Sorun etmiştik, evet.

En azından gram takın

keseye atılcaksa bir şey olmaz. ama taktığını görse bozulabilir. gerçi o stresten anlayamaz 1 gram sanar en kötü :)

çok yakın arkadaşınız değilse ayıp olmaz bence.
açıkçası ben çoğu arkadaşımı sadece o gün birlikte olalım diye çağırmıştım, hiçbir şey takmasalar da sorun etmezdim ama buna rağmen gelmeyen arkadaşlarım oldu. yarım gramı da sorun etmezdim.

Arkadaşınızın yakınlığına göre değişir, siz evliyseniz eğer, onun size taktığı takıya göre değişir. Ama kesinlikle keseye atayım gram sansın gibi düşünmeyin. Yarım gramın yarısını bile taksanız üzerine isminizi yazın. Yarın öbür gün arkadaşınız da size takı takacağında ne takması gerektiğini bilmeli bence. Sorun etme kısmında, benim gram veya çeyrek taktığım biri gelip bana yarım gram taksa sorun ederdim. Ama ilk evlenen bensem sorun etmem. Yarın onun düğününde ben de ona yarım gram takarım.

evlilik tarihlerimiz arasında 1 ay olacak.

o temmuz başı, ben temmuz sonu evleniyorum. yani, benim taktığıma göre şekillenir onun takacağı da.

çoook mu yakınsınız? çok yakın değilseniz gitmeyim bile bence. çok yakınsanız da takacağınız takıyı sorun etmemesi lazım bir zahmet.

Bunları sorun edecek insanların düğününe gitmeyin bence ya, ben etmezdim.

Çok yakın arkadaş değilse dert değil.

Şehir dışında anlaşılan düğün. Yol+ konaklama derken masraf çok kimse için kendinizi zora sokmanıza gerek yok. Düğünde takı olayı, herkesin gücü yettiğince evlenen çifte destek olması amacıyla toplanır. Bunda bozulacak bir şey yok.

Bozulan sorun edenle de iletişimi kesin bence:)

Hele bi de sırf zevki için şehir dışına sürüklüyorsa insanları hiç kasmayın. Tüm çevresi istanbul'da olup bodrum'da düğün yapan arkadaşım vardı mesela. Giden herkes kafadan 2bin lira masrafa girdi. Şimdi bu adam bir de çeyrek mi yarım mı muhabbetine girseydi lafı yerdi :)

Altın için düğüm yapan biri ise gitmeyebilirsiniz. Ama beraber bakit geçirmek, yemek, içmek, eğlenmek için yapılan bi düğünse rahat rahat gidin yarım gramınızla

Benim de var ayni sıkıntıdan. 2 tanesine çeyrek altın aldım yakınlar diye. Bir tanesine de 200 lira asıp geçeceğim. Öyle düşündüm.

yakışık değil ama tl takın

altını bozdurması saklaması komisyonu dert

ekonomik istikrar yok, taktığınız aynı değerde geri gelmeyecek

artık kimse aynısını takayım derdinde de değil çünkü fiyatlar 4x artsa bile
spekülasyondan arındırsak 2x artması lazımdı deyip daha düşüğünü takıyorlar

valla yakın arkadaşımsa gider ve takardım da, yakın değilse "ben gelmeyeyim, o parayla altın göndereyim sana" gibi çıkarcı bir teklif yapabilirdim. Covid zamanı güzel bahane hem. Bir arkadaşım ortada covid de yokken yaptı bunu, Erzurumda mı ne düğün vardı birkaç yıl önce, gidip çeyrek takacağına gitmeyip yarım taktı.

Cevabınıza göre, bence sorun edilmez. Herkes durumu ölçüsünde takabilir, hatta yoksa takmayadabilir. Yanında olmanız yeterli diye düşünüyorum. Sizin takacağınıza göre o da size takacaktır.

Bizim dugunde 1 tane yarim gram takilmisti. Takan kim bilmiyoruz ama takmak zorunda kaldigi icin cok uzulmustuk zira kimsenin gelenekler icin zor duruma dusmesini istemeyiz.

iş yerinden arkadaşıma takmıştım. iyi arkadaşımdı çok samimi değildik yılda birkaç defa görüşürdük.. türk lirası takacaktım ama yarım gram o zaman takmayı düşündüğüm türk lirasından %20 daha fazlaydı.. tl yerine altın takayım en azından değerini kaybetmez demiştim.

Düğünler yakınsa zaten isminizi cıkarıp kendi ismini takıp aynen iade eder sıkıntı olmaz :) Normalde bozulabilirdi ama şimdi zaten birbirinize aynı ayarda takma sosyal zorunluluğunuz var, tam da taksan sana aynısını vermeli.
Açıkçası evlenen çok yakınım değilse ben de yarım grama sığınıp torbaya isimsiz atıp kaçıyorum, yapacak bir şey yok para yetişmiyor bazen. Çok yakınsa, Allah'a sığınıp çeyrek.

Var. Olmaz mı. Çözümü ben bulmadım da, korona nedeniyle skype üzerinden oluyor ya artık toplantılar, o derdime çare oldu. Açıyorum toplantıyı, daraldığım zaman kalkıp başka işlerle uğraşıyorum. Yoksa normal toplantılarda bayağı dağılıyorum, ruhumu teslim ediyorum neredeyse.
Hep diyorum, şu şirketler toplantılar yüzünden batsa da hepimiz kurtulsak.

Benzer durum bende de var, artık bıkkınlık mı, afedersiniz beyin ..cıklanması mı bilmiyorum, şirket içi tüm yapılanma üst yönetim vs nefret eder oldum herkese ayrı anlat, ayrı hesap ver, anlamasın ertesi güne bir toplantı daha gene dert anlat vs vs.
Keşke paraya ihtiyaç olmasa da toptan kapatıp gidebilsek.
Çözümüm mesai biter bitmez makinayı kapatıp uyumak, dizi izlemek, kendimi dünyadan soyutlamak. Bir sonraki iş günü/toplantıya kadar sıfırlamaya çalışıp sonra yeni baştan...

Oturduğun yerde havasız kalıyor olabilir misin? Kapalı bir odada uzun süre kalınca ben de aynı sıkıntıyı yaşıyorum. Oksijen bitiyor yani. Bir de bluetooth kulaklık ile bağlanıp arada ayağa falan kalkıp hareket yapıyorum.

@roket adam valla sırf o yüzden kış günü pencereyi sonuna kadar açıp öyle oturuyorum ama faydası olmuyor.

aynı durum bende var.
arka arkaya günde 15 görüşme yapan tanıdıklarım vardı, hayret ediyordum. ben günde 2 toplantı anca koyuyordum.
size salmi gelebilir ama ben karşımdakinin enerjisini de üstlenirim. yani şöyle, sürekli tetikte olurum fark etmeden. o kişi sıkılıyor mu, kendini rahat hissediyor mu, canı sıkkın mı... farkına varmadan onun ruh halini kontrol edip, olumsuz bir durum varsa da üzerime alıyorum resmen. başı ağrıyan insanla aynı ortamda dursam ağrı bana geçer. yıldızım mı düşük, ne denirse işte... bu yüzden cevabını bulamadım.
karşıdakini pek umursamayan, kendine odaklı insanlar daha rahat olabiliyor. her rahat olan böyledir demiyorum tabi. neyse, bir çözüm bulamadım. istifa ettim :) ikinci sorunun bende cevabı yok yani. böyle yaşayıp gideceğim galiba.

Aynı durum bende de var, iyi ki evdeyiz de üf püf yapabiliyoruz. Sabah erken saatlerde olan yine bi derece ama 4-5 gibi olan toplantılar da iptalim

Hayatı toplantı olan birisi olarak söylüyorum. Türk kahvesi ve enerji içeceği çok yardımcı olacaktır. toplantıya girmeden yarım saat önce redbull çak toplantıda da kahve. sağlıklı bir yöntem olduğunu düşünmüyorum, kafein ve şeker basıyorsun bünyeye ama işlerin de yürümesi gerekiyor.

Sizin şirketteki önlemler ile aynı. Ayrıca ofiste fiziksel olarak çalışanların %50'si bulunabiliyor en fazla, yani her gün birileri evden çalışıyor. İki haftada bir rotasyon yapıyoruz. Bir de plaza olmasına rağmen camlar artık hep açık havalandırmak için.

Marttan beri full evden çalışıyorum. Gitmek isteyenler için ofis yarı kapasiteyle açık, ama zorunluluk yok. ben sadece 1 gün gittim marttan beri.

Gidenler için maske takmak zorunlu. Adım başı dezenfektanlar vs. var. İnsanlar aynı anda girerse kalabalık olabileceği için mutfağa girip kendine çay kahve yapmak yasak, görevliden istemek zorundasın ne istiyorsan.

Evden çalışıyoruz, en iyi tedbir bu zaten.

Ofise giriş-çıkışlar kısıtlı önceden bildirmek durumundasın. Dezenfektanlar her yerde tabi.

Her sabah 5 adetlik birer paket maske veriyorlar.
Dezenfektanı kendimiz lab'da yapıyoruz zaten.
Masa başı çalışanlar evden çalışıyor. Böylece biz amelespora servis ve yemekhanelerde kalabalık yapmıyorlar.
Bir vaka veya şüpheli olursa onun çalıştığı alanları dezenfekte ediyorlar. Tüm çalışma alanları haftada bir fln dezenfekte ediliyor. Servisler, yemekhane, kantin her gün dezenfekte ediliyor.
Şüpheli kişilere karantina uygulaması var ama şüphe tamamen subjektif.

Ama,
Belirti gösterip test yaptırıp pozitif çıkan kişinin aynı ortamda yan yana çalıştığı kişilere, "maskesiz yakın temas yok" diye karantina uygulamıyorlar, onlar işe geliyor (çünkü iş yürümez).

ofise izinsiz gitmek yasak herkes evden çalışıyor

şimdilik 2020 sonuna kadar evdeyiz, izinsiz ofise gitmek yasak.

Bizim şirket temmuzda geri döndü ofise. Şimdi dönüşümlü yaptı vaka çıkınca. Hepiniz evdeymişsiniz..

Hepimiz evde miymişiz???
Biz sürecin başından beri her gün tam kadro işe gidiyoruz.

Basinda komple evdeydik ama son bir aydir son onlemlerle beraber;
Iki gun evden, sonraki günler ofislerde %50 doluluk var ona göre home office planladik, yanyana oturulamaz capraz oturulabilir, giriste ates olcuyorsun, her yerde islak mendil ve dezenfektan var, sürekli maske takiyoruz. Aklima gelenler bunlar.

@pati sen hariç. Sizinkilerin ismini verde boykot edelim.

Daireye cam sil şişesinde kötü kokan bir sıvı koydular,
Islak mendil gibi bişeye lastik takarak maskemsi bişey dağıtıyorlar haftalık 5 adet.
Bina girişine ateş ölçer koydular.

Hepsi bu.

mart ayından beri evdeyiz, dönüşün d si konuşulmuyo şirket çok memnun.

Genel Müdürlük olarak Evden çalışıyoruz. Ofiste işi olan gidiyor.

İstasyonlarda durumlar nasıl bilmiyorum. Covid olan personellerin olduğunu duydum.

beyaz yaka personel olarak evden çalışıyoruz, marttan beri fabrikaya hiç uğramadım.
şirkete dönmekle alakalı hiç bir şey yok, konusu dahi geçmiyor, muhtemelen aşı/tedavi bulunana kadar bu şekilde devam edeceğiz.

ofislerde zorunlu çalışması gereken personel izinle geliyor, önceden ik ya bildirip izin alıyorsun ona göre planlama yapılıyor,40 kişilik açık ofiste aynı anda max 15 kişi çalışabiliyor. Herkesin masası/koltuğu belli başkasını kullanmak yasak.

Fabrika ana giriş kapısına termal kamera kondu, tek tek herkesin ateşi ölçülüyor.
Servisler ve yemekhane 50% kapasite kullanılıyor, herkesin serviste ve yemekhanede oturduğu yer belli, başka bir yere oturamıyorsun. ayrıca hem yemekhanede hem ofiste masalara şeffaf pleksiglas separatörler kondu.

Ayrıca standart adım başı dezenfenktan var her yerde ve maske kullanımı zorunlu.

Gıda fabrikası olduğu için zaten önceden de buna çok benzer önlemler vardı, mesela bazı üretim bölümlerine girmeden önce duş alman şart, üretim alanına girerken özel tulum çizme bone ve maske zorunlu,bunlar koronadan bağımsız olarak hep mecburiydi.

Dönüşümlü çalışma (full geri dönülsün diye çalışma başlamıştı, vakalar artıp içeriden de hasta çıkınca patronlar sakinleşti neyse ki), tuvaletlerde dezenfektan var. Devletin maske desteği 1 defalık oldu, sonrasında "kendiniz alın biz mi alacağız onu da" dendi. Hastalananlar, karantinada olanlar var, kendi imkanlarıyla test yapacak yer aradılar, bazılarına devlet test yapmadı, işyeri de pek bulaşmıyor ek organizasyon işine.

Normalde ofiste 50 kisiye kadar olabiliyor, bu sayi 15 ile sinirlandirildi. Giriste bir QR kod var, scan ediyorsun eger icerde max. sayiya ulasilmis ise giremezsin diyor. Eger icerde sayi asilmamis ise seni bir forma yonlendiriyor orada hastalik belirtisinin olmadigini isaretleyip adini yaziyorsun, sonra iceri giriyorsun. Kapilar hep kitli, manyetik kart ile girildigi icin devamli kim icerde kontrol ediliyor. Isin bitince de cikarken tekrar QR kodu scan edip ciktim diyorsun. Disardan yabanci birinin iceri girmesi yasak, gelen paketler disari birakiliyor.

Ofisin ici dezenfektan dolu, her kosede bir tane var. Mutfagi kullanmak yasak gibi dolaplar bosaltildi, mikrodalga kapatildi, sadece kendi bardagina kahve/cay doldurup icebilirsin.

Birinde eger belirti var ise test olana kadar ofise gelmesi yasak. Pozitif cikarsa 2 hafta evden cikmasi yasak. Test sonucu cikanan kadar o kisinin masasi dezenfekte ediliyor.

Masanda otururken maske takmana gerek yok ama ofis icinde dolasiyorsan maske zorunlu. Yerlere oklar yerlestirdiler ofis icinde gezinirken onlari takip etmen gerek.

Not: Kanada

yağlı şeyler yemeyi azaltın. her sabah yüzünüzü basit bir temizleyici ile yıkayın. 20-30 liraya birçok ürün var. bunlar yeter diye düşünmekteyim.

Kil maskesi yapabilirsiniz. Aktarlarda çok uygun fiyata satılıyor olması lazım. Birde aşağıdaki ürünler yağlı ciltler için. İki ürünü kullanmıştım. Yağlı ciltler için iyi birer temizleyiciler.

www.narecza.com

www.recete.com

Yağı kurutma hedefli kullanacağınız ürünler sonrasında cilt noluyoruz neden kurudum daha da yağlanmam lazım diyebilir. Bu yüzden temizleyici+nemlendirici

@ GoodMorningTeacher ın önerdikleri +1

Yüzünüzü nemlendirin.

biodermanın sebium toniği baya başarılı, temizleme sonrası kullanabilirsiniz. yağlanmayı dengeliyor.

- Çılgınca bir yeme dönemi olduysa onu hafif de olsa düzenlemek, en azından paketli gıda vb azaltmak
- Çay ağacı yağını seyreltip yüzümü siliyorum (Rossmanndan almıştım), üstüne hafif nemlendirici dokunduruyorum. Çay ağacı yağı bana iyi geldi.

Sıkıntıyı dışardan yerine içerden çözmeye bakın. Karaciğeri temizleyen gidalar tüketin. Enginar gibi mesela.

İnstagramda @acelyadogal ve @hayraalameturetimevi diye iki hesap var. %100 doğal çalışıyorlar ve bu konuda çok titizler. Bi bak ve bence onlardan ürün al. En doğrusu o olur.

Tarım ilacı satmak için ruhsat sahibi olmalısın. Zir. Müh. Bitki koruma mezunları sınvla alabiliyor. Satan kişilerin ruhsatı vardır diye düşünüyorum. Yanlış biliyor da olabilirim ama bazı ilaçlar ruhsata tabi değil.

Ben bana lazım olunca çok aradım ama kurumsal hiç bir satış sitesinde bulamadım, yasal olarak ruhsatı olmayan dükkanlar da satamıyor.

İnternetten tarım ilacı satışı yasak, satanlar suç işliyor aslında ama bakanlık başa çıkamıyor/takip edemiyor. (Bkz aşağıda adını yazdığım yönetmelik madde 7 – (1) Bakanlık tarafından ruhsatlandırılmış olan bitki koruma ürünlerinin internet veya başka herhangi bir elektronik ortamda satışı yapılamaz)
Tarım ilaçlarını bayilik belgesine sahip olanlar belirli standartlara sahip dükkanda satabilir. İlgili kural ve standartlar Tarım ve Orman Bakanlığının "Bitki Koruma Ürünlerinin Toptan ve Perakende Satılması ile Depolanması Hakkında Yönetmelik" içinde yer alıyor, mevzuat.gov.tr den aratıp bakabilirsiniz.

merhaba. bu işlemi ahe internet şubeden de yapabilirsin. hatta paranın farklı fonlara bölerek de (örneğin yarısı altın, yarısı da az riskli bir fon ya da yarısı altın, çeyreği az riskli bir fon diğer çeyreği de yüksek riskli bir fon) yapabilirsin.

@giobanni AA öyle mi? Hemen mobil şubeye bakıyorum. Bunun için belli bir süre üye olma zorunluluğu falan yok değil mi ? Yani şu an yapabilirim bu işi ?

Giovanne +1
Ek bilgi olarak yazıyorum: zorunlu yaptırılan otomatik beslerde altın fonu seçenegi bulunmayabiliyor, şirketin yaptığı anlaşma/pakete göre değişiklik gösterebilir.

Gardolapta bir hesap acin ve baslayin satmaya

dolap uygulamasında satın

Dolap gardrops modacruz adlı uygulamalar

Belli başlı markalı ve temiz kullanılmış şeylerse tarz2 sitesine de bakın, komisyon yüksek ama sadece torbaya koyup gönderiyorsunuz kimseyle muhattap olmak yok.

kalın olanlar hiç kullanışlı değilmiş. evli olan kim varsa aynı şeyi söyledi bana, ince al dediler. bunu söyleyebilirsin.

alyans farklı olmaz bence. erkek ve kadın için farklı modellerde alyanslar oluyor ama bence mantıksız. kalınlık farklı olabilir, bizim öyle.

ha bu arada bizim alyanslar da beyaz altın. siz sanırım sarı istiyorsunuz. yani bence beyaz daha düzgün duruyor ben sarı hiç sevmiyorum mesela ama tabi sizin beğenmeniz lazım, siz kullanacaksınız. bence orta yol bulmaya çalışın, yapacak bişey yok.

bizimkiler kalın düz model 14 ayar. kullanışlı olmadığı için takmıyoruz. klasik anneanne stili 3-4 mm kadar ince olanını alın derim. çok rahat. imitasyon 3 rengini aldım (rose, gümüş, sarı) saatlerime hangisi uygunsa onu kullanıyorum şu anda. ;)

kalın alyans alanlar en fazla bir yıl dayanıyorlar. parmağın yüzük altında kalan kısmı nemli oluyor, buruşuyor. hiç rahat değil.
ama, bence aynı takım almanın modası geçti. aynı tişörtü giyen çiftler gibi olmak zorunda değilsiniz. hem ellerinizi yanyana getirince uyum mu yakalamak amaçlanıyor ki? zevkinize göre alın bence.

biz klasik yuzuk aldik lord of the rings de yuzuk yani. onunla bile rahat edemedik valla yuzuk falan takmiyoruz biz kari koca.

neyse, ikna etmek zor. ben rahat edemedim diye acik acik soyleyeceksiniz.

Velruta baksaniza. Degisik olur. Belki begenir

Ben de düz klasik altın rengi olanları beğeniyordum. Sosyal baskı görmesin diye beyaz altın istedi, "farklı alırsak ayrı gayrı oluruz hiç olur mu" gibi naif bir kafayla ayrı almadım set aldık. Şimdi kendisi hiç takmıyor. Ayrı alsam klasik takılsam olurmuş. :)
Evlenseniz de ayrı birer birey olarak kalmaya devam ediyorsunuz, iknaya çalışmayın kendiniz neyi takmak istiyorsanız onu alın.

Evlenir evlenmez çocuğum oldu. Hani 1 hafta geç yapmış olsaydım, onsuz geçecek o bir hafta için bir ömür hayıflanırmışım. Bu dediğim şu an absürt gelecek ve evet klişe olacak ama bu hissiyatı çocuğunuz olduğunda haklı bulacaksınız.

Şuan için kesinlikle istemiyorum hatta şuan evlenmek istemiyorum. ama 5 yıl sonra tüm fikirlerim değişebilir. Milletin ne dediği düşündüğü 1 gram umrumda değil.

Bahoho + 1... Çok kişisel bir şey. Şahsen ben dünyadaki fazladan bir çocuğun, soyumun devam etmesinin, bir çocuğum olması, baba olma hissiyetı vb. gibi şeyler konusunda bir ilgi hissetmiyorum.

akilfikir.net

hiçbir zaman istemedim. ileride de isteyeceğimi düşünmüyorum.

istiyorum ama bu halkın hiçbir mensubu ile evlenmem. ben değerli roma dölümü slav-yunan bakire kızlarından birine aktaracağım.

Ben de senin gibi düşünüyorum. En çok da çaresiz bir hastalığa yakalanırsa ona bu acıyı ben yaşatmış olduğum için çok üzülürüm. Bazı insanlar facebookta hamile pozu paylaşmak için çocuk sahibi oluyor galiba, her yerde göbek resmi:/.

çocuğum olsun istiyorum:)

27 yaşına kadar evlilik ve çocuk aklımın ucunda yoktu, hele çocuk sevmişliğim bile yoktur.
30 a doğru evlilik ve çocuk istemeye başladım, evlendim 2 çocuğum var, şu an 40 yaşındayım ve keşke 20 yaşında isteseydim diyorum. çocuğun olduktan sonra ilk 3-5 ay hariç pek pişman olacağını sanmıyorum, onun sebebi de yorgunluk ve uykusuzluktur.

avrupada yaşasaydım belki düşünürdüm de.. bu ülkede asla düşünmüyorum..

çocuk dediğin şey büyük sorumluluk.. ayrıca ne ekersen onu biçersin durumu da var..
sen ne kadar aklı başında modern bir insan olsan da topluma karışmadan da olmuyor..
haliyle daha anaokulunda başlıyor sorunlar..
bir de zorunlu DİN öğretmeye çalışıyorlar sanki başka sorunumuz yokmuş gibi..
eğitim sistemimiz zaten kocaman bir fiyasko.. sağlık sistemi de öyle..
kimse kusura bakmasın ama şansa yaşıyoruz bu ülkede..

Ben istiyorum ya, isimleri bile buldum. Kiz olursa Alçin, erkek olursa Teoman.

ben sosyal şartlanma olduğunu düşünüyorum. eğitimli insanlar çocuk sahibi olmayı erteliyorlar, üzerinde çok düşünüp öyle karar veriyorlar. eğitimsizlerin evlenir evlenmez hemen çocuğu oluyor, bakıyorsun 18 yaşında çocuk denilecek kızın kucağında bebe var ve 25ine kadar iki tane daha eklenecek buna falan.

asla mükemmel, kusursuz, harika bir insan olduğumu düşünmüyorum ama tek bir hayatım olduğunu biliyorum. düşündüğün zaman hepimizin atası ilk insana çıkıyor... ne bileyim bundan 1600 hatta 3600 sene önce birileri bizim büyük büyükbabamız, büyük büyükannemizdi. onca zaman, onca badire atlatıp bugünlere ulaştık. evet günümüzde bencilce olduğunun farkındayım ama ben bu tip olayları çok etkileyici bulan bir insan olarak aşık olduğum kadından 2-3 tane bebe isterdim. bi' nevi "görev" belliyorum bunu. düşünsene insanlık var olduğundan bu yana gelmiş soyum. onca sene sonra ben kesiyorum. ayıp olur ya.

ha şu da var: çocuk yapmak için pek iyi zamanlar değil. ben sorumluluk sahibi bir adam değilim. şu yaşıma kadar (83) bana 1 yıldan fazla katlanabilen bir kadın görmedim. parayı tutma konusunda berbat biriyim, çocuklarım aç kalabilir. o yüzden önümüzdeki 8-10 yıl içerisinde çocuk sahibi olmak gibi bir planım asla yok. gerçi 10 sene sonra 34 oluyorum aq, ölmüşüz çoktan piii. neyse 7-8 sene sonra bakarım. evlenmişsem, eşim ilginç bi şekilde beni hala seviyosa falan sorarım belki yapak mı 1-2 tane diye.

güzel bi şey çocuk/bebek. ben çok seviyorum. hem muazzam canlılar hem de kendi çocuğunsa eğer senin ve sevdiğin insanın ortak ürünü oluyo jfjj süper bi şey. o yüzden isterdim ama dediğim gibi çok fazla sorumluluk, hazırlık, emek gerektiren bir iş. belki çocuk sahibi olmam o yüzden. çok değerli, kaliteli, "büyük" insanların çocuk yapmaması rahatlatıyo beni biraz, "bunlar yapmıyosa bi bildikleri vardır, sçayım genine sanki onlardan daha önemlisin" dedirtiyo.

Hayatta yapmayacağıma emin olduğum tek şey çocuk diyebilirim.

Tamamen maddi gerekçeler ile yanaşmıyoruz. Farklı bir ülkede ya da farklı bir refah seviyesinde olabilirdi ama "çocuğu veren Allah rızkını verir" mantığı realitede pek çalışmıyor, malum.

Tamamen sosyal şartlanma.

Bi ara yaparız ya. O duyguyu tatmadan ölmek istemiyorum. Ölmezsek tabii

28 oldum. Bir kez bile cocugum olsun istemedim. Ailemden ya da yakin cevremden hic bu konuda baski gormedim.

Ne istedigimi ben de cogu zaman net soyleyemem. Ama neyi istemedigimi iyi bilirim. Mesela cocuk istemiyorum hayatimda.

kesinlikle çocuk istemiyorum.
hem şu koşullarda çocuğa kötülük yapmış olurum. sonra yaşlılığımda da hastalığımla vs uğraşmasın, üzülmesin.
hem de bencilim ben. hayatımı çocuğa adayamam. o kadar fedakarlık yapamam. çok büyük bir sorumluluk, o sorumluluğu istemiyorum. bir de doğum yapmak çok korkunç geliyor bana. kendime bunu yap(tır)mak istemiyorum.

Üstünde düşünülecek, karar verilecek birşey olarak görmüyorum.
Evlenirsin neden, sosyal olarak kabul görmek rahatça bazı şeyleri yaşamak istersin. İşe girersin neden, para kazanman gerekir yine sosyal olarak kabul edilmek için, ipsiz sapsız görülmemek için. Çocuk da toplumsal yaşam seviyelerinden biri işte. Tam olarak kabul görmek istiyorsan yapacaksın. Kaç tane yaparsın nasıl yetiştirirsin üzerinde düsünülebilecek konular ama eylemin kendisi değil. Kiminle nasıl evleneceğini, nerede hangi işte çalışacağını seçmek gibi. Çalışmak, evlenmek, doğurmak fiilleri sabit, geri kalan ayrıntılar değişken.
"Ay o an gelince hissediyorsuuaannn" türü pembe düşünceler bana göre değil. Toplumun bir parçası olduğun/olmaya çalıştığın için o akışla gitmek zorundasın.

sevdiysem bitiririm.

Bırakmıyorum.

Bitiririm kalanı alır kedi köpeğe veririm zaten yerden de beslerim etraftaki kediyi falan.
Ama tabağında yemek bırakan insanlarla birlikte yemek yemek benim iştahımı kaçırıyor. İnsan dünyaları yiyormuş gibi hissediyor.

Genelde bırakıyorum çok geldiği için keşke hepsini yiyebilsem.

yemek aşırı kötü değil ise bitiririm. bitiremeyeceğim porsiyonu almam zaten.

bir de başkasının yiyip kalktığı masalardan yemek yemişliğim var. bence hiç utanılacak bir şey değil. çöpe gideceğinden o an canım çeken 2 soğan halkasını yemem daha mantıklı geliyor.

Yemek kötü değilse tabağı yeme kapasitesine sahibim.

25 senedir ilk defa geçen gün ağız lezzetime uymayan bir yemek aldım. Yarısı kaldı tabakta. Ben de kalmış olmasına üzüldüm mesela.

Yemekle birlikte gelen ivir zivirlari arttiriyorum genelde.
Etin yanina bir ton patates kizartmasi geliyor ornegin, 1-2 tane agzima atar oldugu gibi birakirim. Yemegin yaninda patates hic sevmem, yersem tek basina yerim patates kizartmasini.
Ana yemegin yaninda yesillik varsa onu da birakirim genelde. Otla mi beslenecem adam doldurmus bir tabak dolusu roka.

Bunun disinda bir de 2 kez yemek siparisi verme durumum var doymayip. Bu durumda ikincisi biraz gecikirse beklemeden dolayi istahim azaldigi icin 2.yi arttirdigim oluyor.

bitiremeyecek haldeysem yemek söylemem. evde de dışarda da bitiririm

Bitiremeyeceksem neden yemek yiyeyim? Oldu hadi bir mallık bitiremedim paket yaptırırım hatta. Çöpe yemek atmam. Bunun inançla alakası yok prensip meselesi, inançlı biri değilim. Yemeği çöpe atana da iyi gözle bakmam. Tabağı sıyır tabi la ne olacak en doğrusu.

Hatta az yiyeceksem ona göre söylerim yemeği. Şu kadar koy derim, fazlası çöpe gitsin istemem.

Yemeğin yanında yemeyeceğim salatayı da söylerim almam baştan. Gıda çöpe atılmaz, atılmamalı. 7 milyar insanın 2 milyarı açlık çekiyor 1 milyarı obez bu dünyada.

sıyırırım.

Sanırım hiç bırakmadım. Para vermişim sonuçta.

soru aslında tabakta yemek bırakıp bırakmamak değil, sevdiğin şeyi neden sırf başkası bir şey der diye bitirmezsin, veya sevmediğin şeyi sırf para verdin diye niye keyifsizce içine tıkarsın'a dönmüş.

yemek yediğim yerle alakalı. pideci dönerci vb ise genelde bırakıyorum, çünkü porsiyonlar eşek gibi oluyor. ama daha elegan biyerse genelde porsiyonlar minnak oluyor, aç kalıyorum bu sefer :(

edit: tekrar düşündüm, dünyanın hiç bir yerinde tabakta et bıraktığım yokmuş. önüme öküz koysalar yerim :( ama sebze fln kalır.

sağlıklı olan şeyleri yiyorum ekmekti, lavaştı, patates, pilav gibi şeyleri bırakıyorum maalesef.

Yenmeyecek kadar kötü değilse yerim tabakta bırakmayı sevmem.

Bizim kompleksli insanımız yemeği tam bitirirse görgüsüz olacağını, insanların onun "aç" olduğunu sanacaklarını düşünüyor; özellikle biraz eli yüzü düzgün yerlerde sanki adetmiş gibi yemek bırakılıyor. Pirenses sendromundan muzdarip kadınlar da böyle, etrafında bunlardan çok olabilir.

Benim içinse asıl tabakta yemek bırakmak görgüsüzlük. Eskiden ayıp olmasın diye doysam da yiyordum ama aldığım kaloriye dikkat etmeye başladığımdan beri doyduğum an bırakıyorum. Buna gerek kalmasın diye tam acıkmadan yemek yemiyorum, çok aç değilsem ama yemek zorundaysam ona göre küçük porsiyonlu şeyler yiyorum.

Su ana kadar dışarıda yediğim hicbirseyi yarim birakmamisimdir.ekstra para vermişim. Hem parama yazik, hem de insanlar acken israf yapmak vicdanen rahatsiz ediyor.

Bruce +1

Hayatımda hiç dışardan yediğim porsiyonla tamamen doyup da daha fazla yiyemediğim için tabakta yemek bıraktığım olmadı sanırım. O porsiyonlarla tamamen doyup kalanı bırakanları asla anlayamıyorum. Zaten arkadaşlarla yemeğe gittiğimde bitiremedikleri zaman kalanlarını yiyorum onların da. Çöpe gitmesindense kendim yerim nolcak, tanıdık sonuçta.

Beğenmediğim için bıraktığım bi kere oldu o da Belarus'taydık, İngilizce menü yoktu ve garsonların hiçbiri ingilizce bilmiyordu ve yemeğin fotosuna aldanıp seçmiştik. Buz gibi ve rezil bir yemek gelmişti :(

Bırakmıyorum.
Evde veya dışarıda yemeğin çöpe gitmesi olayına üzülüyorum, yiyecek yemeği olmayan insanlar geliyor aklıma. Yiyebileceğim kadarını almaya/doldurmaya özen gösteriyorum.

Kadınların ve erkeklerin günlük aldıkları kaloriler çok farklı ama dışarıda porsiyonlar çoğu mekanda opsiyonel değil.
Eğer yarım alabiliyorsam yarım alıyorum çoğu yerde çünkü fazla geliyor. Benim günlük 1400kcal almam gerek, sevgilim 2300, ben tabi ki yemek bırakıyorum tabağımda.
Hepsini yersem hem rahatsız oluyorum hem de kilo alıyorum. Yemek yemeği seven bir insanım ama dışarda hiç bir porsiyon salatayı bitirdiğim olmadı, hep fazla geliyor.
Prenseslik sendromu değil bu sadece günlük enerji ihtiyacı farkı.

Yemekte büyük bir sıkıntı yoksa bırakmıyorum ancak "plaza" anlayışında "Ayhh cok yağlı ayhh bu ne ayyhh evde yardımcım çok daha güzel yapıyor" deyip bırakmak moda. Diyet yapıyorsan, miden hassassa vs. ona göre seç yemegini az miktarda al otur ye. 1-2 defalık birşeyse hadi neyse ama alışkanlık halinde habire tabakta yemek bırakıp bununla övünen insanlara zerre saygı duymuyorum.

Tabağı sıfırlamadan kalkmam.

tabakta hicbir sey birakmamaya gayret ederim. Bunu iyi insan olmanin geregi olarak gorurum.

ben de evde de dışarıda da kolay kolay yemek bırakmam tabağımda.

ya yarım porsiyon söylerim ya da yarımı yoksa kalanı paket yaptırım.

açsam bitiririm, kalırsa paket yaptırıyorum ninotevtidze gibi ama sonra arkadaşlarım dalga geçiyor. Hem parasını ödeyeyim hem de bırakayım mı?

Birakmiyorum, cok net.

Yemek yemeyi de cok seviyorum zaten :)

evde yada disarda hicbir zaman tabagimda yemek birakmamaya calisirim. hem gunah hem israf. dunyada o kadar insan acliktan oluyorken cope yiyecek atmam, attirmam. hatta yakin arkadaslarimla yada ailemle gidersem, onlarin tabaklarini da bitiririm. evdeki bayat ekmekleri bir sekilde isitip, kizartip yerim. birisi bunu yaptigim icin bana gorgusuz derse de onun simarikliligindan girer ac gozlu cikarim.

her taşınmadan dev boy siyah poşetlere temiz kıyafetleri doldurup çöpün yanına temiz kıyafet notuyla bırakıyorum. ev inanılmaz hafifliyor, tavsiye ederim

çok almaktan değil de atamamaktan kaynaklanıyor, bende de var aynısı. parça parça bakınca "hmm bunu giyerim" diyip kenara koymuşum ama geçenlerde toplu görünce sıkıntının farkına vardım. kapıcıya verdim, dağıtırım ben dedi.

şişli'de kıyafet kumbaraları var, başka yerde de vardır belki; oralara atılabilir.

Giyilecek durumdaysa ve hala aldığım günkü gibi sevdiğim bir parçaysa tutuyorum.
Mesela 10 yıl önce aldığım kıyafetler vardı kilo aldığım dönemde giyemediğim halde dolabımda duruyorlardı onlar bu yaz benim kurtarıcım oldular yaz alışverişi yapmama gerek kalmadı onlar sayesinde.
Giymeyi düşünmediğim şeylerden vazgeçerim kalabalık etsin istemem poşete doldurur anneme veririm o ne yapıyor bilmiyorum.
Şu an dolabımda "belki giyerim" dediğim hiçbir şey yok. Sadece giydiklerim var. Büyük bir temizlik yaptım yakın zamanda.

Bu ayıklama olayı bende ruh halime göre değişiyor yani o karmaşanın getirdiği bir boğulma hissi önce gelmeli. Bazen böyle müthiş temizlik hissi, minimal yaşam hissi geliyor. Tam bu anlarda dolabimdan hatirı sayilır kıyafet ayıklıyorum. Bu sadece kıyafetlerde değil bana ait her şeyde bir temizlik ayıklama hali oluyor. Cep telefonumdan resimleri, muzikleri, mesajları, videolari, belgeleri siliyorum. Akabinde pcde de ayni işlemi yapıyorum. Müthiş bir hafifleme hissi geliyor.

bir erkek olarak benim bile 15 yıl önceki bazı kıyaftlerim duruyor.
her sezon geçişinde hanımla dolabı indirip "bu sefer kesin atacağız" diye bir çalışmaya giriyoruz ama atamıyoruz, elimiz gitmiyor.

@bruce'un da dediği gibi deli gibi alışveriş yapan insanlar değiliz ama atmaya kıyamıyoruz.

sadece kızımız büyüdükçe kıyafetlerini veriyoruz eş dost veya ihtiyacı olan insanlara.

biz eşimle beraber bir yıldır giymediğimiz/kullanmadığımız bütün kıyafetleri attık. sadece giydiklerimiz kaldı.

giyer miyim acaba - at
kilo verince giyerim - at
bir beden küçülsem giyerim - at
şimdi giymem ama seneye belki - at
terziye verir şöyle yaparım böyle yaparım - at
ben giymem ama belki şöyle olur böyle olur- at.

yemin ediyorum dolap rahatladı.

edit: at derken çöpe değil. kullanılabilir durumda olanlar bağış yapılabilir.

Aynen benim de öyle. Zayıfken giydiğim yeni sayılabilecek şık kıyafetleri kuzenlerime veriyorum. Begenerek giyiyorlar. Kuzenlerin kolay satın alabileceği kot, kazak, tshirt gibi şeyleri kapıya koyuyorum apartman görevlileri alıyor. Ama benim de ciddi bir sadeleşmeye ihtiyacım var.
Babilin dediği gibi evde giyerim, yaptırır giyerim vs diye bekketilenlerin atılması lazım.

kuşku duyduğum hiçbir şeyi tutmuyorum ben de, çok iyi durumda olanları -ki bazısı etiketiyle duruyor, bazısını bir kere giymişim falan- modacruz ve dolap’ta satıyorum, gerisini anneme götürüyorum o birilerine veriyor. şu an kullanmadığım tek bir eşyam yok, insanı çok ferahlatıyor.

H&m'in kampanyası devam ediyor. Giysi kumbaraları var mağazalarda, oraya verdiğin poşet başına 10 TL hediye çeki veriyorlar.
Hepsini at düşünme.

bazı kıyafetlerimi görünce kendimden tiksiniyorum, "bunu nasıl giydin allah seni kahretsin" diyorum. ama atmıyorum, duruyor öyle. mutsuzum.

yalnizdan devren kiralik arti 1.


bazen soyle genel bir bakinca bu ne lan diyip direkt attigim kesin bir tane kifayetim oluyor.

Ahtapot Gönüllüleri Sosyal Dayanışma Ve Sportif Faaliyetler Derneği
acibadem caddesi kadikoy'de malzeme degerlendirme merkezi diye bir yerleri var. kiyafetleri mumkunse yikayip goturun, hazir gitmisken de bir yardim edersiniz. cok is var. yikama, utuleme, paketleme, kolileme...

hatta arkadaslarinizi da organize edip giderseniz daha bile super olur.

babilbaligi +1

ama çöpe atma güzelce yıkayıp ütüleyip ihtiyacı olan birilerine ver ya da belediyelerin eşya kumbaralarına at.

Ben kiyafetim eskidiyse, biraz yamulduysa falan atiyorum. Evde giyilecek birsürü tisörtüm var zaten.

Onun disinda dolabim dolu degil, cünkü aldigim herseyi kesin giyecegimi düsünerek aliyorum. Fiyati uygun diye veya cok begendigim ama günlük hayatta kullanamayacagim birseyi almiyorum. Bu aliskanligin en iyi tarafi da az ama öz ayakkabi koleksiyonu :D

Mesela sadece dügün, dernek, sunum, is görüsmesi vs. oldugu zaman topuklu ayakkabi giymem gerekiyor. Bu yüzden de bir cift "The Siyah topuklu" var.
Minimalizm güzel sey, tavsiye ederim ;)

Evet H&M halen kıyafetlerinizi topluyor. Ayrıca mağazalarda bulunan yeşil etiketli “conscious” yazılı ürünler bu toplanılan kıyafetlerden üretilmiş olanlardır aklınızda bulunsun. :)

evet malesef :( geçen kış hepsini ayırdığımı sanarak kıyafet yardımı yapan bi derneğe götürdüm(istanbulda yaşamıyorum) fakat ilkbahar ve yaz kıyafetlerim ortaya çıkınca bitmediklerini gördüm:(
Mont-bot gibi bişey olursa giymediğimi farkettiğimde hiç bekletmem hemen veririm. Ama evde giyilme ihtimali olan şeyler çok yer kaplıyor. Bir de şey var bende ''arkadaşım, kuzenim vs. gelirse evde giyebileceği şeyler'' onlar da yer kaplıyor.
Aslında vasat görünen ama benim manevi bağ kurduğum ve sadece evde giydiğim bazı şeyler de var.
Çorap-çamaşır eskirse, teki yoksa hiç bekletmiyorum Allahtan bu huyum iyi...

an itibariyle giyilecek tek bir pantolonum ya da tişörtüm yok. neredeyse 1 aydır evde don atlet oturuyorum. çok zaruret olursa kardeşimin pantolonunu giyip işimi halledip dönüyorum. 20 yıldır aşağı yukarı 1-2 pantolon 2-3 üstüm oldu. şu an elbise konusunda dipteyim.

Hayır.
Öyle her beğendiğini alan biri değilim, çok fazla kıyafetim olduğunu da söylenemez. Eskiden beğendiğimi hala beğeniyorsam giyerim, beğenmiyorsam atarım/birine veririm. İstifçilikten nefret ederim, bu sebeple kullanmadığım şeylerden kurtulurken üzerine çok da düşünmem. Minimalist değilim ama üzerine bir şeyler okursanız gaza gelip fazlalıklardan kurtulabilirsiniz :)

Ne yazık ki zayıfken giydiğim kıyafetleri hala tutuyorum tekrar zayıflarsam giyerim diye.
Bir kısmını Beşiktaş belediyenin dosteller dernegine vermiştim, çöp kenarına temiz torbada bıraktıklarım da oldu. Tarz2 sitesine de birkaç parça yolladım adam gibi markalı kıyafetim yok ölücü fiyatı çektiler mallara ama satılırsa 3-5 kuruş gelecek akbile koyacağım.

Doluydu. Temizledim ve 1 yıl yeni giysi almama diyetine girdjm. Kıyafetleri de daha önce kıyafet kumbarasına atıyordum. Sonuncuda temizce yıkayıp katlayıp bi çantada apartmanın önünde bir yere koydum. Hemen alındı da.

Facebook atmaver'den sahiplendiriyorum. Özellikle öğrenci ya da yeni mezun olanlara veriyorum. İş görüşmesi için kıyafeti olmayanlar vs oluyor. Hoşuma gidiyor yardımcı olmak. eski kiloma kavusunca giyebileceğim birkaç kıymetli parçayı ayırdım, geri kalan her şeyi dağıtıyorum.

günlere takılmayın. siz 21 günde değil de belki 18 günde belki de 28 günde etkisini göreceksiniz ama uyguladığınız sürece mutlaka etki edecektir.

sadece spor yapmak hiçbir zaman tam anlamıyla etkili olmamıştır. bunun yanında yediklerinize de dikkat etmelisiniz.

şişko olmak sizin elinizde. isterseniz olmazsınız.

Arkayı seftali yapma hareketinde ters bir şekilde kendimi büküp belimi incitmişliğim var dikkatli yapın

bence hiç aşk şehri değil gayet bayık gelmişti bana.

Fotoğraf çekmeyi seviyosan çok arkadaşım oldu tek başına giden kadın/erkek.

Sikilirsin. Gideceksen de 2 gunden fazla kalma zaten. Vaporettoya falan bin vakit gecsin.
Paris gibi balon sehirlerden.

Balon sehir +1 gözünde büyütme sıkılırsın

Platonik takıl..

Uh, balon ne ya. Tamam dunyanin en guzel yeri degil ama 2 gun gayet de gecer Venedik, Murano, Burano derken.

Ask sehri degil ama 2 gun su gibi akar gecer. Harika bi yer.
Ben hep tek gittim :)

ben de çok sevmiştim :) 2 günde tek başına sıkılmazsın, ucuz bilet bulduysan kaçırma derim. bir de 29 yaşını bitirmediysen 3 günlük bir kart var, rolling venice adı, toplu taşıma (vaporetto dahil) ücretsiz oluyor, müzelerde de indirim oluyor, öyle bir şey alabilirsin. normalde vaporetto çok pahalı. şuradan bakabilirsin: www.veneziaunica.it
vaporettoyla kanal turu çok keyifli.

Ben tek gittim.
Sabah bir cafe de dinlenirken türkçe konuşan iki kız gördüm, selamlaştık ve iki gün beraber gezdik.

Yalnız olsaydım da sıkılmazdım.

Kadın olarak tek başıma dolaştım iki gün, paristen çok daha etkileyici bir şehir iki gün de çok yeterli. Sadece sokaklarda yürüyerek bile güzel vakit geçirebilirsiniz. Gittiğinize değer merak etmeyin. Trip advisora güvenin, to-go makarnacı vardı mesela yıllar önce adını unuttuğum bir yer taze yapıp pişiriyorlar oturacak yeri bile yok bir ara sokakta, italyada yediğim en güzel makarnaydı. Pizza için çok başarılı olmasa da pastane gibi yerlerde satılan calzonelar gayet güzel, cannoli yemeden de dönmeyin. Sadece fotoğrafınızı çeken olmuyor o üzücü insan öyle bir şehirde hatıra istiyor. O zamanlar selfie yoktu tabi. Gidin yani kesin gidin. Pet şişeniz olsun tren istasyonuna doğru giderken büyük bir carrefour vardı ona gelmeden bir şarapçı dayı vardı şişenize şarap dolduruyor da satıyor, şişelilerden on kat güzel. İyi tatiller :)

Ülkelere çift olarak gidince sanki romansın dibine mi vuruluyor ne alaka... Gidin, görün hem tek olunca her kararı daha rahat verir daha rahat gezersiniz, karışan görüşen olmaz.

referandumda da erkenden seviniyorduk. çok tehlikeli

Maalesef %53 ile 2. turda alacak.

İlk tur 50.9 ile alacak... Saadet yüzde 1 geçerse hdp 10 ü geçerse herkese benden çay.,.

Ilk turda tayip almazsa ben de hicbir sey bilmiyorum.
Hatta 1 saatligine kadin uzeri simli kadin ayakkabisi giyme sozu bile verdim bir arkadasa oyle soyleyeyim.
Trump'in seciminde de secilmeyeceginden hic suphem yoktu ve yanildim. Gerci koskoca yatirim sirketleri bile yanildi o secimde:)
Keske bunda da yanilsam. Kadin ayakkabisi sikinti degil. Ama hic mi hic sanmiyorum.

Muhalefet eskiye gore biraz daha kenetlendi sadece o. Bir de sadece cevremizi goruyoruz. Ne yazik ki yuksek bir sinif ayrimi var. Ilkokul mezunu ciftci, ortaokul mezunu cayci, lise mezunu tamirci, universite mezunu memur ne dusunuyor bilmiyoruz.

benim düşüncem rte net bir şekilde ilk turda alacak cumhurbaşkanlığını. yalnız 1 sene sonra erken seçim olacak ve cumhurbaşkanı değişecek..

en büyük sebebi ekonomi olacak.

Açıkçası umudum yok benim. Evet-Hayır gibi iki basit seçenekli oylamada bile Evet çıktıktan sonra, devamında çok bir şey beklemiyorum. Kazanılsa bile mühürsüz oy olur, trafoya iguana girer, öyle olur, böyle olur; gerçek oy oranından haberimiz bile olmaz. İlk turda işin biteceğini düşünüyorum. 10 yıldır her seçime “Bu seçimi kesin almamız lazım” deyip oturuyoruz; oyumu tabii ki vereceğim ama yıldım artık. Öğrenilmiş çaresizlik oldum.

Evet çok uçtuk ama uçmadan da olmuyor ki? Şu an yurtdışına gidip yerleşme imkanım yok, uzun bir süre de olmayacak hem maddi nedenlerle hem de köprüleri yıkıp gitmem gerektiği için (ailedir evliliktir vs). Biraz olsun gelecekten yana ümitli olmak istiyorum. Medeni bir Türkiye'de yaşama imkanım varmış gibi kendimi kandırmak istiyorum. Birazcık daha kandırsak, biraz daha uçsak ne çıkar?

Cok fazla sorun var. Multeci sorunu, feto sorunu, kurtlerin hapse atilmasi gene ve en onemlisi ekonomi cok kotu. Akp'nin tek guvencesi secim baraji.

bu iş hava işi, insanları etkileme işi. biraz uçmak lazım, o havayı yakalamak lazım ki kararsızlar bu havadan etkilensin "hmm bu adam kazanıcak galiba" desin, sandığa gitmeyecek olanlar gitsin. herkes demiyor mu özgüvenli aday lazım diye, alın size fırsat işte.

Cok fazla sorun olmasi demek oyu dusecek demek degil. Boyle bir korelasyon yok.

İlk başlarda güzel bir giriş yaptılar ama şimdi söndü gibi. Bu da bana bu zamana kadarki diğer seçimleri hatırlattı. Dolayısıyla, benim umudum yok. Taş devrine dönmeden durmayacağız diye düşünüyorum. Arada yanan yaşlara üzülüyorum kendim gibi. Gerçekten daha bu işin trafosu var, mührü var, var da var. Bunları da düşününce pek ihtimal vermiyorum. Daha kemik kitlesinin yüzde 45 olduğuna gelemedik bile... Şu elitist kesim (ki bence bütün olanların müsebbibi bunlar) hâlâ akıllanmadı, farkına bile varamadı olan bitenin.

Bence uçanlar fazla uçuyor, ben umutsuzum ama gider oy kullanırım. Ancak, bir beklentim yok.

ben hiç sevinen görmüyorum. etrafımdaki herkes çalışıyor.

ben de severdim
ne oluyo bu insanlara ya cidden anlamıyorum
üzüldüm.

ağır sefa p*zevengiydi, masa başında yemek yerken gider öbür tarafa diye düşünürken üzdü intihar ederek.

portekiz programı vardır. hep hatırlarım. onun sayesinde gittim gezdim oraları. dobralığını severdim. tarzını severdim. kabullenmek çok zor.

Jiu jitsu olayına da girmişti spor da yapıyordu. (Hep bunalımda onala spor yap karbonhidrattandır o falan denir hani).
Yemek desen en güzelleri, hareket etme desen o da var, çevresi sosyalliği de olan bir insandı. "Böyle bir insan intihar ederse bizler ne yapalım?" diyorum, çok şaşırdım ve üzüldüm duyunca. :(

Baba fransız anne yahudi. genel kimliksizliğine bir de uyuşturucu bağımlılığı ve sıkıntılar eklenince bir amerikan rüyası daha sonlandı.

öğlen yemeğinden sonra bana da mayışma,uyku hali geliyor. hele yazın. işleri üşenerek yapıyorum.

ekmeği kes. ete ve yağa aban. mayışma falan olmaz.

Gün içindeki en büyük sorunlarımdan biri bu. Hatta ne yiyeyim de öğleden sonra biraz daha verimli geçsin diye duyuru da açmıştım. Proteini dahil etmeye çalışıyorum elimden geldikçe öğle yemeğine.

Mobildeyim editleyemedim, sigara daha da kötüleştiriyor bu durumu bende. İçiyorsanız onu azaltmayı da deneyebilirsiniz.

şekeri yüklediğiniz için uyku bastırıyor. daha az ve daha sağlıklı yemeye çalışın. lahmacunu ya da koca tabak makarnayı değil de 200 gr tavuk eti + salatayı yedikten sonra hâlâ uyku bastırıyorsa o zaman sıkıntı var.

bende de var.

sanırım problem arkadaşların da dediği şekerden kaynaklı. bi de şunu farkettim daha yeni, ben uykumu almıyormuşum. arkadaşlarım 7 saati eksiksiz dolduruyorken benim son 5 senede günlük uyku ortalamam 5 saat falan. 7 saat uyuyup ekmek, pilav, tatlıyı kesip öyle dene bakalım

Ağırlık basabiliyor, yemek üstüne çay ve Türk kahvesi basıp uyanıyorum

Tam tersindeyim ben

kılıbık...

1- adam olsun. ( buradaki adam gerçekten adam)
2- yalan söylemesin. ( evlilik aşamasında yalan söylerse onu bir şeyin bir yerine sokarım. )
3- zenginmiş değilmiş önemli değil. kızımı, kendini ve gelecekteki çocukları geçindirecek kadar para kazanması kafi.
4- ailesinden uzak yaşaması lazım. tabiki benden de uzak olacak. herhangi bir aileye yakın yaşayan çiftlerde, kimin yanında yaşanılıyorsa o tarafın ağırlığı oluyor.
5- ne kadar uzak olursa olsun, bir bayram erkek tarafına gidilecekse bir bayram benimle olacak.

babanın arkadaşlarının veya onların eşlerinin seni görünce surat asmalarıyla eş seçimi arasındaki bağlantıyı anlamadım. bu adam dediğin kim anlamadım. biraz daha açıklama yapabilirsen iyi olur.

İnsan olmasını isterdim. Zeki, efendi, aile terbiyesi almış, saygılı, sadık, dürüst, güvenilir, çalışkan, nerede nasıl davranması gerektiğini bilen, nazik, düşünceli biri olsun. Sevgi ve huzur dolu bir yuvaları olsun isterdim.
Kıskanç, özgüvensiz, tembel, kendini beğenmiş, yalancı, ruh hastası, bencil, aptal ve cahil biri olmasın.
Yakışıklılık, güzellik geçici. Bunlar kriter değil. Suratınla alakası yok.

kızımın evlenmesini istemem.

turşusunu kurarım.

Kompleksli, ana kuzusu biriyle evlenmesin. Mümkünse adam çöpsüz üzüm veya ona yakın birşey olsun (Ataerkil Anadolu komün yapılanmalarına karışıp heder olmasın).
Yalan söylemesin, kızıma sahip çıksın (arabesk ataerkil moda bağlamadan) ve tabii ki onu üzmesin.
Yabancı damat olsa daha bir mutlu olurum sanki, kızımın kıymeti daha iyi bilecekmiş gibi gelir.

Üçü de değil. Bildiğin terbiyesizlik. Benim kızım çok akıllı dese ego olur. İşemeye bile arabayla gitse görgüsüzlük olur. Sürekli arabadan bahsediyorsa hava atma olur. Ama ekonomik durumu iyi olmayan birine kızını özel okula gönder mehmehmeh diyorsa bunun adı dalga geçmektir. Çevremde böyle biri yok çok şükür.

Başarısız bir profil, bu kompleksini parasıyla kapatmaya çalışıyor aklı sıra yazık.

Görgüsüzlük ve başka bir alanda kompleks sahibi (parayla kapatmaya çalışıyor).
Her işyerimde bu tür minimum 2-3 insanla karşılaştım, dinlemek zorunda kalıyorum saçmaladıkları zaman.

hala bunlara mı takılıyorsun. Afedersin ama siklemeyeceksin. Silselerde yazdım bunlardan çok var.

tam bir eşşekmiş. benim bulunduğum ortamda bu tür davranışlar sergileyen kimse bulunamaz. etrafımdakileri örgütler (genelde sevilirim övünmek gibi olmasın) rezil rüsva ederdim. iğrenç bir davranış.

bu ego değil ezik insan psikolojisi.

demek ki yıllardır içinde biriken eziklik ve takdir görememeyi bu şekilde telafi etmeye çalışıyor. bu da onun hayatta kalma-kendini iy hissetme yöntemi.

Fotoyu göremiyorum ama daha önce böyle bir yarayla gelen kedimizin kuyruğunu kestirmek zorunda kaldık (araba geçmiş veya hayvan ısırmış kuyruğu kırıktı) güdük parcayla geziyor şimdi.

Meditasyon yapıyorum 1 senedir. Katkısı inanılmaz. Buradan birinin tavsiyesiyle başlamıştım.

Spor

Seks

Spor

yoga, ev temizliği, sevgili sarılması.

@sagin çok haklısın. sağol.

2 yıldır kullandığım antidepresanları 4 ay önce bıraktım. kafa yapıcı hiçbir şey kullanmıyorum, ha ayda bir sigara içiyodum artık o da yok. normal sigara da içmiyorum onu da bıraktım, allah'ım straight edge işlerine girmişim galiba. spor yapıyorum bir de. güzel oluyor ilaçsız ilaçsız.

yemek yap, ev temizle, sokak kedilerine ve evindeki hayvanlara ilgi göster, kitap oku, müzik dinle, binge watching yap, aha tüm hayatım bu güzelliklerden ibaret artık. bir de amele blog'um var.

Yürüyüş
Ve ot yazan arkadaşlar biraz özendirici gibi yazmışlar:( üzüldüm böyle şeyleri önermemeli bence

Spor-müzik-yemek yapmak

Gitar çalıyorum hunharca distortionlu :)

Gitar çalmaya çalışıyorum. Karate antrenmanına gidersem de müsabaka yapıyoruz. Doğru teknik uygulayabildiğim zaman çok mutlu oluyorum. Son bir yıldır hiç hasta olmadım. Grip bile. Maşallah diyelim. İlaç kullanmıyorum genelde. Sadece B12 eksikliğim olduğu için ayda bir kez iğne oluyorum. Mutlu olmak için de gezmek falan.

Müzik eşliğinde yürüyüş veya kitap okumak çok iyi geliyor bana.

Köpeğimle vakit geçiriyorum.

Kağıt kalemle haşır neşir oluyorum. Bir şeyler yazıyorum. Penfriend tarzı arkadaşlarım var, onlara yazıyorum. Kişisel bakım yapıyorum uzun uzun, sıcak bir banyo yapıyorum. Bol bol müzik dinliyorum hatta müziği hiç kapamıyorum desem yeridir. Kulağımda müzikle saatlerce yürüyorum. Ufak bir akordeonum var, onu çalıyorum. Yeni şarkılar öğreniyorum. Kitap okumayı çok seviyorum. Ancak çabuk bitecek türden kitaplar tercih ediyorum genelde, yoksa bunalıyorum. 150-200 sayfa civarı. Onları çıtır çıtır bitirmek çok hoşuma gidiyor. Bunların yanısıra diy projelerle haşır neşir oluyorum. Evdeki eskimiş kutuları, mumlukları, çerçeveleri vs. boyuyorum. Misal geçen gün eski bir kumbaramı zımparalayıp kullanmadığım ojelerle boyadım ortaya şahane bir şey çıktı. Ayrıca resim çizmeyi çok severim. Türlü türlü boyaları kullanarak resimler çizerim. Kuru boya, keçeli kalem, sulu boya... Bunları aynı kağıt üzerinde farklı türlerde kullanınca değişik şeyler ortaya çıkar, mutlu olurum.

Haftada bir spor (Daha cok gidemiyorum, programim cok dolu.)
Müzik
Güzel kitaplar okumaya gayret ediyorum.

Melissa, papatya, relax cay karisimlari belki yardimci olur sana da. Ben aksam yatmadan bir saat önce iciyorum, iyi geliyor.

Ot yazan arkadaşlara bir teessüf de benden. Umarım yanlışlıkla yazmışlardır..
Ayda en az 2-3 kez masaja gidiyorum ve yüzüyorum.

Karbonhidrat :/

olmadı. aslında gerek de yok çünkü twitter kendi seçtiğimiz kişileri takip etmemizi sağlıyor aslında bir ideolojik fanus oluşturuyoruz. benim zaman tünelim çılgın atıyorken twitter kullanan bir akp'li tam aksi yönde enformasyonla dolduruluyor.

Esas kişiye dokunulmadıgı sürece yavaşlatmazlar, adı geçenler feda edilebilir tipler.

uyku ilacını bilmiyorum da yaşlıların çoğu gündüz uyur, gece uyumaz. gece uyurken bir şey olacağından, kimsenin duymayacağından falan korkuyorlar. o yüzden gündüz herkes uyanıkken rahat rahat uyuyabiliyorlar.

yanında kalan biri var gece ama yine de uyumuyor. bir psikiyatra gidip danışacağız.

Uyku problemi varsa her türlü yazarlar da wc işi ne yazık ki bakanların sorunu oluyor yatak yanına lazımlık koyup yardımcı çise mi kaldıracak, bez mi bağlayacaksınız, sondayla mı halledeceksiniz, aklı yerindeyse itiraz edebilir vs. Psikiyatr antidepresan destegiyle daha yönetilebilir hale gelebilir.

İtiraz etmiyor garip ya. İçi kapkaranlık. Çocukları entel dantel orospu çocuklarından. Yanina hiç uğramiyorlar. Bi yakinimiz ücretli kaliyor yaninda. Ama uyku problem olunca bakamayacağını söyledi. Teyzeyi gece uykusuna alistirabilirse devam edecek.

şeker hastalığı varsa illaki kalkarlar gece tuvalete, önce bir şekerine baksınlar teyzenin ona da eziyet olmasın..

En doğrusu İK'ya sormak.
Genellikle aylık bildirim yapılır sigorta şirketine.
Ancak kimi şirketler başladığın günden başlatır sigortanı.

SGK'nın ilk günden başladığını biliyorum, SGK'dan bilgilendirme mesajı geldi. Ancak Aksigorta'dan herhangi bir ses yok, dediğim gibi sigorta kartı gelmesi gerek numara falan yazan şimdi kullanamam yani. İK'ya sürekli bir şey sormaktan sıkıldığım için burada tecrübe edenlere sormak istedim.

işe girdikten 3 gün içinde başlamıştıt. kart gelmesine gerek yok tc no ile hastaenye gidebilirsiniz. ayrıcs sigorta şirketinin öağrı merkezini arayıp sigortnaızın aktif olup olmadığını öğrenebilirsiniz şimdi

İKya mutlaka sor - ben benimki başlamıştır kartım gelecek diye beklerken İKnın sigorta başvuru kağıdını dosya arasında unuttuğu firmaya göndermediği ortaya çıkmıştı.

E-devlet de yazıyor

spor yapmalısın. diğer türlü (çaylar, haplar vs.) verdiğin her kiloyu fazlasıyla alma riski var.

spordan önce sağlıklı beslenmelisin. o diyetler büyük ihtimalle saçmasapan ara öğünlü vs diyetlerdir. önce doktora git kan testi yaptır tsh'ına, demirine,insülin direncine, d vitaminine vs baktır sonra git canan karatayın bir kitabını al aynen uygula.

Intermittent fasting üzerine kurulu paleo diyet ve spor ile (örneğin HIIT seansarları) çok rahat verirsin.

En azından ben bunu uyguladım çalıştı.

Bitkisel çaylar ishal yapıyor ancak 1-2 kilo su kaybı olur.
Chia tohumu sıvıda jelleşen birşey, besin olsun yiyelim dersen ye ama kilo verdirici birşey yok.
Zayıflama haplarının içinde ne olduğu belli değil, kalp atışı hızlandırıp terletip ağzını kurutup bir süre kilo verdiriyor gibi gözükebilir ama Allah korusun içeride çok daha büyük arazlar bırakabilir (çarpıntı dolu bir akşamdan sonra tövbe etmiştim "Allahım sabaha çıkayım bir daha bu zayıflama haplarına bulaşmam" diye)
Herbalife vb. şeyler yemeği kesip yerine düşük kalorili ikame toz içecek koyuyor, garip kimyevi tatlı içecekler, satıcıları da kıl vb. Derken sürdürülebilir birşey olmuyor anca gene su kaybı.
Böyle şeyleri vucuduna sokacağına herşeyi boşverip şişman kal daha iyi, çektiğin çileye ve harcadığın paraya değmiyor. Zaten her başarısız olduğunda kendine kızman bir yana bir de insanların yargılarıyla uğraşıyorsun vs.
İnternette IF ve OMAD (youtube: omad revolution) ile çok güzel sonuçlar alanlar var ama gerçek hayatıma henüz tam uygulayamadım, benim de vermem gereken kilo çok fazla.
Spor konusunda vücudunun sınırlarını bil, eğer kilo hareketlerini kısıtlayacak düzeydeyse ya Allah sprinte kalkman en doğru şey olmayabilir.

şu diyet çok başarılı: i.hurimg.com

garanti geçmez.

indirimi çılgın değil ama 3'lü alınca 7,5 dolar ucuza geliyor, o parayla 1 tane daha alırım eheh.
tr.aliexpress.com

ne garantisi?

bu arada zaten ben bir fiyat degisimi göremedim. normal fiyatlari bunlar.

11.11 indirimlerinin çoğu yalan dolan. Chrome kullanıyorsanız AliPrice eklentisini kurun. Geçmiş fiyatları görüntüleyebikirsiniz.

zaten normalde de gearbest'te 18 dolara satılıyor, facebook grubunda her gün indirim kodu paylaşıyorlar.

Flash tekliflerde daha güzel indirimler oluyor. Ben beğenmedim. 1-2 TL indirim var hep

İncik boncuk nevinden şeylere bakıyorum, yüksek miktarlarda öyle beni mutlu edecek birşey göremedim :( Ruhum ve cebim fakir olmasa o ortalık süpüren, şarjı bitince kendini yuvasına götürüp parkeden yuvarlal robotlardan almak isterdim.
İncik boncuk ajanda:
- Cute Kawaii Cartoon Weekly Planner
 s.aliexpress.com
- H:HYDE Flower Crystals Stud Earring
 s.aliexpress.com
- CAFFEINE Molecule Structure Earrings
 s.aliexpress.com

bildiğim kadarıyla Suudi Arabistanda bir çok Amerikalı expat var. Tamamen de farklı bir kültür batıya göre. Suudi Arabistandaki Amerikalılar olabilir belki ?

Bir almanı güney Avrupa ülkesine yolla ya da tam tersi olabilir. Malzeme çok çıkar. www.youtube.com

Japon/Çinli expatlar olabilir. Bizim ülke bile örnek verilebilir.
Çok kibarlar bu nedenle otorite kurmakla sıkıntı çıkabiliyor, malum bizim insanımız höt zöt yönetilmeyi seviyor.
Teknoloji ve arge odaklı oluyorlar bizimkiler ise satış rakamı odaklı, üreten beyin yerine satışçı beyin talep eden tipler.

banka şubesi
yada noter

kaç metrekare ve lokasyon?

tatlı sizden türk kahvesi bizden.

bu soru da ne çok tuttu.
orasının neresi (hangi şehir ve hangi semt) olduğuna göre değişir.

bir an kadıköy-bahariye caddesi olduğunu hayal ettim, ona göre yazacağım.
bir starbucks hepsinin kazancını ikiye katlar.
sonra mavi jeans mağazası olabilir. bar/pub tarzı bir yer, ya da hipster ürünler satan bir vintıç mağazası da çok tutar.
ama ben olsam dondurmacı açardım, yaşar usta dondurmacısı <3

Kuaför olabilir ya da kuruyemişçide fazla ot vs yoksa aktar açıp her tür ot, çöp, krem vs konabilir

sözlüğe de yazdım, buraya da yazayım. ikinci bir kadın giyim mağazası açardım. hiçbir kadın bütün alternatifleri gezmeden ilk girdiği mağazadan alacağını alıp çıkmaz. kadın giyim müşterisine gezecek alternatif lazım.

niyeyse sözlükte de herkes dönerciyle rekabete girmek istiyor. kadın giyimle girsenize.

milyoncu

fırın. sadece dönerciye ekmek satmak için bile açılır.

tekel

Aksesuar, takı toka.

lokasyon önemli.

vintıç +1

takı, gümüş, gözlük karışık vs şeyler satan bir yer olabilir.

ama hipster tarzı zımbırtılar, giysi, takı, kitap karışık satan bir yer iyi müşteri çeker gibime geliyor.

tabi -eğer çevrede yoksa- starbucks faktörü de değerlendirilebilir. karşıyaka sahilde açıldı yanındaki kafe bile nasipleniyor, paso dolu zira.

kibritsuyu artı 1. Bizim de caddemiz oldukça işlek ve üzerinde 3 tane kadın giyim var. Maşallah hepsi iş yapıyor. Kadın giyim açardım.

Tekel veya kerhane. Batakhane de olabilir

Manav. Bizim mahallede (ki büyük bir mahalle) 1 tane var kimse market zincirlerinin ya da bakkalların getirdiklerini beğenmediği için manavdan alıyor.

Bujiteri
Dovme, piercing dukkani

Veya bi milyoncu

tabi ki de bim.

Dönerciye rakip olalım ama hamburger satarak olalım.

Meyveli kaktöşçü

berber

avm.

berber

gratis

dönerli pizza selficisi kafesi.

o söylediğinizi tabii ki yapabilir. aralardan olumsuz yorumları seçmeye çalışın. olumsuz yorumu az olanla devam edin.

aman diyim armut.com'dan uzak durun.
sağınızda solunuzda taşınıp da memnun olan birisi varsa onlardan bilgi alın.

Nakliye firmaları için teklifinizi buradan alın: www.enakliyat.com.tr

Ben 2 ay önce denedim ve memnun kaldım.

% 99 fake o yorumlar. hele bazıları o kadar rahat ki aynı kelimeyi her yorumda yanlış yazmışlar. bunu farkedince arayıp iptal etmiştim randevuyu.

Olumlu yorumları yok sayıp sadece olumsuz yorumları okuyun, ancak o şekilde fikir edinebilirsiniz. Bu durum tüm eticaret siteleri için geçerli. Paranın döndüğü yerde yorumlar her türlü satın alınır, reklam ajanslarından ısmarlanır veya eş dosttan rica edilir.

haydaa içime kurt düşürdünüz.

Armut'tan daha önce 2 hizmet satın aldım. Bir bulaşık makinesi taşıttım, bir sefer de bir su işi için tesisatçı çağırdım ikisinin de az sayıda ama iyi yorumları vardı. 100 ve 150 tl 'lik işlerdi.

İlk kez büyük bir işe giriştim, gradrop yaptırıyorum 2.000 TL'ye. Bir sürü olumlu yorumun içinde 2 olumsuz yorum vardı, ölçü aldılar beklemedeyim, ay sonunda teslim edeceklerdi bakalım ne olacak

armut.com'dan boyama teklifi almistim. dunya para istedi gelen boyacilar. kendim boyadim ben de. baska alternatifleri degerlendirin.

Çeşitli içerik/makale yazdırma sitelerinde yorum yazdırma işleri de oluyor, farklı insan isimleri vs sallayıp yalan hizmet/ürün yorumu yazıyorsun. O sömürü işimden sonra hiçbir sitedeki yoruma inanamaz oldun. :/

Taşınmak bir seçenek değilse iyi bir kulaklık, müzik-podcast stoğu, kitap ve bulmaca.

Kitap+1

Ya da uyumalısın.

her gün 2,5 sabah-2,5 akşam çekiyorum. bir de metrobüs oluyor bu yolcuğun 2 saatlik kısmı. miden bulanmazsa kitap, bulanıyorsa bol bol uyu.

- Uykudan feragat edip evden erken çıkıyorum bari kalabalık biraz daha az olsun, metrobüste nefes mesafesi olsun diye.
- Kulağıma kulaklık takıp duyularımdan birini bloke ediyorum.
- O ana göre stratejik kararlar veriyorum: Zaman tasarrufu için 3ten 4 vesaite çıkabiliyorum veya daha az kalabalık durağı belirleyip ordan biniyorum.
- Erken çıkınca varış noktasına erken varıp üst baş düzeltme/kahve-kahvaltı yapma arası veriyorum böylece o toplu taşımanım verdiği pis hissiyat hafifliyor, kendime geliyorum, başka insanları biraz çekebilecek kıvama geliyorum.

benim de onun iki kati yolum var nerdeyse her gun. oturmaya firsatim olursa diye kitap, ayakta kalirsam diye kulaklik ve mp3 calar tasiyorum. ayrica powerbank de onemli. bi de onlerde oturunca vicdanim pesimi birakmiyor, yer veriyorum. o yuzden arkalara gecmeye calisiyorum. kimse o kadar arkalara gitmiyor ayakta durmak icin. metrobus haric tabi :) ilkin cok yorulacaksiniz, sonra alisiliyor.

servise kadar toplu taşıma kullanıyorum 45 dakika kadar. o sürede kitap okuyorum. serviste de yarım saat kadar sürem oluyor. o sürede de kitaba devam ama bazen oyun oynuyorum :)

kalabalık ve dur-kalklı bir yolculuk olduğu için kitap beni zorluyor midem bulanıyor bazen. yaşam enerjimi emecek bu yolculuklar hepimize kolaylık diliyorum.

pik saatlerde yolda olmamak en iyi fikir sanırım.


---
Ne yapabiliriz? Yaşamak gerek! (Bir sessizlik) Yaşayacağız Vanya Dayı.
Çok uzun günler, boğucu akşamlar geçireceğiz. Alınyazımızın bütün sınavlarına sabırla katlanacağız. Bugün de, yaşlılığımızda da, dinlenmek bilmeden, başkaları için çalışıp didineceğiz. Ecel saati gelip çatınca da uysalca öleceğiz ve orada, mezarın ötesinde, çok acı çektik, gözyaşı döktük, çok acı şeyler yaşadık diyeceğiz… Ve Tanrı acıyacak bize ve biz seninle, canım dayıcığım, parlak, güzel, sevimli bir hayata kavuşacağız ve buradaki mutsuzluklarımıza sevecenlikle, hoşgörüyle gülümseyeceğiz ve dinleneceğiz…

Mersin muğdat camii

52 katlı gökdelen( kat
sayısından emin değilim )

Cennet cehennem

Kız kalesi

Hatay Sofrası

kesinlikle uğra.

Halil'den mamül, kerebiç

Gökdelende bi numara yok salla
Tantuni şalgam- memoş
Sahilde yürüyerek yediklerini eritme
Marinada kahve
Sonraki gün cennet cehennemde kahvaltı
Öğlen denize girilir hava hala sıcak
Sonra narlıkuyu rakı balık
Ya da dağ tarafına yaylalara çıkmak isterseniz sarnıç sucuk ve sunturas şelalesi

ben bir süre ciddi yaptım şimdi de daha kaçamaklı olsa da bir şekilde IF tarzı devam ediyorum. Burda da yapan çok var.

bir ara kilo ve yağ oranını azaltmak için başlamıştım sporla beraber. paleo beslenerek. bende işe yaramıştı.

www.youtube.com

İnaanlar tarafından piyasaya atılmış ve beynimize öyle işlenmiş büyük yanlışlar var. Yıllarca bize sık sık ve az yememiz söylendi, mutlaka ara öğün yemeliymişiz ama aslında bu sağlıklı değil.

Oruç olayını biliyorum “bilimsel olarak” araştırmadığım için çok yorum yapmayacağım.
Kendi kullandığım yöntem şu şekilde günde 3 öğün yiyorum. Ara öğün falan yok ve akşam 8den sonra hiçbir şey yemiyorum. Tabi şeker, ekmeğin her türlüsü, un, paketli gıda vs yok orası normal diyet gibi ama meyvede gereksiz şeker olduğundan çok daha azalttım abartmadan yiyorum. Fakat 3 öğünde de sofradan doymadan kalkmıyorum. Yemekten birkaç saat sonra leptin hormonu (yağ yakıcı hormon) salgılanıyor eğer ara öğün yersek yağ yakamıyoruz tekrar kan şekerimiz yükseliyor ve yine başa sarıyoruz.

Her gün spor yaptığım için oruç olayının bana uygun olduğunu düşünmüyorum. Eğer oruç yöntemine geçmek istiyorsan bir anda kesmek yerine önce 3 ardından 2 öğüne geçip bırakabilirsin.

Evert o insalnar da böyle dediler.


günde 6 öğün yiyin aslında bu paket gıda endüstrileri vs olayıyımış.

1950lere kadar 2 öğün yiyormuş insanlar.

O arkdaşlar da spor yaıyor bu arada ilginç biçimfe. kalorilerini tek tek hesaplıyorlar. 3000 kalori alıyor 1 saatte. 1 saatte 3000.........

BEn başlarsam 4 saatlik başlayacğaım da daha spora yeni başladım. O yüzdfen başlamak istemiyorum ama yemek konusunda israfkar olduğumu hep düşünüyordum. bu kadar yemeye ihtiyacım yok aslında. her günk uruyemiş her gün meyve yiyorum.

ben fitim, kilo için başlamam da başlarsam. Görmek için nasıl bir şey

üniversite sona kadar zaten 2 öğün yerdim. Dışarda hiç yemek yemiyordum. o zamanlar çok güçlüydüm hasta olmazdım filan.

Şimdi kuruyemiş meyve derken 4-5 öğünü buluyor :(

ben de bir ara uyguladım hoşuma gitti. şu an tamamen öyle yaşamasam da alışkanlıklarımda bir etkisi oldu. Denemeyi tavsiye ederim.

Yapabildiğimde 23:1 kendimi iyi hissettiriyor, youtubeda OMAD revolution'u takip ediyorum adamın kısa basit kendi üstünden olayı çat çat anlatışı hoşuma gidiyor.
Ama ne zaman oburluk devreye giriyor, ay dur iki öğün olsun 16:8 olsun vs deyince abartıp vagondan düşüyorum. :/ gözümü doyurmayı öğrendiğim gün rahat edeceğim ama ne zaman...

Dini oruc tuttugum zamanlarfa sadce bir kac saat yerdim. Bir anda bir suru yiyince mideye yuk biniyordu ve yoruluyordu bayagi.

O beni dusunduruyor biraz.

ben yaklasik bir yildir 16.8 yapiyorum. 12'de birinci ogun. 6'da ikinci ogun. tavsiye ederim.

Sporcular da gördüm intenrette de ben spor sonrası midem kavruluyor. İfte (eğer sporu oruç tuttuğum zamanlar yaparsam) kötü etkiler dieye düşnüüyorum.

Ben bir süre yaptım ama yoğun koşulara başlayınca bolca kalori almam gerektiği için bıraktım.
Yemeğimi akşam spordan sonra saat 10'ya yemiş oluyordum. Ertesi sabah kahvaltımı 11-12 gibi yapıyordum.
Tabii erkekler için bu süre daha uzun.

Erkekler için daha ne uzun? 12 saat yemiş gib bir şey oluyorsun o zaman?

www.fitekran.com
www.fitekran.com

Kadınlarda uzun süren açlık adet düzenini bozabiliyor, 14 saatten fazla açlık önerilmiyor o yüzden.

Bende bir süredir yapıyorum ve oldukça memnunum. 16-8, 2 öğün yapmaya çalışıyorum. İlk öğün Öğlen 13.00- İkinci öğün 21.00. Çalışan biri olarak kahvaltı zahmetinden ve yulaf yada daha sağlıksızı simit poğaça derdinden kurtuldum. Öğlen iyi yiyip, akşam 19-21 arası spor ve 21 de spor sonrası öğün şeklinde.

En güzel tarafı kalori hesabınızı bildikten sonra 24 saatlik dilimin istediğiniz saatine uygulayabilmeniz olması. Sabah erken mi yediniz ona göre sürenizi ayarlayarak diğer öğünü öne çekebilirsiniz. Yada tam tersi öğlen geç mi yediniz gece bile yiyebilirsiniz. Sadece yatmadan 2 saat önce yemiş olmayı kesmiş olmak sindirim açısından daha faydalı olur.

Anladigim kadariyla sadece yag kYbetmek ivin yapiliyor gibi dusunmemk lazim. Ben guclnmek kondsyon ve dayanikliligimi arttirmak istiyorum.

Ve gereksiz yemeyi de bitirmek.

Ben 8 de yulaf. Onbirde elma. Onikide spor. Birde baklagilli bir yemek. Altida tekrar bir ogun belki. Sekuzde kuruyemis . Dokyzda meyve yapiyorum.

Meyve ac yenmesi gerekiyor.

Bir de hee gun kurutemis meyveye gerek var mi bilmiyorum

öğlen 12-akşam 8 arası 2 öğün, arada kahve vs ile 15 kilo verdim 1 senede.
regl dönemi arada akşam tatlı kaçamağı olabiliyor ama genel olarak hala aynı sistem devam ediyorum.(zayıflamak için değil ama öyle yerleşti artık düzen)
spor da yaptım ve yapıyorum.hiçbir sıkıntı yaşamadım.

sen doğmasan başkası doğacaktı değişen bir şey olmayacaktı. annenin bu durumunu değiştirmek senin elinde. hayallerini gerçekleştirmesine yardımcı olabilirsin, kadını alıp gezmeye, tatile götürebilirsin vs.

Benim de annemle ilgili çok derin yaralarım var, seninkilere benziyorlar. Annelerimiz erken yaşta evlenip çocuk sahibi oldular ve evet bir daha geri gelmeyecek gençliklerini hiç yaşayamadılar. Bu düşünce beni de çok fazla üzüyor. Ancak senden farklı olarak burada kendimi sorumlu hissetmiyorum. Benim gözümde annemin gençliğini çalan sorumluluar; babam ve anneannem/dedem. Hiçbirisini de sevmem. Eğer ben olmasaydım annem bugün daha mutsuz ve korumasız olurdu, ben böyle düşünüyorum. Ben annemi bugün koruyorum ve onu mutlu etmeye çabalıyorum. Annemin gençken yapamadıklarını onunla yapmaya çalışıyorum. Misal bu yıl çok fazla yer gezdik gördük. Bu benim annemin gençken yapmak isteyip yapamadığı bir şeydi ve annem çok mutlu oldu. Bundan sonra da böyle devam etmeyi düşünüyorum. Eğer ben olmasaydım annemi bu yaşında bile koruyan ve cidden önemseyen birisi olmazdı, onu mutlu etmeye çalışmazdı ve annem tamamen yalnız olurdu. Sen de böyle düşünüp anneni mutlu etmeye çabalarsan iyi olur.

"Geçen gün baş başa kaldığımız anların birinde, yapmak isteyip de yapamadıklarından bahsetti ve içim acıdı."

bunu külliyen üzerine alınıp kendini suçlamışsın, sonra da ben olmasam daha iyi gibi gitmiş düşüncelerin. şimdi olsa fazla düşünmem üzerine muhtemelen ama, daha küçükken benzer konuşmalar geçtiğinde ismini koyamadığım bir suçluluk hissederdim, hani senin dediğin gibi "ben doğmasam annem daha iyi olurmuş sanki"ye kadar gidiyodu aklımdan geçenler.

düşüncesi bile acımasızca gelebilir ama, sen doğana kadar bir sürü şey yapabilirdi yapamadığı neyse onlarla ilgili, "sen doğdun da okula devam edemedim/gidemedim" "şu işi yapmak, şuraları gezmek isterdim" gibi şeylerse engel olan sen değil akrabalarınız anneanne babaanne dede amca teyze kim varsa başka ve aralarındaki ilişkilermiş diye düşünmeye başladım bir aşamada ben (annem tarif ettiğine benzer konuşmaları çokça yaptı bana, bir de üstüne babaannem yaptı çünkü annem çalışırken babaannem bakardı bana).

isteyip de yapamadığı neymiş annenin yazmamışsın annenin, saçma örnekler veriyosam mazur gör, aklıma ilk gelenleri yazıyom: mesela 1 haftalığına madrid'i görmek istiyosa bu işin içinde baban var, "hanım gel ufağı da alalım gidelim" demiyosa ve maddi bir engel de yoktuysa; ya da "hanım parcaliham'i annemlere/annenlere bırakalım gidelim ben de izin alırım" demediyse olmamıştır tabi.

okul, meslek vb. şeyler için de geçerli bunlar. annenin babanla evlenmiş olmasında da 18 yaşında evlenmiş olmasında da senin zerre etkin yok.

Evet bence de ,geçmişi düşünme ve geleceğe odaklan.Doğmasaydım diceğine hayallerine ne kadar katkıda bulunabilirsin bunun yollarını ara bence. Benim annemde çok çok zeki biridir,dedem ölünce evlendirmişler,okuyayamamıs.Okusa eminim çok iyi yerlere gelirdi.Bizi okuttu,ablamın şu an çok iyi bir işi var,benim de olucak kısmetse.Ve biz de zamanımızın çoğunu annemle geçiriyoruz,onu mutlu etmeye çalışıyoruz,seyahatlere götürüyoruz.İmkanları zorlayarak gerekirse ve içimizden geldiği için yapıyoruz bunları.

evet oluyor. çalışıyorken ben doğunca bırakmak zorunda kalmış. (patronu iğrençmiş benim 40ım bile çıkmadan iznini bitirmiş. annem lavaboda sütlerimi sağardım ağlaya ağlaya diyor) senelerdir aynı iş hikayelerini anlatır durur, çalışmayı o zaman çok sevdiğini söyler. beni yuvaya vermeyi düşünmüşler ama o zaman çok fazla çocuk dövme, gazla uyutma haberleri falan çıkıyormuş güvenememişler. benim yüzümden işten çıkmış yani.

belki ben doğmasam kadın çalışıp mutlu olacaktı, şimdi sürekli evin içinde, hani fakir değiliz ama sürekli gezebilecek kadar paramız da yok o yüzden kadın kısılıp kalmış bir şekilde. bir keresinde söylemiştim bana saçmalama falan diyip kızmıştı. ben de annemi çok seviyorum ama bunu dile getirmiyorum, ya da sürekli tartışıyoruz vs.
(en basitinden geçen gün çalışmak kölelik, başkasına para kazandırmak falan dedim hemen celallendi işte ÇALIŞMA O ZAMAN GENÇLER NİYE BÖYLE ANLAMIYORUM BEN şeklinde daha da uzatarak konuyu bağrındı. ben de bebek olmadığımdan dolayı cevap veriyorum iş uzuyor, gereksiz gerginlik) ama dediğin gibi bazı bu tarz şeyleri düşündükçe çok üzülüyorum

ya gece gece çok dertlendim şimdi ben de :( vicdanım rahatsız, gözlerim falan dolu dolu oldu :(

Ne yazık ki bu coğrafyada genelde başka seçenek olmuyor kadınlar için.
Evlense doğurmasa, kısır diyecekler daha beter baskı altına alacaklar, belki boşanacak çevreden dul kadın baskısı görecek.
Hiç evlenmese, kendi ailesi habire sıkıştıracak "bak biz öleceğiz sen tek kalacaksın haydi haydi" diye.
Sen olmasan da başka bir çocuk getirecekti dünyaya, işler o şekilde yürüyor.
Yukarda da yazmışlar, yapabileceğin tek şey elinden geldiğince hayallerinin elinden tutmak. Görmek istediği yer varsa götür, ekonomik bağımsızlık istiyorsa ozel günlerde altın al ne bileyim...

senle alakası yok olayın, toplumda kadının yeriyle ilgili. sen doğmasan başka bi tane doğurup yine aynı noktaya varacaktı annen. ama elinden bişey geliyorsa ve yapmıyosan o senin eşekliğin oluyor biraz.

Seninle alakası yok +1
Annem babası çok küçük yaşta ölünce annesi onu okuldan almış, bana yardım edersin demiş. Babamla evlendiklerinde çok çok genç değilmiş, bu sebeple kendi annesine çok hıncı, kızgınlığı vardı. Babam da çok ezmiş, bir de çapkınlık yapmış. Annem hayatı boyunca bu iki sebepten dolayı hayata kızgın ve kırgın oldu. Bizi - çocuklarını - gözünden sakındı. Ama bu travlamalar Alzheimer'a sebep oldu. Geçmişte olan geçmişte kalmalı. Şimdiki zaman önemli. Ne zaman aklıma geçmişte yaşadığım bir haksızlık gelse, derin bir nefes alıp kendimi ve buna sebep olduğunu düşündüğüm kişiyi affediyorum. Çünkü bu yükü taşıyacak gücüm / enerjim yok. Şu hayatta mutlu şeylere odaklanmak gerek.

Herkes yaptıklarından kendi sorumludur. Annenin evlenmesi, cocuk yapmaya karar vermesi ve seni dogurmasi onun verdiği kararlardi. Değiştirmek isteseydi değiştirebilirdi. Insan pişman olabiliyor ancak pişman olmasi aldığı kararlarin sorumlulugunu baskasinin uzerine alabileceği anlamina gelemez. Dünyaya gelmek icin sen karar vermedin, o karari annen verdi. Cok basit dediklerim ama böyle.

Senin doğumunla ilgili değil o durum. Çocuğu olmasaydı da benzer bi hayat yaşayacaktı ve büyük olasılık şimdi daha mutsuz olacaktı. Senin varlığın ona yaşama sevinci veriyordur. Sen iyi olmaya bak, sen iyi oldukça o da iyi hisseder.
Bir de çocuklar biraz büyüyünce kendimizle ilgili düşünme fırsatımız oluyor. Aynısı bende de oldu. İsteklerini yapmak için geç kalmış değil. Ben 58 yaşındayım, hâlâ her sene kendime bi hedef belirliyorum, bazen iki üç hedefim oluyor. O yıl bitmeyeni sonraki yıllarda devam ettiriyorum. Annene bu yönde destek olabilirsin.
İleri yaşlarında büyük işler yapabilen insanlar var, eh malum artık internet sayesinde örnek bulmak da kolay. Google amcaya sor, bir çok örnek bulabilirsin.
Manken dede var bir tane mesela, veya teknesiyle dünya turu yapan bi teyze var. Zaten belli başlı isler fatihSultan değilsen biraz daha geç yaşlarda yapılıyor genel olarak. Adı bu güne kadar gelebilmiş insanların çoğu buna örnek esasında. Yani geç değil tam vakti de olabilir annen için. Bunu fark edebilirse tabii. Farkındalık da senin yardımınla gelişebilir pekala :)

Çok zaman geçirme belli bi yaşa kadar olur, sonrası çok sağlıklı değil. Vaktin miktarı değil niteliği önemli, nitelikli zaman geçirmeye bakın.

Eleştirmeyi yargılamayı kesersiniz sanırım. Madem fark etmişsin, daha da yapmazsın, yapılmasına meydan vermemeye çalışırsın diye düşünüp bu konuda bişey demiyorum.

böyle bir şeyden mutlu olmayacak üzülecek insan zaten ebedi cehennemlik olmaz. ebedi cehennemliklerde muazzam pişmanlık ve yaptıklarının acı sonuçlarının verdiği azap olur, cennetliklerde ise kendileri adına mutluluk ve huzur olsa da elbette cehennemlikler için de üzüntü olur, fakat hiçbir taraf yaşadığı üzüntüyle Allah'ın kararını değiştiremez. x'in geçmişte yapıp kendi elleriyle hazırladığı sonu da değiştiremez. O sebeple cennetlikler bu duruma "aşırı" derecede de üzülmezler.

"bir senin lafın Allahın kararı değiştirilemez" denmesi bana çok saçma geliyor. bu sadece benim lafım olamaz. bir belgeselde izlemiştim tüm dünya insanlarının duyguları aslında birbirinin aynıydı. (yani olaylar karşısındaki tepkileri, utanma, üzülme, pişmanlık gibi...) bence hiçbir insan sevdiği kişiyi cehennemde görmek istemez.

ayrıca zaten üzülen kişi cehennemde olan değil, cennette olan kişi. ayrıca aşırı derecede üzülmeyeceklerini nerden bilebiliriz ki, adam üzülüyor sonuçta, onu da yanında görmek istiyor, bunun aşırısı azı var mı.

bu soru ilk defa sorulan bir soru değil, sözlükte de defalarca dile getiriliyor biliyorum ama belki burdan güzel bir cevap gelir mi diye sordum.

x sevdigin kisinin bir klonu sana verilir. sen klon oldugunu anlamazsin.

klonlama sahtekarlık oluyor ama. aslı yanıyor. neyse yatsam iyi ederim. umarım hiç bir sevdiğimi klonlamazlar airette.

Aşırı romantizm. Şu kıçı kırık dünya'da bile insan biraz rahata erdi mi sevdiklerini unutabiliyor. Sen diyorsun ki sevdiklerim yok diye cennet cehennem olur, e o zaman cehenneme git, sevdiklerinle cenneti yaşa?

@for day

cennetle cehennemde işler dünyadaki gibi yürümüyor ki, oranın şartlarını burası gibi düşündüğün için şimdiki hislerinle değerlendiriyorsun. öyle değil orası. cennet de cehennem de "sonuç" evrenleri. evet cennetteki kişi cehennemdeki sevdiği için üzülür ama onun bu üzüntüsü -tekrar ediyorum- o kişinin geçmişini de Tanrının o kişi hakkındaki takdirini de değiştirmez. zaten cennette olduğu yani kendi olumlu sonucunu yaşama halinde olduğu için de cehennemdeki kişi için "çok fazla" veya "aşırı" üzüntü yaşamaz. nihayetinde bunu o kişi kendi elde etti, kendi elleriyle ve kendi iradesiyle yaptı çünkü. onun yerine cehennem yaşamaz cennetlik kişi. ilahi adalet böyle bişey.

ek: valla @harvey'e fena halde katıldım yani.

harvey, yanılıyorsun sevdiklerimin yanına cehenneme gidip cenneti yaşamak romantizm değil sürrealizm olur. dünyadaki rahatı görünce sevdiklerini unutmak günah değil mi, Allah buna izin vermiyor, zaten bizi birbirimize sevdiren de o değil mi o zaman niye bu sevgiyi ahirette yok ediyor.

Zaman cennet ve cehennemde aynı şekilde akmıyor olabilir, herkes nasıl kıyamette bir anda uyanacak çok önce ölmüş olanlara bir an uyuyup uyanmışlar gibi gelecek, öyle.
"Oo ağaca bak, oo yemek istedim geldi, Allah'ım kedilere çimenlere bak" derken etrafı incelerken çoktan cezası olanlar bitirip yanımıza gelir gibi hissediyorum (veya biz cezamızı çekip gelmiş oluruz).

yaren, o zaman cennette düşünme yetimizi elimizden alacaklar öyle mi? ama bir yandan da diyorsun ki, kendi iradesiyle yaptı bana ne cezasını çeksin gibi bir şey olacak. bana bu sorunun mutlaka sevenleri birbirinden ayırmayacak bir cevabı olmalı gibime geliyor. neyse bence böyle sorulara verilen bu tür cevaplar hiçbir insanı inanca yaklaştırmaz. tam tersi uzaklaştırır.

@for day

cennettekiler bana ne'ci insanlar olabilirler de olmayabilirler de. onu biz belirlemiyoruz, Tanrı belirliyor.

senin sorunun cevabı bana göre tasavvufta saklı. vahdet-i vücud felsefesinde. "tecellî" gibi "zuhur" gibi kavramları incelemek lazım. cennet de cehennem de bizim şu sınırlı algılarımızın ve bilgilerimizin kavrayabileceği ifadeler. belki de gerçek bu bizim bilebildiğimizden çok daha değişiktir. belki gerçekten de senin dediğin gibi, sevginin ayrıştırılmadığı bir ortamdır. tek bildiğim, insanoğlunun her şeyi tam olarak bilmesinin mümkün olmadığı. sürekli bilmediğimiz bilgiler vardır ve var olacaktır. bu da, bilmediğimiz pek çok boyut olduğu anlamına gelebilir. o yüzden enerjini buna değil de, daha somut sorunları daha barışçıl şekilde çözmeye harcamak daha faydalı olabilir diye düşünüyorum.

Orada dunyadaki gibi akrabalik ana cocuk sevgisi duygular olmayacak. Tanidiklarini gorsen de birsey hissetmeyeceksin diye yillar yillar once duymuştum. Dogru mudur bilmem.

ben sevgililer gününde bu tokadan almıştım: 4.bp.blogspot.com ama diziyi izlemiyodum. sevgilim hukuk okuyodu. o aralar da bu gündemde olan bişeymiş. çok sevinmişti. toka alın demiyorum ama mesleğiyle ilgili ya da sevdiği bişeyle ilgili bişeyler alabilirsiniz.

o bana saat almıştı, ben ona bir şey almadım. bence saat takan biri ise saat alabilirsiniz. kasımda ise doğum günü swatch un hediye kutu kampanyası başlayacak, 2 saat bile alabilirsiniz.

kindle aldım ben. kitap okumayı çok seviyor. çok fazla yol gidip geliyor. çok işine yaradı.

beğendiği bi spor ayakkabı vardı bana söylediği. onu gittim aldım. bi de bana sünnetimde takılan altın kolye vardı, onu verdim asdhahdhas. vintage diye çok hoşuna gitti, hem de benim çocukluğuma ait bişey :)

Beni Antalya'ya götürmüştü

fujifilm instax seti almıştım + işyerine çiçek göndermiştim.

Eski sevgilime elektrikli diş fırçası almıştım ona ihtiyacı olduğu için. Kendisi pasta ile kutlamayı çok sevmiyordu o da benim gii et hastası bi manyak olduğundan güzel bi et lokantasına 2 arkadaşımızla birlikte yemeğe götürmüştüm.

Mobildeyim düzeltemiyorum: o da bana doğum günüm için: doğum günümden birkaç gün önce konsere götürmüştü teomanın açık hava konseriydi. (Bu aylarda götünüz donabilir kalın giyinip gidin)
Ardından başka bir günde tekne kiralamıştı 2 saatlik falan boğaz turu eşliğinde başbaşa doğum günümü kutlamıştık.

SONRA AYRILDIK SHDJAJHSHAJAJAJS

bir öncekinde de çiçek desenli yazlık elbise ( x etekli gibi bir ismi vardı unuttum) aldım.

iki öncekinde çocukluğumdan beri kullandığım cicili bicili kayışlı bir kol saatim vardı, onu verdim. 2 senedir kafam hediye konusunda rahat ^^

üç öncekinde de ikiz midye kabuklarının iç kısmına ikimizin silüetlerini çizmiştim.

Adım, nabız vs. sayan akıllı saatlerden almıştım

erkek arkadaşım bana stop motion bir video hazırlamıştı. yapmayı bilmiyormuş ama bir telefon uygulaması varmış onu indirip onunla yapmış. uğraşmış bir de, çok tatlı ^^

yanında da kışın evde üşümeyeyim diye terlik ve tüylü kalın bir sweatshirt almıştı oysho'dan. oysho çok iyi bu arada. her kadının beğeneceği ama durup dururken kendine almayacağı şeyler bulabilirsin oradan.

spor + sağlıklı beslenme + meditasyon + hobi + pozitif çevre

su kitabi bul oku: www.kitapyurdu.com

psikologun uyguladigi metodu kitap haline getirmisler kendi kendine yapabiliyosun.

"Sonunda ölüm yok ya, bak zamanında şunu dert ediyordun o da geçti, heheyt be ne manyaklarla uğraştıydın" gibi kendi kendime konuşup gaz veriyorum.
En kötü ne olur senaryolarını düşünüp bir nevi kendimi hazırlıyorum (Ölüm hastalık türü çözümsüz şeyleri düşünmüyorum, kafamı dağıtıp başka şeylere kafayı takıyorum yemekte ne yiyeceğim, yurtdısına cıkıp gezebilsem planları vb):
Ör: sevkiyatta sorun çıkar - işsiz kalırım - bir ekmek veren bulunur/kasiyerlik vs yaparım/babaevine dönerim/eşimin köyüne sığınırım vs vs. Her senaryoda aç ve açıkta kalmadıgımı düsünüp rahatlıyorum mesela.

+1 king dain. Cok yararli bir kitap

spor ve çevre +1. olumsuz düşüncelerini, başkalarının olaylara ne kadar olumlu ve pozitif baktığını, nasıl zorluklara göğüs gerdiğini görerek kendini güçlendirebilirsin.spor ise farklı bir özgüven katıyor bir süre yaptıktan sonra yürüyüşün bile dinçleşiyor.

çevre çok önemli ya. hıyar tipleri uzaklaştır etrafından, alkolü ve başka şeyleri de(kullanıyorsan) azalt. bol bol çalış bu sıralar, bir şeyler üret.

ben başladım doldurmaya sevabına maksat işin görülsün.

ama ankette bir sıkıntı var.

denemediğim bir şeyin tadını, lezzetini nasıl oylayayım? hatta cevabınız evet ise demiş ama hayır dedim neden mecburi hala oylamak anlamadım.

yine de verdim bir şeyler. hiç yemediğim pizzalara 3 verdim.

Secrexv2 +1
Hem soru sorulmuş hem de cevabı kabul etmemiş.
Zaten telefondan zar zor girdim.
Sinirlendim çıktım.
Yarın sakin kafayla ben de arkadaş gibi sallayarak yaparım, maksat yardımım dokunsun.

haklısınız arkadaşlar anketi revize ettim :(

şuan öyle bir baskı altındayım ki :(((

Yanıtladım, lazzayı hiç duymamıştım

İşin görülsün diye doldurdum uzun geldi

Bulamadım. Sanırım silinmiş.

Bende var. Aksam gonderebilirim.

Genel paylaşımlı bir link yazma imkanınız olur mu buraya *-*

buradan indirebilirsiniz.

we.tl

Selam, güncel link var mı?

ZMO, zimid veya tisitten bu bilgileri sorabilirsin - ellerinde hazır rapor da olabilir. Arattığımda ZMO'ya ait bir rapor gördüm ama eski tarihli gibiydi, yenisini de yapmışlardır mutlaka.

Ben seviyorum. gidiyorum da mümkün oldukça.. sosyal medya hesabım da yok. kimseye bir şey göstermek için de gitmiyorum. Deneyim için, gezmek için, eğlenmek öğrenmek için.

comfort zone muhabbeti bence bu. Bazıları çıkar bazıları çıkmak istemez.

Sadece "olsa güzel olabilir, hayır demem" şeklinde bir merakım var, yoksa ciddi ciddi "merak" etmiyorum yani. Hele gidip gördüğüm yerlerde kendimi geliştireceğim şeyler yapmayacaksam cidden zaman ve para israfı bana göre.

gezmek, görmek gibi bi hayalim yok. yaşamak hayalim var. gidip 10 gün 15 günle bi bok anlayamazsın oralardan. yaşayacaksın. orda 10 gün, burda 5 gün, şurda 2 gün geçirip de bi halt bildiğini sanmak aptalca. ancak orayı hiç görmemiş birinden daha fazla şey bilebilirsin. sonra da gider ona hava atarsın. başka bi işe yaramaz.

3-4 ülkeyi görme istegim var hayal değil de olsa güzel olur şeklinde. onun dışında gezmek boş iş bence.para yediği ise en doğrusu. Yani şimdi çıkıp çok paraya gerek yok diyenler de çıkar ama onlar da hırpani bi şekilde geziyor görüyoruz internette. Ozetle zengin adam işi gezmek. Ben zengin olsam da çok gezmezdim öyle bi hayalim yok.

Açıkçası şöyle bir kez yurtdışı tatmış insanlar ve bir de az buçuk dil biliyorlarsa acayip keyifli bir eylem ...

Zira bu eylemlerde bir yığın macera olabiliyor ..Filmlerdeki hissi alıyorsun.Bir gün bir italyanla konsere giderken ertesi gün bir amerikalı ile top oynuyorsun ..Bazende hiç beklemediğin an biri seni evine davet ediyor ..Hayatın boyunca yiyemeyeceğin yemekleri göremeceğin insan kitlelerini görüyorsun .Bu bazen sana iş fikri yada dünyayı algılama düzeyinde ilerleme veriyor Hayat hep aynı ama değişen diller ve insanlar ..Aradaki nüansı yakaladığın zaman işte hümanist oluyorsun ...
google "değişik doğa manzarası" ve " farklı şehir mimarisi" yazın .

Oralarda yapılabilecek şeyleri görün .Sonra tekrar düşünün bence .. Çünkü hayata bir kez geliyoruz ...Günün birinde öleceğiz en azından dünyayı gördüm diyebilirsiniz :)

etkinlik yonetimiyle ugrasan bir arkadasim var, pek bilinen bir konserler zincirini organize ediyor, milyonlari var. bir kere de ara ver, git dunyayi gez, hayatin is olmus diyoruz, abi benim oyle bir istegim yok ki diyor.

bana cok garip geliyor ama oyle iste. adam 3 gunlugune bodruma gidip sampanya acmayi yegliyor. herkesin tercihi farkli.

Başka ülkedeyim ve vatandaşlık değiştirmeye giden yolda en önemli nedenlerinden biri bu, çünkü bizim pasaport malum :) Bir ton ülkeden orada sadece birkaç gün vize alınıp, kalmak sürekli uğraşılacak şey değil.

Ayrıca yıllarca gezmeyi düşünüyorum belirli bir yaş sonrası.

turist olmayı sevmiyorum pek. sadece bi amaç uğruna gezmek isteyebilirim. fotoğrafçı olsaydım mesela tabii ki isterdim. ya da örneğin imkanını bulabildiğim takdirde gidip özellikle afrika ülkelerindeki yerel müzisyenlerin ses kaydını alma, onlarla bi şekilde oturup konuşma gibi bir arzum var.

Her yeri gezmek istemem. Ne kadar zengin olursam olayım, Hindistan'a bir gün bile ayırmam. Bulunduğum ruh haline göre şehir gezmek isterim. Sonbaharda Paris'e giderim, yazın Avustralya'ya giderim. Burası da sıcakmış deyip, Somali'ye gitmem.

Gormedigim her yeri gormek isterim ama ekstra bir merakla gormek istedigim yerler de var tabi.

Tek geziyorum, kendimi zorlamak vb hosuma gidiyor. Bilmedigim bir yere gitmeyi seviyorum. Gezimi planlamaktan (ana hatlariyla!) alternatifleri tartmaktan vb cok zevk aliyorum.

Onun disinda gittigim her yerde gormek/deneyimlemek istedigim bir sey oluyor. Sirf herkes gidiyor diye hosuma gitmeyecek bir sey yapmam gittigim yerde. Sokaklarda kaybolmayi severim falan filan.

Yolda olmaya ise bayilirim, uzun sure yola cikmazsam huzursuz oluyorum

karakter meselesi ama bir kez cikan tadini aldi mi vazgecemez diye dusunuyorum.

birkac buyuk hayalimden birisi suan gerceklesti gezmek degil yasamak istiyordum ben (avrupada calismaya basladim).
Digeri de 5 sene sonra baska bir ulkede temelli yasamaya baslamak uzerine.
(burada olunca daha rahat gezip kendinize zaman ayiriyorsunuz yani buyuk hayaller yaninda kucuk hayallerin de gerceklesamesini sagliyor)

mis :)

allah'tan bi' mani çıkmazsa 3 kasımda dünya turuna çıkıyorum. rio de janeiro'dan başlayıp uruguay istikametine yönelerek tüm güney amerika'yı sahil şeridinden dolaşıp bahamalar'a ulaşmak istiyorum.

6-6,5 yıl sürecek bu yolculuk. sonrası allah büyük belki iç kısımlara girerim belki de asya'ya giderim ama bir daha türkiye'ye dönmeyi düşünmüyorum.

Erasmus vesilesiyle yurt dışında yaşadım. Sonra çeşitli vesilelerle 6-7 ülke gördüm.

Ve sonuç olarak yurtdışında yaşamak istemiyorum ama gidip gezmek istiyorum.

24 yaşındayım, henüz yurtdışına çıkabilmiş değilim. ama eksikliğini çok hissediyorum. en olmadık tipler bile daha çocuk yaşlarda bir sürü ülke gezip görüyor. açıkçası benim en büyük hayallerimden biri. evlenip çocuk yapmaktansa dünyayı gezmek daha iyidir bana göre.

gezmeyi de, yurtdışında yaşamayı da isterim ama son yıllarda peydah olan "dünyayı gezmeliyim" manyaklığını ben de anlamıyorum açıkçası. bazı insanlar sırf yapmış olmak için yapıyormuş gibi geliyor. gerçi, zaman değişti... artık dünyanın farklı yerlerini görmek nispeten kolay ve ucuz. bu tavır da anlaşılabilir o yüzden.

ben paranın satın alamayacağı tecrübeler istiyorum gittiğim yerde. yoksa roma'ya parası olan herkes gidebiliyor. gidip de orayı görmek yine güzeldir eyvallah ama benim için özel bir anlamı olmaz açıkçası. o yüzden couchsurfing ya da workaway gibi tırıvırılar sayesinde seyahat etmeyi ya da netten tanıştığım yabancı arkadaşlarımı görmeyi falan daha çok seviyorum ben. hindistan'da hostelde kalıp tek başıma 8-10 gün dolaşmak hiç mi hiç ilgimi çekmiyor mesela. hamallık. ne uğraşcam amk. ama hintli bi arkadaşım olsa mesela, ben ona gitsem o bana gelse, beni kendi yaşadığı hayatın içine soksa arkama bile bakmadan giderim. bu muazzam bi şey mesela. benim yurtdışından anladığım budur. yoksa paris'i görsem ne görmesem ne, çok umrumda olmaz işin açığı. gezmeyi severim, paris'i görmeyi isterim mesela ama demek istediğim, bunun için ekstra çaba sarf etmem. paris'i turist olarak gezmektense parisli birinin misafiri olmak ya da paris'te bi konsere, maça gitmek vs. çok daha eğlenceli geliyo bana. turistlik konseptini oturtamadım ben kafamda, bi yere gidip "hmm iyiymiş lan" diye deli dana gibi dolaşmak fikri hiç mantıklı gelmiyo hjsjfsk. oranın bi parçası olmak istiyorum.

ukrayna'yı da en çok bu yüzden seviyorum zaten. kiev'i 1000 lirası olan herkes gidip görebilir, şehrin altını üstüne getirebilirler. bu benim için özel veya anlamlı bi şey değil. ama sovyet babuşkasnın pişirdiği yemekten yiyip sarhoş amcanın sovyet ordusundaki maceralarını dinlemek paha biçilemez. ben gideceksem bunun için giderim. yoksa bana ne yurtdışından alala.

tam bir otlakçı imajı çizdiğimin farkındayım ama benim için yurtdışıyla ilgili güzel şey budur: oranın insanıyla, kültürüyle hemhal olmak. ben demiyorum ki "para verip yapılabilen şeyler değersizdir" ya da "gidip müze gezmek insana hiçbi şey katmaz". katar. yurtdışı seyahati gerçekten güzel bi şey. ben çocukluğumdan beri isteyen biri olmama rağmen, ilk çıkışımda şok olmuştum resmen, kaldı ki gittiğim yer sikindirik bi ülke yani öyle alamanya falan da değildi. ama işte benim anlayışım bu yani. ben dağ tepe ya da ana cadde görcem diye kalkıp ülke değiştirmem. istediği kadar güzel olsun. bana insan lazım, o caddeyi anlatacak biri lazım.

Görebildiğim kadarını görmek istiyorum. Yeni yerler görmek, yeni şeyler tatmak beni mutlu ediyor.
Tatil kavramı olmayan, gıda-barınma gibi temel ihtiyaçlara zor yetişen ve kitap, müzik vb. şeylere para harcamayı müsriflik olarak gören ailelerde yetişenler genelde gezmeyi sevmiyor. O kültür yok, gerçekten zevk almıyorlar.

Sulfoxaflor +1000

İstisnalar vardır tabii ama bu yetiştirilme tarzı ve ailede edinilen kültür ile çok alakalı. Misal çevreme bakıyorum, bilmeye, araştırmaya meraklı olmayan, belli bir müzik, film vb. arşivi olmayan, eline kitap almayan tanıdıklarım erkenden koştur koştur evlenip bir an önce üreme ve borç harç ile ev, araba vb. sahip olma derdindeler. Gezmeyi boş iş olarak görüyorlar. Gez gez nereye kadar, otur düzenini kur diyorlar. Gezip yeni yerler görmek onlara çok anlamsız geliyor. Dediğim gibi istisnalar muhakkak vardır ama genelde dünya görüşü biraz daha geniş, yeni şeyler deneyimlemeye, değişime daha açık olan insanlar gezmekten daha fazla keyif alıyor. Sosyal medyada paylaşmak için gezen insanlardan bahsetmiyorum bu arada. Gerçekten bundan tat alanlardan bahsediyorum.

Eczanelerde yaşlılar için besleyici özellikte mamalar oluyor.

Hastane şart. Istah kesilmesi o yaşta baska bir şeye isaret ediyor.

o yasta istah kesilmesi domino etkisiyle saglik duzeninin bozulmasina neden olur. acil illa vardir oraya goturun, cok bir sey yapmazlar ama damardan mamalar oluyor onlardan desteklerler

Çalıştığım firmaya son iki yılda giren iki inşaat mühendisini kariyer.netten bulduk.
Bi elektrik mühendisi de firmadaki elektrik teknisyeninin vasıtası ile başladı.

mühendisim. en sevdiğim soru bu.

1 dönem uzatmıştım okulu, yani haziran'da değil ocak'ta bitirecektim. son senemin yazında son stajımı ayarladım, gittim ama stajın son 10 gününe gelemeyeceğimi interrail yapacağımı falan söyledim. staj yaptığım yerden tamam dediler.

staja gittim bi 15 gün kadar. sonra interraile gittim, 1 ay o sürdü. ardından okul başladı. bir ara staj defterimi imzalatmaya tekrar staj yaptığım yere uğradım. "senin okul ne zaman bitiyordu?" dediler. ocakta dedim. ocakta gel başla dediler. peki dedim.

dolayısıyla hala bir cv'm yok.

Mühendisim. 7 sene önce kariyer.net'ten bulduğum işte çalışıyorum hala.

kariyer.net

makine mühendisiyim. 4. sınıftayken ev arkadaşlarım arasında kavga çıktı. ev arkadaşlığı olayından çok sıkıldığım için tek başıma eve çıkmam lazımdı, bunun için de para. bir liman tesisinde bakım mühendisliği yapan kuzenimin arkadaşı ile tanışmıştım birkaç ay önce. aradım abi bana para lazım iş bulmamda yardımcı olur musun dedim. tesadüf limanda başlayacak uzun soluklu bir projenin çelik işleri taşeronu benim abinin yardımıyla işi almıştı. yarım saat sonra geri aradı, şu firmaya git yarın bekliyorlar dedi. gittim bir gün sonra başladım. maaş haklar hiçbir şey konuşmadık, ay sonunda para yattığı zaman maaşımı öğrendim. 4. ve uzatmalı 5. sınıf boyunca askerliğe kadar 2 seneye yakın o firmada çalıştım.

2. işim asker dönüşü yenibiriş'ten. 3.sü ve şimdiki ise ilk işimde kurduğum bağlantılar vesilesiyle o liman projesinin alman iş yüklenicisi oldu. şantiyede başladım şimdi satıştayım.

Staj yaptığım şirkette devam ettim, staj ilanından da okulun mezun ağı sayesinde haberim olmuştu.
Mühendis değilim.

70 civarı yere başvurdum, görüşmeye bile çağrılmayınca askerliğin problem olduğunu anlayıp tecili bozup gittim.
döndüğümde askerlik durumunu güncelledim. daha başvuru yapmadan bi firmadan aradılar, sizi kariyer nette bulduk dediler. sonraki hafta işe başladım.
o işten sonraki iki işi de kariyer netten buldum. torpilim hiç olmadı.

merkezi atama ile

bi süre aylak gezdikten sonra (takribi 1 ay) bi cuma gecesi annemle kavga etmemiz uzerine kafayi kirip basip gidicem bu evden (baska sehirden) diye istanbuldaki tum is ilanlarina basvurdum. pazartesi arayip gorusmeye cagirdilar, carsamba gorusmeye gittim, cuma is teklifi yaptilar. bir sonraki pazartesi ise baslamistim.

Staj yaptığım şirketti, kariyer.nette ilanını görüp başvurmuştum. Mühendis değilim.

Kariyer.net

Onlisans ogrencisiyken sertifika programina yazilmistim. Oradaki hocalarimdan biri bulup yerlestirdi beni saolsun. Hem de yabanci bir firmaydi Eskiden iyi insanlar vardi. Simdi birine rica etsen arkasina bakmadan kacar.

Babam şuraya git başvur dedi. Gittim görüşeceğim kişi genel müdür yardımcısıydı. Randevusuz gelenleri 2 saat bekletme huyu varmış. (sonradan kendisi söyledi) 2 saat bekletti beni. Çağırdı sonra. Konuştuk ettik.
Para vermem asgari ücret dedi. Olsun dedim. Vardiyalı dedi. En iyisi dedim. Ne dediyse kabul ettim. Askerlik dedi en son. Tecilli dedim. Almam işe tecrüben yok dedi. Beni un kabul edin. İstediğiniz hamuru yapıp pişirin dedim. Almayacağim seni dedi. (Tabi ters bir dille değil gayet kibar bir diyalog ama ciddi tonlarda) bana iş lazım para değil evde oturmak koyuyor alın işte dedim.

1 hafta sonra alsancak'ta "ne bok yicem ben. İşe giremedim" diye ağlamak üzereyken aradılar pazartesi gel başla diye.
1 yıl asgari ücret+mesai parasıyla çalıştım (1800 lira yıl 2013)
4. Yılımda ayrılırken 4000 lira ile ayrıldım işten.

Umarım yardımcı olur anlattıklarım.

Kimya muhendisiyim