ben de bankada çalışıyorum ama sıkılmıyorum. işin püf noktası sevdiğin işi yapmak. yaptığın işi sevmiyorsan çözümü yok.

İnsanın kendi işi olmadığı sürece her türlü sıkılır.

Hayir. Daha iyi bir yapmak, daha cok sevecegim bir isle ugrasmak ister miydim, evet. Ama calismaktan sikilmis falan degilim. Calismazsam sikilmaya baslarim asil.

Ama calismadan cok para kazanma sansim olsa pekala kabul ederdim.

aynı durumdayız! yazılımcıyım, gebze'de çalışıyorum (ve çalıştığım yerden nefret ediyorum), istifa edeyim diyorum ama eşim engel oluyor, en büyük korkusu ev hanımı olmam (kesinlikle ev hanımı olma niyetim yok ama gebze'de çalışırken istanbul'da iş görüşmesine kaçmam zor olduğundan evden iş ararım diyordum bir süre)

doktordan rapor falan alabilirsem (hiç yıllık iznim kalmadı) yurtdışında bir firmayla görüşmem olacak... görüşmeye gideceğim ülkede başka bir firmayla daha görüşmüştüm daha önce ve adamlara haftada 45 saat çalıştığımı, her gün 1.5 + 1.5 saat yol çektiğimi ve yıllık iznimin 2 hafta olduğunu söylediğimde bana inanmayan gözlerle bakmış böyle birşey burada kabul edilemez demişlerdi. orada herşeyin düzgün olacağına dair umudum var...

İnşaatta, iş güvenliği uzmanı olarak çalışıyorum. Zaman zaman sıkılıyorum, sonra geçiyor. Şu sıralar sıkılıyor mesela.

Çalışma şartlarının değişmesi şart. Üretim ve hizmet sektöründe sabah 10 öğleden sonra 14e kadar olmalı. İnsanlar kendine daha çok vakit ayırmalı.
Benden iyi başbakan falan olur ha.

Benim sıkılacak kadar boş vaktim olmuyor, olana da hayret ediyorum. Zaten işle ilgili ters giden şeyler canımı sıkıyor.

iş olmayınca gitmediğim bir işim var ve son bir haftadır filan paso yatıyorum. ilk bikaç gün okeyde sonlara doğru sıkıyo gençler, çalışmak iyidir boşverin siz.

kendi işim gene sıkılıyorum gene sıkılıyorum.

sıkılmadım her gün farklı bir olay yaşadığım işte çalışıyorum

Yazılım alanında iyiysen evden Fortune 500 şirketlerinde çalışabilirsin. Şuraya bir bak: www.crossover.com

Sektor benim de yazilim + donanim, Amerika'da hem de bebek gibi bir iste calisiyorum. Oyle ki sabah geldim gittim derdi bile yok, is yerini arayip evde calisiyorum bugun, kendi sistemim lazim dedigimde oo tabi ayip ettin diyen patronlarim var. Fakat uzunca bir suredir is yerinin kapisindan girdigim anda bacaklarima filan kramplar girmeye basladi, bunaliyorum. Pencereyi acip atlayasim geliyor bazen. Fiziksel olarak hissediyorum bunaldigimi. Kafam surekli bulutlu, dogru duzgun dusunemez oldum. Lakin...
Iki ay kadar once 3 hafta bir izin aldim. Evde kendi start up'im icin on girisimlerde bulunayim, kendi isim olsun, freelance takilayim, cebim ferah olmasa da kafam rahat olsun konseptinde bir atilim gerceklestirmeye baslayacak calismalar icin. 3 Hafta boyunca bilgisayarin ekranina baktim aval aval. 2. Haftanin ortasinda, her sabah duzenli gittigim spor salonuna gidemez oldum. 3. haftanin sonunda mevzunun aslinda is yeriyle degil genel bir ruhani durumla ilgili oldugu kanisina varmam cok zor olmadi. Uzerime olu topragi atilmis gibi geziyorum hala. Ama en azindan bunun sebeplerinden tam olarak calistigim yer ya da yaptigim is olmadigi hakkinda kafam netlesti.
Belki boyle bir sey senin icin de faydali olur. Izin al, ise geri donmeyecekmis gibi takil bakalim. Belki hayatini kurtaracak bir degisim surecine girersin, ya da benim gibi olayin baska bir mevzuyla alakali olabilecegini idrak edip, problemi yanlis yerden debug etmeye calismaktan kurtulursun.
Neyse. Hayat bi tuhaf. Heralde 30 sene filan boyle sabahtan aksama kadar calisarak gunesi kovalayarak gececek. Sonrasinda alisacagiz, normallesecek. Ya da alisamayacagiz, hayat boyu izdirap olacak. Pis, fena.

Sıkıldım - girişimcilik olayını araştırdım ama gelecek korkusu, evli olma, sermaye olmayışı gibi nedenlerle erteledim bu hayali. Sanki birşeyler degisecekmis gibi yeni is arıyorum benzer alanimda, fazladan verilecek yan hak&para ile bir süre idare eder sonra yine ... fasit daire

yazılım sucks diyenlere katılarak baslıyorum. ben de asırı sıkıldım işi bıraktım, ilk aylar malak gibiydim. uyuyordum surekli ya da tembellik yapıyordum. şimdi yıla yaklasacak ayrılma sürecim kafam daha netlesti, hayallerime yonelik calısmalar yapıyorum. ama ben genel olarak yavas ve tembel bi insanım, herkes benim kadar bos zamana tahammullu olmayabilir.
öte yandan, gunluk yasamını senin yönetmen; haftaici taksimde bi etkinliğe elini kolunu sallayarak gidebilmen harika bi duygu. tabi birikmiş param bitince napacagımı kara kara dusunuyorum. evden bi iş guzel olurdu.

it's not enough to just live. You have to have something to live for.
Commander William Adama
planım 2020de işi bırakmak, biriktirdiğimle ömrümü geçirmek, kendi gıdamı üretmek, kendi kendime yetmek. dünyayı gezmek