ülke çapında kampanya başladı. catch it, bin it, kill it diye.

paranoyaya gerek yok diye düşünüyorum. işe gidip geliyorum. hatta hafta içi 4-5 farklı ofise gidip geliyorum. bir sıkıntı yok.

bugün mutfak lavabosuna koyduğum sıvı sabun bitmişti, yenisini almak için gratis gibi bir markete gittim. nasıl bir panikse sabun kalmamış ya, girişe de "dezenfektanlarımız tükendi, şu markanın bu ürününün de dezenfekte edici olduğunu hatırlatırız" yazmışlar.

neyse sabunu buldum da, sonradan da düşünmeden edemedim bu insanlar şimdiye kadar ne yapıyormuş.

hsgm.saglik.gov.tr

Onlem yok daha. Bir bakanlikta calisiyorum, yasal bir duzenleme yapilmadi Almanya´da.

Gunde on tane trene, otobuse biniyorum, hem de kronik hastaligi olan biri olarak. Duzenleme gelse de calismasam diye bekliyorum.

çalıştığım yerde son dönemlerde kore, çin veya italya’da bulunmuş kişilerin işe gelmesini yasakladılar, 2 hafta eve gönderiyorlar ordan çalışın diye.

genel olarak el sıkışmayın diye telkinde bulundular.

bir de 1000 kişiden kalabalık etkinlikleri (maç, konser vs.) iptal ettiler.

ama dışarıda her şey normal, virüsle alakalı gözle görülen bir değişiklik yok. yer isviçre.

El sikma kulturu olan bir firmada calisiyorum. Oyle ki,
40 kisilik toplantida bile herkes herkesle el sikisir veya en azindan yarisiyla. Abartmiyorum.

Yavas yavas etrafa “ellerinizi yikayin, el sikismak sirket kulturumuz ama bu aralar pek el sikismayin” yazilari asmaya basladilar.
Her tuvalette dezenfektan var (hep vardi) ama simdi insanlarin kullandigini goruyorum. 11 ulkede faaliyet gosteriyoruz, italya’daki sirketimizin calisanlariyla mart ortasi toplanti planlanmisti ama skype’a gecirmeyi dusunuyorlar.
Sirkette daha cok “cok abartiliyor” havasi hakim ama italya’daki durum biraz endise ettiriyor.

Marketlerde her sey yerli yerinde, bir sikinti gormedim. Ama yarin kendi kullanimim icin desenfektan alacagim yine de.
Ha bir de cin’e is seyahatleri yasaklandi, tatilde oralardan donenler 2 hafta evden calisacaklar, oyle gelecekler. Italya icin bir sey var mi bilmiyorum su anda.

Limanına haftada iki cruise gemisi yanaşan, en büyük geçim kaynağı turizm olan Madeira Adası’ndan selamlar. Burada değişen hiçbir şey yok.
Ellerimi biraz daha sık sabunlamaya başladım. Vücut direncimi artırmak için limon sarımsak bal vs babaanne tariflerini tüketiyorum. Sıcak havalarda virüs etkili olmuyor diyorlar, bilemiyorum. Bekliyoruz bakalım.

Hollanda’da dunyanin her yerinden insanin ofisimize geldigi bir sirkette calisiyorum. Kapiya duyuru astilar, su listedeki ulkelerde son 30 gundur bulunduysaniz bildirmekle yukumlusunuz ve iceri alinmayacaksiniz diyor.
Sirket seyahatlerinde de onumuzdeki 3 ay icin yeni seyahat planlamayin dediler. Biz ana ofis oldugumuz icin cok gitmiyoruz ama gelen cok, varolan seyahatleri de video konferans’a cevirmeye calisiyoruz herkesi dusunerekten.
Tum mutfaklara tuvaletlere pürel gibi seyler koyuldu.

Sahsi olarak da tuzlu suyla gargara ve burun temizligi, bol el yikama harici bir sey yapmiyorum.
Nisan ayinda Istanbul’a gidecektim tatil icin, onu muhtemelen iptal ederim.

Burada henüz 3-5 kişiye teşhis konuldu. Son teşhis konulan kişinin kullandığı bütün metro ağını dezenfekte ettiler.

Şirkette herhangi bir duyuru yok ama Berlin ve Madrid ofislerinden buraya gelip gidenlerin sayısını azaltacaklar.

Ben el temizliği konusunda pimpirikli olduğumdan başka bir şey yapmadım henüz.

Beni asıl endişelendiren 1-2 hafta içinde Türkiye'ye gidecek olmam.

Almanya'da NRW'de Almanlar marketleri bosaltmaya basladi.Buyuk marketlerde belli urunler bulunmuyor.Turkler her zamanki gibi dur bakalim ne olacak kafasinda.Yakin gelecekte Turkiye ile ucuslarin durdurulabilecegi konusunda endiselerim var.

bizim de 14unde turkiyeye gitme planimiz var 1 haftaligina, gitmesek mi diye dusunuyoruz su asamada.

bugun sirketten mail geldi yine, daha once italya, iran ve cin'e/den olan seyahatleri iptal etmislerdi. bugun mart ayi boyunca butun seyahatleri iptal edip, endiseniz varsa evden calisin diye mail attilar.

hayirlisi.

soğumam. isterse sonradan kapansın yine sorun yok.

Jelly+1

ayrılırım

bana göre artı puan
tüm baskılara göre kendi düşündüğü/istediği şekilde yaşıyor olması pozitif etki yaratır.

Bende biraz soğurdum sanırım, ilk sevgilim kapanmak istesem ne düşünürdün demişti. bende ayrılırdım yapamazdık sanırım demiştim. aslında kendinle alakalı. kenidini dine bağlı görüyorsan çok bir sıkıntı olmamalı. ama dini kavramların tam karşısındaysan, işte o zaman kız arkadaşının bugünkü dünya görüşünü iyi ölçüp tartmalısın derim.

soğunulur. soğurum

Sıkıntı yapmam.

oncelikle kadinim ama kendimi boyle bir iliskide dusununce cocuk yasta bir baski sonucu yapilagelen bir aliskanliktan dusuncesi ve mantigiyla siyrilabilmis (benim dusunceme gore dogru yolu bulmus :)) ) bir insandir bu insan. bende sogumanin tersi bir etki uyandirirdi sanirim. tabii yine de davulun sesi uzaktan hos gelir belki yine de sogurum, birebir yasasaydim ne dusunurdum bilemiyorum.

Soğumak ne alaka? Yıllar önce almış olduğu bir karar ve 20li yaşlarda açıldı ise bu onun karari, öncesi ise onun karari değildi.

fikrim değişmez, soğumam. hatta kendi kendine bir şeyleri çözüp bilinçli bir açılma süreciyle beraber ateist/deist olmuşsa ayrıca saygılarımı sunarım.

Türkiye'deki aile ve elalem ne der terör örgütlerine rağmen böyle bir karar alabilmiş olmasına saygı duyardım.

Helal derim ne soğuması

benim için ekstra turn on. ben şu an bile kapandırmaya çalışıyorum sonra açılmak üzere.

Elbette C

Suriye = Rusya olduğu için birbirinden ayırmak saçma.
Türkiye'nin ikisiyle de savaşması için hiçbir sebep yok, Erdoğan iktidarını sürdürmek için bir şeyler yapıyor ama ne yaptığını kendi de bilmiyor bence. Bir sürü askerimiz ölür, öldükleriyle kalır.

Seçmen kütlesi "yeter lan bıktım senin milliyetçilik ve militarizm goygoyundan benim derdim adalet ve ekonomi" demediği sürece A veya B farketmez. Zaten birbirlerinden bağımsız hareket etmiyorlar. Bir de Tayyip kime savaş ilan ederse etsin Arap düşmanı tayfa Suriye'yi hedef alır, muhafazakar tayfa dış güç Rusya üzerinden yürür.

Gördüğüm kadarıyla yine dualar, birlik çağrıları, "muhalifim ama şimdi eleştirinin sırası değil" goygoyu gırla gidiyor.

Bu toprağın insanı düzelmez.

Türkiye'nin Rusya ile resmi olarak savaşa gireceğine inanacak kadar naif olamazsınız. Türkiye'nin bırakın Rusya'yı dünyadaki hiçbir ülke ile resmi savaşa girecek ekonomik durumu yok. Suriye ile de girmez.

cevap: C

gidin.
değer, tabiiki değer.

Türkiye’de 13 bin çok iyi bir rakam. Büyük ihtimalle 2 sene içerisinde terfi, maaş zammı vs. gibi bir durum da olur. Her iki seçenek de kötü olmaz gibi duruyor. Bence ailenizin düşüncesine göre şekillendirin kararınızı

Ben gitmezdim. Maaşın çok iyi. Rahatını bozmaya gerek yok.

gelecekte abd'de yaşama ve çalışma imkanı doğurması bakımından ben olsam kesinlikle giderdim. ama siz sadece master yapıp dönerim kafasındaysanız gitmeyin zira burda mevcutta kazancınız iyi.

Savunmada çalışıyorsanız kesinlikle gidin. Değilse de gidin gerçi ama savunmada 2 sene fazladan tecrübe sizi bir yere götürmeyecek. En kötü ihtimal dönünce (gitmediğiniz senaryoyla) aynı yerden devam edersiniz.

Orda kalamazsan buraya geldiginde maas acisindan bi artin olmicak.

Modasi gecti demek sacma ama fark yaratmiyor o master derecesi artik.

Bilindik bi yerde calisiyorum.
Masterim var. Sirket profili bu konuda yari yariya ama master hikaye maas konusunda kimsenin umurunda degil.

Hedef buraya gelince daha cok paraysa yani gitme. Bosuna 300k kaybetme, bosuna para harcama oralarda.

Yok orda kalmayi zorlamaksa asil hedef:

Orda kalma sansi kucuk baya ama o kucuk sans icin bile kesinlikle giderdim ben olsam.

Kariyerinize ABD'de devam etmek istiyorsanız MBA yapmaya gitmeden de makine mühendisi olarak iş bulabilirsiniz. H1-B süreci epey zahmetli ama iki yıl sürmez.

Ben olsam sadece kalburüstü bir üniversitede iki yıl geçirmenin katacakları nedeniyle (network, CV'ye katacağı değer vs.'den bahsetmiyorum) giderdim.

ben isi saglam olanlara kuzey amerika'yi tavsiye etmiyorum.

"abd'de mezunlar yillik 100k aliyormus" serin hikaye, boyle safsatalara inanmayin, istisnalar olabilir ama cogunluk malesef boyle maaslari uzun seneler goremiyor. muhendislik ayaga dusmus vaziyette, arz talep dengesi bozulali cok olmus.

ben olsam bir yandan calisirken bir yandan tr'de duzgun bir yerde MBA yaparim. MBA'in olayi zaten network. yurtdisinda MBA yaptin diyelim, doneceksen baglanti acisindan sana bir katkisi yok. kalacaksan baska.

CV falan ilk birkac iste onemli, sonra CV'ye falan bakan yok ya, ne bildiginden cok daha fazla kimi tanidigin onemli...

@ el cevap - eywallah, hadisenin farkinda olanlari tek tuk olsada gormek guzel :o)

ben de cooper'a katılacağım tek bir yer hariç.

"CV falan ilk birkac iste onemli, sonra CV'ye falan bakan yok ya, ne bildiginden cok daha fazla kimi tanidigin onemli..."

buna katılmıyorum. tr'de kariyer bir noktada tıkanıyor işte orada tabi ki kimi tanıdığın çok önemli ama iş terfi noktasına geldiğinde, pys'nin iyi çalıştığı şirketlerde elit bir mba çok öne çıkarır.

Türkiye'de çalıştığınız yere geri dönme şansınız varmış o zaman gidin mutlaka ama geri dönerim kafasıyla gitmeyin.Kalıcı olacak gibi giderseniz psikolojik olarak, kariyeriniz de iyiymiş madem iş bulursunuz orda da sanki.

mba in modası geçti de çok iyiymiş ya ahaha. mba yi bilmiyorum ancak türkiye de ben genel olarak hiçbir master programı bitirmenin işveren gözünde bir manası olmadığını düşünüyorum. biz daha o seviyelerde bir ülke değiliz. master okumaya ya da btirmeye gerçekten yurtdışında değer veriliyor kendim bizzat yaşadım.

arkadaslar, iki sayfa kagida zaten yazabilecekleriniz sayili. piyasada biraz da isim yapmaya basladiysaniz pek kimsenin CV'ye falan baktigi yok, zaten olan olmus calismaya baslamissin. son isime CV falan yollamadim, onlar aradilar dusunurmusun diye, tamam konusalim dedim zira bulundugum sirkette mutlu olsam bile yine de mulakatlara mutlaka girerim piyasa takibi icin. konustuk gittim, CV falan almadim yanima. iki proje bastim goturdum onlar ustunden konustuk, 2 gun sonra teklif yolladilar. CV'ye bakip ne yapacak atiyorum 10 sene tecrubem var diyorsun zaten karsindaki salak degil sen konusurken notunu veriyor.

"master okumaya ya da btirmeye gerçekten yurtdışında değer veriliyor" - valla benim de deneyimim o sekilde olmadi. okulu bitirdim mulakatlara giriyorum, 10 mulakata girdim 5 tanesinde " yuksek yaptigin icin almayacaz" dediler. o nasil oluyor ya diyince kitap kurdu aramiyoruz dediler yolladilar. simdi calistigim sirkette 1100 kisi var, benim bolumun basindaki adamin onune doktorali, cift masterli falan CVler gelince cope gidiyor. zaten yonetici takiminin icinde doktorali falan adam yok. CEO, CFO gibi buyuk baslarin alayi duz muhendis zaten. yuksek palavra ya zaten hakkiyla yapan az. (bkz: cok da sey yapmamak lazim)

"bu yaşta o maaş, oh maşallah" diyerek söze başlıyorum.

sonra hayretle soruyorum:
"git ya, ne duruyorsun, hemen git, tabii git" diyenler acaba burada 13 bin maaş kazanıyorlar mı ve/veya abd'de herhangi bir şey başarmışlar mı?
vallahi vebaldir, bekara karı boşamak kolay da, böyle işkembe-i kübradan sallanmaz!

hayat senin, gönül senin; burada kalıp da buruk hissedeceksen gidebilirsin.
ancak şimdiden bu standardı yakaladıysan ileride çok daha güzel imkanlar seni bekliyor gibi geliyor bana.

Giderim, okurum, buraya donup guzel para kazanirim mantigindaysaniz gitmeye degmez ama giderim ve hayatima orada devam ederim diyorsaniz gecirdiginiz her gun cok buyuk kayip.

zaten yeni mezunsun ve yüksek lisans öğrencisisin. sana deneyim lazım.

yeni mezun ilanlarına başvurmanı tavsiye ederim.

bir de biraz büyüyün. sana gerçekleri söyleyen insanların zararı olmaz... zararı olan hayal dünyasında yaşayanlardır..

bence öyle yazma, belki iş yeri destekleyecek yüksek lisansını. iş yerinde böyle biri vardı. doktoraya kadar yükseldi. işsizliğinin senle ilgili yok. almak isteyen alır.

Yüksek lisans yapmışsınız, şimdi de iş arıyorsunuz. Bu normal gibi geldi bana, açıklamaya gerek yoktur herhalde.

Hocam sorarlar neden bu süreçte işe girmediniz tarzında hani bunun aklında ileride akademisyenlik mi var tarzında.eğer siz derseniz ki o zaman yüksek lisans istiyordum fakat şu an özelde tecrübe kazanmanın bana çok uygun olduğunu düşündüm.Bir sıkıntı çıkarmazlar

akademik kariyerin beni tek başına tatmin etmeyeceğine karar verdim. özel sektörü de metresim yapmaya geldim de xdxdxd

edit: ik'dan birinin tavsiyesini de sallama zaten. devlet dairesinde yüksek derece memurun ofisine girmeden önceki çaycı gibiler. "abi bu memur bey ne zaman ofisinde olur" diye yanaşırsın ya ofisinde yakalayabilmek için. o kısa sürede aranı iyi tuttuğun çaycı gibi düşün bunları.

tecrübesiz değil de bir yerde çalışmayanları hali hazırda fena eliyorlar bildiğim kadarıyla. tecrüben isterse az olsun ama aktif çalışıp başka iş arıyorsan şansın daha yüksek. ben gözü kararttım dersen yalandan bi yerde çalıştığını belirtebilirsin. en kötü alanında böyle bir şans varsa freelance işler yaptığını falan söylersin şu an.

Başvuracağınız yerlerde lisans veya yüksek lisanstan tanıdığınız insanlar var mı? Varsa onların aracılığıyla tek sayfa CV ve yarım sayfa "X şirketine A, B ve C konularında faydalı olabilirim" gibi bir şey yazsanız şansınız daha artar bence.

Tanıdığınız kimse yoksa ve başvurmak istediğiniz firmanın referral bonus gibi bir programı olduğunu biliyorsanız LinkedIn üzerinden sizinle aynı okuldan mezun olan insanlara ulaşıp başvurmak istediğiniz pozisyonu ve neden faydalı olabileceğinizi anlatan bir mesaj atabilirsiniz. Referral bonus sistemi olmasa bile sektöre ve şirkete bağlı olarak denemeye değebilir.

Zira eğer kalburüstü bir okulu bitirmediyseniz İK sitelerindeki başvuru aşamasını geçmek biraz şans işi.

Ya iletişim orijinalden çeviriyor diye reklam yapmıştı ama bazı sıkıntılar var diye okumuştum. İş bankası iyi genel olarak. Bence fiyatı uygun olanı ya da bir ondan bir ondan al. Çevirmen önemli tabi ama bu iki yayınevi zaten belli bir skalada. Sorun yaşamazsın ikisinde de.

iletişim vs iş bankası diye bir kıyas yapamayacağım ancak iş bankasından çıkan bir kitabı okuyup da muhtelif sebeplerle beğenmediğim olmadı.

yapı kredi yayınları ve iş bankası yayınları güven duyup sevdiğim yayınevleri. klasikler için tercihim bu ikisi olur.

iletişim denemedim. iş bankası iyidir.

İletişim pahalı olmasaydı tercih ederdim. İş bankası.

iş bankasından okudum çoğunu bi sorun yok ama karamazov kardeşler'de iş bankasında sorun var o yüzden can yayınlarından aldım. diğerleri iş bankası.

Aynı kitabı alıp karşılaştırma yapmadım. İnsancıklar'ı İletişim'den, İnsan Neyle Yaşar ve Oblomov'u (gerçi Gonçarov'u saymamışsınız) İş Bankası'ndan okudum.

Çevirmenden kaynaklı bir sorun -en azından klasikler için- duymadım ama eğer Poe'yu nereden okuyayım diye sorsaydınız kesinlikle İletişim derdim.

Oblomov'a yakın hissediyorum. Oblomov deyince de pek açıklamaya gerek kalmıyor sanırım nedenini. :(

@hold short of the runway kitabı okumadım ama kitabın kazandırdığı oblomovluk teriminden dolayı anladım az çok nedenini :(

ya benim yakın hissettiğim değil de bir arkadaşım beni budala'daki prens mişkin'e inanılmaz benzettiğini söylüyor. kendisi tezini de o roman hakkında yazıyor hatta şu sıralar. ben maalesef çevirisini beğenmediğim için 300-400 sayfa okumama rağmen sonunu getiremedim budala'nın... düzgün bir yayınevinden alacağım, maaşı bekliyorum hehe. o kadar çok anlattı, o kadar çok söyledi ki merak ediyorum.

mişkin benim aklımda gerzeklik derecesinde saf biri olarak kalmıştı hep, umarım ben yanlış hatırlıyorumdur :(

@der meister mişkin melek gibi bir karakter değil miydi aşırı iyi niyetli saf biriydi, arkadaşınız güzel bir benzetme yapmış bence^^

Küçük Kadınlar'daki Jo March. İlk okuduğum anda kendimi özdeşleştirdim. 10 yaşındaydım ancak. Şimdi baktığımda biz de ailecek maddi zorluklar çekerdik. Ben de bir süreliğine ailemden uzak yaşadım ve her ne kadar benden yaşlı olmasa da bir akademisyenle evlendim ;)

Güzel bir soru. O kadar çok ki..

Püsküllü Deve - Latif diyeyim.
Hâlâ, bazen tüm kalbimle vitrindeki mitralyöze sahip olmak istiyorum. :)

The End of Mr Y romanındaki Ariel Manto. Entelektüel arayışları yüzünden kendini binbir belanın içinde bulması ve çok fazla sorgulamadan büyük kararlar içeren her şeye atlaması açısından...

16-17 yaşlarındayken bir erkek arkadaşım vardı. Karamazov Kardeşler'deki Alyoşa'nın ona beni hatırlattığını söylemişti. Ne kadar sağlıklı bir değerlendirmeydi bilemiyorum, kendimi hatırlamıyorum o yaşlarda nasıl bir insandım.

kavgam- adolf amca.

Danke schön.

Kızıl ve Kara - Julien Sorel

sadece Julien kadar kadın delisi değilim.

Tatar çölü - giovanni drogo.

yabancı-meursault

Kendimle özdeşleştirmiyorum ama Rama Serisi'ndeki Richard Wakefield gibi bir arkadaşım olsun isterdim. Bozuk bir aileden gelmenin derdini günlük hayatında fazlasıyla çeken bir karakterdi. Bütün seride bana en gerçekçi ve samimi gelen karakterdi.

Birçok var evet.
Ancak 30'uma vardığım şu günlerde içimde hala bir Holden Caulfield taşıyorum.
(bkz: the catcher in the rye)

Evet anca silivri cevresi bence de. Ama insanlarimiz (cahili, bilgilisi farketmeden) felaket senaryosu yazmaya bayiliyorlar.

Ben de bu senaryolardan bir ara cok etkilenmistim. Ciddi ciddi psikolojim bozulmustu.

Abartildigini dusunuyorum kisacasi. Hatta istanbul depremi yani aslinda marmara depremi zaten golcukle olup bitti argumani cok mantikli geliyor.

Avcılarda yıkılan binalar oldu 17 ağustosta . resmi verilere göre : 17 Ağustos’taki depremden İstanbul’da en çok Avcılar ilçesi zarar görürken, ilçede toplam 270 kişi hayatını kaybetti, yüzlerce kişi de yaralandı. Avcılar’da 1823 konut ve 326 işyeri yıkılıp ya da ağır hasar görürken, 5 bin 106 konut ve 872 işyeri orta hasara, 3 bin 685 konut ve 461 işyeri de hafif hasara uğradı.

değil, oradaki fay hattı ile istanbul arasında 40km var. beklenen istanbul depremindeki fay hattı bostancı sahile paralel ve adaların arkasında. tahminen şehire 5-6km mesafede.

deprem mühendisiyim. depremde şiddet doğrusal olarak azalmaz. zemin durumuna göre bazı mevkilerde şiddet aksine artabilir ve yine bazı zemin durumlarına göre azalabilir böyle dalgalı bir hareket izleyebilir. gölcüğe en uzak yerlerden avcılardaki yıkımını, çöken binaların sebebi zemindeki problemlerden ötürü deprem rezonans etkisi yaratıp daha ağır hasar vermesiydi. beklenen depremde yine bu hasar bölgeleri belli. avcılar, fatih, bakırköy,beylikdüzü,büyükçekmece doğrultusunda zemin kaynaklı sorunlar olduğundan yine çok şiddetli hissedilecek. buna şöyle örnek verebiliriz deprem 7.4 şiddetinde olursa bu bölgeler 7,5-9,0 şiddetinde hissedebilir. ama bizim ülke bunu ciddiye almamaya devam ediyor. şimdiden allah rahmet eylesin. ölenler şehit değil insan faktörüyle ölecektir.

Cenk Yaltırak'a göre Marmara'da beklenen dört tane 7 üzeri deprem var. Doğu Marmara vakti gelen ve en yıkıcı olması beklenen segment.

Doğu Marmara'daki deprem beklenen segment en son kırıldığında verdiği hasar nedeniyle adına Küçük Kıyamet denmiş. Bölgenin o zamanki nüfusunu ve yerleşimini hesaba katınca benzer bir depremin bütün Marmara'ya vereceği zararı tahmin bile edemiyorum.

Ziyadin Çakır'ın araştırmalarına göre İstanbul'daki yapılaşmanın büyük bölümü sele, heyelana, sıvılaşmaya ve çökmeye müsait zeminde.

Harita muhabbetinde iki farklı görüş var. Cenk Yaltırak ve Kandilli ekibi 2016'da Doğu Marmara'da ve geçen Eylül'de Batı Marmara'da olan deprem aktivitelerinin klasik deprem haritalarında olmayan faylarda olduğunu, bu segmentlerin tek parça halinde kırılmasının mümkün olmadığını söylüyor. Ki bu depremlerin periyodik olduğunu hesaba katınca kaydedilmiş depremlere bakınca bence de bu görüş daha mantıklı.

Celal Şengör ve İTÜ ekibi ise fayın tek parça halinde kırılabileceğini söylüyor.

Her iki tarafın hemfikir olduğu konu ilk aktivitenin doğudan başlamasının kesin olmadığı. Yani beklenen ilk büyük deprem son İstanbul depremlerinin olduğu ikincil fayların dibindeki iki segmentten birinde de olabilir.

Aklımda kaldığı kadarıyla özetledim. Umarım çok fazla yanlışım olmamıştır.

kesinlikle değil, aynı durumdayım

"Takım tutmuyorum" ile "futbolla aram yok" farkı söz konusu bana sorarsan.

Takım tutmuyorum demek = vegan
Aram yok = vejeteryan

Garip değil tabi ki

ben de besiktasliyim. idim de diyebiliyorum su an bunu yazarken beremden tut ic camasirima kadar hala kartal yuvasindan aldigim.urunleri giyiyorum. universitede iken kalkar antepe giresuna deplasmanlara giderdim.
sonra dedim ki ben ne malmisim. ki hala malim ahahahah
hele hele su son zamanlari gordukten sonra mac dahi izlemiyorum.

değil ben de ilgilenmiyorum.

şöyle bir şey var. bir insanla müşterinle suya sabuna dokunmadan din siyaset dışında konuşabileceğin bir konu futbol. bir işçi ile bir patronu ortak paydada muhabbet ettirebiliyor. sen de işinde başarılı olmak ve insanlarla iyi iletişim kurmak için futbolla ilgilenmelisin. ben de eskiden bakardım şimdi hiç umrumda değil ama arada bir bakıyorum.

Bu ülkede bu toplumda garip. Ilık derler adam. Acı ama gerçek. Kanser, tansiyon hastası oldum abi bıraktım artık o işleri diye anlatırsan hem samimi gelir, hem de anlayışla karşılanır.

Türkiye'deki futbolla ilgilenmemek kesinlikle garip değil. Sahada oynanan futbol sefil, saha dışı olaylar ve taraftar tepkileri daha da sefil.

Uzun zamandır sadece Beşiktaş'ın maç sonuçlarına bakıyordum. Burak Yılmaz transferi ve bu sene iyice Başakşehir v2 oluşundan sonra artık maç sonuçlarına bile bakmıyorum.

Ama hala yurt dışındaki futbol kültürü ve taktikleri üzerine olan içerileri takip ederim.

Futbolla ilgilenmemek garip değil tabi ki. Kendim fazlasıyla ilgilenirim ama şimdiye kadar biri ilgilenmiyor diye garipsemedim. Bazen şu oluyor, futbol konusu açılıyor biri ben takım tutmuyorum sevmiyorum vs diyor, biz aramızda konuşmaya devam ediyoruz futbol muhabbetine, o dahil olmadığı için kendini garip görüyor biraz. Siz de böylesiniz muhtemelen.

Bu şartlarda biraz zor. Mülteci olarak nasıl gideceksin? İç savaş mağduru musun? Soykırım mağduru musun? Buna benzer bir sıkıntın var mı? Yoksa mülteci olarak gitmeyi unut.

Hangi ülke sorusuna gelecek olursak, oturma iznini hangi ülkeden kolay alabilirsen oraya gitmen lazım. Ama bu işler "ben ingilizce biliyorum, iyi para kazanıyorum." ile bitmiyor maalesef. İş bularak gitmek en mantıklısı. Ancak iş bulduğun firmanın da sana sponsor olması gerekiyor. Maalesef dünya istediğin herhangi bir kara parçasında yaşayabileceğin bir yer değil.

Yasal mevzuatını falan tam bilmiyorum bilen birisi vardır veya araştırınca öğrenirsin muhakkak, Amerika da işletmen var ise neden oraya gitmeyi düşünmüyorsun, firma kurabildiğine göre işin başında durman için vize de sıkıntı çıkartmazlar diye düşünüyorum

Mültecilerden dem vurup başka bir ülkede mültecilik kovalamak muazzam olmuş.

İç savaştan kaçıp canını kurtaran insanla ABD'de iş kurup aynı zamanda İngiltere'ye uzaktan çalışan adamın ikisi birden tabii ki mülteci olarak sınıflandırılamaz.

Vergi verdiğiniz ve işletmenizin olduğu ABD'de E-2 gibi bir vize kovalamak dışında bir şansınız yok gibi.

gidebiliyorsan, kanada'ya git.
kuzenim orada yaşıyor ve görebildiğim kadarıyla huzurlu, mutlu ve çoğunluğu aklı başında insanlardan oluşan bir memleket.

hicbir ulke normal sartlarda turk vatandasini multeci olarak kabul etmez cunku ulkede ic savas gibi durumlar yok.

yapacagin en iyi yol is bulup gitmek. cunku gidecegin ulke senin gelirin olup olmamasinin yaninda saglik, emeklilik gibi sigortalarini nasil yatiracagini, vergisin nasil alacagini dusunur ve gelirini takip etmek ister. o nedenle de ister kendi sirketin olsun, ister freelance calis bir sekilde gelir beyani gostermen, ispatlaman, ve gidecegin ulkdenin de o beyan uzerinden senin vergini sigortani kesmesi gerekiyor. yoksa benim param var ben yasarim demek ile ikna olmazlar.

yazilimci isen almanyada bir is bul, 2 yil calis kalici oturumunu al, sonra kendi sahis sirketini kur rahat rahat yasa.

multecilerden sikayet edip baska ulkelere multeci olarak gitmek istemendeki mantik hatasini gectik diyelim.

"dünyanın her yerinde çok rahat yaşayabilecek bir para kazanıyorum" demissin, bunu yapabilmek icin en az $3.5-4k yapman lazim ayda, e zaten bu parayi yapabiliiyorsan turkiye'de kralsin, cikip ne yapacan? yok eger bu seviyede kazanamiyorsan o zaman yurtdisinda turkiye'deki multeciler gibi yasamaya hazir ol, hatta onlardan daha beter duruma bile dusersin.

(bkz: hannah arendt)

totaliterizmin kaynakları serisini çok severim.

Ben Tezer Özlü seviyorum. En cok da Çocukluğun Soguk Geceleri

Ursula Le Guin, hemen hemen bütün öyküleri, romanları.

Janette Winterson
Firuzan
Lena Dunham
Aylin Balboa
Patti Smith
Sema Kaygusuz
Nermin Yıldırım
Mine Söğüt

Gülten Dayıoğlu

Ursula K. Le Guin +1 Ben kurgudışı yazılarını daha çok seviyorum. Karmaşık bir konuda derdini bu kadar berrak ifade edebilen ve fikrinizi değiştirebilen insanlara hayranım. Sanırım burada en çok önerdiğim kitap Metis'in çıkardığı Kadınlar Rüyalar Ejderhalar seçkisidir: www.metiskitap.com

yaparsın, o kadar uğraşıp iş bulmuş zibille mülakatlara girip kendini kabul ettirmişsin, çalışma iznin hatta oturma iznin çıkmıştır kesin.
şanslı azınlıktansın. sen yapamayacaksın da biz mi yapıcaz. en mutlu sen olman lazım bugün.

norveç biraz zorlar başta. hangi şehrine gidersen git zorlar. sağlık hizmetleri sosyal hizmetler vb bizimkiyle alakası yok. yaşam koşulları çok farklı. çok soğuk. çok pahalı vb. yapacağın ilk şey leasing ile araç almak olsun. araçsız norveç çekilmez. sonrası kolay, tadını çıkar.

Geçen sene bu zamanlar ben de aynı durumdaydım :) morcivert haklı, sürecin en zorlu ve stresli zamanları geride kaldı.

Bundan sonra en zaman alacak ve stresli iş ev bulmak. Kalifiye işçi statüsüyle gidiyorsanız muhtemelen ev tutma sürecini siz tek başınıza halletmeyeceksiniz. Ben ilk birkaç hafta relocation şirketinden bir çalışanla beraber ev bakmıştım.

Kurumların işinizi kolaylaştırmak için var olduğu, insanların sadece işinizi yapıp yapmadığınızla ilgilendiği ülkelerde düzen kurmak dert değil.

korkma ölmezsin.birikim yapamazsın belki ama kral gibi yasarsın avrupa'da.norveç oldugu için soğuklara ve saat farkına alışman belki zaman alır.orada hayat yazın yasanıyor.fırsat buldugunda kuzey ışıkları olaynı da mutlaka değerlendir.

Tebrikler, Türkiye de yaptığına göre orada da yaparsın bence:) hem kabul edildiğine göre belli aranan şartlara da sahipsin. Elbet adaptasyon sorunu olur ama süreç bu ya, üstesinden geleceksindir. Umarım herşey istediğin gibi olur

Oslo’daysan yarın bir kahve ısmarlayayım sana :) Biraz şehri ve burada yaşamı anlatırım.

derin bir nefes al. oncelikle normal bir ruh halindesin, senin durumuna gelen her insan ayni seyleri hissediyor. korku stres endise... vs. hepsi gececek. kafandaki dusunceleri ciddiye alma lutfen. gercek degiller. birak kafandaki dusunceler soylensin.

aslinda bakarsan yurtdisi diye bir sey yok. hepimiz bir yerdeyiz. dunya evimiz. bir yere gittgin yok.

orada insanlar var, eminim cok guzel arkadasliklarin olacak. gelmek donmek istemeyeceksin muhtemelen.

ekleme: norvec'te arsalar ne kadar:) ? merak ettim. arsa al bol bol

meslek neydi?

Türkiye’de nasıl bir yaşamın vardı ve orada ne iş yapacaksın bilmiyorum ama yapacağın en iyi şey orayı burayla kıyaslamamak. İlk gittiğin andan itibaren bunu düşün, ulaşım-ev kirası-yemek vs. hiçbir yönden kıyaslama yapma. Orası yeni bir hayat, yeni bir dünya. Yaparsın elbette neden yapmayasın? Mutlu olur musun bilemeyiz, zamanla kendin karar verirsin her şeye.

zahlebinin'in dediğini diyecektim aslında. ama önerisi çok zor bir şey. kıyaslayacaksın gayet. türkiye'de neyi bırakıp gittiğin çok önemli burada. ben, şahsen, türkiye'de orta-orta üst seviye geliri olup, maddi sorun yaşamayıp, manevi açıdan sosyal çevresi olan birisine kesinlikle ve kesinlikle -norveç dahi olsa- gitmeyi tavsiye etmem.çünkü gittiğin zaman ilk yapman gereken şeyler standartlarını türkiye seviyesine çekmeye çalışmak olacak. bunun için yoğun çaba ve zaman sarf edeceksin. bunu yaparken de "neden ben buradayım ki" sorusunu her gün daha sık soracaksın. evet, baştan cool hisettirebilir, yaya geçidinde beklemeleri, etrafında herkesin yabancı dil konuşmaları vs. orada doğup büyüyen biri olmayı ben de çok isterdim. ama türkiye hayalet gibi peşinden gelecek ve huzurunu bozacak. bak daha türkiye'de bıraktığın anne ve baba gerçeğine değinmedim bile.

2014'ten beri oslo'ya gidip geliyorum. afedersin native değilsen garip bir ülke.
oradaki türkler kendi aralarında kümelenmiş hep yoksa çekilecek gibi değil.
kolay gelsin.

Alışırsın, yaparsın. Kolay gelsin.

comfort zone u zorladıkça genişliyosun, zone ile birlikte senin de sınırların genişliyor, daha az takan, halledilir ci bi insan oluyosun, gözünde büyümüyor değişiklikler, güç buluyorsun, kendini tanıyorsun, yapabileceğini görüyorsun, aslında yapabileceğini zaten biliyordun ama tahmin ettiğinden daha az zor olduğunu görüyorsun. aç kalma, sağlığın yerinde olsun, gerisi geliyor.

ilk challenge market bulmak, ikincisi doğru kuaförü bulmak olacak. kolay gelsin

acikacik.org

Nesin Vakfı, Hrant Dink Vakfı ve Ali İsmail Korkmaz Vakfı haricinde hiçbirisine zerre güvenmiyorum. Bu üçü dışında hiçbir yere bağış yapmam. Kitap alacaksam ya ofislerine gidip alırım ya da kendi web sitelerinden satın alırım (bazen kendilerine kalan pay farketmiyor, sormak lazım)

Aziz Nesin'in ta 50 sene önce nice şöhretli kallavi adam dururken çocukları kendine dert edinip bu işe girişmesine saygım sonsuzdur. Aziz Nesin'in de zamanında anlattığı bir sürü garip garip tipin para aşırmaya çalışma hikayesi var ama bildiğim kadarıyla hiçbirisi Kızılay-Ensar seviyesinde değil.

Diğer ikisi hakkında da olumsuz bir şey duymadım.

Çağdaş yaşamı destekleme derneği, Lösev, Akut, Nesin vakfı ve Alikev'e güveniyorum. Elimdeki belgelerden dolayı değil. Öyle hissettiğim için.

Darüşşafaka

bu ulkede hic bir vakif yokki siyasi, dini sapaga batmamis olsun. hicbirine guvenilmez. kendin bulup yardim et.

Ahbap Derneği var

Darüşşafaka cemiyeti

Darüssakafa, Lösev, Tema Vakfi, Ahbap.

çok az. moskova pahalı bir şehir.

O paraya aç kalır vagzallarda şarap içip kapik toplarsın.

Ortada bir rakam yok zaten, örnek verdim rakamı. 5bin euro iyi bir maaş denebilir mi oranın şartları için yani?

5 bin euro brüt Norveç ve İsviçre haricinde (unuttuğum bir iki yer daha vardır muhtemelen) Avrupa'nın her yerinde iyi para. Mesela Helsinki'de 1000 euro kiraya verip fazla zorlamadan ayda 900-1000 euro kenara koyarak yaşanabilir.

5 bin euro net maaş moskovada yaşanır. Ortalama sürünmeyecek bir parayı soruyorsan 3 bin dolar diye düşünebilirsin.

1500 euro örneğinden yola çıkarsak, yaklaşık 105bin ruble ediyor. moskova'da bu parayla bir ev arkadaşıyla yaşanır. tek başınıza çok zor. istanbul'da 3000 lira maaş almak gibi düşünebilirsiniz.

Baban boşu boşuna halden hale girmiş sana teşekkür etmesi lazım

bazı babaların karakteri veya yetişme tarzından dolayı düşünme şekli böyledir. benim rahmetli de aynı şekilde tepki gösterirdi kesin. eğer huyunu suyunu biliyorsan önce ona sormanda fayda vardı. anahtar kelime "beni çiğnedin"

Yaptığın birşey yok. Bende olsam aynısını yapardım, baban boşuna sinir yapmış.

Boş trip atıyor. Bence sen haklısın. Benim de dedem böyle. Baban senin halletmiş olmana bozulmuş resmen. Kendini işlevsiz hissetmiş. Genelde ailenin büyük erkekleri işlerine karışılmasına alışık değil. Otoriteleri sarsılınca yıkılıyorlar.

yukarıdaki cevaplara katılmıyorum.
babanı çiğnemişsin.
mal senin malın değil. babanın malı.
babanın yaptığı şey bence de yanlış ama sonuçta mal onun malı. istediğini yapar.
senin yapman gereken kiracı ile değil önce baban ile konuşman ve onu ikna etmendi.
sen resmen yavuzun beyazıta yaptıgı gibi idareyi ele almışsın kendiliğinden.
babanın bunu kafaya takması normal.

Baban bu raconu sana değil de kiracıya çekseydi parayı alırdı çoktan.

kusura bakma da babanı çiğnemişsin. hafif tepki göstermiş bence.
mal kimin? babanın. sana ne? senin muhattabın baban kiracı değil.
işyeri sahipliğinin bi ağırlığı vardır. baban belki tatlı dilli olmasından kaybediyor sence ama sen babanın gözünde o saygınlığı yıktın şu an.

yaptığın kar/zarar hesabında doğru mu? doğru. ama çiğnemişsin babanı. babanla yeteri kadar konuşup buna ikna edecektin. senin yaptığın ne hissettirir babana biliyor musun?

sulh hukuk mahkemesine gidersin, babana vesayet kararı alırsın. bütün kararları onun adına verirsin. ama bunun için önce hastaneden vesayet altına alınmalıdır raporu alman lazım. işte baban biraz da duygusalsa hissettiği şey budur.

yaptığın şeyin doğrular ve yanlışlar kısmı var bence. yerinde olsam bir açıdan doğru yapmış olmanın da rahatlığıyla hata yaptığın kısım için babamdan özür diler gönlünü alır tatlı dille anlatırdım.
babaları sevin, üzmeyin.

edit : ben yazarken dafuq da hemen hemen aynı şeyleri yazmış. ona da +1

babandan habersiz gitmen saçma olmuş.

mal babanın, para da babanın.
annen beğenmiyorsa ya da durumdan hoşnutsuzsa babanla konuşacak, muhatap sen değilsin.

babanı çiğnemişsin ve kiracısının karşısında da küçük düşürmüşsün.
isterse dükkanı hayrına, bedavaya verir, kira almaz.
sana düşmez buna müdahale etmek.

yardım etmek istesen de karşıdan talep gelmedikçe müdahale etmemelisin.
o zaman o yardım olmuyor.
dafuq+1

baban haklı + 1

önceden gidip, baba şu kiracının kulağını bir çekeyim mi diyecektin yordamıyla.
ayrıca belki baban kiracıdan memnun, tek kriter kirayı zamanında ödeme değil ki, ne manyaklar var görsen ya sen onu öldürürsün, ya da o seni.
bir de öfke kontrolü problemin var gibi. evet.

bence sen haklısın ama baban da haksız değil. babana söyleyip gitsen böyle olmazdı. sen haklı olsan bile babanı ezmiş oldun dediği gibi. buna takılmış.

sen kendince haklısın ama o da baba.

anladığımız kadarıyla baban da böyle şeylere takan biri ve kendini ailenin reisi görmekten mutlu. haliyle kendisinin çözemediği veya sorun olarak görmediği bir duruma senin müdahil olup başarı elde etmiş gibi görünmen otoritesini sarsmış olmakla birlikte canını da sıkmış.

özür dileyip, sadece yardımcı olmak istediğini ve bundan sonra ondan habersiz onun işlerine burnunu sokmayacağını söylersen sorun çözülecek gibi.

Baban bu raconu sana değil de kiracıya çekseydi parayı alırdı çoktan +1

Ama ille alttan alacan. "Sen böyle ifrit adamlarla muhatap olma diye iyi niyetle girdim araya " dersin. "Bilemedim, daha da karışmam" (ama trip atmadan) dersin, biter gider.

peder beyin otoritesini sarsmışsın
koskoca eazyoğullarından cevat bey para alamamışta oğlu ali gitmiş parayı almış dedirtmişsin.

adamın otoritesine çamaşır mandalı muamelesi yapmışsın. adam da üzülmüş.

adam olsaydi da gidip parayi alsaydi. bu yastan sonra bulmaca cozsun eger eve para getiremiyorsa da erkeklik taslamasin

Yaptığın şeyde sorun yok ama mal senin değil 1, senden yardım isteyen yok 2. Önce babanı ikna etmeliydin, sen adam ölmüş de miras derdine düşmüşsün gibi davranmışsın.

@hey corc versene borc

abi sen yurtdışından geliyordun sanırım. Burada öyle avukat mavukat lütfen ya :DD Hele hele bu bizim sınırlar içinde kimse, benim için ''bu beni rahatsız ediyor. Bakın kontrat bu'' gibi bir şekilde şikayetçi olmaz :D

Kiracı kötü niyetli. Çünkü benim mahalledeki tüm esnaflarla, komşularla aram iyidir. her şeyi bana anlatırlar. Boşu boşuna sinirlenmedim. Çünkü bu adam başka bir yere şube açmış, yeni şubeye 2 çalışan almış. Kendi 2 dükkana uğramayıp, gezip tozuyormuş. Hee gitsin takılsın ama ödemesi gereken şeyleri ödeyip takılsın. 2. dükkanı açıyor, dükkanlara uğramıyor, çalışanların parası zamanında yatırıyor ama babaya gelince nasılsa sormuyor diye ödemiyor. Bunlar kulağıma gelince sinirlendim. Ve bunları babaya söyledim. Bak böyle böyle diyorlar dedim. Ama bir şey demedi.

Baban haklı. Kötü niyetli değilsin elbette. Babanın iyi niyetinin suistimal edilmesinden rahatsızsın fakat izlediğin yol yanlış. Önce babanla oturup konuşman ve ona göre hareket etmen gerekiyordu.

benim babam da böyle. senelerce anamın aldığı beş kuruşluk ayakkabıyı başına kakardı ama kiracıya gelince olur öyle şeyler insanlık hali bık bık bık. en ufak laf diyince de vay ben öleyim hepsi sizin olsun bilmemne bin tane laf. işin aslı, bu adamlardan işittikleri muhtaçlık nameleri adamların gururunu okşuyor. ben başka açıklama bulamadım.

sen annenden yürüyeceksin dostum. adam kiracı yüzünden kredi çekiyor ama çilesini tek çekmiyor, annene de çektiriyor. yalan mı? başlatmasın saygısına babalığına. baba olsun da madem malına sahip çıksın, anneni de düşündürtmesin.

Sen haklisin. Baban sansliymis o kafayla simdiye kadar mali mulku batirabilirdi.

yavuzcum
senin niyetin dosdoğru üslubun yanlış. buna yanlış diyen de REİS BEY. o incindiyse öyledir, dediği gibidir. şimdi gidip gönlünü alana kadar her dediğini sineye çek, yalvar yakar icabında.

sen haklısın.

sana dediği lafları kiracıya deseydi zaten böyle bir sıkıntı olmayacaktı. adam ödeyebilecekken babanı yumuşak yüzlü bulmuş ödememiş. eski insanlarda var böyle şeyler. ama sonuç olarak haklı da olsan git özür dile bir daha olmaz de. çünkü kırılmış biz ne dersek diyelim. ayrıca parayı kendisi alamadığı için kendini yetersiz hissetmiş olabilir. hassas dengeler bunlar. haklısın ama sonuç?

"Babayı çiğnemek" ne ya? Benim babam da sırf bu aile reisliği goygoyu, benim sikim daha uzun siniri yüzünden bir ara hayatı zehir etti bana.

Herif babanızı aptal yerine koymuş, göz göre göre kirayı ya ödemiyor ya da eksik ödüyor. Ödenmeyen kiranın sadece kendisine değil bütün aileye zararı var. Kazık kadar adam bunu düşünmekten acizse sizin çıkıp inisiyatif almanız yerden göğe kadar haklı bir hareket.

Bizimki de bir ara market alışverişi yapmakta bile zorlandığımız bir dönemde çalışmaya başladığım ve eve gelince de freelance iş yaptığım için böyle dellenmişti. İçtiğim kolaya çatmaktan, yediğim lokmayı saymaya kadar kavga çıkarmak için elinden geleni yapmıştı. Tam iş teslim edeceğimi bildiği halde gidip evin internetini bile kestirmişti. Üzerinden 10 seneden fazla zaman geçti ama şimdi yazarken bile sinirlendim.

Daha önceki ilişkinizi bilmiyorum tabii ama size tavsiyem alttan almayın. Aile reisliğini, çiğnemeyi, ezmeyi yutmayı cartı curtu kafasına bu kadar takıyorsa hakkını doğru düzgün arasaymış.

baban haklı evet, mal gerçekten babanın, isterse satar isterse yakar isterzse kendi kıçına sokar sizin o mal üzerinde her hangi bir tasarrufunuz yok eğer malın edinilmesi sırasında maddi bir kaynak sağlamadı iseniz.

babanızın maddi sıkıntı yaşaması sizi ve ailenizi elbet etkiler ve bu duruma müdahale gerekir ancak bu babanızın otoritesini çiğneyebileceğiniz anlamına da gelmez. belki kiracısı ile arasında bilmediğiniz bir hukuku, anlaşması var?

Siz hangi hak, hangi hukuk ile kiracı ile konuşabiliyorsunuz? Ben olsam benim anlaşmam babanla, sen kimsin derdim; buna verebileceğiniz tatmin edici bir cevabınız da yok. Babanızın arkasından ondan habersiz iş çevirmişsiniz. Onun/ailenin iyiliği için art niyetiniz olmadan ancak habersiz onaysız yapmışsınız, herhangi biri ve herhangi bir konu için bunu yaparsanız her zaman tepki alırsınız, benim arkamdan nasıl böyle haraket ettin ben bilmiyormuyum konuşmayı, benim aklım yokmu ağzım dilim yokmu, sana mı sordum diye.

En uyuz olduğum şeydir fikir almadığım düşüncesini öğrenmek istemediğim halde bunu belirten insanlar. Bir konu anlatırım ortasında dalar abi şurada şunu yapsaydın olmazdı diye, hacı dayı konu o değil, konu en sonunda soracağım soru, ve daha soruyu sormadım bile.

Babanızla konuşun bir art niyetiniz olmadığını parada pulda değil kendisinin çektiği sıkıntıyı hak edecek bir şey yapmadığı halde sıkıntı çekip borçlanıp derdini arttırmasına gönlünüzün razı olamadığını, onu bu halde görmek istemediğiniz için bu şekilde davrandığınızı anlatın. otoritesini ezdiğiniz için özür dileyin, barışırsınız tekrardan.

yurtdışında çalıştığın sürece sorun yok diye biliyorum ama bedelli öde diye mi yapıldı acaba?

vatandaşlık mevzuunu konsolosluğa sormak lazım.

35'ten sonra kacak olmuyorsun, yoklama verip bir sonraki celbe kayit oluyorsun, yada dovizle askerlik yapiyorsun.

vatandasliktan cikman icin turkiye devletine olan borcunun olmamasi gerekiyor. askerlik de vatan borcu sayildigi icin onu da odemen gerekiyor

35'e indirdiklerine emin misiniz? Ben geçen yaz 35/g maddesinden yararlanarak yurtdışı işçi olarak ertelettim. Bütün belgelerde limit 38 yaş olarak geçiyordu.

Yaşadığınız ülkenin vatandaşlığına geçtikten sonra Türkiye vatandaşlığından askerlik yapmadan çıkabiliyorsunuz. Tabii bu herifler dövizli askerlikteki paranın kokusunu alırlarsa kanunu değiştirebilirler. Belli olmaz.

Edit: Harbiden değiştirmişler. Sayfa 18: www.resmigazete.gov.tr

Kanala olumlu-olumsuz tüm videoların yüklendiğini düşünürsek, benim de izlediğim kadarıyla polis şiddeti abartılıyor. Fakat abartanlar genelde bir etnik gruba veya buna benzer şeylere mensup olan, bunu da açıkça belli etmeye çalışan kişiler.

Police Activity kanalı polisin nasıl davranması gerektiğini tüm yalınlığı ile gösteren bir kanal. Adama elindeki sopayı bırakması için 40 kere "drop the weapon" diyen insanlardan bahsediyoruz genel olarak. Görev bilinci üzerine apaçık derstir o videoların çoğu. Fazla söze gerek olduğunu düşünmüyorum.

polisten her yerde nefret edilir, abd'ninkilere sesin daha çok çıkmasının sebebi oradakilerin daha rahat insan vurmasından kaynaklanıyor. medeni seviyedeki ülkelerden bahsediyorum tabii, bunlar arasında abd polisi gibi göz göre göre insan öldüren var mı, yok? o halde en çok onların konuşulması da normal. "onlar ayrı zaten" diyemezsin, amacı topluma hizmet olan bir birimin bu kadar göze batacak hata yapıyor olmasını "istisnalar kaideyi bozmaz" yaklaşımıyla değerlendiremezsin.

tekrar ediyorum, polisler adam öldürmeseler de sevilmiyorlar ama bu yaklaşım bile medeni ülkelerde polisin halka karşı ekstra ihtiyatlı olmasını sağlıyor. bir de adam öldürdükten sonra "aman canım çok da yüklenmeyin" dersek o ölümler 2'ye 3'e katlanır. o yüzden polis gibi, politikacı gibi karşı koyulamaz güce sahip insanların karşısında her zaman terazinin öbür kefesi gibi durmak lazım.

duyurunu görünce bu kanaldaki videoların bazılarına baktım, dikkatimi çeken ilk şey en az 7 8 el ateş edip kimsenin ölmüyor olmasıydı.

nasıl bişey aklım ermedi. polis şarjörü adamın üstüne boşaltıyor adam ölmüyor, hala yürüyor, saldırmaya devam ediyor. koşuyor falan?

Polislerden nefretin en önemli sebeplerinden birisi, meslek içinde insan kollamanın çok olması. Zaten bodycamde anlattığın insanların çoğu "suicide by police" yapan tipler.

Mesela esas sıkıntı, bir polis kamera kaydı ile birini vursa ve tamamen haksız olsa, hapis cezası almayı geç, meslekten ihraç bile etmiyorlar. O tarz adamlar cezalandırılmayınca da insanların polis nefreti artıyor.

Yani kötü polisten çok örnek var, silahsız insanları vurmaları felan. Mesela bir örnek vardı, bi ihbar geliyor polis yanlışlıkla ihbar edilen evin yanındaki eve giriyor kapıyı açan adamı vurup öldürüyor. Ve bu adamlar "kendimi savundum, karşıdaki bana tehlikeli gibi gelmişti" gibisinden saçma savunmalar ile 15 gün uzaklaştırma alıp geri dönüyor.

Ayrıca polis memuları orada çok eğitimsizler. Mesela Almanya için konuşuyorum, orada polislerin akademi gibi 3-4 yıl süren bir eğitimden geçmesi gerekiyor, bu sürede insanlarla nasıl konuşulur, olaylara nasıl müdahale edilir, "deescalation" nedir bunları öğrenmeden mesleğe başlamıyorlar. Amerikada da genelde polisler birkaç aylık bir eğitimden geçiyor ve eğitimin temeli kendini halktan savunma üzerine. Böyle olunca da silahlarını kullanmaya çok düşkün oluyorlar.

Mesela böyle yazdıkça tekrardan aklıma bir olay geldi, bikaç hafta önce olmuştu. 2 soyguncu bi dükkan soyup üzerine FedEx kargo aracını kaçırıp, şöförü de rehin alıp kaçmaya başlıyorlar. Kaçtıkları araç saatte 100ün üzerinde gidemeyen, her an GPS ile takip edilebilen bir araç. Polisler ise 50-60 araçla bunu takibe başlıyorlar film gibi. En son ise otobanda trafik sıkışıklığında durdurup silahlı çatışmaya giriyorlar. Polisler milletin arabasını felan kalkan olarak kullanıyor ve olayın sonunda soyguncular, rehine ve trafikte bekleyen suçsuz birisi vurulup ölüyor. Burda durup dersin bu polisler bu kadar aksiyon meraklısı olmasa o iki suçsuz insan hayatta olacaktı ama işte.

bu kanalı bir kaç yıldır takip ediyorum. abd polisi sabrı > peygamber sabrı diyorum.

senin de dediğin gibi sjw, politik doğrucular vs her yerdeler. güvenlik önlemleri eksik bile kalıyor abd'de. arazi geniş, nüfus 330 milyon, kontrol çok zor, bakkaldan ekmek alır gibi mağazaya girip silah alabiliyorsun, school shooting'lerin haddi hesabı yok. Pc başında kendine hayat kurup yaşayan kitleler var, suburblarda, kent merkezinde uzakta çok izole hayatlar yaşanıyor. manyak üretim merkezi gibi memleket. kuzuların sessizliği filmindeki buffalo bill gibi.

ben abd polisine kızmıyorum.

abd polisine yüklenenler tatlı su solcuları. ben yüklenmiyorum mesela.
manyak katil hırsız psikopatlar polisin üzerine saldırınca polis tabi vurmak zorunda kalıyor. ben de çok video seyrettim ve polis defalarca uyarmasına rağmen zanlı teslim olmuyor üstelik polise saldırıyorsa polis vursun artık bir zahmet

Abartmıyorlar zira neredeyse dokunulmaz durumdalar. Genellikle ya teşkilat içinde ya da mahkemede korunuyorlar. Çok bariz olaylarda bile aldıkları ceza sınırlı.

Bence o yorumcular polis şiddetini meşrulaştıracaklarına her barzonun istediğinde eline nasıl shotgun geçirebildiğini sorgulasınlar.

Sadece ikinci videoya baktım. Elinde shotgun olan herife daha ilk anda nefes almadan DROP THE FUCKING GUN diye bağırmak <3 (ahah bir de silah gerçek değilmiş)

Azhab 53

İronik olacak ama "Rabbin seni terk etmedi" bana baya etkileyici geliyor.

Oku, yaradanın adıyla oku.
Yalnız Türkçe ye hatalı çevrilmiş. Oradaki oku read değil recite. Yani ezberden okumak, alıntılamak gibi birşey.

isa'nın çarmıhta can verirken söylediği :

Eli, Eli, lema şevaktani ?
Rab, Rab, beni neden terkettin ?

İncil'den.

Pulp fictondaki ünlü ezekiel 25:17

ayet mi hadis mi bilmiyorum ama
"komsusu acken tok yatan bizden degildir"
"komsusu tokken ac yatipta kilicina davranmayanin aklina sasarim"
"musluman hirsizlik yapar mi? yapar, musluman zina eder mi? eder, musluman yalan soyler mi? muslumanken asla!"

“Zulüm bizdense, ben bizden değilim” diye bir söz var Hz.Ali söylemiş mi ona atfedilmiş mi bilmiyorum. Bir alevi arkadaşım bu sözü bir arkadaş ortamında hararetli tartışmada tam yerinde alıntılamıştı. Çok güzel, anlamlı bir söz.
Gene Hz. Ali’nin: “Bir insana başkalarının yanında verilen öğüt, öğüt değil hakarettir” sözünü çok severim.

Onun dışında mevlanın hemen hemen çoğu sözünü severim. “Topraktan geldik gene toprağa gideceğiz, mühim olan çamurlaşmamak” gibi.

Kuran'dan değil ama ilk okuduğumda "oha!" demiştim. Başından sonuna kadar okuyun. Türkçe çevirisi de çok iyi:

- www.biblegateway.com
- incil.info

Nefreti bu kadar edebi bir şekilde dile getirmek ayrı bir meziyet. Bunun yanında Kuran'ınki ergen öfkesi gibi kalıyor.

tebbet suresi 1. ayet.

"ebu leheb'in elleri kurusun, kurudu da."

bana her duyduğumda mindfuck yaşatan tuhaf bir cümledir. allah'ın beddua etmesi, beddua ettikten sonra allah olduğunu hatırlayıp ebu leheb'in ellerini kurutması falan enteresandır.

ondan geldik ona döneceğiz.

inna lillahi ve inna ileyhi raciun.
(bunu başlangıç ve bitiş noktası aynı olan bir daire gibi düşünün)

bunu okudugumda sevmistim, bir zeytinci olarak:

Nur, 35

Allah, bütün göklerin ve yerin nûrudur. O'nun nûru, içinde kandil bulunan bir oyuğa benzer. O kandil cam fânûs içindedir. O fânûs, inci gibi parıldayan bir yıldızdır. Ve o kandil, ışığını doğuda da olmayan batıda da olmayan mubarek bir zeytin ağacından alır. Ve o ağacın yağı, öyle arı duru öyle parlak ki, neredeyse yakılmadığı halde de ışık verecek, nûr üstüne nûr. Allah nuruna erişmek isteyeni dilediği şekilde nûruna eriştirir. İşte bunun için Allah insanlara örnekler vermektedir. Çünkü herşeyi bütün boyutlarıyla, yalnızca Allah bilir.

Dinden kasıt Müslümanlık ise Müslüman olmayan bir çok kişinin de sünnet olduğunu göz önüne aldınız mı acaba?

18 yasinda kendisinin kararina birakmak agir basiyor ama sirf toplum disi ilan edilmesin diye ettirmeye de sicak bakarim. Ne yazik ki, bizim toplumumuzda bu tarz ozel konulara herkesin burnunu sokma hevesi var ve insanlarin kisisel gelisimlerini olumsuz yonde etkiliyor. Mesela dalga gecilmeye musait bir isim bile koymayi dusunmem sirf bu sebep yuzunden.

Not: Bazi cinsel sorunlara yol acabildigini duydum eger dogru ise kesinlikle yaptirtmam.

ettirmem, gereksiz riskli bir hareket.

Evet. Cunku hâlk bunu istiyor.

Ettirmem. Hiçbir faydası yok. Eziyet resmen. Ben nispeten geç ve hastanede oldum. O gün operasyondan sonra çektiğim acıyı hala unutamam.

işin içinde çıkamadıgım bir soru bu malesef :(

sünnet olmasına gönlüm razı değil

ama çevremiz şok olur ve inanılmaz baskı görürüz. ayrıca çocuk da hayatı boyunca türk toplumunda baskı altında olur.

umarım bu ola azalarak biter en kısa sürede

Amerikali erkeklerin cogunlugu saglik sebebiyle, Yahudi ve Muslumanlar dini sebeplerle sunnet oluyor. Ben de ettirirdim.

ettiririm. dinle alakalı değil, sağlıkla alakalı olduğu için. lisede hristiyan bir arkadaşım bu nedenle sorun yaşamıştı, çok iyi hatırlıyorum. ben de o zamana kadar biraz bilgisizdim. kim ne derse desin yaptırırım.

ettiririm. kültürel sebeple.

Bu ay 6 aylık oldu, haftaya falan ettireceğiz. Toplum baskısını biz kaldırırız ama o çocukluk ve ergenlik döneminde kaldıramayabilir. Yurt dışına biz de göndermek istiyoruz okul iş vs ama ne olacağımız da belli değil.

Adı üzerinde sünnet, ama toplum bunu farz, şart gibi dayatıyor.
Oğlumuz ilkokuldayken arkadaşları da sünnet oluyor diye gaza geldi. Biz de sağlık için diyerek sünnet ettirdik.
Aslında ateist olup olmamakla ilgisi yok bu konunun. Çünkü sonradan bir yazı okudum ve ufkum açıldı. Olay bir çocuğun vücut bütünlüğüne zarar vermek ve aslında bir suç. Ve bunu yapan cerrahlar da rant elde etmek için
bu suça ortak oluyorlar. Bir de "erkek oldun" diye sertifikalar veriyorlar.
Çocuk aklı erince karar vermeli.
Başımdan aşağı kaynar sular döküldü olaya bu yönüyle bakınca. Tek avuntum, sünnet derisinin dar olmasıydı.

ettiririm. konunun benim için dinle bağlantısı yok.

ki sırf "vaooov soo muzlim" diye bi şeyleri yapmaktan vazgeçseydi ohoo..

Ettirmek istemiyorum ama evleneceğim kişi ve ailesi tatlı su Müslümanlarından. Yani dinle hiç ilgileri yok ama böyle bir şeyin olmama ihtimalini akıllarına bile getirmiyorlardır. Onlar için önemli olduğundan bir teklif ederim ama sanırım çok uzatmam mevzuyu. Ama kesinlikle çok küçükken ve törensiz yaptırırım. Bir de çocuğun toplum içinde yaşayacağı baskıyı da göz önünde bulundurmak gerekiyor.

Dinsiz degilim ama fikrimi yazayim.Sunnet kadar sacma bir sey yok.Cocugum 4 yasinda simdiden mucadeleye basladim.Amacim sunnet olup olmamaya kendi karar versin dusuncesini esime asilamak.

ettiririm, yabancilar da sunnetli seviyor zaten daha cok.

Kahvaltıda kahve ve donut alıp aynasızların kıçını tekmele.

O değil de çok özledim, selam söyle.

yanına ağrı kesici al. başın ağrırsa içersin.

lufhansa yemek veriyor ama burdan frankfurt uçuşunda yemek yoktur büyük ihtimal o yüzden sandviç gibi bir şey al yanına. aktarmada beklerken falan yersin.

eğer tek gidiyorsan abd'de havalimanı girişinde bekletilebilirsin.

bavulunda et ve benzeri şeyler olmasın. kuru gıda gibi yiyecekler olabilir. sorarlarsa doğruyu söyle.

Pasaportu unutmayin

abd içinde de aktarma yapacaksanız valizleri son varış noktasında değil abd'ye giriş yaptığınız ilk havalimanında alıyorsunuz.

Valizde taşıdığınız yiyecekleri uçakta dağıttıkları formda deklare edin (gerçi indikten sonra da kiosklarda aynı şeyi soruyorlar) bilmediğiniz şeyi dürüstçe size sorulmadan söyleyin, salağa yatarım derseniz ve anlarlarsa sıkıntı.. ayrı bir yere çekip sorguluyorlar, açıp karıştırıyorlar çantayı falan.

güle güle :)

Eğer değişmediyse inişe yarım saat ya da 1 saat kala kabin görevlileri doldurulması gereken şöyle bir formdan bahsedecek: www.cbp.gov Bazen gezip teker teker soruyorlar bazen de el kaldırmanızı istiyorlar.

Aktarma yaparken kontroller uzun sürebilir, bir sürü soru sorabilirler. Çantanızı kontrol etmek için izin isteyebilirler. Bütün belgeleriniz tam ise ve kabine alınabilecek şeyleri harfi harfine takip ettiyseniz endişe edecek bir şey yok.

Ben en çok indikten sonraki pasaport kontrolünden endişeliydim (internette çok fazla korku hikayesi var) ama hiçbir sorun çıkmadı.

Mevsimden ve gittiğiniz yerden dolayı sizin için sorun olmaz ama genellikle iç mekanlar acayip soğuk oluyor. Haziran ayında ısınmak için konferansın yapıldığı binadan dışarı çıktığımı hatırlıyorum :)

Yanınızda biraz nakit dolar taşıyın, sorabilirler.

hiç simit satmayı denedin mi?

Onlar simit satmayı düşünüyordur da, işveren bu bizle kaç gun simit satabilir ki, sonuçta üniversite mezunu, yarın bir gün bırakır gider, istediğimiz gibi de ezemeyiz diyip işe almıyordur.


Memurlar.net sayfasında isyan eden kişileri görebilirsiniz. İyi puan alıyorsunuz mülakatta eleniyorsunuz. Özele gidiyorsun "sen bizi bırakıp gidersin" diyorlar.

İnsanlar çaresiz kaldığı için intihar ediyor. Ben hiç kimsenin masa başı iş olmadığı için intihar ettiğini düşünmüyorum.

Ve evet, yardım eden kimse yok. Aç olan kişilerin sayısı oldukça fazla.

İntihar etmek için sadece aç olmak gerekmiyor. Aslında kimse kolay kolay açlıktan intihar etmez zaten, bazı şeyleri gururuna yediremediği için eder. Yoksa git sokakta bir lira iste milletten karnını doyurursun yine yada lokantaları gez karnım aç param yok de illa ki yemek verir sana birileri. Hayattan beklentisi kalmamıştır, bugüne kadar istediği hiçbir şey olmamıştır, toplum baskısından yılmıştır, aile baskısından yılmıştır, arkadaşı kalmamıştır vs. bin tane ana sebep var aslında. İşsizlik bataklığına girdiğinde bunların birçoğu default olarak geliyor zaten. her gün babandan 20-30 lira harçlık beklemek koyar insana bir süre sonra. Arkadaşların bir yere gider paran olmadığı için gidemezsin, gitmek istesen bile giyecek doğru düzgün kıyafetin olmayabilir, gururuna dokunduğu için türlü türlü bahaneler uydurursun, bir süre sonra ister istemez asosyal olursun, ondan sonra da intihar fikri kafanda ciddi yer etmeye başlar.

@rents sokakta kağıt dağıttım.Simitte satarım.

@geçergünugradım ve @mesa sanırım haklısınız ama intihar sırf iş bulamıyorum diye olmamalı .İnsanı iş bulamamak girişimci yapmalı !

bir işsiz olarak söyleyebilirim ki etmiyor. işsiz gençleri anlayamıyorum bende. ama 30+ işsizlik ağır geliyor insana. kimseden para isteyemiyorsun birde insanın gururu kırılıyor yani. ama 30 yaş altı hele 22 23 yaşında gencecik çocukların yapabileceği bir sürü iş var. bir çoğu üniversite mezunu olduğu için "iş" 'i kendine yakıştıramadığı için çalışmayıp bunalıma giriyor. tanıdığım bir sürü minibüs şöförü seyyar satıcı vb var üniversite mezunu. biraz onur kırıcı olsa da hayatın gerçeği çalışıp para kazanmak. ama gençler biraz şey... şey işte... yani bir sürü bar günlük 100 150 liraya işçi arıyor, tanıdığım 2 bar sahibi çalışacak adam bulamıyor her hafta birini işe alıyorlar, önümüzdeki hafta "bu iş zor" diyerek insanlar işten çıkıyor. sebebi de kendilerinin üniversite mezunu olması diyor arkadaşım. ama türkiyede ciddi manada açlık var. bunu tartışmak yersiz olur. ülkede çalışsan bile açsın şu an. asgari ücret açlık sınırının "biraz" üstünde, yoksulluk sınırının ise epey altında. dolayısıyla büyük bir kesim aç, ama genel olarak çok büyük bir kesim yoksul diyebiliriz.

işsiz insan nasıl girişimci olsun peki? örnek verin mesela. cebinde para yok girişimci olacaksın?

kuzenim ankara antlaşmasıyla ingiltereye gitti. tüm birikimi gitti. ailesi de üç evini sattı.

O zaman genç işsiz %25'in tamamı çıksın simit satsın, pazarda limon satsın, kağıt toplasın. Hatta bunların büyük bir bölümü de 4 yıl okumuş olsun. Okumamış kitle de siyasi bağlantıları ile bağladıkları işlerle altlarına Range çeksinler. Böyle mantık olur mu yav? Aynen islam devriminden sonraki İran ve Amerikan işgalinden sonraki Irak'taki gibi senaryolar. Kasım Süleymani inşaat işçisiyken komutan yapılmış. Irak'ta tanıştığım işadamı vardı, mütahhitlik yapıyordu, Saddam döneminde bakkal işletiyormuş, sonra koskoca mütahhit yapmışlar adamı. Hocam işte bu ziniyet gençleri intihara demesek bile karamsarlığa sürüklüyor. Devletin görevi elbette her gence iş bulmak, her açı doyurmak değildir; fakat piyasayı canlandırıcı ve her bireyin kendi ayakların üzerinde durabilceği ortamı desteklemektir. Bizim iç politika ayrı, dış politika ayrı... Aha Suriye bitecek mi diye düşünürken Libya başladı. Böyle yönetilmez...

Hocam şimdi dünyada bin bir çeşit insan var. Milyon tane farklı karakterde insan var, milyon tane farklı yaşanmışlığı olan insan var. "Bak ben simit sattım bla bla yaptım herkes yapsın" diye bir genelleme yapamazsın. Kahve muhabbeti olur yani bu. İnsan psikolojisi bu kadar basit bir şey değil.

sokakta simit falan satamazsın.
çorap bile satamazsın.
bir sefer kadıköy de midye satan bir çocugu 15-20 kişinin dövdügünu gördum. iki uc kişi olsa ayırırsın bu oyle degil bildigin çete gibiler. tezgahı kafasına vura vura kırdılar.

İnsan psikolojisi bu kadar basit bir şey değil.

nerede yaşıyorsunuz bilmiyorum ama dünyanın birçok ülkesinde açlık var.

olayın belediyenin yardım edip etmemesiyle alakası yok. bu soru için bir uzmanın cevap vermesi gerekir. bunlar da, ekonomist, toplumbilimci, ruh bilimci ve ruh doktoru.

olay gerçekten simitlik bir durum değil çünkü. bireysel bir ihtihar ancak uzmanlar bunu farklı ve gerçekçi boyuttan açıklar. burda da o yok.

Olaya sadece sokakta bir şey satmak yönünden girip gideceğim. Her köşe tutulmuş siz tek başınıza bir şey yapmak isteseniz dayak, tehdit vs ile yaptırmıyorlar . Sandığınız kadar kolay değil.

aynen damla sakızlının dediği gibi geçen tvde zabıta simitçinin simitlerini götürdü. adam 750 liram gitti diyordu.

bir de çiftçilere destek vereceğiz dediler. tarım kredisi desteği verenler 50 bini 150 bin olarak ödüyormuş.bunun linkini bulamadım. fox haberde izlemiştim 2 gün önce.

Sokakta mafya ve çeteler var kolay değil o işler. Anında tepene çökerler senin.

Simitçi çok acil işim çıktı, tezgaha bakar mısın desin sana yalvara yakara. Sen de kabul etmiş ol, o 10 dakika sana 10 yıl gibi gelir, tanıdık biri görse rezil olucam düşüncesiyle kurdeşen dökersin

sen nerede yaşıyorsun l.a'da falan mı?

İnsanlar durumlarının düzelme imkanı olmadığını düşündükleri için hayatlarına son veriyorlar.

Ayrıca, sanki simit satmak çok kolaymış gibi yazmışsınız. Küçük girişimcinin Türkiye'de devlete veya devletin gayriresmi aygıtlarına (mafya vb.) haraç vermeden serbestçe iş yapması mümkün değil. Simit ve limon satmayı geçtim dilenemezsiniz bile. En iyi ihtimalle vergi gelirinin dörtte üçü dolaylı vergilerden sağlanmıyormuş, kimse vergi kaçırmıyormuş gibi tepenize çöküp "sen devletine nasıl vergi ödemezsin" diye tepene çökerler.

İşsizlikten fırsat yaratıp girişimci olmak için mülkiyet haklarına saygılı bir hukuk devletinde yaşamak lazım.

@angina instagramdan satış yap,büyük şehirde iş ara hayat güzel !

insanlar onca sene dirsek çürüttükten sonra günde 10 saat karın tokluğuna çalışmak istemiyorlar, hele ki diğer insanların nasıl yaşadığını çok daha rahat bir şekilde görebildikleri böyle bir devirde. bunun adı da "şımarıklık" oluyor, "nankörlük" oluyor. bu zihniyetteki adamların yatacak yeri yok. yattığı yerden para kazanmak isteyen birinin intihar ettiğini zaten görmezsiniz. o fakir diye beğenmediğiniz, iş beğenmediğini söylediğiniz insanların çoğu türlü türlü aşağılamalara, terbiyesizliğe maruz kalarak sırf karnını doyurabilmek için türlü türlü işte çalışıyor genelde. onca sene eğitim aldıktan, belli bir alanda kendilerini geliştirdikten sonra insanca simit satabilmekten fazlasını yapmak istemeleri tuhaf mı?

bugün 4 bin lira maaş alan şanslı sayıyor kendini. bu parayla ne yapabiliyorsun sen mesela? ömür boyu çalış. ev mi alacaksın? araba mı? sabah akşam peynir ekmek yersen belki 45-50 sene sonra yaparsın işte. insanların psikolojisi bozuluyor. kimse yatmak ya da saraylar sahibi olmak derdinde değil. sadece şunu soruyor insanlar: başkaları refah içinde yüzerken ben niye bunca uğraşıma rağmen hep mücadele etmek zorunda kalıyorum? etsem ne olacak, ömrümü sırf aç kalmamak için çabalamakla mı geçireceğim?

buna diğer sorunları da ekle, dağ gibi büyüyor işte. psikolojin bozuluyor. çalışkan, mücadeleci, yırtık insanlar yerine göre günde 16 saat çalışır, gardırobun içinde uyur, tuvalette yatar vs... onlara helal olsun tamam ama bu "norm" değildir. insanlık onuruna, gururuna yakışan bir şey değildir. insanların bunu normalleştirmesi, insanlardan bunun beklenmesi şerefsizliktir. hele ki okula gitmiş, eğitim almış, 22-23 yaşına kadar dirsek çürütmüş insanların yarına çıkıp çıkamayacağını düşünmek zorunda kalması devletin ve düzenin ayıbıdır. hiçbir kimse insanca yaşayabilmek için "katma değer üretmek" zorunda olmamalı; komünizmi mabadından anlayan arkadaşlar gibi "doktorla işçinin maaşı aynı olsun" falan demiyorum ama insanlar iş bulabilmeli ve günde 8 saat çalışan her insan belli standartlara kavuşabilmelidir. oyuncak değil bu, insan. haftada 40-45 saat çalışan insanlar bir parça et yiyemiyorsa, yırtık ayakkabısını yaptıramıyorsa bunun sorumlusu o insanlar değildir. devletin görevi de bu insanlara sahip çıkmak, insanlara iş ve yaşam konusunda destek olmaktır.

robot değiliz hiçbirimiz. sen yıllarca uğraşıp bir ev yapsan, ben de seninle dalga geçer gibi gelip dinamitle patlatsam "neyse yenisini yaparım" deyip gidecek misin? hiç üzülmeyecek misin? bu ülkenin başına ne geldiyse bu garibanlığı normal bulan, hak arayana "nankör" diyen, vasatlığı ve varoşluğu yücelten anlayıştan geldi. bunu üniversite mezunu olup da iş bulamadığı için intihar eden insanlar yerine gidip patronlara anlatsanıza. onlara sorsanıza bakalım çalışanları tembel miymiş?

ulan benim annem 50 yaşında sabah akşam, gece gündüz demeden çalışıyor. bir ara temizliğe giderdi, ben masaj yapmasam ertesi gün yerinden kalkamıyordu kadın. şu kadıncağız 200 lira fazla istese "tembel" olacak, "nankör" olacak; iyi yaşayamadığı, çocuklarına gelecek sağlayamadığı için psikolojisi bozulup da intihar etse "niye simit satmamış" olacak öyle mi?

şu kapitalizmi, patronları, girişimcileri sevdiğiniz kadar sadece insanca yaşamayı arzulayan ve bunun için halihazırda haftanın 40-45 saatinden vazgeçmeyi göze almış insanları sevseniz ya lan, çok mu zor?

Soru saka gibi
Der meister +1

@der mister o kadar güzel ve net yazmış ki ekleyecek bir şey bulamadım cevap olarak.

2. Çokuluslu projelerde kodamanlar veya ekipler arası diyaloğu sağlamak için tercümanlık yapabilir (yeminli tercümanlık sertifikası alması gerekebilir) Yayıncılık sektörü rezalet, İş Bankası gibi yerlere İtalyan klasiklerini çevirmedikçe para kazanması zor. İtalya'nın girişimciler için Ankara Antlaşması benzeri bir vize programı var. O programa başvuranlar için danışmanlık yapabilir (eğer oranın bürokrasisiyle içli dışlıysa tabii, genel olarak yaşamla ilgili danışmanlık da olabilir, bizim millet araştırmayı sevmediği için epey bir potansiyel görüyorum :)) Tabii bu saydıklarımın hepsi için iyi kötü bir network oluşturmak lazım.

kazı ihtimali daha yüksek ama müzeler çökenin kalkmadığı yerler.yabancı kazı başkanlarıyla irtibata geçmesi lazım.yürüyen 30 civarında kazı var bu şekilde,içlerinde italyan üniversiteleride var.geçen sene yüzde 51 türk çalışan şartı gelmişti ama yinede italyan bir arkeologun şansı var.

italya dan unik ziyaretçi sayısı çok yüksek,klasik turist rehberi yeterli gelmiyor.örnek olarak istanbuldaysa klasik topkapı sarayı ayasofya olayından çıkıp istanbuldaki latin eserleri,ceneviz eserleri gibi daha özel alanlarda profesyonelleşip farklı bir rehberlik yapabilir.

arkeologlar tr'de işsiz zaten bir de italyan mı katılacak aralarına.
komik valla.

anca italya'nın sponsor olduğu kazılarda falan iş bulabilir onu da oradan ayarlamasında fayda var.

imkansız demiyorum ama anca ajan falan olsan bu yolu seçersin herhalde.

evlenin ve italya'ya gidin, hatta oradan almanya veya daha farklı bir ülke de olabilir. maceraya ne gerek var?

karkamıştaki kazı ekibiyle tanışmıştım, başlarında bologna üniv prof. vardı. tüm ekip italyandı. sosyal medyadan (mail vs) iletişime geçme bir şans oluşturabilir.

AB projelerine bakın. İtalyan eleman arayan olabilir. Gerçi son dönem projeleri hep göçmenlere yönelik ama...

açılın kesin gelir kapısı geldi
ilk etapta, lisansını edinmesi kolaysa rehberlik
sonra italyaya gitmek isteyen öğrencilere danışmanlık, sadece italyan lisesi çıkışlılar değil, italyada güzel sanatlar ve mimarlık okumak isteyen sayısız öğrenci var. bu siteden bir mimar bile vardı, italyaya gidemedi tabi o ayrı.

Malatya arslantepe kazı ekibi italyan diye hatırlıyorum. Bu tarz kazı alanlarını araştırabilir.

cevaplar için teşekkürler arkadaşlar.
Şu an burada çalıştığım için, İtalya'ya gitmem pek söz konusu değil. İtalyanca bilgim de orada çalışacak kadar çok değil.
Yalnız, şöyle bir araştırma yapınca, rehberlik için sadece Türk vatandaşları rehberlik ruhsatı alabiliyor-muş. TUREB'in sitesinde öyle okudum.
Danışmanlık hizmeti yapabilir mi, yapabilir. Ama şu an İstanbul, Ankara veya İzmir gibi büyük şehirler ikamet etmiyoruz.

Monarşi sembolik. Bizde nasıl Osmanlı'nın geleneksel, kültürel ve tarihsel mirası varsa onlarda da monarşi benzer bir çağrışıma sahip. Tabi li onların modern devletleri de bu yönetim biçimi içinde şekillenmiş olduğu için Osmanlı'dan farklı. Ayrıca Avrupalı sıradan bir vatandaşın sıradan bir TC vatandaşından daha fazla bir siyasi bilinci yok.

@prole: bu adamlar demiyor mu "benim vergimle bunlar neden lüks içinde yaşıyor? onlar da tavuğun götünden çıkan yumurtaya muhtaç ben de..." diye. hem bunu söyledikten sonra 7 sülalenle birlikte hayatının ...kilme riski de yok.

sembolik onlar, tarihle, geçmişle bağlantılarını korumak gibi algılıyorlar. Hiç biri yırtık dondan çıkar gibi siyasete bulaşmıyor, partiler üstü bir yapıları var, göstermelik birkaç karar onaylayıp, davetlerde sömürge ziyaretlerinde bulunuyorlar. Ama sosyal medya ile birlikte bunların ayrıcalıklarına karşı artan bir hareket oluşuyor yavaş yavaş, topyekun bir karşı çıkış için epey zaman geçmesi lazım. Prens Andrew olayı gibi şeyler yavaş yavaş büyüyüp kar topuna dönüşecek ama daha çok zaman geçmesi lazım

Vergi olduğundan emin misin? Aristokrat ailelerin toprak gelirleri, şirketleri var. Kraliyet ailesi gelirleri vergilerden kaynaklanmıyor olabilir.

Edit: haklısın. Vergiler de varmış: www.gzt.com/amphtml/aktuel-kultur/ingiliz-kraliyet-ailesinin-mal-varligi-ve-harcamalari-belli-oldu-3508898

Tartışmalar varmış ama yani bizde de *** çocukları var işte. Çıktı harcamaları, saray var. Şunu göz önünde bulundurmak lazım sadece, Avrupa medeniyeti o kadar da medeni değil. Teknolojik gelişmeleri ve emperyalizm sayesinde ekonomik olarak ileri olsalar da barbarlık aynı barbarlık. Bu konuda oldukça eminim:) Ama vergilerin ne kadarının kraliyet ailesine gittiği, ne kadar göze soktukları da önemli toplumsal tepki için. Eğer mesela İngiltere'de Corbyn secilse bu bütçe kisilabilirdi tahminen. Ama onun için de halkın büyük çoğunluğunun muhafazakarlari desteklememesi gerekirdi. Muhafazakar destekleyen halkın kraliyetle sorunu yok zaten.

İsveç'te de kral var ama siyasi bir rolü yok pek. Nobel falan veriyor. Oralarda güçlü demokrasiler var. Vergi durumunu bilmiyorum ama vergilerin krala gitmesini elestirmek için ya güçlü bir sol ya da güçlü bir liberalizm lazım ki Avrupa'da bunlar o kadar da güçlü değil.

Monarşiyi de kiliseyi de seneler önce yerlerine oturtup sınırlarını belirlemişler. Bugün iki kurumun da pek bir gücü yok.

Bütün Avrupa monarşilerinin yıllık bütçesi bir diyanet ya da külliye bütçesi eder mi bilemedim (ederse genel bütçeye oranı ne kadardır?) Güzel bir araştırma konusu olur.

Her monarşinin yolu demokrasiye çıkmadığı gibi her cumhuriyet de batı demokrasisi olacak diye bir şey yok (bkz: malum ülke) Ben artık ülkelere monarşi-cumhuriyet, devletçi-liberal, sol-sağ yerine açık toplumdan mı yanalar kapalı toplumdan mı diye bakıyorum.

@hey corc versene borc +1, adamın ülkesi refah içinde, özgürlükçü, sağlık sistemi iyi, alım gücü iyi, iş bulamadığında bile devlet yardımını veriyor, kral/kraliçenin pratikte pek bir söz hakkı yok.

Ne yapsın bu adam monarşi var diye isyan edip devrim mi yapmaya kalksın? Hadi yaptı diyelim, pratikte adamın hayatında ne değişecek?

İngiltere örneği var karşımızda kapı gibi. Biz 19. yüzyılda göstermelik de olsa padişahın yetkisini “sınırlamaya” çalışırken adamlar 1200’lerde magna carta İle kralın yetkilerini sınırlamışlar. Adamlar geleneklerine sonuna kadar bağlı ama iş demokrasiye, özgürlüğe gelince kral hikaye. Kaldı ki bu adamların anayasası da yok. Ama taşlar yerine öyle bir oturmuş ki bu geleneklerinin değişmesi imkansıza yakın. Ayrıca arkadaşların dediği de doğru. Ekonomi, gelişmişlik, refah belli bir seviyenin üstündeyse halk monarşi olaylarına kafayı çok takmıyor. Neden-sonuç açısından kraliyetin ve onun sömürge politikalarının toplamı şu anda hümanist takılan vatandaşların refahını etkiledi.

Skyrim

cs go
the walking dead serisi
final fantasy xii

metro serisi

world of warcraft
diablo iii
warframe
borderlands serisi

borderlands 3 olabilir yeni oyun oynarım dersen, yok sistemim eski dersen borderlands 2 oyna çok uzun süre oyalar ve çok fazla oyuncusu var.

eski oyun ama oynamadıysanız mount and blade fena kitler:)
Europa Universalis de öyle

knight online, hayat offline krdşm asdfas

insurgency
the witcher
iji diye amatör bir oyun var, o da fena sarıyor ben bu hafta 40. defa indirdim oynuyorum.
lol?

Football Manager kadar dünyadan soyutlayan bir oyun oynamadım :)

dota 2.
kaptırırsan fazla soyutlanırsın.

Factorio

cs
dota 2

gris, limbo-inside de seni soyutlar. gerçi hikayeli tüm oyunlar seni soyutlar. witcher serisi, to the moon, brothers - a tale of two sons...

(bkz: red dead redemption 2)

Epic games müthiş indirim yapmış. Assassin's Creed origins ve odyssey normal sürümleri toplamda 93 Tl, Dlc ile isterseniz toplam 172 tl ye denk geliyor bence kaçırmayın.

Merhabalar,
Isvicre'nin Cenevre sehrindeyim. Haziran 2019'dan beri buradayim. Su anda gayet memnunum. Hersey yolunda.
Sevgiler

Köln, okul bitince memnun olmayı umut ediyorum

Londra
Son 2 yildir
memnunuzdur

londra son 2 yil, oncesi bangkok, oncesi istanbul
memnunum :)

viyana'dan katılıyore

2013'ten beri burdayım

gayet mutluyum

Fransa kirsali, yakinda sehre tasinacagim gibi, 2 senedir buradayim, onceden bir sene buenos aires, her halukarda turkiye"den daha mutluyum.

Mlada Boleslav / Cekya.
2,5 yil.
Ileri derecede memnunuz.

4 yıl dubai - yemen turkusu...

freiburg/almanya
6 ay oldu
memnuniyeti ölçecek derecede elimde done yok. buraya geleli başıma gelmeyen kalmadı. alışırız inşşşşş.

şunu da şuraya bırakayım;
www.youtube.com

1 ay oncesine kadar leicester-ingiltere'de idim. simdi oradaki isim bitti Turkiye'deyim. is bulursam donerim. leicester, ingiltere'nin en guzel yeri degil; ama turkiye'den iyidir. Firsatim olsa, iskocya ya da galler taraflarinda yasardim. cok guzel yerler. farkli ulkelere de is basvurusu gonderiyorum: hollanda, isvicre, amerika, (belki) kanada..

Bir yildir Düsseldorf. Toplamda 4,5 yil olacak.

Donulmeyecek bir memnuniyetsizlik yok.

londra, 7 ay.

fena degil simdilik, keyfim yerinde.

Son 10 senedir 1-3 sene aralıklarla çeşitli ülkelerde yaşadım. Şu anda Toronto, Kanada'dayım. Fena değil, memnunum.

KKTC sayılır mı? :) 5 senedir Lefkoşa'dayım.

Helsinki, 10 ay. Memnunum hatta keşke daha önce gitseymişim diyorum.

Kanada
15+ sene.
Kimseye "buraya gelin" demem.

20 sene amerika, 8 fransa. Amerika daha iyi. Ama bazi yonleri kotu. Fransaya gelmeye gerek yok. Daha kuzeye tasinmak icin firsat kolluyorum.

Amerika / 1.5 yildir burdayim

avustralya. 6 sene olacak neredeyse.

tas catlasin 5-6 seneye turkiye'ye donecegim. burasi cok uzak her yere. madem bir tane hayatimiz var ailemizle gecirelim bari. yoksa bildigin yeryuzundeki cennet.

Almanya´nin yeni gocmen yasasini arastirsin. Universite mezunu aranmiyor, ayrica lab. alaninda sanirim acik var, calistigi alani kanitlarsa isci vizesi alabilir direkt. Tek sarti, basvurudan once orta derecede Almanca ogrenecek.

Yurtdışındaki şirketlerden iş teklifi alacak kadar kalifiye olup olmadığını biz bilemeyiz. Kalifiye ise ve sözleşmesinde yazan yıllık ücret atıyorum 50.000 eurodan yüksek ise (her ülkenin minimum gelir şartı farklı) lise mezunu olmasına bakmadan çalışma vizesi/oturum izni veren AB ülkeleri var.

İngilizce seviyesini belgeleyebiliyorsa, çalışma vizesi/oturum izni başvurusunda dil seviyesini kanıtlamasını isteyen ülkelerde (hepsi istemiyor) avantajı olur. Bu arada isteyenler genellikle İngilizce yerine ülkenin yerel dilini bilip bilmediğine bakıyor.

Fransa'da bir kaç defa bulundum ve 2 sene İngiltere'de yaşadım. Tamamen bi yerimden uyduruyorum şu anda ama Fransa'da protestoların daha fazla olmasının sebebi adamların protesto olayına alışkın olmalarından kaynaklı - krallarını öldürmüşler ne de olsa. İngilizler kolay kolay sokağa çıkmaz.

ekonomi ile alakalı değil. fransız ihtilalini yapanların torunları, gayet normal yani :)

Hayır sendikalar daha güçlü ve grev kültürü daha yaygın.

Mesela fransa'da birini işten atmak imkansıza yakındır, İngiltere'de grev yapmaya kalk seni kapıya korlar.

ayrıca en.wikipedia.org

İngilizler 1200'de falan kraliyet yetkilerinin Magna Carta ile kısıtlayıp demokratik düzene uymaya zorladığı için demokrasi anlayışı çok uzun bir geçmişe dayanıyor, Fransızların yaptığını bi 500 yıl önce yapmış adamlar, haliyle İngilizleri bu anlamda sokağa çıkmıyor diye düşünmemek lazım, özellikle yetmişli seksenli yıllarda anarşinin İngiltere'de zirve yaptığı yıllardır, öğrenci ayaklanmaları sol tandanslı ayaklanmalar, ki Avrupa'da en uç sol eylemler genelde İngiltere'de olur, oldukça yaygındı. Mesela 1 Mayıs gösterilerinin en hard yaşandığı Avrupa ülkesi de yine İngiltere'dir. Gel gelelim bugün bu olaylar yaşanmıyorsa, tek nedeni ekonomik refaha ulaşılmış olmasıdır, başka bir nedeni yok, insanlar yaşamlarından memnunlar. Yarın ucu kendilerine dokunacak bir olay yaşansa sokağa inmekten çekineceklerini sanmıyorum. E Almanlar zaten robotize sistem, sokağa inmelerini beklemek çok gerçekçi olmaz fakat Fransızlar kültürel yapı itibari ile ne İngilizler gibi ne de Almanlar gibi bir ülke; adamların %60'ı etliye sütlüye karışmayan Doğu Avrupa kafasındaki köylü toplumu, ki orijin olarak gerçek Fransız diyeceğimiz kişiler de bunlar, şehirdeki halk Afrikalı etnik grupların yüksek olduğu bir popülasyona sahip, grevlerdir gösterilerdir eylemlerdir, bu tip olayların çıkış noktası buradaki topluluklar aslında, yani Fransız İhtilali ile ayaklanmaya alışmış bir toplumun yaptığı bir şey değil pek, "ezilme" olayına müsamaha göstermek istemeyen Afrikalı etnik grupların bu olaylarda payı daha yüksek bana kalırsa.

Protesto ve hak arama yerel kulturun bir parcasi. Noluyo yaa'nin dedigi gibi Fransa'da isveren tarafindan feshedilmesi mukun olmayan sozlesme tipleri var, tabi bu sozlesmeleri herkes alamiyor ama yine de Fransa'da durumu ozetleyen bir sey. Bu hak arama olayi fransa'yi gunumuz vahsi dunyasinda bir miktar fakirlestiriyor, fakirlestiriyor diyorsam zenginleri daha az zengin yapiyor, bir abd gibi takilsalar daha iyi buyume sartlarina sahip olurlardi ama hicbir insan fransa gibi bir yapi yerine abd'de dogmak istemez zaten.

Macron ise fransa'yi bu acilardan ehlilestirmek icin ugrasiyor ama kolay degil.

Angelus'a duzeltme; bu hak arama yapisinin temel motoru sudur budur diyemeyiz. afrikali halk beyaz fransizdan daha aktif degil bu konularda.

Bayağı yazmışsınız ama mesele şu: son zamanlarda zamlar oluyor, maaşa yapılan zamdan fazla vergi yükü biniyor. Bu da fakirleştiriyor yani. Geçende ulaşım biletine zam gelmiş.

Bir arkadaşım Fransada yaşıyor ben de sordum, "işler azıcık bozulsa grev yapıyorlar yasal hak zaten" dedi. Bizdeki gibi son aşamaya gelince ses çıkarmak(hatta onu bile yapmıyoruz) yok.

Tek başına iş yavaşlatan grev yapan vs. bile oluyormuş. Adamların genlerine işlemiş.

şiakyet etmek ve eylem yapmak fransızların milli sporu. kendileri bile dalga geçiyor bu konuyla

Alıntı: grev yapmak, ya da greve gitmek kelimesinin kökeni, fransa'nın greve meydanında, işten çıkartılan insanların toplanarak protesto yaptıgı yerdir.

Fransa'ya özgü mü emin değilim. Birey ve vatandaş olabilmiş toplumlarda protesto ve grev oldukça yaygın.

Yunanistan'da birkaç yıl önce polis şiddeti nedeniyle halk ortalığı yakıp yıktı.

Finlandiya'da Posti grevi yeni bitti. Dayanışma için başka meslek dalları da greve gitti. Bazı otobüs hatları 1 gün çalışmadı. Sonunda istediklerini aldılar. Hatta bu nedenle hükümet düştü.

Fransa'daki güncel durumun ekonomi ile beraber politik nedenleri de var. Sağa karşı uzlaşılarak seçilen bir adamın içinden Tony Blair çıkmasını beklemiyorlardı. Bir de halkın talepleri uzun süre yok sayıldı. Haliyle tepki eşikleri çok daha düşük.

Bizdeyse hakkını arayana ve hesap sorana "devletine el uzatanın eli kesilir" deniyor. Kültür farkı :)

Uzun zaman önce bir cumhuriyet balosunda yahudi bir kız ile tanışmıștım. bir süre beraber olduk ama her ne kadar iyi kazanıyor olsam da ekonomik olarak baya üst seviyedeydi - ki türkiye yahudi ve rumlarının neredeyse tamamı böyle - ailesi ve yakın çevresi ilişkimize pek sıcak bakmadı ayrıldık.

Bu insanları genel olarak kaliteli etkinliklerde görebilirsin takıldıkları yerlerse genelde yalnızca kendi cemiyetlerine mensup kimselerin olduğu lokaller.

Ermeni, rum, yahudi tanıdıklarım oldu. Genelinin sosyoekonomik durumu iyi olsa da aralarında çok zengin olmayan, ortalama hayatlar yaşayanlar da var. Genellikle çok içine kapalı bir hayatları var. Nereden bulursun bilmiyorum. Bulsan da napacaksın? Durup dururken yaklaşmaya çalışırsan “ne ayak bu adam” diye şüpheyle bakabilirler.

Haklısınız ama kötü bir niyetim yok sadece fazla meraklı ve ilgiliyim. Liseden beri Türkiye’deki azınlıklar ile ilgili çok okudum araştırdım. Fakat hiç biri ile tanışma şansım olmadı.
Sadece türkiyenin başka yüzlerinide görme tanıma istediği bendeki.
Geçen şalom gazetesinde 7 Kasım Perşembe günü İstanbul Üniversitesi Doğu Dilleri Enstitüsü Auzef Kampüsü Binasında ‘Gelin Tanış Olalım’ etkinliği kapsamında yahudi türkleri ile bir sohbet günü düzenlediğini okudum ama geç gördüm duyuruyu katılamadım.

istanbuldaysan ermeni ya da rum kiliselerine takılırsan rastlarsın.
yahudi biraz zor çünkü çok azlar ve sinagoglara genelde girilmiyor.

üniversitede Ermeni iki arkadaş tanıdım. Bildiğin bizim gibi insanlardı işte hiçbir fark göremedim. Biri kızdı ve sevgilisi Türk’tü mesela. Belki de evlenmişlerdir şimdi. Yıllar oldu.

Türkiye'deki gayrımüslim cemaatler oldukça kapalı. Üniversitede tanışmıştım ben bir kaçıyla. Müslüman bir Türk olarak ve özel bir gerekçen de yoksa rutin selam, merhaba muhabbetinin ötesinde ilişki kurmak biraz zor bence.

Eski patronum yahudiydi. Çilingir çağırırken bile çevresinden tanıdık var mı diye sorardı. İşin garibi bulmuştu da. Set çekilmiş bi çevrede yaşadıkları doğru.

Ender görülür bi bitki türüymüş gibi öğrenmek incelemek maksadıyla yaklaşamazsın tabi :) twitter'dan takibine alabilir iletişime geçebilirsin. Mantıklı olanı bu.

çok fazla musevi arkadaşım var.
ortaokulda tanıştım hepsiyle.
lisede tanıştıklarım da oldu.
çocukluktan o şekilde tanışılmazsa, cemiyet anlamında içlerine girmek biraz zor.
o yüzden nasıl tanışabilirsiniz bilmiyorum.

ermeni bir erkek arkadaşım olmuştu.
sadece anne tarafından Ermeni'ydi, yani kendi babası da ermeni değildi.
dolayısıyla bizim açımızdan bir sorun yaratmamıştı ailesi.
lisede 3-4 ermeni arkadaşım vardı, onlar son derece tutucu ve kapalıydılar mesela.

süryani tanıdıklarım da var, onlar da özellikle evlilik konusunda aşırı katılar.
ama bunlar dostluklarına falan yansıyan şeyler değil, kendi hayatlarını öyle yaşıyorlar sadece.

benim yok, ama babamın çok rum arkadaşı vardır, hepsini çok sever, çoğu zaman birlikte zaman geçirirler, yerler, içerler.

yani kadın-erkek ilişkisi açısından hâlâ bir kapalılık var çoğunda, ama dostluk anlamında ve sosyal ilişkiler açısından gayet normal ve hatta ortalama üzeri iyiler diyebilirim.
o yüzden doğru ortamı bulunca dost olmakta sorun ya da zorluk yaşamazsın.
sadece böyle izole bir topluluklarmış gibi bakmaman lazım tabii.

tamamen iyi niyetli yaklaştığınızdan şüphem yok ama otantikleştirdiğinizi düşünürlerse kötü hissederler.

üniversitede sınıf arkadaşlarım genelde azınlık mensubuydu. ermeni ve rum arkadaşlarım vardı, halen daha iletişim halindeyiz instagram ve facebook üzerinden. yahudi arkadaşım olmadı ama hiç.

muhit ve okul. cocukken arkadaslarimin arasinda bol miktarda ermeni/suryani vardi.

Yahudi ve Ermeni arkadaşlarım oldu. Aynı iş yerinde çalışıyorduk.

Bir de müslümanlaştırılmış Ermeni arkadaşlarım oldu. Hatta kendilerinden sünni Türk olduğunu söyleyen bir arkadaşımın "biz aslında Ermeni'yiz" demesiyle haberdar olmuştum. Hrant Dink Vakfı'nın bu konu hakkında çalışmaları var.

İstanbul'daysanız İstos Yayınları'nın kafesi var. Genellikle ayda bir etkinlikler düzenliyorlar. Hatta çoğu etkinlikte Aras ile beraber kitap satışı da yapıyorlar. Twitter'dan etkinliklerini takip edebilirsiniz.

Dışarıya kapalı olmaları normal. Komşum/arkadaşım dediğim insanlar her fırsatta malımı ve sevdiklerimi ganimet olarak görseydi ben de aynı şekilde davranırdım.

Muhit+okul+iş çevresi

Düşünüyorum çocukluğum Cihangir ve Bakırköy çevresinde geçtiği için arkadaşlarım, esnaf vs. bir sürü tanıdığım oldu azınlıklardan. Hepsi zengin değildir ama benim tanıdığım insanlar çok görgülü idiler. O zamanlar bunu fark etmezdim. Benim ailem de öyleydi çünkü. Ne zaman farklı farklı arkadaşlarım oldu, değişen Türkiye ile birlikte değişen aile profillerini fark etmeye başladım. O aileler (belki de çevreleri konusunda daha tutucu oldukları için) daha az değiştiler.
Nasıl tanışabilirm kısmına cevap çevre ile ilgili olacak. Bir de kim olduklarından bağımsız "aaa siz rum musunuz, bayılırım..." demeyeceğinizi düşünüyorum.

Ben giderdim. Seni buralara bağlayan bir sey yoksa git bence.
@xportant i okuyunca hak verdim. Dil ve isletme tecrübesi yoksa cok sıkıntı olur.

@forgi, kalıcı ve düzgün bir işim var ama maaşlı çalışan vahşi beyaz yaka cangılında ormanın kıralı olacak azim ve hırsa sahip değilim.

@amaranta ursula, ailem var ama onlara çok bağlı değilim; 2 ayda 1 gelsem ziyarete sorun yaşamam.

@xportant, arkadaşımın bu tipte işlettiği 2 restoranı var fransa'da. ikisini de gelmeden o işletiyordu, hatta 1 tane daha varmış onu satıp da gelmiş buraya. 1 restoranla başlayıp oranın yemeklerini yapıp sonradan büyütmüş, yani işin mutfağından ve zorluklarından gelen biri. 2 restoranı kendisi buradayken yürütüyor bir şekilde ama ben oradayken daha çok kazanıyordum, sorumluluk verdiğim kişi işleri güzel takip edemiyor diyor. yani 200 bin euro'luk yatırımını bana emanet etmeyi göze aldığına göre bir şeyler biliyordur diye düşünüyorum ben, en azından neyin kötü gidebileceğinin farkındadır. sorumluluk sahibi ve gastronomiye dair ilgisi ve bilgisi olan biri olarak benim açımdan sorun çıkmayacağını düşünüyorum ama ona "sen bana bırak abi ben hallederim uçururum" demedim, demem de.
az buçuk almanca ve fransızcam var günlük anlaşabilirim ama civarda çok türk varmış zaten. bir de ingilizcem var iyi seviyede.

Ulkeden gitmek ya da gitmemem, bu ayri mesele de oyle elin isine guvenerek hayatinda kokten degisiklik yapilmaz. Cok fena canin yanabilir. Sen simdi diyeceksin ki yahu ne eli, arkadasim kankam kardesim falan. Oyle bir apisip kalirsin ki.
"orada kurulu is var, git islet, bana guvenilir biri lazim" bunlar insani kisa zamanda tav eden cok tehlikeli ifadeler. Yani adamin kotu bir niyeti olacak diye bir sey yok. Isler onun da tahmin ettigi gibi gitmez falan, anliyor musun?
Kisacasi tr'den gidip gitmemeyi degil bu ise guvenilir mi mevzusunu olcup tart bence oncelikle.

ulan millete ne arkadaşlar var be.
buralarda tutan yoksa git. ama dil ve iş zorluğu var gibi.

@stavro, onu da düşündüm aslında ama kaybedecek bir şeyim yok gibi geliyor. işi bırakmış olacağım en fazla, onu da döndüğümde bulurum. yaşayacağım kötü tecrübeler sıkıntılar arkadaşla bozuşmak göze alabileceğim şeyler; başka da gelmiyor aklıma canımı çok yakacak bir şey.

gitmeyip hayatının geri kalanını pişmanlıkla geçireceğine gidip, pişman olup, geri dön. geri döndüğünde cv'ne yurtdışı tecrübesi bile ekleyebilirsin. kesinlikle git!

Daha once yurtdisina cikmadiginizi veya en azindan baska bir ulkede bir donem yasamadiginizi varsayiyorum.

1- Fransizca biliyor musunuz?
2- "Orta-uzun vadede giderim"lik bir yani yok ki bunun? Kimse kolay kolay 45 yasinda gidemez, zira "hadi gel istedigin zaman" seklinde islemiyor. Yurtdisina yerlesmenin esas olayi erken gidip ilk 5-10 sene sikinti yasayip sonrasinda sefasini surmek. Ilk kapagi atma olayini da ya evlilik, ya yuksek lisans ve sonrasinda kalma veya turkiye'de iyi bir okuldan mezun olup kisa surede yurtdisinda is bulma seklinde yapiyor bir cogu. Bu yuzden herhalde hic yurtdisinda yasamadiniz dedim.
3- "strasbourg küçük ve istanbul'a göre oldukça sakin bir yermiş." yine buradan da daha once cikmamis pek cikarimi yaptim. Istanbul'a gore kiyaslama yapma hastaligina yakalanirsaniz mutsuz olma ihtimaliniz %100. strasbourg'un buyuk kucuk olmasinin da gene konuyla alakasi zayif, zira burada esas soru dil biliyor musunuz? Bir de oradaki lokal halkla kaynasmak icin ekstra bir giriskenlik ve enerji sarfermezseniz illa ki sikilacaksiniz, bu "istanbula gore kucuk strasbourg"a da gitseniz boyle veya daha buyuk new york'a da gitseniz boyle. her turlu sifirdan bir cevre yaratmaniz lazim.
4- restoran isletme girisimcilik vs konusunda bilgim yok. o da dil bilmeden yol bilmeden nasil yapilacak biraz kafam karisti. duz masa basi maasli is olsaydi atla derdim.

ben de bu aralar yurt dışında yaşam için harekete geçmiş biri olarak size fikirlerimi yazmak isterim.
öncelikle, yazdıklarınızı okuyunca sizin başka bir ülkede yaşam ile ilgili çekinceleriniz olmasından ziyade bunu istemiyorsunuz izlenimi oluşuyor. yani kararsızlığınız orada yaşayacağınız zorluklardan çok türkiyeyi terk etmek ile alakalı gibi görünüyor. eğer işin zorluğu konfor alanından çıkmak ise onu dirayetli bir şekilde aşabileceğinizi düşünüyorum. ben genel olarak görüşlerimi yazayım;

düşünülmesi gerekenleri yazarken türkiyedeki aile, eş, çocuk vs. konularına girmiyorum. bunlar zaten sizin ilk düşündüğünüz şeyler olsa gerek, ailevi koşullar uygun olmasa zaten bu fikre kapılmazdınız. bunun dışında birkaç faktörü dikkatlice ele almanız gerektiğini düşünüyorum;

1. yabancı diliniz orada yaşamak için yeterli mi?
2. daha önce fransada bulundunuz mu? fransız yaşam şekli size uyar mı?
4. orada eşiniz dostunuz, arkadaşınız vs var mı?
5. uzun vadeli olarak kendinizi orada görüyor musunuz?
6. eğer giderseniz yaşam kaliteniz yükselecek mi?

bana sorarsanız en önemlileri 2 ve 5 numaralı faktörler. o yaşam tarzı size uyarsa zamanla yaşam kalitenizi de artırabilirsiniz, dilinizi de geliştirebilirsiniz. eğer uzun vadeli düşünmüyorsanız ise sizi oraya götürecek motivasyonun ne olacağını iyice belirlemelisiniz (çok para kazanıp türkiyede o parayı kullanmak gibi).
çalışma ortamının arkadaşınızın yanı olması avantaj, bürokratik süreci de onunla birlikte aşacağınız için yine şanslısınız. strasbourg neredeyse avrupanın tam göbeği. muhtemelen 4-5 ülkenin en güzel yerlerine istanbul-ankara mesafesinde ulaşıyorsunuz.

son olarak bence bir izin kullanıp gidip orada bir hafta on gün süre geçirin. karar vermenize yardımcı olacaktır.

@hot potato, yurt dışına çok kere çıktım, avrupa'da toplamda 2 ay kalmışımdır çok sefer gidişte. fransa'da 1 hafta kaldım ama strasbourg ya da çevresinde değil. konunun yurt dışına çıkmamakla alakasını da anlayamadım pek; ne kadar çıkmış gitmiş olursan ol kurulu düzen kurmadıkça bilemeyebiliyorsun zorlukları.

istanbul'a kıyaslama yapıyorum çünkü istanbul'da yaşıyorum, hayatımın rutininde ne kadar değişiklik olacak bunu en net bu şekilde görebilirim. bir şeyler kaybedeceğimi biliyorum ama gideceğim yer herhangi bir avrupa başkenti değil, haliyle ayrıca küçük ve sakin olacak. sıkılmamın sebebi insanlarla kaynaşmamak değil yapacak etkinlik olmaması, ben istanbul'da da yalnız takılıyorum genelde.

az buçuk almanca ve fransızcam var günlük anlaşabilirim ama civarda çok türk varmış zaten. işletmede çalışan garson aşçı vs'nin dil sıkıntısı olmayacak, aralarında türkler de olacak. dilimi geliştirmem 2-3 ayımı alacaktır maksimum.

bu adamın orada bir tedarik sistemi, çalışacak profesyonelleri(garson, aşçı, satın almacı vs.) var zaten. ben ise o insanların işlerini doğru yaptığından emin olacak ve muhasebe konusunda doğru bilgi verip arkadaşımın söylediği doğrultuda değişiklikler yapacağım. direkt işletmecilik tecrübem olmamasını bu yüzden çok sorun etmiyorum çünkü aktarımı doğru yaptığım takdirde arkadaşımın bilgisi ve tecrübesi ile hem uygulamayı halleder hem de işi öğrenirim diye düşünüyorum.

yaşını bilmiyorum ama 30 altı ise git dilini geliştir en azından. 3-5 sene kalır dönersin. strasbourg sakin yer ama köy değil en azından. etrafta Colmar, Freiburg gibi gezilecek yerler de var, o bölgeyi gezersin, zaman geçer. zaten Alsace bölgesi, mis gibi doğa, şarap.

ama işletme sahibi olacaksın, sorumlulğun yüksek olacak, muhtemelen haftada 50-60 saat çalışacaksın. esnaf gibi dükkanda durup tüm gün türklerle muhabbet edip bunalabilirsin. ofis işi dğeil sonuçta.

bol şans

@sttc, muhtemelen en büyük sorunum da bu çalışma saatleri konusu olacak. iş-özel hayat dengesine önem veren bir insan olarak bu konu çok kafamı kurcalıyor ama getirilerinin yanında götürüleri de olacak bu işin elbet. bunun üzerine biraz daha düşünmem lazım ama, ona katılıyorum; teşekkürler.

Emin olamamanız gayet normal bence. Anlattığınız kadarıyla çok fazla gri alan var. Gitmenin bir sürü yasal vs. prosedürü var. Türkiye'de ev kapatmak bile bir sürü iş. Ben olsam tam karar vermeden önce işverenle gri noktaları gidermek için görüşürdüm. Eğer 1-2 yıl içinde düz beyaz yaka olarak 9-5 mesaili konforlu bir iş bularak gitme ihtimaliniz varsa nispeten düşük ücretli, başka bir iş bulma ihtimalinizin yüksek olmadığı, yoğun mesaili ve stresli bir işi kabul etmenin bir esprisi yok.

@bruce mclaren, eğer mevcut işim üzerinden düşünürsek yine beyaz yaka olarak öyle bir ihtimal var 2021 için ancak orası muhtemelen romanya olacak. bunun için de romence öğrenmem lazım, hem bu dert hem de romanya<fransa.
iş değiştirirsem ne olur bilemem ama o kısım tamamen muallak, o yüzden hesaba katamıyorum.

@el cevap, yok kızmadım tabii ki istanbul karşılaştırmasına. demek istediğim şuydu, neleri kaybedeceğimi görmek adına bu karşılaştırmayı tabii ki yapacağım. belirttiğim gibi istanbul'un muadilini zaten aramıyorum ama bir barcelona, paris, londra'ya da gitmediğim için normalden ne kadar daha fazla şey kaybedeceğim, bunu net olarak anlayıp ona göre kabullenmem gerekecek ya da göze almayacağım; bunu belirtmek istedim. istanbul'un aynısını aramıyorum yani, öyle olsa avrupa'da paris ve londra'dan başka seçeneğim yok bunun farkındayım örneğin.

dil konusunu sorun etmiyorum, dediğim gibi günlük anlaşmayı sağlayabilirim ve kısa süre içerisinde öğrenirim ama bunun önemli olduğunun farkındayım. sosyallik boyutunu özellikle ilk başlarda çok vakit ayıramayacağıma düşünürsek o sürede geliştireceğim dilimle aşarım diye düşünüyorum.

@Bruce, o zaman iş arkadaşımla süreci mümkün olduğunca beyaz yaka-işveren ilişkisi gibi yürütmeye çalışıp şansımı denerdim büyük ihtimalle. 2021'e kadar aynı iş ihtimalinin olup olmayacağı meçhul. Fransa ile Romanya arasında dağlar kadar fark var.

Ben bu sene içinde yurtdışına taşındım. Sakinliği ve düzeni seven biri olarak kolay kolay aynı sürece girmem. Hatta bir süre daha ülkeyi ve şehri geçtim, iş değiştirmeyi bile düşünmüyorum :) O nedenle "önce Romanya ile başlayalım sonra daha iyi ülkelere bakarız" benim için pek cazip bir plan olmazdı (ki sizin de çekinceleriniz benimkine benzer)

"inanılmaz bonkör bir adam, o yüzden 3 kuruşa falan çalıştırmaz beni onu biliyorum. "

bizim insanimiz yurtdisinda birbirini duduklemeye bayilir. bu sekilde yurtdisina cikip ciddi sikinti ceken, saga sola para kaptiran cok insan ile karsilastim. ben bu senaryoda once bir sekilde parayi saglama alirim. gerisi zaten bir sekilde gelir eger yurtdisinda yasamak istiyorsan, yasayarak goreceksin.

@cooperr, tecrübeyle sabit bir yorum yaptın gibi anladım, o yüzden ayrıca dikkate alacağım yorumunu :)
bonkör deme sebebim, biz buradayken bana elimi cebime attırmamaya çalışacak kadar bonkör. herkese karşı böyle, hatta ben diyorum bu kadar fazla verici olma söğüşlerler seni diye. bundan sebep sorun yaşamayız diye düşündüm.

Sadece bir kisiye bagli olarak kalkip baska ulkeye yerlesmezdim. Teklif en yakin arkadasimdan gelse de yerlesmezdim. Ancak siz gittiginiz ulkede, arkadasinizla olan is, diyelim ki bir iki sene sonra bittikten sonra da kalabileceginizi dusunuyorsaniz, gidin kesinlikle.

Sadece bir pozisyon ve bir arkadasa bel baglamak benim gibi hayatinda b, c plani olmasini isteyen bir kontrol delisini cok rahatsiz ederdi. Kendime sorardim: "O is yurumezse planin nedir?" Tatmin edici bir cevabim varsa, giderdim.

Sehir ve sosyal hayat konusunda cekinmezdim. Strassbourg, evet kucuk ama benim ilgimi ceken bircok kente yakin. Dil ogrenmek icin de guzel bir yer. Ayrica Elsass saraplari denilince benim kalbim daha hizli carpiyor. Gastronomisi de fena degildir, oyle olmak zorundadir zaten (EU Parlamentosu nedeniyle). Universitesi nedeniyle de cok duragan bir yer sayilmaz aslinda.

Tanidik biri icin calismakla ilgili turnosol kagidi olarak gordugum bir soru var :

Isletmeye ortak olmak. Ben olsam ne olursa olsun bunun benim icin buyuk bir degisiklik olacagini bu yuzden adimlarimi saglam atmam gerektigini izah eder ve boyle bir cozum buldugumu soylerdim ve kendisine ortaklik teklif ederdim. Senin odeyebilecegin bir hisseyle kabul ederim. Atiyorum %10 kar ortakligi gibi veyahut %30 direkt ortaklik. Bunun karsiliginda sadece var olan isletmenin isletmesi degil ayni zamanda buyume hedefleri koyacagimi isletmeyi belki baska lokasyonlarda subelerle gelistirecegimden falan bahsederdim.

Rakamlari salladim benzer bir sey onerilebilir. Buna yaklasimi bence bu konuda ne kadar samimi oldugu hakkinda bence cok bilgi verecektir sana.

Ve tabii ki her seyin sozde degil kagitta olmasi en birinci oncelik olmali. Bu baban olsa da sozler kagida dokulmeli.

Bir kisiye bagli olarak asla baska ulkeye gidip burdaki duzenimi degistirmem. Baskasinin lafina asla guvenmem. Daha once gittim yasadim orda kuzenim vardi o prosedurlerde yardimci oldu kalacak yer konusunda adaptasyonda vs ama ben ona da guvenerek degil b plani olarak parama guvenerek gittim. B planin varsa git. O is yerinde sorun yasayinca baska is bulabilecek motivasyon ve donanima sahipsen git. Aksi halde hic bilmedigin bi alanda, hic bilmedigin ulke ve baskasina guvenerek gidilmez. Turkiye döndüğünde beyaz yaka olarak tekrar is bulabilmek o kadar da kolay olmayabilir ulkede ekonomik kriz var. O riski de dusun.

Ben şu hayatta her 5-6 yıla bir düzenimizi kendi isteğimizle toptan sarsmamız veya sarsacak bir durum çıktığında da izin vermemiz, o akışa kapılmamız gerektiğine inanıyorum. Hatırladığım kadarıyla 27-28 yaşında falandınız siz. Herhangi bir dönüş ihtimalinde şu ankine denk bir iş bulmanız mümkün mü? Yani sektörden ayrı kalmanız size ket vurur mu? Misal, ben İngilizce öğretmeniyim, bir fırsat çıktı diye Amerika'ya gidip üç sene kalsam, sonra herhangi bir yerde tekrar iş bulabilirim zira o ara aksine benim yabancı dilimi ve international-mindednesslığımı (!) destekleyen bir şey olurdu. Sizin birkaç sene ara vermeniz telafi edilmesi çok zor bir açık yaratır mı?

Bunun cevabı tahmin edilebilirse, gidin bence.

Ha ama şunu kabullenerek gidin, arkadaşınızla aranız muhakkak bozulacak. Muhakkak olacak bu. İş ortaklığınız tamamen sona ermese de, çok defa "lan ne pislik herifmiş, evlerden ırak" diyeceksiniz. Bu sizin için önemli bir detaysa, gitmeyin.

-gelen malzemenin kalite kontrolü
-faturaların, tehir edilen ödemelerin takibi
-yiyecek ana malzemelerinin, içeçeklerin, kahve şuruplarının vb. stokların takibi
-kağıdından peçetesine, kırılan tabak çanağa, pipete, aşçı önlüğüne sarf malzemeleri
-belediyeye ödemeler, harçlar, elektrik/doğalgaz/su faturası
-işçilere ödemeler/sigorta
-işçilerin shiftleri, izin istemeleri, hastalanmaları, avans istemeleri, bitmeyen istekleri
-servis edilen yemeğin kalitesi
-müşterinin konforu, onları hoşgeldin beşgittinlemek. müşteriye aptallık eden çalışanların ardını süpürmen, toplaman
-müşterilerin güvenini kazanmak, çekirdek müşteri kadrosu için çabalamak
-çevre esnafla ilişkiler
-söylenmiş, (bkz: patrona hesap vermek)
-izne çıkacağın zaman patronla oturup konuşmak
-en önemlisi, adisyon. hesap almayı unutmamak. müşterinin ödemeden kaçmasına mani olmak. günsonunda çıkan yemek kadar adisyon toplaman.
-burada bağlamını herkesin ya da etrafındakilerin anladığı bir espriye orada kimsenin tepki vermemesi
-oraya; esprilerinden, hava durumuna, siyasetine kadar yeniden adapte olman, oriyenteyşın.
şimdi aklıma gelmeyen dahası.

arkadasinizla oturup dogru duzgun sozlesme yaparsaniz kimse kimseye yamuk yapamaz. her seyin bir cozumu var. yasiniz kac bilmiyorum ama eger gercekten istiyorsaniz, korkularinizin arkasinda yasayarak hayati yasamis olmuyorsunuz, istediginiz yasami degil korkularinizin yonettigi yasami yasamis oluyorsunuz, kendi hikayenizin basrolu degil baskasinin hikayesinin figurani oluyorsunuz. ulkenin %98'i gibi. dedigim gibi eger gercekten istiyorsaniz, once ne sorunlar olabilir, ne kaybedebilirsiniz, ne ters gidebilir bunlari bir gozden gecirin (turkiye'deki isinizden bahsetmiyorum, yapacaginiz isle ilgili) arkadasiniz o kadar yakinsa alin karsiniza konusun, cok sert olmasina gerek yok ama iki tarafi da koruyacak guzel bir anlasma yapin. arkadasinizin belli ki cok deneyimi var bu konuda, bu benim icin bir arti olurdu mesela. baliklama atlayin demiyorum ama yasamdan bu kadar korkmak cok sacma geliyor, almaya cesaret edemediginiz riskleri baskalari aldigi icin istediginiz hayatlari yasiyorlar ve siz de o hayatlara gipta ediyorsunuz (sizin ozelinizde soylemedim ama genel olarak durum bu).

ayrica strasburg'da sikilir miyim falan bana biraz komik geliyor, almanya'nin 10000 nufuslu bir koyunden bahsetmiyoruz, AB'nin bir cok organinin bulundugu bir merkezden bahsediyoruz, binlerce expat var, her yere tren var, strasburg stuttgart arasi bir saat, her yere ucak var, Avrupa'nin guzide sehirlerinden birinde sikilan insanlarin ciddi bir cogunlugu turkiye'de kafeye gidip oturmaktan baska sosyal aktivite bilmiyor.

Bu kitabı yanlış hatırlamıyorsam yaklaşık 20 sene önce sadece Seçkin diye bir yer çevirip bastı ama o dönemin forumlarında çevirisi pek beğenilmiyordu (zaten Alfa sağolsun Türkiye'deki teknik kitapların çeviri kalitesi yerlerde.) PDF'ini geçtim sahaflarda bile bulmak zor olabilir.

Kitap bence biraz eskidi ama hala daha güncel bir kitaptan sonra okumanın faydası olabilir. Ben yerinizde olsam şu kitaba bakardım: modernc.gforge.inria.fr

Ücretsiz olarak okuyabilirsiniz. Türkçe çevirisi yok.

Muhtemelen bunu duymaktan bıkmışsınızdır ama benim kariyerimdeki en büyük hatam İngilizceden önce çeviriler yoluyla kod yazmayı öğrenmekti. Şimdiki aklım olsa ilk önce en azından teknik metinleri okuyacak kadar İngilizce öğrenmeye gayret ederdim.

çalışan biriysen bahsettiğin gibi ödeme yapabilirsin. çalışmıyorsan ve ödemeyi aksatırsan yaptığın 10 bin tl'lik alışveriş sana çok daha pahalıya gelecek.

hatta şu an bile bu alışverileri vadelendirdiğinde geri ödemesi bayağı vade farkı koyacaktır.

şu an kredi çekip onu ödemek kredi kartı kullanmaktan daha avantajlı olabilir.

edit: ek olarak kk kullanan insanların hepsi öncelikle senin gibi tasarlayıp başlıyor. sonra başka bir masraf daha çıkınca ordan harcama yapmaya devam ediyor. bu kullanımın sonu gelmiyor.

ayrıca asgari ödeme tutarı ödense de (esktrenin 3'de 1'i) yine de faiz uygulanır.

yerinde kullanmadıklarından.alıyorlar sonra öderiz deyip ödeyemeyince kredi kartı suçlu oluyor.

hesabınızı bilirseniz hiçbir şey olmaz çıkarın,kullanın da.

bunlar teknolojik kolaylıklar. bunlardan uzak kalmak senin tercihin, ama dünya bu olayı çoktan bitirdi. İsveç yakında fiziksel parayı kaldırıyor.

bu mantıkla, bilgisayar ve cep telefonu kullanımına da aynı nedenlerle rahatlıkla düşmanlık edilebilir.

belki 20 yıldır kredi kartı kullanıyorum, bir kere bile gecikme faizi ödemedim. kredi kartı sayesinde yapabildiğim şeyler ise anlatmakla bitmez.

etrafta çok fazla kredi kartı mağduru var, o yüzden yaşlılar korkuyor. gençler daha cesur. kredi kartıyla ödeyemeyeceğin kadar masrafa girip batmak için ağır aptal ya da balık iradesine sahip olman lazım. 10 küsür yıldır iki kredi kartımı aktif kullanyorum, henüz bir sıkıntısını görmedim.

Elinde o kadarcik nakit para yoksa o kadar haracama yapma diye dusunuyor bircok insan. Nakit almaya calissam o parayi 7 ayda anca biriktiririm diyorsan PS4 senin neyine diye yanit veririm mesela ben ailen olsam.

Bir de yukarida yazildigi gibi, atiyorum bunlari 9 aylik taksitle su an aldin. 6 au sonra yeni masraf cikacak, yeni bir elektronik ivir zivira heveslenip alacaksin, borc artacak vs. Kredi kartinin olayi bu, tuketimi arttirmak.

Eğer tek kredi kartı kullanırsan ve kart limiti 1 maaşın kadar olursa sıkıntı yaşamazsın. bunun ötesine geçtiğinde gelir-gider dengesini kuramadığın anda kısır döngülere girersin.

1. Aşama : Maaşı karta gömüp 1 maaş geriden hayata devam etmek
2. Aşama : Asgarisini ödeyerek borcu ötelemek
3. Aşama : Ödeme geciktirmek
4. Aşama : Ödemeyi hiç yapamamak
5. Aşama : Kart iptali ve haciz.

Kart limitin 1 maaşını geçmediği sürece gül gibi geçinir gidersin. Geçtiği anda işte senin gibi bunların hepsini alayım taksit taksit öderim diyen birisi gider limiti sömürür. Aylık ekstre tutarını ödediğinde elinde kalan harçlık kadar para hayat standardını düşürdüğünde açılan limit kadar ilerlemeye devam edersin.

Böyle böyle b*k çukuruna doğru gitme olasılığı var.

Üçüncüye tekrar ediyorum, kart alırsan 1 maaşını geçmeyecek bir tutarda olsun, limitinizi 2459842356873456 milyon dolara çıkaralım tekliflerinin cazibesine kapılma "olsun kötü gün olur lazım olur" diye düşünme.

Kredi kartı; alışveriş çılgını olmadığın ve ön gürülü bir insan olduğun sürece süper olay. Benim 2 kredi kartımın toplam limiti maaşımın 3 katı. Nispeten düzenli bir hayatın varsa, kredi kartım var diye normalde yapmadığın harcamaları yapmayacaksan (nakitin olmadığı için yapmayacağın herhangi bir harcama) al istediklerini.

Çünkü bizim insanımız çoğunlukla kredi kartı kullanmayı bilmiyor. Rakamlar ortada, kredi kartı borcunu doğru düzgün ödeyemeyen asgarisini ödeye ödeye geçinen milyonlar var.

Düzgün kullanırsan gayet işlevseldir ama hesapsız kitapsız biriysen kullanmamalısın, kimse de kendine kondurmaz hesapsız kitapsız olmayı. Ben uzun yıllardır kullanırım, hep dönem borcumun tamamını ödedim ve 1 kez bile faiz ödemedim. Kredi kartı psikolojik olarak para harcama hissinden uzaklaştırır bence, fakat ben cebimdeki nakit parayla harcama yapmayı yıllar önce bıraktım şahsen. Benim param bankadaki hesap cüzdanında bir numaradan ibaret, haliyle kredi kartı da çok yabancı değil bana.

Birkaç sene önce olsa ben de düzgün kullanıldığı takdirde kredi kartının epey avantajlı olduğunu söylerdim. 10 küsür yıldır kredi kartı kullanıyorum. Ne kredi kartı ne de kredi borcum var ama bu ekonomik şartlarda 10 bin lirayı (özellikle de şu an elimde olmayan 10 bin lirayı) elektronik alete gömmezdim.

Aynen öyle. Eğer düzgün kullanırsan kart süper bir şey.

Burada (ve sozlukteki baslikta) herkes getirip 20 senedir kullaniyorum bir kere bile geciktirmedim odemeyi yaziyor. Bundan yola cikarak demek ki iyi diye bir sonuca varamazsin zira cok patlayan olmasina ragmen "nasil olsa kredi karti diye abandim sonra agzim yuzum yamuldu" diye entry giren yok. Her kredi karti kullanimi bir basari hikayesi.

Buradaki esas sikinti kredi kartinin seni gereginden fazla tuketmeye, ihtiyacin veya oncelik olmayan seyleri almaya alistirmasi, bunu normallestirmesi. Borcu aksatmadan odemis, faize takilmamis olmaniz kredi kartini dogru kullandiginiz, elinizdeki parayi gereksiz harcamalarla carcur etmediginiz anlamina gelmez. Para harcayarak paradan tasarruf edemezsiniz.

Aslı erdoğan
Latife tekin

Türk edebiyatından takip ettiklerim arasında ilk aklıma gelenler.

Şiir ve biyografi severim. Dolayısıyla son 20 yıl kriterini bağlı kalmadan sadece ilgi alanlarıma yönelik yazarlar ya da ilgilendiğim konularla
ilgili kitapları alıyorum.
Tavsiye edilen kitaplara bakıyorum, hoşuma giderse onları da alıyorum.
Böyle böyle büyüyor kütüphane.
Mobildeyim, düşük cümleler gramer hataları için özür dilerim.

Edit:yeni kitaplardan arkadaş tavsiyesi, İnternet yorumları ya da gazetelerdeki kitap tanıtımlarıyla(kitap ekleri vb) haberdar oluyorum.

Polisiye severim mesela sevil Atasoy, Ahmet Ümit dememiştim. Onları da ekleyeyim. Daha düşünsem neler neler çıkar da...

Arkadaşlarıma soruyorum

Turk edebiyatiyla sınırlamayın lutfen dunya edebiyatını daha cok bilmek istiyorum aslinda

Dilerseniz kütüphanemim parti parti fotoğrafını çekip atayım. Tek tek yazamıyorum çocukla zor oluyor.
Ama genelde eski kitaplar oluyor bende de...

"Roman türü tüm dünyada düşüşe geçti" çok acayip bir önermeymiş. Sadece self-published kitaplarin bile on yılda yüzde dörtyüze yakın arttığını düşünürsek, edebiyat alanında artık daha diverse açılımlar yapıldığını göz önünde bulundurursak en azından sayı olarak bir düşüş olmadığı aşikar. Kalite olarak düşüşe geçtiği düşüncesiyse burada öne sürülen, yine elimizde yetersiz data var. Bu klasik kitapların zamana yenilmediği bir gerçek, fakat günümüzde yazılan bazı romanların da ikiyüz yıl sonra okunup okunmayacağını bilmiyoruz, zira daha o kadar zaman geçmedi üstünden. Sırf yeni diye "salla gitsin" diye bakmamak gerekir. Ha tabii, yukarıda bahsettiğim self-publishing imkanlarının artmasıyla herhangi bir sektörel onay ihtiyacı olmadan bir çok şey basılabiliyor ama o da genelleme yapmak için yeterli değil diye düşünüyorum.

Ben okumayı sevdiğim türlerden gidiyorum. Mesela modern dönem İngiliz yazarları özellikle ilgimi çekiyor. Jodi Taylor, Gavin Extence, Alastair Puddick, Christopher Shevlin, Caimh McDonell vs gibi yazarlar birbirine benzer tarzlarda ürünler çıkarıyorlar, onları takip ediyorum. Haliyle sevdiğim bir yazarın yeni bir kitabı çıkınca onu alıyorum.

Booker ödülü vs almış kitapları takip etmeye çalışıyorum bazen. Ya da seçmemde faydası oluyor diyeyim.
İnstagram'da sevdiğim bazı yazarları takip ediyorum, onların önerdikleri kitapları okuyorum. (bu en önemli kriterlerimden biri olabilir.)
Non-fiction içeriğinde ilgimi çeken konuları takip ediyorum.
Amazon'da ve başka kaynaklardaki yorumları okuyorum.
Ayrıca yazarlardan oluşan bir community (buna ne deniyorsa) içindeyim, herkes birbirine tavsiyede bulunuyor.

"Önereceğiniz kitap var mı?" çok geniş bir soru, ne tarz, nerelerden olan kitaplarla ilgileniyorsunuz ki?

al benden de o kadar.
benim gibi insanı okumaktan soğuttular. daha gençken ne kadar okursan o kadar iyi mottosu ile okuyordum. sonra boş beleş birbirini tekrar eden şeyler okuduğumu fark ettim. önüne gelen kitap yazıyor yazıyordu ki okuyarak bitiremezdin. bu bende paradigma değişikliğine yol açtı. sonraları seçici olmaya başladım. bir nevi diyete benzedi bu. bazı tür ve kişilerden uzak durdum. özetini bile okumadım merak etmedim. ---hiç bir şey kaybetmedim--- bunu görünce de diyet azdı. daha da seçici oldum derken öyle bir noktaya geldim ki neyi okuyacağımı ince eleyip sık dokurken okuyacağım şeyle ilgili okurken zamanım geçiyordu. bunu netflixde izleyecek film bulamayıp filmleri önceden araştırmaya başladığın ve sonunda saat 11 de hiç bir şey izlemeyemeden yatıp uyuduğum bir sürece benzetebilirsin. şimdi de bu döngüden çıkamıyorum iyi mi? yani bir şey okumaya karar verip, bu okunur mu deyip, hayır bu daha iyi diye düşünür olduğum ve enerjimi buna harcayıp okuyamamakla sonuçlanan döngüden. aradığım şey sahicilik ve stil.. konu önemli değil neredeyse. cevap olmadı yorum oldu ne yapalım idare et.

takip ettiğim goodreads hesapları var. zevkini sevdiğim insanlar var. her zaman birebir tutmasa da beğeniler çoğunlukla denk geliyor.
goodreads'te bir süre geçirdikten sonra benzer zevklere sahip insanlardan bir kitle oluşuyor. oradan oraya derken de o istediğiniz kapı açılıyor. ya da yeni çıkanları takip edip risk alacaksınız.
türk yazarlarda o risk %90 ihtimalle gerçekleşiyor, yabancı yazarlarlarda da %50, %60 oranında... yeni çıkanları takip ederken çok övülenlerden genellikle uzak duruyorum ben. yeni çıkan değil de, dilimize yeni çevrilen "kalbin yardımcı fiilleri" diye bir kitap okudum mesela, macar bir yazarın, kendimi kesecektim. sonra hakkında ne yazılmış diye biraz gezinince yere göğe koyamayan pek çok yazı ve blogger gördüm. garip cümleleri art arda dizme telaşındaki deneysel yazarlardan zerre kadar hazzetmiyorum ama nedense türkiye'de çok övülüyorlar. anlaşılmayanı en iyi ben anlarım zihniyeti herhalde bu.

sürekli klasik klasik, daraltıyor. keşiflerden biri mutlu edince yepyeni bir dünya açılıyor önümde, o yüzden o riski almaya devam ediyorum.

Sevdigim yayinevlerinden cikanlari listeletiyorum idefix.com benzeri sitelerde.

Melisa kesmez'in kitaplarini oneririm. 3 oyku kitabi var ve hepsi birbirinden sevimli. Yeni yazarlara baslangic icin dogru bi tercih olabilir.:)

Takip ettiğim, sevdiğim yazarların yeni kitapları çıktıkça online satış sitelerinden haberim oluyor.

Bağımsız kitapçıların Twitter ve instagram sayfaları çok faydaları oluyor yeni yazarlar keşfetme konusunda.

Mesela izmir'de Yerdeniz kitapçısı. Sahibi Nuray hanım çok tatlı kadındır. Twitter sayfasında sürekli "okuyun, duacım olursunuz" şeklinde kitaplar paylaşır. Çok faydasını gördüm.

twitter.com

Merak ettigim konularla ilgiliyse yazarı da bilim insanıysa

Zihni milli eğitim ve medya tarafından iğdiş edilmiş bir nesilden olduğum için henüz Türkçe edebiyatın klasiklerini okuyorum. 20'li yaşlarımın ortalarına kadar Tanpınar'ı ve Kemal Tahir'i rejim karşıtı olarak gördüm diyeyim, siz anlayın :)

80 sonrası modern Türkçe edebiyattan sadece İhsan Oktay Anar'ı hakkıyla okudum.

Ben de arada bir acaba neleri kaçırıyorum diye düşünüyorum ama eğer son 30 yılda yeni bir Yaşar Kemal çıksaydı bir şekilde haberimiz olurdu :)

Kitap tavsiyesi için bir sürü kaynaktan faydalanıyorum. Murat Sevinç'in Gazete Duvar'daki kitap yazılarını takip ediyorum. Emrah Safa Gürkan herhangi bir konu ile ilgili kaynak eserleri paylaşıyor. Sevan Nişanyan'ın önerdiği kitapların da boş çıktığını görmedim. Daha Harari ve Kahneman bu kadar patlamamışken o önerdiği için okumuştum.

fivebooks.com'da alanında uzman kişilerin önerdiği kitaplara bakıyorum. Eğer Goodreads ve Amazon'da çok fazla zıt yorum okuduysam libgen'den kitabı indirip göz atıyorum.

Dünya edebiyatında diğer alanları bilmiyorum ama bilimkurgu alanında son yıllarda iyi yazarlar çıktı.

şu an ne iş yaptığına göre değişir. asgari ücret ile çalışıyordum ek iş olarak tasarım ürünler yapmaya başladım ve sattım. sonrasında zevk için bir kaç kursa gittim el emeği tarzında.

baktım iyi satıyorum işi bıraktım. bir süre sonra şirket açtım, şu an lüks olmayıp dört duvar olsa da kendi evim ve lüks olmasa da beni istediğim yere götürecek bir arabam var.

ben şans diyorum buna. kimileri fırsat değerlendirme.

Benim hobilerim zamanla hem ana mesleğime hem de ayda az çok gelir getiren ek işlere evrildi.

Ana mesleğimle alakalı uzun zamandır birkaç uzun süredir uğraştığım proje haricinde teknik bir şey okuduğumu ya da yaptığımı hatırlamıyorum. Bazen iş dışında geek muhabbeti yapmak bile bayıyor.

Ek iş olarak "hem hobimle uğraşayım hem de para kazanayım" diye başladığım şeyler birkaç ay sonra iş yetiştirme telaşına evrilince eziyete dönmeye başladı.

Bence hobilerin hobi olarak kalması en güzeli.

Hobiye dönüşen yeteneğin para karşılığı yapılması insanı hobiden soğutuyor, en azından benim için geçerli. İşin içine para girince keyif de azalıyor. Bu noktada bruce adaşıma katılıyorum ben de. Para kazanmaya dönüştürdüğüm iki hobim bir noktadan sonra o hobinin hoşuma gitmeyen kısımlarına evrildi ve bıraktım. Ne olursa olsun "task" haline dönüşen hobiden keyif alınamıyor bence.

şuan yeteneğimle ana işimi yapıyorum ek iş yapsam o da para kazandırır, güzel iş ise keyif de alabilirim kime iş yaptığıma göre değişir tamamen

Boyle seyler yasamadim Avrupa'lilarla ama bahsettigin konuda benim de gayet canımı sikardi. Agizinin payını da verirdim. Sahsen yaşadığım ülkeyi sürekli gomen insanim, ama karşıma gecip sizin ulke soyle, sizin insaniniz boyle diye atip tutabilecek kisi bir ingiliz degil.

Ben istdan once Londra yasadim. Ve iyi gorece pahali semtlerde yasayan ingilizlerin genel olarak kendilerini her milletten ustun tuttuğunu gordum bizzat yasadim. Ayni semtte oturuyoduk herhangi bi munasebetsiz hareketim olmamasina ragmen orda bulunmami hazmedemiyo gibilerdi. Genel olarak bi asagilama hali vardi uzerlerinde.

biz istedigimiz kadar milliyetci olalim bizden baska kimse milliyetci olamasin kafasi biraz tuhaf bence. bunlar hep disa kapali olmaktan.

@xportan: bu konuşmadan sonra muhabbeti kestim.

ingiliz eleman gayet hakli gozukuyor burada.

Yilin 3-4 ayini Turkiye disinda geciriyorum ve canimi siktigi falan yok acikcasi. Bizim comarlardan bagisilik kazandim heralde, ki sayilari da karsilastirilmayacak kadar az burdakilere gore. En fazla iki cumleden muhabbetin nereye gidecegini kestirip yav he he diyip geciyorum.

Olay Istanbul'da geçiyor.

sikmiyor. cunku ben kendimi herhangi bir irka, ideolojiye, mezhebe, millete, dine ve ulkeye ait gormuyorum.

dolayisiyle boylece ne ustum ne astim oluyor. insani bir varligim ben. hepsi bu.

beni bir kenara birakalim simdi.

yabanci arkadas bilinsiz, keza siz de ayni sekilde. boyle tartismalara, kalp kirmalara hic gerek yok.

böyle konuşan adamın burada ne işi varmış? kendi ülkesinde iş bulamadığı için olabilir mi acaba? sen en azından kendi ülkende, doğduğun büyüdüğün yerde iş bulabilmişsin. o kadar muhteşemse bassın gitsin ülkesine.

yabancı dil bölümünde okuyorum ünide, bazen alman hocalar kantarın topuzunu kaçırır gibi oluyor. ters ters bakıyorum ya da sinir olduklarını bildiğim için açıyorum telefonla oynuyorum sallamıyorum dediklerini. kesiyorlar o zaman. adamların istediği sen onlarla tartış, kavga çıksın falan. yüz vermeyince oturuyorlar bir yerlerinin üstüne. zaten bahsettikleri kadar muhteşem olsalar burda işleri ne.

3 senedir Almanya'dayım. Her milletin iyisi ve kötüsü olduğu gibi onların da var.
Tam da dediğin gibi bir sürü insana denk geldim. Kibirli, üstten bakan, seninle konuşurken her boku senin kültür farkı yüzünden geri kalmana bağlayacak olan.
Eğer karşılık verebileceğim birisiyse ben de kaba davranıyorum, herşeyi başlarına kakıyorum. Supervisor gibi benden daha üstteyse he deyip geçiyorum enerjimi o insanlarla kavga ederken harcamamak için.
Ve evet Avrupalılar arasında da çok fazla sığır var, bir de ilginç bir şekilde bu heriflerin okumuşları da yobaz oluyor :O

Adamın söylediklerinin ne milliyetçilikle ne de doğu düşmanlığıyla alakası var. Gerçekleri söylemiş. Türkiye h*lkı tam olarak budur. Gerçekler yüzüne söylenildiğinde de söylenilene cevap vermek veya özeleştiri yapmak yerine söyleyenin milliyetine veya dinine giydirilir. Söyleyenin Türkiye pasaportu varsa kesin satılmış vatan hainidir.

İngiliz'in ilginç tespitleri varmış seni tanımak istiyorum yiğidim beni mutlaka ara.

Boş konuşmuş iste. Buna haklı diyen tamamen aşağılık psikolojisi yaşayan eziktir. Kendi ülkenin milliyetcisini sevmiyosan bunu da sevmezsin. Bir ülkeyi herhangi bir istatistiki bilgi bile olmadan tecavüzcü ilan etme psikolojisi rezalet ve ciddi bir suçlama. Begenmiyorsa ne arıyor burda? Hatta milliyetçi dediğin siyasi ve milli değerleri kullanır resmen ırkçılık yapmış.

ben genelde doğru bilinen yanlışları düzeltmeye çalışıyorum onun dışında çok üzerime alınmıyorum. ancak şunu fark ettim ki daha kötü bir ülkede yaşayınca aynısını ben de yapmaya başladım. şu an arnavutluk' ta yaşıyorum ve türkiye buranın yanında avrupa gibi kalıyor. çoğu şey o kadar boktan ki sürekli bir şeyleri eleştirirken buluyorum kendimi. düşününce bir ingiliz' in böyle davranması normal. ancak türkler avrupalılar sadece bize karşı böyleler zannediyor. bize karşı önyargıları dafa fazla tabii ki ama onlar da kendi içlerinde bazı milletleri burnu havada görüyor. sadece fransa içinde bile parislilerin çok burnu havada olduğunu söylemişti fransızlar.

evin sahibi ya da ana kiracısı siz iseniz kabloneti nakil ettirmeniz daha uygun olacaktır.
ev paylaşımı falansa bilemiyorum tabi ama kablonet genelde taahhüt ile çalışır ve taahhüt bozulursa sizden parasını alır.
faturanızın arkasında taahhüt süresi yazar eğer varsa.
kapatmanın yolu da çok basit arıyorsunuz sadece. sonra size ait olmayan modem vs varsa getirin diyorlar.

Artık aramanıza bile gerek yok. Kimlik ve üyelik bilgilerinizin olduğu bir dilekçe yazıp faks çekmeniz yeterli. Geçen hafta yurtdışından üç günde kapattırdım.

Cayma bedeli ödersiniz diyor. Ikamet bilgilerinizi yollayın diyor ısrarla

Kasım 2018'den sonra değişmediyse EFT mümkün değil. Ben Garanti'nin şubesinden nakit çekip Vakıf'a ödemiştim.

bu yapılanlar başarılı olarak görülüyorsa siyasi zekadan bahsedebiliriz fakat ben olanları başarılı bir politika olmadığını gördüğümden erdoğanın siyasi bir zekası olmadığına inanıyorum sadece ona bağlı bir dolu cahil dinle kandırılmış seçmeni var o seçmen sayesinde şu an vatandaşın tepesine heryönde çökmüş durumda ülke kendi pisliğinde bile boğulamıyor düşün başkasının pisliği içinde boğulup gidiyoruz o kadar kötü bir siyasi zeka sahibi kendisi ayrıca sadece dinl kandırılmış vatandaş dışında bir de şark kurnazı vatandaş var bencil ve kendine başkasını vatanını milletini düşünmeyen akp li olarak belli bir noktaya gelmeye çalışan atm lerden maaş alanlar yattığı yerden sırf akp li diye hesalplarına maaş yatanlar akp rektörlerin tüm sülalerini işe yerleştirmesini saymıyorum bile halkın büyük bir kısmının edep halsiyet ve karakter sorunu var

başkası alt edip yerine geçsin dediğin CHP de kemal kılıçtaroğluda farklı bir zeka sahibi değil zaten o hatta bence erdoğandan bile daha kötü ve beceriksiz bir lider o yüzden hiç bir şey düzelmeyecek aksine dahada kötüye gidecek kanısındayım

halk zaten yıllardır cahil bırakiliyor eğitim sistemi çok kötü ekonomi berbat durumda buna rağmen vergi üstüne vergi zam üstüne zam geliyor halk sesini çıkaramıyor zaten korkuttular halkı ve halk aman ağzımın tadı bozulmasın düşüncesinde ses çıkarmıyor çıkaramıyor !! birde üstüne geçim sıkıntısı binince adam yaşama hayatta kalma çabasından siyasilere itiraz etmeye tepki göstermeye mecali kalmıyor bu arada bu fırsattan yararlanıp maaslarına zam yandaşlarına tarikatlara para aktarmalar devam ediyor lüks içinde yaşama halkının vergileri ile devam ediliyor

Kitlesinin zekasizligindan. Tövbe ya.
Bu kitle de bir günde oluşmadı tabii. Bir süreç var arkasında.

erdoğan'ın atatürk'den sonraki en etkili siyasi lider, hatta en karizmatik lider olduğunu düşünüyorum. Karizmadan da kastım siyasi karizma, toplumu etkileme gücü, sürükleme gücü anlamında konuşuyorum.

siyasi zeka konusunda da erdoğan'ı başarılı buluyorum aynı şekilde, fakat bu salt bir şekilde erdoğan başarısından ziyade, arkasında çok iyi bir ekip olduğunu düşünüyorum. tek başına olduğunu sanmıyorum. fakat son dönemlerde ciddi bir şekilde yalnızlaştığını, arkasındaki bu ekibi de kendi hırsıyla egale etmeye çalıştığını bundan dolayı da eski halk desteğini yavaş yavaş kaybetmeye başladığını düşünüyorum.

bu arada bu satırları erdoğan hayranı olarak değil, siyaset bilimi açısından değerlendirerek yazıyorum. yoksa kişisel olarak neredeyse hiçbir politikasını desteklemiyorum erdoğan ve ekibinin. fakat objektif olup siyaset bilimi açısından değerlendirdiğimde sonuç bu.

erdoğan'ı değerlendirirken iktidara geldiği ilk dönemden başlamak gerekiyor incelemeye. nasıl bir rüzgar aldı arkasına hatırlayanlar veya geçmişi kurcalayanlar bilir. birçok merkez ülkenin desteğini aldı, çeşitli cemaatlerin desteğini aldı. meşhur referandum süreçlerinde birçok cemaat kapı kapı gezip erdoğan lehine anayasa değişikliklerine evet denilmesini istedi mesela.

bu gibi şeylerden dolayı erdoğan'ın tek başına bir siyasi figürden ziyade bir hareketin görünen yüzü olduğunu düşünüyorum.

ve evet, şimdiye kadar girdiği hiçbir yarışı kaybetmemesi, karşısında duran tüm liderleri malup etmesi (son yerel seçimler hariç), yönetim şeklinde, yasamada, yürütmede veya yargıda istediği tüm değişiklikleri yapabildi. ve tüm bunlar onu başarılı bir siyasetçi yapıyor. attığı adımların doğru olduğunu söylemiyorum bakın, atmak istediği adımları atabilmesi onu başarılı kılıyor diyorum.

Siyasi zekası dediğiniz şey esasında muhalefetin ve seçmenin sefilliği. Bakın 17 yılda yaşanan onca rezalete hiç girmiyorum, sadece 4 ay önce sonucunu beğenmediği için iptal ettirdiği seçimleri ezici farkla kaybetti. Bu saatten sonra muhalefet karşısında toparlayamaz derken sadece iki hareketle sefil muhalefeti dağıttı:

1. Diyarbakır, Mardin ve Van belediyelerine kayyum atadı
2. Kuzey Suriye'ye girdi

Hem kendi tarafındaki safları sıkılaştırdı, hem muhalefeti darmadağın etti, hem de muhalif kesimin en az yarısının takdirini kazandı.

Bu şartlarda ağaç kabuğunu bile koysanız Türkiye'de seçim meçim kaybetmez.

Erdoğan'in başarısının altında 70'ler sosyolojik travmasi (koyden kente göçüş) ve milli görüş ruhu var.

Milli görüşün ilk parladığı zamanlarda hedef aldığı kitleye bakın, bakırköy'de, şişli'de, kadıköy'de dolaşmadı bu ekip. Sultanbeyli, bağcılar, gop gibi köyden henüz kente göç etmiş, su bile verilmemiş, hizmet götürülmemiş, devletin sahibi kesim tarafından insan görülmemiş kesime hitap ettiler. Bunu gerçekten yaptılar. Varoşta yaşam mücadelesi veren bir insan için genel devlet prensipleri, dış politika ve hatta ekonomi gibi şeyler gerçekten önemsiz çünkü bu adamlar zaten fakir, zaten kıt kanaat geçiniyor, ekonomik kriz fakirlerin değil orta kesimin anasini ağlatır her zaman. Bu insanlara hastane, okul, cami, yol, su tesisati yapınca bu insanlar mutlu oldular. Oluyorlar.
Üstünkörü bir bakışla "çomar" diye kodladigimiz insanlarin söylemine bakın, hastane diyor bu adam. Haklı. Okul diyor, kuzenlerimizin eskileriyle okuduk 90'larda. Elbise değil ha, kitap eskileri.
Bunun gibi şeyler, erdoğan ve ekibi işte bu gariban kesime sarıldı, sahip çıktı.

Su an yalpalamalarinin tek sebebi ise kadrolarinda bu ekipten olanlarin artik emekli olup sahadan çekilmesi, yerlerinin nargile cafelerde büyümüş toplumdan habersiz, o çileyi cekmemis, ihaleci, rantçı tipler tarafından doldurulmuş olmasi.

Erdoğan'in sadece 2 söylemine katıldım bu güne dek, biri şu meşhur "cehape zihniyeti" ki hayat kadar gerçektir bu tespit, diğeri de "Türk milleti alim değildir ama ariftir" sözü. Bir anda aydınlanma olup da tokat vurmadi millet 31 martta. Muhalefetin hele hiiiiic de öyle organize bir başarısı olmadı. Her zaman yapilan yapıldı fakat bu sefer akp'ye yeter artık diyen kendi kitlesi vardı.

öyle bir soru sormuşsun ki ne yazsak hapisteyiz bro. duyuruda böyle sorular sormayın. ne saysak şikayet ediyolar, sonra sorgusuz sualsiz emniyet...

rte zeki bir siyasetçi değil. herhangi bir sağ siyasetçi sadece. tr yi sağ merkez yönetmiştir. bu böyle.

ha bir de aşırı şanslı. seçildiği dönem global ekonominin yükseliş dönemi. gelmeden önceki hükümette zaten ekonomik ve banka sistemi reformlarını gerçekleştirmişti. imf programı uyguluyorlardı. adamın tek yaptığı bu reformları tersine çevirmemek oldu.

evlenmeden aynı evde yaşamak, bir erkeğin yapacağı en büyük hatalardan biridir.

Efsane gerekli bir sey. 3.5 yillik sevgilimle 2 3 ay ayni evde yasayip birbirimizi bogma noktasina gelmiştik. Harika anlasicagimizi düşünürken adamin icinden gestapo cikmisti. Ev icnde farkli bi kisiligi varmis. Iyi ki deneyimledik.