Arkadaşlar,

Yemeğin yanında patates, kuru soğan, taze soğan, domates, marul, yumurta içeren salata yaptık ama biraz fazla yapmışız. Şimdi biz yarısını saklamak istiyoruz. Üzerine henüz zeytinyağı ilave etmedik.

Şimdi biz bilemedik. Salata buzdolabında nasıl saklanır? Üzerine zeytinyağı döküp buzdolabına koyarsak daha mı iyi olur, yoksa bu şekilde mi koymalıyız?

eskiden okumuştum, şu anda tam açıklayamayacağım ama şöyle bir şey:

her canlının ölür ölmez aynı hayatı sıfırdan tekrar yaşama ihtimali %100'dür çünkü sonsuz zamanda her ihtimal kesin olarak kabul edilir. ölüm anından yeniden doğacağımız ana kadar olan zamanı aynı bayıldığımızda olduğu gibi farketmeyeceğimiz için aslında ölümsüzüz.

ölüme üzülmeyelim mi şimdi?

Mansur yavaş neden özhasekinin fetöyle çekilmiş fotoğrafları üzerinden ve özhasekinin eskiden fetönün has adamı olmasından hiç bahsetmiyor? Oy mu kaybettirir bahsetse?

çok pahalı olmadan pastaları harika olan bi pastane arıyorum. neresidir orası?

nasıl bir ruh hali içinde olurdunuz ve yapmadığınız neleri napardınız? hayata insanlara bakış açınız değişri miydi? biraz daha ömrüm olsaydı şöyle yapar, hayata böyle bakardım der miydiniz ve nasıl bakardınız?


not: bu arada belki 1 hafta bile ömrümüz yok onu da bilmiyoruz ama öprendik farzedelim 1 hafta kalmış

İyi akşamlar hepinize.
Bir iki aydır aynı işyerinde çalıştığım bir kızdan ciddi anlamda hoşlanıyorum.(Aynı işyeri - farklı şirketler şeklinde yani outsource olarak çalışıyorduk.) Şimdi bu kız bizim şirkete geçiş yapıyor ama aylarca aynı projede olmayacağız anlamına geliyor.
Kırk yılda bir birinden aşırı derecede etkilenmişken harekete geçmek zorunda hissediyorum. Şuanda kızın benimle ilgili tek düşüncesi muhtemelen iyi bir insan olmamdır yani aşk vs. bir düşüncesi yoktur bundan eminim. Bir yandan da olumsuz cevap verdiğinde aynı şirkette olmak sorunlu bir sonuç olacaktır. Kız gördüğüm kadarıyla bayağı çekingen yani komplekse girmese bile bana sormak istediği bir şeyi artık sormaktan çekinebilir ve huzursuz olabilir en basitinden. Şimdi size

sorum 1: Açılmalı mıyım veya harekete geçmeli miyim? Yoksa aynı şirket içinde fol yok yumurta yokken fazla mı riskli?
sorum 2: Harekete geçdiyorsanız ne yapmalıyım? Bu konularda sıfır tecrübe durumdayım bir strateji mi uygulamak gerekiyor yoksa direk karşısına geçip konuşmalı mıyım bilmiyorum.

spor egitmenim sakin sut icme, icersen soya sutu ic dedi. laktozsuz sut aliyordum, soya sutunun ne farki var?

beklentimi ileteceğim, senelik olarak aralık vermişler. 32 bin - 38,500 bin arası sıfırdan hayat kurmaya yeter mi?

32-35 arası toplam 10 tane maaş aralığının ortasındaki barem olarak görünüyor, ortalama bir maaş diye düşünerek seçtim. aylık kaça geliyor, vergisi nedir onları da bilmiyorum, o yüzden toplu yazdıkları seçenekleri ekledim.

pozisyon uzman pozisyonu, mühendislik falan değil, beyaz yaka. marka dünya'da çok büyüyen bir start-up. beklentiyi minimum tutmak istiyorum ki şans versinler. sizce ne yapayım? 35,5-47 bin aralığını mı seçsem? vergi yoksa 3 bin avro civarına denk geliyor, varsa ne oluyor bilmiyorum.

benim hayat kalitesinden beklentim çok yüksek değil. bi tek sosyal hayatım var, sağda solda bişiler yiyip içip gezmeye yetsin para, yeter. ev arkadaşıyla da yaşarım, no problem. iş yeri sahile yakın ama biraz uzakta yaşamak da sorun olmaz, toplu taşıma ile halledebilirim.

fake fakeoğlu duyurusunda yurtdışı gezilerinden bahsediyor, ama ben haftasonu gezmeleri ve akşam tozmalarını gündeme getirmek istedim.

arkadaş bu ne delilik? her gün bir şey mi yapılmak zorunda her haftasonu kahvaltıcılarda kuyruğa girilmek her yeni açılan kafede cheesecake tatmak ve brasserie'lerde ithal bira mı içilmek zorunda?

istanbul için konuşuyorum diğer şehirleri bilmiyorum ama yani dizimizi kırıp iki oturamıyoruz kiminle görüşsek hemen "ee şimdi nereye önce tuzla balıkçısı'nda sıra bekleyip saçma sapan karışık balıklar yiyelim sonra da yenibosna'da çok güzel magnolia yapan bir yer varmış oranın tadına bakar ardından bomontiada populist'te 33'lük biraya 45 lira veririz ne dersiniz? sabah da polonezköy'deki allahın unuttuğu kahvaltı evi'ne herkesten önce gidersek belki dandik kahvaltılıklarla kendimizi şımartırız biraz" moduna giriyor.

geçenlerde çok sevdiğim eski bir arkadaşımla görüştüm, sıradan bir kafede çay içip biraz yürüyüş yaptık, sonra da karşımıza çıkan bir dükkanda köfte ekmek yedik mesela. ama bunu başkalarıyla (kusura bakmayın ama özellikle kadınlarla) yapamıyoruz. sürekli özelliği olan şeyler arıyoruz.

sizin çevreniz de böyle mi bana mı özgü?

gereksiz uzattıysam özür dilerim

edit: instagram'da hepsini paylaşmayan insanlar da yapıyor ya bunu. son yıllarda haftasonu istanbul'da olan çılgın trafiğin en büyük nedeni de bu gezmek merakı bence bu arada.

Yoksa nereye gidersek gidelim kafamızı da beraberimizde getiriyoruz klişesi tamamen doğru mu? Mekanın ve birlikte getirilerinin zihni şu anki durumundan kurtarması neden mümkün olmasın?

Çok uzunca bir süredir sıkılıp bunaldığımda kendimi içinde hayal ettiğim, çok büyük fırsatlar paralar lüksler gerektirmeyen minimal bir hayat tablosu var. Bunun hayaliyle huzur buldum hep. Ancak sahiden tamamiyle bunu istiyor muyum buna kesin bir cevap veremiyorum. Bana mutluluğu getireceğinden tam anlamıyla emin olamıyorum. Olanı kaybetmekten, geride bıraktıklarımın akibetinden, işler yolunda gitmeyip geri geldiğimde onlardaki acı değişimin suratıma tokat gibi çarpmasından, birlikte daha fazla anı biriktiremeden onları yaşlanmış, çökmüş bir halde bulmaktan inanılmaz korkuyorum.

Şu sıralar çok zor bir dönemden geçiyorum. 30'uma yakınım ve hep ailemle birlikte doğduğum o ufak şehirde yaşadım, yaşıyorum. 3 gün önce babama kanser teşhisi kondu. Zaten uzun bir süredir zihnen büyük bir yorgunluk çekerken bu durum karşısında inanılmaz zayıf düştüm. Aileme karşı büyük dikkatle davranıp bir şey belli etmemeye, moralleri yüksek tutmaya çalışıyorum ancak şimdiye kadar gözyaşı döktüğümü hatırlamazken 3 gündür eve gelmeden arabayı soteye çekip hıçkıra hıçkıra ağlıyorum öyle geliyorum. Geceleri yorganın içinde ağlıyorum. Artık gün içinde nefes alamıyor, boğuluyorum.

Hayal ettiğim yaşamı geçtim, koşarak hiç bilmediğim bir ülkeye hiçliğe karışmak istiyorum. Endülüsten mısıra yürümek, tibette binlerce basamak çıkmak, bordeauxda üzüm bağlarında kaybolmak istiyorum yemin ediyorum. Kafamın içinde her gün gidiyorum, her gün kaçıyorum kendimden tüm hayatımdan.

Ama nasıl giderim ki ben? Anneme kim sahip çıkacak? Benden başka yakın olduğu kimse yok bu hayatta. Giderek mutlu olabilir miyim ki zaten? Gitmek mutluluğu getirir mi? Size getirdi mi?

Kendinizi baba olarak düşünebiliyor musunuz? Bir çocuk büyütmek, onun hayatinın her aninda yaninda olma fikrine nasıl bakıyorsunuz? Sizce iyi bir baba olur musunuz?

Selamlar, işin içinden çıkamıyorum ve danışmak istedim. Özellikle hafta içi iş dönüşü ve yemekten sonra her akşam sanki günlerce uyumamışcasına uykum geliyor uyuyorum ve uyumama rağmen sabah işe geç kalıyorum.

Yapmak istediğim, vakit ayırmak istediğim çok şey var fakat uykumun gelmesinden dolayı hiçbir şey yapamıyorum ve kendimi hiç iyi hissetmiyorum, günlerim bu şekilde geçmeye başladı ve değişmiyor. İş çkışı plan yapıyorum mesela eve gidince bu akşam şunları yapayım diye ama inanın yok olmuyor çıkamıyorum bu durumdan. Dışarda vakit geçirsem bile eve geldiğimde hemen uyumak istiyorum.

Beni bu durumdan çıkaracak önerileriniz var mı? Ben başaramıyorum. Yine uykum geldi.

Not: genelde ofiste çalışıyorum. Fiziksel anlamda yorulacağım bir iş yapmıyorum.

bazı insanlarda dış görünüşten bağımsız bir çekicilik, aura vs var mı? bu doğuştan mı yoksa sonradan edinilebilir mi? insanlar böyle tiplere dış görünüşten bağımsız daha mı çok çekiliyor, nasıl oluyor?

selam sözlük ahalisi. gece gece şuraya sigara eşliğinde okunacak bir şeyler yazmak istedim. geçtiğimiz dönem 45 günlüğüne aiesec (uluslarası öğrenci programı) ile ukraynaya gittim. türkler brezilyalılar ve çinliler vardı genel olarak. ben brezilyalıların ve bir çinli kızın olduğu hostele yerleştim. bu kıza karşı güçlü bir çekilim hissettim ve yürüdüm. ama hayatımda daha önce hiç yaşamadığım bir şekilde oldu çok yavaş ama çok emin adımlarla. kızın sevgilisi vardı ama programın sonunda ben kızla koca bir aşk hikayesi yaşamıştım. problem programdan sonrasıydı. biz ayrıldıktan sonra kız çine dönüp sevgilisiyle ilişkiye devam etmek istiyordu ama ben artık bunun o kadar kolay olmayacağını söyledim. çünkü bende en başta bizim ilişkinin buraya kadar geleceğini bilmiyordum. her şeyi yaptık. kız çine dönünce ilk geceden facetime yaptık. ben mutluydum yine bu şekilde devam ederiz diye. kızın ailesi bunun sevgilisini öğrenmiş ve ayrılmasını istemiş çünkü çocuk fakir aileside fakir. ailesi kızını fakir bir çocuğa vermek istemiyor derhal ayrıl diye baskı yapıyor kızda bana bunu söyledi facetime'da. benim işime geliyordu ama bir yandan ailesinede hak veriyordum. neyse ertesi gün kız bana mesaj attı üzgünüm sevgilimden ayrılamadım diye sonra garip random mesajlar attı ve hiçbir şey yazmadı. tam üç saat online kaldı ama mesaj atmadı. anladımki bunun çocuk benim mesajları gördü ve hepsini baştan okumaya başladı. kız bana iki gün hiçbir şey yazmadı. bir bokluk olduğu belliydi. bugün bir arkadaşıma mesaj attırdım ona. sonra benim hesaptan konuşmaya başladık. erkek arkadaşı her şeyi öğrenmiş ve günlerdir içip kusuyormuş. beni unut lütfen dedi. ben son kez görüntülü konuşmak istediğimi söyledim. birkaç gün sonra umarım konuşabileceğiz.

sorun şuraya kız bana defalarca ukraynada yaşadığım zaman rüya gibiydi ama gerçekliğe dönmem lazım dedi. birçok konuşmanın sonrasında çıkardığım şey aslında erkek arkadaşını gerçek anlamda sevmiyor ya da sevsede çocuğa oranla epey az seviyor ama hayatı ve arkadaş ortamı tamamen bütün ve onunla ayrılırsa problem olacak, onu o kadar seven bir erkek olmasıda hoşuna gidiyor. düzeni bozmak istemiyor kısacası. benim sorum şu kız çocuğu bu şartlar altında seviyor gerçek hayata dönmeliyim ama seninle yaşadıklarım rüya gibiydi diyor, ailesi çocuğu fakir olduğu için istemiyor, çocuk her şeyi öğreniyor ama kızı bırakmıyor? bana cidden tevazu gösterdi diyor kız. allah aşkına bu nasıl bir tevazudur dostlar? brezilyalı bir kız arkadaşımla muhabbet etmiştim onun hakkında. bana onu gerçekten seviyorsan onun yanına gidebilirsin demişti ve gerçekten gidebilirim çünkü zaten gezginim ve kızı gerçekten seviyorum. çılgın geliyor bu hikaye belki ama sırf çocuğun saplantılı zihniyeti ve kızın kaybetme korkusu yüzünden bir geleceğimiz olmaması beni üzüyor cidden... hayatımda ilk defa birini sevip gerçekten aşk yaşamıştım o da böyle sonuçlandı. ne yapayım ben...

5 senelik bi ilişki sırasında karambole geldi niyetsizce de olsa aldatma durumu oldu, hayvanlığımın orospu çocukluğumun farkındayım, pişmanım da, kıza itiraf ettiğimde birkaç haftalık bir ayrılıktan sonra onun isteğiyle tekrar barıştık. 1 sene civarı oldu barışalı, ben ona oldukça değer veriyorum, hareketlerime pişmanlığım yansıyor her anlamda ve o da bana çok fazla bağlı fakat en ufak bir şeyde aldatmama atıf yapıyor, hüzünlü bir halde ve kronik olarak duygusal krizlere giriyor.

Ne olursa olsun birlikteyiz, karşılıklı fedakarlıklarla dolu bir geçmişimiz var fakat bu şekilde yapacağımız bir evlilikte mutlu olup toparlayabilecek mi, ne yapılmalı ne yapılmamalı?

arkadaşlar çok beyazım var diye bugün kendi rengine boyattım, bir daha ne zaman boyatmalıyım? ekstra bakım vs. gerekir mi?

Merhabalar, bu mango meyvesi,avokado denen arkadaş gibi biraz yumuşayınca,olgunlaşınca mı yenir,bekletmek gerekir mi yoksa aslı sert midir,bilenler yardımcı olursa sevinirim!

gün içinde egzersiz yapmaya hiç vaktim olmuyor. ancak yatmadan bir iki saat önce boş vaktim oluyor. Kafa olarak da kendimi en rahat hissettiğim saatler ve saat 23:00-01:00 arasına tekabül ediyor. bu saatlerde ufak ağırlık çalışmaları, squattır planktır buna benzer hafif bir şeyler yapsam olur mu? uykuma olumsuz bir etkisi olabilir mi?

Özellikle kollarında ve ellerinde "Atopik Dermatit" türünde egzaması olanlar? Doktorun söylemesi üzerine salçayı bıraktım ve yemeklerden tat alamaz oldum.

ben bu kızı 5 6 senedir tanıyorum. benim de eşimin de çocukluk arkadaşının karısı. 3 senedir evliler. bekarken de sürekli birlikteydik, biz evlendikten sonra da sürekli birlikte takılmak isterlerdi hatta eski duyurularımda var bizim evde benden habersiz yatılı kalma planları yapıyorlar, sürekli çat kapı geliyorlar bi baş başa kalamadık evleneli diye isyan etmiştim. hatta sırf kendileri de gelmiyordu, gelirken ablasını, kuzenini, onların kocalarını falan da getiriyordu.

neyse bu çiftin erkek olanı bizim çocukluk arkadaşımız ve deliler gibi çocuk seven bi adam. 3 sene önce hamile kaldığımda çok sevinmişti hatta amca oluyorum diye. karısı da aksine hiç hoşlanmaz çocuklardan. aklı olan çocuk yapmaz falan derdi, benim hamile olduğumu öğrenince de kutlamak falan şöyle dursun "ayy ne güzel ortamımız vardı, bozulacak şimdi" gibi bir şey demişti. hamileliğim süresince hiç görüşme talebinde bulunmadılar, biz çağırdığımızda da gelmediler. sadece kızım doğduktan sonra 3 aylıktan da büyüktü artık arkadaşımızın annesi kızmış amca oluyorum diye sevinip duruyordun çocuk kocaman oldu hala görmeye gitmedin diye de zar zor gelip 20 dakka kadar oturup gittiler. karısı çocuk sesine tahammül edemiyor diye eşimle o arkadaş erkek erkeğe dışarıda buluşup görüştüler hep. normalde bekarken de, evliyken de evimizde günlerce yatıya kalan adam uğramaz oldu. sen gel hem sohbet ederiz hem bebek seversin dediğimizde hep bi bahaneyle eşimi dışarı çağırarak görüştü. eşi ise telefon dahi açmadı hiç, ben de aramadım.

hesapladım biz görüşmeyeli 17 ay olmuş. az önce telefonuma hatun kişiden mesaj geldi "heyyoo ben hamileyim" diye. insan kınadığını yaşamadan ölmezmiş demek ki yazacaktım vazgeçtim. hiçbir şey yazmak gelmedi içimden. ama çok sinirlendim. çocuk sevmiyorum diyerek biz çocuk sahibi olduğumuz için bir buçuk senedir görüşmüyorken kendi hamile kalınca yine yanaşma çabası bana çok saçma ve sinir bozucu geldi.

ki biz bir de kalabalık arkadaş grubuyduk 4 çift olarak. diğerleriyle de en az 10 senelik arkadaşlığımız var. benden 4 ay sonra diğer arkadaşın eşi de doğum yaptı, ona da aynı şekilde davranmışlar. hadi biz yine çok yakın oturmuyoruz ancak onların arasında 3 apartman var yalnızca, ona rağmen görüşmüyorlarmış.

hatta şöyle bir durum olmuş bir gün sitenin çardağında arkadaş oğluyla otururken bu kıza denk gelmişler. gel biraz oturalım sohbet edelim demiş, iyi hadi oturayım deyip bir arka binada oturan ablasını aramış gelsene çardaktayım diye. sonra ablasını aramasına gerekçe olarak da "ya senin şimdi çocuğun var ya o ağlar durur sohbet edemeyiz, ablam bari gelsin de muhabbet olsun" demiş. peşinden de "zaten annem dedi ki, benim kızımın sosyalleşmesine gerek yok ona ablası yeter" ablası da 10 senedir falan evli ve o da çocuk sevmediği için çocuk yapmamış. bu kız onun izinden gidiyor gibiydi yani. bizden koptuktan sonra da yan yana apartmanlarda oturdukları için gece gündüz sürekli birliktelerdi. böyle 4lü olarak sanırım bir wc'ye giderken ayrılıyorlardı.

ya olabilir çocuk sevmeyebilir, ben de çok sevmem. ama kimseyle de bu sebepten görüşmeyi kesmem. bir de bu çirkin tavırlara hiç gerek yoktu bence. tamam görüşmezse görüşmesin zaten çocuğun peşinde bizim de sosyalleşecek ne zamanımız ne gücümüz vardı ama söyledikleri, yaptıkları çok kalp kırıcı şeylerdi. şimdi o diğer doğum yapan arkadaş aradı ona da mesaj yazmış o da yazsaydım peşinden kavga çıkardı, olay büyümesin diye okuyup sildim cevap bile vermedim dedi.

ben bu insanlarla görüşmek istemiyorum artık, bundan eminim. canı isteyince görüşmeyi kesen, canı isteyince geri devam eden bir arkadaş istemiyorum hayatımda. keza karısının lafıyla yılların arkadaşlığını çöpe atıp eve uğramaz olan diğer omurgasızı da. ama bunu kavga çıkarmadan, kalp kırmadan yapmak istiyorum.

çok uzun oldu, kusura bakmayın lütfen sinirimden dağınık da yazdım biraz. ama siz olsanız nasıl bitirirdiniz bu konuyu? biliyorum darlayacak çünkü, öyle biri. istiyorum ki tertemiz şekilde bu zamana kadar nasıl yok oldularsa bundan sonra da öyle kalsınlar.

cevap yazanlara şimdiden teşekkürler, sevgiler...

bi de size sorayım dedim.. bu aralar çok kastım kendimi, gevşemek istiyorum. kimisi sigara içiyorum diyor, kimisi ot. ben de önceden alkol alıp en azından bi gece rahatlamaya çalışıyordum ama anlık şeyler istemiyorum. ama gerçekten de biraz gamsız olmaya, rahatlamaya, kafamı boşaltmaya ihtiyacım var. tüm tavsiyelere açığım.

değerli selocanlar merhaba,

temel sorumuz; fırsatınız olsa Hollanda'da yaşamak ister miydiniz?

hayatımda bir dönüm noktasındayım, sizden de bir fikir alayım istedim. 5 yıllık çalıştığım şirketimde fena olmayan şartlarım var fakat yurtdışı için de başvurular yapıyordum, daha iyi yaşam standartı, çocuk yokken yurtdışında bir şeyleri deneme düşüncesi vardı kafamda. derken hollanda'da ki büyük firmalardan birisiyle görüştük anlaştık. orta halli bir maaş ve 1 yıllık kontrat ile gel başla diyorlar.(kontrat biraz mide bulandırıyor gibi ama açıklamalarına göre herkese fix 1 yıl verip ardından uzatıyorlarmış şirket politikası gereği).

şimdi iş ciddiye binince böyle büyük bir adım atarken insan biraz garip ve tedirgin hissediyor. sizce bu normal mi, yoksa bende mi sıkıntı var?

eşimde fena olmayan bir işte çalışıyor ancak bu taşınmaya çok destekçi, ikimiz için de büyük bir tecrübe olacağını düşünüyoruz ama işte aileyi uzakta bırakmak ve bir dönüş tarihi olmadan ayrılmak daha önce hiç yapmadığımız bir şey. Fakat tırsıp da 5 yıl sonra ortam daha da bozulduğunda ya da çocuk sahibi olduğumuzda kafayı taşlara vurma ihtimali de ayrı ürkütüyor.

Öyle bir fikir sormak istedim, şimdiden zaman ayırıp cevap yazana teşekkürler.

Merhaba,

Boş zamanımı değerlendirmek amacıyla ingilizce bir blog açmayı planlıyorum. Bunu yapmaktaki amacım belirli bir konu hakkında güzel içerik üretip, google'dan ziyaretçi çekerek reklamdan (adsense) para kazanmak.

Aklımda istanbul ile ilgili bir seyahat blogu var. Belki ilerleyen zamanlarda insanları çekebilirsem işi ticarete bile dökebilirim diye düşünüyorum. Sizce bu iyi bir fikir mi?

Alternatif olarak şu konu hakkında ingilizce blog güzel ziyaretçi çeker diyebileceğiniz bir şeyler var mı?

kaynatmadan icilebiliyor mu? kaynatinca da denature oluyor ne protein kaliyor ne baska bir besleyiciligi.

Atıyorum iki ay sonra şu gün itibariyle işten ayrılıyorum diye istifa mektubu veren çalışanı bu tarihten önce, istifa tarihine kadar olan maaşını vermek kaydı ile çıkarmak mümkün müdür?

Merhaba,

Toefl'a online kayıt yaptırmaya çalışıyorum, fakat sistem ismimi olduğu gibi yazdığımda kabul etmiyor. Adımda "ö" soyadımda "ü" harfi var. o ve u yazarsam kabul ediliyor fakat sıkça sorulan sorular kısmında şöyle bir ibare var:
"Enter your name exactly as it appears on the ID document you will bring to the test center. If the names do not match, you will not be permitted to test and your test fee will not be refunded."

Şimdi Türkçe karekter kullanmadan yazsam adımı sınav günü bana sen sınava giremezsin falan derler mi diye çekiniyorum. Benzer bir durum deneyimleyen var mı?

teşekkürler

Eşimle İstanbuldan taşınmak istiyoruz ama şu ana kadar başka şehirlerde hiç tecrübemiz yok. Ben daha önce PR alanında çalıştım, şu anda bir şirkette uluslararası ticaret işlerine yazışmalarına bakıyorum, eşim ise mütercim tercüman, özel bir hastanenin döküman çevirmenliğini yapıyor. Aylık gelirimiz şu anda 5000 TL, bir birikimimiz de yok. Bodrum, Muğla, Fethiye buraları düşünüyoruz. Kendisi çok hevesli ama ben gerçekten korkuyorum. İş, imkanlar, kimseyi tanımamazlık... Daha önce bunu yapmış başarabilmiş olan var mı? İş bulduysanız nasıl buldunuz? Ortalama gideriniz ne durumda? Bu konuda öneri ya da tecrübe paylaşabilecek olan varsa çok sevinirim...

hayat 4 4'luk ilerlemiyor. inisler cikislar, turlu turlu olay ve insanlar ve bunlarin size cikarttigi sorunlarla maalesef karsilasiyoruz. hayatin bir parcasi bu tur seyler. birbirimize anlattikca bir nebze de olsa dindigini dusunuyorum.
bugun beni duygusal anlamda uzen bir olayi anlatmak isytiyorum.


simdi efendim, ogrenciyim ara sira calisiyorum. evvelsi gun isyerinde bir musteriye bir urun sattim. musteri 2 kisi. kari ve koca. paranin yarisini aldim.
urunu de bugun goturduk.
eve tasidik. yerlestirdik.
soyle soyleyeyim, isyeri mobilyaci. biz bunlara gardrop sattik. gardrop takim idi ben ise takim degil, takimin yarisini sattim. neden? cunku o kadarina ihtiyaclari varmis, evde yerleri yokmus falan. isyerinde anlastik, onlar da kabul etti, takim degil yarisini oldugunu defalarca soyledim.
onlar da onayladi.
eve goturduk. kadin demez mi yarisi nerde? biz tamami icin o kadar para vermisiz, yarisini ne yapayim ben diye azarladi.
ben de yanlis anlasilma olmus, ozur dileriz o zaman diyip, dolabi geri yukledik. kadina parasini iade ettik.
sonracigima efendim, isyerine bu kadinin kocasi geldi. bu adam da isyerinde patrona, benim ona o paraya 2 tane takim satis icin anlastigimi ve getirmedigimizi iddia etti. siz hatalisiniz, ben degil diye de bagira bagira soylendi. ulan parani vermisiz ne diye geldin isyerine?
ben de tamam dedim. sizden ozur diliyorum. yanlis anlasilma olmus. benim hatam kusura bakmayin dedim ve adami gonderdik.
patron da tanidik, bir sey demedi, urun satarken yalnizdim, yanimda kimse de yoktu. yani hakli oldugumu nasil kanitlayabilirim ki adama? neyse patron zaten bu adami biliyormus, pek duzgun bir tip degillermis.

simdi efendim, bu cift beni bugun ruhen cokertti. boyle insanlar da varmis. neyin pesindeydiler anlamadim. basimdan savmak icin de agiz dalasina girmedim. tamam sen haklisin demek zorunda kaldim. hakli olmadiklarini bildigim halde.
su ticaret isi zor is arkadas. musteri agzina sicar afedersin, laf edemiyorsun. benimki bir sey degildir eminim, cok dahasini yasamislar vardir.
ama bir yandan seviyorum ben ticareti. bu tur aksakliklar, sorunlar da isin bir parcasi aslinda. basip gecmen gerekn sorunlar..

benden bu kadar. sizde neler var?

Yalan söylediğinden emin olduğunuz, ama sorunca doğruyu asla söylemeyen inkar edene bir daha güvenebilir miydiniz? Niyeti kötü değil ama sizi istemeden rezil etti.

ne yapiyorsunuz? ozellikle kadinlara soruyorum. cilt bakimi, masaj, spa, alisveris?

bonus soru: avrupa yakasinda sevdiginiz cilt bakimi yapilacak uygun fiyatli ve guvenilir bi guzellik salonu var midir?

arkadaşlar merhaba.
yoğunluktan dolayı 60 saate yakındır uyumuyorum, artık google'u kullanamaz hale geldim sanırım, zira şu basit şeyi yarım saattir arıyorum ve bulamadım.

benim bir mühendislik firmam var. azerbaycan'daki bir fabrikanın yaklaşık 3 ay sürecek bir işini yapacağım. (fabrikanın kurulumu, proses hattının kurulumu vs.)

yabancı bir firma ile türk bir firma arasında sözleşme nasıl yapılır,
hangi kanun maddelerine, regülasyonlara, kurallara vs. dikkat etmeliyiz.
bu tip konuları anlatan bir link verir misiniz rica etsem?

şimdiden teşekkürler herkese.

bir arkadaşımın sorusudur.

gemi ile Avrupa ülkelerine eşya taşımak için hangi firmayı kullandıniz?

Orta uzunlukta saçım var. Üstte görünenler aşırı yıpranmış duruyor fön, maşa çok sık yapmamama rağmen. Saç kurutma makinesi mi yapıyor böyle? Bunu kullan, şunu yapma dediğiniz yöntemler var mı?

Böyle bir durum söz konusu, benden 4-5 yaş büyük kadın arkadaşı trolleye trolleye sonunda anladım ki kırmışım. Özür dileyecek bir durum yok çünkü işin içinde hata yoktu ve şaka-trol çok belirgindi ama şimdi davranışlarımla ne yapmalıyım ki en azından biraz tamir vazifesi görsün.


edit: olayı da anlatayım, ben kendime kahve alıp yanına gittim, bana neden almadın dedi, hiç aklıma gelmedin, dedim, bensiz nasıl içebiliyorsun, dedi bende göstere göstere, bak ne güzel içiyorum, dedim. Kahveden bir yudum aldım. Aslında aklıma da gelmişti, tek başına kahve içmek de güzel değildi, ama işte trol :)

türk yabancı fark etmez. 2000 sonrası roman ne okunmalı?

Selam

Bi arkadaşım soruyor:

Rutin harcamalarım için nakit kullanmıyorum, bankamatik kartını çok az kullanıyorum, genelde kredi kartı kullanıyorum.
Ama artık aylık ödemelerim anormal seviyelere çıkmaya başladı, kontrol edemiyorum.
Bu kredi kartını kapatıp kurtulup, nakitle hayatını yürüten biri olmak istiyorum.
İlk soru: bu karar mantıklı mı?
İkinci soru: normalde ortalama kart borçlarım 1,5-2K civarındaydı bu ay ödemem gereken 3K borç var. Ayrıca kalan taksitler kısmı da 2K.

Benim bu borçlarımı ödeyip kartı kapatmamın en mantıklı yolu nedir?

Mesela bu ay asgarisini ödesem, sonra kartı hiç kullanmasam, 1K, 1K ödesem 5 ayda toplam borçtan ve karttan kurtulsam olur mu? Çok faiz girer mi?
Ya da kredi çekip borcu toplu kapatıp kredi taksiti mi ödesem?

Teşekkürler

Mart başında işten ayrılıyorum. Eylül'e kadar da boşum.
Mudanya'da bir evim var.
Şükür para durumum da fena değil.

Bi yat (20-40 bin arası) (tekne, motorlu yelkenli/yelkensiz) alsam, eylül'e kadar takılsam, eylülde satsam (kolay satılır mı bilmem)

ne yapmam gerekir, yat ehliyeti kolay verilir mi? Kaç metrelik'e (ki elimdeki paraya büyük birşey alınkıyor da) kadar kullanılır, nedir ne değildir bu işler?

Bir de havalar ısınana kadar ankara'dayım. ankara'da bunun belgesi alınır mı?

Sormadığım ama eklemek istedikleriniz varsa anlatın, okurum...

Şimdiden teşekkürler...

Arkadaşlar çok değişik bir sorun yaşadım ve ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Kararsız kaldım...

zamanında gözüme kestirdiğim,iyi şeyler duyduğum bir firma vardı ve oraya başvurdum. Cv mi atıp çalışmak istediğimi söyledim. Direk oranın şube müdürü bir kaç hafta sonra konuşabileceğimizi söyledi.

3 hafta sonra mail attılar ,arkadaşlar yakın zamanda sizi arayacak dediler.

1-2 gün sonra bir cep no'su aradı açtım.iş turistik bir şehirdea olduğundan yabancı biriydi ama ingilz değil zaten ingilizce de konuşmadık telefonda.
Daha önce yurtdışında da çalıştım türkiyede de ama böyle bir tavır görmedim ben işe alımlarda.Aşağıda göreceksiniz olanları.

başvurduğum firmanın başka bir şehirdeki şubesi beni aramış onu da kendim anlamak zorunda kaldım:D (hiç bir tanıtım yapmadan telefonda ön görüşme yapmaya çalıştı o yabancı kadın)


diyaloğun türkçesi şöyleydi.
;
+alo x y ile mi görüşüyorum.
-evet benim buyrun.
+bize iş başvurusu yapmışsın o yüzden aradım.
-evet de hangi firma tam olarak ?
+(takmaz) şu belgen var mı ,şu şehirde mi yaşıyorsun(başka bir şehir.) Şurada şu işi daha önce yaptın mı?
- şöyle böyle şurada şunu yaptım şu belgelerim var" diye kısa bir özet geçtim cvmi.
+bana onu ,bunu, şunu, anlatın. (10 dakikalık bir şey sordu ve emrivaki şekilde)
- yaptığım şeyleri kanıtlayacak şekilde 40-45 saniye boyunca anlattım.
+nasıl yaptınız,ne dediniz,nasıl geçti, tam olarak nasıldı? diye tekrar sordu.
- ben de gerçekten müsait değildim (berberdeydim) ve kibarca kusura bakmayın ama şu an söyleyebileceklerim bu kadar müsait değilim başka zaman arayın ya da firmayı söyleyin ofise gelebilirim dedim
+tamam anlaşıldı iyi günler. dedi ve kapattı.

baya moralim bozuldu ,onlar mı aradı başka bir firmamı derken telefon numarasını instagramdan arattım ve profilin sahibinin hangi firmada çalıştığını öğrendim. Başka bir şehirdeki şubedeymiş ondan o şehri sormuş bana telefonda.

Benim bu işle ilgili referanslarım ve tecrübem de var. Sadece sektörde yurt dışından getirip çalıştırdıkları elemanlar olduğundan acaba bana kasıtlı olarak böyle berbat bir tavır mı gösterildi bu hanfendi tarafından?Belkide kendi vatandaşlarının yeri dolmasın istiyor Türkiyede... Ama neyseki farklı şehirde.


kendi şehrimdeki Türk müdürle tekrar mailleşip aramızda geçen kötü görüşmeyi anlatıp referanslarımdan da bahsetip tekrar bir "yüzyüze" görüşme isteyim mi? yoksa boş mu vereyim ?

Koşa koşa çalışırım ederim diyeceğim bir yer değil ,sadece elimde bir kaç seçenek olsun ve onların teklifini de göreyim istiyorum. Yoksa daha önce çalıştığım yerde devam ederim. Tepkim böyle saçma sapan bir şekilde yüz-yüze bile görüşememeye açıkcası.

Siz olsaydınız ne yapardınız?

4. Yilimda erasmus yapacağım. Litvanya’da Vilnius Univercity ile Polonya’da Univercity of Szczecin Arasında tercih yapmam gerek. Hangisini seçmeliyim?

Bir de ilk dönem mi ikinci dönem mi? İlk dönem çok soğuk olur diyorlar bide noel, cadilar bayramı çok ilgi duyduğum şeyler bunları hayatımda 1 kez bile olsa hakkıyla kutlamak isterdim. Gidenler de hep 2. Dönem gidin demiş kararsız kaldım.

Son olarak bilginiz vardır belki son sınıfta 2 dönem de zorunlu tezim var bu tezler ne olacak gittiğim yerde falan mı yazacağım? Danışman hocamla konuşacağım tabiki ama belki bilen vardır buraya da yazayım.

Yanıtlar için şimdiden teşekkürler.

goo.gl
Birebir bu abi gibiyim lazer epilasyona gidiyorum 1 ay sonra bu hale geliyorum , insanlar lazer epilasyondan maksimum verim alıyor ufak bölgelerde etkili, ben komple maymunum , yazın kapşonluyla gezmekten bıktım, denize giremiyorum psikolokim bozuldu, tanıştığım bir kızla havuza gitmiştik benden korktu resmen dalga geçti yolladı, uğraşamıyorum bıktım artık bu şekilde yaşamaktan hayattan keyif alamıyorum, delirmek üzereyim

Bir arkadaşımla birlikte bu işe soyunduk. İlk denememiz. Nasıl olmuş, eleştiri ve yorumlarınıza açığız. Kaç para olsa satın alırsınız?

Görsel: eksiup.com

Mckinsey olayında da kendimizi gerçekten abartıp abartmadığımız üzerine bir duyuruyla bir parça veryansın etmiştim ama şu tabloya da bir bakın:

1) Yeni TÜSİAD Başkanımız Simone Kaslowski olmuş. 1000 yıla yaklaşan yerleşik kültürde bir yüzyıl bile yaşamamış, "İtalyan kökenli Türk" değil, bizatihi İtalyan bir adam. "Türk Sanayicileri...." diye kendini tanımlayan, Türk iş dünyasının en kalburüstü sivil toplum kuruluşunun başına geçiyor. Türk vatandaşı adı altında ülkesine aidiyet hisseden ve bu topraklarda geçmişi olan bir Türk, Kürt, Arap, Çerkes, Hristiyan, Yahudi hatta Ahıska Türkü bile değil. Ülkeyle en ufak bir organik bağı yok en temelde.

2) 80 milyon insanın içinden sadece ve sadece 3 tane (yazıyla ÜÇ) gerçek anlamda lider vasfına sahip ve kitleleri peşinden sürükleyebilecek ve birbirine doğru muhalefet edip kalkınmış ve geleceği olan bir ülkeyi inşa eden siyasi kültüre sahip ve bu yetkinliklerle donanmış siyasi lider çıkamıyor.

3) Tarımda, ekonomide, teknolojide, yeraltı kaynaklarında, enerjide, hayvancılıkta ve aklınıza gelebilecek dünya kadar başlıkta feci şekilde dışa bağımlıyız. Siyaseten belli bir mesafeyi korumazsak ya da başımızı biraz çıkarmaya cüret edersek hemen birileri siyaseten ya da ekonomik olarak tepemize binebiliyor ve biz de üretmek yerine bu dayatmanın varlığını, mevcut tüm yoksunluklarımızın bahanesi edebiliyoruz. Ciddi ciddi de buna inanabiliyoruz.

4) Futbolda, basketbolda -genel olarak sporda- sinemada, edebiyatta, sanatta, mimaride doğru dürüst tek bir ikonumuz yok. Olanlar da tabiri caizse "Batı menşeli" ya da ülke dışı bir tedrisatı öncelemiş, Batı'ya ve Batı kültürüne fena halde öykünen insanlar. Bu toprakların hikayesini anlatıyoruz diye geçiniyorlar üç beş sanat budalası ve ortalama muhataplarına.

5) Giyimimiz, kültürel bakışımız ve zevklerimiz, yaşam tarzımız, mimari ve estetik anlayışımızın her tarafı özenti, yamalı ucuz bir elbise gibi. Batı desen değil -ağırlıkla ordan özeniyor- Doğu desen değil. Nişantaşı'nın, Levent'in beyaz yakalısı, eliti dediğin tamamen birer çakma Parizyen, çakma Frankofon, birer Anglosakson imitasyonu. İçtiği kahveden, giyiminden, gittiği mekanların dekorasyonuna bile sinmiş, İnstagram'ından bile ortaya saçılan bir çiğlik, özenmişlik.

Kahramanlara ihtiyacı olan bir toplum da değil hayalim ama bu kadar mı sahipsiziz, köksüzüz?

temizleyecek kisi gelmeden evi biraz da olsa temizliyor musunuz? ya da hicbir sey yapmiyor musunuz? temizlik yapmak (kabasini almak bile olsa) isin mantigina ters ama oldugu gibi birakmak da ne bileyim ayipmis gibi geliyor. siz napiyorsunuz?

Örnek iş davası diyelim. Adam / kadın işe iade davası açıyor avukat 20% pay istiyor.Avukat zaten vekâlet ücretini almıyor mu neden pay talep ediyor ve bu hukuki mi