Birlikte dolaşmaya çıkabilirsiniz. Bir günü ona ayırıp gezidrebikirsiniz.

Önümüz kış bu yüzden şal ve bir çift patik olabilir. Güzel bir gecelik takımı olabilir.
Bütçeyi arttırabilecekseniz sallanan ahşap sandalye de olabilir yalnız yaşıyor demişsiniz, pencerenin önüne koyar oturur, sallanır.

Boyunluk örmek çok basit diyr biliyorum. 2 günde halledilebilen bi beceri ise onu ör

kanaviçeden saat yapan insan kendisine de o tür şeyleri örebilir.

maddi durumu iyi değilse aşırı zamlanan yün fiyatlarından sonra kendisine bolca yün alabilirsin

Öncelikle çok tatlış birisiniz söyleyeyim, iyi ki ara ara ziyaret ediyorsunuz.

Kısa +1, onun manevi veya maddi şeylerden daha çok bence beraber zaman geçirmeye ihtiyacı var. Eğer sağlık durumu el veriyorsa beraber dışarı çıkmanızı öneririm. Ama mesela ne bileyim aklıma çok saçma bişi geldi ama benim anneannem, babaannem eski türk filmlerlerini ve plakları çok severler. Plak çaları varsa öyle bir plak falan da olabilir, veya eski filmler ve eski bir dvdplayer falan da olabilir. Evden çıkmadığı bir gün, ona böyle yemek yapar beraber film izlersiniz ^

Biohazardous +1 :)

öneriler için teşekkürler,

hanımefendi her uğradığında bize özel yapım çikolata getiriyor onun için hazır çikolata basit kalır :( kendisi çok titiz. Dışarıda yemek yemiyor ancak akşam yemeğine eve davet edecegiz gibi duruyor,

Konser tiyatro vs daha özel olabilir.

- çok samimi bir arkadaşım ise görüyon da niye cevaplamıyon lan göt derim.
diğerlerini çok da iplemem.
- illa ki bir cevap veririm. en kötü bu konuda konuşmak istemiyorum derim veya beni rahatsız eden neyse söylerim.

geniş ve rahat adam cevapladı.

-bir iki gün sonra arar, sen niye benim mesajlarıma cevap vermiyosun it derim. samimi olmadığım kimseye mesaj atmıyorum.
-bazen canım konuşmak istemiyor, o yüzden yanıtlamıyorum. bir iki gün sonra ya ararım, ya da kusura bakma yeni gördüm derim. mantık basit, kendimi sıkıntıya sokmuyorum karşı tarafı da üzmüyorum.
-boşver diyip akışına bırakıyorum, nasıl olsa birkaç gün içinde konuşuruz diye düşünüyorum. ama bu tekrarlayan bir davranışsa nedenini sorgular ona göre tavır alırım.

Okuyup da yanıtlamayanlara baya uyuz oluyorum ben açıkçası. Çok kaba bir davranış olarak görüyorum. Karşınızdaki kişi sizinle konuşmak istemiyor olabilir ama ben yine de kısa da olsa bir cevap verilmesi gerektiğini düşünüyorum.

Ben yanıtlamak istemediğim mesajlara genelde kısa da olsa bir cevap veriyorum. Bu en azından karşınızdaki insanı ciddiye aldığınızı gösterir. Adam yerine konmamak biraz gurur kırıcı gibi geliyor.

Ben sanırım gereğinden fazla ciddiye alıyorum bu durumu. :)

-olabilir, sevgilim olmadığı sürece sallamam.
-evet, genelde cevap vermediğim oluyor. ama geneli yoğunluktan dönemediğim mesajlar, sürekli mesaj yazmayı seven biri değilim.
-ısrarlar mesaj atmam, çevremde herkes çalışan yoğun insanlar, mesaj atmadıysa müsait değildir, yoğundur diyorum. ayrıca kin tutmam. önemli bir işse direkt ararım mesajla anlatmak çok oyalayıcı bir şey. o

1- meşgul galiba derim. hayatıma devam ederim.

2- arayınca açmadığım oluyor, sonradan mesaj atıyorum. "önemliyse tekrar arar" mantığı geçerli. mesaj ise dönerim.

3- değeri bunun üzerinden ölçmem ama hiç cevap alamazsam konuşmak istemiyor herhalde deyip karşı taraf dönene kadar bir şey yapmam. dönerse mevzuyu unuturum.

Kim olursa olsun umursamıyorum. Canı ister yazar, canı ister yazmaz. İnsanların halleri vardır ve buna saygı duymak gerekiyor.

Aciliyeti olmayan durumlar haricinde bunlar elbette.

Bana her an ulaşabilir bir platformun varlığı, benim her an iletişim kurma zorunluluğumu doğurmaz. Belki uyuyordum, uykulu gözle gördüm, uykuya daldım. belki tam sana cevap yazacakken anam babam hastalandı.

1) Bir şey geçmiyor. Acil bir durumsa hay allah derim de, onun dışında bir şey düşünmem.
2) Evet, bazen oluyor. Bazı durumlarda müsait olduğum ya da canımın istediği zamana kadar bir şey demiyorum. Bazen "müsait değilim sonra yazıcam" diyorum. Ama genel olarak "ay yeter içim şişti" demekten imtina etmiyorum.
3) Demiyorum. Yani misal biri eve gidiyorsa ben de "vardın mı" diye mesaj attıysam, riskli bir durumsa falan o zaman biraz ısrarcı olurum da, "ya ahmet bana ne dedi biliyor musun" gibi bir mesaj attıysam ve cevap almadıysam bunda ısrarcı olmam. Kin tutmuyorum ya, whatsapp mesajından falan kin mi tutulur. Üç günlük dünya.

acil bir durum yoksa darlamam. canı isteyince cevap verir ya da vermez.
acilse bir süre sonra ararım.

mesaj yanıtlamadığım oluyor, örneğin daha yeni oldu, işyerinde bir şeyleri yetiştirmeye uğraşırken yakın bir arkadaşımdan cuma x yerine gidelim mi diye mesaj geldi. okudum ve cevap vermedim.

sevgili müessesi konusu nedense biraz daha hassas. onda da şimdi meşgulum beybisi, sonra yazcam diyorum. bence tamamen içeriğe bağlı mevzu.

Kötü hissederim. Her ne yazmışsam yazdığım cümleye odaklanırım.

Aldığım oluyor ama enderdir. Konuyu çok hızlıca kapatmaya çalışırım seri ve kısa cevaplarla. Konuşmak istemediğim birisiyle muhabbeti sakız gibi uzatmam geç cevap vererek daha çok maruz kalmam yani.

Samimiyetimize bağlı.

Samimiysek, cevap vermiyorsa arayıp "Niye cevap vermiyon la at toynağı" da derim, mesajla da darlarım. Samimi değilsek, görüp de cevaplamadıysa bir daha bir şey demem. Kendisi dönmezse dönmem.

- bir işi var herhalde derim. çok yakın olmadığım insanlarsa bir şey hissetmem. konuşası yokmuş derim. ben de yapıyorum bazen çünkü.
- alıyorum bazen. yani çok can sıkıcı olmasa bile o an konuşmak istemediğim mevzular oluyor. öyle durumlarda bildirim ekranından okuyup geçiyorum. sonra mutlaka hatırlayıp dönüş yapıyorum zaten.
- o an okuyup meşgul olduğu için cevap vermediğini varsayarak dönüş yapmayı unutmuş olabilir diye sallamadı ehehehe tarzı bir şey yazarım. hala sallamıyorsa geçmiş olsun. yakın olduğum biriyse bozulurum ve uygun bir zamanda konuşurum sorun mu var diye. kin tutmam ama mesafemi korurum.

1)Mesaj atmıyorum, sevmiyorum yazmayı. Sormak istediğim bir konu varsa direk açar konuşurum. Telefonu açmazsa 10 dk arayla 2 defa daha ararım, bir daha aramam. Eğer daha sonra beni aramazlarsa a) samimi arkadaş isem yüzyüze görüştüğümüzde ne cevap vermiyon lan göt diye hesap sorarım b) diğerleri umrumda olmaz, bir daha muhatap olmam.

2)Canım istemedikçe telefonlara cevap vermem (iş dışında), mesajlara çok nadir cevap veririm, çok önemliyse zaten ararlar ya da cevap ver acil falan diye mesaj atarlar, o zaman ben arar söyleyeceğimi söylerim(yazmayı sevmiyorum demiş miydim?)

Hiçbir tepkim olmaz. Ben de okuyup anında yanıtlamıyorım. 2-3 gün sonra cevapladığım oluyor

ben de annem babam ve sevgilim dışındakileri umursamıyorum sanırım ve cevap vermeyebiliyorum. bunu yaparken bir mantık yürütmüyorum, sadece canım o an cevap yazmak istemiyor ve yazmıyorum.

biri bana yanıt vermediğinde de gene sevgilim değilse eğer umursamıyorum, o an gıcık olsam bile hemen unutuyorum.

en fazla çok merakta kaldıysam "?" gönderirim, bir daha yazmam. Olur da ararsa " ben sana falanca gün yazmıştım cevap vermedin o yüzden aramadın" derim, bu kadar. Samimiyetine göre konuşmaya devam ederim ya da etmem.

Mesajıma cevap gelmezse tik mik bakmam, alınmam yani. Önemli değil ki o kadar. Mesaj bu. Ama soru sorduysam ve cevap gelmediyse genelde tanıdıklarla ilişiği keserim. Yakın arkadaşsa “mesaja baksana at ağızlı” derim bi süre sonra.

Evet. İstemiyosam yanıtlamam. Soruysa kesin yanıtlarım. Geyikse de %99 yanıtlarım

Elbette kişiye ve duruma göre değişiyor ama görüp de cevap vermemek bana anlamsız geliyor. Artık sosyal medya sebebiyle gizlilik zaten yok. Haliyle bir şahıs "Cnm/knk mesajını görmemişim ya" diyorsa inandırıcı gelmiyor; son görülme, mesajın iletilme zamanı, çevrimiçi oluşu, tweet atması, Instagram'da bir şeyleri beğenmesi gibi durumlar yalanını doğrudan ortaya döküyor. Ne kadar meşgul olursam olayım, telefon elimdeyse ve çağrı, mesaj gelmişse en olmadı hazır şablon mesaj gönderiyorum "Şu an müsait değilim, geri döneceğim" gibi. Kısasa kısas yapmayı seviyorum bu yüzden, inadıma geç cevap verdiğim de oluyor en sevdiğim kişi olsa bile.


En tahammül edemediğim şey de kendilerine böyle davranılınca alınmaya başlayanlar. Yahu sne defalarca böyle yaptın, alınma gibi bir lüksün olabilir mi?

Önemki olduğunu düşündüğüm biriyse ararım, geri dönüt yoksa bir daha aramam sormam.
Onun dışındakileri umursamam

mehmet gureli - kimse bilmez

www.youtube.com
www.youtube.com

en çok bunlar çalıyor power tv de, haliyle de en çok bunları dinlemiş oluyorum.

Fide - meşale

Aylardir mor ve otesinin dunya yalan soyluyor albumunu dinliyorum. Boyle bir album bu topraklara bir daha zor gelir.

youtu.be

later bitches

caitlyn smith - starfire

özellikle apologize dediği kısma bitiyorum. dünyanın en güzel apologize'ı olabilir okunuş açısından.

hozier-moment's silence ve nina cried power

www.youtube.com

www.youtube.com

open.spotify.com

Birsen Tezer- Boşver

youtube.com

www.youtube.com

Kanye West - i love it
www.youtube.com

open.spotify.com

neşet ertaş - ne yaşadı ne yaşıyor ne yaşar

yalan söylemek.

evde yüksek sesle müzik dinlemek.

Trafik'te sürekli şerit değiştirmek :(

Mesaj- mail- telefona cevap vermemek.

sevgilinin telefonunu karıştırmak

insanların dediklerini dinlememek

ossurmak tabii ki kimse yazmamış hayret

benimkini söyleyemem ama arkadaşımınkini söylerim,
bir zamanlar yakın olunan arkadaşın eski sevgilisi ile evlenmek. (şu an yakın değiller haliyle)

Trafikte diğer sürücülerle tartışmaya girmek, agresifleşmek.

-sigara içmek. küçümserdim "sigara içmek kadar aptalca bir şey olabilir mi?" diye, derken derken, ben de içmeye başladım.

-sıvı bir şey içerken gluk gluk ses çıkarmak. en nefret ettiğim ve tahammül edemediğim seslerden biri bu. normalde ses de çıkarmam içerken ama sessiz ortamda geriliyorum ses çıkarırım diye ve o an o sesi çıkarıyorum ve içmeyi bırakıyorum.

-belki kınanacak bir şey değil ama bir arkadaşım komple terliyordu her yerinden. ben de "koltuk altı, alın, boğaz kısmı hadi neyse de bel ve sırt normalde niye terler ki?" diye hayretten hayrete koşardım. artık sadece belimden terliyorum :(

-mabel matiz dinlemek :D delisi değilim ama çıkardığı şarkıları artık nedense daha bir seviyorum. maruz kalma etkisinden midir, kınamaktan mıdır, bilmiyorum.

-bir tane en büyük ayıbım var. bu denli bir şeyi kınayıp da başıma geleceğini düşünmemiştim. ama allah, insana tükürdüğünü yalatıyor işte.

aklıma gelenler bunlar şimdilik. bir de kınayıp da henüz başıma gelmeyen şeyler:

tırnak yemek, "ben prens/prenses babasıyım" edasıyla gezinip çocuğumun çığlıklar atmak suretiyle başkasının kafasının ırzına geçmesine ses çıkarmamak, kadın avcılığı yapmak, geçici bir kadın uğruna en yakın arkadaşları ikinci plana atmak, para için şerefi bir yana koymak, hırsızlık (ki en büyük korkularımdan biri, allah düşürmesin)...

trafikte yavaş gitmek.
düz yolda önümde yavaş gidenlere arkadan çarpasım geliyor.
ancak ben de arabada kızım varsa yavaş gidiyorum mecburen.

Dedikodu yapmak.
Sorumsuzluk. Birinin sorumsuzluğunu çok ciddi derecede cezalandırılması gerekildiğine dair eleştirebilirim ama kendime ayrıcalık tanıyorum herhalde.

Ben de soyleyeyim, insanlarin arkasindan konusmak. Gerci kendim de yaptigimi kabullendigim icin artik milleti kinamiyorum.

Dediğiniz şeylerin yanında oje, cımbız, manikür seti, makyaj malzemesi gibi bir şeyler olabilir. İnsanlar çoğu zaman kuafördekileri kullanmak istemiyorlar, kendilerininkileri de getirmedilerse hemen satın alabilirler.

toptancı tarzı ağda, ağda makinesi, pamuk, cımbız, makas, tarak, manikür setleri, peruk, masaj ve ağda yağları satan bir yer var benim kuaförün yanında. oradan dönüşte alışveriş için uğruyorum bu dükkana.

Paraben, sls vs içermeyen doğal saç bakım ürünleri saç bakım yağları da satılabilir aslında

Öncelikle kuaföre giden kadınların yaş ortalamasına bakmanız lazım. Ağırlık hangi aralıktaysa ona göre düşünebilirsiniz.

Tüm kozmetik ürünlerini getirebilir misiniz bilmem ama oje mutlaka olmalı bence.

Bu arada benim için kadın kuaförünün yanında olması pek de bir şey ifade etmiyor. Gittiğim bir kuaför yandaki dükkanı da satın alıp butik gibi bir işlere girişmişti ama dükkana dönüp bakmamıştım bile - ki pek iş yaptığını sanmam.

Ama az ilerisindeki züccaciyeye girip 4-5 kez pijama altı - çorap vs. olduğum oldu epey ucuz ve güzel diye.

takı da mutlaka satılmalı. mesela "saçımı yaptırdım hemen havam değişti, bir küpem olsa fena olmazdı." diye düşünülebilir.

bir de tırnak stickerları falan da satılsa güzel olur.

nasil bir kitle olacak?
kadikoy moda olsaydi organikci derdim ama anadolu kasabasiysa, turistik de degilse don atlet derim. kocalarinin alisverisini de kadinlar yaptigi icin erkek kiyafetleri de dahil edilebilir. ufak bir butik tarzi olabilir, tshirt, bluz, hirka vs. satilan.

çoğu kadın kuaföründe satılıyor zaten dedikleriniz. (şiş yumak dışındakiler yani)

Insanlarin cogu sevmiyor zaten garip bi sey yok ortada

Eskiden çok severdim artık benim de kafa kaldırmıyor.

Bazen ben de sevmiyorum (bazen)

Ben severim ama senin gibi hiç hoşlanmayan arkadaşlarım da var

+1 bende sevmiyorum

Gece hayatından kastın saçma sapan müzikler eşliğinde dans edilen ortamlarsa babaaneliğe +1 olarak ben de varım. Bir kere her şeyi geçtim sanırım müzik konusunda çok faşist bir insanım. Yeni nesil kopma amaçlı yapılmış müziklere bir mağazada denemek istediğim kıyafete bakarken maruz kalınca bile tahammül edemeyip çıkıyorum çoğu zaman. Kaldı ki o müziklerle dans etmek...

Ama güzel müzikler çalan bir yerde gece muhabbet eşliğinde oturup bir şeyler içmeyi severim.

ben de sevmiyorum. 3-5 kere çeşitli sebeplerle gitmişliğim var. ben de sevmiyorum.

Avrupa'da Amerika'da seviyorum. Turkiye'de iskence.

Traveller+1 bi de o mesele var. Oralarda millet gece kulubüne eğlenmeye gidiyor. Bizde kızlar ego şişirmeye erkekler kavga etmeye gidiyor.

Ukrayna ve Rusya'da seviyorum.Türkiye'de sevmiyorum. Klein hariç. Gerçi oraya da gitmeyeli 1 sene falan oldu.

sevmiyorum

Çok ender. Club değil de canlı müzik olup dinlediğim kişiler çıkıyorsa falan

clubdaki insanlar gibi dans edemiyorum, daha doğrusu dans etme konusunda sıfırdan öte eksilerdeyim. içki kullanmıyorum. club müziklerini hiç mi hiç sevmiyorum.

bu sebeplerden ötürü olsa gerek ben de çok sıkılıyorum.

ms brownstone +1

ayrıca sevmeyişim evrensel. dünyanın herhangi bir yerindeki herhangi bir club'a gitmektense millet kıraathanesine gitme fikri daha cazip geliyor zihnime.

Türkiyede hiç sevmiyorum
başka yerde de ortama, müziğe, benim moduma vs. bağlı
bir de insan hayatının değişik dönemlerinde değişik şeyler arıyor olabilir.
25 yaşındayken kokteyller denemek, sabaha kadar dans etmek filan yapardım, severdim de, şimdi bünyem kaldırmaz, heves de yok. alkol de almıyorum.
bir de benim için klüp hiçbir zaman "keşişme ve ötesi" amaçlar için gittiğim bir yer olmadı hep kendi eğlencem, kafa dağıtmam için gittim, arkadaşlarla gittim vb.
şimdi o arkadaş ortamım da yok kalabalık/gürültü çekecek beyin de kalmadı.
yarın ortam değişir, arkadaş grubu değişir, şehir değişir, sevdiğim bir yer olur giderim, kim bilir.

genelde sevmem ancak yılda 2-3 defa olunca güzel oluyor konser vs alkol tüketmiyorum su yada soda içiyorum

ben de sevmem; lakin emir büyük yerden gelince(büyük yer= hatun) niyeyse kendimi club'da çok iyi vakit geçiriyorken buluyorum :)

Kalabalık ve gürültülü yerleri, saçma sapan müziklerin çaldığı yerleri sevmiyorum. Kendimi bu tür ortamlarda çok yabancı hissediyor derhal terk etmek istiyorum.

BIr party animal degilim ama yasim ilerleyip gece hayati islerine veda etmek zorunda kalmaktna cok korkuyorum. Dusuncesi bile rahatsz ediyor. Muzik, hareket, cosku severim ben. Techno zaten severim.
Ama Turkiye'de kafama silah dayasan gelmem gece hayatina. Turkiye'de eglence hayati falan yok. Eglence kulturu yok Turkiye'de.

Hiçbir türlüsünü sevmem. Yüksek sesle müzik tecavüzden farklı bir şey değil zorla götürüldüyseniz.

Ben de sevmiyorum.

Lens market

lens market +1

Lensci.com

lensmarket, memleketteki en düzgün e-ticaret sitesi olabilir.

efsanevi site lensmarket

lens market +1

Kullanmadığımda rahat edemiyorum. Kokan bi insan olmadığım halde. Alışkanlık olmuş. Roll on’suz asla

Her gün duş alıp önce deotak sonra üstüne deodorant kullanıyorum. Bi tane de kesmiyo. Yoksa içim rahat etmiyo.

Siz dr hayrına toplu taşıma kullanmayın emi?

Elbette!

İnsanın kendi kokusuna karşı burun hassasiyeti kayboluyor koksa bile. Nereden biliyorsun ki ter kokmadığını?

en soğuk ve kuru kış gününde roll on + deodorant kullanırım, az terleyen birisi olmama rağmen.

Kullanmiyorum

offf kokun buraya kadar geldi :(:( kullanıyorum tabi ki.

Bizzat sabahını akşamını dip dibe geçirdiğim insan şaşırarak kullanmadığım halde temiz olduğumu söylemişti.

Bunu kullanınca terliyorsunuz ve kokular karışıyor. Daha mide bulandırıcı oluyor. OLMUYOR MU?

Kullanıyorum
Ofiste kullanmayan arkadaşlar odama girince arkalarından deodorant sıkıyorum

Her gun duş alıyorum + deodorant kullanıyorum, gün içinde de sıkıyorum bazen.

kullanıyorum, kullanmayanlara sövüyorum.

O kisilerden biri sensin demek :'(

Zaten herkes kendini temiz gorur.

Acaba diger insanlar o kokan insanlari nasil algiliyor

Edit: Yukarida akillica bir soru gelmis ama begenmemis tik atmamissin, cidden kokmadigini nereden biliyorsun? Insan kendi kokusunu her zaman almaz sonucta.

deotak varken sümüğümü atmam

@howfarsthesky

Cevabını yukarda verdim. Cevapları oku.

kullaniyorum.

kullanmayinca sen hissetmiyorsun zaten, etrafindakiler hissediyor.

@scheherazade teşekkürler durumu güzel özetledin. Yahu kullanmiyorum, bir sabah bir akşam duş alıyorum diyorum. Yok sen kokuyorsundur da bilmiyorsun diyor. Hadi ben bilmiyorum sabah akşam benle olan insan da mı bilmiyor...

Hayatım boyunca kullanmadım. Ter koktuğumu da hatırlamam hiç.

Kullanıyorum stick olanlardan. Kullanmadan çıkmam.

senelerdir kullanmıyorum. Deotak krem kullanıyorum. Ekstra güzel kokmak istersem parfüm kullanıyorum boynuma, koluma.
Koltukaltı bence deodorant-parfüm için uygun deri yapısına sahip değil, acıtıyor.

Kullaniyorum. Ama takıntılı değilim kullanmadan dışarı çıkınca kendimi pis hissetmem. Kullanmiyorsun diye sana da pis demem.

Ama iğrenç ter ya da ter+deodorant ya da leş gibi parfüm kokanlar var etrafta.

hiç ter kokmadığım halde kullanıyorum. temiz hissettiriyor kokusu.

Kullanıyorum çünkü pisim. Bir arkadaşım da böyle ben her gün banyo yapıyorum o yüzden ter kokmuyorum diyordu. Ama kokar ve diyemezdim.

Deodorant kullanmıyorum ama roll-on ve parfüm kullanıyorum. 10 yıldır deodorant kullanmamışımdır.

deodorant kullanmıyorum.
her sabah duş alırım.
duş alamayacak kadar geç kaldıysam koltuk altlarımı sabunlu suyla yıkarım.
ve mutlaka ama mutlaka her sabah deotak sürerim.

deotak varken kim öper deodorantı.

roll-on ve gazsız deodorant kullanıyorum. eksikliğini hissediyorum her ne kadr temiz olsan da ter bezleri cayır cayır çalışır

Düzenli duş alan ve koltuk altını temiz tutan biri, beslenme tarzı da buna uygunsa kokmayabiliyor gençler. Sakin olun, deodorant kullanmak zorunda olmayan bir sürü şanslı insan da var genetik olarak.

Adam tanıyorum kıçını yıkamaz, kuru peçeteyle siler atar. Her türlü yağı baharatı gömer mideye. Ama deodorant kullanmayanı "nasıl kokmazsın ya, kokuyorsundur farkında değilsindir" diye şaşırır.

Düzgün beslenin, temiz yıkanın (ıslanıp çıkmayın), kıl tüy temziliğiğe dikkat edin. Kolay kolay teriniz kokmaz o zaman, hala kokuyorsa genetiktir şansınıza küsün. O zaman kokuyu saklamak için kimyasallara başvurabilirsiniz.

Kullanmıyorum, eksikliğini hissetmiyor etrafımdakiler ("ya bi siktir git dişini fırçala, leş gibi soğan kokuyorsun" diyebilen açık sözlü arkadaşlar edinin.)

Kullanmak zorunda kalana saygı duyarım. Ama duş almayıp, ter kokusunu bastırmak için kimyasalı boca edip, bütün kokuları birbirine karıştırıp iyice iğrenç kokanları da anlamıyorum.

spor salonunun giyinme odasinda, kapali ofiste fosur fosur deodorantlari bosaltan insanlar keske bunu yapmasa.

baska bir insanin nefes alamayacagini, rahatsiz olabilecegini, astimi, nefes darligi olabilecegini, alerjisi olabilecegini dusunecek nezaketleri gorguleri incelikleri olsa.

deodorant değil de roll-on kullanıyorum, giysilerime de parfüm sıkıyorum.
Deodorant veya roll-on veya ne ise artık, kullanmayan insanları kınıyorum.

Ayrıca kıyafetleriniz temiz değilse istediğiniz kadar her gün duş alın, parfüm sıkın, deodorant sıkın, kokarsınız.

Hayır

Ben bi kere buraya bir duyuru açmıştım. Başlık da "artık yapamıyorum" idi. Intihar düşüncesi ile değil iç dökme olarak açmıştım. Bir saat içinde o kadar çok mesaj attınız ki intihar ediyorum sanıp. Çok tatlısınız lan.

Bu da böyle bi anımdı.

Düşündüm, sonra mücadele etmeye ve kendimi kabullenmeye karar verdim.

evet ama nedenini böyle bir yerde söylemek istemiyorum, benim için çok ağır bir şeydi.

Arada bi düşünüyorum. Benimki biraz felsefi. Mutlu olduğumda da düşünürüm bazen. Gitgide yaşlanıyorum. 60-70 yaşıma geldiğimde ne halde olucam acaba diye düşünüyorum. O kadar yaşamaya değer mi? Bir anlamı var mı? Ben burada ne yapıyorum? Öyle de ölücem böyle de... Vs vs.

İntiharımı kaldıramayacak insanlar olduğundan etmemişimdir belki de. Öyle biri kalmazsa belki ileride ciddi düşünürüz intiharla.

Şimdilik koşmaya devam. :)

hiç düşünmedim.

Olmuştur herhalde ergenlik saçmalıkları zamanında ama bir süre önce babamı bu şekilde kaybettiğimden "intihar" konusunu hala zaman zaman düşünürüm. Ölsem keşke, gibi değil de, bu nedir, nasıl olur, niye istenir, vs. anlamaya çalışıyorum bir kabullenişle. Ama kendimi öldürmek gibi bir niyetim olmadığı gibi, bunu bir geyik meselesi haline getirenden de tiksinirim. ("x yaparsanız/yapmazsanız öldürürüm kendimi" gibi yapmayacağını bile bile tehdit unsuru olarak kullananları kastediyorum.)

düşündüm ve hatta girişimde de bulundum. o zamanlar sevgilimin terk etmesi yüzünden bunalıma girdiğimi düşünüyordum ama şu an daha ziyade her şeyin üst üste gelmesi, en tehlikeli yaşlarda tamamen yalnız kalmammış diye düşünüyorum. çünkü o zamandan sonra çok daha fazla sevdiğim bir sevgilim terk etti, çok üzüldüm falan ama intihar etmek aklımın ucundan bile geçmedi.

18 yaşındaydım, üniversiteye yeni başlamıştım. önceki bir yıl içerisinde ailede büyük sorunlar yaşandı, son bir yılı teyzemin yanında okudum. bu süreçte sınıftan birkaç arkadaşım dışında görüştüğüm, sevdiğim vs. kimse yoktu. sevgilimle ilişkim de uzak mesafe ilişkisiydi zaten.

sonra üniversiteye başladım, terk edildim. yurttan nefret ediyordum, okulu ve şehri hiç sevmemiştim, sevgilime çok bağlanmıştım vs. onunla ve üniversite macerasıyla birlikte çok sert bir şekilde uyanmıştım bir nevi: lisede hayalini kurduğum güzel gelecek diye bir şey yoktu. hayallerim paramparça olmuştu, büyük ölçüde yalnızdım, hiçbir şey istemiyordum.

hal böyle olunca hepten içime kapandım ve zamanla çok ağırlaştı durum. en sonunda intihar etmeye kalktım, bir sene tedavi gördüm, 2-3 sene sallandım vs. sonra toparladım. ultra depresyon ve intihar girişimi kısmı 8 ay, "iyileşmeye çalışıyor ama paralize" durumu 1 yıl, "intiharı düşünmüyor ama hala sığır gibi yaşıyor" kısmı 2 yıl sürdü. 18-22 arası yıkıldım.

şu an 24'üm sekste güçlüyüm. kamyon gibi, tank gibi geri döndüm. yaşamayı hiç olmadığı kadar seviyorum, büyük konuşmak gibi olmasın ama intihar edeceğimi asla düşünmüyorum. çok gaza geldim şarkı paylaşayacağım,

www.youtube.com

Dini inancımdan dolayı çok düşünmedim intiharı.
Ama bu konu aklıma takıldığımda, İsmet Özel'in şu sözleri geliyor aklıma, 40 yaşıma kadar hep intiharı düşündüm, ama 40 yaşımdan itibaren insanların intihar etmeye değmeyeceklerini düşünmeye başladım. Bana göre intihar, geride kalanlara yönelik ağır bir suçlamadır. Bu mesajı verebileceğin tıynette insan olmadığını düşününce de intihar etmiyorsun."
Yeterli olmuştur bence.

evet. sonra yavaş yavaş ölmek daha zevkli geldi.

"Kendimi öldüreyim, kurtulayım" olarak bireysel anlamda düşünmedim ama bir iki farklı olay sonrasında o ruh halinin nasıl bir şey olduğunu düşündüm.

Birisi bir tanıdıktı, borçlarından dolayı intihar etti ki borçları da öyle atla deve değil, 50-60 bin lira bir paraydı. Sanıyorum uzun yıllar aynı döngülerin ve ticari başarısızlıkların da getirdiği bir yorgunluk vardı.

Bir diğeri ekşi sözlük'te de gündem olan Mehmet isimli kişiydi, videosunu izlediğimi hatırlıyorum, o ruh hali gerçekten korkutmuştu.

Diğeri ise haberini okuduğum yaşlı bir çiftti, kaldıkları otele bir mektup bırakıp çift olarak intihar etmişler. Sebep daha fazla elden ayaktan düşmek, sefalete düşmek istememeleriydi diye hatırlıyorum.

Vücudundaki tüm hücreleri yaşama odaklı bir canlının kendi hayatını sonlandırma fikrini alması çok üzücü. Yukardaki durumlardan ilkinde insan ister istemez bir tarafta o parayı can sıkıntısından gözünü kırpmadan harcayabilen insanları düşünüp sinir oluyor. İkinci durum ise gerçekten ürkütücü; ortada bir hastalık ya da maddi güçlük yokken, birçok insanın imreneceği bir hayat yaşayan bir insanın karanlığa saplanması, bunalıma girmesi ve bir türlü o kısır döngüden çıkamayıp kendi hayatını sonlandırma fikri çok korkutucu. İlk durum için "Ben yapmam yaa" diyebiliyorum ama bunun için o kadar emin olamıyorum, zira hepimizin hayatında amiyane tabirle boktan zamanlar oluyor, o boktan zamanların bitmediği, daha da kötüleştiği, her şeyin soluklaştığı bir senaryoda ayakta kalabilmek, pozitif olabilmek ve devam edebilmek çok güçleşebilir. Son olay ise ilk ikisinden çok farklı, çok daha kaçınılmaz bir gerçek. Etrafımızda sevdiğimiz insanlar da olsa yaşlanıyoruz, hayat gittikçe zorlaşıyor; işin kötüsü kendimizi bir şekilde idare ediyoruz ama hayat arkadaşımız da gözlerimizin önünde adım adım kaçınılmaza yaklaşıyor. "Ben olmazsam ne yapar" diye düşünmemek de, "O olmazsa ben ne yaparım" diye düşünmemek de mümkün değil ama bunları oturup, karşılıklı konuşup "E ikimiz de olmayalım o zaman" diye karar vermek ve bunu uygulayabilmek çok ilginç ve yine bir o kadar ürkütücü bir durum.

Planlı mlanlı düşünmedim hiç, niyetim de olmadı ama dışarıdan bir güçle ölmenin cazip geldiği, “Şu an tır çarpsa da kurtulsam”, “Şuracıkta küt diye ölsem hayat ne güzel olur, çekmem şu an çekmek zorunda kaldığım şeyi”, “Gelecek güzel günlere tüküreyim” dediğim çok oldu. Çözülmeyen sorunların birikimli yorgunluğu, bıkkınlığı, kendimle ilgili hayal kırıklıklarımın olması nedeniyle öyle düşünüyorum; yine düşünebilirim. Ölümden korkuyorum ama isteyerek çıkamayacağım, zemini olmayan bir balkon kapısı gibi o seçeneğin orada olması rahatlatıyor beni. “En kötü ölürüm, ne olacak ki” deyince sorunlar o kadar büyük görünmüyor niyeyse ve çok fena rahatlıyorum, tır çarpma isteği de geçiyor, ironik bir şekilde hayat daha çekici görnüyor. Ölmek çekici gelmiyor, ürkütücü geliyor ama ölmenin varlığı ve arada aklıma getirmek hayatı daha değerli yapıyor.

Bir kere uçakta o kadar çok korkmuştum ki, “Ne olur öleyim, ne olur öldür beni ve bunu çekmeyeyim” diye hıçkırıklarla ağlayarak abime yalvarmıştım. O an elimde kesici, delici bir şey olsa kendime rahat zarar verirdim. Türbülansa girmiştik. :) Sonra zaten utancımdan herkes bavulunu alana kdar tuvalette saklandım, herkesten sonra ortaya çıkıp bavulumu aldım.

14 yaşından beri düşünüyorum

Düşündüm ve uygulamaya da geçtim. O gün için hep "keşke" dedim, "iyi ki" diyeceğim günü bekliyorum ve bu sebeple yaşıyorum sanırım.

O kadın yüksek ihtimalle cehennemin olacak. Ama güzel tabi keyfini çıkar... şimdilik...

TEBRİKLER
hep hissederim. bu kız heyecanlı biri

Bir süre daha dünyanın şanslı insanlarından olmaya devam edeceksin demek ki. Ne güzel. Uzun sürer umarım.

Benim 2 seneden fazla oldu o hissi yaşamam.

Güzel bir his evet. Umarım böyle devam eder, taıdını çıkar :)

vallahi bu aralar ben de öyle hissediyorum ama mesaj atmaya cesaretim yok :(

güneşli güzel günlere inanan mutlu bir yusufçuk olursun umarım :)

ben en son zaman attigimi hatirlamiyorum, hatirlamak da istemiyorum :)

Güzel heyecanlar bunlar :) umarım istediğin gibi olur.
Benim 6 sene oldu :/

15 sene oldu.

tebrikler umarım istediğin mesaj gelir ve arzular şelale olur mutlu olursunuz

En son 17-18 yaslarindaydi. Ergenlikten sonrakilerde heyecanlanmadim o kadar.

Bugünden tam 7 ay önce hissettim. Böyle bi hiç beklemediğimiz şekilde bir mesajlaşma gerçekleşti. Sayfalarca uzun birkaç mesaj atıldı. Attığı bir mesaja "benim bunun üzerine sigara içmem lazım" diyip sokağa çıktığımda hatırlıyorum o heyecanı

En sevdiği kitaplar aslında birbirinden tamamen alakasız/ayrı kitaplar olduğu için çok da önemli değil. O yüzden - bana göre- güzel bir kitap önermem yeterli diye düşünüyorum: sophie’s World – Jostein Gaarder

(bkz: underground ya da çağımızın bir kahramanı) - vladimir makanin

birbiriyle alakasiz dunya klasikleri.
tolstoy'dan önerin bari. savaş ve barış olabilir.
veya victor hugo - bir idam mahkumunun son günü

edit: buna niye tik koymadın yav? bunları ben yazmadım :D

dorian gray'in portresi

çavdar tarlasında çocuklar - j. d. salinger

hesse-demian
gaarder-portakal kız
rousseau-yalnız gezerin düşleri
rand-hayatın kaynağı
salinger-franny ve zooey
lee-bülbülü öldürmek
celine-gecenin sonuna yolculuk
kundera-var olmanın dayanılmaz hafifliği
greer-max tivoli'nin itirafları

Gecenin Sonuna Yolculuk - Louis Ferdinand Célin

herman hesse - siddharta veya hesse’nin herhangi bir kitabi

Katip Bartebly +1
Kağıt ev
Sineklerin Tanrısı
Zincire Vurulmuş Prometheus
Onca yoksulluk varken
Drina Köprüsü

Bu kitaplarin 7si benim de en sevdiğim kitaplardan.

Ek olarak önerebilecegim;
Çanlar kimin için çalıyor ?
Nietzsche ağladiginda
Gazap üzümleri
Yeraltından notlar

How to read a book - Mortimer Adler

conrad - karanlığın kalbi

céline - gecenin sonuna yolculuk +1

ek olarak:
andré gide - kalpazanlar (kesinlikle beğenecektir diye düşünüyorum)
georges perec - W
paul nizan - fesat

Bu sene yapmadı annemler ama normalde domates ve tarhananin yanında bi de biber ve patlıcan kurutuyodu. Onu da düşünebilirsiniz. Ama o biraz daha keyif işi ihtiyaçtansa

buzluğa barbunya ve kavanozda menemen yaptık ek olarak.

Buzluğa koymak için: Domates rendeleyip veya robottan geçirip buz torbalarına dolduruyorum. Bezelye, taze fasulye, semizotu vs birer pişirmelik olacak şekilde buzdolabı poşetlerine koyuyorum, içine domates de rendeleyip koyuyorum.

Kurutma: Her yaz domates kurutuyorum. Anneme hem dolmalık hem yemeklik patlıcan, kabak, çeşit çeşit biber kurutuyorum. Bu yaz ilk defa bezelye, semizotu ve barbunya kuruttum. Elma ve armut da kurutmaya çalıştım ama pek olmadı sanki onlar bu sefer.

kuşbaşı, pirzola et- kıyma
bezelye
barbunya
menemenlik domates
meyve suyu (kırmızı eriği donduruyoruz)
kara lahana
bamya
birçok çeşit ot (adlarını saysam bilinmez)

bezelye

domates yapıyorduk her sene ama bu hafta başındaki pazarda domatesin kilosunu 3 tl olarak görünce vazgeçtim. turşu yapacağım ama sanırım.

taze fasulye, barbunya, bamya, karnıyarıklık patlıcan, dolma biber.

fasulye, barbunya, et, domates yaptık biz de. erken yapabilseydik bezelye de yapacaktık ama olmadı. bir de dolmalık biber.

Et yazan arkadaşlar;

Eti kuruttunuz mu? Yoksa direkt alıp buzluğa et atmaktan mı bahsediyosunuz?

üste yazılanlar +1

değişik olarak köz patlıcan, köz biber yapıp buzluğa atıyorum.

Ben yapamıyorum. Annem domates sosu, turşu ve kesme (erişte) yapar.

ben 2013'ten beri buradayım o zamanki insanlar bile yok artık.

2008 de ilk girdim. 2014'ten itibaren aktif olmaya basladim.

Benim bu hesabım yeni ama 2010’dan beri duyuruyu takip ederim, içindeyim.

kasim 2008 imis

6 yıl oldu, ama bu nickle 1.5 senedir buradayim.

tam zamanını hatırlamıyorum ama 2012 yazında vize alacağım sıra burayı soru yağmuruna tutmuştum, vize randevusuna giderken giyeceğim şeyi bile buraya sormuştum diye hatırlıyorum ahaha. o yüzden en az 6 yıl 3 ay var. tahminen 7 sene falan.

ilk verdiğim cevap 27.12.08 imiş.

3,5 yıl :) severek takip etmekteyim, duyuru bir yaşam tarzıdırdjfnjdjd

2013' ten beri.

2006

2010

10 yıl oldu.

2013.

2011 imiş.

2012'den beri buradayım. eski cevaplarıma baktığımda uzun süredir görmediğim ve unuttuğum kullanıcılar olduğunu fark ettim. ama son bir kaç yıldır anasayfada hep aynı isimler varmış gibi geliyor.

Slipknot iron maiden geldiginde, irona kalmak istemiyorduk, sahne önü bileklik verecektim birine, o bahaneyle 8 yıldır buralardayım. ülke çok değişti çok..

Açıldığı ilk günden beri burdayım

2007

2011

2013'ten beri sürekli takip ediyorum sanırım. Aktif olarak yazmam da 2 yılı buluyor.

biz diyoruz amk yeni yazar yok diye, şunlara bak daha 2 günlük nikler milenyumdan beri burdaymış. hepiniz mi feyksiniz ikinci beşinci hesapsınız olm, paranoyak oluyor insan.

yani o aralar aktif olan nikler varlar ortada ama nikleri değişti o yüzden başkalarıymış gibi geliyor. bu kadar yeni olsa ortam hareketlenirdi zaten, baksana herkes mayışmış doğru düzgün soru sorun yok.

09.06.09

2013’ten beri

2010'dan itibaren buralardayım.

Bnmde yaklaşık 2008

2014.

2008 miş ilk cevabım, siteye giriş sayım da 9924 , 10 sene olmuş vay beee.

Şimdi baktım ben de, 2013

2013'mus. Ne cabuk 5 yil oldu oyle.

2010 :)

21.06.14 te ilk sorumu açmışım öncesinde okuyucuydum. cevap yazmaya vs üşenirdim.

2010

2009 muş. 9 sene olmuş. reddit te de 10 senedir hesabım var. ama farkettiğim yönelim şu, ekşiduyuru, sözlük, forum vs den uzaklaşıp reddit e kaymışım geçen senelerde. ilgi, içerik ve boş zamanla ilgili bişey bence.

1 yıl olacak yakında. Anladığım kadarıyla duyurunun en yeni müdavimlerinden olmuşum fakat çok sevdiğim bir topluluk oldu şimdiden. Boş vaktimin oldukça bol olduğu şu günlerde, benim için yegane kafa dağıtma,hayata dair fikir edinme mekanı oldu.

2012'den beri. Öncesinde de uzun süre okuyucu olarak takip etmistim.

2007

açıldığından beri varım diye biliyorum... ilk giriş yaptığım mahlas bu değildi.

2008

2007 hazirandan (ilk cevabim) beri buradaymisim. ne zaman acilmisti ki?

ilk cevabım '11 görünüyor ama ben 2008-09 dolaylarından beri buradayım

2010

Bu hesap yedek hesabımdı, bir süre sonra sözlük hesabımla hiç girmez oldum.

Bunun ilk hareketi 2014'müş, ötekinin de birkaç yılı vardır daha geriye doğru.

2008. msnle alakalı bi soru cevaplamışım ilk olarak.

2009'da vermişim ilk duyurumu. Vay be, 9 sene olmuş.

2006'nın 12. ayında ilk cevabımı vermişim.

Kesinlikle Decathlon'a bakın derim.

@sbryldrm, teşekkür ederim ama o tarz istemiyorum, örneklerdeki gibi daha günlük ve şık arayışım var.

Erkek adamın bu asortik çantalarla ne işi olur yahu. Alacan bi adidas nike falan sırt çantası boyutuna göre tamam. Bu benim görüşüm. Linkteki çantaların hiçbirini beğenmedim ayrıca.

erkek değilim ama en çok sonuncusunu yakıştırırdım bir erkeğe.

eşyalar sığar mı sığmaz mı bilmiyorum ama tip olarak en iyisi nat geo bence.

3. olsun keza ilk ikisi çok efemine geldi bana.

ulan gören de tüylü pembe çanta koyduk sanacak, ne abarttınız. feminen olduğunu düşünüyorsanız kadın takıcak gibi düşünün öyle seçin o zaman, ne diyim yani teallam.

kesinlikle üçüncü.

3.

1.çanta tamamen torba model. omuz askıları ince ve sırt desteği yok. laptop falan taşımaya uygun değil, kaldı ki içerisinde muhtemelen laptop için ayrı bir göz de yok. Bilgisayar ile birlikte diğer eşyların içinde çorba olur.Çok kullanışsız, direkt listeden çıkar.

2. Çanta laptop taşımaya daha uygun gibi dursa da onun da omuz askıları ince ve desteksiz. Bir yerden sonra özellikle tshirt ile kullanırken, omuzlarınızı keser. Bir de her ne kadar şık gibi dursa yandaki cayır cayır poliüretan malzeme bence ucuz duruyor.

3. Çanta içlerindeki en iyisi. ölçülerini vermişler, yaklaşık 30 litre civarı. her türlü eşya ve lap topunuzu rahat rahat alır.

Alternatif;

Decathlonun elemişsiniz ama aşaıdaki 20 lt çanta ile her işinizi görürsünüz. Kaldı ki öyle dağcı çantası gibi de değil. bir fiyat performans canavarı.

www.decathlon.com.tr

Ama aynı zamanda şık da olsun, daha cool dursun diyorsanız o zaman şuraya alalım;

www.beymen.com

Ikinci çanta çok güzel bence. Ama sen ilkini yani siyahı al, lacivert her kıyafetle kullanılmaz.

Bu çantalar neden kötü onu da söyleyeyim sana.

Formal giyiniyorsan backpack kullanamazsın yok öyle bir dünya. Ne alırsan al bok gibi durur sırtında. Formal giyiniyorsan el çantası taşıyacaksın.

Ha yok casual giyiniyorsan zaten bu sırtındaki çanta(üstte verdiğin 3 link) yine götüm gibi duracak çünkü formal olmaya kasan son derece çirkin duran çantalar.

Her yola gelsin, güzel ve kaliteli olsun mu istiyorsun?
www.swissgear.com

Yok ben formal takılacam diyorsan Gucci'nin de LV'nin de erkek için el çantaları mevcut. Seçenek sınırsız, fiyat limiti yok bütçene göre bulur alırsın bi tane. Önerim de Guess marka olur kalite fiyat dengesi iyidir.

tavsiyeler için teşekkürler, belirli noktaları düzelteyim madem.
laptop koymayacağım, hatta laptop gözü olmayanları özellikle seçtim çünkü gereksiz yer tutacaktı. ayrıca formal kıyafetle de giymeyeceğim, işe giderken taşımak için değil 2-3 günlük seyahatlerde kıyafet koymak için arıyorum. çantayı götüreceğim yerlerde formal giyinmek zorun kalabiliyorum ama çantayla "kombinlemiyorum". herhangi bir kıyafetle de kombinlemeyeceğim, taşımam gerektiğinde ya da sağa sola koyduğumda spordan gelmiş görüntüsü olmasını istemiyorum. haliyle güzel ve zarif görünmesini istiyorum. gereksiz ip uzantıları, yandaki fileli cepler ya da düz memur ya da müdür yardımcısı çantalarını da istemiyorum.

herschel little america söylediklerime uyan bir model, en başta aklıma geldi ama o da herkeste var diye istemiyorum, en azından istemiyordum; biraz bakındım ki daha iyisini bulamayacağım o yüzden son araştırmalarımı yapıcam, bulamazsam ondan alıcam.

ilki çok kötü onu alma derim. 3. güzel bence ya da thracia'nın link verdiği herschel çok güzel.

Bu üçünden biriyse 3. İlk ikisinin ağzı burnu kaymış affedersin.

@bruce beklentilerine uygun knox studio'lar var, herschel'e gönlün kaymıyorsa eğer bir göz atabilirsin.

Ben ilk ve üçüncüyü beğendim, ama bir tavsiye olarak Herschel çantalara da bakmanızı tavsiye ederim. Bu modelin orijinali onlar gibi bir şey. Erkekler için çok şık gri/siyah çantaları var bu model.
Ben de yeni aldım da o yüzden övüyorum herkese.

kupelerim eskidi. aynılarıni bulamıyorum, halbuki düz halka.

Benim gumuscude var, alayim sana:)

Hangi ülkeye yerleşeceğimize karar veremiyoruz.

Ayaklarım üşüdü ama çorap giymek istemiyorum.

yaz bitti. mont giyme zamanı geldi

Yaz bitti + 1
Sabah kalktım ki sıcaklık 13, hissedilen 11 derece. Yorganlı morganlı yattım gece.
Yarın yeniden 29’a varıyormuş gerçi :)

Şu an en büyük derdim geçici yuva olduğumuz köpeğin ilk 24 saat içinde 3 kez eve çişini yapması. :(

Yeteri kadar karbonhidrat alamıyorum

Mentor lazım

@stavro, ahahah çok teşekkürler.

modanın yakınından bile geçmediğim, hiç anlamadığım halde arkadaşım davet etti diye zorlu center'daki defile organizasyonuna katılmak zorundayım. kendi tasarımları sergileneceği için mevzu önemli. işten çıkıp nasıl gidecem, ne giyecem, gidince elimi ayağımı nereye koyacam fikrim yok. daraldım.

yemek sepetinden guzel sebze yemekleri siparis edemiyorum.

- hangi ulkeye yerlesecegim sorunu abuk subuk dert degil yahu.
- Yaz bitimesi de gayet ciddi bir dert. En azindan kendi adima:) Montan da nefret ederim.
- En azindan aksam goruyorsun kediyi. Benim aksam gorecegim bir kedi yok:)
- Git otur bir kenarda izle defileyi cool cool:)

ayakkabımın derisi çok yumuşak bugün ucunu sürttüm, derisi kalktı.
kelimelik oynuyorum ama baya kötüyüm öyle böyle değil.moraller bozuk.

istediğim cips bakkalda yok. almam için te ebesinin nikahına yürümem lazım. yürüyemem, ama canım çekiyor. aynı şey yer fıstığı ezmesi için de geçerli.....

Kahvenin ilk yudumunu yeterince beklemeden almışım dilim yandı acıyo

internetim bitmek üzere yenilenmesine daha 10 gün var.

oglen yedigim yemegin sosunda sarimsak varmis. buram buram kokuyorum su an. ustelik yakinlarda sakiz/listerine ya da ne bileyim kokuyu bir sekilde azaltacak bir seyler alabilecegim bir yer yok. agzim kapali oturuyorum oylece. hangi akla hizmet sarimsak koyarlar sosa!!
bir kasik kahve mi atsam agzima acaba?

Kütüphanenin klimasından çok ses geliyor şu an, nehrin sesini duyamıyorum.

kulaklığımı evde unutmuşum. ofisteki bütün aptal sesleri duyuyorum.

samsunu pas geç pişman olmazsın. karadeniz havasını çok yansıtmıyor bana göre.

direk trabzon'dan başla

Arabayla değil turla gitmeni tavsiye ederim.
Trabzondan araba kiralayacaksan da benim sürekli kiraladığım bir yer var, memnunum. Orayı tavsiye edebilirim (mesaj atarsan bikgilerininatabilitim)

Tur için de bukla tur derim.

trabzondan başla. samsun karadeniz'in en gelişmiş şehri. bildiğin şehir havası var yani karadeniz dokusunu pek hissedemezsin. trabzon-sürmene'de pide yiyerek başlayabilirsin hatta:)

Trabzon'dan baslayin bence de. samsun gorulesi bir yer degil diye degil, Trabzon ve sonrasinda gezilecek gorulecek cok yayla, cok guzellik oldugu icin. 6 gun bile yetmez hakkini vermek icin.

baska bir zamanda da bati karadeniz yaparsiniz. unye, fatsa, sinop cezaevi, uzun saclinin yeri, gideros koyu, ordan asagi valla kanyonu bolgesi vs.

samsun ''klasik '' karadeniz şehri değil, kalabalık ve kozmopolit.
diğer karadeniz şehirleri gibi falez ağırlıklı değil plaj ağırlıklı, kültür olarak da farklı. samsundan başlanırsa görülmesi gereken yerler daha başka, sinop ve amasyaya kadar uzanıyor.
sadece samsundan başlanırsa şahinkaya kanyonu güzeldir.
ama sadece doğu karadeniz odaklı gezi olacaksa trabzondan başlanmalı.

2.

ilgine alakana bağlı tabi ama bence 3.

2 veya 4
3. aklında kalmaz hiç.

tahkim

2 daha faydalı gibi görünüyor ama 1. seçeneğin içeriğini anlayamadım onu da öğrenip yazarsanız tekrar değerlendirebilirim

4. bence
Tahkim hep havada kalıyor...

Hangi alana ilginiz olduğuna bağlı. Ben kamu hukukunu seviyorum ve ben olsam 2 seçerdim, gündemi yorumlamaya ve ceza dersinde öğrenilen kavramların nasıl uygulandığını görmeye yarar.

merhaba, henüz 3 gün varken geciktirici kullanabilirsiniz. yarından itibaren başlayıp 3 gün boyunca ve yolculuğunuz süresince de kullanırsanız yolculuğunuzu sorunsuz atlatabilirsiniz.

regl düzeninizi biraz şaşırtan ve rayından çıkartan bir ilaç ama regliniz kısa sürede yoluna giriyor. ben başka bir yan etkisine rastlamadım. sıkça tercih edilen bir alternatif. korkmanızı gerektirecek bir durum yok bence.

Aynı durumdayız benim de salı günü yolculuk ama bence doğal akışına bırak onunla yaşamak zorundayız:/

geciktiriciye başlamak için tam zamanındasın. ben bi yan yetkisini görmedim, düzenim de şaşmadı. kullandığım süre içinde regl gibi şişik gezdim sadece. ki sen uzun süreli de kullanma derdinde değilsin çok etkisi olmaz sanırım.

Bunun için regl düzeninle oynayacak ilaç içmenin ne faydası var ki, ben de hastanelik etmese de regl dönemlerini ağrılı geçiren biriyim, yerinde olsam en fazla bitki çayi içerdim. Yedek ağrı kesici al. Belki sürekli kontrol etmen gerekecek ama yol bence o kadar da uzun değil. Regl iken 12-14 saat yolculuk çok yaptığım oldu, hiç bu kadar düşünme.

@fragile lady, rayde

normal süreçte çok ağrılı geçiyor ilk 2 gün. jinekolog 2 gün öncesinden ağrı kesici almaya başla demişti. geciktirici kullandıktan sonra da çok ağrılı geçtiğini söylemişler. normaldekinden daha fazla bir ağrıyı düşünemiyorum, o yüzden korktum :/

Yolculuklarda regl olmak berbat bir şey, başıma çok geldi, bu tarz ilaç kullanmak istemediğim için (başka ilaç da kullanmam zaten) idare ettim. Tek molalı otobüs yolculuğunda da idare ederdim. İnsanlıktan çıkmış halde olabilirim o ayrı :/
Kardeşi kadın doğumcu olan bir arkadaşım var, o sıklıkla geciktirici kullanır, kardeşi bişey olmaz kullan diyormuş.

Gece pedi yani bez gibi olanlardan kullanip ilac almamak en optimali. Gidecegin yere varir varmaz da dus ve insanliga geri donus.
Molada degistirirsin, cok kotu degil. Ilac almaya degmez.

Magnezyum agrilara birebir.. birkac gün once baslamak sartiyla

kuehles blondes + 1
Bu seneki tüm yolculuklarım regle denk geldi. Kalın maxi pedlerle rahat geçiyor yolculuk.

çocuğu olan herkes adına ben ortak cevap vereyim.
çocuğum.

Uzun vadeli düşünürsek yaşlılığımda yalnız kalmak. Ve sanırım korkum gerçeğim olacak.

ben zaten işsizim, şu an beni korkutan en büyük şey eşimin de işsiz kalması. öyle bir risk var çünkü bu sıralarda.

proculianus +1

Birine muhtaç kalmak.

Ailemden birini kaybetmek.

Yavaş ve acı çekerek ölmek. Sağlığımı kaybedip birisine muhtaç olarak yaşamak. Allah'a dua ederim. Ölümüm hızlı ve acısız olsun diye.

görme yetimi kaybetmek. ötesi yok. söylerken bile korkunç bir rahatsızlık duyuyorum. temelde "gafam gözüm sağlam olsun da" insanıyım. işsizlik tabii ki çok geçerli bir korku ama elim ayağım tuttuktan sonra her şekilde yaşar ve mutlu olmayı başarırım gibime geliyor. hani sakat kalsam bile "çekme anayı bacıyı" reyiz gibi yine bi' şekilde yürürüm, uyuşturucu ticaretimi sürdürürüm ama göremediğim zaman benim için hayat biter sanırım. duyamamak, yürüyememek falan neblim yine bir derece kabul edilebilir, tolere edilebilir geliyor ama görememek bambaşka. oy anam.

bi kere bi haber okumuştum. adam araba kullanıyor. ışıklarda gözünü kapatıyor bir an, açtığında kör. okuduğumda höyküre höyküre ağlamıştım. ellaam sen verme yarabbim.

yalnız ölmek

Ailemi kaybetmek

burada anonimken bile söyleyebileceğim bir şey değil. Ne kadar büyük bir sorun benim için, gerisini sen düşün.

geç ölmek. 90 yaşına gelmişsin hala elektrik faturası ödüyorsun, felaket..

tayland’a tekrar gidemeden olmek.

geyik yapacaksak, cenazemin herhangi bir dinin usullerine göre gömülmesi. mortingen ştrayze yatarken tepemde bir vaizin kafa ütülemesi.

ciddiysek, sorumluluğumdaki/sevdiğim/değerli birini ölüme terk etmek zorunda kalmak.

Olum.

Sevdiklerimin ölmesi. Başka da bir şey yok.

okulu bitirmek

Evrenin büyüklüğü.
Hayatın anlamsızlığı.
(Birbiriyle bağlantılı olduğu için iki şey yazdım)
Evrenle ilgili belgeseller izleyemem mesela çok fazla etkiler ve hemen kapatırım. Üzerine konuşmayı sevmem ve aklıma girdiğinde uykumu kaçırır nefesimi keser.
(Teşekkürler)

Bir tane değil ki.

Aileden birini kaybetme fikri.
Evlenmek (bazen kabus görüyorum o derece)
Bir de sağlımı kaybetme, bakıma muhtaç olma.

Ölüm.

Felç kalmak

Evsiz kalmak

Evsiz, parasiz, issiz kalmak.
Aile bireylerimin ölmesi.
Cok yaslaninca yalniz kalmak.
Yanarak veya bogularak ölmek.
Görme yetimi kaybetmek.
Insanlara karsi rezil olmak. Elimde olmayan sebeplerden ötürü yanlis anlasilmalara kurban gitmek ve sonrasinda da afise olmak.

ve daha birsürü sey. Iyi gene anksiyete sahibi olmuyorum :D

ikili ilişkileri sağlıklı ve sürdürülebilir şekilde yürütmenin ön şartının, yalnız kalabilme yeteneği olduğu söylenir. şimdiye kadar kendini bu yönde geliştirme ihtiyacı hissetmemiş olabilirsin. şu an yaşadığın süreci, kendine sosyal olarak yetebilme anlamında geliştirmek için bir boşluk olarak değerlendirebilirsin. zaman içinde sosyal çevren oturacaktır.

ya da bir müzik aletini çok iyi şekilde çalmayı öğren. bunu yapıp da sıkılan insan görmedim.

27 yaşındayim, hayatimin çok az bir evresinde hayatımda biri oldu, yalnızlığa o kadar alışkımım ki, bünyem ilişkiyi kaldırmıyor. Hangisi sağlıklı sen karar ver.

Tavsiyem ise yok.

maşallah.

insan gibi bu ya, töbe bismil.
eve geç gelince kapıda karşılayıp yargılayıcı bakışlar atacak bir tipe benziyor.

Maşallah <3

Cok tatli masallah. Gozleri cok guzel. @Lim5 kedisine benzettim.

çok tatlı annesiii yerler onu

benim yeğenime çok benziyor yaa hahaha

Hayret edilecek bir fiziğe sahip maşallah. Adnan Hoca düşüncelerimi özetlemiş :)

www.youtube.com

Ne psikopatı? Çok insancıl ve sevecen bakmış, hatta dil çıkarırken bile ciddiyetini korumuş :P

Kedinin cinsi nedir?

oyy o dili yerim.

maşallah <3

@perfectum cinsi ragdoll diye geçiyor

Matbu evrak?

Fiş

postacı örneği için mazbata deriz.

Makbuz hizmet alındıktan sonra veriliyor. Bir şey alınacak, ödenecek, onun kanıtı da makbuz. Ama dediğim kağıt parçasının bununla bir alakası yok.

Matbu evrak: Terim ama bu. Terzi ''matbu evrağınızı getirin.'' demez herhalde?

Fişe gidiyor aklım.

Teslim fişi?

teslim fişi +1
www.google.com.tr

facebook'ta kitap faresi kitap kulübü diye bir grup var, her hafta bir kitap belirleyip, okuyup sonrasında da buluşup tartışıyorlar. Ben hiç katılmadım ama güzel kitaplar seçtiklerini görüyorum, okuma listeleri de yayınlıyorlar.

eksisozluk.com

goodreads

1000kitap gayet güzel bir site.
kadın olduğunuzu anlayanlar olacaktır, onları boşverin.

Açıklamanızı okudum ama şehrinizdeki kitap kulüplerini araştırabilirsiniz. Yıllar önce katılmıştım bir kitap kulübüne çok güzel bir deneyimdi. Kulüpteki hoşgeldin konuşmacısı bir kulübün en fazla 15 kişi olması gerektiğini söylemişti. Biz 10 yoktuk.

1000 kitap da tartışılmıyor sadece yorum var sözlükteki gibi.

nö

Bazen insan 1 hafta önce yazdığı bir şeye bakıp "Lan ne kadar saçma yazmışım" diyebiliyor, 10 sene önce yazılan bir şeyi okumak daha utanç verici olabilir, o nedenle günlük tutulmamalı diye düşünüyorum ben.

Tutuyorum. Ama günü gününe değil canım isteyince yazıyorum. Hatta uzanip deftere bakinca 2018 de şimdiye kadar sadece 3 gün yazmışım. 2017' de ise 15 gün yazmışım. Yazma konusunda git gide köreldiğimi fark etmiştim zaten ama bu şekilde görmek garip oldu.
Ek
"sizce günlük tutuluyorsa neden tutulmali?"
El cevap
Zamana karşı kendini ve dusuncelerini unutmamak, kayıt altina almak için. Bazen kendi düşünsel evrimimi görmek komik olduğu kadar düşündürüyor. Geri dönüp okumak zevkli oluyor bazen.

Geçmişteki yaşantımı hatırlamak, o günlerde hissettiklerimi, bugünle karşılaştırmak adına tutmak isterdim. Fakat anladım ki yazacağım şeyler hep benzerce olacak. Hayatım boyunca, yıllarca aynı konular,kişiler,sorunlar çevresinde dönüp durdum. Farklı hisler,düşünceler,olaylar yazmak için günlüğe değil yıllığa ihtiyacım var sanırım.

Günlük tutmuyorum fakat duygularımı yazıyorum ara sıra bir deftere. Dönüp baktığımda o gün yaşadığım olayları değil de hissettiklerimi okumak daha çok hoşuma gidiyor.

Bence tutulmalı, bir şeyler yazabilmek, özellikle günlük gibi yazılarda, yaşanılanları yahut hissedilenleri somut olarak görebilmeye imkan sağlıyor.

Tutuyorum. Gunluk gibi degil de, aglama duvari gibi daha cok gerci. Insan unutan bir varlik, bu yuzden tutuyorum acikcasi en birinci sebep. Eskiden yazdigim seyleri okumak cogu zaman hosuma gidiyor. Bir zamanlar neler hissettigimi, neler dusundugumu gormek ve bundan tabiri caizse analizler yapmak guzel bir sey bence. 2018'de cok az yazdim. Simdi baktim 48 sayfa sadece. 2017'de 100-150 sayfa vardir. Ic bosaltmak icin de ideal bir sey bu arada. Ne zaman kendimi kotu hissetsem hemen defterime kosarim. Hatta ara ara sayfalarda "Hep mutsuzken yaziyorum, bugun de mutlu bir seyler yazayim da geri donup baktigimda hep mutsuz oldugumu sanmayayim." yazmisligim var. Oyle iste.

angelus +1

Günlük gibi değil ama her zaman yazmak istediğim zaman elime aldığım bir defter olur. Tarih de atarım ama günlük mantığıyla yaklaşmıyorum. Evet insan birkaç gün önce yaşadığı şeylere bakınca bile utanabiliyor ama yıllar sonra baktığınız zaman ne yaşadığınızın ve ne hissettiğinizin muhasebesini daha sakin bir kafayla yapabiliyorsunuz.

Olay "Sevgili Günlük," muhabbeti değil ama yazmak bence insanın içini rahatlatan bir şey. Liseden beri yazdığım yazıları biriktiriyorum ve okuduğum zaman iyi hissediyorum. İlla bir deftere bile ihtiyacınız yok. bilgisayarınızdan ya da telefonunuzdan yazıp Drive ya da mailinize ekleyebilirsiniz. Sonuçta sadece siz okuyacaksınız, kendinizle baş başa olduğunuz bir yer.

hayır.

psikolojim çok bozuk. düzeltmek için tutuyorum.

insan neden kendisinden, yaşadıklarından utansın ki? tam da bu sebeple yazılmalı. okumayı söktüğüm yaştan beri yazıyorum.

konuya ek olarak günlük tutanların cinsiyeti nedir? erkeklerin uğraşacaklarını zannetmiyorum.

ilk ilkokulda başladım 2001 de sanırım.. o dönem 3 4 yıl tuttum. her gün olmasa da sık yazdım, ajandam tümden doluydu.
üniversitede dönem dönem tuttum ama bu sefer ajandam dolmadı.

tutmanın faydası kendindeki, lisanındaki, duygularındaki değişimi görebilmen. insan çocukluğunu izliyor gibi oluyor. ve unuttuğum o kadar şey var ki. yaşadığım çoğu şeyi hatırlamıyorum ne yazık ki.

ek: cinsiyetim kadın.

lisede ve ortaokulda ısrar eden hocalar vardı. ısrarları ve telkinleriyle bir süre tutmuştum ama uzun sürmedi.

başından önemli olaylar geçen ve önemli devlet görevlerinde, gazetecelikte, sporculukta vs. bulunan anılarını yazması, hatta kitap haline getirmesi taraftarıyım ama öyle her gün günlük tutarak değil.

günlük deyince bana ergenlikte yapılan bir iş gibi geliyor, bu yaştan sonra günlük münlük tutmam.

kısacası önemli görülen anıları yazmaya evet ama önemli - önemsiz sıradan, günlük olayları her gün her gün yazmaya hayır.

Oyle bir luksum yok. O kadar bol zamanim yok.

muğla.

gel memleketime, bende uzaktan calisiyorum. Diyarbakır.

Çanakkale
Aydın
Tekirdağ
Yalova

Muğla +1
Aydın+1 (Kuşadası, Didim) burada uygun fiyata evler var.

Ve insanların aklı başında olma durumu eğitim seviyesi ile doğru orantılı değil buralarda. Genellikle yeniliklere açık insnalar var

bursa nilüfer'i çok duyuyorum sağdan soldan, bir arkadaşımın abisi yerleşti hatta geçenlerde ama kira durumunu bilmiyorum.

Antalya kötü değil. Tek sıkıntısı fırının içinde yaşıyormuş gibi olması, onun dışında tüm şartlara uyuyor.

samandağ (hatay) olabilir. ama kiraları bilmiyorum.

Net Sinop ama yazın trafiği çekilmez olabiliyor

aydını önermem. muğla eskişehir

Aydın’da hem kiralar ucuz değil hem sakin değil. Muğla’da da kiralar pahalı ama en azından sakin.

sinop derim ben.
insan ve doğa yapısı olarak karadenizden apayrı bir yer.
denizi muhteşem.
insanları da karadeniz bölgesinin genel bağnaz yapısına göre fersah fersah çağdaş.
ufak sessiz sakin bir yer.

sinop ama insan orada da sıkılır ankaradan sonra.

Edremit ve çevresi.

iş aramayacaksanız izmir olabilir. izmirde iş sıkıntısı var diyor arkadaşlar(inşaat).

deniz kıyısı olan herhangi bir yer. bence çanakkale. 10 numara yer.

Aydın'dan sakın... Uçuyor Aydın..

Muğla daha mantıklı olabilir ya da denizi olan bir ilçe..

Ben olsam Kaş'a taşınırdım (1-2 sene sonra da kaçardım)

Ordu Merkez diyeyim. Havalimanı yakın, bir sürü plajları var. Bir çok şey gerçekten ucuz vs.

Kaş

bence Çanakkale.Ben Trakyalı olduğum için Kırklareli de seçerdim ama orası size küçük ve sıkıcı gelebilir.

çanakkale bence hem sakin hem uygun ve güzel

Bursa dan uzak dur.kiralar tavan.insani tahammulsuz artık ve belediye hiç calismiyor.

bursa'dan uzak dur +1

sabah hakan ural samsun mamsun diyordu. yaşanır diyordu. bi bakılabilir.

izmirde yaşıyorum izmiri önermem. Çanakkale olabilir.

Ankara’dayım, Fethiye’ye taşınmayı düşünüyorum bu sebeple Fethiye diyorum.

Pedal çevirmeden kaykayda gidermiş gibi ayaklarınızla şeyapın arada hızlanınca da ayaklarınızı yerden kaldırın. En azından güvenli dengeyi öğrenirsiniz gibi bence.

pratik gerekli, pratik yaptıkça öğreneceksiniz. biraz daha sabır.

bir duble viski stresi azaltir.

sen sürerken arkadan birisi tutsun, sonra senin haberin olmadan bıraksın.

Koltuk ve gidon ayarını size göre indirin, ayaklarınız rahatça yere değiyor olsun.

İleri bakın, sadece ileri bakın. Asla gidona ya da pedala bakmayın.

Sonra sağlaksanız sğ, değilse sol pedalı tam dik konumdan bir tık ileri pozisyonda bekletin.

Ayağınızı pedala koyun ve sıkı durun, bütün gücünüzle pedalı itin/basın ve hızlıca kendinizi ileri atmayı sağlayın.

O esnada en önemli nokta ileri bakmaktır, asla gidona ve yere bakmayın.

İlk kuvvetli ayağınız ile yol almaya başladıktan sonra panik yapmadan yavaşça diğer ayağınızı da pedala koyup yavaşça çevirmeye başlayın.

Vitesin 1'de yani en yumuşak vitesde olması işi kolaylaştırır.

Unutma, sadece ileri bak.

Üç denemede öğrenmen lazım, dünyanın en basit işlerinden biri. Bisikletin gitmesi içinn senin bir şey yapmana gerek bile yok aslında.

Gidonu sabitleyip bisikleti hızlıca fırlatsanız uzun bir süre düm düz gider zaten.

Sadece ileri bak demiş miydim?

John Bloor açıklamış güzelce.

Ben de şu videoyu:
www.youtube.com

ve şu bağlantıyı bırakayım:
www.bisikletforum.com

ayaklarına veya bisiklete bakma sadece önüne bak +1

Ben de binemiyorum. Bir ara ders alacağım.

Binemeyenler toplansın ders vereyim, 3 ders sonra teker yaptırırım :)

ben de şu videoyu buraya bırakayım. aynı yöntemle 2 saat içinde kızıma öğretmiştim. yetişkin olduğunuz için pedalları sökme aşamasını atlarsınız.

www.youtube.com

Neden kimse arka tekeri 3 lemekten bahsetmiyor. Denge sağlandıkça yan tekerlerden biri çıkar, 3-4 kere düşülüp diz patlatılır, daha o yara kabuk bağlamadan güven kazanılıp 2 tekere geçilir. bu işin olayı budur. o 4 tekerlekle karizma bi gider yani. diyeti bu.

Denge tekerleri ogrenmeyi geciktiriyor, tavsiye edilmez. Size yardimci olacak sabirli bir insan bulmak gerekiyor. Bir de, vitesi tutan duzgun bir sehir bisikleti/Hollanda bisikleti... Gidip dag bisikleti ya da yol bisikletiyle bisiklet surmeyi ogrenmeye kalkmayin.

Balansim rezalet ve sportif olmanin yanindan gecmeyecek biri olarak soyluyorum, ben de 20li yaslarda ogrendim bisiklet surmeyi ve 3-4 kez yarim saatlik cabalama yetti bana. Ayni sene gittim Danimarka´da tura ciktim hatta abartip :-)

Ilk suruslerinizde dizlik ve kask kullanmayi dusunebilirsiniz, aslinda kaski hep kullanabilirsiniz, tabii bunlar ogrenme surecini hizlandirmaz. Ama bir derece guven verir size.

kucuk bisiklette deneyin bmx tarzi bir sey bulursaniz hatta cok rahat olur. utanirim kucuk bisikletle derseniz, ucra yerlerde bir arkadasinizi da alip pratik yapin. direk at gibi bisikletle denemeyin.

teşekkürler tavsiyeleriniz için. sabah erken kalkacağımdan (kaytarmıyorum -_-) bugünü es geçsem de önümüzdeki gecelerde işime yarayacak.

benim de gitti, mesajlar gitmiyor fotoğrafim anasayfada çıkmıyor :(

bu kadar çok kurcalarsanız olacağı buydu. kırdınız rahatlamışsınızdır şimdi. şeyma ağlıyor şuanda çekilir misiniz kenara ?

Ne kayıp görüşmek mi görüşmemek mi?
3 kişi ile hiç iletişimim kopmadı liseden. 10 sene önce mezun oldum. Vay be 10 sene olmuş. Gaddeymit!!

görüşmüyorum. sadece yıllar önce bir arkadaşım ulaşmıştı email ile, bir kaç email ve bayram kutlaması sonrasında iletişimimiz durdu. bazı şanslı insanlar oluyor, orta lise arkadaşları ile aynı iş yerinde filan oluyorlar, hem garip geliyor hem de imreniyorum.

gorusmemek kayip

biriyle görüşüyodum, buldumcuk oldu sonradan. artık görüşmüyoruz skkdkd

Neredeyse nepsi yaşam tarzı bakımından muhafazakar dindar, gelir bakımından fakir fukara veya orta altı gelirli ailelerin başarılı ancak memurluk peşindeki vizyonsuz ve sıradan çocuklarıydı. Yüzde 90’ı da gitti öğretmen oldu. Bana bir faydası olmayacak sıkıcı insanlardı. Arada denk geliyorum da özel görüştüğüm kimse yok.

Bir kişiyle görüşüyorum. Yoğun olmazsak ayda en azından bir defa görüşmeye çalışıyoruz.
Ailem dışında yanında en rahat olduğum kişi o, hayata bakışımız çoğu zaman uyuşmuyor ama iletişimimiz iyi.

Hiçbiri yok. Sosyal medya üzerinden bir kısmı ekli ama samimiyet, yakınlık vs yok hiçbiriyle aramda. Bir tek kişi vardı yakın olduğum ve fırsat buldukça görüştüğüm, o da evlenince artık organik olarak lise ile bağıntılı kimse kalmadı. Üzen bir şey mi, bilmiyorum. Ruh halime göre değişiyor bu. Mesela etrafımda gözlemlediğim kadarıyla çoğu insan daima bir arkadaş grubuna güvenerek hareket ediyor. Sosyal ve sevgi açısından bir dayanak olarak görüyorlar. Hem lise grubu hem de üniversite arkadaş grubu olan biri iki tarafta da özgüvenli oluyor. Çünkü lise olmasa üniversite, üniversite olmasa lise arkadaş grubu var ve bu obalr için bir dayanak.

10 yıl olmuş liseden mezun olalı (oha) ve birkaç yıl öncesine kadar gerek İstanbul'da gerekse liseyi okuduğum şehirde denk gelmeye çalışır, 5-10 kişiyi bir araya toplar geyik yapardık da son bir yıldır hiçbiriyle görüşmüyorum.

Benim çevremde çok iyi yerlere gelenden mahalleye bela salana kadar geniş bir yelpaze var. Sanırım yaşla birlikte paylaşım da azalıyor, öncelikler değişiyor. Üniversite grubumdan bile en yakın olduklarımla zar zor görüşüyoruz. Evlenen, yurtdışına giden, mezun olduktan sonra sesi soluğu kesilen derken ayda yılda bir görüşünce mutlu oluyoruz.

Ben liseden 10 kişiyle düzenli görüşüyorum. 6 kişilik bir grubumuz var, aramızdan su sızmaz. Herkes farklı dünyalarda farklı işlerde güçlerde şu an ama kopmadık.

En yakın arkadaşım liseden, neredeyse her gün konuşuruz onunla. Onun dışında 5 kişilik bir grubumuz var, yurt dışında yaşayanlar olduğu için sık görüşemiyoruz ama iletişimdeyiz sürekli. Lise arkadaşlarımı çok seviyorum.

hiçbir lise arkadaşımla görüşmüyorum.
facebook'ta hemen hemen hepsi ekliydi. kimisi sonradan çıkardı, kimisi hesabını kapattı/dondurdu. kalanlarla da görüşmüyoruz, sadece ekli olarak duruyorlar :))

bence görüşmeye gerek de yok. lise çok güzeldi, geçti gitti. şimdi bir araya gelsek çok konuşamayız gibi geliyor bana. aradan geçen 10+ seneden fazla zaman içinde hepimiz çok farklı insanlar olduk. tekrar lisedeki uyum olmaz ve bu canımızı sıkacaktır.

geçmişi bırakıp yeni arkadaşlar bulmak lazım.

Aramda ülke farkı var, haliyle canlı canlı görüşmeyeli çok oldu. Bir de ben 18 sene önce mezun oldum liseden. Şimdi çoğunluğun ikinci, üçüncü çocuğu var. Bazıları bekar veya yurtdışında falan. Lise dönemim iğrenç değildi ama ta o zamandan “Üniversite başlasa da şu insanları görmek zorunda kalmasam” diye düşünürdüm. Ben de çok ergendim, o halimle bile ortam çok ergen gelirdi. Üniversiteye başlayınca çok rahatladım. Görüşmeye devam ettik ara ara, şimdi doğum günümüzü kutluyoruz Facebook üzerinden. Kayıp 0. Üniversite arkadaşlarımla görülüyorum fırsat oldukça, her geldiğimde görüşüyoruz.

orta okuldan kalma 9 kisiyiz. herkes baska sehirlerde/ulkelerde baska hayatlar kurdu (evlilik-coluk cocukvs) fakat aktif olarak gorusuyoruz. ayda bir falan da yuzyuze gorusuyoruz (ev gezmesi-disarda muhabbet-yilda bir kere herkesin geldigi kamp organizasyonu-tee kanada'dakini bile gormeye gittik 2-3 kisi)

universitede de 5imiz ayni evdeydik zaten.

herkesin sosyal arkadas cevresi var takilip gorustugu ama en nihayetinde kemik kadro hep ayni. 16 yildir boyle.

Tabudeviren +1

liseden grubumuz vardı. 5-6 kişilik bir grup. hala görüşürüz. 5 sene oldu mezun olalı

11 yıl olmuş. Iki kişiyle hala samimiyetim var, gorusuyorum. Ayrı ülkelerde yaşadığımız için iki kere falan görüşebiliyoruz yılda. Ama olan bitenlerden haberdar ediyoruz birbirimizi, ailelerini tanıyorum, yarın yazlıklarına gitsem kimse ''a buf-e kür de kimmiş, niye gelmiş?'' demez.

6 yıl oldu mezun olalı. denk geldikçe görüşüyoruz bi 10 15 kişi. aynı şehirdeyken her hafta görüşürdük.

Mezun olalı 8 yıl oluyor, hiçbir lise arkadaşımla görüşmüyorum.
Lisedeyken çok samimi 5-6 kişilik bir grubumuz vardı, hatta 4ümüz aynı üniversitenin aynı fakültesini kazandık. Muhabettimizin sonsuza kadar sürmesi için tüm şartlar oluşmuştu ama ne olduysa bir şekilde ben koptum onlardan. Yıllardır görmedim hiçbirini.

2 kisiyle görüşüyoruz. Biriyle uzaktayiz birbirimize ama ayda 2 defa telefonda görüşürüz. Diğeriyle de ayda 1 ya da 2 ayda 1 yoğunlumuza gore bulusuruz.

bir de şunu söylemek istiyorum: eğer üniversitenin ilk yıllarındaysan, üniversitede kendine iyi bir arkadaş/arkadaş grubu bulamamış ve bu yüzden lisedekileri özlemeye başlamış olabilirsin. eğer böyleyse bu ruh halinden koşarak kaç bu duygudan. yoksa üniversite hayatın berbat geçer.

sadece 1 tanesiyle görüşüyorum. 7-8 sene olacak lise biteli. çok şey paylaştık. çok ortak yönümüz var. canımı veririm o ibnetor için, o derece. ama geri kalanı ak koyun olup çıktılar. en son baktım olacak gibi değil silip engelledim hepsini.

@tabudeviren yok yahu mezun olalı 6 yıl oluyor :')