İlkokul 2.sinifa giderken ekonomik durumu iyi olmayan biriyle sınıftaki çocuklar dalga geçiyordu, bir gün okul çıkışı köşeye kapatıp sebebini bilmediğim bir sebeple çocuğu tekmeliyorlardi. İçlerinde benim samimi olduğum sıra arkadaşım da vardı, bana seslendi. O an hayatımın en utandigim anı oldu. Ben de onlara katıldım ve tekme attım çocuğa. O yaşta yaptığımin vicdani rahatsızlığını yıllar boyu taşıdım, ve bugün hala da yaşıyorum. Sonraki süreçte bu çocuğu her gördüğümde bir acıma duygusuyla yaklaştım, herkesten korudum, kolladim çok da iyi arkadaş olduk ama yine de o an çıkmıyor işte aklımdan.
Güçlü olanın zayıf olanı ezmek istediği bir durum görünce hep bu an gelir aklıma elimden geldiğince karşı çıkarım. Sözle affettim diyor ama yıllar geçse de hala içim buruk. İnşallah kalben de affetmistir beni :(
0