tabii ki. onun için özel bir gün olmasa da enerjik uyandığım günlerde muhakkak enerjimi paylaşırım. özel bir günse atıyorum mülakatı varsa, sınavı varsa bunlardan önce de aramaya dikkat ederim. yan yana değilsek her sabah ve gece günaydın/iyi geceler mesajı atarım, bunlar dikkat ettiğim şeyler.

ama aldığım pek söylenemez. şöyle bir düşündüm soruyu görünce. herhalde telefonu sabah elime alıp gördüğüm mesajla gülümsediğim en son 10 sene önce falandır. çoğu ben günaydın yazmasam yazmaz bile belki, o yüzden acaba ben mi abartıyorum dediğim çok oldu zamanında.

Evet, hem de zevk ve neşeyle :D İnsanın o anki moduna da bağlı tabi ki; ancak sevdiğim, bağ kurduğum insanın heyecanları beni de heyecanlandırır.

Keyifle hem de..
Aha 5dk olmuyo günlük günaydın ve hayırlı işler mesajını atalı. Bi dünya da öpücük, gülücük, kalp falan işte. Güzel bir gün geçirmesini istiyorum tabiki, sadece yanındayken değil yanında fiziken bulunmadığım zamanlarda da onu mutlu etmek, görmek isterim.

evlendikten ve üstüne yıllar geçtikten sonra bile..

genel olarak atmazdım. atılmasını da pek istediğim söylenemez, çünkü motive edici mesaj metni görmektense bir eylem görmeyi yeğlerim. telefonla ara, yanıma gel, jest yap ne bileyim takla at inanayım :D mesajla motive mi olunur ya bende işe yaramıyor valla.

"bir sınavı, önemli toplantısı, beklediği bir haber, o gün sonucu belli olacak bir durum, katılacağı bir etkinlik vb." durumlarında bana yazılmasını asla ama asla istemediğimden ben de eğer böyle bi beklentinin işaretini almamışsam iyi dilektir motive edici şeylerdir yazmam. çünkü gerilecek bi şey varsa hatırlatılmasını istemem. bundan anlamayan biri vardı hayatımda. her şeye alındığı için bu tarz durumlarda bi şey de diyemiyordum yine yanlış anlar diye. ama yazıp ederken gerginliğimi arttırdığı için illa ona da yansıyordu sonrasında. mesele dönüp dolaşıp kendisine geliyordu sjdhgfd o kadar derdin stresin arasında bi de beyfendinin gönlünü eğlemekle uğraşıyordum. "insan sevgilisine 'bana şöyle deme' der mi? insan sevgilisine 'bana bunu deme' der mi?" ya sevgili olunca söylenebileceklerin bi kitabı, listesi falan varsa ver çalışayım gireyim sınavına geçeyim bitsin gitsin bu ne ya çok yorucuydu hakikaten. böyle durumlarda rahatlatıcı eylem görmeyi/eylemde bulunmayı yeğlerim. ben yazılı iletişime biraz uzağım demek ki :)

aktif olarak sevgilim yok ama yapardim ve yapilirdi. benim icin de onemli ciddiye aldigim bir işe oncesinde sevgilimle konusup oyle baslamak iyi bi destek. zaten onemli bi haberde yaninda olma imkani olsa olurdu. ama isteyken vs bu imkan saglanamayinca mecbur tlf ile iletisim.

Aldatmaca. Premium al göreceksin hepsi uzakdoğulu, brezilyalı falan

biz nasıl slavlara yükseliyorsak
uzak-orta doğu için de türkiye öyle

bir de sonuçta bu uygulamayı nüfusun çok düşük bir yüzdesi kullanıyor

kız yok herkesi likelayıp geri dönen olursa yazıyolar
resimsiz hesabımla bile almıştım.

aynı iş yeri demiyorsun di mi? Yani işsiz çalışmayan biriyle normal arkadaşları da görüşmez dersen belki olabilir ama sebebi para değil. bizim toplumda çalışmayan erkeği hor görme durumu var. parası olsa bile çalışmıyorsa "boş adam" gözüyle bakılır. o yüzden olabilir.

Söyle düşündüm, atıyorum biz bu hafta arkadaşlarla nusrete gidelim dedik, o işsiz arkadaşı bi kaç defa çekeriz sonra aramayız artık. Eğer kastettiğin buysa.

www.youtube.com

şuradaki dalga

ya cidden anlamakta zorlanıyorum ama 5-6 yerden daha duydum garip geldi bana

iş arkadaşı iş arkadaşıdır, kişisel hayatına pek sokmazsın, eski iş arkadaşları arada sırada toplanıp bir yemek vs. yapar ama iş arkadaşı mahalle arkadaşı falan değil ki.

Kurduğun bağa göre değişir. Benim ilk işyerinden olan arkadaşım en yakın arkadaşlarımdan biri oldu. Ama kırk yılın başı görüştüğüm ya da hiç görüşmediklerim de var.

Biraz problemli ayrıldıysan, arkadaşlarınla hiçbir sorun yaşamamış olsan da bir miktar uzaklaşıyorlar, çünkü patron ve senin arandaki sıkıntının kendilerine sirayet etmesinden çekiniyorlar, laf taşıyıcı konumuna düşmek istemiyorlar anladığım kadarıyla. Her gün tüm gününü beraber geçirdiğin insanların haftada-ayda bir nasılsın iyi misin görüşelim inş canım seviyesine gelmesi insana koyuyor.

Bir de çalışırken aktif yaşıyorsun, iş arkadaşın olmayanlarla da devamlı rastlaşıyorsun sahada. Bazen yardımlaşıyorsun, bazen sadece hal hatır sorup işe dönüyorsun vs. ama işsiz kalınca birden pasife dönüşüyorsun ve her gün karşılaşıp selamlaştığın insanlardan aniden uzak kalıyorsun. Çok samimi değilseniz arayıp sormuyorlar noldu öldün mü kaldın mı diye. Samimi olan, dost dediklerin zaten vakit buldukça arar konuşurlar.

İşsizlik kötü, uzun işsizlik daha da beter umarım kimse yaşamaz bunu.

hevesi bitmiştir

numaran tr numarası olduğu (eğer öyle ise) için; "bundan iş çıkmaz" diye düşünmüştür belki.

Seni fake sanmış hacı? +90 sın?

online dating'te bunlara alisirsan iyi olur, yoksa kalbin cok kirilir.

Bu yakışıklı da kimmiş?
Aa benmişim :dd

Heves bitmesiyle alakalı tamamen. Ben de bir sürü insanla bu aşamaya geldim, sonrasında da “Yahu bu Brezilya’da, ben Türkiye’deyim. Niye çabalıyorum” deyip çok fazla kişiyi bir anda whatsapp’tan, instagramdan vs çok kez engellemişimdir.

nereli olduğumu dedim çok çok büyük ihtimal numarasını almadan önce. alan kodunu görünce şaşırdıysa garip o yüzden ama yazdıklarınız arasında en kafaya yatan eskort olması olabilir. amaan demiştir.

hevesi bitmiş kısmı da garip çünkü tinderda yazışırken telefonlarımızı aldık. whatsapptan yazdım alır almaz. selam verdim, o da selam verdi hızlıca. ardına hemen yazdım, sonra buhar oldu resmen karşı taraf :d baktım takmıyor engelledim geçtim.

@baldur2'nin dediği doğru. çok var bunlardan. kalbimin kırıldığı yok :d bunun gibilerle kaynıyor tinder.

Hiç hatta sıfır, teklif eden de yok. Erkek olarak bu çok zor kadın olsam teklif yağardı muhtemelen.

sıfır. ben de etmiyorum, diğerleri de.

farklı şehirlerde olduğumuz birkaç arkadaş var. onlara yazıyorum, ben yazmasam onlar yazıyor vs. o açıdan güzel bir dengemiz mevcut ama o sosyallik sayılmaz sanırım aynı yerde olmadığımız için.

Dengeli tutmaya çalışıyorum, tek tarafın çaba gösterdiği ilişkiler yürümez. Beni sık sık arayıp soran bir arkadaşımı ihmal ettiğimi fark edersem bir süre biraz daha fazla çaba gösterebilirim. Sık sık arayıp sorduğum arkadaşım hiç aramazsa kendimi çekerim.

Yazılı ve sözlü olarak günde ortalama 10 cümle filan kuruyorum.

Pandemi ile birlikte iyice pasiflestim, pandemi sureci bittikten sonra da devam etti pasiflik.

Disaridan cok da fazla teklof gelmiyor ama benden disariya giden tekliflerle karşılastirinca disaridan gelen teklif daha fazla net sekilde.

Pandemide resmen unutuldum :(
Önceden haftada bir iki kahve vs olurdu

Sıfır istek var içimde. Bir miskinlik bir atalet içerisindeyim. Evden dışarı çıkmak bile istemiyorum.

cuma ve cumartesi clubbing. pazar gunleri de disarda yeme icme, chill hesabi. ben de cagiriyorum beni de cagiriyorlar. farkli arkadas gruplariyla, kimse yoksa da kendim.

Az enerji sarfediyorum. Sosyalleşme için isteğim mevcut ama sosyalleşince de canım sıkılıyor.

O hollandalı olduğu için flört etmek ve sosyalleşmek kavramları biraz içiçe geçmiş olabilir ama flörte daha çok benziyor. Fört olmasa bile yürümemen için bir engel yok bence. Tatlı da diyosun. Kadınlarının tam tersine erkekleri biraz çirkin gelse de bana gider diyosan eğer hiç kaçırma.

Yatak odası sesine gelince, utanacak hiçbir şey yok. Kadınlarının bile efil efil yellendiği bi kültürde erkeği böyle şeyleri hiç sallamaz.

@IncredibleMau yatak odası sesini duymasının şöyle bi etkisi de var, abi direkt bana "sevişiriz bunla ya" diye yürümüş olabilir gibi? Çok mu Türk kafası olur bu bilemedim ama..

Hiç sanmam! Hatta senin örnekte aklına ilk gelecek şeyin bu olmadığına eminim. Her ihtimali değerlendiriyo ince eleyip sık doluyosan eğer exotic bir tat peşinde de olabilir.

Bende bir yurume yok. yatak odası sesini duyup ta sevisirsz bunla diyeceğini de sanmıyorum

adam komşusu ile medeni ve kibar bir şekilde konusmus bence

Bi daha gorustugunde parti sesleriniz geliyor deyip davet ettir kendini. Hem daha rahat bi ortam olusur hem de adami gozlemlemis/tanimis olursun.

Adam seni dışarıda bir yerde görse muhtemelen tanımaz bile, medeni bi komşu sadece.

Sen mi üst komşusun adam mı?
“ üst komşum hollandalı bir bey” buradan onun üst komşu olduğu anlaşılıyor.
“ beni görünce çok heyecanlı şekilde "aa sen üst komşum musun, ben x"; dedi.” buradan ise sen üst komşusun gibi anlaşılıyor.

Bu kafa karışıklığının haricinde adam sana yürümemiş. Yatak odası seslerimi duymak da genelde insanları irrite eden bişey olduğu için duyup da oh kesin yatarız deme ihtimali çok düşük. Sen yürümek istiyosan eline koz da vermiş, ampülümü değiştirir misin diye sormak için telefonunu iste direkt bence.

yürümeden sempatik davranmış gibi geldi bana.

tabii bu yürümeyeceği ya da yüründüğünde karşılık vermeyeceği anlamına gelmez ama şu anda bir yürüme yok gibi.

yurtdışında özellikle hollandada vs. komşularla sosyalleşme çok yaygın. biz türkiyede genel olarak yabani insanlarla beraber yaşadığımız ya da insanlar genelde hayatta kalmanın ötesinde bir şey amaçlayamadığı için bu tip şeylere alışkın değiliz ama normal bir davranış gibi geldi komşunuzunki. yürümüş olamaz mı, tabii ki olabilir. ama ben de kafa birine benziyosa komşum bu muhabbetleri kurmaya çalışırım. komşuyla bir gün oturup iki tek atıp lafın belini kırmak ayrı güzel oluyor.

Allah yardımcınız olsun, anne vicdanlı ve iyi bir insan ise çocuğu size karşı doldurup büyütmez ise bir sorun yaşamazsınız inşaallah.

Boşandıktan sonra bekar kalsanız da bir baba olduğunuzu, size ihtiyacı olan bir insan yetiştiğini/büyüdüğünü unutmayın.

Her gün arayın, sohbet edin, her hafta mutlaka görüşün, birlikte vakit geçirin. Okul çıkışlarına gidin ara sıra, etkinliklerine katılın mutlaka.

Kötü senaryo ise anne ile kavgalı olmak, size karşı cephe alması, çocuğu size karşı doldurması vs.

Bu durumda da işiniz çok zor olur ama çocuk büyüyene kadar bu durumu kayıt altına alıp, haftalık mektuplar yazıp bunları biriktirip çocuk büyüyünce "bak aslında ben ilgisiz bir baba değilim, annen seni benden kaçırdı" diyebilirsiniz.

Tabi bu senaryo çok uç bir nokta, binde bir olur herhalde.

Saçmaladıysam affola

duyuru babası değilim ama çocuğunuz olduğunu unutmamanız, belki eskisinden daha detaycı davranmanız lazım.
anneyle baba aynı evde olunca anne yaradılış gereği bazı şeyleri kendiliğinden düşünüp hallediyor ve baba bunu fark etmeyebiliyor.
o yüzden çocukla artık tek başınıza muhatap olacağınız için daha dikkatli olmalısınız.
belki çocuğun bakımına dair önceden evde yapmadığınız şeyleri artık yapabiliyor olmanız gerekebilir.

ama asıl en önemlisi görüşme günlerini kesinlikle aksatmamanız ve annesi size cehennem azabı yaşatıyor bile olsa, çocuğunuzla bir aradayken bunu ona yansıtmamanız lazım bence.
yani size ait olan, içine çocuğunuzla ikinizden başka bir şeyin giremediği bir fanus yaratmalısınız diyalogunuzda.

çocuğun yaşı çok belirleyici, 1 yaşında olması sizin icin avantaj. benimkiler 10 ve 17 yasindaydi, ilk birkaç sene zor gecti, 5 sene oldu yavaşlar yavas toparlıyoruz.

esinizin tavrı, sizin tavrınız, cocuk ile iletişimde olanların tavırları çok belirleyici. herkesin tecrübesi ayrı, başkasından akil alıp da ilerlemeyin, elinizde geldiğince ilginizi ve sevginizi eksik etmeyin.

merhaba. baba olarak değil ana çocuk olarak cevap veriyorum. ne olur eski eşinizle aranızda ne geçerse geçsin, çocuğunuz ile olan iletişiminizi aksamayın. iki yetişkinin anlaşamamasının cezasını o çekmesin. öpüyorum, iyi günler.

Ben bunu çevre bulamama ve kardeş gözü ile bakmama olarak açıklıyorum
Doktor olup kuzeni ile evlenenler tanıyorum
Heralde hiç kardeşiz gözü ile görmediler birbirlerini ( düşününce ne kötü di mi )
Bi de çevreleri ne kadar kıtsa artık nası olsa tanıyorum ailesini de deyip hoşlanınca da evleniveriyorlar heralde

konunun uzmanı değilim ama birçok sebebi olabilir; aile servetinin aile içinde kalması için olabilir (biraz manyakça evet), çocukluktan beri birlikte zaman geçirildiyse bilinçaltında bunun bir etkisi olabilir, akraba olunduğu için bir güven duygusu geliştirmiş olunabilir, genetik açıdan birbirlerine çekici geliyor olabilirler.

aklıma bir çırpıda gelenler bunlar.

Ya cidden kuzenine aşık
Ya da evlenme zamanı geldiği için en basit, konfor alanı eşini seçti

İlkiyse aile önemli, kuzenine aşık olabileceği bir aile yapısında büyümüş ve cidden aşık olmuş olabilir.

İkinci senaryoda yabancıya gitmeden yapılan güvenli bir seçim var. Artık evleniyim hissi geldiyse ve ilişkilere dair umudunu kesip uğraşmak istemediyse tercihini böyle yapmış olabilir.

Kuzeniyle evlenmiş birini tanıyorum, anlatılanlara göre çok aşık olmuşlar ve aileler şiddetle karşı çıkmasına rağmen evlenmişler, bana oldum olası çok garip gelmiştir, öyle uzak kuzenler falan da değiller amca çocukları, soyadları bile aynı.

kanunen ya da dinen bir engel olmadığı için

sorun bence dünya kadar test olmasına rağmen sorunlu genler taşıyan arası evlilik

Ben de en temelinde kardeş gözüyle bakmama olduğunu düşünüyorum.

Yani o aile içinde o iki kuzen büyükler tarafından kardeş olarak görülmüyorlar, büyükler o göz ile bakınca kuzenler de çok küçük yaşlardan itibaren birbirlerine kardeş gözüyle bakmıyorlar.

Kendi ailemi düşünüyorum, kuzenlerim ile gerçek kardeş gibi büyütüldük. Siz kardeşsiniz, teyze anne yarısı, kuzen de kardeş yarısı vb. söylemlerle. Dolayısıyla hem benim kafa yapımda hem de ailemde ve çevremde kuzen ile evlenmenin kardeş ile evlenmekten hiçbir farkı yok.

Ama böyle büyütülmeseydim, yine böyle düşünecek ve hissedecek miydim?

konuyu okuyunca ister istemez kendi kuzenini bir anlığına düşünüyor insan. düşünmesi bile utanç verdi. akraba evliliğine girip bebeğin riskli doğup doğmayacağını bile bilmiyorum çünkü hiç araştırma gereği duymadım. çünkü kardeşlik (bizde böyle).

aile icindeki para yabanciya gitmesin diye +1.

yakin zamanda bir arkadasim bu sekilde evlendi. sag tandansli zengin bir aile.
mevzu gorusucu usulu gerceklesti, sulale oyle uygun gordu, cocuk da sesini cikartmadi. Zaten sesini cikartsa buyuk ihtimal aforoz edilirdi.

çevre bulamama +1
para meselesi kırsal alanlar için geçerli.

büyük şehirlerde yaşayan herkes girişken olamıyor, hele de karşı cinsle tanışma, yakınlaşma vs.

Kuzen kardeş değildir +1

Kuzen kuzendir. Kardeş gibi yakın görür seversin o ayrı ama kuzenle evliliğe karşı olmak için kardeşi gibi görmek sebebine ihtiyaç duyulursa eğer kardeşin kadar yakın görmediğin kuzeninle evlilik uygundur, normaldir gibi bir sonuç çıkar.

Soruya cevap: varlıklı ailelerde para içeride kalsın mantığı +1 ya da kuzenle evlenilmez gibi bir kriterlerinin olmayışı, özetle.

Nolur nolmaz not düşeyim: kuzenle evlilik tabi ki düşünülemez!

kuzen 4. derece akrabadır

kardeş bile 2. derece akrabadır
ne kanunda ne ahlakta ayıplanmamış kuzenle evlenmek, neden ayıp, bunu temellendirebilen çıkmadı henüz
insanlar çevresiyle sınırlı ayıpları topluma neden dayatır
genetik hastalıkları konuşmuyoruz ki
"Birinci derece kuzenler arası evliliklerde genlerin 1/8'i paylaşıldığında genetik olarak belirlenen hastalık riski %3'dür."

kültürel bir şey. doğulular çok kalabalık oldukları için de kuzen kardeş gibi olmuyor olabilir. yani 2-3 kuzenleri yok, 150-200 kuzen olunca daha normalleşiyor. birkaç nesil sonra doğumlar azaldıkça kuzenler arası evlilikler de azalabilir.

köyden kente göç, kenttekilerin kırsaldaki ilkel adetleri tam olarak terk edememesi ile açıklanabilir. mevzunun muhafazakarlık ile de doğru orantılı olduğunu düşünüyorum çünkü kuzen evliliğinin yaygın olduğu yerler islam coğrafyası ile sınırlı. modernlik - muhafazakarlık tanımlarınızı gözden geçirin bence.

toplam kuzen sayim 5 falan. kardes hissiyatim yok kendilerine karsi. soguk da degiliz, akraba iste. ben de kuzen kardestir soylemlerini anlamiyorum mesela.
insanin kardesi anne baba baglantilidir.

ama ben evlenmem cunku kacinci dereceyse kacinci derece akrabalik statusu soz konusu oldugundan o evliligi yapamam ben psikolojik olarak. ama yapanlari da anormal ya da cahil, gerici bulmuyorum. ortada ensest falan yok. genetik rahatsizlik orani da makul dusuklukteyse gayet evlenir isteyen.

140 170

Kendi hesabıma göre ev düzme ortalama 6500 dolara falan (90bin TL) patlıyor. Beyaz eşya kalitesi orta segment.

200 altına zor diyorum. yok mu arttıran :)

bir arkadaşım düğün, nişan, tektaş vs. bütün masraflar için totalde 1.5 milyon harcadı. evi de 12 milyona satın almışlardı dolar 7 civarlarındayken. içine de mimar tuttular, totalde 2 milyon oraya harcamışlar.

başka bir arkadaşım da geçen yaz evlendi, kendi bahçeli müstakil mütevazi evlerinin bahçesinde yakın çevreyle ufak çaplı bir düğün/kutlama yaptılar. basit ama keyifli bir organizasyon vardı. totalde 120bin tl harcamışlardı.

aralık bu şekilde :) kendi sosyal statünüze göre bir denklem kurarsınız artık.

düğün masrafı 25 30 civarı. (bizim orda biraz ucuz salonlar)
ev eşyası 60 70 civarı.

ps. ocakta yaptım düğün

dandik olmayan ev eşyası şu an 100 bin TLyi buluyor. Diğer masraflara hakim değilim.

ben üstteki arkadaşa katılmıyorum.

para varsa düğün, kına vs hariç konuşuyorum eşya ve ev konusunda alabileceğinin en iyisini al. ama şimdi ucuz alayım, ama şimdi idare eder eve oturayım demek seni ileride daha büyük masrafa sokuyor. bundan emin olabilirsin. tabi bu bütçenin el verdiği ölçüde yapılabilecek bir şey. ama dediğim gibi şimdi paran varsa şimdi harca, kısmanın manası yok.

aynısı başıma geldi oradan biliyorum. aman idareten olsun diye aldığım şeylerin yenisini aldım daha sonra daha iyi hissedebilmek için. çünkü iki gönül bir olunca samanlık seyran olmuyor, insanın vakit geçirdiği ortam çok önemli.

2019 yılında düğünsüz, ortalama ve az eşyalı bi şekilde evlendim. 60bin civarı tuttu. ama bazı büyük kalemler hediye gelmişti.

şu an bence 150'den aşağısı zor.

Hiç alakası yok abi zihnini rahatlatan bi olay, yağmur sesini dinlerken uyumak gibi. Seni tenzih ederim fakat bunu fetiş gibi algılamak için gerçekten "tuhaf" olmak gerekir.

Forvet+1 ama fetishe çevirenler de var seksi giyinip dondurma yemek mikrofon yalamak gibi. Twitchte de var buna benzer yayınlar.

Başlangıçta olmasa bile şu anda bi fetiş türü oldu bence.

Millet kulak şekilde mikrofon yalıyo Twitch'te.

Çok ciddi bi olay değil de uyurken dinlemelik içerik işte ya. Hani uyurken mır mır konuşan insanları dinlemek rahatlatır bazılarını ya, onların daha spesifik hale getirilmiş hali. Çok farklı tarzları var ağız şapırdatmadan parmakla tık tık yapmaya, fısır fısır konuşmaktan klavye sesi çıkarmaya değişen spektrumları var. Sana iyi geleni dinleyebilirsin ya da hiçbirini dinlemeyebilirsin herkesin hoşuna gidecek diye bi şey yok

3 ay küs kaldık.
Eski eşimdi
Bayram gelmişti ailelere ziyarete gidilecekti kendiliğinden sona erdirdi.
Bir daha iflah olmadık, boşandık

Ben kin tutamıyorum. Max yarım gün kalmışımdır sanırım. Kalıcı zarar da olmuyor böyle olunca.

babamdı. beş aya yakın küs kaldık bayram gelince barıştık. sonra unuttuk gitti.

babam, zamanla yaşanan olayla ilgili kabullenme evresine girdik, zaman çözüm olmadı ama o eski kızgınlığın öfkenin yatışmasına neden oldu. 1 yıla yakın küs kaldık. İletişimimiz oldukça zayıf, öyle ki yakın zamanda kendi babasını kaybetti o gün sarılıp yüzüne baktığında içimden ne kadar yaşlanmış dedim, 1 yıldır yüzüne net bakmadığım için hiç fark etmemişim. Onu seviyorum fakat bazı insan ilişkilerinin eskisi gibi ilerlemesi mümkün olmuyor bazen.

Bir baba hikayesi de benden, aynı evde neredeyse 1 yıl konuşmadık. Okuduğum bölümü bırakmak istediğim için çıkmıştı olaylar. Benden epey büyük kuzenlerimden biri araya girip ikimizle de ayrı ayrı konuştu, durumu yumuşattı. Sonra başka bir bölüm kazandım, babam ne kadar mutlu ve başarılı bir öğrenci olduğumu gördükçe daha iyiye gitti. O zamanlara göre çok daha açık ve iyi artık ilişkimiz.

2 yıl.

Aniden, hiç hesapta yokken.

2 yıl babamla. Nasil sona erdi bilmiyorum da hicbir zaman tam anlamıyla sona ermedi zaten.

eşimle boyna kusuruyoruz ama bir iki gün sürüyor bugün misal kendime kahve yapmıştım eşime de yaptım al insanlik gör dedim verirken ki kendisi de kus olsa da yemegi hazırklar ve çağırır

2 ev arkadaşım 2 sene küs kaldılar.
Son sınıfta, okulu bitirme korkusuyla beraber ders çalışarak barıştılar. 13-14 sene oldu. Bir tanesi yurtdışında. Her sene görüşürüz topluca mutlaka. Hiçbir şey olmamış gibiler.

Yıllar evvel;

3 ay
1- Kardeşim
2-Askere giderken vedalaşmak içinde geldiğinde uzatmadım.
3-Hayır.

Yakın zaman;

7 ay
1- Kardeşim
2- Bir filmle ilgili fikrimi sorunca uzatmadım, konuşmaya başladık.
3- Hayır

1 annem
2 tanışmaya gelen kıza asla davranmaması gerektiği şekilde davrandı
3 4.5 yıl oldu, eskisi gibi değiliz. 6 ay sonra konuşmaya başladık. Şimdi de aynı kızla evlenmemi istiyor ama nein.

6 Ay

Annem

Degistiremeyecegi seyleri kabul etmek icin min. adimlari atmak zorunda kaldi.

Hala muhabbetimiz "Istemiyorsan bir daha gorusmeyebiliriz" noktasina savrulabiliyor.

Kişisel görüşüm
1)parayı kesinlikle nikah vs şeylere kullanma. Bu gibi şeylere olabildiğince az para harca, yoksa evliliğin boyunca borcunu ödersin, çok pişman ediyor. Bir kere evleniyorum düşüncesi kadar saçma bir düşünce yok bence.
2) ticareti bilmiyorsun. Belki belli bir alanda uzun süre calıssaydın orada yapılacak bir iş tanımı da bulurdun ama bu da yoksa iş kurma bence, aşırı risk.
3) ev almak en mantıklı seçim. Hem kiralar uçtu gitti, yatırım istediğin zaman satabilirsin. Ev konusunda kız arkadaşınla ortak para koyup ev alın, gerekirse sonradan başka eve geçersiniz.

İşsiz bir şekilde evlenmek konusu kişiye göre değişir o yüzden yorum yapamıyorum

Evlenme bence, ev olur iş olur bir şeye sahip olmak en iyisi.

evlenme

Eğitim almayı neden düşünmüyorsunuz? Kaynakçı olun, iki yıllık bölüm okuyun, muhasebe öğrenin. 40 bin liraya 4 yıllık üniversite masrafını çıkarırsınız. Bence iş bulmadan evlenmeyin.

Sizin durumunuzda evlenilmez. Ama kızın evlenme isteğini uzun yıllardır iş bulamayıp ve hala iş konusunda belirsizlik varken ertelemek anlamsız. Kızın yıllarına yazık. Sürekli şimdi işim yok, biraz daha bekleyelim vs vs kızı harcamak olur. Sizin niyetiniz evlenmek olsa, birde uzun yıllardır işsiz olduğunuz halde birikmiş bir para varsa, hepsini harcamadan ufak bir kısmıyla küçükte olsa bir işe girişirdiniz.

Siz bence iş bulup, evlenip yeni bir düzeninin sorumluluklarını üstlenmek istemiyorsunuz. Hani istememek olmasa bile cesaret edemiyor olabilirsiniz.

Hazırda bir miktar parası olup, uzun yıllar işsiz olan biri çoktan bu parayı değerlendirirdi isteseydi. E ticarete girişirdi, yeni bir meslek edinirdi vs vs. Yani sonuçta tüm parayı harcamadan da ufak tefek işlere girişebilirdiniz.

Bir araba yada motor alıp kuryelik, taksicilik tarzı işler yapılabilir. İşsiz olmaktan ya da iş aramaktan iyidir. Hazırda para da varmış. Paranın geri kalanı ile 1+1 alınır. Kendi yağınızda kavrulursunuz.

kesinlikle evlenme. kız bişey demez sonra demeye başlar kaldıramazsın. ailesi söylenir cevap veremezsin.

İş olmadan evlenirseniz evi nasıl geçindireceksiniz? Kız 10 bin lira maaş almıyorsa ülkenin şu şartlarında tek eş çalışarak ev geçindiremiyor.

O parayla ev alın. Kiradan kurtulursunuz. Sonra da asgari ücretli bile olsa bir işe girin derim ben. Migros'ta mesela...

Yukarıda da denmiş, katılıyorum, yazıdan göründüğü kadarıyla yeni bir düzenin sorumluluğunu üstlenmek size zor geliyor. Üstlenmek istemiyorsunuz demeyeceğim belli ki kızı seviyor ve istiyorsunuz. Biraz cesaret lazım ve bir yerlerden başlamak... İnanın gerisi gelir. Hem siz hem de arkadaşınız mutlu olursunuz. :)

hatun ile ciddi isen nisan yap, is bulana kadar parayi dovize cevir bekle.
is bulduktan sonra ev isine maasa gore bakarsin, pesinat + taksit yaparsin.

is bulmadan ben olsam evlenmem cunku iliskiyi ciddi zorlayan iki buyuk mesele var, bunlardan biri para sikintisi digeri cocuk.

Bence de evliliği işe girdikten sonra düşünün derim, maaşın eve yetmemesi bile evliliğin tadını kaçırıyor.

Şimdiden müstakbel akraba baskısıni üzerinizde hissetmissiniz ve işsizim bari ev alayım diyorsunuz ya, işte o baskı hissi evi alınca bitmeyecek öyle düşünün.

Ben çocukken babam 2 yıl falan issiz kalmıştı. Annemse devlet memuru. Nerdeyse 60 yaşında oldular hala tartışmada oradan laf sokar babama annem. Müstakbel eşiniz yapacaktir diye demiyorum da annemin tavrinda o akrabaların söylediklerinin de etkisi vardı.

Evlensen de evlenmesen de önce evi al, kredi filan gerek yok o paraya ortalama bir ev alınır, biraz merkezden uzak bir semt olsa da 15 yıldan eski ev alma. Deprem güvenliği açısından.

Evi mutlaka evlenmeden önce al, evlensen de evlenmesen de.

Müstakbel eşe de de ki;

"bütün paramla ev aldım, param da yok işim de. İlla evlenmek istiyorsan başımızı sokacağımız evimiz var, nikahı kıyalım oturalım, eşyamızı eksiğimizi zamanla tamamlarız"

"bu ekonomide hele ki işsizken düğün ve saçma geleneklere harcayacak 150-200 bin liram yok maalesef, ama seni de seviyorum, evlenmek istiyorsan hemen yarın kıyarım nikahı kaçmam hiç bir zorluktan"

Kız arkadaşın toplum baskısından dolayı böyle düşünüyor fakat evlenip işsiz kalmaya devam edersen çok daha büyük sıkıntılar çekersin. Şimdi bu şekilde ertelemeye devam edersen de kız daha ne kadar bu isteğini törpüleyebilir bilmiyorum. Bence bu sorunun temeli son paragrafla alakalı.

Şu an bir işin yoksa neden meslek edinmek zor olsun, bir kursa gitmek yerine ne yapıyorsunuz ki? En kötü ihtimalle bir işi öğrenebileceğiniz yere vasıfsız olarak girebilirsiniz, network çalıştırmak lazım. Ticaret konusu için de yapmak istediğiniz işte tecrübe edinip sonra o sektörde girişimde bulunabilirsiniz. Çok temel bir örnek vereyim, bir tanıdık küçük çaplı bileklik,kolye vs takı satan bir takıcıda işe girdi. 4-5 ay sonra kendisi bir takıcı açtı ve işletiyor. Takıcı kısmını çıkarıp herhangi bir iş yazarsanız mantık aynı.

Dugun ve esya icin parayi carcur etme. Ev ya da baska bir yatirim icin kullan. Ev alacaksan eski ev alma, zamanla masraflari cikar. Sevdigin kisi varsa ve iyi gunde kotu gunde bir arada yasamak istiyorsaniz bekletmeyin sartlariniz dahilnde evlenin. Onun disinda sag sol ne der kulagini kapatmaya calis. Hangi alanda yetenek, tecrube ya da ilgin varsa ya da ne yapabileceksen online yerine sahaya in ve o alandaki insanlardan yardim iste ve yapabilecegin bir sey var mi sor.

yahu evlenme tabi ki. işsizken evlenilir mi? elektrik faturası geldiğinde bankadaki 500binden mi çekip vereceksiniz?

hazır parayla en mantıklı iş ev almak ya da iş kurmak. ama bence senin niyetin olsaydı çoktan iş kurardın bu parayla. ayrıca ne işi kurabilirsin, ona bakmak lazım. çiğköfteci mi açacaksın? getirisi seni tatmin edecek mi?

ev alsan desek bu da evlilik açısından işe yaramıyor. bi arkadaş ev al, nikahı kıyıp oturalım de demiş ama kız arkadaşın çalışıyorsa o sabah işe gidecek sen de evde iş mi bakacaksın? inan 2 ayda kavga dövüş kıvamına gelirsiniz.

bence sen bir şekilde iş bul. yani artık standarlarını mı düşürürsün, kursa mı gidersin bilmiyorum. ama şu an için en mantıklısı bu.

bir fabrikaya işçi olarak girebiliyorsanız girin.tercihen otomotiv fabrikasına. fazla mesai vs. kazanırsınız da fena değil ücretleri.

paranızla da ev alın derim.bunları raya oturttuktan sonra ise evlilik işini düşünürsünüz.

Gerek görmediğimiz hiç bir şeyi evde tutmuyoruz net bir şekilde. Evimiz de buna göre küçük zaten. Yemek masamız da 4 kişilik standart ama gerekirse açılabiliyor (ikea'dan almıştık) Genel olarak her şey minimalist bizde. Kendi paranla alacağın ve kendi evine yapacağın tasarımı annene sormak zorunda değilsin, yaşlı kafası çok farklı bu konuda maalesef.

oo ilk evlendiğimde neler neler vardı gereksiz. hepsini yavaş yavaş attım sağa sola verdim. televizyonu verdik en büyük o geliyo aklıma. ayy bi de çeyiz sandığı vardı içinde de çeyizlerim ^^ hepsini verdim. en sevmediğim şeylerden biri benim seçmediğim bi şeyin eşya olarak bana alınması. hediye olarak değil de, örneğin yemek takımı gibi. evdeki yemek takımı allı güllü mesela. hiç sevmiyorum ama bunu atıp yenisini alacak durumum yok şu an. neyse ki çok sakarım da takım eksiliyor gitgide. bunun dışında gereksiz ya da kurtulunacak bi şey kalmadı. okuyunca aklıma geldi orta sehpa var evet. ortalıktan kaldırdık ama eşim atmama izin vermedi depoda duruyor.

annem babamla yaşadığım için haliyle bir sürü gereksiz şey var. "birgün lazım olur" mottosuyla tutulan. 40 sene önceki kumaşı bile var, annem asla bir şeylerin atılmasını istemez. özellikle de kendine ait bir şeyse, isterse senelerdir kullanılmasın.

ablamlar da aksine evde hiçbir şey tutmazlar. mesela yastık 2 tane vardır. biri kendisine, biri eşine. yani bir misafir gelse verilecek yastık bile yok. yorgan falan da aynı şekilde. tabak çanak da sayılıdır.

ikisi de görüldüğü üzere iyi değil. sadelikten yanayım ama kendimizin ya da gelip kalabilecek birilerinin ihtiyaç duyacağı şeyler mutlaka bir kenarda durmalı.

bir de arkadaş çevreniz ve ailenizdeki kişi sayısına da bağlı. bir de görüşme sıklığına bağlı.

ayrıca misafirin tabak çanak ve yastık yorgan dışında kolay kolay bir şeye ihtiyacı olmaz. anca olursa havlu ve pijama falan. onlar da her türlü yedekte bulunur zaten.

sade tatlı bi evim var ve evde gereksiz hiçbir şey yok. önceki evimde televizyon da yoktu, ama bi keresinde annem ve küçük kardeşim yanıma gelmişti. ben işteyken kış günü ha deyince dışarı da çıkamamış, evde öyle televizyonsuz falan çok sıkılmışlardı. sırf onlar gelir biri gelir ben evde olmam evde sıkılırlar diye bu kez evime yerleşirken ilk iş basit bi tv almıştım. arada geceleri ses çıksın diye açmak dışında pek açtığım da yok, yepyeni duruyor. onun dışında her şey tam bana kadar ve benim zevkime göre, misafir için aldığım ayırdığım hiçbir şey yok.

Vitrin, orta sehpa

Vitrin, orta sehpa, salona ya da oturma odasına yemek masası, halı, tv ünitesi, battaniye, baza, yemek takımı yok bende.

Evim büyük 200m2, taşınalı 1 sene oldu, boşlukları doldurmakta zorlanıyorum bu yüzden. Dekoratif şeylerle doldurmaya çalışıyorum ama beğendiğim her şeyi alamadım çünkü fiyatları uçuk. Ferah ferah oturuyorum memnunum.

6 kişiden fazla evde toplanma ihtimaliniz yoksa yemek masası gereksiz.
Tv izlemiyosanız gereği yok tabii. Ama ben tv de dizi vs izliyorum.

Aynı şekilde yatıya misafir gelmeyecekse ekstra yastık yorgan kanepe çekyat gereksiz. Ama yedek bulundurmak gerekebilir yıkandığı zaman vs için.

Ben bekarım, tek yaşıyorum, ama evde yılda 1 2 de olsa 4 5 kişi kaldığımız da oldu. Gerçi yaş ilerledikçe kalmalı aktivite +1 çift olur en fazla ya da ailem gelirse.

1 3lü koltuk var onun dışında şişme yatak var misafir için.
3 tane yastığım var kalabalık arkadaş grubum gelirse ben kırlenti yastık yapıyorum.

Vitrin yok çünkü manasız bence. Ama diğer klasik dediğiniz eşyalar kullanışlı olduğu ya da ihtiyacm olduğu için var. Orta sehpam yok ama arada almayı düşünüyorum ayak uzatmak için.

Yer varsa ufak tefek ekstra eşyayı ben dert etmem.

Türk kahvesi ekipmanı belki anneniz size gelir diye bulundurabilirsiniz. O benim için dert olmazdı.

çayla alakalı her şey ben hariç herkes için.
normalde benim evimde çaydanlık, çay bardağı vs. hiçbir şey yoktu. eski iş arkadaşlarım ev tebriğine gelirlerken, çay makinesi ve çay almışlar. çay bardağı / takımını da annemler aldı. ben misafir gelmediği sürece elimi sürmüyorum onlara. çay makinesini de su ısıtmak için kullanıyorum.

misafir için aldığım şeyler ise, şişme yatak, havlular, yorgan, yastık, nevresim takımı. (şişme yatak hariç hepsinden de birden fazla var bu arada)

sonradan aklıma geldi, evde nescafe ve filtre kahve var mesela ben içmiyorum. misafir için duruyor. dolayısıyla kahve fincanı ve demleme aleti de var. onlar da misafir için olmuş oluyor :)

Cok vardir. Oturma grubu, hali vs yok bende de.

Yukaridakilere yeni bir sey ekleyeyim: Perde

Vitrin, orta sehpa(henüz), zigon sehpa takımı, sigaralık :v, ahşap büfe, avize, çekmece, kitaplık(henüz), panjur :/, yemek masası, portmanto ilk aklıma gelenler.

Yemek masamız var, gündelik yaşamda yemekleri genelde sehpada yiyoruz.
Fakat arkadaşlarımız gelir gider, taco gecesi suşi gecesi, ıyun akşamları, hepsi masanın etrafında geçer. Dört geniş sandalyemiz var masa etrafında, sekiz dokuz kişi yemek için sığıyoruz, evde 10-12 hatta senede bir iki kez daha fazla kişi oluruz. Zaman zaman üstünde çalışır ya da toplantılara katılırım zoomdan son iki senedir. suluboya, seramik o masada yapılıyor. Eve taşınırken gerek var mı bu dev ahşap masaya demiştim ama yaşam alanında önemli bir yeri var şuanda. Yani klasik düzende düşünmeyin her daim. Multifonksiyonel bir araç masa kesinlikle.
Sizin yaşamınızda neye ihtiyaç olduğu önemli tabii ki yeter ki işe yarasın. Oturma odamız yok, salon mutfak yemek masası her şey açık plan tek bir katta mesela. Masa örtüsü satın almadım hayatımda hiç. Eşim bekar evinden getirmiş birkaç tane nedense, kullanmıyoruz diye verdim. Fazladan yorgan almadım. Tuhaf yatak örtüleri almadım. Yeni nevresimlerim yok hepsi eski hayatlarımızdan geldi. 3 tane çay bardağımız var, kırılırsa yenisini almam, biz kullanmıyoruz, eşimin anne babası istiyor sadece gelince. Yani meli malıları boşverin. Size nasıl kolay geliyor, neyi idare edebiliyorsunuz? Evinizde neye yer var? Baktınız yokluğunu hissediyorsunuz alırsınız.

Vitrin yolluk mutfak banyo halısı biblo vs hiç yok
Koridorda da halı yok

Istanbuldayken insanların gelip bende kalacagı bir hayat yasamadım hic. Cok az kisilik bir sosyal hayatım var ve o kisilerin hepsinin de birbirine cok yakın evleri vs var. Hepimiz coook istisnai bir durum olmadıgı surece gorusup gorusup uyumaya kendi evimize gideriz. Sehirlerarası arkadasım veya akrabam yok. Mısafir de gelmez. Gelen arkadaslarım benim kullandıgım catal bıcak tabagı vs kulanır. Evdeki her sey benim icin ve tabiri caizse ‘bana kadar’ var ve daha fazlasına ıhtıyac duymam.

‘Acil bir durum olursa’ diye dusunmuyorum. Bunun ıcın maddi olanakları acık tutmayı tercih ediyorum. Populer kulturde buna ‘fuck you money’ denıyor, yani birine soylediginiz son soz ‘f*** you!’ ldugunda kullanılacak para demek. Isinize, esinize, ev arkadasınıza falan bunu deyip ayrıldıgınızda kullanabileceginiz para. O sebeple bir arkadasım veya kardesim hayatında bir degisiklik yapıp benimle yasaması gerekirse o zaman alırız diye dusunuyorum. Onun dısında biri iki saat oturacak diye turk kahvesı cezvesi bulundurmak manasız geliyor. Fazla esya sevmıyorum.

Ha evimde gereksiz ne var? Mısafir yatagı var cunku lojmanda yasıyorum ve esyalar benim degil.

ölü taklidi yap abi. diğer türlü engel olamazsın diye düşünüyorum. bir yerden sonra görüşmek istemediğini anlayıp aramayı bırakırlar. mesaj atana dönme, ararlarsa açma, eskaza açarsan da çalışıyorum müsait değilim vs bahanelerle savuştur.
en güzeli de yapmaları istedikleri iş her neyse yapamam vaktim yok, çalışıyorum de?

mantikli; ama o kadar nefret etmeye basladim ki. bunlari yapmak icin bile emek, vakit harcamak istemiyorum. istiyorum ki hic ulasamasinlar.

Üst cevap y+1
Olmadı telefonunu değiştir, engelle

Bi 300 fişekle, bittiğinde de 200 lira gönderirsin desen olmaz mı?

(bkz: hayır diyebilme sanatı)
Kitap nasıldır bilmiyorum, kitabı önermiyorum. Bol bol hayır deyin, çok güzel bir şey.

veritaslibertas +1

hepsini rahatsız etme moduna al. whatsapptan sessize al. ararlarsa mesaj atarlarsa bildirim gelmez.

Açma. Yanlışlıkla olursa 1 dk de kapa. Sonra mesaj at. Ararsa dönme.

kredim var de, bankaya borçluyum de, 20bin filan borç iste

Benzeyen de var benzemeyen de. Aile içinde de öyle. Her incik boncuğu sırf pintiliği dikkat çekmesin, fark daha büyük görünsün diye aylığa yıllığa vuranlar var. Başkalarına karışmadığı sürece kendi hayatını öyle yaşayana saygı duyarım ama kendi kafasını sana empoze edene, yaptığın bi harcamaya yüz ekşitene tokadı vurasım geliyor.

Son soruyu tam anlamadım. Normalde görüşmediğim kişilerle buluşmamayı tercih ediyorum.

@IncredibleMau son cumlemi biraz genellemis olabilirim. Pandemi,iş vs nedenlerle yakın arkadaşlarımla dışarıda nadir buluşuyorum..

Valla olay para hesabından ziyade neye ilgi duyduğun ile alakalı gibi. Mesela ben oyun için gözümü kırpmadan çok para harcayabilirken iş kıyafete vs geldiğinde çok fazla harcama yapmam. Hal böyleyken giyimine, görünüşüne çok dikkat eden arkadaşların bir kıyafete verdiği paraya ben "o paraya öküz alınır" tepkisi verirken onlar da benim oyunlara verdiğim paraya o tepkiyi veriyor.

Yani benzer zevklere ve ilgi alanlarına sahip olduğum arkadaşlarımla bakış açım benziyorken diğer arkadaşlarla pek benzemiyor.

E tabi paranın konusu dolaylı da olsa mutlaka açılır. Dedikodu konuşulmuyosa eğer tatildir, yeni bir üründür, iş hayatında yaşananlardır öyle ya da böyle konu paraya gelir. Az ya da çok görüştüğüm tanıdığım insanlarla paraya ve yapılan harcamalara bakış açım mutlaka değişiyor. Biri hiç acımadan giyime para harcar diğeri teknolojiye. İkisi de birbirini eleştirir.

Ayarsız dediğim bi iş arkadaşım mesela her ayın ilk haftası kredi taksidini ödemek için 40 takla atarken ertesi gün binlerce lira verip bi montla gelir. Öteki daha zengindir ama yıllarca aynı şeyleri giyer. 40cm'lik bi ses kablosuna gider binlerce dolar verir ama. Buna rağmen üçümüz de domatese gelen zamdan dem vururuz ama.

geciyor. ben bu hikayedeki cimri/tasarrufcu/parasiz tarafim. ozellikle mekanlarda yemek ve alkole tonlarca para dokmeye karsiyim. daha ucuz aktiviteler oneriyorum bulusacagimiz zaman sonuc olarak.

Instagram kültürüne biraz uzağım ama mantıken "dökül bakalım" demiş hikayene bakarak. Rahatsız edici bir takipçi değilsin. Mesaj atmamışsın, postlarını beğenmişsin falan. Tehlike arz etmiyosun onun için. Bu da onda hikayene bakıp "varsa diyeceğin bir şey söyle hadi" gibi senin ona sunduğun konfora dayanan bi merak uyandırmış. "O da sana ilgi duydu" demek için biraz erken bu sebeple. Mesaj atmazsan ezik durursun. Mesaj at. Ama dökülme. Cool görünmeye de çalışma ama ortayı bul. O merakı canlı tutabilirsen eğer önünü açık görüyorum ben.

Hicbir manasi oldugunu sanmiyorum acikcasi. Yanlislikla basmis bile olabilir geri okuna basarken eli profil resminize gelince. Bir sey demeyin bence zira bunu fark etmeniz ve bunun bir anlamı oldugu onkabuluyle yaklasmaniz cok “creepy (rahatsiz edici)” bir hareket.

Onun yerine paylastigi bir bina ile ilgili bir yorumunuz olursa, misal “merhaba, gecen gun siz xyz kavramindan bahsettiginizde abc’ye daha farkli bir gozle baktim bugun. 123 de oluyor mu?” gibi bir mesaj atarsaniz cevap alma ve creepy algilanmama ihtimaliniz daha yuksek olur.

Başıma gelse "iyi ki bı profiline baktik, hemen de y.vsa" derim

Kendi paylaşımını beğenmiş kişilere bakarken senin kim olduğuna bakmak için profiline tıklamış. Zaten hikaye paylaşmış bir profile isim yerine profil fotoğrafı üzerinden tıklarsan direkt hikaye açılıyor. Senin durum da bu olabilir. Ben olsam gaza gelmem hemen. Başka birkaç hikaye daha paylaş. Onlara da bakarsa o zaman stalkluyor diyebiliriz.

"bence zira bunu fark etmeniz ve bunun bir anlamı oldugu onkabuluyle yaklasmaniz cok “creepy (rahatsiz edici)” bir hareket."
+1

hikayene bakmasi hicbi sey ifade etmiyor sakin yazma sakin...
storysinde ilgi alanina giren, yazabilecegin bi sey gorursen mesaj at baska turlu selam, merhaba falan asiri kotu fikr

Akıl ve izanın galip geldiği bir pazar oluyor...
Bir sonraki hikayeme bakıp bakmaması üzerine bir plan geliştirip, bakmadığı durumda onun paylaşımı üzerinden sohbet geliştirmeyi hedefledim şu anda. Tavsiyeler için sağ olunuz!

Creepy +1
Obsesyona dönmüş cidden

Yine de iyi niyetli olduğunuzu varsayıp, ya da duyuruya denk gelen insanlar için diyeyim cevaba devam edeceğim.

Çok umutlanmayın maalesef şansınız çok çok düşük onu da belirteyim de şimdiden, belki böyle böyle zamanla normal bi iletişime geçme şansınız olur. Zor bir şeyi yok storylere cevap yazıyorsunuz, normal insan gibi sohbet ediyorsunuz karşı taraf da açıksa vs. vs. öyle ilerliyor.

abuzer +1

himmet +1

Sen bu kadar düşünürken millet fotoğraflara alev atmıştır. 100 atmıştır. Merhaba, selam gibi şeyler seni sürüye dâhil etmekten ötesini sağlamaz. Direkt tanışmak istediğini söyle bence.

Ben istemem ama mecbur birakildigim oldu. evlilik mevzusu isin icine girmedikce ailelerle isim
olmaz. bunu kirmadan soylerim iste napcam aileyi durduk yere basa bela. evlenirken bile tanismak istemem asiri karsiyim bu islere.....

Hiçbirininki ile tanışmadım. Bir tanesi ile ayrılık getiren sebeplerden bir tanesi de buydu hatta.

İşleri gereksiz yere karışık hale getiren bir mevzu bu. Aile çok medeni, sevgili muhteşem bile olsa bir noktada hayatı zorlaştırıcı hale gelebilecek bir mevzu. Öte yandan tanıştırmanın getirdiği bir katkı da yok.

Evlenme yoluna girmediğim sürece tanıştırmam ben. Sevgiliye ve ailesine bağlı olarak talebini değerlendiririm, neden gereği olmadığını anlatırım. İlişkimi kötü etkileyecekse tanışmamak(sevgiliye zorluk çıkartan aile vs) tanışabilirim.

İzah etmek çok zor veya kolay olabilir ama bu tamamen sevgili ile ilgili bir durum. Bazısı için bunu yaparsak gereksiz erken evlilik baskı kurarlar diyip ikna edersin, bazısı bunu duyarsa ayrılır. Sen bilicen onu.

Açıkçası sevgilimin tavrına göre değişiklik gösteriyor. Eğer açık görüşlü bir aileyse ve sevgilim de "beni evden alsana ya, ben hazırlanırken sen de içerde oturursun bekleme dışarda boş yere" kafasındaysa ilk günü de olur, fark etmez.

Ancak bunun altında evlilik iması varsa bu durumda kendimi sıkıştırılmış hissederim, önce açıkça ilişkimiz üzerine konuşup ortak bir noktada mıyız diye emin olduktan sonra planlı programlı ucunun nereye çıkacağını bilerek bunu yapmak isterim.

Sizin durumunuz nedir bilemem tabi.

1. Evlenmek üzere değilsek ve hayatın akisindan kaynaklı bir mecburiyet olusmadiysa tanismak istemem/tanıştırmam

2. Evlenme durumu yokken bu tarz şeyleri doğru bulmuyorum diyerek reddederim

1) eski esimle islerin resmiyete dokulmesi zamaninda gitmistim ailesine. Baska kimsenin ailesiyle tanismadim, tanismak da istemem. Ben kendi sevgililerimi ailemle tanistirirken de hic resmi bir sekilde olmadi. Mesela o arabada beni beklerken balkondaki anneme “merhaba x teyze” demistir, annem de “merhaba oglum, nasilsin” demistir veya arabayla bir yere birakmisizdir, biz kahve iciyorken o da ugramistir falan gibi ortamlarda tanistilar. Boyle bir talepte bulunan olmadi. Ben de talep etmedim.

2) yukarida bahsettigim sekillerde bir tanisma hali bence cok uygun ve normal. Ailemin onayi icin degil ama yarin obur gun basima bir sey gelirse nerede kimle oldugumu bilsinler diye hayatim hakkinda fikir sahibi olsunlar isterim tabii. Kadinlar guvenlik sebebiyle daha ilk bulusmada bile sosyal medya profili, bulusulan adres, kisi hakkinda bazi detaylar falan paylasirlae cevrelerindekilerle.

Ama dedigim gibi boyle hayatin normal akisi icinde degil de, ozel olarak planlanan bir ziyaret ve yemek falan gibi resmi bir organizasyonla tanisma halini kabul etmezdim.

Açıkçası sadece bir sevgilimin ailesiyle tanıştım. Evlilik düşünmediğim, ciddi olarak ilerlemeyen kimsenin ailesiyle tanışmam. Ama bu konuda çok da keskin değilim. Mesela bir yere gidilecektir, onu ailesinin yanından alıp bir yere gideceğizdir vs ayak üstü şeyler olabilir tabii. Ben yemekli sohbetli tanışmadan bahsediyorum.
Talep gelmemişti, sevgilimin abisinin düğününe gittim orda tüm sülaleyle tanıştım. Sonrasında ailesi benimle ayrıca tanışmak istemiş, bir yemek yiyelim konuşalım demişler, sevgilim de sırası değil ilerde olur demiş.

Evlenirsek bir gün tanışırız o zaman, aceleye gerek yok derdim herhalde.

Bulanan midemi daha da bulandirmisti.
Koca bolumden kimse ile duzgun bi ilişki yurutememistim. Tuhaf garip davranislar. Kadın sayisinin baskin oldugu bir bolum oldugu icin zaten samimiyetsizlik diz boyu idi.
Yurtta kalmamin katkisi ile de insanlarin disaridaki kimlikleri ile ev ici oda ici halleri arasindaki farki gormek anlminda baya aydinlanmistim. Hala alli pullu birini görsem asli nedir diye dusunuyorum.

ilk üniversitemiz derken?

@candide, okunan ilk üniversite yani gençliğe açılan ilk ortam. Küçük yaşta insanları tanımaya başlama falan. O yüzden ilk dedim.

Tüm insan ilişkilerimi ve hayata bakış açımı sıfırdan düzenledi diyebilirim. Benim üzerimde çok büyük etkisi oldu. İlkokul ve lise, doğası gereği belli bir sosyal kümenin içerisinde şekillenen, kapalı bir ortam. 18 yaşına kadar edinilen çevre aynı şehirde, yakın mahallelerden gelen, yakın sosyo-ekonomik durumdaki ailelerin çocuklarının buluştuğu daha rafine bir alan. Ancak üniversitede türkiye'nin her yerinden, bambaşka sosyo-ekonomik durumlardan, bambaşka siyasi görüşlerden gelen insanların buluştuğu bir yaşam alanı. Bu yaşam alanı benim tüm yaklaşımlarımı şekillendirmiş, adeta bir akvaryumdan çıkıp okyanusa atlamışım gibi hissettirmişti. Burada madde madde yazmak mümkün değil, bugünkü beni, ben yapan 3 şeyden biriydi kampus hayatım. Diğerleri ise aile ve iş ortamı elbette.

çoğunluğun salak olduğunu öğrendim.

üniversite biteli bir asır oluyor bunu hala deneyimliyorum.

işin güzel tarafı başkaları da beni o gruba sokarak aynı şeyleri düşünüyordur.

işte insan.. ve ilişkileri.

Çok şey kattı. Üniversiteye girdiğim dönemde türban yasağı yeni yeni kalkmıştı, erkek halimle türban eyleminde bulmuştum kendimi. İlk defa LGBT bireyle tanışmıştım, türbanlı, feminist, vegan, radikal solcu ve sağcı arkadaşlarım olmuştu. Eş cinsel biriyle yurtta oda arkadaşıydım, diğer oda arkadaşım 5 vakit namaz kılıyordu:D.
Görece modern, okumuş bir ailede yetişememe rağmen ne kadar ön yargılı olduğumu fark ettim. Öyle ki üniversite dönemimde ve sonrasında özelliklerinden dolayı etiket yapıştırmamayı öğrendim. Bahsettiğim yıllar 2005-2010’lar. Tvde kadınların dövüldüğü, taşfırın kavramının olduğu ve eş cinsellerin adının bile geçmediği dönemler.
Daha sonra yüksek puan alıp Anadolu’da tıp okuyan arkadaşlarımdan ne kadar farklılaştığımı gördüm.
Gerçekten iyi bir üniversitede okumanın farkı aldığınız eğitim değil vizyonunuz değişiyor, genişliyor.
Benzer durumu askerde yaşamıştım. Yedek subay olarak 12 ay yaptım Kayseri’de. Sonrasında ne kadar izole bir çevrem olduğunu Türkiye’den ne kadar bağımsız yaşadığımı fark ettim.

lise gibi gelip gittim pek bi şey katmadı bilgi dışında
zaten şimdiki gibi interaktif olaylar yoktu, hoca için tembellik olsa da öğrenciye sunum yaptırma gibi
zaten öyle marjinal bi olay da yoktu

yemekhane sırasını sabırla bekleme kültürü
metroda ders çalışabilmek
ders aralarındaki çember sohbetler

O kadar yabaniydim ki, uzun ders aralarında akranlarımla aynı ortamı paylaşmaktan kaçınmak için, fakülte binasının hemen bitişiğindeki kafeye oturmak yerine, daha uzaktaki üniversite hastanesinin kantinine yürürdüm. Oraya gidip geri dönmesi bi 20 dakikamı alırdı herhalde ama dert mi? Hasta yakınlarının arasındayken adeta görünmez hissediyordum kendimi, korunaklı sessizliğimin içine daha rahat gömülebiliyordum orada. Üniversite döneminde ve sonrasındaki deneyimlerim, bu toplum kaçkını huyumu bir parça -küçücük bir parça- törpülememe yardımcı oldu. Başka da bir şey katmadı.

Insanlardan buyuk oranda soguttu. Dort yil boyunca kendi istegimle ve tercihimle ilk sozu benim ettigim bir sohbet olmamistir. Mecburi birkac arkadaslik disinda hicbiriyle vakit gecirmedim ki sinifimiz 180 kisiydi. Hicbiriyle iletisim icinde kalmadim. Mezuniyetime gitmedim. Pisman degilim.

Universitenin bana kattigi seyler oldu tabii, ama bu insanlar sebebiyle degildi, okudugum alani sevmem sebebiyleydi.

Tasimiyorum.

Yok ya keşke taşısak

hayır. bunlar akıllı telefon çıkmadan önceki alışkanlıklar.

evet, rahmetli annemin çocukluk fotosunu

evet

evet:(

Taşıyordum bir ara. Şimdi cüzdanda ne var ne yok bir fikrim yok açıkcası. Taşımak gerektiğine inanırım ama.

Eşimin ergenliğinden kalan ve baktıkça güldüğüm vesikalığını taşıyorum <3

Lisedeki cüzdanımda vardı ama bir kere bile açıp baktığımı hatırlamıyorum.
Bi 5-6 senedir cüzdan değil kartlık taşıdığım için zaten koyacak yer yok ama olsaydı da taşımazdım.

Kendi biyometriklerim var 2 tane pasaport 2 tane de vize boyu; onlar duruyor kartlıkta.

akıllı telefonlardan sonra gerek kalmayan bir gelenek artık

Kendi vesikalıklarimi taşıyorum lazım oluyor diye.
Kardeşleriminkini de taşıyorum ama sebebini bilmiyorum. Öyle alıp koymusumdur cüzdana.

Hayır

Yasadigim yerde para yerine bir app kullaniliyor. O yuzden cuzdan tasinmiyor, cep telefonu tasiniyor. Orda da resimler var.cuzdan tasisaydim resim koymazdim.

Body chain denen zincirlerden olur bileklik kolye yerine

İlgisi var mıdır bilemem ama beraber yapacağınız bir etkinliğe bilet olabilir belki, konserdir, tiyatrodur, resim kursudur falan gibi?

hiçbir şeye ihtiyacı yoksa tema'ya, lösev'e ya da istediğiniz bir vakfa bağışta bulunup onların gönderdiği sertifikayı hediye edebilirsiniz.

MSA'da güzel bir workshop ısmarlayabilirsin mutfağa merakı varsa tabi.

Biz birbirimize sanat sepet ürünleri almaya başladık bir suluboya çizim aldım, o da bana erenboustan bişi aldı vs.

O paraya iyi bir parfüm alınabilir.

Evine odasına dekoratif bir şey olabilir. Mesela şuradan bişeyler alıcam diye kaydetmiştim henüz alamadım.
www.shopier.com

kesinlikle etkinlik daha mantıklı, alısverıs yapan bır kadın ıcın kendı zevkının azıcık dısında bır detay bıle kullanmamak ıcın sebep olabılıyor.
konser olur, workshop olur, yemek olur, su grubu maddiyetcı degıldır asla duygular onemlı

çiçekten ziyade tablo ya da saat gibi ofise uygun aksesuarlar olabilir diye düşündüm. Tabi bunlar için ofisi görmeniz en azından ortamını canlandırmanız olmazsa olmaz.

Kahve seviyorsa ofisine şöyle bir şey:
www.trendyol.com
www.hepsiburada.com
Yanına da V60 için çekilmiş bir paket güzel kahve eklersiniz.

Çay seviyorsa da şöyle:
chado.com.tr
yanına şuradaki 5-10 çeşitli çay deneme setlerinden biri:
chado.com.tr

+kobuzchu kiz süper fikir vermiş
Alternatif olarak şu sıra heykel vs pek bi moda. Eğer seviyorsa alçı heykel de olabilir

paşabahçeden bir süs esyası olabilir. okutmanlar genelde o hediyeyi evlerine götürür gerçi uygun olmadıgından oda ama kahve makinesı mantıklı bencede

herkes filtre sevmez ama turk kahvesı makınası olsa odasında havası olur .d bır de yanına kahve dunyasından lokumla kahve alırsın mis


www.google.com

İnsan doğasına aykırı bir şey. Bir an bunu yapabileceğinize inanmış olabilirsiniz ama bunun gerçekçi olmadığının siz de farkındasınızdır. Ne kadar bastırırsanız bastırın bir yerden patlar.

Bu dediklerim cinsellik için bu arada kumar falan tabii ki bırakılır.

Tavsiye: herman hesse - siddharta

En kötü ihtimalle birkaç seneye geçer genco. İlk gençlikte oluyor böyle şeyler. En azından çilecilik, ascetism diye arayabilirsin.

diogenes ve kinizm felsefesini, hatta stoa felsefesini biraz incelemeni öneririm.

lüks haricinde hiçbir şey dünyevi zevke girmiyor, lüks dediğin de kişiden kişiye değişir. senin için lüks olan benim rutinim olabilir ya da tam tersi..

zaten bu zamanlarda insanca geçinebilmek büyük bir sınav. kafanı ve bakış açını değiştirmeni önerebilim.

Sonuna kadar okudum. Sen haklisin (ve elbette iyisin, bunu tartisma bile) panpa.
Kadinim halet-i ruhiyesinin yerinde olduğuna emin misin?
Ben biraz yasiyla beraber yaşadıkları münasebetiyle biraz bozmuş kendini diye düşündüm (Allah affetsin).

Siz bu kişiyle niye arkadaşsınız, onu çözemedim. Siz hep veren tarafsınız. Anası babası değilseniz bence bu kadar verici olmayın.

Benim eski patronum zor zamanimdi ve yeni mezundum ve o is verdi gibi bisey oldu. Biraz onun ezikligi var.
O da cok sey yapiyor. Surekli benim sevdigim yemekler vb.ama yapmasin istemiyorum. Ben o uzulmesin diye yiyorum.

"arabası yok" kısmının devamında "araba aldım" yazacak diye çok korktum.

Lütfen kendinize gelin, şu yazdıklarınızı tekrar tekrar okuyun. Sizce normal mi tüm bunlar? Kadınla tüm münasebetini kesmek için gayet yeterli nedenler. Yeni mezun işe aldıysa da o onun sorunu, kaldı ki işine gelmese hiç bir patron hayrına eleman almaz.
Rica ediyorum kendinize değer verin.

bu kadında bir kişilik bozukluğu var gibi geldi bana.

sizdeki bir şemadan dolayı mesafe koyamıyor olabilir misiniz?

hayatı yeniden keşfedin isimli kitabı öneririm şemalar üzerine.

siz vermeye devam ettikçe o da dolaylı yoldan istemeye devam edecek. kaldı ki sizi maddi olarak bu kadar sömüren biri manevi olarak tüketir yakında (hala tüketmediyse)

anlattığınız şeyleri düşününce hanımefendi bana da pek sağlıklı gelmedi. bu artık onun problemi ama siz kaçın ve kendinizi kurtarın. "mirabel hep bendeydi" şeklinde yalan söyleyebilen biri çok daha büyük dertler de açabilir başınıza.

tencere kapak gibi birbirinizi çok iyi bulmuşsunuz. elektrik faturası için kendi payına düşeni mutlaka ver bence. hatta yarın yine küçümsediği zaman sizin hiç aldırış etmeden, yüzüne vurmadan sanki karşınızda yaptığınız iyilikleri hak eden biri varmış gibi aldırış etmeyeceğiniz bir rakam olsun ki kadınla aranızdaki hikayenin tadı kaçmasın, şu an olduğu gibi mutlu mesut geçinin.

Kadın sağlıklı değil tamam ama kimsenin değinmediği birşey var;
Bir zamanlar hali vakti yerinde hatta bir de sizin patronunuz olan bi insana kızılaya bağışlar gibi kıyafet, et falan verilmez. Her ne kadar “artık arkadaş olsanız da” bir zamanlar as üst ilişkisi içinde olduğunuzu unutmayın. Gerçekten sizden başka kimsesi yok ve hali yürek parçalayacak durumdaysa bi gün yemeğe götürür bişey ısmarlarsınız mesela. Yardımın, desteğin de bir usulü adabı var.
Belki sadece gururundan bile bu “bağışladığınız” şeyleri ona buna verdim demiş olabilir veya yine sırf bu yüzden vermiş olabilir. Öte yandan hayatı boyunca rahatlık içinde olmuş, etraftan hep karşılıksız hizmet almış biri bunu olağan karşılar ve biz emekçiler gibi ekstra bir minnet duymaz, bu anormal bir durum değil.

Yetişkin bi insan olarak böyle birinin evinde bir ay kalmamızaysa hiç anlam veremedim. Sağlık problemini öne sürmüşse de toparlayana kadar 1-2 gün kalınır maksimum, bir bahane bulmalıydnız. İyi yani benim sevgilim veya kardeşim falan olsanız sinir olurdum, ne münasebet.

Kadın kaba, hareketlerine sinir oldum ama sizin bu yaptıklarınız da başkasını sinir edebilecek cinsten. Böyle insanların gelip size sızlanmasına duygusal olarak manipüle etmesine izin vermeyin. Bunun için de ilişkinizi kesin direkt.

ablanın kişilik bozukluğu var gibi geldi +1

İşler çığrından çıkmadan ilişkinizi kesin diyeceğim de çığrından çıkmış aslında. Bakın benzer bir komşu bizde vardı, 15 sene önce falan. En son kadın bize hediye ettiği ufak bir hediyeyi unutup, bizi hırsızlıkla suçladı da artık işler iyice cozutunca bağı kesebildik. Uzak durun.

kusura bakma ama güldüm okurken.

bir tane olay yazsan kızardım kadına ama 10 tane olay yaşamışsın suçun yarısı senin, kadına kızmadım izin verende eşit suçlu.

neden kendini bu kadar kullandırıyorsun, ezdiriyorsun, başkalarına verdiğin değeri vermiyorsun sen bunlara odaklan boşver kadını.

faturayi olayini bir firsat olarak gör, atiyorum 500 lira ver, güzelze lafini söyle, bitir. bunun sonu gelmez.

Peygamber sabrınıza ve saflığınıza hayran kaldım.

Böyle kişilere ne denir bilemiyorum ancak resmen çok yakınım olan birini anlatmışsınız ve maalesef bu sorunun tek çözümü o kişiyi hayatınızdan çıkartmak.

Bu gibi insanları ağzınızla kuş tutsanız memnun edemezsiniz çünkü muhtemelen psikolojik sorunları var ve desteği siz değil profesyoneller verebilir ancak.
Bunca mevzu dönerken ve niyetine hakimken bir de fatura matura desteği diyorsanız biraz da kendinizi sorgulamalısınız tabi.

yazınızı sonuna kadar okudum. bu kişi ile kendi akıl sağlığınız için hayatınızdan çıkarmanız gerek. zor zamanınızda size iş vermiş olabilir, ama siz yan gelip yatmadınız o işte. yani size babanızın hayrına para ödemedi. o yüzden ezikliğinizi bırakın. eğer bu kişi hayatınızda kalmaya devam ederse olan size olacak.

Delirdim okurken bu ne böyle.
Size de kızmak istemiyorum ama kusura bakmayın sizde de suç var.

Böyle insan karşımda susuzluktan ölüyorum dese bir bardak su vermem.
Arkadaşı bırak annem olsun siler atarım. Bir de tekrar tekrar yardımcı olmaya çalışmışsınız, delilik.

Acil bir şekilde bitirin ilişkinizi.

O kadar sinirlendim ki şu an anlatamam.

İlişkini kestirip at bi an önce, kanser olursun.

okurken ben darlandim. size zamaninda yaptigi iyiligi fazlasiyla geri odemissiniz bence bir borcunuz kalmamis ona. ben olsam birakirdim gorusmeyi. en fazla ne olabilir ki ya? ay valla icim daraldi okurken siz bi de yasarken sıkılmadiniz mi bunlari?

mirabel, en büyük umudum troll olman, lütfen troll ol ya :).

o kadını geçiyorum. dönüp kendinize bir sorar mısınız ben bana bütün bu saygısız ve dengesiz davranışların yapılmasına neden izin veriyorum diye? mutluluğun anahtarı içinizde, yeminle öyle...

hediyeyi hediye etmek sünnettir, o yüzden sütçü kadın bahsini kapayalım
çöpe atmak veya bu bollukta* köpeklerin önüne löp et atmak :D
ne denir sıfat olarak? parazit

rewlack durumu tam olarak özetlemiş.

1- kadının gözünde hala o işe ilk aldığı çömezsiniz dolayısıyla hizmet etmenizde minnet duyacağı bir şey yok. O sizi işe alarak zaten ömür boyu sürecek işveren kimliğini üzerine geçirmiş,
2- Ona bir şeyi "iyilik" olarak yapmanız onun içini acıtıyor ve tekrar size kimin patron olduğunu göstermek istiyor.

Yaşlı ve huysuz insanlar her şeyden şikayet eder. Siz onun kalemi değilsiniz, akranı değilsiniz, arkadaşı değilsiniz. Onda kalmayın. Ölse-kalsa durumu için olmadı birbirinize anahtar verirsiniz (böyle bir insanın anahtarının sorumluluğunu alır mıydım, onu bile bilmiyorum) - vazgeçtim anahtardan, her gün yoklarsınız kapıdan. Dahası olmamalı. Kadın bütün ruhsal çöpünü size boşaltıyor yahu. Bu elektrik meselesine çok gücendiğinizi söyleyin. Verin 500 kapınızı kapatın. Valla ayağınıza gelmiş fırsat.

gel hele gel buldum ilacını
bu meseleye cuk diye oturan bi vidyo var diyordum
video.twimg.com

Etkiler. Umrumda olur. Manasız, takım tutar gibi fikir savunsa canımı sıkar sadece siyaseten değil.

Siyasi görüş bir manada yaşama bakış açısını gösterdiği için aynı pencereden bakamadığım biriyle yakınlık kurmam çok düşük ihtimal. Fakat Siyasi görüşünden de önemlisi, siyasi fanatizm ve bağnazlık düzeyi benim için.

benim için önemli ya. etkiliyor. şöyle tabii fikir ayrılığımız olmasın, aynen benim gibi birisi olsun filan değil bahsettiğim. çok zıtsak, hele ki bazı konularda keskin fikirlerimiz varsa pek anlaşamayız diye düşünüyorum. bi de bu maalesef biraz türkiye'yle ilgili... şimdi açık konuşayım ben akp'yi seven biriyle mecburiyet haricinde muhatap olmak istemem ama almanya vatandaşı olsam (şimdi olmaktan bahsediyorum, sonradan) ve atıyorum yeşillere oy versem, başka partiye oy veren biriyle daha rahat anlaşabilirim.

çünkü orada her şey verdiğin oya bağlı değil, siyasetin etkileri buradaki gibi yıkıcı ve çok büyük olmuyor. haliyle aynı ölçüde kutuplaşma söz konusu değil. burda ben tartışmaya dahi girmiyorum çünkü kavga çıkarmaktan, birilerine zarar vermekten korkuyorum. orda arkadaşımla "yaaa oğlum hadi ordan, yanlış düşünüyon" vs. diye efendi gibi tartışıp arkadaşlığımı da koruyabilirim. çünkü o kadar agresif ve keskin olmaya gerek yok.

Siyasi görüş hayata bakış açısıdır. Hayata bakış açısı da yaşantıyı etkiler. Önemsiz diyen insanlar genel olarak sadece kafalarında kendilerine alternatif gördükleri ana akım bir iki görüş üzerinden düşünüyor bunu sanırım. Ya da kafalarında hayali, zıt siyasi görüşe sahip olmasına rağmen kendileriyle iyi anlaşma niyeti taşıyan insanlar yaratıyorlar.

Gerçekte siyasi görüşü farklı olan insanlarla çoğu zaman arkadaş dahi olmayız. Çoğu zaman ilgi alanları uyuşmaz çünkü. Siyasi görüşü farklı insanlarla genelde iş ortamında karşılaşırız ve malum, zoraki katlanırız bu kişilere.

Hiç umrumda değil.
Ne yapabileceğimize bakarim tamamen.
Ancak toplumda gördüğüm herkesin bunu umursadigi veya bir şekilde referans aldığıdir. Misal birlikte çalıştığım arkadaşlara hiç hesapsız onca iyilik yapar hic adaletten, hakkaniyetten sapmam ama onlar bana hep bir rezerv koyarlar. Bu benimle veya benim herhangi bir zaafimla ilgili değil tamamen onlarin gecmis deneyimlerinden kaynaklaniyor. Bizatihi itiraf ediyorlar bunu doğrusu.

evet, benim için önemlidir. ha direkt olarak muhabbeti kesmem belki ama mesafeyi hep belli bir seviyede tutarım.

Etkiliyor evet. Siyasi görüş birçok konuda fikir veriyor. Zıt görüşte biriyle farklı pencerelerden bakıyoruzdur. Arkadaşlık kurabileceğimi düşünmüyorum.

Boyle bir arkadasim vardı. Hiçbir zaman politik konulara girmezdik. Birbirimizin siyasi gorusunu biliyorduk ve hic o konulara girmiyorduk.

türkiye'de yaşıyorsam %100 etkiler.

turkiyede etkiler+1 ama cogu arkadasim ozellikle is arkadaslarim. asiri terso olanlari hafiften fitliyorum dogru yolu gosterme gorevi... sadece siyasi gorus degil butun hayat tarzi bana ters olan ama hayvan gibi eglendigim bi arkadasim var. arada tartisitken ikileme dussem de vazgecemiyorum kendisinden. etkilemesi ilisigimi kesmesine neden olmuyor

siyaseten uç fikirlere sahipse ve her konuyu siyasete bağlayan bir tipse hiç istemem.

Türkiye'deyse doğrudan etkiler. Türkiye'de siyaset çok keskin, hayatın her alanına yansıyor. Yabancı arkadaşlarımın çoğunun siyasi görüşünü bilmiyorum, ilişkimizi etkileyen bir durum olmuyor.

akp'liyse ve hala akp'yi savunuyorsa yakını geç, arkadaşlık bile kurmam. tanıdık biri olarak kalır sadece.

Siyasi görüşleri arkadaş olacağım kişiden daha önemli valla, siyasi görüşünü anladığım turşucuya bile gitmiyorum ben. Kutuplaşmanın merkezinden iyi akşamlar diliyorum.

Selamini bile almam

eskiden onemli degildi; ama artik ozellikle akp ve mhpli tayfanin kendinden olmayanlara neler yapabilecegini gordukten sonra, bunlarla arkadasligi kestim. hicbir akp ve mhp secmeniyle arkadas olmam, selam vermem, yardim etmem..benden uzak allah'a yakin olsunlar..

Evlenen çiftlerin en çok ihyacı olan şey para oluyor. Ben bağış yapmazdım. Eğer bi bütçe ayırmak istiyorsam şirkette çift adına toplanan paraya katkı yaparım, ya da gider altın, para vs takarım.

Eğer çift adına toplanan paraya katkı yapmayacaksam o zaman bağış da yapmam.

Hani bi hediye listeleri olur, oradan seçip hediye alırsın o da okey.

Bütçe ayırmayıp nikahına düğününe gitmek de okey. Çünkü insan o günde herkesi yanında görmek istiyor. Herkesi olduğundan daha samimi görüp düğünde beraber eğlenmek istiyor vs.

Hocam samimi olmadığım insanları davet etmek bana doğru gelmiyor, yani ben evlenecek olsam sadece samimi olduğum insanları davet ederim, yoksa eğer dediğin gibi para için oluyor o da insanı menfaat için davet etmiş gibi oluyor, bu doğru mu?

Bu arada şirket adına bi para toplanmadı, keşke öyle olsa verirdim ancak ne yapacağımı bilmiyorum yabancı bir ortama gitmek de doğru gelmiyor bana

Gitmiyorum.

tesekkur ederim diyip aliyorum ve gitmiyorum.

dedigin gibi samimi olmadigi insana davetiye veren net para bekliyordur. insan utanir davetiye vermeye arkadasi olmayan insana. saygidan verilebilir bazen ama akrani birine samimiyet olmadan veriliyorsa menfaat icindir.
bagislar evet degersiz onlarin gozunde cunku para kazanamiyorlar bagistan :))

Gitmem.

hayırlı olsun diyorum davetiyeyi alıyorum sonra çöpe atıyorum.

Biz düğünde yakın olmadığımız insanlara da davetiye verdik. Herkesi aramızda görmeyi çok istemiştik. Otellerine kadar da biz harcayacaktık. Maddi bi beklentimiz yoktu.
Bizim para için davetiye verdiğimizi düşünen insanlar zaten kendi algıları nedeni ile en baştan gelmediler. Ama bizim yanımızda olmak isteyen insanlara otelini, yemeğini, alkolünü her şeyini sunduk biz. Çok da güzel eğlendik gelenlerle. Kimin ne taktığını, ne verdiğini de hala bilmeyiz.

O yüzden yakın olmadığı kişiye davetiye veren kişiyi para için yapıyor gibi algılamayın. Biz aramızda bi münakaşa olmayan herkesi çağırdık. Çünkü düğünler ve cenazeler böyle olmalı bize göre. Samimi olmak, birlik olmak, destek olmak iiçin yapıyoruz bu seremonileri. Belki sizi çağıran kişilet de böyle düşünüyordur bilemesiniz.

evlenen insanın paraya ihtiyacı olur. parayı bağış yapmak "sana bu ihtiyacın olan dönemde para vereceğime gider başka yere veririm" diyip gözüne sokmaktır. ben olsam ben de gıcık olurdum. benimle bağışın ne alakası var yahu dalga geçer gibi bir de benim adıma yapılmış. gitmiyorsan gitme düğüne, vermiyorsan verme para&altın. ama bağış yapmak saçmalık

ben evlensem ofiste kimseyi ayırmadan formaliteden de olsa davet ederim. nezaketen böyle icab eder. diğer türlüsü ayırmak olur ve yanlış anlaşılmalara müsait. he o samimi olmaıdgım adam gelmedi diye de bozulmam. gelmesini de beklemem zaten. hani bende bundan çekiniyırum. millet para için çağırdı diye düşünür. iyi de şimdi yanındaki adama davetiye verip diğerine selam verip davetiye vermemek ya da birinin "aa sana davetiye vermedi mi" diye söylemesi gibi durumlar daha çirkin bence. Bu arada samimi değilsem gitmiyorum da karışmıyorum da. karışırsam da çok azıcık birşey veriyorum. banane canım. sonuçta mutlulugu için evleniyor, para için evlenmiyor ya.güzel dileklerimi sunarım, kafi. hiç dert etmiyorum böyle şeyleri. bana gelmediler diyede dert etmem kimseyi.

maaşlarınız ultra yüksek değilse bağış yapmak baya manasız, danimarkada falan yaşayan biri olsan tamam da evlenen insanlar hele şu anki ekonomide ne kadar zorlanıyorlar haberın yok sanırım. belki kadın/adam ulan biz kaşık çatal almaya uğraşıyoruz alicek temaya bağış yapmış demiş olabilir.

cok samımı degılsem korona zamanı gitmem, ufak bı hedıye takarım ofiste takabılıyosam.

ınsanlar evlenınce dugunu kalabalık olsun ıstıyor, kimi para ıcın kiminin ailesi yok, arkadası yok vs. bır suru sebep olabılır

Annenin babana hiçbir vefa borcu yok ama tehdit küfür bikaç kavga dışında babana karşı sen ve kardeşinin hissettiği sorumluluk geriye kalan sevgiden mi yoksa sizi buna mecbur bıraktı da üstünüze mi kaldı bu iş bunu anlamak lazım. Terkedin gitsin demek anlattığın şeylerden sonra çok kolay ama işin vicdani boyutu var ve sadece sen yüzleşeceksin bununla.

Duymak istediğin sadece "korkma baban bir şey yapamaz" ise eğer baban bu durumuyla ancak kendine bela olur. Kimse böyle birinin kahrını çekmez. Ya yola gelir ya da muhtaç duruma düşer.

Korkutabilirsiniz. Ya kendine çeki düzen ver ya da bu evden git dersiniz. Ya da "biz bu evden gideriz" hangisi daha uygunsa artık.

sizi çok iyi anlıyorum. ilk paragrafta anlattığınız karakter birebir babam... kendileri bizim onları düşündüğümüz kadar bizleri düşünmemiştir ve düşünmüyordur da. bence yaşattıkları onca şeyden sonra yüzüne bile bakmamak gerek. ebeveynlik böyle bir şey değil. bizler iyi olduğumuz sürece onlar bizlere daha kötü olmaya devam edecek ki ediyor da. düşmanlık besliyorlar sadece. hastalık durumu sizi bağlıyor olmalı, bunun için farklı bir alternatif bulunabilir belki, bakıcı vs gibi. nasıl olur bilmiyorum ama mümkün olduğunca uzak olmanızı öneririm. bu tavırlara o kadar nefretle doluyum ki acıma duygumu yitirdim bu tavırları gösterenlere.

Ne kadar erken o kadar iyi

Ben olsam ne yapardım diye düşündüm okurken.
Önce annemin hattını ve ev anahtarlarını değiştirirdim.
Sonra babamın eşyalarını toplayıp şöförlü bir araç ayarlar onu evine gönderirdim.

Anladığım kadarıyla kendisine hiçbir borcunuz yok, sokakta bırakmayın o ayrı.Ama madem evi var, madem gidip içecek kadar da enerjisi var, gitsin evinde yaşasın. Gerçekten alkol almaya gidebilecek kadar yürüyebilen ve kendisini taşımadığınız için kavga eden bir canlıyı çekmek zorunda değilsiniz. Çok isterse bakıcı tutarsınız, ya da her akşam yemek gönderirsiniz. olur biter.

@incredible Sevgi hissetmiyoruz kesinlikle ama ben vicdan azabı hisaediyorum biraz hiç hak etmediği halde. Ona ya düzelirsin ya da biz gideriz demek hiç etki etmez. Çünkü adam kendini çok iyi görüyor. Ona göre o iyi bi kötüyüz. Zaten öyle oturulup konusulcak bi insan değil

Geliri var biraz. Bakıcı huzur evi bizim ayarlamamızla olacak bir şey değil malesef. Çok değişik bir insan ya anlatamam. Huzur evinde hayatta kalmaz mesela. Yaşı da çok değil daha 55 yaşında. Yani biz bağları koparıp o ne yaparsa yapsın diyeceğiz ona alternatif üretmektense.

Ama işte asla yakamızı bırakmaz o yüzden çok korkuyorum

Gerçekten aşırı zor bir durum. Bahsettiğiniz ilk paragraf tam benim babam. Ama neyseki biz yetişkin olduktan sonra biraz yola geldi, yüz yüze bakabilir seviyede kaldık.

Ben olsam evine gitmesini söylerim. Bir bakıcı ayarlarım ona, ilk ay maaşını da ben verirdim. Sonra gönderirdim gitsin. Zaten ilk başta evinize kabul etmeniz çok yanlış olmuş. Burada biraz mantıklı davranılabilseydi babanınız hastaneden çıktığı anda bakıcısı ayarlanır evine gönderilirdi.

Bu işler karşılıklı aslında. Babanınız sizinle olan ilişkisine, sevgisine, saygısına hiç yatırım yapmamış gençliğinde, şuanda da meyvesini toplayamıyor bu nedenle. İlgi, bakım beklemesi tam bencillik, vefa değil yani.

Bana adamın kendine hayrı yok gibi geliyor. Yakanızı bırakmaması için sağlığının biraz daha iyi olması lazım gibi. Gerekirse verirsiniz savcılığa, uzaklaştırma kararı vs çıkartırsınız, bilemedim. Ondan sonra hala iletişime geçmeye devam eder mi o haliyle?

Kendiniz için bir rahatlık olması adına, net (ve belki sertçe);

— Bak böyle davranacaksan kendi başına kalacaksın biz bu oyunda yokuz. Aması, fakatı, esnetmesi yok. Ya adam gibi saygılı olacaksın ya da bu oyun burda biter. Tek yanlışında çeker gideriz, senin eziyetini çeken insanlara böyle davranamazsın.

şeklinde kendinizi ifade edin. Elbet sizi konuşturmayacak, sesini yükseltmeye çalışacak bilmem ne. Siz de sesinizi yükseltirsiniz gerekirse. Ama net ve açık olarak kendinizi ifade etmelisiniz.

Kendi iç dünyanız için böyle bir kapanış daha rahat olabilir.

"Ha tamam o zaman ben biraz düzgün davranayım" derse ve sonra yeniden zıvanadan çıkarsa da kesinlikle göz yummayın.

@zimbirik biz hiç bu kadar kalacağını tahmin etmedik. En fazla birkaç ay kalır gider diye düşündük ama tedavi olamadı. Olsaydı da gider miydi bilmiyorum.

Kendine hayrı yok şu an yürüyemiyor zaten ama o bizi rahatsız etmek için saçma sapan arkadaşlarına kendini taşıtır kapımıza dayanır. Daha önce annem ve bizi tehdit ettiğinde uzaklaştırma kararı almıştık ama onun da sürekliliği yok malesef. O polisler gelince hiçbir şey yapmamış gibi davranıyor polisler gidince kavga gürültü. Bize ulaşamayıp anname gitmesinden ve annemin ona bir şey yapmasından da korkuyorum açıkcası. Babama bir şey oldugundan degil de annem için

polisi çağırmak dahi çözüm olmadıysa aile büyükleriyle konuşmak da bi çözüm olmaz diye varsayıyorum. bu işi tatlı bi şekilde çözmenin yolu yok belli ki. teselli ya da cesaret arıyorsanız eğer bu zahmete bugün ya da yarın gireceksiniz. o sizin canınızı mı sıkacak, siz de öyle yapın. vakit kaybetmeden başlamak en iyisi. olabilecek şeylerden korkmanız normal. korkuya teslim olmak da doğal bir şey. ama rasyonel düşünüp bu gerekli ve yapılması gerekiyor diyerek her ne yapacaksanız yapın.

@incredible evet aile büyüklerini falan bırakın dinlemeyi adam kimseyle görüşmüyor zaten tam sorunlu bir tip yani.

Herkese destekleri için çok tesşekkürler. Bugun de gitmeyeceğiz eve bakalım neler olacak. Umarım bu süreç bizim için kolay geçer ve başarabiliriz.

Benim gözlemim şöyle. Erkekler de erken evlenebiliyor. 20 ile 25 yaş arasında. Yaş 30 40 arası olunca da erken evlenmiş olduklarını fark edip maddi durum düzelmişken serbest olamamanın rahatsızlığını yaşıyorlar. Hayat boyu sadakat mümkün.

İnsanın doğasına uygun olmayışı geçerli bir argüman değil bence. İnsanın doğasından kasıt neslini sürdürmek için olabildiğince fazla yavru yapmak ise bulduğumuz her karşı cinsle çiftleşmeye çalışmamız lazım. Ciftlesmekten kastım disiyi hamile bırakmaya yönelik seks. Bunu yapmayacak kadar gelişmiş canlılariz ama tek bir insana sadık kalacak kadar gelişmiş degiliz düşüncesi çok saçma. Kimse hareketlerine insan doğası bu diye bahane bulmasın bence. Kimi insan sadık değildir, kimi insan sadıktır. Ömür boyu da sadık kalır. İki seçenek de mümkündür, biri diğerinden üstün değildir.

sizin oneriniz ne burda? evlenmemek mi yoksa ciftlerin birbirine haber verip baskalariyla iliski kurabilmesi mi? cok evliliklik mi? evliliksizlik mi?

ben duzenli iliski yasadigimda ilgimi ceken insanlar olsa dahi alistigim seye daha bagli hissediyorum kendimi. cunku duygusuz sadece seks icin seks yaptigimda bir doyum hissetmiyorum hemen puf kaybolup gidiyor ama paylasimim olan, duygusal baglilik ve sadakat besledigim kisiyle beraber yatmak bile daha fazla tatmin sagliyor.

erkeklerin mevzusu su bircok temel ihtiyaclari ve bireysel karsilanmasi gereken isleri kadina yikiyor kadin da canim kocam diyerek sirtliyo bu gorevi. sonra onla ugras bunla ugras derken kocasiyla ilgilenecek enerji ve motivasyon kalmiyor. he bi de toplum var ona da bir seyler kanitliyo kadin. doguruyo falan. erkege olan ilgisi sevgililik donemi gibi olamiyor erkek de karsisinda amele gibi calisan bi insan nasil olursa oyle birini goruyo ve hayal kirikligi yasiyor. nacizane fikrim de duzenli hayata basliyosun evlenince aksam
ayni saatte yemek, tv(netflix falan ne diyosaniz artik tvye) bu biraz libidokillerlik yapiyo insanda. isten gelip yiyosun ve tv karsisinda siziyosun. bekarkenki bos kafan ve rahatligin yok. her an sevisebilirim diye cikiyosun disari, bara, konsere. evdeyken o heyecani bulamiyosun vs.. sebepler cogaltilabilinir.

hayat boyu sadakat %90 mumkun olabilir ama olmasi icin biraz da ruhunu hafiften öldurmen lazim

2. bir eş ihtiyacı arap şeyhleri, aileden zenginler, part-time çalışanlar gibi bol vakti olanlar filan için bi şey ifade eder

daha çok dargınlık ya da yaşlanma kilo alma sağlık vs. gibi vicdansız sebeplere dayanıyor başkası da olsun

fiziksel olarak uslu durmak zor bir mesele değil

zihinsel olarak uslu durmak ya da sosyal medya başkalarına ilgi duymamak ise çok büyük irade
eşler arasında karşılıklı fedakarlık ve özveri bağları sağlam tutuyor
arada bastırılmış duygu patlamaları olur
en basitinden bir ünlünün fotoğraflarına bakar geçer
ya da random biriyle dertleşir
tabi bunlar da hoş değil

Mevzuya olabildiğince objektif yaklaşmaya çalışıyorum ve ben de merak ediyorum bunu.

Tek eşliliğin insanlara uygun olmayışı, özellikle de erkekler için; çoklukla erkeklerin tohumlarını olabildiğince saçarak daha çok çocuk sahibi olarak nesli devam ettirme iç güdüsünün bir sonucu olduğu savunuluyor.

Avcı toplayıcı zamanlarda, insan ömrü çok kısa ve hayat tehlikelerle doluyken fena da olmayan bir (içgüdüsel) strateji olabilir.

Şimdilerde genel olarak insan ırkının çok artmış olması, belki bazı insanlar için (içkin) türü sürdürme iç güdüsünü biraz törpülemiş, yoluna koymuş olabilir. Bazıları için de hala daha çok üreyip, genlerini sonraki nesillere aktarmak ve “kaybolup gitmemek” motivasyonu sürüyor olabilir.

Bu, en ilkel nesli sürdürme tarafından bakışım.

Öbür yandan, artık eskiye göre çok ama çok daha fazla hazcı insanoğlu. Çok büyük tehlikeler yok ve en basitinden yaralandığımızda bir ambülans gelip hastaneye götürüyor ve sorgusuz sualsiz tedavi ediyorlar!?

Haz ve deneyimler çağında pek çokları da deneyim ve hazlarını çeşitlendirmek istiyor. Bu da başka bir tarafı.


— Kendi bakış açım ve ne hissettiğime geçmeden önce; evli erkeklerin neden yakındığına geçeyim: Erken yaşta aile baskısı, ya da genel bağlam içinde bir şekilde evlenmeye kendini zorunlu hissetme; daha iyisini nasılsa bulamam, zaten kör-topalım, diğer yandan hormonlar derken birden bire, çok olgunlaşmadan, etraflıca düşünmeden kendilerini evliliğin içinde bulabiliyorlar.

Biraz “büyüyüp” de maddi olarak da rahatladıktan sonra; acaba doğru mu yaptım, bir sürü de seçenek varmış niye kendimi kapana kıstırdım ki vs. vs. gibi bir takım ah-vahlar oluşabiliyor.

Bunu etrafımda birkaç kadında da gözlemledim. Aman bu sünepeyle mi uğraşacağım, çocuk da peydahladım ele gelir oldu sepetleyeyim diyip (benim çıkarımım değil, kendilerinden dinlediğim) herifi boşayıp, çocuğun babasında kaldığı günler keyif çatan özgür ruhlu kadınlar da olabiliyor.

Herkesin şeysine kimse karışamaz :)

—

Kendi adıma kararsızım. Bir ilişki içine girdiğimde genelde gözüm başka bir şey görmez oluyor. Yani nebleyim, bildiğiniz bütün güzel kadınlardan oluşan bir karmayı evime doldursanız çıkın dışarı manyak mısınız diye kovalarım.

O duygusal yoğunluk pek iyi pek hoş. O sırada tek eşliyim ve sadakat sorgulamaya bile gerek yok.

Fakat “ilişki” ile “aşk” başka şeyler. Bir noktada “cepte bu” fikri oluştuysa ilişki içinde, merak ve yoğunluk duyguları kaybolmaya başlıyor. Çözdüm ben bu adamı/kadını duruşu işleri çok bozuyor.

Oradan sonra benim için yokuş aşağı gidiyor işler. Ama bunu çok eşlilikle çözmek de pek hoşuma gitmiyor. Aldatmaktan bahsetmiyorum, mesela bunu karşımdaki insanla konuşsam vesaire vesaire. I-Ih.

Ama mesela üç kişilik bir duygusal ilişkiyi merak ediyorum. Mümkün mü? Mümkünse nasıl? Bu fikri ilk kafama sokan da meşhur Vicky-Cristina-Barcelona filmi olmuştu.

Çok eşliliği daha çok bu bağlamda düşünüyor ve irdeliyorum.

—

Ömür boyu sadakat olur mu? Bahsettiğim merak/ilgi bitmezse, taraflar bunu besleyecek şekilde farkındalık sahibi olursa neden olmasın diyorum.

Diğer yandan, “zorunda mıyım”!? Ya da “zorunda mıyız” (insanlık olarak) —neden bir ömrü tek eşle geçirmek, katolik nikahıyla evlenip mezara kadar diye yeminler etmek zorundayız diye de düşünüyorum.

Yani insan değişiyor, bir yerden sonra iki kişi de başka insan olmuş oluyor. Başka yollarda, başka insanlarla devam etmek ve ‘no-hard-feelings’ pozisyonunda olmak da mantıklı geliyor.

Böyle.

"25-30 yaşında toplumun da baskısıyla"
buu toplumun baskısından azadelik yaşı kaç acaba 68 mi?
kaç yaşında bu sosyolog/psikolog modern söylem insanları olgunlaşmış saymaya başlayacak

Bu konularda asla objektif cevaplar alamazsın evet. Hatta herkesin anonim oldugu bunun gibi sitelerde bile. Bu konularda insanlar daha kendine karsi objektif değil ki sana objektif fikirlerini sunabilsinler zaten. Gercegi kendine bile itiraf etmez bazı konularda insanlar, kendini kandirirlar. Sen de ben de.

Uzun soluklu sadakat ne kadar mumkun? Bana sorarsan pek de mumkun değil.
Soyle bir durum var, gozu disari kayan aldatan insanlar ve yıllarca sadik kalan insanlar var. En azından bildigimiz kadariyla sadık olanlar diyelim. Burada direkt sonuca bakıyorz adam/kadin sadık kalmis mi kalmamis mi. Ama hayatinin geri kalanjna bakmıyoruz. Sadakatsiz olanin hayatinda neler oldu bitti kimlerle hangi ortamlarla karşılaştı, sadik olanda durum nasıl? 8milyar kusur farkli hayst var dunyada, bir tanesi bir tanesiyle aynı değil. Bir takım sartlar olustugunda veya bir takim firsatlar olustugunda durum degisebilir. Demek istedigim 30yil boyunca hic aldatmamis ama sadece firsatini bulamadigi icin yapamamış olan milyonlarca insan da vardir.

Ben sahsen kimsenin ama hiçkimsenin uzun soluklu sadakat sahibi olacaginin garantisi olmadigina inaniyorum. Evet buna tanıdığım tanimadigim herkesi ailemi esi dostu hatta kendimi de katiyorum. Herkes yapar değil, herkes yapabilir yani bu herkes için mumkun. Ahmet asla yapmaz Mehmet asla yapmaz Ayşe Fatma kesinlikle yapmaz falan boyle bir sey yok.

Uzun soluklu sadakat bazi sartlar gerceklesmemesi sayesinde oluyor biraz da. Yoksa kime sorsan onun kocasi asla yapmaz, onun karisi asla yapmaz, öbürünün anne babasi icin boyle sey soz konusu bile olamaz ama eminim bu talihsizligi yasayanlarin da hemen hepsi esleri icin ayni düşünüyordu.

İnsan dogasi bana sorarsan gozu disari kaymaya yatkin ama buna etki eden milyon tane değişken var. Kisinin is hayati, kariyeri, cevresi, toplumun kulturu, yetistigi ailede benimsediği ogretiler, dini inanci, eşinin kiskanclik ve kontrolculuk seviyesi, fiziksel cekiciligi, milyon tane değişken var kisinin sadakatsizlik yapmasina imkan veren veya mani olan. Atıyorum kadinin is ortaminda birilerone gozu kayiyordur ama kariyeri tehlikeye gireceginden hamle yapmaya cesaret edemiyordur bu sayede sadakatini bozamamistir. Yeryüzünde kimse de bu insanin aklini okuyamayacsgi icin bu kisi de sadakat sahibi olan veya "en azından bildigimiz kadarıyla sadakat sahibi olan" sinifina girer.

"Tek eslilik insan doğasına uygun degil"den ziyade "tek esle yetinmemeye egilimli olmak" insan doğası diyorum ben.

Ve bu gozler neler gordu. Neler gordu. Asla dusunmeyeceginiz, konduramayacaginiz, hatta yapacagini dusunmek bir tarafa dursun gozunuzle gorseniz ulan ben yanlış görmüşümdür diyip kendizi sorgulayip gordugunuze bile inanmayacaginiz insanlar neler yapıyor.
Ve gercekten esini seven ve sevmeye devam eden, onunla yasamaya devam etmek isteyen ondan ayri kalmak istemeyen ama gozu de disari kayip baskalariyla bir seyler yasamaktan da geri durmayan milyonlarca insan var. Olay sevmemek deger vermemek veya size gerçekten değer vermeyen sizi gercekten sevmeyen biriyle hayatini birlestirmek de değil. İnsanlarin filmlerden romanlardan ogrenip gercek hayata uyarladigi ve gercek olduğuna inandigi bir ideal sevgi sadakat olgusu var. Buna gore "gercekten" biririni sevdiğinde gercekten deger verdiginde boyle seyler olmaz, yapmazsin böyle seyler. Sadakatsizlik oluyorsa gercekten sevmemistir, deger vermemiştir, ahlaki degerlerini kaybetmistir soyledir boyledir. Yani normalde boyle seyler olmaz, o iliskide o insanlarda sorun vardir cunku idealimizdeki iliski boyle değil. Belki de idealimizdeki gercek değildir? Gercek dunya, gerçek insanlar oyle degil belki.

Gercek hayat su ki 15 senedir hergun gordugun beraber yatip kalktigin aynı sofrada yiyip kalktigin tuvalette isini yaparken zatirt diye cikardigi gazin sesini duydugun kisiye kiyasla isyerine 1 ay once giren eli yuzu duzgun vatandasin daha cekici gelmesi isten bile değil.
Ve bana sorarsan insanin konusmaya başladığı andan itibaren öğrendiği ahlaki degerler ve/veya dini inancinin getirdigi sorumluluklar, toplumun bu konudaki bakis acisi ve diger degiskenler ne olursa olsun nefsine tatlı gelen karşı konmasi zor yasak elma karsisinda bir istisna yapıp kendine bir takim mazeretler uretme ve tum bu ahlaki degerlere kisisel degerlerine karsi olan yasak elmayi yemesini kafasinda kendince kabul edilebilir bir istisnai durum haline getirip nihayetinde onu yeme isinde cok iyidir.


Bu kafayla nasıl evleneceksin sen, yalniz kalacaksin o zaman diyenler olacaktir, oluyor.
E evlenecegim ve bir hayat kuracagim diye kendimi kandiracak değilim, tabiat gerçeklerini kabul ederek ve farkinda olarak yasayacsgim yuva kursam da kurmasam da. Dunyanin en sadik kadinini bulup evlenecegim ve kendimi garantiye alacagim falan yok. Beni deli gibi seven birinin 30 yil sonra da ayni seyleri hissedecegine emin olamam. Evlendigim kişinin omur boyu sadik kalacsginin yüzde yuz garantisi olmadigi gercegiyle yaşayacağım. Bu bilince hayatımi birleştiriyor olacagim ve bu ihtimali dusunup geceleri uykularimi kaçırmayacsgim haliyle.
Ya kaybedersek diye dusunup maca cikmayan futbol takimi olur mu?

Evlilik bir kurum ve bir noktada "profesyonel" olarak yaşanması gerekiyor. Evlenmek demek yapısı gereği bazı şeylerden vazgeçmek demek.

İş hayatı gibi düşün, para kazanmak için hayatımızın önemli bir kısmını başkalarına kiralıyoruz. Hadi bundan bağımsız olsun, yaşamın dengesinde trade-off'lar var. Bazı şeylere sahip olmak için bazı şeylerden vazgeçmek gerekir.

Evlilik bu anlamda iş hayatından bir tık daha kolay bir kurumsal yapı çünkü kimse evlenmek zorunda değil. Bunu yapıyorsan da o kurumun kurallarına uyacaksın. Uyumayacağına inanıyorsan evlenmezsin. İş hayatında nasıl ki gereklilikleri yerine getirilmeyince yaptırım oluyor, evlilikte de olmalı. Bu anlamda sosyal yaptırımlar var, aldatmanın çok pis kötü bişey olması da bu yüzden belki de. Çünkü bunu yaptığında kimseye hesap vermeyecek, kimsenin sorgulamayacağı insan daha kolay yapar.

İşin patladığı nokta insanların evliliğe böyle bakmaması. Evliliğin bireyin hayatında zorlaştırdığı şeyler kolaylaştırdıklarından daha fazla. ve bunun gözardı edilebilmesi için süslenip püslenip anlatılıyor; dahası başarı gibi gösteriliyor. Ayrıldığında tazminat ödeyeceğin bir işe başlayıp, tazminat ödememek ama bir yandan da şirketin istediklerini yapmamak için çırpınmak oluyor aldatmak.

Yukarıdaki ruhu öldürmek benzetmesine katılıyorum, evlendiğinde vazgeçeceğin şeylerin senin hayatında pek bir önemi kalmaması lazım ki ruhunu öldürmek fikrine razı olasın. Ya da evlenmek için başka zaruretin varsa da, ruhunu öldüremesen bile canlı canlı gömmelisin, zamanla ölür.

1- insan, zihninde tamamen özgürdür. düşünceyi değerlendirmeye başlayacağımız nokta, işin icraate ya da söyleme döküldüğü aşamadır. dürtülerinizin hayatınızı, aldığınız kararları ne kadar etkilediği durumunuzu belirler.

insanı diğer canlılardan ayıran özelliklerinden birisi, dürtülerine ket vurmayı becerebilmesidir. bunu yapabilen var, yapamayan var, bilinçli olarak kendini kısıtlamayı reddeden var. üç durum da gayet doğal ve mümkün. sadece seçiminize uygun sosyal ortamı bulmanız/yaratmanız lazım. yoksa işin sonu yalnızlığa ve/veya mutsuzluğa çıkacaktır.

2- yaştan ziyade boşanma istatistikleri, şiddet vakaları ve terapiye yönelenlerin yüzdesi belirttiğiniz konuda daha çok şey söyler. evlilik dışı cinsel ilişkinin baskılandığı bir toplumda belirttiğiniz yaşlar evlilik için yüksek bile kalıyor.

Tekesliligi hayat boyunca tek bir es olarak alirsak insan hayatina uygun olmadigi belli tabii ki. Evlilik kurumu asktan sevgiden degil isortakligi ve mal dagilimi gibi kavramlar icin ortaya atilmis bir sey, Eskiden insan omru ortalama 45 yil iken mantikli olabilirmis, fakat gunumuzde olene kadar tek bir kisiyi ayni askla sevmek ve luzumsuz bir cok stresi ustlenmek cok akil kari gelmiyor bana.

Ama tek esliligi tek partnerlilik olarak degerlendiriyorsak dogru oldugunu dusunuyorum. Sadece cinsel yolla bulasan hastaliklar riski bile, hadi kendinize bulasmasina okaysiniz diyelim, baskasina bulastirma riski vs korkunc bir sey bence. Bu sebeple cok yatkinim ve buna yanasmayan biriyle herhangi bir romantik veya cinsel iliski yasama arzum yok. Kimse o kadar kiymetli veya ozel degil bence.

Bahsettiğin konu genel bir kanun net bir denklem olmadığı için objektif cevaplar bulamaman normal ve zaten bu konu çok kişisel. Kişiden kişiye değişir görüşler ve cevaplar.

Uzun soluklu sadakati (40+ yıl vs..) ben de merak ediyorum, etrafımda tanıdığım ve yıllardır gözlemlediğim 65+ yaş ve hala mutlu insanlar, aileler var.
Onların ortak yanı, karı koca olarak kendilerini ciddi anlamda işlerine adamış olmaları. (ki maddi kaynaklı değil, bu insnalar işini iş olarak da görmüyor..) Muhtemelen sevdikleri işe sahip oldukları için iş düşünürken alt beyin farklı bir dürtü üretmiyordur.
Uzun süreli sadakatin ayrıca kişilikle ve daha çok yaşam tarzıyla ilgili olduğunu düşünüyorum. Örneğin ben ev kedisi gibiyimdir, benim yaşam merkezim, rahatlık alanım ve kendimi özgür hissettiğim tek yer evimdir o yüzden biri beni kapıdan kovsa bacadan geri girerim evime. Ama çok yakın arkadaşım ki evlenip boşanmış birisi, beni her zaman garipser. Nasıl oluyor da kendsi gibi dışarı çıkmak, gezmek eğlenmek istemiyorsun vs şeklinde. O benim eğlenmediğimi düşünüyor ancak ben evimde kendimle ve eşimle yaptığım ev içi aktivitelerden gayet keyif alıyorum ve aklımda "yahu şunu da yapmadık.." dediğim bir durum oluşmuyor. Çünkü zamanında onun kastettiği yaşam tarzının içinde çok zaman geçirdim ve öğrenciydim. şimdiki sorumluluklarımla aynı hayata sahip değildim ve belli ki bir doyuma ulaşmışım artık cazip gelmiyor bana. Ama aynı arkadaşım boşandıktan sonra tekrar ciddi bir ilişki yaşayamıyor, sebebiniyse ciddi bir ilişki sırasında başka bir kadını görüp ondan etkilenmesi ve keşke demek durumunda kalması olarak tanımlıyor. Bu da bana garip geliyor haliyle. Bu konuların haricinde sadakat için insanların hayattan beklentileri de çok etkili. Uzun lafın kısası kişilik ve hayat beklentileri bu konunun anahtarı ve ben kendimi sadakate yatkın olarak görüyorum.

Sadece evli erkekler ya da kadınlar yakınmazlar. Henüz kendini keşfedememişken başkası ile evlenip karşı tarafı keşfetmeye çalışan insanlar doğal olarak karşısındaki insandan beklentilerini belirleyemiyor. Güven arıyor ancak yeteri kadar güven veremiyor mesela ya da işin içine çok fazla eşlerin aileleri karıştırılıyor, bir taraf için olmazsa olmaz olan şeylr diğer taraf için gereksizlikten başka bir şey olmuyor vs vs.. bu örneklerle çoğaltılabilir. Bunun çözümü de insanların önce kendilerini tanıması sonra da karşısındaki insana kendini ifade etmesiyle gerçekleşir. Bunun olması için de temelde özgürlük kavramına sahip olmak, kendine saygı duymak ve karşındakine saygı duymak gibi davranışlar var olmalıdır. Diğer toplumları bilmemekle birlikte bizim toplumumuzda bu işler çok kolay değil. Bu yüzden de kadınlar kadınlara, erkekler de erkeklere sürekli yakınır. Evliyken evliliğini, ilşkisi varken ilişkisini, hiç bir şeyi yoksa ailesini ya da çevresini yakınır durur. Zaten az muhabbetleri incelersiniz " o bana bunu dedi", "o bana bunu yaptı" ve maddi mevzular ötesine geçmiyor yakınmak dediğiniz şey.

İlişki içinde başkasını arzulamak diye bir durum olmaz. başkası arzulanıyorsa yaşanılan şey de karşılık bir "hayat birleştirme" ilişkisi değildir zaten..
birisi ile tanışırsınız ve hoş/güzel/yakışıklı vs gibi bir değerlendirmede bulunursunuz ama bu insanlığın doğasıyla alakalı bir durum. hiç ilişkiniz olmasa dahi bu, temelde var olan bir şey. ilişki içinde tam bu noktada alt beyin kocaman bir tampon koyuyor, ilk izlenim ve buna bağlı düşüncenin üstüne sadece karşıdaki insan güvenilir ya da güvenilmez sinyali gönderiyor ve bunun üzerine çıkamıyor. Yani kişisel olarak ben hayatımda hiç yaşamadığım ve hiç sahip olmadığım duyguları vs arzularım ve bana başka bir insanın sağlayacağı duygu yok.

25 yaş dediğin çeyrek asır, kaç yaşında evlenmeli sence insanalar? 40 mı bunun doğalı peki? Kediler de doğdukta 10-12 ay sonra çiftleşmeye başlıyor ve yavruları olabiliyor, o yaştaki kedilerin istatisksel olarak yığılması da mı düşündürücü? Ya da askere giden erkelerin büyük çoğunluğunun 20 yaşında olması?
Eskiden evlilik yaşı daha da küçükmüş çünkü tarım toplumunda daha çok birey daha çok iş gücü demekmiş. Artık şehir ve eğitim hayatı olduğu için yaş ortalaması buralarda. ilerde bambaşka bir yaşam biçimi benimsenir o ortalama tekrar değişir.
İnsanlar hangi kültürden hangi eğitim seviyesine sahip olursa olsun -kendince- hayatı ertelemeyi sevmiyor, bir an önce evleneyim, yoluma bakayım, olacaksa çoluğum çocuğum olsun şeklinde düşünüyor.

tek tip monogami yok onda bi karar vermek lazım
monogaminin 9 türü var şu an sayabildiğim

sabit çokeşli erkek - tekeşli kadın
değişken çokeşli erkek - tekeşli kadın

sabit çokeşli erkek - sabit çokeşli kadın (sabitler, kadın ve erkek için aynı kümeden)
sabit çokeşli erkek - sabit çokeşli kadın (sabitler farklı kümeden)

değişken çokeşli erkek - sabit çokeşli kadın
sabit çokeşli erkek - değişken çokeşli kadın
değişken çokeşli erkek - değişken çokeşli kadın

sabit çokeşli kadın - tekeşli erkek
değişken çokeşli kadın - tekeşli erkek

*sabit çokeşlilikte hivden sözedemeyiz mesela

Belli belirsiz, çok agresif olmayan bir "pardon tam ne dediğinizi anlamadım?" bakışı atıp bir kere vurgulu şekilde siz diye devam ediyorum konuşmaya. Sonrasında kendini düzeltmeyen birine henüz rastlamadım.

gözünün içine dik dik baka baka siz demeye devam ediyorum.
inadına daha da resmileşiyorum, samimi olmadığımızı hissettiriyorum.

Siz diye devam ederim.

Bu arada biraz daha detaylandırayım; benim örnekte bahsettiğim kişi şu an apartman komşum oluyor mesela.

Kadın yeni taşındı, 1 aydır bizim apartmanda oturuyor. Ne zaman denk gelsek laflayacak bir şeyler buluyor ve hep "sen" diye hitap ediyor. Ben ısrarla "siz" diyorum, o ısrarla "sen" diyor :D

Benden minimum 10 yaş civarları daha büyük ve öyle yürüme niyetinde falan olmadığım sınıfta bir kadına hiçbir samimiyetimiz de yokken senli benli konuşmak benim içime sinmiyor doğrusu. Ama bu şekilde de biraz tuhaf bir durum oluştuğunu fark ettiğim için bir duyuru açıp fikirler görebilmek istedim.

Oncelikle abla deme isin duser +1.

Senden yasca net buyuk kadinin sana sen demesi normal bence. Ki biraz daha zorlasan oglu yasindasin... Sen de siz demeye devam et. Hem "siz" mesafe barindirir. Mesafeni koru.

yaşça büyüklere "siz" diye hitap edilir diye öğretildi ya küçükken ve büyükler için sen/siz fark etmez diye.. belki onunla alakalıdır yaklaşımı :) hatta yaşça/statüce büyük kişi sana "sen" diye hitap edene kadar sen, "siz" demeye devam etmelisin diye de dayatılmıştı bize küçükken görgü kuralı olarak. o nedenle tutumu çok tuhaf gelmedi.

şahsen bana "sen kendini ne sanıyosun lan??!" diye hitap edilmediği müddetçe senli benli muhabbet daha samimi geliyor :D amca, teyze, abla, abi vs gibi sıfatlar hariç tabii :D

Bana nasıl hitap ediyorsa öyle hitap ederim. Senli konuşmadan rahatsız oluyorsan o başka, ben olmuyorum.

Senli benliye bagliyorum ben de.

eğer ben de sen demeyi istersem sen-sen devam eder ancak samimiyeti olmayan biriyse,

sen dediği anda; -"siz derseniz sevinirim" der lafı ağzına tıkar doğru yere çekerim.

Bu bahsettiğiniz olay özelinde, aynı apartmandaki 'denk' mukimlersiniz. O halde sen demekte bir zarar yok sanki.

Benden yaş ve statü olarak üst biriyse o bana sen dese bile ben ona sen demem. Örneğin müşavir avukatla konuşuyorsam o bana küçük olduğum için adımla hitap eder bense "x bey şu dosyada şöyle oldu"diye devam ederim. Ama aynı işte çalıştığım ve şakalaştığım biriyse yaşça büyük bile olsa adıyla hitap ederim. Samimiyet ve statü meselesi benim için.

patron, yonetici, samimi olmak istemedigim insan kaynaklari ve musteri disinda sen diyen herkese sen diye hitap ederim. hatta 80 yasinda bir teyze var rastgeldikce konusuyoruz. abla diyorum kirilmasin diye :))))))

sen diyince yürüme mi oluyor?

Alttan bi başkası arıyor demek

- Tammmam iyi bakalım o zaman ben de çalışayım/yemek yiyeyim/görüşürüz yine...

Valla baktım çok uzuyor direkt "neyse, var mı bir isteğin benim gitmem gerek" tarzı bişeyler söyler sonlandırırım konuşmayı.

"telefonum caliyor, buna donmem lazim."

"Doktor uzun süre telefon ve kulaklık kullanımını yasakladı, kulağımda x varmış da!"

Böylece her seferinde yalana gerek kalmaz, her görüşmeyi kısa kesersiniz. Öbür türlü her görüşmede bir bahane bulunca kırılabilir.

Bazı insanlar kapatmıyor telefonu, maalesef.

Sizde de spesifik olarak bir kişiden mi kaynaklanıyor bilmiyorum ama benim annem her an patlamaya hazır bir insan olduğu için ailemleyken hemen hemen her gün annemle her birimizin bir gerginliği oluyor.

Şu an kardeşimle ben farklı bir şehirde yaşıyoruz ve anne babamızı birkaç ayda bir görüyoruz ve bizim evde nadiren gerginlik olur. Ama annemler geldiyse annemle kavga etmeme şansımız yok. Yarım saat içinde hem bana hem babama hem de kardeşime sataşabilecek yapıda bir insan kendisi. Babam gülüp geçiyor ve umursamıyor ama biz her seferinde yoruluyoruz onun o saçma gerginliğinden.

aynı evin içinde olur böyle şeyler. biz 4 kardeşiz. herkesin kendi evi, işi, ayrı ailesi var. bizim aramızda şu anda asla olmaz, birbirimizi inanılmaz çok severiz ve çiçekli böcekli mesajlar atarız. konuştuğumuzda da, her gün konuşmadığımız, her gün birbirimizi görmediğimiz için özlemle, sevgiyle konuşuruz.

eskiden nasıldı? 2 ablamdan büyük olan çok asabi, küçük ablam tam tersi mülayim. büyük ablam bir keresinde metal sandalyeyle küçük ablamın peşinden koşup, ablam odaya kaçıp kapıyı kapatınca oda kapısını ortadan sandalyeyle delmişti :)) sebebi de onun kıyafetlerini giymesi. yani şimdi böyle dertler olmadığı için test edemiyoruz ama aynı evde olsaydık yine yaşanırdı. şimdi farkettim, 4 kardeşten en büyük ablam hariç diğerleri hep mülayim tipler, kavgaları hep büyük başlatırdı. biraz demek ki karakter meselesi. sadece 3 kardeş olsaydık hiç kavga etmezdik, bir kere bile.

normallestirmemek ve kendi secimli iliskilerinize yansitmamak icin terapi cok onemli. Secimli iliski diye bir kelime var mi bilmiyorum, ama sahip olmayi bizim sectigimiz iliskileri kastettim romantik, arkadas, cocuk iliskisi gibi seyler. Ailemizin kimler olacagini secemiyoruz neticede.

Eger butun taraflar terapi alan, kendini ve iletisim becerisini gelistirmeye acik, elestiri dinlemeyi bilen, geribildirim alan vs insanlar olsa dahi patlamalarin yasandigi anlar olabilir, degil ki ortalama siradanlikta bir aile... Bu ortamlarda yakinlik ve gorusme sikligi arttikca gerginlik de artiyor. Eger yetiskinseniz uzaklasmak ve kendi kurallariniz dahilinde gorusmek en iyisi.

Benim annem de ben buyurken inanilmaz sinirli bir insandi. Yani suyu su bardagindan degil de uzun bir bardaktan ictiniz diyelim, birden oyle patlayan bir ofkeyle bagirmaya baslardi ki muhtemelen yerinizden sicrardiniz, ne aptalliginiz kalirdi, ne baska bir sey. Surekli, uyanik oldugu her an bir sey yuzunden upuzun ve bagir cagir bir azar isitebilirdiniz. Cocukluk ve ilk genclik yillarim onun ofkesini yonetmeye calismakla gecti. O bardaktan icme, buraya oturma, gurultu yapma, birseylerin yerini degistirme vs vs. Evden daha cok cikmak ve daha kendi tercihim olan gruplarla sosyallesmek, okumalar yapmak, dusunmek, is hayati, seyahatler vs sonucu hayatimin olmasini istedigim versiyonuna dair ve kendi degerlerime dair bir fikir olusmaya basladikca zihnimde, durumun normal olmadigini ve annemde bazi problemler oldugunu fark ettim. Ekonomik ozgurlukle beraber, kendi evime cikmak, annemle sadece mecbur oldugum degil tercih etigim zamanlarda gorusmek, bagirdigi veya onaylamadigim davranislar gosterdigi zamanlarda buna sinir koymak ve sakin tepkilerle karsilik vermek vs iliskimizi degistirdi. Ha bu yillar icinde annemin de hayatinda degisiklikler oldu ve eskisiyle ayni insan sayilmayacak kadar farkli bir insana donustu. Cunku onun da travmalari vardi ve bunlari asabilecegi hicbir mecrasi yoktu eskiden. Su anda annem icin dunyanin en kiymetli insaniyim desem yalan olmaz. Sohbetimiz seker gibi.

Ozet gecersem: ekonomik ozgurluk, terapi, sinirlar, mesafe.

ilgi = karşı tarafın zihnini meşgul etme
kavga, tartışma = ilgi isteği

tartışmayı, kavgayı çıkartan kişi ilgi istiyor demektir, bu ilgiyi şiddet (bağırmak) içermeden istemesi gerektiğini oturup konuşarak anlatamazsınız, onun yerine istediği o ilgiyi vermeyerek yaparsınız, biri bağırıyor mu, sinirlenmeden odadan çık, sinirilensen bile belli etme, bağırdıkça ne kadar komik olduğu ile ilgili dalga geç. ona o ilgiyi vermeyeceğini göster, bağırmasını dikkate alma. sen sesini yükseltme, baktın herkes birbirine bağırıyor sesini çıkartma otur izle ama dinleme.

telefonla mı aradı telefonu açık bırak koy kenara bağırsın dursun kendi kendine arada kontrol et hala bağırıyor mu diye, bağırması bitince cevap ver.

gerginlik sırasında verdiğin tepkiler gerginliği çıkartan tarafından ödül olarak değerlendirilir, ahahah nasılda sinir ettim bak gibi bir şey canlanır kafasında. canlandırtma.

Belli bir jargon yok fakat zaten kadınlara talebin çok daha yüksek olduğu platformlar oldukları için günde 50 tane yazılan merhaba, nasılsın arzına dönüşler de zayıf oluyor haliyle :)

Yani '30 yasinda 5 yil tecrubeli Odtu mezunu makina muhendisi' olsaniz ve '30 yasinda 5 yil tecrubeli Odtu mezunu makina muhendisi' ilanina basvursaniz yine size geri donmeme ihtimalleri var sartlar birebir uydugu halde.

Haliyle bu kisiler de 'he okay adam/kadin' demis ama konusma kisminda o sirada baska bir okay adam/kadini tercih etmistir. Merhaba mesajini gereksiz bulmustur, daha ilginc bir sey beklemistir. Eslesme orani artsin diye herkesi begeniyordur, sizin bir ozelliginiz yoktur. Gunde zaten 50 tane merhaba mesaji geliyordur falan filan.

Ben bu applerin hicbirini kullanmadim, kullanmayi da dusunmuyorum o yuzden ideal tavsiye verici ben olmayabilirim. Ama yasim itibariyle Siberalem donemlerine denk geldim ve kullandim. "merhaba" veya "merhaba nasilsin" yerine, birkac detay daha ekleyen bir mesaj atsaniz geri donus alma ihtimaliniz kat kat artar. "Merhaba! Umarim gunun iyi geciyordur. Benim de iki sene onceye kadar siyah bir poodle kopegim vardi!" falan gibi bir sey yazarsaniz mesela (onun fotografinda bir kopegi oldugunu uydurarak yazdim bunu) daha kisisel olur. Artik fotografta ne varsa, spor, kitap, hayvan, mekan vs. Bu applerde yazili profil var mi bilmiyorum, varsa orada soylediklerine de gondermeler yapabilirsiniz.

Sopiro haklı, ilk mesajı atabildiğin yerde karşı tarafı cevap yazmaya iten bir şey söylersen şansın artar. Ama itici de olmamak lazım.

Bumble için bir şey diyemem. Bekleyeceksin, biri beğenip dönecek illa.

Biri durup dururken sana nasılsın derse ne dersin? havadan düşmüş biri sana hal hatır soruyor, sanane demez misin yada bunu düşünmez misin? o kişiler orada nasıl oldukları ile ilgli muhabbet etmek için orada değiller.

şöyle düşünelim; birine nasılsın dedin; karşı tarafın o günü o kadar kötü geçmiş ki, sen nasılsın diye sorunca o başından geçenler aklına geliyor, yine canı sıkılıyor, karşı taraf bunun sorumlusunun sen olmadığını fark etmez o sırada aklına geleni fark eder ve derki öff ne kadar da sıkıcı, e niye böyle biri ile muhabbet etmek istesin ki karşı taraf? niye eşleştin sorusu da çok saçma karşı taraf ne bilsin senin böyle sıkıcı sorular soracağını, alnında yazmıyor ya.

bumble'daki de benzer, çoğu kişi zaman geçirmek için kullanıyor bunu instagram gibi beğendim beğenmedim yapıyor, beğendi diyelim, fiziksel beğeni dışında başka bir şey hissetmediyse mesaj atması içinde bir sebebi yok. karşı tarafın seninle mesajlaşması için cesarete ve bir nedene ihtiyacı var. ikisi de olmalı ki mesaj atsın. cesareti var nedeni yoksa mesaj atmaz, nedeni var cesareti yoksa yine mesaj atmaz.

tinder denemedim ama bumble okcupid yukleyıp silmişliğim var, sanal tanışma olayı genelde günlük ilişkiler isteyenler için mantıklı oluyor günün sonunda.

neden cevap gelmıyor, sundan olabılr, tıpını begenmıstır eşleştiğine göre, ama mesajlasma asamasında bakınca profılındekı detay uymamıstır. kimse profile bakarak eslesmıyor cunku. ya da cok mesaj atan varsa arada kaynıyorsudur

fakat erkek kuzenım en çok inner circle'dan kızlarla tanısıyordu ona da bak ıstersen

O seni kucuk dusurucu seyler soyluyorsa sen de ona karsiligini ver herkesin icinde. Oyle sinip yaptigini normal karsilarsan daha da gaza gelir. Hatta oyle ciddi bir sey yerine alayci, onun kucuk seylerle ugrasan biri oldugu izlenimini veren seyler soyle. Etkinliklere de git, karsilasirsan da aldirma.

İletişim kurmayın, kendinizi, ne hissettiğinizi anlatmaya çalışmayın. Sadece uzak durun ve yeni hayatınıza odaklanın. Başka türlüsü zor. Konuyu sündürdükçe sadece canınızı yakacaktır.

Ne mutlu ki fark edip ayrılmışınız. Şimdi psikolojinizi düzeltme zamanı. Mümkünse psikoloğa gidin. Değilse de travma iyileştirmeyle alakalı kitaplar, içerikler okuyun çünkü toksik ilişki bilfiil travmadır.

Onun sizi kışkırtmasına izin vermeyin, bir narsistin dayanamadığı şeylerden biri görmezden gelinmektir. Bir süre o etkinliklere gitmeyip ruh sağlığınıza odaklanın. Kendisi sizden istediği geribildirimi alamayınca yavaş yavaş kendine yeni bir kurban bakacaktır muhtemelen.

Aynısını deneyimlemiş biri olarak size garanti ediyorum, özgüveninizi geri kazanabilirsiniz. Sadece zamana ve kendi üstünüzde çalışmaya ihtiyacınız var.

var.

17-24 yaş arası yakın arkadaşlık
24-32 yaş arası sevgilik

narsisistik kişilik bozukluğu olduğu da ayrıldıktan sonra dank etti üstelik maalesef.

sonra üzerine çok okudum. bendeki empatlık ve annem ile olan bağlanma sorunlarım, altta yatan değersizlik duygum yol açtı bu kadar yılımım anlamadan geçmesine.

nasıl ayrıldım?

çok sevdiğim bir eğitmen vardı, bir gün bir şey anlattı: çift terapilerinde bazen şöyle bir şey öneriliyormuş: birkaç ay tamamen onun dilediği gibi biri olun, gurur yapmayın, ona uyun, tüm odağınız onu mutlu etmek olsun. başka bir şey düşünmeyin. eğer siz min 3 ay böyle davranmanıza rağmen pek bir şey değişmiyorsa ayrılın.

(bazı şeyler değişebilir veya ilk başlarda değişebilir ama uzun sürmez.)

bunu uyguladım ve benim kurtuluşum oldu. çünkü asla irademle uzaklaşamıyordum. (bkz. travma bağı)

saçma sapan davranmaya devam etti. ben de ondan iğrenene kadar devam ettim. bittiğinde hem içim çok rahattı hem de ondan artık iğreniyordum, hiç ayrılık acısı çekmedim.

tamamen kopmamız 1 yılı buldu çünkü asla vazgeçmezler. 1 yılda geri dönmeyeceğimi ancak anladı. ne demek siz ondan ayrılacaksınız? egosuna asla yediremez. çok deneyecek, hayatta yapmayacağı şeyleri yapacak, değişti sanmayın, sadece avını kaçırmamak için rol yapıyor. aslında o sırada sizden nefret ediyor ve olur da numarası tutar ve geri dönerseniz nasıl intikamlar alacağınının hayalini kuruyor.

geri dönmeyeceğinizi anlayınca da
- ya birdenbire ortadan kaybolarak dikkat çekmeye çalışacak.
- ya da çirkefleşecek. sizi suçlayacak. çok masum bir konuşma yapmak isteyip size psikolojik şiddet uygulayacak. belki sizi çevrenize rezil etmeye çalışacak.

eğer no contact kuralını uygular ve dimdik durabilirseniz eninde sonunda vazgeçecek.

"Çok kindar ve öfkelendiğinde çok gaddar olabilen biri"

bu kısım çok tehlikeli. bu kişiler karşısındakine fiziksel, manevi, psikolojik zarar vermekte hiç tereddüt etmeyecek kişiler.

asla laf dalaşına girmeyin. ona uymayın.

ilk kural no contact ve tepki vermemek.

ona herhangi bir tepki verdiğinizde onun istediğini yapıyorsunuz. sizin dikkatinizi çektiği için tatmin oluyor. siz herkesin içinde ona küfür de etseniz, laf da soksanız mutlu olacak.

konuşmak zorunda kalırsanız asla onu aşağılamayın, dalga geçmeyin, laf sokmayın, suçlamayın. bunlar sizi kısır döngüye sokar ve daha kötüsü ondaki tehlike potansiyelini artırır.

takılmış plak gibi sadece görüşmek istemediğinizi söyleyin. uyumsuz olduğunuzu düşündüğünü söyleyin bu kadar. ama mümkünse konuşmayın.

no contact no contact no contact

etkinliklere en az 6 ay gitmeyin. ortak çevreniz varsa uzaklaşın.

İngilizce "grey rock method" olarak araştırabilirsiniz, narsistlerde tek işe yarayan yöntem. Temelde onun için "sıkıcı" hale gelip,istediğini vermeyeceksiniz la lykia'nın önerdiği gibi. Karşısına çıkmayacak,sizinle ilgili kişisel bilgilere ulaşmasını engelleyecek, gerekirse düz ve kısa cevaplar vereceksiniz. Kavga,dövüş,duygu yoğunluğu, bunlar hep istediği ve beslendiği şeyler,bunu ona vermeyeceksiniz. Hem pozitif hem de negatif enerjinizden besleniyor, öyle düşünün.

Benim de geçmişinde bir narsist sevgili var. İşin ilginci, okuyup öğrendikten sonr çevremdeki diğer narsistlerin farkına vardım, arkadaş kisvesi altında o kadar çok bu tip insan barındırmışım ki. Yavaş yavaş hepsini temizledim. Size de çevrenizin geri kalanına da aynı gözle bir bakmanızı öneririm. Genelde birden fazla narsist sarmış oluyor bizim gibi kişilerin etrafını.

ayrılmayı başararak en önemli adımı atmışsınız zaten. böyle düşünün. güçsüz ve başarısız olsanız bu adımı asla atamazdınız. düşündüğünüz kadar manipüle edememiş demek ki sizi, içinizdeki güçle uzaklaşmayı başarabilmişsiniz.

ama diğer taraftan sanki bu toksik duruma alışmışsınız ve hatta bir miktar beslenmeye başlamışsınız. bununda mutlaka sizin içinizdeki karşılık geldiği noktalar vardır, sevgisiz büyüme, manipüle eden ebeveynlerle büyümüş olma ve benzeri başka nedenler gibi gibi. bunları bulmaya çalışın kendinizde ve gerekiyorsa bunlarla ilgili uzman desteği alın.

tek keyif aldığım yer o etkinliklerdi diyorsunuz ya, hah işte sizin beslendiğiniz alan burda dolaşıyor. bir insanın sadece x tarzı etkinliklerden keyif almasına imkan yok. size iyi gelecek, bu süreçte ruhnuzu ve özgüveninizi onaracak yığınla etkinlik bulabilirsiniz. kendinize karşı dürüst olun, kendi içinizdeki çelişkilerle yüzleşip onları çözmeye odaklanı.

arkadaşlarında dediği gibi no contact ve dik durun, başaracaksınız.+ 1

merhaba, öncelikle geçmiş olsun. benzer yollardan geçmiş biri olarak sizi çok iyi anlıyorum. kendinizi yalnız hissetmeyin.

önceki cevaplarda da çok güzel anlatılmış. şu an size zor gibi gelebilir ama hiç temas kurmadan uzak durmak ve kendinize odaklanmak kendiniz için yapabileceğiniz en güzel şey. zaten bir süre sonra iyileşmeye başlayacaksınız. kendinize zaman tanıyın ve kendinize karşı şefkatli olun.

bir de instagram kullanıyorsanız dilerseniz "narsisten sonra yaşam", "narsisizme karşı", "narsistle mücadele, "narsist kişilik bozuklugu" gibi hesaplara gözatabilirsiniz.

@elma + 1 —" kendinizi yalnız hissetmeyin."

burada herkes o kadar güzel yaklaşmış ki, okurken tavsiyeler bana verilmemiş olsa da pamuk gibi oldum. herkese teşekkürler.

kendinizi yalnız hissettiğinizde de buraya ya da size iyi gelen, konuyu anlayabilecek dostlarınıza başvurun. yalnız hissetmeyin, narsist kişiler karşısındaki yalnız bırakmak konusunda oldukça mahirdir ama değilsiniz. her şey güzel olacak.

Bana güç verdiniz. Herkese çok çok ama çok teşekkür ederim. İyi ki varsınız:)

İşimi eskiden çok seviyordum. Kişisel sıkıntılarımdan oturu artık sadece maas aldigim yer olarak goruyorum. İsimde rahata ulasmak icin 2 kere is degistirdim. Toplamda 3 yildan biraz kisa sürdü. Maas ise yine 3 sene.

Yapılacak iş değil. Para kazansam bi nebze severdim o da yok.

Küçük bir şirkette belirli olmayan bir pozisyonda çalışıyorum, maaş, ortam ve sorumluluklarımın net olmamasından memnun değilim, geleceğim olduğunu da düşünmüyorum fakat tepeme binen yok, saatleri iyi, evim yakın, ayrı odam var ve kendi çalışma düzenimi kendim ayarlıyorum bu açıdan da memnunum.

Valla bir iş ne kadar sevilebilirse o kadar seviyorum. Gönül isterdi ki hiç çalışmadan yaşayabileyim ancak o da mümkün değil.

Işte rahata erişmek de anca işi çok sallamayinca olur bence, yani yukselmek ve birilerinin gozune girmek için çabalamamaya başladığın an rahatlarsın. Bu da usengeclik sağolsun bende zaten doğuştan var olan bişeydi.

Seviyordum. Ama artık money talks. 45 gün için muş gibi yapıyorum.

mevcut işimi çok seviyorum. daha çok seveceğim bir iş de düşünemiyorum açıkçası. sorun şu ki el oğlunun deyişiyle dead-end bir iş, ilerleyebileceğim bir alan yok. öğrencilik için müthiş. çok büyük vakit harcamadan, büyük oranda hem zamansal hem fiziksel serbestiyle kendi çapımda iyi kazanıyorum (iyi dediğim harcadığım zamana kıyasla) ama 35 yaşında yapabileceğim, kariyer hedefleyebileceğim, yarın bir gün atıyorum evlenirsem aile geçindirip çoluk çocuk bakabileceğim bir iş değil.

o yüzden mezun olduktan sonra tır şoförü olma fikrini ciddi ciddi değerlendirmeye başladım açıkçası, plazadır toplantıdır kariyerdir vs. bunlar bana inanılmaz ters şeyler, yapamayacağımı düşünüyorum. içinde futbol ya da yolculuk olmayan bir şeyi tutkuyla, severek yapacağımı pek sanmıyorum maalesef. o yüzden tır sürcem.

genel olarak seviyorum. calisma arkadasim iyi. bundan iyisi zor bulunur. parasi az ve kolay kolay artmayacak, o kismi sikinti.

İşim güzel ama sektörde maaşlar uçtuğu için kim çok verirse orayı daha çok severim :)

Mevcut işimde 1.5 sene falan sürdü; bir yandan kendimi kanıtlamam gerekti ki sonra hakkımı savunduğumda insanlar ignore edemesin saygı göstersinler.

isimi seviyorum, isim de oldukca zor baya baya zor oyle diyim. meslegimde de ancak bir seyler bana yetmiyor. beni kesmiyor artik. basit kaciyor bunlar. sanki buralarda zayi oluyorum cok daha onemli, dunyayi kurtacak seyleri yapabilecek potansiyelim var da cercople ugrasiyorum gibi. su siralar boyle bi ziyan olma hissindeyim.
dunyaya bedava elektrik sunma ne bileyim covidi komple bitirme gibi bir seyleri basarmam lazim. benim bir seyler yapmam lazim bu dunyaya adimi kazimam lazim ammaaa ne yapmam lazim.

işimi acayip seviyorum ama (elbette herşeyde bir "ama" vardır) bazen gerçek hayattan uzakta kalıyormuş gibi hissediyorum (gemide çalışıyorum). Bazen de "Ulan bu nasıl iş ya, o kadar uğraş edin ne için...? Dünyaya hiçbir fayda olmadan geçinip git" diyorum. Tabi bunlar hep anlamsal, varoluşsal sorgulamalar.

Gelir, imkan vb. kısmına gelirsek; tekrar söylemek adına gerçekten mutlu olarak çalıştığım bir iş. Maaş anlamında iyi bir ücret ile başlamıştım, bunu düşünmüyordum zaten hiç ancak terfi alınca iyi bir artış ile birlikte güzel yan haklar kazandım. Rahata ulaşma kısmına gelirsek 3 sene kadar sürdü. Pandemiye kadar ilk girdiğim pozisyondaydım ve konforsuz konaklama, uzun kontrat süreleri alıyordum. Ama tabi karşılaştırma imkanım olmadığından diğer imkanları hiç bilmiyordum. Şimdi terfi alınca aradaki farkı rahatlıkla görebiliyorum ama o zamanlar hem bilmiyordum hem de umursamıyordum işin aslı. Gerçi ben hiçbir zaman konformist bir insan olmadım da pek.

Uzun sözün kısası arada sırada her insanda olduğu gibi "Lan napıyorum ben, noluyoruz..." gelgitlerim olmakla birlikte ideal mutluluğa ulaşmışım galiba diyebiliyorum. Çok garip ya. İyi ki bu soruyu sordunuz aslında. Size açıklama yaparken kaç zamandır aklımda olan şeyleri de kendime izah etmiş gibi oldum :)

İşimi seviyorum. Rahata 10 sene sonra ulaştım

Isimi seviyorum, meslegimi de seviyorum. Ama mesela, birden milyonlar kazanip isi birakabilecek hale gelseydim 'aa yine de yaparim' demem veya ozlemem. Son birkac senedir is hayatina 'hayatima sponsor olan sey' olarak bakiyorum, bana iyi para verdikleri icin yapiyorum, sirket de ben bu isi iyi yaptigim icin bana para veriyor. Daha fazla anlam yuklemek gereksiz.

Isimde neredeyse her yil bir oncekinden daha iyi imkanlar olacak sekilde devam ettim. Son iki uc yilda da asagi yukari olabilecek en iyi durumda diyebilirim. 16 yildir yapiyorum.

10 yili askin ogretmenlik yapiyorum. Is sahane ama bu sartlarda 1 dakika daha yapilmaz. Parasi mesaisi iyi. Baska bi numarasi yok. Keyif ya da tatmin yok. Takmiyor devam ediyorum.

evet

hiçççççççççççç sevmiyorum keşke biri bana çalışmadan maaş verse bi gün bile gitmem işe.

işimin parası çok ama stresi bol, eskiden daha az kazanırdım ama stresi onda biri kadardı.

çok para çok sorumluluk artık yoruldum (34 yaşındayım-yazılım işleri) denk getirebilsem bu işleri bırakıp stressiz bi iş yapmayı 7/24 yaşamayan sistemleri olan bir dünyayı tercih ederdim.

işimi sevmiyorum, hatta genellemek gerekirse çalışma fikrini sevmiyorum. işimi sevmem de gerekmiyor, birtakım ihtiyaçlarımı karşılamak için çalışıyorum. bu ihtiyaçlarım karşılandığı sürece mutsuz olmam.

şu anki işimde rahata ulaşmam 2 seneye yakın sürdü, ilk altı ayında sevmem bu benzetmeyi ama it gibi çalıştım. ofiste sabahladığım, eve gittiğimde de kalan enerjimle duş mu alsam yemek mi yesem ikileminde kaldığım çok oldu, hiç abartmıyorum bazen yorgunluktan ağlardım. buna paralel olarak o dönem iyi para kazandım sayılır, yine de çevremde çok daha az çalışarak çok daha iyi para kazanan fazlaca insan vardı. o dönem o insanlara çok imrenirdim :)

bu aralar rahatım, çoğunlukla ufak tefek işlerim oluyor ve evde vakit geçiriyorum. programımı kendim oluşturuyorum. yoğunluk olduğu zamanlar olmuyor değil, oluyor. bazen akşam saatlerinde çalışmam gerekebiliyor ama genelde vaktimi istediğim gibi yönettiğim için hiç üzmüyor bu beni. sıçrama konusuna gelince, iyi mi kazanıyorum? hayır. arkadaşlarım benden çok daha fazla para kazanıyorlar. benim sıçrama kriterim yalnız başıma kimseye ihtiyaç duymadan yaşamak. ortalamanın üstünde bir maaşım olması bir şey değiştirmiyor bu anlamda, dolayısıyla hala sıçramış sayılmam. devam ediyorum.

patron yanlış hatırlamıyorsam senin aynısının tıpkısı bir duyurun daha vardı.

işi sevmek çok az kişinin şansı. benim işimin sorumlulukları çok büyük. eskiden çok büyük ekipleri olan şirketlerde çalıştım. örneğin orada bir vergi incelemesi geldiğinde 20 kişi birden ortak olur. şimdi sadece benim sırtımda bir yük. benim performansıma direkt bağlı. eskiye göre çok büyük stres altındayım ama aynı zamanda rahat bir iş. parası, benefitleri çok iyi. 15 senedir çalışıyorum. ilk 5 senesi kölelik. sonraki 5 senesi yatış. sonraki 1 senesi kölelik, ondan sonraki 4 senesi de ilk anlattığım durum. çok büyük sorumluluk ama çok ciddi parası, imkanı var. 6 haneli maaşım var. 2,5-3 maaş prim. araba, şoför.

İşimi seviyorum fakat bu dönem dönem değişiyor, çünkü yapmak istediğim ile yapmak zorunda olduğum işler arasında farklar var. Yapmak istediğim işe her zaman zorunda olduğum işler engel oluyor. Rutini yaşamayı sevmediğim için de bu dönemlerde hep işime söverim.

İşimde rahata hiç ulaşmadım ulaşacağımı da zannetmiyorum çünkü yaptığınız işte rahatsanız ya mükemmel bir işyerinde çalışıyorsunuzdur ya da yeteri kadar çalışmıyorsunuzdur. İlk söylediğim TR'de hatta bence genel olarak imkansız gibi bir şey.

Maaş anlamında sıçramayı zam oranları bazında bakarsan geçen sene hariç 3 senedir yakaladım. Bunda yaptığım iyileştirmeler, kazanımlarım, kazandırdıklarım çok etkili.

buluşma sıklığınız nedir? azsa ondan dolayı olabilir.

Çok az detay vermişsiniz. Konuşma içeriğiyle alakalı bir durum muhtemelen spesifik örnekler yok mu huzursuz hissetmenizde etkili olan?

ayda 1 gibi. dedikodu üzerinden gidiyor genelde, o ne yapmış, bu ne olmuş gibi. yani bunları mesele yapsam hiçbir arkadaşımla görüşmemem gerekir ama tam neyin rahatsız ettiğini de bilmiyorum. pişmanlıkla dönüyorum hep. görüşmesem de iyice soyutlanıp yalnızlaşacağım, hep ev ekseninde yaşamım geçecek.

Yanlarındayken hiç rahatsızlık hissediyor musun? Bir de ayrıldıktan sonra hissettiğin o hissi yorabileceğin bir şeyler var mı?

bayağı rahatsız hissediyorum. eşim arkadaşlarımı çok boş buluyor ki haklı da. instagram fenomeni olan var, genelde öyle takılıyorlar. ne yedik ne içtik, nereye gidelim, fotoğraf koyalım gibi. o dünyaya girmeyince de kimliksiz kalıyorum hissi taşıyorum. 30 yaş grubu, küçük de değiliz.

ben bunu biraz seye benzetiyorum mesela Beyaz show'u lisedeyken cok severdim, simdi dönüp bakmam bile. degisiyoruz.
ilgin olan kurslara falan git, oradan yeni arkadaslar yap.

bunlara ek yeni bir arkadaş grubuna ihtiyacın var. bunu yaratmaya imkan yok ise (zaman vs.) kırıcı olmadan bu huylarını inceden alaya alıp konuşulan konuları, yapılan aktiviteleri çeşitlendirmeye çalışabilirsin. eşim, benzer bir arkadaş grubuna bunu yaptı. ortamları nispeten daha eğlenceli oldu. arada ben de gidiyorum buluşmaya.

kendini o ortama ait hissetmiyorsun sanırım

Ben de bu durumu bazen yaşıyorum. Genelde çocukluk,lise arkadaşlarımlayken oluyor. O yaşlardaki ben ile bu yaştaki ben farklı. İstek,beklenti,hobilerim, kültür seviyem bunlar zamanla değişiyor, sabit kalan bir şey yok hayat ilerleyişinde. Bir süre sonra muhabbet sarmıyor, boş geliyor, çocukça geliyor, düşük seviyeli geliyor olabilir. Her insanla her şey konuşulmayabiliyor. İlgilendiğim konular, daha dolu muhabbetler için internetten tanıştığım arkadaşlarımla konuşuyorum. Biraz kafa dağıtmak, gülmek için de çocukluk arkadaşlarımla görüşüyorum, ortama uyum sağlayıp yüksek beklentide olmamak durumu kolaylaştırıyor. Bu uyum sağlama durumunu bazı insanlar kolaylıkla yapamayabilir, rahatsızlık devam edebilir. O durumda iletişimi zayıflatmaktan başka çare yok gibi.

benim de yaşadığım bir problem bu. o yüzden anlayabildim ama ben kaynağından haberdarım. sosyal fobimsi bir şeye sahibim. dışarıda huzursuzlanıyorum, evde olan doğruyu yapmakmış gibi geliyor.
belki böyle bir durumunuz olabilir. ama başka bir belirti taşımıyorsanız o arkadaşlarınızı bir gözden geçirin bence. cevap muhtemelen o kişilerde yatıyor. farkında olmadan size bir şeyler işliyorlar belli ki.

bu arada ben bu durum hep devam ediyorsa o insanlardan vazgeçme taraftarıyım her zaman. eğlenmiş bir şekilde dönmüyorsan ne anlamı var ki buluşmanın, bir görev olarak yapmıyorsun onu sonuçta. keyfine yaptığından dolayı keyif alman gerekiyor. almıyorsan ortada vazgeçilebilir insanlar var demektir.

Maalesef her yerde var böyle tipler. Pek laftan da anlaması mümkün olmuyor bu tarz insanların genelde. Şaka yollu laf sokuyorsun anlamıyor. Görgüsüzlük yaptığının farkında değildir muhtemelen.

Bence siz hiç uyarmaya çalışmayın, boşuna tersler falan, moralinizi bozar. Gülüp geçmek en iyisi.

her seferinde; boşver abi içim daralıyor bu para muhabbetlerinden, diyebilirsin. büyük ihtimalle üçüncü kez söylemene gerek kalmaz.

Sadece alaycı dille şunu sorun : birader senin tüm hayatın para mı, paradan başka anlatacak bir şeyin yok mu? Sonuna da alaycı gevrek bir kahkaha

bu tipleri degistirmen imkansiz, sen ne dersen de o bildigi gibi devam eder.

boyle birkac arkadas ile iliskiyi kesmek zorunda kaldim malesef ki birini baya severdim. devamli para muhabbetinden gina gelmisti, devamli bir ego, devamli bir hepiniz salaksiniz tavri. Saldim gitti, 4-5 senedir gorusmuyorum.

direkt ben bu para mevzularından çok hoşlanmıyorum desen olmaz mı?

sonuçta kimi futbol konuşmayı, kimi para pul konuşmayı sevmez. bunda gücenecek kırılacak bir şey yok diye düşünoyurum.

Yaşadığımız ekonomik krizden bağımsız bir durum sanırım cevap vermeyin ve boş boş bakın suratına.

Asagilayabilirsin. Ise yariyor.

- Cocugunun okulunu anlatirken, evet duydum o okulu ama genelde dar gelirli aileler gonderiyormus. Yegenim x kolejinde okuyor, durumunu duzeltebilirsen oraya gonder. Cocugun networku acisindan da iyi olur.

- restaurant böbürü yaparsa, ya sen naptin orasi les bi mekan. Oraya gidecegime evde yerim daha iyi de.

Arada da tavsiye ver; hocam durumunuz el vermiyorsa uc kere kotu mekana gideceginize bir kere gidin ama biraz kaliteli yasayin falan de.

Bu tiplerin sizlanmalarinin tamami hava atmak uzerine. Iki kere varoş cekersen ucuncuye bir sey soylemeye utanir.

Haklısın her şey de parayla oluyor valla derdim ben. ben de benzer şekilde muhabbetler yapardim uydurarak da olsa. ne kadar can sıkıcı konuşmaları olduğu kendisine ancak böyle gosterilebilir gibi geliyor.

Ben yürüyor gibi anladım ama belli olmaz. Yalnızca teşekkür etseydi öyle anlamazdım ama destek olmak vs yürüme cümlesi gibi.

İş arkadaşınız olarak anlıyorum. Yürümüş olma ihtimali var ama yalnızca kibar olmak istemiş de olabilir. Emin olmak için başka bir akşam -aracınızda başka kimse yokken- onu bırakmayı teklif edebilirsiniz.

muhtemelen yuruyor.

samimiyetiniz olmadığı için teşekkür etme ihtiyacı hissetmiş olabilir diyecektim ama edit bölümüyle işin şekli değişti biraz.
yürümüş olma ihtimali var.

Yukarısı +1

Ya da sık sık metrobüse kadar bıraktıracak arabalı bir arkadaş istiyor.

Edit kısmıyla net bir yürüyüş olduğu zaten bariz belli oldu. Ancak merhabanız bile olmayan, numaranızı vermediğiniz birinin "sıkıştığımda destek oluyorsun" diye mesaj atması insanda wtf? şeklinde bir irkilme yaşatır. Yani teşekkür tamam da böyle de yürünmez ki. Hiç konuşmadığın birine sıkıştığımda destek oluyorsun demek sadece bana süper saçma geliyor olamaz değil mi?

@thracia kesinlikle katılıyorum. şaşırdım yani ben de çok.
@John Bloor bu ihtimal de oldukça yüksek evet.

Yürümese bile yürüyor varsay sen de yürü.

Yürümüyor.

John Bloor+1

yürüyorsa bile tehlikeli bir tip, bu kafada tanımadığından bile bir şey isterken çekinmeyen insanlar uzun vadede çok yorucu olur.

normal yürüme nasıl olur, çay kahve molasında selam verir sohbet edersin, belli bir samimiyet varsa bir yere davet edersin vs.

yürümüyor

Yürümüyor. kullanacak adam arıyor.

Ya yürüyor ya da kullanacak adam arıyor, friendzonea atmalık.
Ortası olamaz, kimse tanımadığı kişinin numarası için ugrasmaz.

Numaranı bulup mesaj atmış olması fikrimi değiştirdi. O kısmı okuyunca yürüyor dedim ben de.

O kısma kadar "o kadar metrobüse bıraktık, insan bir teşekkür eder" demeyesin diye mesaj atmış derdim ama son cümle her şeyi değiştirdi.

boyu uzunsa yürüyor, kısaysa kullanacak adam arıyor.

john bloor nokta atışı yapmış +1
sık sık metrobüse kadar bıraktıracak arabalı bir arkadaş istiyor.

merak eden olursa eğer, bahsettiğim kız ben bu duyuruyu yaptığımın günün ertesinde işten çıkarıldı. kendi sorumluluğunda birkaç hata yapmış firmayı zarara uğratmış. bir daha ne gördüm ne haber aldım.:D

Yapmıyorum çünkü benim sevdiğim yemekleri sevmiyor. Herkes kendi sevdiğini yapsın yesin diye anlaştık en son. Yeni ilginç şeyler deneyip fotoğraf attığımda iğreniyor hatta.

hem esime hem kizima firsat buldukca yapiyorum
*erkek

şu andan değil, genelden bahsetmem gerekirse, aktif olarak yemek yaparım zaten.
hem normal ev yemeği yaparım, hem arada bir özel bir akşam yemeği hazırlarım.
bazen sürpriz, bazen date şeklinde.

kendim hamur işi ve tatlı yemeyi değil, yapmayı çok sevdiğim için zaten karşı tarafın sevdiği keki tatlıyı yapmak benim de işime geliyor öyle durumlarda.

yapmayı ilk defa denediğim bir şey için fikir almayı da severim.

kadın

O bana yapmadigi icin ben de ona yapmiyorum

Yemek yapmayı severim. Görev gibi değil de aklıma estikçe yaparım. Şu an yemek yapacağım birisi yok ama normal bir arkadaşıma da zevkle yaparım

Erkek

Erkek, yapıyorum. Arkadaşlar için kılımı kıpırdatmam.

Genellikle ise beğendiğimiz bir yer varsa hemen gidiyoruz.

8 ayli evli erkek
Tencere yemeği yaparım düzenli olarak ama onun özel bir yanı yok. Hatta kimi zaman özensiz yaptığım da olur. Benim için özel bir şey fırınla başlar. Fırında balık, et yapacaksam denerim yeni şeyler. Ama bu su tarifi okudum İnternette hadi yapayım değil. O an aklıma nasil yapmak nasıl soslamak geliyorsa içimden geldiği gibi yaparım. Seve seve özene özene.
Annem tatlıdan anlamadığı için ben de hiç öğrenmedim. Elim de yatkın değil. Arada elmalı turta yaparım ama hiç bir zaman öyle aman aman güzel görünümlü birsey elde edemedim.

hayir.

gelecegini bildigim zamanlarda pogaca, kek, turta falan yaparim. Pisi seviyor mesela kahvaltida bir arada olacaksak pisi yaparim.

40+ erkek.
Karantinada evlerde kapalı olduğumuz bi' gün " yarın mutfağa girmeyeksin tüm öğünleri ben hazırlıyorum." deyip bütün öğünleri - ara öğünler dahil - italyan mutfağı hazırlayıp gönülleri fethetmiştim:) Bunun dışında da mutfakla uğraşmayı özellikle bi' şeyler hazırlarken içmeyi - ya da içerken bi' şeyler hazırlamayı - çok severim:) İspanyol omleti, güzel salatalar, makarna sosları hazırlarım vb.

öyle aman aman özel değilde sevdiğim şeyleri yada güzel yaptığımı düşündüğüm şeyleri yapıyorum, direk ona özel değil de aklıma geldi dur şunu ayşeyle yapayım veya ayşe buradayken yapayım güzel olur şeklinde.

sofra falan hazırlamadım şimdiye kadar.

Ben de benzer durumdan muzdaribim. Öncelikler listesi olusturun. Günlük veya haftalik halledilecek isler listesi hazirlayin. Bu isler icin vakit tayin edin. Eger bes dakikada halledilebilecek bir seyse ilk akliniza geldigi anda yapmaya konsantre olun, olmuyorsa listeye yazin. Yapacaginiz islerin mükemmel olmasina odaklanmayin, isi halledip listede üzerini cizmekten keyif almaya calisin.

ben de dönem dönem böyle döngülere giriyorum, tek farkım çalışıyorum aynı zamanda. böyle dönemlerimde boş vaktimin oluğu günleri saat saat, kendimi de aşırı bunaltmayacak şekilde planlıyorum. planlarımda bir acil iş, bir rutin işin kısmi hali, bir de küçük ama hallolursa rahatlayacağım iş ekliyorum. bunları saat ve güne bağlıyorum, alarm kuruyorum. ilk hafta zorlanıyorum, sonra tıkır tıkır işlemeye başlıyor. arada aksaklıklar olsa da çoğunluğu hallolduğu için göze batmıyor. parçala yönet benim prensibim. tamamına odaklanırsam devasa bir iş gibi geliyor zira.

ilk adımımda şu, bu işleri planlama işini şu gün şu saatte halledeceğim :), yoksa bunu da sürekli öteliyor insan.

ben de tam olarak bunu yaşıyorum şu an. hedeflerimi gerçekleştirmeye vaktim kalsın diye full time işi bıraktım, zamanım var artık ama zaman hiçbir şeye yetmiyor gibi hissetmeye başladım. elimde bu zaman yokken, ah bir zamanım olsa neler hallederim diye düşünüyordum :D öyle olmuyormuş.
tavsiyem yok çünkü kelin merhemi. ama şöyle toparlamaya çalışıyorum, öncelikle sık sık "zaman yeterince var ve zamanımı iyi kullanıyorum" diyorum, buna inanmak icin :D hedeflerimi kağıtlara çiziyorum şu an, mood board gibi bir şey oluşturuyorum, o kağıtları masamın önüne asıp her gün bi hedef için bir şey yapmaya çalışıcam. 2022 sonuna kadar tamamlamak istediğim şeylere karar verdim, şimdi o işlerin gerekliliklerini aylara bölücem. bakalım umarım hallolur bir şeyler.

hayat boyu bu döngüdeyim

spor yapmanın, depresyonu elle tutulur biçimde azaltmadığına dair bir araştırma vardı.
siz de spor yapıyorsunuz hatta nefes alacak boşluğunuz yok. yine de o döngüde takılıp kalıyorsunuz. demek ki bundan sonra spor yap diyene kürekle

erteleme, bu işin geri planındaki kusurun çıktısı oluyor. depresyon, anksiyete, hatta kimisinde bunlara da sebep olan başka kötü isimli zihni hastalıklar da basamak basamak ertelemeyi inşa ediyor maalesef.

tim urban'ın meşhur procrastination'ıyla nasıl başedileceğine dair bir yazısı da var, okuyamadım, başka önemli işler çıktı hep, malum :)
waitbutwhy.com

sıradan insan depresyona girmez, depresyon burjuva hastalığıdır, repliği geçen bir film vardı. burjuva demeyelim de, keyfi yerinde diyelim. işçilik yapmamak büyük konfor. bu konforun yerini iş ile doldurunca; beyninde ve ficudunda, depresyona, ertelemeye ve sair yan ürünlere yer kalmıyor.

Acaba hedeflerinizi gercekten istiyor musunuz, yoksa istediginizi dusundurecek bir ortamda misiniz? Aralarda mutlaka cok sevdiginiz bir sylerle ilgili bi hedef olsun. Bir de ustunde cok dusunmekten, nasil baslayacaksinşz, sonunda ne elde edeceksiniz, acaba elde edebilecek misinşz? Zaten butun bunlar beyninizi dolduruyor ve asil işe girismenizi engelleyebiliyor olabilir. Kolay kabul edip, akısa birakip, oylesine baslayip devam etmeyi deniyorum ben. Devami geliyor