benim hatun soğumuyo, direkt veriyo kalayı, hesabı da ödeyemiyorum, üzerine azar işitiyorum, harika oluyor.

bu hesap işlerine fazla takılıyor insanlar, raad olun la.

Ablacım sen neden devamlı sevgili ile harcama paylaşımı soruları soruyorsun?

Flört döneminde de, sevgiliyken de sinemaya gidiliyorsa, erkek biletleri alir, kadinda misir ve icecekleri ve bu sekilde ortaklasa olur her sey.

Yada dedigin gibi restorantta yemek yeniliyorsa, hesabi bir taraf üstlenir, alman hesabi sevgili durumuna ters bence.

Bu durumuda abartip tek bir tarafa yüklenmemek lazim. Yemegi erkek ödediyse, tatlicida`da kadin üstlenmeli...

Yani kadinin maddi durumu cok kötüyse, en azindan sirinlik yapip bir cay ismarlamali. Aksi durumda erkegin "kullaniliyorum" hissine kapilmasi an meselesidir.

E senin paran benim param olayı çok yanlış değil bence ya. Gerçi ben yabancıyım bu mevzulara ama.

Bir erkek olarak benim görüşüm bunu çok hoş bir olay olmadığı. Yapanı yadırgar mıyım, belki evet. Ama olabilir bunlar. Çok paylaşılmak isteniyorsa yarıya yarıya joker hakkı kullanılabilir, "sen şunu yedin ben bunu yedim bu öküz bunu yedi" gibi hoş durmayan hesap kitaplar dönmez ortalıkta.

Şöyle bir işbölümü de yapılabilir. Kahvaltıyı sen öde akşam yemeğini ben ödeyeyim falan gibi.

@twelfth

yok cidden benimle ilgili bir durum değil. :) Sabah kahvaltıda kzılar arası konuşuldu buradakiler ne düşünür diye merak ettim sadece.

@aguilas negras

yok zaten, sen şunu yedin, ben bunu yedim durumu yok. örneğin hesap 150 gelmiş. bir taraf 100 veriyo, diğer taraf 50 veriyo falan. dediğin gibi olsa ciddi itici bir durum zaten.

şirketteki kızla ilgili yorumum ; daha tam anlamıyla sevgili olamamış onlar.

iyi bir yerde yenilen yemeğin parasını erkeğin ödemesi taraftarıyım. yemekten sonra yenilecek bir tatlı , bir kahveyi kadın tarafı ödeyebilir. ilişkinin ilerleyişine göre kendiliğinden şekillenecek şeyler bunlar.

Tatil vs gibi harcamalar paylasilabilir ama yemegi paylasmak da pek hos degil bence. Gerci anlattigin durum da soyle de dusunebiliriz; kiz hesabi odeneyi tejlif etmi (belki simdiye kadar hic hesap odetmedi adam) adam da hem cok yuklenmesin hem de mahcup olmasin diye beraber odeyelim demis de olabilir. Teori tabi. Ben olsam sonraji sefer sen ismarlarsin derdim.

senin bitmedi bi parayla ilgili açtığın duyurular

normalde ortak ödenir, sırayla ödenir ne bileyim biri yemeği biri kahveyi/birayı öder cart curt, olması gereken bu. ama kızı alıp özel bir yemeğe götürdüysem kusura bakmasın ben öderim. zaten öyle bir yere götürdüysem kendimi ona göre önceden hazırlamışımdır.

Valla ben hepsini öderdim eğer baktım ödemekte çok ısrarcıysa arada bir ödetirdim (tabi önce sevgili lazım) ama şurdan şu kadar bundan bu kadar çek demek hoş değil.

Alman usulü bence de çok itici, en güzeli bazen kız bazen erkek ödesin. Başbaşa gidilen güzel bir yemekte de kız ödeyebilir, illa özel bir gün erkek öder diye bir kaide yok. Ama ben ödeyim dedikten sonra erkeğin bölüşelim demesi bence hoş değil, bölüşelim demesin, ben ödeyim desin, ben zaten ödeyeceğim ama şıklık olsun diye yine de erkeğin teklif etmesi lazım.

@anahaber bu durum da çok hoş değil ama. Bölüşmenin tek şartı olur benim için, o da "ya bende bilmemkaç lira bozuk yok sende var mı" gibi durumlar.

nicke bakar bakmaz kesin hesap sorma sorusu dedim :D

anahaber duyuru açıyosa anahtar kelimeler: cimri, hesap ödeme, araba, soğudum

duyuruya klişe cevaplar:
biri davet ediyosa o taraf öder, yok doğaçlama çıkıldı erkek ödediyse kadın da bi kahvedir bi tatlıdır ödeyiverir eşek değilse.bıdı bıdı.

Cevabım: sevgilim yanımda paramın olmadığını biliyosa kartını bana verir al ödeyiver der. bundan da doğalı, duvarsızı yok. kimse kimseye bi şeyler yapmak ya da yapmamak zorunda değil. kapiş.

Ayrica soguma meselesine gelince. Kendin yazmissin, adam cimri degil, hesap oder, evden alir birakir vs.. Kizin cok hosuna giden bir durum degilse nazikcd soyler ya da hissettirmeden bir daha biyle bir durum olmasinin onune gecer. Neticede adam ilk basta hadi beraber odeyelim dememis. Atiyorum, kiz yemegr gidiler, konusulur, bugun bejden itiraz istemiyorum falan der. Bir daha da boyle bir durum yasanmaz. İnsanlardan sogunak icin onlarce neden varken boyle bir durumdan dokayi birinden sogumak da pek garip yani. Adamin her seyi iyi hos da bi betaber hesap odedin diye mi batti.

adamına ya da kadınına göre değişiyor bu olay.
bu güne kadar erkek tarafı olarak elimi cebine atan hep ben oldum. sonra o el hiç çıkmıyor dışarı. arkadaşlarımdan gözlemlediğim kadarıyla erkek tarafının cüzdan olduğu ilişkiler evlilik ile sonuçlanınca kadın tarafı çocuk ile birlikte çalışmamaya, ev hanımı olmaya yönleniyor. herhalde ilişkinin başında böyle bir izlenim tüm hayatını etkiliyor. kadın belki şöyle düşünüyordun;
"adam maço, en iyisi bulaşmayım"
neyse efenim. gezerken eğlenirken paranın hesabını yapan insanla işim olmaz. diğer konularda tasarruf şart!

Soyle seyleri asmak lazim artik. Rahat olun biraz yahu. Bizim memlekette boyle bir problem var rahat degiliz bu konuda. Arkadas grubunda da ayni.
Bende de ayni sacmalik var, bir arkadasla yemek yedigimiz zaman hesabi odemek zorunda hissediyorum kendimi. Karsi taraf odese bile epey mucadele ediyorum odettirmemek icin, tamam diyip gecemiyorum. Bu hesabi odeme takintisi yuzunden tartisma yasamisligim bile var. Insanlar rahatsiz oluyorlar bazen. Ben de artik rahat olmaya calisiyorum bu konuda.
Cok gereksiz seyler bunlar. Sevgili olayinda da takilmamak lazim boyle seylere. Rahat olmali yani.

Bahsettigin olaya gelince, adam kotu birsey yapmamis ki, tamamini sen odeyecegine birazini sen ode demis. Takilacak birsey yok.

tartışılması saçma bir konu. akıl var mantık var mk. medeniyet, eşitlik vs. bunların tartışılması anlamsız.

Benim eski sevgilim, ben parayı tek başıma ödemeye direttiğim için 2 gün konuşmamıştı benimle. ilk buluşma diye ben ödeyeyim demiştim ama hoşlanmamıştı yani. neticede düşününce de hak veriyorum. zira o da öğrenci, ben de öğrenciyim.

bugün hesabı erkek arkadaşına kilitleyen kadın, yarın evlendiği zaman da kocasından harçlık isteyen bir ev hanımına dönüşecektir.

biri davet ediyosa o taraf öder, yok doğaçlama çıkıldı erkek ödediyse kadın da bi kahvedir bi tatlıdır ödeyiverir eşek değilse.

İki üç yemeğe bir neden kadın ödüyor yahu? Bence hiç ödememe... şaka şaka. Bir bir taraf ödeyecek bir diğer taraf. Olmadı "bende bozuk yok, beş lira koysana" denecek. Samimi olunacak. Çıt çıkmayaca ehm, frekanslar karıştı. Neyse.

İki üç yemeğe bir kibarlıktan kadın ödemeli diye bir şey yok. Her türlü eşitsiniz ilişkide. Kadın olmak hesabı karşı tarafa geçirme lüksü vermiyor insana. Aynı şekilde erkek olmak da "hesap ödetmem" tavrı vermiyor.

Ha illa sorarsan yarı yarıya ayrı kredi kartlarından almak hoş görüntü değil, dediğim gibi o yemekte biri ödesin, diğer yemekte karşı taraf.

valla erkek tarafı olarak son çıktığım kızın tüm hesapları ödedim.

kızla ekonomik durumumuz aynı, mesleğimiz aynı. hatta benden fazla maaş alıyor. ama kadın kısmısı malum, giysisi ayakkabısı derken parası bitiyormuş. ben de biriktiriyom tabi...

neyse 7 - 8 kez çıktık, her seferinde ben ödüyorum. baktım ilişki belli noktaya gelmiş, kızda tık yok. dedim hacı bundan sonra ben ödemiyorum haberin olsun. işine gelirse. bildiğin çirkefe vurdu, 15i gelseydi bari falan filan.
ben bilmem dedim, bankta otururz istersen dedim. güldü flan. birkaç kez ödettim sonra da terk etti beni zaten. :)

türk kızıyla olmuyor yeminle. :)

ben ödedim, o ödedi hesabı yapmayız bile. bir gün ben öderim başka bir gün o. onun sıkışık olduğunu düşünürsem çaktırmadan uzun süredir ben ödemiyorum ayağına yatarım ödemeye çalışırım yine, ya da tam tersi vs. yemek bendense kahveler senden olsun bu şekilde ilerler falan ama alman usulü hiç ödemedik. o garip geldi.
belki de ilişkinin başında kız ısrar edince erkek tarafı kırmak istememiştir ya da hep kendisi ödüyorsa kızın incineceğini düşünmüştür de kabul etmiştir. daha başlarda olduğu için de kendimkini ödetmem diyerek alman usulü yapmıştır?

ama erkek özellikle kızı bir yere götürdüyse, yani rastgele yenen yemek haricinde özel bir durum taşıyarak yenen bir yemekse o zaman hesabı götüren kişi öder. en azından bu durumda ben 'ben ödeyecem' demem.

Bence alman hesabı güzel değil. Bir yemeği erkek ödüyorsa, aynı gün içinde bir yemeği de kız öder. Kızın ödedikleri daha basit olmalı. Ya da bir yemek 60 lira tuttuysa erkek 50 lira çıkarttığı anda kız da 10 tl vermeli. Kız tamamlayıcı olmalı yani. Eğer sürpriz vs. tarzı bir yemekse ya da önemli bir yemekse direkt erkek ödemeli. Düşün yani kızla uzun süredir görüşmüyorsun, bir kez yemeğe çıktın, erkeksen ödeyeceksin hemen. Ama normal bir günde buluşmuşsunuzdur, kız da bende var deyip bir şeyler verebilir. Ama kızın işin içine şirinlik katması lazım. Yoksa ciddi olunca kötü oluyor.

hesap olayından yıllarca çekmiş bir er kişi olarak,

sevgililerin alman hesabı yapması yerine 2 erkek 1 bayan ısmarlaması olarak ilerlenmesi en mantıklısı.

burada da dendiği gibi erkek özel bir yemek organize ediyorsa elbette o ödemeli ama hadi gidip şurda birşeyler yiyelim dendiğinde bir taraf kesinlikle "hep" olmamalı.

çok ciddiyim.. nasıl alışırsa bünye evlenince de aynı gidiyor.

bağyan olarak şu hesap konuları ilişkide en kıvrandığım konulardan olmuştur.

evet genel olarak baktığında burda çoğu kişinin dediği gibi kadın tamamlasın, arada ödesin vs vs

ya tamam öyle de, ben rahatsız oluyorum ya. babam dışında hesabımı bir başka erkeğin ödemesinden çok rahatsız oluyorum. yük oluyorum gibi geliyor. -nitekim oluyorumdur da-. yani böyle gizli bişi olsa hiç hesap ödemeden benimki benden onunki ondan çekilse hesaplardan. saçmaladım farkındayım. elimde değil, her hsap sonrası mahçup oluyorum. ufak bir rica minnet bazen tartışma sonrası lütfen bir kahveyi de ben ödersem biraz rahatlıyorum. keşke size hiç hesap ödetmesek beyler valla ya.

bu dediklerimi bi sizinle paylaşabiliyorum tabi. karşımdaki adam farklı algılayabiliyor rahatsız oluyorum diyince.

pff adamın içi rahat etmemiş hepsini ödetmek istememiş ne var yani? hesap sırasında tartışmalara uyuz olduğum için 'hayır ben! lütfen ben! ısrar ediyorum ben! ama hep sen ödüyosun! filancada da sen ödedin!' tartışması olmadığı sürece her türlü ödeme kabul edilebilir. sanki servet harcıyor??

hele hele iki kişi de nakit ödeyecekse ortaklaşa ödemek daha mantıklıdır. herkes cebindeki parayı koyar, artan miktara göre de çay içilir, türk kahvesi içilir, vayt çaklıt moka içilir.

iyi ki erkek değilim, yeminlen çıldırtır bu kadınlar adamı!

Bu kezolara sorsan erkekle kadın eşittir, ama ne hikmetse gene sorsan hesabı kim ödemeli diye erkek ödemeli derler. Neyine eşit lan o zaman demek ki erkek daha üstün ki ona ödetiyorsun. Sonra ciyaklarlar yok erkek egemen toplum yok bla bla.

buradaki pek bir feminist, okumuş kültürlü kız arkadaşlar da erkek davet ettiyse erkek ödemeli, 3'te 2 erkek ödemeli diye iyi kıvırmaya çalışmışlar. konu maddiyata gelince nedense tasındaki süt dökülmüş kediye dönüp arka plana saklanmayı iyi biliyorlar.

yüzde 50 olarak ödenmelidir. almanlar böyle düşünüyorsa vardır bir bildikleri.

Adamına göre değişir kimi adam çok pintidir anlarsın zaten onu bir şeyi yaparken canından can gider adeta. Kimi de cömerttir mesela benim eski sevgilim, ona da dünyanın jestini yaptım (Gömlekler, ev aksesuarları vs) mesleği icabı bana hiç hesap ödetmemiştir, çıkardığım yüzlükleri çantama sokuşturuyordu öyle söyliyim. Yani adam hesap öderken rahatsızlık duymaman lazım bu da hissiyatla alakalı bir durum. Anlarsın onu yaa...

durumlar esitse hersey 50/50 odenir. veya uzun vadede 50/50ye denk gelicek sekilde bir o bir oburu oder. buyuk harcamalar varsa, ucak, tatil vs. gibi, onlar kesin 50/50 odenir.

eger bir tarafin para sikintisi varsa bu durum oturup konusulur, odemeler nasil yapilicak bastan anlasilir. para konusunda iki sevgili arasinda ozellikle ilerleyen yaslarda oturup konusulmamis seyler varsa mutlaka sorun cikar ve cogu zaman iliskinin bitisinin baslangici olur.

gayet normal

olimpos-kemer arası gideceğiz bakalım..

Bazi ozel sebeplrden dolayi Ev :( ama kendimi taniyosam 3. Gun gideriz bi yere.

İzmir'deyim yani evde :/

çalışıyorum ne yazık ki

Hiçbir şey. :/

İki yılın ardından Trabzon'a gidiyorum. Cuma'yı iple çekiyorum, çok özledim.

tatil. yarın için de izin aldım, 10 gün oh yeah.

Yatış..

Her sene olduğu gibi bayramın ilk günü aileyle birlikte anneanne, babaanne ziyaretleri. Öncesinde kabristan ziyaretleri.

Sonraki günlerde ise ders çalışmam lazım :(

yazlik/tekirdağ

evde çalışıcam teslimim var

ankaraya gidicem ailemin ve arkadaşlarımın yanına

evdeyim (istanbul). müzik çalışmlarına başlıycam bu boşluktan faydalanıp. bayram ziyareti yapmayı düşünmüyorum, yakın akrabaları telefonla ararım belki.

sonra da perşembe ve cuma iş...

yazlık, silivri.

bu gece eve gider gitmez FM indircem. ve 1 hafta boyunca aralıksız FM oynıcam sanırım.

anne babayla çok zor bir yıl geçti, 2014 çok boktan.
atlıcaz arabaya, egeden başlıcaz gezmeye. plan program yok. gerekirse çadır kurucaz, bulduğumuz ilk pansiyona, aparta akıcaz. yicez iççez. kafayı dağıtıcaz...

kaş'ta tatil

kabak koyu

@groovettyn kaç sene oldu kaş'a gitmeyeli , özledim aslında bende oraları patara plajını , Kalkan ı falan.
bazen diyorum ne işin var bu hengamede buralarda git kaşa bi kahvaltı salonu aç yazları kaş da,kışları italyada geçir diye kendime

benim yerimede eğlen

Anneannemin elini öpmeye gidiyorum. Dünyanın en güzel eylemi.

kabak-izmir

memlekette oluyorum. zaten bayramdan bayrama birkaç gün görüyorlar.

eyvallah @john
bu arada söylediğin işi becerebileceksen durduğun hata ;)

Annemlerin site havuzlu orda takılıcam. Tam pansiyon ve beleş :)

4 günlüğüne didim'e gidiyorum.

evdeyim, adli tatil başlayınca da yazlığa kaçarım.

Yazlıktayım. Arada iki hareket etmek dışında, malak gibi yatıp bir şeyler okumak ve denize girmek ana planlarım arasında.

"psikolojiktir"

doktordan duydum ben bunu. o günden beri basit sağlık sorunlarımı bile halledememe fobisi oluştu bende. gittiğim her yerde anlattığım her sorun "psikolojiktir o ya" denilerek geçiştirilecekmiş de hastalıktan ölecekmişim, tıp dünyası çaresiz kalacakmış gibi hissediyorum.

"kisiden kisiye degisir" argumani. arguman bile sayilmaz. bitiyor orda tartisma.

"Ozunde cok iyi biridir " :///

"Benim de x arkadaşlarım var"

"ortalığı çoğ garıştırdılar".

önemli olan iç güzelliğidir.

"1400 yıl önce gelmiş kitap yaa"
"bunlar hep amerikanın oyunu, arkasında israil var bu işlerin"
"beni biliyorsun, yalanı hiç sevmem" (yalancının tillahıdır bunu diyen net)

Bira hamallik yahu.. Sen icme ozaman arkadasim!

"ben çok çılgınım, çok asiyim" tripleri

"okulla, okumakla olmuyor o işler."

bir de düşene bir tekme de sen vur, acıma yetime gelir koyar götüne gibi kalıplara uyuzum, acımadığın merhametten yoksun bıraktığın adam doğal olarak bir gün gelir götüne koyar. iyilikten maraz falan doğmuyor sen iyi insanlıkla enayiliği birbirine karıştırmadığın sürece.

"bu çok yakıştı size bence"
"olur olur hepsi olur"
"hayırlısı"
"her şeyin bir zamanı var"

"hicbir zaman hicbir sey icin gec degildir"
"turk insani mazlumun ve magdurun yanindadir"

Birden fazla access point kullanmanız gerekir onun için, e arada binalar var diyorsanız zor. Hadi access pointi kabloyla çektiniz, o kabloyu çekene kadar direkt olrak routerdan bağlarsınız o da mümkün gözükmüyor. Bana olamz gibi geldi. Ha uçuk antenler var 1km öteye kadar bile taşıyabilirsiniz fakat değer mi diye sormak lazım.

çanakla falan network kuranlar vardı bi araştırın isterseniz

deliberant'ın bu tarz çözümleri mevcut, işim gereği kullandım ama maddi açıdan değer mi ona karar vermek gerek

bizim sirketin iki binasi arasinda baglanti mevcut. kus ucusu yaklasik 1500mt var. catilardan birbirine bakan iki tane canak var. dogrudan brbirlerine yayin yapiyorlar. iki komsu ayni interneti kullanalim diyorsaniz yapilacak is degil. profesyonel olarak yapacaksaniz teknik olarak mumkun.

şu sayfadaki models bölümünden nwa-3550n e bak. onlardan iki tane alınca işini fazlasıyla görür.

www.zyxel.com

fiyatı tanesi 1000 küsür liradan fazladır.

çanak diye bahsettiğiniz muhtemelen cisco 1310 serisi

aynı sokakta ise bir ihtimal
güçlü anten koysanız dahi zaten diğer access point sahiplerinin sinyalleriyle karışacaktır, dolayısıyla performans sorunları yaşarsınız.
yapılmayacak iş değil fakat istediğin sistemin kurulum maliyeti normalde alacağın 2 yıllık hizmetten pahalıya gelir.

marmaris taraflarında bördübeti öneririm. amazon koyu vs oralarda güzel ve doğayla iç içe oteller var.

akyaka sessiz sakin bir yer,ormanı var denizi var,ufak tefek apartlar var,havaalanına ve muğlaya yakın üste belirttiğim yerlere göre. ama bence bu o kadar önemli bir faktör değil. bördübetin denizi ve ortamı çok daha güzeldir.

gökova yı öneririm bende sevmiştim çok

Akyaka'yı ben de çok sevmiştim. Görmedim ama Selimiye de sizin kriterlere uyuyor sanırım.

'cool' duruyor gibi olsa da ı ıh güzel değil. çirkin bile.

ses tonu önemli abi.

değil. normal.

yüzü asimetrik biraz. ama bu olumsuz bir şey.

Hayir guzel degil.

havalı-çekici-farklı ama klasik anlamda bir güzelliği yok.

@2: entry-nick uyumu.

Bence güzel değil de bi havası var gibi.

Hemcinsi olarak guzel bulmuyorum ama sanki cok kadinsi, seksi, cekici gibi. Sadece fotografini gormus olsam hic begenmem ama izleyince baya gideri var yani

metroda görmüştüm bir kere, boyu çok çok kısaydı. yüzü de güzel değil bana göre ama beğeneni olmayacak bir tip de değil.

çok süslü laflar kullanmaya gerek yok, kezban hatemi gençliği.

çekici

Vamp kadın,.

şuh

Oldukça çirkin bence.

Guzelligi tartisilir ama ayri bi havasi bi aurasi var, etkileyici bence

ben bayaa beğeniyorum.

güzel değil. iyi oyuncu da değil. çekici hiç değil. cool da değil. sıradan bir insan.

güzel değil aslında ama ben diyim karizmatik, sen de çekici.

benim güzellik kıstaslarıma göre güzel. genel geçer güzellik kıstaslarına göre değil.

ama çekici mi? evet!

bayaaa güzel ama bir cadı hali tavrı var net :)

83.66.2.16

değil.

dersane öğretmeni fantazi mi var adamın nedir? seven adam ilgi gösterir, arar, sorar. konusmak kolay da planları hayata geçirmek de bir o kadar yürek ister. ama o iradede biri olduğunu sanmıyorum iki satırda tanıdığım kadarıyla.

run lady run!

kaç

ben de mesajlaşmayı aramayı çok sevmem ama birebir görüştüğümde sevdiğimi yamulturum sevgi gösterisinden.

sen yine de kaç. zaten kadınlar başka ne işe yarar ki :(

Klasik yay burcu erkeği. O ateş sen su burcusun, o duygularla dalga geçer sen duyguların insanısın. 12 burç içinde en zoru bence, ha çok sever bağlıdır bilemem, ben tek bir açıdan değerlendirdim.

Kendine çok yazık edersin, duygusal ve yumuşak kalpli balıklar artı yengeçler bizim için büyük sıkıntı.

Yay burcu kadını bildirdi.

Size imkansız aşk şarkısını hediye ediyorum. Yani ben olsam kesin "hö bunlar sorun ettiyse ben etmeyeyim du bakalım nolacak" derdim de bence sen sonsuza kadar bu şekilde mutsuz olacaksın. Git ve kendine sevgi pıtırcıklı bi adam bul my lady darbanville!

Hem iletişimi sıkıntılı hem egoistmiş. Bunlardan sadece birisi dahi olsa sıkıntı. Gözünü boyamasın gelecek planlarıyla. Normalde 3 ayda hemen evlilik düşünmeye nasıl başlanır? Gerçekçi değil yani.

3 ay geçmiş şimdi mi aklına geliyor bunu sormak?

Yay burcu adamı katil eder.

ateş grubuna mensup burca sahip erkeklerden uzak durun (ruh sağlığınız için).

Aramamak bir yana don değiştirir gibi sevgili değiştiriyorsa onun canı sıkılıyor, gönül eğlencesi arıyordur. Aksi halde bu sıklıkta aşık olunmaz.

Kaç kurtar kendini. O da oyalanacak başka şeyler bulsun.

Böyle can sıkıntısından sevgili edinen tipler gördükçe cinlerim tepeme geliyor.

@hareket amiri: büyük konuşmamak lazım. Ben de öyle diyodum, sonra full ateş bi sevgilim oldu (koç, yükselen Aslan, ay yay) :D tamamen idare etmekle alakalı bişey. Ama bu örnekteki kızımız idare edemez. Beklentileri çok romantik :) o yüzden yol yakınken uzaklaşmalı.

burcu falan siktir et de öyle davranan (bencil, arayıp sormayan) erkekten kaç. ve inan bana size öyle olmasa da o adamın "arayayım, mesaj atayım" diye peşinde dolaştığı birileri olmuştur geçmişte. yani size yapmıyordur bunu, oysa aksi halde o yapmaya çalışırdı ve sen "kendini zorlama hayatım" derdin, o da aramazdı ama ikinizin ortak şeyiyle olurdu

yay balık çoook zor, hele yay tarafı erkekse. brrr

yay kadını bildirdi.

manyak mısın kızım sen. git adam gibi birini bul

20-25 yas arasında inanırdım. Artık esra ceyhan modundayım arabası var mı, evi var mı? haha.

İlk görüştekine değil, ilk duyuştakine inanıyorum. O da tam ilk duyuş değil, ilk duyuşlar silsilesi, ilk 20-30 duyuş diyelim.

Ilk görüşte aşk=coşmuş hormonlar=geçer.

Birikerek gelen aşk=tanıdan yenmez=gerçektir.

evet. çünkü doğal. yani düşüncelerden bağımsız hormonal tepkiler. gerçek yani.

14-19 arası olabilir sonraki yaşlar için anca dizilerde filmlerde

26 yaşımdan gün alıyorum. 2 sene önce inanıyordum ama artık zor geliyor.

insanlar bir kez aşık olur bir den cok kez aşık oldugu sanar diye bir söz vardi.

sanirim sevmek ile aşık olmayi karistiriyoruz.
bzi kizlar harbiden cok guzel.
sevmemek elde degil.
ama aşık olmak icin sadece guzel olmasi yetmiyor anasi satiyim.

o yuzden inanmiyorum.

eskilerden bi anımı anlatayım, üni 2 deykene bi arkadaşım vardı o zamanlar 20 yaşındayım o da 24, iyiyiz hoşuz 1,5 sene bu şekilde gitti duygusal bişey yok sonra bi gece resimlerine bakarken buldum kendimi napıyorum lan ben dedim, bi gece de oldu resmen artık hormonal midir bilmiyorum resmen hissettim aşık oldugumu ama bi taraftan da biliyorum ağzıma sıçılacagını :) peşinden amerikaya bile gittim, kelimenin tam anlamıyla da sıçtı ağzıma, iki senede öyle sevdim, şimdi düşününce komik geliyor ama yapacak bişey yok. uzun lafın kısası aşkın yeri ve zamanı olmuyor. yaş oldu 27 keşke aşık olsam öyle diye bekliyorum, galiba bu iş saflıkla orantılı. soruya tam cevap olmadı ama yazasım geldi :)

ilk görüşte aşka inanmam, zamanla gelişen aşka inanırım.

ilk görüşte aşk var. çünkü bahsedildiği gibi bazı kızlar çok güzel. ilk görüşte aşık olurlar, tanıdıkça severler, aşkları perçinlenir. erkekler olaya önce şekilsel yaklaştıkları için..

İlk goruste ask değildir o ask olsa duramazsin boyle saçma salak bi insan oluyorsunuz e ilk defa gördüğün biri içinde saçma salak olunmaz.

Evet, tanıdıkça şekillenir ama. İçi boş bir teneke değilse zamanla güzelleşir. İçi boşsa zaten aşk hiç var olmamıştır.

ilk görüşte aşk diye birşey yoktur..

tutkularının esiri olmak vardır o an için..

ya vardır belki oluyordur öyle bir şey ama ben ilk görüşte aşık olamıyorum. mesela bakıyorum inanılmaz güzel bi hatun. tanışınca ama saçmasapan biri olduğunu fark ediyorum falan.

bende ağır ağır oluyo. şarkılarda da aynı durum söz konusu. öneriyolar mesela. dinliyorum. güzel değil ya deyip kapatıyorum. ertesi gün canım sıkılınca tekrar açıyorum. yine beğenmiyorum. birkaç gün böyle geçiyor. sonra hastası oluyorum şarkının.

aşkta da aynı şekilde oluyo. konuştukça, gördükçe, sindirdikçe aşık oluyorum. tanıdıkça aşık olacağım çok güzel bir kadın görürsem, o zaman ilk görüşte aşık olmuş sayılabilirim belki.

bugünkü sıkıntım yüzmeyi bilmiyor olmam. :P yarına allah kerim.

acil para bulup aradığım kalemleri almam gerek.

1 haftadır sakal bırakıyorum, bu hafta 2 olacak, 2 hafta da tatil, 4 haftalık sakal. planım güzel ama kaşınıyor :(

malezya uyruklu anne baba ve cocuklar laızm reklam castı için fotograflı sunum istiyolar hala bulamadım ajanslar geri dönmedi ilkel yollara basvurdum iş bitmiyor ruhum daraldı hofff

Acil para bulup fatura yatırmam gerek.

@dessy, sıkıntın bu olsun da, sen okyanus tatili falan istiyordun bi ara, ben de seni balık kız olarak hayal etmiştim :)

@harekatamiri, nasıl kalemler? kaç para?

@douchebag, 1 hafta tatilde, 1 hafta da döndükten sonra bıraktım. kaşıntıdan duramadım kestim. yazın sakal feci bişey, bence eylül gibi falan başla. neyse seninki kolaymış :)

@slalom, couchsurfing'e sordun mu?

@ufukcel, faturaları ben de yatırmadım daha, sayende yeni aklıma geldi, sağolasın! :(

@loveina tanesi 20 lira. 3-5 rengini almam lazım acil,ve cebimde 3 liram var :)

@harekatamiri, online alınabiliyo mu bunlar? link falan versene? merak ettim...

@blossom, seninkine çare okulu bırakıp şirketi geri aramak falan olur heralde ama bence yapma. bir kere geldilerse tekrar gelirler. ya da sen mezun olunca gider tekrar başvuru yaparsın, hatırlarlar.

love ciğerim bugunkü sıkıntım gözüm aciyor, batıyor.
çok sevgili kornea'm zedelenmiş, dolayısı ile beni zorluyor.

benim bir sıkıntım daha var, sebepsiz yere heyecan yaşıyorum. napçaz? :P

üniversite okumanın bi boka yaramadığını anladım.
çaycıyla aramda 150 lira fark var.
hayallerim yıkıldı.

aşık olabilirim de, olmayabilirim de. bir süredir böyle, bir karar veremedim. ha ilk şık zaten felaket, ikincisini de yürek kaldırmıyor.

giriş böyle olabilir hee, çaycı çaycı kalır sonuçta, sen 3-5 sene sonra rahatlarsın. üzme canını bunun için. okulda deneyim kazanamıyorsun, okulun vereceği en güzel şey yabancı dil, bilgisayar bilgisi ve vizyon. işi işte öğreniyorsun.

@hatunun biri, kremler var, bir doktora görün yazsın, 2-3 güne kalmaz geçiriyor hemen. o kadar zaman da sıkarsın artık dişini :)

@dessy, bu konuyu bilahare konuşucaz :)

@heee, panpa çok yıpratma kendini, istersen o kadar paraya bu kadar köfte misali takıl, ya da hakkın olanı ara bu arada dışarıda.

@devilred, sıkıntıların en güzeli de sendeymiş! bir de mesaj atmıştım sana, hatırlatayım...

Bu ay inanılmaz derecede kredi kartı yükünün altında ezilmekteyim. Bütün borçların neredeyse son taksitleri bu aya denk geldi. Bu yetmezmiş gibi bir de binada çatıya bakım onarım yapıldığı için oraya para vermemiz gerekti. Bayram geliyor aile ziyareti o da bir masraf. Tez yazıyorum hocanın istediği bölümü eklemek için sabahtan beri bilgisayar başındayım hala işin içinden çıkamadım. Tezi bitirmek için önümdeki süre azalıyor. Teşekkürler ama sayende biraz tezden uzaklaştım ve azıcık kafam dağıldı.

Bugünkü sıkıntım, alacağım elbisenin bedenine bi türlü karar verememekti, gözümü karartıp seçtim bişey. Şimdi sıkıysa da elbisenin geleceği 1 haftayı bekle bakalım. Olacak mı olmayacak mı. Sonra da ona ayakkabı bulma sıkıntısı var. Şimdi de uyusam mı, denize mi gitsem sıkıntısı var. Galiba denize akşam girerim, şimdi uyumayı seçicem. Pfff hayat çok zor :/

pandispanya, sen hala elbise almadın mı anacım?

Bugün nihayet aldım dessycim, sana daha önce gösterdiğim 3 elbiseyi de geri gönderdim, bugün seninkilerin ikisini de aldım :)

@Dr_Stat, valla bende de para dertleri var, ama insan kendine de ayırmalı biraz. kenara koyabiliyorsan sonradan gezmelik, eğlenmelik, dinlemelik bişeyler de ayır. sonrasında bütün hepsi geçince güzel oluyor.

@pandispanya, iki bedenini de alsaydın sen de? bi de antaylada mıydın sen? denize git orda uyu, akşam güneşi çok da yakmaz, sonra kalkar bi denize girersin oh! ama boğulma, dikkat et, çok göz aldın üstüne :P

pandis, elbiseler geldiğinde bana haber ver. bedenimiz uysaydı sana verebilirdim gerçi elbiseyi kullanman için. herşey free recycling aşkına!

genel olarak sosyalleşme sorunum var yeni bir şehre geldiğimden dolayı, bi de ayrıldık o da tam oldu üstüne, o yüzden meşgul olayım diye bir sürü şeye başladım, go oynamaya, kendo yapmaya, motosiklet klubüne falan, tamda dert gibi olmadı ama içimdeki gel gitleri aşmam lazım

Dessy: ya aklıma gelmedi, yoksa sana sorardım, kendi bedeninin karşılığı olarak seçtiğin bedenden memnun kaldın mı diye? Gerçi hala sorabilirim, soruyorum :)

Loveinaflipbook: neden göz aldığımı anlamadım ama 1 haftadır sahilde uyumaktan yoruldum :D bugün evde kışı yaşamaya kadar verdim. Klima 18'de. Bi yataktan diğerine yuvarlanıyorum haha :D

bedenin kaç ve aldığın beden ne?

Bedenim 34-36 arası kalıba göre değişiyor. 4 beden aldım.

bence 8 alaydın daha iyi olabilirdi. elbisenin kalıpları dar çünkü. ben de 34-38 beden arası değişiyor giydiklerim, UK 8 alıp iade etmiştim. 10'da cuk oturdu.

daha önce gidip görüştüğüm yerin esas müdürüyle iş görüşmesine gittim.

iyi geçmediğini düşünüyorum, moralim bozuk.

evde yalnız oturuyorum.
biram bile yok

göründüm love göründüm.
damla vs de aldım.
ama geçene kadar bi kaç gün zorlayacak sanırım.

Tatlım sen UK 8 diyorsun, ben US 4 aldım ve sanırım aynı beden oluyorlar :)

ooops, evet, US benimki. Ona göre şey ettirirsin o zaman. Bol şans!

Çooook teşekkür ederim ayrıca düşünceli teklifin için de :)

Loveinaflipbook, senin dertleşme duyurunu da sohbete çevirdik kusura bakma. Sana da teşekkürler :)

@mirty, bence az bir yolun kalmış, bitecek gibi algıladım ben. ayrılığın da üstesinde gelebilirsen tamamdır bu iş :)

@o degil dee, hiç belli olmaz, ummadığın anda geri dönebilirler. umudunu yitirme.

@rakicandir, 10 olmadan kap birkaç tane bira, sonra zor biliyorsun, malum...

@hatunun biri, için rahatlasın diye kırmızı göz olduğum zamanki iğrenç resmimi paylaşırdım ama mideniz bulanmasın şimdi, 1,5 hafta o gözle ve o acıyla dolaştım ortalıklarda. değerini bil :)

ben de şu anda o şekilde dolaşıyorum love:)

@hatunun biri, bunu sen istedin :) nasıl dolaştığını bilmiyorum ama 2-3 güne geçecek bişey benimki kadar değildir.

Klima carpti bugun kotuyum:)

@douchebag
Ben de cok zorlandim, 3 hafta sonra rahatladi artik hic rahatsiz etmiyor sabret:)

kac sene gecti liseden mezun olali hala ne okuyacagimi bilmiyorum. aileye de yuk olmak istemiyorum daha fazla bir ascilik kursuna gidip ascilik yaparken mi okusam diye dusunuyorum. ondan da sikilirim gerci ben hemen. hayallerim icin cok ayrintili planlar yapip sonra sabirsizlik yapip birakiyorum, en iyisi dolandirmadan direk bir seyler yapmak sanirim ama parasiz culsuz yasamayi goze alamiyorum sanirim 30 40 yaslarimda, simdi 20lerde cekiliyor ama..sonra pisman olmak istemiyorum. napim loveinaflipbook :(

@delifaruk, eve gidince yat dinlen.

@babamasoliimbananickaldirsin, ufak adımlarla plan yapmak her zaman iyidir. öncelikle büyük hedeflerini al, onlara ulaşmak için neler gerekiyor, adımlara böl. para ise, geçici olarak para kazanabileceğin bir imkan yarat, başka bir şey ise ona yönel. sonra bu birikimlerinle esas hedefine oyna derim ben. evet, zaman alacaktır illa ama güzel bir şeyler olsun istiyorsan da değer bence.

@incikupeliadam, geçen konuştuğumuzu yap, gelişmeleri bildir ;)

bunlar da hatunun biri'ne gelsin:
başlangıç hali-
33.media.tumblr.com
zirve hali-
31.media.tumblr.com

ya duyuru tatlı mısın, sevimli misin, şebek misin nesin :) şurada herkes birbirini avutmuş, teselli etmiş, gaza getirmiş be, ne güzel insanlarsınız :) cümleten topunuzun yanaklarından sıkarım :))

hadi benim de derdime bi derman olun da göreyim :) biz de ofiste 2 kişi tüm arkadaşlarla güle oynaya geçinip giderken cadı bi direktörün saçma sapan kaprislerine boyun eğmedik diye işimizden olduk. bi de üstüne yıllardır kategorimde gözü olan kız çat diye benim kategorimi üzerine almış ben ayrıldıktan sonra.(zaten direktörü gaze getirip 2 kişiyi işten çıkarttıran da bu kız arkadaş)

Ben şimdi neye üzüleyim?
Gözüm gibi emek verdiğim kategorimin kumpasa kurban giderek ayağımın kaydırılmasına mı?
Sabahtan akşama Küçükçekmece senin Samandıra benim iş görüşmelerinden, kendimi birilerine anlatmaya çalışmaktan halimin kalmamasına mı?
Babam üzülmesin diye ona söyleyemeyip (işimi çok sevdiğimi biliyordu), her aradığında yalan söylemeye mecbur kaldığıma mı?
Önümüzdaki aya tüm tazminatımın sıfırı tüketeceğine, kira fatura nasıl ödenecek diye uyku uyuyamadığıma mı?

Bugün bu sıcakta regl sancısı içinde kıvranırken iş görüşmesine 4 saatlik yol gidip geldim, allahtan görüşme iyi geçti. Yoksa oturup ağlıyor olurdum şu an.

Yine hep bi umut var di mi duyuru..:)
Boşverelim sağlığımız yerinde olsun da..(Ha o günde 4 saat yol çekmeme rağmen(metrobüs-otobüs-yürüme)yine de çok sevdiğim ex işim yüzünden de dizlerimde rahatsızlık çıktı. merdiven çıkarken falan bildiğin kemiklerden gırç gırç diye ses çıkıyor :(
Neyse duyuru sakinim :(

@lambada, iş hayatındaki iğrenç insanları boşver. onlar yüzünden sinirlenmeye gelmiyor valla, olan yine kendine oluyo. kanser mi olalım?? işini kaybetmene üzüldüm ama umarım tez zamanda bulursun, hatta şu iyi geçen görüşme olumlu sonuçlanır da bir an önce başlatırlar. hayat inişli çıkışlı, inişler kadar çıkışlar da var. umarım bu inişin kısa sürer.

kısıtlı parayla kira, aidat, fatura kabusları görmeyi bilirim, zamanında az cebelleşmedim onlarla. ama emin ol bir şekilde geçiyor, benimkiler hiç ummadığım şekilde geçmişti, umarım seninki de geçer hemen. diz olayına da aşinayım, merdivenlerden uzak durman lazım artık, inip çıkmaktan sakın, yoksa ilerisi için sakat :\ sağlık önemli, mutluluk şart!

çalışma alanın ne lambada?

saolun varolun arkadaşlar,birbirinize yazdıklarınızı bile okurken moral buldum valla:) duyuruyu çoook seviyorum söylemiş miydim :)

@loveinaflipbook; aslında birkaç kişinin günahını tüm insanlara maletmemek lazım ama bildiğin insanlığa, çalışma hayatına, emeğe her şeye güvenimi kaybettim. her an her şey olabilir, herkesten her türlü vicdansızlık beklenebilir. her şey boşa, pul kadar değerimiz yok yeryüzünde algısındayım bu dönem. ki hayatımda her zaman %100 iyimser,neşeli, başkalarını da neşelendirmeyi, mutlu etmeyi seven biriydim.
ben kendimi bulamıyorum şu son bir kaç aydır..

diz bunların yanında ne ki, yine de tavsiyelerine uyucam söz, sağolasın :)

@douchebag; fmcg deyim, hızlı tüketim. Marka Yönetimi/Pazarlama Dept. çok rekabetçi, entrikalıdır saolsun ama canımdır benim canım:)
teşekkürler ilgin için :)

Eğer 1, küçük ve yeşil bir yerse kesinlikle 1.

eskiden olsa 1 derdim ama 2 diyorum. cevre arkadas ortami cok guzelse her gun 1 saat kitap muzik gecer bir sekilde yol.

1. her şeye alışıyor insan, endişelenme.

şu anki şartlarımda 2 diyorum, yalnız kalınca alakasız insanları bile özlüyosun

1.

2

alakasız bi'yerde okudum ama işinize yarayabilir: yazı tura atın yazıysa 1 turaysa 2 diyin mesela, gelen sonuca verdiğiniz tepkiye göre aslında hangisini istediğinizi bulabiliyormuşsunuz. kesin bilgi değil, yaymasak da olur :)

Benzer bir durumu ben de yaşadım geçen sene.Ben ilk önce 2yi seçtim.baktım olacak gibi değil 1e geçtim.oh be dedim.hem maddi hem de manevi açıdan.

aynı durumdayım ve direkt 1 dedim. bişeyli mekanda ferahlık vardır derler. o bişeyi hatırlayamadım.

1

Hiç kimseyi özleyemem, özlememek için binlerce eziyete katlanamam. Elbette 1 derdim. Huzurdan ötesi yalan.

Aştinin karşısındaki otoparkla konuş 50-60 liraya bırakabilirsin.

50-60 çok fazla ben daha ucuz bir çözüm arıyorum. Ankamall'da araba öylece 20 gün beklese sıkıntı olmaz mı?

armadaya bırakabilirsin

sokak arasında 20 gün hareket etmeyen araba dikkat çeker polisi ararlar., terkedildi sanıp zarar verirler falan.

akşam 11 den sonra armadaya bırakabilir miyim cidden? alışveriş merkezlerinin otoparkları sokak aralarından daha güvensiz geliyor nedense.

mesaj attım

ben bahcelinin oralara bırakıp alt geçitten gidiyodum genelde

sokak arasına park edeceğim. hayırlısı.

Büyük ihtimalle beceremeyeceğim ama çok merak ediyorum. Kaç defa duyuru açtın çözülemedi.

he ya. anasını sattığımının wireless ve ethernet driverını zor bela kurduk da kanadı kopuk kuş gibi laptop.

bi yardım eden çıksa. laptopun üzerindeki kamerayı, google earth'ü bile çalıitıramıyorum.

slimdrivers'ı denedin mi

adam gibi adam sutlu nescafe.

kitap oku.

Ben macarca çalışıyorum sen de çalış.

connected to me olabilir, ben orda coşuyorum şahsen

iyi bir şeydir.

Ne bakimdan, nasil iyi?

kırmızı olmasından iyidir.

bende de oluyor arada bir şey olmaz sebebi de bence çok su içmek. bence ama :)

vücudunda yeterli su var demekmiş. idrarının rengi koyuysa az su içiyorsun demek. yani senin durumun iyi.

iyi bir şeydir, zaten aslında normali oyle olmasıdır. Yeteri kadar su içtiğini gösterir.

Çok su içtiğine delalettir. İyidir iyi. Günde kaç lt içiyorsun?

Normalde 1lt bile degil. Bu dedigim renk normalde yok zaten:)

mustafaat.wordpress.com benzer belirtilerin varsa şekerini kontrol ettir derim ben

normali o zaten.

çok su içersen filan öyle olur. ben öyle olunca çok sevinirim kendimi pisliklerden arınmış gibi hissediyom valla :)

masa kemirme aliskanligim vardi, agzimi gecirirdim masanin kenarina sincap gibi isirirdim.

gazoz kapaklarının içine tükürüp kuma batırır sonra emerdim. meğer demir eksikliğim varmış ondan öyle yapıyormuşum.

bu aslında garip değil, ama bir dark side var;

kavanozun içine akrep arı solucan ne varsa toplayıp hangisi sağ çıkacak oyunu oynamak.

kedilere sapanla saldırmak, birkaç leşim var.

karınca yakmak, büyük karınca bulup bunu küçük kırmızı karıncaların arasına atıp linç edilişini izlemek.

örümce ağına çekirge atarak örümceğin onu paket yapışını izlemek.

gördüğünüz gibi aranızda bir psikopat var ahahaha

Şu an çok zekiyim o ayrı konuda. Küçükken silgi çöpleriyle dönercilik oynardım. Silgi çöpleri döner olurdu, özenle kağıtların arasına yerleştirip ekmek arası döner yapardım. Ayrıca peynirli çubuk krakeri sigara yapardım, dönerin başındayken. Böyle de bi embesilmişim.

çok konuşuyordum otomatiğe bağlamış gibi, susmuyordum. dolap karıştırma huyum vardı, benden birşeyler saklanıyormuş gibi gizli belgeler bulmaya çalışırdım. çok soru sorardım, meraklıydım. ama temkinliydim aynı zamanda. takıntılarım vardı. bunlardan gizli belge arama huyum dışında gerisi devam ediyor.

çok güldüm ya:D kuzenim 3-4 yaşındayken çakmak gazı icraç ettiğini ve çok zengin olduğunu anlatıp duruyordu, nerden duydu ve niye böyle şeyler düşünüyordu bilmiyoruz hiç. Bu geldi aklıma seninkini okuyunca.

Ben 4 yaşımdayken falan sürekli babama, amcama falan tv deki adamları gösterip ''çok güzeller de miii, huff gözlerine bak :o'' diyormuşum, bana koca bulun gibi isteklerde bulunuyormuşum falan. Babam dışarı çıkarken ''ali bana pazardan koca al'' diyomuşum hatta:D kabus gibi bi çocukmuşum yani ama yine de umutlarını yitirmeden sevmişler beni.

oyuncak "tır" ımı mahalledeki gerçek tırın altına girip oynamam.
Allahtan ben oynarken adam marşa basıp gitmemiş ezilip ölürdüm heralde.

kimsenin hayali arkadaşı yok muydu? heheh. vardı benim. ben birini hatırlıyorum da, annemlerin dediğine göre 2 tane varmış.


sonracıma, alakasız zamanlarda alakasız yerlere saklanırdım. bulunana kadar da çıkmazdım oradan. tabii saklandığımı benden başka bilen yok. kendi kendime saklambaç başlatıyorum gibi yani.
genelde uyuyakalırdım bu saklandığım yerlerde. dolap içi, kapı arkası, masa altı :)


yabancılarla konuşmayı çok severdim bir de. sokakta, dolmuşta, vapurda, alışverişte falan. "annemler kardeş yapmıyor"dan tut da teyzelere "senin niye bıyıkların var" gibi sorular sormaya kadar...

icemint, ben de annemle aynı iş yerinde çalışan bir adama sen hamile misin diye soruyordum, çok büyük bir göbeği vardı. serviste yol boyu soruyordum herkes gülüyordu, annem de içinden bir sussa artık diyormuş. hatta hatırlıyorum adama kaplumbağa mı doğuracaksın deyip gülüyordum. o da beni kafamdan tutup kaldırıyordu :))
senin teyzeye bıyıklı demen gibi. bizim bu acayip hallerimiz de sayılır demi pescador?

lavaboya kolonya dökük yakıyordum, görsel olarak mavi ateş tatmin ediyordu sanırım zihnimi :)

ilkokul 1 de okuma yazma ogrenmeye calisirken ogretmenin evde yapmak uzere "bakmadan yazin cocuklar" demesi uzerine fislere, kelimelerin yazilisina degil de deftere bakmayin olarak algilamam ve gozum kapali yazi yazmaya calismam yazamayip cildirmam aglamam annemlerin, ogretmenin vs gulmekten krizlere girmesi... cok sinir bozucuydu. ne kadar duz bir adam oldugum o zamandan belliymis.

cok hizli kosardim o yuzden mahalledeki cocuklara piclik yapip depar atmaya baslardim kimse yakalayamazdi delirirlerdi. zaten yakalayamayacaksin bosu bosuna kosma babamasoliim in pesinden derlerdi diger cocuklar sinirlenene.

küçükken bi rüya görmüştüm -rüya olduğunu şimdi anlıyorum- evin balkonunun demirleri yok ve ben aşağıya düşmek üzereyim tek elimde tutunmuşum balkonun ucuna sonra diğer elimi de atıp çıkmaya çalışıyorum annem gelip beni çekiyo en sonunda. ben bu rüyayı hep gerçek sanardım sağda solda da az daha düşüyodum annem beni kurtardı diye anlatırdım..

yakalayabildiğim karıncaları yerdim ben

Her çocuk yapar mı bilemiyorum lakin ilkokula giderken abim, ben ve sitedeki arkadaşlarla dolaşırken bazen seslice saçma sapan kelimeler uydurarak ingilizce konuşur gibi yapardık. :D

sürekli saçımı kesermişim. hala da öyleyim, gerilince saç keserim.

ateşe meraklıydım, bizimkiler de kızardı. görmesinler diye somyanın altında oynayıp saçımı yakardım.
7-8 yaşında tek başıma soba yakardım. bi kere tutuştururken elimdeki kağıt alev aldı, ben de elim yanınca içine atmak yerine koltuğun üstüne koydum (en büyük mallığım). koltuk alev alınca da söndürdüm, annem görmesin diye de minderi ters çevirdim.

babamın sigara kutularını kesip kendime define haritası yapmıştım. o zamanlar çok güzeldi marlboro kutusu, kenarlarında renkli kareler vardı, ucunu sivriltip ok işareti yaptım, pusula gibi dönderip yön buluyodum.
bi gün evden kaçıp o haritayla yola düşecektim, ama neye ulaşacağımı bilmiyodum.

teoridefeminist pratiktegeysa'nin ingilizce seyini okuyunca aklima geldi. canim sikilinca sokakta yururken telefonla konusur gibi yapardim telefonu kulagima tutup nasil bir malmisim aq asdkajsgdlajsd.

yildizlardan hep bunlar rock :) merakli ikizler. tam merak da degil. çok bilmişlik gibi. adeta laf sokuyormuşuz daha o yaşlarda..

Balkonun kenarinda emekleyerek yuruyordum, ev 5. kattaydi. Sonralari cambaz gibi ayakta yurumeye basladim. Simdi oldursen denemem oyle birseyi:)
Atesle oynardim, atesle oynamaya bayilirdim, zaafim vardi atese karsi. Bir sise kolanya bir kibrit benim icin herseyden daha guzeldi. Gerci atesi hala cok severim ama artik oynamiyorum:)
Karincalari yakrak oldururdum. Uzerlerine kolanya dokup yakardim. Pecetenin etrafina kolanya dokerdim, ortasina karincalari birakip atese verirdim, pecete yanarak kuculup ates en son karincalari yakardi bunu arkadasimda ogrenmistim. Sinek yakalyip suda bogardim. Bazi sinekleri de yakardim. Bazisini orumcege teslim ederdim.
Ustunu degistiren kadinlari gizlice izlemisligim var 4 yasindayken:) Ayrica 4 yasindayken bir kadini seviyordum ciddi ciddi:)
12-13 yaslarina kadar biryere tirmanmadan gecirdigim gun yoktur, daha cok dolaplar.
Buyuklerin konustuklarini dinler, uzun zaman aklimda tutardim. Daha sonra onceki konusmalariyla celisen seyler olup yalan soylediklerini anladigimda bunlarla ilgili anneme rapor verirdim bana cok kizardi:)
Filmlerde helikopterli sahnelerde pilotlarin hareketiyle helikopterin hareketlerini incelerdim, bir sure sonra artik kokpitte neyin neyi kumanda ettigini ogrendigimi dusunup helikopter kullanabilecegimi iddaa etmeye basladim.
Agzim kokmasin diye agzimi sabunlu su ile calkalardim.
Televizyonda doktor memeden rahatlikla bahsetmesine ragmen ben memeden bahsedince beni susturmalarina cok kizardim, ne sacma is bu diyordum, ayipsa bu adami niye dinliyorlar:)

Edit: @free bird'un yaptiginin aynisini yapardim:)
Birde vidalarini sokup icini acmadigim tek bir oyuncak yoktur, hepsi birgun bu sekilde telef oluyordu:)

Ilkögretime baslamamis ama konusmayi ufaktan cözmüs oldugum aralikta bozuk radyolar, atilmis cd calarlar, her türlü elektrikli elektronik malzemeyi acip nasil calistiklarini anlamaya calisip, eger bozuk kablo veya düsmüs lehim vs varsa tek tek degdirerek ya da hasarli bölgeyi saptayip yalitim malzemesini kaziyip kablolari kemirip bantlayip calistiriyordum. Genelde basarili da oluyordum. Ancak sirf bu yüzden ben nasil calistigini ögrenicem ya diyerek calisan cok sseyi dagitip geri toplayamamisligim var. Bunlar arasinda özellikle bir müzik sistemini prize sokup anne calisiyor dememle annemin kafayi yiyip beni kacirmasi bir olmus. Genelde akülü ya da pilli seylerle oyalamislar beni. En son havyayi kilim üstünde unutup led baglarken haliyi yakmamla bu yönümü bastirmalari bir oldu zaten.

Bana bir sekilde deney tüpü seti hediye getirdi bir kiz laboratuardan. Ben de bunlari alip alip random bir sekilde tuvalette yok cif yok amonyak katkili bilmem ne yok camasir suyu diye karistirip reaksiyon vericekler mi diye bakardim. Babam bir gün yakaladi aldi tuttu karsisina ufak cocuga zehirli gazlar üzerine nutuk cekti. Sonra ortaögretimde cat cut reaksiyonlari ögrendim de iyi siyirmisim gene. Evde sinir gazi bile bu sekilde denk getirilebiliyormus megerse. Iyi ki bir bok yememesim tehlikeli. Bu arada amonyak katkili cifle camasir suyu cok fena köpürüyor bir de eli kolu yakiyor not düseyim deneyecek olursa. Ben tuvalette telefonlar oynamayan nesildim. Ama oturup da siselerin üstündekileri okumaktan sikilip cilginlik yapan cocuktum.

Bir de annem bazen kizardi anlamsiz gereksiz seyler getirdigimde. Sacma sapan oyuncaklar alir flip flop devre var ben onu söküp led baglayacagim falan derdim. Annem cöp toplama eve derdi, ben de o zamanlar bahcesehirdeydik, disari cikar gömerdim eve sokamayacagim seyleri. Posete koyar gömer yeri gelince kazar punduna getirir eve sokardim. Ne kafasiysa.

Annemler bir yandan bastirmak istemisler cok riskli seyler yapiyorum diye bir yandan da desteklemek istemisler cocuk merakli bir seylere yöneltelim diye. Hadi bakalim sonunda ne olup cikicam:/

Kum oyamak icin kullandigimiz kovaya su doldururduk kiz kardesimle, genis yapraklarla yerden karinca alir suya birakirdik, karincalar suya duserdi ve yapraga dogru yuzmeye calisirlardi. Yapraga ulasan karincaya yuzmeyi ogretmis sayardik kendimizi, nacizane bir sertifika toreni yapar tekrar dogaya geri salardik. Boyle boyle onlarca karincaya yuzme ogrettik sanirim.

Bir de saclarimin onunu keserdim(percem) kestigim saclari da (hangi akla hizmet?) annem gormesin diye cope ya da tuvalete atacagim yerde yatak odasindaki komodinin arkasina atardim o anin heyecaniyla. Annem de temizlik yaparken bulur ve kizard. Bir de yetmezmis gibi inkar ederdim. Bu dedigim de 1 dfa olmadi, ayni manyakligi en az 3 kez yapmistim

iyi ben devam edeyim madem. mutfagimizi karincalar basardi surekli. gozlerim miyoptu gozlugu cikartir karincalarin dibine yaklasirdim birbirleriyle nasil iletisim kurduklarini incelerdim oldurmeden once. karsilastiklari zaman yarim saniye falan bir muhabbet eder sonra yollarina devam ederlerdi. farkli teknikler gelistirirdim onlari oldurmek icin, cakmakla yakardim tek tek, suda bogmaya calisirdim sonra daha yogun bir sivi lazim dedim bal, bulasik deterjani, tukuruk gibi seyler denedim. hangisinde ne kadar suruyor olmeleri onu gozlemlerdim. bu yaptigimi herkesin yapmadigini da simdi farkettim evet su ana kadar bu yaptiklarim cok normal geliyordu.

ilkokuda su sisesine ari yakalayip siniftaki kizlari korkutmayi hepimiz yapmisizdir bu arada dimi?

edit: ahahahahah mukrime'nin yazisindan sonra benimki cok anlamli olmus. dogada denge var gercekten..

Bahcede ki butun bocekleri solucanlari salyangozlari toplar kendime masa hazirlar hepsini afiyetle yerdim.
Bi tane hayali arkadasim vardi, ben onun aslinda benim uydurmam oldugunu biliyodum ama annem babam bilmiyor saniyodum. Bi yaramazlik yapinca o yapti diyordum. Annemle babam da hic onun gercek olmadigini biliyoruz demediler yillarca oyle gitti.
Birde kucuk kardesimle butun halilari civiler zemine monte ederdik. Zavalli annem neler cekmisti onlari cikartana kadar.

karıncalarla ilgili benim de bir manyaklığım vardı (utanıyorum bunu anlatırken ama diğer arkadaşlardan cesaret geldi :P)
içlerinden birini yaralar (bazen ikiye böler) sağlamlarin arasında bırakırdım. ölümcül yara değilse kucaklayıp götürürlerdi, taşırlardı. ölümcül yaraysa bakıp, aralarında bişiler konuşup kaçarlardı ortamdan. tek bir karınca yaralı karıncaya rastladığında sürükleyerek götürürdü bazen, bazen de yardım çağırırdı.
ne fenalık. ne canilik.

bi kere kahkül kesmek istemiştim besleme kahkülü gibi olunca o kısmı saç köküne kadar kesmiştim uzadıkça daha da gülmüştü annemler.

Hayali arkadasim vardi, onla takilirdim hep. Evden kacmisim gibi mektup yazip dolaba saklanmistim bi kere, bi kere de yine mektup yazip bi sokak otedeki halamlara gitmistim. Bi de bi donem karincalari bilerek ezdim ama su an dusununce cok uzuluyorum.

Erzincan depremi sirasinda 2-3 yasindaydim. Yere civi cakiyormusum, sallanmasin diye.

Adimi gül olarak degistirmem.

apartmandaki bütün daireleri gezerdim "randevum var" diyerekten bir yarım saat durup giderdim

karşı komşunun balkon demirlerine sardığı bezimsi şeyi boncuklu tabancayla delmek.

dolaptaki tavuk bulyonları ısırıp balkondan aşağı atmak.

yazın balkonlarda salça olurdu millet güneşe koyardı onları. bende sulu tabancayla ıslatırdım onları.

anaokulundayken oyun salonunda saklanıp herkes gittikten sonra eğitimcilerin odasına girip, dolaplarındaki ıvır zıvırı çöpe, sağa sola dağıtmışlığım vardır.

evdeki malzeme çantasındaki eşyaları birleştirerek power rangers yapmaya çalışırdım.

power rangers izleyip anaokulundaki arkadaşlarla kapışırdım.

futbol oynamamıza izin vermeyen komşuların penceresine diğer arkadaşlarla saklanıp boncuklu tabancayla ateş ederdik :D

servis sabah 7 dakikada akşam 25 dk sürüyor.
Yürünmez.

2008-2009'da 4dk yürüme mesafesiydi. şimdi sabah 20 akşam 45 dk

eskiden yaya 7 dk gidiyordum. sonra iş değiştirince uzadı yol.

evin kapisini kapatmamla isyerindeki odamin kapisini acmam arasinda gecen sure 7 dk. yuruyerek hem de. kih kih kih

Var, ben. Çok güzel bir duygu, iş değiştirip yürümeye ilk başladığımda yarı zamanlı çalışıyormuşum gibi geliyordu, diğer işimde 50 km yol gidip geliyordum.

Kendine daha çok zaman ayırıyorsun, millet trafikle boğuşurken sen evine gelmiş, yemeğini yemiş oluyorsun. Sabahları uyanamama sorunum hemen hemen hiç kalmadı, genişçe kahvaltımı da ederim, duşumu da alırım. Geç yattıysam 9'a kadar uyuyup işe öyle gidiyorum, artık nasıl bir duygu sen anla..

İş ev arası 15 dk yürüyerek. Mevkii istanbul.

yürüyerek 15 dakika ve işte bu yüzden yıllardır hep geç kalırım istemeden. İşte bunlar hep rahatligin verdiği etki.
08:00 mesaisine yetişmek için sabahın 5:30'unda uyanip yollara düşer kimi arkadaşim. Onların yolda olduğu saatte ben uyuyor oluyorum. 7:30 gibi uyanip uykulu gözlerle yolda yürürken onlar iki üç saatlik yoldan gelmiş ve çoktan enerjilerinin bi kısmını harcamış oluyorlar. Gerçekten zor bi durum.

önceden 75 dakika civarı sürüyodu metrobüsle, şimdi 15 dakika metroyla. çok rahatladım!

ofise yürüyerek 20-25 dakikada ulaşıyorum, güzel egzersiz oluyor sabah-akşam.

ev-iş arası "yakın" değil, başka bir şey. iş yerinde yaşıyor gibiyim.

iş: süreyya operası
ev: operanın alt sokağı

Sabah 20dk suruyor. Aksam farkli sekilde geldigim icin 1 saat suruyor.

jeanluc sansliymis, sureyyada bir temsilden cikip eve donmem 1,5 saat:)

istanbul 3 dk. tarifi imkansız.

7-8 dakika arabayla

Bundan 3 ay öncesine kadar başka bir şehirde yaşıyordum, çalıştığım yer evime max.10 dk yürüme mesafesindeydi. o zamanlar bu yolu yürümeye bile üşeniyordum. şimdi ise İstanbul'da yaşıyorum işe 3 vesait ile gidiyorum. yaklaşık 2 saat sürüyor. kıymetini bilememişim eski işimin.

15 sene iş yerim hep uzaktaydı evime ve yürüyerek gidebileceğim bir işim olmasını dilerdim hep.Bu sene gerçekleşti dileğim yürüyerek 3 dakika, duşunu rahat rahat al, kahvaltını yap oh mis :)

evimle işim arası 1.8 km :) yürümek güzel de yokuşu bol :)

aptallıktır. net.

erkeğim.

getir ne olcak. dünyada 7 milyar insan var. öyle yada böyle yaşasın gitsin.

ben de istemiyorum çocuk. çocuk doğurmak bencilliktir. bu kadar kötü bir dünyada yaşarken hiç günahsız, masum bir varlığa bu kötülükleri yaşattırmak bencillik. insanlar sadece güzel şeyler düşünerek çocuk yapıyor. en kötü ihtimalleri düşünmek zorundasın.

Böyle bir kadının Türk aile yapısında mutlu olma şansı keşke olsaydı ama yok sanırım. Evlenmemek, evlenmek istememek, evli olup çocuk sahibi olmak istememek nedense aileler bunu hakaret gibi görüyorlar ve mutlaka bunlar olmalıymış gibi davranıyorlar. Benim yaşadığım hayattan daha iyi bir hayat yaşayamayacaksa o çocuğu dünyaya getirmemek kadın olarak benim en büyük hakkım değil mi?

Bazılarına göre olmaz öyle şey.
Aptallık değil, buna da kimse karar veremez senden başka. Sen doğuracaksın sen bakacaksın sen fedakarlık edeceksin, hatta belki doğururken öleceksin kimbilir? O çocuğa bir şey olduğunda en büyük acıyı sen çekeceksin. Kimsenin buna Aptallık demek gibi bir hakkı yok.

Sen öldüğünde o cocuk senin acını çekecek. Ölürken kendi acısını çekecek. Hayat ona kimbilir ne sıkıntılar getirecek. Bence dogurmamak cok akıllı bir davranış.

Türk aile yapısında mutlu olur mu demissin, olmaz. Toplum baskısını takmayacak kadar ferah olursa durum başka tabi.

ben de istemiyorum. ve getirmeyeceğim.
türk aile yapısındansa kendi iç dengemiz çok daha mühim.

dış çerçeveyi önemsemiyorum.
ama daha çekirdeğe baktığımda,
yani annemler ve dedemler açısından baktığımda: bir torun hasretleri var, nereden kaynaklanıyorsa...
kardeşim karşılar umarım bu hasretlerini diyorum.

değil bence, senin kendi hayatın içinden geldiği zaman zaten kararını verirsin ben erkeğim, iki tane ablam var biri evli diğeri evlenmedi, evli olan sadece çocuğu olduğu için mutlu sürekli onunla, iyi bir işi vardı çocuguma bakıcam diyip bıraktı eşiylede arası çok iyi değil sadece çocuk odaklı bir hayata döndü içten içe depresyonda. Evli olmayan da geziyo, sürekli bir aktivite peşinde mutlu gibi tam emin değilim, ikisinin yaşı da 30 üzerinde. bizimkiler ikisine de evlen ya da evlenme diye baskı yapmadılar hiç, durum bu şekilde...

yalnız olmadığımı bilmek çok güzel! çok çok güzel!

bu tamamen senin seçimin neden aptallık olsun, türk aile yapısında da mutlu olursun bu seçimle yaşayıp gayet mutlu olan arkadaşlarım var

bence de bu tamamen senin kendi özgür seçimin. Türk aile yapısı konusuna pek girmek istemiyorum ama eşinin de senin de ortak kararınızda pek tabii çok doğal bişi. insanlar çocuk sahibi olmak için çok ciddi düşünce süreçlerinden geçmel bence. maddi olanaklar da çok iyi olmalı manevi olarak da hem anne hem de baba çok sağlam olmalı bence. aksi halde o çocuğa da yazık o çocugun yaşayacağı çevreye de yazık. ki annelik duygusu tabii ki güzeldir hoştur ama biraz fazla demogojisinin yapıldığını da düşünmüyor değilim. "anne ol da anlarsın" vs tarzı söylemler mesela bana çok saçma geliyor. ki ben anne olduktan sonra psikolojisi bozulan ama bunun hiç de farkında olmayan çok insan tanıyorum. sıkışık bir toplumda yaşadığımız için insanlar anne olunca kendilerini bunun üzerinden tanımlamaya ve burada şu an saymaya üşendiğim daha bir çok saçma psikolojik durumlara girebiliyor. sonrası ise mutsuz çocuklar, sorunlu insanlar. karakteri oturmuş, akli dengesi yerinde ve kişisel gelişimini tamamlamış kişiler anne olmalı bence. ha ben kendi açımdan konuşayım sürekli ölçüp biçiyorum ve ne yazık ki henüz yeterince gelişmiş olduğumu görmediğim için ne zaman buna hazır olurum onu bilemiyorum.

edit: kadın

cevap verirken cinsiyet de belirtir misiniz? çok değişik oluyor böyle fikirleri okumak. benzer düşünceler kadınlarda mı baskın yoksa erkeklerde mi mesela merak ediyorum.

neden aptallık olsun? sevmediğin ve istemediğin bir şeyi güzelmiş diye yapamazsın. türk aile yapısında mutlu olabilmesi zor ama. mutlu demeyelim de huzurlu. hiç tanımadığın biri dahi sana bebek yüzünden baskı yapabilir.

eğer çocuk istemeseydim (ki ben ileride istiyorum) bir tek ileride pişman olma olasılığımdan korkardım. 40lardan sonra çocuk için enerji ayırmak çok zor. gençken bile zor.

Ben aslında çok istiyorum bi çocuğum olmasını ama yapmayacağım sanırım. Kronik ve genetik geçişli hastalıklarım var benim. Genetik sicilim bozuk yani. Göz göre göre, benimle aynı zorlukları yaşayacağını bile bile, sırf ben çok istiyorum anne olmayı diye, kendi bencilliğimden dolayı dünyaya getirmek, çocuğuma haksızlık olur diye düşünüyorum. Çok istiyorum ama muhtemelen bu yüzden yapmayacağım.

herkes belli yaşlarda böyle konuşur, evlendikten sonra iyi ki yapmışım seni lan der. o yüzden boş muhabbet gibi geliyor bana bunlar biraz. tıpkı çoğumuzun çocukken ben büyüyünce evlenmeyeceğim, kızları sevmiyorum zaten falan demesi gibi.

çocuk şu kıytırık dünyaya tat getiren tek varlık. benim çocuğum yok ama çocuğu olup da şu cümleyi söylemeyen tek insan görmedim. ben erkek halimle böyle düşündüğüme göre böyle söyleyen kadınların direk kendini kandırdıklarına inanıyorum. yani istisnalar kaideyi bozmaz ama eline 6 aylık bebek verilip ay çok tatlııı demeyen kadına rastlamadım ben daha.

erkek.

@fayfim ama mesele zaten bebekleri sevmeme meselesi değil ki. Burada şartlardan kaynaklı çocuk yapmama ya da çocuk yapmayı istememe durumunu konuşuyoruz. yoksa altı aylık bebeği evet kadınların büyük bir çoğunluğu eline aldığında ay çok tatlı der, tatlıdır da ancak bu o kadının çocuk yapmayı istediğini gösterir mi? hayır.

evlenmemek ve çocuk sahibi olmamak bir eksiklikmiş, kusurmuş gibi davranıyor insanlar. bunu bende anlamlandıramıyorum. özellikle çocuk istemiyorum veya yeniden evlenmek istemiyorum diye bir durumum yok. ama illa ki evlenmeliyim ve çocuk sahibi olmalıyım gibi bir hissiyatımda yok. olursa, güzel olur, ama olmazsa da bunu kendimde bir mutsuzluk sebebi gibi algılamam ve eksiklikte hissetmem.

evli ve çocuklu arkadaşlarla görüştüğümde istisnasız hepsi yalnızken ( kadın-erkek farketmiyor ) ne kadar bunaldıklarından, evliliğin dezavantajlarından, çocuğun insanı ne kadar yorduğundan, en güzelini yaptığımdan, hayallerinin yarım kaldığından vesaire vesaire şikayet edip duruyorlar ama hakikaten ses tonlarında ki o karanlık ifade çok net. ne zaman sofraya oturuyoruz kalabalık bir şekilde, kafalar böyle hafif yan yatık, acıma ve şefkat karışımı sahte bir ses tonuyla, phoebecim artık sende bir hayat arkadaşı edinsen, çoluk çocuğa karışsan diyorlar. bazı anlarda kendimi zor tutuyorum, ikiyüzlüler daha 15 dakika önce başka konuşuyordunuz dememek için. demem o ki; evli ve çocuklu olanlar mutlu diye bir şart yok.

kesinlikle hafife aldığımdan değil ama anne olan kadınların yaşayacakları o güzel duygularında önemli bir kısmının öğretilmiş ve empoze edilmiş olduğunu düşünüyorum ben. özellikle bizim gibi doğu toplumlarında. türk erkek arkadaşlarım yabancı bir kadın ile evlendiğinde evin tüm işini üstüne yıkmak, çocuk doğunca işini bırakmasını beklemek gibi beklentileri yokken, aynı arkadaşımın ilk eşi olan türk kadına neler yaşattığını bizzat biliyorum. bu sosyal rollere mümkün mertebe yenilmemek lazım. tabii ki insanın enerjisinin düştüğü ve acaba dediği anlar oluyor, ama neden-sonuç ilişkilerini zihninizde doğru kurarsanız bu çok nadiren oluyor ve çabucak geçip gidiyor.

bir defa evlenip ayrıldım, bir defa da evliliğin eşiğinden döndüm, çocuksuzum, gayet de mutluyum, iç huzurum yerinde.

maalesef çocuk çok farklı amaçlara hitaben yapılabiliyor bu ülkede. "yaşlanınca bakacak birisi olsun"culardan, "evliliğimizi çocuk kurtaracak"çılara, "doğurganlığım bitmeden yapayım da, sonra pişman olurum"cular da dahil olmak üzere bir çok farklı sebepten çocuk yapıyorlar insanlar, esasen çocuk istemeseler bile. son grup biraz da, indirim bitmeden ihtiyacı olmasa bile kenarda dursun diye alakasız şeyler alanlara benziyor hatta...

bu yukarıdakiler bana göre benciller grubu. bir de hakkaten o sevgiyi yaşamak isteyenler var ama. bir çocuğa bakmanın tadı, onu büyütmenin, geliştiğini görmenin keyfi, çocuklarının da hakkaten donanımlı olması için çabalamalarıyla birleşince çok da güzel insanlar yetişebilir. ama nasıl bir dünyaya? onu da düşünmek lazım. dolayısıyla bir +/- tablosu oluşuyor bu tip insanların kafasında istemsiz. hangi taraf ağır basarsa onu yapıyorlar. istemeyenler de var, isteyenler de. ama yetişen düzgün insan sayısındaki azlığı göz önünde bulunduracak olursak, istemeyenler çoğunlukta gibi...

bir de "uğraşamam ben çocukla, ayak bağı resmen, ne işim var?"cılardan, "çocuk çok büyük sorumluluk, altından kalkamayız, yavrucak rezil kepaze olmasın sırf biz yapıyoruz diye"cilere kadar, direkt istemeyenler var.

bunların hepsi insanların kendi kararları, aile ile yakından uzaktan alakası yok. torun hasretiyle yanan ebeveynler de bana göre sadece sevmelik çocuk arıyolar, derdini çekmeden sevmelik... ortada dert olmadan sevmek en kolayı. onlar da bencil.

türk aile yapısında mutlu olmanın yolu da, kendinden başka kimsenin görüşüne bağlanmamak bana kalırsa. herkes istediğini söyleyebilir, sen hangisinin doğru olduğuna kendi gerçeklerinle karar verebiliyorsan hiç de huzurun bozulmaz. aynısı aileden gelen evlenme baskısı, okulu bitirme baskısı ve bilimum diğer baskılar için de geçerli :)

-erkekim

fayfim; bebek seviyoruz ama doğurmak istemiyoruz. çocuk seven bir kadınım. 6 aylık bebek verseler bana çok tatlı da derim, öperim de, şebeklik de yaparım ona. ama doğurmak istemem.

cinsiyeeeeeeeeeeeeeeeeeeeet :)))

cinsiyet arkadaşlar!

phoebe çok güzel anlatmışsın, tebrikler.

ve fayfim, olay çocukları sevmemek değil. ben çocukları çok seviyorum. hatta isterdim ki bir çocuk yapabileyim. ergenlik yaşlarını da çok geçtim. ama ben hala böyle bir dünyaya bir çocuk getirmek istemiyorum. onun yerine terk edilmiş bir çocuğa bakmak istiyorum mesela.

yaşayabileceğim en güzel duygulardan fedakarlık etmek falan diye düşünmüyorum bu konu hakkında, ne de olsa yaşadığım duyguların en güzelinin hangisi olduğuna karar verecek olan benim. (kadın tarafıyım) eşimle 10 senedir beraber 1 senedir de evliyiz. çocuk konusunda da aynı fikirlere sahibiz, olmayan bir şeyin eksikliğini hissetmiyoruz.

mutluyuz fakat insanların gevşek gevşek çocuk ne zaman, ne zaman çocuğunuzu sevicez çocuksuz hayat geçer mi pişman olursunuz vs. muhabbetlerinden kaçış yok ne yazık ki. lan çocuk doğursam çocuğu senin gibi denyoya değil göstermek, adını bile bilmesini istemem demek istediğim bir dünya var hayallerimde.

evet, kimse kimsenin görüşüne ve kararına karışamaz, doğru söylüyorsunuz da cosmicstring'in belirttiği de bir gerçek var ortada. hadi aileyi geçtim ama 'neslim devam etsin' düşüncesinin hakim olduğu bir toplumda yetişen hangi erkek bu karara saygı duyar?

bence toplum oraya doğru gidiyor yavaş yavaş. 3 çocuk yapmanın salavat verildiği bu ülkede, çocuk yapmaktan iyice soğuyor bazı insanlar. dünyanın ve ülkenin gittiği yer malum. yukarıda saydığım bencil kesim dışındakiler de düşüncelerini çocuk yapmama üzerine fikslemeye başlıyorlar ciddi ciddi. o yüzden aslında belli bir süre sonra bu soru da ciddiyetini yitirecek bence toplumumuzda ve umuyorum kısa süre sonra...

@fayfim
çocuk yapmayacağım. bahsettiğin yaşları ise geçeli çok oldu. çocukları da çok severim ayrıca. hatta fazlaca sevdiğim için yapmayacağım bile denebilir.
kıytırık hayata tat getirsin/getirecek diye çocuk yapılmasını çok çok yersiz buluyorum. bu açıdan baktığımızda onun da kıytırık bir hayatı olacak zira.

hem ilgiye muhtaç yeterince çocuk var zaten, dessynin de dediği gibi.

Evli ve iki çocuklu bir anneyim. Bu dünyaya çocuk getirmek isteyip istememek kişinin kendi hayat görüşü. "Masum varlığa kötülük yaşatmak..." bana fazlaca abartılmış bir tanım geldi. Ben evlatlarımla mutluyum. Ama mutlu olmayacağını düşünen varsa yapmasın zaten çocuk. O zaman hakikaten yazık çocuğa.

Türk aile yapısında böyle birinin mutlu olabilme şansı tamamen bu düşüncesini eşiyle - evlenmeden önce - net bir biçimde paylaşmasıyla mümkün. Karı-koca aynı görüşteyse diğerleri karışamaz.

Ben de hormonlarima yenik dusmezsem yapmayacagim. Her turlu mantiksiz, sacma geliyor. Dogacak cocugun sartlarin dusuk ve orta sinif icin giderek kotulestigi bir dunyada ve ulkede, bir suru riskten siyrilip mutlu ve saglikli bir yasam surmesi cok cok dusuk ihtimal. Yine orta sinif bi aile cocuk yaptigi an yasam standardi dusuyo, e cocugunki de. Manevi olarak da buyuk risk, hayatin geri donusu olmayan bi sekilde degisiyo, baska bi hayattan ve bireyden tamamen sorumlu oluyosun vs.

Neyse milyarlarca olumsuz nedene karsilik "yumuk yumuk ayaklariii" veya "yaslaninca bakar" diye cocuk yapmak bencilce bi delilik gibi geliyo bana. Ama bunu gel de ozellikle bu toplumdaki insanlara anlat. Boyle bi insanin mutlu olabilmesi oncelikle ayni kafa yapisi ve ayni kararliliktaki bi esi olmasina bagli, bu kadar kritik bi konuda esinizle catisirsaniz iliski de siz de cok yipranirsiniz. Ikinci olarak da insanlarin soyleyeceklerine hazirlikli olup onlari takmamayi ogrenmek gerekiyor, bicok konuda oldugu gibi.

Çok insan var ve çok tüketiyoruz. Bu kadar insan yetmiyor gibi bi de çocuk yapmak düşüncesizlik bencillik gibi geliyor. Olur da evlenirsem ve çocuğumuz olsun istersek de ailesiz binlerce çocuk var yurtlarda, onlardan birini bebekken almak daha insanî geliyor. Elalem de "demek ki çocuğu olmuyor o yüzden evlat edindi" der muhtemelen. Bizde çocuk sahibi olamamanın alternatifi olarak görünüyor bu durum malesef. Çocuk yapabiliyor olsam da yapmayıp evlat edinmeyi seçmek isterim. Kadınım.

Konuyla ilgili duyuru açmışlığım, uzun uzun yazmışlığım bile var.
eksiduyu.ru

Gerçi o günden sonra değişen şeyler oldu, "Belki bir gün isteyebilirim, bir gün ben de böyle şeyi ister miyim acaba" durumundayım; isteme umudum var.

bir de cinsiyetleri belirtseydiniz dadundan yenmezdi :(

Merhaba,

30 yaş, kadın.

Ben de çocuk istemeyenlerdenim. Çok büyük fedakarlık ve riskli bir durum gibi geliyor o sebepten istemiyorum. Ama ben şanslıydım, eski eşim de çocuk istemiyordu dolayısyla ailelerden hiç baskı falan görmedik. Bazen densiz insanlar "artık sıra sizde", "aa çocuksuz olur mu, en azından kedi köpek alın" gibi aptalca fikirlerini dayatmaya çalışıyorlar ama zerre kadar umrumda olmadığı için alınmıyordum.

Oliver Burkeman'ın Help isimli kitabında bazı araştırmalar alıntılanmış ve çocuk sahibi olmanın insanın hayatına mutsuzluk getirdiği sonucu çıkmış bu araştırmalarda. Detaylarını hatırlamıyorum ama özetle bir süre sonra ebeveynlerin "eh yani, öyle çok da süper bir şey değil" dediklerinden bahsediliyordu.

Ha şunu da söyleyeyim, bir bebek görürsem bacağını falan ısırmaya da kalkarım yani, çocuklardan tiksinmiyorum, sadece benim olsunlar istemiyorum.

30'umdan önce doğuracağımı zaten zannetmiyorum ama komple doğurmamak isterim açıkçası. bir sürü hayalim, bir sürü planım var ve farkındayım bu hayallerim 30 yaşını geçmeden gerçekleştirilebilecek şeyler değil. tüm bunları bir kenara bırakıp hayata bir kere geldiğimi bile bile neden çevre, aile gibi etkenlerin etisinde kalıp çocuk yapayım ulan ben? istemiyorum işte. tutturmuşlar bir çocuk çocuk. ya ben o çocuğu koleje yollayamazsam çıldırırım mesela. bir dediğini eksik edersem çıldırırım. ben ciddi sıkıntı içinde büyüdüm, ya ona aynı şeyleri ben yaşatırsam? düşüncesi bile tüylerimi ürpertiyor. onu rahat, konforlu ve izole bir ortamda büyütemeyeceksem neden doğuruyorum? ciddi takıntılıyım evet ama ben atacağı her adımı düşünüp balatayı sıyırcağım bir varlık istemiyorum. zaten savaşın eşiğindeyiz, kim öle kim kala, su kaynakları kuruyor su savaşları çıkacak bir de üstüne. iğrenç beton çevre. hastalıklar. biz sınırdayız siz farkında değilsiniz, bizim doğuracağımız nesil tamamen dış etmenlere bağlı sıkıntlar çekerek yaşayacak. bunun vebalini alıp da doğuranlara helal olsun diyorum. 19K

çocuk sahibi olmadan önce şunları düşünmeli insanlar:
ben çocuğumu iyi bir evde, iyi bir semtte oturtabilecek miyim?
güzel kıyafetler giydirebilecek miyim?
sağlıklı besleyebilecek miyim?
resim kursuna, baleye, spora, kendini geliştirebileceği bir aktivite yaptırabilecek miyim?
iyi bir eğitim aldırabilecek miyim?
iyi bir anne/baba olabilecek miyim, yeterli miyim bu konuda?
çocuğum engelli olursa, yatalak olursa 70-80 yaşımda 30 yaşına gelmiş bir insanın bezini altından almaya gücüm olacak mı?
sorunlu bir çocuk olursa hayatımın sonuna kadar onun peşinden koşabilecek miyim?
ben ölürsem kim bakacak ona, suistimal ederler mi?
koruyabilecek miyim?
sapığın biri tebelleş olursa napıcam?
iş sahibi olabilecek mi?
dünyadaki kaynaklar yetmiyor insanları beslemeye, hormonlu, yapay besinlerle mi besleyim çocuğumu?
savaşlar var, insanlık bitti. bunlara rağmen kabul diyorsanız yapın.

Ne güzel. Yalnız olmadığımı bilmek çok güzel. Sanıyorum çoğumuz fikirleri yavaştan oturmuş yaşta olan insanlarız. Bir de çocuk sahibi olmak istemiyorum denildiğinde 'seni çılgııııın' tarzı bakışlar atan ve sözler sarf eden ama aslında kendi hayatlarında o ifade etmeye çalıştıkları çılgınlıkları kendileri yapan insanlar olmasa keşke. Halbuki ben normal bir kadın, normal bir insanım. Bazen enerji düşüyor işte.

bir de olaya tersten bakmak lazım: ben doğmamış olsaydım...
gerçekten objektif düşünmeye çalışıyorum ve: çok da önemi yok.
ssg'nin kürtajla ilgili dediği "bundan gocunmazdım" lafı gibi oldu sanki ama samimi olarak böyle düşünüyorum.
dolayısı ile "yapmamak da bencilliktir" fikrine de katılmıyorum bu yüzden.
tartışılabilir elbette.

d3dsacqprgcsqh.cloudfront.net

bir çocuğun mutsuz olmasın diye yaşam hakkını elinden almak doğru mu? bırakın da mutlu olup olmayacağına yaşasın kendisi karar versin bence. ne bileyim annem ev hanımı babam öğretmen benim. bana öyle bir elim yağda bir elim balda bir hayat da sunamadılar. ellerinden geldiğince en iyi şartlarda yaşatmaya çalıştılar ama.

yine de onlar çocuğa istediği şartları sunamayız diye çocuk yapmasalardı ben var olmayacaktım şimdi. var olduğum için son derece mutluyum, hayatta mutsuz dahi olsam. büyük ihtimal siz de mutlusunuzdur. olası çocuklarıma da yaşam hakkını sunmak isterim yani. benim de onlara mükemmel bir yaşam sunamayacak olmama rağmen.

bunlara rağmen kızdığım bir nokta var, 3 kuruş maaşı olmayıp da 10 çocuk yapan tipler. sen yap rızkını allah verirciler. 1-2 çocuk yapmak insanlık hakkıdır herkesin ama 6 çocuk yapıp da para bulamayıp altıncı çocuğa bez alamadığın için altı pişik olup ağlıyorsa o çocuk seni allah kahretsin.

fayfim, anacım, senin dediğin kürtaj gibi bir konuya giriyor ki onu burada değinmiyoruz. doğmamış bir çocuğun ve hatta döllenmemiş bir yumurtanın nasıl olur da yaşam hakkını elinden almış oluyoruz?

green.blogs.nytimes.com :P

@fayfim
son yazdığına, sen yazmadan önce cevap vermiş olmuşum. :)

bence hiç çocuk yapmamakla kürtaj arasında felsefi olarak bakınca çok da bir fark yok. kürtajla alınan cenin yumurtayla spermin birleşmesiyle oluşuyor. sonuç odaklı baktığınız zaman birleşmesini engellemekle birleştikten 2 hafta sonra almak bana aynı gibi geliyor. ikisinde de olası bir çocuğunuza yaşam hakkı vermemiş oluyorsunuz. o ya da bu nedenle.

ikisi aynı şey demiyorum tabi ki. baktığım mantık örgüsünü açıklamaya çalışıyorum. nasıl ikisini aynı kefeye koyarsın demeyin şimdi.

@fayfim o zaman senin dediğine göre her seviştiğimizde bir çocuk doğurmazsak felsefi açıdan yanlış mı yapıyor olacağız? birilerinin yaşama "hakkı"nı elinden alıyoruz diye.

bir de ben "bırakın da mutlu olup olmayacağına yaşasın kendisi karar versin bence." cümlesine anlam veremedim. mutsuz olduğuna karar verirse intihar mı edecek bu çocuk yani? o zaman ne olacak? kürtajdan ya da hiç çocuk yapmamaktan daha mı iyi oluyor bu?

bir de, o bakış açısıyla bakarsak fayfim, kimsesiz çocukların kaderini de etkilemiş olmuyor muyuz çocuk doğurarak? sonuç odaklı bakacaksak madem doğurmadığı çocuk kadar evlat edinmek isteyen bir aile her can verdiği bir bebek için başka bir çocuğun hayatını karartmış olmuyor mu bir nevi? ve yine dediğin şekilde her aile en az bir çocuk doğursa, trilyonlarca insan bir anda üremiş olsa dünya'da tüm diğer kaynakların hayatına son vermiş olmuyor muyuz? sadece kendi bebeğimiz mi düşünülmesi gereken ve sorumluluğumuzdaki şey?

"Aptallık değildir kesinlikle. Kendi seçimi, kararıdır.

Ama ben konuya sanırım biraz daha duygusal yaklaştığım için, mutlu olabilme şansı pek yoktur gibime geliyor. Çevremden de gözlemlediğim kadarıyla, özellikle kadınlar hayata karşı olumsuzluklarla karşılaştıkları zaman, çocukları için direnmeye çalışıyor. O ya da bu şekilde, ayakta durmanın, savaşmanın yollarını arıyorlar.

Ne bileyim ya. Her şeyin üstüste gittiği, bütün olumsuzlukların çığ gibi üstüme ilerlediği zamanda; benim kanımdan, canımdan; tamamiyle benim olan bi canlının bana güç vereceğine inanıyorum. Onunla beraber büyümek, üzülmek, gülmek, ağlamak; bence çok başka bi duygudur. Dünyaya kafa tutabilirmişim gibime geliyor. :)

Tabii çocuk istemedi diye kesinlikle mutsuz olur, diye bir şey asla diyemem. Ama kendi görüşümce, dünyaya çocuk getirdiği için daha mutlu olur. Dünyada yaşanan kötü olaylara rağmen, kafamızı kaldırdığımızda güneşi, gökyüzünü, ayı, yıldızı görebiliyoruz. Yağmuru hissedebiliyoruz. Hayatı tanıyabilmemiz için kötü dostlar, yaralarımızı sarabilmemize vesile olan omzunda ağladığımız başlar var. Niye kendimden olacak birini tüm bu güzellikleri tatmaktan mahrum bırakayım ki?"

diye düşünüyorum ben. Beni bu duygusallık mahfedecek sanırım. :)

23, k.

@fayfim e o zaman gebe kalabileceğimiz her an icraate geçmeliyiz senin mantığına göre. kadın ortalama 30'unda başlayıp 40 yaşına kadar senede bir doğum yapsa 10 çocuğu oluyor. doğal ve ideal olan bu mu sence?

az çocuk yapmak ve çok çocuk yapmayı değil hiç çocuk yapmamakla çocuk yapmayı kıyaslıyorum. o yüzden nefes aldıkça çocuk yapmalıyız o zaman diye bir düşüncem tabi ki yok.

her aile ortalama 2 çocuk yaparsa insan soyu tükenmeye başlar. bir milletin nüfusunun sabit kalabilmesi için ortalama çocuk sayısının 2.3 mü ne olması gerekiyordu hatırladığım kadarıyla. o yüzden 2 çocuk yaparak dünya kaynaklarını tüketmiş olmazsınız merak etmeyin. sıkıntıyı 10 çocuk doğuranlar yaratıyor.

çok hoşuma gitti, paylaşayım istedim => parenting.blogs.nytimes.com

bu kadar pesimist olmak saçma bence. sonuçta o çocuğun sokukta dilenci olmasının ya da tam tersine iş dünyasında çok başarılı bir insan olmasının en büyük etkeni yetiştirilme tarzı ve imkanlar. eğer sen ona bu imkanları sunamayacaksan ve yetiştiremeyeceksen tabi ki çocuk doğurma bu konuda haklısın. ama iyi bir işin varsa ve güzel yetiştirebileceksen bence çocuk dünyadaki en güzel şey

erkekim, çocuğuma annelik yapacak kadını arıyorum duyrulur

Murathan Mungan'ın Yüksek Topuklar romanını öneririm :) Onun başkişisi Nermin de bizim gibi düşünüyor...

Çok çok affedersiniz ama s*kmişim Türk aile yapısını. Hayattaki tek "başarı"sı kedinin köpeğin de yapabildiği doğurmak eylemi olan insanlar bu aman çocuksuzsan eksiksin diyenler.
Tercih meselesi, isteyen yapar isteyen yapmaz. Mutlu da olabilir yapmayan, işi varsa gücü varsa hiiiç takmaz etraftaki mal sürüsünü.

Cinsiyeti unutmuşum yahu, kadın.

Bir de yine hayattaki tek "başarı"sı çocuk yapmak olanların "annelil-babalık dünyanın en güzel şeyi" cümlesine kıl olanlardanım.

Erkeğim
Ben çocuk isteyen bir insanım eşim şu anda istemiyor saygıyla karşılıyorum.
Sağlık sebebiyle yada başka bir sebeple çocuğunun olamaması olabilir sıkıntı değil. Ama ikimiz de çocuk isteyen insanlarız sadece zamanı bekliyoruz.

Bence hiç çocuk istememek kadının kendi kararı olabilir ancak çocuk isteyen bir insanla mutluluğu uzun sürmez. Karı koca ikisi de çocuk istemiyorlarsa ancak mutlu olabilirler.

Yaşanabilir alanlar tükeniyor, hayatta kalmak için gerekli olan doğal kaynaklar tükeniyor, insan ırkı git gide daha kötü bir ırka dönüşüyor ama biz sırf üreme yeteneğimiz var diye kontrolsüz bir şekilde çoğalıyoruz. Ben üremenin tamamen durup insan ırkının yok olması taraftarıyım, umarım yediğimiz içtiğimiz hormonlu gıdalar böyle bir şeye neden olurlar. Erkek.

müstakbel çocuğumu otobüste kim taciz edecek, hangi sevgilisi çok üzecek, kapkaça uğrasa kaç ayda kendine gelecek, evliliği mutlu olacak mı, komşusu dedikodusunu yapacak mı, eltisi iftira atacak mı?

aslında başımıza gelme ihtimali olan kötü (!) olan o kadar çok şey var ki. hatta başımıza da gelmiştir çoğu.
duygusal olduğumuz için zayıfız. çabuk etkileniyoruz. ama bi o kadar da güçlüyüz. zekiyiz, vicdanlıyız, cesuruz.

dünya her zaman kötüydü. ve mutlu olan insanlar vardı. bu mutlu insanlar illa zengin, tüm dünyayı dolaşan, etrafında 40 hizmetçi olan insanlar değil ki.
sevdiği adama kavuşan bir kadın, yıllar sonra çocuğu olan bi çift, hayalindeki mesleği yapan biri, muhtaçların yüzlerini güldüren bi yardımsever, vatanı için savaşan bir asker, sınır tanımayan bir doktor, amacı uğruna ölen her hangi biri olabilir.

dünyada kötülük çok fazla, ama iyiler de var. onlar daha da azınlık olmamalı. aksine kötülüğün karşısında duracak daha çok insan olmalı.
sırf üzülmesin, sıkıntı çekmesin diye bu dünyanın ihtiyacı olan iyi insanları doğurmak istememek bencillik gibi geliyor bana.

ben çocuğuma önce diğer canlıların haklarını öğretmek isterim. öğrensin ki kimsenin canını yakmaya yeltenemesin bile. ve haksızlığın karşısında da dimdik dursun. gerekirse bu uğurda savaşsın. belki bi kaç kişinin iyiye dönmesi için yardımcı olsun. benim kızım gelse 'anne okula gitmedim kadın hakları yürüyüşüne katıldım' dese alnından öperim.
zaman zaman üzülecek, diğer insanların dertleriyle dertlenecek ama insan olmak da bu değil mi zaten? yeni doğan bebeğe kıyamadığından 'ağlamasın' diyebilir misin? yaşadığını, var olduğunu hissetmek için ağlamak lazım.

iyilik-kötülük savaşında daha çok iyi 'asker'e ihtiyaç var. eğer sizin doğrunuz kaçmak değil de savaşmaksa sizin yetiştirdiğiniz bilinçli çocuklar olacak bunlar.
ben çocuğuma kıyamam, benim çocuğum başkaları için yaşamasın diyosanız da kaygılarınızda haklısınız. o çocuk üzülecek, o çocuğun canı yanacak ama o çocuk belki bi gün tüm dünyayı değil ama birinin dünyasını değiştirecek.

yazdıklarım ütopik gelebilir, hatta çocuklarım oksijen israfı da olabilir. ama denemeye değer.

yorumları okumadım, sorunu yanlış anlamamışımdır umarım.
25 gadın.

yorumları okuduktan sonra gelen edit: kaygılarınızın çoğu başına gelmiş, çocukluğu fakirlikle geçmiş, hiç bi zaman istediği şey alınmamış, ataerkil ailede ve yobaz bi şehirde büyümüş, bahsettiğiniz hobileri üniversitede kendi imkanlarıyla yapmaya çalışmış, hatta istediği okula gidememiş biri olarak yazdım üsttekileri.
ama akşam sevgilimle sahilde iki çekirdek çitleyip sohbet etmek büyük keyif benim için, tartışan iki sevgiliyi barıştırmak büyük mutluluk, ilerde hayat kurtaracak olmak büyük haz.

yaşanan her sıkıntı insanı olgunlaştırır, tabiri caizse adam eder. parayla, seyahatle, ilgisi bile olmayan kurslara göndermekle mutlu insan daha doğrusu 'insan' yetiştirilmez. şu an beğenmediğimiz zengin aile çocuğu şımarık insanlar öyle yetiştirilmiş zaten.

sanırım kafamızdaki 'ideal insan' kavramları çok farklı. ben tüketici olarak değil üretici olarak mutluluk ve içsel tatmin yakalanabileceğini savunuyorum.

edit2: ne çok yazmışım, çocuğum benim kadar çok konuşmasın :)

Beni cidden en iyi sen anladın parasite. Ben sadece bu düşünce ile ataerkil bir toplumda ne kadar mutlu olabileceğimi bilmiyorum. Durum yoklaması yapmak istedim ve yalnız olmadığımı gördüm, çok mutlu oldum :)

ben bebeğimi o kadar çok seviyorum ki, bu boktan dünyaya gelmesin, olduğu yerde kalsın istiyorum

diyosun...

tutarlı, geçerli ve mantıklı.

böyle bir kadının Türk aile yapısında yoğun eleştirilere maruz kalma ihtimali çok yüksektir. ama o eleştirileri, ustalıkla ve sabırla savuşturabilir.

sadece şu ilk cümleyi söylemesi yeterli olur.

ama sana bişiy diyim mi? senin bebeğin olacak.

bana bu soruyu soramıyorlar.

adama sarılıp ağlardım :))
çok gereksiz bir laf etmiş.

Hic hesapta yoktun kehribar. O degil de ayni seyi birkac kisi soyleyince insanin morali bozuluyor. Takma gecer.

Sopayla dürtüp uzaklaştırmaya çalışırdım.

o ne ya öyle. orası belki özellikle yalnız gittiğin bir yer, öyle tercih ediyorsun? çok yalnızsın ne ya? sandığınız kadar yalnız değilim teşekkür ederim diye zırvalardım o an sanırım ben?!

aklı başındakileri tenzih ederim de, bu tür durumlarda kürk mantolu madonnadaki erkek küstahlığı tanımını anmadan edemiyorum.

edit: kadın olduğunuzdan ve garsonun yürümeye çalıştığından emin gibiyim de, kadınsınız dimi?

bence sen kadınsın ve garson sana asılmaya çalışmış.

tarzım böyle deseydin

Zarf atmış size!

kadınsın. ben erkek olarak gidiyorum ve kimse sallamıyor.

derin analizler yapma adam muhabbet açmak istemiş işte.

Arkadaşlar buradaki sorun kadın olup olmamam değil. Asılma gibi bir amacı olduğunu da sanmıyorum, öyle olsaydı anlardım. Adam geldi resmen acıyarak çok yalnızsın dedi. Onun ne düşündüğü de umrumda değil aslına bakarsanız ama insan kötü hissediyor işte.

@freekara asabımı bozma benim. İnsan kotu hissediyor biri sana zank diye öyle söyleyince diyorum. Kotu etkilendigimi söylüyorumzaten. Burada önemliolan husus benim hakkimda ne düşündüğü değil pat diye yüzüme söylemesi. Anneye anlatır gibi anlattırdın illa.

bi bira ısmarlardım :) en azından soran çıkmış o da bişey

(bkz: tanışmak için söylenenen ilk kelimeler)

canım kehribar, sen de cidden anlamıyorsun bu işlerden:)
garsonun asılması gibi, buradakiler neredesin, tanışalım diyorlar aslında:)
kendini bu kadar yalnızlığa mahkum etme.

Sana ne yapraam derdim.

Eleman sana direkt zarf atmış. Ben de öğlen genelde tek başıma yiyorum. Zaten hızlı yürüyen, hızlı yiyen bir insanım. Pıt pıt gidiyorum, elimde mutlaka okumalık bişeyler oluyo. 15-20 dk içinde de kalkıp dönüyorum. Hiçbi kimsenin daha böyle bişey demişliği yok. Gayet selamlaşıyoruz ve bitiyo. Bence tavırla da alakalı biraz. Buna üzüleceğine, vurdumduymaz ol :)

Dümdüz yürümüş işte.

E sizde hata, sizde yani. Niye cevap veriyorsunuz ki? Niye evet neden ki diye soruyorsunuz? Gülümseyin ve yemeğinize dönün, çok mu zor? İnsanların her sorduğuna, her söylediğine cevap vermek zorunda değilsiniz. Dışarıdan gelen merak edilir, kimdir nedir, neyin nesidir didiklemek için esnaf tam kadro çıkar sahaya. Böyle sorulara cevap vermemeyi öğrenin. Nasıl olsa her gün ekmek aldığınız mahalle bakkalı gereken bilgi akışını sağlayacak :)

@istinyede bekle, 4 aydır her gün cıktığım kafeteryada calisan üstelik muhtemelen yasida benden küçük olan hatta benim de nisanlı olduğunu bilen birinin sorusuna cevap vermemek gibi bir kezbanlık yapmak istemedim. Üstelik bu olay benim çalıştığım yerde oldu. Gidip esnaf lokantalarında kimseyle muhabbet etmiyorum yani. Etsem de kimseyi ilgilendirmez. Kendinizi yormussunuz ama ben soruya bir cevap bulamadım.

Her soru soran her muhabbet açmaya çalışan insan da birilerine yürümeye çalışmıyordur. Bu nasıl bir zihniyet, bu nasıl bir özgüven?

Açık açık değil ama kapalı kapalı asılmış. Oranın çalışanı olduğu için açık açık söyleyememiş, yakında telefon istemece olur.

Karşınızdakini tanımıyorsunuz, ne diyeceği belli değil. Ve ummadığınız bir laf gelmiş, canınızı sıkmış. Siz kezbanlık yapmayayım derken, kamilliğin hasını görmüşsünüz. Bir insanın yüzüne "Çok yalnızsınız" demek çok çirkindir. Evet, siz yalnız değilmişsiniz, dışarıda arkadaşlarınız varmış, ne güzel. Ya gerçekten çok yalnız olan bir insana denk gelseydi? Siz yalnız olmadığınız halde bu kadar etkilenmişsiniz, gerçekten çok yalnız olan birisi denk gelse ne hissederdi, şöyle bir düşünün.

Ben size asılmıştır gibi bir şey yazmadım, ima da etmedim. Bana cevaben yazdığınız kısımda yaş ve nişanlılık durumlarını belirtmeniz gereksiz olmuş.

Ben esnaf lokantasına giderim, mesele iş yeri kafeteryası-esnaf lokantası değil. Sadece böyle damdan düşer gibi gelen sorulara cevap vermem, gülümseyip geçiştiririm. Siz yapmadınız da noldu; tadınız kaçtı, demek istediğim bu. Ben olsam çok bozulurdum ama tepki de gösterirdim.

bariz bir yürüme, iş atma durumu. özellikle olumsuz konuşmuş ki moralin bozulsun, özgüvenin sarsılsın, kendini eksik hisset. bir ihtimal sen ona git "niye öyle dedin" diye sor o sana söylesin, muhabbet açılsın. tam da "bırakın lan beni diyemeyiş"lerden beslenen bir durum, ecnebiler "negging" (nagging değil) diyor.

ben bozulmazdım. seni hep yalnız gördüğü için sorma gereği duymuş, sormasa daha iyi belki tabii. ama asıldığını falan zannetmiyorum. genelde gittiğin bir yermiş, hep yalnız görülüyormuşsun, yeni de birisin, o da bir nevi hal hatır sormak adına öylesine muhabbet etmeye çalışmış. buradakiler gereksiz tepki göstermiş bana kalırsa. aksine, birbirimize yabancılaştığımız şu ortamda gayet sıcak bir yaklaşım bence. bozulmana ya da üzerine düşünmene gerek yok.

ben de mesela şu an oturduğum eve ilk geldiğimde evin karşısındaki 24 saat çalışan şarküterinin sahibinden "sabaha kadar ışığınız açık, iyi uykunuz gelmiyor" gibi bir cümle işitmiştim. işimi söyleyip, "evde çalışan biriyim, evet" demiştim. "haa öyle mi? sizin de iş zor tabii ya, görüyordum da merak ettim sadece" demişti. abuk bir muhabbet yani, merak ediyorlar ne yapacaksın, türk insanı meraklı.

nasıl anlatsam nerden başlasam?
kaç kişiydik o zaman bak,
kaç kişi kaldı şimdi.
bodrum bodrum..

kaş

geçen tatil yeri önerileri almıştım. sessiz sakin ve bakir mekanlar... onlardan biri olabilir.

eksiduyu.ru

spesifik olarak türkbükü, bodrum.

ölüdeniz. hep ölüdeniz.

bodrum.

Fethiye ya da marmaris..

eski foça

Kaç gündür burada sürekli Gümüşlük diyorum, hayırdır inşallah.

@letheavendangered zamanında kabak koyuna giderken ölüdeniz'in içinden geçtim. deniz harika ama çooook turistik gelmişti. kafa dinleme aktivitesi bakımından nasıl bir yer?

asos

ölüdeniz. tartışmasız.

Dalaman

saroz

eski foça+1

@cemiyetin unlu simasi
liste süpermiş. adrasan güzel gözüküyor.

Dalaman veya Datça

bodrum

ölüdeniz tam kafa dinlemelik yer bence. bu benim yamaç paraşütü sevdamdan da ileri gelen bir şey sanırım. normalde plajda yarım saatten fazla kalamazken sırf uçuşları izlemek için sabahtan akşama kadar orda durabilirim. gece hayatı rezil ama. ingilizler şişeyi ağızlarına değil totolarına götürdükleri için her gece ayrı bir rezillik çıkıyor.

@letheavendangered işte o İngiliz kitleden buruşuk teyzelerden amcalardan biraz çekiniyorum. alanya ne kadar alman-rus ise, ölüdeniz öyle geliyor. ama plaj çok güzeldi o ayrı.

çekiniyorum derken? sadece salak salak takılıyorlar, dedikodu yaptıklarını sanıyorlar ama bilmiyorlar ki herkes ingilizce biliyor ve onları anlıyor :) sarhoşuna bulaşılmadığı sürece zararsızlar aslında. ha ben genel olarak turistten kaçmak istiyorum dersen o zaman ayvalık falan var en iyi. akdeniz sahilleri komple gitmiş.

Artvin...
yaylalarından herhangi biri.

Bozcaada

ölüdeniz

kaş

Şu an çıkıyorum tam da. Akyaka sonrasında bodrum.

Çeşme/Alaçatı

gökçeada.

kıbrıs ve marmaris! alayına 48.

Bir hafta sonra gideceğim yere. Altınoluk.

alev alıcaksın yakında

Önermene katılıyorum. Match olduk linktekiyle az önce. Fakir olduğumu hemen anladı.

instamessage il tinder in ne farkı var ki ?

barbara herhalde barbara manken olan yazar ki$i sayesinde hayatimda gormedigim o kadar varosu instamessage denilen yerde gormus oldum sag olsun. hesap iptal edilemiyor.

// EDIT

ek olarak, barbara herhalde barbara manken nickli yazar, agir turk tipi bir kezbandir aman bulasmayin.

kemerburgaz yolundaki düzlüktü. kaza geçirdim zaten araba haşat oldu benimde bacağım yeni yeni iyileşiyor

yeni foçada askeriyeye yakın bir viraj var, az kalsın mıcıra kapılıp uçuyodum aşağıya, zor toparlamıştım arabanın götünü.

Bizim zamanımızda adı öss'ydi, şimdi lys sanırım? Bölüm seçmek büyük bir viraj bence. Hatta günümüz için okuyup okumama kararı vermek bile büyük bir viraj. Bugün çocuğun biri, ben okumayacağım abi meslek öğreneceğim daha iyi dedi. Şimdi bakıyorsun bu kadar üni mezunu işsizken meslek sahibi adamlar para kazanıyor. Haklı lan aslında. Okumayın olm:p Şaka bir yana, çok güzel bir puanınız yoksa(tıp, hukuk kazanacak gibi), ileride iş imkanı bulabileceğiniz bölümler yazın. Okumuş olmak için okumayın yani. Hangi bölümler bunlar? Geçen duyurusu açılmıştı araştırın bulun. İnsanın hayatına yön veren tek şey okumak veya okumamak, okunacaksa da bölüm seçmek.

Benim hayatımda en zorlu dönemeç 25 nisan kararları sonucunda yaşadığım iflastan sonrasıydı.
Annemin erken ölümü kişisel olarak en zorlu dönemeçti. İflas ettiğimde çocuk sahibi olmasaydım iflası zorlu dönemeç sıralamasında en arkalara yerleştirirdim, yaşayıp öğreneceğim hayat deneyimi der geçerdim. Çocuklar varsa üstelik de lise üniversite yaşlarındaysalar iflas gerçekten çok zor bir dönemeç.

kesinlikle meslek seçimi.

gerekirse eşinden boşanırsın, para kaybedersen kazanırsın vs. ama meslek tüm hayatını etkiliyor. değiştirmek de öyle kolay değil.

üniversite sınavına hazırlandığım sene hem aldatıldım hem de babam komadaydı 9 ay boyunca sanırım o zaman diyebilirim.

+23 yaş sendromu

2008 yılı hayatımın en zor yılıydı. gücümün ve sabrımın test edildiği yıl. babam ciddi bir ameliyat geçirdi ve yoğun bakımda kaldı bilinçsiz. ameliyattan 1 gün öncesi çok korkunçtu. doktorlar babamın yanında bize henüz anestezi verilirken bile ölebileceğini söylediler. düşünsene yarın baban büyük ihtimalle ölecek, bunu bilerek o günü geçireceksin.

ikiz bebek babası olmak. 1,5 yaşına geldiler, virajı alıp yola devam ettiğimiz pek söylenemez henüz.

çocuk durumu niye "geçiştirmeye" çalışıyor onu bi anlayalım, hoşlanmamış mı? oluru yok muymuş?

tek pişmanlık duyacağım şey, beni öpmeye yeltenmen olurdu.

hiç cevap vermezse gayet açık bir cevap vermiş olur. ne gayi?

hayata karsi pozitif oldugum tek konu hiv desin.
calisiyor. tecrube ile sabit

çocuk bence geçiştirmesin de içinden gelen neyse onu söylesin. çocugun baskasında mı gönlü var sorar mısın? aslında bi şans verse güzel olmaz mıymış onu da soruver

çocuk hoşlaşmamış, oluru yok onun gözünde anladığım kadarıyla. ama kanka gibi takılmışlar işte bikaç gün, gezmişler etmişler. o yüzden soğuk davranmak da istemiyor, ileride tekrar görüşme, aynı ortamlarda bulunma ihtimalleri de varmış. o yüzden "geçiştirmek" dedim, kırmak istemiyor yani.

Gerçeği söylesin, doğruyu söyleyince olmuyor mu illa karşısındakini gerizekalı yerine mi koyması gerekiyormuş?

@angelus, niye gerizekalı yerine koymak olarak düşündün olayı anlamadım. tam tersi bence, kırmamak adına ama yine de durumun öyle olmadığını anlatıp geçiştirecek bişeyler söylemek istiyor. konu dağılsın diye yani.

böyle bodoslama bir mesaja nasıl cevap versin onu bulamadık sadece...

Allah aşkına bırakın şu kırmamak triplerini, yani biri birine bir şey hissediyorsa karşısındakinin de illa aynı şeyleri hissedeceğine dair bir yükümlülüğü yok. Durum böyle gelişmişse dürüst olursunuz gerçeği söylersiniz. Siz istemediğinizi bahaneler uydurarak söylediğinizde karşınızdaki anlamayacak mı gerçek nedenin başka olduğunu, insanları bu kadar saf mı zannediyorsunuz. Dürüstlükten kimseye zarar gelmez, gerçek neyse onu söylesin arkadaşınız. Bu nasıl bir egodur sizdeki anlamıyorum ben. Zannediyorsunuz ki karşılık bulamadığında ölecek bitecek. Altı üstü yarım saat üzülür o kadar nedir yani.

dürüstlük en iyisi de, nazik bir şekilde dürüst olmak lazım.

@angelus

(bkz: sakin ol şampiyon)

sen bana "ego" diye zırvalarsan ben de sana "yarana parmak bastım galiba" diye mi saçmaliyim yani? ne bu şiddet bu celal? :)

alt tarafı kibarlık yapmaya çalışıyoruz burda, insanları kırmamak aptal yerine koyarak olmuyor hep. ne ego var işin içinde ne bişey. "teşekkür ederim, sen her zaman iyi bir arkadaşım olarak kalıcaksın" demek çok yavan geldiği için başka öneri bekledik. bu kadar salak ve sert tepkiler vermeye gerek yok.

cevap vermesin konu kapansın

arkadaş adamı bi yargılamadan cevap verseniz ne güzel. vardır bi bildiği demekki geçiştirmek istiyo.
bence anlamazdan gelip o cümleyi geçiştirsin. çünkü ne cevap verirse versin kırılcaktır. bişey demeden geçiştirirse tekrar karşılaştığında yaşanmamış gibi davranma şansı olur kızın.

abi "cevap vermesin" ne demek ?!, acımasızlığa gerek yok bu kadar, versin mutlaka sonuçta kötü söylenen bir söz yok ortada

cevap vermesin derken hiç cevap vermesin değil. sadece "tek pişmanlık duyduğum şey seni öpmeye yeltenmediğim" i anlamazdan gelsin salağa yatsın diyorum. başka türlü kırmadan nasıl geçiştirilir bilemedim. en düzgün açıklama bile kırar. hatta mantıklı makul açıklama daha ağır bile gelir bence. arkadaşım olarak görüyorum ve çeşitli kombinasyonları..

Bu meselelerde kibarlık daha da can sıkıyor. Çünkü karşınızdaki insan da en az sizin kadar kafa çalıştırabiliyor.

Haliyle beni geçiştirmiş diyebilir, yürümeye devam edip daha fazla üzülebilir. Bu açıdan adam gibi düzgünce olmaz bu iş desin geçsin.

Şahsen bir iş görüşmesinden sonra aranıp reddedildiğimi duymak beni nedense daha mutlu hissettirir(hiç aramamalarına oranla). Buradan kendi çabalarınızla yola çıkabilirsiniz diye ümit ediyorum.

"Bana karşı hissettiklerin için teşekkür ederim, olacağı yokmuş demek ki, pişmanlığa gerek yok" diyip sonra konuyu dağıtsa güzelce geçiştirmiş olur.

Friendzone yapsın, "Arkadaşlığımız gerçekten ileriye damgasını vuracak, öpüşmeyelim" gibi şeyler söylesin.

bir cevap beklemiyor aslında o cümle. yani tabii cümlenin orijinalini de görmek lazım buna karar vermek için belki ama.
bir şey yazmasın.

ilgilendiğin bir konuyla ilgili bir kursa gidebilirsin. orada kafa dengi arkadaşlar bulabilirsin kendine.

Ne iş yapiyorsun oralarda is arkadaslarin falan varsa bir seyler yap yavas yavas oluşur ortamin

@rubiks cube asteğmenim , sabah 8 akşam 5 çalışıyorum. İş ortamım 50 yaşındaki sivil memur amca ve teyzelerden oluşuyor.

İzmir'de senin gibi olan 1-2 arkadaş daha vardı, belki onlarla iletişime geçebilirsin.

izmirde senin gibi olan bi dolu insanız aslında. bir araya gelebilsek ortamın altını üstüne getireceğiz de, gelemiyoruz. hele ki ben artık 12 saat çalışıyorum.. beni bırakın, siz kendinizi kurtarın.

içelim panpa nerdesin.bornovaysa iyi olur

bende aynı durumdayım :)

ilgin varsa katıl bu kursa

desem.deu.edu.tr

@rain when i die birliğim asansörden 10 dakika ilerde hemen mithatpaşanın üstünde ve eve çıktım karataşta ; sıktı orduevi. kordonda kendi başıma içiyorum zaten devamlı :) sıkıldım artık kendi başıma içmekten de