öncesinde diğer duyurudaki şu sorunlar oldu ancak çok bağlantılı değil. okumasanız da olur.

www.eksiduyuru.com

pandemiden dolayı aile evine döndüm. 2. katta oturuyorum ve 3. katta ablam ve kocası oturuyor. 1.5 yıldır buradayım. 1.5 yılda gördüm ki bu adam ablama çok kötü davranıyor. adam cahil biri ancak her şeyin en iyisini bildiğini düşünen, eleştiriye kapalı biri. ablamda ilişkileri kötü aslında ama toksik bir ilişki türü. seviyoruz meviyoruz ayağındalar ama sürekli kavgalılar. ben de rahatsız oluyorum.

bugün uyuyordum deli gibi bağırmaya başladı bu adam. sesinden uyandım. bekledim hala kavga etmeye devam ediyorlar. sonra çıktım birbirimize girdik. yumruklaştık dayak da yedim. daha sonra sakinleşince konuşmaya başladık ancak laftan anlayan biri değil. adam kendi kulaklarımla duyduğum şeyleri, kendi gözlerimle gördüğüm şeyleri inkar ediyor. ablama kötü davranıyor. ablamda biraz ezik ve fedakar olduğu için sineye çekiyor. o da bağırıyor ancak genelde haksız olan o adam oluyor. boşancaz falan diyorlar arada ama adım gibi eminim işler ciddiye binse ablam ağlamaya başlar, özür diler haklı olsa.

örnek mevzular şöyle. ablam pazara gidiyor mesela. 3. kata kadar 15 kilo pazar arabasını taşıyor. bu adam 1 kere bile yardım etmedi. 1.5 yıldır burdayım. 70-80 pazar geçti hep ablam taşıyor. yorulduğunu görünce ben de yardım ediyorum ama bu adam 1 kere bile yardım etmedi. ablam o kadar yardım istemesine rağmen yapmıyor. 1.5 yıldır bunu görüyorum ama laf kalabalığı yapıyor, inkar ediyor. 50 kilo kız pazar arabasını taşıyor kendisi evde oturuyor.

geçen pazar şöyle bir durum oldu. ablam 4 kere seslendi. "bakar mısın bir şey göstericem" dedi. 4 seslenmesine de cevap vermedi ve sonunda deli gibi bağırmaya başladı. 1 saat sonra kendisi seslendi ablama. ilkinde cevap vermedi ancak 2.sinde hemen bağırmaya başladı. diyorum ki şöyle şeyler oldu. o sana 4 sene sesleniyor sonra bağıran sensin, sen 1 kere seslenince cevap vermeyince yine bağıran sensin. laf salatası yapıyor hala ablamı suçluyor.

neyse ablamla da konuşucam. zaten ben max. 1 yıl sonra gidicem başka şehire. ya boşansın, ya terapiye gitsinler yoksa onunla da görüşmücem. yoksa ya bu adamla sonumuz iyi değil. ya ölücem ya öldürücem. benim çevremde böyle insanlar yok. artık ablam dolayısı ile de olsa böyle sıkıntılı tiplerle yakın olmak istemiyorum. bu adam normalde 5 dakika sohbet edeceğim biri değil.

sormak istediğim soru şu. oturduğumuz yer bir aile apartmanı. 1. kat ve 3. kat ablamın üzerine. 2. kat bu adamın üzerine. daha önceki duyuruda bahsettiğim gibi 3. kattaki terası daire yapmak için kredi çekicem diye benden habersiz üzerine almışlar. ablamdan 1. katın tapusunu isticem o adamdan da 2. katın tapusunu. bu çok maliyetli olur mu? vermezlerse ne yapabilirim? "dindar" bir adam zaten. islamdaki erkeğe 2, kıza 1 birim miras düşme konusundan giricem ki hakkımı helal etmediğimi söylediğim için biraz bozuldu. bu konudan dolayı verebilirler. benim de paraya ihtiyacım vardı ancak diyordum ki yarın full time bir işe girerim kirayı vs. ablama bırakırım ben maddi bir şey almam diyordum. ancak bu adamın evine benim hakkım olan para girsin istemiyorum. benim hakkım olan ev üzerinden ipotek yapıp kredi ödesin istemiyorum. bunu nasıl çözebilirim? o adamla tüm ilişiğimi kesicem ablamla da konuşucam onunla da duruma göre bakıcaz. saçma sapan bir tip. ne söylersen söyle üste çıkmaya çalışan bir cahil. kendi çevremi böyle insanlardan arındırdım artık ablam da olsa başkasının yüzünden böyle tiplerle muhattap olmak istemiyorum. normalde selam vereceğim bir tip değil.

artık hayata bakış açım şu. biriyle bir sorun yaşıyorsam 2-3 sefer şans tanıyıp çözmeye çalışıyorum. baktım olmuyor hayatımdan çıkarıyorum. amacım bu adamla her türlü olayımı bitirmek, ablamla da konuştuktan sonra karar vericem.

Kardeşim kız arkadaşına evlilik teklifi edecek. Ama uşak i hiç bilmiyor nerede ne yapılır? Mekan önerisi ve teklifle ilgili güzel önerisi olanlardan yardım bekliyorum ;)

Dun dogum gunumdu. Benim icin zorlu bir yildi. Kanser tedavisi gordum/hala goruyorum youlm daha uzun. Eglenip parti yapabilecek bir durumum yok ama ailemle olmak istedim ve haftasonunu ailemle bahce evimizde gecirmeye karar verdim. Dun babamla sehre indik bana pasta almak icin. 5 pastane gezdim istedigim pastayi bulalim diye. Mum maytap aldik.

Aksam kutlayacagiz zannederken annem yarin 2 akrabasinin gelecegini o zaman kutlamamizin daha iyi olacagini soyledi. Belki abin supriz yapar esiyle gelir dedi. O akrabalarimizi seviyorum zaten dedim tamam.

Dogum gunu cok onemli degil ama sembolik de olsa mum falan uflenir, dilek tutulur sonucta. Dun bir suru arkadasim aradi kapina geldik nerdesin pasta aldik bilmem ne diye. Yokum dedim. Gitmedim kendi evime. Cogu telefona bakmadim.

Bugun oldu akrabalar geldi. Bahcede otururken babamin arkadasi ve arkadasinin esi geldi. Gubre getirmisler. Zorla gelin gelin diye darladilar insanlari iceri aldilar. Kahve kurabiye ikrami falan. Sonra annem cay koyuyor adamlar biz kalkalim dedikce kalkmayin diyorlar. Pasta var guzel diyorlar. Ben de baska odaya gittim. Sonra annem geldi pastani keselim hadi dedi. Dedim anne ne alaka. Tanimadigim insanlarla mum mu ufleyecegim. Mum uflemezsin canim soylemeyiz dogum gunun oldugunu dediler. Dedim siz yiyin madem pastayi ben istemiyorum. Bunlar cikardilar yediler. Bana da 1 dilim getirmisler sagolsunlar. Evde ikram edilecek milyonlarca yiyecek/icecek var. Sonra da cektim geldim evime.

Abim de geliriz demisti sonra esi bi pazarimiz var baska zaman kutlariz biz demis. Onlar da gelmediler. Bu durum beni uzdu sonucta. Soylesem ne var bunda cik artik hastalik psikolojisinden diyecekler. Cok garip insanlar. Sizce boyle bir seye uzulmekte haksiz miyim? Uzulmek bana iyi gelmez biliyorum ama uzuldum. Ailem hep baskalarinin ihtiyaclarini benim ihtiyaclarimdan daha onemli goren insanlardi zaten.
Ben mi abartiyorum?

Fiziksel olarak is yerine gitmenizin cok zorunlu olmadigi bi iste calisiyorsunuz. Departmanda 3 kadinsiniz. Biri cocuklardan ve kocasindan kacmak icin daha cok geliyor. Kalan 2 bekar isleri cogunlukla evden yapiyoruz. Aslinda hukuki olarak gitmeniz gerekiyor ama isler evden halloldugu icin yonetim dahil kimse kimseye ilismiyor. Gercekten de hic bir isimizi aksatmiyoruz. Departman muduru aranizda anlasin yeter ki isler yurusun dedi. Yine de goze batmamak icin gidip gorunuyoruz tabii ki.

Bu evli kadin surekli is cikariyor yonetici falan olmadigi halde. Diyelim ariyor yarib ne yapiyorsun diyor. Soyluyorsunuz. Hemen "is yerine gel ordan yap su saatte birileri gorusmeye gelcek benim isim var cocuklari okuldan alcam" falan diyor. Randevuyu bana sormadan kendisi vermis o saate. Diyorum bana uymuyor "ama calisma saatleri zaten aslinda hepimizin burda olmasi lazim" diyor. Simdi hayir desem bu sefer gidecek sikayet edecek isler aksiyor evden calismayi kaldiralim diye. Sonucta bizden de randevu aliniyor ama kimseye kitlemiyoruz onu. Is yerine gidiyoruz zaten pasa pasa. Hic bir is aksamiyor kesinlikle.

Bana 1 hafta onceden dese ki soyle bi randevu aldim benim isim var sizin musaitliginiz nedir diye yine giderim. 1 gun oncesinden ya da o gunun sabahi ariyor tum planlarim, calisma duzenim alt ust oluyor. Aciliyeti yok biseyi yok. O randevusunu ertelemiyor baskasina kitliyor. Boyle soyleyince ama is saati diyor ve acayip manipulatif birisi gidip yoneticiye bi tek ben calisiyorum diye yansitir olayi. Kafasindan toplanti falan yaratiyor. Su konuyu konusalim diyor hatta disarda restoranda konusmak istiyor sirf evden kacmak ve yalniz kalmamak icin. Ama kendisini is icin yaptigina inandiriyor.

Sevdigim de birisi sirf o sevdigim huylarindan dolayi gidiyorum bazen ama artik sinirimi bozmaya basladi bu durum cunku sadece is hayatinda degil normal hayatta da boyle. Isim var diyorum ne isin var diyor. Su isim var diyorum onu sonra yap hafta sonu yap falan diyor.

Ben en sonunda onun bu davranislarina tepki gosterdim siddet uyguluyorsun artik falan dedim. Cok ayip ediyosun sana ne kadar destek verdigimi herkes bilir, sana deger veriyorum falan biseyler dedi. Sesini de yukseltti. Gercekten de seviyor beni ve destek verir her konuda ama bu davranislarindan rahatsiz oluyorum artik baya. Ve laftan anlamiyor kadin. Ne yapmak lazim?

Kadın tarafısınız ve biriyle tanıştınız. Yüz yüze görüştünüz olumlu ilerledi. Erkek tarafı da içinde aynı şekilde. Ama erkek tarafı biraz şüpheci sizin nasıl biri olduğunuzu öğrenmek için ailenizle oturduğunuz muhite gelip sizi birilerine soruyor?? Bu davranış için ne düşünürsünüz?

cevrenizdeki evli cocuklu ciftler genelde tek kocuklu mu
sank artik iki cocuk yapmak buyuk cilginlik gibi geliyor.
siz ne dusunuyosunuz?
iki kardes olmak super bisiy mi para pulla kiyaslanamaz mi yoksa bir cocuk yapalim butun maddi manevi herseyimiz akitalim cocuk super sansli mi olsun

Merhaba arkadaşlar,

eksiduyu.ru

Özet: Önceki sorduğum bir soruda okul döneminde aramızın çok iyi olduğu ama ilgisine karşılık vermediğim bir karşı cins arkadaştan bahsetmiştim. Seneler sonra Instagram hesabı açıp onu da eklediğimde ve ona yazdığımda bana karşı soğuk olduğunu ( doğal tabi) hissettiğimden bahsetmiştim. Ancak arkadaşım hiçbir sebep yokken numaramı isteyip sohbet etmek istediğini söyledi. Nedeni ne olabilir?

Önceki sorumda belirttiğim gibi arkadaşım ona birkaç defa yazdığımda soğuk davranmıştı ve konuşmakta isteksiz gibiydi. Arkadaşımın bu soğuk tavırları üzerine bir daha yazmama kararı almıştım. Ne olduysa dün bu arkadaşım yazmış ve numaramı istemiş, müsait bir zamanda arayıp konuşalım diye. Numaramı verdim ve yazışmayı Whatsapp'a taşıdık. Eskisi gibi yine sıcak konuşmaya başladı ve "Uzunca sohbet edelim uygun bir zamanda." dedi. Ben de görüntülü görüşme de yapabileceğimizi söyledim, o da daha güzel olacağını söyledi. Görüntülü konuşacağız ve ne konuşacağımızı merak ediyorum. O eski sıcaklığı hissetmeye başladım gibi. Sizce ne oldu da birden sıcak davranmaya başladı?

Yanlış anlamayın hoşuma gitmedi değil, aksine hoşuma gitti ama bilmiyorum, sonuçta kalbinin kırılmasına neden oldum. İçimde bu yüzden bir suçluluk var. Ama bu kız hayatım boyunca tanıdığım en karakterli ve en iyi kalpli insanlardan birisi, üstelik tatlı ve hoş. Aradan geçen zamanda onu kaçırmanın büyük bir aptallık örneği olduğunu ve kibrimin kurbanı olduğumu düşünmeye başladım ama tren kaçmıştı bir kere.

Ancak ona yazdığımda onun önce soğuk davranıp şimdi sıcak davranması benim için bir sürpriz etkisi yarattı ve paranoyak bir deli olduğum için ciddi ölçüde arkasında bir sebep var mı diye kuşkulanmaya başladım. Sonuçta bayram değil seyran değil, eniştem beni niye öptü? Bu 1-2 ay içinde ne değişti de tekrar sıcak davranmaya başladı? Sıradan bir erkek olsa "Hadi len, yine dört ayağının üstüne düştün!" diye sevinirken ben "Acaba bunun içinde başka bir iş mi var?" diye şüphe ederim. Sonuçta kırık bir kalp var ortada ve bunun sorumlusu ile tekrar samimi olmak çok ihtimal dahilinde bir olay değil bana göre. Bu da beni haklı olarak geriyor ve düşündürüyor.

Yaşlar-cinsiyet: Ben: E-30 O:K-32

Sizce neden tekrar ilgili davranmaya başladı? Sebebi ne olabilir? Fikirlerinizi belirtirseniz sevinirim. Teşekkür ederim.

Mesela özellikle yeni evlenen ya da taşınan arkadaşlar bi gün mutlaka bana gel, bi gün gel kahve içelim veya hiç gelmiyorsun gibi sözde davetkar veya sitemkar cümleleler kuruyorlar. Bana biraz tuhaf geliyor bu durum. Birini evine cagirmak istiyorsan bi gun belirlersin seni şu gün ya da şu hafta icinde bir gun agirlamak istiyorum mantigiyla cagirirsin. (Agirlamaktan kastim agir yemekli bi aksam daveti degil.en sade sekilde olani da kastediyorum.) Öteki türlü açikcasi ben cekiniyorum su gun size geleyim mi demeye. Belki musait degildir, misafir agirlamak istemiyodur o siralar veya hicbir sey yoksa bile emrivaki bi üslup gibi geliyor. E bakiyorum çagirilma olmayinca da bu sefer bir arkadasini gormeye bile gitmeyen hayirsiz arkadas konumuna dusuyorsun. Alenen soylenmese de sanki oyle imalarda bulunuluyor.mesela bir arkadasima en son ben dedim artik musaitsen geleyim diye. Sirf o yukten kurtulmak icin. Dedigim gibi cok sacma bi belirsizlik olusuyor cunku. bir arkadasim da iki kez falan evinin konusu acilinca bi gun is cikisi gel oturur kahve icerz dedi ama ben simdi herhangi bir gun bugun geleyim mi desem evi belki daginiktir belki isi vardir hayir dese kendini mahcup hissedecektir gibi sebeplerle oyle bir tesebbuste bulunmuyorum. Asiri samimi dost arkadaslar icin bu soylediklerim anlamsiz gelir belki ama bence genel olarak davet edilmeden kimse kimsenin evine gitmemeli misafir agirlamak isteyen de net bir sekilde davette bulunmali istemiyorsa da havada kalan cumleler kurup sonrasinda sitem etmemeli.

Siz ne dusunuyor ve ne yapiyorsunuz bu konularda?

Kara kara nasıl yapacağımı düşünüyorum.

Aksiyona girmeyeceğim (vinçti, pankarttı, polis baskınıydı), romantik bir akşam yemeğinde yapmayı da istemiyorum.

Plan program konusunda iyiyimdir ama iş başa düştü mü elimden pek gelmez, yemek yapmayı da bilmiyorum. Bu yüzden evde bir ambiyans yaratayım desem pek yapamam.

Sürpriz faktörünü kullanayım diyorum, bunun için de en uygun zaman yarın mangalda. Arkadaşlarımızla birlikte mangal yapacağız. Bir ara, tercihen yalnızken çıkartıp yüzüğü vereyim diyorum. Şöyle bir bonus sürpriz olacak; tüzüğü alabilmemi şu sıra beklemiyor, çünkü bu ay başında ciddi bir ameliyat oldum ve yeni ayaklandım. Ne ara aldın ne ara çözdün işi şaşkınlığı olacak.

Ne diyorsunuz? Yapayım mı böyle bir şey?

Yoksa farklı öneriniz olur mu? Lütfen paylaşın, yardım edin :)

Teşekkürler şimdiden.

30'umdan itibaren doğum günü kutlaması hiç yapmadım. Bir noktadan sonra içimden gelmez oldu o tür organizasyonlar.

Artık doğum günlerinin bana tek hissettirdiği; ömürden bir yılın ve yaşın daha akıp gittiği gerçeği. Asla geri gelmeyecek bir yıl daha... O günlerin sabahında uyandığım andan itibaren de hep bu realite aklımda oluyor ve enerjisi düşük, hüzünlü bir gün oluyor benim için.

Bir ben miyim? Var mı benim gibiler aramızda? Merak ettim de...

Evlilik şüphesiz ki bir insanın en önemli yaşam kararlarından birisi.

Size evlenme fikrini düşündüren, akabinde düşündürmekle de kalmayıp beraber bu fikri uygulamaya koyduğunuz insanla nasıl, nerede tanışmıştınız?

Size psikolojik olarak büyük zararlar vermiş (şiddet uygulamış) ve vermeye de devam eden, hayatınızı zorlaştıran, baskıcı, ama zor anlarınızda yanınızda olan (fiziksel olarak), ihtiyacınız olduğunda maddi olarak da belli bir seviyede destek olan ailenizle tüm iletişiminizi kesmek ister miydiniz imkanınız olsa?
İletişimi en aza indirmek gibi bir seçenek bulunmuyorsa ve başka yanınızda olacak kimseniz yoksa, maddi olarak da sıkıntı çekme ihtimaliniz büyükse mesela.
Bunu yapsaydınız sonrasında pişman olur muydunuz? Her şeye rağmen içteki onlara karşı duyulan o küçücük sevgiyi atamamak, hala onların iyiliğini ve mutluluğunu arzulamak enayilik midir?

date için bir şeyler içelim diye anlaşıyoruz. bazıları gerçekten arkadaş olmak istiyor ve seks için buluşmadıklarını düşünüyorum. ama niyetlerinin ne olduğunu kestiremiyorum bazen. bunu anlamak için açık açık date esnasında sormalı mıyım seks olur mu diye yoksa spontane gelişmesi mi beklenmeli böyle olayların?

Hayattaki en büyük hayalleriniz neler?

Ben yaşım ilerlemiş de olsa bir gün üretim yapan bir şirket sahibi olmak istiyorum.

Bir de fizik, kimya, biyoloji alanlarından birinde iyi bir çalışma yapmış olmak istiyorum.

Ana sayfada çıkmasın diye gönül işleri kategorisinde açtım.

severek ayrıldığım bir kadın oldu. seviyordum ama bir takım şartlardan dolayı ayrılmamız gerekiyordu; nitekim geçtiğimiz aylarda ayrıldık.

güzel bir şekilde vedalaştık ve sonrasında onu aklımdan çıkarabilmek, ona takılı kalmamak adına kendisini bana hatırlatacak yerlerden sildim. telefon rehberimden, instagram hesabımdan. instagram'ından o da beni sildi.

ayrıldıktan sonra hayatıma çeşitli sıfatlarla giren kadınlar oldu, oluyor... güzel zaman geçiriyoruz, yani yoklukta değilim.

sorun şu ki; gün içerisinde en az bir kere, ayrıldığım kadının instagram profiline girip bakmak gibi bir takıntım ve refleksim oluştu. hesabı gizli. manasızca profil fotoğrafı-paylaşım sayısı-takipçi sayısı-takip ettiği sayısına bakıp çıkıyorum.

hayatımda ilk kez böyle bir takıntı baş gösterdi ve bu durumumdan hiç memnun değilim. size de oluyor mu böyle şeyler? oluyorsa da çözümü nedir bu gereksiz düşünceden kurtulmanın? en sonunda instagram'ı kapatacağım sanırım.

bu gibi durumlarda kendinizi toparlamak, kendinize gelmek, daha iyi hissetmek için neler yapıyorsunuz?

dün otobüste gördüm. çocuğun teki tüm kızların profillerine girip tek tek paylaşımlarını beğeniyordu. ilginç geldi.
bide başka bir arkadaş da, trendyol'da yüzlerce ürünü favorilemiş fiyatı düşünce bildirim geliyor alıyorum dedi. bu da ilginç geldi.

siz nasıl kullanıyorsunuz?

hayatım boyunca hep bir şehirde yaşadım. şimdi Ankara'ya taşınıyorum ve her şey sıfırdan olacak. yalnız kalabilen bir insan değilim. çok da güzel bir çevreyi bırakıyorum arkamda. sinemaya, tiyatroya, gezmeye, yemeye hep birileriyle giderdim. var mı bunu tecrübe edenler?

Bir gaza gelip tazminatın bir kısmıyla kpss kursuna kaydoldum. Yaş 29. Daha önce de hazırlanmış, kurum mülakatlarında elenmiştim. Bu yaşta sınav için kursa gitmek fazlasıyla canımı sıkıyor. Ancak 10 aylık bir süreci evde geçirmek de istedim. Gider biraz medeniyetle temas kurarım en kötü.

Derslerle ilgili çok bir sıkıntım yok. Tek sıkıntı süreç. Aynı konuları, özellikle gk gy gibi neredeyse bir ömürdür maruz kaldığınız şeylerle tekrar tekrar uğraşmak... Düşününce bile canım sıkılıyor. Bununla nasıl başa çıkabilirim?

Her gün 4-6 saat arası kurs var. Yanında günlük yds çalışması var. Elimde kalan paranın hızla erime olasılığına karşılık yaptığım ek işlere ayırmam gereken zaman var. Bunları planlama, dengeleme konusunda nasıl bir yol izlemeliyim?

Simdiki ya da gecmisteki sevgiliniz olabilir. Onu sizin icin özel yapan en önemli özelligi neydi? Cinsiyet belirterek cevaplarsaniz daha bir şükela olur.

Salı günü ameliyat oldum. Ameliyat yeri kasık bölgem olduğu için sürekli yatıyorum. Oturamıyorum. Bacaklarımı çok da hareket ettiremiyorum. Eklemlerim falan ağrıyor tüm gün bacaklarım kırık yatmaktan. Yan dönebiliyorum ama çok rahatsız hissettiğim için geri sırt üstü yatıyorum.
Yani çooook sıkıldım.

Bana yattığın yerden sıkılmamam için yapılacak etkinlikler için öneriler lazım.
Oyalanacak internet sitesi olur
Telefonda oynanacak oyun olur
Dizi olur( bir çoğunu izlemişimdit)
Benzer rahatsızlık çekmiş kişilerden genel öneriler olur.

Yani her şey olur. Şimdiden teşekkürler.

Bu bazen iğneleyici bazense gerçekten diğer insanlardan farklı olduğunu düşünüp şaşkınlıkla sorulan bir soru olduğunu göz önünde bulundurun.

Yani buna sosyallik denmez de yine de bağlantılı olabilir diye sosyallik dedim.

Ekşi'de ünlü biriyle ilişki yaşamış sözlük yazarları başlığını okuyordum. Ünlü gören birçok kişi fotoğraf çekilmek istiyor. Ben düşünüyorum da gerçekten takip ettiğim ünlü kişileri görsem yanlarına gidip de fotoğraf çekilebilir miyiz diyemem. Bunu demeye çekinirim. Çünkü hem o kişi rahatsız olabilir hem de reddederse kötü hissederim. Belki o anın heyecanıyla fotoğraf çekilmek de isteyebilirim ama kendimi biraz tanıyorsam bir kere karşılaştıktan sonra rahatsız olmasın diye bir daha bakmam. Siz bu konuda nasılsınız?

Bir de şöyle bir durum var. Bu yıl üniversite sınavına girmiştim kendimi denemek için. Kampüsün girişinde belediye ücretsiz kek, meyve suyu, su dağıtıyordu ama gidip almaya çekindim.

Siz de böyle şeylerde çekingen misiniz?

Ayakkabı, gömlek türü şeyleri ben tutmuyorum şahsen, apartman görevlisine falan veriyorum. Zira bunları gördükçe her seferinde onu anımsamak, sevmediğim bir duygu. Tam anlamıyla unutabilmeyi, akıldan çıkarabilmeyi engelleyici türde bir duygu.

Siz ne yapıyorsunuz?

Flörtü davet etmelik date önerilerinizi alabilir miyim?

Örneğin:

- Eymirde bisiklet sürmek

- Bilmem nerede şarap tadımı

- Bilmem neredeki lunapark vb.

Bu tarz önerilerinizi bekliyorum, bildiğiniz güzel mekanlar falan olabilir.

ben oldum olası kimsenin gözüne bir saniyeden fazla bakamıyorum konuşurken. gözlerine bakınca dikkatim dağılıyor ama herkes işin normali bu diyor? ben öyle yüzlerine genel olarak bakıyorum:d ille de göz olsun diye bir çabam yok. siz bakıyor musunuz öyle aralıksız?

40 yaşındaki evli çocuklu erkek müdürün 23 yaşındaki bekar kadına dışarı çıkma teklifinde bulunması, bunu da diğer personele söyleme duyarsa onlarda gelir demesi, kadının da bundan art niyet algılamaması gayet de beraber dışarı çıkmaları mümkün müdür?

Evimize çok yakın bir kahvecide bir kedi doğum yapmış ve mekanı işleten 2 kardeş bakıyor haftalardır kedilere. Yavrulardan biri hastalanınca beledye veterinerine götürmüşler ve orda çok ilgilenilmemiş anladığım kadarıyla. Ben de özel veterinere götürdüm kediyi. Her sabah götürüp veterinere bırakıyorum ve öğleden sonra gidip alıp yine bahsettiğim mekana bırakıyorum. Bir süre daha devam edecek bu durum. O arada başka bir veterinere gitmem gerekecek falan derken beni biraz uğraştırıyor tabii ama şu an önceliğim kedinin iyileşmesi ve isteyerek yaptığım için sıkıntı yok benim açımdan.

Bugün kediyi bırakırken mekanı işleten kardeşlerden biri kediyle ilgilendiğim için hediye aldığını söyleyip verdi bir anda. Hiç beklemediğim bir şeydi ve zaten her türlü hasta bir hayvan görsem tedavisiyle ilgileneceğimi, hediyeye hiç gerek olmadığını falan söyledim ama aldım bir şekilde. Yani o an “kabul edemem” diyemedim. Eve gelince baktım ki bileklik almış. Altın ya da gümüş takı kullanmadığım için anlamadım tam olarak ne olduğunu ama değerli bir şey sanırım. Bu sefer de pişman oldum aldığıma ama hayır diyemedim o an :(

Siz olsanız alır mıydınız? Yani hediyeye “alamam” denir mi bilmiyorum ama hiç tanımadığım biri sonuçta. Şimdi huzursuz hissediyorum bu yüzden. Ne yapmalıydım sizce? :/

yani benim fotoğraflarımı kimse beğenemesin istiyorum.
edit: beğenen kişilerin görülmesini engellemek ya da
üstüne tıklayınca hepsini fotoğrafa bakan insanlara listeliyor.

merhabalar

iş-ev arasında sıkısıp kalan ve bekar vs ilişkisi olmayan insanlar, neler yapıyorsunuz, akşamlarınız ve hafta sonlarınız nasıl geciyor?

ben çok sıkılıyorum da. sizleri merak ettim.

iyi akşamlar

Bir uyumluluk hissi yaşıyor musunuz? sosyal olarak birinin uyumlu olduğu düşüncesini sizde oluşturan temel şeyler nedir?

Göz kontağı kurarak konuşması, dikkatini vermesi, konuyu takip etmesi, dostane jestlerinize karşılık verebilmesi vb.

ben bu teselli konuşmalarını anlayamıyorum yapamıyorum

mesela bir yakını hasta
düz mantık olarak doktor değilim yapabileceğim hiç bi şey yok

geçmiş olsun, Allah şifa versin, zor bir durum, doktor araştırayım mı, yorulursan ben de geleyim vs.

ya da yarın çok zor bir sınavım var
ders konularını bile bilmiyorum

ne bekliyor insanlar zor durumlarını paylaşınca
nasıl bir muhabbet dönmesi gerekiyor

Merhabalar. 3 yıllık bir ilişkim var. Sevgili olduğumuzdan beri farklı şehirlerdeyiz. Uzak mesafe denemez aslında. 1,5 saatten az bir sürede buluşabiliyoruz. Ama şimdi iş durumu nedeniyle bu süre 2, 2,5 saate çıkabilir. Aslında yine uzak mesafe sayılmaz ama hemen gidilebilecek bir mesafe de değil.

Size sormak istediklerim şunlar.

1. Sizin uzak mesafe ilişkiniz en çok ne kadar mesafeydi ve ne sıklıkta ne kadar ay/yıl boyunca sürdürdünüz?

2. Aynı şehirde yaşayan sevgililer haftada kaç gün, ne kadar sürede görüşüyorlar?

3. Farklı şehirlerde yaşayan ama buluşma süresi 3 saati geçmeyen sevgililer haftada kaç gün görüşüyorlar? Yol ücretleri sizi zorluyor mu?

4. İş için ya da sevgilinizle buluşmak için en fazla gittiğiniz mesafe ne kadar? Kaç araç değiştiriyorsunuz? Ben son işimde 2 saat gidiş, 2 saat geliş şeklinde 4 saatimi yolda harcıyordum. Üniversitede de buna benzer şekildeydi. Sizin yol maceralarınız ne durumda?

Bunları aslında biraz motivasyon olabilir diye soruyorum. Motivasyona ihtiyacım yok ama yine de 2, 3 saatin çok olmadığını duymak iyi hissettirebilir. Teşekkür ederim cevaplar için. Son olarak bu durum taşınana kadar ya da evlenene kadar böyle devam edecek. Belirsiz bir durum değil.

Çok kısa süreli bir şey yaşamıştık geçmişte. Anlaşamadığımız için değil ama o dönemki bazı şartlardan dolayı çok erken bitmek durumunda kalmıştı. 7 yıldır da hiç iletişimimiz olmamıştı kendisiyle.

Geçen gün tesadüfen Instagram'da bir şekilde profili karşıma çıktı. 7 yıl sonra onu yeniden ilk kez görmüş oldum. Fotoğraflarına baktıkça o an içimde acayip bir sıcaklık hissettim, yeniden bir iletişim kurabilmeyi çok istedim. Fotoğraflarının açıklamalarındaki bazı detaylardan bu dönem sevgilisi olmadığı da anlaşılabiliyor.

Yazsam ya sallamaz/yazarsa da soğuk bir dille yazar ya da sıcak bir dönüş yapar, neticede kaybedecek bir şeyim yok. Ama nasıl bir bahane ile ona yazsam diye düşünüyorum, aklıma bir şey gelmiyor. 7 yılın ardından çıkıp "Naber, ne var ne yok" da denmez yani :)

Nasıl bir giriş yapabilirim, önerisi olanlar var mı acaba?

İlişkisinde çok tartışma yaşayıp sonra düzen tutturabilen var mı? Yoksa bitirmek mı gerekiyor?

Ekşi Duyuru yokken procrastinate edemedim, hep çalışmak zorunda kaldım. Çok sıkıcıydı. Resmen elimdeki çeviriyi bitirdim bir haftada.

Welcome back Duyuru, umarım bu bahaneyle misler gibi güncellenirsin.

Birkaç yıldır hiç tanımadığım insanların sosyal medya hesaplarına düzenli olarak bakıyorum. Bunlar öyle popüler olmayan ama hayatları eğlenceli gözüken insanlar oluyor genelde. Bir iki hafta bakmadığımda aklıma geliyorlar, aklıma geldiklerinde de 5-10 dakika bakıp çıkıyorum ama çok garip geliyor bu durum. Bir süre sonra o kişiyi unutsam bile yerlerine yeni yeni tanımadığım kişiler geçiyor. Benzer durumda olan var mı? Anormal mi sizce bu durum?

Merhaba,

İki farklı ofiste çalışıyoruz. Bundan 3 ay önce hepimiz yüksek lisans başvurusu yapıyorduk ve benzer yerlere başvuru yapıyorduk. Benim odamda sadece ben, diğer odada 3 kişi başvuru yapıyordu.

3 ay önce arkadaşlar yardımlaşalım, sınavları birbirimize haber verelim vs diyerek bi whatsapp grubu kurdum bunlarla, yükseklerin başvurularını ve takiplerini ben yazıyorum. Arkadaşlar yarın bu sınav var unutmayın, arkadaşlar şu gün şu başvuru son unutmayalım vb. O kadar fazla başvuru var ki, yardımlaşalım unutmayalım tarihleri diye.

Bu süreçte arkadaşlardan ikisi bi bilim sınavını beraber yapıp, kopya çekiyorlar odaca ve ben diğer odada kalıyorum. Bu arkadaşlar sınavdan geçiyorlar ama ben kopya çekmediğim için yeterli puan alamıyorum ve mülakata giremiyorum. Başka bi zaman da, bunlar bana sınav olduğunu haber vermiyorlar, ben de yıllık izinden geri dönmüşüm o gün, tesadüfen sınavı öğrenip son dakika sınava giriyorum vs.

Başvuru işleri vs bitince de bi tanesi bir şey demeden whatsapp grubundan çıkmış gitmiş.

Ben de baktım bi ben çabalıyorum, keriz gibi hissettim kendimi. Puanlarımız yakın, onlar benim rakibim olmalarına rağmen hiçbir şeyi gizlemedim sürekli verici davrandım.

Son bir başvuru kalmıştı, aylar öncesinden bana üni başvuru almayacak dedi arasından bi tanesi, ben de hem sözlü hem yazılı olarak bu üniversiteyi aradığımı, başvuru alacağını ve tarihlerini söyledim. Şimdi onlar bu başvuruyu unuttular gibi gözüküyor, ben de açıkçası bi daha kimse iyi olsun diye peşlerinde koşmamaya karar verdiğim için söylemeyeceğim demiştim, ama vicdan yaptım. Kasıtlı olarak söylemiyor gibi oluyorum. Halbuki bilim sınavına gözleri önünde çalışıyorum, sorsalar söylerim yani sınava çalışıyorum diye ama durup dururken peşlerinden koşmuyorum hadi başvuru yapın diye.

Hem kendim o kadar çabaladım ki onlar iyi olsun diye, verdiğim çabamdan dolayı öfkemden, hem de onların benim rakibim olmasından dolayı (ben değil de onlar kabul alabilir, sınırlı kontenjan) söylemediğim için başvuruların açıldığını, kendimi suçlu hissediyorum. Bu arada arkadaş dediğim, bunlar 4 aydır birlikte çalıştığım, burda tanıştığım insanlar. Sizce ne yapmalıyım?

Hani bazen hayatımızda yeni birileriyle tanışamadığımız, uygun birilerini denk getiremediğimiz dönemler olur.

O tür dönemlerde, iletişimi kesmiş olduğunuz eski takıldıklarınıza/kız arkadaşlarınıza whatsapp'tan yazar mısınız veya direkt arar mısınız?

"O kadar zamanın ardından hayırdır, nereden çıktın şimdi?" diye terslenir miyim diye ben bundan hep bir çekinirim. Olumsuz geri dönüş alacağıma hiç yazmayayım daha iyi diye düşünüp baştan gurur yaparım, yazamam.

Siz ne yapıyorsunuz?

Laptopta, drive’da vs saklıyor musunuz eski fotoğraflarınızı? Binlerce fotoğrafı videoyu silmeye kıyamayan sayılı manyaklardan biri miyim diye düşünüyorum bazen. Açıp bakmıyorum da çoğuna tekrar. Duruyorlar öyle. Gerekli gereksiz hepsi var.

Dışarı çıkınca veya sosyal medyada birçok güzel kız görüyorum fakat sevgili olamıyorum. Son 5 senedir bu döngüden çok az çıktığım oldu onlar da uzun süreli ilişkiler olmadı çünkü benimle ilişki kuranlar yoklukta gideri olanlardı ben de devam ettirmek için istekli olmadım haliyle. Yüzyüze muhabbet kurduklarım da bana taciz ediyormuşum gibi davrandı sapık gibi hissettirdiler. Bu durumda ben napacağım bilemiyorum. Maddi durumum iyi evlenmek de istiyorum fakat yasadiklarim bunlar. Örneğin işyerinde gördüğüm farklı ofisteki kızlarla nasıl sevgili olabilirim?

sb…

29yaşında erkeğim, kendimi bazen evliliğe uygun görmüyorum, ama yalnızlık da eğer buna mahkumsan çok zor bir şey gibi geliyor.

Sizce evlenmemek uzun dönemde mental anlamda sağlıklı bir şey mi? Buna karar versem pişman mı olurum?

Babam 2-2.5 sene önce kalp krizi gecirdi. Sonra annemle beraber sigarayi bıraktılar.
Şimdi tatile geliyorum pandemide tekrar basladiklarini soylediler o kadar zaman bıraktıktan sonra.
Öyle günde 2-3 tane de değil, babam bir paket iciyormus.

Gerizekali misiniz demek istedim, çünkü birakmalari icin cok ugrastim ve aklı başında bir insanin zarari her yere yazılan bir şeye tekrar baslamasini çözemiyorum.
Simdi bir yanim ne haliniz varsa görün demek istiyor, 56 yaşında insanlar. Bu saatten sonra sunu içmenin zarari artık direkt görülecek.
Haftasonu yanlarindayim nasil konuşayim bilemedim.
Baya üzduler beni, hayal kırıklığına uğradım.

Yanlarinda da değilim, ileride içmiyoruz diyip içseler de bilemem.

Buraya yazmamin sebebi ne onu da bilmiyorum.
Kanser bekliyolar herhalde bırakmak için, başka açıklaması olamaz. Ucuz da değil, emekli insanlar. Ne para olarak ne sağlık olarak hiçbir mantığı yok.

Var mı böyle uğraşan içinizde? Başarıya ulaşan var mi? Biz de ulaştık diyorduk ama gördük geri döndük işte.

Yaşım 29.

Hem minyon oluşum hem de baby face oluşum sebebiyle iş hayatında hep geri planda kalıyorum. Özellikle karar süreçlerinde hep es geçiliyorum. Bu gibi durumlarda hep yöneticim muhatap alınıyor, sözüm para etmiyor. Oysa işi en iyi bilen kişi benim. Burada benim işleri elime yüzüme bulaştırmam da söz konusu değil, yöneticim bildiğin gelip "sen o toplantıda o işi bana bırak" veya "şöyle konuş, böyle bir mail at, şunları şunları yaz" şeklinde en başından konuşuyor, aklınca yönlendirme yapıyor. Hep bir güvensizlik var.

Mesela ortak iş yaptığımız, farklı bir ekibin lideri gelip benimle bir projenin akıbeti hakkında konuşmuyor, gidip yöneticime soruyor. Oysa işin tamamını yapan kişi benim. Bir de herkesle iyi geçinmeye çalışıyorum, sanırım bu beni iyice sönük birisi yapıyor. Başkalarının talepleri hemen kabul görürken benimki hep dirençle karşılaşıyor ve insanlar ya enayi yerine koymaya çalışıyor ya da istediğim şeyi yapmamak için direniyor.

Bu durum terfi almamın da önüne geçiyor, çünkü baksan tipime, yeni mezun dersin. Bu yüzden işimde çok iyi olmama rağmen hiç erken terfi almadım. Bunu da çok iyi biliyor herkes, yani işimde 1 numara olduğumu çok iyi biliyorlar ancak terfi verilmiyor.

Öte yandan bazı insanlar var, aynı ölçüde emek verdiğimiz projelerde onlar daha ön planda oluyor.

Ben bu sorunu nasıl aşarım?

Beyaz tenli ve kara kaşlı, kara gözlüyüm. Kaş rengimden dolayı garip durduğu için saçımı açık renklere pek boyayamıyorum. Üç yıldır saçlarım kendi rengi olan koyu kahve ve uçları da kızıl. Şuna benziyor biraz, encrypted-tbn0.gstatic.com

Tamamen simsiyah yapsam nasıl durur sizce? Beni sert göstereceğini söyleyenler oldu ama ben biraz tombul yanaklı, yuvarlak ve çocuksu bir yüze sahibim. Ne kadar sertleştirebilir ki siyah saç benim bu yüzümü? Hem belki biraz da olgun gösterir, bu şekilde hala 17 sananlar oluyor beni.

Neyse, çok uzattım. Siz kadınlarda tamamen siyah saçı nasıl buluyorsunuz?