Paranoyak degilsin,cok jason bourne izlemissin,huy edinmisin.

Benim dedigin durumla alakam yok.arabami parkettigim yeri genelde bulamiyorum.

abartmışsın. bir bomba patlasa hiçbir şey yapamazsın.

bende de vardı bir ara metrodaki kameraları falan sayıyordum. yılan hikayesindeki kürşat gibi dk tutuyordum. caddede kaç kişi var, kaçı çocuk falan. bitti artık.

Durumsal farkındalık bence çok anlamlı ve gerekli bişey ama kastedileni doğru anlamak lazım. Eğer takıntılı bir şekilde sürekli güvenlik endişesi yaşarsan ve takıntılı seçimlerin yüzünden kendini ve başkalarını gereksiz zora sokacak şekilde davranırsan o zaman sağlıksız olur. Ama eğer varsa sırtı duvara gelen bi masayı tercih etmekte garip bişey yok, hatta cafelerde bu masalar daha önce dolar. Bir yandan arkadaşlarla sohbet edip eğlenirken diyelim yangın çıktı veya deprem oldu, durumsal farkındalığı yüksek insanlar duruma çabuk tepki verip adapte olurlar ve güvenli davranış biçimini daha çabuk gösterirler, yoksa her an bişey mi olacak diye paranoyakça etrafı kontrol etmek değildir bu. Bir nevi, o anki normal işin neyse onu yaparsın, onunla meşgul olursun ama bu etrafında olan bitenden tümüyle kopmana neden olmaz, kafanda arka planda kendi işini sessizce yapan bi bekçi olması gibi.

Birkaç defa önceden sezdiğim şeylerden dolayı hızlı tepki verdiğim olmuştu.
Ayrıca,
devdala.files.wordpress.com

Trafikte bu modda oluyorum ama gunluk hayatta hayir.

Araba kullanırken otomatik oluyor. Bu seni yoruyorsa otomatiğe bağlanmamıştır, o zaman sakat.

Doğada yaşamaya ve kendi kendime yetmeyi öğrenmeye adardım. Şehirlere mümkün olduğunca uğramamaya çalışırdım.

sevgilim, eşim o an ki duruma göre yok ise sevdiğim bir arkadaş kuzen neyse onunla beraber dünyaya gezerim. anlık olarak kafama estiği gibi yaşarım.
bu durumdan sıkılacağımı düşündüğümden dediklerimi yaptığım süreçte yeni şeyler planlarım sanırım.

öyle yüce bi planım programım yok ya, sabah akşam maç izlerdim herhalde. mesela nhl ya da khl play-off'ları geldiğinde günün 16 saatini maç izleyerek geçirip 8 saatinde uyumak isterdim. iki ay boyunca.

sanatın tüm dalıyla haşır neşir olmak isterdim. aslında hayatın her lezzetinden az az tatmak isterdim. sadece tek bir şeye odaklanamazdım. benim için tek bir şey en keyifli şey de olsa uzun süre hayatımda olması bana zulüm olurdu. spor yapmak, güzel dostluklar kurmayı başarabilmek, ne istersem yiyebilmek falan filan hepsinden ortaya karışık...

robot yapmak istiyorum. yani maddi sıkıntım yok diyelim, hatta şu spacex'in kurucusu gibiyim diyelim.

robota adarım kendimi.

Göl kenarında bir ev ve sabahları kitap okumak. Çok küçük oldu belki ama benim hayalim bu abi sabah uyandıktan sonra kahvaltı yaparken kitap okumak istiyorum yada sonrasında neyse. Şu an için öyle bir imkanım yok dedem felç her sabah uyandığımda kahvaltı yapmadan önce altını temizliyorum her sabah bu yüzden 7 de uyanmak zorundayım 5 ay oldu durum böyle. Çok basit dursa da istediğim bana çok uzak geliyor şuan için.

Bir çiftlik yaptırır toplayabildiğim kadar hasta kedi köpek toplardım. Onları besler kısırlaştırır ölünceye kadar bakardım. Onlar öldükten sonra yenilerini alırdım. Böylece dışarıda sefil yaşayan hayvan sayısını kendimce azaltırdım.

Elektronik, viyola, kitap, sanat, dünya turu.
Bunları kapsar, bunlarla sınırlı değildir.

Yazilim ogrenirdim deli gibi

dalış teknesi alır, uzakdoğu ülkelerinde dalış yapar, sonra da yaptırırdım. bir yandan da boş zamanlarımda dünyayı gezerdim.

Şimdi ben eleğini elemiş duvarına asmış bir emekli olarak yapmak istediğim şeylerin büyük kısmını yapıyorum. Mesela "oh bee öyle sabah akşam bununla uğraşabileceğim" dediğm şeyi yaptım, halen de yapıyorum ama artık sabah akşam ylın her günü yapmıyorum. canım istedikçe. Zaman içinde üstüne yeni şeyler ekledim hepsini yapmaktan keyif alıyorum.
En güzeli de; ne istersem, para ve fiziki gücüm engellemediği sürece yapabileceğimi biliyor olmak. Hayat bana güzelmş şimdi böyle yazınca :)

Param olsa, çok çok çok param olsa idi; büyük bir araştırma evi kurmayı isterdim. Bilimle uğraşmak isteyen gençlerin kafalarına göre çalışabilecekleri bir yer. siyaset, ekonomik vs engeller olmadan.
Bir de kimsesiz çocuklar ve yaşlıların bir arada barınabilecekleri bakım evi kurardım. Böyle idealist isteklerim çok şimdi hepsini yazmayayım. Her mahalleye gençler için mini spor tesisi projem var mesela o da uçuk bi istek. pinpon masası olabilir gibi ama :)...


Gitarı çalışırken de çalabilirsin ki. 7/24 çalışmıyorsun ya..

öncelikle dünya turuna çıkardım bir kaç sene. sağda solda biriktirdiğim, görmek istediğim her yere giderdim. dünya turu esnasında, çıkmadan önce planını çizdirdiğim, ben seyahattayken yapılmasını istediğim, akdeniz ülkelerinden birinde (malta, italya ya da yunanistan) earthship mantığına sahip bir ev yaptırırdım. bir de denize açılıp, zaman zaman yaşayabileceğim bir tekne. tabi tüm bunlar minimum gereksinimler sağlanarak planladığım şeyler. ultralüks bir mantıktan bahsetmiyorum.

kalan rakamla, insanlığa nasıl faydam dokunur üzerine kafa yorup üzerine giderdim. plastik atıklardan tuğla üretip ev yaptıran kolombiyalı gibi. ya da ideolojilerden tamamen sıyrılmış, dini ve siyasi tüm ideolojilerden, uygulama ağırlıklı bir eğitim kurumu.

hayvanların otoyollara çıkmamasını sağlayacak bir teknoloji üzerinde çalışırdım. atıyorum onlar için tehlike sinyali yayacak bir koku olabilir. tüm otoyol kenarlarına uygulanacak bir çözüm. hayvanların karşıdan karşıya geçilmesi gereken yerlerde özel yerler hazırlayarak tabiki.

Russian institute.

www.imdb.com

"L'étudiante et Monsieur Henri" miş sir gawain sağolsun

git, pişman olmayacaksın.

şehir tiyatrosuysa gitme

Tiyatro sevmiyorsan gitme tabii ama şehir tiyatroları çok başarılı oluyor, sürekli giderim. Geçen ön yargı ile gittiğim oyunu bile bayağı beğendim.

Gelicem demişsin bi kere. Oyunbozanlık yapma.

git yahu, tiyatro dinlendirir insanı.

beni komikli bir tiyatro oyununa hiçbir güç götüremez. kendimi çok aptal hissediyorum öyle şeylerde. bildiğin midem bulanıyor.

cevap: özel bir ilgin yoksa gitme.

git biraz kültürlen

git git, değiyor. iyi ki gelmişim diyorsun.

Yanlış anlama ama gerginliğinin en büyük olası nedeni olarak bunun üzerinde durduğun için 'Evet, sevişmediğin için olmuş' dememiz gerekiyor gibi geldi ve gerçekten de öyle olmuş olabilir ama bu bir olasılık. Tavşan mıyım bilmiyorum ama bende de libido birikimi gerginlik, sıkıntı, bunaltı yapıyor. Dolayısıyla, neden olmasın? Freudien ekoldekiler gerginlik yaratan sıkışmış libidinal enerjiden kurtulmak için, şaka değil, gerçekten spor öneriyorlar ama normal 'Spor salonuna gittim bugün'ün ötesinde, yoğun ter attıran, ağır sporları öneriyorlar. Yani, atıyorum, kardiyo yapacaksan ölçüsü dil dışarı çıkana kadar gibi. Hani, hastayken mikrobu terleyerek atarsın ya, bunu da 'Terle at ve rahatla' diyorlar.

Bunun dışında, kimbilir belki burada senin de bizim de aklımıza gelmeyecek nedenler olabilir. Monoton hayat seni sıkmış olabilir, fazla kiloların yaptığı bunaltı olabilir (fazla kilo kişide bunaltı yapabilir gerçekten ağırlık taşıyormuş gibi), başka herhangi bir şey de olabilir. Gün içinde nelerin neden rahatsız ettiği gözden geçirilebilir belki. Bu konuda psikolojik yardım alınabilir, eğer çok fazla bunalındıysa.

Gerginliğinin sebebini bastırıyor olabilirsin ama sevişme insanı rahatlatan ve mutlu eden bir aktivite. En azından ilişkiye girmeden sadece sevişmeyi deneyebilirsin. Ya da gerginliğini yok edecek başka eylemlere katılmanı öneririm. Çeşitli kurslara filan. Ya da arkadaşlarla toplaşıp eğlenmeye bak.

Biriken enerjini atman gerekiyor. Düzenli bir cinsel hayatı olmayanlara spor+meditasyon öneriliyor. Ama öyle iki yürüdüm al sana spor şeklinde değil de, cardiyo+gym ağırlıklı ve baya baya terletecek şekilde yapmanız lazım. Sonra zaten pamuk gibi olursunuz. Ardından sevgili de bulursunuz ama şuan için sırasıyla gidersek önceliği terletecek spora verin kendinizi aynada beğenin. Kendinizi beğenmeyince cinsel anlamda hoşlansanız da bşrine yaklaşamıyorsunuz muhtemelen.

Aychovksy i okumamıştım ama aynı şekilde cevap vermişiz

doğadan örnek vermek istemezdim ama sevişmeyip mutlu olan canlı ben tanımadım.
acil sevişmeniz gerekiyor. tavşan gibi dediğiniz arkadaşınız aslında gayet "insan gibi" birisi.

sıkıntının sebebi cinsellik, aşksızlık değil belki evlenmeyişindir. inancının geregi konusunda (cidden) seni tebrik etmek lazım . böyle nefsinin ilkel isteklerini inancinin agırlığıyla bastırabilen zor bulunur. zaten sorumluluk duygusu icermeyen birlikteliklerde öne çıkan tatmin hisleri icinde kisilerin bir birini kullanmasıdır. evet adeta esya gibi.. eskiyene , gözden düşene, aldatilana kadar..

sevişmek işe yarayabilir ama ruhsal anlamda da bir şeyler olması lazım, yoksa bi fuckbuddy olayı daha da kötü yapabilir seni.

Orgazm yetmezliği.

Acilen sevişmeniz lazım diyen arkadaşlara katılmıyorum. Duygusal anlamda tsrmin olmadığın sevişmeden sonra tiksinti oluşabilir bir bayan olarak yapmayın bunu

@bigbadabum

Her sevişen kadın orgazm olamıyor, her sevişen erkek orgazm edemiyor. O kadar abartmayın :)

Bunu bir psikologla konuşman lazım, biz senin hayatının dinamiklerini bilmediğimiz için nokta atışı bişey diyemeyiz, dersek yalan olur.

Sevişmemekten değil, beğenilmemekten kaynaklı huzursuzluk halinden. Sevişebildiği halde sinir küpü olan çok kadın var. Sevişince geçer diyenler bunu da açıklasın.

Biriniz bile mastürbasyon yap dememiş:) bakire olup haftada beş defa mastürbasyonla deli gibi orgazm olan çok kadın var. Yirmi yıllık evli olup hiç orgazm olamayanlara tezat. Hele ki biriyle telefonda seks yapıyorduk aylarca. Boşalmadan uyku bile uyuyamıyordu sağa sola çemkiriyordu.

Evlenilecek tipte bir kadın ol o zaman. Ya da toplum normlarını ya da mevcut ahlak anlayışını reddet, ona göre yaşa.

Seni duyurudan birine benzettim ama neyse. Spor yapma. Spor libidoyu daha da yükseltir. En basiti yeni insanlarla tanışmak ve evlilik niyetini belli etmek. Mastürbasyon da yapılabilir.

Spor yaparsan da pamuk gibi olmayacaksın. Kendini mesgul edecek seylerle ugrasabilirsin , aynı zamanda psikolojik danısmanlık alabilirsin.

@scars dont fade yazdigin :
yemek yemek, tuvalete gitmek ve hatta nefes almak... bunlara dikkat edersen hayati/yapması zorunlu fiillerdir. ama sadece cinsellik yaşamadığı için ölen, komaya giren birisi neredeyse yok gibidir.

@1adam, cinsellik yasamadigi icin sagligi bozulan yuzbinlerce insan vardir.

kadinlar icin (bkz: vajinismus)

erkekler icin delayed ejaculation / retarded erection - yasi kac olursa olsun, sertlesememe ya da bosalamama. en.wikipedia.org

yani, sevismiyorsan, sagligin bozuluyor. evlendiginde esini tatmin edemiyorsun ve eger esin cinsellige onem veren birisiyse de senden bosaniyor. sence onemsiz gibi mi?

bak sunlari da okuyun lutfen ama lutfen:

eksisozluk.com
eksisozluk.com

Tanimiyorum.

ben seviyorum ama biraz vefasızsın. :D

o degil de, cocuklar kimde kaldi?

Sevmiyorum.

sevmiyorum

nasıl tak diye buradayım, saniyede.

tanımıyorum

Yok bolm.

Tanimiyorum

www.mynet.com

sen kimsin mk

Sen kimsin
Tanısam belki severim

ortaokullu falan olduğunu düşünüyorum.

hani her gün yanından öylece geçtiğimiz insanlar..
tanısak belki, en yakınımız onlardan biri olacaktı..
tanıyamıyoruz ama..

belki tanısak, sen de en yakınımız olacaktın..
tanımıyoruz ama..

Tanimiyorum ki.

ilkokullu trollün tekisin işte.

der meister'in yan sanayisi gibi geliyorsun.

sevişelim mi

brad pitt olsan sevilmezsin diye sevimsiz ama günümüz bir espri yapıp kaçıyorum

arkadaş olarak

bilmem

elo'ya yazan.

hayir.

Eksiyi basip geciyorum.

ne burada ne sözlükte nicklere bakmadığım için olmuyor bende.

Ben entryi okuyup bitirdikten sonra nicke baktığım için aa duyurudan bilmem kim şaşırması yaşıyorum, sevinme değil de şaşırma evet.

Millet ne ruhsuz çıktı yalnız, gerçek hayatta görse diğerini taşlayacak bazıları.

beğendiğim bir şey okursam kim yazmış diye bakıyorum. duyurudansa aa ne tatlı yazmış ya eheh diye mutlu oluyorum evet.

Hic tesadufen oyle denk gelmedim.

Oluyor,cok hoş

sözlükte o kadar az vakit geçiriyorum ki öyle bir şey hiç olmadı. sevinme değil de bir gece davetlerinde karşılaşmışlık hissi, hafif bir tebessümle "demek siz, markiz de korel, burada da karşılaştık işte" gibi bi his olurdu sanki

Aynisi bana da oluyor, yalniz degilsin.

O kadar kolay mutlu olunmuyor benim hayatımda.

ben daha bugün for day to break'in bi entrysini görüp ENEEE BİZİM KÖYDEN GII diye çığlık attım. normalde de seviniyorum ama bugünkü çok komikti benim için bile, bi an durduk yere çok mutlu oldum sjfjs. tam benim yazacağım şeyi yazmıştı onun da payı olsa gerek.

hayır, yine olsa yine yaparım.

Facebook'ta şöyle bir sayfa var (bkz: I regret having children)

Bu sayfaya pişman anne babalar yazıyor. Troller de vardır eminim ama ben yazanların çoğunun samimi olduğunu düşünüyorum. Bi' göz at istersen.

Değilim.

Kendi gozlemimi aktarayim; cogunlukla evlilikten pisman, cocuktan memnunlar. Yani cocuk sahibi olmaktan pisman olan pek yok ama evlenmis olmaktan pisman olan cok fazla. Hemen hepsinin tesellisi cocuklari.

yorgun hissettigim Zamanlar oluyor fakat asla pişman degilim. Sevgi'nin sonsuzluğunu hissetmek üzerine kitap yazabilirim.

Nö. Gayet memnunum. Ikinciyi de istiyorum. Dunyada daha guzel bir duygu tatmadım.

Kendi riskinizde üreyiniz.

Değilim.

Buna pişmanım diyecek az kişi vardır. bir çok kişi çocuklu olmanın zorluğundan bahsediyor. çok tatlı olmasa, senin bir parçan olmasa çekilecek değil diyor ama pişmanım demiyor diyemiyordur bence duygusal olarak.

Nerden de yaptık şunu eldivenle sevilmez aq demmesi gerek tam tersi durumda. İnsan yavrusu bu, bi kedi bile görse insan acıyor falan, kaldı ki kendi canından bi parça. Bebeyi evde bırakıp tatile gidip, açlıktan ölmesine sebep olanlar, doğar doğmaz öldürenler belki dediğin sınıflandırmaya girebilir ama onlara psikolojisi yerinde değil gözüyle bakıyoruz. Yani normal şartlarda dediğin şey imkanısız. En istemeyen, yanlışlıkla yapan bile doğumca acayip seviyor.

rukayka'nin sordugu soru seviyor musunuz degil pisman misiniz. ikisi farkli seyler bence. elbette emek verdigimiz her seyi severiz, kendi canimizdan olani daha da severiz. pisman olmak farkli bir sey. eger bu ikisinin farkini anlamiyorsaniz/goremiyorsaniz muhtemelen zaten cocuk istiyormussunuz ve pisman degilsiniz demektir.
pisman olanlar da cocugumu sevmiyorum demiyor zaten [sevmeyen de vardir elbette, kimseyi yargilamamak lazim], seviyorum, cok seviyorum ancak iki hayatimi da onceden gorseydim yapmamayi secerdim diyorlar. internette cok guzel bir roportaj vardi, kadin acik yureklilikle pismanim diyordu. iki cocugu vardi, cocuklar olduktan sonra gayet iyi yetistirmis cocuklarini, hatta kardeslik duygusu guzel diye ikinci cocugu yapmis, cok sevmis ancak geriye donup baktigimda 30 yilimi bambaska bir seye harcayabilirdim, ben aslinda oyle cocuk falan da istemiyormusum ancak yaptiktan sonra elbette en iyi sekilde yetistirdim ve baktim diyordu. kostebek'in attigi siteye, hatta internetteki forumlara bakmanizi oneririm.
turkiye'de bu konuda dogru duzgun gorus alinamiyor ne yazik ki. eksi sozluk'te de yazan samimi bir iki insan var bu konuda.

@i ve been mistreated, ne güldüm :D

zor bir soru, çocuğum yok ama olursa ve pişman da olursam söyleyebilirim gibi geliyor. hiç ulvi bir mertebe olarak görmüyorum ana-babalığı açıkçası. önemli olan çocuğu ortaya çıkarmak değil çünkü.

Degilim

Ikincisini istiyorum

@eksi sozlugun tatli insani

Kimse kolay o yuzden pisman degilim demiyor zaten. Zor, ona ragmen pisman degiliz. Yani sadece kolay seyleri seviyorsaniz hayat baya kotu olmali sizin acinizdan

Meme sanıp emiyor, yaşlı kedilerde bile zaman zaman olabilen bir huy. Bir şey yapmana gerek yok, zararlı değil.

buff +1
bir de boyunları kaşındıüı zaman keyiften gırıldarlar. insanların parmak emmesi gibi düşün.

eğer bir daha anne emmeyecekse, bence yavaştan emmeye başlayınca ayırın. bizimki de ilk geldiğinde ay çok tatlı bizi emiyo ehi ehi diye bi şey yapmadık, hayvan gibi oldu şapur şupur her yeri tükürük yapmaya başladı, sonra da vazgeçirmesi çok uzun sürdü :(

Sıkıntı yok, normal hareketler.

Bizim ufaklik da erkek kedinin memesjne yapisiyordu. Erkek bi sure bisey demedi ama bu is uzafikca cani acimaya basladi herhalde tepiklemeye basladi yaptiginda oyle oyle birakti ufaklik. Bazen uykudan kalkinca bi sasirip meme aradigi oluyor gene de. Yani kardesi rahatsiz olunca biraktirir diye dusunuyorum

2 yaşına geldi benim kedi hala tülbent emiyor. ilk sokakta bulduğumuzda çok küçüktü el kadardı annem kucağına alınca boynunda tülbent vardı nasıl ısındıysa bi emmeye başladı 2 senedir o tülbenti emiyor. o olmayınca ağlıyor yıkayıp yeniden veriyoruz. geçmedi bu huyu

pantene pro-v. diğer tüm şampuanları denedim neredeyse. hepsi saçımı fırça gibi yapıyor. bununla yımışak.

Biobaby

redist

sebastian

Hacışakirt.

yves rocher

vichy dercos

Schwarzkopf Essence Ultime

şampuan değil de saç kremi daha önemli gibi geliyo bana. sabunla el yıkamak gibi, her türlü kurutuyor. ardından krem şart.

Gliss

senelerdir pantene aqualight. değiştirdiğim an kepek oluyor.

yves rocher - anti chute

Dalan - parabensiz, silokomsuz, zirtsizn pirtsiz.

İman.

İslam.

değer verdiğim birkaç kişi var. onlar sayesinde. elimde avucumda hiçbi şey kalmayıp bunalıma girsem bile hep yanımda oldular, onlara sırt çeviremem.

ailem var.
ve intihar haram.

Yaşayarak intihar ediyorum zaten.

Neden edeyim ki? Hayat süprizlerle dolu, dibe de batsam o süprizleri yakalayabilirim. Iphone 30 filan görmek isterim bide, teknoloji manyagıym.

çünkü yaşamak güzel, hayattan keyif alıyorum.

Canım çok tatlı. Madem bu hayatta birini öldürüp katil olacağım, o zaman neden öldürdüğüm kişi ben olayım? Hem de hiçbir suçum yokken. Cinayete karşıyım. Dinler açısından zaten burada türlü türlü pisliklerle karşılaşacağımız belirtiliyor. Sınav mantığı var yani. Boş kağıt vermek de bana göre değil.

hayata bağlanma ihtiyacı duymuyorum ki. kontinental hokey ligi'nin veya dünya haritasının bundan 60 sene sonra nasıl görüneceğini görmek için bile yaşayabilirim. rammstein'ın dalai lama şarkısında geçen "wir müssen leben bis wir sterben" (ölene kadar yaşamalıyız, sanırım böyle) cümlesini ilk duyduğumda çok saçma bulmuştum ama zamanla çok sevdim. ölene kadar yaşayacağım ben de o yüzden muhtemelen, sebebim olmasa bile. benim için bi anlam ifade etmesine gerek yok. dünya haritasından veya ligde hangi takımlar olduğundan bana ne ama işte merak ediyom ben. ben evde otursam bile dünya dönüyor sonuçta. kendimi bi yere veya birine eklemlemeden, oturduğum yerden onun parçası olabilmeyi seviyorum. niye öleyim, o ölsün. intihar isteğim bile yaşamaktan ileri gelen bi duygu. yaşamayı övüyo ya da yüceltiyo da değilim. yaşıyorum sadece. ölene kadar da yaşayacağım. o kadar.

Ölmek kesin ve çok sıkıcı, oysa ki yaşamak olasılıklar ile dolu.

Belki doner umudu. Belki.

annem ve ablam üzülmesin diye. ablamın çocuğu olacak, onun büyüdüğünü görmek istiyorum. güzel müzikler falan dinletmek istiyorum ona. bir de zaten hayata bir kez geliyorum, herkes ölüp gidecek bi gün. "her şey geçer, hayat kalır" diyor ya bülent ortaçgil, öyle. var olan ömür ne kadar kötü olursa olsun yarın öbür gün ne olacağı belli olmaz. dün cemaatin torpiliyle bir yerlerde olan insanlar bugün hapislerde çürütecek ömrünün kalanını mesela.

dünyada daha görülecek ve deneyimleyecek çok şey var

İnançsızım. Annem ve bana değer veren bir avuç insan mahvolur. Bi' de, hayat hala süprizlerle dolu...

@nawar +

gelecekte ne olacağını merak ediyorum. kimle tanışacağım, nerde nasıl yaşacağım, hayatta neler olacak. teknoloji, internet, dizler filmler, seks, güzel yiyecek ve içecekler arkadaşlarla sohbet...

hayat çok güzel lan bi an düşündüm de. biz türkiye'de yaşıyoruz diye bok gibi bir hayatımız var.

Düşünmedim değil. Ama madem en kötüsü bu daha kötüsü olamaz neden öleyim? Belki her şey çok daha güzel olacaktır. Yani kısacası beni hayatta tutan ihtimaller. Ayrıca klasik annem ve kardeşlerimin üzülmesini geçtim psikolojilerinin bozulmasını istemiyorum. Sevgilimi cok seviyorum bir de. Ay ne cok yazdim iste boyle.

intihar etmek mi? elimde olsa sonsuza kadar yaşarım. asıl siz nasıl ölüm gerçeğini kabul ediyorsunuz?

inananlara bir lafım yok. elbette inanıyor olsaydım ölümle hiçbir problemim olmazdı. mesela o yüzden toplumun çoğunun inanıyor olmasına rağmen her türlü ölümde, cenazelerde kendinden geçen insanları garipserim. e adam/kadın yok olmadı ki, inancına göre öbür tarafta illa ki görüşürsün bu neyin yırtınışı diye düşünürüm hep.

kendime gelirsek yaşama isteğimi tıpkı hayvanlarınkine benzetiyorum. yaşamak istiyorum ama neden bilmiyorum. bunun için son ana kadar elimden gelen her şeyi yaparım. yaşamak dünyanın en güzel duygusu. öldükten sonra tüm yaşadıklarının ne anlamı var ki? özellikle benim gibiler için ölüm hiç uyanmadığınız ve rüya da görmediğiniz bir uyku ise. o andan sonra yoksun, hiç olmadın, yaşadıkların aslında hiç yaşanmadı. benim gibi düşünmeyenlerin anlaması zor biliyorum.

işte bunun için sonsuza kadar yaşamak istiyorum. insanlığın geçirdiği tüm aşamalara tanık olmak istiyorum. benliğimin, bilincimin kaybolmasını istemiyorum. ölmekten nefret ediyorum.

çünkü bazen yaşamak çok güzel.

bazı zamanlar icimin acısı beni öldürüyor. ama bazen de balkonda oturuyor olmak bile, ki benim için asla ' bile' lik bir şey değil, muthis mutlu ediyor. sonra anneme sarılmak, eşek gibi yatmak..... ne bileyim bir sürü güzel şeyin var olması. olacak oluşu, daha hayatın gidimini bile yasamamis oluşum. beni bir suru ' güzel sey' bekliyor olabilir.

bazen bunlarin bilincinde daha olmuyorum.
acaba bipolarliga eğilimim mi söz konusu.....

dahi yazacaktim. mobilim

Çünkü hayat tatlı.

çünkü fazla kolay bi seçenek. o kadar iyi bişey olsa herkes bu ayrıcalığa sahip olmazdı. bence bi bit yeniği var.

Bir daha çilek yiyemeyecek olmak kötü bir şey mesela bunu düşünürüm ben.Anne baba ve küçük yeğenim için bi de.

Bir de acısız yöntemini bulamadım.

hayat güzel. zaten çok kısa yaa, niye intihar edeyim?

neden edeyim? sağlıklı olmak büyük nimet, sağlığım elverse de hep yaşasam diyorum hatta. seviyorum yaşamayı.

onun da vaktinin geleceğini düşünüyorum. sebebine gelirsek de, ben hiç ama hiç mutluluğu yakalayamayacağımı, hep heveslerimin kursağımda kalacağını düşünüyorum. ailem haricinde hep yalnızdım, sonra dostlar edindiğimi sandım ama kimsenin beni onları sevdiğim kadar sevmediğini fark ettim. şimdi sırayla evleniyorlar zaten. en sonuncusu da evlendiğinde artık tamamen yalnız kalacağım. bu da intihar sürecini hızlandıracak.

Biraz daha aşk acısı çekmem lazım.
Bu kesmedi.

Islam.

Allah.

dostoyevski demis ya insana özgü bir yeteneksizliktir yaşayamamak, yoksa hangi balık boğmuş kendini, hangi serçe atlamış damdan diye bosuna degıl

bır hayat hakkın var zaten kıcını kırsan kendını zıncırlesen 2100 yılını goremeyeceksın mesela. butun dunya bırlessek butun teknolojıyı bırlestırsek sana bunu yasatamayız
sayılı günüm var sayılı hakkım var yasıyorum onu da
cok mu boktan kendımı mı oldurcem herseyı oldugu gıbı bırakır sacma sapan bı ulkenın tatıl beldesıne yerlesır sıfırdan denerım

o yola doğru gidiyorum. belki bir gün sever sevilirim ne bileyim :)

Oglum cok kucuk. Kimseye emanet edemem. Annem cok uzulur geri kalan omru perisanlik icinde vecer. Dayanamam.

ailem, hayallerim ve yaşamak istediklerim var çünkü.

üşengeçlik doğru yöntemi bulamama..

tadini yeterince cikarmadigim seyler var daha, onlari bi tamamliyim yenilerini bulucam. sonra onlari da onlari da derken coooook zaman sonra bigun bi gece uyuycam uyanamayivericem. acisiz dertsiz tasasiz. evet.

Seviyorum hhayatı

belki düzelir umudu belki ben birşeyi yanlış yapıyorumdur daha farklı bir hayat mümkündür düşüncesi. şimdilik tutuyor bilmiyorum nereye kadar.

İnsan öleceğini bile bile nasıl yaşar?

www.youtube.com (Beş Kardeş dizisinden bir sahne)

merak.

İnançlarım.

*İnsanların hikayelerini dinlemeyi seviyorum.

*Ailemi, sevgilimi, arkadaşlarımı, kedilerimi çok ama çok seviyorum.

*Gezmeye bayılıyorum ve daha gezilecek çok yer var.

*Okunacak bir sürü kitap, günde 30 defa dinleyecek kadar çok seveceğim, henüz keşfetmediğim, henüz bestelenmemiş şarkılar var.Aynı şey film ve tanışmadığım insanlar için de geçerli.

*Evlat edinmek istiyorum.

*Yaparsam böyle bir şey annem babam çok üzülür.

*Doğayı çok seviyorum, bir gün doğayla daha iç içe yaşayacağımı düşünüyorum.

*Henüz kendimi gerçekleştirmedim. (amaçlarımı)

*Bazen birilerine veya hayvanlara yardımım dokunuyor. Onları bensiz, kendimi onlarsız bırakmak istemiyorum.

daha yapmak istediğim çok şey, görmek istediğim çok yer, tecrübe etmek istediğim pek çok şey var.

Yasamdan koparan bir sey olmadigi icin intihar etmiyorum. Niye intihar edeyim durup dururken? Mesele kelle paca guzel bir sey, fotograf cekmek, hic gitmedigim bir yere gidip gezmek, merak ettigim bir seyi arastirip ogrenmek, saglam bir konser falan bir suru guzel sey var.
Heosini gectim, mal miyim sebepsizce intihar edeyim?

bilgisayarımın mouse'u, lazım olduklarında kullandığım ilaçlarım, şarj aleti, su, çikolata, kahve, toka, çok üşüyen biri olarak hırkalarım

Kitap standi. Tasinabilir sarj. Blender. Kahve makinesi. Isigin siddetini ayarlayan dugmeler.

elektrikli diş fırçası
filtreli sürahim
bağcıklarını hiç sökmeden giydiğim spor ayakkabılarım
taşınabilir şarj aleti
tornavida takımım

hıyar soyma şeyi

Islak temizlik mendili. Normal ıslak mendil gibi ama temizlik malzemesiyle ıslatılmış. Özellikle de yere birsey dokuldu mu sahane is goruyor.

Huni.
Tribişon.
Kerata.
Çift çıkışlı 3.5mm jack (bu bonus).

nike downshifter 5 ayakkabı

meyve soyacağı :(

Bu sorulara cevabım fixtir ama dediğin sınırın bir 80-90 lira üstünde.
Ama yine de cevap veriyorum Comfydesk.
www.netsiparis.com Benim gibi hayvan gibi basıp kırmazsanız epey götürür.

Paket mandalı.

www.madegood.org

Şu zincire takılan alelade tel var ya, yok böyle kolaylık.

bel ağrısı. ben de olan bu.

Basur riski

Çünkü basınç sürekli o noktaya etki ettiği için sıkıntı oluşur.

Ödev falansa hemoroid yaz tabi.

Edit: Bir doktor vardı, TUS'a 12 saat hiç kalkmadan çalıştığı için emboli oluşmuştu, sonra da ölmüştü.

Emboli riski de eklenebilir.

oturuş bozukluklarından kaynaklı omurga rahatsızlıkları, gözlerde kesinlikle bozulma, psikolojik olarak bunalıma girme ve kilo alma. bunlar ilk aklıma gelenler.

boyun ağrısı, göz ağrısı, eğik oturmak.

kalp krizi.

edit: her oturan kalp krizi geçirir demedim, riskin arttığına dair araştırmalar var.

pipide düşme.

bel baş boyun sırt ağrıları dışında bir şey olmaz. abartanlara bakma. gözler de etkilenir bir de.

milyonlarca insan bu şekilde çalışıyor. herkes ölsün o zaman.

boyun fıtığı
göz kuruluğu
baş ağrısı
eklem ağrıları
duruş bozukluğu
karpal tünel sendrom

Hayal gücü yetmezliği.

soruna cevap olmayabilir ama çağrıştırdığı bişeyi yazayım.
geçen yurtdışına gittim bi haftalığına iş için. ofiste giriş kapısının yanındaki odada bi kız vardı, oradan her geçtiğimde bilgisayarının karşısında ayakta çalışıyordu. masasının üzerinde ek bi sehpa var, bilgisayar da onun üzerinde. son gün dayanamayıp sordum, dediler ki bu ofis çalışanları arasında şu aralar çok revaçta bi sistemmiş, sayılan etkileri azaltmak adına. bi saat ayakta çalışıyomuş böyle, masadaki aparatın makasını indirip bi saat de oturarak çalışıyomuş, gün boyu bu döngüler devam ediyo işte..

derste anlatılmıştı tam net hatırlamıyorum ama yüzdeleri görünce baya şaşırmıştım, çok yuksekti. kalp ve damar rahatsızlıklarını artırma riskinden bahsediyorum, hatta kolesterolun bile yükselmesine yol açıyormus. hoca bütün gün oturan birinin sonra gidip spor yapması pek de bir anlam ifade etmiyor gibi biseyler demişti.

Yorucu bi film. Öyle ki izlerken uyuyabilirsiniz. Bakın dikkatinizi çekiyorum, sıkıcı değil "yorucu".

Buyuk mu bilmem ama benim bi iliskim oyle karsilikli uyuz olmayla baslamisti

benim aşkım değil de çok yakın bi arkadaşımla ilişkim böyle başlamıştı ya, birbirimizi baltayla doğrayacakken müthiş samimi olmuştuk. karşı cinsle o tarz bi ilişki yaşamadım. muhakkak nefretle başlamış aşk da vardır ama bu lafın kendisini saçma buluyorum ben, "kışın kar yağar" gibi bi şey yani ama fazla iddialı işte.

Yeşilçam kandırmacası bunlar, itibar etmeyiniz.

Nefret derken kavga gürültü uyuz olma şeklinde galiba yani kan davalısı olmak değil

Kavga bir şeyler hissetmektir. Herhangi bir degeri olmayan biriyle ya da bir konuyla ilgili kavga etmezsin. Fakat büyük aşklar kavga ile başlar hikaye.

Ben hiç denk gelmedim valla kimi ilk görüşte nefret etsem ömrü billah gider öyle.

Yok öyle bir şey.

nefret değildir o ya nefret olsa hep nefretle gider nefretten daha ufak bir şeydir "nefret edyrm" dersin ama etmiyorsundur eğer öyleyse ayrıca aşkla ilgili genelleme yapmak saçma

abapla ilgiliyse bilmem ama genel kullanımla ilgili birşey ise yardımcı olayım diyeceğim ama bu meret de her firmada çok değişiyor.

Ben ilelelebet bir sap olduğumdan özele de gelemiyorum. Özele bile gelemiyorum o kadar yani, gerisini sen düşün.
Ha bu eseypi diyorsunuz?
Eseypiyle pek sevişiriz, gün içinde defalarca kez kullanırım onu. Biraz hoyrat kullanırım yalnız.

m.youtube.com

Kıssadan hisse, if you are greedy you re set up perfect*

*Açgözlüsen oltaya çabucak gelirsin

Deniz yıldızının hoyrat yosunla imtihanı.

sevdiğim bir hikaye var. uzun uzun anlatınca daha güzel ama, kısacık yazacağım.

iki kardeş oduncu varmış. biri sabah erkenden yola çıkar, ormana gider ya allah der baltasını vururmuş. kan ter içinde kalsa dahi durmaz, hava kararıp göz gözü görmez olunca bırakırmış. tüm gün kestiği odunları yükler eşeğinin sırtına gelirmiş.

öte yandan, diğer kardeş, sabah münasip bir saatte ormana gider, çalışır, yorulunca mola verir tekrar devam edermiş. akşam da karanlığa kalmadan vakitlice gelir, günü bütün iş yaptığı halde çok yorulmazmış. en nihayetinde topladığı odun, hiç mola vermeyen kardeşinin topladığından daha fazla olurmuş.

bir gün az toplayan çok yorulan kardeş sormuş: senin sırrın nedir? hem dinleniyor hem az çalışıyor hem de çok topluyorsun. kardeşi cevaplamış: ben her mola verdiğimde alıp elime baltamı, çıkarıp cebimden bilemi* baltamı biliyorum (keskinleştiriyorum) demiş. oysa ki diğer kardeş baltasını keskinleştirmeyi hiç akıl etmemiş.

bu hikayeyi çok severim. sonunu ben kısa kestim, daha etkileyici hala getirebilirsiniz. bu hikaye aşikar da olsa, çoğu zaman bizler ilk kardeşin yaptığını yapıyor hiç bir zaman kendimizi ya da aklımızı keskinleştirmiyoruz.


(bileme aleti,ismini unuttum)

Çok iyi bunlar, başka ekleyeceği olan var mı? :)

"siz 1 siniz. okuduğunuz her okul aldığınız her eğitim bu 1'in yanına bir sıfır ekler. değeriniz artar. hoca baştaki biri siler ..." anlatısı öğrenci vb gruplar için iyi bi anlatı.

burnunuza kahveyi nasıl alırsınız anlatısı da hoş bi anlatı.

(aklıma bu ikisi geldi şimdilik. nette ayrıntıları vardır diye kısaca yazdım. bulamazsan anlatabilirim.)

@hayat aklini konusacak bir filozof uret araştırdım da bulamadım, bir el atabilir misin :)

burun hikayesini okuduğum kitabı internette buldum. kopyala yapıştır:
Şimdiki öykümüz biraz komik, ama gerçekten olmuş. Anne Lindbergh'
in annesi Bayan Dwight Morrow bir gün kocasının ortağı
Bay Morgan'la birlikte çay içerek sohbet ediyordu. Bay Morgan
küçük Anne'i hiç görmemişti ve onunla tanışmak için
gelmişti evlerine. Bay Morgan'ın korkunç bir burnu vardı.
Yalnızca şiş ve kırmızı olmakla kalmayıp yüzünün büyük bir
bölümünü kaplayacak kadar iriydi de. Bayan Morrow, çocukların
akıllarından geçeni pat diye söyleyebileceklerini bildiği
için Anne'in Bay Morgan'ın burnu konusunda söyleyebileceklerinden
endişe ediyordu. Adamın bu konudaki hassasiyetini
de biliyordu.
Bay Morgan odaya girdi ve Anne'le tanıştırıldı; birkaç
dakika konuştular. Bayan Morrow, Anne'in gözlerini Bay
Morgan'ın burnuna dikişini endişeyle izliyordu. Bakışlarını
oradan ayırmıyordu hiç ve Bayan Morrow, Anne bir şeyler
söyleyecek diye çok korktu. Bu yüzden çocuğun yukarı çıkma
vakti gediğinde büyük bir rahatlık hissetti. Anne kapıya
doğru yürürken bir ara durup geriye, adamın burnuna baktı.
Biraz daha yürüdü ve dönüp tekrar baktı. Sonunda ağır
adımlarla yukarıya çıktı. O zaman Bayan Morrow derin bir
"oh" çekip elinde çay fıncanıyla Bay Morgan'a döndü ve sordu:
"Burnunuza ne istersiniz, limon mu yoksa krema mı?"

hikaye aklımda kahvenizi nasıl alırdınız şekliyle kalmış ya da zaman içinde değiştirmişim.
kitap; %100 düşünce gücü kitabı.
yazarın olaya yorumu şu :
Tüm dikkat burunda toplandığı için sonuç böyle olmuş,
korktuğu başına gelmişti. Evet, bilinçli .eylemden, bilinçaltı­
na ve oradan da gerçekleşen olaya doğru zincirleme bir hareket
olduğu görülmekte.
"Kendimizi neyle ve nasıl tanımlarsak öyle olmaya meylederiz,"
diyor Ernes Holmes, "Düşündüğümüz şey yavaş yavaş
bilinçaltında kalıplaşır ve gerçek bir deneyimle kendini
gösterir."

hoca anlatısını da buldum (murphy uyuyor galiba^^)

1982 yılı Gazi Üniversitesi Basın Yayın Yüksek Okulu’nda 2. sınıf öğrencileri Türkiye Ekonomisi dersinin hocasını bekliyor. Sınıf ögrencilerinin gürültü patırtısıyla sallanırken sert görünümlü hoca kapıda beliriyor. İçeriye kızgın bir bakış atıp kürsüye geçiyor. Tebeşirle tahtaya kocaman bir (1) rakami çiziyor. “Bakın” diyor. “Bu kişiliktir. Hayatta sahip olabileceğiniz en değerli şey. ” Sonra (1)’in yanına bir (0) koyuyor:
“Bu başarıdır. Başarılı bir kişilik (1)’i (10) yapar”.
Bir (0) daha koyuyor. “Bu tecrübedir. (10) iken (100) olursunuz”
Sıfırlar böyle uzayıp gidiyor: Yetenek… Disiplin… Sevgi…
Eklenen her yeni (0)’in kişiliği 10 kat zenginleştirdiğini anlatıyor hoca… Sonra eline silgiyi alip en bastaki (1)’i siliyor. Geriye bir sürü sıfır kaliyor. VE hoca yorumu patlatıyor.
“Kişiliğiniz yoksa öbürleri hiçtir!”

beceriksiz,acemi, salak, öküz (başkaları tarafından değerlendirilmiştir,bende aynı şeyi düşünüyorum tabii) <3 <3

Sevecen,güvenilir,uçarı.

Bebeksi. Ahahahha.

beyni alınmış bir sevgi pıtırcığı <3

Tam bi saf. Sifir mantik. Cok kere söylendi bana bu.

Tam bir ponçik <3 XD

Hoyrat.
Güvensiz.
Denemeye değer.

anne

nerde serseri kılıklı adam var bulup adam edip bırakmak için gelmişim dünyaya.

bencil, umursamaz, tahammülsüz. yalnız bunun yanı sıra eğlenceli ve darlamayan. huzur veren, gerektiğinde yalnız bırakan ve yargılamayan.

404 not found.

Kesinlikle ilgilenen ilgilenmeyi seven biri oluyorum.
Sonracığıma, bağlandığım için gözü kararan biri oluyorum.
efendime söyleyeyim, orta yolcu tadımız kaçmasıncı oluyorum.

edit : <3

Aynı. Seciyenin şirazeni kaymayacak.

ilgisiz, bencil, tedirgin, agresif. orospu çocuğuyum özetle. şaka değil. cidden çok kötü bi sevgiliyim. genel olarak da iyi bi insan değilim zaten. yani yerine göre çok kibar, fazlasıyla düşünceli olabiliyorum ama uzun vadeli bir ilişkide bunlardan eser olmuyor.

aklıma bu geldi
karikomedia.com

Şekerpare

denyo :(

Benimle hem iki kisiyle yapabilecgin her seyi yapabilir hem de yalniz kalabilirsin. Ağız dolusu gulersin, cok ciddi konusmalar yaparsin, tarih, reel politika, siyaset bilimi vs. Spor yapabilirsin, canin sıkılırsa guresebilirsin :D Ama susup kendi isine de bakabilirsin. Tek basina yapmak istediklerini tek basina yaparsin. Eşim "ne kadar yaklasirsam yaklasayim hep uzak bir tarafin kaliyor" diyor. Bence iyi bir tanım.

hiç ilişkim olmadı ama teklif ettiklerim genelde çok duygusal olduğumu söylediler.

şapşik^^

eğlenceli, huzur ve rahatlık veren, belki bazen biraz huysuz.

Kontrolcü. Bir şeylerin iyi durumda olmasını sağlamaya çalışmak genetiğimde var sanırım.

Normalde manipülasyon yeteneği aşırı gelişmiş, her tür insan ile muhabbete giren ve her ortama ayak sağlayan biri olarak; ilişki içinde 6-8 yaşlarında bir çocuk gibi olabiliyorum. Ben dinleyeyim o konuşsun sabaha kadar.

Salak, şapşal ve geri zekalıyım. :) Saygılar.

sanguine mcqaer +1

Bencil.

Böyleyim:
www.youtube.com

odun.

akşam trafiği çok oluyor orda o saatte. 17.00 da 202 numaralı havalimanı otobüsü kalkıyor aynı yerden.

202 numaralı otobüste kesinlikle sahil yolu trafiğine dahil olursun. eğer swiss otel civarından bineceksen eğer 12-802-63-121 gibi alsancak garının önünden geçen otobüslere binecek olursan (ssk önündeki durak en yakını olması gerek), izban ile havaalanına kadar gidebilirsin trafik derdi olmadan. şunu söyleyeyim: konak meydanı'ndan otobüs - izban taktiği ile havaalanına 1 saatte ulaştım.

Geç kalma ihtimalin yüksek.

Ol tabii ki. 1 yıl önce kaç doz olmuş olursan ol en azından 1 rapel gerekli. 1 doz yani.
Tetanoz da olmalısın.

Tırmalama için olmazdım, olmadım da hiçbir tırmalama için.

Isırdı geçen biri, ilk o zaman oldum.

kuduz kedinin tırnaklarını yalayıp sizi tırmalaması gerekiyor. bence ol

olman lazim

kuruntu yapacaksan git ol. kafan rahat birisi ise olma. ama bence tetanoz olma riskin kuduzdan çok daha yüksek eğer aşın yoksa. onu da ol dedikleri gibi.

arada beni de tırmalıyor, ben olmadım hiç.

Olman lazım ama eminim olmayacaksın.

1 yıl önce 5 dozu da yaptırdıysan ve kediyi takip edebileceksen olmana gerek yok.

eğlenceye yer yok denecek kadar çok işim oluyor. olmadığında rutin bilgisayar başındaysam müzik dinliyorum ya da içimden söylüyorum. toplantıda telefona bile bakamıyorum konsantre olmam gerektiği için.

ayrıca ben zaten ofis masasını bile kişiselleştirmeyen biriyim, iş yerinde böyle eğlencelere ihtiyacım olduğunu da pek düşünmüyorum. iş arkadaşlarımla molalarda iyi vakit geçiriyorum o bana yetiyor.

sıkılmaya zamanım bile olmuyor. sıkılmaktan ziyade azap veren bir işim var.

sıkıldığım zaman işi bırakıp oyun oynuyorum. plague inc - dünyaya virüs yayıyorum öldürüyorum bi rahatlıyorum ki ohhhhhhhh

ben kendimi videoya çekerim. sevgili hayali izleyicilerime yemek yapar, nasıl bulaşık yıkanır, toz nasıl alınır, ev nasıl süprülür onları öğretirim. bazen de sözlüğe girer yapacağım sıkıcı işe dair övgüler yazan olmuşsa onları okurum. mesela: matematik çalışmanın eğlenceli yönleri gibi.
bazen de alarm kurar 10 dakikaya şu işi halletmeliyim derim. bazen de müziği açar kendimi bir operanın içindeymişim gibi hissederim.
ama psikolog bana bunların benim için çok yorucu olacağını vazifelerimi içgüdüsel olarak yapmam gerektiğini, her şeyde haz aramamdan vazgeçmem gerektiğini söyledi de, haz olmayınca da olmuyor işte gerizekalı diyemedim.

Sıkıcı işler eğlenceli hale gelmez.
Yok öyle bir dünya.

hiç sıkılmıyoruz işyerinde sıkılacak kadar boşluğumuz olmuyor ve iş arkadaşlarım inanılmaz kafa insanlar.

1 milyon liralik yatin vardir, marinada yanindaki yat 5milyondur onu almak istersin. Kaldi ki hazira dag dayanmaz, isler yolunda gidiyorsa neden devam etmesin ki? Ege'de bir kasabaya mi yerlessin?

bodrumda yeni acilan beachlerden biri, ton balikli makarna 350TL

@enaz3kedi tamam işte kardeşim onu anlatıyorum bende. Hayal et aylık maaşın 22.500 TL işcisin. o ton balıklı makarnayı yiyorsun ve sonra diyorsun ki mecidiyeköyde ben bundan daha güzelini yedim 70 TL idi orada. :)

Mevzu bu daha pahalı diye daha güzel değil.

Düsseldosrfta bir tomaten soup içtim. Böyle birşey olamaz. Tavsiye lazo'nun harika ama 10 € verdim sadece. Çok güzel olmasını değiştirmiyor ki.

Bir şeylere "sahip" oldukça kaybetme "korku"su artar. Ne kadar çok mal/para/herhangi düşkün olunan bir şey o kadar çok korku. Evlat da sosyal çevre de makam mevki de güzellik de başarı da dahil. Fakat her birinin birer sınırı var ve bu sınırı bence hem kişinin öz yapısı hem de ailede verilen eğitim/terbiye belirliyor. Zaten hayat da bu sınırların sınanması ve doğruya doğru yeniden eğitilmek süreci.

Yani paran arttıkça yoksun kalma korkun artar. Mevzu bu.

yaren +1.

bir süre sonra kazandığın para ile ihtiyaçlarının bağlantısı kopuyor ve sen sadece varolanı kaybedeceğin korkusuyla yanıp tutuşan bir deliye dönüşüyorsun.

moliere'in cimri'sini semaver kumpanya oynuyordu, izlemenizi tavsiye ederim.

zevkler değişiyor.
mesela koleksiyoner oluyorsun, tablolara heykellere milyon dolar ödüyorsun.
özel jet alıyorsun.

Sen zenginleştikçe bir zamanlar ihtiyaç duymadığın, istemediğin ya da istemediğine kendini inandırdığın şeylere para harcamaya başlıyorsun.

Örneğin:

- daha güzel sitelere, evlere taşınıyorsun. Hop aidat arttı, vergiler arttı, banka kredisi. Ben mesela zengin olsam moda bomonti'deki denizin dibindeki dairelerden bi dubleks alırım. Ömrümü en az 10 yıl uzatıp, yaşam kalitemi yükseltir.

- Yarım saat otobüs bekleyeyim, inince aktarma için koşayım" demiyorsun. Lüks arabana binip gidiyorsun. Hop otopark parası, vergisi sigortası, bakımı, yakıtı, kredisi geldi

- Evinde daha çok eşya oluyor. Dur kombiyi, kaloriferi yakmayayım demiyorsun. "eeh yeter lan hesaplı internet" deyip çok yüksek ya da hiç AKKlı yüksek hızda internet alıyorsun, telefon hattında artık daha bol GB ve konuşma süreli paketlerin oluyor. Ne oldu? Fatura da coştu.

- daha kaliteli ürünler Ve kıyafetler aldın. Yemeğini alırken 400gr bonfile alıp haftayı kapatmadın. Doya doya yiyebiliyorsun. Yemek alacağın zaman da alkol alacağın zaman da daha kaliteli ve daha pahalı ürünleri alabiliyorsun. bak temel giderler de coştu.

Gördüğün gibi daha yat, yazlık, uçak almadan, hafta sonları yurt dışı kaçamakları, pahalı saatler, pahalı restoranlar, biç kılablar olmadan oransal olarak senin benim gibi 3-4 bin kazananlar kadar gideri oldu. Yani öyle muazzam paralar artmadı. Bu paragrafın ilk cümlesindekileri ve yukaridakilerin daha iyilerini yapması gerekiyorsa daha çok kazanması lazım.

Yani şimdi cüzdana bakıp, gerek fukara avuntusu olarak gerek de bilinçaltı olarak ihtiyacımızın olmadığına ve onu istemediğimize (kendimizi) inan(dır)dığımız şeylerin ne kadar önemli olduğunu görüyoruz. Yani ben zengin olursam yukarıdakiler benim hedeflerim.

Bak daha bunun aile olmak ve eşin, çocuğun giderleri, özel okulları falan var.

Ne kadar kazanırsan o kadar da harcaman oluyor.
Zevklerin değişiyor, isteklerin artıyor.

Şimdi bile maaşın ikiye katlansa alışveriş yaptığın mağazaları bir bir değiştirmeye başlarsın, daha çok harcamaya başlarsın ve yarısıyla gül gibi geçinirken iki katı yetmez olur.

Zengin degilim. Ama su an kazandigimin 150 katini kazansam yine de harcayacak yer bulurum. Hic sikinti degil. Hayat guzel, yapacak cok sey var.

herkes harcamaya odaklanmış da, zenginler kazandıklarını oransal olarak fakirlerden daha az harcıyor gerçekte. 350 TL'ye makarna yiyen anca 30 yaş altı serseriler olur. holding sahiplerinin o parayı birden fazla vereceğine inanmıyorum.

zengin adam yatırım yapar. 5 evi varsa 5 tane daha alır. BIST'te 10 mio TL hissesi varsa gider 10 mio da Dow Jones'dan alır. fabrikası varsa makinelerin sayısını artırır.

her kazanılan para ferrariye gitmiyor yani.

sonra "Istanbulda 1 milyondan ucuz düzgün ev yok, kim alıyor bunları" deniyor ya, işte o zenginler alıyor üçer beşer.

Bahsedilen tanıma uyan kuzenim var kendisi halamın oğlu oluyor, Türkiye de iyi bilinen zincir marketlerden birinin sahibi. Yani şu an işi gücü bıraksa 10 nesil sonrasına yetecek maddi gücü var. Ben kendisini küçükken gördüm bi kere, bi daha da görmedim. Burada yazılanlar gibi lüks harcamaları yok yani bir şaraba gidipte 10bin asla vermez, harcadığı her kuruşun hesabını tutar. Sabah 6 da çıkıp gece 12 de eve gelir ve senede en fazla 1 hafta tatil yapar.

bazısı gerçekten çalışmayı, başarmayı seviyor.
bazısı paranın verdiği gücü, yönetmeyi seviyor.
bazısı manyak para sever oluyor. yemediği gibi çocuklarına da yedirmiyor. (böyle bir akrabam var)

çok zengin olsaydım bile içimdeki fakirlik korkusunu atamazdım. bence onların içinde de var bu korku. o yüzden biriktiriyorlar.

parası olanların bazıları o parayı kaybetme korkusuna sahiptir, o doğru.
çünkü parayla var olduklarını düşünürler.
onun nedeni, içlerindeki güven ve eksikliğini parayla kapatmaya çalışmak.
ama hayatta herkes parası olsun ya da olmasın, korkudan işlemez.
bu apayrı bir konu zaten.

normal şartlarda paran varken daha fazlasını kazanmayı istemek, parayla direkt ilgili değil.
"daha çok para kazanayım!" hevesiyle, paraya odaklı çalışmıyor insanlar.
herkes gibi onların da bir işleri ya da çalışmakta olan bir şirketleri var ve bu düzeni devam ettiriyorlar.
kazandıkları para da yanlarına kâr kalıyor.

bunun yanı sıra, çok para kazanabilmek için çok insana para kazandırmak gerekir.
başkalarına para kazandırıyorsanız veya maaş veriyorsanız, o insanların sorumluluğu üstünüzde oluyor.
bu, devam etmeniz için çok önemli bir etken.

yani çok para kazanmak veya çok para sahibi olmak, aslında sadece parayla ilgili bir şey değil.
çünkü para, hayatın içinde manevra yapabilme kabiliyetidir.
yani ne kadar paran varsa, hayatını ona göre, o kadar şekillendirebilirsin.

bunun yanı sıra, girdiğin/bulunduğun çevreler ve o çevrelerin standartları her sosyal ortamdaki gibi önemli oluyor.
mesele "para para para" değil.

sen arkadaşlarınla nasıl hafta sonları taksim'e gidiyorsan, o da (mesela) bilmemne adasına gidiyor.

parası olmayan insanlar günlük hayatlarını daha çok paraya endeksli yaşıyorlar.
dolayısıyla daha çok paraya göre hareket ediyorlar, para düşünüyorlar.
parası olan insan ne yediğinin, ne içtiğinin, hangi vasıtayla gittiğinin ayrıntısına takılmadan, sadece istediği şeye odaklanabiliyor.
nasıl olduğuna takılmama lüksüne sahip.

bu da enerjisel anlamda isteklerine daha kolay ulaşmasına yardımcı oluyor zaten.
asıl kilit nokta bu.

@nohut buradaki mevzu yedigin seyin tadi degil statu meselesi. makarnaya 350tl verebilecek olanlarin takildigi bir mekan. ayni sosyal katmandaki insanlar bir arada.

bi yerden sonra puan usulü, bilgisayar oyununda level'i geçmeye rağmen daha yüksek puan almaya kasan insanlar gibi düşün.

ihtiyaçlar sınırsızdır. sana göre ihtiyaç olmayan bir şey o adama göre ihtiyaç olabilir.

Çok paran olunca harcamaların da artıyor. Tek kalemde ödediğin miktarlar artıyor örneğin.

zengin olmak var zengin olmak var.

surekli sabut bir gelirin varsa ve sen emek harcamasan da bunun durma ihtimali yoksa, bu cok iyi bir durumdur.

ama zengin olmanin sebebi kopekler gibi calismak ise ve calismaz isen bu bir zaman sonra sona erecek ise, nirnal calisandan pek farki yoktur bu insanin. yine gelir gider hesaplari yapip duruyordur.

Trip yapacak kadar cok sevebiliyorum. Normalde pek ugrasmam trip filan. he yav he he der gecerim. Trip atiyorsam bu onemli bir gostergedir. ha tabi tatsizlikla sonuclanan triplet degil bunlar :)

Sevdim mi cidden fazla seviyorum. Ters bir hareket görünce anında soğuyorum. Fazla sevgi iyi bir şey değil. Kimse bir başkasını kendinden çok sevmemeli.

sağlıklı bir sevgim yok. çok ' bağlanıyorum' bence.

yuvalanantencereninkapagi +1

cok baglanip kendime/hayatima zarar verecek duruma gelen sevgi turu. saglikli olmayanindan.

Kendimden çok severim, kendimden çok düşünürüm.

çok fedakarımdır. yemem yediririm içmem içiririm. mutlu etmek için herşeyi yaparım. kendimden çok severim. daha çok anne gibi olurum. ama bir yanlışını gördüğümde anında vazgeçer soğurum. kimse için uzun süreli üzülmem acı çekmem

Manyak gibi severim. Kendimden cok severim. Ya ben sevme duygusunun kendisini cok seviyorum.

sevdiğim kişinin gönlünü hoş etmek için türlü türlü şeyler yaparım ama içimden sevgi derecesini hiç öyle kendimle bir ya da kendimden üstün tutmam. önemli olan benim çünkü. yanlış anlaşılmasın bencil değilim kimseye o derece güvenemiyorum sadece. 6 yıllık evliyim, eşimi çok seviyorum ama yarın çıkıp gitse hiç öyle öldüm bittim olmam yoluma bakarım kendime bakarım.

gözünün içine bakarım, mutlu etmek için her şeyi yaparım, o düşünmeden ben düşünürüm.
şımartmaya çok meyilliyim, o yüzden hep kendimle savaşırım kontrol altında kalmak için.

sevgiden dolup taşarım resmen, ama artık böyle hissetsem de belli etmeme ya da dizginleme ihtimalim yüksek.

Sevemiyorum.

tam aidiyet anlayışında seviyorum. güniçi sırf onun varlık bilgisi bile keyif verebilecek şekilde. tabi katı olmamak kaydıyla. nasıl desem su gibi sevmek. akışkan. ilişkiyi bembeyaz bir duvar gibi algılayıp, en ufak bir toz parçasında "lanetler olsun" diyecek gibi mükemmelliyetçi olmamak kaydıyla. referans noktalarım olur "karşılıklı seviyor-seviliyor olmak" gibi. öyle "toz" anlarında o referans noktalarına odaklanırım. pire için yorgan yakmam. iskambil kağıtlarından oluşmuş gibi en ufak bir esintide yıkılacak bir şekilde görmem ilişkiyi. ağaç gibi görürüm. yeri gelir o ağaç rüzgarlarla sallanabilir, yaprak dökebilir ama referans noktalarından ve de minnet duygusundan beslenen kökünden dolayı er geç kendine gelir, yeniden yeşillenir vs vs..

Karşılıksız seviyorum.

biraz önce bu yazıya denk geldim, ardından da senin duyuruya. Güzel denk geldi.
bunu da seveceksin eğer önceden okumadıysan.

www.uludagsozluk.com


işte tam böyle sevmek lazım da..
Bu devirde böyle sevgi zor.

benim cevabım; sevmesini hiç beceremedim bu zamana kadar. mantığım, duygularımdan önde geliyor.

kendimden çok seviyorum, kendimden çok düşünüyorum ve bu çok sağlıksız.
bence de en güzeli hakikaten kendini sevdiğin gibi sevmek.

Aşırı bağlanmak çok saçma. Sonra acısı çok fena çıkıyor. Standart seveceksin. En temizi. Onu kaybetmekten korkacaksın ama o korku seni onun kölesi yapmayacak.

Normal. Şiirsel cümlelerle anlatılmayacak kadar standart diyeyim. Romantik olmaktan ziyade, aklı başında bir şekilde.

ben de kimseyi sevemiyorum, yani böyle bir şeye ihtiyaç duymuyorum. sadece mantığım ile hareket ettiğimden dolayı sanırım.
hayatta tecrübeler kazandıkça aşk, sevgi gibi duygular çok manasızlaşıyor.

Hoyrat severim.

bir şey paylaşırken daha büyük veya daha lezzetli kısmı ona veriyorum farkında olmadan. bunun aynısı bir de kardeşimde oluyor.

Sevmiyorum.

Yani tabii, sempati beslediğim bazı insanlar oluyor arada ama kimseyi yana yakıla sevmedim ben şu ana kadar. Ben herkesten ve her şeyden önce geliyorum.

evet bizde de sıkıntı var.

İlçe?

Şirinyer

Aliağadan kaynaklı.

mekan konak bahribaba trafosunun yakınları. gerilim anlık olarak (gözkırması modunda) azaldı ve normale döndü bir kaç kere. sıradışıydı, neden acaba?

benim de bilgisayarın gücü kesilmişti iki defa. demek ki 'bunlar özel değil, genel geneeeel'miş

Ben bi fark hissetmedim. Karşıyaka merkez.

hissedilir tabi, sen hiç bulutların üzerinde oturup lir çalan kişileri görmedin mi?

içinden geçtiğim her şeyi dibine kadar hissederim.

hocam sis içinde olmak gibi bir şey, hissedilecek bir şeyi yok.
dağda snowboard yaparken bulut içerisinden geçtiğimi belirteyim

@gaza gelen sis için bilemedim tam, genelde çok büyük alan kaplar sis. Ancak bulut dediğimiz şey irili ufaklı çok değişken gökyüzünde. Snowboard yaparken hızlı bir şekilde ve üzerinizde kalın kıyafetlerle mi geçtiniz? Benim sormak istediğim illa bir kütle olsun, dokununca hissedilsin gibi değil de belki soğukluk, belki nem tarzı bişeyler çıplak tene değdiğinde belki?

Yani sonuçta su damlacıklarını tutuyor içinde. Az ötesindeki havada ise su buharı var yalnız. Gözle görülen bir fark varken hissedilebilir mi acaba diye düşündürüyor beni.

tabi ki kıyafetle geçiyoruz içinden, yüzümde de bir nemlik oluşmuyor. bulut içerisinden geçilen kısım biraz daha soğuk oluyor diyebilirim, ben bunun sebebini güneş olmamasına bağlıyordum tabi.

Hıza bağlı.uçakla buluta girildıginde sarsıntı hissediliyor.yamaç paraşütünde nem dışında birşey hissedileceğini sanmıyorum.ama gerçek farklıdır belki.

Ben hissetmedim.
Yamaç paraşütü
Kayak
Dağ yürüyüşü

Ben uçarak geçtim içinden, hayır hissedilmiyor, yalnız soğuk olur ve görsel olarak keyiflidir.
Ayrıca bulutlar yüksekte oluşur diye bir kural yok, yer seviyesinde oluştuğunda ona "sis" deniyor zaten. Yani bulut içinden geçme deneyimini herkes yaşamıştır. Fark şu ki yazın yerden pofuduk görünen bulutların hemen altından geçerkenki manzara yerdeki sisten daha güzeldir.

açılın uçak paraşütçüsü geldi, evet hissediliyor, daha soğuk oluyor.

hırs negatif bir kelimedir, öncelikle onu belirteyim.

oldukça azimliyimdir. bir şeyi kafama koyarsam, elde etmeden durmam. normalde sabırsızımdır ancak hedeflerim konusunda asla. anlık rutin durumlarla alakalı sabırsızımdır. ama uzun vadeli planlarım ve hedeflerim konusunda asla zamana yenilmem.

açıkçası kişilikle alakalı olduğunu düşünüyorum. sonradan edinilebilecek bir özellik değil bana kalırsa. insanların çoğunluğu hevesli ve azimli gibi gözükse de, maalesef uzun vadede istikrarı koruyamıyor.

tavsiye veremem ancak bir anda 10 şeye odaklanmak yerine, tek şeye odaklanarak yürüyebilirsin. ya da bu şekilde yapıyorsan tam tersini deneyebilirsin. bir yap bakalım, yine zamanla hevesin azmin kaçıyor mu denersin.

Ben de azimliyimdir, istisnalar dışında hedefleyip yapmadığım şey olmamıştır. Iyi odaklanıyorum ama imkansizi da istemiyorum. Işin sirri ne bilmiyorum ama ne olmuşsa ben küçükken olmuş. Orada şekillenmiş bu hal.

hırs yok ben de..

ama motive olduğum bir konuda azimliyim baya. kendi tatminime bakarım genelde. önemli olan o motivasyonu bulmak.

hırslı da değilim azimli de. şu ana kadar elde ettiğim şeylerin çoğunu bala g*te elde ettim diyebilirim.

Bende asla yok. Bütün ailem ve akrabalarım çok hırslı ama mutsuzlar ve hep problemler yaşadılar. Aralarında başarısızlıklar sonucunda sinir krizi geçirip hastaneye yatanlar oldu vs ben o yüzden hep çok rahat yaşadım. Aman kızım okul önemli değil sen gez aman kızım rahat işte çalış parasına bakma diye telkinlerde bulundular. Azıcık hırsım olsaymış fena olmazmış ama. En ufak bi zorluk gördüğümde pes ederim genelde. Şurda azimle devam ettiğim bi spor var hayatımda o kadar.

oldukça

borderline cadı+1 hırslı değil ama azimliyim

zannedersem tek eksiğim hırstı.

Azimliyim.

Elde etmek istediğim şeyde belli bi standart yakalayınca onu bırakmadan devam etmeye kolayca motive oluyorum zaten.

Hırslıyım ve hırs hayatımda büyük yer kaplıyor. Belki biraz abartıyorumdur ama hırs olmadan bile zevk almıyorum. Örneğin arkadaşlarla ne oynasak hırsı artsın diye büyük bir iddia koyarız ortaya. Pes, batak vb tüm oyunları kan ter içinde kalarak oynarız.
Onun dışında dediğin şeyi KPSS'de yaşamıştım. Tüm arkadaslarımın başarılı olup benim olmamam çok koymuştu o yüzden hergün göreceğim yere: " vazgeçme! Yaşadıklarını unutma" tarzı şeyler yazarak sürekli görmek istedim. Sonucunda başardım. Yani bence hırs başarının olmazsa olmazıdır.

hayatta bikaç şey konusunda hırslandım onlarda da başarılı oldum. onun dışında oturduğum yerde hırslandığım olur ve bu hırs totalde 3 saniye falan sürer.

sıkılıyorum ben. :(

Bunun yolu başladığın işi bitirme disiplini edinmek.
Çeşitli yöntemler deneyebilirsin. Mesela hoop gevşeme geldiği anda sana yapmak istediğini hatırlatacak bişey olsun. Yapmak istediğin şeyi kocaman kocaman yaz, her gün göreceğin bir yere as.

Sınava hazırlanıyorsan mutlaka bir planın olsun. Çok özel durumlar dışında plana sadık kal. Atıyorum her gün 500 soru çözeceğim de yaz bir yere. (Her gün 500 soru çözersen iyi bir derece yaparsın diyolla) 500 soru senin sınırlarını aşıyorsa 200 soru de, 300 soru de... yani ne yapacağını belirle ama uygulanabilir olsun.

hırs iyi bir şey değildir. hırs açgözlülüğü besler. ya da ondan beslenir. "para hırsı" gibi mesela. açgözlülük de bencillikle, o da ego ile alakalıdır. geniş vadede kişiye zararlı bir şey bana göre. azim belki daha naif. engellere aldanmayan, onları göze alan insan azimlidir. azimli olmak iyidir de yine de hamleni yapıp gerisini göklere bırakacaksın. :) bir tohumu vaktinden önce yeşertemezsin. taşı yarsan yine olmaz. o hesap...

hırslı da değilim azimli de. keşke birazcık olsaydı.

Hayır, kesinlikle değilim.

Ben kendi çapımda başarılı ve sorumluluk sahibi bir insan olduğumu düşünüyorum ama daha fazlasını elde etmek için canla başla uğraşacak enerji yok bende.

Ben olsam, kendime şöyle bir liste yapıştırırdım.
alice harikalar diyarında
bu şehirde herkes akrabam olur
dinle küçük adam
martı
ve tabiki finali de saatleri ayarlama enstitüsü ile yapıyoruz. Diğerlerinin hepsi zaten buna ulaşabilmek için birer kat planı sadece.

Hayvan ciftligi ile basla.

www.vikitap.com

suç ve ceza bana okumayı sevdiren kitap olmuştu. bence mutlaka okumalısın.

@mete kudur

-Duyuru'da yeniyim cevaplama seçeneğini bulamadım ama sanırım böyle oluyor.-

Yazıya başlarken troll sandım devamını okuyunca rahatladım:) Gerçekten diğer kitapların temelini bu kitaplar mı oluşturuyor?

@japon askeri

Aslında bana kitap okumama kararımı verdiren kitap 1984'tü, o yaşta ağır geldi sanırım. Şimdi intikamımı almak için iyi bir başlangıç olabilir, teşekkürler

"arap sen okuma"

iletişim yayınlarından.

@bos dusunce balonu

polisiye kitaplarına karşı benimde bir ilgim var sanırım, ortaokulda Dört Kafalardar'ın baya bir kitabını okumuştum hatta okuyabildiğim tek türdü, iyi bir başlangıç olabilir teşekkürler

babam ve oğlum
edit:bu filmi hiç izlemedim

about time

Çiçek abbas.

acemi +1, change.org denen aptal sitede iki boşluk doldurarak ohal kaldıracağınızı ya da kamuoyu baskısı yaratacağınızı falan mı sanıyorsunuz?

darbe teşebbüsünden dolayı dogrudan zarar görenlerin aileleriyle önce bir konuşsan..
hayatta kaidedir: zararı gidermek, faydayı almaktan önce gelir. ve zarar daha giderilmedi. belli ki uzun zaman alacak bu işler .
buna dayalı olarak söylenecek ikinci kaide ise: bir şeyi zamanından evvel isteyen o şeyden mahrum kalır.

Change.org ile OHAL kaldirilmaz ama en azindan yurt disinda sesimiz cikar. Ayrica Change.org bircok basarili kampanyaya imza atti. Merak ediyorsaniz sitesine girip bakabilirsiniz.

@1adam
Darbe tesebbusunden dolayi zarar gorenlerin magduriyeti OHAL bahanesiyle her turlu yolsuzlugu yaparak giderilmeyecek. Zarar giderilmek isteniyorsa Feto ve ekibini yargiya ve polisiyeye yerlestiren RTE ve ekibi hesap vermelidir her seyden once.

@s0phiesw0rld
o zaman asıl istediğinin ohalin kaldırılması olmadigi sonucuna varmış bulunuyoruz..

@1adam

tabiki tek istediğim OHAL'in kaldırılması değil. Aynı zamanda bağımsız bir yargı, çağdaş bir eğitim sistemi, tarafsız yayıncılık da istediklerim arasında.

Yasa teklifleri çeyncorgtan veriliyor artık.

"Tüm imza kampanyalarının durdurulmasına, tamamlanmış olanların iptaline, imzaların yok hükmünde olmasına yönelik Kanun Hükmünde Kararname" çıkarılırsa ne yapmayı düşünürsün OHAL'de? :)

Dünyaya ses duyurmakla hiçbir şey olmaz, olmadı, olmuyor. Dünyanın sesini duyduğu Irak var, Suriye var, Libya var, Mısır var, Tunus var, Afganistan var... Bizim sesimizi duymasın dünya. Hem manda ve himaye reddedileli neredeyse bir asır oldu.

Hesaba kitaba gelince; devlet denen mekanizma hiçbir şeyi unutmaz, atlamaz. Günü gelince herkese, her sorumluya, her yaptığının hesabını teker teker sorar. Bunu devlet yapar, dünya değil.

Bu imza kampanyasının çıktısını alıp yanına tck no ekleyip gozaltı listesi olarak emniyete yollarlar.

Sence Ohal Feto falan için mi çıktı? Madem Ohal var hadi Feto üyelerini milletvekili yapan partiyi kapattım! Bir terör örgütüne "ne istediniz de vermedik" diyen adamı destekleyenlerin derdi sence mağdur olanlar mı?

Gülen'i Ak Parti kurtardı diye manset atan gazete kime yakın? Ihbar değil mi bu?

Adamlar fırsatını buldu memlekete faşizmi yerleştirmek için. Siz hala şehit falan sayıklıyorsunuz.

artık jöle kalmadı hocam. karanlık çağlardan çıktık.

schwarzkopf'un osis serisi vax'ı var. gayet kaliteli. orta ve sert seçeneği mevcut.
sprey olarak da yine schwarzkopf'un spreyi iyidir.

gecen gün sevgilimle bunu konuşuyorduk. harbiden bi ara jöleler vardı kırmızı yeşil mavi beyaz falan. garip geldi. jöleyi en son 2003 te falan sürmüşümdür herhalde.

bizim banyoda fön suyu diye bir şey var. ben ondan fıs fıslıyorum. kabarıklığını alıyor. saçlarım cüneyt arkın, tarık akan arası. onun dışında killi vax var. o da sert şekil versin diye. ama parlaması kötü. saçını parlatacak şeyler kullanma. eskide kaldı onlar.

Jöle bitti +1
Köpük var, wax var, dust var, sprey var, ot var, cigara var sana ne lazım ? Saç tipini söyle yönlendirelim.

Ben en son lisede sürmüştüm sanırım yani yıllar evvel.
Birkaç sefer de limon sürmüştüm, organik ve doğal :)

Hacıcım,
Şu var erkek saçında harikalar yaratan.
(Link temsilidir. Ürünü gör diye.)
www.hepsiburada.com

ufak bir bar açardım. kar amacı olmadan, kendini çevirecek kadar çalışacak bir yer olmasını dilerdim.

Çalışmam da boş gezenin boş kalfası da olmam, sıkılıyorum öyle olunca da. Önce Türkiye'yi sonra dünyayı gezerdim. Düşündüm de direkt dünyayı gezerdim.

çok rahat bir işte çalışırdım . mesela ayda 4 tane 24 saatlik nöbet tutardım . onu da bilgilerim taze kalsın diye . kendimi işe yarar hissedeyim diye . onun dışında çalışmaz hobilerime yönelirdim . gezerdim . kendimi geliştirirdim .

Doğuştan zengin olsam bilemiyorum ama şu anda büyük miktar para elde etsem de çalışmaya devam ederim.

DIY projeleriyle uğraşırdım, onların satışı falan işleri nasıl büyütürüz vay yastıkçılık seramikçilik aman sabunculuk vs. büyük ihtimal atölye hayatı. olmadı ege taraflarınca zeytincilik olabilir 35ten sonra.

diğer ihtimal de akademi, kendimi okumaya verirdim zaten bi süre sonra tebrikler okuyosunuz diye para falan alıyosun sıkıntı olmuyor.

Çalışırım.

Hayır.

çalışmam.
dünyayı gezerim, ilgi duyduğum alanlarda akademik çalışmalara yönelirim, kitap yazarım, senaryosunu kendimin yazacağı bir sinema filmi yaparım. toplumsal projeler ile ilgilenirim. çalışmam. herhangi bir işte çalışmayınca aylak olunmuyor.

Geçen bunla ilgili bi yazı vardı onedio'da sanırım. Ben çalışmam diyordum ama benim gibi düşünen insanlar bir süre sonra kafayı sıyırıyormuş falan.

ben çalışmam diye düşünüyorum. ama çalışmasaydım da çalışmak isterdim sanırım.

paraya ihtiyacım olmasa gönüllü işi yaparım, ne bileyim bir barınakta çalışırım örneğin.

Çalışırdım çünkü insan boş boş sıkılır. Evde 1 ay boş oturduğum bir dönem vardı, hayatımın en kötü dönemidir.

Çalışmak derken hobilerime yönelirdim. Fotoğrafçılık yapardım (dünyanın en ekstrem yerlerine giderdim), resim yapardım, sonra ortaya çıkan şeyleri satıp gelirini bağışlardım falan. Zaten zenginler ya böyle şeyler yapıyor ya da cafe,bar vs açıyorlar.

kendi işimi kurarım, keyfimce çalışırım. canım isteyince tatile giderim falan. bomboş oturmam.

yazar, çizer, gezegende dolanırdım. bir sene tayland'da, bir sene new york'ta falan yaşardım. film çeker, kitap yazar, belgesel yapardım. fikri olan sanatçılara sermaye sağlar, prodüktörlük yapardım. gençler için sanat okulu kurar, kendi akımımı oluşturmanın mücadelesini verirdim. sınırsız vaktim ve imkanım olacağı için sürekli bir şeyler üretir ya da birilerinin bir şeyler üretmesine önayak olur, kendimi şu ankinden çok daha fazla geliştirirdim. ve eminim ki bu sayede şu an kazandığımdan bin katı daha fazla para kazanırdım. böyle sistemin adaletini..

3 evim var yinede calısıyorum.Daha miraslarda var gelecek.Calısmadan duramam.Mesai bile yapıyoz sirkette.

çalışmazdım da tabi ki hayatımı dolduracak başka şeyler muhakkak olurdu. kafadan bisiklet turuna çıkardım. yalnız yöntemini buldun da söylemiyorsan aybediyon.

kesinlikle çalışmazdım.

Calisirdim.

ccc calismak ozgurlestirir ccc.

para kazanmak için çalışıyorum. tabi ki çalışmazdım. çalışırdım diyenlere de şaşırarak bakıyorum. eve gitmesin ofiste yatsınlar o zaman :)

çalışmam ama uğraşlarım, hobilerim olur.

aileden durumum iyi çok şükür , biraz burnum sürtsün diye çalışıyorum köpekn gibi.
kariyer hedefim kapalı çarşıda çay itemiyle kapıya çıkan esnaf olmak. bence asıl yorucu olan iş hayatında başkasına çalışmak

tarım yapardım
tavuk severdim

para yerdim
çalışmak ne derdim :)

paraya ihtiyacım olduğu için çalışmak zorunda olduğuma her gün lanet ediyorum. gerçekten yapılabilecek o kadar çok sayıda güzel hadiseyi engelliyor ki iş hayatı. benim için çalışmak; barınma, yeme içme, giyim kuşam gibi hayatta kalmaya yarayacak giderleri karşılamaya, hobi diye küçümsenen hayatın esas kısmı olarak gördüğüm faaliyetleri devam ettirebilmeye yarayan kötü bir zorunluluktur. fırsatım olsa da uzun bir süre çalışmasam büyük ihtimal fikirlerim değişir tabi.

çalışırsam adam değilim. net

Hobilerimden birisini meslek olarak yapardım. Aşağı yukarı bahsettiğin kadar servet gelir hatta fazlası gelir aileden ama şuan ayın 28 günü çalışıyorum.

Sanatla uğraşırdım. Eminim çok yoğun olurdum.

sabahın köründe keyif için kalkmak ancak bi kaç gün olur,başkasının işinde kimse çalışmaz ancak kendi işi olsa o da belli düzeyde

Asla. Tüm vaktimi seyahate ve hobilerime ayırırdım.

Kismi olarak. Makale, kitap yazmaya devam eder, daha cok roman ya da siir cevirilieri yapardim. Ama bazen bazi ogrencilere bir seyler anlatmak beni sahiden yoruyor. Ogrenci profilleri de cok degisti cunku, ve ne yazik ki cocuklar akilli degil :( cok cok zorlamak gerekiyor dusunmeleri ve kavramalari icin. Ders vermeyi birakabilirdim yani. Spora daha cok vaktim de kalirdi. Gunun yarisi kosar, 1 saat baldirlarima masaj yaptirir, diger yarisi yaziyla ugrasirdim. Burjuva yaşamı kisaca.

dünyadan elimi eteğimi çekerim kimseyle muhatap olmazdım...

çalışırdım yine de.

çalışanın ak.

çalışmıyorum/ hiç çalışmadım / çalışmayacağım.

Tarım, tavuk, mandıra diyenlere +1 de benden.
Bilinen anlamda calışmazdım lanet olsun özel sektöre. Toprağım ve hayvanımla uğraşmak da bir nevi çalışmak sonuçta.

çalışmaz, okurdum. direkt 3 tane lisans var zaten aklımda, 12 sene sonrasına o zaman bakarız...

Kesinlikle çalışmam.

hayır. tabi boş boş da durmam. dünyayı gezerim o ayrı ama yine de elon musk gibi takılırdım sanırım. yani birşeylerin parçası olurdum bla bla

çalışmam tabii ki. gönüllülük projeleri düzenlerdim. zevk aldığım şeyleri arardim ve muhtemelen bir sürü bulurdum. sinemayla, sanatla alakalı bir şeyler okuyabilirdim.

ve daha bir sürü şey....

home office çalışırım. yine çalışırım ama bir patronun/amirin emri altına girmem.

Klasik anlamda kesinlikle hayır. Dünyanın en iyi işinde ayda 100 bin kazanacak da olsam istemezdim. Yılı birkaç parçaya ayırırdım. Mesela, bir ayında gezici kütüphane ile köyleri gezmek isterdim. Bir ayında Afrika'ya gidip işe yarar birşeyler yapardım. Bir ayını tamamen kendime ayırıp, şehirden şehirden gezerdim. Kalan 9 ayda sevdiğim bir yerde sevdiğim insanlarla sevebileceğim bir iş yapardım. Mesela toprakla ilgili bir iş. Sabah erken kalkar işe koyulurduk, öğleden sonra ise bırakırdık. Daha çok insan tanır, daha çok insan severdim. Böylece mutlu olurdum.

kesinlikle evet. önce türkiye yi ve dünyayı bi gezerim.3 yıl falan.sonra çalışırım.
bir şeylerle meşgul olmazsan olmaz, 10 gün 1 ay 3 yıl gez, bir yere kadar.Bir yerde düzen kurup bir şeylerle meşgul olmak lazım. düzenin kurulacağı o yer türkiye mi olur, tartışılır. ama yorucu olmayan bir işle meşgul olurum belki home office olur. başka türlü insan kafayı yer. işsizim oradan biliyorum.

ahahaha for day to break +1. çalışmazdım niye çalışayım. yani bana iyi hissettirecek, tercihen başkalarına da faydası olacak şeyler yapmayı isterdim. günlerce evden çıkmayıp camış gibi yattığım da oldu. bir yerden sonra insan hem sıkılıyor hem de psikolojik olarak kötü hissetmeye başlıyor. o yüzden 7/24 evde oturmazdım ama çok da kasmazdım keyfime göre. hatta bu duyuruyu tam para hesabı yaparken gördüm yine hüzünlendim. skiyim.

çalışmak sadece hayatta kalmak için yapılmadığı için çalışmaya devam ederdim.

Zaten kendi sahibi olduğum işimde çalışma arkadaşlarımla futuristik işler üzerine çalışıyoruz; paramın büyük kısmı ile personel derinliği arttırır böylece işte harcadığım süreyi azaltırdım.

Süreden elde ettiğim tasarruf sayesinde, yakınen tanıdığım sinemacı bir arkadaşım var, senede 20 tane festival geziyor, ona yatırımcı ve prodüktör olur ülke ülke gezerdim oooohh :)

Tahminen burada çalışmayıp onu bunu yapardım diyen herkesin dediklerini 25 yaşına kadar yapmış olurdum. Sonra da ailemin bağlantılarını kullanarak iyi bir yerde işe başlayıp çalışırdım, olay skor tutmak ve ego tatmini başka bir şey değil.

çalışırdım.
çok net.

İşleyen demir pas tutmaz atasözünü hatırlayarak boş durmaz, bir şeylerle uğraşırdım.

Kar beklentim olmadan keyfine bir şeyler yapabilirdim.

Hepsi aynı yer aynı cevap

aynı

Benimki çok farklı. O anki ruh halime ve muhabbete göre ayrıntıya giriyorum.

Aynı

doğduğum yer.
doyduğum yer (şu an yaşadığım)
ailemin yaşadığı (ve büyüdüğüm yer)
annemin memleketi
babamın memleketi

hepsi farklı.

Doğum yeri, babamın memleketinden ve babamın memleketi, benim hayatımın çoğunu geçirdiğim yerden ve son olarak hayatımın çoğunu geçirdiğim yer, doğum yerimden farklı olduğu için üçü de farklılaşıyor.

Nerelisiniz ve memleketiniz sorularına yanıtım aynı, doğum yerim farklı.

nereli olduğum ve memleketim aynı, bir ilçe. annem babam da oralı. doğum yerim o ilçenin bulunduğu ilin merkezi. yaşadığım yer ise başka bir il, onu bu soruların cevabı olarak almıyorum.

Nerelisin ve memleketin neresi arasindaki farki aciklar misiniz?

ilk 2 soruya cevabim ayni ama memleket biraz daha derin bi kavram sanki, aitlik gerekiyor ve o aitlik o sehri sevsem de bende yok.

Ama illa cevap vermek zorunda olsam hepsi ayni cevap olurdu.

Hepsine doğup büyüdüğüm yeri söylüyorum, insanlar 'Yok yok aslen nerelisin' diye soruyorlar. Aslen de oralıyım diyorum. 'Yok yok baban nereli' diye soruyorlar. 'Ben babamı hayatımda hiç görmedim, ama onun nereli olduğu, benim nereli olduğumu mu etkileyecek' diyemediğim için, babam da oralı deyip geçiyorum.

Insanlardaki bu 'nerelisiniz' merakını da ölene kadar anlayamayacağım. Tek bir insan daha sorarsa ciddi ciddi 'bu sizi neden ilgilendiriyor' demeyi planlıyorum.

Aynı.

Memleket ve nerelisin sorusuna cevabım aynı, doğum yeri farklı. Üniversite gibi şehir dışından gelen sayısının fazla olduğu bir ortamda nereli olduğumu söylediğimde oradan okumak için geldiğimi düşünebiliyordu insanlar, böyle durumlarda açıklama yapma gereği duyuyordum.

hepsi farklı, üşeniyorum anlatmaya

farklı. doğum yeri farklı özellikle ama diğerlerini cevaplamakta genelde zorlanıyorum zaten. benim için net cevabı yok. ilk aklıma geleni söylüyorum.