Yanıma almiyorum, resepsiyona bırakıyorum.

Herşeyi odada ya da kasada bırakıp, anahtarı şortun cebine koyup giriyorum.

Denize iki kişi gitsek de biri sürekli çanta başında beklemiyor ki. Her şeyi Allah'a emanet bırakıp giriyoruz.

yanıma çantamı alıyorum, telefonumu falan da alırım. sonra denize gireceğim zaman eşyalarımı çantama koyup, çantamı şezlonga veya şemsiyeye fermuarlarından şuna benzer bi kilitle kilitliyorum.

www.decathlon.com.tr

O da bir şey mi, çadırda kalıyorum. Cüzdan vs arabada bırakıp denize giderken plaj çantasına, denize gitmek dışında başka ufak bir çantaya telefon ve arabanın anahtarını koyuyorum, sonrası allaha emanet. Tek kişi olmasam da öyle, biri sürekli çantanın başında beklemiyor +1

kaldigim yere gore degisiyor. eger kucuk bir otelde kaliyorsam ve onlara ait bir plajsa direkt sezlongda birakiyorum.
eger yasadigim sehirdeki buyuk plajlardan biriyse kasa kiraliyorum.
guvensiz bir yerse odada birakirim. tabi eger denize sifir ise kaldigim otel. degilse yapacak bisey yok. yine mecburen sezlongda birakirim.

Instagramdaki 5 minute diy videolarında görmüştüm. Özel eşyalarını bebek bezine sarıp bezin üzerine de çikolata sürüyodu. Boklu bezi kimse ellemez diye. Mantıklı ama asla uğraşamam.

tek basimiza degil uc kisi de gitsek plajda her seyimizi birakip giriyoruz. tabi gorebilecegimiz uzaklikta oluyoruz ama calmak isteyen cok kolay calar.

Turkiye'de olmamamamiz da bir etken olabilir.

Ben hiç çantama koymam. Şezlongun üzerindedir telefonum. Nakit para da taşımam tek olunca. Yalnızken denize bir açılırdım zaten epey uzaklara ve uzun bir süre gelmezdim. Hiçbir şey de olmuyordu.

Şimdi çocukla da her dk eşyaların yanında olamıyoruz. Havluların arasına sarıyorum telefonları yine şezlong üzerinde. E yine nakit yok. Cüzdan öyle çantada.

Bebek bezi diyenler olmuş ama hiç denemedik. Denemeye de gerek yok. Bebek bezini yanında taşıyanların da genelde çantaları, şezlongları darmaduman olur. Adam/kadın zaten üşenir, uğraşamaz onu aramakla.

Dağınıklık böyle durumlar için ideal bence.

Yazılı sınav tarihim çok geç diye benim direksiyon derslerimi yazılı sınavdan önce başlatmışlardı. 17'sindeki sınava yetiştirebilecek misiniz böyle?

valla bana 14 saat ders alacağımız söylendi, 30 eylülde dersler başlar en erken dedi. 14 saati 14 günde mi veriyorlar nasıl oluyor hiç bilmiyorum ama 17sindekine girebilirsiniz dediler. dersleri başlatmak için 15 gün bekletmeleri saçma geldi, yani merak ettiğim şey acaba 1 ayda atıyorum 30 kişi kayıt almaları gerekli diyelim, bunlar gidip 60 kişi alıp da, eğitimleri kaydırıyorlar mı 2 hafta vs fazladan para için. neden 15 gün beklediğimizi anlamadım.

zeytin köklü
ceviz,badem kaptan ceviz çiftliği

zeytinyağı - akçay'dan geliyor.

tereyağı - ipek hanım çiftliği'nin manda tereyağını alıyordum ama geçen sefer tahsildaroğlu'nu attım sepete geçtim.
iyisinden tereyağı (tercihen manda) arayışındayım ama ipek hanımınki de fena değil aslında, neden arayıştayım bilmiyorum.

bal - az tüketiyorum. anavarza çam balı alıyorum.

favoriliyorum, takipteyim.

Hiçbirini marketten almıyorum.
Zeytinyağını bir arkadaşımın ailesi yapıyor (kendi zeytinlerinden yaptırıyor), onlardan alıyorum. Tereyağını da başka bir arkadaşın ananesi kendi yapıyor, onu alıyorum. Bal bulmakta zorlanıyorum en çok. Bir ara biri ödemiş'ten getirmişti, geçenlerde bir köyden aldım ben de. Yumurtayı yolum düşerse köylerden, onun dışında da tavukçumdan alıyorum. Eskiden bir arkadaşın kümesi vardı, ondan yumurta alıyordum ama o da apartman dairesine taşındı, kümes yok artık.

biz genelde şunları alıyoruz;
zeytinyağı - tariş/laleli
tereyağı - tire süt kooperatifi
bal - çok sık tüketmiyoruz ama balparmak'ın ufak tüplerinden alıyoruz bazen. genelde ev yapımı marmelat kullanıyoruz, bazen de macro'da satılan şeker katkısız ithal marmelatlardan alıyoruz.

zeytinyağını kendim sıktırıyorum gemlikte. tereyağı, bal, tulum peyniri, kuru gıdalar için ovacık doğal.

Tereyağı rize’den. Arkadaşımın tanıdığı yerel bir üreticiden.
Balı eniştemden alıyorum hobi olarak arıcılık yapıyor. (Marketteki bala güvenmemekte haklısın)
Zeytinyağı da altınoluk Turanzade. Eğer sezon başlamadan tarladan yağ hakkı satın almadıysak yağı sadece buradan alıyorum. Yıllardır tanıdığımız insanlar.
Zeytinde de değişiyor. Kırma zeytini kendim yapıyorum. Siyah zeytini tirilye’den alıyorum.
Ceviz ve badem için de kendi tarlamız var. Oradan bana ayırıyorlar.
Yumurta ben pek yemiyorum ama aldığımda markette bilindik markalardan birini alıyorum.

tereyag ve bal kendi urunumuz koyde kendimiz uretiyoruz. zeytin dagi da es dost akrabada canakkalede bursada kendileri hobi amacli uretenler var. biz onlara mal tereyag yolluyoruz onlar da bize zeytinyagi yolluyor.

Zeytin ve zeytinyağını peynirin bir kısmını Çanakkale'nin köylerinden, yumurta, ceviz vb şeyleri Çatalca'dan temin ediyorum. Kimisini fazladan alıp şirketteki arkadaşlara da satıyorum. Fiyat ya da ürün önerisi isterseniz mesaj atabilirsiniz. Olabildiğince araştırıp güncel tutuyorum. Bilgi konusunda uzun uzun cevaplar verebilirim.

bu arada bi bilgi vereyim ariya seker verilir. hicbir sikintisi olmaz sadece ne zaman vereceginizi bilmelisiniz.

Bunun kitap turevi olarak kabul edilecegini hic sanmiyorum bence mis gibi odetirler

gtip kodunu bulmak lazım, oradan karşılaştırabilirsiniz kitapla aynı kabul edilip edilmediğini.

İçinden rehber kitapçığı ve kağıtlar çıkıyor. Elektronik ürün muamelesi mi çekilir yani?

satıcıya ürünün "hs code"unu iletip iletemeyeceğini sorabilirsiniz. eğer verirse kitapla kıyaslarsınız. bu şekilde sizin bulmanız biraz zor olur. hatta hs code'u verirse iletin bana gümrükçüme sorayım.

@rahip janick

Çok teşekkürler, harika olur! Satıcıya sorcam, inşallah söyler.

Proletarier+1

mevzuat.net der ki tarot dahil oyun kartlarının ithalatından ilave gümrük vergisi alınacak. sen yine de teyit için gtip (hs code) sor. 950440 ile başlıyorsa (ki baktığım kadarıyla uygun gtip o) gümrük vergisi var.
edit: kitap gtip'i 4901 ile başlıyor.

Peki ne kadar gümrük vergisi yer?

şimdi gümrükçümle görüştüm. pati'nin dediği gibi 950440'a (oyun kartları) girer muhtemelen bu. Eğer öyle olursa;

Mal bedeli üzerinden;

%25 İlave Gümrük Vergisi,
%2,7 Gümrük Vergisi,
%20 ÖTV
%18 KDV

hesabı da yanlış yapmadıysam devlete 340 lira falan ödüyorsun sanırım.

@rahip janick

Detaylı bilgiler için çok teşekkür ederim! Anlaşılan devlet bize baya bir ödeme çıkartıyor ki nerdeyse ürün fiyatı kadar. Satıcıyla görüştüm attığı mailde virüsten dolayı gönderim yapamıyormuş.
Yolladığı cevap şu:
Hi again,
I'm sorry. I just confirmed from the transportation company that the transportation channel to Turkey has been closed due to the impact of virus 19. We can't deliver the package to your country. I'm really sorry.
I hope to conclude this transaction with you in the future.
All my best wishes,
The Wheel Of Fortune Tarot

@faraton :) isabet olmuş. bir şeyin bedeli kadar daha devlete para vermek insanın hevesini kaçırıyor.

çıkmadım. tecrübeli biri yanımda biraz pratik yaptım trafikte. sonra emin olunca tek başıma çıktım.

direk çıkmayın bence. tecrübeli bir arkadaşınızı alın biraz trafikte sürün.

bu arada muhabbet arabayı sürmek değil trafik tecrübesi.

günlük rutin kullanacağınız güzergah üzerinde biraz pratik yapsanız iyi olur önceden.

not: maneul ehliyet.

Ehliyet aldıktan iki ay sonra araba aldım. "Ben bu arabayı nasıl eve götürecğim" diye çok düşündüm, bir arkadaşla birlikte (ben kullandım o komut verdi) onun arabasının olduğu yere kadar gittik, o arabayı oraya park etti, sonra başka bir arkadaşım aldı arabayı oradan benim evimin oraya getirip park etti. Trafiğe çıkmaya hiç hazır değildim. 7 özel ders aldım, hazırdım, sonra araya korona girdi arabayı kullanamadım (sokağa çıkma yasakları), bayağı soğudum. Yasaklar kalktığından beri gidiyorum bir yerlere ve ilk günkü halimle şimdiki halim arasındaki farkı çok net görüyorum.

Trafiğe ilk Arnavutluk’ta çıktım. Ehliyet Cepte 2 sene falan gezdi çünkü arabam yoktu. Yabancı ülkede 800km yol yapınca şoförlüğe de alıştım.

Tabi ki yapabilirsin.
Ben ehliyeti aldım, sonra yaklaşık 4-5 ay geçti, sonra yalnız başıma trafiğe çıktım(araba benim değildi). Evden 35dk mesafede bir yere gittim, sabah 5gibi çıkmıştım:D o günden sonra hep kullandım.

massey ferguson 1996, ehliyetsiz. köy tarlası + yolunda :-)

2009'da ehliyet aldım, 2012 Eylül gibi ilk defa trafiğe çıktım. Trafiğe çıkmadan önce 2 kez, toplam 4 saat, direksiyon eğitimi aldım. Sonrasındaki hafta kendi kullanacağım araçla direksiyon eğitimi aldığım yerlerde turlayarak trafiğe ilk girişi yaptım, sonra da trafikten çıkamadım. 500.000km rahat(eksiği yok, fazlası vardır).

not: manuel.

direksiyon sınavına araba sürerek gittim.

Ehliyeti almadan önce arkadaş ile boş arazide pratik yapmıştım. Sonrasında ehliyeti aldım. uzun zaman araç kullanmadım. Pratik sıfır yani :)

2013 te akdeniz oyunlarında çalışırken bir ekipmanı koordinatörlükte unuttuğumuzu farkettik. arkadaşım al Doblo'yu git dedi. mesafe yaklaşık 5 km ama nispeten düz bir yol. Ehliyet var ama pratiğim yok dedim. Ne güzel pratik olur sana dediler. aldım arabayı gittim geldim.

yani işin özü, götünüz sıkıya gelmeden olmuyor bu işler. Sürerim lan ben bunu diyerek trafiğe çıkacaksınız. sadece sol şeridi işgal etmeden sağdan usul usul gideceksiniz.

Lisede ehliyetim yokken okula araba ile gitmişliğim vardır ev-okul arası yaklaşık 20 dk mesafe idi. Nissan Skystar diye bir pickup'ta araç kullanmayı öğrenmiştim hey gidi yaş 16 asjşlfdikfd.

Kişiden kişiye değişiyor, bence o derslerin hiçbirine gerek yok. Trafiğin sakin ve yolların geniş olduğu (İstanbul için Kurtköy, Halkalı tarzı) yerlerde birsüre yanında birisiyle kullan. Sonra yavaş yavaş ara sokaklar, E5-TEM tarzı yerlere çıkarsın.

Cts pztr sabahı çıkın. Aralarda yavaş sürün. 1 aya hazır olursubuz

bence bilmek şart, hayatta kalman için gerekli bir durum dahi oluşabilir. örneğin görece ıssız bir yerde yanında arabayı kullanan arkadaşın rahatsızlanır, onu hastaneye götürmen gerekir.

araba almamak, arabaya ihtiyaç duymamak farklı bir şey, araba kullanmayı bilmemek farklı.

ya da ileride araç kullanmanı gerektirecek bir işin olabilir veya belki şirketin sana araba verir, terfi alırsın falan. ne yapacaksın?

tavsiyem arada bir özel ders almak ya da bir arkadaşınla falan araç kiralayıp öğrenmek.

Bu düşünce bence hayat kurtarır, niye çünkü herkes araba kullanmaya elverişli değil ve ne yazık ki her önüne gelen ehliyet alıyor haliyle bir sürü kaza oluyor. şahsen bazen bana da oluyor biri mükemmel bi manevra yapınca ulan ben olsam sıçardım diyorum.

herkes araba kullanmayı bilmeli bence.
En basitinden çoluğa çocuğa karışınca hastalığı var sağlığı var. Bir gecede üç kere acile gittiğimizi bilirim kanamalı rahatsızlığı oldu pijamalarla kendimizi arabaya zor attığımızı bilirim. Taksi bile almazdı o halde muhtemelen. Bu sebeple bebekli ailelerin arabası da olmalı bence.
Hadi evlenmeyeceğim çocuğa karışmayacağım dersiniz tenha bir yerdesinzdir arabayı kullanan rahatsızlanır kaç saat yardım mı bekleyeceksiniz?
Araba almasanız bile kullanmayı bilin.

Bence de herkes az da olsa öğrenmeli(manuel+otomatik). Trafiğe girmeli demiyorum ama gereklilik olursa kullanabilmeli.

Seninle aynı yaştayken araba kullanmayı sıfırdan öğrenen arkadaşım oldu. Şimdi gayet güzel kullanıyor. Ayrıca 40'ından sonra öğrenen insanlar olduğunu biliyorum. Yaş konusuna hiç takma. Fırsat buldukça pratik yapabilirsin. Kendini zorlama elbette. Tabulaştırmaya gerek yok. Gidip eğitim alabilirsin. Direkt istanbul trafiğinde kullandırmazlar zaten.

araba kullanmayi bilmelisin. arada tekrar da yapmalisin. ama surekli binecem her yere gidecem diye bir sey yok. zor anlarda kullanabilecek kadar bilmen yeterli gerisi keyif isi.
sokakta zaten araba surenlerin cogu araba kullanmayi da kurallari da bilmiyor. bir insanin bunun farkinda olup uzak durmasi muazzam.

ben araba surmeyi 1999 yilinda ogrendim 88 dogumluyum. catir catir karadenizin koy yollarinda kullaniyordum. ha nasil oldu. surucu kursumuz vardi. okul bitince aksam altiya kadar mecbur surucu kursunda oturuyordum sonra eve beraber gidiyorduk.
cok insan gordum kimi yenetekli kimi bildigin sigir.

bi keresinde kursa bi kadin gelmisti 20-25 yaslarinda cok heyecan biriydi. dayim da sakinlessin diye yanina beni verdi. pistteyiz ben yan koltuktayim abla da arabayi suruyor.
abla arabayi kaldirdi tabelaya dogru gidiyoruz.
diyorum abla direksiyonu yola cevir tabelaya gitme. kadin inadina boga gibi tabelaya kitlendi ona gidiyor. ciglik atiyor ay vurucam tabelaya gidiyoruz diye. bir yandan da gaza basiyor. ben arabada feryat figan.
abla gaza basma. gaza basma dedikce kadin gaza basiyor hicbir sey yapmiyordu. frene bas diyorum basmiyor. en sonunda benim frene bastim elimle de direksiyonu kirdim da kurtardik.
simdi dusunuyorum da abla allah affetsin tam bi kalasmis.
carpacaz diye bagira bagira tabelaya gidiyorsun ama hicbir sey yapmiyorsun kuş gibu izliyorsun :s

arkadas anladik kaza gelirken hedefe kitlenme diye psikolojik olay var direksiyonu kiramamayi anlarim. hadi gazla frenin yerini de karistirdin malligin tuttu frene de basamadin. yahu gaza niye basmaya devam ediyorsun ceksene ayagini.

Bende ehliyet bile yok, yaş 29. Benim de ne hevesim var ne kendime güvenim. Aldığım gün kaza yaparım gibi geliyor. Yanaşmıyorum o yüzden pek. Ama madem ehliyetin var sürüş dersi al, pratik yap. Lazım olur illa ki.

Benim da hiç isteğim, hevesim, ilgim vs olmadı. Hala da yok. 32 yaşımda ehliyet aldım, ilk defa o zaman kursta sürücü koltuğuna oturdum. Öğrenmek de istemiyordum, şiddetle karşı çıkıyordum, ben araba kullanmayı beceremem, benim yerim yan koltuk diyordum. Öyle olunca da baktım birine bağımlı olmadan istediğim gibi gezemiyorum, yan koltuk da kalmadı, bütün yaz denize gidemedim fln. Ani bir kararla gittim kursa yazıldım. Hala hiç sevmiyorum araba kullanmayı ama bütün yaz hafta sonları gezdim, gezmeyi seviyorum. Bence özel ders al, şu halinle trafiğe çıkma tabi. Zaten kendindeki ilerlemeyi gördükçe kendine güvenin de gelecek, kesin bilgi.

Bir de ilave yapayım: ben kullanıyorsam herkes kullanabilir.

Bu kadar endişe varken geç yaşta öğrenmek biraz riskli olabilir. 27 çok geç değil ama erken yaş kadar da kolay olmayacak bundan sonraki senelerde. Hevesin de yoksa bence hiç bulaşma.

araba kullanmayı bilmek gerekir. tıpkı yemek yapmayı bilmek gerektiği gibi. bilmeden de yaşarsınız da başkalarına muhtaç olursunuz. hevesle alakası yok yani.

ek olarak gün gelir birini hastaneye yetiştirmek zorunda kalırsınız, bir ambulansı ya da taksiyi beklemek yerine kendiniz götürüp hayat kurtarabilirsiniz. bilmekten zarar gelmez.

bu biraz senin yaşam tarzına bağlı; nerede yaşıyorsun neler yaparsın vs. bence zorunluluk değil ama gereklilik. insanlar bu ikisini karıştırıyor. gerekli görmüyorsan boşver gerekli olduğunu düşünüyorsan öğren. yani hayatında hiç araba kullanmamış onlarca tanıdığım var. onlar nasıl yaşıyorsa demek ki yaşanıyor.

Bence araba dünyanın en büyük özgürlüklerinden. Tek başıma yaşıyorum 30 yaş k. İstersem arabamla 2 günlük mini tatile bile çıkıyorum. Kendimden başkasına ihtiyacım yok.

Ben araba kullanamayı bilmeyen ya da heves etmeyen birini anlamıyorum bu noktada. Çünkü kaç tane özgürlüğümüz var ki şu hayatta, inlardan birini elinin tersi ile nasıl itebilir insan.

ahahah şu anda beni anlatıyorsun, aynı anda aynı şeyleri yaşıyor olmak güzel, insan kendini yalnız hissetmiyor XD şöyle ki:

34 yaşındayım, ehliyetimi 18 yaşımda aldım, 29 yaşındayken annemler ikinci bir araba aldılar anneme, ama ne hikmetse kardeşim arabayı bir aldı bir daha da göremedik XD çok uğraştım kullanmak için ama 1. aynı senin gibi hevesim yoktu, 2. birilerini ezerim diye ödüm kopuyordu. zaten sürekli olarak kendime "boşver pasp, toplu taşıma daha iyi, karbon ayak izin azalır şu dünyada..." vs vs diyip duru. hatta şu anki işime girerken müdürüme "araba kullanabiliyorum ama otomatik vites" demiştim, kullanıyorum dediğim de evden biraz uzağa gitmek ya da şehirlerarası sakin bir yolda/köy yolunda azıcık gitmekten ibaret. adamcağız da ben işe başladıktan sonra bir - iki kere dedi al arabayı çık diye ama yok ben bu trafikte korkuyorum, yok kaza yaptım yakın zamanda vs diye almadım açıkçası. yani niye birilerini riske atayım?

...diye düşünürken, şu anda pandemi dönemindeyiz ve benim haftasonları tez çalışması için okula gitmem gerekiyor. işin kötü yanı başka üniversitenin öğrencisi olduğu için kardeşimi okula almıyorlar ve zaten kendisi gece yatmaz sabah kalkmaz bir gamer. benimse sabah erken - gece geç bir program oluşturmam lazım ki tezim bitsin. beri yandan da toplu taşımaya binmeyi zerre istemiyorum şu anda, cidden gereksiz bir risk gibi geliyor bana. o yüzden yılllaaarrr sonra tekrar araba kullanmayı öğrenmeye başladım. iki hafta falan oluyor.

hala panik oluyor muyum? e evet. ben hız falan da yapamıyordum, kardeşim yavaş yavaş "60'ın altına düşme" "70'in altına düşme, yasaklıyorum.." "80, 90..." falan derken baya hızımı arttırmamı ve hız korkumu azaltmamı sağladı. ek olarak ben de birilerine çarparım, ederim ya da gelip bana çarparlar korkuları içindeyim, ama hem duyuru sakinlerinin hem de kardeşimin dediği gibi, o korku hep içinde olacak, anca o zaman kurallara uygun araba kullanabilirsin. öteki türlü kendine aşırı güven gelir ki en tehlikelisi de budur zaten. tabi ki panik olmak da ayrı bir tehlikeli ama arabayı kullandıkça ve trafiğe çıktıkça paniğin azalıyor, zaten çalıştıkça da otokontrolünü arttırıyorsun. otokontrolün arttıkça da kendine güvenin geliyor, ama dediğim gibi kendine aşırı güvenmek de iyi değil. ancak bence sen tedbirli oluşun ve başkalarını düşünebilmen nedeniyle -yazdıklarından böyle bir insan olduğunu anlıyorum- zaten gereksiz özgüven içine girip de başkalarının hayatını tehlikeye atmazsın. ama kullandıkça da ustalaşırsın. bir de trafik sorun değil de ara sokaklar sorun zaten, çocuk, yaşlı, kedi köpek çok çıkar. ama ara sokaklarda da zaten hız sınırı düşük olduğu için, o hız sınırına ve genel trafik kurallarına uyduğun sürece kimseye zarar vereceğini sanmıyorum. ve diğer duyurucuların da dediği gibi, bazen araba kullanman elzem olabiliyor acil durumlarda vs. o yüzden ben derim ki öğren. yalnız araban yoksa, öğrensen de çok geliştiremeyebilirsin kendini, yani elinin altında bir araba olması da gerekiyor.

20 yasinda aldigim ehliyeti 34 yasina kadar kimlik olarak kullandim. IETT ve acil durumda taksi ile hayatima nerdeyse sorunsuz devam ettim. Sevgililerimin ve sonra da esimin kullandigi arabalara hic dertsiz tasasiz bindim. Arada erkekligim sorgulandi. Yine de icimden hic araba kullanmak gelmedi.

Sonra yurt disina geldim. Burda sirket bana araba verdi.

- Insanlarin kurallara uydugu, dusuk trafikli yollar
- Araba kullanmayi ogretmesini bilmeyen moral bozucu aile ve arkadaslarin olmamasi

birlesince keyifle manuel vites araba kullanmayi ogrendim tekrar. Sorun bazen sendedir, bazen degildir. Bazen de sorun hic yoktur.

Not: Araba kadinlar icin cok net bir ozgurluk ve bunu anlayabiliyorum. Erkekler toplu tasimayi daha guvenle kullanabildikleri icin duruma gore araba gereksizlesebiliyor.

:) arkadaşlar hepinizi görüyor ve arttırıyorum; 42 yaşındayım, ehliyeti alalı 8-10 sene oldu, araba kullanmayı bilmiyorum, evin önünde araba var :))))

sevmiyorum kullanmayı ben, zor geliyor daha doğrusu ama heralde 1-2 sene içinde öğrenicem :)

Ben de aynıyım. Ehliyetim var hevesim ve isteğim sıfır. Zamanında çok kaza yaşadık başkası kullanırken bile tedirgin oluyorum. Başka bir ülkeye gidersem kullanırım belki ama evim metro ve marmarayın yanında. İdare ediyorum şimdilik.

Yaş 31. Çocukluğumdan itibaren arabalara karşı hiçbir zaman ilgim olmadı. Ehliyeti 2009 senesinde annemin zoruyla aldım.

Ben de sizin gibi düşünüyorum. Araba kullanırken, sağa sola dikkat ederken hem aynaya bakmak hem gaz/fren/debriyaj üçlüsüne hakim olmak, bununla birlikte yayalara da bakma bana zor geliyor.

Hem multitasking yetim araba kullanımı için epey zayıf hem konsantrasyonda dağınık. Zaten araba kullanırsam otomatik kullanırım ama henüz bu psikolojik olgunluğa ulaşmadım.

Evim merkezi yerde. Bir yere giderken evden veya iş çıkışı cuma günü sağa sola gidebiliyorum. Son zamanlarda sağa sola gitmeye niyetlenirken üşeniyorum. Gerçi pandeminin getirmiş olduğu tembellikle alakalı bir durum. Ara ara öğrensem mi diye aklımdan geçiyor ama dediğim gibi hazır değilim.

İhtiyaç diyenlere hak veriyorum. Ne bileyim yarın, öbür gün bir şey olduğunda gerekli olabilir ama yine de sokaklar manyak dolu.

33, bilmiyordum

32, bilmiyorum.

e,39, bilmiyordum

27, bilmiyorum

30+ Biliyorum

biliyorum 40+

38, biliyorum

35 Bilmiyordum

26, bilmiyordum.

Biliyorum, 28.

Edit: hatta çok şaşırdım. Bilinmeyebileceğini hiç düşünmemiştim.
Mühendisim.

biliyorum 40+

biliyorum ama hiç kullanmadım. 39

bilmiyordum 38

23, bilmiyordum.

33, bilmiyorum.

34 bilmiyordum ilk kez duydum.

24 yaşındayım, tarih mezunuyum ve bu kelimeyi hiç duymadım. Osmanlıca derslerinde falan duyduysam da unutmuşum.

Biliyorum 30.
Üniversitede öğrendim.

35 yaşındayım, 14-15 yıldır biliyorum. avukatım ve biz "mutat değil mutad" olarak öğrendik, şimdi baktım tdkda mutat olarak yazılmış.
hukuk okumadan, mutat-mutad nedir bilecek kimseye rastlamadım.

bilmiyordum, yaş 25.

Hatta görünce u’yu kısa okudum.

@de jure
Türkçede sözcükler d ile bitmediği için en yakın sessel karşılığı olan t’ye dönüştürülüyor.

Biliyorum 35

32, biliyorum.

de jure +1. Hukuk okuyan herkesin bu kelimeyi bildiğini varsayabilirsiniz.

28, biliyorum

28, bilmiyordum.

Mutant biliyorum, mutat bilmiyorum. 20-33

biliyorum, kullanmışlığım var. 27

27, biliyorum.

tanpınar sık kullanıyor.

25, biliyorum, hukukçu

mutad mesken şeklinde çok defalar kullandık

25, mutat kelimesi alışılmış anlamına gelmektedir. mutat mesken gibi. her zamanki, alışılmış olarak mesken edinilen yer anlamında kullanılır. hukukçuyum.

35, kelimeyi biliyorum (tanıyorum) ama anlamını bilmiyordum.

40+
"bilindik" demektir diye düşünüyordum. tdk'da alışılmış diye yazıyor. hayatımda hiç kullanmadım. hukukçu değilim.

Biliyorum, yaş 35,öğretmenim. Mütemadiyen kelimesinden aklına gelsin bundan sonra.

37, bilmiyorum. hukukcu degilim
universiteyi tr'de okumadim.

27 biliyorum.

Babam latince, osmanlıca, farsca, arapca kelimeleri ve etimolojiyi çok sever. Zamanında para karşılığında sorardı. Ordan sanırım.

Hukukcu degilim.

iyi böyle

Neden sordun bunu?
Felsefi açıdan mi?
Mantık mı?
Yoksa hayatınızda neler güzel diye mi? Yoksa intihar etmeyi düşünüyorsun da etmemek için destek mi arıyorsun?

Yaşamak, durum. Kötü olsa bile umut ve ihtimalleri görmek demektir. Daha iyi olacak inancı devam etmeye sebeptir.
Olmaması bırakmaya yeter değildir.

aklima gelmiyor.

ölüm kesin bir şey, yaşam öyle değil, 1 yılım aynı geçse de 1 gün beni sevindirecek bir şey olabiliyor. öbür dünyaya da inanmayınca intihar etmek hiç mantıklı gelmiyor.

yaşamak her şeye rağmen güzel +1
daha çok güzel günler göreceğim.
ilave: daha çok güzel yerler göreceğim, çok güzel şeyler yiyeceğim

olum cozum degil, mucadele degerli.

bişeylerin değişeceği umudu :=)

şuan ailem dışında kimseye yük olmuyorum(aileme de az, öyle şımarık biri değilim). durumlar gittikçe kötüleşiyor, suriyeli gibi olmaya çok az kalmış gibi hissediyorum. o durumda, hayatta kalmak için ordan oraya koşturup rahat nefes için tırnaklarımla kazıma noktasına gelmeden intihar etmiş olurum. zaten şu sıralar bile ara ara bu düşünce gidip geliyor. dur bakalım :D

Belki her şey en azından bazı şeyler iyiye gider diye.

sekiz sene önce denedim. olmadı.

sonra tedavi falan oldum ve gerçekten çok daha iyi hissetmeye başladım. şu an mutlu musun dersen çok ciddi anksiyete & gelecek kaygısı yaşıyorum falan ama geriye dönüp baktığımda "ulan ölsem o sekiz yılı hiç yaşamayacaktım, abooov" diyorum ister istemez.

her şeye rağmen "yaşanabilir" geliyor bana.

bi de eskiden aşırı kırılgandım... üzülmekten, zayıf görünmekten, bir şeyleri yanlış yapmaktan inanılmaz korkuyor ve çekiniyordum. şimdi kimsenin umursamadığı vasat bir oç olduğumun farkındayım. o yüzden daha iyi hissediyorum. cool değil miyim? param mı yok? birisi "salağa bak" deyip güldü mü? varsın gülsün, ne olacak ki diyorum.

bence bazı şeyler hiç gitmiyor. gitse bile sürekli olarak savaşman gerekiyor. kendi adıma konuşacak olursam ben artık "tamam lan öyle olsun, savaş mı istiyorsun kamon" kafasındayım.

korktuğum hemen her şeyi yaşadım. bakıyorum... ölmedim. hala burdayım. aşağı yukarı aynı insanım. o yüzden diyorum ki herhalde gerçekten hiçbi şey için değmiyo, bi şekilde değişiyosun ya da atlatıyosun zaman içinde.

yazdıklarımdan da anlamış olabileceğin üzere derin bir iç sıkıntım, bir iç savaşım falan yok - ben sadece kendimi salak hissediyorum, o yüzden hayata tutunmak o kadar zor olmuyor. içinden çıkılmayacak sıkıntılar, ciddi anlamda depresyon vs. hissediyorsan psikolojik destek almanı tavsiye ederim. ben inanılmaz faydasını görmüştüm.

merak ediyorum.

çünkü otlu peynir diye bir gerçek var.

sevdigim seyler, sevmedigim seylerden fazla.

sen neden etmiyorsun?

Annem, babam ve kardeşim üzülür.

Ailem üzülür.

En güne yeni umutla bakıyorum.

Sevmeyi ve yemek yemeyi çok seviyorum.

İnançlı bir insanım.

Çünkü yeteri kadar zenginim

www.youtube.com

Tatmadığım zevkler var. Yaşamayı istediğim yerler var. Hayat her şeye rağmen güzel değil yani, sürünüyorum bildiğin.

bir sürü kitap aldım onları okumam lazım.

Her şey zamanında güzel. Birkaç senem kaldı.

Henüz o noktaya gelmedim. Uzak değilim ama günü kurtarıyoruz diyelim.

yasamayi seviyorum daha yapmayi istedigim seyler var. kesin olacagini bildigim bir sey icin herhangi bir caba gostermeme gerek olmadigini dusunuyorum. bebegimi bekliyorum bi de hevesle :)

Ailem üzülür, öbür dünyada yaradana da hesap veremem. Birde üstteki arkadaşın yazdığı gibi ölüm çok kesin bir son, yaşarken mutlu olduğum anlar oluyor.

Cesaretim yok o yuzden

niye devam etmeyelim

O dusunce hep var. En buyuk sebep oteki dunya inancim olmasi. Kesinlikle oteki dunya ve ceza/odul kavrami olmasa oglum dahil kimse kalmak icin neden olamaz.

E çünkü yemiyo. Bazen senaryoyu kuruyorum, köy evindeki tüfeği dayamışım ağzıma. Parmağım tetikte. O soğuk demiri ağzıma koyduğum düşüncesi bile ürpertiyor beni.

Ölme düşüncesi çok cezbedici, yok olma fikrine uzun zamandır sıcak bakıyorum. Ama yemiyor işte o hamleyi yapmak. Demek ki daha vakti değil diyorum, korkarak intihar edilmez zira. Vakti geldiğinde edeceğim sanırım.

gelecek güzel günleri bekliyorum

Oğlumun büyüdugunu görmek istiyorum.

ben niye intihar ediyorum pardon da?

etrafımdakiler malsa suç benim mi? değil. e o zaman onlara çektir git diyorum (en son küfürlü yorum yaptığımda duyuru sildiği için mecbur çektir git yazdım şalkdjajdasd)

dahası, ben de çocukluğumdan beri çok sık intiharı düşünmüşümdür, ama kaşınıyorum sanırım daha da zorunu yaşayacağım diye. niyeyse zoru deneyip "challenge accepted!" deme bağımlılığım var XD kaçmayı çok sevsem de kaçmamayı daha çok seviyorum sanırım. bir arkadaşın da yazdığı gibi, savaş mı istiyorsun kamooon!

ha, intihar edene ve etmek isteyene de saygı duyarım, bireysel bir eylem sonuçta. ama yine de herkes hayatın ve dünyanın suyunu çıkarırken ben niye çıkarmıyorum ki? diye düşünerek, etmiyorum. (ha bazen eve geldiğimde aşırı yorgunluktan "keşke ölsem......." dediğim oluyor ama kalkıp savaşmaya devam ediyorum. insan böyle bir varlık işte.)

güzel günler göreceğim umuduna sahip olduğum için. ve bu ölene kadar sürecek.

daha güzel kız pardon öhöm öhöm sevdiğim işi yapmak için yaşıyorum. bir sonraki leveli merak ediyorum.

yarını merak ediyorum, yemek yemeyi seviyorum, 25 yaşımdayım daha seks yapmadım (erkeğim) :) onu merak ediyorum, ayrıca ölünce bilincimiz yitecek hiçbir şey kalmayacak bence zamanı gelince ölmek daha iyi :) bu kötü veya iyi Bi şekilde olacak ama maalesef son böyle, imkanım olsa sonsuza kadar yaşayıp uzayda neler var görmeyi çok isterim.

Hobilerim, hoşlandığım şeyler var. Bir de ailem. Bunlar yeterli.

Nefes almak çok güzel.

cok guzel kizlar var. sirf bunun icin yuruyus yapiyorum uahsduahsda

İnancıma aykırı.

yaşamak çok güzel. iyi ki yaşıyorum. çok mutluyum. ölmemi gerektirecek hiçbir sebebim yok.
metrobüste giderken bile dans etme isteği geliyor içime. bağırarak şarkı söylemek istiyorum.
sanırım ben nil karaibrahimgil'im.

1- sağlıklı isen yaşamda mutlu olabileceğin şeyler buluyorsun. ancak belli miktarda para da önemli tabi ki ve türk halkı gittikçe fakirleşiyor.

2- intihar etmeye çalışıp da bunu başaramayan ve sakat kalan veya acı çekerek ölen insanlar var. dolayısı ile ciddi bir karar ve kötü sonuçları olası.

3- annen baban hayatta ise onlar için acımasızlık olur.

Eger cozumu olmayan bir aci ve keder kaynagim olsaydi (Son evrede kanser vs) iyice emin olduktan sonra direk yapardim.

Su anda sevdigim insanlarla cok guzel iliskilerim, dunyaya katkida bulundugum bir isim, eglendigim hobilerim var. Can sikici seyler oluyor mu oluyor ama toplamda intihara gidecek bir durum yok.

Not: Cocuk bir yasama amaci degildir. Hayatinizi karartmayin.

dinamik olmayı, hayattaki devinimleri seviyorum.

Ev kredisi var
Telefon Kredisi var
bi iş yaptım oradan alacağım var

Ondan etmiyorum ben

En son bunu düşündüğümde; ulan madem intihar edecek kadar kaybedecek bir şey bulamıyorum, giderim dünyanın öbür ucuna, ordan diğerine, ordan diğerine, biraz oralarda takılırım, nasılsa kaybedecek bir şeyim yok, geberirsem orda geberirim diye düşünmüştüm.
İlerde bu seviyeye geldiğimde intihar etmek yerine böyle bir maceraya atılırım sanırım.

Şu an arge merkezi denetimi için sunumlarını hazırlamam gereken projeleri açmak :(
Bir daha proje açanı şeyetsinler zaten.

İlave: bir de 24 eylül 2018 sabahı işe gitmek. Gitme kararı vermemiş olmak isterdim.

yaptıklarımı hatırlayacaksam komple baştan doğmak isterdim .D

İlkokul beşinci sınıfta çalışkan öğrencilikten tembelliğe olmaya karar vermem salaklığını değiştirdiğim.

Yaş 31, ara ara geçmiş aklıma geliyor. Diyorum ki lan ne mal bir insanmışım. Neyse fark ettim de, bir şeyler yapmaya çalışıyorum.

10 sene öncesi. bi prodüksiyon firmasının kurgucusuyla sohbet ederken bir ifade kullanmıştı. "ben bu işe havuzda başladım" dedi. "Nasıl yani? Napıyordun ki havuzda?" diyerek yandaki yüzme havuzuna baktım. Meğer videoların toplandığı (hala ne anlama geliyor bilmiyorum) dijital havuzu kastediyormuş. O gün o sohbette konuya uzak olduğumu bu kadar belli etmeseydim hayatım çok başka olabilirdi.

10 sene önceki bir bench press setine girmezdim.

yazdığım üniversite/bölüm.

edit: aslında daha bir sürü şey var.

Birkaç tane var:

1- Naif ama ilkokulda bir arkadaşıma haksızlık yaptığımı düşünüyorum. Arkadaşça itişme sırasında beni fazlaca itti ve o sırada karambolde mideme yumruk attı. Eve dönünce karnım ağrıdı biraz, anneme söyleyince annem olayı epey büyüttü. Şikayetçi oldu filan. Çocuğun bunu kötü niyetli yapmadığını biliyordum ama annem o kadar yükselince durduramadım da. Herhalde ilk geri almayı istediğim şey budur.

2- Bu farkında olduğum - bilerek yaptığım bir şey değildi. Bir de yapmasaydım şimdiki ben olur muydum bilmiyorum ama hep düşünürüm; acaba girdiğim ilk üniversite sınavında matematik cevap kolonuna Türkçe cevaplarını işaretlemeseydim ne olurdu. Evet mal gibi kolonları karıştırmışım :(

3- İş hayatımın ilk senelerinde aldığım riskli kararları almasaydım.

Çocukken, ağzında yavrusuyla penceremize gelen o kediyi babamı dinlemeyip içeri alırdım. Resmen kandırdı beni “bak seni çok seviyor, sana hediye olarak yavrusunu göstermek için getirmiş” yuh mk... Tamam bahçede de çok vasat bi hayatları olmadı ama nolurdu hayvan yalvaran gözlerle bakarken onu içeri alıp bir minder tahsis etseydik?

yanlış insanlarla arkadaşlık kurmak. Sanırım bazı kişilerle hiç arkadaş olmazdım.

Bir arkadaşıma çok büyük bir ayıp yaptım, neredeyse 10 sene geçti üzerinden. Geri dönebilsem onu yapmazdım.

Bir akşam, aşık olmuştum. Yıllar süren bir hikaye, onunla iken kimseyi görmediğim yıllar. Ve her seferinde başkaları ile flörtöz istekleri sonucunda ondan uzaklaşmam, sonra yine bir şekilde ona gitmem. Beni hep cepte tutması, yıllar boyunca.. Kendim gibi değerli birini bir parça sevgi için oyalayıp durması.

İşte o gün, onunla tanıştığım o gün, aramızda hiç bir sorun yokken sonradan sarhoşluğuma verdiğimiz, hiç adetim olmadığı halde, ona defalarca tokat attığım o gün dışarıya çıkmazdım.

Ve belki şuan bakıp, bu çocukta çok iyiymiş niye red ettim ki zamanında dediğim bir listem olmazdı.

Belki bir sevgilim, sevdiğim olurdu kimbilir. Belki de olmazdı. Ama en azından bundan dolayı kendimi bu denli suçlamazdım.

Geri döndüğüm her sefer için kendimi defalarca suçlarken evet heri alabileceğim.birşey olsa o gün olurdu.

İyi diyelim iyi olalım...

idare. 2 ay önce tuttuğum evin muhitinden hiç memnun değilim. 1 yıl durur çıkarım diyorum en kötü ama onda da harcayacağım para ve emek aklıma gelince üzülüyorum. Doğru evi seçemediğim için biraz salak gibi hissediyorum.

kötü. pandemi peydah olmasaydı daha mı iyi olacaktı diye düşündüm bi an, ama cevap sanırım hayır. hatta bi açıdan pandeminin araya girmesi iyi oldu diyebilirim çünkü tatil gibi bişey oldu, tasalanmam gereken şeyleri erteledim vs
ama yine de kötüyüm.

Kötü.. işsizim terkedildim, geleceğe dair hiçbir şey yapasim gelmiyor çaresizim

Çok uzun bir zamandan sonra ilk kez huzurluyum. Yıldızlar çok parlak ve yakın. İlk baktığımda heyecandan soluğum kesilecekti. İyiyim yani özetle.

Tekrardan bir ilhama ihtiyacım var

Berbat. Hayattan nefret ediyorum. Şu ara genel olarak böyle, ama şimdi anlık olarak mutluyum :)
Not: koronayla alakası yok.

Yine sahil olacak ama, sandalyemi alıp alaybey tarafında sahile iniyorum (evime yakın diye).

Yok sahil de park da olur ama şehirde olsun, urlaya git dikiliye git gibi olmasın :)

Bornova büyük park.
Kültür park (fuar açık şu an uygun değil).
Gaziemir Altay spor tesisleri.

inciraltına ama orda da kalabalık noktalar var, o yüzden biz yürüyoruz uzun uzun, sakin bir noktada seriliyoruz.

bornovada kültür merkezinin bahçesindeki kafede oturuyoruz.

karşıyaka da philia kafenin bahçesi ama misal haftasonu gündüz saatlerinde. yoksa orası da kalabalık oluyor artık.

1.2 corsam var, benim başka araba deneyimim yok ama benimkini kullananlar çok sessiz olduğunu söylüyor.
Geri geri yokuş çıkmadı kimse hiç, onu bilmiyorum.

motor küçüldükçe max tork devri artıyor maalesef, bu da motoru bağırta bağırta kullanmaya zorluyor, bende 1.5 atmosferik araba var max torku 4bin devirde veriyor, turbo da olmayınca yokuslarda can çekişiyor, normal yani.

Dışarıda bırakmadıysan buzdolabında beklediyse yenir

Buzdolabında kapağı kapalı bir kapta durduysa pilav yenir (ben yiyorum), hünkar beğendi etli değilse o da yenir, köfteyi de bir kokla, tadına fln bak istersen ama ben olsam risk almazdım.

dolaptan hiç çıkarmadıysanız ve cumartesi günü parça parça ısıttıysanız (tüm tencereyi ısıtmadıysanız yani) sadece lezzeti kaybolmuştur ve etler sertleşmiştir biraz, onun dışında sorun olmaz.

Bence yenir, ben olsam yerim.
Zaten bi bozukluk olsa tadından kokusundan anlaşılır.
Afiyet olsun.
Yalnızlık o kadar kötü değil :)

Elbette yenir.

Sadece tek bir spor ayakkabıyla kullanıyordum (bir senedir, sürücü kursuna başladığımdan beri). Geçenlerde iş yerimden çıkıp bir yere gitmem gerekti, ayakkabıları değiştirmeyi unutmuşum, çelik burunlu hantal iş ayakkabılarıyla kullanmışım ve farketmedim. Bundan cesaret alıp sandaletle kullandım bir kere. Ama yine de hala aynı spor ayakkabıyla kullanmaya devam ediyorum. İnce tabanlı veya ayağım pedaldan kayacakmış gibi hissettiğim bir ayakkabıyla kullanamam. Topuklu ayakkabıyla kullanmayı denemem bile.

Ben de uzun zamandır aynı ayakkabıyla kullandığım için beynin artık otomatik olarak buna şartlandığını, başka ayakkabıya geçince sorun çıkarmaya başladığını düşünmeye başladım.

Kısa mesafede başka (güvenli hissettiğin) ayakkabılarla denemeni öneririm o zaman. Uzun mesafede aynı ayakkabıyı kullan tabi başka ayakkabıya alışana kadar :)
Ayakkabı değiştirmek zor değil, önemli olan güvenli olman, güvenli hissetmen.

Her turlu ayakkabi/terlik ile rahat eden bi ben miyim :/

Inanmıyorum ölsün İSTİYORUM

Eden bulur.

Kalp kırdıysanız eğer sizin de aynı yerden kalbiniz kırılacaktır.

9 senedir heba oldum diyorum, lanetlenmiş miyim acaba?

O kalbini kırdığınız kişilere ulaşma imkanınız yok mu? Özür dileme değil de böyle bir gönül alma durumu olursa iyi olur. Din açısından bakarsak da olumlu. diğer açıdan bakarsak evrene yaydığınız negatif elektriği alırısnız.

8 sene önce ah aldım, burnumdan geldi, bir daha iflah olmadım. Dini inancım yok, pozitif bilim insanıyım, buna rağmen inanıyorum. Ben de birine ah ettim, umarım ona da aynısı olur :)

yaptıklarınızdan aslında bilinçaltıda kendinizi suçluyor ve mutlu olmayı baltalıyor olabilir misiniz? bence oradan hissettiğiniz suçlulukla alakası yoktur, daha temel bir yerdedir de, ama yine de düşünülebilir.

"lanetlendim mi" gibi düşünceler bence çok anlamsız, onun yerine sorulması gereken sorular "bana bunları hangi kararlarım yaşatıyor, neleri yanlış yapıyor olabilirim, mesela beni bu mutsuz ilişkide tutan ne, kararlarımın sonuçlarının kötüye çıkmasının sebebi ne" gibi şeyler olmalı. yoksa "lanetlendim mi, karma mı" gibi soruların metafizik cevapları var, bunların da gerçek hayatta karşılığı yok. ama psikolojik bariyerlerinizi araştırırsanız onları yıkmanın yolları var.

bir de kendini gerçekleştiren kehanet mevzusu var, ona da bakabilirsiniz. bu durumla tam alakası yok gibi görünse de başka birtakım şeyler için açıklayıcı olabilir.

ek: ah almanın bir karşılığı olsaydı hiç birimizin iş yerlerinde kötü yöneticiler aldıkları onlarca yüzlerce aha rağmen mis gibi yaşıyor, yükseliyor, istediklerini yapıyor olmazdı. örnekleri çoğaltabilirsiniz. örneği çoğaltınca mevzunun saçmalığı ortaya çıkıyor bence.

Tamamen züürt tesellisi, eden bulmuş olsaydı bu hiyerarşik düzen doğa tarafından çoktan yıkılmış olurdu. He insanlığından ödün vermemek öz saygı meselesi.

"Eden bulur." diye bir şey var ama bunu doğaüstü bir güç, ilahi adalet ya da karma olarak görmemek lazım. Sen çevrendeki insanlara kötü davranırsan, iyilik yapmaktan kaçınırsan vs. sen de benzer muamele görürsün. 10 yıl önce tamamen alakasız birine yaptığın bir davranış nedeniyle 'lanetlenmiş' olman ve karmanın seni bulması bence saçma bir inanış. Ancak o 10 yıl önceki davranışı yaptığın tutumun devam ediyorsa bu nedenle mutlu olamıyor olabilirsin. Bunu 'spesifik bir olay yüzünden' diye düşünmek yerine genel tutuma yormak daha doğru olur.

hiçbir şey etmedim ama kız arkadaşımdan ayrılırken benim kadar sevenini nah bulursun dedi. 3,5 senedir bulamadım.

karma diye bir şey var ama her zaman her yerde işleyen bir mekanizma değil.

bazı karma örnekleri:

(bkz: karma felsefesi/@tabudeviren)

yaşattığın bir şeyi yaşıyor olabilirsin ama olmayabilir de..

Ben karmaya inanmıyorum. @tolkien +1 @nimberjack +1

insan istediği gibi yorumluyor olayları, hemen ilişkilendirmek istiyor.
9 sene önce gençtiniz muhtemelen. gençken hata yapılıyor. Herkes ilişkilerinde problem yaşıyor, mutlu olmuyor. bunu 9 sene önceki yaptığınız kötülükle bağdaştırmanın hiç bir elle tutulur tarafı yok.

@tabudeviren'in verdiği örneklerde belediye başkanı otobüs çarpması sonucu öldü yazılmış haberde, bende adam yaya iken çarptı sandım. araçta iken otobüs ile çarpmışmışlar.

2. örnek, futbol bu, gol yersin de atarsın da . 8-0'lık maçlar olmuyor mu oluyor hangi takımlar ne goller yedi, üstelik adam dediği zamanki takımında da değil.

3. örnek iyiymiş hakkaten ona bir şey demiyorum. ama bence tesadüf. zaten her zaman her yerde işlemiyorsa tesadüf değil midir ?

genelde kötü örnekler veriliyor hep karmada. niye iyi örnekler yok ? ya da zaten iyi insanlar iyi oldukları için hayatları da iyi mi gidiyor ? gerçekten her iyi insan hayatta mutlu mu ?

cacık.

Haydari
Havuçlu meze (havucu rendeleyip zeytinyağında kavurup sarımsaklı yoğurt ve cevizle karıştırıyorsun) - aynısının havuç yerine kabaklısı da var
Semizotu salatası (semizotu, evde varsa taze nane, fesleğen, maydanoz vs, ceviz, domates, salatalık, zeytin, rakı peyniri, zeytinyağı,nar ekşisi) - tek başına bu bile yeter
Fırın açarım dersen fırında zeytin (zeytin, sarımsak, kekik, pul biber, defne yaprağı, bir parça limon kabuğu, limon suyu, zeytinyağı) ve/veya buyurdi (en alta domates dilimleri, üstüne peynir, üstüne yine domates, kekik, fesleğen, zeytinyağı)

atom ve biber/patlican kizartma da olabilir

mantarın kilosu kıbrısta 38 tl türkiyede kaç tl bilmiyorum ama 4-5 tane orta boy alıp fırın yoksa tavada üst kısımlarını kaldırıp küp küp yaptığın kaşarları koyup kapağını kapatıp 5 dk sotelersen çok güzel olur

Pandemi başında 2 arkadaş aldık. Lazer geçmişiniz varsa devamı için çok iyi
İlk kez yapacaksanız beklenti yüksek olmasın

Lumea var bizde. Benimki eski modeli, arkadaşınki en üst modeli

Lumea var bende, modeli şimdi aklımda değil, 1,5 yıl olacak alalı, memnunum. Tabi tamamen yok etmedi ama çıkma sıklığı bayağı azaldı. Zaten kıllı tüylü değildim öyle ama var olanlar da seyreldi. Ama herkeste aynı etkiyi göstermeyebilir, belki de şansıma işe yaradı bende.
Lazer geçmişim yok, tamamen mahremiyet nedeniyle kullanıyorum.

Benim kollarımda işe yaradı. Çok az ve geç çıkıyor artık. Ama onun dışında bir bölgede devamlı yapamadım. Koltukaltı bikini vs denenebilir ama geniş bölgelerde (bacak) çok çok uzun sürüyor atış yeri küçük olduğu için. 1500den aşağı değildir herhalde, ben beş sene önce mi ne 1000 liraya almıştım. Bence yapan yere gitmek daha mantıklı o paraya.

Kettle
Mikrodalga

kurutma makinesi, dikey süpürge, robot süpürge, cırtlı mop, tüy toplayıcı, yemek pişirici, manuel ipli doğrayıcı

kurutma makinesi
dikey süpürge
düdüklü tencere
media player

yeni gözdem: otomatik mama kabı

olmasa yapamazdım denemez ama şu var mesela, rossmandaki flink&sauber mop seti, benim yerdeki tozu makine falan çalıştırmadan şöyle bi hızlıca almama çok yarıyor:
www.rossmann.com.tr

kettle büyük kolaylık, yani olmadan da yaşayabiliyormuşum yakın zamanda deneyimlediğim kadarıyla ama, güzel şey yani.

robot süpürge de kullandıkça büyük kolaylık sağladığını kanıtlıyor.

bulaşık fırçası, bazı şeyler onsuz yıkanmıyormuş, süngerle çile çekiyormuşum, çok basit gelebilir kulağa ama benim için önemli bir keşifti.

çamaşırda renk ayırıcı mendiller, bazen çok işe yarıyor, aman hangi renkleri bir arada attım derdinden kurtarıyor.

bazı belli başlı yemeklerde olmazsa olmaz, düdüklü tencere.

fırfır dönen salata yıkama kapları var, adını bilmiyorum, onlar acaip faydalı, onlarsız salata yıkayıp suyunu süzmek beni yoruyor.

yine mutfaktan ama küçük manuel sebze meyve doğrayıcıları var. soğandır domatestir onla doğruyorum, onsuz nasıl yemek yapmak için uğraşıyomuşum demiştim kullanmaya başlayınca. hem elektrikli değil, hem küçücük ve yer kaplamıyor hem de kolay temizleniyor.

şu çorba yaparken özellikle kullandığımız şey, el blendırı oluyo sanırım, bazı şeyler onsuz da imkansız gibi hafiften.

amma çok mutfak saydım. bir de çok temel bir şey o yüzden sayılır mı bilmiyorum ama üçlü-beşli-altılı neyse kaçlı olursa olsun uzatma kablolu ya da kablosuz priz. her yer priz evde, onlarsız yaşayamazdım :D

ek: tost makinesi, olmasa baya sıkıntı olur bana.

Kettle, mikrodalga, düdüklü tencere +1
Ikea'nın küçük mutfaklar için olan her şeyi
Derin dondurucu
Tavan vantilatörü (sıcak yerde yaşıyorsan ve klima sevmiyorsan, yatak odasında olmalı)
Tabi ki bulaşık makinesi
Yumurta haşlama makinesi
Mutfak robotu

Kettle +1

Yönetmen koltuğuna benzeyen piknik koltuğu.

Geçen hafta odamda değişikler yaptım. Çalışma masamı attım çöpe. Yenisi geliyor, sehpayı kullanıyorum bu süreçte. Piknik koltuğu, rahatmış. Normal olanı kullansam, sehpa ile olmaz.

klima, mikrodalga, sebze soyucu (traşlayan alet)

Akıllı çay makinamızı çok seviyorduk. demlemeyi her şeyi kendisi hallediyordu. Ancak bozulduktan sonra baktık yenileri astronomik rakamlara çıkmış. Olmazsa olmaz diyeceğim bir üründü ama olamadı maalesef.

şu sıcak günlerde vantilatör ve klima.

kurutma makinesi, bence asrın icadi, tüm saçı, tüyü, lifleri vs topluyor, geçende kıyafetime karbon lif bulaştı -işimin aşırı güvenliği (!) sağolsun, basit maske ve eldiven verdiler sadece- ben bunu kıyafetten nasıl atıcam diye kaşına kaşına ağlıyordum, bugün giydim, tık yok.

beyaz eşyaları saymıyorum, hepsi birer nimet.

netflixli smart tv, ama şart değil.

kesinlikle rondo. doğrayıcı daha doğrusu, ama annelerin dilinde rondo diye kalmış XD

mikrodalganın çözücü kısmıyla aşk yaşıyorum.

tost makinesi ve kettle tabi.

saçma gelebilir ama patates soyucu. ve neredeyse her kapının arkasına astığım askılıklar. özellikle şu korona dönemi dışarıda giydiğimiz kıyafetlerde hayat kurtardı.

yine ultra saçma olacak ama sehpa. valla da billa da sehpa.

şifonyer, komodin ve baza. ben istemiyordum evde fazla eşya ama cidden iki kişi bir araya gelince baya kıyafet çıkıyormuş O_O

saklama kutuları ve hurçları, sepetler. yine pek çok ıvır zıvırı alıyor.

kavanoz abi ya, baya bildiğin kavanoz. süzgeç ve tepsi.

vileda, mop artık hangisi tercih edilirse.

dikey şarjlı süpürge. günlük temizlik için ideal.

bir de robot süpürge düşünüyorum ama param yok, biri alsa keşke :(

bir de konuyla alakasız gelebilir ama, hem korona yüzünden, hem de herşeyin pahalılaşması yüzünden, nargile setini eve almak çok işime geldi, çünkü roma imparatoru gibi yatarak bile içebiliyorsun süper olay. tabi sevenleri için.

Elzemlik derecesine göre
Kettle - düdüklü tencere -ipli doğrayıcı - mikrodalga fırın -robot süpürge
Bir de bazasız ev düşünemiyorum

Daha önce alsaymisim dediğim aklıma gelen birkaç ürün: kurutma makinesi, şarjlı dikey Süpürge, Bluetooth kulaklık... Bazılarina elde yıkama ve bakım sebebiyle kolaylaştırıcı bir ürün olarak gelmese de bana göre döküm sahan-tava-tencere mutfak ekipmanı olarak olmazsa olmazimdir.

@sivrisinek işi anladım da apartmanı tam anlayamadım :D

kapıcılar için özel hocam o sizi bağlamıyor. :D

Bende senin gibiydim, sonra açıp işsizlik rakamlarına baktım, şimdi zımba gibi çalışıyorum. Sana da öneririm

@marlon haaaa pardon.
@paramolacak ya bide kovulmayacağımdan emin gibiyim. Öyle bir şirketteyim. O da fena.

Yapacak bir şey yok, ekmek parası... daha iyisini bulana kadar (arıyor musun?) devam...

Aha aynen ben. Takip ediyorum duyuruyu.

Büdüt: Bana arkadaşım ya işini değiştir ya da hayatı yaşamaya değer kılacak bir hobi falan gibi bir şey edin dedi. Çok mantıklı tavsiye. Ben uygulamayı beceremedim ama aktarayım yine de.

Hekim veya biyomedikalci değilim, kimyacıyım. Hiç önemli değil. Biz hidrojen peroksitsiz yapıyoruz benzer formülü. Hassas ayarlamıyoruz oranları.

Usta ondan zaten o tayfaya yönelttim sorumu.

WHO kendi dokümanında "bu oranlar iyidir" demiş. Benimki biraz farklı olmuş. Meslea hidrojen peroksit %0,125 isterken benimki 0,120. Bu işlerden gram anlamadığım için emin olmak istiyorum.

Sen kendinden emin olarak "iyidir iyi" diyorsan ona da eyvallah. Bu şekilde ayarlayayım oranları.

İşte o fark hiç önemli değil diyorum. Eminim. Kimya mühendisiyim ve kendimiz de lab'da yapıyoruz.

ilaç gibi mg bazında vucuduna aldığın bir madde değil bu. eline sürüyorsun, sürerken de oluşan katmanın mikron bazında kalınlığını ve temas süresini ayarlayamayacağın için formüldeki oranlar o kadar kritik olmuyor.

galatasaray - hukuk

Pilotluk ya da gemi kaptanlığı ile ilgili bir bölüm. Bu ikisi bence iyi.

Odtu - ee

Bogazici - bilg. Muh.

Çok yanlış çok.
Cinsiyete plana şu anki duruma vs değişir bu.
Ama Kısaca, yapmaktan keyif alacağın mesleğin okulunu seçmelisin.
Ha, neden keyif alacağını bilmiyorsan o zaman zaten kumar oynuyorsun. Ne yazık ki de büyük çoğunluk için geçerli bu.

Koç-Tıp bir numero.

Sonra Sabancı-Koç olmak üzere makine

YGS artık yok ama üniversite sınavı soruluyorsa Cerrahpaşa tıp.

Cerrahpaşa tıp +1

Oradan da estetik cerrahi uzmanlığı.

bahçeşehir pilotaj veya itü bilgisayar

bilkent işletme vs koç işletme'den birini seçerdim tam burslu olarak. sonrasında zaten her türlü yurt dışı kapısı açılırdı.

bilkent/elektrik-elektronik

Boğaziçi, endüstri mühendisliği.
İtü, bilgisayar mühendisliği ya da uçak mühendisliği.
Yeditepe tıp ya da diş hekimliği.

Gs de bir bölüm. Ya da Bilkent.

cerrahpaşa tıp

Kendi girdiğim sene 1. de olsam muhtemelen yine Ege Tıp'a girerdim çünkü İzmir'den ayrılmak istemiyodum ve maalesef tıp istiyodum.

Şu an 1. olsam Boğaziçi ya da iyi bi özelde Uluslararası İlişkiler isterdim. İçimde en çok yara olan bölüm Uluslararası ilişkiler. Bi de Siyaset Bilimi ile ÇAP yapardım. Mis olurdu :(

Sabancı'da mühendislik ya da politika seçerdim.

Dogu gorevi olan bir alan secerdim ki yurtdisi imkanini bir 6 yil daha olmazdi hatta 10.
Sonrasida 1-2bin € ile ucuz isgucu

Okul olarak kesinlikle Boğaziçi. Bölüm konusunda emin değilim. Mühendisliklerden biri olabilir belki ama şu an mühendisim ve farklı bir bölümde okumuş olmayı isterdim diyorum bazen.

Bölümüm değişmezdi yine bilgisayar mühendisi olurdum ama Koç çok istediğim bir okuldu. Koç üniversitesinde okumak isterdim.

Bilgisayar mühendisiyim, yine aynı bölüm boğaziçi seçerdim. Eğitim çok daha kaliteli olduğu vs için değil, kampüs harika olm. Biz bozkırda harcandık.

Odtü kimya müh.

16-17 sene önce de tek istediğim okul ve bölümdü. Yine olsa, ygs birincisi de olsam, yine seçerdim.

veterinerin telefonda birine "parka sal, çiftleşsin, sonra alırsın" dediğini duymuştum bir kere. bence de kısırlaştırdıysan bırak çiftleşsin yazıktır ^^ başka türlü de sakinleşmez zaten. evde ne var ne yok hallenir, bağırmaktan komşuları uyutmaz.

parka sal ne demek ya...
başka bir veterinere gidin hormon iğneleri var, sakinleştiricinin de düzenli alınması lazım bir kere almakla olmuyor.
bitince de hemen kısırlaştırmalı.

parka sal +1

vida kapaklı az değil hiç hava geçirmez. Diğerini hiç kullanmadım ama o da geçirmez muhtemelen. kavanozlar hava geçirmediği için kapakları çok zor açılıyor. içindeki hava kapağı vakumluyor.

kapağın adı türü ne bilmiyorum ama biz boyayı kapağı şunun gibi (www.trendyol.com) olan kavanozlara koyuyoruz, kapağı kapattıktan sonra kağıt bantla bir güzel bantlıyoruz. boyacıyım.

@pati o görüntüdeki vida kapak, bu da mandal dedikleri; turkish.alibaba.com

boyayı kurutur mu bilmiyorum ama mandallı kapaklıda pipo tütünü saklıyorum, uzun süre kurumadan duruyor.

Hala var mı bilmiyorum da araba kullanmayı bırak yürürken önünü doğru düzgün göremiyorsun o damladan sonra.

Ben göz tansiyonuma fısfıslı makine ile baktıramıyorum. Gözüme bu damlayı damlatıp doktor kendisi bakıyor. Bu işlem dışında hiç kullanmadılar bende.

Yanlış olmasın diye ekleme yapmak isterim, bana damlatılan hem uyuşturuyor gözü hem büyütüyor. Sonrasında pati nin dediği etkileri yaşıyorım yine

evet hala var bu uygulama. bu uygulama daha çok yakın görmeyi etkiliyor. yazıları hiç göremiyordum. araba kullanmayı yarım saat / bir saat içinde yapabilirsin bence
ama muayene sırasında gözüne ışık tutarsa o uzağı görmen için daha büyük sıkıntı yapabilir.

bazen sikiyorlar bazen sikmiyorlar neye gore bilmiyorum, toplu tasima kullanin bence

iki sene önce hala vardı. yan etkisini söylemeden sıkmışlardı önümü bile göremiyordum kapıda arabayla mal gibi kaldım :) etkisi yaklaşık 6-7 saat sürüyor. kör gibi dolanıyorsun ortada. araba kullanmak mümkün değil. yoldan falan da karşıdan karşıya geçmeni tavsiye etmem. baştan söyleyin arabayla geldim sıkıntılı bir durum oluşur mu diye.

hala kullanıyorlar evet :/

hala kullanıyorlar, geçende eşimde kullanmışlar, eve yürüyerek dönmekte bile zorluk çekmiş. bence hiç riske etmeyin, yanınızda biriyle birlikte gidin ya da kimsenin yoksa taksi kullanın şu korona zamanında.

Eğer gözün arka kısmına bakılacaksa (retina vs.) sıkılıyor.35 yıllık gööz hastası olduğumdandır belki,bende hafif ağrı dışında,görmede vs bi sıkıntı yaratmıyor,araç kullanabiliyorum.

Söylediğiniz hayatı ben yaşıyorum. Parti vs hiç sevmem. Gürültüye, kalabalığa gelemem. Tek gecelik arayışına hiç girmedim. Şimdi de evlendim. Karakteriniz nasıl ise öyle yaşayın. Çevrenize çok aldırış etmeyin.

bence partiden hoşlanıyorsun ama içinde bir şeyler sana hoşlanmaman gerektiğini söylüyor ve sen de kendini onu dinlemek zorunda hissediyorsun.
ben de hayatı düz yaşıyorum ama hiç öyle bir şeyler kaçıyormuş gibi gelmiyor. çünkü insanın canı gerçekten istemediği bir şeyi çekmez, ayrıca deneyimlemeden tam olarak bilemezsin hoşlanıp hoşlanmayacağını.

ileride "keşke şunları deneseymişim" demektense en azından partiye kapıdan bir bak derim. şu anda bile bu hisse kapılıyorsan ileride geldiğin noktadan memnun olmazsan daha pişman olursun. seni tutan önyargıların mı, kırılıp üzülme korkun mu bunları düşün. insanın çevresindeki duvarları azıcık yıkmasında bir zarar yoktur, en azından dene.

Parti seven insanların kafa yapıları, zevk anlayışları, tavırları vs. az çok birbirine benziyor ve bundan hoşlanmıyorum sanırım. Nasıl desem, cıvık geliyorlar bana. Sevmediğim insan tipleri bunlar. Partiyi metafor olarak kullanıyorum tabii burada :)

Bu arada bir kere biraz dener gibi oldum. O dönemki davranışlarım ve hayatıma giren insanlar aklıma geldikçe midem bulanır halen. Bu yüzden bir daha denemeye cesaretim yok gibi.

partiyi senin gibi seven insanlarla da yapabilirsin. kendini bir kalıba ya da bir ortama uydurmak zorunda değilsin, burada esas nokta kaçırdığını düşündüğün özgürlüğü, spontaneliği, boşvermişliği deneyimlemek. tek gecelik ilişki yaşayan, fwb takılan herkes aynı kafada değil ki? insan cıvık olur, eylem olmaz. o eylemi kiminle yaptığına göre değişir. senin gibi düşünen biriyle yaşayacağın hızlı ve zevkli hayat beğenmeyip tü kaka dediğin insanlarla aynı kefeye koymaz seni.

Uzun zamandır sevgilim yok, şuan çok üzgünüm ve sevilmek istiyorum

Fıtratına aykırı bir yaşam seçmemen partiyi kaçırdığın anlamına gelmiyor. Belki de sen düz yaşamıyorsun. Hayattaki kazanımlarının, tecrübelerinin yeterli olduğunu ve seni geleceğe sağlıklı bir şekilde taşıyacağını da düşünüyorsan başkalarıyla kendini hiç kıyaslama. Herkesin hayatı kendine.

Benim de tek gecelik ilişkili, fb/fwb'li vs bir hayatım yok, olmasını da istemem (yapanı eleştirmiyorum, sadece bana çok ters), bunlar olmayınca dümdüz mü yaşıyoruz? Herhangi bir şeyi kaçırdığımı hiç düşünmemiştim.

@112 hayat kurtarır gibi bir hayatım var. Çok mutluyum. Hayatı dümdüz, endişesiz ve sakin yaşamaktan.

Ben de sizin gibi birkaç kez denemeye çalıştım sizinle aynı fikirdeyim. "Hayatı yaşıyoruz yaa" kafasındaki insanlarla karakter olarak uyuşmuyorum. Çok saçma insanlarla aynı masaya oturmak zorunda kaldım ve benim de aklıma geldikçe sinirlerim bozulur.

Bu arada bir dönem @Bruce gibi düşündüğüm oldu. Çünkü sizin sorduğunuz soruyu kendime çok sordum. Acaba ben partilemek isteyen bir "party animal" mıyım? Instagram illüzyonu bence çoğu.

Bence bu hissettiğiniz bir tür fomo.
Herkes hayatının en eğlenceli, hareketli, estetik yanlarını ayırıp paylaştıkça herkes her an öyle yaşıyor sanıyorsunuz ama değil. Onlar da renklilerle beyazları ayırıp çamaşır yıkıyor, anneleri babalarıyla kek yiyip çay içiyorlar ara sıra. Sadece göstermek istediklerini görüyoruz, sanıyoruz ki mucizevi bir biçimde her an eğleniyorlar.

"Karakteriniz nasıl ise öyle yaşayın. Çevrenize çok aldırış etmeyin." +1

Ben de @112 gibi yaşıyorum, üniversite öğrencisiyken en sevdiğim ve hâlâ hatırladığım sosyalleşme etkinliğim kendim gibi iki arkadaşımın rastgele günlerde gece 1'de arayıp "hazırlan, künefeciye gidiyoruz" demesiydi. Sayelerinde 10 kilo aldım, pişman değilim.

'Herkes hayatının en eğlenceli, hareketli, estetik yanlarını ayırıp paylaştıkça herkes her an öyle yaşıyor sanıyorsunuz ama değil. Onlar da renklilerle beyazları ayırıp çamaşır yıkıyor, anneleri babalarıyla kek yiyip çay içiyorlar ara sıra. Sadece göstermek istediklerini görüyoruz, sanıyoruz ki mucizevi bir biçimde her an eğleniyorlar.

"Karakteriniz nasıl ise öyle yaşayın. Çevrenize çok aldırış etmeyin."'

+1 Katılıyorum

ben de sizin gibiyim ve bana da doğrusu bu gibi geliyor. 28,E

zamanında bahsettiğiniz hıza ulaşmaya da çalıştım. o şekilde arkadaşlarım vardı ve ben de ayak uydurdum bir süre. aradığım şey orada değil, o tarz bir yaşam beni mutlu etmiyor.

dümdüz ya da boş yaşıyor hissi kolay kolay giderilemeyen bir his. ancak bu duygular, bahsettiğiniz yaşam tarzını yaşamadığınız için oluşuyorsa gereksiz bir sebeple oluşuyor demektir.

Davranışın çok normal.

Senin gibi olanlar düşündüğünden daha fazla. Duyduğuna inanma, gördüklerine de emin olma sadece.. Gördüklerimizle gerçekte olanların uyuşmazlığı fazlaca yaşanmakta.

Partiyi kaçıran çocuk gibi hiç hissetmedim ben kendimi. Yeri geldi bahar şenliklerinde çıkıp sahneden çalan oldum ancak gerçekten sevdiğim, görmek istediğim birileri olmadıysa gidip öylesine takılmak için izlemedim, performansım bittiğinde de kafamda ne lan varsa onu yaptım, birinde tüm kampüs şenliklerdeyken eve gidip ev arkadaşımla balkondan sarkarak şarap içmişliğim bile var.
Tam tersi olarak en sevdiğim grubun türkiye konserine gidemedim, saçma sapan iş durumları yüzünden..

ilişki konusunda da öyle.. en kısa ilişkim 3 yıl sürmüştü, 6 yıldır evliyim ve eşimle birlikteliğimiz 2006'ya dayanıyor.

bana kalırsa hızlı yaşamak hızlı araç kullanmak gibi. Riskleri çok fazla barındırıp üstüne çeken bir yaşam tarzı. Birşeyleri sırf yapmış olmak için yapmak ya da sürü psikolojisine kapılmak hiç benlik değil, hayatım boyunca da olmadı.

36/E

lakayt ilişkileri ve ciddiyetsiz insanlarla zaman geçirmeyi seven biri değilim. arka arkaya her gün tek gecelik ilişkiler yaşayabilecek biri bende tiksintiye sebep olabilir. nadiren bu tarz ilişkiler yaşadığım oldu, sıkça flört değiştirdiğim zamanlar da oldu ama bunlar benim için bir eğlence değil, bir sıkıntının ve arayışın sonucu gibiydi. Ya da bir deneyim. Bana uygun olan ne, beni mutlu eden ne türünden bir arayış. parti insanlarını sevmiyorum, onların teklifsizliğini ve hayata /insanlara karşı lakaytlığını kaldıramıyorum. dolayısıyla kaçırdığım bir şey hissi olsa o da şey o insanların yaşadığı tarzda bir parti değil benim için.

Başlığı anne ve baba olarak açtım ama annemi yazarken yoruldum, babam için de başka başlıkta yardım isterim

Soyleyince kabullenmiyor demissin yani 60 yasindaki kadinin bu huyunu degistiremezsin gibi ama... zor :(

Anneniniz siz çocukken de böyleydi büyük ihtimalle; yani bu düzensizliğin içine doğdunuz. Bu saatten sonra değiştirmeniz güç olacaktir, bir de kadının kendi yaşam alanı. Sizin yaşamınıza mudahale de etmiyor, toplama filan demiyor anladığım kadarıyla. Çok rahatsız oluyorsanız kendi odanızı toplayın ama diğer bölümler için tartışmanın bir yararı yok, boşu boşuna üzersıniz. O da öyle mutlu demek ki.

Bir de annesi benim gibi aşırı titiz olan insanlar ara sıra sizinki gibi bir anne isterler; ben senede birkaç kere annemin yanında vakit geçiriyorum. Kendi evim de gayet düzenli olmasına rağmen bu evde diken üstündeyim resmen. 'Anne beni bir sal' diye çığlık atasım geliyor. O yüzden çok da şey yapmayın bence.

Ev işlerini paylaşın. Siz ortalığı toplayın, o temizlik, mutfakta yapılacaklara baksın. Zaten evdeki diğer işlerle kendisi uğraşıyormuş, kışlık hazırladığına göre mutfakla arası iyi. Siz de ortalığı toplarsınız. Bazı ev işleri kimileri için çok zor, sinir edici geliyor. Anneniz zaten yaşlanmış. Herhalde evde kocaman çocukları varken tüm işleri anneninizin yapmasını beklemiyorsunuzdur?

rahat bırak kadını. bırak ev dağınık kalsın. toplu bir yaşam alanı istiyorsan ayrı eve çık (gerçi okulun bitmiş diye anlıyorum, bu konudan bağımsız olarak ayrı eve çık zaten). inan ki annen de senin dırdırından yoruluyordur.
not: dağınık.

dün bu saatlerde yazan başka bir arkadaş vardı sen misin o?

"Sen topla diyor bana. Yav ben hergün senin dağıttığın yerleri tespit edip orayı toplamak zorunda mıyım"
değilsin, ne işin var o evde?

yetişkin insansınız başka yetişkinlerle anlaşamadığını zaman; ev arkadaşı, ebeveyn, eş ya çözer ya da ayrılırsınız.

ya da haftalık (ya da daha sık) düzenli gelecek biriyle anlaş.

annen bir yetişkin kendi evinde istediği gibi yaşar, karışamazsın. aynı şey senin için de geçerli tabiiki.

Kadının kendi evi öyle ya da böyle. Yaşı da ileri. Bu saatten sonra bence kimse için kendini değiştirmek zorunda değil.

Evde kendi kişisel alanına onu sokma, odanda kendi düzenini kur.

İleride de ilk fırsatta kendi evine çık. Ailene tahammülün kalmamış. Haklı olman ya da haksız olman aranızdakini çözmeyecek.

Kendine ev aç ve ailenin yanında da kalmaya devam et. Bir gün kendi evinde bir gün annenlerde kal. Dengeyi sağla yani bir şekilde. Kendi dengeni de sağla.

Dağınık kalsın, kadın rahasiz olmuyor demek ki. Şenlik bir durum yok, aynı evde bile yaşamıyorsun.

Aşırı titiz bir anneye sahip olup diken üstünde oturdu /oturuyorum +1

Şimdi de ama çocukluğumda daha çok şey derdim: keşke annem her gün ev temizlemese, keşke bizimle daha çok ilgilense, keşke ev dağılıyor diye bize kızmasa, evde kavga çıkmasa.

Benim yaptığım işi de hiç beğenmez annem. Ben de hiç ev işlerine karışmam. Böyle bir düzen kurduk. Bazen korkuyorum ileride evlenince annem gibi titiz mi olacağım, eşimi ve çocuklarımı yoracağım diye.

Kendi evinizi açın, arada annenize gidin takılın bence.

bir de marie kondo kitapları al, belki uygulamaz ama sever, bir iki şeyi alıp dener falan.

Kadının kendi evi istediği gibi dağıtır. Bir yetişkinin(her ne kadar ailesi dahi olsa) başka bir yetişkinin evinde kalması ağır sıkıntı. Başka eve çıkın ne işiniz var o evde.

Benim annem de böyleydi. Geçen yıl kendi evime çıktım. Rahat ettim. Annenizi düzeltmeye harcayacağınız zamanı ve enerjiyi kendi eviniz için harcayın.

bir gece kal. ertesi sabah kahvaltıda katmer yiyerek güne başlarsın, merkezdeki ufak müzeleri gezer bakırcılar çarşısı'nda alışveriş yaparsın.

Biz İstanbul'dan sabah gidip akşam döndük yeterli geldi. Zeugma, katmerci Zekeriya usta, Koçak baklava, tahmis kahve hepsine de gittik. Kaleye de çıktık tamamen zaman kaybı hiçbirşey yok. Günübirlik gayet yeterli bence.

Antep günübirlik değil. yemeklerini tatmak için bile en az 3-4 gün gerekir. siz yine de 1 gün kalın :-)

Antep'te bir gece kalınır, zaten yemek yiyecek çok yer var,günübirlik birşey anlamazsin

Bir gün yemeğe bile yetmez. Rumkale'ye de gitmiştik biz, çok da beğenmiştik, siz de bir araştırın isterseniz.

Antep yemek için vardır, vakit kaybı değildir. Her köse başı ayrı bir lezzet şehrin. O sebeple kalabiliyorsanız mutlaka kalın.

Kesinlikle konaklamalisin

bazen bim'den aliyorum

kstamonuda satıcılar var

her zaman alışveriş yaptığım manavdan

köyden getirdiğim ceviz bittiği için bunu aldım geçen hafta. tadı güzel.

www.hepsiburada.com

Migros

www.cevizhane.org

Bir kac kere buradan almistim, sonra daha kolay oluyor diye (cok cabuk bitiyor bizim evde ceviz) paketli ic cevize dondum ama begenmistim burayi da.

Semt pazarlarından.

Migros. Bir tane çürük çıkmıyor nasıl oluyorsa

Eğer hemen şimdi ölürsem.

Birine sarılsam :) koronadan beri sadece dört kişiye sarıldım. Normalde öyle sarılan insan da değildim ama böyle olunca eksikliğini hissediyorum.

yarın sabah bir mucize olur ve hesabımda 200bin görürsem kısa süreliğine huzurlu olurum.

Çok uzun zaman bilmem ne olursa çok muylu olurum diye düşündüm hep.

o bir şeylerin de büyük kısmını yerine getirdim. Kendimi hırpaladım, hayatımı erteledim ve gerçekleştirdim.

Hiçbirisi mutlu etmedi :)

Mutluluk denilen şeyin "x olursa olacak" şartlı bir şey olmadığını biraz geç de olsa anladım.

şu an evde, hafif yorgun, camın kenarında, güzel bir esinti varken, soğuk sade sodamı içip internette salak salak şeylere bakıyorum. Arada kitabımdan bir kaç sayfa okuyorum. aşırı mutluyum, huzurluyum. öyle uğrunu kendimi hırpalayacağım bir şey de değil :)

İyi geliri olan bir işim olsa ve o ise adapte de olsam çok rahatlardim.

Maaşlı çalışmaya son vermek.

Hayatımdaki bitmek bilmeyen belirsizlikler mucizevi şekilde üzerimden kalkarsa çok sevinirdim. Kısa süreli de değil ömürlük sevinirim yani o derece :D

Yaratıcılığımı en rahat şekilde gösterebileceğim bir iş

yurtdışında rahat bir iş.

Ben oldum bunu. Bir suredir cok mutluyum. Kirilma noktasini aciklamak istemiyorum. Deniz kenari bir eve tasinmak ki yakinda yapiyorum cok az kaldi ve mumkunse birkac yil sonra da bir yurtdisi işi mukemmel olurdu.

diger yanitlari okumadim ama ne yazdiklarini tahmin ediyorum: para yada işle ilgili agirliktadir. sebebi de malum herkesin bir derdi var ve hayat sartlari herkes icin ayni zorlukta degil.

soruya bakıp bakıp duruyorum cevap vermek zorundaymış gibi ama aklıma bir cevap gelmiyor.
bilmiyorum. bu durumda beni mutlu edicek şey beni neyin mutlu edeceğini bilmem olurdu sanırım.

Bozulan PS2'min yerine yenisini edinebilirsem mesela şu an aşşırı aşşırı mutlu olurdum.

Sakatlık geçirdiğim bütün tendon, bağ vs. şak diye iyileşse yeterdi.

Bir köpek sahiplenecek kadar güvensem hayat şartlarıma kendime, yeniden bir köpeğim olsa. Bi’ on sene mutlu olurum en az.

Hayatımda belirsiz olan şeyler çözülünce huzurlu oluyorum. Öyle olunca yanımda sevgilim varsa oh be sevgilim de var ailem de var mutlu olmak için bu kadar yeterli diyorum. Eğer stres olduğum ufacık bir şey varsa herkes batıyor "Bıktım bu hayattan kimseyle mutlu değilim." moduna giriyorum

şu anda çok mutluyum çok şükür.
sabah kalktığımda içi eşya dolu hiç masrafı olmayan çatı katında manzaralı bir evim olsa felaket mutlu olurdum

Ben çok sıkıldım şu işlerden samimiyetle. Bizde fmea yok ama başka boklar var. İşimi yapmak son 10 yılda kaç kat zorlaştı. Yok onu engelleyelim bunu kısıtlayalım burdan denetleyelim derken ve bunlara dair bir süreç de oluşturmayıp sadece olsun istenmesiyle birbirine girdi. Kabak tadı modunda takılıyorum. Düşünmemek lazım yoksa demotive ediyor.

:) İzin zamanın gelmiş senin git 2 hafta tatil yap gel
Müşterim ürün istiyor demişsin ama adam sende dandirik bir ürün istemiyordur belli bir standartta ürün istiyordur tahmin ediyorum.

Müşteri için fark etmez kötüde olsa iyide olsa aynı parayı verir alır diyorsan , haklısın o zaman ne gerek var kalite sistemleri diye bir birime , ölsün hepsi.

:) müşteriye gayet iyi ürün tasarlıyorum orada sıkıntı yok, bunun için kalite sisteminin gereksiz dayatmalarına, doküman işlerine, fmea'ya ihtiyacım yok.

Kalite yönetim sistemleri kendi içerisinde mantıklı döngülere sahip fakat iş uygulayacak kişilerde bitiyor. İşin gerekleri ve realite ile çakışan sistem genellikle 2.plana atılıp formaliteler yerini bulsun diye yapılıyor.

İdeal olmasak da ideali kovalamak iyileştirir mantığıyla yaklaşmak gerek belki de. Bu işe gereken önem verildiğinde ve sisteme riayet edildiğinde olumlu sonuçlar vereceğine inanıyorum.

40 yaşında bugün ev sahibi oldum. Mal mülk konusunda aşırı gamsız bir insanım. 17 yaşından beri tek, 21 yasindanberi kirada oturuyordum. Ev sahibi evi satıyorum yaylan diyince giriştim aldım. Şimdi içiyle uğraşıyorum. Paranın ¾ vardı. Kalanı kredi cektim 6 yıl ödeyeceğim. Durup dururken ev sahibi olacaz nasipse. Buradan biri öyle demişti. Durup dururken ev sahibi oluyorsun diye.

Benim cevremde ki geniştir, kendi parası ile ev alan arkadaşım yok, herkes ana baba, eş, kardeş, miras yoku ile ev sahibi oldu.

Çok genç yaşlarda ağır kredi borçları altında ezilmek istemem açıkçası, ama iyi kazanipta gidip 3000 tl kira vermem acikcasi. Ayrica ile 3000 lira kirasi olan evi alamıyorum diye de ev almaktan vazgeçmem.

Ama kazancın iyi ve garanti ise, yada kazancın harici sabit bir gelir varsa , uzun yıllar borçlanmayıp, çok pahalı yerlerde gözün olmayacak ise girilebilir.

Misal beyoğlu çok begeniyorum diye beyoglundan bir ev alamam ama ona yakın, tek arabayla 15 20 dk ulaşabilecek yerlerden bakarım.

Yad ileri ise çocuğun okul durumu, is ve eş dost yakınlığı kriterleri girer.

Karar senin kararın, ben her daim ölüm var kardeşim diye düşünen biri olduğum halde , yasliligimi düşünerek bir cati altına girilmesi gerekir diye düşünüyorum. Ama bunun için 20 yaşında 20 yıllık kredinin ağır taksitlerinde edilmeme taraftariyim.

işin (gelirin) garantiyse al tabi. acele etme ama takipte ol, böyle şeyler bir anda denk geliyor.

ben 27 yaşındaydım, 4,5 yıldır çalışıyordum. birikimim yoktu da elime bir miktar para geçince ev almaya karar vermiştim, bir yandan ev bakarken bir yandan da birsürü şeyden kısıp biraz daha para biriktirdim. sonra çok iyi denk geldi, 10 yıllık kredi çekip alıverdim (birkaç ay sonra 7 haziran seçimi oldu, faizler de ev fiyatları da uçtu). ekspertiz değerinin %75'i kadar kredi veriyorlardı en fazla, o kadar çekmiştim, tapu masrafı ve ev için ufak birkaç harcama dahil yetmişti. 650 tl kira veriyorken 1300 tl kredi ödemeye başlayınca ilk birkaç sene bayağı zorlandım, ama şimdi kredi aynı kaldığı için rahatım.

edit: tamamen kendi çalışıp kazandığım parayla ev sahibi oldum/oluyorum. sağdan soldan, aileden vs bir kuruş almadım. elime geçen para da işimden geçmişti.

normal kazanan bir çalışan için 30-40 yaş aralığı zaten ev alma, mülk sahibi olma fikri zamanlarıdır.
biraz fazla kazananlar için (ev + yazlık + araba + kira getiri ev) yatırım yapma zamanıdır.
çok fazla kazananlar için + ben bunu bilmiyorum :-)

bende aynı durumdayım.

sonra aklıma askerlik, evlilik gibi şeyler geliyor. tavsiyem 5 yıl boyunca herhangi bir masraf öngörmediğinde yada öngörsen bile ödeyebileceğin kadar parayı ayırınca yap. en azından ben öyle yaptım. 66 yaşında ev sahibi olmayı planlıyorum.

Çalışmaya 2013 yılında başladım
Birikimim 20 bin tl idi ( evet ne kazandıysam yedim)
Faizler düşükken fırsattan istifade 10 bin tl peşinat ile 90 bin kredi çekip 5 yıl vade ile 1+1 kiracılı bir ev aldım
İyi ki almışım diyorum

29 yaşındaydım herhalde. o zaman peşinat falan yoktu az bir miktarla girmek mümkündü.

30'lu yaşlarımı çeşitli travmalarla ve manyak patronlarla geçirmemin sorumlusu 2 tane ev borcu ödememdir. yine de durmadım 40 yaşıma kadar 4 tane ev aldım. heyecanlanmayın tabi 3 tanesini sattım yatırımdı kendileri.

bundan sonra da öpseler ev almam diyorum allah utandırmasın.

borç yiğidin kamçısıdır al al.

32 yaşında ev sahibi oldum. Sonrasında trajik ailevi mevzular oldu, şu an rahmetli annemden kalan evde oturuyorum. O yüzden ben de sattım diğer evi. Ben topraktan girmiştim evi alırken, ucuza aldım o sebepten. Ama evi ve tapuyu teslim alana kadar da akla karayı seçtim.

Ev sahibi olma gerekliliği memleket gerçeği maalesef. Her ay gelirin bir kısmının kiraya gitmesi çok sinir bozucu olmalı.

Ben çarşamba başlamıştım :) bizde oluyor öyle şeyler de şirkete göre değişir tabi.

simdiye kadarki uc sirketime de hafta ortasinda baslamistim. gecen hafta ekibe yeni biri basladi, cuma gunnu ilk gunuydu.

Sorun olmaz. İşe başlama tarihlerinde yasal bir obsesif kompülsif engel yoktur. Sadece 1 gün bile çalışabilirsiniz bir işyerinde.

Ben en son calistigim yerde carsamba baslamistim :) olabiliyor, neden olmasin.

salı günü başlamıştım ben.
sanırım önceki işim de öyleydi.

ben perşembe başlamıştım

hafta ortası başlamak iyi oluyor. başlangıç pzt olunca ilk hafta sonu gelmek bilmiyor.

Saydınız işte hepsini

Önce veterinere gidip aşılarını olacak karne çıkacak adına.

Yaşına uygun bir kuru mama alınacak, haftada 1 vermelik ıslak mama olabilir, ödül kıtır bişeyler olabilir. (Yavru ve yetişkin için ayrı oluyor bunlar)

En basit kum kabından alsanız iş görür, kum kalın topaklanan öneririm sanicat benim bugüne kadar kullandığım en düzgün kum oldu koku ve uzun süre temiz kalma bakımından. (kumu temizlemek için küreğe ihtiyacınız olacak)
Kediyi bir defa üzerine bırakıp patisini kuma sürtmek %99 işe yarar başka yere tuvalet yapmaz hayvan.

Malt alabilirsiniz kedi için haftada bir vermelik yalandığı tüyleri çıkarmasında kolaylık oluyor.


~ ha evet mama kabı mevzusu var, kediler bıyıklarının sağa sola değmesini pek sevmez özellikle yemek yerken kaba değmemesi gerekiyormuş. Bu sebeple geniş gepgeniş metal kaplar alırsanız uzun süre kullanırsınız.

Tırlamala için de çubuktan ziyade düz bir tahta gibi bişeye sarılmış ipler ya da halı gibi şeyler var onlar daha verimli oluyor.

İlave olarak, eve gelince bir güzel mıncıklayacaksın <3

tırmalama da almanız lazım. bütçe ayırabilecekseniz büyüklerine de bakın, sonradan iki kez almayın. yoksa düz sopa gibi olanlar da olur. mama ve su kabını metal ya da seramik alın, plastik eskiyince çiziliyor, orada bakteriler üreyince de hayvanın çenesinde sivilce çıkıyor. bir de almak isterseniz oyuncak ya da evdeki ip top vs de olur.

Tırmalama şeysi olarak ikea'nınkini öneririm, ucuz, işlevsel, yer kaplamıyor, kedi de seviyor. oyuncağa para bayılmayın. pinpon topu alın, kağıttan top yapın. gidip yüzlerce lira verdiğiniz oyuncakla oynamaz, gider pet şişeği kapağını taşır evin içinde :)

yavru kedi ise, veterinere götürüp aşılarını yaptırmanız lazım. bir sefer değil en az 2-3 sefer gidecek. sokaktan yetkişkin kedi ise de aynısı. yani özetle aşıları yoksa o aşılar yapılacak. hem sizn hem kedinin sağlığı için. özellikle iç parazite dikkat edin.

çok vahim bir durumu yoksa yıkamayın. bir iki hafta içinde o kendini yalayarak pamuksu bir kıvama gelecek.

mama - çok ucuza kaçmayın ishalden ondan bundan kurtulamazsınız
mama ve su kabı
kum kabı
kum - yavru için ince topaklanan kumlardan alın. yetişkinse kalın tane de alabilirsiniz. silika kum almayın, size de ona da zarrlı ayrıca temizliği zor.
tırmalama - alabilirsiniz ama koltuklarınız varken tırmalmanın yüzüne kbakmayabilirler. beklentiyi yüksek tutmayın.
tırnak makası - tavsiyem çocukluktan tırnaklarını kesmeye alıştırın, ilerde rahat edersiniz.

not: kucağımda kediyle yazdım. mümkün olduğunca kucak manyağı yapın, verim alırsınız hayvandan.

Demezler cunku polimer muhendisligi bildigim kadari ile tek bir üniversitede var o da yalova universitesi. Belki birde bursa da olan universitelerde filan vardir. Zaten kimya bolumu ana bilim dallarından biri. Eskiden her universitede bile anabilim dali olmayan bi bolumdu. Fizikokimyanin altında idi.
Eger istediğiniz okulun kimya muh bolumunde polimer calisan hoca varsa, sorun olmamali.

Demezler. Polimer kimya mühendisliğinin de bir konusu, yukarıda da söylendiği gibi başvuracağın okulun kimya müh. hocalarının çalışma alanlarına bak polimer var mı diye. Odtü'de pst var bu arada çok iyi, kimya müh değil ama ona da bir bak istersen. Ünvanı karıştırma mülakatta bence.

Sorular okula, hatta aynı okulda mülakata giren hocalara göre değişir.

polimer bilimi, teknolojisi vs. artık adına ne dersen de, yüksek lisans bölümü olarak bir kısım üniversitede var, örneğin itü.

polimer mühendisliği lisans programı ise yalova'da var a perfect lie'ın dediği gibi, ayrıca bursa teknik'te de polimer ve lif mühendisliği olarak da lisans bölümü var.

ek olarak, arkadaşların da dediği gibi, polimer kimya mühendisliğinin kapsamında çalışılabilecek bir alandır. ama aynı zamanda kimya bölümünde, metalurji ve malzeme mühendisliğinde, malzeme biliminde, malzeme bilimi ve mühendisliğinde, makine mühendisliğinde, tekstil mühendisliğinde... vs vs bu gider böyle çalışabilirsin. hangi üniversitede ve hangi bölümde kimlerin ne çalıştığını araştırmadıkça bilemezsin, o yüzden bence bölüm ve üniversiteyi belirledikten sonra hocalarına bir bak. bazen bir bakıyorsun tekstilci çıkmış polimer çalışıyor (daha dün tanıştım böyle bir hocayla). ek olarak kimya mühendisliğinde lisans okuyup, malzeme mühendisliğinde polimer çalışan arkadaşım da var. tam tersi metalurji lisansı yapıp kimya mühendisliğinde polimer çalışan da var. ha tabi sen polimerin nesini çalışmak istiyorsun, o da önemli. işlenmesi mi? sentezi mi? atıyorum kompozit yapı içinde mi? bunları da düşün diye naçizane tavsiye ederim. aslında ideal bir dünyada yaşıyor olsak, direkt hoca seç, okuluna bölümüne bakma derdim ama ne bileyim üniversite evine yakın olsun istersin ya da okulun imkanlarını beğenmezsin başka şehre gitmek istersin vs vs. bunlar da hoca kadar önemli faktörler.

mülakatlarda -genel konuşuyorum- bilimsel hazırlık alması gerekenlere -yani program koşullarında yer alan "kabul edilebilir ancak söz konusu programa uzak kalan bölümler"den mezun olanlara- sert yapabilirler. yani "neden bizim program??" diye oyum oyum oyabilirler. ek olarak farklı üniversiteden gelenleri de eğer transkripttir, aldığı puanlardır, yaptığı bitirme tezidir vs vs çok tatminkar değilse sıkıştırabilirler. bu sıkıştırma yine neden sorusu üzerinde temellenebilir. yani atıyorum "neden itü? neden odtü değil de itü yani? anlatsana biraz :3 " gibisinden sorular olabilir. tezinden illa ki ama illa ki sorarlar, tezine çok iyi hakim olman lazım -yani sen yaptığın için zaten hakim olman lazım da, sonuçta yaşadığımız coğrafya belli, o yüzden çok da yorum yapmak istemiyorum :D - ek olarak karşındaki hoca da muhtemelen kimya mühendisliği çıkışlı olacağından, bölümünle ilgili temel şeyleri sorabilir. ama bu temel şeyler termodinamikten tut, sistem kurmaya kadar teorik ya da pratik şeyler olabilir.

ha, dediğim gibi puanların iyiyse, tezin güzelse, çok aşırı birşey sormadan direkt yollayabilirler de. ama sen yine de sorularına hazırlıklı ol.

Defne, doga, zeynep ilk 3’um

Pek kisa degil ama sevdigim bir isim; Melodi

su olabilir mi, daha kısası yok.

Bence absürt isimlere girmeye gerek yok açık ve net anlamı olsun, türkçe karakter olmasın maks 2 hece olsun, tek kelime olsun, duyunca yüzü gülümseten güzel anıları hatırlatan isimlerden olsun.

Deniz güzel, olur da isim babası olursam söyleyin mutlaka bi hediye alır gönderirim :)

bir de soyadınız önemli, adsoyad yanyana gelince saçma sapan yerlere varmasın konu, derin adını koyunca mesela soyadın da "kuyu"ysa
"Derin Kuyu" gibi

@habarbey Su’lı ve nur’lu isimlere sıcak bakamıyorum,
@bradshaw 3 isimde ailemizde var
@erty_ksk deniz çok güzel ama eşim istemiyor sanırım onu da absürt isim olmasın diye uğraşıyoruz vallahi ;)
@harmonikhakaret melodi değişikmiş gerçekten

Ece :)
Edit: kendi çocuğum olsa koyamam ama en güzel kız ismidir.

öykü
beste
nehir
yonca
ekin

Deniz, Nehir, Nil, Yağmur, Defne çok güzel isimler bence. Sizin düşündüklerinizden Ada’yı beğendim sadece.

esin

Bilge

güneş, nil, eylül ve içinde ay geçen isimleri beğeniyorum ayzıt güzel geliyor. Ya da bir yıldızın ismi, ya da bir çiçek ismi koyabilirdim çocuğum olsa

Mutlaka iki isim koyun, böylece ergenlikte ve yetişkinlikte kendisi için kullanacağı ismi seçme şansı olur.

Bu iki isim fonetik olarak birbirine uysun, hatta soy isimle de mutlaka uyumlu olsun.

Kimsede olmayan farklı bir isim bulalım diye abidik gubidik bir isim koymayın.

O bebeğin bir gün yetişkin olacağını unutmayın, hep bebek kalacakmış gibi isimler koymayın.

Verdiğiniz 4 isim de biribirine uygun, mesela;

inci naz
ipek naz
ipek inci
inci ada

gibi iki isimler olabilir, ama soy isimin de fonetiği önemli.

bir arkadaşımın ismi "nice". çok seviyorum. hem yurt dışında vs zorluk yaşamaz hem de böyle fonetiği güzel geliyor, akılda kalıcı. kıza kimse ikinci kez adını sormuyordu.

biz de kiz isimlerine yogunlastigimiz donemde cok isim dusunduk bana en yakin gelenler sirasiyla ipek, melis ve gunes oldu. ipek sizin de dusunduklerinizin icindeymis melis de cok guzel bir isim diye dusunuyorum. gunes anlam ve fonetik olarak cok begendigim bir isim olsa da icerdigi ü ve ş'den dolayi mesafeliydim kendisine. sonra zaten erkek olacagini ogrenip kiz ismi dusunmeyi biraktik :) erkek ismi de bulabilmis degiliz gerci hala dusunuyoruz biz de bakalim :) cok tebrikler ayrica saglikla dogsunlar da alalim kucagimiza.

Cevaplar için çok teşekkürler , defne veya nil koyabilirdik ama gerçekten çok fazla var . Çocuk okula başladığında 5 kişiden 3 ü defne veya nil olacak herhalde.eylül ‘ü çok seviyprım ama ekim’de doğacak diye eşimi ikna edemiyorum her şeye bir kılıf buluyor ;) ipek diyorum yok saten diyor , duru diyorum yok hacı şakir diyor

@in vino veritas melis gerçekten güzel , erkek ismi daha zor bence de size de kolay gelsin , sağlıjla gelsinler , isimleriyle yaşasınlar ;)

defne ya da yaprak

cok tesekkurler evet cok zor gercekten :( umarim guzel, icimize sinen birer isim bulabiliriz hep birlikte :)

İpek
Deniz
İnci
Neva
Neşe
Eda

Kısa ve anlamlı isimleri çok seviyorum. Kızımın ismi kesinlikle bunlardan biri olacak. Zeynep ama rica ederim koymayın. Melodi falan da sevmediğim insanlarda duyduğum için antipatik geliyor bana. Selin, Güliz, Sinem, Gülin isimlerini de severim ama bu isimli tanıdıklarım olduğu için düşünmüyorum. Yakın çevrede ve geçmişte tanıdığım isimleri tercih etmeme taraftarıyım.


edit: Gülru ismini de çok severim. Güllerin savaşı team.
edit 2: İki isim koymayın. İki isimli olup da memnun olan bir arkadaşım/tanıdığım yok. İsim insanın karakterini ve kaderini etkiliyor, buna inanıyorum hep. Sağlıcakla doğsun da büyüsün minnoş kızınız. :)

ben kesin deniz koyardım çocuğumun ismini

azize
ferah
ışık
gülce

ela
duru
leyla

nil, mila, ışıl

Ece
Ama ilerde güzel kız olma ihtimali düşük kızlara da lütfen Ece ismini koymayalım.

@etki'ye katılıyorum :)

@etki sen de haklısın , annesi güzel o da güzel olur bence ;) ama bi arkadaşımız da kızına koydu o yüzden koymayı düşünmüyorum ece yi

Cansu
Lale
Lal
Yeşim
Özge
Ezgi
Berna
Seda
Eda
Mine

Türkce karaktersiz olsun diye bir sey dusubmeyin, turkce karakter olmasa da o ismin yabanci isim oldugu anlasilacak, soyad da var hem.
Herkes biraz ugrastiktan sonra turkce karakterli ismi telaffuz edip yazabiliyor.
Benim turkiye’de soyadimi dogru soyleyebilen ve yazan yok ama yurtdisinda yasiyorum, herkes bir kez soyledikten sonra harika telaffuz ediyor ve dahi yazabiliyor

Defne ve Deniz olamayacaksa, Eda, Ada, Pınar ve Güneş diyorum.

Umay

Doğa
Asya
Beril

Çok sevdiğim isimler. Rahatlatıcı ve duru bir his veriyorlar bana. İsim seçmek zor iş, başarılar:)

Ekin
Doga
Nisan
Ege

isim için fikir veremeyeceğim ama bizim eşimle yaptığımız taktiği anlatayım, belki sizin de kafanıza yatarsa bunu uygulayabilirsiniz isim seçerken.

önce eşlerden her biri belirli sayıda isim buluyor 10'ar 20'şer vs. daha sonra bunların hepsini küçük kağıtlara yazıyorsunuz, daha sonra doğuma kadar belirli günlerde bir masaya oturup bütün isimleri masaya yatırıyorsunuz, yine herkes belirli sayıda ismi listeden çıkarıyor mesela her seferinde 2'şer isim. ama ismi çıkarırken neden o isimleri istemediğini mantıklı bir şekilde belirtmek zorunda, en sona üzerinde hem fikir olduğunuz isim kalıyor. biz bu yöntemle belirledik bebeğimizin ismini. hem eğlenceliydi hem de isimler üzerinde düşünme fırsatınız oluyor işi sürece yayarak.

Allah analı babalı büyütsün, sağlıkla büyüsün inşallah. tebrikler...

Lila, Duru, İrem, Mavi, Rüya

:)

ben kizim olsa "su" koyacaktim kesin, hayirli olsun.

Leyla, Bilge, Umay, Yekta, Rana

Ece , eda , ela , esra ,

Farklı bir isim tavsiye ederim

Erva.

bizim oldu, inci koyduk adını :)

Eğer kimsenin malını gasp etmiyorlarsa haksızsın. İnsanların bir şeyleri isteyebilme özgürlüğü var, senin de vermeme.

bunun adı sanal dilencilik ve bu dilenciler linkedin'e kadar gelmiş. geçen biri linkedin'de işsizim ayağına milletten para topluyordu. adama bakıyorsun daha önce beş firmada çalışmış. ulan ne yaşadın ki milletin yirmi lirasına tamah edecek noktaya geldin, ilginç.

letgo'ya ilan veriyorum üç kişiden biri hayrına bağışlamamı istiyor. bütün gün letgo'da beleş eşya peşinde koşan, buna mesai harcayan insanlar var.

facebook'ta instagram'da her yerde bir yardım kampanyası. her yerde birileri eğitimi, kirası, eşyası otu boku için para istiyor.

bunun adı dilencilik ama sanal ortamda yazınca dilencilikmiş gibi gelmiyor kimseye. o yüzden dilenirken utanmıyorlar.

ben cebimde perde alacak para yokken tek başıma ev tutmam ama millet tutuyor. ne de olsa keriz bol. biz mi çok onurluyuz bunlar mı yüzsüz anlamadım.

Bence de dilencilik. Net yüzsüzlük. Ben böyle şeylere cidden karşıyım. Ama son zamanlarda milletten bir şeyler dilenmek moda oldu.

bence de dilencilik. vicdanları rahatsa, ve insanları kandırmıyorlarsa diyecek bir şey yok. insanlar oturduğu sokağı göre göre veriyorlar sonuçta.

ne acırım ne yardımcı olurum. ben de zor sartlarda okudum. kimseden bir şey istemedim.
çok haklısınız bu konuda, direkt ölücülük bu.

kesinlikle haklısın ama insanların büyük bir kısmı pek düşünmüyor. topluluk nasıl hareket ederse o şekilde hareket ediyor ve böyle mantıklı bir eleştiride bile linç yemen normal maalesef.

seninkiler gene iyi, uk de yasadigim icin ordaki turk toplumunun facebook gruplarina falan uyeyim. Tr'den surekli ogrenciler yazip duruyor, yok bilmem ne universitesinden kabul aldim, maddi durumum yok, duygu somurusu falan yapiyorlar, patreon bilmemne acmis bagis bekliyormus. Profiline bakiyorsun pelinsu, berkecan. Kardesim ingiltereye basvuruyorsun okul zaten senelik 10-12 pound okul ucreti var+ kalacak yer+ ulasimi, yemegi falan ciddi rakam, buraya basvururken bunlari goze alacaksin, bunlari bileceksin. kabul almayi cok buyuk basari olarak sunuyorlar bir de. Top okullar haric kabulu alirsin zaten onemli olan ucreti odeyebilmek. ciddi ciddi bagis yapanlar faan da cikiyor saka gibi. Bir laf soylesen kiskanmayin, biz okuyamadik onlar okusun. yok ulkemize yararli gencler yetissin falan gibi demogoji yapanlar cikiyor lince ugradiginla kaliyorsun