bu kadar üzüldüğün, uğrunda yemek yemediğin olay ne olursa olsun, bu davranışının neye faydası var? olay/konu bitmiş mi oluyor? hiç yaşanmamış hale mi geliyor yoksa kafanda durdukça/döndükçe seni daha derine mi çekiyor? daha derine çekildikçe ne buluyorsun?
dün bu kadar derinde değildin, ne buldun? bir önceki gün daha az derinde idin, ne vardı orada? 2 ay önce bunların hiç biri yoktu derinde bile değildin ne yapıyordun o sırada?
kimse sana hiç üzülme diyemez, üzüntü de, mutlulukta birer duygudur ve yaşanması hissedilmesi gerekir ancak bu gereklilik geriye kalan öncelikle kendine, sonrasında başkalarına karşı sorumluluklarını bırakman için bahane olamaz.
üzüldüğün için yatakta değilsin, üzüldüğün için sorumluluklarından kaçıyorsun sadece.
Çocuğun olsa idi, onu böyle yataktan çıkmayarak onu damı aç bırakacaktın? ya da kedini?
Bu tür durumlardaki davranışın 3-4 gün sonraki karakterini belirler, durumu ve davranışını beynin en derinlere kodlar ve gün gelir benzer şeyleri yaşadığında aynı davranışı sergilemene neden olur, sen acı çekerken etrafında sana ihtiyacı olanları yarı yolda bırakırsın.
depresyon bir bencillik halidir. narsizm kokar ve sadece ben dersin. ben üzülüyorum, ben acı çekiyorum, benim duygularım dersin, etrafındaki insanlara ne kadar zarar verdiğinin farkına varamazsın. sen bencil birimisin? sen sana ihtiyacı olanları yarı yolda bırakan biri misin? kendine bunları yakıştırabiliyor musun?
0