Mart firsati 250 tl ye kadar olan ucak bileti harcamasinin %20si geri odenecek seklindeydi, spotify olayi nisan ayi ici diye biliyorum

mart ayında ayın en paralısı olmaya gerek kalmadan veriyor yarısını zaten, bir sonraki ayın 5. iş gününde.. ama nisan ve sonrasında ayın enparalısı olana verilecek %50. o da aynı, bir sonraki ayın 5. iş günü.

Heaa, yani otomatik olarak ayın 5'inde alacağım paranın yarısını. Güzelmiş vallahi.

yalnız ayın beşinci günü değil, mesela nisan 1 cuma, 2-3 haftasonu olduğu için ayın beşinde değil, yedisinde alacaksın.

Ben bilmek isterim. Aci verici seyler bunlar ama yine de bilmek isterim.

Bana samimi gelmedi niyeyse. Merak aslinda bilmek istenir ama sormaya cekinirim uzerim falan diye.

J.K. Rowling'in Boş Koltuk kitabını okumak isteyebilirsin bununla ilgili.

Bence olayın içine iyice girip, aslında kendisinin veya sevdiklerinin başına gelmediğini bilmenin verdiği hazzı duymak istiyorlar. Bana biri bu kadar ayrıntı soru sorsa ayar olurum, terslerim.

O kadar soru nedir, çıldırmış. Ben ölüm şeklini bilmek istiyorum, hastalik, ecel, kaza. Sonrasında sacma sapan konusuo uzmemek için.

@konusma ben konusuyorum;

Özet merak edilir tabi ki. Dediğin gibi acı çekip çekmediği vs önemlidir sevenleri için. Ama işte yok beyni akmış mı, suratı parçalanmış mı falan; ölümün dedikodusu gibi bunlar. Veya aslında sormak istediğim, kişilerin içerisinde taşıdığı şiddet eğilimi oranında mı artıyor bu tür sorular acaba?

@rygard,

Teşekkürler öneri için. Kitabı sipariş ettim az önce.:)

Öyle detaylı olarak kesinlikle bilmek istemem çünkü kaldıramam.
Hatta ölmüş halini de görmek istemem hiçkimsenin, görünce her seferinde öyle hatırlıyosun.
Sağlıklı güzel haliyle hatırlamak varken neden öyle yapayım ki..

Herkesin yas sureci ile basa cikisi farklidir o yuzden sizden farkli olanlari yargilamayin - hele ki aynisi basiniza gelmemisse. Ekstrem olaylarda "ben oyle yapardim soyle yapardim bi sacma" demek cok kolay ama o aci aninda siz de ayni tepkiyi verebilirsiniz

2 gun once duyuru acmistim arkadasimin babasi vefat etti diye. Kiz simdi bizim evde. Dizilerdeki filmlerdeki gibi bir tepki vermiyor ve bu da cok normal

Ben olsam ben de her detayi bilmem isterdim diye dusunuyorum. Olum degil ama benzer aci olaylardaki tepkim bu yonde olmustu cunku

@bigbadabum un görüşlerine katılıyorum. İnsanlar başkalarının hastalıklarını ve ölümlerini gördüğünde kendinin sağlıklı olduğuna içten içe seviniyor;hatta kendi başına gelmediği için seviniyor bile.

Bizim kültürümüzde belli bir yaşın üzerinde çocuklara ölen anne-babası mutlaka gösterilir ki artık onların ölü oldukları fikrine iyice alışsınlar.
Bence buradaki olay da benzer.Ölümün gerçekliğine kendini inandırmaya çabalıyor.

la noix benden çok yaşayacak :)

Şok anında, kabul edememe anında insanların tepkileri farklı farklı olabiliyor. Belki o arkadaşına da normal zamanda sorsak, o da "Hiç bilmek istemem" diyecektir. İnsan o an ne yapacağını şaşırıyor, uyuşuyor ve o an söylenen dinlense, duyulsa ve anlansa bile hissedilmiyor. Birisi gelse ve "Kafası kabak gibi patlamış" dese onun etkisi "Sabah bakkaldan gazete aldım" ile aynı oluyor o şokun etkisiyle, çekirdek bile çitleyebilir üstüe. Ama bir zaman sonra yavaş yavaş ne olduğunu anlıyor vücut, inkar mekanizmasını devreden çıkarıyor ve üzülmeye, kriz geçirmeye başlayabiliyor insan.

Ben yine de acı verici olsa da bilmek isterim, son anında ne yaşadığını, nelerden geçtiğini iyi bilmek isterim. Elimde olsa o an aklından ne geçtiğini ve ne düşündüğünü de bilmek isterdim.

sadece ailemdense nasıl oldu diye sorarım. çünkü bazen bu sorular eğer hakkaten sevdiğiniz biriyse aileden beyninizden çıkmaz bir hale gelebiliyor. sadece babamı ölüyken görmüştüm, ondan önce yada sonra bir sürü insan vefat etti, hatta gel bi son defa gör istersen dediler , bakmadım.

@la noix, @aychovsky

Öncelikle "ben yapmazdım"la "yapmam" farklı şeyler. Kendimi yerine koymuyorum, yerinde oldum ve yapmadım.

İkinci olarak "çok saçma yea" demiyorum; duyurudan anlaşılabileceği gibi anlamaya çalışıyorum.

Ve son olarak, ölüm haberinin insanda yarattığı şoku ve beraberinde gelen davranışları çok iyi biliyorum. Sorum sadece detayı öğrenme merakıyla ilgiliydi.

Yine de teşekkürler.

@innatedesire
keşke "saçma" demiş olsaydınız, onun yerine "saygısızlık" demişsiniz "acayip"ten sonra

bir de "istemem" diyen sizsiniz, bu şekilde söylediğiniz için başınıza gelmediğini düşündüm

herkes aynı şekilde tepki vermiyor. yazılanların ana teması bu

@innatedesire Alındırdıysam özür dilerim. Demek istediğim şunlardı:
- Şok anında duyduğunu hissetmediğinden, kendini durduramadan sormuş da sormuş olabilir. Ama öğrendiklerini o an hissedemeyip sindirememiş olabilir.
- Haklısın, "Yapmazdım" ile "Yapmam" farklı şeyler. Şu anda yaparmışım gibi geliyor, çünkü en son anında nasıl olduğunu bilmek isterim, daha çok ayrıntı isterim diye düşünüyorum ama yaşadığım anda ne yaparım, bilmiyorum. Belki de bir noktada "Yeter artık" derim ama şu anda o ayrıntıları sorma kafası bana çok uzak gelmiyor.

@la noix,

Evet saygısızlık olduğunu düşünüyorum ama saçma demedim. Saçma olduğunu düşünseydim sizlerin fikrini veya nedenini merak etmezdim.
Ayrıca "istemem" dedim, "istemezdim" demedim. "Yargıladım" değil, "yadırgadım" dedim. Çok açık aslında yazdıklarım. Sorunun kahramanı olan arkadaşımı suçlamıyorum ben, anlamaya çalışıyorum. Sizin de beni suçlamanıza gerek yok.

Soru zaten herkesin farklı tepkiler verebileceğini içeriyor. Sanırım bilimsel makale falan okumam daha mantıklı olurdu.


@aychovsky, teşekkür ederim, alınmamıştım:)

Ben de bu tur sorulari saygisizlik olarak gorup rahatsiz oluyorum, kendim merak etsem de sormam.
Kulturel bir olay bence, daha cok kentsel ortamlarda ayip sayiliyor. Daha köysü, anadolu ortamlarinda "samimi icten insanlariz aciyi paylasiriz aciniz acimizdir" modu oluyor, bana garip geliyor ama insanlarin niyeti kotu yonde degil, sadece bilmek istiyorlar ve bunu samimiyet, paylasim olarak degerlendiriyorlar.

küçük eczanelerde geçmeyebilir ama görece daha büyük yerlerde geçer mutlaka.

daha geçmeyen eczane görmedim.

Geçiyor - herkesin nakit parayla tak diye ilaç alacak durumu yok olayı sadece aspirin açısından düşünmeyin.

taksit bile yapan var

geçiyor, olmayan görmedim ben de.

Benim lise geçen sene bitti, yani hala öğrenciyim. Ama liseyi özlemeye şimdiden başladım ak.

özlenmez olur mu ya. arada aklıma geliyor ağlamaklı oluyorum. bende bu durum halen bitmedi çünkü, halen bir baltaya sap olamadım.

"Welcome to the real world, Neo."

belki benim buna cevap yazmam tuhaf kaçar henüz mezun biri olmadığım için ama şunun şurasında 2,5 ay sonra mezunum inşallah.


benim şu son günlerim aslında zehir gibi geçiyor. sebebi de benim de o duruma düşeceğimi bilmem. lise dönemi ülkece aptallığın dışavurumu olduğu için oradaki vakitlerimi zerre özlemiyorum. ama bu üniversitede ortamındaki her bir anımı deli gibi özleyeceğim. zira kyk'da kalarak orada gerçekten sevdiğim insanlarla kahvaltılar ettik, faaliyetlerde bulunduk, eğlendik, beraber zor durumlar yaşadık. keza yine sevdiklerimle eve çıktım, yine beraber yaşadık her şeyi. yeri geldiğinde arkadaşımda ve benim cebimde para yokken, son 20 tl'mizle aptalca eğlendik, yeri geldi arkadaşlarımdan biri evde salça yok diye yemek yapmak için yemeği ketçapla pişirdi, yeri geldi ev alışverişinde temel gıdalardan çok abur cuburlarla doldurduk dolabı vs. ilklerimin hepsini de bu dostlarımla yaşadım. benden önce gelen arkadaşlarım mezun olduğunda, onlarla dinlediğim şarkıları açıp ağladım.

şimdi ben de mezun olacağım ve biliyorum ki hiçbir zaman ama hiçbir zaman yer yok diye aynı yatakta yatma samimiyetine eriştiğim bu dostlarımla aynı vakti, aynı imkanları bulamayacağız ve bu beni son derece üzüyor, son aylarım zehir gibi geçiyor.

şimdi hal böyleyken, ben bu samimiyeti plaza hayatlarında cem bey'de, dorukcan bey'de nasıl bulacağım?


biliyorum, biraz karman çorman anlattım ama işte bunlar hep hüzünden...
depresyona girmem umarım. çünkü yolun sonu bu şekilde görünüyor...


ve zannedersem ben öğrencilikten ziyade arkadaşlarımla geçirdiğim vakti özleyeceğim.

Bakın yine çalışanlar yazamamış cevap çünkü şuan uyuyorlar çünkü çoğu sabah erken kalkacak, tatil olanlar da haftanın yorgunluğuyla sızmıştır kesin...
Gerçekten düşündükçe çok boğuyor bu durum. Geçirdiğimiz kış 2 ay çalıştım, gözlerimin çevresinde yorgunluk maskesi oluştu adeta. Şuan okulun bitmesini beklediğim için 3 aydır çalışmıyorum ve tazelendim yemin ederim. Tabi bunlarda ofisi sevmememin ortamın benim için korkunç olmasının da etkisi büyüktü.
Küçük bi flörtle işi eğlenceye dönüştürmeyi amaçlamıştım ama ofis birbirine girdi ve sınavlarıma çalışmam lazım diyip kaçtım :)
Alışılmayacak bişey değil o düzen, 2 ayda bile alışmıştım evde sıkılıyordum pazarları falan. Hayatındaki ev-iş değişkenleri birbirinin yerini alıyor. Asıl olan iş, teferruat olan ev gibi oluyor.
Maaş almak da bu rutine katlanmayı sağlıyor bence.

Edit: @ m e b ağlattın yahu :(

universiteyi degil de liseyi ozluyorum. ortamla alakali biraz. okulu sinavlari dersleri degil ama, ambiyansi ozluyorum gercekten.

Universite ogrenciligi, bira ve sigara dunyanin en guzel seyidir. Ogrenciyken daha cok param vardi. Simdi it gibi calisip borc oduyoruz.

Şimdiye kadar yaşadığım bütün zorlukları tekrar yaşamak istemiyorum yani ozlemiyorum. O anda yaşadığım iyi seyler yanıma kardir bence.

@meb
Düşündüklerinde kısmen haklısın, hatta arkadaşlıkların aynı şekilde devam da edebilir senelerce ama bir süre sonra mecburen arkadaşların ile arana mesafe koymali ve yalnız başına ayaklarının üzerinde durmayı öğrenmek zorundasın. Ben bunu geç farketmistim ve benim için sonuçları pek iyi olmamıştı.

Hemde nasıl keşke okulu daha fazla uzataydım :((( İnsanlsrın nasıl bir anda gaza gelip istifa dilekçesini yazıp dünya turına çıktığı çok iyi anlıyorum.

Ben de çok özlüyorum. Bir daha o kadar çok akranımla aynı ortamda bulunmak neredeyse imkansız. Son yıl ben de hep düşünürdüm içine düşeceğim boşluğu. Sonra kendimi kandırırdım yok canım ne kadar olur ki en fazla diye. Şu an o düşündüğüm boşluktan da fazlasını yaşıyorum.

Bir de vodafone freezone muydu neydi onun bir reklamı vardı elinde gençliğin var diye teoman söylüyordu işte o reklamı şimdi izlesem aşırı duygulanırım. O reklamdakiler kadar sosyal değildim ama kendimi genç bir üniversiteli olarak görüyordum o yıllarda. Oysa şimdi umutları günden güne uzaklaşan 20 lerin ikinci yarısında işsiz, kendine güveni ciddi oranda örselenmiş bir insanım.

ben de bir süre özlemistim ama gecti. alisiyor insan merak etmeyin. yalniz yapilan isi sevmek cok önemli. öyle cok sevilmese bile ayaklar geri geri gitmemeli.

Ozlemeyen ya yoktur ya da yok denecek kadar azdır. Ben de özledim. Özlüyorum. Uc yildan fazladur is hayatindayim Su anda ogrenciligimin gectigi sehirde çalışıyorum uc haftadn beri ama eski tadi yok sehrin hem de hiç, çünkü mevzu yol binalar alışveriş merkezleri vs degil arkadaşlar dostlar ve tabii özgürlük..

Mezun olmaya yakin cok yoğun ve stresliydim .su okul bitsin hic ozlemeyecegim ulan dedim her animi özlüyorum neredeyse. Hafizamiz çoğu zaman iyi günleri hatırlıyor sanirim bunun da katkisi olabilir bence.

Megolomaniac demiş, çalışanlar yazmamis cunku yorgunlar diye hakkaten öyle, yatina is yok ama erkenden yatmistin cise kalkinca gordum soruyu :) neyse efenim herkese mutluluklar :))

Ay sonunu düşünme, kira ödeme derdim yoktu, tüm insan güruhunun dışarda olmadigi zamanlar cikip islerimi halledebiliyordum, bir sürü hayal ve umut vardı - evet özlüyorum uni zamanını. 3 yıldır calisiyorum o özlem geçmedi ara ara hatırladım mi moralim bozuluyor, içindeki ağlayan çocuğu "şş dur bak para verecekler bize, napalim bu da hayatın kuralı, calismaliyiz" diye kandırıp susturmaya çalışıyorum.
Samimiyet olayı da sikinti tabii - üretim, fabrika turu yerlerde is şartları zor ama insanlar daha samimi. Plaza turu yerlerde de şartlar nispeten iyi ama insanların %90ıyla konuştuğumda plastik cigniyormusum gibi hissediyorum öylesine yapmacık, sentetik olan kişiler var.

çalıştığım için erken yatıp ve şimdi görenlerdenim ben de.
özlemez olur muyum? son cevaplarım hep iş hayatına isyan zaten.
(bkz: modern kölelik) başlığına da bekleriz

son dönemim özleyeceğimi sanmıyorum.

Ben universtiden ziyade liseyi ozluyorum. Tmam bab parasina mecburduk her istedigimiz yere girip cikamiyorduk ama cok daha saglam eglenirdik lisede o havayi unide hic bulamadim nedense.lisedeki samimiyet universitede yoktu.

Gece uyuyup şimdi gelenlerdenim ben de :)
Mezun olalı 11 yıl oldu ve bu duruma en üzüldüğüm zamanlarım 4. sene ile işsizlik kısmı idi. Bir de çalışmaya başlayınca ilk zamanlar bir şok oldu. Şu anda ise "Geri dön, yeniden o yaşını ve rahatlığını veriyoruz" deseler istemem. O zaman çok güzeldi, çok güzel şeyler yaşadım ama şimdi de farklı güzel şeyler yaşıyorum ve o halim o zaman güzeldi. Artık, çekici değil. Başka bir dünya var öğrencilik dışında, o dünya da çok güzel. Evet, dediklerin oluyor, örneğin arkadaşlarınla artık sabahlamıyorsun ama bu da birdenbire bıçakla kesilmiş gibi olmuyor; yavaş yavaş azalarak oluyor ve artık sen aramıyorsun. Acılı bir süreç değil hiç. Ayrıca, buluştuğun anda kaldığın yerden devam ediyorsun ama yaptığın şey öğrencilik zamanındaki muhabbetlerle dalga geçmek oluyor. Biz sürekli "Ne maldık, şunları şunları yapardık. Ahaha, ne rezillik" diye kendimizle dalga geçiyoruz. O şu an gittiğin mekanlar bir süre sonra şu an lise bahçesinde ne hissediyorsan, onu hissettirmeye başlıyor ve kendine başka bir yer arıyorsun, bulabiliyorsun. Gerçekten, büyümek, yaş almak insanın başına gelebilecek en güzel şeymiş. Çalışmak yoruyor, haklısın ama benim motivasyonum sevdiğim iş + sürekli öğrendiğim yeni bir şeyler olması oldu. O zaman saat 4'teki sinemayı aramıyorsun, saat 9'daki sinema kesiyor.

Yoo, 3'ten önce yatmışsam gecemi ziyan etmiş gibi hissediyorum.

Aynen ben de öyle oluyorum, her zaman değil ama.

Hele bir de duş almam gerekiyor ve almadıysam...

Ertesi gün uykusuzluktan öleceğim, her şey mahvolacak, uyuyamayacağım, uyanamayacağım...

Yalnız olmama rağmen benzer bir suçluluk hissi var evet. Hesap vermek zorunda değilim ama, sabah uyanacak olanın zamanını uykusunu çalıyormuşum gibi. Belki boş işler yaptığımdan...

Bu arada sözlükte entrylerimizi silmeyi unutmayalım gençler...

Eğer işimle veya ek isimle ugrasiyorsam hala, üzülüyorum üç kuruş için kendimi heba ediyorum uykusuz kalıyorum diye.
Sevdiğim birşeyi yapıyorsam "off yarın is var ve ben ... kadar uykuyla ...... insanlarla uğraşmak zorunda kalacağım" diye bıkkınlık hissediyorum.
Iş olmasa sikinti yok.

herkesin kendi tarzı vardır. kimine kültür sanat sıkıcı gelir kimine çoluk çocuk.

arkadaşım dediğim kişinin sohbetinden sıkılmam, çocuğundan da bahsetse sıkılmam x tarihinde yapılmış şu anda y fiyata satılan tablodan da bahsetse sıkılmam, kant'a göre bilginin ne olduğundan bahset de sıkılmam. sohbet mezedir. beraber vakit geçirmek asıl amaçtır benim gözümde.

kaldı ki hep kant, fraud, niçe diyen tipleri de itici bulurum.

goy goy bazen o kadar tatlı geliyor ki, anlayamazsınız... tamamen bir kafa boşaltma aktivitesi.

demek ki samimi olduğunuz kimse yok henüz. küçük sohbetler konusunda bunların yaşanması normal. aynı iş yerinde çalışıyorsunuz diye ilgi alanlarınız da aynı olacak diye birşey yok. sohbeti siz yönlendirmeyi deneyin bir kere de. istediğiniz konuda ilerlesin o sigara sohbetleri. böyle böyle değişebilir.

Acayip sıkıcı geliyor. Ve çok şaşırıyorum insanlar bu kadar gereksiz konuyu nerden buluyor diye. Anlattıklarının % 70i bana göre "anlatmasa da olur" kıvamında mevzular. Mesela 1 saatlik buluşmaya gidip 5 saat ayrılamayanlar var, ne konuşuyonuz la o kadar?

Bende sıkılmam iş gereği sanayi bölgesinde dükkan var burada işçilerle her türlü düşük kültür seviyesi gerektiren koymalı etmeli konuları konuşuyoruz sonra akşam oluyor arkadaşlarla bazen maç bazen başka konular. Gün geliyor tiyatroya gidiyoruz yerine göre değişiyor işin özü bence hepsinden biraz lazım renk güzel şey.

@fakyoras - evet arkadaş konusunda katılıyorum, arkadaş sohbeti ayrı güzeldir.

@iwthv - çok güzel tespit. samimi olduğum 2-3 kişi dışındaki insanlardan bahsediyorum sanırım burda. yani daha fazla kişiyle de samimi olmak isterim aslında ama bir noktada çoğunda ben kesebiliyorum bu muhabbetin açmama durumlarından ötürü.

@mandalina hehe aynı minvalde yazmışız zaten :)

@gasy - nick süper :) aktardığın deneyim değişik. renk katmak, futbol diliyle rotasyon yapmak bence de gerekli. birşeyden er geç sıkılsan bile en azından o vadeyi uzatır diye düşünüyorum.

teşekkürler şuana kadarki samimşi yorumlar için.

Katılıyorum. Herhangi biriyle herhangi bir konu hakkında konuşmak işkenceden farksız geliyor. Konuşmaların en az % 90'ı anlamsız. Sadece konuşmak değil dinlemek durumunda kalmak da rahatsız edici. Ama herkesin bir dünyası var işte ve konuşmalar da o dünyaların dışa yansıması. Nasıl ki bahsettiğin konular sana ilgi çekici gelmiyor ve seni sıkıyorsa muhtemelen senin konuşmaktan zevk aldığın şeyler de o insanlara aynı şekilde sıkıcı geliyordur.

arkadas suyunu cikarmadan anlatiyorsa dinlenir, arkadaslik bunu gerektirir.

onun disinda atiyorum yururken ayaginin takilip duseyazmasi halini 1 saat boyunca anlatan, birinin bir kelimeyi yanlis soylemesiyle yarim saat eglenen, sirketin yilbasi cekilisi heyecanini 2 ay oncesinden yasamaya baslayip subat sonuna kadar surdurebilen insanlarla calistim. yapilacak sey herkesi oldugu gibi Kabul etmek. huzur ekranda. otur, duyuruya bak iste.

arkadas olmadigim, samimiyetim olmayan insanlarla ben de cogu zaman oyle hissediyorum. ozellikle is hayati kocaman yuzeysel bir klise timi adeta. istisnalar olabiliyor ama, umudunu kaybetme

Allah razı olsun, ben de sıkıntıdan patliyorum ve insanlar tarafından yabani, sosyal fobik muamelesi görmekten gına geldi - kendim gibi insanlar olduğunu bilmek güzel.
son birkaç senedir kadınlarla çalışıyorum özellikle çoluk çocuk dogum muhabbetinden ö geldi en mahrem anlara kadar zevkle anlatiyorlar. Off....

sadece soruyu okudum, yorumlarda ne yazıldı bilmiyorum.

lakin aynı sıkıntıdan ben de muzdaribim. bazen en yakınlarımın sohbetinden, muhabbetinden bile sıkılıyorum.
sonra da bu durum bende, insanlarla konuşurken göz göze geleme, gerilme, sinirli ya da alakasız, ilgisiz görünme şeklinde nüksediyor.

Ben sahsen insanlarin anlattiklarindan pek sikilan biri degilim cunku sikilacagim muahbbetlere hic girmiyor, sikilacagim muahbbetleri yapacak insanlarla da muhabbete girmiyorum. ISyerinde kadin calisma arkadasim var mesela, birlikte calisiyoruz, ondan baska gun boyu yan yana oldugumuz baska biri de yok. Muhabbeti beni asiri derecede siktigi icin konusmaya basladigi zaman hmm, evet, tamam, gibi seylerle gecistirip muhabbeti fazla uzatmiyorum.
Ote yandan kendim cok konusurum, biraksan 24 saat susmadan konusabilirim, uyku da uyumam. Benim konustugum konulardan da rahatsiz olup sesini cikarmayip katlanan vardir belki:)

Bir de bazi insanlar, ne konustugu onemli olmaksizin muhabbetini dinletiyor, karsisindakini sikmiyor. O insanlari digerlerinden ayiran nedir bilmiyorum ama ne konusursa konussun cogu ortamda insanlari sikmadan kendini dinletmeyi basariyorlar. Belki bu seni biktiran insanlar biraz hos sohbet olsaydi, itici olmayan bir konusma tarzi olsaydi seni bu kadar sikmayacakti ayni konular. Ornegin isyerinde bir arkadas var, hic ilgi duymadigim konulardan bahsettigi halde o konusurken sikilip da "off yeter artik bir gitse de rahat etsem" dedigimi hatirlamiyorum.

Aslinda konusurken karsindakinin hafif tepkilerini olcup o muhabbete ne derece ilgi gosterdigini onemsemek, ona gore davranmak lazim. Muhabbetinden sikildigimiz insanlardan sikayet ediyorken kendimiz de baskalarina aynilarini yapiyor olabiliriz.
Ornegin kimilerine gore doyumsuz olsa da felsefeye birkac dakika bile katlanamam. Ayni sekilde insanlarin uzerine saatlerce muhabbet edebildigi futbola ben 10sn dahi tahammul edemem. Simdi bu konulardan bahseden insanlara kendimce konusmasi cok zevkli olan konulardan bahsedip onlara iskence yapiyor olabilirim.

Zaten isyerinde doya doya muhabbet edebilecegin insanlar bulmak pek olasi degil. Isyerinde insanlarla pek muhabbete girme bence.

www.doganerotomotiv.com

Çamaşır suyu benim içimi rahatlatıyor tam dezenfekte ediyor gibi ama çevreye ve akcigerlere ne kadar faydalı orası tartışılır tabii

Amac hijyense tuvalet zeminine ve tasina camasir suyu dokup cali suurgeyle yayip tuvaletin kapisini kapatip 5-10 dk beklemek gerek.sonrada hortumla hizli bi sekilde durulamak.tuz ruhu oldukca tehkikeli. Gerekmedikce kullanmayin hele camasir suyuyla asla karistirmayin.gazini solumayin.pis kalsin daha iyi.

coca cola

domestos kullan

Bugun ben de tam olarak ayni duyuruyu acmayi dusundum. Gercekten merak ediyorum sebebini.

beni de bank asyadan bi hatun ekledi. dedim hayırdır tanışıyomuyuz? "e bikaç yerde yorumunuzu gördüm de takip etmek istedim" diyor. sanki twitter fb gibi kaşar bi ortam linkedin. ayar oluyorum sildim engelledim hemen. silmeden de bi profilin baktım necidir diye bütün paylaşımlar like'lar allah kitap din zart zort. her güzel şeyin şeyini şeyetmeye meraklı olduğumuzdan oluyo bunlar hep.

Aha o bende de ekli, kimin profiline girsem ortak bağlantı olarak onu çıkartıyor. Lise yıllarımda Yonja vardı herkes kişi kasıyordu öyle bir şey herhalde.

Fakir umudun ekmeği diye ekliyorum belki ondan ona ondan ona adam gibi bir işe baglanirim.

ben cok alakasiz olmadikca ekliyorum. ipsiz sapsiz benimle alaksi yoksa siliyorum. linkedin de yapilan aramalar yakinliga gore cikiyor sanki. direk baglantinsa ilk sirada mesela.Bu yuzden saglam baglantilar olmasi onemli. benim anlayamadigim sey +50000 yazinca ne oluyor. Beni eklerseniz 50000 kisinin 2. dereceden baglantisi olursunuz mu demeye calisiyor?

Ben adına sanına bakmadan ekliyorum genelde, Linkedin niye üye olduğumu anlamadığım ve ayda bir invitation tuklamaya girdiğim bir yer. Hatırlamadığım kişiler ya kim olduğunu unuttuğum eski öprenciler ya da henğz tabınadığım yeni öğrenciler oluyor. Araya troll karışmış da olabiilit, takılsın kendi kendine. Orada troll olduğunu yeni öğreniyorum mesela. Linkedin'e verdiğim mail adresi hiç kullanmayıp sadece site üyeliklerine verdiğim spam mail adresim.

Ben kurumsal şirketlerin ekleyenlerin kabul ediyorum tanımasam da. Network olur, lazım olur belki ilerde. Bilemezsin. Amacına uygun kullanıldığında süper bir araç aslında.

Bana da dadanan bi kadin var kadin her hafta title degistiriyor bi gun gm bi gun cfo bi gun director.

www.symantec.com

hackerlar da yapıyormuş bu tür şeyleri, aman dikkat kabul etmeyelim.

tabii ki mükemmel eş.

mükemmel eş. kariyeri napiyim

mükemmel eş. tabii "mükemmel" kavramı kime göre, neye göre mükemmellik ifade eder :) Ama kesinlikle deli gibi aşık olduğun insan.

Eş, kariyer olsaydı etrafımda bu kadar zengin, kariyer sahibi ama mutsuz insanlar olmazdı.

mükemmel eş, mükemmel arkadaşlar, mükemmel aile, mükemmel sosyal ortam bunların hepsini kariyerin üzerinde tutarım.

eş tabiki

önemli olan evindeki huzur değil mi? o zaman eş.

eş <3

kariyer denilen basli basina bir sacmalik bence. mukemmel kariyer mi mukemmel kraker mi desen bile yine kariyer demezdim.

mükemmel eş.

kötü bir eş senin 20 yılda emek emek elde ettiğin kariyeri 20 dakikada çöpe çevirebilir.

mükemmel eş, neyleyim karıyeri.

kariyer yalnızca bir araçtır, mutlu bir hayat için. mükemmel eş mutluluğun kendisi.

kariyer maddiyatın yanı sıra insanın ego/takdir edilme beğenilme duygusu için gerekli. o hırs ve ego olayını aşmadığı sürece insanların gerçek anlamda mutlu olması zorlaşıyor.

mükemmel eş olmadıktan bir süre sonra kafayı yemeye başlarım.

mükemmel eş
ev hayatı huzurlu olduktan sonra iş hayatı da yoluna giriyor

kariyer olduktan sonra istersen quazimodo ol.

bulursun.

Mükemmel eş yoktur, ama mükemmel kariyer olabilir. Ortalama eş candır

ikisi de. mükemmel eş tamam, kariyer de yolda.

eş. net.

Bunlar paket olarak gelmek zorunda mı? Mesela eş gelmesin o kısmı biz bulalım deyip, mükemmel kariyer diyebiliyor muyuz? Diyebiliyorsak o. Diyemiyorsak mecbur eş.

@j r r tolkien bence bundan iyisini mi bulcam diye kendine gore ortalama birisiyle evlenmis olmak icin evlenen kisi sayisi cok fazla.

Eş daha önemli ama Türkiye şartlarında erkek olarak kariyerin ne kadar iyiyse kafanda mükemmel olarak adlandırdığın o kişiye daha yakın oluyorsun.

Üstte söylediğimde mantık arama,mevcut durum bu.

ev hanimi olup gunlerinizi temizlik, yemek, pazar alisverisi yapmak, cocuk bakarak bitirmek sizi tatmin edecekse mukemmel es..
ortalama is sayilir bu da.

Soru tartışmaya çok açık ama ben tartışmayacağım, kariyer diyorum.

imgur.com

eşi niye bu kadar abarttık ya, iş demeye çekindim :(

Mükemmel bir eş, eşine de bakabilir el kapısında elin kadınlarının ağız kokusunu çekmek zorunda kalmazsin. Freelance girişimcilik derken kendi ayağının üstünde durursun zaten ilerde, mesele başta maddi ve manevi o desteği verebilecek bir insan olması.

deli gibi asik oldugunuz mükemmel bir es ama ortalama bir is hayati:)

eş tabiki. kariyerin tamına koyim

biri mükemmelken öteki dipte gezmiyorsa, söylendiği gibi ortalama ise ikisi de uygundur.

azalma olmazda artma olabilir

Artmasa iyiydi :)

Diğer havayollarindan daha mi çok yapıyor bunu thy, pegasusta da iptal riski var mi acaba :(

değil diye biliyorum. galiba muşta gibi aletlerin taşınması yasak

değil.

değil diyenler neye göre değil diyor? yasak. 189 lira para cezası var kabahatler kanununa göre. ha polis muhtemelen bi şey demez.

Kelebek falan taşımadığın sürece sıkıntı yok.

Teoride yasak, bazı avmlerde xrayde gorunce durdurup el koymak isteyenler oldu (bir kere de tirnak makasima kafayi takmislardi, garip). Elinizde sallayarak gezmediginiz sürece sıkıntı olmaz.

bi ara ben de araştırmıştım. şimdi şöyle oluyor; fevri bi anında kullanamayacağın şekilde yanında taşıyabiliyorsun. yani kılıfında, çantada yada bez, gazete gibi bir şeye sarılı olarak taşıyabiliyorsun. ben böyle biliyorum.

hocam değil diye biliyorum.

kaynağını şu anda belirtemesem de bildiğim kadarıyla ilgili maddede belli bir boyut veriyor.
bu boyut da işaret parmağınızla yanındaki parmağın (ecnebice nah işareti yaptığımız uzun parmak) arasındaki uzunluk kadar.
bildiğim kadarıyla polis kesici alet yakaladığı zaman bu iki parmağın arasına sokuyor. kısaysa sorun yok uzunsa "bak lan uzun iste senin elinde ölçüp kesiyim mi parmaklarını" diye racon kesiyor.

kısaca şunu söylemek istedim.

kesici alet yani bıçak taşımada yasal sınır 10-12 cm.
7-8 cm boyutlarında bir bıçak taşıyorsanız bu kesici aletten sayılmıyor. ancak 15-20 cm uzunluğunda bir bıçak taşıyorsanız bu bariz şekilde kesici alet. tehlike arz eden ebatlarda.
bu boyutlarda bir alet taşımak için ruhsat almanız gerekiyor diye de biliyorum.
bu söylediğim bilgiler sanırım ruhsatlı silahlar bulundurmak hakkında kanun gibi bir kanunda geçiyordu.

ilgili mevzuat

www.mevzuat.gov.tr

www.mevzuat.gov.tr

cevaplar için teşekkür ederim. şöyle bir sonuç var ortada sanırım.isviçre çakısı sustalı çakı olmuyor diye düşünmekteyim.sivri uçlu ve oluklu bıçak olarak nitelendirilebilir mi acaba? sanırım denk gelen polisin keyfine bağlı öyle mi?

Madde 49
–
Kanunun 4 üncü maddesinde yer alan kama, hançer, saldırma, şişli baston, sustalı çakı, pala, kılıç,kasatura, süngü, sivri uçlu ve oluklu bıçaklar, topuz, topuzlu kamçı, boğma teli veya zinciri, muşta ile salt saldırı ve savunmada kullanılmak üzere özel nitelikteki benzeri aletlerden bir sanat veya mesleğin icrası için kullanılması zorunlu bulunanları imal etmek isteyenlerin,Bakanlıktan yapım izni almaları zorunludur.

ben şundan taşıyorum cüzdanda: www.indirdik.com

bugüne kadar herhangi bir problemle karşılaşmadım. sadece hava alanı ve adliye girişinde çıkarmak zorunda kaldım.

sıradaki tatile dakika sayıyorum. Örn: haftasonuna az kaldı diye avunmaca

sıkıntı verecek olmasa zaten üstüne para vermezlerdi iş hayatında
nere gidersen git sıkıntı olacak en önemlisi fiyat/performans gibi
sıkıntı/fiyat doğrusu çizmek doğrunun alt bölgesinde bir iş bulmak
yani sıkıntısını çekebileceğin kadar para veren yer bulmak

şu an dediğin durumu yaşadığım için 2 gün rapor aldım yatıyorum acaip keyifli:D

@magoria: doğru söylüyorsun, fiyat yan haklar tatmin etmedigi icin is arıyorum.

Bulana kadar ofisin içinde beyblade sabri gibi Allaahhhh diye bağırıp yuvarlanmaya baslamaktan korkuyorum öylesine bıkkınlık ve sikinti mevcut.

Yetişkin olmanın guzellikleri...

mevlam sormayacak mı reis neden şükretmiyorsun diye?

@techni : sukretmeye çalışıyorum ama sıkıntıya faydası olmuyor. Biraz da bu kariyer konularında sukrun yerini idrak edemedigimden olabilir: sokakta değilim, amirim tam psikopat değil, asgariden yüksek alıyorum ok o zaman sukredip oturayım yeni is aramaya sikilmaya hakkim yok daha kotu durumda olanlar var cunku.

Allahım şu an aynı hisler içindeyim.
niye öyleyiz acaba?
ben akşam beni mutlu edecek bişey varsa onu düşünüyorum ya da haftasonu yakınsa sabret diyorum kendime ama hooop bitiyor haftasonu ve sil baştan.

benim fantezim "Aaaaaaaaaa!!!" diye bağırarak, şirket kapısına kadar koşup ordan da yardırarak gözden kaybolmak.

@technicalte : biz de mevlam a sormayacak mıyız hayırdır bu kapitalist düzen ne iş diye? Ne zaman müdahale edeceksin demeyecek miyiz? Eskiden her boka maydaozdun hayırdır şimdi sustun demeyecek miyiz?

ben engelleyemiyorum. oldum olasi hep sikicidir isim

9.5

2

7

yaptığım işi 8 civarında seviyorum. ama iş ortamından genel memnuniyetim 5 belki de 4 sadece. çift faktör teoremi devreye giriyor burda sanırım, motivasyonumu kendim sağlayamayacak bir yerdeyim ve şirket de pek sallamıyor galiba benim motive olup olmamamı (olay sadece bana karşı olan bişey değil, şirketin genel tutumu).

işimi 8 ortamımı 1

9,5-10.

iş ortamı 3-4.

işim 7, ortam 8

3

7,5'tan 8.

işim 9, insanlar yani iş ortamı 2

ömer üründül tonunda: çooook. tabii.

10 üzerinden 9,5 diyebilirim. bulabildiğim herhangi bir eksisi yok açıkçası, maaşı düşük ama saat/maaş olarak değerlendirirsek türkiye'nin %99'undan daha çok kazanıyorumdur. yani ne kadar ekmek o kadar köfte durumu söz konusu, o yüzden bunu da dezavantaj saymıyorum. 0,5 puanı da ibnelik olsun diye kırdım öyle.

iş 6.5 ortam 2

meslek 9 iş 6 ortam 3

Mesleğimi 9/10,
İşimi 6/10.

İş 9.75 ortam 10

mesleğim 10
işim 3

mesleğim 5
şu an yaptığım 9,5 (yarım puan nazar point)

10

1 puan. gerçekten 1 . hayatımdaki tüm mutsuzlujklarımı çalışma koşullarım tetikliyor.

işim 8, ortam 2 :(

iş 10
ortam ev. çalışma açısından 10, zaman içinde üşengeçliğe ve asosyalliğe zorlaması açısından 1.

kendime de genel olarak 3 puan veriyorum.

Is: 10 uzerinden 15

Is ortami 10 uzerinden 10

İşim 7
Ortam 2

9.9

işimi seviyorum da muhasebe departmanına gıcığım işime çok karışıyorlar

Is ortami 8
Is 10

2

annemle ortak calisiyorum.

isimi 6/10
ortami 9/10 seviyorum. ortalama 7.5/10

7 çok şükür.

İş 9, ortam 8.

gece vardiyasında çalışırsam 7-8/10. gündüz/akşam vardiyasında orospu çocuğu sayısındaki yüksek rakam nedeniyle 1/10.

9. saatleri düzenli olsa ve zaman zaman stresli olmasa 10 da derdim.

İş 8

Ortam 5 belki 4

Ortam 10
is 9

Her ay sonu maaşın düzenli yatmasinin hatrina puanim 2.

Hislerimin ozeti:
www.buzzfeed.com

ortam: 9,5/10
is: 8,5/10

mesleğimi: 8/10
yaptığım işi 6/10
iş ortamı 7/10

ortalaması da 7 ediyor..eh idare ediyoruz..

isim 8/10
ortam calisma arkadaslari vs 7/10
yoneticim 2/10

İş 1-2.
Ortam 3-4.

Mutlu hissediyorum bu aralar ama tamamen sebepsiz. Olecek miyim neyim :d

Cik mitliyim

Evimi, isimi, esimi,kedimi, kendimi her biseyimi cok seviyorum bu aralar, bir de indirimle 15 rl ye muhtesem otesi bir paspas aldim onun da etkisi olabilir:))

mutsuzum, belirsizlikler var, hatta hayatım belirsizliklerden ibaret olmaya
başladı ve bu çok canımı sıkıor.

Mutsuz değilim ama mutlu olduğumu da söyleyemem. Mutlu olduğum anlar ise genelde görmek istediğim kişileri gördüğüm anlar oluyor. Ama uzun da sürmüyor bu mutluluk.

Hanımımla birlikte çay içip O Ses Türkiye yılbaşı özel programının tekrarını izliyoruz. Tabii ki mutluyum.

şu an çok değil ama eski şirketimden paramı çektiğim an çok mutlu olucam.

Mutsuzum, sadık geçirdiğim 3 yıl ardından ömürlük kazık yedim

dunyada ne cok insan var ve ben ne kadar azini taniyorum. enteresan.

Mutsuzluktan olmemek icin direniyorum. Niye direniyorsam.

Huzursuzum
Elim ayağım yerini bulamıyor
Konsantrasyonum çok az

mutsuzluktan ölüyorum. bu yıl işlerim yolunda gider ve hayalimi gerçekleştirebilirsem mutlu olabileceğim. ama şu an için çökmüş vaziyetteyim ve sabrediyorum.

mutsuzum. yalnız olduğum, kendimle kaldığım her an mutsuzum, bir yerde bir bozukluk var bilmiyorum. bunu çözmek için çaba göstermeye dahi en ufak mecalim yok, bu beni daha da mutsuz ediyor. kendime zarar vermem sanırım ama bazen bir şey olsa da ölüp gitsem diyorum. ama şunu fark ettim belki işine yarar: insan kötüyüm dedikçe cidden daha kötü oluyor. kötü olmayı ödevini yapmamış bir çocuğun son anda hasta olup buna sevinmesi gibi bir bahane haline getiriyorsun. bazı tutarsızlıklarına bir kılıf uyduruyorsun ve düzelmek için çabalamaktansa "ben iyi değilim, buna hakkım var" demek daha kolay geliyor. birinin seni çekip çıkarmasını beklemeye başlıyorsun ama öyle biri yok.

@kul

yasiyorsun canlisin nefes aliyorsun. bir silkinsen. bi kere daha baslasan. yenilenip tazelenmek icin yarini denemesen de simdi baslasan ?

bende mutsuzum ama degistirmek istiyorum. degismez mi bu ? bu dunyanin kahri hep bize miii

mutluyum
sebepsiz

mutluyum, yalnızlığım gitse daha mutlu olurum.

@hasmetizm 2046

nasil bir yalnizlik bu ? nasil gecer ?

mutlu olmak icin de sebebim yok, mutsuz olmak icin de, notrum

Karışık. Ne mutluyum ne mutsuzum. Gazı varmış gibi hissediyorum. Bi çıksa rahatlayacakmışım sanki...

kronik yalnızlık. arkadaşım yok. vardı kayboldular yada ben uzaklaştım. yenilerini beğenmiyorum, yalnız kalmayı kötü ilişkilere tercih ediyorum. güzel ve iyi bir insanla tanışmayı umut ediyorum.

Cok mutluyum.

Mutluluk dış nedenlere bağlı olarak degismez ve gelişmez, degismemeli ve gelişmemeli.

Yani "mutluluk içimizde" meselesi.
Ama bu uzun bir konu tabii.

@blatta hiberna


sen optimist bi abiye benziyorsun. kisaca azda olsa bahsetsene, hic yilmiyor musun ?
@hasmetizm 2046

benimde hic arkadasim yok :)

"Doğuştan gelen tek bir yanılgı vardır. O da mutlu olmak için burada olduğumuzu sandığımızdır"

mutlu olup napacan..

mutsuzum ;_;

Mutlu olmam gerekiyor ama öyle hissetmiyorum, mutsuzum. İlerisinde yapacağımı bilemediğim bir level'a eriştim hayatta, sevmediğim işlerde yıllarım geçecek, araya bir de çocuk sıkışacak, hem koca hem çocuk yani min. 2 çocuğa bakıp arkalarını toplayarak ömrüm geçecek, sonra da Allah bilir ne şekilde yaşlanıp elden ayaktan düşerek öleceğim.
Öyle işte.

is yerinde insanlara nasilsiniz demek yerine, mutlu musun diye soruyorum,
deli muamelesi goruyorum. burda hepiniz cevap verdiniz.tesekkurler

hıhı.

foster, sorma insanlara çünkü kimse buna cevap vermek istemez, özellikle mutsuzsa.
genel anlamda mutsuzum. ama kedim şapşiklikleriyle beni mutlu ediyor, bir o var sanırım hala mutlu edebilen.

İş yerindeki insanlara niye mutlu olup olmadıklarını soruyorsun ki?
Antidepresan sırıtışı ile gezen beyaz yakalılardan biri gelip bu soruyu bana sorsa, ünvanına bağlı olarak içimden küfrederim veya dışımdan terslerim (Evet bu kafayla herkesi tersleyebilecek konumdaki bir ünvana ... gelirim orası doğru).

pek değilim

kül +1 demek istedim

mutsuzum ve vicdan azabına benzer birşey çekiyorum. sanki herşeyin sorumlusu benmişim gibi.

Enkaz gibiyim, mutsuzum. Ama ters giden şeyleri düzeltmek için ufak adımlarla da olsa çaba sarf etmeye çalışıyorum.

@ihan

bence nasilsin cok yalandan bir soru.en azindan insanlar boyle davraniyor.
mutlu musun daha kapsamli bir soru sanki.
gercekten iyi olup olmadigini merak ettigim icin soruyorum.

mutluyum. eskiden hayal kurardım şimdi hedef oldu.

bu optimistlik değil aslında.

ama günlük moral bozuklukları, keyifsizlik dışında genel mutsuzluk genelde özdeğersizlik ve kendini temelde sevmeme gibi nedenlerle oluşuyor.
bunun nedeni de aileden aktarılanlar, travmalar, anılar gibi bir sürü şey olabilir.
yani illa "bugün işten atıldım, çok mutsuzum" gibi bir şey olmak zorunda değil.
hayatında her şey normaldir, ama yine kişi mutsuzdur mesela.

mutlu olmanın kaynağı, kişinin kendini kayıtsız ve şartsız olarak sevmesi, kendine değer vermesidir.

mutsuzluk normal değildir, yani insanın doğal hali neşe ve mutluluktur.
eğer mutsuzluk varsa, o an gözle görülmese bile kaynağı da vardır.

yani uzun lafın kısası, hayata yayılan temel mutluluk, bilinçlilikle ve farkındalıkla ulaşılabilinecek bir şey.

çünkü hayat böyle depresyonda geçirilecek, kendi küçük dünyanda dolaşıp durularak geçirilecek bir şey değil, hayat yaşanacak bir şey.
dolayısıyla mutsuz olmak, temelde yani bilinçaltında yaşamakla ilgili sorun olması demektir.
yaşamak istememek, yaşamaktan korkmak, istediği gibi yaşayamayacak olduğunu düşünüp yaşamaktan vazgeçmek vs.

ama ülkemizde özdeğer sorunu yaşayan insan sayısı çok fazla.
bunun da işte kültürle, geleneklerle, aile yapısıyla, aile yapısından dolayı bireyselleşmekte zorlanma ve bireyselleşememe gibi şeylerle ilgisi var.

özet olarak; görüntüde yetişkin bir insan, bilinç olarak yetişkinliğe erişemeyip, çocuk ya da ergen bilincinde kalırsa, o insan mutsuz olur.
ki ülkeden verdiğim örnek de buydu zaten.

çünkü bahsettiğim kültür, gelenek, aile yapıları vs bireyi yetişkin bilincine hazırlamakta yetersiz kalıyor.
ülke ergen bilincinde olan yetişkin görünümlü erkekler ve çocuk bilincinde olan yetişkin görünümlü kadınlarla dolu.
bu da eşittir mutsuz insanlar ve dolayısıyla mutsuz toplum.

(not: bu yazı, duyuruya cevap vermiş kişilerden bir ya da birkaçına cevaben yazılmamıştır, sadece bazı bilgilere dayanan bir bakış açısıdır.)

Bu haftanın mutluluk vesilesi yeni espresso makinem oldu. Bir paket kahve bitirdim. Pazar sahilde kar üstünde 11k da koşunca kafam güzel oldu. Akşamki trafiğe kadar iyiyim.

@blatta hiberna

hocam goruslerinizi paylastiginiz icin cok tesekkur ederim. ozguven/ozdeger konusunda o kadar haklsiiniz ki, bir insan ancak bu kadar hakli olur.
yazinizi notalarim arasina kaydettim tekrar tekrar okuyacagim.

yalniz anlayamadigim bir mevzu bahis soz konusu. cocuk bilincinde olmak neden kotu ? boyle bir durum bende de var. sosyal hayata adapte olamiyorum. kendimi bir kumeye dahil edemiyorum vs.

cocuk ruhunda kalmak cok aci evet ama neden yanlis bunu tam anlayamadim. yetiskin bilinci diye bahsedilince aklimda daha ciddi ve sevimsiz bir tablo olusuyor.

tesekkurler.

rica ederim...

içindeki çocuğu yaşatmak ve korumakla, çocuk bilincinde olmak aynı şey değil çünkü.

yetişkin bilincindeki kişi; kendi gücünün farkında olan ve bunu yönetebilen, kendine göre iyi kötü bir yol tutturmuş, kendi başına ayakta kalabilen, kendine yeten, dolayısıyla sorumluluk konusunda sorunu olmayan, hedeflerle hareket eden, bireysel bağımsızlığını kazanmış insan demektir.
bu da özgüveni doğurur otomatik olarak.

dolayısıyla ikili ve sosyal ilişkiler de daha sağlıklı gelişir, sevgi konusundaki problemler azalır.
çünkü bu insanlar sevgiyi hem karşısındaki kişi/kişilere, hem de içinde bulunduğu topluma aktarmakta sıkıntı çekmez.

yani hayatın getirdikleriyle, ailenin istekleriyle, başkasının dedikleriyle, toplum dayatmalarıyla, içgüdüleriyle yaşamaz; seçimler yaparak yaşar.
bu da daha "güçlü" biri olmak demektir.

mesela "ay yaşım geldi, anne/baba olmam, evlenmem lazım" yerine, kendini bir çocuk yetiştirebilecek kapasitede gördüğünde çocuk yapmak ya da birini gerçekten sevdiğinde, aşık olduğunda evlenmek gibi.

ama sen çocuk bilincinde kalırsan, yetişkin görünümlü çocuk olursun.
beklentilerle, dolayısıyla hayal kırıklıklarıyla yaşarsın.
başkalarını mutlu edip, kendi içindeki boşluğu doldurmaya yönelirsin, çünkü kendi içinde çelişkilerin olur, kendini okuyamazsın.
sorumluluk üstlenmek istesen de bunu gerçekleştirmekte zorlanırsın.
tek başına ayakta kalamazsın, ebeveynlerine ya da başkalarına ihtiyaç duyarsın.
önceden yazdığım ailevi miraslar hayatında yer etmeye devam eder.

mesela bizim ülkedeki anne-oğul ilişkisi buna en güzel örneklerden biri.
erkeklerin büyümesine izin vermiyorlar.
bir yandan da tamamen içgüdüye hitap eden hormonal düzeyde erkeklik pompalıyorlar.
dolayısıyla bilinçaltı düzeyde annesinden kopamamış, ama diğer yandan kendini yalnızca kasık bölgesinde çok erkek hisseden, özgüvensiz ve aslında kafası karışık çocuk adamlar türüyor.

yani bu durum, bir kadını sevmenden, işinde başarılı olmaya kadar gider.
birey olamazsın.
ama burada önemli olan bu geçişi neden yapamadığın konusunda farkındalık kazanmak.
yani sen neden hâlâ çocuk bilincindesin?
seni oraya bağlayan, orada tutan şey ne?
bu değişebilir mi?
değişebilirse nasıl değişir?

gibi şeyleri incelemek lazım.

ben de yasamayi sevmemekten kaynaklanan umarsizliktan, rahatliktan, ne olacaksa olsunculuktan cikan bir mutluluk var, depresif yanimla catisma halindeler ama.

hayır

mutlu olmak neydi, onu bile unutmuş olabilirim. küçücük geçici heveslerle mutlu etmeye çalışıyorum kendimi ama hayatımın temeli mutsuzluk üzerine bina edilmiş sanki kurtarmıyor.

@blatta hiberna

hocam gaz vermek gibi olmasinda super tespitler ve aciklamalar ile aydinlattiniz durumu. yazdiklarinizi okurken kendimi gordum.
sorunu tespit edince en azindan cozmek icin bir umudunuz oluyor. cok tesekkur ederim. inanilmaz faydali oldu bu acidan bakmak.

@inhiraf

intihar safhasina kadar geldiysen, artik herseyden umudunu kestiysen neden olanca gucunle saldirmiyorsun ?
kendine zarar ver demiyorum, yanlis anlama. ama kaybedecek bir seyin kalmamis senin dusuncene gore. e o zaman cok rahat olman gerekmez mi ?
mesela git durduk yere yeni insanlarla tanis, otostopla dunyayi gez. zaten besiktasta ev bile alamayacakmissin. sevmedigin iste zorlamanin alemi ne ?
baska rota cizsene kendine.

mutlulara multitap'tan gelsin www.youtube.com

cvp; degilim.

ben de bankada çalışıyorum ama sıkılmıyorum. işin püf noktası sevdiğin işi yapmak. yaptığın işi sevmiyorsan çözümü yok.

İnsanın kendi işi olmadığı sürece her türlü sıkılır.

Hayir. Daha iyi bir yapmak, daha cok sevecegim bir isle ugrasmak ister miydim, evet. Ama calismaktan sikilmis falan degilim. Calismazsam sikilmaya baslarim asil.

Ama calismadan cok para kazanma sansim olsa pekala kabul ederdim.

aynı durumdayız! yazılımcıyım, gebze'de çalışıyorum (ve çalıştığım yerden nefret ediyorum), istifa edeyim diyorum ama eşim engel oluyor, en büyük korkusu ev hanımı olmam (kesinlikle ev hanımı olma niyetim yok ama gebze'de çalışırken istanbul'da iş görüşmesine kaçmam zor olduğundan evden iş ararım diyordum bir süre)

doktordan rapor falan alabilirsem (hiç yıllık iznim kalmadı) yurtdışında bir firmayla görüşmem olacak... görüşmeye gideceğim ülkede başka bir firmayla daha görüşmüştüm daha önce ve adamlara haftada 45 saat çalıştığımı, her gün 1.5 + 1.5 saat yol çektiğimi ve yıllık iznimin 2 hafta olduğunu söylediğimde bana inanmayan gözlerle bakmış böyle birşey burada kabul edilemez demişlerdi. orada herşeyin düzgün olacağına dair umudum var...

İnşaatta, iş güvenliği uzmanı olarak çalışıyorum. Zaman zaman sıkılıyorum, sonra geçiyor. Şu sıralar sıkılıyor mesela.

Çalışma şartlarının değişmesi şart. Üretim ve hizmet sektöründe sabah 10 öğleden sonra 14e kadar olmalı. İnsanlar kendine daha çok vakit ayırmalı.
Benden iyi başbakan falan olur ha.

Benim sıkılacak kadar boş vaktim olmuyor, olana da hayret ediyorum. Zaten işle ilgili ters giden şeyler canımı sıkıyor.

iş olmayınca gitmediğim bir işim var ve son bir haftadır filan paso yatıyorum. ilk bikaç gün okeyde sonlara doğru sıkıyo gençler, çalışmak iyidir boşverin siz.

kendi işim gene sıkılıyorum gene sıkılıyorum.

sıkılmadım her gün farklı bir olay yaşadığım işte çalışıyorum

Yazılım alanında iyiysen evden Fortune 500 şirketlerinde çalışabilirsin. Şuraya bir bak: www.crossover.com

Sektor benim de yazilim + donanim, Amerika'da hem de bebek gibi bir iste calisiyorum. Oyle ki sabah geldim gittim derdi bile yok, is yerini arayip evde calisiyorum bugun, kendi sistemim lazim dedigimde oo tabi ayip ettin diyen patronlarim var. Fakat uzunca bir suredir is yerinin kapisindan girdigim anda bacaklarima filan kramplar girmeye basladi, bunaliyorum. Pencereyi acip atlayasim geliyor bazen. Fiziksel olarak hissediyorum bunaldigimi. Kafam surekli bulutlu, dogru duzgun dusunemez oldum. Lakin...
Iki ay kadar once 3 hafta bir izin aldim. Evde kendi start up'im icin on girisimlerde bulunayim, kendi isim olsun, freelance takilayim, cebim ferah olmasa da kafam rahat olsun konseptinde bir atilim gerceklestirmeye baslayacak calismalar icin. 3 Hafta boyunca bilgisayarin ekranina baktim aval aval. 2. Haftanin ortasinda, her sabah duzenli gittigim spor salonuna gidemez oldum. 3. haftanin sonunda mevzunun aslinda is yeriyle degil genel bir ruhani durumla ilgili oldugu kanisina varmam cok zor olmadi. Uzerime olu topragi atilmis gibi geziyorum hala. Ama en azindan bunun sebeplerinden tam olarak calistigim yer ya da yaptigim is olmadigi hakkinda kafam netlesti.
Belki boyle bir sey senin icin de faydali olur. Izin al, ise geri donmeyecekmis gibi takil bakalim. Belki hayatini kurtaracak bir degisim surecine girersin, ya da benim gibi olayin baska bir mevzuyla alakali olabilecegini idrak edip, problemi yanlis yerden debug etmeye calismaktan kurtulursun.
Neyse. Hayat bi tuhaf. Heralde 30 sene filan boyle sabahtan aksama kadar calisarak gunesi kovalayarak gececek. Sonrasinda alisacagiz, normallesecek. Ya da alisamayacagiz, hayat boyu izdirap olacak. Pis, fena.

Sıkıldım - girişimcilik olayını araştırdım ama gelecek korkusu, evli olma, sermaye olmayışı gibi nedenlerle erteledim bu hayali. Sanki birşeyler degisecekmis gibi yeni is arıyorum benzer alanimda, fazladan verilecek yan hak&para ile bir süre idare eder sonra yine ... fasit daire

yazılım sucks diyenlere katılarak baslıyorum. ben de asırı sıkıldım işi bıraktım, ilk aylar malak gibiydim. uyuyordum surekli ya da tembellik yapıyordum. şimdi yıla yaklasacak ayrılma sürecim kafam daha netlesti, hayallerime yonelik calısmalar yapıyorum. ama ben genel olarak yavas ve tembel bi insanım, herkes benim kadar bos zamana tahammullu olmayabilir.
öte yandan, gunluk yasamını senin yönetmen; haftaici taksimde bi etkinliğe elini kolunu sallayarak gidebilmen harika bi duygu. tabi birikmiş param bitince napacagımı kara kara dusunuyorum. evden bi iş guzel olurdu.

it's not enough to just live. You have to have something to live for.
Commander William Adama
planım 2020de işi bırakmak, biriktirdiğimle ömrümü geçirmek, kendi gıdamı üretmek, kendi kendime yetmek. dünyayı gezmek

2 poğaça

meze yapmayı planlıyorum
Girit ezmesi
babaganus
kuşkonmaz
vs...

labne peynirli ıspanaklı krep ruloları,
cevizli havuç+kabak tarator,
çöp şişte salata (domates, salatalık, marul, nane, roka, zeytin vb.+sos),
fırında sosla marine edilmiş tavuk,
iç pilav (kuş üzümlü, fıstıklı, kestaneli),
zeytinyağlı taze fasulye,
iki çeşit tatlı (bir çikolatalı biri şerbetli).

ben de almanya'dayım. yılbaşında evde olacağım. çocuk olduğu için çocukla çıkamıyorum. antipasti falan almayı düşünüyordum ama buradaki fikirlerden yararlanarak meze de yapabilirim. yanına da bira düşünüyorum. favori içkim o bakımdan :)

alkol :/

cig kofte
icli kofte
haydari
guacamole
brownie

ve tekila :D turk-meksika sentezi yapiyoruz. brownie surpriz cikti

didik tavuklu-turşulu-garnitürlü-salamlı-mayonezli salatadan. gerisi belli değil çiğköfte falan olur heralde

Tavuğu kestaneli ic pilavla doldurup firina atacagim inşallah iyi olur, yanına amerikan salatası yeter herhalde. Tatlı olarak trilece + usenmezsem kurabiye.

patates köfte yapıcakmış annem :)
şarap ve pasta da var.

Aldım, çünkü ailecek heyecanımız o. Her sene "Ya çıkarsa, bakalım çıkacak mı" deyip, çekiliş sonuçlarına bakıp "Uff, çıkmadı. Hadi suyunu sıkıp içelim" demeyi seviyorum. Eğlendirici bir gelenek daha çok, bayram baklavası gibi bir şey. Çıkarsa kısmı için kesin bir hayalim yok. En fazla işe yakın ev, daha sık ve fazla gezme, yatırım falan gibi şeyler olur.

annemin parasını ben vericem demesiyle aldım bi çeyrek bilet :P
az bişey çıkarsa kenarda durur genel olarak daha çok harcamaya başlarım normal hayatımda. baya çok çıkarsa okulun dibinde ev alırım herhalde :D

Ben unuttum yine ya yarin alayim

erkek arkadaşımla her yıl bir tane piyango bileti almak gelenek haline geldi. o yüzden bu yıl da bir tane aldık. bir de ne zaman taksim'e gitsek bir tane kazıkazan hakkı tanıyoruz kendimize. çoluğun çocuğun rızkını kumara yatırmak bir alışkanlık oldu. eğer olur da büyük bir şeyler kazanırsak bankaya verip faizini yemeyi düşünüyoruz^^

Hayır almadım, dini yönden.

almadım, çekilişlerin hilesiz olduğuna inanmıyorum.

almadim. cunku bana cikacagina ihtimal vermiyorum. yillardir da almiyorum. 10-15 sene once alirdim ama.

henüz almadım. o heyecan yok bu sene bende, canım istemio gibi galiba almıcam.

azılı bir kumarbaz olarak piyango işlerine senede bir, bilemedin iki kez girişirim. bu sene almadım. geçen sene almıştım. ikramiye ne kadardı hatırlamıyorum ama düsseldorf'a yerleşecektim, öyle bi planım vardı. yalan olmasın ama şehir içinde böyle 2-3 katlı kocaman villa 950 bin euro muydu neydi. üzerine araba parası da kalıyordu. kalanıyla da ne yapardım bilmiyorum, pek düşünmedim.

Hayatim boyunca hic almadim, bu yil da gelenegi bozmadim.

almadım, çıkacağına dair heyecanım yok ve parama kıyamadım. ufak tefek bi meblağ çıkarsa onu tahsil etmek eziyet. piyango bayisi bulacan da uhuu.

son günü bekliyorum ya, araması heycanlı oluyo

Aldım, hileli olduğuna ben de inanıyorum ama adamlar hile yaparken yanlışlıkla ucundan kıyısından birşeyler de bize çıkar mı diye ümitlenmeden edemiyorum. :)
Çıkarsa bahara ertelediğim istifamı anında veririm, paranın bir kısmını Lösev'e hibe ederim (helal olmayanı helalleştirme yönünde bir çaba), ufak nefes körletecek bir miktarı elime alır, geri kalanı da bankaya atarım vadeli hesap mesap birşeyler.
Kendi işimi kurmak istiyorum, para bankada büyürken elimdekiyle araştırma-eğitim öğretim işlerine girerim, çevremi sevindiririm falan. Biraz palazlandığımı hissedince de güzel bir yerden arsa alır olaylara girişirim...
Ha bu arada, kimseye de para çıktı falan demem. Nolur nolmaz.
Hayali bile güzel geldi ya. :) Keşke çıksa.

aldım 2 tane.

çıkarsa gerçekleştireceğim bi hayalim yok sanırım. köpürtmeli tekneler falan, anlayamayacağınız bi durum yok. ev araba vs bunların modelleri yükseltilir sanırım. mustang alırdım belki kendime bi tane :3

her şeyden önce en büyük ve diğer hayallerimi gerçekleştirmem için öncelikle gereken tek hayalim (bkz: türkiye'den siktir olup gitmek )

2 adet aldım. çıkmayacak tabi ki. hileli olduğuna kesinlikle eminim.
ama çıkarsa bir kere şuraya yardım ederim, buraya ederim demiyorum.
hiç bir yere yardım falan etmem. kimseye de zırnık koklatmam.
valideyle pedere oturdukları evi alır sırra kadem basarım.
100 yıllık klişeyi canlandırıp sahil kasabasına yerleşirim heralde.

insanları sevmiyorum ben bak şimdi farkettim.

almadım, almayı düşünmüyorum, zengin olmak gibi bir niyetim yok.

3642531

Büyük ikramiye çıkarsa yılbaşından önce bu duyuruya yazanları görürüm. :)

Büyük ikramiye çıkarsa birinci derece akrabaların borcunu falan kapatıp alır başımı giderim. Dünyayı gezerim. Ohh süper.

3 tane badem
2 tane küp şeker?
1 adet yumrta akı

bence parça demek. 3 parts almond, 2 parts sugar, 1 part egg white; toplamda 6 parçanın 3'ü badem gibi. yani yarısı badem, 1/3'ü şeker, 1/6'sı yumurta beyazı.

Olcu/birim veya ölçek olarak çeviriyorum ben.sivi karisimlarda ölçek, katilarda olcu-birim daha çok. Tarifin/yazının devamına göre değişebilir, genel bir bardak ölçüsü var sonra iki part bundan bir part bundan diye mi gidiyor, ona da bakmalı.

iq su düşük insanlar ölsün.

akepeliler

insanlar dışındaki faktörleri daha çok merak ediyorum aslında:D

yeni giyilen çorapla ıslak zemine basmak.

İstanbul trafiğindeki muhtelif tipte insan profilini sayabilirim.

benim en çok oyun oynarken sinirlerim zıplıyor, halbuki insan eğleneyim filan diye oyun oynar, bende hiç böyle olmuyor,
telefonumla bir şeyler yapmam gerektiğinde telefonum çok sinirlendiriyor, bir şeyin taslak olarak kaydedilmesine gıcık oluyorum,
kahve yaparken sıcak su saçılarak bardağa dolup kahveyi dışarı sıçratınca,
kalemin ucunu açtığımda daha çöpe boşaltamadan kalemtıraş elimden düştüğünde ve çöpler etrafa saçıldığında,
diye gidiyor,

minibüs şöförlerinin anlamsızca kornaya abanması.hayvanoğlu hayvanlar bak sinirlendim yine.

ba ba ba ba akepeli kendini nasıl da belli ediyor

"tuttuğu parti"

parti tutulmaz allahın akepelisi

hepsi insan faktorlu :/

Iş yerindeki herşey. :/

Ambalajini acamadigim seyler

İnşaat sesi, pis hava kokusu, kaldırımda mıymıy yürüyüp acelen varken geçmene izin vermeyen insanlar, yolda sigara içip, dumanını yüzüme üfleyen insanlar, açık kalmış çekmeceler, bangır bangır tv sesi, özellikle reklamlar, her türlü dağınıklık, of çok sinirliyim galiba:(

iş yerinde; yanıma gelip sohbet eden dallamalar, önceden program yapmadan gelip iki dakika bir şey sorcam diyerek 15dkmı çalan dallamalar. toplantı odalarını çok önceden sistemden günlerce kapatanlar, toplantı için belli saat aralığını alıp, toplantısını bitiremeyince odadan çıkmayan dallamalar. kendi işlerini başkalarına yaptıranlar, 4 yılda yüz kere düzeltmene rağmen aynı hatayı yine yapanlar, tanıdığını işe alanlar (torpilciler), saymakla bitmez...

soruna cevabım evet. iron maiden suyu içiyorum. son olarak "insan kötü hissettiği için mi poh gibi beslenir, yoksa poh gibi beslendiği için mi kötü hisseder?" sorusunu soruyorum

çok kötü hissetmiyorum, bir günden bir şey olmaz. hatta bazen mutlu olmak adına bilerek yapıyorum. önemli olan bu bir günün 2, 3 derken haftaya çıkmaması. öyle günleri daha sonraki günlerde ot yiyerek, sıfır ekmek, sıfır şeker tüketimiyle telafi ettiğimi düşünüyorum.

Poh gibi beslenmek aciyi azaltiyorsa bende baslayayim. Azaltir mi hocam?

Genelde kötü beslenmediğim için hayır kötü hissetmiyorum. Arada lazım öyle günler. Böyle kalorili kalorili, yağlı yağlı, off süper. Daha bugün öğlen kızarmış mantı yedim. Valla canıma değsin, afiyet şeker olsun bana.

cevabım evet, mesela az önce 2 tane dürüm + 1 litre kola gömdüm. gerizekalı gibi sonrasında 20 tane mekik çektim. muhtemelen 2000 tane mekik çeksem bile bir faydası olmaz. kısacası gayet normal bir his, yarın az yiyerek dengeleyebilirsin.

hava demir gibi, biraz çıkın yürüyüş yapın hepsinden daha iyi gelecektir.

Evdeyken hiç böyle beslenmedim. Genelde arkadaşta kaldıysam öyle oluyorum. Eve gelip duş alıp, tıraş oluyorum. Kahvaltı da bol domatesli, peynirli falan olunca hooop ta-ma-men sı-fır-lan-dı bı-bı-cım :)

biz eşime haftasonları senin deyiminle pok gibi besleniyoruz isteyerek hafta içi iş yerinde ve akşam kvnin yaptıgı sulu ev yemeklerinden bıktık çünkü öğrencilikteki gibi beslenmek hoşumuza gidiyor zevk için pok gibi beslenin

İş yaşamı çoğu zaman beni de o duruma sokuyor. Eve varınca sağlıksız şeyler yiyip düşünmemi sağlamayacak sitcom izlemek en büyük eğlencem oluyor

benim arada beslenmediğim günler bile oluyor gayet normal hissediyorum kendimi.

Hahaha, yaklaşık 15 gündür hergun makarna yiyorum, her yanım makarna oldu bu duyuruyu görünce gülesim geldi doğrusu. Soruna cevap olarak kötü hissediyorum, ulan hayat böyle geçer mi falan diyorum. Geçiyor ama, sağlık olsun.

metabolizmam mı hızlı çalıştığındandır yoksa bünye meselesi mi bilmiyorum. oldukça sağlıksız beslendiğim, dürüm üstüne dürüm yediğim günlerim oluyor. yetmiyor steakhouse'lar falan da yiyorum. neredeyse her öğünümde et var, üstelik en yağlı tarafından. hızlı yakmam gerekir ki kilolu bir adam değilim. dolayısıyla çok da kötü hissediyorum diyemem.

tabi bu herkeste aynı olacak diye bir kaide yok. spordan nefret eden bir adam olarak söylüyorum; hareketli bir şeyler yap. yak aldığını.

Ertesi gün 24 saat fasting ile sistemi boşaltıyorum. Üstüne de sağlam bir antrenman, tertemiz.

Berbat hissediyorum, talcide&rennieye koşuyorum midem kaldırmıyor artık :(

gulenin gulucuk kadar akli yoktur.

Beyinleri olmadıklarından moda diye bir şeyin peşinde sürüklenip gidiyorlar...

akıllara kemal sunal ve beyaz içliği geldiği için olsa gerek. buz gibi havada kendileri de giyiyor muhtemelen. şahsen ben bakıyorum ne alsam diye.

farklı renklerde 4-5 tane bende de var :Ç

bu şimdi biraz da toplumsal bir olay. mesela birisi "ıyyyyy atlet mi giyiyosunuz ıyyyyy" diye 10 sayfa entry girmişti.
başka bir manyak çıkar, "pembe renk pantolonu sadece eşcinseller giyer" der.

ben toplumun dışında yaşadığım için bu tür sorunlarım yok.

Sebebi basit. Erkek gucludur guclu adam usumemek icin icine bi sey giymeye ihtiyac duymaz gibi neanderthal dusunce tarzi.

valla gulen adam askere gitmemistir. bu kadar soyleyeyim.

aralarinda yeterince erkek varsa kisin 10 saat -10 santigrat derecede disarida icliksiz dursun.

soğuk, erkeklik dinlemez.
buna gülenler, soğuğu tam anlamıyla yaşamamıştır.
karasal iklimin kışın getirdiklerini tatmaları gerek.

içlik nedir?

beyaz gömleğin altındaki keko atlet gibiyse kötü. onun dışında dert edilecek bir şey değil.

İlgili duyuru için;
www.eksiduyuru.com

Yeri gelmişken. Dün bir konserdeydim üşürken "ulan kesin içlik alıcam artık" diye geçiriyordum kafamdan ki, sağda solda mini şortlu kızlar belirdi. Nasıl ya nasıl.

valla ben giyiyorum senelerdir, kimse gülmedi. neden gülüyorlar ki? erkek diye soğuk işlemiyor mu sanıyorlar? saçmaymış, içliğe gülenle çok senli benli olmamak gerek bence.

bohr atom modeli +1

sivilde isterse giymesin erkeklik yapıp da gelsin askerde giymesinde görelim

o gülen bişey kafalı ankrada -17 de içliksiz nöbet tutsun da öyle konuşsun. isteyen istediğini giyer kimsenin giydiğine kimse gülemez.

dedeminki gibiyse ben de gülerim.
motor, outdoor sitelerinden alındıysa, kimse gülmez.
özellikle de o ded içliğinin bisiklet yakası gömlek altından görünüyor ve topaklamışsa, vay haline.

Ben kisin en sert zamaninda bile giymem, outdoor aktivite disinda iclik giymisligim yoktur, hic de sevmem ama iclik giymeye gulmek de gulunc bir seymis.

Bkm mutfak hiyarli baba tiplemesi aklıma geliyor biraz gülüyorum ama ihtiyaç, yapacak birşey yok :)

askerde koyun kokanından dağıttılar, birkaç gün giydik. uygun koşullar oluştuktan sonra da kendimiz kokmayanı alıp giydik. giymeyen hayatta kalamaz zaten.

Uzun vadede pek fazla bir şeyin heyecanlandırdığını söyleyemem ama: sahneye çıkmak çok değişik bir haz veriyor. sergilemek yani bir şeyleri. teşhir gibi değil de performans olarak düşünürseniz sevinirim :D

bir de basketbol oynamak.

bu ikisi tutku gibi bir şey bende, yaşama direncimi arttırıyor.

birileriyle yaratıcı bi şeyler yapmak.

yurtdışıyla ilgili plan yapmak, vize almak vs.
vizemi akdım, bir aya gideceğim, heyecanım duruyor. onun dışında pek yok.

tip alanindaki gelismeler.

Altın ve doların hareketlerini izlemek. Manyakca heyecan vermeye başladı..

para, başarılı olma hissiyatı. ota boka hissetmiyorum ama bunu.

moderatör arkadaşlar bi baksınlar lütfen konu kilit.

Adana dürüm

yeni bir şeyler yapmak. yeni bir işe başlamak. bilmediğim bir yere gitmek ama öyle turla falan değil, kendi başıma. bir şeye sahip olmak, hayatıma sokmak.

Öğrendiğim her şey çok heyecanlandırıyor, hele bir yerlerde uygulayıp sonuç görürsem şampanya patlatasım geliyor. İnsanlık için damla kadar değeri yok, benim için aydaki yerçekimsiz kocaman adımlar. Çocuk gibi heyecanlanıyorum.

yemek.

@rayde yazınca düşündüm, beni yemekten daha çok motive eden çok az şey var.

büyük bir organizasyonda koşmak. mesela maraton, yarı maraton vs.

borsada zincir işlem yapmak ve hepsinin gerçekleştiğini izlemek.

Şehir hayatından uzaklaşıp daha az insanli, daha cok doga&hayvan iceren bir yaşam kurma fikri.

çocuğu ile hiç ilgilenmeyen tiplerden çok daha başarılı buluyorum.

Sıfır birikimli; yüksek özgüven, ego sahibi barzolar da bunların eseri...
Çevremde çocuğunu övmeyen çok az kişi var. Konuyla alakası olmadığı halde bir bakıyorsun muhabettin arasına "Benim çocuk 3 yaşında ama yaşıtlarından farklı, diferansiyel denklem çözüyor.", "Efe 1 yaşında ama okumayı söktü, acayip zeki bir çocuk.", "Kızım yedi yaşında yeni gezegen keşfetti." gibi laflar sokuyorlar. Bir gün dayanamayıp birini ayar delisi yapacam o olacak.
2.bp.blogspot.com

hepsi aptal

çocuğu veren, o çocuğu onlardan alır. akıllar başa gelir.

Şu hayatta yapabildikleri tek şeyin o çocuk olduğunu düşünüyorum ki bence onu da iyi yapamıyorlar. Görünce gırtlaklamak istediğim çok alpcan, berilsu var.

uçlarda yaşayan iki tip ebeveyn tipi var, biri çocuğuyla hiç ilgilenmiyor, diğeri de aşırı rekabetten kafayı yiyor, çocuk yarış atına dönüyor. (çocuğumun IQ'su 500 çıktı, çocuğum çok zeki, bizim çocuk üstün zekalı çıktı, vb).

birinci tip komple hayvan tamam da, ikincisi de iyi değil. ben bunu mail yollarken aşağıya "bilmemnere mezunu yük. müh.. ddh. dhdhf. dhfh. bilmemkim bilmemney" diye yazanlara benzetiyorum. hayatta tek övünebileceğin şey bu mu lan, bu mu?

bunun arasının olması lazım. ilk çocuk cahil olurken ikincisi bencil oluyor, ikisi de kötü bence. cahil adamın hem kendine hem başkasına, bencilin de kendi hariç herkese zarar verme ihtimali var.

Ebeveyn cocugunu asiri derecede sever, normali budur. Binlerce yil once de boyleydi. Boyle de olmali.

Hadi tapanlardan olmayalim diye hic ilgilenmeyelim...

Anneniz boyleydi ister kabullebin ister kabul etmeyin. Asiri simartildiniz..

çocuğuna yaptığı kötülük için üzülüyorum.

bir ailenin çocuğunu çok sevmesi ile çok şımartması arasındaki ince çizgiyi bilmesi gerekir. çünkü çocukken hoş karşılanan şımarıklık ilerki yaşlarında saygısızlığa dönüşecek ve bu da hiç hoş karşılanmayacak.

Aman ha sakın laf etmeyin öylelerine. Sizin kıskandığınızı falan zannederler ahahsdfshsg Çağımız gösteriş çağı.

bana yansıtmadıkları sürece sorun yok. bana yansıtmalarından kastım "çocuğum şöyle zeki, böyle zeki, muhteşem" filan demesinler çocuktan da onlardan da soğurum. zaten öyle diyenlerin çocukları da şımarık olur. çoluklu çocuklu tüm arkadaşlarımı listelerimden sildim, dk başı fotoğraf paylaşıyorlar. spamlediler her yeri.

Ben de ozguvenli çocuk adi altinda şımarık veletler yetistirmelerinden cok rahatsiz oluyorum. cocuklarini oncelikle disiplin oz denetim konusunda guclendirseler ozguven de buna paralel gelisecek zaten.
Yani etrafi dagitan cevreye saygisiz belli noktalarda durmasi gerektigini ogrenmemis bir suru simarik sozde ozgur cocuk dolu ortalik.benim cocuguma kimse bir sey diyemez mantigiyla bakan bu ebeveynlere gercekten cok kiziyorum.
Cocugunu sevmek ayri bi sey isterse tapsin ama bu sekilde degil.

çok kötü, bi bk bildikleri yok çocuk yetiştirmek hakkında. bana yansıtmasalar da çocuğuma yansır diye düşünüyorum ben öyle davranmadığım için, ilerde anlar ancak.

çocuğum olmadığı için net bişey diyemiyorum ama dışarıdan malca görünüyor umarım öyle olmam

ebeveynler hakkında bir şey düşünmek istemiyorum da çocuklar için üzülüyorum. fiziksel ve duygusal olarak çocuğu ihmal etmek ne kadar zarar veriyorsa, iyi şeylerin aşırı verilmesi, çocuğa tapmak filan da o kadar zarar veriyor.

@sour
Binlerce yil onceki her sey ile iliskilendirmemize gerek yok. Zaten "cocuga tapmak" cok genis bir tabir, nasil tapmak? Cocuga tapmak 13 yasinda cocuga surat teknesi almak ise aptallik bence de.

onlar yüzünden büyük-küçük ayrımı bilmeyen, ilgi odağı olmadığında yetişkinlerin lafını bölmekten çekinmeyen yaratıklar çıkıyor ortaya, kuzenimden biliyorum.

bu konuda biraz acımasız dusunuyorum ben. bana göre bu, cocuk üzerinden kendini konumlandirmaktir.
''bakın ben yaptım, benim gibi bir insandan baskası beklenemezdi zaten. süper bişiy yaptim ben. benim genlerimi taşıyor''
gibi :)

Gördüğüm zaman inanılmaz sıkıntı basıyor, gösterilen her resim-fotoğraf-videoyu "Ay tatlım ne şekerrrr ne akıllııı ebet ebet" tepkileriyle karşılamakta inanılmaz güçlük çekiyorum. Hafiften tiksindiriyor beni böyle aileler.
Bir yandan da deli gibi korkuyorum, henüz çocuğum yok, acaba hormonlar falan insanın akli dengesini mi karıştırıyor? Çocuğun oldu mu bu moda mı geçiyorsun otomatikman? Allah'ım inşallah öyle değildir, sübhaneke dinimiz amin.

(bkz: süper dadı)

fazlaca gördük bu programdaki minik prens ve prensesleri.

çok biliyosunuz.

Şurada yazıp bu tiplere giydirenlerin aynen o eleştirdiği anne baba tipinde olacağını düşünüyorum. Hatta daha da beteri olacaklar bence.

Tapmaktan kasıt çok sevmekse, o insanlara saygı duyuyorum.

Tapmaktan kasıt "benim çocuğum süper" tavrı ise, gülüp geçiyorum.

Tapmaktan kasıt çocuğunun kölesi olmak, ipleri çocuğun eline bırakmak ve her isteğini yerine getirmek ise, çok üzülüyorum lan. O çocuklara o kadar yazık ki.

23 nisanda niye benim çocuğum arkada duruyo diye kavga çıkarırlar. fotoğraf çekmek için birbiri ile boğuşurlar. nefreti duyuyorum.

boş teneke çok ses çıkarır diyorum. çocuklarından başka başarıları yok. ayrıca bu ailelelerin çocuklarıyla çok ilgilendiklerini de düşünmüyorum. sadece BENİM ÇOCUĞUM blabbla demeyi ilgilenmek sanıyorlar. birisi çocuğundan başarılıysa kendini mağlup hissediyor mesela

Çocuğu sosyal kalkan olarak kullanıyor özellikle yeni nesil anneler.

@eksi sozluk e bir daha geldim'e katılıyorum. Sevmek ayrı, totemleştirmek ayrı. Herkes için söylenmez tabii ama en katı karşıtlarından biri iki yıl önce çocuğu altı aylıkken sabahın köründe "Bugün de altımıza sıçamadık" diyerek hem bebeğinden birinci çoğul şahıs olarak söz etmesinden hem de (belki haklı olarak) basit şeylerden panik halinden dolayı üzülmüştüm. Çocuğu hakkında "Yapamadık, ettik" tarzı konuşan bir kadın için bireyselliğini kaybettiği için üzülürüm. Böyle bir planım yok, istemiyorum da, anaç değilim ama öyle bir gün gelirse, ödüm kopuyor sevgilimi/kocamı sıfıra indirip tüm sevgimi çocuğa vermekten, çocuğa aşık gibi davranmaktan, kocanın aşkını çocuğa yönlendirmekten ama korka korka o hale girebilirim de, belki hormonların yönettiği bir süreçtir, her şey o haliyle daha mantıklı görünüyordur. Belki şu an düşünemiyorumdur.

Bir de belki bu da bir nevi mahalle baskısıdır. Düşün ki arkadaşlarınla oturuyorsun, hepsi çoluk çocuk sahibi. Sen de artık çoluklu ve çocuklu insanlarla görüşüyorsun. Biri çıkıyor "Benimki iki yaşında takla atmayı öğrendi, çok büyük sporcu olacak" diyor. Diğeri çıkıp "Benimki de o kadarken, dünya haritasında ülkelerin yerini ezberledi" deyiveriyor. Sonra ikisi de senin düz çocuğuna ve sana acıyarak bakıyor olabilirler. Bir şeyi kırk kere söylersen olurmuş, kırk kere söylersen inanılır da. İlk başta bilirsin onların abarttığını, sonrasında "Herkes abartıyor olamaz" deyip kendi "normal" çocuğunda bir özellik aramaya başlayabilirsin. O da bir o sosyal ortamda hayatta kalma adaptasyonu olabilir. Herkes çocuğu hakkında bir şey söylerken, seninki aptal olamaz ya! Gavurların "mom's guilt" dediği bir kavram var. Örneğin, işe giderken "Ben ne biçim anneyim, çocuklarımı evdeki bir yabancıya bıraktım, buralara geldim" ya da kırk yılın başı kocasıyla başbaşa bir yere gidip "Çocuğumu kendi zevkim için nasıl bırakırım" gibi mantıklı düşündüğünde gereksiz görünen şeyleri suçluluk olarak yüklenebiliyorlar. Belki, çevrendekilerin çocuğu bu kadar özelken insan içinden "Herkesin çocuğu böyleyken, ben nasıl kötü bir ebeveynim ki, çocuğumun içindeki özelliği diğerleri gibi nasıl çıkaramadım" diye düşündüklerinde suçluluk duyuyor olabilirler ve karşı bir savunma mekanizması da olabilir o sürüye katılmak.

Sonuçta üzücü çocuğa insanüstüymüş gibi davranıp onun sırtına yük yüklemek ama çok kişi yaptığına göre bir kaynağı ve bir nedeni olsa gerek.

Evet. Mezun olunca bi sure issiz kalirsam gecinebilmek icin.
23 yas.

Evet, ihtiyacım olduğunda borca girmemek veya aileden istemek zorunda kalmamak için. 25.

çalıştığım dönemlerde çok harcamam genelde, işsiz kaldığımda parasız kalmamak için.

hayır. param ve zamanım varken yiyorum ki ileride ikisinden biri olmazsa yiyemedim demeyeyim diye. evde arabada gözüm yok, elim ayağım tuttuğu sürece bana yetecek parayı kazanabileceğim için ekstra çabaya girmiyorum.
fazla fazla kazansaydım yapardım ama, sırf birikim yapıcam diye hayatından kısan insan değilim sadece.

Of mobilde editleyemiyorum ortalama aylık ne kadar kenara atabiliyorsunuz diyecektim.ev kira olmasa , fatura derdi olmasa maaşınızın ne kadarını biriktirirdiniz mesela ?

ben su an her ay maasin yarisindan fazlasini atiyorum ailemle kaldigim icin. yani 1500 lira. yarin obur gun evden ayrilinca kenarda garanti param olsun diye. yada olmadi is kurarim issiz kalinca.

Yaş 27, aylık 150 tl'lik bes hesabım var, ayda 300de kenara fona atmaya calisiyorum. Fon hesabını arada sıkışınca tirtikladigim oluyor. Eskiden birikimle araba ev alinabilecegini zannederdim şimdi sadece biraz paramız olsun, ufak bir tatil yapalım veya bir süre işten çıkarsam ac açıkta kalmayalım onun derdindeyim :/

@ihan niye alınamaz mı kii alan çok var

kus kadar maası olup ev-araba alinmaz. ben aylik 1500 biriktirmeme ragmen gene de asiri gereksiz goruyorum. elinde az para varsa oncelikle onu nasil katlayacagini dusun. yani kendi isin sermaye. arabaya yatirdin mi onlarca yil daha isci kalmayi kabul ediyorsun gibi bir taahutte bulunuyorsun. borcuydu, benziniydi vs..kendi isini kursan ve dogrulari yaparsan muhtemelen bikac yil icinde daha iyi araba ve evi zorlanmadan alirsin.

yapmıyom. param yok. 21.

şöyle söyliyeyim...2010 da bir işte 1 sene çalıştım ayrıldım..6 ay kursa gittim işten çıktığımda 8bintl biriktirmiştim. kursa 5 bin verdim, 6 ay sonunda kredi kartında 3bintl borcum vardı.
biriktirmeme rağmen para yetmedi ve belli yaştan sonra aileden de istemek zor oluyordu.
2012 den beri şuan 2 iş değiştirdim. kenarda 70bintl aldığım 13bintl lık bir motor çalınan 5bintl lık bir motor bilgisayar ev eşyası 4bintl civarında ekipman...ve son zamanlarda dışarda da güzel para harcıyorum.
nasıl mı yaptım ilk 2 sene işte neredeyse ihtiyacım harici para harcamadım. 3bintl maaş alıyorsam 2.5 ayırıyordum.
şimdi bu parayla işssiz kalsam ayda 500tl harcayarak 10 senemi geçiririm parasız kalmamaktansa

sonuç akıllı bir insanın birikim yapmama ihtimali yoktur. (ayda 20bintl kazanmıyorsa)

çok para harcayacak yerim yok. millete para yedirmeyi sevmem. kendime göre de her şeyim var. birlikte güzelce para ezeceğim kimsem de yok. ya benden para beklentisinde insanlar var, ya da para harcamayı bilmeyen tipler var çevremde (ya parası yok / ya da parasını öyle düzgünce harcamaz)

kısacası tek başıma harcayıp ne yapayım?

yaş 29

yaş 29. istesem hatta biraz da kendimiz zorlasam ayda 1500 lira rahat atabilriim kenara ama yapmıyorum. para harcarken güzel.

yapıyorum gezmek için 26.

Kira fatura derdim yok. Aylik 500 tl rahat atiyorum kenara. Evlilik icin sanirim asdsgsysyhs. Yas 24

40 tane çeyrek biletim var.

Yılbaşında biriktiricem.

ev kirası, öğrenim kredisi ve banka kredisi sebebiyle yapamıyorum,

bunlar olmasaydı maaşın yarısını hadi yarısı olmasa da yüzde 40 ını filan bu işe ayırabilirdim.

tabi bir de asla, para biriktirme hastalığına girip maymuna dönen tiplerden olmam, ota boka lüzumsuz para saçan biri değilim, yaşam kalitemi düşürmeden yaparım, her şeyi göze alıp birikim de birikim deseydim şimdi de biriktirebilirdim.

evet yeni ev almak için 33

Birikim yapmak icin illa ki hayatindan kismana gerek yok, oncelikle bunu soylemek lazim.

Yapiyorum, maasimin %15-20 sini kenara koymaya ve yatirim olarak (doviz, mevduat vs) degerlendirmeye calısıyorum. Kisa vadede ev, araba vs gibi bir hedefim yok. Kenarda bir guvence olmasi her zaman iyidir, guc verir. Bunu hem ailemden hem de cevremden ornekleriyle gordum. Onun hariinde, su an evlilik vs gibi durum olsa karsimda, ailemden ya da bankadan kredi almadan mutevazi bir duzen kuracak gucum var. Tuketime yonelik borclanmayi dogru bulmuyorum, asla yapmam.

yeni işe girdim aldığım bütün parayı arabayı yenilemek için biriktiriyorum, sanki hiç işe girmemiş gibi aileden geçinmeye devam:)

Ben de yapıyordum 5-6 yıldır, şimdi gelirim olmadığı için yapamıyorum. Ama iyi ki yapmışım şimdi kendimi idare edebiliyorum en azından. Yurt dışında okumak istiyorum asıl onun için biriktiriyordum parayı. Eğer o olmazsa da kendi evime çıkmak için kullanırım, şimdi ailemle yaşıyorum zira. Onun dışında acil bir durum olursa kullanmak için birikmiş para olması güven veriyor. Yaş 26.

Evet. 20. Niye bilmiyorum.

Evet yapıyorum. Arabayı yenilemek için. Yaş 31.

Evet. Sermaye içün. Amaca da ulaştım gerçi

işe girdiğim an, önce çok acil ihtiyaç listesi yaptık, ona göre sıra ile yapacağım bir yandan da yurtdışına çıkmayı istiyorum. direkt oraya yöneleceğim. ha sonra ev, araba zaten kredi ile olacak şeyler.


ayrıca biri-kim ya?


25/f

ev-araba için biriktirmiyorum, paramı yurt dışında gezmek için harcıyorum. sadece bireysel emeklilikte birikimim var.
yaş 28

akmasa da damlıyor. maaş da çok değil çünkü. daha çok maaş olursa daha çok birikir. henüz bir hedefim yok. birikiyor öyle. ev konusunda işe yarar hiçbir zaman yaramazsa.

Yapıyorum. İleride rahat etmek için. Yaş 34.

Evet. Ev,araba,çiçek,böcek için değil açıkçası. Para güçlü hissettiriyor, bir planım yok henüz.

24.

Altın hesabım var, kredi kartımdan otomatik olarak her ay çeyrek altın değeri kadar para çekiliyor. Ben de karttan çekildiği için bu ay almıyım demiyorum. Düzenli oluyor en azından çok olmasa da.
Toplu beklediğim bir para var o gelince de borsada değerlendireceğim.
Onun dışında tatil ve işsiz kalacağım zamanlar için ayrı bir birikimim var. Ama onları tam olarak birikim saymıyorum.
Yaş:29

ben bir yıldır biriktirdiğimi yiyorum.

yoo, benzer korkulara sahip olan ve düğünün gelinliğin hayalini bile kurmayan birçok kadın mevcut. sadece ötekilerin sayısı daha fazla.

(bkz: sosyal fobi)

Dugun istemeyen kadin var da "dugun istemeyen kadin yok mu" diye sormayan erkek yok sanirim

duygularıma tercüman olmuşsun. hiç sevmem düğünleri, gitmek zorunda olduğumda gergin olurum. çocukluğumda bile sadece akraba düğünlerini severdim. o da salonda kuzenlerle çocuk oyunları oynaması güzel oluyo diye:d o kadar çok düğüne gitmedim ki evlendiğimde es kaza düğün yapasım gelse zaten kimse benimkine gelmez :D düğünden ayrı bi de kabarık gelinlik ve sıkı topuz takıntım var. onları da hiç sevmem.

Ben de sevmem ve katılmam. Fakat benimki farklı sebepten. Sonuçta başkalarının düğünü için para, emek ve zaman harcayacağım ama bunun karşılığı olmayacak. Karşılıksız şeyler için de zahmete girmek istemediğim için hiç minnetim yok. Gitmiyorum bu sebepten.

Düğün istemeyen kızlar var da, o kızları isterler mi, mesele o.

Düğünlerde dans etmen istendiği için (odun gibiyim, ailede köy geleneklerine dair hiçbirşey yok, oyun havaları halay vs. bilmem) ve insanlarla gereksiz diyaloglara girildiği için (dedikodu, gereksiz fiziksel yorumlar, medeni halinle/hamilelikle vs. ilgili sorular) düğünlerden önce sıkıntı oluyorum.
Eğer yakın bir arkadaşımın düğünüyse, "Onun mutluluğunu göreceğim!" diye kendimi motive ediyorum. Alakasız birinin zorunluluktan gideceğim düğünüyse eğer, maddi durumlarına göre "Ooo güzel bir mekanda beleş yemek!" veya "Bir kola bir pasta neyim yeriz herhalde." diyerek motive oluyorum.

Düğün istemeyen kadın mevcut (Aile faktörünü, onların isteğini ezip geçebilecek kadar seni sevmesi gerekiyor artı olarak - düğün istemeyen kız tarafı biraz nadir rastlanan bir durum...).
- Maddi durumunuza güvenemez, ailesinin istediği gibi birşey ortaya koyamayacağınızı düşünür, aileler uymuyordur vs. Güzellikten çok sorun çıkacağı düşüncesiyle istemez.
- "Kahrolsun tüketim toplumu ve onun baskıları!" der, istemez.
- Odundur, oynayamaz, milletin tüm gece gözünü dikip bakmasından, garip adetlerden vs. utanır, istemez.

övmeyi de negatif eleştirmeyi de bilmiyor olabiliriz :)

bunları yanlış yapıyorsun, bunu da yapmayı bilmiyorsun, bilmiyorsan öğren gibi doğrudan negatif, kötü geribildirimler yerine

1.
2..
bunlar bu işte iyi yapılan, güzel meziyetler

1.
2..
3...
ise gelişime açık noktalar, bu noktalarda benim yapabileceğim bir şey var mı, varsa nasıl yardımcı olabilirim ?

gibi pozitif ve teşvik edici geribildirim verdiğimizde insanlar hemen savunma moduna geçmiyorlar, iyi yaptığımızı düşündüğümüz şeylerin görünür olması hepimizin hoşuna gider, üstüne daha da çok koymaya çabalarız, objektif bir bakış açısı olduğunu hissettiğimizde eksik taraflarımızın da üstüne düşünürüz

beni dostlarım eleştirsin, düşmanlarım övsün isterim. tersi durumu umursamam zaten sktr sus yavşak derim. ama gel gör ki ne dostum ve düşmanım, zira kurtlar vadisi oynamıyor burda.

Eleştiriyi eleştiren de eleştirilen de bilmiyor anlamıyor.

Eğer seni de bu soruyu sorarken birilerini eleştiriyor kabul edersek, edebiliyorsak;

'' Aptal benlikleri .. tahammmül edemiyor, ... yemediği halt kalmayanlar, küçük zahmetlere bile katlanmıyor.. '' diye gidiyorsun,

karşı tarafı eleştirirkenki tavır ve seçilen kelimeler önemli. Eğer çözüme ya da nasıl değiştirilebileceğine, iyileştirileceğine dair bir şey içermiyorsa söylediklerin, ve hakaret sınırına dayanıyorsa, tabii ki kişi haklı olarak rahatsız olacaktır.

Hemen hemen herkes aynı şeyleri söylemiş zaten.

kimi insanlar vardır çok çabuk cesaretlenebilirler ve bu onlara güç verir daha fazlasını yapmak için, bu insanlar için övgü faydalıdır diyebilirsin. yaptığı iş beğenildiğinde daha iyisi ve daha fazlası için uğraşacaktır. kimisi de vardır övüldükçe laçkalaşır, ipin ucunu kaçırır filan.

doğru zamanda ve doğru şekilde her ikisi de faydalıdır yani.

Insanina göre değişir. Sorunlarının farkında olan, kendini zaten fazlasıyla eleştiren kişilere karşı övgü daha çok işe yarar. Adam zaten hep olumsuz şeyler duyuyor. Eksikleri için övün deniyor kimse, yaptığı başardığı şeyler için övün, teşekkür edin olmezsiniz

Ama kişi simariktir, arka tampon kalkikligindan muzdariptir, o zaman elestirin - dilinize kuvvet.

planım (ümidim): yürüdüğüm kızın kendi arkadaşlarıyla plan yapmayıp benimle takılması.

hediye beklentim: bir türlü 30 liraya kıyıp da alamadığım şu zımbırtı. 6 aydır hediyelik dükkanlarına gidip uzaktan bakıyorum öyle.

www.bektobacco.com

not: bırak yılbaşını doğum günlerimde bile hediye alanım yok arkadaş ya, neyse :/

kız terkedince plan da kalmadı.hiçbirşey yapamasam şu hiltondaki 99-129tl lik programlardan birine gidip tüm gece içicem

şu önümüzdeki iki hafta deli gibi yoğun bir iş maratonum var. deli gibi hem de. bu paralelde 31'inde işten 7-8 gibi çıkacağım. bilerek ve isteyerek eve geçeceğim. kuvvetle muhtemel de tek başıma olacağım, mcnulty gibi bir şişe jameson ve aburcuburumla brlikte.

kız arkadaşımla o gece bir arada olamayacağım için, belki bir iki arkadaş gelir. ama asla ve asla ev dışı bir yerde olmayacağım.

Planım perşembe ve cumartesi günü çalışma olmayacağının söylenmesini beklemek.

Hediye beklentim cep matarası. Ben birkaç yere gitt sordum bulamadım. İnternetten de almak istemiyorum görmeden :D

hediye beklentilerim: bisiklet, iphone 6s, fotoğraf makinesi, güzel bi cüzdan ve kaliteli bi spor çantası
planım: bir ihtimal arkadaşın dağ başında yazlığına gidicez, mangal, şömine falan. ya da aileyle evde oturucaz kös kös.

bana kesin bebekle ilgili hediyeler gelecek. keşke benle ilgili hediyeler gelse :)

bu sene pek bi hediye beklentim yok. ajanda istedim eşimden şöyle ufak, çantaya sığacak, telli olanlardan. maddi limit önemli olmasaydı yeni bi laptop isterdim ama onu da değiştirmeye üşendiğimden erteliyorum. çalışıyo işte bu da :D gittiği yere kadar. bi de şimdiki gibi hafif, küçük ama dipçik gibi bi laptop bulabileceğimi sanmıyorum ://

yılbaşı planımız: saat 7'de oğlana akşam yemeğini yedir. 8:30'da duşa sok, giydir, gece mamasını ver, uyut. 10-10-30 gibi yatağa girip telefonda bişeyler bakındıktan sonra uyu. sonra artık oğlanın keyfine göre 12-1-2 falan ara ara uyan dur :)

Yilbasi plani belirsiz hala, "isim başından aşkın sen ne diyorsun" tepkisi olacağı için de sormuyorum akışına bıraktım. Evde iki kişilik sade bir akşam geçirmek istiyorum, dizi-film seyrederek - ama her an geçen seneki gibi kaynanamlarda çay servisi yapmakla son bulabilir. Kısmet...

Hediye konusunda:
Para söz konusu olmasa: ikimize özel bir aktivite planlasin isterdim, dışarda güzel bir yerde yemek, kısa bir yurtici/yurtdışı seyahat vb.
Para söz konusu olduğundan: beni önemsediğini hatırlatacak ufak birşey, bijuteri, kitap, ne olursa.

benim de aynı şekilde senelerdir kedim var ama toksoplazmam negatif çıktı doktor şaşırdı.
kediyi uzaklaştırman gerekmiyor sadece kakasına,kumuna falan dokunma, eşin temizlesin bir de 2 ayda 1 aşılarını yaptır biz öyle yapıyoruz. ayrıca hamileyken özellikle yediğin meyve sebzeyi çok iyi yıkaman lazım, dışarıdan salata falan yeme. çiğ ete dokunma, kıymaya falan da. biz bu şekilde hallediyoruz, yani kediyi uzaklaştırmana gerek yok.

@sta+1
Ben de 17 yıl annemlerde sonra da 6 yıl kendi evimde kediyle yaşadım. Sokak kedilerine defalarca evimi açtım. 6 aylık hamileyim hala kedi köpekle oynuyorum. Benimtestim de negatifti.
Daha dikkatliyim sadece.

Bi kere geciren bi dha gecirir toxoyu ve hamilelikte de esas bu tekrar gecirilen onemlidir

Bir akraba iki kedisine testi yaptırmıştı ( dışarı çıkmayan evde kuma yapan kedilerdi), hastalığı tasiyani aldıkları barinaga verdiler taşıyıcı olmayan evde kaldı - zor bir durum

Yaladigi tüyleri çıkartmak istiyor olabilir, bizimkiler sansliysak dışarda çıkartıyor yoksa haliya bırakıyorlar direkt.

kusmaya çalışıyor gibiyse tüy topaklarını çıkarmaya çalışıyordur. malt macunu yedirerek tüylerden kurtulmasını sağlayabilirsiniz.