ben geçirdim, çokça. benzer şekilde okumalar yaptım. adler çok okudum. jung okudum. sirekt felsefeden çok psikanalitik okumalar yaptım aslında. güçlü altmetinli olduğuma inandığım filmleri izlemeye çalıştım. kendimi hep doldurmaya çabaladım yani bir şekilde. çoğunun kökeninde kendimi sevmemek ve beslemeye çalışmak vardı belki bilmiyorum. bir insana sunar gibi kendimş hazırlamak filan..(belki) acı olan şu ne zaman okumamaya başladım daha boş ama daha kaygısız oldum. aksiyon aldığım durumlara girmeye başladım. illa bana bir şey öğretmeyecek bomboş yazılar okuyup geçiyorum bazen. kafa dağıtan diziler izliyorum. kitap okuyacaksam absürd, gülmeceler okuyorum. bazen bu halim canımı sıkıyor ama önceki gibi çok depresif ve o klasikleşmiş varolmanın iç sıkıntısı blablasından daha az bunaltıyor.

Sürekli gülücük atmaktan bahsetmiyorum. İnsanlara pozitif enerji verebilme yetisini tekrar nasıl kazanabilirim merak ettiğim. Yani aslında 2 3 senelik bir akış söz konusu. Bir yerde bir kaçak var diye düşünüyorum şimdi şimdi

+ aynı şekilde kendi iç bunalımımdan çok insanların karşısında enerjisiz olmak beni çok üzüyordu. şimdi açıkçası bazen gün içinde canım sıkkınken suratım asıksa kulaklığımı takıyorum misal ofiste ve kim ne düşünürse düşünsün diyorum. ertesi gün canlanırım, o zaman da muhabbet ederim diyorum. tabii bunalım haldeyken kendi keyfiyetime bağlı olan arkadaş görüşmelerine ara veriyorum.. mecburi durumlarda da dediğim gibi. ayrıca çooook uzun süredir asık surat haldeyseniz zaten evet bir şeyi değiştirmek gerek.. enstrüman çalmaya başlamak, dans öğrenmek, bir spor türüne başlamak. yığınla şey var aslında enerjiyi bir anda değiştiren, yükselten. adım atmak tek gereken..

insanlara enerji vermek gibi bir misyonun olmadığı/olmaması gerektiği farkındalığını kazanarak işe başlayabilirsin. he yok benim modum düşükse çevremdeki insanlar bana tahammül etmez vs diyorsanız da çevrenizi değiştirin, öyle çevreden size bir fayda gelmez.

İnsanlar dediğim aslında ailem ve sevdiğim arkadaşlarım dostlarım. Ve onlara karşı, mutlu edemiyorsam bile kendi enerjime çekmeme,mutsuz etmeme sorumluluğu hissediyorum.

eskisi gibi olmayacak, hiçbir zaman "eskisi gibi" olmaz zaten; bu yükten kurtar bence kendini önce. belki de "büyüdün", kişiliğinin geçtiği eşiklerden biri de bu "durgunlaşma" halidir belki.

bunu neden söylüyorum, çünkü insanın iyi enerji verebilmesi için önce iyi hissetmesi gerekir. kendinle, içinde bulunduğun durumla barışırsan iç huzura kavuşursun, bu da iyi hissetmenin en temel şartı. ben de eskisi gibi değilim, insanlara iyi gelirdim. o zamanlar hayatın farkında değildim, hayatın farkına varınca, üzerine yaşanmışlıklar eklenince insan o "enerjiyi" kaybedebiliyor. şimdilerde etrafıma iyi enerji verebildiğim anlar kendimi rahat, özgür, huzurlu hissettiğim anlar oluyor. bu anların nasıl yaşayabileceğin seninle alakalı. örneğin sevdiğim hareketli müzikler dinleyince anlık olarak geliyor bana bu "enerji", ya da sevdiğim ve yanında rahat olabildiğim insanlarla beraberken.

kısacası kendini iyi hissettiren şeyleri bulmaya/yapmaya çalış. içim acısın ama başkalarına iyi enerji vereyim dersen yapmacık olursun bence, ya da kendini çoook iyi kandırabiliyor olman lazım.

hadi iyi enerji veremiyorum, bari kötüyü gizleyeyim diyorsan olumsuz konularda olabildiğince az konuşmaya çalış. ben mesela kendimle ilgili şeylerden bahsederken hep kötümserimdir, bu yüzden kendimle ilgili şeyleri, hayatımla ilgili havadisleri pek anlatmam kimseye. insanları dinlerim, anlattıkları şeylerden "olumlu" olabilecek şeyleri seçerim ve ona göre kısa kısa yorumlar yaparım. fikirlerimi tamamen açığa vurunca yine kötü enerji yayılıyor, o yüzden kontrollü sohbetler geliştirebilirsin. biraz içine kapanık oluyorsun ama en azından moral bozmamış, mod düşürmemiş oluyorsun.

Önce kendine verdigin enerjiyi degistirmen gerekmez mi ? Yani duyuruyu direkt olarak nasil mutlu olabilirim, yaşam enerjimi nasil geri kazanabilirim diye sorsan daha dogru olurdu. Kendi enerjin düşükse evet dışariya da guzel bir enerji yansitman pek mumkun degil. Böyle kötü bir durumdaysan baskalarina yansittigin histen ziyade kendi hislerinle ilgilenmelisin bence. Kendi yasam enerjin gitmişken, motivasyonun düşmüşken baskalarina iyi gelme derdine düşmeni anlamsız buldum.

faraday kafesi al abi.

Ben de öyleydim, eskiden şen şakrak bir adamdım. zamanla depresif ve huysuz oldum. şimdi yavaş yavaş eskisi gibi olmak için uğraşıyorum ve oluyor. yukarıda güzel bir espri bile yaptım, bence eskisi gibi olurum.

İnsanlar buna hazır değilse onlara iyi enerji veremezsin asla sen be kadar iyi hissetsen bile. Ve herkesin de her günü aynı olmaz. Aşk acısı çeken birini evladının derdini çeken bir anneyi nasıl mutlu edebilirsin ki.