Merhabalar

Arkadaşlar benim kız arkadaşımdan ayrılalı 1 sene civarı bi süre oldu, kendisiyle kötü bi ilişkimiz oldu, kendisini bidaha görmek istemiorum mantık çerçevesinde zaten bir geleceğimiz olamazdı şimdimiz de olmadı.. Benim sorunum 1 sene oldu kendisinden tek haber almadım ortak arkadaşlarımıza hiçbir zaman sormadım ne yapıyor ne ediyor gerçekten hiçbir fikrim yok.. Sorun şu ki benim 1 sene boyuncu günün her saati ve saniyesi aklımdan çıkmıyor oluşu, artık beynimi çıkarıp tokatlamak istiyorum gitmiyor aklımdan bi türlü, yemek yerken yolda yürürken sigara içerken okuldayken bu satıları yazarken aklınıza gelebilecek ne varsa yaparken sürekli beynimin içinde onunla konusuyorum , kurtulabildiğim tek bir an yok, artık beynim düşünmekten o kadar yorgun düşüyor ki , yaşatmıyor beni hareket ettirmiyor.. Bu süreler içinde kafam dağılsın diye çeşitli sınavlara hazırlandım, bi dönem çalıştım ama durum değişmiyor bi türlü beynimin içinden gitmiyor.. Nefes almakta zorlanıyorum çoğu zaman sanki tüm kainatta yalnız kalmışım gibi hissediyorum ve bu beni boğuyor.. son 1 senedir daha önce hayatımda olan herkesi çıkardım kimseyle görüşmüorum , birkaç ısrar eden arkadaşım oldu sayıları 2-3, onlarla çok nadir görüşüyorum.. telefonları pek açmıyorum mesajlara çok zor cevap veriyorum, ataletim sıfıra yakın , mesela bu yazıyı kaç aydır buraya yazıcam ama ancak yazabildim.. hiçbişey yapasım gelmiyor, yaptıgım herhangi birşeyden zevk almıyorum.. Son zamanlar da sürekli ''bi şekilde ölmem lazım'' diye içimden tekrar edip duruyorum, ölmek istiyor muyum, yada yapar mıyım bi fikrim yok, ama beynimin bu yorgunluğu bu şekilde yaşatmıyor beni, kafam ağrıyor artık sürekli, bi ağırlık var içinde sanki taş koymuşlar içine.. Genel olarakta sürekli herşeyi çok düşünen çok takan bi insanım ama bu konu beni günden güne öldürüyor, sadece fiziki olarak yaşıyorum.. daha yazacak çok şey var ama benim enerjim yetmiyor, napıcam ben ya?

Garip bir şekilde George Costanza'yı çekici bulmaya başladım. Konuşma tarzından mıdır nedir. Durum ne kadar vahim?

:(

bir arkadaşlık uygulaması kurdum da escortlar cirit atıyor. hayatımda hiç bu tür bir ilişkim olmadı. hep korkarım aslında tanımadığım biriyle ilişki sonucu bir hastalık kaparım ya da başka bir şey başıma gelir diye. bazı profillerin fotoğrafları aynı ama farklı isimler de olabiliyor. işte gecelik şu kadar vs.. bunlar nasıl çalışıyor bilen var mı. yani gerçekten tek başına kendi evinde çalışan mı yoksa bunları organize eden bir p..venk mi var ? kısacası böbrek.avi mi :)

iki insanın hissel olarak farklı iki uçta olması ayrılmak için bir sebep midir, bu değiştirilebilir bir şey midir ( ki neden değiştirelim? )

bir insanı hayatınızdan cıkarmak, hislerinizden bile vazgecmek için sizin için yeterli sebep nedir ya da bunun için yeterli sebepler var mıdır?

sevgilinizle yaklasık bes sene daha aynı sehirde bile bulunmanız imkansızsa ya da cok düşük ihtimalli bir durumsa bu sebeple ayrılır mıydınız? buna ek olarak az önce de söylediğim gibi duygusal anlamda farklı uc noktalarda olma, dolayısıyla bu konuda karşılıkla anlaşılamama, ilgisizlik, sıkılganlık vs.....

ben az önce bu gibi sebeplerle uzunca bir süredir birlikte oldugum erkek arkadaşımdan ayrıldım. hayatımda bir sürü sorun var ve artık o da sorun olmaya baslamıstı. onunlayken hiç ' biri var' güveni hissedemedim. yalnız hissettim. biriyle olmak, birinin derdiyle dertlenmek, ona bir omuz olmak ne demek bilmiyordu. sadece iyi anlarda vardı. hep yalnız gibiydim. birlikte oldugumuz süreçte bunların hep farkındaydım ama ona olan hislerim ve ' belki çok güzel olur' düşüncem bitirmeme engel olmustu. ve yasadıgımız sorunların bir çoğu ne o ne de ben kaynaklı ' hayat şartları' ydı. bizi ekosistemden silmek istememiştim, hala isteyemiyorum. yani bunlara yenilmek istemedim. ama yapamıyorum, yapamadım. buraya kadar direndim.

böyle. bu konu hakkındaki düşüncelerinizi de alabilirim.

Er kişiyim tabi. Hiç yapmamıştım hayatımda. Hep genelde yalvarma işin peşine düşme, göndermeler, sorgulama vs olurdu.
Bugün böyle bir mesaj aldım tabi aslında tam ayrılık diyemeyiz bir deneme süreciydi, uzun bir süredir, yarı sevgili gibi işte. İşte daha fazla devam edemeyeceğim uzun uzun düşündüm, uzun uzun şeyler yazma kararım değişmeyecek gibisinden bir mesaj atmış...
Sabahtan beri hiçbir şey yazmadım, ilk defa böyle oluyor, yorgunluk mu bıkkınlık mı, emeklerin çöküşü altında o enkaz altında kalmak mı, bilmiyorum nedenini ama tek bir şey yazmadım...

Doğru mu yaptım bilmiyorum, bir şey demeli miyim, desem ne demeliyim bilmiyorum. Elim gidiyor sonra duruyorum... sadece peki, tamam yazasım geliyor sonra o yetmez şunları diyim diyorum öylece aklıyorum.
Hiç cevap atmamak nasıl bir tercih? Akıl verin:(

Merhaba, daha fazla paranan kazanan erkek peşinde koşan kızlara neden kaşar deniyor acaba? Teşekkürler.

Çok ilginç bir şey oldu, Türkiye'de fazla kullanmıyordum ama buraya gelince merak ettim çalışıyor mu diye. Bir haftada 100'e yakın eşleşme aldım. (erkeğim) Bana yazanlar oldu ama hiç kimseye yazmadım şu ana kadar.

Burada insanlar nasıl kullanıyor bu uygulamayı? Arkadaşlık, sohbet, dating veya başka şeyler? Ona göre yazayım ben de.

Şu şanssızlık peşimi bırakmıyor bir türlü. İş ortamında tanıştığım biri vardı, bir süredir ilgisini bariz belli ediyordu, 2 defa çıkmıştım ama arkadaşça. Ama o ilgisini belli ediyordu. Olabilir belki kafasına gelmiştim. Ama bugün şok yaşadım. Boşanmış. 2 yıl ilişki, 3 yılı evlilik.Çocuk yok. Ama ben bunu duyunca buz kestim.

Kabullenemiyorum. Bir kadını sevmiş, öyle çok sevmiş ki okadını kanatlarının arasına almış, koruması altına almış o kadını, nikah kıymış, gelinlik giydirmiş, sevip okşamış, bir gelecek düşlemiş.. Evlilik benim için büyük bir eşik o eşiği geçmiş, o eşiği geçtirtecek biri karşısına çıkmış. Hazmedemiyorum. Şimdi çıkıp "yaaa sevgisili olmuş gibi düşün" diyenler çıkacak ama evlilik farklı işte, farklı bir olay, üst bir eşik. Bir kadını kanatlarının altına almak demek evlilik. Ve bir erkeğin bir kadını kanatlarının altına alması demek o kadını çok sevmesi demek :( çünkü hiçbir erkek kolayı kolayına nikah yapmaz bir kadına. yaptıysa dünyalar kadar sevmiştir.

Ayrıca evlilik bence sicil gibi. Hani iflas etmiş bir şirketi olan adamın sicilinde bu iflas kara leke gibi durur ve kredi vermezler ya. Ona benziyor.Boşanmış birinin sicilinde ömrü billah duruyor bu başarısız evliliğin izi. O yüzden farklı ya sevgililkten.

Ben bitiricem ama içim acıyo ya. Boşanmış bi erkekle evlenen oldu mu hiç buralarda, bu acıya nasıl katlanılır ?

sanki her ilişkiye bir öncekine göre daha da birşeyleri kaybetmiş olarak başlıyorum. her birsonrakinde hevesim neşem biraz daha azalıyor, vazgeçebilirliğim daha yüksek oluyor.

misal vermek gerekirse; eskiden hediye alınca çook mutlu olan ben, şuanki 14 şubat hediyemi açmadım dahi. içinde ne olduğunu söyledi istediğim de birşeydi ama kargo kolisinde duruyor. sanırım bir 4-5 gün daha, paketini görmekten sıkılıp da şunu bir açayım diyene kadar açmayacağım. hevesim yok.

misal vermek gerekirse, artık insanlardan, ilişkimden çok çabuk vazgeçiyorum. her kavgada tamam bu iş yürümüyor ayrılalım kimse için üzülemem oluyorum. kavgalarımda ne kadar hırçın yahut kırıcı olduğumu da umursamıyorum. herkes herşey vazgeçilebilirmiş gibi geliyor.

eskiden böyle değildim. pamuk gibi heyecanlı hevesli düşünceli bir insandım.

sizde de durum böyle mi?
bu durum fazla miktarda ilişki tükettikçe mi ortaya çıkıyor, yaştan mı kaynaklı?

yahut o kişi tam olarak içimize sinmediği için mi böyle? gerçekten içimize tam anlamı ile sinen, deli gibi istediğimiz birini bulunca çok farklı mı olacak? (çoğu kişi bulamıyor)

Bu ikisinin arasındaki sınır nedir?

Güzel bir kız arkadaşınız var. Kızın aurasından mıdır nedir, kızla tanışan erkeklerin yarısından fazlası kıza ilk başta ilgi gösteriyor, istiyor kızı. Kız bunlara kuyruk sallamıyor ama çocuk ondan bir kez hoşlandı diye iletişimi de kesme taraftarı değil. Bir şekilde arkadaşlığa çevirebiliyor aradakini.

Önceki ilişkisinde de durum benzerdi. Tanıştığı erkeklerin çoğu, kızın uzun süreli bir ilişkisi olduğunu görmesine rağmen bir meyilli davranıyordu ilk başta. Ama kız sınırı çekiyor, ilişkisi olduğunu söylüyor, eğer erkekten biraz ısrar gelirse "senden bir daha bu tarz şeyler duymak istemiyorum" diyor. Sonra erkek tavırlarını düzeltiyor ve gerçekten arkadaş olabiliyorlar.

Gel gör ki, kızın çevresindeki erkeklerin belki de yarısı kızı ilk başta arzulamış kişiler. Ama şu an bir meyilleri yok, sınırı biliyorlar. Bunu kabullendim diyebilirim. Benden önce arkadaşı olan insanlarla arasına sınır koydurtmak istemiyorum. Ancak bu şekilde yaklaşan yeni erkekleri hayatına hiçbir şekilde almamasını beklemek normal değil mi?

Örnek: Kız yabancı. Bir haftalığına Ankara'ya gitti kuzeninin yanına, şehre ilk kez gidiyor. Havaalanında valiz beklerken, yanına aynı memleketten bir eleman geldi, "seni uçakta gördüm, ilgimi çektin, Ankara hakkında yardıma ihtiyacın olursa yardım edebilirim" vs konuştu. Kızın elindeki yüzükleri görüp sordu, kız evli olduğunu söyledi (evli değil). Kız çocuğa numarasını verdi; yabancı şehirde vatandaşı bir insan, işe yarayabilir diye. Sonra bana anlattı olayı, "kuzenim hep müsait olmayacak, ne düşünüyorsun onunla çıkmam konusunda?" diye. Ben tepki gösterdim. Tamam, anlıyorum dedi. Ben biraz büyüttüm gerçi, "ilgi mi arıyorsun" falan diye suçladım. Neyse anlaştık bu konuda, ama kendi değer yargılarımı sorgulamaya başladım şimdi.

Benim mantığım şu: "Kız arkadaşımın erkek arkadaşları olabilir, normal. Ama bir erkek, kız arkadaşımla ilgilenmişse, bunu belli etmişse, artık o elemanla iletişimi kesmesi gerekir, arkadaş olmaması, vakit geçirmemesi gerekir."

Kızın mantığı da şu: "İlişkim olduğunu söylüyorum zaten, biliyor. Bir girişimde bulunursa uyarıyorum, durduruyorum. Bana ilgisi olan her erkeği silersem neredeyse arkadaşım kalmaz. Zaten görüyorsun, ilk başta ilgisi olan ama sonra tamamen arkadaşım olan erkekler de var, garip bir durum yok"

Siz ne düşünüyorsunuz? Tamam, kıza güveniyorum, mesele aldatmak değil. Ama kızdan hoşlanan bir erkekle bir bahaneyle dışarı çıkıp vakit geçirirse elemana ümit vermiş olacak. Elemanın beklentisi varken görüşmeleri inanılmaz rahatsız ediyor beni. "Elemanın niyeti benim için önemli değil, ben kendimi biliyorum" diyor ama benim için önemli. Sonuçta çocuk ona ilgisi olduğunu söylüyor, kız çocuğa ilgi göstermiyor ama görüşmeye açık davranıyor, böyle olunca da çocuk flört ettiklerini düşünebiliyor. Haksız mıyım?

23 yaşındayım. Bu zamana kadar lisede hoşlandığım bi kız oldu. Bir süre konuştuktan sonra koptuk. Üniversitede bir iki sene görüştüğüm bir kız arkadaşım oldu. Onla da zamanla koptuk. Zaten ömür boyu görüşmezdik. Kafa yapılarımız farklı.

Şimdi ben tek çocukların olduğum için genellikle yalnız büyüdüm. Annemle yaşadım. Bu yüzden içten içe bir aile müessesesi isteğim var. İçimden geçen en büyük istek de temiz, dürüst birisiyle tanışmak. Özellikle instekramda millet kız arkadaşlarıyla elele kolkola çok mutlular. Evlenirler herhalde..

Evli olanlar, evliliğe nasıl karar verdi? Yani uzun süren ilişki sonucu mu oldu yoksa kısa sürede tanışıp evlenildi mi? Mutlu musunuz?

Ne düşünüyor/hissediyorsunuz?
Mesela daha önceden konuştuğunuz bi konu hakkında bi şey söylediğinizde aradan zaman geçince o şeyi söylediğinizi tamamen unutuyor ve "hayır söylemedin" diyor ve bu sık sık oluyor.
Ya da (eski sevgilimden bi örnek olacak) "Çilek yerken oluşan yüz ifaden çok sevimli oluyor" diyor ama aslında o yüz ifadesi erik yerken oluşuyor. Birbirine karıştırıyor filan.

Birisinin telefonundan numaram duruyor mu yoksa silmis mi diye ogrenebilecegim bir yol yontem var mi ? :D

yalnızlık tanımınız, dereceniz, ümidiniz... nedir/var mıdır

Kadınlar, size doğdunuzdan beri aşılanan cinsellik, seks vs. ilgili olumsuz fikirleri,yasakları, bekaret vıdı vıdı teranelerini nasıl aştınız ya da aşabildiniz mi? ilişkilerinizde zorlandınız mı bu yüzden genel anlamda?

hallöschen duyuru halkı,

kıt ingilizcem ve kıt almancamla bir frenk kızıyla malum appde eşleştim. akşam masa tenisi oynayacağız. masa tenisinde problem yok lakin ingilizcem pf. neyse dil gibi koca bir problem varken tam bir türk umarsızlığıyla bu daveti yaptım bu asya menşeili hanımefendiye. hadi diyelim dil vs ok. peki nasıl yürüyeceğim? normalde de bu işlerde pek tecrübeye sahip değilim. bana kalırsa olay şöyle gelişiyor; kız hoşlandıysa bişekilde bana o cesareti verir ve yürürüm.
vaziyet bu, taktikleri alayım?

edit: couchsurfingden iki kuzeyli adamı da olaya dahil edebilirim. ediyim mi? edersem muhtemelen yürüme işi tamamen hayal olur ama en azından dille ilgili cok rezil olmam arada kaynarım.

Bir süredir işim gereği düzenli olarak katıldığım bir toplantı serisi var, farklı kuruluşlardan da insanlar geliyor. Bu toplantılarda tanıştığım bir çocuğa çok kanım kaynadı,kendini geliştirmiş biri ve bi muhabbete başlayınca vakit dolu dolu geçiyor. "Keşke bişeyler olsa" diye düşünüyorum. Toplantı aralarında yemeğe kahveye çıktık birkaç kez. Bir de facebookta arkadaş olduk bazı fotolarımı beğendi falan, öyle işte. Bir de bu toplantılara katılan bir kız var ama bu kız başka şehirden geliyor, her 5 toplantıdan 1'ine katılabiliyor. İki hafta önce ben bu kızla yemeğe gitmiştim toplantı arasında ve kız muhabbeti yapmıştık. Bir sevgilisi varmış, uzun ilişkiymiş, sevgilisi yurtdışında yaşadığı için sık sık seyahat ediyomuş, uzak mesafe zormuş ama tutkulu bi ilişkiymiş.. Ben de evlilik düşünüyor musunuz diye sorunca kız da "ay evlilik ne ya, evlilik ne kadar banal birşey" vs. demişti.

Peki bugün noldu dersiniz? Ben hoşlandığım çocukla sigara molasına çıkmış muhabbet ediyodum. Sonra bu kız bizi görüp geldi muhabbetimize daldı. Ama öyle bi daldı ki, sanki ben yokmuşum gibi direk hoşlandığım çocukla konuşuyo falan. Hoşlandığım çocuk da beni katıyo "sybella da şöyle düşünüyor" falan diye.Neyse konu doktora yapmaktı ben kıza sen de düşünüyor musun diye sordum.Kız da "ay ne doktorası ben artık evlenmek, bebeğimi yapmak istiyorum" dedi ben şaşırdım ve sandım ki tutkulu ilişki yaşadığı adamla evlenecek "aaaa evleniyor musun" diye sordum ve kızın cevabı: "hayır hayıııır, görüştüğüm kimse yok, evlenip yuvamı kurmak bebeğimi yapmak istiyorum artık." Hoşlandığım çocuğa mesaj verdiğini düşündüm ve yüzüm düştü, moralim bozuldu.

Konuyu anlattığım ablamın tepkisi: "sybella sen salaksın. salağın kareköküsün. kız resmen çocuğa olta atmış neden demedin senin yurtdışında sevgilin vardı diye ? bi adamı elde etmeyi beceremiyorsun üstelik çocukla aynı şehirdesin. kız başka şehirden gelip kapacak adamı. açsaydın ya kızın g..tünü." Ablamın bu yorumları üzerine moralim daha beter oldu. Ben düşündüm ki, kızla şahsi muhabbetimde anlattıklarını söylemem doğru olmaz diye düşündüm o an. ablam da diyo ki "senin yerinde o kız olsaydı anlatırdı."

sizce ben salaklık mı yaptım? ablamın deyimiyle kızın g..ünü açmalı mıydım o anda ?

i.hizliresim.com

google görsellerde aratıp resmi gelip cevap vermeyin.

1 aydır ankara'da, tunus civarında bir pub-cafe'de akşam 8'den sonra çalışıyorum, genelde barmen pozisyonunda. bir ayda gözlemlediğim en enteresan olay şu: hemen her gece -özellikle hafta içileri- 40 yaş üstü, bakımlı -en azından kilolu olmayan- bir kadın grubu takılmaya geliyor. kadın grubu demişken, hep aynı kadınlar değil yani, değişiyor tipler sürekli. içtikleri çok bir şey de yok hani, kişi başı iki 50'lik en fazla. ama inanılmaz flörtözler, 20 yaşında genç kızlardaki o bilindik havalardan eser yok. bana bile asılıyorlar amk çok enteresan. çoğu da ortamdaki diğer genç erkek elemanlarla -geneli üni öğrencisi- telefon numara alışverişi yapıyor, kahkahalar falan. muhtemelen evlidirler bence, gerçi yüzük göremedim pek çoğunda ama çıkarıyor da olabilirler.

var yani böyle bir kadın popülasyonu en azından ankara'da, garip değil mi ya? yani evli kadınlar bu kadar rahat aldat(a)mamalı eşlerini? çoğu da haftaiçi geliyor nedense, herhalde kocalarının iş yoğunluğunu kullanıyorlar bir şekilde.

Kadınlarda mastürbasyonla ilgili söyleyecek neyiniz var? İstediğiniz halde moda girememe oluyor mu? İlişkiye girmekten daha çok tercih edeceğiniz bir şey mi? Hoşunuza giden yöntemleri nasıl keşfettiniz? Bu keşifler partnerleyken de işe yarıyor mu?

ya şöyle olan var mı. birkaç ayı acayip yalnız geçiriyorum, kendimi deli gibi işe ve spora veriyorum, arkadaşlarımla bile görüşmiyorum. özellikle ekim-şubat arası falan. sonra hafif böyle bi hava ısınmaya başlayınca bi kıpırdanma geliyor, bir sürü insanla görüşmeye başlıyorum, aynı anda 5 kıza birden falan yazıyorum. onlarla beraberken hepsine aşıkmışım gibi geliyor, çok çabuk kabarıyor duygularım böyle bi şıpsevdi mi denir ayran gönüllü mü denir bilemiyorum, acayip neşeli ve enerjik oluyorum uyuyasım gelmiyor resmen. hiç bir şey keyfimi kaçıramıyor. 27 yaşında olgun olmayan bir tavır sergiliyorum yani, bu yüzden uzun süreli ilişkim de olmuyor, hep o başlama sürecinde kalmak istiyorum. (bu arada seks bağımlılığı falan değil, çoğuyla sevişmeden dahi ayrılıyoruz yani o derece)

niye böyle? var mı böyle olan? çocuk muyum ben.

Bir kızla tanıştınız. Barda ya da internette. Biraz sohbet ettiniz. Bir kez görüştünüz. Kız idare eder ama sevgili olmak isteyeceğiniz kadar ilginizi çekmedi. Seks olacaksa tamam, ama fazlasını istemiyorsunuz. Muhabbeti nasıl buna getirirsiniz?

Tinder'dan tanışıp buluştuğum kızlarla bile muhabbeti dostane bir şekilde sürdürüyorum. Yani bariz bir karşılıklı ilgi oluyor ama flörtöz bir muhabbet zor. Bir şeyler olacaksa da birkaç buluşma sonra, alkollü ortamda, baş başa kalırsak ve karşıdan sinyali alırsam harekete geçiyorum ancak. Dolayısıyla istediğim seks olsa bile bunu belli edemiyorum. Siz nasıl yapıyorsunuz?

En son "bu aralar pek ilişki (sevgililik) yaşayacak dönemde değilim" kozunu oynadım ama derdimi anlatabildim mi emin değilim.

Ortak arkadaş grubu yok, ama ortak tanıdıklar var gibi düşünebilirsiniz. Yani sapık damgası yeme riskini minimize edersek iyi olur.

birlikte olunan kişi sosyal ortamlarda sevdiğini neden ilgisiz bırakır sizce?

birlikteliğimizi bilen farklı farklı arkadaşlarımızla yine farklı farklı etkinliklere katıldığımızda sanki bir çift değil de yeni tanışan arkadaşlar gibi seyrediyor yakınlığımız. elbette vıcık vıcık her saniye "ayhş aşqithoom" modunda olmak değil beklentim, ama mesela en son katıldığımız bir gecede ben ortak arkadaşımızla birlikte şarkı söylerken dinlemiyordu bile, telefonuyla ilgileniyordu... müzikal yeteneğim tescillidir; kaldı ki olay o değil, hani dinleyip kıçıyla gülsün, "aa detone oldun" diye yüzüme vursun olursam eğer; ama bir etkileşim olsun tek derdim... diğer masalardaki insanlar alkışlarken bizi, o her şey normalmiş gibi kendi halindeydi...

bilmiyorum bana mı tuhaf geliyor, büyütüyorum ama bu tür davranışlarını gözlemliyorum, yüzüne de vurdum hatta mekandan ayrıldığımızda ama o "insanın her hali birbirini tutmaz ki" vs. söylemlerde bulunuyor sanki seyrek olan bir şeymiş gibi; oysa genel bir durumdan yakınıyorum ben, sıkıntı da bu.

sonuç hep aynı yere gidiyor ama bundan da şüpheliyim çünkü "başka anlarda" sevdiğini biliyorum. içine kapanık bir sevgi ama; ki ben de gösteriş meraklısı olmadığımı tekrar tekrar belirtiyorum, biliyor da.

Peşin not: benden utanmadığını, aksine gururlandığını ve kendi arkadaşlarıyla tanıştırmak istediğini biliyorum. O yüzden yanıt bu kadar basit değil maalesef...

Şimdiden teşekkürler.

selamlar , kursta tanışmak istediğim birine nasıl yaklaşmalıyım...daha önce keşke daha önce tanışsaydım dediğim insanlar olduğu için bu sefer bir hamle lazım...fikirlerinizi belirtirseniz memnun olurum

Şimdi farkettim, 9 yıl geçmiş ciddi anlamda aşık olalı. O da 17 yaşında falandım zaten.

Hani arada hoşlandığım bir iki hafta paso düşündüğüm insanlar oldu da aşk hiç yok la..

Çok anormal geldi bakınca. Sizde de böyle mi, bir daha aşk olur mu?

Varsa sen söyle.

Merhaba kıskanç biri misiniz?
Eski/yeni sevgilinizi kıskanır mısınız?

Genel anlamda kıskançlık dereceniz nedir?
hiç
az
orta
çok


Konu çok geniş biliyorum özetle kıskanç biri misiniz diye sorayım?

Sevgili arkadaşlar,

Bir şekilde kendimi ayakta tutuyorum, depresyon modunda yatakta kıvranmıyorum fakat hiçbir şey yapasım gelmiyor. Lisanstan yeni mezun oldum, okulu yarım dönem erken bitirdim sözde o yarım dönemi dil çalışmaları için kullanacaktım, ales'i filan aradan çıkaracağım... Öyle bir moda girdim ki kolumu kıpırdatasım gelmiyor :( bu kafayla olmaz, yapılmaz bir şey :(

Özel ders ofislerinde çalışıyorum özetle ve pek sevmediğim ya da uzun vadede yapmayı düşünmediğim bir işle uğraşıyorum. Yaparken mutlu muyum? İşim çocuklarla olduğundan dolayı mutluyum. Güzel bir sistem oturttuğum için kendime güveniyorum ayrıca. Fakat bugün telafi dersi yapmaya gideceğim mesela, günümü böldüğü için, oraya gitmek zorunda olduğum için geriliyorum, bu yüzden de hiçbir şey yapasım gelmiyor. Kendi ofisimi açıp en azından zamandan tasarruf etmek dışında pek başka bir alternatifim de yok şu an... yani bu işi 1-2 yıl daha yapacağım mecbur.

Sadece kendime zaman ayırıp dinlenerek geçireceğim bir haftam dahi yok gerçi. Üstüne küçük bir de gönül kırgınlığı yaşadım, o da içime oturdu sanki hiç derdim yokmuş gibi. Hem yeni bir iş kur,hem başka işlere koştur... Azıcık gerildim.

Bu gerginliğin ve korkunun üstesinden nasıl geleceğimi bilmiyorum...

Birilerine anlatıp rahatlamam gerekiyordu sanırım.
Ben de burayı seçtim, sevgiler...

olan var mı ya konuşalım bi çok dertliyim ?

veya çok kişi varsa burda da paylaşabilirim.

bu kişilerden biri benim.

insan ayırt etmeden onlara elbette saygı duyuyorum ama duygusal bir şey yaşamak da istemiyorum. (ha ben onlar için çok da "fifi" yim orası ayrı konu.)

sağını solunu açan herkesi modern, kapananların hepsini geri kafalı görmüyorum. o yüzden öyle yanıtlar vermeyin.
kalıplara dayalı, tutucu bir düşüncede değilim.

ama erkekler yüzünden bir kadının kapanmasını kabul edemiyorum.

hakkımdaki görüşleriniz nelerdir?

Durumu olduğu gibi yazıyorum, azıcık uzun olacak ama içimi dökmezsem cidden kafayı yiyeceğim. Çok saçma biliyorum gerizekalıyım ama içim yanıyo abi.

Şimdi bu "hayvanın başkanı"yla biz aslında 6 senelik arkadaşız. Her zor zamanımda bir alo dediğimde yardımıma koşmuştur. İstanbulda üniversite okurken taşınacağım zaman hep gelip arabasıyla taşımıştır eşyalarımı. Ben başka bir şehre ailemin yanına gitmiştim bir kaç sene boyunca ne zaman istanbula bir işim olsa hep o çözmüştür. Yani aslında adamın kralıdır, şimdi arkasından sallıyormuşum gibi olmasın, iyiliğine iyidir.

Neyse geçtiğimiz nisan ayında ben istanbulda çalışırken yine taşınma durumum oldu ve ben yine onu aradım. Kardo dedim malum konu ya rica etsem.. Ne ricası saçmalama gelirim tabi dedi ve yine işimi halletti.

Bu arada yeni taşındığım yer onun evine yakındı o yüzden arada araşıyorduk akşamları çay içiyorduk falan. Hatta ben ona kardo ne zaman arasam koşuyosun sağol valla dediğimde, kızım senin ailen yok burada, arkadaş olarak boynumuzun borcu sana yardımcı olmak diyordu kurban olduğumun salağı :..( (hayır ağlamıyorum şu an)

Gel zaman git zaman bu akşam buluşmaları sıklaşmaya ve her akşam görüşmeye başladık. Ben ailemi özlediğim zaman beni teyzesine götürüyordu, teyzesinin anaçlığı, kuzenlerinin kafa dengi olması falan bana baya iyi geliyordu. Teyzesi, kuzenleri falanda bizi birbirimize yakıştırıyorlar, sevgili olsanıza siz diyorlardı ama ikimizde yok be ne alaka arkadaşız valla diyorduk. Harbiden de arkadaştık.

Aradan zaman geçti biz ne olduğunu anlamadan 10 temmuzda sevgili olduk. Çokta iyi olduk. Her şey çok güzeldi. İkimizde şaşırıyorduk hislerimize, cidden birbirimize çok değer veriyor, çok seviyorduk. Birimiz aç olsa diğerimizin boğazından lokma geçmeyecek kadar (burada harbiden ciddiyim)..

Sonra onun isteğiyle eylülde annelerimizi tanıştırdık, ben her ne kadar erken desem de, zaten 6 yıldır arkadaşız erken merken değil dedi. Sevdiler birbirlerini, tam kafa dengi çıktılar.

Tabi arada sırada tartışıyorduk ama öyle büyük şeyler değildi. Ekimde nişanlanmaya karar verdik. Kıyafetlerimize kadar sipariş verdik, ama bir akşam benimle konuşmak istediğini söyledi.

Son bir haftada biraz fazla tartıştığımızı ve benim bazı davranışlarımdan dolayı nişan olayını ertelemek istediğini söyledi. Anlattığına göre, sofradan kalkarken tabağını da kaldırır mısın demem, bir tartışmamızın ardından gömleğimi ütülesene dediğinde kendin ütüle demem gibi şeyler kafasında soru işaretleri oluşmasına neden olmuş.

Tamam dedim nişanlanmayalım hatta ayrılalım. Ulan nasıl fena oldum anlatamam ciğerim söküldü resmen o an ayrılalım demekten başka bir şey aklıma gelmedi, çünkü söylediği şeyler çok mantıksız geldi. Ben ayrılmak istemiyorum sadece bir süre görüşmeyelim dedi.

Bir hafta görüşmedik. Sonra ben dayanamadım aradım. ne yapıyoruz bu olanlar çok saçma diye. Görüşmeye başladık. Nişan olayından hiç bahsetmedik, ailelere de işlerimizi ayarlayamadık dedik. Tabi ki ben çok kırgındım, görüşmeye başlayalım diyen ben olmama rağmen yinede kırgınlığım bir süre geçmedi. Her tartışmada nişanı erteleyelim dediğin için bu ilişkiyi zedeleyen sensin dedim ona. Ki hala da öyle olduğunu düşünüyorum.

Sonrasında aramız baya düzeldi yine birbirimiz için geberme modlarına girdik. Ya aramızdaki sevgiyi nasıl anlatayım bilemiyorum. Şu güldür güldürde karısına çok aşık adam vardıya hani karısı damperli gamyooon dediğinde karısına deli gibi sarılan adam varya, işte onun gibi deliydik birbirimize. Her tartışmadan sonra hayvan gibi sarılırdık birbirimize.

Sonra bir kere daha büyük tartışma yaşadık yine bir süre görüşmeyelim dedi. Nefret ediyordum öyle demesinden. Bana bir saat ulaşamayınca ortalığı velveleye veren adam nasıl beni bir hafta aramaz diyordum, aklım almıyordu. Ve bir haftanın ardından yine ben aradım. Uzun uzun konuştuk, seni benden başka bu kadar sevecek birini biliyosan git dedim. Sana çok kızgınım bir haftadır sana sarılamadım, öpemedim, kokunu içime çekemedim. Bir daha buna neden olma dedi bana.

Barıştık ama ben hep "bir süre görüşmeyelim" dememesi konusunda onu uyardım. Defalarca en nefret ettiğim şeyin bu olduğunu anlatmaya çalıştım.Ne olursa olsun konuşarak çözelim diye defalarca tekrar ettim. Söz verdi bir daha söylemeyeceğim dedi.

Bu arada bir gün ben ona bir sebepten trip yapıyordum. Bir de başım çok ağrıyordu, o yüzden oturduğumuz yerden erken kalkıp eve gitmek istediğimi söyledim. Beni eve bırakırken yüzümü ellerinin arasına alıp, sen normalde benim yanımdan erken kalkmak istemezsin ne oluyor dedi bana. Yok bi şey dedim. Bak dedi eğer benden ayrılmak falan istiyorsan bil ki bu benim sonum olur, bir daha da toparlanamam dedi. Ondan ayrılmak istediğimi falan sandı galiba. Sonraki bir kaç gün nasıl iyi nasıl iyi bir dediğimi iki etmiyor falan. Hatta mart sonunda nişanlanmak için karar aldık, annesi annemi aradı tarih kararlaştırdılar falan.

Temmuzda da düğün yapalım diye konuştuk. Beyaz eşya baktık, ev baktık, uzun uzun ev mi alalım kiraya mı çıkalım diye konuştuk. Bu olaylar bir aydan fazla sürdü böyle. her şey çok güzeldi (tadı damağımda kaldı:...( Yılbaşında ne yapalım diye konuşurken, extrem bir şey yapmayalım ben yılbaşında sana evlenme teklif edicem dedi. İnternetten yüzük bile baktık. Burada şunu belirtmek isterim ki hiç bir zaman bir şey istemedim. Her şeyin en ölçülüsü en bütçesine uygun olanı konusunda ben ısrarcı oldum. Hatta tektaş için ucuz yollu bir şey almasını istedim, çünkü maddi değeri değil manevi değeri yeterdi bana ve zaten zor durumda satmaya kalksan beş para etmiyordu.

Ama yılbaşında bana evlenme teklifi etmedi. Sormadım neden diye, parası olmadığından dolayı etmemesi imkansızdı, hemde zaten ucuz bir şey alacağız diye kararlaştırmıştık.

Sonra 2017 nin ertesi günü çalıştığım tiyatro battı. İşsiz kaldım. Oyunlarımız iptal oldu. Bir iki yere bakındım ama sezon ortasında oyuncu arayan tiyatro bulmam imkansız diye mecburen sezon sonuna kadar mersindeki ailemin yanına gitmeye karar verdim. Hem de nişan, düğün hazırlıkları için iyi oldu diye bile düşündüm. Konuştuk ağlaştık, karar verdik. Nasıl olsa haziranda evlendiğimizde dönücem diye avuttuk kendimizi.

Ben 10 ocak a bilet aldım. Mersine geldim. Geldiğimin ilk üç günü çok kötü geçti. Hem işsizlik, hem tiyatrodan sahneden sezon sonuna kadar ayrı kalacak olmak hem de ve en büyüğü ondan ayrı kalacak olmak düşüncesi o kadar etkiledi ki beni. Telefonda biraz tartıştık ve ben bir şey sormak istediğimi söyledim. Yaklaşık 6 ay ayrı kalacağız, neden ufakta olsa bir yüzük takıp, ne olur ne olmaz simgesel de olsa bizi bağlamadın dedim. Tektaş değil sadece istedim ki herkes bilsin benim bir sevgilim var.

Bana verdiği cevap: Ne yazık ki yapamıyorum dedi. Çok istiyorum ama senin bazı davranışların aklıma geldikçe sana evlenme teklifi edemiyorum dedi. Kendimi sıkışmış hissediyorum sanki temmuzda evlenmek zorundaymışız gibi hissediyorum dedi.

Elim ayağım buz kesti. Nasıl ya dedim, sen değil miydin beni terk edersen bu benim sonum olur diyen adam. Ki kaldı ki evlenme olayını ortaya atan sen, uzatmayıp en kısa zamanda evlenelim diyen sen, ailelerin bir an önce tanışmasını isteyen sen, Her fırsatta evlenip evimizde yemek yiyip film izlesek keşke diyen sen. Evlilik olayı aklımda bile yokken aklıma sokan sen. Şimdi bu ne demek dedim.

Ve ne dedi sizce.."Bir süre görüşmeyelim".

Ondan sonrasını hatırlamıyorum. O cümleyi duyduktan sonra açtım ağzımı yumdum gözümü. Bir ara şöyle bir şey söyledi bana, haftalar önce sana balık alalım da bir arkadaşımızda balık yapalım demiştim, sende olmaz demiştin. Onu hatırladıkça beni sevmediğini bana değer vermediğini düşündüm dedi. En son bas bas bağırarak telefonu kapattığımı ve başımı gidip musluğun altına soktuğumu hatırlıyorum.

(Balık yapalım dediği arkadaşımız kankamız ama iki çocuğu var ve o gün evine temizlikçi gelmişti, ayrıca evinde balık yapılmasından çok hoşnut değil. Mecburen dışarda yeriz ya diyerek geçiştirmiştim.)

Sonra ertesi gün hızımı alamadığım için birkaç kere aradım ama açmadı, mesaj attım cevap dahi vermedi. Bende numarasını sildim, instagramdan fotolarımızı kaldırdım. Facebooktan da sildim. 25 gündür de aramadı. Bende aramadım. En yakın arkadaşlarımızla bile görüşmemiş. Facebook ve İnstagramını kapatmış.

Gün içinde telefonumu doksan bin kere kontrol ediyorum.

İlk hafta annemde ablamda bekle biraz, o da insan biraz kafasını toplasın diyorlardı. Ama artık unut ve hayatına bak diyorlar. Ve en acısı da ailemde dahil herkes, şimdi bu kadar küçük olayları takan adam yarın öbür gün daha büyük şeyleri tolore edemez diyor.

Kimseyi takmıyorum ama ailemin, o çok sevdikleri adam için artık böyle düşünmeleri çok koyuyor. Ablam artık saygı duyulacak bir kişi değil benim gözümde dedikçe içim acıyor. Anlatamıyorum derdimi hayır diyorum o bu cümleleri hak etmiyor. Bilmiyorsunuz onun nasıl iyi biri olduğunu nasıl beni sevdiğini bilmiyorsunuz. Annem her şey ortada işte seven adam nasıl dayanır bu kadar zaman diyor. Cevap veremiyorum.

Harbiden lan. Geberesice nasıl dayanıyor. Cidden bitti mi yani. Bir ayrılık konuşması yapaydı bari. Belkide böylesi daha iyi ve evlenseydik her şey bombok olacaktı ama şu an kalbim de beynimde bunu kabul edemiyor.

Sabahlara kadar uyuyamıyorum. Sabahta uyuyamıyorum. Hiç uyuyamıyorum. Gözlerimin altı fethullah gülen gibi oldu. Sabaha kadar sigara içmekten dolayı muhtemelen ciğerlerim ilkokuldaki sigara içen/içmeyen fotolarındaki içen adamın ki gibi simsiyah oldu. Hiç bir yere sığamıyorum.

Bütün arkadaşlarım istanbulda. Böyle yüzyüze dert anlatacağım kimsede yok burda. Çiçeklerle konuşuyorum, yemin ederim dün patlıcanla konuştum. O çok severdi patlıcan.

Neyse biraz rahatladım içimi dökünce. Buraya kadar okuduysanız sağ olun. Bana bir akıl verin demiyorum ama merak ettiğim bir şey var. Bu kadar çabuk biter mi bu .mınakoduğumun aşkı!

evet.

ve bundan çok çok utandığımdan bunu yakın bir arkadaşıma açabilmek şöyle dursun, buraya bile dolaylı olarak yazabiliyorum.

sandığınızın aksine tipten dolayı büyük bir sıkıntım yok. boyum kısa denebilir, ortalama da denebilir. obez değilim. yüzüm de fena sayılmaz. eğitim ve entelektüellik en gurur duyduğum yanımdır.

eğer etrafta güzel bir kadın varsa ama göz teması kurmak benim için bir hayal. miyopum zaten. bu yetmezmiş gibi eğer onun bana baktığını farkedersem yer yarılsa da içine girsem diye bekliyorum. büzülüyorum da büzülüyorum. diyaloglarım bile çok farkediyor kadınlarla, sanki bu hislerimi farkediyorlarmış gibime geliyor.

güzel bulmadıklarımda da bazen "beni hemen yatağa atmak istiyorsun farkındayım" bakışı görüyorum. öyle bir şey yok ki! böyle facebookta eskort hesaplarını arkadaş ekleyen, plajda bikinili birini gördü mü ağzının suyu akan adamlar gibi hissediyorum kendimi. halbuki öyle bir şey yok!

bütün pisliklerimi döktüm buraya. soru olarak ne soracağımı bilmiyorum. böyle olmak istemiyorum. nereden başlarım değişmeye? nasıl başlarım?

x/10 ?