@edy: o işler öyle olmuyo maalesef XD interneti kestiğim için benden 20 cm uzun erkek kardeşimin modemin kablosunu elleriyle koparıp -bildiğin çekti kopardı herif, lisedeydi ayı- beni boğmaya çalıştığını o kabloyla, benim de elinden kurtulup o sinirle vileda sopasını kardeşimin sırtında kırdığımı biliyorum -arada annem ayırmaya çalışırken yere yuvarlandı, düşün- ha hala da şu var eve gidince "abla ben acıktım bana yemek ısmarlasanaaa" ya da arar "abla kontörüm bittiii :( " bizimki de şimdi 20 yaşında misal.
@indescribable: kardeşinin cinsiyeti ne bilmiyorum ama, istemiyorlar yapmıyorlar, net. yeni nesil cidden değişik. zaten gözlemlediğim şöyle bir şey var: 90lardan sonra doğan nesil inanılmaz farklı. kardeşimle aramda 9 yaş var, inanılmaz fark ediyor: çok şımarıklar, çok kaprisliler, çok hizmet bekliyorlar, kendi başlarına yaşamaktan acizler, madde bağımlısı olmaya çok müsaitler, kalender değiller -yani ellerindekiyle yetinmeyi bilmiyorlar-, inanılmaz bir tüketim toplumu oluşturuyorlar, çok apolitikler, gereksiz bir özgüvenleri var.
fakat aynı zamanda sevdiğim de bir nesil: duyarlılar daha -öyle değilmiş gibi gözüküyorlar ama öyleler-, inanılmaz hoşgörülüler ve dahası: bazı şeyleri olduğu gibi kabul edebiliyorlar. yani ırk, dil, din, ten rengi, göz rengi, saç rengi, mezhep farklılıkları, cinsiyet ve cinsel yönelim farklılıkları, aşırı kilolu-aşırı zayıf olmak vs vs gibi konularda olduğu gibi kabul etmeye yöneliyorlar. çoğunluğu hayvan sever. açık fikirliler, düşüncelerini rahatlıkla açıklayıp savunabiliyorlar, hangi konuda olursa olsun. korkusuzlar ayrıca.
şimdi, bir insana bir işi -hangi nesilden ve hangi çağda olursa olsun- zorla yaptıramazsın. onun iyi yönüne hitap etsen? çünkü kardeşim de aynı yaşta ve kesinlikle zorlamayla ya da bağırıp-çağırarak iş yaptıramıyorsun. dediğim gibi hem aşırı özgüvenliler hem de tek başlarına yaşamaktan acizler. iş yaptırmak yerine sorumluluk versen -arada ince bir çizgi var ve bunu fark ediyorlar, zekiler de eşşek sıpaları :D - daha iyi sonuç alırsın bence. yani atıyorum:"ben şimdi şunu yapacağım, sen de bunu yapabilir misin?" ya da "bana biraz yardım edebilir misin?" dersen, çoğunluğu yapıyor -ki aslında bu çoğu insan için de geçerli bir şey, ama 90lar öncesi neslin çoğunda bir "anneye babaya yardım edeyim" anlayışı hakim, yeni nesil bencil olduğu için daha, bu yok. şimdi senin yaşını da bilmiyorum ama, bir gradyan var burada: eski nesillerden yenilerine gittikçe bu yukarıda bahsettiiğim davranışlar parça parça artıyor- neyse, kısacası kardeşinle daha yumuşak, daha anlayışlı konuşmaya çalış, ona ihtiyacın olduğunu belirt. "annemin beli ağrıyormuş hadi gel bunları beraber yapalım." dersen, acıma duyguları yüksek olduğu için yapıyorlar. ama ilk başlarda işlerin büyük kısmını gene sen al, yani tüm sorumluluk ondanymış gibi hissetmesin. yavaş yavaş daha büyük iş bölümlerini ona bırakırsan olur. ama asıl önemli nokta, onun da bunu istemesini sağlamak. ilk bir kaç işten sonra o da yardım etmek ister zaten -böyle tanıdığım 90lılar da var mesela, kuzenlerim arasından-
kolay gelsin kardeşinle, yeni nesil biraz zor. ama aptal yerine koyma yeter, zira hiçbir insan bundan hoşlanmaz. şahsen bana da "git şunu yap" deseydin ergenken, ben de yapmazdım. ha bir de bir arkadaş daha demiş, yeni nesil hakkaten geç olgunlaşıyor, o da var.
0