Uzaklaşmak mümkün. Haberleri izlemiyorum, sürekli siyasi paylaşım yapan arkadaşlarımı sessize alıyorum. Çok büyük bir şey olursa her yerde karşıma çıkıyor ve öğreniyorum zaten. Merak ettiğim bir şey varsa açıp okuyup kapatıyorum. Siyaseti deli gibi takip eden arkadaşlarım adını bile duymadığım birilerinin yaptığı saçmalıklardan bahsederken "hıhı evet" diye kafamı sallayarak dinliyorum, sonra unutuyorum. Haber okumayı bırakalı akıl sağlığım yerine geldi, kesinlikle tavsiye ederim.
Ufak bir Avrupa ülkesi olsak, ABD'de eyalet seçimi olsa da adayların vaatleri, geçmişleri, eğitimleri önemli olsa takip edeyim, kimmiş, bana ne vadediyormuş öğreneyim. E burada onun da anlamı yok? Elimizdeki mal belli, alıcı belli. Zaten tarafsız haberci yok, siyasi meylimiz ne yöndeyse o tarafın haberlerini takip ediyoruz ama (şimdi çok insanı kızdıracağım) Sözcü okuruyla Yeni Akit okuru birbirinin aynısı. Aktivist AKP teyzesiyle CHP teyzesi birbirinin aynısı. Hepimiz kendi çevremizi çoğunluk sanıyoruz, Türkiye'nin geri kalanını hem unutuyoruz hem düşman saymaya başlıyoruz. Seçimden önce arkadaşlarım KK yüzde 51,5 mi alacak 52,2 mi, 53'ü geçer mi yoksa 50,3'te mi kalacak diye bahis açarken yüzde elliyi geçemez dediğim için bozuluyorlardı. Ülke bu. Biri ölmüş gibi karalar bağlamanın faydası yok. (Oh, içimi dökesim varmış.)
Twitter'ı kapatın, silin. Hiç haber sayfası/siyasetçi takip etmeseniz de sürekli önünüze düşüyor.
Instagram'da Facebook'ta haber sayfalarını, siyasi içerik paylaşanları, sosyal medya cengaverlerini takipten çıkın, hiç olmadı sessize alın.
Dizi izleyin, kitap okuyun, puzzle çözün, canınız haber istedikçe gidip bir bardak su için. Sigarayı bırakır gibi davranın diyorum galiba, evet. Kendinizi zorlaya zorlaya uzaklaşın.
İki hafta sonra da gidip oyunuzu verin, yapacak başka bir şey yok şu an.
0