Etmiyorum. Bana güvenmeyen sevgilim olmasın.

Etmiyorum elbette. Diger insanlari yedekte tutuyorsam o sevgilim de sevgili degil aslinda demektir.

Sadece biri, eski friends with benefits tarzı birinin ekli olduğunu biliyordu. Çıkarmamı istedi, çıkardım ben de. Onun dışında olmadi hiç.

tabiki hayır. Şunu çıkar bunu çıkar denmesinden haz etmiyorum uğruna ölecek kadar da aşık olsam, soğurum böyle bi durum olunca. Ha unfriend olmaya layık olanları sevgilim var diye değil hakettiği için unfriend yaparım :)

Sevgilim istemesin böyle şeyler diye pek anlatmam bu yüzden. Eğer sosyal medyadan silinmesi gereken biriyse ki bir kaç kişi böyleydi kendim siliyorum zaten.

çok şükür böyle salak kezolarla değil sevgili olmak, iletişim dahi kurmuyorum ama sevgilim belli biriyle görüşmemden haklı bir gerekçeyle rahatsızlık duyuyorsa hem onun gerekçesini hem de diğer kişiyle ilişkimi göz önünde bulundurarak böyle bir karar alabilirim. atıyorum sevgilim "ben bunu sevmedim, tehlikeli bu kız" deyip de durduk yere bir arkadaşımı silmemi istiyorsa bundan hoşlanmam; o an o kişiyi silsem bile sevgilim de gözümde karizmasını ciddi anlamda çizdirmiş olur. çünkü bunun anlamı "ben sana güvenmiyorum, sen ilişkisi varken başkasına bakmayacak olgunlukta biri değilsin, benim kontrolümde olman lazım"dır ve bu çirkin bi' şey.

ha ama eski bir flörtüm eklidir mesela, muhabbetimiz falan da yoktur, onunla hala herhangi bir platformda iletişim kurabilecek pozisyonda olmam canını sıkıyordur... o zaman siler geçerim aq, beybimin kafasının rahat olmasından daha önemli değil.

ben arkadaşlarımı silmemek için sevgili yapmıyorum.

etmedim. ama isteseydi ve gerekçesi mantıklı olsaydı silerdim. ama onu rahatsız edip de böyle bişi istemesine sebep olacak bi duruma da düşürmedim onu.

ben ondan istedim ama. açık açık ona sarkıntılık eden biri vardı, gece yarılarında arıyodu bunu. sevgilim var dediği halde. ben de aramasın sil engelle dedim. bi kaç yerden sildi ama numarasını silmeye kıyamadı... ayıp olurmuş...

Etmiyorum, her şeyi de anlatmıyorum. Çok nefret etmediğim sürüece birini arkadaşlıktan çıkarmam.

Sevgilim beni yerime kendince potansiyel tehlikeleri unfriend ediyordu. Şimdi kendisi unfriend oldu.

www.youtube.com

Her gün düşünüyorum fakat şöyle. sabah 6 da uyanıyorum hazırlan et vs 8 de iş başı 16.30 iş bitişi. bu süreçte aklıma hiç gelmiyor yaşama sebebi bir gün ölecek olmak çektiğim acılar - varsa öyle bir şey-

fakat eve gidiyorum yatağa uzandığım anda her şey değişiyor. gün içinde bastırdığım tüm hisler tüm zorluklar gelip yine buluyor beni.

bunun için tek motivasyonum bir gün her şeyin güzel olabilme ihtimali.

benim dususlerim hep gecmiste kaldigi icin motivasyonum hep yuksek. kotu islerde, kotu okullarda, kotu aile ortaminda, siddet, mobbing, dayak herseyi tattim. ama suan sevdigim bir isim, guzel bir evim ve canim ne isterse yapacak kadar maddi ve manevi ozgurlugum var. dibi gordugum icin, trafikte 3 saat kalmak, hakarete ugramak, kandirilmak, enayi yerine koyulmak gibi seyleri kafaya bile takmiyorum.

zaman sandığımızdan daha değerli, en mutsuz animiz bile değerli.

youtu.be

yaşamak için bir sebebim ve hedefim yok. fakat, ailemin tek çocuğuyum. ben olmazsam üzülürler. kendilerinden önce ölürsem de. onların bir hayat amacı kalmaz bu sefer. net zehir olur hayat onlara.

----------

umarım onlar ölmeden kendime "uğruna yaşayacak" başka bir olgu bulabilirim.

tek bir hayatım var çünkü. özellikle mutlu olma ihtiyacı hissetmiyorum açıkçası, biraz "ne varsa onu yaşayalım" kafasındayım. alt tarafı 23 yaşındayım, haliyle ak sakallı bilge gibi yazmam saçma olacak ama bu yaşıma kadar ciddi bir intihar girişiminin yanında hiçbir şey yapmadığım "tamamen kayıp" seneler de geçirdim, insan içine karışıp yaptığım şeylerde başarılı olduğum, düzgün insan ilişkileri yürütebildiğim dönemler de yaşadım. muhtemelen şu ana kadar ne dibi ne de zirveyi gördüm ve hayatımın geri kalanında çok daha farklı şeyler yaşayacağım.

aychovsky bir konuşmamızda hem kişisel olarak söylemişti bunu hem de duyuru'da paylaşmıştı diye hatırlıyorum. motivasyonun "bok" olduğuyla ilgili bir fotoğraftı. uzun lafın kısası; insanın ihtiyacı olan şey motivasyon değildir, çünkü motivasyon güvenilir olmadığı gibi çabucak sönebilir. başarılı olmak istiyorsan motivasyona ihtiyaç duymaksızın koruyabileceğin, alışkanlık edinebileceğin bir düzene ihtiyacın var diyordu. ben bunun yanına bir de şu an kime ait olduğunu hatırlamadığım "showing up is %80 of the success" sözünü ekledim. çünkü asıl güzel ve iyi şeyler devamlılıkla, takiple, ısrarla geliyor. motivasyon bunların hiçbirini sağlamaz insana. sürekli olarak dışarıdan yakıta ihtiyaç duyacak bir mekanizma motivasyon. bunun yerine zaman içerisinde insan kendi kendini taşıyabilen, gavurların deyişiyle self-sustaining bir mekanizma yaratmalı. yoksa saman alevi gibi parlayıp söner, vurkaçlarla yaşar, hep aşırı uçlarda olursun.

benim bugün uyanmak için bir motivasyonum yoktu açıkçası ama uyandım yani. bunu sorgulamak istemiyorum. şu an için bunu sorgulamak bana "musluğu açınca su niye akıyo" diye sinirlenip muslukla kavga etmeye benziyor. ne bileyim yani abi, uyandım işte. uyanmayah mı. maç falan izlerim. uzun süredir yoğundum kendi çapımda, bugün tek dinlenme günüm. öyle camış gibi yatıyorum. keyifli yani. bi şey olmasına gerek yok. mutlu değilsem bile mutsuz da değilim.

"düştüğünüz zaman nasıl kalktınız?" sorusunun cevabı da benim için kendimi sevmek oldu sadece. kendi adıma çok fazla gurur kırıcı, üzücü şey yaşadım. niye kalktım? çünkü "kendine niye bunu yapıyosun aşkım yaaa" dedim. öyle yaşamayı, öyle kalmayı kendime yakıştıramadım. megaloman bi manyak değilim. 5 ay önce giden sevgilim için hala her gün ağlıyorum, her gün "gel" diyorum. seviyorum, özlüyorum. ama sonuç olarak kendime bi değer de veriyorum ve seviyorum kendimi. tartıyorum, hesaplıyorum. bi şeyin sonuna kadar, üzülerek ve kırılarak da olsa gidebileceksem, gidiyorum. çabamın anlamını yitirdiği noktada da "nabalım kankito" deyip geri dönüyorum. yaşıyorum. üzülüyorum, seviniyorum, yıpranıyorum, iniyorum, çıkıyorum... sadece tüm bunları yaparken kendimi yok etmemeye, kaybetmemeye çalışıyorum.

ıyyyy yalnız ne iğrenç bi yazı oldu haa gören de dünyayı kurtardık sanacak amk. ama öyle yani. ben pekala yarın intihar da edebilirim ama açıkçası yaşadığım hayattan memnun olmadığımı söyleyemem. sonuç olarak ben kafama sıktığım, gözümü kapattığım anda hiç ama hiçbir şeyin anlamı kalmayacak. çok benmerkezci olmak da iyi değil ama ben böyle düşünüyorum. iyiyim diyorsam iyiyimdir, yaptığım bi şeyin güzel olduğunu düşünüyosam o güzeldir. başka birisi bana pekala "lan bu mu güzel hayat dediğin, sığır gibi yaşıyosun" diyebilir. ben iyiysem kime ne aq. öyle yani. biraz kendi içime döndüm, gafamı avuçlayıp "iyisin olum, iyisin. sakin ol." dedim. çok zorlanınca falan öyle çıktım.

bi tane hayatım var. iyisiyle kötüsüyle, acısıyla mutluluğuyla, olabildiğince iyi yaşamak istiyorum. uyanmazsam hiçbir şey olmayacağını biliyorum. uyandığımda en azından yeni bir şey olacak. bak mesela rüzgar karayele dönüyor yavaş yavaş. sabah 6 dereceydi, birkaç saate eksilere düşecek belki. kar yağacak. aha mis gibi motivasyon, illa istiyosan. akşam çıkar bi çay çorba içer, cuvaramı tüttürür, dolaşırım kar altında. nedir yani. insan olana yeter jsfskl

1. Canım tatlı geliyor, bedenime zarar veremiyorum.
2. İntiharın yanlış olduğuna inanıyorum. Ölmeyi garanti edemiyor çünkü, sağ kalınırsa rezillik.
3. Üşeniyorum zaten, intihar falan bunlar laf. Bana göre ölüm sadece bir şekilde değişikliği, yok olunmuyor ölününce.
4. Anneme babama kıyamıyorum.

"Her gün, her saat hayata dört elle sarılmak, gelecekten yoksun olduğunu bile bile günübirlik yaşamayı sürdürmek, tıpkı hava olduğu sürece nefes almayı bırakamamak gibi karşı konulmaz bir içgüdüydü." George Orwell-1984.


İşte, tam olarak o sebeple. Motivasyon, teşvik, harekete geçiren güç ya da adı her neyse, yok bende. Ha şimdi ölmüşüm, ha 150 yaşımda, değişen bir şey yok.

Devam edemiyorum. Uzun süredir dibe vurmuş haldeyim açıkçası, kalkamıyorum. Tıbbi yardım almaya kalkıştım; ama tam da olmadı. 2 haftadır yalandan motivasyonlarla harekete geçmeye çalışıyorum. Çırpınıp duruyorum; ama daha da kötü gidiyor. Çabalamanın gülünç ve onursuzca olduğunu düşünmeye başladım. Kafası koparılmak üzere kovadan alınan balığın çırpınması gibi geldi yaptıklarım. Kurtulacağım yok, o halde rezil edip uzatmaya, daha acılı hale getirmeye de gerek yok sanırım. Bugün iyice sıfırı tükettiğimi düşünerek uyandım mesela.

ogrenebilecek, yapabilecek cok sey olmasi. kucuk zevklerin aslinda yetiyor olmasi, yemek yemek, seks yapmak gibi. annemi babami da mutlu etmek istiyorum ayrica.

öncelikle bu size özel bir durum değil, güçlü ve ya güçsüz, tüm insanlar zaman zaman motivasyonunu kaybedebilir. o motivasyon her zaman aynı ölçüde olmuyor. şu an azaldığı bir dönemdesiniz. bazen dışsal sebeplerle aslında içinizdeki o karanlık kısım uyanıyor, sizi tamamen ele geçirmesine izin vermemelisiniz. onu yenmek için çareler aramak zorundayız. şu ara ben de benzer bir dönemdeyim, yalnız ve güçsüz hissediyorum. ilk önce sorun neyse o çok fazla düşünmemek için çaba göstermelisiniz. evet düşünmemek. kafanızı dağıtacak bir şeyler bulmalısınız.

seneler önce dibi gördüğüm için yaşadığım kötü olaylar sivrisinek ısırığı gibi geliyor.
moralimi bozamıyor. motivasyonumu düşüremiyor. öldürmeyen şey güçlendirir dedikleri olay bir nevi.

bu da ne ki? deyip devam edebiliyorum.

m.youtube.com

i want EVERYTHİNG

Daha tadacağım çok zevk var?

Oku:
OSHO - Martıları Seven Adam
al bu da epub linki: www.transfernow.net/63hod6e77wbi

Hayaller, umutlar...

ben keşfetmek ve deneyimlemek için yaşıyorum. insana dair, hayal gücüme dair, kendimi yönetebilmeyi öğrenmek için okuyarak yeni şeyler keşfetmek beni çok heyecanlandırıyor.

Ben daha çok vişne reçeli yemek için yaşıyorum.

www.youtube.com

www.youtube.com (Bu sahneyle birlikte, evet)

www.youtube.com

fırtınayt

www.youtube.com

www.youtube.com

www.youtube.com

www.youtube.com

www.youtube.com

youtu.be

www.youtube.com
www.youtube.com

youtu.be

youtu.be

Öncelikle düz link verenleri kınıyorum. İnsan sanatçı adını, parça adını yazmaz mı?

Sonra çeşitli örnek vereyim:

Heart - Barracuda: www.youtube.com

Flört - Onun adı Hasan: www.youtube.com

Tennis - I miss that feeling: www.youtube.com

ek: bir süre önce de alttaki şarkıyı loopta dinliyordum

Nino Ferrer - Looking for you: www.youtube.com

www.youtube.com

forest swords - panic
Zola jesus - veka
Algiears - cry of the martyrs
Yeasayer - reagan's skeleton
Ethnquie punch - kızıl çalkarası

Ariel pink ve john maus'un son albümleri.

cenk taner - her şey siyaha giderken www.youtube.com
cenk taner - şimdi biz buyuz www.youtube.com
shamrain - to leave www.youtube.com
rishloo - blitz www.youtube.com
osi - go www.youtube.com

agnes obel - dorian www.youtube.com
G-Eazy x Carnage - Guala www.youtube.com
Melike Şahin - Tutuşmuş Beraber www.youtube.com
Angus and Julia Stone - Draw Your Swords www.youtube.com
Gregory Alan Isakov - If I Go, I'm Going www.youtube.com
Wolf Larsen - If I Be Wrong www.youtube.com
Chet Faker - Love & Feeling Live Sessions www.youtube.com

son zamanlarda çok sık "little big" dinliyorum. acayip sevdim. life in da trash, give me your money, public enemy, big dick, hateful love vs. hepsi çok tatlı şarkılar ahaha. bi' de the weeknd'in false alarm'ına BAYILIYORUM. sadece klibi için bile günde 10-12 kez dinliyorumdur sanırım. onun dışında the weeknd'i tarz olarak sevmem ama, seveyim dedim ı ıh olmadı.

Klass. Bir norveç klasiği

www.imdb.com

Somewhere, sofia coppola'nin :(

klass estonya filmi ama evet cok guzeldir tavsiye ederim.

Dogville

bu gece, klass'ı izleyeceğim sanırım.

diğer ikisini de daha sonra izlemek üzere not alıyorum.

dogville'i izlemiştim, sahiden güzel filmdi o da, teşekkürler 000000.

Six feet under; öldürmez, süründürür. Ciğer parçalar, hayatını alt üst eder.

(bkz: changeling) :/

Antichrist
Melancholia
Bir rüya için ağıt
Anomalisa
Mary and max <3

korkulu dram kategorisinde american horror story diyorum. her sezonda farklı bir konu işleniyor. ve her sezonda bu dünyaya çile çekmeye gelmiş gibi görünen başrol karakterleri var.

Staj yaptigim yerdeki patronla konusuyoruz hala arada linkedinden. Amazonda lead oldu.

Onun disinda hic patron sirketinde calismadim, eski mudurumu de cok severdim. Onunla da konusuyoruz ara sira

patronumu ve iş arkadaşlarımı çok seviyorum, iş dışında görüşelim deseler güle oynaya giderim.

Is disinda gorusmuyoruz ama patronu severim. Bazen muhabbet ederiz is yerinde, vizyonu olan bir adam muhabbeti sariyor.

Eski calistigim yerlerden birinde de patrona hem gicik olur hem severdim. Bazen cok giciklasiyordu ama genel olarak severdim. Is disinda da gorusurduk, cok guzel vakitler gecirdik. Vefat etti allah rahmet eylesin.

Patronuma en son kafa atacakken tuttular beni. Sonra iş degistirdim. Şimdiki işyerinde patron yok. Yönetim kurulu var. Müdürüm de kankam zaten.

Patronlar sevilmez.

ilk patronumla 20 yıldır aralıksız görüşüyorum , telefonla iletişimimiz hiç kopmadı .ben izmir'de çalışmaya onun yanında başlamıştım , istanbul'a taşındıktan sonra her çalıştığım toptancıda ilk patronum benim en önemli müşterim oldu yıllardır ürün satıyorum . sohbet için de telefonla ararım izmir'e her gittiğimde ziyaretine giderim.hala aynı sektörde aynı işi yapıyor yanında çalışan elemanlara benden gururla bahsederek tanıştırıyor .çok seviyorum onu .
ondan başka çalıştığım yerlerde patronlarımdan hiçbirini sevmedim ve hatta birini mahkemeye vererek paramı alabildim .
izmir insanı başka oluyor . istanbul kurtlar sofrası

iki iş yapıyorum. birinde patronla işe giriş dışında irtibatım olmadı, editörle çalışıyorum. diğerinde ise muhatap olduğum tek kişi patron. iki patronu da, editörü de çok seviyorum. ha kızdığım, sinirlendiğim tabii ki oluyor ama işin parçası yani bu insan anasına, çocuğuna da kızıyor sonuçta. kendimi bu açıdan çok ama çok şanslı hissediyorum. ilk işteki patronum kardeşiymişim gibi davranır bana. editör her konuda anlayışlıdır. ilk başladığımda çok destek olmuştu, ben bir hata yaptığımda kafayı yerdim utancımdan, "sakin ol knk" diye yatıştırırdı. çok iyi ve uyumlu biri.

diğer patronum da "sizi de yapacağınız işi de skiyim!11!" diye bütün diğer çalışanların arasında arıza çıkardığım halde beni işe tekrar almayı kabul etti, o kadar söylüyorum jsfjsk. kafasına estiğinde yemek ısmarlar, anlatırsam derdimi dinler vs. zaten arkadaşım diyebilirim.

bizde patron yok, yani var da çok üst kademelerde bir yerde. kendisiyle tanışmıyoruz. müdürüm var. ben çok seviyorum müdürümü, mükemmel bir adam. iş haricinde günlük konularda da çok iyi anlaşıyoruz ve hep konuşuruz. iş konusunda ise o panik oluyor bazen, yetiştiremeyeceğiz diye. ben ise çok genişim hallederiz diyorum sakinleştiriyorum :) bazen gelir "bu aralar yoğunuz akşam mesai yapalım" der, 10'a kadar oturur çalışırım hiç gocunmam. "cumartesi mesai yapalım" der, işim yoksa hiç sorun etmem. işim varsa da olmaz derim, o zaman da o sorun etmez. böyle rahat bir ilişkimiz var.

benden 12-13 yaş büyük, evli falan. dolayısıyla dışarıda öyle takılmıyoruz. ama aynı mahallede oturuyoruz ve görüşelim dese görüşmek isterdim. ya da moda sahilde falan karşılaşsak oturur geyik yapardık kesin.

bir de bundan önceki departmanımdaki müdürüm var, açıkçası şimdiki müdürüm mü yoksa o mu daha iyi bilemiyorum ikisi de çok muhabbetli insanlar. hayat sadece iş değil ve ikisi de bunun farkındalar.

Bizimkiler iki ortak, birini seviyorum birini sevmiyorum.
İş dışında görüşen derken, izin günlerinde değil ama bazen toplanıp işten sonra bir yerlere gidip yemek yiyip bir şeyler içiyoruz.
Bir kere izin günümde de arayıp "senin sevdiğin tantuniciye gidiyoruz" diyerek aldıkları oldu :)

iş dışında da görüşüyoruz, arada sıkıntı olur arar bize danışır. bu kişisel bir sorunu olduğunda da olabiliyor. severim o yüzden.

Sadece bir müdürümle görüşürüz hala. Gerçekten çok iyi bir yöneticiydi. Diğer patron ve müdürlerimle görüşmem gereksiz insandılar çoğu.

Mevcut patronla işim yok ama şirkete ve rahmetli kurucusuna saygım büyük, sevgim mevcut

işveren tarafında big boss'ları(3 tane ortak) ayda yılda bir görüyoruz, hatta 1 tanesini 2 senedir görmedim. gelince kapıdan selam veriyor gidiyor ykb olan, ön iliklemekle kalıyorum; öyle bir bağım yok yani.
operasyon tarafında big boss'u görmemin imkanı yok zaten, en fazla emea patronu geliyor senede 1-2 defa, onunla iki kadeh tokuşturmuşluğum vardır en fazla.

önceki genel müdür ile çok iyiydim, yabancı olduğu için çalışma izniydi oryantasyondu derken samimi olmuştuk baya; yemeğe falan çıkarırdı, istanbul'u gezdiriyordum arada. geçen sene dubai operasyonuna geçti, sosyal medya üzerinden iletişimdeyiz.

işveren vekilinden nefret ediyorum, hastalıklı paranoyak yalancı bir dede. gm gittiğinden beri tüm yetki onda, ancak imza işleri için yanına gidiyorum. kimseyi sevmeyen uyuz bir tip zaten, muhabbet falan açmıyorum.

birim müdürüm kaypağın teki ama muhabbeti güzel, ortak noktalarımız var baya. her gün saatlerce beraberiz zaten, ne kadar sevsem de görüşmem. iş arkadaşlarım da öyle, ancak özel bir plan yaparsak buluşuyor konuşuyorum; onun haricinde bari mesai dışında görmeyeyim duymayayım yani, öeh.

Eski iş yerinden patronum ethem sancak, bişey demeyeyim gg olmasın; sözlüğe bakıyor burayı da görür mazallah sfjfgfj.

kendisi benimle iletişim kurmuyor. sebebini merak etmediğim için sormuyorum.

Eski şirketimdeki müdürümle 5 kişilik geyiğin döndüğü bir whatsap grubundayız kendisi çok sevilesi bir kadın iş dışında da hep görüşürüz. Şimdiki iş yerimde de patronla baya iyiyiz seviyorum da iyi bir insan ama iş dışında görüşmem çünkü kıslanç bir eşe sahip.

Ben de hiç nefret etmedim açıkçası, patronunu sevmeyerek nasıl o işyerinde çalışabiliyorsunuz anlayamıyorum. Çok zor olmuyor mu?

İş görüşmesi yaparken önce yöneticimle anlaşabiliyor muyum onu tahlil etmeye çalışırım sırf bu yüzden.

stajdaki patronum on numara adamdı. abd'li olmasının ve işin de abd'de olmasının etkisi büyük.

meslek kurasına tabi yedek subay olarak görev yaptım. şube müdürümü patronum olarak nitelendirebilirim. sivilde olsa adına çalışmak isterdim. çok severdim binbaşımı. türk sivil piyasasında o kadar hoş adamlar yok be.

931. Son dönemde referanslı link paylaşanlar yüzünden iyice arttı.

7

0

141 engellenmiş.

144 görünüyor, çok fazla zaman geçirmediğim hâlde. Engellemek bir nebze sorunu çözüyor da, keşke başlıklarını engelleme özelliği de çalışsa.

0

28 engelli 6 tane başlıkları engellenmiş.

çok mecbur kalmadıkça engellemiyorum ama lord
eddard stark gibi insanları kaosa sürükleyen tiplere direk engeli basıyorum.açtığı başlığa da
entry girmiyorum

Önceki yazarlığımda da 0, şimdikinde de 0. Çok aptalca yazanlar veya bilerek yanlış başlık açanlar çok sinirlendiriyor beni ama kimseyi engellemedim.

0

0

Sıfır.

782

139. 68 tane de başlık.

70

546

1027. bilgi alabileceği başlığa "yeşillendirin" yazanlar, bitcoin ref'çisi ezikler, futbol başlıklarında sadece provokasyon yapmaya çalışan "koyduk mu" gerzekleri (takım ayırt etmeksizin) vs. hepsine basıp geçiyorum. sansür yanlısı bir insan değilim ve aslında yaptığımı sevmiyorum ama "bu zeka düzeyinde bir insanın yazdığından fayda gelmez" diye düşünerek onların yazdıklarıyla vakit kaybetmemek adına böyle bir şey yaptım.

4000 küsür

1622 kişi.
der meister +1, troll'ler ve hakaretçi küfürbazlarla birlikte özellikle son 2-3 yıldır yazar olmuş ve tanım yapma zahmetinde bulunmayan, sözlüğü twitter gibi kullanan, noktalama-imladan bihaber, saygısız ve at gözlüklü yazarları gördüğüm yerde engelliyorum. aslında tek entry'den yargılamıyorum insanları, entry gözüme batıyorsa diğer entry'lerine ve yazarın başlığına bakıyorum. genelde o entry'den anlamış oluyorum, "hmm bunu troll eklemeyeyim" diye vazgeçtiğim çok az oluyor.

bir süre sonra şunu fark ettim, gündem olan tartışma içerikli başlıkların büyük bir kısmının ilk entry'sini göremiyorum. sözlüğün içinde bulunduğu bok çukurunda gitmesini sağlayan lokomotiflerin aslında bu niteliksiz kullanıcılar olduğuna o zaman ikna oldum, o yüzden kimse "kendi kendilerine yaziyürler işte tahammülsüz herif" demesin.

yetmiyor tabii ki, hangi birini engelleyeceksin. rastgele okumayı bıraktım o yüzden sözlüğü, merak ettiğim şeylerin başlığına bakıyorum çoğu zaman; zaten bilgi içermeye müsait başlıklarda pek olmuyor bu tipler.

0

No pain no gain

Kitap dolu bir evde yaşama hayali ile.

okuduğum bölümü çok seviyorum. maç izlemeyi de. nerede kim şampiyon olacak, 10-12 sene sonra dünya kupası hangi ülkede düzenlenecek vs. böyle şeyleri düşünmek bile mutlu ediyor.

23 yıllık nispeten kısa ömrümde öğrendiğim bir şey varsa o da mutluluğun cidden büyük oranda içten geldiği. tabii insan daima şartlarını iyileştirmek, ilerlemek için çaba sarf etmeli ama şu veya bu sebep mutlu olmak için tek başına yeterli olmuyor. sadece kendi değerine güvenmen ve etrafına küçük dış mutluluklar serpmen lazım bence.

kendi değerinden kastım kalkıp da filozof olmak değil bu arada. diyorum ya benim adıma maç izlemek veya bu bölümde okumak bile bir çeşit değerdir. bana özel, benim sevdiğim, benim kontrolümde olan şeyler. maç izlemek ya da bu bölümü okumak için birinin onayına, sevgisine, ilgisine falan ihtiyacım yok. gavurların deyişiyle, "that's my thing". ben yapıyorum, ben seviyorum.

"neyi seviyorum? sevdiğim bir şey yok ki?" diye düşünüyorsan da denemeye devam et. bana hep kızarlar antin kuntin her şeye merak saldığım için. öyle olmasaydı ben de mutlu olmayacaktım. denedikçe, gördükçe buluyorsun seveceğin şeyleri. kimse durduk yere, öylece, yataktan kalktı diye mutlu olmaz bence.

maruz kalmak istemediklerimden kaçınmak. yani olmasını istediğim çok büyük hayaller kuramıyorum ben de, ama nasıl hissetmek istediğimi biliyorum ve bunu bana hangi koşulların sağlayacağını az çok tahmin ediyorum. hayalden ziyade hedef oluyor bunlar. o noktaya geldikten sonra da "ee şimdi?" demem mümkün, ama o vakit de bambaşka bir insan olacağım. bunu o zaman düşünürüm :d

yani şimdini, neden kötü hissettiğini, ne istediğini, bunu bulmak çok zorsa ne istemediğini eleyerek karar verip hedefler koyabilirsin. küçük hedeflerle adım adım ilerlersin, her yeni gün için bir sebebin olur.

Bebelerimin bana muhtaç olması eşimin beni sevmesi

Fi

(Şaka şaka)

Daha fazlasını elde etme isteği

Kısa vadede bahar ve yaz mevsimi.orta vadede oğlum.uzun vadede ahiret motive ediyor beni.

1- annemi mutlu etmek
2- etrafımdaki canlıları doyurmak
3- yaptıklarımda biraz daha iyi olabilme isteği

ben hayalim amacım yok diyeni ianlamıyorum hiç mi hayalin yok?
hiç mi hobin yok? hobilerini yapmak için alman gereken malzemeler, alacağın kurslari şehrinde, yakın şehirlerde veya yabancı ülkelerde gezilecek merak edilen yerler yok?

sana önerim maddi durumuna göre kendine 1-2 ay sonrasına, yaza ve önümüzdeki yıl sonuna yaklaşırken yılbaşına doğru gezmelik şehirler bul.
şehirleri, konaklayacağın yerleri orada yapılacak aktiviteleri araştır.
Param yok diyorsan kendine ufak da olsa bir iş bul, okuyorsan part-time işler bulabilirsin.
Çalışıyorsan işyerinden izinlerini hesapla kaç gün nereye gidebilirsin, 2018 tatillerini çıkart birbirine bağlayarak en uzun nerede ne yapabilirsin

böyle planlar yapmaya başladıkça sabah uyanmak için motivasyonun da olur, gördükçe hayattan aldığın zevk de artar.

en kötü kendine kitap hedefi koy, farklı farklı kitaplar oku

Yapmam gerekenler veya yapmak istedigim, "Sirasi gelince yaparim" dedigim seyler var ama bir amacim, "Uzun vadede su olayim" diye bir hedefim yok. Dolayisiyla, "Yonum su, rotam soyle" diye bir hayatim yok ama sorumluluklarim var.

Acikcasi bunu rotali, yonlu yasamaktan daha guzel buluyorum. "Sunu yapacagim" diye hedef koyup yasamak anlamsiz geliyor bana. Ulasip ulasmayacagin belli olmayan bir hedefe tum cabani verince hayati kaciriyormus gibi geliyor.

"Hayat bir yolculuk ve gidecegin yer zaten ayni" temasini daha cok seviyorum. Hayatinda gidecegin, ulasacagin yer iyi de olsa kotu de olsa sen ayni sensin. Sen ayni kaldikca iyideki algin da, kotudeki algin da cok farkli olmayacak. Bu yuzden, yoldan ve yolculuktan zevk alinmadigi surece hedefin pek bir anlami kalmiyor.

Is gelip üğpoıuy'un dedigi yere dayaniyor. Sabah "Bakalim bugun ne olacak" diye merak ederek kalkiyorum, hayatimi elimde cekirdegimle dizi gibi izliyorum. Oyle olay olmuyor cok fazla, daha cok slow tv kivaminda. Norvec'teki 7 saatlik tren yolculugunu ilgiyle izleyen gibi insanlar gibi hayati izliyorum. Bazen kotu oluyor, bazen iyi oluyor ama oluyor. Her gun kesfettigin bir sey oluyor mesela, sacma bile olsa, onlar cok keyif veriyor.

terelelli temcik'in "kendinin sıradan biri olduğunu fark etmek" basliginda bir entry'si var mesela, soyle diyor:
"çekoslavakya'da iş aramaktan, otostopla küba'ya gitmekten, evde taze fasulye yerine çin yemeği yapmaya çalışmaktan, beslemek için satılık iguana aramaktan, uzakdoğulu ya da zenci sevgili arayışından, senden başkasının okumadığı dergilere abonelik ücreti ödemekten vazgeçildiği andır.
evet, hayat kısa ama beyhude yere yormamak lazım bünyeyi; farklılık uğruna kafayı bite sokmamak lazım.
belki de naif değişikliklerle arada sıradanlığı kırmak daha caziptir.
ne adamlar gördüm bir sene çinde yaşamış mesela; tek tespiti; -abi yemekleri çok kötü- oluyor. ne hayatı vasat görünen insanlar var; öyle bir keyif alıyor ki oturma odasını boyamaktan, insan onu tom sawyer sanıyor."

benim gozumde de iste butun mesele bu.

evlenecek olsam bile evimde kullanabileceğim eşyalar.

eşyalı kiraladım ben, doğru dürüst hiçbir şey yok. ihtiyacım da olmuyor açıkçası. sığır gibi yaşıyorum. güzel böyle.

Güzel tatlı şirin bir evim var..kiracıyım...
Ogrenci evimdeki gibi değil eşyalar

Her seyim evlenince de kullanabilecegim esyalar. Bence bunun evlilikle alakasi yok. Param oldukca gerekli seyleri satin alirim.

benimde öğrenci evi gibiydi ama bu yaz çok vaktim oldu,şimdi yeni gelin evi gibi :)

annemin gözden çıkardığı eşyaları getirdim evime boyadım,bazı eşyaları yeniledim,güzel oldu,iyi hissediyorum.

Eşyalarımı ikinci el olarak aldım. 15 sene once evlenen bir çiftin eşyaları, değiştirme gereği duymuyorum. Yeni eşyalar istiyorum tabii ama mobilyalar çok pahalı. O kadar toplu parayı harcayasım yok.

beyaz eşyalar ve mobilyalar ikinci el, küçük ev aletlerini sıfır aldım, gardırop yok henüz kıyafetler sağda solda, kirli sepeti olarak yumurta kolisi kullanıyorum,öğrenciyken evde kalmadığım için karşılaştırma yapamadım.

Evlenecek olsam bir tek koltuk takımı lazım olurdu. Gerekli olan her şeyi aldım hemen hemen. Yalnız yaşıyoruz diye yıllarca öğrenci gibi takılmaya gerek yok.

bütün beyaz eşyalarım var. yatak odası takımı ve oturma grubum var. evim de zaten 1+1 yetiyor. yazın çay kahve içebileceğim manzaralı bir terasım var. mutfağımda da çaycıdan, katı meyve sıkacağına, mikserden, rondaya kadar her şeyim mevcut. sadece tabak çanağım takım değil ona da takılmıyorum. evlenince de kullanayım mantığıyla aldım bütün eşyalarımı. ha kullanır mıyım kullanmaz mıyım bilmiyorum ama götürürsem de kimseden gocunmam bekar evimde kullandım diye.

Gittim ikinci elciye yatak hariç herşeyi ikinci el aldım. Öyle abajurlar berjerler yok. Renk uyumu falanda yok, yatmaktan yatmaya geliyoruz

iyi durumda benimkiler. L koltugum cok rahat diye yayilip kalkmak istemeyen arkadaslarim var.

eşyalar iyi de ev eski.

Eskiden bu sehirin merkezi Turkiye'nin ender Avrupali sehirlerinden biriydi. Istiklal Caddesi, Besiktas, Gumussuyu insaniyle mimarisiyle Avrupa'dan farkli degildi. Simdi Istanbul'un bir anlami kalmadi cunku her yerini Orta Dogululastirdilar.

tek kelimeyle ozetlemek gerekirse, comaristan

iş kapısı

1- Memleket. Seviyor muyum? Hayır. Çünkü max. 15 senedir burada olan insanlar Bizans döneminden beri buradaymış tavırlarına büründü.

"Sen değil... Baban, deden, onun babası..." diyene terlikle girerim. Adem'e kadar varak istiyorsanız ayrı.

2- Samimiyetsizlik. Anadolu yakasındaki birkaç mahalle dışında komşuluk geleneğini sürdüren pek yer kalmadı. Üst katında oturan aileyi aylar sonra görünce içten içe "Bu kim lan?" triplerine girip dışından güler yüz ile hal hatır soran, arkasını dönünce de hakkında bildiği tek şey üst katında oturması olan insanın arkasından desteksizce atıp tutan varlıklar türedi. Yahu sen kimsin?

3- Düzensizlik. Her yer her yerde.

4- Kıyamet simülasyonu. Yoğun saatlerde bir yerden bir yere gitmeye çalışmak yeterli. İster özel araç ile ister toplu taşıma ile. Her türlü afakanlar basıyor.

5- İhanet. Devlet büyükleri şehre ihanet ettiklerini itiraf ediyor ama asıl ihanet şehrin sakinlerinden geliyor. Çevre vergisi veriyorum bir işe yarasın kafasında olup yere çöpünü atanlar, çevre düzenlemesinden sonra kaldırımlara montelenmiş babaları söküp aracını kaldırıma park edenler, iş işten geçtikten sonra sesini çıkartanlar, yapılanı bozup daha sonra bizle kimse ilgilenmiyor diye zırlamalar...

6- Benim için en önemlisi ve sonuncusu ise NEFESSİZLİK. Nefes alamıyorum. Hala kömür yakan var, bitmek bilmeyen egzoz dumanı var, sanayi var, havalimanları var... Meteorolojik etkiler yüzünden yükselemeyen kirleticiler her sabah, öğlen, akşam ciğerlerimize doluyor. Canını seven gelmesin, imkanı olan da gitsin. Bu nefessizliği 5. maddeye de tutuşturabiliriz. İnsan eliyle yapıldı her şey.

Tüm bu yağmalamalara, zararlara rağmen hala çıkıp da İstanbul'un şurası güzel, burası tarih kokuyor, orası böyle şeker, şöyle tatlı diyen varsa sağır ve kördür. Ya da zengindir, bilemiyorum. Tarih koklamak istiyorsanız metro inşaatlarını ziyaret edin. En çok tarih oralardan fışkırıyor artık.

evim, mahallem.

canım şehir. Çok seviyorum.

ömrümün 6 senesini geçirdiğim ancak bugün yanından geçmeyeceğim şehir.
gerek güvenlik kaygıları gerekse aşırı inşaatlaşma. 2002-2008 yılları arasında istanbul'daydım. istanbul'un can çekiştiği ancak yine de direndiği dönemdi. bugün bakıyorum da çoktan meftah olmuş.

"memleket" değil ama "ev" .

içindeki her şeyini trafiğini, pisliğini, insanlarını bile seviyorum. başka yerde yaşayabilirim ama yaşamak istemiyorum.

içinde istediğim her şeye erişim imkanı var, bu erişim imkanı için de ödenmesi gereken bedeller var. trafik, pahalı hayat, daha küçük evde yaşamak vs..

istanbulda yaşamak bir hesap işi, ne alıp ne verdiğini biliyorsan ve senin için güzel bir alışveriş oluyorsa burada yaşamak güzel.

istanbula bok atıp atıp hala burada kalan insanları anlamıyorum. (mecburi kalanlar hariç)

ilk gittiğimde açık hava müzesi demiştim,mest olmuştum gezerken. en son geçtiğimiz yaz gittim,koşarak döndüm. hala büyüleyici bir şehir ama aynı zamanda kaotik.

Doğduğum günden beri maalesef içinde yaşadığım iğrenç şehir. Nefret ediyorum her köşesinden, sağdan soldan gelip de burasını babasının ahırı gibi kullanandan, herkeste olan "istanbulluyuz yhaa .s" tribinden ve istanbul romantizminden. Burayı seven adamın 3 gram aklı yoktur. Karmaşası, kirliliği, kültür mozaiği dedikleri şeyin kültür kusmuğu olmasından başka bir şeyi olmaması. Her yönüyle çok fazla çirkin. El mecbur katlanıyorum ama beni de ruhumu da çok yoruyor. Türkiye için de farklı düşünmüyorum gerçi ama istanbul daha bir kötü. Bir gün kurtulacağım umarım temelli <3

18-22 yaş arasını geçirdiğim için bende yeri ayrıdır, şüphesiz çok güzel şeyler de yaşadım orada ama ne yazık ki daima aşırı kalabalık ve pis, insan yaşamına uygun olmayan lanet bir bok çukuru olarak hatırlayacağım genel anlamda. spesifik anılar dışında istanbul'a dair hiçbir düşüncem olumlu değil.

ben "ankara'yı çok sevdim" diye bas bas bağırınca insanlar şaşırıyor biraz haklı olarak. "lan ne pis hayatın varmış, iyi ki bi taşındın aq susmak bilmiyosun" diyorlar. ama bu basit değişikliğin beni mental olarak ne kadar etkilediğini (olumlu anlamda) kelimelerle anlatamam.

şehir değiştirmek insana bu kadar mı iyi gelir, her şeyi kökünden bu kadar mı hızlı zamanda çat diye değiştirir? ankaramın gözünü seveyim be heheyt.

benim için ayrıca bir anlamı yok, mevcut hayat standardımı ve hayat tarzımı en rahat şekilde yaşayabileceğim ülkedeki tek şehir olduğu için "uğff iğrençç" triplerine girmeden yaşayabiliyorum. 8 senedir buradayım, bana istediklerimi veriyor. metropol hayatı isteyen biri olarak, dünyanın diğer megakentlerinde de benzer sorunlar olduğunu da bildiğimden, hem her şey önümde olsun hem de sakin sessiz über medeni olsun gibi beklentilerim yok.

gittikçe bozulan şehir.

en son 4 yıl önce, konser için gittim. onun dışında bir konser bir de abimin askerlik mevzuları için uğramıştım. hayatımın hiçbir kısmında istanbul'a gitmeyi ya da orada yaşamayı düşünmüyorum. benim için fazlasıyla kalabalık, pahalı bir yer.

istanbul cok guzel ya. cok seviyorum sehri, trafigine ragmen, insanlarina ragmen, santiyelerine ragmen cok seviyorum. uzak kalabilme surem 15 gun, 15gunun sonunda delicesine ozluyorum, burnum sizliyor. bir sureligine tatile gitsem de ayni, birkac ayligina yurtdisina gitsem de ayni.

cok fazla aliskanligim var istanbul'a dair. ozellikle bunlari gerceklestirmeyi cok seviyorum. ornegin aliskanliklarimdan biri eminonunde dolanip bir seyler yaptiktan sonra en son sadirvanlardan birinde su icmekti. o sadirvanin kaldirildigini gordugumde gozlerim dolmustu, gozum kapali gitmistim halbuki oraya. kafami kaldirip baktigimda yerinde yeller estigini gordugumde aglayacak hale gelmistim. not: sonraki gidisimde yerine koymuslardi :)

calisma hayatina basladiktan sonra hafif uzaklastim istanbul'dan. eskiden her hafta yaptigim rituellerimi artik ayda bir anca yapabiliyorum ama o ayda bir o kadar guzel geliyor ki. dunyanin en mutlu insani oluyorum.

trafikte cok sinirleniyorum, disarda insanlara sinirleniyorum, santiye gordukce tepem atiyor ama artilariyla eksilerini yan yana yazinca artilar hala cok onde.

bir sonra yasamak istedigim sehir olarak biraz daha az nufuslu, daha rahat bir yer bakiyorum :) bir de onu deneyimleyebilmek icin.

Bir anlamı yok. Diğer şehirlerden farkı da yok. Aile büyükleri burada diye burdayım. Zaten bir süre sonra da olmam.

Trafik, gürültü, kirlilik, güven sorunu vb. şeyler yeterince kötü olan bir yer olduğu için artık 10-15 sene önceki halinden de eser kalmadı.

Ankara'da 11 yıl yaşadım. İstanbul'da sadece 3 aydır yaşıyorum. Ankara'da ailemin evi de güzel bir muhitteydi, İstanbul'da kendi evim de (bana göre) güzel bir yerde. Çalışmak, iş kurmak, okumak, gezmek, eğlenmek için İstanbul daha hoş bir yer. Çok kalabalık, hafta sonu oturacak yer bulamıyorum dışarı çıkınca. O kısmı kötü tabii de İstanbul'da ortalama üstü bir yerde yaşayan birinin buraya bok çukuru, pis it köpek şehir filan demesi garip. Nesi pahalı bir de anlamıyorum. Toplu taşıma, taksi, gece hayatı filan Ankara'dan iyi durumda öncelikle. Kiralar pahalı ama, evet. Geri kalan her şeyin her gelire sahip adama göre ayrı versiyonu sunulabiliyor zaten. Gayet güzel bence. Gereksiz İstanbul romantikleri olduğu gibi gereksiz anti-İstanbulcular da var. Ailem de burada olsa Türkiye'de yaşayacak daha iyi bir yer aramam açıkçası. Sabit maaşlı bir yerde çalışmam gerekmeyecek kadar zengin olursam bir gün belki Bodrum.

Benim icin anlami tr'de yasayabilecegim tek sehir olmasi. Etraf keko dolu, trafik var falan filan ama yasayabilecgim en iyi yer yine burasi ulkede.
Ne bugun ne de bundan sonra baska bir sehre tasinmayi dusunmuyorum.
@bruce benim yerime tam olarak ozetlemis aslinda. Aynisi diyorum.

Ruhuma iyi gelmeyen ama içinde yaşarken bile çok özlediğim şehir. Sürekli kendimi sinirlenmiş ve İstanbul nefreti kusarken buluyorum ama bi yandan da korunabilmiş, eskisi gibi kalabilmiş yerlerini çok beğeniyorum ve çok seviyorum.

Herkesin yazdığı gibi trafiği, pisliği, kalabalığı, içinde yaşayan medeniyetten uzak insanları hiç çekilmiyor ama vapurla karşıya geçerken Galata Kulesi'ni, Ayasofya'yı ve Sultanahmet Camii'ni her gördüğümde kendimi çok şanslı hissediyorum, böyle mükemmel bir manzaraya bu kadar kolay ulaşabildiğim için ama kafamı çevirip de pavyon ışıkları ile boğaz köprüsünü ya da Mecdiyeköy'de yükselmiş çirkin binaları görünce ruhum daralıyor.

Sanırım hem romantik hem de antiistanbulcu denilen kitleye dahil oluyorum ama ruhuma gerçekten iyi gelmiyor bu şehir ve en kısa zamanda buradan kurtulabilmeyi diliyorum kendi adıma.

Gezmeyi çok seviyorum İstanbul'u

Trafik ve kalabalık problemleri yüzünden yaşanacak şehir değil ama gezilecek, keşfedilecek rüya gibi bir şehir.

@acemi, araba kullanmayı bırakırsan saydığın dertlerden kurtulursun. öyle top mop semtlerde oturmaya da gerek yok, şişli-beşiktaş'ın merkezinde oturunca istanbul'un kaydadeğer yerlerine çoğu yerine 1 saat içinde, en uzağa 2 saatte ulaşabiliyorsun, haliyle arabaya gerek kalmıyor. uzağa gidecekem araba kiralıyorum, parkmış trafik çilesiymiş çekmiyorum. herkes dediğim gibi yaparsa trafik çilesi de kalmayacak ortada zaten...
metronun nimetlerini kullanın mesela, toplu taşıma deyince akla metrobüs gelmesine gerek yok.

sürekli dışarıda yemezsen o pahalılık da etkilemez seni ayrıca.

gitmek istediğimde gidemediğim, kalmak istediğimde de kalamayacağımı düşündüğüm bir değişik şehir. burada doğdum büyüdüm, başka herhangi bir şehirde (bir tanesi hariç) bir ay bile kalmışlığım yok belki, o yüzden buradan başka bir yerde nasıl yaşanır onu da bilmiyorum. ama buradaki de yaşamak mı onu da bilmiyorum. trafik sorununu azalttığım için eskisine göre çok daha mutluyum, biraz daha seviyorum. gün içinde minik minik seviyorum da ömrümü böyle mi geçirmek istiyorum bilmiyorum.
img.discogs.com:strip_icc():format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-4482467-1366131679-8967.png.jpg

Benim için anlamı; hayat. Hangi ülkeye, şehire, tatile gitsem ne kadar mutlu olursam olayım en fazla 15 gün sonra özlüyorum. Ömrüm bu şehirde geçti ama halâ Köprüden geçerken hayranlıkla bakıyorum, gecesi ayrı güzel, gündüzü ayrı. Ben şanslılardanım, 15 yaşıma kadar Küçükyalı'da yaşadım, tüm mahallenin birbirini tanıdığı, tüm çocukların arkadaş olduğu, kötü insanların azınlıkta olduğu bir semtti. sonra da İstanbul’un un bir ucuna merkeze göre daha sakin bir semtine geldim. İşim olduğunda şehir içine gidiyorum ve zamanları ayarladığım için metrobüsle de trafikte kalmıyorum. Oldu ki istanbul'dan başka yerde yaşamak zorunda kalırsam o zaman bile hiç olmazsa bir mevsimi istanbulda geçirmek isterim. Sevmeyenler giderse çok mutlu olacağız bu arada, zulmetiniz basıyor, asık yüzleriniz.

"Ah benim karmaşıklığı-huzursuzluğu içinde kendine has güveni ve onca çirkinliğin içinde sonsuz güzelliği olan canım İstanbulum; tüm deliliğine rağmen her şeyiyle sevilen, bir türlü vazgeçilemeyen sevgili gibisin."

İstanbul bundan 7-8 yıl önceye kadar bile güzel sayılabilecek bir şehirdi. Bana göre bu şehrin batmasının en büyük nedeni inşaat sektörü. Ülkedeki mimarlar o kadar vizyonsuz ki, Osmanlının kaç yüz yıl önce yaptığı sarayları örnek almak yerine hiçbir sıfatı ve anlamı bulunmayan binaların şehrin ortasında büyümesine izin veriyorlar. Şehrin bir standardı olsa kalabalık da sorun oluşturmaz ama gerek alt yapı gerek üst yapı olarak İstanbul kesinlikle bir Avrupa şehri değil. O potansiyel vardı ama o potansiyeli yok ettiler. Zaten gelecek depremde kendi kıyametini yaşayacak. Ben seviyorum bu şehri. İleride güzel bir ilçesine taşınma fikrim de var.

deprem!

Ha evet, @dissendium gibi düşünüyorum onu unutmuşum. Mimari konusunda berbatız, nasıl o muhteşem eserlerden bu sıradanlığa dönüştüler ve böyle de kabul ettirdiler anlamak mümkün değil. Estetik yok, hayâl gücü yok, sadece oldu bittiye getirmek ve düz duvar var.

İstanbul'da restorana 100 mü vermek! Vov. İyi paraymış. Ankara, İzmir, Bursa gibi şehirlerde restoranlar 20 lira üstündeki harcamaları ücretlendirmiyor çünkü. Meh.. Fuzuli konuştum ironi yapayım derken. Kısaca Türkiye'deki tüm büyük şehirler farksız bu konuda. Doğma büyüme İstanbullular öbür şehirlerden daha farklı beklenti içinde olabilir tabii ama yanılıyorlar açıkçası. Mesela restoran, yemek, alkol vs. Ankara Tunalı'da neyse, Beşiktaş'ta da o. Arjantin neyse, Nişantaşı o. Bütçene göre bir yere gidebilmen için yeterince alternatif sunuyor İstanbul en azından. İstanbul'un güzelliği kaliteli yer oranının öbür şehirlerden yüksek oluşu sanki. Ankara Oran, Bilkent, ODTÜ, Çayyolu vesaire çıkar aradan, gayet standart bir Anadolu şehri olarak kalıyor geriye. İstanbul'da çok fazla sayıda kurtarılmış bölge var öbür şehirlere kıyasla. Bir de "bana göre" güzel şu yüzden dedim.. İşe 15 dakikada gidiyor, eve 20 dakikada dönüyorum. Evden spora 5 dakikada gidiyorum. Tarabya, Beşiktaş gibi zaman geçirmekten keyif aldığım yerlere yarım saatin altında ulaşıyorum. Tüm arkadaşlarım da bana yakın yerlerde oturuyor. Misafir edip ziyaret edebiliyorum sık sık. Araba kullanmayı zaten sevmediğim için toplu taşıma büyük rahatlık sunuyor bana. Stüdyo daireye Ankara'da ortalama bir yerdeki 4+1'e verilen kirayı vermek zorunda kalıyorum ama bu zaten kabul ettiğim bir kazıktı gelmeden önce. Kira cidden üzücü derecede pahalı Türkiye'nin geri kalanına göre. Ama değer mi? Kimine göre değmez, bana göre değiyor.

Ömür törpüsü.

Evden çıktığında yürüyerek Sahile, Boğaza inemiyorsanız İstanbul'da yaşamıyorsunuz bana göre.

Ya da şöyle düzelteyim, "bu şehir sadece yürüyerek Sahile, Boğaza inebiliyorsanız çekilmeye değer".

kargaşa, kaos, arap, iç anadolu ve kürtlerin doldurduğu kültürsüz türbanlı ordusu.

bu neyin kafası
kafan güzelmiş
kafa nereye biz oraya

kafaları rahat bırakalım istiyorum.

Aynen
Çok x’sek demek ki
Öyle bir dünya yok

Selamün Aleyküm

Allahın işi işte..

"...ya la?"

adamın dibi

adamsın.

adam ol

sen benim kim olduğumu biliyor musun?

sal gitsin

yürümek (dm'den yürümek, ordan yürümek burdan yürümek)

yükseldim ( örn: "ben şu kadına çok yükseldim" )

kardeşim
dostum
kardaş
gardaş
birader

aynen

genelde ekşi sözlük'te denk geldiğimde sinir olduğum bazı laflar var:

bilen bilir (biz bilmiyoruz, bizi ilgilendirmez o zaman)
son zamanlarda aldığım en iyi haber (bana ne)
tarihe not düşülsün (oha, mevzu da mesela yanlış ofsayt kararı falan)

kısaltmalı yahut direkt olan tüm anneli babalı vs cinsellikli küfürler.
Daha karpuz kesecektik.
Sen kimsin!
Off çok güzelim akıllıyım yakışıklıyım şuyum muyum yaaa!
Çok yaşa.
Çomar, makarna, kömür gibi kelimeler içeren aşağılayıcı iğrenç tüm sözler.

Modum düştü/yükseldi.

okey...

aynen


ama o kadar çok duyuyorum ki arada ben de kullanıyor buluyorum kendimi

Bir sıfat olarak "Delikanlı" (Çok delikanlı çocuktur, delikanlı sözler etti)
Bir övme sözcüğü olarak "Adam" (Adam gibi, adamdır, adamın dibi)
Bir hitap olarak "Kardeşim" (Kardeşim bakar mısın?)
Bir karşılık, tepki olarak "Aynen"
Bir açılış ifadesi olarak "Öncelikle" (Öncelikle teşekkür ederim, öncelikle şunu söylemek istiyorum)

Kifayetsiz zibidilerin haşmetmeab bizi kullanması. (Biz böyleyiz kardeş, bize neler ettiler de bana mısın demedik)

Kentsoylu kimselerin ağızlarında eğreti duran taşra sözcüklerini kullanarak kendilerini belalı, zorba, gözünü budaktan sakınmayan gibi göstermesinden de tiksiniyorum. Böyle söyleyince anlaşılmamış olabilir; ama hayatında tezek koklamamış beyaz yakalının birden cevvalleşip taşra argosuyla konuştuğunu düşünün. Genelde futbol konuşurken ya da trafikte seyahat halindeyken bu şekilde davranıyorlar.

Terbiyemi bozamicam.
Senin seviyene inemem.
Senin icin hanimligimi/beyligimi bozamam.
Vb.

Bi git ya ahaha. Bunu oyle tipler soyluyor ki deli oluyorum.

Aga

"boş yapma" +1
senin o kabadayı ayaklarına pembe patik giydiririm diye seviyesine inesim geliyor söyleyenin.

bi de "o derece" antipatik.

Kardeşim

Kardeşim

Kardeşim

Kardeşim

Kardeşim

- haddini bil
- had bilmek
- had bildirmek

Bronz Madalya: "Aynen aynen"

Gümüş Madalya: "Adamsın"

Altın Madalya: "Şaka yapıyosun"


Dayım vefat etti diyorum, "şaka yapıyosun" diyor. Düşünmeden konuşmak ne kadar kötü, değil mi?

Yukarıdakilerin bir çoğuna sinir oluyorum ama 1 numaram şu sanırım:

ÇOK X ANNECİM

maksimum derecede değil ama aklıma ilk gelen şuydu:

"çok ponçiğim."

kardeşim.

Hani,yani,aynen ayol..

aynen kanki aynen

Aynen
Mod (canlı varlık için kullanıldığında)
Adam, adamsın, adamın dibi...
Hani
Türkçe sohbete sıkıştırılmış herhangi bir İngilizce sözcük
X kafasında olmak
Bayan
Kardeşim
Sözlükte ve burda p yerine b kullanılan sözcükler (örn: şimdi basacağım cevapla butonu)

FELAN. gözüm seğiriyor sinirden. filan ya da falan tamam ama felan ne? "falan filan feşmekan"ı duyduğumda ise zaten kendimi kaybedip bayılıyorum direkt.

cevapların çoğu +1

patlıyor, patlatırsın
..candır.

ok'dir, ok'dur, okeydir.

var daha bir kaç şey.

- napıyosun?

sinir olmam nasıl cevap vericeğimi bilememekle ilgili. soranın, bilhassa da yüzyüzeyken buluşulduğundaki selamlaşma esnasındaysa bu katil olma sebebi. ben de işte az evvel yanağından öptüm/elini sıktım, şimdi de seninle konuşuyorum. diyelim telefondaysa banyodaydım da az evvel mastürbasyon yaptım cenabet gezmeyeyim dedim; gibi gıcık cevaplarla tanıdıklarımı bezdirdim. artık sormuyolar.

beni çok sinir eden bu soru/sözle ilgili, neyi amaçladığını bir türlü anlamamak, ikincisi de "nasılsın" sorusunun ikamesi olarak soruluyosa aslında iki sorunun kastının birbiriyle zerre kadar alakası olmaması. üçüncüsü de zaten beni tanıyan biri işimi gücümü rutinimi de biliyor demektir. e o zaman ne anlamı var. özel bir gelişme var mı kastediyosa soran kişi "kayda değer bir gelişme var mı" gibi bir soru sorabilir mesela daha anlaşılır olur.

yeni biriyle tanışıldığında daha da çıldırtıcı çünkü kendi klişelerim olan gıcık cevaplarımı verdiğimde terslemek gibi bir amacım olmadığını ifade edebilmek de ayrı bir işkenceye dönüşüyor.

bu kadar uzun uzun yazmamdan ne kadar dolduğum anlaşılmıştır, bu napıyosun sorusuna olan sinirim yüzünden diğer her şeye karşı da müsamahakar olabiliyorum öyle bir işe yarıyo ^^

Çok x’sek demek ki + 1
Nasıl x'iz belli değil (diil, vb.)
x stayla (Azalarak bitti gerçi)
Bir de 'İki satırlık adamları musallat ettik' tarzı çevreyi küçümseyici, kendini bir şey sanıcı ifadeler.

Söz değil ama c harfinin j, ş harfinin s gibi son 10-15 yılda türeyen garip Türkçeyi konuşanları yeniden 1. sınıfa yazdırasım geliyor. Harflerin doğru okunuşlarını öğrensinler. Maalesef, 25 yaş altındaki tiyatrocular bile böyle konuşuyor.

Bunun dışında, yukarıdakilerin çoğunu sevdiğimi fark ettim. Özellikle aynen'i seviyorum ben. Birine tastamam katıldığında söylenecek en güzel şey bence. +1 ile aynı şey.

Süper
İnanılmaz
Okey
Bullet journal setup
Bayan

Bunların hepsinin küpünü alalım lütfen. Bi de bizim müdürün konuş(ama)ma tarzını ekleyelim.

Gerçekten de yukarıda verilen cevapların neredeyse tamamına +1

Ama bilhassa bazılarını yeniden yazmak, biraz da eklemek istiyorum. Çoğunlukla sanal ortamlarda kullanılan ifadelere karşı ayrı bir gıcık oluyorum:
-... ya la?
Sadece bu ifadeyi yaygınlaştırdığı için bile nefret ediyorum Behzat Ç'den.

-Doğrudan Türkçe karşılığı olmasına rağmen ısrarla İngilizcesi kullanılan kelimeler, ifadeler. Özellikle de okay, yes ve lokasyon.

-"Bir tık daha x olabilirdi."
-Kardeşim.
-Birader (hatta bilader), sana diyorum!
-"Bana x ile gelmeyin, kalbinizi kırarım.", "At fav'a bekle", "X zamanında nasıl soktuysa acısı geçmemiş anlaşılan", "x'leri kudurttuğuna göre doğru hamle".
Özellikle Ekşi'de gördüğüm an eksiye abanıyorum.

-Hocam
-Harflere karışık basılarak yapılan gülme efekti
-Adamın hası/dibi
-Peder
-Türk filmlerinden alıntılanmış herhangi bir söz. Özellikle de "Şakir'e çay yok", "Saksıya fesleğen gibi oturturum anlamı da çıkar", "Peki, Zeki Müren de bizi görecek mi?" replikleri.
-Israrla yanlış telaffuz edilen kelimelerin bozuk halleri. Netekim, bilimum, espiri, miğde, morel gibi.

-Anam avradım olsun.
Bu kadar iğrenç bir yemin, söz verme veya tehdit etme cümlesi daha bilmiyorum sanırım.

-Bir isteğin var mı?

Yeryüzünün en boş sorusu. Halbuki iki taraf da biliyor ki bu söz öylesine deniyor.

Bunlar bir çırpıda aklıma gelenler. Daha çok var da telefondan yazarken zorlanıyorum.

@meb yazınca nasıl unuttum dedim, kesinlikle sesli veya yazılı " ...ya la" bitemedi arkadaş! Küfürleri dem,ştim ama bir de dediği gibi "anam avradım olsun" yemini. Bunu diyen insandan tiksinirim ve ciddi midem bulanır.

analı babalı küfürlü konuşanları direkt silerim hayatımdan.

direkt yerine direk diyenlere gıcığım!

muhatap yazamayanlara...

bir de şöyle bir kullanım çıktı: "..!" önce ünlem gelir, sonra iki nokta. ünlemle vurgulanmış üç noktadır o!

"aynen"e alıştık.

"la" bir dönem çok baymıştı, bitti gibi.

"olm" diye bir şey var, bazen de "oğlum"

"asdasdffsss" diye bir gülme efekti?

"kadim" kelimesinden tiksindirdiler!

"eyyyyy" diye başlayan höykürmelerden gına geldi!

"anladım" ne demek? bir şey söylüyorsun, önemli bir şey. söyleyecek iki kelime kapasitesi yok. "anladım" diyor sadece. aferin, bu da bir şey.

yine de çok katı değilim küfürler haricinde. ve tabii ki malum şahsın iğrenç hitabeti dışında! değiştiremeyeceğim şeyleri olduğu gibi kabullenmeye çalışıyorum hatta hoşuma bile gidiyor olabilir.

ejderya

Candır.
Amk, aq vb. ifadeler.
Aynen'e ne çok sinir olan varmış. Ben sık kullanırım. :)

yaşıyorsun bu hayatı/seviyorsun bu hayatı.

bir de konuşurken sürekli "yani" kelimesi kullanıldığı zaman çok fazla dikkatim dağılıyor. karşımdakinin kelime dağarcığının yetersiz olduğunu görüp içeriği çok dikkate alamıyorum.

poncik
milli birlik ve bütünlük
kardo
efso

aynen

dostlar cevaplarınıza çok teşekkür ederim. hepsini dikkatle okudum.

ben "peki"yi unuttum eklemeyi. ahmet hakan ın bir bok bilmediğini belli ettiği ve programındaki iki lafından biri.

"peki"

Çocuklar duymasın'daki temizlikçi kadın.

Yabancı dizi Legends of tomorrow Heatwave

Yerli Kertenkele ziya hoca

Randy Marsh - pics.me.me

Gerçek hayatta olamadım. İşte o yüzden böyle bir şans verseler Randy Marsh'ın kafasını yaşamak isterdim.

Hayranıyız. Bıyığına kurban olduğum..

Sicak saatler - cehennem cevdet
Yedi numara - vahit emmi

inglorious basterds'te christoph waltz'un canlandırdığı hans landa veya schindler's list'te ralph fiennes'in canlandırdığı amon göth. çünkü nazi atmığıyım. ikisi gördüğüm en karizmatik, en acayip, en şahane karakterler olabilir. amon göth'ün gerçek halinden bahsetmiyorum bu arada tabii ki, filmdeki halini söylüyorum.

The godfather-michael corleone
Leon-leon
Mystic river-jimmy
Kadin kokusu-albay
Kurtlar vadisi-mehmet karahanli

scrubs carla

lost'un faraday'i. bunca dizi-film izledim, kendimi bu kadar özdeşleştirdiğim karakter yoktur. diziyi izlediğim dönemde hele, hepten öyle eziktim, tam benim la bu diyordum. oyunculuk yeteneğim yok ama o rolü iyi oynardım sanırım. kızıl sevdamız bile aynı <3
yeri gelmişken orospu charlotte'ı da anmak lazım.

Desmond hume.

behzat ç.'de gittikleri pavyonda sürekli dans eden kepçe kulaklı minik amca.

The O.C.'deki Seth.

Spoiler___

4 sezon boyunca kimselere bulaşmadan, kaykaydı, yelkenliydi, çizgi romandı takılıp üstüne dizinin en güzel kızıyla çıkıyosun.

Spoiler___

Temiz.

google translate ingilizce-turkce icin turunun en iyisi olabilir. ama onunla dil ogrenmeye calismak "fantezi" olur.

dil ogrenirken anadilinde dusunmemeyi iceren bir ogrenme yontemi var. anahtar kelime vereyim "rosetta stone".

neden sunun gibi bir applikasyon kullanmiyorsun?
play.google.com

illa ceviriler olsun dersen:
play.google.com
bunun icinde daha saglikli ornek ceviriler bulunabilir.

10 yıl önce tamamlanmış, içinde insanların yaşadığı bir apartmana baktığınızda inşaat mühendisi olabiliyorsanız pekala google translate'te cümle çevirerek de dil öğrenebilirsiniz. yok bunu yapamıyorsanız, dil de öğrenemezsiniz.

belirli yapıları daha iyi anlayabilmek veya akılda tutabilmek adına google translate'te kompleks olmayan kısa cümlelerle testler yapmak, farklılıkları görmek vs. mantıklı olabilir ama google translate denen gebeşi dil öğrenme yöntemi olarak kullanmak için kusura bakmayın ama bayağı şuursuz olmak lazım.

Arada 8 puan fark var. Manu yenerse 5 olacak. Mourinho, 1-0 olsun bizim olsun diyecektir. Son dakikada da gol yiyip 1-1'e razı gelecektir.

İlk yarı 1 ikinci yarı 0 diyorum.

city üretmeye utd yıkmaya oynayacaktır. otobüs çekse iyi, fazlasını bekliyorum.
aradaki puan farkı 8 olsa da, utd beraberliğe razı görünecek veya 70 dk'dan sonra kontralarla gol arayacaktır. utd açık oynarsa üst olmakla kalmaz belki de fark olur. ama oyunu kitleyeceğini tahmin ediyorum. aksi düşünen de hemen hemen yoktur tahminim.
inşallah ben yanılırım da güzel maç olur. 2-2, 3-2 falan biter.

City yenilmez bence. 02 çifte şans diyorum.


Ama 3.5 alt da denenebilir

yoğun kar yağışı yüzünden maçın ertelenebileceği bile konuşuluyordu ama gördüğüm kadarıyla şu an için MANÇESTER'de zemin futbol oynamaya müsait. yalnız maç saatinde falan aniden bastırması da ihtimal dahilinde. böyle bir durumda ben city'nin oyun planının manu'ya nazaran daha fazla etkileneceğini düşünüyorum; çünkü manu kar yağsın ya da yağmasın zaten top oynamıyor. city de kar yüzünden kendi oyununu oynayayamazsa passchendaele muharebesi gibi çamur içinde korkunç bir açmaza dönüşür maç.

ben berabere biteceğini düşünüyorum. manu herkesi uyuttuktan sonra 60 gibi falan takar bi' tane. sterling'in 85'ten sonra bi golü kesin var zaten, yerçekiminden daha gerçek bi şey bu. 1-1 biter bence.

ha top oynamıyo dedim ama yine de mançester'in hakkını teslim etmek lazım. adamlar kazanıyor ve hatta gol de atıyor yani. sadece oyun tarzları sıkıcı ve keyifsiz denebilir.

kaç kişi olduğunu bilmiyorum. (Binlerce var playboyum anlamında söylemiyorum gerçekten önemsemedim.) Hayır etmem.

dört ya da beş.

takılmam çok, herkes bizim gibi değil ki millet sultanbeyli hızlısı.

0

Etmem.

sakızla öpüşme denemelerimiz sayılıyorsa, bir kez denemiştim. Pek bi'şey anlamadım.

Onun dışında hayatımdaki hiçbir insana geçmişe yönelik şeyler sormam, ama alternatif yollarla öğrenirsem de ister istemez problem ederim. Maalesef.

çok kişi ise kıl olurum ne yalan söyleyeyim.

ve 0 (sıfır)

Ederim tabiki. Herkesle normal öbüşsün benle french kiss.

(bkz: dudağından mı öpmüş)
1-) 6-7
2-) manyak mıyız biraz?

20 civari

Teknik olarak aslında senin dudağımdaki atomlarla, karşı tarafınki birbirine dokunmuyor. O nedenle sorun olmaz. Ama yok atom çarpıştırmışlarsa beraber zoruma gider.

Kendim için sayı vermeyeyim de karşı tarafınkini de sorun etmezdim. Öpüşme sayısı mi kaldı ayrıca seks partneri sayısının bile problem edilmediği bi devirdeyiz.

3.

hepimiz de anonim değiliz burada.

sevgililik müessesesinde, bir kişiyi sevgilin olarak kabul ediyorsan onu zaten geçmişiyle kabul edersin. geçmişini bilerek sevgili olduğun kişiyle aranda tabi ki böyle bir problem olmaz. olamaz.

1

250 kişi değilse etmem. Bu arada buçuklu öpücük nasıl oluyor ? Bu tarkanın hip klibindeki gibi olunca bibuçuk mu sayıyoruz ?

Aslında soruyu seks olarak değiştirsek buralar karışır

Normal dozdaki öpüşmeyi severim. Eğer karşımdaki "öp beni yha" falan demezse tabi. Sayıyı bilmiyorum, sorun etmem, edeni öpmem.

1

7 kişi.

Dert etmem çok absürd bir sayı olmasığı sürece.

Problem etmem.
7 kişi

kediler kişiden sayılıyor mu? jsjfjdd öbüşmek sayılıyor mu ya ortaokul muhabbeti tam. nereye düştüm.

Dükkandayız kitap okuyoruz iş güç yok.

çalışıyorum şu an. saat 2-3'e kadar böyle. 5'te de otobüsüm var. bir hafta ara var diye anamın yanına gelmiştim ama keşke gelmeseydim diyorum. gece 11 gibi AŞQIM ANKARA'ya varmış olurum kısfmetse. eve gidince de kafayı vurup yatarım. yarın yine çalışcam pii.

işteyiz. sakin ortalık.

ders çalışacağım tüm gün, başka işim yok.

Gece nöbetteydim. Daha yarım saat oldu eve geleli. Planım uyumaktı ama eve gelince uykum açıldı. Boş boş takılıyorum öyle nette.

İşteyim.
Behzat Ç. 78.Bölümü izliyoruz şu an.
Sonrasına bakacağız artık.

Köpekle sahada top oynadık, 2 saat sonra yine, yorulup uyursa okunacak kağıtlar, yazılacak tezler...

kahvaltımı yaptım. 7 ye kadar dizi,kitap takılırım. sonrasında duyurunun halı saha maçı var. çıkışta da bişiler içip eve dönerim.

Kahvaltı yaptım, temizlik ve yemek yapcam, taksime gidip kardeşime hediye alcam sonra eve gitcem erkek arkadaşım gelcek, mükemmel bi gün :D

valla bugün mal gibi evdeyim :)

biraz entry'lere daldım. year million belgeselini yüklüyorum 6 bölümlük. ya film izleyeceğim. ya belgesel izleyeceğim. ya da gözüme çarpan 2 firmaya iş başvurusunda bulunacağım. bu günlük zaman geçirmelerim bunlar.

ha tezimin analitik çözümünü de yapmam gerekiyor. onunla da uğraşabilirim şimdi.

Alsancakta rakı balık.

öğlene dek kursum vardı.
hiç istemeyerek eve döndüm.

hava böyle güzel olunca eve dönmek istemiyorum.

kullandığım rota üzerinde güzel bir ev yemekleri lokantası olmadığı için marketten, manavdan bir şeyler alıp yemek yapma hevesiyle eve geldim.

mi kosina.

italyanca kökenli bir isim olduğunu varsayarsak "mikoçina" olur ama bu tip uydurma isimlerin telaffuzu konusunda mutabataka varmak güç açıkçası, isteyen istediği gibi yardırır. dediğim gibi eğer italyanca kökenliyse (bana öyle geldi) ve italyanca kurallarına uygun telaffuz edeceksek "koçina" olması lazım. yok element uyduracaksak "kosina" da deriz, "çoçina" da deriz vesaire.

yanlışım varsa düzeltin ama italyancada "co"nun telaffuzu "ko", "ci"nin telaffuzu da "çi" olur benim bildiğim. aklıma gelen iki örnek,

Antonio COnte
ArrivederCI

mi kothina
isp. mutfağım.

ispanyolca'da nasıl kothina diye okunuyor? Hiç duymadım.

İspanya da çoğu yerde c harfi İngilizcedeki "th" sesi gibi hafif peltek şekilde okunuyor (ce, ci durumlarında tabii).
Latin amerika'da ise normal s olarak okunuyor.

arkadaşlar bu ankaradaki bi yerin adı meşhur bi yermiş. Şimdi tarif ederken rezil duruma düşmeyelim:) İtalyan markası gibi bişey miş son karar ne ?

italyansa mi koçinadır.

Mi kosina doğrusu, çünkü ispanyolca.

İtalyanca olsaydı 'mia cucina' olurdu.

evet ben! ben etrafımdaki insanlarla konuşunca şunu görüyorum, herkes biliyor ama kimsenin umrunda değil. yani hiç ölmeyecek gibi yaşamak gibi. herkes biliyor bir gün geleceğini ama önlem almıyor, eski evde oturmaya devam ediyor, ne bileyim deprem çantası hazırlamıyor, en basitinden deprem anında ne yapacağından bile habersiz. fakat ben öyle olamıyorum. üstelik deprem adalar'da beklenirken adaların tam karşısında oturuyorum. kalırsam muhtemelen ilk ölecek insanlardan biri olurum, bilmiyorum. bu çok ciddi bi şey gerçekten. hemen beş dakika sonra da olabilir ve ben ölebilirim, hem de yüksek bi ihtimalle. o yüzden gerçekten gitmeyi planlıyorum bu yıl bi üniversite kazanıp.. ben küçükken izmir'de 6 büyüklüğünde bi deprem olmuştu yanılmıyorsam. o günden beri depremden çok korkuyorum ama iyi ki de öyle.. çünkü gerçekten insanlar umursamıyor ve ölecekler.

öncelikli sebebim bu değildi tabii ki ama istanbul'da huzurumu kaçıran şeylerden biriydi bu. 5 sene kadar istanbul'da yaşadıktan sonra yakın zamanda ankara'ya taşındım nihayet. kafam çok daha rahat, son yıllarda aldığım en doğru karar olduğunu düşünüyorum. depremi, kaosu, pahalılığı, kirliliği, tehlikesi... cehennem resmen amk yeri. ayrılınca daha da dehşete düştüm, nasıl yaşamışım bunca zaman diye. gerçi yaşadım denemez zaten, var olmaya çalıştım sadece.

ben istanbul'dan gitmek istiyorum. ama depremle hiç alakası yok. daha çok bu şehrin artık yaşanmaz bir şehir olmasıyla alakalı.

Sadece bunun için gitmedim ama gittiğimden beri kafam biraz rahat.

İstanbul'dayken ev ayrı bir terane de, çalıştığım yerin yıkılacağı garantiydi. Hatta, deprem olmasa bile yıkılabileceği konuşuluyordu. Rektör gelip 'Evet, her yerde büyük çatlaklar var ve incelemelere göre buranın betonu beton bile değil. Deniz kumu kullanılmış, kolonlar hep aşınmış, zor ayakta duruyor' demişti ve ben günün 10 saatini orada geçirirken geriliyordum. Deprem olsa kendimi atacağım ve ezilmeyi minimuma indirecek boşluklar yaratmıştım. Hem evde hem işte sürekli bir inceden gerginlik yaşıyordum. Taşınınca kafam çok rahatladı ama İstanbul'a gelince korkuyorum.

gitmedim, gidemedim aile yüzünden ama 35 senelik binadan 3 ay önce taşındık. yepisyeni taş gibi binaya taşınınca çok farketti. oh be dedim içimden.

taşındıktan hemen sonra yıkıldı bina. müteahhit böyle iş görmedim kağıt gibi yıkıldı bina demiş. nasıl oh çektiğimi anlatamam.

Deprem uzmanları,yabancı araştırmacılar mutlaka doğru söylüyorlardır,deprem yakındır ama yabancıların deprem fay hatları ile bizimkilerinki biraz farklı,aynı depremde 3. derece ile 1. derece deprem bölgelerinin farklı gösterilmesi gibi,bizimkiler depremde şehrin merkezi yerlerini 1. bölge gösterirlerken yabancılar bi kaç yer hariç kenarda kalan yerleri göstermişlerdi. Ülkemizin ekonomisinin inşaate dayalı olması,kentsel dönüşüm rantları,inşaat reklamlarında oynayan deprem dedeler olunca ne bileyim..inşallah bi çözüm bulunur.Kaldıki önceki gözlemlediğim uzmanlardan şener üşümezsoy un tahminleri iyiydi,bunda da İstanbulda 6,5 şiddetini geçmeyeceğini savunuyor.Olur olmaz ayrı konu tabi
www.sozcu.com.tr

İstanbul'dan sırf bu sebeple gitmeyi düşünmem ama yeni bir eve çıkmak istiyorum deprem riski nedeniyle.

Dusunmedim, dusunmuyorum.

Ankara'nin abv. Ulkenin en sevmedigim buyuksehiri. Sorsan bir sebebim de yok ama sevmiyorum. Bir de Edirne de cok soguk. Lanet ettirdi beni.

Bugünkü soguk cok bir sey degildi. Bunun bes kati soguk oluyor kışın. Hastayiz.

*TRIGGERED*

üç ay falan oldu sanırım taşınalı, aşığım ankara'ya. ben de daha dün akşam "bu ne biçim kış lan akşam 5 derece oluyo" diye sinirleniyodum. -5 lazım, -15 lazım. ben cüzdanı doğal gazla boşaltmaya razıyım, yeter ki kar olsun buz olsun itlik serserilik olsun.

yalnız ben de normalde senede taş çatlasa bir kez hasta olan biri olarak ankara'da hep yarı sarhoş gibi geziyorum, çok pis vuruyor. habire ateş düşürücü, ağrı kesici, antibiyotik vs. atmaktan ciğerim soldu.

Ankara soğuğu is real..

Ankara soğuğu diye bir vaka var evet. Erzurumlu insan bile gelince "ne oluyoruz bu nasıl garip bi soğuk anlamadım" dediğini duymuşluğum var.

daha soğuklar gelmedi, göt kesen ayazı yok ortada

Bugün hava iyiydi.

yaz gibi havaydı.

İsveç'te biz napalım güneş doğmuyor.

benim hiç sebebim yokken seviyorum, ankara'ya bi çekilmem var saçmasapan. ayrıca soğuk da severim. ben giderim.

ayip.
yazanin aybi ayri, bunu kabul eden danismanin aybi ayri, o tez basarili bulup altina imzasini atan 5 akademisyenin aybi ayri.
yüksek lisans tezi olarak bile kabul edilemeyecek bir calisma nasil olur da doktora tezi olarak kabul gördügünü anlamak güc.
tezin kendisi ayri ayip, sonuc kismi ayri ayip, kaynakca ayri ayip.
almanca "edited" anlamina gelen herausgegeben kelimesinin kisi ismi olarak alinmasi tamamiyla facia. söyleyecek söz bulamiyorum.
yuh ya.
söz bulamiyorum dedim, gazimi alamadim. doktora tezi böyle olanin yl tezi nasildir diye geciyordu aklimdan ki özgecmisinde birlestirilmis tezsiz yl yaptigini yazmis zaten. hic sasirmadim.

Ya bir insan kendi anadilini nasil konusamaz? Inanin aklim almiyor. Bu kisi akademisyen, bu kisi okur yazar ya. Off... Sadece onsoz ve ozgecmis bolumunu okudum. "Direkt" yerine yazdigi "direk" girsin beyinsiz kafasina. Angut.

gülebilmek istedim ama gülemedim. ülkenin hali bu işte. herausgegeben'in "edited" anlamına geldiğini bilmiyordum ama tezi incelerken görmüştüm o kısmı, "bu ne biçim isim lan, kesin isim değildir" diye düşünmüştüm, şimdi pilav'ın yazdığını görünce kahkaha attım jasfjfla. rezillik, başka bir şey değil. kendim akademisyen değilim ama yaptığım iş gereği tezleri kurcalamam gerekebiliyor. çok fazla aptalca yazılmış saçmasapan tez görmüştüm ama bu bambaşkaymış. doktora tezi bir de, yuh.

adam meriç işte. ne olsun başka

Adam su an yard doc'mus. Dusunsene 4 senede ancak sunu yazabiliyorsun. Muhtesem bir olay.

kuramsal kısım denen bir bölümü bile yok, neye göre sonuç yazmış ya da öneriler listelemiş. bir de kültürümüzü aydınlatmak yok yaşatmak bik bik diye iddialı laflar söylemiş. şok oldum, bu lisans mezuniyet tezi bile olamaz.

Hahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahaha
hahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahaha

lan okudukca cikiyor arkadas dokturmus resmen. fort he nedir yav?

ingilizce ozeti okuyun nolur efsane otesi.

bazen derslerine girdigim lisans ogrencilerinin tezlerine laf ederdim. bu tezi gordukten sonra, bunu yazan adama doktora verildiyse bizim ogrencilere profluk, bolum baskanligi falan verilmesi lazim. reza zarrab'in hayali sebze ihracati gibi, hayali bir tez yazmis anlasilan.. bu nedir aga.

ben buna benzer bir şeyi orta okulda dönem ödevi olarak vermiştim sanırım ama öyle sayfa 19 sayfa 40 diye yazmadım yoksa hoca kabul etmezdi, döverdi

Ben doktor olacak adam nasıl İngilizce bilmiyormuş diye meraktan baktım. Meğer Türkçe de bilmiyormuş. Gerçek Ph.D. bu değil.

Dil İngilizce de, o yüzden özet yazarken zorlanmış zannettim ben de. Meğer çok daha farklı sorunlar varmış.

Geçen gün aynı üniversitede bir mühendislik bölümünün kadrosuna bakmıştım. Yayın kalitesi gözlerimi yaşartmıştı.

Aynen, her ile üniversite ve her uygun bulduklarına (!) kadro, aynen.

www.internethaber.com

Hayır, başka kadınları istemem

Kadınım diye cevap veremiyorum. Ama aklıma takıldı Adriana Lima muhteşem mi? Belki de salak bir kadın, 2 kelime konuşulmuyor?

fiziksel olarak beğenebilirim tabii ki, sonuç olarak sevgilimin muhteşem olması diğer kadınların çöp olduğu anlamına gelmiyor ama illa sevişeyim, birlikte olayım, "ulan keşke sevgilim olmayaydı bak şimdi bunlarla sevişemiyom" şeklinde bir düşüncem/isteğim olmaz. yapı olarak it gibi bağlanan biriyim, öyle bir sevgilim olsa daha fazlası ya da farklısı için uğraşmazdım açıkçası.

sonuç olarak ben sevgilimi hayatımın diğer parçası olarak görüyorumdur. onun bana verebileceklerini başka birisi veremez. güzel ve iyi kadınlar muhakkak var. bunu takdir etmekte sakınca görmüyorum şahsen ama bu yüzden sevgiliyi üzmek, kırmak, aldatmak büyük aptallık olur benim açımdan. hiç burada "asla aldatmam", "sevdiğime çok bağlıyımdır", "yatakta ayu gibiyim" diye kendimi övmeyip sadece basit bir fayda-zarar hesabı yapacağım. ortada benim aşık olup çok güzel bulduğum, aynı şekilde beni çok seven bir kadın var. bu kadın benim günüm iyi geçince mutlu olan, sınavımın nasıl geçtiğini soran, kafamı patlattığımda başımda bekleyen, hasta olduğumda çorba yapan, her şeyimi paylaştığım insan.

sonra başka bir kadın var. götü mötü şahane. iyi de birine benziyor ama sonuç olarak çok tanımıyorum yani. öte yandan baktığımız zaman e ulan benim sevgilim de şahane zaten, olmasa niye sevgilim olsun? aşığım, bayılıyorum ki birlikteyim. e bu durumda, sevgilimin sahip olduklarının ve verebildiklerinin yarısını falan ancak verebilecek birisi için niye aldatayım, niye isteyeyim başkasını?

şimdi bu noktada "ulan pezevenk o zaman sevgilin hastalansa, kilo alsa, iki gün ilgi göstermese başkasına mı gideceksin?" diyebilirsiniz. hayır. ilişkide iniş-çıkışlar olur. kimse birbirini her gün delicesine sevip arzulamaz. yerine göre sıkıcı bulursun, gözüne başkası hoş gelir vs. bunlar bence normal. önemli olan aldatmamak. aradaki o özel bağı koruyabilmek. aşk deli gibi istemek olsaydı hiçbir çift birkaç aydan fazla birlikte kalamazdı. mühim olan başkasıyla sahip olamadığın, olamayacağın o özel şeye sahip çıkmak. onu yaptıktan sonra zaten iyisiyle kötüsüyle uzun vadede sevip istiyorsun birlikte olduğun kişiyi, başkası için "kim olursa olsun, neyi olursa olsun, istemezük!" diyebiliyorsun.

ben eski bebeyimi hala her şeyden çok istiyorum ve onu dünyadaki hiçbir kadına değişmem. tip olarak hayal ettiğim biri bile değildi. yani "ideal kadın" olarak düşündüğüm hiçbir şeye, kurduğum hiçbir hayale benzemiyordu. ama benim için mükemmeldi. adriana değil tüm şımaykıllar gelse fikrim değişmez.

böyle şeyler gördükçe üzülüyorum. "erkek aldatır çünkü elizabeth hurley bile aldatmış!1!!" diyen bir insan ya kötü niyetlidir ya da hiç aşık olmamıştır bence. aldatan aldatır tabii ki, insanlar sevdiklerini aldatmıyomuş gibi davranmanın lüzumu yok ama böyle hassas bi konuyu bu şekilde genelleyip "erkek ister aga, bi tane garı yetmezzz" tarzı tavırlar ne bileyim çok çirkin ve üzücü geliyor bana.

arzulamam, istemem.

Istersem kalbim kurusun.

@der meister, artı 1

yolda yürürken bile kafasını o tarafa bu tarafa çeviren biriyim ben sevgilim varken. başı önünde yürüyen... ama işte öyle bir sevgili de beni terk etti gitti, iyi mi!

hayır

ayrıca muhteşem olmayan sevgilim olsa da istemem.

Sevgilim muhtelem birisi başkalarına bakmıyorum bile.

İsterler. Adriana Lima aldatıldı. Angelina Jolie aldatıldı. Elizabeth Hurley aldatıldı.

encrypted-tbn0.gstatic.com

@der meister +1
başka kadını arzular adam.kendisinin güveni yerinde olduğu sürece,her türlü düşünür.

Her zaman böyle bir ihtimal var.

adriana değil de beynini kullanabilen kadın bulabilseydim, başka bir arayışta olmazdım.

Arzularım ama sevgilimin haberi olmadan, rızası olmadan kesinlikle başkalarıyla temasta bulunmam. Bir kez o boku yedim, büyük ders oldu.

Ayrıca başka kadınları arzulamam sevgilimin mükemmel olmadığı anlamına gelmez. Sevgilim gayet mükemmelken de başka kadınları arzulayabilirim, o da başka erkekleri arzulayabilir, off bu ne biçimmiş, taş gibiymiş der, güler geçeriz, dünya döner, olur böyle şeyler. Arzulamak aldatmak değildir. Yoksa kimler neler arzuluyor, ohoooo. Sadece partnırı kızmasın diye söylemiyor. Ama bence sevgilim mükemmelse benden bir şey gizlemez, gizlemesin. Kızarım diye korkmasın, söylesin.

ben başka kadınları da arzulamayan erkeği sağlıklı bulmuyorum. tabi ki arzuladığın her şeye atlamazsın, yine de karakter meselesidir.

öte yandan bu bir paradoks: bir erkek olarak birlikte olduğun kişiyi arzulaman için bir kere genel olarak kadınları arzulaman şart. genel olarak derken herkesin bir midesi var ona göre genel olarak. öte yandan kadın da yine diğerlerine rağmen tercih edilmek ister. dolayısıyla kıskanmak ve kıskanılmak belli dozlarda kadının hoşuna gidecektir, egosunu okşayacaktır, özgüven pompalayacaktır...

Metin, sen misin?

sadece arkadaşça bir tavsiye: bu tip duyurularda daha önce bu alanda neler yaptığını veya hiç değilse ne amaçladığını vs. daha ayrıntılı olarak anlatırsan insanların sempatisini kazanman daha kolay olur. ben açıkçası bu alanda çalışan biri olsam bile "x arıyorum yardım edin" diyen birinin çağrısına cevap vermezdim. çocuk oyuncağı değil bu. hayatını değiştirebilecek, sana çok büyük fayda sağlayabilecek bir şey arıyorsun. şu ana kadar sen nereye baktın, ne yaptın? söylemek istediğin, vermek istediğin hiçbir detay yok mu mesela? "arıyorum" demişsin, e arayıp kendin bulamadın mı? hangi aşamada sorunla karşılaştın?

hani desen ki şöyle bir firma buldum ama nasıl başvuracağımı bilemiyorum, onunla ilgili sorular sorsan anlayacağım. bu tarz olunca fazlasıyla beleşçi görünüyor açıkçası.

ha "sana ne lan gavat, yazacak olan yine yazar, gölge etme" diyebilirsin ki haklı olabilirsin, belki iyi niyetli birisi çıkıp yardımcı olur. ben sadece şansını arttırman için söylüyorum. hevesli ve istekli görünen, "bilen yeşillendirsin" demeden önce ön çalışmasını yapmış birisi daima daha çok desteklenir.

Simdi nerelere baktigini ve hangi alanda aradigini soylemedigin icin bodoslama tavsiye verecegim. Oncelikle yapman gereken sey ufak capta bir niyet mektubu, CV, Ingilizce transkript falan hazirlamak. Bunlarla calismak istedigin hocalara mail atip staj butceleri olup olmadigini sormak. Bu yontem, doktara basvurularinda da acayip isine yarayacak. Ben universitedeyken 200 laboratuvara bu sekilde mail atip en sonunda kabul alan arkadasim vardi. Dolayisiyla pes etmemen gerekiyor.

Evrimsel biyoloji ile ilgileniyorsan, alanim oldugu icin biraz daha ozgun tavsiye verebilirim. Evoldir'i her gun takip et. Nature Job'tan bak. Max Planck Evrimsel Antropoloji Enstitusu donem donem staj basvurusu acabiliyor, web sayfalarini kontrol edebilirsin. Ekoloji ve Evrimsel Biyoloji Dernegi'ne yaz, onlar mail grubunda paylasirlar. Yurtdisindan bircok kisi dernege uye, Turkiye'den ogrenci yetistirmeye hevesli olanlar da var iclerinde. Butce yaratabilirler.

Bunlarin hicbirisi olmazsa Turkiye'de staj yapilabilecek harika laboratuvarlar var, Eger istersen soyle, onlari da yazarim.

@der meister tesekkür ederim ama yazan olursa acıklarım diye düsündüm

Merhaba. Cognitive ve computational neuroscience/neuroimaging alanlarina ilgi duyuyorsan yardimci olmaya calisirim. Onun haricinde dilersen vaktiyle staj icin basvurularimda kullandigim ornek bir niyet mektubu gonderebilirim. Ben bir ana stajimi munih max planck’ta digerini de heidelberg max planck’ta yaptim. Her ikisinde de kalacak yer ve ogle yemegi karti haricinde harcliktan fazlaca bir miktar para aldim. Ilgi duydugun alanda hocalari arastirip onlara yazarak sansini denemeni oneririn. Simdiden kolay gelsin, basarilar ^^

Aynı ben. İkinci sigaradan keyif alabileyim, araya zaman girsin diye salak saçma videolar izliyorum. Evde pineklemeyeyim diye kalktım eminönüne gittim, aklıma sokayım diyerek geri geldim. Neyse pazartesi geldi bari de işyerinde muhabbet edecek birilerini bulurum.

duyuruda ezik ezik marketçi kız diye komik olduğunu düşündüğün cringe'likler yapmak yerine bi şeyler yaparsan belki arkadaş falan edinebilirsin. kurs olur, okul olur, iş olur. burada oturunca bi şey değişmeyecek. isterdim diyorsan git bunun için çalış, elde edemiyorsan o zaman ağlarsın.

Bunu bana biri muhtemelen soyleyemezdi. İnternete ve duyuruya tesekkur etmek gerek. Allah umarim seni bi gun karsima cikarir der meister. Ezik ezik he. Vaov. Sahane. İstanbuldaysan tanisalim isterim. Bu bilgi birikimini yuzume karsi anlatman cok guzel olur. Mesajini bekliyorum.

couchsurfing.org
internations.org
bilimum sözlük ve duyuru zirveleri

NOT: Bu ne cesarettir Yarabbi! Seni tanımak istiyorum yidiğim. Beni mutlaka ara.

tanımadığım biriyle hediyeleşme fikri beni heyecanlandırmıyor.

Niye katılayım ki?

Gerek görmedim, fikri görünce "Aa süpermiş" gibi bir fikir aklıma gelmedi; harici özel bir sebebi olmasa gerek. Hediye alma-verme işine günlük hayatımda da çok sıcak bakmıyorum, bununla ilgili olabilir. Bi de fuzuli yere kimliğim açığa çıkmış olucak, mümkün olduğunca anonim kalmayı seviyorum.

Birine hediye alırken strese giriyorum, her yeri dolanıp günler sonra karar verebiliyorum. Zaman ve enerji harcamak istemiyorum açıkçası.

İstanbul'da olsam belki katilirdim ama samimi bulmuyorum..

Geçen sene katılmıştım güzelide.ama.simdi.hic.hevesim yok

Ben iki sefer katıldım, gayet de keyifli geçti benim için. özellikle yılbaşında ufak tefek hediyeler alıp dağıtmayı çok seviyorum, 'sen bu dönemde noel baba gibi dolaşıyorsun' diye dalga geçiyorlar benimle :) Bu sene de katılacaktım fakat farklı yerlerde de çekilişlere katıldım, yoğun bir dönemden de geçiyorum, hepsine ayıracak vaktim kalmadı. O yüzden duyuruyu bu sene es geçiyorum, seneye yine katılırım belki.

sahte hesabımla katıldım hediyemi alıp kendi eşime göndermiycem benim de böyle bi taktiğim var.

geçen yıl bir manyakla eşleştim ilk önce, sonra değiştirildi. o ilk başta canımı sıktıysa da daha sonraki arkadaşla hediyeleştik sorunsuz. ama katılmama sebebim bu değil. özellikle birkaç aydır bayağı sıkıntılıyım, bu yıl katılamayacağım.

1) duyuruda pek hazzetmediğim çok sayıda insan var, eşleşip de birine hediye göndermek zorunda kalmak istemiyorum.

2) hediye seçme konusunda çok kötüyüm. tanımadığım bir insana hediye seçmek konusunda ekstra kötüyüm. tamamen anlamsız, lüzumsuz, almış olmak için alacağım bir şeyi de başkasına hediye olarak vermeyi istemem açıkçası.

3) benzer şekilde, alacağım muhtemel hediyenin zikko bir şey olacağını düşünüyorum. hediyeleşmenin amacı ihtiyaç gidermek ya da mükemmel şeyler almak değil tabii ki ama yine de bu işin esprisinin olabilmesi için mutlu olunabilmesi lazım. hoşuma gidecek, "aa ne güzelmiş" diyebileceğim bir hediye alamıyorsam/veremiyorsam niye yeni yıla giriyoruz diye hediye alayım ki. gerenk yok.

4) duyuru'nun sanal alem dışına çıkan kısmını sevmiyorum. ben kendi hayatımla ilgili çok şey paylaşıyorum mesela, hatta buradan tanışıp buluştuğum insanlar da oldu ama bunlar kişisel şeylerdi. bir insanla sadece "duyuru üyesi" diye buluşmak, hediyeleşmek, bi' şeyler yapmak vs. saçma geliyor. duyuru'dan görüşmüşüzdür, tanışıp arkadaş olmuşuzdur, o insanla buluşurum mesela da yani genel olarak "duyuru etkinliği" tarzı şeyleri sevmiyorum kendi adıma, benim için gereksiz.

tanımadığım insanlara hediye alma fikri hoşuma gitmiyor, bu tarz toplu etkinliklerden uzak durmaya çalışıyorum mümkün mertebe. biraz soğuk ve kıl biriyim.

anonim olarak takıldığım bi sitede ifşa, hediyeleşme gibi şeylere sıcak bakmamam gayet doğal.

Ogrenciyken bir kez katilmistim. Artik vakit kaybi olarak goruyorum.

"tanımadığım biriyle hediyeleşme fikri beni heyecanlandırmıyor."

+1

zamanım yok

Yılbaşı geldiği için hediye alma ve genel olarak insanlara ihtiyacı olan şeyler dışında materyal olan hediyeler alma fikrini doğru bulmuyorum.
Burada normalde olsa “kardeş, azıcık uzak dur gözünü seveyim” diyeceğim bir insana denk gelme ihtimali hoşuma gitmiyor.
“Tanımadığım biriyle hediyeleşme fikri beni heyecanlandırmıyor.”
Uğraşacak vaktim yok.
Tanımadığım bir insanın bana ince düşünülmüş de olsa hiç hoşuma gitmeyecek bir şey göndermesi “simple life” hayat görüşüme karşı geliyor.

Buna keyfimin kahyası cevap versin;
Cezbedici bi tarafı yok.

günah diye...
şaka lan şaka hediyeleşmek sünnet.

Bana müzik cdsi hediye etmişlerdi yabancı müzik dinliyorum diye 2016 de .ben öğrenci halimle çanta alıp göndermiştim.yine katılsam yine dandik bir şey geleceğinden eminim.

Katılanlar özenli bir şey beklemesin. Siz ne kadar özenirseniz o kadar özensiz bir şey geliyor.

ben istedim ama yurtdışından birine hediye gönderme ihtimalini göze alamadım.

kitap hediyeleşmesine katıldım ama, eğer yurtdışından birine göndereceksem de sorun olmaz.

7 yil boyunca 1+0da kaldim
1 yil daha dolmadi ama 2+1de kaliyorum. Ikinci oda gereksiz geliyo ama misafir olunca iyi tabi cok.

1+1, yetmiyor. misafir için başka bi odam olsun isterdim. birinde oturuyorum birinde yatıyorum. her zaman toplamam gerekli.

Ben herhalde 40-50 metrekare bir yerde kalmıştım, salonum yatak odamdı, giriş holü de mutfaktı ama banyom yeterince genişti. Ayrıca balkonum geniş ve kullanışlıydı bir sıkıntı yaşamadım. Ama tabi 2 kişi olsa belki az gelebilirdi, studio daireydi. İyiydi hoştu.

2+1, ekonomik durum beni zorlarsa bir odayı kiraya verme opsiyonu iyi gelmişti.

3+1. yetiyor fazla bile.

1+1 50m2. tam yetiyor.

2+1 kimse kalnaya gelmezse yetiyor.

tek başıma kiraladığım ev 2+1'di. bir odada ev sahibinin eşyası vardı, diğer odada bir arkadaş kaldı bir ay kadar. ben de salonda kalıyordum. eşşek kadar bir evdi. banyosu 20m2 falandı. ben tuttuktan sonra kentsel dönüşüme girdi 3,5 yıldır boş duran ev. 2 aydan biraz fazla kalabildim.

bu ara yine ev kiralamayı düşünüyorum tek başım. küçük, kutu gibi bir şey istiyorum ama 1+1 olmalı en az. içinde kaybolmayacağım da, boğulmayacağım da; ölçüm bu.

@üğpoıuy, "+" tuşumu elektrikli süpürge yuttu. copy/paste aldım senden 3 tane, helal et :P

Ev bol.

3+1, 2+1, bazen de 1+1. Değişiyor

1+1, yetiyor.

2+1. yetiyor.

1 + 0 :( baska EVE cikacagim

4+1. at koşturuyorum her şey için ayrı oda açacağım neredeyse

1+1 yalnızım. mutfakta masamda oturuyorum. salonda bir tekli koltuk ve 3 lü kanapede misafir gelince, yatak odamda da çift kişilik bir yatağım var. gayet yeterli 60 metrekare falan. daha da büyğüne ihtiyacım yok gibi. balkonum da yok.

1+1. hangar gibi benim için, fazlasıyla yeterli.

biranın 45 lira, suyun 7 lira, ayranın 20 lira olması aşırı normal, her yerde böyle.

nereye gittin bilmiyorum ama normal degil, pahali. biralar dedigi bira muhtemelen yerli biradir bir de :/

ayrani 20 liraya satan yere gitmem.

oha amk bu fiyatlar ne lan.yoğurtu getirip karşımda ayran yapsa yine vermem 20 tl ayran ayrandır sonuçta...

bunun fakirlik veya zenginlikten ziyade biraz mallıkla alakası var bence.seni tenzih ediyorum bu arada en azından sorguluyosun

kesinlikle normal olmayan fiyatlar.

dışarıda en çok tükettiğim içecek olan biranın 45 tl olduğu bir mekan ilk kez gördüm.

steakcilerde bile 25tl'den fazlasını görmedim şimdiye dek.

yemekler kaç para merak ettim :) ekmek 245 tl.

kazık bir yere gitmişsin. yani bu fiyatların normal olduğunu düşünmek mümkün mü sence? markette 1 lira olan ayrandan bahsediyoruz yahu. cebimde param olsa bile ayrana 3 liradan fazla versem içime oturur herhalde. nusret falan gibi bir yer mi burası olayı nedir

Cayı 7 tl ye iciyoruz genelde kisi basi artık 60-80 tlden asagi hesap gelmiyor eli yuzu duzgun cafelerde

Ya gittiğimiz mekan güzeldi, lüks bi mekandı vs. Ama bu fiyatları orta halli bir insanın verebilmesi aklım almıyor.

Ben davet edilmesem böyle bi yere hayatta gitmem. Bi de normal karşılanıyor. Dedim herhalde ben fakirim.

Mekanda krallar çıkışta beni durağa atar mısın? İnsanlar garip cidden.

suyun 1,5 lt olarak da satıldığı yerde kesinlikle rakı da vardır ancak menüde görünmüyor. bu liste fake dostlar.

fiyatlar normal ayran 20 lira. bizim burda tavuk dürüm 21 lira zaten, 20 lira ayran 1 lira dürüm işte hfsaudfads.

@makarnavodka evet alkol var ama tüketmediğimiz için onları çekmedim.

@cesario bende araba var diğerleri gittiğimde mekandaydı. Çıkışta 3 ünü durağa bıraktım kızları arkadaşları aldı.

pahali abi kol gibi, sadece kimse kendine yedirip de soyleyemiyor. sen kafandaki butceye bagli olma konusunda daha disiplinlisin sadece. yoksa hepsi bir haftalik mayışı oraya biraktikran sonra eve gidip "ben mi fakirim millet mi zengin" diye dusunmustur.

big chefs falan buranın bir mi tık altı? yapmayın babalar. tık var tık var... big chefs te ayran 20 lira değil, 18 değil 8 lira falandı en son. yarı yarıya fark olması lazım. 20 liraya ayran mı içilir aq

her şey olması gereken fiyatın 3 katı

@Tears of devil, ayran 20, dürüm 1 lira =)))

Bana göre fiyatlar çok, allasen ne zorum var? Eğer mekân olarak manzara olarak veya yemek olarak mükemmel değilse ve yılda bir gittiğim bir yerse belllllki ama ne sık giderim ne 20 liraya ayran içerim. Ayranı yok içmeye.... sözü o arkadaşlar için geçerli herhalde.

Yoksulluk kompleksi olan insanlar, böyle yerlere para dökerek "Aslında ben fakir değilim, bakın ulan yemeğe biraya ne kadar para verdim" psikolojisiyle rahatlamaya çalışıyorlar. Aynı adam gidip 48 ay taksitler iPhone da alıyor. Kredi kartlarını kontrol edebilsen hepsininki en az 4-5 bin lira içerdedir. Asgarisini ödeyip borçlu borçlu yaşıyorlar işte.

Soruya cevap verecek olursak, Gerçekten sıradışı bir yiyecek içecek olsa fazla para veririm sorun değil, ama buradaki resmen enayi silkelemek. Ben olsam ya buraya hiç oturmam, mecbur oturursam da su bile söylemem. Kendimi aptal yerine konmuş hissederim çünkü. Mesele 7 lira 20 lira değil.

Ayranın 20 lira olduğu mekana gitsem çok merak ederdim lan bu ayran nasıl bi şey diye. Hayır yani ayran lan ne kadar farklı olabilir, nasıl bi sunumu olabilir 20 liralık.

Kusura bakmayın ama bence aslı yok bu menünün.

Pahalı mekanlarla kıyaslanmış fakat o mekanlar pahalı olmak için değil, kaliteli ve iyi hizmet verdiği için pahalı. Ve bir mekanı menüsünden değerlendiriyorsak eğer, bu menü çok komik. Bir kere a4 çıktısı menü en son lisede yediğim tavuk dönercide kaldı sanırım. kolalar,gazozlar gibi tanım yapan ahaha hala gülüyorum bu denli genel ama net fiyatlar. biralar ne abi? bira var, bira var. menüye bakınca meyvöz ile taze portakal arası 4 lira ama bu menüye göre yine orantısız. Hani hadi gerçek diyelim hiç bir ciddiyeti yok, karman çorman... ve mekanda yiyenler içenler kol gibi ödeyenler... Pavyona gittiniz de söylemiyor musun yoksa.

@yirmisantim

İphone konusu dahil yazdıklarının hepsine katılıyorum ama davet edilince hiçbir şey içmeden olmuyor ya :)

Ama daha garip olan bi kız turşu bile söyledi ( 3 tane kornişon ) 20 küsür lira..

@hendrix'e tapan adam;

Menünün kalın kadife kaplı bi kapağı vardı. Kalınlığı da çok fazlaydı. Ben bu fotoğrafı çok zor şartlar altında menüden çıkarıp çektim :)

Fiyatlar harbiden uçuk. Böyle mekanlara hiç gidilmez değil de ne bileyim bişey içersin sadece hafiften bir elitliği yaşayıp fazla düdüklenmeden kalkarsın. 350 ml ayranın market fiyatı 75 kuruş.

sizin maddi durumunuzla ilgisi yok, sizin zihniniz fakir çalışıyo. ve/veya birlikte yediğiniz kişilerin fakir görünmüş olmaya dair tedirginlikleri var.

fiyatlar çok pahalı. elbette gittiğiniz mekanda içecekler migros, carrefour fiyatında olmaz ama bu kadar yüksek de olmaz. psikolojik fakirlik bir çok noktada beni para harcamaktan alıkoysa da böyle yüksek fiyatları olan bir yerde yemem yemem.

arkadaşlarınıza gelince.. insanlar bir garip. eski çalıştığım yere yakın ünlü bir kahve zincirinin şubesi vardı. bazılarını görüyordum her gün 8,5 liralık kahve içiyorlar. hayır, maaşlarını biliyorum. bu iş onları aşan bir şey. ama insanlar aç kalsa bile -miş gibi görünmekten ve şov yapmaktan vazgeçmiyor.

olum var ya... eşi devlet memuru, kendisi de yılların pilotu olan bir aile biliyorum. aylık gelirleri on binlerce lirayı buluyor. ama var ya... nerede ucuz tavuk dürüm bulurum, hangi damacana su daha ucuz diye kendilerini paralıyorlar.

istanbul'da bu fiyatlar normal. samsun'da değil.

20 liraya ayran satan mekana hayatta gitmem. çalışırken de aynı şeyi düşünüyordum şimdi de aynı şeyi düşünüyorum. o ayran küçüktür bir de...

Kendiniz de belirtmişsiniz yazınızda, biz bu mekana ait değildik diye. Sanırım işletmenin kendisi de size extra bir menü sunmuş bir daha gelmemeniz adına, eğer pavyonda değilseniz tabi. O fiyatlara, öyle gelişi güzel bir menü şekli şemali olamaz.

Normal değil. Pahalı bir yer. Neresi burası?
İçecek fiyatları bayağı arttı son yıllarda ama ayran 20 lira olamaz. Maksimum 7 filan olabilir. Psikolojik sınırım o. Olay şöyle gelişti: İnsanlar manzaralı kafelere gelip bir çay içip kalkıyorlardı. Çay 3 lira oldu. Maliyeti 5 kuruş aslında. Sonra çay 3'e gidiyorsa diğerleri neden olmasın dediler. Soda 1.5-2.5-5-7 şeklinde bir uçuş sergiledi. Kutu içecekler 3 liradan açtı 5-8-10 oldu. Nescafe denen acayip şey bile 12-15 lira oldu. Eskiden Hilton'da ile Starbucks'ın fiyatları aynıydı mesela. Toz hali 25 kuruştan 60 kuruşa çıktı. Geçen bir kafede sordum. Irish Coffee 25 lira. "Gerçekten içine alkol koyuyor musunuz?" dedim. "Yok, toz olarak geliyor. Biz hazırlamıyoruz" dedi. Mangolu frozen satıyorlar. İçinde mangonun m'si bile yok. Boya. Herkes az koyup çok almanın derdinde. Çiftlik Bank'lar bitmez yani.

@halictegordumdenizkizininiskeletini Öyle bir şey mi var ya?

makarnavodka+1

şuraya "oha, bu nasıl fiyatlar" vs. yazan insanlar türkiye'nin zêka ortalamasını sergilemiş.

fiyatlar kesinlikle çok yüksek. bunun zengin olmakla da alakası yok. ben sınırsız paraya sahip olsam dahi mecbur kalmadığım takdirde bana aptal muamelesi yapan bu tarz bir mekanda bu paraları vermezdim. ha maldivler'de villama getirip kendileri içirir ayranı, o zaman markette 1 liraya satılan şeye 20 lira veririm evet. yanlış anlaşılmasın, markette 1 liraya satılan şeyi restoranda da 1 liraya alabilmeyi beklemiyorum ama işletme giderinin, reklamın, markanın ekleyeceği payın da bir sınırı var.

sakıp emminin çok tatlı bir diyaloğu vardı bir televizyon programında, aramaya üşeniyorum şimdi. ederinden fazlasını vermeyeceksin diyordu. çok haklı. param var diye yolunacak kaz mıyım, gerizekalı mıyım ki taş çatlasa 10 lira edecek şeye 20 lira vereyim. niye yani.

pavyonda konsomatrisin birası daha ucuz bu nedir gardaş..

a4 kağadından menüsü olan mekana mı gidiyorsunuz arkadaşlar. ne malum adamın tipinize bakıp fiyat belirlemediği.

bence insanlar enayi.

Evet, aynı şey. Yayınlandığı yıl magazin problemlerinde ve ATV Ana Haber'de Ali Kırca tarafından mozaiklenerek verilmiş, olay olmuştu. Sonra da yayından kaldırılmıştı.

(bkz: amu var)

Evde olsam Kadıköy Sahaf Festivali'ne gidebilirdim belki ama bir değişiklik yapıp İstanbul'dan ailemin yanına geldim bugün. Şu an cumartesiye dair tek planım köpeğimizle oynamak bütün gün.

Ben yarin kadikoye gidecegim. Surpriz yspip ailemin yanina geldim istanbula. Aksam da bomontiada'ya gidecegim

ben istanbul'da olsam sahilde koşardım. çok istiyorum sahilde koşmak, bir gün yapıcam inşallah.

tiyatroya gitçez sınıftan bi' 8-10 kişi. "ankara'ya taşınınca tiyatroya gitçem" diye söz vermiştim. iyi oldu. 10 lira bile değil bilet ara sıra gidip kültür point kasak.

işten sonra sinemaya gitme düşüncesindeyim.

En son bunu sevmiştim; www.youtube.com

www.youtube.com

www.youtube.com
www.youtube.com
www.youtube.com

www.youtube.com

www.youtube.com

www.youtube.com

www.youtube.com

kavinsky - nightcall

www.youtube.com

old possum'ın özellikle benjamin clementine parçası cornerstone bağlantısına bayıldım. eazy'ninki de çok güzel geldi bana. bu listeler çok güzel, arada bir güzel geribesleme ruhlara iyi gelir diye düşündüm.

kıyıda köşede saklı bir inci yok bende şu an. bu aralar dinlediğim parça www.youtube.com
bu albümü (stone's reach) arada döndürüyorum. dikkat (tür sanırım melodic progressive death metal, vokal george kosmas baştan aşağı growl yapıyor)


onun dışında www.youtube.com
www.youtube.com
www.youtube.com

edit:ben de sorudaki parçayı beğendim. unutmuşum söylemeyi. nimet, duyuru vurgunu, kısa günün karı.

Ağaçkakan — Fatalerrorist
The White Stripes — Offend in Every Way
Ghostpoet — Karoshi
Queens of the Stone Age — Un-Reborn Again
Mount Kimbie — Blue Train Lines
Human Buoy — Anvils (feat. Nicholas Allbrook)

www.youtube.com

yakın zamanda tanıştığım bir arkadaşım dero goi'ye acayip benziyor. zaten son günlerde sürekli oomph dinliyordum, şimdi daha da çok dinliyorum jsfsk.

Rocky Votolato - White Daisy Passing

www.youtube.com

www.youtube.com

www.youtube.com
türkü veya semah dinleyen yok mu hiç buralarda :)

@burya: ben dinlerim de genelde rock dinliyorum, sonra bir ara türkü damarım tutuyor. bugün dinlemiyordum ama birkaç gün önce ruhi su, erkan oğur, aysun gültekin falan çevirip durdum. bir de araya illa birkaç azeri atarım, rashid behbudov, şevket elekberova vs.

Camel - Mystic Queen
www.youtube.com

aleksey volodin prokofyev çalacak 2 gün üst üste. hangi güne bilet alsam diye orada icra edilecek eserleri dinliyorum birkaç gündür. arada da ariel pink'in son albümünü dinledim. onlar dışında şarkı olarak döndürdüklerim şunlar:

richard dawson - the ghost of a tree
www.youtube.com

fischer-z - the worker
www.youtube.com

mitski - crack baby
www.youtube.com

edit: belki benim gibi manyaksınızdır ve tık kazandırmak istemediğiniz gruplar/müzisyenler vardır diye şarkılara başlık ekledim.

bu arada şarkı da güzelmiş.

@burya ali ekber çiçek canımdır.