Kaliforniya sanırım. San diego tarafları olabilir. Havası güzel, new york gibi keşmekeş yok pek vs.

Yaşamak istemeyeceğim eyaleti de yok galiba. En kötü yeri bile yaşadığım yerden iyi olduğu için...

Çomarın harman olduğu orta eyaletlerde bir kasabada yaşamak isterdim ama orada doğmuş olarak, böyle garip bir fantezim var.

Henüz 2 hafta oldu SAN francisco’ya 15 dk uzaklıkta bir yerde kalıyorum. Harika, tabi bu nerede yaşama fikri beklentinize göre değiştir. Mesela arkadaşım Miami’de yaşamaya karar verdi. Oranın tatil beldesi olması ve sürekli canlı oluşu onun için bir kriter. Bende ilk etapta küçük bir yerde yaşamayı tercih ediyorum.

Boston, manhattan :)))

kuzeyde yaşamak isterdim. kültürel olarak avrupa'ya en yakın tarafı orası diye biliyorum. minnesota, wisconsin filan. oduncu gömleği giyip dağda bayırda gezerdim.

brooklyn ya da boston derim. the town filminde boston şehrini görüp çok beğenmiştim. hem avrupai hem de amerikan görünüyor.

Favorim Şikago. Ama kışın aşırı soğuk oluyor. O yüzden cevabım Los Angeles.

En büyük hayalim miaminin sıcak sularında kendimi kaybetmek.

Güney hep yakın geliyor bana. Bu yüzden Texas isterdim. Diğer ikisi de New York ve California. Florida istemem. Sabah uyanınca bahçemde timsah görmek için hazır değilim. Gerçi New York da kıyamet filmlerinde ilk etkileniyor. En iyisi Texas.

Manhattan, 2 sene eglenmelik.
Malibu/Santa Monica, surekli.
Boston, surekli.
New Orleans, Mardi Gras donemi eglenmelik.
Miami, sikildikca tatillik.
San Diego/Seattle, yukarıdakiler olmazsa. Surekli.
Austin/Denver, cok iyi maas (400k+) fln olacaksa belki 3-5 yillik.

Sanırım hayatımı Boston'da geçirebilirdim iş bulsaydım. Gerçi kışını görmedim, muhtemelen kemiklerim donardı. Yine de hayal kursam Boston derdim. Hangi eyalette yaşamak istemezdim. Hepsini görmedim nihayetinde bilmiyorum o kadarını ama Georgia'da yaşadım, almayayım.

Seattle veya Chicago. İkisi de tam kriterlerimi karşılıyor. Kışın karlı yazın serin. 1-2 saatlik mesafedeki kayak merkezleri, plajları, ormanları, ulusal parkları, doğal güzellikleri cezbedici. Her türlü sosyal ve sportif aktiviteyi bulabileceğim, envai çeşit eğlence ve yemek kültürü olan canlı şehirler.

Portland, Oregon. Doğa, doğa, doğa...

texas, colorado, kaliforniyanin cok guneyi haricinde butun bati yakasi.
tuzum biraz daha kuru olursa new england, vermont, rhode island tarafi.

Dinci oraninin yuksek oldugu yerleri tercih etmem. Buradakilerden kurtulup, oradakilarin sacmaligi ile ugrasmanin alemi yok.

Para varsa California, yoksa kuzeydoguda sehre cok uzak olmayan ama cok da pahali olmayan bir yer.

Washington (Eyalet) de oldukca guzel gozukuyor.

Seattle ya da San Francisco

atlantik kiyisi le$ bence, pasifik kiyisi o yuzden. California ve civari.

Hawaii tabii ki. Amerika'ya bağlı ama özerk diğer adalar da olabilir. Guam, Amerikan Samoası, Porto Riko, Virjin Adaları...

bir yazılımcı olarak san francisco

sapancaya gitmeyin. yeni gittik hiçbir şey yok. aksine afganlar araplar dolmuş. abantta büyük abant hoteli var.

abanta gidin. sapancanın doğası da güzel ama hem gastronomik açıdan hem de giden kitle açısından hoş bir yer değil.

Abant şömines otele gidip memnun kalmıştık. Ets üzerinden veya instagramdan bakabilirsiniz.

Babamın vefatından bir hafta sonra evleneceğim kişi tarafından “yanımda üzgün birini görmek istemiyorum” gerekçesiyle telefonda terk edildim:)

Arkadaşlarım ve hatta kızım bile beni görünce artık önce/hemen seni soruyor diye ayrılmıştı kendi ortamının alfası :).

"fotograf makinem kayboldu ben onu satip borclarimi odeyecektim, bu halde bu iliskiyi yurutemem."

wtf??!!

Bir kere Sünniyle birlikte olamam diye ayrılmıştı.
Biri de Maldivler'e gidelim teklifine güldüğüm için ayrılmıştı :) (ben götürecekmişim)

"yoğun bir şekilde çalışırken bir yandan seni sevemiyorum" az küfrümü yemedi valla.

* daha once ablamla da cikmissin, simdi haberim oldu.
* cevrende cok fazla kiz arkadasin var, bu iliskiyi boyle surduremem; ya onlar ya ben
* mesajima tam 2 saat bilmem kac dakika sonra cevap yazdin, beni onemsemiyorsun
diye uzar uzar gider...

hayatimda bir kere terkedildim nedenini anlamadim bile galiba anlasamiyorduk :)

Param bitmişti :)

Sen Müslümanmışsın, ben seni ateist sanıyordum. (6 ay çıktıktan sonra bir anda taliban militanı muamelesi gördüm sonrasında ve terk edildim)

ipek fırın beylikdüzün'de yaptırmıştık, beğendik. instagram sayfası var.

Acıbadem - Ceviz Ağacı pastanesi.

Genel olarak naked cake isteyebilirsiniz, seker hamuru olmasina gerek yok siz istemediginiz surece.

Acibadem kukis mi cookies mi ne orasi var, arkadasimin pstalari cok basariliydi.
Onun disinda kiziltoprak gorgulu pastanesi de cok iyidir

@kuehles blondes, evet evet öyle sipariş vermeyi planlıyorum. kukis'e bayılıyorum ben de ama maalesef oturduğum bölgeye pasta göndermiyorlarmış:( üzdü biraz sadsf. dediğiniz yere de soracağım, teşekkürler.

Diabetik tatlı dediğin şeylerin hepsinin içinde yapay tatlandırıcı var ve yapay tatlandırıcılar şekerden daha çok zarar veriyor, çünkü lezzet sinyaliyle beyin "yüklü bir enerji geliyor" diyerek yine pankreasa emir veriyor li insülin üretsin. Yani insülin metabolizmasının hayrına çalışmıyor o iş. Onun için diabetik tatlıdan ziyade doğal gıdalarla tatlı yapıp yemek daha kârlı olur. Un, şeker, bazen yağ kullanmadan güzel tatlılar yapılır, en azından unun şekerin yağın vs yükünü almazsın, meyvenin kendi şekerini kullanırsın, onu da ölçülü yersen sıkıntı çıkmaz.

İnstagram ve yutub'da çok çeşitli "fit" tatlı yapım videoları var. Huzurlu mutfak diye bir kanal çok yeni bir dondurma videosu paylaştı mesela.

diyabetik ve light urunler yerine kararinda gercek zararli tatlilar yemeyi tercih ediyorum

bu uydurma urunler hem seker ihtiva ediyor, hemde tadi kotu

bide dogal malzemelerden yapildigi iddia edilen tatlilar var. hurmayi rendeleyip pasta yapiyorlar vs.

icerigini hesaplasana yine yuzde seksen karbonhidrat. ustune bide hurmayi rendeleyince lifleride kopuyor. glisemik indeksi yukseliyor vs. muz, elma felan filan hepsi icin durum bu

bu tezgahlara dusmektense efendi gibi zararli ama gercek tatlilardan tuketiyorum. miktari kontrol etmeye calisiyorum

diyabetspor

Hiç birinizin cevabını beğenmedim.

Şeker ilacı kullanmıyorum ben.öyle kafama göre yersem şekerli bişi fırlıyor.

Şelersiz tatlandırıcılı tatlılar lazım bana.

babam şeker hastası, çok nadir madonun diabetik dondurmalarından ya da koskanın diabetik tahin helvasından yiyor. tabii porsiyonu ayarlamak şart.

Fındık, fıstık seviyorsan:

1 yemek kaşığı fıstık ezmesi, 1 tatlı kaşığı istediğin toz veya sıvı tatlandırıcı (bende Takita marka stevia vardı onu kullandım ama değiştirmeyi düşünüyorum tadını beğenmedim pek), 100 ml kadar istediğin süt (indirimden şekersiz fındık sütü almıştım ben) ve son olarak bunların hepsini blenderdan geçirdikten sonra tadına baktığında beğenmediysen biraz daha tatlandırıcı. Bunları blenderda çekerken biraz da buz atarsan bu sıcak günlerde milkshake gibi oluyor.

Eğer meyve tüketiminde kendini kısıtlaman gerekmiyorsa:

Tencereye 1 küçük kutu süt (200 ml) ve 1 avuç kadar yulafı atıp kaynatmaya başla (yulafı biraz bol atarsan soğuduğunda kıvamı daha tok oluyor bence öylesi daha güzel). Süt kaynamaya başladığında 1 tane muzu parçalayıp içine at, eze eze karıştır (meyve seçimi sana kalmış ben muzlu seviyorum, diğer meyveler kıvamını nasıl etkiler bilmiyorum). Kıvam alıp toparlanmaya başlayınca ocağı kapat. Tatlandırıcıyı acımaması için ben bu noktada ekliyorum ama sen tercihine göre daha öncesinde atabilir veya hiç atmayabilirsin. Sevdiğin kuruyemişlerden ekleyebilirsin. Tercihine göre kakao ekleyebilirsin. Yüzde 70-80lik bitter çikolataların şeker oranı çok daha düşük oluyor normal çikolatalara göre, bundan dolayı yine tercihen bir iki kare atabilirsin. Son olarak, yüzeyinin kabuklanmaması için düz bir tabağa yayıp üzerini streç film ile kapat. Oda sıcaklığına geldiğinde buz dolabına at. Soğuduğunda güzel bir tatlı oluyor.

Tatlandırıcılı tatlılar ishal yapacak seni. Yine söylüyorum, şekerden daha zararlı. Yapma şunu, meyve ve yanında peynir veya yoğurt veya kefirle ye, çok çok daha iyi.

Alevi bir ailede büyüdüğüm için zor olmadı, 11-12 yaşlarında net olarak karar verdiğimi hatırlıyorum.

dindar sayılabilecek bir aileden geliyorum. çocukluğumdan beri araştırmaya ve okumaya meraklı bir tip oldum. lise dönemlerinde sorgulamaya başladım, islamiyette kendimce çelişkiler, manasızlıklar ve adaletsizlikler gördüm. aslında sarsıcı olmadı, daha çok düşüncelerimi açıklama ve düşüncelerime uygun yaşamakta sıkıntı oldu. yine de "ya islamiyet doğruysa, ya ben yoldan çıkmışsam" tarzı düşünceler ara sıra olmuyor değil.

bir de duyurudaki kişilerin genel olarak dindar sayılabilecek bir aileleri/çevreleri yok yani burada büyük bir yıkım göremezsiniz, çok dindar olup da dönen binde birdir yani. çoğu ortalama müslüman.

tasarlanan kurgu çok küçük yaşlarımdan beri kafamda oturmuyordu, peygamberliğin dünyanın en eski mesleklerinden birisi olduğuna dair okuduklarım çok tutarlı gelmişti.
tesadüf bir yakınımın evinde incil gördüm ve yarım saat kadar okudum çok mantıksız geldi. sonra gidip incil ile kur'an satın aldım. okuduktan sonra hiç şaşırmadım tutarsız olmalarına. yaş 16 o zaman. amerikadayken de yahudi bir çevre oldu iş ortamında. oradan merak sarıp ara ara tevrat okudum. gene aynı bomboş bir içerikle karşılaştım.

aslında benim kadar bunları okumak bile zaman kaybı ciddi anlamda. dünyaya zerre kadar katkı sağlayıp, insanlığa faydası olan insanlara bakmanız bile fazlasıyla yeterli. din ile uğraşıp, din satanlarında yaptıkları ortada zaten.

Bunun dediğiniz gibi "bir anda" olduğunu pek sanmıyorum.

Tatlı su müslümanı bir ailede büyüdüm, ramazanda oruç, bayram namazı falan, bir tek babannem sürekli kuran okurdu ve dinle kafayı bozmuştu. Yazları bütün sokak arkadaşlarım gidiyor diye ben de kuran kursuna gittim, zerre kafam almadı. Bir ara kuran meali okumaya çalıştım, onu da kafam almadı, bitiremedim. Bu arada önce bilimkurgu, sonra pozitif bilim kitapları girdi hayatıma, "aha bak bu mantıklı" dedim. Ama çocukken bile, "uyumadan önce dua et" mevzusu falan asla kafama yatmıyordu, hiçbir zaman dine yatkın olmadım bence.

İran'da doğup büyüyen, hafız/imam olan, sonradan ateist olan bir tanıdığım var, bu mevzuları biraz konuşmuştuk. Keşke onunla sohbet edebilseydiniz bu konuda, o kadar kapalı bir inanç sisteminde büyüyüp ateizme ulaşma süreci cidden çok ilginç.

Cevabım silinmiş.

“Dindar bir ailede, tüm ibadetleri yerine getirerek büyütüldüm. Uzun uzun bahsetmeyeceğim ama en az bir yıl arafta kalmıştım. İnancımı terk etmek hiç kolay olmadı.”

Mantık yönü ağır basan bir insan olmama rağmen inancımı sorgulamaya başlamam vicdani yönden oldu. Arafta kaldığım süre boyunca ise akıl ve mantığa uyan kanıtlar edindiğim için inancımı terk edebildim.

ateist baba - annesinin etkisinde kaldığı için inanan anne ortamında büyüdüm. ananem onda kaldığım zamanlar bana dua öğretirdi, babam farkettiği zaman çok kızardı fln. babam sayesinde senin anlattığına benzer yetiştirildim. babam tam pozitif bilim insanıydı ve her şeyi açıklardı bana. 17 yaşında babamı kaybedene kadar allah'ın varlığından başka bir inancım yoktu. babamla birlikte o inancı da kaybettim.

Dini cemaatlerin nasıl çıkar amaçlı suç örgütü olduklarını gördükten sonra.
Fetö öncesi oluyor kendi adıma.

ben yobaz olmayan ama müslüman bir ailede büyüdüm.

çok net kırılma anları hatırlamıyorum, bende yavaşça oldu.
ama liseyi bitirdiğimde din dosyasını kapatıp yakmıştım, bunu iyi hatırlıyorum.

zaten hemen sonrasında da çok zor günler, hatta yıllar geçirdim ve bana sürekli tatlı dille, ısrarla telkin edilmesine rağmen bir kere bile aklımdan dinden medet ummayı geçirmedim. tersine acı çektikçe dinden tiksintim daha da koyulaştı.

ben galiba ölüm gerçeğiyle gereğinden erken bir şekilde kendi başıma yüzleşmiştim. çocukken geceleri sürekli ölümü ve sonsuz hayatı düşündüğüm bir dönem oldu. gece uyku vakti çok yüksek konsantrasyonla bu konulara takılıp işin içinden çıkamıyordum bir türlü. başka çocuklar da da böyle bir "karanlık dönem" yaşıyor mu bilmiyorum. vardır belki de ama kimseden duymadım.

işte dinlerin de bu tür cevapsız sorulara bir cevap olarak üretildiğini düşünüyorum. yani kişinin korkunç derecede saçma ama rahatlatıcı bir şeye inanmak mı yoksa daha acı verici de olsa gerçeği seçmek mi noktasında yapacağı tercihe kalıyor iş. yoksa ben genç bir insanın 2021 yılında ciddi ciddi müslüman olabileceğine inanmıyorum. yani inanasım gelmiyor. tamam hepimizin hayatı türlü saçmalıkla dolu, hiçbirimiz gödel, wittgenstein değiliz (onların hayat bile delilik doludur zaten ki gödel sıyırmıştı mesela) ama bu kadar da değil ya. buna kalpten inanabilen bir insana saygı gösteremiyorum artık.

her neyse biraz dağınık oldu ama böyle.

18-19 yaşımdayken an american crime filmini izleyip, üzerine okuyup konuştuktan sonra oldu.

diyanetin açıklamaları gayet yeterli bence.

Tanıdığım en iyi ve en dürüst ve üstelik iyi bir müslüman insan olan amcam 12 yaşında oğlunu toprağa verdiğinde.. birkaç sene sonra da canlı yayında bir sürü insanın gözü önünde kurtarılamadan denizde boğularak öldüğünde..
Tecavüzcüler katiller yüz yaşına kadar yaşarken benim nahif, dünyanın derdini kendine dert eden babam 52 yaşında acılar içinde öldüğünde..

Her şeye olan inancımı kaybettim..

Fakat bunlar olduktan 5 yıl sonra imkansız olduğunu bile bile çok istedim ve bebek bekliyorum. İnancım geri geliyor.

Ben de bu surecten gectim diyemem. Ateist olarak buyutulmedim hatta hevesliydim oruc tutayim, cevsen takayim namaz nasil kilinir falan. Neyse, 4. Sinifa gittigim yaslarda bu nasil is lan olmaz oglum oyle sey demeye baslamistim kisa surede de mantigim ustun geldi hic sancili bir surec olmadi.

üniversitedeki arkadaşlarım ve bu konudaki uzun sohbetler sayesinde yavaş yavaş dinden uzaklaştım.

Bayağı dindar ve cemaatçi olan akrabaların içinde büyüdüm. Babam nurcular diye bilinen cemaatin (fetullaçılardan farklı) bayağı tanınan bilinen bir insanı istanbul üni islam enstitüsü mezunu olduğu için Arapça okur yazarlığı olan birisiydi. Hem anne tarafımın bir kısmı hem de baba tarafı 5 vakit namaz kılan, cemaat ayağı olan bir akraba güruhu. Üniversitede tanıştığım komünist sınıf arkadaşlarımın o zamana kadar bana öğretilmiş “herşey kuranda yazıyor” “kalem varsa onu yapan da vardır” minvalindeki saçma şeyleri yerle yeksan eden konuşmalarımızın ardından beni araştırmaya sevk ettiler. O zamanlar bir forum sitesinde “seksi şeytan” gibi bir nicke sahip yazarın hadislerle bir ilahiyat mezunu adamı harcaması, ateistler bilgiyle tokatlayabilir, bunlar hiç de bomboş adamlar değiller aksine bu ilahiyatçılar bu ateistten nasıl cahil olabilirler diye düşündüm. O zamana kadar cemaat içinde gösterilen hatun yahya unsurlarının saçmalıktan ibaret olduğunu, kullanılan fosil resimlerinin olta yemi (üzerinde metal kancayı unutmuşlar) olduğunu gösteren richard dawkins gibi bilim admalarına denk geldim. Daniel dennett isimli felsefecinin dinler tarihi ile ilgili dinleri ayyuka çıkaran videosunu izlemiştim. O zamanlar facebook moda olduğu için ateist-müslüman gruplarına dahil oldum. Ya allah varsa fikri tutarsız geldiği anda da her şeyi terkedip ateist oldum. Bu süreç yaklaşık 1 yıl sürdü. Ama ben müslüman olanların yüksek zekalı kesimini inatçı ya da korkak olarak nitelendiriyorum. Yoksa bunca tutarsızlık varken müslüman kalmak mümkün olamaz.

Sıkı bir şakirttim. Ama kendimce mantıklı bir şekilde götürüyordum inanç meselesini. Cin diye bahsedilenlerin öcüler olmadığını belki mikroskopik canlılar veya uzaylılar olabileceğini düşünüyordum. Hiçbir hadisi ciddiye almıyordum.

Lisede kuranla ilgili şüphelerim başladı. Ama tanrı inancımı tamamen kaybetmem üniversitede ekşideki bir yazıyı okumamla oldu. Zaten çok sorgulardım içimde ama yazıda evrenin kendi kendine oluşabilme ihtimalini o kadar güzel anlatmışlardı ki bi anda gözümden perde kalktı sanki.

Sonraki hafta boyunca hep ağladım. Orada olmadığını bildiğim halde tanrıya sitem ettim bunca zaman yok muydun kime anlattım ben dertlerimi beni nasıl yalnız bırakırsın vs. diye. Şimdi komik de gelse o an yakın bir arkadaşımı kaybetmiş ve aldatılmış hissetmiştim.

ailemin işi sonda da kendi işimle ilgili dünyayı gezmem ve çeşitli inançtan çeşitli milletten insan tanımam bunda etkili oldu.

Özellikle de malezya, arjantin, çin, kudus ve mekke gezilerinden sonra iyice netleşti

Yaratıcı meselesinde çok emin değilim ama din konusuna hep mesafeliydim. Dindar bir ailede yetismedim ama din, kitap korkusunu hissetmiştim çocukluğumda gittiğim Kur'an kurslarında, şunu yaparsan cehenneme gidiyorsun vs dediklerinde yalnızca korktuğumu hatırlıyorum. Hiçbir kutsal kitabı okumadım ama kurmaca hikayeler üzerinde kurulu olduğunu çok uzun zamandır belli belirsiz hissediyordum. Üzerine hiç dusunmedim, öyle miydi böyle miydi demedim. İlgimi cekmedi.

Son birkaç yıldır bu inanmama durumu bütün sosyal organizasyonlara sirayet etti. Yani dini geçtim, devlet, ahlak tamamının insan yapısı olduğunu anlıyorsun. Zincirlerinden bir bir kurtulmak gibi. Bakın bir örnek vereyim: Online kpss kursuna gidiyorum, hoca Whatsapp şu kadar soru çözün diye ödev verdi. Pazar akşamı video çekip yollayın hepiniz falan dedi. Lan dedim, yapmasam ne olacak, bir yaptırımı mi var sanki? Sonra baktım insanlar bu ultimatomu ciddiye almaya başladılar grupta, "Ay hocam ne kadar süremiz kaldı?", "Ben disaridaydim hocam, şimdi hemen başlıyorum" demeye başladılar. İş ciddiye bindi, otorite doğdu birden, hepimizin iyiliğine olduğuna inandığımız bir amaç uğruna bir buyuran etrafında birleştik. Paragrafın başında bahsettigim insan ürünü her türlü sosyal organizasyonun da çalışma mekanizması özünde bu. Bir noktadan sonra bu hikayeye o kadar inanıyoruz ki kainatın başından beri oradaymış, dogalmis gibi geliyor. Kpss hocasının buyruğu evrile evrile tanrının buyruğuna dönüşüyor.

Beni inanılmaz rahatlatıyor bu düşünceler, hiçbir şey hayatı değil, zaruri değil, anlattığımız hikayelere inanıyor gibi yapsak yeterli. Olmeyelim, haz alalım yaşadığımizdan yeterli.

Yıkım değildi; lisede sınıf arkadaşımla konusmaya başlayınca okumaya, araştırmaya başladım. Saçmalık ya dedim. Yikim da olmadi. Hayatimin büyük bir parçası değildi, genel kültür gibi bir şeydi.

Edit: haz alamazsınız da olur, bunun için de tribe girenler olur şimdi. "Mutlu olmamız gerekiyormuş has.ktir! Hemen mutlu olmalıyım" diye. Hiçbir şey yapmak zorunda değilsiniz.

Kazanmadım ki kaybedeyim. İnandıklarım, büyük oranda çocukken kafama doldurdukları korkulardan ve ön yargılardan ibaretti. Yürekten hissettiğim bir inanmışlık değildi benimki. Haliyle geride bırakması da çok güç olmadı. Sarsıcı bir tecrübe yaşamadım, doğum sancıları çekmedim. Adım adım, santim santim, ilmek ilmek ilerleyen bir geçişti. Hiç canım acımadı :) Sadece din de değil. O güne kadar sağdan soldan işittiklerimle dağarcığımda yer tutmuş ne varsa aklımda, eş zamanlı olarak aşınıp ufalandılar. Bir şeyi yitirme değil de, daha çok kendini bulma süreciydi aslında.

Kazanmadım ki kaybedeyim +1

6. Sınıfa kadar her yaz kuran kursuna giden, kuran okumaya o yaşta başlamış, hacı dedelerin ve kapalı bir annenin oğlu olarak hiç baskı altında hissetmeden islam öğretildim. Ama daha ufacık çocukken bile hiçbiri bana bir anlam ifade etmiyordu, annem üzülmesin diye gidiyordum. Ama daha o yaşta bile duaymış, ibadetmiş bunların bir anlama geldiğine inanamadım. Bile isteye yaptığım bir şey değildi.

Çocuksun tabii ki inanç hissin olmaz desen, babaannem öldüğünde ya da 99 depreminde tanıdıklar öldüğünde "sığınabilirdim". Bence allah bana hidayet vermemiş, içimde yok yani. Manevi tarafı gelişkin bir insan değilim.

Benim suçum mu bu? Gelmiyor işte içimden inanmak, bu öğrenilebilen bişey olsa çoktan öğrenmiştim. Annem beni döve döve namaza devam ettirmedi diye mi suçlu? Benim gibi inanmaya ihtiyaç duymayan biri için sonuç illa ki cehennem mi? İyi bir insan olmamın hiç önemi yok mu?
Sırf bunların cevabının olmaması bile inanmamak için bir sebep.

Kutsal kitapları okuduktan sonra. Zaten yoktu da işte daha çok emin oldum diyelim.

Teoride alevi, pratikte ateist olan bir ailede büyüdüm. Hiçbir dini ritüel konusunda bilgisi yok ailede kimsenin. Evin duvarında en ufak bir dini simge de yer almaz örneğin. Bu nedenle hiçbir zaman güçlü dini inancı olan biri olmadım. Bu konuda aile tarafından herhangi bir baskı ya da öğreti olmadığı için birçok şey kendi kendine gelişti.

İlk okulun başlarında bir tanrının varlığına inandığımı biliyorum. Dua falan ettiğimi hatırlarım. Ama tabiri yerindeyse "kafa basmaya başladıkça" birçok şeyi sorgulamaya başladım. İnanç konusunda da keskin bir geçiş olmayanlardanım ben. Sorgulamaların yanı sıra hem çekirdek ailem hem de akrabaların çoğunluğu zaten çok inançlı kimseler olmadığı için öyle bir çevrede büyümenin de etkisi var elbette.

Keskin bir geçiş olmadı diyorum ama hiçbir zaman agnostik bir düşünceye sahip olmadığımı da biliyorum. Yani kafamda hiç "acaba" olmadı. Var ile yok arası aslında keskin bir geçişti ama bunun ne zamana rastladığını hatırlamıyorum.

Richard Dawkins'in The God Delusion kitabında 1 ile 7 arası bir skala vardır.
1: Kesin olarak bir tanrının var olduğunu düşünen kişi
7: Kesin olarak bir tanrının olmadığını düşünen kişi

Richard Dawkins kendinin 6 (bazı söylemlerinde 6,9) olduğunu ama 7 olmadığını, çünkü bu konuda bir kesinlik belirtmenin 'bilim dışı' olduğunu söyler. Şüpheci yaklaşır yani.

Ben kendimi 7 olarak görüyorum. Çünkü bilim insanı değilim :)

inançsız baba - soft müslüman bir anneyle büyüdüm. annem müslüman olmasına rağmen birkaç dua ve regl sonrası abdesti öğretmesi dışında herhangi bir dini empoze çabasına girmedi.

Anneannem de namaz kılmaz, oruç tutmaz ama dinin şehir efsanelerine çok meraklıdır, böyle saçma sapan hikâyeler olur ya onları anlatırdı arada. babam da sinirlendirdi ve bize hep bunların akılcı olmadığını nedenleriyle açıklardı.

15-16 yaşlarıma gelince okumaya anlamaya başladıkça; dinler tarihini, farklı inanç sistemlerini, kültürleri, mitolojiyi ve dini ritüellerin yansımalarını gördükçe zaten çok kuvvetli olmayan inancım ciddi şekilde sarsıldı. Özellikle dünya tarihinin %80'inin ekonomiyle ve ticaret döngüsüyle alakalı olduğunu idrak edince ise tamamen inançsızlaştım. ölümden sonraki hayatın olmama mevzusu da benim için ne küçükken ne de şimdi yıkım olmadı. zira sonsuzluk fikri ağır bir yükmüş gibi geliyor.

ben yazılanların aksine bir durumdayım sanırım.

"geleneksel islam" çerçevesinde yaşayıp giden bir ailede büyüdüm.
namazın kılınmadığı ama oruçların aksatılmadığı, kitap okunmayan ve kuranda olmayan şeylerin birileri tarafından din diye yutturulduğu şeylerle çevrelenmiş bir aile ortamı diyelim. yani türkiye'nin büyük bir kısmı nasılsa benim ailemde öyleydi.

lise zamanlarında saf ve samimi duygularla "geleneksel islam" çerçevesinde dindar bir insan oldum ama herhangi bir cemaat vesaire ortamında hayatım boyunca hiç bulunmadım. geldiğim süreçte onlarca kişiyi dinleyip farklı yorumları dinledim ama burada yazılan kişilerin aksine "sorgulama" kafasına biraz geç girdiğim için sanırım dindarlıktan kopmadım. daha çok toyken sorgulamış olsam muhtemelen ne lan bu saçmalıklar deyip farklı birisi olurdum diye düşünüyorum. saflığım bir nevi beni bu durumdan engelledi diyebilirim.

şu aşamada geleneksel islam öğretisindeki saçmalıklardan kurtulup gerçek islamı öğrenmeye çalıştıkça inancım daha da artıyor. fakat dediğim gibi uzun bir süreç sonrası sorgulama aşamasına geçmiş olmak daha olgun düşünmeme sebep oldu bence.

Her gün (uzunluğuna göre) yarım saat 1 saat arası bir makale/article okuyorum. 10 yıldır falan günlük rutinimin bir parçası, aşırı memnunum. Güzel/bilgilendirici podcast'ler de dinliyordum son 1 yıldır falan ama şu karantina döneminde sekteye uğradı o biraz.

Aşağı yukarı şöyle:

Etrafa ve kendime çeki düzen verme
Kahvaltı
Spor
Duş
İş
Yemek hazırlama/yeme
Çay/Kahve
Uyuyana kadar canım ne isterse o
Uyku

Her gün olmasa da sık sık okurum, boyarım, tasarlarım.

her gece 12de, radyodan yarim saat haber dinlerim.

başka işim yoksa > arduino + raspberry pi
o da deli gibi kod yazmak değil de daha çok çıkan hataları stackexchange de aramakla geçiyor

bi de yatmadan azıcık egzersiz

Her gün mutlaka yürüyüş yapıyorum, hava aşırı soğuk olursa evde Leslie. Onun dışında, psikoloji podcast'lerine sardım mutlaka her gün dinliyorum bir bölüm.

Ah-shop

sowood
sloganınız da şey olur so wood, so good :)

Ağaç Evi

kabuk, atölye kabuk, kabuk atölye, atelier.

Pasha ahsap (tersten okununca da aynı)

sowood'u çok beğendim. düşünebilirsiniz gerçekten:)

Hepsini sunacağım erkek arkadaşıma:)
@kahir aynı örneği ben vermiştim de ciddiye alınmadım:) teşekkür ederiz

uzun demezseniz "rahatı kaçan ağaç" :)

Gepetto

KlasKalas

Woody
Rustic

hayatım boyunca kavga ettiler biri 59 diğeri 58 yaşında

Bizim yanımızda birbirlerine sevgi gösterdiklerine hiç şahit olmadım sanırım. Ama kavga da etmemeye gayret ederler bizim yanımızda. Babam 60 annem 56.

Kavga etmedikleri her günü kendime kar sayardım. Sevgi gösterdiklerini hiç görmedim.

hayır.

anlaşamayan kardeş gibiler daha çok.

Gösteriyorlar evet. Tam dediğin şeyler. Biri 61 diğeri 59 yaşında.

Arada oluyor. Annem daha sert mizaçlı, Naz yapmayan, sarılmayı bile sevmeyen bir insan. Normalde de çok sıcakkanlıdır, neşelidir, tanıyan çok sever. Babam daha iyi sevgisini gösterme konusunda. Görücü usulü evlenmişler bu arada.

Ben annemin zıttıyım, ancak sevgilim hariç ten temasından el şakasından tokalaşmadan nefret ederim. Koronanın benim için tek iyi yanı tokalaşmamak öyle diyeyim. Ama ilerde ben çocuklarım varken eşimi öpmekten mıncırmaktan çekinmem, sevgiyi gören çocuklar daha mutlu.

Evet sıklıkla iltifatlaşırlar. Birbirleriyle sizli bizli konuştukları da oluyor yarı şaka yarı ciddi. 57-66

Evet gosterdikleri oluyor. Kavgalarini yalnizken ederler.

Yaşları 54 53. Evet arada sevgi gösteriyorlar. Babam daha çok fiziksel temasla veya sözle gösteriyor ama annem daha derin şekilde davranışlarıyla gösteriyor.

onları sarılmış TV izlerken gördüğümde mutlu olurum. Annem her sabah babamı öperek yolcu eder kapıdan. Bu hiç kavga etmiyorlar demek değil ama yine de mutlu bir çift bence. :)

evet. yaşları ilerledikçe artıyor bu

70 yaşındaki babamın 65 yaşındaki anneme hatunov diye seslenip yemeklerini, emeklerini övmesi haricinde fiziksel bi sevgi gösterisi pek olmaz. Ama kavga ettiklerini bile hatırlamam doğru dürüst, seviyeli bi ilişkileri var. Genelde babam annemi başkalarına överek gösteriyor denebilir. Annem ise öper koklar.

Bazen ben yanlarına gidince evde şenlik havası oluşuyor keyifler yerindeyse, müzik açıp dans ettiriyorum onları heheh.

babam annemin saçını karıştırır sevgi gösterisi olarak.
annem genellikle sözleriyle gösterir.

62-56

Belirttiğiniz tüm örnekler + tüm kavgaları
Şeffaf bir aileyiz demek :)

bir çok açıdan mükemmel bir soru sormuşsun, biraz psikoloji bilen biri, herhangi bir kişiyi bu soruya verdiği cevaba göre çok iyi analiz edebilir psikolojik açıdan çünkü sevmeyi, bağlanmayı vb. duygusallık içeren olguları anne-babanın birbirini sevme şeklinden alıyoruz, ebeveynlerimiz birbirine sevgisini göstermemişse biz de ileride partnerimiz-eşimizle olasılıkla bu konuda sıkıntı yaşayacağız.

birini gerçekten iyi tanımak istiyorsam bu soruyu sorulacak sorular arasında rahatlıkla ilk beşe alırım.

Mangal. Ciddiyim.

yılbaşlarını dışarıda geçirmeyi sevmem ama arkadaşlarımla ya da ailemle olurdum normalde.
bu yıl tek başıma evdeyim mecburen.
zoom party falan yapmayı düşünüyoruz.
mücbir sebepler olursa ona da bakarım.

perşembe akşamından pazartesi sabahına kesintisiz sokağa çıkma yasağı var. evimizde oturup şarap falan içeriz film izleriz. olup olacağı o.

sokağa çıkma yasağı olmasa geniş aile takılacaktık, şimdi çekirdek aile takılacağız mecbur. Kuruyemişimizi alırız takılırız.

aileyle yemek

Parti. 10-15 tane bira, sarap, viski allah ne verdiyse icicem.

evde tek basima olacagim. hicbir sey yapmayacagim. suslerim, agacim hazir. kendi kendimi sevindiriyorum iste. moral oluyor.

youtube izlerim. muhtemelen dondurma sprite falan alirim. tek basima icki icmem.

evdeyiz buyuk ihtimal.

bir arkadaşın evine gideceğiz yasaklar başlamadan. bahçeli falan büyük bir ev. içeriz herhalde. maksat yılbaşı kutlamak da değil, 4 günü 4 duvar arasında yalnız geçirmemek.

Ana baba kardeş ben, pasta kuruyemiş güzel yemek televizyon.

Hayaller sevgilimle Ilgaz, hayatlar PTT.

Dağ evi. Kar. Müthiş bir toto donması yaşayacagız ama dur bakalım.

aile ve ev, güzel ama abartılı sayıda olmayan yemekler.

Büyük ihtimal evde olurum. Sevdiğim bir yemeği yapar, biraz televizyona bakinirim. Sevdiklerimi arar yeni yıllarını kutlarım. Güzel bir film izler sonra da yatarım.

Tek olurum, TV kuruyemiş film dizi filan. Yılbaşını seviyorum tek veya kalabalık farketmez kutlarım.

Kus ucmaz bir yerde ev kiraladik. Yaban domuzlari ve geyiklerle yeni yila gireriz. Bu sene havai fisekler de yasaklandi, rahat rahat ormana gidip kopegimle yuruyuse cikarim. Sessizligin tadini cikaririm. Mis.

Evde hanimla okuz gibi yiyip icecegiz sanirim. Youtube'dan dansoz felan mi acsak?

ptt

Sıfır, sıfır, sıfır ve sıfır.

0. Aynı insanı senelerce çekemiyorum.

Üniversiteden 3 yakın arkadaşım var; biri en yakin arkadasim hatta. Liseden yok, ortaokuldan görüştüğüm 2-3 kişi var ama farklı bir ülkedeyim artık; çok göremiyorum o yüzden.

Erkek arkadaşımın en yakın arkadaşları üniversiteden; 20 yıla yaklasiyorlar. Bu tamamen denk gelmeyle ilgili bir durum ama bana kalırsa. Ben de is yerinden hiç arkadaş edinemiyorum mesela.

İlkokul ve ortaokuldan 2 tane ikisi de aynı kisiler. Numaralarımız var. 3 sene önce buluşmuştuk. Şimdi hiçbirimiz sormuyoruz.

Liseden 2 kişiydi 1' e indi. O biriyle de her fırsatta görüşür buluşur ya da konuşuruz bir şekilde.

Üniversiteden 5-6 kişilik bir arkadaş grubuyuz. Hepimiz dağıldık başka şehirlere ama her fırsatta görüşüruz birbirimizin şehrine gidince. Zaten bunlardan ikisi en yakın iki arkadaşım sayılır. Şu an bile wptan bir şeyler yazıyorlar.

Valla arkadaşlık da emek istiyor diğer birçok şey gibi. Karşıma farklı zamanlarda farklı yerlerde çok sağlam insanlar çıktı. Onlar da beni hayatlarında tutmaya gayret etti ben de onları. Ben arkadaşlık ilişkilerinin kişinin karakteri ile ilgili önemli veriler sunduğunu düşünüyorum.

Edit: 26 yaşındayım.

orta okuldan 4
liseden 7
üniden 35 kadar

Liseden bir arkadaşım var ama gerçekten yılda bir konuşuruz. Başka ülkede yaşıyor, buraya geldiğinde görüşürüz, hiç zaman geçmemiş gibi muhabbet ederiz. Sonra evine döner hiç konuşmayız. Üniversiteden de arkadaşlarım var birkaç tane ama çok yakın değiliz. Bir derdim olsa onlara gitmem, onlar da bana gelmezler. Tanıdıklık ile arkadaşlık arasında bir durum gibi biraz.

Ben de bazen istiyorum keşke çocukluktan beri gelen, beni kendimden daha iyi tanıyan gerçek bir dostum olsaydı diye. Ama ben de sizin gibi üşengeçlikten kaybediyorum hep. @Amaranta ursula'nın dediği gibi emek istiyor bu işler. Bir de öyle bir insan çıkmadı karşıma hiç.

Hepsine sıfır diye arkadaşlara ek soru: Şimdiki arkadaşlarınızla nasıl tanıştınız?

26 yaşındayım, hala üniversite üçüncü sınıftayım.

liseden bir arkadaşımla lise sonrasında da görüşmeye devam etmiştik, tıpkı senin gibi birlikte yurtdışına falan bile çıkıp konsere gitmiştik vs... belki iki yıl olmuştur, "slm kanka nabıyon" dışında muhabbetimiz yok. o bile en son altı ay önce olmuştur belki. çünkü farklı ülkelerde yaşıyoruz artık, bağ tamamen koptu maalesef. yazsam ne yazacağımı bilmiyorum, öyle bir durum.

üniversiteden çok yakın bir arkadaşım var. aynı bölümdeydik, o sonradan bırakıp gitti ama mesafelere rağmen yazışır ve görüşürüz.

ama sürekli görüştüğüm, bana bir şey olsa 1-2 gün içinde şüphelenecek tek insan sevgilim ve ailem sanırım. öyle beni bir süre ortalıkta görmese "ne oldu acaba?" diyecek bir tane bile arkadaşım yok, iletişimimiz kısıtlı olduğu için bir ay haber alamasa kimse merak etmez.

ilkokul ve ortaokul sıfır. liseden 5-6, üniversiteden 4. 24 yaşındayım.

Ø

galeri14.uludagsozluk.com

Yaşım 38 olmak üzere. Eğer akşam akşam unuttuğum yoksa (ki sanmıyorum):

İlkokul:
• 0

Ortaokul:
• 1 tane en yakın arkadaş.
• 2 tane çok yakın arkadaş.
• 10 kadar yıllar Facebook sayesinde tekrar irtibat kurup yakınlaştığımız, sık buluşup goygoy yaptığımız ama şehir değiştirdiğim için ancak memlekete döndüğümde görüşebildiğim, Whatsapp'ta çok aktif kullanılan bir grubumuzun olduğu arkadaş grubu.

Lise:
• 1 - Ama ortaokul ve liseyi aynı yerde okuduğum için aslında üst maddeyle birleşik. Lisede okula gelip yeni tanıştıklarımdan bahsediyorum. Çok yakın değiliz. Aslında lisede 7/24 sürekli eküri gezip aramızdan birinin karşı cins olması nedeniyle adımızın çıkacağı kadar yakın olduğumuz 4'lü bi grubumuz vardı ama maalesef zaman içerisinde uzaklaştık.

Üniversite:
• 3 - Hepimiz farklı şehirlerdeyiz ama aynı şehirde olunca görüşüyoruz.

s ı f ı r

Lise öncesi sıfır. Lisede 10 kişilik bir arkadaş grubuyduk hala görüşüyoruz. Okuduğum lisede hala herkes arkadaş ama en kalabalıklardan biri biziz sanırım.

Üniversiteden 5.

Aktif görüştüklerim: İlkokul-1, Lise-3, Üniversite-1 sadece yakın arkadaşlarım tabi. Orda burda görüp selamlaştığım ya da arada bi storysine falan cevap atıp lafladıklarım değil

35 K. İlkokul sıra arkadaşımla hala görüşüyoruz.ikiniz de evlendik yakın oturuyoruz sık sık ailece görüşürüz.
Ortaokuldaki kankalarım birbirleriyle evlendiler hala görüşüyoruz benim için süper oldu bi kerede ikisini birden görüyorum.

Aslında tüm ilkokul ve ortaokul arkadaşlarımı sık sık görüyorum. Herkes hala aynı semtte oturuyor.
Liseden herhangi birini yolda görsem tanımam.

38 e
-orta-lise = sıfır
üniden 3 beş kişi var. onlarında bazıları çıkar ilişkisi işte, bana işleri düştüğü için arar sorar o da olmasa beni aramazlar biliyorum. çocukluktan beri ayrılmadığım bir çok arkadaşım var belki de onlara sebep okuldakiler falan öyle zaman geçirmelik yani.

32 E. Lise arkadaş grubumdan aynı şehirde olduğumuz 3 kişiyle düzenli görüşüyorum. Diğerleri istanbul göçtüğü için koptuk biraz. Üniversiteden 2 kişiyle irtibat halindeyim. Biri çok yakın arkadaşım zaten.

AA anket ne güzel
Mahalleden 2
İlk okul 0
Orta okul 0
Lise 4
Üniversite 0

Ilkokul: 6-7 kadar (pek sik gorusmeyiz ama arkadasiz)
Orta: ilkokulla ayni ekip
Lise: yok
Unv: 4-5 ama benim daha cok universite disi, sosyal cevremdendi arkadaslarim

ilkokul 0
ortaokul 2
lise 3
üniversite 2-3

Önceden bu sayı çok daha fazlaydı. Evlenenler bir şekilde buharlaşıyor galiba. Bir çoğu ile hiç görüşmemeye başlıyoruz. Bir kısmında ise ikinci katip seviyesine çekiliyor muhabbetler. Ortaokul yıllarından kalan arkadaşlarım da evli ancak onlarla aile üyesi gibiyiz şimdilik eşleri aforoz etmediler beni.

İlkokuldan 1, ortaokuldan 1, liseden 0, üniversiteden 4 (o da zamanla 1-2'ye düşer) hepsi yakın derecede. Zaten yakın olmadıklarımla da laf olsun diye görüşmeyi sevmediğimden kopuyorum direkt.
Yaş 28

28 yaşındayım.
İlkokul 1 (Aynı zamanda ortaokul arkadaşım) Ayda 1 görüşürüz.
Lise 5 Yılda 2 görüşürüz.
Üniversite 2 3 yılda bir görüşür, ayda bir telefonlaşırız.

Bu sayı aslında daha fazlaydı ama son 4 yılda evlenenler ortadan kayboldu veya iş güç derken uzak mesafelere gittiler.

ilkokul ortaokul kesinlikle sifir. hayatimin en kotu donemiydi ve butun sinif arkadaslarima nalet etmisimdir.
liseden 2 kisi ile iletisim halindeyim. gerci 1 diyelim daha dogru olur.
universiteden 8-10 falan.

Ilkokul-ortaokul-lise: 0
Universite: 2
Yuksek lisans: 2

32/K

32 Erkek kişisi olarak

İlkokul 2 kişi. Birinin ikizi var. Onu saymadım. Öyle çok sık görüşmüyoruz ama arada yazışıyoruz.

Liseden 1 kişi. Arkadaş evlendi. Geçen haftalarda da baba oldu. Bununla görüşüyordum sıksık. Evlenince ve pandemi nedeniyle yalan oldu.

Üniversiteden var bi 5 - 6 kişi. Çoğu evlendi. Bekar 2 kişi kaldık. arada yazıştığımız oluyor. Biriyle de senede 2 defa konuşuyoruz. Bu kadar.

Ulan tek değilmişim. Bi kendim sanıyordum arkadaşsız takılan.

ilkokul, ortaokuldan kalmadı. öncesinden kalan çocukluk arkadaşlarım var. liseden arada bir konuştuklarım var.

üniversiteden 4-5 tane var.

25/K

0-0-0-2

üniversiteden iki kişi var, onlardan biri evli. çok nadir görüşüyoruz, karısından izin alamıyor :D

öbürü de başka şehirde (ankara).
hiç görüşmüyorum.. o yazıyor.

benim gördüğüm kokinalar o bitkinin meyvesi bile değildi. başka bir bitkinin meyvesi gibi bir şey ama ondan koparılıp bu gördüklerimize takılıyor. canlı olduğunu ve bakılabildiğini de sanmıyorum.

yılbaşı için alacaksan kolay bozulan bir bitki değil. 1 ay aynı şekilde kalıyor.

@sir gawain, evet yılbaşı için alacaktım hemen solmasından korkuyordum. teşekkürler:)

Bozulmuyor kolay kolay

Alındığı konuda gerçekten kendisini eksik hissediyor.
Kompleks yapıyor.

Bill Gates'e fakir desen alınmaz.
Arkadaşına desen alınır
gibi

attention bunlar hep, attention wh.

kötü niyet değil ama çocuklukta onlara gösterilen ilginin devam etmesini istiyorlar.

bazen eksik hissetme söz konusu olmayabilir. o konuda kendisine çok fazla güvense bile ilgi için özellikle böyle davranabilir. hatta alındığı konuda gerçekten ciddi bir eleştiri almışsa, alınganlığı bırakıp saldırı moduna geçer.

En büyük alınganlar anneler, babalar.
Hani evladına yaptığını karşılık beklemeden yaparsın ya, tam tersi. Ben böyle olduğunu evlenince gördüm. Hava yağmurlu desem "sen bana ördek dedin" durumu oluşabiliyor. Biraz ego, biraz da iyi niyetli biriysen yandın. Üzüntüsüyle yönetiyor çevresini.

çocukluk döneminde ilginin eksik verilmesi ya da inanılmaz derecede fazla ilgilenilmesi gibi durumlarla ortaya çıktığını düşünüyorum.

böyle aşırı alıngan bir arkadaşım var. çocukken gereksiz bir şekilde üzerine titrediler, aşırı müdahaleci bir ailesi vardı yakından şahidim. bu arkadaş ortamda alakasız bir konu konuşulduğunda bile devamlı üstüne alınıyor, kendini sorgulamaya başlıyor. daha sonra da hiç onu kastetmememize rağmen savunma geliştiriyor, surat asıyor ve günlerce alınıyor.

kötü niyetli değil elbette ama çevresindekiler için yorucu bir karakter. her ne kadar onu sevsem de sık görmek istemiyorum mesela.

ilgi sevgi eksikliği ve ihtiyacından oluyor. Ama bunu kendi kontrol edemiyor olabilir. Çok sevdiğim ama aşırı alıngan 2 arkadaşım var. kabullendik :D

Eski alınganlardan biri olarak "biraz büyümemiş" yorumuna katılıyorum. Ancak her şeyin kendi etrafımda dönmesini hiçbir zaman arzu etmedim.

Artık neredeyse hiçbir şeyi sallamıyorum. Kim ne derse desin umrumda değil. Demek ki biraz büyümüşüm :)

alınganlık eşittir eziklik diyebilecek kadar kaba, gaddar ve terbiyesiz biriyim.

psikolojik nedenleri değişir kişiden kişiye ama benim herhangi bir ilişki sürdürmekte çok zorlandığım insanlar oluyorlar.
dolayısıyla, bir noktadan sonra çok da sürdürmüyorum, sürdüremiyorum zaten.
çok yorucu.
dünya kimsenin etrafında dönmemeli.

İlk görüşte aşk gibi güçlü duygular yaşamadım hiç ama görünüş olarak beğendiğim kişilerdi. Zamanla sevdim genelde.

İlk görüşte aşk yaşamadım +1
Hiç tanımadığım birini görüp ilgimi çekip yürüdüğüm de pek olmadı, tanıyarak sevdim genelde.

Gördüğüm anda etkilendim. Sevgili olmak amacıyla tanıştım ve olduk. Daha önce olmamıştı.

İlk görüşte aşık olmadım hiç. Hep önceden bir şekilde tanıdığım uzaktan da olsa arkadaş olduğum kişilerle duygusal yakınlık yaşıyorum.

O iğnelerin iyi geldiği kimse yok bence. Yıllardır yaptıranlar var. Annem ve kardeşim de yaptırdı ve iyi değiller. İğneden vazgeçecek bir doktor bulmak lazım derim. Resmen iğne denediler halkın üstünde ya.

İzmit’te çağın göz hastanesinde kürşat çağın. İstanbul’dan herkes kendisine geliyor işinde çok iyidir.

Yeditepe üniversitesi göz hastenesinde sinan tatlipinar var. Ben annemi ve babami da na götürmüştüm. Oldukca başarılı bir doktor bence.

denediniz mi bilmiyorum ama sülüğün bu durumda işe yaradığını biliyorum. ofiste beraber çalıştığımız birinin tanıdığı resmen gözüne perde çekilmiş gibi görüyormuş. sülük tedavisi yapıldıktan sonra gözü haliyle biraz şişmiş ama birkaç gün geçtikten sonra net şekilde görmeye başlamış. bence siz de bir deneyin. zararlı bir şey değil sonuçta

Sakın sülük falan gibi saçmasapan şeyler yapmayın. Sülük çok tehlikeli bir şey. Lütfen insanlara böyle cahilce şeyler önermeyin.

Sülük vurulmasıyla ilgili başlıca sorunlar enfeksiyonlar, kansızlık, sülük göçü, alerjik tepkilerdir. Sülük kendini yara dokusunun içine gömebilir. Sülük vurulmasına bağlı alerjik tepkiler basit kaşıntıdan ileri derecede alerjik tepkilere kadar değişiklik gösterebilir ve ölümcül olabilir. Isırık yerinden uzaktaki dokularda, dudak ve göz çevresinde ileri derecede şişlikler olabilmektedir. Başağrısı, baş dönmesi ve bayılma ortaya çıkabilir. Nefes darlığı, hışıltılı solunum, göğüs sıkışması ileri derecede alerjinin belirtileridir ve yaşamsal tehlikenin söz konusu olduğu bir acil durum olarak kabul edilmelidir.

Sülük uygulanması ileri derecede kan kaybına ve buna bağlı kansızlığa neden olabilir. Büyük bir sülük 15-20 ml kan emebilmektedir. Çok sayıda sülüğün uygulandığı durumda kan verilmesini gerektirecek kadar kan kaybının söz konusu olabildiği bildirilmiştir. Uygulama yapılanların yarısına kan verilmesi gerektiği durumlar olabilmektedir.

Emmek üzere bırakılan sülükler yaranın içine gömülebilmekte, kulak, burun, ağız ve anüsten vücuda girebilmektedir. Girdikleri bölgelerde dokulara tutunarak emme işini sürdürürler. Bu durumun farkına varılmaması halinde hasta için yaşamsal tehlike ortaya çıkabilmektedir. Kimi kişilerin edindiği sülükleri bu amaçla kullanmaya kalkmaları bu sorunların çok artmasına neden olmaktadır.

Enfeksiyona neden olan bir minicanlı

Bu uygulamalara bağlı enfeksiyon oranları yüzde 2,5-20 arasında değişmektedir. En sık enfeksiyona neden olan minicanlı Aeromonas hydrophila’dır. Bu etken tedavi savıyla kullanılan sülüğün bağırsağında bulunmaktadır. Sülüğün ciltte açtığı yaraya kusması sonucu bulaştığına inanılmaktadır. Bu etken kan zehirlenmesi, bağdokusu yangısı ve menenjite yol açabilmektedir.

uzak değilseniz beylikdüzü'nde ali ahmetoğlu var.

Şu atanamamış mühendis gomleklerinden vazgeçin artık bence.

29, k

önceki sorduğunuz gömlek çok iyiydi. ama bu içler acısı.

Colins, mavi, loft un kesimleri ve desenleri iyidir.

Beğenmedim, ekose desenleri olan gömlek almazdım.

mühendislik 2.sınıf öğrencisiyseniz fena değil. 23 yaş üzeri bir insansanız rezalet gömlek

@janavarorion ona mağazada denedim inanılmaz rahatsız bi kumaşı vardı.o yüzden vazgeçtim.

en kotu gomlek en iyi t shirtten 5500 kat iyidir.
oynat ugurcum.

bunu büyük beden al ve altına beyaz-siyah kapşonlu sweat giy. tarz oluyor :)

170 lira ödenen markalı bir gömleğin çizgileri birbirini tutmalı ki pazardakilerden bir farkı olsun değil mi?
omuz ve sırtın üst bölümünü üstünkörü dikip geçmişler. bilekler de aynı şekilde.
atanamamış mühendis gömleği diyen @elorelia çok haklı.

beğenmedim, kalitesiz görünüyor.

valla mühendisim ama doğru demişler. üniversite yıllarıma geri döndürdü bu gömlek beni. hahaha. inş yanında t cetveli de veriyorlardır.

çok kötü. 37 e

90'lar için süper. 2020 için ne bileyim...

Coder+1
4. Fotograftaki olay yüzünden pazarda satilmasi lazim bunun, o nasil yarim is yapmak.

kötü

27k

Böyle gömleklerin üstüne ceket giyiyorum gayet iyi oluyor. Bence güzel ama pantolon içine koyup ceket giyerseniz.

oduncu gömleklerin daha güzelleri var. kareleri fazla geniş bunun mesela. yine de ortalama bir gömlek.

Windguru genelde doğru ve tutarlı, ama nispeten uzak tarihler için yağmuru pek tahmin edemiyor.

Google Asistan tutturabiliyor.

accuweather : Çöp

en en iyisi meteoroloji yani MGM

Meteoroloji +1 yani MGM, saatlik bile tutuyor yakın tarihler için.

buluttan app

10 yıldır her gün yağmur ve rüzgarı kontrol eden biri olarak bu konuda mecranın birini gömüp diğerini şart koşmanın yanlış olduğunu söyleyebilirim. Birkaç yeri takip edip ort. almak en iyisi.

patara - sema otel
olimpos - kadirin yeri
side - nova beach

istanbul daysan
ağva ya git
önceden otelini ayarla
işini gücünü yap

marmaris antalya vs. duzgun bir yerde kalırsan
bir şey yapmazlar korkma
en fazla yazarlar
evet ya da hayır dersin

Istanbukdayken benim de tavsiyem agva tarafında bir otel bulup kapanmak +1
Yol yorgunluğu yok, dinlendiricilik fazla

marmaris selimiye çok şirin bence, tam içsel yolculuk yapma yeri. büşra pansiyonu tavsiye ederim.

bozcaadayı düşünebilirsiniz. güvenlik endişesi hissettirmez. ruhu dinlendirir, zihni rahatlatır. şahane bir rehabilitasyon merkezi.

iyi böyle

Neden sordun bunu?
Felsefi açıdan mi?
Mantık mı?
Yoksa hayatınızda neler güzel diye mi? Yoksa intihar etmeyi düşünüyorsun da etmemek için destek mi arıyorsun?

Yaşamak, durum. Kötü olsa bile umut ve ihtimalleri görmek demektir. Daha iyi olacak inancı devam etmeye sebeptir.
Olmaması bırakmaya yeter değildir.

aklima gelmiyor.

ölüm kesin bir şey, yaşam öyle değil, 1 yılım aynı geçse de 1 gün beni sevindirecek bir şey olabiliyor. öbür dünyaya da inanmayınca intihar etmek hiç mantıklı gelmiyor.

yaşamak her şeye rağmen güzel +1
daha çok güzel günler göreceğim.
ilave: daha çok güzel yerler göreceğim, çok güzel şeyler yiyeceğim

olum cozum degil, mucadele degerli.

bişeylerin değişeceği umudu :=)

şuan ailem dışında kimseye yük olmuyorum(aileme de az, öyle şımarık biri değilim). durumlar gittikçe kötüleşiyor, suriyeli gibi olmaya çok az kalmış gibi hissediyorum. o durumda, hayatta kalmak için ordan oraya koşturup rahat nefes için tırnaklarımla kazıma noktasına gelmeden intihar etmiş olurum. zaten şu sıralar bile ara ara bu düşünce gidip geliyor. dur bakalım :D

Belki her şey en azından bazı şeyler iyiye gider diye.

sekiz sene önce denedim. olmadı.

sonra tedavi falan oldum ve gerçekten çok daha iyi hissetmeye başladım. şu an mutlu musun dersen çok ciddi anksiyete & gelecek kaygısı yaşıyorum falan ama geriye dönüp baktığımda "ulan ölsem o sekiz yılı hiç yaşamayacaktım, abooov" diyorum ister istemez.

her şeye rağmen "yaşanabilir" geliyor bana.

bi de eskiden aşırı kırılgandım... üzülmekten, zayıf görünmekten, bir şeyleri yanlış yapmaktan inanılmaz korkuyor ve çekiniyordum. şimdi kimsenin umursamadığı vasat bir oç olduğumun farkındayım. o yüzden daha iyi hissediyorum. cool değil miyim? param mı yok? birisi "salağa bak" deyip güldü mü? varsın gülsün, ne olacak ki diyorum.

bence bazı şeyler hiç gitmiyor. gitse bile sürekli olarak savaşman gerekiyor. kendi adıma konuşacak olursam ben artık "tamam lan öyle olsun, savaş mı istiyorsun kamon" kafasındayım.

korktuğum hemen her şeyi yaşadım. bakıyorum... ölmedim. hala burdayım. aşağı yukarı aynı insanım. o yüzden diyorum ki herhalde gerçekten hiçbi şey için değmiyo, bi şekilde değişiyosun ya da atlatıyosun zaman içinde.

yazdıklarımdan da anlamış olabileceğin üzere derin bir iç sıkıntım, bir iç savaşım falan yok - ben sadece kendimi salak hissediyorum, o yüzden hayata tutunmak o kadar zor olmuyor. içinden çıkılmayacak sıkıntılar, ciddi anlamda depresyon vs. hissediyorsan psikolojik destek almanı tavsiye ederim. ben inanılmaz faydasını görmüştüm.

merak ediyorum.

çünkü otlu peynir diye bir gerçek var.

sevdigim seyler, sevmedigim seylerden fazla.

sen neden etmiyorsun?

Annem, babam ve kardeşim üzülür.

Ailem üzülür.

En güne yeni umutla bakıyorum.

Sevmeyi ve yemek yemeyi çok seviyorum.

İnançlı bir insanım.

Çünkü yeteri kadar zenginim

www.youtube.com

Tatmadığım zevkler var. Yaşamayı istediğim yerler var. Hayat her şeye rağmen güzel değil yani, sürünüyorum bildiğin.

bir sürü kitap aldım onları okumam lazım.

Her şey zamanında güzel. Birkaç senem kaldı.

Henüz o noktaya gelmedim. Uzak değilim ama günü kurtarıyoruz diyelim.

yasamayi seviyorum daha yapmayi istedigim seyler var. kesin olacagini bildigim bir sey icin herhangi bir caba gostermeme gerek olmadigini dusunuyorum. bebegimi bekliyorum bi de hevesle :)

Ailem üzülür, öbür dünyada yaradana da hesap veremem. Birde üstteki arkadaşın yazdığı gibi ölüm çok kesin bir son, yaşarken mutlu olduğum anlar oluyor.

Cesaretim yok o yuzden

niye devam etmeyelim

O dusunce hep var. En buyuk sebep oteki dunya inancim olmasi. Kesinlikle oteki dunya ve ceza/odul kavrami olmasa oglum dahil kimse kalmak icin neden olamaz.

E çünkü yemiyo. Bazen senaryoyu kuruyorum, köy evindeki tüfeği dayamışım ağzıma. Parmağım tetikte. O soğuk demiri ağzıma koyduğum düşüncesi bile ürpertiyor beni.

Ölme düşüncesi çok cezbedici, yok olma fikrine uzun zamandır sıcak bakıyorum. Ama yemiyor işte o hamleyi yapmak. Demek ki daha vakti değil diyorum, korkarak intihar edilmez zira. Vakti geldiğinde edeceğim sanırım.

gelecek güzel günleri bekliyorum

Oğlumun büyüdugunu görmek istiyorum.

ben niye intihar ediyorum pardon da?

etrafımdakiler malsa suç benim mi? değil. e o zaman onlara çektir git diyorum (en son küfürlü yorum yaptığımda duyuru sildiği için mecbur çektir git yazdım şalkdjajdasd)

dahası, ben de çocukluğumdan beri çok sık intiharı düşünmüşümdür, ama kaşınıyorum sanırım daha da zorunu yaşayacağım diye. niyeyse zoru deneyip "challenge accepted!" deme bağımlılığım var XD kaçmayı çok sevsem de kaçmamayı daha çok seviyorum sanırım. bir arkadaşın da yazdığı gibi, savaş mı istiyorsun kamooon!

ha, intihar edene ve etmek isteyene de saygı duyarım, bireysel bir eylem sonuçta. ama yine de herkes hayatın ve dünyanın suyunu çıkarırken ben niye çıkarmıyorum ki? diye düşünerek, etmiyorum. (ha bazen eve geldiğimde aşırı yorgunluktan "keşke ölsem......." dediğim oluyor ama kalkıp savaşmaya devam ediyorum. insan böyle bir varlık işte.)

güzel günler göreceğim umuduna sahip olduğum için. ve bu ölene kadar sürecek.

daha güzel kız pardon öhöm öhöm sevdiğim işi yapmak için yaşıyorum. bir sonraki leveli merak ediyorum.

yarını merak ediyorum, yemek yemeyi seviyorum, 25 yaşımdayım daha seks yapmadım (erkeğim) :) onu merak ediyorum, ayrıca ölünce bilincimiz yitecek hiçbir şey kalmayacak bence zamanı gelince ölmek daha iyi :) bu kötü veya iyi Bi şekilde olacak ama maalesef son böyle, imkanım olsa sonsuza kadar yaşayıp uzayda neler var görmeyi çok isterim.

Hobilerim, hoşlandığım şeyler var. Bir de ailem. Bunlar yeterli.

Nefes almak çok güzel.

cok guzel kizlar var. sirf bunun icin yuruyus yapiyorum uahsduahsda

İnancıma aykırı.

yaşamak çok güzel. iyi ki yaşıyorum. çok mutluyum. ölmemi gerektirecek hiçbir sebebim yok.
metrobüste giderken bile dans etme isteği geliyor içime. bağırarak şarkı söylemek istiyorum.
sanırım ben nil karaibrahimgil'im.

1- sağlıklı isen yaşamda mutlu olabileceğin şeyler buluyorsun. ancak belli miktarda para da önemli tabi ki ve türk halkı gittikçe fakirleşiyor.

2- intihar etmeye çalışıp da bunu başaramayan ve sakat kalan veya acı çekerek ölen insanlar var. dolayısı ile ciddi bir karar ve kötü sonuçları olası.

3- annen baban hayatta ise onlar için acımasızlık olur.

Eger cozumu olmayan bir aci ve keder kaynagim olsaydi (Son evrede kanser vs) iyice emin olduktan sonra direk yapardim.

Su anda sevdigim insanlarla cok guzel iliskilerim, dunyaya katkida bulundugum bir isim, eglendigim hobilerim var. Can sikici seyler oluyor mu oluyor ama toplamda intihara gidecek bir durum yok.

Not: Cocuk bir yasama amaci degildir. Hayatinizi karartmayin.

dinamik olmayı, hayattaki devinimleri seviyorum.

Ev kredisi var
Telefon Kredisi var
bi iş yaptım oradan alacağım var

Ondan etmiyorum ben

En son bunu düşündüğümde; ulan madem intihar edecek kadar kaybedecek bir şey bulamıyorum, giderim dünyanın öbür ucuna, ordan diğerine, ordan diğerine, biraz oralarda takılırım, nasılsa kaybedecek bir şeyim yok, geberirsem orda geberirim diye düşünmüştüm.
İlerde bu seviyeye geldiğimde intihar etmek yerine böyle bir maceraya atılırım sanırım.

hiç nota bilgisi olmayan, müzikle uğraşmayan kardeşim çalıyor ara ara. Tuşların üzerindeki rakamlar yol gösteriyor zaten. İnternette kalimbaya göre çıkarılmış notalar da var. Herkes çalabilir kalimbayı bence. Tırnaklarınız çok kısa olmasın yeter :D

bir parçayı tuşların yerine bakıp ezberlemek birkaç saat alıyor. notaların yazmasına da gerek yok. tırnağın uzun olmasına da gerek yok. ama çalabileceğin şarkılar çok az onu bilerek almalısın, 1 ay sonra da sıkılıp atma ihtimalin %90.

dinlemek dışında müzikle hiçbir alakam yok internetten çıkarılmış notalarla çalabiliyorum uğraşınca:D

Kesinlikle çıkar. Benim de ilk başta çok güzel yemek yapamıyordum ama yaptıkça giderek iyi olduğunu fark ettim. Youtube'dan yapmak istediğin yemeğin videosunu izle. Ustadan al tarifi diye bir kanal var. Öneririm.

Makarna, yumurta, kızartma gibi basit yemekler hariç bilgim sıfırdı. Şimdi bir sürü yemeği tarife göre yapabiliyorum. Ama tarif de tam olacak yani doğaçlama calisamiyorum.

Kendinizi doyuracak kadar yemek yapabilseniz yeterli. Ayrıntılı anlatılmış yemek tariflerinin olduğu videolar izleyin youtube üzerinden. Yemek yapmak pekte zor bir şey değil. Oldukça basit. Tarif var. Ona göre yapıyorsunuz. İlk zamanlar bulduğunuz tariflerin yarısına göre yemek yaparsanız daha iyi olur. Daha az malzeme harcarsınız, ne yapabildiğini daha iyi görürsünüz. Mesela aşağıya bir youtube kanalının linkini bırakıyorum, baştan sona, gayet detaylı anlatıyot kadın yaptığı yemekleri.

www.youtube.com

kesinlikle zamanla düzelen bir şey. mantığını kavrayınca ortalama yenebilir şeyler çıkıyor. mutfağa ekstra ilgili değilseniz kendinizi besleyecek düzeyde şeyler çıkarmanız yeterli bence.

bol bol pratik yapın, videolar izleyin. bir süre oturacaktır.

abi temel mantık şu:
domates soğan yağ pembeleşinceye kadar pisir sonra yemeği at
türk yemeklerinin çoğu böyle yapılıyor, gerisi süreyi işte tuzunu vs ayarlamak

Bir mantığı var aslında çok basit görünen şeylerin, ben o ayrıntılarda kayboluyorum. Çok basit şeyler başlangıçta çok daha zor geliyor. Salçayı, soğanı yakmamak mesela, kullanacağın yağ, tuz, baharat miktarı, neyi neyle kullanacağın. Hepsi muhtemelen pratikle kazanılacak beceriler ama şu an bayağı kompleks geliyor bana.

Ben 5 senelik öğrencilik ve sonrasındaki 2 senelik iş hayatım boyunca 7 senede toplam 15-20 kere falan yemek yaptım sanırım en fazla. Yaptıklarım da pek bir şey benzemiyordu. Geçen sene beslenme düzenimin de değişmesiyle mutfağa olan ilgim arttı ve bir sürü şey denedim hem hazır tariflerle hem kendim uydurarak. Yaptıkça elim de alıştı ve şimdi gayet zevk alarak istediğim çoğu şeyi yapabiliyorum. Hala sarma saramıyorum ya da hamurişi beceremiyorum mesela ama isteyince 3-4 çeşitli bir sofra kurabiliyorum kendimce.

yukarıda da dedikleri gibi ufak tefek detaylar var, soğanları pembeleşinceye kadar kavur, eti kavur, salça at ve biraz çevir, ardından su ve diğer malzemeleri boca et olsun bitsin. burada dikkat etmen gereken şeylerden biri, sabır; kısık ateşte olmalı bunların hepsi.

neden kısık ateş? ısı yüksek olursa tencere içerisine koyduğun sebze/meyve vs. lerin dış yüzeyleri yanarak karbonlaşır, iç yüzeylerindeki alanlardaki aroma ise dış yüzeyin karbonlaşması nedeni ile yemeğe karışmaz, lezzeti az olur. düşük ısı ile hem iç yüzeyleri hem dış yüzeylerinde bulunan hücre zarları gerek yırtılarak, gerekse gevşeyip hücre içerisinde her alan sıvıların yemeğe karışması neticesinde aromalarını salarlar (yüksek ısı bu aromaların yok olmasına da neden olur), lezzetli bir yemeğin sırrı yemekle birlikte seninde pişmendir. düşük ısı, uzun süre.

yemeği lezzetli yapan bir diğer önemli unsur ise baharatlar, çoğu yemeğin içerisinde bulunan malzemelerin tadı pek yoktur, örneğin evine et aldın diyelim; bu etin dinlendirilmiş olduğunu var sayıyorum, attın ızgaraya pişirdin yedin, tadı sana yavan gelecektir, gerek pişirirken gerekse yerken "zevk" almak zor olur, oysa biraz baharat ile (kekik, karabiber, tuz) daha zengin bir lezzete ulaşacaksın. bu nedenle binlerce yıl boyunca baharat ticareti büyük bir önem kazanmış, yetiştiricisinden taşımacısına kadar herkese para kazandırmış. bunun için savaşlar yapılmış. halen de baharat para kazandırmakta. baharat yoksa yavan, baharat var ise lezzetli bir yemeğin olur, öyle ki yanmış yemeği bile yedirtir insana.

hangi baharatların hangileri ile kullanıldığını, bu karışımların hangi yemeklerde kullanıldığını tanımaya başladığında çok acayip lezzetli yemekler yapabileceksin.

eğer zamanın ve paran var ise kurslara gidebilirsin; eğer kurs istemiyorsan youtube videolarını dikkatli izlemeni tavsiye ederim. kanal tavsiye etmeyeceğim çünkü çok var bulursun zaten. baharatların ne olduğu miktarına falan dikkat edersen çok güzel yemekler yapacaksın.

Defne, doga, zeynep ilk 3’um

Pek kisa degil ama sevdigim bir isim; Melodi

su olabilir mi, daha kısası yok.

Bence absürt isimlere girmeye gerek yok açık ve net anlamı olsun, türkçe karakter olmasın maks 2 hece olsun, tek kelime olsun, duyunca yüzü gülümseten güzel anıları hatırlatan isimlerden olsun.

Deniz güzel, olur da isim babası olursam söyleyin mutlaka bi hediye alır gönderirim :)

bir de soyadınız önemli, adsoyad yanyana gelince saçma sapan yerlere varmasın konu, derin adını koyunca mesela soyadın da "kuyu"ysa
"Derin Kuyu" gibi

@habarbey Su’lı ve nur’lu isimlere sıcak bakamıyorum,
@bradshaw 3 isimde ailemizde var
@erty_ksk deniz çok güzel ama eşim istemiyor sanırım onu da absürt isim olmasın diye uğraşıyoruz vallahi ;)
@harmonikhakaret melodi değişikmiş gerçekten

Ece :)
Edit: kendi çocuğum olsa koyamam ama en güzel kız ismidir.

öykü
beste
nehir
yonca
ekin

Deniz, Nehir, Nil, Yağmur, Defne çok güzel isimler bence. Sizin düşündüklerinizden Ada’yı beğendim sadece.

esin

Bilge

güneş, nil, eylül ve içinde ay geçen isimleri beğeniyorum ayzıt güzel geliyor. Ya da bir yıldızın ismi, ya da bir çiçek ismi koyabilirdim çocuğum olsa

Mutlaka iki isim koyun, böylece ergenlikte ve yetişkinlikte kendisi için kullanacağı ismi seçme şansı olur.

Bu iki isim fonetik olarak birbirine uysun, hatta soy isimle de mutlaka uyumlu olsun.

Kimsede olmayan farklı bir isim bulalım diye abidik gubidik bir isim koymayın.

O bebeğin bir gün yetişkin olacağını unutmayın, hep bebek kalacakmış gibi isimler koymayın.

Verdiğiniz 4 isim de biribirine uygun, mesela;

inci naz
ipek naz
ipek inci
inci ada

gibi iki isimler olabilir, ama soy isimin de fonetiği önemli.

bir arkadaşımın ismi "nice". çok seviyorum. hem yurt dışında vs zorluk yaşamaz hem de böyle fonetiği güzel geliyor, akılda kalıcı. kıza kimse ikinci kez adını sormuyordu.

biz de kiz isimlerine yogunlastigimiz donemde cok isim dusunduk bana en yakin gelenler sirasiyla ipek, melis ve gunes oldu. ipek sizin de dusunduklerinizin icindeymis melis de cok guzel bir isim diye dusunuyorum. gunes anlam ve fonetik olarak cok begendigim bir isim olsa da icerdigi ü ve ş'den dolayi mesafeliydim kendisine. sonra zaten erkek olacagini ogrenip kiz ismi dusunmeyi biraktik :) erkek ismi de bulabilmis degiliz gerci hala dusunuyoruz biz de bakalim :) cok tebrikler ayrica saglikla dogsunlar da alalim kucagimiza.

Cevaplar için çok teşekkürler , defne veya nil koyabilirdik ama gerçekten çok fazla var . Çocuk okula başladığında 5 kişiden 3 ü defne veya nil olacak herhalde.eylül ‘ü çok seviyprım ama ekim’de doğacak diye eşimi ikna edemiyorum her şeye bir kılıf buluyor ;) ipek diyorum yok saten diyor , duru diyorum yok hacı şakir diyor

@in vino veritas melis gerçekten güzel , erkek ismi daha zor bence de size de kolay gelsin , sağlıjla gelsinler , isimleriyle yaşasınlar ;)

defne ya da yaprak

cok tesekkurler evet cok zor gercekten :( umarim guzel, icimize sinen birer isim bulabiliriz hep birlikte :)

İpek
Deniz
İnci
Neva
Neşe
Eda

Kısa ve anlamlı isimleri çok seviyorum. Kızımın ismi kesinlikle bunlardan biri olacak. Zeynep ama rica ederim koymayın. Melodi falan da sevmediğim insanlarda duyduğum için antipatik geliyor bana. Selin, Güliz, Sinem, Gülin isimlerini de severim ama bu isimli tanıdıklarım olduğu için düşünmüyorum. Yakın çevrede ve geçmişte tanıdığım isimleri tercih etmeme taraftarıyım.


edit: Gülru ismini de çok severim. Güllerin savaşı team.
edit 2: İki isim koymayın. İki isimli olup da memnun olan bir arkadaşım/tanıdığım yok. İsim insanın karakterini ve kaderini etkiliyor, buna inanıyorum hep. Sağlıcakla doğsun da büyüsün minnoş kızınız. :)

ben kesin deniz koyardım çocuğumun ismini

azize
ferah
ışık
gülce

ela
duru
leyla

nil, mila, ışıl

Ece
Ama ilerde güzel kız olma ihtimali düşük kızlara da lütfen Ece ismini koymayalım.

@etki'ye katılıyorum :)

@etki sen de haklısın , annesi güzel o da güzel olur bence ;) ama bi arkadaşımız da kızına koydu o yüzden koymayı düşünmüyorum ece yi

Cansu
Lale
Lal
Yeşim
Özge
Ezgi
Berna
Seda
Eda
Mine

Türkce karaktersiz olsun diye bir sey dusubmeyin, turkce karakter olmasa da o ismin yabanci isim oldugu anlasilacak, soyad da var hem.
Herkes biraz ugrastiktan sonra turkce karakterli ismi telaffuz edip yazabiliyor.
Benim turkiye’de soyadimi dogru soyleyebilen ve yazan yok ama yurtdisinda yasiyorum, herkes bir kez soyledikten sonra harika telaffuz ediyor ve dahi yazabiliyor

Defne ve Deniz olamayacaksa, Eda, Ada, Pınar ve Güneş diyorum.

Umay

Doğa
Asya
Beril

Çok sevdiğim isimler. Rahatlatıcı ve duru bir his veriyorlar bana. İsim seçmek zor iş, başarılar:)

Ekin
Doga
Nisan
Ege

isim için fikir veremeyeceğim ama bizim eşimle yaptığımız taktiği anlatayım, belki sizin de kafanıza yatarsa bunu uygulayabilirsiniz isim seçerken.

önce eşlerden her biri belirli sayıda isim buluyor 10'ar 20'şer vs. daha sonra bunların hepsini küçük kağıtlara yazıyorsunuz, daha sonra doğuma kadar belirli günlerde bir masaya oturup bütün isimleri masaya yatırıyorsunuz, yine herkes belirli sayıda ismi listeden çıkarıyor mesela her seferinde 2'şer isim. ama ismi çıkarırken neden o isimleri istemediğini mantıklı bir şekilde belirtmek zorunda, en sona üzerinde hem fikir olduğunuz isim kalıyor. biz bu yöntemle belirledik bebeğimizin ismini. hem eğlenceliydi hem de isimler üzerinde düşünme fırsatınız oluyor işi sürece yayarak.

Allah analı babalı büyütsün, sağlıkla büyüsün inşallah. tebrikler...

Lila, Duru, İrem, Mavi, Rüya

:)

ben kizim olsa "su" koyacaktim kesin, hayirli olsun.

Leyla, Bilge, Umay, Yekta, Rana

Ece , eda , ela , esra ,

Farklı bir isim tavsiye ederim

Erva.

bizim oldu, inci koyduk adını :)

1-hayir
2- sıçtırma eski sevgiline şimdi

1. Hayır
2. Arkama bakmadan giderim.

1)Asla
2)onu da eskilerin arasına yollarım

1.hayır
2.hiçbir şey yapmam

1. Hayır.
2. Üç hayırla uğurlardım.

1- bir kere yaptim, engelledi uhasduahsda.

Bazı sorularınız beni gerçekten sinirlendiriyor.

1-Beğenmiyorum bakmıyorum. Bakacak olsam eski olmaz.

2- ben bakmıyorum ne yapıyor nasıl kullanıyor sosyal zerzavatları. Ben kullanmıyorum hiçbirini. Ama öyle bir şey görürsem çok dağıtırım etrafı sanırım.

Cevaplarım takip etmem, like atmam atanı da atarım hayatımdan.
Ama size bir sorum olacak;
Hocam yaş farkı var, ten uyumu yok, biriniz dul diğeriniz bekar, ha bir de exinin dibinden düşmüyorken hala hayatından çıkartmama sebebin nedir?

1- beğenirim ne olacak ki, gönderiyi beğenince "ne olur geri dön" mü demiş sayılıyoruz?
2- umrumda olmaz, kız arkadaşım eski sevgilisiyle takılıyor bazen. restoranlarına gidip yemek falan yiyor. kafasında bin tilki dolaştığını düşünmüyorsam gönlüm rahat olur çünkü ben de öyleyim. geçenlerde eski sevgilime bir kitap verdim ve herhangi bir aynı cins arkadaşıma karşı ne hissediyorsam ona karşı da öyleyim. birer kahve içtik dağıldık. o da benim tüm gönderilerimi beğeniyor çünkü kimse karaktersizlik yapmadı ayrılırken ve ayrıldıktan sonra. ancak öyle bir durumda buna dikkat ederdim.

1. eski sevgililerimle hiçbir sosyal mecrada takipleşmem
2. ayrılma noktasına getiririm ilişkiyi. Ayrılamıyorsam bile kendimden bir süre mahrum ederim.

Dönmesin diye önlemler alınıyor. Ciddi olsun olmasın dönüş olabilir yoksa

olur ama genelde arkasına ömürlük tel takılıyor dışarıdan gözükmüyor. geri dönme olmuyor böylece ya da plak veriyorlar her gece takıyorsunuz. en garantisi ilk söylediğim tabii.

Degiskendir. Olabilir. Bunun icin alinan onlemler var. benim hem alt hem uste arkada duracak sekilde tel taktilar tedavinin en sonunda. Bir de gece takilan telli plaklar verilebiliyor. Dedigim gibi durumunuza gore onlem aliniyor.

Arkada tel var, gece plağı takıyorum. Biraz bozulma var ama özellikle oturmamış bir bölüm vardı orada. Çıkarmak zorundaydım bir de arka tel kirildiktan sonra bir süre doktora gidememistim ondan oldu. Gene de kimse anlayamaz bozulduğunu, ben ve doktor hariç. Eskiye tamamen dönmesi imkansız.

11 yaşında tel taktım 25 yaşındayım hala alt dişimin arkasında tel var. normalde üstte de vardı ama iki yıl önce ucu çıktı artık çıkaralım dedi dişçim de. bozulma olmadı bu sayede. ama bazılarında gece plağı da destekleyici olarak veriliyor ben kullanmadım.

olabiliyor.

cevaplarda belirtildiği gibi tel tedavisi bitince arkaya tel takılıyor. bu olmazsa yamulma meydana geliyor. benim arka tel 10 yıl kadar kaldı. son zamanlarda dişlerimde baskı hissettim ve o telin bir ucu kırıldı, biz de çıkardık. ancak daha fazla bozulma oluşmadı.
edit: belirgin bir bozulma yok.

oluyor.

çocukken damaklı tel takmıştım.
sonra 38 yaşımda yapışık tellerden taktım.
hala ön dişler bozuluyor. ama son verdiği şeffaf şeyi takmayı bıraktım.
tavrına da bağlı

Bu insanı lütfen gerinizde bırakın çünkü hızlı koşan atın b*Ku seyrek düşermiş, bende benzer biriyle birlikte oldum 4 sene boyunca tabi bekardı ama siyaset vs konularında da aynı sizin gibiydik ve bence siyaset filan aşılır bir şekilde belki ama kıskançlık kısıtlama devreye girerse sorun olabilir diye düşünüyorum, ki o bir kere evlenmiş ve siz evlenmemişsiniz, bilemiyorum, ama ben vazgeçerdim olmayacağını bir kez hissediyorsanız dinleyin ben 4 sene o sesi bastırdım en sonunda da evlilikten döndüm zaten, kısacası olmadı.

Çok baskıcı ve paranoyak diyorsun ne kadar hızlı söylersen o kadar faydalı olur. Kibarca ve mesafeli bir şekilde kendini ifade et.

Sana bu kadar değer verdiğini umarım kıskançlığından vs düşünmemişsindir bu iyi bir sevme modeli değil ki. Bence iyi seven yoksa hiç seven olmasın daha iyi. Kıskanç paranoyak adamlardan kurtulmak çok zor olabiliyor zaman geçtikçe.

bu soru trol di mi? lütfen öyle olsun. mide öz suyum ağzıma geldi. karıcığım ne ya ://

adamın seni sevdiği falan yok. gözünü seveyim kendine gel abla. kaç kurtar kendini.

ay bana çok korkunç geldi bu tablo. her ilişkinin dinamiği farklıdır ama sizinki sağlıklı olarak değerlendirilebilecek bir şey değil.

ek olarak ben de onun tepkisinden içten içe tedirgin olduğunuzu düşünüyorum ki böyle birine karşı çok normal. onu suçlamadan ve uzun uzun laf anlatmaya çalışmadan ayrılın. sen böyle böyle yapıyorsun vs dediğinizde sizi ikna etmesi için ona açık bir kapı bırakmış olursunuz.

problemli birisi, zaten siz de saymışsınız.

Problemleri daha da belirmeden hemen nikah kıymak istiyor ki kaçamayasınız.

Kendisinden hiç hoş bir his almadım, ayrılınca çirkinleşecek bir karakter gibi geldi.

Koşarak uzaklaşın, başınıza iş almayın derim.

Bi dünya efendi adam var, şu piçlerde ne buluyor bu kızlar anlamıyorum.

gidip boyle adamlari buluyorsunuz ondan sonra basiniza bin tane olay geliyor, tabi ki adamin yaptigi dogru degil ama sizde biraz akilli olun be kardesim, her tespih sallayani, her killi kekoyu kendinize sevgili yapip agliyorsunuz sonra burda

Yalnız adam piç erkek değil, bildiğin deli bu bence :D

bırak kimse seni sevmesin ne olacak? Sen kendini sev emin ol seni de seven çıkar.

Elemanin verdigi kirmizi bayraklardan fular-sal felan yapar giyersin o kadar cok.

Kackackackac...

ego yapıyorsundur büyük ihtimal.

kafanda "ilişki bitirenlere" dair tanımların vardır. ayrılmak istediğini söylediğinde o insanlardan olacağını düşünüyor ve kendine bunu yakıştırmıyorsundur. (egon, senin en düzgün, en ideal halinde var olmak ister.) bir de sorumluluk alamama şeysi de vardır tabi.

yalnız karıcım ve kocacım fenaymış. ben ilişkilerimde aşkım kelimesini bile kullanmayı pek sevmiyorken o sıfatlar beni aştı şu anda. :)

"Bana sürekli karıcığım diyor. Neden diyor anlamıyorum. Benden de ona "kocacığım" dememi istiyor."

cidden imdat. neler oluyor sana?

bir de teknik yorum yapalım. adam tek kale maç oynuyor senin kalende. sen bi topu alabilsen, baskıyı durdurabilsen bir düşüneceksin şimdi ne yapmamız gerekiyor diye ama adam öyle baskı kurmuş ki kalende, senin tek yaptığın önüne gelen topu sallamasyon ileriye vurmak olmuş. sonra o topu alıp yine yükleniyor sana. düşünmeni engelliyor. hipnoz ediyor.

bağımlı kişilik falan olabilir misin acaba? Böyle birinin ilgisini kaybetmek istememek bana biraz patolojik geldi. adamın hiçbir olumlu yanı yok nereden tutsan elinde kalıyor umarım ayrılmak istediğin için zarar görmezsin bu kişiden. jet hızıyla bitir bence.

inanılmaz. bir plazadan atılmayı ya da sokak ortasında dövülmeyi mi bekliyorsun? şu anlattığın profil tam olarak onu çağrıştırdı bana çünkü. ya bi de şu optimizmi anlamıyorum; ben bahsettiğin "figür"e hayran birini insan yerine koyup sümüğümü bile atmam. siz nasıl ilişkilere başlıyorsunuz...

2 aydır falan bir şeyi yıkadığım yok. kimsenin markette paketleri yaladığını görmedim o yüzden saçma geliyor.

Yıkamıyorum, yıkamıyordum da. Sadece kampta ortak buzdolabına koyduğum su şişelerini yıkıyorum eve gelince.

Hiçbi zaman yıkamadım

Her zaman yikiyorum. Belki büyük sehirde yasadigimdandir. Diyelim biri eline hapsirdi sonra paketi tuttu. Bence az da olsa riski var. Zor da gelmiyor açıkçası. Elimi sabunlarken iki tane ürünü de sabunluyorum. Bence bırakmayın. Insanlar önlemleri bıraktığı için vaka sayıları arttı.

Paketinden çıkarabildiklerimi çıkarıp başka pakete aktarıyorum ve ambalajı atıyorum (çerez gibi), diğerlerinin üzerine yüzey dezenfektanı sıkıyorum (eskiden sabunla yıkıyordum), yıkanınca zarar görmeyen meyve sebzeleri (muz gibi) suyla yıkıyorum, zarar görenleri (mesela salatalık veya marul, buruşuyorlar) temiz bir kaba koyup kaldırıyorum, yiyeceğim zaman yıkıyorum.

Dün markette ürünleri raflara maskesiz yerleştiren çalışanları görünce doğru olanı yaptığımı bir kez daha anladım.

hiçbi zaman yıkamadım suya acıyorum. bozulmayacak paketlileri balkona koyup en azından 24 saat bekletiyordum, hala öyle yapıyorum.

hiç yıkamadım +1 o gün açacaksam lavaboya yakın yerde açıp elimi yıkıyorum, ertesi gün veya daha sonra açacaksam öylece rafına koyuyorum.

Yıkıyorum. Eskiden de yıkardım.

Marketten gelen her şeyi pandemi öncesinde de sabunla olmasa bile suya tutup, öyle dolaba yerleştiriyorduk. Şimdi sıklıkla sabunla yıkıyoruz.

corananın yüzeyden bulaşması o kadar kolay değil diye bilimsel bir araştırma görmüştüm. elinizi ağzınıza burnunuza götürmemeniz gerekir diyordu. maske ve sık el temizliği yeterli gibi.

Artık yıkamıyorum, buzdolabına koyulacakların paketini açıp başka kaba aktarıyorum ve ellerimi yıkıyorum. Bekleyebilecekleri bekletiyorum. İçilecek şişeyse yıkıyorum sadece birebir ambalajla ağız teması olacaksa. Zaten onları coronadan önce de silerdim ya da yıkardım.

hiç yıkamadım, çamaşır suylu bezle siliyorum.

Genelde direk şişeden tüketeceğim içecekleri sabun + suyla yıkıyorum (bira gibi)

Cips vb'ni ise ıslak mendille silip açık havada bekletiyorum min 2 3 saat

yıkıyorum.

Ilk zamanlar sabunluyordurm artik sadece yalandan bi suyun altina tutuyorum.
Bunu koronadan once de yapardim. Toz falan olabiliyor diye.
Yani virus acisindan bakarsak su an yaptigim seyle yikamamak arasinda bi fark oldugunu sanmiyorum.

Hala sabunla yikiyorum ya da bir kac gun balkonda ya da kullanilmayan odada bekletiyorum.

paketli ürünleri sabunlu bez ile siliyorum.

damacanayı dezenfektan sıkıp siliyorum.

acayip bir şekilde corona'nın başından beri eve aldığım hiç bir şeyi yıkamadım.

ki corona'nın o kadar da sakin geçmediği romanya'da yaşıyorum.

"hala" derken. ne degisti ki?

Hiç yıkamadım, kapı önünde bekletiyorum bir süre o kadar. Kargo geldiğinde direkt elden aldığım için koliye dezenfektan sıkıyorum o kadar.

Birkac ay yikadik, baktik boyle yasamak cok zor biraktik :)

ben hic yikamadim. hic ekstra bir sey yapmadim. koronanin az oldugu bir yerde yasiyorum.

En başından beri hiç yapmadım. Marketten aldığım veya kargoyla gelen ürünü buzdolabı, dolap vs neyse yerleştirdim, yeri geldikçe kullandım/yedim/içtim. Bu tip davranışları fazla takıntılı ve abartılı buluyorum.

Lethe +1
hiç yapmadım.

Saldık gitti, artık poşetleri, ambalajları yıkamıyoruz.

ambalaj yıkamayı bıraktık

Şu an salgın, ilk başladığından (Mart-Nisan ayı) daha kötü durumda. Hızlı bir yayılma var. Önlemlere dikkat etmekte, hatta artırmakta fayda var!


.

Biz de ilk üç ay yıkadık şu an yıkamıyoruz.

lindt falan bul?
bazı migroslarda da var.
internetten valonia, venüs, divan falan kurumsal firmalardan vermeyeceksen butik markalara pek güvenme bence. yağı nasıl? kaçta kaçı kakao vs belli olmuyor bazen.

buzdolabına atarsan yağı donar ve tadı yine bozulur. uzun süre buzdolabında saklamaman lazım.
ambalajı kapalı olarak ışık almayan bi dolapta sakla.

Dolaba atarsaniz zaten mahvedersiniz.

Kabindan cikarmadan isik almayan bi yerde muhafaza edin.
Kahve dunyasi varsa cikolatalari hic fena degil bence

internetten kuvertür çikolata diye aratıp sipariş edersen kendi çikolatanı yapabilirsin tabi sen yine bunu dolaba koyma :)

Bim'de bademli bitter ve %85 kakaolu bitter var ve çok güzeller bence. Özellikle de f/p konusunda cidden aşmış durumdalar. Onları da mı sevmiyorsunuz?

dolaba atmayın çok kötü oluyor:(

kahve dünyası çok mantıklı bence de yakınlarda varsa.

Godiva %72 kakao hem şekeri daha az diğer markalara göre

Erkek tisortlerini kadin tisortlerinden daha cok seviyorum daha genis oldugu icin. Kadinin s bedenini minicik yapiyorlar, sacma sapan duruyor, M ise buyuk oluyor. Erkek xs ise tam oluyor. 90larda giyilen tisortler gibi. Simdikiler daracik sikis tepis.

Orta okulda abimin tişortlerini gizli gizli giyerek başladim. Liseden beri düzenli olarak satın aliyorum. Hatta tişörtleri özellikle çuval gibi duran büyük bedenlerden alıp efil efil takiliyorum. Arada erkek kardeşimin kadın reyonlarında bulamayacagim çok güzel kazaklarini ondan aliyorum.

Benim de aldığım oluyor. Geçen gün de bir arkadaşım kot şortunu erkek bölümünden aldığını söyledi.

Ben de alıyorum. Ne alsak bol oluyo ama tarzları daha güzel. Bi de cırt cırt renkleri yok genelde. Fırfır yok, allı pullu şeyler yok. Bence mükemmel.

Düz kıyafetleri (t-shirt, kazak vs) erkek kısmında bulması daha rahat oluyor bence.

Benim en sevdiğim tişörtlerimin bir kısmı erkek reyonundan. Zaten çoğunlukla oversize giyinmeyi seviyorum ve hem tişört hem swearshirt için erkek reyonu her zaman daha güzel oluyor bence. Hem kalıpları çok güzel hem de mesela kısa kollu kadın tişörtlerindeki o standart kol boyunu sevmiyorum ben, böyle dirseğe yaklaşan daha uzun kolu çok seviyorum ve bu da genellikle sadece erkek tişörtlerinde oluyor.

alıyorum, tshirtlerin yaka ve kollarını istediğim gibi kesiyorum (mesela geniş / derin v yaka) mis gibi de oluyor. özellikle yazın şort üzerine sahane duruyor

1 tane star wars temalı tişörtüm erkek reyonundan small beden.
Gayet severek giyiyorum.

Ben erkek şortlarını seviyorum, alıyorum. Kalıpları daha rahat.

eskiden alıyodum. bu sene sanırım oversize modası aldı başını gitti. kadınlar için çok cool, oversize tişörtleri erkek giyiminden daha uygun fiyata buluyorum. addax özellikle çok güzel tişörtler getiriyor.

Kadın tişörtleri kelebek ve cicekli olduğu için genelde erkek tişörtü alııyorum. H&m, Mavi vs

Sorunsuz alışveriş yaptım ben.

ben trendyol üzerinden tişört aldım defacto'dan. perşembe aldım, kargo bugün ulaştı ama daha denemedim yani olmazsa iade/değişimde sıkıntı yaşar mıyım konusunda bi bilgim yok.

2 kere yaptım bir sorun yaşamadım kargoda. ama iade etmedim hiç.

Çok alışveriş yaptım. Ürünler mng ile geldi iadede sorun yaşamadım.

hangi okula gidecek öğrenci? estü, ogü, anadolu? bağlar, bahçelievler civarı güzel evler bulursunuz. yunus emre kampüsüne gidecekse okulu yürüme mesafesinde olur. çoğu yere direkt tramvay ile gidiliyor zaten, iki eylül kampüsüne gitmeyecekse otobüs duraklarına yakın ev bakmaya lüzum yok bence.

hangi okula gidecekse gitsin yenibağlar ideal. hadi eskibağlar da olsun. yılmaz büyükerşen/üniversite caddesine 5 10 dakikalık yürüme mesafesinde olsun.

estüye de ogüye de anadoluya da rahat gider.

hangi okulda okuduğunu söylemen gerek

Anadolu universitesi, kampsunun isminden emin olmamakla beraber ana kampusu. Sakarya caddesi etrafi nasil, uzak mi olur? Gerci bakinca uzun bir caddeymis.

eski anadolu üniversiteli olarak yenibağlar-eskibağlardan şaşmayın.
sakarya cad hem uzak hem de daha pahalıdır gerek yok.

eski/yeni baglar civari guzel. yuruyerek gidip gelirsin universiteye. arkadaslarinla bulusacagin yerlere de yuruyerek gidersin.

yenibaglar'da 1+1 ogrenciye yonelik cok bina var, yeni yapildi bir cogu. espark ile universite arasinda kalan kisim.

bağlar-eskibağlar. osmangazi ya da anadolu fark etmez. anadolu'ya yürüyerek ogü'ye de tramvayla gidiverirsiniz. ogü'nün olduğu bölgede öğrenciler için pek bir şey yok, yine eğlenmek ve sosyalleşmek için bu bölgeye geleceksiniz. ulaşım açısından da rahat.

Yenibağlar eskibaglar bahçelievler

yurt içi bile çıkmam.

(git: 1423838)

Gidilmek istenen yer - Belgrad.

nope. bir süre yurt dışı düşünmüyorum.

yurt disina tatile gidilir de ucaga binilmez.

Ya Belgrad'da kıyıdaki tekne gece kulüplerinde stres yapmadan dans edemedikten sonra çok da bir anlamı yok bence. Gitsen gidilir, uçaktan falan çekinmiyorum da siz de diğer herkes de diken üzerinde olacak.

Özgür olsaydım giderdim. İş yerim yurt dışı konusunda sıkıntı yaratır, ailem ayrıca tedirgin olur. Maalesef bu yaz güme gitti.

Param olsa da ne yurtiçi ne yurtdışı çıkmam. Zaten çoğu kurum fırsatçılık yapıyıor pandemi üzerinden :)

yazlığım olsa giderdim. onun dışında yurt içi ya da yurt dışı tatili risk.

yurtdışı: hayır.
yurtiçi: belki köye giderim.

çıkmam.

Eylul gibi dusunuyorum.

risk tamamen ortadan kalkana kadar bırak tatili iş için bile gitmem :)

Bilemiyorum, kararsizim. Aslinda istiyorum doga icinde bir ev tutmayi AB icinde kalarak.

Ama sanirim tercihim bulundugum ulkede kalmaktan yana olacak.