Ekşi Duyuru

ik'da calisan ya da daha once bunun gibi ise alim sureclerinden gecmis tecrubeli arkadaslarin yorumlarina ihtiyacim var.

yaklasik 2 ay suren 4 asamali bir alim surecinin sonuna geldigimde bana "shortlisted" oldugum bildirilmisti. uzerinden 1 hafta gecti, donus olmayinca ik'ya mail atip alim yaptiniz mi diye sordum. "degerlendirme toplantisini yarin yapacagiz, en kisa surede bilgilendirecegiz ama bizim tarafimizdan (ik) adayliginiza yogun ilgimiz oldugunu teyit ederiz" gibi bir cevap gelmisti. bu mailin uzerinde de bir hafta gecti. bugun bolum mudurunden soyle bir mail aldim:

"alim icin birkac ic surec uzerinde calisiyoruz ve bunun birkac hafta daha surecegini tahmin ediyoruz. halen shortlist oldugunu teyit ederiz. bu surede baska bir teklif icin karar verme durumunda olursaniz bize bildirmenizden memnun oluruz."

sizce bu gidisat benim acimdan olumlu okunabilir mi? yoksa daha cok bana ikna olmamislar ama pozisyonu doldurmadan olumsuz donmek de istemiyorlar gibi mi? birkac hafta suren ic surec nedir hic bilmedigim icin biraz umutsuzluga kapildim :(

 

İki hafta önce toprağını değiştirip saksısını büyüttüm. O günden beri deli gibi yaprak döküyor. Yapraklarının yarısı lekeli, çürüyor gibi. Yerini değiştirdim, suyu azalttım ama bir şey değişmedi. Bu bitkiyi nasıl kurtarabilirim? Bitkiyi saksıdan çıkarıp kökleri kontrol etmeyi düşündüm ama iyice hırpalanacak diye çekiniyorum. Öneriler için şimdiden teşekkürler.




 

birine karşı olan kontrolünü kaybetmek ingilizce nasıl deniyor? hoşlandığımız birine karşı vs.
teşekkürler



 

evimde wifi olmadığı için smart tvye telefon internetini bağlamak istiyorum ama cihazı görmüyor.google aramalarımda bu soruya cevap bulamadım, telefon interneti smart tv ile paylaşılamaz mı acaba?




 

oylama başladı.




 

yurt dışında yaşıyorum. yeni aldığım iphone 12 mini ile iş bankası müşteri hizmetlerini aradığımda yaptığım tuşlamaları algılamıyor. bunun sebebi ne olabilir? nasıl düzeltebilirim?




 

Hintli bir firmaya iş başvurusu yapmıştım, az önce görüşme için aradılar.

Anladıklarım şöyle: wşdscnfdedks job oppurtunity fmdıjosadkfn

ingilizcem fena değil (ielts 7), avrupalılarla her gün konuşuyorum ama hindistanla hiç işim olmamıştı.
Yes yes dedim ama hiçbir şey anlamadığımı fark edince ofiste olduğum için müsait olmadığımı söyledim, daha sonra konuşalım dedim. şimdi benim geri aramamı bekliyor ama aramaya çok korkuyorum. söylediklerini anlayamazsam özür dileyip kapatayım mı ne yapayım? ayıp mı etmiş olurum?

 

Başlık anlamsız oldu, basitçe özetlemeye çalışayım.

Birimde 3 kişiyiz ve her birimiz takip ettiğimiz işlere sıra numarası alıyoruz. Bu sıra numaraları tek bir tabloda toplanıyor. Şöyle:

1-Ahmet
2-Mehmet
3-Ayşe
.
.
.

Şu anda bu taloyu serverda tutuyoruz ve yeni sıra numarası alacağımız zaman servera bağlanıp sıradaki numaraya adımızı yazıp kaydediyoruz. Ofis dışındayken, server bağlantımız yokken ya da çok acil durumlarda bu işi yapmak sıkıntı oluyor. Sürekli birbirimize "tablo kimde açıksa sıradaki koda benim adımı yazabilir mi" diyoruz.

Bu işi daha pratik hale getirebilmemin yolu nedir? Server bağlantımız yokken nasıl yapabiliriz? Mobil uygulama önerilerine de açığız.
Şimdiden teşekkürler.

 

Veteriner boyunluk takmadı. Kedim narkozdan uyanalı 6 saat oluyor ve uyandığından beri kendini yalıyor. Bunun bir zararı olur mu? Engellemeye çalışınca sinirleniyor ama enfeksiyon kapacak diye korkuyorum ama sonra tehlikesi olsaydı veteriner boyunluk takmaz mıydı diye düşünüyorum. Çok tedirginim :(




 

dün akşam kredi kartımda ne olduğunu hatırlayamadığım bir harcama gördüm ve bankayı aradım. internet üzerinden 180 tl'lik bir harcama yapılmış ve 3 takside bölünmüş :) açıklamada sadece "param" yazıyor. kartımı hemen kapattırdım yenisini istedim. Parayı geri alabilcem mi belli değil ama bu nasıl dolandırıcılıktır anlamadım. neden sadece 180 tl'lik harcama yapıyorlar ve neden takside bölüyorlar? kartımın 15 bin tl limiti var.
ayrıca bazı alışverişlerimden sonra bankadan mesaj geliyor, size ait değilse bizi arayın diye. bu sefer neden gelmemiş? neye göre mesaj gönderiyorlar?



 

yaklaşık 1 yaşında erkek kedim var, ikimiz birlikte yaşıyoruz. evimizde 2 günden daha uzun süre yalnız bırakmadım. ev dışında da yalnızca annemin evine götürdüm, orada birkaç gün birlikte kaldık.

bu hafta sonundan itibaren önümüzdeki 3 hafta boyunca şehir dışında olacağım. kediyi anneme emanet edeceğim ama tam 25 gün benden ve evimizden uzak kalmış olacak. daha önce hiç gitmediği bir yer değil, evdeki insanlar da yabancı değil ama ilk defa bu kadar uzun süre ayrı kalacağız. hiç sallamayabilir ama terkedilmiş gibi hissedip depresyona girer mi diye korkuyorum. bu konuda yapabileceğim bir şey var mı? mesela benim eşyalarımın etrafta olması hoşuna gider mi?
şimdiden teşekkürler

 

erkek arkadaşım şehir dışından bir iş teklifi aldı. ertesi gün olumlu/olumsuz dönüş yapması gerekiyordu. aynı gün akşam maalesef annesi aile içi şiddete maruz kaldı. evde nasıl bir kaos ortamı yarattığını tahmin edebilirsiniz. öyle bir durumda evden ayrılma kararı alamayacağını düşündüğü için firmayı arayıp biraz zaman tanımalarını istedi ama İK yetkilisi gün içinde kararını bildirmesi gerektiğini söylediği için işi kabul edemedi. tekrar böyle bir şey yaşanmaması için annesinin yanında olması gerektiğini düşünüyordu. ama birkaç gün sonra çok pişman oldu (anne babası barıştı) ve firmayı geri arayıp hala alım yapmadılarsa işi kabul etmek istediğini söyledi. İK yetkilisi neden başta reddetiğini sorunca özel bir ailevi sebep yüzünden demiş. Özel sebebin ne olduğunu sormuşlar ama utandığı için açıklamamış, yalan da söylemek istememiş. henüz başka birini almadıkları halde, bizde güvensizlik yarattın diyip reddettiler. bütün bayram tatilini pişmanlık içinde geçirdi, hala çok kötü hissediyor.

bir yanım diyor ki sen ara söyle, o utanmış söyleyememiş ama kariyeri için büyük bir fırsatı kaçırmasın. diğer yanım diyor ki arayıp ne diyeceksin "ben x'in sevgilisiyim, şu yüzden kabul edemedi lütfen işe alın". iş hayatında hiç karşılaşılmış bir durum değildir, çok saçma olur. ama sonra daha ne kaybederiz ki diyorum. kendisinin arayıp bunu söyleme ihtimali yok, o yüzden bu ikileme düştüm. siz böyle bir durumla karşılaşsanız ne yapardınız? kendinizi hem benim yerime, hem de İK'cı yerine koyup cevap verirseniz çok memnun olurum.
şimdiden teşekkürler.

 

baktığım bir sokak kedisi var. bir haftadır evde yoktum, bugün geldiğimde böyle buldum. kafasının iki yerinde tüy yok. alerji gibi bir hastalık mı yoksa başka bir kedi mi hırpalamış anlamadım. veterinere götürmem gerekir mi?

ibb.co

ibb.co

 

Eskiden akn’ye göre fiyat belirleniyordu, bundan sonra nasıl olacak?

Taahhüdümün dolmasına 2 ay kaldı ve daha şimdiden ttnet taahhüt verin diye her gün yana döne arıyor. Aynı soruyu kendilerine sordum, bir cevap alamadım, henüz belli değil dediler. Taahhüdü şimdiden vermek mi mantıklı yoksa beklemek mi? 100 gb akn için ayda 80 lira ödüyorum. Ne yapmamı önerirsiniz?


 

ara sıra eve aldığım bir sokak kedisi var. son bir aydır sanırım 6-7 gün evde kalmıştır. ilk günlerde sessiz sakin, yemek verirsen yiyen, kendine bir köşe bulup uyuyan ve benimle hiç ilgilenmeyen kedi son iki gündür kudurdu :)

bi kere kesinlikle dibimden ayrılmıyor. hangi odaya gitsem fıtı fıtı peşimden koşturuyor ve miv miv miv ayaklarıma dolanıyor. 5 dk tuvalete gitsem koridorda sanki işkence ediliyormuş gibi miyaaavv miyaaaaav diye inliyor.

kendini sevdirmek için sürekli bacaklarıma sürtünüyor. tamam gel seveyim diyorum, mest olup sırt üstü yatıyor ve anında tırnaklarını çıkarıp ellerimi tırmalıyor. hayır diye kızıyorum. bu sefer de sakin bi şekilde elimi iki patisinin arasına alıp dişlerini geçiriyor. ellerimi kurtarayım derken o gazla bacaklarıma saldırıyor. bu hareketleri yaparken o minnoş gözleri seri katil gibi bakıyor, korkuyorum :) haşin mi seviyorsun diye soracaksınız ama hayır. çok nazik bir şekilde boynunun altını kaşıyorum mesela. mırr mırrr mırrr yuvarlanırken bir anda canavara dönüşüyor.

mutfakta yemek hazırlarken gözlerini kocaman açıp ciyak ciyak bağırıyor. mama koyuyorum, hah yiyor derken vazgeçip yine geliyor. bu sefer mesela yoğurt veriyorum, onu yemeye başlıyor. ama tezgahın başına geçtiğim anda yine gelip başka bir şey istiyor. bunu yapmadığı tek yiyecek yaş mama. verirsem bitirene kadar başından ayrılmıyor. ama tamamen doymuş olsa bile ben yemeğimi koyup oturunca tabağın içine atlıyor. bugün tabağımı elimde tutarak ayakta yemek zorunda kaldım.

mobilyaları, koltukları tırmalamasını anladım ama en muzdarip olduğum konu saksılar. evde kum olduğu ve kuma yapmayı öğrendiği halde saksıları eşeliyor. tuvaleti geldiği için mi yoksa eğlencesine mi yapıyor anlamıyorum. bu yüzden gözümü üstünden ayıramıyorum. bir dakika içinde bir bitkimi kökünden söküp parçalamıştı. bağırınca da korkup kanepenin altına saklanıyor, kıyamıyorum kerataya.

kedi sahipleri anlar, bunlar tamamen normal davranışlar mı? özellikle saksılarla ilgili alabileceğim önlem var mı? elime ayağıma saldırmamayı öğretebilir miyim?

son soru: komşum diyor ki "kediyi ara sıra eve alarak iyilik yapmıyorsun. sana alışıyor ve artık sokakta mutlu olamayacak." haklı mı sizce?

 

Daha önce soğuk havalarda birkaç kere eve aldığım kediyi bugün yine eve aldım. Sanırım 6-7 aylık bir dişi. Çok sağlıklı görünüyor, tüyleri uzun parlak. Az önce uyurken karnını seviyordum, tüylerinin arasında küçük bir siyahlık gördüm. Ben severken mi oldu yoksa canlı bişey mi anlayamadım ama hareket ediyor gibi geldi. Dikkatli bakayım derken kedi huylandı uyandı. Bakıcam derken ellerimi tırmaladı. Şu anda kanepede uyuyor yine. Bit olabilir mi acaba? Bit görsem anlamam o derece uzağım konuya. Ne yapabilirim?




 

bu ortancayı geçen hafta aldım, saksısını değiştirdim. ilk 3 gün destekledi ama son iki gündür iyice boynunu büktü. sebebi ne olabilir? balkonda duruyor, doğrudan güneş ışığı almıyor, akşam güneşi alıyor biraz. susuz mu kaldı acaba diye sabah evden çıkmadan biraz su vermiştim ama akşam geldiğimde daha beter olduğunu gördüm. şimdi yine su koydum tabağına. solacak diye korkuyorum ne yapmam lazım?




 

oturduğum eve taşınalı birkaç ay oldu ama ben ikametimi henüz buraya aldırmadım. erken seçim kararı alınınca da seçim sonrasına kadar beklemeye karar verdim çünkü seçim tarihinde eski yaşadığım ilde olacağım.

apartmanın girişine seçmen listeleri asıldı ve benim evimde başka birinin kayıtlı olduğunu gördüm. şimdi ben gidip bunu bildirsem, sen nereden biliyorsun orda yaşamıyorsun ki diyecekler. ne yapabilirim?


 

Ayrılığın 5. Gününde, “mesaj mı atsam” evresine geldim. Bitiren benmişim gibi görünse de aslında onun istediği ama beni üzmemek için yapamadığı ve sürekli ertelediği sonucuna vardığım için madem öyle ayrılalım dedim. O da tamam dedi. Günlerdir hiçbir şekilde iletişim kurmadık ve haber almadık birbirimizden. Ne düşünüyor ne hissediyor çok merak ediyorum. O da beni düşünüyor mu diye merak ediyorum hatta çatlıyorum. İyi olduğunu, rahatlamış olduğunu görürsem çok üzülürüm ama daha mı kolay atlatırım acaba diye düşünüyorum. Benden tamamen vazgeçtiğini görürsem mecburen durumu kabullenip önüme bakmam daha mı kolay olur? Mesaj atıp konuşmaya çalışayım mı?




 

vardı bir zamanlar, ne oldu acaba? başlık mı taşındı, sansürlendi mi? bu ağ hala kullanılabiliyor mu?




 

"tarihlerin çakışması" nasıl denir? tarihlerin çakışmasını önlemek için lütfen gelmeden önce haber verin gibi.




 

beşiktaşlı sevgilime doğum gününde forma alayım dedim ama yeni sezon formaları biraz tipsiz mi ne? o yakası falan.. ne dersiniz beyler? beğeniyor musunuz?

www.kartalyuvasi.com.tr


 

elimde bir tape var. ama çok kısık sesle konuştukları için tam anlaşılmıyor. etrafta da bazı gürültüler var. konuşmanın içeriği benim için çok önemli. bu konuşmaları anlayabilmenin bir yolu var mı?

cemaatçi falan değilim, kayıt da siyasi değil :p


 

önceden de ibadetini yapmaya çalışan inançlı bir insandı ama son 2-3 yıldır dindarlığı çok acayip boyutlara taşıdı.

ne zaman eve gelsem kuran okurken buluyorum. eskiden akşamları beraber çay içip televizyon izlerdik, şimdi ben izlerken o kuran okuyor.

çok sık oruç tutuyor. bilmem ne ayında 1 hafta tutmak çok sevapmış, şunun için niyet ettim 3 gün tutucam vs hiç bitmiyor.

bütün işlerimizi namaz vakitlerine göre düzenliyoruz. "anne hadi çıkıp bi kahve içelim" diyorum, "ezan okunacak yarım saat sonra" diyor.

her cuma türbe türbe geziyor. eve bir sürü dini kitap yığdı. okumadığı hurafe kalmadı. bana da yaptırmaya çalışınca "anne bu ne saçmalık ya" diyorum. "öyle deme kızım kitapta okudum" diyor. televizyonda da nerde abuk subuk dini sohbet varsa bulup izliyor.

çok fazla ibadet etmesi kendi tercihidir diye hiçbir şey demiyorum ama dünyaya bakışı, olayları yorumlaması da çok değişti.

olumsuz bir şey olursa "bu neyin cezası" ya da "bu bir sınav, sabır göstermeliyiz". çok zorlandığım bir ders var diyelim, "sen allah'tan yardım iste, o kolaylık gösterir". karar vermekte zorlandığım bir durum varsa, "iki rekat namaz kıl, rüyaya yat. allah sana hayırlısını gösterir"

geçen sene bir gün başı çok ağrıyormuş. namaz kılayım, "öleceksem de secdede öleyim" demiş ve namazda bayılmış. kardeşim eve gelip annemi bulunca ambulans çağırdı da öyle kurtuldu. doğalgazdan zehirlenmiş meğer.

yani hangi birini anlatayım bilmiyorum ki. kızsam olmuyor, anlatsam anlamıyor. fazla eleştirince "senin imanın çok zayıfladı" diye kızıyor bana.

hiç sosyal hayatı yok. ölmeden mezara girdi desem yeridir. üniversite mezunu ve 30 yıl çalışmış bir kadın. bir sendikaya ya da derneğe üye ol, sosyal sorumluluk projelerine katıl diyorum. çok anlamsız buluyor. madem hayatının odağına dini koyacak, acaba mevlevi tarikatına falan mı yönlendirsem diye düşünüyorum. en azından tasavvufu öğrenir, hurafelerden uzak durur. yoksa kendi beynini yiyip bitirecek. ne yapmak lazım?

 

kuşak farkından doğan çatışmalar, çocuğun hem kendi ayakları üstünde durmasını bekleyip hem de korumacı davranan ebeveynin içinde bulunduğu çelişki, çocuğun da ebeveyn olunca kendi çocuğuna benzer şekilde davranması sonucu başka bir boyutta doğan yeni çatışmalar, ailenin yokluğunu bile düşünemezken onlar gibi olmayı hiç istememe... diyalektik olarak yorumlanabilir mi?




 

şimdi bizim şirket bayram tatilini tüm hafta olarak verecekmiş ve haftanın kalan 3 gününü yıllık iznimizden kesecek.

ben müdürüme dedim ki "bayramda tatile gitmem mümkün değil ve ilerideki tatil planımı gerçekleştirmek için bu 3 güne ihtiyacım var, mecburi olarak izin verilince tatil planımı iptal etmek zorunda kalıyorum."

adamın cevabı:" bedavadan 3 gün izin yapınca (bayram günleri olan pazartesi-salı-çarşamba) sesin çıkmıyor, şirket birleştirip 3 gün kesince ouuvv. isterlerse bayram tatilini bile vermezler, sana parasını veriyor isterse çalıştırır. isterse 29 ekim hariç tüm tatillerde çalıştırır. ama tatil yapıyorsun yine de isyan ediyorsun. nankörlük etmeyin, çok kötümsersin. sürekli negatif enerji yayıyorsun. bak şu firmada 1 mayıs'ta çalıştılar vs vs"

buradan konuşa konuşa konuyu cumhurbaşkanlığı seçimlerine, benim solculuğuma, anarşikliğime getirdi. oruç tutmayışıma da inceden dokundurarak bağladı.

bazı lafları beni kışkırtmak için, kendi de inanmadığı halde abartarak söylediğini biliyorum, öğrendim artık. ama sabır sabır bir yere kadar. bu şimdi orospu çocukluğu değil mi ya?

 

10 sene once dinlemistim. Enstrümental, dingin bir şarkı. Elektronik degil. Yanlış hatirlamiyorsam grubun adı ion.

Bi buldurun be abi.

Not: bu soru duyuru insanlarinin sarki bulma konusundaki uzmanligini anlatmam sonucu bir arkadasim tarafindan sorulmustur. Utandirmayin beni panpalar :)

 

gittiğim bir iş görüşmesinde işveren, önceki tecrübelerimden yola çıkarak bundan sonraki işimde olmasını istediğim neler olduğunu sordu. ben de "organizasyon şemasındaki yerimi ve görev tanımımı net olarak bilmek istiyorum" dedim. önceki işimde "ne iş olsa yapar" gözüyle baktıkları için yaşadığım olumsuzlukları anlattım. bu diyalogtan sonra bana hiç söz vermedi. kendisi konuştu konuştu ve görüşmeyi bitirdi. bunu olumsuz bir tavır olarak algıladım. acaba bu cevabımda yanlış bir şey mi var? yorumlarınızı rica ediyorum.




 

işten ayrıldım. param var, zamanım var. 1-2 ay iş aramayacağım. doyasıya tatil yapmak istiyorum. ama bütün arkadaşlarım, sevgilim çalışıyor. kimseyi ikna edemedim. kardeşim sınava gireceği için ailemle de gidemiyorum. ne yapsam ben yaa?

not: 25 yaşında kadınım.


 

özet: çalışan ve spor yapan insanlar için beslenme programı nasıl olmalı?

spora başladım, 10 gün falan oldu. haftada en az 4 gün gidiyorum. hocanın verdiği plana göre 1,5 saat çalışıyorum. henüz 1 gram bile zayıflamadım. demekki rejim yapmadan olmuyor.

hafta içi 8-6 çalışıyorum. işten çıkıp direk salona gidersem 7de spora başlamış oluyorum. ama bu arada bişey yememiş olduğumdan spor çıkışı kurt gibi aç oluyorum. spordan 2-3 saat önce iş yerinde yiyeyim desem, evden bişeyler götürmem gerekiyor (ızdırap) hadi ona da katlanalım. ne hazırlamam lazım bilemiyorum.

öyle sıkı rejimler falan yapamam. beni tok tutacak, yeterli besini almamı sağlayacak basit bir liste lazım sadece.

 

kaç kişi aynı odada çalışıyorsunuz? ışık, ses vb durumu nasıl? temizliğiniz yapılıyor mu? çay,kahve içebiliyor musunuz?

mesela biz odada 7 kişiyiz. yanıbaşımızda üretim olduğu için ortam çok gürültülü, üstelik herkes birbiriyle konuşuyor ve hiç durmadan telefon çalıyor. temizlik yapılmıyor. gün ışığını görmüyoruz, penceremiz falan yok.

edit: ben mühendisim. odada 3 mühendis, 3 teknisyen, 1 teknik ressam var. daha kötü yerlerde çalıştığım için şu anda çok şikayetçi değilim. en azından burası sıcak oluyor.

 

yarın ilk defa uzun yolda araç kullanacağım. strese girdim resmen.

kolaydır dimi? yanlış yola falan girip kaybolmam?


 

az önce patron beni yanına çağırdı. biraz ayar verdi, biraz gaz verdi falan öyle uzun uzun konuştu. maddeler halinde özet geçiyorum.

1)yaşanan bir problemi şu şu nedenlerden dolayı çözemiyoruz dedim. "çözemiyosanız ben size niye para ödüyorum" dedi.

2)"başladığınız günden itibaren zirveye tırmanan bir başarı grafiğiniz vardı, ama şimdi motivasyonunuzda büyük bir düşüş görüyorum. neden?" dedi. cevap veremedim çünkü motivasyonumu düşüren birçok sebep var. salak iş arkadaşlarımdan tut, dengesiz yöneticime kadar... sebebini söyleyin çözelim diyor ama hiçbir söylediğimi kabul etmiyor ve beni eleştirmeye devam ediyor.

3)benden beklentileri çok yüksek. tek elimle tüm işleri çekip çevirmemi istiyorlar ama yetişemiyorum. bir kişi işten çıktı ama yerine eleman almayı kabul etmiyorlar. burası devlet dairesi gibi olmuş, miskin miskin yayılıyomuşuz akşama kadar.

4)benim ekip arkadaşım olarak gördüğü biri var. aynı ofisteyiz ama o bambaşka bir iş yapıyor, bana hiçbir konuda destek değil. hatta olan bitenle hiç ilgilenmiyor. ama patron bizim beraber çalıştığımızı düşündüğü için bölümden daha iyi bir performans bekliyor. tabi ben bunları dile getiremiyorum...

daha anlatacak çok şey var ama uzatmak istemiyorum. gerçekten çok bunaldım. ilk maddede yazdığım cümle yüzünden daha iyi bir şeyler yapmak bile gelmiyor içimden.

gittiği yere kadar idare mi edeyim, gidip başka iş mi bulayım(gitsem ne değişecek bu dördüncü işim), daha başarılı ve mutlu olacağım bir alana mı yöneleyim, mesleği mi bırakayım ne yapayım abi ben?

 

mühendisim. 3 yıldır özel sektörde çalışıyorum. zaman zaman işimden keyif alsam da, genel anlamda mutlu değilim. yoğun iş temposu, yüklenen sorumluluklar, çatışmalar, patron korkusu, belirsiz mesai saatleri vs...dişimi sıktığım çok zaman oldu. çıkıp gitmek yerine sineye çekip işime devam ettim. ama bu durum kaç sene gider böyle? 40 yaşındaki üretim müdürümüz, 10 yıl emek verdiği firmasından bir anda çıkarıldı. "5 yıl sonra şu kadar maaş alıyor olucam" hayalleri bile avutmuyor artık. bu şekilde devam edemeyeceğime eminim.

aylarca kpss'ye hazırlandım. netlerim çok iyiydi, 1 yıl içinde kesin atanırım diyip katlanıyordum işe.
ama sınavım çok kötü geçti. kadro sayısı 2 katına çıkmadıkça atanmam mümkün değil. hoş, atansam çok mu mutlu olacaktım, bilemiyorum..

ylsy'yi düşündüm biraz. şartları sağlıyorum. geçerliliği bu yıl dolacak olan bir ales punım var. tercih yaparsam muhtemelen doğuda bir üniversiteye atanırım. dil eğitimi, yurt dışında yüksek lisans falan güzel bir rüya. ancak benim ciddi bir ilişkim var. mecburi hizmetle birlikte aşağı yukarı 6-7 yıl ayrı kalmak söz konusu. sevgilim "mutlu olacaksan git" diyor ama tabi ama gidersem, bu onu gözden çıkardığım anlamına gelecek. buna da gönlüm razı olmuyor.

"kendi mesleğimi yapmasam mı acaba?" noktasına geldim. daha az kazansam da, daha mutlu olacağım bir alana mı yönelsem? 25 yaş yön değiştirmek için geç midir?

aslında ufak çaplı bir iş kurmak en güzeli olurdu. ama ne parlak bir fikrim var, ne de birikimim.

bir ajansa kaydolup figüranlık falan mı yapsam? daha renkli bir hayatım olur en azından.

psikiyatra gidip, depresyona girmişim diye kutu kutu ilaçlarla beynimi uyuşturmak istemiyorum. sağlıklı kafayla, gerçekleri görerek, fazla uçmadan, yeni bir yol vermek istiyorum hayatıma.

çok mu?

edit: 3 yıl boyunca fabrikalarda çalıştım. bütün iş tecrübem imalat üzerine. satışa ya da kaliteye yönelmeyi falan da düşündüm ama, aynı şeyin laciverti...

 

bizim şirkette bir arkadaş vardı. adamın performansından memnun değildiler. sürekli toplantılar yaparak işleyişi düzeltmeye çalışıyoduk falan.. neyse sonunda baktılar olmayacak, adamı işten çıkardılar. toplam 8 ay çalışmış oldu.

şimdi bu arkadaş işe iade davası açmış şirkete. bizim patronlar da benden bu adamın yaptığı usulsüzlükleri tespit etmemi ve mahkemede delil olarak sunmamı istiyorlar. yalancı şahitlik değil de, adamın açığını bulup tazminat almasını önlemeye çalışıcam yani.
ben bu durumdan rahatsızım. böyle bir şeye bulaşmak istemiyorum.

ama bir yandan da adama kızıyorum. bunu alışkanlık haline getirmiş. daha önceki iş yerlerine de dava açmış. bilmem kaç milyar para kaldırmış. bizim şirkette de kendinden memnun olmadıklarını bildiği halde ne bunu düzeltmeye çalıştı, ne de kendi çıktı. "kovsunlar beni" diye bekledi resmen. kısacası bu tazminatın hakkı olduğuna inanmıyorum.

ama yine de bu işlere karışmak istemiyorum.

ne yapayım dostlar?

 

evet nedir bunun çaresi?

işe konsantre olamıyorum. hatta şu anda iş yerinde bulunmaktan acayip mutsuzum. geçen sene tatil yapamadım. bu sene de yıllık izin hakkım yok. çıldirazeiim..

istifa edip tatile gitmeyi falan düşünüyorum.

nasıl dayanmalı bu tatil yapma güdüsüne?

 

duyuruda birisi mülakata çağrıldığını yazmıştı. (git: 384709) sözlükte bu tarife uyan bir arkadaşın yarıştığını okudum. kendisinin yarışma görüntülerini bulabilir miyiz acaba? ilginç bir arkadaştı, merak ettim.




 

babamı kaybettik, kardeşim şehir dışında okuyor. annemle birlikte yaşıyoruz. kendisi emekli. erkek arkadaşım var. ikimiz de çalışıyoruz.

ben sabah işe giderken annem uyuyor. akşam iş çıkışı sevgilimle bir yerlere gitsek, eve dönünce ben uyuyorum. annemle gün boyu hiç görüşememiş oluyoruz. her ne kadar çoğu zaman bişey demese de, bazen "bugün hiç görüşemedik", "sana sevdiğin x yemeğinden yapmıştım" demesinden anlıyorum ben onun sıkıldığını.

iş çıkışı direk eve gelince ya da annemle dışarı çıkınca da sevgilimle görüşemiyoruz haliyle.

hadi hafta içini bir şekilde geçirdim diyelim. hafta sonu sadece pazar günümüz boş. o gün ne yapacağımı şaşırıyorum. sevgilim plan yapmış oluyor, annem alışverişe gitmek istiyor vb. bir de arkadaşlarım pazar günü görüşelim derlerse kime hayır diyeceğimi şaşırıyorum.

dün sabah annemle kahvaltıya gittik. öğlene doğru eve gelip duş aldım, hazırlandım ve arkadaşlarla buluşmaya gittim. akşama doğru da sevgilimle buluştum.

bu arada hiç evde oturup kitap okuyamadığımı, film izleyemediğimi tahmin ediyorsunuzdur. çünkü evde olduğum süreyi annemle paylaşmak istiyorum, çünkü zaten sabahtan akşama kadar yalnız kalıyor.

şimdi ben ne yapayım da hem herkesle birlikte kaliteli zaman geçirip hem de kendime vakit ayırabileyim?

ayrıca soranlar olacaktır diye söylüyorum. annemin çevresinde pek arkadaşı yok. çünkü uzun yıllar yaşadığımız ilden taşındık. haftada 2-3 gün spora, kursa vb gidiyor ama tek arkadaşı benim.

cevaplar için teşekkür ederim.

 

bu tasarı yırtık dondan çıkar gibi nasıl çıktı birden bire?

içeriği nedir?

itiraz edeni çok ama destekleyeni görmedim. ne yapılmaya çalışılıyor?

muhalifleri döverek saf dışı bırakıp yapılan oylama geçerli midir?

nereye doğru gidiyoruz?

aydınlatın beni panpalar..

 

bildiğim phrasal verb sayısı 5-10'dur. cümle içinde kullandığım ise 3 falan. okuyorum, ezberledim sanıyorum, yine unutuyorum. ne yapmak lazım? bir mantığı yok mu bunların? up gelince anlam şuna kayıyo, off gelince şöyle oluyo falan gibi?




 

şöyle bir sorunum var, hadi bunu çözelim. karşılaştığım problemlere karşı kayıtsız kalamıyorum. çok canım sıkılıyor. problemi yaratan insanlarla tartışıyorum. geriliyorum. kırıcı oluyorum vb.

özellikle para karşılığı satın aldığım hizmetlerde özen bekliyorum ama genel olarak aptal yerine konmaya dayanamıyorum.

dersaneye gidiyorum mesela. kayıt olurken 24 kişilik dedikleri sınıf şimdi 35-40 kişi. her hafta birileri ayakta kalıyor, sandalye çekiyorlar kapının önüne. koridorda ve kantinde sigara içiliyor. sınıf havasız diye dışarı çıkıyorum, zehirleniyorum. idareye bildirdim şikayetlerimi. hepsini çözücez, ilgilenicez dediler. 4 haftadır hiç bişey değişmedi. en sonunda patladım artık. önümüzdeki haftaya kadar bu sorunları çözmezseniz şikayet edicem sizi(sigara yüzünden) ve başka dersaneye gidicem dedim. sevgilim bile bu tepkime hak vermedi. "ne yapsınlar yani" dedi.

başka bir örnek.. her sabah gazete aldığım bir market var. gazetenin eklerini vermiyorlardı. çalışanları uyardım, ama yine yok. gazeteyi alırken kontrol ettim, ekleri göremeyince istedim. bulamadılar, gelmemiş dediler."buranın sahibi kim, çağırın konuşucam" dedim, tabi kimse sallamadı. kızdım, sinirlendim ve bir daha oraya gitmedim.

sinemaya gidiyorum, salon buz gibi. herkes montuyla oturup izliyor filmi. ben gidip şikayet ediyorum. hatta gitmemi engellemeye çalışanlar oluyor. "boşver otur" diyorlar.

burger kinge gidiyorum. eleman patates kızartmasının başında iş arkadaşıyla sohbet ediyor, patates doldurma bahanesiyle. biz orda sap gibi dikiliyoruz. azarlayınca da "niye öyle yaptın" tepkisini alıyorum.

iş yerinde de çok oluyor böyle şeyler. mail attığım ve telefon ettiğim halde unutuyorlar o işi yapmayı. aklım almıyor yani nasıl bu kadar salaklık olabilir.

bunlar gibi bir sürü durum.. o kadar çok karşılaşıyorum ki bu olaylarla insanları değiştiremeyeceğime göre kendimi törpülemem lazım. yıpranıyorum, sinirlerim bozuluyor.

bence bizim toplumda var böyle bişey. "aman boşver", "olur böyle şeyler", "neyse artık olmuş bi kere", "ne yapalım yani"

mesela sabah 9'da ve 10'da iki kere hatırlattığım bir işi arkadaşım hala yapmadı. şu anda da stajyer kızla muhabbet ediyor. sorucam şimdi ne yaptın diye "haa ben onu unutmuşum yeaa" diyecek. ben de diyecem ki sen ne sorumsuz bir adamsın.

ruh hastası manyağın teki de olabilirim. ama öyleysem bile bunu düzeltmem lazım. ne yapayım, doktora mı gideyim?

 

Çok keyifsizim.
Yeni bir işe başladım. 1 ay oldu. ama daha şimdiden sıkıldım. geldiğimden beri iki eski çalışanı işten çıkardılar. üç kişi de kendisi ayrıldı. ister istemez tedirgin oldum. aslında işten çıkarılmak da pek umrumda değil. sadece boş boş evde oturmak istiyorum. biraz kitap okumak. saçma tv programları izlemek. ama işsizken parasızlık çok koyuyor.
ilk iş yerimden beri kendimi hiç bir işe tam veremiyorum. aidiyet duygusu hissetmiyorum. bu yüzden yaptığım işe konsantre olamıyorum. yapmam gerekenleri sürekli erteliyorum. mesai saatlerinde internette takılıyorum. (mesela şu anda. tabi bugünün resmi tatil olması ve bizim tam gün çalışmamız ayrı konu)
bir yanım diyo ki "aklını işe ver, adam gibi çalış, maaşın da iyi daha ne istiyosun, senin yerinde olmak isteyen binlerce insan var"
bir yanım da diyo ki "sabah 6da uyanmaktan bıktım, cumartesi işe gitmek istemiyorum, daha rahat bir işim olsa, daha az kazansam ama daha huzurlu olsam vs"
hiç sosyal hayatım kalmadı nerdeyse. ayda bir kere alışveriş merkezine gidip dolaşmaktan, belki sinemaya girmekten başka yaptığım bir halt yok. sevgilimle bile görüşemez oldum, çünkü o da aynı şartlarda çalışıyor. ama onun ilk işi olduğu için çok hevesli ve kendini ispatlama derdinde. sosyalleşmek umrunda değil.
iş sorunları bir yana, bende genel olarak bir tembellik var. kendime uyuz oluyorum. 1 yıldır araba almak istiyorum mesela. sürekli bakıyorum ilanlara. ama kıçımı kaldırıp harekete geçmedim(pek imkanım da yok, ona girmiyorum) annemle güçlerimizi birleştirip ev almaya karar verdik. sürekli ev bakıyorum bu aralar. ama işten çıkarılırsam diye girişim yapmaya korkuyorum.
ne olcak benim bu halim. gittikçe mutsuz oluyorum. ne önerirsiniz, sırt çantamı alıp interrail mi yapayım, psikoloğa mı gideyim, iş mi değiştireyim (bu arada 1 yılda 3 iş değiştirdim) ne yapayım nerelere gideyim.. daha da yazarım aklıma bir sürü şey geliyor ama kimse okumaz diye nokta koyuyorum.

 

"birlikte olmak için ikna etmek, kandırmak" gibi anlamlar için kullanılan fiil nedir? aklını çelmek anlamında yani.
babanız beni kandırdı, evlenmeye ikna etti desem mesela?



 

mola verdik. en son komsulardan biri olu bulunmustu. sonra ne oldu bi anlativerin be catliyazeim.




 

10 bin lira kadar param var. araba almak istiyorum ama kararsızım. işte kararsızlık nedenlerim :

almamalıyım çünkü: bu parayla alınacak arabanın fazla maddi sıkıntı çıkarır ve satarken zorlanırım. arabanın masrafları (benzini, vergisi,bakımı vs) aylık giderimi artıracağı için para biriktirmek zorlaşacak. işsiz kalırsam bum masraflarla başa çıkmam daha zor olacak. 1 sene daha beklesem hem daha iyi bişey alırım, hem de maddi açıdan daha rahatlamış olurum.

almalıyım çünkü: ailemde kimsenin arabası yok. acil bir durum olduğunda ya taksiye biniyoruz, ya da birinden yardım istiyoruz. iş yerim sanayi bölgesinde ve servis yok. sabah akşam 2 vasıta değiştiriyorum. pikniğe, havuza vs gitmek için hep araba lazım oluyor. tanıdık birileri gitse de bizi de çağırsa diye bekliyoruz. bir de artık annemi karda kışta, bayıltıcı sıcakta yürütmek istemiyorum.

 

öncelikle (git: 274201 )

patronumla konuştum. tüm sıkıntılarımı birbir anlattım. işte aldığım cevaplar:
1) cumartesi mesai yapmamak diye bir şey yok. ben sana iş görüşmesinde "cumartesi mesai yok" diye yanlış söyledim. sonra da biraz idare ettim ama hata yaptım. burda iş olduğu sürece gelmelisin.

2)bizde sadece yılbaşında zam olur. onun dışında zam yapmayız. senin yanlışın var. öyle dememişimdir.

3) asgari geçim indirimin maaşının içinde ödeniyor. sana ne kadar maaş dediysem içinde hepsi var, ekstra bir ödeme yok.

şimdi ben ne yapayım? bir gün bile durmak istemiyorum burda. kendimi resmen kandırılmış hissediyorum. iş bulmadan çıkıp gitsem aptallık mı yapmış olurum?

 

birinci problem: cumartesi günleri mesai olamdığı için önceki işimden daha düşük bir maaşla şimdiki işime girmeyi kabul ettim. 2-3 ay boyunca cumartesi günleri mesai yapmadım. sonra patron bir cumartesi çağırdı, gittim. o günden beri (2 aydır)her cumartesi çalışıyorum. bunu artık normal bir durum olarak görüyor. "cumartesi günü şunu yaparız" falan diye bana sormadan iş planlıyor.

ikinci problem: iş görüşmesinde bana teklif ettiği maaşı düşük bulmuştum. kabul etmeyeceğimi anlayınca "şimdilik durumum iyi değil ama 6. ayda bir iyileştirme yaparım" demişti. ne haziranda ne temmuzda zam almadım.

üçüncü problem: bu adam çalışanların asgari geçim indirimini ödemiyor.

şimdi ben bütün bunları nasıl dile getireyim? şirket tam bir patron şirketi. adamla bütün gün birlikteyiz. odalarımız yanyana. bütün para işlerine bizzat kendisi bakıyor. nasıl anlatayım derdimi?

 

şu anda çalıştığım yerden memnun değilim, bu yüzden başka yerlere başvuru yaptım ve bir yerden görüşmeye çağrıldım. ama çalıştığım yerden izin almam çok zor. görüşmeye gidebilmek için ne desem?




 

2 aydır çalıştığım iş yerimde nerdeyse her gün mesaiye kalıyoruz. akşam 9dan önce çıktığımı hatırlamıyorum. cumartesi tam gün ve hatta pazar günü de çalışıyoruz. fazla mesai ücreti de almıyorum. bugün 11e kadar mesai yapınca artık sabrım taştı.
normal mi bu durum yahu yoksa bi keriz biz miyiz?



 

dostlar yakında ilk maaşımı alacağım.biraz borcum var, önce onu ödemeyi düşünüyorum.kalanını biriktirmek için en iyi yöntem nedir?hem param değer kaybetmesin, hem de aklıma estiğinde kolayca harcamayayım.öyle çok bir para değil onu da belirteyim.