aküm bitti ve sanırım 3 yıldan sonra kullanım ömrünü tamamladı, mutlu 60 ah.

Başakşehirdeyim, siz sevgili fiyat performanscılardan en verimli ve en ucuz nasıl hallederim öğrenmek istiyorum. araç flu,1.5 110.

Teşekkürler.Amperle kalın.

Düz/resmî takım elbise için soruyorum. İnternette büyük indirim var. Boya göre alsam geniş olacak, kiloya göre alsam kısa olacak, bilemedim.

bizim kurumda ilk sene yıllık izin kullanılmaz maddesi var

ancak iş kanununda
Madde 54 - Yıllık ücretli izine hak kazanmak için gerekli sürenin hesabında işçilerin, aynı işverenin bir veya çeşitli işyerlerinde çalıştıkları süreler birleştirilerek göz önüne alınır. Şu kadar ki, bir işverenin bu Kanun kapsamına giren işyerinde çalışmakta olan işçilerin aynı işverenin işyerlerinde bu Kanun kapsamına girmeksizin geçirmiş bulundukları süreler de hesaba katılır.

...

Aynı bakanlığa bağlı işyerleri ile aynı bakanlığa bağlı tüzel kişilerin işyerlerinde geçen süreler ve kamu iktisadi teşebbüsleri yahut özel kanuna veya Cumhurbaşkanlığı kararnamesine dayanılarak kurulan banka ve kuruluşlar veya bunlara bağlı işyerlerinde geçen süreler, işçinin yıllık ücretli izin hakkının hesaplanmasında göz önünde bulundurulur

ben daha önce kit'de çalıştığım için son paragraftan yararlandım
14 yerine 20 gün izin hakkım oldu
önce ilk sene yıllık izin verdiler sonra geri aldılar

--

ilk sene için hukuken hakkım var mı

son 3-4 yıldır trde vergi artışlarından ötürü eldeki kullanılan aracın bile fiyatı çok arttı ancak bundan sonra öyle olacağını düşünmüyorum. özellikle premium segmentte aracın değer kaybı yaşlandıkça / km yaptıkça çok daha yüksek oluyor.

2018'de aracımı sıfır almıştım, şu anda 51 bin km'de. fazlasıyla memnunum, hiç bir şikayetim yok, ama bu saatten sonra değeri düşecek diye düşünüyorum. sizce maddi açıdan bakıldığında aşağıdakilerden hangisini yapmak mantıklı?

1) şimdi eldeki aracı satıp, üstüne çok borçlanmadan 0 km 2008, corolla gibi bir araç alabiliyorum (örnek olarak). yani premium segment değil ama normal markaların birinden araç alıp arabayı sıfırlayabilirim.
2) üstüne 100-150 bin tl civarı krediye girip aracı 0'ı ile değiştirebilirim. ancak çok da borçlanmak istemiyorum artık. bi de araba birebir aynı yani sadece kasası farklı diye o kadar para vermek mantıksız geliyor (araç audi a3 1.5, tüm bakımları yetkili serviste yapılıyor)
3) bu haliyle aracı bırakıp 5-6 sene kullanmaya devam ederim. ancak 5-6 sene sonra araç değiştirmek istediğimde çok daha fazla para ödemem gerekir.

çevremdekiler genellikle 2. seçeceği seçiyorlar ama 3-4 senede bir araç değiştirmek gerçekten israf gibi geliyor bana. özellikle 0 araç tercih eden arkadaşlara soruyorum, siz ne düşünüyorsunuz?

Günaydın,içten çıkıp eve gelmem saat 8i buluyor. Akşamları da yarım saat yürüyüş yapmaya çalışıyorum ama yemek de çok geçe kalıyor. Yemeği önceye alsak zaten yasaklar var ve yine geçe kalıyor. Nasıl bir formül üretmeliyim sizce?

Bir de rutin yeme içmeye dikkat ederken ansızın bazı geveler kendimi abur cubur kazanına düşmüş buluyorum. Nasıl bir çıkış yolu üreteceğim ben ya

Merhaba. Ankarada ev almak istiyoruz ancak istediğimiz muhitte hep 20-30 senelik eski ve asansörsüz beş katlı apartmanlar var. Dolayısı ile deprem yönetmeliğine uygun değiller.

Sizce böyle ev alınır mi? Teşekkürler

selam.

berbere gidip tepe hariç 0'la aldırıyorum. ama yine de uzun yani. ama ustura da istemiyorum. benim berber yok diyo. yok mu hakikaten. varsa en kötü ben alıp götürücem makineyi bunla yaparsın diye.

teşekkürler.

Özellikle son zamanlarda sıkça görüyorum bu tarz yol kenarında terk edilmiş araçlardan. Mesela Cihangir'de bi tane gördüm geçen gün Mercedes'in milyonluk jipi kenarda öyle pas tutmuş.

Bunların hikayelerini çok merak ediyorum ne olabilir sizce, ya da direkt bildiğiniz bi hikaye var mı?

merhaba,herkese iyi akşamlar,sağlıklı mutlu günler ve geceler..16 yaşında yeğenim var,kafası zehir gibi çalışıyor çocuğun.özellikle sayısal dersleri çok çok iyi,lise 1'den beri üniversite sınavlarına hazırlanıyor. denemelerde netleri çok iyi.şimdi demem o ki bu çocuğu nereye yönlendirebiliriz?..açıkçası onun yurt dışına gitmesini istiyorum.sonuç itibariyle burada kalsa ve en iyi fakülteyi bitirse bile gidecek asgari ücretle çalışacak,ailesinin maddi durumu zayıf açıkçası,ne yapabilirim onun için diye düşünüyorum,mesela alman üniversitesi var oraya yönlendirsek mi?..yada ne bileyim ne yapsak?...onunla da uzun uzun konuşacağım bu konuyu,siz ne tavsiye edersiniz peki?..onun iyi bir yerde olmasını canı gönülden istiyorum..önerileriniz altın değerindedir.

İşyerinden bir arkadaşım var 2 sene önce ben evlendiğimde nikahımda çeyrek takmıştı.

Kendisi de 4 sene önce evlendi biz tanışmıyorduk. Sonra çocuğu oldu o zamanlar da aynı yerde çalışmıyorduk ama tanışıyorduk. Gidemedik tebrik için çocuğuna, önümüzdeki günlerde bi yemeğe gideceğiz onlara.

Şimdi ne yapmalı? Zaten giderken ilk defa gideceğimiz için içki hediye vs alınır. Fakat çocuk için kaliteli/pahalı bir hediye mi götürmeli? Evet çeyreğe çeyrek gider de şimdi olmuş çeyrek fiuuu. O zamanın çeyreği bugünün gramı. Çocuğa hediye seçenekleri ile konuşursak mutlu olacağım, çocuk 3 yaşında.

hemen durumumu ozetleyeyim.

bekarim. evlenmeyi dusunmuyorum. su an 1550 lira kirada oturuyorum.
baska bir ev buldum fiyati 410 bin lira.
kenarda 195.000 liram var.
pazarlik yapmadan 215.000 lira krediye ihtiyacim var.
aylik 9.380 lira maasim var.

planim su:
-su anki evi 100-150 lira fazlasina baskasina kiralayip yeni evi alip oturmak. boylelikle buranin kirasi kendini odeyecek ve cuzi bir miktar para gelecek.
-ev icin pazarlik yapip fiyati 370.000'e dusurmek ve bankadan 175.000 ihtiyac kredisi cekmek.
-yukaridaki dediklerim olursa bankaya 36 ay boyunca 6634 lira odeyecegim.
-640 lira ticket gelirim var.
-duzenli buyuk kalem bir giderim yok.

sizce bu planin oluru var mi? bide ihtiyac yerine konut kredisi mi cekeyim? dusuncelerinizi paylasirsanz sevinirim.

Selamlar,
Soru basit; 2019 Aralık model ford fiestam var, 1.1 85 beygir.
Aralikta bitiyor garantisi. Diyorum ki gideyim bir 3-5 yil daha garanti yapayim.
Biraz arastirdim, 5 yil 695 euro civari.
Ne dersiniz? Gelecek 4-5 yil cocuk plani yok haliyle arabayi zaten degistirmem. Kredisi de 3.5 sene kaldı.
Mantıklı mi? Yoksa gereksiz mi kafama takıyorum, yetkili servise götürsem etsem boşuna ekstra garantiye para vermesem mi?

Eski sevgilim (o kadın, ben erkek) yaklaşık 7 senedir her 6 ayda bir yokluyordu beni, mesaj atarak.
Ben hic cevap yazmıyordum. Biliyorum yani tünelin sonu bombok yere çıkıyor. En sonunda artık yurt dışında olduğumu söyledim belki bırakır diye.
Hala mesaj atmaya devam etti, pişman olduğunu söyleyip "iyi birini bulunca birakmamaliymis onu anladım, gençtim, cahildim, artik öyle değilim" gibi şeyler dedi. ne zaman geri yurt dışından döneceğimi falan sordu. Ben de öyle bir düşüncemin olmadığını, bulunduğum yerde çok mutlu olduğumu, kendimi çoğu konuda geliştirdiğimi falan anlattım işte, yurt dışının bana getirdiği tecrübeleri vs.

En son işte böyle güzel güzel iki gün önce konuşmuştuk.

Bugün uzuuuuun bir mesaj atmış. "Senin gö*ün kalkmış bu mesaji onun için atıyorum" diye basliyor mesaj. Işte aslında ilişkiyi ben değil asıl o bitirmiş, pişman değilmiş, aslinda beni hiç sevmemiş, sadece erkek arkadaşım olsun diye benle çıkmış, ben aslında çok kötü bir erkek arkadasiymisim. Benden sonrakilerle çok daha güzel ilişkileri olmuş. vs "kaç yaşına gelmişsin bir baltaya sap olamamissin, yurt dışına çıkmayı bir marifet sanıyorsun" falan diyor bana çıldıracam ya haha. Ki birkac gün önce anlattığına göre yerinde sayan o.
Baltaya sap olmak da galiba ona göre, evlenip barklanip çocuk yapmak :D

Şimdi ben bu son attığı mesaja gülüp geçiyorum çünkü bir önceki söyledikleriyle çelişiyor.
Ama bu mesajı bana zarar vermek için attığını da biliyorum. Yani amacı beni moralman, özgüven olarak dağıtmak. Ki birkaç sene önceki ben bu mesajın altından kalkamazdi sanırım.
Neyse mesajı attıktan sonra da engellemiş beni.

Önümüzde 3 seçenek var:

1) Şimdi ben istesem başka numarayla kendisine ulaşıp onun gururunu incitecek şeyler söyleyebilirim uzun uzun..., sırf altta kalmayıp dişe diş karşılık vermek için. Öyle bir şey yaparsam biliyorum dağılır, bir daha toparlayamaz. Kudurtucu olur.

2) kendisine yine ulaşmaya çalışıp "mesajını aldım, peki :)" diyip kısa ama kudurtucu bir mesaj atmak.

3) her şeyi olduğu gibi bırakmak, hiç cevap yazmamak ve yola devam etmek.

Ben 3 numarayı seçtim ama sizin de fikrinizi almak isterim. Her ihtimalde çok eğlenceli olacak bana göre, zira egomu zaten arşa çıkardı kendisi. Yani haklı,benim gerçekten g*t*m kalktı ama sayesinde.

Evet tarafından.
Başta Fake profil zannettim, zira kız fena değil eli yüzü düzgün. Kabul etmeden önce profili inceledim, bildiğin aile fotoğrafları falan var. Her şey mantıklı. Fake değil yani. Anlamak için Direkt "naber" diye mesaj attım, kız sanki bu anı bekliyormuş gibi başladı "iyiyim, ders çalışıyorum, senden naber?" falan diye. Uzun uzun mesajlar yazışmaya başladık. Muhabbeti de iyi ha, o da uzun uzun yazıyor. Karşılık görünce rölantiye alır diyodum, kızda en ufak havalanma yok şimdilik. "Profilime nereden denk geldin?" Diye sordum, "bir grupta gördüm, ekledim" dedi açık açık. Olm noliyi ya, Ben alışkın değilim böyle şeylere. Yine de çaktırmiyorum tabii :D
Böbrek.avi olmadığından emin olduk.

Şimdi bu kız aynı zamanda son zamanlarda çok yoğun olduğundan da yakındı. Ki bazı mesajlarıma ertesi gün döndüğü oldu, özür dileyerek (ki bence hesap vermek zorunda değil). Hem derslerin yoğunluğu hem de pandemi dolayısıyla istediği şeyleri yapamadığından yakındı. Okulunun bitmesine az, 4 ay kalmış.

Bu durumda siz olsanız ne yaparsınız? Kızın yoğun olduğunu bile bile buluşma teklifi eder misiniz yoksa 4 ay muhabbeti ilerletir, sonra mı buluşma teklifi edersiniz?

Ben uzun uzun mesajlaşma taraftarı değilim, uzun uzun mesajların büyüyü bozduğunu düşünüyorum. Gerçek hayatta görüşünce konuşacak bir şey kalmıyor.

Ama sizin de fikrinizi almak istedim.

Böyle bir şey var mı? Yani bazı insanlarda bu doğuştan vardır, herkes tarafından sevilir her işleri yolunda gider ancak bunu sonradan edinenler var mı?

döner çok eski bir yiyeceğimiz. yüzyıllardır yeriz. fakat geleneksel olarak dönerin içine ne konur, ya da yanında ne yenir?

soğan mı örneğin ya da kıvırcık marul domates mi?

ne olur tahminen ve çevrenizden gördüğünüz kadarıyla? erkek çocuğun anneye çekip 160-170 cm kalması olası mıdır? kız ocuğun uzun olma ihtimali var mıdır?

Selam

Bendeniz kasım ayının 17'sinde korona tedavisine başladım ve 1 aralık günü hastaneden taburcu oldum. Bu tedavi sonrasında vücudumda bazı değişiklikler olduğunu hayretlerle fark ettim. Bu değişikliklerden biri, 9 yıl önce safra kesesi alınmış biri olarak çiğ veya pişmiş fark etmeksizin çok rahatsız eden sarımsak ve soğanı hem de çiğ çiğ yiyebilmek ve hiç rahatsız olmamaktı.

Son 4-5 haftadır canım deli gibi sarımsak çekiyor ve oturup 8-10 sarımsağı çiğ çiğ ekmek arası yapıp yiyorum. Çok acı geliyor ama dayanamıyorum yiyorum. Müthiş bir can çekmesi durumu var ama bu arada iştahım da müthiş arttı ve bir de son 2-3 haftadır saçlarım da acaip derecede döküldü, jiklet kadar saçım kaldı.

Bu sarımsak olayı nedir ne değildir bu haller normal mi sarımsağı bırakayım mı ne yapayım bilginiz ve fikriniz nelerdir?

doping veya supplement alıyor mudur? ek besin vs?

3 gün üst üste online sunum olsa yamuluyorum bem.

gece disari cikmalik chino pantolon uzerine ve altina
1- basic tisort olur mu?
2- sneakers olur mu?
3- ikisi birden ayni anda olur mu?

Selamlar,

Maddi bir soru sormak istiyorum.

5 aydır evliyiz, düğünden gelen altınlarımız var ve birikimin takribi ederi 500k civarı.

Evin geliri 17k civarında. Bulunduğumuz muhitte ev almak istiyoruz. Beğendiğimiz ev 2 yıl sonra teslim 750 k civarı.

Şimdi 500 peşinat 250 civarı 10 yıl kredi ile ev almak mantıklı mı? Başka evimiz yok oturmak için düşünüyoruz.

Çekincem altın düşük, kredi yüksek, ev 2 yıl sonra teslim ve eve gelen gelir 10k ya düşebilir.

Siz olsanız ev alır mısınız? Yoksa bu dönemde altında kalmak mantıklı mı?

çalışanların büyük bir çoğunluğu gibi özel sektörde çalışıyorum-beyaz yaka.. ülkenin şartları, enflasyon, işsizlik, gibi faktörleri bir yana bırakıyorum. şu sıralar kafama taktığım şey, hayata dair tüm düzenimin bir insanın iki dudağı arasında olması.. düşünsenize; sadece 2 saniyede tüm planlarınız alt üst oluyor. ekonomik olarak amaçlarınızda ya da programınızda kökten değişiklik yapmak durumunda kalıyorsunuz, psikoloji muhabbetine hiç girmiyorum.. Bekar biriyseniz de problem evet ama evli ve çocuklu iseniz -ki değilim- bu hayatınızın 2 saniyede kaos içinde olması demek. öte yandan iş bulma paradoksu, gelecek kaygısı, bir sonraki işte de aynı senaryoyu yaşama ihtimali gibi maddeler koca bir soru işareti olarak sürekli yanımda. buna sadece işten ayrılma odaklı bakmıyorum. günlük iş hayatında, pozisyon olarak üst kişinin veya patronun edebileceği kötü bir kelam bile alt üst edebiliyor. kısaca mutluluk bir veya bir grup insanın insiyatifinde kalıyor sanki. bunları düşünmeden durabiliyor musunuz ?

Şu çağda neden hala aracılara ihtiyaç duyuyorlar? Alışveriş sitelerinde ürün satmak çok mu zor? Spesifik ürün belirtmedim. İsterseniz elektronik ürün olarak düşünebilirsiniz. Kendi ürününü satan nadiren görüyorum. Onlar da internetteki fiyatlarla aynı veya daha yüksek oluyor.

Bu biraz iç dökmek olacak dostlar. Öyle boktan bir döngüde sıkışıp kaldım ki. Yakın bir dönemde kız arkadaşımdan ayrıldım. Konular farklı olsa da bu ayrılıkta da yine sebep aynı. Güvenim kırıldı, yalan söylendi. Aldatma yok sonuçta diye kimisi için basit gelecek belki ama karşınızdaki insana çok değer verince bunun yıkımı da ağırlaşıyor. Ağlama duvarına çevirmek değil niyetim ama öylesine bıktım ki karşımdaki insanlardan ilişki sonrası aynı sözleri duymaktan. “-Hayatımda tanıdığım en iyi insansın. -Benim için şanstın ama ben içine ettim.” Utanıyorum bu cümleleri alıntı yapmaya ancak anonim olduğumuz bir yerde yazabiliyorum, nolur önyargıyla yaklaşmayın lütfen. Bu cümleleri duymaktan da, ben ilişkiyi sonra erdirdikten sonra karşımdakilerin ısrarlı aramalarından, mesaj atmalarından da iğreniyorum. Defalarca tekrar eden hataların ardından ayrılma kararlılığıma ve arkama bakmayışımdan yakınmalarından tiksiniyorum.
İlişki devam ederken defalarca gerçekleşen kayıtsızlıklar neden sonradan farkındalık yaratıyor? Kaldı ki yarattığını da düşünmüyorum ya neyse. Hiçbir zaman tek bir sıkıntıda da ilişkiyi bitirmedim. Diyorum ya ben daha çok emek verip karşımdaki insana çok değer verdiğimde sanırım hiç bırakmayacağımı düşünerek yine benzer olayların arkasından bitirmekten başka çarem kalmıyor. Buraya yazdıklarım benim ağzımdan ifadeler olduğundan objektif olamaz elbette fakat karşımdaki insanların ilişki bitimindeki söylemleri ve hatalarını fark etmelerinden, pişmanlıklarından dolayı çok yanlı bir tutum sergilediğimi düşünmüyorum.
Benim ilişkisel bağlamda pek çok kavrama inancım kalmadı. İnsanlara zaten kolay güvenen biri değilken, artık bu öyle had safhada ki anlatamam. Peki bu kadar şey yazdın derdin ne senin diyor olabilirsiniz. Geçen gün bir duyuruda görmüştüm. İnsanlar eşlerinden, hayatlarındaki kişilerden öyle güzel bahsediyorlardı ki, yemin ederim kıskanmadım, şanssız oluşuma yakınmadım. Sadece soruyorum gerçekten var mı sizi de kendisi kadar düşünebilen insanlar? Ben 30 yaşına geldim, gerçekten çok güzel kız arkadaşlarım oldu ama hiç bunları bana söyletecek birini tanımadım, tanıyacağıma dair de umudum yok.
Merak ediyorum dediğiniz gibi gerçekten varlar mı? Siz evet var dediğinizde de hemen önüme bakamayacağım belki ama bu boktanlığı aşamıyorum, olmuyor.

genel cerraha gittim ilgilenmedi ve mantar için kullandığım trosyd ve procto glyvenol krem verdi. 2 sene önce sıkıntım olmuştu sonra bir daha olmadı. ancak genel cerrah dr bence ilgilenmedi. ben kanamadan başka herhangi bir problemim yok. sık sık olan bir şey değil. çok fazla turşu tükettim galiba ondan.

krem öneriniz nedir? bir de kahve içmem sıkıntı yaratır mı?

Arkadaşlar ben mi hatalı mıyım bilemedim ama, şimdi yarın sevgililer günü, uzak mesafe durumu var hatta yurtdışı:) ben hediye almak istedim kız kardeşiyle ulaştırmak için ya da kendim gideceğim 1 ay sonra vermek istedim, sonra da geç olur diye ulaştırayım dedim ama kız kardeşinin bir sorunundan dolayı bu haftaiçinde halledemedim, haftaya kaldı, ama biraz tezcanlı olduğu için hiçbir şey yapmasam hemen tepki verir, ama şurayı yanlış anlamayın çok ufak bile bir şey halletsem yeterli, hani çok hediye düşkünü anlamı da çıkmasın. Bu yüzden hediye aldığımı geldiğimde vereceğimi söyledim, maksat hiçbir şey yapmadığımı düşünmesin, hemde haftaiçi kardeşi verince sürpriz olsun, bir anda şöyle şeyler duydum, şimdi değilse ne anlamı var teknoloji gelişti, sipariş verebiliyor, bu bahane yapmadıysan şimdi açıklamanın anlamı yok boşuna konuşma yorulma gibi gibi... sonra sinirlendim dedim ki yahu en fazla dersin ki şimdi olsa daha güzel olurdu ama öyle planladıysan yapacak bir şey yok hatta içinden sinirlenebilirsin bile ama bunu böyle göstermenin ne anlamı var?
Bilmiyorum bana çok saçma geldi. Ne diyim. Ben de planım buydu ama heves falan bırakmadın bir şey yapmayacağım dedim.

sizce taşınmalı mı ?
aynı banka aynı iş

1-istanbul : 26.000 brüt maaş , yaklaşık 16.500 nete geliyor + senelik 1 maaş civarı bonus var.

2-dubai : 30.000 AED (60.000 TL) net maaş (dolara endeksli) + senelik 1 maaş bonus.

2sinde de aileyi kapsayan özel sağlık sigortası var. istanbulda izin yılda 15 işgünü, dubaide 25 işgünü.

çalışmayan eş + 1 bebek var.

Merhabalar, gunun felsefe ve yaşam problemi olarak sorumuz: çocuk sahibi olmaya nasıl ve neden karar verdiniz? "Kendimi bildim bileli çocuğum olsun istiyorum" diyenlerden ve "bebekler cok tatli senin yetistirecegin bir küçük sen yapiyorsun" diyenlerden veya "dunyada kaynaklar tükeniyor cocuk mocuk yapmayin"cilardan ziyade bu dünyaya çocuk getirmek isteyip istemediğini kisisel olarak bilmeyenlerin cevaplarini merak ediyorum.

Düşünüyorum düşünüyorum bir insan var edip basina durduk yere dert açmaya gerek var mi emin olamıyorum. 5 yasinda okula gitmeye baslayacak, yillarca ülkemiz insani ile mücadele ederek okulu bitirecek sonra is bulma derdi, yine sacma sapan insanlarla uğraşarak para kazanmaya calisacak vs. Veya bunlari yapmasa atıyorum sanatçı olsa yine baska baska sıkıntılar yaşanıyordur. Hayatın amaci mutlu olmak değil evet ama mutsuz olma ihtimali olan bir canlıyı var etmek için alınacak sorumluluğa dair motivasyon nereden geliyor? Olsa canla basla olabilecek en iyi şekilde yetistirmeye calisiriz o ayrı tabi ki ama sıfırdan var etme noktasındaki karar aşaması beni düşündüren kısım. Belki de karamsar bir insan olmayacak ve gayet sansli ve mutlu olacak bunu da bilmiyoruz tabi.

Siz ne diyorsunuz? Evli ve 30 yaş üstü cevap verebilirse sevinirim.

aslında biraz stalk yapmaya da giriyor
bir sevdiğiniz var kabulüyle:

-twitter'da güzel/yakışıklı bir profil resmi gördünüz mü, diğer twitlerine de bakar mısınız, resmini büyütür müsünüz
-haber sitelerinde takılırken, ünlü resim haberlerine de tıklar mısınız
-ekşi duyuruda, sözlükte karşı cins entrylerini geriye dönük olarak özellikle inceler misiniz
-gerçek hayatta yolda görüp keşke dediğiniz insanlar oluyor mu
-instagramda bilgisinden çok dış görünüşü sebebiyle takip ettikleriniz var mı

--
ben daha çok 3.yü yapıyorum, okuyup bi şeyler öğrenmek, eğlenceli şeyler okumak, bir insanı tanımak daha sonra akılda kalan uygun şeyleri paylaşmak
tabi bir yerde sosyalleşme ihtiyacını karşıladığı için gerçek hayattaki muhabbeti de azaltabiliyor
bu daha çok arada bir dargınlık olduğu zaman oluyor, geçiyor

Merhaba. Araştırınca bizi en çok etkileyen modeller LG markasına ait olanlar oldu. Fakat çevremizde hatta toplumumuzda pek bi geçmişi yok sanırım LG çamaşır makinelerinin. Yurtdışında yaygınmış diye de bi bilgi aldık ama yine de sizlere sormak isterim: Aramızda lg çamaşır makinesi kullanan var mı, kullanan tanıdığı olan var mı, sizin ve yakınlarınızın deneyimleri neler, genel olarak al alma şeklinde önerilere de açığız. Teşekkürler.

Visco yatak kullandım ama eskidi. Oluşan çukur yüzünden sırt ağrısı çekmeye başladım.
Ablam Bambi Latex markasını kullanıyor o da çok iyi geldi sırt ağrılarıma.
Orta sertlikte yatak tavsiye edebilir misiniz?

28 yaşındayım, ayıptır söylemesi 12 bin TL civarı bir gelirim var, yeni yeni bu paraları kazanmaya başladım, dolayısıyla birikim yapıp araba almayı kafaya koydum. Geçtiğimiz ay 7 bin kenara ayırarak başladım diyebilirim.

Ama arkadaşlar umudum yok :(

İhtiyaçlardan kesmeden ayda 7 bin TL atabiliyorum kenara ama hesabını yaptığımda 2 veya 3 sene sonra belki düzgün bir araba alabileceğim. Bu ülke nasıl bu hale gelebildi? Geleceğe dair hiçbir umudum yok. Ortalamanın üzerinde kazanıyorum ama borç altına girmeden ve ot gibi yaşamayı kabullenmeden ev/araba almak imkansız hale geldi. Fazla mı karamsarım?

hiç doğru düzgün tatil yapamadım

yani arkadaşlar çağırdı gittik bir kaç kişi çağırdı gittik

bir otele gidip kumsal olsun, kayak olsun oradaki aktiviteler beni cezbetmiyor

tatil nasıl yapılır? şubat ayında nereye gidilir ne yapılır?

Gramı 280 ken bir miktar almıştın. 540 da satmadım mal gibi. Bekledik her zamanki gibi çıkıldıkça çakılıyor. Gidişat ne olur sizce

Selamlar herkeseee, çok uzun zaman oldu :)) Çok zamandır aklımdaydınız ama bir türlü ilk adımı atamıyordum. Bugün o gün millet! :D

Öncelikle güzel dileklerle başlayayım. Umarım tanıdığım/tanımadığım herkes bu uzun süre zarfında iyi ve mutlu kalabilmiştir. Özellikle içinde bulunduğumuz ekstra garip dönemde hepinize sağlık, geçim kolaylığı ve yaşam motivasyonu diliyorum can ı gönülden.

Kimler gitti kimler kaldı pek bilemiyorum ama beni hatırlayıp merak edenler için bir özet geçeyim. Ben kısa tutmaya çalışacağım ama çok söz de veremiyorum :D Durumu olmayanlar şimdiden kusuruma bakmasın :))

Geride bıraktığım 5 senenin neredeyse her saniyesi kabus gibiydi diyebilirim. Güzel şeyler de oldu yalan yok ama geneli gerçekten kalitesiz bir yeşilçam filminin saçma sapan bir bollywood versiyonu gibiydi. Daha fazlası olmaz herhalde artık dedikçe her şey üst üste gelmeye devam etti :D Son 5 senem bir film olsaydı ilk 10 dakikasında çıkmıştım, öyle bir şey :D

Belki hatırlayanlar vardır tiroid problemlerim vardı. Öncelikle tiroide bağlı gelişen başka bir rahatsızlık sebebiyle minnoş gözlerimi kaybettim :D Çok şükür hala görüyorum ama şekilleri ve boyutları değişip büyüyüp yuvarlaklaştılar :D Sonra ameliyat geçirip tiroid problemimden kurtuldum ama gözler yadigar kaldı :D

Sonra evlendim ve Bodrum'a taşınıp ufak bi cafe/pub açtım. Sanırım buraya kadar bilenler biliyordu. Bodrum'un ve evliliğimizin ilk 6 ayı tek kelimeyle mü-kem-mel-di. İstanbul'da yaşarken benim de eşimin de güzel işlerimiz ve güzel maaşlarımız vardı. Çok şükür yiyip içip gezmemize hatta balta girmemiş ormanlardaki orangutanlara bile yardım etmemize rağmen paramız artıyordu ve biz de biriktiriyorduk :D Ne güzel zamanlarmış. Önce düğünümüze, ev eşyalarımıza bir yatırım olur diye biriktiriyorduk. Bu hastalıktan sonra ben dedim ki düğünü eşyayı boşverelim, dünyayı gezelim. Beğendiğimiz yerde kalabilmenin imkanlarını araştıralım ve yerleşelim. Şimdiki eşim, o zamanki erkek arkadaşım da iflah olmaz bir kurumsal kimlikti ve bu maceralara pek yanaşmıyordu. Bana dedi ki "son kez müdür pozisyonlu başvurularımı yapayım 15Ocak'a kadar geri dönüş olmazsa dünyayı gezelim. Eğer istediğim işlerden birine kabul edilirsem kariyer yapmak istiyorum" :D Naif planlar. Dedim hay hay. Gayet adaletli bir bakış açısı. Ama tabii onun işine çok ihtimal vermediğim için ben dünya gezisi rotasını oluşturmaya başladım :D Derken boş zamanlarında sahibinden.com'da hiçbir zaman almayacağı tekneleri, motorları ya da dükkanları gezen her Türk genci gibi biz de hiç aklımızda yokken Bodrum'da bi dükkan bulup tutmaya karar verdik. Tarih 31 Aralık 2015. Dedim ki yeter ki İstanbul'dan gidelim de bir işimiz olduktan sonra dünyayı sonra da gezebiliriz. NAAAH gezersin! :D 15 gün sonra başvurduğu işlerden olumlu geri dönüş alan eşim için de benim için de artık hayat başka bir yola savurmuştu bizi çoktan. Sonra işte şipşak düğün dernek, işlerden istifa, dükkanı kurmaca derken kendimizi burada işletmeci olarak bulduk.

Normalde kendi paramız dükkanı tutmaya ve düzeltmeye; aşçı, barmen vs tutmaya yetiyordu ama kocacıııım yine her Türk gencinin hayali olan "liseden arkadaşlarıyla ileride bir bar açma" hayaline tutunarak, çocukluk arkadaşını ve eşini de bize ortak etti. İlk FAIL! Ta daaa :D İlk 6 aya dönelim, mükemmeldi dedik. Çocukluğumuz ve ilk gençliğimiz berbat geçmiş olduğundan "Hayatımızda ilk defa mutlu ve huzurluyuz" diye düşündük. Ortağımızın eşi "ben mükemmel bir aşçıyım, sana her şeyi öğretirim" dediği; ve onun kocası da "ben mükemmel bir barmenim" dediği için bir süre insanlara pişmemiş pirinç yedirdik ve bara gelip cin tonik isteyenlere bira verdik. Ona rağmen mutlu, çözüm odaklı ve iyimserdik. Her şeyi zamanla, çalışkanlığımızla, dürüstlüğümüzle, gençliğimizle çözeceğimize inanıyorduk. Bu arada ben 25, eşim 27 yaşındaydık.

6.ayımızda babam bir cinsel istismar iftirası sonucu tutuklandı. Huzurla uyuduğumuz bir gecenin sabahına birçok yalan haber ve ölüm tehditleriyle uyandık. Bana göre bu mümkün olamazdı ama yine de beşer şaşar diyerek apar topar İstanbul'a gidip babamla yüzleştim. Kafamdaki plan çok netti. Eğer bu şerefsizliği yapmışsa, ölmüş kabul edip yoluma devam edecektim. Yapmamışsa yolumuz uzun ve sancılıydı. Babam olanlardan, hakkında söylenenlerden, tehditlerden, gazete ve televizyonlarda dönen yalan haberlerden habersiz, masum ve şaşkındı. Avukatlar tuttum, onun varolan borçlarını ödedim, dükkanını araştırmaya gelmeleri için aylarca kirasını ödedim, tüm masraflarını üstlendim kısaca. Hakkında ortaya atılan tüm iddiaların aksi kanıtlanmasına rağmen, iftirayı atanlar söyledikleri şeyleri geri çekmelerine rağmen, polis raporları bizden yana olmasına rağmen, bilir kişi raporları bizden yana olmasına rağmen, tanık beyanlarının tümü bizden yana olmasına rağmen, görüntülü kayıtlar, fotoğraf ve videolarla da birçok şeyi desteklememize rağmen; her celse değişen hakim ve savcılar, karşı tarafın medya ve belediyeyle olan yakın ilişkileri; dosyayı açıp okumadan karar veren sözde yetkililer sebebiyle dosyamız okunmadan, hiçbir delil değerlendirilmeden babam 25 yıl hapis cezası aldı. Günde 15-16 saat kafede çalışarak, her hafta İstanbul'a gidip geldim. Düğünden gelen tüm takı ve paraları bu iş için harcadım, yetmedi krediler çektim (sağolsun eşim inanılmaz destekledi), yine de başaramadım. Hukuki sürecin devamı çok uzun ama yıllar boyunca tüm sosyal mecralardan taciz edilmeye devam ettim. Esasında duyuruyu bırakmam bu olaya dayanıyor.

Biz bilim ışığında, akılla mantıkla sunulan kanıtlarla kendimizi bozmadan süreci ilerletelim, vicdanımız rahat, kanıtlarımız tam, nasılsa birileri okuyup bu konuyu aklına mantığına sığdıramayacak dedik ama ne yazık ki kurunun yanında yaş da yandı ve dosya hiçbir zaman okunmadı. Sonra yargıtay cezayı 17 seneye düşürdü. Şu an anayasa mahkemesindeyiz. Hala bekliyor ve mücadele ediyoruz, bakalım.

Bu süreçten birkaç ay sonra ortaklar da tüm yaşadıklarımızı bilmelerine rağmen, girerken koydukları paranın 2,5 katını talep ederek ayrılmak istediler. Toplamda 9-10 ay beraber çalışmıştık. Dedik ki madem kardeş dediğimiz insanlar 9 ayın sonunda, tüm sıkıntılarımıza rağmen bu şekilde ayrılarak böyle bir para talep ediyorlar; verelim. Dükkan bi marka filan olmadı, daha sandalyelerde minder yok :D 5 sene öncenin parasıyla 45bin tl istiyorlar şaka gibi :D Yine kredi çektik. Onlara istedikleri rakamı ödedik ve ayrıldılar. Sonradan öğrendik ki "İstanbul'dan varlıklı arkadaşlarımız geliyor, işi kurup sonra ayrılıp para alıcaz" diye yapmışlar zaten planlarını :D Fail 2! :D Varlıklı olsaydık keşke gerçekten. Aynı parayı bölüşüyorduk; bu herif kumar oynayıp bütün parayı kaybedip devamlı ailesinden destekle yaşıyordu. Bizse hem kendimize, hem baktığımız hayvanların tüm giderlerine (sokaktaki 20 kedi, 5 köpek filan, kısırlaştırmalar, mamalar, aşılar:D), hem babamın giderlerine, hem benim her hafta İstanbul'a gidip gelmeme yettiriyorduk. Kendi kıçı kırık motorumuzu bile onlara vermiştik, işe kolay gidip gelsinler diye izinli günlerimizde, yaz gününde Bodrum'da yeni evli çift olarak evde oturuyorduk aracımız ve paramız olmadığından :D Neyse, öyle ayrıldılar. Sonra biz dükkanda ikimiz kaldık eşimle.

Benim İstanbul süreci ayda 1-2'ye düşmüştü. Dükkanı toparlamaya çalışıyorduk. Buradan da gelenler oldu bu arada :D Sağolsunlar, yolunuz düşerse hepinizi bekleriz :D

Bi 6 ay da böyle geçti. Borç ve kredi yükümüz çok ağır geldiğinden dükkana yeni bir çalışan almadan her şeyi kendimiz yaptık. Mutfağa ben, bara eşim geçti. Sabahlara kadar çalıştık, denedik, alışverişi de kendimiz yaptık, tuvaleti de kendimiz temizledik, servisi de biz yaptık, hazırlığı da, müziği de, bulaşığı da... Aklınıza ne gelirse, gece gündüz çalışıp, hiç es vermeden kendimizi babamı kurtarmaya ve borç ödemeye adadık. Bir yandan da hizmet sektöründe her ne kadar sabah güne yeni bir tehditle, hakaretle, kötü haber veren bir telefonla uyanmış olursan ol, insanlara gülümsemek ve onları eğlendirmek zorunda olmanın psikolojik yükü de ekleniyordu ama yine de güçlüydük. Sonraaa tam yeniden hayata karşı umutlanacakken eşimin babasının akciğer kanseri olduğunu öğrendik. Bu sefer de o süreç başladı.

Önce Eskişehir, İzmir, Ankara, İstanbul vb yerlerde çeşitli profesör ve hastane arama süreçleri, sonra tedavi süreci başladı. Kayınpederim bu dönemde artık çalışamaz duruma geldiği için onun ailesinin masraflarını da biz üstlendik. (İkinci eşinden 20 yaşında bir oğlu ve 8 yaşında kızı vardı).

Gece yarısına kadar çalışıyorduk, dükkanı kapatınca eşim Marmaris'e gidip babasını alıp İzmir'e götürüp kemoterapiyi bekleyip, yeniden Marmaris'e gidip babasını bırakıp, Bodrum'a dönüyor ve çalışmaya devam ediyordu. Bazı zamanlar 10-15 gün dükkanı tek başıma açıp kapattığım oldu. O dönünce ben aynı matematikle İstanbul'a gidip, babamı görüp, avukatlarla görüşüp aynı gün geri dönüp gece çalışmaya devam ediyordum. Kayınpederlerin mutfak alışverişi, çocuğun okul giderleri vb destekçileriydik.

Sanırım gençliğin verdiği güçle gerçekten her düştüğümüzde daha güçlü kalktık hep ayağa. Biraz da enayilik. Ama çok şükür artık iş yeri azıcık daha profesyonel olmaya ve para kazandırmaya başlamıştı. Ne duruyoruz o zaman helva yapalım dedik. Eşimin, son 5 senedir odasından hiç çıkmamış 20 yaşındaki kardeşine iş verelim, onu hayata hazırlayalım dedik. Bak bak :D:D Fail 3'ün zemini geliyo :D Bu çocukcağız da 15 yaşında liseyi bırakmış, işte 5 senedir odasından çıkmıyor, eli bir iş tutmuyor, akşam okulunun borcu biriktiği için okula devam edemiyor filan. Marmaris'ten geldi, bize taşındı. İlk etapta 6 ay kadar birlikte yaşadık ve çalıştık. Çok şükür, iki kelimeyi yan yana getirmeye utanan çocuk açıldı, özgüvenlendi; barı, kahveyi, mutfağı öğrendi; para kazandı. Biz kazandığı paradan ayrı olarak okulunun geçmiş borçlarını ve yeni gelen taksitlerini ödedik, cep telefonunu aldık, üst baş alışverişini yaptık ve sezon sonunda bir sonraki yaza da görüşmek üzere vedalaştık.

Bu arada kayınpederim de kanseri atlattı, güzel bir kutlama yaptık; derken çok kısa bir zamanda nüksetti ve yukarıda anlattığım süreç yeniden başladı. Sonra da tam her şey yeniden iyi gidiyorken kendisini aniden kaybettik.

Bu arada ben devamlı mahkemelere gidiyorum, her celse büyük umutlarla gidip aşağılanarak dönüyorum, yeniden televizyonlarda, gazetelerde dönüyoruz filan çok zor. Kayınpederimin hastaneye kaldırıldığı haberini duyar duymaz dükkanı kapatıp yola çıktık. Yolda eşim arabayı süremeyeceğini söyleyip yanımızda da bir büyük olsun diye annesini çağırdı. Kayınvalidemle gittik Marmaris'e ama kayınvalidem kayınpederin eski eşi. Validenin de 25 senelik yeni eşi var. Bütün hikayelerin üstünden 25 yıl geçmiş ama kadıncağız insanlık yaptı bize.

Biz Marmaris'e giderken, babayı kaybettiğimizin haberi geldi. Yıkıldık. Neyse gittik, gerekli işlemleri hallettik ve 24 saat geçmeden Bodrum'a geri döndük. Günlerden Pazar. Pazartesi günü benim babamın İstanbul'da mahkemesi var. Salı günü ise eşimin babası yine İstanbul'da defnedilecek. Pazartesi sabahı 6.30'da uçağımız var diyelim.

Kayınvalidemi evine bıraktık, eşim de üvey babasının yanına çıktı, sarılıp teselli ettiler birbirlerini. Aksi bir şey yok gibiydi. Biz de eve geldik. Aramız 15dk. Eşim artık ağlayabilirim dedi. Kahve yaptım, içerken telefon çaldı. Telefonda sadece kayınvalidemin çığlıkları geliyordu "yapma, vurma, yeter" gibi :( Eşim "annemi dövüyo" dedi. Valla yalın ayak arabaya nasıl atladık, nasıl gittik oralar bende yok. 4-5 dk içinde oradaydık. Yolda jandarmayı aradık, biz içeri bi girdik ki kadını 40 dk darp etmiş şerefsiz. Kıskançlık sebebiyle ve alkol problemi bahanesiyle. Kadıncağızın ayakta duracak gücü yok, her yerden kanlar süzülüyor, bir yandan şoktan mıdır nedir "o çok iyi bir insan, onu polise vermeyin" diye yalvarıyor :/ Allah'ım son 3 sene kesin kabustu diyorum artık. Birazdan uyanacağım, uyanmam lazım yani. Daha babayı kaybedeli 24 saat geçmedi, bu nedir.

Üvey kayınpeder daya atmaktan yorulmuş sandalyeye oturmuş, oturduğu yerden kayınvalideye ve eşime ve hatta daha vefatının üzerinden 1 gün bile geçmeyen babasına küfürler hakaretler ediyor. Eşim önce üvey babayı dövdü, sonra jandarmalar müdahale etti. Ve de yanlış bi hareket yaparsa artık onu da nezarete atacaklarını söyledikleri için başına bir şey gelmesin diye kalanında da ben dövdüm. Bir yandan eşim sinir krizi geçiriyor, bir yandan herif kayınpedere küfrediyor, bir yandan kayınvalide "o çok iyi bir insan, onu götürmeyin" diyor, jandarma ultimatom veriyor asjdha o ara ben de yerlere düşürüp tekmeledim adamı, bi de suratını yumrukladım :/ Yaşadığımız her şeyin içinde vicdanım bi tek bazen buna sızlıyor. Hala utanıyorum yaptığım şeyden. Ama yine olsa yine yapardım...

İstanbul uçağının kalkmasına 4-5 saat var, günlerdir uykusuzuz, kayınpederi kaybetmişiz, kayınvalide öldüresiye dövülmüş, sabahında babamın mahkemesi var, ertesi gün cenazemiz var ve sabaha kadar hastane, karakol vs dolaşıyoruz. İşin kötüsü kayınvalidem de hastanede yaralarını saklıyor, karakolda hayır dövmedi diye yalan söylüyor, inanılmaz bir şey yaşıyoruz.

Uçağa birkaç saat kala, güvendiğimiz bir ablamızı kayınvalidemin yanına yerleştirdik ve biz gelene kadar buradan ayrılma dedik. Sonra gittik, babam bu sefer kesin çıkıyor dediğimiz mahkeme de g.tümüze girdi. Ertesi gün de cenaze... Sonra Bodrum'a döndük.

Kayınvalideye gittik, uzaklaştırma çıkarıldı, tehditler alıyor adamdan ama bize söylemiyor. Jandarmaya da söylemiyor öyle bekliyor ve adamı koruyor. Yanına koyduğumuz abla vardı ya bize o anlatıyor gelen mesajları. Bu arada bi de eşimin anneannesi var, alzheimer hastası, kayınvalidemlerle yaşıyordu. Bizim gittiğimiz o bir haftada her geçen gün kadının hareketleri kısıtlanıyor, birkaç gün sonrasında da tamamen felç geçirmiş gibi oldu. Hop yine hastaneler, meğer herif bunun kafasına telefon fırlatmış annemi dövdüğü gün. Anneanne de o günden beri ufak ufak beyin kanaması geçiriyormuş. 85 yaşında kadın. Masada kalabilir denerek ameliyata alındı. Daha kayınpederin yasını tutamadan yine hastane süreci. Bu arada çalışmaya devam ediyoruz. Ben dükkanda kalıyorum, eşim anneannesinin yanında hastanede. Neyse ki ameliyat başarılı geçti ama bu olaydan sonra anneanne tamamen yatağa bağımlı hale geldi...

Tekrar bahar geldi, kardeşimin erkek kardeşini geçen sene söz verdiğimiz gibi yeniden yanımıza aldık. Bu arada maddi anlamda götü biraz doğrulttuğumuz için bir arkadaş daha bizimle çalışmaya başlamıştı. Toplamda 4 kişi olduk dükkanda. Derken bu sefer eşimin üvey annesi tutturdu ben de Bodrum'a taşınacağım diye. Yapma etme dedik, buralar pahalı, küçük kız babasını yeni kaybetti, okul ve çevre değişikliği iyi gelmeyebilir filan. Yok dedi taşınacam. Ok dedik o zaman yakınımıza taşın ki tanıdıklarımızı kullanarak sana iş bulabilelim. Okul çıkışında kızı alabilelim filan. Evler bulduk, gönderdik, bak sakın bize sormadan ev tutma çünkü burada yeni gelenleri çok kazıklıyorlar, arada bir tanıdık buluruz, bize farklı davranırlar dedik. Dedik de dedik. Fail vol. 45764
Anaaa bi baktık kadın bize haber vermeden bize oldukça uzak bi yerde, oldukça yüksek fiyatlı bi ev tutmuş. Bize tuttuktan sonra haber veriyo. Hayırlısı dedik, belki kadın 50 yaşından sonra özgür kalmak istiyor hayatında ilk kez. Saygı duyalım. Duyduk da.

Biz erkek kardeşe hayat yolu çizmeye odaklıyız. Bu sezonun sonunda lise bitince MSA'ya gönderelim, masraflarını da biz üstlenelim, eli artık iş tutuyor, mesleği de olsun planları yapıyoruz. Annesi dedi ki ben bayramın 1. günü taşınıyorum. Yardıma gelir misiniz...

Bilenler biliyor, tatil yöresinde bayram günü hizmet sektöründeki yoğunluğu. Bütün kış beklediğimiz gün gelmiş. Kadın o gün taşınacak. Hay hay babamızın emaneti. Erkek kardeş yine bizimle yaşıyor bu arada. Eşim dedi ki "yarın şu saatte uyanıyoruz, bu saatte evden çıkıp, şu saatte anneni taşıyoruz, akşam da bu saatte dükkana dönüyoruz rezervasyonlar full". Ok, sabah oldu, kardeşi uyandırıyoruz uyanmıyor. Belki 10-15 defa uyandırdık. Evden çıkma saati geldi geçiyor, eşim de kendi başına çıktı, üvey anneyi taşımaya gitti. Yarım saat sonra kardeşi uyandı, abisini sordu, anlattım. Tamam deyip evden çıktı. Gidiş o gidiş :D Yukarıda fail 3 zemini olarak anlatmıştım ya :D Cebine henüz çalışmadan verdiğimiz maaşını da koyup kaçtı herif akdljhsa :D Bayram günü dükkanda iki kişi de kaldık mı :D Arıyoruz açmıyor filan sonra arkadaşları haber verdi, Türkiye turuna çıkmış lkdsjla :D Neyse biz bütün yazı güç bela 3 kişi hallettik ama sezon ortasında yeni eleman da bulamadığımız için iflahımız s.kildi afedersiniz.

Bu arada babadan 400.000tl filan borç kaldı dahgsd kafamız çok karışık ama üvey anne abuk subuk harcamalar yapıyor, atıyorum 6 tane kahvaltı tabağına 1.000 tl veriyor, saçma sapan bir elbiseye 900tl veriyor. Sonra param bitti diye bizden destek istiyor, veriyoruz; evden kaçan kardeşin okul taksidi diye para istiyor, veriyoruz filan saçma sapan bir durum :D Küçük kız için yine okul ve üst baş harcamaları, onu gezdirip yedirip içirmeler, helali hoş olsun, tüm hikayeler içindeki en masum kişi kendisi...
Abi 6 ay sonra, kadın dedi ki ben Bodrum'da yapamıyorum, burası çok pahalı, kız okuldan eve geliyor tek başına, ev sahibi beni dolandırıyor vs. Be amk, biz 6 ay önce bunları söyledik zaten sana. Peki ne yapalım? Ben tekrar Marmaris'e taşınacağım, bana nakliyeci ayarlayın. Bi de bilmem ne kadar para. Ok. Bunları da yaptık.

En son benim doğum günümden önceki akşam saat 9'da eşimi arıyor. Sabah 8'de taşınıyorum, yardıma gelebilir misin diye. Ben de kendimce yasta olduğum için senelerdir doğum günü kutlamamışım; o sene Antalya'dan annemler ananemler geliyor, dükkanda müdavim müşteri ve arkadaşlarla kutlama yapacağız. Eşim de durumu izah ediyor, evde 4 kişi misafirimiz var, yarın kızın doğumgünü, dükkanda organizasyon var vs. derken telefon suratına kapanıyor :D Kapanış o kapanış :D Bi daha ulaşamadık. Taşınıp bizi sildi hayatından. Küçük kızı da taşınmadan iki hafta önce Marmaris'e yollamıştı zaten. Veda bile ettirmeden :D

Bu arada eşimin annesi adamdan ayrılma arifesindeydi ya, o da yanında bir erkeğin eksikliğini hissetmesin filan diye ona da maddi manevi yardımcı oluyoruz. Gece 5'te dükkanı kapatıp, sabah 7'de eşim kapı montajına gidip, birkaç saat sonra dükkanı açıp 15 saat aralıksız çalışıyor filan öyle bir şey.
Ama annesi yalnız kalma kısmını kabullenemeyip adamla tekrar barıştı. Çok boktan hissettik.

Aileden yediğimiz bu son kazıklardan sonra bizim psikolojimiz baya gitti bitti. Çok garip oldu. Peki dedik, öldürülmek istiyorsan artık senin kararın ama madem kocan yanında o zaman bizden maddi manevi bir desteğe gerek kalmadı diye blöf yaptık. Yeniden birleşme denemeleri 1 ay sürdü. Ama o 1 ayda çektiğimizi Allah biliyor. Her gece evlerini gözetledik kavga var mı, kötü bir şey var mı diye. Her uykudan kabusla uyandık.

1 ayın sonunda herif yine içip sıçmaya başlayınca anne nihayet uyandı ve adamı kovdu. Bu sefer de onun bozulan psikolojisiyle yaptığı işler batmaya başladı. Bir yandan yatalak annesine bakıp bi yandan çalışmaya çalışıyordu ama başaramadı. Dedik ki bu böyle olmaz, hiçbir şey yapmasan aylık giderin (dükkanın masrafı, ev kirası, bakıcı parası, çalışan maaşı vs) 20.000TL. Gel bizimle yaşa, dükkanını da kapat, tüm masraflarından kurtul.
Böylelikle kayınvalide bize taşındı. Bu arada 2+1 evde 2 kedi, 1 köpek, 1 kayınvalide, 1 yatalak anneanne bir de biziz ashdkajsdh :D Bu şekilde 7 ay kadar birlikte yaşadık. Zaten melek gibi insanlar, başımın üstünde yerleri. Ama bu sayede kadıncağız son 1 iş daha yapıp, ufak tefek borç kapatıp, cebine de bir miktar parasını koyabildi. Geçtiğimiz Mayıs ayında onu Antalya'da ufak bir köye taşıdık. Şimdi tarım yapıyor, annesiyle emekli maaşlarıyla tatlıca geçiniyorlar.

Anam ne uzun oldu :D Aralarda bi sürü şey daha var onları geçiyorum artık. Tam yine her şeyi yoluna koyduk, artık bi Avrupa yapabiliriz derken bu sefer de pandemiler çıktı işte oralar zaten malum. Dolar euro da öyle :D Bu bir senenin yaklaşık 6 ayında kapalıydık. Bu aradaaa yaş da 30 oldu :D

Sonuç, işler ve dükkan genel olarak gayet güzel oturdu. Bu yaz dükkanda çalışan nihayet 5 kişiydik. Küçük kız kardeş Darüşşafaka'yı kazandı :,) Annesi telefonlarımızı açmadığı için görüşemiyorduk, geçtiğimiz aylarda ona güzel bi telefon hediye ettik kendisine ait, artık rahatça görüşebiliyoruz :)

Borçlar bitti sayılır; yeniden borca girmeden kendi birikimimizden harcayabiliyoruz en azından pandemi sürecinde. Kendimizden çokça ödün vererek belki bir güzel ev ve araba parasını havaya üfledik ama vicdanlarımız rahat diye bakıyorum.

Geçenlerde eşimin annesi ufak bir kanser tehlikesi atlattı, ameliyatı için Antalya'ya gittik, anneanneye ben baktım, eşim de annesinin yanında durdu mesela. Annem de bize yardıma geldi kayınvalidelere. Sonra hep beraber benim Anneannemlere gittik. Yetişemiyorlarmış perdelerini yıkadık, yemeklerini yaptık :) Dedem kalp krizi geçirmişti, onu bi daha göremem diye çok korkuyordum, onu gördüm. Ailenin kalan kısmıyla mutlu zamanlar geçirebilmek çok değerli bence. Nolur size değer verenlere sıkı sıkı sarılın. Küsseniz barışın.

Şimdi de benim annem tiroid kanseri oldu sanırım. Pazartesi günü belli olacak, bakalım. Özet olamadı ama özetle benim de duyuruya ara verme sebeplerim böyle şeylerdi.

Şu sıralar artık daha fazla vakit ayırmaya çalışacağım. Umarım başarabilirim. Bana ulaşamayan mesajlarınız olduysa hepinizden özür dilerim.

Hatırlayanlara bol sevgiler, ve bir de kapanış fotoğrafı gönderirim :))

İlk kedimi sahiplenmeden önce duyuruya sormuştum. Herkes sende kalsın lütfen sokağa bırakma demişti. Buradan aldığım en güzel cevaptı. Çünkü tüm bu boktan süreçlerde hiçbir terapi, hiçbir ilaç olmadan, hayata tutunmamı sağlayan en güzel şeydi kendisi. Sonra sorunlar arttıkça, evdeki terapicilerin sayısı da arttı asdhajga :D Teşekkür ederim tekrardan. Onlardan bi hatıra bırakıyorum buraya.

Sorularınız varsa sorun, umarım modlar silmez :p Sağlıcakla kalın.

Sevgiler.