Dilimleyin 2-3 parmak kalınlığında, dilimlere de zeytinyağı sürün, zevkinize göre tatlandırdıktan sonra da verin ızgaraya, süper oluyor.

kaymak'ın yaptığı gibi yapınca çok güzel oluyor. alternatif olarak derince bir tavada bol domates soğan (halka halka balığın üstünü kapatacak şekilde dilimlenmiş) birkaç diş sarımsak, biraz su, birkaç damla limon ve pişmeye yakın bir demet kıyılmış maydonozla da efsanevi bir öğün yaratabilirsiniz. üstünü kapayıp yirmi dakika verin ateşe. afiyet olsun, yalnız canım çekti :(

Daha haftasonu denedim,
biraz zeytinyağı ve tuzlamayla gayet güzel oldu :)
yalnız çok fazla yapıştı ızgaraya o kadar yağlamaya rağmen, temizlerken zorlayabiliyor :)

cundalı'ya gidin, hem hesaplı hem güzel bence.

2 ay önce annem vefat etti. hastalık durumları yüzünden bekliyorduk, psikolojimi hazırlamıştım ama zor oluyor tabii. yıkanma esnasında da gördüm en son. bir süre aklımdan çıkmadı, hala çıkmıyor. hiç aklımdan çıkmıyor hatta, sürekli beni izliyor gibi. ama alışıyorsun çünkü hayat devam ediyor bir şekilde.

intihar etmezsiniz ama öyle bir durum olursa muhakkak psikolojik destek alın ve yalnız kalmayın.

derdi veren Allah sabrı da veriyor gerçekten.
birer sene arayla dayım ve dedemi kaybettim. insan alışıyor ne yazık ki.

bu arada gerçek ölüm korkusunu anne/baba olunca anlıyormuş insan, onu da belirteyim. şu an hayattaki en büyük korkum kızımın büyüdüğünü görmeden ölürsem korkusu.

sabrını kim veriyor bilemem ama bu tamamen sizin iradenizle alakalı. kahrolmaya meyilliyseniz büyük depresyonlara sebep olabilir ama toparlamak isterseniz, zamanla o acı hafifliyor mutlaka. yaşamınızı sürdüremez durumda olmuyorsunuz asla.

5 yıl öncesine kadar aile büyüklerinden birini bile kaybetmemiş biri olarak babamı kaybettim. başta bi afalladım çünkü hiç yakın ölümü yaşamamıştım. ergenlik dönemlerimdi üstelik. baya bir süre o hala hayattaymış gibi geldi, algılayamadım durumu. sonra alıştım zamanla. şimdi sadece düşününce içimde burukluk oluyor. hüzün çöküyor.

böyle başlıklar görünce, altında yazılanları okudukça kahroluyorum. ölüm de hayatın bir gerçeği, yani korkunç bir şey birinin yokluğuna alışmak zorunda kalmak, bana da sanki annem ölse tüm hayatım bitermiş gibi geliyor ama ölüm ya bu. yürümek koşmak konuşmak kadar gerçek. varlık kadar, yokluk kadar gerçek ve olmayı bekliyor. herkesin annesi bir noktada ölüyor, işin realitesi bu.

içinde bulunduğunuz psikoloji normal değil bence sevgili matilda, bir psikoloğa danışsanız belki bu yaşadığınız korku anksiyete bozukluğuna dönüşmeden bir çözümünü bulurlar.

hayattaki en büyük korkularımız bizler yaşlandıkça, hayatımız ilerledikçe değişiyor diye düşünüyorum. zamanla şu anki bu büyük korkuların, bakacaksın ki yavaş yavaş büyük korku olmaktan çıkacaklar, belki onların bıraktığı boşluklara başka korkular gelecek.

intiharla ilgili olarak da, böyle bir durumda kaldığında herkes intihar edebilseydi şu an dünyada yaşayan olmazdı. herkes nasıl başa çıkıyorsa sen de öyle başa çıkarsın.

Yaşayınca anlıyorsun. Bir hissizlik geliyor. Geçen kış dedemi kaybettim. Öncesinde hastalığında hep düşünürdüm ama kollarımda ruhunu teslim ettikten 2 dakika sonra herkes defin işlemlerinin derdine düşmüştü. Garip bir soğukkanlılık geliyor. Elbette üzüleceksin ama onlar yaşlandıkça farkında olmadan yavaş yavaş kabulleniyorsun aslında.

nazımın dediği gibi "en fazla 1 yıl sürer 20. yy da ölüm acısı" bugün canından birinin yarın hiç yokmuş gibi toprağın altında olacak oluşu. bizde gideceğiz

gösterilmiyor. nevrotik oluyorsun, eski sen pek olamıyorsun. herkesin katlanma derecesi farklı. bir tek iman gücüyle yenebildim. tek korkum o gücü kaybetmek.

Ben de aynı şeyleri düşünüyorum. 1 kere kedim, 1 kere anneannem, 1 kere dedem, 1 kere de babaannem öldü. Ben öyle durumlarda yalpalıyorum, doğru düzgün yaşayamıyorum. Doğru düzgün çalışamıyorum, iyi rüyalar göremiyorum, doğru düzgün yemiyorum. Ben de ölüm ile ilgili yazılmış psikoloji kitaplarını okumaya başladım. Bu kadar insan onca ölenden sonra yaşayabiliyorsa siz de biz de devam ederiz herhalde. Bunun dışında Vamık D. Volkan'ın Gidenin Ardından isimli kitabı bence çok iyi bir kitap yas süreci için.

Ben de öyle düşünüyordum. Annemi çok severim, hepimiz öleceğiz biliyorum, ama onun ölecek olması çok korkutuyordu beni. Şimdi o alzheimer. Bazen benim bu takıntım yüzünden Allah beni böyle mi korudu üzüntüden diye düşünüyorum. Yaşıyor annem, ama eski annem değil...
Çok üzgünüm...

üniversitede öğrenciydim kaldırımda oturmuş arkadaşımı beklerken sigara içiyordum. arkadaş da gelmek bilmiyor. ordan burdan derken annem ölse naparım dedim. deliriyorum sandım. yok ya niye ölsün dedim savuşturdum. tam 1 ay sonra öldü. bir daha gülmem heralde dedim. yıkanırken de girdim yanına ve ben de uzun süre etkisini atamadım. geçtiğimiz ay 9. yılıydı vefatının. 9 yıldır onu düşünmeden geçirdiğim bir gün bile olmadı. yemek yerken, gülerken, film izlerken vs aklımın bir köşesinde hep annem var. eskisi gibi her gün olmasa da haftada en az bir kaç kez mutlaka annem için ağlarım. yani hayat devam ediyor evet ama bi tarafın eksik, tatsız tuzsuz devam ediyor.

Annem olurse aklimi kaciririm muhtemelen. Akil sagligimi koruyabilecegimi sanmiyorum. Direnc gosterebilecegim bir aci degil.

şubat 2014'te babamı, şubat 2015'te annemi kaybettim. ikisi de ani ölüm oldu ve 30'larının başında tek başına bir adam için bence gayet metanetli davrandım. İkisinin de vefatından önce biri sorsa, dayanamam derdim, ama öyle olmuyor işte, dayanmak zorunda hissediyorsun kendini. Neden bilmiyorum hep kafamda dünya üzerinde ilk defa annesi/babası ölen sen değilsin, son da olmayacaksın gibi cümleler döndü durdu. Bir yanınız eksik olsa da hayat devam ediyor ve edecek. Nadiren de olsa aklıma gelip ağladığım oluyor.

Şunu söyleyebilirim ki önceden korkulan durumlar başına geldiğinde düşündüğün kadar korkutucu olmuyor. Ölüm acısı ile baş etmek tabi ki kolay değil ve hep bir tarafın eksik olarak devam ediyorsun hayata ama neticede devam ediyorsun. Üstünde düşünülünce sevdiklerinin ölme fikri tabi ki korkunç ama çok düşünmemek lazım üstünde, başına gelince bir şekil baş ediliyor her durumla, yani düşününce korkman çok normal bence ama olmamış senaryolar üstünde bu kadar düşünmemek lazım.

ben de annem babam ölse ben hayatta yaşayamam diyordum ama inan insan yaşıyor. geçen sene babamı kaybettim akciğer kanserinden, çok çok zor bir durum ama insan çok garip alışıyor. aklından hiç çıkmıyor, hiç unutmuyorsun ama dayanıyorsun. acısı külleniyor yani. ama ben 1 yıldır babamın tek kare fotoğrafına bakamıyorum içim öyle bir acıyorki. ellerimle kendim indirdim mezara, çok garip duygular yani. ama dayanıyorsun eskisi gibi gülüyorsun eğleniyorsun ama aklının köşesindr kalıyor hep

üzüldüm yahu :/

benimki bağ bahçeyle uğraşıyordu. ev bahçeliyse öyle bişey yapabilir. tablet vs varsa oynayabileceği (okey, batak vs) oyunlar yükleyin. eve veya bahçeye bakıp ilgileneceği bir hayvan alabilirsiniz hayvanları seviyorsa. kedileri, köpekleri vardı benimkinin. gitmeye üşenmezse belediyenin hobi kurslarına kaydolabilir.

benim babam şöyle yapıyordu ilk emekli olduğu dönemde, her gün yakınlarda bir pastaneye gidip orada oturuyordu, gazete okuyordu, ne bileyim bilgisayarından bir şeylere bakıyordu filan. gelen çoluğu çocuğu severek, at yarışı ve bahis tüyoları vererek filan hatırı sayılır bi' çevre yaptı kendi kendine bi' anda, arkadaşlarının yaşı 4'ten başlıyor 80'e kadar çıkıyor. artık pastaneye sadece sabahları bir rutin olarak uğruyor, sonra kendi gibi emekli arkadaşlarıyla gezip duruyorlar. hayat babama çok şahane değil mi? bence öyle. avrupa yakasında yakın bi' yerde olsaydın babalarımızı tanıştıralım diyecektim bir anda roman yazdım, kusura bakma :) benzer bir metod önerebilirsin babana, belki işine yarar.

emekliler derneğine üye olsun :)

ahşap ile uğraşabilir. ben babama bunu önermiştim. kıl testeresi alıp o ince kartonplak gibi tahtaları kesip istediği şeyler yapabilir.

Feneryolunda bric klubu vardi bitane. Baya duzgun, babanizin yasinda insanlar geliyor.

Özellikle hafta ortalarında ucuz uçak bileti alınıp , babanızın görmediği ancak merak ettiği yerleri görmesi de sağlanabilir . Bir de eline bir fotoğraf makinesi verdiniz mi tamamdır : )

ben de briç diyecektim, ama kuehles blondes benden önce davranmış.

eğer severse briçten başka bir şey konuşup yapmak istemeyebilir.
hem de arkadaş edinir, sosyallik de olur.

İlgisini çekerse musiki cemiyetlerine gidebilir, yetenek ya da bilgi gerekiyor da olabilir emin diilim ama sadece ilgi de yeterli olabilir, benim babamın bayağı iyi bir sosyal çevresi var bu sayede, kendisi yıllardır keman çalar, müzikle ilgilenir ama arkadaşları arasında sıfırdan başlayanlar da var gördüğüm kadarıyla.

ismek kurslari?

Babam erken emeklilik sebebiyle (30yasından beri) yapmadıgı sey kalmadı acıkcası. Bunlardan bir kacını yazayım:
-emlakcılık
-kalabalık bir aile iseniz buna dair bir cenaze fonu gibi bir oluşum yarattı. Hala da sürüyor ve aile içinde gerek görüldüğünde o fondan yardım ediliyor cenaze ya da bilimum kötü durumlar için.
-yazlık aldıydı bi ara zaten o butun zamanını iyi harcıyor. Bahce ile ugrasmak tarla bostan yapmak falan. Ki yazlıgın da tadilatları mevcut iyi yıl calıyor özetle.
-Eger bu yazlık iskansız bi yerde ise onun o işleriyle gönüllü ugrasmakta epey bi kac sene aldı.
-kendisinin toparlarsak bel sorunu oldugu için yıllardır spora ve sıcak suya gider (izmiri bilen bilir termali mevcut)
-yazlıgı sattıktan sonra Türkiye turu yaptı. Yani adam 30yasından beri bizi de alırdı hop gezerdik her yeri sadece Karadeniz kalmıstı onun için onu yaptılar annemle.
-Yazlıgı sattıktan sonra bi kac yaz değişik yerlerde tatil yaptılar
-bu yaz Yunan adalarını kesfediyordu
-ve son olarak ingilizce kursuna basladı. 8 ekimde hayırlısıyla baslıyor.

28 yıllık emekli hayatında daha baska ne yapmıstır hatrlamadıgım seyler olabilir.

Dolunay, Orion'un kemeri.

yıldız kayması, sirius.

ayrıca keşke gökkuşağı veya kuzey ışıkları gökyüzü olayından sayılsaymış. sayılıyo mu? :(

@evde liyakat kalmamış, olur olur, tepemizde gördüğümüz her şey olur =)

kendi görebildiğim yıldız kayması. göremediğim kuzey ışıkları.

* Aurora <3
* Diğerlerini seçemediğim için Sirius :(

güneş batarken tek başına çivi gibi parlayan venüs ayrı bi seviyorum

kuzey ve doğu ışıkları
ayrıca serbest çağırışımlı komikli bakınız:
(bkz: yıldız olsam ilk sana kayardım)

Rigel

görebildiğim için yıldız kayması.
ama canlı görebilmiş olsaydım kuzey ışıkları olurdu.

Güneş tutulması bana hep gizemli gelir. Orion takım yıldızını severim.

bende şöyle cereyan ediyor,

/yak yak yak her yeri yak burnundan solu gözler dön dön dön kır kalp kır daha çok kır ağla ağla ağla rafta duran oyuncağa bunla senelerdir oynamadım diye ağla repeat x3.

iki gün sonra aa meğer pmsmiş. pmsin olayı zaten hormonal değişiklik gibi gelmemesi, her şeyin korkunç can sıkıcı şekilde gerçek ve sinsi gelmesi değil mi ya, öyle telkin melkin sökmez bence.

Ben o doneme yakin kafein tuketimini kesiyorum. Cunku kafein pms'in belirtilerini siddetlendiriyormus. Bunu yerine kiraz sapi cayi iciyorum cok rahatlatiyor ve uyumami kolaylastiriyor.

@evde liyakat kalmamış, ben artık birkaç aydır alarm kurmuş gibi takip ediyorum "geliyor" diye. çünkü fazla kırıp döküyorum. telkinle kendime değil de başkalarına atacağım tripleri bir nebze engelleyebiliyorum. ama bana daha çok yansıyor tabii.

Ben malesef eşime yükleniyorum. O da pek takmıyor.

hmm, eğer anlattığınız gibiyse belki hani genel olarak duygu durumunuzu stabil hale getirmek; daha keyifli daha mutlu biri olmak, bunun için çaba göstermek bir nebze engeller bence. ben bahsettiğim durumu eskiden sürekli yaşamama rağmen artık birkaç ayda bir bazı aksilikler üst üste binince yaşıyorum mesela. çünkü olumsuz düşünebileceğim, bana negatif yansıyan şeyleri hayatımdan çıkardım, tavsiye ediyorum.

bende olmuyor böyle ya siz ne yiyip ne içiyorsunuz?
ben hafif tripli oluyorum. sevgilim de "pms misin sen? taam gel seviyim" diyor. o kadar anlaşılıyor ama öyle kırıp dökmeler, kalp kırmalar, zırıl zırıl ağlamalar yok.
ağrınız çok oluyor mu? benim ağrım çok az oluyor. ondan kaynaklanıyor olabilir.

Benim herkese gıcık olma durumum oluyor. Hislerimi insanlara belli etmiyorum, pms geçince de zaten gıcık olmakta hatalı olanın kendim olduğunu anlıyorum geçiyor :)

kadınlara sormuşsun ama ben de dertliyim arkadaş!

hayır anlamadığım şu, bak sen de ne güzel demişsin "bak çakıs, hormonlar seninle oyun oynuyor buna alet olma" diye...

bunu biliyorsunuz, abarttığınızın farkındasınız ama buna engel olamıyorsunuz. tamam, duygusallaşın kabul, reklamlara falan da ağlayın, o da kabul. ama neden saçma sapan sebeplerle etrafınızdaki insanları kırıyorsunuz arkadaş?

Ben hiçbir şey yapamıyorum o durumda. Elim kolum bağlı çaresizce geçmesini bekliyorum. Kendimi ne kadar ikna etmeye çalışırsam çalışayım kar etmiyor, o dönemde bambaşka bir insana dönüşmemi engelleyemiyorum.

@lordoz
kimse bilerek isteyerek birini kırmıyor zaten, ayrıca o anda mantıklı gelebiliyor yaptığın hareket ya da verdiğin tepki - tüm dünya sana karşıymış gibi hissedebiliyorsun ya da normalde kırılmayacağın bir olaya kalbin çok kırılabiliyor ve tepkin de buna göre yoğun oluyor. memnun olmuyorsun sen de bu halinden ancak elinden gelmiyor işte. insanlar lohusa dönemlerinde intiharın eşiğinden dönüyor.

Ben cok sert ve ters olabiliyorum ama oyle aglama, uzulme gibi seyler olmuyor. Sadece sinirli oluyorum :D

O kadar :D

zamanında çok çekerdim bu pms'ten.
her şeye ağlayan, psikolojisi bozuk, abartan falan bir insana dönüşürdüm.
her şeye sinirlenirdim.

düzenli meditasyon yaparsanız düzeliyor.

bu konuda şuna inanıyorum. bu doğanın bir parçası. kadınlar bununla kadınlar. anlayış önemli sadece. o yüzden uçlaştırılması itiyor beni. yani ne her durumda "ee o pms döneminde" diyip "aman dokunma, aman alttan al, aman her dediğine evet de" gibi bir üst-özenme hali gerektiriyor, ne de "yemişim pms'yi, bana ne" diyecek kadar bencillik. ikisi de gözümde aynı yerde. pms'li diye normalden çok daha hassaslık gösterecek kadar prenses gibi görmek de haksızlık, bazı şeylerde alttan alamayacak kadar katı olmak, akışkan olamamak da... kısacası bunu "silah" olarak kullananları gördüğümde itiyor beni. gerçi seksi de ödüllendirme olarak görenler de hayatını buna göre şekillendirip, kendilerini özel hissedenler de aynı şekilde itiyor.

Geçmesini bekliyorum ve mümkünse önemli günleri o tarihlere denk getirmemeye çalışıyorum, kendime mantıkla hissettiğim olumsuz duyguların geçici olduğunu hatırlatıyorum sürekli ama yine de dünyanın sonu gelmiş gibi hissetmeme engel olamıyorum.

uzun zamandır kuzenime kılım, dün aslında çok da büyütülmeyecek bi durumdan kavga çıkarıp kızla muhabbeti bitirdim, pms olmasaydı o olaya tepki vermezdim o kadar . gerçi iyi de oldu ya. ben kırıp döküyorum sonra da kedi oluyorum özellikle de sevgilime

başka plana gerek yok, metrobüsten inip ömür tarafına geçerseniz 5 dakikada bir geçen bakırköy otobüslerinden herhangi birine de binebilirsiniz alternatif olarak.

çok beklemezsin. 10 senedir o tarafa gitmedim ama tahminimce 10 - 15 dakikada varırsın en kötü.

başka plana gerek yok 10 15 dk içinde varırsın +1

yürüyerek gidilebilir bir mesafe. tahminen 20 dk sürer yürüyerek.

minibüsü fazla beklemeksiz sık geçiyor.

eğer 40 ayrı delik açmak istemiyorsanız duvara ip gerip fotoğrafları minik mandallarla tutturabilirsiniz.

s-media-cache-ak0.pinimg.com
bu anlamda çerçeve yerleşimi mi? yoksa fotografların kendisine mi bir seyler yapmak istiyorsunuz?

s-media-cache-ak0.pinimg.com

şöle bişi buldum bayağı hoşuma gitti.

www.evidea.com

ayrıca;

www.google.com.tr

www.google.com.tr

www.google.com.tr

www.google.com.tr

www.google.com.tr

şu tarz hoşuma gidiyor benim

media-cache-ec0.pinimg.com

çerçeveli derseniz

s-media-cache-ak0.pinimg.com

kalp severseniz

cdn4.gurl.com

ben hayatımda mekanik klavye kullanmayan yazılımcı görmedim, tanımadım. kulaklık takar hayatıma kaldığım yerden devam ederdim.

size işkence doğru ama harika bir şey, tuşa basıldığında o girdinin gerçekten garanti şekilde yazılacağını bilmek paha biçilemez. membranlarda böyle değil bu.

sessiz mekanik klavye aldırın.

ben başkasının alternatifi olan bir zevki için kulaklık filan yapmam böyle şey. çok ibneliğe vurursa alın bir 1000lm lik masa lambası doğrultun ona doğru, bir şey derse "ay şekerim ben gözüme doğru gelen ışıktan nefret ediyorum, yansıması gelsin" dersiniz.

mekanik klavye dediğin ne ki, şuan herkesin kullandığı klavye değil mi daha mı farklı??

abi şu yazılacağını bilmek paha biçilemez diyorsunuz ya. bende macbook pro var, bazen şu magic keyboard mu ne boksa onla da yazıyorum ve hiçbir zamna bunun yokluğunu yaşamadım açıkçası :)

bana şu mekanik klavye olayı net şöyle geliyor: "NOSTALJİ ABİ YAAA, BU TIKIR TIKIR SESİ DUYUYORSUN YAAA FECİ BİŞİ ABOOO" falan gibi geliyor.

mahalle arasında aragaz veren oç motorcular gibi yani.

@hosein

aslında ilk klavye tipi bunlar yazarken şlak şlak ses çıkarıyorlar, yazılımcı ve yazarlar için harika, ama aynı odada bulunanlara işkence bir şey.

alternatifi sessiz mekanikler var.

özelliği bunların tuşlarda yol var, yani basarken bir miktar yol aldıktan sonra algılıyor sinyali bu sırada da şlak diye ses veriyor işte. aynı zamanda parmakta da hissettiriyor. kulak,parmak ve beyin koordinasyonu için çok iyi.

artık sessiz alternatifleri var onlarda güzel.

@tchuck

yahu siz macbook pro ile işinizi halledebilirsiniz. ama o ergonomik değil ki.

ben bazen 15 günlük sekanslarla günde 50-80 bin karakter girmek zorunda kalabiliyorum. bu sırada microsoft/logitech membran, çakma mekanik klavyelerim oldu. mekaniğe geçene kadar hatalar ve yazdığım komutları algılamama sorunları vardı ve bunları geç farkediyorsunuz, mekanik klavyede anında farkediyorsunuz.

kulak parmak ve beyin koordinasyonu sağlıyor.

bu arada nostalji filan geyiği değil, evimde yalnız çalışıyorum kime atıcam havasını amk. klavyemi sevgilimden başka gören yok.

dediğim gibi başkası için çekilecek dert değil.

ben bundan dolayı zaten bazen kafam kaldırmadığı için kullanmak için bir de sessiz mekanik klavye aldım. 5 saat yazı yazdıktan sonra kafanın ebesini sikiyor, o zaman sessize geçiyorum.

ama seslilerin verimi farklı.

Yazılımcıyım. Şirkette yok. Gİttiğim yerlerde de görmedim. Laptop klavyeleriyle benim de dsorunum var da oyuncu klavyei işimi görüyo.

Psikopatliktan baska bir sey degil. Obsesif.

amina kor siker oldururdum.

ben uyarıyorum. dehşet derecede rahatsız oluyorum.

Bir hedef belirledim. Aslinda 10 yil once belirledigim hedefe ulasamayacagimi ima eden her seye ragmen buna tekrardan tutundum ve bence yapacagim. Bu dusunce bile beni inanilmaz heyecanlandirdi. Su an yerimde durasim bile yok.

Geçmişi düşünmüyorum, anı yaşamaya çalışıyorum. Çok şey kaçırmadım, sadece daha verimli olabilirdi. 23 yaşındayım, bir şeyleri kaçırmak için daha çok erken.

Yaş kaç?

1. Evet
2. Evet
3. Harekete geçemiyorum.
4. Bu hisle başedemiyorum.
5. Hiç aklımdan çıkmıyor.

1 evet
2 hayır
3 evet
4 "beyle"
5 takmıyorum , en değerli şeyimin zamanım olduğunun farkına vardım, önümde ki maçlara bakarım.

potansiyelimi kullanamadığımı düşünüyorum, bunla ilintili olarak geç kalmışım hissi zaman zaman darlıyor, geç kalmakla beraber sanki sıkışmışım gibi de hissediyorum bi' yandan. insan böyle düşünüyorsa çok üzülüyor yalnız, bir de karadelik gibi başladı mı içine çekiliyorsun bu dangalak ruh halinin. durumların gücüm/isteğim dahili veya dışı, farketmiyor, böyle olduğunu kabulleniyorum. hareketsizliğe ihtiyacım varsa birkaç gün hareket etmiyorum, dinleniyorum, kendimi de gereğinden fazla üzmüyorum. birkaç güne toparlıyorum. yarışa kaldığım yerden devam ediyorum. önemli olan kazanmak değil çünkü.

1 o kafada degildim ama sanırım olacağım
2 valla evde kalmama olayı konusunda yapabileceklerim sınırlı.
3 ben üzerime düşeni yapıyorum ama bazen can istemeyince istemiyor yani napam bıktırıldım
4 suan umrumda degil de sanırım cocuk yapmak için gec kalınca dert keder sahibi olabilirin

bunlar hep facebook'un oyunları.

Çok ciddiyim bununla ilgili sosyal araştırmalar da var zaten. İnsanlar son 5-6 yıldır bunu tartışıyorlar zaten, kendini gerçekletirmek.

Teknik olarak kendini gerçekleştiremezsin, dünya zaman ve mekan sınırına tabidir çünkü ama aklın değil, patladığınız/patladığımız nokta işte tam burası.

Bi' hedefin olabilri ama oraya ulaşmaya yaklaştığın anda(zor ihtimal ama velevki gerçekleşti) hedefine alışırsın ve başka bir yöne eğilirsin, bu eskiden yoktu. Facebook'un başa bela ettiği birşey, meşhur samsung'un bilmemne yöneticisi hikayesi de buna güzel bir örnek teşkil ediyor aslında.

Onun dışında, biz şurada çok şey yaşadık, kaçırmadık (lisede ne fırlamaydık) diye gezenlerin tamamı aşşağılık psikolojisi içindedir, bunun hakkında da hepsi aynı fikirde olmak kaydıyla çokcana yazı ve söz var.

Sahip olma ve imzalama ile ilgili şeyler bunlar. O yüzden sorularının cevabı mastürbatif ergen bünyelerin dışında herkeste aynı olacak. Kimisi farkındalık içinde ''olur ya bu hayat'' diyecek kimisi depresyon etkisiyle ''evet herşeyi kaçırdım ve boğuluyorum düzeltemiyorum'' diyecek kimisi de ''yok yea, oğlum biz üniversitede bütün okulun gözdesiydik(!)'' diye sallayacak. Kaliteli yaşam dedikleri şey zaten bu. Sorularını bu pencerede yanıtlaman çok daha sağlıklı olacaktır senin için.
yani, sorunun cevabını birazdan yazacağım ama sorunun çözümü şu; ''düşünme.''

Ve evet; hayata dair çok şey kaçırdık, ve herzaman birşeylere geri dönüş olmaksızın çok geçtir ama yine de başka şeylere dönüş olacak zaman(başka şeylerden kastım optimum diyorlar ya hah işte o) her halde(durumda) bulunur. ve bu yüzden birşeyler yapmaya devam etmekten başka şansımız yok, devam etmeliyiz. Bizi harekete geçiren tek şey motivasyondur ve motivasyon kaynaklarını , senden benden daha akıllı adamlar tıpkı bir 2x2=4 analizinde açıp ayrıntılı olarak madde madde anlatmışlar, yazmışlar bi'de onların üstüne hormonları tetikleyen kimyasalları bulmuş yine bizden akıllı başka insanlar, yani motivasyon ile birşeyler yapmaya devam ediyoruz(harekete geçiyoruz) ama bu kaynakların ne olduğu ve neye hizmet ettiği kişiden kişiye değişiyor. Bu hisle nasıl başa çıkıyoruz, yine motivasyonla. Aslında senin aradığın soruların cevaplarının hepsi verilmiş ve bunların çoğunu motivasyon taraması yaparak ulaşabileceğin yerlere koymuşlarda biz yine de nasıl harekete geçtiğimizi cehaletimizle şöyle 3 parçada anlatalım
ı)yapılacak iş ıı) sevilecek birşey ııı)peşinden gidilecek bir hedef ile rolantiden kurtulabiliyoruz, ve hızlı okumanın temel mantığı ile bu aynı şey. beyninin üst kısmı birşeylere dahil oldukça gevezeliği azaltıyor ve seni sakinleştiriyor. Yani çokcanasını ütmek için oynayarak yapıyoruz. (insanlık adına cevap verdim ya la, vay arkadaş)

Eskiden çok üzülürdüm zamanında yapmadıklarıma/yaptıklarıma, emek harcayıp olduramadıklarım ile emek harcamadıklarım ama emek harcasaymışım bugün işime yarayacaklara. Artık üzülmüyorum. Çünkü ne kadar yaparsam yapayım, ne kadar toplarsam toplayayım, toplamış halimle bile elbet bir şeyler yarım kalacak, elbet ilerisi için tamamlanması gereken ve zamanım/enerjim/param vb. olmadığı için eksik kalan şeyler olacağını fark ettim.

Bu düzenin bana dayattığı çoğu şeyden elimi ayağımı çektim, gerçekten yapmak istediğim için yapmak istediğim şeyler önemli, yapmam zorunlu bırakılan ama bana fayda sağlamayacak sırf cv'de olsa ne kaybedersin denilen şeylerden filan vazgeçeli çook oldu ve inanılmaz rahatladım.

1. Eğitimim konusunda evet. Keşke daha özenli davransaydım diyorum.
2. Ediyorum valla iş güç biraz zor geliyor
3. Bir gün harekete geçerim diye düşünüyorum. İsteyince yapamayacağım şey yok deyip kendimi avutuyorum.

evet çok şey kaçırdım. gençliğimin büyük bir çoğunluğu boşa geçti mesela. 26 yaşında üniversiteye başladım. şimdi bitti. devamı gelecek. aslında zor olan geç kalmışlık hissiyle uğraşmak en acı olan kısımlar oraları. bir şey yapmamak acını daha da artırır. harekete geç. önce plan kur. adım adım onu uygula. küçük adımlar. 5 veya 10 yıl sonra da hale bu hareketsizlik hissi ile yaşamaya devam etmek istiyor musun?

uyumlu görüntüyü bilmiyorum ama kütüphane salonda olacaksa ve salonu oturma odası olarak kullanacaksanız, tozlanma meselesini önlemek için mutlaka camlı bir kitaplık alın ya da yaptırın.

bence kitaplığın en güzel yanı uyumsuz görünmesi.
benim uyguladığım yöntem türlere göre ayırmak. türler içinde de boyutlara göre sıralama yapıyorum.

abicim kütüphae yapıyorsun ya, yeni gelin evi düzmüyorsun ki :)
millet delirmiş yazdıklarından anladığım kadarıyla :)

benzer boyutta olanları ayıracaksınız öncelikle, sonra bunları kendi aralarında renklere/türlere göre ayırabilir, dilediğiniz gibi dizebilirsiniz. ha ama yazara göre dizeceksinizdir, bayağı da kitabı vardır, onları tek rafa kafanıza göre dizersiniz, yanına biblo çerçeve filan atarsınız. böyle.

Benim tekniğim:
Tür > yayınevi ya da yazar > kitabın yüksekliği > kitabın kalınlığı > sırf şekil olsun diye, üşenmezsem sırt rengi
Kitaplığın işlevsel olması daha önemli, böyle yaptığımda aradığım kitabı çok hızlı bulabiliyorum.

edit: bol fotoğraflı kaynak: kitapardindan.blogspot.com.tr

kitaplık, içindeki kitaplarla birlikte çok ağır bir kütle oluşturacağından kitaplığın alçak ve yatay, kimsenin üstüne devrilmeyecek biçimde olması bence estetik kaygılardan da önemli bir husus.
cdn.decoist.com

renginden öte,tür,yazar sıralaması yapmak aradığınız kitaba ulaşırken kolaylık sağlar.
onun haricinde üstü cam kapaklı,alt kısmı ahşap kapaklı bir kitaplık; dosya,ders kitabı defter vs gibi parçaları saklarken daha iyi olabilir.
yani sık kullandıklarınız camlı kısımda,diğerleri aşağıda durabilir.
Bir de duvara sabitlemeyi unutmayın.
s-media-cache-ak0.pinimg.com

toza dikkat artı +1

gerçekten sonra işkence oluyor toz alması. camlı olsun kırılınca dağılmayan cam mümkünse.

Kütüphane tavan yüksekliğinde olacak, devrilme riski yok, alt kısım kapalı üst kısım açık, kitapları camekan içine hapsetmek istemiyoruz - işin aslı tozlanacak ama kitaba dokunabilir olmayı tercih ediyoruz.
teritori, liyakat, demoniclewinsky ve kobuzchu ilaveten çok teşekkür ederim.
Epey pırtık kitaplarımız da var onları diğer odalardaki kütüphanelere yönlendirdik. Mutfakta bile bir kitaplık var. O derece...

postimg.org

Ben bu fikre bayılmıştım. Bir gün evlenirsem inşallah yaptıracağım :) Belki siz de beğenirsiniz.

günaydın
ofisteyim-içerenköy tarafı.
çalışıyorum.
saçma sapan bi prosedür yazıyorum. daha doğrusu ingilizceye çeviriyorum.

İç güç

Trendeyim. Ankara'ya geçiyorum, işe gideceğim. İğrenç hissediyorum.

mecidiyeköy'de kör bi' amca var peçete yara bandı filan satan, acaba o amca her sabah oraya oturup nasıl bu kadar nazik olabiliyor diye düşünüyorum, çünkü ben herkesten ve her şeyden tiksiniyorum.

ofisteyim, üzerimde hiç iş yok bir buçuk haftadır, çok sıkılıyorum. siz nasılsınız napıyorsunuz?

okuldayim. gecen sene okula neredeyse hiç gitmedim. simdi oyle mal mal bekliyorum dersi. kimseyi de tanimiyorum.

bulgaristandayız. benim oturma iznini yeniliyoruz bir de bizim bebeğe vatandaşlık almaya geldik o işlerle uğraşıyoruz. akşama dönücez.

İşteyim, bir salağın hatasını toparlamaya çalışıyorum.

@111111 ben de işteyim, ara sıra yoğunluk olup ara sıra bomboş oluyor.

sabah çok zor uyandım, hala da uykum var. Masaya kafayı koyup biraz uyumakla kahve içip kendime gelmek arasında gidip geliyorum. Uyku yetmiyor.

iyte'de tez danışmanımın odasında doktora öğrencisini dinliyorum koltukta oturup, işsiz güçsüz bir makina mühendisi olarak yüksek lisans yaparak zaman geçiriyorum

ptt'de sıra bekliyorum, ayakta.

önümde 30 kişi var ve tek kişi çalışıyor, öğle tatiline kalacağım galiba, of. :(

Şaşmaz oto sanayi'de siranin bana gelmesini bekliyorum. Arabanin sorununun cozulmesini ve mumkunse 200 liradan fazla tutmamasini umarak.

ofisteyim. kakam geldi kıvranıyorum.

ofisteyim (ankara) , biraz is biraz duyuru biraz bahis takiliyorum :)

Evdeyim. Henuz kahvaltı etmedim. Pencereden cocuk parkini ve çocukları izleyip sigara iciyom.

Yataktayim, ayilmaya calisiyorum. Agzima hala bira tadi geliyor.

Birazdan duşa girip, uzerine de guzel bir kahvalti yapicam.

otobusteyim, istanbul'a donuyorum. sanirim bugun intihar edicem.

Iş yerindeyim, 5 senedir grip olmuyordum ne guzel ama cuma gunu muhtesem bagisiklik sistemimin bile yenemedigi bir virus nedeniyle grip oldum, bu seneki virus baska turlu gelmis soyleyeyim asdfsda. Haftasonu yatip dinlendim simdi daha iyi bir sekilde ise geldim kahve iciyorum.

"İsimdeyim gücümdeyim" demek isterdim ama düşünceliyim, evdeyim, birazdan 4 ' teki sınavım için ders çalışacağım.

Iyiyim. Isyerindeyim, gece hafif usuttum. Geniz akintimla birlikte calisiyorum.

İşteyim, karton bardaktan Türk kahvesi içiyorum. İş çok ama yapasım yok o da ayrı dert..

Fena değil. Evdeyim, okula gitmedim. Çizmem gereken dört teknik resim var. Birazdan başlayacağım.

Son 6 senedir her hafta sektirmeden yaptigim.gibi iki sehir arasi gidip geliyorum yollardayim. Bir son bulsun artik diye dua ediyorum.

evdeyim. sizi okuyorum hahaha

Evdeyim. Miskinim. Hava güzel gezmeye üşeniyorum böyle de nankör bir insanım.

okula gitmedim. birazdan ders çalışıcam sanırım. 10 gün sonra sınavım var ve iki haftadır hiç derse gitmedim.

duyuruda çalışan sayısı çok düşük sanırım :)

benim de iki, çak.

bir tane "aslansın kaplansın" diyen, bir tane de "s*ktir et sen mi kurtaracaksın dünyayı avel herif" diyen iç sesim mevcut, ikisine de haksızlık etmeden yaşamaya çalışıyorum.

23.

zaman zaman 200-300 oluyor.

bende 5-6 tane var ya. biri çankırı'ya yerleşip fabrikada falan çalışmamı söylerken öbürü "EDEBİYATTA NOBEL KAS KNK" diyor, bir tanesi "para ticarette olum" diyor, birisinin yaşam planı sibirya'ya yerleşmek üzerine kuruluyken diğeri avrupa-amerikacı, "manyak mısın amk sibirya'da ne işin var mal adam" diyor falan. biri "memur ol keyfine bak"çı, diğeri "gerekirse üç sene sokakta yat ama yurtdışı/özel sektör imkanlarını kovala, elinde olanla yetinme, kendine yazık etme" diyor. karışık kafalar. tek bir doğrultuda ilerleyebilsem şu an çok daha farklı bi yerde olurdum muhtemelen ama bir tane beyinle 6 farklı karakteri yönetmeye çalışınca ultimate sığır olarak kalakaldım öyle.

biz de ucluyuz.
biri iyi digeri hakikaten fena.
www.oocities.org

iki tane: biri daima olayların iyi tarafından bakıyor ve "aslında öyle olmamıştır o, üzülme boş yere." diyor, diğeri de mütemadiyen (ki en baskını bu oluyor) "sen ne istedin de yolunda gitti ki? bu da bok gibi olacak. ömrünün sonuna dek ezik kalacaksın." şeklinde olumsuz yorumlar yapıp bütün yaşama arzumu silip atıyor. eminim ilki de diğerine benim hakkımda "enayi lan bu, bundan bir bok olmaz kihkihkih" diyordur. haklılar bence. evet.

İlginçtir ki bazen kafamda başka insanların seslerini canlandırabiliyorum. Oğuz Atay yapıyordu bunu Tutunamayanlar'da. Örneğin okulda bir hocamı sevmişsem, bazı durumlarda onun ses tonunda düşünebiliyorum. Mesela hoca dün derste bana "arkadaşım sen niye konuşuyorsun" dedi, bugün gereksiz konuşan biri için hocanın ses tonuyla içimden "arkadaşım sen niye konuşuyorsun" diye geçirdim. İçimde tiyatrocu yatıyor da işte açığa çıkarmıyorum.

Genelde tek, bazen 2.

Benimki sonsuz galiba, bir sesini duyduğumu bir daha duymuyorum bence, sence? Bence de dedi afsagdsgdgs

bende bir tane var mütemadiyen bana geri zekalı diyor.

siz böyle yazınca bir arkadaşım aklıma geldi. kendisinin iki ismi var, sosyal medya'da bu iki ismi birbiriyle konuşturuyor, tartıştırıyor, sohbet ettiriyor falan. çok gülüyorum okudukça.

benim sanırım 3 iç sesim var. hepsinden de çok memnunum valla :). bazen iki tanesi tek kalana giydiriyor ama olsun, barışıyorlar hemencecik.

@Phoebe haha sakincasi olmasa da paylassaniz keske.

Herkes ciddi mi.benim düz bir tane

Ben de bir tane demeye gelmiştim. Anormal miyim?

Bir iç sesim var. Son zamanlara kadar epey uyumluyduk geçen yıldan bu yana hiç anlaşamıyoruz.

anormal değilsiniz de tek başınıza sıkılmıyor musunuz? ben çok sıkılıyorum.

iki kişilikliyim ikisi de canavar

Bir tane. Dışarıdan kibar, hanımefendi bir kişilik sergilerken iç ses tam bir kamyon şoförü. Olayları yorumlarken
"Ya neolacağıdı amuğa goduğum!!"
"Heh şimdi o dediğini de yaparsam bir süre 'Osur osur ipe diz.' modunda yaşarım."
"Her kuşu sktik bi leylek kaldı." diye konuşuyor :D Çogacayip :)

ben zaten en az 5 kişiyim, saymadım ama hepsinin iç sesi ayrıdır muhtemelen.

1 tane. dışarda ise rutinlerim ve karakterlerim var. içerdekini epey bir eğittim. daha doğrusu aslında akıl hocası olan o. o beni eğitti de bana bu cümleyi kurduracak kadar erdemli. umursamıyor yani. sen öyle san köftehor diyor. işte içerdekinin bağlı olduğu kaynak ise evren. takılma şekli objektif. büyük birlik mi adına ne dersek diyelim işte oradan besleniyor. asıl doğasına göre davranıyor. o olmasa bitmiştim ben zaten...

Bir adım daha arttırıp 'İç sesiniz mi var, vallaha mı?' demeye geldim. Şimdi zorlayınca, iç ses yapacağım diye kasınca bir tane oldu. Daha doğrusu belki iç sesim vardır da, sesli konuşmuyor galiba, farkında değilim. Kafamın içinde 'Şunu yap, bunu yap' diyen bir ses yok. Ya otomatik yapıyorum ya da sesi bastırmışım, bilmiyorum.

Ekleme: İç ses, innervoice tanımlarına baktım. Benimki kafada sesli şekilde olmuyor, daha çok 'Bir his geldi' şeklinde oluyor. Dolayısıyla ya bir tane var ya da birden fazla var ama toplanıp tartışıyorlar, bana ortak kararı bildiriyorlar.

Bu arada kendi kendime konuşurum, plan yaparım ama genelde sesli olur toplu taşımada değilsem

duyuru ahalisi komple şizo çıktı :)

benim iç sesim yok hacı, tek sesli yapıyom asadafg

Benim de iki

i.hizliresim.com

1 tane

iki iç sesim var biri gazlar diğeri aşağılar, ben de orta yolu seslice bulmaya çalışırım.

Benim de iki. Biri yazık sana diyor öteki koy götüne.

Bende sanırım 2, yer yer yoldan geçen arkadaş da dahil olunca 3 tane oluyor. Birisi york dükü, oldukça modern, diğeri tam bir anadolu çomarı; ara sıra "geleneklerimiz, vatan, millet" diyor, o konuşmaya başlayınca 3. de dahil olup "sana mı kaldı, siktir et, saat de geç olmuş yat uyu" diyor.

Benim favorim 1. ama hayatlar anadolu çomarı.

aslında benim sormak istediğim tam olarak cevaplardaki şey değildi.

bir şey düşündüğümde "aslında o cümleyi şöyle kursan daha iyi olurdu" deyip yeniden kuran ya da mesela şarkı söylerken bir sonraki sözü hatırlama anında ondan da sonraki sözü aynı anda hatırlatan ve şarkının akışını bozan bir sesten bahsediyorum ben. hani dexter'da tek iç ses vardır, olanı biteni tek dille anlatır ya, bende bir ses diğerini mütemadiyen takip ediyor. sizde de oluyor mu bu diye merak ettim.

devilred şizofreni başlangıcı olabilir mi acaba :/

seninki içsesten ziyade hızlı düşünme gibi sanki. şarkı sözlerinde olan mesela. eskiler "son söyleyeceğini ilk söylüyo" derler ya onun gibi. devrik cümlecilerin varlığına neden olan durum da bu bana göre. (kendimden biliyom). rakamlarda olduğunda taktim tehir derdik biz. şimdikiler ne diyorlar bilmiyorum.

Genel anestezi altinda oldum, hicbir sey hissetmedim.
Misil misil uyudum. Ne kadar surdu bilmiyorum :D

Uyandigimda da en ufak bir sikintim yoktu

dert ettiğiniz kadar can sıkıcı bir olay değil endoskopi, gerilecek bir şey yok. yanlış hatırlamıyorsam kusma refleksinizi yok etmek için uyuşturucu bir sprey yapıyorlar, rahatsız olmuyorsunuz. beş on dakika gibi bir sürede de bitiyor. inşallah lupus değildir, geçmiş olsun :)

Ben bir ara araştırmıştım, anestezi etkisi altında gerçekleşen bir işlemmiş. Ağzından değil de burnundan nefes alırsan hiç öğürmezmişsin.

@kuehles, senin tuzun kuru bacım, ben devlet hastanesine gideceğim, sprey sıktıklarını söylediler, o da lokal anestezi gibi bir şey olur sanırım, ne kadar etki eder bilmiyorum.

"BİR DE 1 RULO PEÇETE GETİRİN" diye not yazıyordu kağıtta, açıkçası bu korkuttu beni, 1 rulo peçete? :(((((

1 rulo peçete etraf hep salya olacak, bizi masrafa sokma demek nazikçe. kullanmadığını eve de götürürsün hem masa filan silersiniz mkdlsjdf.

1 hafta arayla iki defa oldum (mide kanaması geçirirken) sprey sadece boğazınızdan geçerken rahat olmanız için sıkılıyor. onun dışında korkulacak bir şey yok. 3-4 dakika sürmüştü. geçmiş olsun.

peçete getirin ne demekmiş ya amk mezarcılarına bak, hastaneler zaten sarf gideri altında alırlar peçetesini bilmemnesini. Tabi onu kendi tuvaletinde kullanıyorsa hastaya hizmet olarak vermiyorlar demek ki. Hangi hastane bu?

ben 2 defa yaptırdım endoskopi.İkisi de çok rahattı.Hiç korkulacak bir şey değil.

şarkıyı dinlemedim. son cümleden sorun bendeymiş, çözdüm gibi bi' anlam çıkarıyorum. düz biriyim.

zorlukları çözecek anahtar baska yerde degil, o anahtar sensin..

özellikle atıfta bulunulan bir şey yoksa aynayı kendinle yüzleşme anahtarı da çözüm olarak gördüm ben.

" Dizide İstanbul'un Beyoğlu semtinin arka sokaklarında yaşanan, yoksulluğun sebep olduğu insanlık trajedileri, kadınların, çingenelerin, travestilerin, hatta siyahilerin uğradığı ayrımcılık, işçi ile emekçi sorunları ve sokak çocuklarının şiddet dolu dünyası farklı bir dille gözler önüne serilmiştir.

Hikayenin odağında Anadolu vilayetinden Tarlabaşı, İstanbul'a yeni taşınan Trabzon'lu Toptaş ailesinin yeni yaşam yerlerinde yaşadıkları maceralar konu edinilmiştir."

hasret ve vuslat iki zıt kavram ve birlikte olmaları beklenmez,
ancak ikisinin de aynı yerde olduğundan bahsedilmiş, dizinin başlangıcında aile youtube'dan anladığım kadarıyla yakın bir akrabasının yanına taşınıyor, ve onları heyecanla bekleyen aile üyelerinin yanında kendileri de trabzon'u terkedip gelmişler.
böylece hasret ve vuslat kavramları aynı anda aynı kalpte olabilmiş.

ayna ve anahtar'dan da benzer bir ilişki kurmalarını bekleyecek olursak,
(iki kelimede de çok sayıda a geçtiğinden, şiirin esnek yapısını da göz önüne alıp)
bu iki kavramın birleşmeleri, benim tahminim;

www.spotikincielesya.gen.tr

aynalı dolap, hem dizinin yoksul/fakir konsepti ile de örtüşen bir eşya, çünkü yoksul insanlar eski eşyaları çok daha uzun süre kullanırlar. ancak yine diziyi inceleyip bakmak gerek bu aynalı dolap imgesi' kullanılmış mı.

şarkının sözlerini de aynı zamanda dizinin senaristi olan yıldırım türker yazmış. artık ne hissettiyse.

fikrimce,
aynalı dolaba bakan, aynasından dolayı, onu etrafmış gibi, etrafın bir parçası imiş gibi görür, ayna etrafı yansıtır çünkü.
anahtarı alıp dolabı açarsanız, içinde hiçte etraf olmayan!, aynanın gizlediği gerçeği görürsünüz.

istanbulda, aynanın ardındaki gerçek, yukarıdaki ifadeyle semtin arka sokaklarında yaşanan, yoksulluğun sebep olduğu insanlık trajedileri, kadınların, çingenelerin, travestilerin uğradığı ayrımcılık...

istanbulda, ayna da burada anahtarda.

burdan ne desek yalan olur, bağ doku zedelenmiş olabilir, kas yırtılmış olabilir, çatlatmış bile olabilirsin. üzerine buz koyup doktora git, sonradan başın ağrımasın.

git git kesin git, bi' kere bizde tecrübe etmiştik ve doktora gitmemize 2-3 tane ilaç vermesine rağmen sonradan poğaça hamuru gibi şişti yürüme eylemini aksattı.

peynir koyun, yulaf kepeği koyun, chia koyun.

2-3 kilo kıyma al. Evde soğan, biber ve domatesle kavursun hanım. Ondan termos kap ile işyerine götür 1 porsiyon. Salatayla çok güzel gidiyor.

peynir +1
lor peyniri
evde tavuk izgara yapip goturebilirsiniz.
yogurt koyabilirsiniz
mozzarella + avokado kombo yapabilirsiniz.
kokar ama yumurta da olur

Ceviz badem ezip koyabilirsiniz. Gerekli yağları almış olursunuz.

Ayrıca peynir, tavuk

kinoa- yaklaşık 15 dkda yapabilirsiniz
lor peyniri- protein için de iyi
haşlanmış nohut, bulgur- önceden haşlayıp işe götürmesi kolay
ceviz, badem- her daim el altında bulunabilecek şeyler

tulum peyniri & ceviz.

meksika fasulyesi

kuru börülce, konserve olarak hazır haslanmısları var

Mas fasulyesi

ben hiç konuşmuyorum, ama bu bir çözüm değil sadece kolay bir çıkış noktası.

şöyle yapmayı dene, mesela etrafında sempatik; ağzı laf yapan birileri muhakkak vardır. bu insanlar herkesle kolay iletişim kurarlar, havadan sudan da olsa önemli bir şey konuşuyormuşuz hissiyatını verirler, ne bileyim saçma şekilde iyi hissedersin mesela. bu insanları gözlemle. nasıl iletişim kuruyorlar, konuşmayı ne ile açıp ne ile kapıyorlar filan gibi şeylere dikkat et. sorularına cevap vermek gerekirse :

1 - konuşmuyorum. iş icabı aynı ortamda bulunuyorsak hal hatır soruyorum, sonra görüşmek üzere diyip ayrılıyorum.
2 - konuşmuyorum :(

Bu insanına, ortamına bağlı. Eğer işle alakalıysa, adamın uzmanlık alanıyla ilgili bir şeyler sorarım. Arkadaşımın bir arkadaşıyla berabersem, ortak arkadaştan bahsederim. Siyasete genelde girmem.

Sen bizim yöremize gelince göreceksin ey Şems, huyumuz susmak olmuş bizim. Sadece susmak. (mevlana)

Genelde havadan sudan konu açılıp, bi' olay anlatımına geçer(şu gün şu oldu, şöyle şöyle oldu- iş dünyası ya da hayatın içinden). ya da ortak arkadaşlarınızın hakkında konuşursunuz, yahut bir fikir ya da olayı yorumlarsınız(siyaset, futbol, felsefe, davranış) gibi. En azından benim denkgeldiklerim de sistem böyle çalışıyor.

İnsanına göre değişir. Kimisi ile saatlerce sohbet edersin kimisi ile bitse de gitsek dersin

bunu "neden" soruyorsun? yani altında yatan sebebi soruyorum. konuşabildiğinde "sıkılmanın sonlanacağını düşünmek" falan mıdır mesela?

aklimdakisorular da haklı kesinlikle.

Herkesle konuşan insanların bile takıldığı insanlar vardır. Benim bu nedenle kaybettiğim çok insan oldu. Konuşkan biriyim, karşı taraf eşlik etmeyince bir yerden sonra sıkılıyorsun.

@matrix, maksat ufkum açılsın.
evet biraz da sıkıntımın azalacağını dusunmem.

Konuşmuyorum, konuşmak da istemiyorum işim dışında.
Bu sebepten tek içmeyi, tek takılmayı seviyorum, iç ses yeter.

Salla gitsin, ufak şeyleri çok takmamak gerek.

(bkz: antisosyal) (bkz: asosyal)
onun dışında sahtelik vb. ergen nitelemeler haricinde doğru.

antisosyal (aslı antisosyal kişilik bozukluğudur) ile asosyallik farklı şeyler. anti sosyal kişilik bozukluğunun çok daha ciddi sonuçları vardır.

ya katılıyorum katılmasına da insani tercihlerin çok mühim olaylarmışcasına dile getirilmesine oldum olası uyuz oluyorum. ya tamam anladık, aynı sayfadayız problem yok nasıl rahat ediyorsan öyle yaşa. ama illa başka tercihleri karalayarak kendi tercihini aydınlık göstermek biraz nasıl söyleyeyim, AY SEN DE Mİ BEN DEEEA filan gibi geliyor bana bir yerde. lafım sana değil :)

yalnız antisosyal kişilik bozukluğu ile antisosyallik çok farklı şeyler. antisosyal kişilik bozukluğu bir nevi sosyopat demek. bkz:
tr.wikipedia.org

antisosyal olan kişiler kalabalıklardan hoşlanmaz sadece. bu da kendi tercihidir.

asosyal olan kişi içine kapanıktır, kendine engel olamadan asosyal olmuştur, tercih değildir.

yamuluyorsam düzeltin.

güzel yere parmak basmışın. evet insanlar sahtekarlar ve çoğu birbirine tahammül ediyor, birlikte zaman geçirmekten hoşlanmıyor bile aslında. öyle yapacağına kendimi dinlerim yalnızlığın tadını çıkarırım. canım kendim.

iyi de zaten "sahteliğe tahammül edememe" insanı asosyal yapar.
ha tercih etmişsin, ha olaylar seni oraya getirmiş.

sosyallikten uzak duran insanı (neden durulduğuna dair nedenler değişkendir elbette ama burada "sahteliğinin" üstünde durulmuş) "anti-sosyal" olarak damgalayan bir anlayış varsa (ki var) ben ona karşıyım işte.
yalnızlık da zaten his açısından "karamsar" bir şey değil. öyle gibi geliyor çoğuna. ki aslında iletişim denilen nane, dünyanın en zor ve en mucizevi şeyi. o yüzden mfö'nün de dediği gibi aslında yalnızlık ömür boyu. bunu çok dert etmeden, birileriyle iletişimde kalmak yetiyor da artıyor da.

kavram olarak "sosyallik" ve "yalnızlık" kelimelerinden herkesin ne anladığına bakması da gerek tabi. mutlaklıkları yok. sadece var gibi görünüyor. sosyalliğin ne olduğunu mutlaklaştırmadan (en azından ne anladığımızı netleştirmeden) asosyalmiş, antisosyalmiş diye didiklemek doğru gelmiyor. antisosyal kişilik bozukluğuna hiç girmeyelim. onu da belirleyen başka bir sürü çünkü. son olarak "i am not anti-social, i am anti-idiot" diyeyim daha nokta atışı olsun.

Kesinlikle katılıyorum. Sevmediğim insanların yanında yapmacık davranmaktansa o tür ortamlarda bulunmak yerine yalnız kalmayı tercih ediyorum. Ve kendi istediğim insanlarla gayet muazzam şekilde sosyalleşiyorum. Konu mevzu olunca da asosyal değilim, istediğimle sosyalleşiyorum diyorum. Bence şahane...

bu yalnizlik masturbasyonu bitmedi gitti

bahsettiğiniz durumu ben de yaşıyorum, tek fark yazımın eskiden de şimdi de bok gibi olması. kendi kendime şöyle bir açıklama getirmiştim, yıllardır bilgisayarlarla iç içeyiz, el artık kalem tutmaya değil tuşlara basmaya alışıyor, o yüzden el yazısı refleksi azalıyor, sizin için motor kabiliyet kalem tutmak değil tuşa basmak oluyor gibi yani. kendim üfürdüm tabi ki hiçbir bilimsel dayanağı yok, ama bence tuttu. bilim adamları araştırsın.

disleksi zaten mümkün olamaz, daha önce bir şey yoktu diyorsunuz. bence nörolojiye görünmek en mantıklısı, eğer bir şey çıkmazsa kendisi psikiyatriye ya da belki ortopediye bile gönderebilir. ama harfleri atlıyor olmanız vs nörolojik bir şeymiş gibi gösteriyor. çok geçmiş olsun.

@evde liyakat kalmamis ile aynı durumdayım, eskiden de kötüydü, hala yazım kötü ama yazmakta da zorlanıyorum çünkü textlerin %98ini falan bilgisayara yazıyorum. normal el yazısıyla yazdığım kargo paketi falan var sadece. biri bakarken ben de daha sıkıntılı yazıyorum. bence normal gibi.

klavyeyle öyle aşırı bir işim olmadı hiç. o yüzden bilgisayarda yazmaya alıştığımdan kaynaklandığını sanmıyorum. ki, bilgisayarlar hayatımıza bu kadar girmeden önce de bahsettiğim kalemi tutamama durumu arada bir nüksediyordu.

nörolojik bir vaka olması benim için daha iyi olur. en azından psikolojik olmadığı anlaşılmış olur. ortopedik olduğunu da pek sanmam.

bu arada sosyal fobi teşhisi konulmuştu daha önce bana, orayı atlamışım. alakası olabilir belki ama bahsettiğim yazamama durumu yanımda kimse yokken de başıma geliyor. yani öyle hata yapmamalıyım korkusundan kaynaklandığına ihtimal vermiyorum.

aynı durumdayım. nedeni bilgisayar klavyesine alışmakla birlikte beyin/klavye hızının beyin/el yazısı hızıyla aynı olmaması.

klavyede standart yazıdan kay be kat hızlı yazmaya hem elimiz hem de beynimiz alışıyor. el yazısıyla yazmak isteyince beyin uzun süredir alıştığı klavyede yazma hızının komutunu vermeye devam ediyor ve hızlı yazmaya çalışınca da kötü bir yazı ve harf atlama ortaya çıkıyor.

ben artık el yazısı yazarken bilinçli olarak yavaş yazmaya başladım, sorun düzeldi.

ufak bir bar açardım. kar amacı olmadan, kendini çevirecek kadar çalışacak bir yer olmasını dilerdim.

Çalışmam da boş gezenin boş kalfası da olmam, sıkılıyorum öyle olunca da. Önce Türkiye'yi sonra dünyayı gezerdim. Düşündüm de direkt dünyayı gezerdim.

çok rahat bir işte çalışırdım . mesela ayda 4 tane 24 saatlik nöbet tutardım . onu da bilgilerim taze kalsın diye . kendimi işe yarar hissedeyim diye . onun dışında çalışmaz hobilerime yönelirdim . gezerdim . kendimi geliştirirdim .

Doğuştan zengin olsam bilemiyorum ama şu anda büyük miktar para elde etsem de çalışmaya devam ederim.

DIY projeleriyle uğraşırdım, onların satışı falan işleri nasıl büyütürüz vay yastıkçılık seramikçilik aman sabunculuk vs. büyük ihtimal atölye hayatı. olmadı ege taraflarınca zeytincilik olabilir 35ten sonra.

diğer ihtimal de akademi, kendimi okumaya verirdim zaten bi süre sonra tebrikler okuyosunuz diye para falan alıyosun sıkıntı olmuyor.

Çalışırım.

Hayır.

çalışmam.
dünyayı gezerim, ilgi duyduğum alanlarda akademik çalışmalara yönelirim, kitap yazarım, senaryosunu kendimin yazacağı bir sinema filmi yaparım. toplumsal projeler ile ilgilenirim. çalışmam. herhangi bir işte çalışmayınca aylak olunmuyor.

Geçen bunla ilgili bi yazı vardı onedio'da sanırım. Ben çalışmam diyordum ama benim gibi düşünen insanlar bir süre sonra kafayı sıyırıyormuş falan.

ben çalışmam diye düşünüyorum. ama çalışmasaydım da çalışmak isterdim sanırım.

paraya ihtiyacım olmasa gönüllü işi yaparım, ne bileyim bir barınakta çalışırım örneğin.

Çalışırdım çünkü insan boş boş sıkılır. Evde 1 ay boş oturduğum bir dönem vardı, hayatımın en kötü dönemidir.

Çalışmak derken hobilerime yönelirdim. Fotoğrafçılık yapardım (dünyanın en ekstrem yerlerine giderdim), resim yapardım, sonra ortaya çıkan şeyleri satıp gelirini bağışlardım falan. Zaten zenginler ya böyle şeyler yapıyor ya da cafe,bar vs açıyorlar.

kendi işimi kurarım, keyfimce çalışırım. canım isteyince tatile giderim falan. bomboş oturmam.

yazar, çizer, gezegende dolanırdım. bir sene tayland'da, bir sene new york'ta falan yaşardım. film çeker, kitap yazar, belgesel yapardım. fikri olan sanatçılara sermaye sağlar, prodüktörlük yapardım. gençler için sanat okulu kurar, kendi akımımı oluşturmanın mücadelesini verirdim. sınırsız vaktim ve imkanım olacağı için sürekli bir şeyler üretir ya da birilerinin bir şeyler üretmesine önayak olur, kendimi şu ankinden çok daha fazla geliştirirdim. ve eminim ki bu sayede şu an kazandığımdan bin katı daha fazla para kazanırdım. böyle sistemin adaletini..

3 evim var yinede calısıyorum.Daha miraslarda var gelecek.Calısmadan duramam.Mesai bile yapıyoz sirkette.

çalışmazdım da tabi ki hayatımı dolduracak başka şeyler muhakkak olurdu. kafadan bisiklet turuna çıkardım. yalnız yöntemini buldun da söylemiyorsan aybediyon.

kesinlikle çalışmazdım.

Calisirdim.

ccc calismak ozgurlestirir ccc.

para kazanmak için çalışıyorum. tabi ki çalışmazdım. çalışırdım diyenlere de şaşırarak bakıyorum. eve gitmesin ofiste yatsınlar o zaman :)

çalışmam ama uğraşlarım, hobilerim olur.

aileden durumum iyi çok şükür , biraz burnum sürtsün diye çalışıyorum köpekn gibi.
kariyer hedefim kapalı çarşıda çay itemiyle kapıya çıkan esnaf olmak. bence asıl yorucu olan iş hayatında başkasına çalışmak

tarım yapardım
tavuk severdim

para yerdim
çalışmak ne derdim :)

paraya ihtiyacım olduğu için çalışmak zorunda olduğuma her gün lanet ediyorum. gerçekten yapılabilecek o kadar çok sayıda güzel hadiseyi engelliyor ki iş hayatı. benim için çalışmak; barınma, yeme içme, giyim kuşam gibi hayatta kalmaya yarayacak giderleri karşılamaya, hobi diye küçümsenen hayatın esas kısmı olarak gördüğüm faaliyetleri devam ettirebilmeye yarayan kötü bir zorunluluktur. fırsatım olsa da uzun bir süre çalışmasam büyük ihtimal fikirlerim değişir tabi.

çalışırsam adam değilim. net

Hobilerimden birisini meslek olarak yapardım. Aşağı yukarı bahsettiğin kadar servet gelir hatta fazlası gelir aileden ama şuan ayın 28 günü çalışıyorum.

Sanatla uğraşırdım. Eminim çok yoğun olurdum.

sabahın köründe keyif için kalkmak ancak bi kaç gün olur,başkasının işinde kimse çalışmaz ancak kendi işi olsa o da belli düzeyde

Asla. Tüm vaktimi seyahate ve hobilerime ayırırdım.

Kismi olarak. Makale, kitap yazmaya devam eder, daha cok roman ya da siir cevirilieri yapardim. Ama bazen bazi ogrencilere bir seyler anlatmak beni sahiden yoruyor. Ogrenci profilleri de cok degisti cunku, ve ne yazik ki cocuklar akilli degil :( cok cok zorlamak gerekiyor dusunmeleri ve kavramalari icin. Ders vermeyi birakabilirdim yani. Spora daha cok vaktim de kalirdi. Gunun yarisi kosar, 1 saat baldirlarima masaj yaptirir, diger yarisi yaziyla ugrasirdim. Burjuva yaşamı kisaca.

dünyadan elimi eteğimi çekerim kimseyle muhatap olmazdım...

çalışırdım yine de.

çalışanın ak.

çalışmıyorum/ hiç çalışmadım / çalışmayacağım.

Tarım, tavuk, mandıra diyenlere +1 de benden.
Bilinen anlamda calışmazdım lanet olsun özel sektöre. Toprağım ve hayvanımla uğraşmak da bir nevi çalışmak sonuçta.

çalışmaz, okurdum. direkt 3 tane lisans var zaten aklımda, 12 sene sonrasına o zaman bakarız...

Kesinlikle çalışmam.

hayır. tabi boş boş da durmam. dünyayı gezerim o ayrı ama yine de elon musk gibi takılırdım sanırım. yani birşeylerin parçası olurdum bla bla

çalışmam tabii ki. gönüllülük projeleri düzenlerdim. zevk aldığım şeyleri arardim ve muhtemelen bir sürü bulurdum. sinemayla, sanatla alakalı bir şeyler okuyabilirdim.

ve daha bir sürü şey....

home office çalışırım. yine çalışırım ama bir patronun/amirin emri altına girmem.

Klasik anlamda kesinlikle hayır. Dünyanın en iyi işinde ayda 100 bin kazanacak da olsam istemezdim. Yılı birkaç parçaya ayırırdım. Mesela, bir ayında gezici kütüphane ile köyleri gezmek isterdim. Bir ayında Afrika'ya gidip işe yarar birşeyler yapardım. Bir ayını tamamen kendime ayırıp, şehirden şehirden gezerdim. Kalan 9 ayda sevdiğim bir yerde sevdiğim insanlarla sevebileceğim bir iş yapardım. Mesela toprakla ilgili bir iş. Sabah erken kalkar işe koyulurduk, öğleden sonra ise bırakırdık. Daha çok insan tanır, daha çok insan severdim. Böylece mutlu olurdum.

kesinlikle evet. önce türkiye yi ve dünyayı bi gezerim.3 yıl falan.sonra çalışırım.
bir şeylerle meşgul olmazsan olmaz, 10 gün 1 ay 3 yıl gez, bir yere kadar.Bir yerde düzen kurup bir şeylerle meşgul olmak lazım. düzenin kurulacağı o yer türkiye mi olur, tartışılır. ama yorucu olmayan bir işle meşgul olurum belki home office olur. başka türlü insan kafayı yer. işsizim oradan biliyorum.

ahahaha for day to break +1. çalışmazdım niye çalışayım. yani bana iyi hissettirecek, tercihen başkalarına da faydası olacak şeyler yapmayı isterdim. günlerce evden çıkmayıp camış gibi yattığım da oldu. bir yerden sonra insan hem sıkılıyor hem de psikolojik olarak kötü hissetmeye başlıyor. o yüzden 7/24 evde oturmazdım ama çok da kasmazdım keyfime göre. hatta bu duyuruyu tam para hesabı yaparken gördüm yine hüzünlendim. skiyim.

çalışmak sadece hayatta kalmak için yapılmadığı için çalışmaya devam ederdim.

Zaten kendi sahibi olduğum işimde çalışma arkadaşlarımla futuristik işler üzerine çalışıyoruz; paramın büyük kısmı ile personel derinliği arttırır böylece işte harcadığım süreyi azaltırdım.

Süreden elde ettiğim tasarruf sayesinde, yakınen tanıdığım sinemacı bir arkadaşım var, senede 20 tane festival geziyor, ona yatırımcı ve prodüktör olur ülke ülke gezerdim oooohh :)

Tahminen burada çalışmayıp onu bunu yapardım diyen herkesin dediklerini 25 yaşına kadar yapmış olurdum. Sonra da ailemin bağlantılarını kullanarak iyi bir yerde işe başlayıp çalışırdım, olay skor tutmak ve ego tatmini başka bir şey değil.

çalışırdım.
çok net.

İşleyen demir pas tutmaz atasözünü hatırlayarak boş durmaz, bir şeylerle uğraşırdım.

Kar beklentim olmadan keyfine bir şeyler yapabilirdim.

evet, evlat sevgisi gibi. çocuğum olsa belki bu kadar sevebilirim. ama uzun bir süre bir hayvanla vakit geçirmek, onun sorumluluğunu üstlenmek gerekiyor. sonrasında hayvanlara karşı daha yakın hissediyorsun kendini.

Tarif edemem. Saygıyla sevdiğin insanlar vardır ya, onun gibi.

Bunun cevabı da anne olunca anlarsın gibi bir şey. Yavru bir kediye birkaç gün bakmıştım. Bebekten hiçbir farkı yok. Çocuğun gibi oluyor bi süre sonra...

Henuz connection kuramadigin icin cok anlamiyorsun.karekteri sana uyan bir hayvanla karsilastiginda bildigin aileden birisi olup cikiyor.

Su duyurumda resimleri var,bu arkadaslar dogduklari gece ilk ucaga esek yukuyle para odeyip turkiyeye geldim ben.evden cikmadik uzun sure.

www.eksiduyuru.com

normal hissettiklerin geçen bir yerde okudum insanların sadece %15 i kedi seviyormuş çok küçük bi azınlığız aslında.

Kedi sevmeyeni anlarım da hayvana neden "hafiften tekme atmak"? Pamuk gibi insanım normalde, sokakta kendi halinde oturan kediyi kovalayan iki katım yaşındaki kadına bağırdım, size zararı yok, ellemeyin yeter.
Bu azarlama seansından sonra, kedi sevgisi galiba çok acayip bir şey ya. En yakın arkadaşımın kedisi beni ailesine kattı, otururken gelip saç diplerimi temizlemeye çalışıyor falan, kendimi seçilmiş hissediyorum, "aman da teyzesinin tontiriği" diye saçma sapan seviyorum hayvanı.

ne güzelmiş ya siz anlatınca imrendim. ben de öyle bir şey yok maalesef. köpeklere karşı büyük merhametim vardır gözlerinin içine bakamam. veek veek diye ağlar gibi ses çıkardıkları zaman canım çok yanar ama öyle sadece bir kediyi bir köpeği sorumluluğunu alacak kadar sevemem. ama çocukken tavşan görmek için büyük risklere girmiştim. birde leyleklerle atları çok severdim. belki de eğitimle alakalı çocukken hayvan sevgim pekiştirilseydi şimdi kedilerle mutlu olan biri olabilirdim. ya da yue'nin dediği gibi doğuştan.

bir kaç haftalıkken aldık, annem kendi oğlu gibi sever. ev kedisi ama bir misafir bile tekme atmaya kalksa muhtemelen komaya sokana kadar döverim, kimse alamaz elimden.

kardeş, evlat sevgisi gibi.

edit : çocuk gibi karakterleri var hepsinin, dışardan bakan için hepsi kıllı tüylü yaratıktan öte görünmez.

tekme mi? sevmek zorunda değilsin de, hafiften de olsa "tekme" nedir? savunmasız bir canlıya ne tekmesi?

evet evlat sevgisi.

dostum kedileri sen korkutuyorsun galiba çağırınca çoğu gelmiyor

evine taş koysan seversin ya bi süre sonra. ben deli gibi korkardım kedilerden şimdi ikinci kediyi kafamda yatırıyorum yani çünkü benim. bi kere kendi hayvanını sevmeye başlayınca da diğerlerine daha empatiyle yaklaşıyor daha tatlı buluyorsun ama sokaktaki kedilerin %1ini falan seviyorum. sonuçta sokaktaki insanların %1ini bile sevmiyorum görece iyi. ayrıca hafiften tekmeden kastın inşallah ittirmek falandır :')

senin gibi biri bunu asla anlayamayacak.

freya bazen gözlemliyorum bazılarında hayvan sevgisi ile insan sevgisi ters orantılı işliyor gibime geliyor. facemde hayvanlarla ilgili bir sayfa var, sayfa admini hayvanlara övgüler düzerken o. çocuğu insanlar, sizin kafanızı şöyle kırmak, burnunuzu böyle dağıtmak isterdim gibi yazılar yazıyor. mesela bak burda da adam yazmış kedime zarar veren olursa onu komalık ederim gibi. bence bir hayvana çocukca sevgiyle bağlanan insanlarda böyle piskopatça davranışlar olmaz diye tahmin ediyorum. masumca seven vardır elbet ama kimileri dışlanmışlıktan hayvanlara sığınıyor, kimi de show yapıyor diye düşünüyorum ben.

Boyle kucagina alip sikmak minciklamak istiyorsun. Sahsen her kediyi o kadar sevmiyorum. Bazi kedileri kucaklayip uyumak istiyorum ama bazilari o oyle degil. Kedisine gore.

Senin gibi adamları dövüyorum ben. Çocuklardan daha çok seviyorum kedileri. Sevmesem gene döverdim gerçi senin gibi adamları. Kendinden güçsüz ve zararsız bi canlıyı tekmelediği için.

Ben de senden güçsüzüm ama sen de beni döveceğini söylüyorsun. Abim de seni dövsün mü? :)

Benim kedim öldü, iki sene once 8 martti tarih. on bes yildir arkadasimdi o benim, o gun tum hayatim degisti. kedi sevgisi boyle bisey abi, sevgisi baska paralel, ayriligi baska.

o kedinin gırrr yapması yok mu?
o yeter.

ya bir tane resim görmüştüm, kedi vardı ve şöyle diyordu:
-bana yemek verme ama yemeğimi de dökme, bana su erme ama su kabımı da devirme, beni sevme ama bana zarar da verme.

o aklıma geldi nedense.



cevap olarak da şöyle diyeyim; evet, hiç kimse bir şeyi/birini sevmek zorunda değil. bu yapısal bir şey bence, hamurunda yoksa olmuyor işte. bazıları gibi "hayvan sevmeyen insanı hiç sevmez!!!111!!" diyemem çünkü cidden hayvan sevgisi aşırı olanlar insan da sevmeyebiliyor ya da hayvanları sevmese de insanlara çok değer verebiliyor, bunu çoğu kişi de görebiliyordur zaten. ben kedileri, köpekleri görünce üzülüyorum. çünkü bana göre, insanın bir eksiği olsa "ben açım, susadım." vs. diyebiliyorlar ama bunlar maalesef öyle değil. bu şehirleşme giderek onları daha da zor duruma düşürüyor, doğal yaşamlarını giderek daraltıyor, yok ediyoruz. üzülüyorum işte. elimden gelse hepsini doyuracağım, bakımlarını üstleneceğim ama yapamıyorum.

Bir defasında hasta olmuş ve iki gün yatağından kalkamamıştı. Onun başında iki gün boyunca üzüntüden ağlamıştım. Çevremdeki bütün insanlardan daha çok sevdiğim bir evlattır benim için.

Siz tıp okuyordunuz sanırım. Çok ders çalışmayın. Bende paranoya yok, ama bir paranoya oluşursa hemen dışarı çıkıp hayatımda biraz değişikliğe gidiyorum. Dışarı çıkmak en iyi çözüm. Kendinizi dinlediğiniz için oluyor bunlar. Yalnız kalmayın.

Cizgi film izleyerek uyu, ilgini ceken bir cizgi filme/diziye sar. Yarisinda uyusan da bisey kaybetmiycegin, tekrar izlemekten gocunmiycagin bisiyler olsun. Benim bahsettiginden cok daha uzun suren korkulu paranoyali bi' donemim olmustu, scooby doo, american dad ve family guy'la astim.

youtu.be
böyle şeyler dinleyerek uyuyorum mis. öyle korkacak bir durum olduğunda da bırakğın gelsin gel hele gel diyorum. çok rahatlatıyor beni.

uyusam da uyumasam da birileri varsa zaten her türlü yandım aman salla gitsin diyip uyuyorum.

peki bu duyuru soru olmadığı halde hala soru durumunda kalıp neden duyuruya çevrilmiyor?

soru yok ortada cevaplanması gereken.

bu yapılsa idi benim cevabım silinmeyecekti. gerekte yoktu.

İlgiyi başlık sahibi kendi üzerine çekiyor sanki, bundan şahsına fayda sağlıyor arkadaş.

Kötü niyetli demişsin, senin cevabın da bana göre kötü niyetli. Kısacası göreceli şeylerden bahsediyoruz ve içerlenmeye gerek yok burada.

@chicha

nesi kötü niyetli yazdığımın?

öncelikle sahiplendirme veya yardım içeren kedili köpekli başlıklar ilgi çekmek için korsan kız, tatlı çocuk, yaramaz düğme filan gibi değişik tamlamalarla; o çocuğun bakımını üstlenen kişi tarafından içinden çocuğa nasıl seslenmek geliyor ise öyle açılır. bu konuda anlaşalım.

kötü niyetli başlıktan kastınız nedir, nasıl bu yargıya vardınız gerçekten anlayamadım, üstelik ileri gidicem; böyle bir yargıya varmanız bence sizin kötü niyetli olduğunuzu gösterir. zaten hayvan alt başlığındaki bir duyurubu, cevap vermemişsiniz ki, özel mesajla da iyi niyetli bir şekilde bildirebileceğiniz bir yorumda bulunmuşsunuz. yine de haklı olabileceğiniz, başka kişilerin de yanılabileceği göz önünde bulundurularak yanına yavru kedi içerir eklemişler. problem? bence yok.

@evde liyakat

hocam ben bir hayvanseverim. özellikle kediler konusunda da oldukça hassas olan biriyim. çocuğu gibi seslenebilir insan. burada sıkıntı yok ki.

benim kötü niyetli olarak tanımladığım tek bir yer var. başlık ilgi çekme amaçlı. kedi sever ya da ilgilenenler değil. yani ben tr de yaşamadığım için ilgi duymuyorum kedi duyurularına, yardım edemiyorum ya da zor oluyor. bundan dolayı pas geçerim.

ama bunu açıp bakıyorsun ne diye. bu yanıltmadır.

ben nasıl evimde gözüm gibi baktığım ve örümceklerin hışmına uğrayan karıncalarım için "gelinnnn adam öldürüyorlarrr!!" diye duyuru açmam hoş değilse bu da öyle. örnekte bilerek saçmaladım.

amacım bu tarz duyuruların belirtilmesi, kedi ise kedi içerir yazmak zor değil. ben ihtiyaç lazım yazsam çat diye başlık değiştiriliyor. modlar tamamen haklı burada. amaç ilgi çekmek çünkü.

bu ortamı fizik kanunları yönetiyor da anormal durum olunca anaa neden oldu dur çözeyim durumu olmasın.
İnsanlar her durum için ayrı fikir beyan ederler.

Yanlışlık düzeltilmiş daha kurcalamanın çok da bir getirisi yok..

Bir duyuru açılıyor, başlığı korsan kız için yardım, yanında da pati işareti var. Ne düşünürsün? Gerçekten insan bir korsan kadın Pasifik Okyanusu'nun ortasında gemiden düştü, sonra ıssız bir adaya baygın bir şekilde bedeni vurdu, orada 1 sene yaşam savaşı verdikten sonra bir yolcu gemisi tarafından tesadüfen bulundu, ama sağlık sorunları yaşıyor ve hastanede bizden gelecek maddi destekleri bekliyor diye mi düşünürsün?
Gayet açık bir başlık. Alelade bir insan bile okuyunca haa siyah beyaz dişi bir kedinin yardıma ihtiyacı var demek ki diye düşünür, başka da bir şey düşünmez; çok zeki olmasına bile gerek yok.

Cevabın da silinmiş çünkü açılan duyuruya cevap değil. Bu kadar. Burada da tartışılacak bir şey yok.

Fuzuli polemikten başka bir şey değil şu açtığın duyuru.

Soruya cevap olmadığı için silinmiş. Değil gerçekten.

Duyuruda 'Kedinin adı Korsan Kız' yazıyormuş. E kediler dişi-erkek olur diye, adını 'Korsan Dişi' mi koysun. Benim kedimin adı da Kızım'dı; hayvanı 'Dişim' diye mi seveyim. İnsanlar kedisini/köpeğini kızım/oğlum diye sever. Köpeğine 'Erkeğim' diyen birinden korkarım ben mesela, 'Ne yapıyor bu hayvanla' derim. Kedi dişi veya erkek olabilir ama duyuruda 'Elimde kız bir kedi var' dese gerçekten gerekebilen bir düzeltme olurdu, 'Adı Korsan Kız' yazıyor. Adını 'Korsan Dişi' mi koysun? Ha, 'Neden başlıkta kız kelimesini küçük harfle yazmış' dersen, evet, hak veririm ama bu da mesajla gönderilse daha anlamlı olacak bir şey ya da düzeltme yapıldıktan sonra verilen cevabın geçerliliği kalmadığı için silinirdi. Zaten yapılmış düzeltmenin altındaki sadece 'Şunu da düzelt' yazan cevaplar siliniyor. Eğer bir yanlış varsa ve düzeltilmişse, daha önce verilen cevap geçerliliğini yitirebilir, bu da bir ispiyon maddesi zaten.

Ben silmedim cevabı ama başlıktaki kötü niyeti de anlayamadım açıkçası. 'Ameliyat ettirdik, 90 tl eksik kaldı' demiş, hani bir ihtimal 'Dolandırıyor' diyebilirsin. Bunu 'Sen kötü niyetlisin' anlamında söylemiyorum, hakkaten o kötü niyeti anlamaya çalışıyorum. Bu tarz duyurular çok oluyor, izin verilen bir duyuru. Kullanıcı 'Bakın ben kedi seviyorum, ameliyat ettiriyorum' diye hava mı atıyor, milleti mi dolandırmaya çalışıyor; kötü niyetten kastınız hangisi? İnanılmayabilir, ben de tanımadığım insana inanmam, güvenilir bir kanıt isteyebilirdim mesajla mesela. Bu niyet okumanız da soruya cevap içerse silinmezdi. Belki de düzeltildi ve ben kaçırdım.

Yardım kampanyalarını genelde duyuruya çevirmiyorum, çünkü altına son durum yazılabilir, biri 'Ben tamamını gönderiyorum, başka kimseye gerek yok' yazabilir, soruya gelecek cevaba katkısı ekleme yapabilirler (örneğin, 'Bu ameliyatın devamında X bakımı gerekir, o da para gerektirecek. Gelecek zaman için hazır olun' gibi durumla ilgili katkılar yapılabilir.

buff +1 (sesli güldüm ayrıca :)

@Sour: başlığın ilgi çekici olması kurallara aykırı değil. sırf ilgi çekebilmek için başlığa duyuru ile alakasız ilgi çekici ifadeler kelemek duyuru kurallarına aykırı (bu duyuru'da böyle bir durum yok, önceki halinde de yoktu).

Fuzuli polemik + 1

Bu kadar detaycı, bu kadar inceleyici olmayın, hayat size çok zor olur.

Twinings

basilur

Beta veya doğuş çayın earl greyi de güzel bulamazsan.

kolay ulaşılabilir olanlardan en iyisi doğadan bence. liptondan çok çok daha iyi.

East Indian Company

Beta

Ahmad Tea

Ben de Doğuş çayınkini sevmiştim

ben doğadan içiyorum, betayı ve doğuşu sevmemiştim. liptonunkini hiç içmedim yalnız ahmadı ben de duymuştum bi' arkadaşım tavsiye etmişti de bizim buralarda yok.

Palais de Thes markasından Lord Tea çok güzeldir, bir ara pera bulvarı sitesinde satılıyordu, biraz daha yüksek fiyatlı olmasına rağmen, bir tutamı bile normal siyah çayı earl grey'e döndürüyordu. Fransa, İngiltere vs. giderseniz ya da giden birine sipariş verirseniz mutlaka aklınızda olsun. (us.palaisdesthes.com)
Bir de Oba Çayın bergamutlusu yine çok güzeldi, tamamen çıktı piyasadan, tek tük şoklarda bulunuyor sadece, başka hiçbir yerde bulamadım, buldukça alıyorum, duyduğum kadarı ile yeni bir konsept ve ambalajla tekrar piyasaya girecekmiş.
tüm bunların yokluğunda, liptonla idare ediyoruz.

müzik işleri şimdilerde 80lere 90lara nazaran bayağı kolay. çok var seneler sonra dinlediğinde de harika hisler yaratacak şarkılar, ama misal bir 80ler 90lar rock olmaz. olamaz.

Yok diyemeyiz ama güzel bir eser yaratma niyeti yok insanların. O yüzden de ortaya güzel bir şey çıkmıyor haliyle. Bunu en bariz olarak filmlerde görebilirsiniz. 10-20 yıl önce film çekenlerin bazı konuları önceden kapıp işlemiş olmasının da etkisi var :)

yani bu biraz zevk meselesi. bence sezen aksu hala çok güzel üretiyor. ne bileyim, mustafa ceceli'ye verdiği bekle olsun, kendi söylediği vay olsun, gidemem olsun, son dönemde birçok sağlam şarkısı var.

candan erçetin güzel müzik yapıyor. göksel öyle keza. ne bileyim, eskilere karşı fazla melankolik yaklaşıyoruz bence. 30 yıl sonra elbette şimdiki müzikler için de övgüler olacaktır. :)

Özellikle içinde bulunduğumuz onyıl itibarı ile artık popüler müzik eşittir çocuk şarkısı.


JB, 1d, miley, sia, lorde, bereli hipstırlar, adel...

Ve daha bilmediğim onlarca şarkıcı ergenliğe gün geçtikçe daha erken giren çocuklar için şarkılar yapıyor.

Hepsi çocuk şarkısı yapıyor.

İlk nesil yetişkinliğe yaklaştı bile.




Maykıl ceksın, masiv atak, portised geçtiğimiz yüzyılda kaldılar.

aklıma ilk kıyıda kalmış şu üçü geldi

exile vilify - the national
rooks - shearwater
maccabees - forever i've known

ruh taşıma konusunda şunu önerebilirim,

www.youtube.com

ilk dinlediğimde sadece 4-5 kelimesini anladım. kafamda bi şeyler kurdum işte kendimce, ne anlatıyodur nedir diye. sözlerine baktım sonra. aynen tahmin ettiğim şey çıktı. sibirya kurdu seven kızlar eklesin.

tashaki miyaki-get it right
cigarettes after sex -please don't cry
goapele-back to you
mazzy star-look on down from the bridge
fe-remarkable affair
agnes obel-words are dead
soap and skin-goodbye
chromatics-the river
the do-dust it off
lera lynn-ring of fire
beth hart- i'll take care of you
beth hart-caught out in the rain
nearLY-step into the light
aleah-water and wine
spider-white snake

ilk aklıma gelenler

bordo pantolon bence güzel gidebilir.

kotun altına giyiyorlar ama ben pek yakıştıramıyorum. bence iade et.

bende çözemedim.
herhalde şort altına falan gider.
kotun falan altına gitmez bu çirkin şey.

Herseyle giyilir. Ancak ben boyle bir parca cok renkli ve dikkat cekici olursa diger parcalar en sade sekilde olsun diye dusunuyorum. O yuzden cok renklerle oynamaya, zit, uyumlu renkler dusunmeye gerek yok. Siyah kot, gri kot, normal kot :) hepsiyle olur bence. Ust tarafa da yine en az renkli ve sade tshirtler, guzel minik desenli ya da desensiz sade gomleklerle guzel olur bence.
Ama biraz hipster bir gorunum dusundum. Yalan yok.

siyah veya antrasit pantolla giyeceksin.

Ben de şortla bağdaştırdım. Tam yazları gezmelik duruyor.

beyaz, açık gri tonları pantolonlar ile olur. örneğin açık renk beyazımsı kotlar.

yahut siyah, antrasit, koyu gri gibi renkler. (antrasiti yukarıdaki arkadaştan gördüm ve arattım evet kast ettiğim renk)

normal kotla veya mavi, bordo, yeşil vb diğer renklerle pek olacak bir şey değil.

gri eşofmanla.

Her şeyle giyilir, gri renkle de iyi olabilir.

kot ya da beyaz pantolonla iyi gider

Eleştirileri başlatan hortlağa bak bir de birinci seçilen kıza bak, sence hangisi daha güzel?
Ben seçecek olsam birinci seçilen kızı seçerim, eleştiriler hem haksız hem de kıskançlık barındırıyor.

güzellik yarışması belirli bir kalıp içinde yapılıyor
bence YARIŞMAYI KAZANMAK için uygun vücuda sahip değil.

Haksız. Kadın muazzam güzel. 42 beden şişman değil balık etidir. Şişman görmemiş gibi konuşuyolar. Gerçekten şişman olanları nası niteliyolar merak ettim. Herhalde insan yerine koymuyolar.

Ben elestiren kadinin hangisi olduguna bakmamistim, simdi baktim ve elestiren daha guzel, net.
Ama elestirenin sifatina degil, direkt elestirinin dogru olup olup olmadigina bakiyoruz.

Eleştiren kadın doğal bir güzel değil, her tarafı estetik dolu. Dudakları bile şişirilmiş. Birinci seçilen kız ise tamamen doğal.

Makyajını geçtim, yüz etleri çekilmeye başlamış. Makyajı akarsa bir hortlakla karşılabilirsin.
Boşuna dememişler "Güzellik gözün gördüğünün ötesindedir." diye, bu kadının ruhu bile çürümüş.

Bu kadını kim eleştirmiş bilmiyorum, kusura bakma detaylı incelemedim linki ama bu kadın -benim gözümde- bariz şişman. Tabii buna karşı çıkacak arkadaşlar olacaktır ama ne yazık ki fikrimi paylaşmak istedim ben de. Kadında da erkekte de fit ve hafif kaslı vücuttan hoşlananlardanım ben.

kusura bakmayın, güzellik anlayışının 36 bedenle sınırlandırılması zaten başlı başına saçmalık. yapılan eleştiriler haksız. güzellik yarışması adı altında dayatılan tektipleştirme ziyan. bayağı çığır açıcı bir gelişme olmuş, keyifle okudum.

bu tarz yarismalarin belli gelenek ve kurallari vardir. bugune kadar secilenlere bakarak bu sene kuralin bozulup bozulmadigini da dikkate almak gerek.

fakat son zamanlarda biliyorsunuz "butun kadinlar guzeldir" akimlari var. ister istemez politik dogruculuk yaparak -bu yarismalar bile- yeni topluma ayak uyduruyor olabilirler. meghan trainor'u -ne elle tutulur bir yetenegi ne de guzelligi olmadigi halde- topluma boyle satiyorlar mesela.

burada tartisma konusu "elestirilerin hakliligi"ysa tekrar kurallarin ve bugune kadarki gelenegin incelenmesi lazim.

ben de birinci olan kadinin vucut tipini cekici buldum ve elestiren kadini begenmedim ama yarismanin jurisi olsam kendi begendigimi degil, kural ve gelenege uygun olani tercih ederdim. begendigim sadece beni ilgilendirir.

edit: bir de soyle dusunun. vucut gelistirme yarismalari oluyor. politik dogruculuk yapip gobekli adami secemezsiniz oyle degil mi?

"Guzellik anlayisi" denen sey, insanlarin cogunun guzel buldugunun guzel, guzel bulmadigının da guzel degil olarak kabul edilmesi degil midir? Guzellik anlayisi dedigimiz sey senin benim guzellik anlayisimiz degil mi? Yoksa guzellik otoritesinin hukmu mu?
Bana sorarsaniz guzellik otoritesi diye bir sey yok ve kimse guzelligi ozellikle su bedenle bu kiloyla sinirlandirmaya calistigi yok. Biz insanlarin cogu belli bir bedende buyugunu, vucuduna gore belli bir kilodan fazlasini guzel bulmuyoruz gayet dogal olarak, olay bu. Bu beden siniri deginiz sey de kendiliginden olusuyor bana sorarsaniz. Sahsen bana guzel gozukmeyen buyuk bedenlere **hicbir baski altinda kalmadan** "guzel degil cunku cok sisman" diyorum. Ben ve benim gibiler boyle bir kampanya pesinde degil, bize guzel gozukmeyene "guzel degil" diyoruz genelde. Guzellik otoritesi tarafindan kandirildigimi dusunmuyorum.

cloud.mail.ru

Alacakaranlık dizisinin bir bölümüdür ve bu konulara değinmiştir.

skinny fat'li mankenler (kate upton) ve anoreksik modelleri görmekten gına gelmişti, iyi oldu bu.

bence de yarışma beden standartlarına uygun değil, bu güzel değil demek anlamına gelmiyor ama güzellik ve modellik yarışmalarında belli boy ve kilo-beden standardı vardır, bunu karşılamıyorsa katılmaması gerekir, nasıl almışlar hayret. Diğer 2 kız daha güzel, eleştiren kim bilmiyorum

guzellik konusuna gelirsek eger: guzellik dediginiz seyin belli kurallari ve kaideleri var fakat guzel: "seksi" de olabilir, "estetik" de olabilir, "sirin" de olabilir... yani sonu yok. dolayisiyla kisisel bir yonu oldugu kesin bir kere.

ote yandan genel ya da norm olarak incelerseniz bazi ozelliklere sahip kimseler, normal oldugunu kabul ettigimiz herkese "guzel" gelecektir.

bunun genellemelerini duymussunuzdur bir 90 60 90 var mesela.

peki neden? cunku yetiskinler icin konusursak vucudunuz sizin ne kadar "fertil" oldugunuzu ele veriyor.

ya da yanaklarinizin kizarmasi ve/veya dudaklarinizin kizarmasi normalde kanin bu bolgeye toplanmasindan olur ve bilin bakalim erkeklere ne sinyal verir bu kirmiziliklar? tabi ki kadinin uyarildigini gosterir bir cesit "ciftlesmeye hazirlik" belirtisi gibi.

bu yuzden makyaj'in da bir kadini daha cekici yapmasinin sebebi bilincaltinizda "ben uyariliyorum" iluzyonunu yaratmasindandir.

son olarak da "sirin" hayvanlara bakin geneli yavrudur. bir yavrunun yavru oldugunu gosteren bazi emareler vardir. bunlar bize sirin gorunmesine sebep olur. savunmasizdir vs..

eleştiren(ler) o kızdan daha beter.

bu kadına şişman diyen net gerizekalıdır benim gözümde.

modeller kıyafetleri daha iyi göstersin diye uzun ve zayıf olmaları gerekiyor. kısa, ortalama boydaki bir modelde kıyafet kırışık ya da salık durabilir. aynı şekilde ortalama, kilolu bir model giysiyi kırıştırır, hatta giysiye kendi formunu verir. güzellik yarışmasına katılanlarla modeller aynı şeymiş gibi bir genel düşünce oluştu insanların kafasında. oysaki ortalama boydaki bir insanın uzun bir insandan daha güzel olması daha olası, çünkü ortalama boylarda çok daha fazla insan var.

aynı şey kilo için de geçerli, ama kilo insanın yüzünü ve vücut şeklini değiştirebilir. çarpık bacaklı biri kiloluyken çarpık olmayan bacaklara sahip gibi durabilir. çoğu kilolu kadının memesi olduğundan büyük olur. güzellik yarışmasına katılanların yaş aralığı 18-25. çoğu kişinin 23-25 yaşlarına kadar yüzü oturmaz yüzde bebeksi bir et olur. 18 yaşında yüzü güzel birinin 24 yaşında yüz güzel olmayabilir. varmak istediğim nokta güzellik yarışmasındaki insanlar o anki güzelliklerine göre yarışırlar. bu yüzden belirtilen kilo, yaş boy aralıklarındaki kadınların o anki güzellikleri önemli olan.

bu bir güzellik yarışması olduğu için modeller için yapılan bir yarışma olmadığı için yapılan eleştiriler haksız. eleştirilen kadını güzel bulmadım, 3. olanı da beğenmedim. yolda daha güzel bir sürü kadın görüyorum.

aslında bence de güzellik ve modellik yarışması aynı değil ama Türkiyede son 15 yıldır yapılan güzellik yarışması adı altındaki yarışmaya bak ne kadar tipsiz, suratsız uzun boylu ve zayıf kazulet kız var, dereceler hep onlardan çıkıyor. Resmen boya göre seçiyorlar. Şu son dönemde kaç tane gerçekten güzel diyebileceğimiz hem yüzü güzel hem fiziği hoş kız çıktı o yarışmalardan. Sıfır. Çıta gittikçe düştü.

@limoncello, türkiyede güzellik yarışması ve modellik yarışması aynı şeymiş gibi kabul ediliyor. zaten hollanda gibi uzun boylu olmayan bir ülkedeyiz. uzun boylu belli bir yaş aralığında olan kızların kaçı zayıf? hem uzun boylu hem zayıf olan kızlardan kaç tanesi bu yarışmalara başvuruyor? hem uzun boylu hem zayıf hem de bu yarışmaya başvuran kişilerin işlek bir caddeden geçen her boy ve kilodan oluşan kadın topluluğundaki bütün kadınlardan güzel olma olasılığı çok düşük. abd gibi güzellik yarışması ve modellik yarışması ayrımı olan ülkelerde katılımcılar boy, kilo ve yaş olarak daha geniş aralıklarda dolaşıyorlar.

sabahtan beri bu kızın fotoğraflarına bakıyorum.

bu kadın. kadın bu. yemişim yapılan eleştirileri. zayıf olacak diye düz erkek poposuna döndürdüler kadın poposunu. meme desen en küçük memeli en iyi sayılacak neredeyse. kadın kıvrımdır. 36 beden, 34 beden diye diye çocuk bedenine sokuldu kadın. hayatım boyunca audrey hepburn tarzı kadınlar bir kere bile ilgimi çekmedi. zaten millete sorsak monica bellucci, salma hayek de obez gibi görülüyordur...

bu kadın son zamanlarda gördüğüm en güzel ve en kadın gibi kadınlardan biri. enfes.

kadının fiziğini çok begendim.
yarışmayı kazanabilmek için var olan ' belirli kriterler'kiloyla mı alakalı ki, zannetmiyorum.

baktığımda hafif dolgun ve güzel bir kadın görüyorum ben. dolgun olmak güzel olmaya mani değil.

o bu değil de benim asıl merak ettiğim şu: bu güzellik yarışmalarının kime, neye faydası var? sahiden soruyorum, kime, neye faydaları var? ne işe yarıyor burada seçilen insanlar daha sonra? işe yarayana rastladınız mı ya da? güzelse güzel yahu, bana ne.

fıstık gibi kadın. eleştiriler gereksiz olmuş.

Şu an aldığım maaşın iki katını alıyor olsaydım yılda 1 tane kesin alırdım. İlk akıllı telefonum 4S'ti. Yurtdışındayken gayet hesaplı olduğu için 5S aldım. Şu an onu kullanıyorum. Muhtemelen bi 5-6 ay içinde ya 6S alırım ya da yurtdışından getirtme imkanım olursa 7 alırım.

arasin mesaj atsin(o da whatsapp sadece) bir de spotify i kullanabileyim yeter. marka onemli degil. bozulana kadar kullanirim. diger insanlari ben de anlamiyorum

Telefon ölene, artık kullanma beni diye yalvarana kadar kullananlardanım. Eşyalara çok bağlanıyorum, kolay değiştiremem hiçbir şeyimi. Buzdolabım bozulduğu için yeni dolap aldım mesela, nefret ediyorum ondan, sanki eve düşman girmiş gibi böyle sert sert açıp kapatıyorum falan kapısını.
İlk akıllı telefonumu alalı da çok olmadı. Alınca da pişman oldum çünkü çok da bi numarası yokmuş, boşuna bi sürü para.

samsung note serisinin her yeni modelini heyecanla bekledim ve çıktığı gün aldım. ihtiyacım olduğundan değil elbet ama merakım var yen teknolojik şeylere. işime yaramayacak da olsa yeni modeldeki yeni bir özellik heyecanlandırıyor beni. mesela note 7'deki iris tarama, kalemindeki çevirme özelliği vs. bu özellikleri çok kullanıyor muyum? hayır ama merak işte. note 8'i heyecanla bekliyorum :D

sanırım 7 plus alıcam. aldığım telefonda beni 5-6 sene götürecek büyük ihtimalle. buna benzer bir soru için 6s plus alırım demiştim ama fikrim değişti.
şimdiki telefonum n70. 7-8 sene oldu heralde. her yeni telefon çıkınca alacak kadar param yok.

Az önce bu konu ile ilgili duyuru açtım, 2. soruyu kendim için yanıtlayayım.
Güzel bir telefonum vardı, nisan ayında bozuldu. Yeni bir telefon almak icap edince bu sefer şansımı IOS'tan yana kullanmak ama en sonuncusunu beklemek istedim. Nisan'dan beri üst modeli dört gözle bekleyen benim. O motivasyonu da şuradan alıyorum: rehbere ( ya da herhangi bir uygulanaya) dokununca yaklaşık 2 dakika bekleyen (gerçekten bu kadar yavaş, abartmıyorum) çok daha eski bir telefon ile idare ediyorum, sabır nedir bu telefonda öğrendim:( bir çok kişinin ikinci gün hiç düşünmeden çöpe atacağı yavaşlıkta bir telefondan kurtulmak güzel bir motivasyon yarattı bende.

ben kontratım 2 senede bir bedava telefon verince değiştiriyorum. yoksahayatta 300-500€ verip değiştirmem.

ayda 15€ veriyorum hatla beraber. şimdi sony m4 aqua verdiler.

şu ana kadar iki şekilde telefon değiştirdim: ya kullandığım telefon artık eskimekten kullanılamaz hale geldi, ya da bir şekilde elime beleşe yeni model telefon geçti (kampanya, çekiliş, hediye falan), ben de eskisini anneme falan verip onu kullanmaya başladım.

Bir üst modeli heyecanla bekliyorlar. Çünkü telefon sürekli yanında gezdirdiğin tek eşya. Bu eşya da eğer çok pahalı, en son model vs. olursa bunu herkese gösterebilirsin ve bununla hava atabilirsin. Kendinde gösterecek kayda değer niteliği olmayan insanlar için bu bir kurtarıcı eşyadır.

Telefonumda ihtiyaç duyduğum şeyler: Arama yapmak, Whatsapp, Navigasyon, Kamera, El feneri. Bunları rahatlıkla sağlayan, çalışan bir telefonum olduğu sürece yenisini almam.

bozulana kadar kullanıyorum, son on beş yıl içerisinde 4 kere telefon değiştirdim.

Telefon olene dek kullananlardanim. Sikligi telefonun omrune gore. Su anki telefonu asiri yavas oldugu icin degistirecegim ama.
Ilk telefonum icine su kacip bozulmustu degistirdim, 2.sini arkadasa gosterek"bak takoz gibi, hicbir sey olmaz buna" diyip firlattinca bozuldu degistirdim, ondan sonrakine kum kacmisti bozudu, ondan sonraki de duruyor.


O insanlarin motivasyonu pazar aksamki maci heyecanla bekleyenlerle ayni.

Bu 3. telefonum, ilkini 18 yaşında almıştı babam nokia 6230'du, sene 2004. Sanırım ilkinin canı çıkmıştı da 2009/2010 civarı ikincisini aldım. İkincisini yurtdışında tuvalette unutunca da bunu. 2 senedir kullanıyorum. 12 yılda 3 iyi bir rakam bence.

Yukaridaki arkadaslari goruyor ve arttiriyorum 16 yil icerisinde 3 kez telefon degistirdim..

ben 5 senedir samsung x660 diye bir şey kullanıyormuşum. (modelini bilmiyordum, bataryasını çıkarıp şimdi baktım). o sıralar benim telefonum yoktu, arkadaşım yurtdışına giderken bana vermişti bunu. benden önceki mazisini bilmiyorum ama 2005 çıkışlıymış. bataryasını lastikle tutturuyorum. artık tuşları da basmamaya başladı. dışarıda taş falan aranıyorum tuşlarına basmak için. eş-dosttan verelim diyenler oluyor ama gerek yok diyorum. yeni bir işe girersem alırım ama aileden çıkma falan. tuşlarının basmaması sıkıntı yaratır artık. telefonla ilişkim bu düzeyde.

benim de 13 senede 4 tane olmuş. 1'i evden çalınmıştı. 1'ini kırdım. diğeri de herhalde evdekilerle takasa gitmişti, tam hatırlamıyorum.

ölene kadar.
telefonum öldü, ekranı okunamayacak biçimde kırıldı, 6 ay falan oldu, halen kullanıyorum. mahalle baskısına direnebildiğim kadar da kullanıcam.

edit: akıllı telefonların çıkışından çok sonra aldım telefonumu, halen onu kullanıyorum. okulda asistanlar dersten 5 dk önce mail atma adeti geliştirmese daha da almazdım. benim aldığım esnada, çıkmasının üstünden iki yıl geçmiş eski bir modeldi bu arada.

30 yaşımdayım bugüne kadar 3 telefon kullandım.

ilk telefonum ngage idi. 7 sene filan kulladım.

sonra 5800 aldım ama teknoloji çok geçiş dönemindeydi. internete giremez oldum ram yetmedi bi 3 4 yıl onu kullandım. sonra 2012 idi sanırım note2 aldım. hala onu kullanıyorum. daha da 2 sene filan götürür gibi geliyor. belki seneye note7 çok ucuzlarsa alırım fiyat tatmin etmezse almam.

Ben kızmam.

sor

ben çok basitse kızarım.

18 yaşını aşmış adamın bilmesi gerekenler vardır bence.

başkası olsa belki kızardım ama sana kızmam. hadi yine iyisin.

sen sor ama cevap vermeyebiliriz.

sor reyiz.

bana sorabilirsin, salakça sorular sormazsan kızmam. sıkıcı sorular sorarsan kaçarım.

Kimseye soru yuzunden kizmam:)

2,5 yaşındaki oğlum günde en az 250 kez bu ne? diye sorduğu için şerbetliyim, kızmam kimseye soru sorduğu için

Her soruyu sorabilirsin ama her soruna cevap alamazsın.

Akıl süzgecinden geçmemiş ve ana sayfayı fazlasıyla meşgul eden, ana sayfada nickinin hakim olduğu fazlalıkta soru sorarsan hesap gözümüzde mimlenir.

Edit: te allahım, insan denen varlık binbir çeşit hakikaten.

der meister, sağ ol.

pembe baytar, canın sağ olsun.

kaymaktutmayansicaksut, senin gözünde mimlendiği sürece problem yok.

burda kendini bi bok zannedenler var, boşver sen onları :) sor bacım :)

douchebag, kotamı üç versen bile yeterdi ama cömert davranmışın sağ ol.

davy_jones77, ne yapacan idare edeceğiz böyle tipleri de.

bizim sahiplendirdiğimiz ufaklıklardan biri verdiğimiz hiçbi' mamayı yemiyodu, bulgur pilavıyla karnıbahar yemeğini hüpletmişti. gerçi bi' hafta osurmuştu sonradan, ama verebileceğiniz hiçbir şey yoksa idareten deneyebilirsiniz.

biraz yoğurtla karıştırıp verseniz de olur.

Kedi canının istediğini yer

soğanlı, baharatlı, salçalı yiyecekler zararlı diye biliyorum.

cips bile yiyor bazısı :( eğer mamaya alışmamışsa etli yemeğin suyuna ekmek batırıp ver. elindeyse direkt etin kendisini de verebilirsin tabii.

dışarda açık mamalar var aslında .
kendi yaptığın yemekden ucuza gelir.
akmaz, bozulmaz, oldukca pratik.

soğanlı veya kakaolu bir şey sakın vermeyin, zehirler.
süt de ishal yapar.

su verin mutlaka.
salam, sosis tarzı şeyler verebilirsiniz.
balık, tavuk olabilir tabii ki.

ama genelde ev yemeği türü şeyleri yemezler.

eğer beslemek istiyorsanız kilosu 6-7 liraya micho mamalar vardır petshoplarda.
onlardan alıp verebilirsiniz.
hem daha temiz, hem daha az zahmetli olur, hem de kediye yiyebileceği bir şey vermiş olursunuz.

Valla yemek vermedim yemez diye. Yogurt yedikleirni biöiyodum. Yogurt koydum önüne yedi bi güzel.

Yumurta varsa, haslanmis yumurta da yer.

bizimki şeker gibi adam. ne istesem tamam evladım bak keyfine diyor.
adamına göre patron veriyor kurban olduğum rabbim sdfgdsfas

Son dakika duruşmalarını, sorguda alınacak ifadeleri bana yıkması. Araştırma konusu verip ben ona birçok şey bulduktan sonra dosyayı kaybetmesi,tekrar aynı şeyleri araştırmamı istemesi, son dakika mesai bitiminde beyan yazmamı istemesi gibi gibi.
Uzun süredir görmüyorum hatirlamayamadim o yüzden.

Bizimkilerin pek bir ayarsizligi yok acikcasi. Sikayet edenler var ama bana karsi en ufak bir terslikleri olmadi:)

eski patronum, işten biri kovulcak olsa bile beni çağırıyordu kov şunu diye. her bokta gel git gel git. bankadan parayı sen al bankaya parayı sen yatır şu müşterilerle ilgilen, sorunlu müşterileri gönder gitsin. en son sokarım işine gücüne dedim çıktım.

ay açılın, açılın ben çok dertliyim.

bizim patron ve yardakçılarının ayarı yok. bak ciddi söylüyorum. gerçekten bulundukları noktaya nasıl geldiler, nasıl üç dakika içinde hiçbir ön çalışma olmadan şunu yapalım diye karar alıp nasıl uygulamaya koyuyorlar, nasıl sonuç fiyasko olunca YAA ÜLKENİN DURUMU bikbik konuşuyolar utanmadan ben anlayamıyorum abi. sürekli bir ondan aldığını buna satma, onu halleme, ötekine söylenme durumu var. sürekli birilerinin kuyusunu kazıp kazıp duruyorlar, sürekli kendileri haklılar, entrikalar, gizlilikler filan acayip enteresan.

müdürümün ben yaparım, hallederim, senin işin başından aşkın diyerekten kabul ettiği projenin uygulama ayağını son dakika bana kitlemesi sonucu geçen fuar 48 saat uyumadım mesela. bu fuar şöyle bir şey yapalım, ben ilgilenicem dedi, bak yumurta götten çıkmak üzere şu an, hala hiçbir şeyle ilgilenilmedi abi sürekli hatırlatmama kovalamama rağmen. sonra olmayınca işte aksilik, takipsizlik filan oluyor, hiç kendilerinin hatası olmuyor. delleniyorum. hayır zaten çok sinirliyim şu an, üstüne üstlük bir sürü de işim var, cumadan beri bunların suratını gece gündüz görmekten sıtkım sıyrıldı. bu başlık da tam üstüne geldi. gerçekten bezdim ya. sen yat kalk seninkine dua et. bak dert yarıştırmak gibi olmasın ama aynı göğün altındayız, ben senden çok beter durumdayım. altı üstü bi' dosya ya, boşver. :)

gebe olduğumu öğrendikten sonra zırt pırt karşıya çağırmaya başlamıştı. en az 3 vasıta karşıya gitmem bu arada. artık dayanamayıp en sonunda tehdit ettim rapor alırım diye. 2 ay sonra şubesi değiştirildi.

bizimki durduk yere 42 kişinin maaşlarını düşürüyor, mühendisin yaptığı işi televizyon tamircisiyle bir tutuyor.

Şu an pek içlendim, herkesi içki masasına toplamak geldi içimden akşama :D Sıkmayalım canımızı, oh bak saat 2 olmuş bile! :)

@cabiday: Ah dert ortağım benim :D
seninki iyimiş yine, bendeki 2 yıldır duruşmalara girmiyor doğru dürüst, hep bende. Araştırma yaptırıyor, dönüş yapıyorum, ''Ay ben baktım zaten.'' diyor. Olmayacak iş için insanlara belli günde olacağı sözünü veriyor, sonra müvekkiller beni arayıp ''Oldu mu iş?'' diyor benim işten haberim yok vs vs...

@Douche: He ya, valla derlerdi de inanmazdım sinir stresten garip şeyler çıkıyor diye, bende de geçen yaz oldu, kupkuru yara oldu sırtım omuzlarım yüzüm... Ayrıca bu duyuru altında barışmış olabilir miyiz acaba? Öyle olsun lütfen O.o

@krem: O sendrom sadece patronlara mı var, biz neyiz, benimki sendrom değil mi? Bana da yazık. :P

Biz insan degiliz tabi :( patron yorgun, patron para ceviremiyor, patron 3 aydir odeme almadan maas aksatmamaya calisiyor, patronun hayvani ailevi problemleri var, calisan ise basit bir netcad projesini autocade dokemiyor, dokuyor da yanlis dokuyor, iki gun boyunca hatali olcu yapiliyor, calisan uzgun, calisan sessiz, patron patliyor, sonra uzuluyor ama patliyor o anin siniriyle, patron bi gun asfalt silindirinin altina yatacak sonra arkasindan "vah tuh pekte gencti rahmetli nolduki acep :/" diye sorgulayacaksiniz jiletle vucudunu kazirken.

Kurumsallar isyanda yine. Acilin hizmet sektorunun gobeginden bildiriyorum, gelmeyin tunelin sonu bombok.

Son patronum kari kiz gorunce takma dislerini dusuren bi herif. Kendisi belki is cikar diye kadin masalarinda yuzbilmemkac liralik hesaplarin ustunu tak diye cizen bi adam olarak soda limon hazirlarken tepeme dikilip "limonu az sik, pipet koyma" diye bana kendi kolumu yediriyor sinirden. Pinti pezevenk ya.

Ha bir de musteri o bardagi begenmezse beni masaya kadar cagirip "bak memnun degillermis isini duzgun yap bir daha" diyen milletin icinde rezil etmesi var. Ulan ben sana dedim bu boyle olmaz diye, ulaynn!?

Bak ay sonu geliyor simdi bunun karilardan almadigi hesaplardan acik cikacak yine. He limonu cok siktik ondan oldu he.

benim müdürüm mail okumuyor. her şeyin çıktısını alıp götürmemi istiyor. bazen çok basit bir sorum oluyor mesela. "şöyle yazdım, uygun mudur" diyorum. "hangi işti bu, yazışmaları çıktı alıp gelir misin" diyor. yemin ederim yazdırırken elim titriyor. 30 sayfa yazışmayı çıktı alıp götürüyorum. göz atıyor, "tamam, uygun" diyor.

gözünüzde 60 yaşınızda, teknoloji fukarası biri canlandıysa diye söylüyorum; bunu yapan adam 40 yaşında ve yurt dışında master, doktora yapmış biri.

benim şef 10 numaradır çoğu şeyi aklında tutar
işleri organize eder bize kendi işimizi yapabilmemiz için her türlü zemini hazırlar.

Kendisinden çok çok çok memnunuz.
Darısı başına

İğrenç bir gecenin devamı oldu. Moral bozmayın; iyi düşünün ve iyi olsun.

Berbat bir gün. Hafta sonu çok hızlı geçiyor. 3 saat gibi geldi ama ben işe geleli daha 54 dk olmuş. Nasıl oluyor anlamadım sanki 8 saat oldu :(

Oyle :/ dun yedigim yemek midemi mahvetti. Fena haldeyim.