Ekşi Duyuru

Evlenir evlenmez çocuğum oldu. Hani 1 hafta geç yapmış olsaydım, onsuz geçecek o bir hafta için bir ömür hayıflanırmışım. Bu dediğim şu an absürt gelecek ve evet klişe olacak ama bu hissiyatı çocuğunuz olduğunda haklı bulacaksınız.

Şuan için kesinlikle istemiyorum hatta şuan evlenmek istemiyorum. ama 5 yıl sonra tüm fikirlerim değişebilir. Milletin ne dediği düşündüğü 1 gram umrumda değil.

Bahoho + 1... Çok kişisel bir şey. Şahsen ben dünyadaki fazladan bir çocuğun, soyumun devam etmesinin, bir çocuğum olması, baba olma hissiyetı vb. gibi şeyler konusunda bir ilgi hissetmiyorum.

akilfikir.net

hiçbir zaman istemedim. ileride de isteyeceğimi düşünmüyorum.

istiyorum ama bu halkın hiçbir mensubu ile evlenmem. ben değerli roma dölümü slav-yunan bakire kızlarından birine aktaracağım.

Ben de senin gibi düşünüyorum. En çok da çaresiz bir hastalığa yakalanırsa ona bu acıyı ben yaşatmış olduğum için çok üzülürüm. Bazı insanlar facebookta hamile pozu paylaşmak için çocuk sahibi oluyor galiba, her yerde göbek resmi:/.

çocuğum olsun istiyorum:)

27 yaşına kadar evlilik ve çocuk aklımın ucunda yoktu, hele çocuk sevmişliğim bile yoktur.
30 a doğru evlilik ve çocuk istemeye başladım, evlendim 2 çocuğum var, şu an 40 yaşındayım ve keşke 20 yaşında isteseydim diyorum. çocuğun olduktan sonra ilk 3-5 ay hariç pek pişman olacağını sanmıyorum, onun sebebi de yorgunluk ve uykusuzluktur.

avrupada yaşasaydım belki düşünürdüm de.. bu ülkede asla düşünmüyorum..

çocuk dediğin şey büyük sorumluluk.. ayrıca ne ekersen onu biçersin durumu da var..
sen ne kadar aklı başında modern bir insan olsan da topluma karışmadan da olmuyor..
haliyle daha anaokulunda başlıyor sorunlar..
bir de zorunlu DİN öğretmeye çalışıyorlar sanki başka sorunumuz yokmuş gibi..
eğitim sistemimiz zaten kocaman bir fiyasko.. sağlık sistemi de öyle..
kimse kusura bakmasın ama şansa yaşıyoruz bu ülkede..

Ben istiyorum ya, isimleri bile buldum. Kiz olursa Alçin, erkek olursa Teoman.

ben sosyal şartlanma olduğunu düşünüyorum. eğitimli insanlar çocuk sahibi olmayı erteliyorlar, üzerinde çok düşünüp öyle karar veriyorlar. eğitimsizlerin evlenir evlenmez hemen çocuğu oluyor, bakıyorsun 18 yaşında çocuk denilecek kızın kucağında bebe var ve 25ine kadar iki tane daha eklenecek buna falan.

asla mükemmel, kusursuz, harika bir insan olduğumu düşünmüyorum ama tek bir hayatım olduğunu biliyorum. düşündüğün zaman hepimizin atası ilk insana çıkıyor... ne bileyim bundan 1600 hatta 3600 sene önce birileri bizim büyük büyükbabamız, büyük büyükannemizdi. onca zaman, onca badire atlatıp bugünlere ulaştık. evet günümüzde bencilce olduğunun farkındayım ama ben bu tip olayları çok etkileyici bulan bir insan olarak aşık olduğum kadından 2-3 tane bebe isterdim. bi' nevi "görev" belliyorum bunu. düşünsene insanlık var olduğundan bu yana gelmiş soyum. onca sene sonra ben kesiyorum. ayıp olur ya.

ha şu da var: çocuk yapmak için pek iyi zamanlar değil. ben sorumluluk sahibi bir adam değilim. şu yaşıma kadar (83) bana 1 yıldan fazla katlanabilen bir kadın görmedim. parayı tutma konusunda berbat biriyim, çocuklarım aç kalabilir. o yüzden önümüzdeki 8-10 yıl içerisinde çocuk sahibi olmak gibi bir planım asla yok. gerçi 10 sene sonra 34 oluyorum aq, ölmüşüz çoktan piii. neyse 7-8 sene sonra bakarım. evlenmişsem, eşim ilginç bi şekilde beni hala seviyosa falan sorarım belki yapak mı 1-2 tane diye.

güzel bi şey çocuk/bebek. ben çok seviyorum. hem muazzam canlılar hem de kendi çocuğunsa eğer senin ve sevdiğin insanın ortak ürünü oluyo jfjj süper bi şey. o yüzden isterdim ama dediğim gibi çok fazla sorumluluk, hazırlık, emek gerektiren bir iş. belki çocuk sahibi olmam o yüzden. çok değerli, kaliteli, "büyük" insanların çocuk yapmaması rahatlatıyo beni biraz, "bunlar yapmıyosa bi bildikleri vardır, sçayım genine sanki onlardan daha önemlisin" dedirtiyo.

Hayatta yapmayacağıma emin olduğum tek şey çocuk diyebilirim.

Tamamen maddi gerekçeler ile yanaşmıyoruz. Farklı bir ülkede ya da farklı bir refah seviyesinde olabilirdi ama "çocuğu veren Allah rızkını verir" mantığı realitede pek çalışmıyor, malum.

Tamamen sosyal şartlanma.

Bi ara yaparız ya. O duyguyu tatmadan ölmek istemiyorum. Ölmezsek tabii

28 oldum. Bir kez bile cocugum olsun istemedim. Ailemden ya da yakin cevremden hic bu konuda baski gormedim.

Ne istedigimi ben de cogu zaman net soyleyemem. Ama neyi istemedigimi iyi bilirim. Mesela cocuk istemiyorum hayatimda.

kesinlikle çocuk istemiyorum.
hem şu koşullarda çocuğa kötülük yapmış olurum. sonra yaşlılığımda da hastalığımla vs uğraşmasın, üzülmesin.
hem de bencilim ben. hayatımı çocuğa adayamam. o kadar fedakarlık yapamam. çok büyük bir sorumluluk, o sorumluluğu istemiyorum. bir de doğum yapmak çok korkunç geliyor bana. kendime bunu yap(tır)mak istemiyorum.

Üstünde düşünülecek, karar verilecek birşey olarak görmüyorum.
Evlenirsin neden, sosyal olarak kabul görmek rahatça bazı şeyleri yaşamak istersin. İşe girersin neden, para kazanman gerekir yine sosyal olarak kabul edilmek için, ipsiz sapsız görülmemek için. Çocuk da toplumsal yaşam seviyelerinden biri işte. Tam olarak kabul görmek istiyorsan yapacaksın. Kaç tane yaparsın nasıl yetiştirirsin üzerinde düsünülebilecek konular ama eylemin kendisi değil. Kiminle nasıl evleneceğini, nerede hangi işte çalışacağını seçmek gibi. Çalışmak, evlenmek, doğurmak fiilleri sabit, geri kalan ayrıntılar değişken.
"Ay o an gelince hissediyorsuuaannn" türü pembe düşünceler bana göre değil. Toplumun bir parçası olduğun/olmaya çalıştığın için o akışla gitmek zorundasın.