öncelikle merhaba,

Ben bir kaç coin aldım sattım deneme amaçlı ilk girişte. ama satarken tamamını satmıyor minik minik rakamlar kalıyor. tl'den normal hesaba atarken de tamamını atmadı. 3 onda 5 bunda minik minik rakamlar kaldı bunları sıfırlama imkanı yok mu? kalacak mı öyle? al-sat ile illa bakiye mi kalacak?

neden bu dönemde sürekli gündemde ve cb açıklama yapıyor faiz ile ilgili? Daha önce de vardı. Son aylarda ne değişti de açıklama yapıyor?

merhaba iyi günler. martta kontrat yaptığım dairenin kirasını ev sahibiyle konuştum 900 den 1250'ye çıkartalım dedi. insaflı yaklaştı gibi geldi bana ev sahibi sizce tefe/tüfe açıklanmadı daha falan konuşmalı mıyım yoksa kabul mu edeyim? ne dersiniz? ev samsunda.

çok büyük bir sitedeyim. 10 bloğun olduğu, her blokta 100 dairenin olduğu bir site gibi düşünebilirsiniz.

yan dairemde bir kadın ve erkek dün akşamdan beri kavga ediyorlar. (burada sürekli yaşamadığım için ikisini de tanımıyorum)

daha doğrusu kavga etmiyorlar, erkek sürekli kötü bir şekilde küfrediyor ve hakaret ediyor. 1 saat ses kesiliyor, sonra yine başlıyor.

kat koridoruna çıkıp biraz ne olduğunu anlamaya çalıştım, konuşmalar koridordan aşırı net duyuluyor.

kadın çok alttan alan sakin bir şekilde kendini anlatmaya çalışıyordu. bir de "bak ben sana saygısızlık yapmıyorum, senin de bana yapmana izin veremem, bana böyle hakaret etme, birbirimize olan saygımızı kaybedeceğiz, sakince konuşalım" falan diyordu. ona da şaşırdım, adam hayatımda duymadığım küfürleri ediyor dünden beri, kadın hala saygı sevgide. korkuyor olabilir diye düşündüm.

adam küfretmeye devam etti, şangır şungur sesler geldi, adam bir şeyler kırdı sanırım. sonra kadın bir ara bırak beni gideyim dedi, kapı açıldı kapandı, adam kadını bırakmadı galiba.

kadın için endişelendim, site güvenliğini arayıp dünden beri bu daireden çok gürültü geliyor, kadın için endişe ettim, bir kontrol edebilir misiniz dedim. ama baktılar mı bilmiyorum. küfürler devam ediyor. ben de yalnızım (kadınım), kapılarını falan çalamam, korkarım.

bu nasıl kavgadır, enerjidir anlamadım, adam tam 24 saattir küfrediyor. arada duvarlara vuruyor. hem kadın için çok endişe ettim, hem de gece uyutmadı, gündüz iş yaptırmadı, kafa kalmadı.

siz olsaydınız ne yapardınız?

Çift kişilik bir yatak aldım ve tek başıma kullanıyorum.
Üst tarafında yumuşak bir katman var.
Kendimi gömülmüş gibi hissediyorum.
Adeta bacaklarım göğsüme göre daha yukarda kalıyor.
Böylesi bir eğimle uyuyunca nefes almakta güçlük çekiyorum.

Tek kişilik yatağımdan çok memnumdum. Acaba bu durum şimdiki yatağımın geniş olmasıyla mı ilgili. Altını çevirdim. Oldukça sert altı. Ama yine de aynı sorunu yaşadım.

Şimdilik yeni bir yatak alma imkânım yok. Bu sorundan nasıl kurtulabilirim.

Diğer bir soru: Aldığım yatağın 1 aylık deneme süreci vardı. Geri verebiliyorduk. O ara taşınma sürecinden dolayı ilgilenemedim ve yatak bende kaldı. Değiştirseydim benden aldıkları yatağı ne yapacaklardı? Başkasına sıfır diye mi satacaklardı acaba? Bunu da çok merak ediyorum.

İş yerinin verdiği telefon ve sim üzerinden yapılan WhatsApp yazışmalarının, işveren tarafından görülebilmesi mümkün müdür acaba?

öncelikle (bkz: 2021 ekonomik krizi/@bleumarine)

üniversiteden mezun olduğumdan beri yani 10 yıldır çalışıyorum. iş hayatımın ilk yıllarında deli gibi para biriktirmeye odaklandım ve çok küçük bir ev (stüdyo daire) alıp kredisini ödedim. bu dönemde ailemle yaşadım, elimden gelen her türlü maddi manevi katkıda bulundum. (bulunurum da zaten, bu dünyada sadece ailem var, bunu marifetmiş gibi söylemiyorum, yanlış anlaşılmak istemem.)

tam kredi bitti, kendi evime yerleşirim artık kendi hayatım olur derken pandemi patladı, babamın işleri kötüye gitti. o zamandan beri de aileme destek olabilmek için varımı yoğumu ortaya koydum. gerekirse evimi de satarım. 2 yıldır maaşımdan 200 TL bile kendime ayırmıyorum, harcamıyorum. bu dönemde bir ilişkim vardı, o da bitti. yani kendi hayatım kalmadı, ne kadar daha böyle sürer onu da bilmiyorum ülkenin hali ortada.

özetle 2 yıldır
-evden çalışıyorum. (08:00 - 18:00 arası bilgisayar başındayım, çoğu zaman akşam, bazen hafta sonu da çalışıyorum.)
-işim yoğun ve stresli
-kronik hastalıklarım var, salgından korkuyorum.
-bu nedenlerle neredeyse evden hiç çıkmadan yaşıyorum. kendim için yaptığım hiçbir şey yok.

sorun nerede derseniz; asla anneme yaranamıyorum. yaptığım ev işlerini asla yeterli bulmuyor. sürekli laf ediyor. hem çalıştığım hem kronik rahatsızlıklarım da olduğu için evde süperman gibi her işe koşamıyorum ama gerçekten elimden geleni yapıyorum.

hiç asi, huysuz bir iletişim tarzım olmadı, kendisine tane tane anlatmaya çalışıyorum. fiziksel olarak evden bu kadar çıkmamak, bu kadar oturarak çalışmak da sağlımı kötü etkiledi zaten. ama işe yaramıyor, sürekli laf ediyor.

en son bu akşam bana çok tembelsin dedi.

ben dün belim çok ağrımasına rağmen robot süpürge çalıştırdıktan sonra evi vileda yaptım, tozları aldım, gık etmedim, surat bile asmadım yemin ediyorum.
ki viledayı taşırken bile canımın acısından gözlerim doldu.

bana bu akşam dedi ki dün ne yaptın ki robot süpürdü zaten evi. vileda suyunu kaç kez değiştirdiğimi, belim ağrımasına rağmen her yerin eğile kalka tozunu aldığımı anlatınca da tembelsin ondan ağır geliyor iş yapmak dedi.

çok ağırıma gitti. hiç fevri bir insan değilim ama yarın bavulumu toplayıp kendi evime gitmeyi düşünüyorum. hep alttan alan, fevri hareketleri olmayan biri olduğum için böyle bir şey yaparsam şok olacaklar büyük ihtimalle ama gerçekten artık dayanamıyorum.

onlar benim canım, kıymetlilerim, ben onlar her şeyi yaparım ama bu lafları artık kaldıramıyorum. 1 değil, 2 değil. 34 yaşımdayım. yeni yetme ergen de değilim artık.

bir yandan da gayet iyi biliyorum ki hayat çok kısa, onlarla geçirecek kaç günüm var önümde bilmiyorum, pişman olacağım şeyler yapmak hiç istemem. ama psikolojim bozuldu çünkü 2 yıldır konuşmak hiç işe yaramadı, ne kadar kırıldığımı, elimden geleni yapmaya çalıştığımı, sağlık sorunlarımı anlatmaya çalışmam işe yaramıyor.

siz olsaydınız ne yapardınız?

Pandeminin başında evden çalışırken haftada 1 duş alan birini duydum da onun şaşkınlığıyla soruyorum. Pandeminin ilk zamanları gibi haftalarca evden çıkmayacak olsanız ne sıklıkla duş alırdınız/aldınız?

Merhaba. Ön bilgi;

- 1.5 yıllık bir ilişkiydi.
- Şu an ayrılalı 4.5 ay oldu. Bitmiş bir ilişki, yeniden başlama ihtimalimiz sıfır.
- Bu benim için "sıradan" bir ilişki değildi. Hayatımın en keyif aldığım, bir kadını en çok sevebildiğim ilişkim buydu.

Ayrılık sonrasındaki süreçte başarısız sonuçlanan bazı denemelerin ardından, yeni insan tanıma hevesimi de bıraktım bir süredir. Kimle tanışsam, onunla olduğu gibi o sıcak hisler olmuyor, gelmiyor. Ve bugünlerde yalnızlığıma yüzleşiyorum, onu gerçekten özlüyorum.

Bu tip durumlarda "Kendine meşgaleler yarat, kafanı dağıt" gibi şeyler denir mesela. Arkadaşlarımla görüşüyorum; tek başıma kalınca anında kendisi yeniden aklıma düşüyor. Film/dizi izliyorum; bittiği anda yeniden aklıma düşüyor, izlerken de bazı sahneleri beynim "biz" ile özdeşleştiriyor, öyle de aklıma düşmeyi ihmal etmiyor. Spor yapıyorum; sporum bitince yine aklımda. Gece uykuya dalıyorum; rüyalarıma giriyor.

Sizce hayatınızın en iyi ilişkisi diyeceğiniz türde bir ilişkiden çıktıktan sonra, 4.5 ayda bu ruh halinin devam etmesi normal mi? Toparlamak için henüz erken mi yani, ben mi aceleciyim? Bu şekilde daha ne kadar devam edecek diye endişeleniyorum artık, bu duygu gerçekten iyi hissettirmiyor bana şu an.

Bu psikolojime iyi gelecek türde önerileriniz var mıdır acaba?

Bir proje kapsamında istenilenleri hızlıca gerçekleştiren arkadaşlarımıza küçük bir jest yapmak istiyoruz. Düşündük ama içimize sinen bir hediye bulamadık, önerilerinizi duyabilir miyim?

Ekip 7 kişi, 30-40 yaş aralığındalar, kadın+erkek karışık bir grup. Bütçe kişi başı 500 tl’ye kadar.

---SPOILER VERMEYİNİZ LÜTFEN---

Netflix'te You'ya başladım geçen hafta. İlk sezonunu çok beğendim, izlerken fazlasıyla içine çekmişti.

2. sezondayım şu an, 2. sezon 6. bölümdeyim, bu sezon ise şu ana dek gayet tatsız ve yavan geldi. 6. bölüm itibariyle ileri sarmalara falan başladım.

Siz sevdiniz mi You'nun 2. sezonunu? 3'ü henüz görmediğim için sadece 2'yi soruyorum şu an tabii.

Şubat 2020de yurtdısı paket tur almıştım . Pandemide uçuşlar iptal oldu ertelendi vs. En son tatilbudur un teklifi sayı yetersizliğinden tur iptal ekstra para ile yeni tura geçebilirsiniz demişlerdi. İstemedim tabiki fazladan 5k tl civarı para vermek iptal ettirdim 2 ay önce. Para iadesi yapmıyorlardı 2 aydır dün tüketici hakem heyetine basvuruyum dedim edevlet üzerinden ve bu sabah para hesabıma yatmış mutlu oldum. Böyle tur para iadesi alamayan cok oluyor diye bilgilendirme yapıyım dedim bir de şikayetimde faiziyle geri ödenmesini istemiştim. Şikayet hala açık duruyor, sizce böyle bir olasılık var mı yoksa otur oturduğun yerde mi dersiniz?

10 gün önce 10 entrymi girdim, 45binde mesela pazara kadar 43 bin oluyor, bazen hatta haftaici de düşmüyor, pazar gunu hop 45 bin yine

Her gun giriyorum

Neden boyle oluyor?

Evimizde geceleri dolaşırken iki kere yakaladığımız büyük (en az 4 cm) siyah-kahverengi bir hamamböceği türü var. Buna ne yapmak gerekir? Aynı zamanda evde çocuk olduğu için ilaçlatma konusunda çekimserim. Bir ay sonra tatile gideceğiz belki o zaman olabilir. Tavsiyesi olan?

Arabayı park ettim eve çıktım. Yatağa girince yabancı telefondan çağrı geldi, telefon uzaktaydı yetişemedim. Sonra acaba arabadaki cep telefonunun yazılı olduğu kağıttan mı aradılar diye arabaya baktım, arabanın park lambaları ve farları açık şekildeydi. Ama telefon yazılı kağıdı cama yapıştırmamışım, torpidodaymış. Telefon ayrıntısı gereksiz oldu ama araba kendi kendine nasıl farları açtı? Kitlerken kapalı olduğuna eminim. Bilmiyorum bir ilgisi var mı acaba camlar hafiften açıktı, ilgisi yoktur di mi?

Sorunun cevabı nedir?

ev sahibi mi kiracı mı?

normal mi?

Tam olarak tanımlayamadığım için googlelayamadım, burada sorayım dedim. Son birkaç haftadır konuşurken çok zorlanıyorum, dilim dönmüyor sanki, peltek de değilim ama tuhaf bir yuvarlama oluyor söylediğim anlaşılmıyor sanki. Yürürken bazen bir bacağım boşa çıkıyor gibi oluyor, tam his kaybı da değil ama nasıl tarif edilir bilmiyorum. Ellerimi de tam kullanamıyorum sanki. Bazen kalem tutmakta zorlanıyorum yazdığım şey okunmuyor, ya da telefonun klavyesiyle yazı yazarken parmaklarımı kontrol edemiyorum sanki. Neden ola ki bu şikayetler? Ya da bir internette arasam ne diye tanımlayabilirim bilemedim.

taşınması temizlenmesi kullanışı kolay bir mangal öneriniz var mı? teşekkürler

pazar günü bonfile almıştık dilim.

o günden sonra yemek fırsat olmadı, hep buz dolabında tuttuk. dışarıda 1dk bile geçirmedi.

bunun bozulup bozulmadığını nasıl anlaybilirim?

az önce son kalan 42 numarayı aldım. indirimle 169 liraya geldi.

www.adidas.com.tr

kaç yılından itibaren bakmalıyım?
hangi araca bakmalıyım?
150 bin ikinci el mantıklı mı?
siz olsanız hangi arabayı alırdınız?

yaklaşık 1 2 haftadır boynum ağrıyor. hatta iş yerinde birisi uyardı çok yamuk oturuyorsun bu sorun yaratır sana diye. o dediğinden beri dikkat etmeye çalışıyorum. dik oturamıyorum da dik durmaya çalışınca belim ağrıyor gibi. boynum da aynı şekilde. normalde masa başı çalışıyorum. bir rahatsızlık olabilir mi diye tedirgin olmaya başladım

kripto para mevzusuna son derece yabancı bir bireyim. ufak denilebilecek bir meblağ ile coin alıp kenara koyup unutayım diyorum. iki ayrı borsadan toplamda 1500-2000 lirayı geçmeyecek iki ayrı cins coin alacağım o kadar. niyetim bu işlere dalmak, al-sat yapmak değil. açıkçası bu işlerin geleceğine fazla itimadım yok.

bana önereceğiniz coin ve borsa ikilileri hangileri olur? ayrıca bu konuda buraya ilaveten hangi forumlardan öneri almamı önerirsiniz?

varsa sebepleriniz ne?

biraz daha beklemek kötü mü?

Merhaba,

Takım elbisenin altına hediye etmelik, pamuğu kaliteli erkek gömlek nereden alabiliriz?

W Collection güzel geldi bize ama hem kravat hem kol düğmeli gömlek seçenği yoktu. Bu segmentte neresi var?

Teşekkürler

bekledim bekledim gerek yok dedim ama yavaştan çok ufacıktan canımı sıkmaya başladı şahsi telefonumu iş için kullanmak. talep ettim ama pek ciddiye alınmadı gibi. bastırsam alırım da çok da zorlamak da istemiyorum çok hevesli değillerse.

tr şartlarını düşünürseniz ne derdiniz şu kadar günlük arama, günlük şu kadar dk tel görüşmesi gibi.

Sarman cinsi bi ruh hastasını seviyodum burnuna falan dokundum.daha sonra kafasını severken cart diye elime geçirdi dişlerini. Bayağı derin geçirdi,kanadı... Bunun gibi birkaç kez daha başıma gelmişti ama bu bayağı derin dişledi. Sıkıntı olur mu hastalık açısından

Kuzenim bu sene üniversite son sınıf. Seneye büyük ihtimalle memur olacak.
Bacağının arkasına dövme yaptırmak istiyor. Bu problem olur mu?

Selamlar sevgili kullanıcılar,

Başlıkta göreceğiniz gibi, bir notebook arıyorum. Hâli hazırda, yıllardır kahrımı çeken bir Toshiba Satellite'ım var, performansından da memnunum açıkçası. i5 ve 2.20 GHz'lik bir işlemcisi, 8 GB'lık bir RAM'i, 1 TB'lık HDD'si ile işimi görüyor. Farkındaysanız ekran kartına filan girmedim hiç, çünkü oyun veya yüksek performans gerektirecek herhangi bir şeyle meşgul değilim. 10 yıldır bilgisayara kurduğum tek oyun, Football Manager serisi, öyle söyleyeyim.

Şimdi, ister istemez zamana yenik düşüyor makine; bir yenileme düşünüyorum. Yüksek performans versin, her oyunu çalıştırsın gibi bir isteğim yok hâlâ. MS Office; ChemDraw ve ChemSketch gibi mesleki AutoCAD türevleri, şöyle rahat bir 5-6 sene Football Manager serisi çalıştırsın, başka bir isteğim yok. :)

Aslında tek kriter, mevcut 2.5'' boyutlu HDD'yi direkt takabileceğim bir bilgisayar bulmak. Formatla, mevcut HDD'den dosyaları aktarmakla uğraşmak istemiyorum doğrusu. Mevcut cihazdan daha iyi olsun, beni uzunca bir süre götürsün; kâfi.

Oyun bilgisayarı önerildi fakat şu aşamada ne kadar gerekli ya da doğru, bilemedim. İkinci bir HDD yuvasına sahip, uzunca bir süre yarı yolda bırakmayacak bir cihaz arıyorum; limit de ₺10.000 civarı. Pek anlamam, teknik bilgim sınırlıdır; fikir danıştıklarımla da mutabık olamadık. Duyuru'ya danışayım dedim.

Teşekkürler şimdiden, sevgiler.

Sözlükte hep öyle diyorlar. Halbuki ben çok pişmiş seviyorum.

Buzdolabının arkasına girdi ve işedi. Foto ekte. Yavru kedi.

1- çıkmıyor ne yapayım?

2- buzdolabını ne yapayım?

ibb.co

edit: çıktı :) şimdi de çizmemin içine saklandı ama ordan çıkmasına gerek yok şapşik ya.

bugün yeni kayıt oldum. binancetr’deki paramı papara hesabıma göndermek için talep attım. işlem tamamlandı yazıyor ama para hesabımda gözükmüyor. level 2 henüz onaylanmadığı için mi ? veya neden kaynaklanıyor ?

Dün hava baya soğuktu ve rüzgarliydi. Yarım saat o durumda beklemek zorunda kaldım. Ardından boğazımda bir gıcık başladı. Bugün de çok hafif baş ağrısı vardı sabah, şimdi ise baş ağrısı arttı ve ateş ve biraz halsizlik de var. Artı biraz öksürük.

Soğuk aldığımdan eminim ama belirtiler covid ile de ortusunce tedirgin oldum biraz. Herkesin fikri farklıdır ama siz olsanız test yaptırmaya gerek duyar mıydınız?

Vitesi D'den P'ye alırken öncesinde N'ye (boş) alıyor musunuz?

Otomatik şanzımanların ömrüyle ilgili böyle bi bilgi duymuştum ama teyit edemedim.

Mesela ben D'den P'ye haşırt diye geçiririm. Tabii ileri-geri anlık hareketlerde falan aracın tam durmasını bekliyorum o ayrı. Ama özellikle vitesi park pozisyonu öncesinde boşta bekletmek gerekiyor mu?

neye benzerdi görüntüsü?

Nereden alayım. Bilenler yardımcı olabilir mi. ?

merhaba, ptt kargo vergisini nakit istediği için dün kapıda ödeyememiştim. bugün evimin tam altındaki şubeye gidip ürünü alma şansım var mı? geçen sene salgın başladığından beri toplamda iki defa markete gitme dışında hafta sonu yasaklarında dışarı çıkmamıştım. nasıl bir işleyiş var bilmiyorum.

Selamlar herkeseee, çok uzun zaman oldu :)) Çok zamandır aklımdaydınız ama bir türlü ilk adımı atamıyordum. Bugün o gün millet! :D

Öncelikle güzel dileklerle başlayayım. Umarım tanıdığım/tanımadığım herkes bu uzun süre zarfında iyi ve mutlu kalabilmiştir. Özellikle içinde bulunduğumuz ekstra garip dönemde hepinize sağlık, geçim kolaylığı ve yaşam motivasyonu diliyorum can ı gönülden.

Kimler gitti kimler kaldı pek bilemiyorum ama beni hatırlayıp merak edenler için bir özet geçeyim. Ben kısa tutmaya çalışacağım ama çok söz de veremiyorum :D Durumu olmayanlar şimdiden kusuruma bakmasın :))

Geride bıraktığım 5 senenin neredeyse her saniyesi kabus gibiydi diyebilirim. Güzel şeyler de oldu yalan yok ama geneli gerçekten kalitesiz bir yeşilçam filminin saçma sapan bir bollywood versiyonu gibiydi. Daha fazlası olmaz herhalde artık dedikçe her şey üst üste gelmeye devam etti :D Son 5 senem bir film olsaydı ilk 10 dakikasında çıkmıştım, öyle bir şey :D

Belki hatırlayanlar vardır tiroid problemlerim vardı. Öncelikle tiroide bağlı gelişen başka bir rahatsızlık sebebiyle minnoş gözlerimi kaybettim :D Çok şükür hala görüyorum ama şekilleri ve boyutları değişip büyüyüp yuvarlaklaştılar :D Sonra ameliyat geçirip tiroid problemimden kurtuldum ama gözler yadigar kaldı :D

Sonra evlendim ve Bodrum'a taşınıp ufak bi cafe/pub açtım. Sanırım buraya kadar bilenler biliyordu. Bodrum'un ve evliliğimizin ilk 6 ayı tek kelimeyle mü-kem-mel-di. İstanbul'da yaşarken benim de eşimin de güzel işlerimiz ve güzel maaşlarımız vardı. Çok şükür yiyip içip gezmemize hatta balta girmemiş ormanlardaki orangutanlara bile yardım etmemize rağmen paramız artıyordu ve biz de biriktiriyorduk :D Ne güzel zamanlarmış. Önce düğünümüze, ev eşyalarımıza bir yatırım olur diye biriktiriyorduk. Bu hastalıktan sonra ben dedim ki düğünü eşyayı boşverelim, dünyayı gezelim. Beğendiğimiz yerde kalabilmenin imkanlarını araştıralım ve yerleşelim. Şimdiki eşim, o zamanki erkek arkadaşım da iflah olmaz bir kurumsal kimlikti ve bu maceralara pek yanaşmıyordu. Bana dedi ki "son kez müdür pozisyonlu başvurularımı yapayım 15Ocak'a kadar geri dönüş olmazsa dünyayı gezelim. Eğer istediğim işlerden birine kabul edilirsem kariyer yapmak istiyorum" :D Naif planlar. Dedim hay hay. Gayet adaletli bir bakış açısı. Ama tabii onun işine çok ihtimal vermediğim için ben dünya gezisi rotasını oluşturmaya başladım :D Derken boş zamanlarında sahibinden.com'da hiçbir zaman almayacağı tekneleri, motorları ya da dükkanları gezen her Türk genci gibi biz de hiç aklımızda yokken Bodrum'da bi dükkan bulup tutmaya karar verdik. Tarih 31 Aralık 2015. Dedim ki yeter ki İstanbul'dan gidelim de bir işimiz olduktan sonra dünyayı sonra da gezebiliriz. NAAAH gezersin! :D 15 gün sonra başvurduğu işlerden olumlu geri dönüş alan eşim için de benim için de artık hayat başka bir yola savurmuştu bizi çoktan. Sonra işte şipşak düğün dernek, işlerden istifa, dükkanı kurmaca derken kendimizi burada işletmeci olarak bulduk.

Normalde kendi paramız dükkanı tutmaya ve düzeltmeye; aşçı, barmen vs tutmaya yetiyordu ama kocacıııım yine her Türk gencinin hayali olan "liseden arkadaşlarıyla ileride bir bar açma" hayaline tutunarak, çocukluk arkadaşını ve eşini de bize ortak etti. İlk FAIL! Ta daaa :D İlk 6 aya dönelim, mükemmeldi dedik. Çocukluğumuz ve ilk gençliğimiz berbat geçmiş olduğundan "Hayatımızda ilk defa mutlu ve huzurluyuz" diye düşündük. Ortağımızın eşi "ben mükemmel bir aşçıyım, sana her şeyi öğretirim" dediği; ve onun kocası da "ben mükemmel bir barmenim" dediği için bir süre insanlara pişmemiş pirinç yedirdik ve bara gelip cin tonik isteyenlere bira verdik. Ona rağmen mutlu, çözüm odaklı ve iyimserdik. Her şeyi zamanla, çalışkanlığımızla, dürüstlüğümüzle, gençliğimizle çözeceğimize inanıyorduk. Bu arada ben 25, eşim 27 yaşındaydık.

6.ayımızda babam bir cinsel istismar iftirası sonucu tutuklandı. Huzurla uyuduğumuz bir gecenin sabahına birçok yalan haber ve ölüm tehditleriyle uyandık. Bana göre bu mümkün olamazdı ama yine de beşer şaşar diyerek apar topar İstanbul'a gidip babamla yüzleştim. Kafamdaki plan çok netti. Eğer bu şerefsizliği yapmışsa, ölmüş kabul edip yoluma devam edecektim. Yapmamışsa yolumuz uzun ve sancılıydı. Babam olanlardan, hakkında söylenenlerden, tehditlerden, gazete ve televizyonlarda dönen yalan haberlerden habersiz, masum ve şaşkındı. Avukatlar tuttum, onun varolan borçlarını ödedim, dükkanını araştırmaya gelmeleri için aylarca kirasını ödedim, tüm masraflarını üstlendim kısaca. Hakkında ortaya atılan tüm iddiaların aksi kanıtlanmasına rağmen, iftirayı atanlar söyledikleri şeyleri geri çekmelerine rağmen, polis raporları bizden yana olmasına rağmen, bilir kişi raporları bizden yana olmasına rağmen, tanık beyanlarının tümü bizden yana olmasına rağmen, görüntülü kayıtlar, fotoğraf ve videolarla da birçok şeyi desteklememize rağmen; her celse değişen hakim ve savcılar, karşı tarafın medya ve belediyeyle olan yakın ilişkileri; dosyayı açıp okumadan karar veren sözde yetkililer sebebiyle dosyamız okunmadan, hiçbir delil değerlendirilmeden babam 25 yıl hapis cezası aldı. Günde 15-16 saat kafede çalışarak, her hafta İstanbul'a gidip geldim. Düğünden gelen tüm takı ve paraları bu iş için harcadım, yetmedi krediler çektim (sağolsun eşim inanılmaz destekledi), yine de başaramadım. Hukuki sürecin devamı çok uzun ama yıllar boyunca tüm sosyal mecralardan taciz edilmeye devam ettim. Esasında duyuruyu bırakmam bu olaya dayanıyor.

Biz bilim ışığında, akılla mantıkla sunulan kanıtlarla kendimizi bozmadan süreci ilerletelim, vicdanımız rahat, kanıtlarımız tam, nasılsa birileri okuyup bu konuyu aklına mantığına sığdıramayacak dedik ama ne yazık ki kurunun yanında yaş da yandı ve dosya hiçbir zaman okunmadı. Sonra yargıtay cezayı 17 seneye düşürdü. Şu an anayasa mahkemesindeyiz. Hala bekliyor ve mücadele ediyoruz, bakalım.

Bu süreçten birkaç ay sonra ortaklar da tüm yaşadıklarımızı bilmelerine rağmen, girerken koydukları paranın 2,5 katını talep ederek ayrılmak istediler. Toplamda 9-10 ay beraber çalışmıştık. Dedik ki madem kardeş dediğimiz insanlar 9 ayın sonunda, tüm sıkıntılarımıza rağmen bu şekilde ayrılarak böyle bir para talep ediyorlar; verelim. Dükkan bi marka filan olmadı, daha sandalyelerde minder yok :D 5 sene öncenin parasıyla 45bin tl istiyorlar şaka gibi :D Yine kredi çektik. Onlara istedikleri rakamı ödedik ve ayrıldılar. Sonradan öğrendik ki "İstanbul'dan varlıklı arkadaşlarımız geliyor, işi kurup sonra ayrılıp para alıcaz" diye yapmışlar zaten planlarını :D Fail 2! :D Varlıklı olsaydık keşke gerçekten. Aynı parayı bölüşüyorduk; bu herif kumar oynayıp bütün parayı kaybedip devamlı ailesinden destekle yaşıyordu. Bizse hem kendimize, hem baktığımız hayvanların tüm giderlerine (sokaktaki 20 kedi, 5 köpek filan, kısırlaştırmalar, mamalar, aşılar:D), hem babamın giderlerine, hem benim her hafta İstanbul'a gidip gelmeme yettiriyorduk. Kendi kıçı kırık motorumuzu bile onlara vermiştik, işe kolay gidip gelsinler diye izinli günlerimizde, yaz gününde Bodrum'da yeni evli çift olarak evde oturuyorduk aracımız ve paramız olmadığından :D Neyse, öyle ayrıldılar. Sonra biz dükkanda ikimiz kaldık eşimle.

Benim İstanbul süreci ayda 1-2'ye düşmüştü. Dükkanı toparlamaya çalışıyorduk. Buradan da gelenler oldu bu arada :D Sağolsunlar, yolunuz düşerse hepinizi bekleriz :D

Bi 6 ay da böyle geçti. Borç ve kredi yükümüz çok ağır geldiğinden dükkana yeni bir çalışan almadan her şeyi kendimiz yaptık. Mutfağa ben, bara eşim geçti. Sabahlara kadar çalıştık, denedik, alışverişi de kendimiz yaptık, tuvaleti de kendimiz temizledik, servisi de biz yaptık, hazırlığı da, müziği de, bulaşığı da... Aklınıza ne gelirse, gece gündüz çalışıp, hiç es vermeden kendimizi babamı kurtarmaya ve borç ödemeye adadık. Bir yandan da hizmet sektöründe her ne kadar sabah güne yeni bir tehditle, hakaretle, kötü haber veren bir telefonla uyanmış olursan ol, insanlara gülümsemek ve onları eğlendirmek zorunda olmanın psikolojik yükü de ekleniyordu ama yine de güçlüydük. Sonraaa tam yeniden hayata karşı umutlanacakken eşimin babasının akciğer kanseri olduğunu öğrendik. Bu sefer de o süreç başladı.

Önce Eskişehir, İzmir, Ankara, İstanbul vb yerlerde çeşitli profesör ve hastane arama süreçleri, sonra tedavi süreci başladı. Kayınpederim bu dönemde artık çalışamaz duruma geldiği için onun ailesinin masraflarını da biz üstlendik. (İkinci eşinden 20 yaşında bir oğlu ve 8 yaşında kızı vardı).

Gece yarısına kadar çalışıyorduk, dükkanı kapatınca eşim Marmaris'e gidip babasını alıp İzmir'e götürüp kemoterapiyi bekleyip, yeniden Marmaris'e gidip babasını bırakıp, Bodrum'a dönüyor ve çalışmaya devam ediyordu. Bazı zamanlar 10-15 gün dükkanı tek başıma açıp kapattığım oldu. O dönünce ben aynı matematikle İstanbul'a gidip, babamı görüp, avukatlarla görüşüp aynı gün geri dönüp gece çalışmaya devam ediyordum. Kayınpederlerin mutfak alışverişi, çocuğun okul giderleri vb destekçileriydik.

Sanırım gençliğin verdiği güçle gerçekten her düştüğümüzde daha güçlü kalktık hep ayağa. Biraz da enayilik. Ama çok şükür artık iş yeri azıcık daha profesyonel olmaya ve para kazandırmaya başlamıştı. Ne duruyoruz o zaman helva yapalım dedik. Eşimin, son 5 senedir odasından hiç çıkmamış 20 yaşındaki kardeşine iş verelim, onu hayata hazırlayalım dedik. Bak bak :D:D Fail 3'ün zemini geliyo :D Bu çocukcağız da 15 yaşında liseyi bırakmış, işte 5 senedir odasından çıkmıyor, eli bir iş tutmuyor, akşam okulunun borcu biriktiği için okula devam edemiyor filan. Marmaris'ten geldi, bize taşındı. İlk etapta 6 ay kadar birlikte yaşadık ve çalıştık. Çok şükür, iki kelimeyi yan yana getirmeye utanan çocuk açıldı, özgüvenlendi; barı, kahveyi, mutfağı öğrendi; para kazandı. Biz kazandığı paradan ayrı olarak okulunun geçmiş borçlarını ve yeni gelen taksitlerini ödedik, cep telefonunu aldık, üst baş alışverişini yaptık ve sezon sonunda bir sonraki yaza da görüşmek üzere vedalaştık.

Bu arada kayınpederim de kanseri atlattı, güzel bir kutlama yaptık; derken çok kısa bir zamanda nüksetti ve yukarıda anlattığım süreç yeniden başladı. Sonra da tam her şey yeniden iyi gidiyorken kendisini aniden kaybettik.

Bu arada ben devamlı mahkemelere gidiyorum, her celse büyük umutlarla gidip aşağılanarak dönüyorum, yeniden televizyonlarda, gazetelerde dönüyoruz filan çok zor. Kayınpederimin hastaneye kaldırıldığı haberini duyar duymaz dükkanı kapatıp yola çıktık. Yolda eşim arabayı süremeyeceğini söyleyip yanımızda da bir büyük olsun diye annesini çağırdı. Kayınvalidemle gittik Marmaris'e ama kayınvalidem kayınpederin eski eşi. Validenin de 25 senelik yeni eşi var. Bütün hikayelerin üstünden 25 yıl geçmiş ama kadıncağız insanlık yaptı bize.

Biz Marmaris'e giderken, babayı kaybettiğimizin haberi geldi. Yıkıldık. Neyse gittik, gerekli işlemleri hallettik ve 24 saat geçmeden Bodrum'a geri döndük. Günlerden Pazar. Pazartesi günü benim babamın İstanbul'da mahkemesi var. Salı günü ise eşimin babası yine İstanbul'da defnedilecek. Pazartesi sabahı 6.30'da uçağımız var diyelim.

Kayınvalidemi evine bıraktık, eşim de üvey babasının yanına çıktı, sarılıp teselli ettiler birbirlerini. Aksi bir şey yok gibiydi. Biz de eve geldik. Aramız 15dk. Eşim artık ağlayabilirim dedi. Kahve yaptım, içerken telefon çaldı. Telefonda sadece kayınvalidemin çığlıkları geliyordu "yapma, vurma, yeter" gibi :( Eşim "annemi dövüyo" dedi. Valla yalın ayak arabaya nasıl atladık, nasıl gittik oralar bende yok. 4-5 dk içinde oradaydık. Yolda jandarmayı aradık, biz içeri bi girdik ki kadını 40 dk darp etmiş şerefsiz. Kıskançlık sebebiyle ve alkol problemi bahanesiyle. Kadıncağızın ayakta duracak gücü yok, her yerden kanlar süzülüyor, bir yandan şoktan mıdır nedir "o çok iyi bir insan, onu polise vermeyin" diye yalvarıyor :/ Allah'ım son 3 sene kesin kabustu diyorum artık. Birazdan uyanacağım, uyanmam lazım yani. Daha babayı kaybedeli 24 saat geçmedi, bu nedir.

Üvey kayınpeder daya atmaktan yorulmuş sandalyeye oturmuş, oturduğu yerden kayınvalideye ve eşime ve hatta daha vefatının üzerinden 1 gün bile geçmeyen babasına küfürler hakaretler ediyor. Eşim önce üvey babayı dövdü, sonra jandarmalar müdahale etti. Ve de yanlış bi hareket yaparsa artık onu da nezarete atacaklarını söyledikleri için başına bir şey gelmesin diye kalanında da ben dövdüm. Bir yandan eşim sinir krizi geçiriyor, bir yandan herif kayınpedere küfrediyor, bir yandan kayınvalide "o çok iyi bir insan, onu götürmeyin" diyor, jandarma ultimatom veriyor asjdha o ara ben de yerlere düşürüp tekmeledim adamı, bi de suratını yumrukladım :/ Yaşadığımız her şeyin içinde vicdanım bi tek bazen buna sızlıyor. Hala utanıyorum yaptığım şeyden. Ama yine olsa yine yapardım...

İstanbul uçağının kalkmasına 4-5 saat var, günlerdir uykusuzuz, kayınpederi kaybetmişiz, kayınvalide öldüresiye dövülmüş, sabahında babamın mahkemesi var, ertesi gün cenazemiz var ve sabaha kadar hastane, karakol vs dolaşıyoruz. İşin kötüsü kayınvalidem de hastanede yaralarını saklıyor, karakolda hayır dövmedi diye yalan söylüyor, inanılmaz bir şey yaşıyoruz.

Uçağa birkaç saat kala, güvendiğimiz bir ablamızı kayınvalidemin yanına yerleştirdik ve biz gelene kadar buradan ayrılma dedik. Sonra gittik, babam bu sefer kesin çıkıyor dediğimiz mahkeme de g.tümüze girdi. Ertesi gün de cenaze... Sonra Bodrum'a döndük.

Kayınvalideye gittik, uzaklaştırma çıkarıldı, tehditler alıyor adamdan ama bize söylemiyor. Jandarmaya da söylemiyor öyle bekliyor ve adamı koruyor. Yanına koyduğumuz abla vardı ya bize o anlatıyor gelen mesajları. Bu arada bi de eşimin anneannesi var, alzheimer hastası, kayınvalidemlerle yaşıyordu. Bizim gittiğimiz o bir haftada her geçen gün kadının hareketleri kısıtlanıyor, birkaç gün sonrasında da tamamen felç geçirmiş gibi oldu. Hop yine hastaneler, meğer herif bunun kafasına telefon fırlatmış annemi dövdüğü gün. Anneanne de o günden beri ufak ufak beyin kanaması geçiriyormuş. 85 yaşında kadın. Masada kalabilir denerek ameliyata alındı. Daha kayınpederin yasını tutamadan yine hastane süreci. Bu arada çalışmaya devam ediyoruz. Ben dükkanda kalıyorum, eşim anneannesinin yanında hastanede. Neyse ki ameliyat başarılı geçti ama bu olaydan sonra anneanne tamamen yatağa bağımlı hale geldi...

Tekrar bahar geldi, kardeşimin erkek kardeşini geçen sene söz verdiğimiz gibi yeniden yanımıza aldık. Bu arada maddi anlamda götü biraz doğrulttuğumuz için bir arkadaş daha bizimle çalışmaya başlamıştı. Toplamda 4 kişi olduk dükkanda. Derken bu sefer eşimin üvey annesi tutturdu ben de Bodrum'a taşınacağım diye. Yapma etme dedik, buralar pahalı, küçük kız babasını yeni kaybetti, okul ve çevre değişikliği iyi gelmeyebilir filan. Yok dedi taşınacam. Ok dedik o zaman yakınımıza taşın ki tanıdıklarımızı kullanarak sana iş bulabilelim. Okul çıkışında kızı alabilelim filan. Evler bulduk, gönderdik, bak sakın bize sormadan ev tutma çünkü burada yeni gelenleri çok kazıklıyorlar, arada bir tanıdık buluruz, bize farklı davranırlar dedik. Dedik de dedik. Fail vol. 45764
Anaaa bi baktık kadın bize haber vermeden bize oldukça uzak bi yerde, oldukça yüksek fiyatlı bi ev tutmuş. Bize tuttuktan sonra haber veriyo. Hayırlısı dedik, belki kadın 50 yaşından sonra özgür kalmak istiyor hayatında ilk kez. Saygı duyalım. Duyduk da.

Biz erkek kardeşe hayat yolu çizmeye odaklıyız. Bu sezonun sonunda lise bitince MSA'ya gönderelim, masraflarını da biz üstlenelim, eli artık iş tutuyor, mesleği de olsun planları yapıyoruz. Annesi dedi ki ben bayramın 1. günü taşınıyorum. Yardıma gelir misiniz...

Bilenler biliyor, tatil yöresinde bayram günü hizmet sektöründeki yoğunluğu. Bütün kış beklediğimiz gün gelmiş. Kadın o gün taşınacak. Hay hay babamızın emaneti. Erkek kardeş yine bizimle yaşıyor bu arada. Eşim dedi ki "yarın şu saatte uyanıyoruz, bu saatte evden çıkıp, şu saatte anneni taşıyoruz, akşam da bu saatte dükkana dönüyoruz rezervasyonlar full". Ok, sabah oldu, kardeşi uyandırıyoruz uyanmıyor. Belki 10-15 defa uyandırdık. Evden çıkma saati geldi geçiyor, eşim de kendi başına çıktı, üvey anneyi taşımaya gitti. Yarım saat sonra kardeşi uyandı, abisini sordu, anlattım. Tamam deyip evden çıktı. Gidiş o gidiş :D Yukarıda fail 3 zemini olarak anlatmıştım ya :D Cebine henüz çalışmadan verdiğimiz maaşını da koyup kaçtı herif akdljhsa :D Bayram günü dükkanda iki kişi de kaldık mı :D Arıyoruz açmıyor filan sonra arkadaşları haber verdi, Türkiye turuna çıkmış lkdsjla :D Neyse biz bütün yazı güç bela 3 kişi hallettik ama sezon ortasında yeni eleman da bulamadığımız için iflahımız s.kildi afedersiniz.

Bu arada babadan 400.000tl filan borç kaldı dahgsd kafamız çok karışık ama üvey anne abuk subuk harcamalar yapıyor, atıyorum 6 tane kahvaltı tabağına 1.000 tl veriyor, saçma sapan bir elbiseye 900tl veriyor. Sonra param bitti diye bizden destek istiyor, veriyoruz; evden kaçan kardeşin okul taksidi diye para istiyor, veriyoruz filan saçma sapan bir durum :D Küçük kız için yine okul ve üst baş harcamaları, onu gezdirip yedirip içirmeler, helali hoş olsun, tüm hikayeler içindeki en masum kişi kendisi...
Abi 6 ay sonra, kadın dedi ki ben Bodrum'da yapamıyorum, burası çok pahalı, kız okuldan eve geliyor tek başına, ev sahibi beni dolandırıyor vs. Be amk, biz 6 ay önce bunları söyledik zaten sana. Peki ne yapalım? Ben tekrar Marmaris'e taşınacağım, bana nakliyeci ayarlayın. Bi de bilmem ne kadar para. Ok. Bunları da yaptık.

En son benim doğum günümden önceki akşam saat 9'da eşimi arıyor. Sabah 8'de taşınıyorum, yardıma gelebilir misin diye. Ben de kendimce yasta olduğum için senelerdir doğum günü kutlamamışım; o sene Antalya'dan annemler ananemler geliyor, dükkanda müdavim müşteri ve arkadaşlarla kutlama yapacağız. Eşim de durumu izah ediyor, evde 4 kişi misafirimiz var, yarın kızın doğumgünü, dükkanda organizasyon var vs. derken telefon suratına kapanıyor :D Kapanış o kapanış :D Bi daha ulaşamadık. Taşınıp bizi sildi hayatından. Küçük kızı da taşınmadan iki hafta önce Marmaris'e yollamıştı zaten. Veda bile ettirmeden :D

Bu arada eşimin annesi adamdan ayrılma arifesindeydi ya, o da yanında bir erkeğin eksikliğini hissetmesin filan diye ona da maddi manevi yardımcı oluyoruz. Gece 5'te dükkanı kapatıp, sabah 7'de eşim kapı montajına gidip, birkaç saat sonra dükkanı açıp 15 saat aralıksız çalışıyor filan öyle bir şey.
Ama annesi yalnız kalma kısmını kabullenemeyip adamla tekrar barıştı. Çok boktan hissettik.

Aileden yediğimiz bu son kazıklardan sonra bizim psikolojimiz baya gitti bitti. Çok garip oldu. Peki dedik, öldürülmek istiyorsan artık senin kararın ama madem kocan yanında o zaman bizden maddi manevi bir desteğe gerek kalmadı diye blöf yaptık. Yeniden birleşme denemeleri 1 ay sürdü. Ama o 1 ayda çektiğimizi Allah biliyor. Her gece evlerini gözetledik kavga var mı, kötü bir şey var mı diye. Her uykudan kabusla uyandık.

1 ayın sonunda herif yine içip sıçmaya başlayınca anne nihayet uyandı ve adamı kovdu. Bu sefer de onun bozulan psikolojisiyle yaptığı işler batmaya başladı. Bir yandan yatalak annesine bakıp bi yandan çalışmaya çalışıyordu ama başaramadı. Dedik ki bu böyle olmaz, hiçbir şey yapmasan aylık giderin (dükkanın masrafı, ev kirası, bakıcı parası, çalışan maaşı vs) 20.000TL. Gel bizimle yaşa, dükkanını da kapat, tüm masraflarından kurtul.
Böylelikle kayınvalide bize taşındı. Bu arada 2+1 evde 2 kedi, 1 köpek, 1 kayınvalide, 1 yatalak anneanne bir de biziz ashdkajsdh :D Bu şekilde 7 ay kadar birlikte yaşadık. Zaten melek gibi insanlar, başımın üstünde yerleri. Ama bu sayede kadıncağız son 1 iş daha yapıp, ufak tefek borç kapatıp, cebine de bir miktar parasını koyabildi. Geçtiğimiz Mayıs ayında onu Antalya'da ufak bir köye taşıdık. Şimdi tarım yapıyor, annesiyle emekli maaşlarıyla tatlıca geçiniyorlar.

Anam ne uzun oldu :D Aralarda bi sürü şey daha var onları geçiyorum artık. Tam yine her şeyi yoluna koyduk, artık bi Avrupa yapabiliriz derken bu sefer de pandemiler çıktı işte oralar zaten malum. Dolar euro da öyle :D Bu bir senenin yaklaşık 6 ayında kapalıydık. Bu aradaaa yaş da 30 oldu :D

Sonuç, işler ve dükkan genel olarak gayet güzel oturdu. Bu yaz dükkanda çalışan nihayet 5 kişiydik. Küçük kız kardeş Darüşşafaka'yı kazandı :,) Annesi telefonlarımızı açmadığı için görüşemiyorduk, geçtiğimiz aylarda ona güzel bi telefon hediye ettik kendisine ait, artık rahatça görüşebiliyoruz :)

Borçlar bitti sayılır; yeniden borca girmeden kendi birikimimizden harcayabiliyoruz en azından pandemi sürecinde. Kendimizden çokça ödün vererek belki bir güzel ev ve araba parasını havaya üfledik ama vicdanlarımız rahat diye bakıyorum.

Geçenlerde eşimin annesi ufak bir kanser tehlikesi atlattı, ameliyatı için Antalya'ya gittik, anneanneye ben baktım, eşim de annesinin yanında durdu mesela. Annem de bize yardıma geldi kayınvalidelere. Sonra hep beraber benim Anneannemlere gittik. Yetişemiyorlarmış perdelerini yıkadık, yemeklerini yaptık :) Dedem kalp krizi geçirmişti, onu bi daha göremem diye çok korkuyordum, onu gördüm. Ailenin kalan kısmıyla mutlu zamanlar geçirebilmek çok değerli bence. Nolur size değer verenlere sıkı sıkı sarılın. Küsseniz barışın.

Şimdi de benim annem tiroid kanseri oldu sanırım. Pazartesi günü belli olacak, bakalım. Özet olamadı ama özetle benim de duyuruya ara verme sebeplerim böyle şeylerdi.

Şu sıralar artık daha fazla vakit ayırmaya çalışacağım. Umarım başarabilirim. Bana ulaşamayan mesajlarınız olduysa hepinizden özür dilerim.

Hatırlayanlara bol sevgiler, ve bir de kapanış fotoğrafı gönderirim :))

İlk kedimi sahiplenmeden önce duyuruya sormuştum. Herkes sende kalsın lütfen sokağa bırakma demişti. Buradan aldığım en güzel cevaptı. Çünkü tüm bu boktan süreçlerde hiçbir terapi, hiçbir ilaç olmadan, hayata tutunmamı sağlayan en güzel şeydi kendisi. Sonra sorunlar arttıkça, evdeki terapicilerin sayısı da arttı asdhajga :D Teşekkür ederim tekrardan. Onlardan bi hatıra bırakıyorum buraya.

Sorularınız varsa sorun, umarım modlar silmez :p Sağlıcakla kalın.

Sevgiler.