Ahahahha kötüye gitti.

Üç tane akrabama çok büyük miraslar kaldı.

Birisi şizofreniydi elindekini avucundakini ya o yedi ya da bi şekilde elinden aldılar.

Diğeri paranın ne kadar çabuk biteceğini düşünmeden harcadı sattı sattı yedi. Şimdi nereyi satsam diyor. En son bodrum açıklarındaki adalarını satmaya çalışıyorlardı.

Bir diğeri de kumar oynadı. Özel uçaklarla kumarhaneler bunu almaya gelip özel hizmetlerle oynatıyordu.


He bi tane daha var. O da en son küba dan kadın getirtiyordu bacağında puro sarsın diye.


Çok büyük mirası iyi değerlendiren görmedim. Daha az ölçekli iyi mirasları katlayanlar gördüm ama.

bizim iş yerinde birine babasından 8 ev, 2 dükkan filan kaldı. şu an oturduğu ev de müteahhite verilecek. ankaranın muhtelif yerlerinde arsaları da var.


geçen veraset için tapuya gitti. tapu dairesinin içindeyken alıcı buldular arsalarına. ha çok ortaklıydı, büyük para gelmedi ama şans işte. para parayı çekiyor sanırım.

gayet de iyi idare ediyor adam. evlerini kiraya verdi. bir ikisini sattı.

Benim dediğim miraslar elorelia nın dediklerinin birkaç on katıdır belki daha fazladır.

@elorelia nin dedigi boyutta olanlar iyi idare edilebiliyor.

etrafımdaki insalarda genelde sonu iyi gitmiyor.

işin iyi gitme ihtimali, kalacak mirasın kazanıldığı işyerinde çalışan çocuklarda yükseliyor. yani aile şirketinde çalışıyorsa, paranın değerini biliyorlar.

Define bulan ailesi vefat edince tüm para çocuklara kaldı. Bu çocuklar kalan para ile mekanlar aldılar, işler kurdular. Küçük bi şehrin sayılı zenginlerinden oldular.

open.spotify.com

Immanuel Tolstoyevski'nin güzel bir podcasti var bu konuda.

geçenlerde bir paylaşım gördüm:
"1000 lira yönetmeden 10bini, 10bini yönetmeden 100bini yönetemezsin" diyordu.

Gerçekten de bir anda büyük meblağlar elde eden insanlar bunu savurganca değerlendiriyor çok iyi bir finansal bilinci yoksa.

Hani şakası yapılır ya hayal kurarken bile ruhum fakir diye. İşte vizyonu dar insanlar miraslarını da böyle değerlendiriyor.

Teyzemin eşine inanılmaz büyük miras kaldı. Boğaz’da yalılar, Almanya’da evler falan.. aşırı dindar biri olduğu için verasete gitmedi, mirası kabul etmedi. Ben kendim kazanır kendi kazandığımla geçinirim fazlasına ihtiyacım yok bizi bozar dedi. Boyacılık yapıyor. Evlerinde hala odun sobası yanıyor. Kuzenlerim bu duruma deliriyor tabi:(

bana 9-10 milyon tutarında dükkanlar kaldı.
ayda 25-30 bin civarında kira getiriyor.
sadece kirasını yiyip hiçbir şekilde satmayı düşünmüyorum..
bu iyimidir kötümüdür siz değerlendirin.

@aslindasorunumpsikolojik : "parayı yemek" çok hoş görünüyor ama gayrimenkulün kirası yıllar geçtikçe enflasyon karşısında eriyecek. daha doğrusu eski/yaşlı mülkün kirası , yeni mülklere göre daha düşük olacak. bu yüzden mevcut mülklere tadilat yapmak ve hatta yeni mülk almak (ya da eldekileri satıp daha yeni mülkler almak) gerekir bence.

@co2s2 cevabını okuyunca aklıma geldi. 2-3 hafta evvel burada bir arkadaşın kentsel dönüşümü için sorduğu bir soruyu cevaplamıştık. müteahhite verecek parası olmadığından eski m2'den 30m2 daha ufalacağından bahsediyordu. bende kendisine kısaca -ev sahibi olmanın yeterli olmadığını, ev sahibi iseniz bile evinizin bir ömrü olduğundan kenara kira atar gibi bir miktar para atılması gerektiğinden, bu miktarı hem tadilat hem de ilerde bina ömrünü tamamladığında kentsel dönüşümü için kullanılabileceğinden- bahsetmiştim.

@aslindasorunumpsikolojik adlı yazar, ilerde kenara para atmazsa dükkanının m2 ufaltabilir, binanın ömrü onu gömecek kadarsa benden sonrakilerin sorunu olsun banane diyerek kiraları bugün yiyebilir. :)

miras olayı aslında büyük bir haksızlık, fırsat eşitsizliğinin en büyük sebebi.

sırf dedesi zengin diye iyi kurumlarda iyi eğitimleri almak, tatiller, evler arabalar ve diğer tüm avantajlar vs.

işin bu yanından bakınca miraz konusu sonraki nesil için haksızlık aslında. ve kimse torununa veya çocuğuna miras bırakmak zorunda değil, eğer ortalama bir ömür yaşadıysa ve imkanı dahilinde çocuklarına iyi fırsatlar oluşturduysa, eğitim vs gibi. sonrasında kendi başlarının çaresine baksınlar diyebilir gayet haklı bir bakış açısı bence.

örneğin çalıştığım şirketin sahibi ile bu konuyu konuştuk daha önce. iki çocuğu var. ben hayatta olduğum sürece onların en iyi fırsatlarda en iyi eğitimleri almalarına çalışırım. sonrasında da aç kalmayacakları kadar küçük bir şeyler bırakırım. geri kalan mirasımı çocuklarıma bırakmam dedi. onlar da benim gibi sıfırdan başlasın gerekirse, ben onlara kendi babamın bana verdiğinden çok daha fazla imkan veriyorum hatta dedi.

bence bu bakış açısı son derece mantıklı.

Tek basina takilip herseyi yiyorsan bir sikinti yok, boyle takilanlari gordum. 2-3 sene once tanistigim bir eleman bekar, bok gibi parasi var ve 50 yasina girmeden emekli olup dunyayi gezmek istiyor. Bence bitiremezsin dedim, hepsini catir catir yiyecem geride bir dolar birakmam dedi. Ben hala kendisini beni evlat edinmesi konusunda ikna etmeye calisiyorum, kismet :)

Benden sonrasi tufan kafasiyla yasayanlar evlenip coluk cocuk isine girmemeli, oldukten sonra arkada biraktiklarinin ne yapacaklarini da biraz hesaplaman lazim. Kendimi sirf coluk cocuk ben geberdikten sonra rahat etsin diye asiri kisitlamam, ama onun gelecegini de dusunmem lazim.

Firsat esitsizligi falan denmis, dunya adil bir yer degil zaten, oyle oldugunu ya da miras birakilmadiginda oyle olacagini dusunmek asiri utopik.. Yahu birakilan mirasi falan gectim, bir eleman taniyorum adamin buyuk dedesi turkiye'de ust duzey politikaciymis, adam oleli 40 sene olmus hala ekmegini yiyor.

yani eğer çocuğunun eğitim hayatına vs yatırım yaptıysa gerisini yemek kendi hakkı oluyor bir nevi.

@reanarchy'in dediğine ek olarak sanırım Bill Gates bu konuyla ilgili özel bir vasiyet yazdığı söylenmişti bir ara, çocuklarım ben öldükten sonra öyle çalışmadan lokmaya konmasınlar gibisinden.

Düşününce yıllarca it gibi çalışmış bir babanın evladının, baba öldükten sonra ebeveynlerinin bıraktığı mirası yemesi çok ilginç bir durum gerçekten, hem kızıyorsun hem hak veriyorsun. Ama iki ucu boklu değnek tam olarak, eğer miras bir haksa mesela ölen adamın tüm varlıkları eşine kalıyor ama o adamı doğuran, büyüten asıl ceremesini çeken annesine bir toplu iğne kadar kalan yok.

Miras çok karmaşık ve çetrefilli bir konu, sanırım toplumlar miras konusunda bir türlü orta yolu bulamıyorlar, nereye çeksen oraya gidiyor, adam ölüyor hesabında milyonlarca lira para var çocuklarına ve eşine kalıyor çocuklar hazır gelen parayı çarçur ederken yaşıtları sırf kendilerine miras kalmadığı için it gibi çalışmak zorunda.

Bana kalırsa devletler mirasın değerlendirilmesinde kontrol sahibi olmalı, babadan, anneden miras kalan paranın, malın, mülkün öyle kişinin kendi zevklerine göre kullanılmasını denetlemeli, atan bu parayı kazanırken kıçını yırttı öyle kafana göre yiyip bitiremezsin sen de çalış ben sana kontrollü şekilde vereceğim parayı, malı mülkü demeli.

elorelia +1
Sizden sonraki nesle olan en büyük sorumluluğunuz iyi ve düzgün insan yetiştirmek, imkânınız ölçüsünde en iyi eğitimi almasını sağlamak. Bu illa ki "reşit olduğu an tanımam, baksın başının çaresine" değil ama kazandığını gönlünce harcamak da hakları.

burada iyi eğitim denilen şey tabi çok muallak

adam mahallenin lisesine göndermiş bir de en ucuz üniye göndermiş kısaca çocukla ilgilenmemiş, sallamamış laf olmasın diye başından sağmış sonra ben ona gerekli eğitimi sağladım diye köşesine çekilebiliyor.

yani x eğitim seviyesine herkes iyi eğitim diyebilir.

Ayni muhabbetler bizde de var.
Yok egitime gomduk duzgun okullara soktuk vs...

Ulan ulkede egitim para mi getiriyor?
Sen cocugu en iyi lisede en iyi universitede okut cikinca 3bin tl ile basliyor. Hadi 10binle baslasin.

Ev alayim araba alayim diyene kadar 15 sene geciyor.
Ailemin oturdugu semtten ev alabilmem icin 500 sene falan calismam lazim, yine de yetisemem cunku o arada ev yine artiyor.
Onlar nasil ev alabilmis, o donem bu kadar zor degilmis.
Ayni sartlara denk gelmedik ki.

Hayatta bir garantisi olmadigin icin mudurune atarlanamiyorsun, dandik islerde calismak zorunda kaliyorsun, risk alamiyorsun.

Egitim birakmak yerine 1 tane dandik ev biraksan, adama 10 sene hediye ediyorsun.

Bill gates de 10 milyon dolar birakti. Malina devlet cokecegi icin o kadarini ayirip gerisini vakifa kacirdi.
Amerikali zenginler genelde cocuga birakamiyor.

Thomas piketty kapital kitabında bunu baya işliyor ve sonuç olarak miras regüle edilmezse zengin ve fakir arasındaki makas sonsuza doğru gidecek diyor.

Kendi açımdan bakınca, toplumların da gelişmesi için harcamak yerine çocuklarımın benden bir adım daha ileri gidebilmesi için ne kadar kaynak ayırmam gerekiyorsa ayırıp, kalanını gönlümce harcamalıyım.

Çünkü her ne kadar sıfırdan başladığımızı düşünsek de, hiçbirimiz ebeveynlerimizin başladığı yerden başlamadık.

Ayrıca bu düşüncemin esin kaynağı olan John adams 1780’de bunu daha epik bir şekilde söylemiş zaten

“ben politika ve savaşı öğrenmeliyim ki, çocuklarımın sanayi ve ticareti öğrenme özgürlükleri olsun. çocuklarım sanayi ve ticareti öğrenmeliler ki onların çocukları sanat, edebiyat ve (felsefeyi) öğrenme şansına sahip olsunlar."

Miras olayını sürekli kötülüyor insanlar. Anlamıyorum.

O zaman atasından dedesinden gelen yakışıklılık ve güzellik de haksızlık.

Kimisi güzellik geni bırakır kimi zeka. Kimi de bunlar bende yok çalışayım çocuğuma bunu bırakayım der.


Mirasta sıkıntı yok arkadaşlar aşırı zenginleşmede sıkıntı var. Zenginden iyi vergi alınmaması miras bırakmanın haksız olduğu anlamına gelmez.


Adam akıllı vergilendirme talep edilsin sıkıntı yok.

Her nesil öncekini geçecek diye de bir şey yok. Her soyda bir yiyiyci çıkar.

Miras konusu karmaşık bir konu hakikaten. Çocuklarımıza bırakacağımız en önemli şeyin düzgün bir eğitim (sadece okuldan gelen değil) ve dürüstlük olduğunu düşünüyorum. Öte yandan çalışıp birikim yapıyorum ben. Bazı maddi şeyleri çocuklarıma bırakabilme düşüncesini çok güzel buluyorum. Ben annemden kalan takıları büyük bir sevgiyle takıyorum, kızlarım da taksınlar benimkileri. Ya da kızlarıma bir ev bırakabilme düşüncesi de mutlu ediyor beni.
Öte yandan insan ne zaman öleceğini bilemiyor. Yaşlandığımda onlara en azından maddi açıdan yük olmadan yaşamak isterim. O "her kuruşunu gezmeye harcayacak" kafalara hayretle bakıyorum. Çevremde çocuksuz olup birikimlerini Türk Eğitim Vakfına ya da Darüşafaka'ya bağışlayıp vefat eden insanlar var. Onların yeğenleri vs. bir gün olsun ilgilenmemişler ve sonrasında vakfa dava açıyorlar. Bunun gerçekten çirkin buluyorum.

lazım mı değil mi bilmiyorum ama, birileri yapıp öbürleri yapmıyorsa yapanların çocukları avantajlı konuma geçer. Mesela burada görüyoruz üç beş evim var kirasıyla yaşayabiliyorum diyor adam, sen mecbur çalışmak zorundayken o kişi hayatını ne yöne götürmek istediğine karar verip daha rahat hareket edebilir mesela.

Olmadı ama senin gibi hisseden birden fazla sevgilim oldu. Sorsan onlar da senin gibi bunu hissettirecek bir şey yapmadı derler ama şöyle bir geri bakınca -kasten yapmasam da- insanlara kendini yetersiz hissettirme potansiyelim olduğunu görüyorum.

Bu tabii tek taraflı değil, senin özgüven problemlerin varsa tek suçu karşıya atmak olmaz ama biraz da karşı tarafla ilgili bir durum bence.

Sadece şunu diyebilirim karşı tarafın gözüne girmek için sakın ilginizi hiç çekmemiş ya da çekmeyecek konulara merak salmayın sırf o biliyor ya da ilgileniyor diye. Bazı şeylerin eksiklik olduğunu nereden çıkardınız sizin ilginizi çekmemiştir, ya da merakınız olmamıştır. Zorlamayın. Neyseniz o olun derim. Daha önceki ilişkimde yaşadım bunu. Ayrılırken Bergman çok sıkıcı demişti. Yalandan çok güzel diyormuş hep. Umarım anlatabilmişimdir.

Valla olmadı hiç. Zaten şu entellik kavramı da bana çok itici bir kavram gibi geliyor. Bir kişinin sahip olduğu bilgiler, fikirler hep ilgi alanına göre şekillenir. Bir kişinin ilgi alanı benim ilgi alanımdan farklıysa ve ilgi alanında bişeyler biliyorsa onu direkt entelektüel olarak niteleme de saçma.

Olay cidden bişeylere ilgi duyma meselesi. O çok şey biliyor, ben çok bilmiyorum şeklinde bilgiyi kıyaslama da saçma. Mesela Dotadan 50 hero bilmek de bilgidir, "Abu çi çi" şarkısının sözlerini ezbere bilmek de bilgidir. Yani mesele sahip olunan bilgiyse öyle ya da böyle bilgiye sahibiz. Yok o bilgiyi bişekil değerli/önemli olarak görme ise bu sefer de klasik "kime göre/neye göre" olayı çıkıyor ortaya. Yani bir abu ci ci şarkısını ezbere bilmek niye pink floyd şarkısını ezbere bilmekten daha önemsiz olsun ki.

Kısaca, herkes her şeyi bilecek diye bişey olmadığı gibi bişeyler bilen ya da bildiğini düşünen kişiyi de abartmaya gerek yok.

Son olarak bir şeyler biliyor olmak kişiyi entelektüel yapmaz, tavır önemlidir.

Kendini kanıtlama isteği çok sağlıklı bir istek değil. Yani bunun bir hırs haline gelmesi tehlikeli olabilir. Önemli olan birlikte olunan, konuşulan zamanlarda ortak bir konuda uzun uzun konuşabilmek. Konunun ne olduğunun önemi yok bence. Teletubbies köyünün ne kadar küçük olduğuna dair bir konu bile olabilir. Eğer ortaklaşa saatlerce konuşabileceğiniz bu gibi konular yoksa sevgilinin ilgi alanlarından, senin de ilgini çekebilecek bir konuda bir şeyler öğrenip, bilemediğin, anlamadığın yerlerde onun fikrini almak için sohbet açman onun da hoşuna gidecektir.

Biz erkekler iyi bildiğimiz ya da bildiğimizi düşündüğümüz konularda uzun uzun konuşmayı severiz. En azından ben öyleyim. İlgi duyduğum alanlarda biri konu açarsa saatlerce konuşabilirim.

Önemli olan bir konuya ilgili olmak. Bu konuda okumalar yapıyor olmak, araştırmalar yapıyor olmak, vaktini dizi, film, sosyal medya ile dopamin bağımlısı olup boş boş öldürmemek.

ama senin de bir ilgi alanın varsa bu konuda bilgilerin varsa ve buna rağmen kendini buşekilde hissediyorsan o zaman ya biraz özgüven problemin var ya da o kişi karşısındakini yetersiz hissettirmeye biraz yakın biri.

Kimin söylediğini hatırlamadığım şu çözü çok severim:

Her konu hakkında bir şey, bir konu hakkında her şeyi bilmek gerekli.

Yetersiz hissettiğim değil de hissettirildiğim oldu. Üstte bir arkadaşın da bahsettiği gibi genel kültür kısmı haricinde geri kalan entelektüel birikim ilgi alanlarına göre şekilleniyor. Örneğin eski sevgililerimin çoğunun sosyal ve duygusal zekası çok zayıf, mekanik, matematiksel zekası çok yüksekti. Çünkü benim sosyal bilimlere onların ise teknik bilimlere daha fazla ilgisi vardı. Bu olağan bir durum ancak işin içine kibir ve ego girince sıkıntı yaşıyordum. Bu nedenle fiziksel görünüş, zeka, entelektüel birikimden önce insanlarla mütevazı olup olmamalarına göre ilişki kuruyorum. Alçakgönüllü insanlar kültürel birikimi benden yüksek olsa da beni yetersiz hissettirmedi, bunu nasıl bilmezsin demek yerine bilmediğim şeyleri öğretti. Ben de ona onun bilmediklerini öğrettim. Bu durumu arada 5-6 yaştan daha fazla yaş farkı olduğunda yaşıyorum bu arada yalnızca. Aynı jenerasyon olsak da örneğin y kuşağı, 80lerde doğmuş biriyle 90larda doğmuş birinin anlaşması da kolay olmuyor. Kısacası önemli olan karşılıklı uyum sağlayabilmek bence.

Bir şeyleri az az bilmek benim özelliğimdir. Ancak ben ne kadar çok şey bilindiği ya da bi konuda ne kadar derinlemesine bilgi sahibi olduğuyla ilgilenmiyorum.


Ben kişinin konular ve görüşler, geçmiş-günümü-gelecek bağlamında bu bilgilerinden nasıl sentezler çıkarıyor onunla ilgileniyorum.

Yoksa bilmem ne viskisinin tarihi ya da şu teoremin önemi beni bağlamaz.

Kalkıp bana şu viski bu coğrafyanın kaderini değiştirdi sonrasında japonya ya götürdüler ve şu an orda bunun sayesinde yeni bir kültür oluştu. Bunun da şu şu etkisi her yerde görüldü gibi bir çıkarım yapıyorsa ki bu yazdığımı şu an salladım, bu ilginç geliyor.

Saçma da olsa nöronlarındaki farklı bi bağlantı ile farklı bi çözümleme yapması ilginç. Herkesin twitter da yaptığı çözümlemeler gibi şeyler de hoş değil. Özgün ve farklı bi bağıntı, bağlantı bulması gerçekten bi entelektüel birikim ister.

Evet özgüvensizlik de denir, kendini sevmemek de denir. Fakat sorun entelektüel olarak yeterli olup olmamanız değil. Tabii ki sizin entelektüeli nasıl tanımladığınızla da ilgili bu, ben sadece herhangi bir özelliğinin sizden üstün olduğunu düşündüğünüz sevgiliniz tarafından onaylanma ihtiyacına değineceğim. Her insan bazı konularda güçlü bazı konularda zayıftır. Muhtemelen sizin de sevgilinize göre daha iyi olduğunuz konular vardır. Ve ikinizin de önem verdiği konularda fikirleriniz, davranışlarınız birbirinizle uyumlu olmuş ki bir aradasınız. Yani neticede bir denklik durumu var ve zaten sevgiliniz size yetersiz hissettirmemiş. Sizin bunu kendi kendinize düşünmeniz bana kendinizi değersizleştirmeye çalıştığınızı dşündürdü. Bunu bilinçli yapmıyor olabilirsiniz ama çocukluğunuzda hissettiğiniz bir duyguysa bu yetersizlik duygusu, sizin için "en bilinen ve güvenli gelen" duygu olur. Farkında olmasanız bile kendinizi yetersiz hissedeceğiniz ortamlara sokar, yanında yetersiz hissedeceğiniz insanlarla birlikte olursunuz. Bunu siz memnun olmasanız bile kendi kendinize yaşatırsınız. Maddi imkanlarınız el veriyorsa terapi almak çok iyi olur. Ya da daha kısa vadeli bir çözüm olarak "entelektüel olmanın sizin için önemi nedir? Sevgiliniz için önemi nedir? Bu yüzden onu kaybetmekten mi korkuyorsunuz? Olduğunuz halinizle sevilmeyeceğinizi düşünüyor o yüzden onaylanmayı mı istiyorsunuz?" gibi soruları dşünebilirsiniz.

genel olarak "yetersiz" hissettigim olmadi ama fazla savruk, daginik, rasgele vs hissettigim oldu. bir de alakasiz olarak fazla fakir hissettigim oldu. bunlar hep kisa donem seyler, o yuzden boyle hissettim ama yurudu iliski seklinde bir sey diyemiyorum.

Hayır. Niye olduğumdan başkası gibi davranayım?

Beğenilmeyen özelliklerim anormal değilse, benden rahatsız olan insanlarla vakit geçirmem. Eğer anormal bir özellik ise ve bunun farkına varırsam bu özelliğimi değiştirmeye çalışırım. Atıyorum gevezeyimdir, boş konuşuyorumdur, çok yüksek sesle konuşuyorumdur, çok kısık sesle konuşuyorumdur vs. vs.

Ama birileri beni beğensin diye farklı davranmam. Farklı davranın da akıl sağlığından şüphe ederim.

Toplumda kabul gören, çevresi olan bir birey olmak istiyorsan bazı aşırı davranışları törpülemek gerekiyor. Mesela her şeyi her yerde söyleyen patavatsız insanlar, kendini "ben dürüstüm abi hiç bir şeyi saklamıyorum" diyerek savunurlar, ama aslında sosyal zekası düşük, her doğrunun her yerde söylenmeyeceğini bilmeyen bireylerdir. Şimdi bu adam kendini düzeltmezse toplumda tutunamaz, haklı olarak dışlanır.

Dolayısıyla evet ilişki kuramayacağın bir noktaya gelen aşırı davranışlar varsa bunun farkına varıp düzeltmekte fayda var diye düşünüyorum ben. Kendini düzeltmeyen de vardır, ona da saygı duyarım, ama nerede nasıl davranacağını bilmeyen insanlarla pek bir araya gelmem.

Herkes gostermek istedigi kadarini gostermeli karsiya.

Herkese farkliyiz. Bir yazi okumustum, herkesin birden cok kisiligi vardir diye. Siz nasil ailenizle konustugunuzda farkli, arkadaslarinizla farkli, sevgilinizle farkliysaniz her sevgilinize de baska bir siz tanitabilirsiniz. Yalan soyleyin saklayin demiyorum. Sizin iyi ozellikleriniz bilmesini isteyebilirsiniz. Kendinizi gostermek istediginiz acidan tanimlayabilkrsiniz.

Yalan soyleyin demiyorum. Kendinizi karsidakinin gozunde tamamen ciplak birakmak zorunda da degilsiniz diyorum.

Canımın istediği zaman canımın istediği kişiye canımın istediği şekilde davranırım, hepsi de benim.

Pek çok ülkenin pek çok ülkede okulları var.

Evet misyonerlik amacı var ancak utanç kaynağı da değil.

Bu ülkenin en eski Amerikan okullarından biri Tarsus’ta.

Bunlar üşkenin zenginliği olarak görülmeli. Şunu da kabul etmek gerekiyor bu ülkede cidd bir entelektüel baskınlığı var kolej mezunlarının. Bu da kötü demek değil.

Türkiye’nin de başka ülkelerde okulları var aynı şekilde.

Ayrıca bizimkiler de misyoner okulları.

@tessera: "Pek çok ülkenin pek çok ülkede okulları var."

gelişmiş ülkelerin, gelişmiş ülkelerde okulları var mı?

milliyetçi bir insan değilim ama bir fransız lisesinde, fransa'nın kültürünü ve değerlerini, önemli kişiliklerini bizim türk çocuklara öğretmek bana oldukça saçma geliyor. sanki biz medeniyet görmemişiz de fransızlar bizi medeniyetle tanıştırıyormuş gibi geliyor.

saçma geliyorsa gönderme çocuğunu o okula, öğrenmesin? ben almanca okudum okulu ss subayı olmadım.

tessera +1

Hollanda ve Almanya'da Amerikan okulları var örneğin. Google'da bulabilirsiniz detaylarını.

Gelismis ulkelerde de var.
Los angeles'ta, berlin'de fransiz liseleri var.

Fransa'da yaşadığım şehirde Amerikan lisesi var.
Kısacası tahmininiz yanlış.

fisna.org Kuzey Amerika kıtasındaki Fransız okulları
www.internationalschoolparent.com Birleşik Krallık'taki Fransız liseleri
www.completefrance.com Fransa'daki uluslararası okullar
en.wikipedia.org/wiki/Category:British_international_schools_in_Germany Almanya'daki İngiliz okulları
vesaire vesaire.

Gelişmiş ülkelerin gelişmiş ülkelerde okulları var evet, aşağılık kompleksi yapılacak bir mevzu değil.

Edit: Wiki linki tuhaf çıktı, alternatif olarak Almanya'daki uluslararası okullar linki:
www.expatica.com

Hemen hemen her yerde italyan fransız okulları var.

Mesela diplomatlar ve benzeri işlerdeki insanlar çocuklarını fransız okullarına yollar. Neden derseniz birkaç nedeni var. Birincisi bakalorya veriyorlar ki her yerde lise eğitimi geçerli olsun diye. İkincisi her ülkede o eğitim aynı seviyede ya da yakın seviyede. Ülke değiştirmek zorunda kaldıklarında çocuklarınon problem yaşamasını önlüyor. Tabi bi de uluslar arası ilişkiler dünyasında fransızca değerli bir dil, statü gibi biraz da.

Her ülkenin her yerde yok ama çoğu gelişmiş ülkenin çok fazla yerde var.

Fransizlar cok eski.
misyonerlik amacli acilmistir italyadan fransaya falan gecmistir.
Misyonerlik deyince osmanliyi batirmak icin degil kendi aralarindaki kavgadan da dolayi var. Papayla falan kavgalari barismalari vs.. cok degisik tarihleri vardir.
Bundan cikanlar turkcu falan olur fransizlardan nefret eder.
Mezunlardan cogu elci konsolos falan olurdu eskiden.

Amerika okullari sonradan acilmis, 1. Dunya savasi oncesi osmaliyi parcalamak icin.
Savastan sonra cogu kapatilmis.

Kalanlar amerikan aski pompalar. Ogrenciler amerikayi cok sever.

Aha bunlar yabanci o zaman dusmandir diye tek potaya koymamak lazim hepsinin amaci kulturu falan farkli.

Zaten kanunlari yonetmelikleri falan ayri, tarih dersini gidip yabanci dilde vermeleri yasak falan.

Şu anda en iyi eğitimi bu okullar veriyor. Adam devşirme kısmı bence de var. Aileler genellikle de yurt dışına gidiş olanağı için çocuklarını gönderiyor.
Rahatsız olan göndermez.
Yerli ve milli okullarımız var ne de olsa.

Bu arada eski derken gercekten eski, istanbul'un fethinden daha once acmislar okulu.

Türkiye'nin de yurt dışında okulları var. Hatta kurulduğu zaman cumhurbaskani ziyaret ediyor. Umarım Türkiye'ye de başka ülkelerin iyi okulları gelir, Türkiye de iyi okullar açar. Örneğin Japonya bir lise açıp iyi bir mühendislik dersi verebilir.

Yabanci okul mezunuyum.
Hic de o ulkenin degerlerini, onemli kisiliklerini, tarihini filan ogrenmedik.
Turk dili ve edebiyati dersimiz vardi, tarih ve cografya da turkceydi ve turk müfredatina goreydi. Milli guvenlik dersimiz de vardi, ordudan emekli birisi geliyordu hatta.

Alman dili ve edebiyati dersimiz vardi, okulun asil diliydi sonucta. orada tabi ki onlarin onemli yazarlarini, edebi donemlerini vs ogrendik, bunda yanlis bir sey gormuyorum.
Matematik, fizik gibi derslerde konular turk mufredatindan farkliydi, o yuzden yurtdisina hazirladiklari bir gercek. Turkiye’de okumayi isteyen öss’ye iyi hazirlayan, son senesinde raporla okula gitmeyecegi yerli ve milli bir okula gitmeli zaten, bu okullar bunun icin yanlis yerler ama mezunlarinin cogu da turkiye’nin en iyi universitelerine girmeyi basarabiliyorlar her seye ragmen.

Gelismis ulkelerin gelismis ulkelerde okullari var, evet.

Okullar kültür emperyalizminin önemli bir parçasıdır. Mesela ispanyollar da esmer, türkler de. Ama ispanyollar bundan gocunmuyor hatta avrupa'da oldukça yakışıklı / güzel bulunurken, türkler kendilerini sarışın ve renkli gözlü yapmak için deliriyor.

Acaba neden?

Batı ülkeleri birbirilerinin sınırları içinde okullar açıyorlar. Almanya fransa'da, fransa amerika'da. Ama bu daha çok kültürel bir dayanışmanın ve ekonomik işbirliklerinin bir parçası. Bir diğer amaç da o ülkede kendi çıkarlarına uyacak insanlar da yetiştirmek. ATıyorum abd'deki fransız şirketlerinin ihtiyaç duyduğu insan kaynağını yetiştirmek de bu okulların misyonu. Tabii yine kendi içlerinde ufak istihbarat faaliyetleri de yürütüyorlardır bu okulları paravan olarak kullanarak.

Ama dediğim gibi batı ülkelerinin birbirleri içinde okul açması daha çok kültürel dayanışmanın bir parçası.

Asıl mevzu, batı ülkelerinin gelişmekte olan ülkelerde açtıkları okullar. Özellikle 18-20 yüzyılda bu okulların bir çoğu misyonerlik ve emperyalist faaliyetler için kuruldu.

Bu tarz faaliyetlere yumuşak güç denir. Elbette kimse gelip de öğrencilere hadi ülkenizden nefret edin demiyor. Tam tersine, okulu kuran ülke kendi değerlerini sevdirmeye ve sempati toplama gayretinde oluyor. Kitle iletişim kuramlarında fikir ekme gibi bir teori vardır. Muazzam bir yöntemdir. Sempati toplayarak, telkinlerle ya da farklı tekniklerle insanların bir fikri benimsemesini sağlarsınız. Örneğin batı medeniyetinin üstünlüğünü orta okul çağında aldığınız çocuklar üniversiteye gelene kadar tatlı tatlı benimsetebilirsiniz. Burada bahsettiğim teknik ya da ekonomik üstünlük değil.

Mesela Osmanlı'nın son dönemlerinde, cumhuriyet döneminin neredeyse tamamında batılı insan tipi epey yüceltilmiştir. İnsanlar bir alman, fransız, ingiliz karşısında kendini daha yetersiz hissediyor. Güzellik algımız bile böyle şekillenmiş. Ülkenin yarısının sarışın renkli gözlü olmak istemesi tuhaf değil mi? Yukarıda bahsettiğim gibi, ispanyollar bizimle benzer fiziksel özelliklere sahip olmalarına rağmen bundan gocunmuyorlar. Çünkü bizim kadar kültürel emperyalizme maruz kalmadılar.

Bunda osmanlı entelektüellerinin ve ilk dönem cumhuriyet entelektüellerinin önemli bölümünün dönemin yabancı okullarında okumuş olmasının etkisi büyük bence. 1. dünya savaşı'ndan sonra ülkedeki tüm gazetecilerin, yazarların, bürokratların okudukları lisenin bağlı olduğu ülkenin mandasına girmeyi savunması tesadüf olmasa gerek.

Dediğim gibi kimse bu insanlara gidip de "bizim için çalışın" demiyor. Ama propaganda öyle güçlü bir silah ki, insanlar farkında olmadan kendilerine dayatılan düşünceyi büyük bir istekle kendi fikirleri gibi benimseyebiliyorlar.

Fransız okullarından mezun çok arkadaşım var. Birçoğu farkında olmadan fransızlara benzemeye çalışıyor. "parissienne" görünmeye çalışıyorlar. Tarif etmesi çok garip bir psikoloji bu. ama ne demek istediğimi anlatabildiğimi sanıyorum. Sürekli "ben fransız kültürüyle büyüdüm" imasında bulunuyor çünkü o kültürü daha üstün görüyor bilinçaltında. gibi gibi...

Ha türkiye de bunu yapıyor farklı ülkelerde okullar açarak elbette. JAponlar da... Ama batı medeniyeti daha yayılmacı bir politika izlediği için bu daha ilginç noktalara varabiliyor.

Bu arada "yeni kültürler tanımaktan ne çıkar" algısı da gelişmekte olan ülkelere öğretilen bir tavır. Elbette yeni kültürlere açık olmak çok değerli. Ama siz fransa'da
müfredatının türkler tarafından belirlendiği, türk kültürünün baskın olduğu bir okul açabilir misiniz bir düşünün:) Bir türk olarak okul açabilirsiniz. Ama türk kültürünün baskın olduğu bir okul fransa'da türkiye'deki fransız okullarından daha fazla baskı görür.

Şu bir gerçek ki, milliyetçiliğin ve patriotismin modası geçti anlayışı sadece nedense gelişmekte olan ülkelerde oldukça yaygın. Batı medeniyeti kendi sınırları içinde son derece patritotic, milliyetçi ve muhafazakar olabiliyor. Yabancı dil öğrenmek için bizim kadar gereksinim duymuyorlar mesela.

mavi, oxxo, ipekyol ve mango bakabilirsiniz

Zara bakın, sevme garantili. Bir kadın olarak burdan alınan bir şeyi beğenme oranım çok daha yüksek olurdu.

Oxxo güzel gıbı duruyor ama rahat bazen fazla salaş tarzlar oluyor. Mavi spor üniv gençliği.
İpekyol kadınsı ve moda dıye sacma elbiseleri olabiliyor. Mango elbıselerde her ruha hitap eden var. Ama doğru seçimi yaparken zorlanabilirsiniz.

Zara aynı elbise de genelde daha çok çizginin karışımı oluyor. Kombınlemek giymek kendine uygun tarza burundurmek daha kolay

Forever New, İpekyol, Yargıcı ve Beymen’e de bakabilirsiniz.

Perspective

Mango ya da mudo’ya bakın bence. Bir süredir elbise için hm ve zara yeterli gelmiyor bana.

Bu siteye bir bak derim hem uygun fiyatlı hemde kaliteli elbiseleri var www.missrouge.com.tr

Doktor degilim ama anatomiden ve ereksiyon sisteminden anladigim seylere gore: sorunun hakkaten psikolojik. kafayi takmissin ondan oluyor. ultrasonla bakmislar, fraktur vs. yok. acin agrin morarman vs yok. daha da onemlisi ilac destegiyle de olsa iliskiye girecek kadar erekte olabilmissin yani penis tabanli bir bozukluk yok. agir bir fraktur falan olsa zaten erekte kalamazdin. geriye isin psikolojisi kaliyor. gecmis olsun.

Sağolasın hocam umarım öyledir. Normalde de takıntılı bir insanımdır şimdi de sorunlarım var barınma, gelecek kaygısı vs. Ama bu penisin böyle yapması ilk kez başıma geliyor. Kafayı takıyorum kafayı taktıkça o da hareket etmiyor böyle bir döngüye giriyorum. Birinin yanıt vermesine bile ihtiyacım vardı 1 cevabı görünce o kadar mutlu oldum ki. Sağol allah ne muradın varsa versin.

neden aniden oldu bilemiyorum fakat psikolojik olmasinin yanisira fazla kilo, hareketsiz yasam da dolasim sistemini ve dolayli olarak cinsel yasami etkiler. aldiginiz ilacin etken maddesi kuvvetle muhtemel dolasim sistemini yonlendiriyordur. ayrica beslenme de onemli. cok faktor var da sizinki fiziksel gibi durmuyor.

Kadınım ancak küçük bir öneride bulunabilirim.

Bacak kasları testosteron üretimini artıyor. Mesela sıkı bi bisiklet ya da koşu sonrası ereksiyon olma kolaylaşıp daha net bi ereksiyon sağlıyor. Hatta rocky filminde der women are bad for legs diye.

Bacaklarınızı ekstra çalıştırmayı deneyebilirsiniz.

Bir de bu kadınların regl kaygısına çok benziyor. Regl olamadım, sıkıntı mı var diye stres yaparız. Sonra stres regl düzenini daha da bozar ve regl daha da gecikir.
Sizde de durum budur belki.

Ayrıca sonuçta penis düşündüğünüzden daha sağlam bir uzuv. Ağrı ya da sızı gibi bir şey yoksa fiziksel bi hasar belki gerçekten yoktur ya da çok azdır. Bi de o kadar kan damarı ve sinir yoğunluğu olan bi yerde sıkıntı fiziksel olsa bence kesin hissederdiniz.

Yanıtlarınız için çok teşekkür ederim birinin yanıtlaması bile çok iyi hissettirdi.
Sabah hafif hareketlenme oldu ama 1 ay öncesi gibi değil epey nazlı ve istemsiz. Yine de bir gelişmedir. En azından aklım sürekli orada değildi daha normal hissettim. Böyle böyle normalleşip düzelir umarım.

23:06 : "ça marche" = "peki, oldu o zaman" gibi bir anlamı var bu kalıbın

22:25 :

Kadın: o alana mi girmem gerekiyor, nereye girecem?
Adam: girmeye gerek yok, şöyle bir manevra yapsan daha kolay olur
Kadın: bir daha tekrarlar mısınız, nasıl bir manevra yapmam gerekiyor
Adam: şöyle öne doğru gidip dönüş yapabilirsin
Kadın: doğru, akıllıca, peki o zaman

Ben de ilkini yazmaya gelmiştim devamını çok anlamamıştım.


Ayrıca ekseriyetle Fransa’ya göçen ailelerin çocukları neden bu kadar ağır bir aksanla konuşuyor hiç anlamıyorum. Paris’in göbeğinden gelenler bile böyle konuşuyor, sanırsın ki hepsi gettoda zenci.

10 seneye yakın okul+iş milano. şu an geri istanbul.
Şehir ülke insanı mutlu etmeye yeten şeyler olmadığı gibi mutsuzluk sebebi de değil aslında.

dünyanın en klasik sorusu bu, "sen hayatta ne yapmak istiyorsun? istediğin, sana iyi gelecek şey nedir?" cevabını ucundan yakala ve peşinden koş. her gün 7/24 mutlu olunamayacağını kabullen, kabullenmeyi kabullen ve içinde bulunduğun anda dur ve sana iyi geleni fark etmeye çalış.
her akşam yastığa kafayı koyduğumda kurduğum hayali milano'da gerçekleştiremeyeceğimi görüp istanbul'a döndüm. döndüğümün 3. senesi hayalin yarısı gerçekleşti. acelenin, telaşın, kendini yiyip bitirmenin gram faydası yok, akısına bırakıp sana iyi gelen şeyleri hatırla, hayal kur. kıstasın ayda ne kazandığın değil ayda kaliteli geçirebildiğin zaman olsun.

sıkma canını, yaşadığı yerden bağımsız insan aynı insan, senin de mutsuz olma memnun olmama hakkın var.
atalet-erteleme gelmeden sana ilham verecek beynini besleyecek bir şeyler bulmaya bak.

sevgiler

kendini neden seninle benzer şartlarda olmayan insanlarla karşılaştırıyorsun ki...

Yurtdisina hic cikmadim ancak izin verirseniz cevaplamak istiyorum.

Bilgisayar muhendisiyim ve iyi bir devlet okulundan mezunum, su anda da yuksek lisansima devam ediyorum.

Etrafimdaki hemen hemen herkes yurtdisina tasindi ya da tasinma hayali kuruyor. Yurtdisi sihirli degnekmis gibi davraniyor insanlar. Giden insanlar da sanki orda en ufak bir zorluk cekmiyormus her sey muhtesemmis gibi anlatiyor ve davraniyor.

Yurtdisina gitmek bir nevi hayatin instagram versiyonu gibi. Nasil orda kimse kotu anini paylasmiyorsa gidenler de onu yapmiyor. Cok asiri minnettar olmaniz gereken dunya nimetiymis gibi davraniliyor disardan.


Ben her seyde oldugu gibi bunu da abartili buluyorum. Siz herhangi bir sahip oldugunuz sey yuzunden, millet buna gipta ediyor diye cok sukretmeliyim, %200 mutlu olmaliyim hissi yasamak zorunda degilsiniz.

Size ozenen insanlara da ozenen milyonlar var ona bakilirsa.

Olayin sehirden ziyade kendinizle ilgili oldugunu dusunmeniz gerekiyor. Kendinizi mutlu ve tatmin olmus hissedebileceginiz yollar arayin. Bu da illa spor ya da hobi ile ilgili olmak zorunda da degil. Belki bir ogrenciye burs verirsiniz belki alaninizdaki birilerine mentorluk saglarsiniz. Bambaska seyler de olabilir ama kendiniz aramali ve bulmalisiniz. Basakasinin onerdigi sizi tam anlamiyla tatmin etmez.

Yurtdisina geldigim icin mutluyum da bir yerden sonra geciyor yani ne yapacagim her gün Fransa'da yasadigima dua ederek kalkacak değilim. Belli yerden sonra rutin, normal hayat olmasi kadar normal birşey yok.

Yani ben de ilk geldiğimde oha ne güzel falan oldum ama artik alistim yani. Tamam maas guzel, yeme icme kaliteli, insanlar iyi ama polyanna gibi de dolasamayiz :) 5. Seneye giriyorum bir kac aya. Her Türkiye'ye gidince geri dönesim geliyor hemen o kadar daralıyorum.

Gecen bir yerde okumustum, "yurtidisina gidince arka fon degisiyor sadece, sen yine ayni sensin"

Not: 3 sene yurtdisinda yasadim.

4 yildir almanyadayim. bende hemen hemen benzer duygular icersindeyim. vicdan azabi cekmiyorum da buraya hicbizaman ait olamayacagimdan sanki bosuna burda zamanimi harciyormusum gibi geliyor. daha yeni izinden geldim türkiyeden. sanki hep orda rahat yasabilmek icin bu zamanimi feda ediyormusum gibi geliyor.

türkiyede az paraya calistigim üzüldügüm seyler olmamis gibi sebepsiz bir özlem duygusu oluyor.
galiba tipik bir almanci olma yolunda ilerliyorum.

Devlet okulundan koleje gecmis gibi oluyorsun, okul yine okul hergun derse giriyorsun.
Mutlu olmak zor bence.

olay biraz nerde olduğun değil kimle/kimlerle olduğunda bence. ben de iki sene atinada çok mutsuz yaşadım, sonra ankaraya taşındım çok mutlu bir sene yaşadım.

sikinti yasadigin hayatta veya kisiliginde degil, sikinti kendini baskasiyla karsilastirmanda. kendini degistirmene veya kafandan bir seyi silmene gerek yok. baglarini koparmana da gerek yok. kafana gore takil iste. evde durmak istiyorsan da evde dur, 'ben olsam hep gezerdim' diyen de ciksin gelsin kendisi gezsin. hem sanane baskasinin ne yaptigindan/yapacagindan, onlara ne senin ne yaptigindan?

ben de hic hazzetmiyorum turkiye'de yasayan cogu kisiyle konusmayi. resmen insani yurtdisinda yasadigi icin suclu hissettiriyolar. sanki hayat bi orda zor amk. biz burda yattigimiz yerden para kazaniyoruz sanki. evet refah duzeyi yuksek, zaten o yuzden geldik ama napayim yani benim sucum mu? kimle konussam 'oh lan kurtuldun valla, oh lan ne guzel istesen ferrari alirsin orada araba ucuz, oh valla ne guzel is hayati cok kolay' diye diye insani konusmaktan sogutuyolar. hic takmican.

20 seneyi devirdim.

Yurtdisi luks bir restaurant gibi. Dekor super, servis harika, tabak canak masa duzeni inanilmaz. Bir yemek soyluyorsun geliyor tabak harika hazirlanmis. Sonra bir catal aliyorsun tadi bombok.

Turkiye'de esnaf lokantasi, iceri korkarak girersin bazen saga sola dokunmak istemezsin. Onune bir yemek koyarlar goruntu olarak birseye benzemez, catallar bardaklar kirlidir vs. Sonra bir tadina bakarsin soka girersin.

Uzun sure disarida yasamayanin anlayabilecegi mevzular degil bunlar. Obur taraftan ne olursa olsun cikmak isteyenleri de anliyorum. Ama ciktikdan sonra iluzyon 3-5 sene icinde dagiliyor, bu da bir gercek.

Maddi olarak rahatlamak, düzenli şehir evet güzel şeyler ve ilk akla gelenler de Türkiye’den kaçış furyası o kadar basit değil. Siz ne kadardır yurtdışındasınız bilmiyorum Göz göre göre her gün daha kötüye uyanmak çok yıpratıcı, gelecek kaygısı sadece maddi yönlü değil. Sorunların her zaman üstünün örtülmesi, hukuksuzluk, eskiden eğitimin, görgünün, yeteneğin getirdiği bütün avantajların yerini kaotik bir düzene bırakması... Boğulmak üzere hissediyor gençler o yüzden bu kadar büyük bir olay. Siz kendi düzeninizde bu hissiyata elbette uzaksınız o yüzden aşırı gelmesi çok doğal ama işte normal koşullarda değiliz. Aslında dediğiniz gibi sıradan bir Avrupa şehri fotoğrafına delirmek saçma.
Ha sizin haftasonu aktivitenizle bunun ne alakası olabilir? Orada durum kişisel bence. Evinizde oturun, dışarı çıkın kime ne? Bence bu mutsuzluk meselesini kendi şartlarınızda değerlendirin, cevabı yurtdışındaki çevreniz, yaşadıklarınız çerçevesinde arayın. Türkiye’nin olağanüstü şartları, bunalımı sizi yanlış yönlendirir.

8-9 aydir yurtdisindayim, oncesinde istanbul'da rahatim yerindeydi. Burda da rahatim yerinde. Farkettim ki icinde olmasam bile turkiye gundemi beni etkiliyor. Artik dolar arttiginda "napicaz yau" demiyorum belki ama yine uzuluyorum. Yasama kalitesi/gelir acisindan filan belki yurtdisi daha rahat ama kopamadim ben henuz turkiyeden. Kopabilecegimi de sanmiyorum. 5 haftalik tatilimin en az 2 haftasini turkiyede geciririm herhalde bundan sonra da.

ben olayin mantigini anlamadim.

yurtdisinda oldugun icin mi mutsuzsun? turkiye'de daha mi mutlu olacagini dusunuyorsun? yazdiklarindan anladigim kadariyla cevabin "hayir" - ayni hissediyorsun.

o zaman mutsuzlugunla yurtdisinda olmanin alakasi nedir onu cozemedim. hayattan tad alamiyorsun, belli ki bir cesit depresyondasin. nerede olursan ol bu problem cozulmedikce boyle hissedeceksin sonucta. butun meselenin yurtdisiyla alakasini anlamadim ozetle.

acaba "turkiye'de mutsuzum, yurtdisina gidersem mutlu olurum" diye dusunup gittin de hayal kirikligina mi ugradin? o zaman biraz daha anlasilir, ama problemin kaynagini degistirmiyor: bir cesit depresyon icindesin demek ki. bir profesyonelle gorusursen yardimci olur bence.

Bulundunuz yerde kök salamamissiniz.

Derdiniz, anlattiginiz kadariyla bu.

Insan iliskileri ictenlikli, samimi olacak. Oylesine kurulan arkadasliklarin tabii ki sosyallesmek adina bir onemi var. Ancak samimi olacaginiz, icerisindeyken cok rahat hissedeceginiz bir sosyal cevreye ihtiyaciniz var.

Avrupa´dayim, 5 yili da devirdim.

Surekli ilerlemek, kendimi gelistirmek amaciyla gelmistim, bir dakika bile "durmaktan" inanilmaz rahatsiz oluyordum. Sonunda istedigim ulkeye gelmistim, hicbir seyi geciktiremezdim. En kucuk sorunda da demoralize oluyordum. Kendimi bu yaris psikolojisinden cikartmam zamanimi aldi.

Burada her anim mutlu mesut gecmek zorunda degil. Karsilastirma yapmiyorum, surekli karsilastirma yapmaktan yoruldum. Benimle yakin tarihlerde baska sehirlere gocen arkadaslarimda da durum bu. Biz burada bir hayat kurduk. "Türkiye´de olsam simdi nasil olurdum?" sorusu sadece ve sadece yipratici.

Yasadigim ulkenin vatandasi da oldum. Burada bir hayat kurdum. Ve bu hayattaki sorunlar sadece benimle ilgili. Yasadigim yerin firsatlarindan, islerin ve hayatin kolayligindan memnunum. Bunlar minumum, bunlar standart. Insanca yasamanin minumum gereklilikleri saglaniyor diye ben niye neseleneyim?

Türkiye ormanindan cikinca, evet, ilk sene ben de cok neseli ve enerjiktim. Survivor modundan ciktiktan sonra normale dondum. Avrupa´dan anlasilacak sey cennet degil, sadece insani standartlari saglamis yer olmali.

biraz beklentiyle alakalı bir problem var burada. ben 1 sene yaşadım daha önceden, giden, kalan ve dönen de çok arkadaşım var. yurtdışında yaşamak kendi evinde yaşamaya göre çok daha büyük ve sürprizlere açık bir challenge. zaten bu kadar çok göz önünde olmasının sebebi de bu, gidenlerin çoğu "acımadı ki" modunda "biz aşırı memnunuz, 1 liraya 10 kilo et alıyoruz" diyor ancak işin duygusal yönünde hissettikleri sakatlıkları anlatmıyorlar. dolayısıyla bir kere kesinlikle yalnız değilsin, sadece işin bu noktası konuşulmuyor. özellikle psikolojik açıdan gurbet gerçekten zor, bunun vizyonla falan da alakası yok. bunu amerikaya giden alman da yaşıyor, japonyadan avrupaya taşınan japon da. 40 milletten sadece biz bunu ayıplıyoruz, halbuki gavur homesickness diye terim bile üretmiş.

ikincisi, o uzak ülkede bir yabancı olarak kendi evini özlemen çok ama çok normal. kendine haksızlık etme kesinlikle. farklı çıkış yolları ararsın, denemeler yaparsın, ama işin sonunda ben trde 3 kuruş daha az kazanırım ama kendi çöplüğümde yaşarım dersen bu ayıplanacak bir şey değil, aksine çok normal bir şey. ben şahsen böyle düşünüyorum 1 senelik tecrübemin sonunda, ve o zamanlar kalma imkanım olduğu halde kalmadığım için de genel olarak çok memnunum, iyi ki de öyle yapmışım. her ne olursa olsun yabancılar şubesiyle uğraşmamak, kendimi anlatmak zorunda kalmamak, önyargılarla uğraşmamak, arkadaşlarına ve aileme yakın olmak, ailemden biri hasta olduğunda koşabilmek, kendi anadilimi konuşabilmek (ki 2 dili çok iyi seviyede biliyorum) bunların hepsi benim için paradan çok ama çok daha önemliydi, o yüzden mutluyum. zorlukları var evet, cool bir şey de değil, ama belki de bu iş sana göre değildir? yani öyle bi zaman gelir ki lan keşke istanbulda olsaydım da gidip çöplükte bira içseydim ama yanımda şu arkadaşım olsaydı dersin, işte o önemli bi detay. biraz makina olmak, duygusuz olmak lazım yani, fazla düşünmemek lazım.

herkes farklı. Kimi insan arkadaş ilişkilerini veya ailesini özlüyor dönüyor mesela. Mutsuzsan dönmeyi de değerlendir tabii FAKAT tek söylemek istediğim bir şey var, lütfen mümkünse oranın vatandaşlığını almaya çalış (zaten 5+ yıldır oradasın sanırım), B planın ve garantin olarak dön Türkiye'ye. Çünkü burada işler iyi gitmiyor, belediyenin verdiği Gri pasaportlarla insan kaçakçılığı falan yapılıyor öyle düşün. Ben Türk pasaportunun hiçbir değeri kalmadığını ve ileride en ufak vize için bile çok zorlanacağımızı düşünüyorum. Gitmişken elin boş dönme.

Bu arada gördüğüm çoğu arkadaşım ilk 2-3 yıl içinde çok alışıp(başta zorlanıp) sonra "ya Türkiye'de bunu nasıl yapmışız çılgınlık" moduna giriyorlar. Good for them.

Merhaba,

Çok uzun süre sayılmaz ama bir yıl yurt dışında yaşayıp yaklaşık 4 ay önce geri döndüm. Kalıcı olmasam da bir yıl daha kalma imkanım vardı ama dönmeyi tercih ettim.

Benim gördüğüm kadarıyla sizin durumunuz o yurt dışına imrenip "kaçarcasına" Türkiye'den gidenler gibi değil. Yani sizin gitme motivasyonunuz muhtemelen o "Süper bir ülkeye geldik. Türkiye'den kurtulduk" diyenler kadar yüksek değilmiş. O nedenle böyle düşünmeniz oldukça normal geliyor bana. Sizinkisi iş için ülke değiştirmek gibi olmuş.

Ben de görece güzel bir ülke ve şehirde yaşadım. İşim buradakine göre oldukça hafifti. Büyük bir şehirdi ama doğası güzel, sessiz sakin bir yerdi. Ama inanın kendimi bu kadar güvensiz hissettiğim bir yer daha olmamıştı. Silahlı soygun ve ölümler çok yüksekti. Akşam hava kararmadan eve girmeye özen gösteriyordum. Markete giderken sürekli etrafı kolluyordum. Her şey mükemmel olmuyor maalesef. Bununla birlikte pandemi sebebiyle sosyal ortamım da olmadı. Ben de döndüm. Dönünce de "Biz, sen orada kalırsın artık diye düşünüyorduk." dediler hep. Öyle bir imaj var hep. Bu anlattıklarımı duysalar inanmazlar. :)

Bence genel olarak hissettiklerinizin yaşadığınız ülkeyle bir alakası yok. Biraz orta yaş bunalımına girip hayatı anlamlandırma noktasında zorluk çekiyorsunuz gibi gördüm yazınızdan.

Gelişmiş ülkeler sihirli bir şekilde sizin psikolojinizi düzeltecek, size hayat sevinci verecek diye bir şey yok bana göre. Size rahat ve mutlu bir hayat yaşamanıza yardımcı olacak şeyler veriyor sadece.

Türkiye'de zaten hayatın default zorluklarına ek olarak her geçen gün oldukça kötüye giden şeyler var. Insanlar önünü göremiyorlar. Düşünün orta sınıf görülen iyi eğitimli bir kişi, kıçı kırık ikinci el bir araba alabilmek için yıllarca çalışmak zorunda kalıyor. Fazla uzatmaya gerek yok ama buna benzer bir sürü olumsuzluk var siz de biliyorsunuz zaten. O yüzden insanların size imrenmeleri, daha mutlu olduğunuzu düşünmeleri normal.

Buna aslında kişilik ya da karakter diyoruz. Depresyonda olduğunu düşünmüyorum. Bir şeye nankörlük ettiğin de yok Neyden keyif alıyorsan ona devam.

1 ay kadar falan once bir instagram reels izledim ve jeton tam manasiyla dustu: mutluluk depresyon gibi bir uc noktadir. her zaman mutlu olamazsin, aranan duygu tatmin olmaktir (being content)..

Bunun ustune epey bir dusundum cunku hayatindan genel olarak tatmin olan bir insan olarak bu deliler gibi mutlu olma kismi beni hep zorluyordu. Boyle bir baski var uzerimizde cunku ve bu bizi oldugumuzdan farkli olmak icin zorluyor. Yani evden ise isten eve rutiniyle gayet iyi gecinen bir insanim, kalabaliklarda olmak, arka planda istemedigim muziklere maruz kalmak (ki mutlulugun tanimini yapamam ama gercek bir mutsuzluk sebebidir benim icin), small talk dedikleri nane mutlu etmiyor beni ama cizilen portre o. bunun bir gereklilik olmadigini anladim o videoyla.

Mutlu ya da mutsuz olmanın fonla değil insanın kendisi ile alakası var. Ama mutlu/mutsuz bir insanın tr'de mi mutlu/mutuz olması daha güzeldir yoksa insan hayatına değer verilen bir yerde mi diye sorarsan 2ncisini seçerim. Tr'nin kötü yanlarını kimi kesin her gün tadıyor, kimisi her gün tv'den izliyor, kimisi ise hayatında 1-2 defa yaşıyor. Fakat herkes etkileniyor. Bu gerçekliği denklemden çıkarırsan sen senle başbaşa kalıyorsun. Mutlu olmak oradan sonra sana kalmış durumda.

Twelfth +1000

Soyledigi sey cok dogru. Kucuk cocuguyla yasayan bekar bir anne olarak, kendi can ve mal guvenligim icin ekstradan endiselenmek durumunda degilim. Turkiye'ye gelmemek icin en buyuk sebeplerimden birisidir bu. Erkeksiniz anlamayabilirsiniz bu durumu ama boyle bir rahatlik var.

Ekonomik olarak enflasyondu oynak fiyatlardi gecim icin endiselenmek durumunda degilim. 8. seneye giriyorum burada, tupgaz fiyatlari artmadi aksine geldigim zamankinden daha dusuk (buyuk bir rezerv bulunmustu geldigim sene onun etkisi oldu deniyor), bakliyat, sebze ve meyve yetisebilme bolluguna gore fiyati artar ve azalir. bu da 8 senedir hemen hemen ayni fiyatlarla olur. Bol zamaninda ne kadara dusecek, kit doneminde ne kadara yukselecek kafamda belli ve 8 senedir degismedi. 8 senedir degisen yeni sivi yag fiyati oldu. Oradaki artista tek yon sehir ici toplu tasima ucretine tekabul ediyor (2 lolipop parasi). Fiyatlarin artmamasina o kadar alismisim ki cok geldi bana.

bu tip artilar var

u

Maddi olarak başkasına bağımlı olmayı asla istemem. Ne kadar yakınım olursa olsun, ne kadar fazla kazanırsa kazansın maddi bağımsızlığım çok önemli.

Yaptığım işi seviyorum. Sevmiyor olsam, söz konusu kişi istediğim işi yapmam için sermaye sağlasa, mevcut işimi bırakıp ona geçebilirim. Ama maddi olarak bağımlı hale gelmeyi asla kabul etmem.

Birden derlerse 'hayirdir ne is' derim. Oyle bir anda bu kadar gelen aylik para kuskulandirir beni. Yok hep oyle oldugunu varsayiyorsak da ben yine de kendimi garantiye almaya calisirdim. Yani tamam, aylik bana bir miktar veriyorlardir da bu hep boyle mi gidecek? 5-10 sene sonra pasa gonulleri oyle istedigi icin vermeyi kesseler ben ne yapacam?

O yuzden direkt onlara bel baglamam.

Çalışırdım. Ya da Bana müstakil ev yapacak kadar para ver ben yolumu bulurum derdim. İşi bırakır mıydım bilmiyorum.

Uzun vadeli sürekli para almak, maaşa bağlanmak gibi şeyler kabul edilmez şeylerdir. Tek seferde büyük para koparıp yoluna bakmak en doğrusudur. Benzeri bi durumda olduğum oldu iyi bilirim o psikolojiyi

Keyif alacağım işte çalışırdım ya da kendim bir şeyler yapmaya çalışırdım. Şu andakinden daha cesaretli davranırdım herhalde.

Master+doktora+post doc yaparım sonra çalışırım. Bana burs verilmiş gibi olur.

Bunları yapmaktan vazgeçersem de işten çıkmam. Ne münasebet ben evcil hayvan gibi bakılma fikrinden hoşlanmıyorum.

Bi sıkıntısı yoksa insan neden çalışmayıp eş eline baksın ki.

Çalışmam, vaktimi yeteri kadar kiraladım zaten patrona bundan sonra kendim için kullanırım. 30-40 kat diyoruz ağabeyler uyanın, asgari ücret bile kazansanız deli para yapıyor ki burada en düşük maaş alan min 20 bin dolar kazanıyor. Ne çalışıcam

Okul üstüne okul okurdum agahshs bu da nasıl tanımlamaksa :)

Hobi olarak yapabileceğim az buçuk da para kazanalabileceğim bir işi yapardım. Atölye açardım mesela.

Okula falan imkani yok donmem.

Calismaya devam ederim, cok daha fazla risk alirim totom rahatta oldugu icin. Bende ayni seviyeye gelmeye calisirim. En kotu batarim, sifirdan tekrar baslarim.

30-40 katı kazanıyorsa, babam rahmi koç herhalde. çalışmam, dünyayı gezerdim. ayda bir babacım para bitti, para gönder derdim. o da göndermez, gir bir işe çalış derdi. koç ailesi böyle, geleneklerine bağlı. tamam, o zaman güler sabancı olsun. o iyi.

Annem veya babamsa çalışmam ama eşimse çalışırım. Ne olur ne olmaz :)

Çalışırdım ama aynı işte çalışmazdım, daha fazla risk alabileceğim işlere girişirdim. Kendimi tatmin etmek üzere yani, kafama göre merak ettiğim işler kurardım.

30-40 kattan bahsediyoruz, 3-4 kattan değil. 30-40 kata çalışılmaz.

kendimi çok yormayacak şekilde bir yardım kuruluşunda çalışırdım.

çalışırım ama hobi olarak. kazandığım parayı da ölümüne ezmek için kazanırım. yani başkasından aldığım parayı borsaya bitcoine gömemem ama kendi kazandığım kısmı gömerim.

anne baba ayrı eş ayrı, eş olayı sıkıntı, para üzerinden bi süre sonra hakimiyet kurma olayı başlar, kim olursa olsun başlar, beklentiler değişir. iş çirkinleşir yani. yorumlardaki bi tavsiyeye +1; her ihtimalde daha az kazanacağım daha rahat bi işe geçerdim.

Çalışmazdım. Asla. Kat'a. Son derece erkek ve mağrur halimle söylüyorum bunu. Mutlaka bir iş kurar, ne yapar eder hayatıma bir başkası adına çalışmayacak şekilde devam ederdim. Her yeni yaşımda dünyaya sadece bir kez geldiğimi iliklerime kadar daha çok hissediyorum. Ne iş yaptığın, kime çalıştığın, üretkenlik anlamında ortaya koyduğun bu gerçeği ne yoğunlukta hissedeceğini direkt olarak etkiler ama nihayetinde şu masada her gün ömrümün 8 saatini benimle hiçbir alakası olmayan şeylerle geçirmenin anlamsızlığı değişmiyor. Hatta "işini seviyor olmak" söylemi bile dünyadaki varlığıma, bağımsız ve hür oluşuma ihanet gibi geliyor. İşini sevmeyen, nefret eden birinin sitemi gibi görünmesin söylediklerim. Yeterince boş vaktim var, işim kolay.

ek : anne/baba durumu için bu yazdığım.

legal şekilde kazandığını varsayıyorum.

evli olduğum senaryoda, anne babam dese kabul etmem

eşim derse çalışmaya devam edebilirdim ya da işi tamamen bırakmak yerine daha şahsi bir çalışma düzeni oluşturabilirdim. üretiyor/para kazanıyor olmayı sonlandırmanın bünyeye iyi geleceğini düşünmüyorum.

ya da gider para yuzunden alamadığım eğitimleri alır, yurtdısında yüksek vs yapardım.

Niye calisayim ya salak miyim milletle deadlinelarla sinir stresle ugrasmaya devam edeyim. Isten ayrilim gider gezerim, seramik atolyesi falan açar takilirim. Patronlara kolelik yapacagima sevdigim bir seylere harcarim enerji ve vaktimi, bunun sonucunda gene gelir getirecek bi is yapiyor olsam bile elaleme para kazandirmak icin kendi hayatimdan verdigim bir is olmaz en azından.

ben iyice düşündüm taşındım, başkası için çalışmaya asla devam etmem. çalışmana gerek yok dese annem/eşim/babam o saniye patronumu arar kusura bakma ben artık çalışmak istemiyorum derim. gerçekten şu hayattan beklentim sıfıra çok yakın, dolayısıyla sadece beni mutlu edecek şeyler yaparım. giderim bir barınakta part-time gönüllü olurum, aşçılık kursuna yazılırım, resim yaparım, ne bileyim normalde mesai saatleri olacak saatlerde gider ormanda ağaca kuşa bakarım.

böyle bir fırsat verilse beni tatmin ettiği sürece bu fırsatı kullanırım, tatmin etmediği noktada da kendi yoluma odaklanırım. çalışmak istesem iş bulur çalışırım, bir işten istifa etmek sonsuza kadar işsiz kalacağım anlamına gelmiyor ki. teklifi niye kabul etmiyim, teklif müthiş, keşke olsa.

sabahtan öğlene kadar çalışırdım, sonrasında da hobilerime zaman ayırırdım bolca gezerdim
yarın diyet olarak karşıma bişi çıkması söz konusuysa iş değişir

bu imkanlarla daha rahat riske girer dener kazanmaya çalışırdım tutturursan zaten sen de kazanan biri olursun

ben bunu yaşıyorum. babam da eşim de benim yıllık kazanacağım parayı bir ayda kazanıyor.
işimi çok seviyorum, gelirimle kendim kısa sürede alamayacağım evimi arabamı babam almıştı, kazandığım parayı yalnızca kendi gezmeme, ev geçindirmeme harcıyordum.
evlendikten sonra da durum değişmedi. senin paran benim param meselesi olmadı. gerek büyüdüğüm ailede, gerek kurduğum ailede senin paran benim param meselesi yoktu. illa kendi yaptığın işten kazanmaksa para, şu an yaptığım meslekte ilerledikçe zaten kazancım artacak. belli olan bir durum bu.
ama benim yaşam tarzımda bir değişiklik olmadı.
hep üretimin içinde olan bir insandım, hala daha öyleyim, öyle olmaya da devam edeceğim.
yalnızca hayat standardım olduğu seviyeyi hiç değiştirmedi. büyüdüğüm evde nasıl yaşadıysam, tek başıma yaşarken de öyleydim, evlendikten sonra da aynı şekilde olmaya devam ettim.

istifa etsem tüm gün evde ne yapacağım? yerine dolduracak bir şeyler bulsam, belki yaptığım iş fazla yorarsa veya devlet yerine özelin bana daha avantajlı olacağı bir seçeneğim olursa belki istifayı düşünürüm ama yine çalışmak için işimi bırakmış olurum. bu da pek bir değişiklik yapmıyor zaten. :)

üretmeyen, sabah uyandığında bir amacı olmayan bir insan bir süre sonra sıkılır, saracak bir yer arar. o nedenle bir amaç lazım, kimininkisi çalışma olur, kimininkisi sabahları spor salonu, sauna, alışveriş vs olur.
hayat amacı lazım.

calistigim iste mutlu olsaydim sanirim devam ederdim ama ayrildim. esimin maasi benim 4-5 katim. gerci kendisi de ayrildi isten mutlu olmadigi icin. simdi ikimiz de issiz ve mutluyuz :)

anne, babam derse kabul etmem; ancak eşim, gel evinin erkeği ol. parayı dert etme, ben sana veririm derse, ev erkeği olmayı kabul etmem 1,04314 nano saniye sürer!

Valla emekliliğim gelmiş zaten. Keşke dese eşim böyle bir şey. Öyle rahat ederim ki muhtemelen bu rahatlıkla daha fazla iş fırsatı çıkar karşıma.

Bu durumun 2 olumsuz tarafı var;

1-Bağımlı oluyorsun
2-Belirsizlik, 5 sene 10 sene sonra ortada kalma ihtimalin var

Böyle bir imkanım varsa, bununla yaşamak değil de bunu kullanıp kendi yolumu bulmak isterim.

Kesinlikle bırak.

Ciğeri onu bunu geçtim herkesin vücudunun içi kendini ilgilendirir. Ancak çok kötü kokuyor sigara içen insanlar. Kendileri bunu almıyor. İçenler evimde koltuktan oturduktan sonra kalkınca tütün tablası gibi kokuyor koltuk. Küllük gibi değil de sanki beklemiş yapış yapış tütün gibi.

Bundan kurtulursunuz.

Sağlık kısmı zaten bilinen bir şey. Ancak insan sigara içen arkadaşına kötü kokuyorsun diyemediğinden içenler bunu çok duymuyor.

Hazir bahane bulmusken, birak gitsin bence :) Yaparsin, aslansin, kaplansin :)

Bu noktaya gelmişken bırak bence de. Sigara gerçekten iğrenç bir şey.

bırakın +1

nikotin bandıyla bırakmaya çalışın. yarım paketi de hemen çöpe atın. bu paket bitsin bırakayım düşüncesi sigarayı beyne ödül olarak işlemeye devam ettiği için doğru olmuyor.

Hiç durmayın bırakın kendinize yapacağınız en büyük iyiliklerden olur. Kardeşim de bırakmaya karar verip sigara bırakma hattını aramış sağlık bakanlığının. Ücretsiz ilaç gönderiyorlarmış. Bir arayın isterseniz

belki bin gündür, belki daha da uzun süredir her gün sigara içtiğini varsayıyorum. sigarayı bıraktığında zorluk çekeceğin taş çatlasın 10 gün seni bekliyor. sonrası kolay. kaldı ki bu 10 gün de gün geçtikçe kolaylaşacak.

hiçbirimiz 10 gün boyunca bir şeye dayanamayacak kadar güçsüz değiliz. oruç bile daha uzun. hem ramazan insanın nefsini birçok konuda terbiye etmesi için güzel bir fırsat. bence tam zamanı.

bu aşamadaysanız bence bırakmaya hazırsınız demektir. ancak kokudan tiksinmek, sigaradan nefret etmek tek başına bırakmanızda yeterli değildir.
bunlar sadece bir başlangıçtır ama bu duygunun kaybolacağını bilin. öyle anlar gelecek ki gidip sigara almanıza bir adım kalacaktır. bu sizin ne kadar fizyolojik olarak nikotine bağımlı olduğunuzla ilgilidir.
direkt bırakmak bende zor olmuştu. günde teke düşürdüm ben ama o da çok riskli ikiye üçe beşe çıkabilir her an. nikotin bandı vs. deneyebilirsiniz özellikle iftardan sonra bantlar işinize yarar.
sigara bağımlılığı yalnızca psikolojik değildir; dolayısıyla güçlü iradem yok deyip mücadeleyi bırakmayınız.
yardım almayı da deneyebilirsiniz.
yolunuz açık olsun umarım başarırsınız benim 5 yıl oldu her gün şükrediyorum. bağımlılığın her türlüsünden Allah bizleri korusun

Paketi şu an hemen kırın ve ne olursa olsun bir nefes dahi almayın. 1 nefes alırsanız en az 1 yıl daha içersiniz. Kendinize sürekli ben sigara içmeyen birisiyim diyin ve bu kimliğe bürünmeye çalışın. Kolay gelsin.

bırakmayın.
sigara içmenin zevki başka. ayrıca mrna aşılarla kanserinde aşısı 1-2 seneye çıkacak, artık kanser tehlikeside yok varsayabilirsiniz.
zevk almıyorsanız yeniden zevk almak için marka değiştirebilirsiniz.
düzenli seks yapan erkek birisi olduğunuzu varsayıyorum. ömür boyu seks yapmayacaksın ama ömrün 20 sene uzayacak deseler kabul edermisiniz ? oda zevk, buda zevk.

İmsak

ekstra bilgi güneşten 15 dk öncesine kadar da namazı kılabilirsin.

Diyanet'in veya başka birinin saat göstergesini kullanmıyorum. Gözlerimi kullanıyorum. "Gece bitti aydınlık başlıyor" dedirten renklenmeyi gördüğümde yemeyi kesip niyetleniyorum. Yoksa "güneş" denen saatte gökyüzü bembeyaz masmavi filan oluyor. Halbuki ölçü Kuran'da açıkça verilmiştir, karanlık aydınlıktan ayrılıncaya kadar ye iç, akşam hava kararıncaya kadar orucunu tut der. Ölçü budur.

www.turktakvim.com

Ben inanmam ama ananemin dediğini yazem. Kendisi 90 küsurdu 2 yıl önce göçtü.

İğneye iplik geçirebilene kadar yenir derdi.

90 ve daha önce doğumluysan zaten kimlik numaran dolaşımda. Değilsen de kaydedilmiş olabilir. Çok büyük bir sıkıntı yok. Çok zor değil bulmak zaten.

Kimlik bilgilerimizi ele geçirmeyen firma kalmadığı için artık ben dert etmiyorum

Yukardakiler +1
Ayrıca iş yerindeki panolarda, iş gruplarında vs her yerde uluorta dolaşıp ulaşılabilir olduğu için gizliliği mi kalmış ki diyorum. İnternet siteleri, kargoları saymıyorum bile

ben de yukardakiler +1 demek istemiyorum ama oyle yani. tckno bu kadar gizli bir bilgi olsaydi RTE'ninki ortamlarda bulunabiliyor olmazdi.

yalniz ahahah bunu yazdiktan sonra bi bakayim dedim karsima cikanlar:
www.cumhuriyet.com.tr

sozkuktekine de mahkeme ugramis sdhjfghj eksisozluk.com

(bkz: leased line) muhtemelen.

metro ethernet?

Önceliklendirerek alıyorlardır. Onlar bizler ki best effort şeklinde bi anlaşma yapmaz.

Siz 20mgbitlik bi faturaya imza attığınızda dağıtıcı size en iyi 20 veririrm ara ara bu düşebilir şeklinde söz verir.

Bu tarz firmalar mesela İMKB direkt bir hattı satın almış gibi muamele görür. Onun hızı hep en iyide olmalıdır. Sizin bizim gibi bir ödeme değil tbi yaptıkları.

Mesela bir problem oldu ve internette toplu yavaşlık oldu. O durumda da öncelik İMKB nindir. En son size gelir internet.

Kast sistemini satın almış gibi düşünebilirsiniz basitçe.

büyük firmanın ne kadar büyük olduğuna bağlı. mesela gerçekten büyük bir firma ve verileri kesinlikle çok değerliyse, direkt hat satın alır.

direkt hat derken fiziki olarak bir hattan söz ediyorum. servis sağlayıcının çalışanları gelir, binanın önüne çukuru açar ve binadan direkt santrale giden bir hat bağlarlar. genelde altın kablolar ile döşenir. sabit yüksek hızda ve dışarıdan sızılması imkansız bir hat çekilir. (tabii manyağın birinin çukuru metrelerce kazıp bağlantıya müdahale etmediğini varsayıyoruz)

genelde bankaların kullandığı sistem bu şekilde.

@elestirman
Kaynak var mı? Fiberoptik varken altın kablo mu döşüyorlarmış?

altın kısmı uydurma
gerisi doğru
fiber çekiliyor

youtu.be

www.gazeteduvar.com.tr://t.co/JdHvM0a97H

Böyle ayrıntılı bir köşe yazısı var.

Tabi çok doğru yanlış diyemem ama eğey uğraşılmış bi yazı belli ki.

Uluslararası sözleşmeler akp'nin diplomasi becerisinin çok ötesinde işler. akp ne istiyor'dan ziyade abd ne istiyor diye sormak lazım bence. akp'nin bu işteki tek çıkarı kanal istanbul'dan elde edilecek muhtemel rant, biden'ı mutlu edip koltuğunu bir süre daha altında tutmak gibi görünüyor.

normal şartlarda şu yazdıklarıma -miş eki getirir kıraathane siyaseti yapmazdım ama 15 temmuz sonrası akp iyice kabuğuna çekildi, ülkeyi bakkal hesabıyla yönetir hale geldi. bakkal hesabını ben de yapabildiğime göre ben niye fikir üretmeyeyim?

amerikan uçak gemileri karadenize girebilsin diye.. muhtemelen anlaşmalar çoktan yapılmıştır. içeride saddamvari aşağılık bir diktatörlükle varlığını sağlama alma karşılığında amerikan/israil emperyalizminin planlarında truva atı görevi ve tsk nın taşeronlaştırılması.

herkes abd istedi diye diyor. aksine rusya istedi diye oluyor.

dış politikada abd değil rusya tarafındayız. putin biden atışmasında bile putini destekledi erdoğan. türkiye çok uzun süredir (davostan bu yana) abd'den uzaklaşığ rusya'ya yakınlaştı. dış politika bu şekilde okunmuyorsa yanlış yapılıyor.

mevcut siyaset abd ve batının onaylayacağı bir şekil değil, bunu ancak rusya ve çin onaylar zaten yaşanan her olay bunun örneği.

keşke batı ile ittifakımızı bozmasak.

@dafuq youtu.be

Bi potansiyel gormusler sende ve en iyisini ortaya cikarmaya calisiyorlar. Kadinlar yapar bunu. Sakin bozayim deme kendin kucuk duruma dusersin.

bi sebebi yok ya klasik yurdum boş insanı. sana çok denk gelmiş sadece.

Hacı etrafını daha çok bir şeyler başarmış insanlarla doldur. Böyle gitmez.

Aynaya bakmayan insanlar başkalarına haddinden fazla bakıyor. Yurdum insanı +1

Yorum yapmalarına müsade etmeyeceksiniz. Eğer kendiniz hakkında yorum yapılmasından hoşnut değilseniz, müsade etmeyin. Karşınızdaki kişi ağzını açtı baktınız yorum gelecek, haddini aştığını hissettirin ya da yorum yaptığında konuyu kapatın. Belliki çevrenizdeki insanlar sizden çekinmiyorlar, diledikleri gibi konuşuyorlar.

Benim anladığım bu yorumları pek kibarca yapmıyorlar yani size "Ya X saçlarını şöyle tarasan, şöyle kestirsen çok yakışır" demiyorlar. Böyle demiş olsalar, karşınızdaki belki haklı olabilir diye düşünürsünüz. Ama siz rahatsız olmuşsunuz. Rahatsız olduysanız ağızlarının payını verin yoksa bu hep böyle devam eder.

@msb'ye katılıyorum kızlar bunu çok samimi kız kankalarına da yapar ve yapıyorlar da. Bana da sürekli yapardı 1 2 arkadaşım (ve beni fiziksel anlamda beğenen insanlardı). Biri bin türlü ısrarla saçımı kızıla boyamam için beni ikna etmişti mesela (halbuki ona ne dersiniz ama kız takmıştı benim bu saç renginde olmam gerektiğine) ve boyadım, hayatımda yaptığım en iyi şeylerden biri oldu :D giydiğim giysiden gittiğim yere kadar neden öyle yaptın neden bunu giydin diye sorular sorardı.

Haaa bu kişiler gerçekten işsiz insanlar, o da bir gerçek. Zaten iletişimim de yok artık. Ama size karşı bir kötü niyet olduğunu sanmıyorum. Hakikaten daja iyi olmanız için birer öneri olma ihtimali yüksek. Moral bozmayın, laf da sokmayın kimseye bence.

Kızlar kızlara da bunu çok yapıyor diğerlerinin de söylediği gibi. Yalnız bana anlattıklarınızdan şöyle geldi: Ortamda dış görünüşü iyi olan biri olunca, bu kişi ulaşılmaz ise onu beğenmiyormuş gibi görünmek için de bazen insanlar aynı davranışta bulunabiliyorlar. Yani dış görünüşün iyi, yakışıklısın, ama bak ben seni beğenmiyorum ve eleştiriyorum demek için yapıyor olabilirler sırf. Hareketlerinden zaten salladıklarını anlayabilirsiniz. İkileme düşmeniz bundan kaynaklanıyor bence. Biraz ergenlik emaresi kısacası. Bence kafanıza çok takmayın. He diyip geçmek de güzel bir seçenek. Ortada ciddi bir şey olduğunu düşünmüyorum, ego savaşına yenik düşüyor da olabilirler.

İnsanlar ne iyi niyeyli cevaplamışlar.

Genelde insanlar çevrelerinde kendilerinden iyi görünümlü biri varsa onu kendi seviyelerinde hissetmek için karşı tarafta bir sıkıntı varmış gibi şeyler söylemeyi sever.

Benim bedenim benim kararım de. Kadınların kendilerinde kullanmayı sevdiği bir cümle. Üzerine bir şey diyebileceklerini hiç sanmam.


Daha poxitif insanlar bulmaya çalışın. Siz de hep böyle pasif agresif ya da sürekli eleştirel kişileri buluyor olabilirsiniz.

Aşağılık kompleksinden kaynaklanan yansıtma. Takma kafaya, bu tipler eğitilmezdir.

Oyun konsolu

Buradan ya da farklı forumlardan sipariş alıp onları getirebilirsin. Sipariş usulü çalışmak en temizi.

Bulgarian Rose içeren kaliteli kozmetik ürünleri. Burada kozmetik çok pahalı.

www.google.com.tr

@old possum + 1

Bulgaristan'da çok güzel banyo tuzları vardı güllü falan, burada yok doğru düzgün, olanlar da çok pahalı.

Oyun konsolu ps 5 diye düşünüyorum fakat Romanya ve Bulgaristan da şuan piyasa da yok diye biliyorum ,

sipariş alması mantıklı evet araştıraym nasıl yapabilirim diye, ara ara buradan ilan açma olabilir yada başka nasıl bi yol izleyebilirim ?

Kozmetik ürünlerine çok uzağım onu da araştıracağım burada hızlı giden ürünler nedir diye tşk başka önerisi olan varsa bekliyorum aklıma puro geldi mesela ne diyorsunuz

belçika'da yaşarken hollandalı bir kızla evlenmişti, singapur'da yaşıyorlardı, en son konuştuğumuzda (bir sene önce) amerika'ya taşınma planları vardı. herhalde amerika'da yaşıyorlardır şimdi. stalklamıyorum, zaten sosyal medya kullanmıyoruz. çok sevdiğim bir dostumdur hala, araya o kadar mesafe fln girince iletişimimiz koptu bayağı ama şimdi arasa/arasam araya hiç mesafe ve zaman girmemiş gibi yine dostça uzun uzun konuşuruz.

hatırlamıyorum bile.

Bu duyuruyu okuyunca “haa öyle biri de vardı evet” dedim.

Yurt disinda. Evlenmedi ama stalklamiyorum.

Hala beraberiz ama arada uzun süreli bir ayrılık oldu. Sonra bir yerde denk geldik tekrar barıştık.

hafızamı baya bi zorladım ama kim olduğunu hatırlamıyorum. hatırlasaydım stalklamazdım da. ama şu an bu yazıyı okuyunca aklıma gelir instadan tivitırdan bakabilirdim.

Bi daha hiç görmedim. Hiçbir fikrim yok. Zaten normalde beğenmeyeceğim biriydi,, sarhoşken öpülmüştüm:(

Instagram'da ekli ama aktif bir iletişimimiz yok. Arada paylaştığım fotoğrafları beğeniyor diye çıkarmıyorum heheh

@i ve been mistreated +1

Hala dost kaldığımız için bir dostumu stalklıyor gibi arada stalklıyorum tabii ki ;)
Evlenmedi ama tutkulu şekilde başkasını öpüyor.

facebook listemde.
ilk eklediğimde (ya da o mu eklemişti, hatırlayamadım) arada bir haberleşiyorduk ama aktif iletişimimiz yok şu anda.
herhangi bir flört falan gibi değil, eski arkadaş gibi bir sohbetimiz vardı zaten.
zamanında çok yakın arkadaştık, 1-2 ay çıkmıştık ama olmayınca ayrılıp arkadaşlığa devam etmiştik.
işin içinde seks olmayınca, o yaşlarda oluyordu öyle şeyler tabii.

çok da sevdiğim bir insandır.
profesyonel fotoğrafçı, evli değil, stalklamıyorum.

evli, iki çocuğu var.

ben stalklamıyorum çünkü umurumda bile değil nerede olup ne yaptığı.
ama iki yıl kadar önce abim wp'dan ablalarıyla birlikte birkaç fotoğrafını attı. (nereden, niye bulmuş bilmiyorum allah'ın işsizi) başta tanıyamadım, o hatırlatınca şok oldum.

sonra dikkatle bakınca fark ettim ki neredeyse hiç değişmemiş. yani bizim türk kadınında tipik olan iki çocuğu yapınca godzilla'ya dönme sendromundan mustarip değil. çökmemiş, iyi görünüyordu.

zaten daha 16 yaşında bile fiziği muhteşemdi. o anlamda onun gibi birini daha "öpmedim".

en son hangi üniversitede ve hangi bölümde okuduğunu öğrenmiştim. benimkiyle çok benzerdi. ama iletişim kurmadım. şimdi mezun olmuş olmalı. ne yaptığına dair hiçbir fikrim yok.

adını hatırlayamıyorum
hatırlasam stalklamak isterdim

sosyal medya kullanmıyor. belki evlenmiştir bilmiyorum. sosyal medyası olsa bakardım ama.

Kendisi şu an brezilya'da zaten brezilyalı yüksek lisansını bitirmiştir varsayıyorum. Belki doktora yapıyordur arada sırada paylaştığı sunum fotoğraflarını görüyorum :)

Baska bir sehire tasindi. En son tutkuyla optugu kisi kiskandigi icin beni facebook'tan silmisti gecen sene :D beni neden kiskandigina dair hicbir fikrim yok. İnstagramda duruyor, orda gormedi herhalde yeni maniti :D aktif bir iletisimimiz yok. Ayrildiktan sonraki ilk yillarda vardi. Pek stalklamiyorum.

kendisiyle evlendim, eşim olurlar.

hiçbir fikrim yok, stalklamak adetim değil :D

Korkunc tipsiz ve ne alaka dediğim bir kızla nişanlanmıştı en son, belki evlenmiştir ama çok da önemli biri değildi 1 2 ay flört ettiğim biriydi o yüzden stalklamıyorum, arkadaşlardan duyup bakmıştım o zamanlar

Uyuşturucudan beyni akmış şekilde sağda solda dolanıyor. Belki uüksek dozdan ölmüştür. Stalklama adetim yok insanları. Olsa da bakmazdım. Haline üzülüyorum.

Stalklamıyorum ama bir iki denk gelmiştim, tıp okuyor hala. İkimiz de yetişkin bireyler olarak arkadaş devam edecektik ama sevgilim çok sıcak bakmadı bu fikre, isteklerine saygı duydum ben de. Yarım senedir falan konuşmadım kendisiyle.

Çok ekstra biri olacağını düşünmüyorum, uzmanlığını alır; hobi olarak müzik yapmaya devam eder vs. öyle yaşar. Çok heyecan aramıyordu zaten. Umarım mutludur ¯\_(ツ)_/¯

bilmiyorum. stalklamıyorum

açık konuşayım yıllar önce belki 5-6 sene olmuştur aklıma gelmişti, sosyal medyada aradım stalk için ama bulamamıştım. 2019 da fake hesabından beni eklemiş. belli belirsiz bir profil fotosu koymuş. başta anlamadım sonra whatsapp verdi, biraz muhabbet ettik. 2. evliliğini yapmış, türkiye'ye gelince haber ver buluşalım dedi, biliyorum buluşursak takılırız da ama evli olduğu için içimden gelmedi. arada estikçe 2-3 ayda bir bakıyorum instadan, hatta şuan aklıma gelince bile açıp baktım :D

benimle birlikteyken "öyle şey olur mu yahu o benim ilkokul arkadaşım!11!!!!!111!!!" dediği kişiyle evli şu an. :))))))))))))))))

çok umrumda değil de, sağlam travmalarımdan biri olduğu için arada açıp bakıyorum ne durumda diye.

Kendisi minor sozluk celebritysi idi, birakti. Simdi bir Avrupa ulkesinde calisiyor.

Stalk ata sporum.

kendisi benim arkadaşım hatta beni bir arkadaşıyla bile tanıştırmaya çalıştı. zaten geçmiş 18 sene. Baya ünlü bir ressam.

amerikanın bir eyaletinde doktora yapıyor en son 1000 dolardan az bir paraya aldığı 20 senelik arabayı satıyordu.

40 yılda bir stalklıyorum.

öpüşeli 9 sene geçmiştir.

kesin sevgilisi vardır şu an.

ilk öpüştüğüm bir escorttu, çinliydi, malezyada kuala lumpurda otel odasında öpmüştüm.
sevgili olarak ilk öptüğüm kız, biz beraberken zayıfladı, baya zayıfladı, daş oldu.
Beni bıraktı baya kıro bir herifle evlendi.
7 8 sene önce instagramda denk gelmişti, kocası buna butik açmış (kız bilg. mühendisiydi)

ben tüketmiyorum ama tarhanın içine beyaz peynir koyan, içine yoğurt koyup karıştıran çok insan gördüm, genel olarak öyle seviliyor.

Ben gorece eksi degil de salatalik tursusu gibi direkt eksi yiyorum :D

Biz yanına ekşi değil.. tarhanayı direkt ekşi yapıyoruz :) Hatta ekşi ve hafif acılı olmayan tarhana daha içmedim :)

Tarhana + yoğurt ikilisine bayılırım ama peynir denememiştim, bi şans vereyim merak ettim

tarhananın içine çömlek peyniri ufalayıp yufka ekmekle yemek, yaşasın içimdeki iç anadolulu!

Evet, çorbanın içine peynir atıyorum

yemek yapmaya üşendiğim zaman tarhana çorbası yapar, yanında beyaz peynir ve galetayla tüketirim. mükemmel bir üşeniyorum yemeği, yalnız değilsin.

Tarhanayı zaten bazı yörelerde yoğurtla tutarlar. Tadı yakışır bence de.

Beyaz peynirle birlikte çok severim

Tarhana corbasini yogurtlu yapiyoruz, hayatimin yaklasik 25 sene sonrasinda ilk is yerinde yogurtsuz tarhana icmistim.. Denemelisiniz kestirmemek lazim ama yogurdu

lezzetli bi acı biber turşusunun suyundan damak tadınıza uyacak kadar bir miktarını çorbaya eklerseniz de çok güzel oluyor.

Ben de yoğurtlu ve peynir eşlikçili tarhanayı ilk defa duydum

Tarhana + turşu seviyorum, acı biber, salatalık, lahana, fasulye, domates ne varsa

Tarhana zaten ekşi olur. Tarhananın yanında ekşi şeyler yendiğini ilk defa duydum.

Kaldı ki yoğurt ve beyaz peynir ekşi değil?

İlk defa duydum. Bizimkiler tarhanayı zaten yoğurtla yaptığı için de çok garip geldi, yoğurtsuz tarhana da mı varmış?

Beyaz peynir güzel fikir ama, bi denicem.

Bizde çekişçe zeytin tüketilir.

Bahçe ortak alan diye geçiyor. Mümkün değil.

Yasal olarak mümkün olsa yapılırdı zaten. Her arsanın binaya izin verilen yüzdesi değilir. Semte sokağa göre değişen bir şey bu. Yasal olarak bunu yapmak isterseniz ya tadilat için yeni proje çizdireceksiniz ya da başka yollar bulacaksınız. Sonra proje onaylanırsa yaparsınız. Diğer türlü yapacağınız her şey kaçak olur. İhbar halinde yıkılır ya da ceza ödersiniz. Mesela son zamanlarda Bodrum belediyesi hiç acımıyor. Kaçakları öatır çutut yıkıyor.

Yıkım maliyetli olduğundan onu da size yükleyebilirler.

Komşularınız olay çıkartmıcaksa kaçak yaparsınız ama benim dediğim gibi kitaba uyduracaksanız proje çizdirmek ve ruhsat aldırmak filan düşündüğünüz gideri çok çok katlar.

eşimin ailesinin site içinde mustakil evi var. kendi bahçelerine beton dökmüşler verandayı büyütebilmek için. belediye yıktırmış sonra :D kendi bahçeleri yani ortak alan değil.

Kesinlikle kaçak yapmak gibi bir niyetim yok. Bu alanda sıfır bilgi sahibi olduğum için sordum. Bu bahçe binanın arka tarafında kalıyor, tamamen kapalı, izole bir alan. bahçeye tek giriş bizim evden, tapuda da bizim eve dahildir diye düşünüyorum ama emin değilim.

Bu proje çizdirme ve onaylatma işi 20m2 bir alan için ne kadara mal olur sizce?

metrekare olarak sizin eve dahil değildir. bahçe bu, kapalı alan değil ki? kaldı ki büyük ihtimalle arsaya yapılacak maksimum oturma alanlı bina yapılmıştır, yasal olarak böyle bir şey yapma hakkınız yoktur.

Teknik olarak mümkün
Yasal olarak değil

Eğer daireye katar ve şikayet yerseniz olaylar olaylar...

babam ilk evimizde bu dediğini yapmştı. tüm apartandan izin aldı önce, sonra belediyeden yasal izinler alındıktan sonra ekleme yaptık. 20 sene kadar önce oldu bu olay. o zaman çok maliyetli olmamıştı.

incitirler adamı. yapmayın.

doğu karadeniz.

Ege/Dardanel

Ege

batı karadeniz

Batı karadeniz.

Kaş çevresinden Kuşadası’na kadar.

Güney marmara.

Ege

Şavşat

Kırklareli

Muğla

Datça :)

ege genel.
muğlanın ilçeleri datça, milas vb.

doğa değil de ben düzlük seviyorum. yaşadığım yer uzunca bi ova olmalı. bisikletimi alıp saatlerce sürebilmeli veya yürüyebilmeliyim. düz arazisi olan şehirler engebeli arazilere oranla güneşi bile daha fazla görür ve günü daha uzun yaşar.

Datça +1

Beyaz olur hepsinin altına. Anime karakteri gibi olur. Ben severim açıkçası. Krem ten çorapları sevmiyorum.

İsterseniz hepsinin altına sur ton sur gibi düşünüp birer ton açık ya da koyularını alabilirsiniz. Ben kış da dahil çorapsız giyerim elbiselerimi. Bacaklarım üşümez.

penti yok gibi bronz olabilir

beyaz+1

Ama beyaz çorap giydiğim bir dönemde denyo bir arkadaşım bu ne yeaaa lise çocuğu musun demişti, sinir olmuştum. Böyle birine denk gelirseniz hevesiniz kırılmasın, bence beyaz çorap gayet sevimli duruyor pastel renkte kıyafetlerle.

Ekleme: Bak gelmiş antibeyazcılar.

Beyaz giyme çünkü 20 yaşın üstünde hiç bir bireye yakışmıyor. Siyah bile daha iyi.

O renklerin farkli tonlarinda corap alabilirsiniz sanki, bi kac tom koyusu filan. Mint yesiline acik yesil gibi. Elbiseler tek renkse daha kolay desenliyse deneye deneye bulursunuz ama beyaz yapmqyqcaksani isiniz zor.

Arkadaşlar da iş yerinde çalışanlar da bi zahmet milletin çorabına da karışmasın. Hadsizce. Sorulmayan şeyle ilgili fikir beyan edilmez. Öğrensin artık insanlar.

Beyaz çorap her yaşa yakışır. İnsan kendine yakıltırsın, giyince mutlu olsun yeter.

Lütfen insanların kıyafetinizle ilgili söylediği olumsuz şeyleri duymayın, sormadık sana filan diyin geçiştirin. Bu kadar dışa bağımlı yaşanmaz.

Çorabımızı da mı seçemicez yahu.

Ton sur ton mu ne denşyor ya ondan yapsanız. Elbiselerin renginin bikaç ton koyusu olacak şekilde.

Sanki bunların altına antrasit olabilir gibi:

www.penti.com

bu hem ince hem yine de 40den belki buna bakılabilir.

kül rengi gibi renkler gidebilir:
www.penti.com

yani bence siyahtansa grilere açık grilere bakılabilir bu renklerin altına, renkler pastelse böyle pastelimsi griler neden olmasın sanki.

çorabımızı mı da seçemicez diyorsun. peki erkekler de fosforlu turuncu takım elbise ile işe gitsin?

imho, beyaz çorap olmaz bu elbiselere.

Stewie e gitsin zaten.

Neden beyaz olmasın ki.

Declarekullanılan dil tanımıyorum.

Bildiğim kadarıyla c ya da c++ değil.

Java pyhton ve perl de değil.

Düz C sanırım

Dünyada 40 milyon insan bu hastalığa yakalandı atlattı ya da öldü. Bu dediğiniz tekrar etme durumu şimdilik münferit. Bu dünyanın sonu geldi demek değil.

İnfluenza dünyada ne kadar zamandır var ve hala dünyanın sonu gelmedi.

Eğer ki bu çok fazla insanı öldürecekse de buna dayanıklı olan insanların soyu daha fazla devam edecek demektir. Yani evrimsel olarak zaten güçlü olan kalacak.

Veba salgını yıllarca sürdü Ortaçağ döneminde, 500 milyonluk dünya nüfusu varken 100 milyon insan öldü insanlığın sonu yine gelmedi, şimdi de gelmez herhalde. İnsan evrimi bi salgınla son bulacak olsaydı şimdiye kadar 50 defa falan tükenmemiz gerekirdi.

neredeyse 8 milyarız, kolay kolay sonumuz gelmez.

Bu ureme hiziyla sonumuzun gelemecegini dusunmuyorum

arkadaşlar çok ilginçtir ki, yazmak istediğim yazıyı ne buraya yapıştırıp gönderebiliyorum, ne mesajla atabiliyorum

www.abdpost.com

atacağım yazı bu yukarıda paylaşılanın sansürsüz ve çok daha detaylı olanıydı. niye atamadım gönderemedim çözemedim ya.

İlki cok eski degilse onu tercih ederdim, digeri de cok uzak mesafede olmasa bile o trafik delirtir adami.

isyerine yakin olan hangi semtte?

Kesinlikle 2’yi tercih ederdim. En önemli sebep olarak ev sahibi, evi kiracıya boyatırım kafasında olan bir adamla (kadın?) anlaşmak kolay olmaz diye düşünürdüm. Diğer sebep ise giriş katta oturmak insanı kısıtlıyor. Diğer tarafta kafam daha rahat edermiş gibi hissettim bu yazdıklarınızdan.

@carpenic reşitpaşada.

1

Emlakciya vereceğime evi boyarım. Girerken biyadiginiz için çıkarken boyamazsiniz.
Evin işe yakınlığı çok önemli bence.

ev sahibi size evi sifir boyali veriyorsa cikarken oyle istemesi normal degil mi? zaten ilk girerken boyatip boyatmamak size kalmis bence

semtler arasinda fark var bence resitpasa

ev sıfır boyalı değil, boyaya ihtiyacı var. ev sahibine depozitodan düşmeyi teklif ettim kabul etmedi.

Reşitpaşa Ayazağaya göre daha iyi bir semt. Sahile, emirgan korusuna yürüyerek gidebilme olanakları da cabası.

Ayazağa iyi bir semt değil Reşitpaşa daha iyi

Cikarken boyatmazsiniz boylece,
Depozitodan dusulmez.
Ilk opsiyon iyi bence. Hem yakinmis da cok.

Resitpasayi tercih ederdim. Koruya yakin, sahile yakin ise de yuruyerek gitmek özellikle de pandemi süresinde buyuk nimet.
Cikarken boyatmazsiniz depozitoyu alabilirsiniz. Ama tabii sozlesmede netlestirin.

Reşitpaşa. İşe yürüyerek gidip gelmek Istanbul gibi yerde büyük lüks.

Sabah yarım, akşam yarım en az 1 saat hayatınıza ilave zaman katıyor.

Boya talep etmesi çok garip değil, teslim ederken boyasız teslim edersiniz ve arkadaşların dediği gibi bunu sözleşmede netleştirin.

Evi ile ilgilenmeyen, sen ilgilenince de ben para vermem diyen ev sahibinden uzak dur. Evi güzelse de dur. İlerde çok canını sıkar.

giris kat her zaman o kadar da kotu bir secenek degil. ben de giris katta yasadim, hemencecik markete, oraya buraya gitmek kolay oldugu icin usenmiyordum git gel yaparken, agaclar vs de dibimdeydi camlarin seviyordum o havasini. ama benim evim yeni bi yapiydi, sizin ev eskiyse:

-bocek sorunu olabilir. ozellikle o bolgelerde eski evlerde giris katlarda boyle sorunlar cikabiliyor. sizi ugrastirabilir.
-ev nisbeten karanlik olabilir, karanlik olmasi sebebiyle gunduz isik aciyordum ben ama siz iste olacaksiniz, hadi isik sizin icin sorun olmasin. ama butun gun gunes gormeyen ev soguk olur, size ekstra yakit masrafi cikabilir. evin gunes alma durumu nasil?
-hadi ev sahibi sizden boya istiyor, evi boyatmak adam akilli 1.000 tl'den asagi degil, o zaman depozito olarak 2.5000 tl istiyor gibi dusunun ama 1.000 tl size geri vermeyecek gibi.


evin is yerine yakin olmasi harika bir sey gercekten, hele ki trafigin oldugu bir sehirde ama ise yakin begendiginiz ev uzerine dusunmenizi tavsiye ederim.

oran arti 1.

kaldığı gün oranı

Ben vermedim depozitodan düşün kalan depozitoyu verirsiniz dedim. Hala vermedi. Ayın biri olsun bi daha rahatsız edicem.

İnsaat sektöründe birçok kişi işsiz su an, ben kabul ederdim açıkçası.

ederdim,iş işte bulunur. belki size başka kapılar açar.

en kötü iş, işsizlikten iyidir.

Ben de sektoru dusununce kabul ederdim. Sonrasinda is aramaya devam ederdim bi alti ay bi yil calistiktan sonra. Cunku sirketler sana nedene bu kadar sure bos kaldin diye soracaklar ve buna takilacaklar. Sen bos kaldim demek yerine baska bi iste calisirsan sonrasi icin de iyi olur.

boş durmaktan iyidir der geçerdim. inşaat sektörünün ne olduğu ne olacağı belli değil zaten..

Çalışsaydınız ve bu maaşı söyleselerdi çok rahat reddedilebilirdi. Ama şu anki durumunuzu bilmiyorum. gerçekten ihtiyacım varsa tabii kabul ederdim.

@austenn
Asgari ücretli standardındayım şu an.

Eski durumunuzla kıyaslarsak tecrübeniz 6 olmadı o bir seneyi boşta geçirdiniz ve şuan çalışmıyorsunuz. Bu sebeple daha iyi bir teklif gelme ihtimali zaten azdı. Şartları kötü olmasa düşünmeden kabul ederdim ben.
İş sizi fiziksel/psikolojik yıpratmayacak sabah oflaya oflaya gideceğiniz bir iş değilse kabul edin bence. Hem çalışırken işverenler için daha pozitif bir etki hem de tecrübeniz artacak.

işler içine girince iyi kötü algısı değişebiliyor. gir baktın sarmadı 2-3 ay sabredip çıkarsın.

bir meslektaşınız olarak üzüldüm.

ufukta başka iş yoksa kabul edin. taşeronda iyi eleman olmak her zaman bir artıdır. düşük maaşla çalıştığın için de başka yere geçmen nispeten daha kolay olur.

her zaman dediğim gibi bir sıfırdan büyüktür. 1>0. taksimetre işlesin.

hic dusunme ve kabul et. ben de insaat sektorundeyim azcok biliyorum. kacirma derim.

Kabul et burası Avrupa değil oturayım evde rahat is bakarım işlemiyor. Sektör de sıkıntılı hem.

1 yılı aşkın süre az zaman değil ben de kabul edin diyorum.

@çilekli pasta
Ben 5 yıllık mühendisken o parayla işe giriş yaptım. 1 seneden biraz süre sonra askere gittim. Sadece kıyas için bi detay verdim, ayrıntılara takılmayın.

Şartları iyileştirip o maaşı 4700 yapılmasını yazdım, 2-3 saate yanıtımı vericem demiştim. Adam görüldü attı:)

böyle durumlarda pazarlık yapacaksan daha net yazmanı öneririm.

5000 yazsaydın eğer artıracağı varsa o zaten deri 4750 veririm falan diye.

umarım gönlüne göre bir iş bulursun. yalnız o iş yerinde ölene kadar çalışacakmış gibi kendini demoralize etme. moralini yüksek tut. belki projedeki başka bir firmanın dikkatini çeker çok daha iyi bir teklif alırsın.

2.uni olarqk derken acikogretim diyorsan bosuna okuma. Onun yerine udemy'den kurs alip portfolyonu gelistirmek daha degerli olur.

2.uni olarak 2 yillik diyorsan udemy daha mantikli.

2.uni olarak bu okullarda 4 sene okumayi dusunuyorsan ufemy daha mantikli.

Udemy yerine kendini gelistirebilecegin herhangi baska bir mecra da olur.

hic gerek yok. ayni soruyu ben sordum 1-2 ay once. sonra kursa yazildim arastirmar yaptim, megerse ne kadar cok okudugu ile alakasiz bu isi yapan varmis onu gordum. hem de basarili olmus insanlar.
zaten artik hepimiz biliyoruz ki umiversitenin bi anlami kalmadi. kimse bakmiyor bile okula ben ise girerken diplomami istemediler bile. yaptigim isleri zaten biliyordular. teklif geldi. son iki isimde de boyle oldu.

Biz de bos yere üniversite sınavında iyi derece yapıp, iyi bir üniversitede bilgisayar mühendisliği okumuşuz. Tüm ekşi camiası olarak yazılımcı olalım, oldun bitsin. Sonra siz yarın memory leak e beden olun, algoritmasını üniversite bir öğrencisi seviyesinde geliştirin. Zaten yapay zeka dersini de udemy den alırsınız, yok back propagation da kimmiş.

Genel bir bilgi birikimi için düzenli bir programa sahip bölümü seçebilirsiniz. Size sadece udemy bir bakış açısı katamaz, katmıyor, her gün görüyoruz bunu.

Xylophone gibi geldi ama müzisyen arkadaşlar daha iyi bilir.

synthesizer olduğunu düşünüyorum.

reason + midi klavye ile yapılamayacak iş yok. yeter ki ton yazmasını bil.

Güzelce bir poşete koyup streç vs sararak paket yapın, aslında böyle paket yapınca içinde nem kalabilir, en güzeli sanırım gazete kağıdına sarmak.

Sonra evde uygun bir duvarı gerektiği kadar kırıp kesip, uygun boyutta bir çukur açıktan sonra parayı duvara koyup üstünü alçı sıva ile kapatın, zımparasını ve boyasını güzelce yapın yama belli olmasın.

Dalga geçmiyorum, evde para saklamanın en iyi yolu onu duvara ya da zemine gömmektir. Kolayca çıkarıp alacağınız bir zulayı hırsız mutlaka bulacaktır.

Hırsızın bulmasını istemiyorsanız, sizin de kolayca ulaşamayacağınız bir yere gömmelisiniz.

herkesin görebileceği ama anlamayacağı bir yer.

hırsızlar neden çekmece altları dahil kontrol ediyorlar? yatakları parçalıyorlar? çünkü biliyorlar..

hırsızlar dolaptaki yumurtaları bile yere atıyorlar içlerine koymuşlar mıdır diye.

@john bloor'un dediği yöntem mantıklı. duvarın hangi bir yerine bakacak, kıracak kadar ses yapacak.

banknot olarak saklamak uzun vadede iyi degil cunku, nem hava sartlari paralari kuflendirebilir

en iyisi altina donusturup saklamak, bahceniz varsa bahcede gizli bir yere cukur acip saklamak olabilir

bu arada how much money do you have? www.youtube.com

Bitcoin blokzinciri. (gizli anahtarı/şifresini çevrimdışı güvenli olarak saklamak kaydıyla)

az para varsa şu yöntemler denenebilir. 05'20" deki kavanoz fena değil :-)
youtu.be
alttaki videoda 03'02" fena bir fikir değil
youtu.be

üstte böyle yöntemleri anlatan çok video var.

-mimar bir arkadaşımın önerisiydi. çok para varsa, bahçe kat ise zeminde bir parke kaldırılır, o yer kazılır, parke tekrar üzerine yerleştirilir, üzerine de halı kilim filan konulur. koltukların altı, yemek masasının altı bu iş için uygundur.

-aynı şey duvar için de geçerli. kullanmadığınız küçük tuvalet gibi yerde bir parke çıkartılır. duvar kazılır. değerli eşya, para konup, parke yerleştirilir, yapıştırılır. üzerine de duvar boyunca duvar kağıdı yapıştırılır.

- kalın perdenizin içine dikeceğiniz cep, ceplikler de (aynı kumaştan) işe yarıyor.

- feyk bir kalorifer peteğini duvara montajlayıp, içini kasa niyetine de kullanabilirsiniz.

Evin yanması durumunu düşündünüz mü hiç. Kurban bayramında hayvanlarını satan adamın evinde yangın çıkmıştı. Bi sonraki gün parayı kredisine yatıracak adamın bir buçuk milyondan fazla parası yanmıştı. Ben yangın ve su basmasından zarar göremeyeceği bi yer bulunmasından yanayım.

Aslında yöntemlerin hepsi için en güzeli altına çevirmek tabi ki. Yanmaz, çürümez, ıslanmaz, yer kaplamaz.

Altın iyi de dedektörde sinyal verir, bence banknot duvar içi biraz yüksekçe bir yer, yangından ve selden etkilenmeyecek şekilde sarılabilirse..

Yasal iddaa hesabı açın, nesine.com oraya atın.

Dünyadaki tüm ticaret Dolar üzerinden dönüyor. Peki Dolar'ın sahibi kim ? Hangi ülkeyle hangi ülkenin ticaret yaptığı önemsiz aslında. Adamların parasını kullanıyorsun neticede.

"Biz borcumuzu bile kendi paramızlda ödediğimiz için paramızın değeri düşmez" diyen bir ülke Amerika.

Not Cevabım neden tiklenmemiş anlamadım. Diğer tiklenenlerinkinden bir farkı yoktu oysa ki.

mastercard / visa / swift. Bu sistemlerin hepsi amerikada. Yani sen simdi evinden cikip bakkaldan bir sakiz aliyorsun ya, hah o sakizi kredi karti ile alirsan amerika ustunden donuyor islemler. swift yani tum uluslararasi para transferi sistemi de adamlarin elinde.

Simdi bu durumda adam at kosturuyor tabii

Olay adamların parasından ziyade ürünü.


Şöyle anlatayım; eğer sen bi şey üretiyorsan ve bu ürettiğin ürün içeriğinde Amerikan malı varsa Amerika sana karışır. Bunu da en başından Amerika’dan o malı alırken onaylıyorsun.

Yazılımsal olur donanımsal olur, fark etmez Amerika malının takibini yapar.


Her üründeki Amerikan malı oranı değişik, bunun da belli başlı oranları aralıkları var. Eğer o alan için belirlenenden daha az Amerikan ürünü varsa, amerikan takibine takılmaz eğer aynı ya da fazla orandaysa takılır. Takip dediğim ise düşündüğünüzden çok daha ciddi.

Amerika’da bu işleri takip eden üç ayrı kurum var.

Takip derken ne oluyor derseniz. Amerikan mallarını içeren malınızı satamayacağınız yerleri belirtir Amerika. Mesela bazı malları Rusya’ya satamazsınız, hiçbir malını Kuzey Kore’ye satamazsınız.

Diyelim satarsanız ne olur. Önceden yaptığınız anlaşmaya aykırı olur ve dava açılır hakkınızda. Çok ciddi bi tazminat ödersiniz, genelde şirketi batırcak kadar okuyor bu. Diyelim ki batmadınız, ödediğinizin en az bikaç katı bi parayı ipotek edersiniz ticarete devam için ve söz verirsiniz uyacağınıza.


Diyelim ki siz a şirketine sattınız malı, o da dedi ki şurda kullanıyorum ve şu taşeron firması bu işi yapıyor benim için. O taşeron firması alıp onu İran’ a götürürse siz yine ceza alıyorsunuz malın takibi yapmadığınız için.


Tim dünya işte böyle Amerika’ya domalıyor. Gücü ürününün çokluğundan ve onu koruyabilmesinden geliyor.

Sadece ABD değil tüm dünya uyguluyor. Birleşmiş Milletler'in İran'a yaptırım uygulanması yönünde bağlayıcı bir kararı var, yani BM'ye üye tüm devletler bu karara uymak, dolyısıyla ambargo uygulamak zorunda. Bunu en sıkı yapabilen ve denetleyebilen ülke de ABD çünkü banka ve finans ssistemi onun kontolünde.

Herkes banka ve finans diyor ancak ürün olmadan bunların bir anlamı yok. Amerika ürünlerimi vermem verdirtmem dediğinde piyasada kaç ürün kalacak. Kaç firma Amerika’dan donanım yazılım satın alıyor, kaç firmanın çipleri ya da küçük parçaları Amerikan üretimi. Karşısında belki Almanya ve Japonya ürünleri olabilir ama onların da belki Amerikan deneyimine tabi noktaları vardır. Sizin Amerika’yı üretim zincirinden komple çıkardığınızı düşünelim, dünyada ne kadar ürün kalır?


Onların elindeki en büyük güç bu. Finanstaki gücünü de bu veriyor onlara zaten. Çünkü her üründen para kazanıyorlar.

Bu insanı lütfen gerinizde bırakın çünkü hızlı koşan atın b*Ku seyrek düşermiş, bende benzer biriyle birlikte oldum 4 sene boyunca tabi bekardı ama siyaset vs konularında da aynı sizin gibiydik ve bence siyaset filan aşılır bir şekilde belki ama kıskançlık kısıtlama devreye girerse sorun olabilir diye düşünüyorum, ki o bir kere evlenmiş ve siz evlenmemişsiniz, bilemiyorum, ama ben vazgeçerdim olmayacağını bir kez hissediyorsanız dinleyin ben 4 sene o sesi bastırdım en sonunda da evlilikten döndüm zaten, kısacası olmadı.

Çok baskıcı ve paranoyak diyorsun ne kadar hızlı söylersen o kadar faydalı olur. Kibarca ve mesafeli bir şekilde kendini ifade et.

Sana bu kadar değer verdiğini umarım kıskançlığından vs düşünmemişsindir bu iyi bir sevme modeli değil ki. Bence iyi seven yoksa hiç seven olmasın daha iyi. Kıskanç paranoyak adamlardan kurtulmak çok zor olabiliyor zaman geçtikçe.

bu soru trol di mi? lütfen öyle olsun. mide öz suyum ağzıma geldi. karıcığım ne ya ://

adamın seni sevdiği falan yok. gözünü seveyim kendine gel abla. kaç kurtar kendini.

ay bana çok korkunç geldi bu tablo. her ilişkinin dinamiği farklıdır ama sizinki sağlıklı olarak değerlendirilebilecek bir şey değil.

ek olarak ben de onun tepkisinden içten içe tedirgin olduğunuzu düşünüyorum ki böyle birine karşı çok normal. onu suçlamadan ve uzun uzun laf anlatmaya çalışmadan ayrılın. sen böyle böyle yapıyorsun vs dediğinizde sizi ikna etmesi için ona açık bir kapı bırakmış olursunuz.

problemli birisi, zaten siz de saymışsınız.

Problemleri daha da belirmeden hemen nikah kıymak istiyor ki kaçamayasınız.

Kendisinden hiç hoş bir his almadım, ayrılınca çirkinleşecek bir karakter gibi geldi.

Koşarak uzaklaşın, başınıza iş almayın derim.

Bi dünya efendi adam var, şu piçlerde ne buluyor bu kızlar anlamıyorum.

gidip boyle adamlari buluyorsunuz ondan sonra basiniza bin tane olay geliyor, tabi ki adamin yaptigi dogru degil ama sizde biraz akilli olun be kardesim, her tespih sallayani, her killi kekoyu kendinize sevgili yapip agliyorsunuz sonra burda

Yalnız adam piç erkek değil, bildiğin deli bu bence :D

bırak kimse seni sevmesin ne olacak? Sen kendini sev emin ol seni de seven çıkar.

Elemanin verdigi kirmizi bayraklardan fular-sal felan yapar giyersin o kadar cok.

Kackackackac...

ego yapıyorsundur büyük ihtimal.

kafanda "ilişki bitirenlere" dair tanımların vardır. ayrılmak istediğini söylediğinde o insanlardan olacağını düşünüyor ve kendine bunu yakıştırmıyorsundur. (egon, senin en düzgün, en ideal halinde var olmak ister.) bir de sorumluluk alamama şeysi de vardır tabi.

yalnız karıcım ve kocacım fenaymış. ben ilişkilerimde aşkım kelimesini bile kullanmayı pek sevmiyorken o sıfatlar beni aştı şu anda. :)

"Bana sürekli karıcığım diyor. Neden diyor anlamıyorum. Benden de ona "kocacığım" dememi istiyor."

cidden imdat. neler oluyor sana?

bir de teknik yorum yapalım. adam tek kale maç oynuyor senin kalende. sen bi topu alabilsen, baskıyı durdurabilsen bir düşüneceksin şimdi ne yapmamız gerekiyor diye ama adam öyle baskı kurmuş ki kalende, senin tek yaptığın önüne gelen topu sallamasyon ileriye vurmak olmuş. sonra o topu alıp yine yükleniyor sana. düşünmeni engelliyor. hipnoz ediyor.

bağımlı kişilik falan olabilir misin acaba? Böyle birinin ilgisini kaybetmek istememek bana biraz patolojik geldi. adamın hiçbir olumlu yanı yok nereden tutsan elinde kalıyor umarım ayrılmak istediğin için zarar görmezsin bu kişiden. jet hızıyla bitir bence.

inanılmaz. bir plazadan atılmayı ya da sokak ortasında dövülmeyi mi bekliyorsun? şu anlattığın profil tam olarak onu çağrıştırdı bana çünkü. ya bi de şu optimizmi anlamıyorum; ben bahsettiğin "figür"e hayran birini insan yerine koyup sümüğümü bile atmam. siz nasıl ilişkilere başlıyorsunuz...

Miras annenin mirası. Hatıra kalmasını istiyorsa duvarı ördürürdüm ben. 20 bin ne ki annemin mutluluğunun yanında.

Miras annemin mirasi tabii ki de avukatı benim ve les gibi akrabalarla ugrasiyorum. Adamlar tehdit ediyo hakaret ediyo onlarla muhattap olmaya değecek bi mal yok ortada. Ben tamamen kurtulmaya calisiyorum bu durumdan:/

Uzerine 20 bin de harcamak dünya sacmasi geliyo ya ama evet annem de mutlu olsun istiyorum kafam karisik

duvarı nereye ördürecek zeminde ? burası benim dediği yeri tam olarak nasıl belirleyecek? aralarında anlaşacaklar tamam orası senin olsun istediğin duvarı ördür diye ? kullanımda bu tarz zorluklarda çıkabilir bi düşünün derim, satın kurtulun bence.

İfraz olmadan duvar çekemez.
Ortalık böyleyse. Kimse. Bölmeylenugrasmaz
Yani yukarıdaki cevap gibi, duvar falan çekemez.

Bir şekilde durumu kabullenmesi lazım Malesef

@birfincankahve aralarında anlaşabilseler bu kadar dava vs durumu olmazdi ki ya anlasamiyoruz:/ bizi uzun bi hukuki surec bekliyor iste annemin istediginin olmasi icin.

Kullanim zorlugu degil yok konu hic kullanma plani yok annemin o arsayla duygusal bi bag kurdu babamdan kalan son sey diyo satilmasin bombos dursun diyo.

Annenizi haklı buldum. Pek çok akrabamın memlekette sembolik küçücük bir arazileri bile olsa çok mutlu olacaklarını biliyorum çünkü. Duygusal bir şey.

devlet belli metrekare altında yerleri bölmüyordu hatırladığım akdarı ile o duvar ördürme işi sıkıntı olabilir

@basond evet evet o da bambaska konu. Dedigim gibi cok uzunn bir hukuki surec. Hadi onu da gectim de olcum yapmaya giderken bile tehdit hakaretten islem yapamadik. 2 tane ruh hastasi dayım var orda yasayan. Kafama bi tas vursalar oldurebilirler. Ama annem yok o kadar da yapmazlar diyo :/

ben olsam o leş insanlarla olan tüm ilişiğimi kesip sevdiğim insanları sükun içinde anmayı tercih ederdim.

Başka bir seçenek olarak pay satılıp, o parayla bir şey alınabilir hatıra kalacak. Dedemin ölümünden sonra satılan dairenin parasıyla babam iki tane cumhuriyet altını almış. Evlenirseniz birini sana birini kardeşine dedenden hatıra diye takacağım diyor. Böyle bir şey yaparsanız hem meseleden kurtulmuş hem de annenizi mutlu etmiş olursunuz bence.

Tarım arazisi ise ifraz edilemez, yani bölünemez, annenize ait müstakil bir parsel oluaşamaz özetle.

Ortaklığı giderme davası ile ya ortaklardan biri satın alır tüm hisseleri ya da 3. bir şahıs, bunu siz daha iyi biliyorsunuzdur.

Annenizin isteği pek gerçekci ve yere basan bir istek değil, onu kırmadan olmadığını/olamayacağını anlatın.

Parsel olarak bölünse bile böyle bir ortamdaki arsayı ne yapacaksınız duvar çekip? Yıkacaklar, kıracaklar, içeri girecekler.

Duvar çözümünü sonraya bırakabilirsiniz.

Bölünebilir bir tapu ise annenizi üzmeye gerek yok. acil duvar örülmeli diye bir şey yok.

Şimdilik sadece beton duvarlarını dikersiniz. Bir iki yıl sonra onların arasına tel çekersiniz. Tel deyip geçmeyin inanılmaz masraf.

Böyle olunca da 20 bin masraf size belki araya zaman girdiği için 25 bine çıkar ama hiç olmazsa borç almadan ve daha az sıkılarak ödersiniz.

Hem beton direkler dikilince duvarı geçip de biri bir şey yapamaz.

eksiup.com

olmuşla ölmüşe çare yok...

gün gelecek ne zaman yaşandığını, ne yaşandığını, nasıl olduğunu bile unutacaksın.

Detay versen olmaz mı?

saka misin? Hocaefendi dedikleri adam tank soktu, kac tane sehit verdik kozmik odanin anahtari casuslara verildi, Allah affetsin deyip geziyor adamlar

@IncredibleMau; valla olayı hatırlamak ve anlatmak bile çok büyük bir rezillik :( Hiç dillendirmek istemiyorum :(

Haha, geçmiş olsun hocam. Ben böyle durumlarda başkalarına anlatıyorum, rahatlatıyor o beni.

Haftaya unutursun. Başka meşguliyet ara kendine yalnız kalma. Odak noktanı değiştir film vs aç. Ama 1-2 gün o oturan şeyin etkisi geçmez. Zamanla hafifler.

Hersey unutuluyor o an yaşandı bitti geçmişte kaldı
Şu an siz varsınız o olay geçmişte kaldı sizinle değil

Kimler kimler milyonların önünde rezil oluyor da umursamıyor sonra unutulup gidiyor be hocam. Seninki devede kulak kalır. Raad ol.

Düğünde mi oldu?

genelde kimse bizi kendimizi yargıladığımız kadar sert yargılamaz ve günümüzde neredeyse herkes kısa süre içerisinde başkalarını bırakıp kendileriyle ilgilenmeye devam eder. sizin yaptığınız başarı da rezillik de büyük ihtimalle unutuldu bile. geçiniz.

birine anlatın, biraz rahatlarsınız.
ya da olayın komik yanına odaklanmaya çalışın.
rezil olunan anlar genelde sonradan düşünüldüğünde komik oluyor.
hatta olay değil, sırf rezil olma hâli bile komik olabiliyor.
hatırladığınızda ömür boyu suratınızı buruştursanız da, bir yandan gülersiniz muhtemelen.
öyle ya da böyle ileride anlatacak hikâyeniz olmuş işte, boş verin.

Üç amcamın çocuğu olmadı. Bu amcamlardan birinin evindeydim. İkimiz de duş alıcaz diye tüm gün dolandık, yok o üşendi yok ben üşendim. En sonunda ben giriyorum dedim duşa girdim.

Çıktıktan sonra amcam yengeme seslendi "bak ne güzel üşenmedi kız girdi duşuna" dedi.

Ben de "ÜŞENENİN ÇOCUĞU OLMAZ"dedim.

Havada harfleri filan yakalamak istedim ama olmadı. Nasıl çıktı ağzımdan, amcamın yüzünde saniyenin belki onda biri bir bozulma geçti ama asla çaktırmadı. Ben de odadan çıkıp saçımı filan kurutmaya kaçtım.


Bunun kadar kötü değilse takmayın derim. En fazla sonra oturup gülersiniz.

yineden bunun tekrarlanan bir durum oldupunu anlayacaksak hangi şartlarda gerçekleşiyor diye düşünüp bir daha olmaması için ne yapmalı diye bakmak gerekebilir.
onun dışında anlık durumlar, gaflar için yapılacak bir şey yok. internette tonla epic fail videosu var. açın seyredin gülün.

utanç en güçlü insani duygulardan biri. okurken sebepsizce mutlu oldum. siz de olun xd

yil kac hatirlamiyorum. 95 falan herhalde.
abimle osurma yarisi yapiyoruz. skor tutuyoruz sen ondesin ben one gectim berabereyiz...
eve eski ulastirma bakani yeni milletvekili misafirlige gelecek bekliyoruz camdan bekliyorum ne zaman gelecekler diye. hazirlik yapiyoruz. abim de o esnada babama sekerligi getirmis mutfaktan babamin seslenmesi ile.
benim de gazim gelmis tutar miyim. geri kacmadan depar ata ata salona kostum abi abi yedim salon kapisindan bi kuvvetli abandim sirtimi donup iki biiiiiiiirrr diye bagirdim ellerim havada yuzumu salona dondum kiiiii herkes iceride bana bakiyor sonra abime.donduler abim de ne diyor bu mal bakisi atiyor etrafa. o gun astenosferi gordum hocam.

Bir keresinde beraber yaşadığım erkek arkadaşımın annesini bir yere bırakmamız gerekmişti. “İsterseniz öne geçin daha rahat” demiştim, kabul etmemişti. Arkası da aynı demişti. Dönüşte yine teklif etmiştim, yine kabul etmemişti. Bence olması gereken bu.

arabayı anneme ya da hatuna veririm kendim arkaya geçerim.

not: erkekspor

Görmemiş kişilerin bozulacağı bir olay bu. İnanılmaz saçma

Bence @ruhen in dediği doğru.

Gelin oturmalı tabii ki.

ben ilk zamanlarda geriden gidiyordum bilerek ki kendisi gecsin nereye gecmek istiyorsa diye, hep arkaya gecti benimki oyle olunca ben de ozellikle gel buraya otur demedim, boyle sacma bi konuda trip yapacak biri degil zaten neyse ki. makul mantikli insanlar da bozulmaz buna ama yine de temkinli olmakta fayda var iyice taniyip huyunu ogrenene kadar, durup dururken araba koltugu yuzunden ara bozmaya degmez :)

Eşimin ailesi hep arkada oturuyor. Daha nişanlı bile değilken de böyleydi yani beni sonradan aldiklari durumda dahi arkaya oturup geliyolarlardi. Şimdi de oyle. Ama bazen beraber ciktiysak teklif ederim.

Benimle ön koltuk kavgası eden kayınvalidem olsa düşüklüğe düşüklük ile cevap verir ben de ön koltuk kavgası yapardım sanırım :D

Ama kim çift ise o öne oturmalı. Örneğin eşimin kardeşi, sevgilisi ve ben olsak ben arkaya geçerim.

saygısızlık yapmış gibi hissediyorsan gelenekselsin demek ki, daha nasil olsun. teknik olarak araba damat+senin malin. tercih ettigin yere oturabilmelisin geleneklerin boyundugundan siyrilip.

bu durumun saygıyla da alakası yok, saygısızlıkla da. bizde hep kayınvalidem oturdu, zaten zor inip bindiği için rahat etsin derim. kendi annem babam olsa da öne oturmalarını isterim daha rahat edecekleri için. eğer öne oturmandan problem çıkartacak bir insansa zaten gözünün üstünde kaşın var diyerek yine problem çıkartır.

Ben de öyle oluyordum. ama bu senin vicdanınla insanlığınla alakalı, saygısızlıkla ya da gelenekçi olmanla alakalı değil. Bence burda makul olan teklif etmek, belki 1-2 ısrar, kişi arkaya geçiyorsa aynı kafadasınız ve saygısızlık olarak görme bunu. Ama illa içine sinecekse arada ben bugün arkada gideceğim anne, siz önde anne oğul oturun diyebilirsin.

Araba kimin?

Erkek arkadaşınsa önde oturulabilir ancak oğlanın babasının ve oğlan kullanıyorsa kesinlikle arkada oturulmalı. Bana, önde çok rahat değilim sen geç gibi bir şey denmedikçe önde oturmam.

Gene aynı şekilde, eğer araba babanınsa ver kardeşlerle beraber gidiliyorsa, kardeşlerden biri oturabilir ama bana derlerse ki sen geç, üstelemem otururum.

Ben böyle yapıyorum, doğrusu bu gibi geliyor bana.

Kimin malıysa araba ona göre.

vay arkadaş bizde de tam tersi oluyor, arka için kavga çıkıyor. arka hem daha az stressli hem de rahat geliyor. kafalar pırıl pırıl.

ama sanırım çiftler öne otursun anlayışı yüksek, eğer bu bir statü olayıysa eğer bence kayınvalide öne oturmalı. çiftlerin hem uzunda uzun seneleri var, hem de anneye saygı çok kıymetli.

Anne.

Gelin tarafıyım.

Depersonalizasyon mu ki acaba?

Üzücü olaylar, beklenmedik durumlarla karşılaştınız mı acaba yakın zamanda?

4 yıl önce art arda üzücü olaylar yaşadığım bir dönemde ben de benzer bir durum deneyimlemiştim. Bir psikoloğa uğramanızı öneririm <3

Üzücü olaylar dediğimiz şey hayat benim için

Küçük Emrah his ettim

böyle bi rahatsızlık vardı adını unuttum. psikiyatriste giderseniz teşhis eder. geçmiş olsun.

Size sosyal medya diyeti yazıyorum. Özellikle Ekşi Sözlük ve Twitter’dan uzak durmaya çalışacaksınız bu sürede. Kısa sürede değişimi farkedeceksiniz. 10 gün sonra kontrole gelin bir daha bakalım. Geçmiş olsun. Bu da reçeteniz. Karşıda parktan başlayın çimenlere basmaya.

Kan şekerinize baktırın.

Bu soru medikal başlığının sorusu, gönül işlerinde ne işi var.

Prosopagnozi

Yüz tanıyamama hastalığı olarak geçiyor. Bu hastalığa sahipsiniz ya da değilsiniz teşhisini yapacak insan değilim ancak bir psikiyatra görünmenizi öneririm belki de bir nöroloğa.

Geçmiş olsun.

Biraz iyimser olarak yüzde 5 10 arası evet der.

@j r r 'ın aksine bence din elden gidiyor propagandası misliyle baskın gelir. zira eşcinsel evliliği hak olarak kabul görmenin oranı "sol" kesim içinde bile çok yüksek sayılmazken kalkıp sandığa gitmek için "bana ne faydası var amk" düşüncesini de yenmek lazım. yani teoride karşı olmasalar bile eyleme geçmek için ekstra bir motivasyonları olması gerekir eşcinsel eş dost vs. gibi.

hem biz türküz ana gayemiz kendi mutlu olmamız değil başasının da en az bizim kadar mutsuz olmasını sağlamaktır.

j r r tolkien hayrani

kanka turkler kadar secimlere katilim orani saglayan ulke az vardir dunyada.

yuzde 5 katilim biraz absurd olmus.

ben yuzde 25-30 evet cikar diyecektim ama ucmus muyum?

abi secime 2-3 gun olmasini falan niye katiyorsun, orasin isin varsayim kismi.

kimse propaganda yapmayacak, insanlarin bunu destekleme veya karsi cikma oranini merak ediyorum. referandum degil tum ulkeye anket yapilsa diyelim o zaman.

bugün bir sosyal deney izledim çocukları bir odada yalnız bırakıp bir hedefe arkaları dönük atış yapmaları isteniyor bir gruba hiç bir şey söylenmiyor onların neredeyse hepsi hile yapıyor. diğer gruba ise koltukta oturan hayali bir kahraman olduğunu söylüyorlar ve onların neredeyse hepsi kurala uyarak atış yapmaya çalışıyor.
bu deney yakalanmayacağını bilsen ya da kimse görmeyecekse suç işler misin gibi bir soruyu ölçüyor ancak diyeceğim o ki bu 'görünmez denetçiler' kimi zaman din kimi zaman toplum insanları belli bir kalıpta tutar.

tüm dış etkenlerden yalıtılmış bir ankette ne çıkacağını kestirmek imkansız. karar verme mekanizmalarında sosyalliğin çok etkisi var. mesela bu konularda ses çıkaran grupların içinde asansörde yiyişen dayıları göremezsin ama varlar.

ayrımcılık görmeyeceklerini bilseler belki daha açık olurlardı.