dedikodunun bence farkli boyutlari var.
siz yokken kayinvalidenizle esiniz sizin hakkinizda yine de biraz saygi cercevesinde kalacak sekilde belki konusabilir. o da soyle yapiyor, yanlis vs minvalde. dedikodunun 1. seviyesi gibi dusunebiliruz bunu.
ama sizin oldugunuz bir evde oyle kalabalik bir grubun dedikodunuzu yapmasi cok ayip. bunu da dedokudunun 2. seviyesi gibi dusunelim.
dedikoduyu geciyorum, hayatta en tiksindigim seylerden biri yermek, asagilamak, hor gormek amacli taklittir. bunu yapan birini hayatimda tutmam. buyuk konusmayayim ama baya netim bu konuda. taklit yaparak dedikodu yapmak bence 5. seviye falan.
benim bulundugum ortamlarda, yakin oldugum insanlar arasinda hic hos karsilanmaz, ayiplanir. yapan kisiye de terbiyeden, aile gorgusunden yoksun, çiğ bir insan gozuyle bakilir.
bunun cok normal karsilandigi gruplar da tanidim ve hizla uzaklastim. hayatta hicbir deger yargisi, onur kavrami olmayan insanlardi. birbirlerine kazik atip ertesi gun hicbir sey olmamis gibi davranan tipler mesela.
sozun ozu, toplumumuz son yillarda zaten cok yozlasti, bunun normal sayilacagi cok grup, ortam var ama isin gercegi, bu normal degil.
teyzem birkac yil once kuzenimin esiyle kotu bir sekilde dedikodumu yapmis. dedikodunun tatliligi, ortamin rehaveti kaptirmis kendini o an. bu bir sekilde kulagima geldi, teyzem de inkar etmedi. bir mahcubiyet bile hissetmedigi icin o gun bitirdim iliskimi. kayinvalide ne ki. bizi insan yapan degerlerimizdir diye dusunuyorum.
0