o evden ayrılıp ailenle bütün bağını kopararak başlayabilirsin.

30 yaşında, işi olan bir kadınsın. Ailenle yaşaman için herhangi bir sebep yok. En kısa zamanda ayrı bir eve taşın ve kendi düzenini kurmaya çalış. Onlarla iletişimini de minimuma indir.

Bu süreçte kesinlikle psikolojik destek almalısın aksi takdirde yaşadıkların ömür boyu senin önünü keser.

çok isterim ama yapamıyorum. bakın ezik yetiştirilmek, ezilmek, aşağılanarak büyümek öyle birşey ki, hayata karşı çok korkak oluyorsunuz. başkaları için bebek oyuncağı olan şeyleri yapamıyorsunuz ya da adım dahi atamıyorsunuz. Açıklayıcı olabildim mi bilmiyorum. Zatebn bana ev bulma vs.konularında manevi bakımdan destek olabilecek 1 tane bile arkadaşım yok.Yoksa istemem mi bu aileden kurtulmayı.

@fragile kaldı zaten, bu yaştan sonra zaten ben iflah olmam ki.

ayrı ev konusunda dediğim gibi ben bir hayat korkağı oldum çıktım, ezik pasif biri oldum çıktım.

Öncelikle muhakkak bir psikolojik destek alın, emin olun size çok iyi gelecektir. Sonrasında en kısa sürede o evden ayrilin. Sırf kan bağınız var diye ömrünüzü sevmediğiniz insanlarkaberaner geçirmek zorunda değilsiniz. Tamamen hayatınızdan çıkarın demiyorum zira aile, belki zamanla onlar da hatalarını anlarlar ama evden ayrılın, mesafe koyun.

Geçmis geçmişte kalmış, lakap konusunu vs de çok kafanıza takmayın. Artık belirli bir yasa gelmiş, kendinizi geliştirmiş, kendi ayakları üzerinde durabilen bir kadınsıniz.

Ama psikolojik destek almayı lütfen ihmal etmeyin.

Kendini iyi ifade ediyorsin ama çok da ezik değilsin bence. En azından hissettiklerini yazıya dökecek kadar güçlüsün. Ben de şu an annemle sorunlar yaşıyorum ama bunu anlatamıyorum. Asıl ezik benim. Az önce sinir krizi geçirdim.

Yani evet o evde iş yürümeyecek gibi, ekonomik bağımsızlık varsa ayrı yer mantıklı.
prof. destek de gerekli olabilir denildiği gibi ama şu an alma imkanın yoksa bakış açını minnacık da olsa değiştitmeye çalışman iyi olabilir. ama ev sıkıntı.

Ayri ev ve psikolog +1

ayri eve cikma, baska sehre tasin.

@fraise o lakaba üzülmemek mümkün değil, onur kırıcı bir lakap, lise yıllarımı lanet ederek hatırlıyorum.Onurum gururum kırıldı, kişiliğimin geliştiği yıllarda buna maruz kaldım. Aşamıyorum bu aşağılanmışlığı.

küçüklükten itibaren "sen edenemzsin, yapamazsın, beceremezsin" diye büyüttüler beni. korkuyorum işte, hayatla başa çıkamamaktan.

bir de hayat enerjisi düşük, son derece bezgin bir insanım. işyerine zor gidiyor yapmam gereken işlere binbir güçlükle konsantre oluyorum. kaldı ki ayrı ev, bir sürü sorumluluk binecek sırtıma. bu bezgin bekir, herşeyi erteleyen sonsuza kadar devamlı erteleyen biri olarak altından kalkamam gibi gelyor.

30 yaşına gelmişim, paramı kazanıyorum ama bu bile bana saygı duymalarına yetmiyor. Hani para önemli ya güya. Onlara göre ben hala küçükken ezdikleri çocuğum. Benim odamı alıp kafana göre eşyalarımı atamazsın diyorum anneme, annem bunu anlamıyor. Tabi atarım diyor. Çıldırıcam. Çıldırıcam.

Bu da yetmiyor, canımı yakmak, tartışmada bana üstün gelmek için lisede bana takılan lakabı söylüyor. Bu nasıl anne ? Yanu elalemin anaları çocuklarının üzerine titriyor. O yeter k mutlu olsun diyor. İnsanlar çocukları özgüvenli olsun istiyor. Benimki de sıkışınca bana lakap takıyor. Sonra da orosğu diyor.

Burada sizin yaşıtınız çok güzel insanlar var. Eminim yardımcı olmak isteyeceklerdir size.

Hemen ayrıl tek başına yaşamaya başla korkulacak hiçbir şey yok emin ol. Şartlar durumlar iyiye gitmeden önce mutlaka kotu gider. Anne veya baba kim olursa olsun. Resti çek kendi yolunu ciz . öğrenci bir arkadaşla eve çıkabilirsiniz.

30 yasinda bir kadin olarak dayak yeme ve onur kirici ithamlari yasamaya devam etme cesaretini gostermek ayri eve cikma cesaretinden daha ciddi... once bunun farkina var. Sonra tekrar konusalim..

Icha, benim özdeğer bilincim yok. özdeğer duygum yok. ben kendimi değersiz görüyorum.

Sadece aile de değil, istisnasız girdiğim her ortamda bunu yaşadım, yaşıyorum, istsnasız ezerler beni her ortamda.

yaşayamadığın ergenliği şu anda yaşıyor gibisin. avantajın kendi durumun hakkında aslında çok da negatif olmayan ancak objektif bir durum analizi yapmışsın. farkına varmak aslında çözüm olduğunu anlamanın ilk adımı.

maddi durumun yeterli ise aileden ayrıl. belki bie ev arkadaşı ile ortak eve çıkarak çok daha düşük maliyetlerle bunu yapabilirsin. ikincisi bir psikologdan yardım alabilirsin. var mıdır bilmiyorum ama online olarka benzeri sorunlar yaşayan community ve destek gruplarına ulaşmayı deneyebilirsin.

ailenin bu tavırlarını kendi ezikliklerini yansıtma ile senin üzerinde gidermeye çalışması olarak tahmin ediyorum.

çözülmeyecek şeyler değiller. geç de kalmış sayılmazsın.

Yargilamak gibi dusunmeyin, bilmedigim şeyler de olabilir ama "anlattiginiz kadariyla" para kazanıyor olmaniza ragmen bunca yıl yardim almamaniza sasirdim acikcasi. Bunlari tek basiniza aşamayacaginiz için uzmanlar var.

Ailenizden saygi gormemissiniz evet ama once kendinize saygi duymaniz ve kendiniz için bir seyler yapmaniz gerekiyor. Yardim alip da sonuc alamadiysaniz bilemem tabi. Bircok insan bu tip aileler icinde yetişiyor. Sırf duyuruda bile bunun orneklerini gorduk defalarca. Neden ben tarzinda kendine acıma savunmasi yapmak yerine harekete geçmek lazim. Bunu 30 yasinda isinde gucunde bir kadın oldugunuz icin soyluyorum. Buraya boyle açıkça ifade edebiliyorsunuz, aynisini bir uzmana da yapabilirsiniz. Evi ayirmak ve uzman yardimi almaktan baska tavsiye verilebilecegini sanmiyorum. Mutlaka düzelebilir, öyle düşünün.

O zaman yeni cevap: Hocam tum sorunlarini fark etmissin ama destek almiyor aksiyon almiyorsun. Simdi bizim sana nasil bir katkimiz olsun bilemedim ki?! Doverek evden mi cikaralim? Zorla es mi bulalim? Yani bunun ucu yok, farkindaligin var ama uzgunum bi insan cozumu goruyor ama aksiyon alamiyorsa baskasi ona hicbir sey yapamaz. Sadece yaz buraya icini dok agla, aksiyon almadikca yarin yine aynisi olacak. O nedenle ozdeger farkindalik vs deme. Git efendi gibi profesyonel destegini al.

daha hafif düzeyde ancak yine de psikolojik baskı-şiddet gördüm, görüyorum ailemden. öğrenciyim henüz, ayrı eve çıkamıyorum, en ufak bir karşı çıkışımda ekonomik desteği kesmekle tehdit ediyorlar. çok kavga ettim ama en azından yurda çıkmayı başardım. yani tam anlamıyla kopamadım annem evde kalan eşyalarımı karıştırmış yerini değiştirmiş falan yine, haftasonları gittiğimde aynı sorunları yaşıyorum başlarda iyi olsak da.

yaşça daha küçüğüm, öneri vermek de bana düşmez ama kazancınızla en azından terapi almaya bakın, birden eve çıkmak korkutucu geliyorsa. ama ben yurda çıktığımda dahi (ki şu an beş kişiyle aynı odayı paylaşıyorum, iyi bir yurtta değilim) çok daha fazla huzurluyum. yani süper koşullara geçmediğim halde ailemin baskı ortamından uzaklaştığım için iyiyim. en azından bireysel sorunlarıma boğuluyorum artık.

değil 30 yaşımda, 20 yaşımda "çayı getirmeyi unuttuğum" için tekme yemek bile unutamayacağım şekilde beynime kazınmış durumda. ne olur yapmayın bunu kendinize. manevi destek konusunda elimden bir şey gelirse yapmak isterim. lütfen kendinizi kurtarın.

özdeğerim yok yazmışsın ama sevgili sucuklu yumurta, bunların farkında olman ve hepsinin yanlış olduğunu, hiçbirini hak etmediğini bilmen aksine özdeğer bilincinin olduğunu gösteriyor.

adım atamaman korkmandan, ama korkmadan çık o evden ve uzak dur. saygı duymuyorlarsa duymasınlar, sen onların seni yapmak istedikleri kişi değilsin. paranı kazanıyormuşsun, ayaklarının üzerinde durursun.

zor bir ailede büyümek kitabı da yardımcı olur.

ev bulma vs. konularında manevi bakımdan biz sana destek oluruz. sen başla gerisi akar gider.
kendi evin olunca, psikolojin düzelince bezgin bekirlik kalmaz merak etme. hatta tam tersi olur, şevklenirsin.

yazılması gereken her şey üstte yazılmış tekrar etmedim. hepsine +1

Herkesin travmaları var, neden diye sorgulamak sana vakit kaybettirir sadece.

Ailenden ayrı eve çıkıp çok görüşmemek tek çare. Ve tabii denildiğini üzere bu süreçte ve sonrasında psikolojik destek almak.

aile ile tartışma diyince hepimiz "evden ayrıl" kısmına odaklandık, istiyorsan yap tabi bunu. Hele de 3. ev arkadaşı olarak bir eve girersen, işine de yakın bir yerde neredeyse yol paran kiranın yarısını öder.

Ama asıl odaklanman gerekeni sen daha iyi biliyorsun, özsaygı, özdeğer, kendine kıymet vermek.
İster profesyonel yardımla yap, ister Tinder'la yap bir şekilde o konuya eğil.

Her konuda kendini değersiz hissetsen de "sucuklu yumurta'yı en iyi tanıyan ve anlayan" ünvanı sende :)
Bu arada çalışıyorsan bir değerinin olduğunu her ay başında somut olarak görüyorsun,

Kendine gel,

Cevap yazan herkese teşekkür ederim. Paylaşmak iyi geldi. İnsan kendi durumunu kanıksıyor, ve hep kendini suçluyor. Duruma objektif bakabilmek zor oluyor. Sarsılmam gerekyordu.

Ayrı ev konusunu araştırmaya karar verdim. Hayat korkağıyım, evet, bilgsizim. Ayrı ev ararken nelere dkkat edilmeli konulu bir duyuru açmayı düşünüyorum hatta birkaç gün içerisinde. Değişmek istiyorum, bu bezgin, yılgın moddan kurtulmak istiyorum. Kendime değer vermek istiyorum. Beni ezenlere had bildirmek istiyorum. Ama hiçbirşey yapmadan da değişim gelmiyor. Bana dua edin, umarım başarırım.

Allah yardımcın olsun. Her anlamda daha iyiye gitmen dileğiyle,

Ben de herkes gibi o evden ayrıl diyorum. Ama tek başına eve çıkmak sıfırdan bir düzen kurmak bu aşamada senin için biraz zor olacak gibi. Ev arkadaşı aranıyor ilanlarına bakmanı öneririm. Böylece hem hazır düzeni olan bir eve çıkmış olursun hem de ev arkadaşın ile iyi anlaşırsan yakın bir arkadaşın olur. Böylece yeni bir sosyal çevre edinirsin. Ayrıca tek başına çıksan pahalı olabilecek merkezi bir yerde oturabilirsin.

Arkadaşlar kız hayattan korkuyorum diyor siz ayrı ev diyorsunuz. Ev şimdilik dursun, BİR AN ÖNCE YARDIM ALIN! Maddi gücünüz var, lütfen bunun kıymetini bilin ve kendinizi destekle beraber yenileyin! Tüm korkularınız ancak terapiyle gücünüzün farkına varmanızla zamanla eriyecek, değişiminizle aileniz bile size saygı duyacak. Yaralarınızı tek başınıza ya da bir arkadaşla atlatamazsınız, malesef ailevi travmalar paylaşmakla düzelemez, anlık hafifletir. Eğer adım atarsanız yakında çok güzel haberler okuyacağız sizden, inanıyorum=) allah yardımcınız olsun.

Ben ayrı bir eve çıktım rahat ettim. Her şey zor oldu, makarnayı bile yapmayı arkasındaki tarifine bakarak yapmaya başladım. İlk günler duvarlar üzerine üzerine gelir. Ama zaman varsa alışırsın. Ayrıca psikolojik destek alman da şart. Ben ancak askere gitmeden önce başlayabildim. O da birinin içine çok kapanıksın sen demesiyle. GerçeklerI psikiyatr hekimden öğrendim. Askerde de devam ettim tedaviye. İşin zor ama şans olmasa da zaman bizden yana. Onlar gidecek, biz kalacağız döngüye göre.

her sefer benzer şeyleri yazıp burada anlatıyorsun..

hala anlamadın mı buradan sana bir olumlu dönüş olmayacağını. atılan msjlara da geri dönüş yapmıyorsun. valla kimse yemez.

yaşayacağınız ne olabilir acaba bahsedilenlerden daha kötü? Zaten yaşanılanların olumsuzluğu fark edilmiş, istenmediği anlaşılmış. Şimdi o zaman, bunlardan kurtulmak için, hala bir şeylerin hesaplarına girmek, öyle mi olur şöyle mi olur, denebiliyorsa, anlatılanlar o kadar da acıtmıyodur. öyledir, gider o.

böyle hikayesi olan birine, "şöyleyim böyleyim dedikçe, bataklığın içindesin" derdim. Bişey değiştirmek isteyen adım atar. Ama adım atmak ve bişey değiştirmek zorunda değil kimse. Zorunlu olmadıkça da bişey yapmıyor insan.
Su yolunu bulur, derdim.

Aynı şeyleri yaşamışız ama başkasından duyunca hadi oradan şımarık diyesim geldi

duyuru hortlamis:)

eksiup.com

tedavi ol her seyden once. psikolojik destek sart.

Bagisiklik sistemini guclu tutarak belki.

Valla lahana gibi kat kat giyinerek üstesinden gelinebiliyor genellikle. Ağustos sıcağı ne güzeldi oysa :(

@cureforlove
nasıl alıştırıcam ki? biraz üşüyünce hasta olma olasılığım artıyor.

ayni soruyu gecen kis duyuruda ben de sormustum. soguga kendimi alistirmami soylediler, cunku bebeklikten beri lahana gibi giydirilen, soguga hic gelemeyen bi insanim. gecen kis baya baya alistirdim kendimi. kombiyi kapattim, azicik serinde oturmanin dunyanin sonu olmadigini kabullendim. ise hemen yarayacagini da sanmiyordum ama bu sene fark ettim ki insanlarin sonbaharda hirkaya, kazaga gectigi donemde ben tisort giyiyordum. soguk oldu diye pencere kapattiran insana sasiriyorum artik. belki de bana duyurunun en buyuk katkisidir bu.

Ben normalde cok usuyen bir insandim. Demir eksikligi tedavisi sonucunda epey azaldi usumem.

üşümek hasta yapmaz. tam tersine kat kat giyinip bunalıp terleyince soğukta hemen şifayı kaparsın. çok kalın giyinme

Pide ve cureforlove guzel yazmis.

Bizde cocukluktan yapilan bir hata varsa cocugu sarip sarmalarlar,pantalonun altina pijama,icli,kulotlu corap,atlet niyetine yine icli,ince yun kazaklar.aman usumesin.adamin bunyesi tamamen isi koruyucu duzene alistiriliyor,o da ileriki yaslarda bu adaptasyonu saglayamiyor.hava daha sogumaya basladigi anda iclikler dolaplardan cikiyor.

Kadinlarda kansizlik veya kandaki cesitli eksiklikler daha cok rol oynuyor.bununla alakali nette cok fazla bilgi var onlari okuyarak,doktora danisarak kisa uygun beslenme ve ek besinler bu konuda faydali olabilir.vucududa soguga deneye deneye alistiracaksin.

imza.kutup ayisi.

21 derecenin altında istediğin kadar kendini alıştır normal bir insan yine üşür, üşümemenin yolu yok sadece düzenli spor ve az yağ oranı daha hızlı metobolizma daha az üşüme demek olabilir ancak.

@gezegen
Az yağ oranı demişsiniz ama tam tersi değil mi?

@uyusam
Evet tam tersi ama bu spor fetişistleri böyle saçma şeyler söyleyebiliyor fazla kafaya takmamak lazım.

ben spor falan yapmam ama burada da söylendiği gibi kat kat giyinmeyen bir insanım. çoğu kez üşümüyor musun sorusunu duyarım. Normalde hasta olduğumu hiç hatırlamıyorum. En son askerde hasta oldum o zamanlar da içlik polar Allah ne verdiyse üst üste giyiyordum ondan oldu muhtemelen.

dengeli beslenme, düzenli uyku, egzersiz... bunlar bilinen şeyler.

çok üşüyorsanız bazı kan testleri yapılıyor. bazı yapı taşlarının eksikliği üşütüyor diye biliyorum. uzman değilim.

İyi bir uyku düzeni, iyi bir beslenme, vitamin takviyesi, demir eksikliğinin giderilmesi

+1 içlik :)

Kıyafetler kat kat giyilmekle birlikte, üşümeden giyilip terlemeden çıkarılacak. Kış boyu toplu taşımadan uzak durulacak. Ellerimizi gercekten sık sık yıkayıp, dişlerimizi düzenli fircalayacağız. Ardından gargara da şart.

Adana çocuğuyum hayatımda kar görmedim askerliğe kadar. Askerliğimi de Çanakkale'de yaptım, Türkiye'nin en rüzgarlı yeri. O zamana kadar sanırım kolay üşüyen biriydim. Sonra Ankara'ya tayinim çıktı bir de Ankara soğuğuna alıştım. Şimdi İsveç'te yaşıyorum, soğuk problem olmuyor her nasılsa.

Soğuk insanı hasta yapmaz ayrıca.

Ha bu arada içlik falan da kullanmıyorum, hareket eden insan üşümez.

wim hof method

Sabahları biraz pekmez iç, akşama kadar alevler içinde kalırsın.

Tiroitler de üşütüyor az çalışması.

kendin için soruyorsan iş işten geçmiş.

çocuğun için soruyorsan küçükken at karın içine.

Miden ve bağırsakların kaldırıyorsa (yani sinirimde sorun yoksa) bol karabiber, pul biber, zencefil ve pekmez tüketerek.

İki senedir kış boyu motosiklet tepesindeyim, bir kez bile hasta olmadım. Etrafımdaki herkes kırılıp dökülüyor.

Çorbama bir yemek kaşığı pul biber, yarım yemek kaşığı karabiber dökerim. İçerken gözlerim yaşarıyor. Ama hasta olmuyorum.

Spor yaparak, sağlıklı beslenerek güçlendirebilirsiniz

geçmiş olsun.
gerçekten üzüldüm.
benim bu konuda fikrim şu: birincisi 600 liralık bir boya yapıldıysa sanıyorum koyu bir renkten açık bir renge geçtiniz ya da ombre yaptırdınız, dolayısıyla oryal kullanıldı ve saçınız yandı. daha önceki boyanız da koyu renk olduğundan oryal saçtan o rengi çıkarmakta zorlandı. o yüzden bu işlemler de ardarda yapılınca yandı.

Bu noktada kuaförünüz sizi uyarmalıydı veya saçı açarken olaplex ürünleri kullanmalıydı ya da düşük volümlü oksidan kullanmalıydı, bu konuda kuaförünüz hatalı. hem de baya hatalı. üstelik yapmadıkları bakımın parasını almak ve geri vermemek de bildiğiniz yanlış. bu konuda belki şikayet edilebilir.

Bir de şu var ama, eğer kuaför size saçınızın açılacağını söylediyse ve siz de kabul ettiyseniz birazcık zararı bekliyor olmalıydınız zaten. gerçi tahminimce bu kadar zarar beklemiyordunuz. kimse beklemez. haklısınız travmatik bir süreç.

normalde yaptığı hatayı bi şekilde telafi etmeye çalışması lazımdı. kuaförler odası falan var mıdır bilmiyorum var ise belki oralara şikayet edilebilir.

Yapmadığı bakımın parasını nasıl aldı? Verirken siz o paraya bakımın da dahil olduğunu bilmiyor muydunuz?

Bunlar da önemli sorular çünkü eğer biliyorduysanız gönüllü şekilde vermişsiniz en başta anlamına gelir.

gelen editin üzerine: o zaman size eksik bilgi verilmiş işlemleri detaylıca açıklamalıydı. bir de saçınız zaten yıpranmış olduğu için daha dikkatli davranılmalıydı.
kesinlikle kuaförler odasına falan şikayet edin. www.ikkmo.org.tr

ama yaptırmadığınız bakımın parasını neden aldıklarını anlayamadım ben

Yapmadığı bakımın parasını alma nedeni saat geç oldu, yarın gelirsin bakımını yaparızdı (Sürekli dip boyasına ve föne gittiğim yer). Ancak ertesi gün gittiğimde saçımı yakan çocuk izinliydi. O zaman başkası yapsın bakımı çünkü saçım çok kötü durumda dedim, diğer çalışanlar biz sorumluluk almak istemiyoruz saçınız zaten yanmış dedi. Öyle olunca o zaman para iadesi yapın çünkü yarın Ankara'ya gideceğim, orada yaptırırım dedim. Onun için sormamız gerekiyor, siz dönünce konuşalım dediler. Dönünce de fön paranızdan düşelime getirdiler.

kuaförler odasına şikayette bulunun +1
bir de bardağın dolu tarafından bakıyorum; kısa saç uzundan fersah fersah iyi. size de çok yakışmış, üzülmeyin.

bence şikayet etseniz bile saç görüntüsü göreceli olduğu için pek bir şey çıkmaz. somut bir şey olarak ne sunacaksanız ki, yukardaki fotoyu sunarsanız ben hakim olsam kısa daha güzel olmuş diye düşünürüm belki de.

Saçın dokusu bozuldu; eskiden yumuşak ve parlaktı, şu an naylon gibi ve mat, fönsüz kullanamıyorum. Banyo yaparken elinizde avuç avuç saç kalması yeterince somut bir zarar değil mi? Ben sırf saçım yıpranmasın diye yazın afrika örgüsüyle gezdim 3 ay. Şu an hem mecburen kısa hem de eskisi kadar sağlıklı değil.

bir de size şu ürünü tavsiye ederim: www.trendyol.com

saçın dokusunu düzeltiyor. ben 3 haftadır kullanıyorum. mucize resmen.

geçmiş olsun.

hayır çaresiz falan değil. saçınızı istemediğiniz bir şekilde bu hale getiren kuaförden tazminat talep edebilirsiniz.

şurada yapılmışı var: www.turkhukuksitesi.com

Tasavvuftaki kutup gavs gibi unvan veya makamlar islamla ters düşüyor. Mesnevinin on sozunu incelersen. Bu sozlerin Allahtan geldigi gibi ifadeler var. En onemlisi mevlana anlam olarak sen mevlamızssın demek ve bi kuranda insanların Allaha yakarırken kullandıkları bir söz. Cok kısa ifade etmeye calıştik daha bir cok husus var

Koyu dindarlar akıllı adamları, felsefecileri, bilim insanlarını sevmez. Onlara kandıran, çarpan adamlar yarar, onları severler.

Bu yüzden de sevmiyorlar. Sadece Mevlana'yı değil, İbn-i Sina'yı da, Farabi'yi de, diğer Müslüman bilginleri de sevmezler.

Cübbeli Ahmet gibi tipleri, Jet Fadıl gibi dolandırıcıları severler.

Şaşırdınız mı?

mevlana batıni/ezoterik olarak önemli eserler vermiştir. oysa koyu dindarlar (iyi niyetli ya da değil) hakikatin dış kaymağına sıkı sıkıya tutunurlar, anlam derinliğine önem vermezler (kimi verir gibi görünse de şekillere tapmaktan imtina edemezler). böylelikle mevlana'nın çok daha derin anlamlar içeren yorum ve fikirleri, selefiliği aşamamış kitlelerde dinsizlik olarak algılanır, çünkü görünüşte ezberci, nakille gelen yüzeysel öğretiye zıt görünen noktalar vardır. ekserisi bu temel noktadan hareketle sevmez. bir de eşcinsellik muhabbeti var tabi.

Çok kabaca söylemek gerekirse Mevleviliği mistizm ve haliyle şirkimsi durumda görüyorlar.

mevlana fıkıh konusunda hiçbirşey anlatmaz. okuduğunda sana huzur verebilir ancak kişinin din ile ilgili hiçbir sorusuna cevap vermez.

O zaman öyle düşünenlerin tasavvuf hakkında bir bilgisi olmadığı, tamamen ön yargılı oldukları ya da itikadi olarak ehli sünnete muhalif kaldıklarını düşünmek gerekir. Türkiye de genel olarak mutasavvıf, evliya sevilir. Mevlana hazretleri için de durum öyledir. Osmanlı padişahlarının mensup olduğu tarikatlerden biri de mevleviliktir. Ve tarikatler farklı isim altında da olsalar silsile yolu ile Hz. Ebubekir radyallahu anh a bağlıdır. Dolayısıyla (aşırı, koyu da dense) bir müslümanın bu tasavvuf veya tarikat konusunu İslâmın dışında ya da sonradan birilerin eklediğini düşünmek büyük hatadır. Osmanlı devletinin manevi kurucusu Şeyh Edebali yine bu yol üzere bulunanlardan birisidir.
Tasavvuf eserlerinde geçen bazı hususlar o yol hakkında pek bilgisi olmayan bizler tarafından kolaylıkla yanlış anlaşılabileceğinden bunlarla sürekli meşgul olmak doğru değildir.

kafir bi moğol ajanını niye sevsinler?

bunlar o zaman said nursiyi'de sevmiyorlar. çünkü said nursi kendi zamanında doğmuş olsaydı onun yerine mavlana'nın gelmiş olacağını söylüyor bir yazısında.

duzgun dindarlari sevmiyorlar ondan.

kadirilik, nakşilik gibi gibi tarikatleri daha çok severler. çünkü sakal, cübbe gibi şekli şeylerden namaz filan gibi ibadetlerden bahseder bu tarikatler. bunların da kendilerine göre zikirleri vardır ama nedense mevlevilikteki semaya aynı şekilde bakmazlar, alevilikteki semaha da farklı gözle baktıkları gibi.

mevlana'nın başta adı, mesnevi girişindeki ifadesi, bazı hikayeleri benim de çok anlamlandıramadığım şeyler; her ne kadar "bozulmuş" olsam da, hala kendini dindar diye tarif eden biri olarak.

onlara çalgı çengi gibi geliyor sema ve semah. işin özü, özeti bu.

dini inanışa göre bu ve benzer konuları illa ki bir mantığa büründürebiliyorsun.
misal düşündüğün olursa yaratıcı gerekeni yaptı diyoruz, olmazsa vardır bir hikmeti veya imtihan diyoruz.

Birazdan gelip Allah'ın yeryüzünde herkeae adil yaklaşma ve adalet sözleri vermediğini, yapmaya çalıştığı şeyin sadece sana sunulan şartlarda seni sınamak olduğunu söyleyecekler.

ahirette geçireceğin sonsuz zamanın karşısında burada sürünerek ya da konfor içinde geçireceğin 70 - 80 yılın bir önemi yok. mutlak adaletin tesis edileceği yer burası değil ahiret olarak tarif ediliyor. ancak bilinçli ve kusursuz bir yaratıcı şuradaki olaya: eksisozluk.com her türlü senaryoda izin vermemeliydi.

ateistspor.

Nerede yaşıyorsunuz acaba. Dünya kuruldu kurulalı zengin fakir ve orta halli vardır. Zenginleri geçersek çevremde ve istanbulda gördüğüm orta halli insanlar. Ve zamanımızda orta halliden düşük olanların 80-90 dönemlerine göre çokça azaldığı orta halliye dönüştüğünü görüyoruz. İnancı ne kadar garip şeylere bağlıyorsunuz aklım almıyor yahu.

Din toplumların afyonudur sözü var ya, ben bu sözün ne demek istediğini Hindistan'da sokakta yaşayan insanları görünce anladım.

İnanacakları bir şey olmasa yaşayamazlardı.

Allah, yeryüzünde herkese adil yaklaşma ve adalet sözleri vermedi zaten, yapmaya çalıştığı şey sadece sana sunulan şartlarda seni sınamak.

bunların allah'la alakası yok bence. allah'ın ya da o yaratıcı güç'ün kimseye eşitlik garantisi verdiğini sanmıyorum. hala allah'ın "adil olduğu" ya da bizim iyiliğimizi "düşündüğü" falan sanılıyor ama o öyle düşünen tasarlayan bir şey değil. o yaratıcı bir güçtü, yarattı. görevi oydu. gerisine karışmadı. çünkü o "karışabilecek" bir "varlık" da değil. yapmayın "allah"aşkına :)

evet dünya adaletsiz ama herkese karşı adaletsiz, benim 2 kedim evde en kaliteli mamaları yerken sokaktakiler 3-5 yıl yaşayıp ölüyorlar. ormanlarda kesim için dikilen ağaçlar 15-20 yıl sonra kesiliyor ve kereste oluyor, oysa amazondaki ağaç yüzlerce yıl yaşıyor.

doğarken sadece insana değil kimseye sorulmuyor yani. yapacak bir şey yok. elimizdekiyle mutlu olmak gerek.

vizontele'de altan erkekli'nin çok sevdiğim bir lafı vardı.
"..Ama biz biliriz ki bir yerde mutlu mesut olmanın ilk şartı orayı sevmektir. Burayı seversen, burası Dünya'nın en güzel yeridir. Ama Dünya'nın en güzel yerini sevmezsen, orası Dünya'nın en güzel yeri değildir." diye. öyle işte. hayatı, yaşamayı seveceksin, her türlü engele rağmen seveceksin. habire şikayet etmek yerine güzellikleri göreceksin. bak bugün 12 aralık, dışarıda pırıl pırıl güneş var. tamam küresel ısınma falan bunlar kötü ama diğer yandan kar kış kıyamet olsa bir sürü insan ve hayvan sokakta üşüyecekti.

Değil, eşitlik için mantıklı hiçbir sebep yok.

bu bütün savaşlarda yada kıtlıklarda düşünüldü zaten, ötedeki mahkemede hakkını alacağın taahhüt ediliyor,('Kıyamet gününde hakları mutlaka sahiplerine vereceksiniz. Hatta boynuzsuz koyun, boynuzlu koyundan hakkını alacaktır' hadis müslimde geçer ve sahihtir) parada bir sınama şeklidir, parasızlıkta.

tabii bunların muhatabı iman edenler.

Adaleti yeryüzünde sağlamak insanın görevi. sağlamadığında cezasını çekeceksin zaten. yeryüzündeki adaletin Allah'ın görevi olduğunu düşünenler bu yanılgıya düşüyor çoğu zaman. Allah zaten nasıl adil olunacağını ayrıntılı şekilde anlatıyor. Uyup uymamak da senin amellerini belirleyecek işte.

yaratıcı fakirlik vermiyor diyen var; şimdi çıksam fakirliği ve zenginliği ben veriyorum desem şirk diyecek :)

öncelikle bu anlattıkların allah'a inanmamak için büyük nedenler değil, en fazla isyan etmek için olan sebeplerden sayılabilir.

Allah'ın(yaratıcının) varlığı ya da yokluğu üzerine fikir yürütemeyiz, fakat dinlerin ortaya koyduğu Allah'ın varlığı ya da yokluğu üzerine yine o dinler üzerinden giderek bir fikre ulaşmak mümkün.


tüm bunların dışında hangi dine inanıyorsunuz bilmiyorum ama, bütün dinlerde Allah adaleti diğer hayatta vaad etmiştir. Bu hayatta değil.

Varsa daha başka yaklaşımlarınız onlar üzerine belki konuşabiliriz.


Onu bunu bırakın da bu hayatın tatlı yaşandığı insanlar hem güzel yaşıyorlar hem de seyredene güzel yaşatıyorlar.
şimdi galata kulesinin karşısında ki o pub'da elin ingiliziyle oturup eski romayı konuşmak vardı. -ki ben bira sevmem. kahve olurdu ama. kahve iyi.

bu neyin kafası
kafan güzelmiş
kafa nereye biz oraya

kafaları rahat bırakalım istiyorum.

Aynen
Çok x’sek demek ki
Öyle bir dünya yok

Selamün Aleyküm

Allahın işi işte..

"...ya la?"

adamın dibi

adamsın.

adam ol

sen benim kim olduğumu biliyor musun?

sal gitsin

yürümek (dm'den yürümek, ordan yürümek burdan yürümek)

yükseldim ( örn: "ben şu kadına çok yükseldim" )

kardeşim
dostum
kardaş
gardaş
birader

aynen

genelde ekşi sözlük'te denk geldiğimde sinir olduğum bazı laflar var:

bilen bilir (biz bilmiyoruz, bizi ilgilendirmez o zaman)
son zamanlarda aldığım en iyi haber (bana ne)
tarihe not düşülsün (oha, mevzu da mesela yanlış ofsayt kararı falan)

kısaltmalı yahut direkt olan tüm anneli babalı vs cinsellikli küfürler.
Daha karpuz kesecektik.
Sen kimsin!
Off çok güzelim akıllıyım yakışıklıyım şuyum muyum yaaa!
Çok yaşa.
Çomar, makarna, kömür gibi kelimeler içeren aşağılayıcı iğrenç tüm sözler.

Modum düştü/yükseldi.

okey...

aynen


ama o kadar çok duyuyorum ki arada ben de kullanıyor buluyorum kendimi

Bir sıfat olarak "Delikanlı" (Çok delikanlı çocuktur, delikanlı sözler etti)
Bir övme sözcüğü olarak "Adam" (Adam gibi, adamdır, adamın dibi)
Bir hitap olarak "Kardeşim" (Kardeşim bakar mısın?)
Bir karşılık, tepki olarak "Aynen"
Bir açılış ifadesi olarak "Öncelikle" (Öncelikle teşekkür ederim, öncelikle şunu söylemek istiyorum)

Kifayetsiz zibidilerin haşmetmeab bizi kullanması. (Biz böyleyiz kardeş, bize neler ettiler de bana mısın demedik)

Kentsoylu kimselerin ağızlarında eğreti duran taşra sözcüklerini kullanarak kendilerini belalı, zorba, gözünü budaktan sakınmayan gibi göstermesinden de tiksiniyorum. Böyle söyleyince anlaşılmamış olabilir; ama hayatında tezek koklamamış beyaz yakalının birden cevvalleşip taşra argosuyla konuştuğunu düşünün. Genelde futbol konuşurken ya da trafikte seyahat halindeyken bu şekilde davranıyorlar.

Terbiyemi bozamicam.
Senin seviyene inemem.
Senin icin hanimligimi/beyligimi bozamam.
Vb.

Bi git ya ahaha. Bunu oyle tipler soyluyor ki deli oluyorum.

Aga

"boş yapma" +1
senin o kabadayı ayaklarına pembe patik giydiririm diye seviyesine inesim geliyor söyleyenin.

bi de "o derece" antipatik.

Kardeşim

Kardeşim

Kardeşim

Kardeşim

Kardeşim

- haddini bil
- had bilmek
- had bildirmek

Bronz Madalya: "Aynen aynen"

Gümüş Madalya: "Adamsın"

Altın Madalya: "Şaka yapıyosun"


Dayım vefat etti diyorum, "şaka yapıyosun" diyor. Düşünmeden konuşmak ne kadar kötü, değil mi?

Yukarıdakilerin bir çoğuna sinir oluyorum ama 1 numaram şu sanırım:

ÇOK X ANNECİM

maksimum derecede değil ama aklıma ilk gelen şuydu:

"çok ponçiğim."

kardeşim.

Hani,yani,aynen ayol..

aynen kanki aynen

Aynen
Mod (canlı varlık için kullanıldığında)
Adam, adamsın, adamın dibi...
Hani
Türkçe sohbete sıkıştırılmış herhangi bir İngilizce sözcük
X kafasında olmak
Bayan
Kardeşim
Sözlükte ve burda p yerine b kullanılan sözcükler (örn: şimdi basacağım cevapla butonu)

FELAN. gözüm seğiriyor sinirden. filan ya da falan tamam ama felan ne? "falan filan feşmekan"ı duyduğumda ise zaten kendimi kaybedip bayılıyorum direkt.

cevapların çoğu +1

patlıyor, patlatırsın
..candır.

ok'dir, ok'dur, okeydir.

var daha bir kaç şey.

- napıyosun?

sinir olmam nasıl cevap vericeğimi bilememekle ilgili. soranın, bilhassa da yüzyüzeyken buluşulduğundaki selamlaşma esnasındaysa bu katil olma sebebi. ben de işte az evvel yanağından öptüm/elini sıktım, şimdi de seninle konuşuyorum. diyelim telefondaysa banyodaydım da az evvel mastürbasyon yaptım cenabet gezmeyeyim dedim; gibi gıcık cevaplarla tanıdıklarımı bezdirdim. artık sormuyolar.

beni çok sinir eden bu soru/sözle ilgili, neyi amaçladığını bir türlü anlamamak, ikincisi de "nasılsın" sorusunun ikamesi olarak soruluyosa aslında iki sorunun kastının birbiriyle zerre kadar alakası olmaması. üçüncüsü de zaten beni tanıyan biri işimi gücümü rutinimi de biliyor demektir. e o zaman ne anlamı var. özel bir gelişme var mı kastediyosa soran kişi "kayda değer bir gelişme var mı" gibi bir soru sorabilir mesela daha anlaşılır olur.

yeni biriyle tanışıldığında daha da çıldırtıcı çünkü kendi klişelerim olan gıcık cevaplarımı verdiğimde terslemek gibi bir amacım olmadığını ifade edebilmek de ayrı bir işkenceye dönüşüyor.

bu kadar uzun uzun yazmamdan ne kadar dolduğum anlaşılmıştır, bu napıyosun sorusuna olan sinirim yüzünden diğer her şeye karşı da müsamahakar olabiliyorum öyle bir işe yarıyo ^^

Çok x’sek demek ki + 1
Nasıl x'iz belli değil (diil, vb.)
x stayla (Azalarak bitti gerçi)
Bir de 'İki satırlık adamları musallat ettik' tarzı çevreyi küçümseyici, kendini bir şey sanıcı ifadeler.

Söz değil ama c harfinin j, ş harfinin s gibi son 10-15 yılda türeyen garip Türkçeyi konuşanları yeniden 1. sınıfa yazdırasım geliyor. Harflerin doğru okunuşlarını öğrensinler. Maalesef, 25 yaş altındaki tiyatrocular bile böyle konuşuyor.

Bunun dışında, yukarıdakilerin çoğunu sevdiğimi fark ettim. Özellikle aynen'i seviyorum ben. Birine tastamam katıldığında söylenecek en güzel şey bence. +1 ile aynı şey.

Süper
İnanılmaz
Okey
Bullet journal setup
Bayan

Bunların hepsinin küpünü alalım lütfen. Bi de bizim müdürün konuş(ama)ma tarzını ekleyelim.

Gerçekten de yukarıda verilen cevapların neredeyse tamamına +1

Ama bilhassa bazılarını yeniden yazmak, biraz da eklemek istiyorum. Çoğunlukla sanal ortamlarda kullanılan ifadelere karşı ayrı bir gıcık oluyorum:
-... ya la?
Sadece bu ifadeyi yaygınlaştırdığı için bile nefret ediyorum Behzat Ç'den.

-Doğrudan Türkçe karşılığı olmasına rağmen ısrarla İngilizcesi kullanılan kelimeler, ifadeler. Özellikle de okay, yes ve lokasyon.

-"Bir tık daha x olabilirdi."
-Kardeşim.
-Birader (hatta bilader), sana diyorum!
-"Bana x ile gelmeyin, kalbinizi kırarım.", "At fav'a bekle", "X zamanında nasıl soktuysa acısı geçmemiş anlaşılan", "x'leri kudurttuğuna göre doğru hamle".
Özellikle Ekşi'de gördüğüm an eksiye abanıyorum.

-Hocam
-Harflere karışık basılarak yapılan gülme efekti
-Adamın hası/dibi
-Peder
-Türk filmlerinden alıntılanmış herhangi bir söz. Özellikle de "Şakir'e çay yok", "Saksıya fesleğen gibi oturturum anlamı da çıkar", "Peki, Zeki Müren de bizi görecek mi?" replikleri.
-Israrla yanlış telaffuz edilen kelimelerin bozuk halleri. Netekim, bilimum, espiri, miğde, morel gibi.

-Anam avradım olsun.
Bu kadar iğrenç bir yemin, söz verme veya tehdit etme cümlesi daha bilmiyorum sanırım.

-Bir isteğin var mı?

Yeryüzünün en boş sorusu. Halbuki iki taraf da biliyor ki bu söz öylesine deniyor.

Bunlar bir çırpıda aklıma gelenler. Daha çok var da telefondan yazarken zorlanıyorum.

@meb yazınca nasıl unuttum dedim, kesinlikle sesli veya yazılı " ...ya la" bitemedi arkadaş! Küfürleri dem,ştim ama bir de dediği gibi "anam avradım olsun" yemini. Bunu diyen insandan tiksinirim ve ciddi midem bulanır.

analı babalı küfürlü konuşanları direkt silerim hayatımdan.

direkt yerine direk diyenlere gıcığım!

muhatap yazamayanlara...

bir de şöyle bir kullanım çıktı: "..!" önce ünlem gelir, sonra iki nokta. ünlemle vurgulanmış üç noktadır o!

"aynen"e alıştık.

"la" bir dönem çok baymıştı, bitti gibi.

"olm" diye bir şey var, bazen de "oğlum"

"asdasdffsss" diye bir gülme efekti?

"kadim" kelimesinden tiksindirdiler!

"eyyyyy" diye başlayan höykürmelerden gına geldi!

"anladım" ne demek? bir şey söylüyorsun, önemli bir şey. söyleyecek iki kelime kapasitesi yok. "anladım" diyor sadece. aferin, bu da bir şey.

yine de çok katı değilim küfürler haricinde. ve tabii ki malum şahsın iğrenç hitabeti dışında! değiştiremeyeceğim şeyleri olduğu gibi kabullenmeye çalışıyorum hatta hoşuma bile gidiyor olabilir.

ejderya

Candır.
Amk, aq vb. ifadeler.
Aynen'e ne çok sinir olan varmış. Ben sık kullanırım. :)

yaşıyorsun bu hayatı/seviyorsun bu hayatı.

bir de konuşurken sürekli "yani" kelimesi kullanıldığı zaman çok fazla dikkatim dağılıyor. karşımdakinin kelime dağarcığının yetersiz olduğunu görüp içeriği çok dikkate alamıyorum.

poncik
milli birlik ve bütünlük
kardo
efso

aynen

dostlar cevaplarınıza çok teşekkür ederim. hepsini dikkatle okudum.

ben "peki"yi unuttum eklemeyi. ahmet hakan ın bir bok bilmediğini belli ettiği ve programındaki iki lafından biri.

"peki"

Düzenli mi yapıyor bunu acaba? Çünkü bazen üst üste bir sürü randevuları oluyor ve hakikaten yiyip içecek zamanları olmuyor. Eğer bir kere hızlıca bisküvi yediyse falan belki biraz hoş görülebilir. Davranışın sürekli olup olmaması önemli bir değerlendirme kriteri bence.
Bunu kendisine söylemenizde hiçbir problem olmamalı, diye düşünüyorum ben. Çünkü o zaman iletişiminizi de etkiliyor bu tarz rahatsızlıklar. E psikologumuzla rahat iletişim kuramayacaksak kiminle kuracağız.

Benim gittiğim terapist seans sırasında uyuyakalmıştı misal. Kendisine bunu çok şok edici bulduğumu söyleyerek bir daha gitmedim.

Duzenli olup olmadigini bilemiyorum ama hani 5 dk izin istese ve gec baslasak yeme icme isini halledebilirmis gibi geliyor. Bir de kendisine ait bir yer zaten randevu bosluklari olusturabilir gibi geliyor.

İçinize herhangi bir sebepten dolayı böyle bir şüphe, kuşku vs. doğduysa bence başka birinden destek almalısınız.

Ben de terapiste gittim ama saat ve yiyecek durumlarına hiç tanık olmadım. Sizin yerinizde olsam ben de kendimi kötü hissederdim.

Direkt göz kontağı kuruyor musunuz? Gözlerinizi hiç ayırmayın. Hem saat için hem de bunun da önemli olduğundan sözetmişti bana kendi terapistim.

Normal değil. değiştirin terapistinizi.

hemen değiştir bence. ben psikologlarımla çok güzel iletişim kurarım. ama bir tanesiyle dediğin gibi uyum sağlayamadım. ben derdimi anlatırken beni yadırgar gibi baktı, sinirim bozuldu sinirimin bozulduğunu ona hissettirdim o da aldık başımıza belayı tavrı takındı. haliyle karıdan kurtulduğuma şükrettim. diğerleri beni yargılamadan dinlerlerken de uyarırlar, bak beynin o gerçekle yüzleşmiyor kaçıyorsun ordan filan derler. samimi olman çok önemli. o zaman seni anlayamaz. seni anlayamayan biri de senin beynini nasıl düze çıkarabilir ki? bence.

bana da pek normal gelmedi.
saatine bakması ise çok itici. benim gittiğim psikolog hiç bakmıyor. hatta bir kere 1 saatlik terapiden 2.5 saatte çıktım sağolsun hiçbişi demedi. önce ortamın beni rahatlatması lazım ki rahatça açılayım. eğer bişilere takılıyorsan değiştirmeni tavsiye ederim.

bunu terapistinize iletin. eğer sizi rahatsız eden daha farklı davranışları var ise değiştirebilirsiniz. sonuçta yoğun çalışan kişiler yemek yiyecek vakit bulamıyorlar. saate dikkat çekici şekilde bakmaması gerekir.

@sta degil 1.5 saat 5 dk uzatmaz kibarca bitiriyor zaten laf agzimda kaliyor.

ben ögrenciyken üniversitenin ücretsiz pskilologuna gidiyordum. kadın ne saatine baktı ne karsımda bir sey yiyip içti. tonla para veriyorsunuz yaptıgı etik değil.

burada başlık açtırıyorsa zaten gitmene gerek yok demektir. allah bu piçlerin elinde düşürmesin insanı. paradan başka şey düşünmezler. sen o parayı ona ver de istersen kapıdan çıktıktan sonra öl. adamın en ufak üzüntü duyacağını zannetmem.

bunca zamandır giderim, saat şeyini arada ben de farkediyorum-bir iki kere bakıyor sadece, hep değil- ama öyle rahatsız etmedi beni tavrı. ona göre düzenliyor konuşmayı diye düşündüm, benden sonra gelicek danışanları da oluyor çünkü.

ama bir şey yemesi beni rahatsız eder, bişi anlatıyorum dizi gibi karşımda katur kutur bisküvi mi yicek yani nasıl saçmalık bu. bu durum karşısında tavrım "isterseniz yiceklerinizi yiyin, ben sonra anlatırım" demek olur.size önerim düşündüklerinizi net söylemeniz "ozel anlarimi paylasip kendimi acarken kitir kitir buskivi yenmesi amiyane tabirle aman koy g.tune rahvan gitsin bu da dert mi der gibi yansiyor bana" cümlesi güzel bunu söyleyin bence.

Bir psikolog olarak şunu söyleyebilirim. Dünyanın en saçma olayı bile olsa siz onu dert edinmişseniz bizler çok önemli bir mesele olmalı. Psikologlar benim bildiğim kadarıyla hiçbir sektörde dakika sektirmeden çalıştırılmazlar. Pekala yemek yiyecek zamanı olur.
Saate bakmak sıkılmanın göstergesi olabiliyor. Psikolog özel sıkıntılarından dolayı dikkat dağınıklığı yaşayabiliyor. Ama süreğen bir eylemse hoş değil tabi. Ben alarmlı saat çözümü buldum. Çoğu zaman danışan alarm çaldıktan sonra dahi devam etmek istiyor. Ama devam etmek çok tercih ettiğimiz bir durum değil bunu söyleyeyim. Çünkü bizim de dinlediklerimizi ayrıştırıp sağlıklı spnuçlara ulaşabilmemiz lazım. Beynimizn bir kapasitesi var.
Bence terapist değiştirebilirsiniz ama nedenini mutlaka sçyleyin. Bundan sonraki süreçte dikkat etsin

Karatay tam bir medya maymunudur eşinizin sağlığı için şu diyeti bu diyeti yapmayın lütfen. Doktorunuz sizin için en iyisini tavsiye eder. Genetik bir yayılım varsa cok büyük ihtimal tip 2 dır. Ekstra test talep edebilirsiniz. Doktorunuz önerilerine ek olarak egzersiz kesinlikle iyi gelecektir.

ilaca başlamadan önce bi deneyin. benim de tiroitlerim sınırdaydı ilaç başlanacaktı. 1 ay süre verdim kendime normal sınırlarına çektim. ama yine ihmal ettim bu aralar kendimi. siz ihmal etmeden 1 ay süre verin kendinize bakalım düşüş olacak mı? 1 aydan bi şey olmaz.

reaktif hipoglisemiyim ve doktor degilim

350 aclik cok yuksek. seker yuklemesi testinde bile yukleme yapmadan once bir aclik alirlar ve belli oranin ustundeyse yukleme yapilmaz. 350'ye herhalde yukleme bile yapilmaz sakincali olur diye. 350'yi nasil olctunuz peki? evde kullandigimiz cihazlar biraz hatali sonuc verebilir. 12saatlik acliktan sonra Sabah su bile icmeden, cok hareket etmeden olculen aclik en dogru sonucu verir.

oncelikle bir endrokrinologa gidip muayene olup gerekli olcumleri yaptirsin. doktor zaten diyabet, insilun direnci vs. varsa diyetisyene her turlu yonlendirecektir. ilac da verebilir. ama ilacla dusuyor diye diyeti sporu aksatmasin. isin sirri duzgun beslenme ve spor. biraz arastirinca goreceksiniz zaten nasil beslenmek gerektigini. ayni diyeti siz de uygulayabilirsiniz. yani glisemik indeksi dusuk besinler yemek, lifli gidalar tuketmek vs. bunlar herkesin yapmasi gereken seyler. spor da sart.

2 tane ilaç kullanmaya başladık ve adacık hc testi verdik o da 10 güne kadar çıkıyor... sanırım tip 1 mi 2 mi onu anlamaya çalışıyorlar

ben geçirdim, çokça. benzer şekilde okumalar yaptım. adler çok okudum. jung okudum. sirekt felsefeden çok psikanalitik okumalar yaptım aslında. güçlü altmetinli olduğuma inandığım filmleri izlemeye çalıştım. kendimi hep doldurmaya çabaladım yani bir şekilde. çoğunun kökeninde kendimi sevmemek ve beslemeye çalışmak vardı belki bilmiyorum. bir insana sunar gibi kendimş hazırlamak filan..(belki) acı olan şu ne zaman okumamaya başladım daha boş ama daha kaygısız oldum. aksiyon aldığım durumlara girmeye başladım. illa bana bir şey öğretmeyecek bomboş yazılar okuyup geçiyorum bazen. kafa dağıtan diziler izliyorum. kitap okuyacaksam absürd, gülmeceler okuyorum. bazen bu halim canımı sıkıyor ama önceki gibi çok depresif ve o klasikleşmiş varolmanın iç sıkıntısı blablasından daha az bunaltıyor.

Sürekli gülücük atmaktan bahsetmiyorum. İnsanlara pozitif enerji verebilme yetisini tekrar nasıl kazanabilirim merak ettiğim. Yani aslında 2 3 senelik bir akış söz konusu. Bir yerde bir kaçak var diye düşünüyorum şimdi şimdi

+ aynı şekilde kendi iç bunalımımdan çok insanların karşısında enerjisiz olmak beni çok üzüyordu. şimdi açıkçası bazen gün içinde canım sıkkınken suratım asıksa kulaklığımı takıyorum misal ofiste ve kim ne düşünürse düşünsün diyorum. ertesi gün canlanırım, o zaman da muhabbet ederim diyorum. tabii bunalım haldeyken kendi keyfiyetime bağlı olan arkadaş görüşmelerine ara veriyorum.. mecburi durumlarda da dediğim gibi. ayrıca çooook uzun süredir asık surat haldeyseniz zaten evet bir şeyi değiştirmek gerek.. enstrüman çalmaya başlamak, dans öğrenmek, bir spor türüne başlamak. yığınla şey var aslında enerjiyi bir anda değiştiren, yükselten. adım atmak tek gereken..

insanlara enerji vermek gibi bir misyonun olmadığı/olmaması gerektiği farkındalığını kazanarak işe başlayabilirsin. he yok benim modum düşükse çevremdeki insanlar bana tahammül etmez vs diyorsanız da çevrenizi değiştirin, öyle çevreden size bir fayda gelmez.

İnsanlar dediğim aslında ailem ve sevdiğim arkadaşlarım dostlarım. Ve onlara karşı, mutlu edemiyorsam bile kendi enerjime çekmeme,mutsuz etmeme sorumluluğu hissediyorum.

eskisi gibi olmayacak, hiçbir zaman "eskisi gibi" olmaz zaten; bu yükten kurtar bence kendini önce. belki de "büyüdün", kişiliğinin geçtiği eşiklerden biri de bu "durgunlaşma" halidir belki.

bunu neden söylüyorum, çünkü insanın iyi enerji verebilmesi için önce iyi hissetmesi gerekir. kendinle, içinde bulunduğun durumla barışırsan iç huzura kavuşursun, bu da iyi hissetmenin en temel şartı. ben de eskisi gibi değilim, insanlara iyi gelirdim. o zamanlar hayatın farkında değildim, hayatın farkına varınca, üzerine yaşanmışlıklar eklenince insan o "enerjiyi" kaybedebiliyor. şimdilerde etrafıma iyi enerji verebildiğim anlar kendimi rahat, özgür, huzurlu hissettiğim anlar oluyor. bu anların nasıl yaşayabileceğin seninle alakalı. örneğin sevdiğim hareketli müzikler dinleyince anlık olarak geliyor bana bu "enerji", ya da sevdiğim ve yanında rahat olabildiğim insanlarla beraberken.

kısacası kendini iyi hissettiren şeyleri bulmaya/yapmaya çalış. içim acısın ama başkalarına iyi enerji vereyim dersen yapmacık olursun bence, ya da kendini çoook iyi kandırabiliyor olman lazım.

hadi iyi enerji veremiyorum, bari kötüyü gizleyeyim diyorsan olumsuz konularda olabildiğince az konuşmaya çalış. ben mesela kendimle ilgili şeylerden bahsederken hep kötümserimdir, bu yüzden kendimle ilgili şeyleri, hayatımla ilgili havadisleri pek anlatmam kimseye. insanları dinlerim, anlattıkları şeylerden "olumlu" olabilecek şeyleri seçerim ve ona göre kısa kısa yorumlar yaparım. fikirlerimi tamamen açığa vurunca yine kötü enerji yayılıyor, o yüzden kontrollü sohbetler geliştirebilirsin. biraz içine kapanık oluyorsun ama en azından moral bozmamış, mod düşürmemiş oluyorsun.

Önce kendine verdigin enerjiyi degistirmen gerekmez mi ? Yani duyuruyu direkt olarak nasil mutlu olabilirim, yaşam enerjimi nasil geri kazanabilirim diye sorsan daha dogru olurdu. Kendi enerjin düşükse evet dışariya da guzel bir enerji yansitman pek mumkun degil. Böyle kötü bir durumdaysan baskalarina yansittigin histen ziyade kendi hislerinle ilgilenmelisin bence. Kendi yasam enerjin gitmişken, motivasyonun düşmüşken baskalarina iyi gelme derdine düşmeni anlamsız buldum.

faraday kafesi al abi.

Ben de öyleydim, eskiden şen şakrak bir adamdım. zamanla depresif ve huysuz oldum. şimdi yavaş yavaş eskisi gibi olmak için uğraşıyorum ve oluyor. yukarıda güzel bir espri bile yaptım, bence eskisi gibi olurum.

İnsanlar buna hazır değilse onlara iyi enerji veremezsin asla sen be kadar iyi hissetsen bile. Ve herkesin de her günü aynı olmaz. Aşk acısı çeken birini evladının derdini çeken bir anneyi nasıl mutlu edebilirsin ki.

Eskiden şeker pancarından elde edilen şekerler kullanılıyordu ürünlerde. Artık şeker şurupları kullanılıyor. Koruyucu maddeler daha fazla. Normalde evde yapılan bir kek iki gün sonra yenmeyecek kadar sertleşirken, küçücük keklerin bir yıl tüketim tarihleri var. Bozulmadan durabilmeleri tamamen kimyasallara bağlı. Herkesin tükettiği şeyler işletme için kârlı olmayabilir. Eskiden incirli Biskrem vardı örneğin. Üretim prosesine incir kattığın zaman fabrikaya yeni makine almak gerekiyor. O kadar incire para veriyorsun. Sonra işletmeye getirip kurutma, buharlaştırma gibi bir sürü aşamaya sokuyorsun. Bunların hepsi maliyet. İşletmeler bunun verimsiz olduğunu görürlerse anında vazgeçerler. Ayrıca ürünlerin boyutları da değişiyor. Eskiden Magnum daha büyüktü. Şimdi dondurmaların boyutu da küçüldü. Bu şekilde kullanılan malzemeler de azalıyor. En basitinden süt fiyatının artması bile çikolatada kullanılan sütün azaltılmasına neden olabilir. Ya da süt sabit tutulur ama çikolatanın fiyatı artar. Kinder bu yüzden pahalı denebilir. Süt, şeker, yağ gibi en temel gıdaların ekonomik değerinin değişmesinden hemen etkileniyor işletmeler.

Öncesinde de birçok üründe glikoz şurubu kullanılıyordu fakat hammadde olan buğday ve mısır kalitesi de yıllar içinde değişti, gdo hayatımıza girdi. Zaten zararlı olan glikoz şurubu daha da beter bir hal aldı.

Glikoz şurubu üreten fabrikalar sektöründe çalışıyorum. Üretim yapacak fabrikaların projesini yapıyoruz. Hangi işlemlerden geçtiğini halk bilse gerçekten bir gecede yapay tatlandırıcılı ürün tüketimi yarıya iner. Fare zehiri üretiminde kullanılan kostikler, asitler, diğer kimyasallar kullanılıyor. Mısırdan bunları üretmek için asit kullanılması şart, öyle keşfedilmiş çünkü. Devlet de gıda ürünü için belli sınırlar çizmiş ama neresinden tutsanız uzun vadede bünyeye ciddi zararlar verir.

Yani bir bakıma sizin açınızdan iyi oluyor. Şeker ihtiyacınızı kuruyemiş ve meyvelerden karşılayın. Yetmezse pancar şekerli ürünler tüketin. Sağlık önemli.

Benim yer yemez başım ağrıyor.

İlk görüşte. Beklentilere sahipsen o beklentileri karşılayan biri karşına çıktığında sistem seni yönlendiriyor.

aşık olmuyorum.

oldum,bir daha olacağıma inanıyorum. başka bir duyuruda da yanıtlamıştım bu soruyu. ben basit bir ayracı görünce aşık oldum en son. normalde çok gülerim,gülünecek bir şey varsa kaçırmam. ama o'nun dediklerine saatler sonra bile "hey allahım ya" diyip gülüyorsam,o salak sırıtışı suratımdan uzaklaştıramıyorsam aşık olmuşumdur. aşka çok derin anlamlar yüklersen ulaşamazsın,aşk aniden gelir,zamanla da biter.

Beklentilerle alakalı. Kolay mutlu olan, kolay gülen kişi kolay aşık olabiliyor bence.

Önce ya ne güzel zaman geçiyor birlikteyken diyorsun, sonra olmadığı zaman nerelerde, napıyor, gelse de/arasa da konuşsak diyorsun.

Sonra o gülsün diye konuşuyor, mutlu olsun diye anlatıyor, Sevinciyle seviniyor, üzüntüsüyle üzülüyorsun.

Bunları toplayınca da aşık olmuş oluyorsun.

Olma işte en güzeli

Aradığım cevap yok maalesef. Ne aradığımı da bilmiyorum. Terazi burcuyum ama çok dengesiz biriyim. Görüp beğendiğim birini 10 dk sonra beğenmeyebiliyorum. Çok kolay sıkılıyorum. Rol yaparak da seviyormuşum gibi yapamam.napıcam bilmiyorum.

İlk görüşte zank diye. Sonra da unutamıyorsun zaten hiçbir şekilde.

bir anda olan hoşlanma bence. ilişkide olduğun kişinin doğru kişi olduğunu anlıyorsun ve genelde ufak şeyler oluyor oluyor, arada istemsizce söylediği onun genellikle hatırlamadığı ama benim kafama takılan sözleri ve hareketleri olabilir.

ben çok oldum özellikle ergenlikte. şöyle bir şey oluyor mesela sıradan birini görünce onun yanında nasıl olduğunun, nasıl göründüğünün hiç bir önemi olmuyor, kalbin öylece duruyor yerinde. ama aşık olduğun kişiyi görünce acaba nasıldım o beni nasıl gördü gibi sorular oluyor beyninde ve heyecandan elin ayağın dolaşıyor.

olmuyoruz.

ses kaydı falan almayın. olayda taraf da olsanız illegal yolla elde edilen ses kayıtlarının yasal hükmü yoktur. ayrıca karşı tarafın sizi özel hayatın gizliliğini ihlal suçu ile suçlayıp dava açması da olası.

onun dışında hakaret haklı fesih sebebidir. durumu anlatan bir yazı ile hakaret eden kişiyi iş yerinize bildirin. ayrıca kişinin size hakaret ettiği iddiasıyla savcılığa başvurarak hakaret suçundan şikayette bulunabilirsiniz. hakarete uğradığınızı ispat ederseniz de kişiden tazminat talep edebilirsiniz.

geçmiş olsun.

İş çıkışı tenhada kıstırıp bir hafta boyunca simsiyah sıçağı kadar tekmelerdim ben olsam. Kamera kaydı yok, delil yok kim bilecek...

Gitsin tutanak falan tutsun sonra. Bazı şeyler böyle çözülür.

yöneticine bu durumu anlat. bu şekilde davranışlarla karşı karşıya kaldığını söyle. gerekli uyarıyı yapması gerekir. durumda bir değişiklik olmazsa eğer oyunu o şerefsizin koyduğu kurallara göre oynarsın.

"insanın suratına karşı söyleyemediklerini mırıldananlar zavallıdır, kaypaktır" tarzında şeyler söyle sen de.

üğpoıuy, ciddi ciddi kanun ile(asli kaynak) makale(tali kaynak) karşılaştırması yapmayacağız heralde? kanun hükmü(cmk 271/2) açık. usulüne uygun olmayan bir şekilde elde edilen ses kayıtları delil vasfında değildir.

ses kaydının yasal açıdan geçerli olabilmesi için karşı tarafa ses kaydı aldığını en başta açık seçik beyan etmelisin. eğer gizli bir şekilde kayıt alırsan hiçbir geçerliliği yok. çağrı merkezlerini aradığınızda daha en başta operatörlerin "size daha iyi hizmet verebilmek için konuşmalarınız kayıt altındadır" beyanı bunun içindir. ana bacı küfrederseniz delil olarak kullanabilmeleri için :)

ciddiye alma zaten. cesareti yok demek ki sana direkt hakaret etmeye. o adamın üstü kapalı hakaretlerini ciddiye alırsan onu amacına eriştirirsin. şu tavrı takın ona karşı.

i.hizliresim.com

açık açık konuşarak sonuca ulaşamayacağın kanaatindeysen aynı taktiği sen de uygula. aynı konuda ya da işle ilgili bir şey olmasına gerek yok. sen de duyabileceği ve anlayabileceği şekilde hakaret edip tahrik et en azından süreç hızlanır.

usulüne uygun olarak alınmayan ses kaydının delil olarak değerlendirilmesi hakimin takdirindedir, bu yönde Yargıtay içtihatları mevcut. haberi olmadan alınan hakaret/tehdit içerikli telefon konuşmalarına ilişkin davalarda adamlara ceza yağıyor, iyi araştırın derim.

Allahım, ince düşünmekten öleceksiniz herhalde.
Tamamını veya çok büyük kısmını kullanıp bitirmediğiniz sürece çok da mesele edilecek bir şey değil bence. Mutfakta karşılaştığınız bir başka zamanda "ya ben geçen gün kullandım, kusura bakma, sen de burdan alabilirsin lazım olursa" falan derseniz sorun olmaz sanki.

bence ince düşünmek değil bu. başkasının dolabından bişey alıp kullanmak yanlış. kullanmamak olması gereken bişey zaten. yerinde olsam laf arasında söylerdim. bi daha da yapmazdım. belki hastalık derecesinde takıntılı, belki hoşlanmıyor...

Laf arasında söylersin. Zaten hastalık derecesinde takıntılı bi tip olmadığı sürece bişey olmaz .

mesele ketçap değil. izni olmadan başka birinin dolabından bir şey almak.

hatta dolabı açmak bile yanlış.

aradaki kişi dolap sahibinin çok yakını da olsa, hiç tanımıyor da olsa açıp vermesine izin vermemeniz gerekirdi.

mahremiyet, mülkiyet...vb kavramlar çok kıymetli. ama bu kavramların uygulamasında önce bir çizgi vardır. o çizgi geçildiğinde ihlal edilmiş olması maalesef büyük zarar verirken o çizgiyi geçmemek için durmak da bazen işleyişe co mak sokar.

ortak alanda, kilitsiz bulunan bir dolap. zaten oraya eşya bırakan herkes (hoş ya da degil) bir şekilde malının sorumluluğunu ortaya bıraktığını ve bunun bir şekilde ihlal edilebileceği ihtimalini göze alıyor. böyledir ve böyle olmalıdır. bu herkes birbirinin dolabını yağmalasın demek olmadığı gibi kimi anlarda paylaşımı da yok sayarak kimse kimseye dokunmasın demek değildir.

burada "hüsnüniyet kurali" uygulanır.

yani yapılan eylemin amacı karşıdakini huzursuz etmek değilse, niyet kötülük içermiyorsa karşılıklı nezaket kuralları çerçevesinde kişiler eyleme karşı tepki verirler.
toplumsal hayat buna denir. kalabalıklarda herkes mahremiyet alanını keskin çizgilerle çizerse bir sure sonra çarpışırlar. ama esneklik sağlamak basarilabilirse yumuşak geçişlerle sonsuza kadar bir devinim elde edilebilir.

özet geceyim;
gidip kapisini çalın. dün ketçap lazım oldu, sen yurtta olmadigin icin soramadim, izinsiz seninkinden biraz kullandım. yerine de bir kaç domates bıraktım. umarım yanlış yapmamisimdır? kusura bakma... deyin.
eşyasının kullanıldığını bilsin.
rahatsız olacaksa "bir daha yapma" deme şansı olur. bir daha yapmazsınız.
değilse zaten afiyet olsun der.

hiç yurtta yaşamamış insanların bu soruyu cevaplaması biraz zor bence.

lisede yatılı okumaya başlamış biri olarak şahsi fikrim, ketçap biten bir şey olmadığı için sorun değil. yurtta yaşayan insanlar böyle şeyleri tolere edebilirler, etmeliler. odanı bir yabancıyla paylaşıyorsun, ketçabını mı paylaşmayacaksın. hem bak x de diğer kızın yiyeceklerini kullanıyormuş zaten.

x'in bir adet elması olsaydı ve senin canın elma çektiği için onu yeseydin bu sorun olabilirdi. adam belki geceyarısı acıktığında yemek için ayırmış o elmayı. ama ketçaptan bir şey olmaz çünkü bitirmemişsin. istiyorsa defalarca tekrar kullanabilir.

he sorun dolabı karıştırmış olmaksa, sen dolabı karıştırmamışsın başkası orada ketçap olduğunu biliyormuş ve sana göstermiş.

diğer yandan, sana "hey, yuzir! suslemeleri nasil buldun" diyen, bu yakınlıktaki bir insanın ketçabını izinsiz alman da sorun yaratmayacaktır. ama madem bu kadar takıldın, ketçabı kullandığını söyle, olayı da anlat ne olacak. hem için rahatlar hem de muhabbet olur işte uzun uzun anlatırsın bize de anlattığın gibi. "aslında spagettimi pesto sosumla yiyecektim, işte diğer kız beni çok gaza getirdi, ama ketçabın yerine domates koyduk, hem daha sağlıklı" vs vs uzat işte. hatta diğer kız da yanınızda olursa geyik muhbbete döner bir süre sonra.

ketçap çok zor bitiyor zaten, bozuluyorlar. benim ketçabımdan kullanılsaydı hiç rahatsız olmazdım ama gidip domateslerim yenilseydi hoşuma gitmezdi. bence problem yok. söylersin, olmadı bir ketçap alırsın.

Sevgili yuzır mahremiyet denilen tek dişi kalmış canavarı çiğneyip hala aynaya bakabiliyor olman bile çok şaşırttı beni. Sen adamın ketçabını al dop dop spagettine sık sonra nam nam ye ondan sonra vay efendim adamı gördüm ketçabını sıktım demedim. Nasıl güzel miydi bari bu mahremiyetin tadı, mutlu musun şu an? Doydun mu HA DOYDUN MU! Zavallı x ketçabının nam nam götürüldüğünden habersiz hala süslemeler de güzel olmuş diyor, acıdım adama :((((

alskdaskdjsadjksajdsa ya nolacah ya, ben de yurt arkadaslarımın şekerlerini hüpletiyorum bazen sonra şekerini aldım canım diyorum (ama bazen xD), çayıma atıp çın çın çın karıştırıyorum, bazen kaymağımın üstüne döküp gömüyorum, bi şeker alamadım napiim gerizekalı şok market 5 kiloluk şeker satıyor, napcam ya 5 kilo şekeri. Memleketten biber getirip verdim birisine mesela, o da benim biberleri yiyor.

Çok içine battıysa kuru kuru diyemem dersen, mini mini kapkekler yap ver, verirken de böyle böyle oldu dersin :D Bence böyle şeyler hiç önemli değil, raadol.

orası beytepe di mi?

biri benim dolabımdan izinsiz bir şeyimi alsa ve hiç açıklama yapmasa kızarım ve o kişi gözümde biraz hadsiz gelir, ya da onun beni ciddiye almadığını düşünürüm. ama almışsa ve bunu bana bildirmişse hiç önemsemem.

Çocuğa ketçabını kullandım geçen gün, kendimi kötü hissettim habersiz olduğu için. Umarım sorun olmaz de.

@blue serenity Kız ketçabı olmadığı için başkasınınkini alıyor. Sonra o kişiye yeni ketçap alıp dolaptaki ketçabı çöpe atıyor. Hangi yetkiyle? Yenisini alınca eskisi üzerinde hak sahibi mi oluyor? Resmen ziyan. Diş fırçası, tıraş bıçağı gibi kişisel bir şey değil. Ketçap altı üstü. Ne çöpü ya.

bursanin yobazlik skalasi kayseriyle kapisip önüne de gecebilir bence.

lacivert bir kayseri'ye geçmiş olursun :)

nilüfer görükle mudanya arası takılırsan belki hissetmeyebilirsin çok fazla ama diğer ilçelerin çoğu erzurum tahran karışımı yerler.

kayseriyi bilmemekle birlikte bursa görece daha az yobazdır bence. öğrenci popülasyonu var, deniz var, uludağ var...

istanbuldan çok farklı olduğunu düşünmüyorum.

Görükle, özlüce, beşevler falan iyidir (kısaca nilüfer ilçesi) onun dışında başka bir ilçeye gitme bence. Kayseri'den pek farkı yoktur.

kayseriye asistan olarak başladığım üçüncü gün kendini reis sıfatıyla gören aynı zamanda benim kıdemlim olan şahıs doğum yerim doğu olduğu için terör sempatizanı şeklinde ithamda bulundu babamın emniyetten emekli olduğunu duyunca özür diledi ama kendince haklı yüzde doksanı öyle olduğu için öyle muamele yapması gerekmiş bana açıklaması bu oldu bölümdeki hocaya şikayette bulundum ve bana ailemin oturduğu il manisade doğulu olduğunu söyleme manisalıyım de bi zevzeklik etmiş affet diye geçiştirdi daha alışma sürece yaşamadan böyle çirkinliklere maruz kaldım bir süre sonra bölüm başkanına durumu anlatınca o hoca da bana söyleyen kıdemli de özür diledi .. bu saatten sonra kayseri benim için başlamadan bitti.. bursa geçme olasılığı olan bir şehir yağmurdan kaçarken doluya tutulmaktan korkuyorum bursa yı da bilmediğim için karar veremiyorum..bursa da buna benzer bi olayı bana rahatlıkla yapabilcek olan bir yer mi?

Üniversitede çok sorun yaşamazsınız. Nilüfer ilçesinde takılırsınız. Belki biraz Osmangazi ve Mudanya, bunların dışına çıkmadığınız sürece Kayseri'deki gibi bir durum yaşamayacağınızı düşünüyorum. İlçeden ilçeye, semtten semte elbette değişebiliyor. (Her yerde öyle değil mi zaten?) Ama Kayseri'ye göre çok daha iyidir.

Hocam hiç alakası yok. Merkezde eski yerleşimlerin olduğu ilçelerde yaşamazsanız kesinlikle yobazlık falan hissetmezsiniz.
Yaşamak için tek adres nilüfer.

Zaten yerlisi olmayan insanın bursanın yobaz kısımlarına işinin bile düşeceğini düşünmüyorum.
5 sene bursa'da yaşamış bir ankara'lı olarak söylüyorum bunu. ben nilüfer'de iken kendimi ankara'da hissettiğimden hep daha rahat hissettim.

Edit: üstat galiba üniversite için sormuşsun, hiç düşünme bile.

erciyes üniversitesi denen köy lisesi ile uludağ üniversitesi gibi az çok üniversiteye benzeyen bir yeri neden kıyaslarsın ki ?

üniversite öğrencisi değilim..bursaya gidersem eğer bursa yüksek ihtisas da çalışacam. hastane yıldırım ilçesinde.

hocam yine nilüferde yaşarsın, işe gider gelirsin yıldırıma. Çok sorun olmaz araç var ise. Yoksa da zaten metro önünden geçiyor tam yüksek ihtisasın.

Yüksek ihtisasın olduğu bölge kayserinin argıncığıdır.

Ben devlet yurdunda reyizler var dite duymuştum. Hatta birinde polat alemdar rolündeki çocuğu işaretlemişlerdi höff desen uçardı. Ama bunlar dedikodudan ibarette olabilirdi. Çünkü yurt hayatı çok boktandı.

yüksek ihtisasın Fsm(nilüfer)'de ek binası var. oraya gelirsen tadından yenmez. hasta yoğunluğu ve profili ideal.

orada çalışan bir arkadaşım vardı. sorayım diyeceğim de o da muhafazakar biri. Ne kadar objektif yorum olur bilemedim.

Bir de yazdığınız olay şehirle değil de kişiyle ilgilidir belki. Geçmiş olsun

teşekkür ederim fallopian..

up

bence 2 gün beklemiş menemenden zehirlendin. yine de her ihtimale karşı tavayı değiştir.

Alüminyum bu gezegendeki en temiz metallerden biri. Alüminyumun sana doğrudan zarar vermesi mümkün değil. Menemenden olmuştur o.

internette öyle yazmıyor ama dissendium alüminyum tehlikesiyle ilgili bir çok yazı var. olabilir yemekte zehirlemiş olabilir ama sadece yemek zehirlemesi bu kadar acı vermez neredeyse şuurum gidiyordu. hain tava da bu: i.hizliresim.com

www.gazetevatan.com

Bu haberden bir cümle.

"Kap-kacak ve folyolardan sızan alüminyumun gözardı edilebilecek miktarlar olduğu belirtiliyor."

Sadece domates sosu ve kesilmiş meyvelerin bu tip kaplarda saklanmaması gerektiği söylenmiş. Bir daha alüminyum kullanmazsın sen de ama yumurta da bozulmuş olabilir. Psikolojik olarak korku yaşadığın için de mide bulantısı yaşamış olabilirsin. Zaten menemen iki gün bekletilecek bir yiyecek değil.

"yemek zehirlenmesi bu kadar acı vermez."

bozuk yumurtayı bu kadar hafife alma bence.

Istemiyorum ama cocuklari severim.

istiyorum aşırı. biyolojik saatim çalışmaya başladı herhalde.

İstiyorum. Çocuğu bir ürün, bir mal olarak görmemek lazım. Çocuk arkadaştır aslında. Tamam daha altına ederken iyi bir performans gösteremiyor ama bu çocuk büyüyünce beraber spor yaparsın, enstrüman çalarsın, gezersin, maça gidersin... Sadece çocuk değil, aile sahibi olmak güzel aslında. 40 yaşına geliyorsun, etrafında arkadaş aramak yerine kendi ailenle vakit geçiriyorsun. Hayırlı olur, hayırsız olur onu bilemem. Hastalık, ölüm bunlar canlılara has şeyler. Robot bile yeri geliyor, arıza yapıyor. Bunun suçlusu insanlar değil. Doğal bir şey bu.

istemiyorum. sorumluluk almak,kendimden çok başka birisini düşünmek beni korkutuyor.
Bir çocuk halasıyım,yeğenim küçükken gördüğüm kabusların,yaşadığım paranoyanın tarifi yok. Kendi çocuğum olsa aklımı kaçırırım ona bir şey olacak diye herhalde. Kardeşlerin yaptığı en güzel şey yeğendir diyor,bununla yetiniyorum.

@dissendium: iste ben de onu bencillik olarak goruyorum ya... Sirf yalniz kalmamak icin, spor yapmak icin birini dunyaya getirmek asil onu bir urun, bir mal olarak gormek değil mi?

Az sonra "biyolojimiz o bizim, varoluş amacımız üremek, nasıl istemezsiniz" savunması gelecek ama yok, istemiyorum ben. Ergenliğimden beri "biyolojik saatin alarm verince istersin" diyorlar, yirmi sene geçti, biyolojik saatim bozuk galiba, hâlâ çoğalma güdüm yok.

Mantıklı düşününce de kafamda oturtamıyorum. Bir gün İsveç'e, Norveç'e, Yeni Zelanda'ya yerleşirsem mantık çocuğu yapmayı değerlendiririm belki, bilemiyorum o kadarını.

@yarey, "sırf yalnız kalmamak" ile ilgili bir şey söylemedim. Çocuğun bir arkadaş olabileceğini ifade ettim. Bunun neresi bencillik? O zaman arkadaş da edinmeyelim. Arkadaşlarımızı da pratik anlamda bunun için kullanıyoruz çünkü. Ama arkadaşlarımıza ömür boyu bakma zorunluluğumuz olmadığı için onlardan faydalanmayı bencillik olarak görmüyoruz. Ayrıca, bir çocukla spor yapmak, gezmek gibi eylemler onu kullanmak değildir. Çünkü o da bu eylemlerden zevk alabilir ve hayatın güzelliklerini görebilir. Sen ileride bana baksınlar diye çocuk yapıyorsan bu bencillik sayılabilir. "Beraber yaşamak" için çocuk yapmak kesinlikle bencillik değil. Hayat bunun üzerine kurulu.

Edit: Aynen, ondan bahsediyorum. Bir de böyle motivasyon sağlamaya çalıştığımı düşünme. İsteyen yapar, istemeyen yapmaz. O kısımla ilgilenmiyorum. Zaten ben de ekonomik durumum belli bir seviyeye gelene kadar çocuk yapmayı düşünmüyorum. Yuvarlanır gideriz ya da beraber büyürüz kafasında biri değilim kesinlikle. Şu anda 24,5 yaşındayım ve 30'lu yaşlarda düşünüyorum çocuğu. Yoksa ekonomik durum iyi olmadan, hayata bakış açısı sağlıklı bir noktaya gelmeden çocuk yapmak mantıklı değil.

@dissendium: tamam şimdi anladim demek istedigini ve onayliyorum. Aslinda butun olay cocugun dunyasini güzellestirmek.

27 yaşındayım. eskiden "ileride bir gün muhtemelen çocuk isterim" derdim ama artık istemiyorum. ileride de isteyeceğimi sanmıyorum. "o duygu çok başka bir şey" diyor anneler ama ben hiiiç hazır hissetmiyorum kendimi. şu an yaşadığım spontane hayat tarzını çok seviyorum ve değiştirmek istemem. kurulu düzenimden, sevgilimle baş başa olmaktan, istediğim zaman istediğimi yapabilmekten, kendimden başkasını düşünmeden karar vermekten ötürü memnunum.

belki ileride 4-5 yaşlarında bir çocuk evlat edinmek isteyebilirim. çocukları severim çünkü ve iyi de anlaşırım. ama bebeğin doğduğu ilk bikaç sene "her şeyi bırak, tüm hayatını ona ada" fikri şimdilik bana çekici gelmiyor.

@istanbul kanatlarimin altinda'ya katılıyorum.

ben ki psikopatlık derecesinde kedi düşkünüyüm, sırf istediğim zaman istediğimi yapamayacak olmamdan dolayı kalıcı sahiplenmiyorum. kaldı ki çocuk yani...

bencillik olarak düşünenler olabilir, olsun. ben istediğimi yapamayınca, istediğim kadar dinlenemeyince ve mutsuz olunca; sorumluluğumda olan canlılar da mutsuz olacak. bunu istemiyorum.

ben de çocuklarla ilgili birşey sormuştum ona da bakabilirsin:
eksiduyu.ru

sana cevabım:
1-çocuk sevmiyorum,hazzetmiyorum
2-senin de dediğin gibi o çocuğun başına bir iş gelirse yaşayamam kahrolurum.

bu sebeplerden ötürü istemiyorum çocuk

İstiyorum ama korkuyorum da bir yandan. Hep benim olmayacak. Belli bir yaşa gelince kendi dünyası olacak. Benim istediğim kısım bıcı bıcı sevmelik olan kısmı. Bunun yetişkin olacak olan kısmı var deniliyor. O zaman onu çok özlersem asi olursa. Ekşici piçlere benzerse. Kafam karışık.

istiyorum, istediğim için de şu anda yolda. Allahın izniyle birkaç ay sonra kucağımıza alıcaz bebeğimizi.

Benim yaşama sebeplerimden biri. En güçlü sebebi değil ama en çok istediğim şeylerden biri, bir kız bir oğlan babası olmak.

insan yetiştirme deneyimi enteresan olur, açıkçası ilginç geliyor bana sıfırdan bir birey yetiştirmek. ama sırf bunun için çocuk yapamam, sorumluluğu çok yüksek. arkadaşın ablasının oluyor bi tane, hediye mediye derken konusu açıldı, o masraflar falan, bi puset 1500 lira. beziydi osuydu busuydu bi anlatmaya başladı tecrübeliler, aklım çıktı. en son benden 7 yaş küçük kuzenimin bebekliğini görmüştüm çok yakından ama o zamanlar bu hesap kitap işlerine aklım ermiyordu tabii. bitanesi söyledi, ablası çocuğunu kreşe, bak daha 3 yaşındaki çocuğu senelik ücreti 19BİN LİRA, yazıyla ondokuzbintele, okula yazdırmışlar. çılgınlık resmen, öyle zengin falan da değiller hani, durumları iyi sadece. ilkokul 40bin diyor, anam anam. daha şimdinin tutarı bunlar, ben çocuk yapana kadar uçar gider.

tamam herkes özel okulda okumak zorunda değil de, günden güne boka saran eğitim sisteminde ben çocuğumun saçma salak şekilde temel eğitim alarak sonradan kendini geliştirmesiyle uğraşmak zorunda kalmasını nasıl isteyeyim?
tr.sputniknews.com

adam demez mi "niye beni böyle okula gönderdin lan" diye. ben mesela 20 yıl sonranın çocuğu olsaydım babama derdim "niye beni dandik okula gönderdin" diye, götüm çıktı 2 gram entel olucaz hayata farklı bakıcaz diye. milletin çocuğu ilkokulda şantörlük yaparken ben lisede kıçı kırık 100 liralık gitarı tındırgadıtmayı öğrenicem diye okuldan kaçıyordum. ya o gitmediğim derste öğretilen bilgiler yüzünden stanford mezunu olamadıysam, KİM ÖDİYCEK BENİM HAKKIMI KİM? GARİBAN ANAM-BABAM MI, YOKSA ONA 2 KIZ YETMEZ Bİ DE ERKEK YAPIN DİYE BASKI YAPAN BU BOKTAN SİSTEM Mİ, YANİ SİZ Mİ?!!!

öhm, sakinim...

yok anacım, çocuk yetiştirmek sorumluluk isteyen bir süreç, hem de çoook uzun bir süreç. "ulan bu salaklar bu yaşa kadar nasıl gelmiş" diyerek sövdüğüm insanların arasına bir tane de ben katarsam vicdanım demez mi bana ikiyüzlü pis yaratık, az yiyeydin de veledine bez alaydın götü boklu gezmeyeydi diye?

şartlar olgunlaşırsa(piyango falan vurursa yani), tabii ki yaparım. 1 kız - 1 erkek
olsun hatta, kız erkekten 4-5 yaş falan büyük olsun mesela. ısmarlayabiliyo muyuz böyle tam?

istemiyorum, istenmemeli, istenemez...
cocuk sahibi olmak yapilacak en irrasyonel, en bencil ve en gaddar davranistir..
kardesim senin ne hakkin var baska bir canliyi yasamak zorunda birakmaya..
senin ne hakkin var birisine bir can hediye etmeye..
bakalim o insan yasamak isteyecek mi?
istemiyorsa intihar disinda geriye donme hakki olmayacak, " sıkıldım cikiyorum" deme luxu olmayacak, senin buna ne hakkin var..
kendine oyuncak veya gelecek sigortasi yapmak icin neden etiyle kaniyla duygusuyla bir CAN yaratiyorsun, kimsin sen???
yaradilistaki en buyuk hatadir uremek ozgurlugu..

istemiyorum.

1-bakabileceğime inanmıyorum
2-dünya bombok

istiyorum, hatta 4 tane olsun istiyorum. benim yaşayamadığım kardeş desteğini doya doya yaşasınlar istiyorum.

ama;
1- o kadar çocuk yapabilir miyim bilmiyorum.
2- hepsine çok iyi standartlar sağlayabilir miyim bilmiyorum.
3- mutlu, sağlıklı, çevrelerine zarar vermeyen insanlar olurlar mı bilmiyorum.
4- hayatımı onlara adamam, hep onlarla ilgilenmem gerekir, bu beni mutsuz eder mi, bilmiyorum.

İstemiyorum.

Çocukları sevmiyorum, kafam götürmüyor. Ayrıca sorumluluk almak, fedakarlık yapmak istemiyorum. Hayatımı yalnızca kendimi düşünerek geçirmek istiyorum. Tüm paramı, zamanımı, emeğimi kendim için harcamalıyım. Ancak o zaman mutlu oluyorum ben, paylaşmaktan, kendimden vermekten hoşlanmıyorum.

insanlık 1500 yıl kadardır 30 yıla insanlığın sonunun geleceğine inanarak yaşıyor. sorunlar her zaman var, ama doğan da mis gibi bir şekilde büyüyüp gidiyor. kendi doğduğun dönemi düşün, bombok bir dönem (çünkü türkiye'nin son 50 yılı öyle). yılını söyle sana tabloyu çizeyim.

bir çocuğum var, ikincisini istiyorum.

@babilbaligi, ben dönem gibi bombok yetiştim mesela, kendimden örnek alıyorum zaten, ben çektim o çekmesin diye. kim yaşadığı hayattan, büyüyüş şeklinden, geldiği noktadan memnun diye sorarsak çoğunluk memnun değilim diyecektir. bu zamana kadar böyle gelmiş olması böyle gitmek zorunda olduğunu göstermiyor. tabii ki çocuk bir şekilde büyüyüp yetişecek, hatta eminim buradaki insanların çoğunun çocuğu ülkedeki ortalama çocuğa göre daha kaliteli bir yaşama sahip olacak. ancak totalde bu bir risk ve almak istememek doğal karşılanmalı.

çocukları çok seviyorum. bebekliği ayrı, çocukluğu ayrı güzel.

@for day to break'in dediği gibi düşünceler bir de kafamda... ve klasik şeyler; kötü birisi olması, kaza-ölüm vs korkusu...

hasılı, istiyorum; hem de çok.

@Bruce: bence çocuk istememek gayet doğal bir düşünce ve her insanın en doğal hakkı. saygım sonsuz, sadece ben aynı görüşte değilim.

ben şahsen işsiz güçsüz bir anne babanın en yakın otobüs 45 dakika yürüme yolundan geçen sobalı bir evde yaptığı bir çocuğum. her ikisi de 80 döneminde içeri girmiş, işkencelerden geçmiş, işini gücünü kaybetmiş, hapisten çıkınca şehir değiştirmiş insanlar. babam ankara'ya geliyor, parası yeten ev bir gecekondu ve yağmur yağdığında ortasından bildiğin su kanalı akıyor. evlenirken gelinlik ödünç, alyans borç para ile alınıyor.

bu şartlarda doğan çocuk benim. gayet eğlenceli bir çocukluk geçirdim ve hayatımdan da büyük oranda gayet memnunum. en iyi okullarda okudum, her yaz çalıştırdılar beni hayatı öğreneyim diye.

3 yaşında bir kızım var. doğduğu zaman birsürü soru işareti vardı kafamda. nasıl büyüyecek, ben düşersem o nasıl ayakta kalacak falan filan. ama büyüyor. neredeyse her gün kızıma bakıp ne kadar doğru bir karar vermişim diyorum.

hayat insanın tek gerçek varlığı, gerisi hikaye. bir insana hayat vermek, onu ellerinde büyütmek bence muhteşem bir duygu. elimden geldiği kadar sağlama almaya çalışıyorum onu, şimdilik bir sıkıntı da yok.

aslına bakarsanız çocuk sahibi olmamak insanın doğal durumu, çocuk sahibi olmak bir karar. isteyen verir bu kararı, istemeyen vermez. herkesin kendi hayatı, hepsine saygım sonsuz. beni de fazla ilgilendirmez. ben kendi yaptığım tercihten ötürü gayet mutluyum, umarım herkes yaptığı tercihten ötürü mutlu olur.

edit: hatta bana kalırsa çocuk istemeyip çocuk sahibi olmayanları desteklemek lazım. Çünkü istemeden çekilecek dert değil. önerim, gerçekten isteyen çocuk sahibi olsun, çocuğuna iyi bakacaksa çocuk sahibi olsun. sonra sağda solda avazı çıktığı kadar çocuğa bağıran insanlar görmeyelim.

18 aylık bi kız babası olarak yazacak olursam;

çok uzun bir süre dünyaya başka bir canlı getirmenin ne büyük bir haksızlık olduğu hissiyle yaşadım. belirli bir olgunluğa ulaşmış olmak gerektiğini düşünüyorum. yani, "hadi bir çocuk yapalım" kafasıyla çocuk yapmaya uğraşmak temelden yanlış. ilişki belirli bir seviyeye gelince çocuk arzusu geliyor. en azından benim için böyle oldu.

dünya berbat bir yer evet; ama kızıma güzel müzikler dinleterek, güzel kitaplar okuyarak, güzel şeyler anlatarak ve onu mutlu büyütmek için elimden geleni yaparak bu berbatlıkla daha uygun bir yaşta karşılaşmasını sağlamaya çalışacağım. ekstrem aksilikler, hastalıklar, sakatlıklar olabilir. ama bu paranoyayla hiçbir şey yaşayamaz insan. bunu aşmaya gayret edin.

hep söylerlerdi, o yokken ne yapardım hiç bilmiyorum, hatırlamıyorum. tüm sevgim ve ilgim ona akıyor ve çok mutluyum.

darısı tüm isteyenlerin başına.

istemiyorum.
Cocuklari o kadar sevmiyorum.
7/24 bir omur cocuk bakacak kadar tahammulum ve istegim yok.

istemiyorum. dünya bombok +1

İstemiyorum Hem asla o sorumluluğu almak istemiyorum hem de zaten çocuklara zerre kadar sempati duymuyorum. Hatta ben hiç çocuk sevmiyoum.

istemiyorum. uzaktan severim sadece.

Hem çok istiyorum hem korkuyorum. düşünürken bile içim sevgiyle doluyor, bi de kız-erkek ikiz olsa var ya, of! çocukları zaten çok seviyorum, hassas şekilde gelişimleri üzerinde duruyorum, eğitimini aldım, o yüzden böylelerinin çocuk sahibi olması gerektiğini düşünüyorum ama hayat, nasip, kısmet=) tabii her anlamda hayırlı olmayacaksa olmasın. Dünyadaki en zor şey evlâdınla olan imtihandır, o yüzden ay illâ istiyom demem asla, hayırlısı ise olsun.

Istemiyorum, mantıksız geliyor.

24 yıldır aileme içten içe beni hayata getirdikleri için kızgınım. 1 başka canlıya aynı şeyi yaşatmak ve sorumluluğunu almak istemiyorum.

Hiç sevgilin olmadi mi

Şirinliğin güzelliğini bastırabilir ama çekici ya da seksi olmak senin elinde. Giyimin, tavrın, konuşman ile tatlılığını çekiciliğinle süsleyebilirsin.

giyim ve davranışlarınla alakalı tamamen.

Stil konusunda profesyonel yardım alarak daha kadınsı bir hale gelebilirsiniz

Ben de öyleyim ama kendimi kadın gibi hissediyorum. sevgilin oldu mu sorusunu ben de sormak istedim

çok mu zayıf / minyonsun?

konu muhtemelen ufak tefek olmakla ve çevrenin sürekli olarak şirinlik yakıştırmasıyla ilgili.

nasıl aşılır dersen fiziksel olarak giyim kuşamla bir şey değişmez. cesur ve sana kendini güçlü hissettirecek. kendi kararlarını kendi başına bağımsızca verdiğin adımlar atmalısın.

bu arada dışarıdan çok kadın görünen kişilerin de içinde de çoğu zaman aynı senin gibi hisler var. o yüzden kendini çok da yalnız hissetme.

rahatsız olduğun konu tam olarak ne anlamadım. örneğin işyerinde sana sorumluluk vermeleri gereken yerde seni daha çocuk gibi gördükleri için vermiyorlar mı? bu bir problem cidden ve bu durumda işe giderken çok daha kadınsı şeyler giymen gerekebilir.

ama erkekler açısından diyorsan, yani "erkekler beni sevimli buluyor ama çekici bulmuyor, o zaman çekici olmalıyım" diyorsan bu yanlış. seni bu şekilde çekici bulacak adam da vardır. hatta çok fazla vardır manyak mısın, erkekler minyon tipli kadınlara bayılıyor :D sen ilişkin olmamasına bir kulp uydurmuşsun bence. kendin gibi ol, rahat ol. seni beğenen böyle beğensin. diğer türlü zaten tavrını konuşmanı vs değiştirsen üstünde yapay duracak.

Giyim tarzini degistir.

Ben de senin gibi kendimi daha çok ufak hissediyorum. Hem ruhen hem de bedenen. İşve cilve hak getire. Sweatshirt ve kot pantolon dışında bir şey giymiyorum.

Şu sıralar sosyal medyada çokça pompalanan “Etli butlu kadınlar çekicidir; minyon, zayıf kadınlar ölsün! xd” algısının böyle hissetmende payı olabilir diye düşünüyorum. Şahsen ben kendimi gayet orantılı, gayet fit buluyorum ama herkes kilo almam konusunda şu sıralar baskı yapıyor. İş yerimdekiler zorla ağzıma gözleme tıkmaya falan çalışıyor. “Kadın dediğin azıcık kalçalı göbekli olur, sen çocuk gibisin” diyorlar. Halbuki 34 beden gayet normal bir hatunum. Senin çevren de sana böyle bir algı operasyonu uyguluyor olabilir mi acaba?

Bu bir kusur degil ama sahsi olarak benim duygularimi etkilerdi mesela.cok cici kadinlari cekici bulamiyorum. Ama cok soguk ve maskulen duygusuz gibi duran bir kadinin icindeki tutkulu halini ya da cok sefkatli yanlarini kesfetmeyi cok cekici buluyorum.insanlar sasirtilmayi gizemi ve hafif karanlik seyleri cekici bulur.fazla iyilik sıkıci bogucu ve tuketicidir.biraz surprize oynamalisin. Bir kadin bana asilmayi aklinin ucundan bile gecirme ile ah keske suracikta beni ayakta becersen bakisini ayni anda atabiliyorsa o daha kadinsi duruyor. Ama fazla cicilik ben senin sevgilin degil olsam olsam kizkardesin olurum sinyali yayiyor.

Özel mesaj da gönderdim, buradan da yazayım.

İnsanların ne dediğini önemseme. Her insanın sevdiği, istediği farklıdır. Ben senin tarif ettiğin gibi kadınlardan hoşlanırım mesela, kendimi bildim bileli. Ama benim gibi adam sayısı da az, senin gibi kadın sayısı da az. Bu yüzden karşılaşmamız zor oluyor.

ben seni anladım; ama bunun sorumlusu sen değilsin. "kadınsı" giyinmekle, her gün yüzünü boyamakla, etrafa şuh kahkahalar atmakla kadın olunmaz. cinsiyetçiliğin lüzumu yok.

ben de minyonum, sürekli şakalar espriler yapıyorum diye aynen senin gibi görünüyorum ve hissediyorum da. ancak şikayetçi değilim. gayet uzun süreli bir sevgilim de var.

"çok güzelsin, çok çekicisin"

bunu ancak partnerin söyler, arkadaşların ya da çevrendeki insanlar durduk yere söylemez?

böyle hissetmenin nedeni sektör. makyaj malzemeleri almanı, giyim eşyaları tüketmeni, şuh ve çekici görünmek zorunda olduğunu alttan altta pohpohluyorlar. kimse her gün "ben kadınım" diye gezmiyor ki.

kadın gibi hissetme zorunluluğumuz da yok. hissetmeyince bir şeyler yanlış gitmiyor.

ben minyon biri de değilim, türkiye standartlarında bayağı uzun boyluyum ama ben de kendimi kadınım bilincinde hissetmiyorum. erkeğe benzeyen hiçbir tarafım da yok. çocuğa da benzemiyorum ama kadın gibi hissetmiyorum. bunu dert etmiyorum, sıkıntı vermiyor.

"Sonuç olarak ben bu durumdan gayet rahatsızım"

Peki bunun için neler yapıyorsun? Hiçbir şey.

Böyle devam

black swan'ı izledin mi

kadınsılıkla çocuksuluk birleşince daha güzel olur. sevimlisin demek zaten güzelsin demekle aynı bence. türk erkekleri sevimliliği daha güzel buluyorlar. hem her şey görüntü demek değil. karşı cinse ilgi duydun mu kadınsılıkta olur.

uyku ilacını bilmiyorum da yaşlıların çoğu gündüz uyur, gece uyumaz. gece uyurken bir şey olacağından, kimsenin duymayacağından falan korkuyorlar. o yüzden gündüz herkes uyanıkken rahat rahat uyuyabiliyorlar.

yanında kalan biri var gece ama yine de uyumuyor. bir psikiyatra gidip danışacağız.

Uyku problemi varsa her türlü yazarlar da wc işi ne yazık ki bakanların sorunu oluyor yatak yanına lazımlık koyup yardımcı çise mi kaldıracak, bez mi bağlayacaksınız, sondayla mı halledeceksiniz, aklı yerindeyse itiraz edebilir vs. Psikiyatr antidepresan destegiyle daha yönetilebilir hale gelebilir.

İtiraz etmiyor garip ya. İçi kapkaranlık. Çocukları entel dantel orospu çocuklarından. Yanina hiç uğramiyorlar. Bi yakinimiz ücretli kaliyor yaninda. Ama uyku problem olunca bakamayacağını söyledi. Teyzeyi gece uykusuna alistirabilirse devam edecek.

şeker hastalığı varsa illaki kalkarlar gece tuvalete, önce bir şekerine baksınlar teyzenin ona da eziyet olmasın..

ilk defa verdigim satilik ilanini "sürekli girilen duyuru" sebebi ile silmişler. daha önce o ilanın verildigini bana göstersin o moderatör ben buraya kirmizi donlu fotografimi yükleyip 10 üzerinden kac verirsiniz diye soracagim. hodri meydan.

oluyor öyle, çok da şeyapmamak lazım.

bir satılık ilanımı "karaborsa-yüksek fiyat" gerekçesiyle silmişlerdi. satılan şey, bir alan adı. ne demek karaborsa? zaten aldığın fiyat 10-15 dolar. 100 dolar bile desen karaborsa diyebilirler. kaldı ki un mu, yağ mı, tüp mü bu; maç bileti mi de karaborsa?

bazen aşırı hassaslaşabiliyor algılar. incelesem, birçok duyuru ve birçok cevap bulabilirim kurallara aykırı.

sanırım durum şu:

mod aktif olduğu süre içerisinde aynı soruna sahip olduğunu gördüğü iki sorudan birini silip de diğerini bırakmıyor. biri hangi muameleyi görüyorsa diğeri aynısını görüyor.

sadece gönüllü ayrılan sürede bütün günlük duyuruları ve cevapları değerlendirmek mümkün olmadığından iş biraz ispiyon bazında ilerlemeye başlıyor.

belki de aynı ispiyon farklı kimselerce birkaç kere yapılmıştır ve ondan ispiyonun doğru olduğu düşünülerek silinmiştir, yani denetim eksik kalmıştır.

belki sorunuzda kullandığınız bazı ifadeler yüzünden amacınız öyle olmasa da iş-eleman arıyor gibi görünmüşsünüzdür. şayet piyasanın ta kendisinin sorulması sorunsa, bunun olası nedenleri benim de aklıma gelmiyor.

atladığınız bir durum yoksa haklısınız da runagain'in dediği gibi oluyor bazen böyle şeyler. yorgunluk vs... kolay iş değil ki modluk. düşünürseniz, çok sıkıcı bir şey. sıkıcı olan bir şey de bir süre sonra yoruyor ve dikkati dağıtmaya başlıyor, hem de gönüllü yapılıyorsa. (modluktan özellikle haz alan ve networkçülük derdinde olan bir insan tipi de var ama burada yok bence)

bak kendilerine laf söylenmesine tahammülleri yok. yorumumu silmişler. burdaki tek dertleri, kim bana ne demiş olmalı. yukardaki mod. eleştirisi içerikli bir başka yorumu da silmişler. oooof of mod.luk kolay iş değil. akşama kadar 80 tanesiyle uğraşıyoruz.

benim de link paylaşımım silinmiş. yazık ya bunların eline düştük ya.

iyi insan ne demek? yani babuş kimin ihtiyacı varsa ordayım ararım sorarım baktın canın sıkkın sohbet ederim ders notu mu lazım hemen veririm websitesi mi lazım hemen yapayım çok sıkıcı bir yere mi gideceksin tamam bende geleyim insanına iyi insan denir.
iyi olmayan insanlar bu yukardakileri yapmayacağına + seni kullanacağına + iyi bir insanmış gibi gözükeceğine göre iyi insan olmanın çok bir mantığı yok.
ya aslında çevrendeki insanlar iyi insanlar olsa süper olurdu ama iyi insan, insan ayırt etmez herkese yardım eder bu sebeple çevresinde iyi insan pek azdır.

edit&not : eski bir iyi insan

evrimde iyi insanın pek avantajı yok, seni daha güçlü yapmaz, işine yarayacak şeylerin ne kadar işine yaradığına göre değişir durum.

iyi olmak bir şeyler beklemekten çok bence prensip meselesi, kendi vicdanına karşı sorumluluk bir nevi.

iyi insan olmak beni çok mutlu eder. basit bir tanım: birine karşılıksız yardım etmek iyi bir insan olmak. ama birine yardım etmek senden çok şey götürüyorsa o dengeyi koruman önemli. ama iyi insan olurken herkes mutlu oluyorsa o en güzel iyi insan olma şekli. eyyorlamam bu kadar.

2 milyar çok iyi para, bitirene kadar yaşlanır ölür zaten; elleşmezdim.

Bruce, birikmişim var diyordu şimdi ondan tık yok. 3 buçuk milyar borcum var diyor.

kendinize ilişkin bi bahane bulup borç vermeyin. illa kumar oynamasıyla yüzleştirmeniz gereken biri değilse zaten ne gerek var. adamın/kadının kurtarıcısı rolüne soyunmanıza da gerek yok.

borç yiğidin kamçısıdır, belki de daha fazla kazanacak; elleşmezdim.

öncelikle 2 bin lira kirada oturan birisi için çok az para. ve fakat kumar geçmişi olması ve dolandırıldım demesi tekrar kumar oynamış olabileceğini gösterir. kişiyi doğrudan oynadın mı diye sorgulamaktansa, sohbet arasında nasıl da kuma meselesini geçmişte bıraktığıyla ilgili mesajlar verip ağzını aramalı. zaten yumurtlayacaktır. kötü durumda olan kişi zaten itiraf eder yardım ister. aksi durumda içinde bulunduğu halden memnundur. size zararı yoksa elleşmeyin. benim bir kaç tanıdığım at yatışı sevdasına hayatlarını yok etti. zaten durdurulamaz. içten gelecek vazgeçiş

2.000 lira nedir allah aşkına. tek yaşayan birisiyse kira artı masraflara ancak yeter.

ev arkadaşı bulmayı önerin düzenli borç istiyorsa.

Burya, inşAllah öyledir. Ama yemekleri işyerine ait ve şu ana kadar kendine yetebiliyordu.

demek istediğim şu oynuyorsa bile çok büyük bir miktarda oynamıyordur. ayda 50-100 liralık iddia falan oynuyordur belki. kumar derken bundan mı bahsettiniz yoksa şu yasak kapalı kapılar ardından oynanan tombala veya çeşitli kumar oyunlarından mı bahsettiniz? oralara takılıyorsa borç alıp daha çok veriyor da olabilir. gerçi iddia için de borç alıp oynayabilir pek de farklı değil. inşallah öyle değildir.

bunu ona söylemenizin ne kadar faydası olacağını düşünmelisiniz ilk önce. sizin fark etmeniz onda nasıl bir duygu uyandıracak?

Doğum günün kutlu olsun :)

Gerçekten bu kadar farklı düşünüyorsanız boşanın gitsin, öyle belalı bi aile falan değilse bir şey olmaz öldürme falan.

Bir de eşiniz sizin ölümle tehdit edilmenize nasıl göz yumuyor gerçekten anlamıyorum, hem de bunu yapan babası yani.

babanın olaya bu derece dahil olması çok saçma ama görünüşe göre zaten eşiniz babasını dahil etmek istemiş ikna için.

eğer dediğiniz gibi çocuk istemediğinizi en başta dile getirdiyseniz bu noktada karşı tarafın çokta itiraz edebileceği bişey yok ama eminim ki olayı ailesine söylerken bunu en başta söylediğinizin hiç konusu geçmedi hemde eşinizin bunu söylediğinizde "şimdi böyle söylüyor ama fikri ilerde değişir" diye düşündüğüne eminim

kendinizi suçlu hissetmenizi gerektiricek hiç bir durum yok bana kalirsa, eşinizin bu duruma babasını dahil edip size küfür etmesine fırsat yaratması bile durumun eşinizle konuşulma evresinin geçtiğinin göstergesi

umarım en kısa zamanda istediğiniz şekilde çözülür bu probleminiz

esin sen bu kufurleri yerken seni desteklemediyse senden ozur dileyip ayagina kapanmadiysa seni sperm bagisi yapacak birinden ote gor(e)miyor demektir, oyle is mi olur? boyle hakaretlerin dondugu baskilarin yapildigi bir ortamda cocuk nasil yapilir? nasil yetistirilir? bu konu nasil gizli tutulur? dedesi ne diyecek cocuga "babani olumle sulalesini ... ile tehdit ettim seni yaptilar hehehe" mi diyecek?

babasina seni ikna etmesi / korkutmasi icin goturen biri, cocuk yaptiktan sonra anlasamayip bosansaniz cocuga "baban seni zaten hic istemiyordu zorla yaptik" demesini beklememem icin bir sebep olmazdi.

biliyorum tavsiye istemiyorsun ama yani kilictaroglu gibi "bakin bu cok yanlis" diyebilecegim anca. evliliginizde bir huzur bir yakinlik kalmis olabilecegini dusunmuyorum belki herkesin kendini mutlu edecek birini bulma vakti gelmistir hakkaten.

doğum günün kutlu olsun.

dertsiz insan yok ya... neler yaşanıyor.

@robokot, güzel yazmış detaylarıyla.

erkeğim. evlenirsem en önemli sebebi çocuk olur. çocuk istemeyen biriyle evlenmezdim. sağlık nedeniyle olmuyorsa da arıza çıkartmazdım ama.

çocuk istememek senin kararın ve hakkın. daha evliliğin de değil, ilişkinin başında söylemişsin üstelik, haklısın.

@berginyonbaenre'nin dediği gibi, "ileride düşüncesi değişir" diye ummuş eşin.

bu tehditler, küfürler nedir ya? nasıl bundan sonra bir aile, akraba olarak kalınır ki bu saatten sonra? bu saatten sonra çocuk olsa ne olur ki...

ayrılık tek çözüm, mantıklı çözüm. aradaki aşkın, sevginin böyle bir "şeye" dönüşmesi çok üzücü.

geçmiş olsun. bundan sonraki hayatında mutluluklar dilerim.

hic bosanmadim ama oyle cok buyutulecek bir sey olarak gormemek lazim, sizinde belirttiginiz gibi sakin bir zamanda oturup konusmak lazim. ama ise yaramayan is toplantilari modunda degil de sonuc odakli olmak lazim. babasi zaten rezil bir herifmis k bakmayin. hepimizin ailesinde var oyle tipler. umarim kisa zamanda tatliya baglanir. olum de bu hayatin bir parcasi oldugu gibi, bosanmakta evliligin bir parcasi olabilir. nice huzurlu yaslara.

Boşan gitsin. Demek ki seni hiç ciddiye alıp da ne dediğini dinlememişler bir de üstüne iftira ediyorlar. Çocuğun bir gün olacaksa bile bu insanlardan olmasın derim. Hayatına bak.

Ek:

Bense çocuk istemediğime inandıkça reglden kesiliyorum ve kilo alıyorum, henüz erken... ben bu insanları anlamıyorum... babasıyla mutlu olmadığı çocuğu nasıl sağlıklı bir insan olarak yetiştireceğini sanıyor ki? Çocuk ona göre süs hayvanı veya yaşlılık hizmetçisi demek ki.

çıkış yok, kadınları bu fikirden vazgeçiremezsin. hele arkasına ailesinin desteğini ve gazını almışken. şu noktadan sonra o evlilik içinde huzur olabilir mi pek sanmıyorum.

şu an çantanı alıp gidebilirsin, oldu ki çocuk yaptın bundan sonra o evlilikten çıkışın çok zor. çocuk olduğunda da canım kocacığım diyerek sana bakışının bir anda değişeceğine inanmıyorum. malesef gerçekçi olmak lazım. tam tersine tüm ilgisi çocuğa kayıp sen sadece o çocuğun ve kadının ihtiyaçlarını karşılamak için gerekli bir figüran olacaksın.

bosanin, bence de...

ben de cocuk istemiyorum, bu sebeple belki, hep cocuk hayalleri kuran insanlar seviyor beni. te alla'im...

Herkese teşekkür ederim

Doğum gününüz kutlu olsun.
Önce eşiniz açısından bakarak yazmak istiyorum. Bazen insanın akşı tutuluyor. Sanıyor ki “insan değişir”. İnsan değişmiyor ki yıllar olmuş değişmemiş fikriniz. “Çocuk istiyor ama benden istemiyor.” Fikri de olabilir bu. Bu düşünceler başta gelip geçici olsa da bazı insanlarda kalıcılığa sahip oluyor sonradan özellikle hırslı insanlarda. Babaya bakınca aileden gelen bir hırs var sanki. Neden hırs diyorum çünkü maalesef “çocuk sahibi olma başarısı” bir hırsa dönüşebiliyor. Bunu ben demiyorum, onlarca yazı var bu konuyla ilgili.
Terapi almanız çok güzel fakat eşinizin tek başına da gitmesi lazım. Bir kadın olarak kendine bu iyiliği yapsa keşke. Sizinle veya başkasıyla, çocuklu veya çocuksuz. Bu tavırlar sağlıklı değil.

Babasının söylediklerine çok üzüldüm. Babayı susturamamasına daha çok üzüldüm. Böyle şeyleri okudukça evlilik fikrinden uzaklaşıyorum.

Sizin açınızdan ise, mutsuzsanız durmayın. Hasta oluyor insan üzüntüden. Sağlık gittikten sonra gerisi boş. Ben hasta olursam eşim bakar diyorsanız kalmaya devam edebilirsiniz o ilişkide.

Çocuk olma senaryosunda ise yukarıda yazılanlara katılıyorum. Anne mutsuz, baba evlat istemiyor. Çocuğa yazık değil mi?

Hiç boşanmadım, eminim çok zordur. Başıma gelse bu kadar rahat konuşabilir miydim bilmiyorum fakat kimse için mutsuz olmaya değmiyor. Size bunları yaşatmasına izin vermeyin.

Çok mutlu yaşlarınız olsun.

ben de çocuk istemeyiyorum, ama herhangi bir kadının "çocuk istememe" fikrini hayatı boyunca sürdüremeyeceğini de biliyorum. dolayısıyla daha önce evlenmiş, çocuk yapmış, yetiştirmiş bir kadınla beraberim, tavsiye ediyorum.

bu tur rezilliklerden sonra dogacak cocuk ve ailenin o cocukla hayati nic'olur?

çocuğa yazık olur. biraz kafa dinleyin ikiniz de. ama pek çözülecek gibi değil.

hani derler ya "ailesi ile evnlemiyorum ya banane ailesi nasıl birisiyse" çok yanlış bi önerme bu gerçekten.

Bugün benimde doğum günüm :)

Bence gayet mantıklı yaklaşyorsun olaylara bakışını beğendim. Herşeyi önceden açıksözlülük ile konuşmanız sizin açınızdan bir sorun kalmadığını gösteriyor. Eşiniz öyle oturup mantıklı konuşulcak bir tipe benzemiyor hareketleri bunu gösteriyor. Bence hazır çocuk yokken ayrılın rahatlayın.

insanların en büyük yanılgılarından biri, söylediklerine ters düşen hareket ve eylemlerde bulunmalarıdır.

karşınızda çocuk istediğini bildiğiniz ya da isteyeceğini tahmin ettiğiniz bir kadın varsa ve onunla ilişkiye girip, hatta bir de evleniyorsanız, "ama ben çocuk istemediğimi ilişkinin başında söyledim" yeterli ve doğru bir "mazeret" değil.
bunun sizin için mazeret olmadığını ve dürüst olduğunuzu anlıyorum.
fakat gerçekçi değil.

çünkü insan doğasında aslolan söz değil, davranış ve eylemlerdir.
bunu söylemenize rağmen evleniyorsanız, karşı tarafın "demek ki fikri değişebilir" ya da "sonradan isteyebilir" mesajını almasına neden olursunuz.

bu temelde olan bir sorun.
ilişkide kimse kimseden üstün değil.
siz, "ben istemediğimi söyledim" derken, o da "ben de istediğimi söyledim ya da istemediğimi söylemedim, bunu bile bile benimle evlendi" diyebilir.
bu durumda kim haklı?

çocuk istemiyorsanız, çocuk istemeyen insanla birlikte olacaksınız, ki yukarıda yazılanlardan birinde doğru bir şey yazıyor.
bir kadının çocuk istememe fikri hayatının herhangi bir döneminde anında değişebilecek bir şeydir.

kaldı ki, gerçekten çocuğu olsun isteyen ve bu fikre aşklı bağlı olan erkekler zaten azınlıkta.
hangi erkeğe sorsanız, evlenmeden önce çocuk istemiyor zaten.
etrafımdaki erkeklerden yalnızca 1-2 tanesi gerçekten isteyerek çocuk yaptı.
geri kalanların (ki bu yüzde 90'ı oluşturuyor) neredeyse hepsi kadının zoruyla ya da "hamile kaldı, doğursun bari" mantığıyla çocuk yaptı.
şu anda istisnasız hepsi çocuklara annelerinden daha düşkün, o ayrı.

ama şimdi düşününce, bana da bir erkek "ben çocuk istemiyorum" dese, "amaan bu da, üf" der ve ciddiye almayabilirim.

eğer son derece ciddi ve değişmeyecek bir kararsa, o zaman gerçekten biraz "bu ne perhiz, bu ne lahana turşusu?" gibi olmuş.
dizilerde izlediğimiz çocuksuz ve mutlu çiftler size göre normal olabilir.
ama türkiye şartlarında çocuk istemeyen kimsenin evlenmemesi ya da en az kendisi kadar çocuk istemeyen biriyle evlenmesi lazım.
kültür, kadına yüklenen rol, kadının biyolojik/psikolojik/fiziksel/ruhsal ihtiyaçları (genel olarak, istisnalar dışında), aile gelenekleri bunu gerektiriyor.

ya çocuk yapın ya da boşanın.

babasının tarzı çok çirkin olsa da, sadece kendi isteklerine göre ilişkisini şekillendiren ve bencil insan yaftası yemeniz normal.
hem nesil, hem kültür, hem çağ farkı var.
bir de babalık duyguları tabii.

bence yapmanız gereken şey anaya babaya boş verip, gerçekten çocuk isteyip istemediğinizi, bunu o kadınla yaşamayı isteyip istemediğinizi, onu kaybetme ihtimalinin mi, çocuk yapma ihtimalinin mi sizi daha çok korkuttuğunu düşünmek.

doğum gününüz kutlu olsun.

kadinin cocuk istemesi ne kadar hakkiysa, istememek de senin hakkin.
konuda mutabik kalamiyorsanmiz bosanin +1

üff babayı falan niye karıştırdınız ki. aranızda halletseydiniz keşke.

sırf eşin çocuk istiyor diye çocuk yaparsan bence bir gün pişman olursun ve sonu gene ayrılık olur. pişman olacağın şey çocuk değil bu arada, eşin. senin net olarak istemediğin bir şey hakkında seni zorluyorsa bu ilişki biraz sıkıntılı gibi. bu şey ister çocuk olsun, ister ev değiştirmek olsun, ister başka bir şey.

böyle bir arkadaşım var. kendisi çocuk istemese de eşi istiyor diye çocukları oldu, aslında çocuk oldu diye pişman değil çünkü her ne kadar başta çocuk istemese de çocuk doğduktan sonra her türlü seviliyor, tatlı bir şey. iyi ki olmuş diyor şimdi. ama bir adama zorla bir çocuk fikrini dayatan ve kabul ettiren bir kadından normal hayatta nasıl bir eş olmasını bekleyebilirsin ki. sonuçta arkadaşım ve eşi şu anda çocuktan bağımsız olarak geçimsizlik yüzünden boşandılar. çocuğun keyfi yerinde sanırım ama gene de değer miydi?

benim fikrim, kesinlikle çocuk istemiyorsan ama aranızda başka bir sorun yoksa, birbirinizi seviyorsanız boşanmayın. çocuk da yapmayın. eşinin de bu süreçte anlayışlı olması ve ikiniz için de doğru zamanı beklemesi gerekiyor. o çocuk ikinizin sorumluluğu olacak. eve bir ev hayvanı alırken bile evdeki herkesin bunu kabul etmesi gerekir, çocuk söz konusu olunca neden tek kişinin istemesi yetsin ki? oturun konuşun, bunu kabul etmeyecekse de boşanmaktan başka yapacak bir şey yok. çocuk yapmak bu şartlar altında yapacağınız son şey olsun.

diğer yandan, bir kadın çocuk istiyorsa ama karşısındaki adam ona çocuk vermeyecekse, yani düz tabirle kadın kocasından döl alamayacaksa, döl alabileceği birine yönelmek ister. bu noktadan sonra kocasını ne kadar sevdiği ve onunla mutlu olduğu falan çok önemli değildir, kadının üremesi gerekmektedir ve onu döllemeyi kabul edecek herhangi bir kişi bile senden daha iyi görünür şu anda. bu biraz doğanın kanunu. yani şunu demeye getiriyorum, sen ona çocuk vermeyeceksen ne yaparsan yap o senden ayrılacaktır.

sen de bir gün çocuk istemeye başlarsın gibi geliyor bana. genelleme yapacağım ama herkes bir gün çocuk yapmak ister çünkü üremek doğamızda var. yaş kaç acaba? yaş demişken, iyi ki doğdun nice mutlu yaşlara!

çocuk olsa da boşanırsınız olmasa da

Herkese teşekkürler. Blatta baska bir pencereden bakmış ki ihtiyacım olan şeylerden biri de bu.
Demek istediğim evet bunları bugün düşünebilirim ama o gün 26 yaşında böyle perspektiften bakamazdım.
Çocuk yapmıyorum diye defalarca eşim tarafından baskılanmak, kavga etmek, sonrasında terapiste gitmek ama fikrimin değişmemesi, sonrasında babasının tehditleri.
Polise de git şikayet et demesi.
Şimdi yapmayacağım ama bütün bunlardan sonra çocuk konusuna evet desem tam bir omurgasızlık değil mi? Çocuk istemedim diye tehdit edileceğim ve sonra tamam mı diyeceğim.
En sonundaysa sen bizi basamak olarak kullandın kandırdın, bunun bedeli olur şartları olur demek ne demek.
Bunları duyduktan sonra dvlilik sürdürülür mü?
Ben bunu doğru bulmuyorum, siZlerle paylaşıp kusurumu bulmaya çalışıyorum yada yanlış mantığımı saptamaya..
Yaşım 31

babayla yaşadığınız anlaşmazlığı önemsemeyip, babayla görüşmeden evliliğinizi de sürdürebilirsiniz, bunu boşanma gerekçesi de yapabilirsiniz.
bu tamamen eşinizle aranızdaki bağa ve ilişkiye bağlı bir şey.

eşinizde de bu durumun getirdiği bir gücenmişliğin ve yıpranmışlığın verdiği bir bezginlik ve (pasif de olsa) agresiflik var belli ki.
önceki cevabımda da yazdığım gibi, "madem çocuk istemiyor, o zaman neden evlendi kızımla?" diye düşünen babasıyla hemfikir olmaya meyilli bile olabilir.
çünkü bu kafadaki insanlara ve bu tarz babalara "ama ben demiştim" diye açıklayamazsınız durumu.
hem yeterli bulunmaz, hem de zaten anlaşılmaz.

mesele omurgalılık, omurgasızlık değil.
kendinizi kurban ve mağdur konumuna sokmayın.

-evliliğinizi devam ettirmek istiyor musunuz, istemiyor musunuz?
-çocuk yapmayı istiyor musunuz, istemiyor musunuz?
-çocuk yapma/yapmama sorununuz olmasaydı eşinizle evliliğinizi bitirir miydiniz, bitirmez miydiniz?
-eşiniz mi daha değerli, çocuk yapmamak mı?
-eşinizi sevdiğiniz halde çocuk yapmamakta diretecekseniz ve ayrılmak zorunda kalırsanız, pişman olma ihtimaliniz (kendinizi tanıdığınız kadarıyla) var mı?

bu sorulara cevap vermeye çalışın.
gerekirse babasına tavır koyar, görüşmez ve eşinize de bu konuda diskur çekersiniz.
konunun odak noktasından sapmayın.
burada mesele baba ya da omurgalılık falan değil.
çocuk isterseniz yaparsınız, kimseye ya da söylediklerine hesap ya da değer vermek zorunda değilsiniz.
bunları mazeret olarak kullanıp, konuyu dallandırıp budaklandırmayın.
konunun özünde kalın.

@blatta hiberna +1 çocuk yaparım ama babası tehdit ettiği için yapmış gibi olurum bu da onuruma dokunur diye düşünmene gerek yok yapasın varsa yapın gitsin bee. 8 senedir çocuk sahibi olmak için dötümüzü yırtıyoruz karı-koca. ama çok yaklaştık gibi. inşAllah sana vermez Allah madem istemiyorsun sen bize verir. karlar da yağıyor allam inşAllah.

ne yaparsiniz bilemem, bosanin demek de kolay bir sey degil.

ama ben kimilerine gore paranoyak bir acidan bakmak istiyorum, eger cocuk yapmaya karar verirseniz lutfen dikkate alin. esinize ve ailesine eskisi gibi guvenebileceginizden emin degilseniz cocuk isine cok dikkatli girin.

zira esiniz sunu dusunuyor da olabilir, '10 yilimi verdim, bu saatten sonra baskasini bulup, cocuk yapma asamasina gelemeyebilirim/gelememe ihtimalim cok yuksek, bu nedenle ne olursa olsun bu adamdan cocuk yapmam lazim, sonrasina sonra bakarim'.
bugun bunlari yapan bir aile ile esinizin bu zamana kadar neler konustugunu bilmiyorsunuz. sonrasinda okkali bir nafakali bosanma davasi ile karsi karsiya kalabilirsiniz, cocugunuzu gostermeyebilirler, her firsatta, her kavgada cocuk bir koz olarak kullanilabilir, bu yasadiklariniz/cocuklara iliskin fikirleriniz velayet davasinda delil olur, bugun ayrilsaniz bu insanlari omur boyu gormek zorunda degilsiniz ama cocuk olunca ayrilirsaniz asla 'tamamen' ayrilamazsiniz. vs. vs.

doğum günün mutlu olsun

çözümsüz bir nokta gibi duruyor. ev değiştirmek değil bu, çocuk yapmak. bence eşiniz ve babası sağlıklı düşünselerdi istemediğiniz halde bir çocuk yapmanızın o çocuk için çok da iyi bir şey olmayacağını düşünürlerdi. ha çocuk doğduktan sonra elbette sevilir, hiçbir şeyi esirgeyeceğinizi de sanmıyorum ama.. eşinizin babasını hesaba katmadan düşünerek karar verin. zira şu an fazla duygusal bir karar olacaktır...

nice yıllara,

diğer cevapları okumadım. evliliği sonlandırma gibi bi düşüncen var mı onu da bilmiyorum. benim söyleyeceklerim varsa diye. boşanmak sanıldığı kadar zor değilmiş. kızım üç yaşındayken boşandım, onca sene nasıl sabrettiğime hala şaşıyorum. boşanma davam on dakika sürdü sürmedi. sonrasında yaşadığım tek sorun eski eşimle artık farklı şehirlerde yaşamamızdan doğan çocuğu görme günlerim. sizde böyle bi sorun da yok, nafaka almak için sebebi de yoksa sıfır sorunla hayata yeniden başlayabilirsiniz.

şimdi ise tekrar evlendim, önceki evliliğim zehir zemberekmiş resmen, belki de dünyadaki tek anlaşamadığım insandır eski eşim. geçmişe baktığımda iyiki cesaret edebilmişim boşanmaya diyorum.

hakkınızda iyi olan gerçekleşir umarım.

Eger bastan beri istemediginizi soyluyorsaniz belli ki esiniz zamanla fikriniz degisir diye beklemis. Ve bir sey diyeyim mi, insanlar gercekten degisiyor. Birkac ay onceye kadar cocuklara yarim saat tahammulu olmayan ve istemeyen biriydim, aniden anlamadan fikrim degisti. Simdi hamileyim ve sanki yasam amacim anca tamamlanacakmis gibi hissediyorum. Sizin henuz hazir olmadiginiz acik, hazir olmayi bekleyin. Diger turlusu cocuga yazik olur kesinlikle.

-evliliğinizi devam ettirmek istiyor musunuz, istemiyor musunuz?
-çocuk yapmayı istiyor musunuz, istemiyor musunuz?hayir
-çocuk yapma/yapmama sorununuz olmasaydı eşinizle evliliğinizi bitirir miydiniz, bitirmez miydiniz?
Hayir
-eşiniz mi daha değerli, çocuk yapmamak mı? Soru buysa, Cocuk yapmamak
-eşinizi sevdiğiniz halde çocuk yapmamakta diretecekseniz ve ayrılmak zorunda kalırsanız, pişman olma ihtimaliniz (kendinizi tanıdığınız kadarıyla) var mı? Yok

ben daha farklı düşünüyorum. bir insanın çocuk sahibi olmayı istemesi çok normal. eşine istediği bir hediyeyi alıyorsan (evet çocuk ve hediye karşılaştırması yapmış oldum) çocuk yapmasına da yardımcı olabilirsin. benim evlenme nedenlerimden çok önemli bir kısmı çocuk istememdir mesela. eşim ben çocuk yapmayacağım dese herhalde evlenmezdim onunla, veya evlenip fikrini değiştirmesini sağlardım. eğer fikrini değiştiremesem de boşanırdım. sevgi başka bir şey, genetik devamlılığı sağlamak için veya sırf şefkat verebilecek bir varlık olarak çocuk yapma isteği daha da başka bir şey. siz bundan eşinizi mahrum bırakıp ona bir nevi ceza veriyorsunuz.

çocuk yapmama isteğinizi merak etmekle birlikte "ileride fikrim değişebilir" lafınıza da takıldım biraz. neyse yahu. eşinizi sevmiyorsanız boşanın, gerçekten seviyorsanız onu mutlu eden davranışlar sergileyin. benim eyyorlamam bu şekilde

edit: babanın tehditleri kısmına hiç girmedim. babanın tepkisi oldukça saçma bence de

çocuk konusu ciddi bir konu. aldatma gibi taraflar kesin olarak eminse boşanma nedeni olduğunu düşünüyorum. ikinizin de birbirinize bunu yapma hakkınız yok, bence boşanın.

doğum günün kutlu olsun. bence böyle konuları etrafında güvendiğin ve senden yaşça büyük insanlara sormalısın. durum konusunda tavsiye verecek vasıfta biri değilim aynen burada sana yazan insanların %95'inin olmadığı gibi.

İnstagramda profil fotoğrafım dışında bişey yok. Hesapta kullanıyorum. Diğerlerinin paylaşımlarına bakınca paylaşmaya değer bişey de bulamıyorum. Sonra bi düşününce bu bişeyler paylaşma gerekliliğini sorgulayacak mantıksal istikametten dahi yoksun kaldığımı fark ediyorum. Senin soruda da aynı yoksunluk var. Bişeyin en'ini niye orada paylaşasın ki?

kesinlikle öyle, çok kalitesiz ve basit duruyor artık
her şey adeta birbirinin aynısı...

Sen sorumu anlayamadın sanırım. Ordaki en'e takılma. Orda kim be yaparsa yapsin boş beleş gerzekçe geliyor. Hatta hiç bir şey paylaşmasa bile. Bir hesabının olması o kişiyi gözümde düşürüyor sanki. Önceden mesela bir söz okurdum büyüleyici gelirdi ama o büyü uzun sürmez söz zamanla siradan basit hatta itici hale gelmeye başlardi. Simdi tamami öyle gibi.

Ben hala güzel şeylere denk geliyorum. Facebook'un haber kaynağı takip ettiğin insanların paylaşımlarından oluşuyor. Gördüklerin sıradan gelmeye başladıysa hedef kitleni değiştirebilirsin.

Cok bos platformlar bence. Instagram sadece kaliteli gezi sayfalari ve basarili fotografcilar icin takip edilebilir. Ama sirf hesabi var diye birini gozden dusurmek de abartili bir tepki.

Ben çok faydalı buluyorum bazen :) şöyle ki ilgilendiğim ya da benimle ilgilenen birisi varsa ve bu kişi s.subasi ya da benzeri kendini sergileyen ilgi odağı olmaya çalışan tipleri takip ediyorsa falan direkt onu hayatımdan eliyorum.ya da sürekli yediği icitigini paylaşan kendini saçma sapan sergileyen düşük profilli insanları direkt ezikliyor ve onlardan uzaklaşmaya çalışıyorum.

valla bunları düşünmeye fırsat bulamıyorum ve bana normal şeylermiş gibi geliyor. yani bunu farketsem yine üzmez beni, nasıl bir amacım olacak ki?

boyle dusunsen de dusunmesen de omur tuketiyoruz bi sekilde. her gunun ayni geciyorsa bunun sebebi de senin secimlerin. her gunun ayni gecmesinden, bi amacinin olmamasindan sikayetciysen degistirmeye calis. bazen her gunun ayni gecmesi de iyi gelir insana. oyle bi donemdeysen zaten sikinti da yok. tek bi hayatimiz var/olacak. nasil gecirecegin tamamen senin secimlerinle alakali. kendine bi ugras, bi motivasyon laynagi bul, o zaman geciyor.

Geçiyor geçiyor
Önümde çok güzel hedeflerim var
İşten kovsalar da yapsam diyorum:)

hayır hiç amaçsız hissetmiyorum kendimi. şimdiyi yaşıyorum. öyle güzel ki. her anın tadını çıkarıyorum. üzücü şeyler de oluyor hayatımda gücüm yetemediğinde maneviyata sığınıyorum. ve hergün yeni bir şeyler keşfetmeye çalışıyorum. bilgi anlamında, bedensel huzur olarak. ama yine de içimde korku oluyor zaman zaman. ya sevdiklerimi kaybedersem sonsuza kadar o zaman yine maneviyat giriyor devreye.

zaten öyle olması normal, geçmesine gerek yok. her ne durumda makamda mevkide olursak olalım hepimiz öleceğiz bir gün ve bu yokmuş gibi yapmanın alemi yok.

Aramız iyi maşallah, özel bir bakım, temizlik, 10000 km bakımı falan yapmadım bugüne kadar.

hayır yapmıyorum öyle bi şey ama bağırsaklar vücudun 2. beyniymiş, çok önemliymiş... dikkat etmek lazım.

ama yoğurdu çok önemsiyorum bu konuda.

Kefir

Bağirsak temizliği çok ilgimi çekiyor benim ama cesaretim yok.

rimming yaptiriyorum firsat oldukca

Bağırsak temizliği derken? Florayı bozup su mu sıçmak istiyorsunuz? Doğdunuz anda annenizden aldığınız bakterilerle oluşmaya başlayan sistemdir o, temizlik falan duyduğum en saçma şey oldu tebrikler.

@catch the arrow; o solucanları görünceye kadar ben de öyle zannediyordum. öğreneceğimiz daha çok şey var demek ki.

Yelken

Eskrim

yelken +1

Kayak.

snooker

enduro motosiklet. yapiyorum ama param olsa daha cok zaman harcardim bu ise. hala daha para varsa kayak, buz pateni.

Karate yapıyorum. Profesyonelliğe yakın bir durumdayım. Sörf yapmak isterdim ama köpek balıklarından korkuyorum. Buz hokeyi de olabilir ama bunda da geri geri kayamıyorum. Buzun üzerinde özgürleşebiliyorsun. Ben voleybol demek istiyorum. Top hakimiyetim iyidir övünmek gibi olmazsa.

yelken +9999

Masa tenisi!

Downhill bisiklet, aletler acayip pahalı.

bisiklet

yüzme

İçten içe curling'e bayılıyorum. Ama izlemekle yapmak aynı keyfi verir mi bilmem.

kürek

yuzme taybiki

Powerlifting.

kite surfing <3

powerlifting. boyle bir mutluluk yok.

kürek, yelken ve sakatlık çıkmazsa crossfit

Tenis

Dalış

Gerçi profesyonelliği nasıl olur bilemedim. Sakinliğine paha biçilemez.

tenis, kayak, snowboard

Ben ya önceki hayatımda basketbolduydum ya da bir daha ki hayatımda olacağım. O derece.

İçimde bir MJ ruhu var. Beni bulun. Değerlendirin...Harcanıyorum..

Basketbol. Para falan farketmez. Beni en çok mutlu eden spor dalı.

Yüzme de yaptım ama bir basketbol değil.

Soruya cevap mı bilmiyorum tabi

Rally pilotu olmak isterdim. Motokros da olur.

triatlona gönül vermek isterdim.

dağcılıkla uğraşıyorum keşke daha çok yapabilsem. hem maddi hem coğrafi imkanlarım artsa keşke

Buz pateni

Amerikan futbolu. Yaptım gerçi.

Onun dışında, formula 1 pilotu olmak isterdim.

dagcilik/tirmanis
kayak (yapiyorum da finansal sebepli son 3 senedir, ondan once de sakatlik sebepli 3 sene yapamadim)
voleybol

Bana uzak bir dusunce. Cocuk cok severim. Altini degistirir, uyutur, parka goturur, yemek yedirir, oynarım onunla. Evlilik cocuksuz olmaz bence.

Kadınım ve büyük oranda sizin gibi düşünüyorum.
Bu konu üstüne kitaplar da okudum, yalnız yaşamak (bekar olmak), çocuksuz hayat vs üstüne. Toplumda hala tabu bir mesele olarak bakılsa da ben çok normal bir düşünce olduğuna inanıyorum. Etrafımda çocuğu olmayan kadınlardan çocuk isteyen, bir gün olacak diye bakan tek bir kişi biliyorum hatta.
Evlensem de istemeyeceğimi biliyorum.

Edit: Bir süre önce bir terapiste gitmiştim. O da bana "mantıksızlığa karşı aşırı tahammülsüzlük" sebebiyle zorunlu olmadığım sürece çocuklarla vakit geçirmememi söyledi hatta, o şekilde yaşıyorum.

Çocuklu bir hayat düşünemiyorum. Tamamen aynı fikirdeyim.

10 tane çocuğum olsun istiyorum.

Sukurler olsun yalniz degilim.
Cocuk sevmiyorum, cook yakinim olursa 1-2 saat idare edebiliyorum.
Tahammulum yok, sevgim yok, ilgim yok. Her insan (ozellikle her kadin) cocuk sevecek diye bir sey yok bence.

psikolog değilim. ancak annenizle babanızın boşanmasının sizde ciddi bir travma yarattığını düşünüyorum. çocuğu olmayan birinin "iyi ki çocuğum yok" demesini, yani bunu düşünmesini -hele ki hergün- normal bulmuyorum. çocuğunuz yoksa zaten yoktur. siz örneğin iyi ki bir uçağım yok. olsaydı her ay trilyonlarca borcum olurdu diye hergün oh be! diyor musunuz? demiyorsunuz çünkü çok basit. bir uçağınız yok. olmayan bir şey de doğal olarak aklınızı kurcalamıyor.

öncelikle siz bence bu olayı kendi beyninize şaşmaz bir "çocuk olmadığı için rahatlama, özgür hissetme, bundan mutlu olma ve dolayısıyla çocuk istememe" mantığına yerleştirerek aslında çocuk sahibi olduğunuzda aynı şeyi çocuğa yaşatma korkunuzu gizliyorsunuz.

bu örnekte siz hem annesiniz, hem babasınız, hem çocuksunuz.

annesiniz çünkü annenizin yıllarca sizin için yaptığı fedakarlıkları görüp bütün yorgunluklarının nedenini kendiniz olarak almışsınız. içten içe bir suçlama var belki. o fedakarlıkları yapmak, o yorgunluğu yaşamak istemiyorsunuz. annenizin yerine kendinizi koyarak onun sıkıntılarına ortak olmuşsunuz. bu yüzden bir çocuk sahibi olmak istemiyorsunuz.

babasınız çünkü erkeksiniz. babanızla ilgili bir şey yazmamışsınız. bu da olayın o tarafının daha da travmatik olduğu kanısını uyandırdı bende. belki nefret ediyorsunuz. ancak suçlayıp kızdığınız kesin. çocuğunuz olursa suçlayıp kızdığınız adam olacaksınız. belki nefret ettiğiniz adam olacaksınız. belki size uzak kalan, sizi umursasa bile en önemli anlarınızda yanınızda olmayan adam olacaksınız. o çocuğa belki siz de aynı şeyleri yaşatacaksınız. oldukça mühim bu faktör bence bu istememenizde...

son olarak siz çocuksunuz aynı zamanda. bütün bunları siz yaşadınız. siz babasız kaldınız, arkadaşlarınıza anam babam ayrı derken utandınız, birarada olan çocukları kıskandınız. hep bir şeylerin eksikliğini hissettiniz.

bence siz çocuk sahibi olmak istemiyor değilsiniz. bundan normal olmayan bir şekilde korkuyorsunuz.

bence bir terapiste gidin. hani belki çok önemli bir sorun değil ama mutlaka yaşamınızın bazı alanlarında daha bu yapının etkileri vardır. rahatlarsınız.

Ben de sevmem ama her güne yaşasın çocuğum yok diye uyanmam. Biraz abartıyorsun ve tepkilerinden dolayı normal değilsin. @asethuan gibi düşünüyorum ben de

29 yas erkek.

Cocuk kesinlikle istemiyorum ozellikle bu ulkede. Anne ve baba cocugun karakter gelisiminde bir yere kadar etkili. Eninde sonunda arkadas cevresinde fenerbahce manyakligi ne kadar sigara icerse o kadar asi havali olacagi yanilgisi kadinlari meta olarak gorme gibi etkenlerle sarili buyuyecek. Fanus icine de koyamayacagimdan kesinlikle cocuk istemiyorum. Belki bir gun guzel bir ulkede guzel bir sehre tasinirim. Iyi bir isim olur o zaman evlat edinirim

Su cocuksuz ve bunu istemeyen 30 yas ustu insanlarla bulusup arkadas mi olsak?

+1
Beslenmesi, eğitimi, toplumu....vb düşününce (büyük bir ihtimal) embesil olacak bir bireyi yetiştirmeyi; o bireye hayatımı harcamayı mantıklı bulmuyorum. Çevremde embesil olmayan, umut vadeden bir çocuk göremedim henüz (yeğenlerim dahil). Ortalama bir insan olduğum için benim çocuğum da embesil olacaktır.
Fakat, kadınlarda 30 erkeklerde 45 sonrasında bir üreme çılgınlığı geliyor. Onu nasıl atlatıcaz bilmiyorum.
30+ er
Ana baba ayrı değil.

mantıklı sebeplerle çocuk istemiyor olabilirsiniz, travmanız vardır ya da ne bileyim çocuk sevmiyorsunuzdur bütün bunlar çok normal ama çocuk olmadığı için her gün uyanıp şükretmek pek normal sayılmaz, çocuk yoksa yoktur, siz istemiyorsanız da olmayacaktır. çocuğa kanser muamelesi yapmanız çok acayip.

Bana da saçma geliyor.
Özellikle de, kendince bunu modernlikle bağdaştırıp çocuk olayına karşı olanların evlenir evlenmez çocuk yapıp çocuğun b.kunun bile fotoğrafını paylaşmaya başlaması ve önceden tam tersini söylediklerine bu sefer de siz de evlenin çocuk yapın demeye başlamaları durumunun tanımını şu an yapamadım. Kendi adıma benim asıl anlamadığım şey, hâlâ soyun tükenmesi riski varmışcasına 4-5 çocuk yapanlar. Yahu, 1-2 neyinize yetmiyor? Durumu çok iyi olur, 1-2 çocuk yapılır o da istenirse tabii. Evlenince mutlaka çocuk yapılacak diye bir anlaşma maddesi var da ben bilmiyorum belki de. Özetle, benim anlamadığım nokta şu üreme çılgınlığı biraz da.

Neyse, senin çıkış noktan belki bu bahsettiğin durumunuz olabilir ama neticede yalnız değilsin.

Çocuk istememek normal.
"İyi ki çocuğum yok" diyerek güne başlamak, çocuğu olan arkadaşları eleştirmek, çocuğu olanlara/isteyenlere kafayı bu kadar takmak hiç normal değil.

23 yaşındayım, annemle babam 17'den beri ayrı ama birlikte oldukları dönemde de babamı evde pek göremezdim açıkçası, annemle ve onun ilgisiyle büyüdüm diyebilirim. çocukluğumdan beri çocukları çok seviyorum ve çocuk sahibi olma fikri hoşuma gidiyor ama yaş ilerledikçe "lan sen kim, çocuk büyütmek kim? kendini büyütemiyorsun daha" şeklinde düşünceler daha ağır basıyor. hani hakkıyla altından kalkabileceğimi, sevdiğim insanla birlikte dünyaya mutlu bir bebe getirebileceğimi bilsem böyle bir şey yapmayı gerçekten isterim. hep istedim. açıkçası "benim gibi" olmasından pek çekinmiyorum - ben her şeye rağmen bu işi iyi kotardığımı ve genel anlamda nispeten mutlu, şanslı ve "olmuş" biri olduğumu düşünüyorum. benim gibi büyümüş bir çocuğun hayattan çok da şikayet etmeye hakkı olmazdı sanırım. amma gelgelelim, çocuk büyütmenin benim düşündüğüm gibi bir şey olmadığından da eminim. sosyal hayat sıfır. mental ve duygusal olarak çok daha güçlü olman, sürekli ama sürekli hiçbir bahane olmaksızın bebeyle ilgilenmen, maddi anlamda da gereken imkânları sağlayabilmen lazım. hepsini geçtim işin içinde eş de var. hani ayrılık bir yere kadar sindiriliyor da, ben çocuğumun anasıyla ayrılmak zorunda kalsam kafayı yerim herhalde. birlikte çocuk yapmışız. çocuğa bakıyosun aklına o geliyo falan. öyle bi şey çok ağır gelir bana, bundan korkuyorum çok fazla.

o yüzden böyle düşünmene çok şaşırmadım ben. her ne kadar evlilik ve çocuk yanlısı olsam da, bunu istememenin istemeye kıyasla daha normal ve cazip olduğunu düşünüyorum. manevi olarak süper bi' şeydir tamam da insan niye kendini en az 16-17 sene sürecek bu mental ve duygusal yoğunluğun baskısı altına alır, niye gençliğini başka bir insanın üretim süreciyle uğraşarak harcar ki. düşünsene gece uykundan uyanıp gazı var şusu var busu var diye doktora götürüyosun. 16 yaşında justin bieber'a kim daha çok aşık diye arkadaşıyla kavga ediyo. tövbe biss. bu ne biçim yatırım yav.

aynı şeyleri yaşadım, aynı şekilde düşünüyorum. birkaç yıl peşinden geliyorum.

32/e

Arkadaş ve hobi gruplarımdaki evli erkekleri hep kaybettik bir noktada. Evlilik + çocuk çok fazla vakit ve para yiyor. Olaya tamamen soğumuş durumdayım.

Traveller +1 ayni seyi dusundum ahaha

Bekarım. 31 yaşındayım.

Yemin ederim karşıma çıkan ilk insanla evlenebilirim. Çok sıkıldım. Sultanlık falan değil kısaca.

Sevgilim olacaksa ama evli olmayacaksam (teorik olarak bekar oluyorum) sultanlık. Yoksa sultanlık değil. Yalnız yaşamak zor. Yani, en azından bana göre sıkıcı.

İşin ilginç yanı evlenen arkadaşlarımın hepsi deli misin sakın evlenme diyor.

Evli de oldum, bekar da.
Bekarlık çok güzel eğer kendinizi seviyor, tek başına sıkılmıyorsanız.

Evlilik de doğru insanla güzel olma potansiyeline sahip bir olay fakat sıkıcılaşmaya başlama süresi çok çabuk. Öyle şahane dinamikleriniz olacak ki eşinizle, sıkılmanın da, zorlanmanın da, şahane günler geçirmenin de, "bu insana bir saniye daha tahammül edemeyeceğim" deme hissinin de, arada "allahım iyi ki evlenmişim amin" demenin de çok normal olduğunu kabulleneceksiniz, çabuk sarsılmayacaksınız. Para harcama dinamikleriniz aynı olacak. Ve kesinlikle ama kesinlikle zor zamanda sapıtmayan bir insan olmalı evlenilecek kişi.

kafamın en rahat olduğu dönemdeyim ya da kendi kendime yalan sıkıyorum. ilişkim olunca bana bi haller oluyor sanki.

Eğer bekarken platonik aşık olduğun biri falan yoksa bence sultanlık.