goodz
Böyle ufak bir konuşma grubunda anlatılabilecek kıssadan hisse gibi veya insanları etkileyecek, ilham verecek ufak konuşmalar hazırlamam gerekiyor. Bu türden hikayeler/konuşmalar biliyor musunuz ilham alınabilecek?
Böyle ufak bir konuşma grubunda anlatılabilecek kıssadan hisse gibi veya insanları etkileyecek, ilham verecek ufak konuşmalar hazırlamam gerekiyor. Bu türden hikayeler/konuşmalar biliyor musunuz ilham alınabilecek?
0
m.youtube.com 
Kıssadan hisse, if you are greedy you re set up perfect*
*Açgözlüsen oltaya çabucak gelirsin
Kıssadan hisse, if you are greedy you re set up perfect*
*Açgözlüsen oltaya çabucak gelirsin
0
sevdiğim bir hikaye var. uzun uzun anlatınca daha güzel ama, kısacık yazacağım.
iki kardeş oduncu varmış. biri sabah erkenden yola çıkar, ormana gider ya allah der baltasını vururmuş. kan ter içinde kalsa dahi durmaz, hava kararıp göz gözü görmez olunca bırakırmış. tüm gün kestiği odunları yükler eşeğinin sırtına gelirmiş.
öte yandan, diğer kardeş, sabah münasip bir saatte ormana gider, çalışır, yorulunca mola verir tekrar devam edermiş. akşam da karanlığa kalmadan vakitlice gelir, günü bütün iş yaptığı halde çok yorulmazmış. en nihayetinde topladığı odun, hiç mola vermeyen kardeşinin topladığından daha fazla olurmuş.
bir gün az toplayan çok yorulan kardeş sormuş: senin sırrın nedir? hem dinleniyor hem az çalışıyor hem de çok topluyorsun. kardeşi cevaplamış: ben her mola verdiğimde alıp elime baltamı, çıkarıp cebimden bilemi* baltamı biliyorum (keskinleştiriyorum) demiş. oysa ki diğer kardeş baltasını keskinleştirmeyi hiç akıl etmemiş.
bu hikayeyi çok severim. sonunu ben kısa kestim, daha etkileyici hala getirebilirsiniz. bu hikaye aşikar da olsa, çoğu zaman bizler ilk kardeşin yaptığını yapıyor hiç bir zaman kendimizi ya da aklımızı keskinleştirmiyoruz.
(bileme aleti,ismini unuttum)
iki kardeş oduncu varmış. biri sabah erkenden yola çıkar, ormana gider ya allah der baltasını vururmuş. kan ter içinde kalsa dahi durmaz, hava kararıp göz gözü görmez olunca bırakırmış. tüm gün kestiği odunları yükler eşeğinin sırtına gelirmiş.
öte yandan, diğer kardeş, sabah münasip bir saatte ormana gider, çalışır, yorulunca mola verir tekrar devam edermiş. akşam da karanlığa kalmadan vakitlice gelir, günü bütün iş yaptığı halde çok yorulmazmış. en nihayetinde topladığı odun, hiç mola vermeyen kardeşinin topladığından daha fazla olurmuş.
bir gün az toplayan çok yorulan kardeş sormuş: senin sırrın nedir? hem dinleniyor hem az çalışıyor hem de çok topluyorsun. kardeşi cevaplamış: ben her mola verdiğimde alıp elime baltamı, çıkarıp cebimden bilemi* baltamı biliyorum (keskinleştiriyorum) demiş. oysa ki diğer kardeş baltasını keskinleştirmeyi hiç akıl etmemiş.
bu hikayeyi çok severim. sonunu ben kısa kestim, daha etkileyici hala getirebilirsiniz. bu hikaye aşikar da olsa, çoğu zaman bizler ilk kardeşin yaptığını yapıyor hiç bir zaman kendimizi ya da aklımızı keskinleştirmiyoruz.
(bileme aleti,ismini unuttum)
0
"siz 1 siniz. okuduğunuz her okul aldığınız her eğitim bu 1'in yanına bir sıfır ekler. değeriniz artar. hoca baştaki biri siler ..." anlatısı öğrenci vb gruplar için iyi bi anlatı.
burnunuza kahveyi nasıl alırsınız anlatısı da hoş bi anlatı.
(aklıma bu ikisi geldi şimdilik. nette ayrıntıları vardır diye kısaca yazdım. bulamazsan anlatabilirim.)
burnunuza kahveyi nasıl alırsınız anlatısı da hoş bi anlatı.
(aklıma bu ikisi geldi şimdilik. nette ayrıntıları vardır diye kısaca yazdım. bulamazsan anlatabilirim.)
0
@hayat aklini konusacak bir filozof uret araştırdım da bulamadım, bir el atabilir misin :)
0
burun hikayesini okuduğum kitabı internette buldum. kopyala yapıştır:
Şimdiki öykümüz biraz komik, ama gerçekten olmuş. Anne Lindbergh'
in annesi Bayan Dwight Morrow bir gün kocasının ortağı
Bay Morgan'la birlikte çay içerek sohbet ediyordu. Bay Morgan
küçük Anne'i hiç görmemişti ve onunla tanışmak için
gelmişti evlerine. Bay Morgan'ın korkunç bir burnu vardı.
Yalnızca şiş ve kırmızı olmakla kalmayıp yüzünün büyük bir
bölümünü kaplayacak kadar iriydi de. Bayan Morrow, çocukların
akıllarından geçeni pat diye söyleyebileceklerini bildiği
için Anne'in Bay Morgan'ın burnu konusunda söyleyebileceklerinden
endişe ediyordu. Adamın bu konudaki hassasiyetini
de biliyordu.
Bay Morgan odaya girdi ve Anne'le tanıştırıldı; birkaç
dakika konuştular. Bayan Morrow, Anne'in gözlerini Bay
Morgan'ın burnuna dikişini endişeyle izliyordu. Bakışlarını
oradan ayırmıyordu hiç ve Bayan Morrow, Anne bir şeyler
söyleyecek diye çok korktu. Bu yüzden çocuğun yukarı çıkma
vakti gediğinde büyük bir rahatlık hissetti. Anne kapıya
doğru yürürken bir ara durup geriye, adamın burnuna baktı.
Biraz daha yürüdü ve dönüp tekrar baktı. Sonunda ağır
adımlarla yukarıya çıktı. O zaman Bayan Morrow derin bir
"oh" çekip elinde çay fıncanıyla Bay Morgan'a döndü ve sordu:
"Burnunuza ne istersiniz, limon mu yoksa krema mı?"
hikaye aklımda kahvenizi nasıl alırdınız şekliyle kalmış ya da zaman içinde değiştirmişim.
kitap; %100 düşünce gücü kitabı.
yazarın olaya yorumu şu :
Tüm dikkat burunda toplandığı için sonuç böyle olmuş,
korktuğu başına gelmişti. Evet, bilinçli .eylemden, bilinçaltı
na ve oradan da gerçekleşen olaya doğru zincirleme bir hareket
olduğu görülmekte.
"Kendimizi neyle ve nasıl tanımlarsak öyle olmaya meylederiz,"
diyor Ernes Holmes, "Düşündüğümüz şey yavaş yavaş
bilinçaltında kalıplaşır ve gerçek bir deneyimle kendini
gösterir."
hoca anlatısını da buldum (murphy uyuyor galiba^^)
1982 yılı Gazi Üniversitesi Basın Yayın Yüksek Okulu’nda 2. sınıf öğrencileri Türkiye Ekonomisi dersinin hocasını bekliyor. Sınıf ögrencilerinin gürültü patırtısıyla sallanırken sert görünümlü hoca kapıda beliriyor. İçeriye kızgın bir bakış atıp kürsüye geçiyor. Tebeşirle tahtaya kocaman bir (1) rakami çiziyor. “Bakın” diyor. “Bu kişiliktir. Hayatta sahip olabileceğiniz en değerli şey. ” Sonra (1)’in yanına bir (0) koyuyor:
“Bu başarıdır. Başarılı bir kişilik (1)’i (10) yapar”.
Bir (0) daha koyuyor. “Bu tecrübedir. (10) iken (100) olursunuz”
Sıfırlar böyle uzayıp gidiyor: Yetenek… Disiplin… Sevgi…
Eklenen her yeni (0)’in kişiliği 10 kat zenginleştirdiğini anlatıyor hoca… Sonra eline silgiyi alip en bastaki (1)’i siliyor. Geriye bir sürü sıfır kaliyor. VE hoca yorumu patlatıyor.
“Kişiliğiniz yoksa öbürleri hiçtir!”
Şimdiki öykümüz biraz komik, ama gerçekten olmuş. Anne Lindbergh'
in annesi Bayan Dwight Morrow bir gün kocasının ortağı
Bay Morgan'la birlikte çay içerek sohbet ediyordu. Bay Morgan
küçük Anne'i hiç görmemişti ve onunla tanışmak için
gelmişti evlerine. Bay Morgan'ın korkunç bir burnu vardı.
Yalnızca şiş ve kırmızı olmakla kalmayıp yüzünün büyük bir
bölümünü kaplayacak kadar iriydi de. Bayan Morrow, çocukların
akıllarından geçeni pat diye söyleyebileceklerini bildiği
için Anne'in Bay Morgan'ın burnu konusunda söyleyebileceklerinden
endişe ediyordu. Adamın bu konudaki hassasiyetini
de biliyordu.
Bay Morgan odaya girdi ve Anne'le tanıştırıldı; birkaç
dakika konuştular. Bayan Morrow, Anne'in gözlerini Bay
Morgan'ın burnuna dikişini endişeyle izliyordu. Bakışlarını
oradan ayırmıyordu hiç ve Bayan Morrow, Anne bir şeyler
söyleyecek diye çok korktu. Bu yüzden çocuğun yukarı çıkma
vakti gediğinde büyük bir rahatlık hissetti. Anne kapıya
doğru yürürken bir ara durup geriye, adamın burnuna baktı.
Biraz daha yürüdü ve dönüp tekrar baktı. Sonunda ağır
adımlarla yukarıya çıktı. O zaman Bayan Morrow derin bir
"oh" çekip elinde çay fıncanıyla Bay Morgan'a döndü ve sordu:
"Burnunuza ne istersiniz, limon mu yoksa krema mı?"
hikaye aklımda kahvenizi nasıl alırdınız şekliyle kalmış ya da zaman içinde değiştirmişim.
kitap; %100 düşünce gücü kitabı.
yazarın olaya yorumu şu :
Tüm dikkat burunda toplandığı için sonuç böyle olmuş,
korktuğu başına gelmişti. Evet, bilinçli .eylemden, bilinçaltı
na ve oradan da gerçekleşen olaya doğru zincirleme bir hareket
olduğu görülmekte.
"Kendimizi neyle ve nasıl tanımlarsak öyle olmaya meylederiz,"
diyor Ernes Holmes, "Düşündüğümüz şey yavaş yavaş
bilinçaltında kalıplaşır ve gerçek bir deneyimle kendini
gösterir."
hoca anlatısını da buldum (murphy uyuyor galiba^^)
1982 yılı Gazi Üniversitesi Basın Yayın Yüksek Okulu’nda 2. sınıf öğrencileri Türkiye Ekonomisi dersinin hocasını bekliyor. Sınıf ögrencilerinin gürültü patırtısıyla sallanırken sert görünümlü hoca kapıda beliriyor. İçeriye kızgın bir bakış atıp kürsüye geçiyor. Tebeşirle tahtaya kocaman bir (1) rakami çiziyor. “Bakın” diyor. “Bu kişiliktir. Hayatta sahip olabileceğiniz en değerli şey. ” Sonra (1)’in yanına bir (0) koyuyor:
“Bu başarıdır. Başarılı bir kişilik (1)’i (10) yapar”.
Bir (0) daha koyuyor. “Bu tecrübedir. (10) iken (100) olursunuz”
Sıfırlar böyle uzayıp gidiyor: Yetenek… Disiplin… Sevgi…
Eklenen her yeni (0)’in kişiliği 10 kat zenginleştirdiğini anlatıyor hoca… Sonra eline silgiyi alip en bastaki (1)’i siliyor. Geriye bir sürü sıfır kaliyor. VE hoca yorumu patlatıyor.
“Kişiliğiniz yoksa öbürleri hiçtir!”
0
