"Böyle düşünceleri olan bir insan bana ne öğretebilir ki?" diye düşünürdüm ben olsam.

Ben sadece boş yapıyor sanmıştım ilk paragrafı okurken ama bayağı zararlı şeyler de söylüyor. Şikayet edin bence de.

Şikayet etsem işten atarlar mı diye düşünüyorum çünkü muhalif bir belediyenin kursu. Atılmasın da sadece düşüncelerini kendine saklaması konusunda uyarı alsın istiyorum. O yüzden şikayet etme konusunda tereddütlerim var.

Direkt atılacağını sanmıyorum, öncelikle soruşturma açılır, uyarı verilir. Siz şikayetinizi bırakın mutlaka.

hobi olarak kuran kursuna mı yazıldın :) ne anlatıyor?

Kesinlikle şikayet ederdim, orası propaganda mekanı değil. Ateizm propagandası yapsa onu da şikayet ederdim mesela.

El sanatları ile ilgili bir kurs ama gerçekten Kuran kursunu aratmıyor :D

yav he he de geç

Benim pek katlanacağım şeyler değil, kendini uyarırdım çok taraflı görüşleri olduğu ve halka açık bir kurs olduğu doğrultusunda. Bu şekilde devam ederse bi üste şikayet ederdim.

Kimse hocadır öğretmendir saygılı olalım kodunu bırakıp ya hoca hayırdır dememiş de ondan sonuç bu olmuş herhalde. Ha bu da şart değil, bana böyle şeyler söylemeyin tarzı bir şey deseniz de yetebilir. Ha nolabilir surat yapar biraz yuzsuzse laf sokacak yer arar ya da daha az ilgilenir. E öyle olursa da başka kurs mu yok ilgili konuda, eminim bulabilirsiniz. En pratik ve içinizi şikayet vsye göre rahat ettirebilecek çözüm böylesi gibi duruyor.

ayrıl coco diyerek başlıyorum.

insanlara ufak tefek anne tripleri gibi geliyor ama sizin durumunuzda benzer şeyler yaşayan arkadaşlarımdan gördüğüm kadarıyla bu olay sizi psikolojik olarak çok yoruyordur. bence zaten stresli işin üstünde bide bu tarz dırdırları çekmeyin. evden ayrılıp ayrılırken içinizdekileri annenizi kırmadan dökmeden söyleyin. yani ben böyle yapardım en azından.

Kendi evinize geçmeniz onlarla bir daha gorusemeyeceginiz anlamına gelmiyor. sanki bir yaniniz öyle algiliyormus, öyle hissediyormus gibi geldi yazdiklariniz.

Pekala sahiden sanki terkediyormussunuz onları gibi de tepki verebilirler de, onun da bir şeyi farkettirmemesi lazım. Her gün bu duyduklarinizi duyduğunuz bir ortamda, her gün bulunmamak daha faydalı olur herhalde uzun vadede. Küsme falan lafı geçerse de geri adım atmayın bence, sonuçta bir kötülük yok ortada, konuşmasalar bile bir süre sonra yumusarlar illa ki.

Konuyu biraz uzatmışsınız. Evden gitmeniz onların borçlarına artık destek olmayacağınız anlamına mı geliyor? Öyle ya da böyle kendi hayatınıza odaklanmanız lazım. Hayat çok kısa diye bir şey yok. Siz belki 50 yaşını göremezsiniz ama anneniz, babanız 90 yaşını görür. Ömür boyu onlarla yaşayamayacağınıza göre ne kadar erken giderseniz o kadar iyi.

Hiç vakit kaybetmeden kendi evinize geçin. Kendi düzeniniz,kendi hayatınız olsun. Daha verimli çalışacağınızı,daha rahat edeceğinizi söylersiniz. Aslında bir açıklama yapmak zorunda da değilsiniz de içimiz rahat etsin. Birlikte yaşamaya devam ettikçe sorunlar artar, daha çok gerilir daha çok üzülürsünüz. Dediğiniz gibi hayat kısa,kendinizin kıymetini bilin.

Aileye uzaktayken daha çok yaranılıyor, hemen her ailede bu durum var. En kısa zamanda geçmek lazım.

Belirli bir yaştan sonra herkesin kendi hayatını kurması, ailenin de bunu desteklemesi, çocuğu bağımsızlaşması için yönlendirmesi gerekiyor. Sizde tam tersi olmuş, bu sağlıklı değil. Şimdi ayrılmazsanız asla ayrılamazsınız. Bir an önce kendi evinize taşınıp, hayatınızı kurun. Yine gerek gördüğünüz kadar destek olursunuz.

34 yaşında bir insan olarak ailenin her dediğini kafaya takmamak gerektiğini öğrenmiş olman lazımdı bence. belli bi yaştan sonra aile ile aynı evde yaşayınca default olarak başarısız, tembel ve hayat kuramamış bir insan etiketi yükleniyor üzerinize aile tarafından. herkeste böyle olmuştur yani.

maalesef çok uzun geldi ekşideki yazıyla birlikte okuyamadım bi göz attım. yaş 34, iş var, ev var ve bunlara rağmen aile yanında yaşıyorsunuz... bu kadar veri yeterli. hemen ayrılın, kendi yaşamınızı kurun. bu ailenizi ömür boyu görmeyeceksiniz demek değil.

BuddyGuy +1 Uzaktayken daha kıymetli olursunuz. Kesinlikle arayı bozmadan kendi evinize yerleşmenizi tavsiye ederim size.

bence de kendi evine yerleş.

belin ağrıyor ve canının acısından gözlerin doluyor.bu cümleye takıldım , annen rahatsızlığının derecesini bilmiyor mu ?
benim kızımın beli ağırsa ona vileda kovası taşıtamam , acaba annen ağrılarını ciddiye almıyor mu ya da bilmiyor mu ?
bu arada satın aldığın evin boş mu bekliyor ?

ne olursa olsun belli yaşlardan sonra aile ile evler ayrılmalı.ki yaşınız da 34 müş.koşarak evinize gidin.

@devilone; ciddiye almadıklarını düşünüyorum.

dediğim gibi kronik rahatsızlıklarım var ama hayatımda hiçbir zaman mızmızlanan bir insan olmadım, lise yıllarımdan beri doktora kendim giderim, tahlillerimi yaptırırım, hangi tahlil neden yapıldı, sonucu ne çıktı bilmezler bile. ben genel bir anlatırım, 2 gün sonra unuturlar.

çocukluğumda ciddi rahatsızlıklar geçirdim, hastanede yattım birkaç kez. o zaman bir sürü farklı tedaviler denendi, farklı tetkikler yapılmıştı. o dönemdeki hiçbir sağlık kaydım yok örneğin, kaybolmuş, atılmış. hiçbir şey hatırlamıyorlar.

evet ev boş, evimi aldıktan sonra yavaş yavaş eşya alabildim kredi de ödediğim için. ara sıra 1-2 gece kalmaya gidiyordum. ama atıyorum çamaşır makinesi falan bile yoktu, hepsini yavaş yavaş zaman içinde alabildim. tam kredi bitti ve evime artık tamam belli başlı şeyleri aldım, yaşayabilirim dediğim noktada pandemi patladı, taşınmayı erteledim haliyle. belli bir süre için de ertelemediğim için (yani önümde en az 1 yıl taşınamam gibi bir şey yoktu, belirsizdi) kiraya da vermedim.

Net olarak geçmedi ama kadınsınız sanırım. Türk anneleri oğulllarına ve kocalarına bu eziyeti yapmaz. Evden çalışıyorsunuz ya; bütün gün evde hiç iş yapmıyorsunuz anne gözünde. Yine yazmamışsınız ama tek çocuk gibi cümleleriniz. Evden gitmeniz lazım, bu kesin. Ama nasıl? Madem zaten arada evinize kalmaya gidiyorsunuz, hafta içi çalışırken kendi evinizden çalışın, tabii ki hafta içi kendi evinizde kalın. Konsantre olamazsınız bu şekilde çalışırken, kendinizi ailenize ifade edeceğiniz durum budur. Sonra bazen hafta sonları da evde kalırsınız, kendinizi iyi hissetmezseniz, zaten buna alışmış olurlar.

@siyamkedisizorra
bingo, kadın ve tek çocuğum.

Ayrı eve çıkın. aynı yaştayız ama ben erkeğim ve temizlik olmasa da diğer konularda ben de benzer şeyler yaşadım. Evime çıktım. Enazından artık özgürüm. eskisi kadar her gün görmüyorum annemi ama artık birbirimizi yıpratmıyoruz.

ben geçen hafta oldum. bende ikinci doz neredeyse hiç yan etki yapmamıştı. şimdi 2. den 6 ay sonra olduğum 3. doz ilki kadar yan etki yaptı. he yani bu da nedir 2-3 gün kol ağrısı, uyuşukluk, bir de bööle eklem ağrısı gibi bir şeydi, bacaklarımda hissettim o gece parol alıp uyudum ertesi gün bir şeyim yoktu yani hiçbiri korkulacak boyutta şeyler değildi. revizyonu bekleyeyim diye düşündüm ama 3 biontech omicrondan koruyor cümleleri de gelince her gün toplu taşımaya binen ve aşılardan önce covid olan biri olarak daha fazla risk almayayım dedim.

Ben de iki gün once oldum; enteresan bir şekilde kolum bile ağrımadi ki geçen sefer yatak döşek yatmıştım. Gayet rahat geçirdim. Red g gibi daha önceden covid geçirdim ve sürekli farklı farklı okullardayim; risk almak istemedim hiç.

Bir ayı geçti.
Birinci aşıda şiddetli kol ağrısı, ikinci aşıda hafif kol ağrısı oldu. Üçüncü aşıda hiçbir şey olmadı.

Ben henüz olmadım çıkar çıkmaz olacağım, reddit'te araştırmıştım genelde 2.kadar yan etki yapmıyormuş. Asıl söylemek istediğimse, geçen açıklama yapıldı yeni varyanta karşı aşı Mart'ta geliştirilmiş olacak diye ama 3 doz aşı da etkiliymiş zaten. Yanlışım varsa düzeltin tabii.

3 tane biontech oldum. kol ağrısı dışında yanetki göstermedi.

3. Doz hakkim ciktigi gun direkt oldum asiyi. 3 doz biontech. Kafam rahat. Almanin kopegiyim. Kusura bakmasin dunya. Almana guvenirim. Ustune mucidi de Türk. Mis gibi.

Hicbir olumsuz durum yasamadim.

3.aşı tanımlaması hangi algoritmayı göre oluyor bilginiz var mı?

@oligomer sanırım 2ç aşının üstüne 6 ay sonra açılıyor.

Er kişisi ailen ile bir tanışsın. Baban damadı tak diye kız istemede görmesin. Bir bağ kurulsun ki isteme aşamasında sıkıntı olmasın

@big+1
Once bir tanisma falan olsun. Kimin soyleyecegi de ailen olan iliskine bagli ancak erkek arkadisinla olan iliskini baban degil de sadece annen biliyorsa gidip soyleme isini annen yapsin bence. O nabza gore serbeti daha iyi verebilir. Tabii bunu soylerken o 15 yas farkina da girsin cunku az buz bir fark degil. Babana direkt surpriz olmasin, bilsin ona gore beklesin.

Bir arkadaşım evlendi, başlangıçta durum senin durumundu, babasıyla ben hiç tanısmadim ama epey sert bir adam olarak anlatırdı. aylarca kendini yedi nasıl soylucem söylersem şöyle derse naparim diye. sonra noldu, söyledi. Babası da iyi tamam sen bilirsin demiş, cevaben ifadenin sebebi de arkadaşımın "evleneceğiz ama benden 15 yaş büyük" şeklinde bir cümleyle bunu söylemiş olması galiba, kendisi öyle diyor. "Babamdan genel olarak, her hangi bir şey isteyeceğimde bile korkuyorum." cümlesini o da kurardi, sizinle bir diğer ortak noktası.

Sizin de böyle olucak gelişecek diye bir şey yok tabi de, bence:
1- ilgili konuşmayı annenize paslamayin
2- son dakkaya bırakmayın

Çünkü bu şekilde onun tarafından bakınca da çok kırıcı.

Tabii ki kizabilir gibi gelmesinin korkmanizin sebepleri vardır geçmişte, ama bununla ilgili o korkma sebebi olan ihtimalleri bir kenara bırakıp hareket etmek daha makul sanki.

Önce tanışma +1

Şimdiden mutluluklar dilerim öncelikle :)

Ben de babamdan çekiniyordum o yüzden çok iyi anlıyorum. Bizde süreç şöyle işledi:

- Anneme söyledim, o babama çıtlattı.
- Babam önce bir tanışalım dedi.
- Annem, babam, şimdiki eşim o zamanki sevgilim, ben kahve içmeye gittik, tanıştılar (2016 Şubat gibiydi yanlış hatırlamıyorsam).
- 1 hafta sonra da ben eşimin ailesiyle tanıştım, yine dışarıda cafede.
- 2016 yaz döneminde aileleri tanıştırdık. Bu aşamada evlere misafirliğe gidilmeye başlandı.
- 2017 şubat isteme - söz - nişan.
- 2017 ağustos düğün.

Aileler de birbirleriyle tanıştıktan sonra her şey rahat ilerledi, söz filan stresli olmadı çünkü düğün mekanı ayarlanmıştı zaten 2016 Ekim gibi :) Biz ikimiz de ailelerimizin yaşadığı şehirde olmadığımız için süreç biraz daha yavaş ilerledi bu arada. Babanız makul bir insansa, ilk başta içine sinmese de, siz kararlıysanız sonradan razı gelir mutlaka. Özellikle ilk kızıysanız zaten direkt damat adayını benimsemesi ve oo hadi evlenin demesi zor. İlk göz ağrısına kimseyi layık göremeyecek ilk başta, isterseniz İngiltere kralını getirin fark etmez :)

Ama babamdan çok korkuyorum. Babamdan genel olarak, her hangi bir şey isteyeceğimde bile korkuyorum.

bu cümleleri bu yaşta hala kurabilen, ebeveyninden hala bu derece korkan bir "yetişkinin" evlilik kararı almasını kendi içinizde iyice bir düşünmeniz lazım bence. zira bunu babama nasıl söylerimden önce çözülmesi gereken başka iç dinamikleriniz var gibi görünüyor. müstakbel eşinizle aranızda ki bu (bana göre aşırı) fazla yaş farkının bile babanızdan bu derece korkmanızla ilgisi olabilir. babanızla paylaşmadan önce bir psikologla bu konuları konuşmanızı öneririm.

ha o görüşmelerin sonucunda hala derseniz ki yok ben bu durumda aksayan bir nokta görmüyorum, o zaman sıralamayı çoğu arkadaş önerileri ve kendi örnekleriyle yazmış zaten. onlara+1

İstemeye gelmeden önce babanızla tanışmadı mı aday? Babanız muhtemelen kendi yaşıtların varken neden kendinden 15 yaş küçük birini tercih ettiğini soracaktır. Bu soruya hazırlansın. Mesleği iyiyse, belki sorun çıkarmaz.

ay benim babam görece muhafazakar sayılır annem ondan da katıdır. sevgili olduğumuz gün söyledim ikisine de istemeye geleceklerini zaten taraflar bir araya oturup kararlaştırdılar. aileler çocuklarının mutluluğu söz konusu olduğunda kızmaz,korkmanıza gerek yok.

ilk önce babanızla tanıştırın bence de. 15 yaş büyük olması biraz sorun olabilir ona hazırlanın +1

Beni yoran ya da yoracak şeyden pes ederim. Daha doğrusu vazgeçerim. Az enerjiyle çok verim alma taraftarıyım.

Cem Yılmaz'ın bir gösterisinde anlattığı bir olay var. Cem Yılmaz abisine "sen de komiksin, neden sahneye çıkmıyorsun" demiş. Abisi de "sen milyonlara seslenmeyi tercih ettin, ben etmedim" demiş. Bence gayet güzel bir cevap. Bazen başarılı olmak tercih edilmeyebilir.

Örnek olarak gitar kursuna gitmiştim ama eğitim çok verimli olmadı. Başarısız oldum diyemem ama başarılı oldum da diyemem. İstesem saatlerimi harcayıp öğrenirim ama bunu tercih etmiyorum. Çünkü başarı demek emek ve zaman karşılığında bir şey almak demek. Ben alacağım şey için emek, zaman harcamayı tercih etmiyorsam, başarılı olmanın katkıları istediğim seviyede olmayacaksa başarısız sayılmam.

Kendini ne kadar tanıdığın, mental bilincinin yüksekliği gibi pek çok değişkene göre bu sorunun yanıtı değişir. Bence en doğru cevabı kendi içinizde bulursunuz.

Kimi insan vardır, kendisinden çok daha deneyimli ve başarılı insanlardan başarısız olduğuna dair pek çok feedback almasına rağmen bilinç seviyesi yetersiz kaldığı için durumun farkına varmaz ve beceremediği işe hayatı boyunca devam eder. Hayat boyu mutsuz olur, hayat boyu başarısızlığına başka şeyleri bahane eder.

Kimi insan da içerisinde bulunduğu durumu doğru analiz edebilecek mantık ve bilinç seviyesine ulaşmıştır, durumu pozitif ve negatif her açıdan inceler ve başarılı olmak için ayıracağı vakit/nakit gibi konuları tartıp doğru kararı verir. Eğer yeterince emek verdikten sonra o işte bir noktaya gelebileceğine inanırsa ve bunun sonucunda elde edecekleri de bu sürece değecekse zorlamaya devam eder. veya tam tersi...

Eğer ilk bahsettiğim tipte bir insansanız zaten bunu asla bilemeyeceksiniz ve burada yazılanların sizin için bir anlamı olmayacak. Ama ikinci sırada bahsettiğim tipte biriyseniz en doğrusunu biz değil, siz bilirsiniz.

Yolunuz açık olsun.

"Quitter" diye bir terim var bilirsiniz. Tam bir başarısız etiketi.
Şimdi bakınca çok da keyif alarak yapmıyorsak bir şeyi, istemeye istemeye yapmaktansa "bırakma" olmasa da değiştirmek, dönüştürmek daha mantıklı geliyor.

Benim bıraktığım da oldu bırakmadığım da. Bırakmadığım bazı şeyleri daha farklı yapsaydım olurmuş dediğim oldu, bıraktığım bazı şeyleri de aslında yaparmışım ve devam etsem şuan daha farklı noktada olurdum dediğim de. Genelde istesem yapardım ve yeterince istemedim diye düşünüp o zaman neden istemediğime ve şimdi neleri istediğime, neyi sevdiğime odaklanmayı seçtim. Aslında yeterince sevilmeyen ya da alışılamayan şeyden vazgeçmek de hep daha kolay olan galiba.

"Ayran gönüllü" de statükocu sıkıcılar için bir etiket:)

isteyip alamadığım/başaramadığım bir şey yok. vazgeçmişsem zaten istememişimdir. buradan bakınca pes edenlerin de yeterince istemediklerini düşünürüm. ve yeterince istememek zayıflık da değildir eksiklik de. sadece istemiyorsundur işte o kadar. o yüzden vazgeçme cesareti/hürriyetine sahip olmak da güzel. zira istememesine rağmen başarmak için uğraşanlar bunu başkaları için yapıyordur. bu da kendin olamamak olduğu için asıl zayıflık/eksiklik budur.

bende de var. pısırıklık bence. çok uğraşıp başaramama korkusu.

Bu çok genel bir soru ve aslında kişi ya da olay örgüsü üzerinden konuşmak gerekir derim ben.

Ben iş, eylem anlamında değil de insanlardan görece çabuk vazgeçiyorum diyebilirim, yani o insana vereceğim emeğin -bir şey anlatmak, öğretmek vs.- alabileceğim sonuca degmeyecegine çabuk karar veriyorum.

Diğer konularda "mı" olarak sorduğun her şeye evet demek mümkün, ondan dedim somut bir şey ya da biri gerek diye.

Ortak bir çatı altında toplamaya çalışsam, herhalde o işi sonuclandirmayan kendini tercih etmektir hepsi. Çünkü sonuca ulaştığında da "sonuca ulaşan sen" olursun ve onun getirileri vardır. Mesela ozguvensiz degilsindir artık, mesela guclusundur artık, mesela başarısızlıktan korkmamis birisindir artık...

sözün özü, olmak ya da olmamak meselesi bu.

Yetiştirilmeyle alakalı sanırım biraz da. Ben bir hedef koydum mu ulaşırım mesela, er ya da geç. Başarısız olmaktan korkmam da, vazgeçmekten korkarım diyeyim. Asıl başarısızlık vazgeçmek çünkü bana göre. Böyle söyleyince çok iddialı veya havalı bir şey gibi duruyor ama pek öyle değil.

Bazen insanın mutlu ve huzurlu olması için vazgeçebilmesi gerekiyor. Ben vazgeçemiyorum, illa bir önceki denememdeki eksikleri bulup, düzeltip, tekrar denemem gerekiyor. Bu esnada gerçekten bunu istiyor muyum, bunu yaparken mutlu muyum bir kenara konuyorum. Evet hedeflerine ulaşan, dışarıdan başarılı görünen insanların bir özelliği bu genel olarak.

Ama başarıyı nasıl tanımladığınıza bağlı. Kendi çocuğumu böyle yetiştirmek istemiyorum mesela. Asıl başarının mutlu ve huzurlu olmak olduğunu öğretmeye çalışacağım.

Öte yandan, sizin sorduğunuz da sanırım aslında bu, en küçük başarısızlıkta vazgeçmek de bir problem. Yani aslında gerçekten istediğiniz bir şeyi en küçük pürüzde bırakmak. Bence iki uçta da özgüven problemleri yatıyor, sağlıklı özgüvene sahip ve kendine değer veren bir kişi, durumları değerlendirip, kendisini merkeze alıp, buna göre en doğru kararı verebilmeli. Ben bu yönde adım atmaya çalışıyorum ama kolay değil elbette..

Çabuk pes etmiyorum ama path dependence denilen döngüye çok giriyorum. Bu noktalarda inat etmem beni yoruyor, yıpratıyor.

Self coping mechanism diye bir sey var ya o yani. Biraz ugras olmazsa "amaan istesem yapardim" deyip vazgec.

bir sonraki sınavda otomatik olarak girmek istediğinizi beyan ederseniz otomatik şeklinde başvurunuzu değiştirmeleri gerekir. bence milli eğitime bizzat gidip yüzyüze görüşün. arkadaşım manuel uygulamayı 2 sınavda geçemeyince otomatik için başvuru yapıp ilk sınavda girmişti. şehir mersin.

En hızlı yol kaydı silip baştan kayıt açması ve tekrar E-Sınava girmeniz.
Diğer bütün işlemler düzeleceğinin garantisi bile olmadığı halde süreci daha çok uzatır.

Hatta kaydı dün sildirseydi bugün girişiniz yapılırdı işlemleri hızlandırıp aralık bitmeden sınava tekrar girebilirdiniz.
Bugünden itibaren bu işlem için de minimum 1 ay beklemek gerekecek.

Diğer seçenek de direksiyon sınav girişinizi onaylamaları ve 4 sınav başarısız görünmeniz sonra 2. direksiyon hakkı için otomatiğe geçiş yapılması. Bu da ayda bir sınav olduğunu düşünürsek 5 ay sonra bu işin yapılabilir kılıyor.

Geçmiş olsun.

@mutekebbir yani kendi suçum olmayan ve mağdur olduğum bir konu için hakkım mı yanacak, anlamadım? milli eğitim bunu çözemez mi diyorsunuz?

Evet böyle konularda maalesef mağdur olan aday oluyor. Milli eğitimde öyle bir iki tuşa basarak girilen bilgiyi değiştirme gibi bir durumlar olamıyor.

10 yıl sürücü kursunda çalışmış biri olarak şimdi çok da yeremiyorum bu tarz hataları yapmışlığım da oldu.
Adaya maddi bir yansıma çıkmaz ama maalesef zaman kaybı oluyor bu bazen maddiyattan da önemli olabiliyor ama şu saatten sonra yapılacak bir şey yok.

En hızlı toparlayabilecek çözüm kaydı silip tekrar kayıt açılması olacak ama bu da 10 Aralık geçtiği için mecbur Ocak’a kalacak her şeyi çok zamanında yaparlarsa tekrar sınava girerek Şubat sonu gibi ehliyeti almaya hak kazanırsınız.
Kursun hatası olduğu için maddi olarak da bir şey talep edemezler.

@mutekebbir kaydı silip tekrar yapamayacaklarını, çünkü böyle bir durumda kurs ücretinin iki katına çıkacağını söylediler. maddi olarak da üstlerine düşeni yapmıyorlar yani. ilçe milli eğitimden görüştüğümüz kişiler durumun dilekçe ile çözüleceğini ama 3 ay alacağını söylüyorlar. dilekçe kursa veriliyor, onlar ilçeye, onlar ile, onlar da bakanlığa iletiyor, ilgili kişi değişikliği yapıp tekrar aynı silsile ile yazı dönüyor. mecburen bu yoldan gideceğim gibi görünüyor.

Kurs kötüymüş böyle tavır almaları çok yanlış.
O zaman mecbur dedikleri şekilde ilerlesin muhtemelen söylediklerinden de uzar iş ama işte dediğim gibi yapacak bir şey yok.
Tekrar geçmiş olsun ve bol şans.

aga manuel al geç işte...

Pazar Ikea'daydım, ben de videoda görüp merak etmiştim,özellikle baktım. Yanlış hatırlamıyorsam 130 TL civarı bir şeydi:)

Kocaman muz ağacı 130 liraya iyiymiş :)

Evet bana da iyi geldi ama ev halihazırda amazon ormanından hallice olduğu için alamadım maalesef :D

Fidancılarda bu boyda muz fidanları 50-70 lira, 130 liraya 120-150 cm fidan alırsınız.

diyetisyene gönderecek, oradan bi para sıkışacak, diyetisyen onu yeme bunu yeme diyecek sen de endişelendiğin için tabi dikkat edeceksin tekrarladıklarında temiz çıkacak. yüzde doksanı böyle. hep yaşadım, yaşayanları gördüm. çok da yüksek diilmiş zaten. hiç moral bozacak bişey yok, plesanta daha ciddi bir konuymuş, o bile çözülmüş buna mı takacaksın.

bana şans dile benim plesanta da yukarı çıksın, şeker yüklemesine daha 1 ayım var :)

@kenarortay teşekkürler ve bol şans! plasentanın ilk haftalarda rahim ağzına veya yakın bölgelere yerleştiği sık görülen bir durummuş, rahim büyüdükçe o da hareket ediyor ve çok yüksek ihtimalle çözülüyormuş. umarım sağlıkla alırsınız kucağınıza bebeğinizi. <3

başlangıç 86, 1 saat sonu 149 2. saat sonu 126 çıkmış benim de, bir sorun yok dedi doktor da gayet normal yememe devam ediyorum (bu satırları saray helvası yerken yazıyorum ), 75'lik test yapmışlardı bana, fark eder mi bilmiyorum. İçiniz rahat olsun doktor da sıkıntılı görmeyecektir %99.
benim plasenta da hala aşağıda, sizinki çözülmüş en azından aynen.

@ruz doktor dahiliye ve endokrinolojiye yönlendirdi, cumaya randevu aldım bakalım.. bir saatlik testte 50 gr şeker veriyorlar, referans aralığı da ona göre değişiyor. umarım düzelir sizin plasenta konumunuz da..

Allianz sigortadan memnunuz biz tamamlayıcı olarak. Yaşlar 30. Hastane tarafından Ödemeyebilir denilen her şeyi ödedi. Provizyonda beklemedik. Ama büyük şehirde değilseniz anlaşmalı yerleri biraz az.

Biz de Axa'dan memnunuz ama anlaşmalı kurumları inceleyip karar vermek daha mantıklı.

60 yaşa yapmayabilirler, daha önceki hastane kayıtlarından hangi rahatsızlıklar varsa onlar zaten kapsam dışı kalacaktır.

valla bence çok mantıklı. çünkü her şeye her an zam geliyor.
ben olsam şimdiden alırdım.
bu arada tebrik ederim. umarım sağlıkla kucağınıza alırsınız.

cuma gunu enflasyon aciklanacak o zaman bakarsin mantikli mi degil mi :) hem tuik hem enag rakamlarina bakacaksin ama.

kesinlikle cok mantikli. burun acma spreyi aliyordum duzenli olarak. fiyati ortalama 50 liraydi 2 gun oncesine kadar. bldun bir baktim 180 diyor. dumur oldum. 50 lira olsun 70 80 hadi 100 olsun. 180 olmus 2 gunde saka gibi :s o yuzden ben de su an birkac yil sonranin montunu filan stoklayasim geliyor esim sacmalama demese alicam gordugum her seyi :s

cok cok hayirli olsun bu arada :) saglikla kavusun <3

oncelikle tebrikler.
bebek arabasi ve oto koltugu en buyuk masraflar. fiyatlari kesin artar dovizle beraber. ucu bir arada modeller var ozellikle ilk aylar cok rahat. o koltukta hem eve gidiyor sepet gibi, hem daha sonra bebek arabasina takliyor o koltuk.

onun disinda 2-3 numara bebek bezi stogu yapardim ben. ph uymaz sorun cikarsa satilir ileride.

kiyafet ya da kuvet gibi ucuz plastik urunleri stoklamanin bence pek bir anlami yok.

Sağlıklı bir doğum nasip etsin Allah, size de bebeğe de.

Kesinlikle bez alın, ama numaralarını mantıklı alın. Yeni bebeği olmuş birinden hangi numaradan kaç paket harcadığını, hangi aylarda hangi numaralar kullandığını öğrenin.

Beşik, yatak, yastık, battaniye vs şimdiden alın.

Unisex kıyafetleri alabilirsiniz, ama abartmayın, bu konuda çok hediye gelecektir.

Ekonomik olarak cok mantikli ama insani olarak tavsiye etmem. Allah korusun aksi bu durumda o esyalar kotu seyler hatirlatabilir.
Daha cok erken bence

yılbaşından önce büyük alınacakları alın. anne yanı beşiği oto koltuğu ana kucağu bunları alın.

bence almayın henüz.
Doğum yaklaştıkça nelere ihtiyacınız olduğunu, akrabaların-tanıdıkların size neler vereceklerini daha iyi anlarsınız.
Duygusal olarak hoşunuza gidecek birkaç parça kıyafet alın elbette ama geri kalanı için bence alıyormuş gibi düşünerek altın veya dolar olarak bir hesaba koyun.

5 bin liralık bebek arabası alacaksanız mesela 5 bin liralık doları atın hesaba. Zamanı gelince o dolarla o araba yine alınır zaten. Hem belki de bu 7 ay içerisinde bir tanıdığınızdan o araba gelecek veya bir firma dev ötesi indirim yapacak.

bebek araçları gereçleri ortalama 6 ay 1 yılda işlevini kaybettiği için zibiliyon tane letgoda malzeme var.

ben doona bebek arabası
chicco anne yanı
maxi cosi ana kucagı
ikea beşik aldım yarı fiyatından daha ucuza. siz de şimdiden buradan eksikleri tamamlarsınız

Öncelikle çok tebrik ederiiim! ^_^

Birkaç gün önce dinlediğim bir haber programında tekstil ürünlerinin yeni yıldan itibaren yüze 50 civarı zamlanacağı konuşuluyordu. Şimdiden almaya başlamak mantıklı olacaktır diye tahmin ediyorum.

Tekrar tebrik ederiim! ^_^

şubatta ebebek indirimleri oluyor. her gün 1 kategoride. söyledikleri kadar olmasa da gerçek piyasa fiyatının altına oluyor o gün. ben onu bekliyorum :)

23.haftasında bir gebe olarak @michael_knight +1 diyorum ben buradakilerin aksine. Ben de geçen gün Mart'ta doğacak bebek için aynısını sordum, sizi de kesinlikle endişelendirmek istemem ama 8 hafta çok erken. 12.haftadan itibaren riskler çok azalıyor, dilerseniz 10.haftada fetal dna testini veya en azından sonrasında ikili testleri de yaptırıp, içiniz rahat ederek alırsınız bebeğin eşyalarını. Zaten araştırma yapmak gerekiyor, herkesin ihtiyaçları, gereksinimleri farklı. Birine mantıklı gelen bebek arabası diğeri için uygun olmayabilir. Bence önümuzdeki haftalarda araştırmanızı yapıp 12.haftadan itibaren almaya başlayın. Sağlıkla kucağınıza almanızı dilerim bebeğinizi :)

Kendimi yerinize koyup bir düşündüm ve parayı dolar olarak kenarı koymaya karar verdim. :)

Sağlıkla ve huzurla büyütün bebeğinizi:))

Michael knight +1
Hem çevrenizdekilerden de illa hediye bir şeyler gelecek, onlara bakar ona göre eksiklerinizi tamamlarsınız.

Kendi adıma ben bebeğimin neredeyse ilk 8 ayını arkadaşımın bebeğinin küçülen eşyaları ile geçirdim. Dev bir valiz dolusu kıyafetin içinden bebeğimin doğduğu aya göre uygun olabilecekleri seçtim(yaşadığımız yer farklı olunca mevsim farkı) ve o kıyafetleri kullandım. 7.ayında da yıkayıp ütüleyip geri gönderdim arkadaşım 2. Bebeğine hamileydi. Kısacası 1 kıyafet 3 bebek büyüttü çünkü hızla büyüyorlar, aynı kıyafeti gelecek ay giydiremiyorsun. Doğumda sadece anı olsun diye 1 hastane takımı almıştım. Battaniyeler, yelekler hırkalar, park yatak... Hep hediye geldi.
Oto koltuğu, beşik vb hep ikinci el aldım. Tertemizdi ben de öyle kullandım.

Tebrik ederim. Sağlıkla, mutlulukla alın kucağınıza...

Çoğu yazlık bölgeden ev alıyorlar. Yazın zaten deniz, kum için başka ülkeye gideyim diye düşünmüyorlar ki, Türkiye'deler genelde. E bu durumda niye almasınlar ki?

Ayrıca bir kısmı da emekli olunca Türkiye'ye dönüş yapıyor.

gurbetçilerin çoğunun emeklilik planı trye dönmek çünkü. yazın da buraya geliyorlar. bizim bi akraba evi boş tutuyor sadece kendi gelip oturuyor arada.

Oturduğum apartmanın yarısı ingiltere, almanya ve dubaide yaşayan türklere ait. Evlerin fiyatları 2milyon üstü. Karşı apartmanın tamamı bir ingiltere'de yaşayan bir türk vatandaşa aitmiş. Amaç her zaman bir kapımız olsun. Bu civarlarda oturmak için beyaz yaka 10 yıl kendini bankaya köle ederken bu adamlar yılda 15 gün bu evleri açıp ve toplamda 10-15bin tl yakın (merkezi ısıtma) aidat ödüyorlar.

İki sebebi var:
-Biz rant ekonomisini biliyoruz, alternatifini değil.
-Türkiye'ye dönerim mantığı.

Rant deyince herkes negatif algılayaiblir ama rant bir malın (araba, otobüs vs) ya da mülkün (arazi, dükkan, ev) çok az eforla sağladığı getiridir. Rent'in fransızcası işte. Yani kira.

Mesela Avrupa ülkelerinde ve ABD'de de özellikle yatırımcı ve girişimci bir kültür var. Adam birikiminin bir kısmını hemen yatırıma dönüştürmek istiyor. Dükkan açıyor, iş kuruyor, üretim tesisi açıyor, kendi girişimci olamayacaksa bile iş kuran birine ortak oluyor. Ona sermaye sağlıyor. Hiçbirini denemiyorsa bile, yatırım fonlarına ya da hisselere koyuyor nakitini ki, o birikim girişimciye sermaye olsun, girişimci kazansın. Yatırımcısına da kazandırsın.

Biz bunu sevmiyoruz. Eline 500bin geçen ev alayım kiraya vereyim diye geziyor. Bu da aslında ekonomik büyüme için çok verimli mi tartışılır. Ülke sermayesinin büyük bölümü gayrimenkulde.

Halbuki gurbetçiler kazandıkları dövizi eve değil, türkiye'deki yatırım fonlarına koysa, halka arz olan şirketlere bağlasa ülkeye bir miktar sermaye akışı sağlanır.

Bu söylediğim tabii Türkiye'de ev alayım kira getirsin, sonra da ben döner otururum diyen Gurbetçiler için geçerli.

Yoksa adam yazlık ev almak istiyordur ona bişey diyemem. Sonuçta sahil şeridi güzel bir ülke, bir de ucuz. Aynı dili konuşuyorsun. Bütün AB ülkeleri yazın zaten akdenize iniyor. Sen kendi ülkene gidiyorsun.

Mesela Kanada'daki arkadaşlarım 30 yıl mortgage ödemek yerine biraz para biriktirip Türkiye'de ev alacak galiba. Ev almak imkansız falan diyorlardı. Türkler uzun vadeyi sevmiyor, daha az sürede 100 bin euro/dolar biriktirsen atıyorum, Türkiye'de güzelce bir ev alırsın. Orada 700 bin euroya düzgün bir ev alamıyordur belki de.

Ayrıca evet çoğu emeklilikte Türkiye'ye dönmeyi düşünüyor. Orada kalacak kişi yatırımını oraya yapar.

Berlin'den, Paris'ten nasıl ev alsınlar, o kadar zengin değiller ki. Berlin'de evler 500 bin euro. Bir Alman, bir Fransız için bile oralarda ev almak çok kolay değil. Ev alma konusunda da bir vizyonsuzluk var. Yatırım konusunda @anten +1. Bir de Türkiye'de kanunlar çok zayıf. Bir şekilde zengin olmuş biri onlarca ev toplayabiliyor.

Edmond honda +1

Şimdi ben misal ayda sicak su ve isitma, apartman/site aidati ile 831 euro veriyorum. Düz kira 740 civari. Piyasayi ve oturduğum evin icinin yeni yapilmasi ile tahmini 250 bin euro derim ev icin. Bu da 28-29 yillik kira geliri demek. Ki ben 600-700 bin kisilik yerdeyim. Lyon/paris/bordeaux/toulouse/Strasbourg gibi yerler daha fenadir. Haliyle türk birinin Avrupa'da kira geliri yerine Türkiye'ye yollamasi mantıksız değil. Sonuçta çoğu geri geliyor emekli olunca ya da 6 ay gelip 6 ay ulkesine dönüyor gene.

Gecen spor salonunda türk eleman ile denk geldim, ailesi Kuşadası'na yerleselim demis mutluydu. Ayni yerde yasiyoruz, 300bin ev desek 3-3.5 milyon liraya Kuşadası'nda güzel yer bulurlar.

Bir de çoğunun herhangi bir yatırım bilgisi yok (anten+1). Ben misal ayda 300 euro en az world etf yatirimi yapiyorum, buna ek olarak takip ediyorum, hayat sigortası fonu actirdim vs. Ama misal arkadasinin ailesinin oturduğu yer, sahibi Almanya'da yasayan kayserili. Demisler buradan ev al, adam evi almis ama 7-8 sene olmus evi gormemis bile. Gecen gelmişler ya evi görelim istedik hiç gormemistik diye. Yani insanların çoğunun bildiği tek sey ev almak kiraya vermek.

Bu arada Avrupa'da herkes büyük metropolde yasamiyor. Yaşadığım yerde 300bin euroya 3+1 apartman dairesi var, sirketin fabrikasinin olduğu şehirde 300 bin euroya havuzlu villa var. Yani her insan da 25-30 yıl kredi ödemiyor. Istanbul'da da su an ev fiyatlari öyle 10-15 yil ile karsilanabilecek seviyede değil.

Ha ben misal; Türkiye'de izmir civarinda yazlik alirim, annemleri oraya yollarim. Yazin gelir 3-4 hafta kalir dönerim. Ama hayatta Türkiye'ye temelli dönüş yapacagimi sanmam (büyük konusmamak lazım) çünkü genel Türkiye ile temelde ayriyim. Ama Avrupa'da hala kahvehaneye giden, hayatında oranin bayramini kutlamamis, alisverisini hala türk marketinden yapan adamin Türkiye'ye yatirim yapmasi kadar normal bir olay yok. Adam zaten orali olmamis parasi ve olanaklari icin orada. Ilk firsatta azicik emekli maasini Avrupa'dan aldi mi hemen kacar Türkiye. Benim kayinpeder depresyon sebebiyle malulen emekli 700-800 euro net. Su an Fransa'da kira zor verirdi bu paraya ama Türkiye'ye normal yasar. Bu mantik iste.

@logisticsmanager, bu soruyu sorma nedenim fransa'da paris'te yaşayan kuzenimin türkye'de ev alması ve buna da alalı kaç ay oldu şu kadar arttı diye sevinmesi.

paris'te veya fransa'da kira çarpanı oranı senin gözlemlerine göre kaç?

120.000 - 130.000 euro alınan bir oda/daire'nin 700-800 euro getirmesi mümkün mü sence?

@liberal; imkansiz. Bir kere ya o paraya daire bulunmaz ya da o kirayi alamaz. Paris'
Biraz paris'e rastgele baktim, 130bin olan dairenin tahmini vergi öncesi kira geliri masraflari çıkartsak 400-450€, bu da 27-28 yıl yapıyor. Ki dediğim gibi daha vergisi var.

Ha arrti diye sevinmesinin mantığı ancak ve ancak Euro karşısında artması ile olabilir. Ki izmir'den biliyorum deprem sonrasi fiyati katlanan yerler var ama Euro karşısında değer kaybeden yer de. Haliyle kendi aldığı yere göre değişir.
Sorduğun sorunun cevabı su linkte var;
www.immobilier-danger.com

Misal bakarsan Paris çok uzun yillar sonra getiri verirken misal turistik beziers şehri resmen 10-12 yil sonra getiri veriyor.

bu arada Avrupa'da ev sahibi olmak mantıklı bişey değil sanırım, orada yaşayanlar anlatır da, örneğin birden fazla evin olsa(alabilsen) ve kiraya versen neredeyse kiranın tamamı vergiye gidecek diyordu bir arkadaşım. Oturacağın ev mantıklı ama ikinci ev devlet tarafından engellenen(vergiyle) bir şey sanırım.

Abd'yi bilemem ama Avrupa'da ev alıp da değerini katlamak diye bir mantık yok. Avrupa'da aldığın ev her daim aşağı yukarı benzer değerlerdedir. Türkiye'de Allah'ın unuttuğu yere apartman dikerler ucuza satarlar alırsın 10 sene sonra şehir büyür ayağına gelir apartmanın, değeri de katlanır ona göre.

biz isviçre'de yaşarken kesin dönüş yapmak için almıştık ama adam gurbetçi diye ülkeyle bağlarını koparmak zorunda değil ki. yatırım bilgisiyle filan da alakası olabilir arkadaşların dediği gibi ama onunla sınırlı değil kesinlikle. mesela istanbul'da yaşayan birçok kişinin memleketinde, ya da şehirde yaşayan birçok kişinin köyünde evi var, neden? gidersek kalırız diyorlar, duygusal bağı koparmak istemiyorlar. bir de mesela türkiye'ye gelince otelde veya aile evinde kalmaktansa açıyorlar kapılarını, rahat rahat kalıyorlar evlerinde. ben bile bazen düşünüyorum memlekete gittiğimizde apartta filan mı kalsak diye. hani 3-5 gün bir şey değil de, 3 hafta filan kalmaya niyetlendiğimizde çok rahat edemeyebiliyoruz anne-baba evinde. tek başına aile ziyaretine gitmek gibi değil aile olarak gitmek.

Bence eşofman altını da şimdiden alın. Hatta okul kaydını da şimdiden peşinat öderek yaptırın, nasıl olsa fiyatı artacak.

alacağınız markadan, modelden eminseniz alın bence.

kesinlikle alın, hatta buharlı pişiricisini, hava nemlendiricisini, ihtiyacınız olacaksa kamerasını da alın.

ben ilaçları bile 3 er 4 er kutu alıyorum, yüzde 36 zam gelecekmiş.

eger evde yer varsa kaliteli bebek bezlerini de boy boy almaya baslayabilirsiniz. zamanla bebek bezindeki artisa kendiniz bile sok olacaksiniz :)

o fiyatlara alınmaz.
bence ikinci el satış sitelerine bakabilirsiniz.
letgo da oto koltuğu diye aratırsanız 100-TL ye bile bulabilirsiniz.

bence kesinlikle almalısınız. Hatta model bile önereyim.

Eğer bütçenize uygunsa Maxi-cosi axxisfix almanızı tavsiye ederim. 360 derece dönebiliyor.

Bebeklerde belli bir kilo ya da boya kadar geriye dönük gitmesi öneriliyor. kafaları daha ağır olduğundan kaza anında omurilik zedelenmesi riskinden dolayı.

Önerdiğim koltukta o şekilde o kilo ya da boya gelince öne dönük kullanıyorsunuz koltuğu. yaklaşık 4 aylıktan 4 yaşa kadar kullanılıyor. Aslında 61 cm'den 105 cm'e kadar. Her iki yana dönebildiğinden çocuğu arabaya indirip, bindirmekte çok kolay oluyor.

Biz hala kullanıyoruz. Yakında kullanamıycaz diye bir yenisini şimdiden aldım ben. dolar kurları daha tam olarak yansımadı gerçekten.

@duyulmasi gerektiği kadar, öneri için teşekkürler fakat ebek doğmadan bez stoklamak pek mantıklı değil benim anladığım, en kalitelisi, en pahalısı bile kimi bebeklere uyum sağlayamayabiliyor / alerji yapabiliyor ve marka değiştirmek zorunda kalıyorsunuz.

@ankarakecisi çok iyi tanıdığım, güvendiğim birisi olmadıkça oto koltuğunu ikinci el almam. güvenli değil, güvenlik ürününde ucuza kaçmanın anlamı yok.

evet şimdiden alın. ben geç aldım, mecbur zamlı aldım.

bebek bezi al diyeni sakın dinlemeyin, bezi siz değil bebeğiniz seçiyor.

alacağınız oto koltuğu ya da diğer ekipmanların / malzemelerin doların fırlamasından önceki fiyatlarını kontrol etmeden almayın. dolar fırladı hemen alalım derseniz, belki de zaten fırlamış fiyattan alacaksınız.

diğer marka modellere ve hatta mağazalara bakarsanız, belki daha fiyatı fırlamamış olanları bulabilirsiniz.

Nisan 2017'de mevcut işime başladım. O zaman 2030 dolardı. Şimdi 1030 dolar...

2019'da 1000 dolar alıyordum, şu an 384.

valla ben de ar görüm, ilk başladığım yıla kıyasla yarıya inmiştir :D ki bu sırada dil tazminatı, kıdem mıdem arttı. son yıllarda da herhalde 2/3e inmiştir

İş hayatına Mayıs 2020'de başladım, o zaman maaşım 390 dolardı. Hala aynı şirkette çalışıyorum, aldığım zama rağmen şu anki maaşımı 286 dolar.

"Hani herkes 30-40 bin kazanıyordu burada?" demek istiyorum öncelikle. Sonra da cevap veriyorum: Kamudayım ve enflasyonun çok çok altında zam aldığımız için dolar bazında da alım gücü açısından da son 3-4 senede yarı yarıyadan fazla düştü. Eskiden birikim yapabilirken şu an zor geçiniyorum.

from 1700$ to 840$ baya %50 yemişim. psikolojik etkisi ise %70 ama

%45 düşmüş dolar bazında.

@avatar is back haklısınız psikolojik etkisi hatta reel etkisi daha da fazla, çünkü ödediğimiz dolaylı ve dolaysız vergiler de arttı. bir de onları karşılaştırmak lazım birkaç sene öncesine göre.

kamu kurumlarında @prole'nin dediği gibi zaten çok az zam alıyoruz ama, görünüşe bakılırsa özel sektörde de maaşın erimesini engelleyebilen pek yok.

Ben hafif comezken 3bin dolar aliyordum su an hesaplayasim yok. Uzebilir.

Cok yurt disi teklifini reddettik o donem :)

2010-11 yılında 5bin dolar olan maaş, şimdi benzer pozisyonda 1500 dolar etmiyor, belki yılbaşı zammı ile 1,5-2bin arası olur..

2016'nın başında şimdiki işime girdiğimden bu yana dolar bazında %10 azalmış. Yine iyiymiş benimki. (Şimdiki doları 12 aldım, 13 alınca %17 azalmış oluyor.)

2018'de girmiştim işe, yıllık %30'dan fazla zam almama rağmen (son zammı saymazsam) şimdi hesapladım tam 1249 dolar içerideyim.

Ayağı kayanın treni kaçırdığı bir zamandayız, ben kendi adıma şöyle ilerlerdim

Eğer avukatların ilerde başım ağrımayacağına dair dediklerine güveniyorsam ve bütçeme uygun başka bir ev bulabileceğimi düşünüyorsam kirayı 1300'den verir ve aynı anda ev arayışına başlar bulunca da çıkardım.

Eğer bütçeme uygun başka bir ev bulacağıma inancım yoksa ve avukatların da sözleri çok rahatlatıcı gelmediyse 1600 liraya indirmeyi kendime kar sayıp kabul ederdim.

Böyle bir çakala hayatta 300 TL fazla vermezdim. Para sokakta bulunmuyor. Size her ay hiçbir şey yapmadığınız hâlde 300 TL veren var mı? Yoksa siz de kimseye fazladan 300 lira vermeyin. Avukat değilim de artış yasal oranın üstündeyse zaten kazanma ihtimaliniz yüksek davayı.

yerinizde olsam demeye kalmaksızın neredeyse aynı olayı yaşıyorum. defalarca konuştuk ama laf anlamıyor ben de bir şikayetiniz varsa mahkemeye başvurabilirsiniz diyerek artık tüm iletişimi durdurdum. önümüzdeki aydan itibaren yasal oranda zamlı olarak ödemeye devam edeceğim.

300 lira sizin için huzurumdan önemli değil diyebileceğiniz bir meblağ ise neyse fakat diğer türlü bu işin sonu yok. seneye yine %50 zam isterse ne yapacaksınız?

bir dakika bile durmam gerekirse çadirda kalirim. evini başina çalsin. minnet etme. mal adamin. başina dizine dursun de çik.

emlakkulisi.com

Daireyi aldığında sizin eski ev sahibiyle yaptığınız sözleşmeyi de üstüne almış oluyor. kafasına göre zam yapamaz. versin mahkemeye madem o kadar inanmış.

huzur önemlidir hele de oturduğunuz evde çok önemli.

yeni alan kişinin mahkemeye verme hakkı var, o süreçte dava ile v.s. uğraşırsınız, kaybederseniz masrafları ödeyip tahliye etmek durumunda kalırsınız. süreç boyunca aramalar mesajlaşmalar mahkeme v.s. hep bi yerden aklınızda olacaktır.

ucuza oturduğunuzun kendiniz de farkındasızın zaten, ki gördüğüm kadarıyla fiyatı x2 felan da yapmamış. sizin yerinizde olsam 1500tl teklif eder oturmaya devam ederdim, tahminim ev sahibi makul teklifi kabul edecektir.

1 hafta daha 1300 de diretirdim. mahkemeye verin falan derdim (adamın kavga çıkarmayacağına eminsem) sonra 1500 son fiyatım der çekilirdim büyük ihtimal

Tekrar kira tespiti için açılan mahkeme 60. Aydan sonra açılabiliyor. Ve bu mahkemenin tüm masrafları ev sahibinw ait oluyor. Çünkü davayı zaten evinin değeri tekrar hesaplansın diye açıyor, sizi evden çıkartmak için açmıyor. Zaten evden çıkartamaz öyle durup dururken. Ve evet bu dava en az 1 sene sürecek vs. Size giren çıkan yok yani.

Senelik 3600 tl. Tatile gidersiniz yahu. Neden ev sahibinize tatil ısmarlayın ki? size boştan 300 tl veren oluyo mu her ay, hayır.

Kaç senedir oturuyorsunuz siz bu evde?

Ben böyle konularda orta yolu bulma taraftarıyım. Çünkü evde değişecek, tamir edilecek bir şey olur, yine başınız ağrır. yasal sınır 1300, ev sahibinin istediği 1600 ise, 1450-1500'te anlaşalım derdim. Diretmeye devam ediyorsa da buyur dava aç diyerek 1300 ödemeye devam eder, yeni ev aramaya başlardım.

Affordable kelimesini kullanmaya gerek var mıydı gerçekten? Sizin mantığınız şu. Açığı kapatmak amacıyla hayatımızı şekillendirelim. Ben hayatımı neden ülkenin ekonomisine göre şekillendirmek zorundayım? Ülkede vizyon yoksa ben de mi vizyonsuz olayım? Almanın binemediği araba diye bir şey yok. Almanya'da çalışan Türkler bile Audi'ye biniyor, onlar Türk halkının yapamadığı neyi yaptı? Dönerci yazılımla mı uğraşıyor? Çiftçilik yapan bir Texaslı havuzlu evde yaşıyor. Bu adam robot mu üretti? Bu hak etme düşüncesi geçersiz bir düşünce.

Mutsuzluğunu anlamakla ve paylaşmakla beraber farklı bir bakış açısı sunmaya çalışıyorum. Texaslı çiftçi bizden daha iyi bir hayat yaşıyor çünkü birkaç saat uçuş mesafesindeki san francisco'da dünyanın en değerli yazılım şirketleri dünyanın dört bir yanından ülkeye dolar çekebiliyorlar. Keza almanya'daki çalışan türkler dediğin adam emeğini bmw fabrikasında satarak kazanıyor, bu emeğin karşılığı bizdeki adamın emeğine göre çok daha katma değerli ve yüksek, dolayısıyla o adam daha iyi şartlarda yaşıyor. Bunların hiç biri bireysel olarak senin suçun değil ama burada yaşıyor olmanın bir götürüsü diyebiliriz.

Yani bizim ülkemizde makro ekonomik olarak böyle bir katma değer temeli yok. Dolayısıyla bu zaten az olan geliri, nufusa oranladığında biz katma değerli iş yapanlar olarak yine belki 10-15 asgari ücretli kadar kazanıyoruz, ama doğal olarak makroekonomik gelişmelerden de etkileniyoruz. O yüzden texaslı çiftçinin buğday işçiliği yaparken kazandığı para, türk çiftçinin aynı toprağa aynı buğdayı ekerken kazandığı paradan daha yüksek.

En önemli sorun taşınmaz mala yatırım yapmasıydı. İnşaat sektörüyle hareketlenen piyasa yine inşaat sektörünün doyumuyla dibe çakıldı. Ekonominin kötü olduğu zamanları incelerseniz sıcak parayla yatırım yapılan inşaat sektörünün doyumunu gözlemlersiniz. Hala daha kanal projesiyle (proje sadece bir araç, amaç ise yeni iskan alanları açıp rant ve ekonomiyi yine inşaatla canlandırmak) bu yola başvuruyorlar. Eğer bu yol mantıklı olsaydı avrupa tüm topraklarını inşaat/konut/işyeri ile doldururdu. Fakat özellikle almanyada emlak piyasasında konut krizi olmasına rağmen iskan izni almak büyük problem. Halbuki türkiye gibi daha da büyük cari fazla verebilir bu yolla, ama yapmıyor. Çünkü ihracat ve bunda devamlılık taşınabilir ürün üretimiyle olur(yazılım da dahil)

Akp nin iyi olduğu zamanlara gelirsek de, kemal dervişin politikaları ile imf kurallarını takip etmek, özelleştirmek ve gelişmekte olan ülke titri ile sıcak parayı çekmekle mümkün oldu. Hiçbir zaman endüstriyel sanayide ciddi bir ilerleme kaydetmedik. Hatta doğuş grubu tek üretim yaptığı inşaat sektörünü devam ettirmek istemedi. Özellikle banka ve ithal otomobil satışlarıyla iyi ora kazanıyordu.

Bir diğer düşüş de doların 1.5 seviyelerinden 1.1-1.2 gibi seviyelere gelmesi “neden üretelim zaten yurtdışında aynı fiyata geliyor? Neden türk ürünü alalım, daha kalitelisini yurtdışında aynı fiyata buluyoruz.” Demeye sebep oldu. O zamanlar serbest değil teşvik yapılıp set vurulsaydı şimdi işe yarayabilirdi ama artık çok geç. Dolar arttıkça asgari ücrete mecburi zam yapılıyor bu da maliyet fiyatlarına yansıyor. Ürünlere zam yine asgariye zam… kısır döngü olarak ekonomi dar boğaza giriyor.

"Ülke ekonomisi düzlüğe çıkana kadar halk sürünsün" politikası siyaseten iş yapacak bir söylem değil, kaldı ki dissendium'un dediği gibi insanlara "Valla kusura bakmayın ama biz üretmeyen bir toplumuz, o iphoneları, BMWleri haketmiyorsunuz" deme hakkı da yok kimsenin. Ülkenin saçma sapan yönetilmesi ile muasır medeniyet seviyesine ulaşması arasında ince bir çizgi de yok. Normal bir iktidar "Makro İktisada Giriş" kitaplarında yazan basit ilkeleri sürdürüp şimdikinden çok çok daha iyi ekonomik göstergelere sahip olabilirdi.

Yaşam kalitesine sahip olmak için Almanya ya da İsviçre gibi olmamıza gerek yok, olamayız da, o herhangi bir iktidar için bir hedef olamayacağı gibi bir hayal bile değil; sadece bizim için değil hiçbir gelişmekte olan ülke için... Ancak Türkiye orta vadede lokasyonunu, eğitimli genç işgücünü, işlenebilir tarım alanlarını, doğal kaynaklarını vb. kullanıp milli geliri şimdikinin iki katı olan bir ülke olabilir. Bunun için ülkenin her yerinin fabrikalarla dolu olmasına gerek yok.

Bizim ekonomiden önce siyasi ve sosyal sorunlarımız var; ekonomiyi siyasetin güdümünden uzaklaştırıp serbest piyasa ekonomisini tabana yayamıyoruz; ülkenin ekonomisi birkaç şehrin ve inşaat sektörünün etrafında dönüp duruyor, bu da her iktidarın öyle ya da böyle hamaset yapmasına sebep oluyor. Bugün CHP bile çıkıp "Ucuz ucuz satın, biz iktidara gelince zararınızı karşılarız" diye esnafa sesleniyor mesela...

Diyanete,yol, köprü, inşaat vb şeylere harcanan parayla neler yapılmazdı. Akp başkanlık sistemi sonrasında halktan koptu.

Öyle bir ortam var ki üretmek istesen de kıpırdayamıyorsun. Rant tezgahında değilsen türlü sıkıntılar çıkarırlar. AKP'lilerden de üretecek adam çıkmıyor. Yazılımcı projesi yaptılar sonuç vermedi

@salihdt, ülkenin saçma sapan yönetilmesini halktan bağımsız olarak incelemek hata değil mi? halkın kendisi bizzat, bilerek ve isteyerek bu yönetimi ve yönetim tarzını, bir kez de değil defalarca seçmiş. üstelik, muhalefeti ve diğer tüm seçenekleri de bu popülist politikalara uymak zorunda kalacak şekilde şekillendirmiş. şu anda popülist bir politika uygulamadan, fakire makarna orta direğe ötv indirimi + ucuz kredi dağıtmadan iktidara gelme imkanın yok. bu şartlar altında halkımız çok masum ama yöneticiler bok etti demek bana çok adil gelmiyor. halkın bizzat kendisi bu sosyal ve siyasi sorunların kaynağıyken, halk değişime direniyorken sadece siyasetçilere suç atmak bana kolaycılık gibi geliyor yani.

o yüzden yine belirtiyorum, bir alman köylüsü merkel'e oy vererek kuantum fiziği doktorası yapmış bir kadına liderlik ettirdi. bizim 20 senedir hikayemiz malum. şimdi anlatabiliyor muyum neden oranın köylüsü daha iyi şartlarda yaşamayı bizzat kendisi seçmiş, tercih etmiş ve hak etmiş durumda.

tabii ki daha iyi olabilir ve bence olacak da, ama bunun yolu yine aynı yolu izlemekten geçecek. o aradaki lale devrini epey bir süre unutacağız diye düşünüyorum, bunun suçlusu da bizzat halkın kendisi.

Bence ortalama bir Avrupa insanını (Ya da Amerikalıyı) o anlamda gözümüzde çok büyütüyoruz. Evet tabi ki ülkenin içinde bulunduğu durum halkın sosyal, kültürel yapısının bir ürünü, ancak örneğin Alman köylüsü Merkel'e "Aaa bu kadın fizik doktoru" deyip oy vermiyor ki; toplumlar dünyanın hemen her ülkesinde kısa vadeli çıkarlarına, kendi hayat görüşlerine ve nihayetinde popülist söylemlere göre oy veriyorlar. Bu yüzden "Demokrasiye karşı en büyük argüman sıradan bir vatandaşla 5 dakikalığına sohbettir" diye çok meşhur bir söz var.

Bu, tarihsel bir süreç. Türkiye'yi öyle bir zihinsel dönüşümden herhangi bir ekonomik politikayla geçiremezsiniz. O tür şeyler zamana yayılır, devrimler, savaşlar, sınıf mücadeleleri, kültürel akımlar vb. gerektirir ve çoğunlukla organiktir. Ekonomik kalkınmayı tek kademeli düşünürseniz bu sorunun bir çözümü kalmıyor; en fazla "Halkın kafasına bas, herkes kemer sıkarken ekonomiyi düzelt, o arada bir de kültürel devrim yap ki o ekonomik düzen sürsün" bir "İyi Diktatör" senaryosunda belki işe yarar ama mevcut durumda 5 yıllık iktidar döneminde yapamaz, ilk seçimlerde popülist söylemlerle karşınıza çıkan muhalefete kaybedersiniz.

Özünde Türkiye'nin sorununun basit bir çözümü yok; bu sadece bizim sorunumuz da değil. Orta gelir tuzağı diye bir şey var; bir sürü ülke bizimkine benzer bir şekilde "Gelişmekte olan ülke" seviyesine gelip orada takılıyor, biz saçma sapan ekonomi yönetimleri nedeniyle daha çok zig-zag yapıyoruz ve ülkenin potansiyelinin de altında ekonomik performans sergiliyoruz.

Aci recete krizi daha da derinlestiriyor.

400e almadigim en dandik merso vergiyle dolarla 800 olmus. Ulan kaciyor deyip bu sefer 800 verip aliyorsun cari acik yine artiyor.

Hatta normalde 100bine yerli egea alacakken yatirim olsun diye ithal olani aliyorum.
Otv paketiyle oynadiklari icin yerli civic alamiyorum, civic az satinca fabrika kapaniyor hic alamiyoruz.

Mudahale etmeseler bu kadar cosmazdi bu fiyatlar.
Telefona o kadar cok vergi geldi ki hic alamaz olduk.

@salihdt çok güzel anlatmış. Olaylara tek yönlü bakıyorsunuz, argümanlarınız "üretim yok, o zaman kimse ekonomiden şikayet etmeyecek" ve "bu halk bu adamları seçti, o zaman şikayet etmeyecek" şeklinde. Alexis de Tocqueville'in "Çoğunluğun zorbalığı"nı okumanızı öneririm. Ben siyaset bilimci değilim ama bu konular siyaset ve toplum bilimleri alanında çalışılmış/çalışılıyor. Biraz bu yönde okuma yaparsanız birçok şeyi daha iyi anlamlandırabilirsiniz.

Her şeyden önce toplumu özgür iradesi olan, bağımsız bir birey gibi ele alıp suçlayamazsınız. Türkiye'deki toplumun eğitimsiz kalmasının, doğru kararlar vermemesinin ve utanılacak düzeyde yönetilmesinin sebebi "halk" mı? Ayrıca hiçbir sağlıklı yönetimde çoğunluğun bir seçim yapması, o yönetime sonsuz eylem hakkı tanımaz. Demokrasinin içerisinden diktatörlükler böyle doğuyor.

Birkaç hafta öncesine kadar "acı reçete" dediğiniz şey yüksek faizdi, şimdi söylem değişti birden bire düşük faiz, yüksek kur oldu. Bu bile ne kadar manipülatif ve çıkarcı bir yönetim anlayışı ile karşı karşıya olduğumuzu gösteriyor. Bu politikalar arasından iyi niyetle doğru çıkarım yapmaya çalışmanızı takdir ediyorum, bir nevi savunma mekanizması belki de ama öyle bir şey yok. Ben bu satırları yazarken bile bütün ekonomi "politikası" 180 derece dönmüş olabilir. Zaten problem de aslında hiçbir şeyin "politikasının" aslında var olmaması. Ekonomi politikamız yok, eğitim politikamız yok, kültür politikamız zaten yok (mesela sadece endüstriyel üretime odaklanılıyor ama, Fransa'nın savaş sonrası yükselişine bakarsanız temelinde eğitim ile el ele giden kültür politikalarının yattığını görebilirsiniz). Demem o ki bu seçimi halk yaptı kabullensin, halk üretmiyor kabullensin demek fazla yüzeysel kalıyor.

Bu yaşananların iyi niyetli hiçbir açıklaması yok. Bahsettiğiniz acı reçete şu an yaşananların çarpıtılmış hali. merkez bankasının Güvenilirliğini sıfıra indirerek, ekonomi yönetimine dini referanslar vererek (tarihi bir olaydı) ve tüm dünyada faiz arttırma trend haline gelirken parayı birkaç günde pul haline getirerek acı reçete olmaz. Uçan gübre fiyatları, piyasada bulunamayan ilaçlar, saatler içinde borçları katlananlar, belirsizlik bu kaostur. Kemer sıkmak başka bir şey, öngörülemez bir ortamda hayatta kalmaya çalışmak başka. Erdoğan’ın etrafında daha küçük çaplı artışlarda bile önceden tüyo alanların şu son zamanlarda millet üç kuruşundan olurken ne kadar zenginleştiğini hayal bile edemiyorum. Nasıl bir servet aktarımı olduğunu öğreneceğiz ilerde.

Abi iyi de konunun bahsettiğin şeylerle alakası yok ki.

Son 10 yılda net foreign direct investment konusunda çok büyük bir değişiklik yok, TR'ye giren para TR GDP'sinin %1 ila %2'si arasında değişiyor. Az biraz azalma var ama genel olarak 2010'dan beri stabil (öncesinde çılgın atmış).

Ama 2010'daki alım gücümüzle şimdiki arasında dağlar kadar fark var.

Cari açık da aynı muhabbet, 2012'de şimdikinden kötü durumdaydı, ama alım gücümüz daha iyiydi.

Yani konu sadece "dış yatırım" veya robot üretmekle ilgili değil, TR içindeki sıkıntılar yüzünden sıradan insanların durumu kötüleşiyor. 2015 öncesi devlet özel sektöre çökmüyordu mesela, işini yapan beyaz yaka güzel paralar kazanabiliyordu. Şimdi telekom/enerji/inşaat sektörleri bitti. İlk ikisi devlet o sektörlere çöktüğü için. Sonuncusu vatandaşın kendi mallığı evet.

Özetle mevcut kötüleşmenin sadece %10'u %20'si senin bahsettiğin faktörlere bağlı. %80-90'ı direkt cebimizdeki paranın birilerine aktarılmasını hedefleyen politikalar yüzünden.

Eğer devlet bize çökmeyip, alım gücümüzün düşme oranı şimdikinin %20'sinde kalsaydı insanlar bu kadar şikayet etmezdi zaten.

Tam zamanlı düşünüldüğünde 5 gün oluyorsa, 4 x asgari ücret / 5 olmalı gibi anlıyorum ben.

Tam zamanlı çalışan 6 gün çalışıp 1 gün izin kullanıyor. Bu durumda dört gün çalışan için asgari ücret X (4/6) formülü uygulanabilir diye düşünüyorum.

asgari ücret / 30 gün eşittir günlük ücret. ancak günde kaç saat çalışacaksın o da önemli.

rennie olabilir. geçmiş olsun.

emedur alın bi eczaneden

Zencefilli çay çok iyi geliyor, taze zencefili dilimleyip demleyin.

Arçelik'e gidin, bütçe ve ihtiyacınıza göre bir fırın bulacaksınız.
Ben farklı marka çeşitli elektronik eşyalar kullandım ama cidden Arçelik kadar beni değerli hissettiren bir marka görmedim.

Bosch midi fırın kullandım uzun süre, memnundum.

Fırınlara dünyanın parasını vermenize gerek yok. CVS fırın alın gayet başarıli olduğunu kullanınca zaten anlarsınız.

Evet mantık bu.

Eğer ödemezseniz hesap kesim tarihinden itibaren (Genelde son ödeme tarihinden 10 gün öncedir) gecikme faizi (Asgari ödeme tutarına, ya da bunun eksik ödenen kısmına) ve alışveriş faizi (Borcun kalanına) işler. Ancak zamanında öderseniz herhangi bir faiz ödemezsiniz.

Kesinlikle baktiginiz seti alirdim. ingenio x2 almistim cok cok memnunum x3 u gorunce onu alsaymisim dedim. Begenmeyenler hangi marka kullaniyo acaba emsan mi karaca mi

biz indüksiyonlu ocağa geçince 3 tane indüksiyon uyumlu tava aldık tefal'den, toplam 750 tl gibi bir şey tutmuştu mayıs'ta. açıkçası çok memnundum, indüksiyona uyumlu olması için döküm üzeri kaplama sanırım çünkü ağır tavalar, yaptığım omletler bile daha lezzetli olmaya başladı. fakat maalesef bulaşık makinesinde dışında ve tavayı düz tuttuğunuzda kenarlarının üst kısmında az da olsa çizilmeler oldu şimdiden. yemeğin değdiği yerler olmadığı için önemsemedim şimdilik ama sinir bozucu.

tavaları alırken satış danışmanı "makineye koyabilirsiniz rahatlıkla" dedi ama kullanma kılavuzunda jel deterjan kullanın diyor. jel deterjan denedim ama beyaz tabakların içi kirli kalınca tablete geçtim, dolayısıyla bizim hatamız oluyor galiba bilmiyorum. bu kaplama tavaları uzun ömürlü kullanmak için her şekilde elle yıkamak gerekiyor sanırım.

bizim aldıklarımız şu seridendi: www.tefal.com.tr

sizin koyduğunuz setle ilgili de internette kulpların takıldığı yerde hemen aşınma olduğunu yazmış kimi kullananlar, o yüzden tercih etmemiştim. yer problemi yoksa kulpların çıkarılması çok da elzem değil diye düşünüyorum.

işin kötüsü alternatif de öneremeyeceğim yapışmaz tava için :) en iyisi tefal tercih edip, elde yıkamak.

İndüksiyonlu ocakta şu modeli bir buçuk sene kullandım.
Tefal Hard Titanium 21 cm + 28 cm İkili Tava Set - 2100097995
www.hepsiburada.com
Tamamen makinede tablet deterjan ile kullandım. Yer yer dökülmeler oldu malesef. Elde yıkayacaksanız ok ama makine için benim kullandığım model ideal değil.

Önce imkan varsa borç isteyen kişiyi tanıyanlara sorarım.

Ama bir kaç kişi borcunu ödemedi diye tümüyle de vazgeçmem borç vermekten.
Veren kişi açısından ödenmediği zaman çok can yakmayacak derecede olmalı bu borç.

Yakınlarıma güvenilir iseler veririm. Yani parayı saçma sapan yerlere harcamadıklarını bildiğim, belki daha önce borç verdiğim ve geri aldığım, gerçekten ihtiyaçları olduğunu bildiğim aile üyeleri ve yakın arkadaşlarıma elimde var ise seve seve borç veririm. Ama mesela harcamalarından ve gerçekten ihtiyacı olup olmadığına emin olamadıklarıma, hele hele yüksek meblalar vermem.

Hibe etmeyecegim kisiye borc vermem. Gerci cok nadir, genel olarak kimse borc istemiyor etrafimda.

Sadece en yakınlarım borç isterse veriyorum. Bir kere borcunu ödemeyene bir daha borç vermem tabii. Şimdiye kadar geri vermeyen olmadı çok şükür.

kenarda naktim varsa ufak miktarlarda duzenli geliri olan ve gercekten odeyecegini bildigim insanlara veriyorum sadece onlar da max 2-3 kisi zaten onun disinda asla vermem.

o konu ile ilgili bir kere canım yandı. hani derler ya "bir musibet bin nasihattan iyidir" diye. ne alıyorum, ne veriyorum. isteyenlere de prensip olarak kimseye vermiyorum, kardeşime bile diyorum. yine de siz borç verecekseniz canınızın yanmayacağı gibi ve o para dönmeyecek gibi hesabınızı yapın.

maalsef borçluı olan insna çok var bana . 3 kişi. ve almam zorlaşıyor her geçen gün.

Benden borç almak durumuna düşen biri oldukça yıkıktır, sırf bu yüzden vermem.

yakınlarım dışında borç vermem. gerçi yakınlarıma da borç vermem. dışardan borç gibi görünerek verdiğim parayı gözden çıkarmışımdır, geri gelmesini beklemem, verdiğim an unuturum.

istendiğinde genellikle veririm. vermediklerim de oluyor ama.

adamına göre bazen geri de isterim bazen istemem.

istemediklerimden kimisinin geri ödememesini sorun etmiyorum, kimisi ile de iletişimimi kesiyorum.

bi kaç sene evvel borcunu geçiştiren, hatırlamazdan gelen, iletişimden kaçan arkadaş için ortak arkadaşımızın bol olduğu bi sosyal medya platformunda isim vermeden durumu açıkladım. "x tarihinde x meblağında geri ödeme taahhütüyle benden borç alan arkadaşım. şu tarihte aradım, şunları şunları yaptım. beni görmezden geldin. 2 gün içinde konuyla ilgili bana ulaşmazsan buradan ismini afişe edeceğim" gibi bir yöntem denemiştim. aradı, 1 hafta süre istedi, 1 hafta içinde de geri ödedi.

borç vermem

hayır.

sanırım 2 sene önce benzer bir soruya duyuruda "hayatta sadece 2 kişiye borç veririm." demiştim. 2 kişiden biri de kazık attı. kimseye borç yok. sadece ana baba kardeş...

hayır vermiyorum. isteyen olursa kibarca reddediyorum. bizde niyeyse verilen borcu istemek ayıp görülüyor, borç alan da para istenince tripten tribe girip nalet olsun sana moduna geçiyor. bu durum çok canımı sıktığı için kendimi o duruma düşürmek istemiyorum. anneme veya kardeşlerime verdiklerimi de borç saymıyorum.

Hayır. Geçmişte kazık yedim. O gün bugündür vermem. Belki benden borç isteyecek adam çok iyi bir insandır, borcuna sadıktır ama insanlara güvenimi kaybettim.

anama kardeşime lazım olduğunda verdiklerimi saymıyorum, onlar hibe görür geri zaten isteyemem. bunların dışında 1-2 kişi haricinde kimseye asla borç vermem, verilen borcu geri istemek zorunda kalmak her iki taraf için de çok alçaltıcı bir şey çünkü bence. herkes borç aldığı parayı mümkün olan en kısa zamanda geri vermeyi önceliklendirmeli diye düşünürüm.

veriyorum.
ben sormadan geri veriyorlar, sorun yaşamıyorum.

aile hariç birkaç çok ama çok samimi olduğum insan dışında vermiyorum. istenildiğinde kredim var, borcum var, kenarda param yok diyip geçiştiriyorum.

Valla dusundum de uzun zamandir borc da almamisim borc da vermemisim. Daha onceden de sadece yakin arkadaslara falan borc vermistim, pek olumsuz tecrubem de olmadi.

çok verdim ve büyük oranda sıkıntısız geri aldım ama şerefsizin biri var ki 3 yılımı zehir etti haysiyetsiz herif. bu soru bahanesiyle kendisine tekrar nefretlerimi iletiyorum. hesap günü görüşmek üzere !

vereceğiniz kişiyi iyi seçmek lazım maalesef :/

dip balıkları suyun kirlilik seviyesine göre daha fazla zararlı madde içerebiliyorlar.

tamamen kişisel çıkarımımla yorum yapıyorum (yani bilimsel değil, yanılırsam şaşırmam); dipte yaşayan balıklardan uzak durun derim.

taze ve yüzeye yakın olanları tüketsin.
örneğin somon ve ton balıkları denizlere kurulan havuzlar/kafeslerde üretiliyor.
pembe renkli markette satılan çoğu somon fümenin içinde renk verici boyar madde var.
mezgit gibi cıva yoğun dip balıklarından uzak dursun.

mevsiminde hamsi, palamut gibi balıklar daha iyi.
bir de mantıken küçük balık protein faydası ve biriken atık düşünüldüğünde sanki daha iyi gibi.

mevsim balıkları +1

balığı kabuğuyla da yesin

dip balıkları cıva birikiminden dolayı tavsiye edilmiyor ama, mesela haftada bir (konserve) ton balığı veya somon yemenin bir zararı olmadığını gördüm araştırmalarımda. yine de her hafta somon yemek yerine bir hafta somon, bir hafta hamsi, bir hafta palamut şeklinde gitmek mantıklı, hamileliğimin 20.haftasındayım, böyle yapıyorum.

Elbette ki ortasu ve yüzeye yakın balıklar.
1.sırada Zargana , fosfor bakımından daha zengini yok bildiğim kadarı ile kızartması ağır gelebilir buğulama şeklinde tüketin, istediğiniz kadar tüketirsiniz. Uskumru,kolyos,hamsi,sardalya,

Lüfergiller'de olur ama denizde hareket eden her şeyi yediğinden pekte tavsiye olmaz eşinize.

küçük balık yiyecek büyük balık yasak. ton balıgı yasak. midye türü şeyler yasak.

Sevmediği balığı dayatmayın, babam dayatmış annem bana hamileyken, hâlâ hamsi ve küçük balık yiyemiyor annem, tiksinmiş. Dayatmak iyi bir şey değildir, sevdiği balıkları yedirin derim.

Mezgit yememeli demişti Dr bize

hamsi, istavrit

Çok kötü bir şey değil ama çok zor bir şey.
(5.5 senelik anneyim)
İlk 3 sene sorsan çocuktan önceki hayatıma geri dönmek isterdim ama şu anda o kadar çok istemiyorum. Büyüdükçe olay zevkli olmaya başladı ama hala çok zor

Annem. Annelerde değil de babalarda hep bir şikayet, nazlanma oluyor bence. Herkes baba olmasın.

Valla boyle surekli olarak mutlu ya da mutsuz olacaklar diye bir olay yok ki. Mutlulugu da yasamislardir, mutsuzlugu da. Mesela ben universiteye ilk yerlestigimde deli gibi sevinmistim cunku benim icin bir hedefti. Ama universite acildiginda ve sabahin korunde kalkmak zorunda kaldigimda surekli sovdum. Derslere calisirken mutsuz oldum ancak sabahlara kadar batak attigimda mutluydum. Ayni sekilde sinavlardan dusuk not aldigimda mutsuz oldum ancak iyi not aldigimda mutlu oldum.

Yani demem o ki ebeveynlik de bunun gibi bisey. Oyle dogrusal ve sabit bir cizgide ilerlemez olay. Mutlu olduklari zaman da olur mutsuz olduklari zaman da cunku zorlugu da var bisekilde sana getirecegi faydasi da var. Misal benimkiler su an mutlu ancak benim kucuklugumde yani surekli benle ugrasmak zorunda olduklari zaman diliminde bu kadar mutlu olduklarini da sanmiyorum. Bu da oldukca normal.

www.youtube.com


gördüm, üç dünya güzeli evlatları var. sanki "profesyonel" ebeveynler :) öyle mutlular yani ebeveyn olmaktan, insan yetiştirmekten. tüma aile hep musmutlu var olsunlar.

sorunuzun cevabı çok kültürel bişe bence. insanlar ayıp olmasın diye yani mecbur hissettiklerinden evleniyor veya meslek seçiyor veya çocuk yapıyor buralarda.

bir de dizi tavsiyesi: workin' moms

Genç yaşta anne olan birilerinden çocuklarıyla birlikte olgunlaştıklarını ve iyi ki dediklerini duyuyorum sık sık. Tabii ki geceleri uykusuz kalmak, her yerin bebek boku ve kusmuğu olması, büyürken masrafların artıp o bok kokusuna bile hasret bırakması, ergenliğiydi falan derken ebeveyn şikayet edebilir. Ama anne baba birbirini seviyosa o zaman çocukla da mutluluk artıyodur gibi. Böyle sevgi pıtırcığı bi çift var tanıdığım, çocuğa baya “aşkımızın meyvesi” bakışı atıp birbirlerine sırıtıyolar.

Kısacası babayı bilmem de anne için sevgi fiks, şikayetler filan da öyle muhabbet konusu gibi.

Kendi ailem ve akrabalarım çok mutlu. Çocukları olarak öyle müthiş insanlar değiliz belki ama hep karşılıklı sevgi ve saygı içinde büyüdük, böyle gidiyoruz.

Kötü değil kesinlikle ama zor. Ve zor olanı daha da zorlaştıran bir kültürümüz var. İsteyerek çocuk sahibi oldum ama çocuk doğurmak için yaşamadım ve evlenmedim. Yani kişi istemiyorsa çocuksuz da olur. Çocuk olunca hayatın ona ait oluyor, onun müsade ettiği ölçüde diğer rollerini oynayabiliyorsun hayatta. Yani benim için böyle, çocuğuna güvenilir bir bakımveren bulup diğer rollerini de eksiksiz yerine getiren vardır mutlaka. Bir ebeveyne çocuğu belli yaşa gelene kadar ne yapıyorsun diye sorsalar alacakları cevap hep çocuk etrafında döner. Tabii ki yakınma da işin içine giriyor, çünkü çocuk büyütürken zorlanmayan yok.

Ama tüm bunların yanında saksıdaki çiçeğe su verip açtığını görmek bile mutlulukken bir canlının büyümesini, kendine ait bir kişiliğe sahip olmasını, öğrenmesini, konuşmasını, dünyaya karşı çektiği yabancılığı ve alışmasını görmek bir mucize gibi. Bazen eski hayatımı çok özlüyorum, hatta depresyonda olduğum için normal anne babalardan daha çok özlüyor bile olabilirim ama çocuksuz zamanlarıma dönmeyi istemem. Anne olmak elzem değil, ama imkan ve sorumluluk bilinci varsa yaşanmasını tavsiye edebileceğim bir hayat deneyimi.

uyku düzenleri olsa çok zor değil. onlarla iletişim kurmak onları eğitmek öğretmek çok zevkli. ama geceleri uyanmasınlar ne olur :)

ben mutluyum. çok isteyerek anne oldum. büyüdükçe daha bir çok seviyorum. ama tek başıma bakıyorum ve çok zorlanıyorum. gece 7-8 kez uyanıyor (1.5 yaşında), tüm gün aşırı enerjik ve devamlı ilgi gerektiriyor ve kendime ait 5 dk bile bulamayabiliyorum gün içinde. büyüdükçe kolaylaşacak diye umut ediyorum.

Ben asıl ana baba olup bundan mutsuz olduğunu kendine itiraf eden görmedim. Konya'nın bir köyünde yaşayan homoseksüel olan bir amcanın asla bunu kabul etmemesi gibi bişey bu, sadece kendi başına kaldığında zaman zaman aklına gelen ama bununla yüzleşmeyip "yok yaa olur mu öyle şey heteroyum tabii ki, yok ya olur mu öyle şey mutluyum evladım olduğu için tabii ki" demesi gibi bişey. Artık çocuk var ve mutsuz olmak bişeyi değiştirmiyor, haliyle mutlu kısımlara odaklanmak zorundasın. Çünkü çok büyük "günah/kabahat" ikisi de.

ebeveynlik insanı geliştiren birşey. ben de anneliğimin ilk 2,5-3 yılında şikayet ediyordum herşeyden. şuursuzmuşum. attachment parenting ekolünden kitaplar okumaya başladıktan sonra çocuklarıma saygı duymaya başladım. zaten hep seviyordum ama bir tık boyut atladık, artık onlarla iletişim kurmak keyifli hale geldi. ne düşündüklerini öğrenmek için her fırsatı değerlendirmeye çalışıyorum, çocukları geçiştirmiyorum. bazen çileden çıktığım oluyor ama onlara büyük tepkiler vermemeye çalışıyorum. çünkü ben daha relax olunca sorunlar daha kolay çözülüyor, tekrar mutlu moda daha kolay geçiliyor. bunları zamanla kendim öğrendim, çünkü büyüdüğüm aile hiç böyle değildi.

şikayet bizim toplumda bir kültür haline gelmiş, insanlar birbirinden görüp muhabbete dahil olabilmek için şikayet ediyorlar bence. sorunlarıyla gerçekten baş edemedikleri için değil. okul kapısında beklerken ailelerin çocukları hakkında şikayetlerini dinlerken üzülüyorum gerçekten, ya bu çocukların hiç mi iyi özellikleri yok diyesim geliyor, ki bazı eleştirileri çocuklar da duyuyor. o ortamda susuyorum, aksi birşey söyleyip ukala veya aşırı kitabi (yapay) ebeveynlik yapan biri gibi anlaşılmamak için.. okul kapısıdaki muhabbete en basit örnek şu olabilir, diyelim ki çocuk o gün iyi birşey yapmış, öğretmen iltifat ediyor ve takdirini veliye söylüyor. velinin cevabı aman yok evde hiç öyle değildir bla bla şeklinde.. hiçbirşey yapamıyorsan teşekkür et geç yani.. neyse. ebeveynliğin öğrenilmesi gerektiğinin kendim biraz gecikmeyle farkına vardım, çabalıyorum, umarım herkes de farkına varır. insan hayatı çok kıymetli çünkü.

www.instagram.com

faydalı bilgi

@evanka +1, şikayet kültür haline gelmiş. bunun yanı sıra, bunu bir markanın ekşi başlığına girip sadece olumsuz yorumsuz okumaya da benzetiyorum. insanlar olumsuzluklar üzerinden bağ kurup sosyalleşmeye meyilli. bir de hazır olmadan ezbere çocuk yapanlar var, kaynım ve eltim bebekleri olduğunda sürekli "ay gezin gezin, çocuk olduğunda hiçbir yere gidilmiyor" şeklinde konuşup, şikayet ediyorlardı. gezmeyi seven insanlar ama daha yaşadıkları yerin 3 saatlik araba mesafesinden çıkmadan çocuk yaptılar. bana bu şekilde sürekli şikayet edilmesi çok itici geliyor. iş yerindekilerin de kendilerine acındırıp işten kaytarmak için özellikle şikayet ettiklerini düşünüyorum :)

bunu çocuk bekleyen insanlara da çok yapıyorlar bu arada. "bol bol uyu birkaç ay sonra uyuyamayacaksın" gibi bir sürü laf. yani bunları düşünüp göze almadan çocuk yapmaya karar vermiyordur herhalde kimse? olgun insanların bu davranışın tam aksini gösteriyorlar mesela, olumlu deneyimlerinden bahsediyorlar hamilelik haberini aldıklarında.

tam olarak Bruce +1

çevremde aşırı isteyerek falan çocuk yapan tanıdığım tek bir kişi var, o da mutlu.
gerçi mutluluk da göreceli, çocuktan başka bir hayatı yok.
ama onun dışında herkes "evliyiz, işte çocuk yapmak lazım" falan kafasıyla çocuk yaptığı, hatta "evlenme yaşı geldi" falan diye evlenmiş olmak için evlendiği için hepsi mutsuzluktan dökülüyor.
işin kötüsü, bu "hâli" evli olmanın normu olarak görüyorlar.

çoğunun hayat düzeni, ekonomik durumu falan da bozuldu, pek kaldıramadılar çocuğu.
mutlu olmamalarının getirdiği vicdan azabını da çocuğa sınır koymayarak, anlamsızca üstüne düşerek falan kapatmaya çalışıyorlar.

ebeveynlik kötü değil, sadece herkes ebeveyn olmaya hazır olmayabiliyor.
hayatın akışında öylesine değil, "istiyorum bunu artık" diye yapılacak bir şey.
en azından bu devirde artık öyle oldu.

gizli gizli degil, zamani geri dondurmek mumkun olsa evet son 6 seneyi geri alalim derim. hep diyorum. hatta sasirdim burada gorunce.

bu cocuguma en iyi anne olma cabami degistirmiyor. icimde bir canavar yok.

çok gördüm.
annelliğin ne olduğunu bilsem anne olmak istemezdim diyeni de gördüm.
ama zamanı geri almak isterdim diyen az, yine de herşeye değer diyenin oranı daha çok.
hepsinin deneyimine sonsuz saygım var.

maid
on the verge
workin' moms

workin' moms +1 (kanada)
rita (danimarka)
home for christmas (norveç)

Friends'i en az 1 sezon zorlamanı öneririm. Ben 7 kere bitirdim 10 sezonunu da. Tv'den izlemen için umbrella academy olabilir. telefon için de mytho diye bir fransız yapım var. İlginç bir şekilde izlettiriyor kendini.

Crashing, Workin’ Moms, The Politician, Please Like Me, The Letdown

Bence orange is the new black'i de izlediniz ama yazmayı unuttunuz.

lillyhammer
ozark
dark
peaky blanders
the crown
bu tarz dizileri ben sevdim ama senin hoşuna gitmeyebilir.

Comedians in Cars Getting Coffee
You
The Kominsky Method

Call my agent

The Kominsky Method
Lillyhammer

klimanın filtresi eskimiş olabilir, biz de dışarıdan eve toz toprak getiriyoruz üzerimizde buna toz gösteren bir zemin de eklenirse (halısız ortam, parke, fayans vs) tozlu görünür ortam

Ana caddede oturuyorsanız camların arasından gelen toz çok etkiliyor.
Halılar yeni ise hele yün ise zaten deli dehşet tüy bırakır toz yapar. Perdeler de annemin iyi toz tutar mesela tül yıkamasak bile ayda bir perde yıkar.
Hiç halı yoksa o da etkiler halı olunca emiyor en azından o tozu.
Bir de mantığını bilmiyorum ama arap sabunu ile temizlik yapmak tozlanmayı geciktirir derler.

Supurge nasilsa robot, biz her gun 2 kere supurtuyoriz evi. Kedi kumunun oldugu yeri de cesitli saatlerde gunde 3 kere. Daha fazla supurmek yerdeki tozlar icin ise yarayabilir. (Robot supurge bir yerden iki kere gecince daha temiz gozukuyor, ilk seferde alamadiklari oluyor sanirim)

Tozu robot supurge yapiyor olabilir, yerden kaldirip havaya basiyordur.
devamli camasir yikaniyorsa, habire nevresim degisiyorsa da olur.

Tozun cogu tekstil urunu, saga sola ziplayinca toz cikarma der anneler.
Ayrica vileda sizin dostunuz arkadasiniz robot da neymis.

tekstil konusunda @divit +1 fakat robot konusunda katılmıyorum kesinlikle.

çamaşır kurutma makinesi toz konusunda efsane işe yarıyor, kurutma makinesi + robot süpürge kombosuyla toz problemimizi büyük oranda bertaraf ettik. artık çok daha seyrek aralıklarla toz alıyoruz.

Ahsap veya kalin cerceve icin normal fiyat.

Hazir satilan ince cerceveler var, onlara bakabilirsiniz.

Koctas'ta da baya model var ama asagi yukari ayni fiyat tutar

Çerçeve şart mı? Ben siyah fotoblok alıp, çiviyi takacağım yerlerine delik açıyorum. Ardından puzzle yapıştırıcısı ile önce puzzle'ın kendisini, sonra puzzle'ı fotobloğun üzerine yapıştırıyorum. Çok güzel oluyor, yansıma yok, fiyatı uygun, bir problem de yaşamadım şimdiye kadar.

Puzzle çerçevesi kullandım, ince basit bişey, cam kullanmadan gayet güzel oldu.

Puzzle yapıştırıcısı denilen sıvı ile iyice kaplayınca zaten kendinden parlak ve korumalı oluyor, ayrıca cama ihtiyaç yok bence.

Çerçeveyi aldığım yer ankaradan gönderdi. Online dışında satışları var mı bilmem, siteden arayıp öğrenebilirsiniz belki.

www.puzzlesepeti.com

Yalnız ben alırken daha uygundu fiyatlar.

Kimse bir şey diyebiliyor mudur ki? şahsı her şeyi biliyor zaten.

Bizimki zamanında çok ağır bir hastalık atlattı, ölümden kıl payı kurtuldu diyorlar. Neydi hastalığı bilinmez ama aldığı ağır tedaviler bu hale getirdi diye düşünüyorum.

@burty, bagirsak kanseri diye biliyorum ben ama tamamen spekulasyon da olabilir, gozumle gormedim.

Putin; 16 yıl kgb'de çalışmış. Bu adamın mantıken rte'den daha çok spor vs yapıyor olması, vücudunun daha iyi olması normal.

ortadogu insaniyla ruslari bir tutmamak lazim. ciddi genetik faktorler var.

bizde pil 70 gibi bitiyor, baska ulkelerde adam 70 yasinda bisikletle 1 aylik geziye cikiyor.

putin kgb personeliydi. onun sahip olduğu kondisyona kimse sahip olamaz. adam kaç yaşında halen daha vücudu yapılı, seksi ve güzel duruyor. yılda 2-3 defa ava çıkıyor şoygu'yla. kışın ortasında baykal'a giriyor. putin'in kendi sitesinde zaten bu yaptıkları var. adamın karakteri o. boş zamanlarını değerlendirmeyi biliyor.

en.putin.kremlin.ru

basket oynuyordu geçtiğimiz günlerde, demek ki spor yapıyor.

geçen nevşin mengü programında "yürüyüşü olay olmuş ama yaşı itibari ile normal sanki" dedi de, google'a göre cumhurbaşkanı 67 yaşında. putin'le kıyası bilemem ama 67 yaş için bana hiç normal gelmiyor, oldukça genç daha, 80 olsa anlarım. genetik olduğunu da düşünmüyorum ama kültürel olarak ülkemizde sağlıklı yaşam bilincinin çok düşük olduğunu söylemek mümkün tabii. 67 yaşında düzgün beslenen, en azından günlük yürüyüşünü yapan, ek majör sağlık sorunu olmayan bir insan çok daha dinç görünür diye düşünüyorum.

şöyle bu konuda uzman değilim ama eşimde eskiden chevrolet aveo vardı 2017'de sattı, 3-4 hafta içerisinde chevrolet meraklısı birisi almıştı yanlış hatırlamıyorsam. o yüzden satarken acele etmek zorunda kalmayacağınızı düşünüyorsanız alınır sanki, her malın bir alıcısı oluyor, gerçi 4 sene daha geçmiş şimdi durum nasıldır emin değilim.

2016'da aveo almıştım. Full bir araçtı, 2,5 sene kullandım maşallah hiç bir sorun çıkarmamıştı. ilana koyduktan 1 hafta sonra da sattım. şimdi durum nedir bilemiyorum ancak f/p oranı en yüksek araçlardandır aveo ve cruze'lar.

doğru fiyata satılamayacak mal yok.

chevy cok kaliteli araclar ureten bir firma degil, 5-6 yasinda araclar dagilmaya baslar.
butce kisitli ise ve 10+ yasinda bir arac bakiyorsan japon al gec.

eğer son araban olmasını istiyorsan alınır.

Her araba alınır, her araba satılır. Piyasadaki muadillerşne göre uygun fiyatlı daha üst donanımlı araçlar.
Son araba olacak bir durum yok. Şahin bile bin kez el değiştiriyor.

Chevrolet şu an en sevdiğim araç markası diyebilirim. Güvenli, az yakan ve keyifli bir araba. İmkanım olsa yurt dışından yeni modellerini getirirdim. Ya da Opel'in Insignia'sı Cruze'a, Mokka'sı Captiva'ya iç dış pek benzemekte, en kötü onlardan biriyle devam ederdim. Kendine bağlayan çok güzel detayları var. Mesela direksiyondaki parçalara fena bağlandım, diğer araçlardakiler çok dandik geliyor.

@cooperr chevy değil abi, chevrolet.

@uuth chevy, chevrolet'in kısaltılmışı.

vermiyorum. yemek dışında market siparişine, su siparişine gelenlere bahşiş vermeye düşünce olarak pek yakın değilim. sürekli ve zaruri diye heralde.

Kuryelere bahsis neredeyse hic vermem. Garsonlara da. Kirk yilda bir bahsis veren biri olarak vermiyorim diyebilirim cunku tek kullandigim migros hemen ve hep ufak miktar siparis veriyorum ve mesafe evime yuruyerek 5 dk(ayni cadde ustunde)

O yuzden vermiyorum :)

Hayatta hiç bahşiş vermedim sanırım.

Baya büyük market alışverişi diyorsun sanırım, onu bilemedim şimdiye kadar vermedim fakat tam tersi gece veya yağmurlu havada falan acil lazım olan bir iki şeyi getir/banabi vb ile istediysem o zaman veriyorum.

Kargoculara dahi arada veriyorum, özellikle sonuçta aynı kargocu getiriyor evime genelde, bu da şu anda hep kapıma kadar getirmesini, evde olmadığımda hep arayıp nereye bırakayım diye sormasını sağlıyor gibi. Hep vermiyorum ama arada dediğim gibi.

Düşük maaşlı işlerde çalışan herkese bahşiş vermeye çalışırım. Kuryeye, pompacıya, çıraklara vs.

eski evimiz 5.kattaydı, asansör yoktu ve sokağa araba girmediği için aracı sokağın başına bırakıp apartmana biraz yürümeleri gerekiyordu, orada 3-5 lira veriyorduk. şimdi taşındık, araç sitenin içerisine kapıya kadar gelebiliyor, asansör var, o yüzden vermiyorum açıkçası. %40 gerçek enflasyon olan yerde %10 zam alıyoruz devlet memurları olarak, düşük maaşlıları düşünecek halimiz de kalmadı pek. olsa da paylaşsak keşke.

Bahşiş konusunda tavrım nettir. "Maaş aldığı iş dışında ve ekstra bir ilgi alaka" olursa bahşiş veririm.

Gerçekten hızlı gelen bir sipariş, ekstra bir güler yüz, ağır bir siparişin içeri taşınmasında yardım gibi durumlarda veririm.

Bahşiş veriyorum. Epey ağır taşıyorlar sağolsunlar.

ben vermiyorum cimriyim biraz. ama eğer imkanınız varsa verilmeli bence.

Güleryüz gördüğüm yemek, su, market alışverişi getiren olsun benzin pompacısı olsun garson olsun hepsine imkanımca bahşiş veririm.

Vermiyorum verdikce bahsis sacmaligi normallesip artmaya basladi.

12 saat kargo bedava kovalayip 5 liraya urun aliyorsun sonra kargocu bahsis bekliyor. Ulan urun zaten senin bahsisin kadar.
Adam ciddi ciddi gelip bahsis istedi agziyla.

Su zaten asiri zamlandi ustune sucuya bahsis veriyorsun. 15 liralik su 17 lira oluyor.

Artik pompaci bile cam silip bahsis bekliyor.
Banka subesinde gise memuruna falan da verelim tam olsun.

Ben şu an aklıma geldikçe bahşiş verdiğimi fark ettim. Birkaç haftadır hiçbir siparişimde bahşiş vermedim sanırım çünkü temassız teslimat isteyince aklıma bile gelmemiş. Aklıma geldikçe ve özellikle ağır bir şeyler istedikçe veririm bundan sonra da.

Tabi ki, kargocular da dahil hiç kimseyi bahşişsiz çevirmem.

restoranda barda vs bahsis veririm de kuryeye genelde bahsis vermiyorum.

kapiya birak git isaretlediklerim bile bazen birakmiyor sirf bahsis almak icin guler yuz vs yapiyor ama benim istedigim kapiya birakip gitmendi...

yemek siparişlerinde falan nakit ödüyorsam bahşiş veririm.
getir'de, yemeksepeti'nde online bahşiş meselesi çıktığından beri oradan da veriyorum bazen.
ama market alışverişlerinde hiç vermedim.
genelde zaten torbaları apar topar bırakıp koşarak gidiyorlar.
hiç öyle bahşiş bekleme "boşluğu" olmadı, olmuyor.

herkese bahşiş veririm. hayatta es geçmem.

market, yemek getiren, çiçekçi, kargocu, garson, hatta internet teknik servisi.

bende önceden vermiyordum. patronum alıştırdı beni. sadece şunu söyleyeyim. para her kapıyı açar. olmaz, imkansız, zor şeyler ortadan kalkar. herkese tavsiye ederim.

temel prensibim: hesabımda nakit varsa bahşiş var; param yoksa karttan borç ederek aldıysam bahşiş yok

Acentenizi veya doğrudan Acıbadem Sigorta'yı arayıp ilacın ismini vererek sorun, bilgi verirler.

tamamlayıcı sağlık sigortası ilaç için bir muafiyet sağlamaz. Eğer o ilacı sgk karşılıyorsa ücretsiz alabilirsiniz yoksa parasıyla almanız gerekir.

@nuevo +1

ama sgk'nın karşıladığı folik asit takviyeleri var, doktorunuzla görüşüp onlardan birisini yazmasını isteyebilirsiniz.

eczanenin bilemesi ne ya, girsin reçeteyi sisteme denesin işte karşılıyor mu karşılamıyor mu söylesin.

@nuevo birkaç sene önce ismini tam hatırlamıyorum ama bu supradyn tarzı vitaminleri karşılıyordu sigortam, ya da sgk nın karşılamadığı roaccutane isimli ilacı da karşıladığını hatırlıyorum. O yüzden sorma gereği duydum aslında.

kaju fıstığının hem ağrıya hem de duygusal dengeye iyi geldiği söylenir.

vegan olmanın regl etkileri üstünde azaltıcı bir etkisi olduğunu duymuştum. erkek olduğum için doğruluğu konusunda bir bilgim yok ama internette de benzer bilgiler, yapılan bilimsel araştırmalar var belki bakmak istersiniz.

Başka bir rahatsızlık sebebiyle magnezyum takviyesi alıyordum, sanırım bu durumlara da iyi geldi. Bir araştırın isterseniz.

tamamen kurtulmanın bir yolu yok ama benim için işe yarayan şeyleri yazıyorum:

- solgar'ın magnezyum + b6 takviyesi (doktorunuza danışın elbette)
- sosyal ilişkileri azaltmak, dizi-film izleyerek vakit geçirmek
- çok yorulmamak. biraz daha fazla uyumak, sadece gerçekten yapılması gereken işleri yapmak, kendine yüklenmemek.
- açık havada bulunmak, yürüyüş.

AGNUCASTON isimli bir bitkisel ilaç bu şikayetlere fayda ediyor. ben emzirirken bile dr izni ile kullandım.

haftada 2 gün pilatese gidiyorum diğer günler mutlaka 40-50 dk yürüyorum. son 2 aydır bunu rutin haline getirdim. hem fiziksel hem duygusal belirtilerde belirgin bir düzelme oldu. hhala ağlayacak gib oluyorum hhatta çoğunlukla ağlıyorum ama en azından major depresyon havasında olmuyor. öfke ve gergginliğim de aşırı yıkıcı değil tabii ama yok da diyemem :)

bir de magnezyum +1

karaköy civarı baya hamam vardı.

ben hiç gitmedim ama giden misafirlerim oldular.,
kılıç ali paşa konum itibariyle nispeten daha uygun yerde denebilir.
yeşildirek de ulaşımı kolay; karaköy-şişhane ara noktasında.
tarihi çeşme hamamı da oraya yakın ama hakkında bilgim yok.
kuledibi hamamını arkadaşım sevmiyordu.

bu saydığım dört hamam; aynı doğrultu üzerinde sayılır ve baya yakınlar.
kılıç ali içlerinde en iyisi diye biliyorum.
kılıç ali'nin de biraz ilerisinde cihangir'de firuzağa hamamı var diye biliyorum ama orası hakkında da tam fikrim yok. cihangir bölgesini karaköy-kabataş arasında bi noktaya tercih edersiniz belki diye söyledim.

çemberlitaş veya galatasaray hamamlarını öneririm.

ben de kılıç ali paşa demeye gelmiştim ama fiyat olarak nasıl karşılaştırınca emin olamadım.

çemberlitaş, cağaloğlu ya da galatasaray demeye geldim

Arabanı Bursaspor katlı otoparkına parket. Hanlar bölgesinin orada, hemen Ulucamii yanında. Ordan yürüme mesafesinde Irgandi köprüsü var. Dünyanın en eski çarşılı köprüsü var. Ordan dönüşte hemen 2dk mesafedeki Mahfel'de sahlep ya da boza iç. Sonra yine yürüme 5 dakika mesafede Yeşil Türbeye geç. Hatta hırs yapıp yürücem dersen Yeşil'den 10 dakikada Emir Sultan Külliyesi'ne geçersin.

Yine Hanlar Bölgesine yürüme 5 dakika mesafede Bursa Kent Müzesi var.

Cumalıkızık osmanlı mimarisinin yaşadığı hatta ilk osmanlı köylerinden birisi ama maalesef köylü milletinin kurnazlığı insanı tiksindiriyor.

Teleferik ile Uludağ'a çıkıp gelmek değişik bir tecrübe olur.

Yemek olayını da Kayhan'da (Ulucamii'den yürüme 10 dakika) pideli köfte ve cantık ile çözmelisin.

Bütçe durumuna göre Gemlik Atatepe'de Burfaş tesisinde balık da olur, Bademli'de Anadolu Et'te kebap balık rakı da olur, akşam Podyum Park'ta pub olayları da olur.

Yalnız bilgin olsun, cumartesi günleri hanlar bölgesine araç ile gitmek bildiğin zulüm!

bursa'da yaşamıyorum ama gezi amaçlı iki kez gittim. ulu camii ve kozahan görülmeli bence kesinlikle üsttekilere ek olarak. bir de merkezde olmak zorunda değilse, gölyazı hoşuma gitmişti benim.

Mobilet kullanıyorum bu aralar, ama bütün etkinlikler yok onda da.

Instagram hesapları yararlı bu konuda. ibbkültürsanat, tiyatrolar, istanbulartnews, istanbulartevents, zorlu_psm takip ettiklerimden bazıları. Bir de ilgi alanınıza göre müzelerin hesaplarını, özel tiyatroları sayfalarını da takip edebilirsiniz.

yeşil çay.

ama normalde de günde en azından iki litre su içerseniz regl döneminde de o kadar ödem yapmazsınız.
yani ödemi suyla ve tuzu azaltmakla atabiliyorsunuz en iyi şekilde.

Ananas kabuğu ve kabuk tarçını kaynatıp kapattıktan sonra içine yeşil çay atın, bekleyip süzüp için. Diyet yaparken ve ara ara ödem için yapardım.

Gunde 1 bardak su iciyorsaniz cildinizi ve bobreklerinizi yakinda elinize alirsiniz :(

Su su su.
Tuz azaltabilirsiniz

kesinlikle bol su içmek gerekiyor.

bir de taze zencefil ile çay yapıp içmek ödemin yarattığı ağrılara iyi geliyor bende, ödemi ne kadar atıyor emin değilim de.

eskiden macera kitapları vardı. sayfa sonunda hikayenin akışına göre sana "şunu tercih edersen bu sayfaya, ötekini tercih edersen bu sayfaya geç" derdi. çocuk aklımla bana çok güzel geliyordu bu tarz. bulabilirsen hoşlanır kaanatindeyim.

10 yaşıma kadar kitap okumayan bir çocuktum, tesadüfen Felsefe Taşı’na başlayıp tüm harry potter serisini bitirdim ve resmen hayatıma yön verdi. Bir kitap kurduna dönüştüm ve faydalarını çok farklı biçimlerde gördüm. Felsefe Taşı’nı alın derim. Ben de 10 yaşımda başlamıştım seriye.

Tübitak'in cocuklar icin serileri vardi, ben ondan almistim.

helena +1

harry potter serisi hayatımda oldukça etkili olmuştur. sadece okuma alışkanlığı anlamında değil, arkadaşlık ve aile ilişkileri, "öteki"ye karşı hoşgörülü olma gibi birçok değer kazandırıyor. 10 yaş tam zamanı.

Aya Seyahay'le Verne okumaya başlayıp çok sevmiştim ben o yaşlarda.
İş Bankası Kültür Yayınları'nın bir de çocuklar için kısaltılmış klasikler dizisi var, onlara bakabilirsiniz.
Harry Potter +1

jules verne'e başlanacak ilk kitap (bkz: 80 günde devr-i alem)

ya da tezsizin getirisi ne olur ki bana? tezli kadar tatmin eder mi bilmiyorum da yeterince ikna edersem bana katkı sağlayacağına, tezsiz için de bir bütçe yaratabilirim belki

tüm bunlar tamamen okula/hocana ve bölüme bağlı. bir standardı yok. devam zorunluluğu olan ders de var olmayan da.
evet hocan esneklik sağlayabilir. ama bu da bi ihtimal işte.
bazı şirketler çalışanlara haftada birkaç saat izin veriyor. bazıları iş saatinde online giriyor. bazıları işten sonra hafta sonu falan giriyor. durum böyle.

jelly, yani çok da imkansız değil değil mi? online olsa zaten hiç problem değil, evden çalıştığım için her türlü katılım sağlarım bir yandan çalışıp bir yandan derse girerim yani. keşke online olsa ama artık yüz yüze sanırım ya

imkansız değil yapan arkadaşlarım var.

Eşim şu an yapıyor. Dersler akşam 6'dan sonra başlıyor, o nedenle işine engel olmuyor. Ama hem iş hem dersler ödevler derken epey yoğun bir süreç.

Başladığınız okuldan okula değişen bir durum. Benim okulumda ve bölümümde %100 çalışmak mümkün degil mesela; gündüz saatlerinde zorunlu derslerim var, devam zorunluluğu da var. Özellikle yüz yüze eğitime geçildiğinden beri daha da zorlasti zira okula gitmek gerekiyor. Ben bu yüzden part time çalışmaya geçtim bu sene.

Sadece ders saatleri de değil tabii; ödevi, dersi, araştırması derken ciddi vakit ayırabilmek lazım en azından ders dönemi için.

Başka okullarda akşam saatlerinde ya da hafta sonunda dersleri ekleyenler varmış ama yoğunlugu yine göze almak lazım tabii.

ben özelde yaotım tezliyi, özel diye aaa yaydın gibi olmuyor savunamda uzatma verdiler.
iki sene yıllık izinlerimi hep kütüphanelerde geçirdim.

Bana açıkçası görünen pek bir katkısı yok.

benden önce tezsiz yüksek lisans yapan kız savunmadan 5 dakikada çıkıp gülerek çıkarken ben 1 saat sunum sonunda uzatma verdiler :)

açıkçası banka, aracı kurum veya kurumsal ama gerçek kurumsal bir firma ise ve gelecekte akademik kariyer düşünüyorsan yaşın da genç ise yap ama özelde bile zor iken devlette nasıl olur bilmiyorum.

Bunun yerine bir yabancı dil öğrenmekiçin zaman harcasaydım çok daha faydalı olurdu.

ben akşama kadar çalışıp akşam da derslere gidiyordum, evden 7:30'da çıkıp akşam 22:00 gibi eve giriyordum. açıkçası çok ta kolay değil. buna 1,5 sene dersler sürerken devam edeceksen yap.

Ben 28de başlayıp 30-31 gibi bitirdim şimdi yüksek lisans mezunu olmuş oldum bana görünen hiçbir faydası yok :)

Yoğunluk elbette bölümden bölüme, kurumdan kuruma değişir ama haftanın 5 günü aktif bir şekilde çalıştıktan sonra, sağlıklı bir lisansüstü çalışması tamamlayabileceğinize inanmıyorum ben. Ders döneminde de tez döneminde de çalışmalarınıza dinlenmiş bir zihinle ayırabileceğiniz zamana ihtiyacınız var. Ben haftada 3 gün çalışarak 3 dönemde dersleri, 3 dönemde de tezimi bitirmiştim.

benim çok yakın bir arkadaşım, 18 yaşından beri eşiyle birlikteler, çocuk konusunda çok kesin konuşuyorlardı. ekstra sorumluluk istemiyorlar sürekli gezmek vs istiyorlardı. eşi 32 yaşına gelince bir daha yapamayacağız bir oturup düşünelim demişler ve yaptılar sonra çat diye. anladığım kadarıyla genelde sebep bir daha yapamama ve geç kalma korkusu oluyor.

Bi yastan sonra "cocuk yapmaliyim" item'i yukleniyor insanlara :)

Genç yaşta daha böyle konular uzakken atıp tutmak kolay. Ben mesela "hiç çocuk yapmayacağım" demiyordum ama "bu kadar aileye ihtiyacı olan çocuk varken neden bir yenisini dünyaya getireyim ki, evlat edinirim" diye düşünüyordum hep, çok sık dillendirmesem de. Özellikle 20 yaş civarı az önce dediğim sebepten çok cesur ve yargılayıcı konuşabiliyor, iklim krizinden girip popülasyondan çıkarak ekofaşizm yapan, "çocuk yapmak sorumsuzluk ve bencilliktir" diyerek insanları yargılamayı kendine hak gören sağlam bir kitle var mesela tüm dünyada :)

20 yaşındaki bana kalsa 30'dan önce hayatta evlenmezdim mesela, 27'yi doldurmama 2 ay kala evlendim. Asla da pişman olmadım. Fakat 31 yaşına geldiğimde öğrendiğim şey, hiçbir zaman kesin yargılarla konuşulmaması gerektiği. Siz değişiyorsunuz, dünya değişiyor, hayatınız değişiyor. Fikir değiştirenden değil de fikri sabit olandan daha çok korkarım ben.

Nasıl çocuk yapmaya karar verdiğime gelirsek, birçok faktör sözkonusu. Bunlardan biri elbette @brkylmz'ın dediği "çocuk yapmalıyım" itemi, hakikaten var öyle bir şey, 30 civarı geliyor. Fakat bunun ötesinde, benim yaşam felsefeme - hiçbir işe yaramadığı artık kanıtlanmış olan - "çocuklarımıza iyi bir dünya bırakamadık" vahvahlanmasından ziyade, "dünyaya iyi çocuklar bırakmak" görüşünün daha uygun olması. Bu hayat görüşü sebebiyle akademide kalmayı seçtim mesela. Dünyaya daha iyi çocuklar bırakabilirsek, hem çevre hem de insanlık için daha hayırlı olacak. Peki bu iyi çocuklar nasıl yetişir? Önce muhakkak sevgi ve destekle, sonra çeşitli sosyal, kültürel ve ekonomik imkanlarla. Tüm bu imkanları çocuğumuza sağlayabileceğimizi düşünüyorum. Bunun üzerine, eşim de ben de, insanlarla ve özellikle gençlerle iyi iletişim kuruyoruz, onlara yol göstermeyi, destek ve motivasyon kaynağı olmayı seviyoruz. Yani ikimizin de içinde çocuğumuza vakit ve enerji ayırmak için gerekli karakteristik özellikler mevcut. "Zaten tüm anne babalar kendi çocukları olduğunda bu motivasyonu bulurlar" diyebilirsiniz ama, bu yaşımda öğrendiğim bir diğer şey, herkesin anne baba olmaması gerektiği. Çocuklarını gerçekten sevmeyen, onlara destek olmayan, enerjilerini sadece kendilerine ayırmak isteyen o kadar çok ebeveyn var ki.

4 aylık hamileyim, bebeğimin hareketlerini son 2-3 haftadır hissedebiliyorum. O hareketleri hissetmek, ultrasonda görünce heyecanlanmak, bir sonraki ultrasona gün saymak, babasıyla birlikte geleceğimizin hayallerini kurmak o kadar güzel ki. Cevabın en başına dönecek olursak, mantıklı düşününce evlat edinmek hala en doğru çözüm gibi görünebilir, fakat böyle şeyler yalnızca mantık işi değil. Hamilelik sürecini yaşamak, kaşı gözü kime benzeyecek diye merak etmenin yanı sıra, evlat edinmenin bambaşka sorumluluk ve yükleri var. Bir çocuk yetiştirmenin sorumluluk ve yüklerine hazır olsam da, evlat edinmenin zorluklarına hazır hissetmediğim için fikir değiştirdim.

Ek olarak, çocuğumun bir birey olarak yetişmesi ve bağımsızlaşması, bizden ayrı olarak hayatını kurması beni hayal kırıklığına uğratmaz, aksine mutlu eder. Çünkü en önemli hedeflerimizden birisi bu olacak zaten çocuğumuzu yetiştirirken. Elbette bir miktar hüzün olur ama tatlı bir hüzün olur diye tahmin ediyorum.

Valla gençliğinde istemeyip, orta yaşlarda yükselenler için tek düşüncem: Ölüm korkusu... Geride kalacak bir parça bırakmak isteği olarak görüyorum ben genelde.

Hep düşünüp "geziyoruz sonra bi ara yaparız" diyenleri ayrı tutuyorum.

Hayatımın hiç bir döneminde çocukçu bir insan olmadım. Tek hayalim anne olmak vs. gibi değildim hiç. Uzak gelecekte böyle bir plan vardı ama o gelecek çok uzak gibiydi. Sağlık sorunlarım sebebiyle doktorum eğer çocuk planım var ise öne almamı istedi. Çok üzüldüm, planlayamama durumum sebebiyle. Kızımı çok seviyorum ama çocuk çok zor. Süreç zor (hamile kalma, hamilelik, doğum, lohusalık, işe dönüş, başkasının bakım vermesi vs.)

Bu arada ben kişisel notunuza katılmıyorum. Çocuğu şekillendirmek, ona bir şeyler öğretmek, vakit geçirmek çok güzel elbette. Ama ben hiç; anne olmak dünyanın en güzel duygusu, hayatım anlamlandı, ben bu hayatta en çok anne olmayı sevdim falan diyemedim.
Ama kızım çok güzel. Bal, bal bi görseniz.

ben 30 yaşıma gelmeme, biyolojik olarak alarm zillerinin çalmasının farkında olmama rağmen kesinlikle çocuk istemiyordum. çünkü çocuk bana külfet gibi görünüyordu. bana zevk veren herşeyden çocuk yüzünden uzak kalacaktım. hayatımda bir anlam, tutunacak dal ya da meşgale eksikliği yoktu. tam tersine bir sürü yapmak istediğim şey vardı ve çocukluğum ile ilk gençlik yıllarımda bana dünyayı dar eden kendi ailem artık yoktu maddi olarak özgürdüm ve yeniden doğmuş gibiydim. bir çocuk sahibi olarak bir sürü sorumluluk altına girmek en son isteyeceğim şeydi. bir gün şikayetlerimden dolayı gittiğim doktorum derhal çocuk yapmamı aksi takdirde yumurtalıklarımı kaybedecek kadar ileri derecede kist sahibi olduğumu söyleyince ya çocuğum olmazsa ve ileride çok pişman olursam motivasyonu ile çocuk yapmaya karar verdim.neyse çocuk doğduktan sonra ilk 2 yıl aşşşşşırı zorlandım. uykusuzluk çocuğun memeye bağımlılığı ve ilk başta tahmin ettiğim gibi sevdiğim herşeyden çocuğa zaman ayırmak zorunda olduğum için uzak kalmak beni psikolojik olarak çok etkiledi. bonus olarak da uykusuzluklar yüzünden migrenim öyle bir seviyeye geldi ki yarım insan oldum hala da iflah olmadım aldığım ilaçlardan 20 kg aldım sürekli bir başağrım var. çocuk doğduğundan beri içgüdüsel olarak onunla ilgili tüm sorumluluklarımı yerine getirdim ve tabi ki çok seviyordum ama 2 yaşından sonra ne olduysa bana bir şeyler oldu ve hayatımda hiç kimseyi sevmediğim kadar onu seviyorum aşk ama anlatılmaz bir aşk resmen. onunla kurduğum bağ o kadar farklı ve ileri bir seviyeye ulaştı ki bu beni korkutur hale geldi zira o da sıradan bir canlı ve ben kader ve hayatı kontrol edemeyecek kadar zayıf biriyim. çocuğun babası çocukla senin kalbiniz bile senkronize atıyor diyor . onun ihtiyaçlarını demeden anlıyorum çocuksu krizlerinde onunla birlikte duygulanıyorum (normalde aşırı rasyonel biriymdir). onun gözlerine bakınca kokusunu duyunca fazla aşktan çıldıracak gibi oluyorum bana sarılıp beni öptüğünde seni çok seviyorum anniş falan dediğinde bende devreler yanıyor ve durup durup ağlıyorum? fazla duygusallıktan tabi ve bunun mantıkla akılla izah edilebilir hiç bir yanı yok. evet hızla büyüyor ve bir gün bu bebeklik çocukluk halleri bitecek kocaman bir yetişkin olup kendi hayatı olacak ve kaçınılmaz son benim yanımdan gidecek :) belki de benim bu hüzünlerimi en çok açıklayan şey sizin de bahsettiğiniz bu hayal kırıklığı..bunu ne yazık ki hiç bir şekilde kendime açıklayamıyorum belki bu hayalkırıklığını yaşamamak için başa dönüp hiç çocuk yapmamak gerekti. mesela şimdi bir kahve alıp dizi seyretmek bir lüks çünkü her boş vaktimi ona vermem gerekiyor ve bu bazen beni sıkıyor ama gün gelecek o büyüdüğünde tüm kahveler ve diziler benim olacak bu sefer de ben onun yokluğuna alışamayacağım aslında çok adaletsiz çünkü ben kendimi tek başıma yaşamaya ve ayakta durmaya alıştırmışken birden o geldi benim tüm düzenimi bozdu sonra ona öyle bir bağlandım ki o gittiğinde tekrar sıfır noktasına döneceğim. hayat tam olarak bu demek belki de

Dairenin büyüklüğünün apartmandan aldığın hizmetle bir ilgisi yok. İstersen 1 dönüm evde otur yine de apartman elektriğini, asansörün aynı oranda kullanacaksın. Bizim apartmanda zemin katlar ve birinci katlar daha az ödüyorlar, çünkü asansör kullanmiyorlar. Onun dışında herkes aynı öder çünkü herkes aynı hizmeti alır. Evin büyüklüğü bunu değiştirmez.

Zaten yüzde 33 kadarını yönetici alıyor.

Bu dediğiniz en azindan benim somut örneğim için geçerli değil. Zira paylaşmadim ama apartmana asansör yapıldı, bu asansör bedeli de 24 paya bölündü en az bedeli ben ödedim. Apartman inşa edildiğinden beri böyle bir düzen var 40 yıldır. Bunu yönetim bazen mutlak olarak uyguluyor bazen de bu şekilde benim anlayamadıgim o. Diğer 10 daireyi hesapladıgim zaman hesap doğru çıkıyor. Ama benim dairem ve büyük daire arasında orantisizlik var. Asansör bedelinde de benim odedigim miktarın üç katını yan daire ödedi. Bakım masrafını da yine üç kat olarak almışlar. Kalan kısım yine böyle anlamıyorum.

Sorunun cevabı şurada olabilir mi?

www.emlakgundemi.com.tr

768 lira ne temizligiymis ya.

Her ay 150 tl ortalama tabii bile olsa ne isi var noterle binanin o kadar?

Ufak onarim da her ay 150 150 geciriliyor.

Benim anlamadigim sene bittiginde gerceklesen miktarla bu aidata eklenen gerceklesmesi olasi tutarlar arasi fark mahsuplasiliyor mu

Benim gördüğüm yonetici ve temizlik parası tüm dairelerden arsa payı bağımsız eşit olarak alınıyor, geriye kalan masraflar arsa payına bölünüyor. Hesaplama mantıksız. Tabloyu olusturanin çok değişik bi kafası varmış.

Bana normal geldi. Isınma yoksa hatta diğer dairelere göre daha az ödenmesi de mantıksız. Yani detaylarla ilgili probleminiz varsa yöneticiyle görüşün tabii de, daha az aidatla işlerin düzgün yürüdüğü bir apartmanda oturmayı beklemeyin. Bizim eski apartmanda aidat 40 TL idi, temizlikçiye veriliyordu o da, kadın kafasına esince geliyor, esmeyince gelmiyordu. Geldiğinde de biz en üst katta olduğumuz için suyu deterjanı bizden alıyordu. Apartman kapısının kilidi bozulurdu haftalarca yaptıran olmazdı, sonra parasını toplarken yine problem olurdu. Ortak alana çatı akıtırdı kimsenin umrunda olmazdı. Asansör de yoktu zaten. Asansörü, görevlisi olan, düzenli temizliği yapılan, bir şey bozuldu mu hemen tamir edilen bir apartman için çok normal ödediğiniz miktar.

Isınma içinde 1050 tl ödüyorum :) oldukça uygun sizin rakam. Ama hesaplama harbi karışık

Yönetici 1000'ya yakın mı alıyor?

Buradaki mantıksızlık çözülürse sen daha fazla aidat ödemeye başlarsın. Çünkü 11 numaranın asansör parasını falan 3 pay ödüyor olması, ufak onarımı 3 pay ödüyor olması, senin 1 pay ödüyor olman çok mantıksız. Zaten ısınmayı ayrı alıyorlarsa kalan her şeyin daire sayısına bölünmesini beklerim.

çok samimi olmadığın arkadaşlara genelde borcam alınır.

ikinci seçenek arzum el tipi blender veya rondo.

kahveyle ilgili ise ikeadan mokapot veya french press alabilirsin evlerine. yine paşabahçeden hediye alabilirsin.

Paşabahçe +1
güzel bir karaf ya da sürahi, nude serisi olabilir.

Nevresim takımı

Nevresim takımı demeye gelmiştim.

Iciyorsa rakı

Paşabahçe demeye geldim. Ancak bana gelen hediyeler hep nevresim takımı, pikeler geldi.

Ben olsam bütçeyi biraz daha artırıp takı niyetine takardım.

duvar asabilecekleri tablolukta bin parça bir puzzle.
duvara baktıkça bu evdeki ilk haftalarımızdı diye hatırlarlar, birleştirirken yaşananlar, içilen kahveler, dinlenen müzikler, edilen sohbetler unutulmaz.

Nevresim takımı almayın ne olur.

Bize her gelen nevresim takımı almış gelmiş ev depoya döndü bir kısmını kız evinde bıraktık o kadar çoklar yani.

Battaniye veya pike alsanız bile olur ama nevresim almayın lütfen ^^

yarım gram altın al

böyle durumlarda, "her eve lazım" ürünlerden uzak durmak lazım. siz almasanız da arkadaşınızın zaten alacağı ürünlerden bahsediyorum. çünkü arkadaşınız başka renk-şekil alacak olabilir. daha kalitelisini alacak olabilir. bu yüzden de hafif "lüks" ürünler almak bana daha mantıklı geliyor. yani normalde almayacağı ürünler. ama lüks derken pahalı olmasından bahsetmiyorum. illa gerekli olmayan ama olursa da iyi olabilecek ürünler. mesela mokapot ya da güzel bir puzzle. burada nevresim ve rondo denmiş, bunlar için arkadaşınızın başka tercihleri vardır. sizin tercihiniz ona uymazsa boş yere hediye almış olursunuz. bir evde de büyük ihtimalle rondo vardır zaten.

@co2s2 +1

hiç karar veremezseniz hediye kartı da verebilirsiniz, "ben bu işleri pek beceremiyorum, gönlünüze göre alın istedim" diye de eklersiniz. zaten paşabahçe'den filan bişeyler alacaksanız da mutlaka değişim kartı ekletin.

çok güzel battaniyeler var.

bambu ev eşyaları oluyor kap kaçak.

içiyorlarsa güzel bir içki de olabilir +1

mokapot da güzelmiş.

bunlar beni mutlu ederdi.

Türk lirası resmi rakamlara göre yılda %17-18 (gerçekte %40+) değer kaybeden bir para birimi.

Bu yıl USD enflasyonu %5 mi ne çıkacak galiba o deli gibi fazla geliyor yabancılara. Almanya vb. Avrupa ülkeleri de negatif faiz uyguluyor diyorlardı doğruysa. Karşılaştırmak anlamsız yani. Ama evet gerçek.

edit: şunu düşün, bulunduğun ülkede belki maaş zammı olarak %1-2 veriliyordur, Türkiye'de %10-15 alıyor çoğu kişi.

Hayır mantık hatası yok hesaplamanız gayet doğru hatta daha üzücüsü muhtemelen bir de bunun üstüne dosya masrafı, sigorta, bsmh gibi bir sürü masraf da eklenince tutar büyüyebiliyor.

Türkiye enflasyonist bir ülke, para birimi her gün bir gün öncesinden daha değersiz hale geliyor, haliyle bankalar bana borcunu öderken öyle bir ödemelisin ki borcun bittiğinde ben kar edebileyim diyorlar, haklılar da.

Türkiye'deki tek sorun şu, kredi çekerken öküz gibi faize yüklenen bankalar, mevduat faizine gelince çay kaşığı ile veriyorlar, bugün özel bankalardaki kredi faiz oranı %20'lerde iken, mevduat faiz oranı %15-16 civarında.

Bu arada şaşırıyorsunuz ama Türkiye'de kredi çekmek yurtdışında kredi çekmekten f
daha karlı, hele de o an itibariyle iyi bir faiz yakalarsanız. Zira

a) Saçma sapan bir ekonomi yönetimi nedeniyle faiz enflasyonun çok altında kalıyor
b) Krediler değişken değil, sabit faizle veriliyor.

Yani örneğin, doların her halukarda TL enflasyonu kadar yükseleceğini varsayarsanız, bugün alacağınız 5 yıllık TL krediyi Dolara koyup, 5 sene sonra her şeye rağmen karlı çıkabilirsiniz... Böyle bir saçmalığın içindeyiz.

@salihdt +1

Haziranda araba almak için 30 bin TL kredi çektik, geri ödemesi 39 bin TL ve 24 ay. Araba şimdiden 40 bin TL değerlendi. Yani ülke şartlarında faizler az bile, o yüzden döviz yükseliyor sürekli,faizler enflasyonun altında kalıyor.

hatan "birim para" üzerinden konuşuyor olman. birim kredi, birim para diye bir şey yok. faiz oranlarını o para biriminin kendi piyasa dinamiklerine göre oluşur. trde yıllık %40-50 enflasyon olurken %17-18 faizle kredi çekmek oldukça mantıklıdır. almanya'da euro faizi %1 iken de ödeyeceğin kredi faizi doğal olarak çok daha düşük olur, yanlış bir şey yok.

hayat felsefem şu oldu, bugün bir şeyi alabiliyorsam mutlaka alayım. çünkü eminim yarın zam gelmiş olcak.

ben de sizin gibi düşünürdüm ama sistem buna müsait değil. paranın kıymeti yok. malı olan parasını ikiye katladı. siz de bu düşünceden sıyrılın ve araba alın, yoksa bu kur artışları ile birlikte 150 200k lık arabalar 600 700k olacak.

Araban olduğuna önce şükret bence ama benimde arabam var değişmek istiyorum fiyatlar her gün 5er artıyor, elimde kaldı öyle bende salladım artık bakmıyorum. Değer mi konusunda tr de malum neyin fiyatı düşüyor ki?

benzer durumdayim

ama yorumlari okuyunca mantikli geldi

bi tane el supurgesi alacaktim. 360tl idi. pahali geldi. bu fiyata alinmaz dedim

simdi 420 tl oldu :(

İkinci el araç piyasasi başlığıni açın okuyun, 2012 de de aynı olay 13 14 15.... Bugüne kadar fiyatlar düşecek almayın , istisnalar harici hep yükseldi, tavsiyem maalesef hemen alın, zira Kasım başı yine zam gelir gibi görünüyor

Eğer paranızı değerlendirerek birim bazında arttırabiliyorsanız hali hazırda aracınız varsa yenisini almak mantıksız, ancak paranız durduğu yerde duruyor ise model yükseltmek Türkiye şartlarında her zaman mantıklı.

Türkiye büyük bir sınav veriyor şu an ve bu sınavı alnının akıyla sağ salim verecekler gelecekte elleri boş yakalanmamak için ne gerekiyorsa yapmak zorunda yoksa fırtına dinip toz duman ortadan kalktığında dım dızlak ortada kalabilirsiniz.

Ne yazık ki dünyada bir çok ülkede ihtiyaç olan şeyler bizim ülkemizde yatırım haline geldi, ev, araba ve hatta bilgisayar tamamen yatırım halini aldı bu yüzden alabiliyorsanız alın koyun dursun.

ÖTV konusuna gelince, ÖTV kolay kolay kaldırılamayacak bir vergi türü, KDV'yi kaldırabilirsiniz mesela kimse kimseye ama benim çok zararım olur nasıl kaldırırsınız demez diyemez ama ötv öyle değil, ötv'nin kaldırılması onlarca yıl sürebilecek sancılı bir süreç gerektirir bu yüzden ama ben bu ötv'yi vermek istemiyorum diyerek araç almamak çok mantıklı değil.

Benzer şeyleri hissediyorum; yukarıda yazmışlar zaten. İktisadi açıdan almak mantıklı zira fiyatlar sürekli yükselme eğiliminde. Ancak elalemin bir sürü AR-GE ile üretip %5-10 bile kâr etmediği bir mala hiçbir karşılık almadan üç katı para vermek, o parayla aktif olarak saçma sapan projeleri, yolsuzlukları falan fonladığımı bilmek kanıma dokunuyor.

O kadar ötv vermek koyuyor elbette ama, arabaların fiyatları her ay 10-15 bin artarken biz o kadar kenara koyamadığımız için Haziran'da bize en mantıklı gelen aracı gittik aldık. Şu an araç bayilerde yok ve sarı sitede bizimkinin muadilleri, verdiğimiz paranın 40 bin TL üzerinde satılıyor. Bunlar 3-5 bin km yapmış ikinci el araçlar, sıfırları bayilere ne kadara gelecek daha bilmiyoruz. Mantıksız bir ülkede yaşadığımız için ortak sağduyuya göre değil, mantıksız sisteme göre hareket etmek gerekiyor er ya da geç.

Mesela ev almak da bizim yaşam biçimimize ve mantığımıza hep ters geliyordu ama bu yaz İstanbul'da kiraların fırlamasıyla görünen o ki, ev alıp taksit ödemek kira vermekten daha mantıklı gelecek böyle giderse. Dilediğimiz yaşam biçimi bu değil fakat ülke gerçekleri bunlara zorluyor.

fiyatlar uzun vadede hep arttı doğru fakat şu dönem satıcıların çok güçlü olduğu anormal bir dönem.

ötv önemli bir sebep fakat asıl sıkıntı bayiiler sıfır araç getiremiyor. şu an resmen araç kıtlığı var. chip krizi ve ülkenin öngörülebilirliği düşük olduğu için disturbütorlar yeteri kadar araç siparişi geçmemişler.

en azından piyasanın alıcı satıcı arasında dengede olduğu bir dönemi yakalamak daha doğru olabilir.

2007 dizel Astra'm vardı, satıp Volvo V40 aldım. Pandemiden sonra genel olarak evdeyim zaten. Eski aracım 5.5 litre yakıyordu, Volvo 12 litre civarında yakıyor. Eskisinin Senelik 300 TL civarı vergisi vardı, şimdi 1200 civarı ödüyorum. Bakımı masrafı kaskosu sigortası vb çok daha fazla. Tamam konforu sürüşü güvenliği çok farklı ama durduğu yerde de masraf yani. Bence araç seni idare ediyorsa ve "günlük kullanmıyorsan" artan paraya toprak al dursun.

artık iş gezileri dışında avrupa hayal oldu. 3 sene önceye kadar her yaz arabamla avrupa turu atardım. avro 4-5 tl'yi bulunca fiyatlar eşitlenmişti. özellikle balkanlarda. avro 6-7'yi bulunca fiyatlar daha pahalıya gelmeye başladı ama "hiç değilse avrupadayım lan" der olmuştum. şimdi zor ve imkansız. vizesi pasaportu olmayan birisi için daha sınıra / havaalanına gitmek 2,5 bin tl kişi başı.

2019'da giderken bim'den koli koli ufak su ve konserve götürmüştüm.

2017-2018 yıllarında bir sene avrupa’da yaşadım. Erasmus bursu sağ olsun gitmediğimiz görmediğimiz yer kalmadı. Paramızın denkleşmediği yerde bir şekilde kendi birikimimizle de finanse edebiliyorduk. Ama artık hepsi hayal. 2018 yazından beri ülkenin döviz kurları anlamında yüzü hiç gülmedi.

Bir kere daha gitmek için fırsat kolladım hep. Ama mümkünatı yok.

Kalacak yer tamamen beleşe gelse anca kurtarır. O da sadece couchsurfing ile mümkün.

evet döviz karşısında tl eridi ama, türkiye'de de turistik yerler fiyatları döviz kuru üzerinden ayarlıyor zaten. yani bir güneye veya kapadokya'ya filan gitseniz, eli yüzü düzgün bir yerde çift kişilik oda yine 90-100 euro. restoranlar deseniz yine öyle. bizim vize masrafımız da yok o yüzden tatil yapabilecek param oldukça, aynı parayı yurtiçinde harcayacağıma yine yurtdışına çıkacağım.

ama dediğiniz tarzda bir blog açmak belki mantıklı olabilir :) ben zaten yurtdışına giderken bunları araştırıyorum. örneğin barcelona'da birçok restoran / cafede "menu del dia" diye bir şey var, günün menüsü anlamında. öğle saatlerinde 9-10 euroya tıka basa doyup içki veya tatlı seçeneklerinden birini seçebiliyorsunuz. biz saat 2 gibi menu del dia yemek üzere bir mekâna oturduğumuzda, zaten 3'te ancak kalkıyorduk. yeterince doyduğumuz için de akşam bir patates tabağı yanına iki bira gayet yeterli oluyordu. bira mesela 2.5 - 3 euroydu hala buradan pahalı değil mekânlarda :) otel kahvaltı dahil ise, kişi başı 15 euro civarına gayet doyuyorduk kısacası tüm gün.

mesela bu menu del dia olayını nereden öğrendim? tripadvisor forumlarından. bu noktada seyahat forumları mantıklı önerilerle dolu zaten. gidilecek müzeleri de önceden belirleyince, sitelerin girip indirimli günlere bakmak ve planları bu doğrultuda oluşturmak gayet mümkün.

@gmzo mesela bahsettiğiniz şey müthiş.. hatta sabah kahvaltısını biraz kahve ve atıştırmalık ile geçiştirip günlük 10 euroya doyulabilir öğlen barcelonada..

Bu ve bunun gibi şeyler lazım.

Balkanlarda 2019'da sözde paramız hala kıymetliyken gezelim abi ya.. diye gittiğimde bir gobit döner cips kola menü almıştım 240 dinardı.. o da 3.5 euroya geliyordu sanırım.. Şimdi düşünsenize 50 lira oldu.. Balkanlarda uygun yemek yenilen yerde bile minimum 50 lira

millet ne güzel zamanında gezip tozmuş, ben bu yaşa geldim hala yurtdışına çıkmadım:( pegasus'ta bilet fiyatları çok uygun ama gittikten sonraki masrafları da düşünüyorum ve işin içinden çıkamıyorum.

bu arada yurtdışına gideceğiniz zaman paranızı döviz olarak biriktireceksiniz, günlük bir bütçe belirleyeceksiniz, sonra da gittiğinizde o bütçe dahilinde harcayacaksınız. yoksa her harcamanızda türk lirasına çevirirseniz 3-5 euro'yu seyahatiniz zehir olur :)

Avrupa'ya yerlesmis biri olarak yakin arkadaslarima kalacak yer sagliyorum. Artik ortalama bir beyaz Turkun arkadaslarinin en az %20si yurt disinda oldugu icin gelecekte bunun yayginlasmasini bekliyorum.

Aslında Türkiye insanı için yurtdışı seyahatleri hep israfı. Şimdi derecesi arttı. Kirada oturup yurtdışı diye gezenler şimdi ne yapacaklarını düşünüyorlar.

Soruya gelirsek de tutmaz bu öneri. Böyle aç aç gezilir mi

@roe Aslında aç gezmek değil benim bahsettiğim..

Söğüt e gidebilirsin. Hiç yemedim ama ahtapoçu bilmem ne usta da ahtapot galicia epey meşhur.

Sardunya

Tekne turlarına katılabilirsiniz, araba varsa çiftlik koyuna gidebilirsiniz.

bizim şirket bize allianz yapıyor ara sıra kullanıyorum baya bi yerde anlaşması var. muayene için niye bekleyesin ki gidiyorsun hastaneye normal muayene oluyorsun benimkinde yüzde 80'ini sigorta karşılıyor ayakta tedavi ve muayenelerin.

allianz ya da axa.

mafre fark yok sigortası yaptırdık biz de yeni doğan sıpamız için. böyle bekleme olayını ilk defa sizden duydum. diğer firmalar illa anneyi de sigortalamamız lazım dediği ve mafre böyle bir şart sunmadığı için mafreden yaptırmıştık.

alianz yaptırmıştık 3 sene önce ama full sigorta yaptırdık. herşeyin %80 ni ödüyor. özel aşılarınız olacak. 300 tl flndı kimisi bir dozu 3 sene önce. 3 bine yaptımıştık 5-6 bin tl lik kullandık. özel aşıyı karşılıyormu diye sorun tam sağlık sigortası yaptıracaksanız.

Daha önce kullandıklarım Mapfre, Axa, Sompo.
Bekleme konusunda sadece Mapfre'de çok can sıkmayacak düzeyde bekleme durumu yaşadım. En hızlı onay veren Sompoydu. Axa da fena değildi.
Mapfre takriben 4 yıl
Axa 1 yıl
Sompo 1 yıl kullandım.

mapfre, acıbadem, axa ve uzun yıllar allianz kullandım. hiçbiri bekletmedi.
türkiye sigorta bekletiyor.

o kadar sistemden soğuncacak bir şey yok.

Axa kullanıyoruz, memnunuz. İnsanlar iyi tecrübelerini değil şikayetlerini yazmaya meyilli oluyorlar.

hemen hemen hepsi ile calistik, bekleme hic olmadi, sadece 1 kere sistemsel sorun olmustu ve onay icin beklemisti hastane ama siz islemlerinizi yapin biz hallederiz demislerdi.

tss de onemli olan gideceginiz hastanelerin kapsamda olup olmamasi

robotun yaninda kotu de olsa normal supurge sart. robot koseleri falan alamiyor veya bazi yerlere giremiyor. normal supurge yoksa dikey akar.

mobilyaların altı süpürgenin girebileceği kadar yüksek değilse robot süpürgeye verilen paraya yazık bence.
+ olarak ucuz da olsa ek bir süpürge daha mutlaka gerekiyor.