1) hemşirelik.
hastaneye kısa süreli bi giriş çıkışımda bile kendimi envai çeşit hastalık kapmış gibi hissediyorum. ellerimi çatlatana kadar yıkıyorum. bi de insanların pisliği inanılmaz boyutlarda. allah düşürmesin, hastaların hepsine de acil şifalar versin ama o ortamda bulunmak, kan almak, yeri gelip sonda değiştirmek, devamlı öksürüp kusan birileri, üstüne bi de insanlar tarafından sürekli hor görülüp hakarete uğramak, hatta o plastik terlikler, pijama şeklindeki üniformalarına kadar benim için tam anlamıyla kabus bir meslek.
2) hizmet sektöründeki belirli işler: garsonluk, otelcilik, hosteslik vb. Maaş ne olursa olsun "tabi efendim" çekilecek, müşterinin her daim haklı kabul görüldüğü, üstüne üstlük müşterinin kendisinde karşısındaki insana 3. sınıf insan muamelesi yapma hakkını bulduğu, hödük insanlarla muhatap olma ihtimali haddinden fazla bulunan, iş vereninin senin haklarını çok gözetmediği meslekler de ne yazık ki kötü ve güvensiz bir intiba uyandırdığı için yapamazdım.
Emeğe, emekçiye hiçbir zaman hakkı verilmez; bu ayrı konu, sadece "tercih"lerden konuşuyoruz, alınıp gücenmece olmasın.
edit: erkek olsaydım bunlara bi de taksicilik ve kuaförlük eklenirdi.
0