oğuz ataydan korkuyu beklerkeni okurken unutulan adlı hikayede bunu demiştim, sürpriz son ya da muhteşem bir kurgu yok ama bilinç altı teması mest etmişti

1. Arthur C. Clarke ve Gentry Lee'nin Rama serisi. İkinci kitaptan itibaren hem cıvık bilimkurguya kaymadan bir sürü karakteri derinlemesine tanıtıp hem de okuyucuyu "büyük resimden" uzaklaştırmamayı başaran ender kitaplardandır bana göre. Sanırım duyuruda fırsatını bulduğum her an övdüğüm tek kitap bu.

2. Sakis Tolis. Her Rotting Christ dinlediğimde keşke bu adam kadar yetenekli olabilseydim diyorum. Muhtemelen seneler sonra bile The First Field Of Battle'ın ilk bir dakikasını dinlediğimde aynı şeyi düşüneceğim.

Sherlock
Fargo

Wilfred

kitap: dostoyevskinin kitaplari.
film: gone with the wind ve amelie filmlerine cok buyuk hayranlik duydum.

spain- chick corea bi tanesi.

Dostoyevski +1

Yeraltından notlar fena çarptı ki bunun daha suç ve ceza’sı karamazov’u vs var

Twilight Zone dizisinin eye of the beholder bölümü

sherlock
house md

cloud atlas..

www.youtube.com

2001: space odesey

5000 kez kontrol edilip editlenerek kusurlarından arındırılmış kurgular bende zekaya hayranlık uyandıramıyo.

Sporculara hayran oluyorum genelde. Spontane gelişen bi şeye verilen iyi tepki, karşılık çok daha büyük zeka parıltısı bence.

Proust - Kayıp Zamanın İzinde

Siddhartha ve Oblomov ciddi manada şükela kitaplar

Oblomov çok övdüler benim de listemde

klasik denince biraz korkarım. dili ağırdır,sıkıcıdır diye ama oblomov akıcı ve güzel kitaptı.

oblomov güzel +1. drina köprüsü acıklı bir kitap. idam tasvirleri falan çok etkiliyor insanı, böyle şeylere gelemiyorsanız okumayın. bize ortaokulda okutmuşlardı, hala hatırlarım, travmatik etkisi oldu diyebilirim.

körleşmenin dili ve akiciligi çok iyidir. filmi de çekilmişti yanlış hatırlamıyorsam

Bireyci ve kaybetmeye övgü düzmeye meyilli çağ okuyucusu olarak Oblomov'un posasını çıkardık fakat hâlâ güzel kendisi. Tasfiye olmuş, romantik bir toplumsal tip söz konusu, -ve elbette karşıtı da- okumanız ve yüzleşmeniz gerekiyor.

Siddhartha fena değil, bir "bildungsroman" diyebiliriz. İndirgeyelim: Gerçeği arayış öykülerinin budizm versiyonu. Bir materyalist bile sırf birey gelişimini yansıtmaktaki ustalığı sebebiyle Siddhartha'yı okuyabilir.

Alçaklığın Evrensel Tarihi... Borges için ne denebilir ki? Müthiş bir "sahte tarih" çalışması, onlarca arketip, tarihsel kişilik, örtük gerçek ve muziplik...

oblomov ve drina köprüsü'nü askerde okumuştum. güzel kitaptır ikisi de. oblomov şu ana kadar okuduğum kitaplardan ilk 5'e girer.

bu listeden siddhartha'yı okudum, çok meşhur bir kitap, seveni çok ama yazarın diğer kitapları daha güzel bence (demian, bozkırkurdu, gertrud, narziss ve goldmund).
ikincisi körleşme. galiba dünyada körleşme'yi sevmeyen tek insanım. çoğunu okudum zorlayarak, ama bitiremedim.

Oblomov (9/10)
Buddenbrooklar (7/10)
Drina Köprüsü (7/10)
Siddhartha (6/10)
Körleşme (6/10)

Bende bıraktıkları etkiye (iyiden daha az iyiye) göre sıraladım. Parantez içindekiler de kitaplara 10 üzerinden verdiğim puanlar.

Oblomov için söylenecek çok fazla şey yok, efsane. (Goethe’nin Werther’i ve intihar olayları ile Gonçarov’un Oblomov’u ve Oblomovculuk akımı. İkisi hep bir kardeşmiş gibi gelir bana) Bir çeşit uyuşukluk hali. Gonçarov bu durumu çok iyi anlatıyor kitapta. Altı sene olmuş okuyalı, Oblomov’un oturduğu/yattığı divan hala aklımda.
Buddenbrooklar’da bir ailenin zamanla nasıl çöktüğü anlatılıyor. Uzun bir zaman dilimi söz konusu. Muadili Marquez’in Yüzyıllık Yalnızlık’ı diyebilirim. Askerdeyken okumuştum. Şafağı güzel attırmıştı.
Drina Köprüsü’nde İvo Andriç’in anlatımı çok iyi. Drina Köprüsü civarında geçen olayları anlatıyor, yine Buddenbrooklar’daki gibi uzun bir zaman dilimi kullanılıyor. Kitabın ana karakteri köprünün kendisi diyebilirim. Müslümanlar, hristiyanlar, savaşlar, idamlar, intiharlar, kapiyada edilen sohbetler vs. güzel bir dille ve engin bir bilgiyle anlatılıyor. (Bunda Andriç’in çocukluğunun Drina Köprüsü’nün bulunduğu Vişegrad’da geçmesi de önemli bir faktör tabii ki)
Siddhartha, öğreti diyeyim kısaca. Her şeyi geride bırakıp ruhani bir arayış içinde olma hali.
Körleşme, insanoğlunun kendi eliyle kurduğu, sonra da kendisine yabancılaşmış, düşman kesilmiş bulduğu dış çevreyi tasvirlerle anlatıyor. Tanıtım bülteninde de söylediği gibi.

Noir desir - Des arms
m.youtube.com

Herman Merville- Katip Bartebly

Kuran, incil, tevrat. :) Ehehe.

Muhtemelen klasiklerden birini yazmak isterdim.

Sarki olarak da Mozart'in bir eserini ben bestelemek isterdim. O da muhtemelen Requiem.

"Zaman Yolcusunun Karısı"nı kurgu açısından beğeniyorum, benim aklıma gelmiş olmasını isterdim.

Hicbir kitabi yazmis olmak istemezdim ama Hans Zimmer'in besteledigi muzikleri ben bestelemis olmak isterdim:) Bence adam bir efsane, tek sikintisi hala hayatta olmasi.

(bkz: livro do desassossego)

Yazdıktan sonra deniz gören bir yerde, sigara ve çay eşliğinde bir kere okusaydım, ölümden zerre gocunmazdım.

Aslında çok fazla şey var aklıma gelen ama 1'er tane seçmek gerekirse kitap olarak Alice's Adventures in Wonderland, şarkı olarak da White Rabbit diyorum.

Tolkien'in tüm kitaplarını yazmış olmak isterdim. Şarkıyı asla seçemem, birini seçsem kulağım diğerlerinde kalır <3

Dostoyevski kitaplarını. Bir de oğuz atay kitapları. Kitap belirtmiyorum çünkü hepsi mükemmel.

Şarkı olarak da eksik bir şey mi var şarkısı gayet hoş olurdu..

la vie est degueulasse'ı yazmış olmak isterdim sanırım. hem onu yazmış olmak 30'ların, 40'ların fransa'sında anarşist çevrelerde, vegan evlerinde takılmış olmayı da beraberinde getiriyor. anarşizm daha olası, veganlık tırtlaşmamış -oğ hayıf. hem de karakterle benzeşiyorum.
the road to los angeles da olabilir. o doğrudanlıkta ve sahici bir coşkuyla yazılmış bir eser bırakmak isterdim. yine biyografik detaylar da çekici geliyor.
birdy de olabilir. ama üstteki kitaplara nazaran onu yazabilme seviyesine ulaşmış olma ihtimalim daha uçuk geliyor.
bu kitapları seçmemin bir nedeni de dünyaya "alın ulan, bu insanlar da dünyada varlar" diyebilme gururuyla ölme isteği olurdu.

şarkı olarak da pulp'tan seconds'ı yazmış olmak isteyebilirdim. 4 dakikalığına jarvis cocker'ın yerine geçmiş olmak. buna en yakın hissi jarvis'e benzer biriyle yuvarlanarak tattım, o bile böbürlendiğim, varlık sarsıcı bir deneyimdi.
morrissey'in how can anybody possibly know how i feel?'ı da yazmış olmak isteyebileceğim şarkılardan. dünyanın içine tükürmek gibi. yine morrissey'den life is a pigsty'ı da yazmış olmak isterdim.
sonra electrafixion'dan lowdown da olabilirdi -klibiyle beraber hehe. en çok dinlediğim şarkı olabilir. onda da ian mcculloch'ın yerinde olma isteğinin etkisi var.

ediyt: vay zamk uzun yazmışım.

Daha akıcı olduğu kesin ama tutunamayanları sevmeyen birinin gecenin sonuna yolculuğu seveceğini sanmıyorum.

"Kanla ve özdeyişlerle yazan, okunmak değil, ezberlenmek ister."

Ben değil, Nietzsche diyor. İvedilikle okuyun. Sonra Céline'i araştırın biraz. Ruhun şad olsun Bardamu!

tutunamayanlar alınıp da okunamamasıyla ünlü falan değil. herkese hitap eden bir kitap olmadığı için ve hitap etmeyen kesimler tarafından adı duyulduğu için o şekilde konuşuluyor. tutunamayanlar'dan daha akıcı evet ama aramis'e katılıyorum. dolayısıyla böyle bir görüş içerisindeyseniz seveceğinizi düşünmüyorum. çünkü dili akıcı olsa da kendi içinde ağır konulardan bahseden bir kitap. herkese göre değil.

Keşke on beş boş günüm olsa :(

Dükkan-Kitap-Hasta Bakıyorum. 15 değil 155 gün boş olsa arada tek oynayacak şey Dükkan :D

keşke benimkiler senin olsa. çok sıkıldım.

şu sıralar ders çalışmaya çalışıyorum. uykusuz, yarım yamalak, boktan bir dönem.
şu çarşamba gelip bitsin. sonraki 15 gün tamamen sinema ve kitaba gömülüp deşarj olacağım.

mezun olmama tek sınavım vardı 2 haftadır ona çalıştım hoca kol gibi soru sordu kaldım galiba, yarın gidip tek ders sınavı için dilekçe doldurucam

on bes gun full bosum. spor falan yaparim kendimi buna alistiririm diyordum ama sanirim full uyuyacagim.

sağlık sorunlarımı halletmeye çalışıyorum üniversite zamanı ertelediklerimi.
bol bol kitap okuyorum.
arkadaşlarla görüşüyorum.
belki haftasonu şehir dışına gideceğim
on beş boş gün bitti bile :(

Benim 25 gün boş vaktim vardı, ailemin yanına geldim. Annemle ve kardeşimle bol bol vakit geçiriyorum, dışarıya kahve içmeye çıkıyoruz. Alışveriş yapıyoruz bazen. Soğuk olmasa ormana yürüyüşe gideceğim ama diz boyu kar var. Arada yemek yapıyorum bizimkilere. 3 kitap bitirdim. İzlediğim dizinin bütün sezonlarını izledim. Arada kardeşimle belgesel izliyoruz. Bir de yapmak istediğim boyamalar vardi; yanımda tasiyamadigim için yine kaldılar. Hafta sonları yapacağım artık. Öyle iste. Son haftamdayim;ne çabuk geçti, anlamadım.

-Film izlemek
-Dizi izlemek
-Kitap okumak
-Öykü yazmak
-Sakin bir kafede filtre kahve içmek
-Moda sahilde 1-2 saat tur atmak
-Tiyatroya gitmek
-Bisiklet sürmek
-Arkadaşlarla buluşmak
-Çay ve sigara içip saatlerce Ahmet Kaya dinlemek. (En çok bu zevk veriyor son zamanlarda.)

Bunlar benim son on beş günde yaptıklarım.

imkan varsa gezerdim, vize sıkıntısı yoksa ucuz rotalara varsa vizesiz yerlere ama bir şekilde en azından 1 haftasını başka yerde geçirmeye çalışırdım maddi imkanlar doğrulutusunda.

En son bos 15 gunum gecen aydi, uzun bir tatile gittik. Bugun olsa (keske) ders calisirim. Mayisa kadar falan zor tekrar izin olaylari.

deliriyorum.

Beslenmemi düzene soktum. Alese çalışıyorum, uzun süredir görmediğim insanlarla buluşuyorum.

İlk ve son gününü kesinlikle istirahate ayırırdım. Onun dışında sinema, sevdicekle gezmeler, bisiklet, spor, kitap okuma vs.

He bir de, normalde oniki-bir civarı yatıyor isem, daha geç saatlerde bilgisayardan film izlerim. Çayımı tadellemi alırım. Bilmiyorum sebebini ama bunu yapınca mutlu oluyorum. Hele de film güzelse, oh mis.

not almazsam aklimda kalmiyor. hep yazar ne dusunmus diye okurum kitabi.

@eksi notları kitabı daha sonra eline aldığında önemli yerleri hatırlamak amacıyla mı alırsın?

olay örgüleri ve bazı hoş cümleler aklımda kalıyor. bide tat tabii ki. onun dışında şeyleri unutuyorum. mesela şu an lise hayatımda okuduğum ince memedin tadını çok iyi alıyorum. aklımda harika kalmış.

bu aralar telefondan okuduğumdan programın not alma özelliği oluyor onla şeediyorum.

e yani senin tek düşüncen o okuduğun şey olmuyor onun hakkında daha önceden de bir şey düşünmüş olabiliyorsun haliyle bişeyi okurken düşüncene uymuyorsa eleştiriyorsun. uyuyorsa da harika bi duygu yaşıyorsun (tam düşündüğünüzü anlatan biraz tespitçi, betimlemeli kitaplar bu yüzden harikadır mesela kitap değil ama "taylanların esmer ve yavşak olması" gibi. bu konu ortaya fırladığında çoğunlukta aynı his belirdiğinden bu olay büyüyüp gitti. ekşişeylere falan konu olmuştu heralde.) işte bu "ayyynen öyle" hissi olmadığında eleştiriyorsun.

şimdilik böyle düşündüm sonra düşüncem değişebilir çok emin değilim kendimden :D

ben romanlarda falan da not alirim. biz lisede olay orgusu karakterler falan bunlari hep cizelgeye yazardik. bakinca hep hatirliyorsun. diger kitaplarda ise dedigin gibi onemli gordugum yerleri hatirlamak amaciyla not alirim.

romanlar için konuşursam, genellikle unutmuyorum. büyük kısmını unuttuklarım daha çok angarya olarak okuduğum romanlar oluyor.

yorum içeren kitaplarda durum farklı -tarihten edebiyat tarihine, felsefeden sosyolojiye kadar- bilgi-yorum sentezi sunan kitaplardan okunanları akılda uzun süre kayıpsız olarak tutmak imkânsız bence. bunlarda ben, "bunu unutmamam lazım" dediğim kısımları dönüp tekrar hatırlayabilmek için işaretliyorum, sayfa kenarına birkaç kelimelik açıklamalar yazıyorum.

kitapta kafama yatmayan bir şey olunca da ilgili yere itirazımı soru/yorum olarak yazıyorum.

üzerinde çok düşünerek okuduğum, altını çizdiğim şeylerin olduğu kitaplar bile aklımda kalmıyor. not aldıklarımın bazı kısımları kalıyor.

en çok aklımda kalanlar birkaç kez okuduklarım veya liseden, üniversiteden kalma, işlenmiş ve üzerine sınav, inceleme vs yapılmış olanlar.

not alırken bazen olayları, kavramları vs birbirine bağlamak için başka sayfaların numaralarını yazarım. fizik kitapları çalıştığım zamanlardan kalma bir alışkanlık olup romandan belge niteliklisine kitaplarda yaptığım bir şey.

onun dışında yıldızlar koyarım. bir, iki veya üç yıldız. BAK yazarım, SOR yazarım. bazen kitap sayfasını kompozisyon kağıdı gibi kullanır okuduğumun bana düşündürdüğü zıtlaştığım ya da sorguladığım her şeyi oraya döşenirim. notumla notumun malzemesi olan içerik aynı yerde olunca o not daha az "yalan" oluyor. geri dönülüp bakıldığında kitap tam teçhizatlı kavram haritası gibi olabiliyor. gerçi bu kadar abartılısını eskiden çok yapıyordum.

ama bende bir kalem eşiği vardır, önce okuduğum şey onu geçerek kalkıp kalem almamı tetikleyecek.

kendi düşüncelerim olmadan kitaba yaklaşabileceğimi sanmıyorum. beynim tabula rasa değil, öyle bir şey bence fiziksel olarak mümkün değil. ama bunun ne kadar farkında olursam, hani mağarada olan ama bunu bilen insan gibisinden, algılarımı o kadar iyi kontrol edebilirim en azından. düşünce bazen tohum gibi hatta kimyada kristalleşmeyi anlatan "lattice structure"daki toz parçası gibi. üzerine asılarak bina olan, birbirine relatif itme ve çekme kuvvetleriyle konuşlanan diğer eşit veya alt düşünceler bazen ancak beraber ele alındıklarında bir bütün ifade edebildiği gibi kendini dışlayan bir noktaya da varabiliyor. bu son durum zaten kitapta çok ilerlemeden kendini belli ettiğinden dönüp de her şeyi baştan yeni bir perspektiften algılamaya gerek kalmıyor. özellikle bir varsyaımım varsa ve onun zıddı durumla beraber olasılıkları 1 eden bir mantık söz konusuysa ben varsayımımı yaparken adım adım, zıddınında farkında olmak zorunda kalıyorum zaten. dolayısıyla o toz parçasına zıt yerde ve zıt yönde başka bir düşünce kristali de oluşmaya başlıyor. valla neden böyle benzetmeler yaptım bilmiyorum, aklıma şu an bunlar geldi, biraz da garip oldu farkındayım ancak sorunuza net bir cevap verebileceğimizi varsayabiliyorsak o zaman ancak bu kadar net bir benzetmenin yapılabileceği durumlardan bahsedebilirim sanırım. bazen zıtlıklar değil aykırılıklar söz konusu olup kafada birbirine bağımlı veya bağımsız pek çok kavram kümesine yer vermek zorunda olduğumda böylesine basit bir sebep-sonuç-sebep ilişkisi kuramam sanırım.

bilgim olmayan bir konuda kitap okurken özgün düşünce üretmeye başlayabildiğim nokta kitap içeriğindeki tutarlılığın bozulmaya başladığını veya teklediğini düşündüğüm durumlarda görünür oluyor. elimde çıkarsama yapmaya yetecek kadar temel malzemeyi kitap sağladığında o tutarlılığı izleyebilir hale gelebiliyorum. "x'tir." dendiğinde "x değil" durumlar ve x'in aykırı evrenler oluşturduğu ve bunun yarattığı bağdaşmazlık-yanlış kategorilendirme duygusu ise ikinci bir önermeyi görüp de tutarlılığa bakmadan da hani başta "heuristic" denebilecek şekilde duyumsayabileceğim bir geçersizlik anlatıyor veya bu ihtimale işaret ediyor.

ya aslında ben genel düşünüş biçimlerimizi biraz karmaşık bir şekilde izah etmiş oldum. sanıyorum ki belli bir bilinçle kitap okumaya çalıştığımız zamanlar bunları otomatik denecek bir doğallıkla yapıyoruz. bilinç ve otomatiklik birbiriyle çelişir gibi dursa da kastettiğim durumda çelimiyor. çünkü elmanın yere on farklı serbest düşüş yapma şekli yok. farklı şekillerde düşünebiliriz ama eleme yapmamız, genellemelerimiz, tümdengelim ve tümevarımlarımız... düşünüş şekilleri belli yani, güneşin altında keşfedilmemiş yeni bir düşünüş tipi olması için sanırım yeni bir algı tipinin de biyolojik olarak gelişip beyinde veya zarında kendine göre bir korteks falan yaratması gerekir. yalan yanlış biyoloji terimleri kullanmayayım da ifade sorunu yaşıyorum şu an, ondan böylle yazdım.

Kantın kitaplarını, bir de kant gibi adamlar hakkında yazanlara bakarım ve kesinlikle not alırım.

Genelde metroda falan okudugum, yolda okudugum kitabi ozumseyemiyorum. Eve dondugumde tekrar okuyorum. Cunku not almamis oluyorum. Yazmadigim seyi unuturum, ama bir alan hakkinda cok okuma yaptiysam bir sure sonra pekisir. Ornegin, kent calisiyorum su sira. Literature hakim oldukca unutmamaya basliyorum kim ne demis, biraz daha hakimiyet artiyor. Ama bu da yine okurken not almakla baglantili. Notlara geri donmesem de hatirliyorum.

Yazarına -ve kitabına- göre değişiyor not alma durumum. Atıyorum Murakami, Alper Canıgüz, Trevanian vb. yazarları okuyorsam almıyorum. Pessoa, Proust, Joyce, Oğuz Atay vb. yazarları okuyorsam not almama, cümlelerin altını çizmeme gibi bir seçeneğim yok. Yetkim dahilinde değil. Hayatımdaki en müthiş emrivaki.

Bilgim olmayan konuda kitap okumuyorum. Kitabı okumadan önce ön araştırmalarım sayesinde bilgi ediniyorum. Bu zamana kadar aldığım hiçbir kitabı "aa şuna da güzel diyorlar, alayım." diyerek almadım. İnanılmaz seçiciyim.

Ben görüneni okuyup, onu anlamaya çalışıp, görünmeyenle ilgileniyorum genelde. Yazar ne düşünmüş değil de, ona bunu ne/neler düşündürmüş gibi.

romanda, şiirde çok etkileyici bir cümle olmadıkça not almam.

belirli bir konuda bilgi vermek amacıyla yazılmış bir kitapta, denemede vs. ise not almaya başladım. çünkü şunu fark ettim, okuduğun kitabın yarısı kalıyor aklında. not tutarak bu oranı arttırabiliyorsun. gerekirse sonradan dönüp tekrar bakıyorsun.

Romanlarda papillon gibi davranıyorum. Kimi romanlar bana hiçbir şey ifade etmezken kimileri de bütünüyle kavrayıp sarabiliyor. Her iki durumda da internete girip kitap hakkındaki düşüncelerimden farklı olan düşünceleri, bilgileri yerli, yabancı sitelerde okumaya özen gösteriyorum.
düşünce akışına sahip kitaplarda da mutlaka yazarın düşünce tarzını algılayıp onu izlemeye çalışıyorum. not almak istediğim durumlarda kitap sayfasının fotoğrafını çektikten sonra hakkında bir word dosyası açıp kendi notlarımı alıyorum.

Sayfaların kenarına ya da kitap felsefi türden bir şey ise ayrı bir not defterine açıklamalı not tutuyorum. Kitap bana o an konuya örnek olarak neyi hatırlatırsa o şekilde not tutuyorum. Örneğin korku ve titremeyi okuyorum diyelim, aklıma arthur koestlerin bir kitabı geldi ya da dreyerin bir filmi geldi o an, onu o sayfaya not ediyorum. Kendi kafamda bir şeyler oluştuysa onu da aynı şekilde not ediyorum

Bilmediğim karmaşık kitaplara hemen girmiyorum. Kademeli olarak daha basitlerden başlayıp ön bilgi ediniyorum

Okurken not alamam.
Okuduğum bir şeyi de kısa sürede unuturum.
Sadece sonucu hatırlarım, "beğendim" ya da "beğenmedim".
Kitapçıda gezerken "bak bunu oku çok güzel" dediğimde kitapla ilgili bir soru soruyor karşı taraf ve kalıyorum öyle çünkü tamamen gitmiş bazı kısımlar var aklımda o da anlatmak için yeterli değil ama çok güzel bunu biliyorum.
Böyle sıkıntılı oluyor işte.

Bir kitabı yıllar önce okuduğumu kitabı bitirince hatırladım mesela hangisiydi hatırlamıyorum şu an ama okurken hep bi tanıdıklık vardı, okudukça hatırlıyordum, bitirince de daha önce okuduğuma emin oldum.

Gerçek bilgilere dayanan bir kitapsa o konular üzerinde araştırmalar yaparak daha kalıcı olmasını sağlayabiliyorum sadece.

arkadaşlar yazdıklarınızı tek tek dikkatle okudum. öncelikle ayrıntılı cevaplarınız için teşekkür ediyorum. bu konuda eksik olduğumu geç farkettim ama zararın neresinden dönsek kar. ülkemizde nasıl araştırma yapılır, öğrenme süreci nasıldır, kitap nasıl okunur gibi temel noktalarda maalesef eğitim hayatında bir bilgi ile karşılaşmıyoruz. temeli olmayan bir bina yapmaya çalışmışım. şimdi kendim için bir blog sitesi oluşturayım derken onca kitaptan doğru düzgün bir şey çıkaramıyorum. yazamıyorum. tıpkı senin gibi @mutekebbir. ne kadar kitap hoşuma giderse gitsin ondan bir kısmı alıp çıkarmayı, onu özetlemeyi kitabın bütünlüğüne ters, kitabın ruhuna aykırı diye mi düşünüyordum da bir kısım yerlerin altını çizmiyordum yoksa kitabı kendimden ayrı soyut bir parça olarak değerlendirdiğimden mi ona eleştirel bir düşünce ile yaklaşmıyordum bilemiyorum. yani belki de kitaba karşı tarafsız kalmayı içgüdüsel olarak öğrenmiştim. bir tür muhafazakar bir düşünce. ama geriye koca bir 0 bırakıyormuş. tekrardan teşekkürler.

isr, Aksaray Ender den mont almıştım 130 liraya. İnanılmaz kaliteli ve sıcak tutuyor. aynısının üzerine lacoste logosu koysan 800 en satarsın.

Bende şapkalı, fermuarlı bordo GAP var. 3 senedir acayip severek giyiyorum. Rengi attı. Gevşedi. Sündü. Ama giyiyorum.

www.gap.com

Şunun bordosu. Bi ara da bunu alıp 3 sene giyeceğim.

yıllar önce pazardan beş TL'ye siyah renkli, run dmc baskılı çakma adidas tişört aldım. böyle kalınca, likralı bir kumaşı var. giydiğim hiçbir tişört üzerime onun gibi oturmadı, onun kadar yakışmadı.

bir sürü adidas mağazasına götürdüm aynısından ya da kesimi, kumaşı filan bunun gibi olan şeyler var mı diye, bulamadım.

yüzlerce kez yıkanmasına rağmen soldu moldu ama ölmedi. hala evde duruyor, yatarken giymelik tişört yaptım.

Zamanında H&M'den 3-4 çift kışlık çorap almıştım. Her kış değişmeyen favorim olmuşlar. Hala aynı kumaş formundalar ve gram renk atması yaşatmadılar. Bot içinde bile terletmiyorlar.

Training ayakkabısı aldım. Markadı adidas. Çok rahat çok memnunum zevkle giyiyorum.

Gömleklerim canım benim canım benim diye severim oduncu gömleklerimi, 3 senelik jack&jones'um aralarında bi tane.

6 sene önce debenhams'tan aldığım, üzerindeki hulk figürü çok iyi dizayn edilmiş hulk tişörtümü de çok severim. artık ölüm döşeğinde ama giyemesem de kıyamıyorum.

en favorim ise 4 sene önce loft'tan aldığım "dean" montum. Dean winchester'ın giydiği tarz bi mont; normalde taşıyamam mont üzerimde ama bu cuk oturuyor seviyorum baya. Göz rengimi de ortaya çıkarıyor, heheh.

prezervatif

çok var. o sebeple giymekten fiyat performans ürünü olduğu için keyif aldığım bazı giyecekleri yazayım.
evde giydiğim ve zamanında carrefour'un kenarda köşede kalmış giysi satan kısmından aldığım kappa eşofman takımı.
almanya'dan sıradan bir alışveriş merkezinde 6,99 euro'ya aldığım polar. ki inanılmaz rahat bir kumaşı var 2 tane almış birini hediye etmiştim. hala keyifle giyiyorum.
columbia kaymaz taban özellikli bot. yurt dışından 90 TL'ye denk gelen bir fiyata almıştım. kayarak düşmekten korktuğum günlerde güvenle giyerken daha bir mutlu oluyorum.
londra'dan uygun fiyata aldığım bir berghaus pantolon. markayı bu pantolonla tanıdım. böylesine kaliteli bir marka olduğunu bilmiyordum. üstümde hoş durduğu için almıştım o anda.
liste böyle uzar gider. benim için bunlar genelde hep f/p ürünleri ondan severek giyiyorum sanırım.

lacivert barbour mont (www.lidyana.com)
gri zara kot pantolon (www.binkelam.com )

çok yakıştığını düşünüyorum.

marka adı veremeyeceğim ama arkadaşıma sordum: "külotlarım çünkü çıplaklığımı ilk o örtüyor. bir de çoraplarımı giymeyi çok seviyorum" dedi. karşımda ve bir acayip bakıyorum şu an ona aefgasdj.

deri ceket siyah,

derim marka, kahramanlar izmir dei atölyeleri üretimi. bildiğin 90'lı yıllar rocker kıyafeti. havalar oralama derecede ise zevkle giyiyorum.

kanmucuk +1

G.orwelll - 1984 diyorum. ufuk açıcı ve farkındalık yaratan bir eser.

Karamazov Kardeşler, Dostoyevski'nin bayağı coştuğu bir eser. Bence onu okumalısın.

Tehlikeli Oyunlar

G.orwelll-1984

ben 1984 ve kardeşler pide'yi okudum sadece. bir rus edebiyatı hastası olarak 1984'u öne koyarım. muhteşem bir şey. hem okuması da şaşırtıcı derecede kolay, yağ gibi akıyor. celal üster çevirisini öneririm, gerçi kenarda bekliyorlar demişsin ama olsun başkaları için tavsiye olur belki. yalnız önsözü falan okuma, çatır çatır spoiler veriyor. sadece 1984'le ilgili de değil :)

karamazov kardeşler de muhteşem bir eser ama 1984'e kıyasla daha ağır olduğunu düşünüyorum, sakin sakin okumalık. ben o yüzden önce 1984'ü çıkarırdım aradan.

2'yi okumadım.
Etkilenme sırası (azdan çoğa göre): 5-4-1-3

Orwell okuyacaksan önce Hayvan Çiftliği'ni sonra 1984'ü oku. yazılma sırası da bu zaten. 1984'ü önce okursan Hayvan Çiftliği, kötü bir kopya gibi gelir sana ama tersini yaparsan, adamın kurgusundaki gelişmeyi de görmüş olursun. her anlamdaki gelişmeyi.

Ama distopya okuyacaksan da ilk bende "Biz" ile başla, Orwell'in esinlendiği, türünün efsanesi Rus romanı.

5-Bülbülü öldürmek, çok güzel akan çok güzel bir kitap. Bununla da başlayabilirsin.

1-Karamazov kardeşlere bulaşma eğer uzun kitaplar okumadıysan hiç.

4 önde gibi şuanlık.
@der meister dostum önsözle pek işim olmuyor zaten, yine de ne olur ne olmaz iyi oldu söylediğin :)

Ayrıca eğer sözelciysen ve matematiksel terimlerden uzaksan, örneğin; sonsuzluk, integral, türev, sıfır, belirsizlik gibi, BİZ seni sıkabilir. çünkü matematiksel terimlerin anlamları üzerine kurulu anlatımı. tabi onları soyutlaştırıp başka şeylerle eşleştiriyor ama yine de temelde bu amca ne diyor diyebilmek için bilmekte fayda var.

Hayvan Çiftliği

1984

rahat ve kolay okunmaya bakacaksan:
2
4
5
1


(3'ü okumadım)

Hayvan çiftliği. Ben pek severek okudum. Ince bir kitap olmasina ragmen genis sekilde bakildiginda insana cok sey katiyor. Sonrasında 1984'u okursunuz.

Tehlikeli oyunlar da bunlardan sonra gelebilir bence.

4
1
2
3
5
karamazov için nihal taluy ya da ergin altay çevirisine bak. kötü çevirilerden okuma. tam metin olduğuna emin ol. asıl kitap ikincisidir. büyük engizisyoncuyu birkaç kere oku.

@senialanaglasinalsinsikinicaliyabaglasin_yine
İlk hayvan çiftliği sonra 1984 fikri de iyi fikir gibi. Tehlikeli oyunlar okumadan tutunamayanları okumak gibi bir hata yaptım, baya bir ağır gelmişti.Bunda bari yapmayayım.
Kalın kitaplar okuyorum da akıcı olması gerek, karamazov akıcı diyorlar :)

@ercumentcozer Nilay Taluy var. İş bankası yayınlarıysa hiç düşünmeden alıyorum genelde.

Başlamak için hangisini seçersin bilmiyorum ama şundan emin olabilirsin bu listedeki kitapların hepsi iyi, hepsi kaliteli. Rastgele seçsen de pişman olmazsın yani. Sorunun cevabına gelirsek, kalbimin cevabı Tehlikeli Oyunlar, aklımın cevabı 1984.

Hatta şöyle bir sıralama yapabilirim:

Tehlikeli Oyunlar > 1984 > Karamazov Kardeşler > Hayvan Çiftliği > İçimizdeki Şeytan > Bülbülü Öldürmek

karamazovlar'ı keşke okumamış olsam, o zevki tekrar sıfırdan tatsam diyorum bazen. daha iyisini okumadım şimdiye dek. karamazovlar diyorum ben de.

Kesinlikle 1984.
Tam şu zamanda okunacak kitap.

Dead and lovely, telephone call from istanbul geldi aklımağ
Edit: poor edward da severim

dediğin gibi duruma mevsime göre değişiyor

long way home
www.youtube.com

bir de yaptığı şu basın toplantısını seviyorum :)
www.youtube.com

poor edward

(bkz: russian dance)

all the world is green

edit: ilk aklıma gelen dead and lovely

sins of my father

(bkz: saving all my love for you)

www.youtube.com
grapefruit moon.

Little drop of poison geliyor hemen aklıma ^^
www.youtube.com

"Telephone Call From Istanbul" tabii ki de: www.youtube.com

how's it going to end olmalı

green grass

Whatch her disappear
Jockey full of bourbon
Dead and lovely

ben yaklaşık 6 senedir* ona takılmış durumdayım. en sevdiğim o ama farklı bir şey olsun diye jockey full of bourbon diyeyim. down by law'un başındaki haliyle: www.youtube.com

çok bi şarkısını bilmem ama benimki a sight for sore eyes

www.youtube.com

bunu sorsa sorsa tepedeki saykedelik adam sorar dedim ve haklı çıktım asdsf

benimki şu www.youtube.com

old shoes:
www.youtube.com

newton

Bertrand russell

Edgar Allan Poe.

charles darwin

Sokrates.

Bu tür sorulara gelişine Carl sagan diyesim gelse de ahmak ve cahil insanlardan müteşekkil toplumda carl sagan uzaydan düşmüş gibi kalıyor. Pratik karşılığı yok.

Edmund rostand cyranosuyla etkilemiştir beni en çok. Gaskon beylerinin en bi gururlusu cyrano. Şair silahşor fizikçi.

jean-jacques rousseau.

Ayn Rand

Asimov

Jose Saramago

ilk aklıma gelen
ümit yaşar oğuzcan

Cesare pavese

proust

jean paul sartre

Newton'a çok saygı duyarım. Bana göre tarihteki en zeki bilim adamı.

Ahmet altan

Elbette Gauss. Adam dünyaya gelmemiş olsa fizik 2 yıllık MYO bölümü, mühendislikler de gıda ve inşaat kalır, onlar da yarım yamalak...

Muzaffer İzgü. Çocukken çok okurdum, hayata karşı bakışımı o belirledi.

Fernando Pessoa

öyle çok etkileyen biri yok, genelde okuyup araştırdıklarımın iyi yönlerini dikkate almayı tercih ederim. en çok kimin dediklerini kendime yakın bulduğumu düşünürsek; alexander pope. henüz taze dimağlı bir üniversite öğrencisiyken derslerde görüp de "ulan ben de aynen böyle düşünüyorum!!" diye şaşırıp sevinmiştim. okumaya devam ettikçe temel düşünüş biçimlerime git gide daha fazla katkıda bulunmaya başladı.

hatta bu soruya paralel; hayranlıkla takip edip hayatıma derin etkisi olmuş birinin olmamasını da yine kendi sözüyle açıklayabilirim.
"Fools admire but men of sense approve"

Saat ayarini Moskova gmt+3 yap telefondan cozuluyor.

beni de etmiyor da mutlu olabilme ihtimali/umuduyla itekliyorum işte. felaket değil de süreç diye bakıyorum olaya. keşke kuştan böcekten mutlu olsaydım yaa.

şu an öyle hissediyorsun, kendine biraz zaman tanı. minik şeylerle bile mutlu olduğunu göreceksin.

Bazı dönemler böyle hissetmen çok normal. İnsansın, her tür duyguyu içinde barındırıyorsun. Herşeyden önemlisi yalnız değilsin.

Bir tek mutsuzluğu alışkanlık haline getirmemeye çalış. O zaman tehlike. O zaman koca ömrünün büyük bir bölümü mutsuz olarak geçer.

ay ben de aynısı

Güzel bir yemek yemek. Fotoğraf çekmek. Karate'de müsabaka yapmak. Bol çatışmalı bilgisayar oyunu oynamak.

Felaket değil. Sadece bir depresyon belirtisi. Çözümü de var.

durumum uzun yıllardır şöyle:

cdnpix.com

sürekli nötrüm. o yüzden mutsuz da hissetmiyorum mutlu da.

Düşündüm de beni çok fazla şey kolayca mutlu edebiliyor. Aynı şekilde bir haberden etkilenip kolayca uzuledebilirim. Çok çabuk duygu değişimi yaşıyorum. Bir tek stresı alt etmeyi basaramiyorum.

Örnek verecek olursam, bugün kardeşimin doğum günü. Annemler tatilde olduğu için pasta filan beklemiyor. Ben de çıktım şimdi güzel bir pasta aldım, görünce sevinecek diye dusunup mutlu oluyorum.

Dün oje almıştım, rengini beğendim mutlu oldum. Güzel bir diziye başladım bu yüzden mutluyum. Müzik dinleyince, yuruyuse çıkınca mutlu oluyorum. Güzel bir kahve içince, kitaba başlayınca, deniz görünce. Bu örnekler böyle uzar gider. Ben basit şeylerle mutlu olmak gerektiğine inanıyorum. Her zaman da hayatimi bu sekilde yasamaya çalışıyorum.

Sürekli kendini çekiyorsanız arkadaslarinizdan ve akrabalarinizdan uzakta bir köşede durmayi seciyorsaniz hata yapiyorsunuz. Emin olunuz ki cok uzun süre bu davranışı bende yaşadım.kimsenin umrunda olmuyor herkes kendi hayatina bakiyor.
Mutsuzlugunuzla tek basiniza kaliyorsunuz. Ama biraz kipirdansaniz biraz kendinizi zorlarsanız olucak.ama siz nedenler arıyorsunuz.neden aramakla zaman kaybediyorsunuz kendinize nedenler yaratmalisiniz mutlu olmak için.
Armut piser agza düşmez her zaman size gereken armudu dalindan koparmak.
Mutlulugu huzuru kimse altin tepside bulmaz hep bir çaba gerekir.

Yalnizliga kendi halinize kaçmak size daha cok zarar veriyor.bu uykulu hali sizi daha kötü ediyor.hayata karismalisin.bak disarda cok guzel bir hava var insankar herseye rağmen gulmeyi seçebiliyor vazgeçmiyor. Kendinizi her birakisinizda daha kötüye gidecek.

Hayir daha kötüsü bu degil.

Kocasindan bosanmis 39 yasinda 3 cocuk büyüten ve bunu pavyonda Konsomatrislik yaparak hayatini kazanan anne de var.ve her gece pisligin icinde temiz kalmaya savaşan.yasamak icin mucade eden.

Engelli olduğu halde hayati birakmayan bir sürü kardesimiz var.
Önünde tek engel isteksizligin ,bitkinligin ve hayata bıtkınliginiz.
Savaşmak zorundasiniz.Savaşmadan yorulmadan mutlu olunmaz.Huzur öyle kendiliginden gelmez.


Iyi günler dilerim.



Cvp: Hayatin icinde hala savaş vermek.düştükçe kalkmak. Arkadaslarla eglenmek (bir süredir uzaktayim) müzik dinlemek ama eski 45 likten günümüze. Yalniz basina yürümek insanlari izlemek.yeni insanlar yeni hayatlar tanimak. Suan çay içiyorum aksam artik ne eserse aklima.

Ahmet Kaya

spor yap iyi gelir.

Motosiklet sahibi olmak fikri. <3

açık ara en fazla keyif aldığım, en çok mutluluk veren şey kontinental hokey ligi. gerisini tanımam. şu ara sezon başladığı için ekstra mutluyum, dünya yansa skimde olmaz açıkçası.

güzel doğa manzarası ve odun ateşinde demlenmiş çay.
bi de köye gidince çok mutlu oluyom.

izlediğim filmler edebiliyor. mesela az önce star trek into darkness izledim küçük bir sürü ayrıntıyla hem filme hayranlığım arttı hem de mutlu oldum, epey bir eğlendim. (vizyona 3. yeni film geldi de. ona hazırlık olsun diye seriyi al-başa yapmıştım.)

gibi...

Spor 1 Seks 2 Para 3.

Kadinlarin guzel ayaklarina buse kondurmak ve tenis oynamak epey mutlu ediyor sahsimi.

En buyuk kaygim diyebilirim. Bas etmenin yollarini ariyorum cunku benim icin gercekten cok onemli bir sorun bu.

Ben rahatlatayım sizi biraz madem.
Alışıyorsun. Kalbin onlarla birlikte durmuyor. Kabul ediyorsun çünkü hayat böyle.

@sadakatsiz, sakın haa. bencillik yapma, sıranı bekle. evlat acısı ana baba ölümüne benzenmez, devirir. tez çıkar o dileği sen kafandan.

@sadakatsiz

hocam aynı durumdayız ama biraz aklıselim düşününce bunun bencillik olduğunu fark ediyorsun.

bilmiyorum; şok geçiririm, tepkisiz kalırım, kısa zaman sonra da ölürüm gibi geliyor bana.

3 ay önce en sevdiğim kadın öldü.

ben hastanenin önündeydim, babam telefon etti, ağlıyordu, oğlum yukarı gel kaybettik dedi. hayatımda o ikinci kata nasıl çıktığım falan hiç yok. kaç saniye ya da kaç yıl sürdü o merdivenler hiç hatırlamıyorum. zaman dursun istiyorsun. ama olmuyor. durmuyor. nefes alamıyorsun. ama yinede orada dedemi, babamı, iki tane halamı sakinleştirme işi bana düştü.

öyle bi boşluk hissediyorsun. diz kapaklarında aşağı doğru bir karıncalanma ya da bir sızı benzeri bir şey tarifi çok zor. omuzlarından aşağı doğru bir şey bastıryor. ayakta durmak bile zor, nefes alamıyorsun.

ama asıl hikaye bundan sonra başlıyor. aslında en zor kısım. o kaybetme süreci, kaybettiğini duyduğun an ya da o ilk şok kesinlikle en zor an değil. hatta yakınından bile geçmiyor.

cenaze arabası geliyor. morgdan bir beden çıkarıyorsun. bir yüzünü açıyorlar bakman için. tabuta koyma işi var. sonra cemevinin morguna götürüyorsun. morg buz gibi. kapağını açınca o yaz sıcağında soğuk hava yüzüne vuruyor. için deliniyor. benim babannem burada üşür diyemiyorsun ama. itiyorsun içeri doğru. sonra yıkarken su koymaya giriyorsun. son 25 yıldır ağrıları sebebiyle sırt üstü yattığını hiç görmediğin kadın sırt üstü yatıyor. sonra tabutunu taşıyorsun. o kadar hafif ki. tahmin bile edemezsin. sora bir toprak yığınının üstüne bırakıyorlar. sen mezarın içindesin. o beyazlar içinde yukarıdan sana veriyorlar ve sen o kadını toprağın altına yerleştiriyorsun. yerleştirdin. sırtını doldurdun. şimdi çıkacaksın. peki onu nasıl yalnız bırakacaksın. bütün aile taş kalpli olduğun konusunda hem fikir olsa da, en son 2008 yılının şubatında ağlamış olsan da işte orada ağlıyorsun. başka hi bir ey yapamıyorsun. o derin çukurdan seni çekip alıyorlar. içinde bir ateş yanmaya başlıyor. mağmalardan daha sıcak güneşten daha yakıcı. sonra bir kürek alıyorsun eline bi kürek toprak atıyorsun üstüne. işte o an bütün yangınlar sönüyor. okyanuslar içinde. bir rahatlama.

sonra bırakıyorsun onu orada. küçük bir toprak kabartısından ibaret artık o. yıllardır alzaymır hastası lan ve son 3 yıldır seni tanımayan babaannenin yüzünü böyle bir duyuru görünce senin de unuttuğunu farkediyorsun. ve ilk defa anlamsız bir şekilde böyle sama bir yerde içini döktüğünü farkediyorsun.

her şey geçiyor. bazen öyle oluyor.

Her seye alistigin gibi buna da alisacaksin bir sekilde. Yapacak bir sey yok. Hayat her kosulda ama her kosulda devam ediyor. Yarin bir gun aynisi senin basina da gelecek.

Ne demis ustad:

"...Uyudun uyanamadın olacak.
Kimbilir nerde, nasıl, kaç yaşında?
Bir namazlık saltanatın olacak,
Taht misali o musalla taşında."

ben de @sadakatsiz gibi düşünüyorum. onlardan önce ölmek acımı azaltacak gibime geliyor. biraz bencil bir düşünce olduğunu kabul ediyorum ama çok da mantıksız değil

bu merasimleri kafanın içinde çoktan tek tek yapmış olmalısın. bunu yapan meşhur bir filozof vardı.
en yakınım olarak yengem öldü. son ana kadar dirayetliydim de o tabut kalkıp elden ele giderken insan kötü oluyor.
herkes anne babasını kaybetmekten korkar. en azından erken olmamasını, hiç olmazsa onlar bizim mürüvvetimizi gördükten sonra olmasını, gecinden olmasını dileriz.

lise sonda abim ve eşini, 4 yıl sonra üniversite 3. sınıftayken ablamı, bundan 4 yıl sonrada babamı kaybettim. annemin durumuda çok iyi değil son iki yıldır, gayet net farkındayım durumun.

babam çok yaşlıydı, bir derece daha kolay atlattım ama özellikle abimle eşi ve ablamın kayıplarının bende yarattıklarını çok detaylı yazmak istemiyorum. zaten toparlayamam, burda ki kimseninde içini o derece ezmek/acıtmak istemem. abimle yengemi ben buldum (yenge dediğime bakmayın, aramızda sadece 2 gün yaş farkı bulunan kuzenimdi kendisi), ablamıda morgta teşhis etmek zorunda kaldım. insanlar bazı acıların/olayların detaylarını bilmemeliler (onlarında travmatize olmaması için), paylaşmadım, hafiflemedim, kendi içimde zamanla hallettim. en yakın arkadaşım bile bilmez ben o morgta ne gördüm, aşağı inmesine dahi izin vermedim, kendim indim.

zaman, başka bir şey yok insanı iyileştiren. insan denilen varlık müthiş dirayetli. alışıyorsun, aşıyorsun, iyileşiyorsun. çok şey katıyor sana bu süreç, çok şeyde götürüyor...ama eninde sonunda yaşama tutunuyorsun.

Spor giyinmeyi severim ama takmam, fazla plastik gözüktü gözüme. 26 E

Erkek değilim ama erkek saati taktığım için baktım, biraz ufak böyle çocuk saati gibi sanki. Kötü görünmüyor ama albenisi de yok.

Takmam ben. Çocuk saati gibi

22-23 yasini gecmis birine yakismaz bence cocuk saati gibi.

ben beğendim.
ama saat, yüzük, kolye gibi şeyler kullanmaktan nefret ederim.
yoksa takardım yani hacı.

Bunun lacoste olanlari var, tasarim ayni, onlara bakin. Bu takilacak gibi de degi.

tam bi günlük saat işte, ben takarım; hatta farklı renklisini alma planım vardı bi ara.

takmam çok dandik duruyor.

Spor saatler genelde çirkin oluyor, bu hem çirkin, hem basit hem de oğlan saati.

offf çok netsiniz. ne bileyim günlük spor bişey güzel gibi gelmişti ama benimle aynı fikirde olan azınlık oldu. çoğunluk beğenmeyenler maksimum 300 tl bişiler önerin madem fikirsizimmm

işportada 5tl ye satılan plastik saatler gibi duruyor

@horatius ay çok güzel..ama gelmesi uzun mu sürerki

bahsettigim saat, biraz butcenizin disinda oluyor fakat fikir vermesi acisindan.
www.saatvesaat.com.tr
www.saatvesaat.com.tr

saatlerin oldukça sade olması gerekir kanaatimce.

sitede en sade saatlerden biri.

static.swatch.com - şunun gibi karmaşık değil mesela.
static.swatch.com - veya bu.

sizin beğendiğiniz renklerinin farklı hali var; www.swatch.com - bunu beğendim ben de. sade, şık, gözü yormayan bir saat.

ki bence buna 5 liralık diyenlerin 66.media.tumblr.com - dieter rams tasarımlı bu saate tepkisi de aynı olurdu herhalde. en büyük beklenti sadelik olmalı bence ve gösterdiğiniz saat gayet iyi bu açıdan.

takmam.

hediye insandan insana değişir bana alacaksan alma.

www.hepsiburada.com

ben takmam.

seiko'nun snk modellerine bakabilirsin bir de
deri kayisla ciddi, keten yada nato kayisla spor gorunum kazaniyorlar cogu

Duyuru başlığı "erkek çocuğu olanlar bakın hele" olması gerek. Çocuk saati bu :(

Takmam ayrıca.

bende bunun grisi var, uzun bir süre taktım, gayet hafif ve güzel saat ama biraz genç işi kalıyordu.

sonra bunu aldım www.swatch.com

takmam.

33 yaşındayım ve bu saatlerden iki tanesine sahibim. birisi sizin paylaştığınız, diğeri ise aynı modelin koyu kahve üzerine pastel pembe rakamlar olanı. günlük kullanımda çok rahat ve güzeller. fotoğrafta göründüğü ile bilekte duruşu çok farklı. fotoğraftakinden çok daha güzel bir saat bu kesinlikle.

Aynisi var bende. Severek takiyorum. Cok guzel bir saat. Burada bu saati begenmeyenleri degil de alacagin elemani dusunup karar ver. Buradakilere kolay kolay bir sey begendiremezsin.

Bundan giy işte.

www.barcin.com

Biraz daha az tuvalet terliğine benziyor en azından: goo.gl

Bence parmak arasi zaten hic guzel durmuyor erkekte. Adidasin nike in guzel ustu tek bant terlikleri var. Havali bisey olsun diyorsaniz onlardan alin. Rahat olsun diyorsaniz da ceyonun falan tabani kalin ustu 2 bantli kemerli terliklerinin erkek icin olani da vardir. Mobildeyim resim koyamiyorum.

2-3 gün parmak arası giyince alışıyorsun. diğerleri gerçekten de tuvalet terliği gibi :/

hacı şu ilk önerilen adidas terlik on nümero rahat tavsiye ederim.

www.google.com.tr

archiwum.allegro.pl

Yaklasik 3-4 senedir bunu kullaniyorum. Hem rahat hem tarz bir terlik.

encrypted-tbn3.gstatic.com

İlk Adidas'tan bizde vardı bir ara bence o tuvalet terliği asıl.

@lim5 bu da dede terliği :)

lim5+1

eğer parmak arası giyemiyorsanız, ki erkekte gayet de oluyor bence, diğer adidaslar bence tuvalet terliği gibi, nike tutturmuş güzel diye milyonlar inanıyor.

Evet Hatta iş yerinde giyindiğim kıyafetleri yanımda götürüyordum. Nemli bi bezle üst bölgemi siler kurular sonra giyinirdim

ben bazen gidiyordum. yokuş aşağı olduğundan pedal bile çevirmiyordum yolun %80'inde.

arada sırada iş yerime bisikletle gidiyorum, yaklaşık 8km.
katlanıp ufacık hale gelen bez çantalar var, içine 1 havlu 1 de t-shirt koy.
goo.gl
yola çıkmadan önce deotak kullan.

servisle gidip bisikletle donuyorum cumalari. 35km filan, guzel oluyor :)

yanimda short-tshirt goturuyorum, cikmadan ustumu degistiriyorum. sonra bas pedala.

Ben okula gidiyordum mezun olmadan once. Maltepe-Goztepe arasi. Okulda yikanma imkanim vardi. Padli tayt ve tshirt ile gidiyordum. Yikandiktan sonra normal esyalarimi giyiyordum.

Ama yikanma opsiyonum olmazsa veya yol full bayir asagi degilse tercih etmezdim. Ozellikle yazin.

Bilmiyorum ama ben Haruki Murakami'de Trevanian tadi almistim. Ozellikle Sahilde Kafka kitabinda. Okumadiysan bir bakmani salik veririm.

Hohner Marine Band Special 20 do majör.

2 yıldır kullanıyorum. Memnunum.

Ne tarz müzik icra edeceğine göre değişir ama diatonik mızıka aradığını varsayarsak special 20.

Yalnız, Special 20yi "progressive" ailesine aldı Hohner o yüzden Marine Band olanını bulamayabilirsin. Bir fark yok.

Ben de Hohner Special 20 ile başladım (C).

marine band hassas mizikadir, yan deliklere cok hafif bile uflense ses cikarir, temiz ses alman zorlasir, baslangic icin onermiyorum. ben de marine band ile basladim, keske plastik govdeliyle baslasaymisim diyorum.

ilk mizikan plastik govde olsun, agzin mizikaya alisana kadar cok salgi uretir, mizika kirlenebilir. plastik govdede temizlemek kolay. yika gec. marine band'i temizlemek icin acmak gerekiyor, kolay yapilabilen bir sey degil :)

asagidakilerde ustten baslayarak bakabilirsin, butcene uyani alirsin.

Hohner Big River Harp
Special 20
Golden Melody

ek olarak facebook'ta turkiye mizika platformu diye bir grup var, oraya da girmeni tavsiye ederim.

mizika alinacak yer olarak da do-re muzikten sasma derim.

Hohner Golden Melody ile baslamistim ben. Gayet guzel bir mizikadir.

hatırlamıyorum bile. ne biçim hayat aq.

dün dolapta buldugum 1 buyuk sise duvel

uzun zamandır mutlu olmamışım düşündüm de.

hatırlamıyorum bile :'(

dün gece uykuya daldığımda, koduğumun ülkesinde mutlu olmak mümkün mü..

*ikinci sınıf bir ülkenin üçüncü sınıf halkı gerçi ne kadar mutlu olabilir ki, benim ki de laf.

montları kaldırırken cebine 20lira filan koyuyorum.
kış tekrar gelene kadar unutmuş oluyorum nasıl olsa, güzel oluyor para :)

onun dışında en son geçen gece maaşı banka hesabında görünce mutlu oldum. neden kimse mutlu değilmiş ya, Allah nazardan saklasın baya mutluymuşum ben

www.google.com.tr

spor salonuna yeni başladım, sıkılacağımdan şüpheliydim ama kendimi enerjik hissettirdi; mutlu odum. bi de tatilimin uçak biletini alınca mutlu oldum, 44 avroya almamın da mutluluğun artmasında katkısı olduğunu kabul etmeliyim ^_^

Az önce (az önce dediysem 1-2 saat önce) harika bir uykunun ardından enfes bir kahvaltı yaptım ve kendimi çok mutlu hissettim. Hayat güzel gerçekten, yaşamak güzel. Belki yarın öleceğiz, içinde bulunduğumuz anın kıymetini bilmek lazım.

Dün maaşım yatınca mutlu oldum.

bu sabah uyandığımda kalkıp fırfırımın (kedim) yanına yattım,suratımı yalarken uyumuşuz bi 5 dakka daha. ♥♥♥ göbüşünü öpüp hazırlanıp musmutlu çıktım evden.

Yüzlerce kilometre öteden bir misafirim gelip gitti, çok mutlu etti.

Bugün de memlekete doğru yola çıkacağım. 6 ay oldu, özledim.

Geçtiğimiz Salı günü pasaport başvurusu yapmıştım, Perşembe günü PTT ile geldi.

Acil olunca bu kadar çabuk gelmesine inanılmaz sevindim tabi :)

Gordugum ruya mutlu etti

İşle ilgili çıkan sıkıntıları çözdüğümde mutlu oluyorum, bu hafta başında olmuştu (kendi işim).

Onun dışında geçen hafta seviştim, ona mutlu olmuştum.

dogalgaz bozuldu saniyordum, kolu indirmisler megerse, ona sevindim.
is yeri cikolata Verdi, o hosuma gitti.
sevgilim mesaj atinca mutlu oluyorum bi de her defasinda :)

Dün kahvede 101 oynarken elden bittim.

Eski kız arkadaşıma doğum günü hediyesini verdiğimde

Dün gece buzluktaki dondurma kabından dondurma çıktı ^^

Yayinlanmasi icin bir dergiye gonderdigim oykumun dergi tarafindan begenilmesi ve yayinlanacak oykuler sirasina alinmasi.

Mutlu olamıyorum aq. Genel bi kasvet söz konusu.

almanyanın turu gecmesıne.

@bryan fury +1

gören de doğma büyüme berlin'li falan sanar beni. o derece sevindim.

Olmadım.

minnoşkedi, cicikuş, dalgakıran gibi saçmasapan bi' şey yapmak isterdim. neden dersen, neden olmasın derim.

Dalgakıran gayet iyiymiş.

aslanoğlu
oğlu'lu soyadlarını seviyorum en güzeli de bu. papazoğlu da isterim ama yazmazlar :/

bu arada bu konu benim top topiclerim arasında son zamanlarda birinci sırada, o kadar boş biriyim. o yüzden biçerdöver, turta, boncukmakarna filan gibi geniş yelpazede bir sürü alternatifim daha var.

zeus, maximilian, poseidon, azrael, frederick, rotschild, zimmermann, lamech, montgomery, raphael.

bunlardan biri.

(bkz: skarsgard) :p

ama yok ya, kendi soyadımı seviyorum ben. kalsın böyle.

Ben değiştirebilirim, akrabalarımdan değiştiren de var.

Akrabalar korkmaz veya göktürk yaptı, ben bunları istemiyorum bu yüzden bir seçenek.

mercan güzel duruyor.

Yildirim. Direkt anonim olurdum. Su an sanirim ad soyad kombinasyonum baska kimsede olmadigi icin googlea yazildiginda cat diye cikiyor benle ilgili her sey hic hos degil.

@proletarier aller lander vereinigt euch, evet bu ayrı bir sıkıntı.

Yılmaz daha iyi o zaman.

dört harfli ve u veya a ile başlayan bir şeyler.

Yeni kanun çıksın da stark yaptıracam.
Bu salaklardan bi halt olmayacak yoksa.

ülkeye girerken bizim soyadımızı kabul etmemiş tc. onu geri alırdım. türkçe olarak başka bir seçenek yok kafamda.

ek: tavsiye sorusu gibiyse mavzer, nesin filan hoş geliyor bana.

Küçükandonyadis

İki adım var, soyadımı kaldırıp sadece bu ikisini kullanmak isterdim, zaten Facebook'ta falan da öyle.

yine a harfiyle başlayan bir şeyle değiştiririm . Imzami seviyorum

@yuvarlanantencereninkapagi, usta olabilir?

Mori. duyması hoşuma gidiyor. Memento Mori'yi hatırlatıyor bana. Bu sebeple Yasemin Mori'yi pek bir kıskanmaktayım...

böyle sertlik bildiren şeyler olabilir

Griezmann. Adimi degistirme sansim da olsa Antoine yapardim.

Antoine Griezmann. Siir gibi mina koyim.

Huntelaar yapardım. Hep özenmişimdir

So ismim goddard olabilirdi.

Soyaddaki ince ünlülerin noktalarını atsam yeter.

dervoğormyacıyan. anlaması imkansız insanlar için gerçi ama çok orijinal bi şey. 'der voğormya' ermenice bir ilahi, muhtemelen kilisede bu ilahiyi seslendiren adama bu soyadını vermişler zamanında. hehe.

Ad ve soyad kombinasyonları değişik olan insanlar nedense bana hep başarılı insanlarmış gibi geliyor.

pehlivan pehlivanoğlu gibi.

hayatta ne zaman değişik bir kombinasyon görsem, kişi başarılı bir yerde oluyor.

fitzgerald. soylemesi hosuma gidiyor.

erdogasdfssa

Bugün katkı sağlamak isteyenler var mı?

santana.

felipe santana'ya tutuğum ben de.

Nikopolidis, tukce olarak da korates. (Sondaki harf turkce karakter olacak, "kor olan ates yani:)

Kolkıran

bernoulli. açmayacağı kapı yok. bach da olabilirdi ama onlara layık olamam.

müller
hatta neuer <3
bir de schweinsteiger.

almanlik ne guzel.

Haydi yapardim. Heidi'nin türkçe okunuşu. Sürekli çıplak ayak dolaştığım için Heidi olarak sesleniliyorum evde, benimsedim artık :(
Bir de Panda olsa çok komik olurdu diye düşünüyorum. Çok ciddi bir iştesin ama soyisim Panda.

Kirmizi sacli kadin-op

jose saramago - körlük

orhan pamuk'un cevdet bey ve oğulları kitabını çok severek okuyorum şu an. 22 yaşında yazmış olduğuna inanamıyorum bir de, çok büyük yazar gerçekten.

Cevdet Bey ve Oğulları +1, muhteşem kitap.

Gecenin Sonuna Yolculuk – L. Ferdinand Celine

Yeni bitirdim, sozluk yazari angutyus un ecel perileri adli romani, su gibi akan bi roman, edebi olarak cik sey bekleme ama surukleyici, bir cirpida okursun

bülbülü öldürmek çok şeker bir kitap. bence onu al.

Kreutzer Sonat-Tolstoy
Venüs-Şebnem işigüzel

Murakami al, özellikle zemberek kuşunun güncesi. Lontano da grange'nin son romanı, o da çok iyiydi.

kaplan kaplan -alfred bester

murakami'yi dinle. Hatta onerdigi kitabi bitirince ona tekrar fikrini sor.

"Kanla ve ozdeyislerle yazan okunmak degil, ezberlenmek ister."

jean-cristophe grange veya polisiye bir şeyler seviyorsanız lontano olabilir.

saatleri ayarlama enstitüsü.

bu zamanda dost bulmak zor, dostu geçtim arkadaş bile çok zor insanların bir çoğu düşman.

şu son 3-4 ayda kime güvensem, kiminle birşey paylaşsam hep zarar gördüm.

yok

İkiydi bire düştü. Kampa gittiğimiz zaman görüşüyoruz. Nadiren arar konuşuruz. Haftasonu birlikte kamp yapınca ara kapanıyor zaten. Onun dışında yalnız takılıyorum. Arkadaş kavramına inanmıyorum insan sevgimi kaybettim artık

neredeyse her gün bir şekilde konuştuğum 2 arkadaşım var. biriyle aramız eskisine göre soğuk, diğeriyle de yeni yakınlaşıyoruz ama "dostum" demem sanırım. bir tane de yurt dışında olan var ama onunla sürekli konuşamıyoruz uzaklıktan dolayı.

çok iyi arkadaşlıkların bir şekilde bozulmaya daha müsait olduğunu düşünüyorum ben. herhangi bir arkadaşın söyleyeceği şeye çok alınmazsın ama çok yakın arkadaşın söylediği bazı şeyler daha çok üzebiliyor mesela. o yüzden dost saydığım arkadaşımla aramız daha mesafeli.

whatsapp grupları da olmasa 2 günde bir iletişimde olurum sanırım arkadaşlarımla. gün içinde mesajlaşmalara ayırdığım toplam vakit 1-2 saattir.

çok çok yakın arkadaşlarım var, ama erkek arkadaşım harici kimseyle her gün konuşmuyorum. hatta ayda bir bile görüşmüyor olabilirim.

zamanla herkesin sorumlulukları artıyor, bu artan sorumluluklarla beraber insanlar sevdiklerine eskisi kadar sık vakit ayıramayabiliyor. sizin vaktiniz varsa siz arayın arkadaşlarınızı, siz davet edin bir yerlere. bunu yapmaktan gocunmayın.

bir de naçizane, her gün birileriyle iletişim kurmak güzel ama naifçe. boşverin. zamanla kimsenin bu eforu göstermeyeceğini anlayacaksınız ve siz de göstermeyeceksiniz.

Bir buçuk tane.

İkincisi de çok yakın ama tam dostum diyemiyorum işte. Biri can dostum.

herkes den önce eşim var onun dışında düşünmeden arayacağım 3-4 kişi var

Yok. 28/K

Arkadaşım çok fazla var , dostum da 4 tane var .
Dostu hatta arkadaşı dahi olmayanların sorunlu kişiler olduğunu düşünüyorum .

4 tane, 2 kız 2 erkek daha da yok, gerek de yok.

benim de kalmadı valla. ya ben itin tekiyim ya da çevremdekiler. her iki durumda da yalnızlık sabit olduğuna göre, alışmak gerek. yalnızlık lüks zaten artık.

üç 4 tane var. 34 at

Yok.

33E

Yakın arkadaşım 4 tane var ama dostum diyebileceğim 1 tane vardı, o da yurt dışına taşındı. Her gün mutlaka konuştuğum, görüştüğüm bir arkadaşım yok (erkek ark.ımdan başka).
Yani ben eksikliğini hissetmiyorum aslında, arkadaşların sürekli "görüşelim, görüşelim" modu beni sıkıyor. Vakit ayıramıyorum zaten. Yalnızlığı seviyorum bu konuda.

Arkadasim çoktur dostlarim da 5 10 fazla değil. Tabutumu tasiyacak kadar var cok şükür. He bide gomun ibneyi diyecek kadar da yanci var bilirim ama belli etmem :)

Yok. İstediği halde hiç dostu olmayan kişi ya hiç dostluk edecek değerde birini görmemiştir ya da gördüğü halde o yakınlığı kuracak beceriden, güçten yoksundur. Bunca insan arasında birkaç kişiyle bile hesapsız, plansız, çıplak bir paylaşım içinde bulunamamak gerçekten üzücü bir durum. Dostluğun neredeyse bütün güzel şeyler gibi zamana aykırı olduğunu düşünüyorum. Bir kere zaman sorunu var. Dostluk paylaşım ister, onun için de zaman gerekli. Diğer taraftan bencilliğe korkunç bir teşvik var. Bencil kişi dost olamaz. Bu şartlarda yalnız hissetmek çok doğal. Aslında görünenden çok daha fazla insan yalnızlıkla baş başa. Öyle olmasaydı sürekli iletişime ve kendilerini meşgul edecek oyuncaklara böylesine ilgi göstermezlerdi.

İş hayatına atılınca öğrencilikteki gibi sık görüşme ve takılma mümkün olmayabilir. O kadar takma kafana.

can ciğer olduğumuz 5 kişilik grubumuz var onlardan başka da yine kendi aramızda can ciğer olduğumuz 3 kişilik başka bi grubumuz daha var. yani 6 tane diyebilirim.

29/E.

hiç dostum olmasa sosyal anlamda sorunlarım olduğunu düşünürüm, bencil tahammül edilemeyen bir insan olduğumu düşünürüm. bahsettiğim bu insanlarla her gün konuşmuyoruz buna da gerek yok zaten. işten kalan zaman diye bir şey de yok. gerçekten istiyorsanız zaman ayırabilirsiniz. bahane bunlar.

dostum hitap şeklinden ziyade yakın arkadaşım diyorum ben, bunlardan sanırım 3 tane var sebepsizce arayıp muhabbeti önceden düşünmeden konuşabileceğim.

arkadaş olarak da öyle arada konuştuğum, sosyal medya paylaşımlarından muhabbet ettiğim, ne biliyim onu ilgilendiren bir konu olursa(bir arkadaş iş arar, freelance iş olur, uzmanlığı hakkında bir sorum olur vs) konuştuğum kişiler var ama sık değil tabi.

kısacası gün içerisinde sözlükten/duyurudan yeni tanıştığım insanlarla konuşuyorum(yaklaşık 2-3 kişi) onun dışında yakın arkadaşlarla her gün whatsapp üzerinden konuşuyorum.

6lı kız grubum var liseden kalma. İki tane de üniversiteden var biri erkek.

23k

Dost sayısı sadece ölümle eksilebilen bir nicelik diye biliyorum. 7 senelik anadolu lisesinin güzel yanlarından biri, 3 tane kaya gibi sağlam dost, yaş 33, 22 senedir tanıyorum herifleri.

kız arkadaşım

Herşeyi onunla konuşabiliyorum

30E

Bazen ben de kendimi yalnız hissediyorum.Universitede anladim ki lise arkadaşliklari çok değerliymis,çok kalıcıymis.Liseden kardesim gibi olan 4 dostum var.Universitede de cok iyi arkadaşlarim oldu,asosyal oldugumu da düşünmüyorum ama bir türlü tüm sirlarimi söyleyebilecegim,kafama uygun birini bulamadim.Bence yaş ilerledikçe insanlarin masumiyeti,fedakarligi azaliyor.Bu yuzden bazı arkadasliklar çıkar iliskisi üzerine kurulu oluyor.Ailen seni karşılıksiz sever,onlara deger ver

eskiden tonla arkadaşım vardı. alayının ya bi yamuğunu gördüm ya da kazığını. şimdi dostum dediğim 3 kişi var onlardan kazık yemiceğime eminim yesem de affederim dost dediğim kişiler çünkü. ha bi de gelecek planladığım sevgilim var, herşeyi bilir dosttur hatta ötedir.

çok iyi dost olurum
28/e

şaka bi yana yalnızlığın verdiği bir konfor var, kendi konfor alanın bir süre sonra daha önemli hale geliyor

Dost başka, arkadaş başka.

Genel olarak bir arkadaş grubum var. 3-4 kişiyiz.

Durup dudurken sadece konusmak telefon acip konustugum 3 kisi var, biri kadin. Bir sure gorusmedigimde merak eder ararim. Onlar da beni arar merak edip. Bir sure gormedigimde de gormek isterim bulusup.

5. Bunlar cok cok saglam olanlar. Kendimden cok guvenebileceklerim. Bir bu kadar daha var da onlara bu 5li kadar guvenmem.

Gun icinde en azindan 1 saat konusuyorum. Ozel durumlar oldugunda cok daha fazla konusuyorum. Su siralar oldugu gibi.

Kendinden cok guvenebilecegin insanlarin varligi sana yasam enerjisi veriyor. Biliyorsun ki ne zaman dara dussen kurtaracak birileri var. Hicbir seyden korkmuyorsun.

Bu isler dusunerek olacak seyler degil maalesef. Biraz sans biraz da karakter meselesi.

28 K. 3 tane dostum var. İkisi kadın, biri erkek, hepsi ayrı şehirlerde.

Kadınlardan biriyle 20 yıldır arkadaşız. Aslında onunla çok şey paylaşmasak bile bir tür alışkanlık gibi. Orda olduğunu, derdimi dinleyeceğini bilirim, hayatımdaki en güvenilir insanlardandır. O pek aramaz, zaten az konuşan bir insandır. O nedenle ben aradığımda konuşuruz, ayda 1 falan.

Diğer kadın arkadaşımla 10 yıldır arkadaşız, üniversiteden. Onunla kardeş gibi özleriz birbirimizi. Haftada 1 mutlaka konuşurduk. Ama yeni doğum yaptı. Sanırım artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak :(

Erkek olan arkadaşımla ruhlarımız bir sanki. Aynı şeyleri düşünüyor ve hissediyoruz. Onunla da 10 yıldır arkadaşız. Haftada bir, 10 günde bir falan konuşuyorduk. Şimdi askerde. En yalnız hissettiğim ve ummadığım anlarda ordan telefon ediyor, mutlu oluyorum.

Diğer arkadaşlarım maalesef öyle her aklıma esen anda arayabileceğim yakınlıkta değiller. Yalnızlıktan sık sık ailemi aramaya başladım ben de artık.

sanırım yok.
akıl almak için, açılmak için bile duyuru ahalisine başvuruyorum

Birbirimize yaralarımızı göstermediğimiz, ilişkimizi bunun üzerine kurmadığımız samimi bir arkadaşım var. Ne o benim öfkemi köpürtüyor ne ben onun.
Severim kendisini ama hiç kankamsın çok severim seni demedim, o da beni sever ama hiç böyle laflar etmez.
Birbirimizin gündelik yaşamına dahil olmayız, bazen buluşuruz ve ikimize de faydalı işler yaparız.

Karşılıklı saygıyla örülü bir arkadaşlık ilişkisinin özsaygısı yüksek kişileriyiz.
Ben onu yargılamam. O beni yargılamaz. Ben onun herhangi bir konuda bana taraf olmasını beklemem, o da beklemez.Hakiki, içten bir arkadaşlık bu çünkü alma verme üzerine kurulu değil.

İkimiz de bir dost edinmeye "ihtiyaç duymuyoruz" ve bu hayatı verimli kılıyor.


Yalnız hissetmek meselesine gelince,zihniniz bir amaçla dolu olduğunda yalnız hissedecek vaktiniz olmuyor. Yaşamda bir amaç edinmemiş insanlar yalnız oluyor, mutsuz oluyor, depresyona yatkın oluyor.
Eğer biri diyorsa ki ben yalnızım, ben anlarım ki vaktini boş geçiriyor.Tembellik ediyor.
Bu net.

32/E

Bence kimse saf iyi ya da kötü değil. Birine iyi dememiz sadece bize ve etrafındakilere nasıl davrandığı ile alakalı.
Bi insan birine karşı dünya iyisi olabiliyorken bir başkasına kötü olabiliyor.
Mesela, adam mafyadır çatır çatır adam öldürür ama harika bi babadır, çocuğu da hayatta inanmaz kötü biri olduğuna çünkü ona göre dünyanın en iyi insanıdır.
Yine aynı şekilde işteki fitne fesatçı dedikoducu bize göre kötü insan bize veya yakın çevremize zararı olduğu için kötüdür ya da görece kötülüğüne şahit olduğumuz için diyeyim, ama yakın arkadaşları veya annesi veya eşine göre dünyanın en melek insanıdır.

Bakın mesela kimsenin annesi kötü değil herkese göre eli öpülesi ne bileyim kanatsız melek, ama onlar da genç oldu onlar da dedikodu yaptı onlar da kötülük yaptı birilerine, asla konduramadığımız bu gerçeği değiştirmiyor.

%50 kurtarmaz, %100'de imkansız. fizik ve termodinamik kanunlarına göre %100 verim bile imkansızken sen insandan %100 iyilik bekleme zaten, şaka bir yana, daha önce kötüler geldiyse ve kötü şeyler yaşadıysan böyle bir beklenti içine girmen çok normal, böyle olmasa da normal. kim marla'yı ister sevgili olarak değil mi?

hiç kimse %100 iyi değil, ben de değilim ama olmaya çabalıyorum, buna da insan olmak deniliyor, en azından benim için.

yakın çevremde iyi insanları tuttuğumdan iyi insanlar çok.

ne çok soru:( cevaplanmıyor, bu kadar yeter mi?

sanirim denge meselesi bu, ying yang. her sey iyi olursa duzen islemiyor. illa birileri, birilerini elemek veya goturmek zorunda.

hayatimda iyi insanlar var bir elin parmaklarini gecmez. kotuler saymakla bitmez.

Insanlar kotulukleri anlatir genelde. Bunu da abartarak yaparlar. Ortalama insanin yasami zaten bellidir. Dogar ananesine gider okula baslar sokakta oyun oynar sinavlara hazirlanir universite okur is arar issiz kalir evlenir cocugu olur cocugu hastalanir iyilesir... herkesin yasami buna benziyor zaten genelde. Ne kadar iyi ve kotu sey gelmis olabilir ki baslarina? Sagliklari yerinde mi? Ailesi normal mi? Bir isi var mi? Oyleyse ne iyi ne de kotudur yasam ona karsi.

Sürekli iyi olduğunu söyleyen, asla yüzüm gülmedi diyen insanlar kendilerini abartıyor. Çok sıkılıyorum böyle konuşanlar olunca.

İyi ya da kötü insan yoktur bence. Bu kadar siyah ve beyaz değil. Ben kendimi ikisi olarak da görmüyorum. İşime nasıl geliyorsa, karşımdaki insan kimse bunlara bağlı olarak değişiyor. Çevrem de bana karşı iyidir genelde.

kötü insanlar kötü olduklarının farkında değiller mi? neden böyle bir tercih?

siyah ya da beyaz yok dünyada. herşey gri, insanlar chaotic.

@passion

Insanlar kotu ya da iyi degiller, kimi konularda kotu kimi konularda iyiler. Zaten bu da etik tartismasi. Ornegin Turklerin Bulgaristan ve Yunanistan'da azinlik olarak ezildigini savunurken iyiler ama Turklerin Turkiye'de Kurtleri disladigini kabul etmediklerinde kotuler.

Basi kapali bir kadin universiteye gidebilmeli diyen bir muhafazakar bu konuda etik davranirken kadin dedigin babasinin sozunden cikmaz deyince etik olmayan bir sey yapip kotuluk yapiyor. Yani kotuluk ve iyilik icimizde.

Ayrica iletisim ve empati sorunumuz var. Bizimle ayni fikirde degilse biri hemen kotu insandir etiketi yapistiririz.

@peşın:

iyi de kötü de kafanda. sen birini iyi olarak görmek istersen o senin için iyidir, kötü olarak görmek istersen kötü.

misal gittin birini öldürdün. bunun iyi veya kötü bir hareket olduğunu baktığın nokta belirler.
(iyi) çünkü karısına işkence ediyordu ve kadın bu sayede kurtuldu.
(kötü) çünkü adam her gün bir sokak çocuğuna yemek veriyordu.

sen kadını kurtardığın için kendini iyi görüyorsun, ama sokak çocuğu bu hareketin nedeniyle aç kaldı, onun gözünde kötüsün. ne olacak şimdi?

Çalıştığım iş yerlerini ele alacak olursam şu ana kadar hiç iyi niyetli benim gibi açık sözlü bir patrona denk gelemedim, hep bir çakallık, kuyumu kazma. İyi bir şeyler hak ettiğimi düşünüyorum, çünkü ben insanların arkasından küfür edip, yüzüne gülmüyorum. Erkek arkadaş konusuna zaten girmiyorum. Ama etrafımdaki insanlar otobüs şöforu olsun bakkal olsun arkadaşlarım olsun iyiler ya, bir kere muhabbetimin olduğu insanla bile bağlarımı koparmıyorum, başım sıkışınca yardımcı oluyorlar.

herkes özünde iyi ama genelde kendi çıkarlarını gözetiyor

hayatımdaki insanların %99 ü kötü.

kötü: bencil: asla fedakarlık yapmak istemeyen

çok az yakınım iyi, ailem başta olmak üzere

Etrafimda 6 kisi var %90'in uzerinde. 5'i yakin arkadasim(yedigimiz ictigimiz ayri gitmez, aramizdaki bag arkadaslikla, dostlukla aciklanmaz), digeri kardesim.

naif miyim saf mıyım bilmem de ben kötü insan olduğuna inanmıyorum. çıkarlarını çevresindekilerin önüne koyan insan var belki, bencil filan diyoruz onlara. karşıma çıkan insanları mümkün olduğunca minimumda hayatıma dahil ediyor, gerisiyle sadece ortak paylaşımlarımız dahilinde iletişim kuruyorum. ailem ve kendimi bildim bileli tanıdığım bir dostum hariç kimseden de iyi-kötü bir beklentiye girmemeye çalışıyorum. yine de üzülüp kızmıyor muyum? tabi ki üzülüp kızıyorum zaman zaman insanlara bazı olaylar neticesinde. ama bu onlar kötü diye değil benim beklentilerimle gerçeklerin uyuşmaması sebebiyle oluyor işte. beklentilerimi tamamen sıfırlamak gibi bir hedefim var, umarım bir gün başarırım.

İnsanların hayatlarındaki başarısızlıklar için açıklamalara ihtiyacı var. Kendisi hariç herkesin çok kötü ve sinsi olması da gayet ideal bir açıklama.

@arnold +1

kötü de çıkar iyi de. herkes bir yerde kaderini yaşar. bazen çizileni bazen çizdiğini.

çok da şeyapmamak lazım.

kırılmadı.

Sol el bilegim kirildi.
Cok pis bir aci ama cok da tuhaf ayni zamanda.

Ama en cok rontgen icin duzlestirmeye calistiklarinda acidi. Ahh hala da ondan ala aci cekmisligim yoktu.

yerinde duramayacağın bir acı

kırılsa duramazsın.

Ayagim kirildi. Kirilinca aciyo ama sonra gecio. Zaten lafi var kiriksa iyi catlaksa duramazsin diye

Bilegim bi kac defa kirildi. kirikarim duzgun kiriklardi anladigim kadariyla ki oyle duzeltme yerine getirme falan filan olmadi, olduysa da oyle canim cikmadi yani.. Neyse asil mesele kiriklarin hicbirini rontgene kadar anlamadim yani sicagiyla anlasilmaz mevzusu dogru, zaman gectikce agri ve siame oluyo

kırılmış 1-2 ay sonra fark ettik. doktor bölgeyi bulup bastırınca acıdı, yoksa acımıyordu

ben de bisikletten dusup sag el bas parmagimla bilek arasindaki kemigi kirmistim. hastaneye kadar veya sonrasinda onunla ilgili hicbir aci hatirlamiyorum. asfalt yanigi cok feci bir sey asfalt yanigi varken baska yerinize canli dikis atsalar dahi hissetmezsiniz. ki onu da yapmislardi.

kırılan yere göre değişir. hareketli kemiklerin olmadığı bir yer (mesela burun köprüsü ya da kaburga) kırılırsa kemikler yerinden oynamadığı sürece acı hissetmezsin. ancak kaynayana kadar çok şiddetli ağrı çekersin. bu tür kemik kırıklarında kırılan kemikler sinirlere baskı yapmadığı için acı vermezler ama kaynama sürecinde ağrı yaparlar (her iki örneği yaşadım. ikincisinde kalp krizi geçiriyorum sanmıştım).
hareketli kemik kırılmaları ise acı yapar. bileği kırılan bir arkadaşımın acıdan haykıra haykıra ağladığını gördüm. düşman başına.

3 hafta önce kaza sonucu koprucuk kemiğim kırıldı, öyle bağırtacak kadar acı hissetmedim. Sızladi fakat bayaa

7 yaşındayken sol kolumu çok ciddi şekilde kırdım. öyle ki bilek dirsek arası kemik deriyi yırtıp çıkmıştı. 2mm yandan kırsam atardamarı keseceği için hayatımı kurtarmak adına kolumu kesmeleri gerekebilirmiş. kırdığımın hemen ardından kolum davul gibi şişti iç kanamadan ötürü. hastaneye götürdüler arabada tümsekten geçerken kolumun çok acıdığını hatırlıyorum ama normal şeyler bunlar. hastane doktor hemen ameliyat demiş babam güvenmeyip yedikule ermeni hastanesine götürmüş. doktorlar alçıya almış hemen. doktorun babamla konuşurken şunu dediğini hatırlıyorum: çok doğru kararla buraya getirmişsiniz o iç kanama geçiren kola neşter vurduğun an hayatını kurtarmak için kolunu kesmen gerekir kanamayı durduramazsın. babam o gün hayatımı kurtarmış kısaca..

geçen sene de yaklaşık 60km ile viraj aşağı sola eğimli yolda ilerlerken yerdeki kumdan ötürü sola düştüm ve sol omzumu çatlattım. ilk başta şoka girdiğim için idrak edemedim ancak kolumu yukarı kaldırmaya çalışınca ağrdığını farkettim ve doktora gittim. fizyoterapi ile sorun çözüldü

benim de sol el bileğim kırıldı. önce anlamadım, eczaneye gidip kas gevşetici krem aldım, sürüp yattım. ertesi gün kalktığımda bütün kolum simsiyah bi renge bürünmüştü. morarmıştı ama siyaha yakın bi mor.. korktum tabi, hastaneye gittim, kırık olduğu tespit edildi, alçıya alındı. herhangi bi acı hissetmedim, sırf o morarmasından tedirgin olmuştum bi de alçının durduğu süre boyunca işemek, giyinmek, saç toplamak, tırnak kesmek gibi eylemler oldukça zorlamıştı.

fakat ciddili kazalar yaralanmalar hariç, böyle küçük ölçekli acılar konusunda tırnak çektirmenin üstüne tanımam.

Motosikletten düştüm. Kalktım motorun hasarına baktım, var biraz hasar ama sürülebilecek gibi atladım arkadaşların yanına gittim. Meğer köprücük kemiğimi kırmışım onlar farketti.

Yani o an hiç acısı yoktu. Ama iki sene geçmesine rağmen hala şınav çekerken zorlanıyorum.

çok aşırı bi acı ağrı olmuyo ama görüntü hoş değil
kırık olsa duramazsın olayı da yalan, baya duruyosun
en dayanılmaz ağrı açık ara böbrek ağrısıdır

maşallah diyelim hiç kırılmadı.

Çok düştüm ama kırılmadı, nazar değmesin.

Hali saha macinda sol ayagimin en kucuk ikinci parmagi (soldan ikinci. baska nasil anlatilir ki lan bu!?) kirildi iki sene once. Parcali kirik vardi. Igneyle uyusturdu, botatel falan takti doktor. Aci hissetmedim kirildiginda fakat cok tuhaf bir sikinti duydum. Soyle ki, tek ayak ustunde sekince kirilan parmak cok fena sallaniyordu. Aradaki boslugu hissedebiliyordun yani.

Iki kolum da farkli zamanlarda kirildi. Tarif edilemeyecek kadar guclu bir agri. O yuzden tarif edemem.
Bu zamana kadar yasadigim en kotu aci kol kirilmasi, digeri de bobrek sancisiydi.
Dusmanimin basina gelmesin diyeyim kisaca.

Edit: Bir de kirilan yere ve kirilma sekline gore de durum degisiyor. Ilk kirildiginda aninda muthis bir agriyla kivranmaya basladim, acidan midem bulanip ogurmeye basladim falan. Diger kolum kirildiginda ise ilk anda bir sey hissetmedim, sonradan agrimaya basladi. Kipirtattigim an agriyordu.

12 yaşındayken iki ayağımın üstünde dururken kolumu kırmıştım. Hem çıkmış hem kırılmıştı. Büyük beceri. Düştüğüm yerden 10 dakika kalkamamıştım. Çok çok büyük bir acı değil ama tarifi zor. Ağrı gibi daha çok. Ama çok büyük bir ağrı gibi.

şükürler olsun ki hiçbir yerim kırılmadı.
hep korkmuşumdur bir yerlerim kırılacak/kırılır diye.

kalbim kırıldı. çok ağır bir acı. tarifi yok.

ben gitmiştim, iyiki de gitmişim. çok eğlenmiştik hem de güzel bir anı olmuştu. hayatta 1 kere olacak bişi o kadar da üşenmemek lazım :)

lisedekine gitmemiştim, pişman olmadım. kimse de "niye gelmedin" demedi zaten. gitsem canım sıkılırdı muhtemelen. üniversiteden de zaten mezun olamıcam bu gidişle. olabilirsem eğer, sırf "mezun" olduğum için gitmeyi düşünüyorum. böyle birilerine yanaşıp "geldim, çünkü mezun oluyorum. bitti yani okul." diycem.

üniversitedekine gitmedim, hiçbir zaman da pişman olmadım.

kızların pişti olmamak adına elbiselerini almak için farklı illere gittiği, facebook grupları açtığı, sonunda da birbirine benzeyen kokonalara dönüştükleri bir etkinliğe gitmeyi bir an bile düşünmemiştim zaten :)

Gitmedim bi sıkıntı da olmadı. Eksikliğini hissetmedim. Pişmanlık duymadım.

ben gittim.
çok da şey olmadı. gitmesem de olurmuş.

eğlendik mi, dibine vurduk. ama sıradan bir günde üç dört arkadaş çıkmaktan hiç bir farkı yoktu. bizim bölümden 8 9 kişi katıldık. her şey o kadar kasıntı gelmişti ki. hatta amiyene tabirle ortamın seviyesi düşüktü. ama yine de eğlenceliydi. balonun bir kaç saati yemek ile geçti. sonra ortam müzikle beraber sahneye geçtik. bildiğin düğün havasıydı. votkalar havada uçuştu. herkes sarhoş oldu. sonra yine programın parçası olarak komple gece klubüne gittik.

velhasıl özetle, gittim, eğlendim ama gitmesem de olurdu.

gitmedim pişman da olmadım.

gitmedim, pişman da olmadım.

ne lisede ne üniversitede mezuniyet balosu yapılmadı. 5-6 kişi toplanıp içmeye gittik. çok eğlenmiştim onlarda da.

Lisedekine gittim, üniversitede gitmedim. Hiç pişman değilim. Bence süper saçma bir olay.

Gitmedim bidaha olsa bidaha gtmem

gittim eğlendim de. erkek arkadaşımla aynı sınıftaydık beraber gitmiştik yoksa gitmezdim.
o kadar bir numarası yok.

ne lisede ne de üniversitede gitmedim. iyi ki de gitmedim, yine olsa yine gitmem.

Gittim, gitmesem de olurmuş dedim.

Gitmedim, simdi gitseymisim diyorum, git bence

en son ortaokulda gitmiştim cok da sıkılmıstım sonra ne lisede nede üniversitede gitmedim. bana göre organizasyonlar değil.

Lise mezuniyetime sınıftaki embesil arkadaşlarım sebebiyle gidememiştim. (Sayısalcıyım) Bizim inekler diğer sınıflarla pek muhabbete girmek istemediklerinden eşit ağırlık olan birçok okul arkadaşımla güzel bir akşam geçirmekten vazgeçtim. Şimdi üniversitedeyim, eğer mezuniyet balosu olursa bir kıza direkt söyleyip gitmek istiyorum. Çünkü insan liseden de üniversiteden de bir kez mezun oluyor. Ondan sonra oradaki kimseyi bir daha görmeyeceksin. Her şeyin sanki hiç yaşanmamış gibi bitmesi çok kötü bana göre. Bence git, sapıt, bir kez olsun rahat ol, sonra belki hayata bakışın değişir.

Gitmedim. Erkek olsam giderdim belki ama kadınım ve saç makyaj kıyafet olayı hem beni geriyor hem de çok pahalıydı mezuniyet.

Hiç pişman olmadım. Gidenler de "yani eğlendik" tavrındaydi.

Paran varsa kıyafete saça başa ayiracagin zamana uzulmeyeceksen git bence.

Aynı nedenden dolayı ben de gitmeyeceğim bu sene. Zaten çok öyle abiyeli yerleri sevmem. Lisede de arkadaşlarımın zoruyla gitmiştim ama en çok ben eğlenmiştim. Gitmek de gitmemek de pişman etmez. Kep töreni yeterli diye düşünüyorum.

Lisedekine gittim iyi ki gitmişim. Üniversitedekine gitmedim, birazcık pişmanım ama gidenler çok bayılmamıştı.

Ben de busene gitmiyorum. Önceki senelerde gidenler gitmesek de olurmus dediği için pek bi içinde kalmadı henüz.

Benim de gözümde çok büyüyor. Ayrıca bir gece tek kişi için 140 euro da veremem. Ha birde madem verdim 10 dk sonra oyun havasına dönülsün istemem pek bana göre değil.

Bir de çıkışta sortiye geçilip herkes birbirine yazıp eylüle kadar bunun pis seviyesiz dedikodusu döndüğü için olmasa daha bile iyi olur diyorum şahsen.

Önceki senelerdekilere sorun. Hangi şehir nasıl bir balo kaçırdığın da farkettirebilir.

geçen sene bizim okulun balosunu ben organize etmiştim. açıkcası pek keyif almadım telaştan. zorunlu olmasam katılmazdım. eğer balo sonrası after party düzenliyorsa ona katılın.

lisedekine gittim. ne bileyim çok da lazım değildi hani. gitmesem olurdu. üniversitede tavrım netti, daha son senenin başında gitmeyeceğimi söylemiştim arkadaşlarıma. velhasıl kelam hiçbiri de gitmedi. gitsem eğlenirdim o arkadaş grubumla, hem de anı olurdu ama bi daha giymeyeceğim bi kıyafete para verip hazırlanmak için mental bi efor da sarf etmek istemedim. spor ayakkabı çizgimi bozmak istemedim yani :D sonrasında zaten kalabalık bi ekip yemek yedik sevdiğimiz bikaç hocayla. daha güzel oldu.

Su ana kadar hic gitmedim. Bundan sonra olursa -ki olmayacak- yine gitmem diye dusunuyorum. Arkadas cevrem de vardi. Cogu gitti. (Hatta organize eden kisi de yakin sayilabilecek bir arkadasimdi) Beni de cagirdilar, isim olmaz dedim. Tarzim degil, alkol almam, dinlenilen muzikleri sevmem vs. Birak baloyu kendi kep torenime dahi gitmedim. Bu tarz seylere karsi haddinden fazla sogugum.

7. veya 8.sinifta gozluk takmaya basladigimi hatirliyorum.

bir anda duruken aa gozum bozuldu oldugunu sanmiyorum, buyuk ihtimal uzun surede olusan bir durumdur ya da dogustan.

benim gozumun bozuk oldugunu 6 yasimda farkettik.

olsa olsa genetiktir.

Benim lisenin sonları, üniversitenin başları gibi bozulmaya başladı. O zamanlar farkına vardım yani.

Orta okuldan beri gozluk kullaniyorum bende

7 yaşımda. nedenini bilmiyorum.

İlkokulda miyop başladı. Yıldan yıla ilerledi, en son ufak bir de astigmat edindim gözlerimden birisine.

Bildiğim kadarıyla yakından TV izlemek, bilgisayar ekranına bakmak, okumak, yazmak, yetersiz ışık vs. faaliyetlerin göz bozulmasına sebep oluşuna dair herhangi bir kesin kanıt bulunmuyor.

16 yaşımdan sonra. 0.50 astigmat ile başladı, şu anda 2.25 astigmat

Lise sonda hafiften başlamıştı ama gözlük takacak seviyeye üniversite 2. sınıfta, 20 yaşında ulaştım. Sürekli de ilerliyor.

2010'da başladı benim, miyop ve astigmat var. astigmat genetik tabii de ben 2003'ten beri sağlam bilgisayar kullanıcısıyım ve günümün büyük kısmını dizi/film izleyerek geçiriyorum. bunlar etkili olmuştur.

oyun ve kitapları saymıyorum bile.

liseye geçtiğim yaz mal gibi tüm gün evde pc oyunu oynuyordum. haziranda sorunu olmayan gözler eylülde 1,5 miyop oldu.

22 yaşındayken 9 tane monitöre bakarak iş yaptığım sırada bozuldu. Sık sık izleme/bilgisayara bakma/okuma hatta karanlıkta film izlemek vs gibi şeyler büyük etken.

15 yaşında bozuldu, lisans, master ve phd süresince ilerliyor, durduramıyoruz.

İlkokul 5. sınıfta gözlük takmaya başladım. 11-12 yaşları yani.
En büyük sebep genetik olması. Anne ve babada göz bozukluğu var.
Benim epey ileri, ikinci sebep olarak da ortaokul civarında gözlük takmıyor oluşum. Baya hızlı ilerlemişti o dönem.
Bir diğer sebep de bilgisayar. Yıllardır çok vakit geçiriyorum karşısında, ne de olsa ekmek teknemiz, sürekli ilerledi gözüm. 29 yaşına geldim anca durdu galiba, umarım durmuştur yani :(

Kitap okumaktan ve elbette internetten astigmat çıktı bende. Bu yıl. 22 yaş. Diğerleri de zamanla çıkacaktır miyop, hipermetrop vs... Ama istiyor muyum? Hayır.

ilkokulda bozuldu, daha doğrusu bozulduğunu iddia ettim sanırım o kısmı hatırlamıyorum. gözlük takmaya çok hevesliydim, annemin söylediğine göre en başta takmasaydım ilerlemeyecekti. 0.25 ile başladım, 3 ile bitti. sonuç lazer operasyon. genetik değil, ailede benden başka kimsede yok.

Lisenin sonlarina dogru farkettim. Cok kitap okumaktan oldu diye dusunuyorum. Bir de isigi kapatip kucuk bir lambayla kitap okumayi cok seviyorum. Genelde de boyle okudum/okuyorum. (Hala daha) Binaenaleyh sonuc kacinilmaz oldu. Lise sonlarinda 0.25 ile baslayan bozukluk su an 3.00'a kadar yukseldi.

#Gozluk4ever

Valla 4. ya da 5. sınıf olabilir. Genetik bence sebebi. Bir de televizyonu dibine girip izliyordum.

24 yaşındayken bozuldu.

Glenn meade - son tanik

murakami: haşlanmış harikalar diyarı ve dünyanın sonu
adrian sington,tony ross: resim ve ressamlar

ikisi de bugün bitti.

orhan kemal - eskici ve oğulları

sun tzu - art of war

www.idefix.com

zar adam - luke rhinehart

franz kafka- dönüşüm

Lolita - Vladimir Nabokov

Richard Lewontin - Ideoloji olarak Biyoloji

Tavsiye ederim.

İnanılmaza İnanmak: İnanışların Evrimsel Kökenleri, Lewis Wolpert

niçeye sahip çıkalım.

(bkz: when nietzsche wept)

in cold blood, truman capote

tembelik hakkı - paul lafargue

60 sayfa mı neydi, adından da belli değil mi ? :D

blue is the warmest color

george orwell - boğulmamak için