Merhaba 2 yıllık tecrübeli mühendisim. Ancak sektöre direkt olarak satıştan girdiğim için bu bölümden devam ediyorum. Ancak satış konusunda kendimi hiç yeterli hissetmiyorum. Satıştan başlama sebebim iyi derecede yabancı dil bilgim. Ancak iletişim yeteneğim cidden çok kötü bence.
Ayrıca makine mühendisi olmama rağmen teknik anlamda hiç birşey bilmiyorum. Her zaman tasarım yapmak, analiz yapmak ve teknik kısımda olmak istemiştim ancak bu kısımda da hiç bilgim yok ve deneyimim yok. Bu yüzden bu bölümlere iş başvurusu yapsam da kaale alınmıyorum.

Evliyim ve maddi durumum da iyi olmadığından işi bırakamıyorum. İşimde çok mutsuzum, halbuki iş ortamı ve arkadaşlarım keyifli ancak işte hiç birşey öğrenemiyorum, hevesim yok. Bu sektörde ve pozisyonda çalışmaya devam etmek istemiyorum. Her sabah kalkmak eziyet, işteyken yapılacaklardan kaçmaya çalışıyorum.

Bu kısır döngüden nasıl çıkabilirim, iş değiştirebilirim belki ama yine aynı pozisyonda satış kısmında iş bulabilirim. Ancak şartlarım büyük ihtimal çok kötüleşecek. Maddi olarak da bu durumun altından kalkamam çünkü şuan calıstıgım yerde ortalama üstü para kazanıyorum. İnternetten tasarım analiz kursları alayım calısayım diyorum ama bunun için de vakit bulamıyorum.

Bu durum genel olarak hayatımda mutsuz olmama neden oluyor.

Genşler,

40 yaşındaki Bu 15 yıllık Mak muh kardesiniz Hasta uyuyamadı. Aklına bişi geldi. İşten bir ay izin alsam,Bir şekilde turist vizesi ile oraya gitsem iş bulmak için herşeyi yapmaya hazırım. Geri de dönerim, kalacak yerim de var en kötü araba kiralar arabada yatarım.kaldigim bölgede tüm firmaları Google Maps ile isimleri internet araştırdıktan sonra
Soru şu.
A1 almancamla telefonda ik görüşme talep edebilirim.
Veya catkapi yapıp ik ile görüşmek istiyorum diye gorusebilirim. Sonrasında kendimi tanitirim (ik yi atlatacak ve teknik personel ile görüşecek kadar cümle ezverlerim. Belirledikleri sürede B1 alacağım garantisini veririm vb.
Sonuçta adamlar global,dil konusunda ve teknik anlamda senden ışık görürse davet vb ustlenmez mi?
En kötü bir ay macera yaşar dönerim.

Nelerdir?

Hayvanat bahçesi, pet shop ya da safari vs. gibi spesifik yerleri saymıyorum. Günlük hayat içinde nelere denk geliyorsunuz? Mesela şu hayvanlardan hangilerini gördünüz:

- Tilki
- Ağaçkakan
- Bülbül
- Ateşböceği
- Çakal
- Sincap
- Kartal / Akbaba / Atmaca

Nereden aklıma geldi? Haftasonu bahçedeki narları topladım, ama çatlamış olanları kuşlar yesin diye dalında bıraktım. Bugün bi çıktım, cennet papağanı, bülbül vs. bi sürü kuş gelmiş.

Sonra bi düşündüm eskiden yukarıdaki hayvanları görüyordum yılda bi kaç kez, ama bayadır hiçbirini görmüyorum. Yaşadığım yer maalesef şehrin çok içinde kaldı.

Sizde durumlar nasıl?

günlük yaşamda bilerek veya farkında olmadan örneğin atm banka gibi yerlerde sıra beklerken mesafe bırakır mısınız? markette kasa sırasında öndekinin ensesine kadar girer misiniz? tanımadığınız veya ilk kez tanıştığınız kişilere uyarı anlamında veya konuşma sırasında dokunur musunuz omzuna, sırtına vs. ?

1. Şuan ki koşullarınız ne olursa olsun yurtdışına yerleşmek ister miydiniz? Neden?

2. Neresi olurdu? Neden?

Hı?

...

Kimlik fotoğraf başka?
Nüfus müdürlüğüne giderken yani.

Beğeniyor musunuz? Giyer misiniz?
Giyen kızlara yakıştırıyor musunuz?

Hayatının tamamını sweat ile geçiren insanlar var. Erkekler için de yorum yapabilirsiniz tabi ki.

Edit: ben çok özensiz buluyorum, eşofman gibi. İşe giderken en azından daha özenli olmak isterim. O yüzden garip gelmişti. Ama baya seviliyormuş abajshs.

Benim 30 dakika. 30 dakika olunca izlemekte olduğum bölümü durduruyorum, sonraki gün devam ediyorum. Zira 30 dakikanın sonralarında dikkatim başka şeylere kaymaya başlıyor. Aklıma düşen düşünceler, telefona bakmalar vs. O şekilde izleyeceğime de hiç izlememeyi tercih ediyorum.

Siz peki düzenli izlediğiniz bir diziye günlük ne kadarlık bir süre veya bölüm ayırıyorsunuz?

sosyal medyadan tanıştık, bir aydır saatlerce görüntülü bir şekilde konuşuyoruz. ben erkek kişisiyim, kendisi çok iyi bir kariyeri olan, moskovada yalnız yaşayan bir kadın. mühendisim ve maddi durumum ona kıyasla hiç iyi değil. ne ev ne araba, yaş 30, kendisinin 33.

ben bugün bildiğin aşık olduğumu hissettim. uzun zamandır böyle içten güldüğümü hatırlamıyorum. telefonda görmek, hayatını, kültürünü tanıtması, sokakta yürürken bana geçtiği yerleri göstermesi, beraber şarkılar dinlemek, doğu avrupa sineması izlememiz, kendi kültürümüzü tanıtmak, birbirmize kendi dillerimizi öğretmemiz, sevecenliği. yirmili yaşlarıma geri döndüm, resmen uzak mesafe ilişkisi yaşıyorum. o da benden hoşlandığını açıkça belli ediyor. bilmiyorum fakat hayatı ve kendisi hakkında çok açık. güveniyorum ona. ara sıra tatlı atışmalar, sataşmalar, sevimli kıskançlıklar. bilemiyorum rüyada gibiyim son bir aydır.

fakat bir yandan da gerçek dünyaya dönersek, ayda 12k kazanan, aile evinde yaşayan loserın biriyim. ona tüm durumu içtenlikle anlattım, anlayışla karşıladı. fakat durumlar canımı çok sıkıyor. kendimi eksik hissediyorum. ona buraya gel diyemem, benim de oraya gitmem nasıl olur bilmiyorum. yanına gittiğimde, eksiklik hisseder miyim hiç bilmiyorum. kabul etse oraya yerleşmeye kalksam, hadi yuva kuralım desem, iş bulmak vesaire nasıl olur hiç ama hiç bilmiyorum.

realist olmak gerekirse, el yüz düzgünlüğü bakımından iyi durumdayım fakat konum olarak dengi olduğumu düşünmüyorum ve bazen savaş vesaire belki kafasını dağıtmak için mi benimle konuşuyor diye düşünmeden edemiyorum. ben son iki-üç eski sevgilim de dahil olmak üzere, son iki senedir böyle iyi, böyle yoğun kimseyle anlaşamadım. bulmuşken devam etmek mi gerekir yoksa bu masaldan yol yakınken vazgeçmek mi gerekiyor bilmiyorum. içimi dökmek istedim, teşekkür ederim.

Gavurlar buna spatial intelligence gibi bişey diyorlar sanırım. Bende hiç yok. Sıfır.

Bugün arabanın sileceklerini değiştiricem, yarım saat uğraştım yerine denk getirip de takamadım. En son bütün olası kombinasyonları hesaplayıp sıradan brute force yöntemi ile denerken 20. denemede falan denk getirebildim, ancak öyle oldu.

Bi keresinde odada koltuk vardı, başka odaya koyucam, çıkartamıyorum bi türlü kapıdan. Yani o koltuk odaya girdiyse bi şekilde çıkabilmesi de lazım. Ama döndürüyorum, çeviriyorum yok, kapıdan sığmıyo. Sonra kız arkadaşım geldi tek seferde çıkardı.

Bi keresinde de buzdolabını merdivenlerden indiremediğim için camdan aşağı iple sarkıtmıştım. Halbuki yine aynı merdivenden çıkıp geldiğine göre aynı şekilde inebilmesi lazımdı, ama olmadı.

3 boyutlu bi objeyi hangi yöne çevirince ne şekil alacağını canlandıramıyorum kafamda. Yani günlük hayatta bi şekilde idare edebiliyor olsam da ara sıra canımı sıkıyo bu iş.

Küçükken aslında şu uygun deliğe uygun objeyi atmalı oyuncaklarla da çok oynadım ama niye böyle oldu bilemiyorum cidden.

Var mıdır bunu bu yaştan (30) sonra geliştirmek için yapabileceğim bişey?

Herkese selam,

Şu an çalışmakta olduğum şirketin en büyük rakiplerinden biri ile çalıştığım pozisyonun bir basamak üzeri için mülakata gireceğim.
Bu hususta dikkat etmem gereken bir şey var mı, başıma bir iş gelmesin?

Yaklaşık 4 sene sonunda şirketteki farklı sıkıntılardan dolayı yeni bir iş arayışı içerisindeyim. Yaklaşık 1 aydır çeşitli mecralardan başvuru yapıyorum.

Başvurduğum işler ile uyumum, yani sektör ve pozisyon uyumum hayli yüksek. Alakasız şeylere başvurmuyorum. Düne kadar hep linkedin üzerinden başvuru yapıyordum dün kariyer.neti de dahil ettim listeme. Fakat hiçbir iş başvuruma olumlu olumsuz dönüş alamıyorum.

Unuttuğum veya bilmediğim bir taktik mi var? Mesela gözlemim; getire yapılan başvurularda cover letter yoksa ertesi gün red cevabı geliyor. Cover Lefter varsa hiç cevap gelmiyorm kalvlslvs. Bu ve bunun tarzında her öneriye aşırı açığım.

Bugün 15 katlı bir binanın yangın merdivenine çıktım. Manzarası güzeldi, şöyle çevreyi izleyim biraz dedim. Ancak baş dönmesi ve bayılacakmış hissine kapıldım. Demirlere tutunarak geri içeri girdim.
Nabzım tahminim 150leri görmüştür.
Daha önce hiç böyle bir şey hissetmemiştim. Yükseklik korkusu sonradan ortaya çıkabilir mi?

Merhabalar. Almanca İngilizce olarak kelime öğrenmeye karar vermiştim ama İngilizce olarak aklımda kalması konusunda tam performans alamadım. Dorf kelimesini village olarak değil de köy olarak bilince daha kolay geliyor. Sizce kendimi Almanca İngilizce konusunda zorlasam mı, alışır mıyım?

alttaki soruyu okuyunca yine aklima geldi.
birkac yakinim da yok cok istiyorum, cok pahali alsam mi falan diyip duruyor.
ama bu urun gayet airfryer adiyla zaten rahat bi 10 senedir piyasada.
bi kasik yagla patates kizartmasi diye veriliyordu reklamlarda.

neden simdi bi anda sanki yepyeni bi urunmus gibi herkesin diline dustu?

başlıkta ifade edememiş olabilirim. yabancı dizilerde muhakkak rastlamışsınızdır. örneğin ahmet ile mehmet'in olduğu bir ortama giriyorsunuz. kısa bir sohbet sonrasında ayrılacaksınız. "ahmet, mehmet" diyor (yüzlerine bakarak, belki hafif bir baş selamıyla) ve çıkıyorsunuz.

ben bu konsepti çok seviyorum ama türk dizilerinde veya gerçek hayatta hiç rastlamadım. yani aman ne desem, bir şey demem gerekir mi gibi özellikle sosyal anksiyetesi yüksek insanlar için şahane bence. adamların adlarını söyleyip basıp gidiyorsun. hoşuma da gidiyor benim, karizma hareket hehe. sorularım,

1) türkiye'de buna şahit oldunuz mu hiç? iş ortamında vs en azından? ben yani öyle ücra köyde büyümüş birisi de değilim ama HİÇ rastlamadım ya.

2) onu geçiyorum yurtdışında rastladınız mı? gerçekte olan bir şey mi yoksa sadece televizyonda olan şeylerden biri mi bu da?

3) türkiye'de böyle bir vedayla karşılaşsanız bulunduğunuz ortamda, yapan kişi hakkında ne düşünürsünüz? yani adam çıkarken yüzünüze baktı, adınızı söyleyip başını eğdi hafifçe. "ooo qral" diye mi düşünürsünüz yoksa "denyoya bak" mı dersiniz?

Selamlar, kelimeyi ingilizce açıklayan ve örnekler veren hangi uygulama/web sitesini tavsiye edersiniz?

işin etik yönünü tamamen geçiyorum. kesinlikle etik değil, hatta dolandırıcılığa bile giriyor olabilir. bu bağlamda soruyorum tamamen. yani sorumun kaynağı tamamen bencilce: riske değer mi, yakalanır mıyım vs. gibi şeyler bağlamında.

1. bir firma ile remote çalışıyorum ve burada çalışmaktan gayet memnunum. yurtdışı firması, maaşım gayet iyi, 3 ayda 1 prim de olabiliyor (2. çeyrek olmadı gerçi). iş yoğunluğum da güzel, genelde pek yoğun değiliz. hatta ben daha yoğun olmak için çoğu zaman yöneticimi sıkıştırıyorum, ama onlarn öyle bir politikası yok.

bu işyerini her bağlamda seviyorum ve burdan asla ayrılmak istemem.

1 senedir bu firmayla çalışıyorum. iş sözleşmesiyle çalışıyorum bu arada. freelancer değilim, fatura kesmiyorum. direkt çalışanıyım firmanın.

15 gün önce 3-4 tane yeni ilana başvurdum, hepsi olumlu geçti. içlerinden bir tanesi bana dün teklif de yaptı.

bu aklıma şöyle "şerefsizce" bir fikir getirdi:

e ben bu firmalarla da anlaşayım, hepsini idare etmeye çalışayım. içlerinden bir tanesinin işini aksatacak gibi olrusam da, istifa edeyim. ne onlar, ne ben yıpranayım.

--------

şuan mevcut işyerimdeki yoğunluğa göre, 2. bir işi daha idare edebilirim. buna eminim. belki bazı günler fazla yoğunluk olur, ama o durumda da daha fazla saat çalışarak idare edebilirim.

sorun olabilecek birinci husus: toplantılar. toplantılar çakışırsa ne yaparım bilmiyorum. haftada 1 defa falan çakışsa idare ederim, sorun olmaz. ama çok sık çakışırsa sıkıntı olabilir.

ikinci husus: yeni işe girdiğim firmanın, mevcut işyerimi bırakmadığımı anlaması ve onlarla bu konu hk iletişme geçmesi. bu ihtimalde aşırı üzülürüm, yıkılırım.

sorunları azaltacak hususlar: mevcut işyerimde cuma günleri çalışmıyoruz. çarşamba günleri ise "no meeting day". yani 5 günün 2'sinde toplantıların çakışma ihtimali hiç yok.

------

yeni teklif aldğım firma, mevcut maaşımın yarısını teklif etti. yine de "ek gelir" olacağı içni ve hatta 3-4 ay çalışıp sonra istifa etsem bile gayet güzel bir para kazanmış olacağım için aklım dönüyor.

ama bu kadar sinire strese gerek var mı emin değilim tabi.

siz olsanız ne yapardınız?
işin etik kısmını tamamen geçiyorum. bu etik dışı hareketin yaratacağı stres belki sorun olabilir ve "değmez" diyebilirim.

neyse işte, ne düşnüüyorsunuz?

aklımdaki diğer fikir ise;
beraber çalıştığım bir juniorım var. bu işlerden birisini çok sık ona yaptırıp ona da maaş ödemek. belki bu sayede 3. bir işe de girebilriim.

Kiptaş İzmit’te evler yaptı. Kuradan bana da çıkmıştı. Nerdeyse borcu bitmek üzere olan; 3+1 dublex, orman manzaralı bir ev.
Ev bana 370 bin liraya mal oldu. Proje geçen sene başlamıştı.
Şimdi sahibinden, ilanlara bakmıyorum; 1.5 milyona filan fiyat biçiyorlar. Satıyorlar mı bilmiyorum.
Ben evi cidden çok sevdim. Ev için eşyalar almaya da başladım.
Çevremde bazı arkadaşlar var. Yurtdışında olduğum için ve ara ara izinlerde eve gideceğim için bana satmamın, daha iyi yerlerde(izmitin daha güzel yerlerinde) başka evler bakmamın daha mantıklı olduğunu, biraz alayvari; neden böyle bir şey yapmadığımın şaşkınlığını duyuyorlar.
Benim aklıma zerre yatırım amacı olarak gelmedi bu ev.
O yüzden de ortalama üstü eşyalar almaya başladım.
Düşüncem yanlış mı? Satmalı mıydım?
Ev aşağıdaki linktekinin aynısı. Yalnız benim evin önü tamamen açık.

KİPTAŞ ÇINAR EVLERİ DUBLEKS DAİRE İlan No: 1058031672

eskiden beğeniyordum şimdi sanki kendi kafamda onu güzelleştirmişim o kadr şey gelmiyor. genclik dönemi icin değerlendirelim, yaşlanmanın olumsuz etkisini hesaba katmadan. sanırım kaşı gözünden ziyade havası enerjisi bi hoş he ne dersiniz? çok güzel olduğunu düşünen varsa onun gibi güzel bir başka isim daha ekleyebilir

images.app.goo.gl

Diyelim ki biri ile ikinci defa buluşacaksınız dışarıda ve siz hatun kişisiniz. Davet eden erkek ve iş yerinden. Fakat işyeri büyük ve lokasyonlarınız farklı. Yani yüzyüze görüsme olmuyor, mesajlasma dısında.

22.30 sularında çıktınız evden. Gece de 4.00 gibi döndünüz.

Sizce bu saatler randevu için tuhaf mı, normal mi?

Kendi yorumumu katmadan soruyorum. Er kişi karşı cins için farklı şeyler düşünür mü? Siz olsanız düşünür müydünüz? Ya da kızın yerinde olsanız bu saat aralığında siz de kalır mıydınız sohbet, muhabbete?

Dipnot. Normalde hatun kişi olarak eve en geç 02.00 'de falan gelmişsinizdir, onda da bilindik insanlarla berabersinizdir.

English Grammar in Use tadında sadece Almanca grameri öğreten bi kitap önerebilenininiz çıkar mı ki?

Bu grammar in use süper kitaptı bana göre İngilizce öğreniyorken çünkü kendi kendime çalışabileceğim bi kitaptı. Öyle bir şey arıyorum Almanca için.

Makine mühendisiyim 88küsür puan geldi sıralama 6200lerde
Yds puanım yok almaya çalışıyorum.

Atama olur mu olmaz mı bilmiyorum ama hangi kurumlar iyidir , neden?
Hangi kurumlar iyi değildir , neden ?

Çalışma kalitenizi nasıl artırıyorsunuz? Çalışma ortamınızda neler var?

Örneğin, rahat sandalye, bardak tutacağı, ışık vs. böyle detay odaklı unsurlarınız var mı işinizi rahatlatan veya sevdiren?

Merhaba arkadaşlar. İş güvenliği uzmanı olmayı düşünüyorum. Makine mühendisiyim. Süreç hakkında kısaca bilgilendirir misiniz? Kurs ücretleri şu an ne durumda? Ne kadar sürüyor? Sınav nasıl? Teşekkür ederim cevap veren olursa.

Boyle 2 katli verandalo Amerikan tarzi mustakil bir ev maketi dusunun. Hobi olarak bununla ugrastim ahsaptan bunu yaptım ama simdi balkonuna bahcesine bir şeyler ekleyeyim devam edeyim diyorum.
Aklima masa sandalye ve bir salıncaktan baska bir sey gelmedi.

Bir evin bahcesinde masa sandaleyden baska ne olur? Bu evin etrafini dolduralim istiyorum. Hazır alinacak seyler değil kendim elle yapscagim deyler ama. Araba olmaz mesela:)

Merhabalar

Haftasonu gittiğim kapalı havuzda kulağıma bolca su kaçtı. Dünden beri kulak memesi tarafından bastırdığımda acımaya başladı. Dün gece de o kulağımın üzerine yatamadım.

Acaba doktorluk bir şey var mıdır? Yoksa bir kaç güne geçer mi?

Resmi süreçler, dizayn, logo, reklam, tesisat, planlama, gelir gider yönetimi, kriz yönetimi, ticaret vs vs.. gibi her anlamda donanımlı olmamız için kaynaklara ihtiyacımız var.

Ben hep marketten alır meyve gibi kıtır kıtır yerdim. Sözlükte gördüm az önce meyve tabağında havuç olmasıyla dalga geçilmiş. Havuç zaten meyve değil mi?

bir kere bile sürücü koltuğuna oturmamış, araba kullanmak hakkında bi fikri olmayan ve hatta bisiklet kullanmayı bile bilemeyen biri için sürücü kursu tavsiyeniz var mı? hepsi aynı zaten fark etmiyor mu? bir de buradaki kurslar bağdat caddesinde, bahariye'de vs. deneme sürüşü yapıyor gibi. daha sakin bi yerde sürüş yapmak için uzak da olsa başka bi yerde kursa gitmek daha mı iyi olur acaba? ayrıca sadece vitessiz araba için ehliyet alınabiliyor değil mi artık hiç vitesle filan uğraşmadan?

Bi kurs vesilesiyle ik görüşme eğitimi aldım ve kurs sonunda birçok yerle görüştüm. Genellikle startup firmaları olmak üzere bir kısım firmanın şu saçma sorularına maruz kaldım. Alan bilişim teknolojisi

-evli değilseniz ufukta evlilik var mı?
-ev sizin mi, kira mı?
-askerliği bedelli mi yoksa kısa dönem mi yaptınız? Askerliğiniz nasıl geçti, bir problem yaşadınız mı?
-nerede doğdunuz/nerelisiniz? Gibi.

Bunlar muhabbet amaçlı değil, önündeki forma cevapları not ediyor. Aslında bildiğim kadarıyla ev kira mı muhabbeti maaş teklifi için, fakat diğerleri ne için soruluyor. Açıkçası nerelisin sorusunda hemşericilik ya da doğuluysa almama, askerlik olayı milliyetçilik gibi saçma şeyler sezdim. Ve aşırı derecede rahatsız edici olmasına rağmen işe ihtiyacım old için cevap verdim hepsine.

İk eğitmeni bize bu tip sorular karşısında “neden sormuştunuz” deyip cevapsız bırakın demişti ama öyle denirse o mülakatı unut gibi olmuyor mu?
Neden soruyorlar bu saçma ve işle ilgisiz diğer soruları? Nasıl davranmalı? Ya da onlar da kişisel alanımızı koruyup koruyamadığımıza falan mı bakıyorlar? Mantık ne?

Cumartesi günü geçtim, ne zaman gelir ehliyet? Şimdi ne yapmam gerekiyor kurs bilgilendireceğiz dedi.

Bir ege kasabasında tanıştık evlendik. Fakat burada evlilikti, ev işleriydi taşınmaydı kiracı sorunlarıydı adliyeydi derken çalıştığı yer bize ne senin özel hayatından bu kadar sık boş bırakamazsın yerini hastalar da şikayetçi diyerek 2,5 sene çalıştığı yerde işine son verdiler. Tazminat ve alacakları vardı hepsini hazırlamışlar hemen baya hazırlıklılardı. Devlet atamasına başvurdu farklı bir yer çıksa da eş durumundan çağırırım dedim ama çıkmadı.

Tekrar burada hekimlik yap diyorum, burada 50-100 birim kazanıyordum başka yerler 20 birim teklif ediyor o yüzden başkasının yanında çalışmak istemiyorum diyor. Zaten buraya da bayılmıyorum iş için geldim diyor. (Aksine ben bayılarak gelmiştim annemlerle yazlık alıp fark buradan başlıyor)

Kendi yerini aç burada diyorum, çevrem yok diyor ve burada yabancı hasta potansiyeli yüksek, dilim o kadar yeterli değil diyor.

İzmir - İstanbul gidelim yine 50-100 birim arası veren bir yer bulursun diyorum, oralara taşınınca yaşam masraflarımız artacak + tamam iyi kazanacağım ama yine çok yoğun ve stres altında geçecek, hem başkası yanında çalışırken kendi hasta potansiyelimi kazanmamıza, kendi adımızın duyulmasına izin vermiyorlar o yüzden eninde sonunda ben zaten kendi yerimi açacaktım en azından aynı eforu sırf kendim için harcarım diyor.

Ben de hak veriyor ve destekliyorum ancak tutturdu memlekete gidelim diye. Orada ailesi ve çevresi varmış.

İyi güzel de gidelim dediği yer Antep. Yemeklerini sevsem de doğuda yaşamak istemiyorum. Burada müstakil çok uyguna bir yer bulduk. Şehir sakin, temiz, ev güzel. Ben mutluydum burada orada ne yapacağım büyük ihtimalle aynı kiraya 1+0 bir yerde yaşayacağız. Daha güzel bir yere çıkın madem geliriniz var diyeceksiniz, ikimizin de kredi borcu + kendi yer açınca zaten masrafları olacak ve bir süre ekside ilerleyeceğiz büyük ihtimalle.

İdareten burada çalış borçların bitsin diyorum, zaman alehime işliyor diyor.

Antepte işler yoluna girerse çok kazanırmış, istediğimiz zaman istediğimiz yere tatile gider, yurt dışına vs. de çıkabilirmişiz.

Ama burada zaten çok kazanıyordu da ne oluyordu diyorum içimden.. Tamam evini aldı arabasını aldı da memur gibi yaşıyorduk yani..

İleride çok kazandığında yine başka bir yatırıma aktaracak, işine aktaracak. Para ve çalışma hırsı olanlar genelde parayı pek yemezler gibi geliyor her zaman bir mal alırlar veya mevcut işi büyütürler.

Bu koşuşturma içerisinde neye vakit bulacağız da ne yapacağız bilmiyorum.

Genelde benim maaş borçlar ve temel ihtiyaçlara gidiyor zaten. Şimdi onlar da artacak şehir değiştirince. Kendisi yatırımlarını yapıyor iyi güzel yapsın da benim yatırım yapacak param kalmıyor ki. Burada ben hesaplamıştım, ocaktan sonra yatırımlık bütçem kalacaktı. Ama gittik diyelim yarın öbür gün ayrılık girse bir şey olsa kendisi güçlenmiş halde devam edecek onun için hava hoş. Benim elimde ne var bu koşuşturmacadan ötürü? Koca bir sıfır.

Başından dedim ben evlilik için hazır değilim önce kendi işimde uzmanlaşıp kendi evimi falan almam lazım ondan sonra güçlü hissederim diye. Benim bir beklentim yok ki ne diye bekleyelim amaç birlikte hayatı geçirmek dedi.. giriştik evliliğe. Ki güzelde gidiyordu gayet şu çıkarılma olayını yaşamasaydık.

Hem orada işleri büyütürse buradan da yer açarmış ama orada 5 senemiz giderse çocuk da olur, annem burada o baksın dersin ömür billah çıkamayız buradan dedim. Ben çocuk mu istiyorum sanki ne zaman çocuk lafı geçti diyor. E yaş geldi 30a, 40'ında mı yapıcaz çocuk diyorum. Belki de hiç yapmayız diyor. Bişey diyemedim valla nötrüm ben çocuk konusunda. Hazır hissetmiyorum çünkü ben de henüz.

Ayrıca Antep'e o da bayılmıyormuş o yüzden çıkmış oradan ama sonra değiştirdi lafını para için her yere gidiyordum mecburen diyor. Antep de işte çevrem orada kardeşlerim orada ailem orada vs. diye dönmek istiyorum diyor.

İyi güzel de bu hikayede benim ne suçum var :| sanki yurt dışına gitmemiz gerekiyor desem veya o dese hadi gidip bir kaç sene eziyet çekelim denir değişiklik kabul edilebilir de Antep nedir yani kaldım öyle.

Kaldi ki dediğim gibi burada mutluydum, orada işler yoluna girenede kadar 1-2 sene daha kötü şartlarda idare etmemiz gerekece. Sonra işler büyüdü diyelim. Nerede büyüdüğüne bakıyorum, yine doğudayız. Asabım bozuluyor. Yoksa ben karşı değilim büyümesine falan destek olurum her anlamda ama şu doğuya göç konusunda pek motive değilim.

Geçen hafta Salı günü bir firmayla görüşme gerçekleştirdim. Ben başvuruda bulunmamıştım onlar beni aradı. Görüşme iyi geçti, ben de süreci öğrenmek için mülakatı organize eden kişiye mesaj attım. Mail atmadım çünkü mülakata kadar tüm yazışmaları Whatsap'tan yapmıştık. Ancak mesajımın üstünden 2 gün geçmesine rağmen mesajımı ne gördü ne de cevap verdi. Ancak sürekli olarak online gözüküyor yani mesajımı görmeme ihtimalı yok.
Sizce tekrar mesaj atmak ya da aramak mantıklı mı yoksa büyük ihtimal olumsuz olduğu için mi görmezden geliniyorum. Fırsat çok iyi ve benim pozisyonum için başka bir aday bulmaları da çok nadir diye düşünmekteyim.

Henüz kimliğimi yenilemedim, daha yeni başvuru yapacağım, sadece merak ettim.

Eski kimliğimiz ile orada vedalaşıyor muyuz? Yoksa delgeç vb. bir alet ile delerek geri mi veriyorlar?

Çevremden ikisinin de olduğunu duydum da, merak ettim, teşekkürler.

Arkadaşlar merhaba. Bir film belgesel vb bir şey izledim ama ne olduğunu hatırlamıyorum.
Bir grup Antarktika’ya gidiyor. Yürüyerek çadırdan çıkıyorlar. Belirli bir zaman sonra hepsi ölüyor. Sonradan cesetleri bulunuyor ve günlüklerini okuyorlar. Bu olay/hikaye vs neydi

Eşinizle avmye gidelim diyorsunuz. Öncesinden ben sana “kışlık kıyafet” hediye alayım içimden geldi diyorsunuz.
Sonra o mağazaları geziyor siz bekliyorsunuz. Size ayakkabı fotoğrafı atıyor üç tane. Bunlardan hangisi sence diye. Bir yıl önce bi bot almışsınız.

Oysa Sonbahar için mevsimlik bota benzer ara bir ayakkabı beğenmiş yine. Eski ayakkabısı sağlam. Sizin de çok yetecek paranız yok gibi. O da fazla yük olmamaya çalışıyor. Neyse diyorsunuz ki bizim burada ara mevsim yok gibi ve bu mevsimlik ayakkabı sanki birazcık israf olur gibi. Zaten bulunduğumuz bölgede ara mevsim yok ya kış ya yaz.

Sonra bir kahve alalım diyor. Gidiyorsunuz kahve almaya ne içersin diye soruyorsunuz. Beraber içmek üzere bir büyük kahve alalım diyoruz. Siz kafeinsiz içiyordunuz. Kalmamış. Eşiniz de kasadan uzaklaşmış. Sırada insanlar var. Küçük boy kahve alıyorsunuz.

Hemen niye küçük boy aldın diyor. Daha açıklamanıza fırsat vermeden. Kafeinsiz yokmuş diyorsunuz. O zaman ben filtre alırdım bilseydim diyor. Az önce cappucinoya olur dedin Deyince; ama ben beraber içeceğiz diye dedim diyor. E ben açıklayamadım ki uzaklaştın diyorsunuz. Biraz da kararsız karşıdakinin ağzından çıkan ilk olası alternatifi kabul ediyor. Kendi isteklerini uyum sağlıyorum düşüncesiyle hep kenara koyuyor.

Yemek katına çıkıyorsunuz. Suratı asık. 10 dakika sonra Diyorki ben israfçı mıyım? hakikaten de öyle biri değil.
Olmadığını söylüyorsunuz. Ama artık sitem yemekten de yoruluyorsunuz. Ayakkabı konusunda fakir insanlarla ilgili durumu anlatıyorsunuz. İsrafçı olmadığını ama bu almak istediği şeyin doğru bir ihtiyaç olmadığını tekrar ifade ediyorsunuz. En azından size göre böyle. Ona göre ise değil. Sonra gereksiz biçimde siz de yorulup tartışıyorsunuz. Eve dönüyorsunuz. Avm gezintiniz hiç olmuş.

Sizce kim haklı?

Edit: Hepinize teşekkür ederim. Bana ışık tuttunuz. Kesin bir biçimde hatalı olduğumu farkettim. Bu konuda aklımı, zihin yapımı, yaklaşımımı, bütün bir biçimde baştan ayağa herşeyimi kesinlikle acil bir şekilde değiştirmem gerekli. Fazlasıyla üzgünüm.

Tekrar sağolun.

İş görüşmesi sürecindeyim. Son görüşmem bu hafta yurtdışındaki yönetici ile olacak. Yöneticinin işle ilgili teknik bilgisi yokmuş, daha çok tanışma gibi olur, alanla ilgili birşey sormaz dediler. Ben hiç böyle bir görüşme sürecinden geçmedim, en son iş görüşmem 12 sene önceydi.

İngilizcem de iyi ama konuşma pratiğim az ve kendi kendime iyi konuşsam da gerçek görüşme sırasında heyecanlanıp karıştırırım.

Bana neler sorulabileceğine dair yardımcı olabilir misiniz? Amerikan firması bu arada, nispeten daha relax insanlardır diye düşünüyorum.

150+ çalışanlı bir iş yeri. aile hekimi verir mi? vermezse özelde ücretsiz alabilir miyim, yoksa her türlü devlet mi?

günlük düzenli olarak ders çalışmanızı gerektiren bir bölümde okuyorsunuz.
bolca ezber yapmanız gerekiyor. belli günlerde yeni öğrendiklerinizi çalışıp, belli günlerde tekrar etmeniz gerekiyor.

çalışma planınızı bu durumda nasıl yapıyorsunuz?
biraz tüyo verebilir misiniz duyurunun çalışkanları?