1. Kendi bilgisayarımı işe götürüp kullanırım.
2. Kendi kırtasiye ekipmanımı(kağıt, kalem, defter, zımba, delgeç, dosya, spiral, seperatör vs) alıp kullanırım.
3. Kendi koltuğumu alırım kullanırım.
4. iş için taksiye binmem gerekirse cebimden öderim.
5. iş için başka şehre gidersem harcırah olmasa bile kendi cebimden yemek paralarını öderim ama şirketten talep etmem.
6. iş telefon konuşmalarımı yaparım, iş için internet kullanırım.

cevaplar Evet/Hayır.

2. kısım: iş için yapabileceğiniz fedakarlık sınırınız nedir?

İkinci yıl dönümümüz için sevgilime 40*40 civarında bi hediye kutusu hazırlamayı düşünüyorum. Kalp şeklinde bi kutu buldum baya hoş. İçine küçük küçük bi şeyler koymayı planlıyorum. Mesela dün bimde pe re ja nın 30 ml lik kolonyalarından aldım hem şişesi çok güzel. Hem de müthiş kokuyorlar.küçük zarflar içinde birkaç mektup da yazmayı düşünüyorum, çikolata falan da koyarım ama başka şeyler gelmiyor aklıma. Fikir nasıl? İyi derseniz fikre içine neler koymalıyım başka? Beğenmediyseniz alternatif ne olabilir?

İkinci yıl dönümümüz için hafif mi olur bu hediye kutusu? Teşekkürler.

5 6 kilo fazlalığım var .Nasıl eritirim ?

1.5 yaşındaki tekir kedimiz dışarı kaçıp bir siyam kedisinden hamile kaldı. Biz 2 kişi yaşadığımız öğrenci evimizde doğurduktan sonra yavru kedilere bakarken büyük sıkıntı yaşayacağımızı düşünüyoruz, hayvanlara bilmeden eziyet etmekten korkuyoruz, çünkü maddi durumumuz da elverişli değil. Sahiplenmek isteyen bir hayvansever varsa kedimizi vermeyi düşünüyoruz, ama bulamazsak da elimiz mahkum sorumluluğu almaya çalışacağız.

Not: Eğer baştan niye bunu düşünmediniz kedi sahiplenirken diye soracak olursanız, durum bizimle alakalı değildi, mecbur kaldık, sonra da bırakamadık. İşin bu noktaya kadar kalacağını düşünmemiştik.

İgilenenler için telefon numaram 05363500026.

iş güç aile para siyaset gibi çözümsüz sorunların hiç konuşulmadığı, karşılıklı ilgi beklentisi olmayan, tarafların beni aramadın, nerdesin, napıyosun diye darlanmadığı, trip, kezbanlık katsayısı sıfır olan, tek amaç belirli günlerde yemek yemek, içki içmek, sarhoş olmak, kısaca para harcayıp gülmek eğlenmek, bir gece çıkıp yemeğe içkiye ıvıra zıvıra kişi başı 100-200 harcayıp oh be rahatladım yea demek türünden bir ilişkiye nasıl başlanır, bu türden sevgili nasıl edinilir? Bunun kursu, toplanma merkezi, kriter tartışma üssü falan var mıdır? Çok mu ütopik?

Not: kadın değilim mesaj atmayın.

sb.

Merhaba arkadaslar bunu size sormaktaki amacim erkek arkdasimla surekli bunun kavgasini etmemiz.o diyor ki bu olayi her erkek normal karsilar ben de o boyle dedikce tiksiniyorum.bence bildigimiz aldatildim.ona gore evet yaptigi cok yanlis birdaha asla yapmamasi gereken bisi ama cok da abartilmamasi gerek.


Olayi anlatiyorum.3.kisiye izninizle kevase diyicem.

Simdi bu olay gecen egtim ogretim yilinda cereyan etmekte.ben 5.sinif tip ogrencisiyim.erkek arkadasim asistan.kevase 6.sinif tip ogrencisi.ben erkek arkadasimla henuz 3 aydir cikiyorum donem yeni baslamis.bana bigun diyorki bi kiz eklemis beni faceden kabul ediyimmi diyorum ki sacmalama et tabi bisi sorcaktir ya da gormus eklemistir.ne ki.neyse ekliyor.bu arada kevase ve ben ayni dersaneye gidiyoruz.ilk dersane haftasinda kevasenin arkadaslari bana geliyor seni bi asistanla gorduk bayirdir siyorlar.cikiyoruz diyorum.oha hasiktir diyolar.allahim ne kadar safim.diyorumki noldu kotu biri mi yoo tanimiyoruz diyolar.sonra 6.sinifta secmeli ataj diye bi staj var bu kevase kiz bizimkinin asistan oldugu bolumu seciyor.bizimki bana soyluyor.ben diyorumki oha kiz sana yaziyo.bizimki sanmiyorum diyor.neyse gel zaman git zaman bolumun yemegi oluyor hoca diyor ki secmeli secen kiz da gelsin.bunu bizimkine al diyor.bizimki tamam diyor.yemege gidiyorlar.bolumcenek.yemekten aonra kevase bizimkine diyorki bisiler daha yapalim.bizimki kabul ediyor.biyere gidip hunharca sarap iciyorlar.sonra arabada ayilmayi beklerken kevase kiz arkadasindan ayril diyor.sana gidelim diyor.senle uyumak istiyorum diyor.bizimkine bacagini atiyor.etek giymis bide o gun insan orospu ruhlu olmasin.bizimki olmaz diyor.niye kiz mi evde diyor o gece evde degildim bu arada.evet diyor neyse bekliyip kizi eve birakiyor bizimki eve geliyor


Sonra kevase buna mesaj atiyor bulusalim diye.bu da tamm diyor.bulusuyorlar.bana diyorki aliyle buluscam.iste kevase diyo birak kiz arkadasini benle takil falan.neyse gene iciyorlar o gece bizimki eve geliyo ben evdeydim.

Ben bunlari ikinci bulusmlarindan 3 gun sonra yanlislikla mesajini yakaliyorum.hani aliyle bulusmutun diyorum.O gece karsilikli aglasiyoruz.erkek arkadasim inancli biri yeminler ediyor bisi yapmadigina butun olanlari ablattim diyor bacaga kadar anlatiyor sana anlaticaktim ayni dersanedesiniz diye anlatmadim bilenirsin diye diyor.ikinci bulusmamizda kevase kiz arkadasini birakmazsan beni arama dedi valla aramadim seni birakmak bir an olsun aklima bile gelmedi ilgilenilmek hosuma gitti diyor.


Simdi bence ben dupeduz aldatildim.yani yatmakmidir hersey.ama bunu ben cok bazen ki darlamamaya karar verdim.cunku affettim onu.madem affettim hayati ona bunu kullanarak dar etmemeliyim diye dusundum.cok bazen diyorum hic mi aklina gelmiyor ben ust donemden birisini gordugimde kevase geliyo direk aklima diye..

Yoo ne gelcek aklima bence cok buyuk olay degil diyo..

Normal mi olm bu ??? Bu arada adami gorseniz anlattiginda bile inanamadim yani asla yapcak biri degil oyle capkinlik falan hak getire.

s.b

sıkıldım ya. napacağımı da bilmiyorum. 10 aydır birlikteyiz ama vallahi sıkıldım ve ne kadar seversem seveyim bu sebepten sürekli tartışmaktan da sıkıldım.

düzeleceğini de düşünmüyorum.

en son dün akşam tartıştım.
yani o tartışmaıy özet olarak açıklayayım:

akşam uyuyacağım bir saatte bir işimi halleder misin dedi. (photoshoplu bişi) ben de başladım yapmaya, göndermesi gereken bir dökümanı "gönderdim" yazmış ama gelmemiş. o yazdıktan 1 dakika sonra "gelmedi" yazdım. cevap yok, whatsappe de bakmıyor.

10 dakka 20 dakka geçti. "hayatım uyucam gözümü açamıyorum at şunu da yapıp göndereyim" dedim. hala bakmıyor.

hala bakmıyor. hala bakmıyor.

en son"yahu iş veriyorsun sonra çekip gidiyorsun 3 defa aradım, kaç tane whatsappten yazdım. yarım saattir önümde photoshop açık işini halletmeye çalışıyorum. yanında bomba mı patladı noldu da cevap vermiyorsun sıkıldım bu işten" gibi şeyler yazdım.

sonra uyumuşum zaten koltukta.
1 saat sonra cevap atmış, sabah gördüm. bıdı bıdı bişeyler.

ya ben delireceğim ya.

yanlış anlamayın, her yazdığıma anında cevap atacak diye bir şey yok.
ama bir konuşmanın ortasındaysak, bir işin ortasındaysak, bir şeyleri halletmeye çalışıyorsak ANINDA CEVAP VERMEK ZORUNDA. başçavuşun eşşeği yok orda 2 saat onun cevabını bekleyecek değilim.

ablalarıyla beraberdi, biliyorum onlarla konuşmaya daldığı için cevap atmıyor.
ama ne demek bu ya? ulan orda onun işini yapıyoruz, ne demek ablasıyla konuşmaya dalmak? bi 10 dakkada bir zahmetedip telefona bak bari?

bakın bu dandik ve en basit örnek.
ama hep böyle. sıkıldım ya.

2 şeyi birden düşünemiyor çünkü dağılıyor. çünkü sorumluluk diye bişey yok.
hem ablamla konusayım hem arada telefona bakayım demek yok. ablasıyla konusuyorsa: ben umurunda değilim.

benle konusuyorsa: ablası umurunda değil.

bin tane konu arkadaşlar. tam bin tane konu.
freelance çalışıyorum akşamları, o işlerimi bile engelliyor. güzel güzel anlatıyorum "bak bunu yaptığımda alacağımız parayla x yapacağız, y isteğimizi yapacağız" diye. tamam diye kafa sallıyor, 1 saat sonra neden onla ilgilenmiyorum muhabbetleri dönüyor. sinir yapıyor.

hiç sorumluluğu yok. aklımı yitirecem artık ya.

soru: napayım ben?
seviyorum. ama olmuyor işte.

her tepkimi anormal görüyor çünkü onda sorumluluğa dair bir duygu yok. o yüzden bu tür şeyler onun için problem değil. ama benim için problem çünkü ben sorumluluk sahibiyim, sırtımda yük hissediyorum.

Artık ciddi bir problem olmaya başladı. Tedavi görüyorum, hatta yarın randevum var doktorla. Evde herkes çalışıyor, akşam yediye kadar yalnızım. Bazen zor bela atiyorum kendimi dışarı ama çoğunlukla yataktan çıkacak takatimolmuyor. Bugün bayağı zorladi bu intihar düşüncesi. Ve giderek daha olası geliyor, gerçeğe çok yakın planlar yaparken buluyorum kendimi. Uyuyorum, ağlıyorum bi müddet geçer gibi oluyor, yine başlıyor. Ne oneriyorsunuz? Aileme bahsetmek istemiyorum bu durumdan ama böyle ne kadar dayanabilecegimi bilmiyorum. Yarın büyük ihtimalle ilaclarim değişecek. Değişen ilaçlar intihar dusuncelerini engellemede yardımcı olur mu?

Buraya yazmak ne kadar sağlıklı emin değilim ama günüm çok zor geçti. Korkuyorum ve çaresiz hissediyorum. Tavsiyeleriniz benim için önemli.

Teşekkürler.

Selam gençler,

üniversitede bir sürü ortak arkadaşımızın olduğu bir çocukla biz de zamanla arkadaş olduk. aramızda kimya tuttu, yakın olduk. sonra biraz daha yakın yakın derken bu arkadaştan hoşlandığımı farkettim. ve ciddi ciddi tartınca durumu, onda da bana karşı bişeyler olduğunu farkettim. buraya kadar hoş, güzel.

sonra başından beri sevgilisi olduğunu bildiğim aklıma geldi. (sevgilisi başka okuldan. çok görüşmüyorlardı. ara ara ayrılıp barışan türden bi ilişki. tabii ne ben sorardım aralarını, ne de o anlatırdı. biz ikimiz arkadaş grubumuzla çokça vakit geçirirdik.) bende tamam kardeşim duygularımı içime gömerim, sadece yanında olsam yeter demeye başladım. ama tahmin edeceğiniz gibi bu durum bir süre sonra bana yetmemeye başladı. böyle konuşurken çok hoş bir elektrik olurdu bazen, ikimiz de susardık. gözlerinin parladığını hatırlıyorum. hani bir şey söylemek istersin söyleyemezsin. karşılıklı salak salak gülüşüp, ha hö diye kalakalırdık.

neyse ben de sevgilisi olan bir erkeğe açık açık yazmayı kendime yediremediğimden kendimi geri çektim. yakın bir arkadaşı bir ara sevgilisiyle mutlu olmadığını söylemişti ve bana ilgisi olduğunu ima etmişti. bende içimden yahu sevmiyorsan niye çıkıyorsun. ayrıca başkasıyla çıkarken benden hoşlanıyorsa ohoo filan demiştim. neyse ben mesafe koyunca bu çocuk da buna takıldı filan, üzüldü haliyle. benim de içim acıyordu ama erdemlilik kumkuması hallerimden dolayı rahat davranamıyordum. en son buluşma taleplerini bahaneler göstererek reddettim. hiç aramıyorsun, aramanı bekliyorum dediğinde de arıcam tamam deyip aramadım. zaten ciddiydim. iyice soğuk davranmaya başladım. o da bunun üstüne aramadı artık tabii.

2 ay oldu hiç görüşmedik, karşılaşmadık. okullar bitti mezun olduk bu arada. kararımdan memnundum. ama artık yanıyorum saklayamıcam :( eskisi gibi içim acımıyor artık bildiğin kalp yandı gitti. bugün bikaç saat önce aramamak için kendimi o kadar zor tuttum ki. sırf naber demek için bile aranır sıkıntı değil sonuçta yakın da arkadaşımdı ama kafamda sürekli onu unutmak için uzak durmuştun bunu bozmak için bi sebep yok'u tekrarlayıp duruyorum.

bu arada normal hayatıma devam ediyorum. arkadaşlarla görüşmek, kitap-film, yürüyüş yapmak, gezmek tozmak. ama cidden unutamıyorum. gerçekten içim yanıyor. çok çok çok özledim. 2 ay oldu. neden hiç hafiflemiyor? acaba ciddi bir aşkı erteledim mi?

not: sevgilisiyle şu ara birlikte olduklarını biliyorum.

whatsapptan yazmis yarim saat once. mesajin tamamini okumadim, acmadim henuz. iki kez aldatmaya yonelik hareketini yakaladim. birinin yanlis anlasilma oldugunu soylemisti, digerini ise inkar etti. ama ayrildim. o sirada ayri shirde oldugumuzdan telefonda ayrildik. nasilsin, napiyosun ben seni ozledim bi kahve icelim. telefonda ayrilinca kotu oldu gibi bi seyler yazmis, okuyamiyorum devamini henuz. her neyse, esas soru: ne yapmali? evet telefonda ayrilmis olmaktan hosnut degilim ama yuzunu goresim de yok. zaten zayif bi insanim, daha once eski sevgilinin telefonua cevap verip aglamalarina kanmisligim vardir. direkt gormezden mi gelmeli, yoksa net bi sekilde gorusmek istemedigimi belirten bi mesaj mi yazmali, ya da bi kahve icmeyi gozden gecirmeli miyim yasanan iliskinin hatrina? her ne kadar kendisi her seyi sikip atmis olsa da.

selamlar

geçen hafta bir iş teklifi almıştım bugünde görüşmeye gittim. alj finansman adında araç alacaklara taşıt kredisi kullandırımı yapan bir firma. daha önce bankada çalıştığım için iş bana yakın geldi. maaş olarak 2000 üstünde olacağını ve aylık primli sistemde çalışacağımı söylediler ( ikinci görüşmede maaş netleşecek). fakat sorun şu ki haftanın 6 günü çalışılıyor.
(daha önce firmayla ilgili bilgi isteyen bir başlık açtım ama çalışan yok sanırım. yinede denk gelirseniz çalışma şartlarıyla ilgili bilgi çok iyi olur)

5 sene bankada çalışmış ve haftanın iki günü izin yapmış biri olarakta bu olay kafama çok takıldı. maaş olarak belki daha fazla alacağım ama o parayı harcayacak zamanım olmayacak. yani cumartesi günü yarım gün olsa ona bile razıyım ki anladığım kadarıyla en yoğun gün cumartesiymiş zaten. tek izin günü pazar

siz ne düşünüyorsunuz ? haftada 6 gün çalışmak insanlığa aykırı değil mi ? diyeceksiniz özel sektörde durum bu (ki benim firma bide kurumsal) ama biz bu hayata çalışmaya mı geliyoruz arkadaş. 6 gün çalış kalan bir günün yarısında da dinlen. sana 4-5 saat kalsın. ki bankada çalışırken 2 gün bile yetmiyordu.

Çok sevgili Ekşi duyuru ailesi,

Burayı sık sık takip ediyorum ancak fark ettim ki, yazmaktan çok okumayı tercih ediyorum. Yazdığım şeyler ise çoğu zaman gönül işleri ile alakalı. Bunun sebebini de çevremdeki insanların (arkadaşlarım abim vb) kafamdaki sevgi-aşk kavramlarına farklı bakmaları. Bir fikir almak istediğimde sürekli "Salla, takma" diyorlar.
Sallayıp takmamak bence bu dünyadaki en kötü fikir.

2 yıla yakın süren bir ilişkim var ve daha önce buraya yazdığım can yanıklarımın hepsini tamir edip, beni dünyanın en mutlu erkeği yapan çok özel bir insan ile beraberim.

Ancak her ilişkide olduğu gibi, bizim de bazı zamanlar aramızda problemler oluyordu. Bunların çoğunluğu; benim hislerime daha çok önem vermem, onun ise hislerin yanında olaylara da çok önem vermesi. En basit örneği, ben iş çıkışı her zaman gittiğimiz sessiz bir restoranda baş başa yemek yemeyi tercih ediyorken o, daha farklı mekanları ve tatları denememiz gerektiğini düşünüyor. O yüzden sürekli yine mi aynı yer vb. tarzı sürtüşmeler yaşıyorduk.

Bir örnek daha, doğum günümde onun tarafından yapılan bir pasta beni dünyanın en mutlu ediyor ancak; benim onun doğum gününde hazırladığım sofra-yemekler ve romantik ortam ona yeterli gelmiyor. Daha ekstrem planlar yapmam gerektiğini söyleyip onu yeteri kadar önemsemediğimi düşünüyor.

Lafı çok uzatmadan, yaptığım şeylerin biraz daha kalbine dokunması gerektiğini söylüyordu.

Gel zaman git zaman, işim ve ailedeki hastalık problemleri sebebiyle aramıza bir mesafe girdi. Sık görüşememeye, onun heyecanına ortak olamamaya başladım. Burada büyük bir hata yaptığımın farkındayım ancak bu süreçte biraz daha anlayışlı olmasını bekledim; olmadı.

14 Şubatta işyerine çok güzel bir çiçek gönderdim. Ancak o gün herhangi bir plan yapmamakla beni suçlayıp artık bu konuların onu çok yorduğunu söyledi. Ben de durumu bildiğini, elimden geleni yapmaya çalıştığımı anlattım ancak, nafile. Biraz kavgadan bazı şeylerin artık eskisi gibi içinden gelmediğini söyledi.

Sonra mesajlar, konuşmalar azaldı. En son, bazı şeylerin onu düşündürdüğünü ve bu yüzden daha gerçekçi kararlar alması gerektiğini, kalbini bir kenara bırakıp aklıyla düşünmesi gerektiğini söyledi. Bazı sebepler dediği de, aramızdaki 2 yaş (benden 2 yaş büyük), benim belirsiz geleceğim (askerlik var ve aileme bakmak zorunda olduğumdan kısa vadede evlilik görünmüyor) tarzı sebepler.

En son giderken, hep beni eleştirdin ama hiç düşünmedin acaba ben ne yaptım veya yapmadım diye dedi. Gitti.

2 haftadır hiç konuşmadık. Bu iki haftada o kadar çok düşündüm ki, sanıyorum bir şeyi ben hayatımda ilk defa bu kadar fazla düşünmüşümdür. Çünkü gerçekten çok seviyorum.

Neyi yapmadığımı düşündüm; gerçekten onun kalbine dokunacak şeyleri hak ettiği kadar yapmamıştım. Evet belki bunların kendimce sebepleri vardı ancak, bahanem bu değildi.

Örneğin çok istediği bir kitabı, aklıma getirip de ona hediye etmemiştim. Ki 2 yıllık ilişkide en az 3-4 kere istemiştir bu kitabı.

Dün yalnız başıma bir mekana gidip filtre kahve içerken, ortak arkadaşlarımızın nişanına gittiğini gördüm. Ve fotoğrafı görünce çok şaşırdım. Her zaman gülen, hiçbir fotoğrafında yüzünde gülümseme eksik olmayan can parçam, çok soğuk bakıyordu. Benim kendi kendime uydurduğum bir hüsn-ü kuruntum mu değil mi diye düşünerek buna çok üzüldüğümü fark ettim. Bunun sebebi acaba ben miydim?

Tabii ki bu tarz durumlarda insanlar üzülür, ağlar. Ama ne olursa olsun; ki bir ayrılık dahi olacaksa ben onu böyle görmeye dayanamazdım.

O yüzden dün bir karar verip, sonunda ayrılık dahi olsa ona bendeki değerini hissettirecek bazı şeyler yapmaya karar verdim.

Benden çok istediği kitabı alıp adresine kargoladım. Gönderen olarak da kitabın yazarının ismini yazdım.

Sonra kitabın yazarıyla irtibata geçip durumu anlattım, ondan bir not istedim. Henüz bana dönüş yapmadı ancak dönüş yapacağına ve beni kırmayacağına inanıyorum. Ondan kız arkadaşıma yönelik bir not yazmasını, gerekirse gelip kendimin bu notu alabileceğimi veya bir fotoğraf-video aracılığı ile de olabileceğini söyledim. Dediğim gibi, gerekirse evine dahi gidip ona özel not-imza'yı alırım.

Daha sonra çok sevdiği bir roman yazarıyla irtibat kurmaya çalıştım ancak başarısız oldum. İmza günlerini-fuarları takibe aldım. Son kitabını yine ona özel imzalatıp bir şekilde ulaştıracağım.

Ve son olarak da, en çok sevdiği sanatçıya durumu anlatan bir rica maili gönderdim. Kendisi Türkiye'nin en özel insanlarından olduğu için beni kırmayacağını biliyorum. Daha önce de beraber birkaç kez onunla irtibat kurmuşluğu var. Onu anımsayacak ve bana yardım edecektir.

Bunların haricinde evinin-iş yerinin oralarda veya geçtiği herhangi bir yerde ona özel ufak tefek sürprizler yapmayı düşünüyorum.

Gerekirse iş yerindeki arkadaşları ile irtibata geçip, onun haberi olmadan yapabileceğim her şeyi yapmak istiyorum.

Velhasılı siz benimle aynı durumda olsaydınız daha neler yapardınız? Tamam belki kaybettim diye düşünüyorum ancak, bir ilişkinin bitmesi illa ki kavgalar ve kötü sözler ile mi olmalı yoksa böyle ufak tefek iyilikler insanın hayatında hep kalır mı?

Bunu, bana geri dönmesini her şeyden çok isteyen bir kişi olarak yazdığımın farkındayım. Ancak dediğim gibi, elimden geleni yapacağım ve eğer acı çekeceksem de - çekeceksek de - böyle güzel şeyler de olmalı.

Sevgiler,

Kedi biraz önce annemin yaptığı ayranı içti. Annemin haberi yok. O ayran içilir mi?

Şuradan çok kısa bir parça okudum: en.wikipedia.org
Çok akıcı olmadı tek seferde kaydedince onu görmezden gelin lütfen. Eğer aksan hissediliyorsa daha çok hangi yöreye ait sizce?

Not: anadolu lisesi mezunuyum.
vocaroo.com

Ek doğaçlama: vocaroo.com

Yazıya geçirdim,
"Since I've been told to record an impromptu stuff, i've been trying to do it. It's the 3rd attempt. So, I don't know what to tell but it's the most compelling thing I've ever embarked on. I might be exaggerating but that's the truth. Wish I were a polyglot. So that I could be showing off by speaking a lot of (burası biraz whole lotta olmuş) foreign languages. I think that's enough."

Arkadaşlar 50-60 arası veya 70-80 arası değerlere "süper" diyeceğim, geri kalanlara "kötü" diyeceğim bir formül lazım. If ve and'i kullanmam gerekiyormuş sanırım. Yardımcı olabilir misiniz?

yoksa bir tek bana mi öyle geliyor.

mamasını verdim, suyunu verdim. oyun oynadık, var mı önerebileceğiniz bir şeyler ? yıkasam mı küçüklüğünü fırsat bilip?
bir de isim önerisi var mıdır? kendisi bir erkek :)

Soğuk günlerinde sokakta biraz hırpalanmış bir kediciği eve aldık. Veterinere gitti, aşılarını oluyor. Veterinerin söylediğine göre de çok uysal bir kedi; 5-6 aylık. Artık bizimle...

Kedinin bir sağlık sorunu yok gibi gözüküyor. Yalnız ilk kedi deneyimimiz, anlamadık: kedi hiç oyun oynamıyor.

Tek yapmak istediği oturanın kucağına gelip uyumak, ayağa kalkınca da kucak için sürekli miyavlıyor peşinizde dolaşıp. Sakin bir kedi olmasını anlayabilirim ama böyle küçük bir kedinin hiç oyun oynamak istememesi normal mi?

İştahı yerinde, yapısının uysal olduğunu öğrendik ama hiçbir oyuncağa, kovalaşma oynama çabasına tepki vermemesini anlamadım. Bir de neden sürekli kucak istiyor? Benim arkadaşlarımın kedileri daha özgür takılıyordu, bu neden bu kadar insan bağımlısı? Kişiliği öyleyse sorun yok tabii ki ama bir sağlık sorunu belirtisi olabilir mi diye merak ediyorum.

Başlıktada belirttiğim gibi oses türkiyedeki jeo nun 17 şubatta özgecan için yazdığı şarkını fonundaki müziği arıyorum ilgilenen arkadaşlara şimdiden şükranlarımı sunarım

■ Yaşanır mı burada?
■ Hayat pahalı mı? Kiralar cartlar curtlar.
■ Sosyal hayat nasıl?
■ Sokakta gezme özgürlüğü nasıl?
■ Tatil yerlerine uzaklığı ve erişebilirliği nasıl?

evet.

benim zerre sikimde değil ama eğer yarına bi bok olmazsa ortada kız arkadaşım çok fena tribal enfeksiyon kapar. az önce arkadaşın biri yargıcı çanta göstermiş ondan alsam mı ? sonuçta 3 yıllık ilişkim var hem işede baaşladı kız arkadaşım böyle çanta mı alsam sizce? saatler falan pahallı baya. duyurunun hayat kurtaran kızları bir fikir verin.

edit: evlat edinmek falan istemiyorum sadece gidip parasını bastırıp hediye almak istiyorum. bende karşıyım bu soktumun gününe ama mecburumda.

adıma faturalı vs şekilde 1200 tl'ye denk geliyor. iyi bi fiyat mı? alırken neye dikkat etmek gerekir?

ürün şu: urun.gittigidiyor.com

işyerinde müdürlüğe bağlı 5 şeflik dahilinde toplamda 37 kişi çalışıyoruz. yıl dediğin 52 hafta zaten yani hemen hemen her hafta birinin doğumgünü oluyo. öyle doğumgünü seven insan değilim, kendiminkini bile kutlandığında gerilirim kimse hatırlamasın isterim. bi de etrafımdakiler çok sevmediğim insanlar zaten hepsi ayrı cins deli, çok muhattap olmak istemiyorum.

neyse habire doğumgünü yapcaz para toplancak deyip duruyolar, her ay maaştan belli bi bütçe ayırıp elalemin pastasına hediyesine veriyoruz eyvallah kabullendik artık. ama aynı yerde çalışan insanlar arasında yapılan adaletsizliğe çok sinirleniyorum. kimininki sadece pastayla geçiştiriliyo, kimine kitaptır, kravattır ufak tefek de olsa bi hediye alınıyo. ama kimseye sormadan etmeden gidip bi arkadaşa altın set almışlar öküz gibi. şimdi de yaygara yapıyolar herkes şu kadar para vercek diye. bi hafta önce şefin doğumgünü vardı pasta bile kesmediler adamcağıza, çirkin de bi kravat almışlar ki bedava bulsa takmaz öyle kötü bişey. hakaret etmiş gibi olduk resmen. ki çok da iyi bi insandır herkes çok sever. ama habire millete atarlanan, fesatlık yapan mal kızın tekine düğününe gider gibi set almak nedir ya ben de bunu anlamıyorum. kaldı ki maaşa kalmış 1 hafta, elde zaten para yok. hediye için adam başı toplanacak meblağ benim 1 buçuk hafta evi geçindirdiğim bi meblağ, az buz değil yani.

sizin etrafınızda da var mı böyle sinir bozucu mevzular.

Kız duyuru açmıştı geçen hafta (onu tekrar deşifre etmemek için onun duyurusuna olan linki kaldırdım), hepiniz "ayrıl ayrıl" dediniz, terk etti kız beni, iki küsur yıllık ilişkimiz bitti. Are you happy now?!

Burada duyuru açanlar hep "bizden" gibi geliyor da ilişkinin öteki tarafındaki suçlu oluyor ya, şimdi içinizden birini yaktınız işte.

Garanti Bankası kredi kartımı durduk yerde iptal etti. Ben BDDK'ye şikayet edene kadar da (1 ay boyunca) şikayetimi dinleyip çözüm bulamadılar. İlk şikayetimde "sehven" diye geçiştiren bir mail attılar. İkincisinde "sehven"i kabul etmiyorum diyince arayıp özür dilediler.

Başka da kredi kartım yoktu ve aslında mağdur oldum. Bankaya nasıl dava açabilirim? Kazanır mıyım?