Cildim çok gözenekli ve yağlı bir yapıya sahip. Bundan dolayı da siyah nokta oluşumu fazla oluyor. Bunları güzellik merkezine yüzlerce lira bayılmadan krem veya sabun gibi bir şey kullanarak engelleyebilir miyim acaba? Bu tarz cilt problemleri için kullanıp da memnun kaldığınız ürün var mı?

Merhabalar,

Arkadaşlar biraz önce iş dönüşü markete uğradım tam çıktığımda polis plakamı çekti. Yaklaşık 20 arabanın daha çekti.

Bu arada izin belgem var market çalışanıyım.

Bu şekilde sokağa çıkma cezası yazabilir mi? Yetişemedim sorucaktım ama.

Ne diyorsunuz?

çerezlik olur, kötü olur güzel olur.

Bende Renault Fluence var, 2012 model. Otomatik. Galerici 85 bine alırım diyor. Ben birine satarsam 90-95 arası satabilirim. Galeride S60 gördüm. 130.000 lira. İçi güzel, dışı güzel. Ekspertiz ve ustaya vs gösterdikten sonra almayı düşünüyorum.

S60 300.000 km. Ama çok daha konforlu benim araca göre. Tek bildiğim bu. Nasıldır bu araç? Tamir masrafları, yakıtı vs beni üzer mi? Alayım mı sizce? Bunu değil şunu al der misiniz?

Bu linkteki araç değil ama buna benziyor.

www.sahibinden.com

İlçeden şehir merkezine hafta içi beş gün gidiş geliş 150 km civarı gidilip gelinecek.

(Şehire taşınılamıyor.)

Merhabalar,

Elimde 2002 model polo var ve yaklasık 65.000 tl civarında satmayı planlıyorum. satabilirsem elimde toplamda 180.000 tl para olacak ve daha fazla da üzerine çıkamam gibi gorunuyor. Sıfır Dacia Sandero-stepway almayı planlıyorum. Önerileriniz nelerdir baska bir modele yonleneyim mi? Tabi diğer markaların sıfır araçları da ciddi pahalı. Tüm önerilerinize açığım.

şimdiden cevaplarınız için teşekkür ederim..

Herkesin iradesinin zayif oldugu konu farkli ama genel anlamda iradenizi nasil arttiriyorsunuz ve kalici bir irade saglayabiliyor musunuz ileriki asamalarda?

Vakalar arttı herkes pozitif cıkmaya başladı. Arabayla gitsek bir yerlere diyoruz ama bilemedik. Siz ne yapacaksınız?

Merhaba duyuru. Fazla param olmadığı için 2. el klima almam gerek yeni klimalara özellikle vestel marka olana 4000 tl. diyorlar.

2. el vestel, demirdöküm var 1500 2500 tl diyor.



ikinci elde klima alırken neye dikkat edilmeli?

Oruçken izlediğim sitcoma ve sosyal medyadaki paylaşımlara sesli kahkaha atıp yarılarak eğlendiğimi fark ettim. Normalde izler gülümser geçerim. Oruçken zeka geriliği yaşıyor olabilir miyim? Yoksa mutluluk hormonu falan mı geliyor bi yerlerden

Hiç sevmediğiniz, her gün söverek gittiğiniz bir işiniz var. Üstelik çalışanlarla da pek aranız iyi değil. İşin tek avantajı devlet memurluğu olması ama memurluklar içinde belki de en düşük maaşı alıyorsunuz. İşler çok yoğun ve stresli.

Bunun yanında istifa ederseniz yapacak başka bişey yok şu an için. Önceden ataması az bir öğretmenlik bölümü mezunusunuz. Belki KPSS ile buraya atanmak yada başka bir bölüm okumak seçenekler arasında olabilir. Fakat yüksek bir puan almak bu sene için zor. Aslında bir ilgi alanı yada bir istek yok. Yaş 22.

Böyle bir durumda ne yapardınız? Nasıl bir yol izlersiniz?

Resimdeki catlaklar lastigi degistirmeyi gerektirecek kadar ciddi mi sizce?

Radyatörün suyu eksilmiş, dün biraz su eklendi, bildiğin çeşme suyu. antifriz eklemeli mi? yoksa tamamen boşaltıp yeni su-antifriz mi koymalı?

araba dört yaşında. fabrikasyon antifrizle duruyor şu an

Clickbait başlık için kusura bakmayın.

Dostlar bi ara ortasını, şurasını alayım derken...
Kaşımın içine ettim, düzeltmiyorumda.

Ben şimdi nereye gitsem?
Erkek kaşı gibi olsun yinede, böyle kadınsı değil.
Hani arada Instagram’da filan görüyorum, pergel, altın oran falan birşeyler yapıp kadınların kaşlarını ayarlıyorlar.
Şimdi ben utanırım, kadın kuaförüne gidemem.

Erkekler için böyle bir müessese var mı?

Ahsap parke zemin. Catlatmak, kirmak asla goze alamayacagim hasarlar.

Onerisi olan, lutfen sakinmasin.

87 kg agirliginda bir dolabi, icini de doldurunca yaklasik 200 kg, belki daha da ustunde olacak bir dolabi bu tip bir parke uzerine yerlestirmek sorun cikartir mi?

Dolabi alacagim yerin teknik servisini aradigimda, hic boyle bir geri donus almadiklarini, sorun cikmayacagini soylediler. Ancak emin olamiyorum.

Bu dolabin altina bir sey yerlestirmek mantikli olur mu? Cevabi evetse, hangi malzemeden?

Zemini korumak icin alabilecegim onlemler neler?

Dolap 1.65 cm uzunlugunda, 70 cm eninde.

Su ürün: www.liebherr-tr.com

O kadar hayal meyal kaldı ki aklımda, kabaca şöyleydi;

Sanırım gençler Ankara'da otostop çekiyordu. Birinin arabasına biniyorlardı, şoförün sarhoş olduğunu anlayıp içlerinden biri direksiyona geçiyordu. Şoför arkada uyuyakalirken bunlar da antalya'ya sahile gidiyorlardı. Şoför uyanıp denizi görünce gençlerden biri diğerine "Gölbaşı de lan, Gölbaşı" diyordu asfgsf

entrynin aklımda kalan tek net cümlesi bu. Epey eski bir yazı. Bulabilir miyiz acaba?

~ ahaha bu evet. 14 sene olmuş teşekkürler

Selamlar, dün gece aşırı baş ağrısı ve vücut ağrısı ile yatamadım. Sabah da gidip test yaptırdım. Pozitiffmişim. Bundan sonraki süreç ne olacak. Bugün çok ağrım var. Diğer günler de böyle mi geçer yoksa daha mı ağırlaşacak neler olacak?

Merhaba,

Pek çok kaynağı araştırdım. TCK'ya göre biber gazı silah sayılıyor fakat savunma amaçlı kullanıldığında bu bir suç teşkil etmiyor. Fakat görülen davalarda, savunma amaçlı kullanan kişilere de biber gazı taşımak suçundan ceza verilmiş. Hatta satışının dahi suç olduğunu söyleyen kaynaklar da var.

Bu şekilde bir durum söz konusu ise bunun bir ruhsatı var mıdır? İnternette ruhsatına dair herhangi bir şey görmedim. Ya da taşıyıp da sıkıntı yaşayan var mı?

Selam duyuru sakinleri;
Şimdi şöyle bir olayımız var. Yaklaşık 10 küsür yıllık çok samimi bir arkadaşım var. konu ile pek alakası yok ama ben erkek kişisiyim, o kadın kişisi.
Neyse, 10 gün kadar önce doğum günü partisi için otelde bir kutlama yapılacağı haberini verdi ve mutlaka katılmamı istediğini söyledi. bende müsait olduğumu ve katılacağımı bildirdim. bu konuşmadan bir kaç gün sonra, oganizasyonda bir sorun olduğunu, partinin iptal olduğunu, doğum gününü başka bir şehirde yaşayan erkek arkadaşı ile orada kutlayacağını söyledi. buraya kadar herşey okey. kabul edilebilir bir durum.
Fakat dün akşam tesadüf eseri o partinin ilk konuşulan şekilde, yani otelde yapıldığını öğrendim.
Tesadüf konusunuda biraz açalım. instagram'da bir bildirim geldi. "xxx yyy mekanını bir gönderide etiketledi" şeklinde. doğal olarak birde fotoğraf paylaşıldı. kısa sürede etiketi kaldırdı fakat bildirimde hala görünüyordu. Sonuç olarak partinin yapıldığını ve bana "bir nedenle" yalan söylendiğini biliyorum.

mantıklı bir açıklaması olabilir, kendince haklı bir nedeni olabilir ama biraz bozuldum gibi oldu. direk söyleyebilirdi şu şu sebepten gelmeni istemiyorum ve ya hiç haber vermeyebilirdi. ama böyle bir yalan olunca bozuldum.

Siz olsanız ne yaparsınız?
a: görmezden gelip hiç bir şey yok gibi yapmak
b: rahatsız olduğunu belirtmek
c: iletişimi kesmek (yuh amk)
d: hepsi
e: hiç biri.

Fikirlerinize ihtiyacım var.

Bir şehirde yalnız yaşıyorum.
İş dışında şehirde tanıdığım hiç kimse yok.
İş yerinde ise zaten kız popülasyonu çok az, denk geldiklerim ise bir sebepten uyuşmadığım kişiler hep.

"Dışarı çık, gez, dolaş" diyecekler için ise şunu söyleyeyim; çıkıyorum ancak insan kalabalığı içinde yalnız hissedip daha kötü oluyorum. Herkesin arkadaş grubu var, kafede tek oturan kimse yok. Hem tek başına olsa ne olur, "tanışabilir miyiz?" diye bir şey mi kaldı ki. Sanırım bu şekilde yaşayıp yalnız öleceğim.

2014 model bir seat ibizam var. Artık çocuk nedeniyle çok küçük geliyor ve sıfır kilometre yeni bir araç ile değiştirmek istiyorum.

Öne çıkan adaylar:1.aday seat arona. Donanım olarak fena değil. İki paket var ikisi de 231k.birinde anahtarsız giriş çalıştırma var. Diğerinde daha büyük jantlar, sürüş profili seçimi, spor tampon var. Geri kalan donanım neredeyse aynı. Bagaj 400 litre.

www.arabalar.com.tr


2. Aday peugeot 308. Bu da 231k.bagajı küçük görünümüne rağmen 420 lt. En büyük artısı komple cam tavan, bmw tarzı joystick vites. Anahtarsız giriş yok. Geri kalan donanımı benziyor.

www.arabalar.com.tr


Plaseler ise çok daha büyük bagajı olmasına rağmen toyota corolla ve Honda Civic..ikisinin de motoru atmosferik ve çok yakıyor. Lpg ile uğraşmak istemiyorum. Benzer fiyatlı donanım paketleri mevcut fakat favoriler kadar dolu değil.

Hangisini alayım?

arkadaşlar selam,

bir arkadaşım kendi yaptığı fotoğraflardaki kamp bıçağını hediye etti. bunu arabada bagajda ya da torpidoda taşımam sıkıntı olur mu sizce?

evde tutmak istemiyorum sadece, ve yolda falan lazım olursa diye arabada kalsın istiyorum.

hizliresim.com

edit: anlayanlar/merakı olanlar varsa bu arada, kabza geyik boynuzu, çelik kamyon aksından dövme, kılıf da geyik derisi ve tüy detayı da geyik tüyü. öyle dedi en azından beni yemediyse. :)

lamba değiştirirken kızım gidip düğmeyi açtığı için anlık elektrik çarptı kendimi nasıl attım bilemedim. şu an baş parmağım acıyor. ölecek miyim doktor :((

Çoluk çocuk sahibi, eğitimli adamım. Allahın bile yüzüne bakmadığı bitik bir tip yüzünden heba olacağım bir gün. Çünkü bende de suç var. Hiç kendimi geri çekmiyorum. Hiç görmezden gelemiyorum.

Trafikte sürekli kavga ve gerginlik halindeyim (gerçekten hakedenlerle). Öfkemi asla kontrol edemiyorum. Bir gün biri beni hiç uğruna yok etmeden ben bu öfke ile nasıl başa çıkarım?


Bu arada, bu öfke hata yapan, yanlışlıkla önüme kıran, insani durumlarla alakalı değil. Makas atan, kuyrukta önüme atlayan, arka sis farı yakan, beyaz xenonlarla gözüme tecavüz eden, herhangi bir şeyden dolayı arabadan bıçak, sopa, jop vb. ile inen tiplerle alakalı.

eski abd filmi 1950ler olabilir. kadın zaten terketmişti boksörü. kaçtığı kişi öldürüyor ve suçu kocasının üstüne atıyordu.onu aklamaya çalışıyordu boksör de tiyatrocu arkadaşıyla

Yaşamak için. Ve neden?

Merhaba arkadaşlar,

2 ay önce falan öğretmen olan komşum uzaktan eğitim vermek için Wifi şifremizi istemişti. Bunun mukabilinde faturanın yarısını da ödeyeceğini söylemişti. Ben de her ne kadar buna gerek olmadığı konusunda ısrar etsem de kabul etmedi.

Her neyse kendisi önceden kardeşiyle birlikte alt dairemizde oturuyordu ama tayini başka şehre çıktığı için o gitti, kardeşi kaldı. 2 ay önce bir süreliğine buraya gelmiş, mobil internetle öğrencilere eğitim vermenin zor olduğunu söyleyerek Wifi şifremizi istedi. Ben de söz konusu eğitim olduğu için iyi niyetle verdim. Öyle bir şey olmasa asla vermezdim.

Neyse o gittikten sonra burada kalan kardeşi interneti kullanmaya devam ediyor. Oyun oynarken falan bazen acayip sorun oluyor. Bütün oyun zevkim baltalanıyor. Öyle anlarda "Ne mecburum da kullandırmaya devam edeyim? Sanki elime para mı saydı?" diye dellenip şifreyi değiştirmeyi düşünüyorum. Para istemememin bir sebebi de aslında hak sahibi olmalarına müsaade etmeyip böyle durumlarda değişiklik yapma hakkını elimde bulundurmaktı.

Diğer yandan aramızda çok bir samimiyet olmasa da gördükleri yerde selam verirler, evde olmadıkları zaman kargoları geldiğinde bizim almamızı isteyecek derecede güvenirler bize. Şimdi o kadar kullanmalarına izin verdikten sonra şifreyi değiştirmek klas bir hareket olmaz diye de düşünüyorum. Siz ne diyorsunuz? Şifreyi değiştirsem mi değiştirmesem mi? Değiştirirsem de dargınlığa mahal vermeyecek hangi bahaneyi bulsam? Teşekkür ederim.

Bir yıldır her gün dört yumurta yiyorum. Bazen haşlıyorum, bazen az zeytinyağında çırpıyorum.

Düzenli spor yapıyorum, beslenmemin geri kalanını yulaf, pirinç, bulgur, et, tavuk, balık, sebzeler, baklagiller ve biraz meyve oluşturuyor.

Ama düşününce ayda 120 yumurta yemiş oluyorum. Uzun vadede bir sorun yaratır mı?

saç için kaç iğneli ve kaç mm uzunluğunda dermaroller kullanmamı tavsiye ediyorsunuz? erkeğim, erkek tipi dökülme için kullanmak istiyorum.

İki şehir arasında hangisini tercih edersiniz iş için?

araç otomatik gyundai i20, frene basıp aracı durdururken, durmadan hemen önce veya durduktan sonra arkadan sanki biri hafifçe araca vuruyormuş gibi bir vuruntu sesi geliyor aracın arkasından. bu neden kaynaklanıyor olabilir? sanayide ne ustasına baktırmam gerekir?

Herkes yazılımcı gibi değil mi ya, gerçekten nereye kafamı çevirsem her taraf yazılımcı ve bir o kadar da sektörde açık var diyor işverenler.

Yazılım harici bir meslekle uğraşanlara sorum, mesleğiniz nedir ?

Yakın zamanda Antalya'ya taşınmak gibi bir planımız var. Neden Antalya? Bilemiyoruz, bize çok yaşanılası bir yer gibi geldi güneydoğudan sonra. Cehennem sıcağı olmasına rağmen (Temmuz-Ağustos) biz yaşayalım burda hissiyatı uyandırdı son gittiğimizde, hazırlıklarımızı yaptık. Taşınmak için biraz birikimimiz var, maddi maliyeti karşılayabiliriz. İş imkanlarını da araştırıyoruz hala, tavsiyelere açığız.

Önemli sorum ise, turist olmayan biri için Antalya'da yaşam nasıldır?

Selamlar herkeseee, çok uzun zaman oldu :)) Çok zamandır aklımdaydınız ama bir türlü ilk adımı atamıyordum. Bugün o gün millet! :D

Öncelikle güzel dileklerle başlayayım. Umarım tanıdığım/tanımadığım herkes bu uzun süre zarfında iyi ve mutlu kalabilmiştir. Özellikle içinde bulunduğumuz ekstra garip dönemde hepinize sağlık, geçim kolaylığı ve yaşam motivasyonu diliyorum can ı gönülden.

Kimler gitti kimler kaldı pek bilemiyorum ama beni hatırlayıp merak edenler için bir özet geçeyim. Ben kısa tutmaya çalışacağım ama çok söz de veremiyorum :D Durumu olmayanlar şimdiden kusuruma bakmasın :))

Geride bıraktığım 5 senenin neredeyse her saniyesi kabus gibiydi diyebilirim. Güzel şeyler de oldu yalan yok ama geneli gerçekten kalitesiz bir yeşilçam filminin saçma sapan bir bollywood versiyonu gibiydi. Daha fazlası olmaz herhalde artık dedikçe her şey üst üste gelmeye devam etti :D Son 5 senem bir film olsaydı ilk 10 dakikasında çıkmıştım, öyle bir şey :D

Belki hatırlayanlar vardır tiroid problemlerim vardı. Öncelikle tiroide bağlı gelişen başka bir rahatsızlık sebebiyle minnoş gözlerimi kaybettim :D Çok şükür hala görüyorum ama şekilleri ve boyutları değişip büyüyüp yuvarlaklaştılar :D Sonra ameliyat geçirip tiroid problemimden kurtuldum ama gözler yadigar kaldı :D

Sonra evlendim ve Bodrum'a taşınıp ufak bi cafe/pub açtım. Sanırım buraya kadar bilenler biliyordu. Bodrum'un ve evliliğimizin ilk 6 ayı tek kelimeyle mü-kem-mel-di. İstanbul'da yaşarken benim de eşimin de güzel işlerimiz ve güzel maaşlarımız vardı. Çok şükür yiyip içip gezmemize hatta balta girmemiş ormanlardaki orangutanlara bile yardım etmemize rağmen paramız artıyordu ve biz de biriktiriyorduk :D Ne güzel zamanlarmış. Önce düğünümüze, ev eşyalarımıza bir yatırım olur diye biriktiriyorduk. Bu hastalıktan sonra ben dedim ki düğünü eşyayı boşverelim, dünyayı gezelim. Beğendiğimiz yerde kalabilmenin imkanlarını araştıralım ve yerleşelim. Şimdiki eşim, o zamanki erkek arkadaşım da iflah olmaz bir kurumsal kimlikti ve bu maceralara pek yanaşmıyordu. Bana dedi ki "son kez müdür pozisyonlu başvurularımı yapayım 15Ocak'a kadar geri dönüş olmazsa dünyayı gezelim. Eğer istediğim işlerden birine kabul edilirsem kariyer yapmak istiyorum" :D Naif planlar. Dedim hay hay. Gayet adaletli bir bakış açısı. Ama tabii onun işine çok ihtimal vermediğim için ben dünya gezisi rotasını oluşturmaya başladım :D Derken boş zamanlarında sahibinden.com'da hiçbir zaman almayacağı tekneleri, motorları ya da dükkanları gezen her Türk genci gibi biz de hiç aklımızda yokken Bodrum'da bi dükkan bulup tutmaya karar verdik. Tarih 31 Aralık 2015. Dedim ki yeter ki İstanbul'dan gidelim de bir işimiz olduktan sonra dünyayı sonra da gezebiliriz. NAAAH gezersin! :D 15 gün sonra başvurduğu işlerden olumlu geri dönüş alan eşim için de benim için de artık hayat başka bir yola savurmuştu bizi çoktan. Sonra işte şipşak düğün dernek, işlerden istifa, dükkanı kurmaca derken kendimizi burada işletmeci olarak bulduk.

Normalde kendi paramız dükkanı tutmaya ve düzeltmeye; aşçı, barmen vs tutmaya yetiyordu ama kocacıııım yine her Türk gencinin hayali olan "liseden arkadaşlarıyla ileride bir bar açma" hayaline tutunarak, çocukluk arkadaşını ve eşini de bize ortak etti. İlk FAIL! Ta daaa :D İlk 6 aya dönelim, mükemmeldi dedik. Çocukluğumuz ve ilk gençliğimiz berbat geçmiş olduğundan "Hayatımızda ilk defa mutlu ve huzurluyuz" diye düşündük. Ortağımızın eşi "ben mükemmel bir aşçıyım, sana her şeyi öğretirim" dediği; ve onun kocası da "ben mükemmel bir barmenim" dediği için bir süre insanlara pişmemiş pirinç yedirdik ve bara gelip cin tonik isteyenlere bira verdik. Ona rağmen mutlu, çözüm odaklı ve iyimserdik. Her şeyi zamanla, çalışkanlığımızla, dürüstlüğümüzle, gençliğimizle çözeceğimize inanıyorduk. Bu arada ben 25, eşim 27 yaşındaydık.

6.ayımızda babam bir cinsel istismar iftirası sonucu tutuklandı. Huzurla uyuduğumuz bir gecenin sabahına birçok yalan haber ve ölüm tehditleriyle uyandık. Bana göre bu mümkün olamazdı ama yine de beşer şaşar diyerek apar topar İstanbul'a gidip babamla yüzleştim. Kafamdaki plan çok netti. Eğer bu şerefsizliği yapmışsa, ölmüş kabul edip yoluma devam edecektim. Yapmamışsa yolumuz uzun ve sancılıydı. Babam olanlardan, hakkında söylenenlerden, tehditlerden, gazete ve televizyonlarda dönen yalan haberlerden habersiz, masum ve şaşkındı. Avukatlar tuttum, onun varolan borçlarını ödedim, dükkanını araştırmaya gelmeleri için aylarca kirasını ödedim, tüm masraflarını üstlendim kısaca. Hakkında ortaya atılan tüm iddiaların aksi kanıtlanmasına rağmen, iftirayı atanlar söyledikleri şeyleri geri çekmelerine rağmen, polis raporları bizden yana olmasına rağmen, bilir kişi raporları bizden yana olmasına rağmen, tanık beyanlarının tümü bizden yana olmasına rağmen, görüntülü kayıtlar, fotoğraf ve videolarla da birçok şeyi desteklememize rağmen; her celse değişen hakim ve savcılar, karşı tarafın medya ve belediyeyle olan yakın ilişkileri; dosyayı açıp okumadan karar veren sözde yetkililer sebebiyle dosyamız okunmadan, hiçbir delil değerlendirilmeden babam 25 yıl hapis cezası aldı. Günde 15-16 saat kafede çalışarak, her hafta İstanbul'a gidip geldim. Düğünden gelen tüm takı ve paraları bu iş için harcadım, yetmedi krediler çektim (sağolsun eşim inanılmaz destekledi), yine de başaramadım. Hukuki sürecin devamı çok uzun ama yıllar boyunca tüm sosyal mecralardan taciz edilmeye devam ettim. Esasında duyuruyu bırakmam bu olaya dayanıyor.

Biz bilim ışığında, akılla mantıkla sunulan kanıtlarla kendimizi bozmadan süreci ilerletelim, vicdanımız rahat, kanıtlarımız tam, nasılsa birileri okuyup bu konuyu aklına mantığına sığdıramayacak dedik ama ne yazık ki kurunun yanında yaş da yandı ve dosya hiçbir zaman okunmadı. Sonra yargıtay cezayı 17 seneye düşürdü. Şu an anayasa mahkemesindeyiz. Hala bekliyor ve mücadele ediyoruz, bakalım.

Bu süreçten birkaç ay sonra ortaklar da tüm yaşadıklarımızı bilmelerine rağmen, girerken koydukları paranın 2,5 katını talep ederek ayrılmak istediler. Toplamda 9-10 ay beraber çalışmıştık. Dedik ki madem kardeş dediğimiz insanlar 9 ayın sonunda, tüm sıkıntılarımıza rağmen bu şekilde ayrılarak böyle bir para talep ediyorlar; verelim. Dükkan bi marka filan olmadı, daha sandalyelerde minder yok :D 5 sene öncenin parasıyla 45bin tl istiyorlar şaka gibi :D Yine kredi çektik. Onlara istedikleri rakamı ödedik ve ayrıldılar. Sonradan öğrendik ki "İstanbul'dan varlıklı arkadaşlarımız geliyor, işi kurup sonra ayrılıp para alıcaz" diye yapmışlar zaten planlarını :D Fail 2! :D Varlıklı olsaydık keşke gerçekten. Aynı parayı bölüşüyorduk; bu herif kumar oynayıp bütün parayı kaybedip devamlı ailesinden destekle yaşıyordu. Bizse hem kendimize, hem baktığımız hayvanların tüm giderlerine (sokaktaki 20 kedi, 5 köpek filan, kısırlaştırmalar, mamalar, aşılar:D), hem babamın giderlerine, hem benim her hafta İstanbul'a gidip gelmeme yettiriyorduk. Kendi kıçı kırık motorumuzu bile onlara vermiştik, işe kolay gidip gelsinler diye izinli günlerimizde, yaz gününde Bodrum'da yeni evli çift olarak evde oturuyorduk aracımız ve paramız olmadığından :D Neyse, öyle ayrıldılar. Sonra biz dükkanda ikimiz kaldık eşimle.

Benim İstanbul süreci ayda 1-2'ye düşmüştü. Dükkanı toparlamaya çalışıyorduk. Buradan da gelenler oldu bu arada :D Sağolsunlar, yolunuz düşerse hepinizi bekleriz :D

Bi 6 ay da böyle geçti. Borç ve kredi yükümüz çok ağır geldiğinden dükkana yeni bir çalışan almadan her şeyi kendimiz yaptık. Mutfağa ben, bara eşim geçti. Sabahlara kadar çalıştık, denedik, alışverişi de kendimiz yaptık, tuvaleti de kendimiz temizledik, servisi de biz yaptık, hazırlığı da, müziği de, bulaşığı da... Aklınıza ne gelirse, gece gündüz çalışıp, hiç es vermeden kendimizi babamı kurtarmaya ve borç ödemeye adadık. Bir yandan da hizmet sektöründe her ne kadar sabah güne yeni bir tehditle, hakaretle, kötü haber veren bir telefonla uyanmış olursan ol, insanlara gülümsemek ve onları eğlendirmek zorunda olmanın psikolojik yükü de ekleniyordu ama yine de güçlüydük. Sonraaa tam yeniden hayata karşı umutlanacakken eşimin babasının akciğer kanseri olduğunu öğrendik. Bu sefer de o süreç başladı.

Önce Eskişehir, İzmir, Ankara, İstanbul vb yerlerde çeşitli profesör ve hastane arama süreçleri, sonra tedavi süreci başladı. Kayınpederim bu dönemde artık çalışamaz duruma geldiği için onun ailesinin masraflarını da biz üstlendik. (İkinci eşinden 20 yaşında bir oğlu ve 8 yaşında kızı vardı).

Gece yarısına kadar çalışıyorduk, dükkanı kapatınca eşim Marmaris'e gidip babasını alıp İzmir'e götürüp kemoterapiyi bekleyip, yeniden Marmaris'e gidip babasını bırakıp, Bodrum'a dönüyor ve çalışmaya devam ediyordu. Bazı zamanlar 10-15 gün dükkanı tek başıma açıp kapattığım oldu. O dönünce ben aynı matematikle İstanbul'a gidip, babamı görüp, avukatlarla görüşüp aynı gün geri dönüp gece çalışmaya devam ediyordum. Kayınpederlerin mutfak alışverişi, çocuğun okul giderleri vb destekçileriydik.

Sanırım gençliğin verdiği güçle gerçekten her düştüğümüzde daha güçlü kalktık hep ayağa. Biraz da enayilik. Ama çok şükür artık iş yeri azıcık daha profesyonel olmaya ve para kazandırmaya başlamıştı. Ne duruyoruz o zaman helva yapalım dedik. Eşimin, son 5 senedir odasından hiç çıkmamış 20 yaşındaki kardeşine iş verelim, onu hayata hazırlayalım dedik. Bak bak :D:D Fail 3'ün zemini geliyo :D Bu çocukcağız da 15 yaşında liseyi bırakmış, işte 5 senedir odasından çıkmıyor, eli bir iş tutmuyor, akşam okulunun borcu biriktiği için okula devam edemiyor filan. Marmaris'ten geldi, bize taşındı. İlk etapta 6 ay kadar birlikte yaşadık ve çalıştık. Çok şükür, iki kelimeyi yan yana getirmeye utanan çocuk açıldı, özgüvenlendi; barı, kahveyi, mutfağı öğrendi; para kazandı. Biz kazandığı paradan ayrı olarak okulunun geçmiş borçlarını ve yeni gelen taksitlerini ödedik, cep telefonunu aldık, üst baş alışverişini yaptık ve sezon sonunda bir sonraki yaza da görüşmek üzere vedalaştık.

Bu arada kayınpederim de kanseri atlattı, güzel bir kutlama yaptık; derken çok kısa bir zamanda nüksetti ve yukarıda anlattığım süreç yeniden başladı. Sonra da tam her şey yeniden iyi gidiyorken kendisini aniden kaybettik.

Bu arada ben devamlı mahkemelere gidiyorum, her celse büyük umutlarla gidip aşağılanarak dönüyorum, yeniden televizyonlarda, gazetelerde dönüyoruz filan çok zor. Kayınpederimin hastaneye kaldırıldığı haberini duyar duymaz dükkanı kapatıp yola çıktık. Yolda eşim arabayı süremeyeceğini söyleyip yanımızda da bir büyük olsun diye annesini çağırdı. Kayınvalidemle gittik Marmaris'e ama kayınvalidem kayınpederin eski eşi. Validenin de 25 senelik yeni eşi var. Bütün hikayelerin üstünden 25 yıl geçmiş ama kadıncağız insanlık yaptı bize.

Biz Marmaris'e giderken, babayı kaybettiğimizin haberi geldi. Yıkıldık. Neyse gittik, gerekli işlemleri hallettik ve 24 saat geçmeden Bodrum'a geri döndük. Günlerden Pazar. Pazartesi günü benim babamın İstanbul'da mahkemesi var. Salı günü ise eşimin babası yine İstanbul'da defnedilecek. Pazartesi sabahı 6.30'da uçağımız var diyelim.

Kayınvalidemi evine bıraktık, eşim de üvey babasının yanına çıktı, sarılıp teselli ettiler birbirlerini. Aksi bir şey yok gibiydi. Biz de eve geldik. Aramız 15dk. Eşim artık ağlayabilirim dedi. Kahve yaptım, içerken telefon çaldı. Telefonda sadece kayınvalidemin çığlıkları geliyordu "yapma, vurma, yeter" gibi :( Eşim "annemi dövüyo" dedi. Valla yalın ayak arabaya nasıl atladık, nasıl gittik oralar bende yok. 4-5 dk içinde oradaydık. Yolda jandarmayı aradık, biz içeri bi girdik ki kadını 40 dk darp etmiş şerefsiz. Kıskançlık sebebiyle ve alkol problemi bahanesiyle. Kadıncağızın ayakta duracak gücü yok, her yerden kanlar süzülüyor, bir yandan şoktan mıdır nedir "o çok iyi bir insan, onu polise vermeyin" diye yalvarıyor :/ Allah'ım son 3 sene kesin kabustu diyorum artık. Birazdan uyanacağım, uyanmam lazım yani. Daha babayı kaybedeli 24 saat geçmedi, bu nedir.

Üvey kayınpeder daya atmaktan yorulmuş sandalyeye oturmuş, oturduğu yerden kayınvalideye ve eşime ve hatta daha vefatının üzerinden 1 gün bile geçmeyen babasına küfürler hakaretler ediyor. Eşim önce üvey babayı dövdü, sonra jandarmalar müdahale etti. Ve de yanlış bi hareket yaparsa artık onu da nezarete atacaklarını söyledikleri için başına bir şey gelmesin diye kalanında da ben dövdüm. Bir yandan eşim sinir krizi geçiriyor, bir yandan herif kayınpedere küfrediyor, bir yandan kayınvalide "o çok iyi bir insan, onu götürmeyin" diyor, jandarma ultimatom veriyor asjdha o ara ben de yerlere düşürüp tekmeledim adamı, bi de suratını yumrukladım :/ Yaşadığımız her şeyin içinde vicdanım bi tek bazen buna sızlıyor. Hala utanıyorum yaptığım şeyden. Ama yine olsa yine yapardım...

İstanbul uçağının kalkmasına 4-5 saat var, günlerdir uykusuzuz, kayınpederi kaybetmişiz, kayınvalide öldüresiye dövülmüş, sabahında babamın mahkemesi var, ertesi gün cenazemiz var ve sabaha kadar hastane, karakol vs dolaşıyoruz. İşin kötüsü kayınvalidem de hastanede yaralarını saklıyor, karakolda hayır dövmedi diye yalan söylüyor, inanılmaz bir şey yaşıyoruz.

Uçağa birkaç saat kala, güvendiğimiz bir ablamızı kayınvalidemin yanına yerleştirdik ve biz gelene kadar buradan ayrılma dedik. Sonra gittik, babam bu sefer kesin çıkıyor dediğimiz mahkeme de g.tümüze girdi. Ertesi gün de cenaze... Sonra Bodrum'a döndük.

Kayınvalideye gittik, uzaklaştırma çıkarıldı, tehditler alıyor adamdan ama bize söylemiyor. Jandarmaya da söylemiyor öyle bekliyor ve adamı koruyor. Yanına koyduğumuz abla vardı ya bize o anlatıyor gelen mesajları. Bu arada bi de eşimin anneannesi var, alzheimer hastası, kayınvalidemlerle yaşıyordu. Bizim gittiğimiz o bir haftada her geçen gün kadının hareketleri kısıtlanıyor, birkaç gün sonrasında da tamamen felç geçirmiş gibi oldu. Hop yine hastaneler, meğer herif bunun kafasına telefon fırlatmış annemi dövdüğü gün. Anneanne de o günden beri ufak ufak beyin kanaması geçiriyormuş. 85 yaşında kadın. Masada kalabilir denerek ameliyata alındı. Daha kayınpederin yasını tutamadan yine hastane süreci. Bu arada çalışmaya devam ediyoruz. Ben dükkanda kalıyorum, eşim anneannesinin yanında hastanede. Neyse ki ameliyat başarılı geçti ama bu olaydan sonra anneanne tamamen yatağa bağımlı hale geldi...

Tekrar bahar geldi, kardeşimin erkek kardeşini geçen sene söz verdiğimiz gibi yeniden yanımıza aldık. Bu arada maddi anlamda götü biraz doğrulttuğumuz için bir arkadaş daha bizimle çalışmaya başlamıştı. Toplamda 4 kişi olduk dükkanda. Derken bu sefer eşimin üvey annesi tutturdu ben de Bodrum'a taşınacağım diye. Yapma etme dedik, buralar pahalı, küçük kız babasını yeni kaybetti, okul ve çevre değişikliği iyi gelmeyebilir filan. Yok dedi taşınacam. Ok dedik o zaman yakınımıza taşın ki tanıdıklarımızı kullanarak sana iş bulabilelim. Okul çıkışında kızı alabilelim filan. Evler bulduk, gönderdik, bak sakın bize sormadan ev tutma çünkü burada yeni gelenleri çok kazıklıyorlar, arada bir tanıdık buluruz, bize farklı davranırlar dedik. Dedik de dedik. Fail vol. 45764
Anaaa bi baktık kadın bize haber vermeden bize oldukça uzak bi yerde, oldukça yüksek fiyatlı bi ev tutmuş. Bize tuttuktan sonra haber veriyo. Hayırlısı dedik, belki kadın 50 yaşından sonra özgür kalmak istiyor hayatında ilk kez. Saygı duyalım. Duyduk da.

Biz erkek kardeşe hayat yolu çizmeye odaklıyız. Bu sezonun sonunda lise bitince MSA'ya gönderelim, masraflarını da biz üstlenelim, eli artık iş tutuyor, mesleği de olsun planları yapıyoruz. Annesi dedi ki ben bayramın 1. günü taşınıyorum. Yardıma gelir misiniz...

Bilenler biliyor, tatil yöresinde bayram günü hizmet sektöründeki yoğunluğu. Bütün kış beklediğimiz gün gelmiş. Kadın o gün taşınacak. Hay hay babamızın emaneti. Erkek kardeş yine bizimle yaşıyor bu arada. Eşim dedi ki "yarın şu saatte uyanıyoruz, bu saatte evden çıkıp, şu saatte anneni taşıyoruz, akşam da bu saatte dükkana dönüyoruz rezervasyonlar full". Ok, sabah oldu, kardeşi uyandırıyoruz uyanmıyor. Belki 10-15 defa uyandırdık. Evden çıkma saati geldi geçiyor, eşim de kendi başına çıktı, üvey anneyi taşımaya gitti. Yarım saat sonra kardeşi uyandı, abisini sordu, anlattım. Tamam deyip evden çıktı. Gidiş o gidiş :D Yukarıda fail 3 zemini olarak anlatmıştım ya :D Cebine henüz çalışmadan verdiğimiz maaşını da koyup kaçtı herif akdljhsa :D Bayram günü dükkanda iki kişi de kaldık mı :D Arıyoruz açmıyor filan sonra arkadaşları haber verdi, Türkiye turuna çıkmış lkdsjla :D Neyse biz bütün yazı güç bela 3 kişi hallettik ama sezon ortasında yeni eleman da bulamadığımız için iflahımız s.kildi afedersiniz.

Bu arada babadan 400.000tl filan borç kaldı dahgsd kafamız çok karışık ama üvey anne abuk subuk harcamalar yapıyor, atıyorum 6 tane kahvaltı tabağına 1.000 tl veriyor, saçma sapan bir elbiseye 900tl veriyor. Sonra param bitti diye bizden destek istiyor, veriyoruz; evden kaçan kardeşin okul taksidi diye para istiyor, veriyoruz filan saçma sapan bir durum :D Küçük kız için yine okul ve üst baş harcamaları, onu gezdirip yedirip içirmeler, helali hoş olsun, tüm hikayeler içindeki en masum kişi kendisi...
Abi 6 ay sonra, kadın dedi ki ben Bodrum'da yapamıyorum, burası çok pahalı, kız okuldan eve geliyor tek başına, ev sahibi beni dolandırıyor vs. Be amk, biz 6 ay önce bunları söyledik zaten sana. Peki ne yapalım? Ben tekrar Marmaris'e taşınacağım, bana nakliyeci ayarlayın. Bi de bilmem ne kadar para. Ok. Bunları da yaptık.

En son benim doğum günümden önceki akşam saat 9'da eşimi arıyor. Sabah 8'de taşınıyorum, yardıma gelebilir misin diye. Ben de kendimce yasta olduğum için senelerdir doğum günü kutlamamışım; o sene Antalya'dan annemler ananemler geliyor, dükkanda müdavim müşteri ve arkadaşlarla kutlama yapacağız. Eşim de durumu izah ediyor, evde 4 kişi misafirimiz var, yarın kızın doğumgünü, dükkanda organizasyon var vs. derken telefon suratına kapanıyor :D Kapanış o kapanış :D Bi daha ulaşamadık. Taşınıp bizi sildi hayatından. Küçük kızı da taşınmadan iki hafta önce Marmaris'e yollamıştı zaten. Veda bile ettirmeden :D

Bu arada eşimin annesi adamdan ayrılma arifesindeydi ya, o da yanında bir erkeğin eksikliğini hissetmesin filan diye ona da maddi manevi yardımcı oluyoruz. Gece 5'te dükkanı kapatıp, sabah 7'de eşim kapı montajına gidip, birkaç saat sonra dükkanı açıp 15 saat aralıksız çalışıyor filan öyle bir şey.
Ama annesi yalnız kalma kısmını kabullenemeyip adamla tekrar barıştı. Çok boktan hissettik.

Aileden yediğimiz bu son kazıklardan sonra bizim psikolojimiz baya gitti bitti. Çok garip oldu. Peki dedik, öldürülmek istiyorsan artık senin kararın ama madem kocan yanında o zaman bizden maddi manevi bir desteğe gerek kalmadı diye blöf yaptık. Yeniden birleşme denemeleri 1 ay sürdü. Ama o 1 ayda çektiğimizi Allah biliyor. Her gece evlerini gözetledik kavga var mı, kötü bir şey var mı diye. Her uykudan kabusla uyandık.

1 ayın sonunda herif yine içip sıçmaya başlayınca anne nihayet uyandı ve adamı kovdu. Bu sefer de onun bozulan psikolojisiyle yaptığı işler batmaya başladı. Bir yandan yatalak annesine bakıp bi yandan çalışmaya çalışıyordu ama başaramadı. Dedik ki bu böyle olmaz, hiçbir şey yapmasan aylık giderin (dükkanın masrafı, ev kirası, bakıcı parası, çalışan maaşı vs) 20.000TL. Gel bizimle yaşa, dükkanını da kapat, tüm masraflarından kurtul.
Böylelikle kayınvalide bize taşındı. Bu arada 2+1 evde 2 kedi, 1 köpek, 1 kayınvalide, 1 yatalak anneanne bir de biziz ashdkajsdh :D Bu şekilde 7 ay kadar birlikte yaşadık. Zaten melek gibi insanlar, başımın üstünde yerleri. Ama bu sayede kadıncağız son 1 iş daha yapıp, ufak tefek borç kapatıp, cebine de bir miktar parasını koyabildi. Geçtiğimiz Mayıs ayında onu Antalya'da ufak bir köye taşıdık. Şimdi tarım yapıyor, annesiyle emekli maaşlarıyla tatlıca geçiniyorlar.

Anam ne uzun oldu :D Aralarda bi sürü şey daha var onları geçiyorum artık. Tam yine her şeyi yoluna koyduk, artık bi Avrupa yapabiliriz derken bu sefer de pandemiler çıktı işte oralar zaten malum. Dolar euro da öyle :D Bu bir senenin yaklaşık 6 ayında kapalıydık. Bu aradaaa yaş da 30 oldu :D

Sonuç, işler ve dükkan genel olarak gayet güzel oturdu. Bu yaz dükkanda çalışan nihayet 5 kişiydik. Küçük kız kardeş Darüşşafaka'yı kazandı :,) Annesi telefonlarımızı açmadığı için görüşemiyorduk, geçtiğimiz aylarda ona güzel bi telefon hediye ettik kendisine ait, artık rahatça görüşebiliyoruz :)

Borçlar bitti sayılır; yeniden borca girmeden kendi birikimimizden harcayabiliyoruz en azından pandemi sürecinde. Kendimizden çokça ödün vererek belki bir güzel ev ve araba parasını havaya üfledik ama vicdanlarımız rahat diye bakıyorum.

Geçenlerde eşimin annesi ufak bir kanser tehlikesi atlattı, ameliyatı için Antalya'ya gittik, anneanneye ben baktım, eşim de annesinin yanında durdu mesela. Annem de bize yardıma geldi kayınvalidelere. Sonra hep beraber benim Anneannemlere gittik. Yetişemiyorlarmış perdelerini yıkadık, yemeklerini yaptık :) Dedem kalp krizi geçirmişti, onu bi daha göremem diye çok korkuyordum, onu gördüm. Ailenin kalan kısmıyla mutlu zamanlar geçirebilmek çok değerli bence. Nolur size değer verenlere sıkı sıkı sarılın. Küsseniz barışın.

Şimdi de benim annem tiroid kanseri oldu sanırım. Pazartesi günü belli olacak, bakalım. Özet olamadı ama özetle benim de duyuruya ara verme sebeplerim böyle şeylerdi.

Şu sıralar artık daha fazla vakit ayırmaya çalışacağım. Umarım başarabilirim. Bana ulaşamayan mesajlarınız olduysa hepinizden özür dilerim.

Hatırlayanlara bol sevgiler, ve bir de kapanış fotoğrafı gönderirim :))

İlk kedimi sahiplenmeden önce duyuruya sormuştum. Herkes sende kalsın lütfen sokağa bırakma demişti. Buradan aldığım en güzel cevaptı. Çünkü tüm bu boktan süreçlerde hiçbir terapi, hiçbir ilaç olmadan, hayata tutunmamı sağlayan en güzel şeydi kendisi. Sonra sorunlar arttıkça, evdeki terapicilerin sayısı da arttı asdhajga :D Teşekkür ederim tekrardan. Onlardan bi hatıra bırakıyorum buraya.

Sorularınız varsa sorun, umarım modlar silmez :p Sağlıcakla kalın.

Sevgiler.