insanların gerçekten kendilerine ayırabildikleri, dolayısıyla mutlu olabildikleri bir zaman dilimi yok, bu yüzden birçok insan çok mutsuz.
şu sıralar, harçlığımı çıkarmak için giyim mağazasında destek personel olarak çalışıyorum. cidden berbat bir şey.
oranın daimi çalışanlarını gözlemliyorum mesela. bu adam geliyor, tüm gün ayakta mesai yapıyor, milletin dağıttıklarını topluyor, düzeltiyor vs. sonra yorgun argın evine gidip kendine vakit ayıramadan uyuyor, ertesi gün yine aynı döngü.
mağaza yöneticilerine bakıyorum mesela, onlar daha beter. benden önce geliyorlar mağazaya, ben çıkıyorum adamlar hala orada (nereden baksan 12 saat, düşün). bir sürü sorumluluk, yük.
e bu insanlar hangi ara işten fırsat bulup kendilerine vakit ayırabilsin, bir şey yapabilsin?
şu sıralar mağazada çalışırken, eve geldiğimde film izleyecek, kitap okuyacak mecalim kalmıyor. e bu insanlar sürekli oradalar?
bir de geçen gün çıkan bir habere bakıyorum, isveç'te çalışma saati 6'ya düşürülmüş. var sen düşün, tabii bu ülkenin insanı mutsuz olur.
0