıkça, ihtiyaç nedir belirledikçe) daha doğru eşya seçimleri yapabiliyorsunuz.

aynı instagram hesapları, aynı pinterest, aynı ikea, aynı english home - madame coco vs. yüzünden oluyor diye düşünüyorum.

Cok paradan ziyade dekorasyon ve zevk gerekiyor. Mesela ikinci fotograftaki ev ogrenci evi gibi. Ayrica olay mobilyada degil.

Halbuki tablolar, bitkiler ve bir kac dekoratif sey evin havasii degistirir. Tabi isigin kullanimi da onemli, ikinci evde gupegunduz olmasina ragmen TV pencerenin onune konuldugu icin perde kapatilmis mesela.

standart benzerliklerden en goze carpani zaten kanepe karsisi led televizyon ve yanina hafif isik veren lamba. sadece renkleri degisiyor. onun disinda tekli koltuk veya sehpa kullanan da var. eskiden de ayniydi da iste internet bu kadar yaygin olmadigindan goremiyorduk.

çünkü dışarı çıkıp mobilya almak istediğinde bulacağın şeyler üç aşağı beş yukarı aynı oluyor. o cosy, sade ama şık evlerden yapmak için bu işi bilen bir iç mimar-dekorasyon uzmanı ile çalışmak lazım.

iki tane ikea kivik kanepe aldık biz. evde yemek masa takımı da yok.
masa ve ondan bagimsiz sandalyelerle bir şey yaptık. haliyle yemek takımı koyacak büfe, gümüşlük.vb ivirzivir da yok.
gayet sade spor bir yaşam alanı oldu.

Kimi durumda ailelerin karışması bu durumu yaratıyor. Çiftin değil o evde oturmayacak olan büyüklerin zevkleri eve yansıyor maalesef.

İçinize sinecek bir ev dekorasyonu çok fazla para değil ama zaman meselesi. Biz şanslıydık, ikimizin de yıllar içinde yaşadığımız evlerde severek biriktirdiği eşyaları bir araya getirdik. Evlenmeden önce bir süre birlikte yaşadığımız için de düğünden önceki bir iki aya sıkıştırmamış olduk dekorasyon işini. İçimize sindikçe ilerledik. Zamanın burda kilit unsur olduğunu düşünüyorum. Ev bir anda 0'dan 100'e çıkmıyor. Evinizin ihtiyaçlarını ve kişisel alışkanlıklarınızı gördükçe evi şekillendirmek daha iyi oluyor.

Her seyi ayni magazadan aliyorlar.

Her seyin uyumlu olmasini bekliyolar.

Ben her seyimi farkli farkli magazalardan aldim, genelde dogal istedigim icin masif sehpa, masif kutuphane, masif tv sehpasi aldim mesela. L koltuk istiyodum, kose koltuk degil harbici L koltuk aldim. Manzaram cok guzel diye camin onune yuksek bar masasi ve 2 sandalye koydum.

Yemek masamda 3 sandalye ayni, dorduncusu cok alakasiz bi sandalye ama ben cok begeniyorum mesela. Yastiklarla koltugumu hareketlendirdim (renkli yastiklarla)
Koltuk bi magazadan, hali bi maGazadan, masifler baska magazadan oldu.
Berjer koyacak yerim olsaydi onu cok canli bi renk sececektim mesela. Falan filan.
Koltuk/yemek/sehpa/x/y takimi en buyuk dusmaninizdir.

Her parcayi begenerek secmenizi oneririm :)

bir residence ve bir bağcılardaki evi aynı eşyaları koysan da istediğin havaya sokamazsın çünkü her eşya her eve gitmiyor.

evi döşemek uzun bir süreç ve aslında maliyetli. çünkü evinize standartın dışında bir koltuk almak istediğinizde ekstra fiyat biniyor, bunu yapacak ustayı bulmak da vakit. tüm bunlar birleşince insan eh yeter diyor.

genel olarak üretilen eşyalar ve evler uyumlu değil. küçük bir odaya 2 çekyat atınca tabiki daralır.

bana kalırsa minimalist takılmak lazım ama gelenek ve görenekler işin içine girince gümüşlük olmadan olmaza evriliyor ev. ayrıca ev kendin için değil sanki gelecek insanlar için dekore ediliyor.

Parasızlık, zamansızlık ve uğraşmama isteği.

Bir arkadaşım evlenmişti. Nişanın düğün arasında 5 ay vardı. İkisi de aile evindeydi. Beş ayın 3 ayı ev aramaya, kiralamaya gitti zaten. İki ayın da sadece haftasonları bazı günler buluşup döşemeleri gerekti. Bir yandan düğün yağmadılar ama davetiyesiydi, aile ile yemekti, onları da ayarlamaları gerekti. Haliyle "Şu ayrıntıyı gördüm. Evin şurasına şu yakışır" tarzı değerlendirme yapacak halleri kalmadı. Paraları da yoktu pek ama eşyalar sağlam olsun istiyorlardı. O yüzden birçok eşyayı almadılar. Halı, televizyon falan almadılar mesela. "Misafrlerimiz olur" dye koltuk takımı baktılar Masko'dan, artık neye denk getirdilerse. Baktığımda da daha önceden birlikte kalmayan arkadaşlarım, apar topar ev döşeme, düğün yapma telaşından öyle ince eleyip sık dokuyacak kıvama gelmediler.

Bana bıraksan, dünya kadar param olsa yine aynı olur, çünkü dekorasyon ilgimi çekmiyor. Güzel olduğunda beğeniyorum ama iki resim arasındaki farkı da anlamıyorum mesela. Bir 3-5 dakika "E ikisi de normal ev" dediö.Hayatta aklına gelmez mesela o battaniyeti yatağın üstüne o şekilde koymak. Onu öyle görsem dağınık gelir bana, "Katlayıp dolaba kaldırayım" derim. Koltuk için de ilk girdiğimiz yerden "Şu evladiyelik gibiymiş, bu iyi" der alırım. Pis değilse, eşyalar bel ve but ağrıtmıyorsa iki ev de aynı bana. Hani, renk körlüğü gibi dekorasyon körüyüm ben. Anlamıyorum. Zevkli ya da zevksiz değilim; zevkim yok, zevkin ne olduğunu da bilmiyorum. "Kışın sıcak tutuyormuş, soba ykman gerekmiyormuş" deseler duvara geyiğin su içtiği halılardan da asarım, çekinmem. Eski evde büfeyi istememiştim, "Büfe mi kaldı, hiç ıyyy" demiştim; sonra tabağı, çanağı koyacak yer bulamayınca "Anne sen bir büfe diyordun" diye 180 derece döndüm. Bir tek renk uyumuna bakıyorum, bir ondan anlarım biraz. Gerisinde her eşya aynı bana. Kervan Mobilya olmaması, evin Topkapı Sarayı gibi görünmemesi dışında eşya çok da umrumda değil.

Edit: IKEA'nın ucuz malları çok dandik, iyi malları da çok pahalı. O bazasız yataklar depremde ilk ezilecek şey. Eve iki eşya az alırım, çelik bazalı yatak alırım ilk. Elimde daha da örnek var ama ahan da en yakınımdaki Ikea. Düzeltiyorum, üstünde yük olmasa bile bu hale geliyor. Ben de savaşmaktan vazgeçtim. Düzgün bir şey alana kadar idare ediyorum. Üstünü de sonradan yükledim. Ikea malının ucuz olanlrı tipi güzel ama ömrü kelebek gibi demek.
i.hizliresim.com

@aychovsky uğraşmama isteği ve dekorasyona ilgisizlik de bana çok ilginç geliyor:) atiyorum gelinliği direkt alır geçerim, bakan kimse de anlamaz ben o gelinliği bir günde mi seçtim yoksa bir ay mı gezdim. hepsi benzer çünkü. ama ev öyle değil, baktığımda her şeyini sevmem lazım. mutlaka sevdiğim renkler olması lazım, hardal,koyu mavi, orman yeşili, kahverengi. masif mobilyalar, bitkiler, boho kilimler mmm ağzım sulandı:D
sanırım olay zamana yaymakta, haklısınız

IKEA tam bu hayaller için ama insanlar diğer mobilya şirketlerine göre ucuz olduğunu görünce kalitesiz sanıyor, gidip hantal zevksiz mobilya setlerini dünyalar kadar para harcıyorlar.

Sanırım IKEA benim için evlenilecek kızın turnusol kağıdı olacak.

Ilk gorselin oyle olmasinin nedeni iyi aydinlatma ve bitki kullanimi
Bir de ulkemizde genelde odalar kucuk oluyor ve alan kalmiyor fazla

çok para gerekmiyor öncelikle onu söyleyeyim.

bizim evimiz 1. tarz bir ev (tip olarak alakası yok, ama tarz olarak öyle) ve gayet ucuza döşedik. ikea kullandık,i nternetten de haftalar içersinde güzel güzel aksesuarlar aldık.

2. evin maliyeti genelde daha yüksek oluyor. "kardeşler mobilya"ya gidiliyor ve o biçimsiz koltuklara 4000-5000 lira para veriliyor. ikeada ise daha şık duran koltukları yarı parasına alabiliyorsunuz.

bu arada residance muhabbetine de katılmıyorum. mecidiyeköyde 30 yıllık bir binada yaşıyoruz.

eve girdikten sonra ilk yaptığımız şey salonnu bir duvarını koyu griye boyamak oldu, ardından koridor ve yatak odasının da rengini değiştirdik. pinterestten vs. destek alarak ev için eşyalar baktık, 5-6 ay içinde dekore ettik fıstık gibi oldu. dışarıdan bakınca "bok gibi" gözüken binada, gayet güzel evimiz oldu.

bol ışık alan ve "biçimli salonu" olan her ev fıstık gibi dekore edilir. zaten bu iki şarta uygun bir ev bulacak maddi durumunuz da yoksa, dekorasyonla pek uğraşamazsınız.

Zevksizler.

bende daha iyileri var.

bi dönem bende böyle bi grup vardı. kavak yellerine dönecek gibiyken dağıldık allahtan.

%1. O da bize denk gelmez.

hiç denk gelmedim

kavak yelleri kaçınılmaz son oluyor, ki friends ve himym'da da çeşitli kombinasyonlarda gönül ilişkisi oluyor ama gerçek hayattaki etkileri dizideki kadar iyi bitmeyebiliyor.

örneğin, rachel-rose, rachel-joey, barney-robin, ted-robin bu olaylar yaşandıktan sonra hala çok iyi arkadaş mümkün mü rose-joey veya barney-ted için ?

hemcins gruplar için de üniversite sonrasında sürdürülebilir olmuyor.

bende de daha iyileri varDI. abartısız her günümüzün beraber geçtiği, her akşam iş çıkışı birimizin evinde takıldığımız, sürekli gittiğimiz fiks bir mekanımız olan bir arkadaş grubumuz vardı. 12 kişiydik. arada birilerinin yeni sevgilileri, sevgililerinin arkadaşları falan oldukça bu sayı 15-20'leri buluyordu. istanbul gibi bir şehirde hepimiz aynı mahallede oturunca bunu sürdürmek çok kolay oluyor tabi.

ama son bir senedir ben ve birkaçımız onlardan koptuk. ne yalan söyleyeyim, o tempoyu daha fazla devam ettiremedim ben. onlar gene 6-7 kişi himym tadında devam ediyorlar.

bizim memlekette tutmuyor. tespitin doğru.

o dizilerde arkadaşlık yok ki. kimin eli kimin cebinde belli değil.

friends ve himym'in dizi olduğunu biliyosun di mi? hadi friends'e saygım var da himym denen garabet saçmalıktan başka bi şey değil.

uzun ömürlü olması mümkün değil. herkez gibi benimde üniversite öğrenciliği zamanında vardı böyle bir grubum. zaman içinde yakınlaşıp duygusal ve tensel ilişkiler başlayınca haliyle olayında boku çıkıyor. velev ki çıkmasa bile okul bitip yaşam gailesi başlayınca dağılıyorsun

Üniversite yıllarında oluyor. ama sonrası sürmüyor benim gördüğüm.

Bir de kafan rahat olacak. İş-okul sonrası tamamen sana kalacak. O dizilerde insanlar neredeyse hiç işleri güçleri yokmuş gibi birbirlerine vakit ayırabiliyor.

Ha daha az görüşürsün ama daha iyisi olur. o da var.

Öyle bir grubum vardı ama şu anda dünyanın farklı yerlerindeyiz.

havaalanlarından nefret ediyorum açıkcası, yine de otobüslerden daha iyi gibiler,ama bir çok sefer olan bir şehire uçakla gitmek yerine, uber ile anlaşıp gittiğim oldu.

değil.
bildiğim kadarı ile istanbuldan en yakın uçuş kütahya'ya (40 dk kadar sürüyor).

evden çık uçağa bin in merkeze git gene 3-4 saat arası sürüyor.
araba ile 4.5 saat

ancak arabada oturmak ile o uçak yolculuğu boyunca koşuşturma hesaplandığında uçak çok çok daha az yorucu.

Şahsi fikrim böyle hele izmir antalya dersen komple araba ile gitmek akıl karı gelmiyor(imkanın varsa tabi)

yurt içi ise 1 saat yeterli olabilir ama yurt dışıysa imkansız denebilir. sırası, pasaportu, check-in'i derken biraz zor.

tabi ki arabayla 2-3 saatlik mesafeleri uçakla gitmek aynı süre denebilir (ki zaten uçuş da olmaz sanıyorum pek) ama uçakla 1 saat bekleme 1 saat gidiş dediğiniz bir yolculuk araçla en az 7-8 saat sürecektir.

ayrıca havaalanı olmayan bir şehirden gidiyorsanız veya havaalanı olmayan bir şehre iniyorsanız bu süreleri de hesaplamanız lazım.

kısacası uzun mesafeler için havaalanı da yakınsa uçak iyidir, kısa mesafeler için arabayla veya diğer araçlarla git gel daha rahat bence.

zaten ucak yolculugunun önerilmedigi mesafeler var.

mesela viyana münih arasi ucakla yanlis hatirlamiyorsam 40-50 dk gibi bir sey sürüyor. 30 dk minimum önceden orada olmak gerek, pratikte 45-60 dk olur bu.

havaalni sehir disinda biraz 30 dk en az o sürüyor evin lokasyonuna göre. münihte keza sehre gitmek en az 30-40 dk.

totalde en az 3 saat yani. ek olarak in bin yolculuk yoruyor.

trenle zaten sehir icinden sehir icine tam 4 saat. daha rahat tren.

kisaca avrupa icinde 400 km sonrasi ucak kendini mantikli konuma getiriyor.

bazi lokasyonlarda bu 600-700 km bile olabilir. paris lyon arasi mesela 400 km ama 2 saat trenle.

İlk ucusumda bagaj da vericem diye bir dört saat filan erken gitmiştim havaalanına sjskdkdm aslında hiç gerek yok. Yurt içi uçuş ise ve mobil biniş kartı varsa bi saat yetip artıyor bile. Bilmeyen için o anlattığını süreçler çok sıkıntılı gibi dursa da aslında çok basit. Otobüste üç saat yolculuk bile öldürüyor insani. O yüzden uçak mantikli bence çoğu sehirler için.

Yurtiçinde senin binişinden çok bavulun binişi etkiliyor süreyi. Hesaplayanlardan olalım; 150 kişi aynı uçacağa binecek ve 5 dakikalık aralıkta en az 2-3 uçak kalkacak hava alanından. O bavullar arabalarla uçaklara taşınacak, dev bir kaldırıcı düzenek kurulacak, kargo bölümüne kaldırılarak yüklenecek bavullar ve düzenek indirilip geri indirilecek. Haliyle tek tek konmuyor bavullar. Toplu halde arabalarla, çekicilerle uçağa taşınıyor. Sen yarım saat kala gidersen, o bavulu diğerlerinden ayırıp doğru uçağa giden bant sistemine yüklemek, oradan uçağa arabalarla aktarmak zorlaşır. Sen kontrollerden geçebilsen bile, babulun uçağa yetişemez. Bavulun zamanın seninkinden kritik yurtiçinde.

Yurtdışı için zaten gümrük sırası, check in işlemleri derken iki saat ancak yetiyor. Geçende 2.5 saat erken gittim ama ikinci bavul verdiğim ve firmalar arası bilgisayar sistemi karışıklığı olduğu için koştura koştura yetiştm uçağa.

havalimanına ulaşma, kontrollerden geçip uçağa yerleşip uçağın yerden kalktığı ana kadar zaman çok uzun. sonrasında inince bagaj bekleme konusu da epey zaman alıyor. şehir merkezlerinden uzak olduğu için inilen ve binilen limanlardan merkezlere gidilirken zaman kaybı büyük. ülkeler arası türkiye için kullanmak elbet çok mantıklı. ama şehirden şehire bazen daha zahmetsiz yollar olabiliyor.

babam da sizin gibi düşünüyor. süreden ziyade indi bindisi de fazla.

bodrum turgutreis'te bir yazlığımız var. babam hep otobüsle gider. ankara behçelievler'de oturuyor zaten.. evden taksiye biniyor, 10 dakikada aşti. otobüse biniyor, 12 saat gece yolculuğu uyuya uyuya. sabah turgutreis'te iniyor, garajdan taksiye biniyor, 5 dakikada ev.

uçakla giderse evden taksiye biniyor aşti (veya stadyumun ordaki belko air durağı). taksiden in, belko'ya bin. 1 saat havaalanı yolu. havaalanında belko'dan in, tek tek bütün bagajları aletten geçir, laptop'ı çantadan çıkar aç, geri koy, bu arada ceplerde ne varsa çıkar dök kemerine kadar. götür bagajları ver, salona geçerken aynı terane bi daha. 1 saat yol. uçaktan in iki saat valiz bekle. onları al çıkışta havaş veya muttaş'a bin, 1 saat yol, bodrum garajda in. onca bavulla git turgutreis minibüsü bul, minibüse bin yarım saat yol, turgutreis'te in. taksiye bin, 5 dakikada ev.

adamı bir sefer uçakla yolladım, eziyet oldu. buradan otobüse biniyor, orada turgutreis'te iniyor, 12 saat. uçak teranesi de erken gitmesiyle falan 4-5 saati buluyor ama indirmesi bindirmesi eziyet.

Evet cok yorucu. Net.

global değil lokal düşünmelisin bu konuda.

Soruyu anlamadım. Kıymetli olan ne?

@synes; kız.

Daha ilgincini söyleyeyim. Kadın-erkek sayısı eşit değil. Üstelik, doğum olasılığı da kadın-erkek için %50 değilmiş. Virgülden sonraki dördüncü basamakları değişikmiş. Bunu kaç sene önce okumuştum ama kah anlamadığımdan, kah uykusuzluğumdan hatırlamıyorum şimdi. Dünyada kadın sayısı erkeklerden 66 milyon daha fazla.
qz.com
Homoseksüel erkek oranı, homoseksüel kadınlardan fazla.
www.quora.com
Dolayısıyla, dünyada erkek kıtlığı var ve kıt olan şey değerli ise erkek değerli.
Bunu dengeye bağlayan şey ise, kadınların biseksüelliğe daha yatkın olması.
www.advocate.com
Dolayısıyla, az veya çok denge durumuna yakınlık var.
Bu neyin kavgası? Bu ilişkiyi et pazarına çevirme kavgası. Hormonların vücuttan çıkma mücadelesi. Biraz da kültürel şartlar. Aslında ne panik yapacak, ne kavga edecek bir durum var.

hakkıma düşen kızları bekliyorum o vakit :)

insanlar bazı problemlerini yalnızca kendi kendine çözebilir, bazılarını ise zaman çözer.
bu durumda ikinci kişi "boşver takma geçer" demekten başka bir şey yapamaz. bunu söylerken amaç "yardım etmek" de değildir "ben naaapim" denmek isteniyordur ki verdiğin örnekler üzerinden, sahiden de ikinici kişi ne yapsın?

eğer problemin çözümü kişinin kendisi veya zaman değilse, illa ikinci kişi tarafından çözülebilecek bir şeyse, o zaman dertli arkadaş dermanını yanlış kişide arıyordur, o zaman da "ben naapim" yerine "olur, geçer" diye geçiştirilir.

genel anlamda böyle düşünüyorum.

ya ney yapalım kardeşim? Diye cevaplanabilir, sevdiğinden ayrılmış adama elimizden ne gelir ki o anda (sonrası için ayrı şekilde yardımlar yapılabilir ortama çağırmak kafa dağıtmasını sağlamak),
iş bulamıyorum param yok, o anda aklında ilan varsa söylerim zaten ama yoksa elimden ne gelir ki o anlık en ucuz basit teselli yöntemleri bunlar sonrasında iş bulması için farklı yardımlarda bulunulabilir aklına gelmeyen siteler ilanlar vs ler gibi.

açıkçası kafa yordum ama işin içinden çıkamadım, adam ağlıyor ne desem zaten o anda kendini iyi hissetmeyecek ağlamaya ihtiyacı var bırakıp sonradan toparlanmasına yardımcı olurum.

tabi bu dediklerimi yakın arkadaşlarım için yaparım uzaktan arkadaşlarım için bu tür boş diyaloglara girmem.

- o an sorunu çözecek yeterli kaynakları, vakitleri, donanımları olmayabilir.
- konuşmanın süresi kısadır, olabilecek en uygun cevap verilir.
- karşıdaki kişiye yeterince yakın değildirler, ya da soruyu çözebilecek konumda değildirler
- kendilerinin dile getirmedikleri başka sıkıntıları vardır.. gibi

farklı kısıtları optimize ediyorlar gibi düşünebilirsiniz :)

- iş bulamıyorum, para yok.
diyen kişiye iş bulabilecek çevrede ya da donanımda değilse konuştuğu kişi (komşu ayşe teyze olsun) iyi dilekler dilemekten daha güzel ne yapabilir ki?

son olarak belki somut sıkıntılar dışında sürekli havadan sudan, orasından burasından yakınan, önerilen çözüme burun kıvıran insanlar olmuştur belki hayatlarında, çözüme ulaşmayacağını gördükleri konuda yorum yapmıyorlardır.

seni bilmem ama insanların duymak istedikleri cevaplar bu tarz teselli cümleleri, çoğu o sorunun çözülmesinden ziyade o anki yaşadığı mutsuzluğu paylaşmak istiyor. sorun çözme ekseninde bakacaksak sen bu sorunları niye çözemeyecek insana soruyorsun diyebiliriz. çözümün para olduğunu düşünüyorsan "böyle böyle sıkıntım var 100 lira verir misin" dersen insanlar o zaman çözüm odaklı cevap verir. çünkü normal şartlarda "x benden ayrıldı" cümlesine "bana ne" demek de mantıklı bir cevaptır. ama biz sevdiğimiz insanların iyi hissetmesi, yalnız olmadıklarını anlaması, onlara destek olduğumuzu belirtmek için böyle şeyler söyleriz.

gerçi ben söylemem, pek fazla teselli edebilme yeteneğim yok. zaten bu sebeple bu çıkarımı yapabildim, çözüm sunmaya çalıştığım çoğu kişi sunduğum mantıklı çözümleri dinlemedi ya da ciddiye almadı, tek istedikleri dertlerini anlatıp rahatlamak. çözüm isteyen çözüm istediğini belirtiyor zaten, o zaman kafa kafaya verip tartışıyorsun.

Bazen "Anlıyorum" ya da "Biliyorum, zor bir durum" demek bile yeterince yardım olabiliyor.

Sevgilinden ayrıldın diyelim. O ayrılık acısını bir anda geçiremez arkadaşın. Hatta "Başkasını bulursun" demek, "Hadi kalk, Rus'a gdyoruz" ya da "Haydi, giyin süslen, bara gidip salınacağız" demekten daha iyi bir yardım bence. En azından sorunun üstünü örtmeye çalışmıyor ve geleceğe dair bir umut ışığı olduğunu belirtiyor. Her şeye çözğm bulunamaz, bazı şeyleri akışına bırakınca düzelir. Bu durumlar da böyle durumlar. Problemini çözmese bile, o zamanı daha kolaylaştıracak ve sana güç verecek şeyler çözümden sayılır. Hiç değilse, sana yalnız olmadığını, bu durumu yaşayan ilk kişi olmadığını, zamanla geçeceğinni hatırlatıyor.

Örneğin, öyle durumlarda çözümden öte anlayış ve şefkat istiyorum ben sadece. Zamanla çözülür ya da bir çözüm bulunur ama önemli olan bunları yaşarken yalnız olmamak, anlayabilecek, senin hissettiklerini hissedebilecek, empati yapabilecek biri olması benim için bir çözüm olmasından daha önemli. Bir de herkesin çözümü kendine, hayatımı kendim bildiğim yokdan çizmek ister. Hazır akıl yerine beni zımparalayan tecrübeyi tercih ederim. Amerika'yı ben de keşfetmek isterim. Hazır akıl beni büyütmüyor. Çünkü, bu şekilde yaptığımı iyisiyle veya kötüsüyle sahiplenebilirim. Daha doğrusu, sindiremediğim hazır akıl Elon Musk'ın olsa istemem. Ölüme yaklaşsam günün birinde, Frank Sinatra gibi "I did it my way" demek isterim. Aradığım tek şey ise hissederek söylenmiş "Yanındayım", "Bu da geçecek", "Anlıyorum" bu, ötesi değil. Aynı şekilde, doğrudan çözüm üretemeyeceğim veya çözümü istemeyenler için de şeyler için önerebileceğim de bunlar.

Aslında herkes hak ettiğini yaşıyor. İnsan neyi arıyorsa zaten odur.
düşünmeye gerek yok fazla.

@basond, mesela ağlayan insana 'ağla, açılırsın’ türevi şeyler söylemek çok saçma geliyor bana. bir şeyler söylemek zorunda değiliz ki?

@aychovski, ben 'anlıyorum' ile 'bu da geçecek'i farklı noktalara koyuyorum, daha kapsayıcı olmak lazım sanırım.

''Bence artık sen de, herkes gibisin''

birine söylenecek en ağır laftır kendisi..

Küçük İskender'in herhangi bir dizesi olabilir bence :)

Memleket mi, yıldızlar mı, gençliğim mi daha uzak.
Bana göre en ağırı, acı dolu olanı bu ama ilişkisel açıdan bir şey ifade etmeyebilir.

aşk bu kızıl ötesi yaralı müzesi hareket edemem.

Ben seni hep sevgilim, ben seni hep, yüzünden geçen dalgalardan okudum.
Gözlerine sevgi okudum ellerine şefkat okudum.
Annen seni inkar etmişti, aldım etime dokudum