Influencer'lık üzerinden bişeyler sorgulayabilirsin. Son zamanlarda reklam olan içeriğin reklam diye belirtilmesi zorunluluğunu tetikleyen yaklaşım temelinde tüketicinin doğru yönlendirilmesi için etik bir düzenleme mi yoksa yasal açıdan zora düşmemek adına yapılan bir zorunluluk, gri durumlara karşı ön alma çabası mıdır.

Ya da sosyal medya reklamlarının verimliliği için sağlanan tool'ların kullanıcı verisini işleyip tüketiciye doğru reklam göstermesi o kişini faydasına mıdır(herhangi bir ayakkabı değil de tarzı olan ayakkabıyı göstermek), tüketicinin bu uğurda verilerinin işlenmesine razı olması, hatta bundan fayda gördüğünü düşünmesi şeytanla anlaşma mıdır.


Bu konuları kapitalizmin toplumun ihtiyaçlarını belirleme konusunda bir yönlendirici olup olmadığı ya da insanoğlunun tüketim arzusuna hizmet eden bir araçtan fazlası olup olmadığına değinebilirsin.

"Yapay zekanın (AI ile tasarımlar çok kolay yapılıyor, metinler yazdırılıyor vs) çalışanlara ve sektöre olan etkisi" diye bir şey atıyorum ortaya.

Hemen hepimiz benzer şekilde yaşıyoruz, işten eve, evden işe, haftasonu aynı arkadaşlarla aynı aktiviteler.. bunu söylememin nedeni bunun normal olduğunu düşünüp kendinizi sıkmamanız.

Ama biraz renk katmak için farklı bir meşgale bulabilirsiniz belki; düzenli yürüyüş olur, sportif herhangi bir faaliyet olur, bir kulübe vs. düzenli toplanan bir gruba dahil olmak olur, artık meşrebinize göre bir şeyler bulunur elbet.

enerjim yok zaten vaktim de yok @orient blue :(

@orient blue verilen tavsiyeler hep aynı işte ama bence sorunlar çok daha başka. Bence zaten bunları(önerdiğiniz şeyler) yapıyor olduğu zamanlar da var kişilerin ama zaten olay ondan da sıkılmak gibi? Ya da bazen önerilere ulaşamamak da var içinde bulunulan durumda.

evet ben de arkadaşlarımla buluşuyorum, yoğun bir hayatım da var ve yeni ortamlara katılmak istemiyorum.

@pass this on
evet katılıyorum, aslında çoğu insan aynı şeyi yapıyor ama zaman zaman sıkılıyoruz, bana da oluyor. zaten o yüzden "bir sonraki basamağa" geçmek istiyoruz sanki. örneğin evliler çocuk yapıyor, bekarlar eş arıyor, ne bileyim iş yerinde yükselmek için bir uğraşa giriyor, yüksek lisansa başlıyor vesaire. bu insana özgü ve normal bence. sonuçta bir panda bambu yemekten sıkılıp 'hadi şu tavşanı pişirip yiyeyim' demiyor :)

@anais
dediğim gibi bunun hormonal yani biyolojik bir sebebi yoksa bence normal. ama bu 'normal' sizi tatmin etmiyorsa biraz renklendirebilirsiniz. yani köklü değişiklikler yapmak, yeni uğraşlar bulmak gibi değil de mevcut düzen içinde değişiklikler olabilir belki. mesela diyeti değiştirmek, işe arabayla gidiliyorsa bisiklet/motosikletle/metroyla gitmek, arkadaşlarla buluşulduğunda farklı konular konuşmak gibi. basit gibi görünen ama bence etkili şeyler. anlatabildim mi bilmiyorum. her öğlen yemek yenen yeri değiştirmek, sürekli sütlü kahve içerken sade kahveye geçmek bile hem kimyasal hem duygusal bir şeyleri değiştiriyor zihinde.

tabii bunları söylerken kişinin ekonomik, fizyolojik yani hayatını doğrudan etkileyen majör bir problemi olmadığını varsayıyorum. böyle bir problem varsa zaten sorunun kaynağı muhtemelen odur. ben maddi manevi sağlıklı kişiler için konuşuyorum. aslında görünürde bir derdi, problemi olmayan ve fakat tekdüzelikten sıkılanlar için.

Şunu hiç yapmam, bunu hiç yemem, şuraya hiç gitmem, şunu hiç dinlemem dediğin şeyleri yapmayı dene. En iyi ihtimalle oradan yeni bişi çıkar. En kötü ihtimalle mevcut haline şükredersin.

Albenisi olmayan düz bir tipsen hareket gelsin diye öneriyor olabilirler.
Ya da çok badass potansiyeli taşıyorsundur, bunlarla tam bir bad boy olucağını düşünüyor olabilir.

ya öyle şey mi olur hocam saçmalamışlar. ne bunu diyen kadın gördüm çevremde ne de ben öyleyim. boş yapmışlar.

@Bruce

Ben insanların fikrini sormadan yorum yapmalarına, öneride bulunmalarına aşırı ayar oluyorum zaten de bu başka duyurunun konusu olsun.

Aynen bad boy falan gibi ol dediler de. İçinde bad boyluk olmayan erkek ne yaparsa yapsın konuşmaya başlayınca hamuru belli oluyor.

Benim için dövme, küpe vs boş iş kendim için konuşuyorum. Başkası ne amaçla ne yaparsa yapsın beni ilgilendirmez.

abi şu dünyada çeşit çeşit insan gördüm de erkekte küpe veya dövmeyi varsayılan gören kimseye rastlamadım inan.

"dövme veya küpesi olmayan erkekle asla" diyen bir kadınla zaten kendi akıl sağlığın için muhatap olmaman lazım. böyle saçma bir şey duymadım hayatımda.

arkadaşların belki sana yakışacağını düşünmüştür, o yüzden söylemişlerdir. aksi takdirde hiçbir mantıklı açıklama getiremiyorum.

Kafa bulacaklar aralarında sana bunu yaptırırız diye iddia ya girmiş galan bile olabilirler. saçmalamışlar +1

Şöyle söyleyeyim, bana dövme yaptırtacak ve küpe taktırtacak tek şey devlet tarafından kanunen mecbur tutulması olabilir. Hatta muaf tutulmak için sağlık raporu bile almaya kasarım, o kadar. Nasıl bir saçmalıktır bu?

dövmeli ve küpeli bir erkeğim. dövme veya küpesi olmayan bir erkekle asla olmaz diyen kadına selam bile vermem, topukları vura vura kaçarım.

kurumsal bir şirkette işe başladım, ofise ilk gittiğimde 20-30 yaş arası çoğu kişide birden fazla dövme + küpe, piercing vs. vardı, dövmesiz olarak azınlık gibi hissetmiştim

ona buna bakma, gayet düzgünsün. asıl belli bir yaştan sonra hele ergen değilse bir erkek, dövme küpe falan itici gözüküyor bence.

Pişmanlığı atlatmak için özfarkındalık ve üzerine düşünerek karar vermek lazım. Bu sayede "O anda yapılması gereken en mantıklı şey oydu ve yaptım, günahıyla sevabıyla benim karar, canım sağ olsun" diyebiliyorsun.

Bi de oldu bitti, kendini yıpratmanın bir anlamı yok. Bi daha aynı hatayı yapmamak için, karşına sonra çıkacak benzer durum için kendini hazırlamaya bak.

Etmiyorum :D "iyi halt yemişsin bir daha yapma" diyorum kendime.

Yapılan hata çok hayati bir meseleye dokunmadıysa şayet ders çıkartıp önüme bakıyorum. Fakat ciddi bir durumla karşı karşıya kaldıysam yapılan hata sonucunda o pişmanlıkla baş etmek gerçekten zor. Onun ilacı da zaman.

Bu güne kadar pişmanlığım olmadı. Ama genelde her yaptığıma ve söylediğime çok dikkat ettim, bu da oldukça yıpratıcı ama pişman olmaktan iyidir.

Bir konudan pişman olunduysa geçmişte yaşanmış ve bitmiş bir konu demektir.

- Eğer telafi etme imkanı varsa, bu hayatın herhangi bir alanında olabilir, telafi etmeye çalışırım.

- Eğer telafi etme imkanı yoksa, yaşanmışlık ve tecrübedir derim geçerim. Bu konudan ne dersler çıkardım, ne gibi hatalar yaptım, gelecekte yapmamak için nelere dikkat etmem lazım diye düşünüp ona göre hayatımı şekillendiririm.

Her iki noktada da önemli olan devamlı olarak geçmişe takılmamak ve hayıflanmamak. Sürekli pişman olduğun konuları düşünürsen hayatı kendine zehir edersin, bugünü ve yarını kaybedersin belki sağlığın dahi olumsuz etkilenir. Hayatta herşey var, geçmişten dersler çıkar ve önüne bak. İnsanoğlu hata yapmaya çok müsaittir hatalarından ders çıkarıp kendini düzeltmeye çalıştığın sürece iyiye gidersin.

Başta maaş beklentisi soruldu mu, söylediğin tutar +4k'dan düşük müydü?

Bu işe ihtiyacın ne kadar var, ne kadar tok satıcısın? Tekliflerine okay olacak mısın pazarlık başarısız olursa?

Benim beklentim x+4k kadardı, benzer işi yapan arkadaşlarım var ve o seviyede alıyorlar. Teklif ettiğiniz tutara çalışmak beni mutsuz edicek diyebilirim diyip nabız yoklayabilirsin.


Başarı şansı şirketin maaş politikasına ve çingenelik potansiyeline bağlı.
Ayrıca reddedeceğin maaşa başkalarını bulma ihtimalini düşün objektif olarak.

@bruce,

Ilk başta beklentimi söyledim, bu söylenenden 1k daha düşüktü. Sonra başka bir yerden daha teklif aldım, daha yüksekti ve bunu görüştüğüm yere de söyledim müdür mulakatinda. Artık o maaşın bana düşük geldiğini vs. Ardından bu teklif geldi zaten.

Bu paraya çok net başkasını bulurlar. Benim cv'ye denk birini bulurlar mi bilmiyorum (geçmişte bu şirketin üç dört gömlek üstü yerlerde çalıştım) ama birileri çıkar. Onun dışında bu işe ihtiyacım yok şu an.

İhtiyacın yoksa kaybedecek bişeyin de yok, belirttiğim gibi başka teklif aldım ve onun altında kalmak istemiyorum de.

Ihtiyacin yoksa kafandaki rakam ustune %15 ekle pazarliga basla.

Deneyimli bir elemanin hangi okullardan mezun oldugunun, diploma ortalamasinin falan da bir onemi yok, bu tarz seyleri kafaya takmayi birak.

Mevzu su, sen ise yarar birimisin ve para kazandiriyormusun. Cevap evetse avantaj sende. Harbiden ise yarar birisiysen zaten maas limiti biraz da sana kalmis, onun bunun ne kadar aldiginin cok da bir onemi yok. Bana maas skalasi falan ile geldiklerinde gulup geciyorum, bana ne diyorum.

giriş seviyesi bile olsa doğru düzgün çalışan bulmak zor. sizi beğendilerse ve bütçeleri uygunsa verirler istediğinizi. yoksa kusura bakmayın çıkamıyoruz o rakama derler. kaybedecek bi şeyiniz yok.

İlgili işte kendinize güveniyorsanız, işe ne kadar uygun olduğunuzu ve kendinizi en iyi şekilde anlatıp , tok satıcı modunda maaş beklentinizi belirtin.

Max 10 yaş küçük

+7 olur. yaştan ziyade karakter en önemli şey.

Küçükle no. +10

21-28 ile 30-37 arasında büyük fark var. Yaşlar yükseldikçe pek problem değil.

edit: fakat yaşa takılıp kendini engellemeye değmez. Kendin deneyimle.

+/- 4 dışında düşünemedim ben hiç.

30 yaşında bir erkek olarak böyle keskin rakamlarım yok ama ideal şartlarda min 25+ birisiyle olmak isterim ancak 23 yaşında biri çıkıp 25'liklerden daha da olgun gelebilir. ama 23'ten küçüğü ciddi ilişkide olmaz gibi ya çok çocuk hissettirir yani o seviye. şimdilik -7 gibi o yüzden ama 35 olduğumda da 25+'ya okey olurum gene o yüzden değişiyor - kısmı. + kısmı sabit ama 2 ya da 3 civarında kalır 4'e çıkması zor.

alt legal sınır belli. üst sınır ise vucuda bağlı. vucut sağlamsa limit yok.

39 yaşında bir erkek olarak ciddi bir ilişki için en fazla 30 yaş. benden büyük veya yakın yaşlarda biriyle olmaz.

ciddi bir şey yoksa 18-45

Aradaki farka takılmam, 27-40 arasında olması yeterli.

-2 / +3

+12, -10 deneyimlerim oldu. Yaşa takılan biri değilim ama 27-28 yaş üstü olması iyidir, ergenlik bitmiş oluyor en azından.

+- 20

4 yaş küçük için daha neler derken 7 yaş küçükte buldum kendimi. İlgin varsa kapılıp gidiyorsun,yaş filan hikaye oluyor.

kendimden kücükle olmaz, +10 a kadar olabilir, yas aldikca arada cok fark olmasini istemem. k.

benden 8 yaş büyük biriyle 3 sene takıldım. benden 3 yaş küçüğüne 1 hafta dayanamadım.

40 yaşındayım ve 26 yaşındaki sevgilimle müthiş bir uyum içersindeydik. Abuk subuk bir sebepten bitsede yaş olayına çokta takılmamak gerektiğini düşünüyorum.

dizi öncesinde çocugu kendine alıştırma çalışması falan mı yapıyorlar acep

Gerçek çocuğu değil.

sarışın çocuk başroldeki kadının gerçek çocuğu değil ama karavanda yaşayan kıvırcık saçlı anne başroldeki kadının gerçek annesi, trivia bilgi :p

iş arayan çok. işsiz çok. iş değiştirmek isteyen çok.
normal yani.

Sen bi de kariyer.net'i gör. Herkes önüne gelen işe başvuruyor.

Ve bu sadece işe ihtiyaç olduğu için değil. Kurumsal iletişim direktörü arıyorum, 50 yaşındaki aktif çalışan satınalma müdürü başvuruyor. Tam bir ortadoğu kültürü, ya tutarsa...

kariyer.net2in işveren kısmını kullanıyordum eski iş yerimde. inşaat mühendisi için ilan açıyoruz mesela, tekniker de başvuruyor, başka bölüm mezunu da başvuruyor, peyzaj mimarı da başvuruyor vs... yani kalifiye insan çok mu onu bilemem de önüne gelen her işe başvuran da çok.

1- cok uzun sureli aciliyor ilanlar
2- ilgili ilgisiz cok insan basvuruyor. Mesela ben 3-4 ay once ilan actirdim; hemsire filan basvurmustu shshs ne alaka yani. Kisacasi yarisindan fazlasi cop oluyor zaten.
3- isinden memnun olup sirf ne verecekler, cv’si nasil diye bakanlar da var. Onlar da ik’da takili kaliyor, bana gelmeden eleniyor o isimler mesela.

Her onune gelen tum islere basvuruyor. Yillar once spesifik bir pozisyon icin ilan acmistik. 100lerce kisi basvuruyodu ama ik 3-5 cv gonderiyoru. Ya dedim yolla hepsini, bu kadar az olamaz. Meger ik’dakiler azcik bile alakali olan her profili yolluyormus. Garson falan basvuruyordu tecrubeli aradigimiz ilana.

tr'de herkes her ise basvuruyor. bu 80lerde 90larda da boyleydi.

90larin ortasi, almanca bilen mimar ariyoruz, dandik kucuk bir ofisiz.
gasteye ilan verdik, 1000+ kisi basvurdu.
birisi faks cekmisti, engelliyim, %80 korum, ne is olsa yaparim diye.

neyse sonra eleye eleye 10 kisiye dusurduk.
bunlari teker teker cagirdik, hepsi almancadan cakti.
en sonunda vazgectik.

bence hala durum ayni, daha vahimdir tabiiki.
turkiye'de ben is olmadigini dusunmuyorum, gercekten kalifiye olan insan sayisi cok az sadece. apartmanlari universiteye cevirip herkese diploma dagitarak istihdam meselesini cozemezsin.

Şüphe varsa şüphe yoktur. Amma bu aşamada ne yapılır bilmem

uyuyan arıyı siz uyandırmışsınız anladığım kadarıyla, çiçeklerin tadını aldı mı bal toplamaya başlar artık :D

ne yapacaksınız, karşınıza çekip konuşacaksınız rahatsızım diye. erkekler de kadınlar gibi daha iyisini bulduklarında ya da sandıkları zaman çekilmeye eğilimliler, o yüzden konuşurken karşıdakini çok büyütmemeye dikkat edin derim. onun ilgisi üzerinden belirtin rahatsızlığınızı.

Açıkçası sevgilimin konuşmalarını okumuş olmamı tasvip etmiyorum ve bunu gidip ona açıkça söylemek istemem çünkü benlik bir hareket de değil. İkincisi böyle bir konuşma birbirimiz üzerinde fazladan hak iddia etmemize ve ilişkiyi boğucu bir noktaya götürmemize sebep olur diye endişeliyim. Bundan sonra her arkadaş dendiğinde birbirimizi sorguya çeker konuma gelmek istemiyorum.

O yüzden de iki arada bir deredeyim

tekrar konusu gecince arkadasim dedigi kisiden ne aekilde bahsediyo? arkadaslar ama yazisarak mi sadece? bizim de sanal sohbetlerimiz oluyor ama instadan takipledigim biri falan diye aciklarim arkadasim demem. normalde asosyalse ayari tutturamaz ipin ucu kacar. tek edindigi arksdas bu mu? bence silceesin yerine bunun siradandan fazla oldugunu niyetinden emin oldugunu ama karsi taraf bunu ilgi olarak gorecegini vs konusmalisin. onun sana gostermesini saglaman lazim tabi konusma sıklıgını

Kimse arkadaşına durduk yere sabah uyanıp günaydın diye mesaj atmaz. Bazı şeyler nettir bence. Ben bunu hoşlantı kabul ederim, geri kalan şeylere bakmama gerek kalmaz.

Diğer taraftan, insan hoşlanır bu elinde olmayabilir ancak bunun ilişkisine zarar verecek boyuta ulaşmasına izin verip vermemek kendi seçimi ve kendi elinde olan bir şeydir. Sizin sevgiliniz baya muhabbete dalmış görünüyor. Daha diğer taraftan 1,5 yılda ve bu 1,5 yılında daha kısa süresi beraber geçmişken böyle bir şey oluyorsa o ilişkiye umut bağlamazdım ben.

Burada karar sizin, onun yaptıklarını değiştiremezsiniz. Ya buna göz yumup daha ileriye taşınmasını beklersiniz ya da uygunsuz bulup bitirirsiniz.

İlişkiler başlar, gelişir ve zamanı geldiğinde son bulur. Önce bunu kabul etmek lazım bence. En kötü taraflardan biri öldüğünde bitecek, ben böyle bakmaya başlayınca biraz kafam açıldı. Eğer zaten ilişkiniz sizin müdahaleleriniz, çabalarınız ve yoğun bakımınız sayesinde yürümeye devam edecekse; bunları sağlayamadığınız ilk an yine bitecek. Bir noktada bitecek ilişkiden şu an güzel vakitler biriktirmek yerine, ileride olabilecek kötü bir ihtimalle bugünlerdeki güzellikleri de hiç etmemenizi öneririm. Anın keyfine varın derim.

Süper kahraman değilsiniz, ilişki içerisinde bir bireysiniz. Karşı taraf nasıl sizi zorla ilişkide tutması etik değilse, sizin de tutmanız etik olmayacaktır. Zaten bu etik sınırlar ihlal edildiğinde ilişki toksik bir tarafa doğru gidiyor.

Bahsini etmişsiniz zaten, partneriniz iyi ve sizi seven biri. O zaman buna odaklanıp anın kıymetini bilin. Olası bir gönül kayması durumunda yaşayacağınız (ve belki hiç olmayacak) duygu hırpalanmaları ile kendinizi bugünden hırpalamayın. Burada en temel olgu sizin iyi olma halinizin zarar görmemesidir. Kendi kendinizin iyi olma haline zarar veriyorsunuz gibi gördüm şu anda. Bunun bir ileri adımı daha sık whatsappları kontrol etmek, sosyal medyada darlamak, bazen gözünüze çarpmayacak şeylerin artık batıyor olması vs. bunlar giderek büyüyecektir.

Partnerinizin belli ki tutku duyduğu müzik gibi bir alan var. Bu alanda tutkusunu paylaştığı kişilerle normal kişiler arasındaki ilişkilerden daha yoğun ilişkiler olabilir. Ama bu illa arkadaşlık ötesine geçecek diye bir durum yok. Arkadaşlık ötesine geçecek bir duruma gelirse zaten partneriniz o kadar da ilişkiye sadık biri değilmiş demektir ve ne yaparsanız yapın bunu değiştiremezsiniz. O anda da yol vermek en iyisi olacaktır. Ama bunları şimdiden düşünüp kendinizi hırpalamayın.

Kendinize iyi bakın <3

hocam ben bu konudan dili yanmış biri olarak, hatta ne dili kalbi komple kendisi yanmış biri olarak fikir beyan edeyim. benim de böyle dünyalar kadar güvendiğim o kadar ki sorsalar kendinden herkesten çok kime güvenirsin deseler direkt aklıma gelen isim eski sevgilimdi. o dünya iyisidir, dürüsttür, yalanı dolanı olmaz, aldatmaz vs vs imkansız yani ben yaparım o yapmaz derdim. ilişkimiz sürerken bu sevgili kişisinin bi arkadaşı vardı, mesajlaşıyorlardı zaman zaman. bi keresinde bana başka bir konuyla alakalı olarak mesajlaşmalarını göstermişti bu kızla. kız samimi samimi konuşuyordu, benimki de terslemiyordu. ama hani arkadaşlarıyla samimi olanlar okusa belki ne var bunda da denebilecek tarzda konuşmalar. ben o gün ona insan arkadaşıyla böyle konuşur mu diye sormuştum da işte arkadaşıdır, benimki de nasılsa güvenilir diye uzamamıştı konu. gel zaman git zaman biz ayrıldık, biliniz bakalım sevgili kişisi hemen kiminle sevgili oldu? :) yani sizi doldurmak vs katiyen istemem de sevgilisi olan insanın karşı cinsle sürekli ve samimi iletişimi, münasebeti hayra alamet değildir. bu kadar güvenmeyin, sonra daha çok üzülüyorsunuz. bence sevgilinizle konuşun, sizi de rahatlatacak şekilde kendisine çeki düzen verirse ne ala, ama yok sevgilisi dururken arkadaşım da arkadaşım diye tutturursa (hem de yeni tanıştığı biri için) geçmiş olsun yol yakınken ayrılmak en güzeli.

Az tanıdığın ve de ustelik internetten tanisigin insanla her gun mesajlasma gunaydinlasma flörttür. Sarki paylasimi zaten olayı romantik boyuta cekmeye cok musait. Kıza senden bahsetmis mi hic bu konuşmalarda?

benim de çok sevdiğim kız arkadaşlarım var. hiç biriyle ayda 3 kere wsp'den konuşmadık. dışarda buluşmamız wsp'de konuşmadan fazladır.

ciddi bir şey olmasa bile, günlük flörtvari konuşmalar, sürekli günaydınlaşmalar ilişkiyi yıpratan, insanın başkasına olan değerini törpülemesine neden olur.

yapacağın şey basit, bir defa kız yazdığında "ben mossy, sevgilisiyim kendisi müsait olunca size döner" dersin ya da aradığında açarsın buyrun kendisine iletmemi istediğiniz bişey varsa söyleyin dersin olur biter. kızın da kafası çalışıyorsa, iletişimi azaltır

Hic kimse arkadaslarina her gun gunaydin mesaji atmaz +1
Sevgiliniz de olaylarin farkinda olmali ki sucluluk psikolojisiyle bu yeni arkadasini sizinle paylasmaya calisiyor ama bu sonucu degistirmez.
Politically correct kasmaya gerek yok.Sevgilinizi karsiniza alip konusacaksiniz rahatsizliginizi ileteceksiniz.Baska bir yolu yok bu isin.

Gitaristler aldatır. Çoktan boynuz yemiş olabilirsin. Yemediysen de dikkat et yakındır.

ummadık taş baş yarar.
yüz verme arsız olur, az verme hırsız olur.
bir elin nesi var iki elin sesi va.. dur bu yanlış oldu.

tepki vermeye gerek yok bu tip durumlara bırakacaksın, bir halt yerse hah diyeceksin bu da elendi, yoluna bakacaksın.

Ya bunun şüphe duyulacak yanı kalmamış ki.
Sor bakalım kaç kişi sabah uyanınca karşı cins arkadaşlarına günaydın mesajı atıyor. Sadece ve sadece hoşlandığın kişiye atarsın. Başka bir açıklaması yok. Ben çok sevdiğim çok iyi anlaştığım arkadaşlarıma bile her sabah günaydın yazıp her gün sektirmeden mesajlaşmam

Geçmiş olsun.

"Partnerinizin belli ki tutku duyduğu müzik gibi bir alan var. Bu alanda tutkusunu paylaştığı kişilerle normal kişiler arasındaki ilişkilerden daha yoğun ilişkiler olabilir. Ama bu illa arkadaşlık ötesine geçecek diye bir durum yok. Arkadaşlık ötesine geçecek bir duruma gelirse zaten partneriniz o kadar da ilişkiye sadık biri değilmiş demektir ve ne yaparsanız yapın bunu değiştiremezsiniz. O anda da yol vermek en iyisi olacaktır. Ama bunları şimdiden düşünüp kendinizi hırpalamayın "

Kaşe imza mühür sirküler ektedir.
MannikD çok güzel yazmış.
Bu kadar güvendiğin bir erkek arkadaşını şu aşamada öcüleştirmek ikinize de haksızlık olur.
Aralarındaki iletişim sıklığını ve gücünü daha legal yollardan ortaya dökebilirsin, gözünün önünde yaşanmasını sağla ve bunun böyle devam etmesi durumunda masum bir kıskançlık belirtisi göster. Bunda kezbanlık da yok, çok masumane bir şey. Tepkisi ne olacak, mesafe mi koyacak yoksa üste mi çıkmaya çalışacak, içini mi rahatlatacak gör.

Haklısın sizin iş bitmiş uzatmadan bitir

sen internetten tanıştığın bi erkekle her gün gün mesajlaşsan, günaydınlaşsan o ne düşünürdü? bence hoş karşılamazdı. normal bi durum da değil zaten. erkekler ve kadınlar arkadaş olabilir tabi ki ama her gün mesajlaşacak kadar değil ki bunlar çocukluk arkadaşı değil, daha dün internetten tanışmışlar. erkek arkadaşını saf, iyi niyetli filan gibi tanımlaman komiğime gitti :D saf olan sen olabilirsin bunu düşündün mü?

okuduğunu açık edemeyeceksen gel şu arkadaşınla bi tanışalım filan deyip akışına bırakacaksın.

Çocuğun gönlü biraz o tarafa doğru kaymış. Bu senden vazgeçtiği ya da vazgeçeceği anlamına gelmez.
Al karşına konuş. Bu durum sana normal geliyorsa ki öyle değil, benim gözüme hoş görünmedi ve ben buna müsaade etmem de. Kem küm edebilir ama anlayacaktır hatasını. Sonra yolunuza devam edersiniz.
Öyle bir kafa karışıklığı oldu diye ilişki sonlandırılmaz. Ama göz yumulacak bir durum da yok ortada.

Bence üçümüz buluşalım diye bir teklif et bakalım ne yapacak, senden bahsetmiş mi kıza bunu bi anlamaya çalış, 1-2 hafta çaktırmadan üzerine git, bir şeylerin farkında olduğunu ancak gözlem yaptığını hissettir, dönerse senindir, dönmezse hiç senin olmamıştır, önümüzdeki maçlara bakacağız.

aradaki yakınlığa bağlı.

Insta hikayelerde birini paylaşırsa güzel kızmış bekar mı diye sor, o değilse başka yok mu diye sor. Instasında ekli olmayacak kadar uzaksan hiç bu muhabbeti açma.

30'a yakın veya üstü iseniz gayet normal, kibarca konuyu açıp söyleyebilirsin. ama 25'lerindeki insanlar böyle şeylere pek sıcak bakmıyor.

Nhk+1

Beni aynı gönderiye etiketliyorlar ekseriyetle. Henüz o buzu kıran bir güzel göremedim. Sizi çok iyi anlayabiliyorum. Bence iletişim kurup sorun samimiyetiniz varsa. Benle o samimiyete sahip olduklarından onlar etiketliyor mesela. Önce arkadaş olun derim.

o şekilde olmaz ya. o arkadaşların katıldığı bir görüşmeye (doğum günü olur, başka bir kutlama vs. olur) kendini bir şekilde atman ve altını çizerek söyleyeyim "herhangi bir yürüme olayına girmeden" normal bir şekilde tanışman lazım insanlarla önce. efendi, düzgün erkek imajı çizmek için ekstra çaba da sarf edebilirsin. zaten ilgilenen biri olursa arkadaşına sorar bu kimdir, necidir diye.

şırnak'ta alırsın büyük şehirlerde artık hayal. adam gibi 3+1 5 milyondan başlıyor. ocak'ta asgari ücret artınca 5 milyonluk evler 6 milyon olacak.

Yeni pakete göre 2 milyon kredi yeni ev alacaklar için 180 ay vade, aylık ödeme 33 mü neydi. Bunun için aile gelirinin 80 90 olması lazım. 40k üstü kazanan karı ve koca kaç kişidir ülkede, sen hesap et.
Bi de kenarda 2-3 milyon da olması lazım. Fena olmayan arabasını satsa bile kenarda para lazım.
Orta direk ailelerden kimin yastık altı ve bankada 1-2 milyonu var şu anda.

Kısacası orta direk için çok zor.

İmkansız diyemeyiz.
Memur çift ayda 20 bin TL kenara ayırabilirse 4 yıl sonra 1 milyon sahibi olur. O milyonla takside girerek 1+1 bir daire alabilir. O evin taksidi hafiflediği zaman satıp 2+1 evin borcuna girebilir vs.
Her şey yolunda giderse 10 yıl sonra 3+1 taksidine başlamak imkansız değil.
Kolay olduğunu söylemiyorum ama mümkün.

Orta sınıf diyebileceğim,(memur orta sınıf değil artık) kendi işi olan bir tanıdığım ancak 3 tane arsasını satarak zorla ev aldı 1 sene eve giremedi içerisine yapacağı masraf çok yüksekti karşılayamadı.
evi 4milyona aldı esenyurttan, içerisi 1 senedir belkiyor.
ev almak imkansız maaşlı çalışana şu anda.

Hiç bir şey imkansız değildir sadece doğru ve yanlış strateji vardır

gibisi fazla bence imkansız, çocuk da varsa hiç ihtimali yok.

Eğer evde iki kişi de çalışıyorsa, özelde iyi maaş alıyorlarsa veya ikisi de memursa, eve ayda en az 60-70 bin lira para giriyor olmalı. Bunun yarısı ile ev taksidine girebilirler.

Geçende bir hemşireyle konuştum, 40 bin tl maaş aldığını söyledi. Palavra sıkmadıysa kocası da 40 alıyordur, oldu 80.

Herhangi bir imkansızlık yok bence. Benim örneğimde elbette zorlanırlar ama yine de ev alabilirler.

Abi geçen gir arkadaşım aradı, 20 kişi toplanıp 30 milyon'a arsa aldılar. Firma kişi başı 1 daire veriyor, %35'e tekabul ediyormuş(toplam 60 daire filan yapacak galiba). 1 senede ev teslim, o muhitteki benzer evlerin değeri de 4 milyon civarında.

2-3 kişi bir hisseye girenler de var. Belki bu şekilde birikimli olarak ilerlenip ev sahibi olunabilir.

Çok yeni duyduğum bir olay:

Yeni evlenen bir çift var (özel sektörde uzman seviyesinde), kadın ve erkeğin bekarlıktan kalan arabaları var. İstanbul'da Kartal'ın yukarı kesimlerinden bir ev aldılar, şu şekilde:

1. İkisi de arabalarını sattı (biri Opel, diğeri BMW)
2. Kadının küçük bir şehirde 1+1 yatırımlık evi vardı onu sattılar.
3. Düğün altınları satıldı (ev alırız diye evlenirken hiçbir eşya almamışlardı).
4. Akrabalardan borç aldılar.
5. Bankadan 1m+ kredi çektiler.

Evin değeri 5 milyon. Varı yoğu verdikleri için kiradaki evlerinden yeni evlerine taşınacak paraları kalmadı. Seneye düşünüyorlar...

Buna göre siz alıp alamayacağınıza bakarsınız :)

son 3-5 yılda yaptığım en büyük hata "illa oturacağım evi almam lazım" bakış açısında olmamdı. Alamadım tabii.

Rasgele Beylikdüzünde 1+1 alsaydım bir yerden başlamış olacaktım ve şimdi ya kira gelirim olurdu kiraya destek olurdu veya satıp üstüne kredi çekip istediğim evi alacak param olurdu.

Yani direkt istediğin muhitten ve düzgün yapılmış evi almak çok zor, bir yerden başlarsan belki...

peşinat varsa maaşlar da iyiyse alınabilir.

destek yoksa hayal bile edemezsin

mirty +1

Nasıl karavan almaya karar verdik sorusunun yanıtı.

eylül başında arkadaşım ankarada 1,4 milyona 2+1 bi ev aldı. biraz küçüktü ok ama alan alıyor. tabi düğünden gelen paranın etkisi vardı.

şimdi baktım mesela ankara için zingatta 100m2 konut 1,776,000 tl, sahibinden de 1,810,000 tl gösteriyor ev fiyatlarını. sallıyorum aracın vardır 1 milyondur, satarsın, 200k birikim vardır, 600 küsür de kredi çeksen teknik olarak alabiliyorsun. bu durumda aylık kredi ödemesi 19k oluyor.

imkansız vs denilmesine bakma, tr, inşaat ülkesidir inşaatlar elbet yapılır, evler illa satılır. beleş krediyle şişirilen fiyatlara bakıp iç geçirme onlar düşüyor. bunu daha önce tr 2007-2010'larda yaptı, ülkenin her yeri kentsel dönüşüm zırvasıyla fiyatlar şişti, kimileri emlak zengini vs oldu ama 2013'lerde fiyatlar yine dibi gördü. esnaf'a dağıtılan beleş krediyle şişirilen konut ve araba fiyatları gider merak etme. burası çin değil, emlak alan adam değerlendiirip sonra zengin olup yeni yatırımlar ile zenginleşemiyor, bizim beceriksizler bi işe girip batırıp zarara sokuyor kendini.

Bence güvenilir mi müteahhit bulup topraktan alınırsa imkansız değil. Biz düğün altınlarımızı ve düğünden önce biriktirdiğimiz paraları peşinat verdik, evi aldığımız kişiler de akraba olduğui için indirim yaptılar baya piyasanın altına verdiler. Kalanına da kredi çektik. Şu an kredi ödüyoruz. Ama çocuk yapmadık. Borç bitene kadar da yapmayı düşünmüyoruz.

Aslında eğer hiçbir desteğin yoksa ve çocuğun varsa sorunun cevabı ev almayı hayal bile edemezsin şeklinde. Ama bi yerde ufak da olsa bi destek (-ki bu destekten kastım şu, mesela kaynanan ya da annen bebek bakmak konusunda gönüllü olur, karı koca çalışırsınız gibi doğrudan maddi olmayan ama katkısı çok büyük olan şeyler)vasa imkansız değil.

Ben şahsen vermem. Ayakkabının özelliğine göre(koşu, goretex,ortopedik vs) belli bir rakama çıkarım ama 8bin çok uçuk.
Hele ki sneakers, günlük kullanım bir modele imkansız bu kadar verilmez.
Büyük ihtimalle sırf marka diye o parayı verdiniz.

Vibram tabansa, tamir edilip uzun yillar giyilecekse verilir. Sonuçta iki üç senede bir almak yerine 8-10 sene giymek var.

Onun dışında hayatta verilmez bana göre.

şu anki maddi durumumla veremem. 2k civarı bota veririm. spor ve günlük ayakkabıda daha altını veririm.

2-3 üzerine muhtemelen çıkmam şu anki durumda. Ki zaten hayatım boyunca giydiğim segmentteki ayakkabılar düşüyor bu fiyata da şimdilerde.

$300 verdim birkac kere, ustune cikmam.
ayakkabi hastasi biri degilim, bir de kolay parcaliyorum o yuzden benim icin cok degerli bir mevzu degil.

2-3 bin arası

Yazık çok para

En fazla 2k

Bu daha çok kişinin aylık geliriyle alakalı bir şey. Mesela aylık geliri 100 bin ve üzeri olan biri için olabilecek bir harcama. (şahsen benim o kadar gelirim olsa yine vermem bir ayakkabıya 8 bin)

Pahali. dokunmakta haklisin cunku hangi ayakkabi alsam 1 senede cope donuyor. hangi marka model?

Ayakkabı güzelse 5kya kadar yolu var. Ama turkiye'de yollar, kaldirimlar bu haldeyken o parayi yine de verir miyim emin degilim.

Geçen adidas goretex ayakkabı aldım, 2800. Bu zamana kadar verdiğim max rakam bu oldu. Daha üstünü veremem zaten.

3bin liranın altına güzel ayakkabı kalmadı, indirimde yakalarsan ancak oluyor.
8-10 verilir çok beğenince. Hiç vermedim henüz ama verene de yuhh demem.

Belki bir bot için en fazla 1.500 seviyelerinde olabilir vereceğim para ama her ne olursa olsun verilmez böyle bir tutar.
İster kalite alanında kendisini kanıtlamış dünyaca ünlü bir markanın 25-30 bin TL'lik botu veya ayakkabısı 8000 TL düşmüş dense yine verilmez o para.

Ben vermem. Ama para senin ayak senin. En kralı olsa, bende 4ü geçmez.

200-300 dolar arasi bisey veririm herhalde kendi capimda kullanacaksam. bunun ustu artik marka, designer vs islerine giriyor ki o konulara ilgim yok, oyle bir cevrenin de icinde degilim. ama o tarz detaylarin onemli oldugu ortamlara gireceksem ve benim icin onemliyse 700 dolara kadar yolu var.

3600 verdim.

170 euro max

tl olarak ben kaça almıştım bilmiyorum şuan 5900 olmuş benim ayakkabı mesela kaç tl vermiş olursam olayım ederi aynıdır yani bugünün 6k'sını vermişimdir enflasyondan fiyatlar yerinde durmuyor. 8k da çok farklı bir fiyat olmadığına göre evet çok beğendiğim bir modelse verirdim herhalde. adidas ultraboost light aldım ben.

$250-300 max diyelim zamansız yorum olsun.

4000 verdim ama sürekli giydiğim sneaker ayakkabım. İkincil bir ayakkabıya bir 4000 daha vermem, maks 2000.

11'e kadar beynim çalışmıyor benim, hele ki az uyuduysam ve hava kötüyse iş konusunda kimseyi yanıma yaklaştırmıyorum.
Öğle yemeğini yiyip sigara kahve yapıp öyle girişirim kafa yormalı işlere.

Bu arada bence saatle değil uyandıktan sonra geçen süreyle ilgisi var. 5te kalksan 9'da verimli çalışırsın bence.

hocam tam olarak ben de böyleyim, sabah güneşinin açısını duvara yansıyan rengini bile sevmiyorum, sarısı bile çiğ geliyor bana yani bu kadar sevmeyen yoktur :)

uykumu alsam da kafam henüz açılmış olmuyor güne başlayamıyorum

bazıları da sabahı daha çok seviyor enerjik oluyor zihinleri açılmış oluyor onları da anlıyorum

Tam tersini dusunuyorum.
Kafa patlatma gerektiren isleri sabah erken yapiyorum. Sabah 8 den oglene kadar beynimi patlatacak isteri yapiyorum. Cok da verim aliyorum.
Oglersn sonra kagit kurekler ve 5 gibi bitiris.
Sonrasi sosyallesme, oyun, yemek vs.

Ama ben universitede de boyleydim. Yani iki tip insan var bu konuda ertesi gune yetistirmesi konu varsa gece uyumayip calisanlar ve gece uyuyup erken kalkip calisanlar.

Ben 2. Gruba giriyordum. Suanda da ben ogleden sonra kafa batlatacak bie isi cok zor yapiyorum. Hele de 7 den 8 den sonra asla yapamam.

Ama bu hayat duzeninde uzun suredir bulunmanin verdigi sartlanmislikta var biraz. Yani belki bu sartlanmisligi asabilsek ben aksam daha verimli olurum sen sabah daha verimli olursun. Ama arrik tercihler oturdu.

Ben de tam tersi durumdayım. Tatillerde bile 5:45-6:00 civarı uyanırım. Şu sıralar günler kısaldı diye 6:30'u buluyor, o saatten sonra yatak batıyor bana.

Uyandığımda da hiçbir problem yaşamam, uyanmam için nadiren alarm gerekir. En verimli olduğum zamansa öğle yemeğine kadarki zaman. Yemekten sonra gün geçmez.

Çok klişe iki sınıf var işte baykuşlar ve tavuklar diye. Bu sınıflandırmanın bilimselliği ne kadar var tartışılır ama olayı basitleştirmek için etkili bir yöntem. Siz baykuşsunuz, ben de öyleyim. Lisede, üniversitedeyken yaz tatillerinde sabah 6 gibi uyuyup öğlen 2 gibi uyanırdım ve hayatımda en keyif aldığım dönemdi. Sabah gün doğarken uyumanın keyfine bayılıyordum.

Üniversite bitip tus çalıştığım dönem pandemiye denk geldi ve zorunluya gitmediğim için evdeydim. Gece 10'da çalışmaya başlayıp sabah 6'ya kadar ufak molalarla çalışıyordum ve en etkili çalışabildiğim dönem oydu günlük 6-7 saat ortalamalarla. Normal şartlarda 4 saati geçemiyordum pek (tus'a günde 10 saat ortalamayla çalışan insanlar oluyor yani çok abartı değil benimki :D )

Şimdi çalışırken de sabah kalkmaktan NEFRET ediyorum. Çalıştığım bölüm gereği öyle çok erken kalkmama gerek yok. 8'de kalkıp 9 gibi işte olsam yeter. O 8'de kalkmak bile bana zulüm geliyor. 5 tane alarmla anca uyanabiliyorum, uyansam da yataktan çıkmaya üşeniyorum tekrar uyuyakalıyorum falan dsjds zaten öğle arasına kadar da ayılamıyorum düzgün. Ama geceleri de en verimli olduğum zamanlar oluyor.

Burada sabah erken işini halledip verimli çalışan arkadaşlar da yorum yapmış. Onlar da tavuk grubunda işte (hakaret olarak tavuk demiyorum ki çok özeniyorum da kendilerine, günümüz dünyası daha çok onlara uygun şekilde dizayn edilmiş durumda). Sabah erken kalkıp güne başlamaktan keyif alan, gece 11'den sonra önemli bi şey olmaz diyip kafasını vurup yatan insanlar var ve bu hayattan maksimum verim alabiliyorlar gibi geliyor bana :D

Şu an yaptığım işte bu dönemde spesifik olarak beynimi kullanmam gereken pek işim yok ama olduğu dönemler sabahları bir şekilde kendimi zorlayarak yapabiliyorum ama yine de çok keyifli olmuyor tabii ki :D

Herkese teşekkürler.

@nundu ben de büyük oranda böyleyim. Sabah iş varsa uyanırım, hatta önemli bir iş varsa kaygıdan kendiliğimden uyanırım ama sabahları salgılanan kortizol seviyesinden mi bilmiyorum ama aşırı mutsuz kaygılı uyanıyorum. Ve direkt kafam dağılsın diye bişiler dinlemeye (bu ara fatih altaylı mesela xd) başlıyorum hazırlanırken.


Mesela bugün 09.30 gibi uyandım ama hala yataktayım. İşler de var aslında ama kalksam kafamı toplayamayacağımı biliyorum az çok, tabi motivasyonsuzluk da var biraz inkar etmeyeyim.

Yine öğleden sonraya ve akşama kaldı bizim işler...


Bu arada bu tavuk ve baykuş olayının biyolojik temeli vardı diye hatırlıyorum. Sirkadyen ritmi farklı oluyordu sanırım baykuş diye tabir edilen bizim gibilerin.

Sabahları seven var mı?
Var gerçi biliyorum birkaç tanesini ama çoğunluk sabah erken kalkmaktan şikayetçi.

Başlıpa cevap Acun Ilıcalı var benim bildiğim en son bu minvalde açıklamalarına denk geldim.

Ben sizin gibiydim, tüm öğrencilik hayatım geceleri ders çalışarak, geceleri proje hazırlayarak, geceleri yazı yazarak geçti. Neredeyse on yıldır çalıştığım sektörde de (bir yıl dışında) sürekli uzaktan çalıştığım için, toplantı koordinasyon vs derdim de olmadığı için sabah kalk, kahve iç, bi şeyler izle, oyalan, sonra bir ara otur işe başla... şeklinde çalışıyordum.

Son birkaç aydır çoğu sabah en geç 6'da (en erken 4.30'da) uyanıyorum, baktım ki uykumu almışım ve kafam da çalışıyor gibi, kalkıyorum. O saatte kalkınca da "e çalışayım bari" diye bilgisayarı açıp işin başına oturuyorum. İşim rutin değil, her an kafamın çalışması gerekiyor ve sabahın karanlığı da bana gece herkes yattıktan sonra karanlıkta çalışmakla aynı hissi veriyor. Bazen sabah 10'da o gün yapmam gereken bütün iş bitmiş oluyor, eşim mesaisini bitirene kadar ayaklarımı uzatıp dizi izliyorum. 39 yaşımdan bildiriyorum: sabah erken kalkıp çalışabilmek aslında şahane bir şeymiş.

sabah erken kalkmaktan nefret ediyorum. sırf bu yüzden, iş hayatımı buna göre kurgulamak için senelerce farklı girişimlerde bulundum. tam rayına girdi, artık erken kalkmamı gerektiren bir durum yok diyordum ki, bir bebeğimiz oldu. sanırım yine aynı kısır döngüye geri döneceğim gibi duruyor :/

Bol kahve ve bol şekerli birşey yersem sıkıntı olmuyor. Sabah kahvaltısıyla sorunum var. Yumurta, peynir sevmiyorum.

sabahları apar topar kalkıp işe veya okula giden birinin sabahtan nefret etmesi çok doğaldır. ama sabah keyifli bir yere gitmek, veya evde rahat rahat kahvaltı edip bir şeyler içmek bambaşka. bence geceleri de eğer yalnızsanız ve yapacak bir şeyiniz yoksa daha kötü, sabahın koşuşturması vs. derken çabuk geçiyor ama geceleri depresif mod, yalnızlık daha kötü etkiliyor.

Çalışmak yıpratıyor insanı.

sana verilen para=deger. az sevilip hayvan gibi fedakarlik yapmak gibi bi sey enayilik mi sana kalmis cunku callsarak fazla tatmin oluyo olabilirsin. benim icin kesinlikle enayilik. hakkindan az para almanin anlami=birilerinin havadan cebini doldurmak yani baskasi zengo olsun diye daha iyi calisiyosun sonra da yorulacaksin

Senin düşüncen doğru.
Atatürk'ten geliyor;
Vatanını en çok seven görevini en iyi yapandır.
Emeğinin karşılığını alamadığını düşünüyorsan ya zam istersin ya da ayrılırsın işinden.
Görevi iyi yapmak başka olay, bunun maddi değeri bambaşka bir olay. Herkes bu ikisini aynı gördüğü için tembel, hasut, geri kalmış bir toplum olduk.

Uluslararası şirketlerde çalışmayı hedef edinin. Özellikle Amerikan, Alman, Japon.

Bu ozelliklerinizle hem rahat eder, hem de başarılı olur ve para kazanırsınız.

Enayilik falan değil. Haklısın burada.
Az çok bir işyerinde gerçekten kişinin yaşadığı bazı haksızlıklar sebebiyle işine karşı gereken önemi vermemesini, motivasyonsuzluğunu anlarım. Bu ayrı konu.
Diğer yandan normal koşullarda gevşeklik, tembellik ve kişinin kendi rahatlığına verdiği önemden dolayı iş yapmamazlığı ise artık bir tür hobi ve cidden bulaşıcı bir nitelik taşıyor.

Buna benzer şeyler yaşadım. Çoğu insanımız ucuz yollu, az emek vererek, az iş yaparak çok kazanma derdinde.
Verilen para kadar çalış.. demeden az evvel işssizken, ne iş olsa yapıyorduk oysa.

Ürün aldığımızda "f/p" değerine dikkat ederiz. Çalışma hayatında ise kazanma ölçütümüz:

az iş / prim+ikramiye+fazla mesai+iş yerinden zimmete geçirilenler+ bizden biraz fazla kazanan arkadaşı aylarca kıskanmak+kredi kartları borcumu banka silse de rahatlasam arzusu+iş arkadaşından alınan borcu bilerek unutmak+ işe geç gelmek+ işten erken gitmek+ hastane gibi acil işlerimiz bitse bile keyfi olarak dışarıda fazladan bir kaç saat daha geçirip iş yerine öyle gitmek+ silsilenin üstü ile yakınlığı tamamen iş adına değil de kişisel menfaat için kullanmak, şirin görünerek onlardan takdir beklemek

abartı gelecek ama gerçek bunlar.

evinde yatağından kalkmadan, sadece dışarıdaki hayatında bir kadro işgal ettiği için aylık maaşını atm'de hazır bekleyenlerin olduğunu düşünmemek elde değil.

İşini düzgün yapmak insanın kendine saygısıdır bence.
Paran azdır çoktur onlar başka konu. Ya iş değiştir ya zam iste. Ama param az diye düzgün iş yapmamak ahlaksızlık.

Düzgün yapmak kendine saygıdır.

Parası azdır çoktur kalitelidir değildir o ayrı mevzu.

Genel yargı ise çalışmanın yıpratmasından kaynaklı.

işine önem göstermek en az tabirle iyi ahlak göstergesidir, hakkınızı alamadığınızı düşünüyorsanız gidin kendinizi anlatıp konuşun, hakkınızı isteyin.

Eğer alamıyorsanız, arkadaşların dediği gibi çalışana değer veren firmalarda ki çalışanlarına şirket hissesi veren firmalar bile var, bu firmalara girmeyi deneyin, oda olmadıysa imkanınız var ise yurtdışında olabilir.

ülkemizde maalesef bir çok şey kokuşmuş durumda, iş yerinde yalakalar, ispiyoncular, yalayıcılar daha çok maaş alıyor.


Ayrıca bir seçenek olarak işini iyi yapan insanların kendi işlerini kurduklarında başarılı olma ihtimalleri de yüksektir, ancak tabiki tek başına yeterli değil.

enayilik değildir.
enayilik olarka gören tüm arkadaşlarım şuan benimle aynı yaşta ve sürünüyorlar. ben belki geçmişimde daha fazla çalıştım ama şuan çok daha rahat bir pozisyondayım ve geleceğim daha parlak.

Onların söylemek istediği "kendini kullandırtma, herkesin işini yüklenmene sebep olacak şekilde öne çıkma, ortalığın düzenini olumlu yönde bile olsa bozma çünkü zaten hepimiz kullanılıyoruz (enflasyon sürekli maaşlarımızı yiyor) bir de sen kendini gereksiz yorma, bizi de töhmet altında bırakma".

Seni de kendilerini de korumaya çalışıyorlar, bunu bizzat kardeşim yaşadı oradan biliyorum. Bir departmanın 1 haftada yapacağı işi kardeşim yarım günde bitiriyordu, ona çok fazla yük yüklediler, yaptıkça da kötü davranıp sürdüler. Gerek yok evet.

Yoksa işine saygı göstermek iyi çalışmak en doğru şey. Dengeleri bozmadan yapmak lazım. Bazen her insan senin yeteneğinde de olmayabiliyor, çoğunluk orta seviyede olabiliyor sen sırıtabiliyorsun... denge gözetmek en doğrusu.

Benim anlamadığım bazı şeyler var.

İş yerinde yaptığınız bir şeyi anlatmak ve aldığınız para kadar çalışmak ne açıdan işe özen göstermemekle ilgili ki?

İşe özen göstermek işi vaktinde ve doğru şekilde bitirmekle görünür olan bir durum. Bu saydıklarınız işi belirlenen sürede ve doğru olarak bitirmenin önünde engel değil.

"Çok çalışıyormuş gibi görün ama keyfine bak" kısmı da yanlış ifade edilmiş bence.

İşten kaytarmak ayrı bir konu ve uygunsuz. Ancak mesele hızsa işinizi hasta, sağlıklı, mutlu, üzgün her çeşit ruh halinde sürdürebileceğiniz bir tempoda yapmazsanız enerjik bir dönemde yaşadığınız parlamanın sonuçlarını, enerjik olmadığınız bir dönemde çekersiniz.

Sizin sağlığınızı kimse düşünmez @skr1292 yarın ölseniz iş yerinde yaratacağı şaşkınlıktan sonra kimsenin umrunda olmazsınız. Hal böyleyken hayatta daha önemli şeyler var.

yeteneğinin ve çalışmanın karşılığını verecek iş yeri bulabilmekle ilgili bu
mevcut işte yeni bir şeyler öğrenmiyorsan, yaptığın az iş de yeterliyse zaten çatışma yok
ama ilerleme de olmaz

Türkiye'de çalışırken böyle yorumlar duydum ama şimdi düşününce ne kadar saçma olduğunu görüyorum.

Aslinda olay doğru yerde çalışmak. Doğru yerde calisinca olay win-win oluyor. Misal şu an çalıştığım yerde durum aynen böyle haliyle isimin en iyisini yapmaya çalışıyorum ama ben buraya isimin en iyisini yaparak geldim, paramin karsiligini yaparak değil.

Örnek verirsem ilk satin alma yapiyordum ve Fransa'da memur işi gibi; sabah 9 aksam 5 bitti, iki saat öğle arası. Ama ben fazlasını yaptim, daha fazlasini öğrenmek istedim. Şirket bunu gördü ve sonrası iyi bir kariyer gelişimi.
Ama cevremdekileri dinlesem heralde hala satin almaci ya da iste key user takilip dururdum.

Bu arada iki adet yüz bin+ kisinin olduğu sirkette calistim. Ikisinde de isinizi ne kadar iyi yaptiginiz kadar bunun ne kadar görüldüğü de önemli dendi. Bu sebepten benim müdürlerim yaptığım işleri üst yönetime sunarken benim yaptığımı söylerlerdi, ben de böyle bir eğitim aldığım için bir calisanim bir şey yaparsa kesinlikle onun yaptığını söylerim hatta ben bile yapmış olsam işi beraber yaptık derim misal.

Kısacası sizin yapmaniz gereken karakterinizi dandik is yerleri için degistirmemek. Siz işini düzgün yapan biriyseniz işini düzgün yapana doğru parayi veren yerde calismalisiniz. Dediğiniz doğru ama buradaki tek sıkıntı karsiligini vermeyince ayrilmamak. Bunu yapan çok insan olduğu için boyle konusuluyor ama karşılığını alamadığı zaman başka yere geçse çoğu kişi böyle sıkıntı olmaz

Verdiğin ekstra emeğin karşılığını alıyorsan tabii ki enayilik değil.

Herhangi bir kariyer hırsı olmayan, severek yaptığı mesleğine devam eden biriyken içinde bulunduğum kurumun çalışana değer veren yapısı sayesinde çok çalıştım çünkü karşılığını alacağımı biliyordum. Ondan önceki şirketim ise öyle değildi ayrıldım.
Kadirşinas şirketteki başarım karşılık buldu, sonraki iş seçimlerimi de benzer yaptım ve 32 yaşında direktör oldum.
Doğru organizasyona doğru yatırım yaparsan emeğinin karşılığını alıyorsun, buna inandığın yerde çok çalışmanın bir zararı yok.

İşsizlik çok, rekabet çok ve herkesin arasından sıyrılmak için işini en iyi biçimde yapman lazım. Evet bunu göstermen de lazım ama bu yalakalık yapmak anlamına gelmiyor.
En çıkmaz durumda başka şirketlerle görüşüp pazardaki ağırlığını ölçerek bundan daha fazlasını yapabilir miyim, benim değerimi anlayacaklar mı diye bakıp düzenli iş görüşmeleri yaparak bi sonraki seviyeye atlayabilirsin.

benim gördüğüm herkes kaç paralıksa onun karşılığını alıyor. o sızlanıp duranların çapı aslında o kadar. eğer yerini beğenmiyorsan ve ağaç değilsen yerini değiştirirsin. eğer yerini değiştirmiyorsan veya bunun için gerekli çabayı sarf etmiyorsan aslında orada olmak senin de işine geliyor bi şekilde. benim gördüklerim sızlanıp duruyorlar ama durumlarını iyileştirmek için bulundukları şirket içinde hiç bir reaksiyon göstermiyorlar, şirket dışı fırsatlar için de kollarını kıpırdatmıyorlar. böylelerine söylenecek tek şey var. sürünün ....

hangisinin dogru oldugu sana ve senin hayatta ne gerceklestirmek istedigine bagli.

memur zihniyetli adam cok calisiyormus gibi gorun keyfine bak, ne kadar az calisirsan senin icin kardir der.

yirtici piyasa adami ise bu tazr hesaplara girmez, isin sonunda yapacagi paraya bakar. bazi aylar cok calisirsin bazi tohumlar dikersin, hemen meyvasini yiyemezsin ama ilerde donusu buyuk olur.

Artık bazı mesleklerde çok çalışmak bir zorunluluk. Eğer senin gibi çok eleman varsa, yaptığın işi yapabilecek çok adam varsa o zaman çok çalışmak zorundasın.

Başarılı bir cerrah günde 1 ameliyat yapar. Onda da bir sürü naz yapar. Hastayı azarlar, çevreyi azarlar. Kimse ona ses edemez. Böyle bir konumda değilsen sıradan bir beyaz yaka için çalışma koşullarını eleştirme hakkı yok gibi.

Rengi pek iyi degilse de 1, cunku ikincinin ne oldugu anlasilmiyor.

2 numara ama negro rengi

2

kesinlikle 2

1

1 su bardağı 160-170 gr falan.
Yarısından biraz fazla doldurursan 100 olur.

Üşenmedim ölçtüm.

Şu su bardağının tam üçte ikisi

www.cimri.com

Sağ olasın Mirket biraderim :)

neden bakmasın? :) bakıyor işte

Seks yaptıktan sonra sormalısın bence bunu.

sadece arzularına hitap etmiş olabilirsin.

insanların dış görünüşlerinden içlerinde bulunan psikolojik şemaları bilemezsiniz. doğru veya yanlış bu tartışılır ama o kişide bir şemaya uyuyor ve bu yüzden ilgi görüyor olabilirsiniz. bunu her zaman olumsuz algılamayın. çünkü aslında çoğu ilişki fark etmeden kişilerin birbirlerinde bazı boşluklaır doldurması ile yürütülür. yani yakışıklılık ve güzellik ve cinsellik işin bir boyutu bbu psikolojik arayışlar daha güçlü bir boyutu.

(önce afınıza sığınarak şakaya vurayım) abla demeyeyim lazım olur demiştir :) genç kızların nazı, niyazı baymış olabilir. ne istediğini bilen, daha sakin ve net bir şey arıyor olabilir. siz ilişki ararken o takılmak istiyor olabilir. yani her şey olabilir. bunu en iyi siz hissedebilirsiniz. İlgisini çekmenin hoşunuza gittiği birinden ilgi gördüğünüz için bu ibareleri göz ardı ediyor olabilirsiniz.

Son bordronda görünür, onu verebilirsin.

Genis degil ama orijinal kokteyller icin moda-fahri konsolos derim.

Rancheros eglenceli olabiliyor

Aksi pub.

Moretenders'

Edit: irene söyleyince aklıma geldi, finn +1

Moretenders’ +1
Inizio
Monkey
Grotesk
Karloff
Finn
Flekk

Alexandra Cocktail Bar'ı unutmayalım.

iş hayatında cesur davranmak sıkıntı yaratmaz, aksine korkak olursan sıkıntı olur.
müdür sizin eşiniz ortağınız değil. son dakikaya kadar hiç bir şey söylemek zorunda değilsiniz.

Şimdi bizim şirkette de benzer şeyler var. Yani bana misal şirketin başka bir ürün grubundan teklif geldi. Kendi müdürlerime söyledim. Onlar da tamam konuş onlarla, biz de karşı teklif yapalım dedi.
Ama onun dışında isteyen istediği şeye başvurur. Normal bir ilişki olsa olmasi gereken ilk müdürünüze söylemek olmalı ama çok iyi bir ilişki olmadığı için başvuru yapmanizda sorun yok.

Normalde yaratmamasi lazım. Sonuçta şirket içinde kalmaya calisiyorsunuz.

Başvuruyu hangi platformdan yapacaksın? Şirketin kendi hcm ya da erp'si üzerinden yaparsan onun onayına düşecektir.

İşin teknik kısmı haricinde, haberi olup olmaması öğrendiğinde işine taş koyması açısından önemli. Şirket kültürüne de bağlı olarak, yöneticinin rızası olmadan bu süreçleri ilerletmeyebilirler. Sonradan öğrenirse taş koyma ihtimali de daha fazla, o yüzden söyle derim. Kendimi o süreçte görmek istiyorum dersin, network yapmış olurum dersin, zaten sanmıyorum beni seçeceklerini xx sebepten dersin. Deneyeceğim dediğinde seni durduracak değil, baktın süreç ilerliyor, negatif bir şeyler görüyorsun, ik'ya bilgi verirsin.

Benzer durumdayım. Başvur geç.

Bana tam şundan geldi, hem çok lezzetli hem de havalı.
www.instagram.com
Sonra ben de başka arkadaşıma yolladım yeni işi için, sorunsuz teslimat. Sitelerinde farklı çeşitler de var.

Pastaya alternatif olsun dersen her çeşidine kefilim: www.mariascheesecakes.net

Çikolata için; vakko, cocoas, hermosa

Divan’ın bazı şubeleri kendi kuryesi ile gönderiyor, ayrıca arayıp teyit etmekte fayda var.

benimki de yabanci, ve tarih asigi. ilk gittigimizde ben de ayni telasa dusmustum.

Sultanhamet'e bir gidin oncelikle. Topkapi sarayi, Ayasofya, Yerebatan gibi yerler olmazsa olmaz. benimki Ayasofya'yi cok begenmisti ve ayni hafta icinde bir daha gitmisti ben ailemin yanina gitmisken. (o zamanlar daha muzeydi)

Dolmabahce sarayi'ni cok sevdi. iceride fotograf cekilemedigi icin uzuldu sadece.
rumeli hisari'na gitmeyi cok istiyordu. gittik ama hayal kirikligi oldu, sadece avluda gezilebildigi icin.

gece hayatiniz varsa Kadikoy'de takilin. Taksim eski taksim degil ama bence orayi da gormeli. Galata kulesi taraflarina gidip oradan karakoy'e inebilirsiniz.

@supergirl çok teşekkür ederim ayrıntılı cevap için. Pek çok müzeye girmenin uygun bir yolu var mı peki? Müze kart hangi müzeleri kapsıyor anlayamadım. Öneriniz olur mu?

Müzekart kültür bakanlığına bağlı bütün müzelerde geçerli, özel müzelerde geçerli değil. (Topkapı'da geçerli, Sabancı müzesinde değil.)

Bir de bazı müzelerin belli kısımları için yine bilet almak gerekiyor, mesela kaşıkçı elmasının olduğu salona müzekartla girilemiyor diye hatırlıyorum.

balat, kuzguncuk'u gezdir. yer olarak beylerbeyi bu tarafta, yerebatan karşıda. tarihe, arkeolojiye ilgisi varsa da arkeoloji müzesi kesinlikle.

imkan varsa 1 gün adada konaklayın.

istanbul'a turist olarak gittiğimde en keyif alarak gezdiğim yerler dolmabahçe sarayı ve adalar oldu ama buralara komple 1'er gün ayırmak lazım sanırım ben olsam süre sıkıntısı yoksa önce buraları yazarım gidilecek yerler listesinin tepesine. tarihi yarımada tarafı sultanahmet, ayasofya falan çok beklediğimi vermemişti ama gene de gidilir herhalde.

bes sene aradan sonra istanbul'a geldim. dun aksaray'dan taksim meydani'na yurudum. partnerim yabanci. eger istanbul'a gelirse sultanahmet, eminonu taraflarini gezdirmeyi istemem. o kadar berbat bir yer olmus ki tam bir kaos ortami. kalabalik, cok uzun kuyruklar, kavga gurultu, bir de her yer insaat alani gibi yahu. dogru duzgun yol yok resmen. bir de sokaklarda musteri cekmeeye calisan insanlar turistleri sikistiriyor, anlamadiklari icin dalga geciyor, laf atiyor. eger ozel bir ilgisi yoksa bu bolgeyi elemeyi dusunun derim. resmen utanilacak bir bolge.

karakoy, galata, taksim bolgesi bir derece daha guzel. daha sakin. meydan herzamanki gibi berbat. bence beyoglu ve besiktas bolgelerini deneyin (gerci gitmedim ama yarin besiktas tarafina da gidecegim).

@sour, uyarı için teşekkürler. Eminönü nü elitim o zaman. Eleyince orada kaçırdığım bir yer kalmıyor değil mi? Tarihi çarşıyı görsün isterim. Ona ne diyorsunuz?

kapalıçarşı'yı görmeden dönmesi saçma olur. eminönü tarafında gezmeniz gerekiyor bence, sultanahmet'e çok yakın zaten. sabah erkenden eminönü'ne gidip kapalıçarşı'yı aradan çıkarabilirsiniz, nispeten daha sakin olur özellikle hafta içi. zaten kapalıçarşı ve mısır çarşısı pazar günü kapalı oluyor aklınızda olsun.

bir de caddebostan-kalamış tarafına götürüp sahilde yürüyüş, çimlerde oturma falan olabilir. oradan da moda'ya yürürsünüz veya tam tersi de yapılabilir. istanbul'un daha farklı bir yüzünü de görmüş olur. giderseniz de marmaray falan değil de vapuru tercih edebilirsiniz, vapura binip martıları beslemek de güzel aktivite istanbul'a dair :)

Bize kaos, gürültülü, araplaşmış gelenler yabancılara egzotik ve görmeye değer geliyor. Beğenip beğenemesinden ziyade deneyimlemesi gereken bişey, İstanbulu yabancılar gözünde İstanbul yapan şeyler arasında bizi bıktıran birçok şey var.

Visitactiy sitesinde gün belirleyince güzel seçenekler sunuyor. En olmadı onları buraya yaz biz yorumlarımızı yapalım.

Aklınızda olsun müzekart tc vatandaşları için, yabancılar için museumpass var.

Dolmabahçenin hemen arkasında ki resim müzesi ve saray koleksiyonları müzesi de çok güzeldir. Ordan beşiktaş denizcilik müzesine de geçilebilir, saltanat kayıkları vb ilgisini çekebilir. Milli saraylara bağlı yerlerde sesli rehber bilete dahil ancak müzekarta dahil değil, cüzi bir rakamla kiralayabilirsiniz.

Modern bir alanda görsün derseniz arter de şu an güzel sergiler var. Dolapderenin ortasında bambaşka bir deneyim, o zıtlığı görmek de önemli bence.

Balat da bulgar kilisesi, tamamı demir. Ordan üşenmez yukarı doğru çıkarsanız kırmızı mektep, her zaman açık olmasa da andifoniti kilisesi ve yavuz sultan selim camii(cami tabyalıdır, manzarası da şahanedir, camiye giderken ünlü ismailağa cemaatinin olduğu semtten de geçeceksiniz bonus)

Beylerbeyi sarayının rıhtımı cuma, cumartesi ve pazar günleri çok geç saatlere kadar açık. Bence sarayın kendisi de çok güzel.

Küçüksu ve beykoz mecidiye kasrı diyeceğim ama toplu ulaşımla zor olabilir.

Yazilanlara ek olarak muhakkak bir bogaz turu yapin derim, sehir hatlarinin gun boyu eminonu rumeli kavagi arasinda vapurlari var, anadolu yakasinda da uskudar anadolu kavagi hatti var, bi taraftan gidip diger taraftan donebilirsiniz, pek cok iskeleye uğruyor, dilediginiz semtte inebilirsiniz, Kucuksu ve Beykoz Mecidiye Kasri'na gitmek isterseniz yine bu vapurları kullanabilirsiniz (mecidiye kasri iskeleye biraz uzak) hem trafikle isiniz de olmaz.

Mizahi yaklaştığını anladım ama bunun ne maskülen ne de toksiklikle alakası var. Ağzımdan yel alsın, eşinden ayrıldın ya da daha kötüsü oldu; tüm bunları yapman gerekmeyecek mi? Niye birine muhtaç kalasın ki? Erkek olduğun için değil, kendi ayakları üzerinde durabilen bir birey olduğun için bunların hepsini yapıyorsun, yapabiliyor olmasın da.

Ben evli değilim ama beraber yaşadığım kız arkadaşlarım varken de yapıyordum. İş bölümü yapmak ayrı, o işleri yapmamak için çırpınmak ayrı. Kaldı ki çoğu kadından iyi temizlik ve ütü yaparım, ben onun saçlarını lavabodan temizlerken gelen damacanayı mutfağa götürmek için bi zahmet beni beklemesin.

@bruce; yok zaten dediklerinde haklısın da ben bu işleri yaparken "erkek adam her şeyi yapar" diye yapiyorum ve yapamayan/yapmayan erkeğe de tirt gözüyle bakıyorum.

Örnekte verdiğim gibi eşi gideceği zaman onun için günlük yemek yapmasini isteyen adam bana göre tirt erkek ama bu aslında toksik maskulenitede verilen örnek değil. Is ne kadar kadınlarla eşleştirilmis olsa da kendine yetecek yeleği yapamayan adama sanki arabasının yağını kontrol etmeyi bilmeyen adam muamelesi yapıyorum kafamda :)

Yani hala 'erkek adam' her seyi yapar dediginiz icin, o toksik erkeklikten cikmis sayilmazsiniz. Erkek ya da kadin degil, gucu yeten herkes gucunun yettigini yapmali. Saglikli erkeklik/kadinlik/insanlik bunu gerektirir. Aslinda elestirdiginiz erkekler gibi kadina ve erkege rol bicmissiniz, ve ben buna ragmen yapiyorum'a gelmis olay. Ben insanim ve bu aliskanliklarim/bilgim hayatimi haysiyetli bir insan olarak devam ettirmemi sagliyor yeterli. Kendinizi kiyaslamaya (ozellikle de yapmayan erkekler uzerinden) basladigizda zaten cinsiyetcilik tuzagina dusmus oluyorsunuz. Ben mesela araba yagi degistirmeyi bilmiyorum, erkek isi olarak gordugum icin degil, hic ihtiyacim olmadi. Araba yagi degistirmeyen bir insana saygi duyarim ama karnini doyuramayan ya da pislik icinde yasayan birine saygi duyamam. Bunun gibi. Yanlis anlamis da olabilirim soruyu, affola.

fairy içinde yeşil ve sarı jel olan tablet

fiyat performans diye indirimde denk gelmiştim

Bulaşık için Actisoft. File Market'in kendi markası. Fiyatı uygun diye.
Çamaşır Omo Active Fresh. Eşim öyle istiyor diye. Bana kalsa ucuz bir şey alırım. Deterjanlar arası aham şaham bir fark olduğunu düşünmüyorum.

bulasik >>> fairy platinumdu sonra bim kendi tabletini cikarinca ona gectik
camasir >>> bingo sivi deterjan. daha once baska markalar denemistim onlar boyle camasiri hirdahis etmisti bingo cok guzel die ondan aliyoruz hep

Ne indirimdeyse o açıkçası. Çamaşır için kokusunu sevdiğimden Tursil. Bingo'nun kokusu da güzel.

Bulaşık makinesi: Fairy Platinum Plus
Sanırım en pahalısı bu. Marka takıntım yok, rossmanndan, bimden, finishten ve prilden de denedim. Ancak ne kadar kirli ve yağlı olursa olsun pırıl pırıl çıkarıyor bulaşıkları bu ve hayatımı kolaylaştırıyor bu yüzden artık başka marka kullanmıyorum.

Çamaşır deterjanı: Persil Gülün Büyüsü vehçya Alo

Tursil, Omo, Ariel, Rinso ve adını hatırlayamadığım bir sürü toz deterjan denedim. Bu ikisinde karar kıldım. İndirimde 9 10 kg luk falan alıyorum.

Çamaşır yumuşatıcı: Yumoş.

En yumuşak tutuan ve dolapta en uzun süre güzel kokan yumuşatıcı bu. Yine de bazen sıkılıp başka marka deniyorum ancak yumoşa geri dönüyorum.

kaliteli olarak bilinenlerden hangisi indirimdeyse. çamaşırda önceden sıvı deterjan kullanırdım ama çok pahalı olduğu için toza geçtim. toz da gayet güzel temizliyor. en son omo rekliler aldım. sadece siyahlar için perwol siyah alıyorum özellikle.

Siyahlar için perwoll, renkli ve beyazlar için persil kullanıyorum.
Bulaşık makinesinde finish quantum.

Ben yaklaşık 3 yıldır kullanıyorum. Oldukça seviyorum.

sürahi o anlamda arıtmıyor
arıtma için basınç ve membran filtre lazım

Brita kireçi önlüyor ama temizliğe bir etkisi yok, ben kahve makinası için kullanıyorum.

Zaten çeşme suyu içebiliyorsan al, farkını anlarsın. Ama perakende suya alıştıysan çeşme suyunu o seviyeye getirmez. Bi kere tadı farklı zaten, perakende suyun tadından feragat etmeye hazırsan al.
Günün sonunda tat ve zevk meselesi, denemelik al beğenmezsen düz sürahi yaparsın.

Sürekli olarak içime uygun olduğunu düşünmüyorum
Çaya kahveye kullanıyorduk ama filtresinin fiyatı da şu an çok pahalı olduğu için arıtma taktırmak belki uzun vadede daha ekonomik

Biz 5 yıldır kullanıyoruz, ne kadar temizliyor ne kadar başarılı bilemem ama musluk suyunu içilebilir hale getiriyor (klor kokusunu tamamen alıyor) biz önce sürahi ile başladık sürahisi çok kullanışsız geldiği için sebiline geçtik, bir de sebili buzdolabının içine yerleştirdik mis gibi sürekli soğuk su temin etmiş oluyoruz.

15.000 TL cok bir miktar degil. 550 dolar ancak yapiyor. bugun kiralasan seneye kiran 400 dolara kadar dusecektir (artmasi gerekirken dusuyor...) Dolayisi ile o paralar barinma ihtiyaci icin verilebilir. aslinda onemli olan gideri kismaktan cok geliri arttirma yoluna bakmaktan geciyor. buyuk sehirde yasayan akli basinda bir insanin bugunki tr sartlarinda geliri asagi yukari 2000-2500 dolar civarinda dolayisi ile bu kiralar suandaki konjonktürde cok degil.

Ödeyemiyorlar, bana da hala garip geliyor 15 bin liraya 40 senelik dümdüz eski ev kiralamak. Memleketin çoğunluğunun aldığı paralara göre oranlandığında makulun çok üzerinde konut fiyatları şu anda.

Yeni mezun olup sıfırdan ev açmak destek almadan epey zor, çevrem de bu şekilde.
Ki çevremdekiler doktor, avukat vs durumu iyi ailelerin çocukları ve düzgün üni/bölümlerden mezunlar.

Sıfırdan ev açmak şu an zor yani evet.

Dün bizim ofisten paris ofisine geçecek bir kız var, program ile geçiyor hâliyle fantastik maaş yok. Burada aldığının biraz üstünü istemiş ki ben paris'e misal en az yüzde 70 fazlasi olmadan ayak atmam.

Kiz 800 euroya studio bile bulamıyor ama kimse bunu "çok normal abi paris abi" diye karsilamadi. Herkes böyle sehre sokayım orada yasanmaz durumundaydi.

Türkiye'deyse kafayi yemis ev kiraları "normal" oldu. Normal diyenler arasında da hep çok kazananlar var.

Ben zamaninda Güzelbahçe'de dip dibe villalar güney fransa fiyatinda diye sordum, bir sürü kişi normal karsiladi. O zamandan beri pek beklentim yok bu tarz sorulara karsi.

Türkiye'de mevcut gelir dağılımı sebebiyle herhangi bir insanın büyük şehirde yaşaması çok zor. Yapacak da bir şey yok çünkü "normal".

Bende anlamıyorum nasıl ödeniyor ki bizim eve giren paranın Türkiye ortalamasının oldukça üzerinde olduğunu düşünüyorum. Logisticsmanager a katılıyorum, daha dün facebookta bir ilan gördüm Ankara ayrancı da 3+1 eve ki ev 40 küsür yıllık 21 bin lira kira isteniyor, altındaki yorumlarda millet birbirine girmiş. Tek yaşayanlar ödeyemeyecek evler ortak tutulacak, ben başka çare görmüyorum.

kapitalizm her yanımızı sarıyor dostlar, çalışmayan kaybeder, az çalışan kaybeder, hiç çalışmayan homeless olur. maalesef gelişmiş ülkelerin sonu gibi olduk, artık bir sürü homeless görüyorum istanbul'da, çok üzgünüm. normal değil, sistemin her yerimizi kaplaması ve bence değişmeyecek de.

Kiralar ve artışları normal değil, normalleştiren / normalleştirmeye çalışan bir kitle var. Bir süre bu kiralar ile evler tutulmasa düzelir mi bilmiyorum ama maalesef çaresizlikten tutuluyor. Deprem gerçeği yokmuşçasına kıytırık dairelere inanılmaz rakamlar isteniyor. Maaşlara gelen zamın çok çok üzerinde zamlanmaya devam ediyor. Kendimden örnek verirsem geçen sene 100% bu sene 200% zam yaptık bana. Bu şekilde devam edersek bir yerde maaşımı geçeceğiz bu matematikle ! Herkes ya evlenip eşi ile ödemeye çalışıyor ya da ev arkadaşı falan artık.

Araplar ödüyor. Bir arkadaş istanbul'daki dairesini suudi iş adamına 400 bin TL ye kiraya verdi.

nasreddin hocanın kadı fıkrasında olduğu gibi davacı ve davalının haklı olduğu, karısının da "hoca, bu nasıl kadılık? herkese haklı diyorsun. -e hanım sen de haklısın" dediği noktadayız.

ne yazık ki popülist politikalar sonucunda döviz almış başını gitmiş. inşaat maliyetleri ve buna nazaran pay temlik karşılığı arazi verildiği için arazi/arsa rakamları da uçmuş gitmiş durumda. bu nedenle malik kira bedelini belirlerken yaptığı yatırımın karşılığını almak için kendince uyarlamaktadır. bu kimi zaman adil olurken kimisi de işbilmezliğinden ötürü absürt rakamlara çıkabilmektedir.

tüik gerçekçi rakamları açıklamadığı için işçi, beyaz yaka ve memur zamları enflasyona göre yapıldığı için ne yazık ki çalışan orta direk ezdirildi. aslında ezdirilmedi yokedildi diyelim.

kendince hükümet 2 yıldır %25 politikası güderek servet transferini sağlamaktadır. örn; mevcut kirası iki kez yapılmış olan %25 zam ile 5bin tl olan bir gayrimenkul sahibisiniz ancak bugünkü hesaplamalara göre rayici 25bin olması gerekmekte. siz 5bin liraya oturuyorsunuz ve bu evin rayicinin 25bin olduğunun gayet de bilincindesiniz. bu durumda doğrudan hükümet sayesinde yasal olarak malikin 20bin lirasını her ay gasbediyorsunuz.

birşey yapamıyorsunuz çünkü memursunuz ve hükümet size 25bin lira kira verecek kadar zam yapmadı ama bu şekilde başkasının cebinden alıp sizin cebinize koymaya karar verdi. haklı olarak şunu diyeceksiniz ortada para dönmedi doğrudur.

yatırımsal açıdan düşünelim. teorik olarak %0 enflasyonda bir ev satın aldığınızda ortalama 25-30 yılda evin kendisi yatırmış olduğunuz parayı geri döndürmesi gerekli. ve bir bu kadar zamanda ayakta kalmalı ki 50-60 yılın sonunda hem ev kendini çıkarmalı hem de kendisinden bir tane daha aldırmalı.

kullanılmış bir malın ederini belirleyen şey "yenifiyat-yıpranma=şimdikifiyat" bu formülü "yenimaliyet-yıpranma=şuankifiyat" olarak da düşünebilirsiniz.

kıssadan hisse fakirleştirildik. temel ihtiyaç barınmamızı bile karşılayamaz duruma getirildik. "homeless olduk ey halkım unutma bizi"

15000 bence de şuan istanbul içi ise çok makul bir bedel. Yukarıdaki arkadaşın da dediği gibi 555 dolar yapar. Geliri bu rakamın en az iki katı olmayan şehrin dış çeperlerine yönelmek zorunda. Herkes Kadıköy'de yaşayacak diye bir kural yok.

Tabii ki gelirini arttıracaksın. İş değiştirecek, farklı kazanç modelleri geliştireceksin. İstanbul başta olmak üzere tr içinde ortalama beyaz yaka rollerinde büyük bi iş değiştirme trendi başlayacak yakında, özellikle temmuz zammını iyi almayanların başını çektiği.

Mesela ben 2022 zamlı ocak kazancımın 3,5 katını kazanıyorum bu ay itibariyle. yeni eve çıkmadım ve kiram piyasa kadar artmadı ama bu evden çıkmam gerekirse, kira piyasayı yakalarsa ancak gelir seviyemi korumuş olurum bu artışa rağmen. İş değiştirdim bu yüzden, rahatım da yerindeydi halbuki.

Kiralar düşmeyeceğine göre kazanç artmak zorunda.

Hayir. Tavsiye ederim. Izlemesi zevkli

Hayır diyemeyiz, tekinsiz atmosferli ürkütücü sahneler oluyor çoğu bölümde. Hatta birkaç bölüm direkt korkunçlu.
Ben de tavsiye ederim.

izlemeye başladım. şimdilik katlanılmaz bir korkunçluluk seviyesi yok, @Bruce tekinsiz atmosferli ürkütücü sahne, çok yerinde bir betimleme olmuş. teşekkürler.

çok konuşuyorum :) bir şeyi anlatmanın uzun yolu varsa mutlaka onu seçerim.

kindarlık

küçük yaşlarımdan beri dünyanın en iyi grubunun hangisi olduğu konulu tartışmalarla inatla girer ve her zaman çirkinleşirim.
cevap basittir.

Lafı bazen çok uzatmak :)

Kesin yargılı olmam.

Bir konu hakkında kendimi çok yeterli görüyorsam ve o konu hakkında kulaktan dolma yalan yanlış bilgilere sahip olan birileriyle bi tartışma içindeysem karşımdaki kişiye aptal olduğunu iliklerine kadar hissettirmeyi çok seviyorum, hatta bazen anlattığım konuyu gerçeklerden saparak kendi içinde çelişerek anlatıyorum ki bakalım fark edip bana "sen ne anlatıyorsun birader" desin ama onu da anlamadıklarında daha çok zevk alıyorum, en toksik özelliğim bu olabilir.

Eleştiriye aşırı duyarlılık,
Yoğun sevgi beklentisi

Toksik ama beni sevenler de bu özelliklerim dolayısıyla seviyor. Yani problem yok.

kendimi cok elestiren birisiyim, ben buna alistim.
aynisini diger insanlar uzerinde uygulayinca kavga cikiyor.
elestirmeyi birakmam lazim.

dengesiz ruh hali

Lovebombing, ıssız adam sendromu.

Çok kuralcıyım, zıt tipte olanları çok yargılarım. Her şey planlı, her şey zamanlı. Dakika hesabıyla yaşıyorum. Bazen zor geliyor örneğin evden 5dk geç çıkıyorum, kendime de kızıyorum :D Dışardan bakınca mesleki anlamda iyi bir şey gibi durabiliyor bu ama mesela iş yerinde savsaklayan üstlerimi de çeşitli şekillerde hizaya getiriyorum :D onlar için hoş olmuyor olsa gerek.

Manipülatif biriyim. Karşımdakini iyi tanıyorsam bazen keyfi bir şekilde düşüncelerini değiştirmeyi seviyorum. Kendi sınırlarımı deniyorum sürekli acaba buna da ikna eder miyim diye kendi kendime meydan okuyorum.

Tembellik. Hatta üşengeçlik direkt. Buna bağlı olarak yapmam gereken bir işi manipülasyonla başkalarına yaptırmak. Başkalarına yaptırdıkça işin nasıl yapıldığını teorik olarak bilmek ama pratikte eksik kalmak.

Çocukluktan beri bu şekildeydim ama artık üniversiteden mezun olup iş hayatına girince bunu değiştirmeye çalışıyorum. Yine de bazen kolay geldiği için yapabiliyorum. Bunu yaparken başka ve kendime kolay gelen işleri yaptığım için çok da göze batmıyorum.

Mesela intörnken sonda takmak gibi el becerisi gerektiren işleri sevmediğim için bilgisayardaki dosya işlerini alıp sevmediğim işleri arkadaşlara bırakıyodum. Şansıma genelde grup arkadaşlarım da bilgisayar işlerini sevmiyordu o sayede denge buluyoduk.

tembellik ve bunun getirdigi erteleme aliskanligi.

arkadaslik yapamiyorum, biri bir yere davet etse gidemiyorum, mesela sinema. misir kokusunun, telefon isiginin rahatsizligi o kuracagim iliskinin degerinden daha büyük oluyor.

kıskançlık, önyargı, önyargıyla bağlantılı olarak hararetli anlarda karşıdakini dinlemeyip aşırı yükselmek.

yedi büyük günahın hepsi

Yakın çevreme elin oğlunun "sugar-coating" dediği şeyi yapmayı, yapmacık olmayı, yalandan ümit satmayı, haksız oldukları konuda yalan ile konuyu geçiştirmeyi vs. sevmiyorum. Samimiyetsiz yalanları amaçları ne olursa olsun sevmiyorum. Hem hayal kırıklığının parçası olmak istemiyorum hem de bir hata varsa iş yerinde, yeni tanıştığı grupta, flörtüyleyken şurada burada bilmeden o kötü huyuyla/olayla devam etmesindense burada biz bizeyken doğruyu öğrenmesi daha önemli bence. Bana da aynısının yapılması hoşuma gider.

Bir de mesela bir arkadaşım saçını kestikten sonra kötüyse, kıyafeti/makyajı kötüyse vs. direkt söylerim. Bir aile üyesinin sağlık durumu karamsar olan muhtemelen de kaybedeceğimiz bir arkadaşım var. Arkadaşıma o aile üyesinin sağlık raporları üzerinden yaptığım çıkarımı ve öğrendiğim durumu doğrudan söylememek için biraz laf geveliyorum. O da az çok farkında ve iyi bir şey duymak istiyor muhtemelen ama ben o yalanı söyleyemiyorum. O hayal kırıklığının sebebi olmak istemiyorum. Ne bileyim yemek kötü olduysa "eline sağlık, çok güzel olmuş" demem. Ha tabii bunları da kırma amaçlı ya da dobrayım ben diyen öküzler/odunlar gibi yapmıyorum. O samimiyetsiz yalanları istemiyorum ama

kendi kafama göre hareket ederim.
grup mrup hiç dinlemem.
kimse umrumda değil.
bunu bana zaman gösterdi.

luks deyince fonksiyonu cok onemli olmadigi halde ederi yuksek olan sey diye anliyorum. otomatik kol saatimdir.

2 adet burberry tshirt. Üretici fabrika mağazasından almıştım ama online storeda şu an teki 17 bin lira

Sanırım hayatımdaki en lüks şey çok sevdiğim işim ve bana sağladığı maddi, manevi imkanlar. Manevi imkanlar ile tatmin sağlıyorum, maddi imkanlar da bana ihtiyacım olanları ve satın alabileceğim zamanı sağlıyor. Zaman da mümkün olabilecek düzeyde özgürlüğü.

manuel kahve öğütücüm ve aksiyon figür koleksiyonumdaki bikaç parça.

Maddi manevi özgürlük.

cocuk istemeyen sevgili <3

Sabah uyanınca, istiyorsam kalkmak, alarmsiz. Çok ciddiyim.

mücevher cok mutlu eder hem kisa hem uzun vade :D

Şunu al bunu al diyenler link de verirse mutlu olurum :)

Eski merak ve heyecan duygumun geri gelmesi

oyun bilgisayarı:(

o kadar şey var ki :D.

garmin bir saat fena olmaz, güzel bir viski(glenfiddich 18) olabilir, sevgiliyle yapılacak tekne tatili, gidip wimbledon finalini canlı izlemek vs. vs. saymakla bitmez.

ABD tatili.

Parfüm.
Bir senedir almadim, zaten 20 tane falan var da olsun.

www.edipsaat.com
www.beymen.com

green card

İhtiyacım olan herşeye sahibim. İlla ki "Yav söyle işte birşey" derseniz güzel bir pijama takımı, kaliteli bir tıraş seti, güzel bir kitap, kullanışlı bir dürbün ve kısa bir kaplıca tatili oldukça mutlu edebilir.

Hamam (kese, köpük, masaj)
Evcil hayvanla oynamak
Kaçamak tatil
Güzel kaliteli bir kulaklık
Kitap almak için hediye çeki

Hepsine ihtiyacım var ve çok mutlu olurdum.

Easycep yenilenmiş telefonları 12 taksitle satıyor.

telefonda taksit olmuyor kredi kartıyla. yenilenmişlere oluyormuş @bruce’un dediğine göre. ancak tüketici kredisi ile alınabilir.

Ben zamanında 2. el iphone telefon almıştım, bankadan taksitlendirme mesajı gelmişti, "herhalde yanlışlık oldu" diye ehemmiyet vermemiştim. Taksit yok diye. Sonraki ay kesilen ekstrede yapmadığım bir harcama bulmuştum. Oto yıkama. Bir an kartımın ele geçirildiğini zannedip panikledim. Sonra tarihe ve fiyata baktığımda telefonun fiyatına denk geldiğini gördüm. Telefoncu baya baya satışı oto yıkamacının pos makinesi üzerinden yapmış meğer. Taksit yapılabilsin diye.

Lisede kendimi düzeltip mühendis olmam diyebilirim. Aslında kendime çok uygun bir meslek seçmişim. Üniversite okumasaydım kesinlikle çalışmakta çok zorlanırdım. İşçilik gerçekten çok zor bir şey. 4 yıl eğitim alıp çok büyük bir yükten kurtulmak inanılmaz bir şey.

-İngilizce öğrenmek için gösterdiğim çaba ve İngilizce bilmek.


Hem çaba hem İngilizcenin kendisini bilmek, ayrı ayrı hayatımı değiştirdi. Bunu 4 günlük Belgrad gezisinin kafam acayip güzelken yazıyorum.

18 yaşında ticarete girmek
İstanbul'a taşınmak

Lisede dil bölümü okumak. İngilizce öğrenmek bunun önemli bir parçası çünkü internetle beraber her şeye erişebiliyorsun ve her şey ingilizce. Kişisel gelişimim açısından çok önemliydi.
Sonra yine üni ve bölüm tercihi, hayata bakış açımı değiştirmesi, o açıyla beraber iş hayatında başarılı olmama sebep olması derken, kırılma noktası o oldu. Yoksa eşit ağırlık seçip avukat ya da öğretmen olup çıkardım. (kötülediğimden değil, benlik olmamasından)

Kronolojik olarak

1. Ablam
2. Üniversitedeki hocam
3. Şimdiki eşim

(şey değil kim olarak)

internet erisimi: muhtemelen en onemlisi, verdigim tum kararlari etkilemis olabilir

ingilizce ogrenmek: ikincisi, ilkinin kapsamini genisletmek adina

universite, erasmus: kendi ayaklarim uzerinde durabilmemi saglayan seyler, maddi ve sosyal anlamda

2019'da kanada'ya tasinmak: ekonomik kriz, siyaset gibi koularin artik beni etkilememesi (ya da cok minimal etkilemesi), kendi yagimda kavrulup gidebilmek cok buyuk bir kafa rahatligi

spor: hayatimdaki yeni seylerden, mecburen duzgun beslenmek zorunda kalip sporla birlikte hem mental hem fiziksel olarak yarattigi etkileri gormem, kelimenin tam anlamiyla caki gibi olmam inanilmaz bisey. aksini hayat edemiyorum artik. ruhum duymadan tirmandigim daglar ve sahit oldugum manzaralar da isin cabasi.

Birincisi lise seçimim.
İkincisi erasmus.

İki huyum: sevmediğim şeylerden koşarak uzaklaşmak ve ünideki hocamın deyimiyle hırslı köpek olmam.

Ben yetişme tarzım nedeniyle hayır demeyi çok öğrenemedim. Heleki anne-baba birşey diyecek, sen de hayır diyeceksin. Ben de bunun yerine kaçtım. Bizim eve çok yakın iyi bir üniversitede öğretmenlik okuyabilecekken uzakta kimsenin bilmediği bir üniversitede entel dantel birşey okudum. Baktım okul gerçekten tırt, öyle böyle başka bir meslek edindim daha öğrenciyken. İlk işimden nefret ediyordum, oradan kaçmak için iyi bir yükseklisans buldum yurtdışında, ikinci işimden de nefret ettiğim noktada durup konuyu çözmek yerine yurtdışında bir işe geçtim vs. Böyle herşeyden kaçarak gitti bu asdfg

Hırs da kibirden herhalde. İşte işimi Türkçe yapmak yerine yabancı dilde yapmayı seçtim. Türkiye'de yükseklisans yapmak yerine amerikada iyi bir okulda yaptım vs. Benimle aynı yerde bulunmuş insanların şimdiki konumuna bakıyorum, bu iki huy gerçekten beni kurtardı.

only this moment ve fifa 06'dan yadigar: follow my ruin.

benim icin royksopp esittir poor leno ♡

Remind Me

Listemde iki tane röyksopp şarkısı var. İkisi de yazılmamış. Spotifyda en çok dinlenilenler de onlar aslında.

What Else is There?
Here She Comes Again

eksisozluk1923.com

Monument dinlerken girdiğim tripleri görsele döksem euphoria bölümü olur. Hem şeklen, hem de ismen zira öfori duygusunu iliklerime kadar hissediyorum dinlerken.

Monument'in iki versiyonu,
do it again
you dont have a clue
this must be it
keyboard milk
Running to the sea ve never ever (buradan susanne sundfor'a zıplayıp accelerate, fade away, kamikaze ve delirious'u yazmak istedim dinlememiş olanlar için)

Ben kendim için aradığımda Topuk Yaylasını görmüştüm.

www.airbnb.com.tr

göl değil de nehir manzaralı var dün buldum bunu bayıldım.

@in vino veritas, nehir çok küçükmüş, o engin su hissini veremedi :')

www.alaglamping.com

Gitmedim, deneyimlemedim ama reklamini gordugumden beri surasi aklimda...

modele gore degisir bence. speedo dedigimiz slip don tarzi bir sey mi dusunuyoruz, yoksa trunk falan mi? yoksa sorfcu sortu mu? elde etmeye calistigimiz vibe ne? normalde siyah der gecerim de soru sorulduguna gore bir stil arayisi var.

edit: blog.arenaswim.com

Koyu yeşil (zümrüt mesela) lacivert, gümüş rengi aksesuar.

@hot potato, dizüstü şort mayodan bahsediyorum. Stil arayışından ziyade, bir renk görüp beğeniyorum ama direkt tenle kontrast yapacağı için nasıl durur üstümde tahayyül edemiyorum. Günlük giyimde renk kombini ya da ton sür ton yapmak kolay ama tek parça ve 2 değişken için kafamda bişi oturamıyorum. Uyumsuz ya da keko duracak bir renk olmasın yeter aslında.

Ten rengi beyaz olan eşim zümrüt yeşili, gül kurusu, sapsarı desenli ve siyah mayolar giyiyor. Hepsi cok yakisiyor.

Cilt tonundan ziyade cilt alt tonu diye bir kavram var. Kıyafet renkleri daha çok bununla ilişkili, cidden çok fark ediyor.

Cilt alt tonunuzu öğrenin, internette nasıl tespit edebileceğinizle ilgili birçok yer var kolay zaten. Ondan sonra bir renk bulursunuz rahatça.

mavi ve lacivert diyorum

Kongoludur bence.. çünkü kongolu bı aile tarafından, o kültürle yetismis. Ama kendi çocuğu olursa artık kirsehirliyim diyebilir. Nerenin kültürünü aliyorsak oraliyiz bence

Şöyle düşün.

Tunceli'den Adana'dan, Rize'den göç etmiş ailelerin İstanbul'da doğmuş çocuklarının örf adetleri, olaylara bakışı falan aynı mıdır sence?

yok kongoludur ama mesela adam belki hiç görmedi orayı. kırşehir'de doğup büyüdü. arkadaşları, tanıdığı esnaf, hayatı vs. hep kırşehir'di. tam olarak bundan söz ediyorum, güzel noktaya değindin aslında. adam %100 kongolu ama aynı zamanda %100 kırşehirli? allah allah. acayip.

@mirket, hocam valla bilemedim ki, çok değişkenlik göstermez mi bu? kimisi muhafazakar olup aile değerlerini direkt benimseyebiliyor, kimisi çok farklı olabiliyor.

istanbulda dogdum buyudum, istanbulluyum diyorum. dogrusu da o bence.
bu cevabim uzerine bir tek taksicilerden asil nerelisin sorusu aldim simdiye kadar. onlara da babamin dogum yerini soyluyorum geciyorum.
duymak istedikleri de o zaten.

ama annem ve babam turk olmasaydi ve ben istanbulda dogsaydim o zaman yabanci kokenimi soylerdim direkt.

Nerelisin diye sorduklarında babamın memleketini baz alarak memleketim … diyorum. Sonra da çok yer değiştirdik, en çok x şehrinde yaşadım o yüzden x şehirliyim bence diyorum:)

e-devlet'te soy ağacı aratmak

aslen nereli olduğun genetik özellikleri belirliyor
o bölgenin kültürü hakkında bilgi veriyor
yazın memlekete gidip gitmeyeceğini belirliyor
toprak çekiyor

2 nesil farklı bir şehirde büyüdüyse kopma başlıyor

bence insan nerede doğduysa oralıdır. küçüklüğümden beri soranlara inadına istanbul diyorum. hemen arkasından deden nereli sorusu geliyor:)

Nerelisin bence direkt doğduğun yer. Tartışmasız.

Aslen nereli olundugu iki kuşağa anca değişir

eski köye yeni adete gerek yok, baba nerede doğduysa oralısındır.

Kütüğüm istanbul ama ben sivaslıyım diyorum. Hayatımda hiç gitmedim ve yolum da düşmez herhalde diye düşünüyorum. Hatta babam bile ilkokula istanbul’da başlamış ve bir daha sivas’a dönmemiş. Annem ise batı trakyalı (iskeçeli) onunla fiziken benzemediğimiz için kendimi babamın memleketine yakın bulduğumdan böyle diyorum. Çünkü kimse istanbullu olmayı kabullenmiyor. Acayip bi fetiş.

toplumsal bir şey olduğu için kabul görmesinin önemli olduğunu düşünüyorum. yani istiyorsanız Trakyalıyım diyebilirsiniz tabii ancak Trakyalıların en az %90'ı sizi Trakyalı olmayacak görmeyecek sonuçta. Belki çocuklarınız veya torunlarınız derse kabul görür.

trakyada doğup büyüdüysen kendini trakyalı hissetmiyor musun? trakyalı olmak çok özel bir durum çünkü. kapı gıcırtısına oynar mısın? hanımcı mısın? h harfini söylemiyor musun? sünger gibi alkol içiyor musun? bunlara evet diyorsan trakyalısın işte.

yukarıdakilere evet demiyorsan demek ki trakyalı değilsin ve babanın memleketini söylemelisin. büyük ihtimalle evet demiyorsun bence ve memleketin babanın memleketi.

nerelisin sorusu bence önemsiz bir soru değil. çocuk aklınla uyuz olman normal ama büyüdüğün halde hala uyuz olman normal değil. her yörenin insanı farklıdır. adanalı, kayserili, balıkesirli, trabzonlu, erzurumlu, sinoplu, tuncelili, malatyalı, konyalı, çorumlu hepsi için ayrı özellikler vardır. tanıdıkça anlaşılıyor.

@abelardo,

abi beni geç ben manyağım. kapı gıcırtısına oynamam ama öküz gibi içerim, hanımcıyım ve yugonostaljik bir beyim. erkek kardeşim trakya'dan çok daha erken (8-9 yaşlarında) ayrılmasına rağmen iki yudum alkol tüketse "NABÜYÜN BEYA" diyen bir çocuk. rahmetli babam da esasen güneyli olmasına rağmen hayatının büyük bölümünü trakya'da geçirmiş, keza hal hatır sorarken "NABÜYÜN BEYA" diyen, mezarı da trakya'da olan bir insan.

ben genel olarak görüşü merak ediyorum açıkçası, benim nereli olduğum çok önemli değil. ben aynı anda trakyalı, adanalı ve orta asyalı hissediyorum, beni boşver jdfjdfk. ben hiçbir yere tam olarak ait hissetmiyorum. baktığında evet trakyalıyım ama ne biliyim.

Kırşehirlidir. Bu arada "Aslen nerelisin?" muhabbeti kadar ezik bir muhabbet yok. Sen nereli olduğunu söylemek istiyorsan, onu söyle @Michael Gary Scott

Bizimkiler İstanbullu mesela, uğraşıp kütüğü almamışlar ama İstanbul'a ben doğana kadar. Ben İstanbullu değil miyim mesela? Bir de 3 kuşak İstanbul deyince kuduruyor sonradan göçenler. Aslen nerelisin deyip Yavuz Sultan Selim sefere çıktığında dedemin dedesinin dedesinin dedesinin nerede olduğunu öğrenmeye çalışıyorlar. Öğrenince de "hah, bak oralısın işte" diyorlar. Kendileri İstanbullu olmadıkları için kuduruyorlar çünkü, başkası da olmasın diyorlar. Sanki İstanbullu olmak ya da herhangi bir memleketli olmak övünülecekmiş gibi.

Nerede doğduysan oralısındır da tam değil bence. Ben Almanyada doğmuşum 2 yaşındayken geri dönmüş bizimkiler. Anne başka yerden baba başka yerden. TR ye dönünce ise bambaşka şehre yerleşmişler. Ben de o şehirde büyüdüm. O yüzden nerde büyüdüysem o mu?

X'te doğdum/büyüdüm, anam babam y'li +1
En genel manada fikri bunlar verir. Gerisini istisnai olarak farklılık görmeyen birine ne anlatsan az.

babamın memleketi annemin memleketi ve doğup büyüdüğüm yer farklı. kendimi babamın memleketinden hissediyorum. ama sorulduğunda işime geldiği gibi birini seçiyorum

İzmirde doğdum büyüdüm. 25 yıl İzmirde yaşadım. Annem babam Trabzon Oflu ama hayatımda Of'un bi kez içinden geçtim sadece Karadeniz turuna çıktığımızda yıllar önce. Ailem de Of diyince akla gelen klasik insanların tam tersi, sol görüşlü, aydın insanlar. Anneme sorsan o bile İzmirliyim diyebilir 30 yıla yakındır İzmirde yaşıyor o da Of'u hiç sevmez, 3-4 kez gitti herhalde son 30 yılda.

Nüfusa kayıtlı olduğum yer de ikisiyle tamamen alakasız bi yer, dedem zamanında çok alakasız, kimsenin ismini duymadığı bi ilçeye göçmüş babam 7 yaşındayken. Kütüğü de oraya aldırmış. Artık değiştirilemediği için orası kaldı kütük.

Sordukları zaman eskiden hep İzmirliyim diyodum. Ailemi bilenler oflusun diyodu baya itiraz ediyodum. Şimdi uzuuun uzuuun açıklıyorum yani biraz sorduğuna pişman etme durumu yaşatıyorum shdhd

Bence İzmirliyim, aslen Ofluyum ama çok da umrumda değil yani Of. Oraya bağlayan hiçbir şey yok beni. Sadece yılda bi kez fındık ve çay geliyor bize ordaki ufak bahçemizden dhdhdh

Soyadım da Of'un meşhur ailesinin soyadı. Sık sık haberlere konu olan, sıkıntılı bir soyad. Sülale olarak aynı sülaledeyiz ama bizim aile olarak onlarla bi tanışıklığımız falan yok, biz kendi halimizde takılıyoruz. Arada haberlerde denk gelip duyanlar "Aa sen onlardan mısın, sizin sülale mafya" diyip eğleniyor. Ben de geyiğe vuruyorum evet bak sinirlendirmeyin beni arkam sağlam diye. Ama dediğim gibi normalde asla tanımadığım etmediğim insanlar :d

babanın öz memleketi kıstastır. nerede doğarsan oralı olmuyorsun, kültürel belirleyiciler özüne çekiyor.

Vilebrequin var bir tık üst kalite. Mayolarını seviyorum.

Şöyle bir markaya denk geliyorum benzer segmentte görünen ama kullanmadım, kalitesini bilemiyorum: lourmarin.co

kac yillik telefon? toz toprak dolup kirleniyor normalde. ben iphone olmayan telefonumunkini temizlettim mis gibi oldu. teknik ariza da olabilir tabi.

Temiz bir diş fırçası ile ahizeyi temizleyince açılıyor. Yatay ve dikey fırçala bastırıp, tozun çıktığını göreceksin.

Diş fırçasıyla oldu valla cok sağolun adeta gürlüyor

Hoparlördeki tozu vs yi ahizeden atmaya yarayan youtube videoları var. Onlar da işe yarıyor.

benim öyle bir arkadaşım var. herif meşhur bir internet girişiminin ceo'su. it gibi çalışıyor. beyninin geri kalan %1'ini de bana hemen cevap vermek için ayırmak istemeyeceğini tahmin ediyorum.

benim de bazen böyle çok yoğun dönemlerim oluyor. telefonum hep sessizde. mola verdiğim anlarda telefona bakıyorum. bence önemli ya da işle ilgili şeylere dönüş yapıyorum. arkadaşımın "hangi internet'i kullanıyosun?" sorusuna da yoğunluğum bitince, mesela on gün sonra cevap veriyorum.

Bir sürü bahanesi sebebi olabilir de, hepsi şurada toplaniyor bence: öncelik sırasında sonlardasiniz.

Her yer aynı mı bilmiyorum, ama Hollanda’da mesela yaygın bir durum, insanlar yoğun çalışıyor ve müsaitlik durumlarına göre cevap veriyorlar. Kişisel algılamamak lazım.

Bence yurt dışında yaşamak genel olarak yorucu bir şey. Özellikle ilk 10 yılda falan. Her şey yeni, her şey alıştığından farklı. O kadar fazla yenilik var ki insan mutsuz hissetmese bile bence beyin yoruluyor bu maruziyetten. Bu bilinç altı yılgınlığı öncelikleri değiştiriyor olabilir.

Aslında alperz nin bahsettiği yorgunluğu bilinç altında yaşıyor olabiliriz.

Ben de yurt dışında yaşıyorum ve ben de yapıyorum bunu. Amacım görmezden gelmek değil. Aklımın bi yerinde kalıyor cevap atmam gerektiği zaten. Ama gerçekleştirdiğimiz her task, çöpü atmak, dişi fırçalamak, birine mesaj atmak, sosyalleşmek etc. Kendimde her zaman bu taskları gerçekleştirecek gücü bulamıyorum. Bence nedeni de bu kültür değişiminden dolayı yaşadığım beyin yorgunluğu.

yoo turkiyede de cok var bu insanlardan. bizzat yakinlarim hem de. burada da yogunluktan 10 gun sonra donerim diyen olmus. garip gelmiyor mu size bu diye sormak istiyorum gorurse. yani karsi taraf icin uzucu bi sey oluyor. bi kere bi arkadasa yazdim 2 gun 3 gun gecti cevap yok. sinirlendim sildim yazdiklarimi. aninda silince ozurler falan dileyip dondu... istese donermis demek ki.

vallahi ben de cok sasiriyorum. oncelikte sondasindir kismina da katilamayacagim. surekli takildigim, beni arayan soran biri de yapiyor bunu. bi sey soruyorum en az 2 gun sonra yaziyor. sordugum sey de bir cumleyle cevaplanabilir. yogundum diyor o da. nasil bir yogunluk oldugunu anlayamiyorum maalesef

insanlar yoğun+1 eğer bana anında yazan herkese cevap verseydim gün içerisinde 3-4 saat kesintisiz whatsapp başında olmam gerekirdi ve yapan vardır ama şahsen benlik değil. gerçek hayattaki etkileşim ilk sırada, telefonda yazanlara gelince aile eş dost vs. geliyor ki bu insanlar da gün içerisinde çok yazıyor, sonrasında iş için takip etmem gereken whatsapp grupları var, e yeni tanıştığım birine doğal olarak sıra en sonda geliyor o kişiyle de düzgün iletişim kurmak istersem eğer sakin kafayla cevap vermek isterim yani 1-2-3 gün geçtiği oluyor bazen bunun için. 10 gün sonra cevap verenle iletişimi direkt kesebilirsin ama.

o yoğunluğu anlayamayanlar öyle bir yoğunluk yaşamamıştır.

birkac nedeni var;

- ayni anda tek bir konuya konsantre olunmak istenmesi. genelde isle ilgili bir konuya konsantre olunca motivasyon dagilmasin diye baska seylerle ilgilenmek istenmiyor.
- sirada bekleyen bircok cevaplanacak mesaj olmasi. bircok kisiye bircok kanaldan mesaj geliyor. email, sms, whatsapp derken bircok mesaj geliyor, ve maalesef genelde oncelik is ile ilgli olanlarda oluyor.
- mesaj bircok durumda tek bir mesajda kalmiyor. ozellikle whatsappda uzun dialoglara neden oluyor. muhabbeti kesmek de olmuyor, o yuzden bircok durumda baslamiyor.
- duzgun cevap vermek isteniyor olabilir. eger detayli bir soru ise o konuda dusnunup ise yarar cevap vermek gerkebiliyor. bu durum da zaman gerektirebiliyor, zaman bulmak zor olabiliyor.
- insanlarin baska derleri olabiliyor. esiyle problemi olanlar, cocuklari ile ugrasanlar, is stresi yasayanlar vs.
- bazilari icin telefon cok kisa bakilan sonra kenera biraklian bir arac oluyor.
- bazilari icin ozellikle sevdigi, samimi arkadaslarina hemen cevap veremeyebiliyor. cunku yakin arkadaslik geregi, acil bir durum degilse, bu meseleye cok takilmayacaklarini biliyor. yakin dosluklarda boyle seyler kafaya takilcak seuler degildir. kafaya takilan seyler de direkt soylenir zaten, kimse alinmaz.

almanyadan bildiriyorum.
1. telefon sürekli ellerinde degil bizimkiler gibi. seninle kahve iciyorsa sadece seninle ilgileniyor.
2. bizde her sey acil sürekli bi cabukluk özensizlik. genellemek gerekirse trdeki bi arkadasima nasilsin diye mesaj atsam cevap su: iyi sen?
alman arkadasima atsam 3 gün sonra gelen cevap destan gibi oluyor. iyiyim yeni kursa basladim. gitar calmayi cok kücük yaslardan beri istiyordum ama bir türlü firsat olmamisti. is yerinden bi arkadasimla tanistim ve birlikte gitar kursuna basliyoruz..... sen nasilsin?

adamlarin hicbi isi de acil degil rutinde. eger sen hizli cevap bekledigini belirtmezsen sana da kendi hizinda dönüs yapiyo. tez canli degiller. :)

Emlakçıya mesaj attım. 1 gün sonra yazdı. Adam para kazanacak bir de.

Yoğunluk deyince anlık sürekli bişiyle meşgul olma durumu algılanıyor, öyle değil. Ben de kısmen böyle bir insanım, hızlıca dönemiyorum çoğu şeye. Kafa yoğunluğu ayrı, hayatı yaşama yoğunluğu ayrı. Odaklanma konusu da önemli keza.
Hele ki havadan sudan muhabbetse onu sakin bir zamana, üzerine konuşabileceğimiz bir zamana erteliyorum.
Bi mesaj geliyor, bell ki 5-10 mesajlık diyalog oluşturacak. Anlık boşlukta cevap vericem ama sonraki cevabı hemen veremeyeceğimi biliyorum, ona da yazmıyorum. Bu sefer sürekli geç cevap atıyor olucak çünkü. Başı ile sonu arasını uzatmalı yapacağıma başını erteliyorum, sonrasında gereken vakti özeni ayırıyorum.

Bazen insanlar cidden anlamıyor, 40 saniye sürecek nasıl vaktin yok diye. Bunu da denedim, anlık boş vaktim sığan kısa net cevaplar, cevaplar arası uzun vakitler. Trip yiyorsun o zaman da, niye soğuk yazdın, sen dönene kadar..., bişi mi oldu??

Böyle insanları arayın hızlı cevaba ihtiyaç varsa. Arayanı açıyorum çünkü konuşarak halletmek daha kolay.

bazı insanlar da aşırı unutkan. İnternet örneği vermişsin, o tür bir soruya ben her detayına kadar cevap veririm ama "bilmem ki ilk taşınırken bişey bağlatmıştık aylık faturayı bile hatırlamıyorum" diyene de rastladım. Var böyle tipler aramızda yaşıyorlar. O yüzden pek şaşırmamadan ve beklentiye girmeden devam etmek lazım. Bilgi gelirse ne ala. Hani detaya bakmak için akşam eve gitmeyi bekleyen, sonra unutan, sonra yea antikadimag mesaj atmıştı bakayım diyip 3 gün daha erteleyen tip çok olası geldi gözüme.

edit: "yurtdisinda yasiyorum ve burada bazi turklerle tanisiyorum."
Türklerle muhatap olmak istemeyen Türk stereotipi de olabilir. Her şeye yardım ister bu şimdi diyor olabilir.

yogunluk vs degil, bahanelere gerek yok. o kisi tarafindan onemsenmiyorsun, o kisinin onceligi degilsin. cevap bu. baska bir cevabi yok bunun.

Benim de hoşuma gitmez ama işimin çok çok yoğun olduğu bir dönemde çok yakın olduğum arkadaşlarımın mesajlarına acil olmadığı sürece geç dönüyorum.

Hocam yogunluk falan değil. Oyle bir yogunluk olma ihitmali cok cok cok düşük o yuzden o ihtimali eleyebilirsin. Yani o kadar iyi niyetli dusunmeni anlamı yok. Basitce, senin soruna cevap vermeyi önemsemiyorlar aciklamasi bu. Sen de ona gore davranirsin.

ustume alindigim icin soyle cevaplayayim

-daha musait oldugumda donerim deyip unutuyorum
-islerin cok ama cok yogun oldugu zamanlar (hatta bu sirada calismaktan saat 20 21e kadar yemek yemedigim zamanlar) yogunluktan donemiyorum. oyle ki sirket yazisma kanalinda bile hicbir seye cevap veremiyorum bu sirada. arayan olursa musait degilim deyip kapattigim oluyor.
-onem derecesi az olan kisilere musait olma oranim dusuyor

bir de sunu eklemek isterim benim gibi insanlar surekli elinde telefon olan tipler olmuyor genellikle. bu yuzden instagram kullanan tayfa gibi her bildirimde telefona bakmiyoruz

Adamina gore gec donuyorum.

Normal yakin arkadaslarima 45 saniye icinde donuyorum. Isime gelen bir is meselesiyse 10 saniyede donuyorum.

Cok hoslasmadigim bazi ozelliklerine gicik oldugum insanlara 2-3 is gunu icinde donuyorum, cunku sohbet zaten acmiyor. Nezaketen mecburiyetten cevap veriyorum bir bakima. Veya mesela gecmiste bana donmeyi unutmussa ve ortada olum kalim meselesi de yoksa da donus yapmak icin acele etmem.

yaw insan yeri geliyor e$ine bile sak diye donemiyor, toplantida oluyoruz vs.
insaatta calisan arkadaslar var bazen 3-4 saat sonra geri donuyorlar.

ama biri sana 3 gun sonra donuyorsa bu nazikce "birader beni pek arama" demek.

iki durum olabilir birincisi narsistik kişilik yüzünden ben istediğim zaman yazarım modu. diğer durum da dikkat eksikliği ve hiperkaitivteye bağlı dalgınlık ve bir ara yazarım modu. ikincisi normal insana mantıksız gelebilir ama kötü niyet olmadan görüşmeyi istediğim insana bile bugun yazarım, yarın yazarım derken 3 ay sonra geri dönüş yaptığım olmuştur.

Amerikan hastanesi haldun karagoz hocayla gorusun derim.

Cem alhan kalp damar cerrahisinde ülkede bir numara olarak görülür. Babam da şeker hastası, bir dolu başka hastalığı da var. Kendisi ameliyat etti, kalp kapakçığı değişti. Kendisi bile %60 ihtimalle masadan kalkarsın demişti, operasyonu sorunsuz geçti ve 4 senedir sorun yaşamadı.

Çok istekli görünmek muhtaçlık yaratabilir bence biraz ağırdan alın

Kendi arkadaşını darla tanıştırsın bir iş yapıyorsa tam yapsın :)

O yeşil ışık yaktıysa hiç arkadaşını karıştırma, kendi işini kendin gör. Arabulucuya ihtiyacın mı var? Yaz direkt kendine güveniyorsan. Etkileyici olanı da budur aslında.

Konuşma yazma telaffuz ve dinleme yeteneklerini ölçer, gramer de vardır. kurumunu dışarı karşı temsil ederken ingilizce kurumsal iletişim dilin ne seviyede onu ölçer. Mettl versiyonunu çözmedim ama genelde hepsi benzer oluyor.

Etkilenmezsin ben garenta'da öyle yapıyorum. Gerçi 1-2 ay sonrasına yapmadım hiç ama mantıken sorun olmaması lazım.
Dönemsellik ve kur etkili cidden bu arada, uçak bileti gibi belirli bir endekse bağlı olarak artıp azalıyor.

Bunların arasında nolan derim. İçlerinde rn az sevdiğim tarantino galiba

hepsinin olayı farklı ya ridley scott da bunların arasına girer

Scorcese dediğin gibi amerikayı anlatmayı seviyor, maskülen hikayeler anlatıyor
Tarantino gerçeği eğip büküp yeni postmodern bir ambalajla gerçekmiş gibi sunuyor
Nolan ın zaman takıntısı ve prodüksiyondan kaçınmaması ayrı
Aralarında en iyi hikaye anlatan spielberg bu da onun süpergücü gibi kendiliğinden

Scorsese nin mafyasız filmi bringing out the dead de iyi, yazın gece izlemesi güzel ayrıca nicholas cage i sadece internet mimlerinden tanıyıp dalga geçen z kuşağının cage in iyi zamanlarını görebileceği bir film

tarantinoo, bu dörtlü arasında en ulan bir film çekse de izlesek dediğim.

Tarantino
Scorsese
Nolan
Spielberg

Tarantino
Scorsese
Nolan
Spielberg

+1

Açık ara Scorsese

hepsini alanları farklı o yüzden bir kıyas doğru olmaz.

scorsese en büyükleri. ama tarantino da müthiş keyifli filmler yapıyor. nolan da iyidir. en son spielberg var

kişisel olarak Tarantinoyu severim ama bulunduğumuz dönemle ilgili biraz. Nolan bu çağ için fazla ciddi kalıyor ve son filmleri çağa uygun değil bence.

Fakaat aslında düz hikaye anlatıcılığı olarak en iyilerinin Spielberg olduğunu iddia ediyorum. 50 yıl sonra bu dört yönetmenin filmlerini izletseniz, Spielberg filmini izleyip severler, diğerlerinin filmlerinin neden iyi olduğunu açıklamak durumunda kalırsınız. Tabii bu dediğim şey averaja hitap ediyor diğerleri kadar zeki işler yapmıyor demek de olabillir.

Tarantino
Nolan spielberg
Scorsese

Bunlar böyle ayrı segment yönetmenler.
Nolan ve Spielberg blockbuster'cı hollywood yönetmeni.
Scorsese blockbuster'cı olmayan hollywood yönetmeni.
Tarantino ise amerikan kültürüyle ilgili filmler çekmiş bir dünya yönetmeni.

Spielberg ve Scorsese sinema tarihinde çığır açmış insanlar, endüstriyel sinemaya yön verdiler o yüzden respect. Ama ben bir Nolan ya da Tarantino filmi izlerken daha çok zevk alıyorum. Nolan blockbuster'cı olmaya kalkmasaydı onu ayrıca severdim, aralarında sevdiğim tek yönetmen Tarantino.

Aralarından en çok filmini izleyip sevdiğim Nolan. Dunkirk ve Tenet izlemedim ama diğer tüm filmlerini izledim. Memento, Prestige, Inception üçlüsünü çok severim. Interstellar baya epik ama bi tık geride bu üçüne göre.

Spielberg sinema sektörünün bug'ı. Uzman değilim ama çok çok iyi bir yönetmen olmasa da etkileyicilik ve duygu geçişi konusunda çok başarılı olduğunu düşünüyorum. O yüzden cool sinefiller çok övmese de genelde çok başarılı ve her anlamda kendini izleten filmler yapıyor.

Tarantino ve Scorsese saygı duyduğum ama çok benlik filmleri olmayan yönetmenler. Tarantino'ya bir tık daha yakın olmakla beraber vurdulu kırdılı, mafyalı, errrrkeklik temalı filmler beni açmıyor.

Kesinlikle sinefil değilim, sinema kültürüm konusunda iddialı değilim, izlemediğim kült filmleri saysam "oha bunu da mı izlemedin" diye linç yerim. O yüzden "Tarantino'nun bu filmi hiç de dediğin gibi değil" tarzı eleştiriler kesinlikle haklıdır. Dışarıdan baktığım kadarıyla böyle yorumluyorum.

hiçbiri ama zorunda olsam efsane filmlerinin hatrına scorsese derdim.

sonra da 2000 öncesi tarantino ve kısmen spielberg, en sevmediğim de nolan.

sinemayi futbola benzetirsek, bazi teknik direktorler ayni kadrolarla fark yaratmayi basarir. burada bence tarantino yonetmenin filme etkisi anlaminda en buyuk farki yaratan isim. en kotu ihtimalle aralarindaki en ozgun isim diyebilirim. casual bir izleyiciyim, bu dort yonetmenin bircok filmini izledim.

Mevcut pattern üzerinden kendi veritabanında eşleşme arayıp onu bulan da var, offline olarak dokuyu gördüğü şekilde kopyala yapıştır yapan da. Mesela cami minaresi var ama en tepesi çıkmamış fotoda, onun cami minaresi olduğunu anlayıp bir cami minaresinin tepesi nasıl oluyor diye soruyor veritabanına, ona göre tamamlıyor. Renk, biçim onları da algılayıp aynısını yapıştırıyor.

Haklısınız işine geleni de unutmaz ayrıca

Her işini mükemmel, hatasız yapıyorsan haklısın. Biz de insanız diyorsan haksız.

duruma göre değişir. iş konusunda senin alanını da ihmal ettiği için söz hakkın var. ancak kendi alanları seni ilgilendirmez. alanlarını işgal etmiş olursun. ama iletişimi kesmek senin tercihin.

diğer taraftan esneklik gerekir hayatta. aşırı katı olan bir şey kırılır.

Haklısın ama böyle devam edersen kendini yipratirsin, etrafındakileri kacirirsin

Is yeri icin haklisiniz ama karsinizdaki kisinin bireysel meseleleriyle ilgili disiplinsiz olmalarina tahammül edememek garip duyuluyor.

Çok laf kesiyordum, biraz azalttım.
İnsanlara kendimi çok açmazdım, yakın ilişki kurmalarına izin vermeye çalışıyorum.

Yüksek enerjili olmaya gayret ediyorum, somurtkan keyifsiz düşük modlu görünürsen insanlar sizden soğur ister istemez. Laubali olmadan pozitif vibe vermeye çabalıyorum

hoşlandığım biriyse fazla ilgi gösteriyordum, şimdi hoşlandığım insanlardan özellikle uzak duruyorum onların bana yaklaşmasını bekliyorum.

yeni biriyle tanışırken birden fazla şans verirdim, geç kaldıysa tolere ederdim, geç dönüyorsa vs önemsemezdim. ikinci kez yaptığında engelleyip hayatımdan çıkarıyorum. hatta bazen kendimi tutamayıp ilk hatasında.

eskiden bir ortamda hoşlanmadığım insanlarla da az da olsa iletişim kurardım, tamamen kestim, sebepli sebepsiz gıcık oolduğum birisine asla yaklaşmıyorum

iş arkadaşlarımla asla gereğinden fazla samimiyet kurmam, özel hayatımı asla konuşma konusu yapmam. eskiden ehem mehem bi şeyler derdim sorulunca.

eskiden ima veya üstü kapalı şekilde iletişim kurduğum olurdu, karşımdakinin de davranışlarını böyle yorumlardım. şimdi çok direkt bir insanım s*ks için buluştuğum insana bile muhabbet başladıktan sonra doğrudan diyorum bir şeyler yapmak ister misin diye. bunun dışında da aklıma gelen şeyi sorarım söylerim, ima etmem.

güzel konu
diğer insanlarla değil ama kendimle ilgili
bi kaç gün sonra yapılsa da olur işleri ertelemeyi, sabırsızca koşturmamayı öğrendim
ama bazen unutuyorum sdf

daha az gec kaliyorum. eskiden 1 saat gec kalirdim simdi 20 dakika - yarim saat :P

sınır koymak, öyle herseye evet derken hayir demeye baslamaktan ziyade, mesela biri genel birsey söyledi, hic katilmadigin veya icinde olmadigin. Görmezden gelmek yerine, tavir göstermek.
Cünkü sonra sanki o söyleneni kabul etmisim gibi karsima cikti.

Acikca yardim istemeyene, yardim önermemek.

ketum olmak
sormadan anlatmamak/cevap vermemek
kimseye guvenmemek
baski altinda da soyleyeceklerimi iletebilmek
eskiye nazaran konusmayi daha cok becerebilmek. orn. argo kullanmadan istedigimi anlatabilmek, karsidaki kisinin mesrebine gore konusmayi kurgulamak vs.

biraz inatçı bir tarafım vardı şimdi onu törpülemek üzerine çalışıyorum.
karşımdakine sinirlendiysem üzüldüysem söylemediğim zamanlar oluyordu şimdi olay yaşanır yaşanmaz sakin bir şekilde konuşmayı tercih ediyorum.
romantik ilişkilerimde karşıdan adım beklemeyi bıraktım, eğer beğenip hoşlandıysam açıkça dile getiriyorum ki boş beklentide olmayayım.

insanların hayatla ilgili hiçbir fikrini değiştiremeyeceğinizi kabullenmek. özgün bir merak duyup dinlemeye çalışmak ve daha çok haklısın, olabilir demek. özgürleştirici bir deneyim.

yardim etmeyi ve tavsiye vermeyi biraktim.
bana is yigmaya calisan varsa kabul ediyorum ama o isi yapmiyorum. ayy canim ya kaynimin dügünü vardi unutmusum. ya da bana öyle birsey söylemedin ki diye salliyorum ortamina göre.
cogunluga uyum saglamiyorum, örnek bulamadim uyduruyorum: yemek yemeye gittiler mesela, ama kimse elini yikamadi, ben de yikamayayim simdi ayrilik olmasin diye düsünmüyorum.

sınırlar çok önemli. insanlarla arama sınır/mesafe koymanın önemini fark ettim. Ayrıca kimseye ama kimseye sır vermemem gerektiğini. çünkü bir noktada insanlar muhakkak sizi pişman ediyor.